Datasets:

NexusV

/

ilmihal

like 0

Kuşatma on beş gün kadar uzadı. Mevsim soğuktu. Düşmana usanç gelmeye

başlamıştı. Bir gece çıkan şiddetli bir fırtına ile çadırları alt-üst oldu. Artık ertesi gün

dağılıp gittiler. Bıraktıkları yiyecekleri ve develeri müslümanlar elde ederek kıtlık

sıkıntısından kurtuldular. Bu Hendek savaşında müslümanlar beş şehid vermişlerdi.

Düşmanın da dört eri ölmüştü.

Hendek savaşında, Necd diyarında bulunan Gatfan ve Beni Eslem gibi birçok kabileler

düşmanla birlikte olmuşlardı. Bunun için bu savaşa "Ahzâb Savaşı" da denilmişti. Bundan

sonra meydan artık müslümanlara kalmıştı.

142- Benî Kurayza savaşına gelince: Bu da Yahudilerin hiyanetinden ileri gelmişti.

Şöyle ki: Medine'ye yakın bir köyde oturan "Benî Kurayza" Yahudileri, Hendek savaşında

düşmanlarla birleşmiş, önceden Hazret-i Peygamberle yapmış oldukları sözleşmeyi

bozmuşlardı. Müslümanları zor bir duruma sokmuşlardı. Hazret-i Peygamber henüz

Hendek savaşından dönerek mü'minler silâhlarını bırakmıştı ki, Cibrîl-Emîn geldi. Benî

Kurayza üzerine yürümesi için Yüce Allah'dan emir getirdi. Peygamber Efendimiz tekrar

silâh kuşandı. Üç bin kişilik bir ordu ile Benî Kurayza kalesini on beş gün kuşattı. Kalede

bulunanlar, Ashabdan Sa'd İbnî Muaz (radıyallahu anh) Hazretlerinin vereceği hükme razı

olacaklarını bildirdiler. O da hüküm verdi: Eli silâh tutan erkekler öldürüldü. Toprakları

Ensar'ın rızası üzere muhacirlere verildi. Artık Benî Kurayza'nın haince olan sözleşmeyi

bozma olayı da böyle uygun bir ceza ile son buldu. Tarihin ibretli sayfalarına karıştı.

Hudeybiye Andlaşması ve Hayber Savaşı

143- Hicretin altıncı yılı idi. Peygamber Efendimiz Beytullah'ı ziyaret için Zilkade ayının

başında bin beş yüz kadar ashabla Medine'den çıktı, Mekke'ye yöneldi. Maksadları savaş

olmadığı için, müslümanlar yanlarına mükemmel savaş aletleri almayıp yalnız birer kılıç

kuşanmışlardı.

Mekke müşrikleri, Hazret-i Peygamberin Medine'den Mekke'ye doğru yola çıktığını

haber alınca, bir ordu halinde Mekke'den çıkmış ve engel olmaya karar vermişlerdi.

Hazret-i Peygamber onlara Hazret-i Osman'ı gönderdi. Maksadlarının savaş değil bir Umre

ziyareti olduğunu bildirdi. Fakat onlar yine razı olmadılar.

144- Mes'ud Sakafî'nin oğlu Urve, yolda Peygamber Efendimize rast gelerek

müslümanların davranışlarına dikkat etmişti. Müslümanların Hazret-i Peygamber etrafında

pervane gibi dolaştıklarını, bütün emirlerini hemen yerine getirdiklerini, huzurlarında son

derece edeble hareket ederek yavaşça konuştuklarını, peygamber abdest alırken serpilen

damlaları alıp yüzlerine ve gözlerine sürdüklerini görmüştü.

Urve Mekkelilerin yanına gidince; "Ey cemaat! Ben Kayserin, Kisra ile Necaşî'nin

divanlarında bulundum. Birçok hükümdarlarla görüştüm. Vallahi ben, Muhammed

(sallallahu aleyhi ve sellem) hakkında arkadaşlarının yaptığı hürmet ve itaatin bir

benzerini görmedim. Bunlar öyle kolay kolay dağılacak bir toplum değil!" diyerek

kendilerini uzlaşmaya götürmek istedi. Mekkeliler, Arabların en güzel söz söyleyeni olan

Amr oğlu "Süheyl"i Peygamberin huzuruna gönderdiler. Sonunda on sene müddetle sulh

karar verildi. Buna "Hudeybiye Musalahası (Barış Andlaşması)" denir.

145- Hudeybiye Barış Andlaşması sırasında, Hazret-i Osman'ın Mekke'de şehid

edildiğine dair bir heber yayıldı. Bunun üzerine Peygamber Efendimiz bir ağacın altına

oturdu. Bütün müslümanlar toplandı. Ölünceye kadar direnip savaştan kaçmayacaklarına

dair Peygambere söz verdiler. Buna "Bey'atü'l-Rıdvan" denilmiştir. Çünkü böyle söz verip,

bey'at eden müslümanlardan Yüce Allah razı olduğunu Kur'ân-ı Kerîm'de bildirmiştir.

Fakat Hazret-i Osman hakkındaki bu haberin doğru olmadığı anlaşıldı. Düşmanlar,

müslümanların bu kararını duyunca korktular. Hazret-i Osman'ı serbest bıraktılar. Sulh

andlaşması imzalandı. Hazret-i Peygamber ile ashab-ı kiram kurbanlarını keserek

Medine'ye döndüler.

146- Hudeybiye Musalahasının (Barış Andlaşmasının) başlıca şartları şunlardır:

1) Müslümanlarla karşı taraf arasında on sene savaş olmayacak iki tarafın hiç biri

diğerinin malına ve canına el atmayacak.

2) Müslümanlar bu yıl Beytullah'ı ziyaret etmeksizin geri dönecekler. Gelecek yıl üç

günden fazla olmamak üzere Mekke'ye gelip Beytullah'ı ziyaret edecekler. Bu üç gün

içinde Mekkeliler şehir dışına çıkacaklar.

3) Müslümanlardan Kureyş'e sığınacak olursa, geri döndürülmeyecek, fakat onlardan

müslümanlara sığınanlar geri döndürülecek

4) Müslümanlardan Hac, Umre ve ticaret için Mekke'ye gideceklerin canları ve malları

güven altında olacak. Kureyş tarafından Mısır'a ve Şam'a gidenlerle ticarette bulunmak

üzere Medine'ye gelenlerin de canları ve malları güven altında bulunacak.

5) Kureyş'den başka diğer kabileler isterlerse müslümanların, isterlerse Kureyş'in

koruması altına girebilecek.

Bu anlaşma üzerine, Huza'a kabilesi müslümanların ve Beni Bekr kabilesi de Kureyş'in

koruması altına girdiler.

147- Hudeybiye Andlaşmasının önemi İslâm tarihinde pek büyüktür. Bunun çok

yararları görülmüştür. Bu, büyük bir başarı demekti. Fakat önceden bunu bilen sadece

Peygamber Efendimiz olmuştur.

Bu yararların bir kısmı şunlardır:

1) Ashab-ı kiram savaş için hazırlanmışlardı, silâhları noksandı. Düşman ise son derece

hazırlıklı idi. Bu durumda âdete göre savaş yapılması uygun değildi. Bu andlaşma ile

böyle bir savaş önlenmiş oldu.

2) Müslümanlar çok iyi bir şekilde eğitilmiş oldukları için, belki de düşmanlarına üstün

geleceklerdi; fakat kesin bir gerek olmadığı halde savaş ile Mekke'ye girmek, Kabe'ye

saygısızlık olacaktı. Bununla beraber Mekke'de kalıp da İslâm olduklarını saklayan bazı

müslümanlar da çiğnenmiş olabilirdi. Bu anlaşma böyle işlere engel olmuştu.

3) Mekkeliler, Medine'de kurulan İslâm hükümetini o zamana kadar tanımıyorlardı. Bu

andlaşma ile müslümanlar kendi devletlerini onlara tanıtmış oldular.

4) Müslümanlar bu andlaşma sebebiyle Kureyş'in saldırısından emin olarak başka

düşmanları ile uğraşmaya zaman kazandılar. Başka yerlerde fetihlerde bulundular.

5) Bu andlaşma ile birçok kabile müslümanlarla serbestçe görüşerek İslâmın

yüksekliğini anlamış oldular. İslâmiyeti kabul edenlerin sayısı birden bire çoğaldı. Sonuç

bakımından Hudeybiye Andlaşması açık bir zaferdi.

148- Hayber Savaşına gelince: Bu da hicretin yedinci yılında olmuştur. Şöyle ki:

Hayber, Medine'nin Şam yönünde dört günlük uzaklıkta bulunan bir şehirdi. Çevresinde

birçok kaleler, hurmalıklar ve tarlalar vardı. Bu ülkede Yahudi'ler oturuyordu. Birçok

İslâm düşmanları da bunlara katılıyordu. Bunlar müslümanlar için bir tehlike oluyordu.

Hicretin yedinci yılı muharrem ayında Peygamber Efendimiz (sallallahu aleyhi ve sellem)

Hazretleri dört yüz piyade ve iki yüz süvari ile burasını kuşattı.

149- İslâm ordusunun Hayber'e ulaşması geceye rastlamıştı. Fakat bir kavmi ansızın

habersiz bir şekilde basmak Peygamberimizin âdetleri değildi. Sabaha kadar beklenildi.

Sabahleyin kuşatma başladı. Hayber kaleleri çok sağlamdı. İslâm sancağı her gün

ashabdan büyük bir zata teslim ediliyordu. Fakat kesin sonuç alınamıyordu. Sonra bir

gece Hazret-i Peygamber şöyle buyurdu: "Yarın İslâm sancağını öyle bir kimseye teslim

edeceğim ki, o devamlı olarak düşmana saldırır, asla geri çekilmez. O, Allah'ı ve onun

Peygamberini sever; Allah ve onun peygamberi de, onu sever. Allah onun elleri ile fetih