audio
audioduration (s)
0.32
24.6
label
stringlengths
3
126
ហើយខំរៀនសូត្រឲ្យបានចំណេះដឹងខ្ពង់ខ្ពស់។
ដល់ម៉ោងហើយអ្នក ចាំខ្ញុំជូនទៅ!
បងអើយ អូនលាហើយ!
តែងជាសំបុត្រនេះទុកជាសេចក្តីលារបស់ខ្ញុំ។
ឯរោគសោតក៏ធ្វើឲ្យខ្ញុំឈឺសព្វអស់អង្គកាយ មិនមានស្រយាលទ្បើយ។
ហេតុនេះហើយ បានជាខ្ញុមស៊ូព្យាយាមត្រដរម្តងបន្តិចៗ
ធ្វើម្តេចវាសនារបស់មនុស្សតែងតែប្រកបដោយសេចក្តីមិនទៀងមិនថិតថេរដូច្នេះ។
ខ្ញុំសូមចិត្តបងកុំឲ្យកើតទុក្ខនឹងខ្ញុំច្រើនហួសប្រមាណ។
ធ្វើម្តេចជាតិនេះកម្មក្រាស់ឈ្នានីសមិនឲ្យខ្ញុំនឹងបងបានជួបគ្នា។
បងអើយទុំទុក្ខពេក...
តែឥទ្បូវយូរណាស់ទៅហើយបាត់ដំណឹងបងសូន្យឈឹងតែម្តង។
ជំពូក មួយទៀត ខ្ញុំសូមចិត្តបងកុំនឹកប្រកាន់ខឹងនឹងអ្នកម្តាយអូនខ្លាំងពេក។
ធ្វើម្តេចគាត់ជាមនុស្សចាស់ គាត់តែងកាន់គំនិតចាស់។
មុននឹងស្លាប់ មិនបានអ្វីគ្រាន់តែជួបមុខបងមួយភ្លែតក៏សុខចិត្តដែរ។
ចូលមកផ្ទះលោកហ្លួងរតនសម្បត្តិ ដើម្បីសុំទិញត្បូង
ថ្ងៃមួយលោកបាទ្បាត់ស្រុកសង្កែបាននាំថៅកែផាន់
អ្ហា! ជួយផងៗ ជួយខ្ញុំផង!
លែង លែងខ្ញុំ!
ខ្ញុំមានអារម្មណ៍មិនស្រួលចិត្តសោះ
កុំធ្វើបាបឃុនអី! ហើយត្បូងក៏យើងមិនដឹងថានៅឯណាដែរ?
មិនចឹងឯងនិងកូនស្រីឯងងាប់មិនខាន!
និយាយមិនចេះចប់សោះ រកលេសចង់នៅជាមួយឃុន!
ក្រោយការបង្ហាញត្បូងឲ្យមើល ម្ចាស់ផ្ទះបានព្រមទទួលថៅកែថ្មីនេះ
ទៅមើលអណ្តូងជីកត្បូងជាមួយចៅចិត្រ
យី!អាលោកបាឡាត់ហ្នឹងសម្បូររឿងនិយាយអីសម្បើមម្ល៉េះ
ទុកឲ្យឃុននារីនិងលោកបាទ្បាត់នៅក្នុងផ្ទះតែពីរនាក់
ហើយលោកហ្លួងលើកទោសអោយពួកគេហើយផ្ដាច់ទំនាក់ទំនងជាមួយបាឡាត់និងថៅកែផាន់
ចង់តែទៅសម្លាប់អាបាឡាត់ចង្រៃនោះ
ពួកឯងឆាប់ចេញពីផ្ទះយើងឲ្យឆាប់!
ទ្រូងខ្ញុំក្ដៅឆេះងំ ស្ទើរតែទប់មិនជាប់ទៅហើយ
ខ្ញុំបាទបានជាខុសហើយ សូមលោកអត់ទោសអោយម្ដងចុះ
ប៉ុន្តែរឿងនូវមិនទាន់បញ្ចប់ត្រឹមនេះទេ...
យើងមិនមែនក្របីទេវ៉ើយ ងាប់ទៅ!
ទុកថានៅស្រាលនិងនឹកដល់មនុស្សរាប់អានគ្នាទៅចុះ.....
លោកហ្លួងកុំៗ! កុំអីយល់មុខដល់ខ្ញុំផងទាន!
ចោរៗ! ចោរ!
អាហ្លួង! ឆាប់ប្រាប់មកត្បូងទាំងអស់នោះនៅឯណា?
ដោយសារគុណសម្បត្តិដ៏ថ្លៃថ្លារបស់ចៅចិត្រ
ឯចរិតឆ្មើងឆ្មៃររបស់ឃុននារីក៏សាបសូន្យក្នុងគ្រានោះដែរ
លោកហ្លួងរតនសម្បត្តិក៏បានតែងតាំងចៅចិត្រ
ឲ្យកាន់បញ្ជីមមើលការខុសត្រូវត្រួតមើលត្បូងវវិញ
ចាប់តាំងពីថ្ងៃនោះមក ចៅចិត្រនិងឃុននារីក៏បានយល់ចិត្តគ្នាកាន់តែខ្លាំងទ្បើង
និងការយកចិត្តទុកដាក់ថែទាំយ៉ាងដិតដល់ពីឃុននារីចៅចិត្រក៏បានជាសះស្បើយវិញ
ដោយការខិតខំព្យាបាលជំងឺពីគ្រូពេទ្យ