Update README.md

README.md

@@ -16,6 +16,13 @@ Thanks to the native multilinual capacity of llama-13B, *Brahe* has been proven
 
 *Brahe* is a reversed companion of *[Epstein](https://huggingface.co/Pclanglais/epstein)*, a generative AI model to create new literary texts by submitting annotated prompts (for now in English-only). Both models are named after the protagonists of the philosophical novel of Daniele del Giudice, *Atlante occidentale*. Brahe is a scientist working at the CERN on quantum physics, Epstein is a novelist and they both confront their different views of reality.
 
+## Running Brahe
+
+The best way to test Brahe is to use the [official demo](https://colab.research.google.com/drive/1asOBSChi56V2U1HOvKwN-Ilqfct8gXlR?usp=sharing) on Google Colab.
+
+Prompts are currently constructed in this way:
+
+```"Text:\n" + text + "\n\n\nAnalysis: \n"```
 
 ## Annotations
 
@@ -88,22 +95,17 @@ Output of Brahe:
 > Absolute place: Combray<br>
 > Fuzzy place: Combray
 
-With an incipit of Nueit de junh by Joan Francés Blanc, in Gascon dialect of Occitan (a language not part of *Brahe* training corpus):
+With an incipit of War and Peace in both French and Russian. The Russian language is currently hardly included in *Brahe* training corpus.
 
-> Que voleré morí's. Non pas tant entà pèrder la vita, l'alen, tà deishà's escapar l'arma. Mes tà disaparéisher. Tà desbrembà's l'amor vadut aquiu, e tant viste perdut. Que voleré cercar solaç dens quauque ostau amic. Mes l'amic, lo sol, qui n'avèn pas hrèita de parlà's tà compréne's, que moriscó. E adara que vira a casa las pajas deus líbers shens legi'us. Que minja shens trobar lo gost ni brembà's lo nom deus plats. Que's passeja shens véder las caras deu monde qui tròba suu camin. No's bremba pas tanpauc deu tribalh, qui'u hè passar totun bèths moments en tot ocupar l'esperit a causas bestiaments materiaus : quin empachar los eslhèves de dromí's. Quin despertar la soa intelligéncia, que n'an ua, mes dens aqueth vegarau de París, n'ei pas aquò qui ajuda a vàder respectat... Òras e òras passadas (pergudas ?) en talhèrs de pedagogia. Sajar de dar idèas, de préner iniciativas, entà cargar un pauc mei l'aso de tribalh. Tà qui posqui pas tròp pensar a l'ivèrn d'avants. Decémer. Lo hred que cadè d'un còp sus la vila. Que passè de dètz degrès a mensh cinc dens la nueit. Que vedó lo lendoman lo mond qui's torran qui s'an desbrembat d'escotar la ràdio. Vita shens nat chepic que lo tribalh quotidian. Puish lo telefòne, dens la nueit, d'islas de luenh, tà díser la mort de l'amic. Que partiva tau tribalh, dens l'autò crompada dab quauques milèrs de quilomètres. E los travaders qui ne'u vòlen pas créder. Lo camion en fàcia. Lo néguer. La hemna qui quitè de vàder hòla. Òras au telefòne. Amics mei disponibles, qui pòden deishar lo tribalh tà gahar lo purmèr avion. Nau òras dinc a Pointe-à-Pitre. E eth, esperar lo ser, cada ser, avants o après lo telefòne, tà plorà's. Shens masclor. O dab la masclor deu gojat qui plorèva dab la casa sancèra aus enterraments. Preparar lo viatge. Esperar un mes tàd'aquò. Aver lo temps de crompar un disc de Lluís Llach. Gira la roda del temps... i si no fós absurd el mes enllà... Que pensa a la soa mort. Non se vei víver shens aquera preséncia de l'amic. Qu'èra partit luenh, sovent. Lille, a bisa. E après, qu'èra partit eth, tà París. Mes adara, qu'ei un partir definitiu. A maugrat la fe. 
+> — Eh bien, mon prince. Gênes et Lucques ne sont plus que des apanages, des поместья, de la famille Buonaparte. Non, je vous préviens que si vous ne me dites pas que nous avons la guerre, si vous vous permettez encore de pallier toutes les infamies, toutes les atrocités de cet Antichrist (ma parole, j’y crois) — je ne vous connais plus, vous n’êtes plus mon ami, vous n’êtes plus мой верный раб, comme vous dites[1]. Ну, здравствуйте, здравствуйте. Je vois que je vous fais peur[2], садитесь и рассказывайте.
+> Так говорила в июле 1805 года известная Анна Павловна Шерер, фрейлина и приближенная императрицы Марии Феодоровны, встречая важного и чиновного князя Василия, первого приехавшего на ее вечер. Анна Павловна кашляла несколько дней, у нее был грипп, как она говорила (грипп был тогда новое слово, употреблявшееся только редкими). В записочках, разосланных утром с красным лакеем, было написано без различия во всех: """
 
 Output of Brahe:
-
-> Summary: The text is a series of thoughts and reflections on death, friendship, and the passage of time.<br>
-> Trope: The passage of time, the fleeting nature of life<br>
-> Narrative arc: Reflective, introspective<br>
-> Enunciation: First-person narrative<br>
-> Tone: Reflective, melancholic<br>
-> Genre: Poetry<br>
-> Intertextuality: Poetry<br>
-> Speech standard: Poetic, elevated language<br>
-> Literary form: Stream of consciousness<br>
-> Literary movement: Existentialism<br>
-> Time setting: Contemporary<br>
-> Fuzzy place: Unnamed village, Paris, Pointe-à-Pitre
+> Summary: A conversation between two characters, Anna Pavlovna and Vasily, about the Bonaparte family and war.<br>
+> Enunciation: Dialog<br>
+> Tone: Serious, argumentative<br>
+> Genre: Historical fiction<br>
+> Intertextuality: Political speeches or documents<br>
+> Speech standard: Formal, elevated language<br>
+> Literary form: Conversation/dialogue<br>