Datasets:

teddy-f-47

/

phi-1_5-ml_pretraining

like 0

Jae Head () adalah aktor asal Amerika Serikat. Ia mulai dikenal setelah berperan sebagai Sean Junior (S.J.) Tuohy putra dari Sean dan Leigh Anne Tuohy dalam film The Blind Side. Filmografi 2009: The Blind Side (sebagai S.J. Tuohy) 2008: Law & Order: Special Victims Unit (sebagai Christopher Ryan di "Trials") 2008: Hancock (sebagai Aaron Embrey) 2007: Friday Night Lights (sebagai Bo Miller dalam 5 episode) 2006: MADtv (sebagai Jimmy dalam 1 episode) 2006: "The Angriest Man in Suburbia" (sebagai Little Chuck) 2005: How I Met Your Mother (sebagai Leroy in "Purple Giraffe") Referensi Pranala luar Pemeran Amerika Serikat

translate from English to Polish: en: Don't do this. pl: - Co? - Nie rób tego.

Język laragiya – izolowany język australijski, używany – w 1983 – przez jedynie sześć osób, w okolicach miasta Darwin w australijskich Terytoriach Północnych. Przypisy Języki izolowane Języki australijskie

translate from English to Polish: en: They're going into the street circuits. pl: Zabierają się do obwodów elektrycznych na ulicy.

translate from English to Indonesian: en: We're awaiting the arrival of Tony Stark. id: Kami menunggu kedatangan Tony stark.

Teknologi sidik jari nirkontak dideskripsikan dalam laporan pemerintah sebagai upaya mengumpulkan dan menambah sidik-sidik jari ke orang-orang yang dikumpulkan melalui proses tinta basah dan kemudian, melalui sebuah scan "nirsentuh", memverifikasikan klaim identifikasi dan, sebuah tantangan yang lebih besar, mengidentifikasikan para pemilik mereka tanpa petunjuk-petunjuk tambahan. Meskipun sumber awal dari teknologi tersebut, yang bekerja dengan kamera telepon (dan tak membutuhkan perangkat keras tambahan), dibuka pada 2003 dan ditutup pada 2011, perusahaan lain dalam lingkup tersebut masuk ada dalam beberapa tahun kemudian. Referensi - Pay By Touch Blog by John B. Frank – Pranala luar IBM 2-Factor Authentication Security White Paper biometrika

Vidalia diffluata adalah spesies lalat yang tergolong famili Tephritidae. Spesies ini juga merupakan bagian dari ordo Diptera, kelas Insecta, filum Arthropoda, dan kingdom Animalia. Kebanyakan anggota spesies ini bertelur dalam jaringan tumbuhan, tempat larva menemukan makanan pertamanya setelah lahir. Lalat dewasa biasanya berumur sangat pendek. Beberapa hidup selama kurang dari seminggu. Referensi Bisby F.A., Roskov Y.R., Orrell T.M., Nicolson D., Paglinawan L.E., Bailly N., Kirk P.M., Bourgoin T., Baillargeon G., Ouvrard D. (red.) (2011). "Species 2000 & ITIS Catalogue of Life: 2011 Annual Checklist.". Species 2000: Reading, UK. Diakses pada 24 September 2012. Tephritidae

Wiktoriańscy Socjaliści (ang. Victorian Socialists, VS) – australijska partia polityczna o profilu socjalistyczno-demokratycznym. Założona 8 lutego 2018, jest sojuszem wyborczym różnych partii socjalistycznych, organizacji, grup społecznych i związków zawodowych. VS ma na celu „udzielić politykom płacy robotniczej, aby żyli jak reszta z nas” oraz „wprowadzenie socjalistów do parlamentu, którzy będą walczyć o to, by robotnicy byli bogatsi, a miliarderzy biedniejsi”. Charakterystyka Od listopada 2020 roku partia jest reprezentowana we władzach lokalnych w Radzie Miejskiej City of Maribyrnong przez członka Alternatywy Socjalistycznej Jorge Jorquera. Członkowie partii biorą udział w kampaniach aktywistycznych na rzecz wielu problemów społecznych. W lipcu 2022 asystentka sekretarza VS i kandydatka w wyborach stanowych w 2022 Liz Walsh była organizatorką dużych demonstracji w Melbourne. Dotyczyły one sprzeciwu wobec wyroku wyroku Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych w sprawie Dobbs v. Jackson Women’s Health Organization, a także wzywały do poszerzenia dostępu do aborcji i zwiększenia finansowania ochrony zdrowia w Australia. Program VS twierdzi, że stan Wiktorii został podzielony na obszary zamożne, bogate w zasoby i mniej zamożne, pozbawione zasobów. W związku z tym partia popiera platformę, która obejmuje odwrócenie historycznej prywatyzacji przemysłu, wraz z silnym poparciem dla związków zawodowych. Proponuje utworzenie publicznej sieci elektroenergetycznej wraz ze zwiększonym finansowaniem transportu, systemu ochrony zdrowia i edukacji publicznej, przy jednoczesnym odebraniu finansowania rządowego szkołom prywatnym, które mają więcej środków niż jest to konieczne do spełnienia standardów edukacji w Australii (tzw. Schooling Resource Standard). Aby opłacić tę politykę, VS popiera wprowadzenie podatku majątkowego, podatku od luksusowych nieruchomości (określanych jako 25 000 najdroższych rezydencji w Wiktorii), zniesienie możliwości otrzymywania przez firmy i organizacje zwolnień z podatku gruntowego oraz ustanowienie lub podwyższenie wielu innych podatków nakładanych na duże korporacje. Partia potępia taktykę polityczną „dziel i rządź” i jako taka podkreśla poparcie dla praw osób transpłciowych, praw Aborygenów do ziemi i traktatu z Aborygenami z Australii, a także wsparcie dla osób ubiegających się o azyl. VS popiera również wprowadzenie gospodarki neutralnej pod względem emisji dwutlenku węgla do 2035. Ponadto partia dąży do ograniczenia wynagrodzenia deputowanych do parlamentu na poziomie 87 000 dolarów rocznie, co odpowiada wynagrodzeniu pielęgniarki z sześcioletnim stażem. Przypisy Linki zewnętrzne Oficjalna strona VS Australijskie partie socjalistyczne i socjaldemokratyczne Partie antykapitalistyczne

Brentford – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Dakota Południowa, w hrabstwie Spink. Przypisy Miasta w stanie Dakota Południowa

terjemahkan dari bahasa Indonesia ke bahasa Inggris: id: Kau berteman dengan Marianne. en: You're friends with Marianne.

translate from English to Indonesian: en: - Sure. id: - Tentu.

translate from English to Polish: en: What are you doin' tomorrow? We're throwin' a garden party for my grandson. pl: Urządzam przyjęcie dla mojego wnuka co dopiero wrócił z Iraku

Agnieszka Pogroszewska (ur. 20 lutego 1977) – polska lekkoatletka – młociarka. Życiorys Zawodniczka AZS Poznań, później Jantar Ustka. Dziesięciokrotna medalistka mistrzostw Polski (osiem srebrnych i dwa brązowe medale), brązowa medalistka Uniwersjady (Daegu 2003 – 64.27). Srebrna medalistka Igrzysk Frankofońskich (Ottawa 2001) – 65.44. Szósta zawodniczka Młodzieżowych Mistrzostw Europy w Lekkoatletyce (Göteborg 1999). Rekord życiowy: 67.98 (2001). Zakończyła karierę w 2006. Linki zewnętrzne Lekkoatleci AZS Poznań Ludzie związani z Ustką Medaliści Letniej Uniwersjady 2003 Polscy młociarze Urodzeni w 1977

przetłumacz z polskiego na angielski: pl: Jestem tu w interesach. en: I'm here on business.

Glinianka Podwójna lub Staw Cegielniany – niewielki zbiornik wodny w Warszawie, w dzielnicy Włochy przy ulicy Cegielnianej. Położenie Staw leży po lewej stronie Wisły, w Warszawie, w dzielnicy Włochy, w rejonie osiedla Stare Włochy, w pobliżu ulic Cegielnianej i Drukarzy. Znajduje się w sąsiedztwie tunelu pod torami kolejowymi linii 1 i 3 pomiędzy przystankiem Warszawa Włochy, a stacją Warszawa Zachodnia. Glinianka znajduje się na terenie należącym do pobliskiego zakładu opieki zdrowotnej: Samodzielnego Zespołu Publicznych Zakładów Lecznictwa Otwartego Warszawa Bemowo-Włochy (ul. Cegielniana 8). „Program Ochrony Środowiska dla m. st. Warszawy na lata 2009-2012 z uwzględnieniem perspektywy do 2016 r.” podaje, że staw położony jest na wysoczyźnie i ma powierzchnię wynoszącą 0,0928 ha. Według innego źródła jest to 0,13 ha. Długość linii brzegowej wynosi 260 m. Historia Staw jest glinianką. Powstał w wyniku zalania wodą wyrobiska iłów. Pierwsza cegielnia na terenie Włoch powstała w 1842 r. Od tego czasu notuje się rozwój tej gałęzi przemysłu w okolicach. Głównym jego inicjatorem na tym terenie był Andrzej Koelichen (1791–1861), właściciel majątku włochowskiego. Materiał do produkcji cegieł pozyskiwano z różnych miejsc, które zmieniano po wyczerpaniu surowca. Tak powstały również inne włochowskie stawy jak: Staw Koziorożca, czy Stawy Cietrzewia. Po 1930 r. nad stawem wybudowano willę z ogrodem dla czeskiego przemysłowca Franciszka Hawliczki, który był założycielem i właścicielem pobliskiej fabryki świec i mydła „Polo”. Zakład ten działał także po wojnie i zatrudniał w 1945 r. ok. 40 osób. Fabryka została znacjonalizowana w 1950 r. i przyjęła nazwę „Wytwórnia Pomocy Naukowych”. Nazwa Glinianka Podwójna wiąże się z faktem, iż w przeszłości w miejscu tym były dwa stawy. Drugi zbiornik wodny znajdował się po przeciwnej stronie ulicy Cegielnianej. W 2004 roku na terenie glinianki i w jej okolicach stwierdzono występowanie kaczki krzyżówki. Przypisy Jeziora na Nizinie Środkowomazowieckiej Sztuczne zbiorniki wodne w Warszawie Stare Włochy

Franciszek Błoński (1867–1910) – polski botanik i lekarz Franciszek Błoński (1903–1977) – polski historyk, działacz społeczny i kulturalno-oświatowy

Muzeum Twórczości Władysława Wołkowskiego w Olkuszu – muzeum z siedzibą w Olkuszu. Placówka jest miejską jednostką organizacyjną, działającą w ramach Miejskiego Ośrodka Kultury – Dział Muzealno – Regionalny. Jego siedzibą są pomieszczenia XIX-wiecznego Dworku Machnickich. Zbiory placówki są poświęcone życiu i twórczości Władysława Wołkowskiego (1902-1986) – artysty plastyka, specjalizującego się w wyrobach z wikliny. Muzeum powstało jeszcze za życia artysty – jego otwarcie miało miejsce w 1970 roku, a ekspozycja została zorganizowana według autorskiego pomysłu plastyka. W zbiorach muzeum znajdują się przedmioty wykonane z wikliny, trzciny, drewna i sznurka: meble, patery, makaty, portrety i pejzaże, wizerunki bóstw słowiańskich oraz postaci z podań ludowych. Ponadto zobaczyć można kompozycje poświęcone wydarzeniom z historii Polski: bitwie pod Grunwaldem, wiktorii wiedeńskiej oraz powstaniu warszawskiemu. Kolekcji dopełniają szkice, rysunki i zapiski artysty. Bibliografia Muzea biograficzne w Polsce Muzea sztuki w Polsce Muzea gminne i miejskie Muzea w Olkuszu

Sudhamek Agoeng Waspodo Soenjoto () adalah anggota Dewan Pengarah Unit Kerja Presiden Pembinaan Ideologi Pancasila sejak 7 Juni 2017 sampai sekarang. Sebelumnya ia adalah Chairman GarudaFood Group. Pendidikan Alumni 1981 Fakultas Ekonomi Universitas Kristen Satya Wacana (UKSW) Salatiga Alumni 1982 Fakultas Hukum Universitas Kristen Satya Wacana (UKSW) Salatiga Organisasi Pendiri dan pengurus The Indonesian Pluralism Institute (IPI) Pendiri The Indonesian Conference on Religion and Peace Institute (ICRP) Dewan Pembina Global Sevilla Puri Indah and Global Sevilla Pulo Mas Ketua Dewan Pengawas Majelis Buddhayana Indonesia (MBI) Anggota Dewan Pertimbangan Apindo Karier Chairman GarudaFood Group (2012 sampai sekarang) Group Chairman Tudung Group (2012 sampai sekarang) Group CEO of Tudung Group (2006 sampai 2012) President Director GarudaFood Group (1994 sampai 2012) Anggota Komite Ekonomi Industri Nasional (2016-sekarang) Referensi Pengusaha Indonesia Alumni Universitas Kristen Satya Wacana Salatiga Alumni Universitas Kristen Satya Wacana Tokoh Jawa Tengah Tokoh dari Rembang Tokoh Buddha Indonesia

translate from English to Polish: en: The Ebixa treatment initiation pack is only to be used for the beginning of the treatment with Ebixa. pl: Zestaw Ebixa do rozpoczynania leczenia jest stosowany wyłącznie do rozpoczynania leczenia lekiem Ebixa.

Carticasi – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Korsyka, w departamencie Górna Korsyka. Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwało 18 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 1 osób/km². Bibliografia Miejscowości w departamencie Górna Korsyka

Suak Tapeh adalah sebuah kecamatan di Kabupaten Banyuasin, Provinsi Sumatera Selatan, Indonesia. Kecamatan Suak Tapeh merupakan hasil pemekaran Kecamatan Betung dan Kecamatan Banyuasin III sesuai Perda Kabupaten Banyuasin Nomor 4 Tahun 2011. Kecamatan ini berjarak sekitar 10 km dari ibu kota kabupaten Banyuasin. Pusat pemerintahannya berada di Desa Lubuk Lancang. Batas wilayah Batas-batas wilayahnya adalah sebagai berikut: Desa/ kelurahan Air Senggeris Bengkuang Biyuku Durian Daun Lubuk Lancang Meranti Rimba Terab Sedang Sukaraja Talang Ipuh Tanjung Laut Referensi Pranala luar Kabupaten Banyuasin Dalam Angka, 2017 Sejarah Singkat Berdirinya Kecamatan Suak Tapeh

Labui adalah salah satu gampong di Kecamatan Pidie, Kabupaten Pidie, Provinsi Aceh, Indonesia. Referensi Pranala luar

(2511) Patterson (1980 LM) – planetoida z pasa głównego asteroid okrążająca Słońce w ciągu 3,49 lat w średniej odległości 2,3 j.a. Odkryta 11 czerwca 1980 roku. Zobacz też Lista planetoid 2001–3000 lista planetoid Linki zewnętrzne Planetoidy pasa głównego Nazwane planetoidy Obiekty astronomiczne odkryte w 1980

terjemahkan dari bahasa Indonesia ke bahasa Inggris: id: Apa yang terjadi padamu? en: What happened to you?

terjemahkan dari bahasa Indonesia ke bahasa Inggris: id: Lupakan apa yang ada dalam kubur. en: Forget whatever is in the tomb.

translate from English to Indonesian: en: Didn't one of your men kill my officer? id: Bukankah mereka juga "Menembak Polisi"?

Sel epitelial adalah sel hasil diferensiasi fibroblas, yang membentuk epitelium. Membran sel epitelial disebut epitelia. Beberapa jenis sel epitelial mensekresi musus atau memiliki organel rambut yang disebut silia. Rujukan Sel

terjemahkan dari bahasa Indonesia ke bahasa Inggris: id: Pasti sulit untuk memanfaatkan kembali. en: It must have been hard to harness up again.

Srđan Blažić (cyr. Cpђaн Блaжић, ur. 26 listopada 1982 w Titogradzie) – czarnogórski piłkarz grający na pozycji bramkarza, zawodnik FK Iskra Danilovgrad. Były reprezentant reprezentacji Czarnogóry. Życiorys Kariera klubowa Karierę rozpoczął w czarnogórskim klubie FK Zeta, w której grał od czasów juniorskich. 1 lipca 2001 przeniósł się do FK Budućnost Podgorica, w której grał przez rok, po czym 1 lipca 2002 trafił do FK Mornar Bar. Przebywał tam na półrocznym wypożyczeniu z Kom Podgorica. Następną drużyną w karierze Blažicia była FK Zora Spuž, w której grał przez rok (2005–2006). Po zakończeniu kontraktu z Zorą, Czarnogórzec 1 lipca 2006 trafił do Rudar Pljevlja, w którym także grał przez 12 miesięcy. 1 lipca 2007 przeniósł się do greckiego APO Lewadiakos. Po trzyletnim pobycie w Grecji, podpisał kontrakt z belgijskim Standard Liège. W sierpniu 2011, nie mogąc wygrać z Sinanem Bolatem walki o miejsce w podstawowym składzie belgijskiego klubu, Blažić wrócił do Grecji, a konkretnie do Panetolikos GFS, z którym podpisał dwuletni kontrakt. 28 maja 2012 rozwiązał umowę z tą drużyną, a dzień później przeniósł się do cypryjskiego klubu Anorthosis Famagusta, z którym związał się na dwa lata. 5 stycznia 2013 został wypożyczony do końca sezonu do Nea Salamina Famagusta. 2 lipca 2013 jego kontrakt z Anorthosisem został rozwiązany. W lipcu 2014 przeszedł do PAS Lamia 1964, a we wrześniu 2015 został zawodnikiem AO Chania. 31 sierpnia 2016 podpisał kontrakt z czarnogórskim klubem FK Iskra Danilovgrad. W 2007 roku został umieszczony na liście 150 najlepszych bramkarzy Europy. Zajął 111. miejsce. Kariera reprezentacyjna W seniorskiej reprezentacji Czarnogóry zadebiutował 18 listopada 2009 na stadionie Pod Goricom w wygranym 1:0 meczu towarzyskim z reprezentacją Białorusi. Sukcesy Klubowe Standard Liège Zdobywca drugiego miejsca w Eerste klasse A: 2010/2011 Zwycięzca Pucharu Belgii: 2010/2011 Zdobywca drugiego miejsca w Superpucharze Belgii: 2011/2012 Przypisy Bibliografia Reprezentanci Czarnogóry w piłce nożnej Piłkarze FK Zeta Piłkarze Budućnosti Podgorica Piłkarze Rudaru Pljevlja Piłkarze APO Lewadiakos Piłkarze Standardu Liège Piłkarze Panetolikosu GFS Piłkarze Anorthosisu Famagusta Piłkarze Nea Salamina Famagusta Piłkarze PAS Lamia Ludzie urodzeni w Podgoricy Urodzeni w 1982

Vermilion – miasto w Stanach Zjednoczonych, w północnej części stanu Ohio, nad jeziorem Erie. Przy ujściu rzeki Vermilion River, W mieście znajduje się marina jachtowa. Liczba mieszkańców w 2000 roku wynosiła 10 913. Przypisy Miasta w stanie Ohio

przetłumacz z polskiego na angielski: pl: Jestem głupsza od swojego brata - to oficjalne. en: I'm officially stupider than my brother.

translate from English to Polish: en: Just, uh, don't tell my cousin. pl: Tylko nie mów mojej kuzynce.

terjemahkan dari bahasa Indonesia ke bahasa Inggris: id: Hampir selesai. en: Almost there.

terjemahkan dari bahasa Indonesia ke bahasa Inggris: id: Jika kau takut, kau bisa keluar dari sekolah ini. en: Well, if you're scared, you could drop out.

terjemahkan dari bahasa Indonesia ke bahasa Inggris: id: Saya pikir itu saja kami akan membutuhkan Anda untuk, George. en: I think that's all we'll need you for, George.

Michał Tadeusz Kurtyka (ur. 20 lipca 1973 w Krakowie) – polski menedżer, ekonomista i urzędnik państwowy, doktor nauk ekonomicznych, w latach 2016–2018 podsekretarz stanu w Ministerstwie Energii, w 2018 sekretarz stanu w tym resorcie, w latach 2018–2019 sekretarz stanu w Ministerstwie Środowiska, w latach 2019–2020 minister klimatu, następnie do 2021 minister klimatu i środowiska. Życiorys Absolwent paryskiej École polytechnique i Szkoły Głównej Handlowej. W 2012 uzyskał stopień doktora nauk ekonomicznych na Wydziale Nauk Ekonomicznych Uniwersytetu Warszawskiego na podstawie pracy pt. Od restrukturyzacji do modernizacji. Opóźniona transformacja polskich przedsiębiorstw energetycznych w latach 1990–2009 (promotorka – Urszula Sztandar-Sztanderska). Karierę zawodową rozpoczął w 1998, dołączając do zespołu Jana Kułakowskiego w trakcie negocjacji akcesyjnych prowadzonych przez polski rząd z instytucjami Unii Europejskiej. Zajmował się sprawami energetyki i transportu. W latach 2000–2002 był pracownikiem naukowym na UW. Później do 2012 związany z grupą BPI, kierował polskim oddziałem tego przedsiębiorstwa. W latach 2006–2008 był członkiem i wiceprzewodniczącym rady nadzorczej Gaz-Systemu. 1 stycznia 2016 został powołany na podsekretarza stanu w Ministerstwie Energii w rządzie Beaty Szydło. W kwietniu 2018 został sekretarzem stanu w tym resorcie oraz pełnomocnikiem ds. prezydencji COP24. W lipcu 2018 objął tożsame stanowisko w Ministerstwie Środowiska. Odpowiadał za przygotowanie szczytu klimatycznego ONZ w Polsce, który odbył się w grudniu 2018. W tym samym miesiącu został prezydentem COP na okres rocznej kadencji. 8 listopada 2019 został wskazany jako kandydat na ministra odpowiedzialnego za sprawy klimatu. 15 listopada w drugim rządzie Mateusza Morawieckiego objął stanowisko ministra klimatu. 6 października 2020 w ramach rekonstrukcji gabinetu przeszedł na urząd ministra klimatu i środowiska. 26 października 2021 został odwołany z tego stanowiska. Przypisy Linki zewnętrzne Absolwenci Szkoły Głównej Handlowej Absolwenci École polytechnique Ministrowie środowiska III Rzeczypospolitej Polscy ekonomiści Polscy menedżerowie Wiceministrowie środowiska III Rzeczypospolitej Ludzie urodzeni w Krakowie Urodzeni w 1973

przetłumacz z polskiego na angielski: pl: ubóstwo energetyczne, wykluczenie społeczne, rynek mieszkaniowy en: energy poverty, social exclusion, housing market

Agrilus fossiger adalah spesies kumbang yang tergolong ke dalam famili Buprestidae. Spesies ini juga merupakan bagian dari ordo Coleoptera. Spesies Agrilus fossiger sendiri merupakan bagian dari genus Agrilus yang mencakup sekitar 3.000 spesies. Nama ilmiah dari spesies ini pertama kali diterbitkan oleh Waterhouse, 1889. Referensi Agrilus

Komorzewo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie czarnkowsko-trzcianeckim, w gminie Czarnków. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa pilskiego. Linki zewnętrzne Czarnków (gmina wiejska)

Jayhawkers is a term that came into use just before the American Civil War in Bleeding Kansas. It was adopted by militant bands of Free-Staters. These bands, known as "Jayhawkers", were guerrilla fighters who often clashed with pro-slavery groups from Missouri known at the time as "Border Ruffians". After the Civil War, the word "Jayhawker" became synonymous with the people of Kansas. Today a Jayhawk is typically a student, fan, or alumnus of the University of Kansas. "Jayhawk" is also the name of their mascot, a mythical bird with a history based on the Bleeding Kansas era term. History The term was adopted as a nickname by a group of emigrants traveling to California in 1849. The origin of the term may go back as far as the Revolutionary War, when it was reportedly used to describe a group associated with American patriot John Jay. About 1858 the slang term "jayhawking" became widely used as a synonym for stealing. It was also used at the same time during the Kansas territorial period. The term came to be used to describe militant bands nominally associated with the free-state cause. Another historian of the time described the jayhawkers as bands of men that were willing to fight, kill, and rob for a variety of motives that included defense against pro-slavery. They fought "Border Ruffians" raiding into Kansas. In Missouri, "Jayhawker" was a derogatory term for Kansans who raided into Missouri, murdered slave owners, burned and looted their property in the name of freeing slaves. Notorious Jayhawkers James Henry Lane , moved to Lawrence, Kansas in 1855. Despite being a Democrat he became affiliated with the Free-Staters. He soon became one of the leaders of the Jayhawkers. Later a Union General and U.S. Senator, he led the 3rd and 4th Kansas Volunteer Infantry and 5th Kansas Cavalry on raids into Missouri. They burned most of the town of Osceola, Missouri, stole everything they could and freed the slaves in the town. Charles R. Jennison was the leader of the "Independent Mounted Kansas Jayhawkers", also known as the 7th Kansas Volunteer Cavalry, was another who led raids into Missouri. The regiment was officially termed the 7th Regiment Kansas Volunteer Cavalry, but was popularly known as Jennison's Jayhawkers. University of Kansas In 1890, the football team of the University of Kansas called themselves the "Jayhawkers". Later it was shortened to "Jayhawk". They became synonymous with their mascot, a mythical bird called the Jayhawk. Their connections to the Jayhawkers of the Bleeding Kansas era and Civil War are a part of their history. References History of Kansas Bleeding Kansas Origins of the American Civil War

terjemahkan dari bahasa Indonesia ke bahasa Inggris: id: Ada 42 berbeda dan Penggunaan yang menarik untuk sebuah jendela kapal. en: There are 42 different and fascinating uses for a porthole.

translate from English to Indonesian: en: I don't think you're getting it. id: sy tdk mengira kau mendapatkanx

przetłumacz z polskiego na angielski: pl: Schody? en: The stairs?

terjemahkan dari bahasa Indonesia ke bahasa Inggris: id: -Polandia. en: - Poland.

Kościół Świętego Stanisława w Lekowie – drewniany rzymskokatolicki kościół parafialny z XVIII wieku należący do parafii pod tym samym wezwaniem (dekanat ciechanowski zachodni diecezji płockiej), wpisany do rejestru zabytków nieruchomych województwa mazowieckiego. Historia . Architektura Budowla jest drewniana, trzynawowa, wzniesiono ją w konstrukcji zrębowej. Świątynia jest orientowana. Jej prezbiterium jest mniejsze w stosunku do nawy, zamknięte jest ścianą prostą, z boku znajdują się zakrystia i kruchta z lożami kolatorskimi na piętrach. Fasada frontowa jest ozdobiona dwoma wieżami, w środku umieszczony jest trójkątny szczyt. Przed fasadą usytuowana jest kruchta. Wieże zwieńczają blaszane dachy hełmowe. Dach świątyni jest jednokalenicowy, pokryty blachą, na dachu jest umieszczona czworokątna wieżyczka na sygnaturkę. Zwieńcza ją cebulasty blaszany dach hełmowy. Wnętrze jest podzielone na trzy części dwoma rzędami kolumn toskańskich ustawionych po trzy sztuki połączonych spłaszczonymi arkadami. Sklepienie kolebkowe obejmuje prezbiterium i nawę, natomiast nawy boczne nakryte są płaskimi stropami. Chór muzyczny jest podparty czterema słupami i wysunięty w części środkowe. Na chórze jest usytuowany prospekt organowy z 1857 roku, wykonany przez Mielczarskiego, z instrumentem z 1925 roku, dziełem Adolfa Homana. Belka tęczowa jest ozdobiona krucyfiksem z XVII wieku. Polichromia w stylu neogotyckim zawiera elementy ornamentalne. Podłoga została wykonana z desek drewnianych. Ołtarz główny pochodzi z końca XVII wieku. Ołtarze boczne powstały pod koniec XIX wieku. Chrzcielnica podparta Aniołem została wykonana pod koniec XVIII wieku. Marmurowa płyta nagrobna wojskiego płockiego Hieronima Dunin – Wolskiego z herbem Łabędź powstała w 1603 roku. Przypisy Świątynie pod wezwaniem św. Stanisława Biskupa Męczennika Obiekty sakralne w gminie Regimin Zabytkowe kościoły w powiecie ciechanowskim Kościoły w diecezji płockiej Drewniane kościoły w województwie mazowieckim Budynki w Polsce oddane do użytku w XVIII wieku Lekowo (województwo mazowieckie)

Zamek Hohenschwangau (niem. Schloss Hohenschwangau) – zamek położony na terenie gminy Schwangau (w dzielnicy Hohenschwangau), niedaleko Füssen w południowej Bawarii. Został wzniesiony przez króla Maksymiliana II Bawarskiego. Historia Zamek Hohenschwangau został zbudowany na ruinach XII-wiecznej twierdzy – Schwanstein. W roku 1829 książę Maksymilian (później król Maksymilian II Bawarski) zdecydował się na budowę rezydencji właśnie w tym miejscu, ze względu na bardzo atrakcyjne położenie oraz wspaniałe widoki. Ziemię nabył w 1832, a rok później rozpoczęto pierwsze prace. Budowa trwała do 1837, głównym architektem był Domenico Quaglio Młodszy, któremu zamek zawdzięcza neogotycki wygląd. Zamek był letnią rezydencją króla Maksymiliana, jego żony Marii Fryderyki Pruskiej oraz dwóch jego synów – Ludwika (później Ludwik II) i Ottona (później Otto I), w której spędzali wiele czasu. Po śmierci króla Maksymiliana II (1864) Ludwik zamieszkiwał w zamku wraz z matką, aż do ukończenia budowy jego nowej, położonej niedaleko rezydencji – Neuschwanstein w 1869 r. Maria Fryderyka Pruska mieszkała w zamku, aż do swojej śmierci w 1889. Później zamieszkał tu szwagier Marii – książę-regent Luitpold Bawarski. Dzięki Luitpoldowi dokonano elektryfikacji zamku w 1905 r. Po jego śmierci w 1912 otwarte zostało muzeum, które jest czynne do dnia dzisiejszego. Podczas pierwszej i II wojny światowej budynek nie odniósł żadnych szkód. W latach 1933–1939 zamek pełnił funkcję letniej rezydencji księcia Rupperta Bawarskiego oraz jego rodziny. Obecnie Zamek rocznie jest odwiedzany przez około 300 tysięcy turystów z całego świata. Zamek jest otwarty przez cały rok (z wyjątkiem świąt Bożego Narodzenia). Istnieje możliwość wynajęcia przewodnika, który oprowadza zwiedzających po zamku i odtwarza komentarze w języku polskim. Linki zewnętrzne Strona oficjalna Powiat Ostallgäu Hohenschwangau

Gabriel Toledo de Alcântara Sguario () dikenal juga dengan nama samaran FalleN, adalah seorang pemain Counter-Strike: Global Offensive profesional, dan mantan pemain Counter-Strike: Source dan Counter-Strike 1.6 asal Brasil. Dia memainkan posisi In-game leader dan AWPer untuk Imperial. Pada 2015 ia terpilih sebagai orang paling berpengaruh di esports Brasil. Dia juga dinominasikan sebagai tokoh PC tahun ini oleh Esports Industry Awards pada 2016. Di juga pemilik organisasi Akademi esports Brasil. Selama 2016 hingga 2017, Fallen digambarkan sebagai salah satu AWPers teratas, juga kapten dalam permainan, diantara para pemain di dunia. Dia juga dikenal sebagai salah satu dari sedikit pemain CS: GO yang menggunakan AWP, serta meracik strategi pada saat yang sama. Per Maret 2019, FalleN telah memenangkan $1,150,590.'' Referensi Pranala luar Facebook fan page Twitch channel Twitter account YouTube channel Instagram page Pemain SK Gaming Pemain Counter-Strike Pemain CompLexity Gaming Pemain Luminosity Gaming Seniman pengguna Twitch Seniman pengguna YouTube Pemain MIBR Pemain Imperial

translate from English to Polish: en: I understand you have made comments that you do believe that gay people are evil. pl: Wiem, że mawiał pan, że uważa pan, że geje są złem.

William Harwar Parker (ur. 1826 zm. 1896) – amerykański oficer marynarki wojennej USA oraz marynarki CSA. Napisana przez niego autobiografia Wspomnienia oficera marynarki wojennej 1841-1865 (Recollections of a Naval Officer 1841–1865) oferuje unikatowy ogląd na pozycję marynarki wojennej Stanów Zjednoczonych w XIX wieku, u skraju „Ery Żagla”. Życiorys Urodzony w Nowym Jorku, w rodzinie o tradycjach żeglarskich (ojciec, dziadek i brat służyli w marynarce). W wieku 15 lat został midszypmenem marynarki wojennej USA; we wspomnieniach pisał, iż na pierwszy statek szedł z ojcem za rękę. 15 października 1841 roku został oficjalnie wpisany w rejestr załogi hulku USS „North Carolina”, a zaokrętowany niecałe dwa tygodnie później, 27 października. Rejsy midszypmena W kwietniu 1842 roku Parker został przeniesiony na USS „Columbus”, który 29 sierpnia wypłynął w kierunku Gibraltaru, gdzie trafił jesienią i spędził zimę. Wiosną 1843 Columbus pożeglował do portu Mahón, zahaczając o Tulon. W czerwcu tego roku statek powrócił do Gibraltaru, skąd wypłynął do Madery, a następnie do wysp Zielonego Przylądka. U początku lipca „Columbus” pożeglował do Rio de Janeiro. Spędziwszy dwa miesiące w Rio, statek pożeglował do Buenos Aires; tamże Parker poznał osobiście Juana Manuela de Rosas, którego później opisywał jako „okrutnego, bezwzględnego dyktatora”. W lutym 1844 „Columbus” powrócił do Rio, by w marcu udać się w rejs do portu macierzystego w Nowym Jorku, gdzie Parker dostał trzymiesięczną przepustkę. Po upływie tego czasu, we wrześniu 1844 został zaokrętowany na fregatę USS „Potomac”, zakotwiczoną w Filadelfii. "Potomac” pożeglował do Norfolk w listopadzie tego samego roku, a następnie do Port-au-Prince na Haiti, by w grudniu ruszyć do Port Royal, i Hawany. Parker wspominał bardzo silne wiatry, które nieomal zepchnęły okręt na mieliznę przy opływaniu zamku Morro. Po spędzeniu zimy na Kubie „Potomac” pożeglował z powrotem do USA, gdzie zakotwiczył w porcie Pensacola. Stany Zjednoczone szykowały się już w tym czasie do wojny z Meksykiem – po obu stronach granicy trwała mobilizacja. Parker wspomina przygotowywanie się 7. regimentu piechoty na Florydzie do nadchodzącej inwazji Meksyku. W lutym 1845 „Potomac” pożeglował do Vera Cruz, gdzie przez całe lato załoga ćwiczyła umiejętności artyleryjskie przy brzegu przyszłego wroga. Pod koniec sierpnia statek pożeglował do Norfolk, zahaczając o Pensacolę, celem dokonania gruntownych napraw strukturalnych. Załoga została przeniesiona na inne jednostki. Podczas rejsów jako midszypmen Parker dwukrotnie zapadł na żółtą febrę – w 1846 i 1847. Jego przypuszczenia - fakt, że choroba nie przenosi się z człowieka na człowieka, a wywoływana jest przez inny, nieznany wówczas element (komary) – o pięćdziesiąt lat ubiegły ostateczne potwierdzenie dokonane przez lekarza naczelnego armii USA Waltera Reeda. Wojna amerykańsko-meksykańska W lutym 1846 roku Parker złożył podanie o przydzielenie do załogi „Potomaku”, gdzie faktycznie trafił pod komendę kpt. Johna Aulicka. Parker służył jako adiutant kapitana; po latach wspominał w pamiętnikach surowość przełożonego. "Potomac” pożeglował do Meksyku w marcu 1846 roku, gdzie zakotwiczył przy Isla de Sacrificios, w pobliżu Vera Cruz. Jednostka została przydzielona do większej eskadry blokującej kmdra Davida Connera. W maju tego samego roku „Potomac” został przeniesiony do Brazos Santiagos, gdzie transportował oddziały na brzeg Point Isabel. Tutaj Parker obserwował bitwę pod Palo Alto, obsługując baterie działowe, wspierające szturm oddziałów Winfielda Scotta. Po bitwie pod Palo Alto „Potomac” powrócił do Vera Cruz, blokując port, zacumowawszy przy Green Island. Wówczas Parker po raz pierwszy zakosztował otwartej walki - oddelegowany do uzupełnienia zapasów słodkiej wody w rzece Antigua, jego oddział został zaatakowany przez mały kontyngent armii meksykańskiej. Dzięki pomocy marines udało im się odeprzeć przeciwnika i ujść bez strat. Zdarzenie to nie miało znaczenia strategicznego, ani taktycznego, jednakże od tej pory marynarka USA zaczęła sprowadzać wodę z Teksasu, miast uzupełniać ją na ziemi meksykańskiej. U schyłku 1846 roku „Potomac” stał się częścią dużej morskiej siły, mającej dokonać inwazji na Vera Cruz. Początkowo flota zebrała się 12 mil na południowy wschód od miasta. Parker miał okazję obserwować niefortunny wypadek jakiemu uległ okręt flagowy USS „Cumberland”, który wpadł na mieliznę i musiał zostać całkowicie zastąpiony przez USS „Raritan”. Parker w swoich pamiętnikach wspomina, iż jeden z dowódców szwadronów, Matthew Perry obwiniał odpowiedzialnością za ten wypadek kmdra Davida Connera. Conner nie został jednakże zniesiony ze stanowiska. 24 lutego 1847, krótko po bitwie pod Buena Vista, marynarka wojenne USA rozpoczęła wyładowywanie 4 regimentu piechoty. Zasadnicza część inwazji odbyła się 9 marca. Parker miał wtedy możliwość spotkania i porozmawiania z porucznikiem Ulyssesem Grantem oraz kapitanem Josephem Egglestonem Johnstonem. Oblężenie Vera Cruz rozpoczęło się 22 marca 1847. Dzień wcześniej dowódcą eskadry, w której znajdował się „Potomac” został kmdr Matthew Perry. 23 marca Perry rozkazał kontyngentowi swoich oddziałów rozstawienie na brzegu baterii artyleryjskich. Parker został przydzielony do oddziału, dowodzonego przez kpt. Alexandra Slidella Mackenzie'ego. Oficerem łącznikowym między okrętem a brzegiem był 40-to letni kapitan, Robert E. Lee. Podczas bombardowania Vera Cruz Parker został niegroźnie ranny przez pocisk, który trafił w kolano; wówczas miał możność po raz pierwszy doświadczyć pola walki, kiedy bombardier stojący zaledwie parę kroków obok został dekapitowany przez kulę przeciwnika oraz aktów heroizmu, dokonanych przez współtowarzysza midszypmena Charlesa Fauntleroya, przyszłego konfederata. Po tygodniowym zaledwie oblężeniu Vera Cruz poddało się, zaś „Potomac”. a na nim Parker pożeglował do pobliskiej fortecy. U zarania czerwca 1847 okręt pożeglował, wraz z eskadrą kmdra Perry’ego, dowodzącego USS „Spitfire”, aby zdobyć Alvarado. Po przybyciu na miejsce okazało się jednak, że miasto poddało się por. Charlesowi Hunterowi – Perry wdał się przez to w spór z porucznikiem, oskarżając o działania na własną rękę. Jak się później okazało, Perry liczył na zdobycie i złupienie miasta, celem zabrania całych zapasów i inwentarza. Kolejnym miejscem w jakie trafiła eskadra Perry’ego był Tuspan, skąd planowany była wyprawa, która przeszła do historii jako Tabasco Expedition. 16 czerwca 1847 Parker został dołączony do ekspedycji oraz przeniesiony na USS Raritan. Jako ochotnik zaciągnął się do formacji morskich pionierów, mających zdobyć Tabasco. Historia lubi się powtarzać - obiekt ataku zdążył poddać się załogom dwóch parowców. Parker powrócił na pokład „Raritana”, który pożeglował do Norfolk w stanie Wirginia. "Raritan” przybił do portu w Norfolk w końcu lipca 1847 roku. Dla Parkera wojna się skończyła, chociaż konflikt dobrnął do definitywnego krańca we wrześniu 1847 roku, po upadku Meksyku. Akademia marynarki wojennej i służba w Afryce W sierpniu 1847 Parker został odłączony od załogi „Raritana” i urlopowany, dzięki czemu miał czas odwiedzić swojego ojca w Bostonie, zanim rozpoczął nauki na United States Naval Academy we wrześniu. Szkoła liczyła sobie zaledwie kilka lat, zaś studenci byli „wyrywani” z załóg różnych statków; Parker znalazł się w klasie o przyspieszony toku nauki, z terminem ukończenia zaplanowanym na rok następny. Superintendentem wówczas był kmdr George Upshur, zaś głównym instruktorem, przyszły kontradmirał, por. John Dahlgren. Podczas kilku miesięcy spędzonych w Akademii Harwar miał okazję oglądać dwa pojedynki, z których jeden odbył się na tradycyjnym polu pojedynkowym w Bladensburgu, zaś drugi w murach uczelni. Praktyki owe były zabronione i wszyscy zaangażowani zostali dyscyplinarnie usunięci z akademii bezpośrednim rozkazem prezydenta Jamesa Polka; Zachary Taylor cofnął wyrok poprzednika trzy lata później. 1 lipca 1848 roku Parker ukończył Akademię Marynarki Wojennej i mianowany został Dyplomowanym Midszypmenem. W sierpniu 1848 dostał rozkaz zaokrętowania na USS „Constitution”, jednakże na własną prośbę przeniesiono go na slup wojenny USS „Yorktown”, mający odbywać służbę przeciwdziałającą handlu niewolnikami w Afryce. W swoim pamiętniku Parker wspomina, iż podróż ta obfitowała w sztormy tak silne, że przyprawiały go o chorobę morską. W grudniu 1848 „Yorktown” dotarł na Maderę, skąd pożeglował do Zielonego Przylądka, a następnie Porto Praya. Kilku oficerów zeszło na ląd, w efekcie czego Parker został mianowany pełniącym obowiązki nawigatora. „Yorktown” pożeglował do Bandżulu, na brzegu rzeki Gambii, gdzie odbył remont. W lutym 1849 pożeglował do Liberii, gdzie załoga miała okazję obserwować ekspedycję pacyfikacyjną na mieszkających w dżungli tubylców. Tamże Parker poznał osobiście prezydenta Liberii Josepha Jenkinsa Robertsa, który podróżował jako gość honorowy na pokładzie „Yorktowna”. „Yorktown” zacumował u brzegów Monrovii w listopadzie 1849, by u początku następnego roku pożeglować do Wybrzeża Palmowego i dalej do Zatoki Gwinejskiej, a w lipcu 1850 powrócić do Porto Praya. Po drodze statek przybił do portu Funchal 1 lipca, gdzie załoga świętowała Dzień Niepodległości. 1 sierpnia statek pożeglował w kierunku wysp Kanaryjskich. Parker odnotował, iż morale załogi było bardzo wysokie u krańca rejsu - w ciągu całego okresu służby zmarły tylko dwie osoby, obie zapadłszy na chorobę, którą określił „afrykańską gorączką”. 6 września 1850 roku, dwa dni po wypłynięciu z Palmas w kierunku Bonavisty, statek wpadł na rafę w pobliżu wyspy Mayo. Mimo starań po dwóch dniach okręt przewrócił się do góry stępką. Załodze udało się ujść z katastrofy i wyładować większą część zapasów i sprzętu. Paradoksalnie wydarzenie to podniosło jeszcze morale załogi, zaś Parker wspomina, iż marynarze nie zajmowali się niczym innym jak „relaksowaniem i wyścigami na barana”. 8 października przybył USS „Dale”, który zabrawszy rozbitków, przeładował ich na pokład USS „Portsmouth”, płynącego do Norfolk. Lata 1850-te W lecie 1851 roku Parker został urlopowany na trzy miesiące, po czym zaokrętował się na USS „Washington”, który odbywał przybrzeżną służbę patrolową. Do końca lata Parker żeglował w pobliżu Nantucket, patrolując okolice Block Island oraz tak zwanej „ziemi niczyjej”. Rejs zakończył się w październiku 1851 zaś Parker został przydzielony do zadań administracyjnych w Washington Navy Yard. Wiosną 1852 Parkerowi zaordynowano, aby udał się do Bostonu, gdzie miał zaokrętować się na jednym z pierwszych w marynarce Stanów Zjednoczonych okrętów parowych USS „Princeton”. Meldując się na pokładzie i profetycznie niejako przewidując jego „posępną przyszłość” poprosił o przeniesienie na okręt żaglowy. Jak się później okazało, „Princeton” nie był fartownym okrętem - parę miesięcy później podczas rejsu wybuchło działo zabijając kilku będących w podróży wysokich dygnitarzy. W lipcu 1852 zaokrętował się na USS „Cyane”, okręcie dowodzonym przez George’a Hollinsa. W czasie, gdy jednostka szykowała się do wyjścia w morze, Parker mieszkał w Bostonie, gdzie miał okazję poznać jedną z bardziej znanych mistyczek Margaret Fox. Fox próbowała nakłonić go do rezygnacji z kariery w marynarce na rzecz wróżbiarstwa. W sierpniu 1852 „Cyane” pożeglował do Hawany, gdzie, jak relacjonował Parker, omal nie wpłynął na mieliznę za sprawą niekompetentnego nawigatora. Ten ostatni został ostatecznie zwolniony ze stanowiska po strandowaniu w pobliżu Bahia Honda. W rezultacie Parker otrzymał tę funkcję, a parę dni później mianowano go p.o. porucznika. Podczas tego rejsu poznał także Williama R. Kinga, wiceprezydenta USA, który podróżował na pokładzie „USS Fulton”. "Cyane” pożeglował dalej do Key West, gdzie został poddany dekontaminacji z powodu plagi szczurów. Po spędzeniu zimy statek pożeglował do San Juan de Nicaragua, na wybrzeżu Moskitów, wiosną 1853 roku. Tamże przez 70 dni patrolował wody, chroniąc amerykańskie parowce przed atakami piratów oraz nieprzychylnych autochtonów; San Juan zostało zbombardowane i zniszczone w 1854 roku, po tym jak lokalne władze porwały ambasadora USA i przetrzymywały go jako zakładnika. U skraju lata „Cyane” pożeglował do Pensacoli i dalej do Portsmouth. Jednostka otrzymała polecenie służby patrolowej, mającej na celu ochronę kutrów rybackich, zaś dowództwo nad nią przejął komodor W. B. Shubrick. Na jesieni 1853 „Cyane” popłynął w rejs do zatoki Św. Wawrzyńca, przez zatokę Fundy oraz cieśniny Canso, by powrócić do New Hampshire później tego roku. W październiku Parker został przeniesiony do Akademii Marynarki Wojennej, gdzie pełnić miał rolę instruktora. William pracował jako wykładowca od 1853 do 1857. Początkowo był profesorem-asystentem katedry matematyki, jednak w 1855 został profesorem nawigacji i astronomii. W grudniu 1853 pojął za żonę Margaret Griffin, która pozostała jego żoną do śmierci, mimo iż nie mieli dzieci. W lecie 1855 Parker uczestniczył w rejsie treningowym dla przyszłych midszypmenów, na pokładzie „USS Preble”, odwiedzając Cape Cod, Portland i Boston. We wrześniu tego samego roku został awansowany na porucznika. Na jesieni 1857 roku został przeniesiony na USS „Merrimack”, pod kapitanem Robertem Hitchcockiem. 17 października 1857 roku „Merrimack” ruszył w rejs do Brazylii, wioząc rozkaz objęcia nowego stanowiska dla ambasadora Richarda Kiddera Meade’a. W grudniu 1857 okręt przybił do portu w Rio de Janeiro, a następnie ruszył do dookoła przylądka Horn i dalej na Pacyfik. W lutym 1858 „Merrimack” zacumował w Talcahuano w Chile, skąd pożeglował do wysp Chincha. Pod koniec miesiąca załoga zeszła na ląd w Callao, zaś Parker skorzystał z okazji i udał się w podróż do Limy, gdzie był świadkiem, jak to określił „jakiegoś rodzaju rewolucji”. prowadzonej przez Lizarda Montera Floresa. W marcu tego roku okręt pożeglował do Panamy; Parker trafnie określił, iż kiedyś zostanie tam zbudowany kanał łączący Pacyfik z Atlantykiem. We wrześniu „Merrimack” dotarł na wyspy Sandwicha (dziś Hawaje), gdzie cumował w Honolulu do października, by powrócić do Ameryki Centralnej w grudniu 1858. Podczas stacjonowania w El Realejo Parker miał możność poznać prezydenta Nikaragui. Powrót do portu macierzystego w Norfolk potrwała jeszcze rok, a w międzyczasie załoga miała okazję dowiedzieć się o poczynaniach abolicjonisty Johna Browna. Parker trafnie przewidział dalsze wypadki w ojczyźnie. W grudniu 1859 roku „Merrimack” przybił do portu w Norfolk, zaś załoga została rozpuszczona. Podczas tego rejsu Parker napisał podręcznik marynarki wojennej i przetłumaczył inny z języka francuskiego. Służba w marynarce wojennej Konfederacji Po secesji Południa w 1861 roku bracia Parkerowie wybrali odmienne ścieżki. Foxhall pozostał na służbie US Navy, zaś William „udał się na południe”. przystając najpierw do Marynarki Stanu Wirginia, zaś w czerwcu tego roku do Marynarki Konfederacji. Dowodził kanonierką CSS „Beaufort”, biorąc udział w bitwie wokół wyspy Roanoke 7 i 8 lutego 1862 roku oraz pod Hampton Roads 8 i 9 marca. Dowodził także bateriami w Drewry’s Bluff podczas ataku sił Unii. Po wieli miesiącach służby lądowej porucznik Parker został przeniesiony do Charleston, gdzie został oficerem wykonawczym przy budowie parowca CSS „Palmetto State”, jak również brał udział w ataku na blokadę unijną w styczniu 1863. W październiku został superintendentem Marynarki Konfederacji na pokładzie kanonierki CSS „Patrick Henry” na rzece James. Dowodził także parowcem CSS „Richmond”. Kariera powojenna Po wojnie Parker został kapitanem parowca pocztowego, a następnie pracował jako rektor Maryland Agricultural College. Założył korpus kadetów marynarki wojennej, jednakże został zwolniony z grona kadry w 1882 po tym, jak zaproponował zmianę nazwy. W późniejszych latach popadł w alkoholizm, co nie przeszkodziło w mianowaniu go ambasadorem w Korei w czerwcu 1886. Ledwie rok później został zwolniony ze stanowiska, przez poprzednika, George’a Claytona Foulka. Powrócił do Waszyngtonu, gdzie cieszył się urokami emerytury i pisarstwem. Zmarł nagle w wieku 70 lat, 30 grudnia 1896 roku. Rejestr służby wojskowej Przez ponad 24 lata Parker służył w trzech różnych formacjach morskich - US Navy, Marynarce Stanu Wirginia i Marynarce Konfederacji - odbywszy służbę na wielu różnych jednostkach. Największą z nich był 74-ro działowy okręt wojenny USS „North Carolina”, zaś najmniejszym, mierząca 85 stóp (ok. 25 m) kanonierka CSS „Beaufort”. Najwyższą rangą permanentną jaką udało mu się zdobyć był porucznik. Jednakże istnieją fotografie z okresu, gdy dowodził „Beaufortem”. iż nosił odznaczenia kapitana, zaś kiedy pracował w Konfederackiej Akademii Marynarki Wojennej, zwracano się do niego per „komandorze”. Zatem, z przyczyn praktycznych, można złożyć, że został awansowany na komandora. Historia służby Mapy rejsów Bibliografia „Recollections of a Naval Officer”. William Harwar Parker (wydane w 1883) „Recollections of a Naval Officer, 1841–1865 by William H. Parker”. Craig Symonds. (Annapolis, MD: Naval Institute Press, 1985). Urodzeni w 1826 Zmarli w 1896 Oficerowie Marynarki Skonfederowanych Stanów Ameryki Oficerowie marynarki Ludzie związani z żeglugą Amerykańscy żeglarze Amerykańscy oficerowie marynarki Ludzie urodzeni w Nowym Jorku

is a Japanese football player. He plays for the Japan national team. Biography Ito was born in Yokosuka on March 9, 1993. After graduating from Kanagawa University, he joined J1 League club Ventforet Kofu in 2015. He played many matches as forward from first season. In 2016, he moved to Kashiwa Reysol. He played many matches as right midfielder in 3 seasons. However Kashiwa was relegated to J2 League end of the 2018 season. In February 2019, he moved to Belgian First Division A club Genk. In November 2017, Ito was selected the Japan national team for 2017 E-1 Football Championship. At this tournament, he debuted against North Korea on December 9. In 2019, he participated 2019 Asian Cup. He played 5 matches and Japan won the 2nd place. Statistics |- |2015||Ventforet Kofu||J1 League||30||4||2||0||6||0||colspan="2"|-||38||4 |- |2016||rowspan="3"|Ventforet Kofu||rowspan="3"|J1 League||33||7||2||0||6||0||colspan="2"|-||41||7 |- |2017||34||6||4||0||4||0||colspan="2"|-||42||6 |- |2018||34||6||1||1||0||0||5||1||40||8 |- |2018/19||rowspan="3"|Genk||rowspan="3"|First Division A||13||3||0||0||colspan="2"|-||1||0||14||3 |- |2019/20||29||5||2||1||colspan="2"|-||6||0||37||6 |- |2020/21|||||||||||||||||||| 131||23||9||1||16||0||5||1||161||25 42||8||2||1||colspan="2"|-||7||0||51||9 173||31||11||2||16||0||12||1||212||34 |} |- |2017||3||0 |- |2018||4||2 |- |2019||10||0 |- |2020||3||0 |- !Total||20||2 |} References Other websites 1993 births Living people Footballers from Kanagawa Prefecture Japan international footballers J1 League players Ventforet Kofu players Kashiwa Reysol players 2022 FIFA World Cup players

Nicolae Bălcescu – wieś w Rumunii, w okręgu Braiła, w gminie Scorțaru Nou. W 2011 roku pozostawała niezamieszkana. Przypisy Wsie w okręgu Braiła

Rozrzutka (łac. anthella) – typ kwiatostanu złożonego o rozgałęzieniach typu wiechowatego lub wierzchotkowych, którego odgałęzienia zewnętrzne (odosiowe, dystalne) są dłuższe od wewnętrznych (doosiowych, proksymalnych). W efekcie kwiaty bliżej centrum kwiatostanu są niżej położone niżeli te z jego zewnętrznej części. Kwiatostany tego typu występują m.in. u sitów i kosmatek. Przypisy Kwiatostan

Emil Józef Vacqueret (ur. 2 grudnia 1832, zm. 15 września 1907 w Warszawie) – polski urzędnik państwowy w służbie carskiej, wiceprezes dyrekcji Warszawskich Teatrów Rządowych (WTR). Pochodził z rodziny o korzeniach francuskich Jego ojcem był Bernard Vacqueret (1789-1869), major wojsk napoleońskich, adiutant Napoleona Bonaparte, który po rewolucji lipcowej we Francji z 1830 osiadł na terenach polskich i pracował jako nauczyciel. Ukończył gimnazjum w Piotrkowie, studiował w Petersburgu. Początkowo pracował jako urzędnik w Kancelarii Komisji Emerytalnej, potem w Radzie Administracyjnej Królestwa Polskiego. W marcu 1863 jako p.o. sekretarza Kancelarii Rady Stanu Królestwa Polskiego został mianowany podsekretarzem klasy I-szej tejże kancelarii. Od 1892 kierował komisją ds. podniesienia dochodowości Warszawskich Teatrów Rządowych, na przełomie 1894 i 1895 tymczasowo pełnił obowiązki prezesa WTR (w związku z chorobą prezesa Aleksandra Karandiejewa). W latach 1895-1902 był wiceprezesem dyrekcji WTR, ponownie pełnił obowiązki prezesa w 1901. W sierpniu 1900 obchodził jubileusz 50-lecia pracy zawodowej. W ocenie kronikarza teatru, aktora Pawła Owerłły (Z tamtej strony rampy, 1936) „jako administrator odznaczał się niezwykłą energią oraz wielką skrupulatnością”. Jego synem był Emil Apolinary (1864-). Przypisy Bibliografia Słownik biograficzny teatru polskiego (pod redakcją Zbigniewa Raszewskiego), Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1973 Polacy pochodzenia francuskiego Polscy teoretycy kultury Polscy ludzie teatru Urodzeni w 1832 Zmarli w 1907

Opsidota sculpticollis adalah spesies kumbang tanduk panjang yang tergolong famili Cerambycidae. Spesies ini juga merupakan bagian dari genus Opsidota, ordo Coleoptera, kelas Insecta, filum Arthropoda, dan kingdom Animalia. Larva kumbang ini biasanya mengebor ke dalam kayu dan dapat menyebabkan kerusakan pada batang kayu hidup atau kayu yang telah ditebang. Referensi TITAN: Cerambycidae database. Tavakilian G., 25 Mei 2009. Opsidota

Coro, właściwie Santa Ana de Coro () – miasto w północno-zachodniej Wenezueli, u nasady półwyspu Paraguaná, stolica stanu Falcón. Miasto zostało założone 26 lipca 1527 roku przez Hiszpana Juana de Ampíes. Była siedzibą pierwszego biskupstwa oraz najstarszym i najważniejszym miastem w zachodniej Wenezueli. W 1993 roku miasto Coro wraz z portem zostały wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Znajduje się tu również port lotniczy. Miasta partnerskie La Plata, Argentyna Mérida, Wenezuela Granada, Nikaragua Torreón, Meksyk Minas, Urugwaj St. John’s, Kanada Linki zewnętrzne Coro i port na serwerze UNESCO (lista światowego dziedzictwa) Miasta w stanie Falcón Obiekty z listy dziedzictwa UNESCO w Wenezueli Coro

translate from English to Indonesian: en: Like a... production line. id: Seperti sebuah... rutinitas produk.

Merseburg-Querfurt adalah sebuah Landkreis (Kabupaten) di sebelah selatan Sachsen-Anhalt, Jerman. Distrik ini dibuat pada 1994 dengan menggabungkan distrik-distrik sebelumnya, Merseburg and Querfurt. Sachsen-Anhalt

Michaił Michajłowicz Mustygin, ros. Михаил Михайлович Мустыгин (ur. 27 października 1937 w Kołomnie, w obwodzie moskiewskim, Rosyjska FSRR, ZSRR, zm. 27 stycznia 2023) – rosyjski piłkarz, grający na pozycji napastnika, trener piłkarski. Kariera piłkarska Kariera klubowa W 1957 rozpoczął karierę piłkarską w miejscowym Awangardzie Kołomna. Kiedy przyszedł czas służyć w wojsku został skierowany do wojskowego klubu MWO Sierpuchow, skąd następnego roku służbowo przeniesiony do CSKA Moskwa. Za dwa sezony rozegrał tylko 14 meczów w moskiewskim klubie, dlatego w 1961 przeszedł do Biełarusi Mińsk, który po dwóch latach zmienił nazwę na Dynama Mińsk. Przez 8 lat gry w klubie pełnił funkcję kapitana drużyny, zaliczył ponad 200 występów w najwyższej lidze radzieckiej, strzelając 90 goli. Po sezonie 1968 przez problemy zdrowotne był zmuszony zakończyć swoją karierę piłkarską. Kariera trenerska Po zakończeniu kariery piłkarskiej rozpoczął pracę trenerską z dziećmi. Najpierw pracował w Szkole Piłkarskiej Dynama Mińsk, a potem przeniósł się do Szkoły Motor Mińsk. Sukcesy i odznaczenia Sukcesy klubowe brązowy medalista Mistrzostw ZSRR: 1963 Sukcesy indywidualne król strzelców Mistrzostw ZSRR: 1962 (17 goli), 1967 (19 goli) wybrany do listy 33 najlepszych piłkarzy ZSRR: Nr 2 (1963, 1967) Odznaczenia tytuł Mistrza Sportu ZSRR: 1963 Przypisy Linki zewnętrzne Radzieccy piłkarze Radzieccy trenerzy piłkarscy Białoruscy trenerzy piłkarscy Królowie strzelców radzieckiej ekstraklasy piłkarskiej Piłkarze CSKA Moskwa Piłkarze Dynamy Mińsk Urodzeni w 1937 Zmarli w 2023

Regiment (z „dowództwo”, „kierownictwo” od regere „prostować”; „kierować”) – termin z zakresu wojskowości, używany często wymiennie z terminem pułk, jednak nie zawsze z nim tożsamy. Jednostka dowodzona przez obersztera w zależności od okresu i armii liczyła od 200 do 2000 żołnierzy. Regiment składał się ze sztabu oraz kilku lub kilkunastu (rzadko dwudziestu kilku) kompanii. Obecnie mianem regimentu nazywa się jednostkę organizacyjną wojska szczebla pułku np. w Stanach Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii czy Francji. Regimenty w armii szwedzkiej Według wzorów szwedzkich regiment piechoty składał się z dwóch skwadronów, w składzie 192 muszkieterów i 216 pikinierów każdy. Stąd liczył 384 muszkieterów i 432 pikinierów - łącznie 816 żołnierzy (bez oficerów, doboszy, a także nadetatowych muszkieterów. Pewną liczbę tych ostatnich wystawiał każdy regiment, jednak w trakcie działań wojennych służyli oni poza jego składem, np. do służby wartowniczej). Regiment jazdy i dragonii składał się najczęściej z dwóch skwadronów po 180 żołnierzy, a zatem z 360 ludzi (bez oficerów, ich pocztów i luzaków). W dragonii zdarzały się dość często regimenty liczniejsze (po trzy, a nawet cztery skwadrony). Regimenty w armii saskiej W Saksonii na przełomie XVII i XVIII wieku były dwa rodzaje sił zbrojnych: oddziały obronne zwane milicją krajową (Landmiliz) oraz stałe wojsko zaciężne (regulierte Miliz). Liczebność krajowej milicji nie była zbyt duża, ale rosła stopniowo osiągając w 1703 roku stan 9000 żołnierzy piechoty w 6 regimentach i 1600 jazdy w 2 regimentach. Pokojowy etat zawodowej armii saskiej wynosił 12 000 żołnierzy. Organizacyjnie armia saska dzieliła się na regimenty, a te na kompanie. Od 1696 regimenty piesze w wojskach zawodowych składały się z 3 batalionów po 760 żołnierzy każdy. Od 1683 w skład regimentów piechoty wchodziły także regimenty grenadierskie. Regimenty jazdy zawodowej armii saskiej miały od 1697 roku 12 kompanii. Ponieważ kompania kirasjerów liczyła 58 żołnierzy, regiment kirasjerów liczył 696 żołnierzy, natomiast regiment dragonów miał 624 żołnierzy. Regimenty w wojsku polskim i litewskim W XVII i XVIII-wiecznym wojsku polskim i litewskim pułkami nazywano oddziały narodowego zaciągu, regimentami – cudzoziemskiego zaciągu. W okresie wojny o Smoleńsk toczonej w latach 1632–1634 tworzono regimenty piechoty niemieckiej tradycyjnie dowodzone przez obersztera, z dużym sztabem, liczące 1000–1200 żołnierzy, przy czym zdarzały się, choć rzadko, i małe regimenty mające 600–800 żołnierzy. Składały się one z kompanii liczących 100–170 żołnierzy, mających 2/3 muszkieterów i 1/3 pikinierów. Muszkieterzy polskiej piechoty niemieckiej, w odróżnieniu od wojsk zachodnioeuropejskich, zamiast rapierów mieli szable. W czasach saskich regiment gwardii składał się z dwu batalionów i sztabu. Każdy batalion miał w swym składzie dwanaście kompanii i liczył 840 żołnierzy. Pozostałe regimenty były jednobatalionowe i składały się ze sztabu i ośmiu kompanii W XVIII wieku określenie „regiment” stosowano w stosunku do oddziałów piechoty (liniowej i grenadierów), np. regimenty grenadierów w czasie insurekcji kościuszkowskiej. Regiment piechoty liczył jeden lub kilka batalionów, a regiment jazdy miał kilka szwadronów. Wyrażenia „pułk” używano natomiast w stosunku do szeroko pojętej jazdy polskiego autoramentu: ułanów (były to tzw. pułki lekkokonne), kozaków, Tatarów oraz do oddziału straży przedniej (tzw. pułki przedniej straży). Wyjątkiem byli dragoni królewscy (tu były jak w piechocie regimenty - tzw. regimenty konne). Sejm Czteroletni zniósł podział armii polskiej na autoramenty, zachowując tradycyjną nazwę regimentu dla piechoty i gwardii konnych. Etat z 22 maja 1792 roku zmienił nazwę regiment na pułk, ale nie weszło to w życie, toteż nazwa regiment funkcjonowała w armii polskiej do końca powstania kościuszkowskiego. Po 1794 roku nazwa regiment już nigdy nie pojawiła się w wojsku polskim. Przypisy Bibliografia Andrzej Grabski, Jan Wimmer i inni, Zarys dziejów wojskowości polskiej do roku 1864. Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej. Warszawa 1966. Dariusz Kupisz, Smoleńsk 1632-1634, Bellona, 2001, ! Wojskowość staropolska

Grogol Indah adalah desa di Kecamatan Anyar, Kabupaten Serang, Banten. Referensi

Buena Vista – jednostka osadnicza w Stanach Zjednoczonych, w stanie Michigan, w hrabstwie Saginaw. CDP w stanie Michigan

przetłumacz z polskiego na angielski: pl: Charmaine nie będzie go słuchać, kiedy wróci. en: Charmaine won't hear of him going back.

Pemakaman Montmartre () merupakan nama dari sebuah kompleks pemakaman yang terletak di Arondisemen XVIIIe, Paris, Prancis. Kompleks pemakaman ini berasal dari awal abad kesembilan belas dan lebih dikenal dengan nama Cimitière du Nord. Pemakaman ini merupakan nekropolis terbesar ketiga di Paris, setelah Pemakaman Père-Lachaise dan Pemakaman Montparnasse. Referensi Pranala luar https://web.archive.org/web/20140714173403/http://www.paris.fr/english/heritage-and-sights/cemeteries/montmartre-cemetery/rub_8222_stand_34189_port_19019 A more comprehensive list Cimetiere de Montmartre (in French) Links and Images Collection of resources Google Maps Written in Stone – Burial locations of literary figures. Montmartre cemetery information In English Photos of Montmartre Documenting funerary statuary in Paris cemeteries; on pariscemeteries.com Pemakaman di Paris Bangunan dan struktur di Paris Makam

przetłumacz z polskiego na angielski: pl: Genialne. en: Right, brilliant.

przetłumacz z polskiego na angielski: pl: Kogo uderzyl? en: Who did he hit?

Kharawela (209 p.n.e. – po 170 p.n.e.) – trzeci król Kalingi z dymnastii Chedi, wielki zdobywca i propagator dżinizmu. W trakcie licznych i zwycięskich wypraw umocnił przewagę Kalingi na terytoriach od Gangesu do przylądka Komoryn. Największym militarnym osiągnięciem Kharaweli było, w ósmym roku panowania, pokonanie i zmuszenie do opuszczenia Magadhy wojsk króla Greków baktryjskich Demetriusza I. W trzynastym roku panowania Kharawela abdykował na rzecz swojego syna Kudeparisiego. Kalinga Władcy Indii

przetłumacz z polskiego na angielski: pl: Chcę, by w moim następnym chodziło o coś więcej. en: I want my next marriage to be about something more.

terjemahkan dari bahasa Indonesia ke bahasa Inggris: id: Katakanlah: "Janganlah kamu merasa telah memberi nikmat kepadaku dengan keislamanmu, sebenarnya Allah, Dialah yang melimpahkan nikmat kepadamu dengan menunjuki kamu kepada keimanan jika kamu adalah orang-orang yang benar". en: In fact, it is God who has done you a great favor by guiding you to the faith. (Think about this) if you are people of truth.

Martino Lettieri (ur. 27 września 1957 w Bari) – były kanadyjski piłkarz pochodzenia włoskiego występujący na pozycji bramkarza. Kariera klubowa Lettieri zawodową karierę rozpoczynał w 1977 roku w klubie Minnesota Kicks. Grał tam do 1981 roku, w tym czasie uczestnicząc z zespołem w rozgrywkach North American Soccer League (NASL). W latach 1979-1981 grał także w futsalowej ekipie zespołu Minnesota Kicks (NASL indoor). W 1982 roku odszedł do Vancouver Whitecaps. Spędził tam dwa sezony grając w NASL, a także jeden sezon w rozgrywkach futsalowej ligi NASL. W 1983 roku został wybrany Piłkarzem Roku NASL. W 1984 roku przeniósł się do Minnesota Strikers, również z NASL. W tym samym roku rozgrywki NASL zostały rozwiązane, a zespół Minnesoty Strikers rozpoczął starty w futsalowej lidze Major Indoor Soccer League (MISL). W 1986 roku Lettieri wywalczył z klubem wicemistrzostwo MISL. W 1988 roku zakończył karierę. Kariera reprezentacyjna W reprezentacji Kanady Lettieri zadebiutował 17 września 1980 w wygranym 3:0 towarzyskim meczu z Nową Zelandią. W 1984 roku wystąpił na Letnich Igrzyskach Olimpijskich. W 1986 roku Lettieri został powołany do kadry na Mistrzostwa Świata. Zagrał na nich w meczach z Węgrami (0:2) oraz Związkiem Radzieckim (0:2), a Kanada odpadła z tamtego turnieju po fazie grupowej. W latach 1980-1986 w drużynie narodowej Lettieri zagrał w sumie 23 razy. Bibliografia Reprezentanci Kanady w piłce nożnej Piłkarze Vancouver Whitecaps FC Piłkarze Minnesota Strikers Uczestnicy Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 1986 Urodzeni w 1957 Ludzie urodzeni w Bari

Centrum Onkologii im. Prof. Franciszka Łukaszczyka w Bydgoszczy Narodowy Instytut Onkologii im. Marii Skłodowskiej-Curie – Państwowy Instytut Badawczy w Warszawie Świętokrzyskie Centrum Onkologii w Kielcach

przetłumacz z polskiego na angielski: pl: To jest zaznaczone w księdze. en: Surely, the punishment of your Lord is to be feared:

Ara zielona (Ara militaris) – gatunek dużego ptaka z rodziny papugowatych (Psittacidae), podrodziny papug neotropikalnych (Arinae). Występuje w Ameryce Południowej i Meksyku. Taksonomia Po raz pierwszy gatunek opisał Karol Linneusz w 1766. Nie wskazał miejsca pochodzenia holotypu. Nowemu gatunkowi nadał nazwę Psittacus militaris. Obecnie (2020) Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC) umieszcza arę zieloną w rodzaju Ara. Wyróżnia 3 podgatunki. Przedstawiciele poszczególnych podgatunków nie różnią się od siebie znacząco i niektórzy autorzy uznają gatunek za monotypowy. W 2018 w Meksyku odnaleziono liczącą sobie 2000 lat dobrze zachowaną mumię papugi. Prawdopodobnie jest to ara zielona pochodząca z nieistniejącego już dzisiaj podgatunku. Znalezisko to może sugerować, że mieszkańcy okolicznych rejonów trzymali te zwierzęta w celu religijnym lub też jako pupile domowe. Podgatunki i zasięg występowania IOC wyróżnia następujące podgatunki: A. m. mexicanus Ridgway, 1915 – zachodni i północno-wschodni Meksyk od centralnego stanu Sonora po Oaxaca i od wschodniego Nuevo León po wschodni stan San Luís Potosí A. m. militaris (Linnaeus, 1766) – Sierra Nevada de Santa Marta, Sierra de Perijá, Kordyliera Nadbrzeżna (północna Wenezuela) na południe przez kolumbijską część Andów, wschodni Ekwador, Peru i zachodnią Boliwię A. m. bolivianus Reichenow, 1908 – wschodnie stoki Andów w centralnej Boliwii (zachodni departament Santa Cruz) po północną Argentynę Morfologia Długość ciała 70–71 cm, masa ciała 972–1134 g. Jest to stosunkowo duża ara. Większość upierzenia w kolorze ciemnolimonkowym. Czoło czerwone. Z przodu głowy występuje naga połać białej skóry pokryta czarnymi liniami. Lotki z wierzchu niebieskie, od spodu żółtooliwkowe. Niższa część grzbietu niebieska. Sterówki niebiesko-czerwone. Dziób całkowicie czarny. Ekologia i zachowanie Środowiskiem życia ar zielonych w Ameryce Południowej są wilgotne nizinne lasy i przyległe do nich obszary wycinki, zadrzewione wzgórza i kaniony. W Meksyku występują w suchych lasach, lasach sosnowo-dębowych, wilgotnych nizinnych lasach i lasach nadrzecznych. W Puno (Peru) w obszarach porośniętych plantacjami kawy i zdegradowanymi lasami występują liczniej niż w lasach Yungas. W Meksyku odwiedzają również pola uprawne i sady. Odnotowywane są od poziomu morza do 3600 m n.p.m., jednak przeważnie występują na wysokości 500–1500 m n.p.m. Żywią się owocami, np. palm Oenocarpus bataua, melii Melia azedarach czy figowców. Lęgi W Meksyku gniazdują najprawdopodobniej w czerwcu i lipcu. Brak danych z pozostałych części zasięgu. Gniazda umiejscowione są na zboczach skalnych lub dużych drzewach. Zniesienie liczy 2–3 jaja. Inkubacja trwa 28–31 dni. Młode są w pełni opierzone po 12 tygodniach życia. Status IUCN uznaje arę zieloną za gatunek narażony na wyginięcie (VU, Vulnerable) nieprzerwanie od 1994 (stan w 2020). Trend liczebności populacji jest spadkowy. Zagrożeniem dla tych ptaków jest wycinka lasów i nielegalny odłów, nawet na obszarach rezerwatów. W wielu obszarach gniazdują w zagłębieniach skalnych na niedostępnych zboczach, co chroni je przed plądrowaniem lęgów. Przypisy Linki zewnętrzne Papugowate Ptaki Ameryki Południowej Ptaki Ameryki Północnej Gatunki i podgatunki zwierząt nazwane w 1766 roku

translate from English to Indonesian: en: Please welcome Haruna Kawaguchi! id: Sambutlah: Haruna Kawaguchi!

translate from English to Indonesian: en: Well, yeah, but I'm tired, too. id: Well, yeah, TAPI AKU Lelah, gigi.

Boletina brevirostris adalah spesies lalat yang berasal dari genus Boletina dan famili Mycetophilidae. Lalat ini juga merupakan bagian dari ordo Diptera, kelas Insecta, filum Arthropoda, dan kingdom Animalia. Lalat ini biasanya dapat ditemui di tempat lembab. Referensi Bisby F.A., Roskov Y.R., Orrell T.M., Nicolson D., Paglinawan L.E., Bailly N., Kirk P.M., Bourgoin T., Baillargeon G., Ouvrard D. (red.) (2011). "Species 2000 & ITIS Catalogue of Life: 2011 Annual Checklist.". Species 2000: Reading, UK. Diakses pada 24 September 2012. Mycetophilidae

Suciu de Sus – gmina w Rumunii, w okręgu Marmarosz. Obejmuje miejscowości Larga, Suciu de Sus i Suciu de Jos. W 2011 roku liczyła 3868 mieszkańców. Przypisy Gminy w Rumunii Okręg Marmarosz

Ágnes Osztolykán (born 3 November 1974) is a Hungarian of Roma Background, politician an activist for the Roma people. She was in the National Assembly of Hungary from 2010 to 2014. In 2011, she received International Women of Courage Award from the United States Department of State. Work Osztolykán studied at the University of Miskolc. She graduated in 1998 with a degree in political science. Then she worked for the Soros Foundation. She was head of the Decade of Roma Inclusion Program at the Ministry of Social Affairs and Labor for six years. She went to Parliament in 2010. She was a member of the parliamentary group of Lehet Más a Politika (LMP), or Politics Can Be Different Party. On 26 November 2012, she became deputy leader of the LMP parliamentary group. Osztolykán is an activist for Romani children's education, Roma and minority rights, and the Roma in Hungary. She works for vocational training which helps students get jobs. She also works as a volunteer teacher at a Roma vocational school in Budapest’s poorer Eighth District. Awards International Women of Courage Award References Other websites 2011 International Women of Courage Awards, U.S. State Department photostream on Flickr Secretary's International Women of Courage Award (U.S. Department of State) Women who received the International Women of Courage Award Civil rights activists Hungarian politicians Living people 1974 births Roma people

translate from English to Polish: en: # I've always had a deep respect and I mean that most sincerely pl: # Zawsze nosiłem w sobie głęboki szacunek – mówię to zupełnie szczerze

terjemahkan dari bahasa Indonesia ke bahasa Inggris: id: - Sayang? en: - Baby?

Zespół Antleya-Bixlera (ang. Antley-Bixler syndrome, ABS) – rzadki, genetycznie uwarunkowany zespół wad wrodzonych, objawiający się zrostami ramieniowo-promieniowymi, kabłąkowatością kości udowych i łokciowych oraz charakterystyczną dysmorfią twarzy. Jedną z najbardziej charakterystycznych cech zespołu Antleya-Bixlera jest uwypuklenie gałek ocznych (proptosis) wskutek płytkich oczodołów . Chorobę powoduje mutacja w genie FGFR2 w locus 10q26 kodującym białko receptora czynnika wzrostu fibroblastów (FGF). Podobny fenotyp spowodowany jest mutacją w genie oksydoreduktazy cytochromu P450 (POR) w 7q11.2; stanowi on odrębną jednostkę chorobową, niedobór oksydoreduktazy cytochromu P450 (POR deficiency, OMIM#201750). Pierwszy przypadek zespołu opisali wspólnie Ray M. Antley i David Bixler w 1975 roku . Przypisy Linki zewnętrzne Choroby genetyczne Rzadkie choroby Zespoły wad wrodzonych

Sielsowiet Ostrów (biał. Востраўскі сельсавет, ros. Островский сельсовет) – sielsowiet na Białorusi, w obwodzie brzeskim, w rejonie lachowickim, z siedzibą w Ostrowie. Według spisu z 2009 sielsowiet Ostrów zamieszkiwało 2134 osób w tym 2019 Białorusinów (94,61%), 49 Rosjan (2,30%), 37 Polaków (1,73%), 15 Ukraińców (0,70%) i 14 osób innych narodowości. Miejscowości agromiasteczko: Ostrów wsie: Brzózki Huta Kuliki Lubiejki Padłazzie Rohacze Trzeciakowce Tuchowicze Zabierze Zapole Zobacz też gmina Ostrów Uwagi Przypisy Bibliografia Rejon lachowicki Ostrów

Malczyce – gmina wiejska w województwie dolnośląskim, w powiecie średzkim. W latach 1975–1998 gmina położona była w województwie wrocławskim. Siedziba gminy to Malczyce. Według danych z 31 grudnia 2019 roku gminę zamieszkiwały 5952 osoby. Natomiast według danych z 30 czerwca 2020 roku gminę zamieszkiwało 5938 osób. Struktura powierzchni Według danych z roku 2002 gmina Malczyce ma obszar 52,55 km², w tym: użytki rolne: 74% użytki leśne: 10% Gmina stanowi 7,47% powierzchni powiatu. Demografia Dane z 30 czerwca 2004: Piramida wieku mieszkańców gminy Malczyce w 2014 roku. Sołectwa Chełm, Chomiąża, Dębice, Kwietno, Malczyce, Mazurowice, Rachów, Rusko, Wilczków. Miejscowości bez statusu sołectwa: Szymanów, Zawadka. Kolejowa przeszłość Teren gminy znajduje się na trasie działającej przez dziesiątki lat (od 1902 roku), a dziś zamkniętej i zdegradowanej drogi żelaznej łączącej poprzez stację węzłową w mieście Jawor granitowe zagłębie rejonów Strzegomia i Borowa z portem rzecznym w nadodrzańskich Malczycach. Sąsiednie gminy Prochowice, Ruja, Środa Śląska, Wądroże Wielkie, Wołów Przypisy

terjemahkan dari bahasa Indonesia ke bahasa Inggris: id: Jika ada keadaan darurat./ Sebaiknya tak ada keadaan darurat. en: - In case of an emergency. - Better not be no emergencies.

translate from English to Polish: en: I had to raid three nurses' stations to get these. pl: Musiałem obskoczyć 3 biurka pielęgniarek, żeby to zdobyć.

Bontobiraeng Selatan adalah desa di kecamatan Bontonompo, Kabupaten Gowa, Provinsi Sulawesi Selatan, Indonesia. Bontobiraeng Selatan dibagi dalam 4 dusun, yaitu: dusun Anassappu, KaleAnassappu, Kacci-kacci, dan Tompo Tamang.

przetłumacz z polskiego na angielski: pl: - Dobrze. en: Drive us out of here.

terjemahkan dari bahasa Indonesia ke bahasa Inggris: id: (Ingatlah), ketika orang-orang munafik dan orang-orang yang ada penyakit di dalam hatinya berkata: "Mereka itu (orang-orang mukmin) ditipu oleh agamanya". en: When the hypocrites and those in whose hearts was a disease (of disbelief) said: "These people (Muslims) are deceived by their religion."

Bitwa pod Rocquencourt – ostatnia bitwa wojen napoleońskich, stoczona między francuskim II Korpusem Kawalerii generała Exelmansa a wojskami pruskimi atakującymi Paryż 1 lipca 1815. Zakończyła się zwycięstwem Francuzów. Mimo sukcesu, wojska francuskie na rozkaz marszałka Davouta wycofały się w kierunku Paryża i Wersalu. Zobacz też wojny napoleońskie Bibliografia Robert Bielecki, Wielka Armia Napoleona, Warszawa 2004. Linki zewnętrzne Szerzej na temat bitwy na stronie napoleon.gery.pl Bitwy 100 dni Napoleona

translate from English to Polish: en: This Regulation shall be binding in its entirety and directly applicable in all Member States. pl: Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

przetłumacz z polskiego na angielski: pl: serca lub wysokiego ciśnienia krwi), en: blood pressure),

Moses Masuwa (ur. 30 lipca 1971, zm. 27 kwietnia 1993 w okolicy Libreville) – zambijski piłkarz grający na pozycji napastnika. Reprezentant kraju. Życiorys Występował w klubie Kabwe Warriors. Zginął w katastrofie lotniczej w Gabonie, będąc w składzie reprezentacji Zambii w piłce nożnej. Łącznie zginęło 30 piłkarzy, którzy lecieli do Senegalu na mecz eliminacyjny do MŚ 1994. Samolot rozbił się 500 m od wybrzeży Gabonu. W eliminacjach do Mistrzostw Świata w 1994 wystąpił w wyjazdowym meczu z Namibią w Windhuku, wygranym przez Zambię 4:0. Przypisy Urodzeni w 1971 Zmarli w 1993 Piłkarze Kabwe Warriors Reprezentanci Zambii w piłce nożnej Ofiary katastrof lotniczych w Gabonie

translate from English to Polish: en: Don't worry about me. pl: Nie martwcie się o mnie. Moje usta są zaplombowane.

translate from English to Indonesian: en: SoIiude. id: Baik Bos! Pergilah!

przetłumacz z polskiego na angielski: pl: To bardzo ważna sprawa, i nie można jej przełożyć. en: This is a very important event, and it cannot be rescheduled.

przetłumacz z polskiego na angielski: pl: Poczytaj o Panu Colson. en: Read about Mr. Colson.

terjemahkan dari bahasa Indonesia ke bahasa Inggris: id: {\fnDroid Sans Fallback}♪ But it's disintegrating ♪ en: But it's disintegrating

Astragalus brachycentrus adalah spesies tumbuhan yang tergolong ke dalam famili Fabaceae. Spesies ini juga merupakan bagian dari ordo Fabales. Spesies Astragalus brachycentrus sendiri merupakan bagian dari genus Astragalus. Nama ilmiah dari spesies ini pertama kali diterbitkan oleh Fisch.. Referensi Astragalus

translate from English to Indonesian: en: Stereo? id: Stereo?

Lehi also known as the Lechi, an acronym for Lohamei Cherut Israel, which is Hebrew for freedom fighters of Israel was a right-wing Jewish Zionist militia. It was started by Avraham Stern when the Irgun decided to stop fighting the British after Hitler attacked Poland so that they could fight the British while the British were fighting World War II. Yitzhak Shamir later took over the Lechi and ordered the assassination of some British politicians he said were anti-Semitic. David Ben-Gurion said the Lechi were terrorists. After Israel became a country, the Lechi joined the Haganah and Irgun in becoming the Israeli army. A lot of people who were in the Lechi also ended up becoming assassins for the Mossad who would hunt down and kill Nazis. Zionists Israeli military people

Minikomputer – powstały pod koniec lat 50. XX wieku odpowiednik komputera osobistego wykonany na tranzystorach lub układach scalonych małej (SSI) i średniej (MSI) skali integracji. Często był wykonywany jako komputer specjalizowany np. automat obrachunkowy, analizator widma. Wyróżniał się prostą obsługą, niewielkimi wymiarami, modułową budową i nie wymagał klimatyzacji. Początkowo jednostanowiskowy, w miarę wzrostu mocy obliczeniowej przejmował rolę mniejszych maszyn mainframe. W 1970 roku New York Times dokonał analizy rynku, w której sugerował definicję minikomputera jako maszyny kosztującej poniżej 25 000 dolarów, posiadającej urządzenie wejścia-wyjścia takie jak dalekopis oraz minimum 4 tysiące słów pamięci operacyjnej, która umożliwia uruchamianie programów napisanych w językach wysokiego poziomu, takich jak FORTRAN i BASIC. Kiedy w 1971 r. pojawił się układ Intel 4004, pojęcie „minikomputer” zmieniło znaczenie. Tym mianem zaczęto określać urządzenia będące w środkowym zakresie dostarczanej mocy obliczeniowej, czyli między najmniejszymi komputerami klasy mainframe a mikrokomputerami. Współcześnie termin ten jest już rzadko stosowany, został on zastąpiony przez określenie „komputer klasy średniej” (), do których można zaliczyć wyższej klasy maszyny SPARC, Power Architecture i systemy bazujące na procesorach Itanium, budowanych przez firmy odpowiednio Oracle, IBM i Hewlett-Packard. Za pierwszy minikomputer uważa się PDP-1 z 1959 roku. W Polsce pierwszym (niezrealizowanym) projektem minikomputera był ZAM-11 z 1961 roku. Do najbardziej rozpowszechnionych maszyn tego typu należały: produkowane przez Digital Equipment Corporation minikomputery z serii PDP, w szczególności PDP-11, wytwarzany przez ponad 20 lat; seria VAX, również produkcji DEC, Dziedzictwo Jakkolwiek minikomputery są dziś gatunkiem wymarłym, ich historia miała znaczący wpływ na rozwój informatyki. Nowoczesny komputer osobisty posiada wiele cech, które pierwotnie rozwinęły się na minikomputerach, zaś najpopularniejsze dziś systemy operacyjne pochodzą bezpośrednio z minikomputerów (np. Unix pierwotnie napisany dla minikomputera PDP) bądź to pośrednio (np. Microsoft Windows NT nawiązujący do rozwiązań technicznych systemu VMS). Polskie minikomputery ZAM-11 K-202 MOMIK 8b PRS-4 serie: Mera 300 Mera 400 Zobacz też mikrokomputer serwer Przypisy Historia informatyki