Datasets:

Respair

/

t_test

like 0

قبل از مصرف بهتر است با پزشک خود مشورت کنید. آنها ممکن است برای افراد مبتلا به و سایر بیماری های زمینه ای مناسب نباشند. همچنین ممکن است گیاه فوق العاده برای پاکسازی کلیه با داروهای خاصی که شما مصرف می کنید، تداخل داشته باشند. کلیه ها، اندام های لوبیایی شکلی هستند که در قسمت خلفی شکم شما قرار دارند، آنها وظایف بسیار مهمی را در بدن انجام می دهند. آنها مسیول حذف سموم و مواد زاید از خون هستند. علاوه بر این، آنها سه هورمون مهم اریتروپویتین، رنین و کلسیتریول را آزاد می کنند. این هورمون ها نقش کلیدی در حفظ سلامتی دارند. کلیه ها به طور ساعته با سایر اندام ها برای تنظیم فشار خون، افزایش تولید گلبول های قرمز و سنتز ویتامین D کار می کنند. کلیه ها در واقع اندام های خود تمیز شونده هستند. برای پشتیبانی از این عملکرد، باید مایعات کافی مصرف کنید، که می تواند شامل غذاهایی مانند میوه ها و سبزیجات و همچنین آب و سایر مایعات باشد. علاوه بر حذف سموم، پاکسازی صحیح کلیه نیز می تواند به کنترل فشار خون و بهبود عملکرد و مثانه کمک کند. رژیم غذایی مناسب، ورزش و هیدراته ماندن برای مراقبت از کلیه ها ضروری است. برای کمک بیشتر، می توانید برخی از گیاهان را در رژیم غذایی خود بگنجانید که می توانند به پاکسازی کلیه های شما کمک کنند. بر همین اساس ما سعی کرده ایم در این مقاله از، گیاه فوق العاده برای پاکسازی کلیه ها را بررسی کنیم. پس ادامه مقاله را تا انتها بخوانید. ریشه قاصدک طبق مطالعه ای که در سال در مجله پزشکی جایگزین و مکمل منتشر شد، قاصدک به عنوان یک ادرارآور در انسان عمل می کند و تولید ادرار را افزایش می دهد. به دلیل خاصیت ادرار آور، هم به پاکسازی کلیه ها و هم کبد کمک می کند. علاوه بر این، قاصدک احتباس آب و تحریک سیستم ادراری را تسکین می دهد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید برای پاکسازی کلیه ها می توانید دو فنجان چای قاصدک را دو بار در روز به مدت چند هفته بنوشید. برای تهیه چای قاشق چایخوری ریشه خشک شده قاصدک را در فنجان آب به مدت دقیقه بجوشانید. حرارت را خاموش کنید، درب آن را ببندید تا حدود دقیقه دم بکشد. آن را صاف کنید، مقداری عسل اضافه کنید و چای را بنوشید. می توانید این چای را با چای کیسه ای قاصدک نیز درست کنید. توجه: از آنجایی که این گیاه ممکن است با برخی داروها واکنش نشان دهد، قبل از استفاده از قاصدک برای پاکسازی کلیه ها با پزشک مشورت کنید. جعفری جعفری یک گیاه ادرارآور طبیعی و قوی است که می تواند کلیه ها را پاکسازی کند. این باعث افزایش خروجی ادرار می شود تا به دفع باکتری ها و میکروب ها از کلیه ها کمک کند. جعفری اثر ادرار آور خود را مدیون ترکیبات آپیول و میریستسین است. مطالعه‌ای که در سال در مجله Ethnopharmacology منتشر شد نشان داد که موش‌هایی که عصاره دانه جعفری می‌نوشیدند نسبت به موش‌هایی که آب می‌نوشیدند ادرار بیشتری در مدت ساعت تولید کردند. حدود یک هفته چند فنجان چای جعفری بنوشید تا کلیه های خود را پاکسازی کنید. برای تهیه چای، قاشق غذاخوری جعفری تازه له شده را به یک فنجان آب جوش اضافه کنید. روی آن را بپوشانید و به مدت دقیقه دم کنید، سپس آن را صاف کنید. روش دیگر، با مخلوط کردن فنجان آب جعفری، فنجان آب و کمی عسل و آب لیمو، یک نوشیدنی سم زدایی تهیه کنید. آن را دو بار در روز به مدت چند هفته بنوشید. شما همچنین می توانید این گیاه را در سالاد و غذاهای دیگر خود بگنجانید. توجه: اگر باردار هستید از خوردن مقدار زیادی جعفری خودداری کنید. مارشمالو گل ختمی همچنین حاوی خواص دیورتیک است که باعث افزایش جریان ادرار می شود. این به پاکسازی کلیه ها از تجمع سموم کمک می کند و به سلامت کلیه ها کمک می کند. علاوه بر این، گل ختمی می تواند با، مجاری ادراری و مثانه مبارزه کند. قاشق غذاخوری ریشه و برگ گل ختمی خشک شده را به یک فنجان آب داغ اضافه کنید. روی آن را بپوشانید و تا دقیقه دم کنید، سپس آن را صاف کنید. روزانه فنجان از این دمنوش گیاهی را به مدت یک هفته بنوشید تا کلیه های خود را پاکسازی کنید. توجه: در صورت بارداری، شیردهی یا دیابت از خوردن گل ختمی اجتناب کنید. زنجبیل زنجبیل یکی دیگر از گیاهان پاک کننده موثر برای کلیه ها است. می تواند به دفع سموم و مواد مضر از کلیه ها و همچنین بهبود هضم کمک کند. این گیاه برای پاکسازی کبد شما نیز مفید است. یکی از بهترین راه ها برای لذت بردن از خواص پاک کنندگی زنجبیل، نوشیدن چای زنجبیل است. برای تهیه چای، قاشق چایخوری زنجبیل تازه رنده شده را در فنجان آب به مدت دقیقه بجوشانید. صاف کنید، عسل و آب لیمو را به سلیقه خود اضافه کنید و یا بار در روز بنوشید. همچنین، زنجبیل خام یا خشک را در آشپزی روزانه خود بگنجانید تا کلیه های خود را در سلامت کامل نگه دارید. زردچوبه زردچوبه یکی دیگر از گیاهان شناخته شده است که خاصیت پاک کنندگی دارد. کلیه ها را تمیز، کبد شما را می کند و خون را تصفیه می کند. علاوه بر این، حاوی خواص ضد التهابی است که می تواند به پیشگیری و درمان التهاب و عفونت کلیه کمک کند. قاشق چایخوری آب زردچوبه خام، آب نصف یا لیموترش، یک پیمانه فلفل هندی و کمی عسل را در یک فنجان آب گرم مخلوط کنید. آن را یک بار در روز به مدت چند هفته بنوشید. گزینه دیگر این است که قاشق چایخوری پودر زردچوبه و پودر زنجبیل خشک را به فنجان آب جوش اضافه کنید. دقیقه بجوشانید، سپس آن را صاف کنید. آب لیمو و قاشق غذاخوری شربت افرا را اضافه کنید. آن را یک بار در روز به مدت چند هفته بنوشید. همچنین می توانید کمی زردچوبه خام بخورید یا به وعده های غذایی خود اضافه کنید. دم اسبی دم اسبی یک گیاه رایج با خاصیت ادرارآور است. خروجی ادرار را افزایش می دهد تا سموم و مواد مضر را از بدن خارج کند. علاوه بر این، خواص آنتی اکسیدانی آن فواید زیادی برای کلیه ها و سیستم کلیوی دارد. برای تهیه چای دم اسبی، تا قاشق چایخوری دم اسب تازه یا خشک شده را به یک فنجان آب جوش اضافه کنید. روی آن را بپوشانید، به مدت تا دقیقه دم کنید و قبل از نوشیدن چای، گیاه را صاف کنید. برای پاکسازی کلیه ها می توانید روزانه تا فنجان از این چای را به مدت یک هفته بنوشید. همچنین می توانید از مکمل های دم اسبی برای تقویت جریان ادرار استفاده کنید. قبل از مصرف مکمل ها با پزشک خود مشورت کنید. Uva Ursi Uva ursi گیاهی است که دارای خواص ادرارآور طبیعی است که به پاکسازی کلیه ها و مبارزه با عفونت های کلیه کمک می کند. ترکیب اصلی uva ursi یک گلیکوزید فنولیک به نام آربوتین است که این گیاه را دارای طبیعت ادرارآور می کند. خواص قابض آن سموم و باکتری های مضر را تشویق می کند تا از کلیه ها خارج شوند. این گیاه همچنین به حفظ تعادل pH ادرار از اسیدی شدن بیش از حد کمک می کند. می توانید از این چای گیاهی یا فرم مکمل برای پاکسازی کلیه های خود استفاده کنید. برای دوز و روش صحیح مصرف این گیاه با پزشک مشورت کنید. کرفس کرفس دارای خواص ادرار آور طبیعی است. با افزایش ادرار به دفع سموم و مواد مضر از بدن کمک می کند. علاوه بر این، کرفس حاوی مواد مغذی ضروری است که کلیه های شما را تحریک می کند. در واقع، مصرف منظم کرفس می تواند از سنگ کلیه و عفونت جلوگیری کند. به مدت چند هفته هر روز لیوان آب کرفس بنوشید. روش دیگر، با مخلوط کردن دنده کرفس، فنجان جعفری تازه، هویج و خیار در آبمیوه گیری، یک لیوان آب میل کنید. این را یک بار در روز به مدت چند هفته بنوشید. گزنه گزنه همچنین می تواند به پاکسازی کلیه ها کمک کند. به دلیل خاصیت ادرار آور، تولید ادرار را افزایش می دهد، به دفع مواد زاید متابولیک کمک می کند و دفع کلیوی را افزایش می دهد. در عین حال، این گیاه به جلوگیری از تشکیل کریستال ها به سنگ کمک می کند و باکتری ها را دور نگه می دارد تا خطر عفونت کلیه را کاهش دهد. قاشق چایخوری گزنه تازه یا خشک را در یک فنجان آب داغ دم کنید. اجازه دهید حدود دقیقه دم بکشد. صاف کنید و کمی عسل اضافه کنید. این چای گیاهی را دو بار در روز به مدت چند هفته بنوشید. توجه: از آنجایی که این گیاه می تواند با داروهای رقیق کننده خون، ادرار آور و داروهای دیابت تداخل داشته باشد، همیشه قبل از گنجاندن آن در رژیم غذایی با پزشک خود مشورت کنید. ابریشم ذرت ابریشم ذرت طبیعتا ادرار آور است و تولید ادرار را برای دفع مواد زاید و آب از کلیه ها تحریک می کند. می توانید از آن برای درمان عفونت مثانه، سنگ کلیه و عفونت های ادراری استفاده کنید. قاشق چایخوری ابریشم ذرت خشک را در یک فنجان بریزید. روی آن آب جوش بریزید و روی آن را بپوشانید و تا دقیقه دم کنید سپس آن را صاف کنید. این چای را یا بار در روز بنوشید. هنگامی که از چای ابریشم ذرت برای پاکسازی کلیه های خود استفاده می کنید، مطمین شوید که مقدار زیادی مایعات دیگر بنوشید. توجه: از آنجایی که این گیاه ممکن است با برخی داروها تداخل داشته باشد، قبل از مصرف با پزشک خود مشورت کنید. سایر راهکارها برای سم زدایی کلیه ها علاوه بر راهکارهای زیر برای پاکسازی کلیه، راهکارهایی وجود دارد که می توانید با در نظر گرفتن آنها به بهبود عملکرد کلیه های خود کمک کنید، از جمله: از مصرف غذاهای سرخ شده و نمک زیاد خودداری کنید. برای جلوگیری از کم آبی در طول روز مقدار زیادی آب بنوشید. از استعمال دخانیات، محصولات تنباکو و مصرف الکل و کافیین خودداری کنید. از یک رژیم غذایی غنی از میوه ها، سبزیجات سبز و غذاهای سبوس دار پیروی کنید. برای حفظ فشار خون و سطح قند خون طبیعی تلاش کنید. سطح کلسترول خود را کنترل کنید. اگر اضافه وزن دارید، سعی کنید وزن خود را کاهش دهید و وزن بدن خود را در حد مناسبی ثابت نگه دارید.

در مبتلایان به این بیماری اهمیت بسیار زیادی دارد. اگر دارید باید در بسیاری از زمینه های سلامتی خود هوشیار باشید. این شامل عادت کردن به معاینات روزانه پا علاوه بر نظارت بر سطح گلوکز خون، رعایت یک رژیم غذایی مناسب و متعادل، مصرف داروهای تجویز شده و فعال ماندن است. نظارت صحیح پا می تواند احتمال ابتلا به بیماری های پا را که ممکن است منجر به عوارض جدی شود، کاهش دهد. این شامل خودآزمایی های روزانه و ارزیابی های حرفه ای سالانه است. مراقبت مناسب از پا در افراد مبتلا به دیابت برای سلامت کلی حیاتی است. بر اساس گزارش مرکز دیابت Joslin ، از هر نفر مبتلا به دیابت، نفر دچار بیماری پا می شود که نیاز به مداخله دارد. یکی از شرایطی که احتمال دارد منجر به عوارض بیشتر در پا شود، نوروپاتی است. این نتیجه آسیب عصبی که باعث مشکل یا ناتوانی در احساس پاها یا سایر اندام‌ها می‌شود. نوروپاتی در افراد مبتلا به دیابت رایج است زیرا قند خون بالا به رشته های عصبی بدن آسیب می رساند. مشکلات مربوط به نوروپاتی می تواند منجر به آسیب دیدگی پا شود که شما متوجه نخواهید شد. بررسی در مجله Family Practice نشان می‌دهد که % از افرادی که در اثر نوروپاتی پای خود را از دست داده‌اند ممکن است اصلا علایمی نداشته باشند. این می تواند باعث آسیب بیشتر پا شود. سایر شرایط جدی پا که احتمال دارد در افراد مبتلا به دیابت ایجاد شود عبارتند از: پینه ها زخم ها عفونت ها بدشکلی ها تجزیه پوست بیماری عروقی تغییرات دمای پوست درد استخوان و مفاصل غفلت از مراقبت پاها، یا مداخله برای یک بیماری در حال رشد، می تواند منجر به بدتر شدن علایم و درمان های جدی تر شود. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید افراد مبتلا به دیابت باید روزانه پاهای خود را برای حفظ سلامت آن تحت نظر داشته باشند. جنبه های اساسی خودآزمایی پا شامل جستجوی تغییرات در پاها است، مانند: پینه ها عفونت تغییر رنگ پا تغییرات دمای پا ناخن های فرو رفته انگشت چکشی یا بونیون تغییر در اندازه یا شکل پا قرمزی، حساسیت یا التهاب بریدگی، ترک، تاول، یا زخم اگر در دیدن پاهای خود مشکل دارید، سعی کنید از یک آینه برای بررسی آنها استفاده کنید یا از یک دوست یا یکی از عزیزان خود بخواهید که به شما کمک کنند. پایش روزانه پا می تواند به کاهش شرایط پیچیده تری که احتمال دارد به دلیل دیابت ایجاد شود، کمک کند. در صورت مشاهده هرگونه تغییر در پای خود با پزشک یا متخصص تماس بگیرید. نباید ناهنجاری های پای خود را در خانه درمان کنید. پزشک وضعیت را ارزیابی و آزمایشات لازم را برای تشخیص انجام می دهد. تشخیص زودهنگام، خطر عوارض بعدی را کاهش می دهد. افراد مبتلا به دیابت باید سالانه برای معاینه پیشگیرانه پا به پزشک مراجعه کنند. در طول معاینه سالانه، پزشک موارد زیر را انجام می دهد: این شامل اطلاعاتی در مورد سلامت کلی بدن خواهد بود. پزشک همچنین در مورد دیابت، از جمله اینکه چگونه آن را مدیریت می‌کنید و اینکه آیا عوارضی از آن داشته‌اید، می‌پرسد. پزشک در مورد عادات سیگار کشیدن سوال می کند زیرا سیگار می تواند منجر به عوارض بیشتر پا، مانند مشکلات گردش خون و آسیب عصبی شود. این می تواند شامل یک بررسی کلی از پاها و همچنین بررسی های خاص از این جنبه ها باشد: پوست اعصاب سیستم عروقی اجزای اسکلتی عضلانی نتایج این آزمایش‌ها به پزشک کمک می‌کند تا خطر ابتلا به عوارض پا را تعیین و مسیری را برای درمان ایجاد کند. درک خطرات و نتایج احتمالی معاینه پا ممکن است منجر به کاهش عوارض شود. مطالعه ای در مجله Family Practice نشان داد که عامل مهم در حدود درصد موارد زخم های مکرر پا این است که افراد درکی از دیابت خود ندارند. شرایط پا ناشی از دیابت می تواند از نظر شدت متفاوت باشد. پیشگیری بهترین دفاع برای درمان است، اما این احتمال دارد همیشه امکان پذیر نباشد. تشخیص زودهنگام شرایط پا ممکن است به معنای داشتن گزینه های درمانی تهاجمی کمتر باشد. پزشک می تواند شما را به یک متخصص ارجاع دهد تا بهترین برنامه درمانی را تعیین کند. در صورت تشخیص زودهنگام، بیماری های جدی پا که شامل بدشکلی استخوان یا زخم است، احتمال دارد با گچ گیری که به محافظت از پا کمک می کند، بهبود یابد. گچ ها می توانند با توزیع فشار روی پا به بهبود زخم ها کمک کنند. گچ‌ها این امکان را می‌دهند که همچنان که تحت درمان هستید به راه رفتن ادامه دهید. پزشک می تواند یک بریس یا کفش تخصصی را برای کمک به درمان زخم توصیه کند. زخم های جدی تر شاید نیاز به مداخله جراحی داشته باشند. این زخم ها از طریق برداشتن و تمیز کردن ناحیه آسیب دیده درمان می شوند. بهبودی احتمال دارد چند هفته یا چند ماه طول بکشد. عوارض جدی ناشی از بیماری های پای ناشی از دیابت، مانند زخم، می تواند شامل قطع عضو باشد. اگر این عارضه به روش دیگری قابل درمان نباشد، شامل برداشتن انگشت پا، پا یا حتی ساق پا است. شناسایی ریسک برای مدیریت پیشگیرانه موثر پا در افراد مبتلا به دیابت ضروری است. خطر زخم یا قطع عضو در افرادی که بیش از سال دیابت داشته اند، مرد هستند، کنترل ضعیف گلوکز دارند، یا دارای عوارض قلبی عروقی، شبکیه یا کلیوی هستند، افزایش می یابد. شرایط خطر مرتبط با پا که با افزایش خطر قطع عضو مرتبط است: بدشکلی استخوانی سابقه زخم یا قطع عضو آسیب شناسی شدید ناخن شواهد افزایش فشار (اریتم، خونریزی زیر پینه) نوروپاتی محیطی با از دست دادن حس محافظتی بیومکانیک تغییر یافته (در صورت وجود نوروپاتی) بیماری عروق محیطی (کاهش یا فقدان نبض های پدال) مدیریت دیابت احتمال ابتلا به بیماری های جدی پا را کاهش می دهد. خود مدیریتی شامل: انجام ورزش روزانه نظارت بر گلوکز خون مصرف داروهای لازم انجام معاینات روزانه پا مدیریت رژیم غذایی متعادل در صورت ابتلا به دیابت، راه های زیادی وجود دارد که می توانید از بیماری های پا پیشگیری کنید. در اینجا چند نکته برای پیشگیری وجود دارد: از راه رفتن با پای برهنه خودداری کنید. از محصولات ساینده روی پاها دوری کنید. ناخن های پای خود را به طور منظم کوتاه کنید. جوراب هایی بپوشید که رطوبت را از پوست دور کند. با تمرینات روزانه خون را در پاهایتان در حرکت نگه دارید. سالانه برای ارزیابی حرفه ای پای خود به پزشک مراجعه کنید. برای نظارت بر هر گونه تغییر در پای خود، روزانه یک خودآزمایی پا انجام دهید. دیابت خود را از طریق آزمایش قند خون، داروها، رژیم غذایی و ورزش مدیریت کنید. کفش های مناسب بپوشید یا از پزشک خود بخواهید که کفش های سفارشی یا ارتز را تجویز کند. پاهای خود را هر روز تمیز کنید و یک مرطوب کننده سبک و بدون عطر روی پاها بمالید. مهم است که هر روز پاهای خود را تحت نظر داشته باشید. هر گونه تغییر در پا را فورا به پزشک گزارش دهید تا از شدت بالقوه این بیماری کاسته شود. زخم پا و قطع عضو یکی از دلایل اصلی عوارض، ناتوانی و همچنین هزینه های روحی و جسمی برای افراد مبتلا به دیابت است. شناخت زودهنگام و مدیریت عوامل خطر مستقل برای زخم و قطع عضو می تواند از بروز پیامدهای نامطلوب پیشگیری کرده یا آن را به تاخیر بیندازد. بررسی های انجام شده توصیه هایی را برای افرادی که در حال حاضر هیچ زخم پا ندارند ارایه می دهد و بهترین ابزار برای شناسایی و مدیریت عوامل خطر را قبل از وقوع زخم پا یا قطع عضو مشخص می کند. این توصیه ها بر اساس بررسی فنی مراقبت از پای بدون زخم در دیابت است. پلی نوروپاتی متقارن دیستال یکی از مهم ترین عوامل پیش بینی کننده زخم و قطع عضو است. ایجاد نوروپاتی را می توان با حفظ سطح گلیسمی تا حد ممکن نزدیک به نرمال به تاخیر انداخت. برای کاهش خطر عوارض بیماری عروقی باید ترک سیگار را تشویق کرد. ارجاع به موقع به متخصص مراقبت از پا بسیار مهم است. افراد مبتلا به نوروپاتی یا افزایش فشار کف پا شاید با کفش های پیاده روی مناسب یا کفش های ورزشی مدیریت شوند. بیماران باید در مورد پیامدهای از دست دادن حس و راه های جایگزینی ان با سایر روش های حسی (لمس دست، بازرسی بصری) برای نظارت بر مشکلات اولیه آموزش داده شوند. افرادی که شواهدی از افزایش فشار کف پا دارند (به عنوان مثال، اریتم، گرما، پینه یا فشار اندازه‌گیری شده) باید از کفش‌هایی استفاده کنند که فشار را بالشتک کرده و مجددا توزیع می‌کند. پینه را می توان با چاقوی جراحی توسط یک متخصص مراقبت از پا یا سایر متخصصان بهداشتی با تجربه جدا کرد. افرادی که ناهنجاری های استخوانی دارند (مانند، سرهای متاتارس برجسته، بونیون ها) شاید به کفش های پهن یا عمقی نیاز داشته باشند. افراد مبتلا به ناهنجاری های استخوانی شدید که نمی توانند با کفش های درمانی تجاری تطبیق داده شوند، شاید به کفش های قالب گیری سفارشی نیاز داشته باشند. غربالگری اولیه برای بیماری شریانی محیطی باید شامل تاریخچه لنگش و ارزیابی نبض می باشد. به دست آوردن شاخص مچ پا - بازویی را در نظر بگیرید، زیرا بسیاری از بیماران مبتلا به بیماری شریانی محیطی بدون علامت هستند. برای ارزیابی عروقی بیشتر بیماران با شاخص مچ پا - بازویی قابل توجه یا مثبت را ارجاع دهید و ورزش، داروها و گزینه های جراحی را در نظر بگیرید. سخن آخر بیماران مبتلا به دیابت و شرایط پرخطر پا باید در مورد عوامل خطر و مدیریت مناسب آموزش ببینند. افراد مبتلا به یک یا چند بیماری پرخطر پا باید به دفعات بیشتر برای ایجاد عوامل خطر مورد ارزیابی قرار گیرند. افراد مبتلا به نوروپاتی باید در هر ویزیت با یک متخصص مراقبت های بهداشتی از پاهای خود بازرسی بصری داشته باشند. همه افراد مبتلا به دیابت باید سالانه معاینه پا را برای شناسایی شرایط پرخطر پا انجام دهند. این معاینه باید شامل ارزیابی حس محافظتی، ساختار پا و بیومکانیک، وضعیت عروقی و یکپارچگی پوست باشد. غربالگری اولیه برای بیماری عروق محیطی باید شامل تاریخچه و ارزیابی نبض های پدال باشد. دریافت ABI را در نظر بگیرید، زیرا بسیاری از بیماران مبتلا به PAD بدون علامت هستند. افراد با سابقه زخم باید از نظر آسیب شناسی زمینه ای که منجر به زخم شده مورد ارزیابی قرار گیرند و بر این اساس مدیریت شوند. بیماری های پوستی جزیی مانند خشکی و کچلی پدیس باید برای پیشگیری از ایجاد شرایط جدی تر و معاینه پای دیابتی درمان شوند.

خشکی پوست واژن و یا خشکی لب‌های واژن می‌تواند ناشی از استفاده از مواد شیمیایی تحریک‌کننده برای بهداشت یا باشد. بثورات خشک در قسمت بیرونی واژن نیز می تواند نشانه عفونت پوستی یا STD باشد. برای علایم بیشتر و گزینه های درمانی مرتبط، زیر را بخوانید. اصولا زنان سعی می کنند که خشکی اطراف پوست خارجی واژن را نادیده بگیرند، اما این پوسته پوسته شدن و خارش آزاردهنده از بین نمی رود. به طور فزاینده‌ای حواس‌تان را پرت می‌کند و احساس خجالت می‌کنید، اما نترسید، این یک مشکل شایعی است. محرک های محیطی اغلب علت اصلی خشکی پوست واژن هستند، اگرچه دلایل احتمالی زیادی برای خشکی پوست در این ناحیه وجود دارد. اگر این خشکی ادامه دارد و یا اگر علایم نگران کننده دیگری را تجربه کردید به پزشک مراجعه کنید. علایم همراه با خشکی پوست در قسمت بیرونی واژن اگر پوست خشک واژن را تجربه می کنید، احتمالا همراه با آن علایم دیگری دارید، از جمله: سرخی تورم تاول زدن دلمه زدن خارش تخلیه درد هنگام رابطه جنسی یا چرا قسمت بیرونی واژن شما خارش می کند؟ در یک ناحیه حساس، پوست اطراف واژن بسیار شبیه پوست سایر قسمت‌های بدن است و در برابر شرایط پوستی که ممکن است در هر جای دیگری رخ دهد آسیب‌پذیر است. جزییات زیر ممکن است به شما در درک بهتر علایم و اینکه چه زمانی نیاز به مراجعه به پزشک دارید کمک کند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید مواد شیمیایی تحریک کننده یک محصول شیمیایی یا بهداشتی که روی پوست اطراف واژن خود استفاده می کنید ممکن است باعث خشکی شود. برخی از روان کننده های شخصی حاوی مواد شیمیایی، رنگ ها یا رایحه های تحریک کننده هستند: برخی از خانم ها ممکن است ناحیه اطراف واژن را سفید کنند و این مواد شیمیایی می توانند بسیار تحریک کننده باشند. اگرچه دستمال مرطوب به برخی افراد احساس تمیزی بیشتری می دهد، اما مواد شیمیایی موجود در آنها می تواند تحریک کننده باشد. اگر می خواهید از دستمال مرطوب استفاده کنید، مطمین شوید که برای مناطق حساس طراحی شده اند نه برای تمیز کردن خانه. این کرم ها و فوم ها با از بین بردن اسپرم در هنگام ورود به واژن، به عنوان نوعی پیشگیری از بارداری عمل می کنند، اگرچه برای پوست خارج از واژن نیز چندان مناسب نیستند. در حالی که احساس پاک کنندگی و عطرها می تواند وسوسه انگیز باشد، دوش کردن باعث ایجاد مشکلاتی بیشتر از ارزش آن می شود. کاندوم های استاندارد حاوی لاتکس هستند که می تواند در برخی افراد باعث ایجاد حساسیت شود. خبر خوب این است که انواع جایگزین وجود دارد. برداشتن مو برداشتن مو از اطراف واژن یا محصولاتی که برای این کار استفاده می شود ممکن است بخشی از علت خشکی باشد، از جمله: محصولات محبوب مانند موبرها موها را بدون تراشیدن یا اپیلاسیون از بین می برند، اما می توانند باعث تحریک پوست شوند، به خصوص اگر دستورالعمل استفاده درست از آنها را رعایت نکنید. این روش محبوب حذف موهای زاید، بریدگی های کوچکی در پوست ایجاد می کند که می تواند منجر به تحریک یا عفونت شود، به خصوص اگر با تیغه قدیمی یا بدون مرطوب کننده انجام شود. گرچه در از بین بردن موها برای دوره های طولانی تری موثر است، اما اپیلاسیون دردناک است، لایه محافظ طبیعی پوست را از بین می برد و باعث سوزش می شود، به خصوص که با مراقبت های بعدی مناسب انجام نمی شود. شایع ترین علل پوست خشک واژن خشکی پوست اطراف واژن می تواند علل عفونی داشته باشد و یا از برخی بیماری ها و شرایط ناشی شود، از جمله: علل عفونی عفونت می تواند منجر به خشکی پوست اطراف واژن شود، مانند: گاهی اوقات باکتری ها می توانند در نواحی خصوصی ما تجمع کنند، به پوست نفوذ کنند و باعث عفونت شوند. فولیکول ها و غدد مو به ویژه مستعد ابتلا به نوع از عفونت هستند. برخی از بیماری های مقاربتی مانند تبخال یا زگیل تناسلی به ویژه برای پوست تحریک کننده هستند. این عفونت ناراحت کننده توسط قارچی ایجاد می شود که مناطق تیره، گرم و مرطوب از جمله پوست اطراف واژن را دوست دارد. شرایط پوستی برخی از بیماری های پوستی می توانند به صورت خشکی ظاهر شوند، از جمله: برخی افراد ممکن است به مواد شوینده یا پارچه های موجود در لباس زیر حساسیت داشته باشند. نیز نوعی بیماری آلرژیک پوستی است. تشخیص هایی مانند پسوریازیس دارای یافته های پوستی مشخصی هستند که معمولا سایر قسمت های بدن را تحت ت ثیر قرار می دهند اما گاهی اوقات می توانند ناحیه اطراف واژن را نیز تحت ت ثیر قرار دهند. درماتیت تحریک کننده تماسی واژن زمانی رخ می دهد که نوعی محرک وجود داشته باشد که باعث آسیب به پوست شود. تحریک اغلب در اثر اصطکاک یا مواد شیمیایی ایجاد می شود. علایم اصلی: خارش یا سوزش واژن، قرمزی ولوواژینال، ترشحات واژن، تغییرات ادراری علایمی که همیشه با درماتیت تماسی تحریک کننده واژن رخ می دهد: خارش یا سوزش واژن علایمی که هرگز با درماتیت تماسی تحریک کننده واژن رخ نمی دهد: تغییرات ادراری، ترشحات واژن لیکن اسکلروزوس یک بیماری مزمن پوستی است که در آن فرد تکه هایی از پوست سفید، چروکیده و نازک ایجاد می کند که اغلب به عنوان "کاغذ سیگار" توصیف می شود. اکثر افراد مبتلا به این بیماری آن را در مقعد و ناحیه تناسلی خود تجربه می کنند و برخی آن را در سایر قسمت های بدن خود تجربه می کنند. علامت اولیه لیکن اسکلروزوس وجود تغییرات پوستی و همچنین کبودی، خونریزی، التهاب، خارش و درد در نواحی آسیب دیده است. این عارضه در طول زمان بدون درمان به آرامی پیشرفت می کند. لیکن اسکلروزوس خوش خیم است اما می تواند باعث ناراحتی و تغییر شکل قابل توجهی شود. گزینه های درمانی شامل داروهای موضعی و خوراکی، فتوتراپی و برای برداشتن پوست آسیب دیده است. علایم اصلی آن خارش یا سوزش واژن، درد واژن، رابطه جنسی دردناک، خشکی پوست در قسمت بیرونی واژن، ادرار دردناک است. اگزما (درماتیت آتوپیک) اگزما (درماتیت آتوپیک) یک بیماری مزمن پوستی غیر مسری است که باعث ایجاد بثورات خارش دار می شود. این بیماری ناشی از یک بیماری ژنتیکی است که بر توانایی پوست برای محافظت از خود در برابر باکتری ها و آلرژن ها ت ثیر می گذارد. واژینیت آتروفیک واژینیت آتروفیک یک بیماری شایع است که ممکن است تا درصد از زنان یایسه را تحت تاثیر قرار دهد. این به دلیل سطوح پایین استروژن است که می تواند ناشی از یایسگی، درمان های پزشکی و شرایط هورمونی و موارد دیگر باشد. علایم یایسگی یایسگی نام فرآیند طبیعی است که طی آن چرخه قاعدگی (پریود) در یک زن متوقف می شود. معمولا این روند تدریجی است (ماهها یا سالها طول می کشد) و از سن تا سالگی رخ می دهد. به طور رسمی زمانی تشخیص داده می شود که یک زن به مدت ماه به طور مداوم پریود نشود. زن مبتلا به یایسگی تا زمانی که به طور کامل متوقف شود، در تعداد و منظم بودن دوره های خود کاهش می یابد. علاوه بر این، او ممکن است متوجه تعدادی از علایم شود که در نتیجه کاهش سطح استروژن رخ می دهد، مانند گرگرفتگی، تغییرات خلق و خو، مشکلات خواب، خشکی واژن، تغییر در میل جنسی، و تغییر در عملکرد جنسی. داروهای خاصی وجود دارند که می توانند این علایم را کاهش دهند. خستگی، تاخیر در پریود یا نامنظم بودن، ترشحات واژن، اضطراب، مشکل خواب تاخیر در پریود یا نامنظم شدن قاعدگی نحوه درمان خارش خارجی واژن وقتی نوبت به پوست خارج از واژن می رسد، پیشگیری بخش بزرگی از حفظ سلامت ناحیه است. درمان‌های خانگی می‌توانند در بسیاری از موارد تسکین دهند. برای مشکلات شدیدتر یا مداوم، به متخصص زنان مراجعه کنید. درمان های زیر را می توان در خانه برای رفع خشکی پوست واژن امتحان کرد. اگر در آنجا احساس سوزش دارید، با اولویت دادن به نظافت بر سلامتی خود به مشکل اضافه نکنید. یک کرم یا لوسیون بدون نسخه بدون رنگ و عطر انتخاب کنید. سعی کنید حداقل دو بار در روز مرطوب کنید. از آنجایی که برخی ممکن است آزاردهنده باشند، در صورت امکان مارکی را انتخاب کنید که در گذشته برای شما کار کرده است. چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟ اگر درمان های خانگی کافی نیست، به پزشک خود مراجعه کنید. او ممکن است موارد زیر را توصیه کند: می‌تواند ناحیه مورد نظر را با چراغ‌ها و ابزارهای مخصوص بررسی کند تا علت اصلی این وضعیت را تشخیص دهد. این داروها می‌توانند علایم خاص شما را که توسط پزشک تعیین می‌شود هدف قرار دهند. پزشک شما ممکن است نمونه کوچکی از پوست شما بگیرد و آن را برای بررسی بیشتر زیر میکروسکوپ به آزمایشگاه بفرستد. در صورت بروز هر یک از علایم زیر به پزشک مراجعه کنید: تب بالا گسترش سریع قرمزی یا تورم درد شدید: به خصوص اگر به شکم یا پشت شما تابش کند. چگونه از بروز خارش پوست واژن پیشگیری کنیم؟ روش های زیر ممکن است به کنترل علایم شما کمک کند: از مواد شیمیایی تحریک کننده اجتناب کنید. برخی مواد شیمیایی موجود در صابون لباسشویی نواحی حساس را تحریک می کنند، بنابراین اگر احساس ناراحتی می کنید، تعویض آن ضرری ندارد. پارچه های مصنوعی به درستی هوا را رد و بدل نمی کنند، به خصوص اگر خیلی تنگ یا خیلی گشاد باشند. اگر این اقلام بخشی عادی از روتین شما هستند، انواع خاصی حاوی مواد تحریک کننده هستند. پس بهتر است نوع آنها را تغییر دهید.

بسیار رایج و جزء انواع مشکلات بینایی هستند. اما این دو تفاوت های زیادی با هم دارند. اگر به دنبال این هستید که نزدیک بین هستم یا دور بین، ادامه مقاله را بخوانید. بزرگترین تفاوت بین دید و در جایی است که اشیا در فوکوس ظاهر می شوند. نزدیک‌بین‌ها اشیاء نزدیک را واضح‌تر می‌بینند، در حالی که افراد دوربین‌بین چیزهای دور را واضح‌تر می‌بینند. برعکس، نزدیک بینی باعث می شود اجسام دور تار به نظر برسند، در حالی که دوربین مداری اشیاء نزدیک به شما را تار می کند. نمودار مقایسه: نزدیک بینی در مقابل دوربین نزدیک بینی و دوربینی، بیماری چشمی نیستند. در عوض، آنها را عیوب انکساری می نامند. عیوب انکساری، ناهنجاری های جزیی هستند که بر توانایی چشم برای تمرکز نور ت ثیر می گذارد. پس از اینکه نور از طریق مردمک وارد چشم ما شد، باید به طور منظم روی لایه نازکی از بافت در پشت چشم متمرکز شود تا بتوانیم به وضوح ببینیم. این لایه شبکیه نامیده می شود. هنگامی که نور وارد چشم می شود و به درستی روی شبکیه متمرکز نمی شود، باعث می شود. تفاوت بین دوربینی و نزدیک بینی صرفا به این بستگی دارد که این نور در کجا تمرکز می کند. چگونه می توانم بفهمم دوربینم یا نزدیک بین؟ بیشتر مشکلات بینایی را می توان به نزدیک بینی، دوربینی، یا ترکیبی از این سه نسبت داد. یادآوری تفاوت‌های بین نزدیک‌بینی و دوربین‌بینی ممکن است گیج‌کننده باشد. به طور خلاصه، نزدیک بینی به معنای توانایی دیدن چیزهای نزدیک با وضوح نسبی است، در حالی که دور بینی توانایی تنها دیدن واضح اشیاء دور است. برای اینکه بفهمید نزدیک بین هستید یا دوربین، سعی کنید ببینید کدام اشیاء در دید شما تارتر هستند. ابتدا مطمین شوید که چشمانتان با نگاه کردن به هر صفحه نمایش یا بستن چشمانتان برای چند دقیقه استراحت دارند. سپس، سعی کنید چند صفحه از یک کتاب را بخوانید. آیا کلمات تار به نظر می رسند؟ آیا بعد از آن سردرد دارید؟ با این شرایط ممکن است دوربین باشید. اکنون سعی کنید از فاصله حدودا فوتی به چیزی مانند تابلویی در خیابان یا پوستر روی دیوار نگاه کنید. آیا نمی توانید کلمات و اشکال را به اندازه کافی واضح ببینید که بتوانید آنها را بخوانید یا تشخیص دهید؟ با این شرایط ممکن است نزدیک بین باشید. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید اگر در دیدن اجسامی که هم دور و هم نزدیک هستند مشکل دارید، ممکن است هم نزدیک بین باشید و هم دوربین. این وضعیت زمانی می تواند اتفاق بیفتد که هر یک از چشمان شما شرایط خاص خودش را پیدا کند. در واقع این امکان وجود دارد که هر چشم به درجات مختلف نزدیک بین یا دور بین باشد. اگر فکر می‌کنید که نزدیک‌بین یا دوربین‌بین هستید، با یک اپتومتریست برای برای ت یید تشخیص و درمان مشورت بگیرید. نزدیک بینی نزدیک بینی، توانایی دیدن واضح اشیایی است که به شما نزدیک هستند. اما در دیدن اشیاء دور دچار مشکل می شوید. به این وضعیت نزدیک بینی نیز می گویند. چشم های ما با تبدیل نور به تصویر، به ما کمک می کنند که بتوانیم اجسام را ببینیم. هنگامی که نور به چشمان ما برخورد می کند، از قرنیه از طریق مردمک عبور می کند و تمام مسیر را به شبکیه برمی گرداند. شبکیه، مسیول عبور نور به عصب بینایی است که تکانه های الکتریکی را به مغز می فرستد. وقتی نزدیک بین هستید، یک عیب انکساری وجود دارد. به این معنی که نور نمی تواند به درستی روی شبکیه متمرکز شود. عیوب انکساری به شکل چشم شما مربوط می شود. شما ممکن است قرنیه بسیار گرد یا عدسی چشم بیش از حد دراز داشته باشید، یا احتمال دارد با افزایش سن، این اشکال جدید بوجود بیایند. به گفته شورای جراحی انکساری آمریکا، نزدیک بینی را می توان به مسایل محیطی مانند استفاده از رایانه، تلفن همراه و دستگاه های خوان الکترونیکی نسبت داد. علایم نزدیک بینی علامت اصلی نزدیک بینی، تاری دید در هنگام تلاش برای دیدن اجسام در دوردست است. به عنوان مثال، مشکل در خواندن علایم در حین رانندگی، یا مشکل در دیدن دست خط روی تخته سفید در مدرسه می تواند علایم آن باشد. به دلیل فشاری که باعث می‌شود چشم‌ها در طول روز تمرکز کنند، ممکن است علایم دیگری را تجربه کنید: سردرد چشمک زدن خستگی یا بیشتر موارد نزدیک‌بینی در کودکان کوچک‌تر تشخیص داده می شود، زیرا چشم‌های آنها با رشد تغییر شکل می‌دهد. اگر بزرگسالان در کودکی تشخیص داده شده باشند، معمولا نزدیک‌بین باقی می‌مانند. طبق گفته انجمن بینایی سنجی آمریکا، بزرگسالان نیز ممکن است به دلیل استرس بینایی یا شرایط سلامتی مانند دیابت، نزدیک بین شوند. اگر تا به حال در معاینه چشم شرکت کرده اید، به نمودار " E " با حروفی فکر کنید که باید برای اپتومتریست یا خود بخوانید. نزدیک بینی خفیف می تواند به معنای مشکل دیدن حروف کوچکتر در نمودار چشم باشد، در حالی که نزدیک بینی زیاد می تواند به معنای عدم توانایی در دیدن " E " بزرگ در نمودار باشد. دوربینی دوربینی به این معنی است که شما می توانید اشیاء دور را به وضوح ببینید اما در دیدن اشیای نزدیک به وضوح مشکل دارید. دور بینی نیز بر اساس شکل چشم است. قرنیه و عدسی قسمت هایی از چشم هستند که نور ورودی را به شبکیه می شکنند. هنگامی که شبکیه نور را دریافت کرد، آن را به عصب بینایی که اطلاعات را به مغز منتقل می کند، می فرستد. دوربینی معمولا در مواردی دیده می شود که قرنیه صاف یا کره چشم کوتاهتر از حد طبیعی باشد. این وضعیت به احتمال زیاد از طریق ژن های شما به ارث می رسد. افرادی که دور بین هستند ممکن است در خواندن مشکل داشته باشند و ممکن است موارد زیر را تجربه کنند: چشمک زدن درد، سوزش یا درد در اطراف چشم سردردهای مرتبط با خواندن، یا کارهای دیگری که نیاز به تمرکز بر روی اشیاء نزدیک دارند. کودکانی که دوربینی دارند ممکن است زمانی که بیماری تشخیص و یا درمان نشود، دچار (چشم های ضربدری) شوند. با توجه به کالج اپتومتریست ها در توسعه بصری، اکثر افرادی که مبتلا به ADD / ADHD تشخیص داده می شوند دور بین هستند. معاینات معمولی چشم (یعنی تست / ) ممکن است قادر به تشخیص افرادی باشد که دوربینی شدید دارند. اما به اندازه تشخیص دوربینی خفیف تا متوسط موفق نیستند. برای کودکان خردسالی که ممکن است دوربین بینایی داشته باشند، معاینات روتین توسط یک متخصص بینایی مهم است. آیا آستیگماتیسم با بینایی ارتباط دارد؟ آستیگماتیسم یکی دیگر از مشکلات رایج بینایی است که در اثر اشتباه در شکل چشم ایجاد می شود. در آستیگماتیسم، یک انحنای نامنظم در عدسی چشم یا قرنیه وجود دارد. مانند نزدیک بینی و دوربین، منحنی نامنظم نحوه انکسار نور به شبکیه را منحرف می کند. وقتی مغز این اطلاعات را از عصب چشمی پردازش می کند، تصاویری را که می بینید تار می کند. آستیگماتیسم با نزدیک بینی و دوربینی متفاوت است. زیرا با تاری دید در یک فاصله خاص همراه نیست. در عوض، آستیگماتیسم می تواند به تجربه تاری دید عمومی منجر شود. بر خلاف نزدیک بینی و دوربینی، آستیگماتیسم ممکن است در اثر جراحات یا جراحی های مربوط به چشم ایجاد شود. آیا چیزی به نام دید "عادی" وجود دارد؟ چیزی به نام دید "عادی" وجود ندارد. هر فردی دارای فاکتورهای ژنتیکی، رفتاری و سبک زندگی خاصی است که به میزان خوب دیدن آنها در هر زمان کمک می کند. دید خود شما حتی می تواند در طول روز بر اساس همین عوامل تغییر کند. استاندارد معمولی که برای ارزیابی بینایی از نظر بالینی استفاده می شود، بینایی / است که معمولا با استفاده از تست حدت بینایی اندازه گیری می شود. این بدان معناست که شما می توانید در فاصله فوتی آنچه را که چشمان سالم در آن فاصله می بینند، به وضوح ببینید. به عنوان مثال، اگر دید / دارید، به این معنی است که باید فوت از جسمی دور باشید که فردی با "بینایی طبیعی" بتواند از فاصله فوتی آن را ببیند. عینک ها و کنتاکت ها به چشم کمک می کنند تا نور را به درستی انکسار کند، در حالی که جراحی لیزر چشم از نظر فیزیکی نزدیک بینی، دوربینی و آستیگماتیسم را اصلاح می کند. این شرایط چگونه تشخیص داده می شود؟ اگر روزانه تاری دید دارید، به یک متخصص چشم مراجعه کنید: نزدیک بینی با تست های ارزیابی حدت بینایی تشخیص داده می شود. در این تست ها شما وظیفه دارید حروف نمودار را در فاصله ای مشخص بخوانید. در صورت تشخیص، آزمایشات بیشتری برای تعیین نسخه اصلاحی شما مورد نیاز خواهد بود. تشخیص موارد خفیف تا کم دوربینی می تواند دشوار باشد. بیشتر موارد را می توان با ارزیابی انکسار و معاینه سلامت چشم، که ممکن است شامل گشاد شدن مردمک ها باشد، شناسایی کرد. آستیگماتیسم را می توان با تست های ارزیابی حدت بینایی، تست های انکساری و کراتومتری تشخیص داد. چگونه به جلوگیری از اختلال بینایی کمک کنیم؟ در حالی که اختلال بینایی می تواند ارثی باشد، در اینجا کاری است که می توانید برای محدود کردن خطر نزدیک بینی و دوربینی انجام دهید، عبارتند از: غذاهای مفید مانند سبزیجات با برگ های تیره و ماهی هایی که سرشار از هستند، مصرف کنید. فعالیت بدنی خود را حفظ کنید تا خطر ابتلا به بیماری هایی که منجر به مشکلات چشمی مانند دیابت، فشار خون بالا و کلسترول بالا می شود را محدود کنید. در طول روز به چشمان خود استراحت دهید. هر دقیقه یک بار استراحت کنید و به مدت ثانیه به چیزی در فاصله فوتی نگاه کنید. عینک آفتابی بزنید. چشمان شما در معرض آسیب اشعه های UVA و UVB هستند. سیگار را ترک کنید. سیگار خطر ابتلا به بیماری هایی مانند و آب مروارید را افزایش می دهد. آیا درمان هایی برای این اختلالات بینایی وجود دارد؟ بسته به شدت بیماری، ممکن است بتوانید کارهای روزانه را بدون درمان انجام دهید. با یک متخصص مراقبت های بهداشتی مشورت کنید که برای انجام فعالیت هایی مانند رانندگی وسیله نقلیه یا کار با ماشین آلات سنگین با اختلال بینایی مشکلی دارید یا ندارید. انجام این فعالیت‌ها همزمان با اختلالات بینایی ممکن است خطرناک باشند. حتی منجر به خستگی چشم و سردرد خفیفی شوند که متوجه نشوید. اکثر موارد نزدیک بینی، دوربینی و آستیگماتیسم باید توسط پزشک با لنزهای تماسی، عینک یا جراحی درمان شود. اگر نزدیک بینی، دوربینی یا آستیگماتیسم متوسط دارید، درمان با عینک مفید است. با عینک، شما می توانید کنترل کنید که چند وقت یکبار باید بینایی خود را اصلاح کنید. برای موارد شدیدتر، ممکن است بخواهید جراحی مانند جراحی لیزر چشم را در نظر بگیرید. سخن آخر نزدیک بینی به معنای توانایی دیدن اجسام نزدیک است و دور بینی به معنای توانایی دیدن درست اجسام دور است. آستیگماتیسم ممکن است با نزدیک بینی و دوربینی بروز کند، یا ممکن است به طور جداگانه در چشم شما وجود داشته باشد. اگر فکر می کنید که مشکلات بینایی دارید، به یک اپتومتریست یا چشم پزشک مراجعه کنید تا مورد ارزیابی حرفه ای قرار بگیرید. آنها باید بتوانند علایم شما را با عینک، تماسی یا جراحی درمان کنند. برای کمک به حفظ سلامت چشم با افزایش سن، از چشمان خود در برابر محیط محافظت کنید، خود بخورید و از نظر بدنی فعال بمانید.

حفره‌هایی از هوا، مایع یا چرک که روی یا زیر پوشش واژن قرار دارند. انواع مختلفی از کیست های واژن احتمال دارد در اثر آسیب هنگام، تجمع مایع در غدد یا تومورهای خوش خیم (غیر سرطانی) در واژن ایجاد شوند. کیست ها هیچ علامتی ایجاد نمی کنند، اما گاهی اوقات می توانند با فعالیت جنسی یا قرار دادن تامپون باعث ناراحتی شوند. کیست های واژن معمولا کوچک و اغلب نیازی به درمان ندارند. با این حال، انواع مختلف کیست ها احتمال دارد بزرگ شده و منجر به درد، یا افزایش خطر عفونت شوند. آنچه در این مقاله خواهید خواند: انواع مختلفی از کیست های واژن وجود دارد. شایع ترین آن ها شامل: کیست بارتولین مجرای گارتنر کیست های اینکلوژن واژن تومورهای خوش خیم در واژن احتمال دارد شبیه کیست باشند. کیست های اینکلوژن شایع ترین نوع کیست های واژن هستند. این نوع کیست در اثر آسیب به دیواره واژن یا احتمال دارد در حین زایمان و بعد از جراحی ایجاد شود. مجرای گارتنر یک عضو باقیمانده در لگن از رشد جنین است. گاهی اوقات احتمال دارد در اثر تجمع مایع در آن به کیست در دیواره های واژن تبدیل شود. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید غده بارتولین در نزدیکی دهانه واژن و روی لب های آن (لابیا) قرار دارد. اگر فلپ پوستی روی این غده رشد کند، مایع می تواند به غده برگشته و کیست ایجاد شود، این کیست معمولا بدون درد بوده ولی اگر عفونی باشد، می تواند به آبسه تبدیل شود. معمولا هیچ علامتی با کیست واژن وجود ندارد. احتمال دارد متوجه یک توده کوچک بیرون زده از دیواره واژن، درد یا ناراحتی در حین یا در حین قرار دادن تامپون شوید. اگر متوجه یک توده یا بر آمدگی در داخل واژن شدید با پزشک تماس بگیرید. در طول معاینه لگن، پزشک ممکن است توده را روی دیواره واژن احساس کند. آنها سابقه پزشکی را بررسی و از شما می پرسند که چه علایمی دارید. پزشک همچنین احتمال دارد آزمایش‌های بالینی را برای رد سایر شرایط مشابه و احتمالی تجویز کند. آزمایشات می تواند شامل موارد زیر باشد: بیوپسی یک نمونه بافت از کیست برای رد کردن احتمال اسکن MRI ، CT ، یا سونوگرافی برای دیدن تصاویر دقیق از کیست آزمایش بر روی ترشحات از واژن یا دهانه رحم برای تعیین اینکه آیا عفونت مقاربتی ( STI ) موجود است. کیست های واژن باید از نظر رشد یا تغییرات ظاهری در طول معاینات روتین کنترل شوند. اگر کیست بزرگتر یا علایم شدید ایجاد کند، پزشک ممکن است جراحی را برای برداشتن آن توصیه کند. اگر کیست باعث عفونت یا آبسه شود، پزشک احتمال دارد آنتی بیوتیک تجویز کند. عوارض ناشی از کیست واژن نادر است. با این حال، کیست ها احتمال دارد در طول زمان رشد کنند، که منجر به افزایش درد و ناراحتی و همچنین بالا رفتن خطر عفونت می شود. جراحی برای برداشتن کیست می تواند خطر عفونت یا سایر عوارض در محل برش را به همراه داشته باشد. پیش آگهی به طور کلی بسیار خوب است. کیست ها معمولا خوش خیم هستند و اغلب کوچک باقی می مانند. کیست هایی که با جراحی برداشته شود، معمولا دوباره ایجاد نمی شوند. برای درمان کیست واژن، درمان های خانگی ساده و موثر وجود دارد. این درمان ها همچنین به مبارزه با هرگونه عفونت و بهبودی آنها کمک می کند. در اینجا درمان خانگی برتر برای کیست واژن آورده شده است. برای کاهش ناراحتی های کیست واژن مفید است و می تواند به کاهش سوزش و بهبودی، با ترویج تخلیه کیست کمک کند. به علاوه، حمام سیتز در تمیز نگه داشتن ناحیه و کاهش خطر عفونت موثر است. یک وان حمام را تا حدی با آب گرم پر کنید. تا قاشق غذاخوری نمک اپسوم را در آب مخلوط و فقط ناحیه تناسلی خود را هر بار حدود دقیقه در آن قرار داده و سپس به آرامی خشک کنید. یا بار در روز و به مدت یک هفته حمام سیتز بگیرید. همچنین می توانید یک کیت حمام سیتز بخرید و آن را روی صندلی توالت خود قرار دهید. یکی دیگر از درمان های موثر و آسان برای کیست واژن، است. ماهیت اسیدی سرکه سیب می تواند به کاهش اندازه و التهاب کیست های واژن کمک کند. از آنجایی که سرکه سیب به حفظ سطح pH واژن کمک می کند، خطر عفونت را کاهش و حتی از ایجاد کیست های بیشتر پیشگیری می کند. قاشق چایخوری سرکه سیب ارگانیک، خام و فیلتر نشده را در فنجان آب گرم مخلوط کنید. یک تکه پنبه را در این محلول خیس و به مدت دقیقه مستقیما روی کیست قرار دهید. یا بار در روز آن را تکرار کنید. یا، می توانید تا دقیقه، یک بار در روز آن را انجام دهید تا کیست نرم شود. همچنین می توانید مقدار مساوی سرکه سیب و آب را مخلوط کرده و از این محلول استفاده کنید. برای کمک به تسکین ناحیه، روغن نارگیل را روی کیست بمالید. از طرف دیگر، فنجان سرکه سیب خام و فیلتر نشده را در یک وان پر از آب گرم بریزید. پایین تنه خود را به مدت دقیقه در آب خیس و این کار را یا بار در روز انجام دهید. همچنین، قاشق چایخوری سرکه سیب خام و فیلتر نشده را به یک لیوان آب گرم اضافه و آن را دو بار در روز بنوشید. استفاده از کمپرس گرم روی کیست یک راه آسان و موثر دیگر برای نرم کردن کیست و تحریک تخلیه است که به نوبه خود به روند بهبودی کمک می کند. کمپرس گرم همچنین به کشتن باکتری ها برای کاهش خطر عفونت کمک و با التهاب مبارزه می کند. یک حوله را در آب داغ خیس کنید و آب اضافی آن را بگیرید. پارچه گرم را برای چند دقیقه روی ناحیه آسیب دیده نگه دارید. این کار را یا بار در روز تکرار کنید تا زمانی که مایع از کیست خارج شود. واقعا می تواند به درد و التهاب مرتبط با کیست های واژن کمک کند. به ویژه برای درمان کیست بارتولین مفید است. روغن درخت چای همچنین به خلاص شدن از شر باکتری های مضر در ناحیه واژن کمک و در نتیجه خطر عفونت را کاهش می دهد. در واقع به تخلیه کیست در عرض یا روز کمک می کند. یا قطره از روغن درخت چای را در قاشق چایخوری روغن نارگیل مخلوط کنید. با استفاده از پنبه، این روغن را روی کیست بمالید. بگذارید دقیقه بماند سپس آن را با آب ولرم بشویید. از این دارو یک یا دو بار در روز یا در صورت نیاز استفاده کنید. همچنین، تا قطره روغن درخت چای را به یک فنجان آب اضافه و از این محلول برای شستشوی ناحیه آسیب دیده روزانه چند بار استفاده کنید. زردچوبه برای درمان کیست های واژن نیز عالی عمل می کند. ترکیب کورکومین موجود در زردچوبه یک عامل ضد التهابی است که به مبارزه با درد و التهاب کمک می کند. علاوه بر این، زردچوبه یک ضد عفونی کننده طبیعی است، به این معنی که می تواند به پیشگیری و درمان هر گونه عفونت کمک کند. قاشق چایخوری زردچوبه و کمی روغن نارگیل را با هم مخلوط کنید تا خمیری به دست آید. خمیر را روی کیست بمالید و بگذارید چند ساعت بماند. محل را با آب ولرم بشویید. چند بار این کار را تکرار کنید تا کیست باز شود. همچنین یک لیوان شیر داغ با قاشق چایخوری پودر زردچوبه مخلوط شده در آن بنوشید تا درد را کنترل کند. سیر به دلیل خواص آنتی بیوتیکی قوی آن یکی دیگر از درمان های خانگی موثر برای هر نوع کیست واژن است. این به کشتن باکتری های موجود در اطراف کیست کمک و خطر عفونت را کاهش می دهد. زمانی که سیر خورده شود، به برای مبارزه با عفونت ها و بهبودی کمک می کند. کمی سیر له شده را به مدت دقیقه روی کیست بمالید. آن را با آب ولرم خوب بشویید. برای کاهش نیش سیر می‌توانید از روغن نارگیل استفاده کنید. این کار را یا بار در روز انجام دهید. همچنین، می توانید حبه سیر له شده را یا بار در روز استفاده کنید و سپس یک لیوان آب برای تقویت سیستم ایمنی خود بخورید. از برای تخلیه کیست استفاده کنید. خواص ضد عفونی کننده و ضد التهابی آن به مقابله با درد و التهاب و همچنین کاهش خطر عفونت کمک می کند. چند قرص آسپرین را له کنید تا پودر شود. با کمی آب مخلوط تا به شکل خمیر درآید. به جای آب، می توانید از روغن کرچک نیز استفاده کنید (این روغن همچنین به کاهش التهاب و بهبودی کمک می کند) این خمیر را روی کیست واژن بمالید. بگذارید دقیقه بماند سپس با آب ولرم بشویید. این کار را یک یا دو بار در روز انجام دهید. برای درمان کیست واژن، آلویه ورا بسیار موثر است. آلویه ورا دارای خواص درمانی و ضد التهابی است که به روند بهبودی کمک کرده و التهاب را کاهش می دهد. ژل تازه آلویه ورا را از برگ گیاه آن استخراج کرده و مستقیما روی کیست بمالید. اجازه دهید تا دقیقه بماند و سپس آن را با آب ولرم بشویید. یا بار در روز تکرار کنید. همچنین، قاشق غذاخوری ژل آلویه ورا را با قاشق چایخوری پودر زردچوبه مخلوط کنید. هم بزنید تا مخلوط به شکل خمیر درآید. مخلوط را روی کیست بمالید. بگذارید تا دقیقه بماند و سپس آن را با آب ولرم بشویید. یک بار در روز انجام دهید. یکی دیگر از مواد مفیدی که می توان برای درمان کیست واژن استفاده کرد، است. ماست یونانی که سرشار از باکتری لاکتوباسیلوس است، به بازیابی سطح pH طبیعی واژن کمک می کند. این امر فعالیت ارگانیسم‌های عفونی را که می‌توانند باعث عفونت و بدتر شدن وضعیت و تاخیر در روند بهبودی‌شود، مهار می کند. یک تکه پنبه را در ماست ساده خیس کنید و آن را روی ناحیه آسیب دیده بمالید. بگذارید چند ساعت روی پوست بماند، سپس محل را کاملا بشویید. این کار را یا بار در روز انجام دهید. همچنین می توانید روزانه تا فنجان ماست بخورید. هرگز دوش نگیرید، زیرا می تواند کیست را تحریک کند. ناحیه مورد نظر را با شستشوی منظم با یک V - wash دارویی تمیز نگه دارید. افزایش مصرف ویتامین A و B ، روی به بهبود بافت های پوست کمک می کند. برای پیشگیری از عفونت کیست و تشکیل آبسه، عادات بهداشتی را رعایت کنید. برای درمان کیست واژن عفونی، شاید نیاز به مصرف آنتی بیوتیک داشته باشید. در صورت توصیه پزشک، بیوپسی انجام دهید تا احتمال سرطان رد شود. برای پیشگیری از ایجاد کیست واژن، از شریک زندگی خود بخواهید در هنگام رابطه جنسی ملایم باشد. کیست را فشار ندهید، خراشید و سوراخ نکنید. اجازه دهید تا خود به خود تخلیه تا خطر عفونت کاهش یابد. اگر کیست دردناک است، به جای استفاده از تامپون در دوره قاعدگی خود از نوار بهداشتی استفاده کنید. در صورت وجود ناراحتی زیاد یا بازگشت کیست، می توانید جراحی را برای برداشتن کیست انتخاب کنید.

همیشه ناشی از وجود مشکل درون چشم شما نیست. علت ایجاد کننده این شرایط، معمولا در قسمت دیگری از سر شروع می شود. اگرچه بیماری های چشمی می توانند باعث بروز و اختلالات بینایی شوند، اما به ندرت باعث ایجاد فشار می شوند. حتی آب سیاه، که ناشی از تجمع فشار در داخل چشم، است، باعث ایجاد احساس فشار نمی شود. مانند چشم صورتی یا آلرژی، می توانند باعث بروز درد چشم شوند، اما فشار ایجاد نمی کنند. درد به طور کلی مانند زخم خنجر، سوزش یا سوختن احساس می شود. فشار پشت چشم، شبیه به احساس پر بودن یا کشش در داخل چشم، است. شایع ترین علل احساس فشار در پشت چشم، عبارتند از: سردرد سینوزیت درد دندان مشکلات سینوسی آسیب به عصب بینایی عفونت سینوسی یا سینوزیت، شاید شایع ترین علت احساس فشار در پشت چشم باشد. سینوس های شما در بالا، پایین، پشت و بین چشمان شما قرار دارند. هنگامی که عفونت، سینوس های شما را با مخاط پر می کند، از پشت صورت به چشم ها، بینی و گونه ها فشار وارد می کند. علایم دیگر ممکن است شامل سرفه، گرفتگی یا آبریزش بینی، سردرد، چشم درد یا تب باشد. همچنین ممکن است خستگی، کاهش حس بویایی، دندان درد یا بوی بد دهان را نیز تجربه کنید. شما به راحتی می توانید عفونت سینوسی را در خانه درمان کنید. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید استراحت کافی داشته و مایعات زیادی بنوشید. مصرف داروهای مسکن بدون نسخه می تواند به درمان سردرد یا چشم درد شما کمک کند. تمیز کردن بینی با آب نمک نیز می تواند باعث رفع گرفتگی بینی شود. یا عفونت سینوسی، زمانی اتفاق می‌افتد که باکتری‌ها یا ویروس‌ها به فضای پشت بینی، چشم‌ها و گونه‌ها وارد شوند. این میکروب ها باعث تورم سینوس ها و پر شدن مخاط در بینی می شوند. با بروز عفونت سینوسی، در قسمت بالای صورت، از جمله پشت چشم، فشار احساس خواهید کرد. تب سرفه سردرد خستگی پر شدن بینی درد گوش یا احساس فشار درد پشت بینی، چشم ها و گونه ها وجود که ممکن است غلیظ، زرد یا سبز بوده و از بینی شما خارج شود. دو نوع سردرد تنشی و خوشه ای، می توانند باعث احساس فشار در پشت چشم شوند. سردرد تنشی، شایع ترین نوع سردرد است که تقریبا درصد افراد را تحت ت ثیر قرار می دهد. سردرد خوشه ای، یک نوع سردرد بسیار دردناک است که به صورت نوسانی بروز پیدا می کند. ممکن است برای چند روز یا چند هفته، به سردردهای خوشه‌ای مبتلا شده و سپس برای چندین ماه یا سال، هیچ سردردی نداشته باشید. علاوه بر فشار پشت چشم، علایم سردرد ممکن است شامل موارد زیر نیز باشد: افتادگی پلک چشمان قرمز و اشک آلود تورم در یک طرف صورت قرمزی یا عرق کردن صورت درد در عضلات گردن و شانه دردی که طی آن، در سر احساس سفتی، درد یا فشار می کنید. بیماری گریوز، یک بیماری خود ایمنی است که باعث می شود سیستم ایمنی به اشتباه به غده تیرویید حمله کند. این بیماری باعث می شود که این غده، بیش از حد هورمون خود را آزاد کند. بیماری گریوز، ماهیچه های چشم را تحت تاثیر قرار داده و باعث برآمدگی چشم ها می شود. بسیاری از مبتلایان به این بیماری، در پشت چشم خود نیز احساس فشار را تجربه می کنند. حتی ممکن است با حرکت دادن چشم بدتر شود. سایر علایم، ممکن است شامل موارد زیر باشد: چشم درد قرمزی چشم برآمدگی چشم پف کردن چشم از دست دادن بینایی احساس وجود شی خارجی در چشم مانند مولتیپل اسکلروزیس ( MS ) و یا لوپوس، می توانند باعث تورم یا التهاب در پشت چشم شوند. این تورم می تواند به عصب بینایی آسیب برساند. عصب بینایی، اطلاعات بصری را از چشمان شما به مغز منتقل می کند. نوریت اپتیک، می تواند باعث بروز دردی شود که ممکن است مانند فشار یا درد در پشت چشم باشد. همچنین ممکن است موارد زیر را تجربه کنید: از دست دادن بینایی در یک چشم از دست دادن دید جانبی یا دید رنگی دردی که با حرکت دادن چشم بدتر می شود. ممکن است بعید به نظر برسد که دندان‌های تان روی چشم‌های تان ت ثیر بگذارند، اما وجود مشکل در بایت یا هم‌ترازی فک‌تان، می‌تواند باعث شود که عضلات صورت تان منقبض شوند. این تنش عضلانی می تواند باعث بروز سردرد شود که ممکن است شامل احساس درد و فشار در پشت چشم شما نیز باشد. اگرچه خستگی چشم، یک بیماری پزشکی نیست، اما یک علت بسیار شایع برای احساس فشار در پشت چشم است. این شرایط، زمانی اتفاق می افتد که چشمان شما، در اثر استفاده مداوم، خسته می شوند. خیره شدن به صفحه نمایش در بیشتر ساعات روز، خواندن حروف کوچک یا رانندگی برای مدت طولانی می تواند باعث خستگی چشم شود. برخی از علایم دیگر این بیماری، شامل تاری دید، خشکی چشم و احساس فشار در حفره چشم شما است. بهترین درمان برای خستگی چشم، استراحت است. اجازه دهید که چشمان تان، تماشای صفحه نمایش، کتاب یا شیشه جلو ماشین متوقف کند. با این کار، خیلی زود فشار پشت چشم، خود به خود از بین می رود. فشار پشت چشم شما می تواند به یک سردرد ساده یا حتی یک جدی تر مرتبط باشد. میگرن، یک بیماری دوره ای اما ثابت است. ممکن است درد ضربانی در سر، حساسیت به نور یا حتی حالت تهوع را تجربه کنید. دیدن جرقه های نور قبل از شروع سردرد می تواند نشانه ای از بروز میگرن باشد. ساده ترین راه برای درمان سردرد، مصرف داروهای مسکن بدون نسخه مانند ایبوپروفن، آسپرین یا ناپروکسن است. این داروها می توانند درد را کاهش داده و فشاری را که پشت چشم خود احساس می کنید، رفع کنند. احساس درد در پشت چشم، هنگام تجربه واکنش های آلرژیک، به همان علتی که در سینوزیت بود، اتفاق می افتد. سینوس های شما ملتهب شده و فشار در پشت صورت شما ایجاد می شود. بسیاری از داروهای آلرژی بدون نسخه وجود دارند که می توانید برای مدیریت علایم آلرژی مصرف کنید. با این حال، اگر آلرژی شما شدید یا مداوم است، باید به پزشک مراجعه کنید تا در مورد گزینه های درمانی موجود، به شما کمک کند. نوریت بینایی، زمانی اتفاق می‌افتد که اعصابی که چشم‌های شما را به مغز متصل می‌کنند، ملتهب‌شوند. این شرایط می تواند باعث احساس درد یا فشار در پشت چشم شما شود. علایم دیگر شامل کاهش یا تاری دید، درد هنگام حرکت چشم و حتی کوررنگی است. التهاب در عرض چند روز به اوج خود می رسد. با این حال، ممکن است تا هفته طول بکشد تا علایم بهبود یابند. نوریت بینایی معمولا با مولتیپل اسکلروزیس ( MS ) همراه است. درصد بیماران مبتلا به ام اس، مبتلا به نوریت بینایی بوده اند. این اختلال، اغلب اولین نشانه قبل از تشخیص ابتلا به ام اس است. درمان نوریت بینایی پس از یک آزمایش پزشکی کامل انجام می شود. این تست ها ممکن است شامل، آزمایش خون، افتالموسکوپی یا اسکن MRI باشد. پزشک می تواند شدت نوریت بینایی شما را تعیین کند تا درمان را شروع کنید. آسیب ناشی از ضربه به صورت، اغلب می تواند باعث احساس فشار یا درد در اطراف حدقه چشم شما شود. شکستگی و ضربه به صورت، می تواند به بافت، ماهیچه ها و اعصاب اطراف آسیب برساند. سایر علایم آسیب صورت می تواند شامل سیاهی چشم، برآمدگی چشم ها، تاری یا دوتایی دید و بی حسی اطراف چشم باشد. اغلب، می‌توانید آسیب‌های صورت را با داروهای بدون نسخه در خانه درمان کنید. با این حال، اگر دچار تب، از دست دادن بینایی، سردردهای مکرر یا تورم شدید، بهتر است در این مورد به پزشک مراجعه کنید. آن ها می توانند علت اصلی بروز علایم شما را تعیین کنند. درمان های خانگی برای کاهش فشار پشت چشم بدون توجه به علت ایجاد کننده، احساس فشار در پشت چشم ناراحت کننده است. چند راه وجود دارد که می توانید به راحتی به کمک آن ها، فشار پشت چشم را در خانه کاهش دهید. اگر به نور حساسیت دارید، چشم بند یا چسب چشم می تواند به طور موقت به شما کمک کند. داروهای ضد التهابی مانند ایبوپروفن می توانند به کاهش درد و التهاب ناشی از آن کمک کنند. اگر در اطراف چشم خود احساس گرما و درد دارید، قرار دادن کمپرس سرد روی چشم می تواند یک درمان خوشایند برای کاهش علایم باشد. این روش درمانی، به طور ویژه ای، زمانی مفید است که آسیب صورت را تجربه کرده باشید. خیلی اوقات، شما نیاز به نسخه برای تهیه دارید. از داروساز یا پزشک خود بپرسید که چه گزینه های درمانی در اختیار دارید. ممکن است قطره های چشمی بدون نسخه ای را پیدا کنید که احساس تورم یا خارش را کاهش می دهند. برای کاهش فشار، روغن های گیاهی را در چشم خود استفاده نکنید. اگر به علت ابتلا به عفونت، در پشت چشم خود احساس فشار می کنید، ممکن است به مصرف آنتی بیوتیک یا داروهای ضد ویروسی نیاز داشته باشید. می توانید برای تهیه این موارد، از پزشک نسخه بگیرید. با وجود این که علت فشار پشت چشم شما ممکن است یک بیماری خفیف باشد، طیف وسیعی از بیماری های جدی وجود دارند که می توانند علت اصلی بروز این شرایط باشند. اگر این شرایط بدون درمان رها شود، می تواند منجر به بروز یک وضعیت جدی، خطرناک و حتی کشنده شود. چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟ اگر فشار چشم شما با داروهای خانگی یا داروهای مسکن بدون نسخه از بین نرفت، بهتر است به مراجعه کنید. هر یک از علایم زیر را تجربه گردید، فورا با پزشک خود تماس بگیرید: تب شدید سردرد شدید از دست دادن بینایی از دست دادن احساس یا حرکت در هر قسمت از بدن پزشک معالج شما باید بتواند تشخیص دهد که چه چیزی باعث می شود که شما در پشت چشمان خود احساس فشار کنید. همچنین ممکن است شما را برای ادامه درمان، به یکی از متخصصان زیر ارجاع دهند: پزشک متخصص چشم، پزشک متخصص در مغز و سیستم عصبی ( ENT ) ، پزشکی که مشکلات سینوس و آلرژی را درمان می کند. اگر سوالات بیشتری درباره احساس فشار در پشت چشم دارید، با یک پزشک تماس گرفته و با او مشورت کنید.

در اکثر موارد خود محدود شونده و خوش خیم هستند. در یک بررسی، درصد از زنان در هفته اول پس از، را تجربه کردند. اگر در هفته پس از زایمان در هر زمانی دچار سردرد شدید، پزشک ممکن است برای شما سردرد پس از زایمان را تشخیص بدهد. دلایل مختلفی وجود دارد که ممکن است زنان بعد از زایمان به سردرد مبتلا شوند. گزینه های درمان برای این نوع از سردرد متفاوت هستند. زنان پس از زایمان ممکن است انواع سردرد ها را تجربه کنند که آنها شدت متغیری دارند. سردردهای پس از زایمان را می توان به دو دسته تقسیم کرد: اولیه که شامل سردردهای تنشی و میگرن می شود. ثانویه که به دلیل یک بیماری زمینه ای ایجاد می شوند. برای آشنایی بیشتر با سردردهای پس از زایمان و نحوه مدیریت ایمن آنها، ادامه مطلب را تا انتها بخوانید. چرا سردرد پس از زایمان اتفاق می افتد؟ با این حال، برخی از دلایل احتمالی که ممکن است باعث ایجاد این سردردها شوند، عبارتند از: سطح استروژن و (هورمون های ضد درد) در دوران بارداری به شدت افزایش می یابد و علایم سردردهای میگرنی قبل از بارداری را تا حدودی کاهش می دهد. با این حال، پس از زایمان، این سطوح هورمونی به حالت عادی برمی‌گردد که منجر به بازگشت سردرد می‌شود. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید: پس از زایمان، مادران تمایل دارند که تنها بر روی پرورش نوزادان خود تمرکز کنند. با این حال، خستگی، استرس و تغییرات فیزیکی در طول و بعد از بارداری می تواند منجر به خستگی و سردرد شود. اگر چه شیردهی مستقیما به سردردهای پس از زایمان منجر نمی شود، اما تغییرات در سطوح هورمونی ناشی از شیردهی می تواند منجر به سردرد شود. علاوه بر این، سابقه شخصی یا خانوادگی میگرن می تواند خطر ابتلا به سردرد پس از زایمان را افزایش دهد. برخی از علل سردرد اولیه در دوره پس از زایمان عبارتند از: استرس کمبود خواب کم آبی بدن سایر عوامل محیطی تغییر سطح هورمون سابقه شخصی یا خانوادگی میگرن کاهش وزن مرتبط با کاهش سطح هورمون برخی از سردردهای ثانویه پس از زایمان می توانند ناشی از موارد زیر باشند: مننژیت ترک کافیین برخی از داروها ترومبوز ورید قشر مغز استفاده از بی حسی منطقه ای محرک های احتمالی سردرد پس از زایمان عوامل خاصی که ممکن است باعث سردرد حاد پس از زایمان شوند، عبارتند از: کم خوابی کم آبی بدن سطح استرس بالا حذف وعده های غذایی کاهش سطح استروژن و پروژسترون تغییرات در سطح سروتونین و اکسی توسین شیردهی مستقیما به سردردهای پس از زایمان منجر نمی شود، اما شما ممکن است به دلایل مختلف در حین شیردهی دچار سردرد شوید: کمبود خواب یا کم آبی بدن می تواند باعث تنش یا سردرد میگرنی شود. هورمون ها ممکن است در دوران شیردهی نوسان داشته باشد و منجر به سردرد شود. احتمال دارد از نظر جسمی یا احساسی به دلیل نیازهای شیردهی دچار تغییر روحیه شده و این وضعیت منجر به سردرد شود. اگر در دوران شیردهی دچار سردردهای مکرر یا شدید هستید، باید با خود مشورت کنید. انواع سردرد بعد از زایمان نوع سردرد پس از زایمان در زنان مختلف می تواند متفاوت باشد. برخی از آنها شایع تر از دیگران هستند. نتایج حاصل از بررسی ها نشان داد که در یک گروه شامل زن مبتلا به سردرد پس از زایمان: تقریبا نیمی از آنها سردرد تنشی یا میگرنی داشتند. درصد سردرد مربوط به پره اکلامپسی داشتند. درصد سردرد ناشی از بی حسی منطقه ای داشتند. سردردهای اولیه تنشی سردرد تنشی تا حدودی طبیعی بوده و به طور کلی، این سردردها خفیف هستند. ممکن است سر شما از دو طرف به شکل نواری در اطراف درد بگیرد. سردرد می تواند دقیقه طول بکشد یا تا یک هفته ادامه یابد. سردرد تنشی می تواند ناشی از استرس و همچنین عوامل محیطی مانند کمبود خواب یا کم آبی بدن باشد. میگرن سردردهای شدید و ضربانی است که اغلب در یک طرف سر شما رخ می دهد. آنها همچنین می توانند شامل علایمی مانند تهوع، استفراغ و حساسیت به نور و صدا باشند. آنها می توانند برای ساعت ها یا حتی روزها کار شما را مختل کنند. انجمن میگرن آمریکا بیان می کند که از هر زن نفر در دو هفته اول پس از زایمان دچار میگرن می شود. این ممکن است به دلیل کاهش هورمون هایی باشد که در روزهای بعد از زایمان اتفاق می افتد. حتی احتمال دارد به دلیل مراقبت های شبانه روزی که کودک شما نیاز دارد، بیشتر مستعد ابتلا به میگرن باشید. مانند سردردهای تنشی، عوامل محیطی می توانند باعث بروز میگرن شوند. سردردهای ثانویه سردردهای ثانویه پس از زایمان به دلیل شرایط پزشکی دیگر و یا بیماری های زمینه ای رخ می دهد. دو مورد از شایع ترین علل سردرد های ثانویه بعد از زایمان، پره اکلامپسی یا بی حسی منطقه ای است. پره اکلامپسی یک بیماری بسیار جدی است که می تواند قبل یا بعد از زایمان رخ دهد. احتمال وقوع آن زمانی است که فشار خون بالا و احتمالا پروتیین در ادرار شما وجود دارد. این شرایط متاسفانه می تواند منجر به تشنج، کما یا در صورت عدم درمان، مرگ شود. سردردهای ناشی از پره اکلامپسی می تواند شدید و با علایم زیر همراه باشد: تنگی نفس درد بالای شکم بینایی تغییر می کند. کاهش نیاز به ادرار کردن با فعالیت بدنی بدتر می شود. یا پروتیین در ادرار شما در هر دو طرف سر شما ایجاد می شود. پره اکلامپسی یک وضعیت اورژانس پزشکی است. اگر مشکوک به پره اکلامپسی هستید، فورا با پزشک خود تماس بگیرید. سردرد پس از بی حسی استفاده از بی حسی منطقه ای در طول زایمان عوارض جانبی بالقوه ای دارد. یکی از این موارد سردرد پسادورال است. این وضعیت می تواند منجر به سردرد شدید در ساعت اول پس از عمل شود، به ویژه هنگامی که ایستاده یا نشسته اید. همچنین ممکن است با بروز علایم دیگری همراه باشد، از جمله: سفتی گردن تهوع و استفراغ تغییرات بینایی و شنوایی پزشک باید بر درمان این بیماری نظارت کند. اکثر موارد را می توان با رویکردهای درمانی محافظه کارانه تر در عرض تا ساعت برطرف کرد. درمان محافظه کارانه ممکن است شامل موارد زیر باشد: هیدراته بمانید. وضعیت خود را اصلاح کنید. به فعالیت بدنی منظم بپردازید. از فشار دادن چشم خودداری کنید. به اندازه کافی بخوابید و استراحت کنید. از محرک های شناخته شده اجتناب کنید. زمانی را برای استراحت و کاهش استرس اختصاص دهید. از یک رژیم غذایی مناسب سرشار از پروتیین، کربوهیدرات و مواد معدنی پیروی کنید. در سردرد بعد زایمان چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟ سردرد یک اتفاق نسبتا رایج است، باید به علایم سردرد پس از زایمان توجه داشته باشید. در صورت بروز سردرد با علایم زیر، فورا با پزشک خود تماس بگیرید: شدید هستند. بعد از فعالیت بدنی رخ می دهد. پس از مدت کوتاهی به اوج خود می رسد. سردرد هایی که شما را از خواب بیدار کنید. با گذشت زمان یا زمانی که به موقعیت دیگری حرکت می کنید، تغییر می کند. با علایم نگران کننده دیگری مانند تب، سفتی گردن، حالت تهوع یا استفراغ، تغییرات بینایی یا مشکلات شناختی همراه است. پزشک علایم شما را ارزیابی می کند و همچنین یک معاینه انجام می دهد. ممکن است برای تشخیص سردرد ثانویه به آزمایش‌ها و روش‌های تشخیصی بیشتری نیاز داشته باشید. سردردهای پس از زایمان چگونه درمان می شوند؟ درمان سردرد بستگی به نوع آن دارد، و با توجه به نوع آن گزینه های درمانی عبارتند از: سردردهای تنشی و میگرنی را می توان با داروهای ضدالتهاب غیراستروییدی بدون نسخه مانند ( Aleve ) و ایبوپروفن ( Advil ) درمان کرد. مصرف بیشتر اینها در دوران شیردهی بی خطر است، به استثنای آسپرین. اگر نوع دیگری از دارو برای سردرد مصرف می کنید و می خواهید تعیین کنید که آیا با شیردهی سازگار است یا خیر، با پزشک خود تماس بگیرید. سردردهای ثانویه همیشه باید توسط پزشک معالجه شوند و ممکن است درمان شدیدتری نسبت به سردردهای اولیه داشته باشند. در صورت شیردهی باید در مورد خطرات درمان سردرد ثانویه صحبت کنید. مراقبت از خود یک راه مهم برای جلوگیری از تنش و سردردهای میگرنی است. گفتن این کار آسان تر از انجام آن در روزهای اولیه مراقبت از نوزاد است. در اینجا چند نکته برای جلوگیری از بروز سردردهای اولیه وجود دارد که بهتر است برای پیشگیری از بروز این وضعیت این راهکارها را در نظر بگیرید: به طور منظم غذاهای مناسب بخورید. یخچال خود را با غذاهای مغذی پر کنید. استراحت کافی داشته باشید. سعی کنید زمانی که کودک شما چرت می زند، شم هم چرت بزنید. مایعات فراوان بنوشید. یک بطری بزرگ آب را اطراف خود نگهدارید یا مطمین شوید که یک لیوان آب در کنار خود دارید. سعی کنید برای کاهش استرس، استراحت کنید. برای کاهش استرس، پیاده روی آسان داشته باشید، کتاب بخوانید یا با یک دوست صحبت کنید. آیا سردرد پس از زایمان از بین می رود؟ دلایل زیادی برای سردردهای پس از زایمان وجود دارد. علیرغم علت، سردردهای پس از زایمان باید در عرض هفته یا بیشتر پس از زایمان از بین بروند. اغلب سردردهای پس از زایمان، سردردهای تنشی یا میگرنی هستند که می توانید آن را در خانه یا با کمک پزشک خود درمان کنید. سردردهای ثانویه شدیدتر باید فورا توسط پزشک معالج شوند و ممکن است برای جلوگیری از بروز علایم جدی تر به سطح بالاتری از درمان نیاز داشته باشند. سخن آخر سردردهای پس از زایمان یک مسیله نسبتا رایج و غیر جدی در میان زنان است. آنها معمولا در عرض تا هفته پس از زایمان برطرف می شود. برخی از داروهای بدون نسخه که برای استفاده در دوران شیردهی بی خطر هستند، می توانند به مقابله با درد کمک کنند. با این حال، در صورت سردرد شدید که به مرور زمان تشدید می شود، با پزشک خود تماس بگیرید.

که به طور ناگهانی بروز می کند، می تواند نگران کننده باشد، اما معمولا جدی نیست. ممکن است در مورد مسایل دندانی مانند یا آبسه دندان نگران باشید یا تعجب کنید که آیا در شب دندان قروچه کرده اید یا خیر. دلایل متعددی برای درد یک طرفه فک وجود دارد. در اینجا، ما به برخی از دلایل اصلی می پردازیم، علایم دیگری را که باید جستجو کنید، را بررسی می کنیم و به شما اطلاع می دهیم که چه زمانی بهتر است به پزشک یا دندانپزشک خود مراجعه کنید. آیا درد فک یک طرفه خطرناک است؟ به طور کلی، درد فک در یک طرف دلیلی برای نگرانی فوری نیست. اما در موارد نادر، می تواند نشانه اولیه باشد. هر کسی ممکن است این علامت را تجربه کند، اما این اتفاق بیشتر در زنان رخ می دهد. اگر دچار حمله قلبی شده اید، احتمالا علایم دیگری همراه با درد فک نیز خواهید داشت، از جمله: تنگی نفس خستگی مفرط عرق سرد ناگهانی سرگیجه و سبکی سر حالت تهوع، استفراغ و درد معده سوزش سر دل یا سوء هاضمه فشار یا درد در قفسه سینه که هنگام استراحت از بین می رود اما باز می گردد. سفتی، درد و فشار در قفسه سینه و بازوها، که می تواند به فک، گردن، پشت و شکم شما سرایت کند. این علایم می توانند به طور ناگهانی ایجاد شوند یا به تدریج در طی چند ساعت یا چند روز ظاهر شوند. اگر درد فک شما با برخی از این علایم همراه است، به دنبال درمان فوری باشید یا از کسی بخواهید که شما را به بیمارستان برساند. شایع ترین علل درد فک یک طرفه درد فک در یک طرف می تواند علت های مختلفی داشته باشد، که شایع ترین آنها عبارتند از: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید اختلالات TMJ ( TMJ ) بر مفصلی که جمجمه و فک را به هم متصل می کند، ت ثیر می گذارد. دیسک، استخوان های این مفصل را جدا می کند و به حرکت صحیح آن کمک می کند. اگر دیسک نامرتب شود یا مفصل آسیب ببیند، ممکن است درد و علایم دیگری را در یک یا هر دو طرف فک خود تجربه کنید. سایر علایم اختلالات TMJ عبارتند از: گوش درد حساسیت در اطراف فک شما درد، صدای کلیک کردن، یا ترکیدن هنگام جویدن یا باز کردن دهان در صورت قفل شدن مفصل، در باز و بسته کردن دهان مشکل دارید. عوامل متعددی می توانند در ایجاد اختلالات TMJ نقش داشته باشند، بنابراین یافتن علت خاص و زمینه ای آن همیشه آسان نیست. مسایلی که در اختلالات TMJ نقش دارند، عبارتند از: آرتروز آسیب بافتی عفونت یا آسیب فک فشردن یا ساییدن دندان ها آسیب یا ناهماهنگی دندان آسیب به غضروف در مفصل اگر علایم اختلال TMJ را دارید، با ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی یا دندانپزشک مشورت کنید تا علت اصلی را آن را تشخیص دهند. سینوزیت التهاب در حفره های بینی می تواند باعث سینوزیت شود. اگر سرما خورده اید این وضعیت اتفاق می افتد، اما آلرژی و سایر شرایط پزشکی نیز می توانند منجر به بروز سینوزیت شود. اگر حفره‌های سینوسی پشت گونه‌های شما که به سینوس‌های ماگزیلاری معروف هستند، ملتهب باشند، ممکن است در یک یا هر دو طرف فک خود احساس درد کنید. سایر علایم سینوزیت عبارتند از: خستگی درد، فشار و تورم صورت فشار و درد در گوش و سر مشکل در بوییدن یا چشیدن احتقان بینی که تنفس از طریق بینی را سخت می کند. مخاط زرد یا سبز رنگ که از بینی یا گلو شما خارج می شود. اغلب خود به خود برطرف می شود، اما اگر بیش از یک هفته طول بکشد، ممکن است ارزش آن را داشته باشد که با پزشک خود مشورت کنید. مشکلات دندانی درد در یک طرف فک شما اغلب می تواند به نگرانی های مربوط به سلامت دندان یا دهان مرتبط شود. مشکلات رایج دندانی که باعث درد فک می شوند، عبارتند از: حفره ها یک دندان آبسه رشد دندان عقل دندان قروچه یا فشردن دندان های از دست رفته یا نامرتب اگر مشکلات دندانی علت اصلی درد فک طرفه در شما باشد، احتمالا علایم دیگری نیز خواهید داشت، مانند: دندان های حساس زخم در دهان شما درد هنگام جویدن یا بلعیدن لثه های دردناک و دارای خونریزی یا خشکی مداوم دهان درد دندانی که طول می کشد یا گاه به گاه بروز می کند. تورم صورت و تب همراه با درد شدید دندان ممکن است نشان دهنده آبسه باشد. برای این علایم فورا با یا ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی خود تماس بگیرید، به خصوص اگر تنفس و بلع دشوار شود. علل نادر درد فک یک طرفه این مسایل خیلی رایج نیستند، اما ممکن است منجر به درد در یک طرف فک شما شوند. اگر دلیل واضحی برای درد شما وجود نداشته باشد، ممکن است ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی شما بخواهد این دلایل را رد کند. نورالژی سه قلو این وضعیت مزمن عموما از فشار غیر طبیعی روی عصب سه قلو ناشی می شود. این فشار می تواند از عملکرد صحیح عصب جلوگیری کرده و منجر به درد شدید شود. آسیب یا ناهنجاری مغزی نیز می تواند باعث این بیماری شود. در زنان و افراد بالای سال شایع‌تر است. علامت اولیه درد شدید است که معمولا در یک طرف صورت شما رخ می‌دهد. این درد ممکن است: باعث تیک در صورت شما شود. با گذشت زمان شدیدتر می شوند. احساس درد یا سوزش دایمی داشته باشید. در فک پایین، گونه یا دهان شما ایجاد می شود. در قسمت هایی رخ می دهد که برای چند ثانیه یا چند دقیقه طول می کشد. هنگامی که صورت خود را لمس می کنید یا ماهیچه های صورت را حرکت می دهید، حتی به حداقل می رسد. درد اغلب کوتاه اما آزاردهنده است. ممکن است به داروهای بدون نسخه پاسخ ندهد، اما ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی شما می تواند درمان های دیگری از جمله داروهای تجویزی را توصیه کند. استیومیلیت استیومیلیت یک نوع نادر اما جدی از عفونت استخوان است که با ورود باکتری به استخوان ایجاد می شود. در این شرایط استخوان فک شما ممکن است پس از جراحی دندان، اگر مشکل جدی سلامت دندان دارید، یا اگر دهان شما به نوعی آسیب دیده باشد، عفونی شود. شرایطی که بر سلامت سیستم ایمنی شما ت ثیر می گذارد نیز می تواند خطر شما را افزایش دهد. این عفونت می تواند انتشار یابد و باعث مرگ استخوان شود. درمان سریع با آنتی بیوتیک ها می تواند به جلوگیری از عوارض جدی کمک کند، بنابراین در صورت داشتن موارد زیر مهم است که مراقبت های پزشکی دریافت کنید: تب خستگی بوی بد دهان بدتر شدن درد در فک شما قرمزی یا گرما در ناحیه دردناک بی حسی در فک، لب ها یا دهان تورم یا حساسیت در دندان ها یا فک شما مشکل باز و بسته کردن دهان به دلیل درد و تورم تومورها و کیست ها این دو نوع رشد با هم تفاوت دارند. تومورها توده‌ای از بافت هستند و کیست‌ها معمولا حاوی مایع هستند. هر دو می توانند باعث درد در فک شما شوند، اگرچه هر دو تا حدودی نادر هستند. اغلب سرطانی نیستند، اما همچنان می توانند بر سلامت دهان و دندان ت ثیر بگذارند. آنها ممکن است به سرعت رشد کنند و باعث شوند دندان های شما از جای خود خارج شوند و استخوان و بافت فک و دهان شما را از بین ببرند. برخی از شایع‌ترین تومورها و کیست‌هایی که می‌توانند بر دهان شما ت ثیر بگذارند، عبارتند از: ادنتوم آملوبلاستوم کیست های دندانی همه کیست ها یا تومورها علایمی ایجاد نمی کنند، اما ممکن است علایم زیر را همراه با درد مداوم در فک خود تجربه کنید: رشد بافت اطراف دندان تورم فک یا صورت مشکل در بلع یا حرکت فک زخم های باز یا خونریزی دهنده لکه های قرمز یا سفید در دهان شما درد طولانی مدت یا احساس خشن در گلو یک توده یا رشدی که می توانید احساس کنید. درمان بستگی به نوع رشد و علت آن دارد، اما تشخیص زودهنگام و مراقبت های پزشکی می تواند شانس درمان موفقیت آمیز را افزایش دهد. نکاتی برای تسکین درد یک طرفه فک اگر درد خفیف یا موقتی در فک خود دارید، ممکن است نیازی به درمان دارویی نداشته باشید. اگر علت جدی نباشد، درد معمولا پس از رفع مشکل بهبود می یابد. در عین حال، این رویکردها می توانند به شما در مدیریت آن کمک کنند: گرما به آرامش عضلات شما کمک می کند و می تواند به تسکین درد و سفتی کمک کند. این‌ها می‌توانند به درد بی‌حس‌کننده کمک کنند و ممکن است به‌ویژه اگر تورم را نیز تجربه می‌کنید، مفید باشند. استامینوفن (تیلنول) ، ایبوپروفن (ادویل) و سایر داروهای مسکن بدون نسخه می توانند به کاهش موقت درد کمک کنند. حتما دستورالعمل دوز روی بسته بندی را دنبال کنید. اگر دوز توصیه شده موثر نیست یا نیاز به مصرف مسکن برای بیش از چند روز دارید، بهتر است به پزشک خود مراجعه کنید. انتخاب غذاهایی که نیاز به جویدن زیاد ندارند می تواند به شما در جلوگیری از کار بیش از حد عضلات فک کمک کند. یک ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی، فیزیوتراپ یا ماساژدرمانگر می تواند از برای کاهش درد و تنش در فک شما استفاده کند. همچنین می توانید یاد بگیرید که چگونه از برخی تکنیک ها به تنهایی استفاده کنید. آنها ممکن است به خصوص برای اختلالات TMJ مفید باشند. اگر درد فک شما ناشی از ساییدن یا فشردن دندان‌هایتان است، تکنیک‌های آرام‌سازی می‌توانند به شما کمک کنند از استفاده از آن به عنوان پاسخ استرس اجتناب کنید. شل کردن عضلات نیز می تواند به تسکین درد کمک کند. اگر همیشه به یک پهلو می‌خوابید یا دستتان را زیر فک می‌خوابید، می‌تواند به عضلات شما فشار بیاورد. تغییر سمتی که روی آن می خوابید می تواند به درد شما کمک کند. حتی اگر درد شما علت متفاوتی داشته باشد، خوابیدن به سمت دیگر می تواند به تسکین درد در شب کمک کند. چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟ اگرچه درد فک همیشه جدی نیست، اما درد همراه با علایم خاصی می‌تواند به وضعیت جدی‌تری اشاره کند که نیاز به درمان دارد. درد برای بیش از چند روز باقی مانده یا به نظر می رسد برطرف شده و دوباره عود می کند، ممکن است بخواهید به پزشک یا دندانپزشک خود مراجعه کنید. برخی از علایم دیگر وجود دارد که ممکن است وقت آن باشد که نظر یک را دریافت کنید، عبارتند از: ورم یا تب دارید که از بین نمی رود. در خوردن، آشامیدن، بلعیدن یا تنفس مشکل دارید. درد، حرکت دادن دهان را همانطور که معمولا انجام می دهید دشوار می کند. درد شدیدی دارید که ناگهان پس از ترکیدن مایع نمکی که مزه و بوی نامطبوعی دارد از بین می رود. تب بالا، درد شدید یا تورم که بر توانایی تنفس و بلع شما ت ثیر می گذارد، همه علایم جدی هستند که نیاز به درمان فوری دارند.

و شناخت علایم و چک لیست های مربوط به آن می تواند برای مادرانی که در هفته دوم بارداری خود قرار دارند، موثر و مفید باشد. اگر در هفته دوم سیکل قاعدگی یا به محض تخمک گذاری باردار شوید، به احتمال زیاد هیچ علایمی را متوجه نخواهید شد. هورمون های بارداری را تنها زمانی می توان با تشخیص داد که به اندازه کافی بالا باشند که در حدود هفته چهارم بارداری اتفاق می افتد. با این حال، برخی از زنان در اوایل هفته دوم بارداری متوجه تغییرات می شوند. ما در این مقاله سعی کرده ایم بارداری در هفته دوم را از نظر علایم، چک لیست و مراقبت های لازم آن بررسی کنیم. پس برای یادگیری بیشتر در زمینه هفته دوم بارداری ادامه مقاله را تا انتها بخوانید. پزشکان از آخرین قاعدگی شما برای تعیین تاریخ زایمان شما استفاده می کنند، بنابراین از نظر فنی اولین روز پریود اولین روز بارداری شما نیز می باشد. از آنجایی که شما حدود دو هفته بعد از چرخه قاعدگی خود تخمک گذاری می کنید، بارداری تقریبا در هفته دوم بارداری اتفاق می افتد، به این معنی که بارداری قبل از باردار شدن شما شروع می شود. اما با شروع هفته دوم بارداری ممکن است برخی علایم زیر را تجربه کنید: ممکن است متوجه شوید که علاقه ای به صبحانه ندارید یا تمایلی به خوردن غذاهای مورد علاقه خود در هفته دوم بارداری نداشته باشید. برای گرفتن BBT هر روز صبح می توانید از یک دماسنج مخصوص استفاده کنید. روز بعد از تخمک گذاری، BBT مقدار کمی بالا می رود و تا قاعدگی بعدی بالا می ماند. گاهی اوقات خستگی یا خواب آلودگی بی دلیل افزایش فعالیت شبانه مورد نیاز برای شروع هفته دوم بارداری نسبت داده می شود. با این حال، رشد نوزادان فرآیندی خسته کننده است و بدن می تواند در هفته دوم بارداری از انرژی خود برای کمک به رشد کودک استفاده کند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید سینه‌ها علاوه بر رحم، در دوران بارداری دچار تغییرات قابل‌توجهی می‌شوند که برای تولید شیر آماده می‌شوند و این تغییر را می‌توان در اوایل احساس کرد. روند هضم در بارداری کند می شود تا تغذیه اضافی برای جنین فراهم شود. این بدان معناست که ممکن است در هفته دوم بارداری از احتباس گاز و آب رنج ببرید. درست مانند دردهای قاعدگی، ممکن است را نیز تجربه کنید، زیرا تخمدان شما تخمک آزاد می کند. شدت درد متفاوت است برخی از زنان ممکن است دردی مبهم و شبیه گرفتگی در شکم احساس کنند، در حالی که برخی دیگر ممکن است گاها درد شدید و ناراحت کننده ای را تجربه کنند. درد معمولا خود به خود فروکش می‌کند و می توانید از یک بطری آب گرم برای تسکین درد لگن استفاده کنید. برخی از زنان در حوالی زمان تخمک گذاری متوجه گرفتگی خفیف یا درد شدید در ناحیه شکم یا کمردرد یک طرفه می شوند. این به عنوان mittelschmerz شناخته می شود. همانطور که بدن شما برای بارداری آماده می شود، مخاط دهانه رحم شروع به نازک شدن و کشیده شدن می کند و قوام مانند سفیده تخم مرغ دارد. در طول تخمک گذاری، دهانه رحم شما نرم تر، بلندتر، مرطوب تر و بازتر است. اگر انگشت خود را برای معاینه دهانه رحم به داخل واژن خود وارد کنید، می توانید این تغییرات را احساس می کنید، اگرچه ممکن است مجبور باشید روزانه آن را بررسی کنید تا تفاوت ها را تشخیص دهید. این به این دلیل است که بدن شما در حال آماده شدن برای حرکت اسپرم ها به سمت تخمک و شروع فرآیند ایجاد جنین است. همانطور که مخاط دهانه رحم شما رقیق می شود و بیشتر شبیه یک ژل سفید می شود، به اسپرم کمک می کند تا به سمت تخمک شنا کند. مخاط دهانه رحم همان است که گاهی اوقات در لباس زیر خود مشاهده می کنید. در روزهای نزدیک به تخمک گذاری مخاط دهانه رحم مانند سفیده تخم مرغ خام، شفاف، لغزنده و کشدار خواهد بود. افزایش استروژن در طول تخمک گذاری ممکن است باعث شود بیش از حد معمول احساس اشتیاق برای فعالیت جنسی داشته باشید. این افزایش در میل جنسی شما تقریبا تا روز طول می کشد. میل جنسی شما ممکن است افزایش یابد و بوی بدن شما ممکن است در زمانی که بارور هستید برای مردان جذاب تر باشد. هفته دوم بارداری با یک سری چک لیست هایی همراه است، از جمله: ویتامین دوران بارداری را مصرف کنید که مواد مغذی ضروری را برای شما و کودکتان فراهم کند. اطمینان حاصل کنید که آهن، ویتامین D ، کلسیم و اسید فولیک مصرف می کنید تا خطر ابتلا به برخی از را در کودک شما کاهش دهد. همچنین مطمین شوید که شریک زندگی شما مواد مغذی مورد نیاز برای را دریافت می کند. یک چکاپ قبل از بارداری انجام دهید تا مطمین شوید که بدن شما در بهترین شکل ممکن برای بچه‌دار شدن است. به عنوان مثال، دریابید که آیا باید مصرف هر گونه دارو یا مکمل های بدون نسخه یا با نسخه را متوقف کنید. همچنین از این زمان برای صحبت در مورد مشکلات یا نگرانی هایی که ممکن است در مورد بارداری یا والدین داشته باشید استفاده کنید. اگر پزشک شما نمی تواند به شما کمک کند، می تواند شما را به متخصصان یا مشاوران ارجاع دهد. شما و همسرتان ممکن است بخواهید غربالگری یا انجام دهید تا ببینید آیا حامل ژن هایی هستید که کودک شما را در معرض خطر بیماری های ارثی جدی قرار می دهد یا خیر. اگرچه بسیاری از این شرایط نادر هستند، اما یک مطالعه بزرگ نشان داد که درصد از افراد مورد آزمایش حداقل ناقل یک جهش ژنتیکی بودند. صحبت با یک به شما کمک می کند تا از انتخاب های باروری خود مطلع باشید. یک روز در میان رابطه جنسی داشته باشید تا شانس خود را برای باردار شدن افزایش دهید. دریابید که معمولا چقدر طول می کشد تا باردار شوید بیشتر زوج ها قبل از اینکه بتوانند بچه دار شوند به بیش از چند بار تلاش نیاز دارند. زمانی که می خواهید باردار شوید از روان کننده استفاده نکنید زیرا مطالعات نشان داده اند که می تواند به اسپرم آسیب برساند و از حرکت به تخمک جلوگیری کند. وقتی از سلامت روانی و جسمی خود مراقبت می کنید، بهتر می توانید از دیگران مراقبت کنید. اکنون با خوردن غذاهایی که برای بارداری مفید هستند، خواب با کیفیت، ورزش و مدیریت استرس خود، خود را تقویت کنید تا برای تولد کودک خود آماده باشید. ماساژ، یوگا یا تنفس عمیق را امتحان کنید. کاهش سطح استرس می تواند شانس باردار شدن و داشتن یک بارداری سالم را افزایش دهد. بیاموزید که چگونه ذهن بر بدن شما ت ثیر می گذارد و چگونه می توانید از تکنیک های ذهن و بدن برای حمایت از سلامت خود استفاده کنید. خودگویی مثبت را تمرین کنید، از جملات تاکیدی استفاده کنید یا از یک برنامه سلامت روان استفاده کنید. هنگامی که در حال تلاش برای باردار شدن هستید یا به تازگی باردار شده اید، باید از سیگار کشیدن، الکل و مقادیر زیاد کافیین خودداری کنید. وقت گذاشتن برای تقویت شکم و پشت خود قبل از (یا در حین) تغییرات بدن برای شما در طول بارداری و بعد از آن مفید خواهد بود. یک رحم قوی تر از مشکلات کمر جلوگیری می کند و حتی زمان بهبودی شما را پس از زایمان کوتاه می کند. تخمک گذاری معمولا در اواسط چرخه قاعدگی اتفاق می افتد. شما در سه روز منتهی به چرخه قاعدگی بارور هستید. علایمی که ممکن است نشان دهنده زمان تخمک گذاری باشد عبارتند از: حساسیت سینه گرفتگی خفیف تغییرات در دمای بدن افزایش ترشحات واژن نوارهای تست تخمک گذاری می تواند به شما کمک کند روزهایی را که باید (یا لقاح) برای بارداری داشته باشید را تشخیص دهید. چرخه تخمک گذاری شما تاریخ دقیق بارداری را تعیین می کند. تخمک گذاری معمولا بین تا روز پس از اولین روز پریود، بسته به طول چرخه شما اتفاق می افتد. هنگام تخمک گذاری یکی از تخمدان های شما تخمکی را آزاد می کند که به لوله فالوپ شما می رود. برای باردار شدن، اسپرم باید به لوله فالوپ رفته و در زمان بهینه با تخمک برخورد کند. تعیین این زمان می تواند بدون مشاهده دقیق دشوار باشد. چندین روش وجود دارد که می توانید برای کمک به پیش بینی زمان تخمک گذاری استفاده کنید. اگر به دنبال علایم و سیگنال های تخمک گذاری هستید، می توانید زمانی را برای باروری پیش بینی کنید. این به شما کمک می کند تا تعیین کنید چه زمانی باید مقاربت داشته باشید. شاید شنیده باشید که یک سیکل قاعدگی معمولی روز طول می کشد. با این حال، بسیاری از زنان چرخه های روزه ندارند و چرخه برخی از زنان ماه به ماه متفاوت است. قاعدگی خود را برای چندین ماه پیگیری کنید تا به شما در تعیین الگوی چرخه کمک کند. برای این کار کافی است هر ماه اولین روز پریود خود را علامت بزنید. شما حتی می توانید یک برنامه باروری را امتحان کنید، که به شما کمک می کند دوره تخمک گذاری خود را بر اساس چرخه متوسط خود محاسبه کنید. دمای بدن شما با تخمک گذاری تغییر می کند. دو یا سه روز قبل از افزایش دمای بدن به احتمال زیاد باردار می شوید. برای اندازه گیری دمای بدن خود به یک دماسنج مخصوص نیاز دارید. برای تعیین اینکه دمای بدن شما چه زمانی تغییر می کند، دمای بدن خود را هر روز ثبت کنید و مراقب ایجاد یک تغییر باشید. شما باید هر روز صبح، معمولا زمانی که از خواب بیدار می شوید، دمای بدن خود را در همان زمان اندازه گیری کنید. از آنجایی که قبل از افزایش دما باید زمان مقاربت را تعیین کنید، باید چند ماه آن را پیگیری کنید تا زمان تخمک گذاری را متوجه شوید. هنگام تخمک گذاری، ترشحات واژن شما از نظر بافت و قوام تغییر می کند. هنگامی که بدن برای تخمک گذاری آماده می شود، ترشحات شما مانند سفیده تخم مرغ خام شفاف و لغزنده می شود. پس از تخمک گذاری، ترشحات کدر و غلیظ می شوند و سپس به طور کلی ناپدید می شوند. راه دیگر برای تعیین زمان تخمک گذاری استفاده از کیت تست تخمک گذاری است. این آزمایش‌ها از ادرار شما برای اندازه‌گیری اینکه آیا هورمون‌های خاصی در بدن شما وجود دارد یا خیر، استفاده می‌کنند که می‌تواند تخمک‌گذاری را پیش‌بینی کند. شما می توانید این تست ها را بدون نسخه یا آنلاین خریداری کنید. دستورالعمل های ارایه شده همراه با آزمایش را دنبال کنید تا مطمین شوید که نتایج دقیق دریافت می کنید. بعد از گذشت چند روز، افزایش استروژن و پروژسترون باعث ضخیم شدن پوشش داخلی رحم برای حمایت از تخمک بارور شده می شود. در همان زمان، در تخمدان های شما، تخمک ها در کیسه های پر از مایع به نام فولیکول ها رشد کرده اند. هنگامی که تخمک گذاری می کنید، یک تخمک از فولیکول خود خارج می شود و از تخمدان شما به لوله فالوپ منتقل می شود. (تخمک‌گذاری لزوما درست در اواسط چرخه شما اتفاق نمی‌افتد. برای مثال، ممکن است در هر زمانی بین روزهای تا برای زنان با چرخه روزه اتفاق بیفتد) در طی ساعت آینده، اگر یکی از نزدیک به میلیون اسپرم در انزال موفق شود از واژن شما در دهانه رحم شنا کند، از طریق رحم به لوله فالوپ بالا رفته و به تخمک نفوذ کند، آن تخمک بارور می شود. حدود اسپرم در طول سفر ساعته به تخمک زنده می مانند، اما معمولا تنها یکی از آنها موفق می شود که در غشای خارجی آن نفوذ بزند. در طی تا ساعت آینده، هسته اسپرم با تخمک ادغام می شود و آنها مواد ژنتیکی خود را با هم ترکیب می کنند. اگر اسپرم حامل یک کروموزوم Y باشد، کودک شما پسر خواهد بود. اگر کروموزوم X داشته باشد، دختر باردار خواهید شد. تخمک بارور شده زیگوت نامیده می شود. تخمک سه یا چهار روز طول می کشد تا از لوله فالوپ به رحم شما برسد و در طول مسیر به یا تعداد بیشتر سلول یکسان تقسیم شود. هنگامی که وارد رحم می شود، بلاستوسیست نامیده می شود. یک یا دو روز بعد، شروع به نفوذ کردن در پوشش رحم شما (جایی که به رشد و تقسیم شدن ادامه می دهد) ، می کند.

یک نوعی از سقط جنین (سقط جنین خود به خود) است که در آن برخی از محصولات حاملگی پس از سقط جنین در رحم باقی می مانند. محصولات لقاح که پس از سقط ناقص در رحم باقی می مانند، حاوی جنین های زنده نیستند. یعنی بعد از سقط ناقص امکان ادامه بارداری وجود ندارد. تست های تشخیصی به اطمینان از خروج کامل بافت باقی مانده از رحم پس از سقط جنین یا سقط جنین کمک می کند. این پست را بخوانید تا در مورد علل، عوامل خطر، علایم، تشخیص، درمان و عوارض سقط ناقص بدانید. سقط جنین ناقص چقدر شایع است؟ هیچ داده آماری جهانی در مورد سقط جنین ناقص وجود ندارد زیرا سقط جنین در برخی کشورها قانونی است و ممکن است در چند کشور گزارش نشود. با این حال، در زنانی که در کشورهایی زندگی می کنند که سقط جنین رایج است و سقط جنین انتخابی غیرقانونی است، رایج است. این می تواند در مناطقی که امکانات بهداشتی کافی ندارند نیز رایج باشد. عوامل خطر و علل سقط ناقص چیست؟ تقریبا درصد از سقط های ناقص می تواند به دلیل ناهنجاری های کروموزومی در جنین باشد و قابل پیشگیری نیست. سایر علل و عوامل خطر برای سقط ناقص می تواند: بیماری های مادر مانند دیابت، بیماری های کلیوی، مشکلات تیرویید، لوپوس، فشار خون بالا، ترومبوفیلی و سندرم تخمدان پلی کیستیک ناهنجاری های رحم قرار گرفتن در معرض تراتوژن ها مانند تشعشعات، سموم، مواد مخدر، الکل یا کافیین بیش از حد عفونت هایی مانند عفونت های مقاربتی ( STIs ) ، لیستریوز (ناشی از باکتری لیستریا مونوسیتوژنز) و عفونت ویروس نقص ایمنی انسانی اضافه وزن یا کمبود وزن سن مادر بالا مول هیداتی فرم برخی از این علل و عوامل خطر نیز می تواند منجر به ناهنجاری های مادرزادی شود که منجر به سقط جنین ناقص شود. سقط جنین ناقص با سن بالای مادر بیشتر اتفاق می افتد. از آنجایی که خطر ناهنجاری های کروموزومی در اواخر بارداری بیشتر است، سقط های ناقص در سنین بالا نیز شایع است. با این حال، زنان جوان نیز می توانند در صورت وجود عوامل خطر یا علل دیگر، سقط جنین ناقص داشته باشند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید علل نادر سقط جنین علل کمتر گزارش شده سقط جنین ناقص ممکن است شامل موارد زیر باشند: سقط جنین غیر قانونی فقدان یا ضعیف مراقبت های دوران بارداری ترومای لگن یا زیر شکم به ندرت، سقط جنین ناقص نیز می تواند پس از سقط پزشکی یا جراحی رخ دهد. در اینجا، بافت حاملگی باقیمانده پس از سقط جنین پزشکی به طور کامل از بین نمی رود یا در طول سقط جراحی برداشته نمی شود. بعد از سقط پزشکی بیشتر از سقط جراحی اتفاق می افتد. علایم و نشانه های سقط ناقص چیست؟ خونریزی متوسط تا شدید واژینال و درد لگن یا پایین شکم از علایم شایع سقط جنین ناقص هستند. علایم دیگری که ممکن است بعد از چند روز سقط متوجه آن شوید، عبارتند از: درد بیش از چند روز طول بکشد. خونریزی بیش از حد که چند روز طول می کشد. درد یا گرفتگی شدید ناراحتی یا درد هنگام فشار دادن روی شکم تب شدید که بیش از یک یا دو روز طول بکشد. علایم فشار خون پایین مانند سرگیجه در صورت داشتن علایم سقط ناقص می توانید با پزشک تماس بگیرید زیرا مراقبت های پزشکی اولیه برای نتایج بهتر ضروری است. علایم و رحم نرم در معاینه دو دستی توسط پزشک می تواند نشان دهنده تشخیص سقط ناقص باشد. آزمایشات زیر برای ت یید تشخیص سقط ناقص تجویز می شود: سطح گنادوتروپین جفتی انسان ( hCG ) در خون. معمولا سطح hCG پس از چند روز پس از سقط جنین کم می شود. سونوگرافی ترانس شکمی یا ترانس واژینال به تجسم محصولات باقی مانده از بارداری در رحم کمک می کند. تجزیه و تحلیل خون، از جمله شمارش کامل خون، گروه خون و مشخصات انعقادی، می تواند فاکتور Rh ، خطر خونریزی و غیره را تشخیص دهد. این آزمایشات تشخیصی قبل از درمان سقط ناقص ضروری است زیرا تظاهرات بالینی مشابهی را می توان در حاملگی خارج از رحم مشاهده کرد. سقط ناقص چگونه درمان می شود؟ درمان سقط ناقص ممکن است بسته به تظاهرات بالینی و سن حاملگی متفاوت باشد. با این حال، مداخلات پزشکی یا جراحی معمولا برای تخلیه محصولات باقی مانده از بارداری ( ERPC ) توصیه می شود. راهبردهای درمانی بر اساس سناریوی بالینی ممکن است شامل موارد زیر باشد: تخلیه جراحی برای زنان با خونریزی شدید و علایم عفونت توصیه می شود. از روش‌های آسپیراسیون خلاء یا کورتاژ برای حذف محصولات باقی‌مانده از بارداری ( POC ) استفاده می‌شود. مدیریت پزشکی برای بیماران ناپایدار توصیه نمی شود. سقط جنین ناقص در موارد پایدار با مدیریت پزشکی با استفاده از میزوپروستول یا روش های جراحی بسته به منابع و ترجیحات زنان درمان می شود. پزشکان ممکن است مدیریت انتظاری در نارسایی اولیه بارداری ( EPF ) را توصیه کنند. این منتظر عبور طبیعی محصولات مفهومی است. معمولا POC در عرض یک تا چهار هفته پس از شکست حاملگی پس از مرگ جنینی منتقل می شود. در صورت ت خیر در عبور طبیعی و یا داشتن عوارض، مداخلات پزشکی یا جراحی پیشنهاد می شود. برای زنانی که خونریزی شدید دارند، اغلب نیاز به انتقال خون و دارو است. اکسی توسین برای کمک به کنترل خونریزی ناشی از آتونی رحم تجویز می شود. تزریق گلوبولین ایمنی Rh در موارد ناسازگاری Rh برای کمک به جلوگیری از عوارض در بارداری آینده انجام می شود. محصولات قطعات حاملگی از دهانه رحم با فورسپس برداشته می شوند تا از شوک دهانه رحم جلوگیری شود. در صورت نیاز مایعات IV و داروهای مسکن داده می شود. اکثر زنانی که سقط جنین ناقص دارند پس از درمان پیش آگهی خوبی دارند. نرخ موفقیت - % بدون مشکل باروری در آینده وجود دارد. همچنین، هیچ تفاوت عمده ای بین پیامدهای مدیریت انتظاری و پزشکی سقط ناقص در زمانی که سن حاملگی کمتر از هفته است، وجود ندارد. عوارض سقط ناقص چیست؟ در صورت عدم درمان، عوارض زیر ممکن است در اثر سقط ناقص رخ دهد: خونریزی شدید و شوک هموراژیک (تامین ضعیف اکسیژن به دلیل از دست دادن خون) سپسیس (عفونت خون) به دلیل سقط سپتیک ناقص و شوک سپتیک (فشار خون پایین به دلیل سپسیس) شوک دهانه رحم یک اثر وازوواگال است که باعث برادی کاردی (آهسته ضربان قلب) و افت فشار خون (فشار خون پایین) به دلیل محصولات حاملگی در دهانه رحم می شود. اگر سن حاملگی بیش از هفته باشد، خطر پیش آگهی بد . درصد افزایش می یابد. افزایش اندازه رحم، اندازه جنین و خون رسانی می تواند دلایل پیامدهای نامطلوب در هفته های پیشرفته بارداری باشد. عوارض شایع سقط جنین ناقص پس از هفته ممکن است شامل: مشکلات نازایی مرگ مادر خطر عوارض جدی، از جمله مرگ مادر، پس از هفته بارداری بیشتر است. فقدان مراقبت های پزشکی کافی و تاخیر در جستجوی مراقبت های پزشکی از دلایل شایع عوارض شدید هستند. توصیه می شود به دنبال مراقبت های پزشکی از ارایه دهندگان مراقبت های بهداشتی تایید شده باشید زیرا روش های ناکافی می تواند منجر به پارگی رحم، سوراخ شدن رحم، عفونت های لگنی و آسیب های دهانه رحم شود. چگونه با سقط جنین ناقص کنار بیاییم؟ راهبردهای مقابله ای زیر می تواند به شما کمک کند با مسایل عاطفی مرتبط با سقط ناقص مقابله کنید: ممکن است متوجه شده باشید که سقط جنین شایع است، و اغلب زمانی اتفاق می افتد که یک ناهنجاری ژنتیکی یا مشکلات دیگری وجود داشته باشد که مانع از رشد طبیعی جنین می شود. سقط های جراحی و دارویی نیز در شرایطی انجام می شود که خطر خاصی وجود دارد. بدانید که فعالیت های روزمره مانند کار کردن، ورزش کردن و داشتن رابطه جنسی باعث سقط جنین نمی شود و خودتان را برای از دست دادن بارداری سرزنش نکنید. بدانید که احساسات می تواند به دلیل تغییرات هورمونی ناگهانی در بدن باشد. افت ناگهانی هورمون های بارداری منجر به یک ترن هوایی از احساسات می شود. بهبودی بعد از سقط جنین مقابله زوجین برای بهبودی از سقط بارداری ضروری است. مردان همچنین می توانند در مورد از دست دادن بارداری احساساتی باشند و احساس غمگینی یا گناه کنند. از سرزنش یکدیگر بپرهیزید، حمایت کنید و حرف بزنید. به دنبال مشاوره باشید. برای برنامه ریزی بارداری بعدی از متخصصان مراقبت های بهداشتی مشاوره بگیرید. اگرچه بارداری پس از یک دوره قاعدگی طبیعی بی خطر است، اما برخی از زنان ممکن است برای تعیین علت سقط ناقص به آزمایش های پزشکی خاصی نیاز داشته باشند. این ممکن است به جلوگیری از سقط جنین در آینده کمک کند. همچنین توصیه می شود صبر کنید تا از نظر فیزیکی و احساسی برای باردار شدن مجدد آماده شوید. اگر درد شکمی و خونریزی بعد از سقط جنین یا سقط جنین ظرف چند روز بهبود نیافت به پزشک خود اطلاع دهید. سقط ناقص نیاز به مراقبت های پزشکی دارد زیرا باقی ماندن حاملگی در رحم می تواند منجر به عوارض تهدید کننده زندگی شود. برای کنار آمدن با از دست دادن بارداری، برای خود و به عنوان یک زوج به دنبال مشاوره باشید. منابع: این وبسایت : www . momjunction . com / articles / incomplete - abortion - symptoms - treatment - complications _ /

یا خارش ناحیه کشاله ران می تواند ناامید کننده، نگران کننده و شرم آور باشد. با این حال، در اغلب موارد، این ناراحتی یک اتفاق طبیعی است. حتی نشانه ای از یک بیماری جدی مانند STI نیست. گاهی اوقات پوست اطراف ناحیه تناسلی فقط خارش دارد. در موارد دیگر، خارش در نتیجه یک واکنش آلرژیک یا تحریک ناشی از تراشیدن موهای ناحیه تناسلی است. با این حال، اگر خارش بیش از حد، دردناک است، یا اگر متوجه علایم دیگری مانند تغییر رنگ، برجستگی، یا بثورات شدید، می‌تواند نشانه‌ای از یک مشکل پزشکی باشد که باید به آن رسیدگی شود. این مقاله به علل احتمالی خارش ناحیه تناسلی و زمان مراجعه به یک می پردازد. آنچه در این مقاله خواهید خواند: شایع ترین علل خارش ناحیه تناسلی دلایل مختلفی برای خارش ناحیه شرمگاهی وجود دارد. گاهی اوقات، این یک نتیجه طبیعی از خشکی یا تحریک پوست در اثر تعریق، استفاده از برخی محصولات مراقبت از پوست یا پوشیدن لباس های تنگ است. اگر قبلا یک بیماری پوستی تشخیص داده شده مانند پسوریازیس داریدیا اگزما، شما می تواند در نتیجه این شرایط باشد. مهم است که با ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی خود در مورد بهترین راه برای درمان ناحیه کشاله ران و تسکین علایم خود صحبت کنید. دلایل دیگری که باعث خارش ناحیه تناسلی می شود عبارتند از: خراش تیغ خراش با تیغ یکی از علل شایع خارش در ناحیه کشاله ران است. یک مطالعه نشان داد که درصد از افرادی که موهای ناحیه تناسلی خود را تیغ می زنند حداقل در یک مورد خارش ناحیه تناسلی را تجربه کرده اند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید به این دلیل که اصلاح (یا اپیلاسیون) باعث ایجاد پارگی های ریز در پوست می شود و باعث التهاب فولیکول های مو می شود. این می تواند منجر به ایجاد موهای زیر پوستی، ضایعات پوستی یا جوش های کوچک در ناحیه شرمگاهی شود که ممکن است بسوزد یا خارش کند. برای کاهش خطر خارش با تیغ هنگام اصلاح موهای ناحیه تناسلی، از مواد تمیز و روان کننده مانند صابون یا کرم اصلاح استفاده کنید تا تحریک را به حداقل برسانید. مرطوب کردن پس از اصلاح نیز می تواند به جلوگیری از سوختگی تیغ و خارش ناشی از آن کمک کند. درماتیت تماسی یک واکنش پوستی تاخیری است که معمولا پس از مواجهه با چیزی که به آن حساسیت دارید یا ماده ای که پوست شما را تحریک می کند، رخ می دهد. معمولا باعث خارش، بثورات قرمز، اغلب با برجستگی یا تاول می شود. همچنین می تواند منجر به سوزش، پوسته پوسته شدن یا ترک خوردن پوست شود. عوامل رایج درماتیت تماسی در کشاله ران، عطرها و مواد شیمیایی موجود در شوینده‌ها، صابون‌ها و سایر محصولات پاک‌کننده دستگاه تناسلی، از جمله دوش‌ها و اسپری‌های بهداشتی، چسب‌ها (مانند آن‌هایی که برای چسباندن آستر شورت و پدهای قاعدگی استفاده می‌شوند) و محصولات لاستیکی هستند. برای تسکین این نوع خارش، باید مشخص کنید بدنتان به چه چیزی واکنش نشان می دهد و از آن عطر یا ماده شیمیایی اجتناب کنید. خارش باید خود به خود از بین برود، اما اگر ادامه پیدا کرد، با پزشک خود تماس بگیرید. آنها می توانند به شما در یافتن علت و درمان مناسب کمک کنند. خارش جوک خارش جوک یک بثورات مسری است که توسط قارچی که در ناحیه کشاله ران رشد کرده و منتشر می شود ایجاد می شود. به ویژه در ورزشکاران، به ویژه پسران نوجوان و مردان جوان شایع است. این وضعیت می تواند به دلیل اصطکاک ناشی از لباس و تعریق مداوم یا رطوبت در ناحیه کشاله ران ایجاد شود. همچنین می تواند از پاها به کشاله ران منتقل شود یا در صورت تماس مستقیم با لباس های شسته نشده یا، از فردی به فرد دیگر سرایت کند. علایم شامل لکه های برآمده پوسته پوسته با لبه های مشخص است که به تاول نیز معروف هستند. گاهی اوقات، لکه ها می توانند رنگ پوست آسیب دیده را تغییر دهند. خشک نگه داشتن ناحیه و استفاده از کرم خارش جوک بدون نسخه ( OTC ) باید خارش را تسکین دهد. اگر علایم ادامه یافت، برای گزینه های درمانی بیشتر به پزشک مراجعه کنید. کاندیدیازیس (عفونت مخمری) عفونت های قارچی در زنان بسیار شایع است. تقریبا درصد از زنان در دوره ای از زندگی خود عفونت قارچی را تجربه می کنند. هنگامی که عفونت قارچی رخ می دهد، ممکن است خارش ناحیه تناسلی و همچنین سوزش، تغییر رنگ و را تجربه کنید. این وضعیت به دلیل تولید بیش از حد نوعی مخمر به نام کاندیدا ایجاد می شود. این تجمع مخمر اغلب به دلیل عدم تعادل pH در واژن اتفاق می افتد. مصرف داروهایی مانند آنتی بیوتیک ها، مصرف بیش از حد قند و داشتن سیستم ایمنی ضعیف نیز می تواند باعث عفونت قارچی شود. درمان عفونت قارچی OTC معمولا این وضعیت را برطرف می کند و خارش را ظرف چند روز تسکین می دهد. با این حال، مهم است که برای تشخیص و درمان به یک متخصص مراقبت های بهداشتی مراجعه کنید، زیرا علایم می توانند شرایط دیگری مانند عفونت های مقاربتی ( STIs ) را تقلید کنند. شپش ناحیه تناسلی یا خرچنگ، حشرات کوچکی هستند که روی موهای ناحیه تناسلی اطراف اندام تناسلی زندگی می کنند. آنها همچنین می توانند در زیر بغل، ریش یا سبیل، ابروها، مژه ها و موهای سینه زندگی کنند. این حشرات معمولا از طریق تماس جنسی پخش می‌شوند، اما می‌توانید با به اشتراک گذاشتن لباس‌ها یا ملحفه‌ها با فرد دیگری که این بیماری را دارد، خرچنگ‌ها را نیز بگیرید. شپش ناحیه تناسلی مانند شپش هایی نیست که روی سر و پوست سر وجود دارد. شپش سر یک نژاد متفاوت از حشرات است که به راحتی پخش می شود. اگر شپش ناحیه تناسلی علت خارش ناحیه تناسلی شما باشد، مهم است که از خاراندن خودداری کنید. خاراندن می تواند باعث ایجاد پارگی های ریز در پوست شود که می تواند به باکتری اجازه ورود به جریان خون و ایجاد عفونت را بدهد. شپش ناحیه تناسلی را می توان با کرم های موضعی OTC یا شامپوهای ضد شپش درمان کرد. گال توسط یک حشره میکروسکوپی هشت پا به نام کنه خارش انسان ایجاد می شود. این حشره برای تغذیه و تخم گذاری در لایه بالایی پوست فرو می رود. این منجر به یک احساس خارش شدید می شود که ممکن است با راش همراه باشد یا نباشد. هر کسی ممکن است به گال مبتلا شود. می تواند از تماس پوستی به پوست منتقل شود. این اغلب در طول فعالیت جنسی رخ می دهد. هیچ داروی OTC برای درمان گال تایید نشده است، بنابراین مهم است که برای تشخیص دقیق و تجویز درمان در صورت نیاز به یک ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی مراجعه کنید. یک پماد موضعی باید ظرف چند روز خارش را تسکین دهد. فولیکولیت فولیکولیت وضعیتی است که در آن فولیکول های مو ملتهب یا مسدود می شوند. این وضعیت می تواند به دلیل اصلاح، قرار گرفتن در معرض قارچ، موهای رشد کرده یا اصطکاک ناشی از لباس رخ دهد. لاکرا و شلوار جین آبی تنگ می توانند این ناحیه را تحریک کنند. هنگامی که فردی فولیکولیت دارد، زخم های پوسته پوسته یا جوش های آکنه با نوک سفید یا تاول های خارش دار کوچک ایجاد می کند که می توانند ظاهر شوند. فولیکول های آسیب دیده یا مسدود شده اغلب با باکتری عفونی می شوند. اگر عفونت رخ دهد، باید برای تشخیص و درمان به یک ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی مراجعه کنید، که ممکن است شامل یک کرم آنتی بیوتیک موضعی باشد. چگونه خارش ناحیه تناسلی را درمان کنیم؟ درمان خارش ناحیه تناسلی به شرایط خاص بستگی دارد. اگر علت خارش جزیی باشد، به احتمال زیاد خود به خود برطرف می شود. برخی از راه های پیشگیری از خارش ناحیه تناسلی عبارتند از: لباس زیر مناسبی را بپوشید. ناحیه تناسلی را تمیز و خشک نگه دارید. از پوشیدن لباس های تنگ خودداری کنید. لباس ها، حوله ها و ملحفه ها را به طور منظم بشویید. از عطرها، پاک کننده های تند و سایر مواد شیمیایی تحریک کننده خودداری کنید. اگر خارش ادامه داشت، باید برای تشخیص با پزشک خود مشورت کنید. بسته به شرایط، ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی شما ممکن است یکی از داروهای OTC زیر را توصیه کند: پمادهای آنتی بیوتیک کرم ضد قارچ (تربینافین) کرم های ضد خارش (کورتون) دارو درمانی بسته به شرایط خاص، پزشک شما ممکن است دارویی برای درمان علت خارش ناحیه تناسلی شما تجویز کند. داروهای تجویزی متداول که برای درمان خارش ناحیه تناسلی استفاده می شود شامل موارد زیر است: پردنیزون (استرویید) آنتی بیوتیک ها (خوراکی یا موضعی) اوراکس (کروتامیتون) : کرم ضد قارچ برای گال Nix Creme Rinse (پرمترین) برای شپش ناحیه تناسلی و گال چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟ اگر خارش ناحیه تناسلی شما شدید یا دردناک است و بثورات آزاردهنده است، با پزشک خود وقت ملاقات بگیرید، به خصوص اگر خارش یا بثورات بیش از چند روز ادامه داشته باشد. تشخیص دقیق مهم است، بنابراین می توانید شرایط مناسب را درمان کرده و خارش را تسکین دهید. نیازی به خجالت کشیدن نیست. ارایه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما وجود دارد تا به شما کمک کند تا برنامه درمانی مناسب را پیدا کنید و راه‌های پیشگیری از این بیماری را در آینده به شما اطلاع دهد. خارش می تواند در شب به دلیل افزایش رطوبت در ناحیه، تغییرات دما، باکتری ها و افزایش آگاهی بدتر شود. شرایط خاصی مانند شپش شرمگاهی وجود دارد که در آن خارش در شب بدتر می شود. خارش ناحیه تناسلی طبیعی است؟ خارش ناحیه تناسلی معمولا بی ضرر است. اگر خارش بیش از چند روز ادامه داشت یا با راش یا علایم دیگر همراه بود، باید با پزشک خود تماس بگیرید. علایم ممکن است مربوط به عفونت یا وضعیت پزشکی جدی تر باشد. خارش در ناحیه تناسلی شایع است و اغلب به راحتی قابل درمان است، اما تعیین علت خارش برای اطمینان از درمان مناسب مهم است. علل شایع خارش ناحیه تناسلی شامل درماتیت تماسی، خارش جوک، گال، عفونت قارچی و فولیکولیت است. ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی می تواند به شما در تعیین علت کمک کند و بهترین راهبردهای درمانی و پیشگیری را به شما معرفی کند. خارش ناحیه تناسلی می تواند آزاردهنده باشد. اگر احساس سوزش در کشاله ران خود دارید، سعی کنید ناحیه را تمیز و خشک نگه دارید، لباس های گشادتر بپوشید، لباس های عرق کرده را بلافاصله پس از ورزش بردارید و تا چند روز از محصولات پاک کننده معطر و سایر محرک های پوستی خودداری کنید و ببینید آیا علایم شما را کاهش می دهد یا خیر. شما بدن خود را بهتر می شناسید. اگر علایمی وجود دارد که ظرف چند روز از بین نمی روند یا بدتر می شوند، در تماس با ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی خود تردید نکنید. آنها برای کمک به درک وضعیت خود و انجام اقدامات لازم برای تسکین در دسترس هستند.

شامل التهاب نایژه ها است که توسط یک آلرژن یا چیزی که شما به آن حساسیت دارید ایجاد می شود. محرک های مجاری تنفسی مانند گرده، گرد و غبار و کپک می توانند علایم این بیماری را تحریک کنند. تقریبا همیشه سیگار کشیدن باعث برونشیت آلرژیک می شود. علایم برونشیت آلرژیک ممکن است برای مدت طولانی ادامه داشته باشد یا عود کند. برونشیت آلرژیک که بیش از سه ماه طول بکشد اغلب برونشیت مزمن نامیده می شود. این یک نوع ( COPD ) است. برونشیت مزمن تقریبا همیشه ناشی از کشیدن سیگار است. علایم برونشیت آلرژیک، عبارتند از: خستگی سرفه همراه خلط تنگی قفسه سینه برونشیت همچنین می تواند منجر به بروز عوارض شود. به عنوان مثال، عفونت ریه، مانند ذات الریه، ممکن است رخ دهد. در شدیدترین موارد، ذات الریه می تواند منجر به عفونت در جریان خون به نام سپتی سمی شود. اغلب خطرناک و جدی برونشیت یک التهاب در پوشش لوله های برونش است. این لوله ها در ریه هوا را از دهان و بینی به داخل ریه ها می برند. تورم راه هوایی را باریک می کند و باعث سرفه می شود و ممکن است تنفس را دشوارتر کند. این تحریک همچنین می تواند منجر به افزایش تولید مخاط شود که راه هوایی را مسدود می کند. برونشیت بسته به علت آن می تواند به عنوان آلرژیک، غیر آلرژیک یا آسم طبقه بندی شود. اگرچه علایم برونشیت بدون توجه به علت مشابه است، اما ممکن است تفاوت هایی نیز وجود داشته باشد، به خصوص در مدت زمانی که فرد اثرات این بیماری را احساس می کند. برونشیت غیر آلرژیک برونشیت غیر آلرژیک به دلیل عفونت ویروسی یا باکتریایی رخ می دهد. به عنوان مثال، برخی افراد پس از سرماخوردگی دچار برونشیت غیر آلرژیک می شوند. اگرچه هر کسی ممکن است به برونشیت غیر آلرژیک مبتلا شود، افراد مسن در معرض خطر بیشتری برای تجربه این بیماری هستند. افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند و کسانی که سیگار می کشند نیز شانس بیشتری برای ابتلا به پس از عفونت راه هوایی فوقانی دارند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید علایم اغلب در عرض چند هفته بهبود می یابند و کمتر از علایم برونشیت آلرژیک عود می کنند. برونشیت غیر آلرژیک گاهی اوقات برونشیت حاد نامیده می شود، زیرا علایم ممکن است به طور ناگهانی شروع شوند و معمولا مختصر هستند. علایم برونشیت غیر آلرژیک ممکن است شامل موارد زیر باشد: لرز تب سرفه همراه با خلط برونشیت آسمی چیست؟ آسم می تواند در افرادی که قبلا آسم را به عنوان یک بیماری زمینه ای دارند، رخ دهد. مانند برونشیت، آسم نیز یک بیماری ریوی است که می تواند باعث مشکلات تنفسی شود. آسم همچنین می‌تواند باعث التهاب برونش‌ها شود، اما همچنین می‌تواند منجر به باریک شدن ماهیچه‌های اطراف راه‌های هوایی شود. هنگامی که برونشیت و آسم با هم اتفاق می افتند و علایم با هم همپوشانی دارند، این بیماری اغلب به عنوان برونشیت آسمی شناخته می شود. التهابی که باعث ایجاد علایم برونشیت آسمی می شود ممکن است در فردی که آسم زمینه ای دارد پس از قرار گرفتن در معرض برخی مواد مانند گرده، آلودگی و دود سیگار رخ دهد. برخی از افراد نیز به دلیل تغییر آب و هوا یا ورزش روتین به برونشیت آسمی مبتلا می شوند. افراد مبتلا به برونشیت آسمی با ترشح لکوترین ها به این محرک های محیطی پاسخ می دهند. اینها مولکولهای التهابی هستند. لوکوترین ها باعث ایجاد یک سری واکنش ها از جمله باریک شدن راه هوایی می شوند. علایم برونشیت آسم ممکن است شامل موارد زیر باشد: تنگی نفس سرفه کردن خس خس سینه تشخیص برونشیت آلرژیک پزشک برونشیت آلرژیک را بر اساس عوامل متعددی تشخیص می دهد. آنها تاریخچه پزشکی فرد مشکوک به برونشیت آلرژیک را مرور می کنند، و همچنین یک معاینه فیزیکی انجام می دهند، معمولا برای تعیین مدت زمان بروز علایم سوال می پرسند. پزشک ممکن است از اشعه ایکس قفسه سینه برای رد برخی از علل دیگر مشکلات تنفسی مانند ذات الریه استفاده کند. آنها همچنین ممکن است برای کمک به تشخیص وجود عفونت درخواست آزمایش خون کنند. ممکن است بیمار آزمایش عملکرد ریوی نیز دریافت کند. این شامل دمیدن فرد در دستگاه خاصی به نام اسپیرومتر است. این دستگاه میزان هوا و سرعت بازدم را اندازه می‌گیرد. این آزمایش به پزشکان کمک می کند تا وجود بیماری های ریوی مانند آسم و برونشیت مزمن را تشخیص دهند. درمان برونشیت آلرژیک درمان برونشیت آلرژیک و آسم اغلب مشابه است و ممکن است شامل موارد زیر باشد: برونکودیلاتورها برونکودیلاتورها داروهایی هستند که عضلات اطراف راه های هوایی را شل می کنند. همانطور که ماهیچه ها شل می شوند، راه های هوایی گشاد یا گشاد می شوند و اغلب تنفس را آسان تر می کنند. افراد برونش گشادکننده ها را از طریق یک استنشاقی با دوز اندازه گیری شده مصرف می کنند. گشادکننده برونش کوتاه اثر و طولانی اثر در دسترس هستند. گشادکننده‌های برونش کوتاه‌اثر به سرعت برای کاهش علایم عمل می‌کنند، اما اثرات آن دوام نمی‌آورند. گشادکننده های برونش طولانی مدت علایم را به سرعت کاهش نمی دهند، اما علایم را برای مدت طولانی تری کنترل می کنند. استروییدها همچنین ممکن است از استروییدها برای درمان برونشیت آلرژیک استفاده شود. استروییدها باعث کاهش التهاب در برونش ها می شوند. این عمل سرفه را کاهش می دهد و ممکن است به جریان هوا در ریه ها کمک کند. اگرچه استروییدها می توانند یک داروی داخل وریدی یا خوراکی باشند، پزشک اغلب آنها را از طریق دستگاه تنفسی در موارد برونشیت تجویز می کند. این اجازه می دهد تا داروها را سریعتر و موثرتر به منطقه ای که نیاز به درمان دارد، انتقال پیدا کند. موکولیتیک ها داروی موکولیتیک دارویی است که مخاط را نازک‌تر و کمتر چسبنده می‌کند. این امر باعث می شود که خلط از ریه ها با سرفه راحت تر دفع شود. افراد می توانند موکولیتیک ها را به صورت خوراکی یا از طریق نبولایزر مصرف کنند. نبولایزر وسیله ای است که داروی مایع را به آیروسل تبدیل می کند. سپس فرد می تواند این آیروسل را استنشاق کند. اکسیژن درمانی در برخی موارد، بیماری می تواند با کارایی جریان اکسیژن به داخل و خارج از ریه ها تداخل ایجاد کند. افراد مبتلا به برونشیت آلرژیک شدید ممکن است سطح اکسیژن خون را کاهش دهند. اگر سطح اکسیژن پایین باشد، پزشک ممکن است را تجویز کند. حتی می تواند به بازگرداندن سطح اکسیژن به حالت عادی کمک کند. توانبخشی ریه افراد مبتلا به برونشیت آلرژیک مزمن ممکن است از توانبخشی ریوی بهره مند شوند. توانبخشی ریوی شامل ورزش تحت نظارت، همراه با آموزش نحوه تنفس بهتر و مدیریت برونشیت آلرژیک است. برونشیت حاد غیر آلرژیک اغلب نیازی به درمان ندارد. پزشکان برونشیت آسمی را به روشی مشابه برونشیت آلرژیک درمان می کنند و در صورت نیاز با برونشیت ها، استروییدها و اکسیژن استفاده می کنند. با این حال، برونشیت حاد غیر آلرژیک نیز ممکن است با آنتی بیوتیک ها در صورت ایجاد عفونت باکتریایی درمان شود، اگرچه این غیر معمول است. در برخی موارد، پزشک ممکن است اصلاح کننده های لکوترین را برای درمان برونشیت آسمی نیز تجویز کند. اینها با تداخل با واکنش های شیمیایی که باعث علایم برونشیت آسمی می شوند، کار می کنند. درمان های خانگی برونشیت آلرژیک یک مرطوب کننده می تواند هوا را مرطوب کرده و مخاط را شل کند. بسیاری از درمان های برونشیت آلرژیک نیاز به نسخه دارند. با این حال، اقداماتی نیز وجود دارد که فرد می تواند در خانه برای کاهش اثرات برونشیت انجام دهد. اگرچه درمان‌های خانگی علت اصلی برونشیت آلرژیک را درمان نمی‌کنند، اما ممکن است در تسکین علایم شما موثر باشند. برخی از آنها عبارتند از: نوشیدن آب کافی ممکن است به رقیق نگه داشتن مخاط کمک کند. قطره سرفه ممکن است گلو را مرطوب نگه دارد و باعث تسکین سرفه شود. سرفه های ناشی از برونشیت آلرژیک می تواند منجر به گلودرد شود. غرغره کردن با آب نمک ممکن است ناراحتی را کاهش دهد. یک دستگاه مرطوب کننده هوا را مرطوب می کند. این می تواند مخاط را شل کند و دفع آن را آسان تر کند. همچنین ممکن است خس خس سینه را کاهش دهد. افراد مبتلا به آسم باید قبل از استفاده از مرطوب کننده با پزشک خود مشورت کنند. پیشگیری از برونشیت آلرژیک روش های پیشگیری از برونشیت آلرژیک معمولا شامل پرهیز از عوامل محرک مانند بخارات شیمیایی، گرد و غبار و آلودگی هوا است. پیشگیری از برونشیت آسمی شامل اجتناب از محرک‌ها و مدیریت آسم زمینه‌ای بر اساس برنامه‌ای است که با پزشک شما تهیه شده است. دود سیگار یکی از علل اصلی برونشیت آلرژیک است، بنابراین ترک سیگار یکی از بهترین راه‌ها برای پیشگیری از این بیماری است. اگر مواد آلرژی زا در فضای باز، از جمله گرده یا کپک، تمایل به ایجاد برونشیت آلرژیک دارند، هنگام انجام کارهای حیاط از ماسک استفاده کنید. این ممکن است از علایم نیز جلوگیری کند. سخن آخر برونشیت می تواند حاد باشد، به این معنی که ناشی از یک ویروس یا باکتری است، یا می تواند ناشی از آلرژی باشد. اما برونشیت حاد معمولا پس از چند روز یا چند هفته از بین می رود. برونشیت آلرژیک مزمن است و ممکن است در اثر قرار گرفتن در معرض محرک های آلرژیک مانند دود تنباکو، آلودگی یا گرد و غبار ایجاد شود. همچنین ممکن است آن را به نام برونشیت مزمن بشنوید. برونشیت مزمن بخشی از بیماری انسدادی مزمن ریه ( COPD ) همراه با آمفیزم است. برونشیت مزمن می تواند ماه ها یا بیشتر طول بکشد.

ممکن است علل مختلفی در مقایسه با گلودرد معمولی داشته باشد. ما در این مقاله سعی کرده ایم علل شایع درد در یک طرف گلو را مورد بررسی قرار دهیم. یکی از علل شایع مراجعه افراد به پزشک است. بیشتر اوقات، گلودرد نشانه ای از آلرژی، سرماخوردگی یا آنفولانزا است. با وجود این که گلودرد می تواند دردناک باشد، اما معمولا شرایط جدی نیست. با این حال، هنگامی که گلو فقط در یک طرف دچار درد شده باشد، ممکن است نشانه بیماری یا وضعیت دیگری باشد. در این مقاله به علت احتمالی بروز گلودرد در یک طرف گلو، نگاهی می اندازیم. همچنین درباره زمان مراجعه یا تماس با پزشک صحبت می کنیم. التهاب غدد لنفاوی و گلودرد یک طرفه غدد لنفاوی، به بدن شما کمک می کنند تا با عفونت ها مقابله کند. وقتی آن ها متورم می شوند، معمولا به این معنی است که مشکلی مانند عفونت ویروسی یا باکتریایی، در بدن تان وجود دارد. ممکن است متوجه تورم غدد لنفاوی در گردن، زیر چانه، زیر بغل یا کشاله ران خود شوید. غدد لنفاوی زیادی در نواحی سر و گردن شما وجود دارد. هنگامی که آن ها متورم می شوند، زمانی که به آن ها فشار می آورید، ممکن است احساس نامطلوبی به شما دست دهد. غدد لنفاوی معمولا در ناحیه نزدیک به عفونت، متورم می شوند. برای مثال، اگر به گلودرد استرپتوکوکی مبتلا شده اید، غدد لنفاوی گردن شما ممکن است متورم شوند. گاهی اوقات فقط یک غده لنفاوی متورم و باعث ایجاد گلودرد یک طرفه می شود. در موارد نادر، ممکن است نشانه یک مشکل شدیدتر، مانند سرطان یا HIV باشد. به طور کلی، باید به این نکته توجه داشته باشید که برخی از بیماری ها و اختلالات، تنها در یک طرف گلو، درد ایجاد می کنند. غدد لنفاوی بدن، به عنوان فیلتر عمل می کنند و به شناسایی و به دام انداختن میکروب هایی مانند ویروس ها و باکتری ها، کمک می کنند تا بتوانند از بروز آلودگی، پیشگیری کنند. با انجام این کار، غدد لنفاوی ممکن است متورم و دردناک شوند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید غدد لنفاوی نزدیک به گلو و در دو طرف گردن قرار دارند. این گره ها در صورت متورم شدن یا ملتهب شدن می توانند باعث ایجاد احساس درد شوند. بسیاری از بیماری ها و عفونت ها منجر به تورم غدد لنفاوی می شوند. گاهی اوقات فقط یک گره در این ناحیه دچار مشکل می‌شود که می تواند باعث بروز درد در یک طرف گلو شود. برخی از شرایطی که ممکن است منجر به تورم غدد لنفاوی شوند، عبارت اند از: سرطان اچ آی وی عفونت گوش عفونت یا آبسه دندان گلودرد استرپتوکوکی بروز عفونت در پوست سرماخوردگی یا آنفولانزا، که گاهی اوقات "مونو" نامیده می شود. اگر درباره این موارد، سوالی دارید، با یک‌پزشک تماس بگیرید. ترشح پشت بینی‌و حلق و گلودرد یک طرفه بسیاری از بیماری های ویروسی شایع، مانند سرماخوردگی یا بیماری آنفولانزا، می توانند باعث بروز گلودرد در افراد مختلف شوند. در این موارد، ممکن است که فرد، فقط در یک طرف گلو، احساس درد داشته باشد. در شرایطی که بینی دچار گرفتگی می شود، مخاط و مایعات از پشت گلو خارج می شوند. این حالت، به عنوان ترشح پشت بینی و حلق شناخته می شود. ترشح مداوم می تواند گلو را تحریک کند و منجر به بروز احساس درد یا خراش شود. ممکن است قسمت خاصی از گلو در اثر ترشح، بیشتر تحریک شود. ممکن است احساس کنید که یک طرف گلوی تان متورم و ملتهب است. آنتی بیوتیک ها نمی توانند بیماری های ویروسی را درمان یا تضعیف کنند. اگر سرماخوردگی، آنفولانزا، یا بیماری ویروسی دیگری باعث بروز گلودرد شود، روش درمانی موثر آن احتمالا شامل استراحت و مصرف مایعات خواهد بود. ورم لوزه و گلودرد یک طرفه اصطلاح ورم لوزه، التهاب یک یا چند لوزه را توصیف می کند. لوزه ها در پشت گلو قرار دارند و یک عامل بیماری زا مانند ویروس یا باکتری، معمولا باعث بروز عفونت و التهاب در آن ها می شود. بروز عفونت فقط در یک لوزه، می تواند باعث ایجاد احساس درد فقط در یک طرف گلو شود. همچنین ممکن است باعث بروز تب، مشکل در بلع و تنفس پر سر و صدا شود. موارد التهاب لوزه ای که در اثر عوامل باکتریایی ایجاد می شوند، معمولا به کمک روش های درمانی آنتی بیوتیکی، برطرف می شود. بنابراین، برای دریافت بهترین روش درمانی ممکن، در آغاز بروز علایم، باید با یک پزشک درباره مشکل خود مشورت کنید‌. آبسه دور لوزه و گلودرد یک طرفه آبسه دور لوزه، به مراقبت فوری پزشکی نیاز دارد و یک توده محتوی مایعات و پر از چرک در داخل بافت است. بروز آبسه، معمولا ناشی از ابتلا فرد به عفونت باکتریایی است. آبسه دور لوزه ای، در بافت های نزدیک به لوزه ها شکل می گیرد. معمولا زمانی که التهاب لوزه شدید می شود یا درمان نمی شود، این حالت اتفاق می افتد. آبسه دور لوزه، ممکن است باعث احساس درد شدید در یک طرف گلو شود. همچنین، این وضعیت ممکن است باعث بروز تب، تورم غدد لنفاوی و مشکل در بلع شود. فرد مبتلا به آبسه دور لوزه به مراقبت های پزشکی فوری نیاز دارد. در موارد شدید، این اختلال می تواند در روند طبیعی تنفس، اختلال ایجاد کند. برای رفع این مشکل، ممکن است نیاز به تخلیه آبسه توسط پزشک داشته باشید. آنتی بیوتیک ها نیز برای درمان عفونت زمینه ای استفاده می شوند. آسیب به گلو و گلودرد یک‌طرفه بسیاری از عوامل می توانند به پشت دهان یا گلو آسیب بزنند. از جمله این موارد، عبارت اند از: سوختگی ناشی از بلع غذا یا مایعات داغ مواد غذایی با لبه های تیز، مانند چیپس یا کراکر لوله گذاری داخل تراشه، که قرار دادن لوله ای در پایین گلو برای کمک به تنفس است. اگر یک طرف گلو به علت خراشیدن یا سوختن، دچار زخم شود، غرغره کردن با آب نمک گرم ممکن است به تسکین علایم فرد کمک کند. GERD و گلودرد یک‌طرفه بیماری ریفلاکس معده به مری ( GERD ) وضعیتی است که باعث می شود محتویات معده، از جمله اسید معده، به لوله مری و گلو برگردد. این اختلال ممکن است در شب و هنگام دراز کشیدن، شدیدتر شود. اگر زمانی که فرد به پهلو خوابیده است، اسید معده افزایش یابد، ممکن است منجر به بروز درد در یک طرف گلو شود. سایر علایم GERD ، عبارت اند از: سرفه خشک سوزش در دهان درد یا سوزش در وسط قفسه سینه احساس وجود یک توده یا جسم در گلو در صورتی که اختلال GERD برای مدت طولانی درمان نشود، می تواند به لوله مری و گلو فرد آسیب برساند. این بیماری با مصرف داروهای مناسب و تغییر سبک زندگی، قابل درمان است. بیماری دست، پا و دهان و گلودرد یک طرفه همانطور که از نام این اختلال پیداست، این بیماری ویروسی معمولا باعث ایجاد زخم در دست ها، پاها و دهان می شود. زخم ها می توانند در پشت دهان، یعنی نزدیک دو طرف گلو ایجاد شوند و ممکن است یک طرف آن بیشتر از طرف دیگر تحت ت ثیر قرار گیرد. معمولا در کودکان رخ می دهد. با وجود این که کودکان زیر سال بیشتر به این اختلال مبتلا می شوند، اما این بیماری می تواند به کودکان بزرگتر از سال و بزرگسالان نیز سرایت کند. روش درمانی توصیه شده برای رفع این اختلال، معمولا شامل استراحت، مصرف مایعات و استفاده از داروهای بدون نسخه برای تسکین درد است. با این حال، این بیماری می تواند باعث کم آبی بدن، به خصوص در کودکان و خردسالان، شود. اگر فردی قادر به نوشیدن مایعات نیست، باید به پزشک مراجعه کند. ضایعات تارهای صوتی و گلودرد یک طرفه درمان صوتی و استراحت دادن به صدا، ممکن است به درمان ضایعات تارهای صوتی کمک کند. استفاده بیش از حد یا استفاده نادرست از صدا، می تواند منجر به بروز ضایعات یا زخم در تارهای صوتی شود. ممکن است یک ضایعه در یک طرف اندام ایجاد شود. این حالت، می‌تواند باعث احساس درد در یک ناحیه از گلو شود. فردی که به ضایعات تارهای صوتی مبتلا شده است، معمولا متوجه تغییر صدای خود، مانند گرفتگی صدا، می شود. این نوع ضایعات، معمولا قابل درمان هستند. استراحت صدا و درمان صوتی، به طور مع l ول برای اصلاح ضایعات تارهای صوتی استفاده می شود. در برخی موارد، ضایعات نیاز به جراحی دارند. تومورها و گلودرد یک طرفه با وجود این که ابتلا به تومورها، یکی از نادر ترین علل بروز گلودرد هستند، اما این ضایعات می توانند گلو و نواحی اطراف آن را تحت تاثیر قرار دهند. تومورها ممکن است خوش خیم یا سرطانی باشند. تومور می تواند باعث احساس درد در یک طرف گلو شود. تومور ممکن است در پشت گلو یا زبان یا در حنجره قرار داشته باشد. معمولا، تومور منجر به بروز علایمی می شود که در اثر ابتلا به عفونت ها و بیماری های شایع، بروز پیدا نمی کنند. علایم احتمالی این ضایعات، عبارت اند از: سرفه مداوم صدای خشن تنفس پر سر و صدا احساس یک توده در گردن کاهش وزن غیر قابل توضیح وجود خون در بزاق یا بلغم خونی چه زمانی با پزشک تماس بگیریم؟ در اغلب موارد، گلودرد با مراقبت های خانگی، برطرف می شود. اگر در یک طرف گلوی خود احساس درد دارید، علت آن معمولا یک عفونت ویروسی جزیی مانند سرماخوردگی خواهد بود. با این حال، اگر علایم زیر نیز ظاهر شدند، مهم است که سریعا با یک پزشک مشورت کنید: تب راش گوش درد مشکل در بلع تورم غدد لنفاوی سرفه های خونی وجود خون در دهان بدن درد یا درد مفاصل وجود چرک در پشت گلو احساس یک توده در گردن بروز گلودرد به صورت نوسانی مشکل در تنفس یا احساس بسته شدن گلو ناتوانی در خوردن یا نوشیدن به علت گلودرد گرفتگی صدا که بیش از هفته طول می کشد. گلودرد شدیدی که بیش از روز طول می کشد. در صورت وجود هر یک از این علایم، برای پیشگیری از بروز اتفاقات نامطلوب، سریعا با یک پزشک‌تماس بگیرید و با او درباره وضعیت سلامتی تان مشورت کنید. علاوه براین، اگر‌فکر می کنید که در وضعیت اورژانسی هستید، سریعا به یک کلینیک پزشکی مراجعه کنید. سخن آخر شدت گلودرد می تواند از تحریک کننده تا آزاردهنده، متغیر باشد. احتمالا قبلا بارها گلودرد را تجربه کرده اید. بنابراین می دانید که گلودرد، چگونه احساسی است. گاهی اوقات، گلودرد می تواند فقط در یک طرف گلو احساس شود. علل مختلفی می توانند باعث بروز این شرایط شوند. برای تشخیص دقیق علت بروی گلودرد یک‌طرفه، با یک پزشک تماس بگیرید و با او مشورت کنید. پس می توان گفت که حتی اگر در لوزه خود دچار مشکل نیستید، ممکن است باز هم گلودرد یک طرفه را تجربه کنید. این موارد عبارت اند از وجود ترشح پشت بینی و حلق، زخم های شانکر، عفونت دندان و سایر شرایط مرتبط با ایجاد درد در گلو. ممکن است فقط به گلودرد مبتلا شده باشید یا علایم دیگری مانند گوش درد را نیز تجربه کنید. در صورتی که درباره علل ایجاد کننده گلودرد، روش های درمان و پیشگیری از بروز این اختلال، سوالات بیشتری دارید، با یک تماس بگیرید و با متخصصین مربوطه، درباره نگرانی های تان، مشورت کنید‌.

می تواند به بیماری های مقاربتی ربط داشته باشد که در این شرایط ممکن است نگران کننده باشد. اما ترشحات آلت تناسلی در مردان علل دیگری هم دارد. به غیر از بیماری های مقاربتی، چندین دلیل دیگر نیز وجود دارد که ممکن است منجر به بروز ترشحات شود. با این حال، اگر در معرض خطر ابتلا به هستید، همیشه ایده خوبی است که آزمایش دهید. اگر این احتمال وجود دارد که ترشح آلت تناسلی به دلیل یک STD باشد، باید به دنبال درمان باشید. اکثر بیماری های مقاربتی بسیار قابل درمان هستند و درمان فوری و تشخیص به موقع از بروز عوارض شدید جلوگیری می کند. ترشحات مردانه که علت غیر STD دارند ممکن است نوعی ترشح طبیعی تلقی شوند یا می تواند نشانه عفونتی باشد که نیاز به درمان دارد. در این مقاله به شایع ترین علل ترشحات آلت تناسلی در مردان می پردازیم و توضیح می دهیم که چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم. ترشحات مردان قبل از انزال ترشحات آلت تناسلی در مردان ممکن است در هنگام برانگیختگی، پیش انزال ایجاد کند. پیش انزال مایعی است که در هنگام برانگیختگی از آلت تناسلی خارج می شود. همچنین از آن به عنوان "پرکوم" یاد می کنند. غدد کاوپر باعث ایجاد مایع پیش انزال می شود که مانند مایع منی و ادرار از آلت تناسلی خارج می شود. در بیشتر موارد، فقط چند قطره از قبل از انزال وجود دارد، بنابراین برخی از افراد ممکن است اصلا متوجه آن نشوند. بررسی ها نشان می دهد که برخی از مردان در مایع پیش انزال خودشان اسپرم دارند، در حالی که برخی دیگر فاقد اسپرم هستند. در بیشتر موارد حجم اسپرم کم است. هنوز این احتمال وجود دارد که ورود قبل از انزال به واژن منجر به بارداری شود، بنابراین مردانی که تمایلی به باردار شدن همسرشان ندارند، باید حتی قبل از رابطه جنسی از استفاده کنند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید عفونت ادراری عفونت دستگاه ادراری ( UTI ) زمانی رخ می دهد که باکتری های مضر بخشی از دستگاه ادراری را آلوده کنند. دستگاه ادراری شامل موارد زیر است: مثانه پروستات کلیه ها مجرای ادرار حالب ها در مردان کمتر از سال نادر است و با افزایش سن خطر بروز آن افزایش می یابد. مردان مبتلا به UTI ممکن است در هنگام ادرار کردن درد زیادی داشته باشند یا نتوانند مثانه خود را به طور کامل تخلیه کنند. برخی ممکن است بی اختیاری یا میل مکرر به ادرار کردن را تجربه کنند. حتی احتمال دارد ترشحاتی سفید یا کف آلود از آلت تناسلی را تجربه کنند و در برخی موارد ممکن است خون در ادرار نیز وجود داشته باشد. UTI یک عفونت باکتریایی است. بیشتر اوقات، آنتی بیوتیک برای درمان عفونت ضروری است. پزشک باید نوع مناسب آنتی بیوتیک را برای از بین بردن باکتری ها تجویز کند، بنابراین افراد باید از خود درمانی یا استفاده از آنتی بیوتیک های قدیمی خودداری کنند. بالانیت بالانیت التهاب سر آلت تناسلی است. این عفونت رایج بر روی - % از مردان رخ می دهد. هر چیزی که پوست ختنه‌گاه یا سر آلت تناسلی را تحریک کند، از جمله صابون‌های تند و سایر مواد شیمیایی، می‌تواند باعث بالانیت شود. دو بیماری دیگر شبیه بالانیت وجود دارند. یکی پوستیت که التهاب پوست ختنه گاه است و دیگری که التهاب پوست ختنه گاه و سر آلت تناسلی است. بالانیت ممکن است باعث تورم یا خارش در سر آلت تناسلی شود. فرد همچنین احتمال دارد متوجه ترشحات زیر پوست ختنه گاه یا روی سر آلت شود. عفونت های قارچی شایع ترین علت بالانیت هستند. دیابت یک عامل خطر برای عفونت های قارچی است، بنابراین بالانیت ممکن است در میان افرادی که با این بیماری دست و پنجه نرم می کنند شایع تر باشد. نوع درمان به علت عفونت بستگی دارد. به عنوان مثال، اگر عفونت قارچی علت بالانیت باشد، پزشک ممکن است یک داروی ضد قارچ تجویز کند. گاهی اوقات، ترشحات آلت تناسلی می تواند در نتیجه مسایل بهداشتی یا مراقبت از خود، مانند استفاده از کاتتر آلوده یا عدم دریافت کمک مناسب برای حمام کردن در خانه سالمندان رخ دهد. در این موارد، تغییر شیوه زندگی ممکن است خطر بروز و یا بازگشت بیماری را کاهش دهد. پروستاتیت پروستات، غده ای گردویی شکل است که مجرای ادرار را احاطه کرده و در جلوی راست روده قرار دارد. پروستات مایع پروستات می سازد که به روان شدن مایع منی کمک می کند. مردان مبتلا به ممکن است موارد زیر را تجربه کنند: درد پروستات مشکل در ادرار کردن ترشح از آلت تناسلی پروستاتیت زمانی اتفاق می‌افتد که پروستات ملتهب و تحریک می‌شود، که گاهی به دلیل عفونت باکتریایی است. حتی پروستاتیت می تواند حاد یا مزمن باشد. پروستاتیت مزمن می تواند به دلیل مشکل در سیستم ایمنی یا به دنبال آسیب به پروستات یا اعصاب اطراف ایجاد شود. درمان مناسب بستگی به حاد یا مزمن بودن پروستاتیت دارد. آنتی بیوتیک ها معمولا می توانند پروستاتیت حاد را درمان کنند، در حالی که پروستاتیت مزمن برای درمان چالش برانگیزتر است. ترکیبی از داروها و همچنین داروهای خانگی مانند حمام سیتز ممکن است کمک کننده باشد. گاهی اوقات، جراحی برای اصلاح یک مشکل زمینه ای در پروستات یا دستگاه تناسلی ضروری است. اسمگما ترکیبی از سلول های مرده پوست، آب و سبوم چربی پوست است. معمولا سفید یا زرد است. اسمگما سر آلت تناسلی را روان می کند و به جلوگیری از درد ناشی از اصطکاک، به ویژه در هنگام فعالیت جنسی کمک می کند. اسمگما همچنین حاوی باکتری است. معمولا این باکتری‌ها سالم و مفید هستند، اما باکتری‌های مضر گاهی اوقات خارج از کنترل در اسمگما رشد می‌کنند. رشد بیش از حد باکتری های ناسالم می تواند باعث بوی بد شود و ممکن است در برخی عفونت ها از جمله عفونت های ادراری نقش داشته باشد. مردانی که ختنه نشده اند اسمگما بیشتری دارند زیرا پوست ختنه گاه آن را زیر سر آلت تناسلی به دام می اندازد. اگرچه اسمگما کثیف یا مضر نیست، بسیاری از مردم ترجیح می دهند آن را به صورت دوره ای شستشو دهند. بیماری های مقاربتی در بسیاری از افراد، بیماری های مقاربتی هیچ علامتی بروز نمی دهند. با این حال، اگر ترشحات غیرعادی را تجربه می کنید، مهم است که برای بیماری های مقاربتی مورد آزمایش قرار بگیرید، که علایم ممکن است شامل موارد زیر باشد: مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری خاطرنشان می کند که کلامیدیا، که توسط باکتری ایجاد می شود، یکی از بیماری های شایع مقاربتی در مردان است. این در حالی است که تنها درصد از مردان (و حتی کمتر از زنان) با موارد مستند دارای علایم هستند. هنگامی که علایم در مردان وجود دارد، می تواند شامل موارد زیر باشد: درد یا تورم در بیضه ها ترشحات آبکی یا موکوس مانند از نوک آلت تناسلی یکی دیگر از STD شایع و اغلب منتقل شده که ممکن است هیچ علامتی نداشته باشد سوزاک است. مردان مبتلا به سوزاک ممکن است موارد زیر را تجربه کنند: بیضه های متورم درد هنگام ادرار کردن مایع مایل به سفید، زرد یا حتی سبز از نوک آلت تناسلی خارج می شود. ترشح غیرمعمول از آلت تناسلی می تواند علای یکی از موارد فوق باشد. اگر نگران سلامت جنسی خود هستید، آزمایش STI محل خوبی برای شروع است. به این ترتیب می توانید اطمینان حاصل کنید که از سلامت خود محافظت می کنید و مشکل درست را به طور موثر درمان می کنید. اگر مشکوک به اورتریت هستید، آزمایش کلامیدیا، سوزاک و مایکوپلاسما مهم است، زیرا اورتریت با باکتری هایی که باعث این بیماری های مقاربتی می شوند مرتبط است. ویروس‌هایی که باعث تبخال و HPV /زگیل تناسلی می‌شوند نیز می‌توانند منجر به ایجاد اورتریت شوند، بنابراین انجام آزمایش برای آنها نیز توصیه می‌شود. چه زمانی باید از پزشکت مشاوره بگیرم؟ اگر فرد هنگام ادرار کردن، رابطه جنسی یا حمام کردن درد دارد، باید با متخصص پزشکی در زمینه سلامت مردان مشورت کند. تمام ترشحات مردانه نشان دهنده مشکل جدی نیستند. گاهی اوقات به دلیل تولید موقت اسمگما یا پیش انزال بیشتر ظاهر می شود. در موارد دیگر، یک فرد ممکن است به سادگی متوجه ترشحات زیاد شود، شاید به این دلیل که توجه بیشتری به آلت تناسلی خود می کند. توصیه می شود در صورت مشاهده موارد زیر در مورد ترشحات آلت تناسلی با مشورت کنید: ترشحاتی که از قبل از انزال یا هنگام انزال نباشد. درد هنگام ادرار کردن، رابطه جنسی یا حمام کردن تورم روی آلت تناسلی یا اطراف آن بوی بدی ناشی از آلت تناسلی تب یا سایر علایم عفونت، مانند احساس تهوع حتی اگر این علایم هم ندارید، صحبت با پزشک در مورد ترشحات طبیعی می تواند خیال شما را راحت باشد. پزشک می تواند به تشخیص اینکه وضعیت شما تا چه حدی جدی است کمک کند. سخن آخر ترشحات آلت تناسلی در مردان طبیعی، سالم است و حتی می تواند رابطه جنسی را راحت‌تر کند. اغلب، اگر علایم دیگری در کنار ترشحات ظاهر نشود، معمولا دلیلی برای نگرانی وجود ندارد. عفونت ها، التهاب ها و سایر مشکلات به خوبی به درمان پاسخ می دهند، بنابراین نیازی به نگرانی و خجالت نیست. یک ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی اغلب می تواند ترشحات غیر طبیعی را نسبتا سریع درمان کند. ترشحات آلت تناسلی ممکن است آبکی (شفاف) یا کدر (حاوی چرک) باشد. ترشحات حتی می توانند خونی نیز باشد. عفونت دستگاه ادراری ( UTI ) یا عفونت های مقاربتی از علل شایع ترشح آلت تناسلی هستند. ترشحات آلت تناسلی اغلب با درد یا سوزش در هنگام ادرار و نیاز به تکرر ادرار همراه است. خارش نیز می تواند همراه با ترشح آلت تناسلی باشد. عفونت های کلامیدیا، و تریکوموناس عفونت های شایعی هستند که ممکن است باعث ترشح آلت تناسلی شوند. تبخال تناسلی به ندرت باعث ترشح آلت تناسلی می شود.

به افراد مبتلا به کم خونی کمک می کند تا بتوانند با افزایش این گلبول ها تا حدودی علایم خود را تسکین دهند و از پیشرفت وضعیت خود پیشگیری کنند. گلبول های قرمز خون شما در داخل رگ های خونی شما گردش می کنند تا اکسیژن را به تمام بافت ها و اندام های بدن شما برسانند و دی اکسید کربن را از سلول های شما به ریه ها منتقل کنند. اکسیژن برای انرژی و بقای هر سلول بدن شما حیاتی است. اگر تعداد گلبول‌های قرمز خون شما کم است، یا اگر گلبول‌های قرمز خون شما آن‌طور که باید کار نمی‌کنند، می‌تواند باعث کاهش انرژی شود و ممکن است به بدن شما آسیب برساند. ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی شما اصلاح شیوه زندگی و احتمالا مداخله پزشکی را در صورت داشتن تعداد گلبول های قرمز پایین توصیه می کند. در این مقاله از پزشکت علایم و علل کاهش گلبول‌های قرمز خون ( RBCs ) ، تغذیه و شیوه‌های زندگی برای حمایت از سلول‌های خونی سالم و زمان مراجعه به پزشک را بررسی می کنیم. پس اگر شما هم یکی از افرادی هستید که از رنج می برید، برای یادگیری راهکارهای افزایش گلبول قرمز خون، ادامه مقاله را تا انتها بخوانید. گاهی اوقات کمبودهای تغذیه ای دلیل کم خونی است. در این صورت، ممکن است بتوانید با مصرف کافی از کمبود مواد مغذی، تعداد گلبول های قرمز خون طبیعی را بازیابی کنید. به بدن شما در ساخت گلبول های قرمز کمک می کند. منابع غذایی شامل سبزیجات سبز برگ (مانند کلم پیچ و اسفناج) ، لوبیا، بادام زمینی، جگر و غذاهای دریایی است. آهن جزء مهمی از هموگلوبین است. برخی از منابع غذایی عبارتند از گوشت قرمز، غذاهای دریایی، سبزیجات سبز برگ و لوبیا. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید ویتامین B در تولید گلبول های قرمز نقش دارد. برخی از منابع غذایی حاوی این ویتامین شامل گوشت گاو، ماهی مرغ، لبو و تخم مرغ است. مس به بدن در ساخت هموگلوبین کمک می کند. منابع غذایی حاوی مس فراوان شامل سبزیجات سبز برگ، آجیل، قارچ است. گوشت اندام و صدف است. به تولید گلبول های قرمز کمک می کند. برخی از منابع غذایی هویج، سیب زمینی، ماهی، جگر و سبزیجات سبز رنگ هستند. ویتامین C به متابولیسم آهن کمک می کند، که برای تولید هموگلوبین مهم است. برخی از منابع غذایی عبارتند از گوجه فرنگی، مرکبات، توت فرنگی، بروکلی و سبزیجات سبز برگ. ویتامین E به محافظت از گلبول های قرمز خون کمک می کند. برخی از منابع غذایی عبارتند از: بادام، آجیل کاج، آووکادو و فلفل دلمه ای. همچنین چند استراتژی سبک زندگی غیر رژیمی وجود دارد که می توانید از آنها برای افزایش تعداد گلبول های قرمز در صورت کم بودن استفاده کنید. این استراتژی‌ها تنها در صورتی موثر خواهند بود که مواد مغذی مورد نیاز بدن خود را برای ساخت گلبول‌های قرمز سالم کافی دریافت کنید. به طور کلی، ورزش باعث تحریک (تولید گلبول های قرمز) بدن شما معمولا پس از سه تا چهار ماه گلبول‌های قرمز را تجزیه می کند و دایما گلبول‌های جدید جایگزین آنها می‌سازد. ورزش همچنین ممکن است باعث شکسته شدن گلبول‌های قرمز قدیمی‌تر شما شود تا بتوان آنها را سریع‌تر بازیافت کرد، اما گلبول‌های قرمز جدید بهتر از گلبول‌های قدیمی‌تر می‌توانند اکسیژن را حمل کنند، بنابراین این فرآیند طبیعی به طور کلی سلامت شما را بهبود می‌بخشد. کاهش مصرف الکل نوشیدن الکل از طریق مکانیسم های مختلف به کم خونی کمک می کند. الکل در جذب یا مواد مغذی بدن شما اختلال ایجاد می کند و همچنین بر روند تولید گلبول های قرمز ت ثیر می گذارد. علاوه بر این، مقادیر زیاد و استفاده طولانی مدت از الکل می تواند به کبد و کلیه ها آسیب برساند و نقش آنها در تولید گلبول های قرمز خون را مختل کند. کم خونی وضعیتی است که در آن گلبول های قرمز خون کم، خیلی کوچک، خیلی بزرگ هستند. علایم و اثرات کم خونی بسته به علت آن می تواند به سرعت یا آهسته بروز پیدا کنند. حتی علایم کم خونی بسته به میزان کم خونی و سلامت کلی شما می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد. علایم رایج کم خونی، عبارتند از: سردرد کمبود انرژی خواب آلودگی رنگ پریدگی تحریک پذیری مشکل در تمرکز فشار خون پایین تاکی کاردی (ضربان قلب سریع) کم خونی شدید می تواند باعث غش، تنگی نفس، نارسایی قلبی، آسیب اندام یا نارسایی اندام شود. علل مختلفی برای کم خونی وجود دارد. به طور کلی، این وضعیت به دلیل کاهش تولید گلبول های قرمز یا آسیب یا از دست دادن گلبول های قرمز ایجاد می شود. علل شایع عبارتند از: کمبود آهن بیماری کلیوی سوء تغذیه شدید کمبود ویتامین B خونریزی حاد، مانند تروما از دست دادن خون در اثر جراحی سرطان، به ویژه سرطان مغز استخوان خونریزی مزمن، مانند خونریزی گوارشی (معده و روده) مشکلات گوارشی که بر جذب مواد مغذی ت ثیر می گذارد. همولیز (تجزیه گلبول های قرمز) مانند مالاریا (عفونت انگلی خون) شیمی درمانی (دارویی که برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می شود) اختلالات مغز استخوان، مانند (بدن شما تولید گلبول های قرمز کافی را متوقف می کند) کم خونی را می توان بر اساس شمارش گلبول های قرمز، هموگلوبین، هماتوکریت و شاخص های گلبول قرمز که بخشی از شمارش کامل خون ( CBC ) هستند، تشخیص داد: شمارش گلبول های قرمز تعداد گلبول های قرمز خون است. پروتیینی در گلبول های قرمز است که اکسیژن را حمل می کند. درصد خونی است که از گلبول های قرمز تشکیل شده است. شاخص های گلبول قرمز ویژگی های گلبول های قرمز را اندازه گیری می کند. آنها عبارتند از میانگین غلظت هموگلوبین گلبولی ( MCHC ) ، میانگین حجم بدنی ( MCV ) ، میانگین هموگلوبین گلبولی ( MCH ) و عرض توزیع گلبول قرمز ( RDW ) در صورت مشاهده علایم کم خونی باید به پزشک مراجعه کنید. گاهی اوقات کم خونی ناشی از مشکلات پزشکی است که در صورت پیشرفت بدون درمان (مانند بیماری کلیوی یا سرطان) می تواند جدی تر و کمتر قابل درمان شود. اغلب، کم خونی به مسایلی مانند رژیم غذایی یا مشکلات گوارشی (مانند) مربوط می شود که از جذب مناسب مواد مغذی جلوگیری می کند. شما می توانید درمان کم خونی خود را دریافت کنید و همچنین می توانید درمان موثری برای مشکل زمینه ای دریافت کنید. از آنجایی که علایم کم خونی غیراختصاصی هستند، ممکن است پزشک شما مشکل سلامتی دیگری را به عنوان علت علایم شما تشخیص دهد. داروهای مورد استفاده برای درمان گلبول های قرمز پایین به علت آن بستگی دارد. گاهی اوقات افرادی که آهن، ویتامین B یا سایر مواد مغذی کم دارند، نیاز به مصرف مکمل دارند، به خصوص اگر کمبود تغذیه ای ناشی از مشکل جذب باشد. اغلب، اختلال زمینه ای باید درمان شود. به عنوان مثال، اگر سرطان علت آن باشد، نیاز به درمان مناسب دارد. در برخی شرایط، به ویژه در زمینه بیماری کلیوی، تجویز می شود. این یک هورمون طبیعی است که توسط کلیه ها تولید می شود و تولید گلبول های قرمز را تحریک می کند. برای برخی افراد، انتقال خون برای تامین خون کافی برای بقا ضروری است. و هنگامی که خونریزی علت کم خونی است، درمان ممکن است شامل گزینه هایی مانند دارو برای بهبود زخم یا ترمیم جراحی ناحیه آسیب دیده باشد. بیشتر مواد مغذی غذایی که برای گلبول‌های قرمز سالم نیاز دارید را می‌توان در رژیم گیاه‌خواری به دست آورد، به‌ویژه اگر غذاهای تازه یا غنی‌شده با مواد مغذی مصرف کنید. فرقی نمی کند گوشت می خورید یا گیاهخوار هستید یا وگان، باید تلاشی عمدی انجام دهید تا اطمینان حاصل کنید که مواد مغذی لازم برای جلوگیری از کم خونی را دریافت می کنید. ویتامین B به طور طبیعی در غذاهای گیاهی یا وگان وجود ندارد، بنابراین برای اطمینان از عدم ابتلا به کم خونی ویتامین B باید مکمل مصرف کنید. گاهی ورزشکاران در مناطقی تمرین می کنند که در ارتفاعات قرار دارند. این امر تولید گلبول های قرمز خون را تحریک می کند و ممکن است استقامت و کارایی اکسیژن را در بدن بهبود بخشد. می توانید با ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی خود و یک مربی ورزشی صحبت کنید تا تعیین کنید کدام استراتژی برای سلامتی و عملکرد ورزشی شما بهترین است. گاهی اوقات ارتفاعات به دلیل تغییر در فشار اتمسفر، سطح اکسیژن شما را کاهش می دهد. بدن شما ممکن است با افزایش هموگلوبین و ساخت گلبول های قرمز بیشتر جبران کند، که می تواند به بهبود سطح اکسیژن شما کمک کند. شما باید از غذاهایی که ارزش غذایی پایینی دارند اجتناب کنید زیرا می توانند شما را سیر کنند و از خوردن غذاهای غنی از مواد مغذی جلوگیری کنند. علاوه بر این، محصولات لبنی می توانند در جذب آهن اختلال ایجاد کنند. در حالی که دریافت مواد مغذی موجود در محصولات لبنی مهم است، اما اگر کم خونی فقر آهن دارید، پزشک ممکن است به شما توصیه کند که لبنیات را در زمان متفاوتی نسبت به غذاهای غنی از آهن مصرف کنید تا جذب آهن را به حداکثر برسانید. گلبول های قرمز پایین می توانند در بسیاری از بیماری های مزمن مختلف و شرایط پزشکی حاد مشکل ایجاد کنند. برای همه مهم است که عادت هایی داشته باشند که به حفظ شمارش طبیعی گلبول های قرمز خون کمک می کند. اینها شامل دریافت مواد مغذی مورد نیاز بدن برای تولید سلول های قرمز خون سالم، ورزش منظم و اجتناب از الکل زیاد است. علاوه بر این، اگر دلایلی باعث کاهش گلبول‌های قرمز خون شما می‌شود، ممکن است برای اصلاح مشکل به درمان پزشکی نیاز داشته باشید. تعداد کم گلبول های قرمز یکی از نشانه های یک بیماری زمینه ای است. دلایل و راه حل های زیادی وجود دارد. اگر یک بیماری پزشکی دارید که باعث کاهش تعداد گلبول های قرمز خون شما می شود، به درمان نیاز خواهید داشت. همچنین بسیار مهم است که عادات سبک زندگی را در خود بگنجانید که به شما در حفظ مقدار سالم گلبول های قرمز خون کمک می کند و برای جلوگیری از عود کم خونی، این عادات را برای طولانی مدت حفظ کنید.

اتیسم نوعی اختلال رشد است که با اختلال در پیشرفت روابط و برقراری روابط اجتماعی و رفتار مشخص می شود. اتیسم زندگی بسیاری از کودکان و خانواده های آن ها را تحت ت ثیر قرار می دهد. در گذشته، اتیسم با در دوران کودکی یا اشتباه گرفته می شد و در برخی از بزرگسالان با عنوان اشتباه گرفته می شود. اتیسم می تواند با سایر اختلالات مانند و اختلالات پزشکی خاص همراه باشد. شدت اتیسم می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد. افراد با درجه خفیف اتیسم ممکن است ویژگی های شبیه به افراد معمولی داشته باشند. افراد با نوع شدیدتر ممکن است ناتوانی روانی شدید داشته و تقریبا قادر به انجام هر کاری نباشند. اختلالات طیف اتیسم در حال حاضر قابل درمان نیستند. هدف از درمان مبتلایان، مدیریت و بهبود علایم و افزایش عملکرد و کیفیت زندگی است. میزان شیوع آن تقریبا / در هر کودک است. بسیاری بر این باورند که اپیدمی اتیسم وجود دارد. مانند بسیاری از بیماری ها و اختلالات، دلایل زیادی برای شیوع آن وجود دارد. همه کودکان باید در ماهگی و مجددا در سالگی تحت آزمایش بیماری اتیسم قرار گیرند. از آنجایی که اتیسم حدود سال پیش برای اولین بار به ادبیات روان پزشکی اضافه شد، مطالعات و نظریه های بیشماری در مورد علت آن صورت گرفته است. محققان هنوز درباره علت اصلی آن به توافق نرسیده اند. ابتدا باید دانست که اتیسم مجموعه ای از علایم گسترده دارد و ممکن است دلایل زیادی هم داشته باشد. اما به طور کلی چندین اختلال عصبی شناخته شده با ویژگی های اتیسم همراه است. اتیسم یکی از علایم این اختلالات است. این بیماری شامل موارد زیر است: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید سندرم Rett تشخیص بیماری مغزی (رشد غیرطبیعی مغز) اسکلروز سل و سندرم X شکننده (اختلال ارثی) برخی از اشتباهات ذاتی متابولیسم (نقص بیوشیمیایی) به طور خلاصه، اتیسم نتیجه نهایی اختلالات زیادی است که بر رشد مغز ت ثیر می گذارد. بین اتیسم و ارتباط قوی وجود دارد: اولا، بسیاری از بیماران مبتلا به اتیسم، تشنج را تجربه می کنند. دوما، بیماران مبتلا به تشنج، ممکن است رفتارهای شبیه اتیسم داشته باشند. به نظر می رسد یکی از مهمترین عوامل محیطی، محیط قبل از تولد است. عوامل قبل از تولد که ممکن است خطر ابتلا کودکان به این بیماری را افزایش دهد، عبارتند از: سن مادر و پدر عفونت های مادر در دوران بارداری مصرف داروهای ضد افسردگی در دوران بارداری، به ویژه در ماه اول عوارض بعد از تولد، از جمله وزن بسیار کم هنگام تولد و کم خونی نوزادان کمبود های تغذیه ای در اوایل بارداری، به ویژه عدم دریافت اسید فولیک کافی قرار گرفتن در معرض آلاینده های شیمیایی مانند فلزات و سموم دفع آفات در حین بارداری از آنجا که بسیاری از اختلالات مختلف می تواند منجر به اتیسم شود، تشخیص این که اتیسم یک بیماری ژنتیکی است یا نه، تا حدودی می تواند سخت باشد. اما مطمینا ، اختلالی مانند و، که هر دو با اتیسم همراه هستند، به ارث می رسد. در بسیاری از خانواده ها چند فرزند آن ها به اتیسم مبتلا هستند اما علت آن مشخص نیست. در بعضی از خانواده ها، اتیسم از نسلی به نسل دیگر منتقل می شود. نتایج این تحقیق نشان می دهد که حداقل یک ژن اتیسم در بین خانواده های مبتلایان وجود دارد. با این حال، اکثر افراد مبتلا به اتیسم سابقه خانوادگی شدیدی ندارند، پس این احتمال وجود دارد که برخی از عوامل محیطی من جمله عفونت ها، سموم، مواد مغذی و ژنتیکی در ایجاد اتیسم نقش دارند. دفترچه راهنمای آماری اختلالات روانی، ویرایش پنجم ( DSM - V ) دو ویژگی را که با اتیسم همراه هستند مشخص می کند: اختلال در رفتار و اخلاق اختلال در تعامل و برقراری روابط اجتماعی کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم اغلب در رفتارها، فعالیت ها و علایق خود محدود، انعطاف پذیر و حتی وسواسی هستند. علایم ممکن است شامل موارد زیر باشد: وسواس به اشیاء غیرمعمول (نوارهای لاستیکی، کلیدها، کلیدهای روشنایی) حرکات تکراری بدن (دست زدن، لرزیدن، چرخیدن حول یک حرکت دایره ای) دست و پا چلفتی، حالت غیر طبیعی یا روش های عجیب و غریب هنگام حرکت کردن در مقابل برخی از صداها واکنش نشان می دهد و ممکن است نسبت به دما یا درد بی تفاوت باشند. مجذوب اشیاء نخ مانند، قطعات متحرک یا قسمت هایی از اسباب بازی ها (چرخاندن چرخ های ماشین به جای بازی با کل اتومبیل) نیاز شدید به یکنواختی، حفظ نظم و روال روزمره (به عنوان مثال اسباب بازی ها را با نظم مشخص می چینند، از یک برنامه سفت و سخت پیروی می کنید) افراد مبتلا به اتیسم غالبا رفتارهای گوناگونی را از خود نشان می دهند. پوشیدن جوراب یا برچسب روی لباس می تواند برای آن ها دردناک باشد. کودکان مبتلا احتمالا اعمال تکراری را نشان می دهند. حتی تحمل صداهای بلند یا شلوغی را نداشته باشند. جشن های تولد و سایر جشن ها می تواند برای برخی از این افراد فاجعه بار باشد. و آن ها را وادار به جیغ زدن کند. کودک یا بزرگسال ممکن است به طور مداوم فقط با یک نوع اسباب بازی، بازی کند. به عنوان مثال کودک تمام عروسک ها یا اتومبیل ها را مرتب می کند. هرگونه تلاش برای مختل کردن این نظم منجر به واکنش های شدید از طرف فرد مبتلا به اتیسم می شود. افراد مبتلا به اتیسم تقریبا در هر شرایطی قادر به ایجاد برقراری روابط اجتماعی شخصی نیستند. افراد مبتلا نمی توانند ارتباطات اجتماعی مناسبی با دیگران برقرار کنند. این اختلال ممکن است به حدی شدید باشد که حتی در برقراری ارتباط با والدین آن ها تاثیر بگذارد. اما برخلاف تصور عامه، بسیاری از مبتلایان به اتیسم می توانند نسبت به مادر و پرستار خودشان ابراز محبت کنند. اما راه های ابراز محبت آن ها با دیگران، تفاوت زیادی دارد. کودکان مبتلا به اختلالات طیف اتیسم اغلب از یک یا چند مورد از مشکلات زیر رنج می برند: بسیاری از کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم کم تحرک هستند و یا بیش از حد به محرک های حسی حساس می شوند. در بعضی مواقع ممکن است افرادی که با آن ها صحبت می کنند را نادیده بگیرند، حتی خودشان را به ناشنوایی بزنند. با این حال، در سایر مواقع احتمال دارد آن ها حتی توسط کوچکترین صدا ها عصبانی شوند و واکنش نشان دهند. کودکان در طیف اتیسم نیز نسبت به لمس و لباس بسیار حساس هستند. احتمال دارد کودکان اتیسم بدون هیچ دلیل واضحی شروع به فریاد زدن، گریه یا خندیدن کند. هنگام استرس، او ممکن است رفتارهای مخرب یا حتی پرخاشگرانه (شکستن اشیاء، ضربه زدن به دیگران یا آسیب رساندن به او) را نشان دهد. با رشد کودک، تعامل با دیگران برای آن ها همچنان وجود دارد و غیرطبیعی است. رفتارهای آسیب دیده می تواند شامل تماس چشمی، صورت و وضعیت بدن باشد. معمولا این افراد در برقراری روابط با همسایه و خواهر و برادر مشکل دارند و به نظر می رسد و کودک اغلب منزوی است. کودک ممکن است علاقه ای به فعالیت های متناسب با سن خودش نداشته باشد. با هم سن و سالان خودش بازی نمی کند. حتی احتمال دارد در موارد شدید، متوجه حضور افراد دیگر نشود. بین چیزی که کودک می فهمد (زبان گیرنده) و حرف های که او می زند (زبان بیان) تاخیر وجود دارد یا اصلا ارتباطی وجود ندارد. این افراد در درک جهت ها، سوالات یا دستورات ساده مشکل دارند و شاید با آموزش زیاد بتوانند گفتار ساده را درک کنند، اما هنوز در درک در مکالمه مشکل دارند. این کودکان ممکن است نتوانند در بازی های ساده کودکانه متناسب با سن خودشان شرکت کنند. افراد مبتلا به اتیسم شاید نتوانند مکالمه دو طرفه داشته باشند. غالبا نحوه صحبت فرد با این اختلال غیر طبیعی به نظر می رسد. گفتار آن ها فاقد احساس و صدا صاف یا یکنواخت دارند. جملات آن ها غالبا نادرست هستند: "به جای اینکه بگویند من می خواهم آب بخورم، می گویند آب بخورید. افراد مبتلا به اتیسم اغلب کلمات یا عباراتی را که به آن ها گفته می شود را تکرار می کنند. برای مثال، ممکن است به آن ها بگویید، "به هواپیما نگاه کنید! " و کودک با "در هواپیما" به شما پاسخ دهند. این تکرار به معروف است. از ویژگی های اساسی اتیسم می توان اختلال در روابط اجتماعی و یا برقراری روابط غیرطبیعی را نام برد. این اختلال، قبل از سالگی خود را نشان می دهد. به طور کلی هر فردی که دارای تاخیر یا عدم مهارت های کلامی یا اختلال در برقراری تعامل اجتماعی از قبل از سالگی باشد، مشکوک ابتلا به اتیسم است. ارزیابی پزشکی برای تشخیص این بیماری با بررسی تاریخچه پزشکی کامل و معاینه بدنی شروع می شود. این معاینه باید توسط یک متخصصی انجام شود که هم با اتیسم آشنا باشد و هم سایر اختلالات شبیه اتیسم را بشناسد. معاینه MRI از مغز می تواند برای تشخیص این افراد مناسب باشد. پزشک با بررسی تاریخچه و معاینه فیزیکی، آزمایش های تشخیصی خاص برای بررسی بیشتر تجویز می کند. در کودکانی که دچار تاخیر در صحبت کردن باشد باید شنوایی آن ها بررسی شود. پزشک ممکن است آزمایشات خون و ادرار را برای بررسی های بیشتر انجام دهد تا برخی از ناهنجاری های متابولیسم را بررسی کند. اگر معاینه عصبی طبیعی باشد، نیازی به سی تی اسکن مغزی یا اسکن MRI نیست. با این حال، اگر معاینه عصبی نشان دهنده یک ضایعه ساختاری مغز باشد، باید یک مطالعه تصویربرداری عصبی، ترجیحا انجام شود. با توجه به علایم و عوارض پیچیده و دور از دسترس اتیسم، به طور کلی دقیق ترین تشخیص این بیماری توسط گروهی از متخصصان رشته های مختلف به نام تیم چند رشته ای انجام می شود، که شامل: فیزیوتراپیست گفتار درمان کاردرمانگران معلمان آموزش ویژه روان پزشکان کودک پزشک متخصص اطفال متخصصان شنوایی سنجی متخصصان مغز و اعصاب کودکان از آنجا که مسمومیت با سرب می تواند علایمی مانند اتیسم ایجاد کند، مرکز ملی بهداشت محیط توصیه می کند همه کودکانی که دارای تاخیر در رشد هستند برای تشخیص احتمالی مسمومیت با سرب آزمایش شوند. پیش آگهی اتیسم به نظر می رسد افراد مبتلا به اتیسم در سنین بالاتر، میزان مرگ و میر بالاتری دارند. این امر به ویژه در مورد مرگ و میر ناشی از تشنج یا عفونت صادق است. بنابراین، برای افراد مبتلا به اتیسم بسیار مهم است که زیر نظر متخصصان پزشکی باشند. افراد مبتلا به اتیسم در برابر مشکلات تغذیه ای آسیب پذیر هستند. به طور خاص، عواملی مانند تغییر در اشتها، امتناع از خوردن خیلی از غذاها، حساسیت به مواد غذایی و عوارض جانبی برخی از داروها می توانند به طور نامتناسب روی رژیم غذایی این افراد ت ثیر بگذارند. بنابراین وضعیت تغذیه ای این افراد باید تحت کنترل باشد. همچنین مشخص شده است که افراد مبتلا به اتیسم در معرض مشکلات تنفسی نیز آسیب پذیر هستند. از آنجا که مبتلایان به اتیسم در برابر مشکلات عاطفی مانند اضطراب، افسردگی و مشکلات توجه نیز آسیب پذیر هستند، باید در صورت لزوم به روان شناس ارجاع داده شوند. درمان اتیسم اطلاعات غلط درباره اتیسم بسیار متداول است. ادعا های درمانی اتیسم به طور مداوم به خانواده های مبتلایان ارایه می شود. تنها یک رویکرد درمانی وجود دارد که برای مبتلایان به اتیسم موثر است. این الگوی درمانی یک برنامه آموزشی است که برای سطح عملکردی دانش آموزان مناسب است. یکی از این برنامه ها برنامه Son - Rise است. برای بزرگسالان، این الگوی درمانی شامل یک برنامه حرفه ای برای افزایش عملکرد فرد است. به کودکان، نوجوانان و بزرگسالان مبتلا به اتیسم باید نحوه برقراری ارتباط و تعامل با دیگران آموزش داده شود. این کار ساده ای نیست و کل خانواده و همچنین سایر متخصصان را درگیر می کند. والدین یک کودک یا بزرگسال مبتلا به این بیماری باید روش های درمانی جدید را آموزش ببیند. برخی از درمان ها ممکن است برای بعضی افراد مناسب باشد اما برای سایر افراد مناسب نیست. نوع حمایت و درمان با رشد کودک تغییر می کند. خانواده ها باید مراقب برنامه های درمانی که وعده های درمانی صددرصدی می دهند باشند. پذیرش شرایط و بیمار در خانواده، یک عامل مهم و اساسی برای کمک به فرد است. رویکردهای روان درمانی می تواند در بهبود عملکرد برخی از مبتلایان به این بیماری موثر باشند. رویکردها، شامل رفتار درمانی برای پرداختن به رفتارهای بیمار است. آموزش و پشتیبانی اتیسم آموزش و پشتیبانی مهارت های اجتماعی برای کمک به افراد مبتلا به اتیسم بسیار مهم است، زیرا بسیاری از این افراد علیرغم محدودیت های خود شان، تمایل به برقراری روابط اجتماعی دارند. درمان رفتاری شناختی در افراد مضطرب و آن هایی که کمتر روابط کلامی ایجاد می کنند، می تواند موثر و امیدوار کننده باشد. اگرچه برخی معتقدند که برخی واکسن ها، مواد نگهدارنده واکسن یا داروهای پیشگیری از عوارض جانبی واکسن ها می توانند باعث این بیماری شوند، اما تحقیقات نشان می دهد که واکسیناسیون باعث اتیسم نمی شود. بین پزشکان، والدین و متخصصان نظرات مختلفی وجود دارد که علت ایجاد اتیسم و بهترین راه درمان آن چیست. با این حال، یک واقعیت وجود دارد که همه در مورد آن موافق هستند: تشخیص زود هنگام می تواند به کودکان کمک کند. اما مهم نیست مبتلایان در چه سنی باشند، امید خود را از دست ندهید. درمان می تواند اثرات این اختلال را کاهش دهد و می تواند به بیمار در پیشرفت زندگی کمک کند. هر کودک با سرعتی متفاوت رشد می کند، بنابراین اگر کودک شما کمی دیر صحبت می کند یا راه می رود، یا به مشکلی شک دارید، بلافاصله نگرانی های خود را با پزشک در میان بگذارید. در حالت ایده آل، پزشک نگرانی های شما را جدی می گیرد و ارزیابی کامل از بیماری یا سایر تاخیرهای رشد را انجام می دهد. اما گاهی اوقات، حتی پزشکان خوب نیز پرچم های قرمز یا مشکلات را دست کم نمی گیرند. اگر پزشک به شما بگوید صبر کنید، به غرایز خود گوش دهید. به پزشک دیگری مراجعه کنید و نظر او را هم بپرسید. دارو درمانی هیچ دارویی برای درمان یا مدیریت کلی اتیسم تشخیص داده نشده است. ممکن است برخی از داروها برای رفع برخی از علایمی اتیسم مفید باشد. تعدادی مکمل رژیم غذایی مانند شامل اسیدهای چرب امگا اغلب به افراد مبتلا به اتیسم داده می شود. زنان در دوران بارداری بهتر است: مصرف روزانه مولتی ویتامین به جلوگیری از نقص هنگام تولد مانند کمک می کند. هنوز مشخص نیست که آیا این امر به کاهش خطر ابتلا به اتیسم نیز کمک خواهد کرد، اما مصرف ویتامین ها ضرری ندارد. افسردگی بدون درمان در مادران نیز می تواند روی فرزند ت ثیر بگذارد. زنانی که داروهای ضد افسردگی مصرف می کنند (یا در دوران بارداری دچار افسردگی می شوند) باید درمورد همه خطرات و فواید این داروها با پزشک صحبت کنند. زنان باردار می توانند با مراقبت های زیر در دوران بارداری شانس تولد فرزند سالم خود را افزایش دهند: خوردن غذای مغذی تلاش برای پیشگیری از ابتلا به عفونت مراجعه به پزشک برای انجام معاینات منظم منابع:

برخی از پدر بزرگ ها و مادر بزرگ ها، هر چند عاشق نوه های خودشان هستند اما در برخورد و بزرگ کردن نوه ها با چالش های زیادی روبرو می شوند. برخی از پدربزرگ ها و مادربزرگ ها مجبور هستند از نوه های خود نگهداری کنند تا بار مسیولیت های روزانه والدین آن ها کاسته شود. قبول کردن مسیولیت نگهداری و تربیت نوه ها به عنوان "مراقبت از خویشاوندی" شناخته می شود که مادربزرگ ها و پدر بزرگ ها نقش والدین را برای نوه های خود بر عهده می گیرند. در برخی موارد آن ها با چالش های بزرگ کردن نوه ها روبه رو می شوند و مجبور هستند اوقات فراغت از جمله تفریح و بسیاری از جنبه های دیگر استقلال خود را کنار بگذارند. درعوض، یکبار دیگر مسیولیت نگهداری روزانه از نوه ها و آماده کردن وعده های غذایی آن هارا به عهده می گیرید. در برخی موارد پذیرش این مسیولیت با بسیاری از چالش ها مانند استرس و اندوه همراه می باشد. اما بزرگ کردن نوه ها، در حالی که چالش برانگیز است، می تواند بسیار لذت بخش و برای روحیه بزرگ ترها مفید باشد، به شرط آنکه چالش های مراقبت های خویشاوندی و بزرگ کردن نوه های خود را بشناسید و راهکارهای مقابله با آن ها را یاد بگیرید. بزرگ کردن نوه ها طیف وسیعی از احساسات مثبت، مانند عشق به نوه، شاد شدن از دیدن آن هاو احساسات منفی مانند نارضایتی، گناه، یا ترس همراه است. مهم این است که پدربزرگ ها و مادربزرگ ها احساسات مثبت یا منفی خود را بشناسند و آن هارا بپذیرند و راهکارهای را برای احساسات منفی خود پیدا کنند. برخی از احساساتی که ممکن است در بحث مراقبت از خویشاوندی بروز کنند، عبارتند از: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید غم و اندوه گناهکار بودن استرس و نگرانی عصبانیت یا نارضایتی اما آن ها باید این را بدانند شاید انرژی لازم را برای مقابله با چالش های بزرگ کردن نوه های خود نداشته باشند. اما آن ها تجربه این مسیولیت را دارند و می توانند با استفاده از تجربه خود این مسیولیت را به نحو احسن انجام دهند. شاید برخی از سالمندان انتظار این را نداشته باشند که در این مرحله از زندگی خود دوباره مجبور شوند فرزند دیگری را پرورش دهند. اما بزرگ کردن نوه ها در بعضی مواقع به توان های جسمی، عاطفی و مالی بیش از حدی نیاز دارد. برای همین پدربزرگ ها و مادربزرگ ها باید ضمن مراقبت از نوه ها از خودشان هم مراقبت کنند و از سلامت روانی و جسمی مناسبی برخوردار باشند. صددرصد سالمندان افسرده با کمبود های عاطفی نمی توانند سرپرست خوبی برای نوه های خود باشند. پدربزرگ ومادربزرگ ها باید خوردن وعده های غذایی مغذی، ورزش منظم و خواب کافی را در اولویت قرار دهند و مراقب سلامتی خودشان باشند. پدربزرگ ها و مادربزرگ ها باید برای پیشگیری از فرسودگی و افسردگی وقت کافی و مناسب را صرف استراحت، تفریح و آرامش خود کنند. به طور مثال آن ها می توانند به جای تماشای تلویزیون فعالیت هایی مانند و یا که باعث ایجاد آرامش می شوند را انتخاب کنند. اشکالی ندارد که پدربزرگ ها و مادربزرگ ها برای کمک گرفتن از نوه ها، به آن ها متکی شوند. بچه ها باهوش تر هستند و می توانند در کارهای خانه به بزرگترها کمک کنند. حتی ممکن است آن ها از کمک به بزرگتر ها خوشحال شوند و روحیه بهتری پیدا کنند. شما به عنوان پدربزرگ و مادربزرگ مجبور هستید با فشار جسمی و روانی در تربیت نوه های خود کنار بیاید و از آن ها حمایت کنید. در این شرایط سعی کنید احساسات خود را بروز دهید. اگر این احساسات را انکار یا نادیده بگیرید، آن هابه روش های دیگری ظاهر می شوند و ممکن است بر رابطه شما با نوه هایتان ت ثیر منفی بگذارد. در مورد احساسات خود سعی کنید با دیگران به خصوص دوستانی که شرایط شما را دارند صحبت کنید و از آن هاراهنمایی بگیرید. رفتن و زندگی کردن در یک خانه جدید حتی در بهترین شرایط هرگز راحت و آسان نیست. وقتی کودکان به طور پاره وقت یا نیمه وقت در کنار پدربزرگ ها و مادربزرگ ها قرار می گیرند به زمان نیاز دارند تا بتوانند خودشان را به محیط وفق دهند. به خصوص اگر کودکان از نظر عاطفی آسیب دیده و یا والدین آن هااز هم جدا شده باشند. این موضوع می تواند بغرنج تر باشد. آن هابرای بهبودی به زمان نیاز دارند. نوه های شما ممکن است از جدایی از والدین خود ناراحت باشند و آرزو داشته باشند که به خانه خودشان برگردند. نوه ها شاید سعی کنند احساسات خودشان را از جهات مختلفی بروز دهند. آن هاممکن است رفتارهای پرخاشگرانه یا نامناسبی با پدربزرگ ها و مادربزرگ ها خود نداشته باشند. صرف نظر از رفتار آن ها، نوه های شما به آرامش و حمایت بزرگترها نیاز دارند. اگر از دست آن ها عصبانی یا ناراحت شده اید، خود را در به جای آن ها قرار دهید. در این شرایط فرزندان ممکن است دچار سردرگمی، بی اعتمادی و ترس زیاد شوند. شاید گاهی اوقات احساس کنید که آن ها شما را دوست ندارند یا از شما قدردانی نمی کنند. رفتار آن ها نشان می دهد که در کنار شما احساس امنیت می کنند و برای همین به راحتی احساسات خودشان را بروز می دهند. از برخورد اولیه آن ها خیلی دلسرد نشوید. به خاطر داشته باشید که نوه ها برای بهبودی خود به زمان نیاز دارند. در این مواقع می توانید با ایجاد یک محیط مناسب و پایدار به نوه های خود کمک کنید تا در کنار شما احساس امنیت کنند. یک روال منظم را برای آن هابرنامه ریزی کنید. برنامه ای را برای وعده های غذایی و زمان خواب آن هاتنظیم کنید. برنامه های خاصی را برای تعطیلات آخر هفته خود تدارک ببینید. ورود آن ها را در خانه جدیدشان جشن بگیرید. یک اتاق مخصوص را برای نوه خود در نظر بگیرید و اجازه دهید او در تزیین و چیدمان اتاق خود کمک کند. قوانین خانه را متناسب با سن نوه خود تنظیم و آن هارا به طور مداوم اجرا کنید. کودکان وقتی بدانند که بزرگتر ها چه انتظاری از آن ها دارند احساس امنیت بیشتری می کنند. پس با تعیین قوانین متناسب با سن نوه هایتان، انتظارات خودتان را به آن هاآموزش دهید. برقراری ارتباط صریح و صادقانه با نوه ها یکی از بهترین کارهایی است که پدربزرگ ها و مادربزرگ ها می توانند از طریق آن به نوه های خود کمک کنند تا با شرایط جدید کنار بیایند برای آن ها وقت بگذارید و به خواسته هایشان توجه کنید. سعی کنید در ابتدای روز، وقتی از مدرسه و به خانه می آیند، با آن ها ارتباط برقرار کنید و وقت کافی برای گوش دادن به حرف هایشان داشته باشید. در این زمان دشوار، کودکان به یک بزرگسال نیاز دارند که سوال، نگرانی ها و احساساتشان را با آن ها در میان بگذارند. سعی کنید در مواقع صحبت با آن ها به تلویزیون یا تلفن خود نگاه نکنید. کاملا حواستان جمع حرفهایشان باشد. نوه های خود را ترغیب کنید تا در مورد احساساتشان با شما صحبت کنند. اما در این شرایط فقط به حرف هایشان گوش دهید و آن هارا تایید و یا رد نکنید. کودکان خردسال ممکن است نتوانند احساس خود را به صورت کلامی بازگو کنند. آن ها احساساتشان را از طریق بازی ابراز می کنند. از پرسیدن سوالات اضافی و جواب های دروغ بپرهیزید. بهتر است در جواب سوالاتی که جوابشان را نمی دانید صادقانه بگویید "من نمی دانم. " هنگام صحبت کردن در مورد وضعیت نوه خود سن و مهارت های رشد آن ها را در نظر بگیرید. از گفتن جزییات در مورد وضعیت کودک با او خودداری کنید. بسیاری از کودکان برای درک کل داستان هنوز خیلی کوچک هستند. وقتی مادربزرگ ها و مادربزرگ ها به یک کودک خردسال تمام جزییات اوضاع را می گویند، ممکن است صدمات بیشتری را به نوه خود بزنند. اطلاعات بیش از حد برای کودک می تواند گیج کننده، ترسناک و آزاردهنده باشد. توجه کنید: هرگز واقعیت ها را پیچیده نکنید و به کودک دروغ نگویید. حتی بچه های خیلی کوچک تفاوت بین حقیقت و دروغ را می فهمند. برخی از افراد ممکن است واقعیت ها را برای مخفی نگه داشتن از کودک خود پیچیده کنند و یا به آن هادروغ بگویند. دروغ به کودکان ممکن است آن ها را بسیار گیج، عصبانی و آسیب پذیر کند. بهترین راهکار این است که با نوه های خود در سطح درک آن ها صادق باشید. تا نوه های شما اهمیت اعتماد و صداقت در روابط را یادبگیرد. آن ها نباید فکر کنند که شما می خواهید فریبشان بدهید. همیشه به عنوان یک بزرگتر، نوه های خود را تشویق کنید تا روابط خود را با والدینشان حفظ کنند. سعی کنید هرگونه احساس عصبانیت یا نا امیدی آن ها را نسبت به والدین شان درک کنید. از بیان مشکلات و یا گفتن حرف های مهم در مورد والدین کودک در مقابل نوه خود خودداری کنید. منبع:

انواع بسیاری از سرطان خون یا لوسمی وجود دارد. برخی از انواع سرطان خون در کودکان شایع تر هستند. اشکال دیگر سرطان خون بیشتر در بزرگسالان مشاهده می شود. بسته به نوع لوسمی و سایر عوامل، درمان سرطان خون می تواند پیچیده باشد. اما راهکار ها و منابعی وجود دارند که می توانند به موفقیت در درمان کمک کنند. دانشمندان دلایل دقیق لوسمی را درک نکرده اند. به نظر می رسد از ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی در بروزاین بیمار دخالت دارند. عواملی که می توانند خطر ابتلا به برخی انواع سرطان خون را افزایش دهند، عبارتند از: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید سیگار کشیدن خطر ابتلا به لوسمی میلوژن حاد را افزایش می دهد. اگر اعضای خانواده شما به سرطان خون مبتلا شده اند، ممکن است خطر ابتلا شما به این بیماری بیشتر شود. افرادی که انواع خاصی از شیمی درمانی و پرتودرمانی برای سایر سرطان ها را داشته اند، در معرض خطر ابتلا به انواع خاصی از لوسمی قرار دارند. به نظر می رسد ناهنجاری های ژنتیکی در ایجاد سرطان خون نقش دارند. برخی از اختلالات ژنتیکی مانند سندرم داون با افزایش خطر ابتلا به سرطان خون همراه می باشد. قرار گرفتن در معرض برخی مواد شیمیایی مانند بنزن که در بنزین یافت می شود و در صنایع شیمیایی مورد استفاده قرار می گیرد با افزایش خطر ابتلا به برخی از انواع لوسمی همراه است. با این حال، بسیاری از افراد با عوامل خطر شناخته شده به لوسمی مبتلا نمی شوند و بسیاری از مبتلایان به سرطان خون هیچ یک از این عوامل خطر را ندارند. علایم لوسمی بسته به نوع آن، متفاوت است. علایم سرطان خون مشترک شامل موارد زیر است: لوسمی باعث کبودی یا خون ریزی می شود و روی پوست بدن لکه های کوچک قرمز و بنفش رنگی ایجاد می کند. این علایم نشان می دهد که خون به درستی لخته نمی شود. گلبول های سفید خون برای مقابله با عفونت بسیار مهم هستند. اگر گلبول های سفید به درستی کار نکنند، ممکن است فرد به عفونت های مکرر مبتلا شود. سیستم ایمنی بدن می تواند به سلول های بدن خود حمله کند. اگر در بدن فرد تعداد گلبول های قرمز کاهش یابند، فرد ممکن است مبتلا به کم خونی شود. این افراد هموگلوبین کافی در خون خود ندارند. هموگلوبین آهن را به بدن منتقل می کند. کمبود آهن می تواند منجر به تنفس دشوار و کمرنگ شدن پوست شود. علایم دیگری که ممکن است نشان دهنده لوسمی باشند، عبارتند از: یا درد استخوان خون دماغ های مکرر خستگی مداوم، ضعف گره های لنفاوی متورم یا طحال کاهش وزن بدون علت مشخص بیش از حد، به خصوص در شب لکه های قرمز ریز در پوست ( petechiae ) در صورت بروز علایم مداوم که باعث نگرانی شما می شوند، به پزشک خود مراجعه کنید. علایم لوسمی اغلب مبهم و خاص نیستند. ممکن است علایم ابتلا به سرطان خون در مراحل اولیه نادیده گرفته شوند زیرا شبیه علایم آنفولانزا و سایر بیماری های شایع می باشد. به ندرت لوسمی در طی آزمایش خون تشخیص داده می شود. پزشکان لوسمی را بر اساس سرعت پیشرفت آن و نوع سلول های درگیر شده طبقه بندی می کنند. نوع اول طبقه بندی با سرعت پیشرفت لوسمی انجام می شود: در لوسمی حاد، سلول های خونی نابالغ، غیر طبیعی می شوند. آن ها نمی توانند عملکردهای عادی خود شان را انجام دهند و به سرعت تکثیر می یابند، بنابراین بیماری شدیدتر می شود. لوسمی حاد به درمان تهاجمی و به موقع نیاز دارد. انواع مختلفی از لوسمی مزمن وجود دارد. لوسمی مزمن شامل سلول های خونی بالغ تر است. این سلول های خونی با سرعت کمتری تکثیر می شوند می توانند برای مدت زمانی به طور طبیعی کار کنند. برخی از انواع سرطان خون مزمن در ابتدا بدون علایم اولیه ایجاد می شوند و می توانند سال ها بدون بروز علایم تشخیص داده نشوند. نوع دوم طبقه بندی براساس نوع گلبول های سفید خونی است که تحت ت ثیر قرار می گیرد. این نوع سرطان خون روی سلول های لنفاوی (لنفوسیت ها) که بافت لنفاوی یا مایع لنفاوی را تشکیل می دهند، ت ثیر می گذارد. بافت لنفاوی، سیستم ایمنی بدن را تشکیل می دهد. این نوع سرطان خون سلول های میلوییدی را تحت ت ثیر قرار می دهد. سلول های میلوییدی باعث تولید گلبول های قرمز، گلبول های سفید و پلاکت می شوند. انواع عمده سرطان خون عبارتند از: لوسمی لنفوسیتی حاد ( ALL ) لوسمی حاد میلوژن AML . لوسمی لنفوسیتی مزمن CLL ، شایع ترین لوسمی مزمن بزرگسالان می باشد و ممکن است فرد سال ها بدون نیاز به درمان، بیمار احساس خوبی داشته باشد. این نوع سرطان خون عمدتا بزرگسالان را تحت ت ثیر قرار می دهد. فرد مبتلا به لوسمی میلوژن مزمن ممکن است ماه ها یا سال ها علایم کمی داشته و یا اصلا علایم خاصی بروز ندهد. انواع دیگر سرطان خون، از جمله لوسمی سلول مویی، سندرم های میلوسیپلاسمی و اختلالات میلوپرولیفراتیو وجود دارند که به ندرت دیده می شوند. این احتمال وجود دارد پزشکان قبل از شروع علایم، لوسمی مزمن را در یک آزمایش خون معمولی تشخیص دهد. اگر این اتفاق بیفتد یا علایمی وجود داشته باشد که او به لوسمی مشکوک شود، ممکن است بیمار تحت معاینات تشخیصی زیر قرار بگیرد: پزشک علایم جسمی سرطان خون مانند پوست کمرنگ ناشی کم خونی، تورم غدد لنفاوی و بزرگ شدن کبد و طحال را در بیمار بررسی خواهد کرد. با بررسی آزمایش خون، پزشک می تواند تشخیص دهد که آیا بیمار سطح غیر طبیعی گلبول های قرمز یا پلاکت ها را دارد یا ندارد. سطح غیر طبیعی گلبول های قرمز و پلاکت می تواند نشان دهنده لوسمی باشد. برای تشخیص بهتر احتمال دارد پزشک از مغز استخوان بیمار نمونه برداری کند. مغز استخوان با استفاده از یک سوزن بلند و نازک نمونه برداری می شود. نمونه برای یافتن سلول های لوسمی به آزمایشگاه فرستاده خواهد شد. آزمایش های تخصصی سلول های لوسمی می تواند برای تعیین گزینه های درمانی به پزشک کمک کنند. پیش آگهی افراد مبتلا به سرطان خون بستگی به نوع بیماری آن ها دارد. در سال شانس زنده ماندن به مدت سال یا بیشتر پس از تشخیص لوسمی، / درصد بود. تا سال ، این رقم به . درصد رسیده است. در صورت عدم بازگشت لوسمی به مرور زمان، پزشک ممکن است تصمیم بگیرد که تعداد دفعات آزمایش را کاهش دهد. درمان سرطان خون به عوامل زیادی بستگی دارد. پزشک گزینه های درمانی لوسمی بیمار را بر اساس سن و وضعیت کلی او، نوع سرطان خون و میزان انتشار آن تعیین می کند. درمان های متداول برای مبارزه با سرطان خون عبارتند از: شیمی درمانی عمده ترین شکل درمان سرطان خون است. این روش درمانی از مواد شیمیایی بین بردن سلول های لوسمی استفاده می کند. بیولوژی درمانی با استفاده از روش های درمانی به سیستم ایمنی بدن بیمار کمک می کند تا سلول های لوسمی را تشخیص دهد و آن ها را از بین ببرد. درمان هدفمند از داروهایی استفاده می کند که به آسیب پذیری های خاص سلول های سرطانی حمله می کنند. پرتودرمانی از پرتوهای ایکس یا سایر پرتوهای پر انرژی برای آسیب رساندن به سلول های لوسمی و متوقف کردن رشد آن ها استفاده می کند. از پرتودرمانی ممکن است برای تهیه پیوند سلول های بنیادی استفاده شود. بیمار قبل از پیوند سلول های بنیادی، مقادیر زیادی شیمی درمانی یا پرتودرمانی دریافت می کند تا مغز استخوان خود بیمار از بین بردهشود. سپس تزریق سلول های بنیادی خون ساز که به بازسازی مغز استخوان کمک می کنند انجام می شود. بیمار ممکن است سلول های بنیادی را از یک اهدا کننده دریافت کند، یا در برخی موارد پزشک می تواند از سلولهای بنیادی خود بیمار استفاده کند. پیوند سلول های بنیادی بسیار شبیه پیوند مغز استخوان است. اگر پزشک مشکوک به سرطان خون باشد، ممکن است بیمار را به پزشک متخصص در زمینه بیماری های خون و مغز استخوان ارجاع دهد. برای برای آمادگی بیشتر قبل از قرار ملاقات بهتر است علایمی را که تجربه کرده را بنویسد و لیستی از اطلاعات شخصی، از جمله فشارهای اساسی یا تغییرات اخیر زندگی خودش و نام تمام داروها، ویتامین ها یا مکمل هایی مصرفی را یادداشت کند. در مورد لوسمی، برخی از سوالات اساسی که بیمار باید از پزشک خود بپرسد، عبارتند از: چه نوع لوسمی دارم؟ به چه تست های نیاز دارم؟ آیا لوسمی من به درمان فوری نیاز دارد؟ گزینه های درمانی لوسمی برای من کدامند؟ آیا هر درمانی می تواند بیماری من را درمان کند؟ عوارض جانبی احتمالی هر گزینه درمانی کدام است؟ چگونه درمان بر زندگی روزمره من ت ثیر خواهد گذاشت؟ آیا می توانم به کار فعالیت روزمره خود ادامه دهم یا به مدرسه بروم؟ من بیماری های جسمی و روانی دیگر را دارم. چگونه می توانم به بهترین وجه آن ها را با هم را مدیریت کنم؟ پزشک ممکن است سوالات زیر را از بیمار بپرسد: علایم شما چقدر شدید است؟ از چه زمانی متوجه علایم خود شده اید؟ آیا علایم شما مداوم بوده یا گاه به گاه بروز می کنند؟ آیا تاکنون نتایج آزمایش خون غیر طبیعی داشته اید؟ فکر می کنید چه عاملی باعث بهتر و یا بدتر شدن بیماری شما می شوند؟ منابع:

، نسبت چربی و توده غیر چربی بدن را نشان می دهد در حالی که اکثر افراد وقتی صحبت از ترکیب بدن می شود، به سمت می روند. اغلب، افراد ترکیب بدن خود را در شروع یک برنامه تناسب اندام اندازه گیری می کنند و سپس به طور دوره ای آن را برای نظارت بر پیشرفت خود بررسی می کنند. در این مقاله از پزشکت خواهید آموخت که ترکیب بدن به چه معناست و چرا آمادگی جسمانی بر کاهش وزن ارجحیت دارد. بدن شما از دو نوع توده چربی بدن و توده غیرچربی تشکیل شده است. در اینجا چند تفاوت اساسی بین این دو وجود دارد: مقداری چربی برای سلامت کلی ضروری است. "چربی ضروری" به محافظت از اندام های داخلی کمک می کند، سوخت را برای انرژی ذخیره می کند و هورمون های مهم بدن را تنظیم می کند. اما ممکن است ذخایر اضافی چربی و چربی غیر ضروری بدن نیز داشته باشید. شامل استخوان، آب، ماهیچه، اندام ها و بافت ها می شود. ممکن است به آن بافت بدون چربی نیز گفته شود. بیشتر بافت‌های توده‌ای غیرچربی برای انرژی کالری می‌سوزانند، در حالی که بیشتر چربی‌های بدن این کار را نمی‌کنند. وزن کردن خود در ترازو معمولی حمام، ترکیب بدن شما را ارزیابی نمی کند. یک ترازو معمولی نمی تواند بگوید چه مقدار از وزن کل شما از آب، چربی یا عضله تشکیل شده است. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید آنچه در این مقاله خواهید خواند: فرق شاخص توده بدنی و ترکیب بدن شاخص توده بدنی یا BMI ، معیار دیگری برای وزن و توده بدن است که اغلب به عنوان راهنمای قابل اندازه گیری برای چربی بدن اشتباه گرفته می شود. با این حال، BMI صرفا یک نسبت وزن به قد است که دارای محدودیت هایی است. سن، نژاد قومیت، یا توده غیر چاق فرد را در نظر نمی گیرد. BMI بر اساس مقایسه وزن و قد شما عددی را تعیین می کند. سپس این عدد شما را در دسته بندی قرار می دهد تا مشخص شود که آیا وزن شما کم است، وزن مناسبی دارید، اضافه وزن دارید یا نسبت به قدتان چاق هستید. دسته‌های وزن بالاتر در معرض خطر بیشتری برای بیماری‌های خاص مانند و کلسترول بالا هستند. ترکیب بدن، چربی را از ماهیچه متمایز می کند و درصد چربی بدن را محاسبه می کند. در حالی که BMI یک تخمین تقریبی از چربی بدن است، درصد چربی بدن عدد دقیق تری برای تعیین سلامت کلی است. بدن شما از دو نوع توده چربی بدن و توده غیرچربی تشکیل شده است. توده غیر چربی شامل استخوان، آب، ماهیچه، اندام ها و بافت ها می شود. BMI اغلب به عنوان راهنمای قابل اندازه گیری برای چربی بدن اشتباه گرفته می شود. با این حال، BMI صرفا یک نسبت وزن به قد است. ترکیب بدن چربی را از ماهیچه متمایز می کند و درصد چربی بدن را محاسبه می کند. چرا ترکیب بدن مهم است؟ تعادل درست بین چربی و عضله برای سلامتی و تندرستی در طول زندگی حیاتی است. شواهد علمی نشان می دهد که ترکیب بدن سالم با افزایش طول عمر مورد انتظار مرتبط است زیرا می تواند به کاهش خطر بیماری قلبی، سرطان، دیابت و مقاومت به انسولین کمک کند. به علاوه، ترکیب بدن سالم ممکن است سطح انرژی را افزایش دهد و را بهبود بخشد. با درک بهتر ترکیب بدن، شما و می توانید برای ایجاد یک ارزیابی سلامت کامل که شامل نظارت بر سطح چربی بدن و رشد عضلات است، مشورت کنید. آنها تصویر کامل تری از تغییرات بدن ارایه می دهند. ترکیب بدن چگونه اندازه گیری می شود؟ روش های مختلفی برای اندازه گیری ترکیب بدن وجود دارد، برخی از آنها پایه هستند و می توان آنها را در خانه انجام داد، برخی دیگر به تجهیزات تخصصی نیاز دارند. اندازه گیری پوست اندازه گیری چین خوردگی پوست روشی است که گاهی توسط مربیان تناسب اندام یا به عنوان بخشی از برنامه کاهش وزن استفاده می شود. کولیس های پوستی ضخامت چربی زیر جلدی شما (چربی زیر پوست) را در نقاط خاصی از بدن اندازه گیری می کنند. یک محاسبه به ترجمه آنها به درصد چربی بدن کمک می کند. شایان ذکر است که دقت به مهارت فردی که ارزیابی را انجام می دهد بستگی دارد و اینکه اندازه گیری چین خوردگی با روش هایی مانند تجزیه و تحلیل امپدانس بیوالکتریکی ( BIA ) برای تخمین محتوای چربی بدن جایگزین شده است. دور بدن شکل بدن از فردی به فرد دیگر متفاوت است و شکل بدن شما می تواند اطلاعاتی در مورد چربی بدن شما ارایه دهد. اندازه گیری دور برخی از اعضای بدن یک روش ساده برای تخمین درصد چربی بدن است. با این حال دقت این روش می تواند بسیار متفاوت باشد و یک روش اندازه گیری ایده آل در نظر گرفته نمی شود. جذب سنجی اشعه ایکس با انرژی دوگانه اسکن جذب سنجی اشعه ایکس با انرژی دوگانه ( DEXA ) در یک محیط پزشکی انجام می شود. همچنین می تواند برای بررسی تراکم استخوان استفاده شود. DEXA دقیق‌تر از بسیاری از روش‌های دیگر ارزیابی ترکیب بدن است، اما اغلب برای عموم مردم در دسترس نیست. نسبتا گران است و برای آزمایش‌های معمولی عملی نیست. توزین هیدرواستاتیک هیدرواستاتیک وزن کردن، ترکیب بدن شما را بر اساس چگالی آن تخمین می زند. اما برای انجام آن کاملا باید در آب غوطه ور شوید. این روش فقط در تعداد محدودی از مراکز موجود است. تجزیه و تحلیل امپدانس بیوالکتریکی ( BIA ) امپدانس بیوالکتریکی تجزیه و تحلیل ( BIA ) را می توان با واحدهای دستی و مقیاس های چربی بدن BIA که مانند یک ترازو معمولی روی آن قدم می گذارید اندازه گیری کرد. این ابزارها جریان الکتریکی کمی را از بدن شما عبور می دهند. با این حال، BIA به یک وضعیت ثابت هیدراتاسیون (محتوای آب) در بدن نیاز دارد تا قابل اطمینان و تکرار باشد. بنابراین، معمولا در یک محیط بالینی برای اندازه گیری محتوای چربی بدن استفاده نمی شود. سایر روش ها اندازه گیری ترکیب بدن روش های دیگر برای اندازه گیری ترکیب بدن، عبارتند از: مشابه توزین هیدرواستاتیک، ADP درصد چربی بدن شما را بر اساس چگالی بدن شما تخمین می زند. با این حال، ADP از هوا به جای آب استفاده می کند. اسکنرهای بدن سه بعدی از مادون قرمز برای مشاهده دقیق شکل بدن شما استفاده می کنند. مشابه اسکن DEXA ، MRI نیز در یک محیط پزشکی انجام می‌شود و می‌تواند مقدار کل بافت چربی و محل آن (زیر پوست، عضله یا اطراف اندام‌های بدن) را تعیین کند. اما MRI گران است و برای آزمایش منظم عملی نیست. روش های مختلفی برای اندازه گیری ترکیب بدن وجود دارد. برخی از ابزارها و اندازه گیری های دستی استفاده می کنند، برخی دیگر شامل تست ها و ماشین آلات گران قیمت هستند. روشی که برای اندازه گیری ترکیب بدن استفاده می کنید به بودجه شما و میزان دقت شما بستگی دارد. نحوه بهبود ترکیب بدن اگر درصد چربی بدن شما خیلی زیاد است، ممکن است بخواهید سعی کنید آن را کاهش دهید تا سلامت و تندرستی خود را بهبود بخشید. اگر درصد چربی بدن شما کمتر از سطح چربی ضروری است، بهتر است تغییراتی برای افزایش آن ایجاد کنید، زیرا این امر خطرات سلامتی شما را نیز کاهش می دهد. برای تغییر ترکیب بدن برای سلامتی و تناسب اندام بهتر، افزایش توده عضلانی و کاهش توده چربی اضافی را هدف قرار دهید. می توانید این کار را با تغییر رژیم غذایی، شروع یک برنامه ورزشی یا ترکیب هر دو روش انجام دهید. تغییرات رژیم غذایی به عبارت بسیار ابتدایی، اگر به طور مداوم کالری بیشتری نسبت به مصرف بدنتان مصرف کنید، وزن اضافه خواهید کرد. به همین ترتیب، اگر به طور مداوم کالری کمتری نسبت به مصرف بدنتان مصرف کنید، وزن کم خواهید کرد. اما انواع غذاهایی که می خورید به اندازه کالری مصرفی مهم هستند. پروتیین برای همه مهم است، اما اگر فعال هستید یا در تلاش برای افزایش عضله یا کاهش چربی هستید، ممکن است به پروتیین بیشتری نیاز داشته باشید. نسبت به یا چربی‌ها رضایت‌بخش‌تر است، و همچنین بدن شما برای تجزیه پروتیین، کالری بیشتری نسبت به سایر مواد مغذی می‌سوزاند. فعالیت بدنی فعالیت بدنی و ورزش از دیگر اجزای حیاتی برای بهبود ترکیب بدن هستند. آنها نه تنها کالری مصرفی بدن شما را افزایش می دهند، بلکه برای رشد بهینه عضلات نیز ضروری هستند. دستورالعمل‌های فعالیت بدنی وزارت بهداشت و خدمات انسانی ایالات متحده برای آمریکایی‌ها بیان می‌کند که بزرگسالان باید حداقل دقیقه تا دقیقه در هفته فعالیت هوازی با شدت متوسط انجام دهند تا فواید سلامتی قابل توجهی داشته باشند. ترجیحا فعالیت هوازی باید در طول هفته پخش شود. در حالی که این توصیه‌ها بر وزن بدن تمرکز می‌کنند، مهم است که به یاد داشته باشید که برخی از اشکال ورزش در زمانی که در حال از دست دادن چربی هستید، عضله می‌سازند. این مثال دیگری از این است که چرا فکر کردن به ترکیب بدن، به جای وزن بدن، ایده خوبی است. کیفیت خواب شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد افرادی که کیفیت خواب ضعیف‌تری دارند، ترکیب بدنی بدتری نسبت به افرادی که کیفیت خواب خوبی دارند، دارند. با این حال، مشخص نیست که آیا خواب خوب ترکیب بدن شما را بهبود می بخشد یا اینکه داشتن ترکیب بدنی بهتر خواب شما را بهبود می بخشد. تغییرات سبک زندگی مصرف الکل عامل دیگری است که ممکن است بر ترکیب بدن ت ثیر بگذارد. الکل سرشار از قند و کالری اضافی است که بدن به عنوان چربی ذخیره می کند. از آنجایی که الکل حاوی کالری است، می تواند به دریافت کالری اضافی و افزایش چربی منجر شود. محاسبه وزن ایده آل سنتی به جای اینکه بر اساس تحقیقات بهداشتی یا مطالعه جامع میانگین جمعیت باشد، اساسا یک قانون سرانگشتی است. به یاد داشته باشید که وزن ایده آل یک هدف مطلق برای ظاهر یا سلامتی نیست. مقادیر موجود در نمودارها و معادلات تخمینی هستند و ممکن است عواملی مانند توده عضلانی یا شرایط سلامتی را که بر وزن ت ثیر می‌گذارند در نظر نگیرند. آیا تمرینات خاصی برای ترکیب بدن خوب هستند؟ تمام انواع ورزش کالری می سوزاند. اما تمرینات ترکیب بدن، فعالیت هایی را برای سوزاندن چربی و فعالیت هایی برای عضله سازی ترکیب می کنند. به این ترتیب، ماهیچه های لاغر و قوی را جایگزین چربی می کنید. پس بهترین راه برای سوزاندن چربی و عضله سازی ترکیبی از (که گاهی اوقات به آن کاردیو گفته می شود) و تمرینات قدرتی (مانند وزنه برداری) است. با شروع تمرینات قدرتی متوجه تغییرات واقعی در ترکیب بدن خود خواهید شد. هدف از تمرینات قدرتی ساخت و فرم دادن به عضلات است. سخن آخر ترکیب بدن به شما می گوید چه مقدار از بدن شما چربی است و چه مقدار از توده غیرچربی مانند استخوان، آب، ماهیچه ها، اندام ها و بافت ها است. بنابراین، ترکیب بدن روش دقیق تری برای ردیابی از دست دادن چربی در رژیم غذایی و است و به روش های مختلفی قابل اندازه گیری است. شما می توانید با ایجاد تغییراتی در رژیم غذایی، ورزش، خواب کافی و ترک الکل، ترکیب بدن را بهبود ببخشید. ترکیب بدن و چربی بدن شما می تواند اندازه گیری های مهمی باشد زیرا عددی که هنگام پا گذاشتن روی ترازو می بینید تصویر کامل نیست. شما می توانید در از دست دادن چربی و عضله سازی بدون کاهش وزن خود موفق باشید. پیگیری تلاش‌های کاهش وزن و تناسب اندام با اندازه‌گیری ترکیب بدن راه خوبی برای مشاهده پیشرفت شما است.

می تواند علل زیادی داشته باشد که ما آنها را در این مقاله از پزشکت بررسی کرده ایم. اما اغلب نتیجه درد ارجاعی است. درد ارجاعی دردی است که از یک ناحیه از بدن سرچشمه می گیرد و به ناحیه دیگری سرایت می کند. به عنوان مثال، حمله قلبی، که مشکلی در جریان خون به عضله قلب است، می‌تواند باعث تابش درد از قلب به پشت و جاهای دیگر بدن شود. علاوه بر آن، مشکلات زیر می تواند منجر به بعد از خوردن غذا شود: التهاب و کمردرد ممکن است ناشی از حساسیت به لبنیات، گلوتن و قند باشد. افراد مبتلا به آلرژی به برخی غذاها احتمال دارد پس از خوردن آنها دچار التهاب شوند. اگر از قبل کمردرد داشته باشند، التهاب می تواند علایم را بدتر کند. نمونه هایی از غذاهایی که باعث التهاب و کمردرد می شوند عبارتند از: قند الکل گلوتن لبنیات برخی از غذاها می توانند شرایط زمینه ای را تشدید کنند و در نتیجه باعث کمردرد شوند. به عنوان مثال، غذاهای بسیار تند می توانند باعث سوزش سر دل شوند و کمردرد را تشدید کنند. کیسه صفرا عضوی گلابی شکل است که در زیر کبد قرار دارد. صفرا را ذخیره و آزاد می کند. صفرا مایعی است که به بدن در هضم چربی ها کمک می کند. کیسه صفرا می تواند ملتهب شود، به خصوص اگر رسوبات سختی به نام در آن وجود داشته باشد. خوردن غذاهای چرب می تواند باعث قولنج کیسه صفرا شود که در آن اندام ملتهب شده و باعث درد می شود. این درد ممکن است به پشت نیز سرایت کند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید کمردرد می تواند نشانه حمله قلبی باشد، به خصوص اگر با علایم زیر با هم رخ دهند: تعریق سبکی سر حالت تهوع درد در بازو، فک یا گردن زنان بیشتر از مردان علایم حمله قلبی غیر معمول را تجربه می کنند. این علایم ممکن است شامل موارد زیر باشد: سرگیجه کمر درد تنگی نفس درد در شکم فشار در قسمت بالایی کمر لازم به ذکر است که زنان در هنگام تجربه مشکلات قلبی همیشه درد قفسه سینه ندارند. کمردرد بعد از غذا خوردن شاید ناشی از سوزش سر دل باشد، یک بیماری گوارشی که با درد سوزشی در قفسه سینه مشخص می شود. تخمین زده می شود که بیش از میلیون آمریکایی هر روز سوزش سر دل را تجربه می کنند. علایم دیگر احتمال دارد شامل، گلودرد و سرفه باشد. برخی غذاها ممکن است علایم سوزش سر دل را تحریک کنند، از جمله موارد زیر: الکل کافیین شکلات گوجه فرنگی غذاهای ادویه دار تجربه سوزش سر دل بیش از دو بار در هفته می تواند نشان دهنده بیماری ریفلاکس معده به مری ( GERD ) باشد که در صورت عدم مدیریت صحیح ممکن است منجر به زخم شود. کلیه های شما در نزدیکی ماهیچه ها در قسمت میانی تا پایینی پشت شما قرار دارند. هنگامی که دچار عفونت کلیه هستید، یکی از علایمی که احتمال دارد متوجه آن شوید، کمردرد در نزدیکی یک یا هر دو کلیه است. عفونت کلیه یک مشکل سلامتی بالقوه جدی است و باید به سرعت درمان شود. عفونت کلیه احتمال دارد باعث استفراغ، تب، حالت تهوع و کمردرد شود. همچنین می تواند باعث موارد زیر شود: لرز درد شکم تکرر ادرار فوریت ادرار احساس سوزش هنگام ادرار کردن علایم معمولا در طول روز وجود دارد، اگرچه برخی از افراد ممکن است بعد از غذا خوردن بیشتر متوجه آنها شوند. هر کسی که مشکوک به عفونت کلیه است باید برای پیشگیری از عوارض به پزشک مراجعه کند. پانکراس عضوی است که در هضم و تنظیم قند خون شرکت می کند. التهاب پانکراس به عنوان شناخته می شود. علایم پانکراتیت عبارتند از: تب استفراغ کمر درد نبض سریع حالت تهوع درد شکمی که بعد از خوردن غذا بدتر می شود. تقریبا درصد موارد پانکراتیت ناشی از مصرف طولانی مدت و زیاد الکل است. یکی از شایع ترین علل کمردرد، وضعیت نامناسب بدن است. اگر هنگام صرف غذا روی غذایتان خمیده بنشینید، شاید با درد در پشت، غذا خوردن را تمام کنید. اگر روی رایانه خود خم شوید یا اگر بیشتر اوقات حالت خمیده داشته باشید، همین درد ممکن است ایجاد شود. علایم ناراحتی گوارشی اغلب شامل درد در شکم یا واکنش هایی است که شامل استفراغ یا اسهال می شود. با این حال، وابسته به شرایط، ممکن است درد را در پشت خود نیز احساس کنید. می تواند باعث درد ارجاعی در پشت شما شود. این نوع زخم یک زخم در معده یا روده کوچک است. زخم معده یا مری احتمال دارد منجر به دردی شود که به پشت سرایت می کند. سایر علایم زخم عبارتند از: نفخ گاز آروغ زدن حالت تهوع سوزش سردل درد سوزشی در معده احساس سیری بعد از غذا خوردن عفونت با هلیکوباکتر پیلوری ( H . pylori ) اغلب باعث ایجاد زخم می شود. این عفونت ها همچنین ممکن است به دلیل استفاده طولانی مدت از داروهای ضد التهابی غیر استروییدی، مانند ایبوپروفن ( Advil ، Motrin ) یا ( Aleve ) ایجاد شوند. درمان کمردرد بعد از غذا خوردن به علت اصلی آن بستگی دارد. درمان های رایج در زیر ذکر شده است. الکل ممکن است باعث علایم سوزش سر دل، زخم معده یا عدم تحمل غذایی شود. اگر کمردرد ناشی از سوزش سر دل، زخم معده یا عدم تحمل غذایی باشد، حذف غذاهای محرک از رژیم غذایی احتمال دارد مفید باشد. غذاهای محرک از فردی به فرد دیگر متفاوت است. برای شناسایی غذاهای محرک، یادداشت کردن نکات غذایی مربوط به مواردی که در طول شبانه روز می خورید یا مراجعه به یک می تواند مفید باشد. داروهای مورد استفاده برای درمان کمردرد بعد از غذا خوردن وابسته به مشکل به طور قابل توجهی متفاوت است. مثلا: آنتی بیوتیک ها می توانند عفونت کلیه و عفونت هلیکوباکتر پیلوری را درمان کنند. داروهای مسکن ممکن است علایم پانکراتیت و التهاب کیسه صفرا را زمانی که این موارد خفیف هستند کنترل کنند. مهارکننده های پمپ پروتون و مسدود کننده های اسید می توانند به درمان سوزش سر دل، GERD و زخم کمک کنند. فیزیوتراپیست ها قادر به تصحیح وضعیت نامناسب هستند. آنها ممکن است حرکات کششی و تمریناتی را برای کمک به تقویت عضلات مرکزی و حمایت از پشت و ستون فقرات توصیه کنند. ورزش‌هایی که در یوگا، پیلاتس و تای چی انجام می‌شوند می توانند مفید باشند. اگر پزشک نمی تواند علت کمردرد را بعد از غذا خوردن تشخیص دهد، درمان های رایج برای کمردرد عمومی را امتحان کنید. درمان عمومی شامل استراحت، استفاده از یخ و مصرف مسکن‌ها است. اگر علت کمردرد مربوط به وضعیت بدنی یا فشار عضلانی باشد، پیشگیری به قوی و انعطاف پذیر نگه داشتن ماهیچه های کمر بستگی دارد. اگر در فیزیوتراپی شرکت کردید، باید به انجام تمرینات و حرکات کششی که یاد گرفتید ادامه دهید. فعالیت هایی مانند یوگا و تای چی نیز می توانند به وضعیت بدنی، تقویت عضلات و انعطاف پذیری کمک کند. پیشگیری از سوزش سر دل و عوارض زخم در آینده احتمال دارد صرفا به اجتناب از غذاهایی باشد که این واکنش‌ها را تحریک می‌کنند. توصیه می شود از غذاهای چرب و تند اجتناب شود یا به حداقل برسد. نوشیدنی های اسیدی و کافیین دار نیز بر برخی از افراد مبتلا به GERD ت ثیر منفی می گذارد. همچنین سعی کنید از مصرف الکل اجتناب کنید. در اینجا چند نکته برای پیشگیری از کمردرد بعد از غذا خوردن وجود دارد: رسیدگی به شرایط پزشکی و عفونت های زمینه ای بدون تاخیر اجتناب از غذاهایی که باعث سوزش سر دل و عدم تحمل می شوند. ورزش منظم، برای قوی نگه داشتن عضلات و پیشگیری از وضعیت نامناسب بدن کاهش استرس برای پیشگیری از زخم های تحریک کننده و کمک به تنش عضلانی هنگام غذا خوردن یا پشت میز نشستن صاف بنشینید و در صورت لزوم از بالش پشت کمر خود استفاده کنید. اگر کمردرد تنها علامت شماست و گمان می‌کنید که ناشی از کشیدگی عضلانی است، می‌توانید استراحت و داروهای ضدالتهابی را امتحان کنید، اما به شرطی دارو مصرف کنید که پزشک تجویز کرده باشد. در شرایطی که درد به مدت یک هفته یا بیشتر ادامه داشت یا به طور فزاینده ای بدتر شد، به پزشک مراجعه کنید. اگر علایم دیگری همراه با کمردرد دارید، باید به پزشک مراجعه کنید. این امر به ویژه اگر متوجه تغییراتی در ادرار شوید نشان دهنده بیماری های جدی تر است. ( UTI ) یا عفونت مثانه می تواند به عفونت کلیه تبدیل شود، بنابراین در صورت وجود این شرایط، همیشه تشخیص و درمان بهتر است. به همین ترتیب، زخم می تواند خطر خونریزی داخلی را افزایش دهد، بنابراین واکنش سریع به علایم همیشه ایده خوبی است. زمانی که کمردرد با درد سرازیر شدن یک یا هر دو پا همراه باشد، معمولا ناشی از عصب در ستون فقرات است که در حال تحریک شدن است. اگر این علایم را دارید باید به پزشک مراجعه کنید. پزشک می تواند انواع درمان ها را توصیه کنند. هر کسی که کمردرد مداوم یا تشدید شده دارد باید با پزشک صحبت کند. اگر درد با علایمی مانند موارد زیر همراه است، به دنبال درمان فوری پزشکی باشید: درد سوزش هنگام ادرار کردن یا سایر علایم ادراری مدفوع سیاه یا قیری رنگ که نشان دهنده وجود زخم است. در صورتی که کمردرد با هر یک از علایم زیر همراه باشد با اورژانس تماس بگیرید: تعریق تنگی نفس حالت تهوع درد قفسه سینه سرگیجه یا سبکی سر درد در شکم، بازو، فک یا گردن علل کمردرد را اغلب می توان مدیریت کرد، اگر به طور دایم درمان نشود. ورزش منظم، حفظ وضعیت بدنی مناسب و حفظ وزن متعادل می تواند به پیشگیری از مشکلات کمر کمک کند. کمردرد بعد از غذا احتمالا ناشی از درد ارجاعی است. به علایم دیگری که ممکن است به پزشک در تشخیص بیماری شما کمک کند توجه کنید. اگر کمردرد شما ناشی از GERD یا زخم است، نیاز به اصلاح سبک زندگی دارید. این موارد می تواند شامل تغییر در رژیم غذایی، کاهش وزن، ورزش یا داروها باشد. شما باید بتوانید کیفیت زندگی خوبی را حفظ کنید و با درمان و تغییر سبک زندگی، درد کمر و جاهای دیگر را محدود کنید. بیشتر علل کمردرد بعد از غذا خوردن را می توان به راحتی با دارو، تغییر شیوه زندگی و اصلاح رژیم غذایی درمان کرد.

بیش از هفته طول می کشد و علل آن می تواند شامل سایر بیماری ها یا برخی از عوامل سبک زندگی باشد. لارنژیت التهاب جعبه صدا است که می تواند باعث یا از دست دادن صدا شود. در این مقاله از پزشکت به بررسی لارنژیت مزمن و علایم، علل و عوامل خطر آن می پردازیم. ما همچنین تشخیص، درمان و پیشگیری آن را بررسی می کنیم. علایم آن می تواند شامل سرفه مداوم، مشکل در بلع و باشد. حنجره که به عنوان جعبه صدا نیز شناخته می شود، حاوی تارهای صوتی در گلو است. تارهای صوتی برای تولید صدای فرد به ارتعاش در می آیند. لارنژیت باعث تورم و التهاب حنجره می شود که بر عملکرد حنجره ت ثیر می گذارد و می تواند منجر به تغییرات صدا مانند گرفتگی صدا شود. اما لارنژیت یا حاد یا مزمن است. لارنژیت حاد معمولا به سرعت بروز می کند و علایم معمولا حدود هفته طول می کشد. به طور کلی یک بیماری جدی نیست و اغلب بدون درمان پزشکی برطرف می شود. لارنژیت مزمن کندتر رشد می کند و علایم آن بیش از هفته طول می کشد. تخمین زده می شود که تا درصد از افراد در دوره ای از زندگی خود به لارنژیت مزمن مبتلا می شوند. لارنژیت مزمن یک بیماری شدیدتر از لارنژیت حاد است زیرا می تواند علایم طولانی تر و ناراحت کننده تری ایجاد کند. همچنین ممکن است نشانه ای از یک بیماری زمینه ای جدی تر، مانند یک اختلال خود ایمنی باشد. با این حال، لارنژیت مزمن به خودی خود هیچ مشکل جدی برای سلامتی ایجاد نمی کند و علایم به ندرت فراتر از دوره بیماری است. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید آنچه در این مقاله خواهید خواند: علایم لارنژیت مزمن علامت اصلی لارنژیت، گرفتگی صدا است. سایر علایم لارنژیت مزمن می تواند شامل موارد زیر باشد: تب گلو درد سرفه مداوم احساس توده در گلو از دست دادن صدا بسیاری از این علایم می توانند با لارنژیت حاد نیز رخ دهند، اما در لارنژیت مزمن بسیار طولانی تر باقی می مانند. گرفتگی صدا می تواند با گذشت زمان بدتر شود و ممکن است پس از از بین رفتن سایر علایم ادامه یابد. برخی از افراد ممکن است در کنار سایر بیماری ها مانند آنفولانزا، یا ورم لوزه ها به لارنژیت مبتلا شوند. این بدان معنی است که آنها ممکن است علایم دیگری را نیز تجربه کنند، مانند: تورم غدد خستگی سردرد علایم سرماخوردگی یا آنفولانزا همچنین ممکن است لارنژیت مزمن به مرور زمان به تارهای صوتی آسیب برساند. این می تواند باعث ایجاد توده های کوچکی به نام پولیپ یا گره شود. این رشدها ممکن است ناراحت کننده باشند، اما هیچ خطر قابل توجهی برای سلامتی ندارند. علل لارنژیت مزمن رفلاکس اسید می تواند باعث التهاب حنجره مزمن شود. عفونت های ویروسی مانند سرماخوردگی و آنفولانزا از جمله این موارد هستند. رایج علت لارنژیت حاد عفونت های باکتریایی و قارچی هستند. علل لارنژیت مزمن می تواند شامل موارد زیر باشد: رفلکس اسید عفونت سیگار کشیدن سینوزیت مزمن مصرف بیش از حد الکل داروهای استنشاقی استروییدی استفاده بیش از حد از صدا، مانند خوانندگان و مجریان قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی و گرد و غبار که باعث تحریک می شود. در موارد نادر، ممکن است شرایط التهابی که بر تارهای صوتی ت ثیر می گذارد، مانند سل، باعث التهاب حنجره شود. عوامل خطر لارنژیت مزمن عوامل خطر برای ایجاد لارنژیت مزمن، عبارتند از: سیگار کشیدن، مانند سرماخوردگی یا آنفولانزا کار در محیطی با مواد شیمیایی تحریک کننده یا گرد و غبار کار کردن، یا داشتن یک سرگرمی، که نیاز به صحبت طولانی یا با صدای بلند، فریاد زدن یا آواز خواندن دارد. تشخیص لارنژیت مزمن پزشک اغلب معاینه فیزیکی را برای تشخیص التهاب حنجره انجام می دهد. آنها همچنین ممکن است در مورد تاریخچه پزشکی و سبک زندگی فرد سوالاتی را بپرسند تا خطر ابتلا به لارنژیت را ارزیابی کنند. برخی از علایم، مانند گرفتگی صدا، معمولا به راحتی قابل تشخیص هستند. یک پزشک همچنین ممکن است یک انجام دهد که شامل عبور دادن یک لوله نازک با دوربین و نور از دهان یا بینی فرد و پایین آوردن به گلوی او است. این روش به پزشک اجازه می دهد تا داخل گلو را بررسی کند. برای رد کردن شرایط جدی تر، مانند، پزشک ممکن است توصیه کند: بیوپسی، که شامل گرفتن نمونه کوچکی از بافت گلو در حین لارنگوسکوپی و تجزیه و تحلیل آن در آزمایشگاه است. اسکن اشعه ایکس، سی تی اسکن یا ام آر آی، که آزمایش های تصویربرداری هستند که به پزشک اجازه می دهند داخل گلو را ببینند. آزمایش خون، که می تواند علایم دیگر بیماری های زمینه ای را بررسی کند. لارنژیت مزمن چگونه درمان می شود؟ چندین گزینه درمانی برای لارنژیت وجود دارد. یک فرد اغلب می تواند علایم حاد را در خانه درمان کند، مانند: سیگار نکشیدن نوشیدن مایعات زیاد اجتناب از داروهای ضد احتقان محدود کردن مصرف کافیین و الکل شستشو گلو با محلول نمکی یا دهانشویه بدون نسخه اجتناب از محرک های گلو، مانند دود، گرد و غبار، و بخارات شیمیایی اجتناب از صحبت کردن، آواز خواندن، یا استفاده غیر ضروری از صدا مدیریت لارنژیت مزمن اغلب به شناسایی و درمان علت زمینه ای بستگی دارد. به عنوان مثال، اگر علت باشد، ممکن است لازم باشد تغییراتی در رژیم غذایی، مانند پرهیز از غذاهای چرب، سرخ شده یا تند ایجاد کنید. در مورد عفونت باکتریایی، برخی از پزشکان ممکن است آنتی بیوتیک تجویز کنند. با این حال، استفاده از آنتی بیوتیک ها برای لارنژیت در حال حاضر بحث برانگیز است. مروری بر کارآزمایی‌های بالینی در سال که شامل شرکت‌کننده بود، نشان داد که آنتی‌بیوتیک‌ها در درمان التهاب حنجره حاد موثر نیستند. محققان به این نتیجه رسیدند که هزینه، عوارض جانبی و پیامدهای منفی و عوارض مقاومت آنتی بیوتیکی بر مزایای این درمان برای لارنژیت بیشتر است. پزشک گلوی شما را بررسی می کند تا علت التهاب حنجره را مشخص کند. درمان بر اساس علت بیماری شما خواهد بود. علایم لارنژیت می تواند ناشی از عفونت در دستگاه تنفسی شما باشد. اگر سیگاری هستید و بیش از یک ماه علایم لارنژیت را دارید، ممکن است نیاز به مراجعه به متخصص گوش، حلق و بینی داشته باشید. هیدراتاسیون همچنین ممکن است پزشک به شما توصیه کند که از یک مرطوب کننده در خانه خود استفاده کنید تا رطوبت محیط را افزایش داده و به تسکین گلودرد شما کمک کند. برای هیدراته ماندن، مایعات فراوان بنوشید. از مصرف کافیین و الکل خودداری کنید زیرا این مواد می توانند منجر به افزایش التهاب حنجره شوند. همچنین می توانید با مکیدن پاستیل، گلوی خود را مرطوب نگه دارید. مراقب باشید از موادی که گلو را تحریک می کنند، مانند قطره های سرفه حاوی منتول اجتناب کنید. استراحت کردن افرادی که برای امرار معاش صحبت می کنند یا آواز می خوانند، باید تا زمانی که التهاب فروکش کند، به صدای خود استراحت دهند. باید میزان استفاده از صدای خود را پس از بهبودی محدود کنید تا از تشدید مجدد این بیماری جلوگیری کنید. داروها ویروس ها باعث اکثر موارد لارنژیت عفونی می شوند که معمولا لارنژیت حاد است که به مرور زمان از بین می رود. در موارد نادری که بیماری شما ناشی از عفونت باکتریایی باشد، پزشک ممکن است آنتی بیوتیک تجویز کند. درمان لارنژیت مزمن بر اساس علت اصلی است و متفاوت خواهد بود. پزشک ممکن است یک آنتی هیستامین، مسکن یا گلوکوکورتیکواسترویید تجویز کند. اگر رفلاکس اسید معده دارید و وارد جعبه صوتی خود می شوید، ممکن است پزشک برای رفع این مشکل درمانی تجویز کند. عمل جراحی مواردی که لارنژیت مزمن فرد منجر به پولیپ تارهای صوتی یا تارهای صوتی شل یا فلج شده است، جدی تر در نظر گرفته می شوند. اگر هر یک از این شرایط باعث اختلال قابل توجهی در عملکرد تارهای صوتی شده باشد، پزشک ممکن است جراحی را توصیه کند. برداشتن پولیپ تارهای صوتی، معمولا یک روش سرپایی است. پزشک شما ممکن است تزریق کلاژن یا جراحی را برای تارهای صوتی شل یا فلج توصیه کند. چگونه از لارنژیت مزمن پیشگیری کنیم؟ ترک سیگار می تواند به پیشگیری از التهاب حنجره کمک کند. اگرچه ممکن است همیشه نتوان از لارنژیت مزمن پیشگیری کرد، برخی از اقدامات ساده می تواند کمک کند، مانند: شستن مرتب دست ها نوشیدن مایعات زیاد مصرف الکل و کافیین در حد اعتدال ترک سیگار و اجتناب از دود دست دوم اجتناب از زور زدن یا استفاده بیش از حد از صدا واکسینه شدن در برابر شرایط مرتبط، مانند آنفولانزا اجتناب از تماس با افرادی که سرماخوردگی یا آنفولانزا دارند. مرطوب نگه داشتن هوای خانه، مانند استفاده از مرطوب کننده اجتناب از استنشاق مواد شیمیایی تحریک کننده یا گرد و غبار، مانند استفاده از وسایل محافظ سخن آخر لارنژیت مزمن، التهاب جعبه صدا یا حنجره است که بیش از هفته طول می کشد. افراد مبتلا به لارنژیت معمولا گرفتگی صدا را تجربه می کنند، اما این وضعیت می تواند باعث ناراحتی و طیف وسیعی از علایم دیگر شود. علل لارنژیت می تواند شامل بیماری هایی مانند سرماخوردگی یا آنفولانزا و عوامل سبک زندگی از جمله سیگار کشیدن و استفاده بیش از حد از صدا باشد. درمان شامل استراحت صدا، پرهیز از موادی که گلو را تحریک می‌کنند و درمان هر گونه بیماری زمینه‌ای است. در صورت شدید بودن علایم یا عدم بهبود پس از چند هفته به پزشک مراجعه کنید. لارنژیت التهاب حنجره است، "جعبه صوتی" که حاوی تارهای صوتی در قسمت فوقانی گردن است. اما لارنژیت به دو شکل حاد و مزمن بروز می کند. لارنژیت حاد معمولا یک بیماری مختصر است که باعث گرفتگی صدا و گلودرد می شود. در بیشتر موارد، عفونت دستگاه تنفسی فوقانی باعث آن می شود. لارنژیت مزمن یک اختلال پایدارتر است که باعث گرفتگی صدا و سایر تغییرات صدا می شود. معمولا بدون درد است و علامت قابل توجهی از عفونت ندارد.

توانایی ما برای دیدن از گوشه است. این بدان معناست که ما قادریم چیزهای خارج از خط دید مستقیم خود را بدون نیاز به چرخاندن سر خودمان ببینیم. دید محیطی مهارتی است که در تمام ساعات بیداری ما مفید است، حتی زمانی که متوجه آن نیستیم. وقتی مشکلی در دید محیطی ما وجود دارد، به این معنی است که برای دیدن آنچه در اطراف ما وجود دارد، باید بیشتر تلاش کنیم. اختلال در این دید ممکن است منجر به زمین خوردن، افتادن یا حوادث دیگر شود. دو نوع اصلی دید وجود دارد که ما هر روز معمولا بدون اینکه به آن فکر کنیم، با آن سروکار داریم، این شامل موارد زیر است: دید مرکزی به ما امکان می‌دهد تا آنچه را که مستقیما در مقابل ما می‌گذرد، و معمولا با جزییات واضح ببینیم (تا زمانی که از لنزهای اصلاحی در صورت نیاز استفاده می‌کنیم) این چیزی است که ما می توانیم از گوشه چشم خود ببینیم، بدون اینکه مجبور باشیم سر یا گردن خود را بچرخانیم. شایع ترین علل از دست دادن بینایی محیطی هنگامی که فردی دید محیطی خودش را از دست می دهد، گاهی اوقات به آن "دید تونلی" می گویند. برای درک بهتر آنچه در چشم با از دست دادن بینایی محیطی می‌گذرد، باید به دو نوع سلول در شبکیه چشم که به نور پاسخ می‌دهند نگاه کنیم: بیشتر مخروط ها در مرکز شبکیه (همچنین به عنوان ماکولا شناخته می شود) قرار دارند و به ما امکان دیدن جزییات و رنگ ها را می دهند. این میله ها مسیول دید محیطی و در شب ما هستند و در بقیه قسمت های شبکیه قرار دارند. بنابراین، وقتی فردی به مبتلا می‌شود که بر عملکرد میله‌ها ت ثیر می‌گذارد، ممکن است منجر به از دست دادن دید محیطی او شود. حتی اگر مخروط‌هایش هنوز کاملا کار کند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید علایم از دست دادن بینایی محیطی از دست دادن بینایی محیطی می تواند به تدریج رخ دهد تا جایی که فرد متوجه شروع آن نمی شود - یا به طور ناگهانی، در این صورت می تواند هشدار دهنده و ترسناک باشد. اگرچه در برخی موارد (مخصوصا زمانی که از دست دادن بینایی تدریجی است) ، افراد ممکن است متوجه هیچ علایمی نشوند. اما در موارد دیگر، نشانه‌های مختلفی وجود دارد که فرد متوجه اختلال در دید خودش می شود، از جمله: مشکل در رانندگی مشکل در راه رفتن در تاریکی خواندن بسیار کندتر از حد معمول تابش نور و به دنبال آن دید تونلی به مدت تا دقیقه از دست دادن بینایی محیطی فرد معمولا نشانه یک بیماری چشمی است، مگر اینکه نتیجه یک آسیب باشد. این موارد می‌تواند از موارد جزیی و موقت تا شرایط جدی‌تر متغیر باشد، از جمله: گلوکوم سکته دید کم نوریت بینایی آنوریسم مغزی رتینیت پیگمانتوزا جداشدگی شبکیه تومور هیپوفیز انسداد شریان شبکیه بیماری چشم دیابتی بیماری شریان کاروتید نوروپاتی ایسکمیک بینایی رتینیت سیتومگالوویروس فشار خون داخل جمجمه ایدیوپاتیک نحوه تست دید محیطی بینایی محیطی یک فرد، در طول بخش آزمایش میدان بینایی یک معاینه جامع چشم با بینایی‌سنج یا چشم‌پزشک او آزمایش می‌شود. "میدان بینایی" به پهنای ناحیه ای اشاره دارد که فرد می تواند هنگام تمرکز روی یک نقطه مرکزی ببیند، بنابراین آزمایش آن به ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی ایده بهتری از قابلیت های دید محیطی بیمار می دهد. وقتی ارایه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی پایه میدان بینایی شما را داشته باشد، می‌تواند آزمایش‌های آینده را با آن مقایسه کند تا ببیند آیا بینایی شما در طول زمان بدتر شده است یا خیر. رایج‌ترین روش برای آزمایش دید محیطی، آزمایش میدان بینایی تقابل است. در طول این بخش از معاینه، از بیمار خواسته می‌شود که مستقیما به یک شی روبروی خود در حالی که یک چشمش پوشیده است نگاه کند. در حالی که به نگاه مستقیم به جلو ادامه می دهد، ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی تعداد انگشتان مختلف (یا چیزی مشابه) را در دید محیطی بیمار نگه می دارد و از آنها می پرسد که چه چیزی می توانند ببینند. این به ارایه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی کمک می‌کند تا کیفیت دید محیطی خود را ارزیابی کند و اگر کمتر از حد انتظار باشد، نشان دهنده این است که وضعیت فرد به تشخیص و ارزیابی های بیشتری نیاز دارد. تست بینایی محیطی در خانه اگرچه جایگزینی برای ویزیت ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی و معاینه جامع چشم نیست، اما امکان انجام تست بینایی محیطی به صورت آنلاین وجود دارد. به طور خاص، این یک آزمایش برای است که به آن تست شبکه آمسلر می‌گویند. در حالی که توصیه می شود افرادی که در معرض خطر ابتلا به دژنراسیون ماکولا هستند این آزمایش را روزانه انجام دهند، افرادی که به سادگی می خواهند ایده بهتری از قابلیت های دید محیطی خود داشته باشند می توانند در صورت نیاز آن را انجام دهند. چه زمانی باید به یک ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی مراجعه کرد؟ اگر دید محیطی خود را به طور موقت از دست دادید (به عنوان مثال در نتیجه میگرن شناور یا چشمی) و این چیزی است که قبلا با ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی خود صحبت کرده اید، هر دستورالعملی را که در آن زمان به شما داده اند دنبال کنید. در هر موقعیت دیگری، اگر دید محیطی خود را از دست داده اید، بهتر است که در اسرع وقت به یک چشم پزشک مراجعه کنید، زیرا می تواند نشانه یک بیماری زمینه ای جدی باشد. وقتی از دست دادن بینایی محیطی یک فرد به تدریجی رخ می دهد فرد بهتر است شرایط خود را به پزشک معالج گزارش دهد. اما در مواردی که کاهش دید محیطی ناگهانی است، زمان آن فرا رسیده است که به دنبال درمان اورژانسی باشید، زیرا می تواند نشانه یک بیماری جدی مانند سکته مغزی یا آنوریسم مغزی باشد. مقابله با از دست دادن بینایی محیطی هنگامی که فردی دید محیطی خود را از دست می دهد، راه اصلی برای مقابله با آن رعایت راهکار ها و تغییرات زیر است؟ محیط اطراف سبک و عادات و شیوه زندگی اگر یکی از عزیزان دید پیرامونی خودش را از دست بدهد، ممکن است وسوسه انگیز باشد که سعی کنید هر کاری را برای او انجام دهید تا زندگی او آسان تر شود. اما در واقعیت، شما ممکن است استقلال و عادت به خود مراقبتی در آنها از دشوارتر کنید. فردی که بینایی محیطی خودش را از دست می دهد، باید عادت کند که سر خودش را بچرخاند تا کارهایی را که قبلا بدون تلاش اضافی انجام می داد، انجام دهد. عینک برای از دست دادن بینایی محیطی حتی اگر فریم و عدسی یک عینک کاملا بزرگ باشد، تقریبا همیشه هنگام نگاه کردن به گوشه چشم، حفره‌های کوچکی از دید اصلاح نشده وجود دارد. چون عدسی به طور کامل کره چشم شما را نمی‌پوشاند. در حالی که بسیاری از مردم به آن عادت کرده‌اند و با عینک کاملا عادی عمل می‌کنند. برخی دیگر تصمیم می‌گیرند به جای آن از استفاده کنند، که نتایج بسیار بهتری در مورد دید محیطی به همراه دارد. داشتن هر نوع مشکلی در چشم می تواند ناراحت کننده باشد و از دست دادن دید محیطی نیز از این قاعده مستثنی نیست. از آنجایی که این نشانه ای از انواع دیگر شرایط پزشکی است. اگر به طور ناگهانی دید محیطی خود را از دست دادید، مهم است که فورا به دنبال مراقبت های پزشکی باشید. از آنجایی که این می تواند یک روند تدریجی نیز باشد، حتما معاینات منظم چشم خود را پیگیری کنید. بینایی محیطی چگونه آزمایش می شود؟ بینایی محیطی را می توان با استفاده از "تست میدان بینایی رویارویی" آزمایش کرد. ابتدا یک پزشک در مقابل فرد قرار می گیرد و از او می خواهد که روی یک ناحیه مانند روسری پزشک تمرکز کند. چشم پزشک یک چشم بیمار را می پوشاند و پزشک تعداد انگشتان مختلفی را در دید محیطی فرد بالا نگه می دارد. سپس از آنها پرسیده می شود که چند انگشت در یک زمان بالا نگه داشته می شوند. تفاوت بین دید مرکزی و محیطی چیست؟ دید مرکزی چیزی است که ما می‌توانیم مستقیما در مقابل خود ببینیم، در حالی که دید محیطی چیزی است که می‌توانیم از گوشه چشم خود بدون چرخاندن سر ببینیم. از دست دادن بینایی محیطی معمولا به دلیل بیماری چشم یا آسیب چشم ایجاد می شود. برخی از نمونه‌هایی از شرایطی که بر چشم ت ثیر می‌گذارند شامل گلوکوم (گروهی از بیماری‌هایی که به عصب بینایی آسیب می‌رسانند) ، رتینیت پیگمانتوزا (تجزیه سلول‌های شبکیه) و دیابت هستند. شرایط متعددی می‌توانند باعث ایجاد PVL شوند، و مهم است که به طور منظم غربالگری‌های چشمی پیشگیرانه انجام دهید تا از از دست دادن بینایی جلوگیری شود. اگر علایم را نادیده بگیرید، ممکن است با گذشت زمان از دست دادن بینایی بیشتری را تجربه کنید. برای صحبت در مورد علایم خود به پزشک مراجعه کنید. انجام درمان پیشگیرانه یا زودهنگام ممکن است به شما در کنترل عوارض بیشتر ناشی از PVL کمک کند. اگر شرایطی دارید که باعث PVL دایمی شده است، با پزشک خود در مورد راه کار هایی که می توانید با کاهش بینایی خود کنار بیایید صحبت کنید.

یعنی این که، استرس مزمن می تواند اندازه مغز را کاهش دهد و حتی DNA آن را تغییر دهد. اما بهره مندی از مجموعه ای از روش های مقابله ای، می تواند به مبارزه با این تغییرات کمک کند. استرس ذاتا بد نیست. پاسخ استرس می تواند به شما کمک کند تا از موقعیت های خطرناک و کشنده اجتناب کنید و زنده بمانید. اما می تواند کمی پیچیده تر باشد. اگر دایما با سطوح بالایی از استرس سر و کار دارید، نحوه واکنش شما به استرس ممکن است در طول زمان باعث تغییر در مغز شود. این تغییرات مغزی می توانند بر سلامت روان شما ت ثیر بگذارند و شما را مستعد ابتلا به عوارض نامطلوب استرس مزمن و اثرات آن کند. بنابراین، کاهش استرس، می تواند به بهبودی روانی شما کمک زیادی کند. اما به علت انعطاف پذیری مغز، یعنی توانایی آن برای تغییر و انطباق، این امکان وجود دارد که نحوه واکنش تان را به استرس تغییر دهید. علاوه براین، می توانید اثرات آن را بر مغزتان کاهش دهید. باید این نکته کلی را بدانید که استرس می تواند اثرات کوتاه مدت و بلند مدت بر مغز داشته باشد. آنچه در این مقاله خواهید خواند: تاثیر استرس بر مغز چگونه صورت می گیرد؟ همه چیز با آمیگدال و پاسخ استرس شما شروع می شود که معمولا پاسخ های مبارزه، فرار یا انجماد نامیده می شود. این موارد، واکنش هایی به یک عامل استرس زا حاد یا کوتاه مدت هستند. به عنوان مثال، از دست دادن کنترل ماشین خود در یک جاده یخ زده یا درگیری ناگهانی با یکی از اعضای خانواده و عصبانی شدن، هر دو می توانند باعث فعال شدن پاسخ استرس به صورت هر یک از این سه راه شوند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید این پاسخ استرس از مغز و در بخش آمیگدال شما شروع می شود. آمیگدال، بخشی از مغز است که با احساساتی مانند ترس مرتبط است. آمیگدال، یک سیگنال خطر به هیپوتالاموس می فرستد. سپس هیپوتالاموس سیستم عصبی سمپاتیک شما را فعال می کند. پاسخ "هشدار"، که با افزایش آدرنالین همراه است و بدن شما را به حالت آماده باش در می آورد تا برای رویارویی با تهدید بالقوه آماده باشید. اما پس از اتمام مبارزه، فرار یا پاسخ انجماد، هیپوتالاموس شما یک سیستم پاسخ استرسی دیگر را فعال می کند. نام این بخش، محور هیپوتالاموس - هیپوفیز - آدرنال ( HPA ) است. محور HPA سیستم عصبی سمپاتیک شما را درگیر و در حالت آماده باش بالا نگه می دارد. در سطح فیزیکی، این مسیر، را، که هورمون استرس نامیده می شود، در سیستم بدنی شما آزاد می کند. در حالی که کورتیزول به ذهن و بدن شما کمک می کند تا در کوتاه مدت با رویدادهای استرس زا مقابله کند، استرس مزمن می تواند باعث بروز اختلال در تنظیم محور HPA شود. ممکن است که این مسیر، هورمون کورتیزول را ترشح کند و در پاسخ به رویدادهای متنوع تری شروع شود. به این معنی که شما بیشتر اوقات استرس خواهید داشت. و این شرایط، همان موقعیتی است که در آن، استرس می تواند بر ذهن و بدن شما ت ثیر بگذارد. استرس چه تاثیری بر اندازه مغز می گذارد؟ استرس مزمن یا طولانی مدت، می تواند بر اندازه مغز و حتی ساختار ژنتیکی آن ت ثیر بگذارد. بسیاری از این تغییرات فیزیکی، در نتیجه سطوح بالای کورتیزول و تغییر در نحوه عملکرد مغز، تحت استرس طولانی مدت، اتفاق می‌افتند. به عنوان مثال، با توجه به نتایج یک تحقیق که در سال انجام گرفت، قرار گرفتن طولانی مدت در معرض کورتیزول می تواند قشر جلوی مغز، ناحیه ای از مغز را که درگیر برنامه ریزی و تصمیم گیری است، کوچک کند. علاوه براین، نتایج تحقیقات انجام شده در سال نشان داد که سطوح بالاتر کورتیزول مستقیما با کاهش حجم بسیاری از قسمت‌های قشر جلوی مغز، مرتبط است. چرخه معیوب ناشی از تاثیر استرس بر مغز یک نظریه این است که با گذشت زمان، واکنش های عاطفی نسبت به استرس، تبدیل به یک چرخه معیوب در مغز می شود. اگر مغز شما در موقعیت‌های بیشتری پاسخ استرس را فعال می‌کند، ممکن است باعث شود قسمت‌هایی از مغز که بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرند (مانند آمیگدال) تقویت شوند. سایر نواحی که در نتیجه این شرایط، کمتر مورد استفاده قرار می گیرند، مثل قشر جلوی مغز، می توانند با استفاده کمتر، کوچکتر شوند. کاهش ظرفیت حافظه و تنظیم هیجانی استرس طولانی مدت، همچنین با کاهش حجم هیپوکامپ، بخشی از مغز که مسیول پردازش احساسات و حافظه است، مرتبط است. علاوه بر این، استرس می‌تواند از طریق تاثیرات اپی ژنتیک، روی DNA مغز شما ت ثیر بگذارد. اپی ژنتیک، فرآیندی است که در آن محیط شما با ژن‌های فرد تعامل دارد و می‌تواند آن‌ها را سرکوب یا فعال کند. به عنوان مثال، استرس ناشی از ضربه های دوران کودکی با تغییرات اپی ژنتیکی در DNA مغز و محور HPA مرتبط است. این تغییرات، بر پاسخ مغز به استرس ت ثیر می‌گذارد. استرس مزمن چه تاثیری بر مغز می گذارد؟ باید به این نکته توجه کنید که استرس طولانی مدت و قرار گرفتن در معرض کورتیزول، می تواند نحوه عملکرد مغز شما را در طول زمان تغییر دهد و به طور قابل توجهی بر حافظه، احساسات و سلامت روان شما ت ثیر بگذارد. استرس و مشکل در بیان احساسات تنظیم عاطفی، یک عملکرد کلیدی مربوط به هیپوکامپ است. اما استرس طولانی مدت می تواند مانع از انجام متعادل این روند شود. به این ترتیب، استرس تاثیرات منفی خود را ایجاد می کند. زمانی که هیپوکامپ انعطاف پذیری کمتری برای تغییر و سازگاری داشته باشد، می تواند منجر به دشوارتر شدن مدیریت احساسات شود. در این حالت، ممکن است فراز و نشیب های عاطفی بیشتری را تجربه کنید یا احساس کنید که تحت ت ثیر واکنش های احساسی و عاطفی قوی هستید که نمی توانید آن ها را کنترل کنید. وقتی استرس مزمن بر تنظیم عاطفی ت ثیر می گذارد، همچنین می تواند شما را بیشتر به الگوهای فکری، مانند موارد زیر، دچار کند: انتقاد از خود نگرانی مکرر احساس تنهایی در مورد یک عامل استرس زا خاص در صورت مشاهده هر کدام از این علایم، با یک پزشک تماس بگیرید و با او مشورت کنید. استرس و چالش های عملکرد اجرایی عملکرد اجرایی، مجموعه‌ای از مهارت‌هایی است که با خود کنترلی، حافظه، و توانایی سازگاری، مرتبط است. بنابراین، با بروز استرس، فرد با مشکلات جدی مواجه می شود. این مجموعه مهارت، جزو عملکرد قشر جلوی مغز شما است، اما می تواند هیپوکامپ و آمیگدال را نیز درگیر کند. تحقیقات انجام شده در سال نشان می دهد که احساسات قوی و استرس می توانند مهارت های عملکرد اجرایی مانند استدلال و حل مسیله را کاهش دهند. استرس طولانی مدت می تواند توانایی شما برای یادگیری و به خاطر سپردن اطلاعات را نیز کاهش دهد. برخی از محققان پیشنهاد می کنند که این کاهش در عملکرد اجرایی ناشی از یک محور HPA بیش فعال است که توسط استرس مزمن ایجاد می شود. استرس و بیماری های روانی استرس مزمن می تواند مغز شما را به گونه ای تغییر دهد که شما را مستعد ابتلا به بیماری های روانی مانند موارد زیر کند: استرس مزمن، که حجم هیپوکامپ را کاهش می دهد، ممکن است منجر به اختلال افسردگی اساسی شود. تحقیقی که در سال انجام شد، نشان داد که قرار گرفتن در معرض سطوح بالای استرس در طول زمان، می‌تواند باعث شود آمیگدال اغلب پاسخ استرس را آزاد کند، که می‌تواند به عنوان یک اختلال اضطراب ظاهر شود. بر اساس تحقیقات انجام شده در سال ، استرس طولانی مدت می تواند باعث ایجاد PTSD و درد مزمن به روشی مشابه شود. همچنین را با کاهش حجم هیپوکامپ، آمیگدال و قشر جلوی مغز مرتبط می دانند. تحقیقات انجام شده در سال همچنین نشان می دهد که سطوح بالای کورتیزول ناشی از استرس مزمن می تواند در بروز بیماری های مغزی مانند زوال عقل و نقش داشته باشد. چگونه می توان تاثیر استرس بر مغز را معکوس کرد؟ استرس مزمن می‌تواند باعث شود موقعیت‌های بیشتری را استرس‌زا ببینید. علاوه براین، چنین حالتی، راه‌هایی را که می‌توانید به کمک آن ها، به عوامل استرس‌زا پاسخ دهید، محدود می‌کند. توسعه روش‌های جدید واکنش به استرس، می‌تواند به شما کمک کند تا ارتباطات جدیدی در مغز خود ایجاد کنید که به مرور زمان به شما کمک می‌کند بهتر با شرایط استرس زا کنار بیایید. دویدن، فقط به مدت دقیقه، می تواند به تقویت عملکرد اجرایی و افزایش جریان خون در قشر جلوی مغز کمک کند. تحقیقات انجام شده در سال نشان داد که روز مدیتیشن منجر به تغییراتی در مغز می شود که آن را در برابر استرس مقاوم تر می کند. حتی پس از ماه، شرکت کنندگان قدرت ذهنی جدید خود را حفظ کرده بودند. تحقیقات سال نشان داد که هفته کاهش استرس مبتنی بر روش تمرکز حواس، باعث افزایش فعالیت در هیپوکامپ و قشر جلوی مغز شد، در حالی که فعالیت در آمیگدال را کاهش داد و به تنظیم هیجانی کمک کرد. یک مطالعه حیوانی در سال نشان می‌دهد که پری بیوتیک‌ها، که در بسیاری از غذاهای تخمیری یافت می‌شوند، می‌توانند به افراد در مدیریت رفتارهای مرتبط با استرس، با سالم و متعادل نگه داشتن مسیرهای محور مغز - روده، کمک کنند. اشکال مختلف درمانی، مانند ( CBT ) ، می‌تواند بخش آمیگدال مغز تان را کمتر واکنش‌پذیر کند. به این معنی که می‌تواند واکنش‌های مبارزه، فرار یا بی حرکت شدن را کاهش دهد. این شرایط، باعث می شود که شما برای پاسخ به وضعیت های مختلف، بتوانید از روش های مناسب استفاده کنید‌. در صورتی که سوالات بیشتری درباره روش های مقابله و کاهش استرس در زندگی روزمره تان دارد، می توانید با یک پزشک‌تماس بگیرید و با او مشورت کنید. سخن آخر گاهی اوقات، ما الگویی از واکنش به استرس را ایجاد می کنیم که باعث می شود مغز راحت تر تحت ت ثیر استرس قرار گیرد. این تغییرات می توانند منجر به بروز مشکلات حافظه، بیماری های روانی مرتبط با استرس یا مشکلات مدیریت احساسات شوند. بنابراین، کاهش استرس، می تواند روشی برای حفظ سلامتی روانی افراد باشد. به طور کلی، پرداختن به رفع پاسخ استرس، پیچیده‌تر از معکوس کردن این تغییرات مغزی است. اما به طور کلی، برخی تمرین‌های آموزشی مغز، از جمله بسیاری از رویکردهای مبتنی بر تمرکز حواس، می‌توانند به شما در افزایش پاسخ مثبت مغز به استرس، کمک کنند. در نهایت، در صورتی که سوالات بیشتری درباره علل بروز، درمان و پیشگیری از استرس دارید، می توانید با تماس بگیرید و با متخصصین مربوطه، درباره سوالات تان مشورت کنید.

که با گلودرد و تب مشخص می‌شود، یک عفونت مسری است. بهتر است همه مباحث در مورد این مسری را بدانید. این یک بیماری شایع است که معمولا کودکان تا ساله را تحت ت ثیر قرار می دهد، اگرچه هر کسی ممکن است به آن مبتلا شود. تشخیص به آزمایش سریع استرپتوکوکی نیاز دارد، اما پزشکان ممکن است بر اساس علایم و نشانه‌هایی مانند تورم گلو، تورم گلو، یا تورم لوزه‌ها به استرپتوکوک مشکوک شوند. عفونت گاهی به خودی خود بهبود می یابد، اما معمولا با آنتی بیوتیک های تجویزی درمان می شود. گلودرد استرپتوکوکی می تواند پیشرفت کند و عوارضی مانند ایجاد کند، اما این اتفاق نادر است. علایم گلودرد استرپتوکوکی گلودرد استرپتوکوکی، یک عفونت باکتریایی، دارای تعدادی علایم و نشانه های کلاسیک مانند گلودرد و تورم، بزرگ شدن لوزه ها، بوی بد دهان، تب، لرز، سردرد و کاهش اشتها است. همه این‌ها می‌توانند با عفونت‌های باکتریایی یا ویروسی رخ دهند، بنابراین علایم و نشانه‌ها به تنهایی برای تشخیص گلودرد استرپتوکوکی قابل استفاده نیستند. اگر علایم و نشانه‌های گلودرد را دارید، پزشک تشخیص می‌دهد که آیا آزمایش استرپتوکوک ضروری است یا خیر. علایم مکرر چند روز پس از قرار گرفتن در معرض باکتری طول می کشد تا علایم شما ظاهر شود. زمان بین قرار گرفتن در معرض و ایجاد علایم، دوره کمون نامیده می شود. گلودرد استرپتوکوکی معمولا یک دوره کمون تا روزه دارد و در این بازه زمانی ممکن است مسری باشید. تعدادی از علایم گلودرد استرپتوکوکی وجود دارد که شایع ترین آنها گلودرد شدید است. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید اگر گلودرد استرپتوکوکی دارید، ممکن است برخی یا همه این علایم را دو تا پنج روز پس از قرار گرفتن در معرض بیماری ایجاد کنید: لرز خستگی سردرد درد شکم تب های بالا از دست دادن اشتها مشکل در بلع یا درد هنگام بلع لکه های قرمز ریز روی سقف دهان در جلوی گردن لوزه های قرمز و متورم، گاهی با لکه های سفید یا رگه های چرک گلودرد استرپتوکوکی در مقابل غیر استرپتوکوکی گلودرد ناشی از بیماری های ویروسی شایع تر از گلودرد استرپتوکوکی است. اما گلودرد استرپتوکوکی می تواند به طور ناگهانی همراه با تب، اما بدون سرفه ظاهر شود، در حالی که گلودرد ناشی از عفونت های ویروسی به تدریج همراه با علایمی مانند موارد زیر است: سرفه آبریزش بینی خشونت در صدای شما ورم ملتحمه (که به آن چشم صورتی نیز می گویند) شایع ترین علایم و نشانه های گلودرد استرپتوکوکی عبارتند از: تب و لرز سردرد کاهش اشتها تورم در پشت گلو قرمزی پشت گلو خستگی و کمبود انرژی هالیتوزیس ( گلو درد، به خصوص هنگام بلع تکه های سفید در پشت گلوی شما لکه های کوچک قرمز یا بنفش روی سقف دهان شما بزرگ شدن غدد لنفاوی، که ممکن است مانند توده هایی در دو طرف گردن یا زیر بغل شما احساس شود. دوره کمون گلودرد استرپتوکوکی - روز است. هنگامی که شروع به تجربه علایم یا مشاهده علایم کردید، باید اقدامات احتیاطی را برای آلوده نکردن اطرافیان خود شروع کنید. شما ممکن است عفونت را از طریق عطسه و سرفه به افراد دیگر منتقل کنید. در صورتی که دستان شما با بزاق و مخاط شما تماس داشته باشد، ممکن است عفونت را با دست زدن به اشیا به دیگران انتقال دهید. پوشاندن دهان هنگام سرفه یا عطسه، اجتناب از نوشیدنی های مشترک و شستن منظم دست ها می تواند کمک کننده باشد. شایع ترین علت گلودرد معمولا ویروس است نه گلودرد استرپتوکوکی. عفونت های ویروسی معمولا خود به خود بهبود می یابند. آنتی بیوتیک های مورد استفاده برای درمان گلودرد استرپتوکوکی در صورت ابتلا به عفونت ویروسی مفید نیستند. علایم رایج ویروس ها که در صورت ابتلا به گلودرد استرپتوکوکی نباید آن ها را تجربه کنید شامل آبریزش بینی، صدای خشن، چشم های صورتی یا پوسته پوسته، و اسهال هستند. علایم نادر ممکن است علایم کمتر شایع گلودرد استرپتوکوکی را تجربه کنید. وجود آنها لزوما به این معنی نیست که عفونت شما خطرناک تر است یا احتمال ایجاد عوارض جدی بیشتر است. این علایم عبارتند از: درد شکم تهوع و استفراغ دردهای عضلانی غدد لنفاوی دردناک راش روی سینه و گردن علایم و نشانه های فوری گلودرد استرپتوکوکی معمولا خطرناک نیست، اما می‌تواند باعث فوریت‌های پزشکی شود، اگرچه این اتفاق نادر است. اگر استرپتوکوکی دارید و علایم زیر را تجربه کردید، فورا به دنبال مراقبت های پزشکی باشید. مشکل در تنفس یا تنگی نفس سرگیجه، احساس ضعف یا غش کردن کبودی لب ها یا انگشتان عوارض گلودرد استرپتوکوکی گلودرد استرپتوکوکی می تواند باعث تعدادی از عوارض جدی شود، اگرچه عوارض به ندرت رخ می دهند. اگر عفونت شما درمان نشود یا اگر سیستم ایمنی ضعیفی دارید، احتمال بروز این موارد بیشتر است. با این حال، گاهی اوقات، عوارض جدی می تواند بدون دلیل واضح رخ دهد. عوارض گلودرد استرپتوکوکی معمولا به دو دسته اصلی چرکی (چرک زا) و غیر چرکی (غیر چرکی) تقسیم می شوند. عوارض چرک ساز اینها ممکن است به گزینه های درمانی مانند جراحی برای تخلیه چرک نیاز داشته باشند. سه عارضه شایع چرکی که می تواند بعد از گلودرد استرپتوکوکی رخ دهد عبارتند از: عفونت گوش میانی می تواند ایجاد شود و اغلب با درد، تب و تخلیه مایع مشخص می شود. در بیشتر مواقع، سینوزیت یک عفونت خفیف ناشی از ویروس است، اما زمانی که به عنوان عارضه گلودرد استرپتوکوکی رخ می دهد، ناشی از عفونت باکتریایی است و نیاز به درمان آنتی بیوتیکی دارد. آبسه مجموعه‌ای از باکتری‌ها است که ممکن است برجستگی ایجاد کند و به دلیل گلودرد استرپتوکوکی در پشت و جلوی لوزه ایجاد شود. این عارضه ممکن است دو تا هشت روز پس از گلودرد شروع شود و ممکن است با داشتن عفونت مقاوم به آنتی بیوتیک همراه باشد. عوارض غیر چرکی اینها اغلب با داروهای خوراکی یا داخل وریدی درمان می شوند که برای درمان کل بدن موثر است. عوارض غیر چرکی شایعی که می تواند بعد از گلودرد استرپتوکوکی رخ دهد، عبارتند از: آرتریت، که با التهاب مفاصل و درد عمومی مشخص می شود تورم عمومی در سراسر بدن، به ویژه در شکم، صورت، چشم ها، پاها، مچ پا یا دست ها تب روماتیسمی که در اثر واکنش خود ایمنی به عفونت ایجاد می شود. آنتی بادی هایی که بدن شما علیه باکتری استرپتوکوک ایجاد می کند ممکن است در برابر بافت های خود واکنش نشان دهد. تب روماتیسمی می تواند قلب، مفاصل و مغز شما را تحت تاثیر قرار دهد و منجر به بیماری مزمن روماتیسمی قلب شود. مخملک توسط باکتری اریتروتوکسین ایجاد می شود. علایم هشدار دهنده مخملک شامل تغییر در رنگ یا مقدار ادرار، درد شدید مفاصل، تب بالا، بثورات پوستی، تشنج یا سایر تغییرات عصبی است. مخملک معمولا با بثورات سمباده مانند و گاهی اوقات زبان قرمز برآمده، علاوه بر سایر علایم گلودرد استرپتوکوکی همراه است. گلومرولونفریت پس از استرپتوکوکیک بیماری کلیوی که ممکن است بعد از گلودرد استرپتوکوکی رخ دهد که می تواند بسیار جدی باشد و منجر به نارسایی کلیه شود. علایم شامل کاهش میزان ادرار و است. پورپورای هنوخ شونلین، یک سندرم خود ایمنی مرتبط با استرپتوکوک گروه منجر به کاهش پلاکت ها و کبودی، از جمله سایر علایم جدی مربوط به کلیه ها و دستگاه گوارش می شود. چرا به گلودرد استرپتوکوکی مبتلا می شویم؟ گلودرد استرپتوکوکی از طریق بزاق یا ترشحاتی که باکتری استرپتوکوک گروه A را در خود جای داده است، از فردی به فرد دیگر سرایت می کند. اگر در معرض این باکتری قرار گرفته باشید که از طریق سرفه، عطسه، و با لمس افراد یا اشیایی که باکتری روی سطح دارند، منتشر می شود، می توانید به عفونت گلودرد استرپتوکوکی مبتلا شوید. افرادی که به ویژه در معرض خطر ابتلا به گلودرد استرپتوکوکی در صورت قرار گرفتن در معرض آن هستند، شامل افراد با سیستم ایمنی ضعیف، مبتلایان به سرطان که تحت شیمی درمانی هستند، نوزادان و زنان باردار می شوند. اگر فردی در خانواده شما مبتلا به گلودرد استرپتوکوکی است، از به اشتراک گذاشتن وسایل شخصی مانند حوله، فنجان نوشیدن، ظروف غذاخوری و غیره خودداری کنید. شستن اقلام در آب داغ می تواند به جلوگیری از انتقال آن کمک کند، همانطور که شستن منظم دست ها می تواند کمک کند. گلودرد استرپتوکوکی چگونه تشخیص داده می شود؟ این بیماری را می توان توسط ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی اولیه یا متخصص گوش و حلق و بینی تشخیص داد. تشخیص این بیماری بر اساس سابقه پزشکی، علایم، معاینه فیزیکی و آزمایش‌های آزمایشگاهی است. در صورت ابتلا به عفونت ممکن است چندین علامت بالینی این بیماری داشته باشید: ورم لوزه تورم غدد لنفاوی پتشی (لکه های قرمز روی سقف دهان) بثورات روی بدن شما که از گردن و قفسه سینه شروع می شود. قرمزی، تورم یا لکه های سفید که شبیه چرک در گلو یا لوزه ها هستند. دو آزمایش تشخیصی رایج برای این بیماری وجود دارند که عبارتند از: این آزمایش از نمونه بزاق پشت گلو استفاده می کند. نتایج ممکن است در عرض چند دقیقه آماده شوند، اما آزمایش می‌تواند منفی کاذب بدهد. شامل ارسال نمونه ای از بافت از پشت گلو به آزمایشگاه برای ارزیابی رشد باکتری است. نتایج چندین روز طول می کشد تا برگردند، و این آزمایش دقیق تر در نظر گرفته می شود. چگونه گلودرد استرپتوکوکی درمان می شود؟ این بیماری با استفاده از آنتی بیوتیک ها درمان می شود. آموکسی سیلین، پنی سیلین، سفالوسپورین، کلیندامایسین، کلاریترومایسین و معمولا تجویز می شوند. گلودرد استرپتوکوکی می‌تواند به برخی از آنتی‌بیوتیک‌ها مقاوم باشد، بنابراین اگر بهبودی شما آنطور که انتظار می‌رود پیش نرفت، ممکن است نیاز به تغییر نسخه داشته باشید. پس از تا ساعت درمان با آنتی بیوتیک، دیگر مسری نیستید. بهتر است که نسخه آنتی بیوتیک خود را دقیقا طبق دستور مصرف کنید و تمام داروها را مصرف کنید. بسیاری از مردم نمی دانند که درمان جزیی این بیماری می تواند منجر به عوارض جدی شود. علایم این بیماری مانند تب، درد عضلانی و سردرد را می توان با استفاده از داروهای بدون نسخه یا نسخه ای مانند ایبوپروفن کنترل کرد. این بیماری یک عفونت شایع است. با این حال، در بیشتر مواقع، گلودرد ناشی از عفونت ویروسی است که با آنتی بیوتیک ها بهبود نمی یابد. به همین دلیل، و نگرانی در مورد استفاده بیش از حد از آنتی بیوتیک ها، ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی شما می خواهد قبل از تجویز چنین دارویی، نوع عفونت را به طور حتم تشخیص دهد. این بیماری با آنتی بیوتیک های تجویزی مانند پنی سیلین، آموکسی سیلین درمان می شود. گاهی اوقات، گزینه‌های بدون نسخه مانند ایبوپروفن یا داروهای خانگی می‌توانند درد را کاهش داده و سایر علایم ناراحت‌کننده را کاهش دهند. اگر علایمی دارید، باید به پزشک خود مراجعه کنید تا متوجه شوید که آیا این بیماری را دارید یا خیر؟ یک تشخیص دقیق به شما کمک می‌کند تا درمان مناسب را برای عفونت دریافت کنید و از عوارض عفونت مداوم جلوگیری کنید. انتخاب آنتی بیوتیک ها آنتی بیوتیک های تجویزی به دلایل مختلفی درمان انتخابی برای این بیماری هستند. اگر به پنی سیلین حساسیت ندارید، احتمالا برای شما دارو های زیر تجویز می شود: پنی سیلین هر آنتی بیوتیکی که به - سیلین ختم می شود بخشی از خانواده پنی سیلین است و در صورت داشتن حساسیت به پنی سیلین استفاده نمی شود. اگر به پنی سیلین آلرژی دارید، جایگزین های مطمینی برای موارد فوق وجود دارد: سفالکسین سفادروکسیل کلیندامایسین آزیترومایسین اریترومایسین کلاریترومایسین درمان های بدون نسخه اگر این بیماری را دارید، برخی از درمان‌های بدون نسخه می‌توانند به کاهش برخی از علایم شما در حین بهبودی کمک کنند، اما نمی‌توانند عفونت را درمان کنند یا از عوارض پیشگیری کنند. تیلنول (استامینوفن) یا ادویل (ایبوپروفن) : این داروها می توانند تب شما را کاهش داده و به کاهش درد کمک کنند. ایبوپروفن همچنین می تواند به کاهش التهاب کمک کند. اسپری های گلو: محصولاتی مانند کلراسپتیک حاوی بی حس کننده های موضعی (بنزوکایین، فنل) هستند که می توانند به کاهش درد گلو کمک کنند. درمان خانگی گلودرد استرپتوکوکی اگر این بیماری را دارید، درمان‌های خانگی می‌توانند علایم شما را تسکین دهد، اما نمی‌توانند عفونت را درمان کنند. آنها راه حل های کوتاه مدت هستند و تسکین پایداری ندارند. برخی از داروهای خانگی که ممکن است مفید باشند، عبارتند از: مایعات بنوشید تا دچار کم آبی نشوید. غرغره آب نمک ممکن است تا حدودی گلو را بهتر کند. خوردن غذاهای نرم که گلودرد شما را تحریک نمی کند. اگر احساس گرما می کنید یا اگر تب دارید، از کمپرس یخ استفاده کنید. غذاها و نوشیدنی های سرد، مانند بستنی ممکن است درد و ناراحتی گلو درد را کاهش دهند. عمل جراحی اگر هفت بار یا بیشتر در یک سال گلودرد استرپتوکوکی داشته اید، پزشک شما ممکن است عمل جراحی لوزه را توصیه کند. این روش برای کودکان بیشتر از بزرگسالان رایج است، در درجه اول به این دلیل که کودکان تمایل بیشتری به تجربه عفونت های مکرر گلودرد استرپتوکوکی دارند. در بیشتر موارد، برداشتن لوزه مشکل عود گلودرد استرپتوکوکی را حل می کند. اکثر افراد می توانند در همان روز یا ظرف ساعت پس از جراحی به خانه بروند. بهبودی معمولا پنج تا روز طول می کشد. در دوران نقاهت، غذاها و نوشیدنی های سرد برای راحتی و کاهش تورم توصیه می شود. اگر تب بالای . درجه فارنهایت یا درد شدید، تنگی نفس یا سرفه خونی بعد از جراحی داشتید، به پزشک مراجعه کنید. طب مکمل ( CAM ) هیچ درمان مکمل موثری وجود ندارد که بتواند گلودرد استرپتوکوکی را درمان کند، اما می‌توانید با استفاده از این گزینه ها تا حدودی علایم خود را تسکین دهید: عسل ممکن است علایم گلودرد ناشی از عفونت‌هایی مانند استرپتوکوک یا سرماخوردگی را کاهش دهد و برای کودکان بالای یک سال و بزرگسالان بی‌خطر تلقی می‌شود. می توانید از عسل برای شیرین کردن نوشیدنی های گرم استفاده کنید یا فقط یک قاشق غذاخوری بخورید. پاستیل های گلو که اغلب حاوی مواد گیاهی مانند نارون لغزنده هستند نیز برای کاهش ناراحتی گلو درد به ویژه پس از جراحی موثر هستند. به طور کلی، تمدد اعصاب، تمرکز حواس و کاهش استرس می تواند عملکرد سیستم ایمنی شما را بهینه کند تا در وهله اول شانس بیمار شدن شما را کاهش دهد، اما این تکنیک ها نمی توانند به طور کامل از ابتلای شما به عفونت هایی مانند گلودرد استرپتوکوکی جلوگیری کنند. پژوهش تحقیقاتی در مورد درمان‌های بالقوه CAM برای گلودرد استرپتوکوکی انجام شده است، و برخی از درمان‌ها که نتایج جالبی در محیط آزمایشگاهی داشته‌اند، برای کمک به درمان عفونت در انسان ثابت نشده‌اند. یک مطالعه نشان داد که سیر می تواند برخی از فعالیت های باکتری استرپتوکوک را در یک محیط آزمایشگاهی مهار کند، اما این مورد در عفونت انسان تکرار نشده است. به طور مشابه، مطالعه دیگری نشان داد که عصاره اکیناسه ممکن است فعالیتی داشته باشد که برای باکتری استرپتوکوک در محیط آزمایشگاهی مضر باشد، اما در انسان نمی‌توان آن را فرض کرد. چگونه از بروز گلودرد استرپتوکوکی پیشگیری کنیم؟ حتی اگر گلودرد استرپتوکوکی مسری است، می توانید اقداماتی را برای جلوگیری از انتشار آن و کاهش احتمال ابتلا به آن از دیگران انجام دهید. یکی از ساده ترین راه ها برای پیشگیری از گلودرد استرپتوکوکی شستن دست هاست. این امر به ویژه پس از عطسه، سرفه، دستشویی رفتن یا قبل از تهیه غذا بسیار مهم است. استفاده از ضد عفونی کننده دست نیز می تواند کمک کننده باشد. به طور کلی سعی کنید از تماس با افرادی که ناقل گلودرد استرپتوکوکی هستند خودداری کنید. اگر با فردی که این عفونت را دارد زندگی می کنید، تمام تلاش خود را بکنید تا از همان ظروف، نی یا جا مسواک استفاده نکنید. چگونه گلودرد استرپتوکوکی تشخیص داده می شود؟ تشخیص گلودرد استرپتوکوکی تنها بر اساس علایم و نشانه‌های بالینی نیست. آزمایش‌های بیشتری برای شناسایی مثبت استرپتوکوک پیوژنز، لازم است. استرپتوکوک پیوژنز باکتری هایی هستند که باعث بروز این بیماری می شوند. آزمایش سریع استرپتوکوکی می تواند نتایج یک روزه را به همراه داشته باشد، اما ممکن است چند روز طول بکشد تا نتایج کشت گلو به دست آید که دقیق تر است. تشخیص قطعی مهم است زیرا درمان می تواند به جلوگیری از عوارض طولانی مدت احتمالی مانند بیماری قلبی و کلیوی کمک کند. آزمایشگاه ها و آزمایش ها از آنجایی که گلودرد استرپتوکوکی علایم و نشانه هایی را ایجاد می کند که بسیار شبیه به عفونت های ویروسی و سایر عفونت های باکتریایی است، بهترین راه برای ت یید تشخیص، آزمایش آزمایشگاهی است. آزمایش‌ها می‌توانند ارگانیسم استرپتوکوک پیوژنز یا نشانگرهایی را که وجود ارگانیسم در پشت گلو را نشان می‌دهند، شناسایی کنند. کشت گلو این روش از دیرباز به عنوان استاندارد طلایی تشخیصی عفونت گلودرد استرپتوکوکی در نظر گرفته شده است، که نقطه ضعف اصلی آن تاخیر تا ساعته در نتایج کشت است. کشت گلو با جمع آوری باکتری از پشت گلو با استفاده از یک سواب بلند انجام می شود. نمونه بر روی صفحات مخصوص ساخته شده از خون گوسفند مخلوط با محیط رشد باکتری ها قرار داده می شود و اجازه داده می شود در آزمایشگاه رشد کند. تست های تشخیص سریع آنتی ژن آزمایش آنتی ژن سریع معمولا در مطب پزشک انجام می شود و همچنین با سواب زدن پشت گلو انجام می شود. تست‌های آنتی‌ژن سریع حساسیت بسیار کمتری نسبت به کشت‌های گلو دارند، به این معنی که احتمال ابتلا به عفونت استرپتوکوکی در آن‌ها بیشتر از کشت‌های گلو است. تخمین زده می شود که تست های آنتی ژن سریع حدود تا درصد نرخ منفی کاذب دارند. به همین دلیل، در صورت وجود احتمال قوی عفونت گلودرد استرپتوکوکی، توصیه می شود که نتیجه منفی از آزمایش آنتی ژن سریع با کشت گلو (برای ت یید) پیگیری شود. تصویربرداری آزمایشات تصویربرداری در تشخیص عفونت گلودرد استرپتوکوکی بدون عارضه معمولا توصیه نمی شوند. با این حال، آزمایش هایی مانند اشعه ایکس، سی تی، ام آر آی یا اولتراسوند ممکن است برای ارزیابی عوارض جدی عفونت گلودرد استرپتوکوکی، مانند درگیری کلیه یا قلب، ضروری باشد. این عوارض نادر است و عمدتا در بیماران درمان نشده دیده می شود. تشخیص های افتراقی اکثر عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی می توانند با علایم و نشانه های مشابه گلودرد استرپتوکوکی شروع شوند. در اینجا برخی از بیماری هایی که در هنگام ارزیابی گلودرد احتمالی استرپتوکوکی مورد توجه قرار می گیرند آورده شده است: آنفولانزا این عفونت ریه باعث سرفه و می شود. این یک عفونت ریه است که باعث سرفه، خس خس سینه و تنگی نفس می شود. این وضعیت ممکن است با تب و درد شروع شود، اما معمولا باعث درد شکم نیز می شود. آرتریت بیماری التهابی مزمن علایمی مشابه عوارض عفونت استرپتوکوکی ایجاد می کند. این عفونت همچنین شامل دردهای عضلانی و احساس ضعف است. عفونت حاد یا مزمن یا التهاب برونش ها باعث سرفه خلطی می شود و ممکن است باعث شود. Fusobacterium necrophorum : این عفونت ریه معمولا علایم شدیدتری نسبت به گلودرد استرپتوکوکی ایجاد می کند. این بیماری می تواند هر عضوی از بدن را تحت تاثیر قرار دهد و ممکن است با علایمی مشابه علایم عفونت گلودرد استرپتوکوکی اولیه شروع شود. در موارد کمتر، HIV اولیه، HSV ، سوزاک، دیفتری یا تولارمی می تواند علایمی مشابه علایم گلودرد استرپتوکوکی ایجاد کند. سوالات متداول نه. گلودرد استرپتوکوکی می‌تواند باعث درد شکمی و حالت تهوع شود، اما اگر اسهال همراه با گلودرد استرپتوکوکی دارید، احتمالا به دلیل دیگری مانند عفونت ویروسی یا باکتریایی متفاوت است. باکتری هایی که باعث گلودرد استرپتوکوکی می شوند نیز باعث هالیتوز می شوند. باکتری از طریق مجاری بینی یا از پشت گلو به داخل دهان می رود. هالیتوز همچنین می تواند در اثر عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی، التهاب لوزه ها یا عفونت ریه ایجاد شود. در درمان با آنتی بیوتیک، علایم گلودرد استرپتوکوکی در دو دوز اول شروع به از بین رفتن می کند. پس از ساعت، دیگر نباید مسری باشید. در حالی که ممکن است گلودرد استرپتوکوکی به خودی خود از بین برود، به میزان قابل توجهی زمان می برد و شما برای حدود سه هفته به شدت مسری خواهید ماند. بدون درمان، شما همچنین در معرض خطر عوارض جدی مانند مخملک و تب روماتیسمی هستید. گلودرد استرپتوکوکی مزمن چگونه درمان می شود؟ آنتی بیوتیک ها اولین انتخاب هستند. در برخی موارد، آدنوتونسیلکتومی، برداشتن لوزه ها و آدنوییدها، برای افرادی که عفونت های مکرر دارند توصیه می شود. آیا چای گیاهی می تواند به گلودرد استرپتوکوکی کمک کند؟ تحقیقات نشان می دهد که چای گیاهی ساخته شده با غلظت های بی خطر شیرین بیان، زرشک، آویشن یا پونه کوهی می تواند علایم گلودرد استرپتوکوکی را تسکین دهد (اما عفونت را درمان نمی کند) آیا می توانم گلودرد استرپتوکوکی را در خانه تشخیص دهم؟ خیر. علایم اولیه بسیار شبیه به سایر است، بنابراین آزمایش آزمایشگاهی برای باکتری ها برای ت یید تشخیص و شروع آنتی بیوتیک ها مانند پنی سیلین ضروری است. چه مدت پس از تشخیص استرپتوکوک مسری است؟ اگر تست استرپتوکوکی شما مثبت شد، پزشک شما را با آنتی بیوتیک شروع می کند. پس از ساعت مصرف آنتی بیوتیک، دیگر مسری در نظر گرفته نمی شوید. با این حال، برای جلوگیری از عوارضی مانند تب روماتیسمی، کل دوره درمان را تمام کنید. تفاوت بین گلودرد ویروسی و استرپتوکوکی چیست؟ هر دو باعث درد می شوند و بلعیدن را سخت می کنند، اما برخلاف عفونت ویروسی، عفونت استرپتوکوکی معمولا شامل غدد لنفاوی متورم و تب بالا است. همچنین ممکن است لکه های سفید روی گلو یا لکه های قرمز در دهان، بثورات پوستی روی گردن و علایمی که بیش از ساعت طول می کشد داشته باشید. سخن آخر اگر گلودرد استرپتوکوکی دارید، حتما استراحت کافی داشته باشید، هیدراته بمانید و خوب غذا بخورید، حتی اگر بلع غذا برای شما دردناک باشد. به طور کلی، نباید انتظار داشته باشید که ظرف یک هفته بهبود پیدا کنید. اگر علایم شما بهبود نیافت یا بدتر شد، با تماس بگیرید.

ممکن است یک چرخه معیوب ایجاد کنند. استرس می تواند با عملکرد جنسی تداخل داشته باشد و باعث ED شود. این مقاله چگونگی ت ثیر استرس بر سلامت جسمی، روانی و جنسی افراد را به همراه استراتژی هایی برای مدیریت استرس برای بهبود کیفیت زندگی مورد بحث قرار می دهد. ( ED ) که به عنوان ناتوانی جنسی نیز شناخته می شود، ناتوانی در دستیابی و حفظ نعوظ به اندازه کافی برای فعالیت جنسی رضایت بخش است. در سراسر جهان، ED تا % از مردان را تحت تاثیر قرار می دهد. با این حال، همه مردان معمولا در مقطعی از زندگی خود ED را تجربه می کنند. آنچه در این مقاله خواهید خواند: رابطه بین استرس و تمایلات جنسی چیست؟ بخشی از مکانیسم های بقای بیولوژیکی ما است. استرس نحوه واکنش ما به تهدیدات واقعی یا درک شده است. دو هورمون اصلی در واکنش مبارزه یا گریز نقش دارند: آدرنالین و کورتیزول. آدرنالین یا اپی نفرین، توسط غدد فوق کلیوی تولید می شود و بلافاصله عمل می کند تا ما آماده واکنش در برابر خطر باشیم. پس از به حداکثر رسیدن آدرنالین، کورتیزول برای چند ساعت ترشح می شود. کورتیزول ما را تا زمانی که تهدید از بین نرود، در وضعیتی کمتر حاد اما همچنان تحت استرس نگه می دارد. استرس طولانی مدت و مزمن به این معنی است که هورمون هایی که برای دور نگه داشتن ما از خطر طراحی شده اند، شروع به ایجاد مشکلات مرتبط با استرس، مانند فشار خون بالا، بیماری قلبی و ED می کنند. یک مطالعه مزایای را برای بهبود ED و اینکه چگونه یک برنامه عملیاتی برای مدیریت استرس باید بخشی از درمان ED باشد، برجسته کرد. علل روانی اختلال نعوظ هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید علاوه بر استرس، ED با سایر اختلالات سلامت روان مرتبط است. اضطراب اضطراب، واکنش استرس را تحریک می کند و می تواند ضربان قلب را افزایش دهد، فشار خون را افزایش دهد و باعث تنفس سریع شود. تا درصد از مردان مبتلا به ED نیز اختلالات اضطرابی را گزارش کرده اند. محققان معتقدند که اضطراب عملکرد سیستم عصبی سمپاتیک را تغییر می دهد. سیستم عصبی سمپاتیک، مسیول شروع و حفظ نعوظ است. سوء استفاده، ضربه جنسی، یا PTSD مردانی که سابقه سوء استفاده، تروما یا ( PTSD ) را تجربه کرده اند در معرض خطر بیشتری برای تجربه ED هستند. این می‌تواند چالش بزرگ‌تری ایجاد کند، زیرا مردانی که آزار و اذیت را تجربه کرده‌اند ممکن است از افشای سابقه سوء استفاده و یا تروما احساس انگ یا شرم کنند. کار و استرس مالی مشکلات کاری یا مالی نیز باعث استرس روانی قابل توجهی می شود. از دست دادن شغل و پریشانی مالی از عوامل خطر مهم برای ED هستند. ثابت شده است که میل جنسی زمانی که فرد شغل خود را از دست می دهد یا شغلش تهدید می شود کاهش می یابد. افسردگی افسردگی ناشی از عدم تعادل شیمیایی انتقال دهنده های عصبی مانند و دوپامین در مغز است. چندین بررسی ارتباط بین اختلال نعوظ و افزایش سطح علایم افسردگی را گزارش کرده اند. در حالی که زنان دو برابر بیشتر در معرض ابتلا به افسردگی هستند، مردان چهار برابر بیشتر در معرض خطر خودکشی هستند که نشان می دهد بسیاری از مردان افسردگی تشخیص داده نشده دارند. علایم افسردگی مردان متفاوت است. افسردگی آنها به صورت ظاهری بروز می کند و ممکن است شامل پرخاشگری، تحریک پذیری و رفتارهای خشونت آمیز یا مخاطره آمیز باشد که در نتیجه ت ثیر بیشتری بر خانواده آنها دارد. مردانی که افسرده هستند کمتر با همسر و فرزندان خود ارتباط مثبت برقرار می کنند و احتمال منفی و گوشه گیری بیشتر است. یک مشکل در درمان افسردگی در مردان مبتلا به ED این است که درمان های تجویزی رایج برای افسردگی می تواند باعث کاهش میل جنسی یا تاخیر در انزال شود. بنابراین، مردان باید به ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی یا مشاور سلامت روان خود در مورد مسایل مربوط به ED اطلاع دهند تا بتوانند دارویی با عوارض جانبی جنسی کمتر تجویز کنند. مسایل مربوط به رابطه هنگامی که رنجش یا ناامیدی در طول زمان در یک رابطه ایجاد می شود، این احساسات اساسی می توانند بر ED ت ثیر بگذارند. اگر چالش‌های رابطه‌ای را تجربه می‌کنید، این نوع استرس به ED کمک می‌کند، اما به این معنا نیست که ED تقصیر شما یا شریک زندگی‌تان است. ممکن است فقط به این معنا باشد که شما دو نفر باید راه های جدیدی برای ایجاد ارتباط با هم پیدا کنید. به دنبال کمک از یک متخصص سلامت روان یا درمانگر جنسی برای راه هایی برای بهبود ارتباط خود باشید. اضطراب عملکرد جنسی هنگامی که یک قسمت از ED رخ می دهد، ممکن است این ترس را ایجاد کند که دوباره تکرار شود. همین می تواند باعث اضطراب عملکرد و فشار برای اجرا شود. مغز ممکن است ED را به عنوان یک شکست درک کند. هنگامی که مردی سعی می کند یک رابطه جنسی دیگر داشته باشد، هم بدن و هم ضمیر ناخودآگاه برانگیختگی مرد را محدود کرده و از نعوظ که باعث چرخه ED می شود، جلوگیری می کند. بسیاری از مردان وقتی عملکرد خود را با آنچه در فیلم های بزرگسالان ( می بینند، مقایسه می کنند، از اضطراب عملکرد جنسی رنج می برند. تمایل به تقلید از آنچه در فیلم‌های پورنوگرافی دیده می‌شود ممکن است به اضطراب عملکرد و اختلال عملکرد جنسی منجر شود. نکاتی برای مدیریت سلامت روانی و جنسی ED می تواند کیفیت زندگی مرد را با ایجاد مشکلاتی در اعتماد به نفس و خودانگاره و همچنین افسردگی تحت تاثیر قرار دهد. بر همین اساس بهتر است سلامت جنسی خود را نیز بهبود ببخشید. استراتژی هایی وجود دارد که می توانید از آنها برای کمک به بهبود سلامت جنسی خود استفاده کنید، آنها عبارتند از: استرس را مدیریت کنید. از آنجایی که استرس مزمن می تواند باعث ED شود، اتخاذ اقداماتی برای مدیریت و کاهش استرس می تواند به بهبود عملکرد جنسی کمک کند. در یک مطالعه، شرکت کنندگان در یک برنامه هشت هفته ای مدیریت استرس شرکت کردند که شامل تمرینات تنفسی دیافراگمی، آرام سازی پیشرونده عضلانی و جلسات حمایتی با دیگران بود. بررسی ها بهبود قابل توجهی را در نمرات مدیریت استرس و عملکرد نعوظ نشان داد. با شریک خود صحبت کنید. صحبت کردن با همسرتان بخش مهمی از مدیریت استرس ناشی از ED است. یک شریک قابل اعتماد، آماده کمک و حمایت از شما است. بحث در مورد آن حتی ممکن است به شما کمک کند تا زمانی که به عنوان یک تیم با چالش روبرو می شوید، به هم نزدیکتر شوید. ارتباط حسی در مقابل رابطه جنسی وقتی صحبت از صمیمیت فیزیکی به میان می آید، آمیزش جنسی تنها بخشی از آن است. سایر اعمال فیزیکی مانند لمس کردن، نوازش کردن و بوسیدن می توانند به مغز ما در ترشح اکسی توسین، هورمون پیوند و دلبستگی کمک کنند. برخی از گزینه هایی که باید در نظر گرفته شوند، عبارتند از: فکر کردن به رابطه جنسی کمی متفاوت ممکن است استرس را از بین ببرد. کارهای حسی که می توانید با هم انجام دهید دوش گرفتن باهمدیگر باشد. به طور کلی، ممکن است به حفظ ذهن و کشف راه های جدید برای صمیمیت فیزیکی کمک کند. این تکنیک جنسی می تواند به کاهش اضطراب عملکرد جنسی کمک کند. تمرکز حسی بر صمیمیت از طریق لمس و ارتباط ت کید می کند و در عین حال استرس ناشی از عدم رضایت رابطه جنسی کاهش می دهد. مراقبت از ذهن و بدن می تواند به بهبود ED کمک کند. شرکت در ورزش، حرکت و سایر فعالیت های جذاب را در نظر بگیرید تا شما را فعال نگه دارد. قلب و عروق خونی سالم به طور مستقیم با نعوظ بهتر در ارتباط هستند. استفاده تفریحی از مواد مخدر و الکل می تواند ED را بدتر کند. ترک مصرف الکل، نیکوتین، و کافیین می تواند به بهبود ED و استرس کمک کند. به مردان معمولا اهمیت خودکفایی و قدرت آموزش داده می شود. این می تواند کمک گرفتن را به خصوص دشوار کند. با این حال، عدم مراجعه برای درمان مسایل قابل درمان مانند استرس و ED باعث طولانی شدن درد و رنج مردان و شریک زندگی آنها می شود. همچنین مهم است که به ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی خود اطلاع دهید که مشکلات ED دارید. زیرا ED می تواند سایر مشکلات پزشکی از جمله مشکلات قلبی عروقی را آشکار کند. به دنبال درمان باشید. صحبت کردن با یک مشاور یا درمانگر بخش مهمی از درمان ED است. بررسی ها نشان می دهد استفاده از گزینه های درمانی روانی همزمان با دارو موثرتر از دارو به تنهایی است. انواع مختلفی از متخصصان سلامت روان وجود دارد، از درمانگر ازدواج و خانواده گرفته تا درمانگر جنسی که شما می توانید برای درمان وضعیت خود از آنها کمک بگیرید. تصمیم به مصرف دارو وقتی صحبت از دارو می شود، درمان ممکن است بر روی اختلال سلامت روان، اختلال نعوظ یا هر دو صورت بگیرد. به همین دلیل بهتر است که با ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی خود در مورد تمام مسایلی که با آن مواجه هستید، صحبت کنید. دسته ای از داروها به نام مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین ( SSRIs ) معمولا برای درمان افسردگی و اضطراب استفاده می شوند. این داروها می توانند به درمان اضطراب یا استرسی که باعث اختلال عملکرد جنسی می شوند کمک کنند. با این حال، همین نوع دارو می تواند باعث مشکلات دیگری در عملکرد جنسی مانند کاهش میل جنسی یا تاخیر در انزال شود. گزینه دیگر این است که با شروع داروهای خوراکی، مانند مهارکننده های PDE - ، بر روی ED تمرکز کنید. یک بررسی نشان می دهد که مردان مبتلا به اختلال نعوظ و علایم افسردگی که در هنگام شروع مصرف مهارکننده PDE - برای افسردگی درمان نشدند، متوجه کاهش علایم افسردگی شدند و روابط آنها بهبود یافت. اغلب، درمان ترکیبی ممکن است برای درمان اختلال سلامت روان و اختلال نعوظ مورد نیاز باشد. درمان ترکیبی با داروهای درمان کننده ED ، از جمله مهارکننده‌های PDE - ، مانند سیلدنافیل یا تادافیل، می‌تواند مفید باشد. اگرچه صحبت با ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی در مورد ED ممکن است در ابتدا ناراحت کننده باشد، اما روند درمانی مهمی است. آنها می توانند به درمان ED شما کمک کنند و راهنمایی هایی را در مورد راه هایی ارایه دهند که می توانید استرس مرتبط با ED را کاهش دهید. با درمان، اکثر مردان می توانند با افزایش سن از زندگی جنسی سالم و رضایت بخشی برخوردار شوند.

بیماری تای ساکس ( Tay Sachs disease ) نوعی اختلال نادر است که از والدین به کودک منتقل می شود. تای ساکس به دلیل عدم وجود آنزیمی که به تجزیه مواد چرب کمک می کند به وجود می آید. این مواد چرب، به نام گانگلیوزیدها، تا حد سمی بوده و در مغز کودک جمع شده و بر عملکرد سلول های عصبی ت ثیر می گذارند. با پیشرفت بیماری، کودک کنترل عضلات خود را از دست می دهد که سرانجام این عارضه منجر به کوری، فلج و حتی مرگ او خواهد شد. البته اشکال دیگری از بیماری تای ساکس نیز وجود دارد که بسیار نادر است. این علایم و نشانه ها می توانند در کودکی، بزرگسالی ظاهر شده و معمولا خفیف تر از نشانه هایی هستند که در نوزادان مبتلا به این بیماری دیده می شود. از ویژگی های بارز این بیماری در سنین بالاتر می توان به ضعف عضلات، از دست دادن هماهنگی عضلات (آتاکسی) و سایر مشکلات مربوط به حرکات، مشکلات گفتار و بروز اختلالات روانی اشاره کرد. این علایم و نشانه ها در بین افراد مبتلا به تای ساکس متفاوت بوده و همه به یک شکل نخواهد بود. اگر سابقه خانوادگی از بیماری تای ساکس دارید و یا عضو گروه پرخطر هستید و قصد بچه دار شدن دارید، برای این کار پزشکان آزمایش ژنتیک و مشاوره ژنتیک را به شدت توصیه می کنند. بیماری تای ساکس در حقیقت یک اختلال ژنتیکی است که از والدین به فرزندان آن ها منتقل می شود. این اتفاق زمانی میفتد که کودک ژن را از هر دو والدین خود به ارث می برد. در حقیقت جهش در ژن HEXA HEXA A A GM هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید جهش در ژن HEXA A GM GM از آنجایی که بیماری تای ساکس عملکرد آنزیم لیزوزومی را مختل می کند و مستلزم ساختن گانگلیوزید GM است، گاهی اوقات به این بیماری اختلال ذخیره سازی لیزوزوم یا GM - gangliosidosis نیز گفته می شود. احتمال بروز بیماری تای ساکس در نژادهای زیر بسیار بیشتر از موارد دیگر است: جامعه Cajun لوییزینیا کانادایی فرانسه در کبک جوامع یهودی اروپای شرقی و مرکزی (یهودیان اشکنازی) با پیشرفت این بیماری، کودکان مبتلا دچار، مشکلات بینایی و کاهش شنوایی، و گاهی اوقات کاملا فلج می شوند. ناهنجاری چشم به نام لکه قرمز نیز یکی دیگر از موارد و نشانه های این بیماری است که با معاینه چشم قابل شناسایی است. کودکان مبتلا به نوع شدید از بیماری تای ساکس معمولا فقط تا سن نوجوانی زنده مانده و از دنیا می روند. در بیشترین موارد مبتلا، یک نوزاد معمولا در حدود ماهگی علایم ابتلا به این بیماری را از خود نشان خواهد داد. علایم بیماری تای ساکس می تواند موارد زیر را شامل شود: تشنج ضعف عضلانی مشکلات حرکتی بینایی و کاهش شنوایی بروز لکه های قرمز در چشم ها واکنش های اغراق آمیز وقتی کودک صداهای بلند را می شنود. از دست دادن مهارت های حرکتی، از جمله چرخاندن، خزیدن و نشستن اگر فرزند شما هر یک از علایم و نشانه های بالا را داشت، بهتر است برای تشخیص و درمان هرچه سریع تر به پزشک مراجعه کنید. برای ت یید اینکه کودک شما دارای بیماری تای ساکس است، پزشک از شما در مورد علایم کودک و هرگونه اختلال ارثی خانوادگی زمینه ای سوال خواهد کرد. علاوه بر این پزشک برای تشخیص دقیق تر ممکن است تشخیصی برای کودک تجویز کند. این آزمایش خون سطح آنزیمی به نام هگزوز امینیداز در خون کودک را مورد بررسی قرار خواهد داد. در بیماران مبتلا به تای ساکس سطح این آنزیم بسیار کم بوده یا اصلا وجود نخواهد داشت. علاوه بر این پزشک ممکن است هنگام معاینه دقیق کودک، لکه ای به رنگ آلبالویی را در قسمت پشت چشم کودک مشاهده کند. این لکه یکی از نشانه های ابتلا به این بیماری است. همچنین ممکن است در حین فرآیند تشخیص نیاز باشد تا برای تشخیص دقیق تر به متخصص مغز و اعصاب کودکان و چشم پزشک برای بررسی و معاینات چشمی مراجعه کنید. هیچ درمانی برای بیماری وجود ندارد. اما برخی از درمان ها می تواند به مدیریت علایم بیماری کمک کنند. هدف از درمان پشتیبانی، حفظ آسایش و آرامش کودک است. به طور کلی درمان های حمایتی شامل موارد زیر می شود: برای کاهش علایم فرزندتان، تعدادی از داروهای تجویزی از جمله داروهای ضد تشنج در دسترس هستند. می توان از آن ها برای آرامش بیشتر کودک استفاده کرد. مبتلایان در معرض خطر ابتلا به عفونت ریه هستند که در صورت ابتلا این عارضه باعث بروز علاوه بر علایم بیماری تای ساکس خواهد شد. ابتلا به عفونت ریه باعث می شود تا دایما مخاط در ریه های فرد مبتلا جمع شود. ممکن است کودک به فیزیوتراپی قفسه سینه ( CPT ) برای خلاص شدن از مخاط های جمع شده در داخل شش ها نیاز داشته باشد. بیمار ممکن است در بلع دچار مشکلاتی شده یا با استنشاق غذا یا مایع در ریه ها هنگام غذا خوردن، دچار مشکلات تنفسی شود. در نتیجه یکی از گزینه ها برای کاهش علایم استفاده از لوله های تغذیه ای است. پزشک ممکن است یک دستگاه تغذیه کمکی مانند لوله گاسترواستومی را که از طریق بینی کودک وارد بدن او می شود را برای تغذیه راحت تر کودک توصیه کند. علاوه بر این پزشک می تواند با انجام عمل جراحی لوله گاسترواستومی را داخل بدن کودک قرار دهد. با پیشرفت علایم بیماری، کودک می تواند از برای کمک به انعطاف پذیری مفاصل، حفظ هرچه بیشتری توانایی های حرکتی و حفظ دامنه حرکتی بهره بگیرد. فیزیوتراپی می تواند از خشک شدن و گرفتگی مفاصل و عضلات جلوگیری کند. حتی بروز این علایم را به ت خیر بیندازد. زیرا این عوارض باعث کاهش عملکرد کودک و بروز درد ناشی از کوتاه شدن عضلات خواهد شد. بیماری تای ساکس: نوعی اختلال نادر است که از والدین به کودک منتقل می شود. علت آن عدم وجود آنزیمی است که به تجزیه مواد چرب کمک می کند. این مواد چرب (گانگلیوزیدها) تا حد سمی بودن در مغز کودک جمع می شود. گانگلیوزیدها بر عملکرد سلول های عصبی در این بیماران ت ثیر می گذارند. با پیشرفت بیماری، کودک کنترل عضلات خود را از دست می دهد. سرانجام این عارضه منجر به کوری، فلج و حتی مرگ او خواهد شد. این بیماری ژنتیکی هیچ درمانی نداشته و هدف از درمان کمک به کاهش علایم و آرامش بیشتر کودک است.

طبیعی نیست. با این حال، ممکن است خود به خود برطرف شود. مگر اینکه با تب، استفراغ، اسهال، یا درد شکم همراه باشد، احتمالا نگران کننده نیست. در صورت تداوم مراقبت های پزشکی ضروری است. ترشح مخاط مقعدی معمولا به دلیل بیماری گذرا دستگاه گوارش ایجاد می شود. در افراد سالم، ترشح مخاط مقعدی معمولا بیش از روز طول نمی کشد. اگر ترشح بیش از روز طول بکشد، بهتر است سیستم ایمنی و خود را از نظر بیماری های دیگر ارزیابی کنید. مخاط یک ماده لغزنده یا لزج است که به طور طبیعی توسط روده شما تولید می شود. این به روان شدن مدفوع هنگام حرکت در روده ها کمک می کند و می تواند از دیواره های روده در برابر غذاهای ساینده تری که ممکن است بخورید (مانند دانه های کوچک و آجیل) محافظت کند. همچنین به جلوگیری از از دست رفتن مایعات از دیواره های روده بزرگ کمک می کند. آنها را مرطوب نگه می دارد. مقدار مخاطی که تولید می کنید ممکن است متفاوت بوده و مدفوع یا خون همراه باشد. علل شایع ترشح مخاط مقعد ترشح مخاط مقعدی علل زیادی دارد و شرایط های مختلفی می تواند منجر به بروز این وضعیت شود، شایع ترین آنها عبارتند از: همورویید، که به عنوان شمع نیز شناخته می شود، سیاهرگ های متورم مقعد و پایین رکتوم هستند که می توانند باعث درد، خارش و خونریزی مقعدی شوند. بواسیر ممکن است در قسمت بیرونی مقعد (خارجی) دیده یا احساس شود یا در داخل راست روده از دید پنهان باشد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید شقاق مقعد پارگی در غشای مخاطی مقعد است. مقعد دهانه انتهای دستگاه گوارش است که در آن مدفوع از بدن خارج می شود. شقاق عمدتا به دلیل یبوست ایجاد می شود که منجر به زور زدن برای دفع مدفوع سفت بزرگ می شود. زگیل ناحیه تناسلی یکی از شایع ترین عفونت های مقاربتی است. این بیماری در اثر عفونت ویروس پاپیلومای انسانی ( HPV ) ایجاد می شود. در حالی که نمی توان آن را درمان کرد، درمان ممکن است کمک کند. کولیت زخمی کولیت اولسراتیو یک بیماری التهابی مزمن و طولانی مدت در دستگاه گوارش است که به طور خاص شامل زخم ها و زخم های روده بزرگ (کولون) و راست روده می شود. این اغلب به تدریج شروع می شود و در طول زمان با دوره های بهبودی بینابینی بدتر می شود. شروع جدید بیماری کرون التهاب روده است. این به دلیل یک پاسخ سیستم ایمنی معیوب است که باعث می شود بدن به دیواره روده حمله کند. این بیماری معمولا قبل از سی سالگی ظاهر می شود و می تواند هر فردی را درگیر کند. کسانی که سابقه خانوادگی دارند ممکن است بیشتر مستعد ابتلا باشند. سیگار یک عامل خطر شناخته شده است. عوامل تشدید کننده آن استرس، رژیم غذایی نامناسب و داروهای ضد التهابی غیر استروییدی مانند ایبوپروفن و آسپرین است. علایم اولیه معمولا به تدریج ایجاد می شوند، اما می توانند به طور ناگهانی ظاهر شوند. اینها شامل خستگی، از دست دادن اشتها، تب، زخم های دهان، اسهال، درد شکم و وجود خون در مدفوع است. بیماری کرون درمان نشده می تواند باعث ایجاد زخم در سراسر دستگاه گوارش و همچنین انسداد روده، سوء تغذیه و بدتر شدن سلامت عمومی شود. تشخیص از طریق آزمایش خون و آزمایش نمونه مدفوع انجام می شود. کولونوسکوپی، سی تی اسکن، MRI ، آندوسکوپی و یا انتروسکوپی نیز ممکن است مورد استفاده قرار گیرد. بیماری کرون قابل درمان نیست، اما با کاهش التهاب می توان آن را مدیریت کرد. ممکن است آنتی بیوتیک ها، کورتیکواستروییدها و سرکوبگرهای سیستم ایمنی را امتحان کنید. تغذیه عالی، مکمل های ویتامین، ترک سیگار و کاهش استرس می تواند مفید باشد. سرطان مقعد بیشتر سرطان های مقعد با ویروس پاپیلومای انسانی یا HPV مرتبط هستند. با این حال، بسیاری از افراد ناقل HPV هستند و هیچ گونه علایم یا بیماری ندارند. بیشترین آسیب پذیری مردانی هستند که با مردان تماس جنسی دارند. زنانی که سرطان دهانه رحم داشته اند، و هرکسی که مقاربت مقعدی داشته، زگیل مقعدی داشته یا HIV مثبت است. سیگار کشیدن و کاهش ایمنی نیز از عوامل هستند. علایم شامل خونریزی جزیی مقعد و خارش است که ممکن است به همورویید نسبت داده شود و یا درد یا پری در ناحیه مقعد و ترشحات غیر طبیعی مقعدی می تواند بروز پیدا کند. مهم است که در مورد این علایم به پزشک مراجعه کنید تا در صورت نیاز، درمان در اسرع وقت آغاز شود. تشخیص از طریق شرح حال بیمار انجام می شود. معاینه ی جسمی، سواب مقعد و بیوپسی سی تی اسکن، سونوگرافی یا آندوسکوپی مقعد نیز ممکن است انجام شود. درمان شامل ترکیبی از جراحی، پرتودرمانی و شیمی درمانی بسته به نیاز هر بیمار است. عوارض جانبی پرتودرمانی در لگن پرتودرمانی یک درمان رایج برای سرطان است و بیش از نیمی از بیماران سرطانی تحت نوعی این درمان قرار می گیرند. تابش به DNA سلول حمله می کند تا از رشد بیشتر سلول ها جلوگیری کند و آنها را از بین ببرد. علایم آن، خستگی، حالت تهوع یا استفراغ، تغییرات ادراری، یبوست است. علایم همراه شایع ترشح مخاط مقعد سایر علایم همراه ترشحات مخاطی ممکن است شامل موارد زیر باشد: تب یا لرز حالت تهوع یا استفراغ درد یا ناراحتی در ناحیه مقعد خون با مخاط مخلوط شده است درد شکمی که ممکن است شدید باشد. مخاط قابل مشاهده با یا بدون اجابت مزاج اسهال که ممکن است آبکی یا خونی باشد خارش: این خارش در اطراف ناحیه مقعد است. اگر اسهال مداوم یا بدتر شده، درد شکم یا ترشح را تجربه کردید، باید فورا به دنبال مراقبت باشید. یک پزشک می تواند علت و بهترین راه درمان را تعیین کند. چه چیزی باعث ترشح مخاط مقعد می شود؟ علل افزایش ترشحات مخاطی را می توان به طور موثر به چهار دسته تقسیم کرد: عفونت ها، شرایط التهابی، رژیم غذایی و بدخیمی. التهاب باعث تولید مخاط از سلول هایی به نام "سلول های جام" در روده می شود. این می تواند ناشی از خوردن چیزی باشد که باعث التهاب روده ها، بیماری های روده یا التهاب سیستمیک می شود. برای جزییات بیشتر به بالا مراجعه کنید. علل عفونی بسیاری از انواع عفونت ها می توانند باعث التهاب دیواره های روده بزرگ شوند و "سلول های جام" را فعال کنند. آنها مخاط تولید می کنند. انواع مختلفی از E . Coli وجود دارد. برخی از انواع می توانند باعث اسهال آبکی شوند در حالی که برخی دیگر باعث اسهال خونی یا اسهال پوشیده از خون و مخاط می شوند. دو تا از رایج ترین رشته هایی که باعث اسهال همراه با مخاط می شوند عبارتند از EHEC ( Enterogenic Hemorrhagic E . Coli ) و EIEC ( Enterogenic Inflammatory E . Coli ) EIEC معمولا "خود محدود" است به این معنی که خود به خود حل می شود. EHEC گاهی اوقات می تواند باعث نارسایی گذرا کلیه در کودکان شود و ممکن است نیاز به دیالیز داشته باشد. کمپیلوباکتر یک باکتری چوب پنبه ای شکل است که اغلب پس از مصرف مرغ نیم پز یا غذایی که مواد مدفوعی روی آن وجود دارد، ایجاد می شود. اگر از دستشویی استفاده کنید و سپس غذا را بدون شستن کافی دست‌ها آماده کنید، ممکن است رخ دهد. این می تواند باعث دفع مکرر ( یا بیشتر) مدفوع شل در روز همراه با خون و چرک و همچنین درد شدید شکم شود. در اکثر افراد با سیستم ایمنی طبیعی (مثلا بدون HIV ، شیمی درمانی، یا) ، کمپیلوباکتر معمولا تا دو هفته علایم ایجاد می کند. به چندین نوع آنتی بیوتیک مقاوم است، بنابراین روش اصلی درمان مایعات غنی از الکترولیت و استراحت در بستر است. انتامبا انگلی است که معمولا با بلع مدفوع (مثلا دست‌های شسته‌نشده تهیه‌کننده غذا) منقبض می‌شود. این انگل می تواند شرایطی به نام آمیبیاز ایجاد کند که در آن مقادیر زیادی اسهال پر از "کیست" یا تخم های ارگانیسم ایجاد می شود. به راحتی با آنتی بیوتیک درمان می شود. شرایط التهابی بسیاری از بیماری ها به دلیل التهاب روده ها می توانند باعث ایجاد مخاط اضافی در مدفوع شوند. این بیماری تقریبا همیشه روده کوچک را درگیر می کند و گاهی اوقات، روده کوچک و روده بزرگ را نیز درگیر می کند. برای یک اقلیت کوچک، فقط روده بزرگ درگیر است. در بین افرادی که درگیر کولون هستند، ممکن است ترشحات خون، چرک یا مخاط از مقعد، به ویژه در هنگام شعله ور شدن، وجود داشته باشد. داروهای ضد التهابی قوی درمان اصلی هستند. با کنترل مناسب، اجابت مزاج مکرر همچنان رایج است، اما علایم عفونت و ترشحات مقعدی ممکن است کاهش یابد. این یک بیماری التهابی جداگانه است که روده ها را تحت تاثیر قرار می دهد. معمولا روده های تحتانی و راست روده را درگیر می کند. به التهابی اشاره دارد که ممکن است باعث درد شکم، بی اختیاری و ترشح خون و مخاط از مقعد شود. این بیماری ممکن است در اوایل یا اواخر زندگی ظاهر شود و به طور کلاسیک با مدفوع بدبو و شناور و همچنین اسهال و نفخ ظاهر می شود. بیماری سلیاک می تواند منجر به کمبود شدید مواد مغذی شود زیرا به بخشی از روده بزرگ که برای این امر ضروری است آسیب می رساند. در موارد شدید، بیماری سلیاک می‌تواند باعث مدفوع با حجم بالا با مخاط کم شود. این سندرم با احساس گرفتگی و سایر علایم متغیر مشخص می شود. تقریبا نیمی از افراد مبتلا به علایم روده تحریک پذیر از ترشحات مخاطی مقعدی شکایت دارند. قابل ذکر است که با سایر علایم التهاب روده همراه نیست. مدفوع خونی برای IBS غیر معمول در نظر گرفته می شود. علل سرطانی علل سرطانی ترشحات مخاطی ممکن است شامل موارد زیر باشد. این شکل از سرطان نادر است. در درجه اول مقعد را تحت تاثیر قرار می دهد اما می تواند به سایر نواحی بدن سرایت کند. علایم سرطان مقعد در بسیاری از انواع دیگر اختلالات خوش خیم (غیر سرطانی) از جمله بواسیر و شقاق مقعدی رایج است و گاهی اوقات تشخیص آن را سخت می کند. علایم رایج شامل خارش یا درد در اطراف مقعد، خونریزی مقعدی و ترشح مخاطی از مقعد است. این یک نوع سرطان شایع است که اغلب تا اواخر پیشرفت هیچ علامتی ندارد. علایم معمولا در اثر ت ثیر توده سرطان بر عبور مدفوع ایجاد می شود. وجود خون در مدفوع، یبوست یا کم خونی ناشی از از دست دادن خون از علایم شایع هستند. یکی از انواع سرطان روده بزرگ، به نام آدنوکارسینوم موسینوس، تقریبا یک مورد از هر پنج سرطان روده بزرگ را تشکیل می دهد و عمدتا از مخاط با سلول های سرطانی مخلوط شده است. این نوع سرطان می تواند باعث ترشح مخاطی شود. با این حال، بیشتر سرطان روده بزرگ بدون علامت است و از طریق غربالگری مناسب سن کشف می شود. زمان و نحوه درمان ترشحات مخاطی مقعد در اکثر موارد، ترشح مخاط مقعدی گذرا است (مثلا موقتی و کوتاه مدت) و خود به خود برطرف می شود. اغلب در اثر عفونت ایجاد می شود. گاهی اوقات، ممکن است علایم دیگری مانند گرفتگی شکم، حالت تهوع یا استفراغ، یا حتی مقدار کمی خون یا مخاط در مدفوع را تجربه کنید. اگر ترشحات مخاطی مقعدی شما ناگهانی است و قبلا هرگز اتفاق نیفتاده است، منطقی است تصور کنید که این ترشحات ناشی از نوعی عفونت است. اگر سیستم ایمنی طبیعی داشته باشید، عفونت ها معمولا در عرض دو هفته یا کمتر برطرف می شوند. هیدراته ماندن، استراحت و شستن دست ها از درمان های مهم هستند. چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟ ترشح مخاط مقعدی اغلب با مخاط در مدفوع تشخیص داده می شود. مخاط شبیه بلغم است و اغلب به تنهایی یافت می شود یا با مدفوع مخلوط می شود. علاوه بر این، ممکن است هنگام پاک کردن پس از اجابت مزاج متوجه یک ماده خلط مانند شوید که ممکن است آن را به عنوان مخاط تشخیص دهید. شناخت علایم دیگری که ممکن است نگران کننده باشند مانند خون یا حتی موجوداتی مانند انگل در مخاط مهم است. اگر مخاط باقی ماند، باید به دنبال مراقبت های پزشکی باشید. شرایط زیر نیاز به مراقبت پزشکی توسط پزشک شما دارد. اگر موارد زیر را تجربه کردید، فورا یک قرار ملاقات بگذارید. نمی توانید هیدراته بمانید یا مواد مغذی مصرف کنید: ممکن است لازم باشد در اورژانس به دنبال مراقبت باشید. مخاط یا خون در مدفوع بدتر شد یا بهبود نیافت: به خصوص پس از یک هفته تا روز، یا اگر در غیاب غذا عود کرد، باید به دنبال بررسی علت مزمن ترشح رکتوم باشید. اگر ترشحات مخاطی مقعدی شما عود کرد یا هرگز برطرف نشد: در صورت عدم وجود عفونت احتمالی، باید به دنبال ارزیابی پزشکی باشید تا مشخص شود که آیا بیماری التهابی مزمن روده دارید (مانند بیماری کرون، کولیت اولسراتیو، بیماری التهابی روده یا به ندرت سلیاک) بیماری) و برای رد سرطان. اگر ترشحات شما ناشی از یک باکتری، انگل یا سایر عفونت ها باشد، می توان آن را با آنتی بیوتیک یا سایر داروها درمان کرد. اگر مخاط ناشی از نوعی فرآیند التهابی باشد، التهاب مستقیما برطرف می شود. محدودیت رژیم غذایی یا داروهای ضد التهابی قوی ممکن است لازم باشد.

معمولا جای نگرانی نیست. اکثر کیست های تخمدان بی ضرر، بدون درد هستند و خود به خود از بین می روند. کیست های تخمدان نیز معمولا علایمی ایجاد نمی کنند، اما اگر کیست پاره شود می تواند منجر به بروز درد شود. اگر کیست پیچ خورده یا باعث پیچ خوردگی تخمدان شود (به نام) ، شما نیاز به جراحی فوری دارید. پزشکان می توانند با خیال راحت را در دوران بارداری بردارند. اما معمولا نیازی به جراحی ندارد. اندازه کیست تخمدان می تواند از یک سانتی متر تا حدود ده سانتی متر یا بیشتر متغیر باشد. یک کیست تخمدان که در دوره قبل از بارداری ایجاد شده است می تواند در طول بارداری به رشد خود ادامه دهد. گاهی اوقات، کیست تخمدان در دوران بارداری ممکن است در حین پیچ خورده و پاره شود. در موارد نادر، کیست ممکن است بدخیم یا سرطانی شود. در چنین شرایطی مشاوره پزشکی و درمان در نظر گرفته می شود. علت کیست تخمدان در بارداری چیست؟ کیست تخمدان در طول چرخه قاعدگی ایجاد می شود و می تواند در طول بارداری باقی بماند. کیست تخمدان در دوران بارداری می تواند در اثر هر یک از عوامل زیر ایجاد شود: پس از رها شدن تخمک از فولیکول، به جای انقباض در جسم زرد، خود را می‌بندد و مایع در داخل آن تجمع می‌یابد. این منجر به ایجاد کیست جسم زرد در دوران بارداری می شود. این کیست ها عمدتا در هفته چهارده تا شانزدهم بارداری فروکش می کنند بدون اینکه خطری برای مادر داشته باشند. وضعیتی که در آن تخمک به قسمت خارجی رحم می‌چسبد، همچنین می‌تواند منجر به تشکیل کیست در دوران بارداری شود. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید نوع دیگری از تومور خوش خیم به نام کیست تکا لوتیین نیز در دوران بارداری دیده می شود. این بیشتر به دلیل افزایش سطح hCG ایجاد می شود و در بارداری دوقلو شایع تر است. آیا کیست تخمدان در بارداری خطرناک است؟ کیست تخمدان معمولا هیچ مشکلی در دوران بارداری ایجاد نمی کند، اگرچه اگر کیست به رشد خود ادامه دهد ممکن است پاره شود یا بپیچد یا باعث پیچ خوردن تخمدان شود. یک کیست در حال رشد می تواند مشکلاتی را در حین زایمان ایجاد کند، به خصوص اگر توده بزرگی باشد که شکم یا لگن را مسدود می کند. پزشک شما به طور منظم انجام می دهد تا تخمدان ها و کیست شما را بررسی کند و مطمین شود که رشد نمی کند یا مشکلی برای شما ایجاد نمی کند. اگر سونوگرافی برای مشاهده کیستی که مشکل ایجاد می کند کافی نیست، ممکن است MRI انجام دهد. کیست تخمدان چیست؟ کیست تخمدان یک کیسه یا کیسه پر از مایع یا بافت است که در داخل یا روی تخمدان قرار دارد. معمولا کیست های تخمدان بی ضرر، بدون درد هستند و بدون درمان ناپدید می شوند. اندازه آنها می تواند متغیر باشد و معمولا در سالهای باروری یا بعد از یایسگی ایجاد می شوند. حدود درصد از زنان در سراسر جهان گاهی اوقات کیست تخمدان دارند. شایع ترین نوع کیست تخمدان در دوران بارداری، کیست جسم زرد است. فولیکولی که تخمک را آزاد می کند، به جای کوچک شدن، پر از مایع می شود و روی تخمدان باقی می ماند. این کیست‌ها معمولا تا اواسط سه ماهه دوم خود به خود از بین می‌روند، اما گاهی اوقات روی تخمدان می‌مانند. آنها اگر بزرگ شوند یا علایم ایجاد کنند، ممکن است نیاز به برداشتن داشته باشند. انواع کیست تخمدان انواع مختلفی از کیست تخمدان وجود دارد: شایع ترین نوع کیست هستند و مربوط به تخمک گذاری هستند. آنها باعث سرطان نمی شوند. کیست های عملکردی شامل کیست های فولیکولی و کیست های جسم زرد هستند. کیست‌های فولیکولار زمانی تشکیل می‌شوند که فولیکول نگهدارنده تخمک باز نمی‌شود و تخمک را در طول تخمک‌گذاری آزاد می‌کند، اما در عوض روی آن نگه می‌دارد و کیست تشکیل می‌دهد. کیست جسم زرد بعد از تخمک گذاری ایجاد می شود. معمولا پس از آزاد شدن تخمک از فولیکول، فولیکول کوچک می‌شود. اگر فولیکول کوچک نشود اما مایع در آن جمع شود، کیست جسم زرد را تشکیل می دهد. (که به آن کیست درمویید نیز گفته می شود) حاوی بافت های مختلف بدن مانند بافت پوست و مو است. کیست تراتوما ممکن است از بدو تولد در بدن وجود داشته باشد و سپس در طول سال‌های باروری زنان رشد کند. نادر است، اما اینها می توانند سرطانی شوند. در سطح خارجی تخمدان رشد می کنند و خوش خیم (غیر سرطانی) هستند. آنها می توانند بسیار بزرگ و جامد باشند. ممکن است زمانی ایجاد شود که یک زن مبتلا به باشد (شرایطی که در آن بافتی که به طور معمول رحم را می پوشاند در خارج از رحم، اغلب روی تخمدان ها رشد می کند) به آنها کیست های شکلاتی نیز می گویند و پر از خون هستند. هنگامی که تخمدان ها کیست های کوچک زیادی ایجاد می کنند، به آن ( PCOS ) می گویند. سندرم تخمدان پلی کیستیک می تواند باعث مشکلات باروری و در آینده منجر به دیابت شود. علایم کیست تخمدان کیست تخمدان معمولا هیچ علامتی ایجاد نمی کند. ممکن است مراقب شما در طول معاینه معمول لگن یا سونوگرافی متوجه یکی از این موارد شود: کیست تخمدان بزرگ شود یا خونریزی کند، پاره شود، یا پیچ خورده شود، ممکن است دردناک باشد. سایر علایم احتمالی کیست تخمدان، عبارتند از: نفخ پری یا فشار شکم درد در هنگام اجابت مزاج چگونه می توانم بفهمم که پیچ خوردگی تخمدان دارم؟ پیچ خوردگی تخمدان معمولا باعث درد متناوب پایین شکم در یک طرف می شود. همچنین ممکن است باعث شود: حالت تهوع استفراغ تب با درجه پایین پیچ خوردگی تخمدان یک اورژانس پزشکی است. اگر فکر می کنید ممکن است دچار پیچ خوردگی تخمدان شوید، فورا به اورژانس مراجعه کنید. چگونه می توانم بفهمم کیست تخمدان پاره شده است؟ اگر کیست تخمدان در دوران بارداری پاره شود، به احتمال زیاد در سه ماهه اول یا اوایل سه ماهه دوم بارداری اتفاق می افتد و تا اواسط سه ماهه دوم خود به خود ناپدید می شود. کیستی که پاره شده است ممکن است باعث شود: تب استفراغ غش یا ضعف درد ناگهانی و شدید تنفس سریع و پی در پی اگر فکر می کنید کیست تخمدان پاره شده است، فورا با ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی خود تماس بگیرید. به طور کلی، تهدیدی برای سلامت مادر باردار یا جنین نیست. معمولا با گذشت زمان از بین می رود و ممکن است نیازی به مداخله پزشکی نداشته باشد. با این حال، تحت شرایط خاص، می تواند منجر به عوارض مختلفی شود. گاهی اوقات، کیست تخمدان ممکن است در پاسخ به یک عفونت، مانند بیماری التهابی لگن ( PID ) ایجاد شود. در PID ، باکتری های مقاربتی هر یک یا چند اندام تناسلی را آلوده می کنند. اگر چنین کیست عفونی پاره شود، می تواند کشنده باشد و منجر به سپتی سمی شود. تحت چنین شرایطی، پزشکان ممکن است باتوجه به شدت عفونت، مصرف آنتی بیوتیک یا جراحی را توصیه کنند. کیست تخمدان معمولا بر باروری ت ثیر نمی گذارد. با این حال، کیست های تخمدان ایجاد شده به دلیل برخی شرایط سلامتی می تواند منجر به عوارض در بارداری شود: به شرایطی اطلاق می شود که پوشش داخلی رحم در قسمت بیرونی رحم مانند تخمدان شروع به رشد می کند. کیست ایجاد شده به دلیل آندومتریوز می تواند بر باروری ت ثیر بگذارد. به شرایطی اشاره دارد که در آن کیست های متعدد روی تخمدان ایجاد می شود. وجود سندرم تخمدان پلی کیستیک باعث می‌شود تخمدان در تولید هورمون‌های زنانه و آزادسازی تخمک از فولیکول‌ها مشکل داشته باشد و بر سلامت زنان ت ثیر بگذارد. کیست های ایجاد شده در نتیجه PCOS ممکن است منجر به ناباروری شود. این بیماری را می توان از طریق آزمایشات و معاینات پزشکی مختلف تشخیص داد: سونوگرافی اندواژینال یا ترانس واژینال برای مشاهده هرگونه ناهنجاری در اندام های تناسلی انجام می شود. در این روش از دستگاهی به نام مبدل استفاده می شود که امواج صوتی تولید می کند. مبدل در واژن قرار می گیرد و امواج صوتی به مکان یابی و تجسم کیست کمک می کند. OB - GYN شما همچنین ممکن است آزمایش خون را برای تشخیص سطح CA انجام دهد. آزمایش CA ، علاوه بر سونوگرافی، برای تعیین اینکه آیا خطر سرطانی شدن کیست تخمدان وجود دارد یا خیر، انجام می شود. CA پروتیینی در بدن است که به عنوان نشانگر تومور عمل می کند. افزایش سطح تومور مارکر می تواند نشان دهنده سرطان تخمدان، به ویژه در زنان یایسه باشد. درمان کیست تخمدان معمولا کیست تخمدان نیازی به درمان ندارد. آنها خود به خود می روند. مگر اینکه: شما یک کیست تخمدان دارید که پاره می شود. در این صورت احتمالا به داروهای مسکن نیاز خواهید داشت. معمولا بدن شما کیست پاره شده را جذب می کند، اما ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی شما استراحت را توصیه می کند و شما را برای علایم عفونت تحت نظر دارد. شما دچار پیچ خوردگی تخمدان هستید (کیست باعث پیچ خوردن تخمدان می شود) این یک اورژانس پزشکی است که نیاز به جراحی دارد. کیست بزرگ است یا علایم ایجاد می کند. ممکن است مراقب شما استراحت و احتمالا جراحی را توصیه کند. در صورتی که کیست شروع به ترشح خون یا ایجاد درد کند، ممکن است جراحی توصیه شود. در این روش، کیست از طریق یک برش کوچک در شکم برداشته می شود. ارایه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما، خطرات و مزایای برداشتن کیست را برای سلامتی شما و کودکتان قبل از اقدام به روش می‌سنجید. آیا برداشتن کیست تخمدان در بارداری بی خطر است؟ در صورت لزوم، کیست تخمدان را می توان با خیال راحت در طول بارداری برداشت، اگرچه مراقب شما احتمالا از برداشتن آن اجتناب می کند مگر اینکه درد داشته باشید یا کیست خونریزی داشته باشد. در صورت نیاز به جراحی، ممکن است بتوانید از طریق برش های کوچک جراحی لاپاراسکوپی کم تهاجمی را انجام دهید. اگرچه در برخی موارد، جراحی منظم شکم ضروری است. اگر کیست جسم زرد را در اوایل بارداری (قبل از هفته) برداشته اید، احتمالا بعد از آن از مکمل های پروژسترون برای حمایت از بارداری استفاده می کنید. (به طور معمول، جسم زرد پروژسترون را برای حمایت از بارداری تا زمانی که جفت تحت کنترل قرار گیرد، فراهم می کند)

و یا تپش قلبی که در شب بروز پیدا می کند، معمولا مضر و نگران کننده نیست. این وضعیت می تواند علل مختلفی از جمله مصرف الکل، کافیین، نیکوتین، استرس یا داشته باشند. در موارد کمتر، آنها ناشی از یک وضعیت سلامتی مانند بیماری قلبی یا اختلال تیرویید هستند. در هنگام بروز احساس می‌کنید که قلب شما در حال تپش، بال زدن، پرش کردن ضربان یا انجام یک تلنگر در قفسه سینه است. تپش قلب شما را از ضربان قلب خود آگاه می کند. شما ممکن است ضربان قلب خود را در قفسه سینه خود احساس کنید، اما همچنین معمول است که آن را در گردن یا گلو خود احساس کنید. تپش قلب ممکن است در هر زمانی اتفاق بیفتد، از جمله در شب یا زمانی که در طول روز در حال استراحت هستید. آنها می توانند ترسناک باشند، اما معمولا خطرناک نیستند. بسیاری از افراد در طول روز تپش قلب یکسانی دارند، اما به دلیل مشغله کاری متوجه آن نمی شوند. به ندرت، تپش قلب در شب می‌تواند نشانه‌ای از یک بیماری جدی مانند (ریتم غیرطبیعی قلب) باشد. اگر زمانی که دراز می کشید قلب شما تند تند می زند، باید برای معاینه به پزشک مراجعه کنید. اگر تپش قلب و مشکل تنفسی یا درد قفسه سینه دارید، فورا کمک بگیرید. تپش قلب بسیار شایع است. آنها در طول روز برای بسیاری از افراد اتفاق می افتد. اما وقتی حواس‌تان پرت نمی‌شود، بیشتر متوجه تپش قلب می‌شوید. ممکن است وقتی بی حرکت نشسته اید، استراحت می کنید یا دراز کشیده اید، آنها را حس کنید. علایم تپش قلب شبانه چیست؟ وقتی دراز می کشید ممکن است علایم زیر را احساس کنید: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید برخی از افراد این احساس را به عنوان احساس بال زدن یا بال زدن در قفسه سینه توصیف می کنند. قلب شما ممکن است احساس کند که در حال حرکت است. ممکن است احساس کنید که ضربان قلب شما بدون ریتم است، از یک ضربان پرش می کند، یا سرعت خود را کم و زیاد می کند. همچنین ممکن است به نظر برسد که قلب شما برای یک یا دو ثانیه می ایستد. ممکن است احساس کنید که قلبتان به شدت یا به شدت می تپد. برخی از افرادی که تپش قلب دارند می گویند که می توانند خود بشنوند. علت تپش قلب شبانه چیست؟ معمولا تپش قلب بی ضرر است و ناشی از یک مشکل سلامتی اساسی نیست. آنها زمانی اتفاق می‌افتند که قلب بدون ریتم می‌تپد یا خیلی زود منقبض می‌شود (تپش) ارایه دهندگان این را انقباض زودرس بطنی ( PVC ) یا انقباض دهلیزی زودرس ( PAC ) می نامند. تقریبا همه گهگاه PVC یا PAC دارند. اما همه آنها را احساس نمی کنند. برخی از افراد به دلیل وضعیتی که در آن می خوابند، هنگام دراز کشیدن دچار تپش قلب می شوند. خوابیدن به پهلو می تواند فشار داخل بدن را افزایش داده و باعث تپش قلب شود. تپش قلب در هنگام حمله پانیک رایج است. الکترولیت ها مواد معدنی در بدن هستند. آنها ریتم قلب شما را کنترل می کنند. که حاوی سودوافدرین هستند. نیکوتین همچنین می تواند باعث تپش قلب شود. افرادی که وزن اضافی دارند بیشتر در معرض خطر ریتم غیر طبیعی قلب و بیماری قلبی هستند. تب. تغییرات هورمونی در دوران یایسگی و تغییراتی که در دوران بارداری در بدن اتفاق می افتد. تپش قلب در دوران بارداری بسیار شایع و معمولا بی ضرر است. از جمله الکل، کافیین و شکلات. غذاهایی که سرشار از کربوهیدرات، سدیم (نمک) ، قند یا چربی هستند می توانند منجر به تپش قلب شوند. کم خونی (تعداد کم گلبول های قرمز) مشکلات تیرویید، مانند پرکاری تیرویید مشکلات ساختاری در قلب، از جمله بیماری دریچه بیماری قلبی، از جمله حمله قلبی، نارسایی قلبی یا کاردیومیوپاتی میوکاردیت، التهاب ماهیچه های قلب که در نتیجه یک عفونت ویروسی ایجاد می شود. مشکلات ریتم قلب (آریتمی) از جمله فیبریلاسیون دهلیزی ( Afib ) ، تاکی کاردی (ضربان قلب سریع) و برادی کاردی (ضربان قلب کند) هیپوتانسیون (فشار خون پایین) یا هیپوگلیسمی (قند خون پایین) علت تپش قلب در شب را چگونه تشخیص می دهند؟ ارایه دهنده شما در مورد علایم شما می پرسد و به قلب شما گوش می دهد. آنها ممکن است آزمایش خون (یا CBC ) را برای بررسی کم خونی یا عفونت توصیه کنند. آزمایش خون همچنین می تواند نشانه هایی از کمبود ویتامین یا مشکل تیرویید شما را نشان دهد. برای نظارت بر ضربان قلب شما، ممکن است ( EKG یا ECG ) انجام دهند. این تست ضربان قلب شما را با استفاده از حسگرهایی که به پوست شما متصل می شوند اندازه گیری می کند. آنها ممکن است از شما بخواهند که در طول آزمایش دراز بکشید که معمولا حدود دقیقه طول می کشد. اغلب اوقات، EKG تپش قلب را تشخیص نمی دهد. ممکن است در طول آزمایش ضربان قلب نامنظم نداشته باشید. اگر این اتفاق بیفتد، ارایه دهنده شما ممکن است یک الکتروکاردیوگرام سرپایی مانند هولتر مانیتور را توصیه کند. در حین انجام فعالیت های روزانه خود تا یک هفته از این دستگاه استفاده می کنید. ضربان قلب شما (و هر گونه ضربان نامنظم قلب) را ثبت می کند و اطلاعات را برای بازبینی ارایه دهنده شما ذخیره می کند. اغلب اوقات، این نوع از تپش قلب نیازی به درمان ندارد، به خصوص اگر فقط گاهی اوقات اتفاق بیفتد. ممکن است خودتان بتوانید تپش قلب شبانه تسکین دهید. اگر قلب شما در شب می تپد، باید: تکنیک‌های تنفس لب فشرده را امتحان کنید، که شامل نفس‌های طولانی و عمیق است. همچنین می توانید مدیتیشن کنید و سایر تکنیک های آرامش بخش را برای کاهش استرس امتحان کنید. اگر کم آب هستید، قلب شما باید برای پمپاژ خون بیشتر کار کند. تغییر وضعیت ممکن است تنها چیزی باشد که برای تسکین تپش قلب به آن نیاز دارید. سعی کنید در رختخواب غلت بزنید، بنشینید یا در حالی که نفس عمیق می کشید، در اتاق قدم بزنید. اگر وضعیت سلامتی باعث تپش قلب شود، پزشک شما این عارضه را درمان خواهد کرد. درمان ها بسته به علت آن متفاوت است. گاهی اوقات، ارایه دهندگان نوعی دارو به نام مسدودکننده های بتا را برای درمان تپش قلب تجویز می کنند. این داروها ضربان قلب را کاهش داده و تپش قلب را کاهش می دهند. ممکن است نتوانید از تپش قلب در شب جلوگیری کنید، اما می توانید خطر ابتلا به آن را کاهش دهید: از مصرف الکل یا کافیین بخصوص قبل از خواب اجتناب کنید. اگر سیگار می کشید، با ارایه دهنده خود در مورد طرحی برای ترک سیگار صحبت کنید. قبل از رفتن به رختخواب یک وعده غذایی بزرگ (مخصوصا غذاهایی که دارای چربی، کربوهیدرات، نمک یا قند بالایی هستند) نخورید. درمان اضطراب یا افسردگی را دریافت کنید. در مورد داروهای ضد افسردگی و درمان با ارایه دهنده خود صحبت کنید. اقداماتی را برای کاهش استرس به صورت روزانه انجام دهید. مدیتیشن، یوگا، تنفس دیافراگمی و سایر را امتحان کنید. وزن مناسب را حفظ کنید. اگر وزن اضافی دارید یا چاقی دارید، از پزشک خود در مورد برنامه کاهش وزن سوال کنید. اکثر افراد مبتلا به تپش قلب در شب نیازی به درمان ندارند. اگر تپش قلب هر از گاهی اتفاق بیفتد، معمولا خطرناک نیستند. بسیاری از افراد پس از ایجاد تغییراتی در رژیم غذایی یا سبک زندگی خود از تپش قلب در شب تسکین می یابند. این تغییرات ممکن است شامل اجتناب از الکل و مدیریت استرس باشد. اگر تپش قلب دارید که ناشی از مشکل قلبی، بیماری تیرویید یا سایر شرایط سلامتی است، در مورد پیش آگهی خود با پزشک خود صحبت کنید. برای تسکین علایم شما، ارایه دهنده شما شرایطی را که باعث آنها شده است درمان می کند. چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنم؟ اگر هنگام استراحت یا دراز کشیدن دچار تپش قلب مکرر می شوید، باید با پزشک خود ملاقات کنید. اغلب اوقات، تپش قلب شبانه مضر نیست. اما مهم است که به ارایه‌دهنده خود مراجعه کنید تا مطمین شوید که نشانه‌ای از یک مشکل جدی سلامتی نیست. اگر تپش قلب همراه با علایم زیر دارید فورا کمک بگیرید: سرگیجه یا گیجی درد یا ناراحتی قفسه سینه خستگی غیرمعمول یا ناگهانی از دست دادن هوشیاری یا غش (سنکوپ) تورم شدید (ادم) در اندام‌ها، به‌ویژه پاها، مچ پا و پاها دشواری در تنفس، تنگی نفس یا سایر مشکلات تنفسی همچنین اگر دستگاه تناسب اندام را در مورد ضربان قلب بیش از هشدار داد، باید به دنبال مراقبت های پزشکی باشید. علل نادر تپش قلب شبانه چیست؟ در موارد نادر، تپش قلب ممکن است نشانه ای از بیماری های جدی تر قلبی یا تیرویید باشد. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد: پرکاری تیرویید کاردیومیوپاتی بیماری دریچه قلب حمله قلبی یا نارسایی قلبی آریتمی، ضربان قلب نامنظم تاکی کاردی، ضربان قلب غیر طبیعی سریع برادی کاردی، ضربان قلب به طور غیر طبیعی آهسته است. سخن آخر تپش قلب شبانه زمانی رخ می دهد که پس از دراز کشیدن به خواب، احساس نبض قوی در قفسه سینه، گردن یا سر خود می کنید. توجه به این نکته مهم است که اگرچه اینها ممکن است ناراحت کننده باشند، اما معمولا طبیعی هستند و معمولا نشانه چیز جدی تری نیستند. اگر به پهلو بخوابید، به دلیل خم شدن بدن و افزایش فشار درونی، ممکن است در شب بیشتر مستعد تپش قلب باشید. شایع ترین شکل تپش قلب که به قلب شما مربوط نمی شود، هنگام خم شدن رخ می دهد، زیرا فشار شکمی افزایش می یابد که سپس به مری شما، که در پشت دهلیز چپ قلب قرار دارد، منتقل می شود. یکی دیگر از عواملی که در هنگام تجربه تپش قلب باید در نظر گرفت این است که ممکن است در طول روز اتفاق بیفتد، اما شما فقط در شب به دلیل سطح سر و صدای کمتر و کاهش حواس‌پرتی هنگامی که در رختخواب دراز می‌کشید متوجه آن می‌شوید.

پایان یک روز طولانی با خستگی در پاها این روزها بسیار رایج شده است. گاهی اوقات، حتی حداقل فعالیت بدنی می تواند باعث ایجاد احساس شما شود. اگر این مورد را تجربه کرده اید و به دنبال راه هایی برای درمان خانگی رفع خستگی پاها هستید، این مقاله را تا انتها بخوانید. همه ما در برهه ای از زمان خستگی پاها را تجربه کرده ایم. این وضعیت بیشتر با درد و درد در عضلات ساق و پا مشخص می شوند. حتی می تواند راه رفتن را برای شما دشوار کند. با بروز خستگی زیاد قرار دادن پاها روی زمین می تواند درد را افزایش دهد. همچنین درد را به سمت بالا به سمت بقیه ساق پا منعکس کند. این درد می تواند با دلایل زیادی همراه باشد، از جمله: چاقی کهولت سن کفش نامناسب کمبود تغذیه ای تلاش به دلیل فعالیت بیش از حد نشستن مداوم برای مدت طولانی تعداد کمی از افراد به دلیل ماهیت کارشان مستعد ابتلا به خستگی پا هستند، مانند حالتی که نیاز به ایستادن طولانی مدت دارد. گاهی اوقات، خستگی مکرر در پاها می تواند به دلیل یک وضعیت ماهیچه ای باشد. اگر درد غیر قابل تحمل است و به هیچ یک از داروهای خانگی یا حتی مسکن ها پاسخ نمی دهد، فورا با مشورت کنید. علت هر چه که باشد، پاهای شما نیاز به مراقبت و توجه مناسب دارند. درمان‌های خانگی می‌توانند بدون نیاز به عجله به داروخانه، پاهای شما را بدون درد حفظ کنند. بر همین اساس ما سعی کرده ایم در این مقاله راه کارهای خانگی برای درمان خستگی پاها را مورد بررسی قرار دهیم. استفاده از گرما و رفع خستگی پا حوله را در آب داغ فرو کنید و آب اضافی را با احتیاط بگیرید. این حوله را روی پاهای خسته خود قرار دهید تا به دمای اتاق برسد. یک بار دیگر این کار را تکرار کنید. اگر یک پد گرمکن یا یک بطری آب گرم در خانه دارید، می توانید از آن نیز استفاده کنید. در صورت نیاز از این درمان استفاده کنید. گرمای آب داغ به شل شدن ماهیچه های خسته در پاها و کاهش درد کمک می کند. همچنین جریان خون را در ناحیه ای که روی آن اعمال می شود، افزایش می دهد. رفع خستگی پا با سرکه سیب هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید ACV را به آب داغ اضافه کنید و پاهای خود را به مدت دقیقه در آن خیس کنید. همچنین هر روز صبح یک قاشق غذاخوری ACV را در یک لیوان آب گرم بنوشید. برای طعم دادن می توانید مقداری عسل خام به آن اضافه کنید. هر روز متناوب در آب سرکه خیس کنید تا درد کاهش یابد. برای درمان بیماری های پا عالی است. درد را تا حد زیادی کاهش می دهد و به شما کمک می کند تا از شر هر گونه باکتری ساکن روی پای خود خلاص شوید. حمام نمک اپسوم و جوش شیرین قاشق غذاخوری نمک اپسوم و قاشق غذاخوری جوش شیرین را به مقدار کافی آب گرم در یک لگن اضافه کنید تا تمام پای آسیب دیده در آن بتواند قرار بگیرد. پا های آسیب دیده را به مدت دقیقه در آن خیس کنید. این درمان مطمینا خستگی شما را خیلی زود برطرف می کند زیرا نمک اپسوم ماهیچه ها را شل می کند و بدن را می کند. جوش شیرین دارای خواص ضد التهابی است که می تواند به کاهش خستگی کمک کند. همچنین برای پوست بسیار تسکین دهنده است. چای نعناع فلفلی مقداری چای نعناع را با قرار دادن کیسه های چای در یک فنجان آب داغ به مدت تا دقیقه دم کنید. این چای گیاهی را به وان آب داغ اضافه کنید و پاهای خود را در آن خیس کنید. خیساندن را حدود دقیقه ادامه دهید. این درمان باید به شما تسکین فوری بدهد. در صورت نیاز تکرار کنید. نعناع هم خاصیت تسکین درد و هم کاهش استرس دارد. اگر در خانه ندارید، این یک جایگزین عالی است. بسته یخ برای پاهای خسته یخ خرد شده را در کیسه پلاستیکی یا حوله بردارید و روی ناحیه آسیب دیده قرار دهید. ناحیه آسیب دیده را با کیسه یخ با حرکات دایره ای ماساژ دهید. هر زمان که در پاهای خود احساس درد یا خستگی کردید از کیسه یخ استفاده کنید. قرار دادن کیسه های یخ روی ماهیچه های خسته یا دردناک با تسکین اعصاب به کاهش تورم و درد کمک می کند. این درمان مطمینا به شما تسکین می دهد. روغن های ضروری الی قطره روغن اکالیپتوس، قطره روغن نعناع و قطره روغن میخک را به آب داغ اضافه کنید. برای این درمان می توانید از هر ترکیبی از این روغن ها استفاده کنید. پاهای خود را به مدت تا دقیقه در این آب قرار دهید. پس از اتمام کار، پاهای خود را با آب معمولی بشویید. این کار را دو یا سه بار در هفته تکرار کنید. روغن اکالیپتوس دارای خواص ضد درد و اسپاسمولیتیک است که به تسکین درد کمک می کند. به طور مشابه، روغن میخک حاوی ترکیبات تسکین دهنده درد است. روغن نعناع با خواص ضد التهابی خود می تواند خستگی را از بین ببرد. اطمینان حاصل کنید که آب در دمای قابل تحمل است و داغ نیست. ورزش برای رفع خستگی پا یک پای خسته ممکن است برای ورزش آماده نباشد. اما، یک تمرین ماساژ مانند با توپ تنیس یا وردنه هم برای پاها طراوت و آرامش بخش است. در حالی که نشسته اید یک سنجاق یا توپ را زیر پای خود بغلتانید. این به شل شدن عضلات و مفاصل پاهای شما کمک می کند. همچنین می‌توانید اجسام کوچک را با انگشتان پا بردارید تا فشار وارده به پاهایتان کاهش یابد. این درمان های ساده می تواند به رفع خستگی کمک کند و تنها در چند ساعت به شما احساس انرژی بدهد. با توجه به موادی که در خانه دارید، یک دارو را انتخاب کنید. برای دریافت لوسیون یا پماد خاصی نیازی به مراجعه به داروخانه نیست. برای جلوگیری از خستگی پا، اقدامات خاصی را می توان انجام داد که عضلات پا را قوی و سالم تضمین می کند. اینجا نکاتی وجود دارد. ماساژ فلفل تند قاشق چایخوری فلفل قرمز خشک را یک شب در روغن زیتون خیس کنید. از یک یا دو قاشق غذاخوری از این روغن برای ماساژ پاها خسته استفاده کنید. چند دقیقه ماساژ و مالش دهید. آن را تا زمانی که ممکن است بگذارید بماند. از این دارو در صورت لزوم، ترجیحا قبل از رفتن به رختخواب استفاده کنید. کپسایسین اغلب برای درمان درد ناشی از خستگی استفاده می شود. این گرما را در محل استفاده ایجاد می کند و با تخلیه انتقال دهنده عصبی درد که در آنجا انباشته شده است، درد را کاهش می دهد. هنگام استفاده از این روغن مراقب باشید. پس از استفاده از روغن، دستان خود را به چشم نمالید. پس از اتمام ماساژ با روغن، دست های خود را کاملا با آب و صابون بشویید. بالا نگه داشتن پاها بالا نگه داشتن پاها به رفع استرس قابل توجهی از پاها کمک می کند. زمانی که در خانه هستید، مطمین شوید که پاهای خود را روی یک بالش بلند قرار داده اید. کارشناسان هشدار می دهند که روی هم زدن پاها در حالت نشسته به خستگی پا کمک می کند. بنابراین به کسانی که از پاهای خسته رنج می برند توصیه می شود تا حد امکان از این امر خودداری کنند. نقاط طب فشاری برای رفع خستگی پا در مقایسه با پاهای شما، بازوها و دست های شما جریان خون سالم تری دریافت می کنند زیرا به قلب نزدیک تر هستند. برای بهبود جریان خون در اندام‌های دیگر و رفع خستگی، می‌توانید نقاط فشار خاصی را بر اساس طب فشاری، درمان جایگزین چینی، فعال کنید. برخی از نکات کلیدی طب فشاری برای پاهای خسته عبارتند از: طحال - SP - : واقع در ناحیه لگن، درست در جایی که ران شما به تنه می‌پیوندد. مثانه - BL - : در پشت زانوها، در چین مفاصل زانو قرار دارد. معده - ST - : حدود چهار انگشت زیر زانو، حدود یک اینچ در سمت راست استخوان ساق پا قرار دارد. اعمال فشار بر روی این نقاط می تواند گردش خون را در پاهای شما تحریک کند و تمام خستگی، درد و اسپاسم عضلانی را از بین ببرد. اگر با طب فشاری آشنایی ندارید، قبل از انجام این کار در خانه با یک متخصص مشورت کنید. هنگامی که خون کافی به پاها نمی رسد، کاهش سطح اکسیژن در ناحیه می تواند باعث احساس سنگینی آنها شود. گاهی اوقات، پاها نیز ممکن است متورم شوند. فعالیت بدنی کافی تضمین می کند که پاها و پاها خون کافی دریافت می کنند. بله، در برخی موارد، می تواند. هنگامی که درد از عصب سیاتیک شما ساطع می شود، تمام راه را به پاهای شما منتقل می کند و در برخی مواقع باعث ایجاد درد طاقت فرسا می شود. اگر به طور مرتب این را تجربه می کنید، توصیه می شود برای بررسی سیاتیک با پزشک مشورت کنید. نکاتی برای جلوگیری از خستگی پاها اطمینان حاصل کنید که کافی را از طریق قرار گرفتن در معرض نور خورشید یا رژیم غذایی خود دریافت کنید. این ویتامین کلیدی به حفظ سلامت استخوان ها و ماهیچه ها کمک می کند و کمبود آن می تواند باعث خستگی عضلات و همچنین درد شود. اگر سطح ویتامین D شما پایین است، می توانید مکمل هایی را انتخاب کنید که به بازیابی سطوح بهینه و تسکین خستگی مداوم پاها کمک می کند. پوشیدن کفش مناسبی که پاهای شما را به اندازه کافی پشتیبانی کند، تفاوت های زیادی ایجاد می کند. روی یک جفت کفش ورزشی خوب سرمایه گذاری کنید، به خصوص اگر شغل شما مستلزم ایستادن طولانی تر باشد. به طور منظم ورزش کنید تا استخوان ها و ماهیچه های خود را در سلامت مطلوب حفظ کنید. این می تواند به سادگی پیاده روی سریع هر روز به مدت دقیقه باشد. شما نیازی به تمرینات سنگین وزنه برداری ندارید. اگر چاق هستید، کاهش مقداری از وزن اضافی تاثیر زیادی در حفظ انرژی پاها خواهد داشت. یک رژیم غذایی متعادل و تمرین منظم را دنبال کنید تا وزن خود را کنترل کنید. از روی هم قرار دادن پاها برای مدت طولانی خودداری کنید. اگر کار میز دارید، به طور منظم استراحت کنید تا عضلات پای خود را با پیاده روی های ساده در اطراف محوطه اداری بکشید. هر روز تا لیوان آب بنوشید تا از گردش سالم مایعات بدن اطمینان حاصل کنید. جدای از راه‌حل‌ها و نکات ذکر شده در بالا، می‌توانید درمان‌های جایگزین مانند طب فشاری را نیز برای تسکین پاهای خسته انتخاب کنید. سخن آخر اکنون که می دانید برای رفع خستگی پا های خود باید چه اقداماتی را انجام دهید، منتظر چه چیزی هستید؟ خانه شما راحت ترین مکان برای شما است و با این راه حل ها می توانید خستگی پا های خود را به سادگی رفع کنید. آنها را امتحان کنید و به ما بگویید که چه نتیجه ای گرفته اید؟ در بخش نظرات زیر به ما اطلاع دهید.

، نامی است که برای جمع آوری و ذخیره منی افراد اطلاق می شود. منی، مایعی است که حاوی اسپرم است. بانک اسپرم همچنین به عنوان انجماد اسپرم یا ذخیره منی نیز شناخته می شود. به طور کلی، برخی از روش های درمانی سرطان، می توانند بر شما ت ثیر بگذارند. این روش های درمانی، ممکن است بر توانایی شما برای داشتن فرزند در آینده، ت ثیر بگذارند. جمع آوری اسپرم قبل از آغاز درمان، به این معنی است که در صورت تمایل می توانید در آینده نیز بچه دار شوید. در این روش، تا زمانی که تصمیم بگیرید بچه دار شوید، اسپرم منجمد و ذخیره می شود. شما می‌توانید با تماس با یک پزشک، اطلاعات بیشتری در مورد باروری و دریافت کنید. به طور کلی، برخی از روش های درمانی سرطان، ممکن است بر باروری شما ت ثیر بگذارند. بانک اسپرم راهی برای ذخیره اسپرم شما برای استفاده در زمان های بعدی است. چه کسانی نیاز به بانک اسپرم دارند؟ برخی از روش های درمانی سرطان، باعث بروز ناباروری در مردان می شوند. این روش های درمانی، عبارت اند از: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید برخی از داروهای شیمی درمانی رادیوتراپی بخش های خاصی از بدن، از جمله شکم جراحی قسمت‌های خاصی از بدن، مانند برداشتن بیضه یا برخی از انواع قبل از شروع درمان سرطان، پزشک به شما می گوید که آیا این احتمال وجود دارد که با انجام روش های درمانی، نابارور شوید یا خیر. البته، با انجام این روش های درمانی، باروری شما ممکن است به طور دایم یا موقت، تحت ت ثیر قرار گیرد. اگر تاثیر روش درمانی، به صورت موقتی باشد، پس از اتمام درمان، مجددا بارور خواهید شد. البته، باید به این نکته توجه داشته باشید که مدت زمانی که بازیابی باروری، طول می کشد، از فردی به فرد دیگر متفاوت است. همچنین، این مدت زمان، بستگی به نوع درمان شما دارد. معمولا ، بازیابی باروری فرد، حداقل چند ماه پس از پایان درمان، طول می کشد. اگر فکر می کنید می خواهید در آینده بچه دار شوید و درمان سرطان شما ممکن است از این امر جلوگیری کند، ممکن است به ذخیره اسپرم نیاز داشته باشید. قبل از شروع درمان، باید اسپرم را ذخیره کنید. موسسه ملی بهداشت و مراقبت عالی ( NICE ) توصیه می کند که پزشکان باید بانک اسپرم را، در مورد هر مردی که برای درمان سرطان اقدام کرده و این درمان، ممکن است بر باروری آن ها ت ثیر بگذارد، پیشنهاد دهند. پسران بعد از بلوغ پسران نوجوانی که را پشت سر گذاشته اند نیز می توانند اسپرم را جمع آوری و ذخیره کنند. برخی از مردان به اندازه کافی برای ذخیره اسپرم مناسب نیستند. برخی دیگر در صورت ابتلا به نوعی سرطان که به محض تشخیص نیاز به درمان دارد، ممکن است نتوانند اسپرم را ذخیره کنند. این بیماری ها، شامل برخی از انواع لوسمی و لنفوم است. اگر درمان نیاز به شروع سریع داشته باشد، ممکن است زمان کافی برای تهیه بانک اسپرم وجود نداشته باشد. علاوه براین، گاهی اوقات ممکن است فقط زمان برای جمع آوری یک نمونه وجود داشته باشد. برخی از انواع سرطان ها، می توانند بر کیفیت و تعداد اسپرم تولید شده، ت ثیر بگذارند. یک آزمایشگاه، اولین نمونه شما را تجزیه و تحلیل می کند تا را بررسی کند. کاهش اسپرم اگر تعداد اسپرم شما کم باشد، همچنان می توانید اسپرم را ذخیره کنید. تکنیکی به نام تزریق اسپرم داخل سیتوپلاسمی ( ICSI ) وجود دارد که از یک اسپرم، برای بارور کردن تخمک در لوله آزمایش استفاده می کند. بنابراین ممکن است هنوز بتوانید در آینده، پدر شوید. گاهی اوقات مردان نمی توانند نمونه تولید کنند. در این شرایط ممکن است بتوانید مقداری مایع یا بافت از بیضه خود بگیرید. اگر در حال تولید اسپرم هستید، آن ها در مایع یا بافت قرار می گیرند و می توانند برای استفاده بعدی منجمد شوند. به طور کلی، این روش زمان بر است، بنابراین اگر به سرعت به انجام درمان سرطان نیاز دارید، ممکن است برای شما مناسب نباشد. اگر درمان را شروع کرده اید، معمولا نمی توانید اسپرم را ذخیره کنید. این مسیله، به این علت است که برخی از درمان ها، مانند داروهای سرطان یا رادیوتراپی، ممکن است به طور موقت به اسپرم آسیب برسانند. تحقیقات، به دنبال جمع آوری بافت از بیضه در پسرانی هستند که دوره بلوغ را سپری نکرده اند. این مسیله، ممکن است به این معنی باشد که این افراد، می توانند در آینده صاحب فرزند شوند. هیچ یک از افراد دارای بافت ذخیره شده هنوز به سنی نرسیده اند که بخواهند خانواده تشکیل دهند. جمع آوری و ذخیره اسپرم اکثر افراد، به کلینیک تخصصی باروری یا کلینیکی که بخشی از ساختار یک‌بیمارستان است، مراجعه می کنند. چندین مرحله برای ساخت بانک اسپرم وجود دارد. قبل از اینکه بتوانید اسپرم را ذخیره کنید، باید بدهید تا احتمال ابتلا به عفونت را بررسی کنید. این روش ها، همان تست هایی هستند که هنگام خون دادن انجام می دهید. این تست ها شامل انجام آزمایش خون برای تشخیص ابتلا به HIV ، هپاتیت و ویروسی به نام سیتومگالوویروس هستند. همچنین، شما باید یک فرم رضایت برای ساخت بانک اسپرم، امضا کنید. این رضایت نامه، شامل اطلاعاتی در مورد موارد زیر است: آیا می خواهید در صورت تولد فرزند، از شما به عنوان پدر نام ببرند. هر شرایط دیگری که می خواهید در مورد نحوه استفاده از اسپرم بیان کنید. چه مدت می خواهید اسپرم را ذخیره کنید. این زمان، معمولا سال است. اگر دیگر نتوانید برای خودتان تصمیم بگیرید یا فوت کنید، چه اتفاقی برای اسپرم می افتد؟ آیا شریک زندگی شما در صورت مرگ می تواند از اسپرم برای بچه دار شدن استفاده کند یا خیر. آیا اسپرم شما می تواند برای تحقیقات یا برای استفاده در درمان باروری شخص دیگری استفاده شود؟ جمع آوری نمونه اسپرم برای به دست آوردن بهترین نمونه، نباید از یا روز قبل از نمونه گیری، رابطه جنسی یا داشته باشید. این شرایط، به شما کمک می کند تا بیشترین تعداد اسپرم را جمع آوری کنید. اکثر مردان هنگام مراجعه به کلینیک، احساس خجالت می کنند. همچنین، ممکن است که برخی از مردان، تولید نمونه را دشوار بدانند. این فرآیند، می تواند یک موقعیت نسبتا دشوار برای مردان باشد. ممکن است همراهی همسرتان، برایتان مفید باشد. به طور کلی، اگر یک نوجوان هستید، تهیه نمونه می تواند دشوار تر باشد. در کلینیک، یک پرستار شما را به یک اتاق مخصوص هدایت می کند. شما نمونه را با خودارضایی تولید می کنید. از هیچ گونه روان کننده، تف، بزاق یا، نباید استفاده کنید. زیرا این کارها می توانند اسپرم را از بین ببرند. شما نمونه را در یک ظرف استریل جمع آوری می کنید. پرستار به شما می گوید که ظرف را به چه کسی بدهید. کلینیک نمونه را آزمایش می کند تا موارد زیر را تعیین کند: نمونه چه تعداد اسپرم دارد (تعداد اسپرم) چند اسپرم شکل طبیعی دارند (مورفولوژی) چه تعداد از اسپرم ها می توانند حرکت کنند (حرکت) کارکنان کلینیک اطمینان حاصل می کنند که نمونه به درستی برچسب گذاری شده و سپس در نیتروژن مایع، منجمد می شود. اکثر کلینیک ها، جمع آوری حداقل نمونه، و در صورت امکان نمونه را توصیه می کنند. این تعداد، بستگی به سرعت شروع درمان سرطان دارد. بین هر اقدام به تهیه نمونه، باید حداقل روز فاصله داشته باشید. هزینه های جمع آوری و نگه داری اسپرم در تهیه بانک سلولی، در نظر گرفتن هزینه های زیر مهم است: جمع آوری نمونه ها ذخیره سازی (معمولا هزینه سالانه) کلینیکی که اسپرم شما را ذخیره می کند، سالی یک بار برای شما نامه می نویسد. آنها بررسی می کنند که آیا می خواهید به ذخیره اسپرم خود ادامه دهید یا خیر. مهم است که کلینیک را از هرگونه تغییر جزییات، مانند تغییر آدرس مطلع کنید تا همچنان بتوانند با شما تماس بگیرند. اگر آن ها نتوانند بفهمند که آیا شما همچنان می خواهید نمونه ها را ذخیره کنید یا خیر، آن ها را از بین می برند. آیین نامه عمل انجمن لقاح و جنین شناسی انسانی ( HFEA ) می گوید که کلینیک ها باید قبل از شروع درمان باروری یا ذخیره اسپرم، یک برنامه هزینه به شما ارایه دهند. این لیست باید شامل برنامه ای از آزمایشات مورد نیاز و هزینه آن ها و همچنین برنامه درمانی، باشد. چه مدت می توانم اسپرم را ذخیره کنم؟ مدت زمانی که می توانید اسپرم را ذخیره کنید، به طور معمول سال است. در صورت نابارور ماندن، می توانید این مدت را حداکثر تا سال افزایش دهید. اگر از نمونه ها استفاده نکنید، می توان آن ها را دور انداخته یا برای تحقیق، اهدا کرد. به طور کلی، همه افراد، پس از انجام درمان سرطان، نابارور نمی شوند. برخی از مردان، به ناباروری موقت مبتلا می شوند، اما پس از مدتی، دوباره بارور می شوند. بنابراین، زمانی که شما و همسرتان تصمیم به تشکیل خانواده گرفتید، ممکن است نیاز باشد که به طور طبیعی، بارداری را امتحان کنید. شما می توانید از پزشک خود بخواهید که آنالیز اسپرم را انجام دهند. این تست نشان می دهد که آیا شما اسپرم کافی برای تلاش برای بچه دار شدن طبیعی دارید یا خیر. برای این کار، باید یک نمونه تازه از مایع منی تهیه کنید. اگر اسپرم ندارید یا تعداد اسپرم شما کم یا کیفیت پایینی دارد، پزشک می تواند شما را به متخصص باروری ارجاع دهد. متخصص می تواند بهترین راه را برای شما و همسرتان برای باردار شدن، بیابد. پزشک ممکن است یکی از موارد زیر را برای شما تجویز کند: تلقیح داخل رحمی لقاح آزمایشگاهی ( IVF ) برای بانک اسپرم در این روش، شریک زندگی شما نیاز به تزریق هورمون دارد تا تخمدان های او را تشویق به تولید تخمک کند. پزشک تخمک ها را جمع آوری کرده و سپس یک اسپرم را به تخمک تزریق می کند. همچنین، ممکن است که تخمک ها را با اسپرم در یک لوله آزمایش مخلوط کند. سپس پزشک یک تخمک بارور شده (جنین) را در رحم شریک زندگی شما قرار می دهد. میزان موفقیت در استفاده از اسپرم ذوب، متفاوت بوده و به کیفیت اسپرم پس از ذوب آن، بستگی دارد. انجماد و ذوب شدن اسپرم، به برخی از اسپرم ها آسیب می رساند. تا به امروز، بانک اسپرم هزاران نوزاد تولید کرده است، اما تضمین نمی کند که بتوانید فرزندی داشته باشید. هیچ خطر شناخته شده ای برای هر نوزادی که در اثر استفاده از اسپرم منجمد متولد می شود، وجود ندارد. آیا تهیه بانک اسپرم درمان پزشکی من را به تاخیر می اندازد؟ خوشبختانه نگهداری نمونه های مایع منی، نیازی به تاخیر در شروع درمان ندارد. احتمالا به شما توصیه می شود چندین نمونه را ذخیره کنید، اما حفظ حتی یک نمونه ممکن است ارزشمند باشد. بهتر است یک نمونه پس از ساعت پرهیز از فعالیت جنسی جمع آوری شود. اگرچه اسپرم به طور مداوم در بیضه ها تولید می شود، اما پس از هر بار انزال مدتی طول می کشد تا سطح اسپرم دوباره به سطح مطلوب باز گردد. برای بازیابی حداکثر حجم مایع منی، نمونه دوم باید پس از ساعت دیگر جمع آوری شود. اگر برنامه‌ریزی یک روش درمانی پزشکی، این زمان را به شما نمی دهد، معمولا ساعت انتظار بین تهیه نمونه، کافی است.

می تواند نگران کننده و ناراحت کننده باشد. اگر کسی این نوع ناراحتی را دارد، توصیه می شود برای تشخیص علت اصلی آن و درمان پزشکی مناسب حتما به مراجعه کند. اگرچه بیشتر علل درد باسن منجر به عوارض جدی نمی شود و ممکن است خود به خود از بین برود، در برخی موارد احتمال دارد یک دلیل زمینه ای وجود داشته باشد که نیاز به درمان برای تسکین علایم دارد. باسن می تواند مستعد آسیب و بیماری باشد، بنابراین درد باسن شایع است. برخی از افراد درد خود را در صورتی که علت آن مشخص باشد، مانند زمین خوردن یا آسیب دیدگی، تشخیص می دهند. شایع ترین علل درد باسن، سیاتیک یکی از علل شایع درد در باسن است. سیاتیک به خودی خود یک بیماری نیست، بلکه نشانه ای از بیماری های زمینه ای مختلف است. حتی می تواند به دلیل بیماری که به عنوان سندرم پیریفورمیس شناخته می شود رخ دهد. پیریفورمیس ماهیچه ای است که از قسمت پایین کمر شروع می شود و تا ران پایین می رود. هنگامی که به عضله پیریفورمیس فردی آسیب می رسد یا این عضله بیش از حد کار می کند، می تواند به عصب سیاتیک فشار بیاورد. عصب سیاتیک از قسمت تحتانی ستون فقرات تا باسن و پشت ران پایین می رود. فشار عضله بر روی عصب سیاتیک باعث دردی می شود که آن سیاتیک می گویند. درد سیاتیک ممکن است با بی حسی یا سوزن سوزن شدن همراه باشد و اگر کسی بدود، بنشیند یا از پله ها طبقه بالا برود ممکن است بدتر شود. به طور مشابه، سیاتیک زمانی رخ می دهد که قسمت هایی از ستون فقرات باریک می شوند و شروع به فشار دادن بر روی عصب سیاتیک می کنند. سیاتیک بیشتر در افراد و ساله اتفاق می افتد، زیرا افزایش سن باعث ایجاد بیماری هایی مانند سندرم پیریفورمیس می شود. کبودی اگر فردی آسیبی ببیند که باعث آسیب رگ‌های خونی و تجمع خون در زیر پوست شود، ممکن است رخ دهد. به همین دلیل است که کبودی به صورت یک علامت سیاه یا آبی ظاهر می شود. صدمات به باسن در شرایطی که یک فرد هنگام ورزش به زمین بخورد، یا اگر هنگام راه رفتن سر بخورد، ممکن است بروز پیدا کند. در ابتدا، ممکن است یک توده، تورم و حساسیت وجود داشته باشد که باید فروکش کند. در نهایت، ناحیه بهبود می یابد و کبودی محو می شود. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید فشار عضلانی فشار عضلانی یکی دیگر از علل شایع درد باسن است. ماهیچه های باسن به نام های گلوتیوس ماکسیموس، گلوتیوس مدیوس و گلوتیوس مینیموس شناخته می شوند. اگر فردی این گروه های عضلانی را بیش از حد کشش دهد یا بکشد، ممکن است درد ایجاد شود. علاوه بر درد، علایم کشیدگی عضلانی می تواند شامل موارد زیر باشد: ورم سفتی، سختی حساسیت به لمس مشکل در حرکت عضله اگر فرد بدون گرم کردن و تمرینات کششی ابتدا ورزش شرکت کند یا به دلیل یک حرکت ناگهانی که می تواند عضله را بکشد، ممکن است فشار وارد شود. بورسیت بورسا، کیسه های پر از مایع در بین استخوان ها هستند که به محافظت از استخوان ها کمک می کند. با این حال، بورس ها می توانند ملتهب و منجر به وضعیتی به نام بورسیت شوند. مناطقی که اغلب تحت تاثیر قرار می گیرند شامل زانو، لگن، شانه ها و آرنج است. با این حال، بورسیت می تواند در باسن نیز رخ دهد که به آن بورسیت ایسکیال می گویند. علایم بورسیت ایسکیال ممکن است به شرح زیر باشد: درد در پشت ران تورم و قرمزی در ناحیه درد هنگام نشستن یا دراز کشیدن گاهی اوقات اگر فرد برای مدت طولانی روی یک سطح سخت بنشیند، بورسیت در بورسای ایسکیال ایجاد می شود. آسیب به باسن نیز می تواند منجر به این وضعیت شود. فتق دیسک فتق دیسک ممکن است منجر به درد در باسن شود، به خصوص اگر کمر را تحت تاثیر قرار دهد. اگر لایه بیرونی دیسک پاره شود، دیسک‌های ستون فقرات فرد ممکن است دچار فتق شوند و اجازه دهند مقداری از مواد داخلی بیرون بریزد. هنگامی که این اتفاق می افتد، دیسک بر روی اعصاب نخاعی فشار می آورد که می تواند دردناک باشد و همچنین باعث بی حسی، گزگز یا ضعف در ناحیه شود. اگر در ستون فقرات کمری یا کمر رخ دهد، درد می تواند به باسن و پایین پاها انتشار یابد. فتق دیسک بیشتر افراد مسن را تحت تاثیر قرار می دهد. زیرا دیسک های ستون فقرات با افزایش سن ضعیف تر می شوند. کشیدن یا بلند کردن اجسام سنگین و چاقی نیز از عوامل خطر آن هستند. بیماری دژنراتیو دیسک در سالمندان، دیسک های کمر ممکن است ضعیف تر و فرسوده شوند. در این شرایط، بالشتک‌هایی که دیسک‌ها ایجاد می‌کنند کم فعالیت می‌شوند و استخوان‌های ستون فقرات می‌توانند شروع به مالیدن روی یکدیگر کنند. این می تواند باعث درد در باسن و ران ها و همچنین بی حسی و سوزن سوزن شدن در پاها شود. علایم ممکن است با نشستن، خم شدن یا بلند کردن بدن بدتر شود. کیست پیلونیدال کیست پیلونیدال را می توان در شکاف بین باسن فرد یافت. این کیست ها با سایر کیست ها متفاوت هستند، زیرا حاوی تکه های ریز مو و پوست هستند. گاهی اوقات این کیست ها به دلیل رشد موی در پوست ظاهر می شوند. کیست پیلونیدال به صورت توده ظاهر می شود و می تواند بسیار دردناک باشد. سایر علایم ممکن است شامل قرمزی، تورم، ترشح خون و چرک از کیست یا بوی بد باشد. کیست پیلونیدال اغلب زمانی اتفاق می‌افتد که فرد برای مدت طولانی می‌نشیند یا زمانی که اصطکاک زیادی در آن ناحیه وجود دارد، مثلا در دوچرخه‌سواری طولانی. آبسه پریرکتال آبسه پری رکتوم که به نام آبسه پری آنال نیز شناخته می شود، حفره ای است که در غده ای نزدیک مقعد ایجاد می شود. ناشی از عفونت باکتریایی است و پر از چرک است. آبسه‌های پری رکتوم در نوزادان شایع‌تر است. اما اگر بزرگسالی اسهال، یبوست یا مشکلاتی در حرکات روده داشته باشد، آبسه پری رکتوم ممکن است رخ دهد. همچنین زمانی که یک اتصال غیرطبیعی بین داخل مقعد و پوست وجود داشته باشد، آبسه ایجاد می شود که به آن فیستول می گویند. در این شرایط، باکتری ها می توانند به دام بیفتند و بنابراین آبسه ایجاد می شود. پزشکان ممکن است برای افراد مبتلا به این بیماری جراحی را برای برداشتن فیستول توصیه کنند. اختلال عملکرد مفصل ساکروایلیاک مفصل ساکروایلیاک، استخوان مثلثی معروف است که ساکروم را به استخوان لگن متصل می کند. اگر مفصل ساکروایلیاک ملتهب شود، فرد ممکن است در ناحیه کمر، باسن و بالای پاها درد داشته باشد. راه رفتن، دویدن و بالا رفتن از پله ها می تواند درد را بدتر کند. پزشک ممکن است را برای کمک به انعطاف پذیری مفصل و بهبود قدرت آن توصیه کند. آرتروز آرتریت یک بیماری شایع است که می تواند مفاصل را در سراسر بدن فرد تحت تاثیر قرار دهد. تصور می شود که بیش از میلیون آمریکایی به نوعی آرتریت مبتلا هستند. آرتریت ممکن است به دلیل فرسودگی مفاصل، با افزایش سن، ایجاد شود. برخی از انواع به این دلیل رخ می دهند که سیستم ایمنی شروع به حمله به مفاصل می کند. آرتریت باعث سفت شدن مفاصل می شود و می تواند بسیار دردناک باشد. اگر این اتفاق در مفاصل لگن رخ دهد، درد می‌تواند به باسن هم سرایت کند، اگرچه حرکت دادن مفصل، فیزیوتراپی و دارو همگی می‌توانند به انعطاف‌پذیری مفصل کمک کنند. بیماری عروقی یک فرد مبتلا به بیماری عروقی ممکن است به دلیل مسدود شدن رگ های خونی و نرسیدن خون کافی به پاها در باسن احساس درد کند. درد معمولا هنگام راه رفتن رخ می دهد و در صورت توقف حرکت فرد متوقف می شود. زمانی که فرد مبتلا به بیماری عروقی است، ممکن است دچار ریزش مو و ضعف در ساق پا شود. آیا درد باسن نگران کننده است؟ در دردی که علت مشخصی ندارد، یا دردی که ادامه دارد یا بدتر می شود، باید با پزشک مشورت شود. اگر هیچ دلیل واضحی برای درد وجود نداشته باشد و کاهش نیابد، تشدید نشود یا علایم دیگری وجود داشته باشد، قرار ملاقات با پزشک می تواند مفید باشد. سایر علایمی که در صورت بروز باید به پزشک مراجعه کنید، عبارتند از: بی حسی یا ضعف در پاها درد شدید با چاقو یا تیراندازی زخمی که خوب نمی شود. مشکل در کنترل روده یا مثانه تب درجه فارنهایت ( درجه سانتیگراد) یا بالاتر دردی که حرکت را محدود می کند و فقط هنگام حرکت ایجاد می شود. تشخیص و درمان درد باسن اگرچه این درد به طور معمول نگران کننده نیست، مردم همچنان باید درد را تحت نظر داشته باشند، و اگر از بین نرفت یا علایم دیگری همزمان با آن رخ داد، بهتر است به پزشک مراجعه کنید. پزشکان بهترین افرادی هستند که پس از بررسی علت درد، درمان را تجویز می کنند. آنها ممکن است فرد را به، یا فیزیوتراپ ارجاع دهند. درمان دیگر می تواند شامل موارد زیر باشد: تزریق کورتیکواسترویید برای کاهش التهاب تخلیه کیست یا آبسه که باعث درد می شود. ترمیم جراحی دیسک آسیب دیده یا تعویض مفصل فرسوده ممکن است استراحت و داروهای مسکن بدون نسخه برای کمک به کنترل درد باسن کافی باشد. سایر درمان‌های خانگی شامل استفاده از یخ یا گرما در ناحیه مورد نظر و کشش آرام پاها، باسن و باسن است. سخن آخر بسیاری از شرایط و بیماری ها می توانند باعث ایجاد درد در باسن شوند که معمولا به عنوان درد باسن شناخته می شود. علل درد در باسن از ناراحتی‌های موقتی مانند بورسیت، کبودی، سندرم پیریفورمیس، کشیدگی عضلانی و زونا گرفته تا بیماری‌های جدی‌تر با عواقب طولانی‌مدت مانند سرطان، آرتریت مفاصل ساکروایلیاک و فتق دیسک همراه است. تمام علایم مربوط به باسن درد باید از نظر شدت، مدت، محل و عوامل تشدید کننده یا تسکین دهنده ارزیابی شوند. به عنوان مثال، اینکه آیا درد هنگام راه رفتن، هنگام نشستن، یا هنگام استراحت در حالت دراز کشیدن تغییر می کند یا خیر. درد باسن بعد از دویدن می تواند ناشی از فشار عضلانی باشد. همچنین توجه به وجود یا عدم وجود مسایل پزشکی همراه برای شناسایی دقیق علت و کمک به تدوین درمان بهینه برای درد باسن بسیار مهم است. این مسایل شامل بی اختیاری، اسپاسم عضلانی، برآمدگی یا بثورات دردناک، سوزش، درد لگن، پا درد و درد مچ پا است.

، وضعیتی است که در آن دریچه های قلب توسط آسیب دیده اند. آسیب دریچه قلب می تواند مدت کوتاهی پس از عفونت استرپتوکوک درمان نشده مانند یا مخملک شروع شود. یک پاسخ ایمنی باعث ایجاد وضعیت التهابی در بدن شده که منجر به آسیب مداوم دریچه های قلبی می شود. بیماری روماتیسمی قلبی ناشی از تب روماتیسمی، یک بیماری التهابی است که می تواند بسیاری از بافت های همبند، به ویژه در قلب، مفاصل، پوست یا مغز را تحت تاثیر قرار دهد. دریچه های قلب احتمال دارد ملتهب شده و به مرور زمان زخمی شوند که منجر به باریک شدن یا نشتی دریچه قلب شده و عملکرد طبیعی قلب را سخت تر می کند. این وضعیت شاید سال ها طول بکشد تا ایجاد شود و می تواند منجر به نارسایی قلبی شود. تب روماتیسمی در هر سنی ممکن است رخ دهد، اما معمولا در کودکان تا ساله بیشتر است. عفونت های استرپتوکوکی درمان نشده می تواند خطر ابتلا به بیماری روماتیسمی قلبی را افزایش دهد. کودکانی که به طور مکرر دچار عفونت گلودرد استرپتوکوکی می شوند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به تب روماتیسمی و بیماری روماتیسمی قلبی هستند. سابقه عفونت استرپتوکوکی یا تب روماتیسمی، کلید تشخیص بیماری روماتیسمی قلبی است. علایم تب روماتیسمی متفاوت هستند. آنها معمولا تا هفته پس از حمله گلودرد استرپتوکوکی شروع می شود. در برخی موارد، عفونت شاید خیلی خفیف باشد و تشخیص داده نشود. یا ممکن است تا زمانی که فرد به پزشک مراجعه می کند از بین رفته باشد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید شایع ترین علایم تب روماتیسمی، عبارتند از: تب ضعف ندول ها (توده های زیر پوست) تنگی نفس و ناراحتی قفسه سینه حرکات کنترل نشده بازوها، پاها یا عضلات صورت مفاصل متورم، حساس، قرمز و بسیار دردناک به ویژه زانوها و مچ پا بثورات قرمز، برجسته، مشبک مانند، معمولا در قفسه سینه، پشت و شکم علایم بیماری روماتیسمی قلبی به میزان آسیب دریچه بستگی دارد و می تواند شامل موارد زیر باشد: التهاب درد قفسه سینه تنگی نفس (مخصوصا هنگام فعالیت یا دراز کشیدن) افراد مبتلا به بیماری روماتیسمی قلبی، عفونت استرپتوکوکی داشته اند. برای بررسی استرپتوکوک ممکن است از کشت گلو یا آزمایش خون استفاده شود. آنها احتمال دارد یا مالشی داشته باشند که در طول یک معاینه فیزیکی معمول شنیده می شود. سوفل ناشی از نشت خون از اطراف دریچه و مالش زمانی ایجاد می شود که بافت های ملتهب قلب حرکت یا روی یکدیگر ساییده شوند. همراه با یک تاریخچه پزشکی کامل و معاینه فیزیکی، آزمایش‌هایی که برای تشخیص بیماری روماتیسمی قلب استفاده می‌شوند احتمال دارد، شامل موارد زیر باشد: اشعه ایکس ممکن است برای بررسی ریه ها و بزرگ شدن قلب انجام شود. ام آر آی برای مشاهده دقیق تر دریچه ها و عضله قلب استفاده می شود. ممکن است برای بررسی عفونت و التهاب از آزمایش خون خاصی استفاده شود. این آزمایش از امواج صوتی برای بررسی حفره ها و دریچه های قلب استفاده می کند. امواج صوتی پژواک تصویری را بر روی صفحه نمایش ایجاد می کنند، زیرا مبدل اولتراسوند از روی پوست به قلب عبور می کند. اکو می تواند آسیب به فلپ های دریچه، جریان برگشت خون از طریق دریچه نشتی، مایع اطراف قلب و بزرگ شدن قلب را نشان دهد. این مفیدترین آزمایش برای تشخیص مشکلات دریچه قلب است. این تست قدرت و زمان فعالیت الکتریکی قلب را ثبت و ریتم های غیر طبیعی (یا دیس ریتمی) را نشان می دهد و گاهی اوقات می تواند آسیب عضله قلب را تشخیص دهد. حسگرهای کوچکی به پوست چسبانده تا فعالیت الکتریکی را دریافت کنند. درمان بستگی به میزان آسیب وارده به دریچه های قلب دارد که می تواند شامل جراحی برای تعویض یا ترمیم یک دریچه به شدت آسیب دیده باشد. از آنجایی که تب روماتیسمی عامل بیماری روماتیسمی قلبی است، بهترین درمان پیشگیری از تب روماتیسمی با استفاده از برای درمان عفونت های استرپتوکوکی است. بیماران مبتلا به بیماری روماتیسمی شدید قلب اغلب به جراحی برای تعویض یا ترمیم دریچه های آسیب دیده نیاز دارند. بسته به شدت بیماری، ممکن است برای درمان علایم یا اختلالات ریتم قلب نیاز به دارو باشد. داروهایی که خون را برای کاهش خطر لخته شدن رقیق می کنند نیز می تواند مورد نیاز باشد. در مورد بیماری های جدی احتمال دارد نیاز به جراحی برای ترمیم یا تعویض دریچه های قلب باشد. بهترین درمان، پیشگیری از تب روماتیسمی است. آنتی بیوتیک ها معمولا می توانند عفونت های استرپتوکوکی را درمان کرده و از بروز تب روماتیسمی پیشگیری کنند. داروهای ضد التهابی می تواند برای کاهش التهاب و خطر آسیب قلبی استفاده شود. احتمال دارد برای مدیریت نارسایی قلبی به داروهای دیگری نیاز باشد. هر قسمت از قلب که شامل کیسه خارجی (پریکارد) ، پوشش داخلی (اندوکارد) و دریچه ها است، می تواند در اثر التهاب ناشی از تب روماتیسمی آسیب ببیند. برخی از مشکلات قلبی مرتبط با تب روماتیسمی، عبارتند از: بلوک قلبی پریکاردیت اندوکاردیت بیماری دریچه ای قلب شایع ترین نوع بیماری روماتیسمی قلب بر دریچه های قلب تاثیر می گذارد. شاید چندین سال بعد از یک دوره تب روماتیسمی طول بکشد تا آسیب دریچه ایجاد یا علایم ظاهر شوند. اگرچه تب روماتیسمی می تواند هر دریچه قلب را درگیر کند، اما بیشتر دریچه میترال را که بین دو حفره سمت چپ قلب قرار دارد، تحت تاثیر قرار می دهد. آسیب می تواند باعث تنگی و نارسایی دریچه یا آسیب به عضله قلب شود. به مرور زمان، اختلالات دریچه، منجر به یا نارسایی قلبی می شود. برخی از عوارض بیماری روماتیسمی قلبی عبارتند از: این می تواند در اثر تنگ شدن شدید یا نشتی دریچه قلب رخ دهد. این عفونت پوشش داخلی قلب است و احتمال دارد زمانی رخ دهد که تب روماتیسمی به دریچه های قلب آسیب رسانده باشد. زنان مبتلا به بیماری روماتیسمی قلب باید قبل از بارداری وضعیت خود را با پزشک در میان بگذارند. این یک اورژانس پزشکی است که با جراحی برای تعویض یا ترمیم دریچه قلب درمان می شود. به افرادی که تب روماتیسمی دارند، معمولا برای پیشگیری از عفونت‌های مکرر و کاهش خطر آسیب‌های قلبی بیشتر، درمان‌های روزانه یا ماهانه آنتی‌بیوتیک، احتمالا به صورت مادام‌العمر، تجویز می‌شود. برای کاهش التهاب، استروییدها یا داروهای غیر استروییدی تجویز می شود. کودکان یا بزرگسالان جوان مبتلا به آسیب قلبی ناشی از تب روماتیسمی ممکن است تا سن تا سالگی نیاز به مصرف روزانه آنتی بیوتیک داشته باشند. این به پیشگیری از یک دوره دیگر تب روماتیسمی و ایجاد عفونی یا عفونت دریچه های قلب یا پوشش داخلی قلب کمک می کند. درمان دیگر به نوع آسیب وارده به قلب بستگی دارد. بهتر است با پزشکتان در مورد گزینه های درمانی مشورت کنید. با دانستن و کنترل فشار خون، دیابت و کلسترول خون خود می توانید خطر ابتلا به سایر بیماری های قلبی و سکته را کاهش دهید. همچنین داشتن یک سبک زندگی سالم مهم است که شامل: ترک سیگار فعالیت بیشتر وزن متناسب کنترل فشارخون رژیم غذایی متعادل که خطر بیماری قلبی را کاهش می دهد. با پزشک خود در مورد تغییرات سبک زندگی که بیشترین سود را برای شما دارد، مشورت کنید. از این بیماری می توان با مراقبت از عفونت های استرپتوکوکی یا درمان به موقع آن ها با آنتی بیوتیک ها، پیشگیری کرد. مهم است که آنتی بیوتیک ها را طبق دستور مصرف کنید، حتی اگر بعد از چند روز احساس بهبودی کردید. برای بررسی وضعیت قلب خود باید به طور مداوم با ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی ملاقات کنید. با توجه به میزان آسیب قلبی، ممکن است محدودیت‌هایی برای فعالیت داشته باشید. ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی احتمال دارد توصیه کند که برای مدت طولانی آنتی بیوتیک مصرف کنید تا از عفونت دیگر تب روماتیسمی پیشگیری شود. اگر علایم بدتر شد یا علایم جدیدی دارید، با ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی خود تماس بگیرید. سابقه اخیر عفونت استرپتوکوکی یا تب روماتیسمی کلید تشخیص بیماری است. علایم تب روماتیسمی متفاوت و معمولا تا هفته پس از حمله گلودرد استرپتوکوکی شروع می شود. افراد مبتلا به بیماری روماتیسمی قلب احتمال دارد سوفل یا مالشی داشته باشند که در طول معاینه فیزیکی معمول شنیده می شود. از آنجایی که بیماری روماتیسمی قلبی ناشی از تب روماتیسمی است، یک استراتژی مهم، پیشگیری از بروز تب روماتیسمی است. درمان گلودرد استرپتوکوکی با آنتی بیوتیک های مناسب از تب روماتیسمی پیشگیری می کند. هنگامی که بیمار مبتلا به تب روماتیسمی تایید می شود، مهم است که از عفونت‌های استرپتوکوکی دیگر پیشگیری شود. زیرا این امر می‌تواند باعث یک دوره بیشتر تب روماتیسمی و آسیب به دریچه‌های قلب شود. استراتژی برای پیشگیری از عفونت استرپتوکوک دیگر، درمان بیمار با آنتی بیوتیک در یک دوره زمانی طولانی است. آنتی بیوتیکی که در پیشگیری از عفونت بیشتر موثر است بنزاتین پنی سیلین G که هر تا هفته یکبار طی سالیان متمادی تزریق عضلانی می شود. برای کشورهایی که بیماری روماتیسمی قلبی بومی است، راهبردهای اصلی برای پیشگیری، کنترل و حذف عبارتند از: بهبود استانداردهای زندگی دسترسی به مراقبت مناسب عرضه مداوم آنتی بیوتیک های تضمین شده و با کیفیت برای پیشگیری اولیه و ثانویه برنامه ریزی، توسعه و اجرای برنامه های عملی برای پیشگیری و کنترل بیماری های روماتیسمی قلبی سخن آخر بیماری روماتیسمی قلب قابل پیشگیری است. بیماری روماتیسمی قلب وضعیتی است که در آن دریچه های قلب به طور دایمی توسط تب روماتیسمی آسیب دیده اند. تب روماتیسمی یک بیماری التهابی است که می تواند بسیاری از بافت های همبند، به ویژه در قلب را تحت تاثیر قرار دهد. عفونت های استرپتوکوکی درمان نشده، فرد را در معرض خطر قرار می دهد. کودکانی که به طور مکرر دچار عفونت گلودرد استرپتوکوکی می شوند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به تب روماتیسمی و بیماری روماتیسمی قلبی هستند.

نوع خاصی از مننژیت است که به و طناب نخاعی ناشی از چیزی غیر از عفونت باکتریایی، معمولا یک عفونت ویروسی اشاره دارد. در زیر به علایم شایع مننژیت آسپتیک و علت شایع مننژیت ویروسی می پردازیم. همچنین گزینه‌های درمانی و آزمایش‌هایی را که برای تشخیص مننژیت آسپتیک نیاز دارید، بررسی خواهیم کرد. اگر فکر می کنید به مبتلا هستید، همیشه به دنبال مراقبت های پزشکی فوری باشید. ویروس ها باعث اکثر موارد مننژیت آسپتیک می شوند، به همین دلیل است که این بیماری به عنوان مننژیت ویروسی نیز شناخته می شود. مننژیت آسپتیک بیشتر از مننژیت باکتریایی رخ می دهد. اما علایم آن معمولا شدت کمتری دارد. عوارض جدی نادر است. اکثر افراد ظرف دو هفته پس از شروع علایم بهبود می یابند. چه چیزی باعث مننژیت آسپتیک می شود؟ مننژیت آسپتیک به التهاب مننژها اطلاق می شود که در اثر چیزی غیر از عفونت باکتریایی، معمولا عفونت ویروسی ایجاد می شود. مننژیت به خودی خود یک اصطلاح گسترده است که به التهاب مننژها، غشای اطراف مغز و نخاع اشاره دارد. علایم مننژیت صرف نظر از علت آن شامل تب، سردرد، سفتی گردن، گیجی و حساسیت به نور است. برخی از علل ویروسی مننژیت آسپتیک را می توان با داروهای ضد ویروسی درمان کرد، اما معمولا این بیماری خود به خود برطرف می شود. پایه اصلی درمان، درمان حمایتی است. با واکسن می توان از چند ویروسی که باعث مننژیت آسپتیک می شود پیشگیری کرد، اما بیشتر علل مننژیت آسپتیک قابل پیشگیری نیستند. در صورت بروز این مشکل شما باید در اسرع وقت به اورژانس مراجعه کنید تا نمونه ای از مایع سیستم عصبی را بگیرید تا نوع عفونت را مشخص کنید. مننژیت غیر باکتریایی معمولا نیازی به آنتی بیوتیک ندارد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید حدود نیمی از موارد مننژیت آسپتیک توسط ویروس های فصلی رایج در اواخر تابستان و اوایل پاییز ایجاد می شود. ویروس هایی که می توانند باعث مننژیت آسپتیک شوند، عبارتند از: ابله مرغان اچ آی وی اوریون سرخک نیل غربی هاری هرپس سیمپلکس حتی احتمال دارد با تماس با سرفه، بزاق یا مواد مدفوع فرد آلوده، به این ویروس ها آلوده شود. شما همچنین ممکن است در اثر نیش پشه ها به این عفونت مبتلا شوید. در موارد نادر، شرایط دیگر می تواند منجر به مننژیت آسپتیک شود. این شامل: عفونت قارچی بیماری سل آلرژی دارویی بیماری های التهابی مننژیت آسپتیک بسته به نوع ارگانیسمی که باعث این بیماری شده است ممکن است به سرعت یا در طی چند هفته ایجاد شود. علل مننژیت آسپتیک بسیاری از مردم با شنیدن اصطلاح مننژیت به مننژیت باکتریایی فکر می کنند که به عفونت باکتریایی جدی مننژها اشاره دارد و برای درمان نیاز به آنتی بیوتیک داخل وریدی دارد. با این حال، مننژیت آسپتیک، که معمولا توسط یک عفونت ویروسی ایجاد می شود، نمی تواند به همان روش درمان شود. علل دیگر آن شامل عفونت قارچی، سرطان و عوارض جانبی دارو است. مننژیت انتروویروسی انتروویروس ها گروهی از ویروس ها هستند که از طریق دستگاه گوارش منتقل می شوند و می توانند باعث ایجاد انواع بیماری های ویروسی در کودکان و بزرگسالان شوند. آنها معمولا باعث بیماری خفیف شبیه آنفولانزا می شوند. با این حال، این ویروس ها توانایی عفونت مننژها و ایجاد مننژیت آسپتیک را دارند. انتروویروس ها شایع ترین علت مننژیت آسپتیک به ویژه در ماه های تابستان و پاییز هستند. مننژیت هرپسی ویروس هرپس نوع ( HSV - ) یکی دیگر از علل شایع این اختلال است. HSV - به طور کلاسیک به عنوان تبخال تناسلی در نظر گرفته می شود، با این حال، می تواند از طریق دهان و بزاق درست مانند ویروس هرپس نوع ( HSV - ) منتقل شود و لزوما یک نیست. ای ویروس معمولا بدون علامت است، اما می تواند باعث ایجاد بثورات یا تاول در اطراف دهان یا اندام تناسلی شود. HSV - همچنین می تواند مننژها را آلوده کرده و باعث مننژیت آسپتیک شود. مننژیت قارچی اسپورهای قارچی را می توان استنشاق کرد که منجر به انواع علایم عفونی از جمله پنومونی و مننژیت می شود. عفونت های قارچی به طور کلی در افرادی که نقص ایمنی دارند شایع تر است: این می تواند باعث مننژیت شود و در جنوب غربی ایالات متحده و آمریکای مرکزی شایع است. این می تواند باعث مننژیت شود و معمولا بیماران دچار نقص ایمنی را مبتلا می کند. عفونت پارامننژال گاهی اوقات، عفونت نزدیک به مننژ می تواند منجر به التهاب و علایم مننژیت شود. برخی از نمونه ها شامل آبسه در فضای اپیدورال اطراف نخاع یا آبسه در فضای ساب دورال زیر جمجمه است. عفونت سینوسی یا گاهی اوقات می تواند منجر به علایم مننژیت نیز شود. این عفونت ها اغلب باکتریایی هستند، اما باکتری در مننژها وجود نخواهد داشت. سایر عفونت های کمتر شایع که می توانند باعث مننژیت آسپتیک شوند شامل بیماری لایم، سیفلیس و سل ( TB ) هستند. مننژیت نیوپلاستیک (سرطانی) سرطان خون، از جمله و لوسمی، می تواند به مننژها گسترش یابد و علایم مننژیت را ایجاد کند. سرطان سینه، سرطان ریه و سرطان پوست نیز می توانند به مننژها انتشار پیدا کنند و باعث مننژیت شوند. این بسیار کمتر از مننژیت آسپتیک عفونی است. مننژیت ناشی از دارو مننژیت ناشی از دارو نادر است و قبل از انجام این تشخیص، باید علل عفونی و نیوپلاستیک (سرطانی) را رد و یا آن را تایید کرد. برخی از داروهایی که باعث مننژیت می شوند عبارتند از: مانند باکتریم مانند ستوکسیماب و روفکوکسیب داروهای ضد التهابی غیر استروییدی مانند ایبوپروفن (ادویل، موترین) شرایط مرتبط و تشخیص افتراقی یک بیماری مشابه است و به التهاب پوشش مننژ و همچنین بافت واقعی مغز اشاره دارد. آنسفالیت شامل علایم مننژیت است، اما با عملکرد غیرطبیعی مغز، از جمله تغییر وضعیت ذهنی، اختلال حرکتی یا حسی، تغییر رفتار، و تغییرات شخصیتی نیز ظاهر می شود. در حالی که افراد مبتلا به مننژیت ممکن است گیجی یا بی حالی خفیف داشته باشند، افراد مبتلا به آنسفالیت اختلال عملکرد عصبی بارزتری دارند. با این حال، این دو بیماری در یک طیف قرار دارند و خط بین آنها اغلب مبهم است. مننژوانسفالیت اصطلاحی است که به همپوشانی این دو بیماری اشاره دارد. چه کسانی در خطر ابتلا به مننژیت آسپتیک هستند؟ هر کسی ممکن است به مننژیت آسپتیک مبتلا شود، اما بیشترین میزان در میان کودکان زیر سال رخ می‌دهد. واکسن‌هایی که از کودکان در برابر مننژیت باکتریایی محافظت می‌کنند، همیشه در برابر مننژیت آسپتیک که توسط ویروس‌ها و سایر ارگانیسم‌ها ایجاد می‌شود، موثر نیستند. کودکانی که به مدرسه یا مهدکودک می روند در معرض خطر ابتلا به ویروسی هستند که می تواند باعث مننژیت آسپتیک شود. بزرگسالانی که در این مراکز کار می کنند نیز در معرض خطر هستند. اگر افراد مبتلا به بیماری هایی مانند ایدز یا دیابت باشند که باعث تضعیف سیستم ایمنی بدنشان می شود، احتمال ابتلا به مننژیت بیشتر است. علایم مننژیت آسپتیک چیست؟ علایم مننژیت آسپتیک می تواند به دلیل ویروس یا شرایط پزشکی که باعث آن شده است متفاوت باشد. گاهی اوقات علایم ظاهر نمی شوند تا زمانی که این بیماری سیر خود را طی کند. علایم عمومی مننژیت آسپتیک در کودکان و بزرگسالان عبارتند از: تب لرز بدن درد استفراغ معده درد خستگی سردرد دردناک از دست دادن اشتها حساسیت به نور یا فوتوفوبیا نوزادان و کودکان نوپا ممکن است علایم زیر را نشان دهند: تب بد خوردن تحریک پذیری و گریه مکرر خواب آلودگی یا مشکل در بیدار شدن بعد از خواب مننژیت آسپتیک اغلب یک وضعیت خفیف است و می تواند بدون دارو یا درمان بهبود پیدا کنید. بسیاری از علایم مشابه علایم سرماخوردگی یا آنفولانزا هستند، بنابراین ممکن است هرگز متوجه نشوید که مننژیت آسپتیک داشته اید. این باعث می شود که مننژیت آسپتیک از مننژیت باکتریایی متفاوت باشد، که علایم شدیدی ایجاد می کند و ممکن است خطرناک باشد. با این حال، اگر مشکوک به مننژیت آسپتیک هستید، همچنان باید به دنبال درمان پزشکی باشید. بدون معاینه پزشکی، تشخیص اینکه چه نوع مننژیتی دارید در مراحل اولیه ممکن است دشوار باشد. مننژیت آسپتیک نیز می تواند عوارض خطرناکی ایجاد کند. برای پزشک مهم است که وضعیت شما را تا زمان بهبودی تحت نظر داشته باشد. اگر شما یا فرزندتان هر یک از علایم زیر را دارید، باید در اسرع وقت با پزشک خود تماس بگیرید: تشنج سردرگمی ذهنی گردن سفت و دردناک سردرد ناتوان کننده و مداوم اینها ممکن است علایم یک بیماری پزشکی جدی تر باشد. مننژیت آسپتیک چگونه تشخیص داده می شود؟ اگر پزشک شما مشکوک به مننژیت باشد، آزمایشاتی را برای تعیین مننژیت آسپتیک یا مننژیت باکتریایی تجویز می کند. در بیشتر موارد، پزشک شما یک ضربه به ستون فقرات انجام می دهد. در حین ضربه زدن به ستون فقرات، پزشک مایع مغزی نخاعی را از ستون فقرات شما استخراج می کند. این تنها راه قطعی برای تشخیص مننژیت است. توسط مغز ساخته می شود و مغز و نخاع را برای محافظت از آن احاطه می کند. اگر مننژیت داشته باشید، مایع نخاعی شما سطح پروتیین بالایی خواهد داشت و تعداد گلبول های سفید خون افزایش می یابد. این مایع همچنین می تواند به پزشک شما کمک کند تا تشخیص دهد که آیا باکتری ها، ویروس ها یا سایر عوامل عفونی باعث مننژیت می شوند یا خیر. پزشک شما همچنین ممکن است آزمایش‌های دیگری را برای تعیین ویروسی که باعث مننژیت آسپتیک شده است، تجویز کند. این آزمایش ها می تواند شامل آزمایش خون یا آزمایش های تصویربرداری مانند اشعه ایکس و سی تی اسکن باشد. مننژیت آسپتیک چگونه درمان می شود؟ بسته به علت خاص مننژیت، گزینه های درمانی ممکن است متفاوت باشد. اکثر افراد مبتلا به مننژیت آسپتیک در عرض یک تا دو هفته بدون درمان دارویی بهبود می یابند. درمان های پزشکی بهترین دوره درمان پزشکی توسط تیم مراقبت های بهداشتی شما تعیین می شود و احتمالا شامل موارد زیر می شود: هنگامی که افراد علایم مننژیت را دارند، معمولا در صورتی که علت مننژیت باکتریایی باشد، آنتی بیوتیک های تجربی را شروع می کنند. مننژیت باکتریایی می تواند تهدید کننده زندگی باشد و شروع سریع درمان آنتی بیوتیکی نتایج را بهبود می بخشد. بنابراین، تا زمانی که علت مننژیت مشخص نشود، آنتی بیوتیک ها به طور معمول ادامه می یابد. آسیکلوویر یک درمان موثر برای مننژیت ناشی از ویروس هرپس است. هنگامی که علت مننژیت ناشناخته است، افراد معمولا آسیکلوویر را شروع می کنند. اگر علت مننژیت ویروس هرپس باشد، آسیکلوویر به مدت تا روز ادامه می یابد. در صورتی که علت مننژیت آسپتیک مشکوک باشد یا قارچی بودن آن تایید شود، می توان از داروهای ضد قارچ استفاده کرد. درمان مننژیت نیوپلاستیک (سرطانی) بسته به نوع سرطان زمینه ای و مرحله بیماری بسیار متفاوت است. بسیاری از علل مننژیت آسپتیک خود به خود برطرف می شوند و درمان خاصی ندارند. اصول اصلی درمان در این موارد شامل کنترل درد کافی، تزریق مایعات داخل وریدی و مشاهده برای نظارت بر نقایص عصبی و اختلالات شناختی است. برخی از افراد ممکن است نیاز به بستری شدن در بیمارستان داشته باشند در حالی که برخی دیگر می توانند درمان حمایتی را به صورت سرپایی انجام دهند. بیشتر علل مننژیت آسپتیک قابل پیشگیری نیستند. برخی از علل مننژیت ویروسی از جمله سرخک و اوریون را می توان با واکسیناسیون های معمول دوران کودکی پیشگیری کرد. پیش آگهی مننژیت ویروسی چیست؟ به طور کلی، پیش آگهی مننژیت آسپتیک بسیار خوب با مرگ و میر و عوارض کمتری نسبت به مننژیت باکتریایی است. خطر کمی برای اختلال شناختی باقیمانده در بزرگسالان مبتلا به مننژیت آسپتیک وجود دارد، از جمله کمبودهای ظریف در یادگیری، حافظه، دامنه توجه و سرعت شناختی. با این حال، این اختلالات معمولا نسبت به مننژیت باکتریایی کمتر شایع و شدیدتر هستند. مننژیت قارچی با نتایج کمی بدتر از مننژیت ویروسی همراه است. پیش آگهی مننژیت نیوپلاستیک به نوع و مرحله سرطان زمینه ای بستگی دارد. تعداد بسیار کمی از افراد مبتلا به مننژیت آسپتیک در نهایت با یک بیماری پایدار مواجه می شوند. اکثر موارد در عرض یک تا دو هفته پس از شروع علایم بهبود می یابند. در موارد نادر، مننژیت آسپتیک می تواند منجر به عفونت مغزی شود. اگر به دنبال درمان بیماری خود نباشید، احتمال بروز عوارض بیشتر است. همچنین ممکن است در صورت داشتن یک بیماری زمینه ای که سیستم ایمنی شما را ضعیف می کند، ایجاد شوند. چگونه می توان از مننژیت آسپتیک پیشگیری کرد؟ شما و فرزندانتان باید برای ویروس هایی که باعث مننژیت آسپتیک می شوند مانند آبله مرغان و اوریون واکسینه شوید. همچنین رعایت بهداشت مناسب برای کاهش خطر ابتلا به مننژیت بسیار مهم است. دستان خود را قبل از غذا و بعد از استفاده از سرویس بهداشتی بشویید و همین کار را به فرزندان خود آموزش دهید. همیشه قبل از عطسه یا سرفه دهان خود را بپوشانید. همچنین باید از اشتراک نوشیدنی یا غذا با دیگران خودداری کنید، به خصوص زمانی که در یک محیط گروهی هستید. همچنین می‌توانید با اطمینان از استراحت زیاد، حفظ یک رژیم غذایی مناسب و اجتناب از تماس با افرادی که علایم سرماخوردگی یا آنفولانزا دارند از مننژیت پیشگیری کنید.

معمولا با مشکلات داخل حفره همراه است. در موارد کمتر، درد بینی می تواند ناشی از مشکلات یک یا چند اعصاب کنترل کننده حس صورت باشد. چندین اعصاب و شاخه های آنها حس صورت و بینی را کنترل می کنند. گاهی اوقات، آسیب به این اعصاب می تواند منجر به درد ناخوشایند در قسمت های مختلف صورت شود. با این وجود، درد بینی بیشتر با مشکلات مربوط به حفره بینی به جای اعصاب بینی مرتبط است. برای اطلاعات بیشتر در این زمینه مقاله کامل را در بخوانید. شایع ترین علایم همراه درد بینی علایم اختلال عملکرد حفره بینی که می تواند منجر به درد بینی شود، عبارتند از: درد صورت سرفه گلو درد گوش درد عطسه کردن خارش چشم انسداد بینی خونریزی از بینی درد در فک یا دندان کاهش حس بویایی ترشحات غلیظ و زرد رنگ بینی مشکل در تنفس از طریق بینی حساسیت و تورم در اطراف گونه ها، چشم ها و پیشانی چرا بینی من درد می کند؟ حتی اگر درد بینی می تواند بسیار ناراحت کننده باشد، خوشبختانه علل آن محدود است. علل التهابی درد بینی شرایطی که باعث می شود بدن شما یک پاسخ ایمنی طبیعی در برابر تحریک و عفونت جراحت، آلرژی، بیماری خود ایمنی ایجاد کند، می تواند باعث درد در بینی شود. درد یکی از علایم اولیه التهاب است و اغلب با علل التهابی درد بینی همراه است. این یک بیماری کاملا رایج است، زیرا تقریبا میلیون آمریکایی در سال حداقل از یک دوره التهاب حاد بینی رنج می برند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید تنفسی چه به دلایل ویروسی یا باکتریایی باشد، وقتی مجاری بینی عفونی می شود، علایمی مانند احتقان، ترشح و آبریزش بینی ایجاد می شود. تحریک مداوم حفره بینی منجر به التهاب می شود که می تواند باعث تورم و درد شود. آلرژن های موجود در هوا مانند گرده و یونجه می توانند حتی سالم ترین افراد را وادار به عطسه کنند. با این حال، هنگامی که سیستم ایمنی به این محرک‌های رایج واکنش بیش از حد نشان می‌دهد، مانند افراد مبتلا به آلرژی شدید، التهاب مزمن مجاری بینی ممکن است رخ دهد. این امر منجر به گرفتگی مداوم، عطسه و تورم بینی و صورت می شود که اغلب نیز دردناک می شود. این وضعیتی است که در آن سینوس های حفره بینی اغلب به دلیل بیماری دستگاه تنفسی فوقانی یا آلرژی ملتهب می شوند. این وضعیت می تواند حاد یا مزمن باشد و در درجه اول با تخلیه بینی تداخل داشته باشد و باعث ایجاد تجمع در بینی شود. تجمع حاصل به ناحیه اطراف صورت، چشم‌ها و گونه‌ها فشار وارد می‌کند و هم باعث درد بینی و هم حساسیت صورت می‌شود. علل مرتبط با تروما هر چیزی که باعث آسیب مستقیم به بینی شود، ضربه زدن به صورت، تصادف رانندگی، سقوط ضربه‌ای می‌تواند منجر به درد شدید در بینی شود، به خصوص اگر بینی شکسته شود. این علل همچنین ممکن است با تغییر شکل قابل مشاهده و خونریزی بسته به شدت تروما همراه باشد. علل انسدادی یا ساختاری درد بینی ممکن است به دلایل انسدادی یا ساختاری مانند موارد زیر رخ دهد: گاهی اوقات بینی ممکن است با توده های نرم، بدون درد و غیرسرطانی پوشیده شود که به معروف هستند. مکانیسم رشد این پولیپ ها در حال حاضر ناشناخته است، اما می توانند باعث تورم حفره داخلی بینی شوند و منجر به انسداد و احتقان شوند که علایم را بدتر می کند. مانند انحراف سپتوم یا مجرای بینی باریک نیز می‌تواند منجر به درد، تورم و علایم مرتبط شود. علل زیست محیطی علل محیطی درد بینی ممکن است شامل موارد زیر باشد: حشرات به طور کلی آزاردهنده هستند، اما حشرات زمانی که بینی را درگیر می کنند، آزاردهنده تر می شوند. نیش هر گونه پشه حشره، عنکبوت، کک و غیره می تواند باعث تورم بینی و همچنین خارش و درد شود. اگرچه محرک هایی مانند گرد و غبار، دود و دود می توانند باعث واکنش های آلرژیک شوند، اما در برخی افراد شواهدی از واکنش آلرژیک یافت نمی شود. این شرایط علایم مشابه رینیت آلرژیک از جمله عطسه، تورم، احتقان و مهمتر از همه درد بینی را ایجاد می کند. بیماری مرتبط با درد بینی Go ahead and blow , but resist the antibiotics for a typical sinus infection . سلولیت یک عفونت باکتریایی لایه های عمیق پوست است. این می تواند در هر جایی از بدن ظاهر شود اما بیشتر در پاها، ساق پا و صورت شایع است. اگر باکتری استافیلوکوک از طریق بریدگی، خراش یا عفونت پوستی موجود مانند زهر یا اگزما وارد پوست شکسته شود، این وضعیت می تواند ایجاد شود. افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، مانند کورتیکواستروییدها یا شیمی درمانی، یا با اختلال در گردش خون ناشی از دیابت یا هر بیماری عروقی، بیشتر مستعد ابتلا هستند. علایم تا حدودی به تدریج ظاهر می شوند و شامل پوست قرمز و درد می شوند. اگر درمان نشود، عفونت می تواند شدید شود، چرک ایجاد کند و بافت اطراف آن را از بین ببرد. در موارد نادر، عفونت می تواند باعث مسمومیت خون یا مننژیت شود. علایم درد شدید، تب، عرق سرد و ضربان قلب سریع باید بلافاصله توسط یک پزشک مشاهده شود. تشخیص از طریق معاینه فیزیکی انجام می شود. درمان شامل آنتی بیوتیک، تمیز نگه داشتن زخم و گاهی اوقات جراحی برای برداشتن بافت مرده است. سلولیت اغلب عود می کند، بنابراین درمان هر گونه بیماری زمینه ای و بهبود سیستم ایمنی با استراحت و تغذیه خوب مهم است. سینوزیت حاد ویروسی سینوزیت حاد ویروسی که رینوسینوزیت ویروسی یا "عفونت سینوسی" نیز نامیده می‌شود، زمانی رخ می‌دهد که ویروس‌ها در حفره‌های سینوسی صورت نفوذ کرده و تکثیر شوند. این بیماری اغلب توسط همان ویروس هایی ایجاد می شود که باعث سرماخوردگی می شوند و به همان شیوه از طریق سرفه یا عطسه یک فرد آلوده پخش می شود. علایم شامل ترشحات شفاف بینی (نه مایل به سبز یا زرد) ، تب و درد در صورت فشار دادن سینوس های صورت است. اگر بثورات، خستگی شدید یا علایم عصبی (تشنج، از دست دادن حس، ضعف یا فلج نسبی) وجود دارد، برای رد شرایط جدی تر به پزشک مراجعه کنید. تشخیص معمولا تنها از طریق شرح حال و معاینه انجام می شود. آنتی بیوتیک ها فقط علیه باکتری ها عمل می کنند و نمی توانند در برابر یک بیماری ویروسی کمک کنند. بنابراین، درمان شامل استراحت، مایعات، و کاهش دهنده تب/درد مانند ایبوپروفن است. (به کودکان ندهید. علایم سینوزیت ویروسی حدود هفت تا ده روز طول می کشد. مانند سرماخوردگی، بهترین پیشگیری، شستن مکرر و کامل دست ها است. بینی شکسته یک اتفاق رایج است. نیروی مورد نیاز برای شکستن استخوان های بینی به دلیل نازکی و موقعیت آن ها کمتر از سایر استخوان های صورت است. برای کودکان، درمان و تشخیص متفاوت است زیرا ممکن است استخوان ها به طور کامل تشکیل نشده باشند. سینوزیت حاد باکتریایی سینوزیت حاد باکتریایی که رینوسینوزیت باکتریایی یا "عفونت سینوس" نیز نامیده می شود، علایمی شبیه سینوزیت ویروسی دارد اما درمان متفاوتی دارد. هر سینوزیت معمولا با ویروس های سرماخوردگی شروع می شود. گاهی اوقات یک عفونت باکتریایی ثانویه وجود دارد. مانند ویروس های سرماخوردگی، این باکتری ها را می توان پس از سرفه یا عطسه فرد آلوده استنشاق کرد. هرکسی که سینوزیت ویروسی، آلرژی تنفسی فوقانی، ناهنجاری مجرای بینی، بیماری ریوی یا سیستم ایمنی ضعیف دارد، بیشتر مستعد ابتلا به سینوزیت باکتریایی است. علایم شامل ترشحات غلیظ بینی مایل به زرد یا سبز است. درد یک طرفه در فک بالا یا دندان درد و فشار سینوس یک طرفه خستگی تب و علایمی که پس از اولین بهبود بدتر می شوند. برای سردرد شدید، تب بالا، سفتی گردن یا تغییرات بینایی فورا به پزشک مراجعه کنید. اینها می توانند نشان دهنده یک اورژانس پزشکی باشند. تشخیص با یک معاینه ساده در مطب پزشک انجام می شود. سینوزیت باکتریایی را می توان با آنتی بیوتیک درمان کرد، اما این همیشه ضروری نیست. اغلب استراحت، مایعات و مسکن های بدون نسخه و ضد احتقان کافی است. پیشگیری از طریق سبک زندگی و رعایت بهداشت برای قوی نگه داشتن سیستم ایمنی انجام می شود. بیماری ایتروژنیک بینی جراحی بینی یا سوراخ کردن بینی می تواند منجر به عوارض جانبی از عفونت، درد و تورم گرفته تا بی حسی و کاهش حس بویایی شود. علایم اصلی شامل درد بینی، برآمدگی داخل یا روی بینی، قرمزی بینی، بینی متورم است. جسم خارجی در بینی هنگامی که جسمی در بینی گیر می کند، می تواند باعث ناراحتی شدید شود، اما به ندرت منجر به عوارض خطرناک می شود. علایم اصلی این وضعیت شامل عطسه مکرر، درد بینی، بینی خونی، شی گیر کرده در بینی، قرمزی بینی است. یخ زدگی بینی Frostnip آسیب خارجی ترین لایه های پوست است که در اثر قرارگیری در معرض سرما (در یا کمتر از درجه فارنهایت یا درجه سانتیگراد) ایجاد می شود. این بیماری بیشتر در افرادی که فعالیت های تفریحی مانند کمپینگ، شکار یا ورزش های برفی انجام می دهند، یافت می شود. علایم اصلی همراه با این وضعیت شامل درد بینی، قرمزی بینی، بی حسی بینی، سردی بینی، آبی یا بنفش شدن در اثر سردی است. جوش به جوش‌ها کومدون، لکه‌ها یا "زیت" نیز می‌گویند. از نظر پزشکی، جوش های پوستی کوچک پر از چربی، سلول های مرده پوست و باکتری هستند. جوش ها اغلب در سن بلوغ ظاهر می شوند، زمانی که هورمون ها باعث افزایش تولید چربی در پوست می شوند و گاهی اوقات منافذ را می بندند. افراد بیشتر مستعد ابتلا به این بیماری، نوجوانان تا ساله هستند. علایم شامل انسداد منافذی است که ممکن است روی سطح صاف و سیاه به نظر برسند، زیرا روغن هنگام قرارگیری در معرض هوا تیره می شود. منافذ مسدود شده ای که روی سطح سفید به نظر می رسند. زیرا با سلول های مرده پوست بسته شده اند. یا تاول های متورم، زرد - سفید و پر از چرک که با پوست قرمز احاطه شده اند. بروز جوش های روی پوست می تواند زندگی فرد را مختل کند و فرد را نسبت به ظاهر خود آگاه کند و باعث ایجاد درد و ناراحتی در پوست شود. تشخیص از طریق معاینه فیزیکی انجام می شود. درمان شامل بهبود رژیم غذایی، تمیز نگه داشتن پوست، مو، دستمال و حوله و استفاده از داروهای بدون نسخه برای آکنه است. گرانولوماتوز وگنر گرانولوماتوز وگنر که اخیرا به گرانولوماتوز با پلی آنژیت معروف است، اختلالی است که در آن سیستم ایمنی نامنظم باعث التهاب گسترده عروق خونی کوچک در سراسر بدن می شود. این منجر به کندی یا اختلال در جریان خون به بینی، سینوس ها، گلو، ریه ها و کلیه ها می شود. علایم می تواند گسترده باشد و قسمت های مختلف بدن مانند چشم ها و گوش ها یا سیستم تنفسی را تحت تاثیر قرار دهد، اما معمولا به طور کلی با تب، خستگی، از دست دادن اشتها و کاهش وزن شروع می شود. با درمان، بهبودی کامل امکان پذیر است. با این حال، این وضعیت می تواند کشنده باشد. درمان ها شامل داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی به منظور کنترل بیماری در کوتاه مدت و بلند مدت است. این وضعیت به ندرت رخ می دهد و علایم اصلی آن خستگی، کاهش اشتها، درد مفاصل، تنگی نفس، تب است. درمان و تسکین درد بینی به غیر از استفاده بیش از حد از اسپری حشرات و اجتناب از برخی غذاها، ممکن است جلوگیری از علل محیطی علایم درد بینی دشوار باشد. با این حال، اگر علایم شما به دلیل یک علت تروماتیک است، فورا با پزشک خود قرار ملاقات بگذارید تا آسیب جدی را ارزیابی کنید. برای تسکین یا احتمالا پیشگیری از درد بینی می توانید درمان های زیر را در خانه امتحان کنید. هر دقیقه یک کیسه یخ روی بینی خود قرار دهید تا تحریک بیشتر را به حداقل برسانید و از تجمع مایع در بافت های خود جلوگیری کنید. عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی مسری هستند و معمولا از فردی به فرد دیگر منتقل می شوند. تماس با افراد مبتلا به علایم سرماخوردگی را محدود کنید، دست‌ها را مرتب بشویید و از سایر روش‌های بهداشتی خوب استفاده کنید. دود سیگار و سایر آلاینده ها می توانند مجاری بینی را به صورت آلرژیک و غیر آلرژیک تحریک و ملتهب کنند. اقداماتی را برای محدود کردن تماس خود با چنین آلاینده هایی انجام دهید تا از علایم درد بینی جلوگیری کنید. تحت کنترل نگه داشتن علایم آلرژی فصلی و سایر شرایط التهابی به محافظت از بینی شما در برابر توهین هایی که می توانند به سرعت باعث درد و علایم مرتبط با آن شوند، محافظت می کند. چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟ اگر این تغییرات سبک زندگی علایم شما را بهبود نمی بخشد، با پزشک خود قرار ملاقات بگذارید. علایم درد بینی می تواند نشان دهنده یک مشکل زمینه ای و مزمن باشد که نیاز به مدیریت حرفه ای دارد، مانند موارد زیر: اسپری‌ها یا محلول‌های نمکی بینی می‌توانند محرک‌ها را از مجرای بینی بشویید، انسداد را کاهش داده و زهکشی را افزایش دهند. این می تواند کمک زیادی به کاهش درد ناشی از علل التهابی و انسدادی کند. داروهایی که از التهاب پیشگیری و درمان می‌کنند، مانند کورتیکواستروییدهای استنشاقی، اغلب برای مبارزه با بسیاری از علل تورم و درد داخلی بینی استفاده می‌شوند. برای از بین بردن احتقان و احساس انسداد، داروهای ضد احتقان می توانند به تسکین درد و علایم مرتبط با آن کمک کنند. پزشک ممکن است داروهای مسکن بدون نسخه را برای مقابله با علایم درد بینی شما تجویز کند.

افزایش قند خون در افراد غیردیابتی می تواند علل مختلفی داشته باشد. ما در این مقاله از پزشکت علل شایع هیپرگلیسمی در افرادی که دیابت ندارند را بررسی کرده ایم. اما به طور کلی، قند خون بالا که هیپرگلیسمی نیز نامیده می شود، زمانی رخ می دهد که قند بیش از حد در خون وجود داشته باشد. قند خون بالا اولین علامتی است که زمینه ساز دیابت است. اما می تواند در افرادی که یا ندارند. به دلیل استرس یا ضربه یا به تدریج در نتیجه شرایط مزمن خاص رخ دهد. مهم است که حتی اگر دیابت ندارید قند خون بالا را کنترل کنید. زیرا قند خون بالا می تواند توانایی شما برای بهبودی را به تاخیر بیاندازد، خطر ابتلا به عفونت ها را افزایش دهد و باعث آسیب جبران ناپذیری به اعصاب، رگ های خونی و اندام های شما مثل چشم ها و کلیه های شما شود. آسیب رگ های خونی ناشی از قند خون بالا نیز خطر حمله قلبی و سکته را افزایش می دهد. هایپرگلیسمی غیر دیابتی و پیش دیابت اگر سطح گلوکز ناشتا بین تا میلی‌گرم در دسی‌لیتر داشته باشید و اگر سطح گلوکز خون ناشتای شما بیشتر از میلی‌گرم در دسی‌لیتر یا بیشتر از میلی‌گرم در دسی‌لیتر باشد، در نظر گرفته می‌شود که دچار اختلال تحمل گلوکز یا پیش دیابت هستید. بدن گلوکز را عمدتا از طریق مصرف به دست می آورد. اما همچنین از طریق تجزیه گلیکوژن به گلوکز فرآیندی به نام گلیکوژنولیز یا تبدیل منابع غیر کربوهیدراتی به گلوکز به نام گلوکونیوژنز که عمدتا در کبد اتفاق می افتد. در حالی که تا درصد گلوکز توسط مغز، کلیه ها و گلبول های قرمز خون برای انرژی استفاده می شود، باقی مانده گلوکز برای تولید انرژی استفاده می شود. به عنوان گلیکوژن در کبد و ماهیچه‌ها ذخیره می‌شود و می‌توان آن را بعدا برای انرژی استفاده کرد یا به بافت چربی تبدیل کرد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید در افراد سالم، سطح گلوکز خون توسط هورمون انسولین تنظیم می شود تا در سطح ثابت تا میلی گرم در دسی لیتر باقی بماند. انسولین با افزایش جذب و ذخیره گلوکز و کاهش پروتیین های التهابی که باعث افزایش قند خون در هنگام وجود گلوکز اضافی در خون می شود، قند خون را ثابت نگه می دارد. برخی از شرایط می توانند سطح گلوکز خون شما را با اختلال در توانایی انسولین برای انتقال گلوکز به خارج از جریان خون افزایش دهند. هنگامی که این اتفاق می افتد، شما دچار هیپرگلیسمی می شوید که شما را در معرض خطر ابتلا به پیش دیابت، دیابت و عوارض مرتبط با آن قرار می دهد. شایع ترین علل افزایش قند خون در افراد غیر دیابتی، عبارتند از: سندرم کوشینگ سندرم کوشینگ ناشی از ترشح بیش از حد هورمون آدرنوکورتیکوتروپیک است. آدرنوکورتیکوتروپیک هورمونی که در قسمت قدامی غده هیپوفیز تولید می شود. حتی باعث آزادسازی بیشتر از غدد فوق کلیوی می شود. آدنوم هیپوفیز یا تومورهای غده هیپوفیز در بیش از درصد موارد علت سندرم کوشینگ است، در حالی که استفاده طولانی مدت از داروهای کورتیکواستروییدی نیز می تواند خطر را به میزان قابل توجهی افزایش دهد. افراد مبتلا به سندرم کوشینگ در معرض افزایش خطر ابتلا به اختلال تحمل گلوکز و هیپرگلیسمی در نتیجه افزایش سطح کورتیزول در سراسر بدن هستند. کورتیزول، هورمونی است که با مسدود کردن جذب گلوکز از جریان خون، اثرات انسولین را خنثی می کند. در نتیجه مقاومت به انسولین را افزایش می دهد و سطح قند خون را بالا نگه می دارد. افزایش سطح کورتیزول همچنین تا حدی باعث کاهش ترشح انسولین از جایی که در لوزالمعده تولید می شود، می شود. تقریبا تا درصد از افراد مبتلا به سندرم کوشینگ دچار اختلال در تحمل گلوکز می شوند. در حالی که تا درصد به دیابت مبتلا می شوند. داروهای اغلب برای کاهش التهاب در سراسر بدن تجویز می‌شوند. اما می‌توانند منجر به ایجاد سندرم کوشینگ و هیپرگلیسمی شوند. زیرا آنزیم‌های خاصی را فعال می‌کنند که تبدیل مولکول‌های غیر کربوهیدراتی را به گلوکز افزایش می‌دهند (گلوکونیوژنز) کورتیکواستروییدها همچنین با مهار مسیرهای سیگنال دهی سلولی درگیر در آزادسازی انسولین از پانکراس، عملکرد سلول های پانکراس را مختل می کنند. بیماری های پانکراس بیماری های پانکراس مانند، سرطان پانکراس و فیبروز کیستیک می توانند باعث افزایش قند خون شوند. زیرا سلول های پانکراس در این شرایط آسیب می بینند. انسولین از سلول های پانکراس تولید و آزاد می شود. با التهاب و آسیب به پانکراس، سلول های پانکراس دیگر قادر به تولید انسولین کافی برای حذف گلوکز از خون برای کنترل قند خون نیستند. سندرم تخمدان پلی کیستیک ( PCOS ) که با دوره های قاعدگی نامنظم مشخص می شود. PCOS یک اختلال غدد درون ریز شایع در بین زنان در سنین باروری است. زنان مبتلا به PCOS دچار عدم تعادل هورمونی مانند افزایش سطح تستوسترون، انسولین و پروتیین های التهابی به نام سیتوکین های آزاد شده از بافت چربی هستند. علیرغم افزایش سطح انسولین، زنان مبتلا به PCOS مقاومت به انسولین نشان می دهند. زیرا هورمون های انسولین آنها نمی توانند به اندازه کافی گلوکز را جذب کنند یا از آن برای انرژی استفاده کنند. گیرنده های انسولین در زنان مبتلا به PCOS نمی توانند به طور موثر به انسولین متصل شوند. از آنجایی که انسولین گلوکز را انتقال می دهد، گلوکز اضافی در جریان خون باقی می ماند. حتی باعث ایجاد هیپرگلیسمی می شود. ضربه و یا آسیب استرس فیزیکی وارد شده به بدن، از جمله تروما، سوختگی و سایر صدمات، می تواند با تغییر روش متابولیزه شدن گلوکز باعث افزایش قند خون شود. هیپرگلیسمی ناشی از استرس زمانی رخ می دهد که عوامل استرس زای فیزیکی برای بدن باعث افزایش فعالیت سیستم عصبی سمپاتیک، واکنش جنگ یا گریز بدن، برای آزادسازی سیتوکین ها و هورمون هایی می شوند که با اثرات انسولین در حذف گلوکز اضافی از جریان خون مقابله می کنند. این سیتوکین ها و هورمون هایی مانند اپی نفرین تولید گلوکز را از طریق تجزیه ذخایر گلیکوژن به گلوکز (گلیکوژنولیز) و تبدیل منابع غیر کربوهیدراتی به گلوکز (گلوکونیوژنز) افزایش می دهند. افزایش سطح هورمون استرس کورتیزول، که همچنین ترشح می‌شود، مانع از جذب گلوکز از جریان خون به سلول‌ها توسط انسولین می‌شود و به افزایش قند خون کمک می‌کند. جراحی و استرس تغییرات متابولیسم گلوکز که از استرس فیزیکی به بدن رخ می دهد، پس از جراحی نیز رخ می دهد. جراحی نوعی استرس کنترل‌شده برای بدن است. حتی منجر به افزایش مشابه در سیتوکین‌ها و هورمون‌هایی می‌شود. تولید گلوکز در کبد را تحریک می‌کنند. جلوی اثرات انسولین را برای حذف گلوکز اضافی از خون می‌گیرند. تا درصد از بیماران ممکن است پس از جراحی دچار هیپرگلیسمی ناشی از استرس شوند، با سطح گلوکز خون که مدت طولانی پس از بازگشت از بیمارستان به خانه بالا می ماند. افزایش قند خون پس از جراحی می تواند اثرات قابل توجهی بر سلامت کلی داشته باشد. حتی خطر ابتلا به دیابت و سایر بیماری های جدی را افزایش دهد. عفونت ها هیپرگلیسمی ناشی از استرس همچنین می تواند از استرس فیزیکی مانند عفونت، مانند ذات الریه یا عفونت های دستگاه ادراری شروع شود. افزایش سطح هورمون استرس کورتیزول که با عفونت ها اتفاق می افتد، توانایی انسولین را برای حذف گلوکز اضافی از جریان خون مسدود می کند. حتی بدن را در حالت قند خون بالا نگه می دارد. گلوکز خون بالا همچنین از عفونت ها به عنوان یک واکنش طبیعی به منظور حمایت از نیازهای اندام هایی مانند مغز، کلیه ها و گلبول های قرمز خون که برای کمک به پاسخ سیستم ایمنی برای مقابله با عفونت به گلوکز وابسته هستند، ایجاد می شود. عوارض جانبی داروها برخی از داروها مانند وازوپرسورهای کاتکول آمین مانند دوپامین و نوراپی نفرین، سرکوب کننده های ایمنی مانند تاکرولیموس و و کورتیکواستروییدها می توانند سطح گلوکز خون را با فعال کردن آنزیم هایی که سطح گلوکز خون را افزایش می دهند و آزادسازی و فعالیت انسولین از جذب گلوکز خون را افزایش دهند. بیماران بستری شده در بیمارستان که از طریق IV تغذیه دریافت می کنند نیز ممکن است در معرض افزایش خطر ابتلا به هیپرگلیسمی باشند. زیرا مایع غذایی حاوی محلول قندی برای کمک به بازگرداندن تعادل الکترولیت است. غلظت این مایع در بیمارانی که بیمار هستند یا در حال نقاهت پس از جراحی یا جراحت هستند باید به دقت کنترل شود. تا از افزایش بیشتر قند خون جلوگیری شود. چاقی و افزایش قند خون در افرادی غیردیابتی قند خون بالا با چاقی مرتبط است زیرا سلول های چربی اضافی تعادل گلوکز و انسولین را مختل می کند. سلول‌های چربی اضافی به نام سلول‌های چربی، پروتیین‌های التهابی مانند اینترلوکین‌ها و فاکتور نکروز تومور را آزاد می‌کنند که با فعال کردن فرآیندهایی که توانایی بدن برای تولید و ترشح انسولین را در هنگام بالا رفتن قند خون مختل می‌کند، مقاومت بدن در برابر انسولین را افزایش می‌دهد. سلول های چربی اضافی همچنین توانایی حذف گلوکز از خون را کاهش می دهد تا برای انرژی استفاده شود. یا به عنوان گلیکوژن در عضلات اسکلتی ذخیره شود. با چاقی، افزایش لیپیدها یا مولکول های اسید چرب، مسیرهایی را فعال می کند که سیگنال دهی انسولین را در عضلات مختل می کند. ژنتیک سابقه خانوادگی دیابت می تواند خطر ابتلا به هیپرگلیسمی را افزایش دهد. در حالی که دیابت را می توان از طریق عوامل رژیم غذایی و شیوه زندگی پیشگیری کرد، اختلال در حساسیت به انسولین می تواند در خانواده ها ایجاد شود. ممکن است شما را مستعد ابتلا به قند خون بالا کند. زنان باردار همچنین به دلیل تغییرات هورمونی که بر نحوه متابولیسم گلوکز در بدن ت ثیر می‌گذارد، اغلب بین هفته‌های تا بارداری ممکن است به مبتلا شوند. ت ثیر هورمون‌های بارداری می‌تواند در توانایی انسولین برای حذف گلوکز اضافی از خون اختلال ایجاد کند و باعث بالا ماندن قند خون شود. رژیم غذایی نادرست رژیم غذایی نقش مهمی در ایجاد قند خون بالا دارد. مصرف بیش از حد غذاهای حاوی قند و کربوهیدرات باعث افزایش سطح قند خون پس از خوردن غذا می شود. زیرا غذا به مولکول های گلوکز تجزیه می شود که وارد جریان خون می شود. در یک فرد سالم، وجود مولکول‌های گلوکز بیشتر در خون به پانکراس سیگنال می‌دهد تا انسولین آزاد کند، که به جذب گلوکز از خون کمک می‌کند. حتی آن را به ماهیچه‌ها و کبد منتقل می‌کند تا برای انرژی و ذخیره‌سازی استفاده شود. با کاهش قند خون، سیگنال‌های لوزالمعده برای ترشح انسولین بیشتر متوقف می‌شود. سطح قند خون باید به سطح پایه ثابت بازگردد. هنگامی که سطوح قند خون به طور مداوم با مصرف مکرر و بیش از حد قند و کربوهیدرات افزایش می یابد، گلوکز اضافی در جریان خون پانکراس را تحریک می کند تا مقدار زیادی انسولین ترشح کند. با گذشت زمان، بدن به دلیل افزایش مزمن قند خون، پاسخ به انسولین را متوقف می کند. حتی باعث مقاومت به انسولین و بالا نگه داشتن قند خون می شود. مدیریت یک رژیم غذایی مناسب و متعادل با، چربی ها و غذاهای غنی از فیبر و در عین حال محدود کردن قند و کربوهیدرات های فرآوری شده و تصفیه شده می تواند به کنترل سطح قند خون کمک کند. مصرف بیش از حد الکل همچنین می تواند با تداخل در توانایی کبد برای تنظیم تولید و آزادسازی گلوکز بر قند خون شما ت ثیر بگذارد و بر پاسخ بدن شما به انسولین ت ثیر منفی بگذارد. عدم تحرک بدنی و افزایش قند خون در افرادی غیردیابتی کمبود فعالیت بدنی می تواند قند خون شما را افزایش دهد، زیرا ماهیچه های اسکلتی بخش اصلی بدن هستند که از گلوکز برای انرژی استفاده می کنند یا گلوکز اضافی را به عنوان گلیکوژن برای استفاده بعدی ذخیره می کنند. با سطوح کم فعالیت بدنی، ماهیچه ها غیر فعال می شوند و گلوکز را به طور موثر از خون حذف نمی کنند. ورزش منظم می تواند با افزایش نیاز ماهیچه ها به حذف گلوکز از خون برای استفاده برای انرژی، به کاهش سطح قند خون کمک کند. سخن آخر قند خون بالا می تواند ناشی از دلایل مختلفی باشد، نه فقط دیابت. برای ایجاد هیپرگلیسمی لازم نیست با دیابت زندگی کنید. داشتن قند خون بالا می تواند خطر ابتلا به دیابت و عوارض مرتبط با آن را در آینده افزایش دهد. عوامل مختلفی می توانند در افزایش قند خون نقش داشته باشند و برخی از آنها مانند رژیم غذایی و ورزش می توانند به کنترل قند خون شما کمک کنند. گاهی اوقات قند خون بالا در افراد بدون دیابت می تواند به دلیل پیش دیابت باشد که می تواند منجر به دیابت شود. اگر اغلب قند خون بالا دارید، مهم است که با مشورت کرده و آن را کنترل کنید.

بدون شک از تحمل علایم آن راحت تر است. هیچ درمانی برای آرتریت وجود ندارد، اما اقداماتی وجود دارد که می توانید برای کاهش احتمال ابتلا در دستان خود، پیشگیری از انتشار آن و کاهش آسیب مفاصل انجام دهید. و آرتریت می تواند باعث درد، سفتی، التهاب و حساسیت در مفاصل کوچک دست و انگشتان شود. آرتریت شامل چندین بیماری است که مفاصل را تحت ت ثیر قرار می دهد. بیش از نوع آرتریت وجود دارد. بسیاری از انواع مختلف آرتریت از جمله آرتروز دست و انواع التهابی مانند ( RA ) می توانند دست ها، مچ و انگشتان را تحت تاثیر قرار دهند. شرایط آرتریت التهابی مانند RA ، آرتریت پسوریاتیک، نقرس و اسپوندیلیت آنکیلوزان باعث التهاب می شود. علایم التهاب شامل قرمزی، گرمی، درد به طور کلی، OA به جای التهاب، دژنراتیو است. شرایط آرتریت التهابی اغلب مفاصل متعدد بدن و اگر سیستمیک باشد می تواند کل بدن را تحت ت ثیر قرار دهد. RA شایع ترین نوع آرتریت التهابی است. با RA ، سینوویوم که مفاصل را می پوشاند، ملتهب می شود. در صورت عدم درمان، آرتریت التهابی می تواند باعث آسیب به غضروف، استخوان، تاندون ها و رباط ها شود و در نهایت عملکرد مفصل آسیب دیده را مختل کند. آنچه در این مقاله خواهید خواند: برخی از عوامل خطر برای آرتریت قابل اصلاح نیستند مانند افزایش سن و سابقه خانوادگی. اما عوامل خطر قابل کنترل نیز وجود دارد. می توانید خطر ابتلا به بیماری های آرتریت را با مدیریت آن کاهش دهید. همچنین می توانید اقدامات پیشگیرانه ای را برای کاهش خطر ابتلا به بیماری آرتریت موجود در دستان خود انجام دهید. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید اگر دچار آرتروز در دستان خود نشده اید، اقداماتی وجود دارد که می توانید برای پیشگیری از آسیب به مفاصل دست، مچ و انگشتان خود انجام دهید. برنامه درمان آرتریت حیاتی است، به خصوص اگر به آرتریت روماتویید و نوع دیگری از آرتریت التهابی مبتلا هستید. یکی از اهداف اصلی برنامه درمانی آرتریت روماتویید حفظ عملکرد مفاصل، به ویژه مفاصل دست است. مطمین شوید که داروهای تجویز شده توسط پزشکتان را مصرف و از تمام دستورالعمل‌های داده شده پیروی می‌کنید. بسیاری از این داروها التهاب را کاهش می دهند و از آسیب در سراسر بدن از جمله دست، مچ و انگشتان پیشگیری می کنند. اطمینان حاصل کنید که قرارهای خود را حفظ کرده اید و به طور منظم به پزشک خود مراجعه کنید. در مورد هرگونه تغییر در علایم دست و عملکرد مفصل با پزشک خود مشورت کنید. ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی خود را از هرگونه التهاب، سفتی یا درد در دستان خود و در صورت بروز مشکلات عملکردی مانند چرخاندن دستگیره های در، باز کردن شیشه ها یا گرفتن اشیا مطلع کنید. سیگار کشیدن می تواند خطر ابتلا به RA را افزایش دهد و این بیماری را برای افرادی که قبلا مبتلا به RA هستند بدتر می کند. بررسی ها همچنین سیگار کشیدن را به OA دست، زانو، باسن و ستون فقرات مرتبط می کند. اگر سیگاری هستید، باید فورا آن را ترک کنید تا خطر ابتلا به OA و RA را کاهش دهید. بنیاد آرتریت، خوردن رژیم غذایی غنی از میوه ها، سبزیجات، ماهی، آجیل و لوبیا و غذاهای فرآوری شده و چربی اشباع کم را برای پیشگیری از التهاب و بهبود علایم مفصلی توصیه می کند. نوعی رژیم ضد التهابی است که می تواند به مدیریت التهاب مرتبط با RA و OA کمک کند. فشار دادن به مفاصل دست می تواند باعث ساییدگی و پارگی و در نهایت منجر به OA شود. ضربه به غضروف مفاصل آسیب می رساند و مفاصل آسیب دیده بیشتر در معرض ابتلا به آرتریت هستند. شاید تا سالها بعد علایمی نداشته باشید. ورزش دست ها می تواند مفاصل، رباط ها و تاندون ها را انعطاف پذیر نگه دارد و را افزایش دهد. آسیب های دست و مچ در ورزش ها از جمله بسکتبال، تنیس و بیسبال رایج است. تجهیزات حفاظتی ممکن است به پیشگیری از صدمات کمک کند. اگر شغل شما به هل دادن، کشیدن و بلند کردن نیاز دارد، باید اقدامات احتیاطی را برای پیشگیری از آسیب مفاصل انجام دهید. اطمینان حاصل کنید که از تجهیزات ایمنی و ابزارهای مناسب، به درستی استفاده و با خیال راحت بلند کردن را تمرین می‌کنید. از بلند کردن وسایل سنگین و هر گونه جسمی که به دست ها و انگشتان فشار وارد می کند خودداری کنید. کارهای کامپیوتری همچنین می توانند به مفاصل دست و انگشتان فشار وارد کنند. با استفاده از صفحه کلید و ماوس ارگونومیک می توانید مقداری از این میزان را کاهش دهید. سعی کنید نرم افزار دیکته را برای کاهش کار مداوم دستان خود امتحان کنید. هنگام انجام فعالیت‌های مکرر دست یا اگر درد و التهاب در مفاصل دست، انگشت یا مچ دارید، از آتل‌ها و بریس‌ها برای کاهش آسیب استفاده کنید. برخی از علایم آشکار مبنی بر اینکه آرتریت، دست ها را تحت تاثیر قرار داده شامل التهاب، سفتی، حساسیت و درد مفاصل مچ دست، دست ها و انگشتان است. شما باید در شرایط زیر با یک متخصص مشورت کنید: اگر یخ، گرما درمانی، مسکن‌های بدون نسخه ( OTC ) و استراحت را امتحان کرده اید اما بدون تسکین است، برای تعیین منبع علایم خود با پزشک قرار ملاقات بگذارید. شرایطی مانند RA باعث می شود چندین مفاصل درد بگیرند. بنابراین، اگر علاوه بر دستان خود، در مفاصل دیگر نیز درد دارید، بهتر است با پزشک خود تماس بگیرید و برای یک قرار ملاقات حضوری داشته باشید. اگر درد شدید دست، انگشت یا مچ دارید، این دلیل دیگری است که با پزشک خود تماس بگیرید. علایمی مانند قرمزی و گرما نشانه‌ای از التهاب در مفاصل هستند و باید بررسی شوند. هر نوع درد مفاصل چه در دستان و چه در هر جای دیگر بدن که به کندی پیشرفت می کند، می تواند با یک بیماری زمینه ای مرتبط باشد. شعله ور شدن آرتریت، باعث افزایش ناگهانی درد، التهاب، سفتی و حساسیت مفاصل است. علاوه بر علایم مفصلی، شعله ور شدن می تواند باعث خستگی شدید و احساس ناخوشی عمومی شود. از آنجایی که شعله ور شدن هرگز خوشایند یا آسان نیست، باید هر کاری که می توانید برای پیشگیری از آنها با اجتناب از محرک ها انجام دهید. محرک ها می تواند شامل فعالیت های بیش از حد، و عدم تغذیه سالم باشد. مهم ترین کاری که می توانید برای پیشگیری از تشدید آرتریت انجام دهید این است که داروهای خود را به موقع و به درستی مصرف کنید. سعی کنید دوزها را نادیده نگیرید از یک زمان سنج، جعبه قرص یا روش دیگری استفاده تا بتوانید دوزهای خود را به موقع مصرف کنید. اگر فکر می کنید ممکن است شعله ور شدن را احساس کنید، با ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی خود تماس بگیرید. آنها شاید بتوانند برنامه درمانی را برای مدیریت علایم تنظیم کنند. داروهای ضد التهابی معمولا برای مدیریت التهاب ناشی از شرایط آرتریت، از جمله OA و RA توصیه می شود. دو نوع اصلی از داروهای ضد التهابی وجود دارد: داروهای ضد التهابی غیر استروییدی ( NSAIDs ) و. NSAID ها داروهای NSAID مانند ایبوپروفن، آسپرین و ناپروکسن بدون نسخه در دسترس هستند. با این حال، اگر پزشک احساس کند که برای مدیریت بهتر التهاب و درد به آنها نیاز دارید، می‌تواند نسخه‌های قوی‌تر را تجویز کند. کورتیکواستروییدها کورتیکواستروییدها که گاهی اوقات استرویید نامیده می شوند، داروهای ساخته شده توسط انسان هستند و شبیه هورمونی به نام کورتیزول که به طور طبیعی در غدد فوق کلیوی تولید می شود، عمل می کنند. آنها به شکل قرص، تزریقی و مسکن های موضعی در دسترس هستند. کورتیکواستروییدها با کاهش التهاب در سراسر بدن میتوانند درد مفاصل، سفتی، التهاب و حساسیت را کاهش دهند. کورتیکواستروییدها باید توسط پزشک تجویز شوند، اگرچه برخی از مسکن های موضعی بدون نسخه حاوی مقادیر کمی از آن هستند. شواهد روشنی وجود ندارد که رژیم غذایی بتواند علایم آرتریت را بهبود بخشد. اما بسیاری از افراد مبتلا به آرتریت می گویند که با حذف برخی غذاها احساس بهتری دارند. غذاهایی که التهاب زا در نظر گرفته می شوند عبارتند از غذاهای فرآوری شده و فست فود، گوشت قرمز و دسرهای شیرین. یک رژیم غذایی ضد التهابی می تواند به کاهش التهاب و بهبود علایم آرتریت کمک کند. غذاهایی که ضد التهاب در نظر گرفته می شوند شامل ماهی های چرب، میوه ها، سبزیجات، لوبیا، مغزها و دانه ها، روغن زیتون، برخی ادویه ها (مانند زنجبیل و زردچوبه) و و پری بیوتیک ها هستند. درد دست، مچ و انگشتان می‌تواند ناامیدکننده باشد و انجام کارهای اساسی از جمله استفاده از رایانه، تهیه غذا، لباس پوشیدن و تمیز کردن خانه را سخت‌تر کند. تمرینات دست می تواند به بهبود عملکرد آن کمک و انجام آنها آسان است. در اینجا پنج تمرین دست توصیه شده توسط دانشکده پزشکی هاوارد آورده شده است. این تمرینات را به آرامی شروع کنید و در صورت احساس درد آن را کاهش دهید. برای هر تمرین، وضعیت را به مدت تا ثانیه نگه دارید. هردست را بار و سه بار در روز انجام دهید. ساعد خود را روی یک سطح صاف و حوله رول شده با کف دست به سمت پایین و در لبه میز آویزان کنید. دست را به سمت بالا حرکت دهید تا زمانی که کشش را احساس کنید. به حالت اولیه برگردید و همان حرکات را با آرنج خم شده در پهلو، کف دست به سمت بالا تکرار کنید. ایستاده یا نشسته در حالی که بازوی خود را در کنار قرار دهید، آرنج درجه خم کرده و کف دست به سمت پایین، ساعد را بچرخانید تا کف دست به سمت بالا و سپس پایین باشد. با نگه داشتن ساعد خود روی میز و حوله ای رول شده برای بالش، و با انگشت شست به سمت بالا شروع کنید. به عنوان جایگزین، می توانید از زانوی خود برای حمایت استفاده کنید. برای انجام این تمرین، مچ دست را در دامنه کامل حرکت خود به سمت بالا و سپس پایین حرکت دهید. با شست خود در وضعیت بیرونی شروع کنید. سپس انگشت شست را روی کف دست خود حرکت دهید و به موقعیت شروع بازگردید. این تمرین را با انگشتان خود به سمت بیرون شروع کنید. سپس، یک مشت قلاب ایجاد کنید، تا ثانیه نگه دارید و سپس به یک دست راست برگردید. بعد، یک مشت کامل بسازید، آن را به مدت تا ثانیه نگه دارید و به یک دست راست برگردید و این حرکات را تکرار کنید. دستگاه های حمایتی، از جمله آتل های دستی و دستکش های فشاری، را می توانند برای کاهش درد و افزایش دامنه حرکتی مفاصل قرار دهند. انواع مختلفی از آتل های دست و انگشتی را می توان برای کاهش درد و حمایت از دست در طول کارهایی که نیاز به استفاده از دست ها، مچ ها و انگشتان خود دارند استفاده کرد. یک بررسی در سال نشان داد که استفاده کوتاه مدت و شبانه از آتل کردن مفصل DIP راهی ایمن و ساده برای کاهش درد و بهبود تحرک در مفصل است. یک مطالعه جدیدتر نشان داد که استفاده از آتل می تواند عملکرد دست و مچ را در افرادی که RA در دستان خود تجربه می کنند، مدیریت کند. محققین دریافتند که تثبیت دست و مچ به بهبود عملکرد، گرفتن و مهارت دستی کمک می کند. دستکش های فشاری می توانند جایگزینی برای آتل های دستی باشند، یا می توان از آن ها در شب پس از برداشتن آتل استفاده کرد. این دستکش های محکم و انعطاف پذیر می توانند درد و سفتی دست را کاهش دهند و عملکرد آن را بهبود بخشند. دستکش های فشاری ایمن هستند و معمولا مورد استفاده قرار می گیرند. با این حال، تحقیقات کمی وجود دارد که ت یید کند دستکش‌های فشرده‌سازی می‌توانند موثر باشند. کاهش استرس می تواند به پیشگیری از عود، مدیریت آرتریت و کاهش طول عود کمک کند. افراد مبتلا به آرتریت می توانند از هر تعداد فعالیت کاهش استرس برای پیشگیری از علایم آرتریت استفاده کنند. تکنیک های کاهش استرس عبارتند از: مراقبه تمرین شکرگزاری تنفس عمیق و آرامش بخش تمرینات ذهن و بدن مانند یوگا و تای چی اگر متوجه شدید که فعالیت‌های کاهش استرس کمکی نمی‌کنند یا برای مقابله با چالش‌های آرتریت تلاش می‌کنید، از ارایه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی خود بخواهید که به یک درمانگر سلامت روان که می‌تواند منبعی برای یافتن راه‌های بهتر باشد، توصیه کند. چندین مکمل گیاهی ممکن است به مدیریت درد OA و RA کمک کنند. این گیاهان شامل کورکومین، زنجبیل و بوسولیا هستند. کورکومین کورکومین ماده فعال زردچوبه، ادویه ای است که هزاران سال در طب آیورودا و چینی استفاده می شود. حتی کورکومین ضد التهاب است و برای کاهش درد و تورم در افراد مبتلا به RA تبلیغ شده است. بر اساس یک بررسی سیستماتیک و متاآنالیز در سال ، تنها میلی گرم زردچوبه دو بار در روز می تواند درد و سفتی مفاصل را در هر دو بیماری OA و RA کاهش دهد. ساده ترین راه برای دریافت کورکومین در رژیم غذایی، مصرف آن به عنوان مکمل است. زنجبیل زنجبیل می تواند التهاب را در افراد مبتلا به RA و OA کاهش دهد. علاوه بر این، یک بررسی در سال نشان داد که مواد تشکیل دهنده زنجبیل می تواند درد RA را مدیریت و احتمال آسیب مفاصل را کاهش دهد. برای افزایش زنجبیل در رژیم غذایی خود، می توانید آن را به صورت چای یا ادویه به غذاهای پخته شده یا آماده اضافه کنید. مکمل‌های زنجبیل نیز یک گزینه هستند، اما باید در مورد دوز صحیح و ایمنی با یک ارایه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی مشورت کنید. بوسولیا Boswellia ، همچنین به عنوان کندر و به دلیل خواص ضد التهابی آن شناخته شده است. یک بررسی سیستماتیک و متاآنالیز در سال نشان داد که Boswellia ممکن است یک درمان ایمن و موثر برای OA در صورت استفاده به مدت چهار هفته باشد. Boswellia در دوزهای کم، بی خطر و به صورت قرص یا کرم موضعی در دسترس است. سازمان غذا و داروی ایالات متحده ( FDA ) مکمل های گیاهی را تایید نمی کند. مت سفانه، این بدان معناست که اثربخشی و ایمنی آنها توسط FDA مورد بررسی یا تایید قرار نگرفته است. همیشه باید با یک ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی در مورد اینکه آیا یک مکمل گیاهی برای استفاده در برنامه درمانی فعلی آرتریت مفید و بی خطر است یا خیر مشورت کنید. اطمینان حاصل کنید که مکمل های گیاهی را از منابع معتبر خریداری می کنید. یک ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی یا داروساز می تواند توصیه هایی در مورد مکمل های با کیفیت بالا ارایه دهد. رژیم غذایی گیاهی هنگامی که آرتریت دارید، رژیم غذایی می تواند در علایمی که تجربه می کنید نقش داشته باشد. رژیم غذایی گیاهی سرشار از میوه ها، سبزیجات، غلات کامل و سایر غذاهای گیاهی است. برخی از افراد احتمال دارد گوشت و لبنیات را همراه با غذاهای گیاهی مصرف کنند. این رژیم غذایی می تواند مواد مغذی را فراهم کند که التهاب، درد و تورم مرتبط با آرتریت را کاهش می دهد. مطالعه ای در سال که در مجله آرتریت نشان داد که خوردن یک رژیم غذایی گیاهی می تواند به طور قابل توجهی عملکرد افراد مبتلا به OA را بهبود بخشد. با این حال، تحقیقات در مورد رژیم غذایی مبتنی بر گیاه برای RA ترکیبی است. برخی از بررسی ها نشان می‌دهند که رژیم غذایی گیاهی ممکن است به کاهش علایم RA کمک کند. با این حال، همه بررسی ها ارتباط قابل توجهی را بین این نوع رژیم غذایی و بهبود درد و عملکرد نشان نمی دهند. صرف نظر از این، احتمال دارد به عنوان بخشی از برنامه درمانی خود برای مدیریت RA و کاهش علایم مفصل دست و انگشتان ارزش داشته باشد. کرم های کپسایسین جزء فلفل چیلی است که به آنها حرارت می دهد. کپسایسین هنگام استفاده در کرم ها، ژل ها و چسب ها سیگنال های درد را مسدود می کند. کرم‌های کپسایسین معمولا عوارض جانبی سیستمیک کمی دارند. با این حال، استفاده موضعی گاهی اوقات باعث قرمزی موضعی، خارش و درد می شود. یک مطالعه در سال در مجله روماتولوژی، محققان ادبیات مربوط به ژل کپسایسین را برای OA دست و زانو بررسی کردند. در پنج کارآزمایی بررسی شده، نویسندگان دریافتند که ژل کپسایسین به طور قابل توجهی برای تسکین درد موثر است. به عنوان مثال، در یکی از مطالعات، که شرکت کنندگان در طی هفته از ژل کپسایسین استفاده کردند، درصد کاهش درد مشاهده شد. قبل از استفاده از محصولات کپسایسین روی دست، مقدار کمی از آن را در یک ناحیه پوست امتحان کنید تا مطمین شوید که حساسیت ندارید. روغن ماهی RA می تواند باعث درد دست و انگشتان، التهاب و سفتی شود. وقتی دست ها و انگشتان ملتهب هستند، مفاصل گرم و حساس می شوند. از آنجایی که RA یک وضعیت متقارن است، هر دو دست اغلب تحت ت ثیر قرار می گیرند. بررسی ها روی روغن ماهی، به عنوان مکمل برای RA ، نشان می دهد که دو ماده فعال موجود در ماهی، EPA و DHA ، می توانند به کاهش التهاب کمک کنند. یک مطالعه گزارش شده در سال نشان داد افرادی که روزانه مکمل های روغن ماهی مصرف می کردند، درد RA را کاهش دادند. نویسندگان این مطالعه همچنین خاطرنشان کردند که مصرف مکمل‌های روغن ماهی احتمال دارد نیاز به مسکن‌های ضد درد را کاهش دهد. دستورالعمل های بنیاد کالج روماتولوژی یا آرتریت آمریکا در سال درمان OA با روغن ماهی را توصیه نمی کند. به این دلیل که بیشتر مطالعات روغن ماهی را برای درمان OA موثر تشخیص نداده اند. کورکومین، زنجبیل، و بوسولیا ممکن است گیاهان مفیدی برای مدیریت علایم دست OA یا RA باشند. با این حال، گیاهان احتمال دارد خطراتی داشته باشند، و FDA آنها را تنظیم نمی کند. بنابراین قبل از مصرف حتما با یک ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی مشورت کنید تا مطمین شوید که ایمن هستند. بررسی ها نشان می دهد درصد از افراد مبتلا به آرتریت روماتویید درگیری دست دارند که می تواند برای فعالیت های روزمره زندگی ( ADL ) مشکلاتی ایجاد کند. RA تمایل دارد مفاصل متاکارپوفالانژیال ( MCP ) ، اینترفالانژیال پروگزیمال ( PIP ) و انگشت شست ( IP ) را تحت تاثیر قرار دهد. مفصل MCP یا بند انگشت، جایی است که مفاصل انگشتان به دست می رسند. در MCP ، انگشتان خم می‌شوند و به شما کمک می‌کنند تا اشیا را بردارید و نگه دارید. مفصل PIP اولین مفصل انگشت است و بین دو استخوان دیگر انگشت قرار دارد. می تواند خم شود و انتشار یابد. مفصل IP شست دارای دو استخوان بوده وبنابراین فقط یک مفصل است. در نزدیکترین نوک انگشت به نوک انگشت قرار دارد. با RA ، می توانید درگیری دست را در یک یا چند مفصل در هر دو دست تجربه کنید. سخن آخر در برخی از درمان های طبیعی و خانگی احتمال دارد به مدیریت آرتریت دست کمک کند. تمرینات دستی، درمان سرد - گرم، آتل بندی، مدیتیشن و برخی مکمل‌ها نویدبخش گزینه‌های تسکین درد غیردارویی هستند. با یک پزشک مشورت کنید که کدام گزینه می تواند در کنار مراقبت های پزشکی استاندارد به خوبی اثر کند. درد دست و مچ آن و مشکلات مفاصل انگشتان علایمی هستند که نباید نادیده بگیرید، به خصوص اگر به تدریج بدتر شوند. در اسرع وقت با ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی خود مشورت کنید تا علت درد دست را مشخص و بتوانید در اسرع وقت آن را درمان کنید. آرتریت دست به بهترین وجه با ترکیبی از درمان ها کنترل می شود. اینها شامل داروهای تجویزی و OTC ، درمان های طبیعی و رویکردهای سبک زندگی می شود. قبل از امتحان هر گونه درمان طبیعی جدید برای مدیریت آرتریت در دستان خود، ضروری است که با ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی خود مشورت کنید. همچنین هر زمان که التهاب، درد و سایر علایم آرتریت بدتر شد، باید با یک ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی تماس بگیرید. پیش آگهی بیشتر افراد مبتلا به آرتریت دست خوب است. اگر در خطر ابتلا به آرتریت دست هستید، به راهکارهای پیشگیرانه توجه کنید تا بتوانید احتمال ابتلا به آن را کاهش دهید.

پس از خوردن گوشت قرمز، سبزیجاتی مانند مارچوبه، کلم بروکلی و سیر بسیار رایج است. به غیر از غذایی که می خورید، عوامل دیگری نیز وجود دارد که می تواند باعث آروغ گوگرد شود. بعد از یک خوردن غذای زیاد، رایج است و به شما احساس آرامش می دهد. گاهی اوقات ممکن است آروغ هایی داشته باشید که بوی تخم مرغ گندیده می دهد و شاید شما خجالت بکشد. به این آروغ ها، آروغ گوگردی می گویند. آروغ یک مکانیسم رایج بدن است که به آزادسازی هوای اضافی محبوس شده در دستگاه گوارش شما کمک می کند. این هوای اضافی یا از طریق دهان به صورت آروغ یا از طریق مقعد به صورت نفخ آزاد می شود. بیشتر اوقات، هوایی که به شکل آروغ و باد خارج می شود، عموما بی بو است، زیرا دو گاز اصلی خارج شده یعنی اکسیژن و دی اکسید کربن بی بو هستند. با این حال، اکسیژن و دی اکسید کربنی که در دستگاه گوارش شما باقی مانده است ممکن است با اثری از دی اکسید گوگرد که از غذاهای فرآوری شده و محصولات لبنی باقی می ماند واکنش نشان دهد. در نتیجه، آروغ های گوگردی بدبو را تجربه می کنید که توسط بدنتان آزاد می شود. دلیل خاصی وجود ندارد که بتوان آن را عامل اصلی آروغ گوگردی دانست. عوامل زیادی مانند رژیم غذایی و سبک زندگی می توانند در ایجاد آروغ گوگرد نقش داشته باشند. تعدادی از رایج ترین دلایل شامل موارد زیر می باشند: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید مصرف آدامس شاید بتواند بوی بد آروغ را بپوشاند، اما در نگاهی به گذشته، می تواند محرک اصلی آروغ زدن باشد. آدامس حاوی موادی مانند سوربیتول است که می تواند سیگنال های نادرستی را به بدن شما ارسال کند و باعث شود مواد شیمیایی که مسیول هضم هستند ترشح کند. به همین دلیل، بدن شما گازی تولید می کند که می تواند باعث آروغ یا نفخ شود. یکی از دلایل معمول آروغ گوگرد، بیماری های گوارشی است. شرایطی، از جمله ( IBS ) و بیماری ریفلاکس معده به مری ( GERD ) ، ممکن است باعث افزایش گاز معده به صورت آروغ و ریفلاکس اسید معده شوند. چند باکتری مختلف که می توانند منجر به آروغ گوگردی شوند نیز احتمال دارد بر سیستم گوارشی ت ثیر بگذارند. عفونت در قسمت فوقانی دستگاه گوارش ناشی از باکتری هلیکوباکتر پیلوری می تواند مشکلاتی از جمله نفخ، سوزش سر دل و آروغ های گوگردی ایجاد کند. سریع غذا خوردن می تواند باعث شود ناخودآگاه مقدار زیادی هوا را ببلعید که می تواند در دستگاه گوارش شما گیر کند. این هوای محبوس شده باید از هر یک از منافذ بدن شما مانند دهان و مقعد خارج شود. آروغ گوگرد زمانی تولید می شود که باکتری های موجود در حفره دهان و دستگاه گوارش غذا را تجزیه می کنند. این می تواند منجر به آروغ های بدبو یا نفخ شود. غذاهایی که ممکن است باعث آروغ گوگرد شوند شامل غذاهای پر پروتیین و آبجو هستند. مطالعات نشان می دهد که کشیدن تنباکو ممکن است باعث رفلاکس اسید شود. باعث آروغ در شما می شود. جفت کردن رفلاکس اسید با بوی بد سیگار باعث می شود آروغ شما بوی بسیار بدی بدهد. نوشیدنی های الکلی مانند آبجو زمانی که بیش از حد مصرف شود ممکن است باعث رفلاکس معده به مری ( GER ) شود که باعث آروغ می شود. اجتناب از الکل می تواند به کاهش آروغ زدن و در نتیجه آروغ گوگرد کمک کند. سایر مسایلی که می تواند باعث آروغ گوگرد شود شامل موارد زیر می باشد: استرس بارداری اضطراب داروهای تجویزی علاوه بر تشخیص مشکلات گوارشی، تغییرات رژیم غذایی زیادی وجود دارد که فرد می تواند برای کاهش یا از رفع گازهای ناخواسته ای که باعث آروغ گوگرد می شود، انجام دهد. ممکن است بتوانید با ایجاد چند تغییر جزیی در رژیم غذایی خود از شر آروغ های گوگرد خلاص شوید. در اینجا چند ماده وجود دارد که می توانید برای کاهش آروغ گوگرد در رژیم غذایی خود بگنجانید. مصرف دمنوش های گیاهی مانند چای سبز، چای نعناع فلفلی و چای بابونه ممکن است به پیشگیری از آروغ گوگرد کمک کند. پیشگیری از آروغ زدن به این دلیل است که این چای ها سرشار از آنتی اکسیدان هایی هستند که می توانند به حذف سموم از بدن شما و هضم غذا کمک کنند. تحقیقات نشان می دهد که چای نعناع می تواند مشکلات گوارشی را تسکین دهد و به نوبه خود به کاهش آروغ کمک کند. نیز می تواند به کاهش مشکلاتی مانند سوزش سر دل و ناراحتی معده که باعث آروغ زدن می شود کمک کند. چای بابونه به عنوان تسکین دهنده معده شناخته شده است و به عنوان یک ملین عمل می کند که به عملکرد بهتر روده و کاهش آروغ کمک می کند. مصرف آب به اندازه کافی می تواند تفاوت واقعی در سلامت کلی ایجاد کند و می تواند راه طولانی در کنترل آروغ های گوگرد داشته باشد. حتی نوشیدن آب کافی به رفع و محافظت از معده در برابر باکتری های مهاجم کمک می کند. خوردن یک لیوان پر آب چند دقیقه قبل از یک وعده غذایی سنگین می تواند به سیستم گوارشی کمک کند تا با پروتیین های سنگین و غذاهای غنی از گوگرد مقابله کند. نوشیدن آب کافی در طول روز نه تنها به هیدراته ماندن شما کمک می کند. آب می تواند به دفع باکتری هایی که اسیدهای مضر را از روده ها تولید می کنند، کمک کند. یک دستگاه گوارش تمیز است که به نوبه خود خطر آروغ گوگرد را کاهش می دهد. مطالعات نشان می دهد که نوشیدن یک لیوان آب دقیقه قبل از غذا به کاهش گرسنگی کمک می کند و از پرخوری شما نیز پیشگیری کند. عسل مانوکا دارای خواص ضد میکروبی است و به عنوان یک درمان خانگی برای درمان مشکلات گوارشی استفاده می شود. همچنین ممکن است به کشتن باکتری هایی مانند E . Coli و Salmonella که باعث مشکلات گوارشی می شوند کمک کند. مصرف یک قاشق عسل مانوکا به پیشگیری از آروغ گوگرد کمک می کند. جوش شیرین درجه غذایی، ساخته شده از بی کربنات سدیم، یک درمان طبیعی برای بسیاری از علایم مشکلات گوارشی از جمله، درد زخم معده و بوی بد دهان است. نوشیدن یک قاشق کوچک جوش شیرین در آب به تعادل شیره معده و کاهش بوی آروغ کمک می کند. همچنین به حل سایر مشکلات گوارشی مانند سوء هاضمه، گرفتگی عضلات و درد شکم کمک می کند. مطالعات نشان می دهد که سرکه سیب می تواند باعث تولید آنزیم هایی شود که هضم را بهبود می بخشد. تولید آنزیم به حرکت بهتر روده کمک می کند که منجر به اختلالات گوارشی کمتری می شود. همه اینها منجر به یک سیستم گوارشی تمیز می شود که احتمال آروغ گوگرد را کاهش می دهد. سرکه سیب یکی دیگر از موادی است که برخی افراد برای متعادل کردن سیستم گوارشی و کاهش علایم اختلالات گوارشی از آن استفاده می کنند. اعتقاد بر این است که اسید استیک موجود در سرکه به پیشگیری از رشد بیش از حد باکتری های روده کمک می کند. برخی از افراد با نوشیدن یک قاشق غذاخوری مخلوط در یک لیوان آب هر روز از مشکلات گوارشی رهایی می یابند. کاهش مصرف غذاهای محرک می تواند به کاهش علایم آروغ گوگرد کمک زیادی کند. غذاهای محرک از فردی به فرد دیگر متفاوت است. به عنوان مثال، سیر و کلم بروکلی دارای ترکیبات گوگردی بالایی هستند، اما ممکن است همیشه واکنش نشان ندهند. فرآورده های شیر و انواع خاصی از قندها می توانند ت ثیر گذار باشند. احساس نفخ، آروغ و گاز پس از خوردن همبرگر، پیتزا و سایر غذاهای فست فود رایج است. مصرف فست فود به مقدار زیاد و به طور منظم می تواند باعث استرس بر سلامت دستگاه گوارش شما شود. در حالی که نمی توانید این موارد را به طور کامل از رژیم غذایی خود حذف کنید، کاهش دفعات مصرف می تواند به پیشگیری از آروغ گوگرد کمک کند. نوشابه های گازدار باعث ایجاد احساس نفخ و گاز در شما می شود، بهتر است از مصرف آنها پرهیز کنید، زیرا به کاهش آروغ گوگرد کمک می کند. اگر آروغ ها بوی گوگرد می دهند، افزودن گاز بیشتر به مخلوط معمولا باعث آروغ های بدبو می شود. کاهش نوشیدنی های گازدار، از جمله نوشابه و آب گازدار، می تواند آروغ را کاهش دهد. قند یکی دیگر از عوامل موثر در آروغ گوگرد است. شکر می تواند باکتری های روده را تغذیه کند که باعث ایجاد گاز سولفید هیدروژن می شود. اجتناب از غذاهای شیرین برای کاهش علایم در برخی افراد کافی باشد. غذاهای فرآوری شده مانند گوشت کنسرو شده، سوسیس های منجمد و سایر غذاهای منجمد حاوی مواد نگهدارنده زیادی هستند که سلامت گوارش شما را بدتر می کند و باعث IBS می شود. اجتناب یا به حداقل رساندن مصرف چنین مواد غذایی به پیشگیری از آروغ گوگرد کمک کند. سطح بالای مواد نگهدارنده ممکن است علایم گوارشی و آروغ گوگرد را تشدید کند. آروغ های گوگرد معمولا خود به خود کاهش می یابند و جای نگرانی نیست. با این حال، اگر آنها ادامه پیدا کنند، می توانند نشانه ای از شرایط پزشکی زمینه ای مانند IBS باشند. مطالعات نشان می دهد که آروغ زدن در افراد مبتلا به IBS مکرر است. در برخی موارد، آروغ های گوگرد با رفلکس اسید و سوء هاضمه نیز مرتبط است. برای چنین مواردی، پزشک احتمال دارد قرص یا شربت های ضد اسید را تجویز کند که می تواند به تسکین این وضعیت کمک کند. علیرغم مصرف آنتی اسیدها، آروغ های گوگرد همچنان غالب است، پس شاید نیاز به تشخیص بیشتر باشد. پزشکان همچنین ممکن است درمان های بدون نسخه مانند آنتی اسیدها را برای کمک به کاهش گاز اضافی پیشنهاد کنند. اگر آروغ گوگرد حتی پس از ایجاد تغییرات در رژیم غذایی همچنان ادامه داشته باشد، یا اگر آروغ با علایم دیگر همراه باشد، باید به پزشک مراجعه کنید. در نتیجه، آروغ های گوگردی آروغ های معمولی هستند اما با بوی بدی مانند تخم مرغ فاسد دارند. آروغ گوگردی می تواند در اثر سیگار کشیدن، نوشیدن الکل یا تند غذا خوردن و بسیاری دلایل دیگر ایجاد شود. درمان های خانگی مانند نوشیدن دمنوش های گیاهی، خوردن عسل مانوکا یا جوش شیرین می تواند به پیشگیری از آروغ های بدبو کمک کند. آروغ های گوگرد معمولا خود به خود یا پس از ایجاد تغییرات در رژیم غذایی فروکش می کند. با این حال، آنها نشانه ای از مشکلاتی مانند IBS باشند.

می تواند شامل تغییر سبک زندگی و تغییرات رژیم غذایی شود. اما درمان التهاب پانکراس در خانه به تنهایی کافی نیست. شما نمی توانید را در خانه تشخیص دهید، زیرا نیاز به آزمایش های متعدد مانند آزمایش خون، سی تی اسکن و گاهی اوقات اسکن اولتراسوند دارد. همچنین احتمال دارد پزشک را برای بررسی پانکراتیت مزمن تجویز کند. مدیریت این وضعیت با استفاده از درمان های خانگی پانکراتیت شامل اصلاح سبک زندگی و تنظیم رژیم غذایی است. برای پیشگیری از خطر ابتلا به پانکراتیت، سیگار را ترک کنید. بهترین راه برای آگاهی از اینکه لوزالمعده ملتهب شده یا نه، این است که در هنگام تجربه درد بالای شکم، آن را برای حساسیت لمس کنید. قدم بعدی این است که با پزشک خود تماس بگیرید، زیرا پانکراتیت درمان نشده می تواند کشنده باشد. درپانکراتیت حاد و مزمن به جز علایم مشابه هر دو علل زمینه‌ای مشترک نیز دارند. پانکراتیت حاد به طور کلی نیاز به بستری شدن در بیمارستان دارد و بسته به علت آن، دوره درمان تعیین می شود. از سوی دیگر، پانکراتیت مزمن، اگر عودکننده و شدید نباشد، درمان خانگی پانکراتیت می تواند کمک کند. در هر صورت، درمان‌های خانگی خاصی برای پانکراتیت وجود دارد که می تواند به بهبودی پانکراتیت کمک کرده و برخی از علایم آن را کاهش دهد. آنچه در این مقاله خواهید خواند: تغییر در رژیم غذایی در متخصصان پزشکی توصیه می کنند که در طول دوره التهاب لوزالمعده از خوردن هر گونه غذا اجتناب کنید. این محدودیت می تواند از چند ساعت تا چند روز ادامه داشته باشد. در صورتی که مجبور باشید برای مدت طولانی بدون غذا بمانید، شاید برای تامین مواد مغذی ضروری خود به صورت داخل وریدی تغذیه شوید. هنگامی که اجازه دارید دوباره غذا بخورید، باید چندین وعده غذایی کوچک در طول روز مصرف کنید. تغییر سبک زندگی در هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید سیگار کشیدن و نداشتن یک سبک زندگی فعال ارتباط نزدیکی با ایجاد و بدتر شدن پانکراتیت دارند. یک برنامه روتین برای ورزش در نظر بگیرید تا به مدیریت وزن کمک کند. کشیدن سیگار همچنین شما را تحت استرس اکسیداتیو و بار سمی قرار می دهد، بنابراین هر چه زودتر آن را ترک کنید. کاهش وزن چاقی با خطر بالاتر و پانکراتیت مرتبط است. همچنین شدت علایم مربوط به پانکراتیت را بدتر می کند. بنابراین، پزشکان به طور معمول به افراد مبتلا به پانکراتیت توصیه می کنند که وزن خود را کاهش دهند و آن را با یک BMI سالم مدیریت کنند. افزایش رسوبات چربی در ناحیه شکم با افزایش خطر التهاب مرتبط است. برای کاهش وزن پایدار، احتمال دارد نیاز داشته باشید: مصرف چربی را محدود کنید. اندازه وعده های غذایی را کوچک کنید. میان وعده های مناسب مانند آجیل، میوه ها و دانه ها را مصرف کنید. شکر اضافه شده را محدود و نوشیدنی های گازدار شیرین را حذف کنید. کربوهیدرات های ساده و فرآوری شده را با کربوهیدرات های پیچیده و غلات کامل جایگزین کنید. مکمل های گلوتامین مصرف کنید. طبق تحقیقات، مکمل‌های گلوتامین می تواند از درمان پانکراتیت با کاهش خطر عوارض و عفونت‌های مرتبط حمایت کنند. گلوتامین یک اسید آمینه است که به تجزیه مواد غذایی کمک و سیستم ایمنی را تقویت می کند. با این حال، بررسی های بیشتر برای اثبات اثربخشی مکمل گلوتامین برای پانکراتیت ضروری است. این درمان‌های خانگی برای پانکراتیت احتمال دارد با غذاهایی که می‌توانند به این بیماری کمک کنند، مکمل شوند. ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی می تواند با شما مشورت و رژیم غذایی خاصی را بر اساس شدت بیماری طراحی کند. به این ترتیب، هیچ رژیم غذایی یکسانی وجود ندارد که به طور خاص برای پانکراتیت طراحی شده باشد. با این حال، مطمینا غذاهای خاصی وجود دارند که می توانند برای شما مفید باشند اگر در حال بهبودی از حمله پانکراتیت حاد هستید یا با پانکراتیت مزمن زندگی می کنید. همچنین چند نوع غذا وجود دارد که بهتر است از آنها استفاده کنید. برخی از آنها به شرح زیر است: زغال اخته سرشار از آنتی اکسیدان است که می تواند به کاهش تعداد رادیکال های آزاد در بدن و کاهش التهاب کمک کند. رادیکال های آزاد در بدن می توانند باعث تشدید یا نقشی در ایجاد پانکراتیت شوند. افزودن زغال اخته به رژیم غذایی احتمال دارد به بهبود وضعیت و پیشگیری از شعله ور شدن شدید کمک کند. قارچ ریشی قرن هاست که در طب سنتی مورد استفاده قرار می گیرد. این ماده سرشار از آنتی اکسیدان ها و ترکیبات زیست فعال است. علاوه بر این، دارای خواص ضد میکروبی، ضد توموری، ضد التهابی و آنتی اکسیدانی است. زمانی که در رژیم غذایی برای مدیریت پانکراتیت استفاده می شود، شواهدی وجود دارد که نشان می دهد قارچ ریشی از سلول های پانکراس در برابر آسیب محافظت کند. پزشکان اغلب رژیم غذایی بسیار کم چرب را برای مبتلایان به پانکراتیت حاد یا مزمن توصیه می کنند. با این حال، روغن نارگیل یکی از معدود چربی های پخت و پز است که ممکن است به رژیم غذایی اضافه شود. روغن نارگیل تعادل خوبی از اسیدهای چرب امگا دارد و حاوی تری گلیسیریدهای زنجیره متوسط یا MCT است که احتمال دارد به مبارزه با التهاب در پانکراس و همچنین به جذب بهتر مواد مغذی کمک کند. توفو جایگزین خوبی برای گوشت در افراد مبتلا به پانکراتیت مزمن است. مصرف گوشت قرمز یک عامل خطر برای سنگ کیسه صفرا است که می تواند باعث التهاب پانکراس شود. محتوای چربی بالا در گوشت قرمز نیز می تواند این بیماری را تشدید کند. شما می توانید غذاهای مبتنی بر توفو را در رژیم غذایی خود بگنجانید تا منبع پروتیین گوشتی و کم چرب خود را دریافت کنید. ماست یک است که احتمال دارد در تنظیم و تقویت سیستم ایمنی بدن کمک کند. یک سیستم ایمنی قوی می تواند التهاب را در داخل و اطراف لوزالمعده و همچنین خطر عفونت را کاهش دهد، که یکی از شایع ترین علل مرگ و میر مرتبط با پانکراتیت حاد است. زردچوبه با ترکیب فعال کورکومین، یک عامل ضد التهابی و آنتی اکسیدانی قوی است که می تواند اثر محافظتی روی لوزالمعده داشته باشد. همچنین احتمال دارد به کاهش التهاب در بدن کمک کند. می‌توانید زردچوبه را با افزودن آن به شیر کم‌چرب، درست کردن چای فلفل زردچوبه یا استفاده از آن در سیب‌زمینی سرخ‌کرده و به عنوان ادویه به رژیم غذایی خود اضافه کنید. سبزی های برگ دار، به ویژه اسفناج، منبع بسیار خوبی از ریز مغذی ها هستند. پانکراتیت ممکن است منجر به جذب ضعیف مواد مغذی شود. به عنوان مثال، کمبود ویتامین A ، C ، E و با بدتر شدن شرایط در پانکراتیت مرتبط است. افزودن اسفناج به رژیم غذایی خود راه خوبی برای تامین مجدد این مواد مغذی است. غذاها و راه کارهای طبیعی برای مدیریت علایم پانکراتیت فقط باید در نقش حمایتی استفاده شوند، زیرا شما با درمان تجویز شده همراه هستید و با ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی خود همکاری نزدیک دارید. بسیاری از داروهای طبیعی موجود برای مدیریت پانکراتیت با هدف پیشگیری از حملات التهابی بیشتر پانکراس هستند. شما می توانید خطر ابتلا به پانکراتیت را با انجام چند مرحله برای یک سبک زندگی سالم کاهش دهید، مانند: سیگار نکشید. از مصرف شکر اضافه خودداری کنید. یک رژیم غذایی سالم و متعادل و سرشار از غذاهای کامل و فرآوری نشده داشته باشید. حداقل روز در هفته به مدت دقیقه در فعالیت های بدنی مانند پیاده روی، شنا، دوچرخه سواری یا تمرینات قدرتی شرکت کنید. درد ناگهانی تیز در بالای شکم می تواند نشانه پانکراتیت باشد. اندامی شبیه به برگ که احتمال دارد زیاد مورد توجه نباشد، اما وظیفه زیادی در حفظ روند گوارش دارد. اگر پانکراتیت دارید، به این معنی است که این اندام تحت فشار است و نیاز به استراحت دارد. درمان‌های خانگی پانکراتیت می‌تواند برای بازگرداندن پانکراس به سلامتی تا حد امکان ایمن و مفید باشد. پانکراتیت یک نوع بیماری است که با التهاب پانکراس مشخص می شود. لوزالمعده که در بالای شکم قرار دارد، اندامی است که مسیول ترشح شیره های گوارشی است. در پانکراتیت، نه تنها پانکراس، بلکه حتی رگ های خونی اطراف نیز احتمال دارد ملتهب شده که منجر به خونریزی و عفونت احتمالی می شود. به طور کلی دو نوع پانکراتیت وجود دارد: پانکراتیت حاد به طور ناگهانی شروع می شود و می تواند چند روز طول بکشد. احتمال دارد خطرناک و جدی باشد و باید فورا درمان شود. اغلب به صورت درد شدید در ناحیه بالای شکم که به سمت پشت انتشار می یابد، ظاهر می شود. سایر علایم پانکراتیت حاد شامل حساسیت در ناحیه شکم، تب، حالت تهوع، استفراغ و نبض سریع است. اما یک بیماری که به آرامی در حال پیشرفت است و احتمال دارد سال ها ادامه یابد و به طور متناوب رخ دهد. پانکراتیت مزمن درمان نشده می تواند منجر به بیماری های جدی مانند دیابت، عفونت پانکراس، مشکلات تنفسی و نارسایی کلیه شود و ممکن است خطر ابتلا به سرطان پانکراس را نیز افزایش دهد. علایم مرتبط با این شکل از پانکراتیت عبارتند از کاهش وزن ناخواسته، درد بالای شکم که پس از خوردن غذا بدتر می شود و است. شایع ترین علامت پانکراتیت درد شکم است. اگر درد شدیدی را تجربه کردید که کاهش نمی‌یابد یا نشستن یا راحت بودن را دشوار می‌کند، در اسرع وقت با ارایه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی خود تماس بگیرید.

می تواند با برخی از سندرم های ارثی یا قرار گرفتن در معرض تشعشع همراه باشد. با این حال، علت دقیق آنها همیشه شناخته شده نیست. تومورهای مغزی و ستون فقرات در کودکان و نوجوانان شایع است. بسیاری از نوجوانان ممکن است علایمی مانند و استفراغ مداوم داشته باشند و تشخیص ممکن است این رشد غیرطبیعی را در مغز نشان دهد. مقابله با بیماری هایی مانند تومورهای مغزی در نوجوانان شما می تواند استرس زا باشد، اما درک جزییات و درخواست حمایت از دوستان، خانواده، مشاوران و گروه های حمایتی می تواند به شما در مقابله با ترس ها و اضطراب ها کمک کند. برای اطلاعات بیشتر در مورد علل، علایم، تشخیص و درمان تومورهای مغزی در نوجوانان، ادامه مطلب را بخوانید. کودکان خردسال معمولا سلول های جدیدی را برای رشد و ترمیم هر گونه بافت آسیب دیده ایجاد می کنند. اما وقتی سلول های ناخواسته در داخل بدن تعدادشان زیاد شده و تکثیر می شوند، غیر طبیعی است. چنین رشد غیر طبیعی سلول ها در داخل بدن تومور نامیده می شود. رشد غیرطبیعی سلولی در مغز است و می تواند کودکان را در هر سنی تحت تاثیر قرار دهد. اما همه تومورها سرطان نیستند. تومور در مغز می تواند خوش خیم (غیر سرطانی) یا بدخیم (سرطانی) باشد. تومورهای خوش خیم تمایل به رشد آهسته دارند و پس از برداشتن از طریق درمان بر نمی گردند. تومورهای بدخیم به سرعت انتشار می‌یابند و حتی پس از برداشته شدن کامل می‌توانند دوباره عود کنند، که درمان بیشتر برای مهار آن را تضمین می‌کند. مت سفانه، هر دو نوع تومور می توانند خطرناک باشند. علت تومورهای مغزی در نوجوانان چیست؟ بیش از نوع وجود دارد و درمان هر نوع سرطان بر اساس اندازه تومور، محل آن و بدخیم بودن یا نبودن آن متفاوت است. در حالی که سرطان های دوران کودکی شایع نیستند، تومور مغزی یکی از شایع ترین سرطان هایی است که کودکان - ساله می توانند به آن مبتلا شوند. تومورهای مغزی که از مغز شروع می شوند به عنوان تومورهای مغزی اولیه شناخته می شوند و آنهایی که قبل از ورود به مغز در سایر قسمت های بدن شروع می شوند متاستاتیک هستند. محققان هنوز نتوانسته‌اند علل خاص تومور مغزی در نوجوانان را شناسایی کنند. با این حال، برخی از مطالعات نشان می دهد که بین و سرطان در کودکان ارتباط وجود دارد. همچنین، کودکان مبتلا به اختلالات ژنتیکی مانند نوروفیبروماتوز نوع و نوع ، کمپلکس توبروس اسکلروزیس و غیره، شیوع بیشتری از تومورهای مغزی دارند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید بر اساس گزارش انجمن ملی تومور مغزی ایالات متحده، تومورهای مغزی عامل اصلی مرگ و میر ناشی از سرطان در میان کودکان تا ساله هستند. اینکه چگونه یا چرا بسیاری از کودکان تحت ت ثیر قرار می گیرند، چیزی است که حتی پزشکان نیز به طور قطع نمی دانند. علایم تومور مغزی در نوجوانان علایم و نشانه های تومور مغزی در نوجوانان ممکن است بر اساس اندازه تومور، محل، نوع تومور و نحوه ت ثیر آن بر پیام های ارسال شده توسط آن بخش خاص از مغز به سایر قسمت ها متفاوت باشد. سردرد یکی از شایع ترین علایم تومور مغزی است. جمجمه تنها فضای محدودی دارد که مغز در آن قرار دارد. با این حال، با رشد تومور مغزی، منجر به افزایش فشار در داخل یا اطراف مغز می شود که منجر به درد غیرقابل تحمل در سر می شود. گاهی اوقات نوجوانان مبتلا ممکن است این درد را حتی در خواب تجربه کنند. علایمی که بیشتر حکایت از تومور دارند شامل سردرد در هنگام خواب یا در هنگام بیدار شدن، تشدید فراوانی و شدت در آنهاست. توجه داشته باشید که تومورهای مغزی در مقایسه با فراوانی سردرد بسیار نادر هستند. نیز یکی از علایم شایع تومور مغزی است. نوع تشنج به محل آن بستگی دارد. همه کودکان مبتلا به تشنج باید تحت تصویربرداری عصبی قرار گیرند تا اطمینان حاصل شود که تومور زمینه ای وجود ندارد. سایر علایم شایع تومور مغزی عبارتند از: ناراحتی در چشم، مانند یا دوبینی تغییر در طعم و اشتها می تواند منجر به کاهش وزن ناگهانی شود. تغییرات حسی ناگهانی یا قابل توجه نیز می تواند نشانه وجود تومور در مغز باشد. همیشه بدون هیچ دلیل مشخصی احساس خستگی و تحریک پذیری می کنید. تغییرات رفتاری یا عاطفی و تغییرات شخصیتی نیز می تواند به دلیل وجود تومور در مغز رخ دهد. حالت تهوع و استفراغ که بیشتر در صبح ها اتفاق خواهد افتاد. گاهی اوقات، نوجوان شما ممکن است پس از استفراغ از سردرد خلاص شود. علایم رشدی تومورهای مغزی در نوجوانان رشد و تکامل نوجوان شما می تواند تحت ت ثیر قرار گیرد، زیرا تومور خاصی می تواند بر سطح هورمون در بدن ت ثیر بگذارد. ممکن است کودک شما در صحبت کردن واضح مشکل داشته باشد. اگر نوجوان شما به دلیل تومور مغزی نتواند به درستی صحبت کند، هنگام صحبت کردن متوجه نوعی صدای نامفهوم خواهید شد. نوجوان شما همچنین ممکن است تغییری در حواس لامسه و احساس خود تجربه کند که بر توانایی او برای احساس درد، فشار یا تغییر دما ت ثیر می گذارد. نوجوان شما نیز ممکن است مشکلات شنوایی داشته باشد. ممکن است از شما بخواهند که بلندتر صحبت کنید یا تلویزیون را خیلی بلند کنید. در برخی موارد ممکن است اصلا نتوانند صدای شما را بشنوند. در نتیجه، آنها ممکن است به شما پاسخ ندهند، که می تواند به اشتباه به عنوان رفتار عادی نوجوانان تعبیر شود. عدم علاقه مندی به فعالیت های روزانه منظم مانند رفتن به مدرسه، معاشرت، مطالعه و غیره که در غیر این صورت نوجوان شما را مورد علاقه قرار می دهد. همچنین ممکن است نوجوان شما برای مدت طولانی تمرکز روی هر چیزی را دشوار بداند و در نتیجه علاقه خود را به همه چیز از دست بدهد. همیشه احساس خواب آلودگی یا خواب آلودگی می کنید، حتی اگر نوجوان شما شب قبل خوب خوابیده و استراحت کرده باشد. مشکلات رفتاری، عواطف و حافظه. برخی از بیماران احساس افسردگی می کنند. علایم تومور در نخاع نوجوانان در صورتی که تومور در نخاع باشد، می توانید علایم زیر ممکن است در نوجوان بروز پیدا کنند: مشکلات در حفظ یا دفع ادرار یا مدفوع پسران نوجوان نیز ممکن است مشکل نعوظ داشته باشند. نوجوان شما همچنین ممکن است در یک سمت بدن احساس ضعف کند و نتواند از آن سمت به خوبی عمل کند. بسته به اعصاب درگیر ممکن است کمردرد یا درد در نقاط دیگر همراه باشد. بیشتر این علایم ممکن است نشان دهنده بیماری های دیگر باشد. بنابراین، چگونه می توان فهمید که این تومور مغزی است؟ اگر هر یک از علایم بالا را در نوجوان خود مشاهده کردید، تشخیص صحیح و کامل توسط یک انجام شود. تشخیص تومور مغزی در نوجوانان تیم جراحی مغز و اعصاب در تهیه مناسب ترین برنامه درمانی برای کودک مبتلا به تومور مغزی باید بدانند: این مکان با اسکن مغز، با استفاده از یک یا چند نوع تصویربرداری مانند سی‌تی یا ام آر آی مشخص می‌شود. از آنجایی که ساختارهای حیاتی زیادی در مغز وجود دارد، مکان هایی وجود دارد که تومور می تواند رشد کند که برای جراحی مناسب نیستند. ارزیابی دقیق جراح مغز و اعصاب، دسترسی به تومور و ایمن ترین روش را تعیین می کند: نگاه کردن به سلول‌های تومور در زیر میکروسکوپ می‌تواند نوع تومور مغزی را آشکار کند و به پزشکان بینشی در مورد چگونگی احتمال رشد یا گسترش تومور بدهد: درجه به میزان تهاجمی بودن سلول های تومور اشاره دارد. هر چه درجه بالاتر باشد، تومور تهاجمی تر است. آزمایشات تشخیصی هنگامی که پزشک به وجود تومور در مغز مشکوک می شود، ممکن است آزمایش هایی را برای تشخیص این بیماری توصیه کند. گام اول معمولا جمع آوری داده ها در مورد علایم از طریق یک سری سوالات در مورد تعادل، هماهنگی، توانایی های حسی و رفلکس ها است. علاوه بر آن برای بررسی عدم وجود حس یا احساس در هر قسمت از بدن، ممکن است یک آزمایش اولیه شامل موارد زیر تجویز شوند: اشعه ایکس برای بررسی جمجمه و ستون فقرات یا قفسه سینه ام آر آی یا سی تی اسکن برای دریافت تصویری دقیق از سر و یا ستون فقرات. سوراخ کمری برای جمع آوری مایع نخاعی ممکن است نشان داده شود. آزمایش خون و سایر آزمایشات آزمایشگاهی برای بررسی سلامت عمومی نوجوان. پس از تایید و برداشتن تومور، پزشک از آن بیوپسی می گیرید تا بدخیم بودن یا نبودن آن را مشخص کند. انجام آزمایشات زیاد برای یک نوجوان و والدینش آسان نیست. انتظار برای نتایج آزمایش نیز می تواند یک مصیبت ترسناک باشد. به جای اینکه نگرانی های خود را برای خود نگه دارید، در مورد نگرانی های خود با کسی صحبت کنید. وادار کردن نوجوان خود به صحبت با یک متخصص در مورد ترس ها و تردیدهای خود نیز می تواند به او کمک کند تا وضعیت را به بهترین شکل ممکن مدیریت کند. درمان تومور مغزی در نوجوانان به نوع تومور و مرحله ای که در آن قرار دارد بستگی دارد. برخی از رایج ترین روش هایی که برای درمان تومور مغزی استفاده می شود، جراحی، رادیوتراپی، شیمی درمانی و پروتون درمانی است. جراحی در صورت جراحی، اگر پزشکان فکر کنند که این امکان وجود دارد بدون آسیب رساندن به مغز نوجوان، قسمت هایی از تومور یا کل تومور را برمی دارند. رادیوتراپی رادیوتراپی روشی است که در آن از اشعه ایکس و سایر اشکال پرتو برای درمان یک بیماری استفاده می شود. پزشکان از رادیوتراپی برای برداشتن تومور و همچنین سلول‌های اطراف تومور استفاده می‌کنند. در صورتی که جراحی امکان پذیر نباشد رادیوتراپی انجام می شود. این روش همچنین می تواند به حذف سلول های سرطانی که ممکن است بعد از جراحی باقی مانده اند کمک کند. شیمی درمانی شیمی درمانی روشی است که در آن پزشکان از مواد شیمیایی برای کوچک کردن تومور و در نهایت حذف کامل تومور استفاده می کنند. انواع داروهای شیمی درمانی از جمله سیتوتوکسیک در این روش استفاده می شود. پزشکان از این روش برای برداشتن تومور و هر سلول اطراف تومور در مغز استفاده خواهند کرد. شیمی درمانی نیز تنها در صورتی انجام می شود که جراحی امکان پذیر نباشد یا سلول های سرطانی باقیمانده را از بین ببرند. درمان ترکیبی در برخی موارد، پزشکان ممکن است هر سه نوع درمان را برای درمان تومور مغزی در نظر بگیرند. در چنین حالتی، سه درمان ممکن است با هم یا جداگانه استفاده شوند. پروتون درمانی همه مواد از ذرات ریز تشکیل شده اند که ما آنها را اتم می نامیم. مرکز اتم هسته ای است که دارای پروتون و نوترون است. پروتون درمانی شامل آسیب رساندن و حذف تومور با استفاده از پرتوهای پروتون است. این درمان پیشرفته بدون درد است و به پزشکان اجازه می دهد تا از دوزهای بالایی از اشعه برای برداشتن تومور، بدون آسیب رساندن به بافت سالم اطراف استفاده کنند. علاوه بر این روش‌ها، ممکن است کودک شما مجبور به مصرف داروهایی مانند: برای جلوگیری از تشنج استروییدها برای کاهش التهاب در مغز ناشی از تومور یا روش درمانی مورد استفاده برای حذف آن در برخی موارد، درمان‌های یکپارچه، که شامل استفاده از درمان‌های مرسوم و درمان‌های جایگزین مانند ناتوروپاتی یا هومیوپاتی است، نیز ممکن است پیشنهاد شود. بهترین روش درمانی برای کودک نوجوان مبتلا به تومور مغزی باید با کمک یک متخصص پزشکی تعیین شود. داروهای گیاهی برای تقویت درمان تومور مغزی غذاهایی که می خوریم نیز بر نحوه بهبودی بدن ما از بیماری ها ت ثیر دارند. تغذیه سالم می تواند به بهبود سریعتر نوجوان شما کمک کند و به داروها کمک کند تا در از بین بردن تومور بهتر عمل کنند. لطفا توجه داشته باشید که این داروها ممکن است بیماری را درمان یا تومور را به طور کامل حذف نکنند. اما آنها علایم را کاهش می دهند و از انتشار بیماری جلوگیری می کنند. استنشاق روغن کندر هنگام انجام تمرینات کاهش استرس مانند یوگا و مدیتیشن به کاهش التهاب در مغز کمک می کند. گنجاندن سبزیجات چلیپایی مانند بروکلی، کلم بروکسل، کلم، کلم پیچ و گل کلم در رژیم غذایی می تواند به مبارزه با مواد سرطان زا کمک کند. زردچوبه حاوی ترکیبی به نام کورکومین است که به عنوان توانایی مبارزه با سرطان شناخته شده است. افزودن زردچوبه به غذاهای روزمره ایده خوبی است. قارچ های دارویی می توانند به تقویت ایمنی و مبارزه با سرطان در بدن کمک کنند. مطمین شوید که نوع مناسبی از قارچ حاوی پلی ساکاریدهایی مانند بتا گلوکان، لنتینان، تیوپرولین و لکتین را دریافت می کنید. سیر، پیاز و تره فرنگی سرشار از ترکیبات آلیوم هستند که می توانند ایمنی را تقویت کرده و فعالیت سلول های سرطانی را بشکنند. پیازچه نیز حاوی این ترکیب است. گنجاندن این مواد در رژیم غذایی می تواند به بهبود سریعتر نوجوان شما کمک کند. کپسایسین که در فلفل قرمز و جالاپنو وجود دارد، به مبارزه با رشد سرطانی و خنثی کردن ترکیبات سرطان‌زا به نام نیتروزامین کمک می‌کند. تغییر رژیم غذایی رژیم غذایی غنی از اسید فولیک می تواند از انتشار سلول های سرطانی در بدن جلوگیری کند. لوبیا، برنج، سبزیجات برگ دار و میوه هایی مانند انواع توت ها، پرتقال، طالبی و انار را در رژیم غذایی نوجوان خود بگنجانید. میوه های تازه از جمله زغال اخته، توت فرنگی و انگور سرشار از آنتی اکسیدان هستند که می توانند از تومورهای مغزی جلوگیری کنند. سایر غذاهایی که باید در رژیم غذایی نوجوانان بگنجانید هویج، سویای ارگانیک، آووکادو، آجیل، سیب زمینی شیرین، گوجه فرنگی، ذرت بنفش، روغن زیتون فرابکر و کتان است. سیب و چای سبز و سیاه نیز می توانند برای افراد مبتلا به تومور مغزی مفید باشند. قبل از استفاده از هر مکملی با پزشک خود صحبت کنید، زیرا برخی از آنها می توانند با داروهای مورد استفاده برای درمان تومور تداخل داشته باشند یا خطر عوارض ناشی از درمان را افزایش دهند. چگونه به نوجوان خود کمک کنیم تا با تومور مغزی کنار بیاید؟ تومور مغزی یک بیماری جدی است که می تواند زندگی نوجوان شما و همچنین زندگی شما را زیر و رو کند. چه تومور بدخیم یا خوش خیم باشد، درمان ضروری است. در حالی که پزشکان نوجوان شما را درمان می کنند، باید به کودک کمک کنید تا استرس و آسیب ناشی از مقابله با یک بیماری جدی را کنترل کند. در اینجا چیزی است که می توانید برای کمک به نوجوان خود برای مقابله با تومور مغزی انجام دهید. صادق باشید. نوجوان شما تقریبا بالغ است. بنابراین با پنهان کردن حقایق در مورد وضعیت پزشکی او به عنوان یک کودک رفتار نکنید. در مورد اینکه تشخیص چیست یا می تواند باشد و نیاز به آزمایش ها، داروها و روش های درمانی، باز و صادق باشید. این همچنین به آنها کمک می کند تا موقعیت را درک کنند و هر گونه افکار و ترس غیرمنطقی را از ذهن خود دور کنند. به آنها کمک کنید تا جواب بگیرند. تشخیص تومور مغزی می تواند احساسات زیادی را مانند ترس، سردرگمی، خشم یا غم ایجاد کند. این احساسات طاقت فرسا بر تفکر کودک شما ت ثیر می گذارد و ذهن او را پر از تردید و نگرانی می کند. ممکن است نوجوان شما سوالات زیادی از شما داشته باشد. اگرچه ممکن است پاسخی برای همه این سوالات نداشته باشید، می توانید به آنها کمک کنید تا با پزشکان، متخصصان و درمانگر خود صحبت کنند تا به نگرانی هایشان رسیدگی کنند و هر گونه ترس غیرمنطقی را از بین ببرند. برخی از چیزهایی که بهتر است آنها بدانند، عبارتند از: تومور مسری نیست. شما نمی توانید آن را از کسی دریافت کنید و نمی توانید آن را به کسی منتقل کنید. داشتن تومور تغییری در فرد ایجاد نمی کند. به نوجوان خود بگویید که صرف نظر از اینکه چگونه هستند، شما هم آنها را دوست دارید. تومور مغزی یک بیماری است و تقصیر آنها نیست. آنها به دلیل اشتباهی که انجام دادند آن را دریافت نکردند. این یک مجازات نیست. اطمینان از اینکه نوجوان شما خوب است مهم است. در عین حال، پس از تشخیص، در کارها زیاده روی نکنید یا رفتار متفاوتی از خود نشان ندهید. این فقط باعث ناراحتی و ناراحتی آنها می شود. آزمایش‌های تشخیصی، برنامه‌های درمانی، تغییرات در روال‌ها و تشخیص تومور مغزی در نوجوانی می‌تواند بسیار زیاد و حتی ترسناک باشد. با طیف وسیعی از احساساتی که شما و نوجوانتان احتمالا از آن عبور می کنید، استرس زیادی برای مقابله با آنها وجود خواهد داشت. در چنین زمانی، همیشه نمی توان مثبت ماند. اما اشکالی ندارد که احساس استرس، عصبانیت، غمگینی یا ترس داشته باشید. فقط اجازه ندهید این احساسات شما را به یک چارچوب ذهنی منفی سوق دهند. یک راه موثر برای مقابله با شرایط این است که یک قدم و یک روز در یک زمان بردارید. که کنار آمدن با همه شرایط را کمی آسان تر می کند. خواهر و برادر را درگیر کنید. هنگامی که یک نوجوان مبتلا به تومور مغزی تشخیص داده می شود، تمام خانواده تحت ت ثیر قرار می گیرند. در تلاش برای مراقبت از کودکی که بیمار است، ممکن است ناآگاهانه از کودکان دیگر غافل شوید. این می تواند عواقب منفی بر رابطه شما با بچه های دیگر داشته باشد. برای جلوگیری از آن، سایر کودکان را در اسرع وقت درگیر کنید. با آنها در مورد آنچه اتفاق می افتد صحبت کنید آنها باید بدانند که خواهر یا برادرشان خوب نیست و نیاز به مراقبت دارد. از آنها بخواهید که همکاری کنند و به آنها بگویید که مامان و بابا باید برای برادر یا خواهری که بیمار هستند، باشند. در عین حال، به آنها بگویید که آنها را دوست دارید و در دسترس آنها هستید. همچنین مهم است که به آنها کمک کنید تا درک کنند که وضعیت موقتی است تا زمانی که خواهر یا برادرشان بهتر نشود، اوضاع سخت خواهد بود. از طریق تغییرات فیزیولوژیکی از آنها حمایت کنید. درمان هایی مانند شیمی درمانی و رادیوتراپی دارای عوارض جانبی قابل مشاهده ای مانند ریزش مو، کاهش وزن و تغییرات در پوست هستند. این موارد می تواند نوجوان را نسبت به ظاهر خود بسیار آگاه کند. با صحبت کردن با آن‌ها، تغییر کمد لباس‌هایشان و اجازه دادن به آن‌ها که بدون توجه به ظاهرشان دوستشان دارید، به آن‌ها کمک کنید تا از این تغییرات عبور کنند. رژیم غذایی و طرز فکر سالم تغذیه سالم و سبک زندگی سالم (عدم استعمال دخانیات یا الکل در اطراف نوجوان) محیط مساعدی را در خانه ایجاد می کند. تغذیه سالم، جو مثبت و مکمل روش های درمانی است که کودک تحت آن قرار می گیرد. تحقیق در مورد بهترین رژیم غذایی برای نوجوانانی که تحت درمان تومور هستند، برای کسب اطلاعات با پزشکان و صحبت کنید. کمک بگیرید. شما ممکن است والدین جسور و مطمینی باشید که تمام تلاش خود را برای مقابله با تومور مغزی در نوجوان خود بکار بسته اید. شما می‌توانید مادر بزرگی باشید که در بیمارستان‌ها یا مراکز درمانی می‌دوید و همچنین از بچه‌های دیگر در خانه مراقبت می‌کنید. اما در نهایت شما هم انسان هستید. شما باید از خودتان مراقبت کنید تا بتوانید به فرزندانتان مراقبت لازم را ارایه دهید. بنابراین برای خودتان وقت بگذارید با یک درمانگر یا صحبت کنید تا بدون از دست دادن آرامش خود با این وضعیت کنار بیایید. به یاد داشته باشید، حتی مراقبین نیز نیاز به مراقبت دارند. یک گروه حمایتی را پیدا کنید که شما و فرزندتان بتوانید به آن بروید تا با افراد دیگری ملاقات کنید که تجربه مشابه شما را داشته‌اند. نه تنها اطلاعات مفیدی در مورد نحوه مبارزه با این بیماری به دست خواهید آورد، بلکه می توانید بهتر با آن کنار بیایید. اگر نکاتی دارید که می تواند به والدین نوجوانان مبتلا به تومور مغزی کمک کند، آن را در بخش نظرات ما به اشتراک بگذارید.

یوگا یک تمرین برای ذهن و بدن است که سابقه سال سابقه در فلسفه باستانی هند دارد. یوگا سبک های مختلفی دارد که این سبک ها حالت های بدنی، تکنیک های تنفس و مراقبه و آرامش را با هم ترکیب می کند. یوگا ترکیبی از نکات جسمی، تنفس کنترل شده و مراقبه یا آرامش را به همراه دارد. یوگا ممکن است به کاهش استرس، کاهش فشار خون و کاهش ضربان قلب کمک کند و تقریبا هر کسی می تواند این کار را انجام دهد. یوگا رشته های جسمی و روانی را با هم جمع می کند و ممکن است به شما در رسیدن به آرامش جسم و ذهن و مدیریت استرس و اضطراب کمک کند. یوگا سبک ها، فرم ها و شدت های زیادی دارد. به ویژه، یوگا هاتا می تواند انتخاب خوبی برای مدیریت استرس باشد. هاتا یکی از رایج ترین سبک های یوگا است و مبتدیان ممکن است سرعت کندتر آن و حرکات آسان تر را دوست داشته باشند. اما بیشتر افراد می توانند از هر کدام از سبک یوگا بهره مند شوند. اجزای اصلی هاتا یوگا و عمومی ترین کلاس های یوگا، عبارتند از: یوگا، ممکن است با مراقبه همراه باشد. مراقبه می تواند به شما کمک کند که باهوش تر و آگاه تر شوید. کنترل تنفس بخش مهمی از یوگا است. یوگا به شما می آموزد که کنترل تنفس می تواند در کنترل بدن و آرام کردن ذهن کمک کند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید پوزیشن های یوگا که به آن ها حالت ایستا نیز گفته می شود، یک سری حرکاتی هستند که برای افزایش قدرت و انعطاف پذیری طراحی شده اند. پوزیشن ها از دراز کشیدن روی زمین تا حالت های دشوار متفاوت هستند. مزایای بالقوه سلامتی یوگا شامل موارد زیر است: تمرین یوگا منجر به بهبود تعادل، انعطاف پذیری، دامنه حرکت و قدرت می شود. یوگا می تواند به کاهش استرس و اضطراب کمک کند. همچنین می تواند خلق و خوی شما را تقویت کند. یوگا می تواند به کاهش عوامل خطر بیماری های مزمن مانند بیماری های قلبی و فشار خون بالا کمک کند. شواهدی وجود دارد که نشان می دهد تمرین منظم یوگا برای افرادی که فشار خون بالا، بیماری قلبی و درد (به خصوص کمر درد) ، افسردگی و استرس دارند مفید است. با این وجود، یوگا به عنوان یک تمرین تقویت کننده عضله ها محسوب می شود و حداقل جلسه تمرین یوگا در هفته برای تقویت عضله لازم می باشد. یوگا به دلیل روش های ملایم و افزایش دهنده انعطاف پذیری بدن در بین مبتلایان به آرتروز محبوبیت خاصی دارد. برخی تحقیقات نشان می دهند که یوگا می تواند مشکلات درد و تحرک را در افراد مبتلا به آرتروز زانو کاهش دهد. یوگا همچنین موجب کاهش شرایط مزمن مانند افسردگی، درد، اضطراب و بی خوابی می شود. با این حال، برخی از حرکات یوگا برای افراد با شرایط یکسان، مناسب نیست. یوگا معمولا هنگام تمرین تحت هدایت یک مربی آموزش دیده، برای بیشتر افراد سالم بی خطر است. اما موقعیت هایی وجود دارد که یوگا ممکن است خطری را ایجاد کند. اگر هر یک از شرایط زیر را دارید، قبل از شروع یوگا، با پزشک خود مشورت کنید: فتق دیسک خطر لخته شدن خون مشکلات تعادل شدید پوکی استخوان شدید فشار خون کنترل نشده بیماری چشم از جمله گلوکوم بارداری. اگرچه یوگا به طور کلی برای زنان باردار بی خطر است، اما باید از برخی از تمرینات مشخص جلوگیری کرد. ممکن است در صورت احتیاط های خاص مانند جلوگیری از ایجاد حرکات خاص و کشش، در این شرایط بتوانید یوگا را انجام دهید. اگر علایمی مانند درد دارید، با پزشک مشورت کنید تا مطمین شوید یوگا به شما آسیبی نمی رساند. می توانید یوگا را از طریق کتاب ها و فیلم ها یاد بگیرید، اما افراد مبتدی معمولا یادگیری با یک مربی ترجیح می دهند. سوالاتی که باید برای پیدا کردن کلاس و مربی مناسب خود بپرسید، عبارتند از: مدارک تحصیلی مربی چیست؟ او کجا آموزش دیده است و چه مدت تدریس کرده است؟ آیا مربی تجربه کار با دانشجویان با نیازها خود داشته باشید؟ صرف نظر از نوع یوگا که تمرین می کنید، لازم نیست همه تمرینات را انجام دهید. برای یادگیری نکات مثبت و تکنیک های یوگا بهتر است در کلاس های آن شرکت کنید. استفاده از دی وی دی نمی تواند مشکلات را شناسایی و برطرف کنید و ممکن است به مرور زمان منجر به آسیب شود. کاربرد DVD همزمان با استفاده از شرکت در کلاس ها، می تواند برای ادامه تمرین مفید باشد. به طور معمول کلاس های یوگا بین تا دقیقه طول می کشد. هنگامی که یوگا زیر نظر یک مربی باتجربه انجام شود، می تواند برای افراد بی خطر باشد. زنان باردار و مبتلایان به بیماری مداوم مانند فشار خون بالا، باید قبل از انجام یوگا با پزشک معالج خود صحبت کند. آموزش دهندگان یوگا به مردان را یوگس، و آموزش دهنده گان یوگا زن را یوگینی می نامند. آموزش دهنده گان یوگا برای نشان دادن مفهوم و هدف یوگا، آن را اغلب به یک درخت با ریشه، تنه، شاخه ها، شکوفه ها و میوه ها تشبیه می کند. هر "شاخه" یوگا ویژگی های خاص خودش را دارد که عبارتند از: این شاخه با مسیر آیینی و آداب خاصی همراه است. یوگا کارما بر روی آینده ای عاری از افکار منفی و خودخواهی تمرکز دارد. این شاخه یوگا در مورد خرد، هدف و رشد عقل از طریق مطالعه تکیه دارد. این یوگا، راهی مثبت برای بروز و بیان احساسات و افزایش تحمل و فداکاری را آموزش می دهد. یوگا راجا شامل مراقبه و پیروی دقیق از یک سری مراحل منظم معروف به مراحل هشت گانه می باشد. این شاخه جسم و روان را شامل می شود و برای شرایط و بیماری های جسمی و روانی طراحی شده است. شناخت انواع شاخه های یوگا به فرد کمک می کند تا تصمیم بگیرد از کدام شاخه ها استفاده کند. سبک های زیادی از یوگا وجود دارد و هیچ سبکی نسبت به دیگری برتری خاصی ندارد. نکته اصلی این است فرد کلاسی مناسب با سطح اندام خودش انتخاب کند. یوگا مدرن دارای طیف وسیعی از سبک ها است که متناسب با همه افراد می باشد. یوگا مدرن با تمرکز بر ورزش، قدرت، انعطاف پذیری و تنفس انجام می شود و می تواند به تقویت فعالیت های جسمی و روانی فرد کمک کند. برخی از سبک ها از سایر نقاط قوت بیشتری برخوردار هستند، در حالی که برخی ممکن است روی موضوع خاصی کار کنند. بسیاری از معلمان یوگا با آموزش بیش از یک سبک موافق هستند. توصیه می شود از یک معلم واجد شرایط، یوگا یاد بگیرید و یک کلاس متناسب با سطح خود انتخاب کنید. هیچ سبکی لزوما بهتر و معتبرتر از سایر موارد نیست. نکته اصلی انتخاب کلاس مناسب برای سطح نیاز های شما است. انواع و سبک های یوگا ممکن است شامل موارد زیر باشد: Jivamukti vinyasa نام دارد. یوگا Jivamukti می تواند از نظر جسمی شدید باشد. از روش های قدیمی یوگا استفاده می کند. با این حال، در دهه محبوبیت پیدا کرد. اشتمانگا شش دنباله ثابت از حالت های ایستایی را اعمال می کند که با سرعت جسمی سریع و تنفس همراه است. در کلاس های سنتی، شما مجاز به نوشیدن آب نیستید و تنها می توانید بعد از رسیدن به آخرین قسمت، به مرحله بعدی بروید همچنین به عنوان یوگا "گرم" شناخته می شود. بیکرام در اتاق هایی با گرمای مصنوعی درجه فارنهایت ( . درجه سانتیگراد) انجام می شود تا به عرق کردن فرد کمک کند. یوگا بیکرام شامل حالت و دو تمرین تنفسی است و دقیقه طول می کشد. اصطلاح عمومی برای انواع مختلف یوگا می باشد که وضعیت های بدنی متناسب با یوگا را آموزش می دهد. کلاس های "هاتا" معمولا به عنوان مقدمه ای برای وضعیت های اصلی یوگا محسوب می شوند. در این نوع از یوگا و تکنیک های تنفسی برای تراز کردن و آرامش بدن، ذهن و روح در آماده سازی مراقبه استفاده می شود. با استفاده از طیف وسیعی از لوازم جانبی مانند بلوک، پتو، بند، صندلی، و تقویت کننده انجام می شود. کلاس ها معمولا با تمرینات تنفسی و کشش های ملایم شروع می شوند و به دنبال آن یک سری از نکات فردی و آرامش نهایی به فرد آموزش داده می شود. به معنی "کلاف مار مانند" است. شامل حرکات مکرر ("کریا") ، تنفس پویا، شعار دادن و مدیتیشن است که هدف آن آزاد کردن انرژی دخیره شده می باشد. کلاس معمولا با شعار شروع می شود و با آواز خواندن پایان می یابد. در اواخر دهه ، پزشکان این نوع یوگا فعال و ورزشی را بر اساس سیستم سنتی آشتانگا توسعه دادند. سیستمی مبتنی بر یک فلسفه پنج امتیازی می باشد. این فلسفه ت کید می کند که تنفس، آرامش، رژیم غذایی، ورزش و تفکر مثبت با همکاری هم می توانند یک سبک زندگی سالم برای فرد ایجاد کنند. بدون در نظر گرفتن توانایی جسمی می تواند برای هر فردی مناسب باشد. معلمان Viniyoga نیاز به آموزش های خاصی دارند و که آن ها باید متخصص و یوگا درمانی باشند. Viniyoga بر روی تنفس و مراقبه برای افرادی که تحرک کمی دارند مفید است. یک تمرین بین یوگا آرام و مراقبه است که به آن یوگای تایوییست نیز گفته می شود. نمایش ها به مدت - دقیقه عمدتا در حالت دراز کشیده یا نشسته انجام می شوند. کشش های طولانی تر با هدف آزاد کردن تنش و بازگرداندن دامنه حرکت به عضلات و بافت همبند صورت می گیرند. برای افرادی که دچار تنگی عضلات، استرس یا درد مزمن دارند مفید است. یوگا یین اجازه می دهد تا تنش در اتصالات اصلی بدن آزاد شود، از جمله: زانو مچ پا باسن گردن شانه ها برای زنان باردار، کاربرد دارد. یوگا قبل از تولد می تواند از سلامت زن در دوران حاملگی حمایت کند و باعث شود بدن زن بعد از زایمان به فرم طبیعی خودش برگردد. یک روش آرامش بخش یوگا است. در یوگا ترمیمی به فرد در چهار یا پنج حالت ساده آموزش داده می شود. این آموزش ممکن است به پتو و بالش نیاز داشته باشد. بسیار ملایم به مدت دقیقه یا بیشتر برگزار می شوند. مشابه یین یوگا، یوگا ترمیمی یک روش برای افرادی که درد مزمن و یا استرس دارند مفید است. بسته به هدف از انجام دادن یوگا و سطح آمادگی جسمانی فرد، انواع مختلف یوگا وجود دارد. کسانی که ورزش یوگا را تازه شروع کرده اند باید از ایجاد موقعیت های شدید و تکنیک های دشوار خودداری کنند. یوگا در حال حاضر در مراکز تفریحی، کلوپ های بهداشتی، مدارس، بیمارستان ها و جراحی ها امری عادی است. تحقیقات نشان می دهند که یوگا روشی مطمین و موثر برای افزایش فعالیت های بدنی، به ویژه قدرت، انعطاف پذیری و تعادل است. یوگا با تقویت قسمت تحتانی بدن به ویژه مچ پا و زانو، تعادل را بهبود می بخشد و در نتیجه احتمال افتادن شما را کاهش می دهد. یوگا نوعی ورزش است که می توانید در هر گروه سنی از آن لذت ببرید و کلاس های یوگا برای هر گروه سنی وجود دارد. افراد اغلب یوگا را در دهه آغاز می کنند، و بسیاری از آن ها می گویند ای کاش یوگا را زودتر شروع کرده بودند. برای انجام یوگا، لازم نیست انعطاف پذیر باشید. برعکس، یوگا انعطاف پذیری شما را بهبود می بخشد و ممکن است انجام فعالیت های روزانه را برای شما آسان تر کند. اما یوگا مانند هر رشته ورزشی دیگری کاملا بی خطر باشد. یوگا باعث بروز عوارض و جراحات نمی شود. برخی از صدمات ناشی از فشار مکرر یا فشار بیش از حد است. منابع:

نخستین نظریه رشد شخصیت توسط آلفرد آدلر، که بنیانگذار روانشناسی فردی بوده است، توسعه یافت. بنابر گفته آدلر، صفات و رفتارهای شخصیتی هر فردی از همان دوران کودکی شکل می گیرد. بر همین اساس ترتیب تولد می تواند بر شخصیت افراد ت ثیر بگذارد. شاید ترتیب تولد به اندازه جنسیت، وضعیت اقتصادی و مدارک تحصیلی بر روی شخصیت افراد ت ثیر نداشته باشد اما مطمینا بی تاثیر هم نخواهد بود. از طرفی هم برخی از روان شناسان معتقدند که راز اختلاف شخصیت بین خواهر و برادرها در ترتیب تولد و رفتار والدین با آن ها نهفته است. ترتیب تولد، موقعیت یک کودک در مقایسه با سایر خواهر و برادر او می باشد. ترتیب تولد شکاف بین کودکان رفتار ها و نگرش های والدین ترتیب تولد و تکنیک های فرزند پروری کاملا به هم ربط دارند. به عنوان مثال، رفتار والدین در تربیت فرزند اول چون تجربه کافی در زمینه فرزند پروری ندارند بیشتر بر اساس ترکیبی از روش های آزمایشی و آزمون و خطا های زیادی می باشد که این موضوع می تواند والدین را به سرپرستی سختگیری تبدیل کند. اما همین والدین، ممکن است با کسب تجربیات با فرزندان دوم و سوم خود آرام تر برخورد کنند و درگیری آن ها با فرزندان دوم و سوم کمتر شود. ترتیب تولد از چند جهت بر شخصیت کودکان و رفتار آن ها تاثیر می گذارد. هر فرزند بسته به اول یا میانی و یا آخری بودن خود ویژگی های شخصیتی خاص خودش را دارد. یک فرزند اول به طور طبیعی با ترکیبی از غریزه و آزمایش و خطای والدین برای کسب تجربه فرزند پروری بزرگ می شود. این امر اغلب باعث می شود والدین برای راه های فرزند پروری از کتاب ها استفاده کنند و بسیار مراقب فرزند خود و رفتاری های خودشان باشند، با قواعد دقیق عمل کنند. که همواره در تلاش است تا والدین خود را راضی کند. آن ها همچنین کوشا هستند و می خواهند در هر کاری موفق باشند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید فرزندان اول به طور طبیعی در بین فرزندان دیگر رهبر خانواده محسوب می شوند که هدفمند و مسیول هستند. این فرزند ها معمولا در خانه مورد توجه والدین قرار گرفته اند. فرزندان اول از خواهر و بردارهای بعد خودشان محافظت می کنند و این مسیله باعث افزایش احساس مسیولیت در آن ها می شود. کمال گرایی یک ویژگی کلی، فرزندان اول است که منجر به روشنفکری و یا کنجکاوی در محیط اطراف آن ها می شود. به عنوان رهبر، فرزندان اول اغلب خصوصیاتی دارند که عبارتند از: محتاط با وجدان قابل اعتماد کنترل کننده ساختار یافته نوزادان اول اکثرا شخصیت های نوع A هستند. آن ها اغلب ترس شدیدی از عدم موفقیت دارند و معمولا انعطاف پذیر هستند و تغییر را دوست ندارند. از آنجایی که والدین غالبا از فرزندان اول خود می خواهند که در کار خانه به آن ها کمک کنند و یا مراقب بچه های کوچکتر باشند، آن ها مسیولیت پذیر هستند و هنگام کار می توانند رییس باشند. اما این کار در کودکان حساس می تواند منجر به استرس بیش از حد شود. بر همین اساس تحقیقات نشان می دهد که علایم اضطراب و افسردگی در بین این افراد رایج است. اگر والدین، فرزندان اول خود را به نفع خواهر و برادرهای کوچکتر نادیده بگیرند، آن ها ممکن است احساس حسادت و ناامنی کنند، به خصوص اگر فاصله سنی بین بچه ها خیلی کم باشد. تاثیر ترتیب تولد و رشد شخصیت در پیچیده است، چون امکان دارد در هر خانواده ای چندین کودک میانی با ویژگی های شخصیتی خاص وجود داشته باشند. به طور کلی، فرزندان میانی دارای خصوصیات شخصیتی زیر هستند: دایره اجتماعی بزرگی دارند. اهل معاشرت، مساوات و صلح جو هستند. در کارهای تیمی بسیار فعالیت خوبی دارند و کاملا از همسالان خود حمایت می کنند. فرزند میانی غالبا دوستان زیادی دارند و بیشتر از آن ها به والدین خود وابسته هستند تا بتوانند توجه آن ها را به خود جلب کنند. از آنجا که آن ها مزایای خواهر و برادرهای بزرگتر و یا برتری خواهر و برادر کوچکترشان را ندارد، آن ها تکنیک های دیپلماسی را در خود رشد می دهند. اگر زن و شوهر تصمیم بگیرند فرزند دوم داشته باشند، به دلیل تجربه قبلی خود، فرزند دوم خود را با استرس و فشار کمتری پرورش می دهند. آن ها همچنین ممکن است کمتر مراقب کودک دوم خود باشند چون فرزندان دیگری در زندگی آن ها وجود دارد و این باعث می شود کودک میانی احساس کند کمتر مورد توجه پدرو مادر قرار گرفته است و بر همین اساس فرزندان میانه را وادار می کند تا در بین همسالانش جایگاه خود را پیدا کنند. آن ها تمایل دارند که پیوندهای محکم تری با دوستان خود برقرار کنند و نسبت به خانواده خود و برادران و خواهران خود کمتر دلسرد می شوند. مت سفانه، آن ها غالبا آگاه هستند که به اندازه خواهر و برادر بزرگتر یا کوچکتر، توجه والدین را به خود جلب نمی کنند و احساس می کنند نیازها و خواسته های آن ها نادیده گرفته می شود. بچه های میانه در یک خانواده در وضعیت دشواری به سر می برند، زیرا فکر می کنند ارزشی ندارند. معمولا ، فرزندان کوچک تر، هم از طرف والدین و هم خواهر و برادر، بیشتر تحت مراقبت قرار می گیرند، از طرفی هم والدین در این زمان تجربیات لازم را برای تربیت کودک خود به طور کامل یاد گرفته اند. بر همین اساس کودکان کوچکتر غالبا شوخ طبع تر، جسور تر، بسیار خلاق و مبتکر هستند. آن ها اغلب نسبت به فرزند های دیگر خانواده در ورزش، موسیقی و هنر موفق تر هستند. جنبه منفی که در اینجا باید مورد توجه قرار گیرد این است که فرزندان کوچکتر نسبت به اعضا بزرگتر خانواده خود بی مسیولیت تر و به شدت وابسته هستند. کودک آخر خانواده تمایل دارد که دارای صفات شخصیتی زیر باشد: قلدر برونگرا خود محور سرگرم کننده کودکان آخر معمولا قوی یا باهوش نیستند، اما آن ها راه های جلب توجه والدین و اطرافیان را یاد گرفته اند. جای تعجب نیست که بسیاری از بازیگران و طنزپردازان مشهور فرزند آخر خانواده هستند. این کودکان همچنین با ماجراجویی خود، مورد توجه کانون خانواده قرار می گیرند. این کودکان احساس می کند "کاری که من انجام می دهم مهم نیست. " فرزندان آخر با روحیه آزاد در معرض تجربیات غیر متعارف و خطرات جسمی قرار دارند. تک فرزندان به دلیل عشق و محبت از والدینشان با اعتماد به نفس زیادی بزرگ می شوند. علاوه بر این، آن ها ترجیح می دهند بیشتر اوقات تنها و مستقل باشند، زیرا آن ها فقط با والدین خود در ارتباط بوده اند. از آنجایی که والدین زیاد به آن ها توجه کرده اند، توقع دارند که بقیه هم به آن ها توجه زیادی داشته باشند. تک فرزندان تمایل به وابستگی و خودخواهی دارند و کمتر دوست دارند که در گروه همسالان خود شرکت کنند. تک فرزند بودن یک موقعیت منحصر به فرد است که برای همیشه کانون توجه والدین خود خواهد بود. با وجدانند. کمال گرا هستند. نسبت به سن خودشان بالغ تر هستند. در موارد زیر ممکن است چند استثناء برای ساختار ترتیب تولد وجود داشته باشد. خانواده های مختلط شامل خانواده هایی ناشی از طلاق و ازدواج مجدد هستند. در این حالت چون پدر و مادرهای خانواده مجبور هستند به فرزندان دو خانواده جدا از هم توجه کافی داشته باشند ممکن است کودکان احساس کنند تعادل و اعتدال بین آن ها وجود ندارد. بچه های کوچکتر ممکن است توسط یک فرزند بزرگتر از موقعیت خود خارج شوند. تاثیر ترکیب خانواده ها بر روی فرزندان بزرگتر پیچیده تر می شود، زیرا سازگاری این افراد با شرایط جدید دشوارتر خواهد شد. خانواده های درون خانواده شامل مواردی مانند دوقلوها یا چند قلوها هستند که در آن هیچ یک از کودکان ترتیب تولد خاصی ندارند. دوقلوها، چه اول، چه در وسط و چه به عنوان فرزند آخر، همیشه مشابه به همدیگر رفتار می کنند. به همین دلیل دوقلوها معمولا یک نفر در نظر گرفته می شوند. کودکانی که حداقل پنج تا شش سال از هم اختلاف سنی دارند از فرزندان بزرگتر خود الگو برداری می کنند. به عنوان مثال، فرزند میانی که سال با بقیه خواهر و برادر خودش فاصله سنی دارد بیشتر شخصیت فرزند اول را الگوبرداری و تقلید می کند. ترتیب تولد همچنان تا نوجوانی بر شخصیت کودکان تاثیر می گذارد. به عنوان مثال: کودکان بزرگتر تلاش می کنند تا رضایت والدین و دیگر اطرافیان خود را به دست آورند. بر همین اساس شخصیت آن ها همچنان رقابتی و بلندپروازانه باقی می ماند. بیشتر کودکان اول به سمت های شغلی به عنوان رهبر مانند رییس شرکت ها و پزشکی علاقه دارند. کودک میانی متقاعد کننده هستند و بیشتر روی خوشحال کردن دیگران تمرکز می کنند. فرزندان آخر با اعتماد به نفس تر هستند و جذابیت کودکانه خود را حفظ کرده اند و کاملا خوشایند هستند. اما این طبیعت کودکانه اغلب ممکن است به نابالغ بودن آن ها تعبیر شود و بر همین اساس ممکن است دیگران زیاد آن ها را جدی نگیرند. خودمحور بودن آن ها زمانی مشخص می شود که مجبور شوند در یک گروه با دیگران ارتباط برقرار کنند. عوامل اصلی که در رشد شخصیت کودک ت ثیر می گذارد والدین، خواهران و برادران و دوستان هستند. در این زمینه تحقیقات زیادی صورت گرفته است برخی از کارشناسان ادعا می کنند که خواهر و برادرها ت ثیر بیشتری بر روی شخصیت کودکان دارند. در حالی که برخی دیگر اصرار دارند که همسالان بیشترین تاثیر را بر روی افراد می گذارند. با این وجود، تمام مطالعات نشان داده اند که نقش والدین در رشد شخصیت فرزندشان کاملا اساسی است. ترتیب تولد، شخصیت را تثبیت نمی کند. هیچ یک از خصوصیات شخصیتی افراد با ترتیب تولد به طور کامل مشخص نمی شود. برخی از راهکارها می توانند ویژگی های شخصیتی افراد را بهبود ببخشند، از جمله: وقتی والدین در مورد موقعیت و نقش کودکان در خانواده، اطلاعات زیادی داشته باشند، بهتر می توانند آن ها را درک و حتی حمایت کنند. والدین می توانند با شناخت کافی از فرزندان حالات و ویژگی های مختلف آن ها و علت های آشفتگی های روحی شان را شناسایی کنند. در برخی شرایط والدین به این نتیجه می رسند که به جای مقصر دانستن فرزندان بهتر است رفتار خودشان را نسبت به آن ها تغییر دهند. والدین می توانند با فرزند بزرگتر خود صحبت کنند او را متقاعد سازند که آن ها او را دوست دارند. به کودک میانی خود بیشتر محبت کنند و از ابتلا کودک به سندروم کودک میانی جلوگیری کنند. مسیولیت ها و کارهای بیشتری را به کودکان آخر و یا تک فرزند ها واگذار کنند و در پایان کار از آن ها تشکر کنند. این راهکارها باعث کاهش وابستگی فرزندان به والدین و سایر اطرافیان خواهد شد. تاثیر ترتیب تولد بر ضریب هوشی کودکان یکی از موضوعات داغ و بحث برانگیز در سال های اخیر شده است. در حالی که برخی از مطالعات نشان می دهد که ترتیب تولد و هوش با یکدیگر ارتباط دارند، برخی دیگر ادعا می کنند که هوش بیشتر با ژنتیک، عوامل اقتصادی و نگرش والدین ارتباط دارد. یک مطالعه بزرگ انجام شده توسط یک دانشگاه آلمانی نشان داده که بهترین ضریب هوشی در بین فرزندان در بچه های اول و تک فرزند ها دیده می شود، اما هیچ تفاوت آماری در ضریب هوشی خواهران و برادران کوچکتر وجود ندارد. علاوه بر این، هیچ ارتباطی بین ترتیب تولد و خلاقیت، بلوغ عاطفی و استعداد دیده نشده است. چندین عامل دیگر می توانند بر روی شخصیت کودکان تاثیر بگذارند، از جمله: قلدری در خانواده های چند فرزندی بسیار متداول است. بچه های بزرگتر می توانند به بچه های کوچک تر زور بگویند زیرا معمولا اندازه آن ها بزرگتر هستند. گاهی اوقات خواهر و برادر کوچکتر که قوی تر یا مسلط تر هستند بیشتر زور گویی می کند و این باعث می شود فرزند بزرگتر احساس قدرت نکند. جنسیت فرزندان در خانواده یکی از مهمترین عوامل موثر بر شخصیت کودکان است. به عنوان مثال، داشتن فرزند اول پسر و فرزند دوم دختر به این معنی است که کودک مجبور نیست برای ت یید یا توجه والدین زیاد تلاش کند، چون این موضوع در بین کودکان با جنسیت های مخلتف کاملا متفاوت است و هر کودکی دوست دارد از کودک بزرگ تر الگو برداری کند. علاوه بر این، والدینی که یک جنسیت را بر دیگری ترجیح می دهند نیز می توانند تاثیر ترتیب تولد بر روی شخصیت کودکان را مختل کنند. اختلاف سنی می تواند نقش مهمی در رشد شخصیت فرزند شما داشته باشد. خواهران و برادران با فواصل نزدیکتر تمایل به رقابت بیشتری با یکدیگر دارند، به خصوص اگر آن ها هم جنس باشند. به نظر می رسد فاصله ایده آل بین کودکان برای جلوگیری از این مسیله پنج سال است که به هر دو خواهر و برادر فرصت کافی می دهد تا فضایی را بین خودشان ایجاد کنند. این در مورد دوقلوها صدق نمی کند، زیرا تقریبا هیچ رقابتی بین آن ها وجود ندارد. عوامل ژنتیکی در رشد شخصیت تاثیر زیادی دارند، بنابراین حداقل نیمی از خلق و خوی فرزندان از قبل تعیین شده است. به عنوان مثال، ممکن است فرزند اول از خواهر و برادرهای کوچکتر خود محافظت نکند، یا ممکن است کودک میانی پرخاشگر و بد اخلاق باشد. این جایی است که والدین باید به فرزندان راه درست و صحیح، برقراری ارتباط با افراد دیگر را نشان دهند تا در بزرگسالی از نظر عاطفی به یک فرد خوشحال و موفق تبدیل شوند. همه بچه ها خاص هستند، اما اگر کودکی در یک زمینه خاص ورزش، موسیقی یا تحصیل استعداد داشته باشد والدین بیشتر به آن ها توجه می کنند. این بچه ها تمام عشق و توجه والدین را به خودشان جلب می کنند. این موضوع باعث ناراحتی خواهر و برادرهای دیگر او و حسادت در کودکان می شود. به همین ترتیب، خانواده های دارای فرزند معلول ممکن است تاثیر ترتیب تولد بر روی شخصیت کودکان را مختل کنند زیرا بعضی اوقات کودکان معلول نیاز به مراقبت های بیشتری دارند و بالتبع والدین به آن ها بیشتر توجه می کنند. به طور کلی عواملی مانند وضعیت اجتماعی، وضعیت مالی، نقش والدین، نژاد و بسیاری عوامل دیگری نسبت به ترتیب تولد ت ثیر بیشتری بر روی شخصیت کودکان دارند. اما مهم است که بخاطر داشته باشید که در شکل گیری شخصیت فردی فرزندانتان، مراقبت، عشق و احترام کافی در خانواده اهمیت بیشتری دارد.

اگر به عنوان بزرگسال یبوست را تجربه کرده باشید می دانید تحمل آن چقدر سخت است. حال تصور کنید کودک شما دچار یبوست شود. آن ها درک نمی کنند که چه اتفاقی میفتد و بسته به سن آن ها، همیشه نمی توانند علایم خود را بیان کنند. اما خوشبختانه، در بسیاری موارد، یبوست در کودکان کوتاه مدت است و با درمان برطرف می شود. علایم یبوست در نوزادان و کودکان بسیار متفاوت تر از علایم در بزرگسالان است اما نوزادان و برخی کودکان نمی توانند با احساس خود ارتباط برقرار کنند، بنابراین برای تشخیص یبوست والدین باید به تعداد دفع مدفوع کودکان توجه کنند. یبوست در کودکان یک مشکل شایع است که در این شرایط تعداد دفع مدفوع کاهش می یابد و یا کودک مدفوع سخت و خشک دارد. ترغیب فرزند به ایجاد تغییرات ساده در رژیم غذایی از جمله خوردن میوه ها و سبزیجات غنی از فیبر و نوشیدن آب بیشتر می تواند در کاهش یبوست موثر باشد. در موارد شدیدتر پزشک می تواند یبوست کودک را با ملین درمان کند. شناخت علل شایع یبوست در کودکان می تواند به جلوگیری از درگیری های بعدی او کمک کند. علل احتمالی این وضعیت، عبارتند از: سابقه یبوست یا رژیم غذایی کم فیبر و نوشیدن مایعات به میزان کافی تغییر در روال یا الگوی زندگی (مانند مسافرت، رفتن به مدرسه یا استرس) امتناع از رفتن به دستشویی، شاید به دلیل اینکه کودکان مایل به استفاده از توالت عمومی نیستند. به این نکته توجه داشته باشید که یبوست گاهی اوقات علامت یک بیماری اساسی است، مانند: فیبروز سیستیک بیماری هیرشپرونگ سندرم روده تحریک پذیر یبوست در کودکانی با شرایط زیر بیشتر دیده می شود: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید بی تحرک ابتلا به اختلال عصبی ابتلا به وضعیت پزشکی که روی مقعد یا روده اثر بگذارد. مصرف کنندگان داروهای خاصی از جمله برخی برخی از شیرخواران که با شیر خشک و شیر مادر تغذیه می کنند به محض تغذیه با غذاهای جامد، دچار یبوست می شوند. علایم یبوست در کودک یا نوزاد شامل موارد زیر است: دل درد درد هنگام دفع دفع مدفوع مکرر دفع مدفوع مانند گلوله مدفوع خشک و سخت مشکل در عبور از مدفوع گریه کردن هنگام دفع مدفوع کمتر از سه بار دفع مدفوع در هفته تعداد دفعات مدفوع ممکن است در کودک مختلف، متفاوت باشد. اگر کودک به طور طبیعی روزانه یک بار دفع داشته و چند روز از آخرین مدفوع او گذشته، این می تواند نشانه یبوست باشد. نفخ التهاب شکم مدفوع غیر طبیعی و بزرگ احساس سفتی در هنگام لمس معده اثر خون بر روی کاغذ توالت به دلیل وجود لکه های کوچک اطراف مقعد ناشی از زور کردن هنگام دفع بچه های بزرگتر ممکن است از درد معده شکایت کرده و از رفتن به دستشویی خودداری کند. حتی اگر یبوست برای نوزادان و کودکان ناراحت کننده باشد به ندرت نشان دهنده بیماری زمینه ای خواهد بود. اگر یبوست بیش از هفته به طول انجامید یا اگر کودک علایم زیر را تجربه کرد، سریعا به پزشک مراجعه کنید: کاهش وزن التهاب شکم امتناع از خوردن درد هنگام دفع مدفوع معمولا آزمایشات پزشکی برای تشخیص این وضعیت لازم نیست. در موارد یبوست شدید یا طولانی مدت، پزشک متخصص اطفال ممکن است آزمایشاتی را برای بررسی مشکلات شکم یا روده بیمار انجام دهد. پزشک می تواند برای تشخیص بهتر روش های زیر را تجویز کند. معاینه جسمی احتمالا شامل قرار دادن انگشت در مقعد برای بررسی ناهنجاری ها یا وجود مدفوع سفت است. ممکن است از مدفوع موجود در روده برای آزمایش نمونه گیری شود. آزمایش گسترده تر معمولا فقط در موارد یبوست شدید انجام می شود. در صورت لزوم، این آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشند: آزمایش استاندارد اشعه ایکس در تشخیص انسداد احتمالی شکم موثر است. در این آزمایش، برای تشخیص طبیعی و غیرطبیعی بودن سلول های عصبی، از بافت داخلی رکتال نمونه برداری می شود. در این آزمایش، یک لوله نازک به نام سوند در رکتوم قرار می گیرد تا میزان هماهنگی ماهیچه هایی که کودک برای عبور مدفوع از آن استفاده می کند، اندازه گیری شود. در این آزمایش، بافت پوششی روده با یک رنگ کنتراست (باریم) پوشانده می شود تا روده، روده بزرگ و بعضا قسمتی از روده کوچک بر روی اشعه X به وضوح دیده شود. در این آزمایش، کودک کپسول حاوی نشانگرهایی را که در پرتوهای ایکس مشخص می شوند را قورت می دهد. پزشک نحوه حرکت نشانگرها از طریق دستگاه گوارش را تجزیه و تحلیل خواهد کرد. اگرچه یبوست در کودکان می تواند ناراحت کننده باشد، اما معمولا جدی نیست. در یبوست مزمن عوارض ممکن است شامل موارد زیر باشد: خودداری از دفع مدفوع پارگی دردناک در پوست اطراف مقعد (شکاف مقعد) پرولاپس رکتال، هنگامی است که روده از مقعد خارج می شود. جلوگیری از دفع مدفوع به دلیل درد، که باعث می شود مدفوع در روده بزرگ و روده جمع شود و نشت کند ( encopresis ) بسته به شرایط کودک، پزشک می تواند روندهای درمانی زیر را توصیه کند: اگر کودک شما در رژیم غذایی خود فیبر زیادی دریافت نکرده باشد، اضافه کردن یک مکمل فیبر بدون نسخه، مانند Metamucil یا Citrucel ، می تواند در رفع و تسکین علایم موثر باشد. با این وجود، کودک باید روزانه حداقل حدود لیتر آب بنوشاند تا این دارو ها به درستی بتوانند عمل کنند. برای اطلاع از دوز مناسب سن و وزن فرزندتان، با پزشک مشورت کنید. از شیاف های گلیسیرین می توان برای نرم شدن مدفوع در کودکانی که نمی توانند قرص را ببلعند، استفاده کرد. با پزشک فرزند خود در مورد راه صحیح استفاده از این محصولات مشورت کنید. برای نوزادان بالای ماه ممکن است در صورت عدم کارکرد سایر تکنیک ها مفید باشند. ملین های ساخته شده از عصاره مالت جو ( Maltsupex ) یا پودر psyllium ) Metamucil ) می توانند مدفوع کودک را نرم کنند اما برای نوزادان توصیه نمی شود. قبل از دادن هرگونه ملین به نوزاد زیر سال با پزشک خود مشورت کنید. بعضی اوقات ممکن است کودک آنقدر دچار یبوست شود که برای مدت کوتاهی نیاز به بستری در بیمارستان و داروهای قوی تری نیاز داشته باشد. چندین داروی خانگی می تواند به نرم شدن مدفوع و رفع یبوست در کودکان کمک کند، از جمله: یبوست در مواقع مدفوع خشک و سخت بیشتر می شود. نوشیدن آب زیاد می تواند مدفوع را نرم و عبور آن ها را راحت تر کند. اما به خاطر داشته باشید که آب جایگزین تغذیه معمولی نمی شود. برای اینکه بفهمید فرزند شما در هر روز به چه مقدار فیبر نیاز دارد، سن آن ها را به اضافه کنید. بنابراین، اگر فرزند شما ساله باشد، به گرم فیبر در روز نیاز دارد. غذاهای پر فیبر بیشتری را در رژیم غذایی کودک بگنجانید، از جمله: موز آلو ها سیب گلابی نخود فرنگی علاوه بر آن، مقدار مصرف غلات برنج را کاهش دهید. غلات برنج می تواند باعث یبوست شود زیرا حاوی فیبر کمتری است. برای رفع یبوست، مقدار غلات برنجی که به کودک خود می دهید، کم کنید. گزینه دیگر قرار دادن شیاف گلیسیرین در مقعد کودک است. شیاف برای نوزادان بی خطر می باشد. اگر کودک پس از گذشت مدفوع سخت، علایم پارگی مقعد (خون قرمز روشن در مدفوع) را تجربه کرده، ممکن است یک شیاف گلیسیرین برای تسکین حرکت دفع در خارج از بدن مفید باشد. این شیاف ها را می توان از داروخانه خریداری و در خانه از آن ها استفاده کرد. اگر فرزند شما بیش از سال دارد، دستورالعمل های مصرف آن را رعایت کنید و یا برای مصرف کودکان زیر قبل از استفاده با پزشک خود مشورت کنید. هیدراتاسیون مناسب برای دفع مدفوع ضروری است. آب و شیر برای هیدراته کردن کودک بسیار عالی هستند. مصرف آب میوه برای رفع یبوست نیز موثر می باشد زیرا برخی از آن ها حاوی شیرین کننده سوربیتول هستند که می تواند به عنوان ملین عمل کند. آ ب میوه می تواند شامل آب سیب، آب آلو یا آب گلابی علاوه بر غذاهای معمولی باشد. به فرزند خود آب هلو بدهید. اگر فرزند شما طعم آن را دوست ندارد، می توانید با هر نوع آب میوه (مانند آب سیب) مخلوط کنید. برای کودکانی که بیش از ماه دارند، آب گلابی ممکن است به سرعت بخشیدن به انقباضات روده بزرگ کودک کمک کند، تا سریعتر دفع مدفوع انجام بگیرد. اگر آب میوه خیلی شیرین برای کودک ضرر دارد، سعی کنید آن را در یک فنجان آب رقیق کنید. نوزادان زیر ماه فقط به فرمول و شیر مادر احتیاج دارند و نباید به آن ها مایعات دیگری داده شود. پس بهتر است از دادن غذای جامد یا غلات برنج به کودک زیر ماه خودداری کنید. اگر درمان های خانگی، یبوست را در کودک برطرف نکرد بهتر است به پزشک متخصص اطفال مراجعه کنید. تقریبا در همه موارد، یبوست به تنهایی یا با یک و یا دو مورد درمان طبیعی برطرف خواهد شد. علاوه بر تغییر رژیم و روال غذایی، ماساژ درمانی می تواند به رفع یبوست در کودکان کمک کند. شکم کودک خود را به آرامی ماساژ دهید. در این شرایط ماهیچه های کنترل کننده روده و مثانه شل شده و به تقویت فعالیت روده کمک می کند. ماساژ را چندین بار در طول روز انجام دهید، تا کودک دفع مدفوع داشته باشد. برای کمک به جلوگیری از یبوست در نوزادان و کودکان بهتر است راهکار های زیر را در نظر بگیرید: حداقل تا ماهگی به کودک غذای جامد ندهید. به فرزند خود بیاموزید که فشار دفع مدفوع را نادیده نگیرد. میزان مصرف آب فرزندتان را تا حداقل لیتر در روز افزایش دهید. فعالیت های بدنی مانند دوچرخه سواری، توپ بازی یا پیاده روی را در کودک خود تشویق کنید. به کودک خود کمک کنید بعد از غذا خوردن الگوی استفاده از دستشویی را امتحان کند. به آن ها اجازه دهید بعد از غذا حدود دقیقه در توالت بنشینند تا دفع مدفوع به بخشی منظم از روال آن ها تبدیل شود. اگر یبوست فرزند شما بیش از دو هفته طول بکشد، بهتر است به متخصص اختلالات گوارشی (گوارش) مراجعه کنید. برای آمادگی بیشتر هنگام مراجعه موارد زیر را یادداشت کنید: به پزشک فرزندتان بگویید که چه اقداماتی را برای یبوست او انجام داده اید. بهتر است تاریخ شروع یبوست فرزندتان و هرگونه اتفاق همزمان دیگر را یادداشت کنید. یادداشت هایی راجع به ظاهر مدفوع، و هرگونه تغییراتی که در الگوهای مدفوع (فرکانس، حجم و محتوا) مشاهده کرده اید، و اینکه کودک شما چه چیزی و چه مقدار غذا می خورد و می نوشد را یادداشت کنید. برای یبوست در کودکان، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک خود بپرسید، عبارتند از: این شرایط چه مدت ادامه می یابد؟ چه روند درمانی را پیشنهاد می کنید؟ محتمل ترین علت علایم فرزند من چیست؟ آیا این مشکل بدون دارو قابل درمان است؟ فرزند من به چه نوع تست هایی نیاز دارد؟ آیا باید تغییراتی در رژیم غذایی فرزندم ایجاد کنم؟ آیا جایگزینی عمومی برای دارویی که تجویز می کنید وجود دارد؟ پزشک احتمالا تعدادی سوال از شما خواهد پرسید، از جمله: علایم فرزند شما چقدر شدید است؟ آیا خون در دفع مدفوع فرزندتان می بینید؟ آیا کودک شما در دفع مدفوع خود زور می کند؟ آیا سابقه خانوادگی در مورد مشکلات گوارشی دارید؟ آیا کودک شما لباس زیر خود را کثیف یا خونی می کند؟ چه زمانی کودک شما علایم یبوست را تجربه کرده است؟ آیا علایم فرزند شما مداوم بوده و یا گاه به گاه رخ می دهد؟ فکر می کنید چه چیزی باعث بهتر و یا بدتر شدن علایم شما می شود؟ آیا فرزند شما مصرف داروهای جدیدی را شروع کرده یا دوز داروهای فعلی او را تغییر داده اید؟ یبوست در نوزادان و کودکان غالبا کوتاه مدت است و مربوط به یک وضعیت بهداشتی و اساسی نیست اما در شرایطی که یبوست بیش از دو هفته طول کشید و با داروهای خانگی برطرف نمی شود، به پزشک اطفال مراجعه کنید. در برخی شرایط به علت درد در هنگام دفع شاید کودک از دفع و دستشویی رفتن خودداری کند. در مواردی که کودک خود را در هنگام دفع در حال چنگ زدن به باسن خود، پیچ دادن بدن و یا تلاش برای مدفوع دید بهتر است به یبوست کودک خود شک کنید.

با اشکال و اندازه های مختلفی به دنیا می آیند، اما به طور معمول رشد کودکان نو پا در - سال ویژگی های مشترکی دارد. یکی از مهمترین ویژگی دوران کودکی رشد عاطفی کودکان است. کودکان احساسات زیادی را پشت سرمی گذارند و درعین حال احساسات دیگران را تقلید می کنند. کودکان در حدود دو سالگی ممکن است بتوانند از جملات - کلمه ای استفاده کند. او بسیاری از کلمات را یاد می گیرد و استفاده خواهد کرد. در سه سالگی، فرزند شما قادر خواهد بود از جملات - کلمه یا حتی بیشتر استفاده کند و ممکن است بتواند مکالمه کوتاهی با شما داشته باشد. در دوران کودکی کودک شما یاد می گیرد که چگونه در مورد اتفاقاتی که در طول روز رخ داده صحبت کند و حتی ممکن است بتواند بر اساس تجربیات خود یک داستان ساده ساخته شده را بازگو کند، اما احتمالا داستان های کودکانه او در این سن بسیار کوتاه خواهند بود. فرزند شما شروع به درک مفاهیمی مانند زمان و مکان می کند. او همچنین بر اساس کارهایی که انجام می دهد، اشیاء را بر اساس شکل ها و رنگ ها مرتب سازی کرده و قسمت های مختلف بدن خودش را شناسایی می کند. علاوه بر آن فرزند شما در دوران کودکی خود با امتحان کردن امور، مشکلات را حل می کند. نوع بازی که کودکان در دوران کودکی یاد می گیرند بسیار مهم است. کودک از بازی کردن با دیگران، لباس های مجلسی، نقاشی با انگشتان یا برس زدن موهای خود لذت می برد. گفتن داستان، آواز و کتاب خواندن نیز از موارد جالب برای فرزند شما در این سن است. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید کودکان دوست دارند کارهای بیشتری را برای خودشان انجام بدهد. به عنوان مثال، فرزند شما احتمالا می تواند دست های خودش را بشوید، خودش را در حمام شستشو دهد، خودش غذا بخورد و لباس بپوشد. او همچنان در حال است و نیاز به کمک دارد. شما می توانید با اجازه دادن به او برای انجام کارهای کوچک مثل جارو کشیدن و حتی کمک کردن در کارهای منزل، کودک خود را بالا ببرید. وقتی کودک خودتان را در این کارها تشویق کنید او احساس افتخار می کند. کودک نو پا شما حتی ممکن است برای شروع آموزش توالت رفتن آماده باشد. برخی از نشانه هایی که نشان می دهد کودک برای آموزش توالت آمادگی دارد، عبارتند از: اکثر کارها را بدون کمک شما انجام می دهد. دوست دارد که توالت رفتن دیگران را تماشا کند. کثیف شدن پوشک خود را به شما اطلاع می دهد. دستورالعمل های کوچک را می تواند اجرایی کند. برای آموزش توالت رفتن کودکان بهتر است منتظر بمانید تا او آمادگی لازم را به دست آورد و او را تحت فشار قرار ندهید. رفتن به توالت یکی از سخت ترین کارهایی است که کودک شما می تواند بیاموزد زیرا نیاز به مهارت های زیادی دارد. اگر آموزش توالت رفتن را خیلی زود شروع کنید، ممکن است او به درستی این کار را یاد نگیرد. در این سن کودک می تواند موارد زیر را انجام دهد: بیشتر اوقات شرایط را درک می کند. غالبا سوالاتی مانند "چرا؟ " می پرسد. کلمات مربوط به مکان (مانند در، روی و زیر) را می فهمد. سه یا چند کلمه را با هم ترکیب می کند تا جملات کوتاه بسازد. لباس های خود را با کمی کمک می پوشد. می تواند با هر دو پای خود به راحتی از پله ها بالا برود. به مدت یک ثانیه روی یک پای خود میایستد و تعادل دارد. یاد می گیرید خودش به توالت برود. جنسیت خودش را تشخیص می دهد. نوبت را هنگام بازی رعایت می کند. می تواند دوست خودش را صدا بزند. می تواند تا سه رقم را بشمارد. تمرینات ساده ای را انجام می دهد. می تواند داستانی را از یک کتاب بازگو کند. نام و نام خانوادگی و سن خودش را می داند. کودک نوپا می تواند فرار کند و احتمالا کمتر میفتد. او از پله ها بالا و پایین می رود، اما گاهی اوقات از برای حفظ تعادل از میله های اطراف پله ها استفاده می کند. او در پرتاب توپ، لگد زدن و گرفتن توپ مهارت پیدا می کند. وقتی احساس کند که والدین در کنار او هستند اعتماد به نفس بیشتری پیدا می کند و در این شرایط دوست دارد تا چیزهای جدیدی را کشف کند. با برخی کارهای ساده می توانید به رشد کودکان خود در این سن کمک کنید، از جمله: با خواندن کتاب، گفتن داستان، خواندن آهنگ و خواندن قافیه های کودکانه می توانید صحبت و تخیل کودک خود را تقویت کنید. این مهارت ها شامل هر دو حرکات عضلانی کوچک و بزرگ و همچنین توانایی کودک نوپا در فکر کردن در مورد کاری است که او انجام می دهد. هنگامی که کودک مهارت های جدیدی را یاد می گیرد، با تشویق و توجه مثبت، دستاوردهای او را جشن بگیرید. همچنین او را تشویق کنید که برخی کارهای سخت را یاد بگیرد. این کار به کودک کمک می کند تا به غذای سالم علاقه مند شود و برخی از کلمات جدید را یاد بگیرد و با مفاهیم ریاضی مانند "نصف"، " قاشق چای خوری" یا " دقیقه" آشنا شود. بازی کردن راهی عالی برای دوست داشتن و یادگیری نحوه کنار آمدن با دیگران است. اما از آنجایی که آن ها فکر می کنند همه چیز متعلق به آن هاست انتظار نداشته باشید در بازی با کودکان دیگر نوبت را رعایت کند. نامگذاری و صحبت کردن در مورد اجزای بدن، اسباب بازی ها و وسایل خانگی مانند قاشق یا صندلی به پیشرفت مهارت های زبانی کودک کمک می کند. در این سن، شما می توانید به فرزند خود بیاموزید که "صندلی" می تواند یک "صندلی بزرگ"، "صندلی قرمز" یا حتی "صندلی قرمز بزرگ" باشد. روابط گرم، پایدار و پاسخگو برای رشد و رفاه کودکان اساسی است. روابط با کودکان با ایجاد استقلال، زبان و احساسات آن ها تغییر می کند. روابط گرم و پاسخگو والدین با کودکان برای رشد و رفاه آن ها بسیار مهم است. روابط خود را با گوش دادن و صحبت کردن با کودکان، تشویق کودکان به انجام کارهای روزمره و توجه مثبت تقویت کنید. برقراری روابط درست با کودکان باعث ایجاد احساس امنیت در آن ها می شود. این ایجاد حس امنیت به کودک اجازه می دهد دنیای اطراف خودش را کشف کند و بهتر یاد بگیرد. همچنین کودک می آموزد تا چگونه فکر کند، درک کند، ارتباط برقرار کند، رفتار کند، احساسات خودش را نشان دهد و را توسعه دهد. کودکان در دوران کودکی خود به سرعت رشد می کنند. با رشد کودک نوپا، احتمالا رابطه خودش را با اطرافیان تغییر می کند. او می خواهد مستقل باشد، دوست دارد خودش غذا بخورد و حتی لباس هایش را به تنهایی بپوشد. اما با این حال این امکان وجود دارد از جدا شدن والدین خودش ترس داشته باشد و دوست ندارد که والدین او را ترک کنند. توانایی کودک نوپا در استفاده و درک زبان خیلی سریع رشد پیدا می کند. بر همین اساس شما می توانید فعالیت ها و بازی های زیادی را با کودک خود به اشتراک بگذارید و روی مهارت های اجتماعی کودک کار کنید. به عنوان مثال، می توانید با کودک خود توپ بازی کنید و به او بگویید "به توپ لگد بزند" یا "نوبت من است که بازی کنم". همچنین احساسات فرزند شما در دوران کودکی در حال رشد هستند اما قادر به کنترل آن ها یا یافتن کلماتی برای بروز آنها نیست و حتی ممکن است برای بروز احساسات خود و جلب توجه شما اشیاء اطراف خودش را پرتاب کند. بر همین اساس شما می توانید با پاسخ مناسب و به موقع به نیاز های کودک خود جلو اتفاقات و رفتارهای اشتباه کودک خود را بگیرید. با ایجاد یک رابطه قوی با کودک خود می توانید به او کمک کنید که بیشتر از دوران کودکی خود لذت ببرد. کودکان در هر سنی به والدین و مراقبان گرم و پاسخگو نیاز دارند، که به آن ها توجه کرده تا بتوانند در کنار آن ها احساس امنیت کنند. چند راهکار برای برقراری رابطه درست با کودکان، عبارتند از: به کودک نو پا خود توجه زیادی داشته باشید. با اجازه دادن به او در تصمیم گیری، از استقلال در حال رشد کودک خود حمایت کنید. علاوه بر آن غذا خوردن در کنار خانواده برای کودک می تواند روابط خانوادگی و احساس تعلق داشتن را تقویت کند. وقتی قصد دارید اوقات تفریحی را در کنار کودک تان سپری کنید، به خلق و خوی او توجه و نقاط مثبت و منفی او را شناسایی کنید. اگر فرزندتان با جدا شدن از شما مشکل دارد، در مواقعی که می خواهید او را تنها بگذارید برای او توضیح بدهید که برای چه چیزی او را تنها می گذارید و چه زمانی برمی گردید. اگر کودک نوپا شما ناامید یا ناراحت شد، به او کمک کنید تا در مورد احساسات خود واژه هایی را پیدا کند و او را نیز آرام کنید. درک احساسات بخش مهمی از فرزند پروری است، که در برقراری روابط با دیگران در زمان حال و آینده بسیار مهم است. برای به اشتراک گذاشتن فعالیت های سرگرم کننده وقت بگذارید و با او بازی کنید. به عنوان مثال، کودکان نوپا عاشق لباس پوشیدن، بازی با جعبه های بزرگ مقوایی خالی و دویدن در باغ یا پارک هستند. بهترین کار این است که فقط فرزندتان را در بازی های کودکانه اش همراهی کنید. فرزند را برای یک مدت کوتاه به دیگران واگذار کرده و استراحت کنید. شما همچنین می توانید به اتاق دیگری بروید و نفس عمیقی بکشید یا با یکی از اعضای خانواده یا دوست خود تماس بگیرید و با او صحبت کنید و یا از یک مشاور، کمک بگیرید. هرگز یک کودک نو پا را بیش از حد تکان ندهید. این می تواند باعث خونریزی در مغز و احتمالا آسیب دایمی مغز شود. اگر شما یا شریک زندگی تان علایم پس از زایمان را تجربه می کنید سریعا باید برای درمان خود اقدام کنید. در طول روز حتی برای چند دقیقه هم که شده وقت خودتان را صرف کارهای کنید که از انجام دادن آن ها لذت می برید. در صورت مشاهده علایم تاخیری در رشد در سه سالگی به پزشک مراجعه کنید: نمی تواند نقاشی بکشد. احساساتش را نشان نمی دهد. در دیدن یا شنیدن چیزها مشکل دارد. ترس و اضطراب شدید از جدایی دارد. از دستورالعمل های ساده پیروی نمی کند. صحبت نمی کند، یا نمی تواند جملات را کاملا بیان کند. نمی تواند حتی با کمک از میله های اطراف پله، از پله ها پایین و بالا برود. همچنین اگر تاکنون متوجه شده اید که فرزند شما مهارت های خودش را از دست داده است یا در یک طرف بدن ضعفی را نشان می دهد، به پزشک بگویید.

سندرم کودک دوم یا میانی، یک اختلال روان شناختی است که در بین کودکان متولد شده با فرزندان قبل و یا بعدی بوجود می آید و رفتار کودک نسبت به خواهر و برادر خودش منفی می شود. در این شرایط کودک غالبا گرفتار احساسات منفی از پوچی، ناآگاهی، عدم کفایت، حسادت و اعتماد به نفس پایین و درون گرا می شود و در صورت عدم درمان ممکن است منجر به بروز در کودک شود. سندرم کودک میانی کاملا متداول و رایج است ولی متاسفانه والدین به آن توجه زیادی نمی کنند. وجود سندرم کودک میانی موضوعی است که زیاد مورد بحث و گفتگو قرار گرفته است و مشخص شده که همه کودکان میانی چنین صفات یا علایمی را بروز نمی دهند. البته یکی از دلایل آن می تواند به دلیل تفاوت در تکنیک های فرزندپروری باشد، که در خانواده های مختلف با هم فرق دارد. اگر والدین نسبت به رفتار خودشان با هر یک از فرزندان شان آگاه باشند و به طور مشابه با آن ها رفتار کنند و فرقی نگذارند بعید است که کودک میانی به چنین مشکلات روانی دچار شود. از طرفی هم این موضوع به خلق و خوی کودکان هم بستگی دارد، زیرا برخی از کودکان زیاد حساس نیستند و اختلافات را تشخیص نمی دهند و کمتر نسبت به این موضوع حساسیت نشان می دهند. احساس محرومیت، تبعیض و دوست نداشتن والدین، بر روی کودک تاثیرات منفی زیادی دارد و منجر به بروز برخی رفتارهای اشتباه و اختلالات روانی و همچنین اعتماد به نفس پایین در کودکان می شود. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید کودک ممکن است از ترس برخورد و رفتار والدین در بیرون از خانه، خودشان را از همسالان و دوستان جدا کنند و با بقیه ارتباط برقرار نکنند و در یک وضعیت دشواری قرار بگیرند زیرا آن ها می خواهند دلبستگی خودشان را نشان دهند و با همسالان خود ارتباط برقرار کنند اما از ترس رفتار والدین و طرد شدن این کار را انجام نمی دهند. رفتار های والدین با کودکان می تواند باعث بروز رفتارهای چندگانه در کودکان شود. فرزندان درک نمی کنند که رفتار والدین تقصیر آنها نیست و خودشان را مقصر می دانند و در نهایت این سرزنش منجر به احساس بی ارزشی آن ها می شود. فرق گذاشتن والدین بین فرزندان می تواند برای کودک میانی بسیار ناامید کننده می شود چون هر کودک نیاز به دوست داشتن و مراقبت از والدین خود دارد، و اگر احساس کند نیازهای اساسی او برآورده نمی شود ممکن است موجب افزایش ناامیدی، عصبانیت و پرخاشگری در او شود. نیاز به توجه یکی از نیازهای اساسی کودک است. کودکان مبتلا به سندرم کودک میانی برای این نیاز اساسی می جنگند. آن ها دوست دارند مورد توجه قرار بگیرند و برای رسیدن به این هدف ممکن است رفتارهای غیرعادی مانند پرتاب کردن وسایل را از خود بروز دهند. کودکان مبتلا به سندرم کودک میانی در اعتماد کردن به دیگران دچار مشکل می شوند. خیلی زود به غریبه ها و افرادی که به آن ها ابراز محبت دارند اعتماد می کنند و یا کلا به اطرافیان بی اعتماد شوند. برخی از آن ها ممکن است فقط به سمت غریبه ها بروند و یا به آن ها اعتماد کنند. در سندرم کودک میانی ممکن است کودک به خاطر توجه والدین به خواهر و برادر نسبت به آن ها حسادت کنند. باعث می شود خواهر و برادر های خودش را رقیب خود بداند و با آن ها رفتار درست و مناسبی نداشته باشد. رشد شخصیت روندی پیچیده است. ترتیب تولد فرزندان می تواند بر روی آن تاثیر زیادی داشته باشد. به طور معمول، نوزاد تازه متولد شده نیاز به عشق، مراقبت و توجه والدین خود دارد و طبیعی است که والدین به نوزاد خود بیشتر توجه کنند. اما بی توجهی والدین نسبت به فرزند بزرگتر ممکن است باعث نارضایتی فرزند میانی نسبت به خواهر و یا برادر کوچکترش شود اکنون، کودک میانسال نه کوچکترین فرزند (کودک خانه) است و نه بزرگترین فرد (مسیول) ، و بین این دو شرایط قرار می گیرید. او نسبت به خواهر و برادرهای خود دوست دارد بیشترین توجه والدین را به خود جلب کندو در صورت عدم توجه والدین، کودک دلسرد شده و احساس بی ارزشی و دوست نداشتن می کند. همین شرایط باعث می شود که کودک میانی به یک کودک مستقل تبدیل شود. او همچنین می آموزد که در برخورد با خواهر و برادار خودش یک شنونده خوبی باشد. احساس "کنار گذاشتن" در این کودکان ممکن است او را به عنوان یک فرد غیر اجتماعی و یا خجالتی و تبدیل کند که به سختی برای برقراری ارتباط با دیگران تلاش می کند. بحران هویت یکی از دلایل اصلی این سندرم است چون احساس بی اهمیت و بی ارزش بودن، بی توجهی والدین ممکن است این کودکان را در حالت سرگردانی قرار دهد و موجب سکوت و خاموش بودن او شود. یک کودک میانی بدون سیستم پشتیبانی ممکن است احساس بی توجهی و تنهایی کند چون شخص خاصی را برای روبرو شدن با آن پیدا نمی کند. این احساس عدم حمایت و تنهایی موجب کودکان میانی می شود. والدینی که دارای سه فرزند به خصوص با جنسیت های مشابه هستند بهتر است برای تربیت فرزندان خود قوانین خاصی را رعایت کنند. برخی راهکارها برای پیشگیری از ابتلا کودکان به سندرم کودک میانی وجود دارند که والدین می توانند آن ها را در نظر بگیرند. این راهکارها عبارتند از: برای اطمینان از اینکه فرزند شما به این سندرم مبتلا شده است و یا نه، در مرحله اول بهتر است اطلاعات لازم را در مورد این سندرم کسب کنید تا در صورت بروز علایم و نشانه های آن در کودک خود سریعا بتوانید این بیماری را تشخیص دهید. هر کودکی برای هر والدین خودش به نحوی خاص است. با این حال، اگر فرزند شما احساس دیگری به این موضوع دارد، صبور باشید و ناامید نشوید. حتی ممکن است با مشاوره گرفتن از دیگران و تلاش های بسیار باز هم کودک شما احساس متفاوتی نسبت به این موضوع داشته باشد. اما شما به عنوان والدین بهتر است به روند درمانی خود ادامه دهید و صبور باشید. با کودک میانی خود ارتباط بیشتری داشته باشید. برای جلب خاطر کودک، به او احساس ویژه ای بدهید. حتی در مواقعی که با حرف های او مخالف هستید سعی کنید دیدگاه و حرف های او را بشنوید و به آن ها اهمیت بدهید و یا مسیولیت های خاصی را در خانه به آن ها بدهید و در برخی مواقع او را تشویق کنید. از او بخواهید که نیاز، نگرانی یا نظر خودش را در مورد خواهر و برادران یا هر کسی که با او بازی می کند را برای شما بازگو کند و به او یاد بدهید که از خودش در برابر دیگران دفاع کند و تسلیم نشود. برای اینکه احساس دوست داشتن و مراقبت از او در کودک به وجود بیاید، باید حتی در هنگام گله و شکایت از دیگران به حرف های او گوش داده و با او همدردی کنید. مانند هر فرد دیگر، کودک میانی شما برای دستاوردهای خود به ستایش و قدردانی نیاز دارد و قدر درانی از او باعث افزایش اعتماد به نفس در کودک می شود. حتی اگر احساس می کنید او به چیزی که قابل تحسین است نرسیده باز هم از او قدردانی کنید و مطمین باشید که این ستایش فقط به نفع او خواهد بود. کودک میانی مانند هر فرد یا هر یک از خواهر و برادرهایش حق دارد احساسات، عواطف و ایده های خود را بیان کند. بنابراین، با گوش دادن به حرف هایش را جدی بگیرید و به او احترام بگذارید. این کار شما باعث می شود کودک میانی . در نظر داشته باشید که هیچ وقت دو فرد کاملا شبیه به همدیگر نیستند و هر فردی نقاط قوت و ضعف خود را دارد. بنابراین، هرگز دو فرزند خود را با کودک میانه یا بالعکس مقایسه نکنید. با وجود چالش ها و مشکلات مورد بحث، یک کودک میانی دارای خصوصیات و مهارت های خاصی است که غیرقابل جبران هستند. برخی از ویژگی های مثبت یک کودک میانه، عبارتند از: کودک میانی به عنوان یک کودک در میان دو خواهر و برادر خود واقعا حرفی برای گفتن ندارد. در حالی که این باعث می شود او به راحتی با دیگران سازش داشته باشد. به لطف مهارت های گوش دادن، برتری های خاصی را به دست می آورد. کودک میانه از سنین جوانی، دقیقا حس افرادی که مورد بی توجهی قرار می گیرند را درک می کنند و با دیدن هر دو طرف سکه سعی می کنند همه افراد را در هر شرایطی در نظر بگیرند و عادلانه برخورد کنند. گاهی اوقات، به دلیل کم توجهی که کودک میانی آن را درک کرده است، او فرصتی پیدا می کند تا فضاها و مناطق مختلف و خطرات زیادی را جستجو و کشف و آن ها را تجربه کند و ریسک پذیری خود را افزایش دهد. قابل انعطاف پذیر کودک میانی در وسط قرار دارد. او مجبور است به طور مداوم با شرایط مختلف سازگار و بسیار انعطاف پذیر و سازگار شود. یک کودک متوسط ممکن است به سهم خود رفتارهای منفی داشته باشد. اما او همچنین شخصی است که از نظر شخصیتی دارای نکات مثبت بسیاری زیادی است. والدین باید سعی کنند این صفات مثبت را بشناسند و آن ها تصدیق کنند.

مبتلایان به عارضه اجباری پیکا موادی را می خورند که هیچ ارزش غذایی ندارند. فرد مبتلا به پیکا ممکن است موارد نسبتا بی ضرری مانند یخ و یا حتی موارد خطرناک مانند تکه های رنگ خشک شده یا تکه های فلزی را بخورد. در حالت دوم، این اختلال می تواند منجر به عوارض جدی مانند مسمومیت با سرب شود. این اختلال بیشتر در کودکان و زنان باردار رخ می دهد و معمولا موقتی است و درمان آن می تواند از بروز عوارض جانبی احتمالی جلوگیری کند. pica در افرادی که ناتوانی ذهنی دارند نیز رخ می دهد و اغلب در این موارد شدیدتر و طولانی تر است. مبتلایان به پیکا مرتبا مواد غیر غذایی را می خورند. این رفتار باید حداقل برای یک ماه ادامه یابد تا به عنوان pica شناخته شود. مبتلایان ممکن است مرتبا چیزهایی بخورند، مانند: یخ مو شن گچ خاک رنگ دکمه خشت چسب مدفوع صابون خاکستر سیگار باقیمانده استفاده نشده از یک سیگار این اختلال در کودکان بیشتر دیده می شود و تا درصد از کودکان خردسال بین تا سال را تحت ت ثیر قرار می دهد همچنین می تواند در کودکان و بزرگسالان دارای ناتوانی ذهنی و رشدی مانند اوتیسم بروز کند. در مواقع نادر، زنان باردار هوس خوردن کالاهای عجیب و غریب و غیر غذایی را می کنند. برای این در خانم ها اغلب شامل خوردن خاک است و امکان دارد مربوط به کمبود آهن و روی باشد. هیچ علتی برای pica وجود ندارد. در برخی موارد، کمبود، یا مواد مغذی دیگر ممکن است با این اختلال همراه باشد. به عنوان مثال، کم خونی، معمولا ناشی از کمبود آهن، می تواند دلیل اصلی بروز این اختلال در زنان باردار باشد. هوس غیرمعمول و غیرطبیعی pica . افرادی که شرایط بهداشت روان خاصی دارند، مانند و ( OCD ) ، ممکن است pica را به عنوان مکانیسم مقابله ای از خود بروز دهند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید برخی از افراد حتی ممکن است از بافت یا طعم برخی از کالاهای غیر غذایی لذت ببرند و هوس کنند آن را بخورند. در برخی فرهنگ ها، خوردن خاک رس یک رفتار پذیرفته شده است که به این شکل پیکا، ژیوفاژی گفته می شود. رژیم غذایی و سوء تغذیه هر دو می توانند منجر به این اختلال شوند که در این شرایط خوردن وسایل غیر غذایی باعث می شود فرد احساس سیری کند. کودکان همیشه کنجکاو هستند و بر همین اساس هر چیزی که در اطراف خود پیدا کنند آن را در دهان خود قرار می دهند. با این حال، برخی کودکان اغلب اوقات مواد غیر خوراکی را می خورد، ممکن است در واقع از اختلال خوردن به نام پیکا رنج ببرد. pica می تواند به یک مشکل جدی مرتبط با سلامتی، از نظر جسمی و عاطفی منجر شود. بنابراین ضروری است که والدین در صورت مشاهده این بیماری در کودکان خود در اسرع وقت برای پیشگیری و درمان آن اقدام کنند. دلایل متعددی وجود دارد که منجر به این رفتار در کودکان می شود. در برخی مناطق، این رفتار به "سندرم محدود به فرهنگ" مربوط می شود، اگرچه، پیشرفت pica بیشتر ناشی از کمبود مواد معدنی و ویتامین ها یا مسایل مربوط به سلامت روان است. اختلال خوردن پیکا در کودکان منجر به بروز مشکلات در و ت خیر در پیشرفت و رشد می شود. از آنجا که این شرایط برای مدت طولانی تری ادامه دارد، می تواند به کودک و رشد او آسیب برساند. یک نمونه کلاسیک از این اختلال زمانی است که کودک ماسه می خورد. پیکا در کودکان به دلایل مختلفی از جمله موارد زیر ایجاد می شود: آسیب در مغز به منظور جلب توجه عادت وسواسی - اجباری غفلت یا محرومیت مادرانه عدم تعادل مواد شیمیایی مغز طعم بدست آمده برای مورد خاص کمبود مواد معدنی مانند روی یا آهن افراد مبتلا به pica نسبت به مصرف مواد غذایی بی تفاوت هستند. پیکا می تواند با ناتوانی ذهنی، (اختلال در کشیدن مو) و اختلال در برداشتن پوست همراه باشد. مشخص نیست که چه تعداد از افراد مبتلا به این اختلال هستند، اما به احتمال زیاد در کشورهای در حال توسعه شیوع بیشتری دارد. کم خونی فقر آهن و سوء تغذیه از مهمترین دلایل این اختلال هستند که به دنبال حاملگی رخ می دهد. افرادی که باردار هستند تنها در صورتی که هوس آن ها منجر به مصرف مواد غیر غذایی شود، pica تشخیص داده می شوند و مصرف این موارد خطر پزشکی زیادی را ایجاد می کند. می تواند بر کودکان، نوجوانان و بزرگسالان از هر دو جنس ت ثیر بگذارد. در کودکان زیر دو سال، قرار دادن اشیاء کوچک در دهان یک قسمت عادی از رشد محسوب می شود که به کودک اجازه می دهد حواس پنج گانه خودش را کشف کند. بر همین اساس خوردن این وسایل در کودکان زیر دو سال نباید به pica ارتباط داده شود. علایم پیکا مربوط به کالای غیر غذایی است که فرد آن می خورد و عبارتند از: دل درد ناراحتی معده مشکلات روده مانند یبوست یا اسهال خون در مدفوع که ممکن است نشانه زخم ناشی از خوردن وسایل غیر غذایی باشد. این علایم نتیجه مسمومیت و باکتریایی مواد غیر غذایی است. هیچ آزمایشی برای تشخیص این اختلال وجود ندارد. تشخیص باید همراه با آزمایشات مربوط به کم خونی، انسداد احتمالی روده و عوارض جانبی سمی مواد مصرف شده (یعنی سرب موجود در رنگ، باکتری یا انگل از خاک) انجام بگیرد. پزشک بر اساس تاریخچه پزشکی، علایم و چندین عامل دیگر این بیماری را تشخیص می دهد. بیمار باید با پزشک خود در مورد کالاهای غیر غذایی که می خورد صادق باشد، چون نوع چیزی که فرد می خورد می تواند در تشخیص بیماری مفید باشد. پزشک می تواند آزمایش خون را برای تشخیص تجویز کند. پزشک علایم جسمی فرزندتان را بررسی خواهد کرد. اگر فرزند شما با معلولیت ذهنی یا رشدی در معرض خطر ابتلا به پیکا قرار دارد، پزشک ممکن است از شما سوال کند که آیا فرزندتان را در حال خوردن وسایل غیر غذایی دیدید و چه مدت متوجه علایم او شده اید؟ اگر این رفتار برای یک ماه یا بیشتر اتفاق افتاده باشد، پزشک ممکن است آن را به عنوان pica تشخیص دهد. پزشک آزمایشاتی مانند آزمایش خون یا اشعه ایکس را برای تشخیص کم خونی، سموم و یا انسداد روده سفارش می دهد. پزشک شما ممکن است آزمایش خون را برای بررسی میزان آهن و روی فرزند شما انجام دهد. نداشتن مقدار کافی از این ویتامین ها در برخی موارد محرک برای خوردن خاک و خاک رس محسوب می شود. خوردن برخی از موارد غیر غذایی می تواند منجر به شرایط جدی دیگری شود. تکرار خوردن موارد غیر غذایی در طی یک دوره زمانی می تواند باعث بروز عوارض زیر شود: خفگی عفونت های انگلی یا پارگی در اثر خوردن اجسام سخت مانند سنگ مشکلات دندانپزشکی (مانند دندانهای خرد شده و ترک خورده) ناشی از خوردن تراشه های رنگی حاوی سرب روش اول درمان pica شامل آزمایش کمبود مواد معدنی یا مواد مغذی و تصحیح آن است. در بسیاری از موارد، با اصلاح نادرست رفتارهای مربوط به غذا خوردن از بین می رود. اگر رفتارها به دلیل سوء تغذیه ایجاد نشود یا بعد از درمان تغذیه متوقف نشود، انواع مداخلات رفتاری ممکن است تجویز شوند. دانشمندان جامعه اوتیسم چندین مداخله موثر مختلف از جمله هدایت توجه فرد به سمت شیء مورد نظر و پاداش دادن آنها برای دور ریختن کالای غیر غذایی را ایجاد کرده اند. پزشک احتمالا با درمان عوارضی که از خوردن مواد غیر غذایی ایجاد شده درمان این اختلال را شروع می کند. به عنوان مثال، اگر بیمار عادت به خوردن تراشه های رنگی دارد و به مسمومیت شدید با سرب مبتلا شده است، پزشک می تواند شلی تراپی را تجویز کند. در این روش به بیمار داروهایی داده می شود که با سرب پیوند برقرار می کنند و از این طریق سرب اضافه از ادرار دفع می شود. این دارو ممکن است از طریق دهان به صورت خوراکی استفاده شود، اما داروهای شلات کبدی برای مسمومیت با سرب مانند اسید اتیلن دی آمینتراستریک ( EDTA ) به صورت داخل وریدی تجویز می شوند. اگر پزشک تشخیص دهد که pica به دلیل عدم تعادل مواد مغذی ایجاد شده، برای درمان می تواند مکمل های ویتامین یا مواد معدنی را تجویز کند. به عنوان مثال، در صورت تشخیص کم خونی فقر آهن، مصرف منظم مکمل های آهن پیشنهاد می شوند. پزشک همچنین در برخی موارد یک ارزیابی روانشناختی را برای تشخیص ابتلا بیمار به وضعیت سلامت روان احتمالی انجام می دهد. بسته به تشخیص، آن ها ممکن است دارو، یا هر دو را تجویز کنند. اگر فرد مبتلا به پیکا دارای ناتوانی ذهنی یا وضعیت سلامت روان باشد، داروهایی برای مدیریت مشکلات رفتاری نیز می تواند به کاهش یا از بین بردن تمایل به خوردن موارد غیر مغذی کمک کند. برخی روش های درمانی رایج اتخاذ شده در کودکان، عبارتند از: جعبه مخصوصی درست کنید که پر از مواد غذایی خوراکی باشد که کودک بتواند مواد غذایی خود را از آن انتخاب کند. در مواردی که به دلیل مشکلات بهداشت روان ایجاد می شود، دارو، روان درمانی یا هر دو توسط پزشکان تجویز می شوند. از آنجا که غفلت می تواند دلیلی برای بروز پیکا باشد، توصیه می شود در مورد مهارت های ارتباطی و افزایش ارتباط با کودک خود کار کنید. وقتی کودک چنین رفتاری را نشان می دهد از اعمال منفی مانند مجازات های سخت خودداری کنید و در هنگام اجتناب از رفتار اقدامات تقویت کننده مثبت انجام دهید. در کودکان و زنان باردار اغلب در طی چند ماه بدون درمان از بین می رود. اگر کمبود تغذیه ای باعث ایجاد این اختلال شده باشد، علایم باید بعد از درمان، برطرف شوند. همیشه به طور کامل درمان نمی شود. این امر به خصوص در افراد با ناتوانی ذهنی می تواند سال ها به طول انجامد. پزشک به بیمار در درک پیش آگهی این اختلال و مدیریت شرایط کمک خواهد کرد. پیکا قابل پیشگیری نیست. تغذیه مناسب ممکن است به بعضی از کودکان کمک کند تا از بروز آن جلوگیری کنند. اگر به عادت های غذایی کودکان توجه زیادی داشته باشید و از کودکان خود مراقبت کنید تا هر چیزی را در دهان خود قرار ندهند ممکن است بتوانید از بروز عوارض این اختلال جلوگیری کنید. اگر فرزند شما به مبتلا شده، می توانید با دور نگه داشتن وسایل از دسترس کودک، خطر ابتلا به خوردن کالاهای غیر غذایی را کاهش دهید. بهترین راهبردی که می تواند برای جلوگیری یا تشخیص این اختلال در مراحل اولیه، عبارتند از: با فرزند خود به طور موثر ارتباط برقرار کنید. در مورد عادت های مختلف غذایی سالم و در مورد خود اختلال، اطلاعات لازم را کسب کنید. در صورت تشخیص هرگونه مسیله سلامت روان، به طور موثر در معالجه این مسیله شرکت کنید، زیرا غفلت از آن می تواند به پیشرفت این اختلال منجر شود. به رژیم غذایی کودک توجه و یک رژیم غذایی سالم را برای او انتخاب کنید. کودک را هنگام استفاده از وسایل غیر غذایی، به خوردن میان وعده های سالم تشویق کنید. اکثر کودکان با بزرگتر شدن این اختلال را طی چند ماه کنار می گذارند. برای روند درمانی بهتر سوالاتی که باید از پزشک در مورد این اختلال بپرسید، عبارتند از: آیا فرزند من باید به یک متخصص مراجعه کند؟ آیا رفتار درمانی می تواند فرزند من را از خوردن وسایل غیر غذایی بازدارد؟ در موارد مسمومیت با سرب، زخم ها و عفونت ها چه علایمی را باید جستجو کنم؟ در بعضی موارد، خلاص شدن از شر pica بسیار آسان است، در حالی که بسیاری از کودکان ممکن است به برخی از کمک های حرفه ای و روش های پیشرفته برای کاهش این اختلال نیاز داشته باشند. صبر یک فضیلت بسیار مهم برای درمان در طول این فرایند است. شما باید به طور مداوم مثبت باشید و کودک خود را به طور مداوم تشویق کنید تا هر درمانی برای او موثر باشد.

با افزایش سن، چشمان شما در مراحل مختلف زندگی تغییراتی پیدا خواهد کرد. امروزه یکی از شدیدترین تغییرات بینایی در افراد میانسال و بازه میانسالی اتفاق میفتد. مشکل در خواندن و دیدن اشیاء نزدیک به سرعت کاهش می یابد. افراد غالبا در این سن و با روز چنین مشکلاتی احساس نگرانی می کنند، به خصوص اگر در تمام زندگی خود دید خوبی داشته و حالا با رسیدن به این مرحله بیناییشان با مشکل روبرو شده باشد. این مشکل حتی برای افراد نزدیک بین بدتر هم می شود زیرا با ورود به این مرحله، هم دید دورشان با مشکل مواجه خواهد شد و هم دید نزدیکشان را از دست خواهند داد. کراتوپلاستی هدایتی یکی از اعمال جراحی درمانی به شمار می آید. خوشبختانه اخیرا می توان با استفاده از عینک های چند کانونی مشکل پیرچشمی و مشکلات این چنینی را برطرف کرده و با کمک گرفتن از تکنولوژی و پیشرفت های عرصه چشم پزشکی زمان را به عقب برگرداند. CK یکی از تکنیک های اصلاحی برای عیوب انکساری چشم به حساب می آید که باعث درمان مشکلات خواندن و تمرکز روی اشیاء نزدیک خواهد شد. همانطور که می دانید بیشتر افراد در تا سالگی خود دچار این مشکل شده و با عینک این مشکل را برطرف می کنند. کراتوپلاستی هدایتی ( CK ) یکی از جراحی های چشمی غیر لیزری است که برای اصلاح هایپروپیا خفیف و افراد میانسال و کسانی که بعد از پیر چشمی نیاز به عینک مطالعه دارند، استفاده می شود. در این عمل جراحی از امواج رادیویی با انرژی پایین برای تغییر شکل قرنیه و بازیابی دید فرد استفاده می شود. در حین انجام کراتوپلاستی هدایتی هیچ بافتی از روی قرنیه برداشته نشده و زمان انجام آن بیش از چند دقیقه به طول نخواهد انجامید. در حین انجام عمل CK ، پزشک جراح از یک وسیله دستی با میله بسیار کوچک (کوچک تر از موی انسان) برای اعمال امواج رادیویی با طول موج کم استفاده نموده و سعی می کند تا حالت دایره ای بخش خارجی قرنیه را به حالت طبیعی خود نزدیک کند. بعد از تابش انرژی RF به قسمت هایی از چشم، بافت همبندی در داخل قرنیه جمع شده و باعث می شود مثل یک کمربند قرنیه را دربر گرفته و شکل قرنیه را به حالت طبیعی خود بازگرداند. این تغییر انحنا باعث می شود تا بعد از اتمام عمل نور وارد شده به چشم بتواند در یک نقطه متمرکز شده و فرد قادر به دیدن نزدیک و تمرکز بر روی اشیاء با فاصله کم را داشته باشد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید اگر دید دوربین تان شفاف و بدون بوده و فقط به علت پیر چشمی با دیدن اشیاء نزدیک مشکل داشته باشید. عمل جراحی کراتوپلاستی هدایتی فقط بر روی یکی از چشم ها انجام خواهد گرفت. این کار باعث می شود تا مونویژن یا دید تک چشمی به وجود بیاید. به این معنی که یکی از چشم ها برای دید نزدیک اصلاح شده و چشم دیگر دید دوربین بسیار خوب و قوی خواهد داشت. همانطور که بعد از عمل جراحی لیزیک یا استفاده از لنزهای چشمی در دید تک چشمی ممکن است دید رانندگی تان دقت کمتری پیدا کرده باشد. شاید بعد از انجام عمل جراحی کراتوپلاستی هدایتی برای رانندگی در شب نیاز به استفاده از عینک داشته باشید. میزان تاری دوربینی بعد از انجام عمل CK بسیار کمتر از لیزیک و لنزهای تماسی خواهد بود. همچنین قبل از انجام عمل جراحی کراتوپلاستی هدایتی، ممکن است پزشک توصیه کند که اول مدتی از لنزهای چشمی برای اصلاح دید نزدیک استفاده کنید تا از بابت سازگاری شما با دید تک چشمی اطمینان پیدا کند. هرچند که همیشه اینطور نیست، اما این تجربه می تواند موفقیت آمیز بودن عمل CK و تحمل پذیر بودن آن توسط فرد مبتلا به پیرچشمی را ت یید کند. یکی دیگر از راه های اطمینان از این موضوع انجام آزمایش مونویژن است که برای این کار پزشک یک لنز دیوپتر برای اصلاح دید نزدیک در مقابل چشم غیر غالب قرار می دهد. اگر فرد متوجه تاری دید دوربین خود در یکی یا هر دو چشم خود شد در حین انجام این آزمایش شد، ممکن است فرد دیگر گزینه مناسبی برای انجام عمل جراحی کراتوپلاستی هدایتی نباشد. اما اگر در حین آزمایش هم دید نزدیک تان بهتر شد و هم توانستید اشیاء دور موجود در اتاق را بهتر ببینید، احتمالا گزینه مناسبی برای انجام کراتوپلاستی هدایتی ( CK ) خواهید بود. ممکن است کاندیدای خوبی برای انجام کراتوپلاستی هدایتی باشید اگر عینک تجویز شده برای شما حداقل برای یک سال ثابت باشد و شما: بالای سال سن دارید. در تمام طول زندگی خود دوربین خوبی داشته اید اما اکنون بعد از بروز پیرچشمی برای خواندن نیاز به عینک دارید. با کمی تاری دید دور خود مشکلی ندارید. اگر برای تنظیم ضربان قلب خود، از ضربان ساز استفاده می کنید نباید تحت عمل (کراتوپلاستی هدایتی) CK همچنین، در صورت داشتن مشکلات چشمی دیگری مانند خشکی شدید شدید ممکن است با توجه به تشخیص پزشک دیگر گزینه مناسبی برای انجام این عمل جراحی نباشید. اگرچه که اثر انجام کراتوپلاستی طولانی مدت ماندگار خواهد بود اما باید بدانید که همیشگی نیست. زیرا با افزایش سن، عوارض جانبی پیر چشمی بیشتر شده و در نتیجه چشمان فرد دایما در حال تغییر خواهد بود. در نتیجه حتی بعد از انجام عمل کراتوپلاستی هدایتی غیر لیزری نهایتا باز هم نیاز به استفاده از عینک مطالعه خواهید داشت. اما بعد از انجام CK بدون شک تا مدت ها یا شاید تا پایان عمر برای نگاه کردن به صفحه مانیتور یا صفحه گوشی نیاز به عینک نداشته باشید. در نتیجه بهترین گزینه ها برای انجام این عمل، افرادی هستند که بخواهند عینک زدن خود را به ت خیر بیندازند. مزایا و فواید انجام عمل کراتوپلاستی هدایتی شامل موارد زیر می شود: نیازی به استفاده از تیغ جراحی یا لیزر نیست. یکی از ایمن ترین شیوه ها برای درمان مشکلات پیرچشمی است زیرا نیازی به برداشتن بافت قرنیه نخواهد بود. انجام آن کمتر از دقیقه به طول خواهد انجامید. بلافاصله بعد از انجام عمل می توانید به منزل بروید. برای انجام عمل فقط از قطره های چشمی بی حس کننده استفاده شده و نیازی به بیهوشی نخواهد بود. حتی بعد از انجام عمل جراحی نزدیک بینی، دوربینی و یا آستیگماتیسم ایمن خواهد بود. بسیار موثر احتمال کم تاری دید دور در مقایسه با دیگر روش های رفع عیوب انکساری چشم یا مونویژن قبل از انجام این عمل جراحی از قطره بی حسی استفاده می شود تا فرد هیچ چیزی از روند تغییر شکل قرنیه را احساس نکند. بعد از اتمام عمل و از بین رفتن اثر قطره بی حسی ممکن است احساس ناراحتی کمی داشته باشید که با گذشت یک یا دو روز همه چیز به حالت طبیعی خود بازگشته و دیگر احساس درد نخواهید داشت. در اولین مرحله باید با یک جراح و پزشک متخصص رفع عیوب انکساری چشم صحبت کرده و از تجربیات او در مورد این عمل سوال کنید. پزشک برای اینکه متوجه شود شما کاندید خوبی برای انجام این عمل هستید، ابتدا وضعیت و شرایط چشم و بینایی شما را با دقت مورد بررسی قرار خواهد داد. در طول زمان مشاوره و معاینه از ابزاری به نام توپوگرافی قرنیه استفاده خواهد شد تا پزشک میزان انحنای دقیق قرنیه فرد را اندازه گیری کند. توپوگرافی میزان انحنای قرنیه را با استفاده از تصاویر نزدیک با جزییات بالا اندازه گیری کرده و نیاز به تماس مستقیم با چشم نخواهد داشت. کراتوپلاستی هدایتی را حتی می توان در مطب چشم پزشک انجام داد. جراح برای شروع عمل مقداری قطره بی حس کننده داخل چشم ریخته و سپس از وسیله کمکی کوچک به نام اسپکولوم تا برای باز نگه داشتن پلک ها و جلوگیری از چشمک زدن استفاده خواهد کرد. با استفاده از یک رنگ قابل شستشو، جراح یک الگوی درمانی را بر روی قرنیه رسم خواهد کرد. این الگو نشان می دهد که انرژی فرکانس رادیویی دقیقا در کدام قسمت قرنیه باید مورد استفاده قرار گیرد. سپس از یک میله دستی برای انتقال انرژی به عمق خاصی در قرنیه استفاده خواهد شد. کل روند درمانی و استفاده از امواج فقط چند دقیقه طول خواهد کشید. هرچند عمل CK بدون درد است اما فرد ممکن است در حین انجام عمل، کمی فشار بر روی چشم های خود احساس کند. اگر به دلیل بیماری هایپروپی تحت درمان قرار گرفته اید، هر دو چشم را می توان در همان بازدید اولیه عمل کرد. در این حالت نیاز به هیچ زمان یا آمادگی خاصی نخواهد بود. بسیاری از افراد بلافاصله بعد از انجام عمل جراحی کراتوپلاستی هدایتی، دیدشان بهبود یافته و متوجه تغییرات خواهند شد. اما در بعضی از موارد فهمیدن این تغییرات ممکن است نیاز به زمان بیشتری داشته باشد. در نتیجه فرد بعد از گذشت چند هفته متوجه تغییرات ناشی از عمل جراحی شده و می تواند بدون عینک مطالعه اشیاء نزدیک را با جزییات و شفافیت بالا ببیند. پس از عمل، قطره چشمی برای جلوگیری از عفونت و کاهش التهاب توسط پزشک متخصص تجویز خواهد شد. ممکن است برخی از جراحان از شما بخواهند لنزهای چشمی مخصوص بانداژ را برای چند روز داخل چشم تان قرار دهید تا درد و ناراحتی ناشی از عمل به حداقل برسد. جراحی نیاز به بستری شدن ندارد. بعد از اتمام عمل می توانید بلافاصله مطب را ترک کرده و به منزل بروید. البته امکان رانندگی وجود نداشته و شخص دیگری باید شما را به منزل برساند. ممکن است بعد از بین رفتن اثر قطره های بی حسی ( تا دقیقه بعد از اتمام عمل) احساس کنید که جسمی در درون چشم هایتان وجود دارد. این احساس بعد از گذشت ساعت برطرف خواهد شد. روز بعد از عمل، عملکرد چشم به حالت طبیعی خود بازخواهد گشت اما ممکن است تا چند هفته یا حتی چند ماه کمی با دوربینی مشکل داشته و اجسام با فاصله را تار ببینید. همچنین ممکن است بعد از عمل دچار نوسانات خفیف بینایی شده یا چشمان تان نسبت به نور حساس تر از قبل شده باشد. در صورتی که دچار این عوارض جانبی شدید، جای نگرانی نیست زیرا بعد از گذشت چند هفته این علایم به کلی بهبود خواهد یافت. حداقل یک هفته بعد جراحی آرایش نکنید. تا دو هفته چشم های خود را مالش ندهید. حداقل یک هفته پس از عمل شنا نکنید. از رفتن آب به داخل چشم خود خودداری کنید. هنگام استفاده از اسپری و ادکلن آن را از صورت خود دور کنید. هنگام دوش گرفتن در این مدت، چشمان خود را تا حد ممکن بسته نگه دارید. کراتوپلاستی هدایتی ( CK ) : نیاز به بیهوشی ندارد. یکی از انواع جراحی های چشمی غیر لیزری است. عمل کراتوپلاستی هدایتی در مطب پزشک انجام می شود. فرد بعد از انجام عمل جراحی می تواند مطب را ترک کرده و به منزل برود. از این روش برای اصلاح هایپروپیا خفیف و افراد میانسال استفاده می شود. بهترین گزینه ها برای انجام این عمل لیزری، عبارتند از: افراد بالای سال افرادی که بعد از پیر چشمی نیاز به عینک دارند کسانی که شماره عینک شان برای مدت یکسال ثابت بوده و دوربین خوبی داشته اند، منابع:

برخی افراد از نظر اجتماعی بی دست و پا تلقی می شوند. این افراد با اینکه احساس تنهایی می کنند اما در برقراری ارتباط با دیگران مشکل دارند. این در حالی است که ما به عنوان انسان، موجودات اجتماعی هستیم و داشتن گروه های دوستی باعث خوشبختی و حتی سلامتی ما می شود. در حقیقت، ارتباط اجتماعی برای سلامت روان و عاطفی ما بسیار مهم است و برای این منظور باید راهکارهای مقابله با تنهایی و کمرویی را یاد بگیریم. علاوه بر آن بسیاری از افراد خجالتی و درونگرا، اجتماعی هستند. افراد کمرو در جمع افراد ناشناس احساس تنهایی و خجالتی بودن دارند و نمی دانند که باید چه چیزی بگویند، یا از اینکه دیگران درباره آن ها چه فکری می کنند نگران هستند. برهمین اساس این افراد سعی می کنند از موقعیت های اجتماعی دور شوند و خودشان را از دیگران جدا می کنند و به تدریج منزوی و تنها می شوند. تنهایی یک مشکل شایع در بین افراد در هر سنی و شغلی است. اما تنهایی چیزی نیست که به خاطر آن احساس شرم کنیم. حقیقت این است که هیچ یک از ما با مهارت های اجتماعی متولد نشده ایم، بلکه آن ها را به مرور زمان از دیگران آموخته ایم و خبر خوب این است که افراد کم رو و خجالتی هم می توانند این مهارت ها را بیاموزند. برای رسیدن به این هدف، کافی افکار منفی در مورد خودتان را دور کنید، اعتماد به نفس خود را افرایش دهید و در برقراری ارتباط خود با دیگران محکم تر باشید. شما نیازی به تغییر دادن شخصیت خودتان ندارید، اما با یادگیری مهارت های جدید و تغییر دیدگاه تان می توانید بر خجالتی بودن و یا بی حوصلگی اجتماعی خود غلبه کنید و تنهایی را از خود دور کنید. برخی از علایم افراد کم رو و خجالتی، عبارتند از: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید اغلب از موقعیت های اجتماعی دوری می کنید. از نگاه دیگران در موقعیت های اجتماعی می ترسید. از آنچه دیگران درباره شما فکر می کنند نگران هستید. نزدیک شدن به افراد یا پیوستن به جمع برای شما سخت است. وقتی کسی شما را طرد می کند فکر می کنید مقصر شما هستید. بعد از معاشرت غالبا نسبت به خودتان احساس بدی پیدا می کنید. فکر می کنید دیگران در موقعیت های اجتماعی از شما موفق تر هستند. بعد از گذراندن وقت با دیگران، دوست دارید روی عملکرد خود انتقاد کنید. برخی افکار غلط و باورهای رایج می توانند اعتماد به نفس و امنیت اجتماعی را تضعیف کند. به منظور مقابله با تنهایی و کمرویی خود، این باورهای غلط را از خودتان دور کنید: باور این که طرز فکر دیگران می تواند بیان کننده شخصیت شما باشد. اعتقاد به این که طرد شدن یا خجالتی بودن می تواند بسیار ناگوار و ویران کننده باشد. باور این که دیگران در موقعیت های اجتماعی مختلف شما را قضاوت و داوری می کنند. اعتقاد به اینکه اگر اشتباه کنید ممکن است مورد تمسخر و انتقاد دیگران قرار بگیرید. اعتقاد براین باورهای غلط باعث ترس و نگرانی در مورد موقعیت های اجتماعی می شود. باید قبول کنید که بیشتر مردم در زندگی خودشان به اندازه کافی مشکلات و نگرانی های خودشان را دارند و بیشتر به جای اینکه به فکر شما باشند به فکر خودشان و دغدغه های اجتماعی شان هستند و وقتی برای فکر کردن به شما ندارند. آن ها وقت خودشان را صرف قضاوت شما نمی کنند. بنابراین برای مقابله با تنهایی و کمرویی خود بهتر است وقت تان را درباره این که دیگران در مورد من چه فکری می کنند هدر ندهید و تلف نکنید. شاید فکر کنید که دیگران برعکس شما افرادی برونگرا با اعتماد به نفس بالایی هستند و نسبت به شما برتری خاصی دارند. اما این طور نیست بلکه برخی از افراد نسبت به شما بهتر می توانند خجالتی بودن خودشان را پنهان کنند. مطمین باشید افراد درونگرا زیادی در اطراف شما وجود دارند که همین حس و حال و افکار را نسبت به سایرین تجربه می کنند. وقتی به این نتیجه برسید و قبول کنید که مردم در مورد حرف ها و کردارهای شما هیچ قضاوت و داوری خاصی نمی کنند، به طور خودکار کمتر احساس خجالتی و حتی عصبی بودن خواهید کرد. اما شاید هنوز هم نسبت به خودتان احساس خوبی نداشته باشید. اغلب اوقات، حاضر می شویم خود مان به سختی یک کاری را انجام دهیم اما از دیگران کمک نگیریم. اما بهتر است برای حل این مشکل خودتان را قبول داشته باشید. البته این که یاد بگیرید خودتان را بپذیرید یک شبه اتفاق نمیفتد و نیاز به تغییر و تفکر دارد. برخی راهکارها برای یادگیری خود پذیرفتن، عبارتند از: بهتر است نقاط ضعف خود را شناسایی و نواقص خودتان را بپذیرید. وقتی بتوانید با کمال میل نواقص خودتان را بپذیرید، احتمالا متوجه می شوید که دیگران هم نقاط ضعفی شبیه به شما دارند. در برخی مواقع حتی نقاط ضعف های ما می توانند ما را به دیگران نزدیک تر کند. هر کسی اشتباه می کند و اشتباه بخشی از انسان بودن است. وقتی اشتباهی از شما سر می زند بهتر است استراحت کنید. اشتباه کردن چیزی از ارزش شما کم نمی کند. بهبود مهارت های اجتماعی نیاز به تمرین دارد. بدون صرف وقت و تمرین کردن می توانید مهارت های اجتماعی کسب کنید. شما می توانید در هر زمانی برای کسب این مهارت ها به سمت افزایش اعتماد به نفس خود و اجتماعی تر شدن قدم بردارید. سپس بر روی آن ها کار کنید: از یک نفر، سوال معمولی بپرسید. به کسی که در خیابان از کنار شما می گذرد، لبخند بزنید. از کسی که در طول روز با آن روبرو می شوید تعریف کنید. سر صحبت را با یک صندوق دار، پیشخدمت یا فروشنده باز کنید. وقتی تصمیم گرفتید با بزرگترین ترس های اجتماعی خود روبرو شوید بهتر است از موقعیت هایی که استرس کمتری برای شما دارند شروع کنید و سپس به مرحله بعد بروید. اگر صحبت کردن با افراد جدید در مهمانی ها برای شما سخت است می توانید: به یک مهمانی بروید و به چند نفر لبخند بزنید. شخصی که فکر می کنید در مهمانی به شما نزدیک تر است انتخاب کرده و خودتان را به او معرفی کنید. به یک گروه دوستانه بپیوندید. این بار، سعی کنید بیشتر در گفتگوهای دوستانه شرکت کنید. به مهمانی بروید و یک سوال ساده از اطرافیان خود بپرسید (مثلا " ساعت چند است؟ ") بعد از شنیدن جواب مودبانه از فرد تشکر کنید. نکته اصلی این است که بتوانید یک ارتباط کوتاه و شیرین را برقرار کنید. از یک دوست بخواهید تا شما را با افراد دیگر در مهمانی معرفی کند. این کار باعث می شود شما بهتر بتوانید با افراد ارتباط برقرار کنید. به جای اینکه نگران چگونگی مقابله و یا حرف های دیگران باشید، تمرکز را از روی خودتان به دیگران تغییر دهید. تمرکز بر دنیای بیرون و اطراف تان به شما کمک می کند تا یاد بگیرید که در زمان "اکنون و حال" زندگی کنید. اگر کاری کرده اید که باعث ناراحتی و خجالت شما شده است، از شوخ طبعی استفاده به کار خودتان بخندید و یاد بگیرید روی اشتباهات خودتان تمرکز نکنید و راه خود را ادامه دهید و حرکت کنید. کمک به دیگران می تواند حتی به اندازه یک لبخند زدن و تشکر کردن باشد. وقتی کارهای هر چند کوچک انجام بدهید، نسبت به خودتان احساس بهتری پیدا می کنید. به نظر می رسد برخی از افراد به طورغریزی می توانند باب صحبت را با همه افرادی در هر مکانی آغاز کنند. اما برخی افراد در این موضوع مشکل دارند و هنگام اولین مقابله با غریبه ها نمی توانند ارتباط کلامی برقرار کنند. برخی راهکارهای آسان برای برقراری مکالمه با شخص غربیه، عبارتند از: به عنوان مثال اگر در یک مهمانی هستید، می توانید در مورد محل، غذا و یا موسیقی به صورت مثبت اظهار نظر کنید. "من این آهنگ را دوست دارم"، "غذا عالی بود. مرغ را امتحان کرده ای؟ " سعی کنید از افراد سوال های بپرسید که نیاز به پاسخی بیشتر از بله یا نه داشته باشد. بهتر است سوالی را مطرح کنید که با یکی از کلمات چه کسی، کجا، چه زمانی، چه، چرا، یا چگونه شروع شوند. در نظر داشته باشید که اکثر مردم از صحبت کردن در مورد خودشان لذت می برند، بنابراین پرسیدن یک سوال در این زمینه می تواند روش خوبی برای شروع گفتگو باشد. به نقاط مشترک خودت و طرف مقابل توجه کرده و سوال بعدی را مطرح کنید. مکالمه را با صحبت های کوچک در مورد موضوعاتی مانند آب و هوا، محیط اطراف و هر چیز مشترکی که دارید، ادامه دهید. یکی از کلیدهای ارتباط موثر، تمرکز روی حرف های مقابل و ابراز علاقه به آن ها است. گاهی اوقات به شخص لبخند بزنید و به حرف های او واکنش نشان دهید تا مطمین شود به حرف های او گوش می دهید. یک تصور غلط رایج وجود دارد که درونگراها اجتماعی نیستند. در حقیقت، درونگراها می توانند به همان اندازه برون گرایان اجتماعی باشند. تفاوت این دو در این است که افراد درونگرا هنگامی که در شرایط اجتماعی قرار می گیرند، انرژی خودشان را از دست می دهند و برای شارژ مجدد نیاز به زمان دارند. در حالی که برونگرا ها با گذراندن وقت با افراد دیگر و در شرایط اجتماعی انرژی می گیرند. حتی افراد درونگرا با اعتماد به نفس بالا بعد از معاشرت زیاد، احساس خستگی می کنند. در این شرایط شما فقط باید محدودیت های خود را شناسایی کرده و بر اساس آن برنامه ریزی کنید. از آنجایی که درون گراها ممکن است بعد از معاشرت، نیاز به استراحت داشته باشند هیچ اشکالی ندارد که در زمان خستگی خود دعوت های اجتماعی را رد کنید، چون مطمینا نیاز به زمان برای ریکاوری انرژی از دست رفته خود دارید. با خانواده و دوستان خود در مورد نیازهای تنهایی خود صحبت کنید و این واقعیت را به آن ها بگویید که معاشرت شما را خسته می کند. تلاش برای پنهان کردن این خستگی و واقعیت منجر به فرسودگی اجتماعی شما می شود. صددرصد خانواده و دوستان شما، روحیات شما را می شناسند و درک تان می کنند. در برخی مواقع شاید احساس کنید که دیگران شما را قضاوت و حتی انتقاد می کنند. شکی نیست طرد شدن و حتی مورد انتقاد قرار گرفتن باعث بروز احساسات بد در افراد می شود. به یاد داشته باشید که این بخشی از زندگی است. همه افرادی که در اطراف شما هستند گزینه مناسبی برای صحبت کردن نیستند چه برسد به اینکه بتوانند دوست خوبی برای شما شوند. ملاقات با افراد جدید به ناچارا با عنصر طرد شدن همراه است. برای مقابله با مشکلات اجتماعی و مقابله با تنهایی و کمرویی راهکارهای زیر را در نظر بگیرید: ممکن است طرف مقابل شما روز بدی را پشت سر گذاشته، مشکلاتی دارد که به خاطر آن ناراحت است، یا اینکه با روحیات شما آشنا نیست. پس در مقابله طرف مقابل، خودتان را مقصر ندانید. همیشه بخاطر داشته باشید که رد کردن افراد به همان اندازه به طرف مقابل هم بستگی دارد. اگر شخصی از شما تعریف نمی کند این بدان معنی نیست که هیچ کس شما را دوست ندارد. سعی کنید با یک دید مثبت، دوباره برای برقراری ارتباط با دیگران تلاش کنید. تمام افراد تنها و کمرو ممکن است اشتباه کنند پس سعی کنید از اشتباهات خودتان، تجربه کسب کنید و مثبت اندیش باشید و از برچسب زدن به خودتان خودداری کنید.

آلرژی به شیر یک واکنش غیر طبیعی سیستم ایمنی بدن به شیر و محصولات حاوی شیر است. آلرژی به شیر یکی از شایع ترین آلرژی های غذایی در کودکان است. شیر گاو علت معمول آلرژی به شیر است، اما شیر حاصل از گوسفند، بز، گاومیش و سایر پستانداران نیز می تواند باعث این واکنش شود. یک واکنش آلرژیک معمولا خیلی زود بعد از مصرف شیر ایجاد می شود. علایم و نشانه های آلرژی شیر از خفیف تا شدید متغیر است و می تواند شامل، استفراغ، کهیر و مشکلات گوارشی باشد. آلرژی شیر همچنین می تواند باعث آنافیلاکسی یک واکنش شدید و خطرناک شود. امتناع از مصرف شیر و فرآورده های شیر درمان اصلی آلرژی در شیر است. خوشبختانه، در بیشتر کودکان آلرژی به شیر برطرف می شود. تمام آلرژی های غذایی واقعی در اثر نقص سیستم ایمنی ایجاد می شوند. اگر حساسیت به شیر دارید، پروتیین های خاصی از شیر را مضر معرفی می کند و باعث تولید آنتی بادی ایمونوگلوبولین ( E ( IgE برای خنثی سازی پروتیین (آلرژن) می شود. دفعه بعد که بدن شما با این روبرو شود، آنتی بادی های IgE آن ها را به شناسایی می کند و نسبت به آن واکنش می دهد. دو پروتیین اصلی در شیر گاو وجود دارد که می تواند منجر به بروز حساسیت شوند: که در قسمت جامد شیر یافت می شود. که در قسمت مایع شیر یافت می شود که به کشک تبدیل می گردد. ممکن است شما یا فرزندتان به یک پروتیین شیر یا هردو به آن حساسیت داشته باشید. اجتناب از مصرف این پروتیین ها دشوار و سخت است زیرا این پروتیین ها در بعضی از غذاهای فرآوری شده هم وجود دارد. و بیشتر افرادی به شیر گاو نسبت به شیر گوسفند، بز و گاومیش بیشتر واکنش نشان می دهند. به طور معمول، افرادی که به شیر گاو حساسیت دارند، نسبت به سویا هم حساسیت دارند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید برخی از عوامل ممکن است خطر ابتلا به حساسیت به شیر را افزایش دهد: بسیاری از کودکان که به شیر حساسیت دارند آلرژی دیگری نیز دارند. آلرژی شیر ممکن است قبل از سایر آلرژی ها رخ دهد. کودکانی که به مبتلا هستند (یک التهاب مزمن و پوستی در پوست است) به احتمال زیاد حساسیت غذایی ایجاد می کنند. اگر یک یا هر دو والدین آلرژی غذایی یا نوع دیگری از آلرژی یا بیماری آلرژیک مانند تب یونجه، کهیر یا داشته باشند، خطر ابتلا به آلرژی غذایی در فرد افزایش می یابد. حساسیت به شیر در کودکان شایع تر است. با افزایش سن، سیستم گوارشی آنها بالغ می شود و بدن آنها نسبت به شیر واکنش کمتری نشان می دهد. علایم آلرژی شیر که از یک فرد به فرد دیگر متفاوت است، چند دقیقه تا چند ساعت بعد از مصرف شیر بروز می کند. علایم فوری آلرژی شیر ممکن است شامل موارد زیر باشد: کهیر استفراغ تورم لب، زبان یا گلو سرفه یا تنگی نفس احساس خارش یا سوزن شدن در اطراف لب یا دهان علایم و نشانه هایی که ممکن است مدت طولانی تری بعد از مصرف شیر بروز کنند، عبارتند از: آبریزش بینی گرفتگی شکم قولنج، در نوزادان مدفوع شل یا اسهال که ممکن است حاوی خون باشد. حساسیت به شیر یا عدم تحمل شیر حساسیت به شیر واقعی با عدم تحمل پروتیین شیر و عدم تحمل لاکتوز فرق دارد. برخلاف حساسیت به شیر، عدم تحمل لاکتوز سیستم ایمنی بدن را درگیر نمی کند. روند درمانی نسبت به حساسیت به شیر فرق دارد. علایم و نشانه های رایج عدم تحمل پروتیین شیر یا عدم تحمل لاکتوز شامل مشکلات گوارشی مانند، گاز یا پس از مصرف شیر یا محصولات حاوی شیر است. این حساسیت باعث ایجاد آنافیلاکسی یک واکنش جدی و خطرناک که با تنگ شدن مجاری هوا همراه است می شود و می تواند راه های تنفسی فرد را مسدود کند. شیر سومین غذای رایج بعد از بادام زمینی و آجیل درختی است که باعث ایجاد آنافیلاکسی می شود. اگر شما یا فرزندتان واکنشی نسبت به شیر دارید حتی اگر میزان حساسیت شما خفیف هم باشد، برخی از آزمایشات می توانند حساسیت را تایید کنند، بنابراین با تشخیص زودهنگام این حساسیت و درمان آن می توانید از واکنش های بعدی جلوگیری کنید. آنافیلاکسی یک اورژانس پزشکی است و نیاز به درمان با اپی نفرین و مراجعه به اورژانس دارد. علایم و نشانه های آن شوک بلافاصله پس از مصرف شیر شروع می شود و می تواند شامل موارد زیر باشد: خارش جوش صورت شوک، با افت فشار خون قابل توجه انسداد راه های هوایی از جمله التهاب گلو که نفس کشیدن را دشوار می کند. زمان ضرورت مراجعه به پزشک اگر شما یا فرزندتان کمی بعد از مصرف شیر علایم حساسیت را تجربه کردید، به پزشک یا متخصص آلرژی مراجعه کنید. در صورت امکان، در زمان بروز علایم حساسیت به پزشک مراجعه کنید تا پزشک بتواند حساسیت شما را تشخیص دهد. عوارض حساسیت به شیر کودکانی که به شیر حساسیت دارند به احتمال زیاد برخی از مشکلات سلامتی دیگری را تجربه می کنند، از جمله: آلرژی به غذاهای دیگر مانند تخم مرغ، سویا، یا حتی گوشت گاو تب یونجه، یک واکنش متداول به شوره، گرده چمن و سایر مواد پیشگیری حساسیت به شیر هیچ راه مطمینی برای جلوگیری از حساسیت غذایی وجود ندارد، اما می توانید با اجتناب از غذاهایی که باعث آنها می شود، از بروز واکنش جلوگیری کنید. اگر شما یا فرزندتان به شیر حساسیت دارید، از مصرف شیر و فرآورده های شیر خودداری کنید. برچسب های مواد غذایی را با دقت بخوانید. به دنبال کازیین، یک مشتق شیر باشید که در بعضی از مواد غذایی مانند برخی کنسرو ماهی تن، کالباس یا محصولات غیر لبنی نیز یافت می شود. هنگام سفارش در رستوران ها از مواد تشکیل دهنده غذاها سوال کنید. پروتیین های ایجاد کننده آلرژی در محصولات لبنی زیر ممکن است یافت شوند، از جمله: کره ماست بستنی پنیر و هر چیزی که حاوی پنیر باشد. شیر کامل، شیر کم چرب، شیر بدون چربی، کره تشخیص شیر هنگام استفاده به عنوان ماده غذایی در غذاهای فرآوری شده، از جمله کالاهای پخته شده و گوشتهای فرآوری شده، دشوارتر است. منابع مخفی شیر، عبارتند از: کشک کازیین پودر پروتیین عطر و طعم کره مصنوعی عطر و طعم پنیر مصنوعی آب نبات مانند شکلات و کارامل مواد تشکیل دهنده با پیشوند لاکت مانند لاکتوز و لاکتات حتی اگر یک ماده غذایی دارای علامت "شیر" یا "غیر لبنیات" باشد، ممکن است حاوی پروتیین های شیر باشد که باعث ایجاد حساسیت می شوند بنابراین شما باید به دقت برچسب مواد غذایی را بخوانید. در صورت شک، با سازنده تماس بگیرید تا مطمین شوید یک محصول حاوی مواد تشکیل دهنده شیر نیست. اگر در معرض یک واکنش آلرژیک جدی هستید، در مواقع استفاده از اپی نفرین اورژین (آدرنالین) با پزشک خود مشورت کنید. در کودکانی که به شیر حساسیت دارند، شیردهی و استفاده از فرمول هیپوآلرژنیک می تواند از بروز واکنش های آلرژیک جلوگیری کند. بهترین منبع تغذیه برای شیرخوار است. اگر شیرخوار شما در معرض خطر آلرژی شیر قرار دارد، توصیه می شود برای تغذیه کودک حتما از شیرمادر استفاده کنید. فرمول های هیپوآلرژنیک با استفاده از آنزیم ها برای تجزیه پروتیین شیر (هیدرولیز) مانند کازیین یا آب پنیر تولید می شوند. علاوه بر آن ممکن است بعد از تجزیه بیشتر تحت پرداش بیشتر مانند گرما و یا فرایند های بیشتری قرار بگیرند. بسته به سطح پردازش آنها، این محصولات به صورت هیدرولیز جزیی یا گسترده طبقه بندی می شوند. یا ممکن است به آنها فرمول های ابتدایی نیز گفته شود. برخی فرمول هایپو آلرژنیک مبتنی بر شیر نیستند بلکه در عوض حاوی اسیدهای آمینه هستند. فرمول های اسید آمینه حساسیت کمتری ایجاد می کنند. به جای شیر بر پایه پروتیین سویا است اما مت سفانه برخی از کودکان با حساسیت به شیر به سویا هم آلرژی دارند. در زنان شیردهی که فرزند آن ها به شیر حساسیت دارد، پروتیین های شیر گاو که از طریق شیر مادر منتقل می شود ممکن است باعث ایجاد یک واکنش آلرژیک در نوزاد شود. بر همین اساس زنان شیرده بهتر است تمام محصولات حاوی شیر را از رژیم خود حذف کنند. همچنین بهتر است برای داشتن یک رژیم غذایی عاری از شیر و برنامه ریزی وعده های غذایی متعادل با پزشک خود مشورت کنند چون ممکن است مادر و یا کودک نیاز به مصرف مکمل ها برای جایگزینی و مواد مغذی موجود در شیر مانند و ریبوفلاوین داشته باشند. تشخیص حساسیت به شیر هنگامی که مواد غذایی باعث ایجاد یک حساسیت یا آلرژی می شود، همیشه تشخیص محرک نوع ماده غذایی، آسان نیست. برای ارزیابی، پزشک در مورد علایم و سابقه پزشکی بیمار سوالاتی می پرسد و یک معاینه بدنی انجام می دهد. او همچنین ممکن است یک یا هر دو آزمایش زیر را توصیه کند: در این آزمایش پوست بیمار در معرض مقادیر کمی از پروتیین های موجود در شیر قرار می گیرد. در صورت حساسیت فرد به شیر، احتمالا در محل آزمایش روی پوست یک برآمدگی ایجاد خواهد شد اما این نوع آزمایش برای تشخیص حساسیت به شیر کاملا دقیق نیست. می تواند با اندازه گیری میزان آنتی بادی ایمونوگلوبولین E در خون، پاسخ سیستم ایمنی بدن بیمار را به شیر اندازه گیری کند. اما این آزمایش در شناسایی آلرژی شیر کاملا دقیق نیست. اگر نتایج معاینه و آزمایش نتواند حساسیت به شیر را ت یید کند، ممکن است پزشک به بیمار توصیه شود تا غذاهای مختلفی را تغذیه کند ممکن است حاوی شیر در مقادیر زیاد باشند تا علایم احتمالی بررسی شود. بهتر است آزمایش های آلرژی توسط یک متخصص آلرژی با تجربه انجام شود در شرایطی که پزشک مشکوک شود علت علایم بیماری ناشی از چیزی غیر از آلرژی غذایی است، ممکن است برای تایید یا رد کردن سایر علت ها، آزمایشات بیشتری را تجویز کند. تنها راه جلوگیری از واکنش آلرژیک، اجتناب از مصرف شیر و پروتیین های شیر است. البته این کار تا حدودی می تواند دشوار باشد زیرا شیر یک ماده مشترک در بسیاری از غذاها است. همچنین برخی از افراد مبتلا به حساسیت به شیر می توانند شیر را از بعضی جهات تحمل کنند، مانند شیر که در کالاهای پخته شده یا برخی از غذاهای فرآوری شده مانند ماست گرم می شود. با پزشک خود در مورد مواد های غذایی که باید از مصرف آن ها خوداری کنید، مشورت بگیرید. علاوه بر آن، داروهایی مانند ممکن است علایم احتمالی یک واکنش آلرژیک خفیف را کاهش دهند. در موارد شدیدتر اختمال دارد بیمار به تزریق فوری اپی نفرین (آدرنالین) و بستری در اورژانس نیاز داشته باشد. احتمالا شما برای این بیماری با مراجعه به پزشک خانواده یا متخصص کودکان، درمان و تشخیص را شروع می کنید. با این وجود پزشک معالج ممکن است شما را به متخصص در زمینه بیماری های آلرژیک (آلرژیست - ایمونولوژیست) ارجاع دهد. قبل از مراجعه به پزشک سعی کنید از محدودیت های قبل از قرار ملاقات آگاه باشید. به عنوان مثال، پزشک ممکن است بخواهد آزمایش آلرژی انجام دهد و از بیمار بخواهد که برای مدت زمانی خاص قبل از آزمایش، از مصرف داروهای آنتی هیستامین جلوگیری کند. از جمله مواردی که ممکن است به دلیل حساسیت به شیر ارتباطی نداشته باشد. ویتامین ها و مکمل هایی که کودک یا کودک تان مصرف می کند، بنویسید. تهیه لیستی از سوالات می تواند در استفاده بیشتر از وقت خود با پزشک به شما کمک کند. در مورد حساسیت به شیر، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از: آیا درمانی برای وضعیت من وجود دارد؟ آیا این آلرژی به خودی خود برطرف می شود؟ آیا من نیاز به مصرف مداوم اپی نفرین تزریقی دارم؟ چه غذاهایی احتمالا حاوی فرآورده های شیر هستند؟ به نظر شما این حساسیت به شیر است یا می تواند باشد؟ آیا برای جلوگیری از این بیماری، باید از مصرف شیر و فرآورده های شیر خودداری کنم؟ چگونه می توان آلرژی شیر را با سایر شرایط و حساسیت های که دارم مدیریت کرد؟ آیا آزمایشاتی برای تشخیص حساسیت به شیر وجود دارد؟ آیا این آزمایشات نیاز به آمادگی دارد؟ آیا بروشور یا سایر مواد چاپی وجود دارد که بتوانم از آن ها کنم؟ چه وب سایتهایی را پیشنهاد می کنید؟ احتمالا پزشک شما سوالاتی از شما خواهد پرسید، از جمله: علایم چقدر شدید هستند؟ آیا می توانید حساسیت خود را توصیف کنید؟ آیا شخص دیگری در خانواده شما به شیر حساسیت دارد؟ چه عاملی منجر به بهتر و یا بدتر شدن علایم شما می شود؟ چه مدت بعد از مصرف شیر یا فرآورده های شیر علایم شروع می شود؟ چه زمانی شما یا فرزندتان برای اولین بار به شیر واکنش نشان داده اید؟ آیا این اتفاق هر بار که شما یا فرزندتان شیر یا محصولات لبنی مصرف می کنید رخ می دهد؟ اگر به خوردن چیزی که حاوی شیر است آلرژی خفیف دارید، مصرف داروی آنتی هیستامین ممکن است ناراحتی شما را کاهش دهد اما مراقب علایم شدیدتری باشید. در صورت بروز علایم آنافیلاکسی سریعا به پزشک مراجعه کنید.

کابوس رویایی نگران کننده همراه با احساسات منفی مانند اضطراب یا ترس است که فرد را از خواب بیدار می کند. اختلال کابوس در کودکان شایع است، اما می توانند در هر سنی اتفاق بیفتد. کابوس هایی که گاه به گاه رخ می دهند معمولا نگران کننده نیستند. کابوس ها در کودکان ممکن است بین تا سال شروع شوند و بعد از سالگی کاهش یابند. در دوران نوجوانی و بزرگسالی، دختران بیشتر از پسران کابوس می بینند. برخی افراد در بزرگسالی هم در طول دوران زندگی خود دچار کابوس می شوند. اگرچه کابوس ها شایع هستند، اما اختلال کابوس نسبتا به ندرت دیده می شود. اختلال کابوس زمانی رخ می دهد که کابوس ها اغلب باعث پریشانی فرد شده و خواب و یا زندگی روزمره او را مختل می کند و حتی امکان دارد فرد از خوابیدن بترسد. کابوس ها ممکن است چندین بار در شب رخ دهند اما بیشتر در نیمه های دوم شب بروز می کنند. به طور کلی آن ها کوتاه و مختصر هستند اما باعث بیدار شدن فرد می شوند و بازگشت به خواب را برای فرد دشوار می کنند. کابوس می تواند ویژگی های زیر را داشته باشد: رویا، شما را از خواب بیدار می کند. هنگام خواب، احساس عرق می کنید یا تپش قلب دارید. بعد از بیداری می توانید جزییات رویای خود را به یاد بیاورید. رویای که زنده و واقعی به نظر می رسد و بسیار ناراحت کننده است. موضوع کابوس معمولا مربوط به تهدیدهای زندگی یا مرگ می باشد. بعد از کابوس احساس ترس، اضطراب، عصبانیت، غمگینی یا انزجار می کنید. رویای شما باعث پریشانی می شود که از بازگشت به خواب شما جلوگیری می کند. کابوس ها همراه با شرایط زیر به عنوان یک اختلال در نظر گرفته می شود: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید اختلال در تمرکز یا حافظه کابوس های که مکررا تکرار می شوند. خواب آلودگی در روز، خستگی یا کمبود انرژی مشکلات رفتاری مرتبط با خواب یا ترس از تاریکی فکر کردن به کابوس های که در طول شب می بینید و اختلال در عملکرد روزانه پریشانی یا اختلال عمده در طول روز مانند اضطراب یا ترس مداوم یا نگرانی از خواب در مورد داشتن کابوس بعدی اختلال کابوس در فرزندان می تواند باعث اختلال و اضطراب خواب شدید در والدین یا مراقبان شود. کابوس های که گاه به گاه رخ می دهند معمولا نگران کننده نیستند اما در صورت بروز کابوس همراه با شرایط زیر بهتر است به پزشک مراجعه کنید: باعث ترس از خوابیدن می شود. به طور معمول خواب را مختل می کند. به طور مکرر اتفاق میفتد و به مرور زمان ادامه می یابد. باعث ایجاد مشکلات رفتاری در روز یا اختلال در عملکرد می شود. اختلال کابوس توسط پزشکان به عنوان پارازومنیا شناخته می شود که نوعی همراه با تجربیات ناخواسته ای است که هنگام خواب یا هنگام بیدار شدن اتفاق میفتد. کابوس ها معمولا در رخ می دهند که به عنوان حرکت سریع چشم ( REM ) شناخته می شود. علت دقیق کابوس ها مشخص نیست. برخی از عوامل می توانند در بروز این اختلال تاثیر داشته باشند، از جمله: استفاده از الکل و مواد مخدر تفریحی یا ترک آنها می تواند در بروز کابوس تاثیر داشته باشند. در برخی از افراد، خواندن کتاب های ترسناک یا تماشای فیلم های ترسناک، به خصوص قبل از خواب، می تواند با بروز کابوس ها مرتبط باشد. کابوس ها بعد از تصادف، آسیب دیدگی، سوء استفاده جسمی یا جنسی یا سایر رویدادهای آسیب زا رایج هستند. کابوس ها در افرادی که دارای اختلال استرس پس از آسیب ( هستند شیوع بیشتری دارند. عواملی که باعث خواب نامنظم و بیداری یا قطع شدن یا کاهش میزان خواب در فرد می شوند، می تواند خطر ابتلا به کابوس را افزایش دهند. بی خوابی با افزایش خطر کابوس ها همراه است. برخی از داروها از جمله، مسدود کننده های بتا و داروهای مورد استفاده در معالجه بیماری پارکینسون یا برای جلوگیری از استعمال دخانیات می توانند کابوس را ایجاد کنند. بعضی اوقات استرس های عادی زندگی روزمره، مانند مشکلی در خانه یا مدرسه می توانند در بروز کابوس تاثیر داشته باشند. یک تغییر اساسی مانند فوت یکی از نزدیکان می تواند همین ت ثیر را داشته باشد. اضطراب با خطر بروز کابوس ها همراه است. افسردگی و سایر ممکن است با کابوس ها مرتبط باشند. کابوس ها می توانند همراه با برخی شرایط پزشکی مانند یا سرطان اتفاق بیفتند. داشتن سایر اختلالات خواب که در خواب مناسب تداخل دارند می تواند با اختلال کابوس همراه باشد. سابقه خانوادگی ابتلا به اختلال کابوس و یا سایر پارزومنی های خواب مانند صحبت در هنگام خواب می تواند، خطر بروز کابوس ها را افزایش دهد. اختلال کابوس می تواند منجر به بروز برخی عوارض جانبی شود از جمله: افکار یا اقدام به خودکشی مقاومت در برابر رفتن به رختخواب یا ترس از خوابیدن مشکلات روانی مانند افسردگی یا اضطراب ناشی از خواب که باعث آزار و اذیت فرد می شود. این خواب آلودگی می تواند منجر به بروز اختلال در عملکرد در مدرسه یا محل کار یا مشکلات در کارهای روزمره مانند رانندگی و تمرکز شود. هیچ آزمایش خاصی برای تشخیص اختلال کابوس تایید نشده است. کابوس ها تنها در صورتی که منجر به بروز شوند به عنوان اختلال در نظر گرفته خواهند شد. برای تشخیص اختلال کابوس، پزشک تاریخچه پزشکی و علایم فرد را بررسی می کند. ارزیابی ممکن است شامل موارد زیر باشد. معاینه بدنی برای تشخیص شرایط احتمالی که ممکن است در بروز کابوس ها نقش داشته باشند، انجام می گیرند. در شرایطی که کابوس های مکرر ناشی از اضطراب باشد، ممکن است بیمار به روان شناس و یا روان پزشک ارجاع داده شود. اختلال کابوس معمولا براساس توصیف تجربیات بیمار تشخیص داده می شود. پزشک در مورد سابقه خانوادگی و وضعیت خواب بیمار سوالاتی را می پرسد. در مواردی که اختلال در خواب فرد شدید باشد پزشک ممکن است یک مطالعه خواب شبانه یا همان پلی سونوگرافی را برای کمک به تعیین ارتباط کابوس ها به اختلالات دیگر خواب بیمار تجویز کند. گیرنده های قرار داده شده بر روی بدن بیمار امواج مغزی، میزان اکسیژن موجود در خون، ضربان قلب و تنفس و همچنین حرکات چشم و پا را هنگام خواب ضبط و بررسی می کنند. کابوس ها معمولا نیازی به درمان ندارند. با این حال، اگر کابوس ها باعث پریشانی یا اختلال خواب شما شوند و عملکرد روزمره تان را مختل کنند، ممکن است به درمان نیاز داشته باشید. گزینه های درمانی احتمالی به علت کابوس بستگی دارند که عبارتند از: اگر علت بروز این اتفاقات در خواب، یک بیماری زمینه ای و پزشکی باشد، درمان بیماری می تواند در از بین بردن کابوس ها موثر باشد. در صورتی که یک وضعیت بهداشت روان مانند استرس یا اضطراب در بروز آن ها نقش داشته باشد، پزشک ممکن است تکنیک های، یا مشورت با یک روان شناس را پیشنهاد دهد. استفاده و تجویز دارو به ندرت برای درمان کابوس، کاربرد دارند. با این حال، دارو ممکن است برای کابوس های شدید همراه با استرس پس از سانحه موثر باشند. در صورتی که دچار اختلال کابوس هستید و یا از تکرار آن ها رنج می برید می توانید برای درمان آن ها راهکارهای زیر را در نظر بگیرید: داشتن یک برنامه منظم در خواب بسیار مهم است. قبل از خواب، سعی کنید فعالیت های آرامی مانند خواندن کتاب و یا انجام پازل را انجام دهید. ممکن است مراقبه، تنفس عمیق یا نیز موثر باشند. همچنین اتاق خواب مناسب، راحت و آرامی را برای خوابیدن خود انتخاب کنید. اگر فرزند شما زیاد کابوس می بیند او را بعد از بیدار شدن از کابوس، سریعا آرام کنید تا از بروز کابوس های بعدی جلوگیری شود. از فرزند خود بخواهید کابوس را توصیف کند. چی شد؟ چه کسی در خواب بود؟ چه چیزی باعث ترساندن آن شده است؟ سپس به فرزند خود یادآوری کنید که کابوس ها واقعی نیستند و نمی توانند صدمه و آسیبی به آن ها بزنند. شاید کودک شما با یک حیوان مورد علاقه، پتو یا اشیاء خاصی راحت تر بخوابد. این وسایل را هنگام خواب در کنار فرزند خود قرار دهید. درب اتاق کودک و در صورت نیاز درب اتاق خود را باز بگذارید تا کودک احساس تنهایی نکند. کودک را تشویق کنید تا کابوس خود را نقاشی کند و با شخصیت هایی که در کابوس دیده حرف بزند و یا یک داستان در مورد کابوس خود بنویسد. بعضی اوقات کمی خلاقیت می تواند موثر باشد. اگر استرس یا اضطراب باعث بروز این اتفاقات ناخوشایند شده اند، راهکارهای مدیریت استرس را یاد بگیرید و در صورت لزوم به روان شناس مراجعه کنید. در اتاق خواب کودک خود سعی کنید شب ها یک چراغ روشن بماند. اگر کودک در طول شب از خواب بیدار شود، نور و روشنایی می تواند ترس کودک را کاهش دهد. اگر کابوس ها باعث نگرانی در مورد اختلال خواب می شوند، به پزشک مراجعه کنید. پزشک ممکن است شما را به یک متخصص خواب یا روان پزشک ارجاع دهد. نوشتن جزییات خواب به مدت دو هفته قبل از قرار ملاقات، ممکن است به پزشک در تشخیص بهتر علت اختلال شما کمک کند و او بتواند جزییات و اطلاعات بیشتری در مورد برنامه خواب شما، عواملی که روی خواب و زمان وقوع کابوس ها تاثیر می گذارند به دست آورد. برای نوشتن جزییات خواب خود سعی کنید از صبح که از خواب بیدار می شوید تمام اطلاعات مربوط به کیفیت خواب خود را یادداشت کنید. در پایان روز، رفتارهایی را که ممکن است روی خواب ت ثیر بگذارند مانند اختلال در برنامه خواب، مصرف الکل و هر نوع داروی که مصرف می کنید را بنویسید. در صورت امکان هنگام مراجعه به پزشک یکی از اعضای خانواده یا یکی از دوستانتان را به همراه خود ببرید تا اطلاعات دقیق تری را از وضعیت شما ارایه دهد. قبل از قرار ملاقات، لیستی از موارد زیر تهیه کنید: علایم و اطلاعات کلیدی شخصی، از جمله هرگونه فشار عمده یا تغییرات زندگی اخیر تمام داروها، ویتامین ها، گیاهان و یا مکمل های دیگر و دوزها برخی از سوالاتی که باید از پزشک بپرسید، عبارتند از: به چه آزمایش تشخیصی نیاز دارم؟ چه عاملی باعث ایجاد این اختلال در من می شود؟ آیا وضعیت من احتمالی است یا موقت بروز می کنند؟ گزینه های درمانی احتمالی من و محدودیت های که باید رعایت کنم کدام است؟ پزشک ممکن است سوالات زیادی را از شما بپرسد، از جمله: آیا سابقه مشکلات خواب دارید؟ روال معمول خواب شما چگونه است؟ چند بار در شب این کابوس ها اتفاق میفتند؟ چه زمانی شما یا فرزندتان شروع به تجربه علایم کردید؟ آیا شخص دیگری در خانواده شما دچار اختلالات خواب است؟

داده های مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری تقریبا نشان می دهد درصد. یکی از شایع ترین دلایل توقف شیردهی، نگرانی از تولید ناکافی شیر است. بسیاری از خانم ها، شیر بسیار زیادی دارند. اما در مادرانی که نیاز به افزایش تولید شیر دارند، راهکار هایی برای افزایش شیر مادر وجود دارد. خانم ها در دوران شیردهی با استفاده از راهکارهای افزایش شیر مادر، می توانند با استفاده از چندین روش مبتنی بر شواهد شیر خود را افزایش دهند. موارد زیر راهکارهای است که زنان می توانند برای افزایش شیر مادر انجام دهند. مکیدن پستان توسط کودک باعث آزاد شدن هورمون های ترشح شیر می شود. این رفلکس رها کردن نام دارد. رفلکس رها کردن زمانی رخ می دهد که عضلات در سینه های مادر منقبض شده و منجر به حرکت شیر از طریق مجاری شیری می شود، این اتفاق اندکی پس از شروع شیر خوردن در نوزاد اتفاق میفتد. تا بار در روز می تواند به برقراری و حفظ ترشح شیر کمک کند. پمپاژ بین زمان شیردهی می تواند در افزایش شیر موثر باشد. گرم کردن سینه قبل از پمپاژ می تواند منجر به پمپاژ راحت تر شود. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید در هر بار تغذیه بهتر است کودک از هر دو سینه مادر شیر بخورد. تحریک هر دو سینه می تواند به افزایش شیر کمک کند. پمپاژ همزمان شیر از هر دو سینه باعث افزایش تولید شیر می شود. به گفته بنیاد تغذیه با شیر مادر کانادا، غذاها و گیاهانی وجود دارند که ممکن است تولید شیر مادر را افزایش دهند. برخی از غذاها و گیاهان موثر در افزایش شیر مادر، عبارتند از: سیر زنجبیل رازیانه خار خار شنبلیله زغال اخته اسپیرولینا زنان شیرده بهتر است همیشه قبل از مصرف مکمل جدید به خصوص هنگام شیر دادن با پزشک خود مشورت کنند. حتی مصرف می توانند منجر به بروز عوارض جانبی شوند. فاکتورهای مختلفی وجود دارند که می تواند در رفلکس رها شده تاثیر بگذارند و باعث کاهش شیر مادر شود، از جمله این موارد می تواند به عوامل زیر اشاره کرد: و می تواند در رفلکس رها شدن شیر مادر اختلال ایجاد کند و باعث کاهش شیر مادر شود. ایجاد یک محیط خصوصی و آرام بخش برای شیردهی و لذت بردن و بدون استرس می تواند به افزایش تولید شیر مادر کمک کند. برخی از شرایط پزشکی ممکن است در تولید شیر اختلال ایجاد کند، از جمله: داروهای حاوی pseudoephedrine ، مانند و داروهای آلرژی و انواع خاصی از روش های پیشگیری از بارداری، ممکن است میزان شیر مادر را کاهش دهند. و می تواند تولید شیر در زنان شیرده را کاهش دهد. نداشتن بافت غده کافی به دلیل جراحی سینه مانند برداشتن یا می تواند در شیردهی اختلال ایجاد کند. جراحی سینه و سوراخ کردن نوک سینه می تواند به اعصاب مرتبط با تولید شیر مادر آسیب برساند. مادرانی که نگران این هستند که کودک آن ها به اندازه کافی شیر نمی خورد یا احساس می کنند که کودک رشد خوبی ندارد بهتر است به پزشک مراجعه کنند. اگر مشکل تولید شیر کم باشد، پزشک می تواند به راحتی با چند تغییر در روش معمول یا روش تغذیه یا تنظیم دارویی مشکل را برطرف کند. استفاده از برخی درمان ها و دارو های خانگی برای افزایش شیر مادر تا حدودی موثر هستند و روش های بی خطری محسوب می شوند، از جمله: تخم رازیانه برای افزایش ترشح شیر در مادران شیرده بسیار عالی است. تخم رازیانه دارای فیتواستروژن ها، مشابه استروژن است و که به تولید شیر بیشتر کمک می کند. با حل کردن آن ها در آب داغ برای چند دقیقه می توانید از دانه‌های رازیانه برای تهیه چای استفاده کنید. برای شیرینی آن می توانید عسل را اضافه کنید. خانم ها بهتر است برای افزایش شیر خود روزی دو بار این چای را میل کنند. اگر خیلی علاقه مند به چای نیستید، می توانید چند بار در روز یک قاشق مرباخوری از دانه های برشته شده تخم رازیانه را بجوید. تخم شنبلیله حاوی دیوسژنین و فیتواستروژن است. تخم شنبلیله یکی از بهترین گیاهان برای مادران شیرده برای افزایش تولید شیر است. این دانه ها همچنین دارای galactagogue هستند که در مادرانی که تمایل به افزایش شیر خود دارند فوق العاده است. می توانید یک قاشق چایخوری پر از دانه شنبلیله مصرف کرده و آنها را در آب بجوشانید. دانه ها را صاف کنید. علاوه بر آن می توانید یک قاشق چایخوری عسل و زردچوبه را به آن اضافه کنید تا طعم آن بهتر شود. این چای را حداقل دو تا سه بار در روز بنوشید. حتی می توانید جوانه شنبلیله را نیز با سالاد یا سبزیجات مخلوط کنید. این گیاه برای از بین بردن سموم از بدن عالی است. خارخار به عنوان یک مقوی عالی برای کبد عمل می کند. علاوه بر آن، خارخار دارای استروژن است که به بهبود شیردهی کمک می کند. خانم های که می خواهند از آن استفاده کنند توجه داشته باشند که بهتر است خار خار را به صورت کپسول ( تا کپسول در روز) مصرف شود یا با افزودن / قاشق چای خوری آن در یک فنجان آب جوش، چایی درست کنند و بگذارند دقیقه دم بکشد. دارچین گیاهی معطر است که طعم غذاها را دلپذیر می کند. از این گیاه برای افزایش جریان شیر مادر استفاده می شود. به نظر می رسد دارچین باعث تقویت طعم شیر مادر می شود. مادران شیرده بهتر است با مخلوط کردن پودر دارچین در آب گرم، نصف قاشق چایخوری عسل یا با افزودن آن به شیر، دارچین را مصرف کنند. خانم های که می خواهند از دارچین استفاده کنند باید یک یا دو ماه آن را مصرف کرده تا نتایج لازم را ببینند. دانه های زیره در پخت و پز هندی زیاد مورد استفاده قرار می گیرد. زیره یک راهکار درمانی موثر برای درمان کمبود شیر مادر محسوب می شوند. این دانه ها همچنین حاوی زیادی هستند که در تامین انرژی بسیار مورد نیاز به یک مادر شیرده کمک می کند. خانم ها می توانند برای افزایش شیر خود یک قاشق چایخوری دانه زیره را با مقداری شکر مخلوط کرده و آن را قبل از خواب با شیر گرم میل کنند و یا دانه بو داده آن را همراه با سبزیجات در سالادها استفاده کنند. این گیاه طبیعی در افزایش ترشح شیر مادر مفید و موثر است. همچنین گفته می شود اگر خانم های شیرده آن را به طور مرتب مصرف کند، باعث افزایش طعم شیر مادر می شود. سیر را می توان به هر شکل در آشپزی روزانه و یا هر روز - تا سیر خام استفاده کرد. زنجبیل به غیر از افزودن طعم به غذا نیز مزایای سلامتی زیادی دارد. یکی از بهترین مزایای سلامتی آن، تقویت شیر مادر است. زنجبیل خواص galactagogue دارد که می تواند به تحریک تولید شیر مادر در مادران شیرده کمک کند. خانم های که برای تقویت شیردهی خود می خواهند از این راهکار استفاده کنند می توانند از زنجبیل تازه برای ادویه چای معمولی یا در آماده سازی های غذایی خود بهره بگیرند یا به سادگی پودر زنجبیل خشک شده را در مواد غذایی، چای و غیره اضافه کنند. انیسون خاصیت استروژنی دارد. انیسون حاوی آنتول است و به رفع انسداد مجاری شیر و افزایش شیر مادر کمک می کند. مادران شیرده می توانند با اضافه کردن چند دانه انیسون (بادیان رومی) در آب داغ چای درست کرده و شکر یا عسل را برای طعم اضافه کنند. خانم ها در دوران شیردهی خود با خیال راحت می توانند دو تا سه فنجان آن را در روز مصرف کنند. در دسترس بودن این گیاهان طبیعی ممکن است باعث شود زنان در دوران شیردهی خود مقداری از آنها را انتخاب کرده و بلافاصله مصرف آنها را شروع کنند. با این حال، مصرف آن ها به همین سادگی نیست زیرا مادران باید آنچه که برای کودک سالم لازم است را مصرف کنند علاوه بر این، بدن مادر ممکن است نسبت به مواد غذایی که قبلا استفاده می کرده، درست عکس العمل نشان ندهد. اما مادران شیرده نگران نباشند برای اطمینان از به دست آوردن بیشترین مزایای سلامتی از این گیاهان، اقدامات لازم را انجام دهند. اگرچه استفاده از گیاهان بسیار بی خطر است، اما برخی از خانم ها ممکن است آنها حساسیت نشان دهند. بنابراین، برای درمان مشکل کمبود شیر باید قبل از مصرف هر گیاهی احتیاط شود. دلایل زیادی وجود دارد که ممکن است کودک هنگام شیر دادن گریه، هیاهو کند و یا پریشان به نظر برسد، اما بعید نیست دلیل این امر از شیر مادر باشد. بیشتر نوزادان در طی ساعت به تا تغذیه نیاز دارند. هرچه کودک بزرگتر می شود، آنها با عملکرد بیشتری تغذیه می شوند. قبل از مکمل غذاهای غذایی با فرمول، با پزشک یا متخصص مشورت کنند. در صورت بارداری، مصرف گیاهان دارویی می تواند منجر به عوارض کشنده شود. خانم های شیرده بهتر است در دوران شیردهی خود از مصرف گیاهانی که به آنها حساسیت دارند پرهیز کنند. قبل از مصرف هر دارو و حتی برای آموزش بهتر روند شیردهی بهتر است از یک پرستار آموزش دیده در این زمینه مشورت گرفته شود یک متخصص شیردهی می تواند یک برنامه مکمل را به آن ها توصیه کند تا بتوانند شیر خود را افزایش دهند.

طبق بررسی های انجام شده محققان به این نتیجه رسیده اند که ورزش در بارداری و تقویت شیر مادر ورزش زنان در طول دوران بارداری می تواند ترکیباتی را در شیر مادر افزایش دهد که ممکن است خطر مادام العمر ابتلا کودک را به بیماری های قلبی، دیابت و چاقی کاهش دهد. البته هنوز محققان نتوانسته اند نوع ترکیبی که در شیر مادر بر اثر ورزش ایجاد می شود را شناسایی کنند. از طرفی هم ورزش همیشه گزینه مناسبی برای همه زنان در بارداری نیست و ممکن است راه های دیگری نیز برای بهبود سلامت متابولیک کودکان وجود داشته باشد. بر همین اساس زنان باردار باید در مورد وضعیت ورزش در بارداری خود قبل از انجام هر تمرینی با پزشک مشورت کنند. به نظر می رسد ورزش متوسط در دوران بارداری ترکیبی از شیر مادر را افزایش می دهد که می تواند خطرات مادام العمر کودک را برای، دیابت، و سایر شرایط کاهش دهد. تحقیقات اخیر روی حیوانات نشان داده است که مادرانی که قبل و در ورزش می کنند در برابر اختلال در متابولیسم گلوکز، کاهش عملکرد قلبی عروقی و چاقی مقاومت تر هستند. برخی از محققان می گویند ممکن است الیگوساکارید - سیالیلاکتوز (معروف به - SL یا ' SL ) ، همان ترکیبی باشد که در اثر ورزش مادران در شیر آن ها تولید می شود و نقش محافظتی در نوزادان دارد. این ترکیب احتمالا همراه با سایر الیگوساکاریدهای شیر در غده پستانی و فقط در دوران شیردهی ساخته می شود اما هنوز مشخص نشده است که ورزش چگونه ترکیب ' SL را افزایش می دهد. مطالعه استنفورد، منتشر شده در Nature Metabolism ، تحقیقات مربوط به موش ها و انسان ها را در مورد تاثیر ورزش انجام داده اند. تیم استنفورد موش های متولد شده از مادرانی که در دوران بارداری خود تحرکی نداشته اند را مورد بررسی قرار داده اند. سپس این موش ها را با شیر مادرانی که در دوران بارداری فعالیت بیشتری داشته اند تغذیه کردند. بعد از یک سال نگهداری از موش ها، آن ها را بررسی کردند و به این نتیجه رسیدند که فقط مکمل ' SL توانسته سوخت و ساز گلوکز بدن، کاهش توده چربی و کاهش وزن بدن و عملکرد قلبی بچه موش ها را بهبود ببخشد. محققان مشاهده کردند موش هایی که در دوره پرستاری با ' SL تغذیه می شوند با اینکه به آن ها رژیم غذایی پرچرب داده شده اما این ترکیب موش ها را از اثرات مضر رژیم غذایی پرچرب محافظت کرده است. بررسی های دیگری بر روی زن باردار که بعد از فعالیت داشته اند صورت گرفته است. نتایج حاصل از این تحقیقات نشان می دهد زنان با فعالیت بیشتر در طول روز مقادیر بیشتری از ' SL را در ترکیب شیر خود داشته اند. در این بررسی ها ماه بعد از تولد کودک میزان ترکیب ' SL در شیر مادر اندازه گیری و مشخص شد که مقدار آن هنوز هم به میزان فعالیت مادر بستگی دارد. البته محققان به این نتیجه رسیدند که شدت ورزش و فعالیت های شدیدتر لزوما باعث افزایش سطح بالاتر ' SL نمی شود و ورزش متوسط نیز مانند پیاده روی روزانه برای به دست آوردن مزایای آن برای زنان باردار کافی است اما هنوز مشخص نشده اند که آیا ورزش بعد از بارداری هم به همان اندازه در بالا نگه داشتن سطح ' SL موثر است یا تاثیری ندارد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید محققان معتقدند جداسازی و شناسایی ترکیب ' SL از شیر مادر می تواند مفید باشد. چون آن ها می توانند با شناسایی و جدا سازی آن از شیر مادر و اضافه کردن آن به ترکیبات شیرخشک، از اثرات مثبت و محافظتی آن بر سلامت نوزادان بهره بگیرند اما میزان تولیدترکیب ' SL در زنان با فعال بودن آن ها در طول روز ارتباط دارد و باعث بهبود سلامت متابولیک و عملکرد قلبی در فرزندان آن ها می شود. محققان امیدوارند که با شناخت مکانیسم ' SL و چگونگی تاثیر ورزش در افزایش آن بتوانند راهکاری را برای بهبود سلامت متابولیک و عملکرد قلبی کودکان پیدا کنند. اگرچه این تحقیقات صورت گرفته تا حدودی امیدوار کننده به نظر می رسد اما برخی متخصصان تغذیه در مورد میزان فشار موجود در مادران جدید هشدار داده اند. این متخصصان معتقدند که فشار و استرس در دوران بارداری بر زنان زیاد است و از طرفی هم آن ها از حمایت و پشتیبانی کمی برخوردار هستند. بر همین اساس امکان دارد اضافه کردن ورزش به لیست کارهای انجام شده در دوران بارداری بدون ارزیابی اولیه تا حدودی برای وضعیت روانی و جسمی مادران خطرناک بوده و ممکن است منجر به عواقب روانی و جسمی شود. اگرچه بررسی ها نشان می دهد که ورزش باعث بهبود علایم و می شود اما برای همه زنان مفید نیست و خستگی بیش از حد می تواند سلامت مادر را به خطر بیاندازد. بر همین اساس متخصصان تغذیه معتقدند که افزایش میزان ' SL فقط منوط به ورزش در بارداری نیست و به فاکتور های دیگری مانند وضعیت تغذیه مادر، کیفیت خواب و وضعیت روانی زنان باردار مربوط می شود. شیر مادر می تواند نوزادان نارس را از یک عفونت خطرناک محافظت کند. بررسی های جدید نشان می دهد ترکیب آنتی بادی ایمونوگلوبولین ( A ( IgA شیر مادر احتمالا نوزادان نارس را از ابتلا به بیماری روده ای آنتروکولیت نکروزان محافظت می کند. محققان می گویند که اهمیت این یافته های جدید ممکن است مادران کودکان نارس را تشویق به شیردهی کند. نوزادان مبتلا به دارای باکتری های انتروباکتریاسه هستند. NEC یک بیماری نادر است که در حدود تا از هر تولد زنده رخ می دهد و معمولا توسط پزشکان در بخش مراقبت های ویژه نوزادان پیشرفته ( NICU ) تشخیص داده می شود. بیش از درصد از موارد NEC در نوزادانی که قبل از هفته متولد شده اند، دارای وزن تولد بسیار کمی هستند. NEC التهاب حاد و مزمن روده را تجربه می کنند. سیستم روده ای نابالغ، سیستم ایمنی ضعیف و قرار گرفتن در معرض پاتوژن این نوزادان می تواند منجر به بروز عوارضی مانند و نارسایی چند عضو شود. علایم NEC اغلب شامل موارد زیر است: تغذیه ضعیف مدفوع خونین تورم یا نفخ شکم تغییر رنگ شکم کودک همچنین ممکن است علایم عفونت را بروز دهد، از جمله: بی حالی آپنه یا اختلال در تنفس عوامل خطر آنتروکولیت نکروزان برخی عوامل خطر آنتروکولیت نکروزان در نوزادان نارس را افزایش می دهند، از جمله: آسیب روده تغذیه با شیر خشک ساختار غیر طبیعی روده آسیب ایسکمی مجدد روده استفاده از داروهای کاهش دهنده اسید هیپوکسی یا کمبود اکسیژن در بافتهای بدن درمان استاندارد برای این وضعیت مصرف و تجویز آنتی بیوتیک ها است. دکتر میستی گود، استادیار آسیب شناسی کودکان و ایمنی شناسی در دانشکده دانشگاه واشنگتن معتقد است: سیستم ایمنی روده نوزاد نارس کاملا تشکیل نشده است و توانایی مقابله با عوامل بیماری زا را ندارد اما تغذیه با شیرمادر می تواند به محافظت از نوزادان در برابر ای بیماری کمک کند. IgA امید تازه ای در پیشگیری و درمان خطرناک ایجاد می کند. کارشناسان معتقدند که خبر ارزش در نوزادان نارس نباید منجر به نگرانی در مادران باردار قبل از زایمان شود و حتما برای مادرانی که مقدار شیر مناسب و با کیفیتی ندارند گزینه های جایگزینی وجود دارد. در برخی موارد ممکن است استفاده از شیر یک اهدا کننده یک راه حل ممکن برای والدین باشد. یک زن بعد از زایمان هرگز نباید خودش را برای داشتن شیر بهتر تحت فشار قرار دهد و نسبت به رژیم غذایی زیاد حساس باشد. با این حال، مادران نوزادان نارس باید بدانند که تغذیه با شیرخشک ممکن است برای نوزادان ساده تر باشد، اما با افزایش قابل توجه شیوع NEC همراه است. آنها تا آن زمان از طریق لوله تغذیه می شوند و به آنها شیر یا شیرخشک داده می شود. زنان باردار که را تجربه می کنند و دوست دارند هر چه زودتر نوزادان نارس آن ها از شیر مادر تغذیه کند بهتر است قبل از زایمان پمپاژ سینه های خود را شروع کنند. پمپاژ هر سه ساعت می تواند باعث افزایش شیر شود. محققان هنوز علت اصلی عفونت خطرناک NEC را تشخیص نداده اند اما به نظر می رسد عفونت های باکتریایی می تواند یک عامل خطر برای این بیماری در نوزادان نارس باشد. بررسی های صورت گرفته بر روی نمونه های مدفوع نوزاد نارس با و کودک سالم نشان داده نوزادانی که از شیر مادر تغذیه کرده اند نسبت به نوزادانی که شیرخشک خورده اند باکتری های روده ای کمتری داشته اند. البته بررسی ها نشان می دهد تغذیه با شیر مادر به تنهایی برای جلوگیری از NEC کافی نیست و شیر باید حاوی IgA باشد. بررسی ها نشان می دهد تغذیه با شیر مادر بیش از شش ماه کودک را در برابر برخی سرطان های دوران کودکی، مانند و لنفوم هوچکین محافظت می کند. شیر مادر همچنین می تواند خطر ابتلا به بیماری های زیر را کاهش دهد: چاقی اسهال آنفولانزا عفونت گلو عفونت ریه عفونت گوش مشکلات بینایی ابتلا به دیابت نوع و مشکلات دندان پزشکی انتروکولیت نکروز کننده می تواند یک بیماری خطرناک برای زندگی باشد، اما اکثر نوزادان پس از دریافت درمان، کاملا بهبود می یابند. در موارد نادر، روده ممکن است آسیب دیده و باریک و منجر به انسداد روده شود. چشم انداز خاص فرزند شما از دیگر عوامل به سلامت کلی و شدت بیماری کودک بستگی دارد. برای اطلاعات خاص تر در مورد مورد خاص کودک خود، با پزشک مشورت کنید. متاسفانه بیشتر والدین هرگز در مورد آنتروکولیت نکروزان اطلاعات کافی ندارند و از اهمیت شیر مادر در پیشگیری از ابتلا به این عفونت در نوزادان نارس خود اطلاعی ندارند. از طرفی هم شاید پزشکان برای جلوگیری از نگرانی والدین در مورد این بیماری، دوست نداشته باشند در این مورد با والدین صحبت کنند اما به اشتراک گذاری اطلاعات باعث آگاهی والدین به خصوص در مادران با نوزادان نارس می شود و مادران باید در مورد ارزش شیر مادر به عنوان دارو برای نوزاد خود مطلع شوند. بررسی ها نشان داده که پمپاژ سینه در اولین ساعت تولد باعث می شود که مادران بتوانند شیر خود را در دوره های حساس حفظ کنند.

تغذیه با شیر مادر تاثیرات مختلفی بر سلامت مادر و نوزاد دارد بر همین اساس به نظر می رسد که رژیم غذایی سالم در دوران شیردهی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. شیر مادر بسیار مقوی است و حاوی اکثر مواد مغذی مورد نیاز کودک در ماه اول زندگی می باشد. در نتیجه، همزمان با رشد کودک نیاز به تغذیه شیر مادر در آن ها افزایش می یابد و مادران باید برای رفع نیاز کودک خود رژیم غذایی سالمی در دوران شیردهی داشته باشند. علاوه بر آن تغذیه مناسب در دوران شیردهی می تواند انرژی لازم برای مراقبت از کودک و حتی خود مادر را تامین کند. بسیار تنظیم شده است و به استثنای، شیر مادر شامل همه مواد مغذی مورد نیاز برای رشد کودک در شش ماه اول زندگی می باشد اما اگر رژیم غذایی کلی مادر مواد مغذی مورد نیاز کودک را ت مین نکند، می تواند بر کیفیت شیر مادر و سلامتی او ت ثیر منفی بگذارد. به طور کلی، هر اونس ( میلی لیتر) شیر مادر حاوی تا کالری است. بر خلاف شیرخشک، میزان کالری و ترکیب شیر مادر متفاوت است. شیر مادر در طول هر تغذیه و در طول دوره شیردهی، به متناسب با رفع نیازهای کودک تغییر می کند. در ابتدای تغذیه، شیر پر از آب است و معمولا عطش کودک را خاموش می کند. شیری که بعدا از پستان مادر ترشح می شود غلیظ تر، چرب تر و مغذی تر می شود. در حقیقت، این شیر ممکن است حاوی - برابر چربی و / کالری بیشتر نسبت به شیر اولیه باشد. اما رعایت رژیم غذایی مناسب در دوران شیردهی یکی از چالش های این دوران است که بسیاری از زنان شیرده با آن مواجهه هستند. برخی از راهکارهای مناسب برای حفظ رژیم غذایی در دوران شیردهی، عبارتند از: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید نیازهای غذایی مادران در دوران شیردهی، هم برای ت مین نیازهای کودک و هم برای خود او بیشتر می شود. مقادیر برخی از مواد مغذی در رژیم غذایی مادران ممکن است به طور مستقیم بر میزان آنها در شیر مادر ت ثیر بگذارد. از طرف دیگر، برخی از مواد مغذی بدون توجه به میزان مصرف به شیر مادر منتقل می شوند. خوردن انواع غذاهای مغذی و کامل برای تامین مواد مورد نیاز مادر و کودک بسیار مهم است. برخی غذاهای مغذی که مادران باید هنگام شیر دادن آن ها را در رژیم غذایی خود داشته باشند، عبارتند از: ماهی قزل آلا، صدف و ساردین گوشت گاو، گوشت بره و اندام گوشت مانند جگر بادام، گردو، دانه های شاهدانه و کتان تخم مرغ، جو دوسر، گندم سیاه و شکلات تیره توت ها، گوجه فرنگی، کلم، سیر و کلم بروکلی با این حال، این لیست به هیچ وجه محدود کننده نیست. قندها و چربی های اضافه شده ناسالم زیادی دارند. مواد مغذی موجود در شیر مادر بسته به میزان آن ها در شیر به دو گروه تقسیم می شوند که عبارتند از: گروه مواد مغذی میزان این گروه از مواد مغذی در شیر مادر به رژیم غذایی مادر بستگی دارد، بنابراین، خانم ها باید مواد غذایی مربوط به گروه را از رژیم غذایی خود تامین کنند. مواد مغذی گروه هم برای مادران و هم کودک بسیار مهم و حیاتی هستند. برخی از مواد مغذی در گروه ، عبارتند از: شیر و نمک یددار ماهی، دانه، آجیل و نان آجیل، غذاهای دریایی، ماهی و دانه صدف، جگر، ماهی روغنی و میگو ماهی روغنی، برخی از قارچ ها و غذاهای غنی شده دانه ها، آجیل، ماهی، مرغ، موز و میوه خشک شده تخم مرغ، جگر گوشت گاو، جگر مرغ، ماهی و بادام زمینی سیب زمینی های شیرین، هویج، سبزیجات برگ تیره و تخم مرغ پنیر، بادام، آجیل، گوشت قرمز، ماهی روغنی و تخم مرغ مواد مغذی گروه بدون در نظر گرفتن میزان مصرف یا وضعیت سلامتی در شیر مادر ترشح می شوند اما تامین مناسب و کافی مواد مغذی گروه بیشتر برای مادران شیرده اهمیت دارد. برخی از مواد مغذی گروه ، عبارتند از: لوبیا، عدس، سبزیجات برگ، مارچوبه و آووکادوها صدف، کل غلات، آجیل، لوبیا و سیب زمینی صدف، گوشت قرمز، مرغ، لوبیا، آجیل و لبنیات شیر، ماست، پنیر، سبزیجات برگدار و حبوبات گوشت قرمز، مرغ، غذاهای دریایی، لوبیا، سبزیجات سبز و میوه خشک مقدار مواد مغذی گروه موجود در شیر مادر تحت ت ثیر رژیم غذایی نیست در صورت کمبود آن ها در رژیم غذایی بدن آن ها را در شیر مادر ترشح می کند بنابراین، کودک همیشه مقدار مناسبی از این مواد مغذی را دریافت می کند اما ممکن است مادر دچار کمبود این دسته از مواد مغذی شود. خانم ها در دوران شیردهی خود برای پیشگیری از کمبود، این مواد مغذی باید رژیم غذایی مناسبی داشته باشند و یا مکمل مورد نیاز را مصرف کنند. بسیاری از مکمل ها حاوی گیاهان، محرک ها و مواد فعالی هستند که ممکن است از شیر مادر به نوزاد منتقل شوند. با این حال، چندین مکمل وجود دارد که می تواند به تقویت شیر مادران کمک کند، از جمله: برخی از زنان ممکن است فاقد مواد مغذی اصلی باشند که می تواند به دلیل حالت تهوع ناشی از بارداری، حذف مواد غذایی یا رژیم غذایی نادرست باشد. بر همین اساس برخی مادران بهتر است طبق دستور پزشک از مولتی ویتامین استفاده کنند. مکمل ویتامین B همیشه موثر نیست. اما مادرانی که علایم کمبود این ویتامین را تجربه می کنند بهتر است در مورد روش های جایگزین برای افزایش سطح ویتامین با پزشک مشورت کنند. اسید چرب امگا عمدتا در غذاهای دریایی از جمله ماهی های چرب یافت می شود و یک عنصر مهم برای سلامت سیستم عصبی مرکزی، پوست و چشم است. این اسید ها همچنین برای رشد و عملکرد سالم مغز بسیار حیاتی و ضروری هستند. بررسی ها نشان داده که افزودن اسید چرب امگا به شیر کودک باعث بهبود بینایی در نوزادان می شود و در صورت کمبود مصرف DHA توسط مادران میزان آن در شیر مادر کاهش می یابد. کمبود امگا در اوایل زندگی می تواند منجر به بروز برخی مشکلات رفتاری مانند ADHD ، ناتوانی در یادگیری و پرخاشگری در کودکان شود بنابراین به زنان باردار و شیرده توصیه می شود حداقل روزانه . گرم اسیدهای چرب امگا و - میلی گرم DHA مصرف کنند. به طور عمده در ماهی های چرب، روغن های کبد ماهی و غذاهای غنی شده یافت می شود و برای سلامت عمومی، به ویژه سلامت استخوان ها و عملکرد سیستم ایمنی بسیار مفید است. ویتامین D معمولا فقط در مقادیر کم در شیر مادر وجود دارد بنابراین، قطره های ویتامین D معمولا برای نوزادان از سن - هفته توصیه می شود. زنانی که مصرف ویتامین D بسیار بالایی دارند (روزانه بیش از IU ) احتمالا مقادیر کافی از آن را از شیر مادر دریافت می کنند. علاوه بر این، کمبود ویتامین D می تواند عواقب جدی داشته باشد و ممکن است منجر به ضعف عضلات و پوکی استخوان شود. کمبود ویتامین D در اوایل کودکی می تواند با خطر تشنج و ضعف عضلات همراه باشد. هنگامی که کودک مادران روی پستان مادران چسبیده، سطح اکسی توسین مادران افزایش می یابد و باعث جریان شیر مادر می شود. در این شرایط مادران ممکن است به شدت احساس تشنگی و عطش فراوان داشته باشد. بر همین اساس مادران باید به اندازه کافی آب بنوشند تا بتوانند از کم آبی بدن خود جلوگیری کرده و نیاز کودک را برطرف سازند. به عنوان یک قاعده کلی، همیشه باید هنگام تشنگی، افراد برای برطرف کردن عطش خود آب بخورند اما زنانی که احساس خستگی یا ضعف کرده و احساس می کنند میزان شیر آن ها در حال کاهش است، بهتر است میزان آب مصرفی خود را تا شفاف شدن رنگ ادرار خود ادامه دهند. و بوی قوی آن نشان دهنده کم آبی بدن است. به طور کلی خانم ها در دوران شیردهی خود می توانند هر غذایی را تا یک اندازه معین بخورند. با این حال، ممکن است برخی از طعم دهنده های غذا، ادویه و نوشیدنی ها در شیر مادر تاثیر منفی داشته باشند حالت های ناخوشایند در کودکان بعد از شیرخوردن می تواند نشان دهنده تغذیه نادرست مادر باشد. با این وجود، مادران نباید بدون مشورت با پزشک یا متخصص تغذیه تغییراتی در رژیم خود ایجاد کنند. برخی مواد غذایی که زنان باید در دوران شیردهی خود آن را با احتیاط مصرف کنند، عبارتند از: حدود از کودکان ممکن است به پروتیین شیر گاو از رژیم غذایی مادرشان حساسیت نشان دهند و بثورات پوستی، اگزما، اسهال، مدفوع خونین، استفراغ یا قولنج را تجربه کنند. مادران در دوران شیردهی خود در صورت تمایل به ادامه شیردهی، بهتر است در صورت بروز علایم حساسیت در نوزادانشان هر گونه مصرف پروتیین شیر گاو را از رژیم غذایی خود به مدت - هفته حذف کنند. اگر علایم کودک بهبود یافت، سعی کنند مقادیر پروتیین شیر گاو را به مدت یک هفته دوباره بخورند. اگر علایم برطرف نشود، ممکن است کودک به پروتیین شیر گاو حساسیت داشته باشد که در این شرایط مادر، باید تا - ماهگی کودک خود شیر گاو را از رژیم غذایی خود حذف کرده و مکمل مصرف کند. خانم ها در دوران شیردهی خود به کالری و مواد مغذی بیشتری نیاز دارند. کمبود برخی از این مواد می تواند بر کیفیت شیر و سلامت آن ها و حتی کودک تاثیر منفی داشته باشد. بر همین اساس خانم ها بهتر است برای تقویت شیردهی خود و رعایت رژیم غذایی مناسب از یک مشاور تغذیه با تجربه در این زمینه مشاوره بگیرند. امکان دسترسی آسان برای یک مشاوره آنلاین و مشاوره تلفنی فوری با مشاوران با تجربه در زمینه شیردهی و متخصصان زنان در برای همه خانم های شیر ده وجود دارد.

دیابت نوع در کودکان نوعی بیماری مزمن است که بر نحوه پردازش قند بدن کودک (گلوکز) ت ثیر می گذارد و بدون درمان، این اختلال باعث ایجاد قند در خون می شود که می تواند عواقب جدی طولانی مدت را در پی داشته باشد. دیابت نوع در کودکان رو به افزایش است، و از اپیدمی چاقی ناشی می شود. راهکارهای زیادی برای کمک به مدیریت یا جلوگیری از دیابت نوع در کودکان وجود دارد. کودک خود را تشویق کنید که غذاهای سالم بخورد، فعالیت بدنی زیادی داشته باشد و وزن سالم خود را حفظ کند. اگر رژیم و ورزش برای کنترل دیابت نوع در کودکان کافی نباشد، ممکن است کودک شما به داروی خوراکی یا درمان انسولین نیاز داشته باشد. علت دقیق دیابت نوع مشخص نیست. اما به نظر می رسد که سابقه خانوادگی و ژنتیک نقش مهمی دارند. عدم فعالیت و چربی بیش از حد (به خصوص چربی اطراف شکم) نیز به نظر می رسد عوامل مهمی باشند. افراد مبتلا به دیابت نوع نمی توانند به طور صحیح گلوکز را پردازش کنند. در نتیجه، شکر به جای انجام کار عادی خود در سوختن به سلول هایی که عضلات و سایر بافت ها را تشکیل می دهند، در خون جریان می یابد. بیشتر قند موجود در بدن افراد از طریق غذایی است که آنها می خورند. هنگامی که غذا هضم می شود، قند وارد جریان خون می شود. انتقال قند از جریان خون به سلول های بدن نیاز به انسولین دارد. با گردش خون انسولین، مقدار قند موجود در جریان خون را کاهش می دهد. با کاهش سطح قند خون، ترشح انسولین از لوزالمعده نیز اتفاق می افتد. دیابت نوع وقتی بدن به انسولین مقاوم می شود یا لوزالمعده به اندازه کافی انسولین تولید نمی کند، ایجاد می شود. نتیجه قند در جریان خون باعث ایجاد علایم قند خون بالا می شود. محققان کاملا نمی دانند که چرا برخی از کودکان مبتلا به دیابت نوع هستند و برخی دیگر حتی اگر دارای عوامل خطر مشابهی باشند، مبتلا نمی شوند. با این حال، مشخص است که برخی عوامل خطر دیابت نوع در کودکان را افزایش می دهند، از جمله: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید نوزادان نارس متولد شده، قبل از حاملگی تا هفته، خطر بیشتری برای ابتلا به دیابت نوع دارند. در صورت ابتلا به والدین یا خواهر و برادر با این بیماری، خطر ابتلا کودکان به دیابت نوع افزایش می یابد. بسیاری از کودکان در سنین نوجوانی به دیابت نوع مبتلا می شوند و این بیماری در دختران نوجوان بیشتر از پسران دیده می شود. کودک هرچه کم تحرک تر باشد، خطر ابتلا به دیابت نوع نیز بیشتر است. فعالیت بدنی به کودک کمک می کند تا وزن خود را کنترل کند، از گلوکز به عنوان انرژی استفاده کند. و بدنیا آمدن از مادری که در دوران بارداری مبتلا به است، هر دو با خطر بیشتری برای ابتلا به دیابت نوع همراه هستند. یک عامل خطرناک برای دیابت نوع در کودکان است. هرچه کودکان بافت چربی بیشتر مقاوم باشند، سلول های بدن آنها نسبت به انسولین مقاوم تر می شوند. دیابت نوع در کودکان ممکن است به تدریج بروز کند و علایم قابل توجهی نداشته باشد. بعضی اوقات، این اختلال در هنگام معاینه معمولی بیمار تشخیص داده می شود. کودکان دیگر ممکن است علایم زیر را تجربه کنند: کمبود قند در سلول های کودک ممکن است او را خسته کند. اگر قند خون فرزند خیلی زیاد شود، می تواند مایعات از عدسی چشم فرزند شما خارج شود و او نتواند به وضوح ببیند. قبل از بروز دیابت نوع ، مناطق خاصی از پوست شروع به تیرگی می کنند. این مناطق اغلب در اطراف گردن یا زیر بغل یافت می شوند. ایجاد قند اضافی در جریان خون کودک، مایعات را از بافت ها دفع می کند. در نتیجه کودک ممکن است بیشتر از حد معمول آب بنوشد و ادرار کند. بدون انرژی مورد نیاز قند، بافت های عضلانی و ذخایر چربی به سادگی کاهش می یابند. اما، کاهش وزن در کودکان مبتلا به دیابت نوع نسبت به کودکان مبتلا به دیابت نوع کمتر است. غربالگری دیابت برای کودکانی که اضافه وزن دارند یا چاق هستند و به رسیده اند و یا حداقل سال سن دارند و حداقل یک عامل خطر دیگر برای دیابت نوع دارند، لازم و ضروری است. سایر عوامل خطرزا دیابت نوع در کودکان، شامل داشتن سابقه خانوادگی دیابت، نژاد غیر سفید پوست یا داشتن علایم مقاومت به انسولین مانند تکه های تیره پوست روی گردن یا زیر بغل است. دیابت نوع می تواند تقریبا بر تمام اعضای اصلی بدن کودک، از جمله رگ های خونی، اعصاب، چشم و کلیه ت ثیر بگذارد. عوارض طولانی مدت دیابت نوع طی سال های متمادی به تدریج انتشار می یابد. سرانجام، عوارض دیابت ممکن است ناتوان کننده یا حتی خطرناک باشد. عوارض دیابت نوع شامل موارد زیر است: سکته کوری بیماری کبد چرب غیر الکلی نگه داشتن سطح قند خون فرزندتان در بیشتر مواقع نزدیک به حالت عادی می تواند خطر بروز این عوارض را بطور چشمگیری کاهش دهد. انتخاب سبک زندگی سالم می تواند به جلوگیری از دیابت نوع در کودکان کمک کند. اگر فرزند شما در حال حاضر مبتلا به دیابت نوع است، تغییر در شیوه زندگی می تواند نیاز به داروها و خطر عوارض را کاهش دهد. فرزند خود را تشویق کنید: کودک خود را تشویق کنید که تحرک زیاد داشته باشد. فرزند خود را برای یک تیم ورزشی یا کلاس رقص ثبت نام کنید. غذاهای کودکی خود را به غذای کم چربی و کالری تغییر دهید. روی میوه ها، سبزیجات و غلات کامل تمرکز کنید. برای جلوگیری از بیماری، سعی در تنوع غذایی او داشته باشید. با این حال بهتر است، این موارد را در خانواده رعایت کنید. همان انتخاب های سبک زندگی که می تواند به جلوگیری از دیابت نوع در کودکان کمک کند، می تواند در بزرگسالان نیز همین کار را انجام دهد. بهترین رژیم غذایی برای کودک مبتلا به دیابت بهترین رژیم برای کل خانواده است. تشخیص دیابت نوع در کودکان به طور کلی نیاز به نتایج غیر طبیعی از دو آزمایش انجام شده در روزهای مختلف دارد. چندین آزمایش خون برای دیابت وجود دارند، از جمله: این آزمایش میزان متوسط قند خون کودک را در سه ماه گذشته نشان می دهد. سطح AC . % یا بالاتر در دو آزمایش جداگانه نشانگر دیابت نوع است. نمونه خون در زمان تصادفی گرفته می شود. میزان قند خون تصادفی میلی گرم در هر میلی لیتر یا . میلی لیتر در لیتر یا بالاتر نشان دهنده دیابت است. بعد از اینکه کودک حداقل هشت ساعت یا یک شب ناشتا مانند، نمونه خون گرفته می شود. قند خون ناشتا میلی گرم در دسی لیتر ( . میلی گرم در لیتر یا میلی مول در لیتر) یا بالاتر نشان دهنده دیابت نوع است. بعد از اینکه کودک شما حداقل هشت ساعت یا یک شب ناشتا ماند، نمونه خون گرفته می شود. سپس کودک یک محلول قندی می نوشد. طی چند ساعت آینده، سطح قند خون وی دوباره بررسی می شود. قند خون میلی گرم در دسی لیتر ( . میلی مول در لیتر) یا بالاتر به طور کلی بدان معنی است که کودک به دیابت نوع مبتلا است. پزشک شما احتمالا آزمایشات جانبی را برای تمایز بین دیابت نوع و دیابت نوع توصیه می کند، زیرا راهکارهای درمانی آن ها با هم فرق دارند. فرزند شما برای بررسی سطح AC خود و اطمینان از مدیریت خوب دیابت به جلسات منظم پیگیری نیاز دارد. پزشک همچنین به طور دوره ای کودک شما را معاینه می کند: رشد فشار خون سطح کلسترول عملکرد و خطر ابتلا به و کودک شما نیز به معاینات سالانه چشم نیاز دارد. درمان دیابت نوع مادام العمر است و شامل موارد زیر است: تغذیه سالم فعالیت بدنی منظم نظارت بر قند خون انسولین یا داروهای دیگر همانطور که فرزند شما رشد و تغییر می کند، برنامه درمانی دیابت هم ممکن است تغییر کند. کودکانی که احتمالا سه بار در روز یا بیشتر انسولین مصرف می کنند نیاز به آزمایش جانبی دارند. آزمایش تنها روش برای اطمینان از وجود قند خون فرزندتان در محدوده هدف است. متخصص تغذیه شما احتمالا توصیه می کند که: به بچه ها کمک کنید تا غذا درست کنند. غذاهای کم کالری و چربی کمتری بخورید. به جای جلوی تلویزیون، سر میز شام بخورید. به جای غذا خوردن در رستوران ها بیشتر در خانه میل کنید. یک میوه یا سبزی را برای غذای غنی از جایگزین کنید. نوشیدنی های پر کالری مانند نوشابه یا آب میوه را با آب جایگزین کنید. فعالیت بدنی قند خون را کاهش می دهد. کودک خود را تشویق کنید که حداقل یک ساعت در روز به طور منظم از فعالیت های هوازی هوازی برخوردار شود و بهتر است با کودک خود ورزش کنید. زمان فعالیت لازم نیست همه پشت سر هم باشد. می توانید آن را در بخش های زمانی کوچکتر تقسیم کنید. اگر میزان قند خون فرزند شما بسیار زیاد باشد، ممکن است نیاز به انسولین داشته باشد. انواع مختلف انسولین وجود دارد، اما یک انسولین طولانی مدت مانند انسولین گلارژین (لانتوس) اغلب برای کودکان مبتلا به دیابت نوع استفاده می شود. انسولین معمولا از طریق سرنگ یا قلم انسولین تحویل داده می شود. که بعضا آن را "واکنش انسولین" می نامند، سطح قند خون زیر محدوده هدف است. قند خون می تواند به دلایل زیادی از جمله حذف وعده غذایی، فعالیت بدنی بیشتری نسبت به حالت عادی یا تزریق انسولین زیاد ایجاد شود. کودکان مبتلا به دیابت نوع در مقایسه با کودکان مبتلا به دیابت نوع ، کم در معرض ابتلا به هیپوگلیسمی قرار دارند. علایم و نشانه های قند خون پایین، عبارتند از: تعریق گرسنگی رنگ پریدگی تحریک پذیری عصبانیت یا اضطراب اگر فرزند شما قند خون کم دارد: به فرزندتان آب میوه، قرص گلوکز، آب نبات سخت، نوشابه معمولی یا یک منبع دیگر قند بدهید. قند خون را در حدود دقیقه دوباره امتحان کنید تا مطمین شوید که در حد طبیعی قرار گرفته است. اگر قند خون هنوز کم است، دوباره با قند بیشتری درمان کرده و در دقیقه دیگر دوباره امتحان کنید. هایپرگلیسمی سطح قند خون بالاتر از محدوده هدف است. قند خون به دلایل زیادی از جمله بیماری، زیاد خوردن غذا، خوردن انواع غذاهای محرک و عدم مصرف داروهای کافی دیابت یا انسولین می تواند افزایش یابد. علایم و نشانه های قند خون بالا شامل موارد زیر است: خستگی تکرر ادرار حالت تهوع افزایش تشنگی یا قند خون فرزندتان را بررسی کنید. ممکن است لازم باشد برنامه غذایی یا داروهای فرزندتان را تنظیم کنید. اگر قند خون فرزند شما به طور مداوم بالاتر از محدوده هدف قرار دارد، با پزشک فرزند خود تماس بگیرید. کمبود شدید انسولین باعث می شود بدن کودک مقداری اسید سمی (کتون) تولید کند. اگر کتون های اضافی ایجاد شوند، کودک ممکن است در معرض ( DKA ) قرار بگیرد. DKA در کودکان مبتلا به دیابت نوع شایع تر است، اما گاهی اوقات در کودکان مبتلا به دیابت نوع نیز رخ می دهد. علایم DKA عبارتند از: گیجی خستگی افزایش ادرار تشنگی یا خشکی زیاد دهان، استفراغ یا درد شکم بوی شیرین و میوه ای روی نفس کودک اگر به DKA مشکوک هستید، ادرار فرزندتان را برای کتون های اضافی با استفاده از نوارهای بدون نسخه کتون بررسی کنید. اگر سطح کتون زیاد است، با پزشک فرزند خود تماس بگیرید. اما مدیریت دقیق دیابت نوع می تواند خطر ابتلا به عوارض جدی فرزند شما را کاهش دهد. بر همین اساس به کودک خود کمک کنید تا: اهمیت مراقبت از دیابت را در طول زندگی ت کید کنید. ارتباط بین فرزندتان و تیم درمانی دیابت را تقویت کنید. کودک خود را تشویق کنید که از نظر جسمی همچنان فعال باشد. به کودک خود کمک کنید تا انتخاب های غذایی عاقلانه ای داشته باشد. او را تشویق کنید تا به طور روز در مدیریت دیابت نقش فعالی داشته باشد. به فرزند خود بیاموزید که چگونه قند خون خود را کنترل کرده و در صورت لزوم انسولین تزریق کند. برای اطمینان از وجود علایم قند خون بالا و پایین، باید با معلمان کودک خود همکاری کنید. اگرچه بسیاری از روش های درمانی جایگزین به عنوان راه های ممکن برای معالجه یا جلوگیری از دیابت نوع مورد استفاده قرار گرفته اند، اما هیچ مدرک قطعی در مورد موثر بودن این روش های درمانی وجود ندارد. برخی از مکمل ها یا روش های درمانی جایگزین اگر همراه با داروهای خاصی از نسخه استفاده شوند ممکن است مضر باشند. با پزشک فرزند خود در مورد جوانب مثبت و منفی روش های درمانی جایگزین خاص که ممکن است در نظر بگیرید مشورت کنید. زندگی با دیابت نوع برای شما یا فرزندتان آسان نیست. مدیریت خوب دیابت به ویژه در آغاز نیاز به تغییرات زیادی دارد. اگر توجه کردید که کودک یا نوجوان شما بشدت ناراحت یا بدبین است یا تغییرات چشمگیری در عادت های خواب، دوستان یا عملکرد مدرسه او ایجاد شده است، فرزند خود را به دلیل افسردگی ارزیابی کنید. پزشک خانواده یا متخصص کودکان احتمالا تشخیص اولیه دیابت را انجام می دهد. با این وجود احتمالا به پزشک متخصص در زمینه اختلالات متابولیک در کودکان (متخصص غدد درون ریز کودکان) مراجعه کنید. برای آمادگی بیشتر هنگام مراجعه به پزشک بهتر است علایمی که کودک شما تجربه کرده است، بنویسید، از جمله مواردی که ممکن است به نظر بی ارتباط باشد. برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک فرزند خود بپرسید عبارتند از: کودک من هر روز چقدر باید ورزش کند؟ چند بار نیاز به نظارت بر قند خون فرزندم دارم؟ در رژیم غذایی خانواده چه تغییراتی باید ایجاد شود؟ چه علایم و نشانه هایی از عوارض را باید جستجو کنم؟ آیا فرزند من نیاز به مصرف دارو دارد؟ اگر چنین است، چه نوع و چقدر؟ میزان قند خون فرزند من در طول روز و قبل از خواب چه مقدار باید باشد؟ فرزند من بیماری دیگری دارد. چگونه می توانیم به بهترین نحو آنها را با هم مدیریت کنیم؟ آیا فرزند من نیاز به انسولین دارد؟ گزینه های تحویل انسولین چیست و چه پیشنهادی دارید؟ احتمالا پزشک از شما سوالاتی می پرسد از جمله: رژیم غذایی معمولی او چیست؟ آیا از برنامه درمانی فرزند خود اطمینان دارید؟ آیا کودک شما ورزش می کند؟ اگر چنین است، چند بار؟ احساس می کنید فرزند شما با دیابت و درمان آن مقابله می کند؟ به طور متوسط، کودک شما هر روز چقدر از انسولین استفاده می کند؟ اگر قند خون فرزند شما به خوبی کنترل نشده است، یا اگر مطمین نیستید که در یک وضعیت خاص چه کاری باید انجام دهید، با پزشک او تماس بگیرید.

تربیت فرزند ضمن اینکه یک تجربه لذت بخش و شادی آفرین است می تواند دشوار و وقت گیر هم باشد. والدین نسبت به تک تک فرزندان خودشان وظیفه دارند تا مهارت های زندگی آنها را ارتقاء دهند. این مهارت ها شامل مهارت های زندگی روزمره، مهارت های اجتماعی و رفتارهای مناسب است. علاوه بر آن، والدین باید احساسات کودک خود را درک و به نیازهای عاطفی و روانی آنها به نحو احسنت پاسخ دهند اما برخی از والدین ها به خصوص والدین های جدید و یا والدینی که با شرایط روانی روبرو هستند ممکن است در روند تربیت فرزند خود با مشکل روبرو شوند. مشاوره آنلاین در فرزندپروری موفق می تواند به عنوان یک راهکار موثر نقش زیادی در تربیت موفق کودکان و کمک به والدین آنها داشته باشد. اکثر مادران از لحظه بارداری به دنبال راهکارهای برای فرزندپروری موفق هستند. بدون شک متخصصان اطفال و زنان و زایمان اطلاعاتی را در این زمینه در اختیار والدین قرار می دهند. از طرفی هم منابع رسانه ای هم گاهی اطلاعات مثبتی را ارایه می دهند اما در بین اعضاء خانواده و حتی پدر و مادر ممکن است اختلاف نظر های در مورد فرزندپروری موفق وجود داشته باشد. این احتمال وجود دارد که والدین جدید در ارتباط با نحوه فرزندپروری خود دچار مشک هم شوند اما واقعیت این است که روانشناسان معتقدند که هیچ یک از روش های فرزندپروری بهترین نیست. اکثر والدین ها دوست دارند روند های مختلفی را در تربیت فرزند خود امتحان کنند تا بتوانند راهکار مناسب را تشخیص دهند و آن را انتخاب کنند. انستیتوی ملی بهداشت کودک و رشد انسانی به والدین توصیه می کند در برابر فرزندان خود باید مسیولیت های زیر را برعهده بگیرند: تامین امنیت کودکان محبت کردن و آموزش نظم و ثبات نظارت بر گروه های دوستی کودکان تعیین و اجرای محدودیت ها برای کودکان گوش دادن به کودکان و گذراندن وقت با آنها مراقبت از کودک در زمینه های بهداشتی و سلامتی بزرگ کردن کودک به دلایل زیادی می تواند دشوار باشد. برخی از شایع ترین چالش های که والدین با آن روبرو هستند، عبارتند از: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید کمبود وقت کمبود خواب مشکلات مالی مراقبت های مداوم حفظ روابط بزرگسالان برنامه ریزی دقیق روزانه برای کودک مشکلات والدین ممکن است در شرایطی که فرزند آنها مشکلات رفتاری خاصی دارد بیشتر هم شود. به خصوص اگر کودک از نظر روحی و روانی مشکل خاصی داشته باشد به طور حتم وظایف والدین سنگین تر و بغرنج تر می شود. حتی در برخی شرایط ممکن است والدین احساس گناه و استرس بیشتری داشته باشند. برخی از شرایط و عوامل می توانند منجر به تشدید مشکلات رفتاری در کودکان شوند، به طور مثال در شرایطی که والدین با یکدیگر تفاهم ندارند بالتبع مشکلات فرزندپروری آنها بیشتر می شود. عدم ارتباط مناسب بین والدین می تواند کودک را کاملا گیج و مضطرب کند. حتی این شرایط باعث می شود کودکان به والدین خود اعتماد نکنند و رفتارهای نامناسب را از خودشان بروز دهند. برهمین اساس روانشناسان تاکید بسیار زیادی بر حفظ رابطه منسجم و ایجاد رابطه موثر در بین والدین ها دارند. بسیاری از کارشناسان فرزندپروری را به چهار سبک زیر طبقه بندی می کنند: این نوع فرزند پروری، موثرترین شکل فرزندپروری محسوب می شود. والدین با اعتماد به نفس برای فرزندان خود انتظارات و اهداف بالایی را در نظر می گیرند و برای رسیدن به آنها تلاش می کنند. احساسات فرزندان خود را درک می کنند و مایل به برقراری ارتباط انعطاف پذیر هستند. انعطاف پذیری والدین در این نوع فرزندپروری می تواند برقراری ارتباط با والد و کودک را آسانتر کند. در این نوع فرزندپروری، غفلت والدین بیشتر به بهانه کمبود وقت برای کودک است. این والدین ها ممکن است حتی معلم و دوستان نزدیک کودک خودشان را نشناسند و به نیازهای اساسی فرزندانشان اهمیت ندهند. موفقیت در این نوع فرزندپروری به ندرت دیده می شود. این نوع فرزندپروری در دراز مدت ممکن است تاثیر منفی بر رفتار کودک داشته باشد و منجر به بروز شود. والدین های آسان گیر اصولا دوست داشتنی، با محبت و حامی هستند و حتی در برخی موارد ممکن است به هر قیمتی از بروز درگیری جلوگیری کنند. آنها بندرت قوانین خود را اجرا می کنند. این روند فرزندپروری ممکن است برای کودکان مضر باشند چون آنها روز به روز رشد می کنند و نیاز به توجه بیشتری دارند. والدین با سبک فرزندپروری مقتدرانه نسبت به فرزند خود سختگیر و اغلب غیر انعطاف پذیر هستند. آنها برای پیشگیری از نافرمانی کودکان خود به تنبیه و مجازات متوسل می شوند. هر سبک از فرزندپروری بیانگر یک طرز تفکر در والدین است. تشخیص و انتخاب سبک مناسب با رفتارهای والدین می تواند در برقراری ارتباط بین والدین و کودکان و حتی والدین نسبت به همدیگر موثر باشد. والدین می توانند در این زمینه از روان شناسان و مشاوران با تجربه و متخصص کمک و مشورت بگیرند. پدر و مادر اغلب ت ثیر گذارترین فرد در زندگی کودکان خود هستند. حتی در بیشتر موارد فرزندان در دوره های و جوانی ممکن است در مورد مسایل اخلاقی و نگرانی های روزمره از والدین خود مشاوره بخواهند. رفتار و عقاید والدین می تواند بر فرزندان آنها ت ثیر بگذارد. این موضوع بیشتر در سال های ابتدایی کودک اتفاق میفتد. ت ثیر والدین می تواند در برخی شرایط محدود باشد. ممکن است کودکان ایده های جدیدی را از دوستان، رسانه ها و مدرسه بیاموزند. علاوه بر آن بروز هر گونه آسیب و حادثه ممکن است بر رشد یا رفتار کودک ت ثیر بگذارد. فشار همسالان می تواند کودک را به سمت رفتارهای مشکل ساز سوق دهد. این شرایط بیشتر در والدینی که نسبت به فرزندان خود بی توجه هستند پیش می آید. والدین باید به این نکته توجه داشته باشند روش های تربیت در کودکان مختلف می تواند نتایج مختلفی داشته باشد و نحوه برخورد با هر کودک ممکن است متناسب با خلق و خو کودک متفاوت باشد. بسیاری از والدین همچنان دوست دارند به فرزندان خود در دوره های نوجوانی و جوانی امر و نهی کنند که این موضوع می تواند در برخی موارد برای آنها ناراحت کننده باشد. برخی از کودکان ممکن است درگیر رفتارهای پرخطر یا مخرب شوند و تلاش والدین برای پیشگیری از بروز این رفتارها ممکن است نه تنها بی فایده باشد بلکه شرایط را بدتر هم می کند. یک درمانگر یا روانشناس می توانند به والدین کمک کنند که با این شرایط کنار بیایند و با رفتارهای مخرب فرزندان خود مقابله کنند. برخی از والدین ممکن است با مسایل خارج از خانه و یا امور مالی کودکان خود با مشکل روبرو شوند. به طور کلی چالش ها و تنش ها برای این دسته از والدین ها بیشتر و دردسر ساز تر و مقابله با آنها سخت تر خواهد بود. زندگی کودکان با تنها یک والد، پدر و یا مادر رواج پیدا کرده است. برخی از والدین ها خودشان انتخاب می کنند که تنها زندگی کنند و بعضی ها ممکن است همسر یا شریک زندگی خود را از طریق مرگ یا جدایی از دست داده باشند. والدین تنها یا تک والدی اغلب را در بین روابط والد و کودک افزایش می دهند که این شرایط می تواند ناشی از مسیولیت بیش از حد والدین باشد. فرزندان ممکن است در کنار آمدن با زندگی تک والدینی با مشکل روبرو شوند و حتی برای مقابله با مشکلات خود رفتارهای مخرب را انتخاب کنند. علاوه بر آن، خطر تنهایی، و یا در والدین تنها زیاد است. والدین مطلقه ممکن است حضانت فرزندان را به اشتراک بگذارند. در این وضعیت کودک مجبور می شود در دو خانه با قوانین متفاوت زندگی کند. سازگاری با این ناهماهنگی برای کودک می تواند دشوار باشد. والدین با ازدواج دوم ممکن است مجبور به اجرای قوانین سخت نبست به فرزندان خودشان باشند. آنها همچنین با فشار مالی زیادی روبرو هستند که این مشکلات می تواند در روند تربیت کودکان و روابط خانوادگی بین اعضاء دو خانواده تاثیر زیادی داشته باشد. والدینی که بنابر هر دلیلی مجبور هستند مسیولیت تربیت فرزند خود را به تنهایی قبول کنند می توانند برای مقابله با مشکلات خود دنبال راهکارهای زیادی باشند. برخی از راهکارهای مقابله با مشکلات در تربیت تک والدی، عبارتند از: برقراری ارتباط با دوستان و بستگان ایجاد یک شبکه پشتیبانی و حمایتی ثبت نام فرزندان در برنامه های تفریحی وقت گذاشتن برای مراقبت از خود و کودکان مشاوره از درمانگران و روانشناسان با تجربه پس باید قبول کنیم که فرزندپروری موفق با این همه چالش کار ساده و آسانی نیست و والدین باید برای رسیدن به این هدف بزرگ در زندگی خود تا حد امکان صبور باشند. با زندگی شلوغ امروزی، فرزندپروری ایده آل به یک مسیله چالش بزرگ تبدیل شده است اما اگر والدین واقعا می خواهند یک تربیت موثر و مفید در روند فرزند پروری خود داشته باشند بهتر است از یک مشاور و یا متخصص کمک بگیرند. شاید شما هم از آن دسته افرادی باشید که در مراجعه حضوری به روان شناس و مشاور به هر دلیلی مشکل داشته باشید. در این شرایط با توجه به شیوع بیماری کروناویروس به شما پیشنهاد می کنیم مشاوره آنلاین را انتخاب کنید که در این شرایط بحران کرونا بهترین روند پزشکی درمانی مدرن برای همه مسایل روانشناختی بوده است. مشاوره آنلاین می تواند از طریق چت های نوشتاری، صوتی و ویدیویی انجام شود. بررسی ها نشان داده است که مشاوره آنلاین به اندازه مشاوره حضوری می تواند نتیجه بخش و موثر باشد. به عنوان والدین به این موضوع توجه داشته باشید که مسایل زیادی ممکن است بر رفتار فرزند شما و فرزندپروری خودتان تاثیر زیادی بگذارد و رشد فکری کودک، بهبود هوش عاطفی و بروز رفتارهای مخرب در او همگی به عواملی محیطی و خانوادگی شما بستگی دارد. برخی از عوامل موثر در رفتار فرزندان شما، عبارتند از: پرخاشگری جدایی یا طلاق شاغل بودن مادر حضور والدین در خانه تنش های خانوادگی آسیب رساندن به نفس و عزت نفس یکدیگر سوء مصرف مواد مانند یا اما برای مقابله با تاثیر این عوامل بر رفتار های فرزند خود و پیشگیری از بروز رفتار های مخرب می توانید به صورت مشاوره آنلاین از یک روانشناس یا مشاور با تجربه و متخصص کمک و راهنمایی بگیرید. مشاوره می تواند برای والدینی که از مشکلات زناشویی زیر رنج می برند، مفید باشد: خیانت زناشویی، مسایل مالی، سایر موارد خانوادگی مانند تعارض با زن، همسر و غیره. مشکلات بهداشت روانی مانند افسردگی، استرس و اضطراب که هریک از والدین از آن رنج می برند. از دست دادن یکی از اعضای خانواده به ویژه کودکانی که فرزندانشان بیشتر به آنها وابسته می شود مانند مرگ یک پدر بزرگ. مشکلات بهداشتی که ممکن است موقت یا دایمی مانند مواردی که به دلیل تصادفات یا هر بیماری مزمن که قابل درمان نیست به وجود آمده اند. مشاوره همچنین برای کودکانی که نیازهای ویژه ای دارند، مانند کودکانی که از بیماری اوتیسم، دیسکسیکسی و اسکیزوفرنی رنج می برند، بسیار مفید است. ASD (اختلال طیفی اوتیسم) یا اوتیسم نوعی اختلال عصبی - رشدی است که در سه سال اول زندگی رخ می دهد. کودکان مبتلا به دارای مشکلات اجتماعی، ارتباطی و زبانی هستند. آنها همچنین الگوهای رفتاری، علایق یا فعالیتهای محدود و تکراری دارند. اوتیسم را نمی توان با دارو درمان کرد اما استفاده از مشاوره درمانی می تواند تاثیر زیادی بر روند رشد مهارت و موفقیت کودکان داشته باشند. والدین این کودکان می توانند با مشورت گرفتن از یک مشاوره با تجربه در زمینه رشد کودک خود راهنمای لازم برای کودکان اوتیسم را آموزش ببیند. دیسکسلیک یک نوع است که به ناتوانی در خواندن مربوط می شود. این شرایط در نواحی مغز که زبان را پردازش می کند ت ثیر می گذارد. به همین دلیل، کودکان مبتلا به نارساخوانی در ارتباط دادن بین حروف و کلماتی را که می شنوند مشکل دارند. به دلیل مشکل شناسایی صداهای گفتاری، خواندن نیز برای آنها دشوار می شود. جدا از این موارد، اختلالات اضطرابی، اختلال بیش فعالی کمبود توجه ( ADHD ) ، اختلالات خوردن، اختلالات خلقی، و غیره شایعترین اختلالات روانی است که در کودکان این دوره مدرن رواج دارد. از این رو توصیه می شود برای بهتر شدن سلامت روانی فرزندتان به دنبال یک متخصص باشید. یک مشاور با تجربه و متخصص در زمینه کودکان با ارایه مشاوره آنلاین به راحتی می تواند جلسات درمان را با والدین و حتی فرزندان آنها به طور جداگانه برگزار کند تا علت اصلی بروز مشکلات را بشناسد. آنها باید در مورد رفتار و رشد کودک، مسایل خانوادگی که می تواند بر کودک ت ثیر بگذارد اطلاعاتی را کسب کنند. همه جزییات مربوط به هر مراجعه کننده (پدر، مادر و کودک) محرمانه نگه داشته می شود. پس از تجزیه و تحلیل مشکل، نحوه درمان توسط روانشناسان ارایه خواهد شد. والدین برای نتیجه گیری بهتر از روند های درمانی باید تکنیک ها و نکاتی که روانشناسان ارایه می دهند را رعایت و نتایج آن را برای جلسات بعدی درمانی یادداشت کنند.

اعتماد به نفس پایه و اساس همه موفقیت های بزرگ است. اعتماد به نفس در خوشبختی، سلامتی و موفقیت در آینده کودک نقش موثر و اساسی دارد. کودکان با اعتماد به نفس بالا در مقابله با فشار همسالان ناامیدی، چالش ها و بروز احساسات مثبت و منفی موفق تر بوده و مسیولیت های بیشتری را قبول می کنند اما عامل اصلی در افزایش اعتماد به تفس در کودکان، والدین و معلمان آن ها هستند. راهکار های زیادی برای افزایش اعتماد به نفس در کودکان وجود دارند که والدین می توانند با کسب آگاهی و کاربرد آن ها در آینده بهتر کودک خود قدم بزرگی بردارند. برخی از راهکارهای افزایش اعتماد به نفس در کودکان، عبارتند از: باورهای افراد بر روی دید و نگرش و حتی رفتار آنها تاثیر عمیقی می گذارد. پس برای افزایش اعتماد به نفس کودکان سعی کنید عشق و دوست داشتن بی قید و شرط خودتان را حتی در مواقعی که اشتباهی می کنند ثابت کنید. کودک باید به این باور برسد که والدینش او را دوست دارند. بر همین اساس بهتر است از انتقاد کردن و یا سرزنش و رفتارهایی که باعث احساس شرم در کودکان می شود خودداری کنید. والدین می توانند علاوه بر تکالیف مدرسه، یکسری مسیولیت های ویژه و متناسب با سن کودکان را به آنها واگذار کنند. این راهکار باعث احساس مفید بودن در کودکان می شود و به آموزش مسیولیت پذیری و شایستگی کمک کند. استفاده از کلمه "مسیولیت های ویژه" باعث افزایش اعتماد به نفس در کودکان می شود. به طور مثال والدین می توانند در خانه وظایف ویژه مانند کمک به خواهر و برادر کوچک تر، کمک در کارهای آشپزی و مرتب کردن لباس ها را به کودکان واگذار کنند و یا در کلاس درس بچه ها می توانند در ساخت تزیینات کلاس، گیاهان آب، پاک کردن تخته و غیره نقش داشته باشند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید همبازی شدن با کودکان و شرکت در بازی های کودکانه این پیام را به کودک القاء می کند که شما به او اهمیت می دهید و برای او وقت می گذارید. در طول زمان بازی به کودک خود اجازه دهید خودش نوع فعالیت را انتخاب و روند بازی را رهبری کند. لذت بردن والدین از شرکت در بازی های کودکان باعث ایجاد احساس ارزشمندی و موفقیت در کودکان می شود. معلمان کودکان هم می توانند این استراتژی را در کلاس اجرا کنند. یکی از اساسی ترین راهکارهای افزایش اعتماد به نفس در کودکان، داشتن والدین با اعتماد به نفس بالا است. پدر و مادرها اولین و بهترین الگو برای کودکان خودشان هستند، بنابراین در اولین قدم باید با استفاده از جملات مثبت درباره خودشان و حتی دیگران در حضور کودکان اعتماد به نفس خودشان را بهبود ببخشند. در موقعیت های متناسب با سن کودکان، از آن ها مشورت بگیرید و نظرخواهی کنید. نظر خواهی در کودکان این پیام را به آنها القاء می کند که شما به عنوان والدین و بزرگتر برای ایده ها و نظرات کودک ارزش قایل هستید. علاوه بر آن، نظرخواهی از کودکان باعث می شود که آنها به این نتیجه برسند که حتی بزرگتر ها هم ممکن است در برخی مواقع نیاز به کمک دیگران داشته باشند. این مسیله به نوبه خود باعث افزایش اعتماد به نفس می شود که درخواست کمک از دیگران هیچ اشکالی ندارد. عشق و پذیرش مولفه های اصلی اعتماد به نفس و اعتماد به نفس است، بنابراین والدین باید زمان با کیفیت را در کنار فرزندان خود بگذرانند تا به آنها نشان دهند که ارزش دارند. سعی کنید با هم شام بخورید، بازی کنید، به بیرون بروید یا فعالیت دیگری انجام دهید و به اجازه دهید کودک شما از اوقات فراغت خودش لذت ببرد. معلمان می توانند با آشنایی با علایق یا سرگرمی های دانش آموزان و ایجاد ارتباط مثبت و موثر با کودکان، احساس عشق و پذیرش خود را به کودکان نشان دهند. تنظیم و دستیابی به اهداف واقعی و چالش برانگیز می تواند باعث افزایش احساس توانایی و قدرت در کودکان شود. به فرزندان یا دانش آموزان خود کمک کنید با پیروی از مراحل ساده اهداف خود را تنظیم و برای رسیدن به آنها تلاش کنند. وقتی با فرزند خود صحبت می کنید تمام حواس خود را صرف صحبت و گوش دادن به حرف های کودک کنید. کودکان وقتی به حرف هایشان درست گوش نمی دهید متوجه این موضوع می شوند. برای کمک به فرزند خود احساس ارزشمندی و اعتماد به نفس را در او تقویت کنید و برای او به طور موثر و واقعی، وقت بگذارید. بر این اساس هنگام صحبت با کودک وسایل الکترونیکی را کنار بگذارید، تلویزیون را خاموش کنید، افکار مزاحم یا حواس پرتی دیگر را از ذهن خود خارج کنید و واقعا توجه خود را به حرف ها و نیازهای کودک خود معطوف کنید. کلاس های تیاتر راهی عالی برای تقویت اعتماد به نفس در کودکان است. منجر به افزایش قدرت و احساس توانایی در کودکان می شود و تیاتر به آنها می آموزد که در مقابل دیگران با اعتماد به نفس بیشتری صحبت کنند و ارتباط اجتماعی خود را گسترش دهند. هم کودکان و هم بزرگسالان ممکن است در هنگام صحبت کردن در مورد خودشان از جملات منفی و آسیب زا استفاده کنند مانند: چه اشتباهی کردم. من نمی توانم این کار را بکنم. من در این مورد ضعیف هستم. اما شما به عنوان یک بزرگ تر باید هم خودتان الگوی مثبتی برای فرزندانتان باشید و هم به آن ها آموزش دهید تا از جملات مثبت در مورد خودشان استفاده کنند. صدا زدن فرزندان با نام خودشان و به طور صحیح یک روش قدرتمند و ساده برای نشان دادن احترام به آنها است. این روش در مواقعی که با تماس چشمی همراه شود تاثیر بیشتری خواهد داشت. از تشویق های کلی مانند "کار خوب" خودداری کنید. تشویق به موقع و مناسب کودکان می تواند باعث افزایش اعتماد به نفس در آنها شود. سعی کنید تشویق و تمجید کودکان بیشتر بر اساس تلاش و توانایی های مثبت آن ها باشد. یکی دیگر از راه های سریع و آسان برای تقویت اعتماد به نفس کودک این است که "به طور تصادفی" به او اجازه دهید تا شما را در تحسین دستاوردهای بزرگ و تلاش های کودک برای بشنود. بر همین اساس سعی کنید در مقابل دیگران از دستاورد های کودک حرف بزنید و از او تعریف کنید. کودکان گاهی اوقات وقتی ما مستقیما از آنها تمجید می کنیم، دچار تردید می شوند، اما شنیدن اینکه شما این ستایش را برای دیگران تکرار می کنید برای کودک قابل باورتر خواهد بود. از مقایسه کودکان با خواهر و برادر یا همکلاسی با سوالاتی مانند، چرا نمی توانید مثل او رفتار کنید؟ یا نگاه کنید که خواهر شما در مدرسه چقدر خوب عمل می کند! چرا نمی توانید این کار را بکنید؟ خودداری شود. این مقایسه ها باعث شک و تردید در کودکان می شود و او به خودش شک می کند و به این باور می رسد که نمی تواند شما را خوشحال کند و انتظارات شما را برآورده سازد و در نهایت اعتماد به نفس خود را از دست می دهد. آویزان کردن کاردستی های کودک بر روی دیوار منزل می تواند منجر به افزایش اعتماد به نفس در کودکان شود. همچنین می توانید از آنها بخواهید تا تصاویر مورد علاقه از شخصیت های که دوستشان دارد در اطراف کلاس درس و یا اتاق خودش آویزان کند. این امر به فرزندان احساس تعلق، پذیرش و عشق می بخشد که در نهایت باعث افزایش اعتماد به نفس آنها می شود. حق انتخاب به کودکان مانند مسیولیت های ویژه می تواند باعث احساس توانمندی و قدرتمندی در آنها شود. به کودکان اجازه دهید تصمیماتی متناسب با سن خود در مورد نوع لباسی که می خواهند بپوشند، نوع صبحانه ای که می خواهند بخورند، بازی و و محلی که می خواهند بازی کنند را بگیرند. کودکانی که فاقد اعتماد به نفس هستند، اغلب از تلاش برای یادگیری مهارت های جدید یا مقابله با چالش های جدید فرار می کنند و دور می شوند. برای افزایش اعتماد به نفس در کودکان آنها را تشویق کنید مهارت های جدید را امتحان کنند. برای بچه ها نیز مهم است که بتوانند علایق و احساسات خودشان را کشف کنند. وقتی کودکان آنچه را که دوست دارند را شناسایی و تشخیص می دهند، به خود و توانایی های شان اعتماد می کنند. برای فرزندان یا دانش آموزان خود فرصت هایی ایجاد کنید تا فعالیت هایی را که دوست دارند را انجام دهند و این فعالیت ها را تکرار و تمرین کنند. ترس از شکست، اغلب کودکان را از تلاش برای رسیدن به آرزوهایش منصرف می کند. این مسیله به طور طبیعی می تواند اعتماد به نفس کودک را کاهش دهد. به کودکان خود آموزش دهید که اشتباهات و شکست ها بخشی کاملا قابل قبول از زندگی هر فردی هستند و افراد به ندرت بدون چالش و مشکلات به موفقیت می رسند. به آن ها یاددهید که بر ترس های خود و بویژه ترس از شکست مقابله کنند. انتقاد از احساسات کودکان و یا نادیده گرفتن آنها باعث می شود کودک احساسات خودش را بی اهمیت بداند و در بروز آنها با مشکل روبرو شود. کودکان را تشویق کنید که هم احساسات مثبت و هم منفی خودش را بیان کنند و در مورد احساسات خودش به روشی سالم صحبت کنند. بعضی اوقات ناراحت شدن از دست فرزندان یا دانش آموزان امری اجتناب ناپذیر است. در شرایطی که از دست آنها ناراحت می شوید باید به طور سازنده و درست از آنها انتقاد کرده و پیامد های اشتباهات صورت گرفته را به آنها گوشزد کنید. البته باید دقیقا برای کودک مشخص کنید که شما به خاطر کار اشتباه او ناراحت شده اید و از دست خود کودک ناراحت نیستید. به جای انتقاد از کودک با جمله هایی مانند تو خیلی تنبل هستی "یا" چرا اینقدر لاغر هستی؟ همه انتقادات را به اقدامات او هدایت کنید. هرچه کودک در اطراف افراد مثبت و با اعتماد به نفس بیشتری قرار داشته باشد، احتمال اینکه خودش به یک فرد با اعتماد به نفس تبدیل شود بیشتر خواهد بود. مطمین شوید که دوستان وی افرادی مطمین هستند که فرزند شما را تشویق می کنند و ارتباط با آن ها اثر مثبتی بر روی روابط کودک شما می گذارد. معلمان، الگوی نقش مثبت و مطمین برای دانش آموزان خود باشید و به دانش آموزان خود بیاموزید که با هم مهربان باشند. در خانه یا کلاس درس می توانید با ایجاد "دیوار مشهور" که نشان از دستاوردهایی مانند نمرات خوب، پروژه های هنری، موارد دیگر، افتخار و قدردانی خود را از دستاوردهای بچه ها نشان می دهد. دیوار مشهور می تواند تلاش و عزم کودک را بیشتر کند و اعتماد به نفس او را افزایش دهد. محبت جسمی می تواند منجر به ابراز عشق، احساس پذیرش و تعلق در کودک شود. علاوه بر آن محبت جسمی به کودکان شادی و اعتماد به نفس آنها را افزایش دهد. اعتماد به نفس، زندگی کودک را به طرز خارق العاده ای نجات می دهد. اعتماد به نفس یکی از مهمترین هدایایی است که می توانید به فرزندان خود هدیه کنید. اگر واقعا نمی دانید برای افزایش اعتماد به نفس در کودکان خود از کجا باید شروع کنید. چند راهکار این لیست را انتخاب و تا یک هفته اجرایی کنید. اگر مطمین نیستید از کجا شروع کنید، چند استراتژی را از این لیست انتخاب کنید تا اجرای این هفته را امتحان کنید. پس از تسلط بر آنها موارد دیگر را امتحان کنید. به بچه ها فرصت دهید تا احساس توانایی و شایستگی کنند و از طریق کلمات و رفتارتان عشق و علاقه تان را به آنها ثابت کنید. برخی از راهکارهای افزایش اعتماد به نفس در کودکان، عبارتند از: آنها را بغل کنید. حق انتخاب بدهید. از کودکان نظر خواهی کنید. زمان خاص را با هم باشید. یک دیوار مشهور ایجاد کنید. انتقاد سازنده داشته باشید. با کودکان خود همبازی شوید. از جملات مثبت استفاده کنید. کودک را با دیگران مقایسه نکنید. به نام خودشان آنها را صدا بزنید. اعتماد به نفس خود را افزایش دهید. کارهای درست کودک را تشویق کنید. همسالان مثبت و مطمین انتخاب کنید. هدف گذاری را به کودکان آموزش دهید. به کودک خود ثابت کنید دوستش دارید. اجازه دهید تا تعریف و تمجید ها را بشنوند. در کشف علایق و احساساتشان کمک کنید. از کاردستی های کودک در منزل استفاده کنید. مسیولیت های مشخصی را به کودکان بدهید. هنگام صحبت کردن، به کودک خود توجه کنید. کودک را تشویق کنید در کلاس تیاتر شرکت کند. به کودک یاد بدهید به ترس از شکست غلبه کنند. کودک را تشویق کنید تا احساساتش را بروز دهد. کودک را به یادگیری مهارت های جدید تشویق کنید.

دغدغه بیشتر والدین ها از کودکی تا نوجوانی فرزندان شان این است که چه اقداماتی باعث می شود تا فرزندان باهوش تری داشته باشیم. ما در این مقاله سعی کردیم با ارایه شواهد های علمی، راهکارهای عملی و همچنین توصیه مشورت با مشاورین مجرب برای افزایش کودکان را مورد بررسی قرار داده تا والدین بتوانند با استفاده از افزایش هوش کودکان با مشاوره روانشناسی گامی بلند در جهت آینده موفق و پیشرفت کودکان خود بردارند. ده راهکار علمی برای افزایش هوش کودکان، عبارتند از: روان شناسان و روانپزشکان و متخصصین مغز و اعصاب معتقدند که یادگیری موسیقی می تواند در افزایش هوش کودکان تاثیر داشته باشد. نتایج حاصل از این بررسی که دو گروه از کودکان را مورد مطالعه قرار داده مشخص کرد گروهی از کودکان که موسیقی را در کنار درس و تحصیل خود آموزش دیده اند نسبت به گروه دیگر ضریب هوشی بالاتری داشته اند. اگر چه میزان تاثیر آن نسبتا کم بوده اما در افزایش ضریب هوشی کودکان، بهبود وضعیت درسی و پیشرفت تحصیلی آن ها بی تاثیر هم نبوده است. انتخاب نوع موسیقی و مدت زمان آموزش آن باید با مشاورین متخصص کودک مشخص گردد. در واقع و آموزش آن: باعث یادگیری بهتر در کلاس درس می شود. یادگیری در این افراد موثر تر و بهتر خواهد بود. می تواند تاثیر زیادی در میزان یادگیری و سلامت مغز سالمندان هم داشته باشد. برای همه افراد با سنین های مختلف تاثیر زیادی بر هوش و میزان یادگیری داشته باشد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید شما به عنوان والدین باید مطمین شوید که فرزند شما در کنار درس خواندن حتما فرصتی هم برای ورزش کردن و تمرینات ورزشی دارد. در واقع او باید وقت خودش را هم صرف یادگیری و درس خواندن و هم ورزش و فعالیت بدنی کند. ورزش، توانایی یادگیری را افزایش می دهد. بررسی ها و پژوهش های انجام شده توسط محققین روانپزشک و مشاورین نشان می دهد: افراد پس از ورزش جریان خون را در مغز افزایش می دهد. در یک بررسی صورت گرفته توسط گروهی از نورولوژیست ها بر روی کودکانی که سه ماه تمرینات ورزشی را ادامه دادند، نتایج نشان داد که حجم مویرگ در ناحیه حافظه هیپوکامپ این کودکان درصد افزایش یافته که این میزان تاثیر زیادی بر حافظه و یادگیری آن ها داشته است. مشاورین معتقدند که: کتاب خواندن یکی از راهکارهای عملی برای افزایش هوش در کودکان است اما والدین باید به این نکته توجه داشته باشند که هرگز مرتکب این اشتباه نشوند که برای کودکان خود کتاب بخوانند بلکه باید با همدیگر کتاب بخوانند. به کودکان خود اجازه ندهید فقط به تصاویر کتاب خیره شوند و منتظر بمانند که شما برای آن ها کتاب بخوانید. آن ها باید به کلمات توجه کنند و همزمان با شما خواندن کتاب را ادامه دهند. کتاب خواندن مشترک، باعث پیشرفت مهارت ها و تقویت راهکارهای خواندن در کودکان می شود و یک اصول موثر برای تقویت توانایی یادگیری است. کمبود یک ساعت خواب در یک دانش آموز کلاس ششم مغز او را به یک دانش آموز کلاس چهارم تبدیل می کند. این واقعیت تلخ نشان می دهد که یک ساعت خواب کمتر در کودکان شما با دو سال بلوغ شناختی و رشد دیرتر همراه است. علاوه بر آن، بررسی های روان شناختی نشان می دهد بین نمرات و یادگیری دانش آموزان و میزان متوسط خواب خوب آن ها رابطه نزدیکی وجود دارد. پس سعی کنید با رعایت وضعیت و کیفیت خواب کودکان خود را افزایش دهید. مشاوران روش صحیح رعایت بهداشت خواب کودکان را به شما خواهند آموخت. والدین باید به این نکته توجه کنند که داشتن ضریب هوشی بالا، بدون اراده در زندگی شخصی کودکان هیچ ارزشی ندارد. بررسی های زیادی نشان می دهد که یکی از عوامل موفقیت فردی، اراده است و دانش آموزانی که قدرت تصمیم گیری و اراده قوی دارند به احتمال زیاد در کسب نمرات بالاتر موفق ترند. بنابراین، در مدارس و حتی اجتماع بیشتر مورد توجه و پذیرش قرار می گیرند. مشاورین متخصص معتقدند که نوجوانان با اراده تر و خودمختار نسبت به سایر همسن و سالان خودشان با انگیزه تر هستند. داشتن اراده قوی نسبت به ضریب هوشی بالا تاثیر بیشتری بر عملکرد تحصیلات دانشگاهی افراد دارد. اراده قوی و خود انضباطی باعث بهبود نمرات درسی و تحصیلی دانش آموزان می شود در حالی که ضریب هوشی بالا چنین تاثیری را ندارد. واقعیت این است کسب نمرات عالی و یادگیری بیشتر به اراده کودک شما بستگی دارد تا ضریب هوشی بالا. مشاورین متخصص در جلسات مشاوره، راهکارهای تقویت حافظه به شما و کودکانتان آموزش می دهند. اما جالب است بدانید که، اراده قوی با وجدان کاری افراد ارتباط مستقیمی دارد و این وجدان کاری است که باعث موفقیت کودکان شما در محیط های کاری آینده می شود. افراد با وجدان کاری بالا دارای خصلت های زیر می باشند: بیشتر ازدواج می کنند. کمتر می کشند. طول عمر بیشتری دارند. مرتکب جرایم کمتری می شوند. فشار خون پایین تری نسبت به افراد دارند. کمتر به سمت می روند. سکته مغزی در بین این افراد کمتر دیده می شود. در مدرسه و دانشکده نمرات بهتری کسب می کنند. میزان ابتلا به در آن ها کمتر است. روان شناسان کودک معتقدند که بهترین عامل پیش بینی کننده موفقیت در کودکان پشتکار و انگیزه برای رسیدن به اهداف بلند مدت است. واقعیت دیگری که والدین برای افزایش هوش کودکان خودشان باید آن را در نظر بگیرند این است که استفاده از بازی های آنلاین و دوره های آموزشی اینترنتی برای کودکان فقط آن ها را ساکت می کند و تاثیر زیادی در بهبود ضریب هوشی ندارد. هر یک ساعت تماشای فیلم و بازی های آنلاین در کودکان به طور متوسط باعث می شود کودک شش تا هشت کلمه کمتر یاد بگیرد. صرفا خواندن و شنیدن تاثیری در بهبود یادگیری کودکان ندارد و آن ها باید آنچه را که می خوانند تمرین کنند. مغز برای یادگیری بهتر به تمرین مهارت ها نیاز دارد. روان شناسان می گویند اگر می خواهید یک مهارتی را یاد بگیرید باید درصد وقت خود را صرف خواندن و درصد وقت را صرف تمرین کردن آن مهارت کنید. پس یادگیری یک فرایند کاملا فعال است که نیاز به تمرین کردن علاوه بر شنیدن و خواندن دارد. در نظر داشته باشید رعایت رژیم غذایی تاثیر زیادی بر روی رشد و سلامت و حتی هوش کودکان شما دارد اما نکته اصلی رعایت این رژیم در زمان مشخص و مناسب است. پژوهش های علمی ثابت کرده است که خوردن صبحانه به عنوان یک وعده مفید غذایی تاثیر زیادی بر حافظه و یادگیری دارد. علاوه بر آن، تحقیقات نشان می دهد که کافیین و قند می توانند منجر به تقویت فعالیت های مغز شده و اثرات مفیدی بر عملکرد شناختی داشته و کارایی سیستم توجه و تمرکز در کودکان را افزایش دهند. مصرف غذاهای و پرفیبر مانند جو دوسر در وعده غذایی صبحانه می تواند باعث بهبود عملکرد درسی دانش آموزان شود. رژیم غذایی کم چرب، کم کربوهیدارت باعث اختلال در یادگیری می شود، از جمله: پنیر خامه تخم مرغ مصرف گوشت واقعیت دیگر این است که کودکان شاد موفق ترند و در بزرگسالی موفقیت های بیشتری را به دست می آورند. پس شاد بودن افراد در دوران کودکی تاثیر زیادی بر روی موفقیت آن ها در بزرگسالی و جوانی دارد. به طور حتم خوشبختی یک مزیت فوق العاده در زندگی افراد است که بیشتر بر روی عملکرد تکیه دارد. بررسی ها نشان داده که افراد شاد: ازدواج موفق تری دارند. وجدان کاری بهتری دارند. تصمیمات بهتری می گیرند. حقوق بالاتری کسب می کنند. از انتخاب همسر خود راضی تر هستند. شغل های معتبرتری را به دست می آورند. در هر دو زمینه کار و عشق موفق تر هستند. اما اولین قدم برای تربیت فرزند شاد، شاد بودن خود والدین و داشتن خانواده ای شاد است و این محقق نمی شود مگر با بکار بستن نقطه نظرات مشاورین و روان شناسان. ایمان و اعتقاد به باهوش بودن کودکان (حتی کودکان با بهره هوشی متوسط) تاثیر زیادی بر وضعیت و پیشرفت تحصیلی آنها دارد. پس کودک خود را باور داشته و به باهوش بودن او ایمان داشته باشید. در یک تحقیق روانشناسی صورت گرفته در این زمینه تعدادی دانش آموزان یک کلاس به طور تصادفی انتخاب شدند و به معلمان آن ها گفته شد که این ها، دانش آموزانی موفق و باهوش هستند. جالب بود که محققان هیچ کاری برای افزایش ضریب هوشی این افراد انجام ندادند اما با این حال در پایان سال تحصیلی، درصد دانش آموزان که صرفا به عنوان گروه باهوش معرفی شده بودند، به طور میانگین ضریب هوشی بالاتر و موفقیت های بیشتری را داشتند. همه ما می دانیم که عوامل ژنتیکی تا حدودی در ضریب هوشی افراد تاثیر دارند. از نظر شخصیتی و بیولوژیکی کودکان تا حدودی شبیه به والدین خودشان هستند اما بهتر است بدانید که عوامل محیطی و نقش هم سن و سالان در این زمینه بی تاثیر نیست. انتخاب گروه همسالان مناسب تاثیر زیادی در پیشرفت تحصیلی و عادت های خوب و بد کودکان شما دارد. محققان معتقدند که هم گروه شدن کودکان با پیشرفت تحصیلی ضعیف با هم سن و سالان با هوش می تواند باعث بهبود عملکرد و پیشرفت تحصیلی او شود. بر همین اساس به گروه همسالان و دوستان فرزندان خود توجه زیادی داشته باشید و حتی سعی کنید در دوران دانشجویی فرزندان خود با نظر مشاور یک هم اتاقی مناسب و باهوش را برای آن ها انتخاب کنید.

با شیوع بیماری همه گیر کروناویروس و تغییرات بسیار زیاد در زندگی انسان ها، مراکز آموزشی مجبور به برگزاری جلسات آموزشی به صورت آنلاین شده اند. به لطف پیشرفت های زیاد در زمینه فناوری و دسترسی به اینترنت، برگزاری به صورت آنلاین برای دانش آموزان به راحتی امکان پذیر شده است. در آموزش های آنلاین لپ تاپ و تلفن های هوشمند جایگزین کتاب ها شده و معلمان که قبلا به صورت حضوری تدریس می کردند به صورت اینترنتی با دانش آموزان در ارتباط هستند و محل تدریس از مدارس و دانشکده ها به خانه تغییر پیدا کرده است اما در این میان نقش والدین در آموزش آنلاین دانش آموزان می تواند بسیار موثر باشد. اکنون والدین وظیفه مهم دیگری در برابر فرزندان خود در آموزش آنلاین دارند و باید مراقب باشند که آنها به استفاده از تلفن های هوشمند خود اعتیاد پیدا کنند. به طور کلی آماده سازی فرزندان برای رفتن به مدرسه یکی از وظایف اصلی والدین بوده که در حال حاضر با تغییر سیستم آموزشی این وظیفه والدین به نحوی تغییر پیدا کرده و حتی بیشتر هم شده است. علاوه بر آن، والدین باید از کودکان بعد از آموزش های آنلاین هم مراقبت کنند. بررسی ها نشان می دهد که در آموزش های آنلاین، والدین اغلب نقش معلم را به عهده می گیرند و حتی مشارکت والدین نسبت به سایرین در پیشرفت تحصیلی کودکان بیشتر و موثرتر شده است. والدین می توانند با رعایت برخی راهکارهای و باید و نباید ها در زمینه مراقبت از فرزندان در طول آموزش های آنلاین نقش موثری در پیشرفت تحصیلی کودکان آنها داشته باشند. راهکارهای که والدین باید آنها را در آموزش های آنلاین فرزندان خود رعایت کنند، عبارتند از: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید دانش آموزان باید برای تمرکز بر روی آموزش های آنلاین خود آمادگی لازم را داشته باشند تا بتوانند به طور کامل به حرف های معلم خود گوش بدهند و بر روی آنها تمرکز کنند. دانش آموزانی که نظم و انضباط بیشتری دارند، موفق ترند. والدین بهتر است برنامه های خود را با توجه به نیاز های کودک زمان بندی کنند. زمان های خاصی برای وعده های غذایی، کار در خانه و سایر فعالیت های کودک تنظیم شوند. دانش آموزان باید در حین کلاس های درسی آنلاین خود نظم و انضباط را رعایت کرده و در حین تدریس از خوردن میان وعده، آشامیدن و بازیگوشی خودداری کنند. دانش آموزان نباید در روند آموزش های آنلاین خود تنبلی کنند. رایانه لوحی یا تلفن هوشمندی که برای درس های آنلاین مورد استفاده قرار می گیرد، باید به اینترنت پر سرعت دسترسی داشته باشد. اختصاص یک اتاق جداگانه برای دانش آموزان برای پیشگیری از ایجاد هر گونه حواس پرتی می تواند در تمرکز کودکان موثر باشد. والدین باید وسایل مورد نیاز برای آموزش آنلاین کودکان را فراهم کنند. عدم در دسترس بودن امکانات مناسب می تواند بر تمرکز آنها ت ثیر منفی بگذارد. وسایلی که کودکان برای کلاس آنلاین از آنها استفاده می کنند باید از کیفیت مطلوبی برخوردار باشند. از آنجایی که دانش آموزان در طی دوران تحصیلی خود در مدارس اوقات فراغتی مانند زنگ تفریح، زنگ ورزش و ساعت تغذیه را دارند والدین باید سعی کنند این امکانات را در حین آموزش های آنلاین برای کودک خود فراهم کنند. والدین باید در نظر داشته باشند که برخی از دانش آموزان فکر می کنند که بعد از بازگشایی مدارس به صورت حضوری تدریس های دوران آنلاین تکرار می شود و معلم دوباره آنها را آموزش می دهد. بر همین اساس شاید فرزندان شما آموزش های آنلاین را جدی نگیرند و حتی از حضور در کلاس های آنلاین صرفنظر کنند. والدین نباید این رفتار ها را در فرزندان خود تشویق کنند. بلکه باید بیشتر بر روی آموزش های آنلاین تایید داشته باشند. والدین به این نکته توجه داشته باشند که در حین تدریس آنلاین کودکان خود با انتخاب وضعیت مزاحم نشوید برای گوشی های هوشمند و یا لپ تاپ کودک، هر گونه دریافت پیام یا تماس های ورودی را مسدود کنند. در گزارشی در سال مشخص شد که دانش آموزان حدود یک پنجم از وقت روزانه خود را در لپ تاپ ها، تلفن های هوشمند و تبلت ها سپری می کنند و حتی خودشان می دانند که انجام این کار می تواند به وضعیت درسی و تحصیلی آنها آسیب برساند. به طور متوسط دانش آموزان در طول روز چندین بار این دستگاه ها را برای اهداف غیر درسی خودشان بررسی می کنند. اکثر دانش آموزان اعتراف کرده اند که با انجام این کار می خواهند با دیگران در ارتباط باشند و کسالت و بی حوصلگی خود را کاهش دهند اما این مشکلات ممکن است در طی آموزش های آنلاین و مجازی بیشتر و رایج تر هم شوند. در این شرایط محیط اطراف دانش آموزان می تواند یک حواس پرتی بزرگ برای آنها باشد. داشتن اسباب بازی های مورد علاقه در اطراف محیط تدریس آنلاین می تواند تمرکز کودک را بهم بریزد. پس والدین باید تا جایی که امکان دارد حواس پرتی های اطراف فرزند خود را حذف کنند تا محیطی آرام برای تدریس آنلاین فراهم شود. محیط برای تدریس آنلاین دانش آموزان باید یک مکانی آرام با نورپردازی کافی باشد و از تابش نورهای آبی در اتاق جلوگیری شود. وسایلی مانند تلفن های هوشمند، تبلت، رایانه های شخصی یا لپ تاپ ها را در جایی که نور کافی و حداقل دمای اتاق وجود دارد، قرار بگیرند. والدین باید وضعیت کودکان خود را هنگام نشستن در مقابل وسایل اصلاح کنند تا مجبور نباشد کودک خیلی به جلو یا پشت خم شود. از آنجایی که مدت زمان کلاس های آنلاین ممکن است نسبت به ساعات آموزشی حضوری بیشتر باشد باید میزان روشنایی صفحه نمایش در سطح راحت تنظیم شود و در صورت لزوم به دانش آموزان اجازه دهید از عینک محافظ استفاده کنند. فقط در هنگام استراحت معلمان، آب میوه و نوشیدنی های به کودکان داده شود. دانش آموزان می تواند برای پیشگیری از مشکل چشمان خود را با یک پارچه مرطوب پاک کنند. برخلاف کلاس های تدریس حضوری، دانش آموزان در طی جلسات آنلاین نمی توانند با بچه های دیگر حرف بزنند و یا با معلم خود به صورت چهره به چهره صحبت کنند. کودکان باید به طور کامل و از لحاظ روانشناختی برای این نوع محیط آماده شوند. جنبه های مثبت کلاس های آنلاین را باید برای آنها توضیح داد. علاوه بر آن والدین بهتر است خودشان با معلمان به صورت آنلاین ارتباط برقرار کنند تا بچه ها این روش جدید آموزش را یاد بگیرند و با آن سازگار شوند. به طور کلی فشار همسالان و دوستان در بین بیشتر دیده می شود و آنها می خواهند با همدیگر به رقابت بپردازند و بیشتر از آنها امتیاز بگیرند. این نوع آموزش جدید ممکن است باعث بروز و در بین نوجوانان شود. برخی از علایم استرس در بین افراد، عبارتند از: نگرانی مداوم مشکلات حافظه ای افکار اضطراب آور یا مزاحم عصبانیت تحریک پذیری تنهایی و انزوا نوسانات خلقی نارضایتی عمومی احساس غرق شدن سایر مشکلات بهداشت روانی یا عاطفی انواع درد اسهال یا یبوست ضربان قلب سریع کاهش اشتها دوری از دیگران عدم مسیولیت پذیری والدین در این شرایط باید ذهن فرزندان خود را با افکار مثبت پر کنند و راه هایی را برای افزایش اعتماد به نفس کودکان در نظر بگیرند. برخی از راهکارها برای افزایش اعتماد به نفس کودکان، عبارتند از: کارهای درست کودک را تشویق کنید. همسالان مثبت و مطمین انتخاب کنید. هدف گذاری را به کودکان آموزش دهید. به کودک خود ثابت کنید دوستش دارید. اجازه دهید تا تعریف و تمجید ها را بشنوند. در کشف علایق و احساساتشان کمک کنید. از کاردستی های کودک در منزل استفاده کنید. مسیولیت های مشخصی را به کودکان بدهید. والدین باید به این موضوع توجه کنند که به فرزندان خود اجازه دهند تا آنها از چت کردن با دوستان خود لذت ببرند و در حین آموزش های آنلاین خود کمی شیطنت کنند. این کار باعث می شود تا آنها در حین کلاس های آنلاین احساس تنهایی نکنند و کلاس برای آنها کسل کننده نشود. برای پیشگیری از احساس تنهایی و خستگی دانش آموزان بهتر است به آنها اجازه دهید با دوستان خود ارتباط تصویری و چت نوشتاری و صوتی داشته باشند. بدون شک مدرسه یک مکان مناسبی برای یادگیری است که کودکان در حین تدریس مهارت های اجتماعی را یاد می گیرند و از طرفی پیوندهای اجتماعی بین دانش آموزان ت ثیر مثبتی در پیشرفت تحصیلی آنها دارد. والدین باید به این نکته توجه داشته باشند که در حین تدریس آنلاین کودکان مدرسه، معلمان خود و دوستانشان را از دست می دهند و آنها با یک عدم اطمینان از آینده زندگی می کنند. اجازه کودکان به تعامل آنلاین با دوستانشان می تواند اثرات فاصله اجتماعی را کاهش دهد. سیستم پاداش و تقویت مثبت دانش آموزان می تواند در افزایش انگیزه آنها موثر باشد. بعد از اینکه بچه ها یک کار و یا یک کلاس درس آنلاین را تمام کردند بهتر است بازخورد مثبتی را از خود نشان دهید و آنها را تشویق کنید. تهیه یک چک لیست برای کودکان و قرار دادن یک علامت تیک، ستاره یا برچسب در چک لیست بعد از هر ساعت کلاس آنلاین می تواند باعث تشویق و انگیزه به کودکان شود. علاوه بر آن، اجازه دادن به فرزندان برای فرصت دقیقه ای با اسباب بازی مورد علاقه یا ورزش بعد از تدریس آنلاین می تواند در انگیزه کودکان برای شرکت موثر در کلاس های آنلاین تاثیر زیادی داشته باشد. برنامه کاری خود را با ساعت های آموزش آنلاین کودک خود تنظیم کنید. اگر انجام دادن برخی از کار ها مانند نظافت منزل در حین آموزش های آنلاین فرزندتان تداخل ایجاد می کند بهتر است آن کار را به وقت دیگری موکول کنید. نباید های نقش والدین در آموزش آنلاین، عبارتند از: برخی از والدین ها ممکن است دوست داشته باشند که در حین کلاس های آنلاین فرزندانشان به لپتاپ های آنها دزدکی نگاه کنند و یا به حرف های کودک با معلم ها گوش دهند اما والدین باید از این رفتار های خود اجتناب کنند چون باعث حواس پرتی و در دانش آموزان می شود. از آنجایی که دانش آموزان ممکن است نظر خوب و مثبتی در مورد روند تدریس آنلاین نداشته باشند مشورت گرفتن از دانش آموزان و یا صحبت کردن درمورد کلاس های آنلاین می تواند آنها را دلسرد کند. اگر کودک شما از وضعیت امتحانات خود و تدریس به صورت آنلاین واهمه دارد و یا در هنگام یادگیری های آنلاین نمی تواند درست تمرکز کند و به عنوان والدین نگران وضعیت پیشرفت و آینده تحصیلی کودک خود هستید بهتر است از یک مشاور با تجربه در این زمینه کمک بگیرید. با توجه به شرایط شیوع بیماری همه گیر کرونا ویروس، برگزاری جلسات مشاوره به صورت آنلاین برای همه والدین و دانش آموزان در امکان پذیر است. والدین می توانند با نصب برنامه به صورت چت های تصویری، نوشتاری و حتی تلفنی با مشاورین و روانشناسان با تجربه در حوزه های مختلف مربوط به روان شناسی کودک و نوجوان ارتباط برقرار کرده و در زمینه مشکلات احتمالی ناشی از تدریس آنلاین راهنمایی های لازم را کسب کنند. راهکارهای که والدین باید آنها را در آموزش های آنلاین فرزندان خود رعایت کنند، عبارتند از: انعطاف پذیر باشید. استرس را کاهش دهید. نظم و انضباط رعایت شود. به دانش آموزان اعتماد کنید. حواس پرتی ها را حذف کنید. محیط تدریس باید راحت باشد. فرزندان باید از چت کردن لذت ببرند. به کودک خود بازخورد مثبت نشان دهید. کودکان باید به معلمان مجازی گوش دهند. تمرکز برای کلاس های آنلاین ضروری است. امکانات مورد نیاز دانش آموز باید تهیه شود. دانش آموزان باید تدریس آنلاین را جدی بگیرند. دانش آموزان در آموزش آنلاین به زنگ تفریح نیاز دارند. نباید های نقش والدین در آموزش آنلاین، عبارتند از: در کار فرزند خود سرک نکشید. از دادن میان وعده خودداری شود. در مورد کلاس های آنلاین با کودکان صحبت نکنید. در حین تدریس، وضعیت مزاحم نشوید را انتخاب کنید.

سردرد در کودکان زیاد دیده می شود ولی معمولا جدی نیست کودکان مانند بزرگسالان می توانند انواع مختلفی از سردردها از جمله یا سردردهای مربوط به استرس (تنش) را تجربه کنند. کودکان همچنین ممکن است سردرد مزمن روزانه داشته باشند. در برخی موارد، سردرد در کودکان ناشی از عفونت، سطح بالای استرس یا اضطراب یا ضربه مغزی جزیی است. سردرد در کودکان معمولا با داروهای بدون نسخه و عادت های سالم مانند برنامه منظمی برای خواب و رژیم غذایی منظم قابل درمان است. برخی از عوامل می تواند باعث سردرد در کودکان شوند، از جمله: سردردها به ویژه میگرن در خانواده ها جنبه ژنتیکی دارند. بیماری های شایع مانند، آنفولانزا و عفونت گوش و سینوس برخی از شایع ترین دلایل سردرد در کودکان است. به ندرت، یا ممکن است باعث سردرد آنها شود. اگرچه بیشتر آسیب های ناحیه سر جزیی هستند اما، اگر ضربه ای روی سر کودک شما وارد شد مراقب باشید. همچنین اگر درد سر کودک پس از آسیب دیدگی سر به طور مداوم بدتر شد، با پزشک تماس بگیرید. استرس و اضطراب می توانند در سردردهای کودکان نقش داشته باشند. کودکان مبتلا به افسردگی به خصوص اگر در تشخیص احساس غم و احساس تنهایی مشکل داشته باشند ممکن است از سردرد شکایت کنند. نیترات (نگهدارنده مواد غذایی موجود در گوشت های سالم، مانند هات داگ) کافیین بیش از حد موجود در نوشابه، شکلات، قهوه و چای می تواند باعث سردرد شود. به ندرت، تومور مغزی یا آبسه یا خونریزی در مغز می تواند بر مناطقی از مغز فشار وارد کند و باعث سردرد مزمن و بدتر شدن آن شود. به طور معمول در این موارد علایم دیگری از جمله مشکلات بینایی، و عدم هماهنگی وجود دارد. هر کودکی می تواند سردرد را تجربه کند، اما سردرد آنها در موارد زیر شایع تر است: دختران بعد از رسیدن به کودکانی که سابقه خانوادگی سردرد یا میگرن دارند. کودکان همان نوع سردردهایی را که بزرگسالان بروز می دهند تجربه می کنند، اما علایم آنها ممکن است کمی متفاوت باشد. به عنوان مثال، درد میگرن در بزرگسالان اغلب حداقل چهار ساعت طول می کشد اما در کودکان، مدت زمان این درد ممکن است کوتاه تر باشد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید تفاوت در علایم تشخیص نوع سردرد، به ویژه در کودکان کوچکتر که نمی توانند علایم خود را توصیف کنند دشوار است. میگرن می تواند باعث بروز علایم زیر شود: استفراغ درد شکم حالت تهوع حساسیت شدید به نور و صدا دردی که با فشار بدتر می شود. حتی نوزادان می توانند میگرن داشته باشند. سردردهایی از نوع تنش می توانند باعث بروز علایم زیر شوند: فشار محکم در عضلات سر یا گردن دردی که با فعالیت بدنی بدتر نمی شود. درد خفیف تا متوسط، بدون فشار در هر دو طرف سر سردرد که با حالت تهوع یا استفراغ همراه نیست، همانطور که اغلب در مورد میگرن وجود دارد. کودکان کوچکتر ممکن است از بازی معمولی دست بکشند و بخواهند بیشتر بخوابند. سردردهای نوع تنشی می توانند از دقیقه تا چند روز ادامه داشته باشند. سردردهای خوشه ای در کودکان زیر سال بسیار نادر است. آنها معمولا: با ریزش اشک، احتقان، آبریزش بینی یا بی قراری یا تحریک همراه است. دردهای شدید و ضربان دهنده را در یک طرف سر درگیر می کند که کمتر از سه ساعت طول بکشد. پزشکان از عبارت سردرد مزمن روزانه ( CDH ) برای میگرن و سردرد هایی استفاده می کنند که بیش از روز در ماه رخ می دهد. CDH ممکن است در اثر عفونت، صدمات جزیی به سر یا مصرف داروهای ضد درد حتی ایجاد شود. بیشتر سردردها جدی نیستند، اما اگر سردردهای فرزندتان به دنبال مراقبت های پزشکی با علایم زیر همراه است به پزشک مراجعه کنید: فرزندتان را از خواب بیدار می کند. همراه با تب و درد گردن یا سفتی همراه با استفراغ مداوم یا تغییرات بینایی موارد زیر ممکن است به شما در جلوگیری از سردرد یا کاهش شدت سردرد در کودکان کمک کند: رفتارهایی که باعث ارتقاء سلامت عمومی می شود نیز ممکن است به جلوگیری از سردرد برای فرزند شما موثر باشند. این اقدامات سبک زندگی شامل خواب مناسب، فعالیت بدنی سالم، خوردن وعده های غذایی سالم و میان وعده ها، نوشیدن چهار تا هشت لیوان آب در روز و پرهیز از مصرف کافیین است. استرس و برنامه های شلوغ ممکن است دفعات سردرد در کودکان را افزایش دهد. نسبت به مواردی که باعث ایجاد استرس در زندگی فرزند شما شود، مانند مشکل در انجام کار در مدرسه یا روابط سخت با همسالان، هوشیار باشید. اگر سردردهای فرزند شما با یا مرتبط است، می تواند برای رفع مشکل با یک روانشناس مشورت کند. یادداشت کردن جزییات علایم سردرد می تواند در تعیین دلایل سردردهای فرزندتان به شما کمک کند. توجه داشته باشید که چه موقع سردردها شروع می شوند، چه مدت دوام می یابند و چه مواقعی تسکین می یابد. پاسخ کودک را نسبت به مصرف هرگونه داروی سردرد یادداشت کنید. با گذشت زمان، مواردی که در دفتر سردرد ذکر می کنید باید به شما در درک علایم فرزندتان کمک کند تا بتوانید اقدامات پیشگیرانه خاصی را انجام دهید. کودک را تشویق کنید از خوردن هر نوع غذا یا نوشیدنی، مانند آنهایی که حاوی کافیین هستند و به نظر می رسد باعث سردرد می شود پرهیز کند. اگر سردرد شدید باشد، پزشک ممکن است داروهای پیشگیرانه را توصیه کند و در مورد تغییراتی در شیوه زندگی عادی کودک تان توصیه های را ارایه دهد. برخی از داروهای مصرف شده در فواصل منظم مانند خاص یا ممکن است باعث کاهش دفعات و شدت سردرد شوند. برای اطلاع از ماهیت سردرد فرزندتان، پزشک احتمالا به دنبال این موارد خواهد بود: پزشک از شما و فرزندتان می خواهد سردردها را با جزییات شرح دهید. پزشک معاینه جسمی از جمله اندازه گیری قد، وزن، دور سر، فشار خون و نبض کودک و معاینه چشم، گردن، سر، شانه ها و ستون فقرات فرزند را انجام می دهد، پزشک هرگونه مشکل در حرکات، هماهنگی ها و حرکات کودک را بررسی می کند. اگر کودک از نظر ظاهر سالم باشد و سردرد تنها علامت آن است، معمولا نیاز به آزمایش بیشتر ندارد. در برخی موارد، اسکن تصویربرداری و ارزیابی های دیگر می تواند به تشخیص بیماری کمک کند. این آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشد: به پزشکان در تشخیص تومورها، سکته های مغزی، آنوریسم ها، بیماری های عصبی و سایر ناهنجاری های مغزی کمک می کند. به پزشکان کمک می کند تا تومورها، عفونت ها و سایر مشکلات پزشکی که می توانند باعث سردرد شوند را تشخیص دهند. اگر پزشک مشکوک است به یک بیماری زمینه ای مانند مننژیت باکتریایی یا ویروسی شود، ممکن است شیر نخاعی (سوراخ کمر) را توصیه کند. در این روش، یک سوزن نازک بین دو مهره در قسمت تحتانی کمر وارد می شود تا یک نمونه از مایع مغزی نخاعی برای آنالیز آزمایشگاهی نمونه گیری شود. معمولا می توانید سردرد فرزند خود را در خانه با استراحت، کاهش سر و صدا، مایعات زیاد، وعده های غذایی متعادل و تسکین دهنده درد بدون نسخه ( OTC ) تسکین دهید. اگر فرزند شما بزرگتر است و سردردهای مکرر دارد، یادگیری راهکارهای از طریق اشکال مختلف درمانی نیز می تواند موثر باشد. به طور معمول استامینوفن می توانند سردرد را برای کودک شما تسکین دهند. در هنگام دادن به کودکان یا نوجوانان احتیاط کنید. اگرچه آسپرین برای استفاده در کودکان بزرگتر از سال مورد ت یید است، اما کودکان و نوجوانانی که از بیماری آبله مرغان یا علایم شبه آنفولانزا بهبود می یابند هرگز نباید آسپرین مصرف کنند. آسپرین در چنین کودکانی با سندرم ریه، یک بیماری نادر اما کشنده مرتبط است. در صورت نگرانی با پزشک خود مشورت کنید. داروهای تجویزی استفاده شده برای درمان میگرن، موثر هستند و می توان با خیال راحت در کودکان بزرگتر از سال استفاده کرد. اگر کودک شما دچار حالت تهوع و استفراغ با میگرن شود، پزشک ممکن است داروی ضد تهوع را تجویز کند. با این حال، استراتژی دارو با کودک متفاوت است. احتیاط: استفاده بیش از حد از داروها خود عامل مهمی در سردردها است. با گذشت زمان، مسکن ها و سایر داروها ممکن است اثربخشی خود را از دست دهند. علاوه بر این، تمام داروها دارای عوارض جانبی هستند. اگرچه به نظر نمی رسد باعث سردرد شود اما می تواند به عنوان محرک سردرد عمل کند یا سردرد را بدتر کند. و سایر اختلالات سلامت روان نیز می توانند نقش موثری در سردرد کودکان داشته باشند. برای این شرایط، پزشک ممکن است یک یا چند روش درمانی را توصیه کند. این روش درمانی می تواند به کودک در مدیریت استرس کمک کند تا دفعات و شدت سردرد را کاهش دهد. شامل تنفس عمیق، و شل شدن عضلات پیشرونده عضلانی است که در هر زمان عضله را تنش می دهد. سپس تنش را کاملا رها می کنید تا زمانی که عضلات بدن آرام شود. کودک بزرگتر می تواند تکنیک های آرامش را در کلاس ها یا در خانه با استفاده از کتاب یا فیلم یاد بگیرد. به فرزند شما می آموزد که پاسخ های خاصی از بدن را کنترل کند که به کاهش درد کمک می کند. در طی یک جلسه بیو فیدبک، کودک به دستگاه هایی متصل می شود که عملکرد بدن را نظیر تنش عضلانی، ضربان قلب و فشار خون، نظارت و بازخورد می دهد. فرزند شما سپس می آموزد که چگونه تنش عضلانی را کاهش داده و ضربان قلب و تنفس خود را کنترل کند. هدف از بیو فیدبک، کمک به بیمار برای مقابله بهتر با درد است. داروهای ضد درد OTC ، مانند استامینوفن معمولا در کاهش درد سردرد موثر هستند. قبل از مصرف داروی درد کودک، این نکات را در نظر داشته باشید: دوزها را بیشتر از حد معمول مصرف نکنید. برچسب ها را با دقت بخوانید و فقط از دوزهای توصیه شده برای فرزندتان استفاده کنید. بیش از دو یا سه روز در هفته به فرزند خود داروهای OTC درد ندهید. استفاده روزانه می تواند باعث سردرد بیش از حد ناشی از مصرف دارو شود. علاوه بر داروهای ضد درد OTC ، موارد زیر می تواند به کاهش سردرد فرزند شما کمک کند: کودک خود را تشویق کنید در یک اتاق تاریک و ساکت استراحت کند. خواب اغلب سردرد را در کودکان برطرف می کند. در حالی که کودک شما استراحت می کند، یک پارچه خنک و مرطوب را روی پیشانی او قرار دهید. اگر کودک شما مدتی غذا نمی خورد، یک تکه میوه، کراکرهای سبوس دار یا پنیر کم چرب پیشنهاد دهید. نخوردن غذا می تواند سردرد را بدتر کند. اگرچه روندهای درمانی جایگزین به خوبی مورد مطالعه قرار نگرفته اند، اما تعدادی از مکمل های غذایی برای کمک به سردردهای کودکان پیشنهاد شده است، از جمله: منیزیم ملاتونین ریبوفلاوین کوآنزیم Q قبل از امتحان کردن محصولات گیاهی یا مکمل های غذایی، با پزشک کودک خود مشورت کنید تا مطمین شوید که با داروی کودک شما تداخلی ندارند. چندین روش درمانی جایگزین ممکن است برای سردرد در کودکان نیز مفید باشد، از جمله: پزشکان از سوزن های یکبار مصرف بسیار نازک استفاده می کنند که عموما باعث ایجاد درد و ناراحتی کمی می شوند. برخی تحقیقات نشان داده اند که این روش درمانی می تواند به تسکین علایم سردرد کمک کند. می تواند به کاهش استرس و از بین بردن تنش کمک کند و ممکن است به کاهش سردرد کمک کند. بسته به فراوانی و شدت علایم فرزند تان، ممکن است به پزشک متخصص مراجعه کنید که در شرایط مغز و سیستم عصبی (متخصص مغز و اعصاب) تخصص دارد. علایم فرزندتان را هنگام وقوع و مدت زمان ماندگاری آنها بنویسید. لیستی از تمام داروها، ویتامین ها یا مکمل های کودک خود را تهیه کنید. در مورد سردرد در کودکان، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از: محتمل ترین علایم چیست؟ در صورت وجود چه پیگیری هایی لازم است؟ چه درمانی وجود دارد و کدام یک را توصیه می کنید؟ برای کاهش درد چه اقداماتی می توانیم در خانه انجام دهیم؟ آیا فرزند من به داروهای تجویز نیاز دارد یا یک داروی بدون نسخه کار می کند؟ احتمالا پزشک شما سوالاتی از شما خواهد پرسید، از جمله: درد در کجا رخ می دهد؟ چه درمانی را امتحان کرده اید؟ سردرد چه مدت طول می کشد؟ آیا علایم مداوم یا متناوب بوده است؟ کودک شما چه داروهایی را مصرف می کند؟ کودک شما چند بار این علایم را تجربه می کند؟ آیا سایر اعضای خانواده دچار سردرد می شوند؟ چه چیزی باعث بهتر و یا بدتر شدن علایم شما شود؟ آیا کودک شما علایم دیگری مانند تهوع یا سرگیجه دارد؟ چه زمانی علایم بیمار شروع شد؟ آیا آنها به مرور زمان تغییر کرده اند؟ تا زمان مراجعه به پزشک اگر فرزند شما سردرد دارد، یک پارچه خنک و مرطوب را روی پیشانی فرزند خود قرار دهید و او را تشویق کنید که در یک اتاق تاریک و ساکت استراحت کند.

صبحانه در بارداری به عنوان اولین وعده غذایی روزانه نقش بسیار مهمی در و جنین آنها دارد. صبحانه مهمترین وعده غذایی در دوران بارداری است که زنان باردار را با انرژی و سالم نگه می دارد. صرف وعده صبحانه در دوران بارداری به خصوص در آن دسته از مادران بارداری که به عارضه تهوع صبحگاهی مبتلا هستند از ضرورت و اهمیت دو چندانی برخوردار است. یک صبحانه ایده آل صبحانه ای است که علاوه بر متناسب بودن با ذایقه فرد تمام مولفه های لازم یک صبحانه کامل را نیز دارا باشد. انواع متنوعی از صبحانه ها با طعم های مختلف مایل به شوری یا شیرینی وجود دارند که مادران باردار متناسب با ذایقه خود می توانند از صرف آنها در این دوران لذت ببرند. فواید صرف یک صبحانه کامل و مقوی در بارداری عبارت است از: پیشگیری از گرسنگی تامین نیاز جنین به گلوکز پیشگیری از آسیب در روند رشد و تکامل جنین پیشگیری از ابتلا مادر به تامین نیاز مادر و جنین به انواع ویتامین ها و مواد معدنی پیشگیری از احساس ضعف و گرسنگی در ساعات پیش از ظهر اجتناب از ریزه خواری در فواصل وعده های غذایی و پیشگیری از اضافه وزن یک صبحانه مقوی باید مواد مغذی مورد نیاز بدن مادران باردار را تامین کند، از جمله: غذاهای سرشار از فیبر به کاهش کلسترول، ثبات قند خون، احساس سیری بیشتر و جلوگیری از کمک می کنند. از آنجا که زنان در خود باید روزانه تا گرم فیبر مصرف کنند بهتر است آن را در طول صبحانه خود بگنجانند. آنها باید به دنبال موادی باشند که چندین گرم فیبر در هر وعده از جمله جو دوسر در غلات، اسفناج در املت، لوبیا و میوه های پر فیبر داشته باشد. میوه و سبزیجات حاوی ویتامین ها، مواد معدنی و فیبرهای کاملی هستند که به سلامت بدن کمک می کنند. خانم ها در دوران باردای می توانند در صبحانه خود یک سیب و یا موز خرد شده روی غلات، میوه های خشک مخلوط شده در فرنی، قارچ، گوجه فرنگی یا لوبیای پخته شده روی نان تست را امتحان کنند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید هر یک از وعده های غذایی روزانه خانم های باردار باید حاوی باشد. هدف از این کار مصرف گرم در روز است، زیرا جنین برای رسیدن به رشد مناسب خود به این آمینو اسیدها نیاز دارد. گزینه های خوب و خوشمزه ای برای تامین پروتیین در بدن، عبارتند از: پنیر املت تخم مرغ ماست یونانی کره بادام زمینی پنیر سوییسی یا چدار خانم های باردار برای کمک به رشد و تقویت استخوان های کودک، روزانه به حدود میلی گرم نیاز دارند، بنابراین بهتر است صبح را با ماست غنی از کلسیم، پنیر، آب پرتقال غنی شده، نان کنجد، بادام یا انجیر شروع کنند. غلات کامل با یک ترکیب مناسب غذایی سالم و سرشار از ویتامین است. یک ماده مغذی حیاتی برای رشد جنین به حساب می آید که باعث احساس سیری در مادران می شوند. غذاهای نشاسته ای می توانند انرژی لازم برای سوخت و ساز بدن را تامین کننند و به افراد انرژی لازم را می بخشند. غلات (انواع غلات سبوس دار و بدون قند) ، غالبا حاوی مقدار زیادی ویتامین، و هستند و می توانند منبع خوبی از ویتامین های گروه باشند. علاوه بر آن تهیه آنها سریع و آسان انجام می شود. فرنی یک انتخاب گرم و آرامش بخش برای صبحانه در طول است. خانم های باردار می توانند نان های سبوس دار، غلات، بلغور جو دوسر و فرنی با جوانه گندم را امتحان کنند خانم ها در دوران بارداری، برای ت مین اکسیژن کودک به حدود دو برابر آهن ( میلی گرم در روز) نیاز دارند. غذاهای غنی از آهن برای صبحانه شامل میوه های خشک، بلغور جو دوسر، اسفناج، تخم مرغ و غلات غنی شده با آهن است ( IDA ) ، شایع ترین علت است، به گونه ای که % از کل کم خونی ها را تشکیل می دهد. تخمین زده می شود که یک زن باردار با کیلوگرم وزن، تقریبا در کل دوران بارداری به میلی گرم آهن اضافی نیاز داشته باشد و نیاز روزانه آهن تقریبا . میلی گرم در سه ماهه اول به - میلی گرم در سه ماهه دوم و بیش از میلی گرم در سه ماهه سوم افزایش می یابد: ضعف رنگ پریدگی ضربان قلب نامنظم تمایل به خوردن وسایل غیر غذایی مانند خاک، خاک رس یا ذرت ( علاوه بر آن، زنان با ابتلا به آنمی در حاملگی ممکن است هیچ یک از این علایم را تجربه نکنند. خوشبختانه، برای تشخیص، در طول مراقبت های دوران بارداری به طور طبیعی انجام می گیرد. علایم کم خونی اغلب شبیه علایم کلی مراحل بارداری هستند. صرف نظر از این که یک زن در دوران بارداری چه علایمی داشته باشد، آزمایش خون برای غربالگری کم خونی در دوران بارداری لازم و ضروری است. زنان باردار درصورت نگران از علایم خود، باید با پزشک مشورت کنند. یک خانم با شاخص توده بدنی طبیعی قبل از بارداری، در طول بارداری به کالری اضافی در روز نیاز دارد. همچنین برای زنان باردار بسیار مهم است که روزانه حداقل میلی گرم آهن از گوشت، حبوبات یا یک مکمل رژیم غذایی مصرف کنند. زنان در طول بارداری، بهتر است وعده های غذایی را تنظیم کنند که شامل موارد زیر است غلات، میوه ها و سبزیجات گوشت، مرغ و ماهی بدون چربی چربی های سالم از ماهی، آجیل یا آووکادو چند روش خوشمزه برای تهیه مواد مغذی در وعده های غذایی صبحگاهی، عبارتند از: غنی شده اند، راهی آسان برای دریافت این ماده مغذی است. یک پرتقال رسیده شامل حدود میکروگرم فولات است. پرتقال حاوی مقدار زیادی خانم های که رژیم غذایی گیاه خواری را برای خود انتخاب کرده اند می توانند با خوردن حبوبات، آهن مورد نیاز بدن خود را تامین کنند. برای تهیه یک وعده غذایی صبحانه سالم، یک غذایی خوشمزه صبحانه را با مقداری لوبیای بزرگ شمالی تهیه کنید. نصف فنجان این لوبیا حاوی میکروگرم فولات است کلسیم و برای ساخت استخوان و دندان کودک بسیار مفید هستند. به خانم ها توصیه می شود در طول دوران بارداری خود شیر غلیظ را به غلات صبحانه غنی شده خود اضافه کرده و یا یک فنجان ماست میل کنند. همانطور که انجمن دندانپزشکی آمریکا توصیه می کند کلسیم به تقویت مینای دندان در پیشگیری از کمک می کند مصرف میوه و غلات کامل برای تامین فیبر مورد نیاز در طول دوران باردای توصیه می شود. خوردن میوه با پوست مانند سیب، انواع توت ها و هلو یک راه عالی برای تامین فیبر بدن هستند. خانم ها می توانند در طول دوران بارداری خود این مواد را به یک کاسه سبوس دار و غلات جو دوسر برای یک وعده غذایی متعادل و حاوی فیبر اضافه کنند. این غذاها همچنین باعث احساس سیری کامل و طولانی تر می شود و با تثبیت سطح قند خون از افت شدید آن جلوگیری می کند. مراحل اولیه بارداری می تواند بسیار هیجان انگیز باشد، اما برخی از زنان ممکن است این دوره را با و یا بیماری صبحگاهی همراه با زیاد شروع کنند. این یک عارضه جانبی ناخوشایند است که ممکن است در ادامه منجر به استفراغ زیاد در طول روز شود بعضی از خانم ها هرگز این وضعیت را تجربه نمی کنند، در حالی که برخی دیگر ممکن است در تمام طول روز و هفته های مختلف با این وضعیت دسته و پنجه نرم کنند تجربه بیماری صبحگاهی در طول دوران بارداری، به خصوص در سه ماهه اول غیر طبیعی نیست. بیماری صبحگاهی شامل علایمی مانند حالت تهوع و استفراغ است و می تواند هنگام خوردن وعده های غذایی مشکل را ایجاد کند. با این حال بسیار مهم است که زنان در طول دوران بارداری خود میزان مواد مغذی مورد نیاز خود را با خوردن یک صبحانه کامل تامین کنند. گفته شده است که خوردن وعده های غذایی کوچک در طول روز و پرهیز از معده خالی می تواند برای جلوگیری از بیماری صبحگاهی مفید باشد. انتخاب رژیم غذایی زیر می تواند در تسکین علایم بیماری صبحگاهی موثر باشد: زنجبیل یک درمان خانگی معمولی برای تهوع است. کوکی های زنجبیلی ترکیب خوبی از زنجبیل و هستند. علاوه بر آن، کوکی ها با ایجاد احساس سیری از خوردن غذای بیش از حد در دوران بارداری کمک می کنند اما به زنان باردار توصیه می شود پس از ورود به سه ماهه دوم و سوم مصرف کوکی خود را محدود کنند برخی از خانم ها می دانند که لیموناد به پاکسازی معده کمک می کند. به عنوان یک مزیت اضافی، لیموناد سرشار از ویتامین است. به دلیل داشتن خاصیت آنتی اکسیدانی شناخته شده است. حتی می تواند توانایی بدن در جذب آهن از غذاهای گیاهی را بهبود بخشد لیموناد خانگی گزینه مناسب تر و بهتر از خرید لیموناد فروشگاهی است چون هم تهیه آن آسان بوده و هم می توانید میزان قند اضافه شده را نیز کنترل کنید کره بادام زمینی همراه با سیب برای یک میان وعده مقوی و مناسب است. از آنجا که کره بادام زمینی حاوی گردو و پروتیین زیادی هستند می توانند نقش موثری در احساس سلامتی و شادابی زنان باردار داشته باشد. برای خانم های که خوردن گوشت را دوست ندارند می توانند با اضافه کرده کره بادام زمینی و یا ماست به رژیم غذایی نیازهای روزانه پروتیین خود را برطرف کنند. آب نارگیل به طور طبیعی مرطوب کننده است و شامل پنج الکترولیت پتاسیم، سدیم، منیزیم، فسفر و کلسیم بوده که بدن زنان در طول دوران بارداری به آن نیاز دارد. از آنجایی که بیماری صبحگاهی می تواند منجر به کم آبی شدید در بارداری شود استفاده از این اسموتی می تواند نقش موثری در طراوت و شادابی خانم ها داشته باشد سوپ فقط مخصوص سرماخوردگی نیست. تهیه سوپ سبزیجات بو داده بسیار ساده است که می توان آن را به عنوان یک غذای عالی یخ زده آماده کرد. هویج سرشار و منبع خوبی از مواد مغذی زیر است: بیوتین مولیبدن پتاسیم ویتامین ویتامین فیبر رژیم غذایی زنجبیل به عنوان یک داروی برتر و ضد تهوع شناخته شده است. علاوه بر آن اسانس لیمو به متعادل کردن طعم تند زنجبیل کمک می کند و اثرات حالت تهوع را کاهش می دهد. زنان در طول دوران بارداری در صورت نیاز می توانند هر دو تا چهار ساعت یا حداکثر هشت بار در روز آن را میل کنند. برای اکثر زنان، بیماری صبحگاهی با ورود به سه ماهه دوم کاهش می یابد. اما در برخی موارد بیماری صبحگاهی می تواند در تمام دوران بارداری دوام داشته باشد اما خانم های که با این مشکل روبرو هستند می توانند با رعایت چند توصیه ساده و خوشمزه به وضعیت خود کمک کنند. آنها باید به نکته توجه داشته باشند که تاثیر برخی مواد مغذی در افراد مختلف می تواند متفاوت باشد. برخی از موادهای غذایی ممکن است در یک فرد باعث تسکین معده درد شود و در فرد دیگر علایم بیماری را کاهش دهد. پس زنان باردار باید به رژیم غذایی خود توجه زیادی داشته باشند. از مصرف غذاها با بوی شدید خودداری کنند. خوردن وعده های غذایی کوچکتر به طور مکرر در طول روز ممکن است تاثیر بهتری بر روند بیماری صبحگاهی داشته باشد.

دیابت نوع در کودکان، شرایطی است که بدن کودک دیگر هورمون مهمی (انسولین) تولید نمی کند و او برای زنده ماندن به انسولین احتیاج دارد، بنابراین انسولین از دست رفته باید با تزریق یا با پمپ انسولین جایگزین شود. دیابت نوع یک در کودکان قبلا به دیابت نوجوانان یا دیابت وابسته به انسولین معروف بود. هیچ درمانی برای دیابت نوع در کودکان وجود ندارد، اما می توان آن را مدیریت کرد. پیشرفت در زمینه کنترل قند خون و انسولین باعث بهبود مدیریت قند خون و کیفیت زندگی کودکان مبتلا به دیابت نوع شده است. علت دقیق دیابت نوع مشخص نیست. اما در بیشتر مبتلایان به دیابت نوع ، سیستم ایمنی بدن به اشتباه سلول های تولید کننده انسولین (جزایر) در لوزالمعده را از بین می برد. به نظر می رسد ژنتیک و عوامل محیطی در این فرآیند نقش دارند. هنگامی که سلول های جزایر لوزالمعده از بین بروند، بدن کودک انسولین کمی تولید می کند. انسولین وظیفه مهم انتقال قند (گلوکز) از جریان خون به سلول های بدن را انجام می دهد. بدون انسولین کافی، قند در جریان خون کودک ایجاد می شود. این شرایط در صورت عدم درمان می تواند عوارض جدی ایجاد کند. عوامل خطر دیابت نوع در کودکان شامل موارد زیر است: ژنتیک سابقه خانوادگی ویروس های خاص علایم و نشانه های دیابت نوع در کودکان معمولا به سرعت بروز می کند و ممکن است شامل موارد زیر باشد: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید تشنگی زیاد گرسنگی شدید نفس با بوی میوه کاهش وزن غیر عمدی تحریک پذیری یا تغییر رفتار تکرر ادرار، احتمالا خیس کردن رختخواب یا در صورت مشاهده هر یک از علایم به پزشک مراجعه کنید. دیابت نوع می تواند بر روی ارگان های اصلی بدن ت ثیر بگذارد. کنترل قند خون می تواند به طور چشمگیری خطر بسیاری از عوارض را کاهش دهد. عوارض می تواند شامل موارد زیر باشد: دیابت ممکن است خطر ابتلا به کودک را در بزرگسالی افزایش دهد. دیابت می تواند به رگ های خونی شبکیه صدمه بزند و منجر به مشکلات بینایی شود. دیابت می تواند به خوشه های ریز رگ های خونی که سموم بدن را دفع می کنند، آسیب برسانند. دیابت خطر ابتلا کودک به شرایطی مانند انسداد رگ های خونی، بیماری قلبی و در دوران بعد از زندگی افزایش می دهد. قند اضافی می تواند به دیواره رگ های خونی ریز که اعصاب را تغذیه می کند آسیب برساند. این می تواند باعث، بی حسی، سوزش یا درد آنها شود. آسیب عصبی معمولا طی مدت طولانی به تدریج اتفاق میفتد. در حال حاضر هیچ روش شناخته شده ای برای جلوگیری از دیابت نوع وجود ندارد، اما این یک منطقه تحقیقاتی بسیار فعال است. پزشکان می توانند آنتی بادی های مرتبط با دیابت نوع یک را در کودکانی که خطر بالایی از این اختلال دارند را تشخیص دهند. این آنتی بادی ها ماه ها یا حتی سال ها قبل از ظهور اولین علایم دیابت نوع قابل تشخیص هستند، اما در حال حاضر هیچ روش مشخصی برای کاهش سرعت یا جلوگیری از ابتلا به این بیماری در هنگام یافتن پادتن وجود ندارد. علاوه بر آن، همه افراد مبتلا به این آنتی بادی ها به ابتلا به دیابت نوع یک مبتلا نمی شوند. در حالی که هیچ راهه برای پیشگیری از ابتلا به دیابت نوع فرزند وجود ندارد، می توانید به کودک خود کمک کنید تا از عوارض آن جلوگیری شود: به کودک خود کمک کنید تا حد ممکن کنترل قند خون خود را در حد مناسب حفظ کند. به فرزند خود اهمیت دهید تا رژیم غذایی سالم و مشارکت در فعالیت بدنی منظم داشته باشد. ویزیت های منظم با پزشک و معاینه چشم سالانه بیش از پنج سال پس از تشخیص اولیه دیابت یا در سن سالگی کودک را پیگیری کنید. چندین آزمایش خون برای تشخیص دیابت نوع در کودکان وجود دارد: این آزمایش غربالگری اولیه برای دیابت نوع است. نمونه خون در زمان تصادفی گرفته می شود. قند خون میلی گرم در هر دسی لیتر یا . میلی لیتر در لیتر یا بالاتر نشان دهنده دیابت است. این آزمایش میزان متوسط قند خون کودک را در سه ماه گذشته نشان می دهد. سطح AC . درصد یا بالاتر در دو آزمایش جداگانه نشانگر دیابت است. بعد از ناشتایی کودک در طول شب نمونه خون گرفته می شود. قند خون ناشتا به میزان میلی گرم در دسی لیتر یا بالاتر نشان دهنده دیابت نوع است. اگر آزمایش قند خون نشان دهنده دیابت باشد، پزشک به احتمال زیاد آزمایشات دیگری را برای تمایز بین و توصیه می کند، زیرا راهکارهای درمانی این دو با هم فرق دارند. این آزمایشات جانبی شامل موارد زیر است: آزمایش خون برای بررسی آنتی بادی هایی که در دیابت نوع شایع هستند. یا خون برای بررسی وجود کتون ها که نشانگر دیابت نوع است. درمان دیابت نوع شامل موارد زیر است: ورزش منظم مصرف انسولین حذف کربوهیدرات خوردن غذاهای سالم نظارت مکرر قند خون حداقل باید چهار بار در روز قند خون فرزندتان را بررسی و یادداشت کنید. اما اگر کودک مانیتور مداوم گلوکز ندارد، باید بیشتر اوقات آن را بررسی کنید. آزمایش های مکرر تنها راهی است که می توانید میزان قند خون فرزندتان را در محدوده هدف نگه دارید. دستگاه های مداوم برای کنترل قند خون ( CGM ) ، قند خون را هر چند دقیقه با استفاده از یک سنسور موقت یا کاشته شده در زیر پوست اندازه گیری می کنند. بعضی از دستگاه ها قند خون را همیشه در گیرنده یا تلفن هوشمند یا ساعت هوشمند نشان می دهند. هرکسی که مبتلا به دیابت نوع یک باشد برای زنده ماندن نیاز به درمان مادام العمر با یک یا چند نوع انسولین دارد. گزینه های مختلفی برای تحویل انسولین وجود دارد، از جمله: پمپ انسولین سوزن و سرنگ خوب قلم انسولین با سوزن ریز رژیم غذایی مناسب، یکی از مولفه های مهم برنامه درمانی دیابت است، اما این بدان معنا نیست که کودک مجبور به پیروی از رژیم غذایی دیابت باشد. رژیم غذایی کودک به طور مرتب باید شامل غذاهای کم چربی و کم کالری باشند، مانند: میوه ها پروتیین سبزیجات غلات کامل همه به ورزش هوازی منظم نیاز دارند و کودکان مبتلا به دیابت نوع یک از این قاعده مستثنی نخواهند بود. کودک خود را تشویق کنید حداقل دقیقه فعالیت بدنی روزانه داشته باشد یا بهتر است با کودک خود ورزش کنید. فعالیت بدنی را بخشی از کارهای روزمره فرزند خود قرار دهید اما به یاد داشته باشید که فعالیت بدنی معمولا قند خون را کاهش می دهد و می تواند ساعت ها بعد از ورزش، بر قند خون ت ثیر بگذارد. اگر فرزند فعالیت جدیدی را شروع می کند، قند خون فرزندتان را بیشتر از حد معمول بررسی کنید تا اینکه یاد بگیرید که چگونه بدن او نسبت به فعالیت واکنش نشان می دهد. برای اطمینان از مدیریت خوب دیابت و بررسی سطح AC ، به قرارهای منظم پیگیری وضعیت بیماری کودک خود نیاز دارید. پزشک همچنین ممکن است بطور دوره ای کودک را برای شرایط زیر بررسی کند: روند رشد فشار خون عملکرد کبد سطح کلسترول عملکرد تیرویید پیروی از برنامه درمانی دیابت نیاز به مراقبت ساعته و تغییرات چشمگیر در شیوه زندگی دارد که ممکن است در بعضی مواقع ناامید کننده باشد. هیچ کس نمی تواند این کار را بطور کامل انجام دهد. اما تلاش های والدین در این مورد ارزشمند هستند. مدیریت دقیق دیابت نوع به کاهش خطر عوارض جدی فرزند کمک می کند. با بزرگتر شدن فرزند: اهمیت مراقبت از دیابت را در طول عمر ت کید کنید. کودک خود را تشویق کنید که از نظر جسمی فعال باشد. ارتباط بین فرزندتان و تیم درمانی دیابت را تقویت کنید. او را تشویق کنید تا در مدیریت دیابت نقش فعالی داشته باشد. به کودک خود کمک کنید تا انتخاب های غذایی درستی داشته باشد. به فرزند خود بیاموزید که چگونه قند خون خود را آزمایش کرده و انسولینش را تزریق کند. برای اطمینان از وجود علایم قند خون بالا و پایین، باید با پرستار مدرسه و معلمان کودک خود همکاری کنید. ممکن است پرستار مدرسه مجبور به تجویز انسولین یا بررسی میزان قند خون کودک شما شود. افرادی که دیابت نوع یک دارند باید برای زنده ماندن هر روز از انسولین استفاده کنند. هیچ درمانی یا مکمل رژیم غذایی جایگزینی انسولین برای مبتلایان به دیابت نوع وجود ندارد. دیابت می تواند به طور مستقیم و غیرمستقیم بر احساسات فرزند شما ت ثیر بگذارد. قند خون کنترل شده ضعیف می تواند باعث ایجاد تغییراتی مانند تحریک پذیری شود. گرفتن خون و تزریق انسولین کودکان مبتلا به دیابت را از همسالان خودش جدا می کند. مبتلایان به دیابت در معرض خطر ابتلا به افسردگی، و پریشانی ناشی از دیابت قرار دارند. به همین دلیل است که برخی از متخصصان دیابت به طور مرتب یک مددکار اجتماعی یا روانشناس را به عنوان بخشی از تیم مراقبت دیابت خود به بیمار معرفی می کنند. اگر متوجه شدید که کودک یا نوجوان دایما غمگین یا بدبین است یا دچار تغییرات چشمگیر در عادت های خواب، وزن، دوستان یا عملکرد مدرسه شده بهتر است با یک روانشناس مشورت کنید. صحبت با مشاور یا درمانگر می تواند به کودک شما در مقابله با وضعیت موجود کمک کند. پزشک احتمالا تشخیص اولیه دیابت نوع را انجام می دهد. کودک شما ممکن است برای تثبیت سطح قند خون نیاز به بستری شدن در بیمارستان داشته باشد. احتمالا مراقبت های طولانی مدت در مورد دیابت کودکان توسط پزشک متخصص در زمینه اختلالات متابولیک در کودکان (متخصص غدد کودکان) انجام می شود. تیم مراقبت های بهداشتی کودک نیز به طور کلی شامل یک متخصص تغذیه، یک مربی معتبر دیابت و یک پزشک متخصص در مراقبت از چشم (چشم پزشکی) خواهد بود. مباحثی که ممکن است بخواهید با پزشک، متخصص رژیم غذایی یا مربی دیابت در مورد آنها بحث کنید عبارتند از: تجویز انسولین نحوه حذف کربوهیدرات فراوانی و زمان نظارت بر قند خون انواع مواد غذایی و ت ثیر آنها بر قند خون قند خون بالا و نحوه تشخیص و درمان آن قند خون پایین و نحوه تشخیص و درمان آن ورزش و تنظیم انسولین و مصرف مواد غذایی برای فعالیت مقابله با دیابت در مدرسه و در مورد داروهای خاص مانند خواب آور انسولین درمانی، انواع انسولین مورد استفاده، زمان مصرف و مقدار دوز مدیریت پزشکی و چند بار مراجعه به پزشک و سایر متخصصین مراقبت از دیابت

بارداری در سالگی نسبت به بارداری در سالگی با عوارض بیشتری همراه بوده و در بارداری در این سنین، همچنین برخی مشکلات خاص خود را دارد. ولی با این حال بارداری در این سن غیر ممکن نیست. احتمال باردار شدن در اوایل دهه سالگی تقریبا حدود درصد است و به چرخه قاعدگی زن بستگی دارد. این درصد در اواسط دهه سالگی خانم ها کمتر می شود و به درصد می رسد. بعد از سال، کاهش تعداد تخمک ها میزان باروری را تحت تاثیر قرار می دهد و احتمال باردار شدن کمتر می شود. کاهش قدرت باروری نه تنها به تعداد تخمک بلکه به کیفیت تخمک نیز بستگی دارد. برخی از تخمک های زنان در سالگی ممکن است دارای ناهنجاری های کروموزومی باشند. این ناهنجاری ها در تخمک ها باعث افزایش خطر سقط جنین و نقص مادرزادی می شود. چنین عوارضی در زنان مسن بیشتر دیده می شود. اگرچه با افزایش سن میزان باروری زنان کاهش می یابد، اما مزایای خاصی در رابطه با بچه دار شدن در سالگی وجود دارد. برخی از مزایای باردار شدن در سالگی، عبارتند از: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید یکی از بزرگترین محاسن بچه دار شدن در سالگی این است که والدین ممکن است از نظر اقتصادی ثبات کافی داشته باشند و بتوانند با وضعیت مالی بهتری مسیولیت کامل فرزندان خود را بر عهده بگیرند. والدین ممکن است فرصت بهتر و بیشتری داشته باشند تا همدیگر را کاملا بشناسند و پیوند نسبتا محکمی را برای تربیت فرزندان خود ایجاد کرده باشند. والدین جوان معمولا به دلیل شرایط نامناسب زناشویی، دعوا و مشاجره دارند. این مشکل اغلب منجر به طلاق می شود که می تواند ذهن کودک را تحت ت ثیر قرار دهد. والدین در سنین بالاتر، به عنوان یک فرد بالغ، توانایی تصمیم گیری عاقلانه تر و بهتر را برای تربیت فرزند خود دارند. . برخی از مسایل رایجی که ممکن است در دوران بارداری در سالگی رخ دهند، عبارتند از: بارداری در سالگی، خطر ابتلا به بیماری های متعددی را افزایش می دهد که شامل دیابت حاملگی، پره اکلامپسی، جدا شدن جفت و فشار خون بالا است. در طول دهه ، برخی از مشکلات رایجی که خانم ها با آن روبرو می شوند، قاعدگی نامنظم و مشکلات باروری است. بر همین اساس، به خانم ها توصیه می کنیم برای پیشگیری از هر گونه عوارض بارداری در سنین بالا با متخصص زنان مشورت کنند تا داروهای موثری را برای بهبود اختلالات قاعدگی آنها تجویز شود. سزارین زایمان زودرس وزن کم هنگام تولد موقعیت نامناسب کودک در هنگام زمان زایمان در دهه ، تخمک ها احتمالا دچار مشکلات کروموزومی خاصی می شوند که منجر به سقط جنین و وزن کم هنگام تولد نوزاد خواهند شد. بررسی ها نشان می دهد بیشتر زنان بالای سال از مشکلات مربوط به تخمک رنج می برند که دلیل اصلی ناباروری است. با درمان پزشکی مناسب و بررسی وضعیت چرخه تخمدان و سلامت اندام های تولید مثل زن در سالگی تا حدودی می توان احتمال بارداری و زایمان سالم را افزایش داد. علاوه بر این، در زنان ساله ترشح هورمونی و به دنبال آن روند تخمک گذاری طبیعی به طور قابل توجهی کاهش می یابند و این عامل میزان باروری را در زنان مسن تحت تاثیر قرار می دهد. با ایجاد برخی از تغییراتی در سبک زندگی، می توانید میزان موفقیت خود در بارداری در دهه سالگی را افزایش دهید. بهتر است برای افزایش شانس بارداری خود، با یک متخصص زنان با تجربه در ارتباط باشید، وی تمام آزمایشات پزشکی لازم را برای تشخیص شرایط باروری شما تجویز می کند. پزشک ممکن است با تجویز گزینه های درمانی و روش های صحیح احتمال بارداری شما در دهه را افزایش دهد. پزشک معاینه جسمی معمولا شامل آزمایش پاپ اسمیر و معاینه لگن است را انجام می دهد. زمان معاینه حدود - دقیقه زمان می برد. اگر پزشک مصرف داروهای خاص یا مکمل های گیاهی را محدود می کند، توصیه های او را به درستی رعایت کنید. اگر مشکل بهداشتی پیچیده یا بیماری زمینه ای خاصی دارید، باید قبل از بارداری این شرایط را درمان کنید. عفونت های مقاربتی احتمال بارداری را کاهش می دهد بنابراین هر مشکل یا بیماری زنانگی که دارید با پزشک خود در میان بگذارید و بلافاصله درمان موثری برای عفونت ها و بیماری های مقاربتی را شروع کنید. اگر در حال حاضر برای یک بیماری مزمن، از جمله کم کاری تیرویید، دارویی مصرف می کنید، شما بهتر است تحت نظر پزشک باشید. در این شرایط به آزمایش های دوره ای نیاز دارید. پزشک ممکن است با گذشت زمان دوز داروهای شما را تغییر دهد. بهتر است که پزشک را در مورد تمام بیماری ها ی خود از قبل مطلع کنید. پزشک داروهای مناسبی برای درمان بیماری های زمینه ای تجویز خواهد کرد. تغییر سبک زندگی برای افزایش میزان باروری بسیار مهم است. سعی کنید عادت های سیگار کشیدن یا مصرف الکل را کنار بگذارید، زیرا باعث کاهش میزان باروری می شود. به مقدار کافی بخوابید. استراحت کافی سموم مضر بدن را از بین می برد و به شما کمک می کند زندگی بدون استرس داشته باشید. در برنامه غذایی خود تغییرات لازم را ایجاد کنید و غذاهای مقوی را در رژیم غذایی خود بگنجانید. می توانید سبزیجات تازه، غلات سبوس دار و غذاهای غنی از فولات مانند سبزیجات برگ تیره، حبوبات و مرکبات را در رژیم غذایی خود بگنجانید. برای افزایش مصرف پروتیین، تخم مرغ، محصولات لبنی، ماهی و گوشت های بدون چربی اضافه کنید. بارداری به طور طبیعی بعد از سالگی دشوار می شود. بنابراین احتمال دارد برای افزایش موفقیت به درمان های باروری نیاز داشته باشید. با پزشک خود در مورد برخی از داروهای موثر در افزایش باروری یا گزینه های درمانی صحبت کنید. پزشک شاید مصرف داروهای خوراکی را پیشنهاد کند. این داروها میزان تخمک گذاری و میزان موفقیت در بارداری را افزایش می دهند. با این حال طبق بررسی های صورت گرفته داروهای تقویت کننده باروری، احتمال بارداری چند قلویی را افزایش می دهند. پزشک ممکن است به شما توصیه کند از تزریق هورمونی گنادوتروپین کوریونیک انسانی ( hCG ) برای افزایش میزان باروری استفاده کنید. اگر دستگاه تناسلی شما آسیب دیده باشد و در روند باردار شدن اختلال ایجاد کند، پزشک ممکن است روش های جراحی را پیشنهاد کند. جراحی به درمان مشکلات احتمالی کمک می کند و احتمال بارداری شما را افزایش می دهد. با افزایش سن به خصوص در سالگی، توانایی افراد برای بارداری طبیعی بسیار کم است. اما شما می توانید برای بارداری از تخمک های اهدایی استفاده کنید. احتمال بارداری شدن در سنین بالا با تخمک های اهدایی مناسب بسیار زیاد است. چاقی یکی از عوامل اصلی ناباروری و BMI بالا است. تغییرات قابل توجه در میزان تخمک گذاری طبیعی معمولا به دلیل BMI بالا اتفاق میفتد. از رژیم سخت گیرانه یا گرسنگی بیش از حد پرهیز کنید، زیرا کمبودهای غذایی زیاد ترشح هورمون های غدد درون ریز را مختل می کند. برای از دست دادن وزن اضافی، ورزش های سالم انجام دهید. از مصرف مکمل های هورمونی برای کاهش وزن خودداری کنید. چنین مکمل هایی به شدت بر ترشح هورمون تحریک کننده فولیکول ت ثیر می گذارد که میزان باروری را کاهش می دهد. از یوگا برای تقویت باروری منظم که باعث جریان موثر خون در اندام های تولید مثل شما می شود، استفاده کنید. برای افزایش میزان موفقیت خود برای بارداری در سالگی می توانید راهکارهای زیادی را درنظر بگیرید، از جمله: تغییرات اساسی در ترشح دهانه رحم خود را کنترل کنید. انجام مقاربت جنسی در حالت های مختلف احتمال بارداری را در سالگی افزایش می دهد. از چرخه قاعدگی خود اطلاع دقیق داشته باشید و دوره باروری در روز چرخه قاعدگی تا ده روز بعد آن است. متخصصین پیشنهاد می کنند که ماساژ نرم رحم به افزایش خون رسانی کمک می کند و رشد سالم بافت رحم را افزایش می دهد. در طول دوره تخمک گذاری از انجام فعالیت های بدنی سنگین به ویژه دویدن، پله سواری و بلند کردن وزنه های سنگین خودداری کنید. دمای پایه بدن خود را کنترل و ثبت کنید. دوره ای که دمای بدن شما به میزان کمی افزایش می یابند، بهترین زمان برای برقراری رابطه جنسی است. از یک کیت پیش بینی کننده تخمک گذاری استفاده کنید که روزهای موفقیت آمیز تخمک گذاری را مشخص می کند و احتمال بارداری شما را افزایش می دهد. مکمل های باروری و مغذی سالم مانند عصاره سیر تازه، ویتامین C و آب گریپ فروت به افزایش میزان باروری در سالگی به شما کمک می کند. داروهای گیاهی در مقایسه با عوامل دارویی عوارض جانبی کمتری را در بدن ایجاد می کنند. بیشتر فرآورده های گیاهی باعث جریان موثر خون در اندام های تولیدمثلی، ثبات ترشح هورمون های باروری ضروری و حفظ تعادل pH طبیعی دستگاه تناسلی زنان می شود. برخی از داروهای گیاهی برای افزایش شانس بارداری در سالگی، عبارتند از: تک شاخ یک گیاه بومی آمریکا است که به طور موثری برای درمان مشکلات ناباروری کاربرد دارد. این گیاه برای زنانی که سابقه سقط مکرر دارند مفید است. شبدر قرمز به افزایش طبیعی میزان باروری زنان کمک می کند. این گیاه در درمان بی نظمی های هورمونی موثر است و ویتامین های حیاتی بدن را تامین می کند. این گیاه با بهبود تمایلات جنسی و مدیریت موثر بیماری های زنانه مانند بیماری تخمدان پلی کیستیک می تواند نقش موثری در میزان موفقیت در بارداری داشته باشد. یکی از داروهای گیاهی معروف است که به درمان بی نظمی قاعدگی، مدیریت کیست تخمدان و تنظیم چرخه های تخمک گذاری کمک می کند. آب به حفظ رطوبت و سلامت بافت ها کمک می کند. آب به راحتی معده شما را سیر نگه می دارد، ولع مصرف مواد غذایی را کاهش داده و از اضافه وزن جلوگیری می کند. در این شرایط، ترشح هورمون و احتمال بارداری به طور طبیعی افزایش می یابد. این عناصر موثر، رادیکال های آزاد را خنثی یا از بین می برند و تخمک های را در برابر هرگونه آسیب یا مشکلات کروموزومی محافظت می کنند. استرس، اضطراب و نگرانی تولید هورمون های باروری سالم زنان را کاهش می دهد. حتی خون رسانی مناسب به اندام های تولید مثل را محدود می کند. سعی کنید زندگی بدون استرس داشته باشید، یوگا یا مدیتیشن انجام دهید.

عدم تشخیص، درمان، مراقبت لازم و بهنگام ترک خوردگی لب نوزاد، می تواند منجر به بروز زخم و شکاف لب ها و هم چنین اختلال در شیر خوردن نوزاد شود. این در حالی است که میزان ترک خودرن لب نوزاد با تغییرات جوی و آب و هوایی بیشتر می شود. به دنبال تغییرات در دما و سطح رطوبت ممکن است لب های نوزاد خشک شده و این خشکی به تدریج منجر به ترک آن ها شود. این موضوع ممکن است در کودکان نوپا و به ویژه نوزادان نگران کننده باشد. یکی از دلایل ترک خوردن لب ها در نوزادان عادت آنها به مکیدن مداوم لب ها است. با این حال ترک خوردگی لب ها می تواند ناشی از دلیل مهم دیگری مانند دهیدراسیون یا باشد. همچنین تغییرات گسترده آب و هوایی، قرار گرفتن نوزاد در معرض باد و تنفس از طریق دهان نیز از جمله دلایل دیگری هستند که می توانند باعث خشک شدن و ترک خوردگی لب نوزاد شوند. خشک شدن لب ها، علت های بسیار زیادی دارد. این عارضه می تواند در اثر عادات شخصی تا شرایط محیطی رخ دهد. برخی از شایع ترین علت های ترک خوردگی لب نوزاد، عبارتند از: تغییرات آب و هوایی منجر به بروز کم آبی در بدن نوزادان می شود. آب و هوای خشک باعث از میان رفتن رطوبت پوست نوزاد و آب و هوای گرم و مرطوب باعث عرق کردن زیاد نوزادان می شود. از طرفی هم برخی از نوزادان قادر به گرفتن سینه مادر و دریافت شیر کافی نمی باشند که این مساله منجر به کم آبی بدن و در نتیجه خشکی لب های نوزاد می شود. برخی از مهمترین علایم کم آب شدن بدن نوزاد، عبارتند از: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید گودی چشم ها افزایش ضربان قلب گریه های بدون اشک سرد و کبود شدن دست و پا فرورفتگی نقطه نرم روی جمجمه نوزاد عدم تغذیه مناسب یکی دیگر از دلایل خشک شدن لب های نوزاد است. در صورت عدم تامین مواد مغذی لازم به بدن نوزاد لب های او قادر به حفظ رطوبت کافی نخواهند بود. این مساله با تضعیف، منجر به خشکی و ترک لب های نوزاد می شود. پوست نوزاد ممکن است نسبت به لوسیون، کرم و حتی پارچه ای که به عنوان ملافه بر روی او کشیده می شود حساسیت نشان دهد بنابراین چنانچه مادر از رژ لب خاصی استفاده کرده و به دفعات نوزاد خود را ببوسد ممکن است باعث ایجاد حساسیت بر روی لب های نوزاد شود. تنفس از طریق دهان باعث می شود که هوا دایما در اطراف لب ها جریان داشته باشد. این هوا همواره رطوبت موجود در مسیر خود را جذب می کند. مسدود شدن راه تنفس بینی به دلایلی از جمله ابتلا به بیماری اغلب باعث تنفس دهانی در نوزادان می شود. این امر نیز به نوبه خود ترک خوردن لب ها و ایجاد درد و ناراحتی در آنها را به دنبال دارد. از آنجایی که پوست نوزاد به خصوص در روزهای اولیه پس از تولد به تغییرات آب و هوایی سازگاری ندارد بنابراین دمای محیطی که نوزاد در آن نگهداری می شود باید کاملا ایمن و مناسب باشد. گرمای تابستان، سرمای زمستان و قرار گرفتن در معرض وزش باد شدید می تواند باعث از میان رفتن رطوبت بدن و در نتیجه خشکی لب های نوزاد شود. تمایل به مکیدن به خصوص در اولین هفته های پس از تولد در نوزادان بسیار شایع است. این امر باعث می شود نوزاد با بیرون آوردن زبان دایما لب های خود را لیس زده و یا آنها را بمکد. در نتیجه بزاق دهان به تدریج از روی لب ها تبخیر شده و باعث خشک شدن آنها می شود. در نهایت تکرار این چرخه ممکن است منجر به ترک خوردگی لب ها شود. تغذیه با شیر مادر با ترک خوردن لب های نوزاد ارتباط دارد. ولی واقعیت امر آن است که شیردهی پستانی نمی تواند عامل ترک خوردن لب های نوزاد باشد. برعکس شیر مادر در رفع خشکی لب ها بسیار موثر است بنابراین چنانچه نوزاد پستان مادر را به درستی به دهان گرفته و در طول روز شیرکافی بنوشد احتمال خشکی و ترک لب ها کاهش خواهد یافت. مهمترین علایم خشکی و ترک لب ها در نوزادان، عبارتند از: التهاب و قرمز شدن لب ها خونریزی در ناحیه ترک ها تیرگی پوست اطراف دهان و لب ها کاهش رطوبت طبیعی لب ها و خشکی آنها ظاهر شدن ترک های کم و بیش عمیق بر روی لب ها در برخی موارد نادر، ترک خوردگی های لب که هفته ها دوام می آورد و بهبود نمی یابند، می تواند نشان دهنده یک بیماری خاص باشد. کمبود ویتامین های خاص و حتی مصرف بیش از حد می تواند باعث خشکی و پوسته پوسته شدن لب ها شود. یکی دیگر از نگرانی های جدی بهداشتی که باید مراقب آن باشید، است. کاوازاکی یک بیماری نادر است که در کودکان رخ می دهد و شامل التهاب رگ های خونی است. بیماری کاوازاکی بیشتر در ژاپن رخ می دهد، اما بنیاد کودکان کاوازاکی تخمین می زند که این بیماری سالانه بیش از کودک در ایالات متحده را درگیر می کند. همچنین در پسران بیشتر از دختران رخ می دهد و بیشتر کودکان کمتر از پنج سال را تحت تاثیر قرار می دهد. ترک لب ها، یکی از نشانه های این بیماری است. کودکان مبتلا همیشه دارند. علایم دیگر بیماری کاواکازکی در کودکان، عبارتند از: قرمزی چشم ها تورم غدد لنفاوی گردن دست و پا متورم و قرمزی کف پا لبهای قرمز روشن، متورم، ترک خورده تب که به مدت پنج روز یا بیشتر ادامه دارد. بثورات که اغلب در ناحیه کشاله ران بدتر می شود. زبان توت فرنگی که پس از از بین رفتن پوشش بالا با لکه های قرمز روشن براق ظاهر می شود. اگر شک دارید که نوزاد تازه متولد شده شما ممکن است به بیماری کاوازاکی مبتلا باشد، باید سریعا به دنبال درمان پزشکی باشید. بیشتر علایم موقتی است و بیشتر کودکان به طور کامل بهبود می یابند اما این بیماری می تواند قلب و رگ های خونی را تحت ت ثیر قرار دهد. برای درمان ترک خوردگی لب در نوزادان داروهای خاصی وجود دارد که مخصوص نوزادان بوده و برای تسکین سریع ناراحتی می توانید از آنها استفاده کنید. وازلین از روغن تصفیه شده ای موسوم به لانولین تهیه شده است. وازلین به عنوان یک مرطوب کننده قوی به بهبودی هر چه سریع تر لب های نوزاد موثر است. وجود این ماده در وازلین آن را به یک داروی بی خطر تبدیل کرده است به نحوی که اگر نوزاد همچنان تمایل به لیسیدن یا مکیدن لب های خود داشته باشد خطری برای او نخواهد داشت. برای انجام این کار مقدار اندکی از وازلین را با انگشت خود برداشته و آن را به آرامی بر روی لب های نوزاد بمالید. سعی کنید این کار را در طول شب و در زمان خواب بودن نوزاد انجام دهید. این کار باعث می شود وازلین به مدت بیشتری بر روی لب ها مانده و در نتیجه لب ها فرصت لازم برای بهبودی را به دست آورند. از آنجایی که این روغن در اغلب خانه ها موجود است بسیاری از والدین از آن به عنوان یک داروی سنتی استفاده می کنند. ماده اصلی موجود در روغن نارگیل اسید لوریک است. اسید لوریک باعث بهبودی ترک های لب می شود. از طرفی هم این اسید، فاقد هرگونه عوارض جانبی بر نوزاد است. برای انجام این کار ابتدا انگشت خود را ضدعفونی کرده و سپس آن را به مقدار اندکی از روغن نارگیل آغشته کنید. روغنن را به آرامی بر روی لب های نوزاد مالیده و هر بار پس از خشک شدن لب ها این کار را مجددا تکرار کنید. شیر مادر مطمین ترین و طبیعی ترین روش درمان ترک خوردگی لب های نوزاد است. برای انجام این کار با نوک سینه خود چند قطره شیر را بر روی لب های نوزاد بریزید. حتی می توانید آن را با انگشت خود به صورت ضربه ای بر روی لب های نوزاد پخش کنید. دقت کنید که از ماساژ لب های نوزاد خودداری کنید. شیر مادر لب های نوزاد را آبرسانی کرده و عناصر طبیعی موجود در آن باعث تسریع روند بهبودی لب ها می شود. خشکی و ترک شدید لب های نوزاد می تواند نشان دهنده کمبودهای تغذیه ای و یا حتی مصرف بیش از حد ویتامین A در نوزاد باشد. در مواردی نادر نیز ممکن است نوزاد به بیماری کاوازاکی مبتلا باشد. بیماری کاواکازکی، منجر به بروز التهاب و تب شده و اغلب در نوزادان ماهه تا دو ساله شایع است. با این وجود ابتلا به این عارضه علاوه بر خشکی لب ها با علایم دیگری از جمله تب و قرمزی چشم ها نیز همراه است بنابراین در صورت تداوم خشکی لب ها در اولین فرصت به یک پزشک متخصص اطفال مراجعه کنید. در درجه اول برای پیشگیری از ترک خوردن لب های نوزادان بهتر است دمای منزل را در حد متعادل نگه دارید. حتی در صورت لزوم می توانید از مرطوب کننده ها استفاده کنید. به نوزاد خود لباس های مناسب پوشانده و از او در برابر آفتاب یا بادهای شدید به خوبی محافظت کنید. برای پیشگیری از بروز مشکل کم آبی در طول فصول گرم سال تعداد دفعات شیردهی به نوزاد خود را افزایش دهید. ترک لب یکی از مشکلات شایع در بزرگسالان است. ولی این عارضه در نوزادان به دلیل ماهیت حساس پوست و همچنین نوع تغذیه که از طریق مکیدن است می تواند بسیار ناخوشایند و آزاردهنده باشد. در صورت مشاهده خشکی لب ها درمان سریع و به موقع می تواند از شدید شدن علایم در نوزاد پیشگیری کند. منابع:

روش های بهبود مشکلات تنفسی در نوزادان با راهکارهای طبیعی کار ساز است. نوزادان با گذراندن زندگی در مایعات رحم گاهی با مشکلات حاد تنفسی روبرو می شوند. چون ریه های نوزادان آخرین اندامی است که در طی رشد جنین شکل می گیرد. در دوران نوزادی الگوی تنفسی فرزند شما هنوز نامنظم است و میزان تنفس کودک بسیار بیشتر از بزرگسالان و بین تا تنفس در دقیقه در نوسان است. با این وجود، از آنجا که نوزادان نمی توانند مشکلات تنفسی خودشان را عنوان کنند، بهتر است والدین اقدامات احتیاطی ویژه ای انجام دهند و تنفس نوزاد خود را در ماه های اولیه کنترل کنند. در صورت بروز هر گونه علایمی بهتر است از یک متخصص اطفال مشورت بگیرید. نوزادان نارس غالبا با ریه های رشد نیافته متولد می شوند که می تواند باعث بروز بیماری های مختلف تنفسی شود. سلول های ریه جنین در هفته بارداری شروع به ترشح سورفاکتانت می کنند و در هفته بارداری به اوج می رسد. ماده سورفاکتانت، عامل کاهش کشش سطحی در ریه هاست. از آنجا که نوزادان سیستم ایمنی قوی ندارند، بیشتر در معرض عفونت های مختلف تنفسی هستند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید نقص های مادرزادی که مانع از تشکیل ریه ها یا مجاری هوا در نوزاد می شود نیز می تواند مشکلات تنفسی ایجاد کند و چون سیستم عصبی تنظیم کننده تنفس در نوزادان نابالغ است، در معرض خطر بیشتری برای مشکلات تنفسی قرار دارند. التهاب مجرایی هوایی و مشکل تنفسی جدی و ناگهانی مانند اپی گلوتیت عفونت های ویروسی ناشی از قرار گرفتن در محیط های آلوده، افراد یا سطوح آلوده مانند سرماخوردگی، برونشیولیت، کروپ و آنفلوانزا. یک بیماری تنفسی نادر به نام اختلال ریه مرطوب یا تاکی پنه گذرای نوزادی وجود دارد و هنگامی ایجاد می شود که ریه های پر از مایع نوزاد بلافاصله پس از زایمان تخلیه نشود. تنفس سریع و سخت به دلیل ذات الریه که باعث تجمع مایعات در مجاری هوایی و التهاب ریه می شود. نوزادان حتی می توانند با استنشاق مکونیوم (اولین مدفوعی که نوزاد تولید می کند) در داخل رحم به این عفونت مبتلا شوند. نوزادان تازه متولد شده از طریق زایمان طبیعی و واژن می توانند تحت تاثیر فشار وارده حین عبور از کانال زایمان مقدار زیادی از این مایع داخل ریه را دفع کنند اما نوزادانی که با سزارین متولد می شوند به علت عدم دفع مایع ریه مستعد این مشکل هستند. با توجه به اینکه بافت های ریه کودک بسیار ضعیف و در برابر فشار آسیب پذیر است، کمترین فشار باعث پارگی کیسه های هوا در ریه ها و باعث تجمع هوا به داخل حفره قفسه سینه می شود. این تجمع هوا، به نوبه خود، فشار خارجی بر ریه ها وارد می کند و باعث تنگی تنفس و حتی پنوموتوراکس می شود. علایم مشکلات تنفسی به علت اصلی آن بستگی دارد و عبارتند از: تب سرفه خفیف صدای خشن گرفتگی بینی خس خس سینه تنفس سریع و پی در پی فرو رفتن قفسه سینه به داخل گشاد شدن حفره های بینی برای گرفتن هوای بیشتر مشکلات خفیف تنفس در کودکان با تغییر ساده در سبک زندگی و درمان های خانگی در منزل قابل درمان است اما در صورت تشدید علایم و یا عدم بهبودی بهتر است به پزشک مراجعه کنید. والدین بهتر است به روند طبیعی الگوها و میزان تنفس نوزاد خود توجه کنند تا به راحتی هرگونه ناهنجاری در عملکرد تنفسی کودک از جمله تنفس نامنظم را تشخیص دهند. در صورت مشاهده هر گونه علایم و ناراحتی بهتر است از یک متخصص اطفال مشورت بگیرید. اگر کودک شما یکی از موارد زیر را نشان داد فورا با پزشک مشورت کنید: بی حال کبودی لب نفس نفس زدن فرو رفتن قفسه سینه خس خس بیش از روز مشکل در صحبت و گریه کردن سرعت تنفس مداوم و سریع، بیشتر از تنفس در دقیقه زور زدن در هنگام تنفس که نشان دهنده تلاش بیشتر برای تنفس است. اگر فکر می کنید فرزند شما آسم دارد، برای تشخیص به پزشک خود مراجعه کنید. پزشک ممکن است آنتی بیوتیک یا اسپری استنشاقی برای کودک تجویز کند. بهترین راه برای اطمینان از عملکرد تنفسی سالم کودک، پیشگیری از زایمان زودرس است. برای این منظور، مراحل خاصی مانند مراقبت های پیش از زایمان، رژیم غذایی مغذی و متعادل و پرهیز از مصرف دخانیات، مواد مخدر و الکل باید توسط تمام زنان باردار رعایت شود. حمام ولرم به آرامش نوزاد شما، کمک می کند. دمای اتاق را برای کودک خود در حالت مناسب تنظیم کنید. بالش و تشک های کودک خود را از ذرات گرد و غبار پاک کنید. با استفاده از قطره های بینی، مجاری بینی کودک خود را تمیز کنید. برای مبارزه با عفونت به کودک خود اجازه دهید بیشتر استراحت کند. فیلترهای نصب شده در کولرهای گازی و بخاری های اتاق را مرتبا تمیز یا تعویض کنید. برای تجویز مایعات، خواب کودک را مختل نکنید، مگر اینکه علایمی از کمبود آب در کودک خود مشاهده می کنید. کودک خود را به پشت بخوابانید و با کف دست به پشت او ضربه بزنید. این امر به تخلیه و دفع مخاط غلیظ از بدن کودک کمک می کند. به نوزادان زیر ماه باید به اندازه کافی شیر مادر داده شود تا توانایی سیستم ایمنی بدن آنها افزایش یابد، به خصوص اگر کودک شما زودتر از موعد متولد شده باشد. برای درمان مشکلات تنفسی نوزادان در خانه خود، به شما راهکارهای زیر را پیشنهاد می کنیم: یکی از روش های بهبود مشکلات تنفسی نوزادان استفاده از اتاق بخار است. بخار ایجاد شده از دوش آب گرم می تواند گرفتگی مجاری تنفسی را برطرف کرده و تا حدودی تنفس را راحت کند. گرمای رطوبت همچنین دفع خلط را آسان تر می کند. بهتر است قبل از اقدام به این روش با پزشک خود مشورت کنید، زیرا گزارش شده است که روش های استنشاق بخار سنتی باعث سوختگی در کودکان می شود. با دوش آب گرم و بسته نگه داشتن در حمام خود را با بخار پر کنید. با کودک خود در حمام پر از بخار بنشینید و مدام به کمرکودک خود با کف دست و به آرامی ضربه بزنید. به کودک خود اجازه دهید تا دقیقه بخار را استشمام کند. در صورت نیاز این کار را تکرار کنید. یکی دیگر از روش های بهبود مشکلات تنفسی نوزادان استفاده از یک مرطوب کننده است. برای سهولت تنفس، می توانید از دستگاه بخور برای افزودن رطوبت به هوا و راحتی بیشتر کودک خود استفاده کنید. هوای خشک می تواند مجاری بینی را تحریک کند، در حالی که هوای مرطوب به مخاط تنفسی کمک می کند تا انسداد را برطرف و روند تنفس آسانتر شود. با این حال، یک محیط مرطوب می تواند زمینه پرورش کنه های گرد و غبار خانگی و مواد حساسیت زا باشد که می توانند مشکلات تنفسی کودک شما را بیشتر کنند بنابراین بهتر است که سطح رطوبت را به کمتر از % برسانید. در اتاق خواب کودک خود از یک مرطوب کننده هوا استفاده کنید. اگر مرطوب کننده ندارید، می توانید یک کاسه آب گرم در اتاق قرار دهید تا رطوبت هوا افزایش یابد. حتما آن را در مکانی امن قرار دهید که به طور تصادفی شما یا فرزندتان با آن برخورد نکنید. برای جلوگیری از کمبود آب بدن و کاهش مشکل تنفسی در نوزادان، حتما مایعات زیادی به کودک خود بدهید. این کار به جلوگیری از کم آبی بدن کمک می کند. هیدراته کردن بدن منجر به رقیق شدن ترشحات بدن، دفع خلط می شود. دفع خلط همچنین به خارج شدن میکروب از سیستم تنفسی کودک کمک می کند و باعث، بهبود سریع سرماخوردگی یا عفونت تنفسی می شود. شیر مادر و همچنین آب میوه و ماست سرد را به نوزادان ماهه یا بزرگتر بدهید. برای نوزادان کوچکتر، از مقدار زیادی شیر مادر یا شیرخشک استفاده کنید. در فواصل منظم به کودکان بزرگتر آب ولرم یا شیر بدهید. آب میوه، سوپ سبزیجات و آبگوشت های صاف شده نیز گزینه های خوبی برای رفع کم آبی بدن هستند. اگر کودک شما از مصرف مقدار زیادی مایعات در یک زمان خودداری می کند، مقدار کمتر را به دفعات بیشتر بدهید. اگر کودک مقاومت می کند، مایعات را به زور در حلق کودک قرار ندهید، زیرا این امر باعث استفراغ کودک می شود. در عوض، از شیشه شیر استفاده نمایید. یکی از روش های بهبود مشکلات تنفسی نوزادان آن است که کودک خود را روزانه در معرض نور خورشید قرار دهید. اگر کودک شما اغلب از مشکلات تنفسی مثل انواع عفونت های تنفسی رنج می برد، این می تواند به دلیل کمبود ویتامین D باشد. بررسی ها نشان می دهد که حفظ ویتامین D کافی در بدن ممکن است یک روش پیشگیری موثر و ارزان برای دفع برخی از عفونت های دستگاه تنفسی در کودکان باشد. نور خورشید به ساخت ویتامین D در بدن کمک می کند بنابراین، توصیه می شود که روزانه دقیقه دست و صورت کودک خود را در معرض نور آفتاب قرار دهید. با این حال، این کار را حتما صبح زود هنگام آفتاب ملایم تر انجام دهید. اشعه ها در هنگام ظهر شدید و مضر می شوند. عسل به درمان مشکلات تنفسی در نوزادان کمک می کند عسل برای کودکان سال به بالا که به دلیل سرماخوردگی، سرفه یا آسم دچار مشکلات تنفسی هستند، یک درمان مطمین است. این ماده دارای خواص ضد باکتری، آنتی اکسیدانی و تقویت کننده سیستم ایمنی است که باعث بهبودی می شود. قاشق چای خوری عسل خام و قاشق چای خوری آب لیموترش تازه را مخلوط کنید. هر چند ساعت یک بار آن را به کودک خود بدهید تا علایم آن کاهش یابد. همچنین، می توانید یک یا دو بار در روز یک لیوان شیر گرم به همراه عسل به کودک خود بدهید. هرگز به نوزادان کمتر از سال عسل ندهید، زیرا ممکن است حاوی باکتری هایی باشد که ممکن است برای نوزاد شما مضر باشند. زنجبیل به درمان مشکل تنفس در نوزادان کمک می کند. زنجبیل دارای خواص ضد التهابی، ضد باکتریایی، ضد ویروسی و ضد سرفه (سرکوب کننده سرفه) است که می تواند با بیشتر بیماری هایی که منجر به مشکلات تنفسی می شوند مقابله کند. همچنین باعث کاهش التهاب در مجاری هوا و ریه ها شده و از حملات آسم جلوگیری می کند. به علاوه، زنجبیل سیستم ایمنی بدن را افزایش می دهد که در وهله اول خطر ابتلا به عفونت را کاهش می دهد و بهبودی از بیماری های موجود را تسریع می کند. برای کودکان ساله یا بیشتر، مقادیر مساوی آب زنجبیل، آب انار و عسل را مخلوط کنید. قاشق غذاخوری از این مخلوط روزی سه بار به کودک خود بدهید. همچنین، می توانید به کودک خود آب نبات زنجبیل بدهید تا به کاهش علایم کمک کند. برای کودکان بزرگتر، سوپ مرغ گرم خانگی یک گزینه عالی در هنگام ابتلا به عفونت های تنفسی و مشکلات تنفسی است. سوپ مرغ بسیار مقوی است و می تواند به رفع احتقان کمک کند. مرغ حاوی یک اسید آمینه به نام سیستیین است و در فرآیند آماده سازی در آبگوشت آزاد می شود. سیستیین به گلوتاتیون تبدیل می شود. گلوتاتیون یک آنتی اکسیدان بسیار قدرتمند است و به تسریع روند بهبودی کمک می کند. سوپ مرغ خانگی را با استفاده از مرغ ارگانیک و همراه با سبزیجات مانند هویج، چغندر و اسفناج تهیه کنید. یکی دیگر از داروهای مفید برای کودکی که مشکل تنفسی مثل سرفه، سرماخوردگی یا آسم دارد، زردچوبه است. زردچوبه دارای خواص ضد التهابی است که به کاهش التهاب در مجاری تنفسی و ریه کمک می کند و اگر به طور منظم استفاده شود، می تواند به عنوان یک گزینه جهت کنترل و پیشگیری طولانی مدت برای کودکان با مشکلات تنفسی مکررکاربرد داشته باشد. فنجان آب و یک قاشق چای خوری پودر زردچوبه را درون یک تابه بریزید. آن را گرم کنید تا جوش بیاید. بگذارید کمی خنک شود. این را به کودک خود بدهید تا یک یا دو بار در روز بنوشد. اگر کودک شما سال یا بیشتر سن دارد، می توانید قاشق چای خوری پودر زردچوبه و قاشق چای خوری عسل طبیعی را مخلوط کنید. آن را چند بار در روز به فرزند خود بدهید. از قرار دادن کودک در معرض دود سیگار اجتناب کنید. بسیار مهم است که همه کودکان، به ویژه آنهایی که از آسم و سایر مشکلات تنفسی رنج می برند، از دود سیگار دور باشند. دود تنباکو یکی از عوامل شناخته شده آسم است که برای جلوگیری از حملات باید به هر قیمتی از آن اجتناب کرد. در اطراف کودک خود سیگار نکشید و به دیگران اجازه ندهید که در اطراف کودک شما سیگار بکشند. از بردن فرزند خود به مکان های عمومی که سیگار کشیدن مجاز است، خودداری نمایید. کودک خود را حیوانات خانگی دور نگه دارید. حتی اگر کودک شما دوست داشته باشد با حیوانات خانگی بازی کند، اما بهتر است که هنگام بیماری کودک را از حیوان دور کنید. کودکان مبتلا به آسم ممکن است در اطراف حیوانات خانگی با مشکل تنفسی روبرو شوند. چون پشم، خز، پرها و بزاق حیوان خانگی از شایع ترین عوامل آسم هستند و می توانند مشکلات تنفسی را بدتر کنند. حیوان خانگی خود را کاملا از اتاق خواب کودک خود دور کنید. به حیوانات خانگی خود اجازه ندهید در هر جای خانه جا حضور داشته باشند. اجازه ندهید فرزندتان با سگ، گربه یا سایر حیوانات بازی کند. حیوان خانگی خود را به طور مرتب استحمام یا مرتب کنید تا میزان پشم و مو و هر ماده محرک اطراف کودک شما کاهش یابد.

ناشی از انقباضات شدید معده در هنگام خالی است. معده یک اندام عضلانی است که قابلیت کشش و انقباض را دارد. وقتی توسط غذا و مایعات کشیده می شود، احساس سیری می کنید. زمانی که از آخرین باری که خورده اید یا نوشیده اید، مدت زیادی بگذرد، معده شما صاف تر است و ممکن است منقبض شود و باعث بروز احساس گرسنگی شود. این احساس ناراحت کننده اغلب با گرسنگی یا میل به مصرف همراه است. گرسنگی یک واکنش طبیعی به معده خالی است. گرسنگی باعث ایجاد احساس گاز گرفتن یا احساس خالی بودن در شکم می شود. هنگامی که غذا مصرف می شود، درد گرسنگی و سایر علایم گرسنگی معمولا از بین می روند. معده با این سطح جدید پری سازگار می شود. بنابراین ممکن است حتی بدون مصرف غذا، گرسنگی فروکش کند. گرسنگی ممکن است راهی باشد که بدن شما به شما می گوید که به مواد مغذی بیشتری نیاز دارد. همچنین ممکن است احساس گرسنگی را تجربه کنید. زیرا معده شما به احساس سیری خاصی عادت کرده است. بدن هر فرد منحصر به فرد است. برخی از افراد احساس نمی‌کنند که نیازی به غذا مصرف دارند یا دوست ندارند به اندازه کافی احساس سیری کنند. برخی دیگر اگر اخیرا چیزی نخورده باشند، گرسنگی را سریعتر تجربه می کنند. شروع گرسنگی، مدت زمان مشخصی ندارد. احساس گرسنگی ممکن است به صورت انقباضات یا احساس پوچی ظاهر شوند. علایم دیگر ممکن است شامل موارد زیر باشد: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید خستگی میل شدید به مصرف میل به غذاهای خاص احساس "خالی بودن" در معده انقباضات دردناک در ناحیه معده یک احساس "جویدن" یا "غارغار" در معده عوامل متعددی بر احساس گرسنگی شما ت ثیر می گذارد، از جمله: هورمون ها کمبود خواب استرس یا اضطراب کمیت و کیفیت غذایی که می خورید. میل مغز شما برای یک تجربه غذایی دلپذیر گرسنگی به ندرت ناشی از یک بیماری است. اگر درد مداوم یا شدید شکم را تجربه می کنید، باید با پزشک خود تماس بگیرید تا کمک کند. درد گرسنگی معمولا با غذا خوردن کاهش می یابد. اما حتی اگر غذا نخورید نیز گرسنگی می تواند فروکش کند. بدن شما قادر است با آنچه احساس می کند برای پری معده ضروری است، سازگار شود. با گذشت زمان، انقباضات معده شما کاهش می یابد. با این حال، اگر به اندازه کافی برای دریافت مواد مغذی ضروری غذا نمی خورید، رفع گرسنگی شما سخت تر خواهد بود. چه چیزی باعث بروز درد گرسنگی می شود؟ احتمالا در برخی مواقع، در سمت چپ بالای شکم، احساسات دردناک و خارش را در شکم خود تجربه کرده اید. اینها معمولا به عنوان درد گرسنگی شناخته می شوند. تقریبا همه افراد اگر به اندازه کافی بدون مصرف غذا یا آشامیدن بمانند، احساس گرسنگی خواهند کرد. حتی اگر بدن به غذا نیاز نداشته باشد گرسنگی نیز ممکن است رخ دهد. بررسی های صورت گرفته بر روی موش ها نشان می دهد که میل غریزی برای کاهش گرسنگی و سایر علایم آن وجود دارد. زمانی که مقدار مشخصی از وزن بدن کاهش یافت، نورون های خاصی در مغز برای تقویت اشتها فعال می شوند. این ممکن است توضیح دهد که چرا هنگام تجربه درد گرسنگی، رعایت رژیم غذایی چالش برانگیز است. حتی ممکن است راه‌های دیگری برای کنترل گرسنگی در حین کاهش وزن وجود داشته باشد، اگرچه محققان پیشنهاد می‌کنند که تعادل این نورون‌ها به افراد کمک می‌کند تا رژیم غذایی خود را حفظ کنند. افراد به دلایل مختلف دچار گرسنگی یا درد گرسنگی می شوند، از جمله: ترشح گرلین در بدن، و وضعیت عاطفی فرد می تواند باعث درد گرسنگی شود. مغز در پاسخ به معده خالی یا در انتظار وعده غذایی بعدی، باعث ترشح هورمونی به نام گرلین می شود. گرلین به بدن سیگنال می دهد که اسید معده را برای هضم غذا آزاد کند. اگر غذا صرف نشود، اسیدهای معده شروع به حمله به دیواره معده می کنند و باعث درد گرسنگی می شوند. مطالعات نشان داده است که گرلین در بزرگسالان تا درصد گرسنگی را افزایش می دهد. حتی زمانی که بدن به کالری نیاز ندارد، گرسنگی ممکن است رخ دهد. این به این دلیل است که گرلین با انسولین (هورمونی که قند خون را تنظیم می کند) تعامل دارد. کاهش سطح انسولین باعث افزایش سطح گرلین و در نتیجه گرسنگی می شود. غذاهای ناسالم حاوی مقادیر زیادی قند و کربوهیدرات های ساده هستند. مصرف غذاهای غیرمفید باعث افزایش سطح انسولین و به دنبال آن کاهش سریع می شود. گرلین سپس افزایش می یابد، حتی اگر غذا فقط یک ساعت یا بیشتر قبل از آن مصرف شده باشد. به این ترتیب، خوردن حتی مقادیر زیاد غذای بی کیفیت می تواند گرسنگی را افزایش داده و باعث واکنش درد در بدن شود. بسیاری از مردم نمی توانند تفاوت بین گرسنگی و تشنگی را تشخیص دهند زیرا علایم آنها بسیار مشابه یکدیگر هستند. تشنگی می تواند علایمی مانند موارد زیر را بروز دهد: درد معده سبکی سر لرزش بدن برخی افراد در پاسخ به بوها و مناظر، احساس درد می کنند. بسیاری از مردم به بوی غذاهای تازه پخته شده یا پخت و پز واکنش فیزیکی نشان می دهند. تصاویر غذا در تلویزیون نیز می تواند باعث راه افتادن آب دهان شود. اگرچه این نوع گرسنگی ممکن است بر اساس نیاز به غذا نباشد، اما علایم فیزیکی بسیار واقعی از جمله درد گرسنگی ایجاد می کند. پرخوری و اضافه وزن از دیرباز با کم خوابی همراه بوده است. به نظر می رسد که درد گرسنگی ممکن است با کمبود خواب یا خواب بی کیفیت مرتبط باشد. یک مطالعه در سال نشان می دهد که کمبود خواب اثرات یک ماده شیمیایی را افزایش می دهد که مصرف غذاهای شیرین، شور و پرچرب را جذاب تر می کند. در این بررسی شرکت کنندگان وعده غذایی حاوی درصد کالری روزانه خود را مصرف کردند، اما تنها ساعت بعد نتوانستند در مقابل غذاهای ناسالم مقاومت کنند. افراد ممکن است در برخی موارد سیگنال های مغزی خود را به عنوان درد گرسنگی اشتباه بگیرند. این وضعیت زمانی رخ می دهد که فردی در وضعیت عاطفی شدید قرار دارد. تحقیقات نشان می دهد که استرس و سایر احساسات منفی می تواند باعث شود که بدن علایم گرسنگی را بروز دهد، حتی اگر نیازی به غذا نداشته باشد. گاهی می تواند به تشخیص گرسنگی عاطفی و فیزیکی کمک کند. صداها فقط زمانی شنیده می شوند که معده خالی باشد. گرسنگی ممکن است در موارد نادر ناشی از شرایط بیماری باشد. این وضعیت در مورد افراد مبتلا به صادق است، زیرا با کاهش قند خون گرسنگی افزایش می یابد. این می تواند نشان دهنده عفونت یا باشد که در صورت بروز درد در کنار علایم دیگر، به درمان نیاز دارد. برخی از داروها، از جمله، ممکن است با سیگنال های گرسنگی و ترشح گرلین تداخل داشته باشند. زمانی که می خواهید رژیم غذایی خود را دنبال کنید، مقابله با گرسنگی ممکن است برای شما بسیار دشوار باشد. چند راه برای کاهش گرسنگی شما وجود دارد تا بتوانید در مسیر اهداف سلامتی خود بمانید و درد گرسنگی را کاهش دهید، آنها عبارتند از: در صورت عدم امکان خوردن یک وعده غذایی کامل در یک وعده غذایی تعیین شده، همراه داشتن میان وعده های مناسب و کم کالری مانند میوه و آجیل در خارج از خانه می تواند مفید باشد. سعی کنید وعده های غذایی کوچکتر و مکررتر بخورید. کل کالری دریافتی شما، نه دفعات وعده های غذایی، چیزی است که بر کاهش یا افزایش وزن ت ثیر می گذارد. مصرف وعده های کوچکتر به دفعات بیشتر در طول روز می تواند به کاهش احساس ناراحت کننده گرسنگی کمک کند. سعی کنید هنگام مصرف هر وعده غذایی روی آن تمرکز کنید و از آن لذت ببرید. رژیم غذایی که هر روز خورده اید را به خاطر بسپارید. ممکن است کمک کند منبع و علت کاهش احساس گرسنگی را پیدا کنید. مصرف غذاهای مناسب از جمله غلات کامل، میوه ها و برای کاهش درد گرسنگی توصیه می شود. با انتخاب گزینه های غذایی مناسب به جای غذاهای فرآوری شده از کاهش انسولین پیشگیری کنید. مصرف پروتیین بدون چربی بیشتر، غلات کامل، حبوبات، میوه ها و سبزیجات به بدن شما مواد مغذی لازم را می دهد که می تواند به جلوگیری از گرسنگی کمک کند. وعده های غذایی متعادلی بخورید که حاوی موارد زیر باشند: لبنیات کم چرب پروتیین بدون چربی مانند لوبیا، عدس و مرغ بدون پوست چربی های مناسب موجود در آووکادو، زیتون، آجیل و دانه ها غلات کامل، از جمله برنج قهوه ای، جو و محصولات گندم کامل میوه ها و سبزیجات، از جمله تازه، منجمد و کنسرو شده (بدون شکر اضافه) فرد باید سعی کند مصرف غذاهای حاوی قند، نمک، چربی های اشباع شده و چربی های ترانس را محدود کند. کربوهیدرات های تصفیه شده، از جمله نان سفید و ماکارونی سفید، باید در حد متعادل مصرف شوند یا اصلا مصرف نشوند. برخی از غذاهای کم کالری با حجم بالایی در نظر گرفته می شوند. به این معنی که فضای معده را اشغال می کنند اما در افزایش وزن نقشی ندارند. شکم پر باعث کاهش سطح گرلین می شود که درد گرسنگی را کاهش می دهد. مصرف غذاهای با حجم بالاتر (سبزیجات دارای برگ سبز یا غذاهای پر آب مانند سوپ) و غذاهای پر فیبر می تواند به شما کمک کند برای مدت طولانی تری احساس سیری کنید. غذاهای پر حجم و کم کالری، عبارتند از: سالاد اسموتی های سبز سوپ سبزیجات خانگی سبزیجات سبز خام یا کمی بخارپز در طول روز آب بنوشید. سعی کنید روزانه لیوان بنوشید. نوشیدنی های ادرار آور مانند کافیین و الکل را که به کم آبی بدن منجر می شود را محدود کنید. عاقلانه است که با ایجاد یک برنامه خواب از هوس های غذایی ناشی از کم خوابی جلوگیری کنید. این کمک می کند که هر روز در یک زمان مشخص به رختخواب بروید و از خواب بیدار شوید و تا ساعت در شب بخوابید. خواب خوب شبانه به حفظ تعادل هورمون هایی که بر احساس گرسنگی و سیری شما ت ثیر می گذارند، کمک می کند. هنگام غذا خوردن، روی طعم و مقدار هر لقمه تمرکز کنید. غذا را کاملا بجوید. هنگام صرف غذا تلویزیون تماشا نکنید. اگر درد گرسنگی بر اساس نیاز واقعی به غذا نباشد، فرد می‌تواند سعی کند دردهای گرسنگی را نادیده بگیرد. حواس پرتی می تواند به کاهش گرسنگی کمک کند. هنگام بروز آن، سعی کنید مطالعه کنید، با یک دوست صحبت کنید، روی پروژه ای کار کنید که به آن علاقه دارید، موسیقی بلند بگذارید، دندان های خود را مسواک بزنید، پیاده روی کنید یا اهداف سلامتی خود را تجسم کنید. حواس پرتی موثر عبارتند از: ورزش خواندن رقصیدن کار کردن اجتماعی شدن اگر با وجود مصرف، درد گرسنگی به طور مرتب ادامه داشت، با پزشک مشورت کنید. درد معده ممکن است نشان دهنده یک اختلال یا عفونت دستگاه گوارش باشد. گرسنگی معمولا یک پاسخ طبیعی به معده خالی است. اگر بعد از مصرف یک وعده غذایی متعادل احساس گرسنگی می‌کنید، اگر احساس می‌کنید هرگز نمی‌توانید به اندازه کافی غذا بخورید، یا اگر علایم دیگری را همراه با گرسنگی خود تجربه کردید، ممکن است بخواهید با پزشک خود مشورت کنید، مانند: ضعف اسهال سردرد یبوست استفراغ سرگیجه تنگی نفس حالت تهوع مشکلات خواب افزایش یا کاهش وزن سریع گرسنگی، یک واکنش معمول بدن به معده خالی است. اگر سعی می کنید از یک رژیم غذایی پیروی کنید، راه هایی برای پیشگیری و کاهش گرسنگی وجود دارد تا بتوانید همچنان به اهداف سلامتی خود برسید. درد گرسنگی به ندرت نیاز به درمان پزشکی دارد، زیرا معمولا پس از مصرف غذا از بین می رود. افرادی که رژیم می گیرند ممکن است بخواهند برای کاهش درد گرسنگی خود اقداماتی انجام دهند تا به اهداف کاهش وزن خود برسند. علایم گرسنگی به ندرت نشانه یک بیماری هستند، اما مواقعی وجود دارد که ممکن است به دنبال مراقبت پزشکی باشید. معده درد یک واکنش طبیعی به گرسنگی است. اگرچه ممکن است نشانه نیاز به غذا باشد، اما ممکن است در پاسخ به موقعیت‌های دیگر، از جمله کم‌آبی، کم‌خوابی و اضطراب، احساس گرسنگی را تجربه کنید.

می تواند به معنای ابتلا به عفونت باشد. نیتریت ها محصولات جانبی ضایعات نیتروژن هستند. باکتری های مسیول عفونت از این مواد زاید تغذیه می کنند و آن را به نیترات تجزیه می کنند که می تواند در ادرار ظاهر شود. نیتریتوری اصطلاح پزشکی برای نیترات در ادرار است. اما وجود نیترات در ادرار طبیعی است و مضر نمی باشد. نیترات ها و نیتریت ها هر دو شکل نیتروژن هستند. تفاوت در ساختار شیمیایی آنها است نیترات ها دارای سه اتم اکسیژن هستند، در حالی که نیتریت ها دارای دو اتم اکسیژن هستند. هم نیترات ها و هم نیتریت ها به طور طبیعی در سبزیجات خاصی مانند سبزیجات برگ دار، کرفس و کلم یافت می شوند، اما به عنوان نگهدارنده به غذاهای فرآوری شده اضافه می شوند. می تواند وجود نیتریت در ادرار تشخیص دهد. ادرار طبیعی، حاوی مواد شیمیایی به نام نیترات است. اگر باکتری ها وارد مجرای ادراری شوند، نیترات ها می توانند به مواد شیمیایی متفاوتی به نام نیتریت تبدیل شوند. نیتریت های موجود در ادرار ممکن است نشانه ( UTI ) باشد UTI یکی از شایع ترین انواع عفونت ها به خصوص در زنان است. UTI می تواند در هر نقطه دستگاه ادراری شما، از جمله مثانه، حالب، کلیه، و مجرای ادرار شما اتفاق افتد. باکتری های مضر به دستگاه ادراری راه پیدا کرده و به سرعت تولید مثل می کنند. برخی از انواع باکتری ها دارای آنزیمی هستند که نیترات ها را به نیتریت ها تبدیل می کند. به همین دلیل است که وجود نیتریت ها در ادرار نشان می دهد که شما ممکن است UTI داشته باشید. UTI معمولا علایم دیگری نیز دارد، مانند: فشار لگن ادرار دردناک درد زیر شکم ادرار تیره یا کدر سوزش در هنگام ادرار احساس نیاز به دفع مکرر ادرار بدون دفع زیاد ضعف و خستگی، به ویژه در زنان و مردان سالمند UTI می تواند از طریق مجاری به نام حالب به سمت بالا انتشار یابد و کلیه ها را آلوده کند. علایم عبارتند از: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید تب بالا استفراغ بی حالی حالت تهوع درد کمر یا پهلو عفونت کلیه می تواند بسیار جدی باشد. عفونت کلیه ممکن است نیاز به بستری شدن در بیمارستان و تجویز داخل وریدی آنتی بیوتیک داشته باشد. آزمایش نیتریت ممکن است در دوران بارداری، قبل از جراحی یا در صورت نیاز به کاتتر انجام شود. اگر فرد دچار عفونت ادراری باشد، پزشک نمونه ادرار را برای آزمایش نیتریت ها تجویز می کند. برخی از افراد بلافاصله علایم UTI را تجربه نمی کنند. اگر باردار هستید، پزشک ممکن است بخواهد ادرار شما را برای نیتریت ها و سایر عوامل در چندین مرحله در طول مراقبت های دوران بارداری به عنوان یک اقدام پیشگیرانه آزمایش کند، حتی اگر علایم UTI را نداشته باشید. شایع و خطرناک است. UTI در صورت عدم درمان می توانند باعث فشار خون بالا و شوند. عفونت های ادراری در دوران بارداری نیز بیشتر به کلیه ها سرایت می کنند. خوشبختانه اکثر عفونت های ادراری جدی نیستند و معمولا با آنتی بیوتیک درمان می شوند. در صورت داشتن علایم UTI ، مهم است که به پزشک خود مراجعه کنید تا بتوانید فورا درمان را شروع کنید. نیتریت در ادرار با آزمایش تشخیص داده می شود. آزمایش ادرار ممکن است به دلایل مختلفی انجام شود از جمله: قبل از یک جراحی در طول معاینه بارداری اگر شما مشکوک به دیابت باشید. برای نظارت بر وضعیت موجود کلیه اگر علایم عفونت ادراری مانند ادرار دردناک را دارید. در طول بستری شدن در بیمارستان، به خصوص زمانی که به نیاز است. قبل از آزمایش ادرار، هر گونه دارو، ویتامین یا مکملی را که مصرف می کنید به پزشک خود اطلاع دهید. قبل از انجام آزمایش، مسیول آزمایشگاه به فرد یک لیوان پلاستیکی استریل و دستمال های پاک کننده دستگاه تناسلی می دهد. در حین مراجعه به مطب، دستورالعمل های ویژه برای اطمینان از استریل بودن نمونه دریافت خواهید کرد. این دستورالعمل ها اغلب "روش نمونه گیری پاک" نامیده می شوند. ناحیه تناسلی خود را با یک پد پاکسازی که توسط مسیول آزمایشگاه به شما داده شده است تمیز کنید. تمیز کردن ناحیه تناسلی به این خاطر است که مطمین شوید نمونه با باکتری‌ها و سلول‌های پوست مجاور آلوده نشده است. مردان باید نوک آلت تناسلی خود را پاک کنند. زنان باید لب های واژن خود را باز کرده و از جلو به عقب تمیز کنند. در توالت ادرار کنید. ظرف جمع آوری را زیر جریان ادرار خود حرکت دهید. حداقل یک یا دو اونس ادرار را در ظرف جمع آوری کنید، که باید دارای علامت هایی برای نشان دادن مقادیر باشد. ظرف نمونه را طبق دستور تحویل مسیول آزمایشگاه دهید. برای آزمایش نیتریت در ادرار نیازی به آماده سازی خاصی ندارید. اگر پزشک شما آزمایش‌های ادرار یا خون دیگری را تجویز کرده است، ممکن است لازم باشد ناشتا باشید. هیچ خطر شناخته شده ای برای انجام آزمایش ادرار یا نیتریت در ادرار وجود ندارد. پزشک شما ممکن است آزمایش ادرار را به عنوان بخشی از یک معاینه معمولی یا اگر علایم UTI دارید، تجویز کند. اگر نیتریت در ادرار شما وجود داشته باشد، ممکن است به این معنی باشد که شما دچار عفونت ادراری هستید. با این حال، حتی اگر نیتریت پیدا نشود، باز هم ممکن است عفونت داشته باشید، زیرا باکتری ها همیشه نیترات ها را به نیتریت تبدیل نمی کنند. اگر علایم عفونت ادراری را دارید، پزشک شما نتایج دیگر آزمایش ادرار، به‌ویژه شمارش گلبول‌های سفید را نیز بررسی می‌کند. بالا بودن تعداد گلبول های سفید در ادرار یکی دیگر از علایم احتمالی عفونت است. آزمایش مثبت نیتریت در ادرار، نیتریتوری نامیده می شود. اگر نیتریتوری دارید، پزشک احتمالا می خواهد نمونه ادرار شما را برای آزمایش کشت ادرار به آزمایشگاه بفرستد. نتایج کشت ادرار در یک کشت ادرار، پزشک می تواند بفهمد که کدام نوع باکتری باعث عفونت ادراری شما می شود. پزشک یک آزمایش غیر تهاجمی به نام آنالیز ادرار را تجویز می کند. آنالیز ادرار شامل تجزیه و تحلیل ادرار است و می تواند نتایج را در عرض چند دقیقه ارایه دهد. کشت ادرار معمولا حدود دو تا سه روز طول می کشد تا تکمیل شود، گاهی اوقات بسته به نوع باکتری زمان بیشتری نیاز است. با این حال، به طور متوسط، باید انتظار داشته باشید که نتایج خود را در سه روز ببینید. یک تکنسین چندین میله یا میله‌های اندازه‌گیری را در نمونه قرار می‌دهد. این میله ها وجود نیتریت ها، گلبول های سفید خون و پروتیین را در ادرار آزمایش می کنند. آنها همچنین ممکن است سطح pH یا اسیدیته را تعیین کنند. اگر آزمایش ادرار علایم عفونت مانند نیتریت ها و گلبول های سفید را نشان دهد، پزشک ممکن است فورا آنتی بیوتیک تجویز کند. یا ممکن است لازم باشد قبل از تجویز آنتی بیوتیک، ادرار را به آزمایشگاه بفرستند تا مشخص شود چه نوع باکتری وجود دارد. به خاطر داشته باشید که همه باکتری ها قادر به تبدیل نیترات به نیتریت نیستند. بنابراین، ممکن است آزمایش نیتریت منفی شما منفی باشد ولی شما عفونت ادراری داشته باشید. به همین دلیل است که پزشک شما هنگام تشخیص UTI ، نه فقط یک آزمایش بلکه نتیجه آزمایش‌های دیگر را نیز در نظر می‌گیرد. اگر آزمایش ادرار بخشی از چکاپ منظم شما باشد، ادرار شما برای بررسی انواع مواد همراه با نیتریت ها مانند گلبول های قرمز و سفید خون، پروتیین ها، سطح اسید و قند، قطعات سلولی و کریستال های موجود در ادرار آزمایش می شود. چندین مرحله برای تجزیه و تحلیل ادرار در آزمایش ادرار وجود دارد: ابتدا، پزشک ادرار را به صورت بصری از نظر رنگ بررسی می‌کند ادرار کدر، قرمز یا قهوه‌ای رنگ معمولا به معنای وجود عفونت است. ثانیا ، یک میله (چوب نازک با نوارهایی از مواد شیمیایی) برای بررسی عوامل مختلفی مانند pH و وجود پروتیین، گلبول‌های سفید خون یا نیتریت‌ها استفاده می‌شود. بلافاصله پس از نمونه برداری می توان تست دیپ استیک را انجام داد. اگر آزمایش دیپ استیک نتایج غیرطبیعی را نشان دهد، نمونه ادرار ممکن است برای آزمایش بیشتر و ارزیابی میکروسکوپی به آزمایشگاه فرستاده شود. عفونت های ادراری درمان نشده با گسترش به سمت کلیه ها شدیدتر می شوند. درمان عفونت در دستگاه ادراری فوقانی بسیار چالش برانگیزتر است. در نهایت، عفونت می تواند به خون شما سرایت کند و باعث سپسیس شود. می تواند بیماری خطرناک و جدی باشد. اگر عفونت به کلیه ها برسد، عوارض زیر ممکن است رخ دهد: سپسیس اسکار کلیه فشار خون بالا بیماری مزمن کلیوی خانم ها در بارداری که علایم عفونت دارند باید در اسرع وقت به پزشک مراجعه کند. UTI ممکن است باعث زایمان زودرس یا شود. عفونت ادراری در دستگاه ادراری تحتانی در صورت درمان سریع عوارض بسیار کمی ایجاد می کند. هنگامی که نیتریت ها در ادرار ظاهر می شوند، معمولا آنتی بیوتیک ها اولین راه درمان هستند. پزشک در هنگام تجویز آنتی بیوتیک، سابقه پزشکی فرد، هرگونه آلرژی و نوع باکتری را در صورت مشخص بودن در نظر می گیرد. پزشک ممکن است یک آنتی بیوتیک جایگزین برای فردی که باردار است تجویز کند، زیرا برخی از آنتی بیوتیک در دوران بارداری مضر هستند. فرد مبتلا به عفونت ادراری باید مقدار زیادی آب بنوشد تا ادرار را رقیق کرده و به دفع باکتری ها کمک کند. اگر عفونت به کلیه ها سرایت کند، ممکن است فرد در بیمارستان بستری شود و آنتی بیوتیک و مایعات داخل وریدی تجویز شود. درمان نیتریت در ادرار معمولا شامل یک دوره آنتی بیوتیک است. نوع آنتی بیوتیکی که پزشک شما تجویز می کند به نوع باکتریایی که دستگاه ادراری شما را آلوده کرده است، سابقه پزشکی شما و وضعیت بارداری شما بستگی دارد. درمان مناسب با آنتی بیوتیک باید علایم شما را ظرف یک یا دو روز برطرف کند. حتما دستورات پزشک خود را دنبال کنید و کل دوره آنتی بیوتیک را مصرف کنید. عدم مصرف آنتی بیوتیک می تواند باعث تشدید عفونت شود و پزشک شما باید نوع دیگری از آنتی بیوتیک را تجویز کند. نوشیدن آب فراوان برای از بین بردن باکتری ها نیز گام مهمی در کمک به بهبود سریعتر شما است. محتمل ترین علت نیتریت در ادرار، عفونت ادراری است. اکثر عفونت های ادراری، به ویژه آنهایی که در مثانه و مجرای ادرار هستند، به راحتی قابل درمان هستند و ظرف یک هفته پس از مصرف آنتی بیوتیک برطرف می شوند. در صورت عدم درمان، عفونت ادراری در قسمت تحتانی می تواند به کلیه ها گسترش یابد و عوارض شدیدتری ایجاد کند. هر کسی که علایم عفونت ادراری یا عفونت کلیه را دارد باید در اسرع وقت به پزشک مراجعه کند. حتی اگر علایم دیگری نداشته باشید، نیتریت‌های موجود در ادرار به این معنی است که باکتری‌های مضری دارید که در جایی که نباید رشد می‌کنند. درمان این عفونت در اسرع وقت بسیار مهم است. در صورت رسیدگی فوری، عفونت های ادراری به راحتی قابل درمان هستند و معمولا در عرض چند روز به سرعت برطرف می شوند. اگر هر یک از علایم بالا یا هر علایم دیگری از UTI را تجربه کردید، باید در اسرع وقت به مراجعه کنید.

یک اصطلاح کلی است که برای توصیف احساس فرد زمانی که چیزی چشم ها یا ناحیه اطراف او را آزار می دهد، استفاده می شود. سوزش چشم به احساس خشکی، خارش، درد یا شن در چشم اشاره دارد. عوامل زیادی می توانند باعث تحریک چشم از جمله آسیب، و چشم صورتی شوند. نحوه بروز یا احساس یک چشم تحریک شده به علت آن بستگی دارد، اما علایم اصلی شامل خشکی، خارش و درد است. گاهی اوقات، شاید احساس کنید که چیزی در چشم وجود دارد. در این شرایط احتمال دارد چشم قرمز یا متورم باشد. آنچه در این مقاله خواهید خواند: اشک به مرطوب و روان نگه داشتن چشم کمک می کند. اشک از غدد نزدیک چشم ترشح می شود. زمانی که کمیت یا کیفیت اشک برای مرطوب نگه داشتن چشم کافی نباشد، احتمال دارد دچار خشکی چشم شوید. معمولا با عمل پلک زدن اشک در قرنیه که قسمت جلویی چشم است پخش می شود. این کار علاوه بر خیس نگه داشتن چشم، هر ذره ای را که می تواند منجر به عفونت شود، نیز از بین می برد. هنگامی که فردی به بیماری خشکی چشم مبتلا می شود، اشک او چشمانش را تغذیه یا روغن کاری نمی کند. چشم آنها به اندازه کافی اشک نمی سازند یا اشک تعادل مناسبی از روغن، آب و مخاط برای تمیز کردن چشم ندارد. پزشکان همچنین این بیماری را سندرم اشک ناکارآمد می نامند. علایم عبارتند از: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید خارش چشم درد و سوزش حساسیت به نور احساس شن در چشم احساس وجود چیزی در چشم خشکی خفیف چشم را می توان با داروهای بدون نسخه مانند اشک مصنوعی درمان کرد. موارد شدیدتر ممکن است نیاز به تجویز داروها داشته باشند. تغییرات سبک زندگی مانند ترک سیگار، کاهش زمان استفاده از صفحه نمایش، و استفاده از عینک آفتابی برای محافظت در برابر شرایط خشک نیز می تواند کمک کننده باشد. فرد هر زمان که احساس کند باید چشم های خود را خیس کند می تواند از محلول های اشک مصنوعی استفاده کند. افراد همچنین می توانند از کمپرس گرم یا ماساژ پلک خود استفاده کنند. برای برخی، بیماری خشکی چشم احتمال دارد هرگز از بین نرود. این افراد می توانند با دارو آن را مدیریت کنند. اگر افراد بیماری خشکی چشم را درمان نکنند، می تواند بدتر شود و با گذشت زمان، به چشم آسیب برساند و حتی بینایی را مختل کند. هر فردی که فکر می‌کند به این عارضه مبتلا باشد، باید با مشورت کند تا در مورد گزینه‌های درمانی تصمیم بگیرند و از آسیب به بینایی پیشگیری کند. پزشک قبل از اینکه کار خود را انجام دهند، می تواند مجاری اشک را مسدود تا از تخلیه اشک پیشگیری شود. صدمات چشمی یکی از علل شایع سوزش چشم است. به عنوان مثال، ضربه به چشم توسط یک فرد یا شی، پاشیدن یک ماده شیمیایی به چشم، یا ایجاد شن یا ماسه در چشم، همگی می تواند منجر به آسیب شود. علایم می تواند شامل موارد زیر باشد: درد مشکلات بینایی مشکل پلک زدن مشکلات حرکت چشم بسته شدن چشم متورم تغییر در ظاهر مردمک تغییر در اندازه مردمک خون در قسمت شفاف چشم بریدگی یا پارگی روی پلک اگر فردی ماده شیمیایی به چشمش پاشید، باید آن را با آب فراوان بشویید و سپس به دنبال مراقبت های اورژانسی پزشکی باشد. چشم کسی بریده یا سوراخ شد، باید یک محافظ، مانند کف یک لیوان کاغذی، روی آن بچسبانند، سپس به دنبال مراقبت های پزشکی اورژانسی باشند. اگر فردی در چشمش شن فرو رفته باشد، می تواند پلک بزند تا زمانی که بیرون بیاید. اگر این کار موثر نبود، شستن چشم با محلول نمکی یا آب جاری می تواند ذرات را از بین ببرد. فردی به چشمش ضربه خورد، می تواند از کمپرس سرد کوچک برای کاهش درد و التهاب استفاده کند. آسیب های چشمی می تواند بسیار خطرناک باشد، بنابراین همیشه بهتر است به دنبال درمان وضعیت خودتان باشید، حتی اگر علایم جدی به نظر نمی رسند. مراقبت های پزشکی اورژانسی برای آسیب های شدید چشم، عبارتند از: مواد شیمیایی در چشم بریدگی یا سوراخ شدن چشم آنهایی که باعث اختلال بینایی می شوند. یا ورم ملتحمه زمانی رخ می دهد که چیزی بافت جلوی چشم را تحریک کند. علایم چشم صورتی معمولا عبارتند از: خارش چشم چشم های قرمز پلک های متورم چشمان اشک آلود ترشحات غلیظ و مخاطی که خشک و پوسته ایجاد می کند. سه نوع اصلی از ورم ملتحمه وجود دارد که عبارتند از: ملتحمه باکتریایی التهاب ملتحمه آلرژیک التهاب ملتحمه ویروسی برای موارد چشم صورتی، درمان بسته به علت آن متفاوت است. ورم ملتحمه ویروسی ورم ملتحمه ویروسی بسیار مسری و معمولا خود به خود از بین می رود. قرار دادن یک پارچه خنک و مرطوب روی چشمان بسته می تواند به کاهش علایم کمک کند. ( OTC ) به افرادی که علایم شدید دارند کمک می کند. ملتحمه باکتریایی. ملتحمه باکتریایی معمولا مسری نیست، اما گاهی اوقات افراد برای پیشگیری از عفونت نیاز به مصرف آنتی بیوتیک های موضعی دارند. محرک هایی مانند گرده گل، موی حیوانات، کپک یا کنه، گرد و غبار در صورت وارد شدن به چشم می توانند باعث ورم ملتحمه آلرژیک شوند. ملتحمه آلرژیک ناراحت کننده است، اما خطرناک نیست. افراد می توانند آن را با قطره های چشمی دارویی از داروخانه ها درمان کنند که بسیاری از آنها به صورت OTC در دسترس هستند. ورم ملتحمه معمولا خود به خود یا با قطره های چشمی دارویی برطرف می شود. وقتی که فرد در عرض تا هفته بهتر نمی شود باید با پزشک مشورت کند. زمانی رخ می دهد که چیزی که به آن حساسیت دارید، به نام آلرژن، غشای چشم را مختل کند. موارد زیادی از جمله گرده، کنه ها، گرد و غبار، کپک ها و شوره حیوانات خانگی وجود دارد که می تواند باعث آلرژی چشم شود. علایم معمولا در هر دو چشم اندکی پس از قرار گرفتن در معرض یک آلرژن رخ می دهد. برای مثال، اگر به پوست حیوانات خانگی حساسیت دارید و در معرض آنها قرار بگیرید احتمال دارد علایم آلرژی چشمی را تجربه کنید. درمان آلرژی چشمی بر کاهش علایم متمرکز است. قرص های بدون نسخه یا قطره های چشمی می توانند کمک کننده باشند. با این حال، اگر علایم پایدار یا طولانی مدت باشد، پزشک احتمال دارد داروهای تجویزی یا واکسن های آلرژی را توصیه کند. قرار گرفتن تصادفی در معرض چیزهایی مانند دود، ذرات گرد و غبار یا بخارات شیمیایی نیز می تواند باعث تحریک چشم شود. علاوه بر قرمزی یا آبریزش بعد از قرار گرفتن در معرض آنها، چشم ها نیز می تواند احساس دانه دانه داشته باشد. در بسیاری از موارد، شستشوی کامل چشم های آسیب دیده با آب دمای اتاق به مدت تا دقیقه می تواند علایم را تسکین دهد. قرار گرفتن در معرض برخی از محرک ها می تواند باعث آسیب دایمی یا سوختگی چشم شود. مهم است که مدت زمانی را که چشمان در معرض محرک قرار می گیرند محدود و اگر علایم پس از شستشو از بین نرفت، به سرعت به پزشک مراجعه کنید. اجسام خارجی احتمال دارد وارد چشم شده و باعث تحریک شوند. این اشیاء می توانند خیلی کوچک مانند مژه های سرگردان یا چیزهای بزرگتر مانند یک تکه شیشه باشند. برخی از آنها به چشم آسیب می رسانند. اگر مشکوک به وجود یک جسم خارجی در چشم خود هستید، پزشک نور کوچکی را به چشم می تابد تا آن شی را ببیند. آنها همچنین احتمال دارد به زیر پلک نگاه یا از رنگ مخصوصی برای بررسی خراشیده شدن قرنیه استفاده کنند. درمان شامل برداشتن جسم خارجی است. بسته به جسمی که در چشم بود، پزشک احتمال دارد دوره ای از آنتی بیوتیک ها را نیز برای پیشگیری از عفونت تجویز کند. زمانی که برای مدت طولانی از رایانه، تلفن یا تبلت خود استفاده می کنید، ممکن است احساس سوزش چشم کنید. این وضعیت به عنوان "فشار چشم دیجیتال" یا "سندرم بینایی کامپیوتری" نامیده می شود. علاوه بر سوزش یا ناراحتی چشم، علایم فشار چشم دیجیتال می تواند شامل سردرد، خشکی چشم و درد در گردن یا شانه باشد. علایم فشار دیجیتالی چشم موقتی است و زمانی که استفاده از رایانه یا تلفن خود را متوقف می کنید باید کاهش یابد. انجمن بینایی سنجی آمریکا توصیه می کند هنگام استفاده از دستگاه های الکترونیکی از قانون - - پیروی کنید. این بدان معناست که شما باید پس از هر دقیقه کار، ثانیه وقت بگذارید تا به چیزی در فاصله حداقل فوتی نگاه کنید. انواع عفونت های باکتریایی، ویروسی یا قارچی می توانند باعث تحریک چشم شوند. علایمی که احتمال دارد تجربه کنید، شامل موارد زیر است: میل به مالیدن چشم ها ترشحات چرک یا مخاطی التهاب غشای اطراف چشم پوسته شدن پلک ها یا مژه ها درمان بستگی به عامل ایجاد عفونت دارد. عفونت های ویروسی معمولا خفیف هستند و در عرض یک تا دو هفته برطرف می شوند. اگر عفونت باکتریایی دارید، پزشک احتمالا آنتی بیوتیک هایی را در قالب قطره چشم تجویز می کند. عفونت های قارچی چشم را می توان با داروهای ضد قارچ به شکل قطره چشم یا قرص درمان کرد. در موارد بسیار شدید، شاید نیاز باشد که داروهای ضد قارچ مستقیما به چشم تزریق شود. وجود، یک توده دردناک که در لبه چشم قرار دارد، می تواند باعث تحریک چشم شود. گل مژه احتمال دارد شبیه جوش بوده و با چرک پر شود. همچنین ممکن است متوجه درد و تورم در اطراف پلک خود شوید. گل‌مژه معمولا خود به خود ناپدید می‌شوند و اغلب کمپرس گرم می‌تواند کمک کند. گل مژه های پایدار احتمال دارد با آنتی بیوتیک یا جراحی برای تخلیه چرک درمان شوند. به طور معمول، اشک‌ها از طریق مجاری اشکی‌تخلیه و به داخل بینی‌تان می‌روند و دوباره جذب می‌شوند. اگر مجرای اشک مسدود شده باشد، از تخلیه مناسب اشک از چشم پیشگیری کرده و این می تواند منجر به سوزش چشم شود. علایم دیگر مسدود شدن مجاری اشک شامل موارد زیر است: پوسته شدن پلک ها عفونت های مکرر چشم درد در گوشه داخلی چشم درمان‌ها می‌توانند شامل گشاد کردن مجرای اشک یا قرار دادن یک لوله کوچک به منظور تخلیه اشک باشند. در برخی موارد، احتمال دارد نیاز به جراحی برای باز کردن مسیری باشد که از طریق آن اشک‌ها تخلیه شود. سایر بیماری هایی که می تواند باعث تحریک چشم شود عبارتند از: این وضعیت با التهاب پلک ها مشخص می شود که معمولا به دلیل باکتری ها یا مشکلات تولید روغن در نزدیکی چشم است. احتمال دارد به طور مکرر عود کند، که درمان آن را دشوارتر می کند: افراد مبتلا به بیماری مزمن پوستی می توانند به این بیماری مبتلا شوند که در آن چشم ها خشک بوده و دچار خارش و قرمزی هستند. گلوکوم با آسیب به عصب بینایی چشم مشخص می شود. افراد مبتلا به گلوکوم اغلب خشکی چشم را به عنوان یک عارضه دارویی دارو تجربه می کنند که باعث تحریک چشم می شود. برخی از انواع گلوکوم نیز می توانند باعث درد چشم شوند. این بیماری التهابی مزمن گاهی اوقات می تواند سایر قسمت های بدن را تحت تاثیر قرار دهد. خشکی چشم یکی از علایم شایع مرتبط با چشم RA است. علاوه بر این، قسمت سفید چشم (صلبیه) نیز می تواند ملتهب و دردناک شود. اگر تومور مغزی در نزدیک بخشی از مغز که با بینایی مرتبط است قرار داشته باشد، ممکن است تاری دید، دوبینی یا از دست دادن بینایی را تجربه کنید. سردرد خوشه ای یک اختلال سردرد نادر است که در آن افراد درد شدید مکرری را تجربه می کنند که می تواند از دقیقه تا ساعت طول بکشد. درد اغلب در نزدیکی چشم است و منجر به قرمزی و اشک چشم و التهاب پلک می شود. مشکلات بینایی می تواند نشانه اولیه ام اس باشد. علایم به دلیل التهاب و آسیب به پوشش محافظ اعصاب است. علایم چشمی مرتبط با ام اس می تواند شامل تاری دید، خاکستری شدن و کاهش دید باشد. علایم خاصی که ممکن است تجربه کنید بستگی به منبع تحریک چشم دارد. با این حال، شایع ترین علایم سوزش چشم عبارتند از: تاری دید چشم درد قرمزی چشم حساسیت به نور چشم های اشک آلود خارش چشم در روز یا شب درمان سوزش چشم ناشی از شرایط فوق می‌تواند شامل مراقبت‌های خانگی از چشم، قطره‌های چشمی یا اسپری‌های بینی و درمان استروییدی باشد. اگر یک بیماری مزمن یا عود کننده دارید که باعث سوزش چشم می شود، باید با پزشک خود مشورت کنید. دلایل زیادی برای تحریک چشم وجود دارد. برخی از این علل، مانند کشیدگی چشم دیجیتالی یا گل مژه، می توانند خود به خود ناپدید شوند. برخی دیگر، مانند قرار گرفتن در معرض محرک یا مسدود شدن مجرای اشک، نیاز به درمان دارند. علایم سوزش چشم احتمال دارد شامل احساس درد، خشکی، خارش یا ریزش اشک از چشم باشد. بیماری های خشکی چشم، آسیب های چشمی و چشم صورتی از شایع ترین علل سوزش چشم هستند. نوع درمانی که دریافت می کنید به عاملی که باعث تحریک چشم می شود بستگی دارد و می تواند از قطره های چشمی گرفته تا روش های جراحی متغیر باشد. اگر علایم سوزش چشم را تجربه می کنید که شما را آزار می دهد، با پزشک خود مشورت کنید.

معمولا نتیجه افزایش سن یا بیماری های زمینه ای است. گزینه های درمانی گودافتادگی چشم می تواند شامل درمان های دارویی و خانگی باشد که از مواد طبیعی استفاده می کنند. پوست زیر چشم ظریف است، به همین دلیل است که گاهی گود افتاده و رنگ تیره‌تری نسبت به سایر نقاط صورت دارد. سن نقش مهمی در فرورفتگی چشم دارد، عوامل دیگری می‌توانند در این امر نقش داشته باشند، ممکن است افراد جوان‌تر را نیز تحت تاثیر قرار دهد. اکثر مردم وقتی در آینه نگاه می کنند متوجه گودی چشم می شوند. ظاهر دقیق از فردی به فرد دیگر متفاوت خواهد بود. فرورفتگی چشم ها می تواند در سالمندان شایع باشد. شرح حال پزشکی بیمار را می‌پرسد و صورت و چشم‌ها را معاینه می‌کند تا تصمیم بگیرد که آیا فرد به درمان نیاز دارد یا خیر؟ علل فرورفتگی چشم چشم‌های فرورفته ممکن است علایم نامطلوبی ایجاد نکند، به جز اینکه پوست اطراف چشم تیره‌تر و "توخالی" به نظر می‌رسد. بیشتر موارد فرورفتگی چشم به کیفیت تغذیه و زندگی سالم فرد مربوط می شود. هنگامی که این علل اصلاح شوند، در اکثر مواقع گودی چشم بدون درمان برطرف می شود. در زیر چند نمونه از مسایل مربوط به سلامتی و سبک زندگی که بر پوست زیر چشم ت ثیر می گذارد آورده شده است: کم آبی بدن شایع ترین علت گودی چشم کم آبی بدن یا کمبود آب کافی در بدن است. مصرف بیش از حد قهوه، نوشابه و نوشیدنی های از پیش بسته بندی شده ممکن است باعث اثرات ادرارآور، از جمله افزایش تولید ادرار و در نهایت منجر به شود. کمبود ویتامین کمبود، ویتامین K و آهن می تواند باعث فرورفتگی چشم شود. همانطور که در SM Journal of Nutrition and Metabolism گزارش شده است، در حقیقت، چشم های "توخالی" یکی از علایم سوء تغذیه است. ویتامین C به جذب آهن و کاهش کبودی کمک می کند، در حالی که ویتامین K مسیول لخته شدن خون است. کمبود یک یا هر دوی این ویتامین ها می تواند منجر به کبودی آسان، پوست ناسالم و گودی چشم شود. مشکلات خواب هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید یا کمبود خواب ممکن است باعث فرورفتگی چشم شود. ایجاد یک الگوی خواب خوب می تواند به بهبود و درمان این بیماری کمک کند. خواب ناکافی یا خواب با کیفیت کم می تواند باعث گودی چشم و تغییر رنگ پوست ظریف زیر چشم شود. سن کلاژن فراوان ترین پروتیین در بدن انسان است و به پوست قدرت و انعطاف آن را می دهد. با افزایش سن، بدن تمایل به از دست دادن کلاژن دارد. اولین جایی که از دست دادن کلاژن بیشتر قابل توجه است، پوست زیر چشم است. از دست دادن کلاژن باعث می‌شود که چشم‌ها دوباره در حدقه‌های چشم قرار بگیرند و چشم‌ها فرورفته به نظر برسند. کاهش وزن بیشتر افراد در هنگام کاهش وزن تمایل دارند ابتدا در صورت خود وزن کم کنند. گاهی اوقات، کاهش وزن به اندازه ای چشمگیر است که باعث می شود رگ های خونی زیر چشم برجسته و پوست شفاف شود و ظاهر چشم های فرو رفته را ایجاد کند. کاهش وزن چشمگیر همچنین ممکن است باعث کمبودهای تغذیه ای شود که خود این وضعیت می تواند منجر به فرورفتگی چشم شود. ژنتیک ممکن است گودی چشم ناشی از ژنتیک یا DNA فرد باشد. به عنوان نمونه ای از ت ثیر DNA ، موقعیت چشم ها در حفره ها عمدتا به دلیل ژنتیک است. سیگار سیگار کشیدن باعث تخریب کلاژن و کاهش خاصیت ارتجاعی پوست می شود. این ضایعات می تواند باعث افتادگی پوست صورت و فرورفتگی چشم ها شود. آلرژی می تواند باعث فرورفتن چشم ها و ایجاد حلقه های سیاه زیر آنها شود. این اثرات ناشی از التهاب در رگ های خونی کوچک زیر چشم یا مسدود شدن مجرای بینی است که می تواند با آلرژی همراه باشد. عفونت های سینوسی سینوس های ملتهب یکی دیگر از شایع ترین علل گودی چشم است. گرفتگی بینی و فشار از علایم عفونت سینوسی است و در این شرایط باید به پزشک مراجعه شود. آسیب یا ضربه هر گونه آسیب به صورت یا استخوان های اطراف چشم می تواند باعث فرورفتگی چشم ها شود. اکثر شکستگی های چشمی در عرض چند هفته یا چند ماه بهبود می یابند. با این حال، بسیاری از شکستگی ها، شکستگی های اوربیتال هستند، جایی که لبه استخوانی چشم سالم است، اما کف نازک حدقه چشم پاره یا ترک بخورد. فرورفتگی چشم چگونه درمان می شود؟ گودی چشم ناشی از شرایط پزشکی مانند آلرژی و مشکلات سینوسی را می توان با دارو درمان کرد. این داروها ممکن است شامل آنتی بیوتیک ها برای عفونت های سینوسی و آنتی هیستامین ها و قطره های چشمی برای آلرژی باشد. جراحی های زیبایی و پرکننده های پوستی ممکن است برای چشم های فرورفته ناشی از افزایش سن یا ژنتیک مورد توجه قرار گیرند. با این حال، جراحی هرگز بدون خطر نیست. فیلرهای پوستی شامل تزریق اسید هیالورونیک به بافت حساس زیر چشم است، بنابراین ممکن است عوارض جانبی ایجاد کند. جراحی بهترین راه برای درمان شکستگی چشم، بازگرداندن نظم چشم و متعادل کردن حجم مدار آسیب دیده در صورت آسیب دیدگی چشم است. چگونه فرورفتگی چشم را در خانه درمان کنیم؟ تغییرات سبک زندگی و درمان های خانگی می تواند به کاهش گودی چشم کمک کند. برای درمان های زیر که شامل استفاده از مواد در ناحیه مورد نظر می شود، فرد باید اطمینان حاصل کند که چشمان خود را بسته نگه داشته و از وارد شدن مواد به چشم خود اجتناب کند. درمان های خانگی عبارتند از: هیدراته ماندن کم آبی ممکن است باعث فرورفتگی چشم شود، بنابراین مصرف آب می تواند در درمان این وضعیت موثر باشد. آب ضروری ترین چیزی است که بدن برای سالم ماندن به آن نیاز دارد. هر اندام بدن، از جمله بزرگترین آنها (پوست) را تحت تاثیر قرار می دهد. معمولا افرادی که گودی چشم دارند با افزایش مصرف آب و محدود کردن نوشیدنی های ادرار آور بهبود می یابند. مصرف تا لیوان آب در روز می تواند به افراد کمک کند تا از گودی چشم جلوگیری کنند. خواب با کیفیت خوب چشم های فرورفته اغلب نشان دهنده این است که فرد به اندازه کافی و خوب نمی خوابد. با توجه به مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ( CDC ) ، بزرگسالان به تا ساعت خواب در هر شب نیاز دارند. در حالی که نوزادان، کودکان، نوجوانان و بزرگسالان ممکن است به مقدار بیشتری نیاز داشته باشند. روغن بادام فرورفتگی چشم ها نشان می دهد که پوست زیر چشم مواد مغذی خود را از دست داده است. فضای زیر چشم را می توان با روغن بادام تغذیه کرد که سرشار از است که یک ویتامین حیاتی پوست است. روغن ویتامین E نیز یکی دیگر از گزینه های تغذیه کننده پوست است. هر دو روغن بادام و روغن ویتامین E برای خرید آنلاین در دسترس است. سیب زمینی خام سیب زمینی حاوی ویتامین C ، آنزیم ها و نشاسته برای تغذیه پوست نازک زیر چشم است. و خنکی سیب زمینی خام التهاب رگ های خونی را کاهش می دهد تا تورم و ظاهر تیره به حداقل برسد. سیب زمینی را می توان زیر چشم ها در حالی که به مدت دقیقه دراز کشیده اید، استفاده کرد. کیسه های چای چای، حاوی آنتی اکسیدان ها و فلاونوییدها است. استفاده از چای کیسه ای با تقویت گردش خون و شل کردن اعصاب و ماهیچه های چشم، گودی چشم را بهبود می بخشد. دو کیسه چای را حداقل به مدت دقیقه دم کنید. مایع را از آنها فشار دهید و مطمین شوید که برای ناحیه نازک و حساس زیر چشم خیلی داغ نیستند. حداقل دقیقه زیر هر چشم قرار دهید. برش های خیار خیار یک درمان خانگی محبوب برای سیاهی و گودی چشم است. برش های خیار را می توان زیر چشم ها قرار داد تا اثر خنک کنندگی داشته باشد و تورم و تغییر رنگ پوست را کاهش دهد. روغن ماهی روغن ماهی سرشار از اسیدهای چرب است که آن را به یک ضدالتهاب تبدیل می کند و باعث بهبود سلول های آسیب دیده می شود. این روغن را می توانید با شکستن کپسول روغن ماهی و قرار دادن روغن روی پوست زیر چشم استفاده کرد. این کار باید قبل از رفتن به رختخواب تا هفته انجام شود. آب لیمو آب لیمو سفید کننده طبیعی است و وقتی روی پوست زیر چشم مالیده شود به از بین بردن و تغییر رنگ پوست کمک می کند. رقیق کردن آب لیمو با آب برای کاهش سوزش پوست و دور نگه داشتن آن از چشم ضروری است. چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟ اگر گود افتادگی چشم ها با وجود خواب بیشتر و هیدراته ماندن، با گذشت زمان بدتر می شود، و اگر با علایم دیگری همراه باشد، فرد باید به پزشک مراجعه کند. علایم دیگری که می تواند نشان دهنده بیماری زمینه ای باشد، عبارتند از: سردرد خستگی احتقان مجاری بینی خارش، خشکی یا قرمزی چشم حالت تهوع و سایر مشکلات گوارشی کاهش وزن شدید یا غیرعادی یا مشکلات اشتها بر اساس معاینه فیزیکی یا علایم، پزشک ممکن است آزمایش های بیشتری را برای تعیین علت فرورفتگی چشم درخواست کند. در اغلب مواقع، گود افتادگی چشم ها مربوط به شرایط جدی نیست. اگر آنها با پیری یا ژنتیک مرتبط باشند، معمولا مشکلات دیگری ایجاد نمی کنند. با این حال، هر گونه نگرانی در مورد چشم های یک فرد در صورتی که عزت نفس او را تحت تاثیر قرار می دهد یا باعث افسردگی و اضطراب می شود، بهتر است توسط پزشک بررسی شود.

شناخت برای افرادی که از درد ساق پای خود رنج می برند می تواند مفید و موثر باشد. پس بیایید این ورزش موثر و مفید برای درد ساق پا را بهتر بشناسیم. تحقیقات گذشته نشان می‌دهد که این یک فعالیت می‌تواند به مدیریت و کاهش مرتبط با استیوآرتریت کمک کند. بدون شک بروز درد گاه به گاه با افزایش سن اجتناب ناپذیر است. اما شاید از اینکه بدانید درد دایمی و مزمن در میان افراد چقدر رایج است شگفت زده شوید. تحقیقات اخیر منتشر شده در مجله علمی Pain گزارش می دهد که از هر پنج بزرگسال، یک نفر هر روز با نوعی عذاب مزمن زندگی می کند. R . Jason Yong ، MD ، MBA ، مدیر پزشکی مرکز مدیریت درد در بیمارستان زنان بریگهام، می‌گوید: "درد مزمن یک بیماری جدی است که میلیون‌ها افراد را تحت ت ثیر قرار می‌دهد". درد مزمن می تواند به اشکال مختلف بروز کند، اما یکی از شایع ترین آنها آرتروز است. این عارضه ناشی از ساییدگی و ساییدگی تدریجی غضروف در مفاصل، باعث درد و درد مداوم، سفتی و از دست دادن تدریجی انعطاف پذیری و عملکرد کلی می شود. استیوآرتریت به دلیل ضربه زدن به پاها، و به طور خاص، زانوها و لگن مشهور است. ناراحتی ساق پا ناشی از استیوآرتریت می‌تواند ساده‌ترین کارهای روزانه را مختل کند. در حالی که اولین واکنش بسیاری از مردم ممکن است نشستن بر روی نزدیکترین مبل باشد، در واقع این حرکت کاملا اشتباه است. دکتر کاری اورلاندی، DPT ، در این مورد می گوید: "بی تحرکی، زانو را بدتر می کند. "به محض توقف حرکت، مفصل سفت تر و سفت تر می شود. به این فکر کنید: حرکت یک لوسیون است. " بنابراین بهترین ورزش شماره برای کمک به مدیریت و کاهش درد پاهای مرتبط با آرتروز چیست؟ بهترین ورزش برای پا درد، شنا است! هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید بدن انسان تقریبا درصد از آب تشکیل شده است، بنابراین شاید چندان تعجب آور نباشد که شنا کردن فواید زیادی برای سلامتی دارد. بسیاری از تحقیقات به ما می‌گویند که شنا گزینه ایده‌آلی در مورد ورزش برای تسکین درد آرتروز است. این مطالعه که در Rehabilitation Nursing منتشر شد، گزارش می‌دهد که یک برنامه ورزش یا شنا در آب به گروهی از بزرگسالان مبتلا به استیوآرتریت کمک کرد تا: سفتی را کاهش دهند. علایم درد را تسکین دهند. انجام کارهای روزانه را راحت‌تر انجام دهند. بخشی از انعطاف‌پذیری و عملکرد را به دست آورند. حتی بهتر از آن، شرکت کنندگان گزارش دادند که به طور کلی نسبت به وضعیت خود احساس مثبت و خوش بینانه تری داشتند. مطالعه دیگری، به طور خاص بر روی آرتروز زانو متمرکز شد و نتایج درد را در میان گروهی از مردان مسن ردیابی کرد. نیمی از شرکت کنندگان در این مطالعه به مدت دو ماه ورزش منظم در آب انجام دادند. در حالی که نیمی دیگر این کار را نکردند. کسانی که به گروه شنا اختصاص داده شدند، کاهش قابل توجهی از درد پا و بهبود تعادل را تا پایان دوره هشت هفته ای گزارش کردند. یک پروژه تحقیقاتی اضافی منتشر شده در مجله روماتولوژی به نتایج مشابهی رسید. نویسندگان مطالعه دریافتند که "ورزش شنای منظم باعث کاهش درد و سفتی مفاصل مرتبط با OA (استیوآرتریت) و بهبود قدرت عضلانی و ظرفیت عملکردی در افراد میانسال و مسن مبتلا به OA می شود. " شنا فشار روی مفاصل پا را از بین می برد. چرا وقتی نوبت به کاهش درد ساق پا می‌رسد، شنا کردن به عنوان بهترین ورزش برای درد ساق پا شناخته می شود؟ حرکات آبی روی مفاصل و استخوان ها بسیار راحت تر از تمرینات زمینی است. در هنگام پیاده روی، هر بار که پاهای شما با زمین برخورد می کند، فشار مشخصی به مفاصل و غضروف شما وارد می کند. این ممکن است علایم استیوآرتریت و درد مربوط به آن را شدیدتر و بدتر کند. از طرف دیگر شنا به دلیل شناور بودن آب برای بدن بسیار راحت تر است. شنا در مبارزه با آرتروز و پا درد از دو جنبه بسیار مهم است. غوطه ور شدن در استخر به شما این امکان را می دهد که در حرکت، تقویت قدرت و گردش خون مورد نیاز خود برای کاهش سفتی و بهبود انعطاف پذیری قرار بگیرید. در حالی که عملا هیچ فشار اضافی روی مفاصل و غضروف وارد نمی شود. علاوه بر این، برای بهره مندی از این فواید تسکین درد پا، لزوما نیازی به شنا کردن زیاد ندارید. هر نوع ورزش در آب یک استراحت خوب برای مفاصل درد خواهد بود. برای این کار شما مجبور نیستید حتما شنا کنید. حتی می‌توانید در کلاس ایروبیک در آب شرکت کنید یا در آب‌های کم عمق و عمیق قدم بزنید. شنا در هر سنی فواید خودش را دارد. استیوآرتریت به طور کلی یک بیماری است که در افراد سالمند رخ می دهد. همانطور که گفته شد، هیچ دلیلی وجود ندارد که شما نتوانید قبل از اینکه درد ساق پا ایجاد شود، نتوانید از بروز آن پیشگیری کنید. این تحقیق را در نظر بگیرید که در PM & R منتشر شده است. محققان گروهی از شرکت کنندگان مسن را در مورد عادات شنای مادام العمر و سطح فعلی زانو درد مرتبط با آرتروز مورد بررسی قرار دادند. مطمینا ، کسانی که با هر درجه منظمی شنا می‌کردند کمتر به آرتروز زانو مبتلا می‌شدند. در مجموع، نویسندگان این مطالعه به این نتیجه رسیدند که به نظر می رسد شنا کردن در اوایل زندگی (قبل از سالگی) برای سلامت زانو در دهه های بعد کاملا مفید است. اگر پا درد دارید، از این فعالیت ها خودداری کنید! اکنون که می دانید شنا دوست شما در مورد پا درد است، ممکن است این سوال برایتان پیش بیاید که از کدام فعالیت های بدنی مانند یک عادت بد اجتناب کنید. طبق این مطالعه، احتمالا ایده خوبی است که از ورزش های راکتی مانند تنیس یا راکت بال دوری کنید. محققان دریافتند که افراد دارای اضافه وزن که در چنین فعالیت‌هایی شرکت می‌کنند معمولا به مرور زمان استیوآرتریت زانوشان بدتر می‌شود. نویسندگان مطالعه معتقدند که این به خاطر تمام حرکات جانبی با سرعت بالا است که در حین انجام ورزش های راکتی رخ می دهد. اشتباهات پیاده روی که منجر به درد زانو می شود؟ اگر می خواهید مفاصل خود را سالم نگه دارید، مطمین شوید که این اشتباهات مهم در موقع راه رفتن را مرتکب نمی شوید. پیاده روی یک شکل شگفت انگیز از ورزش و راهی آسان برای لاغری و است. با این حال، علی‌رغم مزایای فراوان پیاده‌روی برای ورزش، بخشی از بدن شما وجود دارد که ممکن است بعد از آن پیاده‌روی‌های طولانی، احساس بدتری داشته باشد و آن زانو های شما هستند. با چند تغییر ساده در روال خود، می‌توانید از بدون کنار گذاشتن تمرین مورد نظر خود جلوگیری کنید. اما برخی از اشتباهات راج در هنگام پیاده روی می توانند منجر به درد زانو و حتی بدتر شدن آن شوند، که عبارتند از: انتخاب کفش های نامناسب هنگام انتخاب کفش برای انتخاب در هنگام پیاده روی، فقط زیبایی یا درد پا نیست که باید آن را در نظر بگیرید. این نوع اشتباه از کفش می تواند مشکلات موجود از قبل زانو را بدتر کند. به عنوان مثال، اگر به سندرم کشکک رانی مبتلا هستید (درد کاسه زانو در سمت بیرونی به دلیل تراز ضعیف جلوی زانو) ، پس باید کفشی بپوشید که برای وضعیت بدن شما مناسب باشد. از طرف دیگر، اگر آرتریت در قسمت داخلی زانو تشخیص داده شده است، باید از کفشی استفاده کنید که قوس کمتری دارد. یا باید از یک درج که دارای یک پایه جانبی است استفاده کنید تا زانوهای شما را در تراز بهتری برای راه رفتن قرار دهد. درگیر نکردن عضلات لگن و باسن در حین راه رفتن در حالی که پیاده روی برای برخی می تواند یک فعالیت بی فکر باشد، بهترین راه حل برای جلوگیری از درد زانو این است که آگاه باشید که کجا و چگونه راه می روید. این شامل درگیر کردن عضلات لگن و باسن در حین حرکت برای جلوگیری از کشیدگی زانو است. ماهیچه‌های سرینی یک گروه عضلانی بزرگ و قوی هستند، اما اگر در حین حرکات پایین تنه درگیر نشوند، می‌تواند منجر به مشکلاتی در مفاصل مانند مشکلات زانو شود. پیاده روی در هنگام درد در حالی که هر کسی هر از گاهی در حین تمرین احساس ناراحتی می کند، اگر درد خود را نادیده بگیرید، ممکن است خود را در معرض آسیب جدی زانو قرار دهید. کنت پروبست، مربی شخصی و کینزیوتراپیست می‌گوید: "درد یک علامت هشداردهنده است که می تواند نشان دهنده و علامت یک بیماری زمینه ای باشد. پس نباید آن را نادیده بگیرید و بهتر است از هر چیزی که باعث درد می شود باید اجتناب شود. "

با وجود این که وجود یا پوبرفونیا، عجیب به نظر می رسد، اما غیرممکن نیست. این شرایط می تواند زمانی اتفاق بیفتد که یک مرد بالغ، با وجود این که در دچار تغییرات فیزیکی شده است، صدای او بدون تغییر باقی بماند. در واقع، صدای این افراد، به همراه جسم شان، به بلوغ نمی رسد. پوبرفونیا وضعیتی است که معمولا مردان را تحت ت ثیر قرار می دهد. البته، برخی از زنان هم هستند که پس از بلوغ، صدایی مانند صدای دوران کودکی خود را حفظ می کنند، اما جامعه هیچ گاه با این مسیله مشکلی ندارد. اما وقتی صحبت از آقایان می شود، چنین شرایطی، عادی محسوب نمی شود. شنیدن صدای نازکی که از حنجره یک مرد بالغ بیرون می آید، عجیب خواهد بود. آنچه در این مقاله خواهید خواند: علایم ابتلا به پوبرفونیا به طور کلی، در دوران بلوغ، صدای افراد، بسته به جنسیت فرد، تکامل پیدا می کند. برخی از تغییرات ایجاد شده در صدای افراد در شرایطی که به این اختلال مبتلا هستند، عبارت اند از: احساس در هنگام صحبت کردن برای یک مدت زمان طولانی هنگام صحبت از طریق تلفن، یک‌مرد به اشتباه به عنوان یک زن شناخته می شود. به طور عینی، بلوغ زمانی قابل تایید است که فرکانس اصلی صدای یک فرد، بالاتر از محدوده طبیعی باشد، یعنی هرتز برای مردان و هرتز برای زنان. علایم دیگر این شرایط، عبارت اند از: صدای خشن تنش عضلانی رزونانس ناکافی پوبرفونیا چگونه اتفاق می افتد؟ هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید برای درک چگونگی وقوع پوبرفونیا، ابتدا باید نحوه تولید صدا را درک کنیم. صدا، نتیجه ارتعاش تارهای صوتی است. ساختار تارهای صوتی، یعنی طول و ضخامت آن ها، بر فرکانس صدای فرد، تاثیر می گذارند. هر چه تار صوتی ضخیم تر و بلندتر باشد، فرکانس آن کمتر خواهد بود. تغییرات طبیعی تارهای صوتی، در سنین مختلف، عبارت اند از: در کودکان، طول تارهای صوتی در هر دو جنس، حدود میلی متر است. به دلیل ساختار کوچک تارهای صوتی، صدای کودکان، فرکانسی بالاتر، یعنی هرتز، دارند. ویژگی‌های صدای کودک، همراه با وضعیت جسمانی آن ها، در طول دوران بلوغ، تغییر می‌کند. تارهای صوتی زنان در یک سال حدود . میلی متر رشد می کنند. اما تارهای صوتی مردان، در مدت زمان مشابه، . میلی متر رشد می کنند. تفاوت بین تار صوتی مرد و زن به طور کلی، وجود تفاوت در ساختار تارهای صوتی در مردان و زنان، به تفاوت کیفیت صدای آن ها، کمک زیادی می کند. صدای زنان دارای فرکانسی در حدود هرتز است، در حالی که فرکانس صدای مردانه، حدود هرتز است. تفاوت در مقدار فرکانس، باعث درک تفاوت صدای یک زن یا یک مرد، می شود. به طور کلی، صدای مردان، فرکانس پایین تری نسبت به صدای زنان دارند. جدول زیر، تفاوت تارهای صوتی بین جنسیت ها را، نشان می دهد: در فرد مبتلا به مشکلات مربوط به بلوغ، تارهای صوتی دستخوش تغییرات فیزیکی می شوند، اما صدای آن ها بدون تغییر باقی می ماند. با وجود تغییری که در ساختار تارهای صوتی آنها ایجاد می شود، مقدار فرکانس بنیادی آن ها، بالاتر از مقدار طبیعی باقی می ماند. تیوری های زیادی در رابطه با عواملی که ممکن است باعث ایجاد پوبرفونیا شوند، وجود دارد. از جمله، عوامل فیزیکی و روانی، در بروز این شرایط، دخیل هستند. تداوم صدای کودکانه (زنانه) در مردان بزرگسالان را پوبرفونیا می گویند. این نوع صدا، با کیفیت ضعیف و محدوده دینامیکی کم مشخص می شود. می توان گفت که صدای مردان به طور متوسط در محدوده ای از باس ( E dv تا E dv ) تا تنور ( C dv تا B dv ) است. زنان به طور متوسط از کنترالتو ( E dv تا E dv ) تا سوپرانو صدا ( C dv تا C dv ) صدا تولید می کنند. در مردان، افزایش اندازه حنجره در بلوغ، زیر و بمی صدا را عمیق تر کرده و به علت ناگهانی بودن نسبی تغییرات، کنترل آن برای مدتی، ناقص خواهد بود. حنجره بزرگتر، شامل تارهای های بلندتر و ضخیم تر است. در دختران، رشد حنجره تدریجی تر بوده و تفاوت صدای دخترانه و زنانه، بسیار کمتر است. به همین ترتیب، صدای انسان سالمند، متفاوت خواهد بود. صدای بسیاری از افراد که در دهه هشتم زندگی شان قرار دارند، به علت بروز تغییرات ساختاری در تارها و ضعف انرژی عصبی و عضلانی، دچار تغییراتی می شود. تغییرات دوران سالمندی در تارهای صوتی، شامل فیبروز و هیالینیزاسیون است که منجر به ایجاد بافت همبند درشت تر و متراکم تر، با افزایش پوشش اپیتلیال سنگفرشی، می شود. اگرچه این تغییرات، برای این سن، کم و بیش طبیعی هستند، اما حملات التهابی مکرر در طول سال‌ها، احتمالا از عوامل موثر در بروز این شرایط، هستند. تغییرات سالمندی در اپیتلیوم، احتمالا زمینه مناسبی را برای بروز سرطان حنجره در این افراد، فراهم می کند. عوامل فیزیکی موثر در بروز پوبرفونیا از جمله عوامل فیزیکی موثر در بروز‌پوبرفونیا، عبارت اند از: مشکلات ساختاری مانند ندول یا پولیپ تارهای صوتی مشکلات پزشکی مانند مشکل اختلالات شنوایی و فلج تارهای صوتی تغییرات صدایی که در دوران بلوغ رخ می دهند، ممکن است باعث خجالت و اضطراب فرد شوند. پس از آن، فرد مبتلا به پوبرفونیا، ناخودآگاه صدای نازک خود را حفظ می کند. حتی اگر ساختار تارهای صوتی فرد، دستخوش تغییرات طبیعی شده باشد، فرد صوت نازک خود را حفظ می کند. تشخیص پوبرفونیا ابتدا، به نکاتی درباره معاینه اولیه تشخیص این اختلال، اشاره می کنیم. معاینه اولیه، شامل معاینه بیمار توسط یک یا یک متخصص، برای رد وجود هرگونه ناهنجاری ساختاری در تار صوتی بیمار، است. ارزیابی و معاینه تارهای صوتی را می توان از طریق چندین روش، از جمله استفاده از آندوسکوپی ترانس بینی، انجام داد. پس از آن، فرد مبتلا به پوبرفونیا، برای ارزیابی بیشتر، به درمانی ارجاع داده خواهد شد. آسیب شناس زبان و گفتار ( SLP ) ، متخصصی است که در راستای درمان افرادی فعالیت می کند که مشکل زبان، گفتار، صدا، رزونانس یا بلع دارند. در بیمارستان عمومی یا تخصصی، SLP معمولا به عنوان گفتار درمانگر شناخته می شود و معمولا بخشی از کارکنان بخش گوش، حلق و بینی ( ENT ) یا بخش توانبخشی است. SLP معمولا از ابزارهای بالینی، برای ارزیابی فردی که مبتلا به پوبرفونیا است، استفاده می کند. علت معاینه و ارزیابی، ممکن است شامل، اما نه محدود به موارد زیر، باشد: بررسی فرکانس بنیادی بیمار با یک ابزار خاص. یک ارزیابی دقیق در مورد استفاده روزانه از صدای بیمار، و درک فرد از کیفیت صدای خود. تعیین عوامل مرتبط که ممکن است باعث بروز مشکل، و یا عواملی که ممکن است بد پیش آگهی یا نتیجه درمان، تاثیر می گذارند. پوبرفونیا ممکن است باعث بروز مشکلات صوتی ثانویه یا مشکل روانی اجتماعی شود. مشکلات صوتی ثانویه مشکل صوتی ثانویه می تواند به علت استفاده نادرست تارهای صوتی رخ دهد که باعث تنش و خستگی عضلانی می شود. این شرایط، باعث ایجاد مشکل صوتی ثانویه مانند گرفتگی صدا و ضعف صدا می شود. مشکلات روانی اجتماعی کیفیت صدا ت ثیر قابل توجهی بر شخصیت یا تصویر کلی یک فرد می گذارد. مردان بالغی که ظاهری شبیه زنان دارند، قطعا توجه افراد را به خود جلب خواهند کرد. در مورد برخی از افراد، پوبرفونیا ممکن است باعث کاهش عزت نفس یا بروز اضطراب شود، اما این مسیله، البته به شخصیت فرد بستگی دارد. صدای زنانه در مردان چگونه درمان می شود؟ پوبرفونیا را می توان با رویکرد درمان کرد، یعنی رویکرد غیر پزشکی یا رویکرد پزشکی. اگر بیمار درگیر عوامل فیزیکی، مانند مشکلات شنوایی باشد، به متخصص دیگری ارجاع داده می شود. رویکرد غیر پزشکی توسط SLP با استفاده از انواع تکنیک‌ها، در یک برنامه درمانی معروف به صوت درمانی، انجام می‌شود. این نوع درمان ممکن است تنها درمان مورد نیاز برای درمان پوبرفونیا در یک‌فرد باشد، به خصوص زمانی که هیچ عامل فیزیکی در بروز آن دخالت نداشته باشد. به طور کلی، صدا درمانی ممکن است شامل استفاده از هر ابزار برای کمک به بیمار، برای نظارت بصری تغییرات مربوط به زیر و بم یا فرکانس صدا باشد. مهم نیست که چه تکنیکی توسط SLP استفاده می شود، هدف نهایی صوت درمانی، کاهش فرکانس صدای بیمار است. درمان دارویی برای رفع پوبرفونیا، باید توسط یک پزشک یا متخصص به خوبی آموزش دیده، انجام شود. دو نوع درمان پزشکی موجود برای درمان پوبرفونیا، عبارت اند از تزریق بوتاکس و مداخلات جراحی. این نوع درمان شامل تزریق بوتاکس به عضله خاص، با دوز و فرکانس مشخص، برای کمک به شل شدن عضله است. این نوع مداخله تنها زمانی انجام می شود که سایر روش ها، ناموفق باشند. این روش جراحی به نام تیروپلاستی ریلکسی ایشیکی نوع III شناخته می شود. این جراحی، یک روش جراحی چارچوب حنجره است که با هدف کاهش فرکانس صدای بیمار انجام می شود. اگر سوالات بیشتری درباره روش های درمان پوبرفونیا دارید، می توانید با یک‌پزشک تماس گرفته و با وی مشورت کنید. سخن آخر به طور کلی، انتظار می رود که با اتمام دوران بلوغ، مردها از صدای ضخیم تری برخوردار شوند. اما گاهی اوقات، حتی پس از پایان دوران بلوغ، برخی از پسران، همچنان با یک صدای نازک، که اصطلاحا صدای زنانه نامیده می شود، صحبت می کنند. به این شرایط، پوبرفونیا گفته می شود. روش های مختلفی برای درمان پوبرفونیا وجود دارد. به طور کلی، روش های درمان پوبرفونیا را می توان در دو دسته روش های پزشکی و غیر پزشکی، طبقه بندی کرد. بسته به وضعیت افراد مبتلا به پوبرفونیا، می توان از روش های مختلفی استفاده کرد. تیم پزشکی، بهترین روش ممکن برای درمان افراد مبتلا به پوبرفونیا را تعیین خواهند کرد. اگر شما هم مبتلا به پوبرفونیا هستید و می خواهید مشکل خود را درمان کنید، می توانید با یک‌پزشک متخصص تماس گرفته و در مورد درمان مشکل تان، با او مشورت کنید. پس از مشورت با یک پزشک، می توانید برای شروع دوره درمانی تان، به مراکز تخصصی درمانی، مراجعه کنید‌.

آزمایشی است که برای تشخیص استفاده می شود. در این روش، نمونه های بافت از کبد شما خارج می شود و زیر میکروسکوپ برای علایم آسیب یا بیماری بررسی می شود. بیوپسی کبد می تواند تشخیص دهد که آیا سلول های سرطانی یا سایر سلول های غیر طبیعی در کبد شما وجود دارد یا خیر. همچنین می تواند نشان دهد که کبد شما چقدر خوب کار می کند. انواع بیوپسی کبد کدامند؟ نوع بیوپسی کبد وجود دارد. مراحل درگیر در بیوپسی کبد بر اساس نوع متفاوت است: این رایج ترین روش برای است که در آن به شما یک بی حسی موضعی داده می شود. یک سوزن کوچک برای نمونه برداری در کبد شما وارد می شود. به شما یک بیهوشی عمومی می دهند. یک لوله نازک با نور (لاپاروسکوپ) از طریق یک برش یا برش کوچک به پوست شما وارد می شود. این لوله دارای یک دوربین فیلمبرداری کوچک است. ارایه دهنده شما می تواند داخل شکم شما را روی صفحه کامپیوتر ببیند. یک سوزن از طریق لوله دیگری برای برداشتن نمونه وارد می شود. اگر مشکلات لخته شدن خون یا وجود مایع در شکم خود دارید، ممکن است از این روش استفاده شود. به شما یک بی حسی موضعی داده می شود. یک برش در رگ گردن شما ایجاد می شود. یک لوله توخالی از طریق ورید به سمت کبد شما قرار می گیرد. یک رنگ کنتراست در لوله قرار داده می شود و اشعه ایکس ساخته می شود. رنگ به ورید اجازه می دهد تا با اشعه ایکس واضح تر نشان داده شود. یک سوزن از طریق لوله به کبد شما می رود. نمونه های بافت از طریق لوله برداشته می شوند. اگر ارایه دهنده شما بخواهد از قسمت خاصی از کبد شما نمونه برداری کند، بیوپسی ممکن است در بخش با استفاده از یک تست تصویربرداری مانند موارد زیر انجام شود: از امواج صوتی با فرکانس بالا برای ساخت تصاویر استفاده می کند. از ترکیبی از آهنرباهای بزرگ، فرکانس های رادیویی و کامپیوتر برای ساختن تصاویر استفاده می کند. از اشعه ایکس و فناوری رایانه برای ایجاد تصاویر افقی یا مقطعی استفاده می کند. بیوپسی کبد برای بررسی اینکه آیا بیماری های کبدی دارید که با علایم یا آزمایشات آزمایشگاهی قابل تشخیص نیست یا خیر، استفاده می شود. بیوپسی ممکن است در صورت داشتن موارد زیر انجام شود: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید زردی پوست و چشم (یرقان) نتایج آزمایشات آزمایشگاهی غیر طبیعی که نشان دهنده بیماری کبدی است. بیوپسی کبد ممکن است برای بررسی اینکه آیا شما به شرایطی مانند موارد زیر مبتلا هستید یا خیر، صورت بگیرد: بیماری متابولیک یا خود ایمنی تجمع چربی در سلول های کبد آسیب کبدی ناشی از رشد بافت اسکار به دلیل عفونت، التهاب، آسیب یا حتی بهبودی تومور کبدی یک توده یا توده بافت غیر طبیعی. تومورها می توانند غیر سرطانی (خوش خیم) یا سرطانی (بدخیم) باشند. این قرمزی و تورم (التهاب) کبد است که گاهی باعث آسیب طولانی مدت می شود. این بیماری توسط ویروس ها، داروهای غیرقانونی، الکل، انگل ها یا سایر شرایط ایجاد می شود. ارایه دهنده شما ممکن است دلایل دیگری برای توصیه بیوپسی کبد داشته باشد. خطرات بیوپسی کبد چیست؟ برخی از عوارض احتمالی ایم بیوپسی ممکن است شامل موارد زیر باشد: درد و کبودی در محل بیوپسی عفونت در نزدیکی محل بیوپسی آسیب تصادفی به عضوی دیگر خونریزی طولانی مدت از محل بیوپسی، چه در داخل یا خارج از بدن اگر بیوپسی کبد شما با استفاده از اشعه ایکس انجام شود، میزان اشعه مورد استفاده کم است. خطر قرار گرفتن در معرض تابش کم است. در یک روش ترانس ژوگولار، یک لوله نازک از طریق یک سیاهرگ بزرگ در گردن شما وارد می شود و به داخل سیاهرگی که از کبد شما می گذرد، منتقل می شود. اگر بیوپسی ترانس ژوگولار کبد دارید، سایر خطرات نادر عبارتند از: ممکن است خون در اطراف محلی که کاتتر در آن قرار داده شده است جمع شود و به طور بالقوه باعث درد و تورم شود. به ندرت، عمل ترانس ژوگولار می تواند به اعصاب آسیب برساند و روی صورت و چشم ها ت ثیر بگذارد و مشکلات کوتاه مدتی مانند افتادگی پلک ایجاد کند. ممکن است صدای شما تا حدودی خشن شده باشد، صدای ضعیفی داشته باشید یا برای مدت کوتاهی صدای خود را از دست بدهید. اگر سوزن به طور تصادفی به ریه شما بچسبد، نتیجه ممکن است یک ریه از بین رفته ( باشد. در برخی موارد بیوپسی کبد ممکن است توصیه نشود. اگر شما یکی از موارد زیر را دارید ممکن است، واجد شرایط انجام این وضعیت نباشید: عفونت مجرای صفراوی یا بخشی از شکم در اطراف کبد وضعیتی که بر توانایی لخته شدن خون ت ثیر می گذارد. مایعات زیادی در شکم یا تجمع بیش از حد مایعات در شکم (آسیت شدید) قبل از انجام عمل حتما در مورد هر گونه نگرانی با ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی خود صحبت کنید. چگونه برای بیوپسی آماده شوم؟ ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی شما این روش را برای شما توضیح خواهد داد. هر سوالی در مورد این روش دارید از او بپرسید. ممکن است از شما خواسته شود که یک فرم رضایت نامه را امضا کنید که اجازه انجام این روش را می دهد. فرم را با دقت بخوانید و اگر چیزی واضح نیست سوال بپرسید. ارایه دهنده شما سوالاتی در مورد سوابق بیماری های قبلی شما خواهد پرسید. او ممکن است شما را معاینه فیزیکی کند. این برای اطمینان از سلامتی شما قبل از انجام جراحی است. همچنین ممکن است نیاز به آزمایش خون و سایر آزمایشات تشخیصی داشته باشید. اگر به هر دارو، لاتکس، نوار چسب و داروهای بیهوشی (محلی و عمومی) حساسیت دارید، به پزشک خود اطلاع دهید. در مورد تمام داروهایی که مصرف می کنید به ارایه دهنده خود بگویید. این شامل هم داروهای بدون نسخه و هم داروهای تجویزی می شود. همچنین شامل ویتامین ها، گیاهان دارویی و سایر مکمل ها می باشد. اگر سابقه اختلالات خونریزی دارید یا اگر از داروهای رقیق کننده خون (ضد انعقاد) ، ایبوپروفن یا سایر داروهایی که بر لخته شدن خون ت ثیر می گذارد استفاده می کنید، به پزشک خود اطلاع دهید. ممکن است لازم باشد قبل از بیوپسی مصرف این داروها را قطع کنید. اگر باردار هستید یا فکر می کنید باردار هستید به پزشک خود بگویید. ممکن است از شما خواسته شود که قبل از بیوپسی چیزی نخورید یا ننوشید. ارایه دهنده شما دستورالعمل های خاصی را به شما خواهد داد. ممکن است قبل از جراحی به شما دارو داده شود. از آنجایی که داروی آرام بخش ممکن است شما را خواب آلود کند، کسی باید شما را به خانه برساند. در طول بیوپسی کبد چه اتفاقی می افتد؟ ممکن است بیوپسی کبد را به صورت سرپایی یا بستری کوتاه مدت در بیمارستان انجام دهید. بیوپسی کبد ممکن است در اتاق عمل یا در بخش رادیولوژی انجام شود. روش انجام آزمایش ممکن است باتوجه به شرایط شما و عملکرد ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی شما متفاوت باشد. به طور کلی، بیوپسی کبد از راه پوست این فرآیند را دنبال می کند: هر گونه لباس، جواهرات یا اشیایی را که ممکن است مانع اسکن شوند را بردارید. از شما خواسته می شود قبل از بیوپسی به دستشویی بروید. ممکن است یک خط IV (داخل وریدی) در بازو یا دست شما شروع شود. به برخی افراد آرامبخش IV داده می شود و برای بیوپسی خواب آلود می شوند. روی پشت خود قرار می گیرید و بازوی راست بالای سر یا در سمت چپ قرار می گیرید. ارایه دهنده شما با فشار و لمس روی شکم کبد شما را تعیین می کند. او ناحیه ای را که بیوپسی در آن انجام می شود علامت گذاری می کند. برای تعیین یک نقطه خاص در کبد ممکن است از سونوگرافی، ام آر آی یا سی تی اسکن استفاده شود. هنگامی که بی حسی موضعی تزریق می شود، احساس سوزن زدن را احساس خواهید کرد. این ممکن است باعث ایجاد یک احساس سوزش مختصر شود. یک سوزن خیلی سریع از طریق پوست شما وارد کبد می شود. احساس فشار زمانی که سوزن به کبد شما فشار داده می شود، طبیعی است. ممکن است به دلیل تحریک عصب فرنیک درد خفیفی در شانه احساس کنید. این عصب از شانه و نزدیک کبد عبور می کند. از شما خواسته می شود که نفس خود را حبس کنید زیرا سوزن به سرعت وارد و از کبد شما خارج می شود. نگه داشتن نفس از حرکت دیواره قفسه سینه و دیافراگم جلوگیری می کند. هر حرکتی ممکن است بر روی حرکت سوزن بیوپسی تاثیر بگذارد. شما باید آرام و بدون حرکت دراز بکشید. نمونه بافت کبد برداشته خواهد شد. ممکن است ارایه دهنده شما به بیش از نمونه بافت نیاز داشته باشد. در این صورت، نفس خود را حبس می کنید، زیرا سوزن دوباره به سرعت داخل و خارج از کبد شما وارد می شود. بعد از بیوپسی کبد چه اتفاقی می افتد؟ روند بهبودی شما بسته به نوع بیوپسی که انجام داده اید و اقدامات ارایه دهنده شما t متفاوت خواهد بود. اگر بیوپسی شما در اتاق عمل یا در بخش رادیولوژی انجام شده باشد، ممکن است شما را به اتاق ریکاوری ببرند تا تحت نظر باشند. هنگامی که فشار خون، نبض و تنفس شما ثابت شد و هوشیار بودید، ممکن است به اتاق بیمارستان منتقل یا کلا ترخیص شوید. از شما خواسته می شود که به مدت تا ساعت به آرامی و به پهلوی راست دراز بکشید. این کار بر محل بیوپسی فشار وارد می کند. بسته به شرایط شما و ترجیحات ارایه دهنده، ممکن است به شما گفته شود که تا ساعت دیگر در بستر استراحت بمانید. ممکن است چند ساعت پس از بیوپسی کبد نمونه خون گرفته شود تا احتمال بررسی شود. اگر ظرف چند ساعت پس از عمل از خانه مرخص شوید، ممکن است به شما گفته شود که برای مدت معینی در خانه استراحت کنید. بانداژ معمولا تا روز بعد در جای خود باید باقی بماند. به شما گفته می شود که از فعالیت های شدید، مانند بلند کردن اجسام سنگین، برای چند روز تا یک هفته یا بیشتر اجتناب کنید. تا چند ساعت پس از بیوپسی نباید به شدت سرفه کنید یا زور بزنید. محل بیوپسی ممکن است برای چند روز درد داشته باشد. داروی ضد درد را طبق توصیه ارایه دهنده خود مصرف کنید. آسپرین یا سایر داروهای ضد درد ممکن است خطر خونریزی شما را افزایش دهد. فقط داروهایی را مصرف کنید که ارایه دهنده شما تایید کرده است. مراقب علایم زیر بعد از بیوپسی باشید! اگر یکی از موارد زیر را دارید با ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی خود تماس بگیرید: تب یا لرز خونریزی از رکتوم یا مشکل در تنفس درد بیشتر در اطراف محل بیوپسی یا جاهای دیگر قرمزی، تورم، گرما، یا خونریزی یا سایر ترشحات از محل بیوپسی

اغلب در داخل جمجمه رشد می کنند اما گاهی اوقات در خارج ایجاد می شوند. آنها می توانند در قاعده جمجمه به عنوان یک تومور اولیه منشاء بگیرند یا از یک سرطان در سایر نقاط بدن به عنوان یک انتشار پیدا کنند. قاعده جمجمه از چندین استخوان تشکیل شده است که قسمت پایین سر و برآمدگی استخوانی پشت چشم و بینی را تشکیل می دهند. انواع مختلفی از تومورها می توانند در این ناحیه رشد کنند. آنها زمانی که به اندازه کافی بزرگ شوند و به مغز فشار بیاورند، علایم ایجاد می کنند و تشخیص داده می شوند. درمان تومورهای قاعده جمجمه چالش برانگیز است زیرا می توانند در عمق جمجمه رشد کنند و به اعصاب مهم و عروق خونی در مغز، سر، گردن و نخاع نزدیک شوند. تومورهای قاعده جمجمه همه، یک چیز مشترک دارند. آنها توده ای هستند که در کنار یا درگیر استخوان های جمجمه قرار دارند. این توده اغلب در نزدیکی انتهای مغز یا پشت چشم ها، بینی و گوش ها رشد می کند. انواع تومورهای پایه جمجمه وجود دارد. آنها معمولا در داخل جمجمه یا بینی/سینوس ها رشد می کنند، اگرچه برخی در قسمت بیرونی رشد می کنند. بسته به نوع آنها می توانند خوش خیم (غیر سرطانی) یا بدخیم (سرطانی) باشند. علایم تومورهای قاعده جمجمه متفاوت است و می تواند به آرامی در طول زمان ایجاد شود. آنچه در این مقاله خواهید خواند: آیا تومور قاعده جمجمه یک تومور مغزی است؟ به طور کلی خیر، اما ممکن است در مکان‌های مختلف رشد کند، نه فقط در داخل مغز. این تومورها از بافت مغز شروع نمی شوند بلکه در کنار مغز رشد می کنند و ممکن است بر ساختارهای عصبی فشار وارد کنند. تومور ممکن است در پایه مغز یا پشت جمجمه باشد. ممکن است در قسمت جلویی نزدیک حفره‌های چشم در بینی و سینوس‌ها یا در غده هیپوفیز و سایر مکان‌ها رشد کند. نه. فقط به این دلیل که یک تومور در بدن شما رشد کرده است، لزوما به این معنی نیست که شما سرطان دارید. بسیاری از تومورها خوش خیم (غیر سرطانی) هستند. انواع مختلف تومور قاعده جمجمه چیست؟ هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید تومورهای پایه جمجمه بر اساس نوع تومور و محل قرارگیری در قاعده جمجمه طبقه بندی می شوند. در قسمت جلویی قاعده جمجمه (حفره جمجمه قدامی) ، که شامل حفره‌های چشم و سینوس‌ها می‌شود، احتمال بروز تومورهای زیر بیشتر است: سرطان سینوس پارانازال نوروبلاستوم بویایی (استزیونوروبلاستوما) محفظه مرکزی قاعده جمجمه (حفره میانی جمجمه) حاوی sella turcica است. sella turcica ، یک ساختار استخوانی زینی شکل در پایه جمجمه که غده هیپوفیز در آن قرار دارد. تومورهایی که در این ناحیه ایجاد می شوند، تومورهای سلار نامیده می شوند و ممکن است شامل موارد زیر باشند: آدنوم هیپوفیز کرانیوفارنژیوم کیست شکاف Rathke در قسمت پشتی قاعده جمجمه (حفره جمجمه خلفی) ، تومورهای زیر شایع ترند: چوردوما مننژیوم کندروسارکوم نوروم آکوستیک تومور اپیدرمویید سایر تومورهای پایه جمجمه، عبارتند از: کندروما کندروما تومورهای خوش خیم بسیار نادری هستند که از غضروف استخوانی در جمجمه یافت می شوند. هم قاعده جمجمه و هم سینوس های پارانازال حاوی غضروف هستند. کندروم می تواند در این غضروف ایجاد شود، به طور معمول در افراد بین تا سال رخ می دهد. این تومورها به کندی رشد می کنند. اما در نهایت ممکن است باعث شکستگی یا رشد بیش از حد استخوان شوند. حتی فشاری بر مغز ایجاد کنند. در موارد نادر، کندروما ممکن است به یک وضعیت سرطانی به نام کندروسارکوم تبدیل شود. اگرچه هر فردی ممکن است علایم متفاوتی را تجربه کند، زمانی که کندروما ایجاد می شود، ممکن است باعث تغییرات بینایی یا سردرد شود. تشخیص کندروما ممکن است شامل مطالعات تصویربرداری مانند اشعه ایکس، سی تی اسکن یا برای تعیین اندازه و محل تومور باشد. انسفالوسل انسفالوسل ها برآمدگی های کیسه مانند بخشی از مغز و مننژها از طریق سوراخ های جمجمه هستند. این نقایص نادر هنگام تولد زمانی رخ می دهد که لوله عصبی، که در آن مغز و نخاع تشکیل می شود، در طول رشد جنین به طور کامل بسته نمی شود. پوست یا در موارد کمتر، یک غشای نازک، کیسه خارج جمجمه را می پوشاند. انسفالوسل می تواند در قاعده جمجمه، بالا یا پشت جمجمه یا بین پیشانی و بینی ایجاد شود. شرایط مرتبط با انسفالوسل شامل (انباشت بیش از حد مایع مغزی نخاعی در مغز) ، تاخیر در رشد، (سر کوچک غیر طبیعی) ، فلج و تشنج است. هنگامی که انسفالوسل رخ می دهد، ممکن است یک یا همه علایم زیر را ایجاد کند: سردرد مننژیت وزوز گوش تخلیه بینی اختلالات بینایی تشخیص انسفالوسل شامل تجزیه و تحلیل مایع بینی برای پروتیینی به نام بتا - ترانسفرین است که بیشتر فقط در مایع مغزی نخاعی یافت می شود. سی تی اسکن و ام آر آی نیز ممکن است برای تعیین محل و شدت نشت مورد نیاز باشد. همانژیوپری سیتوما Hemangiopericytomas تومورهای نادری هستند که رگ های خونی را درگیر می کنند. آنها بیشتر در پاها، ناحیه لگن، سر، گردن و مغز شایع هستند. Hemangiopericytomas اغلب توده های بدون درد با علایم کم یا بدون علایم هستند. بیشتر همانژیوپری سیتوماها در بافت های نرم یافت می شوند. اما ممکن است در قاعده جمجمه، حفره بینی و سینوس های پارانازال ایجاد شوند. این تومورها ممکن است خوش خیم یا بدخیم باشند. همانژیوپری سیتوما سرطانی می تواند به استخوان، ریه یا کبد انتشار یابد. علاوه بر تاریخچه پزشکی کامل و معاینه فیزیکی، روش های تشخیصی همانژیوپری سیتوما ممکن است شامل اشعه ایکس، سی تی اسکن یا MRI برای تعیین اندازه و محل تومور باشد. درمان همانژیوپری سیتوما، شامل جراحی است که شامل کرانیوتومی یا آندوسکوپی اندونازال می شود. جراح ممکن است پس از جراحی، درمان با پرتودرمانی یا را برای افزایش شانس نتیجه خوب توصیه کند. آنژیوفیبروم نازوفارنکس پایه جمجمه آنژیوفیبروم نازوفارنکس، همچنین به عنوان آنژیوفیبروم نازوفارنکس نوجوانان شناخته می شود، یک تومور خوش خیم در بینی است که معمولا در پسران نوجوان دیده می شود. حتی به نواحی اطراف بینی انتشار می یابد و علایمی مانند گرفتگی بینی و خونریزی از بینی را ایجاد می کند. استیوما پایه جمجمه استیوماها برآمدگی های خوش خیم استخوانی (رشد استخوان جدید) هستند که بیشتر در استخوان های جمجمه و صورت یافت می شوند. اگر تومور استخوانی روی استخوان دیگری رشد کند به آن استیوما هموپلاستیک می گویند. اگر روی بافت رشد کند به آن استیوما اتروپلاستیک می گویند. استیومای قاعده جمجمه به کندی رشد می کند و به طور کلی هیچ علامتی ایجاد نمی کند. با این حال، استیومای بزرگ در برخی نقاط ممکن است باعث مشکلات تنفس، بینایی یا شنوایی شود. ضایعات راس پتروس ضایعات راس پتروس ناهنجاری هایی هستند که در نوک استخوان جمجمه در کنار گوش میانی ایجاد می شوند. شایع ترین نوع ضایعه راس سنگی، گرانولومای خوش خیم کلسترولی است که کیست هستند. سایر ضایعات راس سنگی شامل کلستیاتوم، آپیکیت پتروس، افیوژن ر س پتروس و سرطان استخوان است. اکثر ضایعات راس پتروس خوش خیم هستند. با این حال، بیماران مبتلا به انواع دیگر سرطان ممکن است دچار ضایعات متاستاتیک راس سنگی شوند. آنها تومورهای بدخیم هستند که به عنوان سرطان در سایر نقاط بدن منشا گرفته و سپس به مغز گسترش می‌یابند. علایم و نشانه های تومور قاعده جمجمه چیست؟ با رشد تومور و فشار بر ساختارهای حیاتی مغز مانند غده هیپوفیز، عصب بینایی و شریان های کاروتید، علایم به تدریج ظاهر می شوند. علایم خاص به نوع، محل و اندازه تومور بستگی دارد. به عنوان مثال، تومورهایی که قاعده جمجمه و بینی را درگیر می کنند می توانند بر تنفس و حس بویایی ت ثیر بگذارند. برخی از تومورها در غده هیپوفیز می توانند بینایی و بلع را تحت ت ثیر قرار دهند. به طور کلی، علایم رایج تومورهای قاعده جمجمه، عبارتند از: سردرد دشواری در تنفس تغییر حس بویایی یا دوبینی مشکل در بلع از دست دادن شنوایی علایم دیگر ممکن است شامل موارد زیر باشد: تهوع و استفراغ از دست دادن تعادل از دست دادن حافظه هیچ دلیل واضحی برای ایجاد تومورهای قاعده جمجمه وجود ندارد. عوامل خطر ممکن است شامل موارد زیر باشد: شرایط ژنتیکی خاص پرتودرمانی قبلی برای درمان عفونت پوست سر یا تومورهای سر، گردن یا مغز قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی، از جمله وینیل کلرید، آرسنیک و علف کش ها تومورهای پایه جمجمه چگونه تشخیص داده می شوند؟ تشخیص تومورهای پایه جمجمه با یک معاینه فیزیکی شامل سوالاتی در مورد علایم شما و سابقه سلامت شخصی و خانوادگی شروع می شود. یک معاینه عصبی بینایی، شنوایی، تعادل، هماهنگی، رفلکس ها و توانایی تفکر و به خاطر سپردن شما را بررسی می کند. تصویربرداری از مغز ممکن است شامل موارد زیر باشد: تصویربرداری رزونانس مغناطیسی ( MRI ) توموگرافی کامپیوتری اسکن استخوان، که در آن مواد رادیواکتیو به جریان خون شما تزریق می شود. تومور مواد را جذب می کند و از یک دوربین مخصوص برای تولید تصویر با استفاده از کامپیوتر استفاده می شود. به این ترتیب پزشک شما می تواند محل تومور استخوانی را پیدا کند و هرگونه گسترش سرطان به سایر اندام ها را تشخیص دهد. ( PET ) اسکن هایی را انجام می دهد که می تواند تغییرات سلول ها را هنگام رشد تشخیص دهد. PET / CT که اغلب همراه با CT استفاده می شود، سلول های توموری تزریق شده با گلوکز رادیواکتیو را شناسایی می کند تا بتوان آنها را با قسمت های طبیعی مغز مقایسه کند. آندوسکوپی، که از یک ابزار نازک و روشن برای بررسی مجرای بینی استفاده می کند. درمان تومور پایه جمجمه درمان تومورها و شرایط قاعده جمجمه ممکن است شامل هر ترکیبی از مشاهده و انتظار درمانی، جراحی و پرتودرمانی بسته به موارد زیر باشد: محل تومور وسعت تومور و خوش خیم یا بدخیم بودن آن سلامت عمومی و ترجیحات شما در مورد گزینه های درمانی بالقوه برای یک تومور کوچک قاعده جمجمه که علایم قابل توجهی ایجاد نمی کند، پزشک ممکن است مشاهده و انتظار درمانی را توصیه کند. اگر زمان بگذرد و تومور رشد نکند یا بر عملکرد شما ت ثیری نداشته باشد، ممکن است نیازی به درمان بیشتر نداشته باشید. عمل جراحی روش های جراحی مختلفی برای درمان تومورهای مغزی قاعده جمجمه از جمله کرانیوتومی وجود دارد. اکثر بیماران مبتلا به تومور قاعده جمجمه (حدود درصد) را می توان با جراحی اندوسکوپیک اندونازال کمتر تهاجمی درمان کرد. این روش ها به جراح کمک می کند تا از طریق بینی به تومورها دسترسی پیدا کند. آنها را بدون نیاز به ایجاد برش های بزرگ روی صورت یا جمجمه خارج کند. سایر روش های کم تهاجمی می توانند از طریق یک برش کوچک در ابرو یا پشت گوش به تومورهای مغز یا قاعده جمجمه برسند: کرانیوتومی رترو سیگمویید کم تهاجمی کرانیوتومی "ابرو" سوپرااوربیتال کم تهاجمی اگر تومور خوش خیم باشد و در بخشی از قاعده جمجمه قرار بگیرد که جراحان مغز و اعصاب بتوانند با خیال راحت آن را به طور کامل خارج کنند، ممکن است جراحی تنها درمان مورد نیاز باشد. پرتودرمانی پزشکان ممکن است استفاده از پرتودرمانی را پس از جراحی برای تومورهای بدخیم مخصوصا یا برای تومورهایی که در مناطقی از مغز قرار دارند که برداشتن آنها از طریق جراحی ناامن و خطرناک است، توصیه کنند. روش های پرتودرمانی شامل پرتودرمانی خارجی و رادیوسرجری استریوتاکتیک است.

کودکم غذا نمی خورد، چه کنم؟ هنگام صحبت از تغذیه کودکان، والدین مرتب از پزشکان سوال می کنند که چگونه کودک خود را تشویق به غذا خوردن بکنم؟ به طور حتم پیش بینی رفتار کودکان تا حدودی دشوار و سخت است. آنها برخی از روزها غذا نمی خورند و شاید روز بعد در تمام طول روز احساس گرسنگی کنند و نیاز به غذا خوردن داشته باشند. آنها ممکن است در طی هفته های متوالی هر روز فقط به یک نوع غذا تمایل داشته باشند و بعد ناگهان هیچ علاقه ای به خوردن آن غذا نشان ندهند. عادات غذایی در کودکان مختلف کاملا متفاوت است بنابراین در مورد اینکه چرا کودک من دیگر غذا نمی خورد نگران نباشید. در واقع عادات عجیب و غریب کودک نوپای شما مساله غیرطبیعی یا نگران کننده ای نیست. غذا نخوردن کودکان، یک رفتار عادی در کودکان نوپا است. در واقع یکی از جنبه های عادی زندگی است که والدین می توانند بر روی آن کنترل داشته باشند. کودک شما با امتناع از غذا خوردن حس استقلال را در خود تقویت می کند. کودکان ممکن است در برابر غذا خوردن واکنش های زیادی از خود نشان دهند، از جمله: عدم تمایل به خوردن غذاهای جدید امتناع از خوردن غذا به دلیل رنگ یا نوع غذا دوست دارند فقط با چنگال و یا قاشق خودشان غذا بخورند. انتخاب انواع محدودی از غذا و پرهیز از مصرف برخی غذاها از دست دادن ناگهانی علاقه به غذایی که قبلا عاشق خوردن آن بودند. چگونه روند تغذیه کودک را بهبود ببخشیم؟ شما نمی توانید کودک خود را مجبور به خوردن غذا کنید. ولی با این حال می توانید از غذاهای مغذی در برنامه غذایی کودک استفاده کنید. عادات غذایی سالم را به کودک خود آموزش داده و کاری کنید که ساعت های غذا خوردن برای کودک شما لحظاتی دلپذیر و خوشایند باشد. برای بهبود روند تغذیه ای در کودکان می توانید از راهکارهای زیر استفاده کنید. به ازای هر یک سال از سن کودک به اندازه یک قاشق غذاخوری از هر غذا به او بدهید. به عنوان مثال اگر کودکتان سه ساله است سه قاشق غذاخوری از هر نوع غذا را در بشقاب او قرار دهید. وعده های کم حجم این فرصت را به کودک می دهد که با تمام کردن آن درخواست غذای بیشتری از شما کند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید سعی کنید همیشه غذاهای جدید را در برنامه غذایی کودک بگنجانید. گاهی ممکن است یک غذا را الی بار به کودک خود بدهید تا سرانجام آن را بپذیرد و راضی شود آن را بخورد. اگر وعده های غذایی دلپذیر باشند کودک شما مشتاقانه منتظر رسیدن زمان صرف غذا خواهد شد. سعی کنید از هرگونه بحث و یا صحبت در مورد موضوعات منفی در سر میز غذا خودداری کنید. اجازه دهید کودک غذای خود را انتخاب کند. سپس به کودک خود اجازه دهید که او بتواند در تهیه غذا یا چیدن میز به شما کمک کند. مشارکت کودک در آشپزی و تهیه غذا ممکن است باعث علاقه بیشتر او به صرف غذا شود. غذاهای جدید را در کنار غذاهای قبلی و مورد علاقه نوزاد سرو کنید. با این کار احتمال اینکه کودک غذای جدید را امتحان کند بیشتر می شود. برای تشویق کودک خود به خوردن انواع میوه ها و سبزیجات تازه می توانید آنها را با استفاده از ماست و انواع سس های سالاد کم چرب طعم دار کنید. چنانچه کودک تان، شما را در حال خوردن انواع غذاهای سالم ببیند به احتمال زیاد او نیز به امتحان کردن آنها علاقمند می شود. لسیتی از غذاهای سالم و مورد علاقه کودک تهیه کنید. با این کار خود مطمین شوید که فرزند شما یک رژیم غذایی متعادل را رعایت می کند. الی دقیقه پیش از تهیه شدن غذا به کودک خود اعلام کنید که به زودی غذا آماده می شود. گاهی کودک به قدری از بازی و فعالیت خسته و هیجان زده می شود که دیگر تمایلی به غذا خوردن نشان نمی دهد. در این زمان یادآوری اینکه زمان خوردن غذا نزدیک شده است باعث می شود کودک به راحتی از بازی خودش دست بکشد و برای غذا خوردن آماده شود. مواد غذایی را با استفاده از انواع قالب ها به اشکال مختلف برش دهید. غذا را به گونه ای خلاقانه در ظرف غذای کودک تزیین کنید. از کودک خود بخواهید برای غذاهای مورد علاقه خود نام های خاصی را انتخاب کند. به عنوان مثال به جای سرو کردن یک نوع سبزی در ظرف غذای کودک به او اجازه دهید سبزی دلخواه خود را از میان دو گزینه مختلف انتخاب کند و از او بپرسید: برای شام کلم بروکلی را دوست دارد یا گل کلم می خواهد؟ کودکان رعایت منظم الگوهای غذایی را دوست دارند بنابراین غذای کودک را در ساعات مشخص و تعین شده به او داده و در هر وعده غذایی او را در جای مخصوص خودش بنشانید. اجازه ندهید کودک در هنگام صرف غذا با اسباب بازی و یا وسایل الکترونیکی بازی کند. همچنین خواندن کتاب و تماشای تلویزیون در سر میز غذا را نیز برای او ممنوع کنید. به کودک خود توضیح دهید که چقدر غذا خوردن در کنار یکدیگر خوب و لذت بخش است. از او خواهش کنید تا هنگامی که بقیه غذای خود را تمام نکرده اند از سر میز غذا بلند نشود. از کودک خود انتظارات واقع بینانه داشته باشید. به عنوان مثال انتظار نداشته باشید یک کودک سه ساله در حین غذا خوردن درست از قاشق و چنگال استفاده کند. برای بسیاری از کودکان استفاده از قاشق بسیار ساده تر از به دست گرفتن چنگال است. کودک شما باید سه وعده غذای اصلی و دو میان وعده در روز میل کند. کودکان نوپا معمولا در یک وعده غذایی به اندازه کافی غذا نمی خورند. از این رو تا رسیدن وعده بعدی مجددا گرسنه می شوند. سعی کنید در میان وعده های اصلی غذایی از میان وعده های سالم و کوچک برای کودک خود استفاده کنید. برخی از میان وعده های سالم، عبارتند از: ماست پنیر رشته ای کم چرب برش های سیب و یا توت فرنگی تکه هایی از گوشت بدون چربی بوقلمون کراکرهای تهیه شده از غلات کامل همراه با کره بادام زمینی میان وعده را در صورتی به کودک خود بدهید که تا وعده بعدی غذا چندین ساعت فاصله باشد. چنانچه تا هنگام صرف غذا فقط یک ساعت باقی مانده است از دادن میان وعده به کودک خودداری شود. اگر کودک در هنگام نشستن بر سر میز غذا گرسنه باشد احتمالا با میل و اشتهای بیشتری غذا می خورد. چنانچه کودک در هنگام وعده اصلی به اندازه کافی غذا نخورد، چند ساعت بعد یک میان وعده مغذی به او بدهید. در صورتی که کودک از صرف میان وعده نیز امتناع کرد غذا دادن به او را به وعده بعدی موکول کنید. کودک معمولا در وعده دوم با اشتهای کافی غذا می خورد. استفاده از این رویکرد این اطمینان را به شما می بخشد که کودک از برنامه غذایی مناسبی برخوردار بوده و با ضعف و کمبود انرژی مواجه نخواهد شد. راهکارهای زیادی برای تشویق کودک به غذا خوردن وجود دارد. ولی با این حال باید از انجام برخی راهکارها خودداری کنید. هنگامی که کودک سیر شد به او اجازه دهید که دست از غذا خوردن بکشد. اجبار کردن کودک به خوردن همه غذا می تواند در تشخیص سیر شدن کودک اختلال ایجاد کند. وقتی به کودک اجازه می دهید به میل و انتخاب خود دست از غذا خوردن بکشد در واقع به او آموزش می دهید که چگونه به ندای بدن خود گوش داده و انتخاب های غذایی سالم داشته باشد. به کار بردن روش هایی مانند تهدید، تنبیه و یا پاداش برای تشویق کودک به غذا خوردن ایده های مناسبی نیست. استفاده از این روش ها به مقاومت بیشتر کودک منجر می شود. با کودک بر سر غذا خوردن معامله نکنید. به عنوان مثال از گفتن جملاتی از قبیل اگر سه قاشق دیگر غذا بخوری به تو دسر می دهم به کودک خود پرهیز کنید. در واقع این کار به آنها می آموزد که در انجام کارهای دیگر معامله کرده و منتظر پاداش شما بمانند. به علاوه استفاده از دسر به عنوان پاداش باعث می شود که ارزش دسر نسبت به خود غذا در ذهن کودک بیشتر شود. همچنین این کار باعث گرایش کودک به شیرینی جات و انواع غذاهای ناسالم در آینده می شود. اگر نگرانید که کودک شما از غذا خوردن امتناع کند اجازه ندهید که خواسته خود را نشان دهد زیرا ممکن است کودک به دنبال جلب توجه شما باشد و اعلام نارضایتی شما این نیاز او را برطرف می کند. در نتیجه این اتفاق ممکن است بارها و بارها تکرار شود. در صورت هرگونه نگرانی در مورد رشد کودک و یا تاثیر بدغذایی کودک بر روند رشد او می توانید با یک پزشک متخصص اطفال مشورت کنید. یک کودک چه مقدار در روز باید غذا بخورد؟ بدغذایی در کودکان نوپا معمولا تا چه مدت ادامه می یابد؟ از چه غذاهایی می توان به صورت روزانه در برنامه غذایی کودک استفاده کرد؟ آیا به منظور اطمینان از دریافت کافی مواد مغذی می توان از مکمل های غذایی مانند نوشیدنی های پروتیینی در برنامه غذایی کودک استفاده کرد؟

افزایش هوش جنین در بارداری، دغدغه اصلی مادرانی است که آرزومند داشتن، کودکانی باهوش بالا می باشند. رژیم غذایی مادر نیز بسیار موثر می باشد. این در حالی است که وراثت می تواند عامل مهمی در تعیین میزان هوش کودکان باشد و تا حد زیادی بر هوش کودک شما ت ثیر می گذارد. با این حال محیطی که کودک در آن رشد می کند نیز فاکتور مهمی است که به همان اندازه نقش تعیین کننده ای در هوش کودک دارد. همچنین رژیم غذایی، تناسب اندام و عواطف مادر در طول دوران بارداری بر رشد مغز جنین نقش بسیار مهمی ایفا می کند. مادران باردار با انجام راهکارهای ساده ای می توانند ضریب هوشی جنین خود را افزایش دهند: کارهایی که باید در دوران بارداری برای داشتن یک کودک باهوش انجام دهید، عبارتند از: برای داشتن یک کودک باهوش مصرف غذاهای سالم در دوران باراری ضروری است. یک رژیم غذایی سالم شامل پروتیین، کربوهیدرات، چربی های سالم و ویتامین ها و مواد معدنی است. همچنین مصرف مقادیر زیادی از انواع میوه و سبزیجات تازه می تواند تا حد بسیاری به رشد مناسب مغز جنین کمک کند. مغز جنین برای رشد مناسب خود به اسیدهای چرب امگا نیز نیاز دارد بنابراین غذاهای حاوی اسیدهای چرب امگا مانند ماهی، گردو، لوبیا، سبزیجات برگ سبز، دانه های شاهدانه، روغن خردل، دانه های کتان، دانه های چیا و انواع غذاهای دریایی را در رژیم غذایی خود در این دوران بگنجانید. مادرانی که در سه ماهه دوم بارداری خود مقدار زیادی ماهی مصرف می کنند دارای نوزادان باهوش تری هستند. داشتن تناسب اندام و برخورداری از تحرک کافی در دوران بارداری به رشد مغز جنین کمک می کند. در هنگام ورزش، هورمونی به نام اندورفین در بدن مادر آزاد می شود. این مواد شیمیایی موثر به بدن جنین منتقل شده و به رشد مغز او کمک می کنند. ورزش همچنین باعث ترشح هورمون کورتیزول در بدن می شود. وجود مقادیر متوسط کورتیزول به بهبود رشد مغز جنین کمک می کند. ورزش باعث افزایش جریان خون در رحم می شود و این برای رشد سالم جنین مفید است. پیاده روی معمولا برای مادران باردار بی خطر و مفید است. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید تخم مرغ منبعی سرشار از کولین است که جزء ویتامین های گروه B مصرف دارو با مشکلات متعددی نظیر ابتلا جنین به نقایص مادرزادی، اوتیسم، اختلال بیش فعالی - کم توجهی و همچنین کاهش ضریب هوشی جنین همراه است بنابراین در دوران بارداری از مصرف خودسرانه دارو پرهیز کنید. پیش از مصرف هر نوع دارو حتما با پزشک معالج خود مشورت کنید. تامین تمام ویتامین های مورد نیاز بدن از طریق غذا امکان پذیر نیست. با مصرف مکمل های بارداری می توانید تمام ویتامین های مورد نیاز خود را تامین کنید. البته باید توجه داشت که مصرف مکمل ها باید با تجویز و توصیه پزشک باشد. دریافت کافی ویتامین D D در زنان باردار خطر ابتلا کودکان به بیماری هایی مانند اوتیسم را افزایش می دهد بنابراین تا حد امکان در فضای باز و در معرض نور طبیعی خورشید قرار بگیرید زیرا بدن شما در معرض نور خورشید ویتامین D را می سازد. در صورت ابتلا به کمبود ویتامین D قبل از مصرف مکمل ها با پزشک خود مشورت کنید. نیکوتین موجود در سیگار اثرات مخربی بر رشد جنین دارد. این سم می تواند از طریق جفت به جنین منتقل شود. به همین علت مصرف سیگار می تواند باعث کند شدن رشد جنین شود. زنانی که در دوران بارداری خود سیگار مصرف می کنند کودکانشان هوش هیجانی پایین تری دارند. مصرف مواد اعتیاد آور مانند الکل می تواند باعث بروز اختلالات جدی شود. این اختلالات در رشد اندام ها و به خصوص مغز و سیستم عصبی جنین بروز پیدا می کند. مصرف مشروبات الکلی همچنین بر رشد مغز جنین نیز ت ثیر می گذارد. حتی باعث کاهش استعداد یادگیری کودک می شود. همچنین نوشیدن الکل شکل گیری اندام های حیاتی جنین را نیز به خطر می اندازد. مصرف آب برای همه موجودات زنده از جمله جنین در حال رشد شما ضروری است. در دوران بارداری برای تقویت رشد مغز جنین آبرسانی کافی به بدن را فراموش نکنید. نیاز بدن هر کس با دیگری متفاوت است بنابراین به جای شمردن تعداد لیوان آب مصرفی بر تامین آب مورد نیاز بدن تمرکز کنید. روشن بودن رنگ ادرار نشان دهنده آبرسانی کافی به بدن است. کافیین از جمله خوراکی هایی است که پزشکان مصرف آن را برای مادران باردار محدود می کنند. کافیین پس از مصرف به سرعت جذب شده و به رحم می رسد. قهوه، چای، نوشابه های گازدار و شکلات دارای مقدار زیادی کافیین می باشند. مصرف زیاد این مواد غذایی می تواند باعث نقص در رشد مغز جنین شود. مادران باردار در این دوران نسبت به مواقع معمول به خواب و استراحت بیشتری نیاز دارند بنابراین تا حد امکان از انجام فعالیت های شدید پرهیز کنید. مواقعی از روز را به خواب و استراحت کافی اختصاص دهید. این کار تاثیر بسیاری در رشد سالم جنین دارد. جنین از هفته بارداری به بعد می تواند بشنود. در هفته بارداری سیستم شنوایی جنین به خوبی شکل گرفته است بنابراین در ماه پنجم بارداری جنین می تواند صدای شما را شنیده و حتی به صدای شما پاسخ دهد. جنین می تواند بین انواع صداها تفاوت قایل شده و صدای مادر را به وضوح تشخیص دهد بنابراین صحبت کردن، آواز خواندن یا زمزمه کردن برای جنین می تواند به رشد بهتر مغز او کمک کند. قرار گرفتن در معرض سمومی مانند سرب، کادمیوم، جیوه، بی فنیل های پلی کلرینه ( PCB ) و آفت کش ها می تواند نقایص مادرزادی جدی در رشد جنین ایجاد کند. غذاهای دریایی صید شده از از آب های آلوده می توانند حاوی چنین سمومی باشند. همچنین مادران باردار باید از مصرف شاه ماهی، ماهی خال خالی و شمشیر ماهی که دارای مقادیر زیادی از سم جیوه هستند، خودداری کنند. میزان افزایش وزن مجاز در بارداری تقریبا بین تا کیلوگرم است اما به طور کلی این مساله به وزن اولیه مادر بستگی دارد. میزان افزایش وزن در بارداری فاکتور مهمی است که می تواند بر سلامت مغز جنین اثر گذار باشد بنابراین از مصرف میان وعده های شیرین و پرکالری پرهیز کنید. حد تعادل در مصرف چربی را حفظ کنید. از مصرف غذاهای سرخ شده و پرچرب پرهیز کنید. تا حد امکان از شیوه های پخت سالم استفاده کنید. اگر برای انجام کارهای مختلف نیاز به انگیزه دارید در کلاس های بارداری شرکت کنید. سعی کنید کلاس های نزدیک محل سکونت خود را پیدا کنید. شرکت در این کلاس ها به شما کمک می کند که ترس و اضطراب خود را کنترل کنید. بدانید که در هر مرحله از بارداری چه چیزی در انتظار شما است و چه کارهایی انجام دهید که بارداری سالم تری را تجربه کنید. انجام ورزش های ملایمی مانند یوگا در بارداری باعث تحریک سلول های مغزی و در نتیجه افزایش ضریب هوشی جنین می شود. انجام این کار در حفظ خونسردی و دوری از استرس نیز بسیار موثر است. ید یک ماده معدنی مهم است که برای اطمینان از عملکرد صحیح غده تیرویید در بدن ضروری است. کمبود ید در سه ماهه اول بارداری ضریب هوشی جنین را به میزان قابل توجهی کاهش می دهد. نوزادان متولد شده از مادرانی که سطح هورمون تیرویید آنها پایین است از ضریب هوشی پایین تری برخوردارند. به همین علت مادران باردار باید ید را در رژیم غذایی خود بگنجانند. ید در طیف گسترده ای از مواد غذایی از جمله ماست، شیر و نمک ید دار وجود دارد. اسید فولیک یا فولات از خانواده ویتامین B عفونت همچنین می تواند به مغز در حال رشد جنین آسیب برساند. عفونت هایی مانند سرخک آلمانی و توکسوپلاسموز که توسط انگل میکروبی موجود در مدفوع گربه ایجاد می شود. این عفونت می تواند باعث آسیب مغزی در جنین در حال رشد شود. از این رو زنان باردار باید از افرادی که ممکن است دارای بیماری مسری باشند، دوری کنند. جنین در رحم مادر از حس لامسه برخوردار است. بررسی ها نشان داده است که جنین حرکت دست ها و نوازش های مادر را در رحم درک می کند. ماساژ یا لمس آرام شکم می تواند به تحریک مغز جنین کمک کند. همچنین این کار باعث تقویت پیوند عاطفی میان مادر و جنین می شود. استرس مادر در دوران بارداری می تواند به نواحی مهم مغز که نقش مهمی در یادگیری، حافظه و رشد رفتاری و اجتماعی دارند صدمه بزند. به گفته برخی محققان، قرار گرفتن مادر در موقعیت های استرس زا باعث زایمان زودرس نیز می شود بنابراین برای مادران باردار مهم است که از استرس دوری کرده و در تمام دوران بارداری آرامش خود را حفظ کند. توجه به تغذیه و الگوی مصرف مواد غذایی می تواند سلامت و رشد مغزی جنین را تضمین کند بنابراین لازم است که زنان باردار غذای سالم بخورند، از مکمل های دوران بارداری استفاده کنند. از مصرف مواد مضر پرهیز شود و از قرار گرفتن در شرایط استرس دوری کنند. رعایت نکات مندرج در این مقاله در دوران بارداری قطعا احتمال داشتن نوزادی باهوش و سالم را افزایش می دهد اما اگر باز هم در مورد دوران بارداری خود سوالات بیشتری دارید و یا فکر می کنید باید با یک مشاور و متخصص زنان و زایمان مشورت کنید به شما خدمات مشاوره ای، به عنوان بزرگترین جامعه پزشکی آنلاین را به شما معرفی می کنیم.

ممکن است با ترکیبی از چندین روش درمانی، از جمله جراحی، پرتودرمانی یا هورمون درمانی انجام شود. تیم پزشکی یک ارزیابی جامع از درمان های موجود و همچنین نتایج مورد انتظار را ارایه خواهد کرد. تصمیم درمانی بر اساس تعدادی از عوامل بالینی و روانی، از جمله مرحله، نیاز به درمان، سطح خطر، امید به زندگی پیش بینی شده، سلامت کلی و ترجیحات شخصی بیمار خواهد بود. وقتی صحبت از درمان سرطان پروستات می شود، زمان بندی اغلب به اندازه نوع درمان انتخابی مهم است. برخی از بیماران برای به تاخیر انداختن درمان و اجتناب از خطرات و عوارض جانبی مرتبط، ترجیح می دهند راهکار نظارت و انتظار را انتخاب کنند و سرطان خود را تحت کنترل داشته باشند. از آنجایی که برخی سرطان های پروستات بسیار آهسته رشد می کنند، پزشک ممکن است تشخیص دهد که سرطان زیاد برای بیمار خطری ندارد. این امر به ویژه در صورتی که بروز سرطان پروستات موضعی به سایر قسمت های بدن انتشار پیدا نکرده است، صدق می کند. در این شرایط، شما و پزشکتان می توانید به جای انجام فوری درمان، منتظر بمانید و به جای آن وضعیت خود را کنترل کنید. پزشکان این رویکرد را نظارت فعال می نامند. با عجله نکردن در درمان سرطانی که ممکن است به شما آسیبی نرساند، این رویکرد به بسیاری از مردان کمک می کند تا از عوارض جانبی مرتبط با درمان پیشگیری کنند. نظارت فعال در درمان سرطان پروستات چیست؟ هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید نظارت فعال، به این معنی است که پزشک، شما را از نزدیک تحت نظر می گیرد و وضعیت انتشار سرطان را بررسی می کند. این در درجه اول برای سرطان هایی است که پزشکان آنها را به عنوان زیر طبقه بندی می کنند: سرطان های با رشد کند. خطر بسیار کم برای بروز علایم برای نظارت بر سرطان پروستات کم خطر، فردی که تحت نظارت فعال قرار دارد، می تواند موارد زیر را انجام دهد: هر شش ماه یکبار تست PSA : دو بار در سال. این آزمایش خون که معمولا برای غربالگری سرطان پروستات استفاده می شود، میزان آنتی ژن اختصاصی پروستات ( PSA ) را در خون شما اندازه می گیرد. یک بار در سال (تا زمانی که پزشک شما تشخیص دهد که بیوپسی کمتر ضروری است) در برخی موارد برای نشان دادن جزییات بیشتر سرطان در صورت داشتن هرگونه سوال یا نگرانی از نتایج آزمایش شما ضروری است. پزشک شما قبل از اینکه تصمیم بگیرد آیا این روش برای شما مناسب است یا خیر، فاکتورهای زیادی را در نظر می گیرد. این شامل: امتیاز گلیسون این سیستم امتیاز دهی میزان تهاجمی بودن سرطان پروستات را ارزیابی می کند. همچنین به میزان احتمال انتشار سرطان اشاره می کند. نمرات گلیسون کمتر از ، کم خطر در نظر گرفته می شود و ممکن است برای نظارت فعال مناسب باشد. نتایج بیوپسی بیوپسی پروستات امروزه تنها راه قطعی برای تشخیص سرطان پروستات است. پس از بیوپسی پروستات، پزشک تعداد نمونه های حاوی سرطان را شمارش می کند. برای نمونه‌برداری‌هایی که سه یا کمتر نمونه (یا هسته) سرطانی را نشان می‌دهند، پزشک ممکن است توصیه کند قبل از شروع درمان، شما را تحت نظر داشته باشد. نتایج PSA آزمایش PSA روش استانداردی است که پزشکان خطر سرطان پروستات را ارزیابی می کنند. پزشکان از نتایج آزمایش PSA به همراه اطلاعات مربوط به اندازه پروستات برای اندازه گیری تراکم PSA استفاده می کنند. اگر تراکم PSA کمتر از . باشد، ممکن است به درمان فوری نیاز نداشته باشید. ویژگی های فیزیکی روش دیگری که پزشک شما برای ارزیابی سرطان پروستات انجام می دهد، معاینه رکتوم است. اگر با این آزمایش پزشک نتواند سرطان را تشخیص دهد و یا شناسایی کند (مثلا از طریق یک ندول سخت) ، در این شرایط شاید شما به درمان فوری نیازی نداشته باشید. پرتودرمانی برای سرطان پروستات پرتودرمانی یک روش درمانی موثر است که با استفاده از پرتوها یا ذرات پر انرژی سلول های سرطانی پروستات را از بین می برد. پرتو را می توان به روش های مختلفی ارسال کرد، از جمله براکی تراپی (با استفاده از دانه هایی که در بدن بیمار کاشته می شوند) و پرتوهای خارجی که انرژی را از طریق پوست پخش می کند. پرتودرمانی برای سرطان پروستات توسط انکولوژیست های با تجربه رادیواکتیو که در مراکز عالی با حجم بالا کار می کنند، به بهترین وجه ارایه می شود. پرتودرمانی می تواند: هم سرطان های مرحله اولیه غده پروستات و هم سرطان های پیشرفته تری را که ممکن است به سایر قسمت های بدن انتشار یافته است را درمان کنید. به تنهایی یا همراه با سایر درمان ها مانند کمبود درمانی استفاده شود سرطان مکرر پروستات را بعد از جراحی درمان کند. مبتلا به سرطان پروستات با انتشار محدود (الیگومتاستاتیک) را برای کاهش اندازه تومور و بهبود بقا و کیفیت زندگی درمان کند. به عنوان یک درمان تسکینی برای رفع درد ناشی از سرطان پیشرفته استفاده شود. انواع پرتودرمانی برای درمان سرطان پروستات پرتو درمانی خارجی ( EBRT ) این رایج ترین نوع پرتودرمانی است و بدون درد است. قبل از درمان، تیم پرتودرمانی شما از اسکن های توموگرافی کامپیوتری ( CT ) و اسکن های تصویربرداری تشدید مغناطیسی ( برای ترسیم موقعیت پروستات و سلول های تومور استفاده می کند. در طول هر جلسه درمانی، پرتوهای اشعه ایکس بر روی نواحی مورد نظر سرطان متمرکز می شود. می توانند شدت دوزها و پرتوهای تابش را تغییر دهند تا دوزهای بالایی از تابش را به سلول های تومور بهتر برسانند در حالی که دوزهای کمتری را به بافت های سالم اطراف می رسانند. پرتودرمانی تعدیل‌شده با شدت ( IMRT ) این یک شکل پیچیده از تابش پرتو خارجی است که توسط شتاب دهنده های خطی ( LINACS ) ارسال می شود. انکولوژیست‌ها می‌توانند شدت و شکل پرتوهای پرتو را تغییر دهند تا تابش بهتری را که به ارسال می‌شود هدف قرار دهند و در عین حال تابش را به مثانه و بافت رکتوم مجاور محدود کنند. به دلیل برنامه‌ریزی درمانی این نوع پرتودرمانی، پزشک می‌تواند دوزهای دقیق‌تر، شدیدتر و موثرتر پرتو را با خطر کمتر آسیب رساندن به بافت اطراف ارایه کند. پرتو درمانی پروتون پروتون درمانی یک شکل جایگزین از EBRT است که در حال حاضر بیشتر مورد استفاده قرار می گیرد. مراکز مجهز تری وجود دارد که می توانند آن را ارایه دهند. مزیت اصلی پروتون درمانی این است که به دلیل خواص فیزیکی پرتو، پرتو در مرزهای تومور متوقف می شود و از "دوز خروجی" جلوگیری می کند که می تواند بافت های سالم و نزدیک را در مناطق خارج از هدف پروستات تحت تاثیر قرار دهد. شواهد موجود نشان می دهد که این روش به اندازه سایر روش های پرتودرمانی در از بین بردن سرطان پروستات موثر است. پرتودرمانی استریوتاکتیک بدن ( SBRT ) یا پرتو درمانی استریوتاکتیک ابلیتی ( SABR ) SBRT یا SABR با هدایت تکنیک‌های تصویربرداری پیشرفته، دوزهای زیادی از تابش را در مدت زمان کوتاهی به یک منطقه دقیق ارسال می‌کند. در SBRT معمولا با نام ماشین‌هایی که برای ارسال تابش استفاده می‌شوند، نامیده می‌شود. SBRT می تواند به برخی از بیماران مبتلا به سرطان پروستات موضعی، راحتی درمان های کمتری را ارایه دهد و در عین حال اثربخشی و ایمنی درمان را حفظ کند. SBRT همچنین ممکن است برای درمان متاستاز برای برخی از بیماران به منظور کاهش توده تومور و افزایش بالقوه بقا استفاده شود. پرتودرمانی با هدایت تصویری ( IGRT ) IGRT به استفاده از تصویربرداری روزانه برای بررسی موقعیت هدف اشاره دارد. اغلب، این ممکن است شامل دوز کم اشعه ایکس ( kV ) یا سی تی اسکن (سی تی پرتو مخروطی) باشد. برای برخی از بیماران، نشانگرهای طلایی یا پلاتین فیدوشیال ممکن است قبل از درمان در پروستات قرار داده شود. این نشانگرها در اسکن های تصویربرداری نشان داده می شوند و به انکولوژیست پرتودرمانی کمک می کنند تا موقعیت تومور را ببیند، و به آماده سازی بیمار برای درمان هر روز کمک می کند. براکی تراپی براکی تراپی کاشت بذر، پرتودرمانی بینابینی یا پرتودرمانی داخلی نیز نامیده می شود. برای براکی‌تراپی دایمی (میزان دوز پایین) ، دانه‌های رادیواکتیو ریز (حدود . میلی‌متر ضخامت و . میلی‌متر طول) با استفاده از سوزن‌هایی که دقیقا پشت کیسه بیضه وارد پوست می‌شوند، وارد پروستات می‌شوند. دانه ها تشعشع می کنند تا سلول های سرطانی را بلافاصله در اطراف خود به مدت چند ماه از بین ببرد تا زمانی که رادیواکتیویته از بین برود. محفظه بذر از تیتانیوم ساخته شده است که برای ماندن در بدن بی خطر است. از، سی تی اسکن و اسکن MRI می توان برای اطمینان از قرار گرفتن دانه ها در مکان های مناسب استفاده کرد. برای برخی از بیماران، براکی تراپی موقت (میزان دوز بالا) برای تجویز دوزهای بالاتر پرتو از طریق کاتترهای قرار داده شده در پروستات برای مدت کوتاهی استفاده می شود. اصطلاح "نرخ دوز بالا" به مدت زمانی که تابش ارسال می شود، اشاره دارد، نه مقدار تابش داده شده. درمان با رادیوم رادیوم ، یک ماده رادیواکتیو، برای درمان مردان مبتلا به سرطان پروستات متاستاتیک که دیگر به هورمون درمانی پاسخ نمی دهد، استفاده می شود. به دلیل تقلید از کلسیم، رادیوم به طور انتخابی در مناطقی که سرطان پروستات به استخوان حمله می کند جذب می شود. این درمان انقلابی نشان داده است که امید به زندگی مردان مبتلا به سرطان پروستات متاستاتیک را که به استخوان‌ها انتشار یافته است، بهبود می‌بخشد و مشکلات استخوان مانند درد یا شکستگی را به تاخیر می‌اندازد. اکثر بیمارانی که تحت پرتو قرار می گیرند اثرات دایمی بر عملکرد روده یا ادرار ندارند و بیمارانی که پس از این درمان ها دچار مشکل نعوظ می شوند اغلب می توانند با داروهایی مانند سیلدنافیل یا با موفقیت درمان شوند. درمان سیستمیک برای سرطان پروستات هنگام مواجهه با سرطان متاستاتیک پروستات (سرطانی که به سایر قسمت های بدن سرایت کرده است) ، درمان باید شامل درمان سیستمیک باشد که برای گردش و حمله به سلول های سرطانی در سراسر بدن طراحی شده است. پزشکان ممکن است از ترکیبی از هورمون درمانی، شیمی درمانی و عوامل جدید برای درمان بیماران مبتلا به بیماری متاستاتیک با حجم بالا استفاده کنند. درمان‌ها و رژیم‌های درمانی جدید برای سرطان متاستاتیک پروستات همچنان در حال ظهور هستند. مشاوره با یک انکولوژیست پزشکی متخصص در سرطان پروستات برای بیماران مبتلا به بیماری گسترده مهم است. علاوه بر نقش معمول آن در درمان سرطان متاستاتیک پروستات، اخته شدن شیمیایی (درمان با استفاده از داروهایی که سطح آندروژن را کاهش می دهد) ممکن است همراه با پرتودرمانی به عنوان درمان اولیه برای سرطانی که خطر عود بالایی دارد، به کار رود. ایمونوتراپی برای سرطان پروستات ایمونوتراپی سرطان پروستات با کمک به سیستم ایمنی خود بیمار در مقابله با سلول های سرطانی عمل می کند. یکی از درمان های ایمنی که توسط FDA تایید شده است، واکسنی به نام sipuleucel - T ( Provenge ) است که سیستم ایمنی بدن بیمار را برای حمله به سلول های سرطان پروستات تحریک می کند. این واکسن برای مطابقت با سیستم ایمنی هر بیمار با استفاده از فرآیند زیر طراحی شده است: با استفاده از دستگاه مخصوص، گلبول های سفید خون در طی چند ساعت از بیمار خارج می شود. در آزمایشگاه، گلبول های سفید خون در معرض پروتیینی از سلول های سرطانی پروستات به نام اسید فسفاتاز پروستات قرار می گیرند. این قرار گرفتن در معرض گلبول های سفید خون را برای تشخیص سلول های سرطانی پروستات آموزش می دهد. سلول های آموزش دیده دوباره به بدن بیمار تزریق می شوند. سلول های تزریق شده به سایر سلول های سیستم ایمنی کمک می کند تا به سرطان پروستات حمله کنند. در حالی که به نظر نمی رسد sipuleucel - T سطوح PSA را کاهش دهد یا رشد سرطان پروستات را متوقف کند، ممکن است امید به زندگی در بیماران مبتلا به سرطان مقاوم به اخته متاستاتیک که علایم کمی از خود نشان می دهند یا بدون علایم هستند، افزایش دهد. عوارض جانبی رایج واکسن شامل تب، خستگی، لرز، درد کمر و مفاصل، سردرد و حالت تهوع است. آنها با دوره انفوزیون همراه هستند و معمولا فقط چند روز طول می کشند. کرایوتراپی برای سرطان پروستات چیست؟ شامل انجماد سلول های سرطانی و قطع جریان خون آنها می شود. در این روند درمانی، سوزن های ریز درست در داخل تومور قرار می گیرند. گازهای آرگون از سوزن ها عبور داده می شود و با گازهای هلیوم مبادله می شود. این باعث چرخه یخ زدگی و گرم شدن سلول ها می شود. سپس بافت یخ زده و مرده ذوب شده و به طور طبیعی توسط بدن جذب می شود. کرایوتراپی می تواند برای درمان انواع بیماری ها استفاده شود. هنگامی که برای سرطان پروستات استفاده می شود، یک کاتتر در مجرای ادرار قرار می گیرد تا از فریز آن جلوگیری کند. سوزن ها با استفاده از تصاویر فراصوت برای هدایت تومورهای پروستات هدایت می شوند. کرایوتراپی ممکن است یک گزینه درمانی خوب برای درمان سرطان پروستات در شرایط زیر باشد: مردان مبتلا به سرطان در غده پروستات که به سایر قسمت های بدن سرایت نکرده است. مردانی که به اندازه کافی خوب نیستند که تحت اشعه یا عمل قرار بگیرند. وقتی هدف درمان نباشد، ممکن است برای مردانی مفید باشد که سرطانی دارند که فراتر از غده پروستات انتشار پیدا می کند و برای علایم نیاز به درمان دارند. گاهی اوقات برای مردانی که نتایج ناموفق با پرتودرمانی داشته اند استفاده می شود. کرایوتراپی ممکن است برای مردانی که غده پروستات بسیار بزرگی دارند توصیه نشود. کرایوتراپی نسبت به روش استاندارد کمتر تهاجمی است. این شامل سوزن هایی است که از طریق پوست زیر کیسه بیضه به نام پرینه وارد می شود. خونریزی کمتر، بستری کوتاهتر در بیمارستان، بهبودی سریعتر و درد کمتری دارد. در صورت نیاز می توان آن را تکرار کرد. خطرات کرایوتراپی برای سرطان پروستات چیست؟ مانند هر روش دیگری، ممکن است در حین انجام آن عوارضی رخ دهد. خطر اختلال نعوظ دایمی ( ED ) با کرایوتراپی بسیار زیاد است. این روش برای مردانی که پس از درمان نگران ED نیستند، انتخاب مناسبی است. برخی از عوارض احتمالی دیگر ممکن است شامل موارد زیر باشد: عفونت خونریزی و یا خون در ادرار تورم در اطراف آلت تناسلی یا کیسه بیضه اصرار برای تخلیه مثانه و روده بیشتر (معمولا طی چند هفته از بین می رود) اتصال غیر طبیعی (فیستول) بین رکتوم و مثانه یا مجرای ادرار یک عارضه نادر است. درد یا تورم در ناحیه ای که سوزن ها در بدن قرار می گیرند (بین کیسه بیضه و مقعد) یخ زدگی ممکن است بر مثانه و روده ت ثیر بگذارد که می تواند منجر به درد و احساس سوزش شود. بی اختیاری ادرار نادر است، اما اگر مردی سابقه پرتودرمانی داشته باشد، ممکن است شایع تر باشد. باتوجه به شرایط شما ممکن است خطرات دیگری نیز وجود داشته باشد. قبل از انجام عمل حتما در مورد هر گونه نگرانی با ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی خود صحبت کنید. در طول کرایوتراپی برای سرطان پروستات چه اتفاقی می افتد؟ کرایوتراپی ممکن است نیاز به یک روز بستری در بیمارستان داشته باشد یا به عنوان یک روش سرپایی انجام شود. روش ها ممکن است باتوجه به شرایط شما و عملکرد ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی متفاوت باشد. اگر دریافت کنید، ممکن است یک لوله تنفسی از طریق گلو وارد ریه های شما شود و شما به یک دستگاه تنفس مصنوعی وصل می شوید. ضربان قلب، فشار خون، تنفس و سطح اکسیژن خون شما را در طول عمل بررسی می کند. شما به پشت روی میز عمل قرار می گیرید و پاهایتان را به صورت رکابی بالا نگه داشته می شود. ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی یک کاتتر نرم و انعطاف پذیر را از طریق آلت تناسلی شما و داخل مثانه قرار می دهد تا ادرار را تخلیه کند. کاتتر با محلول نمک گرم (سالین) پر می شود. حتی اگر غده پروستات بعد از درمان متورم شود، به تخلیه ادرار کمک می کند. این کاتتر همچنین برای حفظ آب نمک گرم از طریق مجرای ادرار به منظور محافظت از آن در برابر دمای سرد استفاده شده در طول عمل استفاده می شود. یک پروب سونوگرافی ترانس رکتال ( TRUS ) در رکتوم شما قرار داده می شود تا پروستات و بافت های مجاور آن روی صفحه کامپیوتر دیده شوند. پزشک کرایوپروب‌ها (سوزن‌ها) را در نواحی از پیش انتخاب شده بین کیسه بیضه و مقعد وارد می‌کند. گاز به سوزن ها وارد می شود تا بافت پروستات مجاور منجمد شود. ناحیه یخ زده تنها برای چند دقیقه یخ زده می ماند و سپس با گذاشتن هلیوم از طریق سوزن ها ذوب می شود. این چرخه ممکن است تکرار شود. جراح از تصاویر اولتراسوند برای مشاهده فرآیند انجماد استفاده می کند تا مطمین شود که فقط سرطان در حال درمان است. سوزن ها و پروب TRUS برداشته می شود و کاتتر ادراری در مثانه شما باقی می ماند. در صورت استفاده، لوله تنفسی خارج می شود و شما به طور طبیعی نفس می کشید. پانسمان استریل اعمال خواهد شد. مراقبت در خانه هنگامی که در خانه هستید، تمیز و خشک نگه داشتن ناحیه جراحی بسیار مهم است. ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی دستورالعمل های خاصی را برای حمام کردن به شما می دهد. محل های وارد کردن سوزن ممکن است تا چند روز پس از کرایوتراپی حساس یا دردناک باشد. طبق توصیه پزشک، مسکن برای درد مصرف کنید. تا زمانی که پزشک به شما بگوید نباید رانندگی کنید. محدودیت‌های فعالیت دیگری نیز ممکن است اعمال شود. حتما هر قرار ملاقات بعدی را نگه دارید تا ارایه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما بتواند از بهبودی شما مطمین شود. کاتتر در یکی از این قرارهای بعدی خارج می شود. اگر یکی از موارد زیر را دارید با پزشک خود تماس بگیرید: تغییر در خروجی ادرار، رنگ یا بو ناتوانی در ادرار کردن پس از برداشتن کاتتر افزایش درد در اطراف محل های وارد کردن سوزن تب و یا لرز قرمزی، تورم، خونریزی یا سایر زهکشی‌ها از محل‌های وارد کردن سوزن باتوجه به وضعیت شما ممکن است ارایه دهنده مراقبت های بهداشتی شما دستورالعمل های دیگری را پس از عمل به شما ارایه دهد. ممکن است یک یا دو روز بعد از عمل مقداری خون در ادرار خود مشاهده کنید. تورم در آلت تناسلی یا کیسه بیضه شایع است. همچنین ممکن است درد در شکمو احساس سوزش داشته باشید که ممکن است باعث شود بیشتر به دستشویی بروید. کاتتر به مدت تا هفته در داخل می ماند تا به تخلیه ادرار در زمان بهبودی غده پروستات کمک کند. در اغلب موارد، جراحی برای سرطان پروستات در مراحل اولیه است که به نقاط دوردست مانند استخوان ها و غدد لنفاوی انتشار نیافته است. هدف از عمل جراحی حذف تمام سرطان است. در رایج ترین جراحی برای سرطان پروستات، کل غده پروستات با استفاده از روشی به نام پروستاتکتومی رادیکال برداشته می شود. جراحی همچنین ممکن است به عنوان بخشی از یک رویکرد چندوجهی برای درمان سرطان تهاجمی یا متاستاتیک پروستات استفاده شود. جراحی هایی که در مراکز پزشکی با حجم بالا توسط پزشکان ماهر انجام می شود بهترین نتایج را به همراه دارد. برخی از بیماران ممکن است کاندید بیش از یک تکنیک جراحی باشند. پزشک به شما کمک می کند بهترین نوع جراحی سرطان پروستات را برای شرایط خود انتخاب کنید. پروستاتکتومی رادیکال (باز) به عنوان یک رویکرد باز، برای جراحی سرطان پروستات، جراح برشی را در یکی از دو ناحیه ممکن برای برداشتن پروستات و بافت های مجاور ایجاد می کند. در طی یک پروستاتکتومی رتروپوبیک رادیکال، جراح برشی را در قسمت تحتانی شکم ایجاد می کند که از ناف تا استخوان شرمگاهی امتداد دارد. پروستاتکتومی رادیکال پرینه از طریق یک برش بین مقعد و کیسه بیضه انجام می شود. پروستاتکتومی رادیکال لاپاراسکوپی روش های لاپاراسکوپی برای پروستاتکتومی رادیکال شامل برش های کوچکتر و ابزارهای جراحی طولانی برای استخراج پروستات است. جراح از ابزاری با دوربین فیلمبرداری در انتهای بدن بیمار استفاده می کند. در مقایسه با روش‌های باز برای جراحی پروستات، این روش معمولا منجر به درد و خونریزی کمتر، زمان بهبودی سریع‌تر و بستری کوتاه‌تر در بیمارستان می‌شود. پروستاتکتومی رادیکال لاپاروسکوپی به کمک ربات که توسط جراح کنترل می شود صورت می گیرد. برش های کوچک متعددی در شکم ایجاد می شود تا امکان حرکت بازوهای رباتیک و دوربین فراهم شود. در مقایسه با رادیکال لاپاراسکوپی استاندارد، این رویکرد رباتیک ممکن است دقت و مانور جراح را بهبود بخشد. بهبودی از پروستاتکتومی رادیکال بستری معمولی در بیمارستان پس از پروستاتکتومی رادیکال یک تا دو روز است. برای کمک به تخلیه مثانه به مدت یک تا دو هفته پس از جراحی، باید از کاتتر استفاده کنید. صرف نظر از روش جراحی، باید انتظار داشته باشید که به زودی پس از عمل خود راه بروید. پیاده روی به سرعت بخشیدن به بهبودی شما کمک می کند و خطر ابتلا به عوارض را کاهش می دهد. بهبودی از سرطان پروستات معمولا شامل فرآیند بازیابی کنترل ادرار (کنترل ادرار) و قدرت (عملکرد نعوظ) است: جراحی پروستات ممکن است بر توانایی شما در کنترل ادرار ت ثیر بگذارد و منجر به نشت یا چکیدن ادرار شود. کنترل طبیعی مثانه برای بسیاری از بیماران ظرف چند ماه برمی گردد. در موارد نادر، بیماران ممکن است به طور دایمی بی اختیاری باقی بمانند: اعصابی که نعوظ را کنترل می کنند، در دو طرف پروستات قرار دارند. آنها بسیار ظریف هستند و ممکن است بهبودی آن زمان ببرد. بهبود کامل نعوظ می تواند تا دو سال طول بکشد. در دوران نقاهت، مردان ممکن است از استفاده از داروهای خوراکی (مانند سیلدنافیل) ، تزریق درمانی، دستگاه های خلاء و سود ببرند. اعصاب کنترل کننده احساس ارگاسم تحت ت ثیر جراحی پروستات قرار نمی گیرند. با این حال، برای برخی از مردان، ارگاسم ممکن است از شدت کاهش یابد یا وجود نداشته باشد. درجه اختلال نعوظ به بار سرطان، تعداد اعصاب برداشته می شود، توانایی بیمار برای داشتن نعوظ قبل از جراحی و سن بیمار مربوط می شود. شیمی درمانی برای سرطان پروستات شیمی درمانی به هر نوع درمانی اطلاق می شود که از مواد شیمیایی برای کشتن یا توقف رشد سلول های سرطانی استفاده می کند. در حالی که شیمی درمانی بعید است سرطان پروستات را درمان کند، ممکن است فوایدی برای بیماران داشته باشد. به عنوان مثال، ممکن است استفاده شود: کار همراه با هورمون درمانی و بهبود نتیجه بیمار افزایش عمر بیمار که دیگر به هورمون درمانی پاسخ نمی دهد. درمان مردان مبتلا به سرطان پروستات پیشرفته که دارای نوع ژن AR - V هستند. تسکین علایم مرتبط با بیماری بسیار پیشرفته یا متاستاتیک، بهبود کیفیت زندگی بیمار بهبود نتیجه جراحی سرطان پروستات، در شرایطی که برای مدت کوتاهی پس از عمل انجام شود. اکثر مردم به صورت سرپایی در بیمارستان ها یا کلینیک ها، می کنند. شیمی درمانی در چرخه هایی انجام می شود که چند هفته طول می کشد. به شما داروها با دوره های استراحت در بین آنها داده می شود تا به بدن شما فرصت بهبودی پیدا کند. انواع مختلفی از داروهای شیمی درمانی وجود دارد. برای سرطان پروستات، احتمالا هر بار یک دارو به شما داده می شود. برخی از داروها از طریق خوراکی به صورت قرص و برخی دیگر از طریق IV داده می شوند. انواع داروهای شیمی درمانی رایج ترین داروی شیمی درمانی برای سرطان پروستات، دوستاکسل ( Taxotere ) است که معمولا همراه با پردنیزون، یک داروی استروییدی تجویز می شود. پس از شروع دوستاکسل، بسیاری از مردان بهبود علایم مرتبط با بیماری از جمله درد، خستگی و از دست دادن انرژی را تجربه می کنند. اگر دوستاکسل کار نکرد یا تاثیری نداشت، ممکن است از کابازیتاکسل ( Jevtana ) استفاده شود. عوارض جانبی شیمی درمانی همه داروهای شیمی‌درمانی به روش‌های کمی متفاوت عمل می‌کنند و پیش‌بینی عوارض جانبی برای بیماران خاص را به چالش می‌کشند. دوزها، ترکیبات دارویی و پاسخ دارویی از بیمار به بیمار دیگر متفاوت است. انجمن سرطان آمریکا موارد زیر را به عنوان شایع ترین عوارض شیمی درمانی فهرست می کند: اسهال ریزش مو تهوع و استفراغ زخم های دهان از دست دادن اشتها افزایش خطر عفونت (به دلیل کاهش گلبول های سفید خون) کبودی یا خونریزی آسان (به دلیل کاهش پلاکت خون) خستگی (به دلیل کاهش گلبول های قرمز خون) راهنمای مدیریت عوارض جانبی شیمی درمانی این قوانین ساده را برای مدیریت عوارض جانبی خود دنبال کنید: از تمام واکنش های مورد انتظار و غیرمنتظره نسبت به داروها آگاه باشید. لیستی از داروهای خود تهیه کنید. با ارایه دهندگان مراقبت های بهداشتی خود در مورد علایمی که باید مراقب بروز آنها باشد و اینکه چه زمانی باید با آنها تماس بگیرید، صحبت کنید. داروهای شیمی درمانی قدرتمند هستند و می توانند بر بدن ت ثیر بگذارند. با یافتن راه هایی برای کاهش استرس، روی بهبودی خود تمرکز کنید. این راهکار ها ممکن است شامل گوش دادن به موسیقی، انجام یوگا یا تمرینات کششی، پیاده روی یا تماشای تلویزیون باشد. هر گونه تغییر فیزیکی و احساسی که در طول مصرف داروها تجربه می کنید را یادداشت کنید. با ارایه دهندگان مراقبت های بهداشتی خود در مورد هر گونه عوارض جانبی که تجربه می کنید صحبت کنید. داروهای مختلفی برای کمک به دفع یا درمان عوارض جانبی مختلف طراحی شده اند.

میگرن در کودکان چه علایمی دارد؟ این اختلال با درد ضربان دار در یک طرف سر مشخص می شود. گاهی هم ممکن است با حساسیت به نور و صدا همراه باشد در حالی که میگرن بیشتر در بزرگسالان دیده می شود، کودکان همچنین می توانند از میگرن شدید رنج ببرند. میزان میگرن از احتمال دارد که فرزند او نیز دچار این بیماری شود. اگر هر دو والدین به میگرن مبتلا باشند، احتمال بروز آن در کودکان بیشتر است. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید قبل از بلوغ، پسران بیشتر نسبت به دختران میگرن را تجربه می کند. در سالهای نوجوانی و در سن سالگی، درصد پسران و درصد دختران دچار میگرن می شوند. برای بزرگسالان، میگرن بیشتر در زنان دیده می شود. برنامه نامنظم خواب (خواب زیاد یا کم) می تواند محرک میگرن باشد. همچنین تغییرات در سطح استرس نیز تاثیر دارد. در حالی که ورزش گاهی اوقات میگرن را تحریک می کند، ورزش منظم ممکن است به جلوگیری یا کاهش تعداد حملات کمک کند. حذف وعده های غذایی و خوردن برخی مواد غذایی و افزودنی می تواند باعث ایجاد میگرن شود. محرک های رایج شامل پنیرها و گوشت های پیر، شکلات، مرکبات، رنگ های غذایی قرمز و زرد، گلوتامات مونو سدیم ( MSG ) و شیرین کننده مصنوعی آسپارتام است. کافیین و غذاهای پرادویه نیز می تواند باعث ایجاد میگرن شود، اما گاهی اوقات به سردرد کمک می کند زیرا به عنوان گشاد کننده عروق عمل کرده و رگ های خونی را گسترش می دهد. عدم نوشیدن مقدار کافی آب و سایر نوشیدنی ها می تواند باعث کمبود آب بدن، یکی دیگر از عوامل تحریک کننده میگرن شود. گرمای شدید یا سرما، نور شدید خورشید و تابش خیره کننده، رطوبت زیاد یا هوای بسیار خشک می تواند محرک باشد. میگرن در کودکان را می توان به دو دسته زیر تقسیم کرد: در میگرن بدون هاله، سردرد ممکن است تنها علامت باشد. احساس سردرد قریب الوقوع به عنوان هاله شناخته می شود. این نوع میگرن ممکن است به صورت علایم بصری مانند دیدن لکه ها، چراغ چشمک زن، یا تصاویر تحریف شده یا بوی رایحه های غیرمعمول همراه باشد. برخی دیگر از انواع میگرن در کودکان، عبارتند از: میگرن شکمی به صورت درد در شکم و استفراغ بروز می کند. این نوع میگرن با احساس ناگهانی گیجی، گمراهی و سرگیجه همراه با سردرد مشخص می شود. این درد به عنوان یک درد شدید در پشت چشم ظاهر می شود که اغلب باعث دوبینی و فلج عضلات چشم می شود. برخی از دلایل عمده میگرن در کودکان، عبارتند از: درست مانند بزرگسالان، میگرن در کودکان می تواند توسط عوامل مختلفی تحریک شود. اختلال اضطرابی یکی از بالاترین عوامل خطر برای بروز مشکلات میگرن است. برخی از اجزای ژنتیکی که بر روی کانال های سدیم و پتاسیم در مغز ت ثیر می گذارند می توانند منجر به بروز میگرن باشند. این مطمینا یک عامل تحریک کننده است، خصوصا در نوجوانانی که تمایل دارند دو تا سه ساعت کمتر از برادران و خواهران کوچک خود بخوابند. همچنین خواب زیاد می تواند باعث ایجاد میگرن شود. مصرف کافیین، محصولات لبنی کشت شده، شکلات، لوبیا، آجیل و مواد افزودنی مانند شیرین کننده های مصنوعی، مواد نگهدارنده و تقویت کننده های طعم باعث ایجاد سردردهای میگرنی در برخی از افراد می شود. به طور کلی، بهترین رژیم غذایی یک رژیم غذایی سالم و پر از سبزیجات و میوه ها و غلات کامل است. کودک خود را تشویق کنید که در طول روز به طور دوره ای آب بنوشد و حتی در طول کلاس ها اجازه معلم را بگیرید. نگرانی در مورد امتحانات، مشکلات خانوادگی، زورگویی و اذیت و آزار همه این عوامل می تواند کوردک را تحت ت ثیر قرار می دهد. گاهی اوقات تشخیص آن دشوار است، بنابراین سعی کنید از فرزند خود در مورد این موارد سوال کنید. استرس می تواند باعث ایجاد میگرن شود. از طرفی هم سردرد شدید ممکن است باعث استرس بیشتر شود. افراد مبتلا به میگرن مزمن و اپیزودیک ممکن است به اختلال استرس پس از سانحه ( PTSD ) مبتلا باشند. شواهدی وجود دارد مبنی بر اینکه دختران نوجوان ممکن است میگرن شدیدتر قبل یا در طول دوره قاعدگی خود را تجربه کنند. علاوه بر آن، تغییرات هورمونی باعث ایجاد میگرن در دختران می شود. برخی از دختران نوجوان ممکن است فقط در دوره هایی دچار قاعدگی میگرن شوند که به عنوان میگرن مایع شناخته می شود. گاهی اوقات، تشخیص میگرن دشوار است. بدون خون و کبودی، بدون تب و لرز، بدون شکستگی استخوان اما در داخل درد بسیار زیاد است. علاوه بر شکایت فرزندتان در مورد درد شدید سر، باید نسبت به برخی دیگر از علایم که ممکن است به معنی میگرن وی باشد نیز هوشیار باشید. به طور کلی، درد میگرن ممکن است با حالت تهوع و استفراغ، حساسیت به نور، صدا یا بو همراه باشد و کودک شما بخواهد در یک اتاق تاریک دراز بکشد. همچنین در مورد افسردگی یا تحریک پذیری غیرمعمول در کودک خود هوشیار باشید. افراد مبتلا به میگرن مزمن، از جمله کودکان، کسانی هستند که حداقل روز در ماه حملات میگرن دارند. میگرن در کودکان می تواند منجر به بروز برخی علایم در کودکان شود. برخی از علایم میگرن در کودکان، عبارتند از: گیجی استفراغ درد شکم حالت تهوع تحریک پذیری نگه داشتن سر سردردهایی که معمولا چند دقیقه طول می کشد. درمان اول میگرن در کودکان استفاده از داروهای بدون نسخه است. این داروها شامل مسکن های معمولی مانند استامینوفن و ایبوپروفن است. بیشتر کودکان به دارو دیگری احتیاج ندارند. علاوه بر این، تریپتان ها، مانند Imitrex (سوماتریپتان) و ریزاتریپتان، اکنون برای استفاده در کودکان بالای سال ت یید شده اند. ( ) اینها به صورت اسپری بینی، تزریق و شیاف کاربرد دارند. میگرن در کودکان به طور کلی با افزایش سن شدت، کمتر می شود. با این حال، هنوز هم ممکن است در اثر عوامل محرک شدید، حملات میگرن در فرزندان شما بروز پیدا کنند. برخی اقدامات خودمراقبتی زیر ممکن است در کاهش تعداد و شدت میگرن موثر باشند: از بین بردن محرک های غذایی کاهش استرس، از جمله مشکلات روانی مصرف داروهای پیشگیری مانند پروپرانولول از آنجا که میگرن می تواند در درس و سایر فعالیت های اجتماعی کودک اختلال ایجاد کند، می تواند بر روی روان و مسایل عاطفی فرزند شما تاثیر منفی داشته باشند. بر همین اساس بهتر است در شرایطی که میگرن کودک شما با علایم زیر همراه شده، به پزشک مراجعه کنید: تب راش گیجی تاری دید گرفتگی گردن استفراغ مداوم مشکل در راه رفتن تغییر در سطح هوشیاری کودکان گاهی از توهم و گیجی شکایت دارند. این سندرم آلیس در سرزمین عجایب نامیده می شود و می تواند مشکلات تشخیصی زیادی ایجاد کند. گاهی اوقات، یک کودک ممکن است به میگرن و صرع مبتلا باشد. میگرن گیجی و مشکلات ادراکی، مانند دیدن اجسام بزرگتر یا کوچکتر از اندازه واقعی شان، نیز شایع است. اما این مشکل در کودکان ممکن است حتی بدون هیچ درمانی سریعا بهبود یابند. بندرت، سردرد در کودکان ممکن است علایم مشکلات اساسی ساختاری مانند تومورهای مغزی باشد. بعضی اوقات سردرد می تواند به دلیل عفونت بروز پیدا کند. میگرن دوره ای است و از نظر شدت و مدت از الگوی تکراری پیروی می کند بنابراین، اگر تغییر در شدت یا مدت سردرد کودک خود را مشاهده کردید، باید به یک متخصص مغز و اعصاب مراجعه کنید. هر یافته عصبی یا ضعف عصبی غیرطبیعی، تشنج و غیره نیز به تحقیقات بیشتری نیاز دارد. برای مدیریت میگرن در کودکان توصیه می شود از پنیر، شکلات، مرکبات، مونو سدیم گلوتامات و سایر عوامل محرک غذایی خودداری شود. بهتر است از یک متخصص تغذیه و پزشکی با تجربه در میگرن کودکان مشاوره بگیرید. کودکان به ویژه کسانی که میگرن دارند، باید روزانه - ساعت بخوابند. اگر کودک شما در خواب مشکل دارد، بهتر است پزشک متخصص اطفال آزمایشاتی را برای کنترل اختلالات خواب که با میگرن مرتبط هستند، تجویز کند. مطمین شوید که کودک شما تلویزیون ها، تلفن های همراه، تبلت ها و سایر دستگاه های رسانه ای را یک ساعت قبل از خواب خاموش می کند، زیرا این امر باعث اختلال در خواب می شود. متخصصان اطفال و مغز و اعصاب کودکان برای اندازه گیری میزان تاثیر میگرن در فعالیت های اجتماعی کودک از ابزاری به نام ارزیابی معلولیت میگرن کودکان ( PedMIDAS ) استفاده می کنند که شامل سوال است: تعداد روز هایی که کودک به طور کامل برای سردرد، در کلاس درس غیبت داشته است. تعداد روز هایی که کودک به طور جزیی برای سردرد، در کلاس درس غیبت داشته است. تعداد روزهایی که کودک مجبور شده به علت سردرد فعالیت ها خودش را در مدرسه کاهش دهد. تعداد روزهایی که کودک مجبور بوده به علت سردرد فعالیت ها خودش را در مدرسه و حتی در خانه کاهش دهد. تعداد روزهایی که کودک به علت سردرد در فعالیت های مانند بازی، ورزش و تفریحات خود شرکت نکرده است. تعداد روز های که کودک مجبور شده به علت سردرد فعالیت های خودش را نیمکاره رها کند. سپس تعداد کل روزها جمع می شود. نمره کمتر از ت ثیر کم یا بدون ت ثیر تلقی می شود. - یعنی تاثیر میگرن بر فعالیت های کودک خفیف است - متوسط و بیش از شدید است. میگرن در کودکان معمول است و هرچه کودک کوچکتر باشد، تشخیص آن سخت تر است. بنابراین، سردردهای حاد باید همیشه جدی گرفته شوند. برای کمک به مدیریت بیماری می توان از روش های درمانی مختلفی برای میگرن استفاده کرد اما بهتر است برای تشخیص علت و یا گزینه های درمانی با یک پزشک با تجربه در زمینه کودکان مشورت کنید. منابع:

یا یا، برخلاف آنچه که از نامش پیداست، در واقع به جای کرم از قارچ ناشی می شود. علایم عفونت کرم حلقوی در کودکان با بروز لکه های دایره ای یا بیضی شکل با یک مرکز صاف و یک طرح کلی پوسته ای قرمز که به تدریج انتشار می یابد، شروع می شود. این علایم حلقه مانند به طور کلی در حدود اینچ عرض رشد می کنند و می توانند در قسمت های مختلف بدن ظاهر شوند. درماتوفیت ها در مناطقی که مستعد بیش از حد هستند، مانند پوست سر، کشاله ران، باسن، پا، ساق پا و به خصوص ران فوقانی رشد می کند و می تواند بر روی دست و پا ت ثیر بگذارد. در حالی که این مشکل در بزرگسالان شایع است، کودکان نیز مستعد ابتلا به این نوع هستند. از آنجا که کرم حلقوی بسیار مسری است، نیاز به درمان فوری دارد و کودک در طول ابتلا به بیماری باید در خانه قرنطینه شود. کودکان ممکن است از روش های مختلفی به عفونت پوستی کرم حلقوی کودکان مبتلا شوند، از جمله: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید بازی در خاک آلوده تماس مستقیم پوستی بازی با حیوانات خانگی آلوده لمس ناحیه آسیب دیده و سپس هر ناحیه دیگر از بدن اشیا مشترک مانند شانه یا برس، حوله، لباس و تجهیزات ورزشی استفاده از استخرهای عمومی و دوش، به دلیل رشد قارچ های بیماری زا در مناطق گرم و مرطوب علایم مشخص عفونت پوستی کرم حلقوی کودکان تا روز پس از مواجهه اولیه شروع می شود و شامل موارد زیر است: خارش ملایم پوستی حلقه ها معمولا در یک طرف صورت یا بدن ظاهر می شوند. ضایعات حلقوی مانند در محل آلوده که به تدریج اندازه آنها افزایش می یابد. ریزش مو در ناحیه آلوده به ویژه در پوست سر و در نتیجه ایجاد لکه های طاس صاف شدن ضایعات پوستی با بزرگ شدن اندازه، با حاشیه قرمز، برجسته و پوسته پوسته شده وزیکول ها یا زخم های پر از چرک که ممکن است به دلیل پاسخ تقویت شده به عفونت بر روی فولیکول های مو ت ثیر بگذارد. در مورد ناخن های آلوده، عفونت می تواند یک یا چند ناخن را تحت ت ثیر قرار دهد. حتی ممکن است ناخن ها شکننده شود و ضخیم، سفید یا مایل به زرد به نظر برسد. شایع ترین محل پوست سر است که در آن بیماری مانند یک جوش کوچک ظاهر شده و به صورت یک لکه خارش دار، خشک و طاسی انتشار می یابد. حتی به دلیل از بین رفتن موهای زیر درم، می تواند نقاط سیاه، پوسته پوسته شدن ریز پوست یا حتی تاول های ضخیم بروز کند. پوست سر آلوده ممکن است قرمز، متورم و حساس شود. برخی عوامل ممکن است خطر ابتلا به عفونت پوستی کرم حلقوی کودکان افزایش دهد، از جمله: بهداشت ضعیف در کودکان زندگی کردن کودک در آب و هوای گرم و مرطوب اگر کودک ورزش های تماسی مانند کشتی را انجام می دهد. کودک ناشی از مصرف دارو تماس کودک با سایر کودکان مبتلا به این بیماری و حتی حیوانات خانگی عفونت کرم حلقوی درمان نشده در کودکان می تواند منجر به بروز برخی عوارض جانبی شود، از جمله: ضایعات خارش دار و پوست آسیب دیده سایر که نیاز به درمان بیشتری دارند. برخی راهکار ها برای پیشگیری از بروز عفونت پوستی کرم حلقوی کودکان، عبارتند از: لباس های زیر و جوراب های مرطوب را فورا عوض کنید. لباس ورزشی کودک خود را به طور کامل و منظم بشویید. کودک خود را از تماس با فرد یا حیوان خانگی آلوده دور نگه دارید. هر از گاهی کفش هایی با انگشتان باز یا گشاد بپوشید تا هوا در اطراف پا گردش کند. از به اشتراک گذاشتن لباس، حوله، شانه، برس و کلاه کودک خود با دیگران خودداری کنید. مطمین شوید که کودک شما در رختکن ها یا استخرها از دمپایی یا هر کفش مناسب استفاده کند. حوله ها، لباس ها و ملافه های کودک را اغلب با آب داغ شسته و پس از آن به درستی خشک کنید. اگر کودک شما در ورزش های تماسی شرکت می کند، پس از هر جلسه تمرین مطمین شوید که دوش می گیرد. پوست و ناخن های کودکان را تمیز نگه دارید و دست های آنها را با آب صابون بشویید تا از کرم حلقه جلوگیری شود. عادت های بهداشتی مناسب را به کودک خود آموزش دهید و از او بخواهید پس از بازی با حیوانات خانگی، دست های خود را کاملا بشوید. کودک خود را وادار نکنید لباس های تنگ بپوشد. در عوض لباس ها و بافت هایی را انتخاب کنید که به پوست آنها اجازه نفس کشیدن می دهد. مطمین شوید کودک روزانه دوش می گیرد و لباس عوض می کند. شستشو و خشک کردن کامل پوست کودک پس از دوش گرفتن، شنا و فعالیت های عرق کردن شاید از اساسی ترین مراحل پیشگیری از بروز چنین عفونت هایی باشد. اگر کودک شما علایم آلودگی را نشان می دهد، بهتر است از پزشک خود کمک بگیرید تا بهترین دوره درمان را تشخیص دهد. اکثر عفونت های کرم حلقوی با استفاده از هستند، برطرف می شوند که بسته به محل بروز می توانند به صورت کرم، ژل یا اسپری باشند. در مورد کرم حلقوی ناخن یا پوست سر، پزشک ممکن است داروی خوراکی را برای چند هفته (معمولا - هفته) تجویز کند. اگر علیرغم پایبندی به دوره تجویز شده به مدت هفته، علایم فروکش نکردند، بهتر است دوباره به پزشک مراجعه کنید. در صورت مشاهده علایم زیر در کودک، توصیه می شود از پزشک برای تشخیص علت بروز علایم مشورت بگیرید: ظاهر تکه های طاس در پوست سر آسیب دیده ایجاد زخم های دردناک در محل آسیب دیدگی بروز چندین زخم حلقوی روی پوست سر یا بدن کودک بثورات سرسختی که حتی پس از یک هفته درمان هیچ بهبودی نشان نمی دهد. بثوراتی که شروع به رشد کرده و یا به سایر قسمت های بدن انتشار پیدا می کند. قارچ های مسیول عفونت پوستی کرم حلقوی کودکان از کراتین مرده، پروتیینی در لایه بالایی اپیدرم که در مو و ناخن نیز یافت می شود، تغذیه می کنند. این درماتوفیت ها می توانند به مدت نامحدود روی پوست زنده بمانند و بنابراین، احتمال عود عفونت همیشه وجود دارد. درمان اولیه بر اساس نوع و شدت علایم و همچنین سن و سلامت عمومی کودک شما تعیین می شود. موارد خفیف کرم حلقوی معمولا با استفاده موضعی از برخی کرم ها، ژل ها یا پمادهای ضد قارچی و تجویز داروهای بدون نسخه قابل درمان است. با این حال، در موارد شدید، به ویژه هنگامی که ناخن ها و پوست سر تحت ت ثیر قرار می گیرند، پزشک ممکن است داروی خوراکی قوی تری را تجویز کند. از آنجا که کودکان اغلب به عفونت پوست سر مبتلا می شوند، پزشک می تواند گزینه های زیر را تجویز کند: داروی ضد قارچ به مدت تا هفته به صورت خوراکی مصرف می شود. شامپوهای مخصوص ضد قارچ به عنوان یک درمان کمکی موثر برای کمک به از بین بردن قارچ علاوه بر این، اگر کودک شما دچار جوش یا زخم ثانویه (آبسه) یا عفونت باکتریایی شود، ممکن است داروهای بیشتری از جمله استروییدها توسط پزشک برای کاهش تجویز شوند. عفونت های قارچی غالبا علایم تحریک کننده ای ایجاد می کنند که اغلب ناخوشایند است. همچنین علایم ممکن است کاملا خارش دار باشد. لکه های طاس و زخم بر روی سر کودک یا لکه های تغییر رنگ و خارش دار و پوسته پوسته شده در هر جای دیگر بدن می تواند برای کودک کوچک شما بسیار آزار دهنده باشد. علاوه بر این، اگر علایم به موقع درمان نشوند، پوست ممکن است تحریک و دردناک شود. در صورت آلوده شدن تاول ها و ترک های پوستی، این وضعیت می تواند به مرور زمان بدتر شود که در این شرایط عفونت فقط توسط ضد قارچ ها قابل درمان است. از طرفی هم همیشه خطر انتقال و انتشار عفونت از محل آسیب دیده به سایر قسمت های بدن از جمله پا، پوست سر و ریش وجود دارد. عفونت پوستی کرم حلقوی کودکان در صورت عدم درمان به خودی خود برطرف می شود. اما دوره بهبودی اغلب طولانی می شود و چندین ماه به طول می انجامد. صبر کردن برای درمان طبیعی بیماری توصیه نمی شود، زیرا در صورت عدم رسیدگی صحیح، عفونا ممکن است مزمن شود. علایم عفونت پوستی کرم حلقوی کودکان در موارد خفیف، معمولا در عرض - هفته کاهش می یابد. با این حال، در موارد شدید، دوره درمان ممکن است تا ماه ادامه یابد. به افرادی که از عفونت حلقوی رنج می برند معمولا توصیه می شود رژیم کم قند و کربوهیدرات مصرف کنند. خشک نگه داشتن پوست و خاراندن ناحیه و لمس سایر اعضای بدن پس از آن بهترین راه برای جلوگیری از انتشار عفونت کرم حلقوی در کودکان است. شایعترین علت منقبض شدن کرم حلقوی نوعی قارچ (درماتوفیت) است که می تواند پوست، مو و ناخن ها را آلوده کند. این معمولا از تماس میزبان دیگری ظاهر می شود که می تواند یک انسان دیگر یا حتی یک حیوان خانگی باشد. علایم کرم حلقوی به طور مشخص با خارش مشخص می شود. در این شرایط پوست، پوسته پوسته شده و به صورت حلقه ظاهر می شود. بیشتر کرم ها و پودرهای ضد قارچ بدون نسخه می توانند در درمان کرم حلقوی موثر باشند، اما اکثر بیماران از دارو به طور مناسب استفاده نمی کنند. به عنوان مثال، دارو باید دو بار در روز استفاده شود، پوست باید خشک بماند و شما باید حداقل یک هفته بیشتر به استفاده از آن در منطقه آسیب دیده ادامه دهید، حتی اگر برطرف شده باشد. زیرا قارچ میکروسکوپی با چشم غیر مسلح قابل مشاهده نیست و با وجود از بین رفتن بثورات و سایر علایم ظاهری هنوز هم می تواند وجود داشته باشد. پس از برطرف شدن عفونت، پوست آسیب دیده به حالت طبیعی خود باز می گردد. بنابراین، هر موی از دست رفته در منطقه دوباره رشد می کند. به طور کلی رعایت بهداشت مناسب اساسی ترین و موثرترین گام در برابر وقوع و انتشار عفونت کرم حلقوی است. سازمان بهداشت جهانی آن را به عنوان یک اقدام پیشگیرانه قوی توصیه می کند. شما باید پوست کودک خود را تمیز و خشک نگه دارید. موهای او را مرتبا شامپو بزنید. از به اشتراک گذاشتن وسایل مراقبت شخصی با دیگران خودداری کنید.

فواید مصرف زنجبیل در شیردهی مورد توجه مادران شیرده و محققین علوم تغذیه بوده است. مصرف زنجبیل در شیردهی می تواند در افزایش سیستم ایمنی، کاهش التهاب، تسکین تهوع و افزایش میزان شیر مادر نقش به سزایی داشته باشد. زنجبیل ریشه خوراکی و مغذی گیاهی از خانواده Zingier officinale است. یک درمان خانگی موثر در رفع حالت تهوع و انواع بیماری های حرکتی محسوب می شود. اما سوال اصلی این است که آیا مصرف این گیاه می تواند باعث افزایش شیر مادر شود؟ آیا مصرف آن در دوران شیردهی برای مادر و نوزاد بی خطر است؟ زنجبیل نوعی ادویه شناخته شده است. ولی این گیاه علاوه بر کاربردش به عنوان چاشنی جزء داروهای موثر خانگی نیز محسوب می شود. زنجبیل به دلیل طعم منحصر به فردش در تهیه بسیاری از غذاها، انواع نان و شیرینی و همچنین چای به عنوان یک چاشنی مشترک کاربرد های زیادی دارد. همچنین مصرف آن به صورت نوشیدنی بسیار مرسوم است. زنجبیل از هزاران سال پیش در بسیاری از کشورهای آسیایی و خاورمیانه به عنوان یک داروی طبیعی در درمان بسیاری از بیماری ها مورد استفاده قرار گرفته است. بررسی ها نشان می دهد که مصرف روزانه و منظم زنجبیل می تواند در افزایش سیستم ایمنی، کاهش التهاب، تسکین تهوع و افزایش میزان شیر مادر نقش به سزایی داشته باشد. در برخی از مناطق جهان زنجبیل بلافاصله پس از زایمان در رژیم غذایی مادر استفاده می شود. به نظر می رسد مصرف زنجبیل در بهبود عوارض زایمان و افزایش تولید شیر مادر نقش کاربردی دارد. زنجبیل در میان عموم مادران به عنوان افزایش دهنده موثر شیر شناخته شده است. ولی از نظر علمی هیچ گونه تحقیقات بالینی در رابطه با اثربخشی زنجبیل در افزایش شیر مادر صورت نگرفته است. بررسی ها نشان می دهد که مصرف زنجبیل در روزهای اول پس از زایمان به عنوان یک درمان خانگی می تواند در افزایش شیر مادر موثر باشد. البته برای مشخص شدن اینکه زنجبیل چرا و چگونه می تواند باعث افزایش طبیعی شیر مادر شود به تحقیقات بیشتر و جامع تری نیاز است. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید نتایج استفاده از زنجبیل به عنوان یک ترکیب گالاکتوژن یا شیرآور در مادران شیرده بسیار متفاوت است. در حالیکه برخی از مادران با مصرف دوزهای کم این گیاه نتایج بسیار خوبی گرفته اند ولی برخی دیگر حتی با وجود مصرف مقادیر زیاد هیچ تاثیری در افزایش شیر خود مشاهده نکرده اند. خانم های شیرده باید به این نکته توجه کنند که مصرف گیاهان دارویی به تنهایی تاثیر چندانی در افزایش شیر مادر ندارد. میزان تولید شیر مادر به مکیدن موثر پستان توسط نوزاد، طول مدت و دفعات شیردهی و همچنین مقدار دوشیدن آن به کمک پمپ شیردهی بستگی دارد. غذاهای که مادر در دوران شیردهی خود مصرف می کند می تواند تاثیر زیادی در طعم و بوی شیر مادر داشته باشد. بررسی ها نشان می دهد کودکانی که از طریق شیر مادر با طعم‌مختلف انواع غذا یا ادویه ها آشنا می‌شوند، خیلی زودتر از سایر کودکان به خوردن آن غذاها تمایل نشان می‌دهند. ولی با این حال زنجبیل نیز همانند سیر دارای عطر و طعمی بسیار موثر است. اغلب نوزادان به تغییر طعم شیر مادر واکنش خاصی نشان نمی دهد. ولی برخی نوزادان به این تغییرات حساس بوده و احتمال دارد از خوردن شیر مادر امتناع کنند. بنابراین زنان شیرده باید به این نکته توجه داشته باشند و پس از افزودن زنجبیل به رژیم غذایی خود اگر متوجه شدند که نوزاد آن ها علایمی را بروز می دهد و یا از خوردن شیر امتناع می کند بهتر است از مصرف آن خودداری کنند تا از بروز عوارض احتمالی جلوگیری شود. خانم های که در دوران شیردهی خود مجددا باردار شده اند می توانند با مشورت با پزشک همچنان به مصرف زنجبیل ادامه دهند. اثرات مفید زنجبیل در کاهش تهوع صبحگاهی کاملا شناخته شده است. از این رو مادران باردار می توانند با خیال راحت آن را به رژیم غذایی شان اضافه کنند. مصرف زنجبیل تازه در مقادیر کم هیچ گونه آسیب یا خطری برای مادر و نوزاد ندراد. ولی با این حال بهتر است مکمل های زنجبیل در دوران بارداری فقط در صورت تایید و نظر پزشک مصرف شوند. مصرف بیش از حد زنجبیل می تواند خطر خونریزی را افزایش داده و منجر به تحریک قایدگی شود. بنابراین زنان شیرده در صورت خونریزی واژینال یا سابقه سقط جنین بهتر است از مصرف زنجبیل خودداری کنند. از ریشه زنجبیل تازه در بسیاری از غذاها استفاده می شود. می توان آن را به صورت رنده شده بر روی غذا یا نوشیدنی استفاده کرد. همچنین ریشه زنجبیل تازه همراه با سایر سبزیجات به عنوان چاشنی در تهیه سالاد و یا در تهیه انواع نان و کوکی ها از آن استفاده می شود. شربت های آماده فاقد کافیین و دارای افشره طبیعی زنجبیل در دسترس هستند. خانم های شیرده در حد متعادل می توانند آن را در دوران شیردهی خود مصرف کنند. اما بهتر است در هنگام خرید محصول برچسب آن را با دقت بخوانند. زیرا برخی از این نوشیدنی ها حاوی زنجبیل واقعی نبوده و در آنها فقط از طعم دهنده های مصنوعی زنجبیل استفاده شده است. خانم ها در دوران شیردهی پیش از اقدام به خرید مکمل های زنجبیل حتما با پزشک خود مشورت کنند. آنها می تواند در انتخاب بهترین و دوز مناسب توصیه های لازم را ارایه دهد. نوشیدن یک فنجان دمنوش زنجبیل بهترین راه برای استفاده از خواص مغذی این گیاه است. البته مانند هر ماده غذایی دیگر نباید در مصرف آن زیاده روی کرد. زیرا مصرف بیش ازحد آن می تواند منجر به بروز عوارض شود. مقداری آب را داخل قوری ریخته و آن را بجوشانید. زنجبیل را به صورت ورقه های نازک برش دهید. پس از جوش آمدن آب آن را از روی حرارت بردارید. برش های زنجبیل را به آب اضافه کرده و به مدت دقیقه صبر کنید تا دم بکشد. برای شیرین کردن طعم تند زنجبیل می توانید شکر یا عسل به آن اضافه کرد. زنجبیل در بسیاری از فرهنگ ها به عنوان یک درمان موثر خانگی شناخته می شود. مصرف متعادل آن نه تنها در دوران شیردهی بلکه در سراسر زندگی با فواید درمانی بسیاری بر سلامت مادران همراه است. شناخته ترین خاصیت زنجبیل تاثیر آن در رفع علایم تهوع است. کاهش استفراغ و سرگیجه در افراد مبتلا به بیماری های حرکتی از دیگر مزایای استفاده از زنجبیل می باشد. علاوه بر آن مصرف زنجبیل در رفع علایم تهوع صبحگاهی در مادران باردار بسیار موثر است. همچنین مصرف این گیاه مفید می تواند حاتل تهوع و استفراغ ناشی از شیمی درمانی را در بیماران سرطانی تسکین دهد. مصرف زنجبیل بهترین درمان در رفع و پیشگیری از ناراحتی ها گوارشی از جمله تولید گازهای شکمی، نفخ و یبوست می باشد. زنجبیل باعث تحریک عرق کردن و در نتیجه کاهش تب می شود. زنجبیل خاصیت ضد ویروسی دارد که افراد را در برابر ابتلا به مشکلاتی نظیر سرماخوردگی، عفونت های تنفسی، گلو درد و آنفلوانزا از محافظت می کند. زنجبیل به عنوان یک ماده ضد التهاب همانند یک مسکن طبیعی در بدن عمل می کند. حتی می تواند در تسکین سردرد، دردهای قایدگی و التهاب مفاصل مورد استفاده قرار گیرد. زنجبیل دارای خواص ضد التهاب بالایی است. دمصرف آن در پیشگیری از بیماری هایی از جمله آرتروز و تسکین درد و التهاب مفاصل بسیار موثر است. زنجبیل دارای خواص آنتی اکسیدان و ضد التهاب قوی می باشد. تحقیقات آزمایشگاهی اولیه در حال بررسی اثرات و نقش ترکیبات فعال موجود در زنجبیل در پیشگیری از ابتلا به برخی انواع سرطان ها از جمله سرطان سینه، تخمدان، ریه و روده بزرگ می باشد. مصرف زنجبیل می تواند میزان قند خون را در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو کاهش دهد. همچنین مصرف این گیاه با حفظ کلسترول خون در محدوده طبیعی از ابتلا مادران به بیماری های قلبی عروقی پیشگیری می کند. مصرف زنجبیل با رقیق کردن خون و حفظ کلسترول در محدوده طبیعی باعث بهبود جریان خون بدن می شود. استفاده از زنجبیل به صورت تازه و به عنوان چاشنی هیچ آسیبی برای سلامتی افراد ندارد. اما به طور حتم استفاده بیش از حد هر ماده غذایی به خصوص در دوران بارداری و یا در صورت ابتلا به بیماری های خاص پزشکی می تواند برای سلامتی فرد خطرناک باشد. زنجبیل هم مانند سایر گیاهان دارویی می تواند با برخی داروهای شیمیایی تداخل ایجاد کرده و باعث بروز عوارض جانبی شود. زنان در دوران شیردهی قبل از مصرف زنجبیل موارد احتیاطی زیر را در نظر بگیرند: بروز عوارض خفیفی از جمله ناراحتی معده، ایجاد نفخ و گاز و اسهال مصرف زنجبیل در مقادیر زیاد می تواند منجر به افزایش خطر خونریزی شود. خانم های که سابقه خونریزی دارند و یا در هنگام زایمان خون زیادی از دست داده اند بهتر است از مصرف زنجبیل خودداری کنند. در صورت استفاده از داروهای خاص مانند دارو های رقیق کننده خون، کاهنده فشار و یا آسپرین قلب از مصرف زنجبیل حتما با پزشک مشورت شود. زیرا مصرف زنجبیل می تواند با برخی از داروهای شیمیایی تداخل ایجاد کند. در صورت استفاده از داروهای دیابت از مصرف زنجبیل بدون نظر و مشورت پزشک خودداری شود. چون زنجبیل می تواند قند خون را به حد خطرناکی کاهش دهد. در صورت ابتلا به آلرژی از مصرف زنجبیل پرهیز شود. در صورت مصرف زنجبیل در شیردهی و مشاهده علایمی مانند بثورات پوستی یا اسهال در نوزاد بلافاصله مصرف زنجبیل توسط مادران شیرده باید متوقف گردد. خانم های که طعم زنجبیل را دوست ندارند و یا قصد امتحان کردن داروی گیاهی دیگری را به منظورافزایش شیردهی خود استفاده کنند می تواند گیاهان مختلف زیادی مانند شنبلیله، رازیانه، خار خار را امتحان کنند. این گیاهان دارویی غالبا به صورت دمنوش و یا مکمل های شیردهی تهیه شده و به راحتی در دسترس می باشند. زنجبیل گیاهی سالم و مطمین است. مصرف این گیاه علاوه بر دارا بودن فواید بسیار بر سلامت مادر در بهبود عوارض پس از زایمان موثر است. همچنین این گیاه به عنوان یک گالاکتوژن به ویژه در نخستین روزهای پس از زایمان به منظور افزایش تولید شیر مادر کاربرد دارد. مصرف زنجبیل تازه در صورت مقدار مصرف مناسب آن هیچ آسیب یا عوارض جانبی برای مادر یا نوزاد به همراه نخواهد داشت. اما خانم ها بهتر است در صورت باردار بودن و یا ابتلا به مشکلاتی از قبیل فشار خون و یا دیابت پیش از مصرف زنجبیل حتما با پزشک مشورت کنند. همچنین مادران بهتر است در مورد نگرانی خود برای کمبود شیر و یا وزن نوزاد با پزشک مشورت کنند. پزشک پیش از هر چیز مادر و نوزاد را معاینه کرده و در صورت نیاز توصیه های لازم را برای اطمینان از کافی بودن شیر مادر و یا روند مناسب جایگزین را ارایه می دهد. منبع:

باریک شدن شریان های کاروتید است. آنها دو شریان اصلی هستند که خون غنی از اکسیژن را از قلب به مغز می برند. این وضعیت همچنین بیماری شریان کاروتید نامیده می شود، تنگی کاروتید به دلیل تجمع پلاک (آترواسکلروز) در داخل دیواره شریان ایجاد می شود که جریان خون را به مغز کاهش می دهد. هدف از درمان، کاهش خطر سکته مغزی با کنترل یا از بین بردن تجمع پلاک و جلوگیری از لخته شدن خون است. برای درک تنگی کاروتید، درک سیستم گردش خون سر و گردن مفید است. شریان کاروتید از آیورت در قفسه سینه به عنوان کاروتید مشترک شروع می شود. از طریق گردن به سمت سر می رود. دستان خود را در دو طرف گردن خود قرار دهید تا نبض خود را در شریان های کاروتید احساس کنید. در نزدیکی حنجره، کاروتید مشترک به شریان های کاروتید خارجی و داخلی تقسیم می شود. شریان های کاروتید خارجی خون را به صورت و پوست سر می رسانند. شریان های کاروتید داخلی خون را به مغز می رسانند. شایع ترین محل تجمع پلاک آترواسکلروتیک، دو شاخه شدن کاروتید است، جایی که کاروتید مشترک به شریان های کاروتید داخلی و خارجی تقسیم می شود. آنچه در این مقاله خواهید خواند: چرا تنگی کاروتید خطر سکته مغزی را افزایش می دهد؟ تنگی کاروتید باریک شدن پیشرونده شریان های کاروتید در فرآیندی به نام است. شریان های سالم، عادی و انعطاف پذیر و دارای دیواره های داخلی صاف هستند. با افزایش سن، فشار خون بالا و آسیب های کوچک به دیواره رگ های خونی می تواند باعث ایجاد پلاک شود. پلاک یک ماده چسبنده است که از چربی، کلسترول، کلسیم و سایر مواد فیبری ساخته شده است. با گذشت زمان، رسوب پلاک در داخل دیواره داخلی شریان می تواند توده بزرگی را تشکیل دهد که لومن، قطر داخلی شریان را باریک می کند. آترواسکلروز همچنین باعث سفت شدن شریان ها می شود، فرآیندی که اغلب به عنوان "سخت شدن شریان ها" شناخته می شود. سطح نامنظم دیواره شریان می تواند باعث تشکیل لخته شود که رگ را مسدود می کند یا می شکند، به سمت پایین حرکت می کند و یک رگ کوچکتر را مسدود می کند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید سه راه وجود دارد که تنگی کاروتید خطر سکته را افزایش می دهد: رسوبات پلاک می توانند بزرگتر و بزرگتر شوند و شریان را به شدت باریک کرده و جریان خون به مغز را کاهش دهند. پلاک در نهایت می تواند به طور کامل شریان را مسدود کند. رسوبات پلاک می توانند دیواره شریان را تغییر شکل دهند و باعث تشکیل لخته های خونی شده و جریان خون به مغز را مسدود کنند. رسوبات پلاک می توانند پاره شده و جدا شوند و به پایین دست رفته و در یک سرخرگ کوچکتر مستقر شوند و جریان خون به مغز را مسدود کنند. علایم تنگ شدن شریان کاروتید چیست؟ اکثر افراد مبتلا به تنگی کاروتید تا زمانی که شریان به شدت تنگ یا لخته ایجاد شود، هیچ علامتی ندارند. به احتمال زیاد علایم برای اولین بار با یک سکته کوچک ظاهر می شوند که به عنوان ( TIA ) نیز شناخته می شود. TIA زمانی ایجاد می شود که جریان خون به مغز به طور موقت قطع شده و سپس دوباره بازسازی می شود. علایم معمولا چند دقیقه طول می کشد و سپس به طور کامل برطرف می شود و فرد به حالت عادی باز می گردد. TIA ها را نباید نادیده گرفت. آنها هشداری هستند مبنی بر اینکه ممکن است یک سکته مغزی ایسکمیک و آسیب دایمی مغز در راه باشد. علایم TIA یا سکته ایسکمیک می تواند شامل ضعف یا بی حسی در بازو یا پا، مشکل در صحبت کردن، افتادگی صورت، مشکلات بینایی، یا فلج شدن یک طرف بدن باشد. اگر شما یا یکی از نزدیکانتان دچار این علایم شدید، باید فورا با مراکز درمانی تماس بگیرید. چه عواملی باعث تنگ شدن کاروتید می شوند؟ آترواسکلروز عامل اصلی بیماری شریان کاروتید است. ممکن است در اوایل بزرگسالی شروع شود، اما معمولا دهه ها طول می کشد تا علایم ایجاد شود. برخی از افراد در طول سی سالگی، برخی دیگر در دهه پنجاه یا شصت، آترواسکلروز به سرعت در حال پیشرفت هستند. آترواسکلروز با آسیب به دیواره داخلی شریان ناشی از فشار خون بالا، دیابت، سیگار کشیدن و کلسترول بالا به ویژه کلسترول بد یا لیپوپروتیین با چگالی کم ( LDL ) شروع می شود. سایر عوامل خطر شامل چاقی، بیماری عروق کرونر، سابقه خانوادگی تنگی کاروتید و سن بالا هستند. به ندرت، آنوریسم کاروتید و دیسپلازی فیبروماسکولار می توانند باعث تنگی کاروتید شوند. در افرادی که بیماری قلبی دارند، خطر ابتلا به تنگی کاروتید را افزایش می دهند. به طور معمول، شریان های کاروتید چند سال دیرتر از شریان های کرونری آسیب می بینند. افراد مسن بیشتر به تنگی کاروتید مبتلا می شوند. قبل از سالگی، مردان بیشتر از زنان در معرض خطر هستند. افرادی که دارند، فشار خون بالا دارند و سیگار می کشند، هشت برابر بیشتر از افرادی که این عوامل خطر را ندارند، در معرض ابتلا به آترواسکلروز هستند. سالانه بیش از سکته جدید در ایالات متحده رخ می دهد که تنگی کاروتید باعث تا درصد آنها می شود. چگونه تنگی کاروتید تشخیص داده می شود؟ پزشک شما تا حد امکان در مورد علایم، مشکلات پزشکی فعلی و قبلی، داروهای فعلی و سابقه خانوادگی شما اطلاعات خواهد گرفت. او یک معاینه فیزیکی انجام خواهد داد. پزشک ممکن است با گوشی پزشکی به شریان کاروتید گوش دهد تا صدایی به نام "بروت" را تشخیص دهد. کبودی ممکن است نشانه ای از جریان خون آشفته ناشی از تصلب شرایین باشد. یک یا چند آزمایش تشخیصی برای تشخیص تنگی شریان های کاروتید انجام می شود. تنگی کاروتید با سونوگرافی داپلر گردن، سی تی آنژیوگرافی ( CTA ) گردن، آنژیوگرافی رزونانس مغناطیسی ( MRA ) یا آنژیوگرافی مغزی تشخیص داده می شود. تصویربرداری همچنین می تواند شواهدی از سکته های کوچک متعدد را نشان دهد. اگر آزمایشات نشان دهنده کاهش جریان خون در یک یا هر دو شریان کاروتید باشد، پزشکان می توانند تنگی کاروتید را تشخیص دهند. ممکن است برای مشاوره جراحی به یک ارجاع داده شوید. آزمایشات تشخیصی سونوگرافی داپلر یک آزمایش غیر تهاجمی است که از امواج صوتی برای ارزیابی جریان خون در رگ استفاده می کند. پروب اولتراسوند روی گردن و روی شریان های کاروتید قرار می گیرد. این آزمایش نشان می دهد که چه مقدار خون در شریان جریان دارد و شریان تا چه میزان انسداد دارد. (یعنی مسدود شده باشد (انسداد کاروتید) بهبودی و پیشگیری از تنگی شریان های کاروتید بسته به عوامل خطر، پزشک ممکن است از شما بخواهد که سیگار را ترک کنید، مصرف زیاد الکل را محدود کنید، کنترل قند خون خود را به خوبی حفظ کنید (اگر دیابت دارید) ، کلسترول خود را به طور منظم چک کنید و داروهای تجویز شده را مصرف کنید. یادآوری این نکته مهم است که تنگی کاروتید یک بیماری پیشرونده است. اگر تنگی کاروتید درمان نشود، میزان سکته مغزی درصد در سال در افراد دارای علایم و . درصد در سال در افراد بدون علایم است. علایم هشدار دهنده اولیه را نادیده نگیرید! پس از آندارترکتومی کاروتید، تنگی مجدد می تواند در کمتر از دو سال رخ دهد و معمولا علامتی نیست. این پلاک های رشد مجدد را می توان با آنژیوپلاستی و استنت گذاری درمان کرد. پلاک ها ممکن است با گذشت زمان پسرفت کنند و مداخله برای تنگی بیش از درصد محفوظ است. پس از دو سال، تنگی مجدد بیشتر با پیشرفت بیماری آترواسکلروتیک مرتبط است. به طور کلی، جراحی مجدد یا استنت گذاری برای تنگی مجدد علامت دار یا تنگی بیش از درصد توصیه می شود.

وضعیتی است که در آن مایعات بیش از حد در خون وجود دارد. اگرچه بدن برای سالم ماندن به مایعات زیادی نیاز دارد، اما مصرف بیش از حد آن می تواند باعث عدم تعادل خطرناک شود. هیپرولمی معمولا نتیجه یک بیماری زمینه ای است. با این حال، هیپرولمی خفیف می تواند پس از خوردن غذاهای حاوی زیاد یا در طی تغییرات هورمونی رخ دهد. هیپرولمی خفیف معمولا در صورت عدم وجود مشکلات سلامتی یا بیماری زمینه ای، خود به خود برطرف می شود. هایپرولمی اغلب در صورت تشخیص زودهنگام قابل درمان است، اما علت اصلی هیپرولمی باید برای جلوگیری از عود آن بررسی شود. علل اضافه بار مایعات در بدن هیپرولمی خفیف می تواند ناشی از خوردن نمک زیاد یا تغییرات هورمونی باشد. هیپرولمی معمولا به دلیل سدیم (نمک) بیش از حد در بدن ایجاد می شود. وقتی نمک بیش از حد وجود داشته باشد، بدن آب را برای متعادل کردن آن حفظ می کند. معمولا هیپرولمی به این دلیل رخ می دهد که بدن در تنظیم سدیم و آب مشکل دارد، اما علل دیگر شامل برخی داروها یا شرایط پزشکی است. نارسایی احتقانی قلب وضعیتی است که در آن قلب نمی تواند خون کافی برای رفع نیازهای بدن پمپاژ کند. هنگامی که توانایی پمپاژ خون قلب کاهش می یابد، کلیه ها نمی توانند آنطور که باید کار کنند، که منجر به افزایش مایعات در بدن می شود. بررسی ها نشان می دهد که هایپرولمی در افراد مبتلا به نارسایی مزمن قلبی شایع است و برای برخی افراد، هیپرولمی هرگز به طور کامل حتی با درمان از بین نمی رود. نارسایی کلیه کلیه ها به تنظیم میزان سدیم و مایعات در بدن کمک می کنند، بنابراین افراد مبتلا به مشکلات کلیوی در معرض خطر هیپرولمی هستند. بررسی ها نشان می دهد که هایپرولمی در افرادی که مشکلات کلیوی شدید دارند و در بخش مراقبت های ویژه در بیمارستان هستند نسبتا گسترده است. نویسندگان این بررسی پیشنهاد می‌کنند که متخصصان مراقبت‌های بهداشتی سطح مایعات این افراد را با دقت کنترل کنند. زیرا هیپرولمی می‌تواند منجر به نارسایی احتقانی قلب، مشکلات در بهبود زخم و مشکلات گوارشی شود. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید مقاله دیگری نشان می دهد که هیپرولمی ناشی از نارسایی قلبی یا بیماری کلیوی در مرحله نهایی ممکن است منجر به شود. سیروز کبدی هیپرولمی ممکن است زمانی رخ دهد که کبد نتواند به درستی مواد مغذی را ذخیره و پردازش کند و سموم را فیلتر کند. مشکلات کبدی باعث احتباس مایعات در ناحیه شکم و اندام ها می شود. تجمع مایع در شکم شایع ترین عارضه است. این تجمع خاص در ناحیه شکم به عنوان آسیت شناخته می شود. مایعات IV مایعات داخل وریدی ( IV ) زمانی نجات بخش هستند که فردی دچار کم آبی شده یا نتواند مایعات کافی بنوشد، مانند بعد از جراحی. آنها معمولا حاوی سدیم (نمک) و آب هستند تا مایعات بدن را دوباره پر کنند و سطح سدیم را متعادل کنند. با این حال، مایعات بیش از حد IV می تواند منجر به هیپرولمی شود، به خصوص اگر سایر شرایط سلامتی وجود داشته باشد. مایعات بیش از حد IV چه در حین و چه پس از عمل جراحی با هیپرولمی و خطر بالاتر مرگ پس از جراحی مرتبط است. این مطالعه افرادی را که برای سرطان مری تحت عمل جراحی قرار می‌گرفتند مورد بررسی قرار داد. هورمون ها ( PMS ) و بارداری می تواند باعث شود بدن سدیم و آب بیشتری را حفظ کند. این اغلب باعث تورم خفیف، نفخ و ناراحتی می شود. زنان بارداری که متوجه تورم یا نفخ بیش از حد می شوند باید به دنبال مراقبت های پزشکی باشند، زیرا ممکن است نشانه فشار خون بالا باشد. داروها داروهایی که باعث تغییرات هورمونی می شوند نیز می توانند باعث هیپرولمی شوند. قرص های پیشگیری از بارداری، درمان جایگزینی هورمون و داروهای هورمونی مشابه می تواند باعث حفظ بیش از حد نمک و مایعات شوند. همچنین، برخی از داروهای ضد افسردگی، داروهای فشار خون، و ( NSAIDs ) می‌توانند باعث هیپرولمی خفیف شوند. خوردن نمک زیاد انجمن قلب آمریکا می گوید یک آمریکایی به طور متوسط میلی گرم سدیم در روز مصرف می کند که بسیار بالاتر از حد توصیه شده میلی گرم است. مصرف بیش از حد سدیم باعث حفظ آب در بدن می شود. این می تواند منجر به هیپرولمی خفیف و نفخ شود. بعید است که یک وعده غذایی شور برای افراد سالم مشکل ایجاد کند. با این حال، مصرف بیش از حد نمک می تواند خطرناک و جدی باشد، به خصوص برای کودکان خردسال، بزرگسالان مسن و کسانی که بیماری زمینه ای دارند. ممکن است به بسیاری از افراد مبتلا به نارسایی احتقانی قلب، بیماری کلیوی یا مشکلات کبدی توصیه شود که از رژیم غذایی کم نمک برای جلوگیری یا به حداقل رساندن هیپرولمی استفاده کنند. هیپرولمی باعث بروز چه علایمی می شود؟ یکی از علایم هیپرولمی افزایش وزن غیرقابل توضیح و سریع است. علایم هایپرولمی ممکن است بسته به محل تجمع مایع و سایر مشکلات سلامتی متفاوت باشد. شایع ترین علایم عبارتند از: تورم در بازوها و پاها تنگی نفس ناشی از مایع در ریه ها افزایش وزن غیر قابل توضیح و سریع تورم شکم، که با مشکلات کبدی رایج است. هیپرولمی چگونه تشخیص داده می شود؟ پزشک ممکن است با انجام یک معاینه فیزیکی برای بررسی تورم، هیپرولمی را تشخیص دهد. پزشک همچنین ممکن است به ریه های فرد برای علایم مایع گوش دهد. همچنین ممکن است پزشک آزمایش هایی را برای بررسی سدیم در خون و ادرار توصیه کند. از آنجایی که هیپرولمی اغلب به دلیل سایر مشکلات سلامتی ایجاد می‌شود، پزشک ممکن است برای بررسی شرایط زمینه‌ای مانند نارسایی قلبی، مشکلات کلیوی و بیماری کبد، یک معاینه جامع انجام دهد. درمان هیپرولمی چیست؟ دیورتیک ها اغلب برای درمان هیپرولمی تجویز می شوند. چندین روش برای درمان هیپرولمی وجود دارد. یکی از رایج ترین درمان های هیپرولمی دیورتیک ها هستند. دیورتیک ها داروهایی هستند که میزان ادرار تولیدی بدن را افزایش می دهند. با این حال، هر گونه بیماری زمینه ای نیز باید مورد توجه قرار گیرد. به عنوان مثال، فردی که نارسایی قلبی دارد، ممکن است علاوه بر مصرف دیورتیک ها، اقدامات لازم را برای مدیریت وضعیت خود انجام دهد. با این حال، تحقیقات بیان می کند ممکن است دیورتیک ها برای افرادی که مشکلات کلیوی شدید دارند کارایی نداشته باشند. برخی از افراد به درمان های جایگزین کلیه مانند دیالیز یا هموفیلتراسیون نیاز دارند. افراد مبتلا به بیماری های قلبی، کلیوی یا کبدی نیز ممکن است نیاز به پیروی از رژیم غذایی کم نمک داشته باشند. این به حفظ سطح سدیم در محدوده طبیعی کمک می کند، که به جلوگیری از هیپرولمی کمک می کند. افراد مبتلا به نارسایی احتقانی قلب ممکن است نیاز به محدود کردن مقدار مایعات روزانه خود داشته باشند. پزشک می تواند مقادیر مناسب مایعات و نمک مصرفی را بر اساس سابقه سلامتی فرد توصیه کند. چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟ مقداری نفخ خفیف بعد از خوردن یک وعده غذایی نمکی یا در مرحله قبل از قاعدگی چرخه یک زن طبیعی است. همچنین ممکن است پاها و پاها پس از یک روز طولانی ایستادن یا راه رفتن و در پروازهای طولانی دچار تورم جزیی شوند. این معمولا برای افرادی که از سلامت خوبی برخوردار هستند مشکلی ایجاد نمی کند و در عرض چند ساعت برطرف می شود. هر فردی که بدون دلیل ظاهری ورم بیش از حد، افزایش وزن یا احتباس آب را تجربه می کند باید به یک متخصص مراقبت های بهداشتی مراجعه کند، به خصوص اگر فرد سابقه خانوادگی مشکلات قلبی، کلیوی یا کبدی داشته باشد. پیش آگهی هیپرولمی برای مبتلایان چگونه است؟ در حالی که از هیپرولمی بهبود می‌یابید، ضروری است که روزانه خود را وزن کنید تا مطمین شوید که مایع اضافی بدن خود را دفع می‌کنید. اکثر افرادی که به برنامه های درمانی پزشک خود پایبند هستند، بهبودی کامل و سریع پیدا می کنند. این مهم برای جلوگیری از عوارضی است که می تواند به سلامت شما آسیب برساند. علاوه بر نظارت بر وزن خود، می توانید با موارد زیر از عود اضافه بار مایعات جلوگیری کنید: بررسی مصرف مایعات پیروی از دستورالعمل های مصرف مایعات توسط پزشک اطمینان حاصل کنید که سدیم بیش از حد مصرف نمی کنید. با آب نبات های بدون قند، چیپس یخ، انگور یخ زده و سایر غذاهای کم مایع و کاهش دهنده تشنگی، تشنگی خود را مدیریت کنید. درمان هیپرولمی از فردی به فرد دیگر بسته به علت بیماری متفاوت است. به طور کلی، همه افراد مبتلا به هیپرولمی یک دور دیورتیک دریافت می کنند که داروهایی هستند که مایع اضافی را از بین می برند. در موارد شدید، پزشک (حذف مایعات از طریق کلیه ها) و پاراسنتز (حذف مایعات از طریق شکم) را توصیه می کند. همچنین پزشک از شما می خواهد که مصرف سدیم را در رژیم غذایی خود محدود کنید. سخن آخر علت هیپرولمی معمولا چشم انداز بلند مدت فرد را تعیین می کند. احتباس آب گاه به گاه و خفیف معمولا برای کسانی که مشکلات سلامتی دیگری ندارند جدی نیست. هیپرولمی مرتبط با بیماری قلبی، کلیوی یا کبدی نیاز به مراقبت پزشکی و مدیریت دقیق دارد. پیروی از توصیه های پزشک در مورد رژیم غذایی، داروها یا سایر درمان ها می تواند به فرد کمک کند تا علایم ناراحت کننده را کاهش دهد و زندگی سالم تری داشته باشد.

و یا هایپرمی افزایش خون به اندام های شما است. دو نوع پرخونی وجود دارد. علل پرخونی شامل ورزش، هضم غذا، تب، گرگرفتگی، آسیب و عفونت، نارسایی قلبی و ترومبوز هستند. هایپرمی، افزایش خون به اندام های شما است. دلایل مختلفی برای ایجاد پرخونی وجود دارد. گاهی اوقات، ممکن است ناشی از بیماری باشد، نشانه ای از اتفاق جدی در بدن. در مواقع دیگر ممکن است فقط یک پاسخ فیزیکی اولیه به فعالیت در بدن باشد. اکثر موارد پرخونی پاسخ های خوش خیم و سالم به فعالیت هستند. علایم و نشانه های پرخونی به طور کلی عبارتند از: سرخی گرما با این حال، علل مختلفی برای پرخونی وجود دارد که ممکن است علایم مختلفی ایجاد کند. آنچه در این مقاله خواهید خواند: دو نوع پرخونی وجود دارد: پرخونی فعال و پرخونی غیرفعال که علل هر یک می تواند از همدیگر متفاوت باشند. این افزایش جریان خون در پاسخ به تقاضای اندام برای خون بیشتر است. این شرایط می تواند ناشی از موارد زیر باشد: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید وقتی ورزش می کنید، قلب و ماهیچه های شما به خون و اکسیژن بیشتری نیاز دارند. بدن شما به تقاضا پاسخ می دهد و خون برای رساندن مواد مغذی به داخل هجوم می آورد. همانطور که غذا می خورید، بدن باید آن را تجزیه کرده و مواد مغذی را استخراج کند تا از آن استفاده کند. خون به معده و روده جریان می یابد تا به این روند کمک کند. هنگامی که دمای بدن افزایش می یابد، خون اضافی به سمت پوست جریان می یابد تا به بدن کمک کند گرمای اضافی را آزاد کند. در دوران پیش از یایسگی، زمانی که بدن برای توقف قاعدگی آماده می شود، هورمون ها در نوسان هستند. این نوسانات در هورمون ها می تواند گرگرفتگی ایجاد کند. باعث هجوم خون به پوست می شود. هنگامی که آسیب یا عفونت رخ می دهد، بدن خون را برای ترمیم زخم و مبارزه با عفونت به آن ناحیه می فرستد. خون حامل سلول های ایمنی مهمی است که به بدن کمک می کند تا خود را ترمیم کند. ضربه و عفونت شدید می تواند باعث پرخونی و تورم جدی شود. انسداد یا محدود کردن یک شریان یا ورید باعث افزایش جریان خون در آن ناحیه می شود. استراحت طولانی مدت در رختخواب می تواند باعث انسداد شود. هنگامی که به این موضوع رسیدگی شود، خون دوباره جریان می یابد. پرخونی غیرفعال افزایش یا تجمع خونی است که نمی تواند از طریق بدن پمپ شود. این وضعیت معمولا به دلیل بیماری رخ می دهد و باعث عملکرد ضعیف یا انسداد شریان یا ورید می شود. در فرآیند پمپاژ خون در بدن، خون غنی از اکسیژن به یک طرف قلب جریان می یابد و طرف دیگر را پمپ می کند تا خون را به سراسر بدن بفرستد. اگر قلب نتواند خون را از طریق بدن به بیرون پمپاژ کند، می تواند باعث احتقان در سایر اندام ها مانند کبد، کلیه ها، و طحال و ریه ها شود. این وضعیت می تواند منجر به سایر بیماری های زمینه ای جدی شود. مسدود کردن یا محدود کردن یک شریان یا ورید می تواند باعث پرخونی شود. بستری که باعث فشار مداوم بر روی رگ‌ها می‌شود ممکن است منجر به پرخونی و زخم بستر شود. ترومبوز لخته ای است که در ورید یا شریان ایجاد می شود. این لخته جریان خون را مسدود می کند و باعث تجمع خون در یک ناحیه می شود. ترومبوز می تواند ناشی از موارد زیر باشد: صدمه چاقی دیابت بارداری بی تحرکی کاتتر مرکزی کلسترول بالا عمل جراحی سیگار کشیدن فشار خون بالا اختلال لخته شدن برخی داروها مانند کنترل بارداری پزشک سابقه شخصی و پزشکی شما را همراه با یادداشت علایم شما خواهد گرفت. آنها همچنین ممکن است یک معاینه فیزیکی انجام دهند و علایم حیاتی شما مانند ضربان قلب، فشار خون، و درجه حرارت را اندازه گیری کنند. بسته به نوع پرخونی، پزشک ممکن است آزمایشاتی را انجام دهد یا انجام ندهد. پرخونی فعال اغلب یک پاسخ طبیعی است که با پاسخ بدن به فعالیت رخ می دهد. این معمولا از طریق علایم قابل تشخیص است و ممکن است نیازی به آزمایش نداشته باشد. پرخونی غیرفعال ممکن است با علایم دیگری مانند: درد خارش حالت تهوع تنگی نفس تورم در اندام ها و شکم سرفه یا اگر این علایم همراه با تغییرات در علایم حیاتی شما رخ دهد، پزشک ممکن است دستور دهد: آزمایشات خون سونوگرافی ها تست استرس ورزش تست های تصویربرداری پزشک شما از این ها برای بررسی سلامت و ساختار شریان ها، سیاهرگ ها و قلب استفاده می کند. پرخونی فعال اغلب یک پاسخ طبیعی است که با واکنش بدن به فعالیت یا تلاش برای ترمیم خود رخ می دهد. این وضعیت در حین ورزش یا ناشی از گرگرفتگی، سرخ شدن و هضم غذا معمولا نیازی به درمان ندارد مگر اینکه علایم دیگری وجود داشته باشد. این به طور کلی یک پاسخ سالم در بدن است. ممکن است برای تسکین علایم نیاز به درمان تب، آسیب، عفونت و التهاب با داروهای بدون نسخه داشته باشید. اگر علایم شدید یا جدی شدند، به دنبال مراقبت های پزشکی باشید. یک برنامه تمرینی ایجاد کنید. اغلب گفته می شود که هیچ وضعیت سلامتی وجود ندارد، کمی ورزش منظم نمی تواند بهبود یابد، و پرخونی نیز تفاوتی ندارد. ورزش بخشی از هر سبک زندگی سالم برای قلب است و ثابت شده است که به پمپاژ مایعات اضافی از ماهیچه های باتلاقی و بازگشت به قلب کمک می کند. افرادی که با پرخونی سر و کار دارند باید یک برنامه ورزشی معمولی از جمله تمرینات هوازی منظم و برخی تمرینات با وزنه ملایم را برای بهترین نتایج ایجاد کنند. با این حال، مهم است که آهسته شروع کنید. نیازی به تجهیزات فانتزی یا عضویت در باشگاه گران قیمت نیست. یک پیاده روی شبانه در اطراف محله یا پیاده روی در پارک برای شروع کافی است. از یک رژیم غذایی مناسب برای قلب پیروی کنید. پرخونی اغلب با فشار خون بالا و دیابت مرتبط است، که هر دوی آنها را می توان با ایجاد تغییرات در رژیم غذایی کنترل یا حتی از بین برد. پیروی از یک رژیم غذایی سالم برای قلب به معنای خوردن وعده های غذایی کم سدیم و غنی از مواد مغذی است. بیماران پرخونی، و همچنین بیشتر افرادی که به دنبال ایجاد یک هستند، باید حتما حاوی مقدار زیادی غلات سالم، چربی های سالم و میوه ها و سبزیجات رنگارنگ باشند. آنها همچنین باید چربی ها، سدیم و قندهای تصفیه شده را محدود کنند، زیرا انجام این کار به مقابله با علل شایع پرخونی کمک می کند. کاهش مصرف گوشت و ترک الکل نیز به حفظ سلامت قلب و کاهش احتباس مایعات کمک می کند. وزن اضافی را کاهش دهید. بیشتر علل پرخونی بیماری‌های مرتبط با سبک زندگی هستند، به این معنی که ایجاد تغییر در سبک زندگی می‌تواند کمک بزرگی به کاهش علایم و حتی در برخی موارد، درمان این بیماری باشد. بیماران با از دست دادن وزن اضافی، استرس سیستم قلبی عروقی خود را کاهش می دهند و همه اندام های خود را تشویق می کنند تا بهتر کار کنند. بیماران باید رژیم غذایی خود را کنترل کنند، عادات سالم را تشویق کنند، و ورزش را بخشی از زندگی روزمره خود قرار دهند تا نتایج پایدار را ببینند. اینها به هیچ وجه کارهای ساده ای نیستند. با این حال، پاداش ترک عادت های بد، تجدید قوا و سلامتی بهتر است. پیاده روی یک راه عالی برای کمک به کاهش وزن است. داروی فشار خون مصرف کنید. اگر برای بیمار داروهای فشار خون تجویز شده است، برای او مهم است که مصرف آن را ادامه دهد. مگر اینکه یا تا زمانی که پزشک به او بگوید که آن را قطع کند. بیماران ممکن است نیاز به تنظیم داروهای خود چندین بار داشته باشند. زیرا سلامت کلی و عادات آنها تغییر می کند. اما مسلما قطع دارو بدون دستور پزشک صرفا به دلیل کاهش علایم یک اشتباه است. اگر بیماران صرفا بدون مشورت با پزشک، مصرف داروهای فشار خون خود را متوقف کنند، عوارض دیگری نیز ممکن است ایجاد شود. بسیاری از رژیم های دارویی فشار خون شامل یک دیورتیک برای کمک به اصلاح پرخونی است. به یاد داشته باشید، پرخونی یکی از علایم است و هنگامی که بیماران فشار خون خود را کنترل کردند، پرخونی باید از بین برود. داروهای رقیق کننده خون مصرف کنید. داروهای رقیق کننده خون به ویژه برای کمک به جلوگیری از لخته شدن خون که اغلب با ترومبوز ورید عمقی و ترومبوز ورید کبدی همراه است، مهم است. لخته های خون نیز محصول جانبی نقایص مادرزادی قلب و نارسایی قلبی هستند. هایپرمی یکی از علایم همه این شرایط است. با مصرف داروهای رقیق کننده خون، بیماران از لخته شدن خون جلوگیری می کنند که باعث جریان خون به بافت ها و رگ ها می شود. همراه با تغییرات سبک زندگی و یک برنامه پزشکی دقیق، بیماران باید بتوانند پرخونی را کنترل یا از بین ببرند. اگر نتوانند وضعیت خود را کنترل کنند، ممکن است به این معنی باشد که دارو باید تنظیم شود. بنابراین، بیماران باید در صورت مشاهده هرگونه تغییر مانند کبودی، تورم، درد و قرمزی بدون دلیل، حتما فورا به پزشک خود اطلاع دهند. نوع پرخونی فرد تعیین می کند که چه نوع عوارضی ممکن است رخ دهد. به عنوان مثال، پرخونی فعال موضعی حاد ممکن است نشانه التهاب باشد. هیپرمی غیرفعال موضعی حاد می تواند به دلیل پیچ خوردگی روده یا رحم باشد. پرخونی مزمن غیرفعال موضعی می تواند نشان دهنده این باشد که تومورها یا آبسه ها در بدن در حال توسعه هستند. پرخونی غیرفعال یا احتقان، با مشکلات قلبی مرتبط است و بسته به اینکه کدام قسمت از قلب تحت تاثیر قرار گرفته است، اندام های مختلف بدن را تحت تاثیر قرار می دهد. سخن آخر هیپرمی افزایش جریان خون در بافت ها و اندام ها است. تقریبا همه افراد این وضعیت را هنگام ورزش کردن، در آب و هوای گرم یا هضم یک وعده غذایی بزرگ تجربه کرده اند. هنگامی که در یک اندام یا نوع بافت نیاز بیشتری برای اکسیژن یا مواد مغذی وجود داشته باشد، جریان خون به طور طبیعی به آن ناحیه منحرف می‌شود. در بیشتر موارد، این یک حالت طبیعی است و هیچ دلیلی برای هشدار نیست. زمانی که افراد ورزش را متوقف کنند و بدنشان خنک شود، شاهد بازگشت جریان خون به حالت عادی خواهند بود. اما برای برخی افراد، پرخونی نشانه یک مشکل اساسی بزرگتر است. هایپرمی نشانه بیماری قلبی، ترومبوز ورید عمقی و ترومبوز ورید کبدی است. افراد مبتلا به فشار خون بالا و دیابت نیز پرخونی را به عنوان علامت بیماری خود تجربه خواهند کرد. در حالی که معمولا یک اتفاق خوش خیم است، اما اگر تحت کنترل نباشد می تواند دردناک باشد و منجر به عوارض دیگری شود. در حال حاضر دقیقا بدانید که چگونه پرخونی را در شرایطی که یک مشکل جدی است، درمان کنید.

و اینکه چگونه وزن خود را حفظ کنیم یکی از چالش های مهم بعد از کاهش وزن است. اما ما در این مقاله راهکار تثبیت وزن را برای شما بررسی کرده ایم. اگر به دنبال این هستید که چگونه بعد از لاغر شدن دوباره اضافه وزن نگیرید بهتر است ادامه مقاله را تا انتها بخوانید. اما به طور کلی تنها حدود درصد از افراد چاق که رژیم غذایی را شروع می کنند، با موفقیت وزن خود را کاهش داده و در دراز مدت آن را حفظ می کنند. با این حال، چندین روش علمی اثبات شده از ورزش تا کنترل استرس برای وجود دارد. راهکارهای زیر ممکن است همان چیزی باشد که ما به آن نیاز داریم تا تغذیه را به نفع خود تنظیم کنیم و بدانیم چگونه وزن خود را حفظ کنیم؟ تثبیت وزن با ورزش منظم نقش مهمی درتثبیت وزن دارد. ورزش ممکن است به شما کمک کند مقداری کالری اضافی بسوزانید و متابولیسم خود را افزایش دهید، که دو عامل مورد نیاز برای رسیدن به تعادل انرژی هستند. هنگامی که در تعادل انرژی هستید، به این معنی است که همان تعداد کالری که مصرف می کنید می سوزانید. در نتیجه، احتمال ثابت ماندن وزن شما بیشتر است. چندین مطالعه نشان داده است افرادی که حداقل دقیقه فعالیت بدنی متوسط در هفته ( دقیقه در روز) پس از کاهش وزن انجام می دهند، احتمال بیشتری برای حفظ وزن خود دارند. در برخی موارد، حتی سطوح بالاتری از فعالیت بدنی ممکن است برای حفظ وزن موفق ضروری باشد. یک بررسی به این نتیجه رسید که یک ساعت ورزش در روز برای کسانی که سعی در کاهش وزن دارند بهینه است. توجه به این نکته مهم است که ورزش زمانی که با سایر تغییرات سبک زندگی، از جمله رعایت رژیم غذایی مناسب همراه باشد، برای حفظ وزن مفید است. برای تثبیت وزن، صبحانه بخورید. خوردن صبحانه ممکن است به شما در اهداف حفظ وزن کمک کند. افرادی که صبحانه می خورند به طور کلی عادت های سالم تری مانند ورزش بیشتر و مصرف بیشتر فیبر و ریزمغذی ها دارند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید علاوه بر این، خوردن صبحانه یکی از رایج ترین رفتارهای گزارش شده توسط افرادی است که در کاهش وزن موفق هستند. یک مطالعه نشان داد که درصد از نفری که حداقل کیلوگرم وزن خود را به مدت حداقل یک سال کاهش دادند، گزارش دادند که هر روز صبحانه می‌خورند. در حالی که به نظر می رسد افرادی که صبحانه می خورند در کاهش وزن بسیار موفق هستند، شواهد متفاوت است. به عبارتی نخوردن صبحانه با افزایش وزن یا بدتر شدن عادات غذایی مرتبط نیست. در واقع، نخوردن صبحانه حتی ممکن است به برخی افراد کمک کند تا به اهداف کاهش وزن و حفظ وزن خود برسند. اگر احساس می‌کنید که خوردن صبحانه به شما کمک می‌کند تا به اهدافتان پایبند باشید، حتما باید صبحانه را بخورید. اما اگر دوست ندارید صبحانه بخورید یا صبح گرسنه نیستید، حذف آن ضرری ندارد. کسانی که صبحانه می خورند به طور کلی عادت های سالم تری دارند که ممکن است به آنها کمک کند وزن خود را حفظ کنند. با این حال، حذف صبحانه به طور خودکار منجر به افزایش وزن نمی شود. مصرف پروتیین برای حفظ وزن مناسب خوردن مقدار زیادی ممکن است به شما در حفظ وزن کمک کند، زیرا پروتیین می تواند به کاهش اشتها و افزایش سیری کمک کند. پروتیین سطح برخی از هورمون ها را در بدن افزایش می دهد که باعث سیری می شوند و برای تنظیم وزن مهم هستند. همچنین ثابت شده است که پروتیین سطح هورمون هایی را که باعث افزایش گرسنگی می شوند را کاهش می دهد. ت ثیر پروتیین بر هورمون ها و سیری شما ممکن است به طور خودکار تعداد کالری هایی که در روز مصرف می کنید را کاهش دهد. علاوه بر این، پروتیین به مقدار قابل توجهی انرژی برای تجزیه بدن شما نیاز دارد. بنابراین، خوردن منظم آن ممکن است تعداد کالری‌هایی را که در طول روز می‌سوزانید افزایش دهد. بر اساس مطالعات متعدد، به نظر می رسد که اثرات پروتیین بر متابولیسم و اشتها زمانی که حدود درصد کالری از پروتیین مصرف می شود، ببشتر است. گرم پروتیین در یک رژیم غذایی کالری دارد. پروتیین ممکن است با افزایش سیری، افزایش متابولیسم و کاهش کل کالری دریافتی، برای حفظ وزن مفید باشد. مراقب وزن خود باشید! نظارت بر وزن به عنوان یکی از راهکار آسان برای تثبیت وزن بعد از لاغری می تواند به شما در حفظ وزن مناسب کمک کند. بررسی وزن خود با استفاده از ترازو ممکن است ابزار مفیدی برای حفظ وزن باشد. این به این دلیل است که می تواند شما را از پیشرفت خود آگاه کند و رفتارهای کنترل وزن را تشویق کند. کسانی که خود را وزن می کنند ممکن است کالری کمتری در طول روز بخورند که برای حفظ کاهش وزن مفید است. در یک مطالعه، افرادی که شش روز در هفته خود را وزن کردند، به طور متوسط کالری کمتر در روز نسبت به افرادی که وزن خود را کمتر کنترل می کردند، مصرف می کردند. اینکه چقدر خود را وزن کنید یک انتخاب شخصی است. برخی وزن کردن روزانه را مفید می دانند. خود وزن کردن ممکن است با آگاه نگه داشتن شما از پیشرفت و رفتارهای خود به حفظ وزن کمک کند. تثبیت وزن با استفاده از وزنه کاهش توده عضلانی یکی از عوارض جانبی رایج کاهش وزن است. وزنه می تواند توانایی شما را برای حفظ وزن محدود کند، زیرا از دست دادن عضلات متابولیسم شما را کاهش می دهد، به این معنی که کالری کمتری در طول روز می سوزانید. انجام برخی از انواع تمرینات مقاومتی، مانند بلند کردن وزنه، ممکن است به جلوگیری از این کاهش عضله کمک کند و به نوبه خود، میزان متابولیسم شما را حفظ یا حتی بهبود بخشد. مطالعات نشان می دهد کسانی که بعد از کاهش وزن وزنه می زنند، با حفظ توده عضلانی، وزن خود را حفظ می کنند. برای دریافت این مزایا، توصیه می شود حداقل دو بار در هفته به تمرینات قدرتی بپردازید. وزنه زدن حداقل دو بار در هفته ممکن است با حفظ توده عضلانی به حفظ وزن کمک کند، که برای حفظ متابولیسم سالم مهم است. در تثبیت وزن تسلیم نشوید! شکست در برنامه حفظ وزن شما اجتناب ناپذیر است. ممکن است مواقعی پیش بیاید که تسلیم یک هوس ناسالم شوید یا از تمرین صرف نظر کنید. با این حال، لغزش های گاه به گاه به این معنی نیست که شما باید اهداف خود را ترک کنید. این احتمال وجود دارد که پس از کاهش وزن با یک یا دو شکست مواجه شوید. شما می توانید با برنامه ریزی از قبل و حفظ رژیم غذایی، بر موانع غلبه کنید. یکی از عادت هایی که اغلب منجر به افزایش وزن می شود، تغذیه مناسب در روزهای هفته و پرخوری در آخر هفته ها است. این ذهنیت اغلب افراد را به خوردن غذاهای نامناسب سوق می دهد، که می تواند تلاش های حفظ وزن را جبران کند. اگر تبدیل به یک عادت معمولی شود، می توانید بیشتر از وزنی که در ابتدا از دست داده اید، دوباره به دست آورید. از طرف دیگر، تحقیقات نشان می‌دهد کسانی که در تمام طول هفته از یک الگوی غذایی ثابت پیروی می‌کنند، احتمال کاهش وزن در طولانی‌مدت بیشتر است. یک مطالعه نشان داد که ثبات هفتگی باعث می‌شود که افراد تقریبا دو برابر بیشتر از افرادی که در آخر هفته‌ها انعطاف‌پذیری بیشتری داشته باشند، در مدت یک سال وزن خود را در عرض . کیلوگرم حفظ کنند. هنگامی که به عادات غذایی مناسب خود در تمام طول هفته، از جمله آخر هفته ها، پایبند باشید، حفظ وزن موفقیت آمیز آسان تر است. نوشیدن آب یکی از راه های تثبیت وزن است که به چند دلیل برای حفظ وزن مفید است. برای شروع، سیری را تقویت می کند و اگر یک یا دو لیوان قبل از غذا بنوشید، ممکن است به شما کمک کند کالری دریافتی خود را کنترل کنید. در یک مطالعه، کسانی که قبل از خوردن غذا آب می‌نوشیدند، در مقایسه با شرکت‌کنندگانی که آب نمی‌نوشیدند، درصد کاهش کالری دریافتی داشتند. علاوه بر این، نشان داده شده است که نوشیدن آب میزان کالری سوزانده شده در طول روز را کمی افزایش می دهد. نوشیدن منظم آب ممکن است باعث سیری شود و متابولیسم شما را افزایش دهد که هر دو عامل مهم در حفظ وزن هستند. خواب کافی به طور قابل توجهی بر کنترل وزن ت ثیر می گذارد. در واقع، به نظر می رسد که کمبود خواب یک عامل خطر اصلی برای افزایش وزن در بزرگسالان است و ممکن است در حفظ وزن اختلال ایجاد کند. خواب ناکافی منجر به سطوح بالاتر گرلین می شود که به عنوان هورمون گرسنگی شناخته می شود زیرا اشتها را افزایش می دهد. علاوه بر این، افراد کم خواب معمولا سطوح پایین تری از لپتین (هورمونی است که برای کنترل اشتها ضروری است) دارند. کسانی که برای مدت کوتاهی می خوابند، به سادگی خسته می شوند و بنابراین انگیزه کمتری برای ورزش و انتخاب غذاهای مناسب دارند. اگر به اندازه کافی نمی خوابید، راهی برای تنظیم عادات خواب خود پیدا کنید. حداقل هفت ساعت خوابیدن در شب برای کنترل وزن و سلامت کلی بهینه است. خوابیدن به مدت طولانی ممکن است با بالا نگه داشتن سطح انرژی و کنترل هورمون ها به حفظ وزن کمک کند. مدیریت استرس این بخش مهمی از کنترل وزن شما است. در واقع، سطح استرس بالا می تواند با افزایش سطح (هورمونی است که در پاسخ به استرس ترشح می شود) به بازیابی وزن کمک کند. افزایش مداوم کورتیزول با مقادیر بیشتر چربی شکم و همچنین افزایش اشتها و مصرف غذا مرتبط است. استرس همچنین یکی از محرک های رایج برای خوردن تکانشی است، یعنی زمانی که غذا می خورید حتی زمانی که گرسنه نیستید. خوشبختانه راهکارهای زیادی وجود دارد که می توانید برای انجام دهید، مهم است که سطح استرس را برای حفظ وزن خود کنترل کنید، زیرا استرس بیش از حد ممکن است با تحریک اشتها، خطر افزایش وزن را افزایش دهد. حفظ اهداف وزن به تنهایی می تواند دشوار باشد. یک راهکار برای غلبه بر این مشکل، یافتن یک سیستم پشتیبانی است که شما را مسیول نگه می دارد و احتمالا در سبک زندگی سالم با شما شریک می شود. چند مطالعه نشان داده است که داشتن یک دوست برای پیگیری اهداف خود ممکن است برای کنترل وزن مفید باشد، به خصوص اگر آن شخص شریک یا همسری با عادات سالم مشابه باشد. یکی از این مطالعات رفتارهای سلامتی بیش از زوج را مورد بررسی قرار داد و دریافت که زمانی که یکی از افراد به عادت سالمی مانند ورزش می‌پردازد، احتمال بیشتری وجود دارد که فرد دیگر از آنها الگوبرداری کند. مشارکت دادن یک شریک یا همسر در سبک زندگی سالم ممکن است احتمال کاهش وزن خود را افزایش دهد. اگر به انواع و مقدار کربوهیدرات هایی که می خورید توجه کنید، حفظ و تثبیت وزن ممکن است برای شما آسان تر باشد. خوردن بیش از حد کربوهیدرات های تصفیه شده، مانند نان سفید، ماکارونی سفید و آب میوه، می تواند برای اهداف حفظ وزن شما مضر باشد. این غذاها فاقد فیبر طبیعی که برای تقویت سیری لازم است، می باشند. رژیم های غذایی کم فیبر با افزایش وزن و چاقی مرتبط هستند. محدود کردن مصرف کربوهیدرات به طور کلی ممکن است به شما در حفظ کاهش وزن کمک کند. چندین مطالعه نشان داده است که در برخی موارد، کسانی که پس از کاهش وزن از رژیم‌های کم کربوهیدرات پیروی می‌کنند، احتمالا وزن خود را در دراز مدت حفظ می‌کنند. علاوه بر این، افرادی که از رژیم‌های کم کربوهیدرات پیروی می‌کنند، کمتر از آنچه می‌سوزانند، کالری دریافت می‌کنند. محدود کردن مصرف، به‌ویژه کربوهیدرات‌هایی که تصفیه‌شده هستند، ممکن است به جلوگیری از افزایش وزن کمک کند. تثبیت وزن و ثبت رژیم غذایی کسانی که میزان غذای مصرفی خود را در یک مجله، ردیاب غذای آنلاین یا اپلیکیشن ثبت می‌کنند، احتمالا کاهش وزن خود را حفظ می‌کنند. ردیاب‌های غذا مفید هستند زیرا آگاهی شما را از مقدار واقعی غذا افزایش می‌دهند، و اطلاعات خاصی در مورد میزان کالری و مواد مغذی مصرفی شما ارایه می‌دهند. علاوه بر این، بسیاری از ابزارهای ردیابی غذا به شما امکان می دهند ورزش را ثبت کنید، بنابراین می توانید مطمین شوید که مقدار مورد نیاز برای حفظ وزن خود را دریافت می کنید. ثبت روزانه میزان مصرف غذا ممکن است به شما در حفظ کاهش وزن کمک کند و شما را از میزان کالری و مواد مغذی دریافتی خود آگاه کند. مصرف سبزیجات چندین مطالعه مصرف زیاد سبزیجات را با کنترل بهتر وزن مرتبط می‌دانند. شما می توانید وعده های زیادی از سبزیجات کم کالری را بدون اضافه وزن بخورید، و مقدار قابل توجهی از مواد مغذی را همزمان با مصرف سبزیجات دریافت کنید. همچنین سبزیجات دارای میزان فیبر بالایی هستند، که احساس سیری را افزایش می دهد و ممکن است به طور خودکار تعداد کالری هایی را که در طول روز می خورید کاهش دهد. برای فواید کنترل وزن، مصرف یک یا دو وعده سبزیجات در هر وعده غذایی را در نظر بگیرید. سبزیجات سرشار از فیبر و کم کالری هستند. هر دوی این خواص ممکن است برای حفظ وزن مفید باشند. ثبات کلید کاهش وزن است. به‌جای رژیم‌های دایمی که با بازگشت به عادت‌های قدیمی به پایان می‌رسد، بهتر است برای همیشه به رژیم غذایی سالم و سبک زندگی جدید خود پایبند باشید. سبک زندگی سالم شما بدون دردسر خواهد بود، بنابراین می توانید وزن خود را بسیار راحت تر حفظ کنید. حفظ کاهش وزن زمانی ساده است که با عادات سالم جدید خود سازگار باشید، نه اینکه به سبک زندگی قبلی خود بازگردید. تغذیه آگاهانه شامل آهسته غذا خوردن، بدون حواس پرتی، و جویدن کامل غذا است تا بتوانید عطر و طعم غذای خود را بچشید. وقتی به این شکل غذا می خورید، زمانی که واقعا سیر شده اید، به احتمال زیاد غذا خوردن را متوقف خواهید کرد. در غیر این صورت تشخیص سیری دشوار است و ممکن است در نهایت پرخوری کنید. مطالعات نشان می دهد که تغذیه آگاهانه با هدف قرار دادن رفتارهایی که معمولا با افزایش وزن مرتبط هستند، به حفظ وزن کمک می کند. علاوه بر این، کسانی که آگاهانه غذا می خورند ممکن است بتوانند وزن خود را بدون شمارش کالری حفظ کنند. تغذیه آگاهانه برای حفظ وزن مفید است زیرا به شما کمک می کند سیری را تشخیص دهید و ممکن است از رفتارهای ناسالمی که معمولا منجر به افزایش وزن می شود جلوگیری کند. تغییر سبک زندگی دلیل اینکه بسیاری از افراد در حفظ وزن خود شکست می خورند این است که از رژیم های غذایی غیر واقعی پیروی می کنند که در دراز مدت امکان پذیر نیست. این افراد در نهایت احساس شکست می کنند، که اغلب منجر به افزایش وزن بیشتر از آنچه در وهله اول از دست داده بودند، می شود. حفظ کاهش وزن منجر به ایجاد تغییرات پایدار در سبک زندگی شما می شود. به جای پیروی از قوانین غیر واقعی که بسیاری از رژیم های کاهش وزن بر روی آنها تمرکز می کنند، با ایجاد تغییرات پایدار در سبک زندگی، کاهش وزن آسان تر است. بسیاری از رژیم های غذایی بسیار محدود کننده هستند و نیازهایی دارند که رعایت آنها دشوار است. علاوه بر این، بسیاری از افراد قبل از شروع یک رژیم ذهنیت درستی ندارند، که ممکن است منجر به شود. چند دلیل متداول وجود دارد که چرا افراد دوباره وزن اضافه می کنند: محدودیت شدید کالری ممکن است متابولیسم شما را کند نماید و هورمون های تنظیم کننده اشتها را تغییر دهد، که هر دو عاملی هستند که به افزایش وزن کمک می کنند. زمانی که برای بهبود سلامت خود به رژیم غذایی به عنوان یک راه حل سریع فکر می کنید، نه یک راه حل طولانی مدت، احتمال تسلیم شدن و برگشت وزنی که از دست داده اید بیشتر شود. بسیاری از رژیم‌های غذایی بر اساس قدرت اراده هستند تا عاداتی که می‌توانید در زندگی روزمره خود بگنجانید. رژیم‌های غذایی به جای تغییر سبک زندگی، بر قوانین تمرکز می کنند، که ممکن است شما را دلسرد کند و از حفظ وزن جلوگیری کند. رژیم ها می توانند محدود کننده و غیر واقعی باشند که اغلب منجر به افزایش وزن می شود. با این حال، تغییرات ساده زیادی وجود دارد که در عادات خود ایجاد کنید تا به راحتی بتوانید آنها را رعایت کنید و کاهش وزن خود را در طولانی مدت حفظ کنید. ورزش، خواب و سلامت روان نیز در کنترل وزن شما نقش دارند. اگر به جای ادامه و حذف رژیم های کاهش وزن، به سادگی سبک زندگی جدیدی را اتخاذ کنید، حفظ وزن ممکن است بدون دردسر باشد. در صورت بروز هر گونه مشکل در زمینه حفظ و مدیریت وزن خود می توانید از بگیرید.

برای درمان پوسیدگی دندان استفاده می شود که بیشتر به عنوان و یا حفره شناخته می شود. این حفره ها توسط مواد زاید اسیدی ناشی از باکتری های موجود در دهان ایجاد می شوند که از قند و نشاسته تغذیه می کنند. دلیل اینکه چرا باید مراقب رژیم غذایی خود باشید و مصرف مواد قندی و نشاسته ای را کاهش دهید، خطر پوسیدگی دندان است. به هر حال، یکی از راه های اصلی که دندانپزشک می‌تواند برای درمان حفره انجام دهد، برداشتن بخش های پوسیده آن و سپس پر کردن آن با موادی است که به عنوان پر کردن دندان شناخته می‌شود. در پر کردن دندان از مواد مختلفی استفاده می شود. این مواد به وسعت پوسیدگی، نوع دندانی که تحت ت ثیر قرار گرفته است و اینکه هنگام لبخند زدن دندان قابل مشاهده است یا خیر بستگی دارد. پر کردن دندان چیست؟ از پر کردن دندان، برای ترمیم دندان های دارای حفره به دلیل اسیدیته دهان استفاده می شود. پر کردن هایی مانند سیمان یا آسفالت برای پر کردن چاله ها و ناهمواری های جاده استفاده می شود. این روش همچنین برای تعمیر دندان هایی که به دلیل استفاده نادرست یا سوء استفاده از بین رفته اند، مانند خوردن آجیل، دندان قروچه و جویدن ناخن آسیب دیده اند، استفاده می شود. در نهایت تصمیم می گیرد که کدام نوع پرکردن برای وضعیت خاص یا مشکل دندانی شما مناسب تر است. او همچنین می‌تواند در شرایطی که پر کردن دندان برای حفظ دندان تان کافی نباشد، روکش، بریج یا روکش را توصیه کند. به منظور تعیین نوع پرکردگی که برای بهترین کار را دارد، دندانپزشک باید ابتدا میزان پوسیدگی، محل پوسیدگی (آسیاب های آسیاب در مقابل دندان های ثنایا و نیش) ، نوع و هزینه مواد پرکننده موثر را تعیین کند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید فقط به یاد داشته باشید که پرکردن دندان نمی تواند دندانی را با حفره ای آنقدر بزرگ که به سختی مینا یا عاج دندان باقی می ماند، نجات دهد. چه مراحلی برای پر کردن دندان انجام می شود؟ مراحل مربوط به پر کردن دندان با پرکننده، عبارتند از: بی حسی اولین مرحله، ناحیه باید بی حس شود. دندانپزشک ابتدا بی حس کننده موضعی را از طریق تزریق به لثه تزریق می کند تا با پر شدن دندان آسیب دیده، ناحیه اطراف دندان نسبت به درد غیر حساس باشد. دریل کردن در مرحله بعد، دندانپزشک معمولا از مته برای برداشتن مواد پوسیده دندان استفاده می کند. زیرا در صورتی که پر شده روی "بستر آسیب دیده" یا غیر جامد باشد، نمی تواند به دندان بچسبد. او ممکن است به جای آن از لیزر یا ابزار سایشی نیز استفاده کند. اینکه از چه ابزاری برای آماده کردن دندان برای پر کردن استفاده می شود، به آموزش یا تخصص دندانپزشک فردی، سطح راحتی در استفاده از یک ابزار دندانپزشکی خاص و سرمایه گذاری روی قطعه خاص بستگی دارد. میزان و محل پوسیدگی نیز می تواند بر چنین تصمیماتی ت ثیر بگذارد. پروب و آزمایش پس از آن، دندانپزشک باید دندان آسیب دیده و حفره یا آسیب آن را آزمایش یا بررسی کند تا بداند آیا تمام مواد پوسیده برداشته شده است یا خیر. بعد از اینکه فقط قسمت های سالم دندان باقی ماند، متخصص دندانپزشکی شما فضای از دست رفته را برای پر کردن دندان آماده می کند. تمیز کردن اولین کاری که دندانپزشک انجام می دهد این است که فضای پر شده را تمیز کند. این به منظور از بین بردن باکتری ها و باقی مانده از حفره یا ترک های دندان آسیب دیده است. لاینر اگر پوسیدگی دندان تا ریشه رسیده باشد، عصب باید محافظت شود تا از التهاب جلوگیری شود. در چنین مواردی، دندانپزشک ممکن است لاینر ساخته شده از رزین کامپوزیت یا گلاس آینومر قرار دهد که از تماس عصب محافظت می کند. اگر ملتهب شده باشد، ممکن است یک عصب کشی انجام شود و حتی دندان تراشیده شود تا در روکش قرار گیرد. پرکردن پس از اینکه ناحیه به طور مناسب زبری و تمیز شد، سپس مواد پرکردنی داخل دندان قرار می گیرد. گاهی اوقات، نوری بر روی پرکننده تابانده می شود تا سریعتر آن را سفت کند، اما بستگی به مواد دارد. مجبور می شوید کاغذ سنباده را گاز بگیرید تا مواد پر شود. دندانپزشک پس از قرار دادن پرکردن روی دندان پولیش و تمام می کند. همچنین در صورتی که دندانپزشک از پرکردگی های همرنگ دندان روی دندان های شما استفاده کند، مراحل دیگری نیز برای تکمیل این روش انجام می شود. کاربرد پرکننده چندلایه مواد همرنگ دندان پس از برداشتن قسمت های پوسیده دندان و پاکسازی ناحیه به صورت لایه لایه اعمال می شود. این تضمین می کند که پر شده به این راحتی بیرون نمی زند. نور مخصوص نور مخصوص فوق الذکر به رزین کامپوزیت تابیده می شود تا پس از اعمال هر لایه، پرکننده سفت یا سخت شود. بنابراین این برنامه است و سپس نور دوباره و دوباره می درخشد. پس از اینکه در نهایت تمام فرآیند رزین چند لایه انجام شد، دندانپزشک از ابزار خود برای دستکاری مواد کامپوزیت به شکل مناسب استفاده می کند. حذف مواد اضافی ممکن است از مته یا کاغذ سنباده برای بریدن مواد اضافی استفاده شود. از شما خواسته می شود قبل از اینکه مواد پر شده به این ترتیب تراشیده شود، گاز بگیرید و تعیین کنید که آیا نیش تغییر کرده است یا خیر. پولیش و تکمیل فرآیند نهایی ترمیم بیشتر شامل صیقل دادن پرکردگی همرنگ دندان است تا زمانی که با بقیه مینای دندان مطابقت داشته باشد و در صورت انجام همه چیز عملا نامریی باشد. چه نوع مواد برای پرکردن دندان موجود است؟ انواع مختلفی از مواد پر کردنی دندان وجود دارد که می توانید از بین آنها یکی را انتخاب کنید. دندان ها را می توان با آمالگام نقره یا جیوه مخلوط با فلزات مختلف، طلا، چینی یا پرکننده رزین کامپوزیت پر کرد. همچنین موادی مانند مواد حاوی ذرات شیشه ای به نام گلاس آینومر وجود دارد. این ماده به روشی مشابه به عنوان پرکننده های رزین کامپوزیتی اعمال و استفاده می شود. پرکردن دندان با طلا پرکننده ای است که از طلا ساخته شده و دارای مزایای متعددی است. سال است که در دندانپزشکی مورد استفاده قرار می گیرد و یکی از اولین ابزارهای پرکردن دندان ها می باشد. پر کردن طلا بادوام است و می تواند تا سال دوام بیاورد. در واقع، معمولا بیشتر از آن دوام می آورد. خوردگی نمی کند. آنقدر قوی است که بتواند نیروهای جویدن را به خوبی تحمل کند. در یک مفهوم کاملا ذهنی، برخی از بیماران زیبایی شناسی طلا را نسبت به آمالگام نقره چشم نوازتر می دانند. به طور طبیعی، پر کردن طلا گران است حتی اگر فقط مقدار کمی از طلا استفاده شود. این می تواند تا برابر بیشتر از چیزی مانند آمالگام یا رزین کامپوزیت قیمت داشته باشد. همچنین برای اعمال صحیح به بیش از دو بار مراجعه به دندانپزشک نیاز دارد. اگر پرکننده های طلا را در کنار پرکننده های آمالگام نقره قرار دهید، به ندرت ممکن است شوک گالوانیکی اتفاق بیفتد. شوک گالوانیکی زمانی رخ می دهد که به دلیل نزدیکی آمالگام نقره و پرکننده های طلا، درد شدیدی در دندان های شما ایجاد می‌شود. این دو ماده با بزاق به گونه ای برهم کنش می کنند که جریان الکتریکی تولید می کند. همچنین برخی از بیماران پرکردگی های طلایی و سایر پرکردگی های رنگی را بیش از حد واضح و ناخوشایند برای چشم می بینند و چیزی را ترجیح می دهند که با رنگ دندان مطابقت داشته باشد. پرکردن دندان با نقره (آمالگام) آمالگام نه تنها از نقره بلکه از ملغمه ای از مواد تشکیل شده است. جیوه ماده پایه ای است که برای مخلوط کردن مس، روی، قلع و نقره با هم استفاده می شود تا این پرکننده آشنا را تشکیل دهد که به دلیل نگرانی در مورد مسمومیت با جیوه از بین رفته است. آمالگام تقریبا به اندازه طلا بادوام است و می تواند تا سال یا حتی یک عمر دوام بیاورد. بیشتر از پر کردن های کامپوزیت دوام می آورد. به اندازه کافی قوی است که در برابر نیش و نیروهای جویدن دندان های آسیاب شما مقاومت کند. همچنین نسبت به پرکننده های کامپوزیت و قطعا پرکننده های طلا ارزان تر است. احتمالا ارزان ترین گزینه موجود است. به دلیل استحکام و دوام، ترجیحا برای دندان های عقب به جای دندان های جلو استفاده می شود. بسیاری از بیماران از نظر زیبایی پرکننده های نقره و عدم ترکیب آن با رنگ دندان های طبیعی خوششان نمی آید. به همین دلیل است که معمولا روی دندان های عقب یا دندان های آسیاب قرار می‌گیرد که هنگام لبخند زدن قابل مشاهده نیستند. علاوه بر این، برای قرار دادن این پرکردگی ها، قسمت های سالم دندان باید برداشته شده و از بین بروند تا آمالگام بهتر روی سوراخ یا ترک دندان بچسبد. پرکردن آمالگام می تواند باعث تغییر رنگ دندان اطراف و تغییر رنگ آن مایل به خاکستری یا خاکستری شود. ترک ها و شکستگی ها نیز ممکن است به دلیل مواد آمالگام رخ دهد. وجود آن می تواند باعث ایجاد درجه وسیع تری از انقباض و انبساط شود که باعث تخریب بیشتر دندان می شود و منجر به بروز بیشتر شکستگی یا می شود. حدود درصد از بیماران به جیوه موجود در آمالگام حساسیت دارند. علاوه بر این، جیوه موجود در آمالگام سطوح پایینی از جیوه را به شکل بخار در سیستم آزاد می کند که می تواند استنشاق شود و در ریه ها جذب شود. سطوح بالای جیوه می تواند بر کلیه ها و مغز ت ثیر بگذارد. با این حال، این پرکننده همچنان مورد تایید FDA برای استفاده کودکان سال به بالا و بزرگسالان است. به نوبه خود، دندانپزشکانی وجود دارند که در حال حاضر در حذف پر کردن آمالگام تخصص دارند. کامپوزیت های همرنگ دندان یک ماده رزین کامپوزیت که می‌توان آن را با نور خاصی تغییر شکل داد و خشک کرد، برای پر کردن شکاف ها و سوراخ های دندان ها در حالی که با بقیه دندان ترکیب می‌شود، در دسترس است. مزایا پر کردن کامپوزیت با رنگ و سایه دندان های طبیعی مطابقت دارد. آنها به ویژه برای استفاده در قسمت های قابل مشاهده دندان مانند دندان های ثنایا، دندان نیش و چند آسیاب اول مفید هستند. علاوه بر این، آنها می‌توانند از نظر شیمیایی به ساختار دندان بچسبند، که پشتیبانی بیشتری از چنگال را فراهم می‌کند که از پرکردگی های طلا و نقره به دست نمی‌آید. همچنین به دلیل تطبیق پذیری آن شناخته شده است. به عبارت دیگر، از این پرکردن ها می توان برای ترمیم دندان های فرسوده، شکسته یا ترک خورده استفاده کرد. علاوه بر آن به عنوان ماده پرکننده پوسیدگی و حفره دندان استفاده می شود. همچنین دندان شما را از تخریب گسترده در امان می‌دارد، زیرا در مقایسه با پرکردگی های نقره یا طلا، مینا و عاج کمتری باید برداشته شود. هنگام آماده سازی برای این پر کردن، بیشتر قسمت های پوسیده دندان نیاز به برداشتن دارند. معایب پرکننده های کامپوزیت راحت تر از آمالگام فرسوده می شوند. آنها احتمالا تا سال دوام نخواهند آورد بیشتر از سال یا زودتر بسته به شدت پوسیدگی. آنها همچنین تحت فشار گاز گرفتن و جویدن هنگام غذا خوردن راحت تر می شکنند. اگر مرتب ناخن های خود را می جوید یا مغزهای کراکر می خورید، احتمال خراب شدن این مواد پر می شود. حفره های بزرگ‌تر معمولا باعث می‌شوند که این پر کردن بیرون بیاید و نتواند به بقیه دندان بچسبد یا به آن بچسبد. در مورد طول ویزیت دندانپزشکی، معمولا دقیقه بیشتر از قرار دادن پر کردن آمالگام طول می کشد. این به این دلیل است که رزین کامپوزیت یکی پس از دیگری اعمال می شود و هر لایه با نور خاصی انجام می شود. در ازای زیبایی شناسی و تطبیق پذیری برتر، نسبت به سایر انواع پرکننده شکننده تر است. همچنین هزینه آن دو برابر بیشتر از پر کردن آمالگام است. پرکننده های رزین کامپوزیتی مدرن به اندازه‌ای بهبود یافته‌اند که امکان استفاده از آن ها را برای دندان های آسیاب فراهم می‌کند، اما هنوز میانگین عمر آنها سال است. سایر انواع پر کردن دندان علاوه بر این، انواع دیگری از پرکننده های همرنگ دندان به غیر از پرکننده های رزین کامپوزیت موجود است. آنها شامل پرکننده های سرامیکی و پرکننده های گلاس آینومر هستند. پرکننده های سرامیکی همرنگ دندان از چینی ساخته می شوند. آنها در مقایسه با رزین در برابر لکه مقاوم هستند. با این حال، آنها همچنین کاملا ساینده هستند. سپس دوباره، این ماده می تواند تا سال مانند پرکننده های رنگی دوام بیاورد، اما می تواند به اندازه پرکننده های طلا گران باشد. این نوع پرکننده از نوع خاصی از شیشه و اکریلیک ساخته می شود. این معمولا به عنوان یک نوع پر کردن زیر لثه در کودکان خردسال استفاده می شود. با این حال، هنوز نیاز به حفاری دارد تا به درستی اعمال شود. این ماده پرکننده‌ای است که فلوراید (به‌جای بخارات جیوه) را به دندان ها آزاد می‌کند، که سپس به محافظت از آن در برابر پوسیدگی اضافی در حال حاضر که حفره به ناحیه ریشه دندان رسیده است، کمک می‌کند. گلاس آینومر حتی از براده های رزین کامپوزیتی شکننده تر است. همچنین بیشتر مستعد شکستگی و همچنین ساییدگی است. طول عمر آن حدود سال یا مشابه پرکننده های کامپوزیت رنگ دندان است. فقط باید در مناطق مناسب قرار داده شود و در موقعیت های مناسب برای بهترین نتیجه استفاده شود. این تقریبا با کامپوزیت ها در هر قسمت دیگر جدا از دوام برابر است. مشکلات دندان پرشده یکی از رایج‌ترین دلایلی که ممکن است بعد از پر کردن دندان دچار درد شوید، این است که محل خود پرکردگی دندان ممکن است خیلی زیاد باشد. در حالی که دندانپزشک در اولین بار تمام تلاش خود را می کند تا ارتفاع پرکردگی را به درستی به دست آورد، ممکن است متوجه شوید که وقتی شروع به حرکت دادن فک، صحبت کردن و جویدن می کنید، پرکردگی ممکن است کاملا درست نباشد. در مورد صاف کردن یا تغییر شکل پر کردن با دندانپزشک خود تماس بگیرید. این بسیار مهم است، زیرا اگر پرکردگی بالاتر از بقیه دندان های شما باشد، احتمال دارد ترک بخورد. اگر پس از پرکردن دندان جدید خود همچنان علایم نوع دندان درد را تجربه می کنید (مانند ضربان، درد شدید یا درد مداوم) ممکن است نشانه ای از این باشد که پوسیدگی کاملا عمیق در پالپ دندان قرار دارد. در این صورت ممکن است نیاز به درمان دوباره باشد. اگر فکر می کنید ممکن است این مشکل باشد با دندانپزشک خود تماس بگیرید. پس از پرکردن دندان، برخی از افراد ممکن است در دندان های کنار دندانی که پر شده است، درد داشته باشند. این طبیعی است و نشان نمی دهد که مشکلی در دندان شما وجود دارد. بیشتر اوقات، دندان با پرکردن جدید فقط سیگنال هایی را به دندان های کناری منتقل می کند. اما ان درد در عرض هفته باید کاهش یابد. معمولا تا سه هفته پس از پر کردن دندان، نسبت به هوا و غذای سرد یا گرم (یا نوشیدنی ها) حساس می‌شوید. همچنین ممکن است متوجه افزایش حساسیت ناشی از فشار گاز گرفتن روی پرکردگی دندان جدید شوید. به خصوص اگر پرکردن دندان برای یک حفره عمیق تر باشد. برای جلوگیری از حساس شدن دندان ها پس از پر کردن، می توانید از خمیر دندان طراحی شده برای دندان های حساس استفاده کنید. همچنین توصیه می کنیم از مصرف غذاهای خیلی گرم یا سرد پرهیز کنید. در چند هفته اول سعی کنید غذا را از طرف دیگر دهان خود بجوید. اگر بعد از دو هفته از بین نرفت، لطفا با تماس بگیرید. همانطور که گفته شد، ممکن است متوجه شوید که وقتی شروع به حرکت فک خود می کنید و یا زمانی که تاثیر ماده بی حسی از بین می رود، در قسمت دندان جدید احساس خوبی نداشته باشید. همچنین ممکن است متوجه شوید که حجم دندان پر شده خیلی زیاد است یا لبه های تیز وجود دارد که باید صاف شوند. برای پیگیری سریع با دندانپزشک خود تماس بگیرید تا مطمین شوید که در اسرع وقت به آن رسیدگی می شود. این امکان وجود دارد که در آینده با پوسیدگی دیگری مواجه شوید. اگر متوجه شدید که دندان های شما بعد از پر کردن دندان حساس هستند، می‌توانید با دندانپزشک خود در مورد گزینه های جایگزین برای پر کردن دندان صحبت کنید. واکنش هر فرد به انواع مختلف پر کردن فلزات متفاوت است. دندانپزشک همچنین می تواند از اقدامات پیشگیرانه دیگری مانند پایه، آستر یا عامل حساسیت زدا استفاده کند. بعد از پر کردن دندان چه بخوریم؟ بسیاری از بیماران از دندانپزشکان می پرسند که پس از پر کردن چه چیزی می توانم بخورم؟ جواب به این سوال به نوع مواد پر کردنی که دریافت کرده اید بستگی دارد. پرکردگی های سفید که از کامپوزیت ساخته شده اند، فورا تحت نور آبی استفاده شده توسط دندانپزشک سفت می شوند. این سخت شدن به شما این امکان را می دهد که بلافاصله بعد از عمل پرکردن به راحتی بتوانید غذا بخورید و بنوشید. پرکردن های فلزی دندان بلافاصله سفت نمی شوند. در این شرایط اغلب دندانپزشکان توصیه می کنند قبل از خوردن هر نوع غذای جامد حداقل ساعت پس از پرکردن دندان صبر کنید. به منظور جلوگیری از گاز گرفتن گونه، زبان یا لب های خود، احتمالا قبل از شروع غذا باید صبر کنید تا بی‌حسی موضعی از بین برود. غذاهایی که بعد از پر کردن دندان باید از آنها اجتناب کنید! بهتر است پس از پر کردن دندان تا دو هفته از خوردن غذاهای سفت، جویدنی یا چسبنده خودداری کنید. اگر دچار حساسیت دندان هستید، ممکن است از نوشیدن و غذاهای سرد یا گرم خودداری کنید. پس از پر کردن دندان نیازی به صبر کردن برای مسواک زدن نیست. می توانید به مسواک زدن دندان های خود دو بار در روز و نخ دندان کشیدن یک بار در روز ادامه دهید. در صورت نیاز از مسکن های بدون نسخه استفاده کنید. می توانید از استامینوفن یا ایبوپروفن برای کمک به هر گونه ناراحتی فیزیکی که ممکن است بعد از پر کردن دندان داشته باشید، استفاده کنید. شنیده باشید که باید حداقل ساعت پس از ترمیم حفره از جویدن در ناحیه پرکردگی دندان خودداری کنید. با این حال، پس از پر کردن حفره، دندانپزشک دستورالعمل های خاصی را برای در مورد زمان و آنچه که باید بخورید، خواهد داشت. انواع خاصی از پر کردن ممکن است بر زمان انتظار ت ثیر بگذارد. ما چند نکته توصیه شده برای غذا خوردن بعد از پر کردن دندان را به اشتراک می گذاریم. علاوه بر این که منتظر بمانید تا پر کردن غذا به درستی تنظیم شود، مواردی که می تواند بر خوردن غذای بعد از پر کردن ت ثیر بگذارد، عبارتند از: زمان انتظار ممکن است بر اساس نوع پر کردن متفاوت باشد، از جمله: این نوع پر کردن حدود ساعت طول می کشد تا کاملا سفت شود و به حداکثر استحکام برسد. دندانپزشک احتمالا توصیه می کند که حداقل ساعت قبل از جویدن سمت دهان خود که در آن پر شده است، صبر کنید. یک پرکننده کامپوزیت بلافاصله زمانی که دندانپزشک یک نور UV آبی روی دندان قرار می دهد سفت می شود. معمولا به محض خروج از مطب دندانپزشکی می توانید غذا بخورید. با این حال، اگر هنوز بی حس هستید، ممکن است دندانپزشک توصیه کند که حداقل ساعت قبل از جویدن مواد پر شده صبر کنید. دندانپزشک به احتمال زیاد یک بی حس کننده موضعی برای کاهش درد در طول عمل پر کردن تجویز می کند. خوردن قبل از از بین رفتن این عامل بی حس کننده ممکن است باعث شود که به طور تصادفی زبان، گونه ها یا لب های خود را گاز بگیرید. بی حسی معمولا در عرض تا ساعت از بین می رود. ناراحتی بعد از عمل تجربه کمی ناراحتی پس از پر کردن دندان عادی بوده و ممکن است بر اشتها یا تمایل به غذا خوردن ت ثیر بگذارد. دندانپزشک ممکن است یک داروی مسکن بدون نسخه مانند ایبوپروفن را توصیه کند. ناراحتی بافت لثه در طول عمل، بافت لثه نزدیک دندان در حال پر شدن ممکن است تحریک و در نتیجه باعث درد شود. این ممکن است بر میزان راحتی شما در جویدن در آن طرف دهان برای چند روز ت ثیر بگذارد. می‌توانید با آب نمک گرم بشویید تا لثه هایتان احساس بهتری داشته باشند ( / قاشق چای‌خوری نمک حل شده در فنجان آب گرم) دندان ها ممکن است برای چند روز تا یک یا دو هفته پس از پر کردن دندان به گرما و سرما حساس باشند. دندانپزشک احتمالا به شما توصیه می کند که از خوردن غذاها و نوشیدنی های خیلی گرم یا سرد خودداری کنید. اگر این حساسیت طی چند هفته از بین نرفت، با دندانپزشک خود صحبت کنید. گاهی اوقات ممکن است بعد از پر کردن دندان هایتان احساس متفاوتی داشته باشد، گویی دندان هایتان مثل همیشه به هم نمی‌آیند. اگر در عرض چند روز به دندان جدید عادت نکردید و هنوز ناهموار بود، با دندانپزشک خود تماس بگیرید. آنها می توانند پرکردگی را طوری تنظیم کنند که دندان های شما دوباره به طور معمول به هم بخورند. اکثر مردم پس از پرکردن یکی از دندان هایشان، سطحی از حساسیت را تجربه می‌کنند. در اینجا چند نکته کاربردی وجود دارد که می توانید برای به حداقل رساندن ناراحتی از آنها پیروی کنید: فک شما می تواند فشار زیادی را هنگام گاز گرفتن وارد کند، بنابراین گاز گرفتن شدید به دنبال پر کردن می تواند منجر به درد شود. در نظر داشته باشید که تمام طول غذا را گاز نگیرید و طرف مقابل پر کردن جدید را با دقت نجوید. جویدن آب نبات سفت، آجیل، یخ و سایر غذاهای سفت می تواند با اعمال فشار بیش از حد به دندان ها باعث ایجاد درد شود. گاز زدن غذاهای سفت همچنین می‌تواند پر کردن نقره‌ای جدید را که زمان زیادی برای سفت شدن نداشته است از بین ببرد. خوردن غذاهای چسبنده خیلی زود پس از پر کردن، می تواند دندان پر شده جدید را از بین ببرد. با آهسته غذا خوردن، می توانید از گاز گرفتن بیش از حد سخت و جویدن سمتی از دهان خود که در آن پر شده جدید قرار گرفته است، جلوگیری کنید. نه تنها غذاها و نوشیدنی های شیرین می توانند حساسیت را تحریک کنند، بلکه می توانند رشد باکتری ها را اطراف دندان پرشده جدید را افزایش دهند. با خوردن یا نوشیدن غذاها و نوشیدنی های با دمای متوسط، شانس بیشتری برای ایجاد حساسیت دارید. اگر دندان های شما به گرما و سرما حساس هستند، حتی هوای سرد نیز می تواند باعث ایجاد ناراحتی شود. با بسته نگه داشتن دهان، احتمال ورود هوای سرد به داخل دهان را کاهش می دهید. زمانی که نوبت به درمان حفره ها می رسد، دندانپزشک ابتدا قسمت پوسیده دندان را قبل از پرکردن دندان خارج می کند. این به این دلیل است که بدون حذف پوسیدگی، چسبیدن پرکننده به سطح سخت‌تر خواهد بود و پوسیدگی بیشتر می‌تواند در قسمت آسیب‌دیده مینا یا عاج رخ دهد و در نتیجه وقتی فشار وارد می‌شود، پرکننده از جای خود خارج می‌شود. صرف نظر از این، پرکردن ها همان چیزی است که دندانپزشکان در درجه اول برای ترمیم دندان های شکسته، ترک خورده یا سوراخ شده استفاده می کردند. پرکردن دندان برای درمان حفره یک روش دندانپزشکی بسیار رایج است، پس از پر کردن دندان بسیاری از بیماران ممکن است درد و ناراحتی خفیف تا متوسط را تجربه کنند. در این پست، دندانپزشکان ما نکات مفیدی را در مورد کارهایی که باید قبل و بعد از پرکردن دندان انجام دهید و انجام ندهید و اینکه چگونه می‌دانید نیاز به مراجعه مجدد به دندانپزشک خود در مورد ناراحتی‌ای که تجربه می‌کنید ارایه می‌دهند.

محققان تاثیر خاک بازی در سلامتی کودکان را بویژه روی سیستم ایمنی و میکروبیوم بچه ها بررسی کردند. بگذارید کودکان خاک بازی کنند، این یکی از توصیه این محققان فلاندی برای تقویت سیستم ایمنی بدن کودکان است. آنها معتقدند بازی با گل و خاک شاید میکروبیوم یا سیستم گوارشی کودکان را تحت ت ثیر قرار دهد. یافته های اولیه نشان می دهد: تغییر محیط کودکان می تواند روشی نسبتا ساده برای تقویت سیستم ایمنی بدن آنها باشد. کارشناسان می گویند برای درک ت ثیرات سلامتی در دراز مدت به تحقیقات بیشتری نیاز است. اما محققان به والدین ها توصیه می کنند اگر دنبال راهکاری برای تقویت سیستم ایمنی بدن کودکان قبل از فصل سرماخوردگی و آنفلوانزا هستید، راهکار بسیار آسان است. بگذارید کودکان خاک بازی کنند. یک مطالعه جدید نشان داده که کودکان هنگام ورود به زمین های بازی و خاکی سیستم ایمنی التهابی کمتری دارند. این بررسی های اولیه نشان می دهد که تغییر محیط کودکان می تواند روشی نسبتا ساده برای تقویت سیستم ایمنی بدن آنها باشد. محققان معتقدند که خاک بازی می تواند تاثیر زیادی برای سلامتی کودکان داشته باشد. در مطالعه ای که در اکتبر در مجله Science Advances منتشر شد، محققان از فنلاند تلاش کردند تا چگونگی ت ثیر عناصر طبیعی در زمین های بازی را بر سیستم ایمنی بدن و میکروبیوم ها بررسی کنند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید آنها کودک را در مرکز مراقبت روزانه در دو شهر فنلاند بررسی کردند. محققان از نیمی کودکان در طبیعت و برخی را در محیط های شهری نگهداری کردند. محققان قسمت هایی از حیاط های ماسه بازی را با کف جنگل و خاکشیر، همراه با گیاهان برای رشد گیاهان یک ساله و بلوک های ذغال سنگ نارس که بچه ها می توانند در آن بازی کنند و از آن بالا بروند، پوشاندند. کودکان طی مطالعه روزه هر روز به طور متوسط دقیقه در خارج از منزل فقط خود را سپری می کردند. پس از آن محققان پوست کودکان را بررسی کرده و خون آنها را آزمایش کردند. نتایج نشان داد که کودکانی که در طبیعت بازی کرده بودند میزان بالایی از پروتیین های پیش التهاب را تجربه می کنند. علاوه بر آن، میزان میکروارگانیسم ها دیده شده در پوست کودکان بیشتر بوده است. این بررسی ها نشان می دهد که بازی در طبیعت و خاک بازی، به برقراری تعادل سیستم ایمنی کمک می کند. در نهایت از در برابر آلرژی ها و بیماری های التهابی محافظت می کنند. از طرفی هم برخی از محققان می گویند: زندگی های مدرن با فناوری های پیشرفته و استفاده از داروها مانند آنتی بیوتیک ها ممکن است میکروب های مفید بدن را از بین ببرند. کاهش باکتری های مفید در بدن می تواند منجر به بروز برخی بیماری شود. اما با این حال این دسته از محققان می گویند واقعا باید این مسیله که میکروب های موجود در طبیعت، می توانند برای سیستم ایمنی بدن مفید باشند یا نه را باید کاملا بررسی شود. چون اکثر میکروب هایی که به بدن انسان وارد می شوند، دوام چندانی ندارند. محققان می گویند: بازی در خاک جنگل می تواند سیستم ایمنی بدن را تقویت می کنند، اما درک اینکه آیا در دراز مدت تاثیر بر روی سلامتی کودکان دارد یا نه را باید بررسی کنیم. در حالی که محققان منتظر انجام بررسی های بیشتری در مورد فواید خاک بازی در کودکان هستند، اما معتقدند خاک بازی در کودکان ارزش تشویق آنها برای گذراندن وقت در طبیعت را دارد. تحقیقات قبلی نشان می دهد که بازی در بیرون از خانه و طبیعت می تواند برای سلامتی کودکان مفید و موثر باشد حتی ممکن است از چاق شدن کودک جلوگیری کرده و خطر برخی از مشکلات بینایی را کاهش می دهد. به علاوه، خاک بازی کودکان فقط یک سرگرمی ساده است. اگر می خواهید کودک خود را با توجه به شیوع بیماری کرونا برای یک مدت زمان کوتاهی به پارک ببرید، حتما توصیه های مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها را رعایت کنید: حتما ماسک بزنید. از پارک های نزدیک به خانه دیدن کنید. در زمان های شلوغ از رفتن به پارک خودداری شوید. دست ها را مرتبا بشویید و از به اشتراک گذاشتن اسباب بازیها و سایر موارد در پارک ها خودداری کنید. دستورالعمل های فاصله فیزیکی را دنبال کنید و حداقل فوت از دیگران در خارج از خانه خود فاصله داشته باشید. در دنیای مدرن امروزی و با توجه به پیشرفت فناوری، اکثر کودکان بیشتر وقت خودشان را پای تلویزیون می گذرانند و زمان کمتری را صرف فضاهای باز می کنند. یک نظرسنجی اخیر نشان می دهد که فقط نیمی از کودکان امروزی در خارج از خانه بازی می کنند. این وضعیت منجر به کمبود ویتامین D در کودکان می شود. بازی در فضای باز همراه با ورزش به کودکان در تمرین مهارت های حرکتی، ساخت استخوان های محکم و سوختن انرژی کمک می کند. کاوش در خارج از خانه به کودکان این آزادی را می دهد که کنجکاوی خود را انجام دهند و مهارت های حل مسیله را یادبگیرند. انجام فعالیت های عملی مانند باغبانی به ذهن کودکان این فرصت را می دهد تا مفاهیمی درباره علم، مسیولیت، حفاظت و تغذیه را کشف کنند. این مزایا می تواند به کاهش استرس در کودکان کمک کند و حتی باعث خوشحالی و آرامش بچه ها شود. باور کنید یا نکنید، بازی در گل و لای می تواند به نفع رشد حسی، پیشرفت خلاقیت و حتی سیستم ایمنی بدن کودکان شود. برخی راهکارها برای ایجاد یک محیط مناسب خاک بازی برای کودکان عبارتند از: برای کودکان سنین بالاتر از می توانید طرز درست کردن شیرینی های گلی را آموزش دهید. به کودک خود اجازه دهید برای ساختن شیرینی های گلی، تخیل خودش را به کار بگیرد و دست هایش را کثیف کند. ابتدا خاک را در یک سطل با کمی آب مخلوط کنید تا قوام آن شبیه خمیر نان شود. بگذارید فرزندتان گل را ورز و فرم دهد و صاف کند، سپس از او بخواهید شیرینی ها را با سنگ، گل و برگ تزیین کند. این بازی برای کودکان بالاتر از سه سال توصیه می شود. اگر فکر می کنید ساختن کیک های گلی برای کودکان شما زیاد جالب نیست می توانید ساختن قلعه های ماسه ای در حیاط خانه را پیشنهاد دهید. قسمت های مساوی شن و آب اضافه کنید. سپس، با استفاده از ظروف بازیافت شده، لیوان ها یا اسباب بازی های ساحلی، کودک شما می تواند قلعه های شنی بزرگی بسازد. از او بخواهید از وسایل طبیعی مانند سنگ، پوسته، چوب و برگ برای تزیین قلعه های خود استفاده کند. فعالیت های باغبانی را به کودک خود آموزش دهید. به کودک خودتان کاشت و آبیاری گلدان ها را آموزش بدهید. با ساخت یک پیست اتومبیلرانی برای وسایل بازی اسباب بازی، فضای بیرونی منزل خود را به یک صحنه بازی مهیج و مناسب برای کودک خود تبدیل کنید. با استفاده از چوب، سنگ و کاج، یک مسیر خاکی ایجاد کنید، سپس وسایل نقلیه را در اطراف مسیر مسابقه دهید. برای هیجان بیشتر، کمی آب اضافه کنید تا مسیر گلی شود. پس از اتمام مسابقه، با راه اندازی کارواش برای کامیون ها و اتومبیل های کثیف، کودک خود را با نظافت ماشین ها سرگرم کنید. توجه به این نکته مهم است که همه گل و لای ها یکسان نیستند. حتما منطقه ای را برای بازی فرزندتان بررسی کنید که به مواد شیمیایی و فضولات حیوانی آلوده نباشند. همچنین می توانید خاک آلی، شیمیایی و کود دامی خریداری کنید. اجازه دادن به کودکان برای بازی در خاک برای رشد آنها و سلامت آنها مهم است. برخی از دلایل مفید بودن خاک بازی برای کودکان، عبارتند از: خاک بازی یک بازی کاملا رایگان و سرگرم کننده برای کودکان است. همچنین می تواند به تسکین استرس و اضطراب کودکان کمک کند. مطالعه اخیر دانشگاه کویینزلند حاکی از آن است که کودکانی که هر هفته دقیقه یا بیشتر از پارک ها بازدید می کنند، بسیار کمتر از افرادی که از پارک ها بازدیدی ندارند از سلامت روانی بهتری برخوردار هستند. وقتی به کودک خود اجازه می دهید خاک بازی کند، احتمالا کودکان روی خاک می پرند، راه می روند. از این جهات خاک بازی باعث فعالیت کودکان می شود. این فعالیت در رشد کودک بسیار مهم است. بازی در بیرون از خانه اغلب به معنای زمان بیشتر در معرض نور خورشید است. قرار گرفتن در معرض نور خورشید در تامین ویتامین D تاثیر دارد. ویتامین D ویتامین D ما به ویتامین D کمبود ویتامین D اجازه دادن به کودکان برای بازی در خاک برای رشد و سلامتی آنها مهم است. حتی یک لحظه خندیدن و شاد بودن کودکان شاید ارزش خوشحالی کودکان را داشته باشد. از طرفی خاک بازی منجر به تقویت سیستم ایمنی بدن می شود. بازی در خاک برای کودکان شما سرگرم کننده است. بگذارید کودکان خاک بازی کنند. منابع:

زمانی رخ می دهد که کلیه های شما در اثر بیماری یا ضربه آسیب دیده باشند. زمانی که کلیه های شما دیگر قادر به خلاص شدن از شر ضایعات نیتروژن کافی نیستند، شما ممکن است به این وضعیت دچار شوید. آزوتمی معمولا با استفاده از و خون تشخیص داده می شود. این آزمایش ها سطوح نیتروژن اوره خون ( BUN ) و شما را بررسی می کند. آنچه در این مقاله خواهید خواند: آزوتمی و اورمی دو نوع مختلف بیماری کلیوی هستند. ازوتمی زمانی است که نیتروژن در خون شما وجود دارد. اورمی زمانی رخ می دهد که اوره در خون شما وجود داشته باشد. با این حال، هر دو مربوط به بیماری یا آسیب کلیوی هستند. در بسیاری از مواقع، تا مراحل پایانی هیچ علامتی مبنی بر مشکلی در کلیه های خود از جمله آزوتمی مشاهده نمی کنید. این مرحله دیررس معمولا زمانی است که نارسایی کلیه شروع شده است. علایم آزوتمی می تواند شامل موارد زیر باشد: کاهش اشتها نگهداری مایعات تهوع و استفراغ آسیب حاد کلیه از دست دادن انرژی نمی توانید در فعالیت های معمول خود شرکت کنید. (اگر آزوتمی در طی چند ساعت یا یک روز به پیشرفت خود ادامه دهد) حالت تهوع و استفراغ نشانه بدتر شدن بیماری است. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید علت اصلی آزوتمی از دست دادن عملکرد کلیه است. با این حال، انواع مختلف آزوتمی، که ممکن است از نارسایی کلیوی ناشی شود یا بخشی از آن باشد، دلایل مختلفی دارد: سن بالا نارسایی قلبی عوارض دیابت آسیب به کلیه سوختگی شدید کاهش حجم خون برخی از جراحی ها سابقه مشکلات کلیوی قرار گرفتن در معرض گرما عفونت یا بیماری (ازوتمی درونی) برخی از داروها، به ویژه داروهای نفروتوکسیک و دوزهای بالای استروییدها وقتی مایعی که در کلیه ها جریان دارد برای حذف نیتروژن کافی نیست (آزوتمی پیش کلیوی) هنگامی که دستگاه ادراری توسط چیزی یا پارگی مسدود شده است (ازوتمی پس از استرنال) درمان سرطان نیز گاهی اوقات می تواند باعث آزوتمی شود. داروهای شیمی درمانی قدرتمند هستند و می توانند به کلیه های شما آسیب برسانند. آنها همچنین می توانند باعث شوند که مقدار قابل توجهی از محصولات جانبی حاوی نیتروژن توسط سلول های سرطانی در حال مرگ آزاد شود. کلیه ها و سطح آمونیاک شما را با آزمایشات منظم کنترل می کند. در صورت نیاز، پزشک شما ممکن است بتواند داروهای شیمی درمانی مختلف را تنظیم کند یا در صورتی که کلیه های شما تحت ت ثیر قرار گرفته اند، استفاده کند. سه نوع ازوتمی وجود دارد: پیش کلیوی ذاتی پس کلیوی آزوتمی پیش کلیوی زمانی رخ می دهد که مایع به اندازه کافی از کلیه ها عبور نمی کند. این جریان کم مایع باعث ایجاد غلظت بالایی از کراتینین و اوره سرم می شود. این نوع ازوتمی شایع ترین است و معمولا قابل برگشت است. آزوتمی درونی معمولا از عفونت، سپسیس یا بیماری رخ می دهد. شایع ترین علت آزوتمی ذاتی نکروز حاد توبولار است. انسداد مجاری ادراری باعث آزوتمی پس کلیه می شود. آزوتمی پس کلیوی می تواند با آزوتمی پیش کلیوی نیز همزمان رخ دهد. این نوع ازوتمی ممکن است درمان، علل و نتایج متفاوتی داشته باشد. با این حال، هر کدام می توانند منجر به آسیب حاد کلیوی و نارسایی در صورت عدم درمان یا تشخیص زودهنگام شوند. عوارض آزوتمی افراد مبتلا به بیماری کلیوی یا سایر مشکلات کلیوی ممکن است به آزوتمی پیش کلیوی مبتلا شوند. سایر عوارض ممکن است شامل موارد زیر باشد: نارسایی حاد کلیه از دست دادن بارداری نکروز حاد لوله ای (زمانی که بافت اندام شروع به مردن می کند) مرگ احتمالی آزوتمی پیش کلیه در بارداری می تواند باعث آسیب حاد کلیه شود و سلامت جنین و مادر را به خطر بیندازد. اگر باردار هستید و سابقه بیماری کلیوی دارید، باید به پزشک خود اطلاع دهید. بهتر است عملکرد کلیه خود را به طور دوره ای در طول بارداری آزمایش کنید. اگر علایم بیماری یا آسیب کلیوی دارید، باید فورا به پزشک متخصص مراجعه کنید. بهتر است قرار ملاقات های منظمی با پزشک خود داشته باشید. در طی این معاینات، پزشک آزمایشات معمول آزمایشگاهی خون و ادرار را انجام خواهد داد. این آزمایش‌ها به آن‌ها کمک می‌کند تا مشکلات مربوط به کلیه‌های شما را زودتر، قبل از اینکه علایم ظاهری قابل توجه باشند، پیدا کنند. اگر این وضعیت زود تشخیص داده شود، بسیاری از اشکال آزوتمی قابل درمان و کنترل هستند. با این حال، سایر شرایط بهداشتی و بارداری می تواند درمان را دشوار کند. بسیاری از افراد مبتلا به آزوتمی پیش آگهی خوبی دارند. عوارض، سایر مسایل بهداشتی، و بیماری کلیوی یا آسیب در مراحل پایانی ممکن است منظم را ضروری کند. توجه به این نکته مهم است که آزوتمی درمان نشده یا دارای عوارض می تواند منجر به مرگ شود. به همین دلیل، مهم است که به طور منظم به پزشک خود مراجعه کنید. گزینه هایی برای درمان آزوتمی آزوتمی وضعیتی است که در آن خون حاوی مواد زاید غنی از نیتروژن اضافی است. این معمولا نتیجه برخی مشکلات کلیه یا ادرار است. این نسبتا شایع است و بیش از یک درصد از بستری شدن در بیمارستان در ایالات متحده، تا حدی به دلیل آزوتمی است. در سال ، بیش از . میلیون نفر در بیمارستان بستری شدند که به این معنی است که بیش از نفر از نوعی ازوتمی رنج می برند. روش‌های کاملا متفاوتی وجود دارد که پزشکان این بیماری را درمان می‌کنند. درمان تا حد زیادی به علت آن بستگی دارد که می تواند موارد مختلفی باشد و همچنین نوع آزوتمی (سه مورد وجود دارد) در برخی موارد، درمان می تواند شامل ترکیبی از روش ها باشد. دیالیز افراد مبتلا به آزوتمی داخل کلیوی ممکن است نیاز به دیالیز داشته باشند. آزوتمی داخل کلیوی زمانی است که اختلال در عملکرد مستقیم کلیه باعث آزوتمی می شود. ممکن است به دلیل عفونت، بیماری عروقی یا دارو باشد. دیالیز، جداسازی ذرات از مایع، معمولا درمانی برای آزوتمی در مراحل پایانی است و معمولا فقط به طور موقت انجام می شود. این شامل تخلیه تمام خون از بدن و فیلتر کردن آن از طریق دستگاهی است که سموم را از خون پاک می کند و آن را از طریق خط دوم به بدن باز می گرداند. این گزینه درمانی می تواند بسیار وقت گیر باشد و به چندین درمان در هفته نیاز دارد که هر درمان چند ساعت طول می کشد. تغییرات در عادات غذایی گاهی اوقات آزوتمی می تواند منجر به بیماری دیگری به نام سندرم نفروتیک شود. در حالی که تغییر در عادات غذایی مانع یا درمان سندرم نفروتیک نمی شود، محدود کردن مصرف برخی مواد باعث بهبود علایم می شود. نمک بیش از حد می تواند باعث احتباس آب شود که منجر به ادم می شود. اگر فردی از قبل ادم داشته باشد، خوردن نمک می تواند وضعیت را بدتر کند. به همین دلیل است که بیماران مبتلا به ادم ناشی از سندرم نفروتیک تشویق می شوند که از یک رژیم غذایی کم سدیم استفاده کنند. مثال دیگر اتخاذ یک رژیم غذایی کم چربی اشباع و کلسترول به دلیل چربی خون بالا است. از آنجایی که هیپرلیپیدمی با داشتن چربی بیش از حد در خون مشخص می شود، اتخاذ یک رژیم غذایی کم چرب منطقی است. درمان بیماری زمینه ای در بسیاری از موارد ازوتمی، یک بیماری زمینه‌ای وجود دارد که باعث آن می‌شود. درمان این بیماری زمینه‌ای می‌تواند باعث از بین رفتن آزوتمی شود. این مورد به ویژه در مورد آزوتمی پره کلیوی و آزوتمی پس از کلیه است، زیرا هر دو با مشکلات خارج از کلیه مشخص می شوند. آزوتمی پیش کلیوی که تقریبا هفتاد درصد از موارد آزوتمی را تشکیل می دهد، یکی از مواردی است که بالاترین شانس را برای ایجاد یک بیماری زمینه ای دارد. برخی از این شرایط می تواند سوختگی، قرار گرفتن در معرض گرما، شوک یا انسداد شریان باشد. مایعات داخل وریدی مایعات داخل وریدی در درمان بیماری، به ویژه داخل کلیوی و پس کلیوی مفید است. آزوتمی داخل کلیوی می تواند باعث عدم تعادل الکترولیت و مایعات جدی شود، بنابراین یک خط مایع IV سریعترین راه برای بازیابی آن است. برای آزوتمی پس از کلیوی، مایع IV مهمترین بخش درمان است. آزوتمی می تواند منجر به عارضه ای به نام هیپرکالمی شود. در این شرایط سطح پتاسیم در خون به سطوح خطرناکی می رسد. هیپرکالمی می تواند باعث آریتمی قلبی شود، بنابراین مهم است که آن را در اسرع وقت درمان کنید. درمان اغلب شامل تامین کلسیم بدن برای کاهش اثرات افزایش پتاسیم یا تامین گلوکز و انسولین بدن برای کاهش موقت پتاسیم تا زمانی که علت اصلی پیدا شود، است. هر دوی این روش ها از طریق مایعات داخل وریدی به بدن تزریق می شوند. دارو در مورد مصرف دارو ازوتمی بر خلاف سایر شرایط است. داروها ممکن است باعث ایجاد یا تشدید شرایط شوند. اگر از دارو برای درمان آزوتمی استفاده شود، به احتمال زیاد از طریق IV در زمانی که بیمار در بیمارستان بستری است تجویز می شود. تمرکز اصلی این نوع دارو کاهش سموم موجود در جریان خون است. گاهی اوقات می توان با استفاده از داروهایی که فشار خون بیمار را بالا می برد و عملکرد قلب را تقویت می کند، این کار را انجام داد. اگر داروهای بیمار باعث آزوتمی شود، داروهای جایگزین برای جایگزینی آنها پیدا می شود.

وجود دارند که برخی جزیی هستند و مشکلات زیادی ایجاد نمی کنند، و برخی از موارد بیماری خطرناک و جدی هستند که نیاز به درمان یا جراحی فوری دارند. بیماری های آلت تناسلی مردان می تواند مادرزادی باشد، به این معنی که در بدو تولد وجود دارد، یا می تواند در طول زمان ایجاد شود. بیماری های آلت تناسلی مردان دارای علایم و نشانه های متفاوتی می باشند. برخی از شایع‌ترین علایم بیماری آلت تناسلی عبارتند از: التهاب آلت تناسلی مشکل در ادرار کردن سوزش در هنگام ادرار خونریزی از آلت تناسلی وجود خون در ادرار یا تغییر در انزال یا مشکل در انزال نعوظی که بیش از چهار ساعت طول می کشد. ترشح غیر طبیعی از آلت تناسلی یا زیر پوست ختنه گاه درد شدید پس از ضربه به آلت تناسلی یا آسیب کشاله ران خمیدگی یا انحنای آلت تناسلی که می تواند دردناک باشد. ناتوانی در جمع کردن پوست ختنه گاه یا بازگرداندن آن بر روی غده (در صورت ختنه نشده) تغییرات در پوست آلت تناسلی و ناحیه تناسلی، از جمله زگیل، برآمدگی، زخم و بثورات پوستی برخی از شایع ترین اختلالات و شرایطی که آلت تناسلی را تحت ت ثیر قرار می دهند عبارتند از: آنچه در این مقاله خواهید خواند: بالانیت، التهاب غده (سر) آلت تناسلی است. اگر پوست ختنه گاه نیز ملتهب باشد، به این بیماری بالانوپوستیت می گویند. علایم بالانیت می تواند شامل درد آلت تناسلی، التهاب و خارش آلت تناسلی، بثورات روی آلت تناسلی و ترشحات بدبو از آلت تناسلی باشد. شایع ترین علت بالانیت رعایت بهداشت ضعیف در مردان ختنه نشده است. اگر آلت تناسلی در زیر پوست ختنه گاه به درستی تمیز نشود، باکتری ها، عرق، سلول های مرده پوست می توانند در اطراف غده جمع شوند و منجر به التهاب شوند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید اگر یک مرد ختنه نشده فیموز داشته باشد (پوست ختنه گاه که به سختی جمع می شود) و نتواند زیر پوست ختنه گاه را تمیز کند، خطر التهاب افزایش می یابد. سایر علل بالانیت عبارتند از درماتیت و عفونت (عفونت مخمری یا عفونت مقاربتی) اگر علت عفونت باشد، درمان شامل آنتی بیوتیک یا داروهای ضد قارچ خواهد بود. اپیسپادیاس یک نقص مادرزادی نادر است که با مجرای ادراری که به طور کامل رشد نمی‌کند مشخص می‌شود که منجر به ناتوانی در دفع صحیح ادرار از بدن می‌شود. هم دختر و هم پسر می توانند با اپیسپادیاس متولد شوند. هنگامی که در پسران رخ می دهد، معمولا با آلت تناسلی کوتاه و پهن که به طور غیر طبیعی خمیده است متولد می شوند. به جای باز شدن مجرای ادرار در نوک آلت تناسلی، ممکن است در بالای یک طرف آلت تناسلی باز شود، یا ممکن است در تمام طول آلت تناسلی باز باشد. گشاد شدن استخوان شرمگاهی باز شدن غیرطبیعی در مجرای ادرار و عفونت‌های مجاری ادراری نفروپاتی ریفلاکس (جریان معکوس ادرار به کلیه) آلت تناسلی با شکل غیرطبیعی یا انحنای غیرطبیعی آلت تناسلی (کوردی) موارد از خفیف تا شدید متغیر است. موارد خفیف ممکن است نیازی به جراحی نداشته باشند، اما اکثر موارد اپیسپادیاس نیاز به اصلاح جراحی دارند. اهداف درمان به حداکثر رساندن عملکرد و طول آلت تناسلی و ایجاد ظاهر طبیعی تر آلت تناسلی است. در مواردی که مثانه درگیر است، جراحی همچنین نیاز به ایجاد مسیری برای دفع طبیعی ادرار و کمک به حفظ باروری دارد. دو روش جراحی رایج برای اصلاح اپی‌سپادیاس وجود دارد که شامل تکنیک کانتول اصلاح‌شده و تکنیک میچل می شود. هیپوسپادیاس به عنوان یکی از بیماری در آلت تناسلی مردان، یک است که در آن دهانه مجرای ادرار به جای نوک آلت، در قسمت زیرین آلت تناسلی ایجاد می شود. شدت این وضعیت بسته به محل ایجاد شکاف متفاوت است. بسیاری از اوقات، دهانه مجرای ادرار نزدیک سر آلت تناسلی است. برخی از پسران با منفذی در وسط شفت یا قاعده آلت تناسلی به دنیا می‌آیند و به ندرت ممکن است پسران با سوراخ مجرای ادرار در زیر کیسه بیضه متولد شوند. علایم و نشانه‌های هیپوسپادیاس عبارتند از: اسپری غیرطبیعی در حین ادرار باز شدن غیر طبیعی مجرای ادرار کوردی (انحنای آلت تناسلی به سمت پایین) ناهنجاری‌های پوست ختنه‌گاه که باعث می‌شود آلت تناسلی کلاهدار به نظر برسد. هیپوسپادیاس یک مشکل نسبتا شایع است که تشخیص و درمان مستقیم دارد. اکثر مردانی که با هیپوسپادیاس متولد شده اند، در صورت درمان، عملکرد جنسی طبیعی را در بزرگسالی تجربه می کنند. درمان شامل جراحی برای تغییر موقعیت دهانه مجرای ادرار و در برخی موارد برای صاف کردن ساقه آلت تناسلی است. جراحی اغلب در سنین سه تا ماهگی انجام می شود. تقریبا همیشه در سلول های پوست آلت تناسلی شروع می شود. پنج نوع اصلی سرطان آلت تناسلی وجود دارد که شامل کارسینوم سلول سنگفرشی، ملانوما، سرطان سلول پایه، آدنوکارسینوم و سارکوم می شود. حدود درصد از تمام سرطان های آلت تناسلی از سلول های سنگفرشی که سلول های پوست صاف هستند، ایجاد می شوند. سرطانی که از سلول های سنگفرشی ایجاد می شود، کارسینوم سلول سنگفرشی نامیده می شود. سرطان های سلول سنگفرشی به کندی رشد می کنند و اگر زود تشخیص داده شوند معمولا قابل درمان هستند. کارسینوم یا CIS ، اولین مرحله سرطان سلول سنگفرشی آلت تناسلی است. با CIS ، سرطان فقط در لایه های بالایی پوست آلت تناسلی یافت می شود. ملانوما و سرطان سلول بازال هر کدام کمتر از درصد از سرطان های آلت تناسلی را تشکیل می دهند و سارکوم و آدنوکارسینوم که به عنوان بیماری پاژه آلت تناسلی شناخته می شود، نادرتر هستند. سرطان آلت تناسلی باید درمان شود. اگر سرطان زودهنگام تشخیص داده شود، احتمال نجات آلت تناسلی وجود دارد. با این حال، اگر سرطان به بافت‌های عمیق آلت تناسلی گسترش یافته باشد، جراح ممکن است مجبور باشد برای برداشتن سرطان، پنکتومی (برداشتن بخشی یا کل آلت تناسلی) انجام دهد. به عنوان یکی از بیماری در آلت تناسلی مردان است و زمانی ایجاد می‌شود که بافتی به نام پلاک در داخل آلت تناسلی ایجاد می‌شود و باعث انحنا و دردناک شدن نعوظ می‌شود. بسیاری از مردان دارای انحنای جزیی در آلت تناسلی در حالت نعوظ خود هستند و هیچ مشکلی ایجاد نمی کند. اما وقتی دردناک باشد یا خمیدگی قابل توجه باشد، می تواند منجر به اختلال نعوظ شود و حتی ممکن است رابطه جنسی را غیرممکن کند. علایم و نشانه های بیماری پیرونی عبارتند از: درد در آلت تناسلی کوتاه شدن آلت تناسلی مشکل در نعوظ یا حفظ نعوظ خم شدن یا انحنای قابل توجه آلت تناسلی بافتی که در زیر پوست آلت تناسلی احساس می شود. گاهی اوقات بیماری پیرونی خفیف است و مشکلات قابل توجهی ایجاد نمی کند. در این صورت ممکن است نیازی به درمان نباشد. همچنین این احتمال وجود دارد که بدون درمان بهبود یابد یا حتی به خودی خود از بین برود. با این حال، اگر درد آلت تناسلی دارید یا انحنای آلت تناسلی شما باعث ایجاد مشکل در می شود، به پزشک مراجعه کنید. ممکن است لازم باشد دارو مصرف کنید، یا برای اصلاح پیرونی جراحی کنید. ممکن است پزشک شما داروهای دیگری را نیز تجویز کند. اگر بیماری شما شدید است و به خودی خود یا با درمان بهبود نمی یابد، جراحی ممکن است یک گزینه باشد. فیموز وضعیتی است که جمع شدن پوست ختنه گاه آلت تناسلی را دشوار می کند. پارافیموز وضعیتی است که تغییر موقعیت پوست ختنه گاه را دشوار می کند. هر دو بیماری ممکن است در پسران و مردانی که ختنه نشده اند (پوست ختنه گاه آنها برداشته نشده است) رخ دهد. فیموز در نوزادان شایع است زیرا پوست ختنه گاه آنها هنوز سفت است. در بیشتر موارد، با افزایش سن پسرها، خود به خود برطرف می شود. با این حال، اگر پسرها نتوانند در دوران نوجوانی پوست ختنه گاه خود را جمع کنند، ممکن است نیاز به درمان داشته باشند. درمان ها شامل استفاده از کرم های استروییدی (برای شل کردن پوست ختنه گاه به طوری که بتوان آن را دستکاری کرد) و ختنه کردن در صورت عدم موفقیت کرم استروییدی است. علایم پارافیموز شامل ناتوانی در برگرداندن پوست ختنه گاه به وضعیت طبیعی، مشکل در انزال و ادرار، تغییر رنگ یا کبودی آلت تناسلی و التهاب آلت تناسلی است. پارافیموز می تواند یک بیماری جدی باشد و همیشه باید فورا توسط پزشک برای درمان معاینه شود. گزینه های درمانی شامل ختنه (در صورت عدم موفقیت سایر درمان ها) ، روانکاری پوست ختنه گاه برای تغییر موقعیت آن، و ایجاد یک برش کوچک در پوست ختنه گاه برای کاهش التهاب و یا برآمدگی است. پارافیموز می تواند باعث التهاب دردناک پوست ختنه گاه و غده آلت تناسلی شود زمانی که پوست ختنه گاه به موقعیت طبیعی خود باز نمی گردد. این می تواند منجر به از دست دادن جریان خون به گلن شود. اگر پوست ختنه گاه شما در وضعیت جمع شده گیر کرد و سر آلت تناسلی شما متورم یا تغییر رنگ داد، به دنبال درمان فوری پزشکی باشید. به عنوان یکی از بیماری در آلت تناسلی مردان نعوظی است که بیش از چهار ساعت طول می کشد و با ارگاسم برطرف نمی شود. نعوظ هایی که با این وضعیت رخ می دهد می تواند دردناک باشد و همیشه به فعالیت جنسی مربوط نمی شود. علل شایع عبارتند از: داروها مشکلات نخاعی برخی بیماری های خونی سوء مصرف الکل و مواد مخدر (به ویژه کوکایین و ماری جوانا) پریاپیسم یک بیماری جدی است. اگر نعوظی دارید که بیش از چهار ساعت طول کشیده است، باید به اورژانس مراجعه کنید. درمان معمولا شامل تخلیه خون از آلت تناسلی است. همچنین ممکن است از داروهایی برای کمک به کوچک شدن عروق خونی استفاده شود. به ندرت، جراحی برای اصلاح مشکل و جلوگیری از آسیب دایمی به آلت تناسلی ضروری خواهد بود. علامت اصلی پریاپیسم نعوظی است که بیش از چهار ساعت طول می کشد. ممکن است دردناک باشد و با ارگاسم برطرف نخواهد شد. دو بیماری آلت تناسلی، پریاپیسم و پارافیموز، اغلب نیاز به درمان فوری پزشکی دارند. اگر علایمی از این شرایط دارید، فورا به دنبال درمان باشید. بسیاری از بیماری های پوستی نیز می توانند آلت تناسلی را تحت تاثیر قرار دهند. برخی می توانند هر قسمت از بدن شما را تحت ت ثیر قرار دهند، در حالی که برخی دیگر فقط آلت تناسلی را درگیر می کنند. پسوریازیس تناسلی زمانی اتفاق می‌افتد که در نتیجه حمله سیستم ایمنی به بافت‌های سالم، بیماری‌هایی شبیه بثورات ایجاد می‌شود. این شرایط می تواند آلت تناسلی، باسن و ران شما را تحت تاثیر قرار دهد. باعث ایجاد لکه هایی از پوست خشک و پوسته پوسته می شود. در موارد شدیدتر، پوست ممکن است ترک بخورد و خونریزی کند، که شما را مستعد ابتلا به عفونت‌ها، از جمله برخی از بیماری‌های مقاربتی می‌کند. درمان پسوریازیس می تواند مشکل باشد، بنابراین بهتر است برای یافتن موثرترین برنامه درمانی با یک پزشک مشورت کنید. یکی دیگر از به عنوان یکی از بیماری در آلت تناسلی مردان و بیماری های سیستم ایمنی است که می تواند باعث ایجاد بثورات در آلت تناسلی شما شود. این بیماری شبیه پسوریازیس است، اما راش های لیکن پلان برآمدگی بیشتری دارند. سایر علایم لیکن پلان عبارتند از: خارش تاول های پر از چرک خطوط بالای راش شما ضایعات سفید در دهان شما که می تواند باعث سوزش یا درد شود. برجستگی های ارغوانی و تغییر رنگ روی آلت تناسلی شما که فراتر از ناحیه تناسلی شما گسترش یافته است. پاپول های آلت تناسلی مرواریدی، یا پاپیلوم های هیرسوتویید، برجستگی های ریزی هستند که در اطراف سر آلت تناسلی شما ایجاد می شوند. معمولا با گذشت زمان خود به خود از بین می روند. آنها بیشتر در افرادی که ختنه نشده اند ظاهر می شوند. پاپول های آلت تناسلی مرواریدی معمولا عبارتند از: هنگام لمس صاف است. حدود تا میلی متر قطر دارد. از نظر بصری شبیه جوش اما بدون چرک است. به صورت یک یا دو ردیف در اطراف قاعده سر آلت تناسلی شما دیده می شود. لیکن اسکلروزوس زمانی اتفاق می‌افتد که پوست شما لکه‌های براق، سفید، نازک یا لکه‌هایی از پوست در اطراف ناحیه تناسلی یا مقعد ایجاد می‌کند. همچنین می تواند در هر نقطه از بدن شما ظاهر شود. سایر علایم لیکن اسکلروز در آلت تناسلی شما عبارتند از: خارش خفیف تا شدید درد یا ناراحتی در ناحیه تناسلی پوست نازکی که به راحتی کبود یا زخمی می شود. درد در حین فعالیت جنسی که آلت تناسلی شما را درگیر می کند. این وضعیت نوعی بثورات پوستی یا شیوع است که در اثر قرار گرفتن در معرض یک آلرژن، محرک یا قرار گرفتن در معرض نور خورشید ایجاد می شود. درماتیت تماسی معمولا فقط زمانی ظاهر می شود که در معرض محرک قرار می گیرید و به زودی از بین می رود. علایم درماتیت تماسی عبارتند از: التهاب ناحیه تناسلی پوست قرمز یا سوزش خارش ناگهانی و شدید پوست سخت و بی رنگ تاول هایی که ترشح می کند. پوست غیرمعمول خشک، پوسته پوسته یا ناهموار لکه های فوردایس برجستگی های کوچکی هستند که می توانند روی آلت تناسلی و کیسه بیضه شما ظاهر شوند. آنها نتیجه بزرگ شدن بی ضرر غدد چربی هستند. برجستگی های فوردایس دارای قطر تا میلی متر، زرد - سفید، قرمز یا گوشتی و بدون درد هستند. در حالی که در مناطقی که زیاد در معرض نور خورشید قرار می‌گیرند شایع‌تر است، اما می‌تواند نواحی از پوست از جمله آلت تناسلی شما را نیز تحت تاثیر قرار دهد. اگر لکه ها یا رشد جدیدی روی آلت تناسلی خود دارید، بررسی کنید که آیا آنها: از بین نمی روند. بزرگتر از میلی متر هستند. به رنگ سفید، سیاه یا قرمز هستند. نیمه هایی دارند که متقارن نیستند. شکل، اندازه یا رنگ لکه ها در طول زمان تغییر می کند. ذهن اکثر افراد وقتی متوجه علایم غیرعادی آلت تناسلی خود می شوند مستقیما به سمت بیماری های مقاربتی می رود. اگر مبتلا به STI هستید، مهم است که فورا تحت درمان قرار بگیرید تا از سرایت آن به شرکای جنسی خود جلوگیری کنید. همچنین باید سعی کنید تا زمانی که کاملا از بین برود، از هرگونه فعالیت جنسی خودداری کنید. کلامیدیا یک عفونت باکتریایی است که از طریق رابطه جنسی محافظت نشده تناسلی یا مقعدی منتشر می شود. همیشه در ابتدا علایمی ایجاد نمی کند. اما با گذشت زمان می تواند باعث موارد زیر شود: تب درد هنگام انزال درد بیضه یا شکم ترشحات زرد یا سبز احساس سوزش هنگام ادرار کردن یک عفونت ویروسی است که توسط ویروس هرپس سیمپلکس ( - HSV یا - HSV ) ایجاد می شود. شما می توانید عفونت HSV را در اثر رابطه جنسی محافظت نشده تناسلی، مقعدی یا دهانی ایجاد کنید. ویروس می تواند از طریق بزاق یا مایعات تناسلی پخش شود. علایم تبخال تناسلی عبارتند از: تب تاول ها درد سر یا بدن درد التهاب در غدد لنفاوی شما خارش یا سوزن سوزن شدن قبل از ظاهر شدن تاول ها تاول هایی که قبل از تشکیل پوسته پوسته می شوند و ترشح می کنند. زگیل تناسلی برآمدگی های کوچک و نرمی هستند که توسط ویروس پاپیلومای انسانی ( HPV ) ایجاد می شوند. HPV یکی ازشایع ترین بیماری های مقاربتی برای زنان و مردان است. زگیل های تناسلی چندین هفته پس از داشتن رابطه جنسی محافظت نشده تناسلی، دهانی یا مقعدی ظاهر می شوند. ویژگی این برآمدگی ها عبارتند از: خوشه ای گوشتی رنگ به شکل گل کلم هنگام لمس صاف هستند. سوزاک یک عفونت باکتریایی ناشی از نایسریا گونوره است که از طریق رابطه جنسی محافظت نشده تناسلی، دهانی یا مقعدی منتشر می شود. مانند کلامیدیا، سوزاک همیشه علایمی ایجاد نمی کند. اما بطور معمول علایم سوزاک عبارتند از: گلو درد تکرر ادرار درد و التهاب بیضه درد یا احساس سوزش هنگام ادرار کردن قرمزی یا التهاب در نوک آلت تناسلی شما یک عفونت باکتریایی است که توسط ترپونما پالیدوم ایجاد می شود. همیشه در ابتدا علایمی ایجاد نمی کند، اما اگر درمان نشود، می تواند جدی و خطرناک باشد. سیفلیس چهار مرحله دارد که هر مرحله علایم مشخص خود را دارد: سیفلیس اولیه که با یک زخم کوچک و بدون درد مشخص می شود. نوع ثانویه که با بثورات پوستی، گلودرد، سردرد، تب و درد مفاصل مشخص می شود. سیفلیس نهفته که هیچ علامتی ایجاد نمی کند. نوع سوم که می تواند باعث از دست دادن بینایی، شنوایی یا حافظه و همچنین التهاب مغز یا نخاع شود. تریکومونیازیس به عنوان یکی از بیماری در آلت تناسلی مردان یک عفونت شایع ناشی از انگل تریکوموناس واژینالیس است که از طریق رابطه جنسی محافظت نشده منتقل می شود. فقط درصد افراد مبتلا به تریکومونیازیس علایمی دارند که می تواند شامل موارد زیر باشد: تکرر ادرار ترشح غیر معمول مجرای ادرار سوزش هنگام ادرار کردن یا انزال علل بیماری در آلت تناسلی مردان علل بیماری آلت تناسلی از ناهنجاری‌های مادرزادی گرفته تا عفونت‌ها تا اختلالات پوستی و انتخاب سبک زندگی متغیر است. گاهی اوقات، علت زمینه ای بیماری آلت تناسلی را نمی توان یافت. علل عبارتند از: درماتیت (التهاب پوست) می تواند باعث بالانیت شود. مشکلات طناب نخاعی می تواند باعث پریاپیسم شود. ایجاد بافت روی آلت تناسلی می تواند باعث فیموز شود. اختلالات بافت همبند می تواند باعث بیماری پیرونی شود. بهداشت ضعیف می تواند باعث بالانیت شود و منجر به فیموز شود. واسکولیت (التهاب رگ های خونی) می تواند باعث بیماری پیرونی شود. درمان اختلال نعوظ، به نام درمان تزریق آلت تناسلی، می تواند باعث پریاپیسم شود. بیماری های خونی مانند بیماری سلول داسی شکل و لوسمی می توانند باعث پریاپیسم شوند. آسیب به اندام تناسلی می تواند باعث پریاپیسم، بیماری پیرونی، پارافیموز و شکستگی آلت تناسلی شود. داروها، از جمله داروهای فشار خون و داروهای ضد افسردگی، می توانند باعث پریاپیسم و اختلال نعوظ شوند. عفونت ها، از جمله عفونت های قارچی و عفونت های مقاربتی، می توانند باعث بالانیت، فیموز و سرطان آلت تناسلی شوند. ناهنجاری های مادرزادی مانند فیموز، اپی اسپادیاس و هیپوسپادیاس می توانند آلت تناسلی را تحت تاثیر قرار دهند. داشتن یک بیماری آلت تناسلی می تواند عاملی برای بیماری دیگر تناسلی باشد (به عنوان مثال، بالانیت می تواند باعث فیموز شود) سوء مصرف الکل و مواد مخدر می تواند باعث پریاپیسم شود و ممکن است عاملی در ایجاد سرطان آلت تناسلی باشد. برخی از مردان بیشتر از دیگران در معرض خطر ابتلا به بیماری های آلت تناسلی هستند، زیرا آنها عوامل خطری دارند که احتمال ابتلا به بیماری آلت تناسلی را در آنها افزایش می دهد. برخی از عوامل خطر عبارتند از: سن وراثت سیگار کشیدن ختنه نشدن سوء مصرف الکل و مواد مخدر داشتن سابقه شخصی فیموزیس داشتن عفونت های مقاربتی، از جمله عفونت HPV انباشته شدن (ترشح زیر پوست ختنه گاه که از پوست مرده، روغن و رطوبت تشکیل شده است) اکثر بیماری های آلت تناسلی توسط پزشک شما از طریق معاینه فیزیکی و صحبت با شما در مورد علایم و سابقه سلامتی شما قابل تشخیص است. در طول یک ویزیت مطب، پزشک ممکن است در مورد زمان شروع علایم، شدت آن و اینکه آیا متوجه چیزی که باعث ایجاد آنها شده است سوالاتی بپرسد. تشخیص برخی از بیماری های آلت تناسلی تنها با معاینه و سابقه سلامت نسبتا آسان است. با این حال، برای تشخیص اینکه چه وضعیتی دارید یا برای تشخیص علت اساسی که می‌تواند باعث بیماری شما شود، ممکن است نیاز به آزمایش و معاینه بیشتری داشته باشید. اگر علایم شما به یک بیماری خاص اشاره نمی کند، پزشک ممکن است آزمایش های زیر را تجویز کند: بیوپسی و یا برشی از زخم های آلت تناسلی آزمایش ادرار برای جستجوی مواد شیمیایی و سلول های خونی که می تواند به تشخیص کمک کند. بیوپسی غده لنفاوی، با استفاده از آسپیراسیون با سوزن ظریف ( FNA ) ، جراحی بیوپسی غده لنفاوی یا لنفادنکتومی، برای تشخیص سرطان یک سواب از مجرای ادرار برای کمک به تشخیص عفونت هایی که می توانند باعث بیماری هایی مانند بالانیت، فیموز و سرطان آلت تناسلی شوند. آزمایش خون برای تشخیص عفونت یا بیماری ها و اختلالاتی که می توانند باعث علایم شما شوند. همچنین ممکن است از آزمایش خون برای بررسی عدم تعادل الکترولیت استفاده شود. آزمایش‌های تصویربرداری، مانند سونوگرافی، اشعه ایکس لگن، پیلوگرام داخل وریدی ( IVP ) ، سی‌تی اسکن و، که می‌تواند به پزشک کمک کند تا تشخیص دهد آیا شما ناهنجاری‌هایی دارید که می‌تواند علایم شما را توضیح دهد یا سرطان را تشخیص دهد. اگر علایمی دارید که نشان دهنده یک بیماری جدی است، مانند پریاپیسم یا پارافیموز، پزشک شما ممکن است درمان فوری از جمله جراحی را توصیه کند. گزینه های درمان شرایط آلت تناسلی بسته به نوع و شدت بیماری و اینکه آیا مشکلی ایجاد می کند بسیار متفاوت است. درمان ها معمولا به دسته های زیر تقسیم می شوند: داروهای زیادی برای درمان بیماری های آلت تناسلی استفاده می شود. برخی از داروهای رایج تر عبارتند از: کرم استروییدی برای درمان فیموز آنتی بیوتیک ها و ضد قارچ ها برای درمان عفونت ها کلستریدیوم هیتولیتیکوم برای درمان بیماری پیرونی داروهای ضد احتقان برای کمک به کاهش جریان خون در آلت تناسلی تزریق داخل حفره ای آلفا آگونیست ها برای کاهش جریان خون به آلت تناسلی در موارد پریاپیسم کرایوآبلیشن که با نام کرایوسرجری شناخته می شود، از نیتروژن مایع برای انجماد بافت و کشتن سلول های سرطانی استفاده می کند. گاهی اوقات برای درمان سرطان آلت تناسلی در مراحل اولیه استفاده می شود. لیزر درمانی می تواند برای درمان برخی از بیماری های آلت تناسلی استفاده شود. لیزر درمانی برای درمان سرطان آلت تناسلی یک پرتو قدرتمند نور برای کشتن سلول های سرطانی روی سطح آلت تناسلی ساطع می کند. همچنین می تواند رشدهای زگیل تناسلی و تومورهای عروقی روی آلت تناسلی (همانژیوم پوستی آلت تناسلی) را از بین ببرد. ختنه کردن یا برداشتن پوست ختنه گاه روی آلت تناسلی ممکن است برای برخی شرایط آلت تناسلی ضروری باشد. برای مثال می توان از ختنه برای درمان بالانیت مکرر یا شدید استفاده کرد. همچنین ممکن است بسته به شدت شرایط و علایمی که ایجاد می کنند برای فیموز و پارافیموز توصیه شود. ختنه همچنین ممکن است برای درمان سرطانی که محدود به پوست ختنه گاه است استفاده شود. آسپیراسیون روشی است که می تواند برای تخلیه خون از آلت تناسلی در موارد پریاپیسم استفاده شود. جراحی آلت تناسلی پنکتومی که به عنوان قطع آلت تناسلی نیز شناخته می شود، یک درمان رایج و موثر برای برخی از مراحل سرطان آلت تناسلی است. معمولا برای سرطانی که در اعماق آلت تناسلی گسترش یافته است، استفاده می شود. پنکتومی می تواند جزیی یا کامل باشد. پنکتومی جزیی شامل برداشتن انتهای یا بخشی از آلت تناسلی است و پنکتومی کامل شامل برداشتن کل آلت تناسلی است. ممکن است لازم باشد سایر روش های جراحی همراه با پنکتومی برای ایجاد مسیرهایی برای دفع ادرار انجام شوند. پروتز آلت تناسلی که به نام یا کاشت آلت تناسلی نیز شناخته می شود، وسیله ای است که در آلت تناسلی برای کمک به نعوظ مردان کاشته می شود. پروتز آلت تناسلی باید با جراحی در آلت تناسلی قرار داده شود. دو نوع اصلی پروتز وجود دارد: نیمه سفت و بادی. ایمپلنت های نیمه سفت همیشه سفت هستند، بنابراین قرار دادن آلت تناسلی می تواند مشکل ساز باشد. ایمپلنت‌های بادی را می‌توان برای فعالیت جنسی باد کرد و در مواقعی که نعوظ لازم نیست آن را خالی کرد. ایمپلنت های بادی دو و سه تکه موجود است. معمولا ایمپلنت آلت تناسلی زمانی انجام می‌شود که مردان حتی پس از درمان‌های غیر جراحی اختلال نعوظ مانند داروها و پمپ‌های آلت تناسلی، نعوظ خود را حفظ کنند. برخی از مردان مبتلا به بیماری پیرونی برای کمک به اصلاح انحنای دردناک آلت تناسلی که در نتیجه این بیماری ایجاد می‌شود، کاشت آلت تناسلی را انجام می‌دهند. جراحی Mohs که به عنوان جراحی با کنترل میکروسکوپی یا میکروسرجری نیز شناخته می‌شود، برای حذف سلول‌های سرطانی و در عین حال تا حد امکان حفظ بافت سالم اطراف استفاده می‌شود. در طی جراحی Mohs ، جراح لایه‌هایی از بافت آسیب‌دیده را در یک زمان برمی‌دارد و بررسی می‌کند که آیا شواهدی از سرطان در آن لایه وجود دارد یا خیر. اگر وجود داشته باشد، لایه بعدی را برمی دارد و این روند را تا زمانی که لایه ای عاری از سرطان پیدا کنند، تکرار می کند. جراحان باید برای انجام جراحی Mohs آموزش ببینند زیرا این یک تکنیک بسیار تخصصی است که نیاز به آموزش خاصی دارد. می توان از آن برای درمان برخی از سرطان هایی که به بافت عمیق گسترش نیافته اند، مانند سرطان آلت تناسلی در مراحل اولیه استفاده کرد. جراحی های ترمیم مجرای ادرار را می توان برای اصلاح نقایص مادرزادی مانند هیپوسپادیاس و اپیسپادیاس انجام داد. اغلب اوقات، این نقص ها به جراحی اضافی نیز نیاز دارند. برای مثال، هر دو نقص ممکن است شامل یک آلت تناسلی کوتاه یا انحنای غیرطبیعی باشد، بنابراین ممکن است جراحی برای صاف کردن و بلند کردن آلت تناسلی نیز لازم باشد. علاوه بر جراحی، سرطان آلت تناسلی ممکن است نیاز به درمان با شیمی درمانی، پرتودرمانی یا هر دو داشته باشد. شیمی درمانی با از بین بردن سلول های در حال رشد سریع، که شامل سلول های سرطانی نیز می شود، سرطان را درمان می کند. انواع مختلفی از داروهای شیمی درمانی وجود دارد. گاهی به تنهایی و گاهی همراه با سایر داروهای شیمی درمانی استفاده می شود. به طور معمول، آنها از طریق IV به داخل ورید تزریق می شوند و در سراسر بدن حرکت می کنند تا به سلول های سرطانی حمله کنند. داروهای شیمی درمانی می توانند در یافتن و از بین بردن سلول های سرطانی که به سایر نواحی بدن گسترش یافته اند بسیار موثر باشند. شیمی درمانی با دوز پایین اغلب همراه با پرتودرمانی استفاده می شود. پرتودرمانی از پرتوهای انرژی برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می کند. می توان آن را به تنهایی یا همراه با سایر درمان ها مانند جراحی یا شیمی درمانی استفاده کرد. دو نوع اصلی پرتودرمانی وجود دارد پرتوهای خارجی که به صورت خارجی داده می‌شود و پرتوهای داخلی که مستقیما به مناطق تحت ت ثیر سرطان تزریق می‌شوند (مانند براکی تراپی برای درمان سرطان پروستات) سرطان آلت تناسلی معمولا خطرناک نیست، اما باید در اسرع وقت آن را تشخیص داده و درمان کنید تا شانس بهبودی کامل خود را افزایش دهید. سرطان آلت تناسلی می تواند باعث رشد یا زخم در آلت تناسلی شما، خونریزی از آلت تناسلی یا ترشحات غیرطبیعی از آلت تناسلی شما و سایر علایم شود. اگر علایم سرطان آلت تناسلی را دارید، به پزشک مراجعه کنید. هر چه سرطان آلت تناسلی زودتر درمان شود، شانس شما برای بهبودی کامل بیشتر است. اگر سرطان آلت تناسلی را قبل از گسترش آن به بافت عمقی درمان کنید، خطر نیاز به پنکتومی (جراحی برای برداشتن بخشی از آلت یا کل آلت) را کاهش خواهید داد.

تاثیر کورتیکواستروییدها بر کرونا از آنجایی ضروری و مهم است که کرونا در موارد شدید باعث بروز واکنش التهابی در اعضای بدن و آسیب ریه می شود. از طرفی هم اثرات ضد التهابی قوی کورتیکواستروییدها ممکن است از بروز این اثرات مضر جلوگیری کرده یا آنها را کاهش دهد. بررسی ها نشان داده که میزان مرگ و میر در بیمارانی که به طور تصادفی دگزامتازون دریافت کرده اند، کمتر بوده است. البته این تاثیر در بیمارانی دیده شده که نیاز به اکسیژن درمانی داشته اند. در بیماران مبتلا به کرونا که نیازی به اکسیژن درمانی نداشته اند، هیچ تاثیری دیده نشد. بر اساس گزارش مقدماتی آزمایش RECOVERY ، هییت رهنمودهای درمانی COVID - توصیه می کند برای درمان COVID از میلی گرم دگزامتازون در روز تا روز یا تا زمان ترخیص از بیمارستان استفاده شود. هییت مدیره توصیه می کند که از دگزامتازون برای درمان COVID - در بیمارانی که به اکسیژن اضافی ( AI ) نیازی ندارند استفاده نشود. اگر دگزامتازون در دسترس نباشد، از گلوکوکورتیکوییدهای جایگزین مانند پردنیزون، متیل پردنیزولون یا هیدروکورتیزون هم می شود استفاده کرد. استفاده از کورتیکواستروییدها (بیشتر پردنیزون یا متیل پردنیزولون) در بیماران مبتلا به سایر عفونت های ریوی، نتایج بالینی مختلفی گزارش شده است. در بیماران مبتلا به پنومونی Pneumocystis jirovecii و هیپوکسی، مصرف پردنیزون خطر و میزان مرگ و میر را کاهش می دهد. با این حال، در شیوع سایر عفونت های ویروس مانند کرونا ویروس، سندرم تنفسی خاورمیانه MERS و سندرم حاد تنفسی حاد SARS ، مصرف کورتیکواسترویید درمانی با ت خیر در آزاد سازی ویروس همراه بود. در پنومونی شدید ناشی از ویروس های آنفلوانزا، به نظر می رسد درمان با کورتیکواسترویید نتایج بالینی بدتری از جمله عفونت باکتریایی ثانویه و مرگ را به همراه داشته باشد. کورتیکواستروییدها در بیماران بسیار جدی مبتلا به سندرم دیسترس تنفسی حاد ( ARDS ) با نتایج متناقض مورد مطالعه قرار گرفته اند. بررسی ها نشان داده که در مقایسه با دارونما، کورتیکواسترویید درمانی خطر مرگ و میر ناشی از تمام علل را کاهش می دهد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید پزشکان باید بیماران COVID - که داروی دگزامتازون دریافت می کنند را از نظر عوارض جانبی تحت نظر داشته باشند. برخی از عوارض جانبی ناشی از دگزامتازون، عبارتند از: افزایش قند خون عفونت های ثانویه اثرات روانپزشکی نکروز عروق استفاده طولانی مدت از کورتیکواستروییدهای سیستمیک ممکن است خطر بازگشت عفونت های نهفته مانند ویروس هپاتیت B ، عفونت های ویروس هرپس، استورلیوییدید و سل را افزایش دهد. البته این خطر برای یک دوره روزه دگزامتازون ( میلی گرم یک بار در روز) به خوبی بررسی نشده است اما پزشکان باید انواع داروهای مصرفی در بیماران را مورد بررسی قرار داده تا از تداخلات دارویی جلوگیری شود. دگزامتازون باید تا روز یا تا زمان ترخیص از بیمارستان ادامه یابد. هنوز تاثیر مصرف سایر کورتیکواستروییدها (به عنوان مثال، پردنیزون، متیل پردنیزولون، هیدروکورتیزون) برای درمان COVID - مورد بررسی قرار نگرفته است. اکثر بررسی ها بر روی دگزامتازون خوراکی یا داخل وریدی صورت گرفته است. اما بررسی های صورت گرفته برای تاثیر کورتیکواستروییدها بر بیماری کرونا با محدودیت های همراه بوده است، از جمله: این مطالعه به صورت تصادفی، صورت گرفته است. در این گزارش عوارض جانبی احتمالی و اثربخشی دگزامتازون در زیر گروه های اصلی (به عنوان مثال، بیماران مبتلا به بیماری های زمینه ای) گزارش نشده است. بیمارانی مورد بررسی قرار گرفته اند که آنها نیاز به اکسیژن درمانی داشته، اما به تهویه مکانیکی نیاز نداشتند و از نظر شدت بیماری در وضعیت های متفاوتی قرار داشته اند. مشخص نیست که آیا استفاده از دگزامتازون برای سایر زیرمجموعه های شرکت کننده که میزان اکسیژن بیشتر و یا کمتری نیاز داشته اند، موثر است یا نه. همچنین هیچ معیار استاندارد و عینی برای مکمل اکسیژن وجود نداشت. توزیع سنی شرکت کنندگان از نظر وضعیت تنفسی در این بررسی متفاوت بوده است. شرکت کنندگانی که تهویه مکانیکی دریافت کرده اند، بیشتر از سال سن ندارند. بنابراین، تاثیر مصرف دگزامتازون برای بیماران با تهویه مکانیکی بالای سال مشخص نیست. Remdesivir در آزمایش RECOVERY فقط در پنج بیمار استفاده شد. بنابراین، ایمنی و اثربخشی تجویز مجدد دارو و دگزامتازون مشخص نیست. تعداد بسیار کمی از کودکان یا زنان باردار مبتلا به COVID - در آزمایش مورد بررسی قرار گرفتند. بنابراین، ایمنی و اثربخشی دگزامتازون برای درمان COVID - در کودکان یا در افراد باردار ناشناخته است. بررسی های صورت گرفته برای تاثیر دگزامتازون و سایر کورتیکواستروییدها بر درمان کرونا ویروس نشان داده است که: در بیماران با COVID - شدید که نیاز به اکسیژن درمانی دارند، استفاده از دگزامتازون میلی گرم به طور روزانه تا روز باعث کاهش مرگ و میر در روز شده است. فواید دگزامتازون در بیماران بستری در بیمارستان که تهویه مکانیکی داشتند بیشتر مشهود بود. هیچ مزیتی از دگزامتازون در بیمارانی که نیازی به اکسیژن ندارند مشاهده نشده است. این بررسی ها بر اساس سطح نیاز اکسیژن بیمار، سن، جنس، سایر بیماری های زمینه ای و یا مدت زمان علایم صورت گرفته است. مطالعات کوهورت و گزارشات کوچکتر گذشته نگر، نتایج متناقضی را در مورد اثر کورتون برای درمان COVID - ارایه داده است. چندین بررسی بر روی استفاده از متیل پردنیزولون با دوز کم در اوایل دوره عفونت صورت گرفته است. بررسی ها نشان می دهد استفاده از متیل پردنیزولون با دوز کم می تواند اثرات مثبتی بر روند درمانی داشته باشد از جمله: کاهش نیاز به تهویه مکانیکی انتقال کمتر بیمار به بخش مراقبت های ویژه کاهش احتمال بستری بیمار در بیمارستان بعلاوه، سایر بررسی ها نشان می دهد که مصرف کورتیکواستروییدها منجر به کاهش میزان مرگ و میر کلی در بیماران متوسط و شدید مبتلا به ARDS می شود اما بررسی های دیگری نشان می دهد که در بیماران مبتلا به عفونت کرونا ویروس (مانند COVID - ، SARS ، MERS ) مصرف این داروها می تواند با افزایش خطر اختلال عملکرد چند سیستمی بدن و خطر مرگ همراه باشد. بر همین اساس، بررسی های بیشتری برای تاثیر این داروها بر روی بیماری کرونا لازم است. کورتیکواستروییدها نوعی دارو هستند که باعث کاهش التهاب در بدن می شوند. آن ها همچنین فعالیت سیستم ایمنی بدن، تورم، خارش، قرمزی و واکنش های آلرژیک را کاهش می دهند. به همین علت پزشکان اغلب کورتیکواستروییدها را برای کمک به درمان بیماری هایی مانند آسم، آرتروز، لوپوس و آلرژی تجویز می کنند. کورتیکواستروییدها عملکردی شبیه هورمون کورتیزول دارند که به طور طبیعی توسط غدد آدرنال بدن تولید می شود. بدن برای سالم ماندن به کورتیزول نیاز دارد. کورتیزول در طیف وسیعی از فرآیندهای بدن مانند متابولیسم، پاسخ ایمنی و استرس نقش دارد. کورتیکواستروییدها اغلب "استروییدها" هم نامیده می شوند و با ترکیباتی که بعضی از ورزشکاران استفاده می کنند، فرق دارند. اما این داروها با خطر بروز عوارض جانبی جدی همراه هستند. برخی افراد بهتر است در مصرف کورتیکواستروییدها محتاط باشند، از جمله: مصرف کورتیکواستروییدها می تواند منجر به سرخک یا آبله مرغان شود. می تواند باعث تاخیر در رشد کودکان شود. مبتلا به فشار خون بالا و پوکی استخوان باعث بروز عوارض جانبی بیشتری می شود. شانس احتمال ابتلا این بیماری در زنان شایع تر است. کورتیکواستروییدها بر اساس نیمه عمر، مدت زمان تاثیرگذاری و نحوه مصرف با یکدیگر فرق دارند: کورتیکواستروییدهای با اثر متوسط مانند پردنیزون و متیل پردنیزولون که نیمه عمر تا ساعت دارد و یک بار در روز یا هر روز در دو دوز جدا از هم تجویز می شود. کورتیکواسترویید با اثر طولانی مدت مانند دگزامتازون که نیمه عمر تا ساعت دارد و یک بار در روز تجویز شود. دگزامتازون کمترین ت ثیر را روی تعادل سدیم و حجم مایعات دارد. کورتیکواسترویید کوتاه مدت مانند هیدروکورتیزون که نیمه عمر تا ساعت دارد و روزانه در دو تا چهار دوز جدا از هم تجویز شود. هیدروکورتیزون معمولا برای کنترل شوک سپتیک در بیماران مبتلا به COVID - استفاده می شود. یک دوره کوتاه بتامتازون و دگزامتازون، به طور معمول برای کاهش عوارض نارس نوزادان استفاده می شود. این دوره درمانی برای زنانی که در معرض زایمان زودرس قرار دارند، تجویز می شود. محققان توصیه می کنند از داروی دگزامتازون در زنان باردار مبتلا به کرونا ویروس بستری شده در بیمارستان که به اکسیژن درمانی و یا تهویه مکانیکی نیاز دارند، تجویز شود. ایمنی و اثربخشی دگزامتازون یا سایر کورتیکواستروییدها برای درمان کودکان مبتلا به کرونا زیاد بررسی نشده است. از طرفی هم میزان مرگ و میر در میان کودکان مبتلا به COVID - به طور قابل توجهی پایین تر از بزرگسالان است. دگزامتازون ممکن است در کودکان مبتلا به بیماری تنفسی COVID - که به تهویه مکانیکی نیاز دارند مفید باشد. استفاده از دگزامتازون در بیمارانی که به اشکال دیگری از اکسیژن درمانی نیاز دارند باید مورد بررسی قرار گیرد. به طور کلی برای کودکانی که فقط به سطح پایین اکسیژن درمانی نیاز دارند، توصیه نمی شود. استفاده از استروییدها در درمان COVID - در کودکان، از جمله در مورد سندرم التهابی چند سیستمی نیاز به بررسی بیشتری دارد.

همیشه امکان پذیر نیست. اما یک زن باردار می تواند اقداماتی را برای کاهش خطر انجام دهد. پس راه های پیشگیری احتمالی از را در این مقاله بخوانید. دیابت بارداری نوعی دیابت است که ممکن است در دوران بارداری رخ دهد بر اساس مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ( CDC ) دیابت بارداری تقریبا در تا درصد از بارداری ها در ایالات متحده هر سال ایجاد می شود. دیابت بارداری می تواند بر زن و جنین ت ثیر منفی بگذارد. اثرات احتمالی آن عبارتند از: افزایش فشار خون زن وزن بالای نوزاد هنگام تولد خطر ابتلا به بیشتر است. سطح قند خون نوزاد در بدو تولد پایین است. افزایش خطر ابتلای زن به دیابت نوع در مراحل بعدی زندگی آنچه در این مقاله خواهید خواند: وزن خود را در بارداری مدیریت کنید. ورزش منظم برای بارداری سالم مهم است. زنی که به دنبال باردار شدن است باید سبک زندگی خود را انتخاب کند که به او کمک کند تا قبل از باردار شدن به وزن سالم برسد و آن را حفظ کند. نویسندگان یک مطالعه در سال به داده های ساله در مورد دیابت بارداری نگاه کردند و به این نتیجه رسیدند که داشتن اضافه وزن یک عامل خطر برای ابتلا به دیابت در بارداری مهم است. بررسی دیگری تایید می کند که داشتن BMI بالاتر از احتمال ابتلای زنان به دیابت بارداری را افزایش می دهد. با این حال، محققان همچنین خاطرنشان کردند که ایجاد تغییرات در رژیم غذایی این خطر را کاهش می دهد. افرادی که به دنبال کاهش وزن هستند می توانند اقداماتی را برای اصلاح رژیم غذایی خود انجام دهند، مانند: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید جایگزینی آب نبات با میوه اندازه گیری وعده های کوچکتر اجتناب از غذاهای بسته بندی شده و "غذاهای غیرمفید" افزایش دریافت فیبر با مصرف مقدار زیادی و غلات کامل خوردن پروتیین بدون چربی بیشتر، مانند ماهی و توفو، تا مدت طولانی تری سیر بمانید. جایگزینی آب میوه ها، نوشیدنی های قهوه مملو از لبنیات و نوشابه های گازدار با چای گیاهی، قهوه سیاه یا آب گازدار با تکه های لیمو یا لیموترش قبل از بارداری وزن مناسبی داشته باشید. اگر تصمیم به بچه دار شدن گرفته اید، سعی کنید قبل از باردار شدن وزن خود را حفظ کنید. اگر اضافه وزن دارید، لزوما به این معنی نیست که به دیابت بارداری مبتلا خواهید شد، اما این خطر را افزایش می دهد. داشتن شاخص توده بدنی ( BMI ) بیش از ، احتمال ابتلا به دیابت بارداری را سه برابر بیشتر از داشتن BMI یا کمتر می کند. اگر BMI شما بالاتر از باشد، آزمایش تحمل گلوکز خوراکی به شما پیشنهاد می شود تا سطح گلوکز خون شما را ارزیابی کند. این باید قبل از هفته بارداری ارایه شود. در زنان با BMI و کمتر، آزمایش تحمل گلوکز خوراکی باید بین هفته های تا بارداری ارایه شود. اگر سطح گلوکز خون شما بالا باشد، ممکن است مقداری از گلوکز به کودک شما منتقل شود. این می تواند باعث رشد بیش از حد شود که منجر به وضعیتی به نام ماکروزومی شود. بهتر است قبل از باردار شدن، هر وزنی را که باید کاهش دهید، کم کنید. ورزش کنید. ورزش بخش مهمی از حفظ وزن مناسب است. هم قبل و هم در دوران بارداری، ورزش می تواند به پیشگیری از دیابت بارداری کمک کند. ورزش به بدن کمک می کند تا نسبت به انسولینی که لوزالمعده تولید می کند حساس تر شود و این به تنظیم سطح قند خون کمک می کند. ایده خوبی است که قبل از بارداری شروع به فعالیت کنید، حتی اگر به معنای ایجاد تغییرات ساده و طولانی مدت در سبک زندگی باشد. برای هر کسی که سبک زندگی بی تحرک دارد، مراحلی که ممکن است در پیشگیری از بارداری موثر باشند، عبارتند از: بالا رفتن از پله ها انجام ورزش های کم تاثیر، مانند شنا پیاده روی یا دوچرخه سواری تا محل کار پیوستن به یک باشگاه برای حفظ انگیزه زیر نظر پزشک انجام فعالیت های اوقات فراغت فعال، مانند پیاده روی، باغبانی، یا بازی با کودکان در فضای باز هر فردی که به دنبال پیشگیری از دیابت بارداری است باید سعی کند حدود دقیقه ورزش با شدت متوسط در تا روز هفته انجام دهد. ورزش با شدت متوسط باید باعث شود که فرد عرق کند. گزینه های کاردیو خوب شامل دوچرخه سواری ثابت، پیاده روی، شنا است. با این حال، زنان باردار باید در مورد هر نوع رژیم ورزشی جدید با صحبت کنند و در مورد اینکه کدام نوع در هر مرحله از بارداری بی خطر هستند، مشورت بگیرند. بسیاری از مردم بر این باورند که ورزش شدید در دوران بارداری به کودک آسیب می رساند، اما شواهد اخیر نشان می دهد که اینطور نیست. با این حال، از آنجایی که زنان باردار خون بیشتری در بدن خود دارند، ورزش شدید می تواند استرس بیشتری را بر قلب شما وارد کند. در دوران بارداری خوب غذا بخورید. دلایل مختلفی وجود دارد که رعایت یک رژیم غذایی مناسب در دوران بارداری مهم است که یکی از آنها کاهش خطر ابتلا به دیابت بارداری است. برای کاهش خطر ابتلا به دیابت بارداری، از رژیم غذایی پیروی کنید که سطح گلوکز خون شما را خیلی بالا نبرد. رژیم غذایی خاصی برای دیابت بارداری وجود ندارد. اصول کلی تغذیه سالم اعمال می شود. مهمترین چیز این است که غذاهای فرآوری شده کمی بخورید، زیرا حاوی کالری خالی هستند و مقدار زیادی سبزیجات و غذاهای "طبیعی" مصرف کنید. خوردن غلات کامل و سبزیجات بدون نشاسته می تواند به کاهش خطر ابتلا به دیابت بارداری کمک کند. در دوران بارداری، تهوع صبحگاهی، هوس های غذایی و بیزاری از غذا می تواند خوردن یک رژیم غذایی مغذی را چالش برانگیز کند. با این حال، تغذیه خوب می تواند به پیشگیری از دیابت بارداری کمک کند و اطمینان حاصل کند که یک زن تنها در طول هر سه ماهه وزن مناسبی به دست می آورد. انتخاب های غذایی مناسب برای این منظور، عبارتند از: پروتیین های بدون چربی مانند لوبیا، ماهی، توفو و مرغ سفید چربی های مفید از آجیل، روغن زیتون، روغن نارگیل و سایر منابع چربی گیاهی غلات کامل مانند برنج قهوه ای، پاستا، بلغور جو دوسر و نان محصولات لبنی کم چرب مانند ماست یونانی سبزیجات غیر نشاسته ای میوه ها بهتر است از مصرف غذاهای زیر خودداری کنید: غذاهای فراوری شده شکر اضافی یا اضافه شده نوشیدنی های شیرین، از جمله نوشیدنی های قهوه، نوشیدنی های انرژی زا، آبمیوه ها و نوشابه های گازدار جلسات درمانی خود را پیگیری کنید. یک زن باید در طول بارداری به طور منظم برای مراقبت های معمول به متخصص زنان مراجعه کند. در طی این ملاقات ها، پزشک در مورد بارداری و علایم جدید سوال می کند. آنها همچنین معاینه لگن را انجام می دهند و از سونوگرافی برای مشاهده جنین در حال رشد استفاده می کنند. پزشک ممکن است برخی از علایم اولیه دیابت بارداری را تشخیص دهد و راه هایی را برای کمک به پیشگیری از آن پیشنهاد کند. بین تا هفته، یک زن باردار غربالگری دیابت بارداری را انجام می دهد. اگر نتایج برای دیابت بارداری مثبت باشد، پزشک با او در مورد چگونگی جلوگیری از عوارض بعدی صحبت خواهد کرد. چندین عامل خطر اولیه برای ابتلا به دیابت بارداری وجود دارد، از جمله: اضافه وزن یا چاقی ابتلا به پیش دیابت داشتن دیابت بارداری در بارداری قبلی داشتن یکی از اعضای نزدیک خانواده مبتلا به چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟ معمولا می توان در مورد دیابت بارداری در یک قرار ملاقات برنامه ریزی شده در دوران بارداری صحبت کرد. با این حال، هر کسی که تغییراتی در علایم یا سایر عوارض را تجربه می کند باید در اسرع وقت با پزشک یا متخصص مراقبت های بهداشتی دیگر صحبت کند. پزشک می تواند از فرد در مورد علایم خود بپرسد و تعیین کند که آیا به آزمایشات بیشتری نیاز دارد یا خیر. مطالعات نشان داده است که زنانی که در دوران بارداری دچار دیابت بارداری می‌شوند، بیشتر در سنین بالاتر به دیابت نوع مبتلا می‌شوند. پیشگیری از دیابت نوع مشابه پیشگیری از دیابت بارداری است: شما باید از یک رژیم غذایی مناسب پیروی کنید، فعال بمانید و وزن مناسبی داشته باشید. مطالعه‌ای که در سال منتشر شد نشان می‌دهد مادرانی که به فرزندان خود شیر می‌دهند کمتر از مادرانی که شیر نمی‌دهند به دیابت نوع مبتلا می‌شوند. محققان استدلال می کنند که از آنجایی که شیردهی با انتقال گلوکز و چربی موجود در جریان خون به نوزاد، آنها را مصرف می کند، لوزالمعده مادر مجبور است انسولین کمتری تولید کند تا سطح بالای گلوکز خون را کاهش دهد. این خطر مقاومت به انسولین را کاهش می دهد. چه زمانی تغییر رژیم غذایی می تواند از دیابت بارداری جلوگیری کند؟ به طور کلی به زنان توصیه می شود در دوران بارداری از یک رژیم غذایی متعادل استفاده کنند. این به این معنی است که به جای خوردن مقدار زیادی از یک نوع غذا، مطمین شوید که رژیم غذایی متنوعی دارید. تا کودک تمام مواد مغذی مورد نیاز خود را دریافت کند. اکثر زنان می توانند به سادگی به اشتهای خود اعتماد کنند و نیازی به پیروی از رژیم غذایی خاصی ندارند. بر اساس تحقیقات انجام شده تاکنون، تنها زنانی که از تغییرات رژیم غذایی سود می برند، افرادی هستند که دارای اضافه وزن یا چاق هستند. آنها می توانند با تغییر رژیم غذایی خود با کمک یک متخصص تغذیه، خطر ابتلا به دیابت بارداری را کاهش دهند. تغییرات رژیم غذایی می تواند سطح قند خون آنها را کاهش دهد و به آنها کمک کند در بارداری وزن کمتری داشته باشند. در زنانی که وزن طبیعی دارند، تغییرات رژیم غذایی اثر پیشگیرانه ای ندارد. تحقیقات موارد زیر را برای زنان دارای اضافه وزن ( BMI > ) یا چاق ( BMI > ) نشان داده است: اگر رژیم غذایی خود را تغییر نمی دادند، از هر زن، نفر به دیابت بارداری مبتلا می شدند. اگر رژیم غذایی خود را تغییر می دادند، از هر زن، نفر به دیابت بارداری مبتلا می شدند. اما این مطالعات هیچ اطلاعاتی در مورد اینکه آیا تغییر در رژیم غذایی بر وزن هنگام تولد کودک ت ثیر می گذارد، خطر عوارض در طول زایمان را کاهش می دهد یا به جلوگیری از نیاز به سزارین کمک می کند، ارایه نکرد. چه نوع تغییرات غذایی می تواند به پیشگیری از دیابت بارداری کمک کند؟ از آنجایی که کربوهیدرات ها سطح قند خون شما را افزایش می دهند، معمولا به افراد توصیه می شود که کربوهیدرات ها را کاهش دهند و در عین حال مطمین شوند که فیبر کافی دریافت می کنند و در غیر این صورت به طور کلی یک رژیم غذایی متعادل داشته باشند. توصیه های رایج دیگر شامل خوردن سه وعده غذایی اصلی نه چندان بزرگ و دو تا سه وعده غذایی کوچکتر در روز است. تغییرات دقیق رژیم غذایی به مواردی مانند وزن زن و میزان ورزش بستگی دارد. دریافت توصیه های ویژه از یک متخصص تغذیه می تواند به جلوگیری از عوارض جانبی کمک کند. بهتر است که مطمین شوید بدن شما کالری و مواد مغذی خاصی را در بارداری دریافت می کند. بنابراین این ایده خوبی نیست که در دوران بارداری از یک رژیم غذایی کم کالری استفاده کنید. آیا مکمل ها می توانند در پیشگیری دیابت بارداری موثر باشند؟ تحقیقات نشان می دهد که مکمل های غذایی حاوی میو اینوزیتول ممکن است خطر ابتلا به دیابت بارداری را کاهش دهد. یک توضیح احتمالی برای این اثر بالقوه این است که میو اینوزیتول می‌تواند باعث عملکرد بهتر انسولین شود. اما مشخص نیست که آیا مصرف مکمل‌های میو اینوزیتول می‌تواند خطر عواقب احتمالی دیابت بارداری، مانند عوارض حین زایمان را نیز کاهش دهد یا خیر. زنان مورد مطالعه، از سه ماهه اول بارداری تا تولد فرزندشان، گرم میو اینوزیتول را یک بار در روز مصرف کردند. بیشتر آنها اضافه وزن داشتند. تصور می شود که کمبود ویتامین D می تواند خطر ابتلا به دیابت بارداری را افزایش دهد. اما مشخص نیست که آیا مصرف مکمل های ویتامین D اثر پیشگیرانه دارد یا خیر. ادعا می شود برخی از مکمل های غذایی، مانند (روغن ماهی) ، که به پیشگیری از دیابت بارداری کمک می کنند. اما زمانی که اسیدهای چرب امگا در مطالعات مورد آزمایش قرار گرفتند، هیچ اثر پیشگیرانه ای یافت نشد. تحقیقات کافی در مورد استفاده از پروبیوتیک ها در این زمینه وجود ندارد. آیا دارو کمک می کند؟ تعدادی از مطالعات به این موضوع پرداخته اند که آیا مصرف متفورمین مزایایی برای زنان دارای اضافه وزن دارد یا خیر. متفورمین میزان قند خون را کاهش می دهد. می توان آن را به صورت قرص یا محلول مصرف کرد. اما مطالعات نشان داد که متفورمین از دیابت بارداری یا عوارض حین زایمان جلوگیری نمی کند. اگرچه باعث عوارض جانبی مانند اسهال شد. به همین دلیل، متفورمین برای پیشگیری از دیابت بارداری توصیه نمی شود. همچنین به طور رسمی برای پیشگیری یا درمان دیابت بارداری تایید نشده است، بنابراین فقط می توان از آن به عنوان "خارج از برچسب" (به روش غیرمجاز) استفاده کرد. سخن آخر همیشه نمی توان از دیابت بارداری پیشگیری کرد. برخی عوامل خطر احتمال ابتلای یک زن به دیابت بارداری در دوران بارداری را افزایش می دهد. با این حال، حفظ وزن مناسب قبل و بعد از لقاح، تغذیه خوب و ورزش منظم در دوران بارداری می تواند خطر را کاهش دهد. هر کسی که نگران این است که ممکن است دیابت بارداری داشته باشد یا خطر ابتلا به آن بیشتر باشد، باید در معاینه بارداری بعدی خود این موضوع را با پزشک در میان بگذارد. برخی از زنان می توانند با ورزش کافی و تغییر رژیم غذایی از دیابت بارداری پیشگیری کنند. اما مشخص نیست که آیا این از عوارض دوران بارداری و نیز جلوگیری می کند یا خیر.

تاثیر آزیترومایسین (نوعی آنتی بیوتیک) بر بیماری ویروس، به عنوان داروی درمان کننده بیماری توسط محققین بسیاری مورد بررسی قرار گرفته است. آزیترومایسین در حال حاضر برای درمان ذات الریه ناشی از باکتری های حساس و خاص استفاده می شود شیوع جهانی محققان را به این واداشته که برای یافتن داروهای درمان کننده این بیماری تلاش کنند. آزیترومایسین، همراه با هیدروکسی کلروکین یا کلروکین، به عنوان یکی از این داروها پیشنهاد شده است. سازمان بهداشت جهانی توصیه هایی مبنی بر استفاده از آزیترومایسین به مراه هیدروکسی کلروکین یا کلروکین به عنوان درمان ارایه نداده است. اما برخی با این نظر مخالفت کرده اند و آزیترومایسین را به عنوان درمان خط اول توصیه می کنند چندین انجمن علمی، از جمله کالج قلب و عروق آمریکا، با توجه به کمبود شواهد در مورد فواید آن، در مورد خطرات این روش درمانی هشدار داده اند طبق بیانیه سازمان بهداشت جهانی کاملا مشخص است که آنتی بیوتیک ها بر ویروس ها هیچ تاثیری ندارند. آنتی بیوتیک ها فقط بر روی باکتری ها تاثیر می گذارند. با این وجود در برخی از مراکز های درمانی از آنتی بیوتیک برای درمان بیماران مبتلا به استفاده می شود، زیرا: بیماران مبتلا به ذات الریه ویروسی ممکن است به یک عفونت باکتریایی ثانویه مبتلا شوند. این عفونت برای درمان، نیاز به آنتی بیوتیک دارد. هرچند گزارش شده است که این عارضه در اوایل دوره پنومونی غیر طبیعی است در صورت نیاز به درمان برای یک عفونت باکتریایی ثانویه، می توان از آنتی بیوتیک هایی مانند پنی سیلین، آمپی سیلین به همراه سولباکتام، پیپراسیلین به همراه تازوباکتام، ماکرولیدها (آزیترومایسین) ، سفالوسپورین ها، آمینو گلیکوزیدها استفاده کرد. اغلب از ترکیبی از دو آنتی بیوتیک مختلف برای درمان عفونت های باکتریایی ثانویه استفاده می شود. همچنین به نظر می رسد که آزیترومایسین دارای فعالیت ضد ویروسی و ضد التهابی است. احتمال دارد مصرف این دارو با سایر درمان های ضد ویروسی، تداخل ایجاد کند. نتایج جالب توجهی از یک آزمایش بالینی بسیار کوچکی در مورد تاثیر آزیترومایسین بر کرونا ویروس گزارش شده است. بررسی بر روی بیمار مبتلا به در فرانسه صورت گرفته است. در طی این بررسی بیماران با استفاده از هیدروکسی کلروکین (پلاکوینیل) به تنهایی یا همراه با آزیترومایسین تحت درمان قرار گرفتند. بارهای ویروسی در بیماران دریافت کننده هیدروکسی کلروکین به طور قابل توجهی کاهش یافت. به نظر می رسد در بیمارانی که از هیدروکسی کلروکین استفاده می کنند، ویروس ها با سرعت بیشتری از بین می روند. آزیترومایسین یک آنتی بیوتیک ماکرولیدی است. تاثیر دارو بر عفونت ویروسی در بیمار که ازیترومایسین و هیدروکسی کلروکین دریافت کردند، حتی کارآمدتر بوده است هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید با این حال، نتایج یک آزمایش کوچک دیگر که بر روی بیمار در چین صورت گرفته، از نتایج آزمایش در فرانسه حمایت نمی کند. در آزمایشات چینی بیماران آزیترومایسین دریافت نکردند، اما تحت درمان با هیدروکسی کلروکین یا مراقبت استاندارد قرار گرفتند. بر خلاف سایر آزمایشات صورت گرفته، در این بررسی مشخص شده درمان با هیدروکسی کلروکین باعث کاهش بار ویروسی یا کاهش زمان ویروس نمی شود هیدروکسی کلروکین به گروهی از داروها به نام کینولین تعلق دارد. یک داروی قدیمی است که در حال حاضر برای درمان آرتریت روماتویید و لوپوس اریتماتوز دیسکویید یا سیستمیک استفاده می شود. همچنین می توان از آن برای پیشگیری یا درمان مالاریا استفاده کرد در حالی که نتایج حاصل از آزمایش انجام شده در فرانسه نشان می دهد: آنتی بیوتیک آزیترومایسین در صورت استفاده در ترکیب با هیدروکسی کلروکین ممکن است در درمان تاثیر داشته باشد، اما آزمایش های بالینی بیشتری برای ت یید موثر بودن ترکیب دارویی باید صورت بگیرد آزمایشات بالینی بررسی آزیترومایسین و هیدروکسی کلروکین در بیماران مبتلا به در نیویورک و برزیل آغاز شده و محققان همچنین خواستار انجام آزمایشات بیشتر هستند به نظر می رسد در ساختار پروتیین سنبله ویروس کرونا یک شکاف وجود دارد. سنبله، پروتیینی است باعث اتصال ورود ویروس به سلول های بدن می شود و ورود ویروس به سلول ها را تسهیل می کند. احتمالا آزیترومایسین با تجزیه پروتیین سنبله، این روند را مختل کرده و از ورود ویروس به سلول های میزبان جلوگیری می کند. از طرفی هم به نظر می رسد آنتی بیوتیک های ماکرولید مانند، باعث کاهش تولید سیتوکین های پیش التهاب مانند اینترلوکین و آلفا می شوند. ماکرولیدها ممکن است حالت پیش التهابی ناشی از عفونت را کاهش دهند. این حالت پیش التهابی در نهایت می تواند منجر به سندرم دیسترس حاد تنفسی شود عوارض جانبی رایج مربوط به آنتی بیوتیک های ماکرولیدی مانند آزیترومایسین عبارتند از: سردرد سرگیجه بی خوابی اختلال بینایی اختلال شنوایی واکنش های پوستی ناراحتی دستگاه گوارش علاوه برآن، آزیترومایسین باید در بیماران با نارسایی شدید کلیوی یا کبدی با احتیاط استفاده شود یا به طور کلی از مصرف نگردد تحقیقات اخیر عوارض جانبی ناشی از ترکیب آزیترومایسین و هیدروکسی کلروکین را ارزیابی کرده است. تجزیه و تحلیل سوابق پزشکی از بیمار نشان می دهد که خطر مرگ و میر قلبی عروقی، درد قفسه سینه و نارسایی قلبی را در بیمارانی که تحت درمان با آزیترومایسین و هیدروکسی کلروکین قرار داشتند، در مقایسه با بیمارانی که فقط از هیدروکسی کلروکین مصرف کرده اند افزایش یافته است. بررسی ها نشان می دهند که هنگام ترکیب هیدروکسی کلروکلین و آزیترومایسین، خطر بروی قلبی عروقی نامطلوب بیشتر است با توجه به اینکه بسیاری از پزشکان در حال حاضر از ماکرولیدها مانند آزیترومایسین برای درمان بدون استفاده می کنند، این موضوع، نیاز فوری به آزمایش های بالینی بیشتری دارد با توجه به شواهد محدود در مورد مزایای آزیترومایسین (با یا بدون هیدروکسی کلروکین/کلروکین) در بیماران بررسی عوارض و خطرات آن ضروری است. به نظر می رسد آزیترومایسین یکی از ایمن ترین ماکرولیدها است اما در مورد بروز خطر آریتمی قلبی در اثر مصرف این دارو اطلاعات متناقضی وجود دارد. اثرات آریترومایوژنیک آزیترومایسین در مدلهای مختلف حیوانی (خوکچه هندی، خرگوش و سگ) مورد بررسی قرار گرفته است. بررسی ها نشان داده که که آزیترومایسین خطر وقایع قلبی را تغییر نمی دهد آزیترومایسین تاثیری بر روی عوارض قلبی ندارد. از طرفی هم آزیترومایسین با افزایش خطر مرگ و میر یا حوادث قلبی عروقی در بیماران با عروق کرونر ارتباط ندارد. اما با این حال، در صورت استفاده همزمان ازیترومایسین با کلروکین یا هیدروکسی کلروکین برای درمان، باید احتیاط کرد زیرا می تواند منجر به بروز عوارض جانبی ناشی از تداخلات دارویی شود بیماران مبتلا به کرونا ویروس که تحت درمان با کلروکین/هیدروکسی کلروکین قرار می گیرند بهترا است از نظر وضعیت قلبی تحت مراقبت باشند. این در حالی است که به نظر می رسد هیچ تداخلی برای سایر طبقات ضد میکروبی مانند پنی سیلین ها یا سفالوسپورین ها گزارش نشده است. پنی سیلین ها یا سفالوسپورین ها ممکن است یک گزینه درمانی مطمین برای آزیترومایسین باشند، حتی اگر با کلروکین/هیدروکسی کلروکین ترکیب شوند چندین انجمن علمی یا آژانس های دارویی خطرات ناشی از ترکیب داروهای مانند آزیترومایسین و هیدروکسی کلروکین/کلروکین را هشدار داده اند. کالج قلب و عروق آمریکا خاطرنشان کرد که بیماران مبتلا به ممکن است در معرض خطرات آریتمی قرار داشته باشند انجمن های علمی بزرگ، آژانس های تنظیم کننده دارو و سازمان های بهداشت عمومی، استفاده از آزیترومایسین در را توصیه نکرده اند. به عنوان مثال، سازمان بهداشت و هیچ بیانیه ای در مورد ایمنی و کارآیی ترکیب آزیترومایسین با سایر داروها در عفونت صادر نکرده اند. آژانس دارویی ایتالیا اظهار داشت که استفاده از آزیترومایسین، به تنهایی یا در ترکیب با هیدروکسی کلروکین/کلروکین، برای درمان بیماران توصیه نمی شود، مگر اینکه عفونت باکتریایی شدیدی اتفاق بیفتد آزیترومایسین به عنوان دارویی برای درمان عفونت پیشنهاد شده است، اگرچه این دارو می تواند منجر به بروز عوارض جانبی شود که نگران کننده است، خصوصا اگر همزمان با هیدروکسی کلروکین/کلروکین تجویز گردد در حال حاضر هیچ مدرکی برای اثبات اثربخشی درمان آزیترومایسین در عفونت وجود ندارد، زیرا آزمایشات کامل از نظر روش شناختی دارای نقص و قدرت کمتری هستند سازمان های بهداشت عمومی عمده، آژانس های تنظیم کننده دارو و انجمن های علمی استفاده از آزیترومایسین را به عنوان دارویی برای درمان عفونت توصیه نمی کنند، مگر اینکه عفونت باکتریایی شدیدی رخ دهد همچنین تصور می شود که آزیترومایسین دارای خواص ضد ویروسی است. حتی می تواند در مصرف همزمان با داروهای ضد ویروس موثر باشد. این آنتی بیوتیک می تواند اثرات ضد ویروسی علیه ویروس زیکا، ویروس رینوویروس و ویروس ابولا داشته باشد. با این حال، اثرات ضد ویروسی به طور خاص در بیماران هنوز اثبات نشده است شما می توانید سایر اخبار مربوط به، مشتمل بر اخبار زیر را از پیگیری کنید:

خواص درمانی انار بسیار متعدد و متنوع است. این میوه در درمان و پیشگیری برخی بیماری ها موثر است. انار در زمره میوه های بسیار مفید می باشد. مصرف آنها احتمالا خطر ابتلا به بیماری های مختلف را کاهش می دهد. امروزه، آب انار به دلیل بسیاری از فواید سلامتی در حال بررسی است. حتی ممکن است به پیشگیری از سرطان، حمایت از سیستم ایمنی و باروری کمک کند. با توجه با فرارسیدن فصل پاییز و به بازار آمدن انار سعی کردیم در این مقاله خاصیت درمانی انار را بررسی کنیم. مهمترین خواص درمانی انار، عبارتند از: انار یا درختچه ای است که میوه ای قرمز تولید می کند. پوست انار ضخیم و غیرقابل خوردن است، اما صدها دانه خوراکی درون آن وجود دارد. هر دانه توسط پوششی دانه ای قرمز، آبدار و شیرین احاطه شده است که به آریل معروف است. بذرها و گل های انار، قسمت های خوراکی میوه هستند که به صورت خام خورده یا به صورت آب انار فرآوری می شوند. انارها دارای مواد مغذی چشمگیری هستند. یک فنجان دانه انار ( گرم) حاوی مواد مغذی زیر است: هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید فیبر: گرم فولات: کاهش می دهد. اگر شما علاقه مند به کاهش التهاب در بدن خود هستید، انار افزودنی عالی برای رژیم غذایی تان است. پونیکالاژین های موجود در آب انار باعث کاهش التهاب، یکی از عوامل اصلی بسیاری از بیماری های جدی از جمله سرطان و دیابت می شود. یکی از خواص درمانی انار این است که آب انار می تواند التهاب روده را کاهش داده و هضم غذا را بهبود بخشد. این ممکن است برای افراد مبتلا به بیماری کرون، کولیت اولسراتیو و سایر بیماری های التهابی روده مفید باشد. اسهال کمک یا آن را بدتر می کند وجود دارد، اکثر پزشکان توصیه می کنند تا زمانی که احساس بهتر ندارید، از خوردن آن اجتناب کنید. سرطان پروستات، شایع ترین سرطان در مردان است. بررسی ها نشان می دهد که عصاره انار ممکن است از تکثیر سلول های سرطانی جلوگیری کند و حتی باعث آپوپتوز یا مرگ سلولی در سلولهای سرطانی شود. آنتی ژن مخصوص پروستات ( PSA ) نشانگر خون برای سرطان پروستات است. PSA آنها در مدت زمان کوتاهی دو برابر می شود، در معرض خطر مرگ ناشی از سرطان پروستات قرار دارند. سرطان پستان یکی از رایج ترین انواع سرطان در زنان است. فشار خون بالا یکی از علل اصلی بیماری های قلبی و مغزی است. در یک بررسی، افراد مبتلا به فشار خون بالا پس از مصرف لیوان ( میلی لیتر) آب انار به مدت دو هفته در روز، کاهش قابل توجهی در فشار خون را نشان دادند. بر همین اساس به نظر می رسد مصرف منظم آب انار در کمتر از دو هفته باعث کاهش فشار خون می شود. انواع مختلفی از آرتروز وجود دارد، اما بیشتر آنها شامل نوعی التهاب در مفاصل است. با توجه به اینکه ترکیبات گیاهی انار اثرات ضد التهابی دارند، به نظر می رسد که مصرف انار می تواند به درمان آرتروز کمک کنند. بررسی ها نشان می دهد که عصاره انار می تواند آنزیم هایی که به عنوان آسیب رساندن به مفاصل در افراد مبتلا به آرتروز شناخته می شوند را مسدود کند. همچنین نشان داده شده است که این عصاره باعث تسکین آرتروز در موش می شود، اما شواهد حاصل از تحقیقات مبتنی بر انسان تاکنون بسیار محدود بوده است. فلاونول های موجود در آب انار ممکن است به تسکین علایم آرتروز و آسیب غضروف کمک کند. این آب میوه در حال حاضر به دلیل ت ثیرات احتمالی آن بر پوکی استخوان، آرتریت روماتویید و انواع دیگر آرتروز و التهاب مفصل مورد بررسی قرار گرفته است. در حال حاضر بیماری قلبی شایع ترین علت مرگ زودرس در جهان است. پونیک اسید، اسید چرب اصلی در انار، ممکن است از شما در برابر انواع مختلف بیماری قلبی محافظت کند. طور قابل توجهی تری گلیسیرید را کاهش می دهد و نسبت تری گلیسیرید - HDL را بهبود می بخشد. نوشیدن روزانه آب انار همچنین ممکن است به کاهش فشار خون سیستولیک کمک کند. در یک بررسی جامع از آزمایشات کنترل شده تصادفی بیان شده که استفاده از آب انار روزانه برای سلامت قلب مفید است. مطالعات کوچک نشان داده است که آب میوه جریان خون را بهبود می بخشد و از سفت و ضخیم شدن عروق جلوگیری می کند. همچنین ممکن است رشد لخته و تجمع کلسترول در رگ ها را کند کند. اما انار ممکن است با داروهای فشار خون و کلسترول مانند استاتین ها واکنش منفی نشان دهد. آسیب اکسیداتیو می تواند جریان خون را در تمام مناطق بدن از جمله بافت نعوظ مختل کند. بررسی ها نشان داده که آب انار به افزایش جریان خون، اختلال در نعوظ در خرگوش را بهبود می بخشد. مصرف آب انار با کاهش علایم اختلال نعوظ ارتباطی دارد، اما تحقیقات بیشتری در این زمینه لازم است. ترکیبات گیاهی موجود در انار می توانند در مقابله با میکروارگانیسم های مضر موثر باشند. به عنوان مثال، بررسی داده شده است که آنها برای مقابله با برخی از انواع باکتریها و همچنین مخمر اثرات ضد باکتریایی و ضد قارچی انار می تواند شما را در برابر عفونت و التهاب دهان مانند التهاب لثه، پریودنتیت و استوماتیت پروتز محافظت کند. آزمایشات نشان داده شده اند که انار دارای خواص ضد باکتری و ضد ویروس است. محققان در حال بررسی اثرات آنها بر عفونت ها و ویروس های رایج هستند. علاوه بر ویتامین C و ویتامین E ، آب انار منبع خوبی از فولات، پتاسیم و ویتامین K است. غلظت آنتی اکسیدان های آب انار و توانایی ت ثیر آن بر استرس اکسیداتیو، آن را به عنوان یک کمک بالقوه برای باروری تبدیل کرده است. نشان داده شده استرس اکسیداتیو باعث اختلال در عملکرد اسپرم و کاهش باروری در زنان می شود. همچنین نشان داده شده است که این آب میوه به کاهش استرس اکسیداتیو در جفت کمک می کند. اما محققان هنوز از مزایای دقیق این امر نمی دانند. نوشیدن آب انار همچنین می تواند سطح تستوسترون را در مردان و زنان، یکی از اصلی ترین هورمون های جنسی، افزایش دهد. از انار به عنوان دارو سنتی برای درمان دیابت در خاورمیانه و هند استفاده می شد. هنوز اطلاعات زیادی در مورد اثرات انار بر دیابت ناشناخته است. انار ممکن است به کاهش مقاومت به انسولین و کاهش قند خون کمک کند. برخی شواهد نشان می دهد که انار می تواند حافظه را بهبود بخشد. یک مطالعه در بیماران نشان داد که گرم عصاره انار از اختلال در حافظه پس از جراحی جلوگیری می کند. مطالعه دیگری در سالمند با اختلالات حافظه نشان داد که لیوان ( میلی لیتر) آب انار در روز به طور قابل توجهی علایم کلامی و بصری بیمار را بهبود می بخشد. مطالعات روی موش ها همچنین نشان می دهد که انار می تواند به مبارزه با بیماری آلزایمر کمک کند. انار سرشار از نیترات های غذایی است. یک مطالعه روی ورزشکار که روی تردمیل می دوند نشان داد که یک گرم عصاره انار دقیقه قبل از ورزش جریان خون را به طور قابل توجهی افزایش می دهد، شروع خستگی را به ت خیر می اندازد و کارایی ورزشکار را افزایش می دهد. به نظر می رسد که انار مانند چغندر ممکن است برای عملکرد بدنی مفید باشد. انار یکی از غذاهای سالم کره زمین است که با مواد مغذی و ترکیبات گیاهی قدرتمند همراه است. افزودن آب انار به رژیم غذایی ممکن است خطر ابتلا به بیماری مزمن و التهاب را کاهش دهد. این همچنین یک روش عالی برای دریافت مواد مغذی میوه و تقویت آنتی اکسیدان است. بهتر است قبل از هر روز نوشیدن آب انار با پزشک خود مشورت کنید تا مطمین شوید که با هیچ یک از داروهای شما تداخل ندارد. همچنین، بیماران دیابتی برای اطمینان از بهینه ماندن قند خون، باید روزانه قند خون را بررسی کرده و بعد آب انار را به جای انار کامل انتخاب کنند. اگر می خواهید از مزایای سلامتی زیاد انارها برخوردار شوند، یا آن را مستقیم بخورید یا آب انار منابع:

یا لنگیدن وضعیتی است که به دلیل جریان بسیار کم خون به عضلات در حین ورزش ایجاد می شود. اغلب این درد بسته به شدت بیماری در پاها پس از راه رفتن با سرعت معین و برای مدت معینی رخ می دهد. به این عارضه لنگش متناوب نیز می گویند زیرا درد و لنگیدن معمولا ثابت نیست. در طول ورزش شروع می شود و با استراحت به پایان می رسد. با بدتر شدن لنگش، درد ممکن است در هنگام استراحت نیز رخ دهد. لنگش یک علامت بیماری است، اغلب، باریک شدن شریان ها در اندام ها که جریان خون را محدود می کند. درمان ها بر کاهش خطر، کاهش درد، افزایش تحرک و جلوگیری از آسیب به بافت ها تمرکز دارند. لنگش متناوب به درد دردناکی در پاهای شما هنگام راه رفتن یا ورزش اشاره دارد که هنگام استراحت از بین می رود. درد ممکن است اندام های زیر را تحت تاثیر قرار دهد: ران باسن مفصل ران قوس پا ماهیچه ساق پا یکی از انواع لنگش متناوب به نام لنگش عروقی نیز شناخته می شود. در بیشتر موارد، این نوع درد زمانی ایجاد می‌شود که شریان‌هایی که خون را به پاهای شما می‌رسانند باریک یا مسدود شوند. این یک علامت اولیه بیماری شریانی محیطی است. درمان برای کند کردن یا توقف پیشرفت بیماری شریانی محیطی مهم است. بر اساس گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری های ایالات متحده، بیماری شریانی محیطی حدود . میلیون آمریکایی را تحت ت ثیر قرار می دهد. ولی اکثر افراد مبتلا به بیماری شریانی محیطی تشخیص داده نشده و علایمی هم ندارند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید تخمین زده می شود که حدود درصد از جمعیت بالای سال لنگش متناوب به دلیل بیماری شریانی محیطی دارند. لنگش مشتق از فعل لاتین claudicare ، به معنی "به لنگی" است. آنچه در این مقاله خواهید خواند: علایم لنگش از خفیف تا شدید متفاوت است. درد ممکن است همراه با علایم زیر باشد: ضعف گرفتگی خستگی سنگینی بی حسی درد شما می تواند آنقدر شدید باشد که پیاده روی یا ورزش را محدود کند. اگر علت بیماری شریانی محیطی باشد، دقیقه استراحت درد را تسکین می دهد. این به این دلیل است که عضلات در حال استراحت شما به جریان خون کمتری نیاز دارند. لنگش به درد عضلانی به دلیل کمبود اکسیژن اشاره دارد که در اثر فعالیت ایجاد می شود و با استراحت تسکین می یابد. علایم شامل موارد زیر است: درد در ساق پا، ران، باسن یا مچ پا در موارد کمتر، درد در شانه، عضله دوسر و ساعد دردی که به زودی پس از استراحت بهبود می یابد. درد، ناراحتی یا خستگی در عضلات هر بار که از آن عضلات استفاده می کنید. درد ممکن است با گذشت زمان شدیدتر شود. حتی ممکن است در هنگام استراحت درد شروع شود. پوست سرد تغییر رنگ پوست پوست براق و عدم وجود مو زخم هایی که خوب نمی شوند. وجود صدا در شریان های پای شما سوزش یا درد در پاها در هنگام استراحت وقتی پای شما بالا است. درد شدید و دایمی که به بی حسی تبدیل می شود. زمان غیرعادی پر کردن مویرگی، مدت زمانی که پس از اعمال فشار به پوست برای چند ثانیه برای پر کردن خون طول می‌کشد. در موارد شدید، بیماری آنقدر پیشرفته است که پا ممکن است در هنگام استراحت درد مزمن یا از دست دادن بافت یا قانقاریا گانگرن داشته باشد. تخمین زده می شود که درصد از مبتلایان به بیماری شریانی محیطی این علایم را دارند. لنگش متناوب یکی از علایم اولیه شایع بیماری شریانی محیطی است. شریان های محیطی عروق بزرگی هستند که خون را به شبکه عروقی در پاها و بازوهای شما می رسانند. آسیب به شریان های محیطی معمولا در اثر تصلب شرایین ایجاد می شود. تصلب شرایین تجمع کلسترول و سایر چربی‌ها، سلول‌های خونی و سایر بقایای سلولی به ساختارهای غیرطبیعی (پلاک‌ها) روی دیواره سرخرگ است. پلاک ها باعث باریک شدن و سفت شدن شریان می شوند و جریان خون را محدود می کنند. اگر پلاک ها پاره شوند، لخته خون ایجاد می شود و جریان خون را بیشتر کاهش می دهد. با گذشت زمان، پلاک ها روی دیواره رگ های شما جمع می شوند. پلاک ها ترکیبی از مواد موجود در خون شما مانند چربی، کلسترول و کلسیم هستند. این پلاک ها عروق شما را باریک می کنند و به آنها آسیب می رسانند، جریان خون را کاهش می دهند و اکسیژن رسانی به عضلات را کاهش می دهند. بیماری شریان محیطی آسیب به سرخرگی است که جریان خون را در بازو یا پا محدود می‌کند. هنگامی که در حالت استراحت هستید، جریان خون محدود به طور کلی کافی است. با این حال، هنگامی که شما فعال هستید، ماهیچه ها اکسیژن و مواد مغذی کافی برای عملکرد خوب و سالم ماندن دریافت نمی کنند. سایر علل احتمالی لنگش متناوب (و سایر شرایطی که ممکن است علایمی مشابه لنگش متناوب ایجاد کنند، اما متفاوت از لنگش متناوب هستند) می توانند عضلات، استخوان ها یا اعصاب شما را درگیر کنند. سایر علل احتمالی این وضعیت عبارتند از کیست بیکر فشار عضلانی تغییر در ارتفاع پاشنه کفش آرتریت در لگن، زانو یا مچ پا فشردگی ریشه عصبی، مانند ترومبوز وریدی عمقی، لخته خون در عمق ورید ها اندوفیبروز شریان ایلیاک خارجی، سرخرگی که خون را به پاهای شما می رساند. سندرم کمپارتمان فعالیت مزمن، زمانی که فشار در عضلات پا در حین ورزش ایجاد می شود. نوروپاتی محیطی مرتبط با دیابت، که ممکن است همراه با لنگش متناوب ناشی از بیماری شریانی محیطی رخ دهد. دیسپلازی فیبروماسکولار، یک بیماری عروق خونی غیر التهابی که باعث رشد غیر طبیعی در دیواره شریان ها می شود. تنگی ستون فقرات کمری، که باعث ایجاد فشار بر روی اعصاب می شود زیرا فضاهای ستون فقرات شما باریک می شوند. واسکولیتیدها (شرایط شامل التهاب و مرگ رگ های خونی) ، از جمله آرتریت سلول غول پیکر، آرتریت تاکایاسو، بیماری بورگر، پلی آرتریت ندوزا، یا بیماری بهجت. علل لنگش متناوب در افراد جوان عبارتند از: تشکیل کیست در شریان اصلی پشت زانو. التهاب شریان سیاتیک مداوم، که تا ران ادامه می یابد. گیر افتادن پوپلیتیال یا فشرده شدن شریان اصلی پشت زانو. عوامل خطر برای بیماری عروق محیطی و لنگش شامل موارد زیر است: دیابت قندی فشار خون بالا کاهش عملکرد کلیه سن بالاتر از سال چربی بالا (کلسترول و تری گلیسیرید) چاقی (شاخص توده بدنی یا BMI بالای ) سیگار کشیدن (این قوی ترین عامل خطر است) سن بالای سال اگر سیگار می کشید یا دیابت دارید. سابقه خانوادگی آترواسکلروز، بیماری شریان محیطی یا لنگش نژاد (نرخ بیماری شریانی محیطی برای آفریقایی‌تبارها تقریبا دو برابر غیر آفریقایی‌تبارها است) افزایش سن (برخی از مطالعات نشان می دهد که خطر افزایش دو برابری ابتلا به این بیماری به ازای هر سال افزایش سن وجود دارد) عوامل خطر ضعیف تر برای بیماری شریانی محیطی عبارتند از چاقی، افزایش هموسیستیین، افزایش پروتیین C - reactive و فیبرینوژن و عوامل ژنتیکی. لنگش عموما به عنوان هشداری در مورد آترواسکلروز قابل توجه در سیستم گردش خون در نظر گرفته می شود که نشان دهنده افزایش خطر حمله قلبی یا سکته است. عوارض اضافی بیماری شریان محیطی ناشی از تصلب شرایین عبارتند از: ضایعات پوستی که بهبود نمی یابند. مرگ بافت عضلانی و پوست ( اگر هنگام ورزش در پاها یا بازوها درد داشتید با پزشک خود صحبت کنید. لنگش می تواند منجر به علایمی شود که باعث بدترشدن سلامت قلب و عروق شود. درد ممکن است ورزش را غیرقابل تحمل کند. بیماری شریان محیطی نشانه ای از سلامت ضعیف قلب و عروق و افزایش خطر حمله قلبی و سکته است. سایر شرایط مربوط به خون، اعصاب و استخوان‌ها می‌توانند در ایجاد درد پا و بازو در حین ورزش نقش داشته باشند. انجام یک معاینه کامل و آزمایشات مناسب برای تشخیص علل بالقوه درد بسیار مهم است. احتمالا با مراجعه به پزشک خانواده خود درمان را شروع می کنید. با این حال، ممکن است پس از آن به یک پزشک متخصص در زمینه بیماری های قلبی عروقی ( یا یک جراح عروق ارجاع داده شوید. آیا علایم دیگری دارید؟ اولین بار چه زمانی علایم شروع شد؟ چه چیزی علایم شما را بدتر می کند؟ آیا درد شما را از ورزش منظم یا فعالیت های عادی روزانه باز می دارد؟ در مقیاس تا ( بدترین است) ، درد را چگونه ارزیابی می کنید؟ به نظر می رسد چیزی مانند استراحت باعث بهبود علایم شما شود؟ اخیرا مصرف داروها یا مکمل هایی را شروع کرده یا متوقف کرده اید؟ هنگام راه رفتن یا ورزش، زمانی که در حال استراحت هستید یا هر دو درد دارید؟ سابقه شخصی یا سابقه خانوادگی فشار خون بالا، کلسترول بالا، دیابت، بیماری قلبی یا سکته دارید؟ آیا برای تسکین علایم نیاز به نشستن دارید یا توقف و ایستادن در یک مکان علایم شما را تسکین می دهد؟ همچنین از شما در مورد داروهایی که مصرف می کنید، از جمله داروهای بدون نسخه و مکمل ها سوال می شود. قبل از قرار ملاقات، نام هر دارو، دوز، دلیل مصرف آن را یادداشت کنید. لیست را در قرار ملاقات خود همراه داشته باشید. پزشک از شما در مورد علایم و سابقه پزشکی سوال خواهد کرد. آنها می خواهند بدانند علایم شما چه زمانی شروع شده است، چه مدت طول می کشد و چه چیزی علایم را تسکین می دهد. به طور مشخص، پزشکان می خواهند بدانند که آیا: شما درد را در عضله خود احساس می کنید یا در استخوان و مفصل درد همیشه بعد از راه رفتن در یک مسافت مشخص رخ می دهد. وقتی دقیقه یا بیشتر استراحت می کنید، درد از بین می رود. چقدر می توانید بدون درد راه بروید ممکن است نشان دهنده شدت PAD باشد. اگر درد شما پس از استراحت از بین نرود، ممکن است دلیلی برای لنگش متناوب به غیر از بیماری شریانی محیطی باشد. مثلا: درد ناشی از با تحمل وزن و فعالیت مرتبط است. درد ناشی از تنگی نخاع مانند ضعف در پاهای شما احساس می شود. به زودی پس از ایستادن شما شروع می شود. درد ممکن است با خم شدن به جلو تسکین یابد. درد ناشی از تحریک به ریشه عصبی از کمر شروع می شود و به پایین ساق پا می رسد. استراحت ممکن است باعث تسکین شود. درد آرتریت (مفاصل التهابی) ممکن است پیوسته، همراه با التهاب، حساسیت و گرما در ناحیه آسیب دیده باشد. حتی درد با تحمل وزن تشدید می شود. درد ناشی از کیست بیکر ممکن است دارای التهاب و حساسیت در پشت زانوی شما باشد. با فعالیت تشدید می شود، و با استراحت تسکین نمی یابد. آزمایشات تشخیصی لنگش ممکن است تشخیص داده نشود زیرا بسیاری از مردم درد را بخشی ناخواسته اما معمولی از پیری می دانند. برخی افراد به سادگی سطح فعالیت خود را کاهش می دهند تا از درد جلوگیری کنند. تشخیص لنگش و بیماری شریان محیطی بر اساس بررسی علایم، معاینه فیزیکی، ارزیابی پوست در اندام‌های آسیب‌دیده و آزمایش‌هایی برای بررسی جریان خون است. برخی از آزمایشات رایج مورد استفاده برای تشخیص لنگش ممکن است شامل موارد زیر باشد: ام آر آی شاخص مچ پا - بازویی سی تی آنژیوگرافی کرونر سونوگرافی داپلر برای مشاهده جریان خون اندازه گیری نبض در کف دست یا پا برای ارزیابی جریان خون در کل اندام شاخص مچ پا - بازویی، مقایسه فشار خون در مچ پا با فشار خون در بازوهای شما تست ورزش برای تعیین حداکثر مسافتی که می توانید پیاده روی کنید یا حداکثر تلاش بدون درد تصویربرداری رزونانس مغناطیسی ( یا توموگرافی کامپیوتری ( CT ) آنژیوگرافی برای جستجوی عروق خونی باریک اندازه‌گیری فشار خون قطعه‌ای، مجموعه‌ای از اندازه‌گیری‌های فشار خون در نواحی مختلف بازو یا پا برای کمک به تعیین میزان و محل آسیب شریانی پزشک شما را معاینه فیزیکی می‌کند و ممکن است از برخی آزمایش‌ها برای ت یید لنگش متناوب و بیماری شریانی محیطی یا نشان دادن شرایط دیگر استفاده کند. اگر احتیاج به عمل جراحی دارید، پزشک احتمالا انواع آزمایشات تصویربرداری را تجویز می کند. مهمترین آزمایش غربالگری برای بیماری شریانی محیطی لنگش متناوب، شاخص مچ پا - بازویی ( ABI ) است. این آزمایش از تصویربرداری اولتراسوند برای اندازه گیری و مقایسه فشار خون شریانی در مچ پا و بازو استفاده می کند. نسبت مچ پا فشار سیستولیک به بازو (بازویی) فشار سیستولیک را نشان دهنده شدت بیماری شریانی محیطی است: ABI بیشتر از . - . نرمال در نظر گرفته می شود. . - . ABI قابل قبول است. . - . ABI خفیف در نظر گرفته می شود. . - . ABI متوسط در نظر گرفته می شود. ABI کمتر از . شدید در نظر گرفته می شود. شاخص مچ پا - بازویی ممکن است برای تشخیص PAD به عنوان علت لنگش متناوب شما کافی باشد. آزمایش غیر تهاجمی دیگری برای تعیین اینکه آیا لنگش متناوب ممکن است ناشی از مشکل ستون فقرات باشد، استفاده می شود. پزشک به نحوه راه رفتن شما نگاه می کند. اگر مشکل عصب نخاعی دارید، زاویه مچ پا و زانوی شما ممکن است با PAD متفاوت باشد. درمان لنگش متناوب به علت زمینه ای بستگی دارد. اگر لنگش متناوب شما توسط بیماری شریانی محیطی ایجاد می شود، اولین قدم اصلاح عوامل خطر است: سیگار کشیدن را متوقف کنید. کاهش و کنترل فشار خون بالا. کاهش و کنترل چربی های بالا. یک برنامه تمرینی تحت نظارت را شروع کنید. رژیم غذایی مناسب (رژیم غذایی کم کربوهیدرات در کنترل دیابت و کاهش وزن مفید است) هدف اصلی درمان این است که خطر حمله قلبی را کاهش دهد که با بیماری شریانی محیطی مرتبط است. پزشک ممکن است داروهایی را برای کمک به کاهش فشار خون و چربی ها تجویز کند. آنها همچنین ممکن است داروهایی را برای بهبود جریان خون در پاهای شما تجویز کنند. نشان داده شده است که داروهای ضد پلاکتی خطر مشکلات قلبی مرتبط با آترواسکلروز و PAD را کاهش می دهند، اگرچه لنگش را بهبود نمی بخشند. مروری بر مطالعات درمان بیماری شریانی محیطی در سال اشاره کرد که این جراحی‌ها یا روش‌ها جریان خون را بهبود می‌بخشند، اما اثرات ممکن است دوام نداشته باشند و با نرخ مرگ و میر بالاتر همراه باشند. هر فردی متفاوت است. مزایا و معایب جراحی را با پزشک خود در میان بگذارید. درمان سایر علل لنگش متناوب شامل استراحت پا، مسکن های بدون نسخه یا نسخه ای، فیزیوتراپی و در برخی موارد جراحی است. ورزش توصیه شده برای لنگش متناوب پیاده روی است. ورزش درد را کاهش می دهد، مدت زمان ورزش را افزایش می دهد، سلامت عروق را در اندام های آسیب دیده بهبود می بخشد و به مدیریت وزن و بهبود کلی کیفیت زندگی شما کمک می کند. برنامه های پیاده روی توصیه شده عبارتند از: برنامه را حداقل به مدت شش ماه دنبال کنید. برای بهترین نتایج با یک برنامه نظارت شده قدم بزنید. پیاده روی کنید تا زمانی که درد متوسطی احساس کنید. زمانی که نزدیک به بالاترین نقطه درد خود هستید استراحت کنید. حداقل سه بار در هفته روزی دقیقه پیاده روی کنید تا بیشترین نتیجه را بگیرید. یک مطالعه در سال بهبود قابل توجهی را پس از سه ماه در بین افرادی که در یک برنامه آموزشی و پیاده روی نظارت شده شرکت کردند، نشان داد. برنامه های ورزشی خانگی ممکن است شامل سایر تمرینات پا یا راه رفتن روی تردمیل باشد. چندین مطالعه اشاره می‌کنند که این برنامه‌ها ممکن است راحت‌تر باشند، اما ورزش تحت نظارت مفیدتر است. یک بررسی نشان داد که نتایج یک برنامه ورزشی تحت نظارت از نظر بهبود راه رفتن و کیفیت زندگی معادل آنژیوپلاستی است. ورزش تحت نظارت برای شروع درمان توصیه می شود، اما ورزش طولانی مدت در خانه برای مدیریت مداوم بیماری مهم است. پزشک ممکن است یک یا چند دارو را برای کنترل درد و مدیریت عوامل خطر بیماری عروقی تجویز کند. اینها شامل داروهایی برای مدیریت موارد زیر است: داروی سیلوستازول، که جریان خون را بهبود می بخشد، ممکن است درد را در حین ورزش کاهش دهد و شما را قادر به راه رفتن بیشتر کند. استاتین ها دسته ای از داروها هستند که به کاهش کلسترول کمک می کنند. کلسترول عاملی کلیدی در تشکیل پلاک در شریان ها می باشد. مصرف استاتین ها ممکن است مسافت پیاده روی را بهبود بخشد. چندین گروه مختلف از داروها ممکن است برای کاهش فشار خون و کاهش خطر حمله قلبی یا سکته تجویز شوند. داروهای ضد پلاکت، که به جلوگیری از تشکیل لخته های خون کمک می کنند، ممکن است خطر حمله قلبی، سکته مغزی یا لخته های مسدود کننده جریان خون در اندام ها را کاهش دهند. این داروها شامل آسپرین، کلوپیدوگرل ( و دیگر دسته‌های دارویی هستند. با پزشک خود در مورد داروهای بدون نسخه، مکمل ها یا سایر داروهایی که نباید با درمان تجویز شده مصرف شود، صحبت کنید. هنگامی که بیماری شریان محیطی شدید است و سایر راه های درمانی موثر نیستند، ممکن است نیاز به جراحی باشد. گزینه ها عبارتند از: آنژیوپلاستی روشی برای بهبود جریان خون با گشاد کردن شریان آسیب دیده است. پزشک یک لوله باریک را از طریق رگ‌های خونی شما هدایت می‌کند تا یک بالون بادی که شریان را منبسط می‌کند، عبور دهد. هنگامی که شریان گشاد شد، پزشک ممکن است یک لوله توری کوچک فلزی یا پلاستیکی (استنت) را در شریان قرار دهد تا آن را باز نگه دارد. آنژیوپلاستی شریان محیطی ترانس لومینال از راه پوست یک روش کم تهاجمی برای رفع انسداد شریان های محیطی است. در طول این نوع جراحی، پزشک یک رگ خونی سالم را از قسمت دیگری از بدن شما می گیرد تا رگ ایجاد کننده لنگش را جایگزین کند. جراحی عروق اجازه می دهد تا خون در اطراف شریان مسدود یا باریک جریان یابد. جراحی بای پس عروقی ممکن است برای عروق مجدد عروق پا استفاده شود. یک سبک زندگی سالم برای بهبود نتایج درمان و کاهش خطرات مرتبط با لنگش و بیماری شریان محیطی ضروری است. تغییرات سبک زندگی توصیه شده شامل موارد زیر است: سیگار کشیدن را ترک کنید. استعمال دخانیات خطر عوارض بیماری عروق محیطی را تا حد زیادی افزایش می دهد. در صورت نیاز به کمک برای ترک سیگار با پزشک خود صحبت کنید. کنترل و مدیریت بیماری ها هنگام برخورد با لنگش متناوب، کنترل شرایط بهداشتی مرتبط مهم است. برخی از شرایط بهداشتی مرتبط با لنگش متناوب بیماری شریان محیطی و آترواسکلروز است. بیماری شریان محیطی یک بیماری سیستم قلبی عروقی است که با تنگ شدن شریان ها همراه است. آترواسکلروز یکی دیگر از بیماری های قلبی عروقی است. این شامل ایجاد پلاک در شریان ها است که باعث انسداد می شود. مانند بیماری شریان محیطی، می تواند ناشی از سیگار کشیدن، و همچنین فشار خون بالا و بالا باشد. کلسترول یکی از مستقیم ترین راه ها برای جلوگیری یا معکوس کردن هر دوی این شرایط، ترک سیگار است. حفظ وزن مناسب، داشتن رژیم غذایی سالم و ورزش منظم نیز مهم هستند. کنترل این شرایط بسیار مهم است زیرا نه تنها باعث لنگش متناوب می شوند، بلکه خطر حمله قلبی و سکته مغزی را نیز در فرد افزایش می دهد. حتی اگر ورزش باعث کاهش درد لنگش شود، برای بیمار مبتلا به لنگش متناوب مهم است که به طور منظم ورزش کند. ورزش در دراز مدت کمک می کند زیرا سلامت قلب و عروق را بهبود می بخشد. این به نوبه خود منجر به جریان خون بهتر و لنگش کمتر می شود. فردی که تازه ورزش می کند باید به آرامی شروع کند، مثلا سی دقیقه در روز پیاده روی کند. شنا کردن و ورزش کردن با دوچرخه ثابت نیز برخی از تمرین‌های کم‌ضرر عالی هستند. بیمارانی که اضافه وزن دارند و چاق هستند نباید بلافاصله ورزش های پر فشار مانند دویدن و پلایومتریک را انجام دهند زیرا این فعالیت ها می تواند فشار زیادی به مفاصل آنها وارد کند. ورزش می تواند در ابتدا برای افرادی که از تناسب اندام نیستند مانند شکنجه به نظر برسد، اما با گذشت زمان بهتر می شود. مهم منظم بودن و ثبات در تمرینات است. لازم نیست ورزش شدید باشد، اما باید به طور منظم انجام شود. رعایت یکی از بهترین کارهایی که بیمار می تواند برای درمان لنگش متناوب انجام دهد، پیروی از یک رژیم غذایی سالم است. چاقی، کلسترول بالا و فشار خون بالا که همگی تحت تاثیر رژیم غذایی هستند، همگی از عوامل خطر لنگش متناوب هستند. بیماران می توانند با اجتناب از چربی های اشباع اضافی و اجتناب از چربی های ترانس، کلسترول خود را کاهش دهند و از مزایای دیگری بهره مند شوند. علاوه بر این، افراد باید مطمین شوند که مقدار زیادی غلات کامل مصرف می کنند. از جمله منابع چربی های مناسب مانند آووکادوو روغن زیتون در رژیم غذایی راه خوبی برای بهبود نسبت کلسترول لیپوپروتیین با چگالی بالا به کلسترول کم در خون است. بیماران مبتلا به فشار خون بالا باید به میزان مصرف سدیم خود توجه زیادی داشته باشند و سعی کنند از میلی گرم در روز بیشتر مصرف نکنند. آنها می توانند این کار را با پرهیز از وعده های غذایی منجمد و فست فودها، که تمایل به سدیم بیش از حد دارند، انجام دهند. علاوه بر این، آنها می توانند سعی کنند از غذاهایی با محتوای پتاسیم بالا برای متعادل کردن سدیم استفاده کنند. در مورد مراقبت صحیح از پا با پزشک خود صحبت کنید. بدانید که چگونه پاهای خود را محافظت کنید تا از درمان صحیح و سریع جراحات اطمینان حاصل کنید. برای حمایت و محافظت از پاهای خود جوراب و کفش مناسب بپوشید. محققان درمان‌های جایگزین برای لنگش و شریان محیطی معرفی کردند از جمله: ال آرژنین جینکو بیلوبا ویتامین های B کمپلکس تا به امروز، این مطالعات نتایج منفی، غیرقطعی یا متناقض را به همراه داشته است. قبل از شروع هر نوع درمان های جایگزینی با پزشک خود صحبت کنید تا مطمین شوید که برای شما بی خطر است. این که بدانید دلیل درد شما باریک شدن رگ های خونی است، می تواند نگران کننده باشد. یادگیری هر آنچه که باعث لنگش شما می شود و چه اقداماتی برای کاهش درد می تواند راهنمای شما باشد. برخی افراد نیز صحبت کردن با افراد دیگری را که همان بیماری را تجربه می کنند مفید می دانند. در یک گروه پشتیبانی، ممکن است تشویق، نصیحت و شاید حتی یک یا دو شریک ورزشی بیابید. از پزشک خود بپرسید که آیا گروه های حمایتی در منطقه شما وجود دارد یا خیر. بهترین راه برای جلوگیری از لنگش، حفظ یک سبک زندگی سالم و کنترل برخی بیماری پزشکی است. یعنی: ترک سیگار به طور منظم ورزش کنید. وزن مناسب را حفظ کنید. کلسترول و فشار خون را در حد طبیعی نگه دارید. از یک رژیم غذایی مناسب و متعادل استفاده کنید. اگر دیابت دارید، قند خون خود را به خوبی کنترل کنید. لنگش متناوب به بیماری زمینه ای بستگی دارد. کیست بیکر معمولا قابل درمان است. سایر بیماری‌های عضلانی و عصبی نیز برای بهبود قابل توجه درد و علایم قابل درمان هستند. اگر بیماری شریانی محیطی علت لنگش متناوب باشد، قابل بهبود است اما قابل درمان نیست. فیزیوتراپی می تواند مسافت پیاده روی را بهبود بخشد. داروها و جراحی می توانند بیماری شریانی محیطی را درمان کرده و عوامل خطر آن را به حداقل برسانند. درمان تهاجمی برای به حداقل رساندن عوامل خطر توصیه می شود. از همه مهمتر درمان هر بیماری قلبی عروقی است. در مقاله ای که در سال نوشته شد، حدود درصد افراد مبتلا به لنگش متناوب به بیماری قلبی عروقی مبتلا بودند. افراد مبتلا به لنگش متناوب نسبت به افراد هم سن و سال خود که این گونه نیستند، خطر مرگ و میر بسیار بیشتری دارند. بر اساس یک بررسی بالینی در سال ، میزان مرگ و میر ساله برای لنگش متناوب با همه علل درصد است. از این مرگ و میرها، تخمین زده می شود که تا درصد را می توان به بیماری های قلبی عروقی نسبت داد. تحقیقات مداومی برای یافتن درمان‌های بهتر، از جمله ژن درمانی و روش‌هایی برای افزایش رشد عروق خونی جدید (رگ‌زایی درمانی) وجود دارد. در مورد درمان های فعلی و همچنین درمان های جدید و آزمایشات بالینی با پزشک خود صحبت کنید. سخن اخر لنگش متناوب با درد در رگ های خونی بازوها و پاها مشخص می شود. زمانی اتفاق می افتد که خون کافی در جریان نباشد. این وضعیت در حین ورزش بیشتر قابل توجه است، اما با پیشرفت بیماری، ممکن است در زمانی که بیمار در حال استراحت است نیز بروز کند. لنگش متناوب معمولا یک بیماری در نظر گرفته نمی شود. بلکه نشانه ای از چندین بیماری است، به ویژه آنهایی که جریان خون را به نوعی محدود می کنند. خبر خوب این است که لنگش متناوب قابل درمان است و بیشتر گزینه های درمانی در دستان خود بیمار است.

آیا کودک شما از آبریزش بینی، عطسه و خارش چشم رنج می برد؟ با این درمان خانگی برای آلرژی فصلی که می توانید در خانه امتحان کنید، به آنها کمک کنید احساس بهتری داشته باشند. آلرژی زمانی اتفاق می افتد که سیستم ایمنی بدن شما نسبت به یک محرک خاص مانند گرده علف های هرز، علف ها یا درختان بیش از حد واکنش نشان دهد. در نتیجه بدن آنتی‌بادی‌ها و هیستامین می‌سازد که برای مبارزه با مواد خارجی در جریان خون آزاد می‌شوند. این یک واکنش التهابی را شروع می کند که باعث علایمی مانند عطسه، گلودرد، احتقان، آبریزش بینی و خارش چشم می شود. هر کسی ممکن است آلرژی را تجربه کند. اما این وضعیت معمولا بعد از سالگی شروع می شود، در اواخر کودکی یا نوجوانی به اوج خود می رسد و در بزرگسالی فروکش می کند. داروهایی مانند آنتی هیستامین ها و اسپری های بینی استروییدی می توانند علایم آلرژی فصلی را تسکین دهند، اما برخی از روش های طبیعی خانگی نیز ممکن است ارزش یکبار امتحان کردند را داشته باشند. در اینجا برخی از بهترین درمان های خانگی برای آلرژی های فصلی وجود دارد که می توانید خودتان امتحان کنید. از محرک های آلرژی خودداری کنید. پزشکان می گویند که اگر کودک شما مستعد ابتلا به آلرژی های فصلی است، بهترین راه برای درمان علایم این است که در وهله اول از مواد حساسیت زا دوری کنید. در مورد تعداد گرده ها در منطقه خود به روز باشید و مطابق با آن عمل کنید. به عنوان مثال، اگر می‌دانید که ابروسیا محرک آلرژی کودک شماست، زمانی را که او در خارج از منزل سپری می‌کند در روزهایی که تعداد گرده‌های خاص بالاترین مقدار است محدود کنید. ممکن است بی‌رحمانه به نظر برسد که بچه‌هایتان را در شرایطی که هوا عالی است به داخل خانه بیاورید، اما کارشناسان می‌گویند این استراتژی واقعا کمک می‌کند. خانه خود را ضدآلرژی کنید. پنجره های خود را ببندید، به خصوص زمانی که شرایط گرم و خشک باعث می شود گرده ها در نسیم راحت تر حرکت کنند. حتما در ابتدای فصل یک فیلتر تمیز در سیستم تهویه هوا قرار دهید و هر دو تا سه ماه یکبار آن را تعویض کنید. بسیاری از آلرژن ها در محیط های مرطوب رشد می کنند، بنابراین از رطوبت گیر برای کاهش سطح رطوبت خانه خود استفاده کنید. چسبندگی گرده ها را کاهش دهید. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید مانند گرد و غبار خانگی، گرده به لباس، پوست و تقریبا هر چیز دیگری که روی آن فرود می‌آید می‌چسبد. (به عنوان مثال، گرده بلوط پودر زرد رنگی را تشکیل می دهد که ممکن است متوجه گرد و غبار شدن اتومبیل های پارک شده در بهار شوید. برای اینکه از کودک خود جلوگیری کنید، از آویزان کردن لباس ها، حوله ها یا ملحفه ها در بیرون برای خشک شدن خودداری کنید. وقتی فرزندتان به داخل خانه می‌آید، از یک دستمال مرطوب برای پاک کردن صورت او، به‌ویژه دور چشم‌هایش استفاده کنید. درست قبل از خواب، از کودک خود بخواهید حمام یا دوش بگیرد. رابرت وود، MD ، مدیر کلینیک های آلرژی اطفال در بیمارستان دانشگاه جان هاپکینز در بالتیمور، می گوید: در غیر این صورت، او با سر پر از گرده به رختخواب می رود که در تمام طول شب به آن واکنش نشان می دهد. محافظت از چشمان کودک خارش، قرمزی و اشک چشم یکی از تشدید کننده ترین علایم آلرژی است. خارش ناشی از التهاب غشای مخاطی پوشاننده سفیدی چشم و پلک داخلی است. راه حل: گرده ها را از صورت فرزندتان دور نگه دارید. دکتر ادیت شوسلر، متخصص آلرژی کودکان در Weill Cornell Medicine ، در شهر نیویورک، استفاده از عینک آفتابی و کلاه لبه دار را توصیه می کند. بچه ها همیشه صورت خود را لمس می کنند، اما با پوشیدن این لوازم جانبی، کودک شما کمتر چشم های خود را مالش می دهد. یک محلول نمکی را امتحان کنید. کودکان بزرگتر ممکن است بخواهند شستشوی بینی را با استفاده از محلول نمکی، چه در داروخانه یا خانگی امتحان کنند (بیشتر دستورالعمل ها شامل مخلوط کردن آب مقطر یا جوشانده با نمک غیر یددار است) این کار برای از بین بردن احتقان بینی، مخاط را خارج می کند. گلدان های نتی همچنین می توانند برای مبارزه با تراکم معجزه کنند. دوری از دود همه کودکان مبتلا به آلرژی را از دود سیگار دور نگه دارید، زیرا این امر می تواند علایم آلرژی کودک را بدتر کند. از مکان های عمومی که در آن افراد سیگار می کشند خودداری کنید. استفاده از کمپرس سرد آیا کودک شما به دلیل حساسیت بینی دچار خارش چشم می شود؟ کمپرس سرد را امتحان کنید، که می تواند به کاهش خارش و درد کمک کند. همچنین به کودکان خود یادآوری کنید که از مالیدن چشم های خود اجتناب کنند این کار فقط خارش و تحریک را بدتر می کند. نوشیدن آب زیاد بله، HO ساده می تواند معجزه کند. نوشیدن مقدار کافی در روز مهم است زیرا دمیدن و عطسه کردن می تواند کودک شما را خشک کند. کودک شما همچنین می تواند از دمنوش های گیاهی که دارای خواص ضد التهابی هستند بنوشد. در نهایت، بخار در یک دوش یا حمام گرم ممکن است به رفع گرفتگی بینی آنها کمک کند. خوردن غذاهای کاهنده آلرژی دکتر چیترا دیناکار، متخصص آلرژی، توضیح می‌دهد: "هر غذایی که مقادیر طبیعی و زیاد ویتامین C ، روی، ویتامین D ، آنتی‌اکسیدان‌ها و سایر ویتامین‌ها و مواد معدنی مفید تولید می‌کند، می‌تواند سیستم ایمنی بدن را تقویت کند و گزینه‌های خوبی برای مبارزه با آلرژی‌های بینی باشد". بیمارستان مهربانی کودکان در کانزاس سیتی، میسوری. در اینجا چند گزینه برای امتحان وجود دارد. زغال اخته و تمشک حاوی ویتامین C و فلاونوییدها هستند که ممکن است برخی از واکنش هیستامینی برای آلرژی در کودکان را کاهش دهد. یک یا دو بار در روز یک وعده / فنجان را امتحان کنید. توت های رسیده را برای نوزادانی که هنوز در حال یادگیری مواد جامد هستند، خوب له کنید. سیب همچنین دارای ویتامین C و فلاونوییدها از جمله کورستین هستند که می تواند به عنوان یک عامل تثبیت کننده ماست سل عمل کند. مست سل‌ها واسطه‌های مهم آلرژی هستند زیرا هیستامین آزاد می‌کنند. از آنجایی که تکه‌های میوه خام می‌تواند خطر خفگی برای بچه‌های کمتر از سال باشد، بهتر است سیب‌ها را هنگام سرو پوست کنده و رنده کنید. همچنین می توانید آنها را در دمای درجه فارنهایت بپزید تا نرم شوند. درمان خانگی برای آلرژی فصلی، پیاز پیاز یک پری بیوتیک است، به این معنی که برای تغذیه باکتری های "خوب" در روده مورد نیاز است. مهم است که دستگاه گوارش را شاد نگه دارید، زیرا هفتاد و پنج درصد از سیستم ایمنی را در خود جای داده و نحوه واکنش بدن به آلرژن ها را کنترل می کند. کویرستین ماده فعال موجود در پیاز است. این ماده مسیول مبارزه با التهاب، تقویت سیستم ایمنی، و مهار آزاد شدن هیستامین ها یا مواد شیمیایی است که باعث واکنش های آلرژیک می شوند. سایر منابع خوب کورستین عبارتند از کلم بروکلی، انواع توت ها و سیب. آنتی اکسیدان کورستین نیز در این سبزی یافت می شود، اگرچه ممکن است پیاز را به فرزندتان سخت تر بفروشید. کلیمنکو می گوید، اگر اینطور باشد، این ریشه پیازدار، که به نام آلیوم سپا نیز شناخته می شود، می تواند به شکل گلوله مصرف شود. برای کودکان بالای سال بی خطر است. درمان خانگی برای آلرژی فصلی، عسل این خوراکی شیرین در مورد کاهش آلرژی بینی نظرات متفاوتی دریافت می کند، اما ممکن است ارزش یک ضربه را داشته باشد. دکتر بوسر می‌گوید: " فکر پشت آن این است که زنبورها گرده‌ها را جمع‌آوری می‌کنند و گرده‌ها پشت آلرژی‌ها هستند، بنابراین اگر به طور منظم عسل بخورید، بدن ممکن است به ماده آلرژی‌زا عادت کند و واکنش [آلرژی] نشان ندهد". مشکل این تیوری این است که گرده‌ای که باعث رینیت آلرژیک، آسم و ملتحمه آلرژیک می‌شود، فقط از گیاهان گرده‌افشانی شده با باد است و عسل حاوی مقدار قابل توجهی آلرژن گرده نیست عسل عمدتا قند است و آلرژن‌ها عمدتا پروتیین هستند. اما دکتر کلیمنکو گرده گل محلی را توصیه می کند. او خاطرنشان می کند: "آن را به صورت فصلی بخرید و با یک تا دو گرانول شروع کنید، تا یک قاشق چای خوری در روز کار کنید. " اما نکنبوتولیسم نوزاد، یک بیماری جدی گوارشی. غذاهای ادویه دار. اگر کودک شما آنها را امتحان کند، غذاهای تهیه شده با فلفل قرمز، زنجبیل تازه و شنبلیله، و همچنین پیاز و سیر، ممکن است به رقیق شدن مخاط و باز کردن مجرای بینی کمک کنند. کپسایسین موجود در غذاهای تند، از جمله فلفل قرمز، ممکن است با حساسیت زدایی رشته های عصبی بینی عمل کند. " درمان آلرژی فصلی آناناس حاوی آنزیمی به نام بروملین است که فواید ضد التهابی قدرتمندی دارد که برای کاهش واکنش های آلرژیک مفید است. بر اساس یک مطالعه در سال که توسط دانشکده پزشکی دانشگاه کانکتیکات منتشر شد، بروملین حاوی خواص ضد حساسیت، ضد ترومبوتیک، ضد ادم و ضد التهاب است که توسط متخصصان طبیعی و پزشکان معمولی به طور یکسان برای کاهش پاسخ های التهابی به محرک ها استفاده می شود. بروملین را می توان به صورت مکمل مصرف کرد اما وقتی به شکل کامل غذا خورده شود، بهتر جذب بدن می شود. زردچوبه زردچوبه یکی از قوی ترین گیاهان ضد التهابی روی زمین است که هزاران مطالعه برای اثبات این ادعا انجام داده است. کورکومین ماده فعال زردچوبه است که مسیول فواید درمانی آن است. یک مطالعه در سال که در مجله تحقیقات بالینی و تشخیصی منتشر شد نشان داد که مصرف مکمل با کپسول های کورکومین باعث بهبود علایم آسم برونش در هفتاد و هفت بیمار می شود. فواید ضد التهابی آن همچنین به محافظت از بدن در برابر واکنش های آلرژیک کمک می کند. روزانه تا میلی گرم کورکومین به شکل مکمل مصرف کنید. کلم بروکلی یک مطالعه در سال که در Food and Function منتشر شد، واکنش آلرژیک بیست و نه بزرگسالی را که در معرض ذرات اگزوز قرار گرفتند و سپس به مدت چهار روز مکمل کلم بروکلی دریافت کردند، بررسی کرد. نتایج نشان داد که شرکت کنندگان پس از مصرف مکمل، پاسخ گلبول های سفید خون آنها پنجاه و چهار درصد کاهش یافت. نویسندگان این مطالعه گزارش دادند که کلم بروکلی حاوی ماده‌ای به نام سولفورافان است که ممکن است با سم‌زدایی مواد آلرژی‌زا از بدن به افراد مبتلا به آلرژی و علایم آسم کمک کند. چه زمانی برای آلرژی به دنبال درمان پزشکی باشیم آیا علایم کودک شما فروکش نمی کند؟ با یک پزشک صحبت کنید، که ممکن است با معاینه فرزند شما و بررسی سابقه پزشکی او، آلرژی را تشخیص دهد. در برخی موارد، پزشک ممکن است آزمایش خون یا پوست را برای تشخیص تجویز کند. داروهای مختلف آلرژی می توانند به طور ایمن و موثر علایم کودک شما را تسکین دهند. به عنوان مثال، برخی از آنتی هیستامین ها سیستم ایمنی را از ترشح هیستامین در خون مسدود می کنند، واکنش های آلرژیک را قبل از شروع متوقف می کنند یا پس از شروع، سرعت آنها را کاهش می دهند. استروییدها برای کاهش التهاب ناشی از واکنش ایمنی عمل می کنند. اینها می توانند به شکل اسپری بینی، قطره چشمی و قرص یا مایعات خوراکی باشند. واکسن های آلرژی، تزریق دوزهای کوچک یک آلرژن، برای برخی از بیماران مفید است. آنها با تولید آنتی بادی علیه آلرژن عمل می کنند و از واکنش های آلرژیک شدید در آینده جلوگیری می کنند.

ما در این مقاله سعی کرده ایم برخی از این علایم را بررسی کنیم تا بدانید که چه زمانی باید به چشم پزشک مراجعه کنید. به افراد در سنین مختلف توصیه می شود که در فواصل زمانی مختلف معاینه چشم انجام دهند. در طول دوران کودکی، پزشکان و پرستاران مدرسه به طور مکرر چشم کودکان را آزمایش می کنند تا مشخص کنند که بینایی آنها به درستی رشد می کند یا خیر. هنگامی که افراد به بزرگسالی می رسند، توصیه می شود هر دو تا سه سال یک بار معاینه چشم انجام شود. این فرکانس اغلب برای بیمارانی که از عینک استفاده می کنند یا کارهایی را انجام می دهند که بینایی آنها را بدتر می کند، مانند خیره شدن به صفحه نمایش در تمام طول روز، افزایش می یابد. با افزایش سن افراد، به آنها توصیه می شود که معاینه چشم را به طور مکرر انجام دهند و به بیماران بالای شصت و پنج سال گفته می شود که هر شش ماه یک بار معاینه شوند. این که آیا یک فرد برای معاینه به تعویق افتاده است یا خیر، برخی از علایم هشداردهنده وجود دارد که باید از آنها آگاه باشد، زیرا بدون توجه به اینکه آخرین معاینه بیمار چه زمانی بوده است، نشان دهنده نیاز به معاینه چشم است. اکنون با این علایم آشنا شوید. خستگی مزمن چشم از علایمی که نیاز به معاینه چشم دارید. این یکی از شایع ترین نشانه های مشکل چشم است. چندین چیز می تواند منجر به خشکی و خستگی چشم شود، به این معنی که تقریبا همه هر چند وقت یکبار این احساسات را تجربه می کنند. فشار چشم زمانی اتفاق می افتد که افراد زمان زیادی را صرف کنند نگاه کردن به صفحه کامپیوتر یا خواندن کتاب، به خصوص اگر متن کوچک باشد. هرچه افراد سخت‌تر تمرکز کنند، چشمانشان بیشتر خسته می‌شود. همچنین زمانی که چشم افراد برای مدتی بیدار بوده یا به اندازه کافی نخوابیده است، احساس خستگی می کند. پزشکان خستگی چشم را زمانی مزمن می دانند که حداقل برای سه روز ادامه داشته باشد، به خصوص اگر بیماران علت زمینه ای شناخته شده ای نداشته باشند. خستگی مداوم چشم می تواند نشان دهنده عفونت چشمی افراد یا شرایط دیگری باشد که باعث خستگی آنها می شود. علاوه بر این، اگر بیماران هنگام حرکت در جهات خاصی چشم‌هایشان درد می‌کند، باید معاینه چشم را تعیین کنند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید مشکل در تمرکز عدسی چشم یک فرد برای تمرکز روی اشیاء منحنی می شود. با تنظیم میزان نوری که به شبکیه چشم آنها برخورد می کند، افراد می توانند بر روی چیزهای دور و نزدیک به آنها تمرکز کنند. با این حال، اکثر افراد قرنیه ناقصی دارند. این بدان معناست که نور به جای تمرکز بر روی شبکیه، مستقیما در جلو یا پشت شبکیه متمرکز می شود که منجر به تاری می شود. اگر بیماران دچار مشکل ناگهانی در تمرکز یا تاری دید خود می شوند، باید معاینه چشم را برنامه ریزی کنند. برخی از افراد مشکلات ناسازگاری با تمرکز دارند، و به جای اینکه همه چیز تار باشد، بیماران ممکن است متوجه شوند که تنها زمانی که سعی می کنند به جزییات در اشیاء خاص نگاه کنند، مشکلات بینایی دارند. مثال دیگر افرادی است که در تمرکز بر روی اشیاء در نور مشکل دارند، اما در شب تقلا نمی کنند. یا افرادی که مشکلات تمرکز دارند که به نظر می رسد بین چشم ها حرکت می کند. حتی اگر مشکلات زندگی روزمره بیمار را مختل نکند، باز هم باید برای رد کردن مشکلات بالقوه جدی چشم، معاینه ای را برنامه ریزی کنند. سردردهای مکرر سردرد از علایمی که نیاز به معاینه چشم دارید. حتی می تواند ناشی از ده ها موضوع مختلف در قسمت های مختلف بدن باشد. تنش عضلانی و خستگی می تواند باعث آنها شود، همانطور که مشکلات عصبی نیز ممکن است. اما سردردهای مکرر نیز اغلب نشانه تغییر بینایی بیمار است. اگر افراد سردردهای غیر قابل توضیحی را با شدت یا فراوانی بیشتر از حد معمول تجربه می کنند، باید به پزشک یا اپتومتریست معمولی خود مراجعه کنند. افرادی که از میگرن رنج می برند ممکن است در طول دوره دچار اختلالات بینایی شوند. گاهی اوقات اختلالات بینایی مستقیما قبل از یک قسمت مانند یک هشدار رخ می دهد و ممکن است پس از از بین رفتن درد ادامه یابد. بروز لکه ها، هاله ها و سایر انسدادها معمول است. آنها تمایل دارند بی ضرر باشند، اما مواردی وجود داشته است که این اختلالات نشان دهنده یک بیماری زمینه ای جدی تری است که نیاز به درمان دارد. به همین دلیل، اگر بیماران در هنگام میگرن دچار اختلالات چشمی شوند، باید با پزشک مشورت کنند. تغییرات دید در شب تغییرات دید در شب از علایمی که نیاز به معاینه چشم دارید. این شرایط گاهی اوقات می تواند یکی از اولین نشانه هایی باشد که چیزی در چشم بیمار متفاوت است. دید در شب آنها با قسمت های مختلف چشم نسبت به دید آنها در روز کنترل می شود. شرایط متعددی می‌تواند بر توانایی یک فرد برای دیدن در شب ت ثیر بگذارد، بدون اینکه بینایی در روز را تحت ت ثیر قرار دهد. اکثر بیماران برای اولین بار متوجه کاهش دید در شب هنگام رانندگی در شب می شوند. تابش خیره کننده چراغ های جلو یا لامپ های خیابانی ممکن است کور کننده باشد، چه چراغ ها روشن باشند یا نه. همچنین ممکن است افراد برای خواندن علایم جاده ای که معمولا با آنها مشکلی ندارند، مشکل داشته باشند. دشواری رانندگی در شب اولین نشانه تغییر بینایی برای بسیاری از بزرگسالان است. اگر افراد نمی توانند تیرهای تلفن و سایر اشیاء را تشخیص دهند، نمی توانند علایم را بخوانند یا هاله های اطراف نور را در شب ببینند، آنها باید با یک اپتومتریست تماس بگیرند. اگر مشکوک به بیماری زمینه ای باشند، ممکن است بیمار را برای تشخیص و درمان به چشم پزشک ارجاع دهند. تقریبا همه بزرگسالان با افزایش سن دچار کاهش دید در شب می شوند. در بسیاری از موارد، گزینه های درمانی برای کمک وجود دارد. تغییراتی که چشم را تحت تاثیر قرار می دهد. تشخیص بیماری که می تواند چشم را تحت ت ثیر قرار دهد، مطمینا دلیلی برای معاینه چشم است. اگر افراد می دانند که وضعیت سلامتی آنها ممکن است باعث بدتر شدن یا تغییر بینایی شود، باید بلافاصله پس از تشخیص و در فواصل منظم پس از آن معاینه شوند. چشم پزشک معمولا به آنها می گوید که هر چند وقت یکبار باید برای معاینه مراجعه کنند. برخی از شرایط کل بدن را تحت ت ثیر قرار می دهد و سلامت جسمی کلی بیمار می تواند بر عملکرد چشم آنها ت ثیر بگذارد. عادات خواب و تغذیه بر توانایی چشم افراد برای تمرکز بدون درد ت ثیر می گذارد. اگر دیابت به درستی درمان نشود، می تواند باعث کوری شود و نابینایی مرتبط با دیابت یکی از علل اصلی نابینایی کامل در بزرگسالان ایالات متحده است. سایر بیماری هایی که می توانند روی چشم ها ت ثیر بگذارند عبارتند از لوپوس و مشکلات مختلف تیرویید. علامت که به عینک نیاز دارید. اگر در خواندن از نزدیک یا دیدن چراغ های توقف در شب مشکل دارید، اینها نشانه های واضحی هستند که ممکن است به عینک نیاز داشته باشید. اگر چشمان شما از خیره شدن به صفحه نمایش در طول روز درد می کند، ممکن است برای تسکین فشار چشم دیجیتال خود به عینک نیاز داشته باشید. گرفتن عینک آسان است. یک چشم پزشک پیدا کنید، یک معاینه چشم رزرو کنید، نسخه بینایی بگیرید و عینک خود را بخرید. شما به وضوح خواهید دید و احساس بهتری خواهید داشت. اما چگونه می دانید که باید به چشم پزشک مراجعه کنید؟ به دنبال این شش نشانه باشید که ممکن است به عینک نیاز داشته باشید: شما نمی توانید از نزدیک ببینید. اگر برای خواندن آنچه در گوشی یا منوی رستورانتان وجود دارد چشم دوخته اید (یک اتفاق رایج برای افراد بالای سال) ، ممکن است پیرچشمی داشته باشید. عینک، جراحی بینایی و لنزهای تماسی می تواند کمک کننده باشد. در حالی که عینک های مطالعه برای کارهای نزدیک (مانند خواندن منو) عالی هستند، اما برای استفاده تمام روز بهترین نیستند. لنزهای پروگرسیو که کمی گران تر هستند به شما کمک می کنند تا دور و نزدیک را ببینید. در دیدن اشیاء دور مشکل دارید. اگر در دیدن اجسام از راه دور مشکل دارید، ممکن است نزدیک بین باشید. نزدیک بینی که نزدیک بینی نیز نامیده می شود، شایع ترین علت اختلال بینایی در افراد زیر سال است. انتخاب‌های خوب برای عدسی‌های عینک برای نزدیک‌بینی شامل لنزهای با شاخص بالا (برای عینک‌های نازک‌تر و سبک‌تر) و لنزهایی با پوشش ضد انعکاس است. برای دیدن به نور روشن تری نیاز دارید. یکی از مواردی که تمرکز چشم های مسن را آسان تر می کند نور بیشتر است. اگر به نور بیشتری در خانه نیاز دارید، ممکن است برای خرید لامپ های روشن تر به فروشگاه سخت افزار بروید. اگر در حین بیرون رفتن در خواندن مشکل دارید، یک معاینه چشم را رزرو کنید تا بدانید چرا و چه نوع عدسی برای نیازهای شما بهترین است. در دید شب مشکل دارید. شب کوری ( nyctalopia ) یک مشکل بینایی است که میلیون ها آمریکایی را تحت تاثیر قرار می دهد. درمان بستگی به مشکل اساسی بینایی دارد. علایم شب کوری می تواند با تعدادی از بیماری ها مانند نزدیک بینی، آب مروارید و آسیب های چشم همراه باشد. موارد شدیدتر ممکن است به جراحی بینایی نیاز داشته باشد، اما عینک های طبی با پوشش ضد انعکاس می تواند راه طولانی را برای ایجاد احساس امنیت بیشتر در هنگام رانندگی در شب انجام دهد. تاری دید دارید. تاری دید می‌تواند ناشی از هر تعدادی از مشکلات چشمی باشد، از جمله پیرچشمی و آب مروارید، بیماری‌های رایج با افزایش سن. اگر تاری دید شما در نتیجه آب مروارید باشد، جراحی بینایی می تواند مشکل شما را حل کند. اما اگر مربوط به آب مروارید نیست، عینک طبی یا لنزهای تماسی چند کانونی احتمالا می توانند کمک کنند. چشمان شما هنگام خیره شدن به صفحه نمایش درد می کند. ساعت ها خیره شدن به صفحه نمایش (در محل کار یا خانه) می تواند باعث سردرد، قرمزی چشم و خستگی چشم شود. درمان سندرم بینایی کامپیوتری (همچنین به عنوان فشار چشم دیجیتال شناخته می شود) اغلب یک عینک کامپیوتری است. عینک کامپیوتر به تمرکز بینایی شما کمک می کند که فاصله بین صورت شما و مانیتور شما است. آنها همچنین برای مسدود کردن یا فیلتر کردن نور آبی طراحی شده‌اند که باعث می‌شود بعد از یک روز طولانی با خیره شدن به صفحه نمایش راحت‌تر بخوابید. اگر علایمی دارید که ممکن است نیاز به عینک داشته باشید، یک چشم پزشک در نزدیکی خود پیدا کنید. به احتمال زیاد یک جفت عینک می تواند به شما کمک کند تا دور و نزدیک را ببینید، منوها را بخوانید، در شب ایمن تر رانندگی کنید و هنگام تماشای دستگاه های دیجیتال کمتر به چشم خود فشار بیاورید.

در هفته بارداری، جنین کاملا رشد کرده و بارداری شما ترم است. هر لحظه به زمان زایمان نزدیک تر می شوید. بسیاری از مادران باردار در هفته بارداری زایمان می کنند. اما با این حال تعداد کمی از مادران باردار نیز نوزاد خود را در هفته بارداری به دنیال می آورند. در هفته بارداری قد جنین از بالای سر تا پایین باسن تقریبا . سانتی متر است. همچنین جنین از فرق سر تا پاشنه پا در حدود . سانتی متر قد دارد. وزن جنین در هفته بارداری در حدود گرم است. البته باید توجه داشت که وضعیت رشد هر جنین با جنین دیگر متفاوت است. بنابراین این ارقام تقریبی بوده و به صورت میانگین در نظر گرفته می شوند. ممکن است نوزاد شما در هنگام تولد بزرگتر یا کوچکتر از حد متوسط باشد و این مساله کاملا طبیعی است. قد یک نوزاد سالم می تواند از سانتی متر تا نزدیک به سانتی مترمتغیر باشد. همچنین وزن یک نوزاد سالم معمولا بین گرم تا گرم متغیر است. در هفته بارداری اندام های جنین به طور کامل شکل گرفته و قادر به عملکرد طبیعی در خارج از رحم هستند. اما، این باعث نمی شود که تصور کنید روزهای آخر بارداری از اهمیت کمتری برخوردار هستنند. در واقع جنین حتی در آخرین روزهای نزدیک به موعد زایمان نیز همچنان به رشد خود ادامه می دهد. در طول هفته بارداری: جنین در حال آماده شدن برای زایمان و تولد است. مغز و ریه های جنین به رشد و تکامل خود ادامه می دهند. نوزاد هنوز حدود گرم در هفته اضافه وزن گیری می کند. سیستم ایمنی جنین در طول آخرین هفته های بارداری قوی تر می شود. در دوران بارداری، آنتی‌بادی‌های بدن مادر به جنین منتقل می شود. در نتیجه سیستم ایمنی بدن جنین تقویت شده و می تواند با انواع بیماری و عفونت ها مقابله کند. جنین از هفته بارداری آنتی‌بادی‌های بدن مادر را از جفت دریافت می‌کند. اما با این حال اغلب آنتی بادی ها در طول آخرین هفته های بارداری به بدن جنین منتقل می شوند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید در هفته بارداری جنین به رشد کامل خود رسیده است. نوزاد ترم نوزادی است که بین هفته های و بارداری متولد می شود. نوزادانی که در این بازه زمانی به دنیا می آیند نسبت به نوزادان زودرس دارای سطح سلامت بالاتری هستند. شما در طول هفته بارداری تقریبا تمام علایم سه ماهه سوم بارداری که تا این مرحله داشته اید، را همچنان تجربه می کنید. در طول این هفته بدن شما به تدریج برای زایمان و تولد نوزاد آماده می شود. بزخی از مهمترین علایم هفته بارداری عبارتند از: در هفته بارداری، جنین شما به احتمال زیاد به طور کامل چرخیده و سرش پایین و در داخل لگن قرار دارد. همانطور که سر جنین به تدریج به دهانه رحم نزدیک می شود، فشار سر جنین به آماده شدن دهانه رحم برای زایمان کمک می کند. در طول هفته بارداری دهانه رحم برای سهولت زایمان نرم و کوتاه می شود. این وضعیت در اصطلاح پزشکی افاسمان نام دارد. برای به دنیا آوردن نوزاد، دهانه رحم باید نرم، کوتاه و نازک شود. گشاد شدن دهانه رحم خروج نوزاد از کانال زایمان را آسان تر می کند. برای برخی از زنان، دهانه رحم به آرامی و به طور پیوسته در طول هفته های آخر بارداری متسع می شود. در حالیکه برای برخی دیگر از مادران همه چیز به سرعت و در طول زایمان رخ می دهد. افزایش هورمون هایی به نام پروستاگلاندین باعث ایجاد تغییراتی در دهانه رحم می شود. پروستاگلاندین ها به آماده سازی دهانه رحم برای زایمان کمک می کنند. اما از سویی دیگر افزایش مقدار این ترکیبات هورمونی در بدن باعث ابتلا مادران باردار به اسهال می شود. در هفته های آخر بارداری باید به تدریج خود را برای زایمان آماده کنید. راهکارهای ساده ای وجود دارد که می توانید به راحتی آنها را در خانه انجام دهید. این راهکارها به شما کمک می کنند که زایمانی آسان تر و سریع تر داشته باشید: برخی از متخصصان بر این باورند که ایستادن و حرکت کردن در روزهای آخر بارداری باعث می شود تا جنین بیشتر به سمت پایین و داخل لگن سر بخورد. این وضعیت باعث می شود که سر جنین به دهانه رحم فشار آورده و باعث شروع زایمان شود. تحریک نوک پستان باعث ترشح اکسی توسین می شود. این هورمون می تواند انقباضات رحمی را تحریک کند. بنابراین می توانید سینه های خود را ماساژ دهید، کمپرس گرم بمالید، از پمپ سینه استفاده کنید یا از شریک زندگی خود برای انجام این کار کمک بگیرید. برخی متخصصان معتقدند که پروستاگلاندین های موجود در مایع منی می توانند باعث تحریک زایمان شوند. از سویی دیگر عده ای دیگر از متخصصان عنوان می کنند که اکسی توسین آزاد شده در طول ارگاسم می تواند به بیرون راندن جنین از رحم کمک کند. هنوز هیچ کدام از این دو نظریه از نظر علمی ثابت نشده است. اما با این حال برقراری رابطه جنسی به شما کمک می‌کند تا از استرس زایمان دور بمانید. روغن گل مغربی ( Oenothera biennis ) حاوی اسید لینولنیک است که می تواند تولید پروستاگلاندین ها را تحریک کند. شواهد علمی برای اثبات این نظریه کم است، اما به نظر می رسد که مصرف روغن مغربی در دوران بارداری بی خطر باشد. با این حال پیش از مصرف باید حتما با پزشک خود مشورت کنید. پیاده روی کنید. تمرینات کگل و ماساژ روزانه پرینه را به طور منظم انجام دهید. به مصرف ویتامین های دوران بارداری خود ادامه داده و مقدار زیادی آب بنوشید. مقاربت، ارگاسم، و یا تحریک نوک پستان را برای کمک به تحریک زایمان امتحان کنید. قبل از زایمان تمرینات مدیتیشن انجام داده و زمانی را به خواب و استراحت خود اختصاص دهید. آمیزش جنسی، رسیدن مادر به ارگاسم و تحریک نوک پستان ممکن است به تحریک زایمان کمک کند. اما در صورتی که مادر آینده روحیه قوی و آرام نداشته باشد به احتمال زیاد هیچ یک از موارد فوق کاری از پیش نخواهد برد. همچنین بهتر است در هنگام آمیزش جنسی نکات مهم زیر را رعایت کنید: اگر خونریزی دارید، از رابطه جنسی پرهیز کنید. فقط رسیدن به ارگاسم می تواند باعث ترشح اکسی توسین شود. در صورتی که کیسه آب شما پاره شده است، نباید آمیزش جنسی داشته باشید. انزال باید در داخل واژن انجام شود تا پروستاگلاندین های مایع منی باعث تحریک زایمان شوند. به دلیل بزرگ بودن شکم در ماههای آخر بارداری تا حد امکان از پوزیشن های جنسی راحت تر استفاده کنید. در ویزیت هفته بارداری اندازه گیری ها و بررسی های معمول زیر انجام خواهد شد: آزمایش ادرار معاینه دهانه رحم اندازه گیری وزن بررسی فشار خون بررسی میزان تورم اندازه گیری قد جنین صحبت در مورد علایم بررسی وضعیت سلامت جنین گوش دادن به ضربان قلب جنین در طول ویزیت می توانید تمام سوالات خود را در مورد زایمان و تولد نوزاد از پزشک بپرسید. افزایش اطلاعات شما باعث کاهش نگرانی ها و آمادگی بیشتر شما برای وضع حمل خواهد شد. شما در مراحل پایانی بارداری خود هستید. اگر قبل از باردار شدن در شاخص توده بدنی طبیعی BMI : . - . قرار داشتید، توصیه می شود که در طول بارداری تقریبا تا کیلوگرم وزن اضافه کنید. با این حال، افراد با یکدیگر متفاوت هستند. بنابراین، بسته به وضعیت خود و توصیه پزشک، ممکن است وزن گیری بیشتر یا کمتری داشته باشید. در هفته بارداری ممکن است پزشک پاره کردن کیسه آب را به شما توصیه کند. اگر دهانه رحم شروع به گشاد شدن کرده باشد، پزشک می تواند برای شروع زایمان کیسه آب را در هنگام معاینه داخلی پاره کند. برای انجام این کار پزشک پس از پوشیدن دستکش با استفاده از یک انگشت غشاهای کیسه آب را به آرامی پاره می‌کند. در حالت طبیعی کیسه آب به دیواره رحم متصل است. در نتیجه، پاره شدن غشاها باعث جدا شدن کیسه آمنیوتیک از دیواره رحم می شود. پاره شدن کیسه آب ترشح پروستاگلاندین ها را تحریک می کند. پروستاگلاندین ترکیبات هورمونی هستند که باعث باز و نازک شدن دهانه رحم می شوند. ترشح این هورمون ها تاثیر زیادی در سهولت زایمان دارد. پاره شدن کیسه آب ممکن است نیاز به القاء زایمان را در مادران باردار کاهش دهد. شما به موعد زایمان بسیار نزدیک هستید. بنابراین هفته بعد که به پزشک متخصص زنان مراجعه می کنید ممکن است در اتاق زایمان باشید. اما اگر زایمان شما تا هفته بارداری طول بکشد پزشک شما را با دقت بیشتری تحت نظر قرار می دهد. در هفته بارداری آزمایشات زیر توصیه می شود: داپلر شریان نافی تست استرس انقباضی یا تست بیوفیزیکال پروفایل BPP تست بدون استرس جنین ( NST ) در هفته بارداری شما تقریبا همه نکات مهم در مورد مراقبت های بارداری را می دانید. اما با این حال ممکن است سوالات یا نگرانی های زیادی در مورد زایمان و تولد نوزاد داشته باشید. احتمال بسیار زیادی وجود دارد که نوزاد شما در همین هفته متولد شود. بنابراین باید خود را برای زایمان کاملا آماده کنید. بین سال‌های تا در کشور آمریکا بررسی های زیادی بر روی میلیون مادر باردار انجام شد. نتایج این بررسی ها نشان داد که تا درصد از نوزادان، بین هفته های تا بارداری به دنیا می‌آیند. بسیاری از مادران نگران هستند که بند ناف دور گردن جنین بپیچد. این وضعیت معمولا در از زایمان ها رخ می دهد. پیچیدن بند ناف به دور گردن جنین خطرناک بوده و می تواند باعث خفگی جنین در رحم مادر شود. این وضعیت اغلب در ماههای آخر بارداری رخ می دهد. در صورت پیچیده شدن محکم بند ناف به دور گردن جنین ممکن است پزشک زایمان سزارین را به شما توصیه کند. در بیشتر مواقع، بند ناف دور گردن جنین شل بوده و هیچ گونه فشاری به گردن جنین وارد نمی کند. بنابراین پزشک می تواند بند ناف را به راحتی در حین زایمان از روی سر نوزاد بلغزد. با این حال، اگر بند ناف محکم بسته شده باشد، پزشک ممکن است قبل از تولد نوزاد، بند ناف را پاره کند. فشرده شدن بند ناف به دو گردن جنین زیاد رایج نیست اما با این حال خطرناک است. این وضعیت می تواند باعث عوارضی مانند کاهش فشار خون، مشکلات تنفسی و در برخی موارد مرگ جنین شود. بنابراین اگر بند ناف دور گردن جنین باعث کاهش خونرسانی به جنین شود پزشک بلافاصله سزارین اورژانسی را توصیه می کند. به طور کلی شما در هفته بارداری به ترم کامل رسیده اید، به این معنی که می توانید هر روز انتظار زایمان و تولد نوزاد خود را داشته باشید.

یک فرد، از تغییرات ساعت بیولوژیکی داخلی او ناشی می شود. بیشتر اوقات، ساعت بیولوژیکی یا ریتم شبانه روزی فرد با محیط ساعته شبانه روز هماهنگ است. با این حال، در برخی افراد، ریتم شبانه روزی بیولوژیکی خواب و بیداری با برنامه خواب و بیداری مرسوم یا مطلوب خارج می شود. ریتم شبانه روزی یک فرد یک ساعت بیولوژیکی داخلی است که انواع فرآیندهای بیولوژیکی را بر اساس یک دوره تقریبی ساعته تنظیم می کند. اکثر سیستم های بدن یک فرد تغییرات شبانه روزی را نشان می دهد. سیستم های بدن چرخه خواب و بیداری، سیستم تنظیم دما و سیستم غدد درون ریز بیشترین تغییرات را با توجه به ریتم شبانه روزی دارند. ما در این مقاله سعی کرده ایم هر آنچه که باید در مورد اختلال ریتم شبانه روزی بدانید را بررسی کنیم. انواع اختلالات ریتم در خواب عملکرد نادرست سیستم شبانه روزی یا ساعت بیولوژیکی فرد باعث اختلال در ریتم شبانه روزی فرد می شود. چرخه خواب و بیداری نوعی اختلال ریتم شبانه روزی است و به دو گروه اصلی اختلالات گذرا (کوتاه مدت) و اختلالات مزمن تقسیم می شود. نمونه هایی از اختلالات گذرا که باعث اختلالات ساعت بیولوژیکی می شوند شامل جت لگ، تغییر برنامه خواب به دلیل ساعات کاری یا مسیولیت های اجتماعی و بیماری هستند. چرخه خواب و بیداری نامنظم، سندرم فاز خواب تاخیری ( DSPS ) و سندرم مرحله خواب پیشرفته ( ASPS ) نمونه هایی از اختلالات مزمن ساعت بیولوژیکی هستند. سندرم فاز خواب پیشرفته با زمان شروع مداوم خواب در اوایل عصر (بین ساعت : بعد از ظهر تا : بعد از ظهر) و زمان بیدار شدن در صبح زود (بین : صبح تا : صبح) مشخص می شود. DSPS با ناتوانی مداوم (یعنی بیش از ماه طول می کشد) در به خواب رفتن و بیدار شدن در زمان های قابل قبول اجتماعی مشخص می شود. افراد مبتلا به DSPS دیر به خواب می روند (مثلا در ساعات اولیه صبح) و دیر بیدار می شوند (مثلا در ساعات پایانی صبح یا در ساعات اولیه بعد از ظهر) این اختلال در نوجوانان و جوانان بیشتر از افراد مسن دیده می شود. با این حال، افراد مبتلا به DSPS پس از خواب می‌توانند خواب خود را حفظ کنند و زمان‌های کل خواب طبیعی را داشته باشند. در مقابل، افراد بدون DSPS که به دلیل مشکلات در شروع و حفظ خواب قادر به خوابیدن نیستند نسبت به افراد مبتلا به DSPS زمان خواب کلی کمتر از حد معمول دارند. ASPS کمتر از DSPS رخ می دهد و بیشتر در افراد مسن و افراد افسرده دیده می شود. کل زمان خواب در افراد مبتلا به ASPS ، DSPS و برنامه خواب و بیداری نامنظم طبیعی است. اختلالات ریتم در خواب منجر به چه علایمی می شود؟ هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید علایمی که معمولا در افراد مبتلا به اختلال ریتم شبانه روزی مرتبط با چرخه خواب و بیداری یافت می شود، عبارتند از: مشکل در شروع خواب مشکل در حفظ خواب خواب غیر ترمیم کننده یا بی کیفیت خواب آلودگی در طول روز تمرکز ضعیف اختلال در عملکرد در مدرسه یا محل کار، از جمله کاهش در مهارت های شناختی هماهنگی روانی حرکتی ضعیف سردرد افسردگی ناراحتی گوارشی چه چیزی باعث اختلالات خواب ساعت بیولوژیکی می شود؟ برخی از عواملی که می توانند منجر به بروز اختلالات ریتم شبانه روزی و خواب شوند، عبارتند از: حساسیت به zeitgebers zeitgebers زمان دهنده یا نشانه های زمانی مانند نور و سایر نشانه های محیطی است. در برخی شرایط این حساسیت ممکن است تغییر پیدا کند و یا تحت شرایط خاصی مختل شود. تغییر یا اختلال حساسیت به زیتگبرها احتمالا شایع ترین علت اختلال ریتم شبانه روزی چرخه خواب و بیداری است. بیماران مبتلا به نابینایی ممکن است با ریتم شبانه روزی مشکل داشته باشند. زیرا آنها فاقد علایم نوری از طریق سیستم بینایی هستند. اختلال در عملکرد ضربان ساز ممکن است اختلالی در مکانیسم های جفت داخلی ضربان سازهای بیولوژیکی مانند جفت شدن چرخه خواب و بیداری با چرخه دما وجود داشته باشد. محیط نور، سطح سر و صدای بالاتر و دمای اتاق بالا برای خواب خوب مناسب نیستند و متغیرهای مهمی هستند که هم در نوبت‌کارها و هم در کارگران شب باید در نظر گرفته شوند. سفر شدت جت لگ مربوط به جهت سفر بستگی دارد و بیشتر در افرادی که به سمت شرق سفر می کنند دیده می شود. تعداد مناطق زمانی عبور شده نیز بر شدت جت لگ ت ثیر دارد. به طوری که اکثر افراد در صورت عبور از منطقه زمانی یا بیشتر، جت لگ را تجربه می کنند. نرخ تنظیم . ساعت در روز پس از پرواز به سمت غرب و ساعت در روز پس از پرواز به سمت شرق است. بیماری عصبی بیماری آلزایمر یکی از نمونه های رایج بیماری عصبی است که با اختلال ریتم شبانه روزی همراه است. با این حال، چرخه خواب و بیداری نامنظم را می توان در سایر بیماری های عصبی نیز مشاهده کرد. غروب آفتاب که یک پدیده رایج در افراد مبتلا به بیماری آلزایمر است، با اختلالات خواب همراه با بیداری و سردرگمی مشخص می شود. نوبت کاری تغییرات سریع شیفت و تغییر شیفت در جهت خلاف جهت عقربه های ساعت به احتمال زیاد باعث علایم اختلال ریتم شبانه روزی می شود. سبک زندگی و فشار اجتماعی برای تا دیر وقت بیدار ماندن می تواند اختلال ریتم شبانه روزی را تشدید کند. چه آزمایش هایی اختلالات ریتم در خواب را تشخیص می دهند؟ گزارش خواب، چرخه های خواب و بیداری را در محیط عادی یک فرد شناسایی می کند و امکان ارزیابی ذهنی هوشیاری را در یک دوره هفته ای فراهم می کند. در نگه داشتن گزارش خواب، از فرد خواسته می شود که یک دفتر خاطرات خواب که خواب شب قبل را توصیف می کند، داشته باشد. اطلاعات ثبت شده در دفترچه خاطرات خواب می توانند به پزشک در تشخیص علت اصلی اختلالات ریتم شبانه روزی و خواب و حتی گزینه های درمانی موثر باشد. مطالعات تصویربرداری مانند سی تی اسکن و MRI ممکن است برای ارزیابی بیماری های عصبی انجام شود. تست تاخیر خواب چندگانه، امکان اندازه گیری عینی خواب آلودگی را فراهم می کند. این آزمایش زمانی نشان داده می شود که بیماری سابقه بالینی از نارکولپسی را داشته باشد. مقیاس خواب‌آلودگی اپورث، بر اساس پرسشنامه‌ای است که پاسخ‌های فرد به موقعیت را در مقیاس - بر اساس اینکه آیا این موقعیت احتمالا با رفتار چرت زدن مرتبط است یا خیر، رتبه‌بندی می‌کند. اگرچه اختلاف نظر در مورد اینکه چه نمره ای خواب آلودگی غیرطبیعی است وجود دارد، نمره کل بالای به طور کلی نیاز به بررسی دارد. اکتی گرافی، با کمک اکتیگراف انجام می شود. اکتیگراف یک دستگاه کوچک حسگر حرکتی است که معمولا به مدت هفته روی مچ دست غیر غالب استفاده می شود. اکتی گرافی بر این فرض استوار است که حرکت مچ دست فرد در طول خواب کاهش می یابد. این امکان اندازه گیری کلی چرخه خواب و بیداری را در طول زمان فراهم می کند. چه درمان خانگی اختلالات ریتم در خواب را درمان می کند؟ مثل همیشه، حفظ بهداشت خواب خوب برای درمان این اختلالات مهم است. بهداشت خواب خوب، شامل اقداماتی برای تقویت تمایل طبیعی بدن به خواب است، از جمله موارد زیر: رعایت زمان خواب و بیداری ثابت اجتناب از چرت زدن استفاده از تخت فقط برای خواب و برقراری رابطه جنسی پرهیز از استرس، خستگی و کم خوابی اجتناب از ورزش شدید حداقل ساعت قبل از خواب (ورزش منظم توصیه می شود. حداقل - ساعت قبل از خواب از مصرف سیگار، الکل و کافیین خودداری کنید. از وعده های غذایی زیاد و مایعات بیش از حد قبل از خواب پرهیز کنید. کنترل محیط، از جمله نور، سر و صدا و دمای اتاق (محیط خواب کنترل شده به ویژه برای کارگران شیفت و کارگران شب اهمیت دارد. درمان اختلالات خواب ساعت بیولوژیکی و خواب آلودگی چیست؟ درمان های رایج اختلال ریتم شبانه روزی می تواند شامل درمان های رفتاری و محیطی باشد. کرونوتراپی این درمان رفتاری شامل تغییر تدریجی زمان خواب مطابق با برنامه مورد نظر فرد است. بنابراین، در DSPS ، یک ت خیر پیشرونده ساعت در روز تجویز می‌شود و به دنبال آن حفظ دقیق یک ساعت زمان خواب منظم پس از رسیدن به برنامه مورد نظر، تجویز می‌شود. در ASPS ، کرونوتراپی بر پیشبرد یک ساعت زمان خواب منظم تا ساعت در شب به مدت هفته تا رسیدن به برنامه مطلوب تمرکز دارد. افراد مبتلا به DSPS که در ابتدا به کرونوتراپی پاسخ می دهند ممکن است به تدریج به الگوی خواب قبلی خود برگردند. اغلب، کرونوتراپی باید هر چند ماه یکبار تکرار شود تا نتایج طولانی مدت حفظ شود. درمان با نور درمانی افراد مبتلا به اختلال ریتم شبانه روزی به نور درمانی، به ویژه نور درمانی (بیش از لوکس) به خوبی پاسخ می دهند. برای اصلاح فاز ریتم شبانه روزی، نور اتاق روشن در طول زمان نیز ممکن است کافی باشد. با این حال، شدت نور بیشتر (بیشتر از لوکس در - دقیقه) اغلب برای انجام تغییرات قابل توجه در چرخه خواب ضروری است. زمان نور درمانی نیز مهم است زیرا بر درجه و جهت تغییر ریتم ت ثیر می گذارد. به عنوان مثال، برای افراد مبتلا به ASPS ، نور درمانی که در ساعات اولیه عصر و شب اعمال می شود چرخه را به تاخیر می اندازد، در حالی که برای افراد مبتلا به DSPS ، نور درمانی که در ساعات اولیه صبح اعمال می شود، هوشیاری صبحگاهی و زمان خواب زودتر را تحریک می کند. تقویت نشانه های محیطی این بخش از درمان اختلال ریتم شبانه روزی مهم است. افراد تشویق می شوند که در هنگام خواب یک اتاق تاریک و ساکت و پس از بیدار شدن یک اتاق روشن داشته باشند. اجتناب از قرار گرفتن در معرض نور شدید در هنگام عصر و اعمال ساعات منظم برای غذا خوردن و سایر فعالیت ها نیز کمک می کند. تغییرات سبک زندگی افراد مبتلا به اختلالات ریتم شبانه روزی ممکن است با نشان دادن علایم کمبود خواب به تغییرات در فازهای فعال خود پاسخ دهند. برای مثال، نوجوانان ممکن است در ساعات پایانی وقت و بیدار شدن برای یک کلاس صبح زود مشکل داشته باشند. اگر شیفت‌کارها قبل از اینکه بدنشان فرصتی برای تطبیق پیدا کند، شیفت‌هایشان خیلی سریع تغییر کند، ممکن است در تطبیق با چرخه‌های خواب جدید دچار مشکل شوند. درمان اختلال ریتم شبانه روزی عمدتا رفتاری است. نور درمانی به عنوان یک اصلاح کننده موثر ریتم شبانه روزی نشان داده شده است. استفاده کوتاه مدت از خواب آورها (داروهایی که خواب را تقویت می کنند) یک گزینه مفید در درمان اختلال ریتم شبانه روزی است و پاسخ درمانی را به ویژه در افراد مبتلا به آلزایمر بهبود بخشیده است. ملاتونین گزارش شده است که ملاتونین در درمان جت لگ و بی خوابی ناشی از خواب در افراد مسن مبتلا به کمبود ملاتونین مفید است. ملاتونین برای تقویت روند طبیعی خواب و تنظیم مجدد ساعت داخلی بدن هنگام سفر در مناطق زمانی مختلف استفاده می شود. اعتقاد بر این است که ملاتونین هنگام عبور از منطقه زمانی یا بیشتر موثر است، اما در هنگام سفر در جهت غرب ت ثیر کمتری دارد. همچنین در درمان اختلال خواب ریتم شبانه روزی در افراد نابینا بدون درک نور استفاده شده است. ملاتونین به عنوان یک داروی بدون نسخه ( OTC ) در دسترس است. هنوز به عنوان یک مکمل رژیم غذایی در نظر گرفته می شود و دستورالعمل های دوز مشخص نشده است. به دلیل ت ثیر ملاتونین بر عملکرد سیستم ایمنی، افراد مبتلا به اختلالات ایمنی و کسانی که کورتیکواستروییدهای سیستمیک یا داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی مصرف می کنند باید از مصرف ملاتونین احتیاط کنند. ملاتونین ممکن است با سایر داروها تداخل داشته باشد. قبل از استفاده از ملاتونین مهم است که با پزشک خود مشورت کنید. محرک ملاتونین Ramelteon ( Rozerem ) یک داروی تجویزی است که گیرنده های ملاتونین را تحریک می کند. ملاتونین هورمونی است که توسط غده صنوبری در ساعات تاریک چرخه روز و شب (ریتم شبانه روزی) تولید می شود. سطح ملاتونین در بدن در ساعات روز کم است. غده صنوبری (واقع در مغز) با افزایش سطح ملاتونین در بدن به تاریکی پاسخ می دهد. تصور می شود که این فرآیند برای حفظ ریتم شبانه روزی ضروری است. Ramelteon شروع خواب را تقویت می کند و به عادی سازی اختلالات ریتم شبانه روزی کمک می کند. Ramelteon توسط سازمان غذا و داروی آمریکا ( FDA ) برای بی خوابی که با مشکل در به خواب رفتن مشخص می شود ت یید شده است. دارو های خواب آور استفاده کوتاه مدت از داروهای خواب آور ممکن است در بیماران منتخب مفید باشد. بیمارانی که علاقه مند به استفاده از داروهای خواب آور برای اختلال ریتم شبانه روزی هستند، باید آنها را با پزشک خود در میان بگذارند. بنزودیازپین ها بنزودیازپین های کوتاه اثر اغلب در درمان اولیه اختلال ریتم شبانه روزی انتخاب می شوند و همراه با رفتار درمانی استفاده می شوند. Triazolam ( Halcion ) بنزودیازپین اغلب برای استفاده کوتاه مدت علاوه بر رفتار درمانی انتخاب شده است. این عامل کوتاه اثر در کمک به خوابیدن افراد موثر است. خواب آورهای غیر بنزودیازپین خواب آورهای غیر بنزودیازپین به دلیل اینکه ت ثیر قابل توجهی بر معماری خواب ندارند و با پدیده بازگشتی که با بنزودیازپین ها مشاهده می شود مرتبط نیستند، محبوبیت بیشتری پیدا می کنند. Zolpidem ( Ambien ) یک گزینه کوتاه مدت خوب برای افراد مبتلا به DSPS است که نیاز به حمایت دارویی دارند. مودافینیل ( Provigil ) یک محرک است که برای درمان کارگران مبتلا به اختلالات خواب ناشی از شیفت کاری آنها نشان داده شده است. مودافینیل دارای اقدامات بیداری است و ساعت قبل از شروع شیفت کاری مصرف می شود. چگونه از اختلالات خواب ساعت بیولوژیکی پیشگیری می شود؟ کنترل محیط خواب با تنظیم قرارگیری در معرض نور تا تاریکی برای جابجایی کارگران در حفظ خواب مفید است. برای کارگران شیفت، تغییر برنامه در جهت عقربه های ساعت بهتر است تحمل شود. برای افرادی که در چندین منطقه زمانی سفر می کنند، تنظیم منطقه زمانی مکان جدید قبل از حرکت می تواند اثرات تاخیر جت را تغییر دهد. رعایت بهداشت خواب می تواند از اختلالات خواب جلوگیری کند. زمانی که کم خوابی بیش از یک ماه با یک یا چند مورد از موارد زیر همراه باشد، بهتر است به یک متخصص خواب یا پزشک مراجعه کنید: تمرکز ضعیف فراموشی کاهش انگیزه خواب آلودگی مفرط در طول روز مشکل در به خواب رفتن خواب بدون طراوت خروپف معمولی پیش آگهی فردی با اختلال خواب ساعت بیولوژیکی چیست؟ پیش آگهی برخی از اختلالات خواب و ریتم شبانه روزی افراد به صورت زیر است: جت لگ: این یک وضعیت گذرا است که پیش آگهی خوبی دارد. نوبت کاری: تغییرات ناگهانی در برنامه و شیفت های خلاف جهت عقربه های ساعت با خواب آلودگی در طول روز و اختلال در عملکرد مرتبط است. افراد مسن ممکن است به خوبی با تغییرات شیفت سازگار نشوند. DSPS : این معمولا در نوجوانان و بزرگسالان جوان دیده می شود. این الگوی خواب اغلب در بزرگسالی برطرف می شود. ASPS : این مورد در افراد مسن برجسته است و اغلب به ترکیبی از مداخلات رفتاری و دارویی پاسخ می دهد.

شکستگی دندان می تواند ناشی از جویدن غذاهای سفت، دندان قروچه در شب باشد و حتی با افزایش سن به طور طبیعی رخ دهد. این یک بیماری شایع و علت اصلی از دست دادن دندان در کشورهای صنعتی است. دندان های شما قوی ترین ساختار بدن شما هستند. اما علیرغم قدرتشان، آنها همچنان می توانند توسط چیزهایی مانند باکتری یا ضربه آسیب ببینند. لایه بیرونی سخت دندان شما مینا نامیده می شود. کلسیم به مینای دندان شما رنگ سفید می دهد. در زیر مینای دندان شما لایه نرم تری از بافت زرد رنگ به نام عاج وجود دارد. قسمت اعظم دندان شما را تشکیل می دهد. داخلی ترین لایه دندان شما به عنوان پالپ شناخته می شود. خمیر دارای یک رنگ قرمز مایل به صورتی است. این شامل اعصاب و عروق خونی دندان شما است. شکستن دندان می تواند عاج یا لایه پالپ را آشکار کند. هر زمان که دندان شما شکسته شود، در اسرع وقت به دندانپزشک یا سایر ارایه دهندگان مراقبت های بهداشتی مراجعه کنید. هر چه زودتر درمان را دریافت کنید، دندانپزشک بیشتر می تواند دندان شما را نجات دهد. طبیعی نیست که دندان های شما در داخل سیاه باشد. اگر متوجه رنگ سیاه یا قهوه ای تیره شدید، احتمالا نشانه ای از پوسیدگی دندان یا سایر آسیب های شدید است. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید دندانپزشک می تواند دلیل خاص تغییر رنگ دندان شما را به شما بگوید و به شما توصیه کند که چگونه آن را به بهترین نحو اصلاح کنید. علل شکسته شدن دندان چیست؟ ترک خوردن دندان ها به دلیل مسایل مختلف از جمله: فشار ناشی از دندان قروچه جویدن یا گاز گرفتن غذاهای سفت مانند یخ، آجیل یا آب نبات سفت ضربات وارده به دهان، مانند تصادف رانندگی، آسیب ورزشی، افتادن یا حتی مشت زدن تغییرات ناگهانی درجه حرارت در دهان به عنوان مثال، از خوردن چیزی بسیار داغ و سپس تلاش برای خنک کردن دهان با آب یخ سن، بیشتر ترک های دندان در افراد بالای سال رخ می دهد. خطوط شکسته شده این ترک‌های بسیار کوچک در مینای دندان (پوشش قوی بیرونی) دندان‌ها هستند. آنها هیچ دردی ایجاد نمی کنند و نیازی به درمان ندارند. کاسپ شکسته. این نوع ترک معمولا در اطراف پرکردگی دندان ایجاد می شود. معمولا روی پالپ دندان (مرکز نرم دندان که در آن اعصاب، بافت همبند و عروق خونی قرار دارند) ت ثیر نمی گذارد و در نتیجه درد زیادی ایجاد نمی کند. ترک هایی که تا خط لثه انتشار می یابند. دندانی که دارای یک ترک عمودی است که از طریق آن امتداد می یابد اما هنوز به خط لثه نرسیده است به طور کلی قابل حفظ است. با این حال، اگر ترک تا خط لثه گسترش یابد، ممکن است آن دندان نیاز به کشیدن داشته باشد. درمان سریع بهترین شانس را برای حفظ دندان ارایه می دهد. شکافتن دندان. این دندان دارای ترک است که از سطح آن تا زیر خط لثه حرکت می کند. در واقع می توان آن را به دو بخش تقسیم کرد. با چنین ترک گسترده ای، بعید است که بتوان کل دندان را نجات داد، اما ممکن است دندانپزشک شما بتواند بخشی از آن را نجات دهد. شکستگی عمودی ریشه این نوع ترک از زیر خط لثه شروع شده و به سمت بالا حرکت می کند. اغلب علایم زیادی ایجاد نمی کند، مگر اینکه دندان عفونی شود. به احتمال زیاد دندان باید کشیده شود. هر دندان ترک خورده علایمی ایجاد نمی کند. اما در صورت انجام، موارد رایج عبارتند از: حساسیت به گرما، سرما یا شیرینی دردی که می آید و می رود، اما به ندرت مداوم است تورم لثه در اطراف دندان آسیب دیده علت سیاه یا قهوه ای شدن داخل دندان شکسته چیست؟ دندان های سالم در داخل سیاه نیستند. اگر دندان شما می شکند و داخل آن سیاه یا قهوه ای تیره به نظر می رسد، احتمالا نشانه آسیب داخلی است. موارد زیر علل بالقوه هستند. پوسیدگی دندان پوسیدگی دندان زمانی شروع می شود که باکتری های موجود در دهان مینای شما را می خورد. در صورت عدم درمان، باکتری می تواند به لایه عاج داخلی آسیب برساند و باعث ایجاد حساسیت شود. همانطور که آسیب به پالپ دندان شما نزدیک می شود، احتمالا دندان درد را تجربه خواهید کرد. با پیشرفت پوسیدگی، دندان درد همچنان بدتر می شود. اگر باکتری ها به طور کامل از طریق عاج غذا بخورند، اعصاب و رگ های خونی در پالپ شما می توانند آسیب ببینند و تغییر رنگ دهند. شما می توانید خطر ابتلا به پوسیدگی دندان را با موارد زیر به حداقل برسانید: مراجعه منظم به دندانپزشک محدود کردن مصرف نوشیدنی ها و غذاهای شیرین دو بار در روز مسواک بزنید حداقل یک بار در روز نخ دندان بکشید. نکروز پالپ التهاب پالپ شما به عنوان پالپیت شناخته می شود. اغلب باعث افزایش حساسیت به غذاها یا نوشیدنی های سرد و گرم می شود. پالپیت می تواند در نتیجه پوسیدگی دندان یا ضربه به دندان شما که جریان خون آن را مختل می کند رخ دهد. نکروز پالپ زمانی اتفاق می‌افتد که پالپیت پیشرفت می‌کند و عصب و رگ‌های خونی دندان می‌میرند. اگر نکروز پالپ داشته باشید، دندان شما توانایی خود را برای احساس گرما و سرما از دست می دهد. داخل دندان شما نیز ممکن است سیاه یا قهوه ای شود زیرا منبع خون خود را از دست داده است. لکه ذاتی مصرف غذاها و نوشیدنی های تیره رنگ می تواند باعث لکه شدن دندان ها شود که به آن لکه های بیرونی می گویند. "بیرونی" به معنای بیرون است. لکه های خارجی دندان در سطح خارجی دندان ایجاد می شود. لکه هایی که لایه های داخلی عمیق تر دندان را درگیر می کنند، لکه های داخلی دندان نامیده می شوند. این لکه ها زمانی ایجاد می شوند که مواد تیره به دندان نفوذ کنند. برخی از آنتی بیوتیک ها، مانند تتراسایکلین، ممکن است منجر به رنگ آمیزی ذاتی دندان در کودکان شود. چه زمانی باید به دندانپزشک مراجعه کرد؟ دندان شکسته یک اورژانس دندانی محسوب می شود. هر زمان که شما یک اورژانس دندانپزشکی دارید، مهم است که در اسرع وقت از دندانپزشک یا سایر ارایه دهندگان مراقبت های بهداشتی مراقبت کنید. هر چه سریعتر اقدام کنید، احتمال اینکه دندان خود را نجات دهید بیشتر می شود. در واقع، بسیاری از دندانپزشکان زمان را در برنامه خود برای تطبیق با شرایط اورژانسی باز می گذارند. تشخیص ترک خوردگی دندان اشعه ایکس همچنین ترک خوردگی دندان را نشان نمی دهد و همه علایم معمولی ندارند. برای کمک به تشخیص ترک خوردگی دندان، دندانپزشک شما احتمالا موارد زیر را انجام می دهد: در مورد سابقه دندانپزشکی خود بپرسید، مانند اینکه آیا غذاهای سفت زیادی می جوید یا دندان قروچه می کنید. یک معاینه بصری انجام دهید. پزشک شما ممکن است نیاز به استفاده از لنز ذره بین برای دیدن ترک های ریز داشته باشد. ترک را احساس کنید. دندانپزشک شما ممکن است یک کاوشگر دندانی را روی دندان و اطراف آن بچرخاند تا ببیند که آیا روی لبه دندان "گیر می‌کند". لثه های خود را به دنبال التهاب بررسی کنید. این تکنیک به ویژه در شناسایی ترک های عمودی که می توانند لثه ها را تحریک کنند مفید است. اشعه ایکس از دندان های شما. اگرچه این لزوما ترک را نشان نمی دهد، اما می تواند به سلامت ضعیف پالپ اشاره کند که می تواند نشان دهنده وجود ترک باشد. آیا چیزی را گاز گرفته اید اگر دندان ترک خورده دارید، ممکن است هنگام رها کردن بایت احساس درد کنید. شکستگی دندان چگونه درمان می شود؟ درمان به اندازه ترک، محل قرارگیری آن، علایم شما و اینکه آیا ترک تا خط لثه گسترش می‌یابد بستگی دارد. با توجه به این عوامل، دندانپزشک شما ممکن است یکی از موارد زیر را تجویز کند: در این روش، پزشک شما از یک رزین پلاستیکی برای پر کردن ترک استفاده می کند و ظاهر و عملکرد آن را بازیابی می کند. تاج دندان یک وسیله مصنوعی معمولا از پرسلن یا سرامیک است. روی دندان قرار می گیرد یا آن را کلاهک می کند. برای قرارگیری تاج، ابتدا دندانپزشک مقداری مینای دندان را می تراشد تا جایی برای تاج در دهان شما ایجاد کند. سپس روی دندان اثر می گذارند، رنگی را انتخاب می کنند که با دندان شما مطابقت داشته باشد، و قالب را برای ساخت روکش به آزمایشگاه دندانپزشکی می فرستند. این فرآیند ممکن است چند هفته طول بکشد. وقتی روکش برمی گردد، دندانپزشک شما آن را روی دندان شما می چسباند. با پیشرفت تکنولوژی، برخی از دندانپزشکان می توانند تاج چینی را درست در مطب آسیاب کرده و در همان روز قرار دهند. با مراقبت مناسب، تاج می تواند یک عمر دوام بیاورد. هنگامی که یک ترک به قدری زیاد است که به پالپ گسترش می یابد، دندانپزشک شما یا یک متخصص مانند جراح دهان و دندان یا اندودنتیست، کانال ریشه را برای برداشتن پالپ و بازگرداندن یکپارچگی به دندان تجویز می کند. این روش می تواند از عفونت یا ضعیف شدن بیشتر دندان جلوگیری کند. استخراج وقتی ساختار دندان، و اعصاب و ریشه‌هایی که در زیر آن قرار دارند، بسیار آسیب دیده‌اند، شاید تنها گزینه شما باشد که دندان را خارج کنید. بسیاری از افراد دارای ترک های ریز و خط مو در مینای دندان خود هستند. اگر این ترک‌ها بر ظاهر ت ثیر نمی‌گذارند و باعث ایجاد درد نمی‌شوند، پزشک ممکن است توصیه کند آنها را به حال خود رها کنید. شاید بزرگترین عارضه شکستگی دندان عفونتی باشد که می تواند به استخوان و لثه سرایت کند. برخی از علایم عفونت دندان (که به عنوان آبسه دندان نیز شناخته می شود) عبارتند از: تب درد هنگام جویدن لثه های متورم حساسیت به گرما و سرما غدد حساس در گردن بوی بد دهان دندانپزشک شما ممکن است سعی کند چرک را از عفونت تخلیه و سپس یک آنتی بیوتیک تجویز کند. در حالی که نمی توانید ترک خوردگی دندان را در خانه درمان کنید، می توانید سعی کنید از آن جلوگیری کنید. دندان های محکم کمتر احتمال دارد که ترک بخورند، پس حتما بهداشت دهان و دندان را رعایت کنید. دو بار در روز مسواک بزنید، روزانه نخ دندان بکشید و هر شش ماه یک بار برای مراقبت های پیشگیرانه به دندانپزشک خود مراجعه کنید. اگر ورزش های تماسی انجام می دهید همیشه از محافظ دهان استفاده کنید و اگر دندان قروچه می کنید هنگام خواب از محافظ دهان استفاده کنید. اگر فکر می کنید دندانتان دچار شکستگی است، شستشو با آب گرم برای تمیز کردن دهان خود و استفاده از کمپرس سرد در خارج از گونه های خود را برای جلوگیری از تورم. مسکن های ضد التهابی مانند ایبوپروفن ( Advil ، Motrin IB ) ، می توانند تورم و درد را کاهش دهند. و در اسرع وقت برای ملاقات با دندانپزشک خود وقت بگیرید. تاخیر در درمان دهان شما را در معرض خطر بیشتری قرار می دهد. ترک خوردگی دندان تجربه ای رایج برای بسیاری است. روش های مختلفی برای حفظ دندان و ظاهر شما در دسترس است. در حالی که ترک را می توان ترمیم کرد، شکستگی دندان بر خلاف شکستگی استخوان هرگز درصد بهبود نمی یابد. اما درمان سریع بهترین شانس را برای حفظ دندان شما و جلوگیری از عفونت و آسیب بیشتر ارایه می دهد. و در حالی که ممکن است دهان شما پس از درمان درد داشته باشد، درد باید طی چند روز کاهش یابد. رعایت بهداشت دهان و دندان، پرهیز از غذاهای سفت و استفاده از محافظ دهان در صورت دندان قروچه یا ورزش های تماسی در محافظت از لبخند شما بسیار موثر است. چه چیزی می تواند دندان ها را از بیرون سیاه کند؟ داشتن یک دندان سیاه می تواند نشانه ای از یک بیماری جدی دندانی باشد. دلایل سیاه شدن دندان شما از بیرون می تواند شامل موارد زیر باشد: پوسیدگی دندان. پوسیدگی دندان می تواند هم قسمت خارجی و هم داخل دندان شما را تغییر رنگ دهد. آسیب تروماتیک. آسیب ناگهانی به دندان شما می تواند به خون رسانی آن آسیب برساند و باعث سیاه شدن آن شود. پرکننده ها یا تاج ها. برخی از انواع پرکننده ها، مانند آنهایی که حاوی سولفید نقره هستند، ممکن است در طول زمان در اثر اکسیداسیون سیاه شوند. لکه ها. غذاها و نوشیدنی های تیره رنگ مانند قهوه و نوشابه می توانند به مرور زمان منجر به ایجاد لکه های مینا شوند. داروها برخی از داروها، مانند مکمل های آهن مایع، می توانند دندان ها را لکه دار کنند. مصرف تنباکو می تواند دندان های شما را لکه دار کند. همچنین خطر ابتلا به بیماری لثه را افزایش می دهد. تارتار. تارتار تجمع پلاک و مواد معدنی در بزاق شما است. برخی از اشکال تارتار سیاه یا قهوه ای تیره به نظر می رسند. دندان شکسته یک اورژانس دندانی محسوب می شود و نیاز به توجه سریع دندانپزشک دارد. اگر دندان شما در داخل سیاه است و دندان شما حساس است، احتمالا نشانه پوسیدگی دندان است. دندانپزشک پس از معاینه می تواند علت دقیق را به شما بگوید و می تواند بهترین گزینه درمانی را توصیه کند.

علل زیادی دارد. از شایع ترین عللی که می تواند منجر به درد ریه در پشت شود می توان از صدمات ضربه ای تا بیماری زمینه ای مزمن مانند سرطان اشاره کرد. به طور کلی، دلایل مختلفی وجود دارد که احتمال دارد در ناحیه پشت ریه و اطراف آن احساس درد کنید. این درد می تواند به دلیل آسیب یا اختلال در پوشش ریه ها (پلورا) یا استخوان ها و عضلات اطراف اندام ها باشد. حتی باعث کمردرد در پشت ریه ها می شود. با این حال، ریه‌ها گیرنده‌های درد بسیار کمی دارند، و مردم اغلب دردهای عمومی‌تر قفسه سینه را به عنوان درد ریه می‌شناسند. کمردرد می تواند با انواع خاصی از سرطان، از جمله همراه باشد. به گفته موسسه سرطان دانا فاربر، حدود درصد از افراد مبتلا به سرطان ریه کمردرد را تجربه می کنند. در واقع، کمردرد اغلب اولین علامت سرطان ریه است که افراد قبل از تشخیص متوجه آن می شوند. کمردرد می تواند به عنوان یکی از عوارض جانبی درمان سرطان ایجاد شود. اگر نگران این هستید که کمردرد می تواند نشانه سرطان ریه باشد، در نظر بگیرید که آیا علایم رایج دیگری از سرطان ریه مانند: سردرد خستگی تنگی نفس گرفتگی صدا سرفه کردن خون از دست دادن اشتها درد مداوم قفسه سینه التهاب گردن و صورت کاهش وزن غیر منتظره پنومونی مزمن یا برونشیت سرفه آزار دهنده که بدتر می شود. درد ریه در پشت احتمال دارد در نتیجه آسیب باشد. ضربه فیزیکی که بر پوشش ریه ها یا استخوان ها و ماهیچه های اطراف آنها ت ثیر می گذارد، می تواند منجر به درد در ناحیه خاصی شود. در موارد آسیب شدید، احتمال دارد یکی از ریه ها را سوراخ کند. این سوراخ‌ها به خودی خود بهبود می‌یابند. اما شاید نیاز به جراحی اورژانسی داشته باشند. عفونت در ریه ها و پوشش آنها می تواند باعث درد و ناراحتی در هنگام تنفس شود. پلورزی که التهاب پوشش ریه است، می تواند باعث دردهای شدید در پشت و قفسه سینه شود. این اغلب نتیجه یک عفونت ویروسی یا باکتریایی است. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید آسم، یک عفونت مزمن و طولانی مدت ریه، همچنین می تواند باعث درد در پشت شود. کوستوکندریت التهاب غضروف قفسه سینه است که می تواند نتیجه آسیب، عفونت یا تحریک باشد. این شرایط می تواند باعث درد تیز و شدید یا اینکه به تدریج ایجاد شود. اگر کوتوکندریت را در پشت دنده های خود تجربه کنید، احتمال دارد مانند درد در پشت ریه ها احساس شود. زمانی رخ می دهد که ستون فقرات به شکل غیر طبیعی منحنی می شود. موارد شدید می تواند ساختار قفسه سینه را تغییر دهد و روی عملکرد ریه تاثیر می گذارد، انحنای ستون فقرات اندازه ریه را محدود می کند. حتی می تواند باعث درد در پوشش ریه و عضلات اطراف آن شود. یک لخته خون که در ریه ها رخ می دهد. شایع‌ترین علامت آمبولی ریه، تنگی نفس است، اما همچنین می‌تواند باعث درد در سرتاسر قفسه سینه و قسمت بالای کمر شود. اگر مشکوک به آمبولی ریه هستید، باید فورا به دنبال کمک پزشکی باشید. التهاب ریوی زمانی رخ می دهد که ریه ها نتوانند به طور موثر تخلیه شوند. این ممکن است نتیجه انسداد راه هوایی یا عملکرد ضعیف کیسه های هوا (آلویول ها) در ریه ها باشد. اگر دچار التهاب شدید ریوی هستید، شاید در تنفس مشکل داشته باشید و به طور کلی برای تنفس طبیعی دچار مشکل شوید. این اغلب می تواند باعث درد مبهم و مداوم در ریه ها شود. التهاب ریوی در آمفیزم پیشرفته و بیماری انسدادی مزمن ریه ( COPD ) مشترک است. آتلکتازی زمانی رخ می دهد که کیسه های هوایی در ریه ها فرو می ریزند یا منبسط نمی شوند. این بدان معناست که این کیسه ها دیگر قادر به پر شدن از هوا نیستند. اگر آتلکتازی قسمت کوچکی از ریه ها را تحت تاثیر قرار دهد، احتمال دارد باعث علایم نشود، اگر بخش بزرگی از ریه را درگیر کند، ممکن است منجر به دردهای تیز و کوتاه مدت شود. این بیماری اغلب در نتیجه انسداد راه های هوایی است. با این حال، شاید آتلکتازی را نیز به دلیل فشار خارج از ریه ها، تجمع مایعات، یا فروپاشی گسترده تر ریه تجربه کنید. شرایطی که بر قلب ت ثیر می گذارد احتمال دارد باعث درد در قفسه سینه شود. این دردها همچنین احتمال دارد به ریه های انتشار یابند. کمبود جریان خون به قلب می تواند باعث آنژین، نوعی درد قفسه سینه شود. در موارد شدید، عدم جریان خون به قلب می تواند باعث سکته مغزی یا شود. درد ناشی از این شرایط می تواند در سراسر قفسه سینه، ریه ها و پشت انتشار یابد. در برخی موارد، احتمال دارد تنها در یک سمت ریه خود احساس درد کنید. ریه ها داخل قفسه سینه و درست بالای استخوان ترقوه قرار دارد. در پشت، ریه ها تا دنده دوازدهم یا پایین امتداد می یابد. همراه با دنده ها، ستون فقرات از بیرون ریه ها را می پوشاند. علل درد در سمت راست ریه، عبارتند از: آسم پلوریت پنومونی آمبولی ریه کشیدگی ماهیچه ها پنوموتوراکس، یک ریه از بین رفته است. فشار خون ریوی، فشار خون بالا در رگ های خونی ریه درد در ریه چپ معمولا ناشی از شرایط مشابه درد در ریه راست است. با این حال، بیماری های قلبی مانند آنژین صدری و سکته بیشتر احتمال دارد که باعث درد قفسه سینه در سمت چپ بدن شود. در حالی که احتمال دارد این درد به طور خاص از ریه های نشات نگیرد، در صورت تجربه دردهای شدید در سمت چپ قفسه سینه، بسیار مهم است که به دنبال کمک پزشکی باشید. اگر علایم دایمی، از جمله درد در ناحیه کمر دارید، با یک پزشک مشورت کنید. پزشک فکر می‌کند سرطان ریه باعث علایم می شود، معمولا از معاینه فیزیکی، تصویربرداری و آزمایش‌ها برای رسیدن به تشخیص استفاده می‌کند. اگر سرطان ریه تشخیص داده شد، درمان به نوع و مرحله آن بستگی دارد. گزینه های درمانی عبارتند از: ایمونوتراپی پرتو درمانی عمل جراحی درمان دارویی هدفمند رادیوتراپی بدن استریوتاکتیک (رادیوسرجری) ریه ها مقدار قابل توجهی گیرنده درد ندارند، به این معنی که هر دردی که در ریه ها احساس می شود احتمالا از جای دیگری در بدن منشا می گیرد. با این حال، برخی از شرایط مرتبط با ریه می تواند منجر به درد در ریه چپ شود. قفسه سینه شامل چندین اندام حیاتی از جمله قلب و ریه است. بنابراین هر دردی در این قسمت جدی است. درمان درد ریه چپ به علت اصلی آن بستگی دارد. درد ریه سمت چپ می تواند نشانه بسیاری از شرایط مختلف باشد. علایم شاید یک اورژانس پزشکی نباشند، اما می توانند نشان دهنده یک مشکل اساسی باشند. در زیر نمونه هایی از علل شایع درد ریه، از جمله درد ریه چپ آورده شده است: درد ریه چپ ممکن است ناشی از آسم باشد. آسم وضعیتی است که باعث التهاب راه های هوایی و تحریک پذیری ریه می شود که فرد را مستعد خس خس سینه و تنگی نفس می کند. سرفه مزمن و خس خس سینه همراه با آسم می تواند باعث احساس سفتی قفسه سینه شود. به طور معمول، این باعث می شود که قفسه سینه فرد در هر دو طرف سفت شود، نه فقط در سمت چپ. کوستوکندریت التهاب بافت همبند است که دنده های فرد را به استخوان سینه می پیوندد. این وضعیت می تواند باعث دردی شبیه شود که شاید یک طرفه باشد. هیپرونتیلاسیون یا تنفس سریع می تواند نتیجه بیماری یا حملات پانیک باشد. این وضعیت می تواند تعادل طبیعی بین دی اکسید کربن و اکسیژن داخل بدن را تحت تاثیر قرار دهد. یکی از علایم اولیه هایپرونتیلاسیون، درد قفسه سینه است. همچنین ممکن است فرد دچار سرگیجه، سردرد و مشکل در تمرکز شود. سرطان ریه معمولا در ابتدا علایمی ایجاد نمی کند. با انتشار سرطان ریه، فرد شاید بدون هیچ دلیل مشخصی متوجه علایمی مانند سرفه مزمن، تنگی نفس و احساس خستگی یا ضعف شود. پنوموتوراکس زمانی است که یک قسمت یا تمام ریه فرو می ریزد. این می تواند باعث درد ناگهانی و قابل توجه قفسه سینه در سمت آسیب دیده شود. پنوموتوراکس می تواند به طور ناگهانی یا پس از آسیب یا بیماری رخ دهد. وضعیتی است که در آن مایع اضافی در داخل پوشش ریه، که به عنوان فضای پلورال شناخته شده، جمع می شود. این تجمع می تواند باعث مشکل در تنفس و همچنین ناراحتی در سمت آسیب دیده شود. این وضعیت زمانی رخ می دهد که دو غشای دیواره قفسه سینه ملتهب شوند. هنگامی که آنها به یکدیگر ساییده می شوند، درد و تنگی نفس ایجاد می شود. زمانی که فرد به پلوریت مبتلا می شود، پزشک آزمایش های مختلفی را برای یافتن علت آن انجام می دهد. علت می تواند عفونت ویروسی، ضربه یا لوپوس باشد که یک اختلال خود ایمنی است که به بافت ها و اندام های فرد حمله می کند. پنومونی وضعیتی است که در آن فرد یک عفونت تنفسی شدید را تجربه می کند که می تواند یک یا هر دو ریه را درگیر کند. اگر ذات الریه ریه چپ را درگیر کند، ممکن است فرد در ریه چپ دچار درد شود. علایم دیگر احتمال دارد شامل سرفه، تب، لرز و تنگی نفس باشد. آمبولی ریوی ( PE ) یک لخته خون یا لخته در عروق ریه ها است. PE می تواند پس از انجام یک عمل جراحی یا مدتی بی تحرک رخ دهد. علایم بالقوه مشکل ریه شامل تنگی نفس یا درد قفسه سینه است. در حالی که برخی از علل درد ریه سمت چپ ممکن است خفیف باشند، برخی دیگر می توانند باعث نگرانی شوند. برخی از علایمی که نشان می دهد درد ریه چپ می تواند یک اورژانس پزشکی باشد عبارتند از: سرفه کردن خون تنگی نفس یا مشکل در تنفس دمای بالاتر از درجه فارنهایت درد قفسه سینه، به ویژه دردی که از بازوی چپ تابش می کند. لب‌ها یا ناخن‌هایی که مایل به آبی هستند که می‌تواند نشان‌دهنده عدم دریافت اکسیژن کافی باشد. اگر فردی این علایم یا علایم دیگر را تجربه کرد، باید با تماس بگیرد یا از کسی بخواهد فورا او را به اورژانس برساند. احتمال دارد برای تشخیص درد ریه چپ، آزمایش‌های تصویربرداری، مانند اشعه ایکس انجام شود. پزشک با گرفتن سابقه پزشکی و انجام معاینه فیزیکی علت درد ریه چپ را تشخیص می‌دهد. پزشک درباره اینکه چه چیزی درد را بدتر می کند یا باعث بهبود آن می شود و چه زمانی درد شروع شده است، سوالاتی می پرسد. آنها همچنین با گوشی پزشکی به صدای ریه ها گوش خواهند داد. پزشک شاید بررسی های اولیه تصویربرداری مانند عکس برداری با اشعه ایکس قفسه سینه را برای شناسایی ناهنجاری های بالقوه مرتبط با ریه ها توصیه کند. اگر این اشعه ایکس هیچ مشکلی را نشان ندهد، اما پزشک به یک مشکل زمینه‌ای مشکوک باشد، احتمال دارد آزمایش‌های بالینی را توصیه کند. آزمایش‌های بالینی می‌تواند شامل تصویربرداری رزونانس مغناطیسی ( MRI ) یا توموگرافی کامپیوتری ( CT ) باشد. این بررسی های تصویربرداری می تواند تصاویر متفاوت و با کیفیتی از ریه ها برای کمک به تشخیص ارایه دهد. روش‌های دیگر آزمایش می تواند شامل شمارش کامل خون برای شناسایی تعداد گلبول‌های سفید خون فرد باشد. بالا بودن تعداد گلبول های سفید خون می تواند نشان دهنده وجود عفونت در بدن باشد. آزمایش دیگری که پزشک احتمال دارد از آن استفاده کند، پانل آنزیم قلبی است، که آزمایشی برای تعیین اینکه آیا درد قفسه سینه مربوط به حمله قلبی یا یک مشکل دیگر است. پزشکان همچنین احتمال دارد آزمایش های فردی را بر اساس علایم فرد علاوه بر درد ریه چپ توصیه کنند. اگر علت مربوط به عضلات اطراف ریه باشد، استراحت و مصرف داروهای ضد التهابی بدون نسخه می تواند کمک کننده باشد. این داروها شامل استامینوفن یا ایبوپروفن است. درمان برای سایر علل احتمالی درد ریه چپ می تواند متفاوت باشد. به عنوان مثال، اگر فردی در ریه چپ خود مشکل داشته باشد، پزشک ممکن است لوله کوچکی را بین دنده‌ها و داخل فضای اطراف ریه قرار دهد تا دوباره آن را باد کند. پزشکان احتمال دارد آنتی بیوتیک ها را برای درمان عفونت های تنفسی ناشی از باکتری تجویز کنند. مهمترین کاری که باید انجام دهید این است که به پزشک مراجعه کنید تا بتواند روند تشخیصی را شروع کرده تا درمان در اسرع وقت آغاز شود. حرف اخر درد ریه چپ علامتی است که دلایل بالقوه زیادی دارد. درد اغلب می تواند مربوط به اندام های مجاور مانند قلب و معده باشد. هر کسی که درد ریه چپ را تجربه می کند باید به دنبال مراقبت های پزشکی فوری باشد تا اطمینان حاصل شود که درد علامت یک بیماری اساسی جدی نیست.

پس از آسیب و ضربه شایع است. این تورم خفیف بوده و اغلب پس از چند روز از بین می رود. با این حال، تورم شدید یا ناگهانی باید فورا درمان شود، زیرا ممکن است این شرایط به یک بیماری زمینه‌ای جدی‌تر ربط داشته باشد. برای آشنایی با علت احتمالی، درمان و موارد دیگر مربوط به تورم بیضه، این مقاله را تا انتها بخوانید. آنچه در این مقاله خواهید خواند: علایم تورم بیضه شاید فکر کنید که بیضه ها تا حدودی آسیب پذیر هستند، اما محل قرارگیری آن ها چنین اجازه می دهد تا هر مشکلی را به سرعت متوجه شده و به راحتی درمان شود. مهم است که هر گونه علایم تورم بیضه را فورا درمان کنید تا از بروز احتمالی در باروری پیشگیری شود. تورم بیضه، را تورم کیسه بیضه نیز می نامند. احتمالا به دنبال تورم بیضه علایم زیر را نیز تجربه خواهید کرد: تب و لرز خون در منی توده در بیضه یا کیسه بیضه درد در یک بیضه یا هر دو بیضه قرمزی و گرما در کیسه بیضه درد در هنگام ادرار کردن و یا انزال درد در لگن، کشاله ران، پایین شکم و یا کمر احساس سنگینی یا فشار در کیسه بیضه ویا کشاله ران وریدهای به وضوح بزرگ شده روی پوست کیسه بیضه ترشح غیر طبیعی از آلت تناسلی بزرگ شدن غدد لنفاوی در کشاله ران ورم بیضه بیشتر در چه افرادی رخ می دهد؟ تورم بیضه اغلب در مردانی اتفاق می افتد که: ختنه نشده اند. رابطه جنسی محافظت نشده داشته باشید. به یک بیماری مقاربتی مبتلا شده اند. یک بیماری باکتریایی دیگر دارند که به دستگاه تناسلی انتقال پیدا کرده است. پروستات بزرگ یا ملتهب داشته باشند. سرفه مزمن یا یبوست مزمن همراه با زور زدن بعدی داشته باشند. اضافه وزن یا چاق هستند. اخیرا دچار آسیب کشاله ران، جراحی مجاری ادراری یا وازکتومی شده اند. به طور مرتب از کاتتر ادراری استفاده می کنند. نوزادان نارس یا با ناهنجاری های دستگاه ادراری یا تناسلی: مایعات اطراف بیضه ها در نوزادان شایع است اما در مردان بالغ نیز ممکن است رخ دهد. آیا علایم تورم بیضه جدی است؟ شدت تورم بیضه ها در نهایت به علت آن بستگی دارد بر این اساس به صورت زیر طبقه بندی می شود: تورم خفیف به دنبال یک آسیب جزیی باید در عرض چند روز برطرف شود. تورم بزرگتر در بیضه، همراه با درد، تب و گاهی اوقات ترشحات غیرطبیعی، در صورت عدم درمان می تواند منجر به بافت اسکار و از دست دادن باروری شود. درد شدید و تورم ناگهانی در بیضه در صورت عدم درمان فوری منجر به از دست دادن باروری می شود. علت تورم بیضه چیست؟ هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید بسیاری از بیماری ها می توانند منجر به بروز ورم بیضه شوند. شایع‌ترین آنها شامل تروما، بیماری، ناهنجاری‌های ساختاری دستگاه ادراری و تناسلی و همچنین تومورها هستند. شایع ترین علل تورم بیضه شامل موارد زیر است: تروما: به دنبال هر گونه آسیب و ضربه مستقیمی امکان دارد هر قسمتی از بدن تورم کند. به خصوص هنگام انجام کاری مانند ورزش کردن، زمین خوردن یا درگیر شدن در تصادف رانندگی. بیماری: التهاب حاد یک یا هر دو بیضه ممکن است از باکتری یا ویروس ایجاد شود. التهاب اپیدیدیم معمولا در مردان زیر سال، ناشی از یک بیماری مقاربتی باکتریایی است که می تواند منجر به بروز تورم شود. با این حال، عفونت دستگاه ادراری یا غده پروستات عفونی می تواند باکتری را به بیضه انتقال دهد. التهاب یا عفونت سطحی فقط پوست کیسه بیضه نیز می تواند منجر به تورم آن شود. علل کمتر متداول تورم بیضه ها شامل موارد زیر است: پیچ خوردگی: این وضعیت چرخش بیضه روی طناب اسپرماتیک آن (تامین خون) است. تجمع مایع در کیسه ای که در اطراف بیضه تشکیل می شود: این وضعیت معمولا در نوزادان اتفاق میفتد ما در مردان بالغ نیز می تواند اتفاق بیفتد. فتق اینگوینال: با فتق اینگوینال، یک حلقه روده از طریق یک نقطه ضعیف در بافتی که دیواره شکم را می پوشاند، فشار می آورد. حلقه به داخل کیسه بیضه فرو می‌رود و باعث ایجاد درد می‌شود و به نظر می‌رسد که با تورم همراه است. در شرایطی که وریدهای داخل و روی کیسه بیضه بزرگ شوند: این امر باعث اختلال در خون رسانی می شود و می تواند بر باروری ت ثیر بگذارد. آلرژی و تورم بیضه این وضعیت می تواند منجر به ورم بیضه ها شود، از جمله: آلرژی تماسی: این شرایط ممکن است از چیزی که مستقیما با پوست تماس داشته است، مانند صابون، لوسیون، گیاهان تحریک کننده یا نیش حشره رخ دهد. آلرژی سیستمیک: این ممکن است از چیزی که خورده اید یا داروهایی که مصرف کرده اید رخ دهد. علل نادر و غیر معمول تورم بیضه موارد زیر، می توانند منجر به بروز تورم بیضه شوند اما احتمال این وضعیت نادر است و تورم بیضه در این شرایط به ندرت رخ می دهد: کرم‌های انگلی نادری که می‌توانند به کیسه بیضه مهاجرت کنند. تومور یا سایر رشد های غیر طبیعی خوش خیم یا بدخیم اپیدیدیمیت اپیدیدیمیت التهاب یک یا هر دو لوله اپیدیدیم است، یک لوله مارپیچ که اسپرم را در داخل هر بیضه ذخیره می کند. این بیماری در اثر یک عفونت باکتریایی ایجاد می شود که اغلب از بیماری های مقاربتی ( STDs ) مانند کلامیدیا و سوزاک ناشی می شود. اپیدیدیمیت همچنین می تواند ناشی از عفونت ادرار باشد. پیچ خوردگی متناوب بیضه پیچ خوردگی متناوب بیضه، ITT یا پیچ خوردگی مزمن بیضه نیز نامیده می شود. این پیچ خوردگی به پیچش غیر طبیعی طناب اسپرمی اشاره دارد که از هر بیضه به سمت شکم می رود و رگ های خونی، اعصاب و مجاری انتقال دهنده اسپرم را حمل می کند. در موارد متناوب، بیضه به خودی خود پیچ خورده و علایم خود به خود برطرف می شود. با این حال، این وضعیت تقریبا همیشه عود می کند و ممکن است به طور گاه به گاه بروز کند. اعتقاد بر این است که علت آن یک ناهنجاری مادرزادی است که بیضه را به اندازه کافی در داخل کیسه بیضه نگه نمی دارد. علایم شامل درد شدید و ناگهانی کشاله ران و بیضه، همراه با حالت تهوع و استفراغ و به دنبال آن تسکین خود به خودی علایم حتی بدون درمان است. در نهایت، پیچ خوردگی بیضه می تواند منجر به از دست دادن گردش خون و به دنبال آن مرگ بافت و از دست دادن بیضه شود. هر نوع پیچ خوردگی بیضه یک وضعیت اورژانسی پزشکی است. تشخیص از طریق معاینه فیزیکی و گاهی سونوگرافی انجام می شود. درمان این وضعیت شامل جراحی اورژانسی برای باز کردن طناب اسپرماتیک و قرار دادن بیضه در محل مناسب خود در داخل کیسه بیضه است. پیچ خوردگی بیضه در پیچ خوردگی، بیضه به اندازه کافی به کیسه بیضه متصل نیست و به آن اجازه می دهد آزادانه در داخل بچرخد. این وضعیت می تواند منجر به پیچ خوردن بیضه در اطراف رگ های خونی که به آن متصل است، جریان خون را قطع کند و منجر به درد شدید و در نهایت مرگ بیضه شود. آسیب غیر جدی بیضه ضربه زدن به بیضه ها بسیار شایع است و علیرغم درد شدیدی که به دنبال دارد، به ندرت نیاز به مراقبت های پزشکی حرفه ای دارد. ارکیت ارکیت زمانی رخ می دهد که یک یا هر دو بیضه ملتهب شوند. این وضعیت اغلب به دلیل عفونت های مقاربتی مانند سوزاک یا کلامیدیا ایجاد می شود. به ندرت، ارکیت توسط یک ویروس ایجاد می شود. درمان و تسکین تورم بیضه اگر درد شدید و تورم ناگهانی در یک یا هر دو بیضه همراه با حالت تهوع و استفراغ داشتید، فورا به اورژانس مراجعه کنید یا با مراکز درمانی تماس بگیرید. این یک وضعیت اورژانس پزشکی در نظر گرفته می شود زیرا می تواند منجر به مرگ بافت و از دست دادن بیضه ها شود. برای درد، تورم و تب همراه با سوزش ادرار و ترشحات غیر طبیعی از آلت تناسلی، باید زودتر به دنبال درمان باشید. درمان های خانگی برای تورم بیضه ها برای تورم گاه به گاه یا خفیف بیضه، یا برای تسکین در زمانی که منتظر نوبت جلسه درمانی خودتان هستید، می توانید درمان های زیر را در خانه امتحان کنید: کیسه یخ: اگر درد جزیی به نظر می رسد، می توانید از کیسه یخ برای کاهش تورم استفاده کنید. داروهای ضد درد: مسکن های بدون نسخه مانند ایبوپروفن (ادویل، موترین) یا سایر NSAID ها مصرف کنید. برای کمک به برداشتن فشار از بیضه ها از یک پشتیبان ورزشی استفاده کنید. استراحت کنید و از فعالیت های شدید به خصوص بلند کردن هر چیز سنگین خودداری کنید. به سلامت کلی خودتان توجه کنید. شیوه زندگی را در رژیم غذایی، ورزش و خواب بهبود دهید. در طول فعالیت جنسی همیشه از کاندوم استفاده کنید. سوالات متداول در مورد تورم بیضه آیا عفونت ادراری می تواند باعث تورم بیضه شود؟ بله، عفونت های دستگاه ادراری ( UTIs ) می توانند باعث تورم بیضه شوند. عفونت‌های مجرای ادرار می‌توانند از مجرای دفران به اپیدیدیم یا بیضه منتقل و باعث عفونت شوند. التهاب و تورم ناشی از عفونت است. باکتری E . Coli و سودوموناس شایع ترین علت در مردان سالمند هستند، در حالی که سوزاک و کلامیدیا شایع ترین علت در مردان زیر سال هستند. آیا بیماری های مقاربتی می توانند باعث تورم بیضه شوند؟ بیماری های مقاربتی ( STDs ، همچنین به عنوان عفونت های مقاربتی شناخته می شوند) می توانند باعث تورم بیضه شوند، همانطور که عفونت های مجاری ادراری غیر مقاربتی می توانند باعث تورم بیضه شوند. این مکانیسم شامل کلونیزاسیون مجرای ادرار توسط ارگانیسم و سپس حرکت از مجرای دفران به سمت اپیدیدیم یا بیضه است. سوزاک و کلامیدیا شایع ترین علل آمیزشی تورم بیضه هستند. آیا سنگ کلیه می تواند باعث تورم بیضه شود؟ در حالی که سنگ کلیه گاهی اوقات می تواند باعث دردی شود که به بیضه ها می رسد، اما باعث تورم بیضه نمی شود. تورم بیضه چقدر طول می کشد؟ مدت زمان تورم بیضه به علت آن بستگی دارد. اگر علت پیچ خوردگی بیضه باشد، پس از ساعت از شروع تورم و درد بیضه، نیاز به دتورشن فوری است. علایم باید بلافاصله پس از عمل بهبود یابد. در مورد عفونتی که باعث تورم می شود، علایم معمولا در عرض روز پس از شروع درمان آنتی بیوتیکی بهبود می یابند، اما ممکن است تا هفته طول بکشد تا بهبود کامل یابد.

شایع ترین عوارض وارفارین (دارویی برای جلوگیری از انعقاد خون در پیشگیری ازسکته قلبی و مغزی) ، یعنی خونریزی غیر طبیعی که عارضه خطرناک است. وارفارین یک داروی بدون نسخه است که فقط به صورت قرص هایی خوراکی در دسترس عموم قرار می گیرد. وارفارین برای درمان لخته های خون و کاهش احتمال بروز لخته های خون در بدن استفاده می شود. لخته شدن خون در پاها یا ریه ها می توانند باعث سکته مغزی، حمله قلبی یا سایر شرایط جدی شوند. وارفارین در موارد زیر مورد استفاده قرار می گیرد: کاهش خطر ابتلا به حمله قلبی، سکته مغزی یا مرگ پیشگیری و درمان لخته های خون با فیبریلاسیون دهلیزی یا تعویض دریچه قلب پیشگیری و درمان لخته های خون در قسمت هایی از بدن مانند پاها (ترومبوز ورید عمقی) و در ریه ها (آمبولی ریوی) این دارو ممکن است به عنوان بخشی از درمان ترکیبی استفاده شود، یعنی شاید لازم باشد که آن را با داروهای دیگر مصرف کنید. وارفارین متعلق به طبقه ای از داروها به نام ضد انعقاد خون است. ضدانعقاد خون، گروهی از داروها هستند که به روش مشابهی بر روی بدن تاثیر می گذارند. این داروها اغلب برای درمان شرایط مشابه استفاده می شوند. وارفارین با جلوگیری از ایجاد لخته های خون بدن نقش خودش را ایفاء می کند. این دارو با مسدود کردن تشکیل عوامل لخته شدن خون که برای ایجاد لخته لازم هستند، بر بدن تاثیر می گذارد. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید قرص خوراکی وارفارین باعث خواب آلودگی نمی شود. با این حال، می تواند عوارض جانبی دیگری ایجاد کند. عوارض جانبی شایع تر که با وارفارین رخ می دهد، مربوط به خونریزی غیر طبیعی است. عوارض جانبی احتمالی شامل موارد زیر است: خون دماغ سرفه خونی خونریزی لثه مدفوع قرمز یا سیاه ادرار صورتی یا قهوه ای استفراغ خونی یا موادی که قهوه به نظر می رسد. خونریزی ناشی از بریدگی هایی که در طولانی مدت متوقف می شود. کبودی غیرطبیعی، مانند، کبودی های غیر قابل توضیح و کبودی هایی که بزرگتر می شوند. مرگ بافت پوستی هنگامی رخ می دهد که تشکیل لخته های خون باعث انسداد جریان خون به ناحیه ای از بدن می شود. علایم مرگ بافت پوستی ممکن است شامل موارد زیر باشد: درد تغییر رنگ یا تغییر دما هر ناحیه از بدن سندرم انگشتان پا یا درد و رنگ بنفش یا تیره در انگشتان پا قرص خوراکی وارفارین می تواند با سایر داروها، ویتامین ها یا گیاهان دارویی که فرد مصرف می کند، تداخل داشته باشد. تداخل دارویی زمانی رخ می دهد که یک ماده بر نحوه عملکرد یک دارو دیگر اثر می کند و عملکرد آن را تغییر می دهد. تداخل دارویی می تواند مضر باشد یا مانع از عملکرد مثبت دارو شود. برای جلوگیری از تداخل دارویی، پزشک باید تمام داروهای شما را با دقت مدیریت کند. حتما در مورد تمام داروها، ویتامین ها یا گیاهان دارویی مصرفی خود، با پزشک مشورت کنید. نمونه هایی از داروهایی که می توانند باعث تداخل با وارفارین شوند، عبارتند از: هنگام مصرف وارفارین با ضد انعقادها، خطر خونریزی در بدن بیشتر می شود. برخی از ضد انعقادها عبارتند از: مهار کننده های مستقیم ترومبین مانند دبیگاتران مهار کننده های فاکتور Xa مانند apixaban ، edoxaban ، ریواروکسان در هنگام مصرف وارفارین با داروهای ضد پلاکت، خطر خونریزی شما افزایش می یابد. برخی از این دارو ها شامل مهار کننده های پلاکت PY مانند کلوپیدوگل و تیگاگرل است. هنگام مصرف وارفارین با NSAID ها خطر خونریزی افزایش می یابد. برخی از این داروها عبارتند از: آسپرین ایبوپروفن کتوپروفن نابومون کتریولاک ناپروکسن oxaprozin دیکلوفناک meloxicam پیروکسیکام ایندومتاسین در هنگام مصرف وارفارین با داروهای مهار کننده انتخاب مجدد سروتونین ( SSRI ) و مهارکننده های برگشت مجدد سروتونین و نوراپی نفرین ( SNRI ها) خطر خونریزی شما بیشتر می شود. SSRI ، عبارتند از: سرترالین ویلازودون سیتالوپرام اگزیتالوپرام فلوکستین پاروکستین فلووکسامین وورتیوکستین SNRI هایی شامل دولوکستین و ونلافاکسین هستند. برخی از آنتی بیوتیک ها و ضد قارچ ها می توانند عملکرد وارفارین را در بدن شما تغییر دهند. پزشک ممکن است هنگام شروع یا متوقف کردن داروی آنتی بیوتیک یا ضد قارچ، شما را از نزدیک کنترل کند. برخی از این آنتی بیوتیک ها، عبارتند از: اریترومایسین آزیترومایسین کلاریترومایسین سولفامتوکسازول یا تریمتوپریم ضد قارچ هایی مانند ضد قارچ های آزول، از جمله: فلوکونازول ایتراکونازول کتوکونازول پوزاکونازول ووریکونازول جینسنگ کوآنزیم Q مخمر سنت جان آنزیم CYP در تجزیه و پردازش داروها موثر است. داروهایی که روی این آنزیم ت ثیر می گذارند ممکن است بر نحوه برخورد بدن با وارفارین ت ثیر بگذارد. برخی داروهای خاص می توانند میزان وارفارین را در بدن افزایش دهند. این وضعیت حتی می تواند شما را در معرض خطر خونریزی قرار دهد. برخی از این داروها، عبارتند از: آمیودارون efavirenz ایزونیازید مترونیدازول پاروکستین ووریکونازول سولفامتوکسازول برخی از داروها و گیاهان دارویی می توانند باعث شوند CYP سریعتر عمل کند. این وضعیا می تواند مقدار وارفارین را در بدن کاهش دهد و شما را در معرض خطر بیشتری برای لخته شدن خون قرار دهد. این داروها شامل موارد زیر است: نویراپین ریفامپین کاربامازپین فنوباربیتال مخمر سنت جان قرص خوراکی وارفارین با چندین اخطار همراه است. وارفارین می تواند یک واکنش آلرژیک شدید ایجاد کند. علایم این واکنش ممکن است شامل موارد زیر باشد: ضایعات پوستی اختلال در تنفس التهاب گلو یا زبان اگر قبلا نسبت به مصرف این دارو حساسیت نشان داده اید، دوباره از این دارو استفاده نکنید. استفاده مجدد دوباره آن می تواند کشنده باشد. برای افرادی که سابقه خونریزی معده دارند مصرف وارفارین می تواند خطر خونریزی را بیشتر کند. مصرف وارفارین، برای افرادی که فشار خون بالایی دارند، ممکن است خطر خونریزی را افزایش دهد. برخی از سرطان ها می توانند باعث خونریزی داخلی شوند. در صورت مصرف وارفارین، ممکن است خطر خونریزی بیشتر شود. وارفارین در افرادی که دچار ضربه مغزی شده اند می تواندخون را رقیق کند. حتی باعث می شود هنگام خونریزی، لخته شدن خون را مختل کند. در صورت ابتلا به بیماری قلبی یا سابقه سکته مغزی، رگهای خونی شما ممکن است آسیب دیده و به راحتی دچار خونریزی شود. در این افراد وارفارین خطر خونریزی را افزایش می دهد. اگر سابقه بیماری کلیوی دارید، وارفارین خطر آسیب جدی به کلیه ها وارد می کند علاوه بر این، هنگام مصرف وارفارین، خطر خونریزی بیشتر می شود. به هر دو دلیل، پزشک شما به احتمال زیاد وضعیت لخته شدن خون شما را بررسی کند. وارفارین را نباید در دوران بارداری استفاده کرد، چون ممکن است هم به مادر و هم به نوزاد آسیب برساند. اگر باردار هستید یا قصد دارید باردار شوید به پزشک خود اطلاع دهید. وارفارین ممکن است از شیر مادر منتقل شود و برای نوزاد در دوران شیرخوارگی مضر باشد. افراد بالای سال سن ممکن است نسبت به وارفارین حساس باشند. پزشک ممکن است دوز وارفارین کمتری را برای سالمندان تجویز کند. ایمن یا موثر بودن این دارو برای استفاده در کودکان کمتر از سال اثبات نشده است. دوز و میزان مصرف این دارو به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله: سن بیمار وضعیت بیمار عکس العمل بیمار به دوز اولیه سایر بیماری های زمینه ای بیمار شرایطی که بیمار تحت درمان قرار می گیرد. مردم نژاد آسیا معمولا به دوز کمتری وارفارین پاسخ می دهند. وارفارین ممکن است یک درمان دارویی کوتاه یا طولانی مدت باشد. مدت زمان مصرف این دارو بستگی به شرایط و وضعیت بیمار دارد. مصرف دارو طبق دستور پزشک از بروز عوارض جانبی پیشگیری می کند. قطع یا ترک دوز می تواند عوارضی مانند حمله قلبی، سکته مغزی یا لخته شدن خون در رگها یا ریه های شما ایجاد کند. مصرف داروهای خود را طبق دستور پزشک ادامه دهید. حتی در صورت بهبودی کامل بهتر است دوران درمان خود را ادامه دهید. مصرف زیاد وارفارین می تواند منجر به خونریزی شدید و حتی خطرناک شود. اگر فکر می کنید این دارو را بیشتر از دوز مصرفی خود استفاده کرده اید، سریعا به پزشک مراجعه کنید. اگر یک دوز از دست دادید، آن را در اسرع وقت میل کنید اما برای جبران دوزی که فراموش کردید دارو اضافی نخورید. این کار می تواند به عوارض جانبی خطرناک منجر شود. دستورالعمل مصرف وارفارین در هنگام مصرف این دارو، نکات زیر را رعایت کنید: آن را در نور و دمای زیاد دور نگه دارید. همیشه داروهای خود را همراه داشته باشید. دارو را در دمای - درجه فارنهایت ( - درجه سانتیگراد) نگهداری کنید. داروهای خود را از مناطقی که می توانند مرطوب شوند، مانند حمام، دور نگه دارید. در مورد ماشین های پرتونگاری فرودگاه نگران نباشید. آنها به داروهای شما آسیب نمی رسانند. ممکن است شما نیاز به نشان دادن داروخانه خود به کارکنان فرودگاه داشته باشید. همیشه ظروف دارای برچسب اصلی را با خود حمل کنید. این دارو را در محفظه دستکش اتومبیل خود قرار ندهید و آن را داخل ماشین نگذارید. وقتی هوا بسیار گرم یا بسیار سرد است، از انجام این کار خودداری کنید. برای نظارت بر وضعیت شما باید به طور منظم آزمایش خون و جلسات درمانی خود را ادامه دهید. حتما این جلسات را نادیده نگیرید، زیرا پزشک معیار وارفارین را بر اساس آزمایش خون شما تعیین می کند. برخی از غذاها و نوشیدنی ها می توانند با وارفارین تداخل داشته و بر روی درمان و دوز شما ت ثیر بگذارند. هنگام مصرف این دارو، یک رژیم غذایی متعادل و سالم بخورید. قبل از هرگونه تغییر رژیم با پزشک خود صحبت کنید هنگام مصرف این دارو زیاد سبزیجات برگدار نخورید. این سبزیجات حاوی ویتامین K هستند. علاوه بر آن، روغن های گیاهی خاصی حاوی مقادیر زیادی ویتامین K نیز هستند. مصرف بیش از حد ویتامین K می تواند اثر وارفارین را کاهش دهد. داروهای دیگری نیز برای درمان وضعیت شما موجود است. ممکن است سایر داروها برای وضعیت شما مناسب تر باشند. در مورد سایر گزینه های دارویی با پزشک خود صحبت کنید.

درد پستان، در موارد نادر یکی از علایم سرطان سینه است، اما اگر فردی درد همراه با سایر تغییرات پستان، مانند توده یا ترشح داشته باشد، باید با پزشک مشورت کند. این مقاله را تا انتها بخوانید تا در مورد برخی از دلایل احتمالی درد سینه بیشتر بدانید و نکاتی را در مورد نحوه مدیریت این علامت دریافت کنید. آنچه در این مقاله خواهید خواند: تغییرات هورمونی سینه های حساس یا متورم معمولا مربوط به تغییرات هورمونی می باشد که قبل از پریود اتفاق می افتد. این نوع درد معمولا باعث حساسیت در هر دو سینه می شود و ممکن است تا زیر بغل گسترش یابد. هنگامی که درد مربوط به چرخه قاعدگی باشد، به آن درد پستان دوره ای می گویند. درد سینه چرخه‌ای می‌تواند بخشی از مجموعه‌ای از علایمی باشد که قبل از پریود رخ می‌دهد، که به عنوان سندرم پیش از قاعدگی ( PMS ) شناخته می‌شود، یا ممکن است خود به خود رخ دهد. سندرم پیش از قاعدگی موقتی است و معمولا چند روز پس از شروع پریود از بین می رود. در این بین، افراد می توانند با مصرف مسکن های بدون نسخه ( OTC ) ، پوشیدن یک سوتین راحت و حمایت کننده و استفاده از حرارت ملایم برای تسکین درد، علایم را درمان کنند. درد سینه همچنین می تواند به دلیل تغییرات هورمونی دیگر مانند تغییراتی که در دوران بارداری یا در مرحله اول یایسگی رخ می دهد، بروز کند. سوتین نامناسب سینه‌بند اگر خیلی سفت یا دارای سیم‌های زیرینی باشند که در پوست یا بافت سینه فرو می‌روند، می‌توانند باعث درد سینه شوند. اگر فردی دچار درد سینه چرخه‌ای شود، ممکن است متوجه شود که در زمان‌های خاصی از چرخه قاعدگی، سوتین‌های معمولی او خیلی کوچک یا ناراحت‌کننده هستند. اگر قبل از قاعدگی احساس درد در پستان دارید، بهتر است سوتین های غیر سیمی، حمایت کننده و راحت بخرید. سوتین های حمایتی نیز می توانند در هنگام ورزش موثر باشند. طبق یک مقاله در سال حدود - % زنانی که هنگام ورزش سینه بند ورزشی می پوشند، درد سینه کمتری را تجربه می کنند. هم اکنون با مشاوران پزشکت مشاوره آنلاین بگیرید تغییرات فیبروکیستیک سینه تغییرات فیبروکیستیک سینه علایمی بی ضرر اما بالقوه ناراحت کننده است که باعث می شود سینه ها به دلیل نوسانات هورمونی احساس برآمدگی یا بافت متفاوتی داشته باشند. علایم ممکن است شامل موارد زیر باشد: سینه هایی که سفت تر یا ضخیم تر از حد معمول احساس می شوند. توده ها یا کیست ها نوک سینه های حساس خارش علایم ممکن است قبل از پریود بدتر و معمولا پس از یایسگی متوقف می شوند. درمان یا مدیریت سینه های فیبروکیستیک ممکن است شامل شود: مصرف داروهای مسکن OTC ، مانند استامینوفن (تیلنول) یا ایبوپروفن (ادویل) استفاده از کمپرس سرد یا گرم در زمانی که سینه ها درد بیشتری دارند اجتناب از مصرف زیاد نمک، کافیین یا چربی در رژیم غذایی شروع یا ترک مصرف قرص های ضد بارداری تغییرات فیبروکیستیک پستان ممکن است مربوط به یک ضد بارداری جدید باشد. در این شرایط بهتر است که قبل از ایجاد هر گونه تغییر در دوز، با پزشک صحبت کنید. ورم پستان ورم پستان اصطلاحی است برای التهاب یا تورم سینه ها استفاده می شود. علت اصلی آن عفونت است. اگرچه این عارضه اغلب در افرادی که شیر می‌دهند ت ثیر می‌گذارد، اما می‌تواند در زنان خارج از دوران شیردهی نیز رخ دهد. علایم ورم پستان عبارتند از: تورم، درد و گرما در بخشی از سینه تب سردرد علایم عمومی شبیه آنفولانزا درمان عفونت آنتی بیوتیک است. زنانی که شیر می دهند نیز باید سینه های خود را از شیر خالی کند. در صورت وجود آبسه، پزشکان چرک را با جراحی تخلیه می کنند. داروها و درد پستان برخی از داروها می توانند منجر به بروز درد سینه پستان شوند. اینها عبارتند از: داروهای دیژیتال، مانند دیگوکسین (دیگوکس) ، که نارسایی احتقانی قلب و ریتم غیر طبیعی قلب را درمان می کند. کلرپرومازین، دارویی برای سلامت روان اختلالات برخی از دیورتیک های نگهدارنده پتاسیم، مانند eplerenone ( Inspra ) یا اسپیرونولاکتون ( Aldactone ) اکسی متولون ( Anadrol ) ، که کمبود تعداد گلبول های قرمز خون را درمان می کند. متیل دوپا (آلدومت) که درمانی برای فشار خون بالا است. افرادی که درد سینه دارند باید با پزشک صحبت کنند تا بفهمند آیا هر یک از داروهای آنها می تواند باعث علایم آنها شود یا خیر. بافت اسکار و درد پستان هم جراحی و هم پرتودرمانی برای سرطان پستان می تواند باعث تشکیل بافت اسکار و بروز علایم زیر شوند: بی حسی یا درد، اگر بافت اسکار در اطراف اعصاب ایجاد شود. افزایش سفتی یا ظاهر گردتر سینه اگر جای زخم در اطراف بخیه جراحی ایجاد شود، یک توده تشکیل می شود. گزینه های درمانی عبارتند از: فیزیوتراپی، اگر بافت اسکار باعث درد، سفتی و فشار شود. برداشتن بافت اسکار با جراحی، اگر بسیار دردناک باشد. استفاده از کرم ها و پمادها برای کاهش ظاهر اسکارها، در صورتی که برای فرد آزاردهنده باشد. پیچ خوردگی پشت، گردن یا شانه درد سینه می تواند از بیرون سینه منشاء بگیرد نه از داخل آن. به عنوان مثال، رگ به رگ شدن یا آسیب در پشت، گردن یا شانه ممکن است باعث دردی شود که فرد در سینه احساس می کند. یک مطالعه در سال اشاره می کند که اختلالاتی که مردم گاهی از آن به عنوان یک عصب فشرده یاد می کنند، می تواند باعث درد سینه شود. این اختلالات شامل آسیب یا التهاب یک ریشه عصبی در گردن است. زمانی که افراد درد را در ناحیه وسیع‌تری نسبت به محلی که منش آن است درک می‌کنند، به آن درد ارجاعی می‌گویند. درمان متکی بر تشخیص علت اصلی این وضعیت است. به عنوان مثال، اگر یک فرد مبتلا به درد سینه عصب فشرده شده داشته باشد، فیزیوتراپی یا جراحی ستون فقرات برای عصب تحت فشار ممکن است درد سینه را بهبود بخشد. کوستوکندریت و درد پستان کوستوکندریت، التهاب غضروف دنده ای است که دنده ها را به استخوان سینه متصل می کند. این بیماری می تواند باعث درد و حساسیت شدید قفسه سینه شود و ممکن است شروع تدریجی یا ناگهانی داشته باشد. عوامل زیر ممکن است درد را تشدید کنند: فشار روی قفسه سینه، مانند هنگام بستن کمربند ایمنی فعالیت بدنی نشستن یا دراز کشیدن در موقعیت های خاص تنفس عمیق، عطسه، یا سرفه درمان ممکن است شامل موارد زیر باشد: اجتناب از فعالیت هایی که درد را بدتر می کند. اعمال گرما به منطقه مصرف یکی از داروهای زیر: تیلنول داروهای ضد التهابی غیر استروییدی ( NSAIDs ) مانند ادویل آسپرین، در صورت مسن تر از سال تزریق کورتیکواسترویید، مانند تریامسینولون ( Kenalog ) تحت تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست ( TENS ) ، روشی که جریان الکتریکی را به ناحیه ای اعمال می کند تا درد را کاهش دهد. درد دیواره قفسه سینه طیف وسیعی از شرایط می تواند باعث درد در دیواره قفسه سینه شود. این درد گاهی اوقات می تواند احساس کند که از سینه می آید، حتی اگر اینطور نباشد. شدت درد می تواند متفاوت باشد و از یک ناحیه خاص تا یک ناحیه وسیع از پستان متغیر باشد. یک فرد ممکن است تجربه کند: سوزش یا درد شدید دردی که با حرکت بدتر می شود. مواردی که روی بازو پخش می شود. دردی که زمانی رخ می دهد که فردی به دیواره قفسه سینه فشار وارد کند. علل احتمالی عبارتند از: کبودی شکستگی دنده ها سنگ کیسه صفرا آنژین بیماری های خود ایمنی مانند آرتریت روماتویید درمان بر اساس علت متفاوت است، اما ممکن است شامل مدیریت درد و اجتناب از حرکاتی باشد که درد را بدتر می‌کند تا زمانی که علت اصلی بهبود یابد. کیست سینه کیست های پستان، کیسه های پر از مایع هستند. آنها غیر سرطانی، نسبتا نرم هستند. اما برخی دیگر ممکن است باعث درد و ترشح از نوک پستان شوند. برخی از کیست ها نیازی به درمان ندارند مگر اینکه کیست ها بزرگ یا دردناک باشند. اگر درمان لازم باشد، شامل تخلیه مایع با سوزن است. سرطان پستان سرطان سینه زمانی اتفاق می‌افتد که سلول‌های سینه جهش می‌یابند و شروع به رشد غیرقابل کنترل می‌کنند. درد در پستان معمولا به دلیل سرطان نیست، اما این یک علت احتمالی است. علایم دیگر ممکن است: یک توده در سینه درد در هر قسمت از سینه هر گونه ترشح از نوک پستان خونی، شفاف یا غیره گودی یا تحریک پوست سینه کشیدن نوک پستان یا درد در نوک پستان پوسته پوسته شدن و ملتهب در ناحیه نوک پستان ضخیم شدن یا تورم بخشی از سینه تغییر در شکل یا اندازه سینه به ندرت، افراد ممکن است به سرطان سینه التهابی مبتلا شوند که علایم مختلفی ایجاد می کند. این شامل: سینه دردناک، حساس یا خارش دار تغییر رنگ صورتی، قرمز یا بنفش که حداقل یک سوم سینه را می پوشاند. تورم پوست که باعث می شود یک سینه بزرگتر از دیگری به نظر برسد. سوراخ شدن پوست، شبیه پوست پرتقال یک نوک سینه جمع شده یا معکوس گزینه های درمانی برای سرطان سینه شامل جراحی، شیمی درمانی، هورمون درمانی، پرتودرمانی و درمان بیولوژیک است. درد چرخه ای در مقابل درد غیر چرخه ای درد چرخه ای مربوط به چرخه قاعدگی است. جدول زیر دو نوع درد را با هم مقایسه می کند: اگر فردی درد چرخه‌ای داشته باشد، اما درد در یک سینه بدتر از دیگری باشد، ممکن است این وضعیت ناشی از هورمون ها نباشد. مدیریت درد پستان مراحل مختلف برای تسکین درد ماستالژی وجود دارند، این شامل: پوشیدن یک سینه بند حمایت کننده که به خوبی مناسب باشد. مصرف داروهای مسکن OTC محدود کردن مصرف شکلات، قهوه، چای و نوشابه استفاده از کمپرس سرد یا گرم روی سینه ها ورزش منظم درگیر شدن در روش های آرام سازی برای کاهش استرس، اضطراب و تنش توصیه می شود قبل از امتحان تکنیک های خودمراقبتی با یک متخصص مشورت کنید تا از مناسب بودن آنها اطمینان حاصل کنید. در شرایط خاص، درمان پزشکی ممکن است ضروری باشد. سخن آخر دلایل متعددی برای درد سینه یا ماستالژی وجود دارد. این علامت ممکن است چرخه ای یا غیر حلقوی باشد. اگر درد چرخه ای باشد، مربوط به نوسانات هورمونی چرخه قاعدگی است. درد غیر حلقوی پستان می تواند به دلیل PMS ، تغییرات فیبروکیستیک سینه، آسیب دیدگی و رگ به رگ شدن یا التهاب اطراف دنده ها باشد. گاهی اوقات کیست ها یا عفونت ها مسیول این علامت هستند. اگرچه سرطان سینه معمولا دلیل درد سینه نیست، اما هر فردی که علایم دیگری دارد باید برای رد این وضعیت با پزشک مشورت کند.