metythorn/khmer-dictionary-dataset-44k-v1 · Datasets at Hugging Face

t_exp stringlengths 2 2.93k	t_pos stringclasses 51 values	t_poly stringclasses 12 values	t_main stringlengths 1 38	t_pron stringlengths 3 68	t_exam stringlengths 0 3.03k
សម្ដីមេមត់ហៅចេកទុំ; មេមត់ខ្លះហៅ មហាត្រសោល។ (ទំនងជាក្លាយមកពីបាលីថា កទលិបក្ក គឺ កទលិ "ចេក" + បក្ក "ផ្លែទុំ" ផ្លែចេកទុំ។ កទលិ ក្លាយជា កទល់ៗ ក្លាយតទៅទៀតជា កន្ទន់, បក្ក ក្លាយជា បាក់ក ទេដឹង?)។	ន.		កន្ទន់បាក់ក	[កន់-ទន់-បាក់-ក]
សំពត់ចាស់មានបំណះច្រើនអន្លើ ឬសំពត់សម្រាប់វ័ណ្ឌ, ប៉ឹង, ក្ដោប :	ន.		កន្ទប	[កន់-ទប]	ស្លៀកវ័ណ្ឌកន្ទប, ព្នងវ័ណ្ឌកន្ទប។
ឈ្មោះសត្វទឹកមួយប្រភេទ មានស្លាប ដូចកន្លាតតែរូបធំជាងច្រើន ដល់វេលាពង ឡើងពងភ្ជាប់នឹងស្មៅរឹងឬនឹងឈើ។ អ្នកស្រុកខ្លះហៅថា ក្ដាមទូក។	ន.		កន្ទាទូក	[កន់-ទា-ទូក]
កន្ទួលឃ្មឹលជាបន្ទះតិចឬច្រើននៅលើស្បែក មានឬគ្មានពណ៌ក្រហមបណ្ដាលឱ្យរមាស់កើតឡើងដោយប្រតិកម្មអាឡែស៊ី :	ន.		កន្ទាលត្រអាក	[កន់-ទាល-ត្រ-អាក]	ការប៉ះពាល់ដើមកន្ទេចអាលបណ្ដាលឱ្យឡើងកន្ទាលត្រអាក។
ឈ្មោះឈើតូចមួយប្រភេទ សម្រាប់ប្រើធ្វើជាថ្នាំក្ដៅ។	ន.		កន្ទី	[កន់-ទី]
ឈ្មោះវារិជតិណជាតិមួយប្រភេទ ពួកកណ្ដៀង, កន្ទាំងហែ ដើមមានប្រហោងតូច ទន់ល្មៃ មានថ្នាំងរង្វើលៗ ស្លឹកស្រួចៗ ស្រដៀងនឹងកណ្ដៀងដែរ គេប្រើទាំងដើមទាំងស្លឹកលាយគ្នាធ្វើជាបន្លែស្លកកូរ, ស្លប្រហើរ ឬស្លម្ជូរក៏បាន :	ន.		កន្ទីងរីង	[កន់-ទីង-រីង]	សម្លកន្ទីងរីង។
កន្ទួលដាសឡើងឃ្មឹល :	គុ., ន.		កន្ទឹស	[កន់-ទឹស]	ម្រ័ក្សណ៍រោលឡើងកន្ទឹសអស់ទាំងខ្លួន។
ពាក្យសម្រាប់ហៅសកម្មភាពរួមភេទរបស់សត្វល្អិត សត្វស្លាប ជាដើម។	ន.		កន្ទុត	[កន់-ទុត]
អវយវៈរបស់សត្វដែលមានតពីទីបំផុតឆ្អឹងខ្នង មានសណ្ឋានទីទៃៗពីគ្នា តាមគួរដល់ធម្មតារបស់សត្វ :	ន.		កន្ទុយ	[កន់-ទុយ]	កន្ទុយគោ, កន្ទុយក្ងោក, ...។
(ព.ប្រ.) នៅពីក្រោយគេរហូត ពឹងគេរហូត :	កិ.		កន្ទុយ	[តោង-កន់-ទុយ]	ចេញមុខម្ដងទៅ កុំនៅចាំតែតោងកន្ទុយគេនោះ!
ក្រៅពីអវយវៈរបស់សត្វ ក៏ហៅ កន្ទុយ បានខ្លះដែរ :	ន.		កន្ទុយ	[កន់-ទុយ]	ត្រីងៀតមួយកន្ទុយ, កន្ទុយភ្នែក, ផ្កាយដុះកន្ទុយ។
ឈ្មោះប្រទាលមួយប្រភេទមានសណ្ឋានប្រហែលនឹងកន្ទុយក្រពើ មានជ័ររអិលត្រជាក់ :	ន.		កន្ទុយក្រពើ	[កន់-ទុយ-ក្រ-ពើ]	ប្រទាលកន្ទុយក្រពើ។
ឈ្មោះស្មៅរណ្ដាសមួយប្រភេទ ផ្កាមានទ្រង់ប្រហែលនឹងកន្ទុយចចក :	ន.		កន្ទុយចចក	[កន់-ទុយ-ច-ចក]	ស្មៅកន្ទុយចចក។
ឈ្មោះស្មៅមួយប្រភេទ ផ្កាមានសណ្ឋានប្រហែលនឹងកន្ទុយឆ្កែ :	ន.		កន្ទុយឆ្កែ	[កន់-ទុយ-ឆ្កែ]	ស្មៅកន្ទុយឆ្កែ។
ឈ្មោះស្មៅមួយប្រភេទ ប្រហែលនឹងកន្ទុយដំរី :	ន.		កន្ទុយដំរី	[កន់-ទុយ-ដំ-រ៉ី]	ស្មៅកន្ទុយដំរី។
(ព.ប្រ.) រួញទញ់ទាល់; ពាក្យនេះមិនសូវប្រើក្នុងសំបុត្រស្នាមទេ។	គុ.		កន្ទុយដំរី	[កន់-ទុយ-ដំ-រ៉ី]
ពពឹកដែលមានសរសៃស្អិត ច្រើនកើតនៅកន្ទុយភ្នែក; សាច់ដែលដុះរាលមកគ្របលើប្រស្រីស ដោយរោគបណ្ដាល; ខ្ទុះដែលមានសរសៃស្អិត បណ្ដាលមកពីរោគប្រមេះ មិនទាន់ជាដាច់។	ន.		កន្ទុយថ្លែន	[កន់-ទុយ-ថ្លែន]
កន្ទុយសំពត់ក្បិនរបស់តួនាយរោងដែលបត់ទម្លាក់ចេញក្រៅមានទម្រង់ដូចកន្ទុយត្រីប្រា។	ន.		កន្ទុយប្រា	[កន់-ទុយ-ប្រា]
អវយវៈមួយយ៉ាង មានសណ្ឋានជាទងតអំពីសុក មានចុងខ្វេរដូចតម្ពក់។	ន.		កន្ទុយលឹន	[កន់-ទុយ-លឹន]
ឈ្មោះល្បែងឆ្នោតម្យ៉ាង ដែលគេចាក់ដោយជ្រើសរើសលេខដែលពេញចិត្ត ហើយផ្ទៀងផ្ទាត់នឹងលទ្ធផលដើម្បីត្រូវរង្វាន់ :	ន.		កន្ទុយលេខ	[កន់-ទុយ-ឡេក]	លេងកន្ទុយលេខ, ចាក់កន្ទុយលេខ។
ជើងសក់កណ្ដាលកញ្ជឹងកដែលធ្លាក់ចុះមកក្រោមមានសណ្ឋានស្រដៀងនឹងកន្ទុយរបស់សត្វអណ្ដើក :	ន.		កន្ទុយអណ្ដើក	[កន់-ទុយ-អន់-ដើក]	សក់វែងកន្ទុយអណ្ដើក។
នេសាទុបករណ៍មួយយ៉ាងពួកច្បូក។	ន.		កន្ទុល	[កន់-ទុល]
អវយវៈត្រង់ចំណែកខាងក្រោយជិតទ្វារឧច្ចារៈ; គូទ (ច្រើននិយមប្រើសំដៅគូទរបស់សត្វបក្សីដូចជា មាន់ ទា ជាដើម)។	ន.	១)	កន្ទូតអូង	[កន់-ទូត-អូង]
ប្រជុំជើងសក់ខាងក្រោយ។	ន.	២)	កន្ទូតអូង	[កន់-ទូត-អូង]
ឈ្មោះឈើមានផ្លែមានរសជូរឬជូរអែម ប្រើបរិភោគបាន។ កន្ទួតមានពីរប្រភេទគឺ កន្ទួតស្រុក, កន្ទួតព្រៃ។	ន.		កន្ទួត	[កន់-ទួត]
គ្រឿងប្រដាប់មួយយ៉ាង ធ្វើដោយលោហជាតិមានស្ពាន់ជាដើម ដោយភ្លុក ឬឆ្អឹង មានសណ្ឋានស្រដៀងនឹងផ្លែកន្ទួតព្រៃ មានប្រហោងដោតខ្សែ ច្រើនប្រើសម្រាប់ដាក់ភ្ជាប់កន្លុះនិងប្រឡៅគោ។	ន.		កន្ទួត	[កន់-ទួត]
ឈ្មោះឈើតូចមួយប្រភេទ ខ្លះហៅថា ដើមត្បាល់កិន។	ន.		កន្ទួតប្រោង	[កន់-ទួត-ប្រោង]
ឈ្មោះឈើព្រៃ ផ្លែមានរសជូរលាយចត់ ប្រើបរិភោគ ឬធ្វើថ្នាំបាន។	ន.		កន្ទួតព្រៃ	[កន់-ទួត-ព្រៃ]
ដំណួចឥតខ្ទុះដែលផ្ដួច, ដួចដោរឡើងជាដុំតូចៗ :	ន.		កន្ទួល	[កន់-ទួល]	មូសខាំកន្ទួលខ្លួនអស់, ចុចទៅឡើងកន្ទួល។
ពាក្យមេមត់ហៅជ្រូក។	ន.		កន្ទើញ	[កន់-ទើញ]
ស្ទើញឡើង :	គុ.		កន្ទើញ	[កន់-ទើញ]	ធ្មេញកន្ទើញ។
ឈ្មោះដង្កូវមមីសមួយប្រភេទមានពិស បើប៉ះត្រូវសាច់រោលឈឺក្ដៅ ដូចរលាកភ្លើង។	ន.		កន្ទេចអាល	[កន់-ទេច-អាល]
ឈ្មោះតិណជាតិមួយប្រភេទ ស្លឹកស្រដៀងគ្នានឹងស្លឹកកន្ទួតប្រោងតែតូចជាងបន្តិចហើយមានមមីស បើប៉ះត្រូវសាច់រោលរមាស់ក្រហាយ។	ន.		កន្ទេចអាល	[កន់-ទេច-អាល]
កម្រាលត្បាញដោយបន្ទោះផ្សេងៗ មានកក់, ចចូត, រំចេក, រុន, ផ្ដៅជាដើម :	ន.		កន្ទេល	[កន់-ទេល]	កន្ទេលក្រហម, កន្ទេលចចូត, កន្ទេលរំចេក, កន្ទេលរុន, កន្ទេលផ្ដៅ, កន្ទេលផែង។
ដែលញែក, ដែលកន្ធែកលាសបែកពីគ្នា :	គុ.		កន្ទែក	[កន់-ទែក]	ស្នែងកន្ទែក។
ឈ្មោះត្រកួនមួយប្រភេទ ស្លឹកខ្លីមូលទងលឿង ច្រើនដុះលើគោកដីសើម ប្រើជាថ្នាំបញ្ចុះក៏បាន :	ន.		កន្ទែក	[កន់-ទែក]	ត្រកួនកន្ទែក។
ឈ្មោះប្រដាប់សម្រាប់ក្រឡឹង ធ្វើដោយឈើមានជើង មានត្រឡាច មានខ្សែពានសម្រាប់ទាញ។	ន.		កន្ទោក	[កន់-ទោក]
ចាន, ភាជន៍ធ្វើដោយស្លឹកសម្រាប់ដាក់ភោជនាហារ ដាក់ស្លាបារីបាន។	ន.		កន្ទោង	[កន់-ទោង]
ឈ្មោះកន្ទោងសម្រាប់ចឹបបាយដាក់ពេលរាប់បាត្រ ដាក់នៅខាងចុងអាសន៍ ប្រើជាគ្រឿងសំណែនពេលព្រះសង្ឃធ្វើភត្តានុមោទនារួចហើយ (ខ្លះហៅខ្លីថា ចុងស្លឹក ឬចុងសន្លឹក ក៏មាន) :	ន.		កន្ទោង	[កន់-ទោង-ចុង-ស្លឹក]	កន្ទោងចុងស្លឹកត្រូវចឹបបាយដាក់នឹងដៃ។
ឈ្មោះកន្ទោងសម្រាប់ដាក់បាយ (សំណែន) គ្របសាជី ប្រគេនព្រះសង្ឃដើមអាសន៍សម្រាប់សូត្រដារ។	ន.		កន្ទោង	[កន់-ទោង-បាយ-ដា]
ឈ្មោះសត្វល្អិតមួយប្រភេទ ក្បាលធំ ខ្លួនវែង ជាប់មកជាកន្ទុយ មានស្លាបស្ដើងហើរបាន។	ន.	១)	កន្ទុំរុយ	[កន់-ទុំ-រុយ]
ពាក្យសាមញ្ញសម្រាប់ហៅ ឧទ្ធម្ភាគចក្រ (យន្តហោះមួយប្រភេទ)។	ន.	២)	កន្ទុំរុយ	[កន់-ទុំ-រុយ]
ដើមឈើតូចមួយប្រភេទ ពួកធ្មៃ មានសំបកវេញខ្សែបាន ដើមនិងមែកប្រើធ្វើជាអំបោស។	ន.		កន្ទាំងបាយស	[កន់-ទាំង-បាយ-ស]
ឈ្មោះស្មៅទឹកមួយប្រភេទ ពួកត្រកួន តែដើមឈររឹងជាងត្រកួន, មានសំបកងាយបកណាស់ ប្រើជាអន្លក់ឬជាបន្លែស្លម្ជូរមានរសឆ្ងាញ់ពីសា។	ន.		កន្ទាំងហែ	[កន់-ទាំង-ហែ]
(ម.ព. ទាំមីង)។	ន.		កន្ទាំមីង	[កន់-ទាំ-មីង]
ស្ទើរទៅស្ទើរនៅ, ស្ទាក់ស្ទើរ, មិនដាច់ស្រេច :	គុ.		កន្ទះរា	[កន់-ទះ-រា]	ចិត្តកន្ទះរា។
ឈ្មោះឈើតូចមួយប្រភេទ ប្រើការធ្វើជាថ្នាំបាន។	ន.		កន្ទ្រង់	[កន់-ទ្រង់]
ស្គមទ្រែមទ្រម; ដែលខ្លាចគេហើយធ្វើអាការៈទ្រែមទ្រម :	គុ.		កន្ទ្រម	[កន់-ទ្រម]	រាងកន្ទ្រម (ព.ទ្រ.)។
រល, ននលមិនសមរម្យ :	គុ.		កន្ទ្រល	[កន់-ទ្រល]	រាងកន្ទ្រល។
ធំក្រអាញ, ធំសំពោង, សាងញ៉ាង :	គុ.		កន្ទ្រាញ	[កន់-ទ្រាញ]	ឈើបែកមែកកន្ទ្រាញ, សក់កន្ទ្រាញ។
មេគ្រួ, មេក្រាន, មេត្រួតក្នុងស្រុកព្នង :	ន.		កន្ទ្រាញ	[កន់-ទ្រាញ]	មេកន្ទ្រាញ។
ដែលកំពិត, ដែលកំពៀច (ចំពោះច្រមុះ) :	គុ.		កន្ទ្រឹប	[កន់-ទ្រឹប]	ច្រមុះកន្ទ្រឹប។
ឈ្មោះបទភ្លេងនិងចង្វាក់រាំមួយបែបមានដើមកំណើតនៅខ្មែរសុរិន្ទ។	ន.		កន្ទ្រឹម	[កន់-ទ្រឹម]
កំណាញ់ស្វិតស្វាញ :	គុ.		កន្ទ្រឹស	[កន់-ទ្រឹស]	មនុស្សកន្ទ្រឹស។
ស៊ុបទ្រុប, សុបប្រឡុប; ដែលទ្រុឌទ្រោម ហើយសុបប្រឡុប :	គុ.		កន្ទ្រុប	[កន់-ទ្រុប]	ផ្ទះកន្ទ្រុប។
កំព្រួក, ដែលទ្រួកធ្លុះធ្លាយ, ទ្រុឌទ្រោម, រេចរឹល, រង្គោះរង្គើខ្លាំង :	គុ.		កន្ទ្រួក	[កន់-ទ្រួក]	ផ្ទះកន្ទ្រួក, ឡានកន្ទ្រួក។
(ម.ព. កន្ទ្រួក)។	គុ.		កន្ទ្រួប	[កន់-ទ្រួប]
សំពោងមិនរាបទាប :	គុ.		កន្ទ្រើង	[កន់-ទ្រើង]	សក់កន្ទ្រើង។
ទាបទ្រមែ :	គុ.		កន្ទ្រែត	[កន់-ទ្រែត]	រាងទាបកន្ទ្រែត, ដើមចន្ទន៍ទាបកន្ទ្រែត។
ឈ្មោះឈើមួយប្រភេទ ស្លឹកផ្លែមានក្លិនប្រហើរប្រើធ្វើជាគ្រឿងសម្ល; ត្រួយខ្ចីប្រើជាអន្លក់ក៏បាន។	ន.		កន្ទ្រោក	[កន់-ទ្រោក]
ឈ្មោះឈើមួយប្រភេទ ស្លឹកស្រដៀងនឹងទ្រលឹងទឹង តែមានមមីស។	ន.		កន្ទ្រោកដំរី	[កន់-ទ្រោក-ដំ-រ៉ី]
ឈ្មោះស្មុគមួយប្រភេទ ត្បាញនឹងបន្ទោះ មានសណ្ឋានមូល មានក្អេងកណ្ដាល មានគ្របសណ្ឋានគ្របបាត្រ។	ន.		កន្ទ្រុំ	[កន់-ទ្រុំ]
ឈ្មោះនំមួយប្រភេទ ធ្វើពីម្សៅចម្អិននឹងខ្លាញ់ :	ន.		កន្ទ្រាំ	[កន់-ទ្រាំ]	នំកន្ទ្រាំ។
ឈ្មោះត្រីស្រកាមួយប្រភេទ មានរូបប្រហែលនឹងត្រីកំភ្លាញ តែធំជាង :	ន.		កន្ធរ	[កន់-ធ]	ត្រីកន្ធរ, ងៀតកន្ធរ។
ទាបទ្រនាប់សាយចេញទៅខាង :	គុ.		កន្ធា	[កន់-ធា]	រាងកន្ធា, រាងកន្ធាធា។
ដែលយះជើងកន្ធែកធ្វើគ្រហាញ (ម.ប្រ.)។	គុ.		កន្ធាញ	[កន់-ធាញ]
ដែលធាត់ (ព.ទ្រ.) :	គុ.		កន្ធាត់	[កន់-ធាត់]	អាកន្ធាត់, មនុស្សកន្ធាត់។
ឈ្មោះសត្វទឹកមួយប្រភេទ ពួកអណ្ដើក មានសណ្ឋានរូបស្ដើងជាងអណ្ដើក។	ន.		កន្ធាយ	[កន់-ធាយ]
ដែលមានលំនាំដំណើរកន្ធាំងជើងបន្តិច :	គុ.	a	កន្ធិងកន្ធាំង	[កន់-ធិង-កន់-ធាំង]	ដំណើរកន្ធិងកន្ធាំង។
ដែលលំនាំដំណើរកន្ធាំងជើងបន្តិច :	គុ.កិ.	b	កន្ធិងកន្ធាំង	[កន់-ធិង-កន់-ធាំង]	ដើរកន្ធិងកន្ធាំង។
ដែលរីកសាយឡើងឃើញធំត្រពីង :	គុ.		កន្ធីង	[កន់-ធីង]	ត្រគាកកន្ធីង។
ដែលផតលឹបចូល, ដែលពៀច :	គុ.		កន្ធឹប	[កន់-ធឹប]	ច្រមុះកន្ធឹប។
(ម.ព. កន្ធួក)។	គុ.		កន្ធុក	[កន់-ធុក]
ថ្លោសគ្រហុច :	គុ.កិ.		កន្ធុច	[កន់-ធុច]	ថ្លោសកន្ធុច។
កន្ធុក, កន្ធួក :	គុ.កិ.		កន្ធុល	[កន់-ធុល]	ធាត់កន្ធុល, សាច់កន្ធុល។
កន្ធុក, កន្ធុល :	គុ.កិ.		កន្ធួក	[កន់-ធួក]	សាច់កន្ធួក, ធាត់កន្ធួក។
ធ្វើឱ្យញែកឃ្លាតពីគ្នា :	កិ.		កន្ធែក	[កន់-ធែក]	កន្ធែកជើង។
ដែលញែកឃ្លាតពីគ្នា :	គុ.		កន្ធែក	[កន់-ធែក]	ជើងកន្ធែក, ចិត្តកន្ធែក។
(ម.ព. ក្ទម្ពទេស)។	ន.		កន្ធំថេត	[កន់-ធំ-ថេត]
យះជើងសន្ធឹងចេញទៅក្រៅ :	កិ., គុ.កិ.		កន្ធាំង	[កន់-ធាំង]	កន្ធាំងជើង, អង្គុយកន្ធាំងជើង, ដេកកន្ធាំងជើង គឺអង្គុយ, ដេកដោយឥរិយាបថមិនគប្បី។
ស្រីក្រមុំ, ស្រីជំទង់។	ន.		កន្យា	[ក័ន-យ៉ា]
រំលង, រំលងហួសទៅហើយ :	កិ., គុ.កិ.		កន្លង	[កន់-ឡង]	កន្លងខ្សែ, កាលឬឆ្នាំកន្លងទៅហើយ, ដើរកន្លង, លោតកន្លង គឺដើរឬលោតរំលង។
ទោសកំហុស សម្រាប់តុលាការធ្វើទណ្ឌកម្មពិន័យបុរសស្ត្រី ដែលប្រពន្ធឬប្ដីស្លាប់ចោលទៅហើយ បើពុំទាន់បានលើកខ្មោចស្រោចឆ្អឹង គឺពុំទាន់បានរំលាយសពខ្មោចប្រពន្ធឬប្ដីនោះនៅឡើយទេ ហើយបុរសពោះម៉ាយឬស្ត្រីមេម៉ាយនោះ មានប្រពន្ធឬមានប្ដីថ្មីទៀត, យ៉ាងនេះច្បាប់បញ្ញត្តិឱ្យអាជ្ញាពិន័យបុរសឬស្ត្រីនោះជាប្រាក់ ៨ដេញ គឺ ១២រៀល, ទោសកំហុសនោះ ហៅថា ទោសកន្លងខ្នប់ (ប្រើតែក្នុងសម័យពីដើម)។	ន.		កន្លងខ្នប់	[កន់-ឡង-ខ្នប់]
ឈ្មោះវល្លិមួយប្រភេទ គល់ដើមថ្លោសៗ ស្លឹកធំៗ មានផ្កាពណ៌ដំបូងស រួចចេញជាព័ណ៌ស្វាយ គេអាចកាត់ដាំរស់ លូតលាស់ងាយ អាចវារឡើងទ្រើង វារឡើងឈើរស់បាន លូតលាស់ទ្រុបទ្រុល, គេច្រើនដាំឱ្យឡើងទ្រើង ធ្វើជាម្លប់ត្រជាក់ស្រួលណាស់, ប៉ុន្តែយូរៗ មានដង្កូវថ្លោសៗស៊ីស្លឹក បើលុះតែថែទាំប្រដិតប្រជី ទើបបានស្អាតល្អ : ជួនកាលមានពស់ពួកខ្លះមកជ្រកអាស្រ័យ, ត្រូវឧស្សាហ៍រំពៃមើល ពុំគួរធ្វេសប្រហែសឡើយ :	ន.		កន្លងភ្នំ	[កន់-ឡង-ភ្នំ]	វល្លិកន្លងភ្នំ។
ឈ្មោះសត្វល្អិតមួយប្រភេទ ចោះឈើឬឫស្សីឱ្យមានជារន្ធល្មមនៅបាន ហើយនៅអាស្រ័យក្នុងរន្ធនោះ, ចេះត្រឹបកេសរផ្កាដូចឃ្មុំ, ហើរឮសូរងូងៗ។	ន.		កន្លង់	[កន់-ឡង់]
ឈ្មោះត្រីមួយប្រភេទ រូបដូចត្រីព្រួល តែតូចជាង :	ន.		កន្លង់	[កន់-ឡង់]	ព្រួលកន្លង់ឬត្រីកន្លង់។
ដែលសស្រាញ់ឥតស្រាក, រញីវឥតស្រាក :	គុ.កិ., គុ.		កន្លាញ់	[កន់-ឡាញ់]	ចិត្តកន្លាញ់ចង់បាន។
អន្ទះអន្ទែងចិត្ត។	គុ.		កន្លាញ់	[កន់-ឡេង-កន់-ឡាញ់]
ឈ្មោះសត្វល្អិតមួយប្រភេទ មានក្លិនឆ្អេះអាក្រក់ ច្រើនកើតនៅនឹងទីកៀនកោះក្នុងផ្ទះលំនៅ ជាសត្វឱ្យទុក្ខម្នេញដល់មនុស្ស ដោយហេតុកាត់សំពត់អាវ និងក្រដាសជាដើម។ កន្លាតមួយយ៉ាងទៀត មានស្លាប ហៅថា កន្លាតស្លាប។	ន.		កន្លាត	[កន់-ឡាត]
ដែលមានពណ៌ដូចស្លាបកន្លាត។	គុ.		កន្លាត	[កន់-ឡាត]
ប្រដាប់មានមុខតូចស្រួចសម្រាប់ក្លាស់, ខ្ទាស់ :	ន.		កន្លាស់	[កន់-ឡាស់]	ក្លាស់កន្លាស់ក។
ស្លឹកសម្រាប់ប្រក់, សម្រាប់បាំងដែលដេរ ក្លាស់ដោយកន្លាស់ :	ន.		កន្លាស់	[កន់-ឡាស់]	ស្លឹកកន្លាស់។
ឈ្មោះឈ្លើងមួយប្រភេទ មានរូបតូចល្អិត :	ន.		កន្លាស់	[កន់-ឡាស់]	ឈ្លើងកន្លាស់។
ពាក្យសម្រាប់និយាយផ្សំនឹងពាក្យ កន្លៀត :	ប.		កន្លុក	[កន់-ឡុក]	កន្លុកកន្លៀត។
ខ្សែសម្រាប់ខ្លុះច្រមុះសត្វ :	ន.		កន្លុះ	[កន់-ឡុះ]	កន្លុះគោ, កន្លុះក្របី។
អវយវៈនៅត្រង់ផ្នែកខាងលើអណ្ដាត គឺគន្លឹះអណ្ដាត :	ន.		កន្លើត	[កន់-ឡើត]	ខះកន្លើតរកកល់ផ្ដាសាយ។
ឈ្មោះវល្លិមួយប្រភេទ ដើមរឹងមានសម្បុរស :	ន.		កន្លើតចក	[កន់-ឡើត-ចក]	វល្លិកន្លើតចក។
កៀនកំបាំង, ទីចង្អៀតកៀនកោះ។	ន.		កន្លៀត	[កន់-លៀត]
សង្រេងចិត្ត, មានទុក្ខធ្ងន់អន្ទះអន្ទែងក្នុងចិត្ត :	គុ.		កន្លេង	[កន់-ឡេង]	កើតទុក្ខកន្លេង។
ស្ថាន, ទី, តំបន់ :	ន.		កន្លែង	[កន់-ឡែង]	កន្លែងធ្វើការ, កន្លែងផ្ទះ, កន្លែងដេក។

សម្ដីមេមត់ហៅចេកទុំ; មេមត់ខ្លះហៅ មហាត្រសោល។ (ទំនងជាក្លាយមកពីបាលីថា កទលិបក្ក គឺ កទលិ "ចេក" + បក្ក "ផ្លែទុំ" ផ្លែចេកទុំ។ កទលិ ក្លាយជា កទល់ៗ ក្លាយតទៅទៀតជា កន្ទន់, បក្ក ក្លាយជា បាក់ក ទេដឹង?)។

ន.

កន្ទន់បាក់ក

[កន់-ទន់-បាក់-ក]

សំពត់ចាស់មានបំណះច្រើនអន្លើ ឬសំពត់សម្រាប់វ័ណ្ឌ, ប៉ឹង, ក្ដោប :

ន.

កន្ទប

[កន់-ទប]

ស្លៀកវ័ណ្ឌកន្ទប, ព្នងវ័ណ្ឌកន្ទប។

ឈ្មោះសត្វទឹកមួយប្រភេទ មានស្លាប ដូចកន្លាតតែរូបធំជាងច្រើន ដល់វេលាពង ឡើងពងភ្ជាប់នឹងស្មៅរឹងឬនឹងឈើ។ អ្នកស្រុកខ្លះហៅថា ក្ដាមទូក។

ន.

កន្ទាទូក

[កន់-ទា-ទូក]

កន្ទួលឃ្មឹលជាបន្ទះតិចឬច្រើននៅលើស្បែក មានឬគ្មានពណ៌ក្រហមបណ្ដាលឱ្យរមាស់កើតឡើងដោយប្រតិកម្មអាឡែស៊ី :

ន.

កន្ទាលត្រអាក

[កន់-ទាល-ត្រ-អាក]

ការប៉ះពាល់ដើមកន្ទេចអាលបណ្ដាលឱ្យឡើងកន្ទាលត្រអាក។

ឈ្មោះឈើតូចមួយប្រភេទ សម្រាប់ប្រើធ្វើជាថ្នាំក្ដៅ។

ន.

កន្ទី

[កន់-ទី]

ឈ្មោះវារិជតិណជាតិមួយប្រភេទ ពួកកណ្ដៀង, កន្ទាំងហែ ដើមមានប្រហោងតូច ទន់ល្មៃ មានថ្នាំងរង្វើលៗ ស្លឹកស្រួចៗ ស្រដៀងនឹងកណ្ដៀងដែរ គេប្រើទាំងដើមទាំងស្លឹកលាយគ្នាធ្វើជាបន្លែស្លកកូរ, ស្លប្រហើរ ឬស្លម្ជូរក៏បាន :

ន.

កន្ទីងរីង

[កន់-ទីង-រីង]

សម្លកន្ទីងរីង។

កន្ទួលដាសឡើងឃ្មឹល :

គុ., ន.

កន្ទឹស

[កន់-ទឹស]

ម្រ័ក្សណ៍រោលឡើងកន្ទឹសអស់ទាំងខ្លួន។

ពាក្យសម្រាប់ហៅសកម្មភាពរួមភេទរបស់សត្វល្អិត សត្វស្លាប ជាដើម។

ន.

កន្ទុត

[កន់-ទុត]

អវយវៈរបស់សត្វដែលមានតពីទីបំផុតឆ្អឹងខ្នង មានសណ្ឋានទីទៃៗពីគ្នា តាមគួរដល់ធម្មតារបស់សត្វ :

ន.

កន្ទុយ

[កន់-ទុយ]

កន្ទុយគោ, កន្ទុយក្ងោក, ...។

(ព.ប្រ.) នៅពីក្រោយគេរហូត ពឹងគេរហូត :

កិ.

កន្ទុយ

[តោង-កន់-ទុយ]

ចេញមុខម្ដងទៅ កុំនៅចាំតែតោងកន្ទុយគេនោះ!

ក្រៅពីអវយវៈរបស់សត្វ ក៏ហៅ កន្ទុយ បានខ្លះដែរ :

ន.

កន្ទុយ

[កន់-ទុយ]

ត្រីងៀតមួយកន្ទុយ, កន្ទុយភ្នែក, ផ្កាយដុះកន្ទុយ។

ឈ្មោះប្រទាលមួយប្រភេទមានសណ្ឋានប្រហែលនឹងកន្ទុយក្រពើ មានជ័ររអិលត្រជាក់ :

ន.

កន្ទុយក្រពើ

[កន់-ទុយ-ក្រ-ពើ]

ប្រទាលកន្ទុយក្រពើ។

ឈ្មោះស្មៅរណ្ដាសមួយប្រភេទ ផ្កាមានទ្រង់ប្រហែលនឹងកន្ទុយចចក :

ន.

កន្ទុយចចក

[កន់-ទុយ-ច-ចក]

ស្មៅកន្ទុយចចក។

ឈ្មោះស្មៅមួយប្រភេទ ផ្កាមានសណ្ឋានប្រហែលនឹងកន្ទុយឆ្កែ :

ន.

កន្ទុយឆ្កែ

[កន់-ទុយ-ឆ្កែ]

ស្មៅកន្ទុយឆ្កែ។

ឈ្មោះស្មៅមួយប្រភេទ ប្រហែលនឹងកន្ទុយដំរី :

ន.

កន្ទុយដំរី

[កន់-ទុយ-ដំ-រ៉ី]

ស្មៅកន្ទុយដំរី។

(ព.ប្រ.) រួញទញ់ទាល់; ពាក្យនេះមិនសូវប្រើក្នុងសំបុត្រស្នាមទេ។

គុ.

កន្ទុយដំរី

[កន់-ទុយ-ដំ-រ៉ី]

ពពឹកដែលមានសរសៃស្អិត ច្រើនកើតនៅកន្ទុយភ្នែក; សាច់ដែលដុះរាលមកគ្របលើប្រស្រីស ដោយរោគបណ្ដាល; ខ្ទុះដែលមានសរសៃស្អិត បណ្ដាលមកពីរោគប្រមេះ មិនទាន់ជាដាច់។

ន.

កន្ទុយថ្លែន

[កន់-ទុយ-ថ្លែន]

កន្ទុយសំពត់ក្បិនរបស់តួនាយរោងដែលបត់ទម្លាក់ចេញក្រៅមានទម្រង់ដូចកន្ទុយត្រីប្រា។

ន.

កន្ទុយប្រា

[កន់-ទុយ-ប្រា]

អវយវៈមួយយ៉ាង មានសណ្ឋានជាទងតអំពីសុក មានចុងខ្វេរដូចតម្ពក់។

ន.

កន្ទុយលឹន

[កន់-ទុយ-លឹន]

ឈ្មោះល្បែងឆ្នោតម្យ៉ាង ដែលគេចាក់ដោយជ្រើសរើសលេខដែលពេញចិត្ត ហើយផ្ទៀងផ្ទាត់នឹងលទ្ធផលដើម្បីត្រូវរង្វាន់ :

ន.

កន្ទុយលេខ

[កន់-ទុយ-ឡេក]

លេងកន្ទុយលេខ, ចាក់កន្ទុយលេខ។

ជើងសក់កណ្ដាលកញ្ជឹងកដែលធ្លាក់ចុះមកក្រោមមានសណ្ឋានស្រដៀងនឹងកន្ទុយរបស់សត្វអណ្ដើក :

ន.

កន្ទុយអណ្ដើក

[កន់-ទុយ-អន់-ដើក]

សក់វែងកន្ទុយអណ្ដើក។

នេសាទុបករណ៍មួយយ៉ាងពួកច្បូក។

ន.

កន្ទុល

[កន់-ទុល]

អវយវៈត្រង់ចំណែកខាងក្រោយជិតទ្វារឧច្ចារៈ; គូទ (ច្រើននិយមប្រើសំដៅគូទរបស់សត្វបក្សីដូចជា មាន់ ទា ជាដើម)។

ន.

១)

កន្ទូតអូង

[កន់-ទូត-អូង]

ប្រជុំជើងសក់ខាងក្រោយ។

ន.

២)

កន្ទូតអូង

[កន់-ទូត-អូង]

ឈ្មោះឈើមានផ្លែមានរសជូរឬជូរអែម ប្រើបរិភោគបាន។ កន្ទួតមានពីរប្រភេទគឺ កន្ទួតស្រុក, កន្ទួតព្រៃ។

ន.

កន្ទួត

[កន់-ទួត]

គ្រឿងប្រដាប់មួយយ៉ាង ធ្វើដោយលោហជាតិមានស្ពាន់ជាដើម ដោយភ្លុក ឬឆ្អឹង មានសណ្ឋានស្រដៀងនឹងផ្លែកន្ទួតព្រៃ មានប្រហោងដោតខ្សែ ច្រើនប្រើសម្រាប់ដាក់ភ្ជាប់កន្លុះនិងប្រឡៅគោ។

ន.

កន្ទួត

[កន់-ទួត]

ឈ្មោះឈើតូចមួយប្រភេទ ខ្លះហៅថា ដើមត្បាល់កិន។

ន.

កន្ទួតប្រោង

[កន់-ទួត-ប្រោង]

ឈ្មោះឈើព្រៃ ផ្លែមានរសជូរលាយចត់ ប្រើបរិភោគ ឬធ្វើថ្នាំបាន។

ន.

កន្ទួតព្រៃ

[កន់-ទួត-ព្រៃ]

ដំណួចឥតខ្ទុះដែលផ្ដួច, ដួចដោរឡើងជាដុំតូចៗ :

ន.

កន្ទួល

[កន់-ទួល]

មូសខាំកន្ទួលខ្លួនអស់, ចុចទៅឡើងកន្ទួល។

ពាក្យមេមត់ហៅជ្រូក។

ន.

កន្ទើញ

[កន់-ទើញ]

ស្ទើញឡើង :

គុ.

កន្ទើញ

[កន់-ទើញ]

ធ្មេញកន្ទើញ។

ឈ្មោះដង្កូវមមីសមួយប្រភេទមានពិស បើប៉ះត្រូវសាច់រោលឈឺក្ដៅ ដូចរលាកភ្លើង។

ន.

កន្ទេចអាល

[កន់-ទេច-អាល]

ឈ្មោះតិណជាតិមួយប្រភេទ ស្លឹកស្រដៀងគ្នានឹងស្លឹកកន្ទួតប្រោងតែតូចជាងបន្តិចហើយមានមមីស បើប៉ះត្រូវសាច់រោលរមាស់ក្រហាយ។

ន.

កន្ទេចអាល

[កន់-ទេច-អាល]

កម្រាលត្បាញដោយបន្ទោះផ្សេងៗ មានកក់, ចចូត, រំចេក, រុន, ផ្ដៅជាដើម :

ន.

កន្ទេល

[កន់-ទេល]

កន្ទេលក្រហម, កន្ទេលចចូត, កន្ទេលរំចេក, កន្ទេលរុន, កន្ទេលផ្ដៅ, កន្ទេលផែង។

ដែលញែក, ដែលកន្ធែកលាសបែកពីគ្នា :

គុ.

កន្ទែក

[កន់-ទែក]

ស្នែងកន្ទែក។

ឈ្មោះត្រកួនមួយប្រភេទ ស្លឹកខ្លីមូលទងលឿង ច្រើនដុះលើគោកដីសើម ប្រើជាថ្នាំបញ្ចុះក៏បាន :

ន.

កន្ទែក

[កន់-ទែក]

ត្រកួនកន្ទែក។

ឈ្មោះប្រដាប់សម្រាប់ក្រឡឹង ធ្វើដោយឈើមានជើង មានត្រឡាច មានខ្សែពានសម្រាប់ទាញ។

ន.

កន្ទោក

[កន់-ទោក]

ចាន, ភាជន៍ធ្វើដោយស្លឹកសម្រាប់ដាក់ភោជនាហារ ដាក់ស្លាបារីបាន។

ន.

កន្ទោង

[កន់-ទោង]

ឈ្មោះកន្ទោងសម្រាប់ចឹបបាយដាក់ពេលរាប់បាត្រ ដាក់នៅខាងចុងអាសន៍ ប្រើជាគ្រឿងសំណែនពេលព្រះសង្ឃធ្វើភត្តានុមោទនារួចហើយ (ខ្លះហៅខ្លីថា ចុងស្លឹក ឬចុងសន្លឹក ក៏មាន) :

ន.

កន្ទោង

[កន់-ទោង-ចុង-ស្លឹក]

កន្ទោងចុងស្លឹកត្រូវចឹបបាយដាក់នឹងដៃ។

ឈ្មោះកន្ទោងសម្រាប់ដាក់បាយ (សំណែន) គ្របសាជី ប្រគេនព្រះសង្ឃដើមអាសន៍សម្រាប់សូត្រដារ។

ន.

កន្ទោង

[កន់-ទោង-បាយ-ដា]

ឈ្មោះសត្វល្អិតមួយប្រភេទ ក្បាលធំ ខ្លួនវែង ជាប់មកជាកន្ទុយ មានស្លាបស្ដើងហើរបាន។

ន.

១)

កន្ទុំរុយ

[កន់-ទុំ-រុយ]

ពាក្យសាមញ្ញសម្រាប់ហៅ ឧទ្ធម្ភាគចក្រ (យន្តហោះមួយប្រភេទ)។

ន.

២)

កន្ទុំរុយ

[កន់-ទុំ-រុយ]

ដើមឈើតូចមួយប្រភេទ ពួកធ្មៃ មានសំបកវេញខ្សែបាន ដើមនិងមែកប្រើធ្វើជាអំបោស។

ន.

កន្ទាំងបាយស

[កន់-ទាំង-បាយ-ស]

ឈ្មោះស្មៅទឹកមួយប្រភេទ ពួកត្រកួន តែដើមឈររឹងជាងត្រកួន, មានសំបកងាយបកណាស់ ប្រើជាអន្លក់ឬជាបន្លែស្លម្ជូរមានរសឆ្ងាញ់ពីសា។

ន.

កន្ទាំងហែ

[កន់-ទាំង-ហែ]

(ម.ព. ទាំមីង)។

ន.

កន្ទាំមីង

[កន់-ទាំ-មីង]

ស្ទើរទៅស្ទើរនៅ, ស្ទាក់ស្ទើរ, មិនដាច់ស្រេច :

គុ.

កន្ទះរា

[កន់-ទះ-រា]

ចិត្តកន្ទះរា។

ឈ្មោះឈើតូចមួយប្រភេទ ប្រើការធ្វើជាថ្នាំបាន។

ន.

កន្ទ្រង់

[កន់-ទ្រង់]

ស្គមទ្រែមទ្រម; ដែលខ្លាចគេហើយធ្វើអាការៈទ្រែមទ្រម :

គុ.

កន្ទ្រម

[កន់-ទ្រម]

រាងកន្ទ្រម (ព.ទ្រ.)។

រល, ននលមិនសមរម្យ :

គុ.

កន្ទ្រល

[កន់-ទ្រល]

រាងកន្ទ្រល។

ធំក្រអាញ, ធំសំពោង, សាងញ៉ាង :

គុ.

កន្ទ្រាញ

[កន់-ទ្រាញ]

ឈើបែកមែកកន្ទ្រាញ, សក់កន្ទ្រាញ។

មេគ្រួ, មេក្រាន, មេត្រួតក្នុងស្រុកព្នង :

ន.

កន្ទ្រាញ

[កន់-ទ្រាញ]

មេកន្ទ្រាញ។

ដែលកំពិត, ដែលកំពៀច (ចំពោះច្រមុះ) :

គុ.

កន្ទ្រឹប

[កន់-ទ្រឹប]

ច្រមុះកន្ទ្រឹប។

ឈ្មោះបទភ្លេងនិងចង្វាក់រាំមួយបែបមានដើមកំណើតនៅខ្មែរសុរិន្ទ។

ន.

កន្ទ្រឹម

[កន់-ទ្រឹម]

កំណាញ់ស្វិតស្វាញ :

គុ.

កន្ទ្រឹស

[កន់-ទ្រឹស]

មនុស្សកន្ទ្រឹស។

ស៊ុបទ្រុប, សុបប្រឡុប; ដែលទ្រុឌទ្រោម ហើយសុបប្រឡុប :

គុ.

កន្ទ្រុប

[កន់-ទ្រុប]

ផ្ទះកន្ទ្រុប។

កំព្រួក, ដែលទ្រួកធ្លុះធ្លាយ, ទ្រុឌទ្រោម, រេចរឹល, រង្គោះរង្គើខ្លាំង :

គុ.

កន្ទ្រួក

[កន់-ទ្រួក]

ផ្ទះកន្ទ្រួក, ឡានកន្ទ្រួក។

(ម.ព. កន្ទ្រួក)។

គុ.

កន្ទ្រួប

[កន់-ទ្រួប]

សំពោងមិនរាបទាប :

គុ.

កន្ទ្រើង

[កន់-ទ្រើង]

សក់កន្ទ្រើង។

ទាបទ្រមែ :

គុ.

កន្ទ្រែត

[កន់-ទ្រែត]

រាងទាបកន្ទ្រែត, ដើមចន្ទន៍ទាបកន្ទ្រែត។

ឈ្មោះឈើមួយប្រភេទ ស្លឹកផ្លែមានក្លិនប្រហើរប្រើធ្វើជាគ្រឿងសម្ល; ត្រួយខ្ចីប្រើជាអន្លក់ក៏បាន។

ន.

កន្ទ្រោក

[កន់-ទ្រោក]

ឈ្មោះឈើមួយប្រភេទ ស្លឹកស្រដៀងនឹងទ្រលឹងទឹង តែមានមមីស។

ន.

កន្ទ្រោកដំរី

[កន់-ទ្រោក-ដំ-រ៉ី]

ឈ្មោះស្មុគមួយប្រភេទ ត្បាញនឹងបន្ទោះ មានសណ្ឋានមូល មានក្អេងកណ្ដាល មានគ្របសណ្ឋានគ្របបាត្រ។

ន.

កន្ទ្រុំ

[កន់-ទ្រុំ]

ឈ្មោះនំមួយប្រភេទ ធ្វើពីម្សៅចម្អិននឹងខ្លាញ់ :

ន.

កន្ទ្រាំ

[កន់-ទ្រាំ]

នំកន្ទ្រាំ។

ឈ្មោះត្រីស្រកាមួយប្រភេទ មានរូបប្រហែលនឹងត្រីកំភ្លាញ តែធំជាង :

ន.

កន្ធរ

[កន់-ធ]

ត្រីកន្ធរ, ងៀតកន្ធរ។

ទាបទ្រនាប់សាយចេញទៅខាង :

គុ.

កន្ធា

[កន់-ធា]

រាងកន្ធា, រាងកន្ធាធា។

ដែលយះជើងកន្ធែកធ្វើគ្រហាញ (ម.ប្រ.)។

គុ.

កន្ធាញ

[កន់-ធាញ]

ដែលធាត់ (ព.ទ្រ.) :

គុ.

កន្ធាត់

[កន់-ធាត់]

អាកន្ធាត់, មនុស្សកន្ធាត់។

ឈ្មោះសត្វទឹកមួយប្រភេទ ពួកអណ្ដើក មានសណ្ឋានរូបស្ដើងជាងអណ្ដើក។

ន.

កន្ធាយ

[កន់-ធាយ]

ដែលមានលំនាំដំណើរកន្ធាំងជើងបន្តិច :

គុ.

a

កន្ធិងកន្ធាំង

[កន់-ធិង-កន់-ធាំង]

ដំណើរកន្ធិងកន្ធាំង។

ដែលលំនាំដំណើរកន្ធាំងជើងបន្តិច :

គុ.កិ.

b

កន្ធិងកន្ធាំង

[កន់-ធិង-កន់-ធាំង]

ដើរកន្ធិងកន្ធាំង។

ដែលរីកសាយឡើងឃើញធំត្រពីង :

គុ.

កន្ធីង

[កន់-ធីង]

ត្រគាកកន្ធីង។

ដែលផតលឹបចូល, ដែលពៀច :

គុ.

កន្ធឹប

[កន់-ធឹប]

ច្រមុះកន្ធឹប។

(ម.ព. កន្ធួក)។

គុ.

កន្ធុក

[កន់-ធុក]

ថ្លោសគ្រហុច :

គុ.កិ.

កន្ធុច

[កន់-ធុច]

ថ្លោសកន្ធុច។

កន្ធុក, កន្ធួក :

គុ.កិ.

កន្ធុល

[កន់-ធុល]

ធាត់កន្ធុល, សាច់កន្ធុល។

កន្ធុក, កន្ធុល :

គុ.កិ.

កន្ធួក

[កន់-ធួក]

សាច់កន្ធួក, ធាត់កន្ធួក។

ធ្វើឱ្យញែកឃ្លាតពីគ្នា :

កិ.

កន្ធែក

[កន់-ធែក]

កន្ធែកជើង។

ដែលញែកឃ្លាតពីគ្នា :

គុ.

កន្ធែក

[កន់-ធែក]

ជើងកន្ធែក, ចិត្តកន្ធែក។

(ម.ព. ក្ទម្ពទេស)។

ន.

កន្ធំថេត

[កន់-ធំ-ថេត]

យះជើងសន្ធឹងចេញទៅក្រៅ :

កិ., គុ.កិ.

កន្ធាំង

[កន់-ធាំង]

កន្ធាំងជើង, អង្គុយកន្ធាំងជើង, ដេកកន្ធាំងជើង គឺអង្គុយ, ដេកដោយឥរិយាបថមិនគប្បី។

ស្រីក្រមុំ, ស្រីជំទង់។

ន.

កន្យា

[ក័ន-យ៉ា]

រំលង, រំលងហួសទៅហើយ :

កិ., គុ.កិ.

កន្លង

[កន់-ឡង]

កន្លងខ្សែ, កាលឬឆ្នាំកន្លងទៅហើយ, ដើរកន្លង, លោតកន្លង គឺដើរឬលោតរំលង។

ទោសកំហុស សម្រាប់តុលាការធ្វើទណ្ឌកម្មពិន័យបុរសស្ត្រី ដែលប្រពន្ធឬប្ដីស្លាប់ចោលទៅហើយ បើពុំទាន់បានលើកខ្មោចស្រោចឆ្អឹង គឺពុំទាន់បានរំលាយសពខ្មោចប្រពន្ធឬប្ដីនោះនៅឡើយទេ ហើយបុរសពោះម៉ាយឬស្ត្រីមេម៉ាយនោះ មានប្រពន្ធឬមានប្ដីថ្មីទៀត, យ៉ាងនេះច្បាប់បញ្ញត្តិឱ្យអាជ្ញាពិន័យបុរសឬស្ត្រីនោះជាប្រាក់ ៨ដេញ គឺ ១២រៀល, ទោសកំហុសនោះ ហៅថា ទោសកន្លងខ្នប់ (ប្រើតែក្នុងសម័យពីដើម)។

ន.

កន្លងខ្នប់

[កន់-ឡង-ខ្នប់]

ឈ្មោះវល្លិមួយប្រភេទ គល់ដើមថ្លោសៗ ស្លឹកធំៗ មានផ្កាពណ៌ដំបូងស រួចចេញជាព័ណ៌ស្វាយ គេអាចកាត់ដាំរស់ លូតលាស់ងាយ អាចវារឡើងទ្រើង វារឡើងឈើរស់បាន លូតលាស់ទ្រុបទ្រុល, គេច្រើនដាំឱ្យឡើងទ្រើង ធ្វើជាម្លប់ត្រជាក់ស្រួលណាស់, ប៉ុន្តែយូរៗ មានដង្កូវថ្លោសៗស៊ីស្លឹក បើលុះតែថែទាំប្រដិតប្រជី ទើបបានស្អាតល្អ : ជួនកាលមានពស់ពួកខ្លះមកជ្រកអាស្រ័យ, ត្រូវឧស្សាហ៍រំពៃមើល ពុំគួរធ្វេសប្រហែសឡើយ :

ន.

កន្លងភ្នំ

[កន់-ឡង-ភ្នំ]

វល្លិកន្លងភ្នំ។

ឈ្មោះសត្វល្អិតមួយប្រភេទ ចោះឈើឬឫស្សីឱ្យមានជារន្ធល្មមនៅបាន ហើយនៅអាស្រ័យក្នុងរន្ធនោះ, ចេះត្រឹបកេសរផ្កាដូចឃ្មុំ, ហើរឮសូរងូងៗ។

ន.

កន្លង់

[កន់-ឡង់]

ឈ្មោះត្រីមួយប្រភេទ រូបដូចត្រីព្រួល តែតូចជាង :

ន.

កន្លង់

[កន់-ឡង់]

ព្រួលកន្លង់ឬត្រីកន្លង់។

ដែលសស្រាញ់ឥតស្រាក, រញីវឥតស្រាក :

គុ.កិ., គុ.

កន្លាញ់

[កន់-ឡាញ់]

ចិត្តកន្លាញ់ចង់បាន។

អន្ទះអន្ទែងចិត្ត។

គុ.

កន្លាញ់

[កន់-ឡេង-កន់-ឡាញ់]

ឈ្មោះសត្វល្អិតមួយប្រភេទ មានក្លិនឆ្អេះអាក្រក់ ច្រើនកើតនៅនឹងទីកៀនកោះក្នុងផ្ទះលំនៅ ជាសត្វឱ្យទុក្ខម្នេញដល់មនុស្ស ដោយហេតុកាត់សំពត់អាវ និងក្រដាសជាដើម។ កន្លាតមួយយ៉ាងទៀត មានស្លាប ហៅថា កន្លាតស្លាប។

ន.

កន្លាត

[កន់-ឡាត]

ដែលមានពណ៌ដូចស្លាបកន្លាត។

គុ.

កន្លាត

[កន់-ឡាត]

ប្រដាប់មានមុខតូចស្រួចសម្រាប់ក្លាស់, ខ្ទាស់ :

ន.

កន្លាស់

[កន់-ឡាស់]

ក្លាស់កន្លាស់ក។

ស្លឹកសម្រាប់ប្រក់, សម្រាប់បាំងដែលដេរ ក្លាស់ដោយកន្លាស់ :

ន.

កន្លាស់

[កន់-ឡាស់]

ស្លឹកកន្លាស់។

ឈ្មោះឈ្លើងមួយប្រភេទ មានរូបតូចល្អិត :

ន.

កន្លាស់

[កន់-ឡាស់]

ឈ្លើងកន្លាស់។

ពាក្យសម្រាប់និយាយផ្សំនឹងពាក្យ កន្លៀត :

ប.

កន្លុក

[កន់-ឡុក]

កន្លុកកន្លៀត។

ខ្សែសម្រាប់ខ្លុះច្រមុះសត្វ :

ន.

កន្លុះ

[កន់-ឡុះ]

កន្លុះគោ, កន្លុះក្របី។

អវយវៈនៅត្រង់ផ្នែកខាងលើអណ្ដាត គឺគន្លឹះអណ្ដាត :

ន.

កន្លើត

[កន់-ឡើត]

ខះកន្លើតរកកល់ផ្ដាសាយ។

ឈ្មោះវល្លិមួយប្រភេទ ដើមរឹងមានសម្បុរស :

ន.

កន្លើតចក

[កន់-ឡើត-ចក]

វល្លិកន្លើតចក។

កៀនកំបាំង, ទីចង្អៀតកៀនកោះ។

ន.

កន្លៀត

[កន់-លៀត]

សង្រេងចិត្ត, មានទុក្ខធ្ងន់អន្ទះអន្ទែងក្នុងចិត្ត :

គុ.

កន្លេង

[កន់-ឡេង]

កើតទុក្ខកន្លេង។

ស្ថាន, ទី, តំបន់ :

ន.

កន្លែង

[កន់-ឡែង]

កន្លែងធ្វើការ, កន្លែងផ្ទះ, កន្លែងដេក។