੩੬ ਮੋਲੀਏਰ ਦੇ ਦੋ ਨਾਟਕ

ਉਤੇ ਲਾਓਂ ਨਾ; ਉਸ ਮੈਨੂੰ ਦੋਸਤਾਂ ਸਾਕਾਂ ਦੀ ਮਮਤਾ ਤੋਂ” ਵੀ ਛੁਡਾ ਦਿਤਾ ਹੈ,

ਤੇ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਵੀਰ, ਬਚਿਆਂ, ਮਾਂ, ਵਹੁਟੀ ਸਭ ਨੂੰ ਮਰਦਿਆਂ ਵੇਖ ਕੇ ਐਨਾ

ਵੀ ਦਿਲ ਉਤੇ ਨਾ ਧਰਾਂ ! ਰ
ਕਲੈ'ਥਿਸ : ਬੜੇ ਇਨਸਾਨੀ ਜਜ਼ਬੇ ਨੇ ਇਹ, ਮੇਰੇ ਭਰਾ, ਮੈਨੂੰ ਮੰਨਣਾ ਪਵੇਗਾ । ਰ
ਆਰਗਨ : ਆਹ ! ਜੇ ਤੁਸੀ” ਕਦੇ ਉਹਨੂੰ ਵੇਖਿਆ ਹੁੰਦਾ, ਜੀਕਰ ਉਹ ਪਹਿਲੇ ਦਿਨ

ਮੈਨੂੰ ਮਿਲਿਆ ਸੀ, ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਉਹਨੂੰ ਮੇਰੇ ਵਾਂਗ ਹੀ ਪਿਆਰ ਕਰਨਾ ਸੀ ।

ਜਿਸ ਲਗਨ ਨਾਲ ਉਹਦੇ ਅੰਦਰੋ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾਵਾਂ ਉਠ ਕੇ ਰੱਬੀ ਦਰਗਾਹ ਵਿਚ

ਜਾਂਦੀਆਂ ਸਨ, ਵੇਖ ਕੇ ਸਾਰੀ ਸੈਗਤ ਦੀਆਂ ਅਖਾਂ ਉਹਦੇ ਉਤੇ ਲਗ ਜਾਂਦੀਆਂ
ਸਨ । ਉਹ ਹਉਕੇ ਭਰਦਾ ਤੇ ਡੂੰਘੀ ਪੀੜ ਨਾਲ ਡੁਸਕਦਾ ਸੀ, ਪਲੇ ਪਲੇ
ਨਿਮ੍ਰਤਾ ਨਾਲ ਧਰਤੀ ਚੁੰਮਦਾ ਸੀ; ਤੇ ਜਦੋਂ” ਮੈਂ ਬਾਹਰ ਜਾਣ ਲਗਦਾ ਸਾਂ ਉਹ
ਮੇਰੇ ਅਗੇ ਹੋ ਕੇ, ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਉਤੇ ਮੈਨੂੰ ਚਰਣਾਮਤ ਭੇਟ ਕਰਦਾ ਸੀ । ਇਹਦੇ ___
ਸਾਬੀ ਮੁੰਡੇ (ਜਿਹੜਾ ਇਹਦੇ ਪੈਰ-ਚਿਤਾਂ ਉਤੇ ਤੁਰਦੈ) ਕੋਲੋਂ” ਇਹਦੀ ਗ਼ਰੀਬੀ
ਦਾ ਪਤਾ ਕਰਕੇ ਮੈਂ ਇਹਨੂੰ ਸੁਗ਼ਾਤਾਂ ਦਿੱਤੀਆਂ, ਪਰ ਸੁਗ਼ਾਤਾਂ ਦਾ ਕੁਝ ਹਿੱਸਾ
ਇਹ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਮੈਨੂੰ ਮੌੜ ਦੇਂਦਾ । “ਇਹ ਬਹੁਤ ਬਹੁਤੀਆਂ ਨੇ, ਇਹ ਕਹਿੰਦਾ,
“ਅੱਧੀਆਂ ਕਾਫ਼ੀ ਨੇ? । ਤੇ ਜਦੋਂ” ਮੈਂ” ਵਾਪਸ ਲੇਣੋ” ਇਨਕਾਰ ਕਰਦਾ ਤਾਂ ਮੇਰੇ
ਸਾਹਮਣੇ ਹੀ ਇਹ ਗ਼ਰੀਬਾਂ ਨੂੰ ਵੰਡ ਦੇਦਾ । ਅਖ਼ੀਰ ਰਬੋ` ਹੀ ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ
ਇਹ ਪ੍ਰੇਰਨਾ ਉਠੀ ਤੇ ਮੈ“ ਇਹਨੂੰ ਆਪਣੇ ਘਰ ਲੈ ਆਇਆ, ਤੇ ਓਦਨ ਤੋ”
ਮੈਨੂੰ ਹਰ ਕੰਮ ਵਿਚ ਵਾਧਾ ਪੈ ਰਿਹਾ ਹੈ । ਉਹ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਲੌ ਲਿਹਾਜ਼ ਹਰ
ਕਿਜੇ ਨੂੰ ਟੋਕਦਾ ਹੈ, ਤੇ ਮੇਰੀ ਵਹੁਟੀ ਦੇ ਸੈਬੈਧ ਵਿਚ ਤਾਂ ਉਹ ਮੇਰੀ ਇੱਜ਼ਤ
ਦਾ ਬੜਾ ਹੀ ਖ਼ਿਆਲ ਰਖਦਾ ਹੈ : ਕੋਈ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਨਜ਼ਰੇ ਉਹਦੇ ਵਲ ਤੱਕੇ
ਸਹੀ, ਉਹ ਬਣ ਮੈਨੂੰ ਦਸ ਦੇੱਦਾ ਏ, ਮੇਰੇ ਨਾਲੋਂ ਵੀ ਛੇ ਗੁਣਾਂ ਵਧੇਰੇ ਈਰਖਾ |
ਮੇਰੀ ਵਹੁਣੀ ਬਾਰੇ ਉਸ ਨੂੰ ਹੇ । ਪਰ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਇਹ ਸੋਚ ਸਕਣਾ ਮੁਸ਼ਕਲ
ਹੈ, ਕਿ ਉਹ ਕੇਡਾ ਚੰਗਾ ਹੈ । ਉਹ ਆਪਣੀ ਨਗੂਣੀ ਤੋਂ” ਨਗੂਣੀ ਕਮ਼ੋਰੀ ਨੂੰ
ਗੁਨਾਹ ਆਖਦੈ, ਨਿੱਕੀ ਤੋਂ ਨਿੱਕੀ ਗਲ ਦਾ ਉਹਨੂੰ ਭਰਮ ਲਗ ਜਾਂਦੈ । ਕਲ੍ਹ
ਦੀ ਉਹਦੀ ਗਲ ਦੱਸਾਂ, ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਵਿਚ ਉਹ ਮਗਨ ਸੀ, ਉਡਦੀ ਮਖੀ ਉਹਦੇ ਰ
ਹਥ ਆ ਗਈ, ਉਹ ਪਛਤਾਂਦੇ ਕਿ ਓਸ ਨੇ ਉਹਨੂੰ ਏਨੇ ਗੁਸੇ ਵਿਚ ਕਿਉ” ਰ
ਮਾਰ ਦਿਤਾ ।

ਕਲੈ'ਥਿਸ : ਤੁਸੀ, ਭਰਾ, ਬਲੇ ਹੋ ਗਏ ਓ, ਮੈ ਸੋਚਨਾਂ, ਜਾਂ ਇਹੋ ਜਿਹੀਆਂ ਗਲਾਂ
ਨਾਲ ਮੇਰਾ ਮੌਜੂ ਬਣਾਂਦੇ ਓ ? ਤੁਹਾਡਾ ਮਤਲਬ ਪਤਾ ਨਹੀ ਕੀ ਏ ? ਏਸ

ਣਾ “ ਕਰ ੧ : : ਲਨ
1013 1 010 17111917010110.0/6 'ਐਗਕ=