mabidan/ganjoor · Datasets at Hugging Face

id int64 1.12k 1,000k	poem stringlengths 1 1.26k	poet stringclasses 203 values	cat stringlengths 2 112	text stringlengths 7 109k ⌀
619,011	شمارۀ ۱۲ - جنگ زرگری	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	همانند قد سروت پری نیست محبتهات مثل دیگری نیست اگر باقر نمیخواهی بگو فاش دگر حاجت به جنگ زرگری نیست
619,012	شمارۀ ۱۳	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	نگارا بخت من کج زلف ول کج فلک کج مدخل و مخرج بود کج عجب بختی به باقر رونهاده که مسکین را میسر کی شود حج
619,013	شمارۀ ۱۴ - ول شکرلب	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	گذارم با ول شکر لب افتاد که روزم وعده داد و برشب افتاد به روی سینه دلدار باقر نه بارش آمد و نه شبنم افتاد
619,014	شمارۀ ۱۵	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	نگارم تا که ابرو برهم افکند کمان از دست زال و رستم افکند زبس هی زد جهان برقلب باقر چو جام از دست جمشید جم افکند
619,015	شمارۀ ۱۶	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	تو که میلت به من یک جو نباشد تو که راهت به من یک سو بناشد نگارا گر نداری میل باقر شتر دزدین و کوکو نباشد
619,016	شمارۀ ۱۷	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	به خواب دیدم ول سیمین تن آمد چوشیرینی قریب ارمن آمد برای مردن بیچاره باقر صدای وای وای از گلخن آمد
619,017	شمارۀ ۱۸	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	سحر زلف ولم گنجاله گردد دل ریشم زغم پرناله گردد تبسم گرکند دلدار باقر شکر بی قرب در بنگاله گردد
619,018	شمارۀ ۱۹	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	جمالش چون جمال یار گردد به شب گر سرزند انهار گردد زند لبخند اگر دلدار باقر شکر صد من به یک دینار گردد
619,019	شمارۀ ۲۰	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	بهار آمد زمین فیروزه گون شد به عزم سیل دلدارم روون شد به گل چیدن درآمد یار باقر گلستانها زخجلت سرنگون شد
619,020	شمارۀ ۲۱	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	بهار آمد زمین گل جوش گردید درآمد یار و اطلس پوش گردید چو آمد یار باقر با جوانی گل و بلبل به هم بیهوش گردید
619,021	شمارۀ ۲۲	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	رخ قرص ولم رخشنده گردد شکر گرد لبش پرخنده گردد نداری همچو اول میل باقر یقینم آب یکجا گنده گردد
619,022	شمارۀ ۲۳ - الف، لام، ب، ...	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	الف دیدم کفش چون لام و ب بود به شیرینی چو شین و کاف و ر بود دهان یار باقر چون صدف باز صدف بشکن میانش دال و ر بود
619,023	شمارۀ ۲۴	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	ولم دست حنائی بر کلک زد جمالش طعنه بر ماه و فلک زد سیه مار سردوش تو دلبر زده برجان باقر که خیک زد
619,024	شمارۀ ۲۵	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	ولم از کنج منظر سر درآورد دل بی طاقم آهی برآورد دمادم بود باقر ول ببیند دریچه بی وفا سر برهم آورد
619,025	شمارۀ ۲۶	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	دلم تنگست کس دلتنگ نباشد رخم زرد است کس چون من نباشد عجب دردی که باقر مبتلا شد نصیب هر بنی آدم نباشد
619,026	شمارۀ ۲۷	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	شما که میروید نامم بگوئید زاحوال و سرانجامم بگوئید سخنهایی که باقر با شما گفت یکایک با گلندامم بگوئید
619,027	شمارۀ ۲۸	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	بیا باقر نه وقت مردنت بود نه وقت مار و مورا خوردنت بود به باغ زندگی چون گل شکفتی نه وقت زیر گل پوسیدنت بود
619,028	شمارۀ ۲۹	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	گلستان بی رخت سیلی ندارد جمال و حسن تو لیلی ندارد رفیقان می زنند طعنه به باقر که دلبر با تو یک میلی ندارد
619,029	شمارۀ ۳۰	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	چه غم بودم چه غم بودم چه غم بود که خامه غرق در آب عدم بود همه برگ درختان کاغذش بود هنوزا شعار باقر دمبدم بود * مصرع چهارم «اشعر» تایپ شده بوده که به گمان اشتباه تایپی با «اشعار» جایگزین شد
619,030	شمارۀ ۳۱	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	ولم گل بود و گل شیرازه می کرد نگاهی بر در دروازه می کرد دو چشمش برمن و دستش به سوزن دمادم زخم باقر تازه می کرد
619,031	شمارۀ ۳۲	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	چشم از راه دوری منتظر ماند نیامد دلبرم داغش به دل ماند نیامد دلبر شیدای باقر دوپایم تا کمر بندم به گل ماند
619,032	شمارۀ ۳۳	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	سحر شد ناله بلبل نیامد چرا بوی ول چون گل نیامد بروی دیدگان پل بست باقر چرا دلبر به روی پل نیامد
619,033	شمارۀ ۳۴	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	دو زلفانت بسم عنبر نباشد لبت کافی بگو شکر نباشد به عیش و نوش باقر ارزشی نیست در آن گر صحبت دلبر نباشد
619,034	شمارۀ ۳۵	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	سهیل اندر یمن بلغار سوزد دل باقر زبهر یار سوزد سهیل اندر یمن سالی است یکبار دل باقر دمی صدبار سوزد
619,035	شمارۀ ۳۶	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	اگر دورم من از تو ای پریزاد فراموشم مکن ما را مبر یاد همان عهدی که با تو بست باقر وفا دارم اگر نابردی از یاد
619,036	شمارۀ ۳۷ - سمبل، لاله، شب انبو و نرگس	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	سحر سمبل دمید و لاله پرزد شب انبو خیمه بر کوه و کمرزد چرا باقر از این غصه نمیرد که نرگس تاج سلطونی به سرکرد
619,037	شمارۀ ۳۸	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	به قرص ماه ماند صورت یار چهل زنگی به دور مه گرفتار دو چشم یار باقر چون سهیل است که هرساله زند آتش به بلغار
619,038	شمارۀ ۳۹	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	به زیر پیرهن پستان دلبر نمایان می کند چون حقۀ زر غزالون گرد باقر صف کشیدن زلیخا بود و شیرین و سمنبر
619,039	شمارۀ ۴۰	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	خوشا باقر خوشا رفتار باقر فلک برهم زده بازار باقر کسانی که نداشتن حق و بهری بخوردن برۀ پروار باقر
619,040	شمارۀ ۴۱	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	شما که می روید بر سیل گلزار کنید آهسته و آرام این کار نشاید نامرادی ول ببیند شود مثل من باقر گرفتار * در مصرع سوم «ببنید» تایپ شده بود به گمان اشتباه تایپی با «ببیند» جایگزین شد
619,041	شمارۀ ۴۲	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	به تابستان بت اخضر میاور به جامم می برمستان میاور مزن دست بر دل مجروح باقر به یاد فیل هندستان میاور
619,042	شمارۀ ۴۳	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	قلم از هند و کاغذ از ملهبار مرکب از صفاهون کاتب از لار شبی که لیلة القدر است باقر نویسم واجب العرضی به دلدار
619,043	شمارۀ ۴۴	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	مو که مردم به شهر آوازه منداز نمک شوره به زخم تازه منداز نمک شوره به جسم و جان باقر تن باقر دم دروازه منداز
619,044	شمارۀ ۴۵	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	به دعوت مهوشان رنگانه امروز درآمد از همه بیگانه امروز بلند بالای باقر جات خالی نشینم با دل تنگانه امروز
619,045	شمارۀ ۴۶	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	دلم دالون به دالون آمد امروز چو شاهون عزم تالون آمد امروز برای کشتن بیچاره باقر خودش با چند غزالون آمد امروز
619,046	شمارۀ ۴۷	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	سهیل آساد و چشمان سپاهش اگر برعاشقان افتد نگاهش بود بی شک بلای جان باقر دمادم نیزه داران سپاهش
619,047	شمارۀ ۴۸ - ای ول	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	ترا می بینم و می سوزم ای ول زدیده اشک و خون می ریزم ای ول ترا می بیند این بیچاره باقر همه غربال غم می بیزم ای ول
619,048	شمارۀ ۴۹	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	غلط کردم که خوردم زهر قاتل غلط کردم که دادم دل به جاهل غلط کردم نشستم بر سر راه غلط باقر که برده رنج باطل
619,049	شمارۀ ۵۰	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	نگارینا سرت بالاکن ای ول علاج درد من حالا کن ای ول تن باقر چو طفل گر گرفته بجنبان و بگو لالا کن ای ول
619,050	شمارۀ ۵۱	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	ول کوته قد گیسو درازم خط ابروت محراب نمازم به چرکینی تو دل بردی ز باقر اگر با ساز و برگ آیی چه سازم
619,051	شمارۀ ۵۲	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	ول مه طلعت بلبل عذارم شش و پنج و سه باشد سن یارم خ و میم و کمان شد پشت باقر زبسکه سال و مه در انتظارم
619,052	شمارۀ ۵۳	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	به زیر تیشۀ نجار گشتم اسیر ظالم و خونخوار گشتم به پیش چشم باقر این ستم نیست ستم اینه که دور از یار گشتم
619,053	شمارۀ ۵۴	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	سرت بردار سراندازت ببینم رخت بنما که روبازت ببینم غلامت میشود صد سال باقر بیا برخیز کاندامت ببینم * در مصرع چهام «بیا بر خیر» به گمان اشتباه تایپی با «بیا برخیز» جایگزین شد
619,054	شمارۀ ۵۵	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	دو تا سرو روان بودیم باهم جداگشتیم و هر دو می خوریم غم نه باقر دسترسه شاخی بچیند نه آن سرو بلند سر میکند خم
619,055	شمارۀ ۵۶	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	بیا از در درا تا شاد گردم بیا تا من زغم آزاد گردم به قربان قد و بالای تو باقر دوصد چندان فدای پات گردم
619,056	شمارۀ ۵۷	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	به سر دستمال درد یار دارم نه شب خواب و نه روز آرام دارم نباشد قاصدی باقر فرستد برآن یاری که زان پیغام دارم
619,057	شمارۀ ۵۸	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	نخوردم نار و رنگ نار دارم نچیدم بادوم و خمار دارم نکردم خواب شیرین جان باقر از آن که مدعی بسیار دارم
619,058	شمارۀ ۵۹ - غم	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	ولم غم مونسم غم همدمم غم غمم هم صحبت و همراز و همدم غم خود با که گوید جان باقر مریزا بارک اله مرحبا غم
619,059	شمارۀ ۶۰	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	سرم گر درد گیره با که گویم رخم گر زرد گرده با که گویم دوای درد باقر دست یاره کنون که غیض کرده با که گویم
619,060	شمارۀ ۶۱	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	زتو امر و اطاعت کردن از من زتو فرمان و فرمان بردن از من تو شیرینی و باقر همچو فرهاد زتو جان خواستن جان دادن از من
619,061	شمارۀ ۶۲	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	نگه بر کل عالم می کنم من به جای عیش ماتم می کنم من تو یک روز دگر باقر نگه دار که فردا دردسر کم می کنم من
619,062	شمارۀ ۶۳	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	به سیل باغ رفتم باختم من نظر بر نوگلی انداختم من الهی دیدۀ باقر شود کور که دلبر آمد و نشناختم من
619,063	شمارۀ ۶۴	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	ولم از دعوت آمد دل پراز کین قدم آهسته بر می داشت سنگین چو جلادان خونخوار آن پریزاد که دست از خون باقر کرده رنگین
619,064	شمارۀ ۶۵	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	موکه مردم کفن در معبرم کن به خیاط ده بدوزد دربرم کن ببندین قبر باقر در سه راهی دو پستانت دو سنگ الحدم کن
619,065	شمارۀ ۶۶ - دخت عمو	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	صدای دخت عمو می زنم من نفس از قالب جو می زنم من برای دخت عمو هست باقر که الحق و هیاهو می زنم من
619,066	شمارۀ ۶۷	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	عزیزا با رفیق بد مکن خو گل پس مونده مردم مکن بو برای مال دنیایی تو باقر به حاجت پیش نامردان مزن رو
619,067	شمارۀ ۶۸	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	قسم خوردم به والله و به بالله دگر بر آیه نصر من الله که غیر از تونگیرد یار باقر اگر دنیا شود زیرش به بالا
619,068	شمارۀ ۶۹ - یورد باقر	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	ول کوته قد گیسو شلاله به دنبالت کشم صد آه و ناله اگر یک شب به یورد باقر آئی خودم ساقی شوم چشمم پیاله
619,069	شمارۀ ۷۰	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	ولم از کنج منظر سرکشیده دو ابرویش خضاب ترکشیده دوچشمانش مثال آهوانی نفس از جان باقر درکشیده
619,070	شمارۀ ۷۱	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	چرا باقر کنی بر من بهانه کسی چون تو نخواهد بی غمانه کف مشتم حنای نیمرنگ است چطو باید برون آیم زخانه
619,071	شمارۀ ۷۲	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	الا اسب سیاه یال بریده مگر باقر سوار تو نبیده بیا و از دل باقر بمن گو کدوم ناکس سر باقر بریده
619,072	شمارۀ ۷۳ - شکایت	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	خداوندا به خر اوسار دادی به هر ناکس رسیدی یار دادی جوانی مثل باقر بی نصیبه خیار خوب برکفتار دادی
619,073	شمارۀ ۷۴ - جام جهانی	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	دریغا که نمی‌ماند جوانی دریغا زود رفت این عمر فانی جوانی رفت از دست تو باقر چو جمشیدی و آن جام جهانی
619,074	شمارۀ ۷۵	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	به شیرینی چو شیر و شکرستی زخوشبوئی چو مشک و عنبرستی چقدر وصف جمالت گفت باقر دوصد حیف که یار دیگرستی
619,075	شمارۀ ۷۶	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	بلند بالا ندیدم چون تو یاری شدم مشتاق دیدار تو باری فراوان انتظارت داشت باقر بت کافر نیاوردی گذاری
619,076	شمارۀ ۷۷	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	منم باقر ولی اسمم نظامی به دلبر داده ام خط غلامی همه دارن غلام زرخریدی من باقر غلام بالتمامی
619,077	شمارۀ ۷۸	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	بیا باقر بسی خاری کشیدی به فصل قامت پیری رسیدی کلید باغ گل دادم به دستت پشیمانی که آخر گل نچیدی
619,078	شمارۀ ۷۹ - مثنوی دوبیتی	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	بیا باقر نزن بی پی به دریا نخور غم از برای مال دنیا نخور غم که هلاکت می کند غم چو لاله سرنگونت می کند غم
619,079	شمارۀ ۸۰	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	چشم در راه دلم در انتظار است اگر مه سرزند گویم نگارست اگر مه سرزند از برج اقبال بگویم قاصد زیبا نگار است
619,080	شمارۀ ۸۱ - نگه از زیر چادر کردنت	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	تو که ره می روی استادن از چیست تو که استاده ای خندیدن از چیست تو که با ما سروکاری نداری نگه از زیر چادر کردنت چیست
619,081	شمارۀ ۸۲	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	سفر سختست و ترک یار سختست جمال یار دیدن مرد و بختست شزان ترسم بمیرم در غریبی که مردن در فراق یار سختست
619,082	شمارۀ ۸۳ - آوازه	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	گذارم بر دم دروازه افتاد دو تاچشمم به یار تازه افتاد هنوز دستم به دستش نارسیده دراین شهر خراب آوازه افتاد
619,083	شمارۀ ۸۴ - به از اسلامبول و شیراز	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	کلاغی که به من دمساز باشد به از شاهین و چرخ و باز باشد هر آن ویرانه ای که دل بگیرد به از اسلامبول و شیراز باشد
619,084	شمارۀ ۸۵ - خاک دامنگیر	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	به غربت رفتنم تعجیل دارد فلک در گردنم زنجیر دارد فلک زنجیر کن از گردونم دور که غربت خاک دامنگیر دارد
619,085	شمارۀ ۸۶	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	هر اونکس عاشق است از جان نترسد نه از کندو و نه از زندان نترسد چو گرگ گشنه ای اندر بیابان که هرگز از هی چوپان نترسد
619,086	شمارۀ ۸۷	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	سرم چون گوی میدان گر بگردد دلم از عهد و پیمان برنگردد اگر دنیا به نامردان دهد کام نشینم تا به من دوران بگردد
619,087	شمارۀ ۸۸	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	جوانی را چه خوش باشد شب تار کمر بندم روم در خدمت یار زنم زانو به پهلویش نشینم کنم آن نازنین از خواب بیدار
619,088	شمارۀ ۸۹	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	اجل آنگه شود برمن فراموش که گیرم نار پستانش درآغوش نهم لب بر لبش تا جان سپارم بیفتم همچو گیسویش به پهلوش
619,089	شمارۀ ۹۰ - سبب کوتاه قامتی	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	میان جمع خوبان شاهی ای ول همه چون اختر و تو ماهی ای ول تو کوته قامتی دانی سبب چیست تو چون عمر منی کوتاهی ای ول * مضمون این دوبیتی یادآور این رباعی -اگر اشتباه نکنم از آن جمال الدین اصفهانی- است (نقل از حافظه، ممکن است تحریف لفظی روی داده باشد): ای آن که به حسن و در لطافت ماهی هر چند که کوتاه‌قدی دلخواهی بخت منی از پستی خود شرم مدار عمر منی از بهر همین کوتاهی محمدی (گنجور)
619,090	شمارۀ ۹۱	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	دلم تنگه به تنگی چشم غربال رخم زرده به زردی کاه دیوال تنم کوهی بد و مویی نمانده همه از غصه نادیدن یار
619,091	شمارۀ ۹۲	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	به دور قلعه می گردم چو بلبل میان قلعه دارم خرمن گل دو تا دشمن به کار من حریفند نمی گذارند بچینم غنچه ار گل
619,092	شمارۀ ۹۳	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	سه تایی که گذشت از کنارم من از یار میانی گله دارم شوم قربان آن یار جلوکش دو دست برگردن دنبالی دارم
619,093	شمارۀ ۹۴	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	بگفتم یار گفت لبیک جانم بگفتم بوسه خواهم گفت لبانم بگفتم جای خوابیدن کجا کو اشاره کرد روی دیدگانم
619,094	شمارۀ ۹۵	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	دلم خواهد که کفش پات باشم قدم برداری و همرات باشم چو دکمه سرنهم من روی سینه ات چو سرمه مرهم چشمات باشم
619,095	شمارۀ ۹۶	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	نخوردم نارو رنگ نار دارم نخوردم باده و خمار دارم نکردم خواب شیرینی بر یار زبس که مدعی بسیار دارم
619,096	شمارۀ ۹۷	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	سلام و صدسلام ای کبک مستم میان کبک ها دل بر تو بستم تمام کبک ها رفتن به بازی من بیچاره پا بست تو هستم
619,097	شمارۀ ۹۸	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	شب دیشب به خواب آمد نگارم نشسته بی تکبر درکنارم اول دست محبت گردنم کرد دوم پرسید از حال و روزگارم
619,098	شمارۀ ۹۹	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	خوش از وقتی که چارده ساله بودیم گل سرخ و سفید و لاله بودیم چمن تا پشت پا و گل تا زانو همیشه پیش گل خوابیده بودیم
619,099	شمارۀ ۱۰۰	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	اگر زر داشتم ول می گرفتم جوانی چون تو خوشکل می گرفتم به روی سینه نرم دلارام کبوتر وار منزل می گرفتم
619,100	شمارۀ ۱۰۱	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	بهار آمد که من شیدا بگردم چو مرغابی لب دریا بگردم پلنگ درکوه و آهو در بیابان همه جفتند و من تنها بگردم
619,101	شمارۀ ۱۰۲	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	مو که مردم تو هی هی بیشتر کن بکن زاغی و سماجی به برکن پس از مرگ حیات شیر مردان توهر خاکی که می خواهی به سرکن
619,102	شمارۀ ۱۰۳	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	پسینی که برفتم سوی خانه ولم سرشسته دیدم کرده شانه هرآن قطره که شز گیسوش می ریخت بچیدم مروی وار دانه دانه
619,103	شمارۀ ۱۰۴	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	نویسم نامه ای بر برگ چاهی ببندم بر پر مرغ هوایی کدام ملاکه این نامه بخواند بگوید داد و بیداد از جدایی
619,104	شمارۀ ۱۰۵	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	گل باغ منی یا رب بمانی بسی کردم زهجرت باغبانی دریغا که شدی دستمال دیگر ندارم با تو یار ای زبانی
619,105	شمارۀ ۱۰۶	باقر فداغی لارستانی	دوبیتی‌ها	نه اینجائی نه آنجائی کجائی نه پیدائی نه پنهانی چرائی نه خود آئی نه کاغذ مینویسی مگر تو با رقیبان آشنائی
621,000	مقدمه	الیار	غزال غزل	به نام خداوند مهر گستر سلام می فرستم به تمامی پیامبران الهی، امامان، وارستگان، آزادگان جهان و تمامی کسانی که پای برعرصه ی اعتلای فرهنگ و صفات والای انسانی و گسترش روح نشاط و حس زیبایی و مهرورزی نهاده اند. مجموعه اشعاری که مخاطبین و خوانندگان بزرگوار، انشاء الله دراین مجموعه از سر ذوق مورد عنایت قرار خواهند داد، حاصل تراوشات ذهنی و فکری، احساسات و عوا طف وتخیلات ادبی بنده است که از دریای زلال آیین الهی،تعلیمات وتجارب انسانی سرچشمه می گیرد که با سرانگشت فکرت و ذوق شاعری به قدر بضاعت و توان در قالب غزل گنجانده ام تا بتوانم دسته گلی از افکار و اندیشه و احساس شادی و نشاط بسازم و آن را به رسم تقدیر، به همه ی نیک اندیشان باغ انسانیّت که مرا به همراه افکارم در دامان خود پرورانده و یاری نموده اند؛ تقدیم دارم. باشد که به دیدهٔ لطف، آن را پذیرا باشند.ازخداوند منّان تشکر می کنم و سر تعبّد بر آستان الوهیتش می سایم که هرچه داریم ازخزانه کرامت اوست و از همه دوستان و همکاران بخصوص آقایان عسگر خلیلی و اسماعیل ابراهیمی و همسر عزیزم سکینه گل محمد نژاد که مرا در تهیه و تدوین و تنظیم این اثر یاری نمودند؛ کمال تشکر را دارم . جبار محمدی « الیار »
621,001	نظر مهر	الیار	غزال غزل	چون زمهرش به گِلم یک نظری نازل شد گِل برآمـــد قدح بی بدلی بردل شد روحی آن حضرت باری چو دمیدم درگِـل برنشان گـــهر عشق دلم مایـــل شد جان بر آمـد به تماشای رخ جانـانم به مقامی زکرامات خدا نایل شد شبنمی از یَم نورش به گِـل جان بچکید ذی شعور آمد از آن جان ودگر عاقل شد هرکه غافل شد از این مایه ی ظلمت شکـنش تار ظلمت بتنیدش به تن و جاهل شد دولت عشقش ازآیینه ی بختم تابید برقدومش دل ویرانه ی من قابـــل شـد سرد شد کوره ی نفسم چودل آتش بگـرفت گوهر عشقی ازاین آتش جان حاصل شد جرعه ای جان من ازکوثر فضـلش بچشید زآن، دراین ملعبه ی دار فنا فاضل شد مُهر سرداری شیطان زدر بندگـی اش با طلوع مه شهنامی من باطل شد گویی از بندگی آنـکس که نبرد ازدردوست همچو ابلیس به دام هوسی داخل شد جهد کن ای دل ازاین درگه جانان ببـری رتبتی را که خدا بر بشرش قایل شد غمزه ای دیگـر از اوآید اگر؛ دل بنـهد قفسی را که صباحی به رخش منزل شد هان! بـجز خوبی دلـبـر نشناسد الیـار زآن زمانی که دلش بر در او سایل شد
621,002	جان مبتلا	الیار	غزال غزل	شـکر ریزد لبانـت کـام گوشــم کـلام شـکّـرینت مــی نیوشـم گهی هوش از سر من مـی ربایی گهـی مـی آوری بربام هـوشم مرا بـر آب سقایان، چه حــاجت مدام ازجام چشمت مِی بنوشم ازآن جامـی که خـوردم ازلبـانت زشادی در فـراسوی خـروشـم چوشهد شکـّرین از غنـچه ریزد به تـن پیـراهن ازرق بپوشـم بریـدم بعد ازاین ازغیـر جـانـان که دایـم با نِـی و بامِی بجوشـم بـلای عـشق راجـان مبتــلا شــد چوحامل شد امانـت ازسروشم دلت الیار! اگـر بیــگانـه مـی بود نمی گفتی امانـت نه به دوشـم
621,003	طاق ابرو	الیار	غزال غزل	گشودی چشمه ی عشقی، به زیر طاق ابرویت هَزارم کردی ای جانان، به باغی پرگل ازرویت چه دلها بردی ازدامن، به عرش عرصه هستی هـزاران دل ببستی تو، به هر تاری زگـیسـویت جهـانی واله آمـد از، کمالاتی کـه مـی بـخشـی چه جـانهایی بپروردی، به آب جودی از جویت به هـر لفـظی بـرم نامت، به وجد آرد دل عالم به کامــم شکّــر انـدازد، صــلای نام نیـکویـت الا ای دلــبر مـه رو! دلــم پـرپـر زنـد هـر دم کـه تـیـر ناوکی او را، به پــرواز آورد سـویـت سعـادت یـابـد این جانـم، اگـر روزی فراآیــد دلـم را تـا بگـــردانی، خطاب گفتی ازگـویـت مرا این دل نمی گنجد به تن، گویا تو را خواهد چه کردی با دلم جانا! به ریحانی زگل بویت تو اسـماعیل جـانـم را، پـذیـرفـتی بـه قـربانی ببردی مذبحی انـدر، منـای حلقه ی مـویت اگر بـربـیشه ی عشقت، رسـد پـای دل الـیـار غزالی ازغزل سازد، زجنس چشم آهـویت
621,004	در غم هجران	الیار	غزال غزل	چه کنـد باغم هجـران تـو این بلبل جـان کــی سـرآیـد به سرا پـرده ی غم دور زمان دل اگر باده زجـام تـو نگیــرد؛ چـه کنـد بی تو جانی نبرد؛ چونکه تویی چشمه ی جان پیر هجــران شده ام؛ منـتـظرم باد صبــا ازتــو آرد خبــری؛ یابم ازآن، بـخت جــوان دلبرا! ایـن دلم افگار می آلوده ی توست چون که این قامتم اندر غم تو گــشتـه کمان خواب غفلـت بپرد از سر عـالـ م به دمت بی تــو بـیدار نگردد دل از این خـواب گران کرده ام نذر اگر آیــی به سـر کـوی دلم سر به قــربانـگهت آرم؛ بِهــلم شور جـــهان چشم دل بر لبه ی تیغ حیات آور توست که بــرآیـی نـدهی از دم آن، بـر وِی امــان هـان! مـبـادا به ترحّـم نگــری بردل من بگـــذری زاین طلـب آن سـر سـودایــی آن هرکه جان برلب جوی کرم کوی تو بـرد می کَنــد ازتن خود، خـرقه ی چرکـین گمان بار عشـق ار بـنـهی گُرده ی الیــار، بــرد طاقـتـش طاق شـود گر ببـــرد فیــل دمــان

619,011

شمارۀ ۱۲ - جنگ زرگری

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

همانند قد سروت پری نیست محبتهات مثل دیگری نیست اگر باقر نمیخواهی بگو فاش دگر حاجت به جنگ زرگری نیست

619,012

شمارۀ ۱۳

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

نگارا بخت من کج زلف ول کج فلک کج مدخل و مخرج بود کج عجب بختی به باقر رونهاده که مسکین را میسر کی شود حج

619,013

شمارۀ ۱۴ - ول شکرلب

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

گذارم با ول شکر لب افتاد که روزم وعده داد و برشب افتاد به روی سینه دلدار باقر نه بارش آمد و نه شبنم افتاد

619,014

شمارۀ ۱۵

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

نگارم تا که ابرو برهم افکند کمان از دست زال و رستم افکند زبس هی زد جهان برقلب باقر چو جام از دست جمشید جم افکند

619,015

شمارۀ ۱۶

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

تو که میلت به من یک جو نباشد تو که راهت به من یک سو بناشد نگارا گر نداری میل باقر شتر دزدین و کوکو نباشد

619,016

شمارۀ ۱۷

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

به خواب دیدم ول سیمین تن آمد چوشیرینی قریب ارمن آمد برای مردن بیچاره باقر صدای وای وای از گلخن آمد

619,017

شمارۀ ۱۸

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

سحر زلف ولم گنجاله گردد دل ریشم زغم پرناله گردد تبسم گرکند دلدار باقر شکر بی قرب در بنگاله گردد

619,018

شمارۀ ۱۹

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

جمالش چون جمال یار گردد به شب گر سرزند انهار گردد زند لبخند اگر دلدار باقر شکر صد من به یک دینار گردد

619,019

شمارۀ ۲۰

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

بهار آمد زمین فیروزه گون شد به عزم سیل دلدارم روون شد به گل چیدن درآمد یار باقر گلستانها زخجلت سرنگون شد

619,020

شمارۀ ۲۱

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

بهار آمد زمین گل جوش گردید درآمد یار و اطلس پوش گردید چو آمد یار باقر با جوانی گل و بلبل به هم بیهوش گردید

619,021

شمارۀ ۲۲

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

رخ قرص ولم رخشنده گردد شکر گرد لبش پرخنده گردد نداری همچو اول میل باقر یقینم آب یکجا گنده گردد

619,022

شمارۀ ۲۳ - الف، لام، ب، ...

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

الف دیدم کفش چون لام و ب بود به شیرینی چو شین و کاف و ر بود دهان یار باقر چون صدف باز صدف بشکن میانش دال و ر بود

619,023

شمارۀ ۲۴

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

ولم دست حنائی بر کلک زد جمالش طعنه بر ماه و فلک زد سیه مار سردوش تو دلبر زده برجان باقر که خیک زد

619,024

شمارۀ ۲۵

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

ولم از کنج منظر سر درآورد دل بی طاقم آهی برآورد دمادم بود باقر ول ببیند دریچه بی وفا سر برهم آورد

619,025

شمارۀ ۲۶

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

دلم تنگست کس دلتنگ نباشد رخم زرد است کس چون من نباشد عجب دردی که باقر مبتلا شد نصیب هر بنی آدم نباشد

619,026

شمارۀ ۲۷

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

شما که میروید نامم بگوئید زاحوال و سرانجامم بگوئید سخنهایی که باقر با شما گفت یکایک با گلندامم بگوئید

619,027

شمارۀ ۲۸

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

بیا باقر نه وقت مردنت بود نه وقت مار و مورا خوردنت بود به باغ زندگی چون گل شکفتی نه وقت زیر گل پوسیدنت بود

619,028

شمارۀ ۲۹

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

گلستان بی رخت سیلی ندارد جمال و حسن تو لیلی ندارد رفیقان می زنند طعنه به باقر که دلبر با تو یک میلی ندارد

619,029

شمارۀ ۳۰

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

چه غم بودم چه غم بودم چه غم بود که خامه غرق در آب عدم بود همه برگ درختان کاغذش بود هنوزا شعار باقر دمبدم بود * مصرع چهارم «اشعر» تایپ شده بوده که به گمان اشتباه تایپی با «اشعار» جایگزین شد

619,030

شمارۀ ۳۱

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

ولم گل بود و گل شیرازه می کرد نگاهی بر در دروازه می کرد دو چشمش برمن و دستش به سوزن دمادم زخم باقر تازه می کرد

619,031

شمارۀ ۳۲

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

چشم از راه دوری منتظر ماند نیامد دلبرم داغش به دل ماند نیامد دلبر شیدای باقر دوپایم تا کمر بندم به گل ماند

619,032

شمارۀ ۳۳

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

سحر شد ناله بلبل نیامد چرا بوی ول چون گل نیامد بروی دیدگان پل بست باقر چرا دلبر به روی پل نیامد

619,033

شمارۀ ۳۴

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

دو زلفانت بسم عنبر نباشد لبت کافی بگو شکر نباشد به عیش و نوش باقر ارزشی نیست در آن گر صحبت دلبر نباشد

619,034

شمارۀ ۳۵

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

سهیل اندر یمن بلغار سوزد دل باقر زبهر یار سوزد سهیل اندر یمن سالی است یکبار دل باقر دمی صدبار سوزد

619,035

شمارۀ ۳۶

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

اگر دورم من از تو ای پریزاد فراموشم مکن ما را مبر یاد همان عهدی که با تو بست باقر وفا دارم اگر نابردی از یاد

619,036

شمارۀ ۳۷ - سمبل، لاله، شب انبو و نرگس

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

سحر سمبل دمید و لاله پرزد شب انبو خیمه بر کوه و کمرزد چرا باقر از این غصه نمیرد که نرگس تاج سلطونی به سرکرد

619,037

شمارۀ ۳۸

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

به قرص ماه ماند صورت یار چهل زنگی به دور مه گرفتار دو چشم یار باقر چون سهیل است که هرساله زند آتش به بلغار

619,038

شمارۀ ۳۹

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

به زیر پیرهن پستان دلبر نمایان می کند چون حقۀ زر غزالون گرد باقر صف کشیدن زلیخا بود و شیرین و سمنبر

619,039

شمارۀ ۴۰

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

خوشا باقر خوشا رفتار باقر فلک برهم زده بازار باقر کسانی که نداشتن حق و بهری بخوردن برۀ پروار باقر

619,040

شمارۀ ۴۱

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

شما که می روید بر سیل گلزار کنید آهسته و آرام این کار نشاید نامرادی ول ببیند شود مثل من باقر گرفتار * در مصرع سوم «ببنید» تایپ شده بود به گمان اشتباه تایپی با «ببیند» جایگزین شد

619,041

شمارۀ ۴۲

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

به تابستان بت اخضر میاور به جامم می برمستان میاور مزن دست بر دل مجروح باقر به یاد فیل هندستان میاور

619,042

شمارۀ ۴۳

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

قلم از هند و کاغذ از ملهبار مرکب از صفاهون کاتب از لار شبی که لیلة القدر است باقر نویسم واجب العرضی به دلدار

619,043

شمارۀ ۴۴

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

مو که مردم به شهر آوازه منداز نمک شوره به زخم تازه منداز نمک شوره به جسم و جان باقر تن باقر دم دروازه منداز

619,044

شمارۀ ۴۵

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

به دعوت مهوشان رنگانه امروز درآمد از همه بیگانه امروز بلند بالای باقر جات خالی نشینم با دل تنگانه امروز

619,045

شمارۀ ۴۶

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

دلم دالون به دالون آمد امروز چو شاهون عزم تالون آمد امروز برای کشتن بیچاره باقر خودش با چند غزالون آمد امروز

619,046

شمارۀ ۴۷

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

سهیل آساد و چشمان سپاهش اگر برعاشقان افتد نگاهش بود بی شک بلای جان باقر دمادم نیزه داران سپاهش

619,047

شمارۀ ۴۸ - ای ول

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

ترا می بینم و می سوزم ای ول زدیده اشک و خون می ریزم ای ول ترا می بیند این بیچاره باقر همه غربال غم می بیزم ای ول

619,048

شمارۀ ۴۹

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

غلط کردم که خوردم زهر قاتل غلط کردم که دادم دل به جاهل غلط کردم نشستم بر سر راه غلط باقر که برده رنج باطل

619,049

شمارۀ ۵۰

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

نگارینا سرت بالاکن ای ول علاج درد من حالا کن ای ول تن باقر چو طفل گر گرفته بجنبان و بگو لالا کن ای ول

619,050

شمارۀ ۵۱

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

ول کوته قد گیسو درازم خط ابروت محراب نمازم به چرکینی تو دل بردی ز باقر اگر با ساز و برگ آیی چه سازم

619,051

شمارۀ ۵۲

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

ول مه طلعت بلبل عذارم شش و پنج و سه باشد سن یارم خ و میم و کمان شد پشت باقر زبسکه سال و مه در انتظارم

619,052

شمارۀ ۵۳

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

به زیر تیشۀ نجار گشتم اسیر ظالم و خونخوار گشتم به پیش چشم باقر این ستم نیست ستم اینه که دور از یار گشتم

619,053

شمارۀ ۵۴

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

سرت بردار سراندازت ببینم رخت بنما که روبازت ببینم غلامت میشود صد سال باقر بیا برخیز کاندامت ببینم * در مصرع چهام «بیا بر خیر» به گمان اشتباه تایپی با «بیا برخیز» جایگزین شد

619,054

شمارۀ ۵۵

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

دو تا سرو روان بودیم باهم جداگشتیم و هر دو می خوریم غم نه باقر دسترسه شاخی بچیند نه آن سرو بلند سر میکند خم

619,055

شمارۀ ۵۶

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

بیا از در درا تا شاد گردم بیا تا من زغم آزاد گردم به قربان قد و بالای تو باقر دوصد چندان فدای پات گردم

619,056

شمارۀ ۵۷

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

به سر دستمال درد یار دارم نه شب خواب و نه روز آرام دارم نباشد قاصدی باقر فرستد برآن یاری که زان پیغام دارم

619,057

شمارۀ ۵۸

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

نخوردم نار و رنگ نار دارم نچیدم بادوم و خمار دارم نکردم خواب شیرین جان باقر از آن که مدعی بسیار دارم

619,058

شمارۀ ۵۹ - غم

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

ولم غم مونسم غم همدمم غم غمم هم صحبت و همراز و همدم غم خود با که گوید جان باقر مریزا بارک اله مرحبا غم

619,059

شمارۀ ۶۰

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

سرم گر درد گیره با که گویم رخم گر زرد گرده با که گویم دوای درد باقر دست یاره کنون که غیض کرده با که گویم

619,060

شمارۀ ۶۱

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

زتو امر و اطاعت کردن از من زتو فرمان و فرمان بردن از من تو شیرینی و باقر همچو فرهاد زتو جان خواستن جان دادن از من

619,061

شمارۀ ۶۲

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

نگه بر کل عالم می کنم من به جای عیش ماتم می کنم من تو یک روز دگر باقر نگه دار که فردا دردسر کم می کنم من

619,062

شمارۀ ۶۳

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

به سیل باغ رفتم باختم من نظر بر نوگلی انداختم من الهی دیدۀ باقر شود کور که دلبر آمد و نشناختم من

619,063

شمارۀ ۶۴

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

ولم از دعوت آمد دل پراز کین قدم آهسته بر می داشت سنگین چو جلادان خونخوار آن پریزاد که دست از خون باقر کرده رنگین

619,064

شمارۀ ۶۵

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

موکه مردم کفن در معبرم کن به خیاط ده بدوزد دربرم کن ببندین قبر باقر در سه راهی دو پستانت دو سنگ الحدم کن

619,065

شمارۀ ۶۶ - دخت عمو

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

صدای دخت عمو می زنم من نفس از قالب جو می زنم من برای دخت عمو هست باقر که الحق و هیاهو می زنم من

619,066

شمارۀ ۶۷

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

عزیزا با رفیق بد مکن خو گل پس مونده مردم مکن بو برای مال دنیایی تو باقر به حاجت پیش نامردان مزن رو

619,067

شمارۀ ۶۸

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

قسم خوردم به والله و به بالله دگر بر آیه نصر من الله که غیر از تونگیرد یار باقر اگر دنیا شود زیرش به بالا

619,068

شمارۀ ۶۹ - یورد باقر

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

ول کوته قد گیسو شلاله به دنبالت کشم صد آه و ناله اگر یک شب به یورد باقر آئی خودم ساقی شوم چشمم پیاله

619,069

شمارۀ ۷۰

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

ولم از کنج منظر سرکشیده دو ابرویش خضاب ترکشیده دوچشمانش مثال آهوانی نفس از جان باقر درکشیده

619,070

شمارۀ ۷۱

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

چرا باقر کنی بر من بهانه کسی چون تو نخواهد بی غمانه کف مشتم حنای نیمرنگ است چطو باید برون آیم زخانه

619,071

شمارۀ ۷۲

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

الا اسب سیاه یال بریده مگر باقر سوار تو نبیده بیا و از دل باقر بمن گو کدوم ناکس سر باقر بریده

619,072

شمارۀ ۷۳ - شکایت

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

خداوندا به خر اوسار دادی به هر ناکس رسیدی یار دادی جوانی مثل باقر بی نصیبه خیار خوب برکفتار دادی

619,073

شمارۀ ۷۴ - جام جهانی

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

دریغا که نمی‌ماند جوانی دریغا زود رفت این عمر فانی جوانی رفت از دست تو باقر چو جمشیدی و آن جام جهانی

619,074

شمارۀ ۷۵

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

به شیرینی چو شیر و شکرستی زخوشبوئی چو مشک و عنبرستی چقدر وصف جمالت گفت باقر دوصد حیف که یار دیگرستی

619,075

شمارۀ ۷۶

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

بلند بالا ندیدم چون تو یاری شدم مشتاق دیدار تو باری فراوان انتظارت داشت باقر بت کافر نیاوردی گذاری

619,076

شمارۀ ۷۷

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

منم باقر ولی اسمم نظامی به دلبر داده ام خط غلامی همه دارن غلام زرخریدی من باقر غلام بالتمامی

619,077

شمارۀ ۷۸

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

بیا باقر بسی خاری کشیدی به فصل قامت پیری رسیدی کلید باغ گل دادم به دستت پشیمانی که آخر گل نچیدی

619,078

شمارۀ ۷۹ - مثنوی دوبیتی

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

بیا باقر نزن بی پی به دریا نخور غم از برای مال دنیا نخور غم که هلاکت می کند غم چو لاله سرنگونت می کند غم

619,079

شمارۀ ۸۰

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

چشم در راه دلم در انتظار است اگر مه سرزند گویم نگارست اگر مه سرزند از برج اقبال بگویم قاصد زیبا نگار است

619,080

شمارۀ ۸۱ - نگه از زیر چادر کردنت

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

تو که ره می روی استادن از چیست تو که استاده ای خندیدن از چیست تو که با ما سروکاری نداری نگه از زیر چادر کردنت چیست

619,081

شمارۀ ۸۲

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

سفر سختست و ترک یار سختست جمال یار دیدن مرد و بختست شزان ترسم بمیرم در غریبی که مردن در فراق یار سختست

619,082

شمارۀ ۸۳ - آوازه

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

گذارم بر دم دروازه افتاد دو تاچشمم به یار تازه افتاد هنوز دستم به دستش نارسیده دراین شهر خراب آوازه افتاد

619,083

شمارۀ ۸۴ - به از اسلامبول و شیراز

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

کلاغی که به من دمساز باشد به از شاهین و چرخ و باز باشد هر آن ویرانه ای که دل بگیرد به از اسلامبول و شیراز باشد

619,084

شمارۀ ۸۵ - خاک دامنگیر

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

به غربت رفتنم تعجیل دارد فلک در گردنم زنجیر دارد فلک زنجیر کن از گردونم دور که غربت خاک دامنگیر دارد

619,085

شمارۀ ۸۶

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

هر اونکس عاشق است از جان نترسد نه از کندو و نه از زندان نترسد چو گرگ گشنه ای اندر بیابان که هرگز از هی چوپان نترسد

619,086

شمارۀ ۸۷

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

سرم چون گوی میدان گر بگردد دلم از عهد و پیمان برنگردد اگر دنیا به نامردان دهد کام نشینم تا به من دوران بگردد

619,087

شمارۀ ۸۸

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

جوانی را چه خوش باشد شب تار کمر بندم روم در خدمت یار زنم زانو به پهلویش نشینم کنم آن نازنین از خواب بیدار

619,088

شمارۀ ۸۹

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

اجل آنگه شود برمن فراموش که گیرم نار پستانش درآغوش نهم لب بر لبش تا جان سپارم بیفتم همچو گیسویش به پهلوش

619,089

شمارۀ ۹۰ - سبب کوتاه قامتی

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

میان جمع خوبان شاهی ای ول همه چون اختر و تو ماهی ای ول تو کوته قامتی دانی سبب چیست تو چون عمر منی کوتاهی ای ول * مضمون این دوبیتی یادآور این رباعی -اگر اشتباه نکنم از آن جمال الدین اصفهانی- است (نقل از حافظه، ممکن است تحریف لفظی روی داده باشد): ای آن که به حسن و در لطافت ماهی هر چند که کوتاه‌قدی دلخواهی بخت منی از پستی خود شرم مدار عمر منی از بهر همین کوتاهی محمدی (گنجور)

619,090

شمارۀ ۹۱

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

دلم تنگه به تنگی چشم غربال رخم زرده به زردی کاه دیوال تنم کوهی بد و مویی نمانده همه از غصه نادیدن یار

619,091

شمارۀ ۹۲

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

به دور قلعه می گردم چو بلبل میان قلعه دارم خرمن گل دو تا دشمن به کار من حریفند نمی گذارند بچینم غنچه ار گل

619,092

شمارۀ ۹۳

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

سه تایی که گذشت از کنارم من از یار میانی گله دارم شوم قربان آن یار جلوکش دو دست برگردن دنبالی دارم

619,093

شمارۀ ۹۴

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

بگفتم یار گفت لبیک جانم بگفتم بوسه خواهم گفت لبانم بگفتم جای خوابیدن کجا کو اشاره کرد روی دیدگانم

619,094

شمارۀ ۹۵

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

دلم خواهد که کفش پات باشم قدم برداری و همرات باشم چو دکمه سرنهم من روی سینه ات چو سرمه مرهم چشمات باشم

619,095

شمارۀ ۹۶

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

نخوردم نارو رنگ نار دارم نخوردم باده و خمار دارم نکردم خواب شیرینی بر یار زبس که مدعی بسیار دارم

619,096

شمارۀ ۹۷

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

سلام و صدسلام ای کبک مستم میان کبک ها دل بر تو بستم تمام کبک ها رفتن به بازی من بیچاره پا بست تو هستم

619,097

شمارۀ ۹۸

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

شب دیشب به خواب آمد نگارم نشسته بی تکبر درکنارم اول دست محبت گردنم کرد دوم پرسید از حال و روزگارم

619,098

شمارۀ ۹۹

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

خوش از وقتی که چارده ساله بودیم گل سرخ و سفید و لاله بودیم چمن تا پشت پا و گل تا زانو همیشه پیش گل خوابیده بودیم

619,099

شمارۀ ۱۰۰

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

اگر زر داشتم ول می گرفتم جوانی چون تو خوشکل می گرفتم به روی سینه نرم دلارام کبوتر وار منزل می گرفتم

619,100

شمارۀ ۱۰۱

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

بهار آمد که من شیدا بگردم چو مرغابی لب دریا بگردم پلنگ درکوه و آهو در بیابان همه جفتند و من تنها بگردم

619,101

شمارۀ ۱۰۲

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

مو که مردم تو هی هی بیشتر کن بکن زاغی و سماجی به برکن پس از مرگ حیات شیر مردان توهر خاکی که می خواهی به سرکن

619,102

شمارۀ ۱۰۳

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

پسینی که برفتم سوی خانه ولم سرشسته دیدم کرده شانه هرآن قطره که شز گیسوش می ریخت بچیدم مروی وار دانه دانه

619,103

شمارۀ ۱۰۴

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

نویسم نامه ای بر برگ چاهی ببندم بر پر مرغ هوایی کدام ملاکه این نامه بخواند بگوید داد و بیداد از جدایی

619,104

شمارۀ ۱۰۵

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

گل باغ منی یا رب بمانی بسی کردم زهجرت باغبانی دریغا که شدی دستمال دیگر ندارم با تو یار ای زبانی

619,105

شمارۀ ۱۰۶

باقر فداغی لارستانی

دوبیتی‌ها

نه اینجائی نه آنجائی کجائی نه پیدائی نه پنهانی چرائی نه خود آئی نه کاغذ مینویسی مگر تو با رقیبان آشنائی

621,000

مقدمه

الیار

غزال غزل

به نام خداوند مهر گستر سلام می فرستم به تمامی پیامبران الهی، امامان، وارستگان، آزادگان جهان و تمامی کسانی که پای برعرصه ی اعتلای فرهنگ و صفات والای انسانی و گسترش روح نشاط و حس زیبایی و مهرورزی نهاده اند. مجموعه اشعاری که مخاطبین و خوانندگان بزرگوار، انشاء الله دراین مجموعه از سر ذوق مورد عنایت قرار خواهند داد، حاصل تراوشات ذهنی و فکری، احساسات و عوا طف وتخیلات ادبی بنده است که از دریای زلال آیین الهی،تعلیمات وتجارب انسانی سرچشمه می گیرد که با سرانگشت فکرت و ذوق شاعری به قدر بضاعت و توان در قالب غزل گنجانده ام تا بتوانم دسته گلی از افکار و اندیشه و احساس شادی و نشاط بسازم و آن را به رسم تقدیر، به همه ی نیک اندیشان باغ انسانیّت که مرا به همراه افکارم در دامان خود پرورانده و یاری نموده اند؛ تقدیم دارم. باشد که به دیدهٔ لطف، آن را پذیرا باشند.ازخداوند منّان تشکر می کنم و سر تعبّد بر آستان الوهیتش می سایم که هرچه داریم ازخزانه کرامت اوست و از همه دوستان و همکاران بخصوص آقایان عسگر خلیلی و اسماعیل ابراهیمی و همسر عزیزم سکینه گل محمد نژاد که مرا در تهیه و تدوین و تنظیم این اثر یاری نمودند؛ کمال تشکر را دارم . جبار محمدی « الیار »

621,001

نظر مهر

الیار

غزال غزل

چون زمهرش به گِلم یک نظری نازل شد گِل برآمـــد قدح بی بدلی بردل شد روحی آن حضرت باری چو دمیدم درگِـل برنشان گـــهر عشق دلم مایـــل شد جان بر آمـد به تماشای رخ جانـانم به مقامی زکرامات خدا نایل شد شبنمی از یَم نورش به گِـل جان بچکید ذی شعور آمد از آن جان ودگر عاقل شد هرکه غافل شد از این مایه ی ظلمت شکـنش تار ظلمت بتنیدش به تن و جاهل شد دولت عشقش ازآیینه ی بختم تابید برقدومش دل ویرانه ی من قابـــل شـد سرد شد کوره ی نفسم چودل آتش بگـرفت گوهر عشقی ازاین آتش جان حاصل شد جرعه ای جان من ازکوثر فضـلش بچشید زآن، دراین ملعبه ی دار فنا فاضل شد مُهر سرداری شیطان زدر بندگـی اش با طلوع مه شهنامی من باطل شد گویی از بندگی آنـکس که نبرد ازدردوست همچو ابلیس به دام هوسی داخل شد جهد کن ای دل ازاین درگه جانان ببـری رتبتی را که خدا بر بشرش قایل شد غمزه ای دیگـر از اوآید اگر؛ دل بنـهد قفسی را که صباحی به رخش منزل شد هان! بـجز خوبی دلـبـر نشناسد الیـار زآن زمانی که دلش بر در او سایل شد

621,002

جان مبتلا

الیار

غزال غزل

شـکر ریزد لبانـت کـام گوشــم کـلام شـکّـرینت مــی نیوشـم گهی هوش از سر من مـی ربایی گهـی مـی آوری بربام هـوشم مرا بـر آب سقایان، چه حــاجت مدام ازجام چشمت مِی بنوشم ازآن جامـی که خـوردم ازلبـانت زشادی در فـراسوی خـروشـم چوشهد شکـّرین از غنـچه ریزد به تـن پیـراهن ازرق بپوشـم بریـدم بعد ازاین ازغیـر جـانـان که دایـم با نِـی و بامِی بجوشـم بـلای عـشق راجـان مبتــلا شــد چوحامل شد امانـت ازسروشم دلت الیار! اگـر بیــگانـه مـی بود نمی گفتی امانـت نه به دوشـم

621,003

طاق ابرو

الیار

غزال غزل

گشودی چشمه ی عشقی، به زیر طاق ابرویت هَزارم کردی ای جانان، به باغی پرگل ازرویت چه دلها بردی ازدامن، به عرش عرصه هستی هـزاران دل ببستی تو، به هر تاری زگـیسـویت جهـانی واله آمـد از، کمالاتی کـه مـی بـخشـی چه جـانهایی بپروردی، به آب جودی از جویت به هـر لفـظی بـرم نامت، به وجد آرد دل عالم به کامــم شکّــر انـدازد، صــلای نام نیـکویـت الا ای دلــبر مـه رو! دلــم پـرپـر زنـد هـر دم کـه تـیـر ناوکی او را، به پــرواز آورد سـویـت سعـادت یـابـد این جانـم، اگـر روزی فراآیــد دلـم را تـا بگـــردانی، خطاب گفتی ازگـویـت مرا این دل نمی گنجد به تن، گویا تو را خواهد چه کردی با دلم جانا! به ریحانی زگل بویت تو اسـماعیل جـانـم را، پـذیـرفـتی بـه قـربانی ببردی مذبحی انـدر، منـای حلقه ی مـویت اگر بـربـیشه ی عشقت، رسـد پـای دل الـیـار غزالی ازغزل سازد، زجنس چشم آهـویت

621,004

در غم هجران

الیار

غزال غزل

چه کنـد باغم هجـران تـو این بلبل جـان کــی سـرآیـد به سرا پـرده ی غم دور زمان دل اگر باده زجـام تـو نگیــرد؛ چـه کنـد بی تو جانی نبرد؛ چونکه تویی چشمه ی جان پیر هجــران شده ام؛ منـتـظرم باد صبــا ازتــو آرد خبــری؛ یابم ازآن، بـخت جــوان دلبرا! ایـن دلم افگار می آلوده ی توست چون که این قامتم اندر غم تو گــشتـه کمان خواب غفلـت بپرد از سر عـالـ م به دمت بی تــو بـیدار نگردد دل از این خـواب گران کرده ام نذر اگر آیــی به سـر کـوی دلم سر به قــربانـگهت آرم؛ بِهــلم شور جـــهان چشم دل بر لبه ی تیغ حیات آور توست که بــرآیـی نـدهی از دم آن، بـر وِی امــان هـان! مـبـادا به ترحّـم نگــری بردل من بگـــذری زاین طلـب آن سـر سـودایــی آن هرکه جان برلب جوی کرم کوی تو بـرد می کَنــد ازتن خود، خـرقه ی چرکـین گمان بار عشـق ار بـنـهی گُرده ی الیــار، بــرد طاقـتـش طاق شـود گر ببـــرد فیــل دمــان