Datasets:

teddy-f-47

/

phi-1_5-ml_pretraining

like 0

Maria Anna Wilhelmine Elisabeth Mathilde (ur. 25 maja 1843 w Bessungen, zm. 16 kwietnia 1865 w Schwerinie) – księżniczka Hesji i Renu i poprzez małżeństwo wielka księżna Meklemburgii-Schwerin. Urodziła się jako wnuczka wielkiego księcia Hesji i Renu Ludwika II. Jej rodzicami byli drugi z synów monarchy książę Karol (młodszy brat kolejnego władcy tego państwa – Ludwika III) i jego żona księżna Elżbieta Pruska. 12 maja 1864 w Darmstadt poślubiła owdowiałego po śmierci Augusty Reuß zu Köstritz wielkiego księcia Meklemburgii-Schwerin – Fryderyka Franciszka II, zostając jego drugą żoną. Para miała jedną córkę – księżniczkę Annę (1865-1882). Bibliografia thepeerage.com Genealogics – Leo van de Pas GeneAll.net genealogy.eu genealogy.euU Dynastia heska Żony władców Urodzeni w 1843 Zmarli w 1865

Caroline County is a county in the U.S. state of Maryland on its Eastern Shore. As of the 2010 census, the county's population was 33,066. Its county seat is Denton. References Maryland counties

Rostki – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płońskim, w gminie Nowe Miasto. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa ciechanowskiego. Zobacz też Rostki, Rostki Bajtkowskie, Rostki Skomackie, Rostki Wielkie, Rostki-Daćbogi, Rostki-Piotrowice Przypisy Linki zewnętrzne Nowe Miasto (gmina)

Cecilia Medina Quiroga adalah seorang yuris (ahli hukum) asal Chili yang dikenal akan kiprahnya sebagai hakim di Pengadilan Hak Asasi Manusia Antar-Amerika. Ia mulai menjabat sebagai hakim di mahkamah tersebut pada tahun 2004. Masa baktinya sebagai hakim berakhir pada tahun 2009. Referensi Hakim Pengadilan Hak Asasi Manusia Antar-Amerika Hakim Chili

Port lotniczy Kolonia/Bonn (niem.: Flughafen Köln/Bonn lub Konrad-Adenauer-Flughafen lub Flughafen Köln-Wahn) – międzynarodowy port lotniczy położony w odległości 15 km na południowy wschód od Kolonii i 15 km na północny wschód od Bonn. Jest szóstym pod względem wielkości portem lotniczym Niemiec. W 2008 obsłużył około 10,5 mln pasażerów. Linie lotnicze i połączenia Inne Na terenie portu znajduje się stacja kolejowa Flughafen Köln/Bonn. Przypisy Kolonia/Bonn Transport w Kolonii Transport w Bonn

terjemahkan dari bahasa Indonesia ke bahasa Inggris: id: Orang-orang yang mendapat petunjuk ke jalan yang benar, Allah akan menambah petunjuk kepada mereka dan akan memberi mereka ketakwaan yang dapat menjauhkan mereka dari api neraka. en: But those who are rightly guided will be given greater guidance by Him, and they will have their intrinsic piety.

translate from English to Polish: en: In such cases the material shall be kept separate and identified as such. pl: W takich przypadkach materiał będzie przechowywany oddzielnie i oznaczony jako taki.

terjemahkan dari bahasa Indonesia ke bahasa Inggris: id: Aku akan mendapatkan banyak uang dari situ. en: I'm gonna make a fuckload of money.

Anja Eržen (ur. 26 października 1992 w Ribnie) – słoweńska biegaczka narciarska i biathlonistka, brązowa medalistka mistrzostw świata juniorów. Kariera Pierwszy raz na arenie międzynarodowej Anja Eržen pojawiła się w austriackim Sankt Ulrich am Pillersee, gdzie w zawodach Alpen Cup zajęła 72. miejsce w biegu na 5 km techniką klasyczną. W 2007 roku wystartowała na mistrzostwach świata juniorów w Tarvisio, ale plasowała się poza czołową dziesiątką. Jeszcze pięciokrotnie startowała na imprezach tego cyklu, najlepsze wyniki osiągając podczas rozgrywanych w 2012 roku mistrzostw świata juniorów w Erzurum, gdzie w sztafecie zdobyła brązowy medal, a indywidualnie była czwarta w biegu łączonym na 10 km. Indywidualny debiut w Pucharze Świata zanotowała 20 grudnia 2009 roku w Rogli, gdzie zajęła 56. miejsce w biegu na 15 km klasykiem. Jak dotąd nie zdobyła pucharowych punktów. W 2010 roku brała udział w igrzyskach olimpijskich w Vancouver, gdzie była czternasta w sztafecie, a rywalizację w biegu łączonym na 15 km zakończyła na 59. pozycji. Rok później wystąpiła na mistrzostwach świata w Oslo, gdzie Słowenki z Eržen w składzie zajęły siódme miejsce, a indywidualnie zajęła 44. miejsce w biegu na 10 kilometrów klasykiem. W 2013 roku wzięła udział w mistrzostwach świata młodzieżowców w Libercu, gdzie jej najlepszym wynikiem było 23. miejsce w biegu łączonym na 15 km. Debiuty w PŚ Biegi narciarskie Debiut : 20.12 2009 Rogla (56. miejsce -15 km C) Biathlon Debiut : 28.11 2013 Östersund (54. miejsce – Bieg indywidualny) Osiągnięcia w biegach narciarskich Igrzyska olimpijskie Mistrzostwa świata Mistrzostwa świata młodzieżowców Mistrzostwa świata juniorów Puchar Świata Miejsca w klasyfikacji generalnej sezon 2009/2010: – sezon 2011/2012: – Miejsca na podium Eržen nie stała na podium zawodów Pucharu Świata. Miejsca w poszczególnych zawodach Pucharu Świata Osiągnięcia w biathlonie Mistrzostwa świata Mistrzostwa Europy Puchar Świata Miejsca w klasyfikacji generalnej Miejsca w poszczególnych zawodach Pucharu Świata Uwagi Przypisy Linki zewnętrzne Profil na stronie FIS Słoweńscy biegacze narciarscy Słoweńscy olimpijczycy Uczestnicy Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2010 Urodzeni w 1992

Zasłonak zawoalowany (Cortinarius claricolor (Fr.) Fr.) – gatunek grzybów należący do rodziny zasłonakowatych (Cortinariaceae). Systematyka i nazewnictwo Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Cortinarius, Cortinariaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi. Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1818 r. Elias Fries nadając mu nazwę Agaricus multiformis d claricolor. Ten sam autor w 1838 r. przeniósł go do rodzaju Cortinarius. Niektóre synonimy naukowe: Nazwę polską nadał Andrzej Nespiak w 1975 r. Morfologia Kapelusz Średnica 4- 14 cm, u młodych owocników półkulisty, z czasem staje się łukowaty, w końcu płaski z tępym garbem. Brzeg początkowo podwinięty i połączony z trzonem białawą zasnówką, jej resztki zwykle pozostają na brzegu. Powierzchnia gładka, równa lub promieniście pomarszczona. W stanie wilgotnym jest śliska i błyszcząca, w stanie suchym matowa. Ma barwę od jasnożółtej do czerwonawoochrowej Blaszki Wąskie, brzuchate, do trzonu wąsko przyrośnięte. U młodych okazów są niemal białe, potem brudnokremowe, u starszych ochrowobrązowe. Trzon Wysokość 5-12 cm, grubość 1-2,5 cm, kształt walcowaty. Jest pełny i głęboko osadzony w podłożu. Powierzchnia pokryta białą zasnówką, która z czasem tworzy na kapeluszu nierówne strefy pierścieniowe. Miąższ Biały, gruby, bez wyraźnego zapachu i smaku. Cechy mikroskopowe Zarodniki o barwie ochrowobrązowej i rozmiarach 8–9,5 × 4–4,5 μm. Występowanie i siedlisko Wiele stanowisk tego gatunku opisano w Europie i Ameryce Północnej, notowany jest także w Korei, Japonii i Maroku. Na terenie Polski trzy wymienione w piśmiennictwie naukowym stanowiska pochodzą z lat 1889 i 1900. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status V – gatunek narażony, który zapewne w najbliższej przyszłości przesunie się do kategorii wymierających, jeśli nadal będą działać czynniki zagrożenia. Znajduje się na listach gatunków zagrożonych także w Niemczech. Rośnie na ziemi w lasach mieszanych, pod brzozami, sosnami, świerkami i modrzewiami na kwaśnych glebach, oraz pod bukami na podłożu wapiennym. Owocniki wytwarza od lipca do października. Znaczenie Grzyb mikoryzowy. Przez niektórych autorów uważany jest za grzyb niejadalny, przez innych za jadalny i smaczny. Odradza się jednak zbierania zasłonaków w celach spożywczych, liczne z nich są bowiem śmiertelnie trujące, a rozpoznawanie poszczególnych gatunków jest bardzo trudne, bardzo łatwo więc o pomyłkę. Przypisy Zasłonakowate Mykobiota Polski

translate from English to Polish: en: So, she got bitten six months ago. Or it's some other infection. pl: Wiec ugryzly ja pol roku temu, albo to jakies zakazenie.

– japońska firma produkująca repliki broni typu ASG. Głównym rynkiem zbytu replik ASG produkcji TM jest Japonia, aczkolwiek chętnie sprowadzane są także do wielu krajów całego świata przez lokalnych dystrybutorów. Tokyo Marui produkuje kilka typów replik: Karabinki szturmowe i pistolety maszynowe AEG (AEG – Air Electric Gun) Tokyo Marui wśród użytkowników ASG najbardziej znana jest z produkcji wysokiej jakości replik elektrycznych. Charakteryzują się one: Korpusem z tworzywa sztucznego ABS (aczkolwiek niektóre z nowszych pozycji posiadają metalowy korpus) Metalowym mechanizmem Niemodyfikowane, zazwyczaj wystrzeliwują kulki o wadze 0,20 g z prędkością większą niż 300 FPS (feet per second) Repliki AEG Tokyo Marui dostępne są w kilku seriach: Colt – rodzina AR15: M4A1, M4A1 RIS, M4 S-System, M16VN (z okresu wojny wietnamskiej), M16A1, M16A2, M733 Commando, XM177E2 (ob. nie produkowany), CAR15(ob. nie produkowany) FN Herstal MK17 mod 0 ,MK 17 mod 0 (cqb) MK16 mod 0,MK16 mod 0 (cqb) Stoner: SR-16 H&K – rodzina MP5: A4, A5, SD5, SD6, J-Type, RAS (autorski design Tokyo Marui), K, K PDW H&K – rodzina G3: G3A3 (ob. nie produkowany), G3A4 (ob. nie produkowany), G3 SG/1, G3SAS (autorski design Tokyo Marui), MC51 (ostra wersja produkowana przez FN UK, nie H&K), PSG1 H&K – pozostałe: G36C AK: AK-47, AK-47S, AK-47 Beta-Spetsnaz(autorski design Tokyo Marui), AK74MN oraz AKS74U(Z elektrycznym Blow-Backiem) Bullpupy: Steyr AUG (wersja cywilna), Steyr AUG (wersja wojskowa, ob. nie produkowany), P90, P90-TR, FAMAS F1, FAMAS SV ("Wersja Super" – Super Version) Inne: SG550 (ob. nie produkowany), SG551 (ob. nie produkowany), SG552 Seals, M1A1 Thompson, M14 (Dostępny w trzech odmianach kolorystycznych: Olive Drab, Flat Black i Fake Wood) oraz w wersji SOCOM, JSDF Type 89. Karabiny i pistolety sprężynowe Tokyo Marui produkuje również karabiny, pistolety samopowtarzalne i karabinki o napędzie sprężynowym, dla graczy z niższym budżetem (od 200 do 400 zł): XM177E2 M16A1 MP5 A3 G3A3 TM produkuje także sprężynowe repliki karabinów snajperskich takie jak: VSR-10 Real Shock (285 fps*) VSR-10 Pro Sniper (275 fps*) VSR-10 G-Spec (300 fps*) (*) w nawiasach podano prędkości wylotowe kulki o masie 0.2g Pistolety W ofercie TM dostępne są również gazowe pistolety (Gas Blow Back GBB): Beretta M92 Beretta Tactical Master Desert Eagle (dostępny także w wersji Chrome Stainless – imitacja powłoki chromowanej, a także w wersjach limitowanych) Glock 26 Glock 26 Advance Glock 17 (produkowane od roku 2007) Hi-Capa 5.1 Hi-Capa 4.3 Sig Sauer P226 (dostępny w wersji Chrome Stainless – imitacja powłoki chromowanej) Colt M1911A1 MEU (SOC) Five Seven MP7 I pistolety gazowe ze stałym zamkiem (NBB): Steyr GB Heckler & Koch MK23 Mod 0 .45 ACP (SOCOM) AMT Hardballer Tokyo Marui produkuje również elektryczne repliki pistoletów i pistoletów maszynowych ze stałym zamkiem (Airsoft Electric Pistols (AEP)) Glock 18C Beretta 93R Heckler & Koch USP .40 S&W (który w przeciwieństwie do oryginału posiada możliwość strzelania serią) Heckler & Koch MP7A1 Scorpion Wz.61 .32 ACP Ingram Mac 10 Linki zewnętrzne Przedsiębiorstwa w Japonii Airsoft gun

Hypselobarbus menoni adalah sebuah spesies cyprinidae dalam genus Hypselobarbus. Spesies tersebut dideskripsikan oleh Arunachalam, Chinnaraja, Chandran dan Mayden pada tahun 2014. Referensi Pranala luar [https://www .fishbase.se/summary/68937 Fishbase] profile Cyprinidae

terjemahkan dari bahasa Indonesia ke bahasa Inggris: id: Enam belas penyanyi bass bariton. en: Sixteen baritone bass singers.

translate from English to Polish: en: Isn't he supposed to be on the run or something? pl: Nie powinien być na gigancie?

przetłumacz z polskiego na angielski: pl: Wywiad donosi, że niewolnicy koczują na wybrzeżu w Noli. en: Intelligence reports the slaves are squatting on the coast at Nola.

Herb gminy Ulan-Majorat przedstawia w polu czerwonym rycerza w hełmie i zbroi srebrnej z mieczem i kuszą złotymi na koniu srebrnym z rzędem błękitnym. Herb został ustanowiony przez radę gminy 19 kwietnia 2010 r. Przypisy Ulan-Majorat (gmina) Ulan-Majorat

terjemahkan dari bahasa Indonesia ke bahasa Inggris: id: Kita mau ke mana ? en: - Where are we going?

Australopithecine – takson obejmujący wszystkie gatunki powiązane z rodzajami australopitek i Paranthropus, w tym przede wszystkim Kenyanthropus platyops, ardipiteki i Praeanthropus. Obecnie wszystkie te spokrewnione ze sobą gatunki są często klasyfikowane jako podplemię plemienia Hominini zwane Australopithecina. Australopithecine to wymarli bliscy krewni człowieka, którzy – wraz z rodzajem Homo – składają się na ludzki klad. Członkowie ludzkiego kladu, w tym Hominini po oddzieleniu się od szympansów, są obecnie nazywani podplemieniem Hominina. Termin Australopithecine pochodzi z dawnej klasyfikacji, w której zaliczono ten takson do odrębnej podrodziny Australopithecinae. Gatunki australopiteka są czasami nazywane gracile Australopithecine, a Paranthropus opisywany jest jako tęgi Australopithecine. Australopithecine występowały w pliocenie i plejstocenie. Były dwunożne, a ich układ zębów był zbliżony do ludzkiego. Objętość mózgu była nieznacznie większa niż u współczesnych małp człekokształtnych, a współczynnik encefalizacji był niższy niż u rodzaju Homo. Ludzie (należący do rodzaju Homo) mogą pochodzić od Australopithecine, a ardipiteki są prawdopodobnie przodkami Australopithecine. Filogeneza Filogeneza podplemienia Australopithecine według Briggsa i Crowthera: Australopithecina australopitek Australopithecus afarensis Australopithecus africanus Australopithecus anamensis Australopithecus bahrelghazali Australopithecus garhi Australopithecus sediba Paranthropus Paranthropus aethiopicus Paranthropus boisei Paranthropus robustus ardipitek Ardipithecus kadabba Ardipithecus ramidus Budowa ciała Szczątki czaszek Australopithecine wskazują, iż ich ciała były przystosowane do poruszania się na dwóch kończynach, jednak nie poruszali się oni w sposób identyczny z chodem współczesnego człowieka. Mieli oni wysoki wskaźnik kostkowo-ramienny w porównaniu do innych homininów. Przejawiali większy dymorfizm płciowy niż gatunki należące do rodzajów Homo i Pan, a mniejszy niż u goryli i orangutanów. Prawdopodobnie osiągali wysokość 1,2 – 1,5 m, a ważyli od 30 do 55 kilogramów. Objętość mózgu wynosiła od 350 do 600 cm³. Zęby przedtrzonowe i trzonowe były stosunkowo duże i pokryte grubszą warstwą szkliwa niż zęby współczesnych małp człekokształtnych i współczesnego człowieka. Siekacze i kły były stosunkowo małe, a różnice pomiędzy kłami samców i samic były niewielkie w porównaniu do kłów współczesnych małp człekokształtnych. Powiązania z Homo Wielu naukowców uważa, iż około dwóch milionów lat temu jeden z gatunków Australopithecine przekształcił się w Afryce w rodzaj Homo. Nie ma jednakże zgodności co do tego, w jaki gatunek z rodzaju Homo wyewoluował: Marc Verhaegen stwierdził, że jeden z gatunków Australopithecine mógł być również przodkiem rodzaju Pan (czyli szympansów). Australopithecine z Azji Nieliczna grupa paleoantropologów uważa, że Australopithecine mógł wyjść z Afryki. Jednym z najważniejszych propagatorów tej teorii jest Jens Lorenz Franzen, były kierownik Instytutu Badań Paleoantropologicznych w Senckenbergu. Franzen twierdzi, iż Paranthropus dotarł nie tylko do Indonezji (jak megantrop), lecz także do Chin: W 1957 znaleziona w Chinach skamieniałość zęba z wczesnego plejstocenu została opisana jako przypominająca ząb Paranthropus robustus. Inne trzy skamieniałe zęby trzonowe znalezione w Jhansi w Chinach (Jaskinia Longgudong) zostały zidentyfikowane jako należące do australopiteka. Późniejsze badania podważyły jednak to założenie. W 1984 Zhang doszedł do wniosku, że zęby z Jhansi oraz niezidentyfikowany ząb z Chin należą do Homo erectus. W 2010 Liu i inni zbadali okazy z Jhansi i stwierdzili, że trzonowce kwalifikują się do gatunku Homo erectus: Przypisy Homininae Ssaki pliocenu Wymarłe człowiekowate Wymarłe ssaki Afryki Wymarłe ssaki plejstocenu

translate from English to Polish: en: But that song... pl: Ale ta piosenka...

Reprezentacja Niemiec na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1994 liczyła 112 zawodników - 79 mężczyzn i 33 kobiety, którzy wystąpili w jedenastu dyscyplinach sportowych. Reprezentanci tego kraju zdobyli łącznie dwadzieścia cztery medale - dziewięć złotych, siedem srebrnych i osiem brązowych. Niemcy zajęły trzecie miejsce w klasyfikacji medalowej. Najmłodszym niemieckim zawodnikiem podczas ZIO 1994 była Tanja Szewczenko (16 lat i 213 dni), a najstarszym - Rudi Lochner (40 lat i 328 dni). Zdobyte medale Wyniki reprezentantów Niemiec Biathlon Mężczyźni Sven Fischer sprint - 7. miejsce bieg indywidualny - Ricco Groß sprint - Mark Kirchner sprint - 12. miejsce bieg indywidualny - 7. miejsce Frank Luck sprint - 6. miejsce bieg indywidualny - Jens Steinigen bieg indywidualny - 5. miejsce Ricco GroßFrank LuckMark KirchnerSven Fischer sztafeta - Kobiety Uschi Disl sprint - 13. miejsce bieg indywidualny - Simone Greiner-Petter-Memm sprint - 8. miejsce bieg indywidualny - 36. miejsce Antje Harvey sprint - 26. miejsce bieg indywidualny - 9. miejsce Petra Schaaf sprint - 5. miejsce bieg indywidualny - 15. miejsce Uschi DislAntje HarveySimone Greiner-Petter-MemmPetra Schaaf sztafeta - Biegi narciarskie Mężczyźni Jochen Behle 10 km stylem klasycznym - 11. miejsce Bieg łączony - 14. miejsce 50 km stylem klasycznym - DNF Johann Mühlegg 10 km stylem klasycznym - 17. miejsce Bieg łączony - 8. miejsce 30 km stylem dowolnym - 9. miejsce Janko Neuber 10 km stylem klasycznym - 61. miejsce Bieg łączony - 35. miejsce 30 km stylem dowolnym - 33. miejsce 50 km stylem klasycznym - DNF Torald Rein 10 km stylem klasycznym - 32. miejsce Bieg łączony - 38. miejsce Peter Schlickenrieder 30 km stylem dowolnym - 35. miejsce 50 km stylem klasycznym - 56. miejsce Torald ReinJochen BehlePeter SchlickenriederJohann Mühlegg sztafeta - 4. miejsce Bobsleje Mężczyźni Sepp DostthalerBogdan Musiol Dwójki - 12. miejsce Rudi LochnerMarkus Zimmermann Dwójki - 4. miejsce Harald CzudajKarsten BrannaschOlaf HampelAlexander Szelig Czwórki - Wolfgang HoppeUlf HielscherRené HannemannCarsten Embach Czwórki - Hokej na lodzie Mężczyźni Rick Amann, Jan Benda, Thomas Brandl, Benoît Doucet, Georg Franz, Jörg Handrick, Dieter Hegen, Josef Heiß, Ulrich Hiemer, Raimund Hilger, Torsten Kienass, Wolfgang Kummer, Mirko Lüdemann, Jörg Mayr, Klaus Merk, Jason Meyer, Andreas Niederberger, Helmut de Raaf, Michael Rumrich, Alexander Serikow, Leo Stefan, Bernd Truntschka, Stefan Ustorf - 4. miejsce Kombinacja norweska Mężczyźni Thomas Abratis Gundersen - 22. miejsce Roland Braun Gundersen - 35. miejsce Thomas Dufter Gundersen - 33. miejsce Falk Schwaar Gundersen - 42. miejsce Roland BraunThomas DufterThomas Abratis sztafeta - 10. miejsce Łyżwiarstwo figurowe Kobiety Tanja Szewczenko solistki - 6. miejsce Katarina Witt solistki - 7. miejsce Pary Peggy SchwarzAlexander König Pary sportowe - 7. miejsce Anuschka GläserAxel Rauschenbach Pary sportowe - 13. miejsce Mandy WötzelIngo Steuer Pary sportowe - DNF Jennifer GoolsbeeHendryk Schamberger Pary taneczne - 9. miejsce Łyżwiarstwo szybkie Mężczyźni Peter Adeberg 500 m - 18. miejsce 1000 m - 13. miejsce 1500 m - 6. miejsce Alexander Baumgärtel 5000 m - 23. miejsce Frank Dittrich 5000 m - 8. miejsce 10 000 m - 6. miejsce Lars Funke 500 m - 28. miejsce 1000 m - 28. miejsce Thomas Kumm 1500 m - 19. miejsce 5000 m - 29. miejsce Michael Spielmann 1500 m - 39. miejsce 5000 m - 27. miejsce 10 000 m - 20. miejsce Olaf Zinke 1500 m - 13. miejsce Kobiety Ulrike Adeberg 1500 m - 14. miejsce Anke Baier-Loef 500 m - 15. miejsce 1000 m - 1500 m - 11. miejsce Monique Garbrecht 500 m - 6. miejsce 1000 m - 5. miejsce Gunda Niemann 1500 m - 3000 m - DNF 5000 m - Claudia Pechstein 3000 m - 5000 m - Franziska Schenk 500 m - 1000 m - 4. miejsce Angela Stahnke-Hauck 500 m - 12. miejsce 1000 m - 12. miejsce Heike Warnicke 1500 m - 26. miejsce 3000 m - 15. miejsce Narciarstwo alpejskie Mężczyźni Tobias Barnerssoi supergigant - DNF gigant - 15. miejsce kombinacja - 14. miejsce Bernhard Bauer slalom - DNF Armin Bittner slalom - DNF Peter Roth slalom - DNF Hansjörg Tauscher zjazd - 25. miejsce supergigant - 21. miejsce Markus Wasmeier zjazd - 36. miejsce supergigant - gigant - kombinacja - DNF Kobiety Martina Ertl zjazd - 4. miejsce gigant - slalom - 14. miejsce kombinacja - 5. miejsce Hilde Gerg supergigant - 18. miejsce gigant - DNF slalom - DNF kombinacja - 8. miejsce Michaela Gerg-Leitner supergigant - 31. miejsce Katrin Gutensohn zjazd - 18. miejsce supergigant - 6. miejsce Christina Meier-Höck gigant - 11. miejsce Edda Mutter slalom - DNF Katja Seizinger zjazd - supergigant - DNF gigant - DNF kombinacja - DNF Miriam Vogt zjazd - 12. miejsce slalom - DNF kombinacja - 9. miejsce Narciarstwo dowolne Mężczyźni Klaus Weese jazda po muldach - 23. miejsce Kobiety Birgit Keppler-Stein jazda po muldach - 20. miejsce Tatjana Mittermayer jazda po muldach - 6. miejsce Sonja Reichart skoki akrobatyczne - 22. miejsce Elfie Simchen skoki akrobatyczne - 9. miejsce Saneczkarstwo Mężczyźni Alexander Bau jedynki - 15. miejsce Georg Hackl jedynki - Jens Müller jedynki - 8. miejsce Stefan KraußeJan Behrendt dwójki - Steffen SkelSteffen Wöller dwójki - 14. miejsce Kobiety Jana Bode jedynki - 14. miejsce Susi Erdmann jedynki - Gabi Kohlisch jedynki - 6. miejsce Skoki narciarskie Mężczyźni Christof Duffner Skocznia normalna - 18. miejsce Skocznia duża - 11. miejsce Hansjörg Jäkle Skocznia duża - 24. miejsce Gerd Siegmund Skocznia normalna - 11. miejsce Dieter Thoma Skocznia normalna - Skocznia duża - 15. miejsce Jens Weißflog Skocznia normalna - 4. miejsce Skocznia duża - Jens WeißflogDieter ThomaHansjörg JäkleChristof Duffner Drużynowo - Bibliografia Państwa uczestniczące w Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1994 Niemcy na igrzyskach olimpijskich 1994 w Niemczech

przetłumacz z polskiego na angielski: pl: - Amigo, nie rozumiesz... en: - Amigo, you don't understand...

Water, Water, Everywhere adalah sebuah film komedi bisu Amerika Serikat tahun 1920 yang disutradarai oleh Clarence G. Badger dan ditulis oleh Robert F. Hill. Film tersebut berdasarkan pada novel tahun 1912 Billy Fortune and the Hard Proposition karya William Rheem Lighton. Film tersebut menampilkan Will Rogers, Irene Rich, Rowland V. Lee, Wade Boteler, Margaret Livingston, dan Milton Brown. Film tersebut dirilis pada 8 Februari 1920, oleh Goldwyn Pictures. Pemeran Will Rogers sebagai Billy Fortune Irene Rich sebagai Hope Beecher Rowland V. Lee sebagai Arthur Gunther Wade Boteler sebagai Ben Morgan Margaret Livingston sebagai Martha Beecher Milton Brown sebagai Sam Beecher Victor Potel sebagai Steve Brainard William Courtright sebagai Daddy Sammett Sidney De Gray sebagai Red McGee Lillian Langdon sebagai Fay Bittinger Lydia Yeamans Titus sebagai Mrs. Red McGee Referensi Pranala luar Film Amerika Serikat tahun 1920 Film komedi Film tahun 1920

translate from English to Polish: en: -Where'd you meet up with my boy? pl: - Gdzie spotkałeś mojego dostawcę?

Michaił Aleksiejewicz Matkowski ros. Михаил Алексеевич Матковский (ur. 1903 w Sankt Petersburgu, zm. 1968 we wsi Mago, w Kraju Chabarowskim) – rosyjski inżynier i polityk, działacz białej emigracji rosyjskiej, jeden z założycieli Rosyjskiej Partii Faszystowskiej. Życiorys Był synem Aleksieja Filippowicza Matkowskiego, generała armii carskiej, który walczył przeciwko bolszewików i w czerwcu 1920 został przez nich rozstrzelany. W 1913 rozpoczął naukę w Petersburskim Korpusie Kadetów. Naukę kontynuował w szkole kadetów w Omsku, od 1919 w Tomsku, a w 1921 we Władywostoku. Po otrzymaniu informacji o śmierci ojca wraz z matką i dwoma braćmi wyemigrował do Harbinu. Tam też rozpoczął studia prawnicze, ale wkrótce je przerwał i podjął studia w miejscowym Instytucie Politechnicznym. Studia ukończył w 1929. W Harbinie pracował jako nauczyciel w szkole technicznej, a następnie jako inżynier w przedsiębiorstwie budowlanym, pracował także przy budowie Kolei Wschodniochińskiej. W Harbinie związał się ze środowiskiem białej emigracji rosyjskiej, był asystentem gen. Lwa Wasiliewskiego. Należał do założycieli Rosyjskiej Partii Faszystowskiej. W 1945, kiedy Harbin został zajęty przez Armię Czerwoną, Matkowski zdecydował się na współpracę z radzieckimi organami bezpieczeństwa. W 1946 zeznawał jako świadek w procesie tokijskim, w którym sądzono japońskich zbrodniarzy wojennych. W tym samym roku stanął przed sądem radzieckim i został skazany na 25 lat więzienia. W 1958 został zwolniony i zrehabilitowany. Zamieszkał w Chabarowsku, gdzie kontynuował współpracę z organami bezpieczeństwa. Pod koniec życia zamieszkał we wsi Mago, gdzie pracował w firmie Eksportles. Życie prywatne Po raz pierwszy ożenił się w 1930 z Agrippiną Georgijewną Smirnową. W tym samym roku przyszła na świat jego córka Tatiana. Po śmierci pierwszej żony ożenił się z Zoją Kiriłłowną. Zmarł w 1968 z powodu raka wątroby. Przypisy Bibliografia Biogram Matkowskiego Ludzie urodzeni w Petersburgu Rosyjscy faszyści Rosyjscy inżynierowie Urodzeni w 1903 Zmarli w 1968

translate from English to Indonesian: en: How do we divide the spoils? id: Bagaimana kita membaginya?

Zgromadzenie Sióstr Kanoniczek Ducha Świętego de Saxia (łac. Congregatio Sororum Canonissarum Spiritus Sancti de Saxia) – żeńska gałąź Zakonu Ducha Świętego założonego przez Gwidona z Montpellier, a zatwierdzonego przez papieża Innocentego III w 1198; zakonnice popularnie nazywane są kanoniczkami lub duchaczkami. Historia Założyciel zgromadzenia urodził się w drugiej połowie XII wieku w bogatej rodzinie szlacheckiej Guillemów, w posiadaniu której od dwóch wieków było miasto Montpellier. Gwidon był najmłodszym synem spośród dziesięciorga dzieci Guillema VII, księcia Montpellier i Matyldy, hrabiny z Burgundii. Powołaniem Gwidona była służba chorym i ubogim. Za odziedziczony majątek wybudował około roku 1180 szpital na przedmieściu Montpellier. Widział biedę ówczesnego świata i dlatego gromadził w nim porzucone dzieci, kobiety oczekujące dziecka, chorych, ubogich, pielgrzymów. Wszystkim sam osobiście posługiwał. Zgromadził wokół siebie naśladowców, którzy dali początek nowemu zakonowi. Dzieło swe Gwidon oddał w opiekę Duchowi Świętemu. W 1198 r. zakon został zatwierdzony przez papieża Innocentego III. Do Polski zakonnicy Ducha Świętego zostali sprowadzeni w 1220 r. przez biskupa Iwona Odrowąża. Początkowo założyli szpital w Prądniku k. Krakowa. W 1244 r. biskup Jan Prandota przeniósł szpital do Krakowa. W 1741 r. prowincja polska została wyjęta spod władzy generała rzymskiego, a linia żeńska w Polsce otrzymała autonomię, przyjmując nazwę „Siostry kanoniczki Ducha Świętego de Saxia”. Siostry rozpoczęły wówczas samodzielną działalność charytatywną służąc chorym, ubogim i wychowując dzieci. W okresie międzywojennym duchaczki prowadziły gimnazja i szkoły zawodowe dla dziewcząt, internaty i szkoły powszechne oraz przedszkola. Charyzmat Aktualnie w Polsce siostry kanoniczki Ducha Świętego de Saxia realizują charyzmat miłości miłosiernej w posłudze chorym w szpitalach, domach opieki i domach prywatnych a także przez wychowanie dzieci i młodzieży w ramach katechizacji. Prowadzą przedszkola, placówkę opiekuńczo-wychowawczą, dom samotnej matki i zawodową niespokrewnioną z dzieckiem rodzinę zastępczą. Podejmują również pracę parafialną jako pielęgniarki środowiskowe i opiekunki chorych, organistki, zakrystianki i kancelistki. Godło Zakonu Jako godło dla swego zakonu o. Gwidon przyjął podwójny krzyż o dwunastu rozgałęzieniach, który symbolizował Trójcę Świętą, a rozgałęzienia miały wskazywać na dwanaście owoców Ducha Świętego, którymi powinna żyć wspólnota zakonna. Domy zakonne Polska: Kraków ul. Szpitalna – dom generalny, Kraków ul. Lotnicza, Leżajsk – dom nowicjatu, Pacanów, Proszowice, Warszawa, Częstochowa, Lublin, Gdańsk, Mrowla, Busko-Zdrój, Czaniec, Chmielnik, Międzybrodzie Bialskie, Ustka, Sułoszowa Ukraina: Pisarówka Włochy: Rzym Afryka: Burundi: Gatara, Buraniro, Bużumbura Jubileusze 1975 – Jubileusz 800-lecia istnienia Zakonu Ducha Świętego 1998 – Jubileusz 800-lecia zatwierdzenia przez Stolicę Apostolską 2008 – „Rok Ojca Gwidona” z racji 800. rocznicy śmierci założyciela 2020– Jubileusz 800 lecia istnienia Zakonu w Polsce Zobacz też Czcigodna Służebnica Boża siostra Emanuela Kalb CSS Zakon Ducha Świętego Kościół św. Tomasza Apostoła w Krakowie Godzinki o Duchu Świętym Przypisy Linki zewnętrzne Oficjalna strona Zgromadzenia Oficjalna strona Towarzystwa Ducha Świętego Duchaczki

przetłumacz z polskiego na angielski: pl: - Faktycznie wygląda jak Ben Affleck. en: - This is Brian. - He does look like Ben Affleck.

przetłumacz z polskiego na angielski: pl: Mój nos będzie tam gdzie będę tego chciała. en: My nose kind of belongs wherever I decide to put it.

Alberto Ángel Fernández (ur. 2 kwietnia 1959 w Buenos Aires) – argentyński polityk i prawnik, w latach 2003–2007 szef gabinetu prezydenta Néstora Kirchnera oraz w latach 2007–2008 prezydent Cristiny Fernández de Kirchner. Od 10 grudnia 2019 prezydent Argentyny. Życiorys Urodził się 2 kwietnia 1959 w Buenos Aires, gdzie tam ukończył prawo na Uniwersytecie w Buenos Aires. Wstąpił do służby publicznej jako doradca Rady Deliberatywnej Buenos Aires i Argentyńskiej Izby Deputowanych. Został Zastępcą Dyrektora ds. Prawnych w Ministerstwie Gospodarki i pełnił jako główny argentyński negocjator podczas Rundy Urugwajskiej GATT. Nominowany przez nowo wybranego Prezydenta Carlos Saúl Menem do pełnienia funkcji Krajowego Kuratora ds. Ubezpieczeń. W latach 1989–1992 był Prezesem Stowarzyszenia Menedżerów Ubezpieczeń Ameryki Łacińskiej i współzałożycielem Międzynarodowego Stowarzyszenia Menedżerów Ubezpieczeń. Pełnił również funkcję doradcy Mercosur i ALADI w zakresie prawa ubezpieczeniowego, a także był zaangażowany w firmy ubezpieczeniowe i służby zdrowia w sektorze prywatnym. Fernández został uznany za jednego z dziesięciu wybitnych młodych ludzi w Argentynie i w 1992 roku został nagrodzony nagrodą Millennium Award jako jeden z narodowych biznesmenów stulecia. 25 maja 2003 Néstor Kirchner powołał go na szefa jego gabinetu. Stanowisko te sprawował przez całą prezydenturę Nestora oraz jego żony Cristyny do 23 lipca 2008. Nowy system zmiennych podatków od eksportu produktów rolnych doprowadził do konfliktu rządu argentyńskiego w 2008 r. z sektorem rolnym, podczas którego Fernández działał jako główny negocjator rządu. Negocjacje zakończyły się jednak niepowodzeniem, i rozstrzygającym głosowaniu przeciwko ustawie w Senacie Fernández podał się do dymisji. W maju 2019 został ogłoszony przez Cristię Fernandez de Kirchner kandydatem na urząd Prezydenta Argentyny w wyborach prezydenckich ten natomiast ogłosił ją jako kandydatkę na urząd wiceprezydenta Argentyny. Wyborach tych odnieśli zwycięstwo, wygrywając już w pierwszej turze ze swoim konkurentem Mauricio Macrim, który ubiegał się o reelekcję. 10 grudnia 2019 Alberto Fernández został zaprzysiężony na kolejnego prezydenta zaś Cristina de Kirchner na urząd wiceprezydenta Argentyny. Według brytyjskiej gazety The Economist, Fernández jest uważany za "prezydenta bez planu", a jego prezydentura za "słabą administrację", nawiązując do jego braku niezależnego podejmowania decyzji. Zamiast tego, jego decyzje są pod silnym wpływem wiceprezydent i byłej prezydent Cristiny Fernández de Kirchner, również liderki koalicji, którą sam Fernández określił jako "stałe źródło konsultacji". W kwietniu 2023 ogłosił, że nie będzie ubiegał się o reelekcję w wyborach prezydenckich. Życie prywatne Fernández poślubił Marcelę Luchetti, koleżankę z Uniwersytetu w Buenos Aires, studentkę prawa, w 1993. Rozstali się w 2005. Fernández i Luchetti mają jedno dziecko, Tani Fernández Luchetti (ur. 1994) znanego w Argentynie z tego, że jest drag performerem i cosplayerem, który posługuje się pseudonimem scenicznym Dyhzy. Od 2014 roku Fernández jest w związku z dziennikarką i aktorką Fabiolą Yáñez, która od początku prezydentury Fernándeza pełni rolę Pierwszej Damy Argentyny. Para jest właścicielami trzech psów: Dylan (nazwany na cześć Boba Dylana, którego Fernández chwalił i wymieniał jako inspirację) oraz dwa szczeniaki Dylana, Prócer i Kaila. 23 września 2021 jednostka medyczna urzędu prezydenta ogłosiła, że Yáñez spodziewa się swojego pierwszego dziecka. Syn Yáñez i Fernándeza, Francisco Fernández Yáñez, urodził się 11 kwietnia 2022 roku w Sanatorio Otamendi, w Buenos Aires. Fernández jest Honorowym Profesorem Uniwersytetu Tsinghua oraz kibicem drużyny piłkarskiej Argentinos Juniors. Przypisy Absolwenci Uniwersytetu w Buenos Aires Argentyńscy prawnicy Ludzie urodzeni w Buenos Aires Odznaczeni Orderem Wyzwoliciela San Martina Prezydenci Argentyny Urodzeni w 1959

Motomachi-Chūkagai Station (元町・中華街駅,もとまち・ちゅうかがいえき) is a railway station of Yokohama Minatomirai Railway Company in Nishi-ku, Yokohama, Kanagawa Prefecture, Japan. Adjacent stations Yokohama Minatomirai Railway Company Minatomirai Line Limited Exp. Minatomirai - Motomachi-Chūkagai Commuter Exp., Expless, Local Nihon-ōdōri - Motomachi-Chūkagai Railway stations in Kanagawa Prefecture Yokohama

terjemahkan dari bahasa Indonesia ke bahasa Inggris: id: Kita akan santai sedikit. en: We're just gonna loosen up a little bit.

La Mousmé (fr.: młoda dziewczyna (o japonce), hol. Mousmé in rieten leunstoel, halffiguur, ang. La Mousmé, Sitting) – obraz Vincenta van Gogha namalowany w lipcu 1888 podczas jego pobytu w miejscowości Arles. Obraz stanowi część kolekcji National Gallery of Art w Waszyngtonie. Nr kat.: F 431, JH 1519. Szczyt kariery van Gogha Van Gogh nazywał Arles "Japonią południa". Opuszczając Paryż miał nadzieję, iż podczas jego pobytu w Arles uda mu się przywołać w swoich dziełach prostą ale dramatyczną ekspresję sztuki japońskiej. W czasie malowania portretu La Mousmé van Gogh miał 35 lat. Osiągnął wówczas szczyt kariery artystycznej, malując obrazy, z których kilka zostało uznanych za najlepsze w jego dorobku. Obrazy z tamtego okresu przedstawiają różne aspekty życia codziennego, jak np. Żniwa w La Crau z Montmajour w tle czy omawiany obraz, La Mousmé. W tym czasie powstała też seria Słoneczniki, należąca do najbardziej rozpoznawalnych obrazów van Gogha. Artysta malując starał się być na bieżąco z duchem czasów, jeśli chodzi o własne poglądy odnośnie do malowanych obrazów. To prawdopodobnie jeden z najszczęśliwszych okresów w jego życiu, kiedy był on pewny siebie, spokojny i na pozór zadowolony. Pobyt w Arles trwający 1 rok i 3 miesiące (444 dni) okazał się czasem płodnym: van Gogh namalował ponad 200 obrazów i sporządził ok. 100 rysunków. Znalazł oprócz tego czas i energię aby napisać ponad 200 listów. Pejzaże malował bardzo szybko, biorąc przykład z wieśniaków uwijających się w skwarnym słońcu. Obraz Zainspirowany powieścią Pierre’a Loti Madame Chrysanthème oraz japońskimi drzeworytami van Gogh namalował La Mousmé, starannie ubraną japońską dziewczynkę. W liście do brata napisał: "Zajęło mi to cały tydzień...ale muszę oszczędzać moją energie duchową, żeby dobrze namalować mousmé. Mousmé to japońska dziewczynka – w tym wypadku – w wieku 12 do 14 lat." W liście do Émile’a Bernarda z 29 lipca 1888 opisał obraz w następujących słowach: ”właśnie ukończyłem portret 12-letniej dziewczynki, o brązowych oczach, czarnych brwiach i włosach i żółtawo-szarej skórze, na białym tle z silną domieszką zieleni a la Veronese, w krwistoczerwonej bluzce w fioletowe paski. Niebieska spódnica w duże, pomarańczowe kropki, kwiat oleandru w ślicznej, małej rączce.” W bardzo podobnych słowach opisał obraz w liście do siostry Willeminy z 31 lipca. Van Gogh używał koloru w sposób symboliczny. Publiczność przyciąga użycie przez niego kontrastowych form i barw, które dodają obrazowi energii i intensywności. Komplementarne odcienie błękitu i oranżu, stylistyczne odchylenia od kolorów na obrazach impresjonistycznych, które kupował mieszkając w Paryżu, odcinają się na tle bladej, jakby wiosennej zieleni tła. Ubiór La Mousmé to mieszanka nowoczesności i tradycji. Strój jej jest z pewnością nowoczesny. Jasne kolory koszuli i bluzki wywodzą się z południowych okolic Arles. Van Gogh uwagę poświęcił cechom dziewczynki, najbardziej skupiając się na jej twarzy, której nadal koloryt dziewczynki z Arles, ale z wpływem japońskim. Sylwetka dziewczynki naśladuje kształt kwiatu oleandru. Kwitnący oleander jest, podobnie jak dziewczynka, w pełnym rozkwicie. Van Gogh powiedział o portretach typu La Mousmé, że są ”jedyną rzeczą w malowaniu, która podnieca mnie do głębi duszy i która sprawia, że odczuwam nieskończoność bardziej, niż cokolwiek innego”." Dzieje obrazu Do maja 1909 obraz znajdował się w posiadaniu szwagierki artysty Johanny van Gogh-Bonger. Pięć sprzedanych przez nią obrazów stało się częścią kolekcji National Gallery of Art. W maju 1909 obraz został sprzedany J.H. de Boisowi, marszandowi i dyrektorowi haskiego oddziału galerii C.M. Van Gogha, wuja artysty. Po maju 1909 obraz został sprzedany niemieckiemu dramaturgowi i kolekcjonerowi sztuki Carlowi Sternheimowi (1878-1942). Do 1917 obraz był w posiadaniu paryskiego marszanda i kolekcjonera Alphonse’a Kanna (1870-1948). Do 1928 obraz był własnością J.B. Stanga z Oslo. 3 stycznia 1928 niemiecki marszand z Berlina specjalizujący się w malarstwie francuskim, dr. Alfred Gold sprzedał La Mousmé połączonej galerii Alexa Reida i Lefèvre’a w Glasgow i Londynie oraz M. Knoedler & Co. z Nowego Jorku. 21 maja 1929 dzięki paryskiej Galerie Étienne Bignou obraz trafił w ręce amerykańskiego bankiera i sponsora sztuki Chestera Dale’a (1883-1962) z Nowego Jorku. W 1963 Dale podarował obraz National Gallery of Art i umieszczony w dziale Dale Chester Collection, w 1962 wraz z innymi obrazami przekazanymi przez niego waszyngtońskiej galerii. Kolekcja Dale’a stanowi jeden z najważniejszych amerykańskich zbiorów malarstwa francuskiego przełomu XIX i XX w.. Rysunek „La Mousmé” Van Gogh sporządził również kilka szkiców La Mousmé: Szkic portretowy Siedząca La Mousmé, znajdujący się w Luwrze. Nr kat.: F 1722, JH 1521. La Mousmé, szkic połowy postaci w zbiorach Thomas Gibson Fine Art w Londynie. Nr kat.: F 1503, JH 1533. Siedząca La Mousmé w zbiorach Muzeum im. Puszkina w Moskwie. Nr kat.: F 1504, JH 1520. Przypisy Obrazy w National Gallery of Art w Waszyngtonie Portrety autorstwa Vincenta van Gogha

Gianni Amelio (lahir 20 Januari 1945) merupakan sutradara film berkebangsaan Italia. Dia dilahirkan di San Pietro di Magisano, Provinsi Catanzaro, Calabria. Dia mulai berkarier di dunia film sejak tahun 1973. Ayahnya pindah ke Argentina sesudah lahir. Filmografi La città del sole (1973, TV) Effetti speciali (1974, TV) Bertolucci secondo il cinema (1976, TV) La morte al lavoro (1978, TV) Il piccolo Archimede (1979, TV) I velieri (1980, TV) Colpire al cuore (1982) I ragazzi di via Panisperna (1987) Open Doors (1989) Stolen Children (1992) Lamerica (1994) Così ridevano (1998) The Keys to the House (2004) La stella che non c'è (2006) Pranala luar GreenCine interviews Gianni Amelio, conducted by NPR's David D'Arcy Amelio Amelio

przetłumacz z polskiego na angielski: pl: Nie zrobiłam nic złego. en: I didn't do anything wrong.

Plac Grunwaldzki – największy i najokazalszy plac gwiaździsty w Szczecinie. Położony w dzielnicy Śródmieście, na osiedlu Centrum. Plac jest jednym z miejsc, gdzie najczęściej w Szczecinie organizowane są manifestacje. Układ geometryczny placu jest motywem znaku graficznego projektu pt. „Szczecin Europejską Stolicą Kultury 2016”. Autorem logo jest Ireneusz Kuriata. Historia Historia placu sięga lat sześćdziesiątych XIX wieku, kiedy to opracowano pierwszy plan urbanizacji tego terenu. – architekt i planista, specjalista w zakresie sieci wodociągowo-kanalizacyjnych. Głównym założeniem planu był rozwój miasta w kierunku północno-zachodnim poprzez połączenie komunikacyjne terenu ówczesnego śródmieścia Szczecina (dzisiaj: południowa część osiedla Stare Miasto) z budującą się ekskluzywną dzielnicą Westend (obecnie teren osiedla Łękno). Drugim ważnym traktem tej dzielnicy miała być aleja łącząca tereny nadodrzańskie z Nowym Turzynem (dziś północna część osiedla Turzyn). Na przecięciu tych dwóch alei (noszących obecnie imię Papieża Jana Pawła II oraz Marszałka Piłsudskiego) planowano budowę reprezentacyjnego placu (pierwotnie o kształcie prostokątnym) – dziś Placu Grunwaldzkiego. Władze miasta podjęły żmudne pertraktacje z wojskiem (do którego należał teren planowanej inwestycji). Nie udało się jednak uzyskać porozumienia i plany inwestycyjne musiały ulec zawieszeniu. Powrócono do nich w następnej dekadzie, kiedy to Szczecin przestał być twierdzą, a tym samym zniknęły ograniczenia jego rozbudowy. 31 marca 1874 roku na posiedzeniu Rady Miasta omówiono plany rozwoju miasta. . ). Plac powstał pod koniec lat 80. XIX wieku w centrum zlikwidowanego w 1884 roku Fortu Wilhelma. Pierwotnie nazywał się placem Kościelnym Westend, a później – Cesarza Wilhelma. Zabudowa placu reprezentacyjnymi kamienicami wzniesionymi głównie w stylu eklektycznym trwała do początku XX wieku. W 1944 r. bombardowania alianckie zburzyły kamienice na narożnikach placu z ulicą Śląską, ulicą Generała Ludomiła Rayskiego i ulicą Marszałka Józefa Piłsudskiego. Ponadto nie zachowała się część zdobień kamienic ocalałych od zniszczeń wojennych. W 1945 r. plac Grunwaldzki był jednym z pierwszych miejsc zasiedlonych przez przybyłą do miasta ludność polską. 13 września 1949 r. plac Grunwaldzki posłużył za plan dla krótkometrażowego filmu „Jak zmusiliśmy energię elektryczną do pracy”, obejmującego tematyką historię elektryczności. W scenie końcowej po torowisku tramwajowym na placu przejeżdża tramwaj konny. W 1964 r. parcele powstałe po usunięciu gruzów kamienic zabudowano dwoma ośmiopiętrowymi wieżowcami projektu Tadeusza Ostrowskiego i jednym czteropiętrowym blokiem. Polską nazwę Plac Grunwaldzki nadano 15 lipca 1945 roku, w 535. rocznicę bitwy pod Grunwaldem. Tablicę z polską nazwą placu odsłonił pierwszy polski prezydent Szczecina Piotr Zaremba. Kalendarium zmian nazwy placu Projektant placu Po II wojnie światowej w polskich, popularnych opracowaniach i przewodnikach turystycznych zaczęła pojawiać się teza jakoby Plac Grunwaldzki i cały układ gwiaździsty Szczecina został zaprojektowany przez francuskiego urbanistę, autora dziewiętnastowiecznej przebudowy Paryża Georges’a Haussmanna. Pogląd ten zrodził się z zaobserwowanej, dużej zbieżności rozwiązań urbanistycznych zastosowanych w Szczecinie i Paryżu. Teza ta nie była przez ówczesne władze dementowana ponieważ była ona dla niej korzystna ze względów ambicjonalnych (podnosiła prestiż miasta) oraz polityczno-ideologicznych (francuski projektant miasta był znacznie lepiej przez władze widziany niż niemiecki). Przekonanie to, tak mocno zakorzeniło się w umysłach wielu szczecinian, że można je spotkać w amatorskich publikacjach do dnia dzisiejszego. Zgodnie z obecnym stanem wiedzy (patrz: bibliografia) Georges Haussmann nie był projektantem gwiaździstych placów Szczecina. Prawdą jest natomiast, że szczecińskie projekty wzorowane były na rozwiązaniach paryskich – podobnie czyniło wówczas wiele miast europejskich – czerpiąc rozwiązania urbanistyczne z Paryża, który pod koniec XIX wieku stał się centrum ówczesnej Europy. Urbanistyka Do placu zbiegają się pasy jezdni z ośmiu stron. Krzyżują się tutaj: al. Jana Pawła II, al. Piłsudskiego (Droga wojewódzka nr 115) oraz ulice: Rayskiego i Śląska. Plac obsadzony jest starodrzewem, wśród którego są rzadkie okazy: budleja oraz krzewy cisowe. Nawierzchnię jezdną placu stanowi obecnie asfalt, dawniej bruk. Nawierzchnię pieszą na placu stanowi kostka brukowa. Na oświetlenie składają się latarnie uliczne, ustawione wokół jezdni oraz mniejsze lampy ustawione w strefie pieszej. Mniejsze lampy charakteryzują się wizerunkiem gryfa umieszczonym na stopce. Obecna nawierzchnia piesza oraz lampy zamontowane zostały w latach 90. podczas ostatniego remontu placu. Współczesne lampy nawiązują do tych, które stały na placu w latach 30. XX wieku. Zabudowa Poniższa tabela zawiera opis wybranych budynków przylegających do placu. Komunikacja miejska Jednotorową trasę tramwaju elektrycznego na ówczesnym Kaiser-Wilhelm-Platz zbudowano w 1897 r., a pierwszą linią przebiegającą przez plac była linia łącząca Arndtplatz (plac Szarych Szeregów) z Dworcem Głównym. W 1904 r. trasę linii rozbudowano o drugi tor. Od 1905 r. linia przebiegająca przez plac otrzymała numer 4, a jej trasa była następująca: Arndtplatz – Cap Cherie/Tiergarten. W 1927 r. torowisko tramwajowe przeniesiono z jezdni na środek placu. Pod koniec 1944 r. zawieszono linie nr 4 z powodu zniszczeń wojennych. Po przejęciu miasta przez administrację polską, w listopadzie 1945 r. przywrócono ruch tramwajowy na pl. Grunwaldzkim; przez plac ponownie zaczęła kursować linia nr 4. W latach 1957–1960 plac Grunwaldzki był jednym z przystanków na trasie tramwajowej linii wspomagającej D. W końcu lat 50. XX wieku plac zaczęły obsługiwać tramwaje nocnej linii 4N. W 1973 r., na skutek likwidacji torowisk tramwajowych w centrum, na placu pojawiły się tramwaje linii dziennych nr 1 i nr 5 oraz nocnych 1N i 5N. Zimą 1976 r. uruchomiona została linia nr 11 ze Stoczni Remontowej do Pomorzan przez plac Grunwaldzki, a w 1985 r. linia nr 12. W 1992 r. przeprowadzono remont torowiska tramwajowego przecinającego plac. Zimą 1996 r. zlikwidowano nocne linie tramwajowe 1N, 4N i 5N. W 2015 r., po 110 latach, z placu Grunwaldzkiego zniknęła linia tramwajowa nr 4. Obecnie Tramwaje od ulicy Potulickiej do pętli Osiedle Zawadzkiego od pętli Krzekowo do pętli Stocznia Szczecińska od pętli Ludowa do Pomorzan od pętli Pomorzany do Dworca Niebuszewo W środkowej części wysepki placu zlokalizowane są dwa przystanki tramwajowe o nazwie „plac Grunwaldzki”. Autobusy linii dziennych od dworca kolejowego Szczecin Główny do Urzędu Miasta Szczecin Autobusy linii nocnych od ulicy Wiszesława do ulicy Cukrowej od zajezdni autobusowej w Policach do pętli Pomorzany Dobrzyńska z Krzekowa na Osiedle Bukowe Rowery miejskie Przy jednym z narożników placu i ulicy Rayskiego zlokalizowana jest stacja szczecińskiego roweru miejskiego Bike S. Dawniej Tramwaje od ulicy Potulickiej do pętli Pomorzany (trasa zmieniona w 2014 r.) Zdjęcia Przypisy Bibliografia Encyklopedia Szczecina, Tom I, Uniwersytet Szczeciński, Szczecin 1999, . Przewodnik po Szczecinie, Wydawnictwo 13 Muz, Szczecin 1999, . Linki zewnętrzne Centrum (Szczecin)

translate from English to Polish: en: However there is general agreement that for such a system to be fully effective, the use of these special identifier codes should be made mandatory. pl: Jednakże istnieje ogólna zgoda co do tego, że aby taki system był w pełni skuteczny, używanie tych specjalnych kodów identyfikacyjnych należałoby uczynić obowiązkowym.

Universitas Mahasarakham () adalah sebuah universitas negeri Thailand di Provinsi Maha Sarakham, sekitar 470 kilometer dari Bangkok. Pada 2016 pendaftarannya adalah 40.759 siswa. MSU adalah satu-satunya universitas di Thailand yang menawarkan program pascasarjana dalam bidang paleontologi dan sarjana seni dalam bahasa Khmer. Itu adalah universitas Isan pertama yang menawarkan akuntansi BA dan yang kedua untuk menawarkan program PhD dalam mata pelajaran yang sama. Fakultas Pendidikannya, unggulan dari MSU, terpilih sebagai Fakultas Pendidikan Terbaik Thailand pada tahun 2010 oleh Kantor Pendidikan Nasional. Referensi Pranala luar Official website Mahasarakham University Radio (สถานีวิทยุ MSU Radio) Mahasarakham University Alumni MSU YouTube Channel Perguruan tinggi di Thailand

Nea Ekklesia (gre.: Νέα Ἐκκλησία, "Nowy Kościół") – kościół wybudowany w Konstantynopolu za panowania cesarza Bazylego I Macedończyka w roku 880, obecnie nieistniejący. Kościół wznosił się na południowym skraju kompleksu Wielkiego Pałacu. Uważa się go za pierwszy przykład, typowego dla architektury bizantyńskiej, pięciokopułowego kościoła na planie krzyża greckiego wpisanego w kwadrat. Bezpośrednio po zakończeniu kontrowersji ikonoklastycznej w architekturze bizantyńskiej, podobnie jak w innych dziedzinach sztuki tego państwa, nastąpiły doniosłe zmiany. Nea Ekklesia była właśnie efektem tych zmian, stanowiąc swoisty wynik ewolucji wcześniejszej formy bazyliki kopułowej. Historia Kościoła Kościół został wzniesiony pod bezpośrednim nadzorem cesarza Bazylego I, w południowo-wschodnim rogu kompleksu Wielkiego Pałacu w Konstantynopolu, niedaleko tzykanistērion (cesarskiego boiska do gry w polo). Nea Ekklesia została konsekrowana 1 maja 880 przez ekumenicznego patriarchę Focjusza I. Kościół poświęcono Chrystusowi, archaniołowi Michałowi (w późniejszych źródłach wymienia się archanioła Gabriela), prorokowi Eliaszowi, Maryi Dziewicy oraz Świętemu Mikołajowi. Na wzór Kościoła Mądrości Bożej cesarz Bazyli I wyposażył Nea Ekklesia w znaczne dobra oraz pewien samorząd. Podczas panowania Bazylego oraz jego bezpośrednich następców kościół ten odgrywał istotną rolę w ceremoniach pałacowych, a co najmniej do końca panowania Konstantyna VII, rocznica jego konsekracji uchodziła za główne święto dynastii Macedońskiej. W XI wieku przypałacowy kościół zamieniono na klasztor, określany jako "Nowy klasztor" (Νέα Μονή). Cesarz Izaak II Angelos ogołocił kościół z większości jego bogatych dekoracji oraz mebli i naczyń liturgicznych. Całe to wyposażenie zostało przez niego użyte przy odnawianiu kościoła Świętego Michała mieszczącego się w dzielnicy Anaplous. Fakt ten wiązał się zapewne z przeniesieniem cesarskiej siedziby z Wielkiego Pałacu do Pałacu Blecharny położonego na przeciwległym krańcu miasta, a co za tym idzie z zaprzestaniem użytkowania kompleksu Wielkiego Pałacu, którego Nea Ekklesia była częścią. Kościół pozostawał jednak w użyciu, i to także w okresie okupacji łacinników, aż do upadku Konstantynopola 29 maja 1453 roku. Po tej dacie Turcy przekształcili go w składnicę prochu strzelniczego, co spowodowało, że kiedy w 1490 roku w świątynię uderzył piorun, uległa ona praktycznie całkowitemu zniszczeniu. Architektura kościoła Podobnie jak Kościół Mądrości Bożej, świątynię poprzedzało przestronne i wspaniałe atrium, lecz wewnątrz zniknął wszelki ślad bazyliki. Nea Ekklesia była bowiem założeniem wybudowanym na planie równoramiennego krzyża greckiego, wpisanego w kwadrat. Wieńczyło ją pięć kopuł, z których jedna (główna) była umieszczona na przecięciu ramion krzyża, pozostałe zaś na czterech rogach budynku. Nea Ekklesia zapoczątkowała nowy styl w architekturze kościelnej. Charakteryzował się on tym, iż wydobyto kopuły z korpusu budowli (w przeciwieństwie na przykład do Kościoła Mądrości Bożej). Skutek ten osiągnięto poprzez znaczne podwyższenie bębna kopuły głównej, mieszczącej się na skrzyżowaniu ramion krzyża greckiego. Podwyższono również, choć już nie tak wyraźnie, bębny pozostałych czterech kopuł, znajdujących się na ramionach krzyża. Podwyższenie bębnów spowodowało, iż do wnętrza świątyni mogło dostawać się więcej światła, które oświetlało miejsca dotychczas pozostające w cieniu. Ten efekt pozwalał z kolei na wzbogacenie wystroju świątyni poprzez rozszerzenie jej programu ikonograficznego w postaci wielu nowych fresków i mozaik. Kolejnym elementem charakterystycznym nowego kościoła było przejęcie z cesarskich budowli reprezentacyjnych systemu czterech podpór, w którym kopuła wraz z nasadą (bębnem) opierała się na czterech wysokich kolumnach. System ten pozwalał uzyskać w świątyni więcej wolnej przestrzeni poprzez połączenie naosu (nawy głównej), z nawami bocznymi. Znaczenie kościoła Jak pisze Ch. Diehl, Nea Ekklesia była dla budownictwa z końca IX wieku tym, czym Hagia Sophia dla architektury VI wieku, czyli "(...) charakterystyczną, typową konstrukcją, która miała służyć za wzór licznym naśladowcom". Choć, jak zauważa Diehl, plan nowej świątyni nie był całkowicie nowatorski (podobnie jak było to w wypadku Kościoła Mądrości Bożej), to jednak poczynając od jego wzniesienia z fundacji cesarskiej w IX wieku stał się on niezwykle popularny i "(...) chociaż nigdy nie wypiera całkowicie dawniejszych form, jest odtąd stałym, można rzec klasycznym, typem architektury bizantyjskiej". Przypisy Linki zewnętrzne Byzantium 1200 – rekonstrukcja kościoła Nea Ekklesia Kościoły Konstantynopola Architektura bizantyńska w Turcji Kultura w Grecji

Vampyrella – rodzaj eukariotów należący do supergrupy Sar. Przedstawiciele tego rodzaju poruszają się ruchem ślizgowym. Zmieniają wówczas kształt, który zasadniczo przypomina spłaszczoną kulę o przekroju od prawie idealnie kołowego po mniej więcej eliptyczny. Mają nibynóżki i cytoplazmę podzieloną na ektoplazmę i endoplazmę. Odżywiają się nitkowatymi glonami, przy czym V. lateritia wyłącznie z rodziny zrostnicowatych, a V. pendula wyłącznie z rodzaju uwikło. Sposób pobierania pokarmu jest złożony, obejmując m.in. tworzenie otworu w ścianie komórkowej ofiary i wchłanianie jej protoplastu w sposób przypominający wysysanie. Należą tutaj następujące gatunki: Vampyrella pendula Cienkowski, 1865 Vampyrella lateritia (Fresenius, 1856) Leidy, 1879 Przypisy Rhizaria

przetłumacz z polskiego na angielski: pl: Blistry Aluminium/ PCW/ PE/ PCTFE w kartonowym pudełku zawierają po 2, 4, 8 lub 12 tabletek powlekanych. en: Aluminium/ PVC/ PE/ PCTFE blisters in cartons of 2, 4, 8 and 12 film-coated tablets.

terjemahkan dari bahasa Indonesia ke bahasa Inggris: id: Mungkin masih di sekitar sini. en: May still be around.

China Masters Super Series 2013 adalah kompetisi bulu tangkis yang diadakan pada tanggal 10 September 2013 sampai 15 September 2013. Turnamen ini diselenggarakan di Changzhou, Tiongkok. Total hadiah dari ajang ini sebesar $250,000. Tunggal Putra Peserta Chen Long Du Pengyu Boonsak Ponsana Tommy Sugiarto <li> Kenichi Tago <li> Jan Ø. Jørgensen <li> Wang Zhengming <li> Takuma Ueda Paruh atas {{16TeamBracket-Compact-Tennis3 | RD1=Babak Pertama | RD2=Babak Kedua | RD3=Perempat Final | RD4=Semifinal | RD1-seed01=1 | RD1-team01= Chen L | RD1-score01-1= | RD1-score01-2= | RD1-score01-3= | RD1-seed02= | RD1-team02= A Pawar | RD1-score02-1=w | RD1-score02-2=/ | RD1-score02-3=o | RD1-seed03= | RD1-team03= Song X | RD1-score03-1=16 | RD1-score03-2=21 | RD1-score03-3=14 | RD1-seed04= | RD1-team04= S Sasaki | RD1-score04-1=21 | RD1-score04-2=19 | RD1-score04-3=21 | RD1-seed05=5 | RD1-team05= K Tago | RD1-score05-1=21 | RD1-score05-2=21 | RD1-score05-3= | RD1-seed06=Q3 | RD1-team06= Gao TY | RD1-score06-1=17 | RD1-score06-2=14 | RD1-score06-3= | RD1-seed07= | RD1-team07= M Zilberman | RD1-score07-1=21 | RD1-score07-2=21 | RD1-score07-3= | RD1-seed08= | RD1-team08= S Pongnairat | RD1-score08-1=19 | RD1-score08-2=18 | RD1-score08-3= | RD1-seed09=3 | RD1-team09= B Ponsana | RD1-score09-1=21 | RD1-score09-2=21 | RD1-score09-3= | RD1-seed10= | RD1-team10= Lee D-k | RD1-score10-1=11 | RD1-score10-2=19 | RD1-score10-3= | RD1-seed11=Q4 | RD1-team11= Zhou WL | RD1-score11-1=21 | RD1-score11-2=19 | RD1-score11-3=21 | RD1-seed12= | RD1-team12= D Y Rumbaka | RD1-score12-1=19 | RD1-score12-2=21 | RD1-score12-3=10 | RD1-seed13=8 | RD1-team13= T Ueda | RD1-score13-1=17 | RD1-score13-2=18 | RD1-score13-3= | RD1-seed14=Q2 | RD1-team14= Shon W-h | RD1-score14-1=21 | RD1-score14-2=21 | RD1-score14-3= | RD1-seed15= | RD1-team15= Paruh bawah Final Tunggal Putri Peserta Li Xuerui Ratchanok Intanon Wang Yihan Sung Ji-hyun <li> Wang Shixian <li> Tai Tzu-ying <li> Minatsu Mitani <li> Bae Youn-joo Paruh atas Paruh bawah Final Ganda Putra Peserta Ko Sung-hyun / Lee Yong-dae Hiroyuki Endo / Kenichi Hayakawa Kim Ki-jung / Kim Sa-rang Liu Xiaolong / Qiu Zihan <li> Cai Yun / Fu Haifeng <li> Shin Baek-cheol / Yoo Yeon-seong <li> Mohd Zakry Abdul Latif / Mohd Fairuzizuan Mohd Tazari <li> Hirokatsu Hashimoto / Noriyasu Hirata Paruh atas Paruh bawah Final Ganda Putri Peserta Wang Xiaoli / Yu Yang Ma Jin / Tang Jinhua Misaki Matsutomo / Ayaka Takahashi Pia Zebadiah Bernadeth / Rizki Amelia Pradipta <li> Bao Yixin / Zhong Qianxin <li> Jung Kyung-eun / Kim Ha-na <li> Duanganong Aroonkesorn / Kunchala Voravichitchaikul <li> Reika Kakiiwa / Miyuki Maeda Paruh atas Paruh bawah Final Ganda Campuran Peserta Xu Chen / Ma Jin Zhang Nan / Zhao Yunlei Sudket Prapakamol / Saralee Thoungthongkam Markis Kido / Pia Zebadiah Bernadeth <li> Ko Sung-hyun / Kim Ha-na <li> Riky Widianto / Puspita Richi Dili <li> Shin Baek-cheol / Jang Ye-na <li> Anders Kristiansen / Julie Houmann Paruh atas Paruh bawah Final Referensi 2013, Super Series Tiongkok Masters China Masters Super Series, 2013 China Masters Super Series, 2013

translate from English to Polish: en: Is anyone here? pl: Czy ktoś tu jest?

The Chicago Fire Department (CFD) is responsible for providing Fire Suppression Services as well as Technical Rescue Response Services,Hazardous Materials Mitigation Services and Emergency Medical Response Services within the City of Chicago,Illinois,United States. The Chicago Fire Department is the third largest municipal fire department in the United States after the New York City Fire Department and Cal Fire. It is also one of the oldest major organized fire departments in the nation. It has a wide variety of General Purpose and Specialty Apparatus,Tools and Equipment to provide these services. The Chicago Fire Department receives over 500,000 emergency calls annually, most of which are medical calls. Other websites Chicago Fire Department Chicago

Guyana Defence Force Ground to wielofunkcyjny stadion w Georgetown, stolicy Gujany. Stadion jest własnością Guyana Defence Force (GDF). Jest obecnie używany głównie dla meczów piłki nożnej oraz zawodów lekkoatletycznych. Przypisy Stadiony lekkoatletyczne w Gujanie Stadiony piłkarskie w Gujanie Georgetown

terjemahkan dari bahasa Indonesia ke bahasa Inggris: id: Menurutku kau orang terkeren dan terbaik yang pernah ku kenal. en: I think you might be the coolest and cutest guy I ever met.

Tomoya Suzuki () adalah pemain sepak bola asal Jepang. Karier Tomoya Suzuki pernah bermain untuk FC Tokyo. Pranala luar Pemain sepak bola Jepang

Angkatan Bersenjata Republik Moldavia Pridnestrovia (; ; , Zbroyni syly Prydnistrovsʹkoyi Moldavsʹkoyi Respubliky) atau Angkatan Bersenjata Transnistria adalah pasukan militer dari Transnistria, sebuah negara dengan pengakuan terbatas. Angkatan bersenjata ini berada di bawah kepemimpinan Kementerian Pertahanan. Angkatan Bersenjata Transnistria dibentuk pada 6 September 1991 untuk mempertahankan kedaulatan dan kemerdekaan Republik Moldavia Pridnestrovia, sesuai dengan Pasal 11 Konstitusi Republik. Peralatan Angkatan Darat Senjata Infanteri Kendaraan Lapis Baja Artilleri Senjata Anti-Pesawat Angkatan Udara 1 pesawat angkut Antonov An-12 3 pesawat angkut Antonov An-2 1 pesawat angkut Antonov An-26 4 helikopter Mil Mi-2 5 helikopter Mil Mi-8 2 pesawat latih Yakovlev Yak-18 6 helikopter Mil Mi-24 Galeri Lihat pula Angkatan Bersenjata Nogorno-Karabakh Angkatan Bersenjata Irak Angkatan Bersenjata Afganistan Referensi Pranala luar Prednestrovie.net, Law enforcement and armed forces of Pridnestrovie (link yang sudah diarsip) Transnistria Transnistria

terjemahkan dari bahasa Indonesia ke bahasa Inggris: id: Suruh dia untuk diam. en: Tell him to shut up.

Tembakan voli merupakan taktik militer dalam bentuknya yang paling sederhana. Konsepnya adalah memerintahkan pasukan untuk menembak secara bergantian. Tetapi pada praktiknya, barisan pasukan sering menembakkan senjata mereka secara bersamaan ke arah pasukan musuh. Tembakan voli digunakan untuk mengurangi persentase ketidakakuratan, rentetan tembakan yang lambat, dan jangkauan senjata yang terbatas karena membutuhkan upaya ekstensif untuk mengisi ulang amunisi. Taktik ini biasanya dikaitkan dengan pemikir militer Belanda di akhir abad ke-16, akan tetapi prinsip-prinsipnya sebenarnya telah diterapkan pada infanteri pemanah sejak setidaknya pada zaman Dinasti Tang. Referensi Militer

Ludność Jastrzębia-Zdroju 1965 - 8 888 1966 - 10 300 1967 - 11 800 1968 - 12 100 1969 - 18 100 1970 - 24 500 (spis powszechny) 1971 - 34 400 1972 - 45 900 (włączono Jastrzębie Górne) 1973 - 61 900 1974 - 87 490 1975 - 90 915 (włączono Moszczenicę, Borynię, Pniówek, Ruptawę, Szeroką i Skrzeczkowice) 1976 - 96 200 1977 - 99 800 1978 - 96 600 (spis powszechny) 1979 - 97 800 1980 - 98 462 1981 - 97 895 1982 - 98 975 1983 - 99 261 1984 - 101 042 1985 - 100 548 1986 - 101 394 1987 - 102 175 1988 - 102 514 (spis powszechny) 1989 - 102 661 1990 - 103 734 1991 - 104 594 1992 - 104 202 (odłączono Pniówek) 1993 - 103 629 1994 - 103 483 1995 - 103 309 1996 - 103 180 1997 - 102 778 1998 - 102 294 1999 - 98 002 2000 - 97 537 2001 - 97 162 2002 - 96 821 (spis powszechny) 2003 - 96 475 2004 - 96 009 2005 - 95 482 2006 - 94 716 2007 - 93 939 2008 - 93 554 2009 - 92 988 2010 - 92 622 2011 - 92 105 (spis powszechny) 2012 - 91 723 2013 - 88 362 2014 - 87 774 2015 - 86 807 2016 - 86 048 2017 - 85 237 2018 - 84 314 2019 - 83 365 2020 - 82 209 2021 - 80 426 2022 - 79 204 Powierzchnia Jastrzębia-Zdroju 1995 - 85,44 km² 2006 - 85,34 km² 2010 - 85,33 km² Przypisy Bibliografia 1965-1979 Roczniki statystyczne GUS 1980-1994 Roczniki demograficzne GUS 1995-2012 Bank Danych Lokalnych GUS Jastrzębie-Zdrój Jastrzębie Zdrój

Kalinówka – kolonia w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie lubelskim, w gminie Głusk. Kolonia stanowi sołectwo gminy Głusk. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 liczyła 1096 mieszkańców. Była pierwotnie folwarkiem gospodarczym należącym do Władysława Kudelskiego. Folwark został usamodzielniony w 1886 r., przez Nechmiasza Weissberga, po którym odziedziczył go Tomasz vel Tobiasz Wajsberg. W 1932 r. zadłużony majątek przejęło Towarzystwo Kredytu Ziemskiego. Po wystawieniu go na licytację nabył go Bank Ziemski, który rozprzedał go na kolonie. Dalsze rozdrobnienie folwarku nastąpiło w latach 1937–1940. W związku z reorganizacją administracji wiejskiej jesienią 1954, główna część gromady Kalinówka weszła 5 października 1954 w skład nowo utworzonej gromady Wilczopole, natomiast część Kalinówki położoną na północ od drogi Lublin–Piaski włączono do gromady Adampol, którą 13 listopada 1954 przekształcono w miasto Świdnik. W związku z tym ta część Kalinówki stała się integralną częścią miasta Świdnika. Współcześnie dominuje tu zabudowa jednorodzinna. Kalinówka graniczy z miastem Lublin oraz Świdnikiem – dlatego też szybko powstają tu nowe domy, miejscowość staje się atrakcyjnym punktem do zamieszkania. Kalinówka położona jest wzdłuż drogi ekspresowej S-17/S-12, przy węźle Lublin Felin. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do ówczesnego województwa lubelskiego. Przypisy Głusk (gmina)

Pereiro – parafia (freguesia) w gminie Tabuaço, w Portugalii. Według danych na rok 2011 parafię zamieszkiwało 138 osób, a gęstość zaludnienia wyniosła 28,5 os./km2. Klimat Średnia temperatura wynosi 12 °C. Najcieplejszym miesiącem jest sierpień (22 °C), a najzimniejszym luty (6 °C). Średnia suma opadów wynosi 1236 milimetrów rocznie. Najbardziej wilgotnym miesiącem jest styczeń (179 milimetrów opadów), a najbardziej suchym jest sierpień (6 milimetrów opadów). Przypisy Miasta w dystrykcie Viseu

terjemahkan dari bahasa Indonesia ke bahasa Inggris: id: ..Terjadi perang. en: There was a war on.

Sargassum yamamotoi adalah spesies rumput laut cokelat yang merupakan bagian dari famili Sargassaceae dan ordo Fucales. Penamaan binomial dari spesies ini didasarkan pada pendeskripsian oleh Yoshida pada tahun 1983. Seperti spesies-spesies Sargassum lainnya, alga ini hidup di air laut. Referensi Sargassum

Supermodel International 2012 adalah edisi kedua kontes kecantikan Supermodel International yang diadakan pada 5 September 2012 di Nonthaburi, Thailand. Reabetswe Sechoaro dari Afrika Selatan berhasil mengungguli 37 kontestan lainnya dan memenangkan kontes. Hasil Continental Supermodel Penghargaan khusus Kontestan – Reabetswe Sechoaro – Taylor Fahd – Farhana Azad – Dewika Makhan – Jannah De Jonge – Wang Xiaojie – Jekaterina Bulgarina – Elegance Barnett – Angelee Claudette Francisco de los Reyes – Yedizza Rautavaara – Yoselinn Pereira – Sun Yan – Miri Murano – Suzanne Ivy Wangui – Natacha Jaraba – Noh Kyoung-min – Meerim Kurmanova – Issyk Kul Zarema Ismailova – Liliana Garkaine – Zhao XueYing – Jacquelinn Yap – Enkhjin Tseveendash – Bakhtawar Shah – Natalia Janoszek – Bruna Filipa Monteiro – Alexia–Océane Soudin – Delia Monica Duca – Rostov-on-Don Krisitina Kovalenko – Yelena Vinnik – Margaret Leafe – Ruby Colle – Pascale Sharma (Satish Chandar) –Ginthota Vidanalage Iresha Asanki De Silva – Ching Yung Tien – Sathita Thooptong Toronto – Sara Michelle Winter – Oleksandra Kuzmynska – Ngoc Oanh Catatan Debut Toronto Berkompetisi kembali Berikut ini adalah negara yang pada edisi sebelumnya berkompetisi, namun tidak tampil pada tahun ini : Siberia Lintas kompetisi Referensi Pranala luar Situs resmi 2 Kontes kecantikan tahun 2012

przetłumacz z polskiego na angielski: pl: Jak to ma się odbyć, Cynthio? en: Look, Cynthia, how's this gonna work?

Andrés Moisés Mba Ada (ur. 28 grudnia 1928, zm. 15 listopada 2006) – polityk z Gwinei Równikowej. Urodził się w Nkomo Odjap w dystrykcie Mikomeseng. W 1948 wstąpił w szeregi gwardii kolonialnej, awansując ostatecznie do stopnia kaprala, najwyższego stopnia nadawanego w tej formacji krajowcom. Porzucił karierę wojskową w 1953 i zajął się działalnością biznesową. W 1960, w związku z niedawnym nadaniem terytoriom hiszpańskim w Zatoce Gwinejskiej statusu prowincji, objął funkcję wiceprzewodniczącego deputacji prowincjonalnej Rio Muni. Po nadaniu Gwinei autonomii w 1964 został przewodniczącym tej deputacji. Przez pewien czas (1967–1968) łączył tę funkcję z mandatem deputowanego do frankistowskich Kortezów. Pełnił kierownicze funkcje w organizacjach związanych z polityką rolną Gwinei, takich jak Unión Territorial de Cooperativas del Campo de Río Muni (UTECO) czy Instituto de Fomento Agrícola de Guinea Ecuatorial (INFOGE). Zaangażował się w działalność Ruch Wyzwolenia Narodowego Gwinei Równikowej (MONALIGE), z jej ramienia brał udział w pracach konferencji konstytucyjnej (1967–1968). Związał się z frakcją wspierającą Francisco Macías Nguemę. Kandydował do Zgromadzenia Narodowego w pierwszych wyborach parlamentarnych po ogłoszeniu niepodległości w 1968, mandatu jednakże nie uzyskał. Został natomiast mianowany przewodniczącym Rady Państwa, co czyniło go trzecią osobą w młodym państwie, zaraz po prezydencie Macíasie Nguemie i wiceprezydencie Edmundo Bossio. Utrzymywał w tym okresie bliskie kontakty z hiszpańskim prawnikiem Antonio Garcíą-Trevijano. Padł ofiarą czystek po nieudanym zamachu stanu z 1969, w kolejnym roku został aresztowany. W 1974 wyemigrował do Szwajcarii, osiadł w Genewie. Aktywny w emigracyjnych środowiskach politycznych, znalazł się wśród założycieli Alianza Nacional para la Restauración Democrática (ANRD). W 1981 powrócił do Gwinei Równikowej z zamiarem poświęcenia się aktywności biznesowej, został jednakże uwikłany w domniemaną próbę zamachu stanu przeciwko prezydentowi Obiangowi Nguemie. Zdołał opuścić kraj przed aresztowaniem i udał się na wychodźstwo, tym razem osiadając w Madrycie. Został skazany in absentia na 20 lat więzienia pod zarzutem rebelii. Rząd Gwinei Równikowej starał się o jego ekstradycję, władze Hiszpanii odmówiły jednak spełnienia tych żądań. Powrócił do ojczyzny po przywróceniu swobody działalności partii politycznych. Stanął na czele Unión Popular (UP). Do stołecznego Malabo powrócił 22 sierpnia 1993. Kandydował na prezydenta z ramienia UP w 1996. Wycofał się jednak przed końcem procesu wyborczego, zarzucając Obiangowi Nguemie fałszerstwa wyborcze. Otrzymał, mimo wszystko, 0,6% oddanych głosów. Ponownie wyemigrował do Hiszpanii, zmarł w szpitalu w Getafe. Przyczyną zgonu był wylew krwi do mózgu. Przypisy Politycy Gwinei Równikowej Urodzeni w 1928 Zmarli w 2006

translate from English to Polish: en: This is Uncle Hai. pl: To jest wujek Hai.

Tsunami na Hawajach – tsunami, które nawiedziło wyspy hawajskie 1 kwietnia 1946, będące wynikiem trzęsienia ziemi na Aleutach. Trzęsienie ziemi i tsunami wywołane zostało zmianami powierzchni dna północnej części Rowu Aleuckiego. W wyniku trzęsienia powstało tsunami o długości 200 km, którego fale, pomiędzy Honolulu, a Hilo osiągnęły prędkość 784 km/h. Fale o wysokości do 4,5 metra niszczyły rafy koralowe i nadbrzeżne miejscowości. Najgroźniejsza dla Honolulu była trzecia fala tsunami, a w innych miejscowościach szósta, siódma i ósma. Najwyższy poziom wody zanotowano w Pololū Valley - 17 metrów. 16 metrów było w Walolu na Molokaʻi. Mniej - 60 cm w Mikolu i Hoopula na Hawaiʻi, a jeszcze mniej na przylądku Kaneoha na Oʻahu. Woda wdarła się w niektórych miejscach nawet na kilometr w głąb lądu. Podczas katastrofy zginęło ogółem 165 osób, z czego 159 na Hawajach, a 6 na Aleutach. Straty materialne oszacowano na 25 milionów dolarów (głównie uszkodzone budynki, drogi i mosty). Było to najbardziej niszczące tsunami w historii wysp i zapoczątkowało proces tworzenia systemu wczesnego ostrzegania przed tego rodzaju katastrofami. Przypisy Linki zewnętrzne - [dostęp 9 października 2014] Geografia Hawajów Historia Hawajów Hawaje 1946 Katastrofy w 1946

East Midlands Airport is an international airport in the East Midlands of England. It is close to Castle Donington, Leicestershire, between Loughborough (), Derby () and Nottingham (); Leicester is () to the south. East Midlands Airport is a hub for low-fare airlines such as Jet2.com and Ryanair. It is also used by tour operators like TUI Airways which serve a range of domestic and European short-haul destinations. It is a base for BMI Regional, Flybe, and Thomas Cook Airlines. Airports in England

Rock with Sedaka or just known as Neil Sedaka is the debut studio album by Neil Sedaka. It was released in July, 1959 through RCA Victor records. Two singles were released from the album The Diary went to number 14 in the United States and I Go Ape. Track listing All songs were composed by Neil Sedaka and Howard Greenfield. "You're Knockin' Me Out" "The Diary" "I Ain't Hurtin' No More" "Stupid Cupid" "All I Need Is You" "I Waited Too Long" "Fallin'" "Another Sleepless Night" "I Go Ape" "Moon of Gold" "I Belong to You" "As Long As I Live" References 1959 albums Debut albums Neil Sedaka albums

przetłumacz z polskiego na angielski: pl: Wstań kochanie! en: Get up beau!

Talo adalah sebuah desa di Kecamatan Taliabu Barat, Kabupaten Pulau Taliabu, Provinsi Maluku Utara, Indonesia. Referensi Pranala luar

UD Vilafranquense, właśc. União Desportiva Vilafranquense – portugalski klub piłkarski z siedzibą w Vila Franca de Xira. Historia Klub został założony w 1957. W 2023 został przeniesiony z Vila Franca de Xira do Vila das Aves, w wyniku czego powstał AVS Futebol SAD, który zajął miejsce Vilafranquense w drugiej lidze. Vilafranquense zostało natomiast zdegradowane do piątej ligi (Dystrykt Lizbona). W swojej historii rozegrał pięć sezonów na poziomie drugiej ligi (w latach 1987–1988 oraz 2019–2023). Reprezentanci kraju grający w klubie stan na listopad 2023 Edson Cata Evandro Brandão Carlos Fernandes Rúben Gouveia Mikita Korzun Mamadou Diallo Umaro Baldé Dionísio Fernandes |valign="top"| João Jaquité Simão Júnior João Mário Madi Queta Alfa Semedo Eric Veiga Armando Sá Easah Suliman |valign="top"| Kelvin Medina Nene Miranda Márcio Rosa Joazimar Stehb Nélson Veiga Charles Monteiro Zé Carlos Semedo João Paulo da Silva Przypisy Bibliografia Portugalskie kluby piłkarskie Kluby piłkarskie założone w 1957

2011 JU2 adalah sebuah asteroid. Asteroid ini merupakan bagian dari asteroid Amor, yang terletak dekat dengan bumi. Eksentrisitas orbit asteroid ini tercatat sebesar 0.461, sementara magnitudo mutlaknya adalah 18.3. Pembentukan Seperti asteroid secara keseluruhan, asteroid ini terbentuk dari nebula matahari primordial sebagai pecahan planetisimal, sesuatu di nebula matahari muda yang tidak cukup besar untuk berubah menjadi planet. Referensi Pranala luar Daftar asteroid Amor - The International Astronomical Union Minor Planet Center. Asteroid Amor

Masyarakat Misionaris Baptis (nama dalam bahasa Inggris: Baptist Missionary Society atau disingkat BMS; sekarang menjadi BMS World Mission) adalah sebuah lembaga pekabaran Injil yang didirikan di Inggris pada tahun 1792. Lembaga ini dibentuk di kalangan orang-orang Baptis. Pembentukan lembaga ini kemudian menjadi pendorong bagi pembentukan lembaga-lembaga pekabaran Injil lainnya, baik di Inggris ataupun di Eropa. Sekretaris BMS yang pertama adalah Andreas Fuller. Pekabar Injil yang pertama kali oleh lembaga ini ke luar negeri adalah William Carey. Carey dikirim ke India pada tahun 1973. Pada mulanya ayah dan istri Carey menolak ia menjalankan misinya, tetapi ia tetap menjalankan tugasnya. Lembaga ini juga bekerja di Jamaika, Tiongkok, Kamerun, Kongo dan Indonesia. Pekabar-pekabar Injil yang terkenal dari lembaga ini antara lain William Knibb di Jamaika, Timothy Richard di Tiongkok, George Grenfell di Kamerun, dan Holman Bentley di Kongo. Begitu juga Jabez Carey, anak dari William Carey bekerja sama dengan Joseph Kam menghidupkan kembali jemaat-jemaat di Maluku yang telantar karena di tinggalkan oleh VOC. Masa kini Masyarakat Misionaris Baptis atau BMS World Mission mendukung lebih dari 350 pekerja di 40 negara. Kebanyakan misionaris yang dikirim memiliki keahlian praktis untuk memberi perubahan sosial dan ekonomi secara positif di daerah penempatannya. Contoh yang jelas dari keahlian tersebut antara lain pekerja medis dan guru. BMS bekerja dengan banyak cara di seluruh dunia, termasuk pendirian gereja baru, pengembangan, penanganan bencana alam, pendidikan, kesehatan, media dan perlindungan hukum. Personalia lembaga misi ini dapat bekerja untuk waktu jangka panjang, jangka menengah, jangka pendek maupun sebagai bagian dari suatu tim. Basis utama pekerjaan BMS adalah di Baptist House, yang berada di satu gedung dengan kantor pusat Baptist Union of Great Britain, di Didcot, Oxfordshire di [[Britania Raya]. Referensi Pranala luar BMS World Mission Kristen Gereja Gereja Baptis

przetłumacz z polskiego na angielski: pl: Zajmij się nim. Dzieli ona obiekty 3D na plasterki 2D, a następnie przy użyciu proszku lub plastiku drukuje plasterki jeden na drugim, aby wytworzyć obiekt. en: It views 3-D objects as 2-D slices, using powders or plastics to print the slices one atop the other to build an object.

Idabel – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Oklahoma, siedziba administracyjna hrabstwa McCurtain. Miasta w stanie Oklahoma

Curinga – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Kalabria, w prowincji Catanzaro. Według danych z 31 grudnia 2016 gminę zamieszkiwało 6761 osób. Przypisy Miejscowości w prowincji Catanzaro

terjemahkan dari bahasa Indonesia ke bahasa Inggris: id: Saya wiII, Madam. en: I will, madam.

terjemahkan dari bahasa Indonesia ke bahasa Inggris: id: Ini dapat merekam sampai 10.000 frame per detik. en: This sees up to 10,000 frames per second.

Ronnenberg – miasto w niemieckim kraju związkowym Dolna Saksonia, w związku komunalnym Region Hanower. Miasto liczy ok. 23 286 mieszkańców (stan na 31 grudnia 2008). Od 2021 r. Burmistrzem jest Marlo Kratzke, który wygrał wybory z poprzednią burmistrz Stephanie Harms w drugiej rundzie. Położenie geograficzne Ronnenberg leży w południowo-zachodniej części Regionu. Jego powierzchnia wynosi ok. 3778 ha, z czego zabudowane są ok. 350 ha. Najwyższe wzniesienie Ronnenbergu to Benther Berg 173 m n.p.m. Współpraca Duclair, Francja Ronneburg, Turyngia Swarzędz, Polska Linki zewnętrzne oficjalna strona miasta Miasta w Dolnej Saksonii Region Hanower

terjemahkan dari bahasa Indonesia ke bahasa Inggris: id: Kau harus kenakan ini nanti malam. en: You should wear this tonight.

terjemahkan dari bahasa Indonesia ke bahasa Inggris: id: Kami tidak seburuk itu . en: We're not that bad.

przetłumacz z polskiego na angielski: pl: z dnia 3 czerwca 1999 r. en: of 3 June 1999

terjemahkan dari bahasa Indonesia ke bahasa Inggris: id: -Siapa mobil ini? en: -Who is this car?

terjemahkan dari bahasa Indonesia ke bahasa Inggris: id: Kau tau, aku berpikir, jika ini lancar, kita akan punya sedikit uang, kurasa kita harus pindah dari orangtua kita dan mencari rumah. en: You know, I was thinking, if this goes well, and we make a little money, I think we should move out of our parents' and get a place together.

Karol Edmund Mórawski (ur. 15 września 1935 w Warszawie, zm. 15 stycznia 2023) – polski historyk, varsavianista, muzealnik, hungarysta. Życiorys Ukończył studia na Wydziale Historycznym i filologię na Uniwersytecie Warszawskim. Następnie był pracownikiem naukowym Instytutu Historii UW i Muzeum Polskiego Ruchu Robotniczego i Rewolucyjnego oraz Muzeum Żydowskiego Instytutu Historycznego. Od 1971 był pracownikiem Muzeum Historycznego m. st. Warszawy W 1986 został kuratorem Muzeum Woli i kierował nim przez 21 lat do 30 czerwca 2007, kiedy to przeszedł na emeryturę. Rodzina Jego synem jest historyk i varsavianista Karol Jerzy Mórawski (ur. 1976), autor m.in. Syrena. Samochód PRL (2005) i Czy legenda prawdę Ci powie... (2015). Publikacje Józef Bem (1964, 1969, 1975, 1989) Od Lenino do Berlina (1965, 1969, 1973, 1988) Rewolucja węgierska 1919 roku (1965) Czerwona rewolucja i biały regent (1966) Krzyżacy (1970, 1973, 1980 wraz z Janem Tyszkiewiczem) Warszawa. Dzieje miasta (1971, 1976, 1988, 2003, 2017) Warszawa - Stare Miasto (1978, wraz z W. Głębockim) Rzemiosło warszawskie od przełomu XVIII i XIX stulecia do 1831 r. (1981) Warszawa. Przewodnik turystyczny (1982, wraz z W. Głębockim) Kultura walcząca 1939-1945. Z dziejów kultury polskiej w okresie wojny i okupacji (1986, wraz z W. Głębockim) Warszawa. Mały przewodnik (1987, wraz z W. Głębockim) Przewodnik historyczny po cmentarzach warszawskich (1989) Zwiedzamy Warszawę. Przewodnik turystyczny (1991) Warszawskie cmentarze. Przewodnik historyczny (1991, 2012) Kartki z dziejów Żydów warszawskich (1993, 2011 – wyd. II rozszerzone) Wola. Przewodnik historyczny po miejscach walk i straceń z dni Powstania Warszawskiego (1994, 2001 wraz z L. Świerczek, K. Oktabiński, pod redakcją K. Mórawskiego) Żoliborz - Bielany. Przewodnik historyczny po miejscach walk i straceń z dni Powstania Warszawskiego (1999, wraz z L. Świerczek, K. Oktabiński, pod redakcją K. Mórawskiego) Warszawo, Ty moja Warszawo (1994 wraz z W. Głębockim) Bedeker warszawski. W 400-lecie stołeczności Warszawy (1996 wraz z W. Głębockim) Czerniaków. Przewodnik historyczny po miejscach walk i straceń z dni Powstania Warszawskiego (2001 wraz z L. Świerczek) Anegdota i dowcip warszawski. Od zarania dziejów do wczoraj (2003) Judaica Warszawskie. Przewodnik (2014) Odznaczenia i wyróżnienia W 2006 został odznaczony Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. W 1994 w uznaniu zasług za popularyzację muzealnictwa został przez prezydenta Lecha Wałęsę odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Dyplomy honorowe (1983, 1994, 1998) za najlepsze varsaviana. Przypisy Bibliografia Absolwenci Wydziału Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego Absolwenci Wydziału Neofilologii Uniwersytetu Warszawskiego Dyrektorzy muzeów w Warszawie Ludzie urodzeni w Warszawie Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita) Odznaczeni Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” Polscy historycy Polscy muzealnicy Urodzeni w 1935 Varsavianiści Zmarli w 2023

przetłumacz z polskiego na angielski: pl: /strzelając do przypadkowych osób. /Tymi tragicznymi /i przerażającymi wydarzeniami /zajmowały się siły policyjne /z Southcliffe w ramach, en: 'The tragic and horrific series of events 'were brought under control by Southcliffe Police Force, 'in what's been described as an unparalleled operation.

Mięśniak prążkowanokomórkowy (łac. rhabdomyoma, ang. rhabdomyoma) – guzowata zmiana w mięśniu poprzecznie prążkowanym lub mięśniu sercowym, przypuszczalnie o charakterze zaburzenia rozwojowego typu hamartoma, niekiedy określana jako nowotwór łagodny. Mięśniak prążkowanokomórkowy serca jest najczęściej bezobjawowy, objawy mogą wystąpić wskutek zwężenia drogi przepływu krwi. Guzy te nie mają predylekcji do określonej jamy serca i osiągają średnicę do kilku centymetrów. Histologicznie stwierdza się w nich obecność dużych, okrągłych lub wydłużonych komórek z centralnie położonym jądrem i licznymi wakuolami bogatymi w glikogen. Mięśniaki prążkowanokomórkowe serca spotykane są przede wszystkim u niemowląt i mogą samoistnie ustępować; są typowym objawem stwardnienia guzowatego. Przypisy Linki zewnętrzne Artykuł z eMedicine Nowotwory tkanek miękkich Zaburzenia rozwoju

Jeremy Shada (ur. 21 stycznia 1997 w Boise) – amerykański aktor i wokalista. Jest oryginalnym głosem Finna w serialu Pora na przygodę!. Filmografia (wybór) Źródła. Pora na przygodę! (2010) – Finn Chowder (2007) – Porridge Na fali 2 (2017) – Cody Maverick Przypisy Linki zewnętrzne Jeremy Shada w bazie ČSFD Jeremy Shada w bazie FDb.cz Amerykańscy aktorzy filmowi Amerykańscy aktorzy telewizyjni Amerykańscy aktorzy głosowi Amerykańscy wokaliści Urodzeni w 1997 Ludzie urodzeni w Boise

translate from English to Indonesian: en: Do you have kids? id: Apa kau punya anak..?

Szypiliszki (; ) – chutor na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie werenowskim, w sielsowiecie Pirogańce. Przypisy Bibliografia Miejscowości w rejonie werenowskim

Lodowiec Larsena (ang. Larsen Glacier) – lodowiec na Ziemi Wiktorii na Antarktydzie. Geografia Lodowiec Larsena znajduje się na Ziemi Wiktorii, spływa na odcinku ponad 45 km na południowy wschód od Reeves Neve, przez Góry Księcia Alberta (wzdłuż południowych stoków Mount Larsen, Mount de Gerlache i Mount Crummer) do Morza Rossa na południe od Mount Crummer, między Nansen Ice Sheet a Lodowcem Drygalskiego. Historia Lodowiec został odkryty przez ekspedycję do południowego bieguna magnetycznego pod kierownictwem Edgewortha Davida (1858–1934) w ramach wyprawy Ernesta Shackletona (1874–1922). Nazwano go Lodowcem Larsena z uwagi na to, że podczas przeprawy przez lodowiec cały czas widoczna była Mount Larsen. Szczyt Mount Larsen nazwany był przez Roberta F. Scotta (1868–1912) na cześć norweskiego wielorybnika i badacza polarnego Carla Antona Larsena (1860–1924). Przypisy Bibliografia Lodowce Antarktydy Ziemia Wiktorii

Keuskupan Bragança do Pará, Keuskupan Bragança–Miranda, Keuskupan Bragança Paulista,

Menotey – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Burgundia-Franche-Comté, w departamencie Jura. Według danych na rok 1990 gminę zamieszkiwały 202 osoby, a gęstość zaludnienia wynosiła 40 osób/km² (wśród 1786 gmin Franche-Comté Menotey plasuje się na 544. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 803.). Bibliografia Miejscowości w departamencie Jura

przetłumacz z polskiego na angielski: pl: Nie jeśli nam się powiedzie. en: Not if we succeed.

Bastasi – wieś w Bośni i Hercegowinie, w Federacji Bośni i Hercegowiny, w kantonie dziesiątym, w gminie Bosansko Grahovo. W 2013 roku liczyła 20 mieszkańców, z czego większość stanowili Serbowie. Przypisy Miejscowości w gminie Bosansko Grahovo

przetłumacz z polskiego na angielski: pl: No to jak zrzucisz jeszcze 40 kg, będziesz miał w sumie 10 cm. en: This place, they let anyone in!

Sudiți – wieś w Rumunii, w okręgu Buzău, w gminie Poșta Câlnău. W 2011 roku liczyła 1388 mieszkańców. Przypisy Wsie w okręgu Buzău

Pengadilan Tinggi Makassar (disingkat PT Makassar) adalah salah satu pengadilan tingkat banding yang berada di lingkungan Peradilan Umum. Yurisdiksi Pengadilan Tinggi Makassar adalah Provinsi Sulawesi Selatan dan Provinsi Sulawesi Barat. Pranala luar Makassar

terjemahkan dari bahasa Indonesia ke bahasa Inggris: id: Sepertinya kaum transhumanis sudah beralih jadi pasar gelap kelas elit untuk teknologi baru. en: We think transhumanists have turned it into a... upscale black market for emerging technologies.

translate from English to Polish: en: - She's OK, I guess. pl: - OK chyba.

translate from English to Polish: en: Well... found out why your books aren't selling. pl: Wiem, czemu twoje książki się nie sprzedają.

przetłumacz z polskiego na angielski: pl: Właśnie dlatego upadłeś. en: That's why you fell down.

przetłumacz z polskiego na angielski: pl: Czekaj. en: Hold up.

przetłumacz z polskiego na angielski: pl: Pojedziemy po mojego psa. en: We're gonna go get my dog.

translate from English to Polish: en: - Oh, then I failed. - Mm. pl: No to zawiodłem.