Datasets:

arturkulmizev

/

Wikipedia_Quality_Estimation

like 0

85373

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%85%E0%A6%B8%E0%A6%AE%E0%A7%B0%20%E0%A6%AA%E0%A7%B0%E0%A6%AE%E0%A7%8D%E0%A6%AA%E0%A7%B0%E0%A6%BE%E0%A6%97%E0%A6%A4%20%E0%A6%AA%E0%A7%81%E0%A6%96%E0%A7%81%E0%A7%B0%E0%A7%80%20%E0%A6%96%E0%A6%A8%E0%A6%A8

অসমৰ পৰম্পৰাগত পুখুৰী খনন

প্ৰাচীন অসমত পুখুৰী খনন এক পৰম্পৰাগত কাৰ্য হৈ পৰিছিল৷ অসমত ৰাজত্ব কৰা বিভিন্ন ৰজা বা ৰাজবংশীয় লোকে বিভিন্ন উদ্দেশ্য, যেনে; প্ৰজাক খোৱাপানী যোগান, যুদ্ধ জয়ৰ চিন হিচাপে, ৰাজ্যৰ সীমা নিৰ্ধাৰণ কৰিবলৈ, জলসিঞ্চন, সৌন্দৰ্য বৰ্ধন আৰু স্মৃতি ৰক্ষাৰ্থে সময়ে সময়ে পুখুৰী খন্দাইছিল আৰু ই পৰম্পৰাত পৰিণত হৈছিল৷ অসমত প্ৰাচীন কালৰ পৰা মধ্য যুগলৈ বিভিন্ন শাসকে খন্দা পুখুৰীত কিছুমান বিশেষ কৌশলগত প্ৰযুক্তি প্ৰয়োগ কৰিছিল৷ অসমত বহু পুৰণি পুখুৰী এতিয়াও অক্ষত অৱস্থাত আছে৷ তাৰ ভিতৰত শালস্তম্ভ বংশৰ ৰজা হজৰবৰ্মনএ খন্দোৱা শোণিতপুৰৰ হজৰাপাৰৰ “হজৰ পুখুৰী’’ সবাতোকৈ প্ৰাচীন পুখুৰী বুলি চিহ্নিত৷ পুখুৰী খনাৰ কাৰণ প্ৰাচীন কালৰে পৰা অসমত বিভিন্ন কাৰণত পুখুৰী খনা হৈছিল৷ ৰজা-মহাৰজাসকলে যুদ্ধ জয় বা কোনো বীৰ-বীৰাঙ্গনাৰ স্মৃতি ৰক্ষাৰ্থে পুখুৰী খন্দোৱাৰ উপৰি ৰজা বা ডা-ডাঙৰীয়াসকলে প্ৰজাৰ হিতৰ বাবে আৰু ব্যক্তিগত উদ্দেশ্যত পুখুৰী খনাইছিল৷ খোৱাপানীৰ বাবে, কঠিয়া টিওৱাৰ বাবে, ৰজাঘৰীয়া পূজা-সেৱা, চাওফা বা নাংফাৰ শ ধোৱা, মৈদামত ব্যৱহৃত কোৰ ধোৱা, নাঙল ধোৱা, ৰজাঘৰীয়া সাজ-পাৰ ধোৱা, মাছ পোহা, নাওখেল আদিৰ বাবে পুখুৰী খন্দোৱা হৈছিল৷ পুখুৰীৰ ঐতিহাসিক নাম বিভিন্ন সময়ত বিভিন্ন উদ্দেশ্যেৰে খন্দা পুখুৰীবোৰৰ প্ৰয়োগৰ দিশলৈ চাই কিছুমান নাম ৰখা হৈছিল৷ যুৰীয়া পুখুৰী, পূজাঘৰৰ পুখুৰী, নাকলগা পুখুৰী, গোলাঘৰৰ পুখুৰী, জামুকতলৰ পুখুৰী আদি এনে পুখুৰী৷ মধ্যযুগত আহোম ৰজাসকলে পুখুৰী খননত অধিক গুৰুত্ব দিয়ে৷ শিৱসাগৰ পুখুৰী, জয়সাগৰ পুখুৰী, গৌৰিসাগৰ পুখুৰীৰ উপৰিও পদুম পুখুৰী, বামুণ পুখুৰী, গণক পুখুৰী, নাগশংকৰ পুখুৰী, দীঘলী পুখুৰী, ডিমৌ পুখুৰী, মিঠা পুখুৰী, ৰাধা পুখুৰী, লিগিৰী পুখুৰী, লেতেকু পুখুৰী, কলিয়াবৰ পুখুৰী, বগীদ’ল পুখুৰী, ৰহঢলা পুখুৰী, ৰূপহী পুখুৰী আদি অনেক পুখুৰীৰ অৱস্থতিয়ে এতিয়াও প্ৰাচীন অসমৰ পুখুৰী খননৰ জনপ্ৰিয়তাকে সোঁৱৰায়৷ বিষয়া নিযুক্তি আহোম যুগত পুখুৰী খননৰ বাবে উচ্চ প্ৰযুক্তিগত কৌশল প্ৰয়োগ কৰা হৈছিল, তাৰবাবে কেইবাজনো বিষয়া নিযুক্ত কৰা হৈছিল৷ ৰসেন্দ্ৰ বৰুৱা, দৰবধৰা বৰুৱা, চাংৰুং ফুকন, মাটি চেলেকা বৰুৱা আদি বিষয় বাব সৃষ্টি কৰি সেইবোৰত উপযুক্ত লোকক নিযুক্ত কৰা হৈছিল৷ পুখুৰী খন্দাৰ কাম আৰম্ভ কৰাৰ আগতে ডা-ডাঙৰীয়াসকলে দেওধাই আৰু ব্ৰাহ্মণ পণ্ডিতসকলৰ গণনামতে বিষয়াসকলক কামত লাগিবলৈ অনুমতি দিয়ে আৰু সেইমতে বিষয়াসকলে নিজৰ নিজৰ কামত লাগে৷ পুখুৰী খননৰ পদ্ধতি আহোম শাসন কালত যিবোৰ পুখুৰী খন্দা হৈছিল, সেইবোৰ কেইবাটাও স্তৰ অতিক্ৰম কৰি সজা হৈছিল৷ এটা পুখুৰী সম্পূৰ্ণ হ’বলৈ কেইবাটাও স্তৰ পাৰ কৰিবলগীয়া হয়৷ পুখুৰীৰ বাবে স্থান নিৰ্ণয় কৰাৰ পিছত নাগস্তম্ভ স্থাপন, পাৰ বন্ধা, খাৱৈ স্থাপন, আলি নিৰ্মাণ, পানী পৰিষ্কাৰ কৰা আদি স্তৰ অতিক্ৰম কৰাৰ পিছতহে এটা পুখুৰী সম্পূৰ্ণ হোৱা বুলি ধৰা হয়৷ স্থান নিৰ্ণয় দেওধায়ে পুখুৰীৰ বাবে ঠাই নিৰ্বাচন কৰাৰ পিছত এটি শুভ দিনৰ এটুকুৰা বৰ্গক্ষেত্ৰাকাৰ ঠাইত কেইবাটাও সৰু বৰ্গক্ষেত্ৰ আঁকি তাৰ সোঁমাজত একোটিকৈ চাকি জ্বলায়৷ যিকেইটা চাকি সোনকালে নুমাই যায়, সেইকেইটা ৰাখি বাকীকেইটা নাকচ কৰা হয়৷ পিছত নুমোৱা চাকিৰ ঠাইবোৰ মাটি চেলেকা বৰুৱাই চেলেকি চাই অলপ খান্দি পুনৰ চাকি জ্বলোৱা হয়৷ এইবাৰি যিকেইটা চাকি নুমাই যায়, সেই ঠাইবোৰ নিৰ্বাচনত ৰাখি বাকীবোৰ বাদ দিয়ে৷ মাটি চেলেকাই পুনৰ মাটি চেলেকি চাই অৰু অলপ দকৈ খান্দি চাকি জ্বলায়৷ এইদৰে গৈ গৈ শেহত এটা চাকি যদি জ্বলি থাকে তাতে মাটি চেলেকাই পানীৰ গোন্ধ পায় আৰু পুখুৰীৰ বাবে স্থিৰ কৰে৷ পানীৰ উঁহ থকা স্থানৰ নাভিস্থান বোলে৷ নাভিস্থানক কেন্দ্ৰ কৰি পুখুৰীৰ চাৰিসীমা নিৰ্ধাৰণ কৰা হয়৷ অৰ্থাৎ যি ঠাইতে এটা বা একেলগে জ্বলোৱা বহুতো চাকি ঢপঢপকৈ নুমাই যায়, সেই ঠাইকে কেন্দ্ৰ কৰি নাগ পোতা হয়৷ নাগস্তম্ভ পানীৰ উঁহ বিচাৰি বিচাৰি যি ঠাইতে চাকি নুমাই যায়, তাতে নাগপোতা হয়৷ সেই কাৰণে সেই যুগৰ পুখুৰীবোৰক নাগপোতা বা নাগফুটা পুখুৰী বোলা হৈছিল৷ নাগস্তম্ভ পোতাৰ আগতে শল্যকৰ্ষণ কৰে৷ ইয়াৰ গুৰিত তাম্ৰপত্ৰ স্থাপন কৰি তাত ৰহ ঢালি এঙাৰ বা শিলেৰে পূৰ্ণ কৰা হয়৷ কোনো কোনো নাগস্তম্ভ পুখুৰীৰ তিনি খলপালৈকে ইটাৰ গাঁথনি থাকে৷ ইয়াৰ পৰা পানী নিগৰিবলৈ মাজে মাজে ফুটা কৰা থাকে৷ ই ভূগৰ্ভৰ পানী ওপৰলৈ অহাত সহায় কৰে৷ পাতালৰ অধিকাৰী নাগৰ মতা-মাইকী উভয়কে শালস্তম্ভত খোদিত কৰি পুখুৰীৰ সোঁমাজত প্ৰতিস্থা কৰা হয়৷ নাগস্তম্ভই পুখুৰীৰ ৰক্ষক বুলি বিশ্বাস কৰা হয়৷ পাৰ নাগস্তম্ভ স্থাপন কৰাৰ পিছত চাৰিওফালে যমুনা খান্দি তাৰ মাটিৰে পাৰ বান্ধে৷ পুখুৰীৰ পাৰ চাৰিওফালৰ মাটিতকৈ ওখ হয়৷ বাহিৰৰ পানী সোমাই যাতে পুখুৰীৰ পানী মলিয়ন কৰিব নোৱাৰে, তাৰবাবে এই ব্যৱস্থা৷ প্ৰাকৃতিক ভূমিৰ ওপৰত পুখুৰীৰ পাৰ পুখুৰীটোৰ দ’লৈ চাৰি খাপ আৰু ওপৰলৈ তিনিখাপ পাৰ বন্ধা হয়৷ সতোটা পাৰৰ নামবোৰ হ’ল; হাঁহচৰা, পূবা, কমাৰ, চমাৰ, পাৰ, অপাৰ আৰু মহাপাৰ৷ এনেদৰে সটটি পাৰেৰে নিৰ্মিত পুখুৰীক সাগৰ বোলা হয়৷ পাৰৰ মাটি নখহিবলৈ কুমাৰশালৰ পৰা ভগা পকী খোলাকটিবোৰ ছটিয়াই হাতীৰে গছকাই টান কৰা হয়৷ খাৱৈ পুখুৰীৰ বাহিৰৰ ফালে খাৱৈ বা যমুনা খন্দা হয়৷ এই খাৱৈবোৰ পুখুৰীত পানী উপচিলে সমতা ৰক্ষা কৰাৰ বাবে খন্দা হয়৷ পুখুৰীৰ অতিৰিক্ত পানী প্ৰথম খাৱৈত পৰি সেইটো পূৰ্ণ হ’লে তাৰ পিছৰটোত পৰাৰ সুব্যৱস্থা কৰা থাকে৷ এইদৰে সাতটালৈকে খাৱৈ খান্দি মূল পুখুৰীৰ পানী বাহিৰৰ পানীৰ লগত লগ নোহোৱাকৈ ৰখা হৈছিল৷ পুখুৰীৰ উঁহেদি সদায় পানী ওলাই থাকে বাবে কেতিয়াবা পুখুৰীৰ পাৰ বুৰ যায়৷ সেয়ে বৃটিছৰ দিনৰ শিৱসাগৰ আৰু জয়সাগৰ পুখুৰীৰ অতিৰিক্ত পানী বাহিৰত নি পেলাবলৈ পাইপ বহুওৱা হৈছিল৷ আলি পুখুৰী খন্দোৱাৰ পিছত ৰাজ আলিৰ পৰা দ’ল-দেৱালয়লৈ সোমাবলৈ একাধিক আলি বন্ধোৱা হৈছিল আৰু আলিৰ দুয়োকাষে ডাঙৰ ডাঙৰ গছৰ পুলি ৰোপন কৰা হৈছিল৷ পৰিষ্কাৰকৰণ পুখুৰী খন্দোৱাৰ পিছত পানী পৰিষ্কাৰকৰণৰ দিশটোত গুৰুত্ব দি আহোম শাসনকালত ৰসেন্দ্ৰ বৰুৱা নামৰ এক পদবী সৃষ্টি কৰা হৈছিল৷ তেওঁ ৰস বা ৰহ্ বা পাৰা উচিত মাত্ৰাত মিহলাই পুখুৰীৰ পানী পৰিষ্কাৰ কৰাৰ ব্যৱস্থা লৈছিল৷ ৰহ বা পাৰাই পানী ফটফটীয়াকৈ পৰিষ্কাৰ কৰিছিল৷ আহোমক অনুকৰণ কৰি মটকসকলেও তিনিচুকীয়াত ন-পুখুৰী খন্দাইছিল আৰু তাতো ৰহ প্ৰয়োগ কৰিছিল৷ ৰহ ঢলাৰ উপৰি পুখুৰী খননৰ পিছত পানীৰ উঁহৰ মুখবোৰ খুলি দি পানী উপচি পৰাত তাত মাছ-কাছ মেলি দিও পানী পৰিষ্কাৰ কৰিছিল৷ পুখুৰীত এৰি মাছ-কাছবোৰৰ ফান, ফিছা, কাণবোৰত সোণ-ৰূপৰ অলংকাৰ পিন্ধাই দিছিল৷ বিশেষত্ব আহোম যুগৰ এই পুখুৰীবোৰৰ বিশেষত্ব এয়ে যে এই পুখুৰীবোৰত পানী পৰিষ্কাৰ কৰি ৰখাৰ ক্ষেত্ৰত বিভিন্ন কৌশল প্ৰয়োগ কৰা হৈছিল৷ বিভিন্ন পৰীক্ষা-নিৰীক্ষা কৰাৰ পাছত মাটিৰ গুণাগুণ চাইহে পুখুৰী খন্দা হৈছিল৷ অসমৰ এি পুখুৰীসমূহৰ আন এটা বিশেষত্ব এয়ে যে ইয়াত পাৰা বা ৰহ মিহলাই পানী পৰিষ্কাৰ কৰা হৈছিল৷ সেইকাৰণে এি পুখুৰীবোৰক ৰহঢলা পুখুৰীও বোলা হৈছিল৷ কেইটামান পুখুৰীৰ বিৱৰণ আহোম ৰজা ৰাজেশ্বৰ সিংহই ১৭৫৩ চনত গুৱাহাটীত শিলপুখুৰী আৰু বৰকুঁৱৰী কুৰঙ্গনয়নীয়ে মগলুখাটত মগলুখাট পুখুৰী খন্দাইছিল৷ লক্ষ্মীসিংহই মথন দাৰিকিয়াল হাজৰিকাৰ তত্তাৱধানত ৰুদ্ৰসাগৰ পুখুৰী ১৭৭৩ চনত খন্দায়৷ শিৱসাগৰ জিলাত খন্দা ৰুদ্ৰসাগৰ পুখুৰীৰ কালি ১০৬ একৰ৷ গৌৰিনাথ সিংহৰ পৰ্বতীয়া আই কুঁৱৰীয়ে চেউনি আলিৰ কাষত এটা পুখুৰী খন্দাইছিল৷ ৰাজমাৱে যোৰহাটত খন্দোৱা ৰাজমাও পুখুৰী ১২ পুৰা মাটিৰ৷ ঠেংচিঁয়া দুৱৰা বৰফুকনে শিৱসাগৰৰ মেকিপুৰ বাগানৰ কাষত ৰঙাচিলা পথাৰত এটি পুখুৰী খন্দাইছিল৷ এই পুখুৰীৰ বিশেষত্ব এয়ে যে পুখুৰীৰ কাষতে থকা দেৱী দৌললৈ থকা নলাৰে, নলাৰ দুৱাৰ খুলি দিলে পানী আপোনাআপুনি গৈ দেৱীৰ বেদীত ওলাইছিলগৈ৷ বদন বৰফুকনক হত্যা কৰা ৰূপচিং বঙালে যোৰহাটৰ নগৰৰ কাষত ন-আলি আৰু খেলমাটি আলিৰ সংযোগস্থলত এটা পুখুৰী খন্দাইছিল৷ সেইটো বঙাল পুখুৰী নামে জনাজাত৷ জয়সাগৰ পুখুৰীৰ পানীৰ কালি ১৫৫ একৰ, গৌৰিসাগৰ পুখুৰীৰ পানীৰ কালি ১৫০ একৰ, আৰু শিৱসাগৰ পুখুৰীৰ পানীৰ কালি ১২৯ একৰ৷ ৰুদ্ৰসিংহই মাতৃ জয়মতীৰ নাম যুগমীয়া কৰি ৰাখিবলৈ জয়মতীক চাওডাঙে য’তে বান্দি শাস্তি দিছিল, তাতে নাগস্তম্ভ পোতাই ১৬৯৭ চনত এই পুখুৰীটো খন্দাইছিল৷ শিৱসাগৰ পুখুৰী মদাম্বিকা কুঁৱৰীএ ১৭২০ চনত আৰু ফুলেশ্বৰী বৰকুঁৱৰীএ গৌৰীসাগৰ পুখুৰী খন্দায়৷ তথ্য সূত্ৰ

97522

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%87%E0%A6%AF%E0%A6%BC%E0%A6%BE%E0%A6%9B%E0%A6%BF%E0%A6%A8%20%28%E0%A6%9B%E0%A7%82%E0%A7%B0%E0%A6%BE%29

ইয়াছিন (ছূৰা)

ইয়া ছিন (বা য়াছীন; আৰু আখৰ) কোৰআনৰ ৩৬ নং অধ্যায় (ছূৰা)। ইয়াত ৮৩টা আয়াত (আয়াত) আছে। ইয়াক পূৰ্বৰ "মক্কান ছূৰা" বুলি গণ্য কৰা হয়। কিছুমান পণ্ডিতে ১২ নং আয়াত মদিনান যুগৰ বুলি কয়। ছূৰাখন জুজ ২২ত আৰম্ভ হোৱাৰ বিপৰীতে ইয়াৰ বেছিভাগেই জুজ ২৩ত হয়। ছূৰাখনৰ আৰম্ভণিতে ইপোনিমছ (মুকাত্তাআত) আৰবী আখৰেৰে হয়: ইয়া চিন আখৰবোৰৰ অৰ্থ মূলতঃ অজ্ঞাত হ’লেও মুছলমান ধৰ্মীয় শিক্ষাবিদসকলৰ মাজত বিতৰ্ক হয়। ইয়াৰে এটা ব্যাখ্যা হ'ল "হে মানুহ!" তাৰ পিছৰ আয়াতবোৰৰ অনুবাদ "জ্ঞানেৰে ভৰা কোৰআনৰ দ্বাৰা, তুমি সঁচাকৈয়ে ৰাছুলৰ ভিতৰত এজন" বুলি অনুবাদ কৰা হৈছে। তাফছিৰ আল-জালালাইন, এজন চুন্নী নবীন ব্যাখ্যা (তাফছিৰ), শেষত কয়, "আল্লাহে এই [আখৰ] ৰ দ্বাৰা তেওঁ কি বুজাব বিচাৰিছে সেয়া সৰ্বোত্তমভাৱে জানে।" ছূৰাত কোৰআনক ঐশ্বৰিক উৎস হিচাপে প্ৰতিষ্ঠা কৰাত গুৰুত্ব দিয়া হৈছে, আৰু ইয়াত আল্লাহৰ অৱতীৰ্ণক উপহাস কৰা আৰু জেদীসকলৰ ভাগ্যৰ বিষয়ে সতৰ্ক কৰা হৈছে। ছূৰাত বৰ্তমান আৰু ভৱিষ্যত প্ৰজন্মৰ বাবে সতৰ্কবাণী হিচাপে অবিগত প্ৰজন্মৰ অবিশ্বাসীসকলক জুৰুলা কৰা শাস্তিসমূহৰ বিষয়ে কোৱা হৈছে। ইয়াৰ উপৰিও ছূৰাত আল্লাহৰ সাৰ্বভৌমত্বক পুনৰাবৃত্তি কৰা হৈছে যিটো তেওঁৰ সৃষ্টিসমূহে প্ৰকৃতিৰ পৰা পোৱা চিনসমূহৰ জৰিয়তে উদাহৰণ দিছে। ছূৰাখনৰ অন্তত পুনৰুত্থানৰ অস্তিত্ব আৰু আল্লাহৰ সাৰ্বভৌম শক্তিৰ পক্ষত যুক্তি দিয়া হৈছে। সাৰাংশ ১-৩ আল্লাহে শপত খাইছে যে মুহাম্মাদ এজন নবী ৪-৫ মক্কানসকলক সতৰ্ক কৰিবলৈ দিয়া কোৰআন ৬-৯ মক্কাৰ লোকৰ অধিকাংশই নাকচ কৰে ১০-১১ মুহাম্মাদৰ প্ৰচাৰ কেৱল গোপন মুমিনসকলৰ বাবেহে লাভজনক ১২ মৃত লোকক পুনৰুত্থান কৰা হ’ব; তেওঁলোকৰ সকলো ডীড পঞ্জীয়ন কৰা হৈছে ১৩-১৪ যীশুৰ দুজন পাঁচনি, তাৰ পিছত তিনিজনক আন্তিয়খিয়ালৈ পঠিয়াইছিল ১৫-১৮ তেওঁলোকক ভণ্ড বুলি প্ৰত্যাখ্যান কৰা হয় আৰু শিলগুটিৰে আঘাত কৰাৰ ভাবুকি দিয়া হয় ১৯ পাঁচনিসকলে আন্তিয়খিয়াৰ লোকসকলক আগতীয়া আল্লাহৰ বিচাৰৰ বিষয়ে সতৰ্ক কৰি দিয়ে ২০-২৬ এজন বিশেষ মুমিনক কাফিৰসকলে হত্যা কৰে ২৭-২৮ অত্যাচাৰীসকল হঠাতে ধ্বংস হয় ২৯ মানুহে সাধাৰণতে আল্লাহৰ দূতক অগ্ৰাহ্য কৰে ৩০ অতীতৰ শিক্ষা পাহৰি যায় ৩১-৩৩ পুনৰুত্থানৰ মতবাদে দৃঢ়তাৰে আৰু চিত্ৰিত কৰিছিল ৩৪-৪৪ আল্লাহৰ শক্তি আৰু মঙ্গল তেওঁৰ কৰ্মৰ দ্বাৰা প্ৰকাশিত ৪৫-৪৬ ভয় বা কোৰআনৰ চিন দুয়োটাৰে অবিচলিত কাফিৰ ৪৭-৪৮ তেওঁলোকে দান-বৰঙণি আৰু পুনৰুত্থানক উপহাস কৰে ৪৯-৫৩ পুনৰুত্থানৰ শিঙা আৰু বিচাৰৰ দিনে অবিশ্বাসীসকলক আচৰিত কৰিব ৫৪ আল্লাহৰ বিচাৰ কৰ্ম অনুসাৰে হ’ব ৫৫-৬৫ ধাৰ্মিকৰ পুৰস্কাৰ আৰু দুষ্টৰ শাস্তি ৬৬-৬৮ আল্লাহে দুষ্টৰ লগত নিজৰ ইচ্ছামতে ব্যৱহাৰ কৰে ৬৯-৭০ মুহাম্মাদ কবি নহয়; কোৰআন হৈছে আল্লাহৰ বাক্য ৭১-৭৩ আল্লাহ তেওঁৰ উপকাৰ কৰ্মত প্ৰকাশ পায় ৭৪-৭৫ মূৰ্তিপূজকসকলে মূৰ্তিৰ ওপৰত নিজৰ আস্থা অসাৰ পাব ৭৬ নবীয়ে মূৰ্তিপূজকসকলৰ কঠিন ভাষণত দুখ নকৰিবলৈ; আল্লাহে সকলো জানে ৭৭-৮১ মৃতক জীৱিত কৰিবলৈ সক্ষম সকলো বস্তুৰ সৃষ্টিকৰ্তা ৮২ আল্লাহে কৈছে হ’ব, আৰু সেয়াই হৈছে ৮৩ সাৰ্বভৌম সৃষ্টিকৰ্তা আৰু মৃতক পুনৰুত্থানকাৰীৰ প্ৰশংসা হওক কোৰআনৰ হৃদয় প্ৰস্তাৱ কৰা হৈছে যে ইয়া-ছিন হৈছে "কোৰআনৰ হৃদয়।" “হৃদয়”ৰ অৰ্থ বহু বিদ্বান আলোচনাৰ ভিত্তি হৈ আহিছে। এই ছূৰাৰ বাকপটুতাক পৰম্পৰাগতভাৱে কোৰআনৰ অলৌকিক স্বৰূপৰ প্ৰতিনিধি হিচাপে গণ্য কৰা হয়। ইয়াত কোৰআনৰ অত্যাৱশ্যকীয় বিষয়বস্তুসমূহ উপস্থাপন কৰা হৈছে, যেনে আল্লাহৰ সাৰ্বভৌমত্ব, আল্লাহৰ সৃষ্টিৰ দ্বাৰা উদাহৰণস্বৰূপ আল্লাহৰ সীমাহীন শক্তি, জান্নাত, অবিশ্বাসীসকলৰ চূড়ান্ত শাস্তি, পুনৰুত্থান, মুশ্বৰিক আৰু অবিশ্বাসীসকলৰ বিৰুদ্ধে মুমিনসকলৰ সংগ্ৰাম, আৰু... বিশ্বাসীসকল সঠিক পথত আছে বুলি আশ্বাস দিয়া, অন্যান্যৰ লগতে। ইয়া-ছিনে কোৰআনৰ বাৰ্তাক দক্ষ আৰু শক্তিশালীভাৱে উপস্থাপন কৰিছে, ইয়াৰ দ্ৰুত আৰু ছন্দময় আয়াতৰ সৈতে। এই ছূৰাত দৃঢ়তাৰে কোৱা হৈছে যে মুহাম্মাদ এজন কবি নাছিল, বৰঞ্চ তেওঁ আছিল আল্লাহৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ আৰু শেষ ৰাছুল (“নবীসকলৰ মোহৰ")। গুণ ছুনান আল-দাৰিমিত লিপিবদ্ধ আছে যে মুহাম্মাদে কৈছিল যে "যদি কোনোবাই দিনটোৰ আৰম্ভণিতে ইয়াছিন পাঠ কৰে তেন্তে সেই দিনটোৰ বাবে তেওঁলোকৰ প্ৰয়োজন পূৰণ হ'ব।" আন এটা বৰ্ণনাত এই ছূৰাহক এই জীৱন আৰু আখিৰাতত সকলো ভালৰ চাবিকাঠি আৰু এই জীৱন আৰু আখিৰাতত সকলো বেয়াৰ পৰা নিৰাপত্তা হিচাপে বৰ্ণনা কৰা হৈছে। এই ছূৰা পাঠৰ পিছত সুধিলে প্ৰয়োজন পূৰণ হয় আৰু ইয়াৰ পাঠৰ পুৰস্কাৰো বিশটা হজযাত্ৰা কৰাৰ সৈতে তুলনা কৰা হয়। খণ্ড আৰু বিষয়বস্তু ইয়া-ছিনৰ তিনিটা মূল বিষয়বস্তু: আল্লাহৰ একত্ব (তাওহিদ); ৰিছালা, যে মুহাম্মাদ হৈছে আল্লাহে তেওঁৰ সৃষ্টিসমূহক ঐশ্বৰিক প্ৰকাশৰ দ্বাৰা পথ প্ৰদৰ্শন কৰিবলৈ পঠোৱা এজন ৰাছুল; আৰু আখিৰাৰ বাস্তৱতা, শেষ বিচাৰ। ৩৬:৭০ “এইটো এটা ওহী, আলোকিত কৰা কোৰআন, যিয়ে সঁচাকৈয়ে জীয়াই থকা যিকোনো ব্যক্তিক সতৰ্ক কৰিবলৈ, যাতে কাফিৰসকলৰ বিৰুদ্ধে আল্লাহৰ ৰায় দিয়া হয়।” ছূৰাত বাৰে বাৰে মুহাম্মাদৰ বৈধতা বা অৱতীত বিশ্বাস নকৰাৰ পৰিণতিৰ বিষয়ে সতৰ্ক কৰি দিয়া হৈছে আৰু মুমিনসকলক অটল হৈ থাকিবলৈ আৰু মুশ্বৰিক আৰু অবিশ্বাসীসকলৰ পৰা লাভ কৰা উপহাস, অত্যাচাৰ আৰু উপহাসক প্ৰতিহত কৰিবলৈ উৎসাহিত কৰা হৈছে। যুক্তিবোৰ তিনিটা ৰূপত উত্থাপন হয়: এটা ঐতিহাসিক দৃষ্টান্ত, বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ ক্ৰমৰ প্ৰতিফলন আৰু শেষত পুনৰুত্থান আৰু মানুহৰ জবাবদিহিতাৰ আলোচনা। অধ্যায়টোৰ আৰম্ভণিতে মুহাম্মাদৰ বৈধতাৰ দৃঢ়তাৰে কৰা হৈছে। উদাহৰণস্বৰূপে, ২–৬ আয়াত, "জ্ঞানী কোৰআনৰ দ্বাৰাই, আপুনি [মহাম্মদ] সঁচাকৈয়ে সৰল পথৰ প্ৰতি পঠোৱা ৰাছুলৰ ভিতৰত এজন, যাৰ পূৰ্বপুৰুষক সতৰ্ক কৰিবলৈ সৰ্বশক্তিমান, দয়াৰ প্ৰভুৰ পৰা ওহাই দিয়া হৈছে।" সকীয়াই দিয়া হোৱা নাছিল, আৰু সেয়েহে তেওঁলোক অজ্ঞাত।" প্ৰথম অংশ, আয়াত ১–১২, মূলতঃ কোৰআনক পথ প্ৰদৰ্শন হিচাপে প্ৰচাৰ কৰা আৰু প্ৰতিষ্ঠা কৰা যে কোনে বিশ্বাস কৰিব আৰু কোনে নকৰে সেয়া আল্লাহৰ সাৰ্বভৌম পছন্দৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰা হৈছে। কোৱা হৈছে যে কোনো সতৰ্কবাণী যিয়েই নহওক কিয়, অবিশ্বাসীসকলক বিশ্বাস কৰিবলৈ দোলা দিব নোৱাৰি। ৩৬:১০ "আপুনি তেওঁলোকক সতৰ্ক কৰক বা নিদিওক, তেওঁলোকৰ বাবে সকলো একেই, তেওঁলোকে বিশ্বাস নকৰিব।" তাৰ পিছত ছূৰা ইয়া-ছিনে অবিশ্বাসীসকলক সতৰ্ক কৰিবলৈ পঠোৱা ৰাছুলৰ কাহিনী ক’বলৈ আগবাঢ়ি যায়, কিন্তু যিসকলক নাকচ কৰা হৈছিল। যদিও দূতসকলে বৈধ বুলি ঘোষণা কৰিছিল, তথাপিও অবিশ্বাসীসকলে তেওঁলোকক সাধাৰণ মানুহ বুলি অভিযোগ কৰিছিল। ৩৬:১৫-১৭ "তেওঁলোকে ক'লে, 'সঁচাকৈয়ে আমি তোমালোকৰ দূত,' কিন্তু তেওঁলোকে উত্তৰ দিলে, 'তোমালোক কেৱল আমাৰ দৰে মানুহ। দয়াৰ প্ৰভুৱে একো পঠোৱা নাই; তোমালোকে কেৱল মিছা কথা কৈছা।" কিন্তু এই লোকসকলৰ মাজৰ পৰা এজন ব্যক্তিয়ে তেওঁলোকক দূতসকলক বিশ্বাস কৰিবলৈ অনুৰোধ কৰিলে। মৃত্যুৰ লগে লগে মানুহজনে জান্নাতত প্ৰৱেশ কৰিলে, আৰু অবিশ্বাসীসকলৰ ভাগ্যৰ বাবে শোক প্ৰকাশ কৰিলে। ৩৬:২৬ "তেওঁক কোৱা হৈছিল, 'বাগিচাত প্ৰৱেশ কৰক', গতিকে তেওঁ ক'লে, 'মোৰ লোকসকলে যদি জানিলেহেঁতেন যে মোৰ প্ৰভুৱে মোক কেনেকৈ ক্ষমা কৰি মোক অতিশয় সন্মানীয়সকলৰ মাজত স্থান দিছে।" এই ছূৰাটোৰ উদ্দেশ্য হৈছে কাফিৰসকলক তেওঁলোকৰ অস্বীকাৰৰ পৰিণতিৰ বিষয়ে সতৰ্ক কৰা। ৩৬:৩০ আয়াতত আৰু কোৱা হৈছে: "মানুহৰ বাবে হায়! যেতিয়াই কোনো দূত তেওঁলোকৰ ওচৰলৈ আহে তেওঁলোকে তেওঁক উপহাস কৰে।" শেষত কোন অন্ধ হ’ব আৰু কোনে চাব সেয়া আল্লাহৰ ইচ্ছা। তলৰ অংশটোৱে প্ৰকৃতিৰ ওপৰত আল্লাহৰ আধিপত্যৰ চিনসমূহৰ বিষয়ে উল্লেখ কৰিছে। এই কথা উপস্থাপন কৰে পুনৰুজ্জীৱিত ভূমিৰ চিন, দিন আৰু ৰাতিৰ চিন, চাপ আৰু বানপানীৰ চিন আৰু বিচাৰৰ দিনা হঠাতে অহা বিস্ফোৰণৰ চিন। ৩৬:৩৩-৩৭ পুনৰুজ্জীৱিত দেশৰ চিন তলত দিয়া হৈছে: কাফিৰসকলে প্ৰাকৃতিক জগতত আল্লাহৰ শক্তিক চিনি নাপায় যদিও তেওঁ একমাত্ৰ সৃষ্টিকৰ্তা। মুহাম্মাদে উপস্থাপন কৰা সঠিক পথক অস্বীকাৰ কৰা আৰু আল্লাহত বিশ্বাস কৰিবলৈ অস্বীকাৰ কৰাসকলৰ কি হ’ব, সেইসকলৰ কি হ’ব, সেইসকলৰ কি হ’ব, সেইসকলৰ কি হ’ব সেই বিষয়েও ছূৰাত উল্লেখ কৰা হৈছে। অন্তিম দিন অৰ্থাৎ হিচাপৰ দিনত অবিশ্বাসীসকলক তেওঁলোকৰ কৰ্মৰ বাবে জবাবদিহি কৰা হ’ব আৰু সেই অনুসৰি শাস্তি দিয়া হ’ব। আল্লাহে চয়তানৰ অবিশ্বাসীসকলক সতৰ্ক কৰি দিছিল, তথাপিও চয়তানে তেওঁলোকক বিপথে পৰিচালিত কৰিছিল। ৩৬:৬০-৬৩ "আদমৰ সন্তানসকল, মই তোমালোকক চয়তানৰ সেৱা নকৰিবলৈ আজ্ঞা দিয়া নাছিলো, কিয়নো তেওঁ তোমালোকৰ শপত খোৱা শত্ৰু আছিল, কিন্তু মোৰ সেৱা কৰিবলৈ? এইটোৱেই হৈছে সৰল পথ। তেওঁ তোমালোকক বহু সংখ্যকক বিপথে পৰিচালিত কৰিছে। তোমালোকে নহয়নে।" গতিকে এইটোৱেই সেই জুই যাৰ বিৰুদ্ধে আপোনাক সকীয়াই দিয়া হৈছিল।" যদিও আল্লাহে তেওঁলোকক চয়তানক অনুসৰণ নকৰিবলৈ সকীয়াই দিছিল, তথাপিও অবিশ্বাসীসকল বধিৰ আছিল, আৰু সেয়েহে এতিয়া তেওঁলোকে তেওঁলোকৰ কু-বিচাৰৰ পৰিণতি ভোগ কৰিব। 36:63 "গতিকে এইটোৱেই সেই জুই যাৰ বিৰুদ্ধে তোমালোকক সতৰ্ক কৰা হৈছিল। আজি ইয়াত প্ৰৱেশ কৰক, কাৰণ তুমি [মোৰ আজ্ঞা]ক আওকাণ কৰি থাকিলা]।" ছূৰাখনে ওহাইৰ স্পষ্ট স্বৰূপটোক সম্বোধন কৰি আগবাঢ়িছে আৰু মুহাম্মাদ যে এজন বৈধ নবী সেই কথা নিশ্চিত কৰিছে। ৩৬:৬৯ ত কৈছে, "আমি নবীক কবিতা শিকাব পৰা নাই, তেওঁ কেতিয়াও কবি হ'ব নোৱাৰিলেহেঁতেন।" য়া'-ছিনে আল্লাহৰ সাৰ্বভৌমত্ব আৰু নিৰপেক্ষ ক্ষমতাক পুনৰ দৃঢ় কৰি সামৰণি মাৰে। 36:82-83 "যেতিয়া তেওঁ কিবা এটা হ'বলৈ ইচ্ছা কৰে, তেতিয়া তেওঁৰ পথ হ'ল, 'হক'—আৰু সেয়াই হৈছে! গতিকে যিজনৰ হাতত সকলো বস্তুৰ ওপৰত নিয়ন্ত্ৰণ আছে, তেওঁৰ মহিমা হওক। তেওঁৰেই হ'ব যে তোমালোক সকলোৱে হ'বা।" সকলো বস্তু নিজৰ হাতত ধৰি থকা একমাত্ৰ সৃষ্টিকৰ্তা আল্লাহৰ ওচৰতেই সকলো ঘূৰি আহে। সামৰণি অংশটো নিৰপেক্ষ আৰু শক্তিশালী আৰু ইয়াত কোৰআনৰ এক অপৰিহাৰ্য বাৰ্তা আছে। তথ্যসূত্ৰ বাহ্যিক সংযোগসমূহ 50 36:20, 50+ 36 মক্কান ছূৰা আল-কোৰআনৰ ছূৰাসমূহ কোৰআন ইছলাম

4709

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%A4%E0%A7%B0%E0%A7%81%E0%A6%A3%20%E0%A7%B0%E0%A6%BE%E0%A6%AE%20%E0%A6%AB%E0%A7%81%E0%A6%95%E0%A6%A8

তৰুণ ৰাম ফুকন

তৰুণ ৰাম ফুকন ১৮৭৭ ১৯৩৯) ভাৰতৰ স্বাধীনতা আন্দোলনৰ এগৰাকী অসমৰ নেতা আছিল। তেখেত এগৰাকী সুদক্ষ বক্তা হোৱাৰ উপৰি চিকাৰী আৰু লেখক আছিল৷ সাহিত্যিক অতুল চন্দ্ৰ বৰুৱাই আলোচনা প্ৰসংগত তৰুণৰাম ফুকন সম্বন্ধে কৈছিল, “চিকাৰী ফুকন, সভা শুৱনী ফুকন, দেশভক্ত ফুকন, ছাত্ৰবন্ধু ফুকন, সাহিত্যিক ফুকন, বেৰিষ্টাৰ ফুকন, ৰসিক ফুকন, অশ্বাৰোহী ফুকন,বৰশী বোৱা কানাই ফুকন আদি নানাভাৱে মানুহে তেওঁক জানিছিল আৰু বুজিছিল৷’’ অসম সাহিত্য সভাৰ দশমগৰাকী সভাপতি তৰুণৰাম ফুকনক স্বাধীনতা আন্দোলনত তেওঁ আগবঢ়োৱা সেৱাৰ বাবে দেশভক্ত উপাধিৰে বিভূষিত কৰা হয়। গুৱাহাটীৰ ভৰলমুখত জন্মগ্ৰহণ কৰা ফুকনে পাছলৈ কলিকতাৰ প্ৰেছিডেন্সী কলেজৰ পৰা এফ এ পাছ কৰি পৰৱৰ্তী সময়ত লণ্ডনত ওকালতি কৰিবলৈ যায়৷ তেখেত অসমৰ তৃতীয়জন বেৰিষ্টাৰ৷ উকিলৰ বৃত্তিৰে নিজৰ কৰ্মজীৱনৰ পাতনি মেলি ফুকনে গুৱাহাটীৰ আৰ্ল ল কলেজত কিছুদিন শিক্ষকতা কৰে৷ ১৯১৪ চনত ইতিমধ্যেই আৰম্ভ হোৱা ভাৰতীয় স্বাধীনতা সংগ্ৰামত অংশগ্ৰহণ কৰে৷ আন্দোলনৰ সময়তে তেওঁ মহাত্মা গান্ধীৰ সান্নিধ্যলৈ আহে৷ ১৯৩৬ চনত তেওঁ এটা ৰাজনৈতিক দল গঠন কৰে৷ ১৯২০ চনত তেওঁ স্তুতিমালা নামৰ এলানি স্তুতি-কবিতা লিখে৷ অসমীয়াৰ বাহিৰেও তেখেতে উড়িয়া, হিন্দী, বঙালী, সংস্কৃত, ফাৰ্ছী আৰু উৰ্দু ভাষাত লিখা-মেলা কৰিব পাৰিছিল। জন্ম আৰু শিক্ষা গুৱাহাটীৰ ভৰলুমুখত ১৮৭৭ চনৰ ২২ জানুৱাৰীত তৰুণ ৰাম ফুকনৰ জন্ম হৈছিল। তেখেতৰ পিতৃৰ নাম বলৰাম ফুকন আৰু মাতৃ ভাগীৰথী। দেউতাক বলৰাম ফুকন এজন নিপুণ চিকাৰী আছিল। পেছাগতভাৱে তেওঁ বিজনীৰ ৰজাৰ দেৱান আছিল। তদুপৰি তেওঁৰ হাতীৰ মহল আৰু ব্যৱসায় আছিল। বলৰাম ফুকনে হৰ্ষ-বিষাদ বিষয়ক ৰচনা নামে এখনি পুথি “আছাম ব্যপ্তিষ্ট মিছন যন্ত্ৰ’’ত ছপাই প্ৰকাশ কৰিছিল৷ জীৱনৰ প্ৰথমছোৱাত তৰুণৰামে ঘৰতেই গুৰুৰ অধীনত সংস্কৃত শিক্ষা গ্ৰহণ কৰিছিল। পাছত গুৱাহাটীৰ কলেজিয়েট স্কুলত নাম লগায়, সেই স্কুলৰপৰা ১৮৯৫ চনত প্ৰবেশিকা পৰীক্ষাত উত্তীৰ্ণ হয়। সেই সময়ত এই পৰীক্ষাত প্ৰথম, দ্বিতীয় আৰু তৃতীয় বিভাগ পোৱা শিক্ষাৰ্থীক ক্ৰমে, ২০, ১৫ আৰু ১০ টকা জলপানি দিয়া হৈছিল৷ তৰুণৰামে ১০ টকীয়া জলপানি পাইছিল৷ কলিকতাৰ প্ৰেচিডেন্সী কলেজৰপৰা তেওঁ এফ এ পাছ কৰি বি এ ত নামভৰ্তি কৰে। কিন্তু বি এ পৰীক্ষা নিদিয়াকৈয়ে লণ্ডনত বেৰিষ্টাৰি পঢ়িবলৈ যায়। তেখেত আছিল অসমৰ তৃতীয়জন বেৰিষ্টাৰ। প্ৰথমজন- আনন্দৰাম বৰুৱা আৰু দ্বিতীয়জন আছিল আব্দুল মজিদ। দাম্পত্য জীৱন অসমৰ প্ৰথম ডেপুটী কমিছনাৰ ডিব্ৰুগড়ৰ পৰশুৰাম খাওণ্ডৰ তৃতীয় কন্যা বিদ্যুৎপ্ৰভাৰ লগত ১৯৯০ চনৰ ২৬ জুন বৃহস্পতিবাৰে তৰুণৰামৰ বিবাহ হয়৷ বিদ্যুৎপ্ৰভাৰ ঘৰত মতা নাম আছিল বিজুলী৷ তৰুণৰাম আৰু বিজুলীৰ বিবাহিত জীৱন বৰ মধুৰ আছিল৷ বেৰিষ্টাৰী পাছ কৰি আহি জ্ঞানদাভিৰাম বৰুৱাৰ লগত বৰযাত্ৰী হৈ কলিকতালৈ গৈ তৰুণৰাম ৰবীন্দ্ৰনাথ ঠাকুৰৰ পৰিয়ালৰ সৈতে চিনাকি হৈছিল৷ বিয়াৰ অনূষ্ঠানত তেওঁ এটা বাংলা কবিতা আবৃত্তি কৰিছিল আৰু তাত মোহিত হৈ সুন্দৰ, সুপুৰুষ, বিদ্যাৱন্ত তৰুণৰামলৈ ৰবীন্দ্ৰনাথ ঠাকুৰে নিজৰ নুমলীয়া কন্যা অতসীলতাক বিয়া দিবলৈ ইচ্ছা প্ৰকাশ কৰি ককায়েক নবীনৰাম ফুকনলৈ প্ৰস্তাৱ পঠিয়াইছিল৷ কিন্তু তৰুণৰাম এই প্ৰস্তাৱত মান্তি হোৱা নাছিল৷ তেওঁৰ কৈছিল, “তাকে কৰিলে মই আৰু তৰুণৰাম ফুকন হৈ নাথাকিম; মানুহে মোক ৰবি ঠাকুৰৰ জোঁৱাই বুলিহে জানিব৷ মই তৰুণৰাম ফুকন হৈ থাকিব খোজো৷’’ পত্নী বিজুলীৰ প্ৰতি তেওঁৰ অফুৰন্ত প্ৰেম আছিল৷ পত্নীৰ মৃত্যুৰ পিছত তেওঁৰ ছবিৰ তলত নিজ হাতে তেওঁ লিখি থৈছিল৷ “মোৰ সপোনৰ, সজাগৰ মোহিনী মূৰতি, নিৰাশাৰ ডাৱৰৰ বিজুলী জেউতি’’৷ তৰুণৰাম ফুকন আৰু বিজুলীৰ চাৰিটি সন্তান হয়- প্ৰতিভা দেৱী, বলেন্দ্ৰৰাম ফুকন, ৰেণু দেৱী আৰু নৃপেন্দ্ৰৰাম ফুকন৷ কৰ্মজীৱন ১৯০৫-১৯২০ ১৯০৫ চনত লণ্ডনৰপৰা বেৰিষ্টাৰ পৰীক্ষা পাছ কৰি উভতি আহি তেখেতে কিছুদিন কলিকতাত ওকালতি কৰিবলৈ লয়। পাছত গুৱাহাটীলৈ উভতি আহি ওকালতি আৰম্ভ কৰে। ১৯১৪ চনৰ পৰা গুৱাহাটীৰ আৰ্ল ল কলেজত কিছুদিন শিক্ষকতা কৰে। ১৯১১ চনলৈ কলিকতাত ওকালতি কৰি পিছত গুৱাহাটীত ওকালতি কৰে আন এক তথ্যমতে গুৱাহাটীৰ আৰ্ল ল কলেজত অধ্যাপনা কৰে৷১৯২১ চনত তৰুণ ৰাম ফুকনে ভাৰতৰ স্বাধীনতা সংগ্ৰামত যোগ দিয়ে। ১৯০৩ চনত অসমৰ মধ্যবিত্ত শ্ৰেণীৰ নেতাসকলে আসাম এছোছিয়েছন নামৰ এটা ৰাজনৈতিক সংগঠন গঢ়ি তোলে৷ গৌৰীপুৰৰ ৰজা প্ৰতাপ চন্দ্ৰ বৰুৱা সভাপতি আৰু মাণিক চন্দ্ৰ বৰুৱা সাধাৰণ সম্পাদক হিচাপে নিৰ্বাচিত হয়৷ ১৯০৪ চনৰ আসাম এছোছিয়েছনৰ সভাত অসমৰ সৈতে ভাষিক আৰু সাংস্কৃতিক মিল থকা ৰংপুৰ, কোচবিহাৰ, জলপাইগুৰি জিলাক অসমৰ সৈতে চামিল কৰিবলৈ চৰকাৰক দাবী জনাইছিল৷ অৱশ্যে চৰকাৰে এই দিশত মনোযোগ নিদি বংগ ভংগ কাৰ্যকৰী কৰিছিল৷ ১৯১৫ চনত মাণিক চন্দ্ৰ বৰুৱাৰ মৃত্যু হয় আৰু সেই বছৰতে নবীন চন্দ্ৰ বৰদলৈৰ নেতৃত্বত এছোছিয়েছনৰ চতুৰ্থ অধিৱেশন ডিব্ৰুগড়ত অনুষ্ঠিত হয়৷ ১৯১৭ চনৰ ২০ আগষ্টত মণ্টেগুৰ ভাৰত শাসন-সংস্কাৰ আইন ঘোষণা কৰা হয়৷ মণ্টেগুৰ সংস্কাৰ আইনৰ আওতালৈ অসমক সুমুৱাবলৈ অনুৰোধ কৰাৰ উদ্দেশ্যে এটা সাতজনীয়া সঁজাতী দল কলিকতালৈ গৈছিল আৰু এই দলটোত তৰুণৰাম ফুকনো আছিল৷ বাকী সদস্যসকল হ’ল- ৰায়বাহাদুৰ ঘনশ্যাম বৰুৱা, গঙ্গাগোবিন্দ ফুকন, পদ্মনাথ গোহাঞি বৰুৱা, চন্দ্ৰধৰ বৰুৱা, নবীন চন্দ্ৰ বৰদলৈ আৰু প্ৰসন্ন কুমাৰ বৰুৱা৷ ১৯১৮ চনৰ ডিচেম্বৰ মাহত তৰুণৰাম ফুকনৰ সভাপতিত্বত গোৱালপাৰাত আসাম এছোছিয়েছনৰ সপ্তম অধিৱেশন অনুষ্ঠিত হৈছিল৷ মহাত্মা গান্ধীৰ নেতৃত্বত অসহযোগ আন্দোলনে গোটেই দেশতে বিয়পি পৰাৰ সময়তে নবীনচন্দ্ৰ বৰদলৈয়ে বেৰিষ্টাৰ তৰুণৰাম ফুকনক আন্দোলনত যোগদান দিবলৈ আহ্বান জনায়৷ তৰুণৰাম ফুকনে তেওঁ লিখা “নবীন স্মৃতি’’ত উল্লেখ কৰিছে, ইয়াৰ পিছত বহু ভাবি-গুণি তেওঁ মহাত্মা গান্ধীয়ে আৰম্ভ কৰা অসহযোগ আন্দোলনলৈ তেখেতে সমৰ্থন আগবঢ়ায় আৰু আন্দোলনত জপিয়াই পৰে৷ ১৯২১ চনত বোম্বাইত হোৱা “নিখিল ভাৰত কংগ্ৰেছ কমিটি’’ৰ অধিৱেশনত তেওঁ অসমক প্ৰতিনিধিত্ব কৰিছিল৷ দেশৰ স্বাৰ্থত তেওঁ তেতিয়াই কলেজৰ চাকৰি ত্যাগ কৰিছিল৷ ১৯২১-১৯৩৮ ১৯২১ চনত মহাত্মা গান্ধী অসমলৈ আহোঁতে তেখেতৰ ভৰলুমুখৰ ঘৰতে আলহী হৈছিল। এই যাত্ৰাকালতে গান্ধীজীয়ে অসমত বিদেশী বস্ত্ৰ দাহনৰ কাৰ্যসূচী পালন কৰিছিল আৰু প্ৰথম কাৰ্যসূচী তৰুণৰাম ফুকনৰ হাউলিতে কৰা হৈছিল৷ তাৰপিছতে তৰুণৰাম ফুকন অসম কংগ্ৰেছ দলৰ সভাপতি আৰু নবীনচন্দ্ৰ বৰদলৈ সম্পাদক নিৰ্বাচিত হয়৷ দুয়োৰে প্ৰচেষ্টাত আন্দোলন ঠন ধৰি উঠাত, ইংৰাজ চৰকাৰে ভুৱা গোচৰৰ ভিত্তিত ফুকনকে আদি কৰি বহু নেতাক গ্ৰেপ্তাৰ কৰি কাৰাবাসৰ দণ্ড বিহে, ১৯২২ চনত৷ জেলৰ পৰাই ফুকনে আন্দোলনৰ কাৰ্যসূচী চলাই থাকিল৷ পিছলৈ নীতিৰ ক্ষেত্ৰত মতবিৰোধ ঘটাত তেওঁ জাতীয় কংগ্ৰেছৰ পৰা আঁতৰি আহি দেশবন্ধু চিত্তৰঞ্জন দাস, মতিলাল নেহৰু আদিৰ নেতৃত্বত কংগ্ৰেছৰ স্বৰাজ্য দল গঠন কৰে৷ গান্ধীজীৰ নেতৃত্বৰ কংগ্ৰেছ দলে অসহযোগ আন্দোলনৰ কাৰ্যসূচী লৈ আইন আদালত স্কুল কলেজ বৰ্জনৰ সিদ্ধান্ত লোৱাৰ বিপৰীতে স্বৰাজ্যবাদী কংগ্ৰেছ দলে বৈধ উপায়েৰে অৰ্থাৎ স্বায়ত্ত শাসনৰ দাবীৰে শাসনৰ গণ্ডীৰ ভিতৰত সোমাই যুঁজ কৰাৰ পক্ষপাতী আছিল৷ পিছলৈ অৱশ্যে কংগ্ৰেছ দলে এই কথা মানি লৈছিল৷ ১৯২৩ চনত তৰুণ ৰাম ফুকনে দেশবন্ধু চিত্তৰঞ্জন দাস আৰু মতিলাল নেহৰুৱে গঠন কৰা স্বৰাজ দলত যোগদান কৰে। অসমৰ স্বৰাজ্য দলৰ সভাপতি আৰু সম্পাদক আছিল ক্ৰমে তৰুণৰাম ফুকন আৰু ৰোহিনী কুমাৰ চৌধুৰী৷ সহকাৰী সম্পাদক আছিল, গোপীনাথ বৰদলৈ৷ আন আন সদস্যসকল আছিল, বিষ্ণুৰাম মেধি, কামাখ্যাৰাম বৰুৱা, ধনীৰাম তালুকদাৰ আৰু যাদৱ চন্দ্ৰ দাস৷ ১৯১৯ চনৰ ভাৰত শাসন আইনমতে ১৯২৩ চনৰ নৱেম্বৰ মাহত অসম বিধান পৰিষদৰ বাবে নিৰ্বাচন অনুষ্ঠিত হৈছিল৷ তৰুণৰাম ফুকন এই নিৰ্বাচনত জিকি কেন্দ্ৰীয় বিধান পৰিষদলৈ নিৰ্বাচিত হৈছিল৷ স্বৰাজ দলে ব্ৰিটিছ শাসনৰপৰা অধিক স্বায়ত্ত-শাসন আৰু ৰাজনৈতিক স্বাধীনতা বিচাৰিছিল। পিছলৈ কংগ্ৰেছৰ লগত আদৰ্শমূলক সংঘাতৰ বাবে এই দল কংগ্ৰেছৰপৰা আঁতৰি আহে। তৰুণ ৰাম ফুকনে অসমত এই দলৰ গুৰি ধৰিছিল। স্বৰাজ দলে ব্ৰিটিছে প্ৰণয়ন কৰা 'আঞ্চলিক আৰু কেন্দ্ৰীয় শাসন পৰিষদ'ৰ ধাৰণা মানি লৈছিল। তৰুণ ৰাম ফুকন কেন্দ্ৰীয় পৰিষদৰ সভ্য হিচাপে পোন্ধৰ বছৰ কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰিছিল। মহাত্মা গান্ধীৰ অনুৰোধ মৰ্মে আদৰ্শগত মতবিৰোধ সত্ত্বেও 'স্বৰাজ দল' কংগ্ৰেছৰে এটা শাখা হিচাপে আছিল৷আ ১৯২৪ চনত গুৱাহাটী লোকেল ব’ৰ্ডৰ প্ৰথমগৰাকী বেচৰকাৰী চেয়াৰমেন হিচাপে তৰুণৰাম ফুকন নিৰ্বচিত হৈছিল আৰু কেবাবছৰ ধৰি এই পদত থাকি গুৱাহাটীৰ বাট-পথকে ধৰি বিদ্যালয়, চিকিৎসালয়ৰ গৃহ আদি নিৰ্মাণ কৰিছিল৷ ১৯২৪ চনত অসম প্ৰদেশ কংগ্ৰেছ সমিতিয়ে নিজাববীয়াকৈ অসমৰ পৰা কানি নিৰ্মূল কৰাৰ উদ্দেশ্যে ’কানি অনুসন্ধান সমিতি’ এটি গঠন কৰিছিল৷ তৰুণৰাম ফুকন এই সমিতিৰো কাৰ্যনিৰ্বাহক সদস্য আছিল৷ ১৯অ২৮ চনত তেজপুৰত বহা অসম ছাত্ৰ সন্মিলনৰ মূল অধিৱেশনত পৌৰহিত্য কৰিছিল তৰুণৰাম ফুকনে আৰু তেওঁৰ সভাপতিত্বত অনুষ্ঠিত হোৱা এই অধিৱেশনতেই সংগঠনটোৱে ৰাজনৈতিক চৰিত্ৰ গ্ৰহণ কৰিছিল৷ ১৯২৬ চনত অসমত হোৱা ভাৰতীয় জাতীয় কংগ্ৰেছৰ মহাসভাক সফল কৰিবলৈ অন্যন্য নেতাৰ সতে তৰুণ ৰাম ফুকনেও দেহে-কেহে কষ্ট কৰিছিল। নবীনচন্দ্ৰ বৰদলৈ, ৰোহিণীকান্ত হাতীবৰুৱা আৰু ফুকনে নিজৰ ব্যক্তিগত ধন খৰচ কৰি এই মহাসভাক সফল কৰি তুলিছিল৷ ১৯২৯ চনৰ লাহোৰ কংগ্ৰেছৰ অধিৱেশনত “কাউন্সিল বৰ্জন’’ৰ সিদ্ধান্ত লোৱা হয়৷ সেই উদ্দ্যেশ্যে কেন্দ্ৰীয় আৰু প্ৰাদেশিক সংসদৰ সদস্যসকলক পদৰ পৰা ইস্তফা দিবলৈ নিৰ্দেশ দিয়া হ’ল৷ ফুকন তেতিয়া কেন্দ্ৰীয় কমিটিৰ সদস্য আছিল৷ এই নিৰ্দেশত তৰুণৰাম ফুকন বিতুষ্ট হয় আৰু লাহে লাহে তেওঁ আন্দোলনত সক্ৰিয় অংশগ্ৰহণৰ পৰা নিজক আঁতৰাই আনে৷ তৰুণৰাম ফুকনৰ ৰাজনৈতিক কাৰ্যাৱলীৰ ভিতৰত কেন্দ্ৰীয় কমিটিৰ সদস্য আৰু গুৱাহাটী লোকেল বোৰ্ডৰ সভাপতি হোৱাটো উল্লেখযোগ্য দিশ৷ জন ৰিচাৰ্ড কানিংহামে অসমত আইন অমান্য আন্দোলন দুৰ্বল কৰাৰ উদ্দেশ্যে ছাত্ৰসমাজক ইয়াৰ পৰা আঁতৰাই ৰাখিবলৈ ১৯৩০ চনৰ মে’ জুনত “কানিংহাম চাৰ্কুলাৰ’’ জাৰি কৰে৷ তৰুণৰাম ফুকন, নবীন চন্দ্ৰ বৰদলৈ আদিৰ নেতৃত্বত অসমত আইন অমান্য আন্দোলন প্ৰবল হৈছিল৷ সদৌ অসম যুৱক সংঘ আৰু স্কুলীয়া ছাত্ৰ্ৰসমাজক লগত লৈ তৰুণৰাম ফুকনে কংগ্ৰেছৰ পতাকা উত্তোলন কৰিছিল৷ ১৯৩৪ চনৰ মে’ মাহত গান্ধীজীয়ে আইন অমান্য আন্দোলন স্থগিত ৰাখে৷ ১৯২৭ চনৰ অসম সাহিত্য সভাৰ গোৱালপাৰা অধিৱেশনত তেখেতে সভাপতিত্ব কৰিছিল। পাছলৈ তেখেতে অসম সাহিত্য সভাৰ সম্পাদকৰ দায়িত্ব লয় আৰু সভাৰ কাৰ্য্যপন্থাক নৰম-পন্থাৰপৰা চৰম-পন্থালৈ ৰূপান্তৰিত কৰে। ১৯৩২ চনত মদন মোহন মালৱীয়ৰ নেতৃত্বত গঢ় লৈ উঠে 'ৰাষ্ট্ৰবাদী কংগ্ৰেছ দল' তৰুণ ৰাম ফুকন আৰু ৰোহিনী কুমাৰ চৌধুৰীয়ে এই দলত যোগদান কৰে। ১৯৩৬ চনত 'ভাৰত চৰকাৰ আইন'ৰ 1935) অধীনত হোৱা 'সাধাৰণ নিৰ্বাচন'ৰ সময়ত তৰুণ ৰাম ফুকনে 'ইউনাইটেড পিপুলছ পাৰ্টি' গঠন কৰে। অসমৰ কেবাগৰাকী নেতাই তেখেতক সমৰ্থন আগবঢ়াইছিল। ১৯৩৮ চনত ছাদুল্লা চৰকাৰে পদত্যাগ কৰাৰ পাছত গোপীনাথ বৰদলৈৰ নেতৃত্বত সন্মিলিত চৰকাৰ গঠন কৰাত তৰুণ ৰাম ফুকনে বিশেষ কূটনৈতিক ভূমিকা গ্ৰহণ কৰিছিল। চিকাৰী তৰুণৰাম ফুকন তৰুণৰাম ফুকন এগৰাকী দুঃসাহসী চিকাৰী আছিল৷ তেওঁৰ লোমহৰ্ষক চিকাৰ কাহিনীসমূহ অসমীয়া সাহিত্যৰ বহুমূলীয়া সম্পদ৷ ককায়েক নবীনৰাম ফুকনো এগৰাকী পাকৈত চিকাৰী আছিল৷ সেই কালত অসমৰ হাবি-বননি নানা জীৱ-জন্তুৰে ভৰি আছিল৷ হাইস্কুলত থকা কালৰেপৰাই তৰুণৰাম ফুকনে বন্দুক চলাবলৈ শিকে৷ তেওঁৰ প্ৰথম চিকাৰ আছিল কোকলোং চৰাই এটি৷ হাইস্কুলত থকাকালত লোকৰ বন্দুক নি চিকাৰ কৰাৰ বাবে ককায়েকে ককৰ্থনা কৰাত আৰু “পৰৰ বন্দুকেৰে চিকাৰ নকৰোঁ’’ বুলি বহুদিন চিকাৰলৈ মন দিয়া নাছিল৷ কিন্তু ককায়েক নবীন ফুকন নগাঁৱত চিৰস্তাদাৰ হৈ থাকোঁতে বিলাতৰ পৰা উভতি অহা তৰুণৰাম কেইদিনমান ককায়েকৰ লগত আছিল আৰু তাতেই ককায়েকৰ লগুৱা দেউকী মাউতৰ উচতনিত পুনৰ চিকাৰৰ লালসাই মূৰ দাঙি উঠে৷ দেউকীৰ উচটনিতে নগাঁৱতে তৰুণৰামৰ পুনৰ চিকাৰ আৰম্ভ হ’ল৷ নগাঁৱৰ প্ৰথম চিকাৰতে এজনী বাঘিনী, দুটা পোৱালী আৰু এটা পহু চিকাৰ কৰিবলৈ সক্ষম হয়৷ ইয়াৰ পিছত তৰুণৰাম ফুকনৰ চিকাৰ স্পৃহা থমকি ৰ’বলগীয়া নহ’ল৷ নগাঁও আৰু গুৱাহাটীৰ আশেপাশে অটব্য হাবিত তেওঁ ভালেমান দুঃসাহসিক চিকাৰ কৰাৰ কথা স্বৰচিত “মোৰ চিকাৰ কাহিনী’’ নামৰ গ্ৰন্থত প্ৰকাশ পাইছে৷ বেৰিষ্টাৰ তৰুণৰাম ফুকন এজন বেৰিষ্টাৰ ৰূপে তৰুণ ৰাম ফুকনে বিশেষ সাফল্য লাভ কৰিছিল। আইন মহাবিদ্যলয়ত তেওঁ শিক্ষাদান কৰোঁতে আইনৰ জটিল বিষয়বোৰ ৰসাল আৰু সহজকৈ শিক্ষাৰ্থীক বুজাব পাৰিছিল৷ ১৯০৫ চনৰ পৰা ১৯০৯ চনলৈ তেওঁ কলিকতাত ভাৰাঘৰত থাকি আইনৰ ব্যৱসায় চলাইছিল৷ আইনৰ সুক্ষ্মজ্ঞান, ইংৰাজী ভাষাত থকা দক্ষতাৰ বাবে তেওঁ হাতত লোৱা গোচৰৰ তৰ্ক শুনিবলৈ এজলাচত মানুহ ঠাহ খাই পৰিছিল৷ তেওঁ ইমানেই সন্মানিত হৈছিল যে নিয়ম নহয় যদিও এজলাচত সোমাওঁতে তেওঁক হাকিমে চকীৰ পৰা উঠি সন্মান যাচিছিল৷ তৰুণৰাম ফুকনৰ সহকাৰী হিচাপে কাম কৰিছিল, ৰোহিণীকুমাৰ চৌধুৰী, গোলোকেশ্বৰ গোস্বামী আৰু শিশিৰ কুমাৰ বৰুৱাই৷ বক্তা তৰুণৰাম তৰুণৰাম ফুকন এগৰাকী সুবক্তা আছিল৷ মহাত্মা গান্ধী অসমলৈ আহোঁতে ফুকনৰ ঘৰতে আলহী হৈছিল আৰু তেওঁৰ টোলতে প্ৰায় ২৫ হাজাৰ মানুহৰ এখন বিৰাট সভা বহিছিল৷ তাত ফুকনে গান্ধীয়ে দিয়া ভাষণৰ অসমীয়া তৰ্জমা কৰিছিল৷ তেওঁৰ আনৰ বক্তৃতা তাৎক্ষণিকভাবে অসমীয়াত তৰ্জমা কৰিব পৰা দক্ষতা আছিল৷ এন্ড্ৰুজ চাহাবৰ কানি বৰ্জনৰ বিষয়ে দিয়া ইংৰাজী বক্তৃতাও তেওঁ ততালিকে অনুবাদ কৰি উপস্থিত মানুহক শুনাইছিল৷ তেওঁৰ এই গুণৰ বিষয়ে কাকতে প্ৰকাশ কৰিছিল, ফুকনৰ ভাষণবোৰ মধুৰ, গধুৰ বিষয়তো মধুৰতা সানি হাঁহি উঠা কথাৰে হহুৱাব পৰা ক্ষমতা আছিল তেওঁৰ৷ ভাৰত সভাত কেন্দ্ৰীয় সভাই ফুকনৰ নাম দিছিল আৰু এই ফুকনৰ যত্নত অসমৰ নাম বাহিৰত জনাজাত হৈ পৰিছিল৷ অন্যান্য অৱদান তৰুণ ৰাম ফুকনক অসমৰ মানুহে দেশভক্ত বুলি সন্মান দিছিল। ডেকা সকলক ভাৰতৰ স্বাধীনতা সংগ্ৰামলৈ উদ্বুদ্ধ কৰাত তেখেতৰ অৱদান আছিল উল্লেখনীয়। ডেকা নেতাসকলত তৈয়াৰ কৰাতো তেখেতে যথেষ্ট অৰিহণা যোগাইছিল। অসমীয়াৰ বাহিৰেও তেখেতে উড়িয়া, হিন্দী, বঙালী, সংস্কৃত, ফাৰ্ছী আৰু উৰ্দু ভাষাত লিখা-মেলা কৰিব পাৰিছিল। সুদক্ষ বক্তা তৰুণ ৰাম ফুকনে অসমীয়া আৰু অসমত প্ৰচলিত অন্য দোৱানত সাৱলীল ভাষণ দিব পাৰিছিল। জীৱনৰ শেষৰ কেইটামান বছৰত ভাৰতীয় জাতীয় কংগ্ৰেছৰ লগত তৰুণ ৰাম ফুকনৰ বিৰোধ চলি আহিছিল যদিও, দেশপ্ৰেমৰ কামত তেওঁ কেতিয়াও পিছ হুঁহকি অহা নাছিল। স্বাধীনতা আন্দোলনত তেওঁ আগবঢ়োৱা সেৱাৰ বাবে ফুকনক 'দেশভক্ত' উপাধিৰে বিভূষিত কৰা হয়। তৰুণ ৰাম ফুকনে কলিকতাত পঢ়ি থকা অৱস্থাত তেওঁ চাইকেল চলাই ঘূৰা-পকা কৰিছিল৷ সেইসময়ত চাইকেল চলোৱাটো সম্ভ্ৰান্ত পৰিয়ালৰ কাম বুলি বিবেচিত হৈছিল৷ অসমলৈ উভতি আহি লগত চাইকেল এখন আনি তেওঁ গুৱাহাটীৰ ৰাজপথত চলাইছিল আৰু অসমত চাইকেল চলোৱা প্ৰথম গৰাকী ব্যক্তি হিচাপে পৰিচিতি দিব পাৰিছিল। সাহিত্য তৰুণ ৰাম ফুকনে সেইসময়ৰ বিভিন্ন কাকত-আলোচনীত কবিতা-প্ৰবন্ধ আদি প্ৰকাশৰ মাধ্যমেৰে সাহিত্য সাধনা কৰিছিল। স্বাধীনতা আন্দোলনৰ বাবে গ্ৰেপ্তাৰ বৰণ কৰি শিলচৰ জেলত কাৰাবাস খাটি থকাকালতে, ১৯২০ চনত তেওঁ “স্তুতিমালা’’ নামে এলানি স্তুতি কবিতা লিখে ৷ এই সংকলনত মুঠ ৫৪টা কবিতা আছে। ১৯২৬ চনত এইখন প্ৰকাশ পায়৷ এপাহি ফুল (শোক-কবিতা), যৌন-তত্ত্ব (যৌন-জীৱন আৰু যৌন সমস্যাৰ ওপৰ লিখা গ্ৰন্থ), ভাষণাৱলী আৰু সাহিত্যিক জীৱনৰ কীৰ্তিস্তম্ভ বুলি বিবেচিত “চিকাৰ কাহিনী’’ তেওঁৰ অসমীয়া সাহিত্যলৈ অমৰ দান৷ মৃত্যু ১৯৩৯ চনৰ ২৮ জুলাইত তেখেতৰ মৃত্যু হয়। বাথৰুমলৈ গৈ দুৱাৰ বন্ধ কৰাৰ পিছতেই তেওঁ পৰি যায় আৰু অচেতন হয়, দুৱাৰ ভাঙি তেওঁক বাহিৰ কৰা হ’ল৷ ডাঃ ৰুদ্ৰ গোস্বামী, ডাঃ ভূৱনেশ্বৰ বৰুৱা দুয়ো আহি স্বাস্থ্য পৰীক্ষা কৰিলে৷ কিন্তু, ৬৩ বছৰ বয়সত, ফুকনৰ বাথৰুমৰ ভিতৰতে প্ৰাণপখী উৰি যায়, চাৰি বাজি চল্লিশ মিনিটত৷ তেখেতৰ মৃত্যু দিনটো ২০২১ চনৰ ২৮ জুলাই তাৰিখে অসম চৰকাৰে দেশভক্তি দিৱস হিচাপে পালন কৰা হ'ব বুলি ঘোষণা কৰে। তথ্য সংগ্ৰহ অসমৰ ব্যক্তি মৃত ব্যক্তি অসমৰ স্বাধীনতা সংগ্ৰামী অসম সাহিত্য সভাৰ সভাপতি অসমৰ পাব্লিক ডমেইনৰ অন্তৰ্ভুক্ত

3147

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%9C%E0%A7%8D%E0%A6%AF%E0%A7%8B%E0%A6%A4%E0%A6%BF%E0%A6%AA%E0%A7%8D%E0%A7%B0%E0%A6%B8%E0%A6%BE%E0%A6%A6%20%E0%A6%86%E0%A6%97%E0%A7%B0%E0%A7%B1%E0%A6%BE%E0%A6%B2%E0%A6%BE

জ্যোতিপ্ৰসাদ আগৰৱালা

জ্যোতিপ্ৰসাদ আগৰৱালা ১৯০৩ ১৯৫১) অসমৰ এগৰাকী প্ৰসিদ্ধ গীতিকাৰ, নাট্যকাৰ, লেখক আৰু প্ৰথমগৰাকী অসমীয়া চলচ্চিত্ৰ নিৰ্মাতা। অসমীয়া ভাষা-সাহিত্যৰ কবিতা, নাটক, প্ৰবন্ধ, সমালোচনা, শিশুসাহিত্য আদি সকলাে দিশতে তেখেতে বৰঙণি আগবঢ়াই গৈছে। অসমীয়া সংস্কৃতিলৈ অনবদ্য অৱদানৰ বাবে তেখেতক "ৰূপকোঁৱৰ" বুলি কোৱা হয়। জ্যোতিপ্ৰসাদ আগৰৱালা অসমীয়া গীতত আধুনিকতাৰ প্ৰৱৰ্তক। ১৯৩৫ চনত তেখেতে প্ৰথম অসমীয়া চলচ্চিত্ৰ জয়মতী নিৰ্মাণ কৰে। তেখেতৰ মৃত্যু তিথি ১৭ জানুৱাৰীক "শিল্পী দিৱস" ৰূপে পালন কৰা হয়। জ্যোতিপ্ৰসাদৰ দৰ্শনক ‘ৰূপান্তৰৰ দৰ্শন’হিচাপে আখ্যা দিব পাৰি৷ তেখেতে কৈছিল-‘ৰূপান্তৰেহে মাথোঁ জগত ধুনীয়া কৰে এয়ে মোৰ গায়ত্ৰী মন্ত্ৰ’ জন্ম ১৯০৩ চনৰ ১৭ জুনত উজনি অসমৰ ডিব্ৰুগড় জিলাত অৱস্থিত মদাৰখাত মৌজাৰ তামোলবাৰী চাহ বাগিছাত জ্যোতিপ্ৰসাদ আগৰৱালাৰ জন্ম হয়। তেখেতৰ পিতৃ আছিল পৰমানন্দ আগৰৱালা আৰু মাক আছিল কিৰণময়ী আগৰৱালা। চন্দ্ৰকুমাৰ আগৰৱালা তেওঁৰ বৰদেউতাক আছিল। তেখেতৰ পূৰ্বপুৰুষ নবৰংগৰাম আগৰৱালা ১৮১১ চনত ৰাজস্থানৰ মাৰৱাৰ অঞ্চলৰ পৰা অসমলৈ আহিছিল। তেখেতৰ পৰিয়ালৰে সদস্য হৰিবিলাস আগৰৱালাই কীৰ্তন পুথি সৰ্বপ্ৰথমে ছপা কৰি প্ৰকাশ কৰিছিল৷ চিত্ৰৰঞ্জন দাসে প্ৰতিষ্ঠা কৰা জাতীয় বিদ্যালয়ৰপৰা তেওঁ ১৯২১ চনত দ্বিতীয় বিভাগত মেট্ৰিক পৰীক্ষাত উৰ্ত্তীণ হয় আৰু কলিকতাৰ নেচনেল কলেজৰ পৰা আই.এ. দ্বিতীয় বৰ্ষৰ পঢ়া সাং কৰে। তাৰপিছত ১৯২৬ চনত জ্যোতিপ্ৰসাদে অৰ্থনীতিত উচ্চ শিক্ষাৰ বাবে এডিনবাৰ্গলৈ যায় কিন্তু পঢ়া শেষ নকৰাকৈয়ে ১৯৩০ চনত উভতি আহে। ঘূৰি অহাৰ পথত জাৰ্মানীত তেখেতে সাত মাহৰ বাবে চলচ্চিত্ৰ নিৰ্মাণৰ প্ৰশিক্ষণ লয়। অন্যান্য ঘৰলৈ উভতি আহি জ্যোতিপ্ৰসাদ আগৰৱালা ভাৰতৰ স্বাধীনতা আন্দোলনত জঁপিয়াই পৰে আৰু ১৯৩২ চনত ১৫ মাহৰ বাবে কাৰাবাস খাটে। শিলচৰ জেইলত টাইফইড ৰোগত ভোগা সত্ত্বেও তেখেতে কাৰাবাস সম্পূৰ্ণ কৰে। ১৯৩৩ চনৰ শেষৰফালে তেখেতে ভোলাগুৰি চাহ বাগিছাত চিত্ৰবন ষ্টুডিঅ' স্থাপন কৰি প্ৰথম অসমীয়া বোলছবি জয়মতীৰ চিত্ৰগ্ৰহণ আৰম্ভ কৰে। লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱাৰ কাহিনীৰ ওপৰত আধাৰিত এই ছবিখনে ১৯৩৫ চনত মুক্তি লাভ কৰে। জয়মতীৰ পৰা হোৱা ব্যৱসায়িক লোকচানৰ জোৰা মাৰিবলৈ তেখেতে ১৯৩৯ চনত দ্বিতীয়খন অসমীয়া চলচ্চিত্ৰ ইন্দ্ৰমালতী নিৰ্মাণ কৰে। ১৯৪১ চনৰ পৰা জ্যোতিপ্ৰসাদ পুনৰ স্বাধীনতা আন্দোলনৰ লগত জড়িত হৈ পৰে ১৯৪২ চনৰ ত্যাগ তেখেতে সক্ৰিয় ভূমিকা গ্ৰহণ কৰিছিল ব্যক্তিগত জীৱন ১৯৩৬ চনত দেৱযানী ভূঞাৰ লগত তেখেতৰ বিবাহ সম্পন্ন হয়। মৃত্যু ১৯৫১ চনৰ ১৭ জানুৱাৰীত তেজপুৰৰ পকীত জ্যোতিপ্ৰসাদ আগৰৱালাৰ কৰ্কট ৰোগত মৃত্যু হয়। মৃত্যুৰ সময়ত তেওঁৰ বয়স আছিল মাত্ৰ ৪৮ বছৰ। তেখেতৰ মৃত্যুত হোমেন বৰগোহাঞিয়ে ‘অসম বাণী’ কাকতত তেওঁক অসমৰ ইতিহাসৰ সৰ্বকালৰ সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ দহজন অসমীয়াৰ এজন বুলি ঘোষণা কৰিছিল৷ সাহিত্য-চৰ্চা গল্প ৰূপহী বগীতৰা সোণতৰা সোণটি যুঁজাৰু সতীৰ সোঁৱৰণি সন্ধ্যা শিলাকুটি নীলাচৰাই আদি। কবিতা লুইতৰ পাৰৰ অগ্নিসুৰ জ্যোতি ৰামায়ণ উপন্যাস আমাৰ গাঁও অন্যান্য গ্ৰন্থ জ্যোতিৰ্ধাৰা চন্দ্ৰকুমাৰ আগৰৱালা শিশু-সাহিত্য তেখেতে তেৰটামান শিশু উপযোগী কবিতা লিখি থৈ গৈছে। ইয়াৰ ভিতৰত উল্লেখযোগ্য হৈছে "কম্পুৰ সপোন"। কলা-সংস্কৃতিলৈ অৱদান চলচ্চিত্ৰ জ্যোতিপ্ৰসাদ আগৰৱালাক অসমীয়া চলচ্চিত্ৰৰ জনক বুলি অভিহিত কৰা হয়। তেখেতে একক প্ৰচেষ্টাৰে প্ৰথম আৰু দ্বিতীয়খন অসমীয়া বোলছবি নিৰ্মাণ কৰিছিল। জয়মতী (১৯৩৫) ইন্দ্ৰমালতী (১৯৩৯) গীত জ্যোতিপ্ৰসাদে প্ৰায় ৩০০ মান গীত ৰচনা কৰি নিজে সুৰ দিছিল। সেইবোৰক জ্যোতি সংগীত বুলি কোৱা হয়। নাটক সম্পূৰ্ণ নাটক শোণিত কুঁৱৰী (১৯২৫) কাৰেঙৰ লিগিৰী লভিতা (১৯৪৮) ৰূপালীম (১৯৩৮) নিমাতী কইনা (১৯৬৪) খনিকৰ (১৯৭৭) অসম্পূৰ্ণ নাটক কনকলতা সুন্দৰকোঁৱৰ সোণপখিলী অতিৰিক্ত তথ্য অসমীয়া সাহিত্য আৰু বোলছবি জগতলৈ আগবঢ়োৱা অৱদানৰ বাবে ২০০৪ চনত ১৭ জুন তাৰিখে ভাৰত চৰকাৰে আগৰৱালাৰ এটা স্মৃতিৰক্ষামূলক এটা ডাকটিকট মুকলি কৰে। এই টিকটটোৰ মূল্য পাঁচ টকা। জ্যোতিপ্ৰসাদ আগৰৱালা সম্পৰ্কে বিভিন্নজনৰ অভিমত বিষ্ণুপ্ৰসাদ ৰাভাই জ্যোতিপ্ৰসাদ আগৰৱালাক ‘আজীৱন ৰূপতীৰ্থৰ যাত্ৰী’ আজীৱন ৰূপতীৰ্থৰ সাধক, আমৰণ ঝঞ্জাবিজয়ী আত্মাৰ গৰাকী, নৱ-নৱােন্মেষশালিনী আৰু বহু প্ৰতিভাৰে উদ্ভাসিত শিল্পী’ বুলি আখ্যা দিছে৷ সত্যেন্দ্ৰনাথ শৰ্মাৰ মতে-অসমৰ সাংস্কৃিতক আৰু ৰাজনৈতিক জীৱনত জ্যোতিপ্ৰসাদে যি মহান বিপ্লৱী শিল্পীৰ ভূমিকা গ্ৰহণ কৰি গৈছে তাৰ তুলনা দিবলৈ দ্বিতীয় এজন ব্যক্তি হয়তো বিচাৰি পোৱা টান হ’ব৷ ৷ হেমাংগ বিশ্বাসএ ‘ব্যক্তি জীৱনৰ সততা, সাহস, সত্যিনষ্ঠা আৰু সংগ্ৰামশীলতাৰ লগত সাহিত্য, শিল্প আৰু সংগীতৰ এনে সুসংগতি এই যুগৰ সংস্কৃতি জগতত দুৰ্লভ’ বুলি আখ্যা দিছে৷ হোমেন বৰগোহাঞিৰ মতে জ্যোতিপ্ৰসাদ আগৰৱালা অসমৰ সৰ্বকালৰ সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ দহজন অসমীয়াৰ মাজৰ এজন ৷ ইমৰাণ শ্বাহএ কৈছে- কঠোৰ ব্ৰতৰ ধৰ্ম পিন্ধি লক্ষ্যৰ বাবে শত বিঘিনি উপেক্ষা কৰি, ত্যগৰ অগ্নিত নিজকে পুৰি সাধনাৰ বন্তি হাতত লৈ জগতখনকে সম্বোধিবলৈ জ্যোতিপ্ৰসাদ প্ৰস্তুত হৈছে৷ শিৱনাথ বৰ্মনৰ মতে- জ্যোতিপ্ৰসাদ প্ৰণালীবদ্ধ চিন্তাবিদ আছিলষ নিজৰ স্বীকাৰোক্তি মতেই তেওঁ পণ্ডিত নাছিল, তেওঁ আছিল মনে-প্ৰাণে শিল্পী৷ কিন্তু শিল্প তেওঁৰ বাবে নাছিল পংকময় পাৰ্থিৱ জগতৰ বহু ওপৰৰ শুকুলা ডাৱৰৰ আঁৰে-আঁৰে উটি-বুৰি ফুৰা কল্পনাৰ বিলাস৷ ই আছিল তেওঁৰ বাবে বাস্তৱৰ নিৰ্যাস আনন্দ বৰমুদৈৰ মতে জ্যোতিপ্ৰসাদৰ জীৱন এগৰাকী সংগ্ৰামী শিল্পীৰ জীৱন৷ নিজে সৃষ্টিশীল প্ৰতিভাৰ গৰাকী আছিল বাবে আনৰো শ্ৰম আৰু সৃষ্টি প্ৰতিভাৰ প্ৰতি তেওঁৰ সহানুভূতিশীল শ্ৰদ্ধা আছিল৷ তেওঁৰ জীৱনৰ আৰু ব্যক্তিত্বৰ আটাইতকৈ উজ্বল দিশটো হৈছে জনগণৰ ওপৰত আস্থা, জনগণৰ প্ৰতি দৰদ আৰু জনগণৰ মাজত তেওঁ দেখা পোৱা ইতিহাস সলনি কৰিব পৰা শক্তি৷ অনুৰাধা শৰ্মাৰ মতে- জ্যোতিপ্ৰসাদ৷ যাৰ নামেই প্ৰকাশ কৰে পোহৰৰ প্ৰসন্নতা৷ কিন্তু পৰিয়াল প্ৰদত্ত নামটোৰ বাবেই নহয়, নামৰ পৰা কামলৈ তেওঁৰ সমগ্ৰ শিল্পৰূপৰ মাজত শক্তিশালী ৰূপত স্থিতি লাভ কৰা জ্যোতি চেতনাই তেওঁৰ নাম, ব্যক্তিত্ব আৰু দৰ্শনক একাকাৰ কৰি তুলিছে৷ তেওঁৰ সমস্ত ৰচনাত ব্যাপ্ত হৈ আছে আন্ধাৰৰ বিৰুদ্ধে আলোকৰ সংগ্ৰাম৷ ৷ জ্যোতিপ্ৰসাদ শইকীয়াই ‘জ্যোতিপ্ৰসাদৰ সৃষ্টি আৰু চেতনা’ গ্ৰন্থত লিখিছে-তেখেত মাথোঁ ৰূপৰ কোঁৱৰ নহয়, গুণৰ কোঁৱৰো৷ মৌচুমী কন্দলীয়ে লিখিছে- জ্যোতিপ্ৰসাদৰ দৰে সৌন্দৰ্য্য আৰু কলাৰ সুকীয়া ধ্যান-ধাৰণাৰে পুষ্ট চিন্তাশীল ব্যক্তি অসমৰ শিল্পচিন্তাৰ নিস্তেজ পৰিমণ্ডলত সঁচাকৈয়ে অনন্য৷ জয়ন্ত কুমাৰ বৰাৰ মতে- জ্যোতিপ্ৰসাদৰ ব্যক্তিত্ব আৰু প্ৰতিভা আধুনিক অসমীয়া সংস্কৃতিৰ এক দুৰ্লভ শক্তি৷ বিংশ শতিকাৰ যি কেইগৰাকী মহাপ্ৰয়ান অসমীয়াই জাতীয় জীৱনক আপোন যোগ্যতাৰে মহীয়ান কৰি তুলিছিল, তাৰ ভিতৰত জ্যোতিপ্ৰসাদ অন্যতম৷৷ লগতে চাওক চিত্ৰবন ষ্টুডিঅ' জ্যোতি সংগীত অসমৰ চলচ্চিত্ৰ জ্যোতি চিত্ৰবন চলচ্চিত্ৰ আৰু টেলিভিশ্যন প্ৰশিক্ষণ প্ৰতিষ্ঠান তথ্য সংগ্ৰহ বাহ্যিক সংযোগ অসমীয়া ৱিকিউৎসত পঢ়ক কাৰেঙৰ লিগিৰী অসমীয়া ৱিকিউৎসত পঢ়ক ৰূপালীম অসমীয়া ৱিকিউৎসত পঢ়ক লভিতা জ্যোতিপ্ৰসাদ আগৰৱালাৰ জীৱনীৰ বিষয় ৰচনা অসমীয়া কবি অসমীয়া ভাষাৰ গীতিকাৰ অসমীয়া নাট্যকাৰ অসমৰ চলচ্চিত্ৰ পৰিচালক অসমীয়া ভাষাৰ চলচ্চিত্ৰ পৰিচালক অসমীয়া চলচ্চিত্ৰৰ সংগীত পৰিচালক অসমৰ পাব্লিক ডমেইনৰ অন্তৰ্ভুক্ত লিখক কৰ্কট ৰোগত

97466

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%86%E0%A6%B2-%E0%A6%86%E0%A6%B9%E0%A6%9C%E0%A6%BE%E0%A6%AC

আল-আহজাব

আল-আহজাব বা "গোত্ৰ", "মিত্ৰজোঁট", বা "সংযুক্ত শক্তিসমূহ") হৈছে পবিত্ৰ কোৰআনৰ ৩৩তম ছূৰা যাৰ ৭৩টা আয়াত আছে। ছূৰাৰ নাম লোৱা হৈছে সেই দলসমূহৰ (আল-আহজাব), বা কনফেডাৰেট (কুৰাইশ্ব আৰু অন্যান্য জনগোষ্ঠীৰ মাজত মিত্ৰতা)ৰ উল্লেখৰ পৰা, যিসকলে খাদৰ যুদ্ধত (৫/৬২৭) মুছলমানসকলৰ সৈতে যুঁজিছিল, যি... দলসমূহৰ যুদ্ধ আৰু মদিনা ঘেৰাও কৰাৰ বাবে হৈছিল। সাৰাংশ ১-৩ মুহাম্মাদ অবিশ্বাসীতকৈ আল্লাহৰ আজ্ঞা পালন কৰা ৪-৫ দত্তক পুত্ৰক মুছলমানে প্ৰকৃত পুত্ৰ হিচাপে গণ্য নকৰা ৬ মুহাম্মাদৰ পত্নীসকল বিশ্বাসীসকলৰ মাতৃ ৭-৮ পয়গাম্বৰসকলে আল্লাহৰ লগত কৰা নিয়ম ৯-১১ খাদত মুছলমানসকলৰ প্ৰতি আল্লাহৰ অনুগ্ৰহ ১২-১৫ মদিনাৰ অসন্তুষ্ট লোকসকলে তিৰস্কাৰ কৰিলে ১৬-১৭ আল্লাহৰ ক্ৰোধৰ পৰা কোনেও পলাব নোৱাৰে ১৮-২০ মদিনাৰ ভণ্ডসকলৰ বিশ্বাসঘাতকতা উদঙাই দিয়া হ’ল ২১ মুহাম্মাদ বিশ্বাসীসকলৰ বাবে এক আদৰ্শ ২২-২৪ খাদত বিশ্বাসীসকলৰ ধৈৰ্য্যশীল সহনশীলতা ২৫ খাদত হোৱা জয়ৰ কাৰণ আল্লাহৰ অনুগ্ৰহ ২৬-২৭ বানি কাইনুকাক বধৰ উল্লেখ ২৮-২৯ মুহাম্মাদৰ পত্নীসকলে তিৰস্কাৰ কৰিলে ৩০-৩১ মুহাম্মাদৰ পত্নীসকলক যদি অসংযম হয় তেন্তে দুগুণ শাস্তি পাব লাগে, কিন্তু বিশ্বাসী হ’লে দুগুণ পুৰস্কাৰ পাব লাগে ৩২ ৩৩ ৩৪ তেওঁলোকক বিনয়ী আচৰণ আৰু ধৰ্মপৰায়ণতাৰ বাবে উআয়াতেশ দিয়া হয় ৩৫ বিশ্বাসী পুৰুষ-মহিলাক আশীৰ্ব্বাদৰ প্ৰতিজ্ঞা কৰা ৩৬-৪০ জৈনাব কেলেংকাৰীক স্পৰ্শ কৰা প্ৰকাশ ৪১-৪৩ সত্য বিশ্বাসীসকলৰ আশীৰ্বাদ ৪৪-৪৭ মুহাম্মাদ এজন সুসংবাদৰ সাক্ষী আৰু প্ৰচাৰক ৪৮ বিবাহ বিচ্ছেদৰ আইন সংশোধন কৰা হৈছে ৪৯-৫১ নাৰীৰ প্ৰতি মুহাম্মাদৰ বিশেষ বিশেষাধিকাৰ ৫২ মুহাম্মাদ পত্নীৰ ক্ষেত্ৰত সীমিত ৫৩-৫৫ নবীৰ ঘৰত মুমিনসকলে পালন কৰিবলগীয়া আচৰণ ৫৬ আল্লাহ আৰু ফেৰেস্তাসকলে মুহাম্মাদক আশীৰ্ব্বাদ কৰে, যাক বিশ্বাসীসকলে সন্মানেৰে ব্যৱহাৰ কৰিব লাগে ৫৭-৫৮ মুহাম্মাদ বা মুছলমানক আঘাত কৰাসকলৰ অভিশাপ ৫৯ মুছলমান মহিলাৰ ওৰণি লোৱাক সন্মান কৰা আদেশ ৬০-৬২ মদিনা ভণ্ডসকলক শাস্তিৰ ভাবুকি দিয়া ৬৩ মানুহে বিচাৰৰ সময় নাজানে ৬৪-৬৮ কাফিৰৰ ভয়ংকৰ ভাগ্য ৬৯-৭১ মুমিনসকলে নিজৰ নবীৰ প্ৰতি সন্মানজনক ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ উআয়াতেশ দিছিল ৭২-৭৩ বিশ্বাসীসকলৰ দায়িত্ব ব্যাখ্যা এই ছূৰাত খাদ যুদ্ধত কি হৈছিল সেই কথা উল্লেখ কৰি মুমিনসকলক আল্লাহৰ দয়া আৰু শক্তিৰ কথা সোঁৱৰাই দিয়া হৈছে যিহেতু আল্লাহে মদিনা আক্ৰমণ কৰা বিভিন্ন জনগোষ্ঠীক এৰি দিছিল। বিশ্বাস কৰা ওহী (আছবাব আল-নুজুল)ৰ সময় আৰু প্ৰসংগভিত্তিক পটভূমিৰ সন্দৰ্ভত, 33 হৈছে পিছৰ সময়ছোৱাৰ "মদিনান ছূৰা।" ইয়াত নবী আৰু তেওঁৰ পত্নীসকলৰ ব্যৱহাৰ সম্পৰ্কীয় নিৰ্দেশনা আছে আৰু মুনাফিকসকলক তেওঁলোকৰ বেয়া আচৰণৰ বিষয়ে সতৰ্ক কৰি দিয়া হৈছে। একাংশ পণ্ডিতৰ মতে মদিনান আয়াত ইছলামিক সমাজত আইনী বিষয়ৰ সৈতে জড়িত। এই ছূৰাবোৰত সাধাৰণতে বিশ্বাসীসকলে পালন কৰিবলগীয়া নিয়ম-নীতি থাকে। ৫-৬ দত্তক আৰু তেজ সম্পৰ্কীয় ব্যক্তি ৩৩:৫-৬ আয়াতত দত্তক লোৱা আৰু তেজৰ সৈতে জড়িত ব্যক্তিৰ মাজৰ পাৰ্থক্যৰ বিষয়ে আলোচনা কৰা হৈছে। ৩৩:৫ আয়াতত ইছলামত দত্তক লোৱাৰ কথা কোৱা হৈছে আৰু ৩৩:৬ আয়াতত "মুমিনসকলৰ মাতৃ" শব্দটোৰ উল্লেখ আছে, যি নবীৰ পত্নী আছিল। ইয়াৰ পৰা হয়তো সমাজৰ সৈতে তেওঁলোকৰ উচ্চ স্থানৰ কথা বুজা যায় আৰু পিছৰ আয়াতবোৰত এই মহিলাসকলক "আন কোনো মহিলাৰ দৰে নহয়" বুলি বৰ্ণনা কৰা হৈছে। ৭-৮ পয়গাম্বৰসকলৰ আন্তৰিকতা ৩৩:৭-৮ আয়াতত দেখুওৱা হৈছে যে আল্লাহে পয়গাম্বৰসকলৰ আন্তৰিকতাকো পৰীক্ষা কৰিব। ছূৰাৰ আৰম্ভণি যেন সত্যতাৰ সৈতে জড়িত। ছূৰাখনে শক্তিশালী কৰে যে "আল্লাহ বিশ্বাস কৰিবলৈ যথেষ্ট...এই সকলোবোৰ শাস্ত্ৰত লিখা হৈছে...আল্লাহে [আনকি] সত্যবাদীসকলক তেওঁলোকৰ আন্তৰিকতাৰ বিষয়ে প্ৰশ্ন কৰিব, আৰু যিসকলে সত্যক নাকচ কৰে তেওঁলোকৰ বাবে তেওঁ এক যন্ত্ৰণাদায়ক যন্ত্ৰণা প্ৰস্তুত কৰিছে.. .স্পিক ইন এ ডাইৰেক্ট ফেশ্বন।" ৯-২০ খাদ যুদ্ধ তাৰ পিছৰ ৩৩:৯-২৭ আয়াতত খাদৰ যুদ্ধৰ প্ৰতি বিশ্বাসী আৰু ভণ্ডসকলৰ প্ৰতিক্ৰিয়াৰ বিষয়ে আলোচনা কৰা হৈছে। মুমিনসকল হ’ল সেইসকল যিসকলে নিজৰ বিশ্বাস আৰু সাহসত অটল থাকে আনহাতে ভণ্ডসকলে নিৰাপত্তাৰ বাবে দৌৰিবলৈ চেষ্টা কৰে, মুছলমান সেনাবাহিনীক পৰিত্যাগ কৰে আৰু আল্লাহ আৰু হজৰত মুহাম্মাদক সন্দেহ কৰে। ২১ আল্লাহৰ নবী এজন উৎকৃষ্ট আৰ্হি নিশ্চয় আপোনালোকৰ আল্লাহৰ নবীৰ মাজত এক উৎকৃষ্ট আৰ্হি আছে, যিজনে আল্লাহ আৰু শেষ দিনক ভয় কৰে আৰু যিজনে আল্লাহক বহুত স্মৰণ কৰে "নিশ্চয়, আল্লাহৰ ৰাছুলৰ মাজত, তোমালোকৰ বাবে যিসকলৰ আশা আছিল, তেওঁলোকৰ বাবে অধিক ন্যায্য, ভাল আদৰ্শ আছে।" আল্লাহ আৰু শেষ দিনত আৰু আল্লাহক সঘনাই স্মৰণ কৰিছিল।" দেখুৱাইছে যে আল্লাহৰ ৰাছুলৰ সকলো কথা আৰু কামত তেওঁৰ অনুসৰণ কৰাটো এটা গুৰুত্বপূৰ্ণ নীতি। ২৬ বানু কুৰাইজা ঘেৰাও কৰা বানু কোৰাইজাক ঘেৰাও কৰা আৰু তাৰ ফলত তেওঁলোকৰ সম্পত্তি লুটপাতৰ উল্লেখ আছে। ২৮–৩২ মুহাম্মাদৰ পত্নী মুহাম্মাদৰ পত্নীসকলৰ উল্লেখ থাকে আৰু বিশ্বাসীসকলক মুহাম্মাদ আৰু তেওঁৰ ঘৰৰ সৈতে সঠিক আচৰণৰ বিষয়ে কোৱা। নবীৰ পত্নীসকলক বিশ্বাসীসকলৰ মাতৃ বুলি কোৱা হয় আৰু সেয়েহে "অন্য মহিলাৰ দৰে নহয়" মহিলা হিচাপে কিছুমান নিয়ম আৰু নিয়ম মানি চলিবলগীয়া হয়। ৩৩ শুদ্ধিকৰণ ৩৫-৩৬ ক্ষমা আৰু পুৰস্কাৰ আল্লাহৰ দ্বাৰা ক্ষমা আৰু পুৰস্কাৰ পোৱা লোকসকলৰ বৈশিষ্ট্য দেখুৱাওক। কিছুমান পণ্ডিতে এই শ্লোকবোৰৰ অৰ্থ নাৰী আৰু পুৰুষৰ সমান মূল্যৰ বুলি গ্ৰহণ কৰে আৰু এইদৰে নাৰী পুৰুষতকৈ হীন বুলি কৰা দাবী নাকচ কৰে। ৩৭-৪৭ আল্লাহক বিশ্বাস কৰা, আজ্ঞা পালন কৰা আৰু মহিমা কৰা আল্লাহক বিশ্বাস কৰা, আজ্ঞা পালন কৰা আৰু মহিমামণ্ডিত কৰা প্ৰয়োজন বুলি পুনৰ দৃঢ় কৰক। ফাইনেলিটি অৱ নবীত্বৰ উল্লেখ আছে। ৪৯-৫২ পয়গাম্বৰে যাক বিয়া কৰাব পাৰে পয়গাম্বৰয়ে কাক বিয়া কৰাব পাৰে নে নোৱাৰে সেই বিষয়ে বিতংভাৱে উল্লেখ কৰক। ৫০ নং আয়াতটো মায়মুনাহ বিন্ত আল-হাৰিছৰ সৈতে জড়িত হৈ অৱতীৰ্ণ হৈছিল। ৫৩-৫৮ ঘৰৰ নিয়ম মুহাম্মাদ আৰু তেওঁৰ ঘৰলৈ যোৱাৰ সময়ত তেওঁলোকে কেনেদৰে যোগাযোগ কৰিব লাগে সেই বিষয়ে বিশ্বাসীসকলক কওক। ৫৯ ইছলাম আৰু লিংগ পৃথক্কৰণ 'আদনা আল-জিলবাব' বাক্যাংশ ব্যৱহাৰ কৰে যিটোক কেতিয়াবা 'মোৰ মাৰি লোৱা' বুলিও বুজা যায় আৰু মহিলাসকলক নিজকে ঢাকিবলৈ স্বীকাৰ কৰিবলৈ ব্যৱহাৰ কৰা হয়, বিনয়ৰ কাৰ্য্য হিচাপে। ৬০-৭৩ ভণ্ড আৰু মূৰ্তিপূজাৰীৰ শাস্তি আল্লাহে কাফিৰ আৰু মুমিনৰ লগত যিবোৰ কাম কৰিব আৰু মুহাম্মাদক ভণ্ডৰ বিৰুদ্ধে কৰিবলৈ নিৰ্দেশ দিব সেইবোৰ কওক। শেষৰ আয়াতটোৰ শেষত এই ঘোষণা কৰা হৈছে যে আল্লাহে ভণ্ড আৰু মূৰ্তিপূজক উভয়কে শাস্তি দিব, সেয়া পুৰুষ-মহিলা হওক, আৰু দুয়ো লিংগৰ বিশ্বাসীক পুৰস্কাৰ দিব। দুয়োটা লিংগকে সমান হিচাপে উপস্থাপন কৰা হৈছে যিহেতু আল্লাহৰ বিচাৰ কৰিলে দুয়োটাকে কোনো পাৰ্থক্য নোহোৱাকৈ শাস্তি বা মুক্তি দিয়া হয়। লগতে চাওক শুদ্ধিকৰণৰ আয়াত তথ্যসমূহ উৎস বাহ্যিক সংযোগ 33:56, 50+ 33

69462

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%95%E0%A7%8D%E0%A6%B2%E0%A7%B1%E0%A6%BF%20%E0%A6%9D%E0%A6%BE%E0%A6%93

ক্লৱি ঝাও

ক্লৱি ঝাও জন্ম-৩১ মাৰ্চ, ১৯৮২) হৈছে এগৰাকী চীনা ছবি-নিৰ্মাতা। আমেৰিকান স্বাধীন ছবিলৈ আগবঢ়োৱা বৰঙণিৰ বাবে তেখেত জনাজাত। ক্লৱিৰ প্ৰথমখন কাহিনী-ছবি আছিল ছবিখনে ২০১৫ চনত মুক্তিলাভ কৰিছিল আৰু ছানডান্স ছবি মহোৎসৱত প্ৰদৰ্শিত হৈছিল। ছবিখনে সমালোচকৰ পৰা প্ৰশংসা আদায় কৰিবলৈ সক্ষম হয় আৰু শ্ৰেষ্ঠ ছবিৰ বাবে বঁটাৰ মনোনয়নো লাভ কৰে। তেখেতৰ দ্বিতীয়খন ছবি মুক্তি হয় ২০১৭ চনত। নাম আছিল দ্য ৰাইডাৰ ,2017)। এইখন ছবিও কলা-সমালোচকৰ মহলত চৰ্চিত হয় আৰু শ্ৰেষ্ঠ ছবি আৰু শ্ৰেষ্ঠ পৰিচালকৰ শিতানত "ইণ্ডিপেণ্ডেণ্ট স্পিৰিট" বঁটাৰ বাবে মনোনীত হয়। ২০২০ চনত মুক্তিলাভ কৰা ইংৰাজী ভাষাৰ ছবি নৌমেডলেণ্ডৰ জৰিয়তে ক্লৱি অভাৱনীয় সাফল্য অৰ্জন কৰে। এই ছবিখনে গোলকীয় পৰ্যায়ত সমাদৰ আৰু পৰিচিতি লাভ কৰাৰ লগতে বহুকেইটা সন্মানীয় বঁটাও অৰ্জন কৰিবলৈ সক্ষম হয়। তাৰে ভিতৰত শ্ৰেষ্ঠ ছবি, শ্ৰেষ্ঠ পৰিচালক আৰু শ্ৰেষ্ঠ অভিনেত্ৰীৰ অ'স্কাৰকে ধৰি গোল্ডেন লায়ন, গোল্ডেল গ্লোব, বাফটা আদি লাভ কৰে। তেখেতে হৈছে শ্ৰেষ্ঠ পৰিচালকৰ অস্কাৰ লাভ কৰা দ্বিতীয়গৰাকী মহিলা চলচ্চিত্ৰ-নিৰ্মাতা। ইয়াৰ পূৰ্বতে আমেৰিকান ছবিনিৰ্মাতা কেথৰিন বিগলোৱেহাৰ্ট লকাৰ (২০১০) ছবিখনৰ বাবে ৮২ তম একাডেমী অনুষ্ঠানত শ্ৰেষ্ঠ পৰিচালকৰ অস্কাৰ অৰ্জন কৰিছিল। আনহাতে এইটো শিতানত অ'স্কাৰ অৰ্জন কৰা তেখেতে হৈছে প্ৰথমগৰাকী এছিয়ান নাৰী। ঝাওৰ অ'স্কাৰ বিজয় চীন দেশত আৰু দেশখনৰ ছ'ছিয়েল মিডিয়াত চেঞ্চৰ কৰি দিয়া হয়। ঝাওৱে "মাৰ্ভেল ছিনেমেটিক ইউনিভাৰ্ছ"ৰ প্ৰযোজনাত ছুপাৰহিৰো ছবি ইটাৰনেলছ্ পৰিচালনা কৰিছে। ছবিখনে ২০২১ চনৰ নৱেম্বৰত মুক্তি লাভ কৰিব। প্ৰাৰম্ভিক জীৱন ১৯৮২ চনত বেইজিঙৰ ঝাও টিঙত ক্লৱি ঝাওৰ জন্ম হৈছিল। পিতৃ আছিল ঝাও য়ুজি। য়ুজিয়ে চীনৰ উদ্যোগীকৰণক আগুৱাই নিয়াত গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা পালন কৰিছিল। আনহাতে মাতৃ আছিল হাস্পতালৰ এগৰাকী কৰ্মী। তেখেত পিপলছ লিবাৰেশ্যন আৰ্মীত প্ৰদৰ্শনকাৰী দলটোৰ লগত জড়িত আছিল। ভ'গ আলোচনীয়ে তেখেতক এগৰাকী "বিদ্ৰোহী কিশোৰী আৰু বিদ্যালয়ত লেহেমীয়া" হিচাপে আখ্যায়িত কৰিছে। ক্লৱিয়ে মাংগা অংকন কৰিছিল আৰু ফেন ফিকছন লিখিছিল। ক্ৰমাৎ তেখেতে ছবিৰ প্ৰতি আকৰ্ষণ অনুভৱ কৰিছিল। ১৯৯৭ চনত মুক্তিলাভ কৰা ছবি হেপি টুগেডাৰ-এ তেখেতৰ কিশোৰী মনক উদ্বুদ্ধ কৰে। জীৱনৰ প্ৰাৰম্ভিক বয়সতে, ঝাওক পাশ্চাত্য পপ সংস্কৃতিয়ে প্ৰভাৱিত কৰে। ১৫ বছৰ বয়সলৈকে ক্লৱিয়ে ইংৰাজী ক'ব জনা নাছিল। অভিভাৱকে তেখেতক ব্ৰাইটন কলেজলৈ প্ৰেৰণ কৰে। এই কলেজখন যুক্তৰাজ্যত অৱস্থিত এখন ব্যক্তিগত খণ্ডৰ বৰ্ডিং স্কুল আছিল। ব্ৰাইটনত শিক্ষাগ্ৰহণ কৰি তেখেত লছ এঞ্জেলছলৈ যায় আৰু তাতেই হাইস্কুলীয়া শিক্ষা গ্ৰহণ কৰে। ক্লৱিৰ অভিভাৱকৰ পাছলৈ বিবাহ-বিচ্ছেদ হয় আৰু পিতৃয়ে অভিনেত্ৰী ছ ডানডানক পুনৰ্বিবাহ কৰে। ডানডানক টিভিত দেখিয়েই ক্লৱি প্ৰতিপালিত হৈছিল। মাছাছুছেটছৰ মাউণ্ট হলয়ক কলেজত ঝোৱে ৰাজনীতি বিজ্ঞানত স্নাতক ডিগ্ৰী অৰ্জন কৰে। পাছলৈ নিউ ইয়ৰ্ক বিশ্ববিদ্যালয়ত তেখেতে ছবি-প্ৰযোজনা বিষয়ত অধ্যয়ন কৰি ললিত কলাত স্নাতকোত্তৰ ডিগ্ৰী অৰ্জন কৰে। কৰ্মজীৱন নৌমেডলেণ্ড ২০১৮ চনত ঝাওৱে তেখেতৰ তৃতীয়খন চলচ্চিত্ৰ নৌমেডলেণ্ডৰ পৰিচালনা আৰম্ভ কৰে৷ ছবিখনত কেন্দ্ৰীয় চৰিত্ৰত অভিনয় কৰে ফ্ৰান্সিছ মেকডৰমাণ্ডে৷ জেছিকা ব্ৰুডাৰৰ দ্বাৰা লিখিত শীৰ্ষক গ্ৰন্থখনৰ আধাৰত ছবিখনৰ কাম আৰম্ভ হয়৷ ছবিখনৰ চিত্ৰগ্ৰহণ চাৰি মাহৰ ভিতৰত সম্পন্ন হয় আৰু এখন ৰিক্ৰেয়ছনেল বাহনত পশ্চিম আমেৰিকাত ভ্ৰমণ কৰি আৰু বহুতো প্ৰকৃত অঘৰী মানুহক জড়িত কৰি ছবিখনৰ কাম সমাপ্ত কৰা হয়৷ ছবিখন প্ৰিমিয়াৰ হৈছিল ভেনিছ ছবি মহোৎসৱত৷ ইয়াত ছবিখনে ইতিবাচক সঁহাৰি লাভ কৰে আৰু গোল্ডেন লায়ন বঁটা অৰ্জন কৰে৷ পৰৱৰ্তী সময়ত ছবিখন টৰণ্টো আন্তৰ্জাতিক ছবি মহোৎসৱতো প্ৰদৰ্শিত হয় আৰু অনুষ্ঠানটোত ছবিখনে বঁটা লাভ কৰে৷ ২০২১ চনৰ ১৯ ফেব্ৰুৱাৰীত ছবিখন মুক্তি হয়৷ প্ৰযোজক আছিল ছাৰ্ছলাইট পিকছাৰ্ছ৷ ছবিখনৰ বাবে গোল্ডেন গ্লোবত ঝাওৱে শ্ৰেষ্ঠ পৰিচালকৰ বঁটা লাভ কৰিবলৈ সক্ষম হয়৷ এছিয়ান বংশদ্ভুত হিচাপে গ্লোব অৰ্জন কৰা ঝাও হৈছে প্ৰথমগৰাকী মহিলা৷ আনহাতে বাৰ্বা ষ্ট্ৰেইছেণ্ডৰ (১৯৮৪) পাছত তেখেতেই গোল্ডেন গ্লোব লাভ কৰা দ্বিতীয়গৰাকী মহিলা৷ ২০২১ চনত ঝাওৱে শ্ৰেষ্ঠ পৰিচালকৰ একাডেমী অৰ্জন কৰে৷ অস্কাৰ অৰ্জন কৰা তেখেত হৈছে দ্বিতীয়গৰাকী মহিলা৷ ব্যক্তিগত জীৱন ঝাও বৰ্তমান কেলিফৰ্ণিয়াস্থিত ওঝাইৰ বাসিন্দা৷ তেখেতৰ তিনিটা মুৰ্গী আৰু দুটা কুকুৰ আছে৷ আনহাতে জীৱনসংগী হৈছে চিনেমেটোগ্ৰাফাৰ জশ্বোৱা জেমছ ৰিছাৰ্ডছ৷ চলচ্চিত্ৰপুঞ্জী দুটিমান বঁটা-বাহন একাডেমী বঁটা ব্ৰিটিছ একাডেমী ছবি বঁটা গ'ল্ডেন গ্ল'ব বঁটা বাহ্যিক সংযোগ তথ্যসূত্ৰ চীনৰ ব্যক্তি চলচ্চিত্ৰ পৰিচালক একাডেমী বঁটা বিজয়ী জীৱিত

26832

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%9A%E0%A7%81%E0%A6%A4%E0%A7%80%E0%A6%AF%E0%A6%BC%E0%A6%BE%20%E0%A7%B0%E0%A6%BE%E0%A6%9C%E0%A7%8D%E0%A6%AF

চুতীয়া ৰাজ্য

চুতীয়া ৰাজ্য আছিল ত্ৰয়োদশ শতিকাত ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ উত্তৰ পাৰে দিকাৰাই নদী আৰু দক্ষিণ পাৰে দিচাং নদীৰ মাজত গঠন হোৱা এক বিশাল সাম্ৰাজ্য। ১১৮৭ চনত বীৰপালে শদিয়াক ৰাজধানী পাতি উত্তৰ-পূব অসম আৰু অৰুণাচলৰ কিছু অঞ্চল লয় চুতীয়া ৰাজ্য স্থাপন কৰিছিল। তেওঁৰ পুত্ৰ গৌৰী নাৰায়ণে সকলো চুতীয়াক একত্ৰিত কৰি এখন বৃহৎ ৰাজ্য গঠন কৰিছিল। ইয়াৰ পিছত প্ৰায় সোতৰজন ৰজাই এই সাম্ৰাজ্য চলাইছিল। কামৰূপ ৰাজ্য ধ্বংস হোৱাৰ লগে লগে অসমৰ উত্তৰ-পূবত চুতীয়াসকল, পশ্চিম দিশে বাৰভূঞা আৰু কমতা ৰাজ্য ক্ষমতালৈ আহিছিল।। অসমৰ স্থানীয় জনজাতিসকলৰ মাজত চুতীয়াসকল অন্যতম। চুতীয়া সকল কছাৰী গোষ্ঠীৰ লোক আছিল আৰু এটা সময়ত তিব্বত-বাৰ্মীজ ভাষা ব্যৱহাৰ কৰিছিল। সাম্প্ৰতিক কালত, চুতীয়াসকলে অসমীয়া ভাষা ব্যৱহাৰ কৰে। ইতিহাসৰ পৰা জনা যায় যে মধ্যযুগৰ আটাইকেইখন ৰাজ্যৰ ভিতৰত চুতীয়া ৰাজ্যখনে সকলোতকৈ উন্নত আৰু প্ৰগতিশীল আছিল। উজনি অসমৰ শিৱসাগৰ(দক্ষিণ পাৰ) আৰু বিশ্বনাথ(উত্তৰ পাৰ) জিলাৰ পূব দিশত, অৰুণাচলৰ পাহাৰৰ লৈকে এসময়ত চুতীয়া ৰাজ্যৰ অন্তৰ্গত আছিল। অৰ্থাৎ সেই যুগত চুতীয়া সকল লখিমপুৰ, ডিব্ৰুগড়, ধেমাজি, বিশ্বনাথ, তিনিচুকীয়া আৰু অৰুণাচলৰ লোহিত, ডিবাং, ইত্যাদি জিলাত সিচৰিত হৈ আছিল। ১২ শতিকাৰ শেষৰ ফালে এই সকলো অঞ্চলৰ চুতীয়া সকল একত্ৰিত হৈ শদিয়া কেন্দ্ৰীক এখন বৃহৎ ৰাজ্য গঠন কৰিছিল। উল্লেখযোগ্য যে এই ৰাজ্যৰ পৰিসীমা এটা সময়ত পৌৰাণিক কামৰূপৰ কৰতয়া নৈ(কমতাপুৰ) লৈকে বিস্তৃত হৈছিল। ৰাজ্য প্ৰতিষ্ঠা দেউধাই বুৰঞ্জীত উল্লেখ কৰা মতে আনুমানিক ১১৮৭ চনত চুতীয়া সকলে বিভিন্ন সৰু সৰু ৰাজ্য(বা বৃহৎ গাঁও) গঠন কৰি বাস কৰি আছিল। তাৰ ভিতৰতে স্বৰ্ণগিৰি নামৰ ৰাজ্য খনত বীৰপাল নামৰ এজন লোক ৰজা হৈ আছিল। বীৰপালৰ ৰাজ্যত ৬০ টা যৌথ পৰিয়ালৰ লোকে বাস কৰিছিল, অৰ্থাৎ প্ৰায় ৬০০০ লোক। ইয়াৰ পিছত চুবুৰীয়া চুতীয়া লোকসলক পৰাস্ত কৰি তেওঁ 'গয়াপাল' নাম লৈছিল। শদিয়াক তেওঁ চুতীয়া ৰাজ্যৰ ৰাজধানী পাতিছিল। তেওঁক খুন্ত ৰজা বুলিও গৈছিল। ত্ৰয়োবিংশ শতিকাৰ আগভাগত আহোমসকলে অসমত তেওঁলোকৰ ৰাজ্য স্থাপন কৰিবৰ সময়ত উজনি অসমত চুতীয়াসকলেই আটাইতকৈ শক্তিশালী আছিল। চুতীয়া সকলৰ মাজত বুৰঞ্জী লিখাৰ প্ৰথা নথকাৰ বাবে তেওঁলোকৰ আটাইবোৰ ৰজাৰ নাম জনা নাযায়। দেওধাই অসম বুৰঞ্জীৰ মতে বাৰ শতিকাৰ মাজভাগৰ পৰা ষোল্ল শতিকাৰ আগভাগলৈকে মুঠ দহজন চুতীয়া ৰজাই ৰাজত্ব কৰিছিল। নোই ইলিয়াছ চাহাবৰ "হিষ্ট্ৰী অৱ দা ছ" গ্ৰন্থৰ মতে আহোম ৰাজ্যৰ প্ৰতিষ্ঠাপক চুকাফাৰ সমসাময়িক চুতীয়া ৰজা কোছীৰ আগতে তেওঁৰ বংশৰ চৌত্ৰিশজন ৰজাই ৰাজত্ব কৰিছিল। তালৈ চাই কোনো কোনো পণ্ডিতে চুতীয়াসকলে খ্ৰীষ্টীয় সপ্তম শতিকামানতে ৰাজ্য স্থাপন কৰিছিল বুলি অনুমান কৰে। ৰাজ্য বিস্তাৰ বীৰপালৰ পুত্ৰ আছিল ৰত্নধ্বজপাল বা গৌৰীনাৰায়ণ। তেওঁ নিজৰ বাহু বলেৰে উজনি অসমৰ সকলো চুতীয়া ৰাজ্য (যেনে ৰঙ্গালগিৰি, স্বেতাগিৰি, চন্দ্ৰগিৰি, ধৱলগিৰি, নীলগিৰি, ইত্যাদি) একত্ৰিত কৰি বৃহৎ চুতীয়া ৰাজ্য গঠন কৰিছিল। দেউধাই বুৰঞ্জীত উল্লেখ কৰা "চুতীয়াৰ কথা"ৰ দ্বিতীয় আখ্যানৰ মতে বীৰপালে কিৰাতনী দেৱীৰ আশীৰ্বাদত দুটা সোণৰ মেকুৰী আৰু দণ্ড-খাট লাভ কৰি চোট-হিন্দুৱান খুন্তৱান(চুতীয়া ৰাজ্যৰ) ৰজা হৈছিল আৰু শদিয়াত আছিল ("পৰদিনা চৰুৰ ঢাকন গুচাই চালে, সোণৰ বিড়ালী দুটী পালে, দণ্ড-খাট পালে। সেইদিন ধৰি সকলৰে সোধ-পোছ দিন দিন ধৰি পালে। ছোট হিন্দুৱানৰ খুন্তৱানৰ ৰজা হ'ল। শদিয়াত সিটো ৰজা অবাক ৰূপে থাকে।")। ইয়াৰ পৰা বুজিব পাৰি যে বীৰপালৰ বসতি(স্বৰ্ণগিৰি চুতীয়া ৰাজ্য) শদিয়া অঞ্চলতে আছিল। দেউধাই বুৰঞ্জীত উল্লেখ কৰা চন্দ্ৰগিৰি নামৰ চুতীয়া ৰাজ্য খনো বৰ্তমান শদিয়াতে অৱস্থিত আছিল। এইখন পাছলৈ স্বৰ্ণগিৰিৰ চুতীয়া ৰজা ৰত্নধ্বজপালে নিজৰ অধীনলৈ আনি বৃহৎ চুতীয়া ৰাজ্য গঠন কৰিছিল। চন্দ্ৰগিৰি অঞ্চলতে নীতিপালে আহোম ৰজাৰ লগত যুদ্ধ কৰিছিল, যাৰ বাবে তেওঁক "চন্দ্ৰ নাৰায়ণ" বুলিও কোৱা হৈছিল। গোপাল চন্দ্ৰ বৰুৱাৰ টাই ভাষাৰ বুৰঞ্জীত এই অঞ্চলটোক "দৈ-চন্দন"(টাই ভাষাত দৈ=পাহাৰ) কোৱা হৈছে। ৰানী সাধনীয়ে এই অঞ্চলতে প্ৰাণ ত্যোগ কৰিছিল। ৰত্নধ্বজপালে বস কৰা ৰাজ্য স্বেতাগিৰি সম্ভৱত বৰ্তমান লখিমপুৰ জিলাত আছিল কাৰণ এই ৰাজ্য দখল কৰা পাছতে তেওঁ বৰ্তমান মাজুলীত নিজৰ ৰাজধানী হিচাপে "ৰতনপুৰ" নামৰ এখন নগৰ গঠন কৰিছিল "ঢোল বাই ক'ত? ৰতনপুৰত। খোল বাই ক'ত? ৰতনপুৰত", এই বিখ্যাত পুৰণি গীতটো চুতীয়া ৰাজধানী ৰতনপুৰক লৈয়ে সৃষ্টি কৰা হৈছিল। এই ৰতনপুৰতে পাছলৈ নৱ-বৈষ্ণৱ ধৰ্মৰ সত্ৰ এখনো স্থাপন কৰা হৈছিল। পৰবৰ্তী কালত ৰত্নধ্বজপালে নিজৰ ৰাজধানী শদিয়াত স্থায়ী ৰূপে গঠন কৰিছিল। আহোম সকলৰ বুৰঞ্জীত উল্লেখ থকাৰ মতে চুকাফা ৰাজকুমাৰ মাও-লুং দেশত থাকোতে অসমত পাছখন ৰাজ্য আছিল: চুতীয়া, কমতেশ্বৰ, কছাৰী, বৰাহী আৰু মৰাণ। চুকাফাই চৰাইদেউত ৰাজধানী পতাৰ আগতে বাটত বহুতো চুতীয়াক লগ পাইছিল। যিহেতু চুকাফাই চৰাইদেউত নগৰ গঢ়া আগতে নামৰুপ, তিপাম, অভয়পুৰ, হাবুং, শিমলুগুৰি আৰু চনটক বাস কৰি আহিছিল। গতিকে এইবোৰ অঞ্চলৰে কিছুমান জেগাত চুতীয়া সকলৰ বসতি আছিল বুলি ধৰিব পৰা যায়। বহুতো চুতীয়া পৰিয়াল (যেনে চোম-চিৰিং, চাংচাই, খাতুৱাল চেতিয়া, ইত্যাদি) চুকাফাৰ দিনতে আহোম জাতিত অন্তৰ্ভুক্ত হৈ বিলীন হৈ গৈছিল। এই সকলো তথ্যৰ পৰা ধৰিব পাৰি যে ১২-১৩ শতিকাত চুতীয়া ৰাজ্য সেই সময়ত লখিমপুৰ, ডিব্ৰুগড় অঞ্চলৰ পৰা শদিয়া আৰু অৰুণাচলৰ সীমান্ত অঞ্চলৰ লৈকে বিয়পি আছিল। চুতীয়া ৰাজ্যৰ অঞ্চল সমূহ চুতীয়া ৰাজ্যৰ প্ৰাণকেন্দ্ৰ আৰু ৰাজধানী আছিল শদিয়া বা সধয়াপুৰ। চুতীয়া ৰজা সকলে নিজকে সধয়াপুৰেশ্বৰ বা সধয়াধিপতি বুলি চিনাকি দিছিল শদিয়াৰ কীৰ্তিচিহ্ন সমূহতো চুতীয়া ৰজাৰ নাম খোদিত আছে। ভীষ্মক নগৰ আৰু ৰুক্মিণী নগৰৰ ইটাত চুতীয়া ৰজা লক্ষ্মীনাৰায়ণৰ নাম খোদিত আছে। তাম্ৰেশ্বৰী শালৰ ইটাৰ দেৱালখন চুতীয়া ৰজা মুক্ত-ধৰ্মনাৰায়ণে নিৰ্মাণ কৰাইছিল চুতীয়া ৰাজ্যৰ ব্ৰহ্মপুত্ৰ নৈৰ দক্ষিণ পাৰৰ সীমা দিহিং নৈ আছিল। এই কথা বুৰঞ্জী সমূহত স্পষ্টকৈ উল্লেখ পোৱা যায় সেই সময়ত মাজুলী দ্বীপ সৃষ্টি হোৱা নাছিল আৰু দিহিং নৈ ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ কাষে কাষে বৈ গৈ বৰ্তমান মাজুলীৰ পশ্চিমত লগ হৈছিল। বুৰঞ্জী সমূহৰ পৰা জনা যায় যে আহোম ৰাজ্যৰ ৰাজধানী চাৰাগুৱা আৰু বকতা দিহিং নৈৰ পাৰত অৱস্থিত আছিল। গতিকে এই সকলো কথাৰ পৰা ধৰিব পাৰি যে বৰ্তমানৰ শিৱসাগৰ অঞ্চলৰো এটা অংশ চুতীয়া ৰাজ্যৰ অধীনত আছিল। ১৫২২ চনত দিহিং মুখৰ যুদ্ধত নীতিপালৰ সৈন্য বাহিনীক পৰাস্ত কৰি আহোম সেণা চুতীয়া ৰাজ্যত প্ৰবেশ কৰিছিল। চুহুংমুঙৰ সৈন্যয়ে চুতীয়া নৌ সেনাক খেদি ব্ৰক্ষ্মপুত্ৰয়ে দি উজাই আহি ডিব্ৰুমুখত গড় নিৰ্মাণ কৰিছিল।ডিব্ৰু মুখ, চেচামুখ, লাৰুপাৰা আৰু সোণাৰীথ(তিনিচুকীয়া) পুণৰ ৰণ হৈছিল। গতিকে এই সকলো অঞ্চলতে চুতীয়া সকলৰ বসতি আছিল বুলি ক’ব পৰা যায়। দক্ষিণ সীমান্তত এলেকা তিপাম-নামৰূপ-বৰহাট অঞ্চল আছিল। টাই ভাষাৰ "আহোম বুৰঞ্জী" গ্ৰন্থ খনত উল্লেখ থকাৰ মতে পূৰ্বৰ চুতীয়া ৰাজ্যৰ সীমান্তৰ অঞ্চলৰ খামজাং প্ৰদেশৰ নঙাখাম নামৰ নৰা মুখিয়াল এজনে ১৭৭৫ চনত চুতীয়া সকলক লগত লয় হাটখোৱা গোহাঁইৰ বিৰুদ্ধে বিদ্ৰোহ কৰিছিল। বুৰঞ্জীৰ পৰা জনা যায় যে খামজাং প্ৰদেশ পাটকাই অঞ্চলত অৱস্থিত আছিল। গতিকে ধৰিব পাৰি যে চুতীয়া ৰাজ্য এসময়ত সেই অঞ্চলৰ লৈকে বিয়পি আছিল। ব্ৰক্ষ্মপুত্ৰৰৰ উত্তৰ পাৰৰ সীমাৰ কথা বুৰঞ্জী সমূহত পোনপটীয়াকৈ উল্লেখ পোৱা নাযায়। তথাপিও বুৰঞ্জী সমূহত উল্লেখ কৰা আছে যে চুতীয়া ৰাজ্য দখল কৰা পাছত আহোম ৰজা চুহুংমুঙে ৰাউতা-তেমনীৰ ভূঞা সকলক বস কৰিছিল। গতিকে ইয়াৰ পৰা বুজিব পাৰি যে ভৰালী নদীৰ লৈকে চুতীয়া ৰাজ্য বিয়পি আছিল। বৰ্তমান লখিমপুৰৰ সোৱনশিৰি অঞ্চলতো চুতীয়া ৰাজ্যৰ অধীনত আছিল। সেই অঞ্চল পুৰণি কালত হাবুং বুলি জনা গৈছিল। শদিয়াৰ চেপাখোৱা তামৰ ফলিত উল্লেখ থকাৰ মতে চুতীয়া ৰজা দুৰ্লভনাৰায়ণৰ আদেশত ১৪২৮ চনত হাবুঙাধিপতি বৃহৎ পাত্ৰয়েই ব্ৰাক্ষ্মণক ভূমিদান কৰিছিল। চুতীয়া ৰজা লক্ষ্মীনাৰায়ণে ১৪০২ চনত সোৱণশিৰিৰ পশ্চিম দিশত(বৰ্তমান লক্ষিমপুৰ নগৰৰ ওচৰত) আৰু ১৩৯২ চনত সত্যনাৰায়ণ ৰজাই ধৱলী(বগীনদী) নৈৰ পাৰত ব্ৰাহ্মণক ভূমি দান কৰিছিল। ১৫২২ চনত ধীৰনাৰায়ণ ৰজাই ঢকুৱাখনাত ব্ৰাহ্মণক ভূমি দান কৰিছিল। এই সকলো কথাৰ পৰা জনা যায় যে বৰ্তমানৰ লখিমপুৰ জিলাখন সম্পূৰ্ণ ভাবে চুতীয়া ৰাজ্যৰ অন্তৰ্গত আছিল। ধেমাজি জিলাৰ চিচিবৰগাঁও-বৰদলনি অঞ্চলত বহুতো পুৰণি চুতীয়া যুগৰ ধ্বংসাৱশেষ দেখিবলৈ পোৱা যায়। জোনাইৰ ৰজাখনা অঞ্চলত ১৩-১৪ শতিকাৰ চুতীয়া ৰাজ্যৰ ইটাৰ দুৰ্গৰ অৱশেষ পোৱা গৈছিল। বিশ্বনাথ জিলা যে চুতীয়া ৰাজ্যৰ অন্তৰ্গত আছিল, সেই কথা চুতীয়া যুগৰ কীৰ্তিচিহ্ন সমূহৰ পৰা পুহৰলৈ আহে। চুতীয়া যুগৰ খনিকৰ সকলে কিবা উল্লেখযোগ্য কীৰ্তিচিহ্ন নিৰ্মাণ কৰিলে এক বিশেষ ধৰণৰ চিহ্ন কিছুমান ব্যৱহাৰ কৰিছিল। বিশ্বনাথ জিলাৰ অৰুণাচল সীমান্তৰ বুঢ়ৈ দুৰ্গ, নক্সাপৰ্বত দুৰ্গ আৰু ব্ৰহ্মপুত্ৰ পাৰৰ উমাতুমনি দ্বিপ তাৰে প্ৰমাণ। হুবহু একেই খনিকৰ চিহ্ন শদিয়াৰ তাম্ৰেশ্বৰী মন্দিৰ, বুঢ়াবুঢ়ী শাল, ইটা পুখুৰী, ইত্যাদি জেগাত দেখিবলৈ পোৱা গৈছে। উল্লেখযোগ্য যে তাম্ৰেশ্বৰীৰ যিখন শিল-ইটাৰ দেৱালত এই চিহ্ন সমূহ খোদিত আছিল, সেই খন চুতীয়া ৰজা মুক্তধৰ্মনাৰায়ণে ১৪৪২ চনত নিৰ্মাণ কৰিছিল। জনা মতে নক্সাপৰ্বত(১৪০০-১৫০০ খ্ৰীষ্টাব্দ) আৰু বুঢ়ৈ দুৰ্গ প্ৰায় একে যুগৰে সৃষ্টি হয়। এই সকলো তথ্যৰ ভিথিত কনকলাল বৰুৱা আৰু মহেশ্বৰ নেওগ লৈখীয়া বিশিষ্ট ইতিহাস বিধে চুতীয়া ৰাজ্যৰ পৰিসীমা বিশ্বনাথ জিলা লৈকে থকা কথা স্বীকাৰ কৰিছে। ইয়াৰ ওপৰিও জনা যায় যে চুতীয়া ৰাজ্য দখল কৰা পাছতেই (অৰ্থাৎ ১৫২৫ চনতে) আহোম ৰজাই শদিয়া, হাবুং(লখিমপুৰ), দিহিং, টিফাও(ডিব্ৰু), বানলুং(ধেমাজি) অঞ্চল সাহস কৰিবলৈ নতুনকৈ পদবী সৃষ্টি কৰিছিল। গতিকে এই সমূহ অঞ্চল চুতীয়া ৰাজ্যৰ অধীনত আছিল বুলি গ'ম পোৱা যায়। ৰত্ননাৰায়ণ ৰজাই ৰাজ্য বিস্তাৰৰ তথ্য ৰজা দুৰ্লভনাৰায়ণৰ শদিয়া-চেপাখোৱা তামৰ ফলিত(১৫২৮ চনৰ) পোৱা যায়। এই ফলিত উল্লেখ কৰা মতে ৰজা দুৰ্লভনাৰায়ণৰ পিতৃ আছিল ৰজা ধৰ্মনাৰায়ণ আৰু ধৰ্মনাৰায়ণৰ পিতৃ ৰত্ননাৰায়ণে এসময়ত কমতাপুৰৰ লৈকে নিজৰ ৰাজ্য বিস্তাৰ কৰিছিল। ভূমিদানৰ ফলিখনত উল্লেখ আছে, অৰ্থাৎ এজন হৈছিল (একোহভূৎ) কমতাপুৰৰ ৰজা (কমতাপুৰে নৰপতি), যি জন আছিল "ভূপাল সমূহৰদ্বাৰা অৰ্চিত"(ভূপাল-ৱাৰাৰ্চ্চিত) আৰু "কামদেৱৰ(আন এটা নাম কন্দৰ্প) শত্ৰুৰ বিৰুদ্ধে বিজয়ী" (কন্দৰ্প-প্ৰতিপক্ষ-লক্ষ-ৱিজয়ী) শ্ৰী ৰত্ননাৰায়ণ। ৰত্ননাৰায়ণৰ আন এটা নাম সত্যনাৰায়ণো আছিল। এই কথা ঘিলামৰা অঞ্চলৰ বৰমূৰ্তিয়া বিলৰ তাম্ৰপত্ৰৰ পৰা জানিবলৈ পোৱা যায়। ফলিখনৰ মতে ১৩৯২ খ্ৰীষ্টাব্দত সুৰ-ৰিপু(অসুৰ) বংশৰ সধয়াপুৰৰ ৰজা নন্দিশ্বৰৰ পুত্ৰ সত্যনায়াণে ব্ৰাহ্মণক ২০০ পুৰা(৮০০ বিঘা) মাটি দান কৰিছিল। তেওঁৰ পুত্ৰ(আত্মজ) ধৰ্মনাৰায়ণ ৰজাই ফলিখনৰ নবীকৰণ কৰিছিল। গতিকে ইয়াৰ পৰা বুজিব পাৰি যে ধৰ্মনাৰায়ণ ৰজাৰ পিতৃ ৰত্ননাৰায়ণৰ আন এটা নাম সত্যনাৰায়ণ আছিল। উল্লেখযোগ্য যে ১৫০ বছৰ আগতে গৌৰীনায়াৰণ/ৰত্নধ্বজপালেও নিজৰ পুত্ৰ শিৱনাৰায়ণৰ লগত কমতেশ্বৰ ৰজা সন্ধয়াৰ ৰাজকুমাৰীক বিয়া কৰাই কমতা ৰাজ্যৰ লগত বন্ধুত্ব স্থাপন কৰিছিল। সম্ভৱতঃ এই কমতা ৰাজবংশ নাইকীয়া বা দুৰ্বল হৈ যোৱা ফলতে চুতীয়া ৰজা সত্যনাৰায়ণে কমতা ৰাজ্য নিজৰ অধীনলৈ আনিছিল। ৰজা সকলৰ তালিকা চুতীয়া-আহোম যুদ্ধ ১৫১২ চনত চুতীয়াৰ হাবুঙৰ প্ৰদেশৰ পানবাৰী অঞ্চলত চুহুংমুঙে প্ৰৱেশ কৰে আৰু আগতে বামুণীয়া কোঁৱৰক তূলি লোৱা বামুণ পৰিয়ালটোক নিজৰ লগত লয়। বামুণ জনক সোণৰ লগুণ উপহাৰ দি হাতী-ঘাহী অধিকাৰী পাতি নিজৰ লগত লয়। পানবাৰীত থকাৰ সময়ত আহোম ৰজাই সেনা বাহিনীৰ কিছুমানক দিহিং নৈত মাছ ধৰিবলৈ পঠিয়াই। দিহিঙত ডাঙৰ বৰালী ধৰিবলৈ লওঁতে চুতীয়াই আহোম সেনাক দেখে। দিহিং নৈ চুতীয়া আৰু আহোম ৰাজ্যৰ সীমা আছিল, উত্তৰত চুতীয়া ৰাজ্য আৰু দক্ষিণত আহোম ৰাজ্য। চুতীয়াৰ পানীত মাছ ধৰিছে বুলি চুতীয়া সকলে গম পাই মাণিক চন্দ্ৰ বৰুৱাই চুতীয়া মানু্হ পঠিয়াই। কিন্তু আহোম সকলে মাছৰ লগতে চুতীয়া মানু্হকো ধৰি নিয়ে। এই কথা মাণিক চন্দ্ৰ বৰুৱাই ধীৰনাৰায়ণ ৰজাৰ জোৱাঁই নিতাইক জনাই। নীতিপালৰ পৰা ধীৰনাৰায়ণে খবৰ পাই যে আহোম সেনাই দিহিঙৰ সীমা নামানি উত্তৰ পাৰৰ চুতীয়া ৰাজ্যৰ হাবুঙ অঞ্চলত প্ৰৱেশ কৰিছে। দিখৌ-মুখৰ ৰণ ধীৰনাৰায়ণ ৰজাই এই কথা গম পাই যুদ্ধ কৰিবলৈ মন কৰে আৰু ১৫১৩ চনত লুইতে দি আহি দিখৌমুখত কোঠ পাতে। সেই সময়ত দিখৌ মুখ আজিৰ দিনৰ কলিয়াবৰৰ ওচৰত আছিল। চুতীয়া সেনাই দিখৌ মুখ অঞ্চলত পচলা গড় নিৰ্মাণ কৰে। তাৰ পৰা আগ বাঢ়ি আহি চেৰুৱাকটা অঞ্চলৰ নঙকামুঙ বিলৰ পাৰত কোঠ পাতে। চেৰুৱাকটাৰ পৰা এখিনি সেনা বৰনাঁৱত উঠি চিৰা আটি অঞ্চললৈ যায়। চুহুংমুঙে চাও-চুখ্ৰিং আৰু ৰাইলুঙীয়া গোহাঁইক সৈন্য দি চুতীয়াৰ বৰনাঁৱ ধৰিবলৈ সেনা পঠিয়াই। তাৰ পাছত তেওঁ চেৰুৱাকটাৰ চুতীয়া সেনাক আক্ৰমণ কৰে। চুতীয়া সেনাই শত্ৰুৰ শক্তিৰ অনুমান নাপায় যুদ্ধত পৰাজয় হব লগিয়া হয়। এই যুদ্ধত ৪ হাজাৰ চুতীয়া সৈনিক স্বহীদ হয় আৰু ৩ হাজাৰ বন্দী হয়। বন্দী সকলৰ মূৰ কাটি আহোম ৰজাই মুণ্ডমালা বান্ধিলে। যুদ্ধৰ পৰাজয়ৰ ফলত দিখৌ মুখত বাকী থকা চুতীয়া সেনা সেই অঞ্চলৰ পৰা ঘূৰি আহে আৰু পানবাৰী আহোমৰ হাতলৈ যায়। তাৰ পাছত ১৫১৯ চনত চুহুংমুঙ হাবুঙৰ পৰা দিহিংমুখ অঞ্চল লৈ আহে আৰু তাত এটা কোঠ/দুৰ্গ নিৰ্মাণ কৰে। তেতিয়াৰ দিহিংমুখ আজিৰ দিনৰ পশ্চিম মাজুলী অঞ্চল হয়। দিহিং-মুখৰ প্ৰথম ৰণ ১৫২০ চনত চুতীয়া সেনাই এইবাৰ আকৌ ভটিয়াই আহি আহোমৰ নতুনকৈ নিৰ্মিত দিহিংমুখৰ দুৰ্গ(মৌঙখ্ৰাঙ) আক্ৰমণ কৰে। যুদ্ধত চুতীয়া সেনা জয়ী হয় আৰু আহোম সেনাপতি খেনমোঙক মাৰি আহোম সেনাক সেই অঞ্চলৰ পৰা খেদি পঠিয়াই। ফলত দিহিংমুখৰ কোঠ চুতীয়াৰ হাতলৈ যায়। চুতীয়া ৰাজ্যৰ পটন নীতিপালৰ ৰাজত্ব ইয়াৰ পাছতে ১৫২২ চনত ধীৰনাৰায়ণ ৰজাই হাবুং অঞ্চলৰ (বৰ্তমান ঢকোৱাখনা) ব্ৰাহ্মণক ভূমি দান কৰি সাধনী আৰু নিতাই ৰাজ্য ভাৰ দিয়ে। ৰজা হৈ নিতায়ে নীতিপাল নাম লয়। ৰজা ধীৰনাৰায়ণে ৰাজ্য ভাৰ এৰি জামাতাক যুৱৰাজ পাতি, আপোন পুত্ৰ তিনি বছৰৰ শিশু সাধক নাৰায়ণক নীতিপালৰ হাতত সমৰ্পন কৰি দেশান্তৰিত হয়। সামান্য চুতীয়া ল'ৰা ৰজা হোৱাত ৰাজবংশৰ ৰাজপাট দাবীদাৰ কোঁৱৰসকল স্বাভাৱিকতে ক্ষুণ্ণ হৈ পৰে। এই লোক সকলে নিত্যপালক সিংহাসনচ্যুত কৰিবলৈ ষড়যন্ত্ৰত নামে। এই ষড়যন্ত্ৰৰ মূল নায়ক ধীৰনাৰায়ণ ৰজাৰ ভায়েক সুৰজিৎ ওৰফে সুৰধ্বজপাল আছিল। ষড়যন্ত্ৰ সফল নহ'ল। নীতিপালে তেওঁৰ বিশ্বাসী চোৰাংচোৱাৰ পৰা সকলো কথা জানিব পাৰি ষড়যন্ত্ৰত লিপ্ত বিষয়াক ভাঙি নতুন মন্ত্ৰী বিষয়া নিয়োগ কৰে। পূৰ্ব্বৰ পাত্ৰ মন্ত্ৰী গুচাই সামান্য পাত্ৰ-মন্ত্ৰী পাতি লে। সূৰধ্বজপালক ধৰি আনিবৰ বাবে কাচিতৰা সেনাপতিক পঠায়। কিন্তু সুৰধ্বজ দেশ এৰি পলাই যোৱাত সেই কাম সম্ভৱ নহ'ল। নীতিপালৰ দিনত নাৰায়ণ নামৰ এজন বৰসেনাপতি আৰু ৰঘূবীৰ তথা কাচিতৰা সহসেনাপতি আছিল বুলি জনা যায়। কিন্তু সময়ত নীতিপালৰ শাসন দুৰ্বল হৈ পৰে। পূৰ্বৰ সাধাৰণ বংশৰ লগৰীয়া সকলক ৰাজ্যৰ বিষয়-বাব দিবলৈ ধৰাৰ ফলত সম্ভ্ৰান্ত বংশৰ লোকৰ বিশ্বাস আৰু আনুগত্য হেৰুৱাব লগা হয়। দোষ গুণৰ সুবিচাৰ নকৰি হকে-বিহকে প্ৰজাৰ ওপৰত উৎপীড়ন চলোৱাৰ নীতিপাল প্ৰজাৰ মাজত অনীতিপাল বুলি খ্যাত হৈ পৰে। দিহিং-মুখৰ দ্বিতীয় ৰণ চুতীয়া ৰাজ্যৰ দুৰৱস্থাৰ বাতৰি আহোম ৰজা চুহুন্মুংৰ কাণত পৰিল। ফলত সেই বছৰৰ শেষৰ পিনে(১৫২২ চন) তেওঁ চুতীয়া ৰাজ্য আক্ৰমণ কৰে। প্ৰথমতে মাজুলীৰ নঙকঙমোঙ বীলৰ ওচৰলৈ আহি তেওঁ দিহিঙমুখত(বৰ্তমানৰ পশ্চিম মাজুলী অঞ্চল) কোঠ দি থকা চুতীয়াক আক্ৰমণ কৰিবলৈ সেনা পঠায়। যুদ্ধৰ নেতৃত্বত থকা বৰগোহাঁয়ে চুতীয়া সেনাক দিহিং মুখৰ পৰা পুবলৈ ঠেলি নিয়ে আৰু লাচাই-টাই নামৰ এজনক চুতীয়াৰ পৰা সংগ্ৰহ কৰা বৰ-নাঁৱত উঠাই ৰজাৰ ওচৰলৈ পঠায়। সেই সময়ত ৰজা বীলৰ পৰা আগ বাঢ়ি আহি চেৰুৱাকতা নামৰ অঞ্চল এটাত আছিল। চুহুংমুঙে লাচাই-টাইক যুদ্ধৰ খবৰ লয়। লাচাই-টাই ৰজাক জনাই যে চুতীয়া সৈন্য লুইত(টিলাও) ওচৰৰ অঞ্চলৰ লগতে ডিব্ৰুমুখৰ(চোপ-নাম-টিফাও) পানীত কোঠ পাতি আছে। ডিব্ৰু-মুখ/ডিব্ৰুগড়ৰ ৰণ ১৫২৩ চনৰ কাতি মাহত চুহুংমুঙৰ আদেশত ফ্ৰাচেনমুঙ বৰগোহাঁই আৰু কিঙলুন বুঢ়াগোহাঁই ৰাজমন্ত্ৰীয়ে নিজৰ সমস্ত সৈন্য বাহিনী লয় ডিব্ৰুমুখলৈ আগ বাঢ়ি আহি তাত এটা গড় নিৰ্মাণ কৰে। চুহুংমুঙে চৰাইদেউ লৈ আহি ভগৱানৰ ওচৰত বলি আগ বঢ়ায়। ১৪২৩ চনৰ আঘোণ মাহত চুহুংমুঙে সৈন্য বাহিনী লয় আগ বাঢ়ি চেঁচামুখত কোঠ দিয়ে। নীতিপালে গড় বন্ধাৰ খবৰ পাই শদিয়াৰ পৰা লাৰুপাৰা(বৰ্তমান চাবুৱাৰ ওচৰৰ) লৈ আগ বাঢ়ি আহে। তাৰ পৰা তেওঁ শত্ৰুক দেশৰ পৰা খেদিবলৈ বুঢ়া বৰুৱাৰ নেতৃত্বত ডিব্ৰুমুখ লৈ সৈন্য বাহিনী পঠিয়ায়। চুতীয়া সেনাপতি জনে ৰজাৰ আদেশ মতে ডিব্ৰুগড় আক্ৰমণ কৰে। আনপিনে চুহুংমুঙেও ডিব্ৰুমুখলৈ আহি যুদ্ধত ভাগ লয়। ফ্ৰাচেনমুঙ বৰগোহাঁই আৰু কিঙলুন বুঢ়াগোহাঁই ৰাজমন্ত্ৰীয়ে একলগ হৈ পথে দি আগ বাঢ়ি চুতীয়াৰ নৌ বাহিনীক আক্ৰমণ কৰে। চুতীয়াৰ নৌ সেনাৰ নেতৃত্বত আছিল কাচিতৰা, চুলুকী চেতিয়া আৰু বৰপাত্ৰ নামৰ তিনিজন সেনাপতি। যুদ্ধত চুতীয়া সেনা পৰাস্ত হয়। পিছ দিনা চুহুংমুঙ ৰজাই গড়ত থকা সকলো মন্ত্ৰী ডাঙৰীয়া আৰু সেনাক লগত লৈ আগ বাঢ়ি সোণাৰী অঞ্চলত (বৰ্তমান কাকপথাৰ অঞ্চল) সোমায়। নীতিপালৰ সন্ধি প্ৰস্তাৱ ইয়াকে দেখি নীতিপালে আহোম ৰজা লৈ কটকীৰ সৈতে কিছুমান উপহাৰ পঠায়। উপহাৰ সমূহৰ মাজত আছিল সোণৰ খাট(খাম-কু), সোণৰ কাণফুলী(খাম-খাও), মেখেলা(খাম-চিন), তামৰ বাচন(টঙ-ৰু-খাং), সোণচৰুৱা বা গুনা কৰা কপাহী কাপোৰ(ফ্ৰা-নোন-ফোন), শৰাই, পাটি, ইত্যাদি। সকলো উপহাৰ গ্ৰহণ কৰিও চুহুংমুঙে চুতীয়া ৰাজ সম্পদ(সোণ-ৰুপৰ মেকুৰী, সোণ-ৰুপৰ ছত্ৰ, ৰাজকীয় খাট আৰু ৰাজ দণ্ড), ১০টা দতাল হাতী, এজনী মাখুন্দী হাতী আৰু এজনী ছোৱালী বিচাৰি পঠায়। নীতিপালে ছোৱালী আৰু হাতী দিবলৈ মান্তি হয় যদিও ৰাজকীয় সম্পদ পূৰ্বপুৰুষৰ সম্পত্তি বুলি দিবলৈ নিবিচাৰে। ইয়াৰ বিপৰীতে এক মাহৰ পাছত সোণ-ৰুপৰ জাপি (খাম-ঙেন-কোপ), সোণৰ আঙঠি (খোপ-খাম), সোণৰ তোম (লিউ-খাম), সোণৰ ছত্ৰ (চাং-খাম), সোণৰ খাৰু (মাউ-খাম), হাতী, ঘোঁৰা, হাতীৰ দাতৰ পাটি, কটাৰী আৰু পানীকমলী কাপোৰ দি পঠায়। সমান্তৰাল ভাৱে নীতিপালে লুইতৰ পাৰত এটা দুৰ্গ নিৰ্মাণ কৰিবলৈ লয় আৰু তাতে থাকে। দুৰ্গ নিৰ্মাণৰ কথা শুনি, ৰাজসম্পদ নাপায় আৰু লগতে উপহাৰৰ মাজত কটাৰী দেখি চুহুংমুঙ ৰজাই শদিয়াপুৰ আক্ৰমণ কৰিবলৈ নিৰ্ণয় কৰে। শদিয়াৰ ৰণ ১৫২৪ চনৰ বহাগত লুইত নৈ পাৰ হৈ শদিয়া(সধয়াপুৰ) আক্ৰমণ কৰে। ব'হাগ মাহৰ বিহুৰ দিনা শদিয়া আক্ৰমণ কৰা হৈছিল। বিহুৰ দিনা শদিয়াৰ চাৰি শালত বৰ-বলি আয়োজন কৰা হয়, ত দেউৰী পূজাৰীৰ বাহিৰে অন্য লোকে হাতত অস্ত্ৰ লোৱাতো বৰ্জিত আছিল। আজিও এই বৰবলিৰ নিয়ম শদিয়া অঞ্চলৰ থান সমূহত পালন কৰা হয়। সেই সময়ত সৌমাৰ খণ্ডত একমাত্ৰ চুতীয়া সকলৰ মাজত হে খাৰ-বাৰুদ বা হিলৈ-বৰটোপৰ প্ৰচলন আছিল। সেই বাবে হয়তো আক্ৰমণকাৰী সকলে বিহুৰ বতৰত আক্ৰমণ কৰিবলৈ নিৰ্ণয় কৰি লৈছিল। বুৰঞ্জী সমূহৰ মতে সেই সময়ত নীতিপালে পুখুৰী এটাও খন্দাই আছিল। শদিয়াৰ দুৰ্গত কৰা আক্ৰমণ সহিব নোৱাৰি নীতিপাল চন্দনগিৰি লৈ গুচি আহে আৰু কাচিতৰা দৈথাং পৰ্বতত উঠে। চন্দনগিৰি আৰু দৈথাং পৰ্বতৰ ৰণ চুহুংমুঙে শদিয়াৰ বৰনগৰত থাকি ফ্ৰাচেংমুঙ বৰগোহাঁই আৰু কিঙলুন ৰাজমন্ত্ৰীক(বুঢ়াগোহাঁই) চন্দনগিৰি লৈ আক্ৰমণ কৰিবলৈ পঠায়। আনহাতে কনচেং ধনুদাৰী গোহাঁইক (চাও-চঙ কুঙ-ৰিণ) কাচিতৰাৰ লগত যুঁজিবলৈ দৈথাং পৰ্বতলৈ পঠায়। চন্দনগিৰি পৰ্বতত উঠিবৰ কাৰণে আহোম সেনাই আপ্ৰাণ চেষ্টা চলাইও সফল নহয়। চুতীয়া সেনাই ওপৰৰ পৰা শিল বগৰাই আৰু দলিয়াই বহুতো আক্ৰমণকাৰীৰ বধ কৰে। সাতসৰী আৰু অসম বুৰঞ্জীৰ )ৰ পৰা জনা যায় যে সেই সময়ত সাধনী ৰাণী গৰ্ভৱতী আছিল। লগতে আছিল তেওঁৰ ১২-১৩ বছৰীয়া পুত্ৰ। সাধনীৰ লগৰ ১২০ গৰাকী কুঁৱৰীয়েও শিলা কুচাই বিৰোধী পক্ষৰ সৈনিকক মাৰে। আহোম সৈন্য চন্দনগিৰি পৰ্বতত উঠিবলৈ সক্ষম নহৈ পিছুৱাই আহিব লগাত পৰে আৰু এজন চুতীয়া সৈনিকক লগত ধৰি আনে। ইয়াৰ পাছত আক্ৰমণকাৰী সকলে ৰননীতি কৰি পৰ্বতৰ তিনিফালে বেৰি ধৰিব লয়। ফ্ৰাচেংমুঙ বৰগোহাঁই কিছু লোকক ঘিলা গছত উঠি ঢোল বজাবলৈ আদেশ দিয়ে। হয়তো এই সকল আগতে ধৰি চুতীয়া বন্দী আছিল। আগৰ দিনত ঢোল বজোৱাটো যুদ্ধত জয়ৰ প্ৰতীক আছিল। ঢোল বজাই বিজয়ৰ কথা জনাই দিয়া হয়। সেই বাবে পাহাৰৰ ওপৰত উঠি থকা ৰজা ৰাণীয়ে বিহুৰ বতৰত ঢোলৰ মাত শুনি বাহিৰলৈ উলাই আহে আৰু তিনিও ফালৰ পৰা শত্ৰুৰ আক্ৰমণৰ বলি হয়। নীতিপালে শত্ৰুৰ গালৈ কাড় মাৰিবলৈ লয় যদিও বিৰোধী পক্ষৰ জানমোঙখাম হাতীবৰুৱাৰ (ফু-কে-চং) কাড় লাগি মৃত্যু বৰণ কৰে। সাধনীয়ে নিজৰ মহিলা সৈন্য বাহিনীক লগত লয় যুঁজ দিয়ে যদিও শেষত পৰাস্ত হৈ চন্দনগিৰিৰ পৰা জাপ মাৰে। প্ৰায় সংখ্যক বুৰঞ্জীত সাধনীয়ে আত্মবলিদান কৰিছিল বুলি আছে যদিও গোপাল চন্দ্ৰ বৰবৰুৱাৰ টাই ভাষাৰ বুৰঞ্জীত ৰাণীৰ (নাঙ-লুং) গাত যাঠি লাগিছিল বুলি উল্লেখ আছে। যিকি নহওক এই তথ্য পৰাও ৰানী সাধনীয়ে আত্মসমৰ্পণ নকৰি শত্ৰুৰ বিৰুদ্ধে যুঁজ দিয়াৰ কথাহে পোহৰলৈ আনে, কাৰণ আত্মসমৰ্পণ কৰা হ'লে তেওঁক যাঠি মাৰি আক্ৰমণ কৰা নহ'ল হয়। আনপিনে কাচিতৰাক কনচেঙে দৈথাং পৰ্বতত পৰাস্ত কৰে। ৰাজ্য পতনৰ পৰবৰ্তী পৰিস্থিতি চুতীয়া ৰজা নীতিপাল, তেওঁৰ পুত্ৰ আৰু কাচিতৰা তিনিওৰে মূৰ চন্দগিৰি আৰু দৈথাঙৰ পৰা কাটি আনি শদিয়াত থকা চুহুংমুঙৰ আগত প্ৰস্তুত কৰা হয়। ৰজা আৰু পুত্ৰৰ মূৰ কেইটা নচোৱাই পৰ্বতত মুণ্ডামালা বান্ধি শেষত চৰাইদেউৰ শালৰ খটখটিত পোতি থোৱা হয়। অসম )ৰ মতে আহোম সেনাই সাধনীৰ মৃত শৰীৰৰ পৰা কঁকালত পিন্ধা সোণৰ কঙ্কালি লয় আনি শদিয়াৰ থানলৈ আনিছিল, কিন্তু তাত কিছুমান চুতীয়াই আক্ৰমণ কৰি লাপিত ফাংত্যাং দেওধাই নামৰ এজনক বধ কৰিছিল। অন্য বুৰঞ্জী সমূহত এই অংশত ৰানী সাধনীৰ(নাঙ-লুং) কথা একো উল্লেখ নাই। চুতীয়া ৰাজ্যত পোৱা সম্পদ চুতীয়া ৰাজ্যৰ পৰা কমাৰ, সোণাৰি, কুমাৰ, কহাৰ, তাতি, খনিকৰ, বাঢ়ৈ, বামুণ, কায়স্থ, গণক, ইত্যাদি বহুতো ভিন্ন বৃক্তিকৰ লোক গৈছিল। ইয়াৰ বহুতো লোকক ৰজাই নিজৰ ৰাজধানী লৈ লয় আনে। তিনি হাজাৰ চুতীয়া কমাৰক চুহুংমুঙ ৰজাই যোৰহাট জিলাৰ বছাৰ পিনে আৰু তাৰে উজনি অঞ্চলত বহুৱাইছিল। ইয়াৰ বাহিৰে শদিয়াত বহুতো সম্পদ যেনে সোণৰ মাইহাং, কেকুৰা কলাই সোণৰ তিনিচুকীয়া সিংহাসন, খাট, ভোগজৰা, বেলা, জাপি, পিকদান, আৰোৱান, দবা, কালি, হিলৈ, বৰটোপ হিলৈ-তোলা চৰা নাও, কলাই খাৰ, চুতীয়া ধেনু, বৰধেনু, বাৰু-বৰ্চা, ইত্যাদি পোৱা গৈছিল। বহুতো ঘোৰা, হ আৰু হাতীও লাভ কৰা হৈছিল। সম্পদ সমূহ শদিয়াৰ পৰা দিহিং নৈয়ে দি লৈ অনা হয় আৰু পাছলৈ চাৰিং অঞ্চলত ৰখা হয়। চুতীয়া ৰাজ্য দখল কৰা পাছত আহোম সকলে প্ৰথম বাৰৰ বাবে মিৰি, মিচিমি, আবৰ, দফলা, ইত্যাদি পাহাৰীয়া জাতিৰ সম্পৰ্কত আহে। চুতীয়া ভূমিৰ বিতৰণ শদিয়া ৰাজধানী শাসন কৰিবলৈ ফ্ৰাচেংমুঙ বৰগোহাঁইক তিনিশ সৈনিক দিয়া হৈছিল। শদিয়া আৰু দিহিং অঞ্চলত নতুনকৈ আহোম ৰাজ্যৰ মানুহ আনি থাকিবলৈ দিয়া হয়। চুতীয়া ৰাজ্যৰ প্ৰদেশ সমূহ ভাল দৰে শাসন কৰিবলৈ ১৫২৫ চনত লক্ষিমপুৰ অঞ্চলত ভটিয়লীয়া গোহাঁই(কনচেঙক পতা হয়), ধেমাজি অঞ্চলত বানলুঙীয়া গোহাঁই, মাজুলী-পশ্চিম ডিব্ৰুগড় অঞ্চলত দিহিঙীয়া গোহাঁই পদবী সৃষ্টি কৰা হয়। ১৫২৭ চনত হোৱা চুতীয়া বিদ্ৰোহৰ ফলত ডিব্ৰুগড়ত নতুন এখন প্ৰদেশ গঠন কৰি চাওলুং চুলিঙক শাসনকৰ্তা হিচাপে নিযুক্তি দিয়া হয়, যাতে ১৫২৫ আৰু ১৫২৭ৰ দৰে শদিয়া অঞ্চলত পুনৰ বিদ্ৰোহ হ'লে ডিব্ৰু প্ৰদেশৰ সেনাই শদিয়া বাহিনীৰ সহযোগ কৰিব পাৰে। ইয়াৰ উপৰিও কিংলুন বুঢ়াগোহাঁইক "থাও-মুঙ-বঙেন" পাতি তিনিচুকীয়া অঞ্চল শাসন কৰিবলৈ দিয়া হয়। একেই বছৰৰে শেষৰ পিনে কনচেঙক ভটিয়লীয়া গোহাঁইৰ পৰা নতুন "বৰপাত্ৰ গোহাঁই" দিয়া হয়। ইয়াৰ পাছত দিহিঙৰ পাৰৰ বকতাত নতুন ৰাজধানী এখন নিৰ্মাণ কৰা হয়। চুতীয়া বিদ্ৰোহ ১৫২৪ চনত চুতীয়া ৰাজ্যৰ পতন হৈছিল যদিও চুতীয়া সকলৰ মনৰ পৰা স্বাধীনতা আৰু স্বৰাজৰ আশা নাইকিয়া হৈ যোৱা নাছিল। চিৰদিন স্বাধীন হৈ থকা চুতীয়া সকলে বীৰাঙ্গণা ৰাণী সাধনীৰ আত্মোৎসৰ্গৰ কথা সোঁৱৰি পুনৰ জাগ্ৰত হৈ উঠিল আৰু বিদ্ৰোহ ঘোষণা কৰিলে। এই বিদ্ৰোহ ১৫২৭ চনৰ পৰা ১৭০০ শতিকাৰ শেষ ভাগৰ লৈকে চলিছিল। ১৭৭০ দখকৰ মায়ামৰা বিদ্ৰোহে জাতিটোৰ শেষ বিদ্ৰোহ বুলি কব পাৰি যাৰ ফলত সকলো নহলেও এটা অংশয়ে স্বাধীন হৈ নিজৰ ৰাজ্য গঠন কৰিছিল। চুতীয়া ৰাজ্যৰ ৰাজধানী শদিয়া ধ্বংস হোৱাৰ ফলত বহুতো ৰাজকোঁৱৰ আৰু সম্ভ্ৰান্ত পৰিয়ালৰ লোকে পাহাৰীয়া মিচিং, মিচিমি জাতিৰ লোক সকলৰ মাজত আশ্ৰয় লৈছিল আৰু প্ৰথম বিদ্ৰোহ এই সকল লোকে আৰম্ভ কৰিছিল। এই কথা কোচ ৰজা সকলৰ দৰং ৰাজ বংশাৱলীতো উল্লেখ কৰা হৈছে। "পূৰ্বে চুটিয়াৰ ৰজা সিঠাৱে আছিল। অন্যায়ে অসম ছল কৰিয়া মাৰিলে॥ যিমতে মাৰিল তাৰ শুনিয়ো কাহিনী। বলে নপাৰিয়া স্বৰ্গী ৰাজা মনে গুণি॥ ৩৬৪ তাৰ পুত্ৰ ভাই যত সকলে পলাইল। মিৰি মিচিমিত পশি প্ৰাণক ৰাখিলা॥ চুটিয়াৰ ৰাজাক মাৰিয়া ছলে বলে। লৈলা সেহি ৰাজ্যক অসমে কৌতূহলে॥ ৩৭১ ১৫২৬ চনৰ বিদ্ৰোহ, শদিয়া চুতীয়া সকলে প্ৰথম বিদ্ৰোহ ১৫২৬ চনৰ ফাগুন মাহত ৰাজধানী শদিয়াত ঘোষণা কৰিছিল, অৰ্থাৎ ৰাজ্য পতনৰ ৩ বছৰৰ পাছত। বিদ্ৰোহ দমন কৰিবলৈ আৰু ফ্ৰাচেংমুং বৰগোহাঁইক সহযোগ কৰিবলৈ দিহিঙীয়া গোহাঁইক পঠিওৱা হৈছিল। যুদ্ধত বিদ্ৰোহী সকলৰ হাতত ফ্ৰাচেংমুং বৰগোহাঁইৰ হাতী প্লাইপাম আৰু দিহিঙীয়া গোহাঁই মৰা পৰিছিল। কিন্তু শেষ পৰ্যায়ত বিদ্ৰোহী সকল পৰাজিত হৈ উভতি যাবলৈ বাধ্য হ'ল। এই বিদ্ৰোহৰ ফলত চুহুংমুঙ ৰজাই বহুতো প্ৰশাসনীয় পৰিবৰ্তন কৰিবলৈ বাধ্য হৈছিল। ১৫২৭ চনৰ জেঠ মাহত, ডিব্ৰুগড় অঞ্চলত নতুন এখন প্ৰদেশ গঠন কৰি তাত চাওলুং চুলিঙক শাসনকৰ্তা হিচাপে নিযুক্তি দিয়া হৈছিল, যাতে শদিয়া অঞ্চলত পুনৰ বিদ্ৰোহ হ'লে ডিব্ৰু প্ৰদেশৰ সেনাই শদিয়া বাহিনীৰ সহযোগ কৰিব পাৰে। ইয়াৰ উপৰিও কিংলুন বুঢ়াগোহাঁইক "থাও-মুঙ-বঙেন" পাতি পশ্চিম শদিয়া অঞ্চলত (তিনিচুকীয়াৰ সোণাৰিৰ(কাংখাম) পৰা লুহিত নদীৰ গুৰি লৈকে) শাসন কৰিবলৈ দিয়া হ'ল। ১৫২৯ চনৰ বিদ্ৰোহ, শদিয়া প্ৰথম বিদ্ৰোহৰ দুবছৰ পাছতে ১৫২৯ চনৰ পুহ মাহত শদিয়াৰ চুতীয়া সকলে আকৌ মুৰ দাঙি উঠিলে। এইবাৰ চুহুংমুঙ ৰজাই ফ্ৰাচেংমুঙক সহযোগ কৰিবলৈ চাও চুক্লান (তিপামৰ পৰা) আৰু কিংলুনক সহযোগ কৰিবলৈ চাওলুং চুলিঙক (ডিব্ৰুগড়ৰ পৰা) পঠিয়ালে। ইয়াৰ পাছত চুহুংমুঙে চুক্লেংমুঙ ৰাজকোঁৱৰক ৰাজধানীত ৰাখি সকলো বিষয়ববীয়াৰ সৈতে নিজে শদিয়া আহি উপস্থিত হয়। লুহিতৰ পাৰত, ডিবাং নৈৰ পাৰত, মাৰানকাও, চন্দনগিৰি পৰ্বত, দৈথাং পৰ্বত, ইত্যাদি বিভিন্ন ঠাইত কেইবাখনো যুদ্ধ হয়। প্ৰথম পৰ্যায়ত বিদ্ৰোহী সকলে চাও চুলিঙক ধৰি নিবলৈ সক্ষম হৈছিল কিন্তু পাছৰ পৰ্যায়ত এৰি দিলে। বহু মাহ যুদ্ধ লগা পাছত শেষত বিদ্ৰোহী সকল পৰাজিত হ'ল। যুদ্ধত লাভ কৰা সকলো ধন আৰু সম্পত্তি ৰজা আৰু মন্ত্ৰী সকলে নিজৰ মাজতে ভাগ কৰি ল'লে আৰু ৰজাই বৰগোহাঁই আৰু বুঢ়াগোহাঁইক শদিয়াত ৰাখি নিজে ৰাজধানী লৈ ঘূৰি গ'ল। ১৫৪২ চনৰ বিদ্ৰোহ, দিচাং নৈৰ পাৰত চুতীয়া সকলে পুনৰ বাৰ ১৫৪২ চনত ৰজা চুক্লেংমুঙৰ দিনত বিদ্ৰোহ ঘোষণা কৰে কৰিছিল। এইবাৰ ১৫৪২ চনৰ বহাগ মাহত ডিব্ৰুগড় অঞ্চলৰ চুতীয়া সকলে শিৱসাগৰৰ দিচাং নৈৰ ওচৰত আহোম মন্ত্ৰী চেং-হাননক পৰাস্ত কৰি স্বৰাজ ঘোষণা কৰে। কিন্তু ইয়াৰ পাছতে চুক্লেংমুঙে চাওলুং তিমাক বিদ্ৰোহ দমন কৰিবলৈ পঠিয়াই আৰু দুবছৰ লৈকে পূৰ্বৰ চুতীয়া ৰাজ্যৰ বিভিন্ন অঞ্চল ধ্বংস কৰে যাতে কোনো চুতীয়া সকলে পুনৰ বিদ্ৰোহ কৰিবলৈ সাহস নকৰে। ১৫৫০ চনৰ বিদ্ৰোহ, শদিয়া ১৫৫০ চনত শদিয়াখোৱা গোহাঁইৰ মৃত্যুৰ পাছত, কংসপাত্ৰ নামৰ চুতীয়া নায়ক এজনে শদিয়াত বিদ্ৰোহ কৰি নিজকে ৰজা বুলি ঘোষণা কৰিছিল। আহোম ৰাজ্যৰ বহুতো ৰাজকোঁৱৰে তেওঁক সহযোগ কৰিছিল আৰু শদিয়াত উপস্থিত হৈ আহোম ৰজাৰ বিৰুদ্ধে যুদ্ধ কৰিবলৈ সাজু হৈছিল। এই যুদ্ধ ৩ বছৰ লৈকে চলিছিল আৰু শেষত কংসপাত্ৰৰ লগতে বহুতো চুতীয়াই মৃত্যু বৰণ কৰিছিল। ৰাজকোঁৱৰ সকলৰ ভিতৰত কিছুমানৰ মৃত্যু হৈছিল আৰু বাকী থকা সকলক বন্দী বনাই পাছলৈ চাৰিঙত থাকিবলৈ দিয়া হৈছিল। ১৫৬৫ চনৰ বিদ্ৰোহ, নামৰূপ আৰু খেৰাম ১৫৬৫ চনৰ মাঘ মাহত ডিব্ৰুগড় অঞ্চলৰ চুতীয়া সকলে বিদ্ৰোহ ঘোষণা কৰি নামৰূপ আৰু খেৰাম(বৰ্তমান ডিব্ৰুগড়ৰৰ খেৰেমীয়া) অঞ্চলৰ আহোম গাঁও সমূহ আক্ৰমণ কৰি লুণ্ঠন কৰিছিল। ৰজাই বিদ্ৰোহ দমন কৰিবলৈ চাওলুং তিপামক পঠিয়াইছিল। বিদ্ৰোহী সকলৰ লগত হোৱা যুদ্ধত চাওলুং তিমাৰ হাতী আহত হৈছিল যাৰ বাবে তেওঁ যুদ্ধ এৰি দিহিং পাৰ হৈ উভতি আহে। ইয়াৰ পাছত বিদ্ৰোহৰ কি পৰিণতি হ'ল গম পোৱা নাযায়। সম্ভৱতঃ পাছলৈ বিদ্ৰোহ দমন কৰা হৈছিল। ১৫৭২ চনৰ বিদ্ৰোহ, শদিয়া ১৫৭২ চনত পুনৰ বাব চুতীয়া সেনাপতি এজনৰ নেতৃত্বত শদিয়া অঞ্চলৰ চুতীয়া সকলে মুৰ দাঙি উঠে। বিদ্ৰোহ দমন কৰিবলৈ চাওলুং চাৰিং, চাওফ্ৰাংমুঙ বৰগোহাঁই, শদিয়া খোৱা গোঁহাই, ইত্যাদি বহুতো বিষয়ববীয়াক পঠিওৱা হৈছিল। আহোম সেনাৰ তুলনাত বিদ্ৰোহী সকলৰ সংখ্যা কম থকাৰ বাবে বিদ্ৰোহী সকল কানচাই আৰু পুখুৰীখনা নামৰ অঞ্চল লৈ আতঁৰি আহিছিল আৰু সেই অঞ্চলৰ চুতীয়া সকলৰ সহযোগত পুনৰ ৰণ কৰিছিল। কিন্তু দুৰ্ভাগ্যবশতঃ বিদ্ৰোহী সকল পৰাজিত হৈছিল। চুতীয়া সেনাপতি, কানচাইৰ মুখিয়াল আৰু অন্য বহুতো চুতীয়া সৈন্যক বন্দী বনাই ৰাজধানী লৈ লয় অনা হৈছিল। ১৬৬৫ চনৰ বিদ্ৰোহ, উত্তৰ পাৰ ১৬৬৫ চনত আহোম সেনা নগা সকলৰ লগত হোৱা যুদ্ধত ব্যস্ত আছিল। এই সুযোগ লয়, উত্তৰ পাৰৰ লখিমপুৰৰ এখিনি চুতীয়া লোকে মিৰি আৰু দফলা লোকৰ লগত মিলি বিদ্ৰোহ কৰিছিল। কিন্তু বিদ্ৰোহ সফল নহ'ল। ১৬৭৩ চনৰ বিদ্ৰোহ, উত্তৰ পাৰ ১৬৭৩ চনত ধেমাজি অঞ্চলৰ চুতীয়া সকলে বিদ্ৰোহ ঘোষণা কৰি ৰূপা(বৰ্তমানৰ ৰূপহী) আৰু ডিমৌ(বৰ্তমানৰ ধেমাজিৰ ডিমৌ) মিৰি সকলে আহোম ৰজাক কৰ হিচাপে দিয়া মাৰ নাও তোলাই লৈ গৈছিল। এই কথা শুনি আহোম ৰজাই চুতীয়া অঞ্চললৈ কটকী পঠিয়াই নাও সমূহ ঘূৰাই দিবলৈ আদেশ কৰিছিল, কিন্তু চুতীয়া সকলে আদেশ নামানিলে। ইয়াৰ পাছত সকলো চুতীয়া দেউলীয়া নামৰ গাঁৱ এখনত একগোট হৈছিল। কটকীৰ খবৰ পাই আহোম ৰজাই তিনিমুখিয়া অঞ্চলত থকা নাৰাই নামৰ চুতীয়া বিদ্ৰোহী নেতা জনক ধৰি আনিবলৈ সৈনিক পঠিয়ালে। ইয়াৰ পাছত ৰজাই শদিয়াখোৱা গোঁহাই আৰু মৰঙ্গীখোৱা গোহাঁইক চেঁচামুখত গড় নিৰ্মাণ কৰি যুদ্ধৰ বাবে সাজু হ'বলৈ আদেশ দিলে। দিহিং নদীৰ পাৰত আন এটা গড় নিৰ্মাণ কৰা হ'ল। তাৰ পাছত আহোম সেনাই দিহিং পাৰ হৈ মাজুলী হৈ চুতীয়া গাঁৱলৈ আগ বাঢ়ি আহিল। চুতীয়া সকলেও হাতত ধেনু-কাড় লয় দেউলীয়া গাঁৱৰ পৰা মিৰি গাঁৱ এখনলৈ আগ বাঢ়ি আহিলে। আহোম ৰজাই পুনৰ চুতীয়া সকলৰ ওচৰলৈ কটকী পঠিয়াইলে। চুতীয়া বৰুৱা জনে অৱশেষত বশ্যতা স্বীকাৰ কৰিলে, কিন্তু নিজৰ গৰু-ছাগলী, হাঁহ-কুকুৰ, ইত্যাদি সকলো হেৰুৱালে। নাৰাই আৰু অন্য চুতীয়া বিদ্ৰোহী নেতা সকলক মদ্যপান কৰোৱাই পুনৰ বিদ্ৰোহ নকৰিবলৈ প্ৰতিজ্ঞা কৰালে। সবল আৰু শক্তিশালী চুতীয়া সৈনিক সকলৰ বন্দী বনোৱা হ'ল আৰু অন্য চুতীয়া সকলক প্ৰতি বছৰে কৰ হিচাপে নাও দিবলৈ আদেশ দিয়া হ'ল। ১৭৬৯-১৮০৫ চনৰ মায়ামৰা বিদ্ৰোহ মায়ামৰা ধৰ্মীয় চুতীয়া সকলে ১৭৬৯ চনত আহোম ৰাজ্যৰ বিৰুদ্ধে বিদ্ৰোহ ঘোষণা কৰি ১৭৯১ লৈকে বেংমৰা নামৰ পৃথক ৰাজ্য এখন গঠন কৰিছিল। মায়ামৰা বিদ্ৰোহত ভাগ লোৱা জনগোষ্ঠী সমূহৰ মাজত দ্বিতীয় সৰ্বাধিক লোক চুতীয়া জনগোষ্ঠীৰ আছিল। বেংমৰা ৰাজ্যৰ ৰজা সৰ্বানন্দ সিংহ বীৰপালৰ বংশৰ বুৰুক চুতীয়া ৰাজপৰিয়ালৰ লোক আছিল। হয়তো ১৫২৫ চনত ৰাজ্য হেৰুৱা চুতীয়া ৰাজপৰিয়াল টোৱে সৰুকৈ হ'লেও পুনৰ বাৰ ৰাজ্য ৰাজত্ব কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিল। ১৭৭৫ চনৰ বিদ্ৰোহ, ডিব্ৰু-দিহিং অঞ্চল মায়ামৰা বিদ্ৰোহ হৈ থাকোঁতে ডিব্ৰু-দিহিংৰ মাজৰ অঞ্চলৰ একাংশ চুতীয়াই বিদ্ৰোহ ঘোষণা কৰিছিল। টাই ভাষাৰ "আহোম বুৰঞ্জী" নামৰ গ্ৰন্থত উল্লেখ কৰা মতে পূৰ্বৰ চুতীয়া ৰাজ্যৰ সীমান্ত অঞ্চলৰ খামজাং প্ৰদেশৰ পৰা নঙাখাম নামৰ নৰা মুখিয়ালৰ লগত ধৰা সকলে আহি বিদ্ৰোহ ঘোষণা কৰিছিল। এই বিদ্ৰোহত চুতীয়া সকলে নৰা সকলক সহযোগ কৰিছিল। নৰা মুখিয়াল জনে ১৭৭৫ চনত চুতীয়া সকলৰ সহযোগত হাটখোৱা গোহাঁইক পৰাস্ত কৰি নিজকে ডিব্ৰু নৈৰ কাষৰ অঞ্চলৰ ৰজা বুলি ঘোষণা কৰিছিল। ৰজা হৈ নঙাখামে চুতীয়া আৰু বাৰেচিৰিঙীয়া সকলৰ মাজৰ পৰাই ফুকন আৰু বৰুৱা নিযুক্ত কৰিছিল। আহোম ৰজাই নঙাখাম আৰু চুতীয়া সকলৰ বিৰুদ্ধে বুঢ়াগোহাঁইৰ নেতৃত্বত ৪০ হাজাৰ সৈন্য পঠিয়াইছিল। সেনা সকলে আহি ৰঙাগড়াত(বৰ্তমানৰ ডিব্ৰু-চৈখোৱাৰ দক্ষিণত) উপস্থিত হৈছিল। ইয়াত পাছত তেজী আৰু দিহিং নৈৰ পাৰত যুদ্ধ হৈছিল। বিদ্ৰোহী সকল পৰাজিত হৈ আতৰি গৈছিল। নৰা সকলে পূৰ্বৰ চুতীয়া ৰাজ্যৰ পাহাৰীয়া অঞ্চলত আশ্ৰয় লয় আৰু চুতীয়া সকলে ধূনাগুৰি নামৰ ঠাই এদখৰত আশ্ৰয় লয়। বহুতো চুতীয়া, বাৰেচিৰিং আৰু নৰা বিদ্ৰোহীক ৰাজধানী ৰংপুৰলৈ লয় অনা হয়। তাৰে কিছুমানক মৃত্যু দণ্ড দিয়া হৈছিল আৰু আন সকলক বন্দী হিচাপে ৰখা হৈছিল। আৰু চাওক চুতীয়া জনগোষ্ঠী সতী সাধনী তথ্য সংগ্ৰহ বাহ্যিক সংযোগ অসমৰ ইতিহাস চুতীয়া ৰাজ্য ভাৰতৰ সাম্ৰাজ্য আৰু

87232

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%B8%E0%A7%8D%E0%A6%AC%E0%A7%B0%E0%A7%8D%E0%A6%97

স্বৰ্গ

স্বৰ্গলোক বা দেৱলোক হৈছে এক স্থান ত দেৱ-দেৱীসকলে বাস কৰে বুলি বিভিন্ন ধৰ্মৰ লোকসকলে বিশ্বাস কৰে আহিছে। মৃত্যুৰ পিছত জীয়াই থকা সময়ছোৱাত পুণ্য অৰ্জন কৰা মনুষ্যই স্বৰ্গত স্থান লাভ কৰে বুলি মতবাদ প্ৰচলিত হৈ আহিছে। স্বৰ্গক প্ৰায়ে "উচ্চতম স্থান", পবিত্ৰ স্থান, স্বৰ্গ বুলি বৰ্ণনা কৰা হয়, নৰক বা পাতাল বা "নিম্ন স্থান"ৰ বিপৰীতে আৰু ঈশ্বৰত্ব, মঙ্গল, ধৰ্মপৰায়ণতা, বিভিন্ন মানদণ্ড অনুসৰি পাৰ্থিৱ সত্তাৰ বাবে সৰ্বজনীন বা চৰ্তসাপেক্ষে প্ৰৱে2শযোগ্য। বিশ্বাস, বা অন্যান্য গুণ বা সঠিক বিশ্বাস বা কেৱল ঐশ্বৰিক ইচ্ছা। কিছুমানে আগন্তুক পৃথিৱীত পৃথিৱীত স্বৰ্গৰ সম্ভাৱনীয়তাত বিশ্বাস কৰে। আন এটা বিশ্বাস হৈছে অক্ষ মুণ্ডি বা জগতৰ গছ যিয়ে আকাশ, স্থলজ জগত আৰু পাতালক সংযোগ কৰে। ভাৰতীয় ধৰ্মত স্বৰ্গক পবিত্ৰ স্থান বুলি গণ্য কৰা হয়। অন্ততঃ খ্ৰীষ্টান ধৰ্ম, ইছলাম আৰু ইহুদী ধৰ্মৰ কিছুমান বিদ্যালয়ৰ লগতে জৰদস্তি ধৰ্মৰ আব্ৰাহামিক বিশ্বাসত স্বৰ্গ হৈছে মৃত্যুৰ পিছৰ জীৱনৰ ক্ষেত্ৰ য'ত পূৰ্বৰ জীনৰ ভাল কামবোৰক অনন্তকালৰ বাবে পুৰস্কৃত কৰা হয় (নৰক হৈছে বেয়া আচৰণৰ শাস্তি দিয়া ঠাই)। ব্যুৎপত্তিবিজ্ঞান আধুনিক ইংৰাজী শব্দ পূৰ্বৰ (মধ্য ইংৰাজী) (1159 চনত প্ৰমাণিত)ৰ পৰা উদ্ভৱ হৈছে; এইটো পাছলৈ পূৰ্বৰ পুৰণি ইংৰাজী ৰূপ ৰ পৰা বিকশিত কৰা হৈছিল। প্ৰায় ১০০০ চনৰ ভিতৰত খ্ৰীষ্টান ধৰ্মৰ "ঈশ্বৰ বাস কৰা ঠাই"ৰ উল্লেখত হেফন ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল, কিন্তু প্ৰথমে ই "আকাশ "এংলো-চেক্সনসকলে জান্নাতৰ ধাৰণাটো জানিছিল, যিটো তেওঁলোকে আদি শব্দৰে প্ৰকাশ কৰিছিল। ইংৰাজী শব্দটোৰ অন্যান্য জাৰ্মাণিক ভাষাত সম্পৰ্কীয় শব্দ আছে: পুৰণি চেক্সন "আকাশ, স্বৰ্গ" (সেয়েহে মধ্য নিম্ন জাৰ্মান হেভেন "আকাশ"ও), পুৰণি আইচলেণ্ডিক হিমিন, গথিক হিমিন; আৰু যিবোৰৰ এটা ভিন্ন চূড়ান্ত পুৰণি ফ্ৰিজিয়ান হিমেল, হিমুল "আকাশ, স্বৰ্গ", পুৰণি চেক্সন আৰু পুৰণি হাই জাৰ্মান হিমিল, পুৰণি চেক্সন আৰু মধ্য নিম্ন জাৰ্মান হেমেল, পুৰণি ডাচ আৰু ডাচ হেমেল, আৰু আধুনিক জাৰ্মান হিমেল। এই সকলোবোৰ পুনৰ্গঠিত প্ৰ'ট'-জাৰ্মাণিক ৰূপ *হেমিনা-ৰ পৰা আহৰণ কৰা হৈছে। এই ৰূপৰ অধিক ব্যুৎপত্তি অনিশ্চিত। আদি-ভাৰত-ইউৰোপীয় "আৱৰণ, কফন", এটা পুনৰ্গঠিত বা "শিল, স্বৰ্গ"ৰ জৰিয়তে এটা সংযোগ প্ৰস্তাৱ কৰা হৈছে। আন কিছুমানে এই শব্দটোৰ উৎপত্তিস্থলত আদি-ভাৰত-ইউৰোপীয় মূল "শিল" আৰু সম্ভৱতঃ "স্বৰ্গীয় ভল্ট"ৰ পৰা ব্যুৎপত্তিৰ সমৰ্থন কৰে, যিটো তেতিয়া প্ৰাচীন গ্ৰীক "এনভিল, পেষ্টল; উল্কাপিণ্ড"ৰ সম্পৰ্কীয় হিচাপে থাকিব। পাৰ্চী "শিল, স্লিং-শিল; আকাশ, স্বৰ্গ") আৰু সংস্কৃত "শিল, শিল, স্লিং-ষ্টোন; বজ্ৰপাত; আকাশ")। পিছৰ ক্ষেত্ৰত ইংৰাজী হাতুৰী শব্দটোৰ আন এটা সম্পৰ্ক হ’ব। প্ৰাচীন নিকট পূব মেছ'পটেমিয়া প্ৰাচীন মেছ'পটেমিয়ানসকলে আকাশক সমতল পৃথিৱীখন আবৰি থকা গম্বুজৰ শৃংখলা (সাধাৰণতে তিনিটা, কিন্তু কেতিয়াবা সাতটা) হিচাপে গণ্য কৰিছিল।প্ৰতিটো গম্বুজ বেলেগ বেলেগ ধৰণৰ বহুমূলীয়া শিলেৰে তৈয়াৰ কৰা হৈছিল। স্বৰ্গৰ আটাইতকৈ তলৰ গম্বুজটো জেচপাৰৰ আৰু ইয়াত তৰাবোৰৰ ঘৰ আছিল।[স্বৰ্গৰ মাজৰ গম্বুজটো ছাগিলমুট শিলৰ আৰু ইগিগিসকলৰ বাসস্থান আছিল। স্বৰ্গৰ সৰ্বোচ্চ আৰু বাহিৰৰ গম্বুজটো লুলুডানিতু শিলৰ দ্বাৰা নিৰ্মিত আছিল আৰু ইয়াক আকাশৰ দেৱতা আন হিচাপে ব্যক্তিত্ব কৰা হৈছিল। আকাশী পদাৰ্থবোৰক নিৰ্দিষ্ট দেৱতাৰ সৈতেও সমান কৰা হৈছিল। শুক্ৰ গ্ৰহটো প্ৰেম, যৌনতা আৰু যুদ্ধৰ দেৱী ইনান্না বুলি বিশ্বাস কৰা হৈছিল। সূৰ্য্য তেওঁৰ ভাতৃ উতু, ন্যায়ৰ দেৱতা আৰু চন্দ্ৰ তেওঁলোকৰ পিতৃ নান্না। সাধাৰণতে প্ৰাচীন নিকট পূবৰ সংস্কৃতিত আৰু বিশেষকৈ মেছ'পটেমিয়াত মানুহৰ ঐশ্বৰিক ক্ষেত্ৰখনত প্ৰৱেশৰ সুবিধা কম বা একেবাৰেই নাছিল। স্বৰ্গ আৰু পৃথিৱী নিজৰ স্বভাৱৰ দ্বাৰা পৃথক আছিল; মানুহে নিম্ন আকাশৰ উপাদান যেনে তৰা আৰু ধুমুহা দেখিব পাৰে আৰু ইয়াৰ দ্বাৰা প্ৰভাৱিত হ'ব পাৰে,কিন্তু সাধাৰণ মৰ্ত্যলোকে স্বৰ্গলৈ যাব নোৱাৰিলে কাৰণ ই আছিল... কেৱল দেৱতা। গিলগামেছৰ মহাকাব্যত গিলগামেছে এনকিডুক কৈছে, "মোৰ বন্ধু, স্বৰ্গলৈ কোনে উঠিব পাৰে? কেৱল দেৱতাসকলেহে শমাছৰ লগত চিৰদিনৰ বাবে বাস কৰে।" বৰঞ্চ এজন ব্যক্তিৰ মৃত্যুৰ পিছত তেওঁৰ আত্মা কুৰলৈ যায় (পিছলৈ ইৰকাল্লা নামেৰে জনাজাত, পৃথিৱীৰ পৃষ্ঠৰ গভীৰ তলত অৱস্থিত এটা ক'লা ছাঁয়াময় পাতাল জগত। সকলো আত্মাই একেটা পৰলোকলৈ গৈছিল,আৰু জীৱনকালত এজন ব্যক্তিৰ কাৰ্য্যই আগন্তুক জগতত তেওঁৰ লগত কেনে ব্যৱহাৰ কৰা হ'ব তাৰ ওপৰত কোনো প্ৰভাৱ পেলোৱা নাছিল। তথাপিও অন্ত্যেষ্টিক্ৰিয়াৰ প্ৰমাণে ইংগিত দিয়ে যে কিছুমান মানুহে বিশ্বাস কৰিছিল যে ইনান্নাৰ পৰলোকত নিজৰ ভক্তসকলক বিশেষ অনুগ্ৰহ প্ৰদান কৰাৰ ক্ষমতা আছে। আকাশ আৰু পৃথিৱীৰ মাজত পৃথকতা থকাৰ পিছতো মানুহে দেৱতাসকলৰ ওচৰলৈ বাক্য আৰু শংকাৰ দ্বাৰা প্ৰৱেশৰ সন্ধান কৰিছিল। দেৱতাসকলে স্বৰ্গত বাস কৰে বুলি বিশ্বাস কৰা হৈছিল, কিন্তু তেওঁলোকৰ মন্দিৰতো, যিবোৰক পৃথিৱী আৰু স্বৰ্গৰ মাজত যোগাযোগৰ মাধ্যম হিচাপে দেখা গৈছিল, যাৰ ফলত মৰ্ত্যলোকে দেৱতাসকলৰ ওচৰলৈ যাব পাৰে। নিপ্পুৰৰ একুৰ মন্দিৰক "দুৰ-আন-কি" বুলি জনা গৈছিল, যিটো আকাশ আৰু পৃথিৱীৰ "মূৰিং-ৰছী।" ইয়াক এনলিলে নিজেই নিৰ্মাণ আৰু প্ৰতিষ্ঠা কৰা বুলি বহুলভাৱে ভবা হৈছিল। কনান আৰু ফিনিচীয়া ব্ৰঞ্জ যুগৰ (খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ১২০০ চনৰ পূৰ্বৰ) কনানীয়াসকলৰ স্বৰ্গৰ দৃষ্টিভংগীৰ বিষয়ে প্ৰায় একোৱেই জনা নাযায় আৰু উগাৰিটত (খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ১২০০ চনত ধ্বংস হোৱা) প্ৰত্নতাত্ত্বিক তথ্যই তথ্য প্ৰদান কৰা নাই। প্ৰথম শতিকাৰ গ্ৰীক লেখক বাইব্লছৰ ফিলোৱে তেওঁৰ ছানচুনিয়াথনত লোহা যুগৰ ফিনিচিয়ান ধৰ্মৰ উপাদানসমূহ সংৰক্ষণ কৰিব পাৰে। জৰদস্তিসকল গাথাৰ প্ৰৱৰ্তন কৰা জৰদস্তিৰ ভাববাদী জৰদস্তিয়ে স্বৰ্গ আৰু নৰকৰ অস্তিত্বৰ কথা কৈছিল। ঐতিহাসিকভাৱে জৰদস্তি ধৰ্মৰ অনন্য বৈশিষ্ট্য যেনে স্বৰ্গ, নৰক, স্বৰ্গদূত, একেশ্বৰবাদ, মুক্ত ইচ্ছাৰ ওপৰত বিশ্বাস, বিচাৰৰ দিন আদি ধাৰণা আদিয়ে হয়তো আব্ৰাহাম ধৰ্মকে ধৰি অন্যান্য ধৰ্মীয় আৰু দাৰ্শনিক ব্যৱস্থাক প্ৰভাৱিত কৰিছিল, জ্ঞানবাদ, উত্তৰ বৌদ্ধ ধৰ্ম আৰু গ্ৰীক দৰ্শন। হুৰিয়ান আৰু হিট্টীসকল প্ৰাচীন হিট্টীসকলে বিশ্বাস কৰিছিল যে কিছুমান দেৱতা স্বৰ্গত বাস কৰে, আনহাতে আন কিছুমানে পৃথিৱীৰ দূৰৱৰ্তী ঠাইত বাস কৰে, যেনে পৰ্বত, য'ত মানুহৰ প্ৰৱেশ কম হয়। মধ্য হিত্তী মিথত স্বৰ্গ হৈছে দেৱতাসকলৰ বাসস্থান। কুমাৰবীৰ গীতত আলালুৱে নিজৰ পুত্ৰ অনুক জন্ম দিয়াৰ আগতে ন বছৰ স্বৰ্গত ৰজা আছিল। অনুক নিজেই পুত্ৰ কুমাৰবীয়ে ওফৰাই পেলায়। ভাৰতীয় ধৰ্ম বৌদ্ধ ধৰ্ম বৌদ্ধ ধৰ্মত কেইবাটাও স্বৰ্গ আছে, যিবোৰৰ সকলোবোৰ এতিয়াও সংসাৰ (মায়াক বাস্তৱ)ৰ অংশ। যিসকলে ভাল কৰ্ম জমা কৰে তেওঁলোকৰ কোনো এটাত পুনৰ জন্মহ’ব পাৰে। কিন্তু তেওঁলোকৰ স্বৰ্গত থকাটো চিৰন্তন নহয়—অৱশেষত তেওঁলোকে নিজৰ ভাল কৰ্ম ব্যৱহাৰ কৰি আন এটা ক্ষেত্ৰলৈ পুনৰ জন্ম ল’ব, মানুহ, প্ৰাণী বা আন সত্তা হিচাপে। স্বৰ্গ অস্থায়ী আৰু সংসাৰৰ অংশ হোৱাৰ বাবে বৌদ্ধ ধৰ্মাৱলম্বীসকলে পুনৰ্জন্মৰ চক্ৰৰ পৰা পলায়ন কৰি জ্ঞান-প্ৰাপ্তি (নিৰ্বাণ) লাভ কৰাত অধিক গুৰুত্ব দিয়ে। নিৰ্বাণ স্বৰ্গ নহয় মানসিক অৱস্থা। বৌদ্ধ ব্ৰহ্মাণ্ডবিজ্ঞান অনুসৰি বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডখন অস্থায়ী আৰু সত্তাবোৰে কেইবাটাও অস্তিত্ববাদী "বিমান"ৰ মাজেৰে স্থানান্তৰিত হয় য'ত এই মানৱ জগতখন মাত্ৰ এটা "ক্ষেত্ৰ" বা "পথ।" এইবোৰক পৰম্পৰাগতভাৱে মানৱ ক্ষেত্ৰৰ ওপৰত আকাশ বিদ্যমান, আৰু তাৰ তলত জীৱ-জন্তু, ভোকাতুৰ ভূত আৰু নৰক সত্তাৰ ক্ষেত্ৰসমূহৰ সৈতে উলম্ব ধাৰাবাহিকতা হিচাপে কল্পনা কৰা হয়। জান চোজেন বেইছে তেওঁৰ গ্ৰন্থ জিজো: গাৰ্ডিয়ান অৱ চিলড্ৰেন, ট্ৰেভেলাৰ্ছ এণ্ড অদাৰ ভয়েজাৰ্ছত উল্লেখ কৰা মতে, অসুৰৰ ক্ষেত্ৰখন স্বৰ্গক্ষেত্ৰৰ পিছৰ পৰিশোধন আৰু ইয়াক মানৱ ক্ষেত্ৰ আৰু আকাশৰ মাজত সুমুৱাই দিয়া হৈছিল। বৌদ্ধ ধৰ্মৰ এটা গুৰুত্বপূৰ্ণ স্বৰ্গ হৈছে গ্ৰীক পৌৰাণিক কাহিনীৰ অলিম্পছৰ সৈতে মিল থকা ত্ৰয়স্ত্ৰীং। মহাযান বিশ্বদৃষ্টিভংগীত এই ধাৰাবাহিকতাৰ বাহিৰত থকা বিশুদ্ধ ভূমিও আছে আৰু বুদ্ধসকলে জ্ঞান লাভ কৰাৰ লগে লগে সৃষ্টি কৰে। অমিতাভৰ বিশুদ্ধ ভূমিত পুনৰ্জন্মক বুদ্ধত্বৰ আশ্বাস হিচাপে দেখা যায়, কাৰণ তাত এবাৰ পুনৰ জন্ম ল’লেই সত্তাবোৰে আন সত্তাক ৰক্ষা কৰিবলৈ বাছি নোলোৱালৈকে পুনৰ চক্ৰীয় অস্তিত্বত নপৰে, বৌদ্ধ ধৰ্মৰ লক্ষ্য হৈছে জ্ঞান আৰু মুক্তি লাভ জন্ম-মৃত্যুৰ চক্ৰৰ পৰা নিজকে আৰু আনক। তিব্বতী শব্দ বৰদোৰ আক্ষৰিক অৰ্থ হৈছে "মধ্যৱৰ্তী ৰাজ্য।" সংস্কৃতত এই ধাৰণাটোৰ নাম অন্তৰাভৱ। হিন্দু ধৰ্ম স্বৰ্গ লাভ কৰাটো হিন্দু ধৰ্মত চূড়ান্ত সাধনা নহয় কাৰণ স্বৰ্গ নিজেই ক্ষণস্থায়ী আৰু ভৌতিক শৰীৰৰ সৈতে জড়িত। কেৱল ভূত-তত্ত্বৰ দ্বাৰা বান্ধ খাই থকাৰ বাবে স্বৰ্গও নিখুঁত হ’ব নোৱাৰে আৰু ই মাথোঁ সুখদায়ক আৰু লৌকিক বস্তুগত জীৱনৰ আন এটা নাম। হিন্দু ব্ৰহ্মাণ্ডবিজ্ঞান অনুসৰি পাৰ্থিৱ সমতলৰ ওপৰত আন আন বিমান আছে: (১) ভূৱ লোক, (২) স্বৰ্গ লোক, অৰ্থাৎ ভাল ৰাজ্য, হিন্দু ধৰ্মত স্বৰ্গৰ সাধাৰণ নাম, আনন্দৰ স্বৰ্গ স্বৰ্গ, য'ত অধিকাংশ হিন্দু দেৱতা (দেৱ) দেৱতাৰ ৰজা ইন্দ্ৰ আৰু ধন্য মৰ্ত্যলোকৰ সৈতে বাস কৰে। আন কিছুমান বিমান হৈছে মহাৰ লোক,জন লোক, তপা লোক আৰু সত্য লোক। যিহেতু স্বৰ্গীয় বাসস্থানো জন্ম-মৃত্যুৰ চক্ৰৰ লগত বান্ধ খাই থাকে, গতিকে স্বৰ্গ বা নৰকৰ যিকোনো বাসিন্দাক পুনৰ কৰ্ম আৰু "মায়া" অৰ্থাৎ সংসাৰৰ ভ্ৰম অনুসৰি বেলেগ বিমানলৈ আৰু বেলেগ ৰূপত পুনঃব্যৱহাৰ কৰা হ'ব। এই চক্ৰ ভাঙি যায় কেৱল জীৱত্মাৰ দ্বাৰা আত্ম উপলব্ধিৰ দ্বাৰা। এই আত্ম উপলব্ধি হৈছে মোক্ষ (তুৰিয়া, কৈভাল্য)। মোক্ষৰ ধাৰণা হিন্দু ধৰ্মৰ বাবে অনন্য। মোক্ষই জন্ম-মৃত্যুৰ চক্ৰৰ পৰা মুক্তি আৰু ব্ৰহ্মৰ সৈতে চূড়ান্ত মিলনৰ বাবে থিয় দিছে। মোক্ষৰ দ্বাৰা মুক্ত আত্মাই ব্ৰহ্ম বা পৰমাত্মাৰ সৈতে উচ্চতা আৰু একতা লাভ কৰে। বেদান্ত, মিমাংশ, সাংখ্য, ন্যায়, বৈশেশিক, যোগ আদি বিভিন্ন বিদ্যালয়ে ব্ৰহ্মৰ ধাৰণাত সূক্ষ্ম পাৰ্থক্য আগবঢ়ায়, স্পষ্ট বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ড, ইয়াৰ উৎপত্তি আৰু নিয়মীয়া ধ্বংস, জীৱত্মা, প্ৰকৃতি (প্ৰকৃতি) আৰু লগতে নিখুঁত আনন্দ অৰ্জনৰ সঠিক পথ বা... মোক্ষ। বৈষ্ণৱ পৰম্পৰাত সৰ্বোচ্চ স্বৰ্গ হৈছে বৈকুণ্ঠ, যি ছয় স্বৰ্গ লোকৰ ওপৰত আৰু মহাতত্ত্ব বা লৌকিক জগতৰ বাহিৰত বিদ্যমান। য'ত মোক্ষ লাভ কৰা চিৰমুক্ত আত্মাই লক্ষ্মী আৰু নাৰায়ণ (বিষ্ণুৰ প্ৰকাশ)ৰ সৈতে চিৰন্তন উচ্চ সৌন্দৰ্য্যত বাস কৰে। নাসাদিয়া সূক্তত আকাশ/আকাশ ব্যোমনক এনে এক স্থান হিচাপে উল্লেখ কৰা হৈছে য’ৰ পৰা এটা তদাৰকী সত্তাই সৃষ্টি হোৱা বস্তুৰ জৰীপ কৰে। অৱশ্যে এই তত্ত্বাৱধায়কৰ সৰ্বজ্ঞানীক লৈ নাসাদীয় সূক্তই প্ৰশ্ন উত্থাপন কৰিছে। জৈন ধৰ্ম জৈন ধৰ্মত বৰ্ণনা কৰা বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ আকৃতিৰ কাষে কাষে দেখুওৱা হৈছে। বৰ্তমানৰ নীতি-নিয়মৰ বিপৰীতে উত্তৰ দিশক মানচিত্ৰৰ শীৰ্ষ হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰা হয়, ইয়াত দক্ষিণক শীৰ্ষ হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰা হয়। আকৃতিটো মানুহৰ ৰূপৰ এটা অংশ উলম্বভাৱে থিয় হোৱাৰ দৰেই। দেৱ লোক (স্বৰ্গ) প্ৰতীকী "বুকু"ত থাকে, য'ত ইতিবাচক কৰ্ম প্ৰভাৱ উপভোগ কৰা সকলো আত্মাই বাস কৰে। স্বৰ্গ সত্তাক দেৱ (পুৰুষ ৰূপ) আৰু দেৱী (স্ত্ৰী ৰূপ) বুলি কোৱা হয়। জৈন ধৰ্মৰ মতে এক স্বৰ্গীয় বাসস্থান নাই, বৰঞ্চ বিভিন্ন মাত্ৰাৰ কৰ্ম পুণ্যৰ আত্মাক উপযুক্তভাৱে পুৰস্কৃত কৰিবলৈ কেইবাটাও স্তৰ আছে। একেদৰে "কঁকাল"ৰ তলত নৰক লোক (নৰক) আছে। মানুহ, প্ৰাণী, পোক-পৰুৱা, উদ্ভিদ আৰু অণুবীক্ষণিক জীৱ-জন্তু মাজত বাস কৰে। বিশুদ্ধ আত্মা (যিসকলে সিদ্ধ মৰ্যাদা লাভ কৰিছিল) বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ একেবাৰে দক্ষিণ মূৰত (শীৰ্ষ) বাস কৰে। তামিল সাহিত্যত ইহঁতক (কুৰাল ৪৩) বুলি কোৱা হয়। শিখ ধৰ্ম শিখসকলে বিশ্বাস কৰে যে স্বৰ্গ আৰু নৰক দুয়োটা এই জগতত আছে য'ত সকলোৱে কৰ্মৰ ফল লাভ কৰে। ইহঁতে ক্ৰমে জীৱনৰ ভাল আৰু বেয়া পৰ্যায়ক বুজায় আৰু পৃথিৱীত আমাৰ জীৱনৰ সময়ছোৱাত এতিয়া আৰু ইয়াত জীয়াই থাকিব পাৰি। গুৰু গ্ৰন্থ চাহিবত ভগত কবীৰে পৰলোক স্বৰ্গক প্ৰত্যাখ্যান কৰি কৈছে যে পবিত্ৰ মানুহৰ সংগেৰে এই পৃথিৱীত স্বৰ্গৰ অভিজ্ঞতা লাভ কৰিব পাৰি। চীনা ধৰ্ম থলুৱা চীনা কনফুচিয়াছ পৰম্পৰাত স্বৰ্গ (টিয়ান) এটা গুৰুত্বপূৰ্ণ ধাৰণা, য'ত পূৰ্বপুৰুষসকল বাস কৰে আৰু য'ৰ পৰা সম্ৰাটসকলে উদাহৰণস্বৰূপে তেওঁলোকৰ বংশগত অপপ্ৰচাৰত শাসন কৰিবলৈ নিজৰ আদেশ লাভ কৰিছিল। চীনৰ পৌৰাণিক কাহিনী, দৰ্শন আৰু ধৰ্মৰ এটা মূল ধাৰণা স্বৰ্গ, আৰু বৰ্ণালীৰ এটা মূৰত শ্বাংডি ("পৰম দেৱতা")ৰ প্ৰতিশব্দ আৰু আনটো মূৰত প্ৰকৃতি আৰু আকাশৰ প্ৰতিশব্দ। চীনা ভাষাৰ "স্বৰ্গ" শব্দ টিয়ান ঝৌ বংশৰ পৰম দেৱতাৰ নামৰ পৰা উদ্ভৱ হৈছে। খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ১১২২ চনত শ্বাং বংশ জয় কৰাৰ পিছত ঝৌ জনগোষ্ঠীয়ে তেওঁলোকৰ পৰম দেৱতা টিয়ানক শ্বাং পৰম দেৱতা শ্বাংডিৰ সৈতে একে বুলি গণ্য কৰিছিল। ঝৌ মানুহে স্বৰ্গক নৃগোষ্ঠীগত বৈশিষ্ট্যৰে আৰোপ কৰিছিল, যাৰ প্ৰমাণ স্বৰ্গ বা আকাশৰ বাবে চীনা আখৰৰ ব্যুৎপত্তিবিজ্ঞানত পোৱা যায়, য'ত প্ৰথমে ডাঙৰ মূৰৰ মূৰৰ ব্যক্তিক চিত্ৰিত কৰা হৈছিল। স্বৰ্গই সকলো মানুহক দেখে, শুনে আৰু চোৱাচিতা কৰে বুলি কোৱা হয়। মানুহৰ কৰ্মৰ দ্বাৰা স্বৰ্গ প্ৰভাৱিত হয়, আৰু ব্যক্তিত্ব থকাটোৱে সেইবোৰৰ ওপৰত সুখী আৰু খং কৰে। স্বৰ্গই ইয়াক সন্তুষ্ট কৰাসকলক আশীৰ্বাদ কৰে আৰু ইয়াক আঘাত কৰাসকলৰ ওপৰত দুৰ্যোগ প্ৰেৰণ কৰে। স্বৰ্গই আন সকলো আত্মা আৰু দেৱতাক অতিক্ৰম কৰে বুলিও বিশ্বাস কৰা হৈছিল, কনফুচিয়াছে দৃঢ়তাৰে কৈছিল, "যিজনে স্বৰ্গৰ বিৰুদ্ধে অপৰাধ কৰে তেওঁৰ কোনো নাই যাৰ ওচৰত তেওঁ প্ৰাৰ্থনা কৰিব পাৰে।" কনফুচিয়াছৰ সময়ৰ আশে-পাশে জন্মগ্ৰহণ কৰা আন দাৰ্শনিক যেনে মোজীয়ে স্বৰ্গৰ প্ৰতি আৰু অধিক ঈশ্বৰবাদী দৃষ্টিভংগী গ্ৰহণ কৰিছিল, স্বৰ্গৰ পুত্ৰ (ঝৌৰ ৰজা) যেনেকৈ পাৰ্থিৱ শাসক বুলি বিশ্বাস কৰিছিল। মোজীয়ে বিশ্বাস কৰিছিল যে আত্মা আৰু সৰু সৰু দেৱতা আছে, কিন্তু ইহঁতৰ কাম কেৱল স্বৰ্গৰ ইচ্ছা পালন কৰা, দুষ্টকৰ্মীৰ ওপৰত চকু ৰখা আৰু শাস্তি দিয়া। এইদৰে তেওঁলোকে স্বৰ্গৰ দূত হিচাপে কাম কৰে আৰু ইয়াৰ জগতৰ একশ্বৰবাদী চৰকাৰৰ পৰা কোনো ধৰণৰ ক্ষতি নকৰে। ইমান উচ্চ একেশ্বৰবাদৰ সৈতে মহীবাদে "সৰ্বজনীন প্ৰেম" নামৰ ধাৰণা এটাৰ চেম্পিয়ন হোৱাটো আচৰিত কথা নহয়, যিয়ে শিকাইছিল যে স্বৰ্গই সকলো মানুহকে সমানে ভাল পায় আৰু প্ৰতিজন ব্যক্তিয়েও একেদৰেই নিজৰ মাজত পাৰ্থক্য নকৰাকৈ সকলো মানুহকে ভাল পাব লাগে নিজৰ আত্মীয় আৰু আনৰ আত্মীয়। মোজিৰ উইল অৱ হেভেন )ত তেওঁ লিখিছে: "মই জানো যে স্বৰ্গই মানুহক অকাৰণতে নহয় মৰমেৰে ভাল পায়। স্বৰ্গে সূৰ্য্য, চন্দ্ৰ আৰু তৰাবোৰক আলোকিত আৰু পথ প্ৰদৰ্শন কৰিবলৈ আদেশ দিছিল। স্বৰ্গে সেইবোৰ নিয়ন্ত্ৰণ কৰিবলৈ বসন্ত, শৰৎ, শীতকাল আৰু গ্ৰীষ্ম নামৰ চাৰিটা ঋতু নিৰ্ধাৰণ কৰিছিল। স্বৰ্গে নামি পঠিয়াইছিল।" বৰফ, হিম, বৰষুণ আৰু শিশিৰে পাঁচ শস্য আৰু শণ আৰু ৰেচম খেতি কৰিবলৈ যিবোৰ যাতে মানুহে সেইবোৰ ব্যৱহাৰ আৰু উপভোগ কৰিব পাৰে তেখেতে ড্যুক আৰু লৰ্ডসকলক সৎক পুৰস্কৃত কৰিবলৈ আৰু দুষ্টক শাস্তি দিবলৈ আৰু ধাতু আৰু কাঠ, চৰাই-চিৰিকটি আৰু পশু গোটাবলৈ আৰু জনসাধাৰণৰ খাদ্য আৰু কাপোৰৰ যোগান ধৰিবলৈ পাঁচ শস্য আৰু শণ আৰু ৰেচমৰ খেতি কৰাত নিয়োজিত কৰিছিল প্ৰাচীন কালৰ পৰা বৰ্তমানলৈকে তেনেকুৱাই হৈ আহিছে।" মোজি, উইল অৱ হেভেন, অধ্যায় ২৭, অনুচ্ছেদ ৬, প্ৰায়। খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ৫ম শতিকা মোজীয়ে নিজৰ সময়ৰ কনফুচিয়াছসকলক কনফুচিয়াছৰ শিক্ষা অনুসৰণ নকৰাৰ বাবে সমালোচনা কৰিছিল। কিন্তু পিছৰ হান বংশৰ সময়লৈকে জুঞ্জীৰ প্ৰভাৱত চীনৰ স্বৰ্গ আৰু কনফুচিয়াছবাদৰ ধাৰণাটো নিজেই বেছিভাগেই প্ৰাকৃতিকতাবাদী হৈ পৰিছিল যদিও কিছুমান কনফুচিয়ানে যুক্তি দিছিল যে স্বৰ্গ হৈছে পূৰ্বপুৰুষৰ বাসস্থান। চীনত স্বৰ্গৰ পূজা চলি থাকিল আৰু মন্দিৰ স্থাপন কৰা হয়, শেষ আৰু আটাইতকৈ ডাঙৰ আছিল বেইজিঙৰ স্বৰ্গৰ মন্দিৰ আৰু প্ৰাৰ্থনা কৰা। চীনৰ প্ৰতিটো বংশৰ চীনৰ শাসকে বাৰ্ষিক বলিদানৰ অনুষ্ঠান স্বৰ্গলৈ কৰিছিল, সাধাৰণতে বলি হিচাপে দুটা সুস্থ ম’হ বধ কৰিছিল। আব্ৰাহাম আৰু আব্ৰাহামৰ পৰা অনুপ্ৰাণিত ধৰ্ম খ্ৰীষ্টান ধৰ্ম নতুন নিয়মত স্বৰ্গৰ বৰ্ণনা পুৰণি নিয়মতকৈ অধিক সম্পূৰ্ণৰূপে বিকশিত, কিন্তু এতিয়াও সাধাৰণতে অস্পষ্ট। পুৰণি নিয়মৰ দৰেই নতুন নিয়মতো ঈশ্বৰক স্বৰ্গ আৰু পৃথিৱীৰ শাসক হিচাপে বৰ্ণনা কৰা হৈছে, কিন্তু পৃথিৱীৰ ওপৰত তেওঁৰ ক্ষমতাক চয়তানে প্ৰত্যাহ্বান জনাইছে। মাৰ্ক আৰু লূকৰ শুভবাৰ্তাত "ঈশ্বৰৰ ৰাজ্য" (গ্ৰীক: )ৰ কথা কোৱা হৈছে, আনহাতে মথিৰ শুভবাৰ্তাত অধিক সাধাৰণতে "স্বৰ্গৰাজ্য" (গ্ৰীক: )দুয়োটা বাক্যাংশৰ অৰ্থ একে বুলি ভবা হয়, কিন্তু মথিৰ শুভবাৰ্তাৰ লেখকে বেছিভাগ ক্ষেত্ৰতে "ঈশ্বৰৰ ৰাজ্য" নামটো সলনি কৰি "স্বৰ্গৰাজ্য" লৈছিল কাৰণ তেওঁৰ নিজৰ সাংস্কৃতিক আৰু... প্ৰথম শতিকাৰ শেষৰ ফালে ধৰ্মীয় প্ৰেক্ষাপটত। আধুনিক পণ্ডিতসকলে এই কথাত একমত যে ঈশ্বৰৰ ৰাজ্য ঐতিহাসিক যীচুৰ শিক্ষাৰ এক অপৰিহাৰ্য অংশ আছিল। ইয়াৰ পিছতো কোনো শুভবাৰ্তাত যীচুৱে "ঈশ্বৰৰ ৰাজ্য" বাক্যাংশৰ অৰ্থ কি সেই বিষয়ে সঠিকভাৱে ব্যাখ্যা কৰা বুলি কেতিয়াও লিপিবদ্ধ কৰা হোৱা নাই। এই আপাত বাদ দিয়াৰ আটাইতকৈ সম্ভাৱ্য ব্যাখ্যাটো হ'ল যে ঈশ্বৰৰ ৰাজ্য আছিল এটা সাধাৰণতে বুজা ধাৰণা যাৰ কোনো ব্যাখ্যাৰ প্ৰয়োজন নাছিল। প্ৰথম শতিকাৰ আৰম্ভণিতে যিহূদিয়াত থকা ইহুদীসকলে বিশ্বাস কৰিছিল যে ঈশ্বৰে স্বৰ্গত চিৰকাল ৰাজত্ব কৰে,কিন্তু বহুতে এইটোও বিশ্বাস কৰিছিল যে ঈশ্বৰে অৱশেষত পৃথিৱীতো নিজৰ ৰাজ্য প্ৰতিষ্ঠা কৰিব। এই বিশ্বাসৰ উল্লেখ প্ৰভুৰ প্ৰাৰ্থনাৰ প্ৰথম আবেদনত উল্লেখ কৰা হৈছে, যিটো যীচুৱে তেওঁৰ শিষ্যসকলক শিকাইছিল আৰু মথি আৰু লূক ১১:২:দুয়োটাতে লিপিবদ্ধ কৰা হৈছে "তোমাৰ ৰাজ্য আহক, তোমাৰ ইচ্ছা পৃথিবীত যেনেকৈ সম্পন্ন হওক।" স্বৰ্গত আছে।" যিহেতু ঈশ্বৰৰ ৰাজ্য যিকোনো মানৱ ৰাজ্যতকৈ শ্ৰেষ্ঠ বুলি বিশ্বাস কৰা হৈছিল, ইয়াৰ অৰ্থ আছিল যে ঈশ্বৰে যিহূদিয়াত শাসন কৰা ৰোমানসকলক খেদি পঠিয়াব লাগিব আৰু ইহুদী লোকসকলৰ ওপৰত নিজৰ প্ৰত্যক্ষ শাসন স্থাপন কৰিব। ঐতিহাসিক যীচুৰ শিক্ষাত মানুহে নৈতিক জীৱন যাপন কৰি ঈশ্বৰৰ ৰাজ্যৰ আগমনৰ বাবে প্ৰস্তুত হোৱাটো আশা কৰা হয়। যীচুৱে তেওঁৰ অনুগামীসকলক নৈতিক নিখুঁততাবাদৰ জীৱনশৈলী গ্ৰহণ কৰিবলৈ দিয়া আজ্ঞাসমূহ সমগ্ৰ ছিনপটিক শুভবাৰ্তাৰ বহু অংশত পোৱা যায়, বিশেষকৈ মথি ৫-৭ পদৰ পৰ্বতৰ ওপৰত দিয়া ধৰ্মধ্বনিত যীচুৱে এইটোও শিকাইছিল যে, স্বৰ্গৰাজ্যত, ভূমিকাসমূহৰ ওলোটা হ'ব, য'ত "শেষজন প্ৰথম আৰু প্ৰথমসকল শেষ হ'ব।" এই শিক্ষা যীচুৰ লিপিবদ্ধ শিক্ষাৰ সমগ্ৰ সময়ছোৱাত পুনৰাবৃত্তি হয়, শিশুৰ দৰে হ'বলৈ দিয়া উপদেশ,লূক ১৬ পদত ধনী মানুহ আৰু লাজাৰৰ দৃষ্টান্ত, মথি ২০ পদত আঙুৰৰ বাগিচাত শ্ৰমিকৰ দৃষ্টান্ত,মহান ভোজৰ দৃষ্টান্ত আদি অন্তৰ্ভুক্ত মথি ২২, আৰু লূক ১৫ পদত উদং পুত্ৰৰ দৃষ্টান্ত। পৰম্পৰাগতভাৱে খ্ৰীষ্টান ধৰ্মই শিকাইছে যে স্বৰ্গ হৈছে ঈশ্বৰৰ সিংহাসনৰ লগতে পবিত্ৰ স্বৰ্গদূতৰ স্থান,যদিও ইয়াক বিভিন্ন মাত্ৰাত ৰূপক বুলি গণ্য কৰা হয়। পৰম্পৰাগত খ্ৰীষ্টান ধৰ্মত ইয়াক ঈশ্বৰত্বৰ ধন্য দৃষ্টিত থিয়ছিছৰ পৰম পূৰ্ণতাৰ অস্তিত্বৰ অৱস্থা বা অৱস্থা (ব্ৰহ্মাণ্ডৰ ক’ৰবাত কোনো বিশেষ স্থান নহয়) বুলি গণ্য কৰা হয়। খ্ৰীষ্টান ধৰ্মৰ বেছিভাগ ৰূপতে স্বৰ্গক পৰলোকত মুক্ত মৃতকৰ বাসস্থান হিচাপেও বুজা যায়, সাধাৰণতে মৃতকৰ পুনৰুত্থান আৰু সন্তসকলৰ নতুন পৃথিৱীলৈ ঘূৰি অহাৰ আগৰ এটা সাময়িক পৰ্যায়। পুনৰুত্থিত যীচুৱে স্বৰ্গলৈ আৰোহণ কৰা বুলি কোৱা হয় য'ত তেওঁ এতিয়া ঈশ্বৰৰ সোঁহাতে বহি আছে আৰু দ্বিতীয় আগমনত পৃথিৱীলৈ উভতি আহিব। হনোক, এলিয়া আৰু স্বয়ং যীচুকে ধৰি বিভিন্ন লোকে জীয়াই থকাৰ সময়তে স্বৰ্গত প্ৰৱেশ কৰা বুলি কোৱা হৈছে। ৰোমান কেথলিক শিক্ষা অনুসৰি যীচুৰ মাতৃ মেৰীকো স্বৰ্গলৈ লোৱা বুলি কোৱা হয় আৰু তেওঁক স্বৰ্গৰ ৰাণী বুলি উপাধি দিয়া হয়। খ্ৰীষ্টীয় দ্বিতীয় শতিকাত লায়ন্সৰ ইৰেনিয়াছে এটা বিশ্বাস লিপিবদ্ধ কৰিছিল যে, যোহন ১৪ অনুযায়ী, যিসকলে পৰলোকত ত্ৰাণকৰ্তাক দেখা পায়, তেওঁলোক বিভিন্ন অট্টালিকাত থাকে, কোনোৱে স্বৰ্গত বাস কৰে, আন কোনোৱে স্বৰ্গত আৰু আন কোনোৱে "দ্য চহৰ।" এই সকলোবোৰ লিখনিত ব্যৱহৃত শব্দটো, বিশেষকৈ নতুন নিয়মৰ গ্ৰীক শব্দ মূলতঃ আকাশৰ ক্ষেত্ৰত প্ৰযোজ্য হ'লেও ইয়াক ঈশ্বৰ আৰু ধন্যসকলৰ বাসস্থানৰ বাবেও ৰূপকভাৱে ব্যৱহাৰ কৰা হৈছে। একেদৰে, যদিও ইংৰাজী শব্দ "স্বৰ্গ" এতিয়াও ইয়াৰ মূল ভৌতিক অৰ্থ ৰক্ষা কৰে যেতিয়া ব্যৱহাৰ কৰা হয়, উদাহৰণস্বৰূপে, তৰাবোৰৰ ইংগিতত "স্বৰ্গৰ পৰা পোহৰৰ মাজেৰে জিলিকি থকা", আৰু স্বৰ্গৰ বস্তুৰ দৰে বাক্যাংশত জ্যোতিৰ্বিজ্ঞানৰ বস্তু স্বৰ্গ বুলি বুজাবলৈ বা খ্ৰীষ্টান ধৰ্মই আগ্ৰহী সুখ, পোপজন পল দ্বিতীয়ৰ মতে, "ডাৱৰৰ মাজত কোনো বিমূৰ্ততা বা ভৌতিক স্থান নহয়, বৰঞ্চ পবিত্ৰ ত্ৰিত্বৰ সৈতে এক জীৱন্ত, ব্যক্তিগত সম্পৰ্ক। পিতৃৰ সৈতে আমাৰ সাক্ষাৎটোৱেই হৈছে য'ত সংঘটিত হয়।" পবিত্ৰ আত্মাৰ মিলনৰ দ্বাৰা পুনৰুত্থিত খ্ৰীষ্ট।" ণচ ইছলাম ধৰ্ম ইহুদী পৰম্পৰা যেনে তালমুদৰ দৰেই কোৰআন আৰু হাদীছতো সাতটা চমাৱাত )ৰ অস্তিত্বৰ কথা সঘনাই উল্লেখ কৰা হৈছে, যিটোৰ বহুবচন, যাৰ অৰ্থ হৈছে ‘স্বৰ্গ, আকাশ, আকাশী গোলক’ আৰু ই হিব্ৰু ভাষাৰ ছামাইম কোৰআনত সামাৱতৰ উল্লেখ থকা কিছুমান আয়াত হ'ল ৪১:১২, ৬৫:১২ আৰু ৭১:১৫। ছিদ্ৰাট আল-মুণ্টাহা, এটা বৃহৎ ৰহস্যময় লোটে গছ, সপ্তম স্বৰ্গৰ অন্ত আৰু ঈশ্বৰৰ সকলো জীৱ আৰু স্বৰ্গীয় জ্ঞানৰ বাবে সৰ্বোচ্চ চৰম সীমা চিহ্নিত কৰে। "স্বৰ্গ"ৰ এটা ব্যাখ্যা হ'ল যে সকলো তৰা আৰু তাৰকাৰাজ্য (ক্ষুদ্ৰপথকে ধৰি) সকলো "প্ৰথম স্বৰ্গ"ৰ অংশ, আৰু "তাৰ বাহিৰেও ছটা আৰু ডাঙৰ জগত আছে," যিবোৰ এতিয়াও বিজ্ঞানীসকলে আৱিষ্কাৰ কৰা নাই। শ্বিয়া সূত্ৰ অনুসৰি আলীয়ে সাতটা আকাশৰ নাম তলত উল্লেখ কৰিছে: ৰফি' সৰ্বনিম্ন স্বৰ্গ কায়দুম ডুম) মাৰুম (মাৰুম) আৰ্ফালুন হায়'উন উত্তেজিত আজমা' তথাপিও ইছলামত ধাৰ্মিকসকলৰ এটা পৰলোকৰ গন্তব্যস্থান জান্নাহ (আৰবী: "বাগিচা [ইডেন]"ক "স্বৰ্গ" হিচাপে অনুবাদ) হিচাপে ধাৰণা কৰা হৈছে। ইদন বা জান্নাতৰ সন্দৰ্ভত কোৰআনে কৈছে, "যি উদ্যানৰ দৃষ্টান্ত ধাৰ্মিকসকলক প্ৰতিজ্ঞা কৰা হৈছে: ইয়াৰ তলত নদী বৈ আছে; ইয়াৰ ফল আৰু তাৰ ছাঁ চিৰস্থায়ী। ধাৰ্মিকসকলৰ অন্ত এনেকুৱা; আৰু অবিশ্বাসীসকলৰ অন্ত।" নৰকজুই।" ইছলামে আদি পাপৰ ধাৰণাক নাকচ কৰে আৰু মুছলমানসকলে বিশ্বাস কৰে যে সকলো মানুহ জন্মতে বিশুদ্ধ। পিতৃ-মাতৃৰ ধৰ্ম নিৰ্বিশেষে শিশুসকলে মৃত্যুৰ সময়ত স্বয়ংক্ৰিয়ভাৱে স্বৰ্গলৈ যায়। জান্নাতক মূলতঃ ভৌতিকভাৱে বৰ্ণনা কৰা হৈছে যেনেকৈ এনে এখন ঠাই য’ত প্ৰতিটো ইচ্ছা সোধাত তৎক্ষণাত পূৰণ হয়। ইছলামিক গ্ৰন্থত জান্নাত অমৰ জীৱনক সুখী, নেতিবাচক আৱেগবিহীন বুলি বৰ্ণনা কৰা হৈছে। জান্নাত বাস কৰাসকলে ব্যয়বহুল সাজ-পোছাক পিন্ধে, সুন্দৰ ভোজত অংশগ্ৰহণ কৰে আৰু সোণ বা বহুমূলীয়া শিলেৰে সজ্জিত চোফাত হেলান দিয়ে বুলি কোৱা হয়। বাসিন্দাসকলে পিতৃ-মাতৃ, পত্নী আৰু সন্তানৰ সংগ লৈ আনন্দিত হ’ব। ইছলামত যদি এজনৰ ভাল কামে নিজৰ পাপতকৈ বেছি হয় তেন্তে কোনোবাই জান্নাতত প্ৰৱেশ কৰিব পাৰে। ইয়াৰ বিপৰীতে যদি কাৰোবাৰ পাপ তেওঁলোকৰ ভাল কামতকৈ বেছি হয় তেন্তে তেওঁলোকক নৰকলৈ পঠিওৱা হয়। যিমানেই বেছি ভাল কাম কৰিছে সিমানেই উচ্চ স্তৰৰ জন্নাহৰ প্ৰতি নিৰ্দেশিত হয়। মেছ’আমেৰিকান ধৰ্মসমূহ এজটেক, চিচিমেক আৰু টলটেক আদি নাহুয়া লোকসকলে বিশ্বাস কৰিছিল যে আকাশখন নিৰ্মাণ কৰি ১৩টা স্তৰত পৃথক কৰা হৈছে। প্ৰতিটো স্তৰতে এই স্বৰ্গত বাস কৰা আৰু শাসন কৰা এজনৰ পৰা বহু প্ৰভু আছিল। এই আকাশবোৰৰ ভিতৰত আটাইতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ আছিল ওমেয়োকান (দুটাৰ স্থান)। তেৰটা স্বৰ্গত দ্বৈত প্ৰভু ওমেটেঅটলে শাসন কৰিছিল, দ্বৈত-আদিপুস্তকৰ সৃষ্টিকৰ্তা যিয়ে পুৰুষ হিচাপে ওমেটেকুহটলি (দুজন প্ৰভু) নাম লয় আৰু মহিলা হিচাপে অমেচিহুয়াটল (দুগৰাকী ভদ্ৰমহিলা) নাম লয়। থিয়’ছফী মূলতঃ হেলেনা ব্লাভাটস্কিয়ে প্ৰতিষ্ঠা কৰা থিয়’ছফীত বিশ্বাস কৰা হয় যে প্ৰতিটো ধৰ্মৰ (থিওছফীকে ধৰি) ওপৰৰ নক্ষত্ৰীয় সমতলৰ বিভিন্ন অঞ্চলত নিজস্ব ব্যক্তিগত স্বৰ্গ আছে যিটো প্ৰতিটো ধৰ্মত দিয়া সেই স্বৰ্গৰ বৰ্ণনাৰ লগত খাপ খাই পৰে, যিটো এটা আত্মা যে... পৃথিৱীত তেওঁলোকৰ পূৰ্বৰ জীৱনত ভাল হৈছে। ওপৰৰ বায়ুমণ্ডলত পৃথিৱীৰ ওপৰৰ নক্ষত্ৰীয় সমতলৰ সেই অঞ্চলটোক ছামাৰলেণ্ড বুলি কোৱা হয় (থিওছফিষ্টসকলৰ মতে পৃথিৱীৰ তলৰ নক্ষত্ৰীয় সমতলত নৰক অৱস্থিত যিটো পৃথিৱীৰ পৃষ্ঠৰ পৰা তললৈ নামি ইয়াৰ কেন্দ্ৰলৈকে বিস্তৃত)। কিন্তু থিয়’ছফিষ্টসকলৰ মতে আত্মাক গড়ে প্ৰায় ১৪০০ বছৰৰ পিছত কৰ্মৰ প্ৰভুসকলে পুনৰ অৱতাৰ ল’বলৈ পুনৰ পৃথিৱীলৈ পুনৰ আহ্বান কৰে। আত্মাই নিজৰ অৱতাৰ চক্ৰ শেষ কৰাৰ পিছত ভৱিষ্যতে কোটি কোটি বছৰলৈ যোৱা চূড়ান্ত স্বৰ্গক দেৱচন বোলা হয়। স্বৰ্গৰ বিশ্বাসৰ সমালোচনা নৈৰাজ্যবাদী এমা গোল্ডমেনে এই মতামত প্ৰকাশ কৰিছিল যেতিয়া তেওঁ লিখিছিল, "সচেতনভাৱে বা অসচেতনভাৱে, বেছিভাগ ঈশ্বৰবাদীয়ে দেৱতা আৰু চয়তানত স্বৰ্গ আৰু নৰক, পুৰস্কাৰ আৰু শাস্তি, জনসাধাৰণক আজ্ঞাবহতা, নম্ৰতা আৰু সন্তুষ্টিৰ দিশত কোবাবলৈ চাবুক দেখা পায়।" কিছুমানে যুক্তি দিছে যে মৃত্যুৰ পিছত পুৰস্কাৰৰ ওপৰত বিশ্বাস কৰাটো জীয়াই থকাৰ সময়ত নৈতিক আচৰণৰ বাবে দুৰ্বল প্ৰেৰণা।ছেম হেৰিছে লিখিছে, "মানুহক সহায় কৰাতকৈ বিশুদ্ধভাৱে তেওঁলোকৰ দুখ-কষ্টৰ চিন্তাতহে সহায় কৰাটো অধিক উন্নত কাৰণ আপুনি ভাবিছে যে বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ সৃষ্টিকৰ্তাই আপোনাক সেইটো কৰিব বিচাৰে, বা সেইটো কৰাৰ বাবে আপোনাক পুৰস্কৃত কৰিব, বা কৰিব।" ধৰ্ম আৰু নৈতিকতাৰ মাজৰ এই সংযোগৰ সমস্যাটো হ'ল যে ভাল কাৰণ উপলব্ধ হ'লে ই মানুহক আন মানুহক সহায় কৰিবলৈ বেয়া কাৰণ দিয়ে।" স্নায়ুবিজ্ঞান ডেনিয়েল ডেনেটৰ দৰে বহু স্নায়ুবিজ্ঞানী আৰু স্নায়ুদাৰ্শনিকৰ মতে চেতনা মগজুৰ কাৰ্য্যকলাপৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল আৰু মৃত্যু হৈছে চেতনাৰ বন্ধ, যিয়ে স্বৰ্গক নুই কৰিব। বৈজ্ঞানিক গৱেষণাই আৱিষ্কাৰ কৰিছে যে মগজুৰ কিছুমান অংশ যেনে ৰেটিকুলাৰ এক্টিভেটিং চিষ্টেম বা থেলামাছ চেতনাৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় যেন লাগে, কাৰণ এই গঠনসমূহৰ বিসংগতি বা ক্ষতিগ্ৰস্ত হ'লে চেতনা হেৰুৱাই পেলায়। ইনছাইড দ্য নিওলিথিক মাইণ্ড (২০০৫)ত লুইছ-উইলিয়ামছ আৰু পিয়ৰ্চে যুক্তি দিছে যে বিশ্বৰ বহু সংস্কৃতিয়ে আৰু ইতিহাসৰ মাজেৰে স্নায়ুগতভাৱে স্বৰ্গৰ এটা স্তৰযুক্ত গঠন অনুভৱ কৰে, লগতে একেধৰণৰ গঠনযুক্ত নৰকৰ বৃত্ত। সময় আৰু স্থানৰ মাজত প্ৰতিবেদনসমূহ ইমানেই একেধৰণৰ মিল আছে যে লুইছ-উইলিয়ামছ আৰু পিয়ৰ্চে স্নায়ুবিজ্ঞানৰ ব্যাখ্যাৰ বাবে যুক্তি আগবঢ়ায়, বিশেষ পৰিৱৰ্তিত চেতনাৰ অৱস্থাৰ সময়ত উপলব্ধিসমূহক প্ৰকৃত স্নায়ু সক্ৰিয়কৰণ আৰু বিষয়ভিত্তিক ধাৰণা হিচাপে গ্ৰহণ কৰে। মৃত্যুৰ ওচৰ চাপি অহা আৰু মৃত্যুৰ ওচৰৰ অভিজ্ঞতা থকা বহু লোকে আত্মীয়ক লগ পোৱা বা পৰলোকীয় মাত্ৰাত "পোহৰ"ত প্ৰৱেশ কৰা বুলি কয়, যিটোৱে স্বৰ্গৰ ধৰ্মীয় ধাৰণাটোৰ সৈতে সাদৃশ্য ভাগ কৰে। যদিও দুখজনক অভিজ্ঞতা আৰু নেতিবাচক জীৱন-পৰ্যালোচনাৰ বাতৰিও আহিছে, যিবোৰে নৰকৰ ধাৰণাটোৰ সৈতে কিছু সাদৃশ্য ভাগ কৰে, "পোহৰ"ক লগ পোৱা বা প্ৰৱেশ কৰাৰ ইতিবাচক অভিজ্ঞতাক প্ৰেমৰ অৱস্থা, শান্তিৰ এক অসীম তীব্ৰ অনুভৱ হিচাপে ৰিপৰ্ট কৰা হৈছে আৰু মানুহৰ বুজাৰ বাহিৰত আনন্দ। এই তীব্ৰ ইতিবাচক অনুভূতিৰ অৱস্থাৰ লগতে মৃত্যুৰ ওচৰৰ অভিজ্ঞতা থকা লোকসকলেও ৰিপ'ৰ্ট কৰে যে চেতনা বা সচেতনৰ উচ্চ অৱস্থা যেন "স্বৰ্গ"ৰ সোৱাদ অনুভৱ কৰাৰ মূলতে আছে। কলাৰ ক্ষেত্ৰত প্ৰতিনিধিত্ব কল্পকাহিনীৰ ৰচনাসমূহত স্বৰ্গ আৰু নৰকৰ অসংখ্য ভিন্ন ধাৰণা অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হৈছে। হেভেনৰ দুটা বিখ্যাত বৰ্ণনা ডাণ্টে আলিঘিয়েৰীৰ পেৰাডিছ’ (ডিভাইন কমেডীৰ) আৰু জন মিল্টনৰ পেৰাডাইজ লষ্টত দিয়া হৈছে। লগতে চাওক ধৰ্ম

68300

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%9A%E0%A6%BE%E0%A6%82%E0%A6%95%E0%A7%87%E0%A6%A8

চাংকেন

পঞ চাংকেন বা পয়চাংকেন হৈছে অৰুণাচল প্ৰদেশ আৰু অসমৰ ঠাইবিশেষে বসতি কৰা টাই জাতিৰ নতুন বছৰক আদৰণি জনোৱা এক বসন্ত উৎসৱ। টাই জনগোষ্ঠীৰ লোক ম্যানমাৰ, থাইলেণ্ড আদিতো বাস কৰে৷ ম্যানমাৰত বাস কৰা টাইসকলক শ্যান নামে জনা যায়৷ নতুন বছৰক আদৰা এই উৎসৱক ম্যানমাৰত ’ক্ৰুট সংক্ৰণ’, উত্তৰ থাইলেণ্ডত ’সংক্ৰান্তি’ আৰু মধ্য থাইলেণ্ডত ’মহ সংগ্ৰাম’ নামে জনা যায়৷ থেৰাৱাডী বৌদ্ধ সম্প্ৰদায়ৰ লোকে পৰম্পৰাগত এই উৎসৱ ইংৰাজী এপ্ৰিল মাহৰ ১৩ তাৰিখৰ পৰা ১৫ তাৰিখলৈ পালন কৰে। এই উৎসৱৰ উদযাপন আন বহুতো বৰ্ষপঞ্জীৰ নৱবৰ্ষাৰম্ভনিৰ সৈতে একে সময়তে পৰে। পয় চাংকেন উৎসৱ অসম আৰু অৰুণাচল প্ৰদেশৰ চিংফৌ, টাই খাময়াং, টাংছা, টাইফাকে, টাই আইটন, টাই আহোম আৰু টাই টুৰুং সম্প্ৰদায়ৰ লোকসকলে উৎসৱ পালন কৰে। চাংকেন উৎসৱ সাধাৰণতে খামতি চান্দ্ৰ-সৌৰ বৰ্ষপঞ্জীৰ পঞ্চম মাহ 'নুয়েন হা' ')-ত পৰে। ৰোমান বৰ্ষপঞ্জী অনুসাৰে ই এপ্ৰিল মাহত সংঘটিত হয়। পুৰণি বছৰৰ শেষৰ দিনকেইটাত উদযাপিত হোৱা এই উৎসৱৰ অন্তিম দিনৰ পিছতেই নৱবৰ্ষৰ আৰম্ভণি ঘটে। এই উৎসৱৰ প্ৰকৃত উদ্দেশ্য, বছৰটোৰ অন্তত সভক্তি আৰু উল্লাসেৰে বৌদ্ধ বিহাৰসমূহত থকা মূৰ্তি আৰু পুথ-পাজিকে ধৰি আন আন সামগ্ৰীসমূহ বাহিৰলৈ উলিয়াই পৰিস্কাৰ কৰা৷ পয় চাংকেনৰ প্ৰস্তুতি পয়চাংকেনৰ কিছুদিন আগৰে পৰা গাঁৱৰ ডেকা-গাভৰু-বয়োজ্যেষ্ঠ, জীয়াৰী-বোৱাৰীৰ গাত তৎ নোহোৱা হয়৷ ঘৰ-দুৱাৰ পৰিষ্কাৰ কৰি, চাউলৰ গুড়িৰে নানা পিঠ-পনা আৰু জা-জলপান প্ৰস্তুত কৰে৷ উৎসৱত পিন্ধিবলৈ কিছুদিন আগৰে পৰাই নিজে তাঁতত বৈ কাপোৰ তৈয়াৰ কৰে৷ ডেকাসকলে, কিছুদিন আগৰে পৰাই বিহাৰৰ চৌহদত এটা অস্থায়ী বিহাৰ সাজে৷ ৰং-বিৰঙৰ কাগজ কাটি আঠাৰে লগাই, বিহাৰটোৰ মাজত এখন বেদী সাজি এক বিশেষ কৌশলেৰে সৰু নাও এখন বান্ধি বুদ্ধ মূৰ্তিসমূহৰ গাত পানী পৰাৰ ব্যৱস্থা কৰা হয়৷ ইয়াক ক্যাংফ্ৰা বোলে৷ এই নাওখনৰ এটা মূৰত ভক্তসকলে পানী ঢালিলে, আনটো মূৰেৰে গৈ বুদ্ধ মূৰ্তিৰ গাত পৰে৷ পয় চাংকেনৰ আৰম্ভণিৰ দিনটোক ’পয় হেপ’ বোলে৷ সেইদিনা চাক্ৰিত বা চাগ্ৰেইট(পঞ্জিকা)ৰ সময় অনুযায়ী বুদ্ধ মূৰ্তিসমূহ বাহিৰলৈ আনি অস্থায়ী বেদীত স্থাপন কৰা হয়৷ পয় চাংকেনৰ বিধি চাংকেন উৎসৱৰ মুখ্য আকৰ্ষণ হৈছে পৰিষ্কাৰ পানীৰ ছটিওৱাৰ জৰিয়তে কৰা হৰ্ষ-আনন্দ। এই পানী ছটিওৱা পৰ্ব শান্তি আৰু বিশুদ্ধতাৰ প্ৰতীক হিচাপে বিবেচিত হয়।নিৰ্দ্দিষ্ট দিনত বিহাৰৰ ঘণ্টাধ্বনি শুনাৰ লগে লগে সকলো গোট খাই গৌতম বুদ্ধৰ প্ৰতিচ্ছবি বা মূৰ্তি আচাৰানুষ্ঠানিক স্নানৰ বাবে শোভাযাত্ৰাৰে উলিয়াই নিয়া হয়। তাৰ পিছত অস্থায়ী বেদীত স্থাপন কৰি ৰাইজে বুদ্ধ, ধৰ্ম আৰু সংঘৰ নামত তিনিখন শৰাই আগবঢ়ায়৷ ভিক্ষুয়ে সেই শৰাই বেদীত উছৰ্গা কৰে৷ তাৰপিছত পুৰুষ-মহিলা দুটা শাৰীত ৰাইজে শোভাযাত্ৰা কৰি মূল বিহাৰলৈ আগবাঢ়ে৷ এই শোভাযাত্ৰাত সাধাৰণতে ঢোল, নৃত্য আৰু হৰ্ষোল্লাসৰ পয়োভৰ থাকে। বুদ্ধদেৱৰ পৱিত্ৰ স্নান এক মাংগলিক কাৰ্যসূচী হিচাপে চিহ্নিত। প্ৰথম প্ৰধান ভিক্ষুৱে পানী ঢালি উৎসৱৰ শুভাৰম্ভণি কৰে আৰু তাৰ পিছত সকলোৱে বুদ্ধ মূৰ্তিত পানী ঢালে৷ উৎসৱ ৩ দিন ধৰি উদযাপিত হয় আৰু এই সময়চোৱাত অধিবাসীসকলে নিজৰ নিজৰ গৃহত কৰা পিঠা-পনা ইত্যাদি সকলোৰে মাজত বিলাই দিয়ে। ইজনে সিজনে উপহাৰ দিয়া পৰ্বও এই উৎসৱৰ আন এক অংশ। চাংকেনৰ উপৰিও খামতিসকলে বছৰৰ ভিন-ভিন সময়ত ভিন-ভিন উৎসৱ উদযাপন কৰে আৰু এইবোৰৰ ভিতৰত প'ই-পী-মাউ (টাই বা দাই নৱবৰ্ষ), মাই-কাচুং-ফাই, ফাও-ৱা, পৌৱাত-ৱা আদি উল্লেখনীয়। বৌদ্ধ ধৰ্মাৱলম্বীলোকসকলৰ প্ৰত্যেক উৎসৱৰ উপলক্ষ বা উদযাপনৰ সৈতে বুদ্ধদেৱৰ নীতিসমূহ আৰু দীক্ষা সংপৃক্ত হৈ থাকে। তেওঁলোকৰ সকলো সামাজিক-সাংস্কৃতিক ক্ৰিয়াকলাপ ধৰ্মীয় লোকাচাৰেৰে সমৃদ্ধ। এই উৎসৱসমূহৰ সাৰমৰ্মই হৈছে মানুহৰ একত্ৰ সমাগমৰ যোগেদি তেওঁলোকৰ সংস্কৃতি আৰু পৰম্পৰাৰ অন্তৰ্নিহিত মূল্যবোধসমূহৰ প্ৰসাৰ। বুদ্ধদেৱৰ অনুগামী হিচাপে বৌদ্ধ ধৰ্মাৱলম্বী লোকসকল শান্তি আৰু ঐক্যৰ প্ৰয়াসী। চাংকেন উৎসৱৰ জৰিয়তে শান্তি, সমন্বয় আৰু ঐক্যৰ বাৰ্তা প্ৰেৰণ কৰা হয়। তেওঁলোকৰ শিষ্টাচাৰ, শিল্পকুশলতা আৰু ৰন্ধনপ্ৰণালী আৰু ক্ৰীড়াৰ নিপুণতাও এই উৎসৱৰ মাধ্যমেৰে প্ৰকাশিত হয়। টাইফাকে জনগোষ্ঠী অসমৰ আপেক্ষিকভাৱে কম পৰিচিত বৌদ্ধ ধৰ্মাৱলম্বী আন এক নৃগোষ্ঠীয় গোট। ২০০০ জনতকৈও কম জনসংখ্যাৰ এই ক্ষুদ্ৰ জনগোষ্ঠীৰ অধিকাংশই গ্ৰামাঞ্চলৰ অধিবাসী। অৱশ্যে এই ক্ষুদ্ৰ জনসমষ্টিয়েও তেওঁলোকৰ অনন্য জীৱনশৈলী, পৰম্পৰা আৰু সংস্কৃতি বৰ্তাই ৰাখিবলৈ চেষ্টা চলাই আহিছে। চাংকেন উৎসৱৰ তিনিদিন চাংকেন আৰম্ভ হোৱাৰ আগেয়ে উৎসৱকালীন সময়ত বুদ্ধৰ মূৰ্তি ৰাখিবৰ বাবে 'কিয়ুংফ্ৰা' নামৰ এক বিশেষ অস্থায়ী মঠ সজা হয়। চাংকেনৰ সময়ত 'লুংকং' নামৰ বিশেষভাৱে নিৰ্মিত এক পানীৰ ঝাৰ্ণাৰ জৰিয়তে 'কিয়ুংফ্ৰা'ত পানী ছটিওৱা হয়। 'কিয়ুংফ্ৰা'ত ৰখা বুদ্ধৰ বিগ্ৰহত পৰিষ্কাৰ আৰু সুগন্ধিযুক্ত পানী ছটিয়াই স্নান কৰোৱাৰ পিছত পবিত্ৰ পানী হিচাপে ভক্তসকলে আদৰেৰে গ্ৰহণ কৰে। চাংকেন উৎসৱ তিনিদিন ধৰি উদযাপন কৰা হয়। উৎসৱৰ প্ৰথম দিনা এক মাংগলিক সময়ত বুদ্ধৰ বিগ্ৰহ আৰু প্ৰতিচ্ছবি মঠৰ পৰা উলিয়াই আনি এক আচাৰানুষ্ঠানিক স্নান কৰাই 'কিয়ুংফ্ৰা'ত ৰাখি ঢোল আৰু কৰতালেৰে শোভাযাত্ৰা কৰিবলৈ নিয়া হয়। অনুগামীসকলে প্ৰাৰ্থনা কৰাৰ পিছত মন্দিৰত মিঠাই আৰু অন্যান্য খাদ্য সামগ্ৰী উৎসৰ্গা কৰে আৰু তাৰ পিছত সকলোৰে মাজত সেয়া বিতৰণ কৰে। লগতে ভক্তসকলে পৰস্পৰৰ মাজত পানী ছটিয়ায়। বোধিবৃক্ষ, পবিত্ৰ গ্ৰন্থৰ শৈলিক ৰজ্জু, চাউচাংফাউ-উপুক আৰু চম্মুকাথিং ইত্যাদি পবিত্ৰ উপকৰণসমূহতো পানী ছটিওৱা হয়। গোটেই বছৰজুৰি সৌভাগ্য, শান্তি আৰু ঐক্যৰ আশীৰ্বাদ আহ্বানেৰে ভিক্ষুকসকলৰ ওপৰতো পানী ছটিওৱা হয়। চাংকেন উৎসৱৰ অন্তিমদিনা এক নিৰ্দিষ্ট সময়ত বুদ্ধৰ বিগ্ৰহসমূহ আদিস্তানলৈ ঘূৰাই নিয়া হয় আৰু ইয়াৰ জৰিয়তে পুৰণি বৰ্ষৰ সমাপ্তি চিহ্নিত কৰা হয়। চাংকেন উৎসৱৰ জৰিয়তে পুৰণি বৰ্ষলৈ বিদায় আৰু নৱবৰ্ষলৈ উষ্ম আদৰণি জনোৱা হয়। চাংকেন উৎসৱৰ পৰিসমাপ্তিত 'প'ই চাংকেন'ৰ সময়ত সামূহিক প্ৰাৰ্থনা আৰু ভোজেৰে নৱবৰ্ষক স্বাগতম জনোৱা হয়। এই দিনটোক নিষ্ঠা আৰু উৎসাহেৰে উদযাপন কৰা হয়। অংশগ্ৰহণকাৰীসকল মঠৰ প্ৰক্ষালন আৰু শুদ্ধিকৰণৰ বাবে বৌদ্ধবিহাৰলৈ যাত্ৰা কৰে। এই উৎসৱৰ জৰিয়তে বুদ্ধক উপাসনাৰ জৰিয়তে মানৱজাতিৰ কল্যাণ আৰু সমৃদ্ধি কামনা কৰা হয়। অন্য স্থানত চাংকেন উত্তৰ পূৱ ভাৰতৰ বাহিৰেও বিদেশৰ অন্য স্থানবিশেষেও চাংকেন উদযাপিত হয়। এই ঠাইসমূহত বসবাস কৰা বৌদ্ধমূলীয় লোকসকলেও একেই উৎসাহেৰে চাংকেন উৎসৱ পালন কৰে। অন্য দক্ষিণ পূৱ এছীয় দেশসমূহৰ বৌদ্ধ ধৰ্মাৱলম্বী লোকসকলে চাংকেনক চংকৰান হিচাপে উদযাপন কৰে। থাইলেণ্ড, লাওছ ইত্যাদি দেশত উদযাপিত চংকৰান হৈছে নৱবৰ্ষৰ উৎসৱ। টাইফাকে জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলে চাংকেনৰ পালনৰ জৰিয়তে অপশক্তিৰ পৰা মানৱজাতিৰ আশ্ৰয়, শান্তি, সমন্বয়, সৌভাগ্য আৰু সুস্বাস্থ্য কামনাৰে বুদ্ধৰ আশীৰ্বাদ আহ্বান কৰে। তথ্যসূত্ৰ ভাৰতৰ

3938

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%86%E0%A6%B2%E0%A6%BF%20%E0%A6%86%E0%A6%83%E0%A6%AF%E0%A6%BC%E0%A7%87%20%E0%A6%B2%E0%A7%83%E0%A6%97%E0%A6%BE%E0%A6%82

আলি আঃয়ে লৃগাং

আলি আঃয়ে লৃগাং অসমৰ মিচিং জনগোষ্ঠীৰ এক বসন্ত উৎসৱ। প্ৰতি বছৰে ফাগুন মাহৰ প্ৰথম বুধবাৰটোত এই উৎসৱ পালন কৰা হয়। এই উৎসৱক শস্য বা কঠীয়া সিঁচাৰ আৰম্ভণি উৎসৱ বুলিও কোৱা হয়। প্ৰথম অৱস্থাত ফাগুন, চ'ত বা ব'হাগ মাহৰ কোনো এটা দিনত এই উৎসৱ পালন কৰিছিল যদিও ১৯৫৬ চনত মিচিংসকলৰ বৃহত্তম আৰ্থ-সামাজিক অনুষ্ঠান বানে কেবাঙে (তেতিয়াৰ নাম আছিল নানে কেবাং) আলি আঃয়ে লৃগাং উৎসৱ ফাগুন মাহৰ প্ৰথম বুধবাৰে পালন কৰিবৰ বাবে প্ৰস্তাৱ আগবঢ়ায় আৰু তেতিয়াৰ পৰাই ফাগুন মাহৰ প্ৰথম বুধবাৰে এই উৎসৱ পালন কৰা হয়। উৎসৱৰ বিৱৰণ মিচিং ভাষাত "আলি" মানে শস্যৰ বীজ, "আঃয়ে" মানে ফল আৰু "লৃগাং" মানে সিঁচিবলৈ আৰম্ভ কৰা; অৰ্থাৎ আলি আঃয়ে লৃগাং মানে হৈছে শস্য সিঁচাৰ প্ৰথম দিন। সাধাৰণতে এই উৎসৱত মিচিংসকলে শস্য সিঁচাৰ লগতে ডেকা-গাভৰু, বুঢ়া-বুঢ়ী সকলোৱে সমূহীয়া ভোজভাত খাই নানান নৃত্য-গীত কৰে। পূৰ্বতে আলি আঃয়ে লৃগাং উৎসৱ পাঁচদিনীয়াকৈ পালন কৰা হৈছিল। প্ৰথমদিনা ৰীতি অনুসৰি শস্য সিঁচা হয়। পথাৰৰ পূব দিশৰ এটা কোণৰ প্ৰায় ২-৩ফুট বহল আৰু ৩-৪ফুট দীঘল ঠাই এটুকুৰা চাফ-চিকুণ কৰা হয়। পুৱাতে ঘৰৰ গৃহস্থই 'ইগিন'ত লৃগাঙৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় বস্তু যেনে- পঃৰ আপং (পৰম্পৰাগত পানীয়), পুৰাং (তৰা পাতত সিজোৱা টোপোলা ভাত), আদা, আহু ধানৰ বীজ, কপাহ, পিঃৰ (মেগেলা গছ), কপাহী সূতা, কাঠ আলু, কচু, পোৰা বা পাতত দিয়া মাছ, চাকি-তেল আদি ভৰাই লৈ পথাৰলৈ যায়। যোৱাৰ পূৰ্বে জুহালত নিৰ্দিষ্ট নিয়মেৰে গৃহৰক্ষক ডাঙৰীয়া, পূৰ্বপুৰুষসকলক সাক্ষী হিচাপে লৈ শস্য সিঁচাৰ শুভকাৰ্যত সফলতা লাভৰ মানসেৰে আৰ্শীবাদ কামনা কৰে। খেতিপথাৰৰ নিৰ্দিষ্ট ঠাইডোখৰত মেগেলা গছবোৰ পুতি দি কপাহী সূতাৰে মেৰিয়াই তৈয়াৰ কৰা বেদীত ছটিয়াই চাকিগছি জ্বলাই দি পুৰাং, আপং, মাছ আদি খাদ্য সামগ্ৰীবিলাক আগবঢ়াই দিয়ে। তাৰ পাছত সোঁহাতত আহুধানৰ সঁচ এমুঠি লৈ কৃষকজনে পূৰ্বপুৰুষ চেদি-মেল, আৰাধ্য দেৱ-দেৱী দঞি-পল (বেলি-জোন), কাৰ্ছিং-কাৰ্তাং (গ্ৰহ-নক্ষত্ৰ)-ক সাক্ষী কৰি ধৰিত্ৰী শস্য-শ্যামলা হোৱাৰ কামনাৰে প্ৰাৰ্থনা জনাই বীজ সিঁচে। উৎসৱৰ তিনিসপ্তাহৰ আগতেই ঘৰৰ গৃহিণীহঁতে পঃৰ আপং (ছাইমদ) আৰু নগিন আপং (বগা মদ) আৰু লৃগাংত ব্যৱহাৰ হোৱা পুৰাং আপিন (তৰাপাতেৰে চাউলৰ টোপোলা বান্ধি প্ৰস্তুত কৰা বিশেষ ভাত) প্ৰস্তুতৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় সামগ্ৰীসমূহ যোগাৰ কৰে। লৃগাং উৎসৱত পিন্ধিব পৰাকৈ ছোৱালীবোৰে মোহনীয় প্ৰকৃতিৰ চিত্ৰৰে কিছুমান মচাং, এগ, ৰিঃ বি গাচেম, গেৰঃ দুমৰি বা মনৰ আপোনজনক মৰমৰ উপহাৰ দিবৰ বাবে ৰংচঙীয়া মিবু গালুক আদি সাজি উলিয়াবলৈ চেষ্টা কৰে। গৃহিণীহঁতে দোকমোকালিতে উঠি ঘৰৰ চোতাল, চাংতল আদি সাৰি-মচি পৰিষ্কাৰ কৰে। গাঁৱৰ নদী-বিল, পুখুৰীত সকলোৱে মিলি মাছ ধৰে। আলি আঃয়ে লৃগাং উপলক্ষে ঘৰে ঘৰে পুৰাং, আপং আদিৰ লগতে শুকান মাছৰ চাটনি, মাছৰ আঞ্জা, গাহৰি মাংসৰ তৰকাৰী আদি প্ৰস্তুত কৰে। পুৱাতে গাঁৱৰ জীয়াৰী-বোৱাৰীহঁতে তিয়াই ৰখা বৰা চাউল তৰাপাতেৰে টোপোলা বান্ধি 'পুৰাং' আপিন সিজায়। খোৱা-বোৱাৰ অন্তত নৃত্য-গীত কৰা হয়। ল'ৰা-বুঢ়া, ডেকা-গাভৰু সকলোৱে উলহ-মালহেৰে অংশ লোৱা এই নৃত্যক 'পাক্ছ-মনাম্' বোলা হয়। এই নৃত্যৰ সৈতে বজোৱা ঢোলৰ বিশেষ ছেওৰ অনুকৰণত এই নৃত্যক 'গুম্ ৰাগ্' বুলিও কোৱা হয়। বৃত্তাকাৰে ঘূৰি ঘূৰি নচা এই নৃত্যৰ ভংগীয়ে ঋতু পৰিৱৰ্তন আৰু জীৱন চক্ৰৰ পৰিৱৰ্তনক প্ৰতিফলিত কৰে। লোকবিশ্বাস মতে এই নৃত্য নকৰিলে ধানৰ গঁজালি ঠন্ ধৰি নুঠে, থোক লেৰেলি যায় বা পোক-পতংগই ক্ষতি সাধন কৰে। এই উৎসৱত পৰিৱেশন কৰা গীতক 'লৃগাং-নিঃতম' নামেৰে জনা যায়। বিশ্বাস আলি আঃয়ে লৃগাং উৎসৱৰ সৈতে বহু বিশ্বাস যুক্ত হৈ আছে। এনে বিশ্বাসমতে শস্য সিঁচিবলৈ যাওঁতে গৃহস্থজনে ধানৰ থোক ঘিলাৰ চেইনৰ দৰে দীঘল আৰু শিলৰ দৰে গধুৰ হোৱাৰ কামনাৰে লগত ঘিলা আৰু শিলগুটি লৈ যাব লাগে। শস্য সিঁচাৰ পাছৰ পৰা কেইদিনমান তেওঁলোকে মাটি নাখান্দে, বাঁহ-বেত, খেৰ-খাগৰি আদি নাকাটে, ভজা-পোৰা নাখায়। অন্যথা শস্যৰ বীজ শুকাই যায় বুলি ভবা হয়। বীজ সিঁচি ঘৰলৈ আহি গৃহস্থজনে এবাটি পঃৰ আপং আৰু পুৰাং খায় আৰু এই কামনা কৰে যাতে খাদ্যবস্তুৰ কোনোদিনে অভাৱ নহয়। শস্য সিঁচাৰ তিনিদিন পাছত ৰীতি-নীতি মতে এই বাধা-নিষেধ ভঙা হয়। মিচিংসকলে বিশ্বাস কৰে যে দেৱতাক নাচ-গানেৰে সন্তুষ্ট নকৰিলে পৃথিৱীত বৰষুণ নহ'ব; তেতিয়া শস্যৰ উৎপাদন নহ'ব। সেয়ে তেওঁলোকে নৃত্য-গীতৰ মাজেৰে লখিমীক সন্মান প্ৰদৰ্শন কৰে। তথ্যসূত্ৰ বাহ্যিক সংযোগ ৱেবছাইটত থকা আলি-আই-লৃগাং উৎসৱৰ এক চমু বৰ্ণনা অসমৰ মিচিং

59621

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%9C%E0%A7%8D%E0%A6%AF%E0%A7%8B%E0%A6%A4%E0%A6%BF%E0%A6%AA%E0%A7%8D%E0%A7%B0%E0%A6%B8%E0%A6%BE%E0%A6%A6%20%E0%A6%AE%E0%A7%87%E0%A6%A7%E0%A6%BF

জ্যোতিপ্ৰসাদ মেধি

জ্যোতিপ্ৰসাদ মেধি (১ জুলাই, ১৯২৪-৩ ফেব্ৰুৱাৰী, ২০১৭) এগৰাকী অসমীয়া পৰিসংখ্যাবিদ। তেওঁ গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পৰিসংখ্যা বিজ্ঞান বিভাগৰ অধ্যাপক আছিল। পৰিসংখ্যা বিজ্ঞান সম্পৰ্কীয় তেওঁৰ গৱেষণা আৰু পাঠ্যপুথি সমগ্ৰ বিশ্বৰ পৰিসংখ্যা বিজ্ঞান সমাজৰ মাজত সমাদৃত হৈছে। জন্ম আৰু পৰিয়াল ১৯২৪ চনত কামৰূপ জিলাৰ ৰামদিয়াত জ্যোতিপ্ৰসাদ মেধিৰ জন্ম হৈছিল।তেওঁৰ পিতৃ-মাতৃৰ নাম যথাক্ৰমে বিনন্দী চন্দ্ৰ মেধি আৰু কাদম্বৰী মেধি। তেওঁৰ ঘৰখন শিক্ষা-দীক্ষাত আগবঢ়া হোৱাৰ উপৰি অসমীয়া সাহিত্যক্ষেত্ৰলৈও পৰিয়ালটোৰ বহুমূলীয়া অৱদান আছে। জ্যোতিপ্ৰসাদৰ ককা তথা মাতৃ কাদম্বৰীৰ পিতৃ কালিৰাম মেধি এগৰাকী প্ৰখ্যাত অসমীয়া সাহিত্যিক। আকৌ, কালিৰাম মেধিৰ পুত্ৰ তথা জ্যোতিপ্ৰসাদৰ মোমায়েক সৌৰভ কুমাৰ চলিহা অসমীয়া সাহিত্যৰ এগৰাকী অন্যতম শ্ৰেষ্ঠ চুটিগল্পকাৰ। শিক্ষা দেউতাকৰ কৰ্মসূত্ৰে পৰিয়ালটো ডিব্ৰুগড়ত থকাত জ্যোতিপ্ৰসাদে ডিব্ৰুগড়ৰ পৰাই শিক্ষাজীৱনৰ পাতনি মেলিছিল। ১৯৪০ চনত ডিব্ৰুগড় চৰকাৰী উচ্চ ইংৰাজী বিদ্যালয়ৰ পৰা প্ৰৱেশিকা পৰীক্ষাত উত্তীৰ্ণ হৈ তেওঁ কটন কলেজত নামভৰ্তি কৰে। কটনৰ পৰা ১৯৪৪ চনত অনাৰ্ছসহ বিএছছি ডিগ্ৰী লাভ কৰাৰ পিছত পৰৱৰ্তী শিক্ষালাভৰ বাবে তেওঁ কলিকতা বিশ্ববিদ্যালয়লৈ যায়। বিএছছি পৰীক্ষাত দেখুওৱা পাৰদৰ্শিতাৰ বাবে তেখেতে দুটা সোণৰ পদক লাভ কৰে- এটা ছুডমাৰ্ছন সোণৰ পদক আৰু আনটো ৰজনীকান্ত বৰাট সোণৰ পদক ৷ ১৯৪৭ চনত তেখেতে কলিকতা বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পৰা দুটা সোণৰ পদকসহ (দেবেন্দ্ৰনাথ গংগোপাধ্যায় সোণৰ পদক ’অভিলেখসংখ্যক নম্বৰ’ৰ বাবে আৰু স্নাতকোত্তৰ সোণৰ পদক প্ৰথম স্থান লাভ কৰা বাবে) প্ৰথম শ্ৰেণীৰ প্ৰথম স্থানলৈ বিশুদ্ধ গণিত বিজ্ঞানত স্নাতকোত্তৰ ডিগ্ৰী লাভ কৰিছিল। ১৯৫২ চনত অসম চৰকাৰৰ পৰা দহহেজাৰ টকাৰ ঋণ এটা লৈ তেওঁ উচ্চ শিক্ষাৰ বাবে বৃটেইনলৈ যায় আৰু মানচেষ্টাৰ বিশ্ববিদ্যালয়ত পৰিসংখ্যা বিজ্ঞানত এম এছ ডিগ্ৰীৰ বাবে নামভৰ্তি কৰে। তাত তেওঁ প্ৰাধ্যাপক এম এছ বাৰ্লেটৰ অধীনত কাম কৰিছিল। তেওঁৰ গৱেষণাৰ বিষয়বস্তু আছিল জ্যোতিপ্ৰসাদ মেধিৰ প্ৰথম গৱেষণা পত্ৰখন আছিল যিখন তেওঁ প্ৰাধ্যাপক এম এছ ৰ সৈতে লিখিছিল। ১৯৫৫ চনত লণ্ডনৰ পৰা প্ৰকাশিত )ত গৱেষণা পত্ৰখন প্ৰকাশ পাইছিল। মানচেষ্টাৰ বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পৰা এম এছ ডিগ্ৰী সম্পূৰ্ণ কৰি মেধিয়ে পেৰিছ বিশ্ববিদ্যালয়ত ডক্টৰেট ডিগ্ৰীৰ বাবে যোগদান কৰে। গৱেষণাৰ অন্তত দাখিল কৰা থেছিছ অৰ্থাৎ গৱেষণা-গ্ৰন্থখন ফৰাছী ভাষাত জমা দিয়াতো বাধ্যতামূলক আছিল বাবে ডক্টৰেট ডিগ্ৰীৰ কাৰ্যকালৰ সমানে সমানে তেওঁ ফৰাছী ভাষাতো এটা ডিপ্লমা সহ সম্পূৰ্ণ কৰিছিল৷ মেধিয়ে প্ৰাধ্যাপক ৰ’বাৰ্ট ফ’ৰটেটৰ অধীনত ডক্টৰেট (ডিএছছি) ডিগ্ৰীৰ গৱেষণা কৰিছিল। ১৯৫৬ চনত পেৰিছ বিশ্ববিদ্যালয়ে তেওঁক বুলি আখ্যা দি ডিগ্ৰী প্ৰদান কৰে। তেওঁৰ কোষগ্ৰন্থৰ শীৰ্ষক আছিল, সেই বছৰতে তেওঁ অসমলৈ ঘূৰি আহি পুনৰ ুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ত যোগ দিয়ে। উল্লেখ কৰিব পাৰি যে ডিএছচি ডিগ্ৰীৰ বাবে তেখেতে কোষগ্ৰন্থ ফৰাচী ভাষাত লিখিছিল। আৰম্ভণিতে ুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ত গণিত আৰু পৰিসংখ্যা বিজ্ঞান একেটা বিভাগ আছিল। পিছলৈ দুটা সুকীয়া বিভাগ হয়। ড° মেধিৰ নেতৃত্বত পৰিসংখ্যা বিজ্ঞান বিভাগ এটা জাকতজিলিকা বিভাগত পৰিণত হয়। এই বিভাগৰ অধ্যাপক আৰু মুৰব্বী হিচাপে তেখেতে ১৯৮৫ চনত অৱসৰ লয়। কৰ্মজীৱন ১৯৪৮ চনত জ্যোতিপ্ৰসাদ মেধিয়ে গুৱাহাটীৰ কটন মহাবিদ্যালয়ত (বৰ্তমান বিশ্ববিদ্যালয়) গণিতৰ অধ্যাপক হিচাপে যোগদান কৰে। কিন্তু তাত তেওঁ বেছিদিন নাছিল। সেইবছৰতে গুৱাহাটীৰ জালুকবাৰীত অসমৰ প্ৰথমখন বিশ্ববিদ্যালয় গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয় প্ৰতিষ্ঠা হোৱাত অধ্যাপকৰ দায়িত্ব ল'বলৈ আমন্ত্ৰণ লাভ কৰে। মেধিয়ে আমন্ত্ৰণ গ্ৰহণ কৰি ১৯৪৯ চনত গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ গণিত আৰু পৰিসংখ্যা বিজ্ঞান বিভাগত অধ্যাপকৰূপে যোগদান কৰে। বিশ্ববিদ্যালয়ত অধ্যাপনা কৰি থকাৰ মাজতেই তেওঁ ইংলেণ্ড আৰু ফ্ৰান্সত উচ্চশিক্ষা গ্ৰহণ কৰি আহিছিল। ১৯৮৫ চনত তেওঁ গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পৰিসংখ্যা বিজ্ঞান বিভাগৰ পৰা অৱসৰ গ্ৰহণ কৰে। তেওঁ গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ এগৰাকী সন্মানীয় ‘এমেৰিটাছ প্ৰফেছৰ’ আছিল৷ তেওঁৰ অধীনত ডক্টৰেট ডিগ্ৰী লোৱা প্ৰথমজন ছাত্ৰ আছিল চৰকাৰী জলপানী লৈ দাক্ষিণাত্যৰ পৰা চুব্বা ৰাও ুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়লৈ আহিছিল অধ্যাপক মেধিৰ অধীনত গৱেষণা কৰিবলৈ। পিছলৈ ড° চুব্বা ৰাও ছেষ্টাৰ বিশ্ববিদ্যালয়ত অধ্যাপনা কৰিবলৈ লয়। ড° ৰাওৰ পিচত অধ্যাপকে মেধিৰ তত্ত্বাৱধানত কেইবাজনো কৃতবিদ্য লােকে গৱেষণা কৰে। তেওঁ সুদীৰ্ঘদিন অধ্যাপনা কৰাৰ কালছোৱাতে দেশ-বিদেশৰ বহুতো বিশ্ববিদ্যালয়ত অতিথি অধ্যাপকৰ দায়িত্ব পালন কৰিছিল। কানাডা, ব্ৰিটেইন, আমেৰিকা আদি দেশসমূহৰ উপৰি ভাৰতৰ বহুকেইখন বিশ্ববিদ্যালয়, আই আই টি আৰু গৱেষণা প্ৰতিষ্ঠানত তেওঁ পৰিসংখ্যা বিজ্ঞানৰ বক্তৃতা প্ৰদানৰ বাবে আমন্ত্ৰিত হৈছিল। ১৯৭৯ চনত তেখেতে ‘জনসংখ্যা গৱেষণা কেন্দ্ৰ’ প্ৰতিষ্ঠা কৰি সঞ্চালক হিচাপে কাম কৰে। ১৯৮৫-৮৯ চনত ষ্টিটিউট ষ্টাডিজ ইন ছায়েন্স এণ্ড টেকন’লজি (অসম) ৰ সঞ্চালক পদত কাম কৰে। ১৯৮৫-৯০ চনত অসম ৰাজ্যিক শিক্ষক অধ্যক্ষ বাচনি পৰিষদৰ সভাপতি, ১৯৯৩-৯৫ চনত অসম চৰকাৰৰ শিক্ষা সংস্কাৰ আয়োগৰ অধ্যক্ষ পদত থাকে। ইয়াৰ উপৰি মেধি ১৯৬৩ চনৰ পৰা আমেৰিকাৰ মেথেমেটিকেল ৰ সদস্য, ১৯৭৮-৭৯ চনত ভাৰতীয় বিজ্ঞান কংগ্ৰেছৰ পৰিসংখ্যা বিজ্ঞান শাখাৰ সভাপতি, ১৯৮১ চনত ইণ্ডিয়ান ছচাইটি ফৰ প্ৰবেবিলিটি এণ্ড ষ্টেটিছটিকছৰ উপ-সভাপতি, পাছলৈ সভাপতি, ১৯৭৯-৮১ চনত অসম বিজ্ঞান সমিতিৰ সভাপতি পদত থাকি বিভিন্ন দিশত বৰঙণি আগবঢ়াই থৈ গৈছে। তদুপৰি বহু ৰাষ্ট্ৰীয়-আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় পৰ্য্যায়ৰ গৱেষণামূলক আলোচনী সম্পাদনা কৰাৰ লগতে প্ৰায় ৫০ খন গৱেষণা-পত্ৰ ৰচনা কৰি থৈ গৈছে। ইয়াৰ লগতে কেইবাখনো দেশত অধ্যাপক আৰু গৱেষক ৰূপে আমন্ত্ৰণ লাভ কৰিছিল। ইয়াৰ ভিতৰত কানাডাৰ মণ্ট্ৰিল বিশ্ববিদ্যালয়, মেকমাষ্টাৰ বিশ্ববিদ্যালয়, আমেৰিকা উইস্কনিচন বিশ্ববিদ্যালয়, টৰেণ্ট’ বিশ্ববিদ্যালয় অন্যতম। মেধিয়ে বহুকেইখন গ্ৰন্থৰে সৃষ্টিৰ ভঁৰাল চহকী কৰি থৈ গৈছে। ১৯৮২ চনত ‘ষ্ট’কাষ্টিক প্ৰছেছেজ’, ১৯৮৪ চনত ‘ৰিচেণ্ট ডেভেলপমেণ্টছ ইন বাল্ক কিউইং মডেলছ’, ১৯৯১ চনত ‘ষ্ট’কাষ্টিক মডেলছ ইন কিউইং থিঅ’ৰী’, ১৯৯২ চনত ‘ষ্টেটিষ্টিকেল ১৯৯৪ চনত ‘এক-দুই, যোগ-বিয়োগঃ সসীম গণিতৰ আদিপাঠ’ অন্যতম৷ চতুৰ্থখন কিতাপৰ অসমীয়া অনুবাদো প্ৰকাশ পাইছে৷ প্ৰথমখন কিতাপ সম্বন্ধে বিশ্বৰ পণ্ডিতসকল প্ৰসংশাত পঞ্চমুখ। কিতাপখনৰ প্ৰথম সংস্কৰণ প্ৰকাশ পোৱাৰ পিছত ,1982)-এ এনেদৰে মন্তব্য কৰিছিল, -এ কৈছে— দেশ-বিদেশৰ বহু শিকাৰু, গৱেষকে তেওঁৰ গৱেষণাপত্ৰ তথা গ্ৰন্থৰ বহুল প্ৰয়োগ কৰে। লণ্ডনৰ ইম্পেৰিয়েল কলেজৰ অধ্যাপক। তেওঁ তেওঁৰ কেইবাখনো গৱেষণাপত্ৰত ড° মেধিৰ কৰ্মৰ উল্লেখ কৰিছে আৰু তাত ভেজা দি নতুন তত্ত্ব উপস্থাপন কৰিছে।২০০৬ চনত প্ৰকাশিত এখন গৱেষণাপত্ৰত আইনষ্টাইন আৰু মেধিৰ প্ৰসংগ একেলগে উত্থাপন কৰিছে। কিউবাৰ -এ ২০০৮ চনৰ ২৪ নৱেম্বৰত ই-মেইলযোগে অধ্যাপক মেধিক জনাইছিল যে অধ্যাপক মেধিৰ কিতাপ পঢ়িয়ে তেওঁ সম্বন্ধে ভাষণ দিছিল। ৰ নামৰ গৱেষিকা এগৰাকীয়ে কিবা কথা বুজাই টান পাইছিল। ড° মেধিৰ লগত যোগাযোগ কৰোঁতে মেধিয়ে জঁট ভাঙি দিলে। গ্ৰন্থপঞ্জী নিৰ্বাচিত গৱেষণা-পত্ৰ কিতাপ (১৯৮২) (১৯৯১) এক দুই যোগ বিয়োগ সসীম গণিতৰ আদিকথা স্বীকৃতি আৰু সন্মান জ্যোতিপ্ৰসাদ মেধিয়ে গণিত আৰু পৰিসংখ্যা বিজ্ঞানৰ ক্ষেত্ৰলৈ আগবঢ়োৱা অৱদানৰ স্বীকৃতিৰূপে বহুকেইখন শিক্ষানুষ্ঠানে তেওঁক সন্মানীয় উপাধি প্ৰদান কৰিছে। গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ দ্বাৰা "প্ৰফেছৰ এমেৰিটাছ" সন্মান (১৯৮৭ চন) তেজপুৰ বিশ্ববিদ্যালয়ৰ দ্বাৰা ডি. এছ. ছি. সন্মান (২০০১ চন) আই আই টি গুৱাহাটীৰ দ্বাৰা ডি. এছ. ছি. সন্মান ডিব্ৰুগড় বিশ্ববিদ্যালয়ৰ দ্বাৰা ডি. এছ. ছি. সন্মান আই আই টি গুৱাহাটীৰ গণিত বিভাগলৈ আগবঢ়োৱা অৱদানৰ স্বীকৃতিস্বৰূপে প্ৰতিষ্ঠানখনৰ গণিত বিভাগে তেওঁৰ মৃত্যুৰ পিছত প্ৰতিবছৰে "জ্যোতি প্ৰসাদ মেধি এনুৱেল মেমৰিয়েল লেকছাৰ" আয়োজন কৰিবলৈ লৈছে। মৃত্যু ২০১৭ চনৰ ৩ ফেব্ৰুৱাৰীত গুৱাহাটীৰ এখন ব্যক্তিগত চিকিৎসালয়ত জ্যোতিপ্ৰসাদ মেধিৰ দেহাৱসান ঘটে। মৃত্যুৰ সময়ত তেওঁৰ বয়স আছিল ৯৩ বছৰ। মৃত্যুৰ সময়ত তেওঁ পত্নী প্ৰীতি মেধি, পুত্ৰ দীপাংকৰ (দীপ) মেধি আৰু ুভংকৰ মেধি, কন্যা শকুন্তলা চৌধুৰী আৰু অলকানন্দ ডেকাকে ধৰি তিনিজন ভাতৃ হৰিপ্ৰসাদ মেধি, প্ৰমোদ চন্দ্ৰ মেধি, ডা° ৰমা মেধি, আত্মীয়-স্বজনক ইহসংসাৰত এৰি থৈ যায়। তথ্য উৎস লগতে চাওক কামেশ্বৰ দাস খনীন্দ্ৰ চন্দ্ৰ চৌধুৰী ভূপতি চন্দ্ৰ ডেকা নয়নদীপ ডেকা বৰুৱা অনুপম শইকীয়া (গণিতজ্ঞ) বাহ্যিক সংযোগ অসমৰ ব্যক্তি মৃত ব্যক্তি অসমীয়া গণিতজ্ঞ পৰিসংখ্যাবিদ ভাৰতৰ ব্যক্তি ভাৰতীয়

67660

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%8A%E0%A6%B7%E0%A6%BE%20%E0%A6%AE%E0%A7%87%E0%A6%B9%E0%A6%A4%E0%A6%BE

ঊষা মেহতা

ঊষা মেহতা ২৫ মাৰ্চ ১৯২০ ১১ আগষ্ট ২০০০) ভাৰতৰ এগৰাকী গান্ধীবাদী আৰু স্বাধীনতা সংগ্ৰামী। ১৯৪২ চনৰ ভাৰত ত্যাগ আন্দোলনৰ সময়ত তেওঁ কেইমাহমান ধৰি গোপন ৰেডিঅ' ষ্টেচন 'কংগ্ৰেছ ৰেডিঅ' চলাইছিল। ১৯৯৮ চনত ভাৰত চৰকাৰে তেওঁৰ দেশৰ দ্বিতীয় সৰ্বোচ্চ অসামৰিক সন্মান পদ্মবিভূষণ প্ৰদান কৰে। প্ৰাৰম্ভিক জীৱন ১৯২০ চনত ২৫ মাৰ্চ গুজৰাটৰ চুৰাটৰ ওচৰৰ চাৰছ গাঁৱত ঊষা মেহতাৰ জন্ম হৈছিল। মাত্ৰ পাঁচ বছৰ বয়সত তেওঁ প্ৰথমে মহাত্মা গান্ধীক আহমেদাবাদত তেওঁৰ আশ্ৰমলৈ যোৱাৰ সময়ত দেখিছিল। কিছু সময়পিছত গান্ধীয়ে তেওঁৰ গাঁৱৰ ওচৰত এটা শিবিৰ আয়োজন কৰিছিল শিশু ঊষায়ে অংশগ্ৰহণ কৰিছিল। ১৯২৮ চনত আঠ বছৰীয়া ঊষায়ে চাইমন আয়োগৰ বিৰুদ্ধে এক প্ৰতিবাদী মাৰ্চত অংশগ্ৰহণ কৰে আৰু ব্ৰিটিছ ৰাজৰ বিৰুদ্ধে তেওঁৰ প্ৰথম প্ৰতিবাদৰ শব্দবোৰ চিঞৰিছিল: “চাইমন গো বেক”। তেওঁ আৰু অন্যান্য শিশোৱে ৰাতিপুৱা ব্ৰিটিছ ৰাজৰ বিৰুদ্ধে প্ৰতিবাদ আৰু সুৰাৰ দোকানৰ সন্মুখত পিকেটিঙত অংশগ্ৰহণ কৰিছিল। এই প্ৰতিবাদৰ এক যাত্ৰাৰ সময়ত আৰক্ষীসকলে শিশুসকলক অভিযুক্ত কৰিছিল আৰু ভাৰতীয় পতাকা বহন কৰা এগৰাকী ছোৱালী পতাকাৰ সৈতে মাটিত বাগৰি পৰি গৈছিল। এই ঘটনাত খং উঠি শিশুসকলে কাহিনীটো তেওঁলোকৰ পিতৃ-মাতৃক কৈছিল। বয়সস্থ সকলে শিশুসকলক ভাৰতীয় পতাকাৰ ৰঙত (গেৰুৱা, বগা আৰু সেউজীয়া) পোছাক পিন্ধাই আৰু কেইদিনমান পিছত ৰাস্তাৰ বাহিৰলৈ প্ৰেৰণ কৰি সঁহাৰি দিছিল। পতাকাৰ ৰং পিন্ধি শিশুসকলে পুনৰ মাৰ্চ কৰিলে আৰু চিঞৰি কৈছিল: “আৰক্ষী, আপুনি আপোনাৰ লাঠিৰে আমাক কোবাব পাৰে, কিন্তু আপুনি আমাৰ পতাকা নমাই আনিব নোৱাৰে।” ঊষাৰ দেউতাক ব্ৰিটিছ ৰাজৰ অধীনত এজন ন্যায়াধীশ আছিল। সেয়েহে তেওঁ তাইক স্বাধীনতা সংগ্ৰামত অংশগ্ৰহণ কৰিবলৈ উৎসাহিত কৰা নাছিল। অৱশ্যে যেতিয়া তেওঁৰ দেউতাকে ১৯৩০ চনত অৱসৰ গ্ৰহণ কৰিছিল তেতিয়া এই সীমাবদ্ধতা আঁতৰ হৈছিল। ১৯৩২ চনত ১২ বছৰ বয়সত ঊষায়ে তেওঁৰ পৰিয়ালৰ সৈতে বোম্বেলৈ গৈছিল। ইয়াৰ ফলত তেওঁৰ বাবে স্বাধীনতা আন্দোলনত অধিক সক্ৰিয়ভাৱে অংশগ্ৰহণ কৰা সম্ভৱ হয়। তেওঁ আৰু অন্যান্য শিশোৱে গোপন বুলেটিন আৰু প্ৰকাশন বিতৰণ কৰিছিল, কাৰাগাৰত আত্মীয়সকলক সাক্ষাৎ কৰিছিল আৰু এই বন্দীসকলক বাৰ্তা বহন কৰিছিল। ঊষায়ে গান্ধীৰ দ্বাৰা অত্যন্ত প্ৰভাৱিত হৈছিল আৰু তেওঁৰ এগৰাকী অনুগামী হৈ পৰিছিল। তেওঁ আজীৱন ব্ৰহ্মচৰ্য পালন কৰাৰ আৰু গান্ধীীয় জীৱনশৈলী গ্ৰহণ কৰিছিল সংকল্প লৈছিল। তেওঁ কেৱল খাদী কাপোৰ পিন্ধিছিল আৰু সকলো প্ৰকাৰৰ বিলাসীতাৰ পৰা আঁতৰি আছিল। পিছলৈ তেওঁ গান্ধীবাদৰ চিন্তা আৰু দৰ্শনৰ এগৰাকী বিশিষ্ট প্ৰস্তাৱক হিচাপে পৰিগণিত হয়। তেওঁৰ প্ৰাৰম্ভিক শিক্ষা খেদা আৰু ভৰুচত সম্পন্ন হৈছিল আৰু তাৰ পিছত তেওঁ বোম্বেৰ চন্দৰামজী উচ্চ বিদ্যালয়ত নামভৰ্তি। তেওঁ এগৰাকী মজলীয়া শিক্ষাৰ্থী আছিল। ১৯৩৫ চনত মেট্ৰিক পৰীক্ষাত তেওঁ শ্ৰেণীৰ শীৰ্ষ ২৫জন শিক্ষাৰ্থীৰ ভিতৰত আছিল। তেওঁ ১৯৩৯ চনত দৰ্শনত প্ৰথম শ্ৰেণীৰ ডিগ্ৰী লাভ কৰি বোম্বেৰ ৱিলছন কলেজত শিক্ষা অব্যাহত ৰাখিছিল। তেওঁ আইন অধ্যয়ন আৰম্ভ কৰিছিল, কিন্তু ভাৰত ত্যাগ আন্দোলনত যোগদান কৰিবলৈ ১৯৪২ চনত তেওঁৰ অধ্যয়ন সমাপ্ত কৰিছিল। তাৰ পিছত ২২ বছৰ বয়সৰ পৰা আৰম্ভ কৰি তেওঁ সম্পূৰ্ণ সময়তে স্বাধীনতা আন্দোলনত অংশগ্ৰহণ কৰে। স্বাধীনতা সংগ্ৰামত ভূমিকা গান্ধী আৰু কংগ্ৰেছে ঘোষণা কৰিছিল যে ভাৰত ত্যাগ আন্দোলন ১৯৪২ চনৰ ৯ আগষ্ট তাৰিখে মুম্বাইৰ গোৱালিয়া টেংক খেলপথাৰত এক ৰেলীৰ সৈতে আৰম্ভ হ'ব। সেই তাৰিখৰ আগতে গান্ধীকে ধৰি প্ৰায় সকলো নেতাক গ্ৰেপ্তাৰ কৰা হৈছিল। অৱশ্যে নিৰ্ধাৰিত দিনটোত গোৱালিয়া টেংক গ্ৰাউণ্ডত ভাৰতীয়সকলৰ এক বিশাল ভিৰ একত্ৰিত হৈছিল। তেওঁলোকক সম্বোধন কৰিবলৈ আৰু ৰাষ্ট্ৰীয় পতাকা উত্তোলন কৰিবলৈ কংগ্ৰেছৰ কনিষ্ঠ নেতা আৰু কৰ্মীৰ এটা দলৰ ওপৰত এৰি দিয়া হৈছিল। ১৯৪২ চনৰ ১৪ আগষ্টত ঊষা আৰু তেওঁৰ কিছুমান ঘনিষ্ঠ সহযোগীয়ে গোপন ৰেডিঅ' ষ্টেচন 'চিক্ৰেট কংগ্ৰেছ ৰেডিঅ' আৰম্ভ কৰে। ২৭ আগষ্ট তাৰিখে ইয়াৰ সম্প্ৰচাৰণ আৰম্ভ হৈছিল। তেওঁৰ কণ্ঠত সম্প্ৰচাৰ কৰা প্ৰথম শব্দবোৰ আছিল: “এইটো হৈছে ভাৰতৰ কৰবাৰ পৰা [তৰংৰ দৈৰ্ঘ্য] ৪২.৩৪ মিটাৰত আহ্বান কৰা কংগ্ৰেছ ৰেডিঅ'।” তেওঁৰ সহযোগীসকলৰ ভিতৰত আছিল বিথলভাই জাভাৰী, চন্দ্ৰকান্ত জাভাৰী, বাবুভাই ঠাক্কৰ আৰু চিকাগো ৰেডিঅ'ৰ মালিক নাঙ্কা মোতৱানী, যিয়ে বিভিন্ন সামগ্ৰী যোগান ধৰিছিল আৰু টেকনিচিয়ান প্ৰদান কৰিছিল। ড॰ ৰাম মনোহৰ লোহিযয়া, অচিতুতৰাও পাটৱাৰধন আৰু পুৰোত্তম ত্ৰিকামদাসকে ধৰি আন বহুতো নেতাই গোপন কংগ্ৰেছ ৰেডিঅ'ত সহায় কৰিছিল। ৰেডিঅ' সম্প্ৰচাৰে সমগ্ৰ ভাৰতৰ গান্ধী আৰু অন্যান্য বিশিষ্ট নেতাসকলৰ পৰা বাৰ্তা বাণীবন্ধন কৰিছিল। কৰ্তৃপক্ষক এৰাই চলিবলৈ আয়োজকসকলে প্ৰায় দৈনিক ষ্টেচনৰ অৱস্থান স্থানান্তৰ কৰিছিল। অৱশেষত আৰক্ষীয়ে তেওঁলোকক ১৯৪২ চনৰ ১২ নৱেম্বৰত বিচাৰি পাইছিল আৰু ঊষা মেহতাক ধৰি আয়োজকসকলক গ্ৰেপ্তাৰ কৰিছিল। সকলোকে পিছত বন্দী কৰা হৈছিল। ভাৰতীয় আৰক্ষীৰ এটা শাখা অপৰাধী অনুসন্ধান বিভাগ (চিআইডি)য়ে তেওঁক ছয় মাহৰ বাবে জেৰা চলাইছিল। এই সময়ত তেওঁক নিৰন্তৰ কাৰাগাৰত ৰখা হৈছিল আৰু আন্দোলনৰ সৈতে বিশ্বাসঘাতকতা কৰিলে বিদেশত অধ্যয়ন কৰাৰ সুযোগৰ দৰে প্ৰলোভন আগবঢ়োৱা হৈছিল। অৱশ্যে তেওঁ নীৰৱ হৈ থাকিবলৈ পশ্চাৎপসৰণ কৰিছিল আৰু তেওঁৰ বিচাৰৰ সময়ত উচ্চ ন্যায়ালয়ৰ ন্যায়াধীশক তেওঁ ঘোষণা কৰিছিল যে তেওঁ কোনো প্ৰশ্নৰ উত্তৰ নিদিয়ে আনকি। বিচাৰৰ পিছত তেওঁক চাৰি বছৰৰ কাৰাদণ্ড বিহা হৈছিল (১৯৪২ৰ পৰা ১৯৪৬)। তেওঁৰ দুগৰাকী সহযোগীকো দোষী সাব্যস্ত কৰা হৈছিল। ঊষাক পুনেৰ ইয়েৰাভাদা কাৰাগাৰত বন্দী কৰা হৈছিল। তেওঁৰ স্বাস্থ্যৰ অৱনতি হোৱাত তেওঁক ছাৰ জে জে চিকিৎসালয়ত চিকিৎসাৰ বাবে বোম্বেলৈ প্ৰেৰণ কৰা হৈছিল। চিকিৎসালয়ত তিনিৰ পৰা চাৰিজন আৰক্ষী তেওঁ পলাই যোৱাৰ পৰা প্ৰতিহত কৰিবলৈ তেওঁৰ ওপৰত কঢ়া নজৰ ৰখা হৈছিল। যেতিয়া তেওঁৰ স্বাস্থ্য উন্নত হয়, তেওঁক ইয়েৰৱদা কাৰাগাৰলৈ ঘূৰাই অনা হৈছিল। মুক্তি পোৱা প্ৰথম ৰাজনৈতিক বন্দী হিচাপে ১৯৪৬ চনৰ মাৰ্চত তেওঁ মোৰাৰজী দেশাইৰ আদেশত মুক্তি লাভ কৰে। দেশাই সেই সময়ত অন্তৱৰ্তীকালীন চৰকাৰত গৃহ মন্ত্ৰী আছিল। যদিও চিক্ৰেট কংগ্ৰেছ ৰেডিঅ'য়ে কেৱল তিনি মাহৰ বাবে কাম কৰিছিল, ই ভাৰতৰ ব্ৰিটিছ নিয়ন্ত্ৰিত চৰকাৰৰ দ্বাৰা নিষিদ্ধ বাতৰি আৰু অন্যান্য তথ্য প্ৰচাৰ কৰি আন্দোলনক যথেষ্ট সহায় কৰিছিল। গোপন কংগ্ৰেছ ৰেডিঅ'য়ে স্বাধীনতা আন্দোলনৰ নেতাসকলক জনসাধাৰণৰ সৈতে যোগাযোগ ৰখাত সহায় কৰিছিল। সেই দিনবোৰৰ বিষয়ে স্মৰণ কৰি ঊষা মেহতাই চিক্ৰেট কংগ্ৰেছ ৰেডিঅ'ৰ সৈতে জড়িত থকাটো তেওঁৰ "সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ মুহূৰ্ত" আৰু তেওঁৰ আটাইতকৈ দুখজনক মুহূৰ্ত বুলি বৰ্ণনা কৰিছিল। কিয়নো এজন ভাৰতীয় টেকনিচিয়ানে তেওঁলোকক কৰ্তৃপক্ষৰ সৈতে বিশ্বাসঘাতকতা কৰিছিল। স্বাধীনতা-উত্তৰ কাল কাৰাগাৰৰ পৰা ওলোৱাৰ পিছত ঊষাৰ স্বাস্থ্য ভাঙি পৰে আৰু তেওঁ ৰাজনীতি বা সামাজিক অংশগ্ৰহণ কৰিবলৈ প্ৰতিহত কৰিছিল। ভাৰতে স্বাধীনতা লাভ কৰাৰ দিনা তেওঁ শয্যাশায়ী আছিল আছিল আৰু নতুন দিল্লীত আনুষ্ঠানিক অনুষ্ঠানত উপস্থিত থাকিব পৰা নাছিল। পিছত তেওঁ তেওঁৰ শিক্ষা পুনৰ আৰম্ভ কৰিছিল আৰু গান্ধীৰ ৰাজনৈতিক আৰু সামাজিক চিন্তাৰ ওপৰত ডক্টৰেট থেছিছ লিখিছিল আৰু বোম্বে বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পৰা পিএইচডি অৰ্জন কৰিছিল। মুম্বাই বিশ্ববিদ্যালয়ত বিভিন্ন সময়ত তেওঁ শিক্ষাৰ্থী, গৱেষণা সহায়ক, প্ৰবক্তা, অধ্যাপক আৰু অৱশেষত নাগৰিক আৰু ৰাজনীতি বিভাগৰ মুৰব্বী হিচাপে জড়িত আছিল। তেওঁ ১৯৮০ চনত বোম্বে বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পৰা অৱসৰ গ্ৰহণ কৰিছিল। ভাৰতৰ স্বাধীনতাৰ পাছতো তেওঁ সামাজিকভাৱে সক্ৰিয় হৈ আছিল। বিশেষকৈ গান্ধীৰ চিন্তা আৰু দৰ্শন বিস্তাৰিত কৰিবলৈ তেওঁ অহোপুৰুষাৰ্থ কৰিছিল। তেওঁ ইংৰাজী আৰু গুজৰাটীত বহুতো প্ৰবন্ধ আৰু কিতাপ ৰচনা কৰিছিল। তেওঁ গান্ধীৰ ঐতিহ্য ৰক্ষণাবেক্ষণৰ বাবে উৎসৰ্গিত এক ন্যাস গান্ধী স্মাৰক নিধিৰ সভাপতি নিৰ্বাচিত হৈছিল। এই নিধিয়ে মুম্বাইত মণি ভৱন অৰ্জন কৰিছিল। এই গৃহ চৰ্দাৰ বল্লভভাই পেটেলৰ কন্যা মণিবেন পেটেলৰ বাসগৃহ আছিল আৰু ইয়াত গান্ধীয়ে চহৰ ভ্ৰমণৰ সময়ত বাস কৰিছিল। তেওঁলোকে ইয়াক গান্ধী স্মৃতিসৌধলৈ ৰূপান্তৰিত কৰিছিল। তেওঁ নতুন দিল্লীৰ গান্ধী শান্তি ফাউণ্ডেচনৰ সভাপতি আছিল। তেওঁ ভাৰতীয় বিদ্যা ভৱনৰ বিষয়ত সক্ৰিয়ভাৱে অংশগ্ৰহণ কৰিছিল। ভাৰত চৰকাৰে তেওঁক ভাৰতৰ স্বাধীনতাৰ ৫০তম বাৰ্ষিকী উদযাপনৰ সৈতে জড়িত কৰিছিল। ১৯৯৮ চনত ভাৰত চৰকাৰে তেওঁৰ ভাৰতৰ দ্বিতীয় সৰ্বোচ্চ অসামৰিক সন্মান পদ্মবিভূষণ প্ৰদৰ্শন কৰে। তথ্য উৎস বাহ্যিক সংযোগ ড॰ ঊষা মেহতা 50 ভাৰতৰ ব্যক্তি মৃত ব্যক্তি ভাৰতৰ স্বাধীনতা সংগ্ৰামী পদ্মবিভূষণ বঁটা

38165

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A7%A7%E0%A7%A7%20%E0%A6%A1%E0%A6%BF%E0%A6%9A%E0%A7%87%E0%A6%AE%E0%A7%8D%E0%A6%AC%E0%A7%B0

১১ ডিচেম্বৰ

এইদিনটোত ঘটা কেইটামান উল্লেখযোগ্য ঘটনা- ঘটনাৰাজী ১৮৫৮ বঙ্কিম চন্দ্ৰ চট্টোপাধ্যায় আৰু যদুনাথ বসু কলিকতা বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পৰা কলা শাখাৰ প্ৰথম স্নাতক হয়। ১৯০১ গুগ্লিএলমো মাৰ্কনিয়ে ইংলেণ্ডৰ কৰ্ণৱালৰ পোলধুৰ পৰা নিউফাউণ্ডলেণ্ডৰ ছেইণ্ট জনছলৈ প্ৰথম ট্ৰান্সটলান্তিক ৰেডিঅ' সংকেত প্ৰেৰণ কৰে। ১৯৪১ চনৰ এই দিনটোত জাৰ্মানী আৰু ইটালীৰ হৈ ক্ৰমে হিটলাৰ আৰু মুছ'লিনিয়ে আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰৰ বিৰুদ্ধে যুদ্ধ ঘোষণা কৰে। ১৯৪৬ ড° ৰাজেন্দ্ৰ প্ৰসাদ ভাৰতৰ সংবিধান সভাৰ সভাপতি নিৰ্বাচিত হয়। ১৯৪৬ ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ আন্তৰ্জাতিক শিশু জৰুৰীকালীন পুঁজি (ইউনিচেফ) স্থাপন কৰা হয়। এতিয়া আনুষ্ঠানিকভাৱে ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ শিশু পুঁজি বুলি কোৱা হয়। ইউনিচেফ হৈছে বিশ্বব্যাপী শিশুসকলক মানৱীয় আৰু উন্নয়নমূলক সাহায্য প্ৰদান কৰাৰ বাবে দায়বদ্ধ ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ এক সংস্থা। ১৯২ খন দেশৰ বিভিন্ন অঞ্চলত থকা এই সংস্থাটো বিশ্বৰ আটাইতকৈ বিস্তৃত আৰু স্বীকৃত সমাজ কল্যাণ সংস্থাসমূহৰ ভিতৰত অন্যতম। ইউনিচেফৰ কাৰ্যকলাপসমূহৰ ভিতৰত আছে টিকাকৰণ আৰু ৰোগ প্ৰতিৰোধ প্ৰদান কৰা, এইচআইভি থকা শিশু আৰু মাতৃসকলৰ চিকিৎসা প্ৰদান কৰা, শৈশৱ আৰু মাতৃৰ পুষ্টি বৃদ্ধি কৰা, অনাময় ব্যৱস্থা উন্নত কৰা, শিক্ষাৰ প্ৰচাৰ কৰা, আৰু দুৰ্যোগৰ প্ৰতিক্ৰিয়াস্বৰূপে জৰুৰী কালীন সকাহ প্ৰদান কৰা। ১৯৬০ শিশু বিকাশত নিয়োজিত এক আন্তৰ্জাতিক সংগঠন ইউনিচেফৰ সন্মানাৰ্থে ভাৰতীয় বাট বিভাগে ১৫ পইচাৰ এক বিশেষ ডাক টিকট প্ৰকাশ কৰিছিল। ১৯৬১ দাদৰা আৰু নগৰ হাভেলীক কেন্দ্ৰীয় শাসিত অঞ্চল হিচাপে অন্তৰ্ভুক্ত কৰিবলৈ ভাৰতৰ সংবিধানৰ দশম সংশোধনী গৃহীত কৰা হৈছিল। ১৯৭২ এপোলো-১৭ চন্দ্ৰত অৱতৰণ কৰা ষষ্ঠ আৰু অন্তিম এপোলো অভিযান। ১৯৯৯ শতিকাৰ অন্তিমটো পূৰ্ণগ্ৰাস সূৰ্যগ্ৰহণ ভাৰতত দৃশ্যমান হয়। জন্ম ১৮৫৮ খ্ৰীষ্টিয়ান আইজকমেন, নেদাৰলেণ্ডত বিশিষ্ট চিকিৎসা-বিজ্ঞানী। তেওঁ ১৯২৯ চনত সাহিত্যৰ ন’বেল লাভ কৰে। ১৮৭২ বেণুধৰ ৰাজখোৱা, অসমৰ এগৰাকী বিশিষ্ট লেখক, কবি আৰু নাট্যকাৰ আছিল। তেওঁ ১৯২৬ চনত অসমৰ ধুবুৰী জিলাত অনুষ্ঠিত অসম সাহিত্য সভাৰ সভাপতি আছিল। যেতিয়া তেওঁ কলিকতাত পঢ়ি আছিল, তেতিয়া তেওঁ অসমৰ সাহিত্য সংগঠন অসমীয়া ভাষা উন্নতি সাধিনী সভাৰ বিকাশৰ বাবে এক গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা পালন কৰিছিল। শাসনাধিষ্ঠিত ব্ৰিটিছ চৰকাৰে তেওঁক ৰায়বাহাদুৰ উপাধিৰে সন্মানিত কৰিছিল। মৃত্যু ১৯৫৫। ১৯১১ নাগিব মাহফুজ, ইজিপ্টিয়ান লেখক। তেখেতে ১৯৮৮ চনত সাহিত্যৰ ন'বেল বঁটা অৰ্জন কৰিছিল। ১৯২২ দিলীপ কুমাৰ, প্ৰকৃত নাম মহম্মদ ইউছুফ খান। ভাৰতীয় হিন্দী চলচ্চিত্ৰ জগতৰ অভিনেতা। তেওঁ ১৯৪০ৰ দশকৰ পৰা অভিনয় জীৱন আৰম্ভ কৰা দিলীপ কুমাৰে ১৯৬০ৰ দশকৰ শেষৰ ফালৰ পৰা ভাৰতীয় চলচ্চিত্ৰত আধিপত্য বিস্তাৰ কৰিছিল। দৰ্শকৰ দ্বাৰা তেওঁক "অভিনয় সম্ৰাট" উপাধি প্ৰদান কৰা হৈছিল। কুমাৰে শ্ৰেষ্ঠ অভিনেতাৰ ৮তাকৈ ফিল্মফেয়াৰ বঁটা (যিটো পিছলৈ শ্বাহৰুখ খানৰ সমতুল্য হৈছিল) লাভ কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিল, উল্লেখযোগ্য যে দিলীপ কুমাৰ শ্ৰেষ্ঠ অভিনেতাৰ ফিল্মফেয়াৰ বঁটা লাভ কৰা ভাৰতীয় চলচ্চিত্ৰৰ প্ৰথমজন অভিনেতা। তেওঁ হিন্দী চলচ্চিত্ৰত এজন তাৰকা হিচাপে (পুৰুষ বা মহিলা) তেওঁৰ অভিনীত চলচ্চিত্ৰহমূহে আশী শতাংশতকৈও অধিক বক্স অফিচ সফলতাৰ সৈতে বক্স অফিচত সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ অভিলেখ গঢ়িছে। পাঁচ দশকতকৈও অধিক সময়ৰ কেৰিয়াৰত, কুমাৰে বিভিন্ন চৰিত্ৰত প্ৰায় 60 খন চলচ্চিত্ৰত কাম কৰিছিল। বোম্বে টকিজৰ দ্বাৰা প্ৰযোজিত জোৱাৰ ভাটা (১৯৪৪) বোলছবিত তেওঁ অভিনেতা হিচাপে আত্মপ্ৰকাশ কৰে। কেইবাটাও অসফল উদ্যোগৰ পিছত, তেওঁ জুগনু (১৯৪৭)ত প্ৰথম বক্স অফিচ হিট হৈছিল। কুমাৰে পিছত ২০০০ চনৰ পৰা ২০০৬ চনলৈ ভাৰতৰ সংসদৰ উচ্চ সদন ৰাজ্যসভাৰ সদস্য হিচাপে কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰিছিল৷ চলচ্চিত্ৰলৈ তেওঁৰ অৱদানৰ বাবে ভাৰত চৰকাৰে তেওঁক ১৯৯১ চনত পদ্মভূষণ আৰু ২০১৫ চনত পদ্মবিভূষণ বঁটা প্ৰদান কৰে, যি হৈছে দেশৰ ক্ৰমান্বয়ে তৃতীয় আৰু দ্বিতীয় সৰ্বোচ্চ অসামৰিক বঁটা। তেওঁক চলচ্চিত্ৰৰ ক্ষেত্ৰত ভাৰতৰ সৰ্বোচ্চ সন্মান, ১৯৯৪ চনত দাদাচাহেব ফাল্কে বঁটা প্ৰদান কৰা হৈছিল। ১৯৯৮ চনত, পাকিস্তান চৰকাৰে কুমাৰক নিশান-ই-ইমতিয়াজ প্ৰদান কৰে, যি তেওঁলোকৰ সৰ্বোচ্চ অসামৰিক সন্মান, য'ত তেওঁ এই সন্মান লাভ কৰা একমাত্ৰ ভাৰতীয় হয়। কুমাৰে পেছাৱাৰত অৱস্থিত যি ঘৰটোত ডাঙৰ দীঘল হৈছিল, সেইঘৰটোক পাকিস্তান চৰকাৰে ২০১৪ চনত ৰাষ্ট্ৰীয় ঐতিহ্য স্মাৰক হিচাপে ঘোষণা কৰিছিল। মৃত্যু ৭ জুলাই, ২০২১। ১৯৩৫ প্ৰণৱ মুখাৰ্জী, ভাৰতবৰ্ষৰ ত্ৰয়োদশ ৰাষ্ট্ৰপতি লগতে এজন ভাৰতীয় ৰাজনীতিবিদ। পাঁচ দশকজুৰি চলি থকা ৰাজনৈতিক জীৱনত মুখাৰ্জী ভাৰতীয় জাতীয় কংগ্ৰেছৰ এজন জ্যেষ্ঠ নেতা আছিল আৰু ভাৰত চৰকাৰত কেইবাটাও মন্ত্ৰীৰ দপ্তৰত কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰিছিল। ৰাষ্ট্ৰপতি হিচাপে নিৰ্বাচনৰ পূৰ্বে মুখাৰ্জী ২০০৯ চনৰ পৰা ২০১২ চনলৈ কেন্দ্ৰীয় বিত্ত মন্ত্ৰী আছিল। ২০১২ চনৰ জুলাইৰ পৰা ২০১৭ চনৰ জূলাইলৈ দেশৰ ৰাষ্ট্ৰপ্ৰধান হিচাপে কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰে। মুখাৰ্জীয়ে ১৯৬৭ চনত বাংলা কংগ্ৰেছৰ প্ৰতিষ্ঠাপক সদস্য হিচাপে তেওঁৰ ৰাজনৈতিক কেৰিয়াৰ আৰম্ভ কৰি ১৯৬৯ চনত প্ৰথমবাৰৰ বাবে ৰাজ্যসভালৈ নিৰ্বাচিত হয়। কিন্তু ১৯৭২ চনত, ইন্দিৰা গান্ধীয়ে বাংলা কংগ্ৰেছক ভাৰতীয় জাতীয় কংগ্ৰেছ দলৰ লগত একত্ৰিত কৰি মুখাৰ্জীক ভাৰতীয় জাতীয় কংগ্ৰেছৰ সদস্যভুক্ত কৰে। মুখাৰ্জীয়ে পুনৰ ১৯৭৫,১৯৮১,১৯৯৩ আৰু ১৯৯৯ চনত ভাৰতীয় জাতীয় কংগ্ৰেছৰ পৰা ৰাজ্যসভালৈ নিৰ্বাচিত হয়। ৰাষ্ট্ৰপতি হিচাপে তেওঁৰ উত্তৰাধিকাৰী ৰামনাথ কোবিন্দে তেওঁক ২০১৯ চনত ভাৰতৰ সৰ্বোচ্চ অসামৰিক সন্মান ভাৰত ৰত্ন প্ৰদান কৰিছিল। মৃত্যু ৩১ আগষ্ট, ২০২০। ১৯৬৮ ইমানুৱেল চাৰ্পেণ্টিয়ে, ফৰাচী অণুজীৱবিদ, বংশগতিবিদ আৰু জৈৱ ৰসায়নবিদ। ১৯৬৯ বিশ্বনাথন আনন্দ, এজন ভাৰতীয় দবা খেলৰ গ্ৰেণ্ডমাষ্টাৰ আৰু পাঁচবাৰৰ বিশ্ব দবা চেম্পিয়ন। তেওঁ ১৯৮৮ চনত ভাৰতৰ পৰা প্ৰথম গ্ৰেণ্ডমাষ্টাৰ হয়, আৰু ২৮০০ ৰ এলো ৰেটিং (এলো ৰেটিং প্ৰণালী হৈছে শূন্য ৰাশিৰ খেল যেনে- দবা আদিত খেলুৱৈসকলৰ আপেক্ষিক দক্ষতাৰ স্তৰ গণনা কৰাৰ এক পদ্ধতি) অতিক্ৰম কৰা কেইজনমান খেলুৱৈৰ ভিতৰত এজন, যিটো তেওঁ প্ৰথমবাৰৰ বাবে ২০০৬ চনত অৰ্জন কৰিছিল। ২০২২ চনত তেওঁ আন্তৰ্জাতিক দবা ফেডাৰেচন বা বিশ্ব দবা ফেডাৰেচনৰ উপ-সভাপতি হিচাপে নিৰ্বাচিত হয়। ১৯৮৫ চনত দবাখেলত দেখুওৱা পাৰদৰ্শিতাৰ বাবে ভাৰতীয় ক্ৰীড়াক্ষেত্ৰৰ বঁটা অৰ্জুন বঁটা লাভ কৰে। ইয়াৰ উপৰি ১৯৮৭ চনত ভাৰতৰ চতুৰ্থ সৰ্বোচ্চ অসামৰিক সন্মান পদ্মশ্ৰী বঁটা, ১৯৯১-১৯৯২ বৰ্ষত প্ৰথমবাৰৰ বাবে প্ৰদান কৰা ভাৰতীয় ক্ৰীড়াক্ষেত্ৰৰ সৰ্বোচ্চ বঁটা ৰাজীৱ গান্ধী খেল ৰত্ন বঁটা, ২০০০ চনত ভাৰত চৰকাৰে প্ৰদান কৰা তৃতীয় সৰ্বোচ্চ অসামৰিক বঁটা পদ্মভূষণ আৰু ২০০৭ চনত ভাৰত চৰকাৰে প্ৰদান কৰা দ্বিতীয় সৰ্বোচ্চ অসামৰিক বঁটা পদ্মবিভূষণ বঁটা লাভ কৰে। ১৯৭০ দেৱদত্ত পাটনায়ক, ভাৰতীয় চিকিৎসক, বাণিজ্যিক পৰামৰ্শদাতা, কিংবদন্তিবিদ আৰু লেখক। মৃত্যু ১৯৯৮ কবি প্ৰদীপ, প্ৰকৃত নাম ৰামচন্দ্ৰ নাৰায়ণজী দ্বিবেদী। এজন ভাৰতীয় কবি আৰু গীতিকাৰ আছিল, যি চীন-ভাৰত যুদ্ধৰ সময়ত দেশৰ সুৰক্ষাৰ বাবে মৃত্যুবৰণ কৰা সৈনিকসকলৰ প্ৰতি শ্ৰদ্ধাঞ্জলি হিচাপে লিখা তেওঁৰ দেশপ্ৰেমমূলক গীত "আয়ে মেৰে ৱাতান কে লোগো"ৰ বাবে সৰ্বাধিক পৰিচিত আছিল। পাঁচ দশকৰ কেৰিয়াৰৰ সময়ছোৱাত কবি প্ৰদীপে প্ৰায় ৭২ খন চলচ্চিত্ৰৰ গীতসহ প্ৰায় ১,৭০০ টা গীত লিখিছিল। তেওঁ লিখা কবিতা সমূহত জাতীয়তাবাদী ভাৱ স্পষ্টভাৱে দেখা যায়। তেওঁক ৰাষ্ট্ৰকবি বোলা হৈছিল আৰু কবি প্ৰদীপ নামেৰে জনাজাত হৈছিল। ১৯৯৭ চনত, জীৱনজোৰা কৃতিত্বৰ বাবে তেওঁক ভাৰতীয় চলচ্চিত্ৰৰ সৰ্বোচ্চ সন্মান দাদাচাহেব ফাল্কে বঁটাৰে সন্মানিত কৰা হয়। জন্ম ৬ ফেব্ৰুৱাৰী, ১৯১৫। ২০০১ ৰামচন্দ্ৰ নাৰায়ণ দণ্ডেকাৰ, ৰামচন্দ্ৰ নাৰায়ণ দণ্ডেকাৰ ভাৰতৰ মহাৰাষ্ট্ৰৰ এজন প্ৰাচ্যবিদ্যাৰ্ণৱ আৰু বৈদিক পণ্ডিত আছিল। আন বহুসংখ্যক প্ৰকাশনৰ সৈতে, দাণ্ডেকাৰে ১৯৪৬ চনত ছয় খণ্ডৰ বৈদিক সুচি (বৈদিক গ্ৰন্থপঞ্জী) প্ৰকাশ কৰিছিল। দাণ্ডেকাৰ অসংখ্য ভাৰতীয় আৰু আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় প্ৰাচ্যবিদ্যাৰ্ণৱ সংগঠনৰ সৈতে ওতঃপ্ৰোতভাৱে জড়িত আছিল। তেওঁ এই সংগঠনবোৰক বিভিন্ন ধৰণে সেৱা আৰু শুশ্ৰূষা আগবঢ়াইছিল। তেওঁ ইউনেস্কোত প্ৰাচ্যবিদ্যাৰ্ণৱৰ পৰামৰ্শদাতা হিচাপে কাম কৰিছিল। দণ্ডেকাৰে বহুতো সন্মান আৰু বঁটা লাভ কৰিছিল, যাৰ ভিতৰত আছিল ১৯৬২ চনত ভাৰতৰ ৰাষ্ট্ৰপতিৰ পৰা পদ্মভূষণ উপাধি, ১৯৯২ চনত অসম চৰকাৰৰ শ্ৰীমন্ত শংকৰদেৱ বঁটা আৰু ২০০০ চনত সাহিত্য অকাডেমী ফেল'শ্বিপ। জন্ম ১৭ মাৰ্চ, ১৯০৯। ২০০৫ পাৰ্থপ্ৰতিম চৌধুৰী, অসমৰ প্ৰখ্যাত সঙ্গীত পৰিচালক। ২০১০ আভা হাজৰিকা, প্ৰথমগৰাকী অসমীয়া মহিলা চলচ্চিত্ৰ পৰিচালক। ১৯৭০ চনত পুনেৰ ফিল্ম এণ্ড টেলিভিছন ইনষ্টিটিউট অৱ ইণ্ডিয়াৰ পৰা ডিপ্লোমা লাভ কৰা তেওঁ উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলৰ প্ৰথম গৰাকী মহিলা আছিল। তেওঁ নিৰ্মাণ কৰা প্ৰথমখন তথ্যচিত্ৰ হৈছে 'ভুল'। ১৯৭৯ চনত এইখন নিৰ্মাণ কৰিছিল। ২০০৮ চনত আভা হাজৰিকাই ৱাইজমেন ক্লাবৰ জীৱনজোৰা সাধনা বঁটা লাভ কৰিছিল। ১৯৪৪ চনত ধুবুৰী জিলাৰ বিলাসীপাৰাত জন্মগ্ৰহণ কৰা হাজৰিকাই নাটকত অভিনয় কৰাৰ উপৰিও কেইবাখনো চলচ্চিত্ৰত অভিনয় কৰিছিল। তেওঁৰ কেইখনমান স্মৰণীয় চলচ্চিত্ৰৰ ভিতৰত আছে "মানৱ আৰু দানৱ", "অগ্নিস্নান", "বৈভৱ" ইত্যাদি। জ্যোতি চিত্ৰবন চলচ্চিত্ৰ প্ৰতিষ্ঠানৰ এগৰাকী অনুষদ সদস্য হোৱাৰ উপৰিও তেওঁ চেঞ্চৰ বোৰ্ডৰ আঞ্চলিক কাৰ্যালয়ৰ সদস্যা আছিল। ২০১২ ৰবি শংকৰ, ভাৰতীয় চিতাৰবাদক আৰু সুৰকাৰ। বিংশ শতিকাৰ দ্বিতীয়াৰ্ধত উত্তৰ ভাৰতীয় শাস্ত্ৰীয় সংগীতৰ বাবে বিশ্বৰ আগশাৰীৰ চিতাৰবাদক ৰূপে পৰিগণিত হৈছিল লগতে বিশ্বৰ বহুতো সংগীতজ্ঞক প্ৰভাৱিত কৰিছিল। শংকৰক ১৯৯৯ চনত ভাৰতৰ সৰ্বোচ্চ অসামৰিক সন্মান ভাৰতৰত্ন প্ৰদান কৰা হৈছিল। জন্ম ৭ এপ্ৰিল, ১৯২০। দিৱস আন্তৰ্জাতিক পৰ্বত দিৱস। বাহ্যিক সংযোগ বিবিচি: এই দিনটোত ঘটা কেইটামান উল্লেখযোগ্য

83018

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A7%B0%E0%A6%AE%E0%A7%87%E0%A6%B6%E0%A6%AC%E0%A6%BE%E0%A6%AC%E0%A7%81%20%E0%A6%AA%E0%A7%8D%E0%A7%B0%E0%A6%9C%E0%A7%8D%E0%A6%9E%E0%A6%BE%E0%A6%A8%E0%A6%A8%E0%A7%8D%E0%A6%A6

ৰমেশবাবু প্ৰজ্ঞানন্দ

ৰমেশবাবু প্ৰজ্ঞানন্দ জন্ম: ১০ আগষ্ট ২০০৫) এজন ভাৰতীয় দবা গ্ৰেণ্ডমাষ্টাৰ। শিশু দবা মাষ্টাৰ ৰমেশবাবুয়ে ১০ বছৰ বয়সতে আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় মাষ্টাৰ খিতাপ অৰ্জন কৰিছিল, সেই সময়ত এই খিতাপ অৰ্জন কৰা আটাইতকৈ কম বয়সীয়া আৰু ১২ বছৰ বয়সত গ্ৰেণ্ডমাষ্টাৰ খিতাপ অৰ্জন কৰি সেই সময়ৰ দ্বিতীয় কনিষ্ঠতম খেলুৱৈ হিচাপে পৰিগণিত হয় লগতে ২০২২ চনৰ ২২ ফেব্ৰুৱাৰীত ১৬ বছৰ বয়সত তেওঁ বৰ্তমানৰ বিশ্ব চেম্পিয়ন মেগনাছ কাৰ্লচেনক পৰাস্ত কৰা আটাইতকৈ কম বয়সীয়া খেলুৱৈ হিচাপেও পৰিগণিত হয়। তেওঁ এয়াৰথিংছ মাষ্টাৰছ ৰেপিড চেছ টুৰ্ণামেণ্টত কাৰ্লচেনক দ্ৰুত খেলত পৰাস্ত কৰে। ব্যক্তিগত জীৱন ২০০৫ চনৰ ১০ আগষ্টত তামিলনাডুৰ চেন্নাইত প্ৰজ্ঞানন্দৰ জন্ম হৈছিল। তেওঁ উইমেন গ্ৰেণ্ডমাষ্টাৰ আৰু ইণ্টাৰনেশ্যনেল মাষ্টাৰ আৰ বৈশালীৰ সৰু ভায়েক। তেওঁৰ পিতৃয়ে টিএনএছচি বেংকৰ শাখা পৰিচালক হিচাপে কাম কৰে, আৰু মাতৃ এগৰাকী গৃহিণী। তেওঁ চেন্নাইৰ ভেলাম্মল নেক্সছ স্কুলত পঢ়ে। ক্ৰীড়া জীৱন প্ৰজ্ঞানন্দই ২০১৩ চনত বিশ্ব যুৱ দবা চেম্পিয়নশ্বিপত ৮ বছৰ অনুৰ্ধৰ খিতাপ দখল কৰি মাষ্টাৰ খিতাপ অৰ্জন কৰে। ২০১৫ চনত তেওঁ ১০ বছৰৰ অনুৰ্ধৰ খিতাপ দখল কৰে। ২০১৬ চনত প্ৰজ্ঞানন্দ দবা ইতিহাসৰ সবাতোকৈ কম বয়সীয়া আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় মাষ্টাৰ হয়। সেইসময়ত তেওঁৰ বয়স আছিল ১০ বছৰ, ১০ মাহ আৰু ১৯ দিন। ২০১৭ চনৰ নৱেম্বৰ মাহত বিশ্ব জুনিয়ৰ দবা চেম্পিয়নশ্বিপত তেওঁ প্ৰথম গ্ৰেণ্ডমাষ্টাৰ নৰ্ম দবা খেলত উচ্চমানৰ পাৰদৰ্শিতা) লাভ কৰে আৰু ৮ পইণ্টেৰে চতুৰ্থ স্থান দখল কৰে। ২০১৮ চনৰ ১৭ এপ্ৰিলত গ্ৰীচত অনুষ্ঠিত হোৱা হেৰাক্লিয়ন ফিচাৰ মেম'ৰিয়েল জিএম নৰ্ম প্ৰতিযোগিতাত তেওঁ দ্বিতীয় নৰ্ম লাভ কৰে। ২০১৮ চনৰ ২৩ জুনত তেওঁ ইটালীৰ উৰ্টিজেইত অনুষ্ঠিত হোৱা গ্ৰেডিন অ’পেনত (১২ বছৰ, ১০ মাহ ১৩ দিন বয়সত) অষ্টম ৰাউণ্ডত লুকা মৰ’নিক পৰাস্ত কৰি তৃতীয় আৰু অন্তিম নৰ্ম অৰ্জন কৰি তেতিয়াৰ দ্বিতীয় সৰ্বকনিষ্ঠ ব্যক্তি হিচাপে পৰিগণিত হয় (চাৰ্গেই কাৰ্জাকিনে ১২ বছৰ আৰু ৭ মাহত এই খিতাপ লাভ কৰে)। অভিমন্যু মিশ্ৰ, চাৰ্গেই কাৰ্জাকিন, গুকেশ ডি আৰু জাভোখিৰ চিণ্ডাৰভৰ পিছত তেওঁ গ্ৰেণ্ডমাষ্টাৰ (জি এম) খিতাপ অৰ্জন কৰা পঞ্চমজন কনিষ্ঠ ব্যক্তি। ২০১৮ চনত প্ৰজ্ঞানন্দই স্পেইনৰ মেজিষ্ট্ৰেল ডি লিঅ’ন মাষ্টাৰছলৈ ৱেছলী ছ’ৰ বিৰুদ্ধে চাৰিখন খেলৰ ৰেপিড মেচলৈ আমন্ত্ৰণ লাভ কৰিছিল। তেওঁ প্ৰথমখন খেলত ছ’ক পৰাস্ত কৰে, আৰু তিনিখন খেলৰ পিছত স্ক’ৰ ১১⁄২–১১⁄২ত সমতাত পৰে। শেষৰখন খেলত ছ'ৱে প্ৰজ্ঞানন্দক পৰাস্ত কৰি ২১⁄২–১১⁄২ গ'লত জয়লাভ কৰে। ২০১৮ চনৰ জানুৱাৰী মাহত উত্তৰ কেৰ’লিনাৰ চাৰ্লটত অনুষ্ঠিত চাৰ্লট চেছ চেণ্টাৰৰ শীতকালীন ২০১৮ জিএম নৰ্ম ইনভিটেশ্যনেলত ৫.০/৯ স্ক’ৰেৰে জিএম এলডাৰ এস্কোবাৰ ফ’ৰেৰো আৰু আই এম ডেনিছ শ্বমেলভৰ সৈতে তৃতীয় স্থানৰ বাবে তেওঁ সমতা স্থাপন কৰে। ২০১৯ চনৰ জুলাই মাহত ডেনমাৰ্কত অনুষ্ঠিত হোৱা এক্সট্ৰাকন চেছ অ'পেনত প্ৰজ্ঞানন্দই ৮১⁄২/১০ পইণ্ট (+৭–০=৩) লাভ কৰি জয়লাভ কৰে। ২০১৯ চনৰ ১২ অক্টোবৰত তেওঁ ১৮ বছৰ অনুৰ্ধৰ শাখাত ৯/১১ স্ক'ৰেৰে বিশ্ব যুৱ চেম্পিয়নশ্বিপত জয়লাভ কৰে। ২০১৯ চনৰ ডিচেম্বৰ মাহত তেওঁ ২৬০০ ৰেটিং লাভ কৰা দ্বিতীয় আটাইতকৈ কনিষ্ঠ ব্যক্তি হিচাপে পৰিগণিত হয়।সেইসময়ত তেওঁৰ বয়স আছিল ১৪ বছৰ ৩ মাহ ২৪ দিন। ২০২১ চনৰ এপ্ৰিল মাহত প্ৰজ্ঞানন্দই জুলিয়াছ বেয়াৰ চেলেঞ্জাৰছ দবা ভ্ৰমণৰ প্ৰথম লেগ (চাৰিটাৰ ভিতৰত) পলগাৰ চেলেঞ্জত জয়লাভ কৰে, যিটো জুলিয়াছ বেয়াৰ গ্ৰুপ আৰু -য়ে যুৱ প্ৰতিভাৰ বাবে আয়োজন কৰা এক দ্ৰুত অনলাইন প্ৰতিযোগিতা। তেওঁ ১৫.৫/১৯ লাভ কৰে। পৰৱৰ্তী শ্ৰেষ্ঠ স্থানত থকা প্ৰতিযোগীসকলতকৈ তেওঁ ১.৫ পইণ্ট আগবাঢ়ি থাকে।[19] এই জয়ে তেওঁক ২০২১ চনৰ ২৪ এপ্ৰিলত পৰৱৰ্তী মেলটৱাটাৰ চেম্পিয়নছ চেছ ট্যুৰৰ বাবে যোগ্যতা অৰ্জন কৰাত সহায় কৰে, য'ত তেওঁ ৭/১৫ (+৪-৫=৬) স্ক'ৰেৰে দশম স্থানত প্ৰতিযোগিতা সামৰে। তেওঁ টেইম'ৰ ৰাডজাবভ, জান-ক্ৰিষ্টফ ডুডা, চাৰ্গেই কাৰ্জাকিন আৰু জোহান-চেবাষ্টিয়ান ক্ৰিষ্টিয়ানচেনৰ বিৰুদ্ধে জয়লাভ কৰাৰ লগতে বিশ্ব চেম্পিয়ন মেগনাছ কাৰ্লচেনৰ বিৰুদ্ধে ড্ৰ' খেলে। প্ৰজ্ঞানন্দই ৯০ নং ছিড হিচাপে দবা বিশ্বকাপ ২০২১ত প্ৰৱেশ কৰে। তেওঁ জিএম গেব্ৰিয়েল চাৰ্গিছিয়ানক ২-০ গ'লত পৰাস্ত কৰে, আৰু ৩য় ৰাউণ্ডত জিএম মিচাল ক্ৰাচেনকোভক ৰেপিড টাইব্ৰেকত পৰাস্ত কৰি ৪ ৰাউণ্ডলৈ আগবাঢ়ি যায়। ২০২২ চনৰ টাটা ষ্টীল দবা প্ৰতিযোগিতাৰ মাষ্টাৰছ শাখাত খেলি প্ৰজ্ঞানন্দই আন্দ্ৰে ইচিপেংকো, ভিডিট গুজৰাথী আৰু নিলছ গ্ৰেণ্ডেলিয়াছৰ বিৰুদ্ধে খেলত জয়লাভ কৰি চূড়ান্ত স্ক’ৰ ৫১⁄২ত দ্বাদশ স্থান দখল কৰে। ২০২২ চনৰ ২০ ফেব্ৰুৱাৰীত তেওঁ বিশ্ব চেম্পিয়ন মেগনাছ কাৰ্লছনৰ বিৰুদ্ধে যিকোনো সময়ৰ শৈলীৰ খেলত জয়ী হোৱা তৃতীয়জন ভাৰতীয় খেলুৱৈ (আনন্দ আৰু হৰিকৃষ্ণৰ পিছত) হিচাপে পৰিগণিত হয়। এয়া আছিল চেম্পিয়নছ চেছ ট্যুৰ ২০২২ৰ অনলাইন এয়াৰথিংছ মাষ্টাৰছ ৰেপিড প্ৰতিযোগিতা(১৫+১০ ৰে সময় নিয়ন্ত্ৰণ)। ২০২২ চনৰ মে' মাহত চেচেবল মাষ্টাৰছ অনলাইন ৰেপিড দবা প্ৰতিযোগিতাত তেওঁ কাৰ্লছেনক পুনৰবাৰ পৰাস্ত কৰে, যিটো ৩ মাহৰ ভিতৰত তেওঁৰ বাবে আছিল দ্বিতীয়টো জয়লাভ আৰু এইদৰে তেওঁ ফাইনেলত প্ৰৱেশ কৰে। ২০২২ চনৰ এফটিএক্স ক্ৰিপ্টো কাপত তেওঁ কাৰ্লছেনক তৃতীয়বাৰৰ বাবে পৰাস্ত কৰি চূড়ান্ত ৰেংকিঙত কাৰ্লছেনৰ পিছতে দ্বিতীয় স্থান দখল কৰে। ২০২৩ চনৰ জানুৱাৰী মাহত প্ৰজ্ঞানন্দই টাটা ষ্টীল দবা মাষ্টাৰছ ২০২৩ত খেলে। তেওঁ ২৮০০ ৰেটিং পোৱা গ্ৰেণ্ডমাষ্টাৰ ডিং লিৰেনক পৰাস্ত কৰে আৰু প্ৰথমবাৰৰ বাবে ধ্ৰুপদী খেলত খেলে। তেওঁ ৬/১৩ স্ক'ৰেৰে ৯ম স্থানত প্ৰতিযোগিতাখনৰ অন্ত পেলায়। ২০২৩ চনৰ দবা বিশ্বকাপত ১৮ বছৰীয়া প্ৰজ্ঞানন্দ দবা বিশ্বকাপৰ ফাইনেলত প্ৰৱেশ কৰা ভাৰতৰ সবাতকৈ কনিষ্ঠ খেলুৱৈ হিচাপে পৰিগণিত হয়। প্ৰজ্ঞানন্দই ২০২৩ চনৰ দবা বিশ্বকাপৰ ছেমি ফাইনেলত টাই ব্ৰেকত ফেবিয়ানো কাৰুয়ানাক পৰাস্ত কৰে। তেওঁ ফাইনেলতপ্ৰাক্তন ধ্ৰুপদী বিশ্ব দবা চেম্পিয়ন মেগনাছ কাৰ্লছনৰ বিৰুদ্ধে খেলি পৰাস্ত হয়৷ তথ্যসূত্ৰ ভাৰতৰ ব্যক্তি দবা খেলুৱৈ জীৱিত ব্যক্তি অৰ্জুন বঁটা

39837

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AC%E0%A6%BE%E0%A6%B9%E0%A6%BE%E0%A6%87%20%E0%A6%A7%E0%A7%B0%E0%A7%8D%E0%A6%AE

বাহাই ধৰ্ম

বাহাই ধৰ্ম (ফাৰ্চী ভাষাত: আৰবী ভাষাত: এটা একেশ্বৰবাদী ধৰ্ম যি সকলো মানুহৰ আধ্যাত্মিক ঐক্যত বিশ্বাস কৰে। বাহাই ধৰ্মৰ তিনি মূল নীতি হ'ল: ঈশ্বৰৰ ঐক্য- এজন ঈশ্বৰেই সকলো সৃষ্টিৰ মূল; ধৰ্মৰ ঐক্য- সকলো ধৰ্মৰ উৎস এক; মানুহৰ ঐক্য- সকলো মানুহ সমান, বিভিন্ন জাতি, সংস্কৃতিয়ে বৈচিত্ৰ্যৰ মাজত ঐক্য বুজায় আৰু ই সন্মানীয়। বাহাই শিক্ষাৰ মতে মানৱ জীৱনৰ লক্ষ্য ঈশ্বৰৰ মহত্ত্ব বুজি ঈশ্বৰৰ আৰাধনা কৰা, তেনে কৰিবলৈ মানুহে 'প্ৰাৰ্থনা', 'আত্মজ্ঞানৰ সন্ধান' আৰু 'মানৱ সেৱা' কৰিব লাগিব। বাহাউল্লাহে এই ধৰ্ম ১৯ শতিকাৰ পাৰ্ছিয়াত প্ৰবৰ্তন কৰিছিল। সেই বাবেই তেওঁক পাৰ্ছিয়াৰ পৰা নিৰ্বাসিত কৰি অট্ট'মান সাম্ৰাজ্যলৈ খেদি দিয়া হয়, য'ত তেওঁৰ 'দোষী' ৰূপেই মৃত্যু হ'ল। বাহাউল্লাহৰ মৃত্যুৰ পিছত তেওঁৰ পুত্ৰ আব্দুল-বাহাৰ দ্বাৰা এই ধৰ্মই পাৰ্ছিয়া আৰু অট্ট'মান সাম্ৰাজ্য পাৰ কৰি ইউৰোপ, আমেৰিকা পালেগৈ। বাহাই ধৰ্মই ইৰাণতো স্থান পালে, য'ত পিছ বাহাইসকলে প্ৰতিকূল পৰিস্থিতি সহ্য কৰিব লগা হ'ল। আব্দুল বাহাৰ মৃত্যুৰ পিছত বাহাই ধৰ্মৰ নেতৃত্ব নিৰ্বাচিত তথা চয়নিত মণ্ডলীৰ হাতলৈ গ'ল। পৃথিৱীৰ ২০০তকৈও অধিক দেশত বৰ্তমান প্ৰায় ৫০ লাখ বাহাই ধৰ্মাৱলম্বী লোক আছে। বাহাই বিশ্বাস অনুসৰি ধৰ্মৰ ইতিহাসত কেইবাজনো ঐশ্বৰিক গুৰু আহিছে, যিসকলে স্থান আৰু মানুহৰ ক্ষমতা অনুসৰি ন-ন ধৰ্ম স্থাপন কৰিছে। বাহাই ঐশ্বৰিক গুৰুসকলৰ ভিতৰত আব্ৰাহমীয় ধৰ্মসমূহৰ মচেচ, যীশু খ্ৰীষ্ট, মহম্মদ, ধাৰ্মিক ধৰ্মসমূহৰ কৃষ্ণ, গৌতম বুদ্ধ আদিক গণ্য কৰা হয়। বাহাই ধৰ্মৰ শেহতীয়া ঐশ্বৰিক গুৰু বাব আৰু বাহাউল্লাহ। বিশ্বাস অনুযায়ী, প্ৰতিজন গুৰুৱে ঈশ্বৰৰ এক নিৰ্দেশক বিয়পালে, আৰু বাহাউল্লাহৰ জীৱন আৰু কৰ্ময়ো পূৰ্বৰ গুৰুসকলৰ শেষৰ আশ্বাসসমূহ ৰক্ষা কৰে। মানৱতা এটি ঐক্যবদ্ধ সৃষ্টি আৰু সকলোৰে উদ্দেশ্য সমগ্ৰ বিশ্বতে শান্তি, ন্যায় আৰু ঐক্য স্থাপন কৰা হোৱা উচিত। নামকৰণ বাহাই শব্দটো প্ৰকৃততে এটি বিশেষণ, বিশেষ্য নহয়। ই বাহাই ধৰ্মৰ কোনো এজন ধৰ্মাৱলম্বীক বুজায়, আৰু ধৰ্মটোক নুবুজায়। এই শব্দ আৰবী শব্দ বাহা ()ৰ পৰা অহা, যাৰ অৰ্থ "মহিমা" বা "বৈভৱ"। ইংৰাজীত "বাহাইজম" (ইংৰাজী ভাষাত: বা শব্দৰ প্ৰচলন এতিয়াও দেখা যায়, পিছে অপমানজনক সূচাবলৈহে। বিশ্বাস বাহাই ধৰ্মৰ তিনিটা মূল নীতি আছে-- ঈশ্বৰৰ ঐক্য, ধৰ্মৰ ঐক্য আৰু মানুহৰ ঐক্য। এই তিনি নীতিৰ পৰাই এই বিশ্বাসৰ উদ্ভৱ হ'ল যে ঈশ্বৰে সময়ে সময়ে ঐশ্বৰিক বাৰ্তাবাহক পঠিয়াই যাৰ উদ্দেশ্য মানৱৰ চৰিত্ৰ সলনি কৰা আৰু 'যিসকলে শুনে', তেওঁলোকৰ নৈতিক আৰু আধ্যত্মিক উন্নতি সাধন কৰা। ধৰ্ম সেয়েহে ক্ৰমাগত, ঐক্যবদ্ধ আৰু কাল অনুসৰি উন্নত। ঈশ্বৰ বাহাই ধৰ্মই এজন, ব্যক্তিগত, নিষ্প্ৰাপ্য, সৰ্বজ্ঞ, সৰ্বত্ৰে বিৰাজমান, অক্ষয় আৰু সৰ্ব-শক্তিমান ঈশ্বৰত বিশ্বাস কৰে, যি ব্ৰহ্মাণ্ডৰ সকলো বস্তুৰেই স্ৰষ্টা। ঈশ্বৰ আৰু ব্ৰহ্মাণ্ড সনাতন-- যাৰ কোনো আৰম্ভণি বা শেষ নাই। যদিও প্ৰত্যক্ষভাৱে নিষ্প্ৰাপ্য, ঈশ্বৰ সৃষ্টিৰ বিষয়ে সাৱধান, আৰু সময়ে সময়ে নিজৰ ইচ্ছা বাৰ্তাবাহকৰ দ্বাৰা মানুহক জনায়। বাহাই ধৰ্মৰ মতে ঈশ্বৰৰ ইমানেই মহান যে মানুহে কেতিয়াও ঈশ্বৰক সম্পূৰ্ণকৈ বুজিব নোৱাৰে, বা নিজেই ঈশ্বৰৰ প্ৰকৃত ছবি নিৰ্মাণ কৰিব নোৱাৰে। সেয়ে, ঈশ্বৰে ইচ্ছা কৰি যি জানিবলৈ দিছে, সেয়াহে জানিব পৰা যায়। এই ধৰ্মত ঈশ্বৰক প্ৰায়েই 'সৰ্ব-শক্তিমান' বা 'সকলোকে প্ৰেম কৰাজন' আদিৰে সম্বোধিত কৰা হয়। একেশ্বৰবাদতো বিশেষ গুৰুত্ব দিয়া হয়। খণ্ডনীয় নহ'লেও 'ত্ৰিমূৰ্তি'ৰ বিশ্বাসক বুজা-বুজি কৰিব পৰা বুলিহে ধৰা হয়। বাহাই ধৰ্মত সেই এজন ঈশ্বৰৰ সমকক্ষ কোনো নহয়। বাহাই শিক্ষাই কয় যে ঈশ্বৰৰ বৰ্ণিত গুণসমূহে ঐশ্বৰিকতাক মানৱীয় বস্তুৰ সৈতে তুলনাহে কৰে, সেইবোৰক ঈশ্বৰৰ পূজাত ব্যৱহাৰ কৰি মানুহে ঈশ্বৰৰ জৰিয়তে নিজৰ ইচ্ছিত গুণাগুণ উপলব্ধি কৰিব পাৰে। বাহাই ধৰ্মৰ শিক্ষাৰ মতে মানুহৰ উদ্দেশ্য প্ৰাৰ্থনা, মানৱ সেৱা, আত্মজ্ঞান সন্ধান আদিৰে ঈশ্বৰৰ বিষয়ে জনা আৰু ঈশ্বৰক প্ৰেম কৰা। ধৰ্ম বাহাই ধৰ্মৰ 'ক্ৰমাগত উজাগৰ'ৰ বিশ্বাসে বাহাই ধৰ্মত বিশ্বৰ বিভিন্ন ধৰ্মক স্বীকৃতি দিছে, যাৰ প্ৰবৰ্তক বা মুখ্য চৰিত্ৰ বাহাই ধৰ্মত ঈশ্বৰৰ বাৰ্তাবাহক ৰূপে স্বীকৃত। এই বিশ্বাসৰ মতে, প্ৰতিটো উজাগৰে পূৰ্বৰ উজাৰতকৈ এটি বহল দৃষ্টিভংগী দিয়ে। পিচে বিশ্বাসযোগ্যতা কম বা অধিকো হ'ব পাৰে-- কিন্তু প্ৰতিটোতে এটা সত্য লুকাই থাকে, যি উজাগৰৰ স্থান আৰু সময় অনুযায়ী উপযুক্ত। বিশেষ ধৰ্মীয় নিয়ম, যেনে পূজা কৰাৰ দিশ, খাদ্যাভ্যাস আদি পিচলৈ সময় অনুযায়ী বেলেগো হ'ব পাৰে। পিচে, আন কিছু নিয়ম যেনে দয়া, কাষৰীয়াক সহায় কৰা আদি সদায় উপযুক্ত আৰু সলনি কৰিব নোৱাৰি। এই ক্ৰমাগত উজাগৰৰ প্ৰক্ৰিয়া কেতিয়াও শেষ নহয়, পিচে, ই চক্ৰৰ দৰে। বাহাইসকলে বাহাউল্লাহৰ উজাগৰৰ পিছত ১০০০ বছৰৰ ভিতৰত আন কোনো উজাগৰ হ'ব বুলি বিশ্বাস নকৰে। বাহাই বিশ্বাসসমূহ কেতিয়াবা পূৰ্বৰ ধৰ্মীয় বিশ্বাসসমূহৰ সংমিশ্ৰণ বুলি কোৱা হয়। পিচে বাহাই ধৰ্মাৱলম্বীসকলে কয় যে তেওঁলোকৰ ধৰ্ম আন ধৰ্মৰ পৰা পৃথক আৰু তেওঁলোকৰ পৃথক শাস্ত্ৰ, শিক্ষা, নিয়ম আৰু ইতিহাস আছে। যদিও আগতে বাহাই ধৰ্মক ইছলাম ধৰ্মৰে এটি অংগ বুলি কোৱা হৈছিল, বৰ্তমানৰ বিশেষজ্ঞসকলে বাহাই ধৰ্মক এটি স্বাধীন ধৰ্ম হিচাপে গ্ৰহণ কৰে যাৰ উৎস শ্বিয়া ইছলাম, যিদৰে খ্ৰীষ্টান ধৰ্মৰ উৎস জিউ ধৰ্ম। ছুন্নি আৰু শ্বিয়া, দুয়ো ফৈদৰ মুছলমান প্ৰশাসনেই বাহাইসকলক ধাৰ্মিক পক্ষত্যাগী বা নিজা ধৰ্মত্যাগী বুলি গণ্য কৰে, আৰু সেইবাবেই কোনো কোনো ঠাইত বাহাইসকলে নিৰ্যাতন ভোগ কৰিব লগীয়া হৈছে। বাহাইসকলে নিজৰ ধৰ্মক নিজৰ সময়ৰ আন কোনো ধৰ্মতকৈ পৃথক আখ্যা দিয়ে, আৰু বাহাউল্লাহৰ বাণীৰ বৰ্তমান যুগৰ সৈতে খাপ খোৱা দৰ্শাই। বাহাউল্লাহে পূৰ্বৰ বাৰ্তাবাহকসকলৰ প্ৰত্যাশা পূৰণ কৰা বুলি কোৱা হয়। মানুহ বাহাই ধৰ্মৰ মতে মানুহৰ তৰ্ক কৰিব পৰা আত্মা আছে, যিয়ে মানুহক আন জীৱৰ পৰা পৃথক কৰে আৰু মানুহে ঈশ্বৰ তথা নিজৰ আৰু ঈশ্বৰৰ মাজৰ সম্পৰ্কটো বুজিব পাৰে। প্ৰতিজন মানুহৰে এইটো এটি কৰ্তব্য যে তেওঁ তেওঁৰ বাৰ্তাবাহকৰ দ্বাৰা ঈশ্বসসক চিনি পায় আৰু তেওঁৰ আদেশ মানে। চিনাক্তকৰণ আৰু বাধ্যতা, মানৱ সেৱা, দৈনিক প্ৰাৰ্থনা আৰু আধ্যাত্মিক কৰ্মৰে মানুহৰ আত্মা ঈশ্বৰৰ অধিক ওচৰলৈ যায়, যি বাহাই ধৰ্মৰ আদৰ্শ। মানুহৰ মৃত্যুৰ পিছত আত্মা অন্য জগতলৈ যায়, য'ত তেওঁক শাৰীৰিক পৃথিৱীৰ আধ্যাত্মিক উন্নতিৰ আধাৰত বিচাৰ কৰা হয় আৰু আধ্যাত্মিকভাৱে আগবঢ়োৱা হয়। স্বৰ্গ আৰু নৰক কোনো শাৰীৰিক পুৰস্কাৰ বা দণ্ডৰ ঠাই নহয়, ই মানৱ আত্মাৰ ঈশ্বৰৰ পৰা দূৰত্বকহে সূচাই। বাহাই ধৰ্মীয় গ্ৰন্থসমূহে মানুহৰ সমতা আৰু ভেদভাৱ দূৰ কৰাৰ ওপৰত গুৰুত্ব দিয়ে। মানৱীয়তা 'এক' ৰূপে চোৱা হয়, যদিও অতিকৈ বিচিত্ৰতাপূৰ্ণ। মানুহৰ জাতিগত আৰু সাংস্কৃতিক ভেদক প্ৰশংসনীয় বোলা হয়। বৰ্ণবাদ, ৰাষ্ট্ৰীয়তাবাদ, জাতি, সামাজিক শ্ৰেণী আৰু লিংগভিত্তিক পৃথক্কৰণ মানৱীয় ঐক্যৰ ক্ষেত্ৰত কৃত্ৰিম বাধা। বাহাই শিক্ষাৰ মতে মানৱীয় একীকৰণ বৰ্তমানৰ ধাৰ্মিক আৰু ৰাজনৈতিক জগতৰ প্ৰধানতম বিষয়। বাহাই শিক্ষা সংক্ষিপ্ত তলত ১৯২১ৰ পৰা ১৯৫৭ চনলৈ নিৰ্বাচিত বাহাই নেতা শ্বঘি এফেণ্ডিয়ে লিখা সংক্ষিপ্ত বিৱৰণি দিয়া হ'ল, যি তেওঁৰ মতে বাহাউল্লাহৰ বাণীৰ বিশেষত্ব দৰ্শাই, আৰু কিতাব-ই-আকদাছৰ সৈতে বাহাই ধৰ্মৰ মূল: সামাজিক নীতি তলত উল্লিখিত নীতিসমূহ প্ৰায় বাহাই শিক্ষাৰ সংক্ষেপ বোলা হয়। এই তালিকাখন আব্দুল বাহাৰ ১৯১২ৰ ইউৰোপ আৰু আমেৰিকা ভ্ৰমণৰ বক্তৃতাৰ পৰা লোৱা হৈছে। তালিকাখন প্ৰশাসনিক নহয়, এনেধৰণৰ কেইবাখনো তালিকাৰ প্ৰচলন আছে। ঈশ্বৰৰ ঐক্য ধৰ্মৰ ঐক্য মানুহৰ ঐক্য বৈচিত্ৰ্যৰ মাজত ঐক্য পুৰুষ আৰু মহিলাৰ সমতা সকলো প্ৰকাৰৰ ভেদভাৱ বৰ্জন কৰা বিশ্ব শান্তি আৰু নতুন বৈশ্বিক ক্ৰম ধৰ্ম আৰু বিজ্ঞানৰ সামঞ্জস্য সত্যৰ স্বতন্ত্ৰ সন্ধান সদা-বিকাশশীল সভ্যতাৰ নীতি ব্ৰহ্মাণ্ডীয় বাধ্যতামূলক শিক্ষা ব্ৰহ্মাণ্ডীয় সহায়ক ভাষা চৰকাৰৰ বাধ্য হোৱা, আইনে বিশ্বাসক আঘাত নকৰালৈকে পৃথক্কৰণৰ ৰাজনীতি নকৰা ধন আৰু দাৰিদ্ৰ্যৰ অতি বৰ্জন কৰা বিশ্ব শান্তিৰ ধাৰণাক বিশেষ গুৰুত্ব দি বাহাউল্লাহে উমৈহতীয়া সুৰক্ষাৰ ব্যৱস্থাৰ কথা কৈছিল যি স্থায়ী শান্তিৰ বাবে প্ৰয়োজনীয়। ৰহস্যময়ী শিক্ষা যদিও বাহাই শিক্ষাই সামাজিক আৰু নৈতিক ক্ষেত্ৰতহে অধিক গুৰুত্ব দিয়ে, কিছুসংখ্যক মৌলিক লেখক ৰহস্যময়ী আখ্যা দিয়া হয়। "সাত উপত্যকা"ক বাহাউল্লাহৰ "বৃহত্তম ৰহস্যময়ী ৰচনা" বোলা হয়। এই ৰচনা এজন চুফীবাদৰ বিশ্বাসীলৈ লিখা হৈছিল, আটাৰ নেইচাপুৰীৰ ধৰণত, যি এজন ফাৰ্চী মুছলমান লেখক। এই লেখাত আত্মাৰ ঈশ্বৰৰ ওচৰলৈ যোৱা পথৰ বিভিন্ন স্তৰৰ কথা কোৱা হয়। এই লেখা প্ৰথম ১৯০৬ চনত ইংৰাজীলৈ অনুবাদ কৰা হৈছিল। এই গ্ৰন্থ পশ্চিমীয়া জগতত উপলব্ধ বাহাউল্লাহৰ প্ৰথম লেখসমূহৰ মাজত এখন আছিল। "গুপ্ত শব্দসমূহো" তেনে এখন গ্ৰন্থ, য'ত ১৫৩টা সৰু অংশ আছে। বাহাউল্লাহে বিভিন্ন আধ্যাত্মিক সত্যৰ সাৰাংশ তাত লিখাৰ কথা দাবী কৰে। চুক্তি বাহাই শিক্ষাই "বৃহত্তৰ চুক্তি"ৰ, যি ব্ৰহ্মাণ্ডীয় আৰু অশেষ, আৰু "ক্ষুদ্ৰতৰ চুক্তি"ৰ, যি প্ৰতিটো ধৰ্মৰ বাবে বেলেগ, কথা কয়। ক্ষুদ্ৰতৰ চুক্তি ঈশ্বৰৰ বাৰ্তাবাহক আৰু বিশ্ববাসীসকলৰ মাজৰ, ই সামাজিক নীতি, ধাৰ্মিক প্ৰশাসন আদি সামৰে। বাহাইসকলে বাহাউল্লাহৰ উজাগৰক তেওঁলোকৰ ক্ষুদ্ৰতৰ চুক্তি বুলি বিশ্বাস কৰে। বৃহত্তৰ চুক্তি ঈশ্বৰ আৰু ঈশ্বৰ আৰু মানুহৰ মাজৰ চুক্তি। ঈশ্বৰৰ বাৰ্তাবাহক প্ৰায় প্ৰতি ১০০০ বছৰৰ পিছত পৃথিৱীলৈ আহে, সংকটৰ সময়ত। ঐক্য বাহাই ধৰ্মৰ গুৰুত্বপূৰ্ণ অংগ, সেয়েহে বাহাইসকলে এটি প্ৰশাসনক মানে, যি তেওঁলোকৰ মতে ঐশ্বৰিকভাৱে প্ৰাপ্ত, বিভাজন কৰা ঐক্যক বাধিত কৰাৰ অপচেষ্টা বুলি বিশ্বাস কৰা হয়, যি বাহাউল্লাহৰ শিক্ষাৰ বিপৰীত। বাহাই প্ৰশাসনৰ উত্তৰাধিকাৰীক লৈ বিবাদৰ সৃষ্টি হৈছিল, কিন্তু কোনো বিভাগেই বিশেষ সাফল্য লাভ কৰিবলৈ সক্ষম নহ'ল। তেনে বিভাগৰ বাশ্বাসীক "চুক্তি ভংগকাৰী" আখ্যা দিয়া হয় আৰু তেওঁলোকৰ সৈতে যিকোনো প্ৰকাৰৰ যোগাযোগ বন্ধ কৰি দিয়া হয়। ধৰ্মবৈধানিক লেখ বাব, বাহাউল্লাহ, আব্দুল বাহা, শ্বগি এফেণ্ডি আৰু ব্ৰহ্মাণ্ডীয় ন্যায় ঘৰৰ লেখাসমূহ, আৰু আব্দুল বাহাৰ বক্তৃতাসমূহক একেলগে ধৰ্মবৈধানিক লেখ বোলা হয়। বাব আৰু বাহাউল্লাহৰ লেখাসমূহক ঐশ্বৰিক বাৰ্তা বুলি বিশ্বাস কৰা হয়, আব্দুল বাহা আৰু শ্বঘি এফেণ্ডিৰ ক্ৰমে বক্তৃতা আৰু লেখাসমূহক আধিকাৰিক ব্যাখ্যা আৰু ব্ৰহ্মাণ্ডীয় ন্যায় ঘৰৰ লেখাসমূহক প্ৰশাসনিক বিধান আৰু ব্যাখ্যা বোলা হয়। সকলো লেখাতেই অলপ হ'লেও ঐশ্বৰিক তত্ত্ব থকাৰ কথা কোৱা হয়। বাহাউল্লাহৰ কিছু গুৰুত্বপূৰ্ণ লেখ হ'ল কিতাব-ই-আকদাছ (আতাইতকৈ ঐশ্বৰিক গ্ৰন্থ), যি নিয়মৰ কিতাপ, কিতাব-ইকান, যি বাহাই বিশ্বাসৰ মান্য গ্ৰন্থ, জেম্ছ অৱ দিভাইন মিষ্ট্ৰি, চেভেন ভেলিজ, ফ'ৰ ভেলিজ আদি। সাধাৰণ তথ্য এটি বাহাই উৎসৰ মতে ১৯৮৬ চনত বাহাই ধৰ্মাৱলম্বীৰ সংখ্যা পৃথিৱীত ৪.৭৪ মিলিয়ন, যি ৪.৪ %ৰ হাৰত বৃদ্ধি পাইছে। ১৯৯১ৰ পিছৰ বাহাই উৎসসমূহে সাধাৰণতে বাহাইসকলৰ সংখ্যা ৫ মিলিয়নতকৈ অধিক বুলি গণ্য কৰে। ৱৰ্ল্ড খ্ৰিষ্টিয়ান এন্সাইক্ল'পিডিয়া"ৰ মতে ২০০০ চনত প্ৰায় ৭.১ মিলিয়ন বাহাই ২১৮ দেশত বিয়পি আছিল, আৰু ২০১০ চনত ৭.৩ মিলিয়ন। তেওঁলোক আৰু ক'লে যে: "বাহাই ধৰ্মই একমাত্ৰ এটি ধৰ্ম যাৰ বিশ্বাসীৰ সংখ্যাৰ বৃদ্ধিৰ হাৰ ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ প্ৰতিটো প্ৰান্ততে মুঠ জনসংখ্যাৰ বৃদ্ধিৰ হাৰতকৈ অধিক; অৰ্থাৎ ১৯২০ৰ পৰা ২০১০ৰ ভিতৰত বাহাই ধৰ্ম পৃথিৱীৰ আতাইতকৈ দ্ৰুত গতিত বৃদ্ধি পোৱা ধৰ্ম। এই উৎসৰ একমাত্ৰ সমস্যাটো হ'ল যে এই উৎসই আনতকৈ খ্ৰীষ্টিয় ধৰ্মীয়সকলৰ জনসংখ্যাৰ ওপৰত গুৰুত্ব দিয়ে। পাৰ্চিয়া আৰু অট্টমান সাম্ৰাজ্যত আৰম্ভ হোৱাৰ পিছৰে পৰাই দক্ষিণ এচিয়া, দক্ষিণ পূব এচিয়া, ইউৰোপ, উত্তৰ আমেৰিকা আদিত অনেকে এই ধৰ্ম গ্ৰহণ কৰিছে। ১৯৫০ আৰু ১৯৬০ৰ দশকৰ ভ্ৰমণ আৰু শিক্ষাদানে এই ধৰ্মক বিশ্বৰ প্ৰতিখন দেশ পোৱালেগৈ। ২১ শতিকাৰ আৰম্ভণিৰে পৰা এই ধৰ্ম গ্ৰহণ কৰা মানুহৰ সংখ্যা অতিকৈ বৃদ্ধি পাইছে। বাহাই ধৰ্ম বৰ্তমান ইৰান, পানামা আৰু বেলাইজৰ সৰ্ববৃহৎ ধৰ্মীয় সংখ্যালঘু গোষ্ঠী। বলিভিয়া, জাম্বিয়া আৰু পাপুৱা নিউ গুয়ানাৰ ২য় সৰ্ববৃহৎ আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় ধৰ্ম। ই কেনিয়া, চাদ আদিতো জনপ্ৰিয়। ৱৰ্ল্ড আল্মানাক এণ্ড বুক অৱ ফেক্টছ, ২০০৪ৰ মতে প্ৰায়সকল বাহাই এছিয়াত থাকে (৩.৬ মিলিয়ন), আফ্ৰিকাত ১.৮ মিলিয়ন, লেটিন আমেৰিকাত ৯ লাখ বাহাই থাকে। প্ৰায়সকল বাহাই ভাৰতত থাকে (২২ লাখ), তাৰ পিছত ইৰাণ (৩.৫ লাখ), আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰ (১.৫ লাখ)। বৰ্তমানে কোনো দেশতে বাহাইসকল সংখ্যাগৰিষ্ঠ নহয়। "ব্ৰিটেনিকা বুক অৱ দা ইয়েৰ"ৰ মতে বাহাই ধৰ্ম বিশ্বৰ আতাইতকৈ বিস্তৃত ধৰ্ম, বিশ্বাসীসকলে বাস কৰা দেশৰ সংখ্যা অনুসৰি। ব্ৰিটেনিকাৰ মতে ২০০২ চনত ২৪৭খন দেশৰ ২১০০তকৈও অধিক ভিন ভিন সংস্কৃতিৰ লোকে বাহাই ধৰ্মত বিশ্বাস কৰিছিলে। বাহাই গ্ৰন্থসমূহ পৃথিৱীৰ প্ৰায় ৮০০ ভাষাত অনুবাদ কৰা হয়। ২০০৭ চনত ফৰে'ন পলিচি আলোচনীৰ এক সমীক্ষামতে বাহাই ধৰ্ম পৃথিৱীৰ আতাইতকৈ খৰকৈ বৃদ্ধি পোৱা ধৰ্ম (১.৭%)। বাহাইসকলৰ নিপীড়ন বিভিন্ন ইছলামিক দেশত এতিয়াও বাহাইসকলে নিপীড়ন ভোগ কৰিবলগীয়া হয়, কাৰণ ইছলামিক নেতাসকলে বাহাই ধৰ্মক এটি স্বতন্ত্ৰ ধৰ্ম জ্ঞান নকৰে আৰু কেৱল ইছলাম বিৰোধী এক ফৈদ বুলি ভাবে। আতাইতকৈ নিকৃষ্ট উদাহৰণ ইৰানৰ, য'ত ১৯৭৮ৰ পৰা ১৯৯৮ৰ ভিতৰত ২০০জন বাহাইক মৃত্যুদণ্ড বিহা হৈছিল আৰু ইজিপ্টৰ। বাহাইসকলৰ অধিকাৰ কম বেছি পৰিমাণে বিভিন্ন দেশত খৰ্ব কৰা হৈছে, যেনে আফঘানিস্তানত, ইণ্ডোনেচিয়াত, ইৰাকত, ম'ৰ'ক'ত আৰু আফ্ৰিকাৰ কিছু অংশত। ইৰান ইৰানৰ বৰ্তমানৰ চৰকাৰসমূহে বাহাইসকলৰ লগত কৰা ব্যৱহাৰৰ লগত ইতিহাসত মুছলমান নেতাসকলে ধাৰ্মিক সংখ্যালঘুক উৎপীড়ন দিয়াৰ চেষ্টা জড়িত। যেতিয়া বাবে বৃহৎ সংখ্যক বিশ্বাসী গোটাবলৈ আৰম্ভ কৰিলে, তেতিয়াৰ নেতাসকলে ভাবিলে বাবৰ বিশ্বাসীসকলক ঈশ্বৰৰ শত্ৰু ঘোষণা কৰি তেওঁলোকে ধৰ্মটো প্ৰসাৰিত হোৱাৰ পৰা ৰখাব পাৰিব। ইয়াৰ ফল স্বৰূপে ভিৰৰ দ্বাৰা আক্ৰমণ আৰু ৰাজহুৱা দণ্ড আদি দেখা গ'ল। ২০ শতিকাত বাহাইসকলক ব্যক্তিগত আক্ৰমণ কৰাৰ লগতে সমগ্ৰ বাহাই গোষ্ঠীক আক্ৰমণ কৰা সংগঠনো গঠিত হ'ল। এবাৰ য়াজ্ডত শতাধিক বাহাইৰ হত্যা কৰা হ'ল। তেহৰানত তাৰবিয়াত বইজ এণ্ড গাৰ্লছ স্কুলৰ দৰে বিভিন্ন বাহাই শিক্ষানুষ্ঠান ১৯৩০ আৰু ৪০ৰ দশকত বন্ধ কৰি দিয়া হ'ল। বাহাই বিবাহকো স্বীকৃতি দিয়া বন্ধ কৰি দিয়া হ'ল। বাহাই লেখাসমূহৰ ওপৰত তীক্ষ্ণ নজৰ ৰখা হৈছিল। মহম্মদ ৰেজা পাহ্লাভিৰ ৰাজত্ব কালত অৰ্থনীতিৰ পতন আৰু ৰাষ্ট্ৰীয়তাবাদী আন্দোলনৰ পৰা সকলোৰে ধ্যান আতৰাবলৈ বাহাইসকলক উৎপীড়ন কৰাৰ এক প্ৰকল্প আৰম্ভ কৰা হ'ল। ১৯৫৫ চনত এটি সিদ্ধ আৰু সমন্বিত বাহাই বিৰোধী প্ৰকল্প আৰম্ভ কৰা হ'ল, যাৰ প্ৰভাৱত ৰাষ্ট্ৰীয় অনাতাৰ কেন্দ্ৰ আৰু চৰকাৰী বাতৰি কাকতসমূহৰ বাহাই ধৰ্ম বিৰোধী পৰিভেশৰ সৃষ্টি কৰা হৈছিল। ১৯৭০ৰ দশকত শ্বাহৰ ৰাজত্বৰ ওৰ পৰিল, বিশেষকৈ পশ্চিমীয়া আদৰ্শ প্ৰচাৰ কৰাৰ বাবে। শ্বাহৰ বিৰুদ্ধে হোৱা আন্দোলনৰ এটা মুখ্য বিষয় আছিল যে শ্বাহৰ কিছু সংখ্যক পৰামৰ্শদাতা আছিল 'বাহাই'। বাহাইসকলক অৰ্থনৈতিক সংকটৰ চিন, ইজৰাইল আৰু পাশ্চাত্যৰ সমৰ্থকৰ ৰূপত চোৱা হৈছিল, সেয়েহে বাহাইসকলৰ বিৰুদ্ধে অধিক লোক আগ বাঢ়ি আহিল। ১৯৭৯ চনৰ ইৰানীয় বিপ্লৱৰ পিছৰে পৰা ইৰানত নিতৌ বাহাইসকলৰ ঘৰত আক্ৰমণ হ'বলৈ ল'লে, আৰু তেওঁলোকে চৰকাৰী চাকৰি কৰা আদিত বাধাৰ সৃষ্টি হ'ল। শেহতীয়াকৈ বাহাই ষ্টাডি চাৰ্কালত যোগদান কৰাৰ বাবে অনেকে মৃত্যুৰ ভাবুকি লাভ কৰিছিল। বাহাই শ্মশান আদি অপবিত্ৰ কৰা হয়, সম্পত্তি কাঢ়ি লোৱা হয়, আৰু কেতিয়াবা ধ্বংসও কৰা হয়, যাৰ ভিতৰত বাহাউল্লাহৰ পিতৃ মিৰ্জা বুজুৰ্গৰ ঘৰো আছে। শ্বিৰাজৰ বাবৰ ঘৰ ২বাৰকৈ ভঙা হৈছিল। য়ু এছ পেনেলৰ মতে, মহমুদ আহমদিনেজাদৰ ৰাষ্ট্ৰপতিত্বৰ কালত বাহাইসকলৰ ওপৰত আক্ৰমণ বৃদ্ধি পালে। য়ুনাইটেড নেচন্স কমিচন অন হিউমেন ৰাইৎছে ২০০৫ চনৰ ইৰানৰ সশস্ত্ৰ বাহিনীৰ কামাণ্ড হেডকুৱাৰ্টাৰ্ছৰ পৰা অহা এখন গোপন চিঠি প্ৰকাশ কৰিলে যিয়ে সদস্যসকলক বাহাইসকলক চিনাক্ত কৰি তীব্ৰ নজৰ ৰখাৰ আদেশ দিয়া আছিল। এই চিঠিৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি য়ুনাইটেড নেচন্স কমিচন অন হিউমেন ৰাইৎছৰ স্পেচিয়েল ৰাপৰ্টিয়ুৰে ক'লে যে "এনে ধৰণে নজৰ ৰখাৰ পৰা সংগ্ৰহিত তথ্য বাহাইসকলৰ উৎপীড়ন আৰু বাহাইসকলৰ বিৰুদ্ধে হোৱা পক্ষপাতিত্বক বৃদ্ধি কৰিবলৈ ব্যৱহাৰ হওৱাৰ সম্ভাৱনা আছে, আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় মানক আধাৰ কৰি"। স্পেচিয়েল ৰিপৰ্টিয়ুৰৰ মতে ইৰানত ধৰ্মীয় সংখ্যালঘুসকলৰ অৱস্থা অৱনমিত হৈছে। ১৪ মে', ২০০৮ চনত বাহাইসকলৰ প্ৰতি সহানুভূতিশীল অনানুষ্ঠানিক সংগঠন "ফ্ৰেণ্ডছ"ৰ সদস্যসকলক গ্ৰেপ্তাৰ কৰি এভিন প্ৰিজনলৈ লৈ যোৱা হ'ল। ফ্ৰেণ্ডছৰ কোৰ্টৰ কেছ কেইববাৰো বাতিল কৰা হৈছিল, পিচে অন্তত ১২ জানুৱাৰী ২০১০ত ব্যৱস্থা লোৱা হ'ল। অন্য লোকক ন্যায়ালয়ত প্ৰবেশ কৰাৰ অনুমতি প্ৰদান কৰা হোৱা নাছিল। ২ বছৰে অত্যন্ত কষ্টৰে আচামীৰ লগত যোগাযোগ কৰা দিফেঞ্চ লয়াৰসকলেও অত্যন্ত কষ্টৰ পিছতহে কোৰ্টত প্ৰবেশৰ অনুমতি লাভ কৰিলে। য়ু এছ কমিচন অন ইণ্টাৰ্নেচনেল ৰিলিজিয়াছ ফ্ৰিদমে ক'লে যে এনে লাগিছিল যেন চৰকাৰে ফলাফল পূৰ্বেই নিৰ্ধাৰিত কৰি থৈছিল, আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় মানৱ অধিকাৰ আইন ভংগ কৰি। পিছলৈ ৭ ফেব্ৰুৱাৰি, ১২ এপ্ৰিল আৰু ১২ জুনত কোৰ্ট বহি ১১ আগষ্ট ২০১০ত আতাইকেইটা আচামীক ২০ বছৰৰ কাৰাদণ্ড বিহিলে যাক পিছলৈ ১০ বছৰলৈকে কমোৱা হ'ল। ইজিপ্ত ১৯৬০ৰ পৰা ইজিপ্তত বাহাই সংগঠন আৰু সামাজিক কৰ্ম নিষিদ্ধ। সকলো বাহাই সামাজিক সম্পত্তি, যেনে বাহাই কেন্দ্ৰ, শ্মশান, গ্ৰন্থাগাৰ আদি আৰু বাহাইসকলক ধৰ্ম বিৰোধী বুলি ফাটৱা বাহিৰ কৰা হয়। ১৯৯০ত ইজিপ্তৰ "আইডেণ্টিফিকেচন কাৰ্ড কণ্ট্ৰভাৰ্চি" আৰম্ভ হ'ল, যেতিয়া চৰকাৰে সকলো পৰিচয় পত্ৰৰ বৈদ্যুতিক চিনাক্তকৰণ আধুনীকৃত কৰিলে। সমস্যাটো হ'ল যে পৰিচয় পত্ৰত এজন ব্যক্তিৰ ধৰ্ম কেৱল ইছলাম, খ্ৰীষ্টান বা জিউহে হ'ব পাৰে, যি ৩ ধৰ্মক চৰকাৰে স্বীকৃতি প্ৰদান কৰিছিল। ফল স্বৰূপে বাহাইসকলে জন্মৰ প্ৰমাণ পত্ৰ, পৰিচয় পত্ৰ, মৃত্যুৰ প্ৰমাণ পত্ৰ, বিবাহ বা বিচ্ছেদৰ প্ৰমাণপত্ৰ আদি লাভ কৰিবলৈ সক্ষম নহ'ল, যদিহে তেওঁলোকে নিজৰ ধৰ্মৰ বিষয়ে অসত্য নক'লে, যি বাহাই ধৰ্মৰ নীতিৰ বিৰুদ্ধে। সেয়েহে তেওঁলোকে ভোট দিয়া, শিক্ষা গ্ৰহণ কৰা, স্বাস্থ্য সেৱা লাভ কৰা আদিত বাধাৰ সৃষ্টি হ'ল। ১৪ এপ্ৰিল ২০০৯ত আইন সলোৱা হ'ল, আৰু বাহাইসকলৰ দশা উন্নীত হ'ল। পৰিচয় পত্ৰত পূৰ্বে উল্লিখিত ৩ ধৰ্মৰ লগতে অন্য ধৰ্মৰ বাবে 'ডেচ' বা দিয়াৰ ব্যৱস্থা কৰা হ'ল। টোকা আৰু তথ্যসূত্ৰ উদ্ধৃতি

96801

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AE%E0%A6%BF%E0%A6%9B%E0%A6%BE%20%28%E0%A6%97%E0%A6%BE%E0%A6%81%E0%A6%93%29

মিছা (গাঁও)

মিছা অসমৰ নগাঁও জিলাৰ চামগুৰি ৰাজহ চক্ৰৰ এখন গাঁও। গাঁওখন আমলখি গাঁও পঞ্চায়তৰ দ্বাৰা পৰিচালিত আৰু বাজিয়াগাঁও উন্নয়ন খণ্ডৰ অন্তৰ্গত। গাঁওখনৰ মুঠ ভৌগোলিক আয়তন ২৯২.০৮ হেক্টৰ আৰু জনসংখ্যা ৩,৮৮৭ জন। প্ৰধান অৰ্থনৈতিক কাৰ্যকলাপৰ বাবে নিকটতম চহৰখন হৈছে নগাঁও (জিলা সদৰ), যিখন মিছাৰ পৰা প্ৰায় ৩৩ কিলোমিটাৰ দূৰত। গাঁওখনৰ মাজেৰে মিছা নদী বৈ গৈছে আৰু কাষেৰে পাৰ হৈ যোৱা কলং নৈত গৈ মিলিত হৈছে। ৩৭ নং ৰাষ্ট্ৰীয় ঘাইপথ ইয়াৰ সোঁমাজেৰে পাৰ হৈ গৈছে। মিছা গাঁওখন ইয়াত উদযাপিত হোৱা দুৰ্গা পূজাৰ বাবে বিখ্যাত। ইয়াত প্ৰতিবছৰে প্ৰায় তিনি চাৰিখন পূজা উদযাপন কৰা হয়। ভূগোল মিছা ভাৰতৰ অসম ৰাজ্যৰ নগাঁও জিলাৰ চামগুৰি চক্ৰত অৱস্থিত। ই আমলখি গ্ৰাম পঞ্চায়তৰ দ্বাৰা পৰিচালিত আৰু ই বাজিয়াগাঁও সামূহিক উন্নয়ন খণ্ডৰ অন্তৰ্গত। নগাঁও চহৰৰ সমীপত প্ৰায় ৩৩ কিলোমিটাৰ দূৰত্বত অৱস্থিত এই গাঁওখন। ওচৰৰ গাঁওসমূহ মিছাক আগুৰি থকা ওচৰৰ কিছুমান গাঁও তলত উল্লেখ কৰা হ’ল: গৰুমৰা নং ১ কুহুমতলি বৰবালি টুপ খলিহামাৰী আমনি ৰঙাগড়া শিয়ালেখাইতি আমলখি টি ই নং ৪ আমলখি গাঁও আমলখি টি ই নং ৩ বৰহোলা জনগাঁথনি ২০১১ চনৰ লোকপিয়ল অনুসৰি মিছা গাঁৱৰ জনসংখ্যা ৩,৮৮৭ জন, ১,৯৫৭ জন পুৰুষ আৰু ১৯৩০ জন মহিলা। গাঁওখনৰ শিশু জনসংখ্যা (০-৬ বছৰ) ৫৪৭ জন, মুঠ জনসংখ্যাৰ ১৪.০৭%। মিছাত লিংগ অনুপাত ৯৮৬, যিটো ৰাজ্যৰ গড়তকৈ বেছি। গাঁওখনত শিশু লিংগ অনুপাত ১১২০, যিটোও ৰাজ্যৰ গড় অনুপাততকৈ বেছি। মিছাত সাক্ষৰতাৰ হাৰ ৭০.০৩%, পুৰুষৰ সাক্ষৰতা ৭৬.৬৩% আৰু মহিলাৰ সাক্ষৰতা ৬৩.১৯%। প্ৰশাসন ভাৰতৰ সংবিধান আৰু পঞ্চায়তী ৰাজ আইন অনুসৰি গাঁওখনৰ নিৰ্বাচিত প্ৰতিনিধি গাঁওপ্ৰধানৰ দ্বাৰা মিছা গাঁও পৰিচালিত হয়। অৰ্থনীতি মিছা গাঁৱৰ প্ৰাথমিক বৃত্তি হৈছে কৃষি। ধানখেতিৰ বাবে জনাজাত এই গাঁওখনত যথেষ্ট পৰিমাণৰ ধান উৎপাদন হয়। কৃষিৰ বাহিৰেও একাংশ লোকে ক্ষুদ্ৰ ব্যৱসায়, যেনে গেলামালৰ দোকান, খুচুৰা বিপণী আদিতো নিয়োজিত হৈ আছে। সকলো ডাঙৰ অৰ্থনৈতিক কাম-কাজৰ বাবে মিছাৰ মানুহ ওচৰৰ চহৰ নগাঁৱৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰে। চহৰখনত কাগজ কল, চাহ প্ৰক্ৰিয়াকৰণ কাৰখানা, ৰাসায়নিক উদ্যোগ আদি কেইবাটাও উদ্যোগ আছে। এই চহৰখনত সুসংযুক্ত ৰেলৱে ষ্টেচনো আছে, যাৰ ফলত অসমৰ আন আন ডাঙৰ চহৰলৈ সহজে যাব পৰা যায়। মিছা গাঁৱত ১৬৫৭ জন লোক কৰ্মকাণ্ডত নিয়োজিত। ইয়াৰে ৬৩.৪৩% শ্ৰমিকে নিজৰ কামক মূল কাম (নিয়োগ বা ৬ মাহতকৈ অধিক উপাৰ্জন) বুলি বৰ্ণনা কৰাৰ বিপৰীতে ৩৬.৫৭% শ্ৰমিকে ৬ মাহতকৈ কম সময়ৰ বাবে জীৱিকা প্ৰদান কৰা প্ৰান্তীয় কাৰ্য্যকলাপত জড়িত আছিল। মূল কামত নিয়োজিত ১৬৫৭ জন শ্ৰমিকৰ ভিতৰত ১৬৬ জন খেতিয়ক (মালিক বা সহস্ৰজন) হোৱাৰ বিপৰীতে ১৩৯ জন কৃষি শ্ৰমিক। কাষৰীয়া নগাঁও চহৰখনে বৃহৎ অৰ্থনৈতিক কাম-কাজৰ কেন্দ্ৰ হিচাপে কাম কৰে। ভূমি আৰু প্ৰাকৃতিক সম্পদ মিছাৰ মুঠ মাটিকালি ২৯২.০৮ হেক্টৰ। মিছাৰ কৃষিভূমি ২২০.২৬ হেক্টৰ, ইয়াৰ সকলোবোৰ অজলসিঞ্চিত। অকৃষিহীন এলেকা ৩৮.৪৬ হেক্টৰ বিস্তৃত হোৱাৰ বিপৰীতে ২০.১১ হেক্টৰ মাটি স্থায়ী চৰণীয়া পথাৰ আৰু চৰণীয়া পথাৰ হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰা হয়। ইয়াৰ উপৰিও ৫.৫৮ হেক্টৰ ভূমি বিবিধ গছ শস্যৰ বাবে উৎসৰ্গা কৰা হৈছে, আৰু ৭.৬৭ হেক্টৰ মাটি খেতি কৰা মাটি। শিক্ষা মিছা গাঁৱত ছাত্ৰ-ছাত্ৰীৰ বাবে আন্তঃগাঁথনি আৰু সুবিধা প্ৰদান কৰা কেইবাখনো শিক্ষানুষ্ঠান আছে। মিছাৰ ওচৰৰ কিছুমান বিদ্যালয়ৰ ভিতৰত আছে: কেন্দ্ৰীয় বিদ্যালয়, মিছা ছাউনি মিছা উচ্চ মাধ্যমিক বিদ্যালয় ডন বস্কো স্কুল, মিছা সন্দীপনি বিদ্যামন্দিৰ হলি ফেইথ ইংলিছ স্কুল, কস্তুৰবা গান্ধী বালিকা বিদ্যালয় শশীকান্ত বৰুৱা মধ্য ইংৰাজী বিদ্যালয়, মিছা মিছামুখ প্ৰাথমিক বিদ্যালয় মিছা ভূঞাপট্টি প্ৰাথমিক বিদ্যালয় ওচৰৰ কলেজসমূহৰ ভিতৰত আছে: সন্দীপানী কনিষ্ঠ মহাবিদ্যালয়, মিছা কলিয়াবৰ মহাবিদ্যালয়, কুঁৱৰীটোল একলব্য কনিষ্ঠ মহাবিদ্যালয় বিৰিঞ্চি কুমাৰ বৰুৱা মহাবিদ্যালয়, পুৰণিগুদাম পৰিবহণ মিছাত গাঁৱৰ ভিতৰত ৰাজহুৱা বাছ সেৱা উপলব্ধ, আৰু ব্যক্তিগত বাছ সেৱা প্ৰায় ১০ কিলোমিটাৰ দূৰত্বত উপলব্ধ। গাঁৱৰ পৰা ৫ কিলোমিটাৰৰ ভিতৰত নিকটতম ৰেল ষ্টেচন। বেংক মিছা গাঁৱৰ ওচৰত বন্ধন বেংক লিমিটেড, আমনি, চেণ্ট্ৰেল বেংক অৱ ইণ্ডিয়া, মিছা, ষ্টেট বেংক অৱ ইণ্ডিয়া, মিছা আদি কেইবাটাও বেংক আছে। জলবায়ু মিছা গাঁৱৰ জলবায়ুক কপেন জলবায়ু শ্ৰেণীবিভাজনৰ অধীনত আৰ্দ্ৰ উপক্ৰান্তীয় হিচাপে শ্ৰেণীভুক্ত কৰা হৈছে। গড় উষ্ণতা ১৩.৫ ডিগ্ৰী চেলছিয়াছৰ পৰা ৩৩.৫ ডিগ্ৰী চেলছিয়াছলৈকে, আৰু বাৰ্ষিক গড় বৰষুণৰ পৰিমাণ প্ৰায় ২,৪০০ মিলিমিটাৰ। ৰাজ্যখনৰ বাকী অংশৰ দৰেই গাঁওখনতো বাৰিষাৰ সময়ত প্ৰচণ্ড বৰষুণ হয়, যিটো সাধাৰণতে জুন মাহৰ পৰা ছেপ্টেম্বৰ মাহলৈকে হয়। সংস্কৃতি আৰু পৰম্পৰা অসম বৈচিত্ৰময় আৰু চহকী সংস্কৃতিৰ বাবে পৰিচিত, মিছা গাঁওও ইয়াৰ ব্যতিক্ৰম নহয়। গাঁওখনত বিভিন্ন ধৰ্ম-বৰ্ণৰ লোকে বাস কৰে। বড়ো আৰু বাংলা আদি স্থানীয় অন্যান্য ভাষাৰ লগতে গাঁওখনত অসমীয়া ভাষা বহুলভাৱে প্ৰচলিত। মিছাৰ মানুহবোৰ আতিথ্য আৰু বন্ধুত্বপূৰ্ণ স্বভাৱৰ বাবে পৰিচিত। গাঁওখনত বছৰটোৰ ভিতৰতে বিহু, দুৰ্গা পূজা, দীপাৱলী আদি বিভিন্ন উৎসৱ পালন কৰা হয়। এই উদযাপনত পৰম্পৰাগত নৃত্য, সংগীত, খাদ্য আদি বিভিন্ন সাংস্কৃতিক অনুষ্ঠানৰ আয়োজন কৰা হয়। পৰ্যটন অসম প্ৰাকৃতিক সৌন্দৰ্য্যৰ বাবে পৰিচিত, মিছা গাঁওও ইয়াৰ ব্যতিক্ৰম নহয়। গাঁওখনৰ চাৰিওফালে ৰসাল সেউজীয়া অৰণ্য আৰু মনোমোহা প্ৰাকৃতিক দৃশ্য। প্ৰকৃতিক ভালপোৱা আৰু গ্ৰাম্য জীৱনৰ অভিজ্ঞতা লাভ কৰিব বিচৰা লোকৰ বাবে গাঁওখন এক আদৰ্শ গন্তব্যস্থান। মিছাৰ উল্লেখযোগ্য স্থান মিছা দুৰ্গ বা মিছা কোঠ, ভাৰতীয় জনজাতীয় স্বাধীনতা সংগ্ৰামী বিৰছা মুণ্ডাৰ প্ৰতিমূৰ্তি, মিছা প’লো ক্লাব, বৰভগীয়া গাঁও পঞ্চায়ত, পশ্চিম কলিয়াবৰ উন্নয়ন ব্লক, মিছা চাহ বাগিছা, কেলিডেন চাহ বাগিছা আদিৰ দৰে বহু ঐতিহাসিক আৰু গুৰুত্বপূৰ্ণ স্থান আছে। তথ্যসূত্ৰ বাহ্যিক সংযোগ 92.6922479 মিছাৰ গুগল মেপ অসমৰ গাঁও নগাঁও

73718

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%A4%E0%A6%BE%E0%A6%9C%20%E0%A6%B9%E0%A7%8B%E0%A6%9F%E0%A7%87%E0%A6%B2

তাজ হোটেল

তাজ হোটেল হৈছে বিলাসী হোটেলৰ এটা শৃংখলা আৰু ইণ্ডিয়ান হোটেল কোম্পানী লিমিটেডৰ এটা সহায়ক কোম্পানী, মুম্বাইৰ নৰিমন পইণ্টৰ এক্সপ্ৰেছ টাৱাৰত মুখ্য কাৰ্যালয়। টাটা গ্ৰুপৰ প্ৰতিষ্ঠাপক জামছেতজী টাটাৰ দ্বাৰা ১৯০৩ চনত অন্তৰ্ভুক্ত কৰা, কোম্পানীটো ভাৰতৰ অন্যতম বৃহৎ ব্যৱসায়িক গোট টাটা গ্ৰুপৰ এটা অংশ। কোম্পানীটোৱে ২০১০ চনত ২০,০০০ ৰো অধিক লোকক নিযুক্তি দিছিল। ২০২০ চনলৈকে কোম্পানীটোৱে মুঠ ১০০ তকৈ অধিক হোটেল আৰু হোটেল-ৰিজৰ্ট পৰিচালনা কৰে, সমগ্ৰ ভাৰতত ৮৪খন আৰু ভূটান, মালয়েছিয়া, মালদ্বীপ, নেপাল, দক্ষিণ আফ্ৰিকা, শ্ৰীলংকা, সংযুক্ত আৰৱ আমিৰাত, যুক্তৰাজ্য, আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰ আৰু জাম্বিয়াকে ধৰি অন্যান্য দেশত ১৬ খন। ইতিহাস টাটা গোটৰ প্ৰতিষ্ঠাপক জামছেতজী নুচেৰৱাঞ্জি টাটাই ১৯০৩ চনৰ ১৬ ডিচেম্বৰত মুম্বাইৰ এখন হোটেল তাজমহল পেলেচ মুকলি কৰে (পূৰ্বতে বোম্বাই বুলি কোৱা হৈছিল)। এইটো প্ৰথম তাজ সম্পত্তি আৰু প্ৰথম তাজ হোটেল আছিল। টাটাই কিয় তাজ হোটেলখন খুলিছিল সেই সম্পৰ্কে কেইবাটাও কাহিনী আছে। এটা কাহিনী অনুসৰি, তেওঁ মুম্বাইৰ ৱাটছনহোটেলত বৰ্ণবৈষম্যৰ সৈতে জড়িত এটা ঘটনাৰ পিছত হোটেলখন খোলাৰ সিদ্ধান্ত লৈছিল, য'ত হোটেলখনে কেৱল ইউৰোপীয়সকলক অনুমতি দিয়াৰ বাবে তেওঁক প্ৰৱেশ কৰিবলৈ অস্বীকাৰ কৰা হৈছিল। কেৱল ইউৰোপীয় অতিথিগ্ৰহণ কৰা হোটেলবোৰ তেতিয়া সমগ্ৰ ব্ৰিটিছ ভাৰতত অতি সচৰাচৰ আছিল। আন এটা কাহিনী অনুসৰি, তেওঁ হোটেলখন খুলিছিল যেতিয়া তেওঁৰ এজন বন্ধুৱে তেতিয়া বোম্বাইত উপস্থিত থকা হোটেলবোৰৰ ওপৰত ঘৃণা প্ৰকাশ কৰিছিল। কিন্তু টাটাৰ এজন ঘনিষ্ঠ বন্ধু আৰু আইএইচচিএল গোটৰ প্ৰাৰম্ভিক সঞ্চালকসকলৰ এজন লোভাট ফ্ৰেজাৰে এটা অধিক যুক্তিসঙ্গত কাৰণ আগবঢ়াইছিল যে ধাৰণাটো দীৰ্ঘদিন ধৰি তেওঁৰ মনত আছিল আৰু তেওঁ এই বিষয়টোৰ ওপৰত এটা অধ্যয়ন কৰিছিল। তেওঁৰ এখন হোটেল ৰখাৰ কোনো ইচ্ছা নাছিল কিন্তু তেওঁ ভাৰতলৈ মানুহক আকৰ্ষিত কৰিব বিচাৰিছিল আৰু বোম্বাইৰ উন্নতি কৰিব বিচাৰিছিল। কোৱা হয় যে জামছেতজী টাটাই লণ্ডন, পেৰিছ, বাৰ্লিন আৰু দৰে ঠাইলৈ ভ্ৰমণ কৰি তেওঁৰ হোটেলৰ বাবে সামগ্ৰী আৰু কলাৰ টুকুৰা, আচবাব আৰু অন্যান্য অভ্যন্তৰীণ সজ্জাৰ ব্যৱস্থা কৰিছিল। তাৰ পিছত টাটা গোটৰ অধীনত তাজ গোটটো বিকশিত আৰু বিকশিত হৈছে। ১৯৭৪ চনত, গোটটোৱে ভাৰতৰ প্ৰথম আন্তৰ্জাতিক পাঁচতাৰকা ডিলাক্স বীচ ৰিজৰ্ট, গোৱাৰ ফৰ্ট আগুয়াদা বীচ ৰিজৰ্ট মুকলি কৰে। ১৯৭০-ৰ দশকত, তাজ গ্ৰুপে মেট্ৰ'পলিটান হোটেলত ব্যৱসায় আৰম্ভ কৰে, ১৯৭৪ চনত চেন্নাইত তাজ কোৰোমণ্ডেল নামৰ পাঁচতাৰকা ডিলাক্স হোটেলখন মুকলি কৰে, ১৯৭৭ চনত মুম্বাইৰ এখন ব্যৱসায়িক হোটেল তাজ ৰাষ্ট্ৰপতিৰ (বৰ্তমান ৰ দ্বাৰা ভিভাণ্টা– সভাপতিৰ দ্বাৰা ভিভাণ্টা) বাবে ইকুইটি আগ্ৰহ আৰু পৰিচালনা চুক্তি অৰ্জন কৰে, আৰু লগতে ১৯৭৮ চনত দিল্লীত তাজমহল হোটেল খোলে। দলটোৱে ১৯৭০ ৰ দশকৰ পৰা ভাৰতৰ ৰাজকীয় প্ৰাসাদসমূহক বিলাসী হোটেললৈ ৰূপান্তৰ কৰি আহিছে। তাজ বিলাসী হোটেললৈ ৰূপান্তৰিত হোৱা প্ৰথম প্ৰাসাদটো আছিল ১৯৭১ চনত উদয়পুৰৰ লেক পেলেচ। অন্যান্য উদাহৰণৰ ভিতৰত আছে জয়পুৰৰ ৰামবাগ প্ৰাসাদ, যোধপুৰৰ উমেদ ভৱন প্ৰাসাদ, হাইদৰাবাদৰ ফলকনুমা প্ৰাসাদ আৰু বাৰাণসীৰ নাদেচাৰ প্ৰাসাদ। ১৯৮০ চনত, তাজ গোটে ভাৰতৰ বাহিৰত ইয়াৰ প্ৰথম হোটেল মুকলি কৰে, ছানাৰ তাজ শ্বেবা হোটেল, য়েমেনৰ আৰু ১৯৮০-ৰ দশকৰ শেষৰ ফালে, লণ্ডনৰ ছেইণ্ট জেমছ কোৰ্ট হোটেলত (বৰ্তমান তাজ ৫১ বাকিংহাম গেট চুইটছ এণ্ড ৰেচিডেন্স আৰু ছেইণ্ট জেমছ কোৰ্ট, এ তাজ হোটেল) আগ্ৰহ অৰ্জন কৰে। ১৯৮৪ চনত, তাজ গোটে অনুজ্ঞা পত্ৰ চুক্তিৰ অধীনত, বাংগালুৰুৰ তাজ ৱেষ্ট এণ্ড, চেন্নাইৰ তাজ কনেমাৰা আৰু উটিৰ চেভয় হোটেলৰ প্ৰতিটো অধিগ্ৰহণ কৰে। বাংগালুৰুত তাজ ৱেষ্ট এণ্ড মুকলি হোৱাৰ লগে লগে তাজ গ্ৰুপে বাংগালুৰুত প্ৰৱেশ কৰে। কলকাতাৰ তাজ বেংগল নামৰ পাঁচতাৰকা ডিলাক্স হোটেলখন ১৯৮৯ চনত মুকলি কৰা হৈছিল, আৰু ইয়াৰ সৈতে, তাজ গোটভাৰতৰ ছয়খন মুখ্য মহানগৰ, যেনে মুম্বাই, দিল্লী, কলকাতা, বেংগালুৰু, হাইদৰাবাদ আৰু চেন্নাইত উপস্থিতিৰ সৈতে ভাৰতৰ একমাত্ৰ হোটেল শৃংখলা হৈ পৰিছিল। মুখ্য মহানগৰসমূহত ইয়াৰ বিলাসী হোটেল শৃংখলাৰ সম্প্ৰসাৰণৰ লগে লগে, তাজ গ্ৰুপে ভাৰতৰ মুখ্য মহানগৰ আৰু বৃহৎ মাধ্যমিক চহৰবোৰত ইয়াৰ ব্যৱসায়িক হোটেল বিভাগটো সম্প্ৰসাৰিত কৰে। ১৯৯০-ৰ দশকত, তাজ গোটে ভাৰতত ইয়াৰ ভৌগোলিক আৰু বজাৰৰ আৱৰণ সম্প্ৰসাৰিত কৰা অব্যাহত ৰাখিছিল। ই বিশেষ অভিযান (যেনে বন্যপ্ৰাণী লজ) বিকশিত কৰিছিল আৰু বিদ্যমান সম্পত্তিৰ উন্নীতকৰণ আৰু নতুন সম্পত্তিৰ বিকাশৰ জৰিয়তে প্ৰতিষ্ঠিত বজাৰত ইয়াৰ স্থিতি শক্তিশালী কৰিছিল। তাজে ১৯৯০ ৰ দশকৰ আৰম্ভণিতে কেৰালা পৰ্যটন উন্নয়ন নিগমৰ সৈতে তাজ কেৰালা হোটেল আৰু ৰিজৰ্টলিমিটেড স্থাপন কৰিছিল। তাজ গোটৰ দহখন হোটেল বিশ্বৰ আগশাৰীৰ হোটেলৰ সদস্য। উল্লেখযোগ্য হোটেলসমূহ তাজ গোটৰ দুখন হোটেল, যেনে জয়পুৰৰ ৰামবাগ পেলেচ আৰু মুম্বাইৰ তাজমহল পেলেচ এণ্ড টাৱাৰ, ২০১৩ চনত কণ্ডেজ নাষ্ট ট্ৰেভেলাৰে ইয়াৰ "বিশ্বৰ শীৰ্ষ ১০০খন হোটেল আৰু ৰিজৰ্ট"ৰ ভিতৰত স্থান দিছিল। কনডেজ নাষ্ট য়ট্ৰেভেলাৰে ২০১৪ চনত মুম্বাইৰ তাজমহল প্ৰাসাদক ইয়াৰ "গোল্ড ষ্টেণ্ডাৰ্ড হোটেল"ৰ তালিকাত ১৩ নম্বৰ হিচাপে স্থান দিছিল। অন্যান্য উদ্যোগ ইনষ্টিটিউট অৱ হোটেল মেনেজমেণ্ট, ঔৰঙ্গাবাদ আইএইচচিএল-এ 1993 চনৰ পৰা ঔৰঙ্গাবাদত হোটেল মেনেজমেণ্ট প্ৰতিষ্ঠানটো পৰিচালনা কৰি আহিছে। প্ৰতিষ্ঠানটোৱে চাৰি বছৰীয়া ডিগ্ৰী প্ৰদান কৰে, যাক আতিথ্য পৃষ্ঠভূমিৰ শিক্ষকসকলৰ সহায়ত ডিজাইন কৰা হয় আৰু যুক্তৰাজ্যৰ হাডাৰ্ছফিল্ড বিশ্ববিদ্যালয়ৰ সৈতে সম্পৰ্ক আছে। তাজ এয়াৰ আইএইচচিএল-এ তাজ এয়াৰ নামৰ এয়াৰ চাৰ্টাৰ কোম্পানী পৰিচালনা কৰে। তথ্য উৎস বহিঃ সংযোগ কোম্পানী

26566

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AA%E0%A7%B0%E0%A6%AE%E0%A6%BE%E0%A6%A3%E0%A7%81

পৰমাণু

পৰমাণু হৈছে পদাৰ্থৰ মৌলিক গাঁথনি আৰু ই গধুৰ কেন্দ্ৰীয় নিউক্লিয়াছ আৰু ইয়াৰ চাৰিওফালে ঋণাত্মক আধানযুক্ত ইলেক্ট্ৰনৰ ডাৱৰেৰে গঠিত। আনহাতে নিউক্লিয়াছ হৈছে ধনাত্মক আধানযুক্ত প্ৰ’টন আৰু আধানহীন নিউট্ৰন কণিকাৰে (ব্যতিক্ৰম হৈছে হাইড্ৰ’জেন-১ পৰমাণু, যিটো নিউট্ৰন কণিকা অবিহনে একমাত্ৰ সুস্থিৰ নিউক্লিড) গঠিত। ইলেক্ট্ৰনবোৰ সাধাৰণতে বিদ্যুত-চুম্বকীয় বলৰ দ্বাৰা নিউক্লিয়াছৰ লগত বান্ধ খাই থাকে। একেদৰে পৰমাণুবোৰে আকৌ নিজৰ মাজতে বান্ধনি সৃষ্টি কৰি একো একোটা অনু গঠন কৰে। এটা পৰমাণুত সাধাৰণতে সমসংখ্যক প্ৰ’টন আৰু ইলেক্ট্ৰন থাকে, যাৰবাবে পৰমাণুটো বৈদ্যুতিকভাৱে আধানহীন হয়। আনহাতে যদি পৰমাণু এটাত ইলেক্ট্ৰন কমকৈ থাকে (ইলেক্ট্ৰন ৰিক্ততা) তেন্তে পৰমাণু এটা ধনাত্মক আধানযুক্ত হ’ব আৰু যদিহে ইলেক্ট্ৰন বেছিকৈ থাকে তেন্তে পৰমাণু এটা ঋণাত্মক আধানযুক্ত হ’ব। ধন বা ঋণ আধানযুক্ত পৰমাণুবোৰক আয়ন বুলি কোৱা হয়। পৰমাণু এটাক ইয়াৰ নিউক্লিয়াছত থকা প্ৰ’টন আৰু নিউট্ৰনৰ সংখ্যাৰে শ্ৰেণীভুক্ত কৰা হয়: প্ৰ’টনৰ সংখ্যাই ৰাসায়নিক ধৰ্ম নিৰূপণ কৰে; আনহাতে নিউট্ৰন সংখ্যাই পৰমাণুৰ আইছ’ট’প নিৰ্ধাৰণ কৰে। এট’ম নামটো প্ৰকৃততে আহিছে গ্ৰীকৰ (এট’ম’চ, "অভংগনীয়") পৰা "নোৱাৰা") আৰু "ভঙা"), মানে ভাঙিব নোৱাৰা, এবিধ কণিকা যিটো পুনৰ ভাঙিব পৰা নাযায়। পদাৰ্থৰ এটি অভংগনীয় অৱস্থা অৰ্থাৎ পৰমাণুৰ ধাৰণাটো পোন-প্ৰথমে আগবঢ়াইছিল ভাৰতীয় আৰু গ্ৰীক দাৰ্শনিকসকলে। ১৭শ আৰু ১৮শ শতিকাত, ৰসায়নবিদসকলে এটি ধাৰণা আগবঢ়াইছিল যে পদাৰ্থৰ প্ৰাথমিক ধাৰণাৰ পৰা দেখা গৈছিল যে ৰাসায়নিক পদ্ধতিৰে কিছুমান পদাৰ্থ কণিকা পুনৰ ভাঙিব পৰা নাযায়। ১৯শ শতিকাৰ শেষভাগ আৰু ২০শ শতিকাৰ আৰম্ভণিতে, পদাৰ্থবিদসকলে অতি-পাৰমানৱিক অংশ আৰু পৰমাণুৰ ভিতৰৰ গঠন আৱিষ্কাৰ কৰে, গতিকে ’পৰমাণু’ ভংগনশীল বুলি প্ৰমাণ কৰিলে। পৰমাণুৰ ধাৰণাটো কোৱাণ্টাম বলবিদ্যাৰ সূত্ৰসমূহৰ দ্বাৰাই সফলতাৰে আৰ্হি প্ৰস্তুত কৰা হৈছে। পৰমাণুবোৰ হৈছে সূক্ষ্ম ভৰযুক্ত অতি ক্ষুদ্ৰ পদাৰ্থ কণিকা। বিশেষ ধৰণৰ যন্ত্ৰ যেনে স্কেনিং টানেলিং অনুৱীক্ষণ যন্ত্ৰৰ সহায়ত পৰমাণুবোৰক এককভাৱে পৰ্য্যবেক্ষণ কৰিব পাৰি। পৰমাণু এটাৰ ভৰ ৯৯.৯৪% তকৈ বেছি নিউক্লিয়াছতে কেন্দ্ৰীভূত হৈ থাকে, কাৰণ প্ৰ’টন আৰু নিউট্ৰ’নৰ ভৰ প্ৰায় সমান হয়। প্ৰত্যেক মৌলৰে অস্থিৰ নিউক্লিয়াছযুক্ত আইছ’টপ অন্তত এটা হ’লেও আছে, আৰু যিবোৰৰ তেজষ্ক্ৰিয় বিঘটন ঘটে। যাৰ ফলস্বৰূপে ট্ৰেন্সমিউটেচন ঘটি নিউক্লিয়াছত প্ৰ’টন আৰু নিউট্ৰনৰ সংখ্যা সলনি হয়। পৰমাণুৰ লগত বান্ধ খাই থকা ইলেক্ট্ৰনবোৰে কিছুমান সুস্থিৰ শক্তিস্তৰ, নাইবা অৰবিটেল অধিগ্ৰহণ কৰে, আৰু এই ইলেক্ট্ৰনবোৰে শক্তিস্তৰবোৰৰ শক্তি পাৰ্থক্যৰ সমান শক্তিৰ ফ’টন কণিকা অৱশোষণ নাইবা বিকিৰণ কৰি এই শক্তিস্তৰবোৰৰ মাজত অতিক্ৰমণ কৰে। এই ইলেক্ট্ৰনবোৰেই মৌল এটাৰ ৰাসায়নিক ধৰ্মবোৰ নিৰ্ধাৰণ কৰে, আৰু পৰমাণু এটাৰ চৌম্বিক ধৰ্ম ভালেখিনি প্ৰভাৱিত কৰে। বুৰঞ্জী পাৰমাণবিকত্ব পদাৰ্থ যে কিছুমান পৰস্পৰ পৃথক ক্ষুদ্ৰ ক্ষুদ্ৰ কণিকাৰে গঠিত আৰু এই কণিকাবোৰ যে অভংগনীয় এই ধাৰণাবোৰ প্ৰায় এহাজাৰ বছৰ ধৰি স্থাপিত হৈ আছিল, কিন্তু এই ধাৰণাবোৰ পৰীক্ষালব্ধ আৰু বাস্তৱিক পৰ্য্যবেক্ষণৰ ফলাফলৰ ওপৰত প্ৰতিষ্ঠিত হোৱাৰ পৰিবৰ্তে, কিছুমান বিমূৰ্ত্ত, দাৰ্শনিক যুক্তিতত্ত্বৰে আগবঢ়োৱা ধাৰণাহে আছিল। দৰ্শন শাস্ত্ৰত পৰমাণুৰ গুণাগুণবোৰ সময়, সভ্যতা আৰু শিক্ষাব্যৱস্থাবোৰৰ লগত সলনি হৈ আছিল, প্ৰায়েই কিছুমান অলৌকিক তত্ত্বৰ লগত সংযুক্ত হৈ আছিল। তথাপি, পৰমাণুৰ প্ৰাথমিক ধাৰণাটো বিজ্ঞানী সমাজে প্ৰায় এহেজাৰ বছৰ পিছতহে গ্ৰহণ কৰিছিল কাৰণ ই খুব সুন্দৰভাৱে ৰসায়ন বিজ্ঞানৰ নতুন নতুন আৱিষ্কাৰবোৰৰ ব্যাখ্যা কৰিব পাৰিছিল। পুৰণি সভ্যতাবোৰ যেনে গ্ৰীক আৰু ভাৰতীয়বোৰে দিয়া পৰমাণুৰ ধাৰণাৰ আঁত ধৰিব পৰা যায়। খ্ৰী.পূ. ৬ষ্ঠ শতিকাৰ ভাৰতবৰ্ষত, আৰু এইবোৰ আছিল পৰমাণুত্বৰ শিক্ষাস্থান। আৰু শিক্ষাপীঠত কেনেদৰে পৰমাণুবোৰ সংগঠিত হৈ জটিল পদাৰ্থ সৃষ্টি কৰে সেই তত্ত্ববোৰ আগবঢ়াইছিল। আনহাতে প্ৰাশ্চ্যাত্যত, পৰমাণুৰ ধাৰণাটো আহিছিল খ্ৰী.পূ. ৫ম শতিকাৰ লিউকিপাছৰ পৰা, আৰু তেওঁৰেই ছাত্ৰ, ডেম’ক্ৰিটাচে, ধাৰণাটো সু সংগঠিত কৰিছিল। প্ৰায় 450 খ্ৰী.পূ.ত, ডেম’ক্ৰিটাচে প্ৰথম ’এট’ম’চ’() নামটো দিছিল, যাৰ অৰ্থ আছিল "অভংগনীয়" নাইবা "আটাইতকৈ ক্ষুদ্ৰ অভংগনীয় পদাৰ্থ কণিকা"। তথাপিও কিন্তু ভাৰতীয় আৰু গ্ৰীক পৰমাণুৰ ধাৰণাবোৰ সম্পূৰ্ণৰূপে দৰ্শনৰ ওপৰত প্ৰতিষ্ঠিত আছিল, আধুনিক বিজ্ঞানে কিন্তু ডেম’ক্ৰিটাচে দিয়া ’এট’ম’চ’ নামটো ৰাখিলে। টোকা তথ্যসূত্ৰ বাহ্যিক সংযোগ ৰসায়ন বিজ্ঞান পদাৰ্থ

68288

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AE%E0%A6%BE%E0%A6%A7%E0%A7%B1%E0%A7%80%20%E0%A6%AE%E0%A7%81%E0%A6%96%E0%A6%BE%E0%A7%B0%E0%A7%8D%E0%A6%9C%E0%A7%80

মাধৱী মুখাৰ্জী

মাধৱী মুখাৰ্জী জন্ম: ১০ ফেব্ৰুৱাৰী ১৯৪২) এগৰাকী ভাৰতীয় অভিনেত্ৰী। তেওঁ বঙালী ছবি 'দিবৰাত্ৰিৰ কাব্য'ত অভিনয়ৰ বাবে শ্ৰেষ্ঠ অভিনেত্ৰীৰ ৰাষ্ট্ৰীয় চলচ্চিত্ৰ বঁটা লাভ কৰিছিল। তেওঁ বাংলা চিনেমাৰ কিছুমান সমালোচকৰ দ্বাৰা প্ৰশংসিত চলচ্চিত্ৰত অভিনয় কৰিছে আৰু তেওঁক বঙালী চলচ্চিত্ৰৰ অন্যতম শ্ৰেষ্ঠ অভিনেত্ৰী হিচাপে গণ্য কৰা হয়। প্ৰাৰম্ভিক জীৱন ১৯৪২ চনৰ ১০ ফেব্ৰুৱাৰী তাৰিখে ব্ৰিটিছ ভাৰতৰ অন্তৰ্ভুক্ত বেংগল প্ৰেচিডেন্সিৰ কলিকতাত মাধৱী চক্ৰৱৰ্তী হিচাপে তেওঁৰ জন্ম হৈছিল। তেওঁৰ ভনীয়েক মঞ্জৰীৰ সৈতে তেওঁলোক কলকাতাত ডাঙৰ হয়। এগৰাকী যুৱতী হিচাপে তেওঁ থিয়েটাৰৰ সৈতে জড়িত হৈ পৰিছিল। তেওঁ পশ্চিম বংগৰ শ্ৰেষ্ঠ ৫ গৰাকী চলচ্চিত্ৰ পৰিচালক অৰ্থাৎ সত্যজিৎ ৰায়, ঋত্বিক ঘটক, মৃণাল সেন, তপন সিংহ আৰু ঋতুপৰ্ণ ঘোষৰ সৈতে কাম কৰাৰ সুযোগ লাভ কৰা আটাইতকৈ ডাঙৰ তাৰকা। তেওঁ শিশিৰ ভাদুৰী, অহিন্দ্ৰ চৌধুৰী, নিৰ্মলেণ্ডু লাহিড়ী আৰু ছবি বিশ্বাসৰ দৰে বিখ্যাত থিয়েটাৰ ব্যক্তিত্ব সৈতে মঞ্চত কাম কৰিছিল। তেওঁ অভিনয় কৰা দুখন উল্লেখযোগ্য নাটক হৈছে 'না' আৰু 'কালাৰাহ'। তেওঁ প্ৰেমেন্দ্ৰ মিত্ৰৰ 'দুই ভাই'ত শিশু শিল্পী হিচাপে চলচ্চিত্ৰত আত্মপ্ৰকাশ কৰিছিল। কৰ্মজীৱন মাধৱী মুখাৰ্জীয়ে প্ৰথমে ১৯৬০ চনত মৃণাল সেনৰ 'বাইশে শ্ৰাৱণ'ৰ সৈতে বঙালী চলচ্চিত্ৰ জগতত এক ডাঙৰ প্ৰভাৱ পেলাইছিল। ছবিখন ১৯৪৩ চনৰ ৫ নিযুততকৈও অধিক মৃত্যু হোৱা বংগৰ ভয়াৱহ দুৰ্ভিক্ষৰ ঠিক আগৰ সময়ত এখন বংগৰ গাঁৱৰ উপস্থাপন কৰা হৈছিল। এই ছবিখনত মাধৱীয়ে এগৰাকী ১৬ বছৰীয়া কিশোৰীৰ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰিছিল আৰু এজন বয়সীয়া ব্যক্তিক সৈতে বিবাহ কৰাইছিল। প্ৰথমে তেওঁলোকৰ জীৱন সুখেৰে পাৰ হয় যদিও দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধ আৰু বংগৰ দুৰ্ভিক্ষৰ ফলত তেওঁলোকৰ সম্পৰ্কত ফাঁট মেলে। তেওঁৰ পৰৱৰ্তী মুখ্য ছবি আছিল ১৯৬২ চনত নিৰ্মিত ঋত্বিক ঘাটকৰ 'সুবৰ্ণৰেখা'। ১৯৬৫ চনত মুক্তি লাভ কৰা ছবিখনে দেশ বিভাজনৰ সামাজিক-অৰ্থনৈতিক প্ৰভাৱ পৰীক্ষা কৰা এক ত্ৰিলজীত অন্তিম ছবি আছিল। ত্ৰিলজীৰ আন দুখন ছবি হৈছে 'মেঘে ঢাকা তাৰা' (১৯৬০) আৰু 'কোমল গান্ধাৰ' (১৯৬১)। এইছবিখন সম্ভৱতঃ ঋত্বিক ঘাটকৰ আটাইতকৈ জটিল ছবি আছিল। ছবিখনত ঘটকে ১৯৪৮ চনৰ পৰা ১৯৬২ চনলৈ বংগৰ অৰ্থনৈতিক আৰু সামাজিক-ৰাজনৈতিক সংকটৰ চিত্ৰিত কৰিছে। মাধৱী মুখাৰ্জীয়ে এই ছবিখনত ঈশ্বৰৰ সৰু ভগ্নী গীতাৰ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰিছিল। যিয়ে নিজকে হত্যা কৰে যেতিয়া এগৰাকী পতিতা হিচাপে তেওঁৰ প্ৰথম গ্ৰাহকৰ বাবে অপেক্ষা কৰি থাকে আৰু গম পায় যে গ্ৰাহকজন তেওঁৰ বিচ্ছিন্ন ভায়েক হয়। সত্যজিৎ ৰায়ৰ সৈতে কাম ১৯৬০ দশকৰ আৰম্ভণিতে ১৯৬৩ চনৰ 'মহানগৰ' ছবিত আৰতিৰ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰিবলৈ তেওঁক সত্যজিৎ ৰায়ৰ দ্বাৰা নিয়োগ কৰা হৈছিল। ৰায়ৰ সৈতে তেওঁৰ বৈঠকৰ কথা স্মৰণ কৰি মুখাৰ্জীয়ে লিখিছিল: 'মহানগৰ'ত মুখাৰ্জীয়ে আৰতিৰ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰিছিল। আৰতি চৰিত্ৰয়ে পৰিয়ালৰ বিত্তীয় সীমাবদ্ধতাৰ বাবে এগৰাকী চেলছৱমেন হিচাপে চাকৰি কৰে। এজন কৰ্মী মহিলাৰ চিন্তাত ডাঙৰ যুটীয়া পৰিয়ালখন শংকাগ্ৰস্ত হৈ পৰে। আৰতিৰ বাবে ঘৰে ঘৰে চিলাই মেচিন বিক্ৰী কৰাৰ ফলত এক সম্পূৰ্ণ নতুন পৃথিৱী আৰু নতুন বন্ধু আৰু চিনাকি লাভ কৰে।" এই ছবিখনৰ পিছত সোনকালেই তেওঁ ৰবীন্দ্ৰনাথ ঠাকুৰৰ উপন্যাসিকা 'নষ্টনীড়'ৰ আধাৰত নিৰ্মিত 'চাৰুলতা' (১৯৬৪) ছবিখনত চাৰুৰ ভূমিকা ৰূপায়ণ কৰে। ১৯ শতিকাত কলিকতাৰ এক উদাস আৰু অৱহেলিত গৃহিনী চাৰুলতাৰ মুখাৰ্জীৰ আশ্চৰ্যজনক চিত্ৰায়ন ভাৰতীয় চলচ্চিত্ৰৰ ইতিহাসত এক সুউচ্চ প্ৰদৰ্শন। মুখাৰ্জীয়ে এই ছবিখনৰ সৈতে তেওঁৰ কেৰিয়াৰৰ শীৰ্ষত উপনীত হৈছিল। ৰায়ৰ সৈতে মুখাৰ্জীৰ তৃতীয় আৰু অন্তিম ছবি আছিল ১৯৬৫ চনৰ 'কালপুৰুষ'। ছবিখনত তেওঁ কৰুণাৰ চৰিত্ৰ ৰূপায়ণ কৰিছিল। পৰৱৰ্তী সময় যদিও তেওঁ বঙালী বাণিজ্যিক চলচ্চিত্ৰ উদ্যোগৰ এগৰাকী বিখ্যাত তাৰকা আছিল। কিন্তু 'কালপুৰুষ' পিছত মুখাৰ্জীয়ে আকৌ ঋত্বিক ঘটক আৰু সত্যজিৎ ৰায়ৰ সৈতে তেওঁৰ ছবিৰ দৰে ইমান গুৰুত্বপূৰ্ণ উচ্চতাত উপনীত হ'বলৈ ব্যৰ্থ হৈছিল। 'কালপুৰুৰ'ৰ পিছত তেওঁৰ মুখ্য ছবিবোৰৰ ভিতৰত উল্লেখযোগ্য সমূহ হ'ল: ১৯৭২ চনৰ মৃণাল সেনৰ 'কলিকতা ৭১', ১৯৭২ চনৰ মনু সেনৰ 'বিৰাজ বৌ', ১৯৭২ চনৰ পূৰ্ণেন্দু পাত্ৰিৰ 'স্ত্ৰীৰ পাত্ৰ', ১৯৭৮ চনৰ তৰুণ মজুমদাৰৰ 'গণদেৱতা', ১৯৮০ চনৰ তপন সিংহৰ 'বাচৰামেৰ বাগান', ১৯৮২ চনৰ 'চোখ', ১৯৮৯ চনৰ উৎপলেন্দু চক্ৰৱৰ্তীৰ 'চন্দ্ৰনীৰ' আৰু ২০০০ চনৰ ঋতুপৰ্ণ ঘোষৰ 'উৎসৱ'। ব্যক্তিগত জীৱন মাধৱী মুখাৰ্জী বঙালী চলচ্চিত্ৰ অভিনেতা নিৰ্মল কুমাৰৰ সৈতে বিবাহ পাশত আৱদ্ধ হৈছিল। তেওঁলোকৰ দুগৰাকী কন্যা আছে। কিন্তু বৰ্তমান তেওঁলোক পৃথকে থাকে। তেওঁ ১৯৯৫ চনত তেওঁৰ আত্মজীৱনী 'আমি মাধৱী' প্ৰকাশিত হৈছিল। বঁটা আৰু সন্মান ডব্লিউবিএফজিএ জীৱনজোৰা প্ৰাপ্তি বঁটা, ২০১৭ ফিল্মফেয়াৰ ইষ্ট লাইফটাইম এচিভমেণ্ট বঁটা, ২০১৪ 'দিবৰাত্ৰিৰ কাব্য'ৰ বাবে শ্ৰেষ্ঠ অভিনেত্ৰীৰ ৰাষ্ট্ৰীয় চলচ্চিত্ৰ বঁটা, ১৯৭০ 'চাৰুলতা'ৰ বাবে শ্ৰেষ্ঠ অভিনেত্ৰীৰ বাবে বিএফজা বঁটা, ১৯৬৫ 'ঢোলগোৱিন্দ কাৰ্চা'ৰ বাবে শ্ৰেষ্ঠ অভিনেত্ৰীৰ বাবে বিএফজা বঁটা, ১৯৬৬ 'জৰাদিঘিৰ চৌধুৰী পৰিবাৰ'ৰ বাবে শ্ৰেষ্ঠ অভিনেত্ৰী বঁটাৰ বাবে বিএফজা বঁটা, ১৯৬৭ 'দিবাৰাত্ৰিৰ কাব্য'ৰ বাবে শ্ৰেষ্ঠ অভিনেত্ৰী বঁটাৰ বাবে বিএফজা বঁটা, ১৯৭১ কালাকাৰ বঁটা তথ্য উৎস বাহ্যিক সংযোগ পশ্চিমবঙ্গৰ ব্যক্তি জীৱিত ব্যক্তি ভাৰতীয় অভিনেত্ৰী শ্ৰেষ্ঠ অভিনেত্ৰীৰ ৰাষ্ট্ৰীয় চলচ্চিত্ৰ বঁটা বিজয়ী বঙালী চলচ্চিত্ৰৰ

51251

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AA%E0%A7%8D%E0%A7%B0%E0%A7%87%E0%A6%AE%E0%A6%A8%E0%A6%BE%E0%A7%B0%E0%A6%BE%E0%A6%AF%E0%A6%BC%E0%A6%A3%20%E0%A6%A6%E0%A6%A4%E0%A7%8D%E0%A6%A4

প্ৰেমনাৰায়ণ দত্ত

প্ৰেমনাৰায়ণ দত্ত ১৮৯৯-১৯৬৫) অসমৰ এগৰাকী ৰহস্য সাহিত্যিক৷ তেখেত পা-ফু ছিৰিজৰ স্ৰষ্টা৷ তেখেতে পা-ফু চিৰিজৰ ২১ খন পুথি ৰচনা কৰাৰ উপৰি অন্য ভালেমান পুথি ৰচনা কৰিছিল৷ “মণি-মাণিক প্ৰকাশ’’ নামৰ এক প্ৰকাশন প্ৰতিষ্ঠান গঢ়ি তোলাটো অসমীয়া গ্ৰন্থ প্ৰকাশনৰ ক্ষেত্ৰত তেখেতৰ অন্য এক বৰঙণি৷ সংক্ষিপ্ত জীৱন-বিৱৰণ প্ৰেমনাৰায়ণ দত্তৰ জন্ম হৈছিল ১৮৯৯ চনৰ ২৮ ফেব্ৰুৱাৰীত, বজালীৰ ৰতনপুৰ নামে ঠাইৰ এটি কায়স্থ পৰিয়ালত৷ পিতৃৰ নাম আছিল, ৰতিৰাম দত্ত আৰু তেওঁ শিক্ষক আছিল৷ স্থানীয়ভাবে তেওঁ ৰতিৰাম পণ্ডিত হিচাপে জনাজাত আছিল৷ ৰতিৰাম দত্তৰ দুগৰাকী পত্নী৷ প্ৰথমা পত্নী পাণিপ্ৰিয়াৰ দুজন ল’ৰা আৰু চাৰিজনী ছোৱালী৷ ল’ৰাদুজন হ’ল ভুবনেশ্বৰ আৰু প্ৰেমনাৰায়ণ আৰু ছোৱালীকেইগৰাকী হ’ল, মাইপ্ৰিয়া, গোলাপী, চন্দ্ৰকান্তি আৰু মোক্ষদা৷ প্ৰেমনাৰায়ণৰ পাঁচ বছৰ বয়সতে মাতৃবিয়োগ ঘটাত ৰতিৰাম দত্তই দ্বিতীয়বাৰ বিবাহ কৰে৷ ৰতিৰাম দত্তৰ দ্বিতীয়গৰাকী পত্নী ৰথেশ্বৰীৰ সাতোটি পুত্ৰ সন্তানৰ এক পুত্ৰ ত্ৰৈলোক্য দত্ত অসমৰ এগৰাকী খ্যাতনামা শিল্পী৷ বাকীকেইগৰাকী হ’ল, দামোদৰ, হৰিহৰ, ভগৱান, অচ্যুত, শ্ৰীশ্যাম আৰু নৰেন্দ্ৰ৷ কন্যা দুগৰাকী ক্ৰমে তিলোত্তমা আৰু উৰ্মিলা৷ আটাইয়ে যৌথ পৰিয়ালৰ ৰূপত বজালীতে আছিল যদিও পিছলৈ ভূৱনেশ্বৰে [[গৌৰীপুৰ] আৰু প্ৰেমনাৰায়ণে গুৱাহাটীত ঘৰ-বাৰী কৰি স্থায়ীভাৱে থাকিবলৈ লয়৷ ১৯৬৫ চনত প্ৰেমনাৰায়ণৰ মৃত্যু হয়৷ শিক্ষা ৰতনপুৰৰ স্থানীয় প্ৰাথমিক বিদ্যালয়তে প্ৰাথমিক শিক্ষা শেষ কৰি প্ৰেমনাৰায়ণে চৌখুটি এম ই স্কুলৰ পৰা প্ৰথম বিভাগত বৃত্তিসহ এম ই পাছ কৰিছিল৷ সেইসময়ত বজালীত মাধ্যমিক বিদ্যালয় নাছিল আৰু এটা বৃহৎ পৰিয়ালৰ ভৰণ-পোষণ কৰি পিতৃ ৰতিৰাম দত্তই প্ৰেমনাৰায়ণক বৰপেটা বা গুৱাহাটীৰ হোষ্টেলত ৰাখি পঢ়ুওৱা সম্ভৱ নাছিল৷ সেয়ে, পঢ়াৰ প্ৰতি অদম্য ইচ্ছাৰে প্ৰেমনাৰায়ণে খুড়াক ড° শম্ভূনাথ দত্তৰ লগত যোগাযোগ কৰি, তেখেতৰ আশ্ৰয়তে থাকি যোৰহাট নৰ্মাল স্কুলত নাম লগায়৷ তাৰপৰা সুখ্যাতিৰে উত্তীৰ্ণ হৈ প্ৰেমনাৰায়ণ ঘৰলৈ উভতি আহে৷ কৰ্মজীৱন তেওঁ যোৰহাট নৰ্মাল স্কুলৰ পৰা শিক্ষা সমাপ্ত কৰি প্ৰাথমিক বিদ্যালয়ৰ শিক্ষক হিচাপে কৰ্মজীৱন আৰম্ভ কৰে৷ পৰৱৰ্তী সময়ত তেওঁ সেই চাকৰি ইস্তফা দি কিছুদিন কৃষিত আত্মনিয়োগ কৰে৷ ইয়াৰ পিছত সেয়া বাদ দি তেওঁ গুৱাহাটীৰ ফাঁচীবজাৰত থকা মাতৃ ভাণ্ডাৰত বিক্ৰেতাৰূপে সোমায়৷ পিছলৈ তেওঁ ’অৰিয়েনটেল ইঞ্চিঅ’ৰেঞ্চ কোম্পানী’ৰ এজেন্ট তথা হোমিঅ’পেথিক চিকিৎসক হিচাপেও কাৰ্য্যনিৰ্বাহ কৰে৷ শিক্ষকতাৰ চাকৰিকালত তেখেতৰ বৰ তিক্ত অভিজ্ঞতা হৈছিল৷ এবাৰ কেইদিমানৰ ছূটীত তীৰ্থভ্ৰমণলৈ গৈ উভতি আহোঁতে পলম হ’ল; আৰু তেনে সময়তে প্ৰধান শিক্ষকজন অৱসৰ পোৱাত নিয়ম বহিৰ্ভূতভাৱে প্ৰেমনাৰায়ণতকৈ কনিষ্ঠ এজনক পদোন্নতি দিয়াক লৈ শিক্ষা বিষয়াৰ লগত বাদানুবাদ হয় আৰু তাতেই বিতুষ্ট হৈ তেওঁ শিক্ষকতা পদৰ পৰা ইস্তফা দিয়ে আৰু আগলৈয়ো চৰকাৰী চাকৰি নকৰোঁ বুলি প্ৰতিজ্ঞা কৰে৷ আমৃত্যু তেওঁ এই প্ৰতিজ্ঞা ৰাখিছিল৷ চাকৰি এৰি দি আহি কিছুদিন খেতি-বাতি কৰি তাতো বিশেষ ভৱিষ্যত নেদেখি শেষত ফাঁচী বজাৰৰ “মাতৃ ভাণ্ডাৰ’’ত সহায়কাৰী হিচাপে সোমায়৷ মাতৃ ভাণ্ডাৰৰ গৰাকী আছিল, নবীন চৌধুৰী পিছলৈ মাতৃ ভাণ্ডাৰৰ সৈতে সম্পৰ্ক ছেদ কৰি তেওঁ “অৰিয়েণ্টেল ইন্সিওৰেন্স কোম্পানী’’ নামৰ বীমা কোম্পানীৰ এজেণ্ট হয়৷ লগতে তেওঁ চাহপাতৰ পাইকাৰী ব্যৱসায়ো কিছুদিন কৰিছিল শেষৰ ফালে তেওঁ হ্যেমিওপেথিক চিকিৎসা বিধানো দিছিল৷ সাংসাৰিক জীৱন প্ৰেমনাৰায়াণে তেওঁ কাম কৰা ’মাতৃ ভাণ্ডাৰ’ৰ স্বত্বাধিকাৰ নবীন চৌধুৰীৰ কন্যা ইন্দুবালা চৌধুৰীৰ সৈতে বিবাহপাশত আবদ্ধ হয় আনুমানিক ১৯২৪ চনত৷ তেতিয়া ইন্দুবালাৰ বয়স আছিল ১২ বছৰ আৰু প্ৰেমনাৰায়ণৰ ২৫ বছৰ৷ বিয়াৰ পিছত কিছুবছৰ ইন্দুক ৰতনপুৰৰ গৃহতে ৰাখিছিল৷ তেওঁলোকৰ দুটি লৰা আৰু চাৰিটি ছোৱালী জন্ম হয়৷ ইন্দুবালা বৰ নিপুণ গৃহিণী আছিল, কিন্তু তেওঁ আছিল বৰ আৱেগপ্ৰৱণ৷ ১৯৪১চনত ইন্দুবালাৰ সলিল সমাধি ঘটে৷ বহুতে তেওঁৰ এই মৃত্যুক আত্মহত্যা বুলিও ক’ব খোজে৷ প্ৰেমনাৰায়ণে তেওঁৰ “প্ৰাণৰ পৰশ’’ নামৰ উপন্যাসখনত নিজৰ সাংসাৰিক ঘাট প্ৰতিঘাতকে তুলি ধৰিছিল৷ পত্নীৰ মৃত্যুৰ পিছত তেওঁ অকলেই ল’ৰা-ছোৱালীকেইটি ডাঙৰ-দীঘল কৰিছিল৷ ইন্দুৰ প্ৰতি অগাধ ভালপোৱা আছিল বাবেই তেওঁ দ্বিতীয় বিবাহ কৰোৱা নাছিল৷ প্ৰথম ৰহস্য পুথি “দিন ডকাইত’’ তেওঁ পত্নীৰ নামত উছৰ্গা কৰি লিখিছিল “ইন্দুৰ নামত প্ৰেম’’৷ সাহিত্যিক অৱদান প্ৰেমনাৰায়ণ দত্তই সাহিত্য জগতত প্ৰবেশ কৰে ডিটেকটিভ লেখক ৰূপে৷ তেওঁ ’মণি মাণিক প্ৰকাশ’ নামেৰে এটা প্ৰকাশন গোষ্ঠী সৃষ্টি কৰি ২০ খনৰো অধিক ডিটেকটিভ গ্ৰন্থ প্ৰকাশ কৰিছিল৷ তেওঁ ৰচনা কৰা গ্ৰন্থসমূহৰ ভিতৰত উল্লেখযোগ্য হৈছে প্ৰেমনাৰায়ণ কেৱল ৰহস্য সাহিত্যিকেই নাছিল৷ হাাস্য-ব্যংগ সাহিত্য, উপন্যাস, নাটক আদি সাহিত্যৰ বিভিন্ন বিভাগত তেওঁ অৱদান মন কৰিবলগীয়া৷ তেওঁৰ সাহিত্য সম্ভাৰ হ’ল:-- গল্প সংকলন: হে হৰি সাৰ শূন্য, অসমাপ্ত, আশীৰ্বাদ, আদি ৰসৰ উৎপত্তি, আৰু ৰস মাধুৰী৷ উপন্যাস ৰহৰহীয়া,(হাস্য ব্যংগ) মহমহীয়া (হাদ্যব্যংগ), প্ৰাণৰ পৰশ, নিয়তিৰ নিৰ্মালি, প্ৰণয়ৰ সুঁতি, আশাৰ অন্তৰালত, মুক্তিৰ পথেদি শিশু উপন্যাস পোহৰৰ বাটত, এই উপন্যাসখন সীতাদেৱী সৰস্বতীয়ে ’ৰোশনী কী ৰাহ মেঁ’ নামেৰে হিন্দী অনুবাদ কৰি উলিয়ায়৷ নাটক কণ্ঠৰোল, সৎকাৰ ৰহস্য গ্ৰন্থ দিন ডকাইত (পা-ফু চিৰিজৰ মুঠ ২২ খন গ্ৰন্থৰ প্ৰথম গ্ৰন্থ) মাধমাৰ ৰামটাঙোন নাৰীদস্যু প্ৰহেলিকা বিভীষিকা সোণৰ পাহাৰ দৰ্পচূৰ্ণ বিপ্লৱী বাহিনী শক্তিশেল মাধমাৰ ৰূপান্তৰ অদৃশ্য সন্ধান চিপজৰী সমসৰী অজান আততায়ী প্ৰতিঘাত ছায়াবাজী বিপৰ্য্যয় পাষণ্ড মৰ্দ্দন জোঁটপ}} বাজীকৰ জাগৰণ এইবোৰৰ উপৰি তেওঁ ’ৰহস্য চিৰিজ’ নামে এলানি ৰহস্য সহিত্য আৰম্ভ কৰিছিল৷ হত্যা ৰহস্য আৰু ৰহস্যৰ ৰহঘৰা এই চিৰিজৰে আন দুখন উপন্যাস৷ প্ৰেমনাৰায়ণৰ সাহিত্যত দেশপ্ৰেম কুৰিশতিকাৰ এইগৰাকী সাহিত্যিকে পঢ়ুৱৈ সৃষ্টিৰ ক্ষেত্ৰত প্ৰভূত অৰিহণা যোগাইছে৷ পঢ়ুৱৈৰ মনত নীতিবোধ আৰু সমাজৰ মঙ্গলকামী চেতনা আৰু দেশপ্ৰেমৰ ভাব জাগ্ৰত কৰাত তেওঁৰ ৰচনাসমূহে অৰিহণা যোগাইছে৷ এই সম্পৰ্কে ড° সত্যেন্দ্ৰনাথ শৰ্মাই কৈছে, “পঞ্চাছৰ এজন উল্লেখযোগ্য লেখক হ’ল প্ৰেমনাৰায়ণ৷ প্ৰায় একুৰি ডিটেক্টিভ কাহিনীৰে চাঞ্চল্যপ্ৰিয় এক শ্ৰেণীৰ পাঠকক আপ্যায়িত কৰি তেওঁ উপন্যাসৰ ক্ষেত্ৰত নামে৷ তেওঁৰ ৰচনাত নৈতিক আদৰ্শ আৰু সামাজিক উন্নয়নৰ চিত্ৰ সঘনে পোৱা যায়৷ আন এগৰাকী সাহিত্যিক অতুলচন্দ্ৰ হাজৰিকাৰ মতে, ইখনৰ পিছত সিখনকৈ কেবাখনো একেজাতীয় কিতাপ তেওঁৰ কাপৰ পৰা পালোঁ আৰু মোৰ লগত ঘনিষ্ঠতা বাঢ়ি আহিল, ঠাৱৰকৈ বুজি পালোঁ যে এইজন সাধাৰণ লিখক নহয়৷ মানুহজন দেশপ্ৰেমিক৷ তেওঁৰ পা-ফু- কাহিনীৰ ডকাইতকেইজনো দেশপ্ৰেমিক, অসমপ্ৰেমিক৷ অসমীয়া সাহিত্যৰ এটা চেঁচুকীয়া বিভাগত তেওঁ অনায়াসে এখন গজগজীয়া আসন কৰি ল’লে৷ প্ৰেমনাৰায়ণৰ কিতাপ পঢ়ি জ্ঞানদাভিৰাম বৰুৱাই তেওঁক আৰ্থাৰ ’কনান ডয়েল’ৰ সৈতে অকপটভাবে একেশাৰীতে ৰাখিছে৷ (অসমীয়া, ১৯ মাৰ্চ, ১৯৫৫ চন) প্ৰতিষ্ঠাৰ সংগ্ৰাম প্ৰেমনাৰায়ণ দত্তই সাহিত্যিক হিচাপে প্ৰতিষ্ঠা পাবলৈ বহুত সংগ্ৰাম কৰিবলগীয়া হৈছিল৷ ’লিখিবৰ মন যায় লিখোঁ’- বুলি লিখা পা-ফু চিৰিজৰ প্ৰথম গ্ৰন্থখন প্ৰকাশ হওঁতে সময় লাগিছিল পাঁচ বছৰ৷ এই সম্পৰ্কে তেওঁ দি ডকাইতৰ চমু পাতনিত লিখিছে, প্ৰকাশকৰ দুৱাৰে দুৱাৰে ঘূৰি বিফল মনোৰথ হৈ প্ৰায়ৰ উভতি অহা লক্ষ্য কৰি চুবুৰীয়া বন্ধু, কটন কলেজৰ অধ্যাপক ড° কালীনাথ শৰ্মাই কিতাপখন ছপোৱাৰ দায়িত্ব লয়৷ শৰ্মাই তৰুণ আগৰৱালাদেৱৰ ’নিউ প্ৰেছ’ত কিতাপখন ছপাই দত্তৰ দ্বাৰাই যিমান পাৰে সিমান বিক্ৰী কৰাৰ ব্যৱস্থা কৰিলে৷ দ্বিতীয়খন কিতাপৰ ক্ষেত্ৰতো একেই পৰিস্থিতি হোৱা ড° কালীনাথ শৰ্মা পুনৰ আগবাঢ়ি আহিল৷ কিন্তু তেওঁ নিজে সকলো কাম কৰিলেও প্ৰকাশকৰ নাম নল’লে৷ তাৰ পিছত তৃতীয়খন কিতাপ প্ৰকাশ কৰাৰ সময়ত নিউ প্ৰেছৰ স্বত্বাধিকাৰ তৰুণ আগৰৱালাই প্ৰেমনাৰায়ণক নিজা প্ৰকাশন প্ৰতিষ্ঠান খোলাৰ পৰামৰ্শ দিয়ে আৰু কিতাপ ছপাই দিয়াৰ দায়িত্ব লয়৷ সেইমতে, ১৯৫০ চনত প্ৰেমনাৰায়ণৰ বাসগৃহতে ‘মণি-মাণিক প্ৰকাশ’ নামৰ প্ৰতিষ্ঠানটোৰ জন্ম হয়৷ ’পা-ফু’ৰ গীত ডিটেকক্টিভ সাহিত্য ’পা-ফু’ চিৰিজৰ পুথিকেইখনৰ নামেৰে এটি জনপ্ৰিয় গীত ৰচনা কৰা হৈছিল৷ পা-ফু চিৰিজপ্ৰেমীৰ মুখে মুখে এসময়ত আছিল এই গীতটো৷ “ধৰ ধৰ দিন ডকাইতমাৰ মাৰ ৰাকটাঙোন প্ৰহেলিকা বিভীষিকা সোণৰ পাহাৰ এৰি ধৰ ধৰ কৰি দৰ্পচূৰ্ণ বিপ্লৱী বাহিনীৰ দে শক্তিশেল মাৰ মাধমাৰ হৈ ৰূপান্তৰ অদৃশ্য সন্ধানত ধৰ ধৰ চিপজৰী সমসৰী অজান আততায়ী দে সকলোৰে প্ৰতিঘাত ছায়াবাজী কৰি বিপৰ্য্যয় এৰি পাষণ্ড মৰ্দ্দনত লাগ ধৰ ধৰ- লাগিলে লাগক জোঁটপোট নহ’বি হেৰ’ তই সোতমোট বাজীকৰ হৈ জাগৰণ আনি গৈ থাক আগুৱাই ধৰ ধৰ তথ্যউৎস সাহিত্যিক অসমীয়া

73819

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%96%E0%A7%88%E0%A7%B0%E0%A6%BE%E0%A6%AC%E0%A6%BE%E0%A7%B0%E0%A7%80%20%E0%A6%97%E0%A6%A3%E0%A6%B9%E0%A6%A4%E0%A7%8D%E0%A6%AF%E0%A6%BE

খৈৰাবাৰী গণহত্যা

খৈৰাবাৰী গণহত্যা ১৯৮৩ চনৰ ৭ ফেব্ৰুৱাৰীত অসমৰ সেই সময়ৰ দৰং আৰু বৰ্তমানৰ ওদালগুৰি জিলাৰ খৈৰাবাৰী ৰাজহ চক্ৰ অঞ্চলত সংঘটিত হৈছিল। আনুমানিক ১০০ৰ পৰা ৫০০ অভিবাসী বঙালী উক্ত গণহত্যাৰ বলি হয়। ১৯৮৩ চনৰ ৫ জানুৱাৰীত কেন্দ্ৰীয় চৰকাৰে ১৪, ১৭ আৰু ২০ ফেব্ৰুৱাৰীত বিধানসভা নিৰ্বাচন পাতিব বুলি ঘোষণা কৰে। ভোটাৰ তালিকা সংশোধন নকৰাকৈ নিৰ্বাচন নাপাতিবলৈ আন্দোলনৰ নেতৃবৃন্দই দাবী জনায় আৰু এই নিৰ্বাচন বৰ্জন আৰু প্ৰতিৰোধ কৰিবলৈ ৰাইজক আহ্বান জনায়। নিৰ্বাচন বন্ধ কৰিবলৈ চলোৱা প্ৰচেষ্টাৰ অংশ স্বৰূপে আন্দোলনকাৰীসকলে বঙালী অধ্যুষিত অঞ্চলসমূহৰ যোগাযোগ বিচ্ছিন্ন কৰি দিয়ে; কাৰণ বঙালীসকলক নিৰ্বাচনপন্থী বুলি ধাৰণা কৰা হৈছিল। অভিবাসী বঙালীসকলৰ প্ৰতি অসন্তুষ্টি পুহি ৰখা খিলঞ্জীয়া অসমীয়া গোটবোৰে ইয়াৰ ফলত হোৱা বিচ্ছিন্নতাৰ সুযোগ লৈ ৭ ফেব্ৰুৱাৰীত নিশা খৈৰাবাৰী ৰাজহ চক্ৰৰ অন্তৰ্গত বঙালী গাওঁবোৰ ঘেৰি ধৰি আক্ৰমণ কৰে। এই গণহত্যাৰ খবৰ দুসপ্তাহলৈকে প্ৰকাশিত হোৱা নাছিল। সাংবাদিক শেখৰ গুপ্তাই তেওঁৰ প্ৰতিবেদনত উল্লেখ কৰা মতে যে এজন শীৰ্ষ অসম আৰক্ষীৰ বিষয়াই জনাইছিল যে গহপুৰত হোৱা অসমীয়া মানুহৰ হত্যাকাণ্ডৰ অতিৰঞ্জিত খবৰত ব্যতিব্যস্ত হৈ থাকিবলগীয়া হোৱাত সময়মতে খৈৰাবাৰী কাণ্ডৰ উপযুক্ত প্ৰতিবিধান লোৱাত আৰক্ষী ব্যৰ্থ হৈছিল। প্ৰেক্ষাপট দৰং জিলাৰ মংগলদৈ মহকুমাৰ অন্তৰ্গত খৈৰাবাৰী অভিবাসী হিন্দু বঙালীসকলৰ বসতিস্থল আছিল। ভাৰত বিভাজনৰ পূৰ্বে খৈৰাবাৰী অঞ্চল পূৰ্ববংগৰ পৰা (বৰ্তমান বাংলাদেশ) প্ৰব্ৰজিত বাংলাভাষী মুছলমানৰ বসতিস্থল আছিল। ভাৰত বিভাজনৰ পিছত মুছলমানসকলে সেই ঠাই এৰি পূব পাকিস্তানলৈ গুছি যোৱাৰ পিছত তেওঁলোকৰ পৰিত্যক্ত ভূমিত পূব পাকিস্তানৰ অহা হিন্দু বঙালীসকলক সংস্থাপিত কৰা হৈছিল। অৱশ্যে তেওঁলোকক কোনো ভূমি পট্টা দিয়া হোৱা নাছিল। ১৯৮৩ চনত খৈৰাবাৰী অঞ্চলত শ শ হিন্দু বঙালী শৰণাৰ্থীয়ে গোট হিচাপে বাস কৰা গাঁওসমূহৰ চৌপাশে খিলঞ্জীয়া অসমীয়াৰ গাঁও আছিল। বছৰ বছৰ জুৰি এই অভিবাসী মানুহখিনিৰ প্ৰতি স্থানীয় খিলঞ্জীয়া লোকসকলৰ মাজত অসন্তুষ্টিয়ে গা কৰি উঠিছিল। হত্যাকাণ্ড ১৯৮৩ চনৰ ৫ জানুৱাৰীত কেন্দ্ৰীয় চৰকাৰে তিনিটা পৰ্যায়ত ১৪, ১৭ আৰু ২০ ফেব্ৰুৱাৰীত অসমত নিৰ্বাচন পাতিব বুলি ঘোষণা কৰে। ভোটাৰ তালিকা সংশোধন নকৰাকৈ নিৰ্বাচন নাপাতিবলৈ আন্দোলনৰ নেতৃবৃন্দই দাবী জনায় আৰু এই নিৰ্বাচন বৰ্জন আৰু প্ৰতিৰোধ কৰিবলৈ ৰাইজক আহ্বান জনায়। আন্দোলনকাৰীসকলে অনা-অসমীয়া অভিবাসীসকলক নিৰ্বাচনপন্থী বুলি গণ্য কৰিছিল আৰু যোগাযোগ ব্যৱস্থাটো বিচ্ছিন্ন কৰি দিছিল। ফলস্বৰূপে কেন্দ্ৰীয় সংৰক্ষিত আৰক্ষী বাহিনী খৈৰাবাৰীলৈ প্ৰেৰণ কৰিব পৰা হোৱা নাছিল। এই অৱস্থাৰ সুযোগ লৈ স্থানীয় অসমীয়া লোকে নিশা বিচ্ছিন্ন হৈ পৰা বঙালী শৰণাৰ্থীৰ গাঁৱসমূহ আগুৰি ধৰি আক্ৰমণ চলায়। প্ৰবীন অসমীয়া সাংবাদিক সবিতা লহকৰৰ মতে প্ৰব্ৰজনকাৰী বঙালী হিন্দুসকলে খৈৰাবাৰীৰ বিদ্যালয়ত আশ্ৰয় লৈছিল, য’ত খিলঞ্জীয়া লোকসকলে তেওঁলোকক আক্ৰমণ কৰে। ভাৰতীয় আৰক্ষী সেৱাৰ বিষয়া ই.এম. ৰামমোহনৰ মতে এশতকৈও অধিক অভিবাসী বঙালী শৰণাৰ্থীক হত্যা কৰা হয়। সাংবাদিক শেখৰ গুপ্তাই ৫০০তকৈও অধিক লোকৰ হত্যা হোৱা বুলি লিখিছে। বাচি থকাসকলে নিৰ্বাচন শেষ নোহোৱা পৰ্যন্ত খৈৰাবাৰী ৰেল ষ্টেচনত আশ্ৰয় লয়। নিৰ্বাচনৰ পিছত তদানিন্তন ভাৰতৰ প্ৰধানমন্ত্ৰী ইন্দিৰা গান্ধী আৰু অসমৰ মুখ্যমন্ত্ৰী হিতেশ্বৰ শইকীয়াই খৈৰাবাৰী আশ্ৰয় শিৱিৰ পৰিদৰ্শন কৰে। ৰামকৃষ্ণ মিছনে আশ্ৰয় শিৱিৰত শৰণাৰ্থীসকলৰ সাহায্যৰ কামৰ তদাৰকী কৰিছিল। পৰৱৰ্তী পৰ্যায় এই গণহত্যাৰ পিছত ৰাষ্ট্ৰীয় স্বয়ংসেৱক সংঘৰ কে.এচ. সুদৰ্শন আৰু অন্যান্য নেতাসকলে কিয় অভিবাসী বঙালী হিন্দুসকলক কিয় খিলঞ্জীয়া অসমীয়া সম্প্ৰদায়ে হত্যা কৰিছিল, এই বিষয়ে সাংবাদিক গুপ্তাৰ পৰা জানিব বিচাৰিছিল। আৰ.এচ.এচ.ৰ নেতৃবৃন্দই বঙালী হিন্দুসকলক "অসুৰক্ষিত" বুলি গণ্য কৰিছিল আৰু একেই ধৰ্মৰ এটা জনগোষ্ঠীক অসমীয়াসকলে হত্যা কৰিব বুলি আশা কৰা নাছিল। গুপ্তাই গণহত্যাৰ আঁৰত থকা জাতিগত আৰু ভাষিক ত্ৰুটিবোৰ বৰ্ণনা কৰিছিল, যিবোৰ ইমানে গভীৰ আছিল যে আক্ৰমণকাৰীসকলে হিন্দু বা মুছলমান বুলি কোনো পাৰ্থক্য ৰখা নাছিল। হিন্দুৱে হওক বা মুছলমানে হওক, বাংলাভাষী অনুপ্ৰবেশকাৰীসকলে অসমৰ খিলঞ্জীয়া জনজীৱনৰ প্ৰতি যি ভাবুকি কঢ়িয়াই আনিছিল, ই আছিল প্ৰকৃততে তাৰ প্ৰতিক্ৰিয়া। ২০১৮ চনৰ ফেব্ৰুৱাৰী মাহত অসম আন্দোলনত মৃত লোকৰ ক্ষতিপূৰণ দাবী সমিতিয়ে ১৯৮৩ চনত খৈৰাবাৰী আৰু গোৰেশ্বৰত সংঘটিত গণহত্যাৰ বলি হোৱা অভিবাসী বঙালী হিন্দুসকলৰ বিষয়টো উত্থাপন কৰে। সংগঠনটোৱে ভুক্তভোগীসকলক শ্বহীদৰ মৰ্যাদা দিয়া আৰু পৰিয়ালবোৰৰ বাবে ক্ষতিপূৰণৰ ব্যৱস্থা কৰাৰ দাবী জনায়। ৰঙিয়া বিধানসভা সমষ্টিৰ তদানিন্তন বিধায়ক ভবেশ কলিতাই এই গণহত্যাৰ কথা স্বীকাৰ কৰে আৰু ভুক্তভোগী পৰিয়ালে ক্ষতিপূৰণ লাভ কৰিব বুলি আশ্বাস দিয়ে। তথ্য উৎস স্বাধীনোত্তৰ অসম ভাৰতৰ ৰাজনৈতিক-সাম্প্ৰদায়িক হিংসাত্মক ঘটনা

34917

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%8F%E0%A6%AE%E0%A6%BF%E0%A6%AC%E0%A6%BE

এমিবা

এমিবা শব্দটো গ্ৰীক ভাষাৰ "এম'বি" শব্দৰপৰা আহিছে,যাৰ অৰ্থ হ'ল "পৰিৱৰ্তন"। ১৭৫৫ চনত ৰ'ছেল ফন ৰ'ছিনহফ এ এমিবা আৱিষ্কাৰ কৰে। এমিবা এককোষী আৰু মুক্তভাৱে জীৱন-যাপন কৰা আদ্যপ্ৰাণী। এই প্ৰাণীবোৰ প্ৰাণীজগতৰ আটাইতকৈ নিম্নখাপৰ প্ৰাণী। ইহঁতৰ দেহ অলপ প্ৰ'ট'প্লাজমৰ দ্বাৰা গঠিত। মাত্ৰ এটা কোষৰ দ্বাৰা গঠিত হ'লেও এমিবাই শ্বসন,পুষ্টি,ৰেচন,প্ৰজনন আদি যাৱতীয় জৈৱিক-কাৰ্য সম্পন্ন কৰে। বহুকোষী প্ৰাণীবোৰৰ দৰে আকাৰগত জটিলতা নাথাকিলেও ইহঁতৰ জীৱন-ক্ৰিয়াত যথেষ্ট জটিলতা দেখা যায়।। প্ৰাণী জগতত এমিবাৰ স্থান আকাৰ আৰু আকৃতি এমিবা এককোষী ক্ষুদ্ৰ প্ৰাণী। অণুবীক্ষণ যন্ত্ৰৰ সহায়ত ইয়াৰ স্থিতি স্পষ্টকৈ ধৰিব পাৰি। ইয়াৰ দেহৰ আকাৰ সাধাৰণতে ০.২৫-০.৬ পৰ্যন্ত। কিছুমান বৃহৎ আকৃতিৰ এমিবাৰ দেহৰ ব্যাস ১-১.৫ পৰ্যন্ত হয় আৰু এইবোৰ প্ৰাণীক খালি চকুৰে ক্ষুদ্ৰ ধোঁৱাবৰণীয়া বিন্দু এটাৰ দৰে দেখা যায়। বিভিন্ন দিশত,বিভিন্নভাৱে কূটপদ সৃষ্টি হোৱাৰ ফলত এমিবাৰ দেহৰ কোনো নিৰ্দিষ্ট আকৃতি নাই,জীৱিত এমিবাৰ দেহৰ আকাৰ ক্ষণে ক্ষণে পৰিৱৰ্তন হৈ থাকে। ইয়াৰ দেহ বৰণহীন,অৰ্দ্ধস্বচ্ছ,দানাযুক্ত প্ৰ'ট'প্লাজমৰ দ্বাৰা গঠিত। দেহৰ কোনো পৃষ্ঠীয় আৰু অংকীয় ভাগ নাথাকে। বাসস্থান এমিবা প্ৰট্ৰিয়াছত নিৰ্মল পানীত বাস কৰা এককোষী প্ৰাণী। সাধাৰণতে সেউজীয়া উদ্ভিদ থকা খাল,বিল,পুখুৰী,নিজৰা আদিত ইহঁতক পোৱা যায়। পুখুৰী নাইবা খাল,বিল আদিৰ তলৰ বোকা মাটিত নাইবা পানীত থকা সেউজীয়া উদ্ভিদৰ গাত ইহঁত লাগি থাকে। গঠন প্লাজমাৱৰণ এমিবাৰ দেহ এখন পাতল,অৰ্দ্ধস্বচ্ছ,স্থিতিস্থাপক গুনসম্পন্ন আৰু অৰ্দ্ধভেদ্য প্লাজমাৱৰণৰ দ্বাৰা আবৃত হৈ থাকে। এই আৱৰণখন পৰ্য্যন্ত ডাঠ। এই আৱৰণখনে চলন ক্ৰিয়াৰ সময়ত কূটপদ সৃষ্টি কৰা তথা প্ৰাণীটোক ভিত্তিপদাৰ্থত লাগি ধৰাত সহায় কৰে। ইয়াৰ উপৰিও ই প্ৰাণীদেহত থকা প্ৰ'ট'প্লাজমখিনি আৱৰি ৰাখে আৰু ব্যাপন প্ৰক্ৰিয়াৰ দ্বাৰা প্ৰাণীদেহ আৰু বৰ্হিজগতৰ মাজত অক্সিজেন,পানী তথা কাৰ্বন-ডাই-অক্সাইডৰ বিনিময় ঘটায়। কূটপদ এমিবাৰ দেহৰ আকৃতি সঘনাই পৰিৱৰ্তন হৈ থাকে,কাৰণ ইয়াৰ দেহৰপৰা বিভিন্ন দিশত আঙুলিৰ দৰে ভোটা কিছুমান প্ৰক্ষেপণ ওলায় নাইবা প্ৰক্ষেপণবোৰ নোহোৱা হৈ যায়। এই প্ৰক্ষেপণবোৰক কূটপদ বোলা হয়। কূটপদৰ সহায়ত এমিবাই খাদ্য গ্ৰহণ কৰা তথা চলন ক্ৰিয়া সম্পন্ন কৰে। এমিবা প্ৰটিয়াছৰ কূটপদ দীঘল,ভোটা আৰু সন্মুখপ্ৰাপ্ত কিছু ঘূৰণীয়া আকাৰৰ হোৱা বাবে ইয়াক ল'ব'প'ডিয়া বোলা হয়। চাইট'প্লাজমা প্লাজমাৱৰণে আৱৰি থকা ডাঠ জেলীৰ দৰে অংশক চাইট'প্লাজমা বোলা হয়। ই দুটা ভাগত বিভক্ত-ব্যাহ্যিক বহি:প্লাজমা আৰু অভ্যন্তৰীণ অন্ত:প্লাজমা বহি:প্লাজমা প্লাজমাৱৰণৰ ঠিক তলৰ স্বচ্ছ আৰু দানাহীন অংশটোক বহি:প্লাজমা বোলে। কূটপদৰ সন্মুখপ্ৰান্তত ই কিছু পৰিমাণে ডাঠ আৰু পশ্চাদপ্ৰান্তত পাতল। অন্ত:প্লাজমা বহি:প্লাজমৰ দ্বাৰা পৰিবেষ্টিত এমিবাৰ দেহৰ অভ্যন্তৰ অংশক অন্ত:প্লাজম বোলে। এই অংশ জুলীয়া,অৰ্দ্ধস্বচ্ছ আৰু দানাযুক্ত। অন্ত:প্লাজম দুটা ভাগত বিভক্ত-বহি:প্লাজমৰ তলত থকা কিছু ডাঠ,দানাযুক্ত জেলীৰ দৰে অংশক প্লাজমাজেল আৰু প্লাজমাজেলেৰে আবৃত অভ্যন্তৰীণ পনীয়া দানাযুক্ত অংশক প্লাজমাছল বোলা হয়। প্লাজমাছল অংশত ব্ৰাউনিয়ান গতি দেখা যায়। সময়বিশেষে প্লাজমাছল প্লাজমাজেললৈ নাইবা প্লাজমাজেল প্লাজমাছললৈ পৰিৱৰ্তিত হয়। আন্তঃপ্লাজমীয় অংগাণু এমিবাৰ আন্তঃপ্লাজমত কোষকেন্দ্ৰ,সংকোচনশীল ৰিক্তিকা বা ভেকুঅ'ল,খাদ্যৰিক্তিকা,পানীৰ ৰিক্তিকা,অন্ত:কোষীয় জালিকা,মাইটকণ্ড্ৰিয়া,গলগি বডি আদি দেখা যায়। কোষকেন্দ্ৰ এমিবা প্ৰ'ট্ৰিয়াছৰ দেহত এটা উভউত্তল থালৰ আকৃতিৰ ঘূৰণীয়া কোষকেন্দ্ৰ থাকে। এচিট'কাৰমাইন নাইবা মিথাইল গ্ৰিনএচেটিক এচিডৰ দ্বাৰা ৰঞ্জিত কৰিলে কোষকেন্দ্ৰটো ডাঠ ৰঙৰ দেখা যায়। কোষকেন্দ্ৰটো কোষকেন্দ্ৰ আৱৰণৰদ্বাৰা আবৃত হৈ থাকে। নিউক্লিঅ'প্লাজমত কেইবাটাও অতিকেন্দ্ৰ আৰু প্ৰায় ৫০০ ডাল ক্ৰ'ম'জ'ম থাকে। সংকোচনশীল ৰিক্তিকা ):অন্ত:প্লাজমৰ পশ্চাৎ দিশত ঘূৰণীয়া জুলীয়া পদাৰ্থৰে পূৰ্ণ,সদায় স্পন্দিত হৈ থকা অংশ এটা দেখা যায়। ইয়াক সংকোচনশীল ৰিক্তিকা বোলে। এই ৰিক্তিকাটো এখন পাতল আৱৰণেৰে আবৃত। এমিবাৰ দেহত ইয়াৰ কোনো নিৰ্দিষ্ট স্থান নাই। এণ্ড'প্লাজমৰ যি কোনো অংশত ইয়াৰ সৃষ্টি হ'ব পাৰে। সংকোচনশীল ৰিক্তিকা সংকোচন আৰু প্ৰসাৰণ গুণবিশিষ্ট। সৃষ্টি হোৱাৰ পিছত বৰ্জিত পদাৰ্থ শোষণ কৰাৰ বাবে ইয়াৰ আকাৰ ক্ৰমে বৃদ্ধি হয় আৰু ই ক্ৰমে কোষপৃষ্ঠৰ পিনে গতি কৰে। কোষপৃষ্ঠৰ ওচৰত ই সংকুচিত হৈ ফাটি যায় আৰু ইয়াৰ ফলত তাত থকা জলীয় পদাৰ্থখিনি কোষৰ বাহিৰত নিক্ষিপ্ত হয়। সংকোচনশীল ৰিক্তিকাই ৰেচন,আস্ৰাবন চাপৰ ভাৰসাম্য ৰক্ষা কৰা কাৰ্য আৰু শ্বাসকাৰ্য সমাধা কৰে। খাদ্য গহ্বৰ ):আন্তঃপ্লাজমত একাধিক সৰু তথা ডাঙৰ আকৃতিৰ খাদ্যগহ্বৰ থাকে আৰু ইয়াত পানী নাইবা বিভিন্ন আকৃতিৰ খাদ্যবস্তু থাকে। খাদ্যগহ্বৰৰ ভিতৰত প্ৰাণীটোৰ পাচনক্ৰিয়া সম্পন্ন হয়। হজম নোহোৱা খাদ্যদ্ৰব্যবোৰ খাদ্যগহ্বৰে নিষ্কাশন কৰে। পানী গহ্বৰ :ইয়াৰ দেহত একাধিক পানী গহ্বৰ থাকে। ইহঁত স্বচ্ছ আৰু ইহঁতৰ আকাৰ নিৰ্দিষ্ট। ইহতে মানুহৰ জৰে প্রজনন নকৰে. ইহতে কোষৰ দ্বাৰা প্রজনন কৰে 8822052630 আলোকচিত্ৰৰ ভঁৰাল তথ্য সংগ্ৰহ আাাাাাাাাাাাাাাাাা ৰেেেেেেেেেেে

74635

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%95%E0%A6%87%E0%A6%A8%E0%A6%BE%20%E0%A6%95%E0%A7%8D%E0%A7%B0%E0%A6%AF%E0%A6%BC

কইনা ক্ৰয়

কইনা ক্ৰয় হৈছে এক প্ৰকাৰৰ সম্পত্তি হিচাপে কইনা ক্ৰয় কৰাৰ উদ্যোগ বা ব্যৱসায়। ই ক্ৰেতাৰ বিবেচনাত কইনাৰ পুনৰ বিক্ৰী বা পুনৰ ক্ৰয়ৰ সৈতেও জড়িত। চীন, উত্তৰ কোৰিয়া, ভিয়েটনাম আৰু আফ্ৰিকাৰ দৰে বিশ্বৰ কিছু অংশত এই প্ৰথাই দৃঢ় ভাৱে খোপনি পুতি আছে। বিপৰীতে বহুতো দেশত এই প্ৰথা অবৈধ। ইতিহাস উত্তৰ আমেৰিকাত কইনা ক্ৰয়ৰ প্ৰথম নথিভুক্ত উদাহৰণবোৰৰ ভিতৰত ১৬১৯ চনত ভাৰ্জিনিয়াৰ জেমচটাউন সংঘটিত হোৱা এক ঘটনাৰ বিষয়ে পোৱা যায়। জেমচটাউনত আদিতে বসতি স্থাপন কৰা লোকসকল আছিল কেৱল ইউৰোপীয় পুৰুষ। ইতিহাসবিদ আলফ জে. মেপ জুনিয়ৰৰ মত অনুসৰি এয়া এখন মহাদেশক বশ কৰাৰ বিকট আৰু ভয়ংকৰ কাৰ্যত নাৰীৰ কোনো স্থান নাছিল…।” দুৰ্ভিক্ষ, ৰোগ আৰু বিভেদৰ কাহিনীৰ পৰা ইউৰোপীয় মহিলাসকলে আশংকা কৰিছিল যে ইংলেণ্ড এৰি উপনিবেশলৈ যোৱাটো যথেষ্ট বিপদসংকুল হ'ব। পত্নী বিচাৰি নাপালে, বহুতো পুৰুষে কলনীটো ত্যাগ কৰাটোকে শ্ৰেয় বুলি গণ্য কৰিছিল। এনে দলত্যাগ হ্ৰাস কৰিবলৈ কলনীৰ নেতাসকলে ইউৰোপলৈ বাৰ্তা প্ৰেৰণ কৰি মহিলাসকলক কলনীলৈ প্ৰব্ৰজন কৰিবলৈ অনুৰোধ কৰে। সম্ভাৱ্য কইনাসকলক জেমচটাউনলৈ আহিবলৈ প্ৰেৰণা দিয়াটো কঠিন বুলি প্ৰমাণিত হয়। অৱশ্যে, সপ্তদশ শতিকাৰ বিবাহৰ বাধাবোৰ কলনীৰ পুৰুষসকলৰ বাবে লাভজনক বুলি বিবেচিত হয়। একোটা ঘৰ লাভ কৰা আৰু ইউৰোপত আবাসিক ঘৰ নিৰ্মাণ কৰাটো ব্যয়বহুল আছিল। যদি মুখত সোণৰ চামুচ লৈ জন্ম নহয় তেন্তে বেছিভাগ লোকেই সন্তান জন্ম দিবলৈ সক্ষম হোৱাৰ আগতে পৰ্যাপ্ত পৰিমাণে সঞ্চয় কৰিব লাগিছিল। শ্ৰমিক শ্ৰেণীৰ বেছিভাগ ইংৰাজ মহিলাই বিবাহৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় পুঁজি আহৰণ কৰিবলৈ ঘৰুৱা সেৱাৰ দিশে উলটি আহিছিল আৰু বৈবাহিক প্ৰব্ৰজনে সামান্য দৰমহাৰ বাবে "নিম্নশ্ৰেণীৰ" কাম কৰাৰ বিপৰীতে এক আকৰ্ষণীয় বিকল্প আগবঢ়াইছিল। ভাৰ্জিনিয়া কোম্পানীয়ে কলনীৰ বাবে ইংলেণ্ড এৰি যোৱা মহিলাসকলক অতিৰিক্ত সা-সুবিধা যেনে লিনেন, কাপোৰ, ভূমি আৰু তেওঁলোকৰ পচন্দৰ স্বামীৰ প্ৰস্তাৱ দিছিল। এজন স্বামী বাছনি কৰাৰ পিছত স্বামীগৰাকীয়ে ভাৰ্জিনিয়া কোম্পানীক তেওঁলোকৰ কইনাক কলনীলৈ লৈ যোৱাৰ বাবদ পৰিশোধ কৰিবলৈ ১৫০ পাউণ্ড (৭০ কিলোগ্ৰাম) উন্নত মানৰ পাত (যি আজিৰ সময়ত প্ৰায় ৫০০০ আমেৰিকান ডলাৰৰ সমান) পৰিশোধ কৰিব লাগিছিল। এনেদৰে জেমচটাউনৰ কইনাসকলে নিজকে পাত কইনা" বুলি অভিহিত কৰিছিল। মেইলযোগে কইনা ক্ৰয় আধুনিক সময়ৰ কইনা ক্ৰয়ৰ সাধাৰণ প্ৰকাৰবোৰৰ ভিতৰত এটা হৈছে মেইল-অৰ্ডাৰ যোগে কইনা ক্ৰয়। প্ৰায় ৯০টা সংস্থাই মেইল অৰ্ডাৰ যোগে কইনাবিক্ৰী আৰু ক্ৰয় লেন-দেন কৰে। এই সংস্থাবোৰৰ নিজা কিছুমান ৱেবছাইট আছে য'ত স্বামী বিচৰা ২৫,০০০ মহিলাৰ ঠিকনা, ছবি, নাম আৰু জীৱনী তালিকাভুক্ত কৰা হয়। ইয়াত আমেৰিকান স্বামীৰ চাহিদা আটাইতকৈ বেছি। যদিও সমগ্ৰ বিশ্বৰ পৰা এই ছাইটবোৰত মহিলা তালিকাভুক্ত আছে, ইয়াৰে বেছিভাগ মেইল-অৰ্ডাৰ কইনা ৰাছিয়া আৰু ফিলিপাইনছৰ পৰা আহে। এই সংস্থাবোৰৰ মতে, মেইল-অৰ্ডাৰ কইনা হ'বলৈ বাছনি কৰা ১০% মহিলা সফল হয় আৰু তেওঁলোকৰ সেৱাৰ জৰিয়তে এজন প্ৰকৃত স্বামী বিচাৰি পায়। সংস্থাবোৰে লগতে কয় যে বছৰত প্ৰায় ১০,০০০ মেইল-অৰ্ডাৰ বিবাহ সম্পন্ন হয়, ইয়াৰে প্ৰায় ৪,০০০ বিবাহ আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰৰ পুৰুষৰ সৈতে জড়িত। ভাৰতত কইনা ক্ৰয় কইনা ক্ৰয় ভাৰতৰ বহুতো অঞ্চলত প্ৰচলিত এটা পুৰণি প্ৰথা। ভাৰতৰ বিভিন্ন ৰাজ্য যেনে হাৰিয়ানা, ঝাড়খণ্ড, আৰু পঞ্জাবত সচৰাচৰ কইনা ক্ৰয় প্ৰথাৰ প্ৰচলন দেখা যায়। চিএনএন-আইবিএনৰ মতে, ভাৰতৰ কিছুমান অঞ্চলত মহিলাসকলক "সন্মতি অবিহনে ক্ৰয়, বিক্ৰী, সৰবৰাহ, ধৰ্ষণ আৰু বিবাহ কৰা হয়। কইনা ক্ৰয়ৰ বাবে সাধাৰণতে বিহাৰ, অসম আৰু পশ্চিমবংগৰ পৰা নাৰী সৰবৰাহ কৰা হয়। বিক্ৰেতাৰ পৰা ক্ৰয় কৰা কইনাগৰাকীৰ বাবদ, ৪,০০০ ৰ পৰা ৩০,০০০ টকা ভাৰতীয় মুদ্ৰাৰ ব্যয় হ'ব পাৰে, যি নেকি ৮৮ ৰ পৰা ৬৬০ আমেৰিকান ডলাৰৰ সমান। কইনাৰ পিতৃ-মাতৃক সাধাৰণতে গড়ে ৫০০ ৰ পৰা ১০০০ ভাৰতীয় মুদ্ৰা পৰিশোধ কৰা হয়। কইনা ক্ৰয় কৰাৰ প্ৰয়োজনীয়তা মহিলা-পুৰুষৰ অনুপাত হ্ৰাস হোৱাৰ ফলত উদ্ভৱ হয়। কন্যাৰ পৰিৱৰ্তে পুত্ৰ সন্তান জন্ম দিয়াত অগ্ৰাধিকাৰ, আৰু কন্যা ভ্ৰূণ হত্যাৰ ফলত এনে সমস্যাৰ উদ্ভৱ হৈছিল। বিবিচি নিউজৰ মতে, ২০০৬ চনত হাৰিয়ানাত প্ৰতি ১,০০০ পুৰুষৰ বাবে প্ৰায় ৮৬১ গৰাকী মহিলা আছিল; আৰু সামগ্ৰিকভাৱে ভাৰতত ৰাষ্ট্ৰীয় অনুপাত আছিল প্ৰতি ১,০০০ পুৰুষৰ বাবে ৯২৭ গৰাকী মহিলা। এই মহিলাসকলক কেৱল কইনা বা পত্নী হিচাপেই ক্ৰয় কৰা নহয়, খেতি বা ঘৰ কামৰ সহায়ক হিচাপেও ক্ৰয় কৰা হয়। বেছিভাগ মহিলাই "যৌন-দাসী" বা বলপূৰ্বক শ্ৰমিক হিচাপে ব্যৱহাৰৰ বাবে ক্ৰয় কৰা হয় যাক পিছত খৰচ পৰিশোধৰ বাবে পুনৰ মানৱ সৰবৰাহকাৰীৰ ওচৰত বিক্ৰী কৰা হয় পঞ্জাবী লেখক কিৰপাল কাজাকৰ মতে, ৰাজপুতসকলৰ আগমনৰ পিছত ঝাড়খণ্ডত কইনা বিক্ৰী প্ৰথা আৰম্ভ হৈছিল। জনজাতিটোৱে মহিলাসকলক প্ৰথমে অলংকাৰেৰে বিক্ৰীৰ বাবে সজায়। ভাৰতত সেউজ বিপ্লৱ, "সাক্ষৰতাৰ প্ৰসাৰ", আৰু ১৯১১ চনৰ পৰা পুৰুষ-মহিলাৰ অনুপাত উন্নত হোৱাৰ পিছত কইনা হিচাপে মহিলাৰ বিক্ৰী প্ৰথাৰ প্ৰচলন হ্ৰাস পাইছিল। অৱশ্যে, অনুপাতটো হ্ৰাস হয় ২০০১ চনৰ পৰা। কইনা ক্ৰয়ৰ প্ৰথা সমাজৰ দৰিদ্ৰ শ্ৰেণী যেনেঃ কৃষক, অনুসূচীত জাতি আৰু জনজাতি সমূহৰ মাজত সীমাবদ্ধ হৈ পৰিছিল। দৰিদ্ৰতাপীড়িত পৰিয়ালবোৰত, কেৱল এজন পুত্ৰই দৰিদ্ৰতাৰ বাবে আৰু "ভূমিযুক্ত সম্পত্তিৰ বিভাজন পৰিহাৰ" কৰাৰ বাবে বিবাহ পাশত আৱদ্ধ হয়। সাহিত্য যি সমূহ সাহিত্যত মহিলাসকলক বিবাহযোগ্য কন্যা হিচাপে বিক্ৰি কৰাৰ কাহিনি বৰ্ণিত হৈছে সেই সমূহৰ ভিতৰত- আৰবি লেখক মিৰ দাদৰ 'নিয়ামি', পঞ্জাবী ভাষাৰ 'মুল দি তিবীন', 'কুদেচান', পঞ্জাবী ঔপন্যাসিক দলিপ কৌৰ তিৱানা লিখিত 'এহ্ হামাৰা জীৱনা', আৰু নাট্যকাৰ আজমিৰ আউলাখ লিখিত নাটক 'ইক হোৰ ৰামায়ণ' আদিৰ নাম জনা যায়। তথ্যসূত্ৰ অপৰাধ বলপূৰ্বক

40586

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%97%E0%A7%8B%E0%A6%B2%E0%A6%BE%E0%A6%98%E0%A6%BE%E0%A6%9F

গোলাঘাট

গোলাঘাট উজনি অসমৰ এখন উল্লেখযোগ্য চহৰ। ১৯৮৭ চনৰ ১৫ আগষ্টত গোলাঘাট জিলা গঠন হোৱাৰ পিছত ই জিলাখনৰ সদৰ হয়। প্ৰথম অসমীয়া চনেট কবি হেমচন্দ্ৰ গোস্বামী, মিতভাষৰ স্ৰষ্টা তথা অসম সাহিত্য সভাৰ প্ৰাক্তন সভাপতি ড° নগেন শইকীয়া, গল্প সম্ৰাট চৈয়দ আব্দুল মালিক, ড° হীৰেন গোহাঁই, শ্বহীদ কুশল কোঁৱৰ, অলিম্পিকৰ পদকজয়ী প্ৰথম অসমীয়া লাভলীনা বৰগোহাঁই, কমনৱেলথ গেমছৰ স্বৰ্ণ পদকজয়ী প্ৰথম অসমীয়া মহিলা নয়নমণি শইকীয়া, আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় সন্মানপ্ৰাপ্ত চলচ্চিত্ৰ পৰিচালক বিশ্বজিৎ বৰা আৰু মুনিন বৰুৱাকে আদি কৰি অনেক ব্যক্তি মূলতঃ গোলাঘাটৰ। ইতিহাস কমেও পঞ্চম-ষষ্ঠ শতিকামানৰ পৰাই ইতিহাসত গোলাঘাটৰ স্বাক্ষৰ পোৱা যায়। অসমীয়া লিপিৰ আদিৰূপ নগাজৰি খনিকৰ গাঁৱৰ শিলালিপি,দেওপাহাৰ, কাছমাৰী আদিত উদ্ধাৰ হোৱা বিভিন্ন স্থাপত্য-ভাস্কৰ্যৰ ধ্বংসাৱশেষে গোলাঘাট অঞ্চলৰ ইতিহাসৰ এক নিদৰ্শন ডাঙি ধৰে। গোলাঘাট নামৰ ৎপত্তিৰ এক মনোৰম কাহিনী আছে। ১৯ শতিকাৰ মাজভাগত মাৰোৱাৰী ব্যৱসায়ীসকলে ধনশিৰী নৈৰ ঘাটৰ কাষতে 'গোলা' অৰ্থাৎ সৰু দোকান পাতিছিল। এই ঠাইতে পাছলৈ গোলাঘাট নামেৰে নগৰ গঢ়লৈ উঠে। তদুপৰি আন এক প্ৰবাদ অনুসৰি ধনশিৰী নৈৰ ঘাটত আহোমসকলৰ গোলা-বাৰুদ থোৱা ঘৰ আছিল কাৰণে এই ঘাটটোৰ নাম গোলাঘাট হয়গৈ। পূৰ্বতে গোলাঘাটক টোপোলা ঘাট বা টোপোলা চাপৰি নামেৰেও জনা গৈছিল। ধনশিৰী নদীখন গোলাঘটীয়া ৰাইজৰ বোঁৱতী জীৱন ৰেখা স্বৰূপ। আহোমসকলৰ পূৰ্বে গোলাঘাট কছাৰী ৰাজ্যৰ অধীনত আছিল। অসমীয়া সমাজ জীৱনৰ কেইবাজনো খ্যাতিমান ব্যক্তিয়ে এই গোলাঘাটতে জন্ম লাভ কৰিছিল। গোলাঘাটত প্ৰধানকৈ চুতীয়া আৰু ঠেঙাল কছাৰীসকলৰ স্বকীয় সংস্কৃতি দেখিবলৈ পোৱা যায়। ভৌগোলিক অৱস্থিতি আৰু জনগাঁথনি গোলাঘাটৰ স্থানাংক হৈছে আৰু গড় উচ্চতা ৯৫ মিটাৰ (৩১১ ফুট)। গোলাঘাট জিলাৰ পূবে যোৰহাট জিলা, পশ্চিমে নগাঁও জিলা আৰু কাৰ্বি আংলং জিলা, উত্তৰে ব্ৰহ্মপুত্ৰ নদী আৰু দক্ষিণে নগা পাহাৰ। ২০১১ চনৰ লোকপিয়ল মতে গোলাঘাট নগৰৰ অন্তৰ্গত অঞ্চলৰ মুঠ জনসংখ্যা আছিল ৬০,৭৮২। পুৰুষ আৰু মহিলাৰ অনুপাত ক্ৰমে ৫৩% আৰু ৪৭%। শিক্ষা গোলাঘাট অসমীয়া কলা সংস্কৃতিত গুৰুত্বপূ্ৰ্ণ অৱদান আগবঢ়োৱা বহুতো ব্যক্তিৰ বাবে বিখ্যাত। ইয়াত বহুতো ন পুৰণি শিক্ষানুষ্ঠান আছে। মহাবিদ্যালয় দেৱৰাজ ৰয় মহাবিদ্যালয় গোলাঘাট বাণিজ্য মহাবিদ্যালয় হেমপ্ৰভা বৰবৰা ছোৱালী মহাবিদ্যালয় গোলাঘাট অভিযান্ত্ৰিক মহাবিদ্যালয় গোলাঘাট জাতীয় মহাবিদ্যালয় ৰিলায়েন্স কনিষ্ঠ মহাবিদ্যালয় গোলাঘাট আইন মহাবিদ্যালয় বিদ্যালয় গোলাঘাট চৰকাৰী বেজবৰুৱা উচ্চতৰ মাধ্যমিক বিদ্যালয় গোলাঘাট জাতীয় বিদ্যালয় ফণীধৰ বৰদলৈ উচ্চ মাধ্যমিক বিদ্যালয় দন্দধৰ বৰুৱা বালিকা উচ্চ মাধ্যমিক বিদ্যালয় জৱাহৰ নবোদয় বিদ্যালয়, গোলাঘাট, চিনাতলী বিবেকানন্দ কেন্দ্ৰ বিদ্যালয় মহাত্মা বাল্য ভৱন চেকৰেড হাৰ্ট হাই স্কুল কুশল কোঁৱৰ বাল্য ভৱন খ্ৰীষ্টীয়ান হাইস্কুল টাউন হিন্দী হাইস্কুল বেংগলী হাইস্কুল ২০২০ চনত অসম চৰকাৰে গোলাঘাটত নতুনকৈ চুতীয়া সাম্ৰাজ্যৰ ৰাণী বীৰাংগনা সতী সাধনীৰ নামত 'বীৰাংগনা সতী সাধনী ৰাজ্যিক বিশ্ববিদ্যালয়' স্থাপন কৰাৰ আঁচনি লয়। যাতায়ত বিমান গোলাঘাটৰ নিকটৱৰ্তী বিমান বন্দৰ হৈছে যোৰহাটৰ ৰৰৈয়া বিমানবন্দৰ। ৰেল গোলাঘাট ভাৰতীয় ৰেলসেৱাৰ উত্তৰ-পূব সীমান্ত ৰেলসেৱাৰ অন্তৰ্গত। গোলাঘাট ৰেল ষ্টেচন নগৰৰ ভিতৰত আৰু ফৰকাটিং জংচন গোলাঘাট নগৰৰ পৰা কিছু আঁতৰত আছে। ফৰকাটিং জংছনৰ মাজেদি কেইবাখনো দীঘলীয়া পথৰ ৰেল চলাচল কৰে। পথ অসমৰ আন প্ৰধান নগৰ-চহৰসমূহৰ লগত পথেৰে গোলাঘাটৰ সু-সংযোগ আছে। ৩৯ নং ৰাষ্ট্ৰীয় ঘাইপথ নুমলীগড়ৰ পৰা আৰম্ভ হৈ গোলাঘাট নগৰৰ কাষেদি পাৰ হৈ গৈছে। পণ্ডিত হেমচন্দ্ৰ গোস্বামী পথে গোলাঘাটক দেৰগাঁৱৰ সৈতে সংযোগ কৰিছে। গোলাঘাট জিলাৰ কমাৰগাৱৰ পৰা আৰম্ভ হৈছে ঐতিহাসিক ধোদৰ আলি (বৰ্তমানৰ ১ নং ৰাজ্যিক ঘাইপথ)। উল্লেখযোগ্য স্থান কাজিৰঙা ৰাষ্ট্ৰীয় উদ্যান গোলাঘাট জিলাত অৱস্থিত এখন ৰাষ্ট্ৰীয় উদ্যান। কাজিৰঙা পৃথিৱীৰ প্ৰায় দুই তৃতীয়াংশ এশিঙীয়া গঁড়ৰ বাসস্থান তথা বিশ্ব ঐতিহ্যক্ষেত্ৰ। কাজিৰঙা ৰাষ্ট্ৰীয় উদ্যান দেশী বিদেশী পৰ্যটকৰ অন্যতম আকৰ্ষণৰ কেন্দ্ৰ। গৰমপানী অভয়াৰণ্য গৰমপানী হৈছে অসমৰ কাৰ্বি আংলং জিলাত অৱস্থিত এখন অভয়াৰণ্য। ইয়াৰ মুঠ মাটিকালি হৈছে ৬.০৫-বৰ্গ-কিলোমিটাৰ (৬,৫১,০০,০০০ ফুট২)। গোলাঘাটৰ পৰা ইয়ালৈ দূৰত্ব প্ৰায় ২৫ কিমি। এই অভয়াৰণ্য গৰমপানীৰ উঁহ আৰু জলপ্ৰপাতৰ বাবে বিখ্যাত। বীৰাংগনা সাধনী কলাক্ষেত্ৰ এই কলাক্ষেত্ৰ চুতীয়া ৰাজ্যৰ শেষ ৰাণী বীৰাংগনা সতী সাধনীৰ স্মৃতিত গোলাঘাট নগৰৰ সমীপৰ মইনাপাৰাত নিৰ্মাণ কৰা হৈছে। সাধনী কলাক্ষেত্ৰত অসমৰ বিভিন্ন কলা-সংস্কৃতি, সংগীতৰ বিভিন্ন নিদৰ্শন দাঙি ধৰাৰ উপৰিও বীৰাংগনা সতী সাধনীৰ জীৱনৰ প্ৰচাৰৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰিছে। ৰবীন বেনাৰ্জী সংগ্ৰহালয় বিশিষ্ট প্ৰকৃতিবিদ, চিত্ৰশিল্পী, ফটোগ্ৰাফাৰ তথা তথ্যচিত্ৰ নিৰ্মাতা স্বৰ্গীয় ৰবীন বেনাৰ্জীৰ গোলাঘাটৰ মিছন ৰোড স্থিত বাসগৃহটো প্ৰকৃতিপ্ৰেমী সকলৰ বাবে এক উল্লেখযোগ্য স্থান ৰূপে পৰিগণিত হৈছে। ৰবীন বেনাৰ্জীয়ে অঁকা বিভিন্ন চিত্ৰ আৰু অন্যান্য মূল্যৱান সম্পদেৰে পৰিপূৰ্ণ এই বাসগৃহ এটা সংগ্ৰহালয়লৈ ৰূপান্তৰিত কৰা হৈছে। যমুনা উদ্যান গোলাঘাটৰ মাজ মজিয়াত অৱস্থিত যমুনা উদ্যানত নৌকা বিহাৰৰ ব্যৱস্থা আছে। নামবৰ দৈগ্ৰুং অভয়াৰণ্য ৯৭.১৫ বৰ্গ-কিলোমিটাৰ আগুৰি এই অভয়াৰণ্য বিৱৰি এই অভয়াৰণ্য অৱস্থিত। গোলাঘাটৰ পৰা ইয়ালৈ দূৰত্ব প্ৰায় ২৫ কিমি। শ্ৰী শ্ৰী আঠখেলীয়া নামঘৰ অসমৰ উল্লেখযোগ্য ধৰ্মীয় স্থানসমূহৰ ভিতৰত শ্ৰী শ্ৰী আঠখেলীয়া নামঘৰ অন্যতম। ই গোলাঘাট জিলাৰ ঘিলাধাৰী মৌজাৰ বচা গাঁৱত অৱস্থিত। ৰাজনীতি গোলাঘাট কলিয়াবৰ (লোকসভা সমষ্টি)ৰ অন্তৰ্গত। গোলাঘাট জিলাৰ বিধানসভা সমষ্টিৰ সংখ্যা ৫টা। বোকাখাট, দেৰগাওঁ, খুমটাই, গোলাঘাট আৰু সৰুপথাৰ। গোলাঘাট, খুমটাই আৰু সৰুপথাৰ বিধানসভা সমষ্টিৰ বৰ্তমানৰ বিধায়ক ভাৰতীয় জনতা পাৰ্টিৰ ক্ৰমে অজন্তা নেওগ, মৃণাল শইকীয়া আৰু বিশ্বজিৎ ফুকন। ইয়াৰোপৰি অসম গণ পৰিষদ দলৰ অতুল বৰা (কেবিনেট মন্ত্ৰী) আৰু ভবেন্দ্ৰ নাথ ভৰালী ক্ৰমে বোকাখাট আৰু দেৰগাঁও সমষ্টিৰ বিধায়ক। বাহ্যিক সংযোগ অসমৰ নগৰ-মহানগৰ গোলাঘাট

34040

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%A6%E0%A7%8D%E0%A6%AC%E0%A6%BF%E0%A6%9C%E0%A7%87%E0%A6%A8%20%E0%A6%97%E0%A6%97%E0%A7%88

দ্বিজেন গগৈ

দ্বিজেন গগৈ অসমৰ এজন লোকশিল্পী আৰু লোকবাদ্য নিৰ্মাতা। বিদ্যালয়ত পঢ়ি থকা কালৰ পৰাই ঢোল, পেঁপা আদি বাদ্যবযন্ত্ৰ তৈয়াৰ কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰা গগৈয়ে নিজৰ প্ৰচেষ্টাৰে এইপৰ্যন্ত অসমৰ বিভিন্ন জনগোষ্ঠীৰ পয়ষষ্ঠিবিধ লোকবাদ্য বাণিজ্যিকভাৱে তৈয়াৰ কৰি উলিয়াইছে। শিৱসাগৰ নগৰৰ ওচৰত ্য নিৰ্মাণ, প্ৰদৰ্শন আৰু বিক্ৰীৰ বাবে তেখেতে "গগৈ বাদ্য ভাণ্ড" নামৰ এখন প্ৰতিষ্ঠান গঢ়ি তুলিছে। স্বনিৰ্মিত ্যসমূহৰ প্ৰতিটো ্যকেই প্ৰচলিত সুৰত বজাব জনা গগৈয়ে তেখেতৰ নেতৃত্বত আৰম্ভ কৰা এটা সুৰ-সমলয়ৰ দলে ্যে ভাৰতৰ বিভিন্ন স্থানত সংগীত পৰিবেশন কৰিছে। জন্ম আৰু ব্যক্তিগত জীৱন ১৯৬৩ চনত শিৱসাগৰ জিলাৰ আমগুৰি হাতীমূৰীয়া গাঁৱত লিকচন মৌজাদাৰৰ বংশত দ্বিজেন গগৈৰ জন্ম হয়। তেখেতে ১৯৭৯ চনত স্থানীয় বিদ্যালয়ৰপৰা প্ৰৱেশিকা পৰীক্ষাত উত্তীৰ্ণ হয় আৰু যোৰহাটৰ ঔদ্যোগিক প্ৰশিক্ষণ প্ৰতিষ্ঠানৰ পৰা বৃত্তিমূলক শিক্ষা গ্ৰহণ কৰে। ১৯৮৩ চনত তেখেতে তেল আৰু প্ৰাকৃতিক গেছ নিগমত অস্থায়ী পদত যোগদান কৰে। পিছলৈ তেখেতে সেই প্ৰতিষ্ঠানতে স্থায়ী পদত নিযুক্তি লাভ কৰি বৰ্তমানো প্ৰতিষ্ঠানটোতে খনন বিভাগৰ কাৰ্যবাহী অভিযন্তা হিচাবে কৰ্মৰত। বৰ্তমান তেওঁ ৱসাগৰ চহৰৰ পৰা প্ৰায় চাৰি কিলোমিটাৰ নিলগত লক্ষ্মীনগৰ-নিমাইজান সংযোগী পথৰ দৰিকা বৰপাত্ৰ নগৰৰ স্থায়ী বাসিন্দা। তেওঁৰ বাসগৃহৰ চৌহদতে ্যৰ বিপনী, "গগৈ ্য ভাণ্ড" নামৰ প্ৰতিষ্ঠানটোও ৱস্থিত। তেখেতৰ চাৰিগৰাকী কণ্যাসন্তানৰ ভিতৰত জ্যেষ্ঠগৰাকীয়ে সম্প্ৰতি তেজপুৰ বিশ্ববিদ্যালয়ৰপৰা সাংস্কৃতিক অধ্যয়ন বিষয়ত স্নাতকোত্তৰ ডিগ্ৰী আহৰণ কৰিছে। লোকবাদ্য আৰু লোকসংগীতৰ উপৰিও অভিনয়ৰ জগতখনৰ লগতো এইজন ব্যক্তি কিছু পৰিমাণে জড়িত। জোনবাই, মাজনী, ধনমইনা আদি ভি.চি.ডি. কথাছবি আৰু ৰং নামৰ টি.ভি. চেনেলত প্ৰচাৰিত ধাৰাবাহিক এখনতো তেওঁ পাৰ্শ্ব অভিনয় কৰিছে। লোকবাদ্য নিৰ্মাণ দ্বিজেন গগৈয়ে পঞ্চম শ্ৰেণীত পঢ়ি থকা সময়ৰ পৰাই বাঁহী বজাবলৈ আৰু নিৰ্মাণ কৰিবলৈ শিকে আৰু অতি সোনকালেই বিহুৰ লগত জড়িত প্ৰতিটো বাদ্যযন্ত্ৰৰেই নিৰ্মাণ আৰু ব্যৱহাৰৰ পৰম্পৰাগত জ্ঞানো আহৰণ কৰি পেলায়। ১৯৮৩ চনত কৰ্মসূত্ৰে ৱসাগৰ চহৰৰ পৰা কিছু আতৰৰ চেৰেকাপাৰ অঞ্চলত বাস কৰিবলৈ লৈ তেখেত কেইবাটাও বিহুদলৰ লগত জড়িত হৈ পৰে আৰু বাঁহীৰ লগতে পৰ্যায়ক্ৰমে অন্যান্য বাদ্যযন্ত্ৰও নিৰ্মাণ কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে। ইয়াৰে জেংটং, ধোৎটং, বীণ, কৰতাল, ৰামতাল, আনন্দ লহৰী, বাদুলি চুঙা আদি কেইবাবিধো বাদ্য-যন্ত্ৰৰ ব্যৱহাৰ একেবাৰে সীমিত অথবা য়। ইয়াৰ উপৰি, তেওঁ পৰম্পৰাগত বাদ্যযন্ত্ৰসমূহত তেওঁৰ নিজস্ব সৃষ্টিশীলতা আৰু কল্পনাশক্তি প্ৰয়োগ কৰি মাজে মাজে ন-ৰূপ দি পৰীক্ষা-নিৰীক্ষা কৰি চায়। তেখেতে ৱন কৰি উলিওৱাব পৰম্পৰাগত সুৰ তুলিব পৰা বাঁহৰ সুতুলি আৰু বাঁহৰ পেঁপাই বহুতো লোকৰ মাজত জনপ্ৰিয়তা লাভ কৰিবলৈ সক্ষম হৈছে। পিছলৈ তেখেতে লোকবাদ্যৰ নিৰ্মাণ আৰু বিক্ৰীৰ বাবে নিজা বাসগৃহৰ চৌহদত "গগৈ বাদ্য ভাণ্ড" নামৰ প্ৰতিষ্ঠানটো গঢ়ি তোলে। "গগৈ ্যভাণ্ড"ক ্যে চৰকাৰীভাৱে পঞ্জীকৰণ কৰা হৈছে। বাদ্যযন্ত্ৰসমূহ নিৰ্মাণ কৰিবৰ বাবে প্ৰয়োজন ৱা কেঁচামালসমূহ তেখেতে ঘাইকৈ অসম আৰু নাগালেণ্ডৰ কিছুমান ৱা গাঁওৰ পৰাও সংগ্ৰহ কৰে। বাদ্যযন্ত্ৰসমূহৰ ক্ৰমবৰ্ধমান চাহিদা পূৰাবলৈ তেওঁৰ দ্বাৰাই প্ৰশিক্ষণপ্ৰাপ্ত আঠজন ৱকক বৰ্তমান প্ৰতিষ্ঠানটোত নিয়োগ কৰা হৈছে। অসমৰ উপৰিও থাইলেণ্ড, জাপান, জাৰ্মানী, ইংলেণ্ড আদিত বাস কৰা প্ৰবাসী য়া অথবা বিদেশী ৱেষক আৰু পৰ্যটকেও লোকবাদ্যসমূহ বিচাৰি তেখেতৰ ওচৰলৈ আহে। ৱল প্ৰদৰ্শনৰ বাবে নিৰ্মাণ কৰা (বজাব পৰা) ফুট ২৪ ফুট দীঘল “সংযুক্ত বাঁহী-সুতুলি”, ১২ফুট দৈৰ্ঘ্যৰ “বাঁহৰ পেঁপা”, আৰু ২৭ ফুট দীঘল “সম্প্ৰীতিৰ জেংটং” আদি তেখতৰ সৃষ্টিসমূহৰ ভিতৰত অন্যতম। অসমৰ ২৭ খন অসমৰ জিলাসমূহৰ লোকৰ সম্প্ৰীতিৰ সাক্ষৰৰূপে তেখেতে ২৭ফুট দীঘল “সম্প্ৰীতিৰ বৰটকা” এটা নিৰ্মাণ কৰিছে। বিহুত ব্যৱহাৰ ৱা ঢোলৰ প্ৰচলিত জাংফাই চেহেৰাৰ সলনি মাদলিৰ চেহেৰা দিও তেখেতে ্যৱহাৰ আৰু প্ৰদৰ্শন কৰিছে। প্ৰশিক্ষণ দ্বিজেন গগৈয়ে নিজাববীয়াকৈয়ে স্থানীয় ৱতীসকলক এই বাদ্যযন্ত্ৰসমূহ বজাবলৈ বা নিৰ্মাণ কৰিবলৈ ৱাৰ উপৰি বহুদিনৰ পৰা হুঁচৰি আৰু বিহুনৃত্যৰ প্ৰশিক্ষণো দি আহিছে। নিজৰ প্ৰতিষ্ঠানত প্ৰশিক্ষণ ৱাৰ উপৰি অসমৰ বিভিন্ন স্থানত আয়োজন কৰা বিহু বা লোকবাদ্য সম্পৰ্কীয় কৰ্মশালাবিলাকতো তেওঁ সমল ক্তি হিচাবে যোগদান কৰিছে। ডিব্ৰুগড় বিশ্ববিদ্যালয়ে ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলৰ মাজত এইবিষয়ত জ্ঞান আৰু আগ্ৰহ বঢ়াবলৈ বছেৰেকত দুবাৰকৈ তেওঁক আমন্ত্ৰণ কৰি নিয়ে। সংগীত পৰিবেশনা দ্বিজেন গগৈয়ে নিজে নিৰ্মাণ কৰিব জনা বিভিন্ন জনগোষ্ঠীৰ ৬৫ বিধ ্যযন্ত্ৰৰ প্ৰতিবিধেই সুন্দৰকৈ বজাব জানে আৰু বিভিন্ন অনুস্থানত পৰিবশন কৰে। ইয়াৰ উপৰি, তেওঁ নিজৰ নেতৃত্বত ৱল ্যসমূহ ্যৱহাৰ কৰি সংগীত পৰিবেশন কৰিব পৰাকৈ এটি সুৰ-সমলয়ৰ দল গঢ়ি তুলিছে। এই ৱে লোকবাদ্যসমূহৰ জনপ্ৰিয়তা বঢ়াবলৈ আৰু জনমানসত সেইবিলাকৰ প্ৰতি উৎসুকতা জগাই তোলাৰ ্যে অসমৰ বিভিন্ন স্থানত নিজাকৈ আৰু আমন্ত্ৰণক্ৰমে সংগীত পৰিবেশন কৰি ফূৰে। অসমৰ উপৰিও দলটোৱে কলকাতা, নতুন দিল্লী, পঞ্জাব, উৰিষ্যা ধৰি অসমৰ বহুতো স্থানত সংগীত পৰিবেশন কৰি জনপ্ৰিয়তা অৰ্জন কৰিছে। প্ৰচাৰ আৰু সন্মান শিল্পীগৰাকীক ২০১০ চনত অসম সাংস্কৃতিক মহাসভাৰ পৰা ৱনজোৰা সংস্কৃতি সাধনা বঁটা" আৰু ২০১১ চনত পশ্চিম বংগৰ গংগা-গোমতী-ব্ৰহ্মপুত্ৰ লোক উৎসৱ সমিতিয়ে সাংস্কৃতিক বঁটা প্ৰদান কৰা হৈছে। ২০১৪ চনৰ ১ ফেব্ৰুৱাৰীত নলবাৰী জিলা ছাত্ৰ সন্থা আৰু নলবাৰী জিলা উন্নতি সভাই শিল্পীগৰাকীক মোহন ভাইৰা বঁটাৰে সন্মানিত কৰে। সদৌ টাই আহোম ছাত্ৰ সন্থা আৰু কেইবাটাও স্থানীয় গোটেও অসমীয়া সংস্কৃতিৰ প্ৰতি তেওঁৰ অৱদানৰ বাবে কেইবাবাৰো সম্বৰ্ধনা জনাইছে। শেহতীয়াকৈ কেইবাখনো ৰাষ্ট্ৰীয় পৰ্যায়ৰ বাতৰি কাকতৰ বিভিন্ন শিতানত আৰু টেহেলকা নামৰ ৱেবচাইটতো এটা প্ৰবন্ধত তেওৰ সৃষ্টিকৰ্মৰ বিষয়ে বিস্তাৰিতভাৱে প্ৰকাশ পাইছে। তথ্য সংগ্ৰহ বাহ্যিক সংযোগ বাদ্যযন্ত্ৰী জীৱিত ব্যক্তি অসমৰ ব্যক্তি ভাৰতৰ

36490

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AE%E0%A6%BE%E0%A6%A6%E0%A7%81%E0%A7%B0%E0%A6%BF

মাদুৰি

মাদুৰি হৈছে শিৱসাগৰ জিলাৰ নাজিৰা মহকুমাৰ অন্তৰ্গত জোকতলি মৌজাৰ এখন বৃহৎ গাঁও। এই গাঁওখন নাজিৰা নগৰৰ পৰা প্ৰায় ৭ কিলোমিটাৰ দূৰত্ব অৱস্থিত। নামৰ উৎপত্তি মাদুৰি নামৰ এবিধ বন থকাৰ বাবে ঠাইখনৰ নাম মাদুৰি গাঁও হ’ল বুলি জনা যায়। মাদুৰি হৈছে এবিধ চোকা ধাৰৰ ক্ষুৰ সদৃশ পাতৰ উদ্ভিদ। এই অঞ্চলৰ পূৱখণ্ডত এখন বিল আছে আৰু ইয়াৰ কাষৰ হাবিত এনে ধৰণৰ বন প্ৰচুৰ পৰিমাণে পোৱা গৈছিল। হাবিৰ মাজত ছেগা-চোৰোকাকৈ এজোপা দুজোপা প্ৰায় ৭০ বছৰমান আগলৈকে দেখা গৈছিল যদিও আজিকালি এই বন একেবাৰেই নাইকিয়া হৈ গৈছে। এই মাদুৰি বনৰ উৎপত্তিৰ কথা মহাভাৰতত উল্লেখ পোৱা যায়। আহোম স্বৰ্গদেউসকলৰ দিনত এই মাদুৰি বনেৰে সজা কথ বৰ আপুৰুগীয়া বুলি পৰিগণিত হৈছিল। জিকিৰত এই সম্পৰ্কে উল্লেখ পোৱা যায়: সৰাগুৰি চাপৰি দিখৌ নৈ কাষৰি ৰজাই বন্ধাই দিয়া মঠ। ছকুৰি ভকতে লয় আল্লাৰ নাম মাদুৰি বনৰে কঠ॥ বুৰঞ্জী মাদুৰি হৈছে আহোম ৰাজত্ব কালৰ দুখন পুৰণি চহৰৰ ভিতৰত এখন। চুহুংমুং দিহিঙ্গীয়া ৰজাৰ ৰাজত্ব কালত ১৪৯৭-১৫৩৯ চনৰ মাজ ভাগত দিখৌ নৈৰ উত্তৰ পাৰে দিলিহিত বুঢ়াগোহাঁই ডাঙৰীয়া সকলৰ কাৰণে বাসস্থান আৰু দিখৌ নৈৰ দক্ষিণ পাৰে মাদুৰিত বৰগোহাঁই ডাঙৰীয়া সকলৰ কাৰণে স্থায়ী বাসস্থান পাতি দিয়ে। মাদুৰিত পোন প্ৰথমে কিলিংখাম বৰগোহাঁই ডাঙৰীয়াক বাসস্থান দিয়ে। মাদুৰিত প্ৰথম বাসস্থান লোৱা কিলিংখাম ডাঙৰীয়াৰ পৰা ১৭জন ডাঙৰীয়াৰ বাসস্থানৰ পিছত বৰগোহাঁই সকলৰ প্ৰথম ৰাজমন্ত্ৰী বিষয় বাপ পোৱা লাইথেপেনা বৰগোহাঁইয়ে বাসস্থান লয়। এই মাদুৰি গাঁৱতে জন্মগ্ৰহণ কৰিছিল মহাসতী জয়মতীয়ে। জয়মতী আছিল মাদুৰিয়াল লাইথেপেনা বৰগোহাঁইৰ জীয়েক আৰু তুংখুখীয়া ৰাাজকোঁৱৰ ফৈদৰ গদাপাণিৰ পত্নী। এই সম্পৰ্কে কৃপানাথ ফুকনৰ মালিতাত আছিল- মাদুৰি চহৰত ডাঙৰ হৈ আছিলোঁ বৰগোহাঁই আছিলোঁ জী। গদাপাণি কোঁৱৰে নিলে তুংখুঙলৈ চকলং বিয়া কৈ দি॥ লেচাই বুঢ়াগোহাঁই জীয়েক মোৰ আইটা চন্দ্ৰদাৰু সুন্দৰী বৰ। দেউতা হৈছিল লাইথেপেনা বৰগোহাঁই মাদুৰি চহৰত ঘৰ॥ ৰাজমন্ত্ৰী লাইথেপেনা বৰগোহাঁই ডাঙৰীয়াৰ ২৪জন পুত্ৰ আৰু ১৩ গৰাকী কন্যা আছিল। ইয়াৰে জয়মতী আছিল প্ৰথম জী। তেখেতৰ কনিষ্ঠ পুত্ৰ আছিল বিখ্যাত চকৰিফেঁটি বুৰঞ্জীৰ প্ৰণেতা নুমলি বৰগোহাঁই। মাদুৰি চহৰ বুলি ক'লে ৰাজমন্ত্ৰী লাইথেপেনা বৰগোহাঁই বাসস্থান আৰু মহাসতী কুঁৱৰীৰ জন্মস্থান বুলিয়েই বুৰঞ্জীত খ্যাত। জয়মতীয়ে স্বামীৰ হকে আৰু দেশৰ হকে আত্মত্যাগ কৰি পিতৃ লাইথেপেনা বৰগোহাঁইৰ জন্মস্থান মাদুৰিৰ নাম আৰু অসমীয়া নাৰী জাতিৰ ত্যাগৰ স্বাক্ষৰ বুৰঞ্জীৰ পাতত অমৰ কৰি গ'ল। পুৰণি কীৰ্তিচিহ্নসমূহ মাদুৰিত ৰাজমন্ত্ৰী লাইথেপেনা বৰগোহাঁইৰ সু- উচ্চ এপুৰা মাটি জুৰি এটা মৈদাম আৰু তেখেতৰ বাৰীৰ চিনমোকাক আছে ইয়াৰ উপৰিও কাষতে পত্নীসকলৰ মৈদাম আৰু পূৱ দিশত 24জন পুত্ৰৰ লানিপাতি এষাৰি সৰু মৈদাম আছে। ৰাজমন্ত্ৰী লাইথেপেনা বৰগোহাঁইৰ বাসস্থানত ৰজাপুখুৰী নামেৰে এটা ডাঙৰ পুখুৰী থকাৰ উপৰিও ফুলনি পুখুৰী,মাহ-প্ৰসাদ ধোৱা পুখুৰী, নাওখেল পুখুৰী, ফুকনৰ পুখুৰী আছিল। কিছুমান পুখুৰীৰ চিন নোহোৱা হৈছে। মাদুৰিৰ দক্ষিণ দিশত। লাইথেপেনা বৰগোহাঁইৰ ৩য় পুত্ৰ। ৰামচন্দ খনিকৰ বৰুৱাই খন্দোৱা খটখটি পুখুৰী অক্ষত অৱস্থাত আছে। খটখতি পুখুৰীৰ বিপৰীতে ডিমৌ নৈৰ কাষত আহোম ৰাজত্ব কালৰ শেষ ৰাজমন্ত্ৰী মালভোগ বৰগোহাঁই বাসস্থানত ১০বিঘা মাটি কালিৰ এটা পুখুৰী আছে। জনগোষ্ঠীয় গাঁথনি গাঁওখনত অতীতৰ পৰা আহোম সম্প্ৰদায়ৰ লোকে বসবাস কৰি আহিছে। বৰ্তমান গাঁওখনৰ অধিকাংশ লোক আহোম সম্প্ৰদায়ৰ তদুপৰি কিছুসংখ্যক চাহ জনগোষ্ঠীয় আৰু মুছলমান সম্প্ৰদায়ৰ লোক। সাহিত্য সংস্কৃতিত মাদুৰি সাহিত্য সংস্কৃতিলৈ অৱদান যোগোৱা ব্যক্তি সকলৰ বিষয়ে তলত উল্লেখ কৰা হ’ল- প্ৰেমধৰ বৰগোহাঁই:- প্ৰয়াত প্ৰেমধৰ বৰগোহাঁই আছিল আহোম সম্প্ৰদায়ৰ প্ৰথমজন আৰু অসমৰ ষষ্ঠ গৰাকী স্নাতকোত্তৰ ডিগ্ৰী ধাৰী ব্যক্তি। তেখেতে শিক্ষা সাং কৰি নাজিৰা উচ্চতৰ মাধ্যমিক বিদ্যালয়ত শিক্ষকতা কৰাৰ পাছত গুৱাহাটী কটন কলেজৰ দৰ্শনৰ প্ৰথম গৰাকী অধ্যাপক ভৰ্ত্তি হয়। অৱশ্য তেওঁ চাকৰি ইস্তফা দি চাকৰি জীৱনৰ সামৰণি মাৰে তেখেতে আছিল জোনাকী যুগৰ এগৰাকী বিশিষ্ট লিখক। তেখেতে একাধাৰে কবি, ব্যৱসায়ী, সমাজ সংগঠক। বীৰেণ বৰগোহাঁই:- প্ৰয়াত বীৰেণ বৰগোহাঁই আছিল ৰামধেনু যুগৰ এগৰাকী বিশিষ্ট কবি। তেখেত গড়গাঁও মহাবিদ্যালয়ৰ ইংৰাজী বিভাগৰ অধ্যাপক আছিল। মাণিক বৰগোহাঁই মাণিক বৰগোহাঁইএগৰাকী বুৰঞ্জী গৱেষক আৰু সু-বক্তা আছিল। তেখেত গড়গাঁও মহাবিদ্যালয়ৰ ইংৰাজী বিভাগৰ অধ্যাপক আছিল। পদ্ম বৰগোহাঁই পদ্ম বৰগোহাঁই এগৰাকী বিশিষ্ট সমাজ কৰ্মী, বুৰঞ্জী মুলক প্ৰবন্ধকাৰ। তেখেত আছিল অসম সাহিত্য সভাৰ প্ৰাক্তন কাৰ্য্য নিৰ্বাহক সদস্য, শিৱসাগৰ জিলা সাহিত্য সভাৰ প্ৰতিষ্ঠাপক প্ৰাক্তন সম্পাদক, জিলা কবিচক্ৰৰ সম্পাদক, অসম পৌৰানিকা কীৰ্তিচিহ্ন সংৰক্ষণ সমিতিৰ সম্পাদক। তেখেত ৰচিত গ্ৰন্থ সমূহ হৈছে "অসম বুৰঞ্জীত নতুন আলোকপাত", "ডাৱৰ আৰু মই" ইত্যাদি। কমল কছাৰী:- প্ৰয়াত কমল কছাৰী আছিল একাধাৰে কবি, চিত্ৰশিল্পী,গীতিকাৰ, সমাজ সেৱক সংস্কৃতিজ্ঞ। তেখেতৰ লেখা সমূহ বিভিন্ন কাকত আলোচনীত প্ৰকাশ পাই আহিছে। তেখেতৰ গন্থ সমূহ হৈছে "জগাঁও লুইতৰে পাৰ", "টুকুৰা ছবি", "ইস্তহাৰ", "সুৰৰ বুকুত জীৱন বিচাৰি", "নতুন পুৱাৰ গান", "উভলা শিপাৰ আৰ্তনাদ", "শশীকান্ত গগৈ", "উকি" ইত্যাদি। তেও আছিল এগৰাকী বেটুপাত শিল্পী। অসম চৰকাৰৰ পৰা শিল্পী পেন্সন লাভ কৰিছিল। তেখেত আছিল ডিব্ৰুগড অনাতাঁৰ কেন্দ্ৰৰ গীতিকাৰ। তদুপৰি গাঁওখনৰ আৰু বহুকেইজন ব্যক্তিয়ে অসমীয়া সাহিত্য সংস্কৃতিলৈ বৰঙনি আগবঢ়াবলৈ সক্ষম হৈছে। ৰাজনীতিৰ দিশত মাদুৰি ৰাজনৈতিক দিশত মাদুৰিত জন্ম গ্ৰহণ কৰি চাকৰি সূত্ৰে মৰাণত বাসস্থান লোৱা প্ৰয়াত লক্ষ্মী প্ৰসাদ বৰগোহাঁইয়ে মাহমৰা সমষ্টিৰ বিধায়ক আসন লাভ কৰে তথা এই অঞ্চললৈ মাদুৰিত জন্মগ্ৰহণ কৰি শিক্ষকতা কৰাৰ মাজেৰে ৰাজনীতিৰ প্ৰথাৰত ভৰি দি কমিউনিষ্ট পাৰ্টিৰ এজন নেতা হিচাপে পৰিগণিত হোৱা দ্ৰুপদ বৰগোহাঁয়ে সাংসদ আৰু বিধায়ক হিচাপে। তাৰ উপৰিও মাদুৰিত জন্মগ্ৰহণ কৰি বিবাহ সূত্ৰে নাহৰকটীয়াৰ বাসিন্দা হোৱা সাংস্কৃতিক পৰিক্ৰমা বিভাগৰ মন্ত্ৰী প্ৰণতি ফুকন। অনুষ্ঠান-প্ৰতিষ্ঠান লাইথেপেনা বৰগোহাঁই সোঁৱৰণি সংঙ্ঘ, চিৰ সেউজীয়া সমাজ, মাদুৰি প্ৰগতি পুথি ভড়াল, মাদুৰি মহিলা সংঙ্ঘ, মাদুৰি নাট্য মন্দিৰ আদি। শিক্ষানুষ্ঠান জয়মতী উচ্চ মাধ্যমিক বিদ্যালয়, এম.ভি. স্কুল, মাদুৰি প্ৰাইমেৰী বিদ্যালয়, জয়া প্ৰাথমিক বিদ্যালয়, বেতনি চাপৰি প্ৰাথমিক বিদ্যালয়। তথ্য সংগ্ৰহ বাহ্যিক সংযোগ অসমৰ গাঁও শিৱসাগৰ

4736

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AE%E0%A6%B9%E0%A7%87%E0%A6%B6%E0%A7%8D%E0%A6%AC%E0%A7%B0%20%E0%A6%A8%E0%A7%87%E0%A6%93%E0%A6%97

মহেশ্বৰ নেওগ

মহেশ্বৰ নেওগ(, জন্ম:৭ ছেপ্টেম্বৰ ১৯১৫- মৃত্যু:১৩ ছেপ্তেম্বৰ ১৯৯৫) অসমীয়া ভাষা, সাহিত্য, সংস্কৃতিৰ সৰ্বাধিনায়ক।তেওঁক বেজবৰুৱা আৰু বাণীকান্ত কাকতিৰ বৌদ্ধিক উত্তৰাধিকাৰী বুলি কোৱা হয়। নেওগ অসমীয়া সাহিত্যৰ এনে এগৰাকী সাধক যিগৰাকী একাধাৰে বুৰঞ্জীবিদ, লোকসংস্কৃতিৰ গৱেষক, কবি, প্ৰাচ্যতত্ত্ববিদ তথা শ্ৰেষ্ঠতম সম্পাদকসকলৰ এজন।পুৰণি শিলালিপিৰ পৰা আধুনিক কবিতালৈকে, শাস্ত্ৰীয় নৃত্য-গীতৰ পৰা লোকশিল্পলৈকে, প্ৰাচ্যতত্ত্বৰ পৰা নন্দন তত্ত্বলৈকে, ইতিহাসৰ পৰা দৰ্শন আৰু ধৰ্মলৈকে -বহল পৰিসৰত তেওঁ বিচৰণ কৰিছিল আৰু তথ্যৰ আসোঁৱাহ নথকাকৈ এই বিষয়সমূহ তেওঁৰ গৱেষণাৰ অন্তৰ্ভুক্ত কৰিছিল। তেওঁ সম্পাদনা কৰি থৈ যোৱা গ্ৰন্থসমূহ অসমীয়া সাহিত্যৰ বুৰঞ্জীত এক মহৎ সংযোজন বুলিব পাৰি। তেওঁক অসমত শংকৰদেৱ চৰ্চাৰ এক বৃহৎ প্ৰেক্ষাপট নিৰ্মাতা বুলি কোৱা হয়।নেওগৰ ‘শ্ৰীশ্ৰীশংকৰদেৱ’ আদি গ্ৰন্থই শংকৰদেৱক বিজ্ঞানসন্মত ভাৱে প্ৰতিষ্ঠা কৰিছিল। বেজবৰুৱাৰ বিশাল ব্যক্তিত্বক নব্য চিন্তাধাৰাৰে সৈতে অসমীয়া সমাজত চিনাকী কৰি দিয়াত তেওঁ মুখ্য ভূমিকা লৈছিল। ১৯৩৮ চনত, জয়ন্তী কাকতত নেওগৰ ‘বেজবৰুৱা, মানুহজন’ নামৰ জীৱনী তিনিটা খণ্ডত প্ৰকাশ পাইছিল। শংকৰদেৱ বিৰচিত ‘কীৰ্ত্তনঘোষা’ আৰু মাধৱদেৱ বিৰচিত ‘নামঘোষা’ৰ সম্পাদনা নেওগৰ অন্যতম সম্পাদনা কীৰ্তি। মহেশ্বৰ নেওগ ১৯৪৪ চনত অসমত বিশ্ববিদ্যালয় স্থাপনৰ দাবীত গঠিত হোৱা ট্ৰাষ্ট ব’ৰ্ডৰ সচিব আছিল। গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয় প্ৰতিষ্ঠাৰ ইতিহাসৰ লগত তেওঁ জড়িত আছিল।১৯৪৮ চনত গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয় প্ৰতিষ্ঠা হোৱাত, নেওগ এই বিশ্ববিদ্যালয়ৰ অসমীয়া বিভাগৰ প্ৰথমজন প্ৰবক্তা ৰূপে মকৰল হয়। ১৯৪৮ ৰ পৰা ১৯৭৮লৈ ত্ৰিশ বছৰ তেওঁ এই পদবীত কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰিছিল। ১৯৫০ চনৰ ছেপ্টেম্বৰৰ পৰা ১৯৫১ চনৰ অক্টোবৰ মাহলৈ তেওঁ ৰামধেনুৰ সম্পাদক আছিল। ১৯৫৫ চনত তেওঁ তেওঁৰ গৱেষণা -গ্ৰন্থ ’ৰ বাবে গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পৰা ডক্টৰেট ডিগ্ৰী লাভ কৰিছিল। ১৯৩৪ চনৰ পৰা ১৯৯৪ চনলৈ তেওঁ প্ৰায় আঢ়ৈশ কবিতা ৰচনা কৰিছিল। নেওগে অসম সাহিত্য সভাৰ সম্পাদক হৈ থকা সময়ছোৱাতে যোৰহাটৰ ‘ৰাধাকান্ত সন্দিকৈ ভৱন’ আৰু ১৯৬৫ চনত গুৱাহাটীৰ ‘ভগৱতীপ্ৰসাদ বৰুৱা ভৱন’ৰ নিৰ্মাণৰ কাম কৰে। ১৯৭৪ চনত, তেওঁ মঙ্গলদৈত অনুষ্ঠিত অসম সাহিত্য সভাৰ একোত্তৰচত্বাবিংশ অধিৱেশনৰ সভাপতিৰ আসন অলংকৃত কৰিছিল। ভাৰত চৰকাৰে মহেশ্বৰ নেওগক পদ্মশ্ৰী বঁটাৰে বিভূষিত কৰিছিল। অসম সাহিত্য সভাই সভাপতিৰ সন্মান যচাৰ উপৰিও তেওঁক ‘সদস্য মহীয়ান’ সন্মান যাচিছিল। অসম চৰকাৰে প্ৰদান কৰিছিল ‘শ্ৰীমন্ত শংকৰদেৱ বঁটা’। ইয়াৰ উপৰিও নেওগক গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ে ‘প্ৰফেছৰ এমেৰিটাছ’, ভাৰতীয় প্ৰত্নতত্ত্ব সমিতি আৰু ভাৰতীয় ইতিহাস আৰু সংস্কৃতি সমিতিয়ে তাম্ৰপত্ৰ আৰু সংগীত-নাটক অকাডেমিয়ে অকাডেমিৰ ফেল’শ্বিপ প্ৰদান কৰিছিল। জন্ম ১৯১৫ চনৰ ৭ ছেপ্টেম্বৰ তাৰিখে শিৱসাগৰ জিলাৰ কমাৰফদীয়া গাঁৱত মহেশ্বৰ নেওগৰ জন্ম হয়। পিতৃ মাণিক চন্দ্ৰ নেওগ। মাতৃ চন্দ্ৰপ্ৰভা নেওগ। শিক্ষা নেওগৰ শিক্ষাৰম্ভ হয় ১১৩ নং কমাৰফদীয়া স্কুল, শিৱসাগৰত; উত্তৰ লখিমপুৰত প্ৰাথমিক শিক্ষা আৰু যোৰহাট চৰকাৰী হাইস্কুলৰ পৰা ষ্টাৰ নম্বৰসহ প্ৰৱেশিকা পৰীক্ষাত উত্তীৰ্ণ হয়। কটন কলেজৰ পৰা আই এছ চি প্ৰথম বিভাগত উত্তীৰ্ণ (১৯৩৬), ১৯৩৯ চনত ইংৰাজী বিষয়ত সন্মান সহকাৰে স্নাতক পৰীক্ষাত আৰু ১৯৮৭ চনত কলিকতা বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পৰা আধুনিক ভাৰতীয় ভাষা বিষয়ত প্ৰথম শ্ৰেণীৰ প্ৰথম বিভাগত স্নাতকোত্তৰ পৰীক্ষাত উত্তীৰ্ণ হয়। ১৯৫৫ চনত গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পৰা ‘ডি ফিল’ উপাধি লাভ কৰে। কৰ্মজীৱন মহেশ্বৰ নেওগৰ কৰ্মজীৱন আৰম্ভ হয় যোৰহাট মিশ্যন হাইস্কুল, শিৱসাগৰ ফুলেশ্বৰী হাইস্কুল আৰু যোৰহাট হাইস্কুলত, শিক্ষকতাৰে। ১৯৪৫ চনত, গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ ট্ৰাষ্ট ব’ৰ্ডত ক্ৰমে কাৰ্যালয় সচিব তথা কাৰ্যাধক্ষ্য হিচাপে কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰে। ১৯৪৮ চনত, গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ত অসমীয়া বিভাগৰ অধ্যাপক হিচাপে কাৰ্যনিৰ্বাহ। ১৯৫৬ চনত গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ ৰিডাৰ। ১৯৫৭ ত গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ অসমীয়া বিভাগৰ জৱাহৰলাল নেহৰু আসন শুৱনি কৰি সেই পদতে ১৯৭৮ চনলৈ কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰে। ১৯৭৮ ৰ পৰা ১৯৮৩ চনলৈকে পাটিয়ালাৰ পঞ্জাবী বিশ্ববিদ্যালয়ত শংকৰদেৱ আসনৰ অধ্যাপক। ১৯৭৪ৰ পৰা ১৯৭৭ চনলৈ গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ কলাগুৰু অৰ্থাৎ ডীন অৱ ফেকাল্টি অৱ আৰ্টছ ৰূপে কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰে। বিদেশ ভ্ৰমণ ১৯৭০ চনত, বক্তৃতা প্ৰদান আৰু পাৰস্পৰিক সদ্ভাৱ বঢ়োৱাৰ লক্ষ্যেৰে, নেওগে ভাৰত চৰকাৰৰ আমন্ত্ৰণ ক্ৰমে হাংগেৰী, ৰোমানিয়া আৰু পূৱ জাৰ্মেনি ভ্ৰমণ কৰিছিল। প্ৰাচ্যতত্ত্বৰ চৰ্চা তথা পাঠ-সমীক্ষা-তত্ত্বৰ প্ৰচলন আৰু ইয়াৰ ব্যৱহাৰিক প্ৰয়োগ নেওগ আছিল জাতীয় চিন্তানায়ক। সৰ্বক্ষণ তেওঁৰ চিন্তা-চৰ্চা অসম-অসমীয়া-মাতৃভাষা, অসমীয়া সাহিত্য আৰু সংস্কৃতি কেন্দ্ৰিক আছিল। এই চিন্তাক কাৰ্যত ৰূপ দি তেওঁ ‘অসমতত্ত্ব’ অধ্যয়নৰ সুদৃঢ় ভেটি এটি স্থাপন কৰিছিল। তেওঁৰ এই জাতীয়তাবোধ আৰু বিচক্ষণতাই অসম সম্পৰ্কীয় অধ্যয়নক প্ৰাচ্যতত্ত্ব অধ্যয়নৰ অন্তৰ্ভুক্ত কৰিলে। গংগা উপত্যকাৰ পূৱ অংশক ভাৰততত্ত্ব অধ্যয়নৰ অংশত পৰিণত কৰাত তেওঁ এক গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা লৈছিল। প্ৰাচ্যতত্ত্বৰ চৰ্চা আৰু গৱেষণালৈ নেওগে মৌলিক আৰু একক বৰঙণি আগবঢ়াইছিল। সৰ্বভাৰতীয় প্ৰাচ্যতত্ত্ব অধিৱেশনত, অসম বিষয়ক বিভিন্ন গৱেষণা পত্ৰ (১৯৫৫ চনৰ পৰা) উত্থাপন কৰি তেওঁ পণ্ডিতসকলৰ নজৰলৈ আহে আৰু আলিগড় বিশ্ববিদ্যালয়ত অনুষ্ঠিত ভাৰতীয় প্ৰাচ্যবিদ্যা সন্মিলনৰ, ত্ৰয়োবিংশতম অধিৱেশনৰ টেকনিকেল ছায়েন্স এণ্ড ফাইন চেকচনৰ সভাপতিৰ পদ শুৱনি কৰে। ১৯৬৫ চনত, গুৱাহাটীত অনুষ্ঠিত এই অধিবেশনৰ দ্বাবিংশতিতম সন্মিলনৰ নেওগ আয়োজক মণ্ডলীৰ স্থানীয় সচিব আছিল। নেওগ পুণেৰ ভাণ্ডাৰকৰ ওৰিয়েণ্টেল গৱেষণা প্ৰতিষ্ঠানৰ আজীৱন সদস্য আছিল। অসমত ‘পাঠ-সমীক্ষা-তত্ত্ব’ক পাঠ্যক্ৰমৰ অন্তৰ্ভুক্ত কৰা শিক্ষাবিদ্গৰাকী আছিল মহেশ্বৰ নেওগ।১৯৭৪ চনৰ অসম সাহিত্য সভাৰ মঙ্গলদৈ অধিৱেশনৰ সভাপতি ৰূপে তেওঁ ‘পাঠ-সমীক্ষা’ পদ্ধতিৰে শুদ্ধ ইতিহাস প্ৰণয়নৰ বক্তব্য আগবঢ়ায়। ভাৰত চৰকাৰৰ শিক্ষা-সংস্কৃতি মন্ত্ৰালয়ৰ অধীনত, ১৯৬৩ চনত বেংগালুৰুত অনুষ্ঠিত এক অনুষ্ঠানত নেওগে ড° পি এল বৈদ্যৰ পৰা পাঠ-সমীক্ষা কৌশল প্ৰয়োগৰ প্ৰশিক্ষণ লৈছিল। তাৰ পিছত, ১৯৭৬ চনত তেওঁ গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ স্নাতকোত্তৰ শ্ৰেণীৰ পাঠ্যক্ৰমত ‘পাঠ-সমীক্ষা’ বিষয়টো অন্তৰ্ভুক্ত কৰে। এই চনতে ডিব্ৰুগড় বিশ্ববিদ্যালয়ে পাঠ-সমীক্ষা বিষয়ত তেওঁক বক্তৃতা প্ৰদান কৰিবলৈ আমন্ত্ৰণ কৰে। ১৯৮৮ চনত, নেওগৰ বক্তৃতাটো ‘পাঠ-সমীক্ষা’ নাম দি ডিব্ৰুগড় বিশ্ববিদ্যালয়ে এখন গ্ৰন্থ প্ৰণয়ন কৰে। ‘প্ৰাচ্য শাসনাৱলী’ গ্ৰন্থক মহেশ্বৰ নেওগৰ অক্ষয় কীৰ্তি ৰূপে বিবেচনা কৰা হয়। এই গ্ৰন্থখন সম্পাদনা কৰোঁতে তেওঁ পাঠ-সমীক্ষা পদ্ধতি গ্ৰহণ কৰিছে। সম্পাদকীয়ত তেওঁ লিখিছিল- ‘কীৰ্ত্তনঘোষা’ আৰু ‘নামঘোষা’ও তেওঁ পাঠ-সমীক্ষা নীতিত সম্পাদনা কৰিছে। পাঠ-সমীক্ষা নীতি অনুসৰণ কৰা নেওগ সম্পাদিত আন এখন গ্ৰন্থ হৈছে; ‘লৱ-কুশৰ যুদ্ধ’। ছাত্ৰাৱস্থাৰ পৰাই নেওগে বিভিন্ন আলোচনী সম্পাদকৰ গুৰুদায়িত্ব বহন কৰিছিল। ১৯৩৬-৩৭ চনত, তেওঁ কটন মহাবিদ্যালয়ৰ আলোচনী ‘কটনিয়ান’ৰ সম্পাদক আছিল। তেওঁ ১৯৩৮-৩৯ চনত ‘জয়ন্তী’, ১৮৭২ ৰ পৰা ১৮৭৩ শকলৈ ‘ৰামধেনু’ আৰু ১৯৫৩ ৰ পৰা ১৯৫৫ লৈ ‘ঝংকাৰ’ আলোচনীৰ দুটা খণ্ডৰ সম্পাদনাৰ দায়িত্ব লৈছিল। স্বীকৃতি পদ্মশ্ৰী (১৯৭২), অসম সাহিত্য সভাৰ সভাপতি (১৯৭৪), অসম সাহিত্য সভাৰ সদস্য মহীয়ান (১৯৮৮), শংকৰদেৱ বঁটা (১৯৮৯), সঙ্গীত নাটক একাডেমীৰ জলপানি (১৯৯৫)। সাহিত্য ৰচনা শ্ৰীশ্ৰী শংকৰদেৱ (১৯৫১) ডাৱৰৰ সিপাৰে ধুনীয়া দেশ (১৯৪৮) পুৰণি অসমীয়া সমাজ আৰু সংস্কৃতি (১৯৫৭) অসমীয়া গীতি সাহিত্য (১৯৫৮) অসমীয়া প্ৰেমগাঁথা (১৯৫৮) অসমীয়া সাহিত্যৰ ৰূপৰেখা (১৯৬২-৬৩) আধুনিক অসমীয়া সাহিত্য (১৯৬৫) ভক্তি-প্ৰদীপ (১৯৪৫) বংশীগোপালদেৱৰ চৰিত্ৰ (১৯৫০) উষা পৰিণয় (১৯৫১) আচাৰ্য সংহতি (১৯৬৩) লৱ-কুশৰ যুদ্ধ (১৯৫৪) গীতি-ৰামায়ণ (১৯৫৪) কীৰ্তন-ঘোষা, নামঘোষা (১৯৫৫) ৰামানন্দ দ্বিজৰ গুৰুচৰিত (১৯৫৬) চাহাপৰি উপাখ্যান (১৯৫৮) সংস্কৃত হস্তমুক্তাৱলী (১৯৫৯) সঞ্চয়ন (১৯৭১) চতাই পৰবত আৰু চিৰি লুইত (১৯৫৯) স্বৰৰেখাত বৰগীত (১৯৫৮) শ্ৰীভাগৱত কথা (১৯৫৯) সানুবাদ হস্তমুক্তাৱলী (১৯৬৩) প্ৰাচ্য শাসনাৱলী, সত্ৰীয়া নৃত্য আৰু সত্ৰীয়া নৃত্যৰ তাল (১৯৭৪) বিশ্ববিদ্যালয়ৰ, ভাষা, ভাষণ আৰু ভ্ৰমণ (১৯৭৪) মুছাফিৰখানা (১৯৭৪) পৰ্ব সমীক্ষা (১৯৮৮) অৰুণোদয় (সম্পাদনা) (১৯৮৪) বেজবৰুৱা পত্ৰলেখা (১৯৬৮) ভক্তিগীতপদ সংকলন (১৯৮৮) চন্দ্ৰকান্ত অভিধান সংশোধন (১৯৫৪, ৫৭, ৬৮) আত্মজীৱনী জীৱনৰ দীঘ আৰু বাণি ইংৰাজী গ্ৰন্থ (পি এইচ ডিৰ গৱেষণা পত্ৰ) মৃত্যু ১৯৯৫ চনৰ ১৩ ছেপ্টেম্বৰত তেখেতৰ মৃত্যু হয়। তথ্য সংগ্ৰহ অসমৰ ব্যক্তি মৃত ব্যক্তি অসমীয়া কবি অসমীয়া প্ৰবন্ধকাৰ অসম সাহিত্য সভাৰ সভাপতি পদ্মশ্ৰী বঁটা বিজয়ী শ্ৰীমন্ত শংকৰদেৱ বঁটা

5422

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%A2%E0%A7%87%E0%A6%95%E0%A7%80%E0%A6%AF%E0%A6%BC%E0%A6%BE%E0%A6%96%E0%A7%8B%E0%A7%B1%E0%A6%BE%20%E0%A6%AC%E0%A7%B0%E0%A6%A8%E0%A6%BE%E0%A6%AE%E0%A6%98%E0%A7%B0

ঢেকীয়াখোৱা বৰনামঘৰ

ঢেকীয়াখোৱা বৰনামঘৰ অসমৰ যোৰহাট নগৰৰ পৰা প্ৰায় ১২ কিলোমিটাৰ পূবত অৱস্থিত। ই ৩৭ নং ৰাষ্ট্ৰীয় ঘাইপথৰ পৰা প্ৰায় ৩.৫ কিঃমিঃ দূৰৰ ঢেকীয়াখোৱা গাঁৱত অৱস্থিত। ভাদ মাহৰ অখণ্ড নাম-কীৰ্ত্তনৰ বাবে নামঘৰলৈ অগনণ ভক্তৰ ভীৰ হোৱা দেখা যায়। জনশ্ৰুতি অনুসৰি ১৫২৮ চনত(১৪৫০ শক) মহাপুৰুষ মাধৱদেৱে এই নামঘৰ প্ৰতিষ্ঠা কৰিছিল। মহাপুৰুষ মাধৱদেৱে এই স্থানতে এগছি বন্তি জ্বলাইছিল, যিগছি বন্তি সুদীৰ্ঘ ৪৯৪ বছৰ ধৰ্মপ্ৰাণ ৰাইজে জ্বলাই ৰাখিছে। এই বন্তি গছি এছিয়া বুক অফ ৰেকৰ্ডছ আৰু ইণ্ডিয়া বুক অফ ৰেকৰ্ডছ-এ "দীৰ্ঘতম সময়ৰ বাবে প্ৰজ্বলিত বন্তি" বুলি স্বীকৃতি প্ৰদান কৰিছে। নামঘৰটোৰ মুঠ মাটিকালি ১৩ বিঘা। ভাদ মাহত ঢেকীয়াখোৱা বৰনামঘৰ মৰ্ত্যৰ বৈকুণ্ঠপুৰীলৈ পৰিণত হয় বুলি লোকবিশ্বাস আছে। ভক্তসকলে নিজৰ মতে নামঘৰলৈ দান বৰঙনি আগবঢ়ায় আৰু পৰিচালনা সমিটিয়ে ইয়াক সামাজিক আৰু সাংস্কৃতিক উন্নতিৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰে। ই বৈষ্ণৱ ধৰ্ম আৰু অসমৰ মানুহৰ মাজত একতা বজাই ৰখাত সহায় কৰি আহিছে। ইতিহাস প্ৰবাদ অনুসৰি বৈষ্ণৱধৰ্ম প্ৰচাৰ কৰি থকাৰ সময়তে, অবৈষ্ণৱ সকলৰ প্ৰৰোচনাত পৰি ৰজাই মহাপুৰুষ শংকৰদেৱ আৰু মাধৱদেৱক বন্দী কৰিব খোজোত, শংকৰ গুৰুক শিষ্যসকলে আত্মগোপন কৰোৱায়। ৰজাই মাধৱদেৱক জোঁৱায়েকৰ সৈতে বন্দী কৰে, পাছত বিচাৰত জোঁৱায়েকক মৃত্যুদণ্ড দিয়ে আৰু মাধৱদেৱক মুক্তি দিয়ে। বন্দীশালৰ পৰা ওলাই আহি বৰ্তমানৰ ঢেকীয়াখোৱা বৰনামঘৰ থকা ঠাইত, এটা ভগা পজাঁত থকা এহাল বুঢ়া-বুঢ়ীৰ ঘৰত দুখে-ভাগৰে মাধৱদেৱে আশ্ৰয় ল’লে। ৰাতিৰ ভাত সাঁজৰ বাবে ঢেঁকীয়া শাকেৰে ব্যঞ্জন বনাই বুঢ়ীয়ে নিজেই নাখায় মাধৱদেৱক খুৱাইছিল। আহাৰ গ্ৰহণ কৰাৰ পাছত, বুঢ়াৰ সহযোগত গাঁৱৰ কেইজনমান লোক লগ হৈ সেই ঠাইত এটা নামঘৰ স্থাপনৰ কথা কয় আৰু গুৰুজনাই নিজৰ পৰিচয় দিয়ে। ৰাইজে গুৰুজনাৰ ওচৰত মূৰ দোঁৱাই সন্মতি প্ৰকাশ কৰে। যি ঠাইত গুৰুজনাই ভোজন কৰিছিল, সেই ঠাইত বৰগছৰ তলত খুটি মাৰি বন্তি প্ৰজ্বলন কৰি নামঘৰ ভাগ স্থাপন কৰে। তেতিয়াৰ পৰাই এই নামঘৰটোৰ লগতে অঞ্চলটোৰ নাম ঢেকীয়াখোৱা হয়। মহাপুৰুষ মাধৱদেৱে সেই ঠাই ত্যাগ কৰাৰ পাছত বুঢ়া-বুঢ়ীহালৰ মৃত্যু হয় আৰু ৰাইজে সেই ঠাইতে খেৰ-বাঁহৰ নামঘৰ সাজি বুঢ়া নামঘৰ নাম দিলে আৰু প্ৰত্যেক বছৰৰ ভাদ মাহত গুৰুজনাৰ আৰ্হিৰে পালনাম গাবলৈ ধৰিলে। এসময়ত কাঠ-বাঁহেৰে নিৰ্মিত এই নামঘৰেই আটকধুনীয়া ঢেকীয়াখোৱা নামঘৰ হিচাপে প্ৰখ্যাত হয়। কিংবদন্তি ঢেকীয়াখোৱা বৰনামঘৰৰ লগত কেইবাটাও কাহিনী জড়িত আছে। কোৱা হয় যে, নামঘৰৰ মূল খুঁটাটো শাল গছৰে নিৰ্মিত। এদিন ৰাতি ইয়াৰ ভকত এজনে সপোনত দেখিলে যে, বৰনামঘৰৰ কাষেৰে বৈ যোৱা নৈখন (ঢেকীয়াখোৱা জান নামেৰে জনা যায়) সুঁতিৰ বিপৰীতে বৈ গৈছে আৰু বৰনামঘৰ নিৰ্মাণ কৰিবৰ বাবে লগত এজোপা শাল গছ উটুৱাই লৈ আহিছে। পিছদিনাখন যেতিয়া লোকসকলে সপোনটো বাস্তৱিত হোৱা যেন দেখিলে, তেতিয়া তেওঁলোকে বৰনামঘৰৰ মূল খুঁটাকেইটা শাল গছেৰে নিৰ্মাণ কৰিলে। নামঘৰৰ কাৰ্যসূচী প্ৰতি বছৰে ভাদ মাহত ইয়াত চাৰি প্ৰসংগীয়া পালনাম অনুষ্ঠিত হয়। অগণন ভক্তৰ সমাৱেশ হয়। এই নামঘৰ পৰিচালনাৰ বাবে এখন পৰিচালনা সমিতি আছে। ১৯৫৯ চনত স্থাপিত সমিতিখনে নামঘৰটোৰ উন্নয়নৰ বাবে ভালেমান কাৰ্যসূচী গ্ৰহণ কৰিছে। অৱস্থান আৰু পৰিবহণ ঢেকীয়াখোৱা বৰ নামঘৰৰ অৱস্থান হৈছে বিমানসেৱা ঢেকীয়াখোৱা বৰনামঘৰৰ নিকটৱৰ্তী বিমানবন্দৰ হৈছে: ৰৰৈয়া বিমানবন্দৰ। দূৰত্ব প্ৰায় ১০ কিঃমিঃ। ৰেলসেৱা ঢেকীয়াখোৱা বৰনামঘৰৰ নিকটৱৰ্তী ৰেল ষ্টেছন হৈছে যোৰহাট ৰেল ষ্টেছন। আনটো নিকটৱৰ্তী ষ্টেছন হৈছে মৰিয়নি জংচন। দূৰত্ব প্ৰায় ৩০ কিঃমিঃ। পথসেৱা অসমৰ প্ৰায় সকলো ঠাইৰ লগতে যোৰহাট জিলালৈ অহা-যোৱা কৰাৰ সু-ব্যৱস্থা আছে। ৩৭ নং ৰাষ্ট্ৰীয় ঘাইপথেদি যোৰহাট নগৰৰ পৰা শিৱসাগৰলৈ যোৱাৰ পথত লাহদৈগড় আৰক্ষী চকী পাৰ হৈ ঢেকীয়াখোৱা বৰনামঘৰলৈ যোৱাৰ প্ৰৱেশ দ্বাৰ পোৱা যায়। তাৰ পৰা প্ৰায় ৩.৫ কিঃমিঃ দূৰত ঢেকীয়াখোৱা গাঁৱত নামঘৰটো অৱস্থিত। অভিলেখ ঢেকীয়াখোৱা বৰ নামঘৰ প্ৰতিষ্ঠা কৰাৰ সময়ত মহাপুৰুষ মাধৱদেৱে এই স্থানতে এগছি বন্তি জ্বলাইছিল। এই বন্তিগছি সুদীৰ্ঘ চাৰে চাৰিশ বছৰ ধৰ্মপ্ৰাণ ৰাইজে এতিয়াও জ্বলাই ৰাখিছে। যোৱা ৪৮৫ বছৰ ধৰি ঢেকীয়াখোৱা বৰ নামঘৰ এইগছি বন্তি জ্বলি আছে। এই বন্তি গছা এছিয়া বুক অফ ৰেকৰ্ডছ আৰু ইণ্ডিয়া বুক অফ ৰেকৰ্ডছ-এ "দীৰ্ঘতম সময়ৰ বাবে প্ৰজ্বলিত বন্তি" বুলি স্বীকৃতি প্ৰদান কৰিছে। তথ্য সংগ্ৰহ প্ৰসঙ্গ পুথি বিশ্ব ঐতিহ্য, শান্তনু কৌশিক বৰুৱা বাহ্যিক সংযোগ ঢেঁকীয়াখোৱা বৰনামঘৰ ত থকা ঢেকীয়াখোৱা বৰনামঘৰ সম্পৰ্কে বিশদ বৰ্ণনা নামঘৰ যোৰহাট জিলাৰ

33243

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%B2%E0%A7%B0%E0%A7%8D%E0%A6%A1%20%E0%A6%AD%27%E0%A6%B2%E0%A6%A1%E0%A7%87%E0%A6%AE%E0%A7%B0%E0%A7%8D%E0%A6%9F

লৰ্ড ভ'লডেমৰ্ট

লৰ্ড ভ’লডেমৰ্ট (জন্মনাম টম মাৰভোলো ৰিডল) হ’ল এক কাল্পনিক চৰিত্ৰ আৰু জে কে ৰাউলিঙৰ “হেৰী পটাৰ শৃংখলাৰ প্ৰধান বিৰোধী চৰিত্ৰ তথা দাৰ্ক লৰ্ড অৰ্থাৎ এজন কলা যাদুগৰৰ চৰিত্ৰ আছিল যি ৱিজাৰ্ডিঙ যুদ্ধৰ কাৰণ আছিল। ১৯৯৭ চনত প্ৰকাশ হোৱা ‘’হেৰী পটাৰ এণ্ড দ্য ফিল’ছ’ফাৰ্ছ ষ্ট’ন’’ত ভ’লডেমৰ্টে আত্মপ্ৰকাশ কৰে। তৃতীয় উপন্যাস ‘’হেৰী পটাৰ এণ্ড দ্য প্ৰিজনাৰ অৱ আজকাবান’’ৰ বাহিৰে বাকী সকলো কেইখন কিতাপ বা চলচ্চিত্ৰ অভিযোজনতে ভ’লডেমৰ্ট হয়তো শাৰীৰিক ভাৱে নহয়তো স্মৃতি ৰোমন্থনৰ জৰিয়তে উপস্থিত আছে। শৃংখলাটিত ভ’লডেমৰ্ট হেৰী পটাৰৰ প্ৰধান শত্ৰু কাৰণ এক ভৱিষ্যকথন অনুসৰি হেৰীৰ “অন্ধকাৰৰ ৰজাক পৰাভূত কৰিব পৰা শক্তি” আছে। প্ৰায় কোনো যাদুকৰ বা যাদুকৰীয়ে তেওঁৰ নাম ল’বলৈ সাহস নকৰে আৰু নামৰ সলনি “তুমি-জানা-কোন”,”তেওঁ-যাৰ-নাম-ল’ব-নাপায়”,”অন্ধকাৰৰ ৰজা” আদি বিশেষণেৰে সম্বোধন কৰে। যাদুবিশ্বৰ মাগোল(যাদু নজনা লোক) সকলৰ অস্তিত্ব বিলোপ কৰি মাগোলজগত আৰু যাদুজগত উভয়কে নিজৰ অধীনলৈ আনি বিশুদ্ধ তেজৰ এক সাম্ৰাজ্য স্থাপন কৰাই ভ’লডেমৰ্টৰ প্ৰধান লক্ষ্য। মাকৰ ফালৰ পৰা তেওঁ হগৱাৰ্ট্ছ যাদু আৰু তন্ত্ৰ বিদ্যালয়ৰ চাৰিজন প্ৰতিষ্ঠাতাৰ ভিতৰত অন্যতম ছালাজাৰ শ্লিদেৰিণৰ শেষ বংশধৰ। যাদুবিশ্বৰ মাগোল সকলক নাশ কৰি ভ’লডেমৰ্টক সৰ্বেসৰ্বা শাসনকৰ্তা হিচাপে প্ৰতিষ্ঠা কৰিবলৈ গঠিত ডেথ্ ইটাৰ সকলৰ তেওঁ দলপতি। চাৰিত্ৰিক বিকাশ ২০১১ চনৰ এক সাক্ষাৎকাৰত ৰাউলিঙে কয় যে ভ’লডেমৰ্টক হেৰী পটাৰৰ প্ৰধান শত্ৰু হিচাপে অংকিত কৰিলেও প্ৰথমাৱস্থাত তেওঁৰ জীৱন কাহিনীৰ কথা ভবা নাছিল। "প্ৰধান ধাৰণাটো আছিল এনেকুৱা যে হেৰীয়ে নিজে গম পোৱা নাছিল যে সি এক যাদুকৰ আৰু তাৰ পৰা মই ওভোটাকৈ সেই পৰিস্থিতিৰ কথা ভাবিবলৈ ধৰিলো যিয়ে তাক নিজৰ পৰিচয়ৰ কথা নজনাকৈ ৰাখিলে। যেতিয়া সি এবছৰীয়া আছিল শতিকাৰ আটাইতকৈ ভয়ংকৰ যাদুকৰজনে তাক হত্যা কৰিব খুজিলে। তেওঁ হেৰীৰ মাতা-পিতাক হত্যা কৰি তাকো শাপ দি মাৰিবলৈ চেষ্টা কৰিলে। ইয়াৰ কাৰণ আমি জানিবলৈ পোৱাৰ আগতে নিশ্চয় হেৰীয়ে জানিব লাগিব। আৰু কোনো এক ৰহস্যময় কাৰণৰ বাবে হেৰীৰ মৃত্যু নহ’ল কিন্তু তাৰ কপালত বিজুলীৰ দৰে দাগ এটা ৰৈ গ’ল আৰু সেই শাপ ওলোটাকৈ ভ’লডেমৰ্টৰ গাত লাগিল যিয়ে তেতিয়াৰে পৰা আত্মগোপন কৰি আছে। দ্বিতীয় কিতাপ খনত ৰাউলিঙে প্ৰকাশ কৰে যে ভ’লডেমৰ্টনিজেই অৰ্ধতেজ জাত। ২০০০ চনত ৰাউলিঙে কয় যে ভ’লডেমৰ্ট প্ৰকৃততে “এক অত্যাচাৰী তথা মানসিক ভাৱে অসূস্থ ব্যক্তি যিয়ে অন্য মানুহৰ দুখ-যন্ত্ৰণাক গুৰুত্ব নিদিয়ে”। ২০০৪ চনত ৰাউলিঙে এয়া প্ৰকাশ কৰে যে ভ’লডেমৰ্ট কোনো বাস্তৱ চৰিত্ৰৰ ওপৰত আধাৰিত নহয়। ২০০৬ চনত ৰাউলিঙে কয় যে আন ভয় নাথাকিলেও ভ’লডেমৰ্টৰ আন মানুহৰ দৰে মৃত্যু ভয় নিশ্চয় আছে। গোটেই শৃংখলাটোতেই ৰাউলিঙে ভ’লডেমৰ্টক ইমানেই ভয়ানক যাদুকৰ হিচাপে উপস্থাপন কৰিছে যে তেওঁৰ নাম লোৱাটোৱেই বিপদজনক বুলি ভবা হয়। উপন্যাসৰ বেছিভাগ চৰিত্ৰই ভ’লডেমৰ্টৰ নাম ডাঙৰকৈ কোৱাৰ সলনি “তুমি-জানা-কোন”,”তেওঁ-যাৰ-নাম-ল’ব-নাপায়”আদি নামেৰে তেওঁক বুজাই। হেৰী পটাৰএণ্ড দ্য ডেডলী হ’ল’জত ভ’লডেমৰ্টৰ নামত এক যাদু কৰা হয় আৰু তেওঁৰ নাম কোৱাৰ লগে লগে ভ’লডেমৰ্টৰ সেৱক সকলে হেৰী আৰু বন্ধুসকলৰ অৱস্থান নিৰ্ণয় কৰি সিহঁতক ধৰা পেলায়। ৰাউলিঙৰ মতে ভ’লডেমৰ্টৰ নামটি এক আৱিষ্কৃত নাম। অৱশ্যে ফিলিপ নেলৰ মতে ভ’লডেমৰ্টৰ নামটি ফৰাচী ভাষাত “মৃত্যুৰ উৰণ” বুজোৱা শব্দৰ পৰা আহিছে। আৰু নিলছেন এণ্ড নিলছেনৰ মতে ফৰাচী “মৰ্ট”(“মৃত্যু”) আৰু লেটিন শব্দ “মৰ্ছ”ৰ লগত ইয়াৰ কিছু সম্পৰ্ক থকা বাবে নামটোৰ পৰা পাঠকে এক “অজীব অনুভৱ” পায়। আবিৰ্ভাৱ হেৰী পটাৰ এণ্ড দ্য ফিল’ছ’ফাৰ্ছ ষ্ট’ন হেৰী পটাৰ এণ্ড দ্য ফিল'ছ'ফাৰ্ছ ষ্ট'নত ভ'লডেমৰ্টৰ প্ৰথম আৱিৰ্ভাৱ ঘটে। এই কাহিনীত ৰাউলিঙে ভ'লডেমৰ্টক "ডাৰ্ক লৰ্ড" হিচাপে পৰিচয় কৰায় যিয়ে হেৰীৰ মাতা-পিতা লিলি পটাৰ আৰু জেমছ পটাৰক হত্যা কৰে আৰু হেৰীকো ক্ষণমৰণ শাপেৰে মাৰিবলৈ যাঁওতে হেৰীৰ মাতৃৰ প্ৰেম আৰু হেৰীৰ বাবে নিজৰ প্ৰাণ সৰ্গা কৰা প্ৰৱণতাই হেৰীক এক ঢাল হিচাপে ৰক্ষা কৰে। ফলত ভ'লডেমৰ্টে নিজৰ শৰীৰ হেৰুৱাই পেলাই আৰু হেৰীৰ কপালত ৰৈ যায় বিজুলীৰ দৰে এক ৰহস্যময় দাগ। কিতাপখনত ভ'লডেমৰ্টে ফিল'ছ'ফাৰ্ছ ষ্ট'ন বা পৰশ পাথৰটি চুৰি কৰি হেৰোৱা শৰীৰটো পুনৰূদ্ধাৰৰ বিফল চেষ্টা চলাই। ইয়াৰ বাবে ভ'লডেমৰ্টে প্ৰফেছৰ কুইৰেলৰ সহায় বিচাৰে আৰু কুইৰেলৰ মূৰৰ পিছফালে আশ্ৰয় লয়। অৱশ্যে শেষত পৰশ পাথৰটি চুৰি কৰাত হেৰীয়ে ভ'লডেমৰ্টক বাধা দিবলৈ সক্ষম হয়। হেৰী পটাৰ এণ্ড দ্য চেম্বাৰ অৱ ছিক্ৰেটছ হেৰী পটাৰ এণ্ড দ্য চেম্বাৰ অৱ ছিক্ৰেটছত ৰাউলিঙে জিনি ৱিজলীয়ে বিচাৰি পোৱা ডায়েৰী এটাৰ মাজত লুকাই থকা কিশোৰ ভলডেমৰ্টৰ এক সত্তা টম মাৰভ'ল' ৰিডলক চিনাকি কৰোৱাই। এই কিতাপখনত জিনিক হেৰীৰ প্ৰতি আকৰ্ষিত এক লাজকুৰীয়া যুৱতী হিচাপে বৰ্ণনা কৰা হৈছে। কণ্ঠিত আৰু অকলশৰীয়া অনুভৱ কৰি জিনিয়ে ডায়েৰীটোত লিখিবলৈ আৰম্ভ কৰে আৰু সহানুভূতিশীল টমৰ লগত নিজৰ গভীৰতম ভয়সমূহ আলোচনা কৰিবলৈ লয়। ছবিখনৰ শেষৰ ফালে যেতিয়া টম মাৰভ'ল' ৰিডলে নামৰ আখৰ কেইটা সলনি কৰি ময়েই লৰ্ড ভলডেম'ৰ্ট বুলি প্ৰকাশ কৰে তেতিয়াহে এইটো ওলাই পৰে যে টম প্ৰকৃততে ভলডেম'ৰ্টৰ এক মায়াবী ৰূপ। ৰিডলে কয় যে জিনিৰ ভয়বোৰ গ্ৰাস কৰি সি শক্তিশালী হৈ পৰিছে আৰু জিনিৰ অন্তৰাত্মা দখল কৰি লৈছে। সি জিনিক ব্যৱহাৰ কৰি গোপন কোঠাৰ দুৱাৰ খোলে যাৰ পৰা বাচিলিস্ক নামৰ দৈত্যাকৃতিৰ সাপ এডাল ওলাই হগৱাৰ্টছৰ বহুতো বিদ্যাৰ্থীক জড়ভৰত কৰি পেলায়। হেৰীয়ে শেষত বাচিলিস্ক আৰু ডায়েৰীৰ ৰিডল উভয়কে পৰাস্ত কৰে। হেৰী পটাৰ এণ্ড দ্য হাফ ব্লাড প্ৰিন্সত এলবাচ ডাম্বলড'ৰে হেৰীক কয় যে সেই ডায়েৰীটো প্ৰকৃততে ভলডেম'ৰ্টৰ এটা হ’ৰক্ৰাক্স(ভলডেম'ৰ্টৰ খণ্ডিত আত্মাৰ এটা অংশ ধাৰণ কৰা এক পাত্ৰ) আছিল। হেৰী পটাৰ এণ্ড দ্য প্ৰিজনাৰ অৱ আজকাবান তৃতীয় গ্ৰন্থ হেৰী পটাৰ এণ্ড দ্য প্ৰিজনাৰ অৱ আজকাবানত ভলডেম'ৰ্ট নিজে বা আন কোনো ৰূপেৰেও উপস্থিত নাথাকে। হেৰীক যেতিয়া ডিমেনটৰে আক্ৰমণ কৰে তেতিয়াহে ভলডেম'ৰ্টৰ মাত শুনা যায়। কাহিনীৰ শেষৰফালে জ্যোতিষ বিদ্যাৰ শিক্ষক ছিবিল ট্ৰেলোনীয়ে এক ভৱিষ্যদ্বাণী কৰে: অন্ধকাৰৰ ৰজা অকলশৰীয়া আৰু বন্ধুত্বহীন হৈ আছে, অনুগামীসকলেও তেওঁক পৰিত্যাগ কৰিছে। এই বাৰ বছৰে তেওঁৰ সেৱক বন্দী হৈ আছিল। আজি মাজৰাতিৰ আগেয়ে সেৱক মুক্ত হব আৰু তাৰ প্ৰভুক লগ পাবলৈ যাত্ৰা কৰিব। সেৱকৰ সহায়ত অন্ধকাৰৰ ৰজা আগতকৈ বহুগুণে শক্তিশালী আৰু ভয়ানক হৈ পুনৰ জাগি উঠিব। আজিয়েই...মাজৰাতিৰ আগেয়েই... সেই সেৱক...তাৰ প্ৰভুক লগ পাবলৈ... যাত্ৰা কৰিব... প্ৰথমতে যদিও এই সেৱকজন ছিৰিয়াছ ব্লেক বুলি ভবা হয় পিছলৈ গম পোৱা যায় যে তাত পিটাৰ পেটিগ্ৰিউৰ কথা কোৱা হৈছে যিয়ে ভলডেম'ৰ্টৰ পতনৰপৰা ইমানদিনে ৰণৰ এন্দুৰ স্কেবাৰ্জৰ ৰূপ লৈ আছিল। হেৰী পটাৰ এণ্ড দ্য গব্লেট অৱ ফায়াৰ চতুৰ্থ উপন্যাস ‘’হেৰী পটাৰ এণ্ড দ্য গব্লেট অৱ ফায়াৰ’’ৰ আৰম্ভণি আৰু সামৰণিত ভ’লডেমৰ্টক দেখা যায়। শেষত এয়া প্ৰকাশ হয় যে ভ’লডেমৰ্টৰ সেৱক বাৰ্টী ক্ৰাউচ কনিষ্ঠই হগৱাৰ্ট্ছৰ শিক্ষক মেড আই মূডীৰ ৰূপ লৈ যাদুৰ ত্ৰিকোণীয় প্ৰতিযোগিতাত হেৰীক জয়ী হোৱাত সহায় কৰে। আচলতে ভ’লডেমৰ্টৰ লক্ষ্য আছিল হেৰীক ডাম্বলড’ৰৰ নজৰৰ পৰা আঁতৰাই ৰিডল পৰিয়ালক সমাধিস্থ কৰা লিটল হেংগলটন কবৰস্থানলৈ আঁতৰাই নিয়া। তাত হেৰী বন্দী হৈ পৰে আৰু পিটাৰ পেটিগ্ৰিউৱে হেৰীৰ তেজ ব্যৱহাৰ কৰি কিছুমান যাদু কৰাৰ পিছত ভ’লডেমৰ্টে নিজৰ শৰীৰ পুনৰ লাভ কৰে আৰু পূৰ্ণ শক্তিৰে জাগি উঠে। শৃংখলাটিত প্ৰথমবাৰৰ বাবে ৰাউলিঙে ভ’লডেমৰ্টৰ শৰীৰৰ বৰ্ণনা কৰে: "ওখ আৰু হাড়ে-ছালে লগা", "নৰমুণ্ডতকৈও বগা,বহল ভয়ানক তেজৰঙা চকু আৰু নাকৰ পৰিৱৰ্তে সাপৰ দৰে বিন্ধা থকা” এখন মুখ”। ৰাউলিঙে লিখিছে যে "হাতবোৰ শেঁতাপৰা মকৰাৰ দৰে; তেওঁৰ দীঘল বগা আঙুলিবোৰেৰে তেওঁ নিজৰে বুকুখন পিহি আছিল,তেওঁৰ বাহু,মুখ;মেকুৰীৰ দৰে ৰঙা চকুযুৰি ৰাতিৰ আন্ধাৰত আৰু অধিক শেঁতা হৈ জিলিকিছিল"। পেটিগ্ৰিউৰ সহায়ত ভ’লডেমৰ্টে প্ৰথমতে এক দুৰ্বল,ভ্ৰমণ আৰু যাদু প্ৰয়োগ কৰিব পৰা এক শৰীৰ সৃষ্টি কৰি লয় আৰু হেৰীক বন্দী কৰি সম্পূৰ্ণ শৰীৰ উদ্ধাৰৰ পৰিকল্পনা কৰাত ব্যস্ত হৈ পৰে। ফ্ৰেংক ব্ৰাইছ নামৰ এক মালীয়ে এই পৰিকল্পনা শুনে আৰু ভ’লডেমৰ্টে তাক মাৰি পেলাই। কবৰস্থানত সম্পূৰ্ণ শক্তিসম্পন্ন শৰীৰ আহৰণ কৰাৰ পিছত ভ’লডেমৰ্টে অন্য ডেথ ইটাৰ সকলক মাতে আৰু হেৰীক এক যাদুযুদ্ধৰ প্ৰত্যাহ্বান জনায়। কিন্তু দুয়োৰে যাদুদণ্ড দুডাল একেটা ফিনিক্স পখীৰ পাখীৰে নিৰ্মিত বাবে যুদ্ধৰ সময়ত দণ্ডদুডাল সংযুক্ত হৈ পৰে আৰু হেৰীৰ মাতা-পিতাকেধৰি ভ’লডেমৰ্টৰ হত্যাৰ বলি হোৱা সকলৰ আত্মাবোৰ আহি ভ’লডেমৰ্টৰ মনোযোগ ভ্ৰষ্ট কৰে আৰু হেৰীক পিটাৰ পেটিগ্ৰিৱে হত্যা কৰা সতীৰ্থ ছেদ্ৰিক ডিগৰীৰ শৰীৰটোৰে সৈতে গুপ্তমাৰ্গেৰে পলাই সাৰিবলৈ সুবিধা কৰি হেৰী পটাৰ এণ্ড দ্য অৰ্ডাৰ অৱ দ্য ফিনিক্স পুনৰ এক ষড়যন্ত্ৰৰ সৈতে পঞ্চম গ্ৰন্থ হেৰী পটাৰ এণ্ড দ্য অৰ্ডাৰ অৱ দ্য ফিনিক্সৰ শেষভাগত ভ'লডেমৰ্টৰ আৱিৰ্ভাৱ হয়। এই কিতাপখনত হেৰীয়ে অত্যন্ত মানসিক চাপৰ মাজেৰে সময় কটাব লগীয়া হয় আৰু ৰাউলিঙৰ মতে অনুভূতিশীল হোৱা হেতুকে মানৱত্ব গুণ থকা হেৰী আৰু অমানৱীয় ভাবে কোনো আবেগ নথকা ভ'লডেমৰ্টৰ মাজত পাৰ্থক্য বিচাৰ কৰিবলৈ ই খুবেই জৰুৰী: "হেৰী এক মানৱীয় গুণসমৃদ্ধ নায়ক আৰু তাৰ তথা মানৱত্বহীন ভ'লডেমৰ্টৰ মাজত পাৰ্থক্য থকাটো খুবেই জৰুৰী আৰু সেয়েহে হেৰীয়ে এনে এক পৰিস্থিতিত উপনীত হোৱা দৰকাৰ য'ত সি সম্পূৰ্ণৰূপে ভাগি পৰিব। ইয়াত ভ'লডেমৰ্টে বেলাট্ৰিস্ক লেষ্ট্ৰেঞ্জ আদিকে ধৰি ভালেমান ডেথ ইটাৰক আজকাবানৰ পৰা মুকলি কৰি দিয়ে আৰু যাদু মন্ত্ৰালয়ৰ ৰহস্যময়ী বিভাগত হেৰী আৰু ভ'লডেমৰ্ট সম্বন্ধীয় এক ভৱিষ্যকথন চুৰি কৰাৰ পৰিকল্পনা কৰে। তেওঁ ডেথ ইটাৰৰ এটা দলক ৰহস্যময়ী বিভাগলৈ পঠিয়াই যত অৰ্ডাৰ অৱ ফিনিক্সৰ লগত তেওঁলোকৰ যুদ্ধ লাগে। বেলাট্ৰিস্কৰ বাহিৰে বাকী সকলো ধৰা পৰে আৰু ডাম্বলড'ৰৰ লগত ভ'লডেমৰ্টৰ তয়াময়া ৰণ লাগে। ভ'লডেমৰ্টে হেৰীক নিজৰ আয়ত্তলৈ আনিব খোজে কিন্তু হেৰীৰ অন্তৰখন ভ'লডেমৰ্টে দুৰ্বলতা বুলি জ্ঞান কৰা প্ৰেমেৰ ভৰপূৰ বাবে বিফল হয়। ডাম্বলড'ৰৰ জয়ী হোৱাৰ সম্ভাৱনা দেখি ভ'লডেমৰ্টে পলাব খোজোতেই যাদু মন্ত্ৰীয়ে তেওঁক দেখা পায় আৰু ভ'লডেমৰ্ট উভতি অহা বুলি তেওঁ পতিয়ন যায়। হেৰী পটাৰ এণ্ড দ্য হাফ ব্লাড প্ৰিন্স হাফ ব্লাড প্ৰিন্সত ভলডেম'ৰ্টক দেখা নাযায় যদিও তেওঁৰ কাম কাজ বোৰৰ উমান পোৱা যায়: তেওঁ আকৌ যুদ্ধ ঘোষণা কৰে আৰু ক্ষমতাৰ গাদী দখল কৰিবলৈ প্ৰয়াস চলাই। স্মৃতিপাত্ৰৰ জৰিয়তে কৰা স্মৃতি ৰোমন্থনৰ দ্বাৰা ৰাউলিঙে প্ৰকাশ কৰে যে ভলডেম'ৰ্ট প্ৰকৃততে মেৰ'প গ'ণ্ট নামৰ এক যাদুকৰণী আৰু টম ৰিডল নামৰ মাগোলৰ পুত্ৰ যাৰ জন্মৰ আগতেই টমে মেৰ'পক ত্যাগ কৰে আৰু জন্মৰ কিছু সময় পিছত মেৰ'পৰ মৃত্যু হয়। এক অনাথ আশ্ৰমত বাস কৰা ৰিডলক ভলডেম'ৰ্টে হগৱাৰ্ট্ছলৈ লৈ আহে। ৰিডল যদিও এক আদৰ্শ ছাত্ৰ আছিল,তেওঁ অসামাজিক মানৱীয়তাসম্পন্ন আছিল আৰু নিৰ্দোষী লোকক যাদুপ্ৰয়োগৰ দ্বাৰা কষ্ট দি আনন্দ পাইছিল। আৰু তেওঁক এৰি যোৱাৰ প্ৰতিশোধস্বৰূপে দেউতাক আৰু ককাক-আইতাকক হত্যা কৰে। কিতাপখনত ৰিডলৰ "মাগোল"(যাদু নজনা মানুহ)ৰ প্ৰতি থকা ঘৃণা,হ'ৰক্ৰাক্সৰ প্ৰতি থকা আকৰ্ষণ, আৰু নিজ আত্মাক খণ্ডিত কৰি অমৰত্ব লাভ কৰিবলৈ থকা ইচ্ছাৰ কথা বৰ্ণনা কৰা হৈছে। কিতাপৰ মূল কাহিনীত ভলডেম'ৰ্টে হগৱাৰ্ট্ছ আক্ৰমণ কৰি ডাম্বলড'ৰক হত্যা কৰাৰ এক পৰিকল্পনা কৰে। ইয়াৰ বাবে ড্ৰেকো মেলফয়ে ডেথ ইটাৰবোৰে হগৱাৰ্ট্ছৰ সুৰক্ষা বেষ্টনী ভাঙি বিদ্যালয়ৰ ভিতৰত প্ৰৱেশ কৰিব পৰাকৈ এক অন্তৰ্হিত হব পৰা আলমাৰীৰ ব্যৱস্থা কৰে। এই আলমাৰিৰ দ্বাৰা ডেথ ইটাৰবোৰে হগৱাৰ্ট্ছত প্ৰৱেশ কৰে আৰু ডাম্বলড'ৰক ঘেৰি ধৰে। ড্ৰেকোই ডাম্বলড'ৰক হত্যা কৰিবলৈ নিজকে মান্তি কৰাব নোৱাৰাত হগৱাৰ্ট্ছৰ শিক্ষক ছেভেৰাচ স্নেইপে ক্ষণমৰণ মন্ত্ৰৰে ডাম্বলড'ৰক হত্যা কৰে। হেৰী পটাৰ এণ্ড দ্য ডেডলী হ’ল’জ' হেৰী পটাৰ এণ্ড দ্য ডেডলী হ’ল’জ'ত ভ’লডেমৰ্টে সৰ্ববৃহত্ শক্তি আহৰণৰ প্ৰচেষ্টা চলায়। তেওঁ যাদু মন্ত্ৰণালয় দখল কৰি লয় আৰু মাগোলজন্মা বোৰক যাদু “চুৰি কৰা” বুলি আটক কৰায়। প্ৰায়ৰি ইনকেণ্টাটেমৰ প্ৰভাৱ বিনষ্ট কৰিবলৈ লুছিয়াচ মেলফয়ৰ যাদুদণ্ড ধাৰ কৰিও হেৰীক মাৰিবলৈ ব্যৰ্থ হোৱাত তেওঁ সবাতোকৈ শক্তিশালী যাদুদণ্ড মান্য দণ্ড(এল্ডাৰ ৱাণ্ড)ৰ সন্ধানত নামি পৰে। এই যাত্ৰাত তেওঁ যাদুদণ্ড নিৰ্মাতা বুঢ়া গ্ৰেগৰভিচকো হত্যাকৰে। ভ’লডেমৰ্টে যাদুকৰ গেলাৰ্ট গ্ৰিণ্ডেলৱাল্ডকো হত্যা কৰে আৰু ডাম্বলডোৰৰ সমাধিৰ পৰা মান্য দণ্ডডাল চুৰি কৰি আনে। পিছত হেৰীয়ে হ’ৰক্ৰাক্স বোৰ বিচাৰি বিচাৰি ধ্বংস কৰি থকা কথা গম পায় ভ’লডেমৰ্টে এক বিৰাট যুদ্ধবাহিনী লৈ হগৱাৰ্ট্ছ আক্ৰমণ কৰে। যিহেতু স্নেইপে এল্ডাৰ ৱাণ্ডৰ আগৰ গৰাকী ডাম্বলড’ৰক হত্যাকৰিছিল সেয়েহে ভ’লডেমৰ্টে পোহনীয়া সাপ নাগিনীৰ হতুৱাই স্নেইপক হত্যা কৰে আৰু নিজকে এল্ডাৰ ৱাণ্ডৰ গৰাকী বুলি ভাবি লয়। তাৰ পিছত তেওঁ এঘণ্টীয়া যুদ্ধ বিৰতি ঘোষণা কৰে আৰু হেৰীক তেওঁৰ হাতত গটাই দিবলৈ আহ্বান কৰে। যেতিয়া হেৰীয়ে নিষিদ্ধঅৰণ্যত ভ’লডেমৰ্টৰ ওচৰত আত্মসমৰ্পণ কৰে,ভ’লডেমৰ্টে মান্যদণ্ডৰে তাক আক্ৰমণ কৰে। কিন্তু ওলোটাই হেৰীৰ গাত সোমাই থকা ভ’লডেমৰ্টৰ আত্মাৰ এটা অংশহে ধ্বংসপ্ৰাপ্ত হয়। শেষত হেৰীয়ে ব্যাখ্যা কৰে যে ডাম্বলড’ৰক নীৰস্ত্ৰ কৰি ড্ৰেকো মান্যদণ্ডৰ গৰাকী হয় আৰু ড্ৰেকোক নীৰস্ত্ৰ কৰাৰ পিছত হেৰী মান্যদণ্ডৰ মালিক হৈ পৰে। ভ’লডেমৰ্টে মান্যদণ্ডৰে হেৰীক মৃত্যুশাপ দিয়ে যদিও দণ্ডডালে নিজ মালিকৰ ক্ষতি সাধন নকৰাত সেই শাপ উলটি ভ’লডেমৰ্টৰ গাত লাগে আৰু ভ’লডেমৰ্টৰ মৃত্যু হয়। যুদ্ধৰ শেষত তেওঁক আনৰ পৰা বেলেগে এটা কোঠাত অকলে সমাধিস্থ কৰা হয়। চলচ্চিত্ৰত ৰূপায়ণ হেৰী পটাৰ চলচ্চিত্ৰ শৃংখলাৰ সাতখন চলচ্চিত্ৰতে ভ'লডেমৰ্টৰ উপস্থিতি ঘটে। এইকেইখন হৈছে হেৰী পটাৰ এণ্ড দ্য ফিল'ছফাৰ্ছ ষ্ট'ন হেৰী পটাৰ এণ্ড দ্য চেম্বাৰ অফ ছিক্ৰেটছ হেৰী পটাৰ এণ্ড দ্য গব্লেট অফ ফায়াৰ হেৰী পটাৰ এণ্ড দ্য অৰ্ডাৰ অফ দ্য ফিনিক্স হেৰী পটাৰ এণ্ড দ্য হাফ-ব্লাড প্ৰিন্স হেৰী পটাৰ এণ্ড দ্য ডেথ্লী হেল'জ পাৰ্ট ১ আৰু হেৰী পটাৰ এণ্ড দ্য ডেথ্লী হেল'জ পাৰ্ট ২। তেওঁৰ বিভিন্ন আবিৰ্ভাব আৰু বয়সত পাঁচগৰাকী অভিনেতাই তেওঁক ৰূপায়িত কৰিছে। হেৰী পটাৰ এণ্ড দ্য ফিল'ছফাৰ্ছ ষ্ট'নত ভ'লডেমৰ্টক কুইৰেলৰ মূৰৰ পিছফালে এখন মুখ হিচাপে কম্পিউটাৰৰ সহায়ত প্ৰস্তুত কৰা ছবিৰে দেখুওৱা হৈছিল। একেখন ছবিতে কুইৰেলৰ চৰিত্ৰ ৰূপায়ণ কৰা ইয়ান হাৰ্টে ইয়াৰ বাবে কণ্ঠ আৰু মুখমণ্ডলৰ সূত্ৰ দিছিল। নিষিদ্ধ অৰণ্যত ইউনিকৰ্ন এটাৰ তেজ পি খাই থাকোঁতেও ভ'লডেমৰ্টৰ আবিৰ্ভাব ঘটিছে। এই ছবিখনত এক স্মৃতিৰ দৃশ্যত জেমছ আৰু লিলি পটাৰক হত্যা কৰিবলৈ তেওঁলোকৰ ঘৰত উপস্থিত হওঁতে ভ'লডেমৰ্টক পুনৰ দেখুওৱা হৈছে। এই দৃশ্যটোত মুখমণ্ডল নেদেখিলেও ৰিচাৰ্ড ব্ৰেমাৰে ক'লা যাদুকৰজনক ৰূপায়িত কৰিছে। হেৰী পটাৰ এণ্ড দ্য চেম্বাৰ অফ ছিক্ৰেটছত ১৬ বছৰীয়া টম মাৰ্ভ'ল' ৰিডলৰ (ক্ৰিষ্টিয়ান ক'লছন) ৰূপত তেওঁৰ পৰৱৰ্তী আবিৰ্ভাব ঘটিছে। 'হেৰী পটাৰ এণ্ড দ্য গব্লেট অফ ফায়াৰৰ প্ৰথমছোৱাত ভ'লডেমৰ্টৰ তীক্ষ্ণ আৰু দুৰ্বল মাতটোহে মাত্ৰ শুনিবলৈ পোৱা গৈছিল। হ'লেও, ছবিখনৰ শেষৰফালে প্ৰথমবাৰৰ বাবে শৰীৰি ৰূপত তেওঁ দেখা দিছিল যাক ৰূপায়িত কৰিছিল ৰালফ ফিয়েনছে। কিতাপকেইখনৰ দৰেই ভ'লডেমৰ্টক ক'লা সাঁজ পিন্ধা, ওখ আৰু কৃশকায়, চুলিবিহীন আৰু হালধীয়া দাঁতৰ গৰাকী হিচাপে দেখুওৱা হৈছে। তেওঁৰ যাদুদণ্ডডালত এক বগা ঠাঁচ আছে আৰু ইয়াৰ মুঠিয়াটো হাড়ৰদ্বাৰা নিৰ্মিত যেন দেখুৱায়। তেওঁৰ আঙুলিৰ নখবোৰ দীঘল আৰু শেঁতা নীলা। কিতাপকেইখনৰ দৰে তেওঁৰ চকুৰ মণি সাপৰ দৰে নহয় আৰু তেওঁৰ চকুকেইটা নীলা, কাৰণ পৰিচালক [[ডেভিদ হেইমেন|ডেভিদ হেইমেনে]] অনুভৱ কৰে যে তেওঁৰ অশুভ শক্তিটো দেখা পোৱা নাযাব আৰু দৰ্শকে ভয় নাখাব (মানুহৰ ৰূপ লোৱাৰ পিছত যেতিয়া তেওঁ চকু মেলে তেতিয়া তেওঁৰ চকুকেইটাই পলকৰ বাবে সাপৰ দৰে এক ৰূপ লয় কিন্তু ক্ষণিকতে স্বাভাৱিক হৈ পৰে)। কিতাপকেইখনৰ দৰেই, ভ'লডেমৰ্টৰ চলচ্চিত্ৰ ৰূপতো তেওঁৰ সাপৰ দৰে নাকৰ ঠাইত দুটা ফুটা আছে আৰু নাকৰ মাংস চকুত পৰাকৈ পিছলৈ হেঁচ খাই আছে। ছেটত ৰালফ ফিয়েনছৰ নাকটো মেক-আপেৰে সামৰা হোৱা নাছিল, বৰঞ্চ ইয়াক নিৰ্মাণৰ পিছত ডিজিটেলি আঁতৰোৱা হয়। প্ৰথম আবিৰ্ভাবটোত ভ'লডেমৰ্টৰ এক কাঁটাৰ দৰে জিভা আছিল যদিও পিছৰ ছবিসমূহত ইয়াক গুচাই পেলোৱা হয়। ফিয়েনছে কয় যে ডেনিয়েল ৰেডক্লিফে ৰুপায়ন কৰা হেৰীৰ সৈতে এটা দৃশ্য গ্ৰহণ কৰোঁতে তেওঁৰ দুসপ্তাহ লাগিছিল। হাঁহি এটাৰে ফিয়েনছে কয়, "মোৰ সন্দেহেই নাই যে শিশুহঁতে আগতে কৰা নাছিল যদি এতিয়া মোলৈ ভয় কৰিব। প্ৰস্তুতিকালত তেওঁ [[হেৰী পটাৰ এণ্ড দ্য গব্লেট অফ ফায়াৰ]] উপন্যাসখন পঢ়ে, কিন্তু ধেমেলীয়াকৈ স্বীকাৰ কৰি কয়, "মই কেৱল নিজৰ দৃশ্যটোত আগ্ৰহী আছিলো, আৰু হাজাৰ হাজাৰ দৃশ্যৰ মাজেৰে যাব লগা আছিল যিটো মই কৰিছিলো, কৰ্তব্যবোধেৰে, যেতিয়ালৈকে মই মোৰ দৃশ্যটো পাইছিলোগৈ আৰু মই এইটো বহুত, বহুত, বহুত, বহুতবাৰ পঢ়িছিলো আৰু সেয়াই মোৰ গৱেষণা আছিল। ফিয়েনছে লৰ্ড ভ'লডেমৰ্ট হিচাপে হেৰী পটাৰ এণ্ড দ্য অৰ্ডাৰ অফ দ্য ফিনিক্স আৰু হেৰী পটাৰ এণ্ড দ্য ডেথ্লী হেল'জ পাৰ্ট ১ আৰু পাৰ্ট ২ তো অভিনয় কৰে। চৰিত্ৰায়ণ বাহ্যিক ৰেহ-ৰূপ চতুৰ্থ কিতাপখনত ভলডেম'ৰ্টে নিজৰ শৰীৰ পুনৰাহৰণ কৰাৰ পিছত ৰাউলিঙে তেওঁৰ শেঁতাপৰা ছাল,বগা লাওখোলাৰ দৰে মুখ, নাকৰ ঠাইত সাপৰ দৰে বিন্ধা,ৰঙা আৰু মেকুৰীমুৱা চকু,জঁকাৰ দৰে ক্ষীণ শৰীৰ,অস্বাভাৱিক দৈৰ্ঘ্য্যৰ আঙুলিৰে দীঘল দীঘল হাত থকা বুলি বৰ্ণনা কৰিছে। সপ্তম গ্ৰন্থখনৰ প্ৰথম অধ্যায়ত কোৱাৰ দৰে তেওঁৰ চুলি আৰু ওঁঠ নাই। দ্বিতীয় আৰু ষষ্ঠ কিতাপকেইখনৰ স্মৃতি ৰোমন্থনত দেখুওৱা মতে জীৱনৰ আগভাগত টম মাৰভোলো ৰিডল শেঁতা পৰা ছাল,কলা চুলি আৰু গভীৰ চকুৰে এজন ওখ,সুদৰ্শন ডেকা আছিল। ৰূপৰ জৰিয়তে তেওঁ বহুলোকক মুগ্ধ কৰিব পাৰিছিল। নিজ আত্মাক খণ্ড বিখণ্ড কৰি হ'ৰক্ৰাক্স নিৰ্মাণ কৰি দিনে দিনে অমানুহ হৈ যোৱা বাবে তেওঁৰ শৰীৰে এনেকুৱা ৰূপ লোৱা বুলি ভবা হয়। ছবি সমূহত ভলডেমৰ্ট'ক ঘূৰণীয় মণি থকা নীলা চকুৱা হিচাপে দেখুওৱা হৈছে। ব্যক্তিত্ব ৰাউলিঙে ভ’লডেমৰ্টক "শ শ বছৰৰ আটাইতকৈ নিৰ্দয়ী যাদুকৰ" হিচাপে বৰ্ণনা কৰিছে। তেওঁ ভ’লডেমৰ্টক কোনো মানুহৰ দুখ দেখি আন মানুহৰ হৃদয়ত ওপজা বেথা অনুভৱ নকৰা এক মানসিকভাৱে অসুস্থ ব্যক্তি" বুলি কয় যাৰ জীৱনৰ একমাত্ৰ লক্ষ্য হ’ল মহা-শক্তিমান আৰু অমৰ হৈ পৰা। তেওঁ মানুহ বিশেষকৈ মাগোলসকলক হত্যা কৰি এক পৈশাচিক আনন্দ লাভ কৰে। তেওঁৰ কোনো বোধশক্তি নাই,কোনো অনুশোচনা নাই আৰু তেওঁ নিজৰ বাহিৰে কোনো মানুহকে মানুহবুলি গণ্য নকৰে। তেওঁ কোনো মানুহৰ বন্ধুত্বৰ প্ৰয়োজন অনুভৱ নকৰে আৰু প্ৰেম বা আকৰ্ষণৰ কোনো যুক্তি বিচাৰি নাপায়। তেওঁ নিজকে সৰ্বেসৰ্বা বুলি ভাৱে। ৰাউলিঙে কয় যে ভ’লডেমৰ্ট "সঁচাকৈয়ে শক্তিৰ বাবে খুবেই ভোকাতুৰ", আৰু যদি তেওঁ নিজকে হেঁপাহ জিলিকা আইনাত চালেহেতেন, "নিজকে অমৰ আৰু সৰ্বশক্তিমান হিচাপে দেখিলেহেতেন। সেয়াই তেওঁৰ একমাত্ৰ ইচ্ছা"। ইতিহাসৰ আন বহুতো ঋণাত্মক চৰিত্ৰৰ দৰে অহংকাৰেই ভ’লডেমৰ্টৰ পতন মাতি আনে। তেওঁ প্ৰায়ে মৃত্যুৰ ভয়ত ভোগে যাক তেওঁ লজ্জাজনক মানৱীয় দুৰ্বলতা বুলি অভিহিত কৰে। ৰাউলিঙৰ মতে তেওঁৰ ব’গাৰ্টটো হ’ব নিজৰেই শৱদেহ। ৰাউলিঙে কয় যে হেৰী আৰু ভ’লডেমৰ্টৰ মাজত এয়াই পাৰ্থক্য যে হেৰীয়ে নিজকে সাধাৰণ বুলিভাৱে আৰু সেয়েহে শেষত প্ৰতিদ্বন্দ্ব্ব্বীতকৈ শক্তিশালী হিচাপে প্ৰতিপন্ন হয়। যাদুকৰী শক্তি আৰু ক্ষমতা সমগ্ৰ শৃংখলাটোত ৰাউলিঙে ভ'লডেমৰ্টক এক সাংঘাতিকধৰণে শক্তিশালী, বুদ্ধিমান আৰু নিৰ্দয় ক'লা যাদুকৰ হিচাপে উপস্থাপন কৰিছে। তেওঁক পৃথিৱীৰ এজন মহানতম লেজিলিমেনছ আৰু এজন সুদক্ষ অক্লুমেনছ হিচাপে জনা যায়; তেওঁৰ আনৰ মনটো পঢ়িব পাৰে নিজৰ মনটো আনে পঢ়িব নোৱাৰাকৈ সুৰক্ষিত কৰি ৰাখিব পাৰে। ডাম্বলডোৰৰ বাহিৰে একমাত্ৰ তেওঁকেই নিঃশব্দে অন্তৰ্হিত হ'ব পৰা যাদুকৰ হিচাপে জনা যায়। ভ'লডেমৰ্টে কেৱলমাত্ৰ ডাম্বলডোৰকহে ভয় কৰে বুলি কোৱা হয়। অন্তিম গ্ৰন্থখনত ভ'লডেমৰ্টে কোনো আধাৰ নোহোৱাকৈয়ে উৰে, যি কাৰ্যই প্ৰত্যক্ষদৰ্শীসকলক আচৰিত কৰি তোলে। পিতৃ পৰিয়ালৰ গ'ণ্টসকলৰ দৰে ভলডেম'ৰ্টো এক সৰ্পমুখীয়া যি সাপৰ সৈতে আলাপ কৰিব পাৰে। এই কৌশল তেওঁৰ পূৰ্বপুৰুষ ছালাজাৰ শ্লিদেৰিনৰপৰা প্ৰাপ্ত। গ'ণ্ট পৰিয়ালে নিজৰ মাজত সৰ্পমুখীয়া ভাষাতে কথা পাতে। এই অতি শয় অগতানুগতিক বৈশিষ্ট্য্যটো নিজ বংশৰ মাজতে বিবাহৰদ্বাৰা জীয়াই ৰাখিব পৰা যায়, যিটো ব্যৱস্থা গ'ণ্ট পৰিয়ালে নিজৰ (যাদুকৰী) তেজৰ বিশুদ্ধতা বজাই ৰাখিবলৈ গ্ৰহণ কৰিছিল। ভ'লডেমৰ্টে হেৰীক মাৰিবলৈ চেষ্টা কৰোঁতে সৰ্পমুখীয়া ক'ব পৰাৰ ক্ষমতাটো তেওঁৰ আত্মাৰ এটা সৰু অংশৰ যোগেদি হেৰীলৈ আহে। আত্মাৰ এই অংশটো ধ্বংস কৰাৰ পিছত হেৰীয়ে এই ক্ষমতা হেৰুৱায়।ষষ্ঠ কিতাপখনৰ এক স্মৃতিত চাকৰিৰ এক সাক্ষাৎকাৰত ভ'লডমৰ্টে ডাম্বলডোৰক কয় যে তেওঁ "যাদুৰ পৰিসীমা সৰ্বকালতকৈ বিস্তাৰ কৰিছে। "ডাম্বলডোৰে কয় যে যাদুৰ বিষয়ে ভ'লডেমৰ্টৰ জ্ঞান যিকোনো জীৱিত যাদুকৰতকৈ বিশালআৰু ভ'লডেমৰ্টে পূৰ্ণ শক্তি উলোটাই পালে আনকি ডাম্বলডোৰৰো আটাইতকৈ শক্তিশালী সুৰক্ষাত্মক যাদু আৰু মোহিনীবাণসমূহ যথেষ্ট নহ'ব। তেওঁ ইয়াকো কয় যে হগৱাৰ্টছে এতিয়ালৈকে পোৱা ভ'লডেমৰ্টেই কিজানি আটাইতকৈ মেধাৱী ছাত্ৰ।ভ'লডেমৰ্ট সুদক্ষ তথা আচৰিতধৰণে কৌশলী যদিও আটাইতকৈ শক্তিশালী যাদু প্ৰেমৰ বিষয়ে বৰ অভাৱী আৰু অদক্ষ।শৃংখলাটোত ভ'লডেমৰ্টৰ আনক ভাল পাবলৈ আৰু বিশ্বাস কৰিবলৈ নোৱাৰাটোৱেই আটাইতকৈ ডাঙৰ দুৰ্বলতা হিচাপে পৰিগণিত হয়। প্ৰথমাৱস্থাত ভ'লডেমৰ্ট শংকিত আছিল যে তেওঁৰ নিজৰ যাদু আটাইতকৈ শক্তিশালী নহ'বও পাৰে,কিন্তু নিজৰ শক্তি ঘূৰাই পোৱাৰ পিছত তেওঁ ডেথ্ ইটাৰসকলৰ আগত স্বীকাৰ কৰে যে তেওঁ পুৰণি আৰু শক্তিশালী যাদুটোক আওকাণ কৰিছিল যাক লিলি পটাৰে হেৰীৰ ওপৰত প্ৰয়োগ কৰিলে যি হেৰীক অনিষ্টৰ পৰা বচাই ৰাখে। নিজা ৱেবছাইটত ৰাউলিঙে লিখে যে ভ'লডেমৰ্টৰ যাদুদণ্ডডাল ইউ কাঠেৰে নিৰ্মিত, যাৰ ৰস বিষাক্ত আৰু সেয়ে ই মৃত্যুৰ প্ৰতীক।যাদুদণ্ডডালে হেৰীৰ যাদুদণ্ডডালৰ সৈতে এক বৈপৰীত্য সূচায়, যিডাল হ'লী কাঠেৰে নিৰ্মিত। হ'লীয়ে অশুভ শক্তি আঁতৰাই পঠিয়াই বুলি জনা যায় বাবে ৰাউলিঙে হ'লী নিৰ্বাচন কৰে। গ্ৰন্থসমূহত ৰাউলিঙে এই কথা লিখিছে যে ভ'লডেমৰ্ট হেৰীৰ সৈতে হেৰীৰ কপালৰ কটা দাগটোৰ যোগেদি যাদুকৰীভাৱে সংযুক্ত হৈ আছে। হেৰীৰ ওপৰত প্ৰয়োগ কৰা তেওঁৰ মৃত্যুবাণে ওলোটাই আহি তেওঁৰ গাতে পৰাত তেওঁৰ শৰীৰটো ধ্বংস হয় আৰু হেৰীৰ কপালত এটা দাগ ৰৈ যায়। গ্ৰন্থকেইখনত, আৰু কিছু কম পৰিমাণে চলচ্চিত্ৰকেইখনত, হেৰীৰ কটা দাগটোৱে ভ'লডেমৰ্টৰ উপস্থিতিৰ সূচক হিচাপে কাম কৰে; আন্ধাৰৰ ৰজা কাষত থাকিলে অথবা তেওঁৰ হত্যা কৰাৰ ইচ্ছা বা উল্লাস হ'লে ই জ্বলা-পোৰা কৰে। ৰাউলিঙৰ মতে কেঁচুৱা অৱস্থাত হেৰীক আক্ৰমণ কৰি ভ'লডেমৰ্টে হেৰীক "আন কোনো যাদুকৰৰ নথকা সামগ্ৰী কটা দাগটো আৰু ই প্ৰদান কৰা ক্ষমতা, ভ'লডেমৰ্টৰ মনটোলৈ এক যাদুকৰী খিৰিকি" দিলে। পৰিয়াল বংশবৃক্ষটোকা: থমাছ আৰু মেৰী ৰিডল নামটো চলচ্চিত্ৰৰ পৰা লোৱা হৈছে আৰু ইয়াত পটাৰ পৰিয়ালক দেখুওৱা হোৱা নাইৰিডল পৰিয়াল ৰিডল পৰিয়ালৰ প্ৰধান সদস্য তিনিজন হ’ল বৃদ্ধ শ্ৰী আৰু শ্ৰীমতী ৰিডল আৰু তেওঁলোকৰ পুত্ৰ,ভ’লডেমৰ্টৰ পিতৃ টম ৰিডল। লিটল হেংগলটন বিয়পি থকা উপত্যকাটোৰ প্ৰায় আধাখিনিৰ গৰাকী আছিল ৰিডল পৰিয়াল আৰু থমাছ আছিল চহৰখনৰ আটাইতকৈ প্ৰতিপত্তিশালী মানুহ। বা-বাগিচাৰে সৈতে এক বৃহত্ গৃহত তেওঁলোকে বাস কৰিছিল আৰু তেওঁলোকৰ মইবৰ ভাবৰ বাবে স্থানীয়ভাৱে অপ্ৰিয় আছিল। বিশেষকৈ থমাছ আৰু মেৰীৰ একমাত্ৰ সন্তান টমে উচ্চ খাপৰ জীৱন-যাপন কৰি ভাল পাইছিল আৰু সমাজত থকা তেওঁৰ প্ৰভাৱ উপভোগ কৰিছিল। হেৰী পটাৰ এণ্ড দ্য হাফ ব্লাড প্ৰিন্সত ৰাউলিঙে প্ৰকাশ কৰে যে মেৰ’প গ’ণ্টে টমৰ ওচৰ চাপিবলৈ যাথাসাধ্যে চেষ্টা কৰিছিল। মৰ্ফিনে টমৰ প্ৰতি ভনীয়েক আকৰ্ষিত হোৱা দেখি টমক শাপগ্ৰস্ত কৰাত মাৰভোলো আৰু মৰ্ফিনে যাদুবিশ্বৰ আইন অনুসৰি আজকাবানত বন্দী হৈ থাকে। ডাম্বলড’ৰৰ মতে এবাৰ মেৰ’পে টমৰ ওপৰত চৰবতত মোহিনী ঔষধ মিহলাই প্ৰেমবাণ প্ৰয়োগ কৰে আৰু দুয়ো ঘৰৰ পৰা পলাই যায়। কিছুমাহ পিছত মেৰ’প গৰ্ভৱতী হয়। মেৰ’পে টম সঁচাকৈয়ে তাইৰ প্ৰেমত পৰা বুলি ঔষধ দিয়াটো বন্ধ কৰে কিন্তু টমে তাইক গৰ্ভৱতী অৱস্থাত এৰি ঘৰলৈ গুচি যায়। 31 ডিচেম্বৰত টম মাৰভোলো ৰিডলে জন্ম লাভ কৰে আৰু অতি সোনকালে মেৰ’পৰ মৃত্যু হোৱাত সি এক অনাথ আশ্ৰমত ডাঙৰদীঘল হ’বলৈ লয়। হেৰী পটাৰ এণ্ড দ্য গবলেট অৱ ফায়াৰত পাঠকে গম পায় যে টম ৰিডল আৰু তেওঁৰ মাক-দেউতাকক টম মাৰভোলো ৰিডলে হত্যা কৰে। মাগোলবিশ্বত তেওঁলোকৰ মালী ফ্ৰেংক ব্ৰাইছক হত্যাকাৰী বুলি ভবা হয় আৰু যাদুবিশ্বত মৰ্ফিন গ’ণ্টক হত্যাকাৰী বুলিভবা হয় যাৰ আজকাবানত মৃত্যু হয়। গ’ণ্ট পৰিয়াল গ’ণ্ট পৰিয়ালৰ অধিকাংশ তথ্য হেৰী পটাৰ এণ্ড দ্য হাফ ব্লাড প্ৰিন্সত ডাম্বলড’ৰৰ স্মৃতিপাত্ৰৰ জৰিয়তে উন্মোচিত কৰা হয়। এসময়ত গ’ণ্টসকল শক্তিশালী আৰু প্ৰভাৱশালী আছিল আৰু তেওঁলোকেই চালাজাৰ শ্লিদেৰিণৰ শেষ বংশধৰ। গ’ণ্ট পৰিয়ালৰ শেষ বংশধৰ মাৰভ’ল’ গ’ণ্ট আৰু পুত্ৰক যাদু মন্ত্ৰালয়ৰ বিষয়ববীয়াক আক্ৰমণ কৰা হেতুকে আজকাবানত বন্দী কৰি থোৱা হয়। জেলৰ পৰা ওলোৱাকিছুদিন পিছতে তেওঁৰ মৃত্যু ঘটে আৰু তেওঁৰ আঙুঠিটো মৰ্ফিন গ’ণ্টে পায় যি টম ৰিডলআৰু তেওঁৰ পিতৃ-মাতৃক হত্যাৰ অপৰাধত আজকাবানত বন্দী হয়,যিটো অপৰাধ আচলতে কৰিছিল তেওঁৰ ভতিজাকে। মৰ্ফিনৰ মৃতুৰ লগতেই গ’ণ্ট বংশৰ সমাপ্তি ঘটে। মেৰ’পি গ’ণ্ট আছিল মাৰভ’ল’ৰ জী আৰু মৰ্ফিনৰ ভগ্নী। তাইক দেখি হেৰীৰ এনে লাগিছিল যে তাই “পৃথিৱীৰ আটাইতকৈ বেছি পৰাজয়ৰ সন্মুখীন হোৱা ব্যক্তি”। টম ৰিডলে এৰি যোৱাৰ পিছত এক অনাথ আশ্ৰমত এটী পুত্ৰ সন্তান জন্ম দি মেৰ’পি মৃত্যু মুখত পৰে। আৰু এনেকৈয়ে গ’ণ্ট সকল,ভ’লডেমৰ্ট, হেৰীৰ দূৰ সম্পৰ্কীয আত্মীয় কাৰণ সিহঁত পেভাৰেল ভ্ৰাতৃত্ৰয়ৰ বংশধৰ। সঁহাৰি বহুতো মানুহে লৰ্ড ভ'লডেমৰ্ট আৰু বিভিন্ন ৰাজনৈতিক নেতাৰ মাজত সাদৃশ্য থকা বুলি মতপোষণ কৰে। ৰাউলিঙে কয় যে ভ'লডেমৰ্ট অলপ এডল্ফ হিটলাৰৰ দৰে,আৰু তেওঁৰ কিতাপতো নাজীবাদৰ কিছু প্ৰভাৱ ৰাউলিঙে তেওঁক জোছেফ ষ্টেলিনৰ লগতো তুলনা কৰিছে। শৃংখলাৰ তৃতীয় ছবিখনৰ নিৰ্দেশক এলফন্স' কিউৰণে ভ'লডেমৰ্টক জৰ্জ ডব্লিউ বুশ্ব আৰু ছাদ্দাম হুছেইনৰ লগত তুলনা কৰি কয় কাৰণ দুয়ো "...স্বাৰ্থপৰ আৰু ক্ষমতালোভী। তেওঁলোক পৰিৱেশপ্ৰেমী নহয়আৰু মানুহক প্ৰৰোচিত কৰি ভাল পায়। ভ'লডেমৰ্টক আন বহুতো কাল্পনিক চৰিত্ৰ,যেনে দ্য লৰ্ড অৱ দ্য ৰিংছৰ ছ'উৰণ আদিৰ লগতো তুলনা কৰা হৈছে। আইজিএনে ভ'লডেমৰ্টক সঁচাকৈয়ে ভয়ানক'' আখ্যা দি তেওঁলোকৰ সপ্তম প্ৰিয় হেৰী পটাৰ চৰিত্ৰ বুলি অভিহিত কৰে। তথ্যসূত্ৰ বাহ্যিক সংযোগ হেৰী পটাৰ কাল্পনিক চৰিত্ৰ

31933

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%A6%E0%A6%BF%E0%A6%B2%E0%A7%80%E0%A6%AA%20%E0%A6%95%E0%A7%81%E0%A6%AE%E0%A6%BE%E0%A7%B0%20%E0%A6%A6%E0%A6%A4%E0%A7%8D%E0%A6%A4

দিলীপ কুমাৰ দত্ত

ড॰ দিলীপ কুমাৰ দত্ত ৩০ এপ্ৰিল, ১৯৩৭–২৬ ছেপ্টেম্বৰ, ২০১৯) এগৰাকী অসমীয়া গণিতজ্ঞ, শিক্ষাবিদ আৰু লেখক। তেখেতে আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰৰ ৰ’ড আইলেণ্ড বিশ্ববিদ্যালয়ৰ অংক শাস্ত্ৰৰ সন্মানীয় অধ্যাপক হিচাপে কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰিছিল। ১৯৩৭ চনত যোৰহাটত তেওঁৰ জন্ম হৈছিল। পিতৃৰ নাম আছিল ফণীধৰ দত্ত আৰু মাতৃৰ নাম আছিল ৰত্নেশ্বৰী দত্ত। ব্ৰিটিছ চৰকাৰৰ ফেল’শ্বিপ পোৱা তেখেত প্ৰথমজন অসমীয়া ছাত্ৰ আছিল। ১৯৮৭ চনত প্ৰকাশিত তেখেতৰ ৰচিত গ্ৰন্থ 'প্ৰেমত পৰিলোঁ নেকি?' কম্পিউটাৰত অসমীয়া আখৰেৰে লিখা প্ৰথমখন গ্ৰন্থ। তেখেত অসমীয়া ভাষাৰ ফণ্টৰ প্ৰথম আৱিষ্কাৰক৷ তেখেত বিংশ শতিকাৰ আশীৰ দশকতে পাঁচটা ফণ্ট সৃষ্টি কৰি থৈ গৈছে৷ সেই ফণ্টকেইটাৰ নাম হৈছে ‘ডিবৰু’, ‘বেঁকী’, ‘কপিলী’, ‘ব্ৰহ্মপুত্ৰ’ আৰু ‘দিহিং’৷ জন্ম আৰু বংশ পৰিচয় ১৯৩৭ চনৰ ৩০ এপ্ৰিলত ড॰ দিলীপ কুমাৰ দত্তৰ যোৰহাট জিলাৰ তৰাজান গায়ন গাঁৱত জন্ম হয়। তেওঁৰ পিতৃৰ নাম আছিল ফণীধৰ দত্ত আৰু মাতৃৰ নাম আছিল ৰত্নেশ্বৰী দত্ত। তেখেতৰ পিতৃ গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ প্ৰথমগৰাকী পঞ্জীয়ক আৰু বিশ্ববিদ্যালয়খনৰ চতুৰ্থগৰাকী উপাচাৰ্য। পিতৃ ফণীধৰ দত্ত জগন্নাথ বৰুৱা মহাবিদ্যালয়ৰ প্ৰতিষ্ঠাপক অধ্যাপকো আছিল। শিক্ষা পিতৃৰ অধ্যাপনা সূত্ৰে কটন কলেজলৈ অহাত ড॰ দিলীপ কুমাৰ দত্তই গুৱাহাটী লতাশিল প্ৰাথমিক বিদ্যালয়, মাণিক চন্দ্ৰ বৰুৱা এম ই স্কুল আৰু কলেজিয়েট স্কুলত শিক্ষা গ্ৰহণ কৰিছিল। ১৯৫৮ চনত কটন মহাবিদ্যালয়ৰ পৰা গণিত বিষয়ত অনাৰ্চ সহ স্নাতক ডিগ্ৰী লাভ কৰে। ইয়াৰ পিছত দিল্লী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পৰা স্নাতকোত্তৰ ডিগ্ৰী আৰু পি. এইচ. ডি. ডিগ্ৰী লাভ কৰে। তেওঁ ব্ৰিটিছ চৰকাৰৰ ফেল’শ্বিপ পোৱা প্ৰথমজন অসমীয়া ছাত্ৰ। কৰ্মজীৱন প্ৰথমতে ড॰ দিলীপ কুমাৰ দত্তই ইংলেণ্ডৰ ছাউথাস্পাটন বিশ্ববিদ্যালয় আৰু কানাডাৰ কেলগেৰী বিশ্ববিদ্যালয়ত সহকাৰী অধ্যাপক হিচাপে কাৰ্য্যনিবাহ কৰিছিল। পৰৱৰ্তী সময়ত আমেৰিকাৰ ৰ’ড আইলেণ্ড বিশ্ববিদ্যালয়ৰ গণিত বিভাগৰ জ্যেষ্ঠ অধ্যাপক আৰু সন্মানীয় প্ৰবক্তাৰূপে কাৰ্য্যনিৰ্বাহ কৰিছিল। বিশ্ববিদ্যালয়ত তেখেতে জ্যামিতি, বীজগণিত আৰু কলন গণিত পঢ়ুৱাইছিল। গণিতজ্ঞ আৰু শিক্ষাবিদৰূপে ১৯৬৬ চনৰ পৰাই আমেৰিকাৰ ৰ’ড আইলেণ্ড বিশ্ববিদ্যালয়ৰ গণিত শাস্ত্ৰৰ সন্মানীয় প্ৰবক্তাৰূপে কৰ্মৰত দিলীপ কুমাৰ দত্ত এজন গণিতজ্ঞ ৰূপেও বিদেশত প্ৰশংসিত। তেখেতৰ আদি গণিত বিষয়ক গ্ৰন্থ আমেৰিকা আৰু ভাৰতত যথেষ্ট সমাদৃত। তেখেতে গণিতজ্ঞ হিচাপে দেশৰ বাহিৰেও ৰোমানিয়া, ফিনলেণ্ড, মালয়েছিয়া, অষ্ট্ৰেলিয়া আদি দেশটো বক্তৃতা প্ৰদান কৰিছে। অসমীয়া গীতৰ লগত সম্বন্ধ দিলীপ কুমাৰ দত্তই অসংখ্য বিৰল গীতৰ ৰেকৰ্ডৰ সংগ্ৰহ কৰিছিল। বৰ্তমানে হেৰাই যোৱা বিষ্ণু প্ৰসাদ ৰাভা, তেখেতৰ প্ৰথমা পত্নী প্ৰফুল্ল বালা ৰাভা, প্ৰিয়বালা বৰুৱা, গোপাল শৰ্মা, সাৰদা শৰ্মা, চাৰু বৰদলৈ, তাৰিণীচৰণ কাকতি, কমল নাৰায়ণ চৌধুৰী, অনুকূল নাথ, ৰাণী পাল, বলোৰাম দাস, অমিয় মোহন দাস আদি অনেক শিল্পীৰ গীতবোৰ তেখেতে ডিজিটেল পদ্ধতিৰে সংৰক্ষণ কৰি ৰাখিছিল। তেখেত আৰু ৰূপম শৰ্মাই মিলি এপ্পল কোম্পানীৰ আই টিউন যোগে বিশ্বই শুনিব পৰাকৈ অসমীয়া গীতৰ ব্যৱস্থা কৰিছে। তেখেতৰ অসমীয়া গীতৰ সংগ্ৰহ “গোৱা অসমীয়া মন প্ৰাণ ভৰি, কুৰি শতিকাৰ প্ৰথম কুৰি” শীৰ্ষক কেছেটটো অতি সমাদৃত। ভূপেন হাজৰিকাৰ গীত আৰু জীৱন ৰথ দিলীপ কুমাৰ দত্তৰ দ্বাৰা সংকলিত আৰু লিখিত 'ভূপেন হাজৰিকাৰ গীত আৰু জীৱন ৰথ' গ্ৰন্থখনক একাংশ ব্যক্তিয়ে তেখেতৰ জীৱনৰ মূল্যৱান কীৰ্তি হিচাপে স্বীকৃতি দিয়ে। দিলীপ কুমাৰ দত্তই ১৯৬৪ চনৰ পৰাই ভূপেন হাজৰিকাৰ গীতসমূহ সংগ্ৰহ কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিছিল। ভূপেন হাজৰিকা আমেৰিকালৈ যাওঁতে তেখেতে দিলীপ কুমাৰ দত্তৰ নিমন্ত্ৰণ ৰক্ষা কৰি তেখেতৰ ঘৰলৈ গৈছিল। ভূপেন হাজৰিকাৰ সমুখত গীতসমূহ বজাই শুনাই তেখেতে গীতসমূহৰৰ পটভূমি আৰু আঁৰৰ কথা লিপিবদ্ধ কৰিবলৈ লৈছিল। ১৯৮১ চনত প্ৰায় তিনিশ গীত আৰু ভূপেন হাজৰিকাৰ জীৱনভিত্তিক গৱেষণাৰে সমৃদ্ধ হৈ বিশেষ গ্ৰন্থখন প্ৰকাশিত হয়। কম দিনৰ ভিতৰতে গ্ৰন্থখন জনপ্ৰিয় হৈ উঠে। গ্ৰন্থখনৰ এতিয়ালৈকে কেইবাটাও সংস্কৰণ মুকলি কৰা হৈছে। ড॰ ভূপেন হাজৰিকাই দিলীপ কুমাৰ দত্তক উদ্দেশ্যি লিখিছিল- অসমীয়া ফণ্ট নিৰ্মাণ ড॰ দিলীপ কুমাৰ দত্তই ডিবৰু, বেঁকী আৰু কপিলী, ব্ৰহ্মপুত্ৰ, দিহিং নামৰ পাঁচটা ফণ্ট নিৰ্মাণ কৰিছিল। এই ফণ্টকেইটাৰ জৰিয়তেই সৰ্বপ্ৰথমবাৰৰ বাবে কম্পিউটাৰত অসমীয়াত লিখাটো সম্ভৱপৰ হৈছিল। আনহাতে, এই ফণ্টকেইটাই আছিল ভাৰতীয় ভাষাৰ প্ৰথম ফণ্ট, অৰ্থাৎ কম্পিউটাৰত ব্যৱহৃত প্ৰথম ভাৰতীয় আখৰ আছিল অসমীয়া। ব্ৰহ্মপুত্ৰ ফণ্টৰ জৰিয়তে তেওঁ ১৯৮৭ চনত 'প্ৰেমত পৰিলোঁ নেকি?' শীৰ্ষক গ্ৰন্থখন ছপাই উলিয়ায়। এইখনেই কম্পিউটাৰত অসমীয়া আখৰেৰে ছপোৱা প্ৰথমখন গ্ৰন্থ। সাহিত্য চৰ্চা ড॰ দিলীপ কুমাৰ দত্তই দিল্লীত পঢ়ি থকাৰ পৰাই দ্যা আছাম ট্ৰিবিউন কাকতলৈ দুই এটা লেখা পঠিয়াবলৈ আৰম্ভ কৰিছিল। ইয়াৰ পিছত অসম বাণী কাকতত “লণ্ডনৰ চিঠি” নামৰ নিয়মিত শিতান এটা লিখিছিল। ইয়াৰ পৰাই তেখেতৰ জনপ্ৰিয়তা বাঢ়িবলৈ ধৰে। প্ৰবাসত থাকিও নিজৰ মাতৃ ভাষাত সাহিত্য চৰ্চা কৰা ব্যক্তিৰূপে বহুকেইখন পুথি ৰচনা কৰিছে। তেওঁ ৰচনা কৰা প্ৰথম গ্ৰন্থখন হ’ল: “শুভ দিনৰ নিৰ্ঘণ্ট”। ব্যতিক্ৰমী বিষয় আৰু ৰচনাৰ বৈচিত্ৰ্যতাৰ বাবে মনে মোৰ কইনা বিচাৰে, মিছ গৌহাটী, প্ৰেমত পৰিলোঁ নেকি? গ্ৰন্থকেইখনে বিপুল জনপ্ৰিয়তা লাভ কৰিছিল। ফলি লোৱা বুৰঞ্জী গ্ৰন্থখন তেখেতৰ পিতৃ ফণীধৰ দত্তৰ জীৱনীৰ লগতে অসমৰ বহু ঐতিহাসিক তথ্যৰে সমৃদ্ধ এখন বহুল চৰ্চিত গ্ৰন্থ। ১৯৮৫ চনত প্ৰকাশিত গ্ৰন্থ প্ৰেমত পৰিলোঁ নেকি? কম্পিউটাৰত অসমীয়া আখৰেৰে লিখা প্ৰথমখন গ্ৰন্থ। কম্পিউটাৰত ভাৰতীয় ভাষাৰ ব্যৱহাৰ কৰি উলিওৱা তেখেতেই প্ৰথমজন ব্যক্তি। তেওঁৰ দ্বাৰা ৰচিত ভূপেন হাজৰিকাৰ গীত আৰু জীৱন ৰথ গ্ৰন্থখনত ভূপেন হাজৰিকাৰ গীত আৰু জীৱনৰ এক বিশ্লেষণাত্মক তথ্য প্ৰকাশ পাইছে। প্ৰকাশিত গ্ৰন্থ শুভ দিনৰ নিৰ্ঘণ্ট (১৯৭৯) নীলাৰ সুৰভি ভাঙি (১৯৮০) ভূপেন হাজৰিকাৰ গীত আৰু জীৱন ৰথ (১৯৮১) মনে মোৰ কইনা বিচাৰে (১৯৮৩) মিছ গৌহাটী (১৯৮৫) প্ৰেমত পৰিলো নেকি? ফলি লোৱা বুৰঞ্জী (তেখেতৰ পিতৃৰ জীৱনী) (১৯৮৬) নিৰ্মলপ্ৰভাৰ গীত আৰু নাৰীৰ জীৱন নদী (১৯৮৬) খোঁচা-বিন্ধা বুৰঞ্জী (১৯৮৯) গণেশ গগৈৰ ৰচনা সম্ভাৰ (১৯৯১) প্ৰেম আৰু জীৱন সংগিনী (১৯৯৯) বিষ্ণুপ্ৰসাদৰ প্ৰসাদ (২০১১) পৰম্পৰাগত শিক্ষা আৰু আই পূজনীয়া (২০১২) মোৰ শিক্ষা আৰু মোৰ শিক্ষক (প্ৰথমতে প্ৰান্তিক আলোচনীত ধাৰাবাহিকভাৱে প্ৰকাশ পাইছিল) ২০০৫ গণিত শাস্ত্ৰ ২০০৫ ২০০৫ ১৯৯৩) গৱেষণা-পত্ৰ 13 (1963), 209--211 4(18) (1964), 81--86. 15 (1964), 61--65. (2) 14 (1965), 281--286. 14 (1968), 399--403. 13 (1970), 423–424. 14(37) (1972), 203--209. 43 (1975), 95–98 (1976). 22(70) (1978), 3, 279–286. 36 (1982), 1, 115–120. 36 (1982), 1, 106–108. ব্যক্তিগত জীৱন দিলীপ কুমাৰ দত্তই দুবাৰ বিয়া কৰায়। প্ৰথম পত্নীৰ ফালৰ পৰা পুত্ৰৰ দ্বাৰিকৰ জন্ম হয়। দ্বিতীয় পত্নীৰ নাম ৰাণীমা দত্ত। তেওঁলোকৰ কন্যা মানসী। দ্বাৰিক কৰ্মসূত্ৰে কানাডাত থাকে। জোঁৱাইৰ নাম উদয়। তেওঁলোকৰ কন্যা-জোঁৱাই বৰ্তমান আমেৰিকাৰ বষ্টন চহৰৰ বাসিন্দা। চাউথাম্পটন বিশ্ববিদ্যালয়ত গৱেষণা কৰি থাকোঁতে তেখেতে অৱসৰৰ সময়ত টেনিছ খেলিছিল। এবাৰ কাকতলীয়ভাৱে লৰ্ড মাউণ্টবেটেনৰ লগতো টেনিছ খেলাৰ সৌভাগ্য প্ৰাপ্তি হৈছিল। কলেজীয়া সময়ত তেখেত এন.চি.চি.ৰ এগৰাকী সুদক্ষ কেডেট হিচাপে বিবেচিত হৈছিল। ইয়াৰ সুবাদতে এবাৰ তেখেত ইংলেণ্ড হৈ সাগৰীয় পথেৰে দক্ষিণ আফ্ৰিকা ভ্ৰমণৰ সুযোগ লাভ কৰিছিল। বঁটা আৰু সন্মান অমূল্য কাকতি বঁটা (২০১২) ভূপেন হাজৰিকা ফিৰিঙতি বঁটা (২০১৪) মৃত্যু ড॰ দিলীপ কুমাৰ ই ২০১৯ চনৰ ২৬ ছেপ্তেম্বৰত শেষ নিশ্বাস ত্যাগ কৰে। তথ্য সংগ্ৰহ অসমৰ ব্যক্তি মৃত ব্যক্তি অসমীয়া শিক্ষাবিদ অসমীয়া

72921

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A7%B0%E0%A6%82%20%28%E0%A7%A7%E0%A7%AF%E0%A7%AF%E0%A7%A9%20%E0%A6%9A%E0%A6%B2%E0%A6%9A%E0%A7%8D%E0%A6%9A%E0%A6%BF%E0%A6%A4%E0%A7%8D%E0%A7%B0%29

ৰং (১৯৯৩ চলচ্চিত্ৰ)

ৰং হৈছে তলত জানী পৰিচালিত ১৯৯৩ চনত নিৰ্মিত ভাৰতীয় হিন্দী ভাষাৰ এখন প্ৰেমকাহিনীৰ চলচ্চিত্ৰ৷ চলচ্চিত্ৰখন মনচুৰ আহমেদ সিদ্দীকীয়ে এএনএএছ ফিল্মছৰ বেনাৰত প্ৰযোজনা কৰিছিল৷ চলচ্চিত্ৰখনৰ মুখ্য ভূমিকাত অভিনয় কৰিছিল- দিব্যা ভাৰতী, কমল সদানা আৰু আয়েশা জুল্কা; লগতে সহকাৰী অভিনয়ত আছিল- জিতেন্দ্ৰ, অমৃতা সিং, কাদেৰ খান আৰু বিন্দু৷ গীতৰ সুৰ আছিল নাদিম-শ্ৰাৱণৰ৷ চলচ্চিত্ৰখন বঙালী ভাষালৈ ডাব কৰা হৈছিল৷ চলচ্চিত্ৰখন মুক্ত পোৱাৰ তিনি মাহ পূৰ্বে মুখ্য ভূমিকাত অভিনয়ত কৰা দিব্যা ভাৰতীৰ মৃত্যু হয় আৰু চলচ্চিত্ৰখন তেওঁৰ স্মৃতি সমৰ্পিত কৰে৷ চলচ্চিত্ৰখন বক্স অফিচত চুপাৰ হিট হয়৷ এইখন অমৃতা সিঙৰ দশকজোৰা বিৰতিৰ পূৰ্বে অভিনয় কৰা অন্তিমখন ছবি আছিল। প্লট সুচিত্ৰা সিং (বিন্দু) -ৰ মাধৱ (কাদেৰ খান) -ৰ সৈতে কেইবাবছৰ আগতে বিবাহ হয়৷ তেওঁৰ জীয়ৰী ইন্দু (অমৃতা সিং) মাকৰ ইচ্ছাৰ বিৰুদ্ধে অজয় মালহোত্ৰা (জিতেন্দ্ৰ) -ৰ সৈতে বিবাহপাশত আৱদ্ধ হয়৷ ইন্দু আৰু অজয় মালহোত্ৰাৰ দুগৰাকী জীয়াৰীৰ জন্ম হয়: কাজল (দিব্যা ভাৰতী) আৰু পূজা (আয়েশা জুল্কা) ৷ সুচিত্ৰা আৰু ইন্দু পাৰিবাৰিক লাভৰ বাবে ব্যৱসায় চলায় আৰু সিহঁতৰ কৰ্মচাৰীক শোষণ কৰে৷ সিহঁতৰ পৰা চিন্তিত হৈ অজয়ে তেওঁৰ এক সন্তান (সৰু অৱস্থাত) পূজাক লৈ ঘৰৰ পৰা আঁতৰি যায়৷ কেইবছৰ পিছত সিহঁতৰ কোম্পানীৰ নিৰ্দেশক মণ্ডলে এগৰাকী নতুন চেয়াৰমেন (অজয়) -ক নিযুক্ত কৰে৷ পিতৃৰ সৈতে থকা পূজাই দেউতাকক জনায় যে, তেওঁ তেওঁৰ সহপাঠী যোগী যোশী (কমল সদানা) -ক ভালপায়৷ আৰু অজয়ে যোগীৰ সৈতে পূজাৰ বিবাহৰ বাবে প্ৰস্তুতি চলায়৷ যেতিয়া যোগীয়ে পূজাক কয় যে, তেওঁ কাজলক ভালপায় তেতিয়া পূজাই আত্মহত্যা কৰিবলৈ চেষ্টা কৰে। দিশহাৰা হৈ পূজাৰ দেউতাক অজয়ে কাজলৰ ওচৰলৈ যায় আৰু যোগীৰ সৈতে প্ৰেম বিচ্ছেদ কৰি তেওঁৰ জীয়েকক বচাবলৈ অনুৰোধ কৰে। কাজলেও যোগীক এৰি জীয়াই থাকিব নোৱাৰে বুলি অজয়ক জনায়৷ কাজলে অজয়ৰ স্নেহত তেওঁৰ নিজৰ দেউতাকৰ কথা ভাবিবলৈ ধৰে আৰু তেওঁৰ অজ্ঞাত দেউতাৰ বিষয়ে জানিবলৈ ককাক মাধৱ সিং (কাদেৰ খান) -ক অনুৰোধ কৰে। তেওঁৰ ককাকে তেওঁক এখন পুৰণি ফটো দেখুওৱাত অজয় মালহোত্ৰাই যে তেওঁৰ দেউতাক সেই কথা জানে। কাজলে যেতিয়া পূজা তেওঁৰ ডাঙৰ ভনী বুলি জানে, তেওঁ আমেৰিকালৈ গৈ তেওঁৰ ভনীয়েকৰ জীৱন বচাবলৈ প্ৰেম ত্যাগ কৰাৰ সিদ্ধান্ত লয়। এই সিদ্ধান্তই যোগীৰ হৃদয় ভাগি পেলায়। নাতিনীয়েকৰ বেদনা সহিব নোৱাৰি মাধৱ সিঙে অজয়ৰ ওচৰলৈ গৈ তেওঁক জনায় যে, কাজল তেওঁৰ কনিষ্ঠ ছোৱালী৷ অজয়ে অজ্ঞাত আছিল যে, তেওঁৰ আন এজনী ছোৱালী আছে, কাজলক আমেৰিকালৈ যোৱাত তেওঁ বাধা দিয়ে আৰু নিজৰ এপাৰ্টমেণ্টলৈ লৈ যায় আৰু তাইৰ সৈতে সময় কটায়। তেওঁ কাজলৰ সৈতে তেওঁৰ সম্পৰ্ক পূজাৰ পৰা গোপনে ৰাখে কিয়নো তেওঁ কাজলক কোৱাৰ বাবে সঠিক সময়ৰ বাবে অপেক্ষা কৰি থাকে। এদিন পূজাই তেওঁৰ পৰা দেউতাকে কিবা লুকুৱাই ৰখাৰ সন্দেহত দেউতাকক পিছা কৰি যায়৷ য’ত তেওঁ কাজল আৰু যোগীক দেখে আৰু দেউতাৰ পৰা সকলো কথা জানিবলৈ পায়৷ সুচিত্ৰাই কাজলক আমেৰিকাত উপস্থিত নোহোৱা দেখি যোগীক অপহৰণৰ বাবে গ্ৰেপ্তাৰ কৰা হয়। অজয়ে যোগীক উদ্ধাৰ কৰিবলৈ আহে আৰু কাজল তেওঁৰ সৈতে থকাৰ কথা কয়। আৰক্ষীয়ে অজয়ক তেওঁৰ জীয়েকৰ যত্ন লোৱাৰ বাবে অভিযুক্ত কৰিব নোৱাৰে, সেয়েহে তেওঁলোকে যোগীক মুকলি কৰি দিয়ে। ইন্দু কাজলৰ ওচৰলৈ গৈ তেওঁক ঘৰলৈ যাবলৈ জোৰ কৰে, যদিও কাজলে ঘৰলৈ যাবলৈ অস্বীকাৰ কৰে। ইন্দু দুখ মনে আঁতৰি যায়। অজয়ে ইন্দুক তেওঁলোকৰ ছোৱালীৰ বিয়ালৈ নিমন্ত্ৰণ কৰে। কাজল আৰু পূজায় দেউতাকক মাকৰ সৈতে এক হ’বলৈ কয়৷ অৱশেষত মাধৱ সিঙে তেওঁৰ পত্নী সুচিত্ৰাৰ সৈতে কাজলৰ বিয়ালৈ যাবলৈ সাজু হয়। অজয়ে ইন্দুৰ সৈতে যোগাযোগ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰাৰ আগতে ইন্দু সেই ঠাইত উপস্থিত হয়। অৱশেষত দুয়োজনৰে মীমাংসা হয় আৰু পৰিয়ালটো একলগ হয়৷ অভিনয়ত দিব্যা ভাৰতী কাজল মালহোত্ৰা কমল সদানা যোগী যোশী জিতেন্দ্ৰ অজয় মালহোত্ৰা অমৃতা সিং ইন্দু মালহোত্ৰা আয়েশা জুল্কা পূজা মালহোত্ৰা কাদেৰ খান মাধৱ সিং বিন্দু সুচিত্ৰা মাধৱ সিং ৰীতা ভাদুৰী মিচেচ যোশী ভাৰত কাপোৰ মিঃ যোশী ৰাজুশ্ৰেষ্ঠা জজো দিনেশ হিংগু বৰ্ড মেম্বাৰ টিকু টালচানীয়া অধ্যক্ষ অৰুণ বাক্সী লেকচাৰাৰ চতে উস্তাদ ৰাংগীলা নীলোফাৰ পূজাৰ বন্ধু বেবী আশ্ৰাফা জ্যোতি সংগীত নাদিম-শ্ৰাৱণৰ দুয়োজনৰে সংগীত জনপ্ৰিয় হৈছিল। গীতৰ কথাবোৰ সমীৰে পৰিকল্পনা কৰিছিল। চলচ্চিত্ৰখনত কুমাৰ চানু, অলকা য়াগনিক, উদিত নাৰায়ণ আৰু পি. সুনন্দাই কণ্ঠদান কৰিছিল। চলচ্চিত্ৰখনৰ “তুঝে না দেখু তো চেইন”, “তেৰি মহব্বত নে” আৰু “দিল চিৰ কে দেখ” গীতকেইটা খুব জনপ্ৰিয় হৈছিল। "হম তুম পিকচাৰ দেখ ৰহে" গীতটোৰ কথা সুৰেন্দ্ৰ সাথীৰ৷ দিব্যা ভাৰতীৰ মৃত্যু দিব্যা ভাৰতীয়ে এই চলচ্চিত্ৰত কাজলৰ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰিছিল, চলচ্চিত্ৰখন মুক্তিৰ প্ৰায় ৩ মাহ পূৰ্বে তেওঁৰ মৃত্যু হয়৷ চলচ্চিত্ৰখনৰ পৰিচালকে ইউটিউবৰ এটা ভিডিঅ’ত কয় যে দিব্যাই সম্পূৰ্ণ কৰা অন্তিম দৃশ্যটো আছিল "তুঝে না দেখোন তো চেইন" নামৰ জনপ্ৰিয় গীতটো, আৰু সেইটো গীতৰ দৃশ্যগ্ৰহণৰ ৭/৮ দিনৰ পিছতে তেওঁৰ মৃত্যু হয়। তথ্যসূত্ৰ বাহ্যিক সংযোগ হিন্দী

34002

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AA%E0%A7%8D%E0%A7%B0%E0%A6%A5%E0%A6%AE%20%E0%A6%AC%E0%A6%BF%E0%A6%B6%E0%A7%8D%E0%A6%AC%E0%A6%AF%E0%A7%81%E0%A6%A6%E0%A7%8D%E0%A6%A7

প্ৰথম বিশ্বযুদ্ধ

প্ৰথম বিশ্বযুদ্ধ ইউৰোপত আৰম্ভ হৈ সমগ্ৰ পৃথিৱীত বিয়পি পৰা প্ৰথমখন মহাসমৰ। ১৯১৪ চনৰ ২৮ জুলাইত আৰম্ভ হৈ এই মহাসমৰ ১১ নৱেম্বৰ ১৯১৮ চনলৈ চলিছিল। ১৯৩৯ চনত দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধ আৰম্ভ হোৱাৰ আগলৈ এইখনক বিশ্বযুদ্ধ বা মহাযুদ্ধ বুলি কোৱা হৈছিল। দ্বিতীয়খন বিশ্বযুদ্ধৰ পাছৰপৰাহে ইয়াক প্ৰথম বিশ্বযুদ্ধ বোলা হৈছে। সেই সময়ৰ পৃথিৱীৰ প্ৰতিটো বৃহৎ শক্তিয়েই এই যুদ্ধত ভাগ লৈছিল। তেওঁলোক মূলতঃ দুটা বিপৰীত গোটত বিভক্ত হৈছিল" মিত্ৰ শক্তি (ইয়াৰ অংশীদাৰ আছিল ব্ৰিটেইন, ফ্ৰান্স আৰু ৰাছিয়া, যাক বোলা হৈছিল), আৰু কেন্দ্ৰীয় শক্তি (প্ৰথমে ইয়াৰ অংশীদাৰ আছিল জাৰ্মানী, অষ্ট্ৰিয়া-হাংগেৰী আৰু ইটালী, যাক বোলা হৈছিল; পাছলৈ অষ্ট্ৰিয়া-হাংগেৰীয়ে চুক্তি-ভংগ কৰাৰ বাবে ইটালীয়ে যুদ্ধত ভাগ লোৱা নাছিল। পাছলৈ যুদ্ধত দুই শক্তিৰ লগত অন্যান্য দেশ চামিল হৈছিল। ইটালি, জাপান আৰু আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰই মিত্ৰ শক্তিৰ পক্ষত যোগ দিছিল আৰু অটোমান সাম্ৰাজ্য আৰু বুলগেৰিয়াই কেন্দ্ৰীয় শক্তিত যোগ দিছিল। মুঠ ৭০ নিযুত সামৰিক বাহিনীৰ লোকে এই যুদ্ধত অংশ লৈছিল, ইয়াৰে ৬০ নিযুত অকল ইউৰোপৰে আছিল। ৯ নিযুততকৈও অধিক সামৰিক লোকৰ মৃত্যু হৈছিল। বৈজ্ঞানিক জ্ঞানৰ প্ৰয়োগত আক্ৰমণত্মক অস্ত্ৰৰ উদ্ভাৱন আৰু শ্ৰীবৃদ্ধিৰ বিপৰীতে প্ৰতিৰক্ষা আৰু চলাচলৰ ক্ষেত্ৰত গুৰুত্ব নিদিয়াৰ বাবেই মৃত্যুৰ সংখ্যা আছিল অতি বেছি। পৃথিৱীৰ ইতিহাসত যুদ্ধত মৃত্যুৰ তালিকাত ষষ্ঠ স্থানত অৱস্থান কৰা এই যুদ্ধই সমগ্ৰ পৃথিৱীতে বৃহৎ ৰাজনৈতিক পৰিৱৰ্তনৰ সূচনা কৰিছিল আৰু লগতে উত্থান হৈছিল বিভিন্ন গণ-বিপ্লৱৰ। প্ৰথম বিশ্বযুদ্ধৰ এটা দীৰ্ঘকালীন মুখ্য কাৰণ আছিল ইউৰোপৰ বৃহৎ শক্তিসমূহৰ মাজত নৱ্য-সাম্ৰাজ্যবাদৰ উত্থান। যুদ্ধ আৰম্ভণিৰ কাৰক হিচাপে কাম কৰিছিল অষ্ট্ৰিয়াৰ আৰ্কডিউক ফ্ৰাঞ্জ ফাৰ্ডিনাণ্ডৰ হত্যাই। ফাৰ্ডিনাণ্ড আছিল অষ্ট্ৰিয়া-হাংগেৰী সিংহাসনৰ উত্তৰাধিকাৰী। ২৮ জুন ১৯১৪ চন চনত ছাৰ্বিয়াৰ ছাৰাজেভ'ত এগৰাকী যুগ'শ্লাভ জাতীয়তাবাদী গেভ্ৰিল' চিপে তেখেতক হত্যা কৰে। এই হত্যাই কূটনৈতিক পৰিস্থিতিৰ জটিল কৰি তোলে আৰু অষ্ট্ৰিয়া-হাংগেৰীয়ে ছাৰ্বিয়া-ক শেষ সকিয়নী দিয়ে। বিগত দশকটোত গঠন হোৱা বিভিন্ন মিত্ৰ জোঁটৰ তৎকালীন প্ৰতিক্ৰিয়াই যুদ্ধৰ সূচনা কৰে। কেইটামান সপ্তাহৰ ভিতৰতে যুদ্ধ ইউৰোপৰ মূল ভূ-খণ্ডৰপৰা এই শখ্তিসমূহৰ উপনিৱেশলৈ বিয়পি পৰে আৰু পৃথিৱীব্যাপী যুদ্ধৰ আৰম্ভ হয়। ছাৰ্বিয়া আক্ৰমণৰ সূচনা কৰি অষ্ট্ৰিয়া-হাংগেৰীয়ে ২৮ জুলাইত প্ৰথম গুলী বৰ্ষণ আৰম্ভ কৰে। এই সময়তে ৰাছিয়াই নিজৰ সৈন্য সমাবেত কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে,আৰু জাৰ্মানীয়ে ফ্ৰান্স আক্ৰমণৰ লক্ষ্যৰে ফ্ৰান্সৰ প্ৰতিবেশী বেলজিয়াম আৰু লাক্সেমবাৰ্গ আক্ৰমণ কৰে। বেলজিয়াম আৰু লাক্সেমবাৰ্গ নিৰপেক্ষ ৰাষ্ট্ৰ আছিল। এই আক্ৰমণৰ প্ৰত্যুত্তৰত ব্ৰিটেইনে জাৰ্মানীৰ বিৰুদ্ধে যুদ্ধ ঘোষণা কৰে। ফ্ৰান্সৰ পেৰিছৰ নিকটৱৰ্তী মাৰ্নি নদীৰ পাৰত মাহজোৰা জাৰ্মান আগ্ৰাসন ৰোধ কৰা হয়। এই ঘটনাক 'মাৰ্নিৰ অলৌকিক ঘটনা' আখ্যা দিয়া হৈছে। এই ঠাইতে জাৰ্মানে ট্ৰেন্স খান্দি অৱস্থান কৰে, আৰু ১৯১৭ চনলৈ প্ৰায় একে স্থানতে অৱস্থান কৰি থাকে। পূৱ ইউৰপত ৰাছিয়াই অষ্ট্ৰিয়া-হাংগেৰী বাহিনীৰ বিৰূদ্ধে জয়লাভ কৰে, কিন্তু তেওঁলোকৰ পূৱ প্ৰুছিয়া আক্ৰমণ জাৰ্মান বাহিনীয়ে প্ৰতিহত কৰে। নৱেম্বৰ মাহত অটোমান সাম্ৰাজ্যই সুদ্ধত যোগ দিয়ে আৰু ককেছাছ, মেছ'পটেমিয়া আৰু ছিনাই-সীমান্তলৈ যুদ্ধ বিয়পি পৰে। ১৯১৫ চনত ইটালি আৰু বুলগেৰিয়াই যুদ্ধত যোগ দিয়ে, ১৯১৬ চনত যোগ দিয়ে ৰোমানিয়াই। যুদ্ধৰ মাজতে ১৯১৭ চনৰ মাৰ্চ মাহত ৰাছিয়াত জাৰৰ শাসনৰ অন্ত পৰে, আৰু অক্টোবৰ বিপ্লৱৰ পাছত নৱ্য-গঠিত ৰাছিয়াৰ চৰকাৰে জাৰ্মানীৰ লগত 'যুদ্ধ বিৰতি'ৰ ঘোষণা কৰে। ১৯১৮ চনত জাৰ্মানীয়ে পশ্চিম সীমান্তত যুদ্ধ প্ৰবল কৰি তোলে, কিন্তু মিত্ৰ-শক্তিয়ে কেবাখনো খণ্ড-যুদ্ধত জয়ী হৈ জাৰ্মান বাহিনীক পশ্চাদপসাৰণ কৰিবলৈ বাধ্য কৰে। আমেৰিকাৰ যুদ্ধ বাহিনীয়ে জাৰ্মান ট্ৰেন্স-সমূহ দখল কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে। জাৰ্মানীতো বিপ্লৱৰ সূচনা হয়, আৰু ইয়াৰ ফলস্বৰূপে ১৯১৮ চনৰ ১১ নৱেম্বৰত যুদ্ধ-বিৰতি সন্ধি কৰিবলৈ সন্মত হয়। ইয়াতে মিত্ৰ শক্তিৰ বিজয়ৰদ্বাৰা প্ৰথম বিশ্বযুদ্ধৰ অন্ত পৰে। শক্তিসমূহে যুদ্ধলৈ মানুহ আৰু বিত্তীয় সমল যোগান ধৰাৰ বাবে চেষ্টা কৰাৰ ফলত যুদ্ধক্ষেত্ৰৰ দৰেই গৃহভূমিতো বৃহৎ সালসলনি ঘটে। যুদ্ধৰ শেষত জাৰ্মানী, ৰাছিয়া, অটোমান আৰু অষ্ট্ৰ'-হাংগেৰীয়ান এই চাৰিখনৰ সাম্ৰাজ্যৰ অস্তিত্ব বিলীন হৈ যায়। জাৰ্মানী আৰু ৰাছিয়াৰ অৱশিষ্ট ৰাষ্ট্ৰৰ মাটি-কালি বৃহৎ পৰিমাণে কমি আহে, আৰু অষ্ট্ৰ'-হাংগেৰিয়ান আৰু অটোমান সাম্ৰাজ্য সম্পূৰ্ণৰূপে নিশ্চিহ্ন হয়। কেবাখনো নতুন ৰাষ্ট্ৰ জন্মৰে ইউৰোপৰ ৰাজনৈতিক মানচিত্ৰ নতুনকৈ অংকিত হয়। এনে যুদ্ধৰ পুনৰাবৃত্তি নহ'বলৈ জাতি-সংঘ গঠন কৰা হয়। যুদ্ধৰ পৰিণতিতে ইউৰোপীয় জাতীয়তাবাদে গা কৰি উঠে, লগতে জাৰ্মানীৰ পৰাজয়ৰ গ্লানি আৰু ভাৰ্ছাই সন্ধিৰ আপত্তিজনক চৰ্ত পাছলৈ দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধৰ কাৰক হিচাপে পৰিগণিত হয়। নামকৰণ 'কিছুমান যুদ্ধই নিজৰ নামকৰণ নিজে কৰে। এইখন মহাযুদ্ধ। কানাডাৰ লিন আলোচনীয়ে অক্টোবৰ ১৯১৪ চনত প্ৰথম বিশ্বযুদ্ধক মহাযুদ্ধ আখ্যা দিছিল। ১৯১৪ চনৰ শেহৰফালে নিউ য়ৰ্কত প্ৰকাশিত যুদ্ধৰ ইতিহাসত এই যুদ্ধক বিশ্বযুদ্ধ বুলি অভিহিত কৰা হৈছিল। দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধৰ আগলৈ প্ৰথম বিশ্বযুদ্ধক অকল বিশ্বযুদ্ধ বা মহাসমৰ বুলি ইংৰাজী প্ৰচলিত দেশসমূহত উল্লেখ কৰা হৈছিল। ১৯৩৯ চনত দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধ আৰম্ভ হোৱাৰ পাছৰপৰাহে এইখন মহাসমৰক প্ৰথম বিশ্বযুদ্ধ বুলি উল্লেখ কৰাটো প্ৰচলিত হয়। ইংৰাজ আৰু কানাডাৰ ঐতিহাসিকসকলে ইয়াক প্ৰথম বিশ্বযুদ্ধ বুলি উল্লেখ কৰাৰ বিপৰীতে আমেৰিকান ইতিহাসবিদে 'বিশ্বযুদ্ধ-১ বুলি অভিহিত কৰিছিল। অৱশ্যে দুয়োটা শব্দই দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধৰ আগতেও উল্লিখিত হৈছিল। প্ৰথম বাৰৰ বাবে 'প্ৰথম বিশ্বযুদ্ধ' শব্দটো ব্যৱহাৰ কৰিছিল জাৰ্মান দাৰ্শনিক আৰ্ণষ্ট হেকেল-য়ে ১৯১৪ চনৰ ছেপ্টেম্বৰ মাহত। তেখেতে লিখিছিলঃ "কোনো সন্দেহ নাই যে সাম্ভাৱ্য 'ইউৰোপীয় যুদ্ধ'ৰ প্ৰকৃতি আৰু কাৰ্যকলাপ... এদিন ই আক্ষৰিক অৰ্থতে প্ৰথম বিশ্বযু্দ্ধ হিচাপে পৰিগণিত হ'ব। ১৯২০ চনত সেনা-বিষয়া আৰু সাংবাদিক 'চাৰ্লছ এ. ক'ৰ্ট ৰেপিংটন'ৰদ্বাৰা ৰচিত এখন বুৰঞ্জীমূলক গ্ৰন্থৰ নামো দিয়া হৈছিল 'প্ৰথম বিশ্বযুদ্ধ' পৃষ্ঠপট উনবিংশ শতিকাত ইউৰোপৰ শক্তিশালী দেশসমূহে মহাদেশখনত শক্তিৰ সমতুল অৱস্থা বৰ্তাই ৰাখিবলৈ বিভিন্ন ধৰণে চেষ্টা কৰিছিল। ইয়াৰ পৰিণতিত ১৯০০ চনৰ ইউৰোপত এক জটিল ৰাজনৈতিক আৰু সামৰিক জোঁটবন্ধনৰ সমীকৰণ ৰচনা হৈছিল। ১৮১৫ চনতে হোৱা প্ৰুছিয়া, ৰাছিয়া আৰু অষ্ট্ৰিয়াৰ মাজত হোৱা 'পৱিত্ৰ সন্ধি' )-ৰদ্বাৰা এই জোঁটবন্ধনৰ সূচনা হৈছিল। ইয়াৰ পাছত ১৮৭৩ চনৰ অক্টোবৰ মাহত জাৰ্মান 'চেন্সেলৰ' বিছমাৰ্কে 'তিনি সম্ৰাটৰ চুক্তি'ৰ বাবে প্ৰয়াস কৰিছিল। অষ্ট্ৰীয়া-হাংগেৰী, ৰাছিয়া আৰু জাৰ্মান এই তিনি সাম্ৰাজ্যৰ সম্ৰাটৰ মাজত এই চুক্তি কৰা হৈছিল। কিন্তু, এই চুক্তি ফলৱতী নহ'ল কাৰণ ৰাছিয়া আৰু অষ্ট্ৰিয়া-হাংগেৰীৰ মাজত বলকান নীতিক লৈ দ্বিমত থাকিল। সেয়ে জাৰ্মানী আৰু অষ্ট্ৰিয়া-হংগেৰীৰ মাজত চুক্তি স্বাক্ষৰিত হ'ল ১৮৭৯ চনত, এই চুক্তিক 'দ্বিশক্তিৰ সন্ধি' বোলা হৈছিল। অটোমান সাম্ৰাজ্যৰ ক্ষয় হৈ অহা শক্তিলৈ লক্ষ্য কৰি এই সন্ধিৰে বলকান অঞ্চলত বাঢ়ি অহা ৰাছিয়াৰ প্ৰতিপত্তিক নিয়ন্ত্ৰণ কৰিবলৈ বিচৰা হৈছিল। ১৮৮২ চনত এই সন্ধিয়ে ইটালিকো অংশীদাৰ কৰি লয়। তাৰ পাছতে ইয়াক সন্মিলিত ত্ৰিশক্তি' বোলা হয়। ১৮৭০ চনৰ পাছৰ সময়ছোৱাত ইউৰোপত শান্তি বাহাল ৰাখিবৰ বাবে জাৰ্মান সাম্ৰাজ্য আৰু ইউৰোপৰ বাকী দেশসমূহৰ পাছত শান্তি অটুত ৰাখিবলৈ বিছমাৰ্কে প্ৰণালীবদ্ধ ভাৱে কেবাখনো সন্ধি কৰি ৰাখিছিল। তেখেতে ৰাছিয়াৰ জাৰ্মানীৰ সপক্ষে ৰাখিব বিচাৰিছিল, যাতে জাৰ্মানীৰ দুই সীমাত একেলগে ফ্ৰান্স আৰু ৰাছিয়াৰ লগত যুদ্ধত অৱতীৰ্ণ হ'বলগীয়া নহয়। দ্বিতীয় উইলহেল্ম জাৰ্মানীৰ সম্ৰাটৰ (কেইজাৰ) আসনত আৰোহণ কৰাৰ পাছত বিছমাৰ্ক অৱসৰ ল'বলৈ বাধ্য হয় আৰু তাৰ পাছতে তেখেতে প্ৰৱ্ৰতন কৰা কেবাখনো সন্ধি চুক্তি ধীৰে ধীৰে অৱমাননা কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰা হয়। ১৮৯০ চনত কেইজাৰে ৰাছিয়াৰ লগত বৰ্তি থকা 'পুনৰবীমা সন্ধি' নৱীকৰণ কৰিবলৈ অমান্তি হয়। দুটা বছৰ পাছত সন্মিলিত ত্ৰিশক্তিৰ বিপৰীত শক্তি গঢ়ি তোলাৰ লক্ষ্যৰে ফ্ৰান্স আৰু ৰাছিয়াৰ মাজত ফ্ৰাংকো-ৰাছিয়ান সন্ধি স্বাক্ষৰিত হয়। ১৯০৪ চনত ব্ৰিটেইনে ফ্ৰান্সৰ লগত এলানি চুক্তিৰে মিলিত হয়। ১৯০৭ চনত ব্ৰিটেইন আৰু ৰাছিয়াই সম্পাদিত কৰে এংলো-ৰাছিয়ান সংহতি চুক্তি। এই চুক্তিয়ে ব্ৰিটেইনৰ লগত ফ্ৰান্স বা ৰাছিয়াৰ শক্তিক মিলিত কৰা নাছিল যদিও, ভৱিষ্যতে ফ্ৰান্স বা ৰাছিয়া কোনো সংঘাতত ভাগ ল'বলগীয়া পৰিস্থিতিৰ উদ্ভৱ হ'লে ব্ৰিটেইনে হস্তক্ষেপ কৰাৰ সম্ভাৱনা গাঢ় কৰি তুলিছিল। এই তিনি দেশৰ মাজত গঢ়ি উঠা মিলিত শক্তিৰ বোলা হৈছিল ১৮৭১ চনত জাৰ্মান সাম্ৰাজ্য গঠন হোৱাৰ পাছৰেপৰা জাৰ্মানীৰ উদ্যোগিক আৰু অৰ্থনৈতিক শক্তি উৰ্ধগামী হৈছিল। ১৮৯০-ৰ মাজৰছোৱাত কেইজাৰ দ্বিতীয় উইলহেল্মে ('জাৰ্মান নৌ-বাহিনী' গঠন কৰাৰ বাবে যথেষ্ট অৰ্থ ব্যয় কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে। এই নৌবাহিনীৰ প্ৰতিষ্ঠাতা আছিল মিৰেল আলফ্ৰেড ভন ট্ৰিপিজ। ইয়াৰ মূল লক্ষ্য আছিল আন্তৰ্জাতিক সাগৰ পৃষ্ঠত ইংৰাজসকলৰ আধিপত্য খৰ্ব কৰা। ব্ৰিটেইন আৰু জাৰ্মান দুই শক্তিয়েই যুদ্ধ-জাহাজ নিৰ্মাণত প্ৰতিযোগিতামূলক দৃষ্টিভংগীৰে কাম কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিছিল। ১৯০৬ চনত যুদ্ধ জাহাজ নিৰ্মাণ কৰি ইংৰাজে জাৰ্মানীতকৈ কেবাগুণে আগবাঢ়ি যাবলৈ সক্ষম হয়। অস্ত্ৰ-নিৰ্মাণৰ প্ৰতিযোগিতা ক্ৰমে ইউৰোপৰ বাকীবোৰ দেশলৈও বিয়পিল, আৰু প্ৰতিটো বৃহৎ শক্তিয়েই নিজৰ উদ্যোগখণ্ডক এক বিশাল যুদ্ধৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় অস্ত্ৰ নিৰ্মাণৰ বাবে প্ৰয়োগ কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে। ১৯০৮ চনৰপৰা ১৯১৩ চনলৈ ইউৰোপৰ শক্তিসমূহে সামৰিক ব্যয় ৫০% বৃদ্ধি কৰিছিল। ১৯০৮-১৯০৯ চনত অষ্ট্ৰিয়া-হাংগেৰীয়ে অট'মান সাম্ৰাজ্যৰ অংশ বছনিয়া আৰু নিয়াক আনুষ্ঠানিকভাৱে সাম্ৰাজ্যৰ সংলগ্ন কৰি 'বছনিয়া সমস্যা' )-ৰ সৃষ্টি কৰে। ১৮৭৮ চনৰপৰা এই দুই ভূ-খণ্ড তেওঁলোকৰ দখলত আছিল। এই ঘটনাই ছাৰ্বিয়া আৰু দেশখনৰ প্ৰাধন পৃষ্ঠপোষক, পান-শ্লাভিক আৰু ৰাছিয়া সাম্ৰাজ্যক অসন্তুষ্ট কৰি তোলে। প্ৰত্যুত্তৰত এই অঞ্চলত ৰাছিয়াই আৰম্ভ কৰা ৰাজনৈতিক কুচ-কাৱাজে সন্ধি চুক্তিসমূহক অসাৰ কৰি তোলে। ইউৰোপত শক্তিৰ টনা-আঁজোৰাৰ ফলস্বৰূপে আগতেই সন্ধিসমূহ দুৰ্বল হৈ আছিল। এই সময়ৰ ৰাজনৈতিক অৱস্থাক বোলা হয়। ১৯১২ আৰু ১৯১৩ চনত বলকান সংঘ আৰু ক্ষয়িষ্ণু অটোমান সাম্ৰাজ্যৰ মাজত 'প্ৰথম বলকান যুদ্ধ' হৈছিল। যুদ্ধৰ সমাপ্তিত স্বাক্ষৰিত 'লণ্ডন সন্ধি (১৯১৩)' অটোমান সাম্ৰাজ্যৰ পৰিসৰ আৰু সৰু কৰি আনি এখন নতুন দেশ আলবেনিয়াৰ সৃষ্টি কৰাৰ উপৰিও বুলগেৰিয়া, ছাৰ্বিয়া, মণ্টেনেগ্ৰ' আৰু গ্ৰীচ-ৰ সীমা বৃদ্ধি কৰে। ১৯১৩ চনৰ ১৬ জুনত বুলগেৰিয়াই ছাৰ্বিয়া আৰু গ্ৰীচ আক্ৰমণ কৰে। ৩৩ দিন জোৰা এই যুদ্ধক 'দ্বিতীয় বলকান যুদ্ধ' বুলি জনা যায়। এই যুদ্ধৰ পৰিণতিত বুলগেৰিয়াই মেচিড'নিয়াৰ প্ৰায় সকলোখিনি ছাৰ্বিয়া আৰু গ্ৰীচৰ হাতলৈ আৰু ডব্ৰুজা অঞ্চল ৰোমানিয়াৰ হাতলৈ এৰি দিবলগীয়া হয়। এই যুদ্ধই ইউৰোপত ৰাজনৈতিক স্থিতিৰ অধিক অৱনতি ঘটায়। ২৮ জুন ১৯১৪ চনত এগৰাকী বছনিয়াবাসী ছাৰ্বিয়ান নাগৰিক আৰু ইয়ং বছনিয়া সংস্থাৰ সদস্য গেভ্ৰিল' প্ৰিন্সিপে অষ্ট্ৰ'-হাংগেৰী সাম্ৰাজ্যৰ উত্তৰাধিকাৰী আৰ্কডিউক ফ্ৰাঞ্জ ফাৰ্ডিনাণ্ড-ক বছনিয়াৰ ছাৰাজেভ' নামৰ ঠাইত গুলিয়াই হত্যা কৰে। এই ঘটনাই অষ্ট্ৰিয়া-হাংগেৰী, জাৰ্মানী, ৰাছিয়া, ফ্ৰান্স আৰু ব্ৰিটেইনৰ কূটনৈতিক মহলত তোলপাৰ লগায়। এমাহ জোৰা এই সময়খিনিক 'জুলাই সংকট' আখ্যা দিয়া হৈছে। বছনিয়াত ছাৰ্বিয়াৰ হস্তক্ষেপ একেবাৰে শেষ কৰাৰ লক্ষ্যৰে 'ব্লেক হেণ্ড' নামৰ সংস্থাটোৱে প্ৰিন্সিপ আৰু তেখেতৰ সংগীসকলক প্ৰশিক্ষণ দিয়াৰ লগতে বোমা আৰু পিষ্টলৰ যোগান ধৰিছিল আৰু সীমা পাৰ হৈ অহাত সহায় কৰিছিল। এই হত্যাকাণ্ডত ছাৰ্বিয়াৰ বিষয়াৰ হাত থকা বুলি অষ্ট্ৰিয়াই কৰা সন্দেহ মিছা নাছিল। অষ্ট্ৰিয়া-হংগেৰীয়ে 'জুলাইৰ শেষ প্ৰস্তাৱ' ছাৰ্বিয়ালৈ প্ৰেৰণ কৰে, য'ত দহটা মানি ল'ব নোৱৰা বিধৰ দাবী আগবঢ়োৱা হৈছিল। ছাৰ্বিয়াৰ লগত যুদ্ধৰ আৰম্ভণি কৰাই এই প্ৰস্তাৱৰ মূল উদ্দেশ্য আছিল। ছাৰ্বিয়াৰ তাৰে দহটাৰ ভিতৰত আঠটা দাবী মানি লোৱাৰ পাছতো অষ্ট্ৰিয়া-হাংগেৰীয়ে ছাৰ্বিয়াৰ বিৰূদ্ধে ১৯১৪ চনৰ ২৮ জুলাই তাৰিখে যুদ্ধ ঘোষণা কৰে। হিউ ষ্ট্ৰেখান-ৰ মতেঃ "ছাৰ্বিয়াই সকলো দাবী মানি ল'লেও অষ্ট্ৰিয়া-হাংগেৰীয়ে নিজৰ মত সলনি কৰাৰ সম্ভাৱনা কম আছিল। ফ্ৰাঞ্জ ফাৰ্ডিনাণ্ড জনপ্ৰিয় নাছিল, তেখেতৰ মৃত্যুৱে সাম্ৰাজ্যত শোকৰ ছাঁ পেলোৱা নাছিল। অষ্ট্ৰিয়া-হাংগেৰীৰ আক্ৰমণৰ ফলত ৰাছিয়া সাম্ৰাজ্যই বলকান অঞ্চলত নিজৰ প্ৰতিপত্তি হেৰোৱাৰ ভয়ত, লগতে ছাৰ্বিয়াৰ শাসকৰ লগত থকা সুসম্পৰ্কৰ বাবে এদিন পাছতে নিজৰ সেনাবাহিনীৰ একাংশক আগবাঢ়িবলৈ নিৰ্দেশ দিয়ে। জাৰ্মান সাম্ৰাজ্যই সামৰিক বাহিনীক কুচ কৰিবলৈ নিৰ্দেশ দিয়ে ৩০ জুলাইত। তেওঁলোকৰ উদ্দেশ্য আছিল "স্ক্লিফেন প্লেন" যাৰ দ্বাৰা তেওঁলোকে বৃহৎ শক্তিৰে ফ্ৰান্স আক্ৰমণ কৰি ফ্ৰান্স সেনাবাহিনী নিঃশেষ কৰি পাছলৈ পূৱ সীমাত থকা ৰাছিয়া আক্ৰমণ কৰাৰ আঁচনি কৰিছিল। আনহাতে ফ্ৰান্স চৰকাৰে সমাৰিক বিভাগৰ আক্ৰমণৰ অনুৰোধ উপেক্ষা কৰি নিজৰ সেনাবাহিনীক সীমাৰপৰা দহ কিল'মিটাৰ পিছুৱাই আহিবলৈ নিৰ্দেশ দিয়ে, যাতে প্ৰত্যক্ষ যুদ্ধ কিছু পিছুৱাব পৰা যায়। জাৰ্মানীয়ে বেলজিয়াম আক্ৰমণ কৰি ফৰাচী সেনাবাহিনীক আক্ৰমণৰ লক্ষ্য কৰি লোৱাৰ পাছত ২ আগষ্টৰ সন্ধিয়া ফ্ৰান্সে নিজৰ সেনাক যুদ্ধ চলোৱাৰ হুকুম দিয়ে। সেইদিনাই জাৰ্মানীয়ে ৰাছিয়াৰ বিৰূদ্ধে যুদ্ধ ঘোষণা কৰে। আনহাতে বেলজিয়ামক নিৰপেক্ষ দেশ হিচাপে যুদ্ধৰপৰা বাহিৰত ৰাখিবলৈ ব্ৰিটেইনে জাৰ্মানীক দিয়া শেষ প্ৰস্তাৱৰ 'সন্তোষজনক উত্তৰ নোপোৱা'ৰ বাবে ৪ আগষ্ট ১৯১৪ তাৰিখে ব্ৰিটেইনে জাৰ্মানীৰ বিৰূদ্ধে যুদ্ধ ঘোষণা কৰে। যুদ্ধৰ ৰংগভূমি যুদ্ধৰ আৰম্ভণি কেন্দ্ৰীয় শক্তিৰ বেমেজালি কেন্দ্ৰীয় শক্তিৰ যুদ্ধ কৌশল বেমেজালিপূৰ্ণ আছিল। জাৰ্মানীয়ে অষ্ট্ৰিয়া-হাংগেৰীৰ ছৰ্বিয়া আক্ৰমণত সমৰ্থন দিয়াৰ কথা ঘোষণা কৰিছিল যদিও, এই বাৰ্তাৰ অৰ্থ নিৰ্ধাৰণত ভুল বুজাবুজিহৈছিল। ১৯১৪ চনৰ প্ৰথমচোৱাতেই আগৰেপৰা চলি থকা সেনা-বাহিনী প্ৰেৰণৰ কৌশল সলনি কৰা হৈছিল যদিও প্ৰেৰণ কৰাৰ আগলৈ নতুন কৌশলৰ পৰীক্ষণ কৰা হোৱা নাছিল। অষ্ট্ৰ'-হাংগেৰীৰ নেতাসকলে ভাবিছিল জাৰ্মানীয়ে সাম্ৰাজ্যৰ উত্তৰ অংশ ৰাছিয়াৰ আক্ৰমণৰপৰা ৰক্ষা কৰিব। কিন্তু জাৰ্মানীয়ে ভাবিছিল তেওঁলোকে ফ্ৰান্স আক্ৰমণ কৰাৰ সময়ত অষ্ট্ৰ'-হাংগৰীয়ে ৰাছিয়াৰ বিৰূদ্ধে সৈন্য প্ৰেৰণ কৰিব। এই খেলিমেলিৰ বাব অষ্ট্ৰিয়া-হাংগেৰীয়ে নিজৰ সেনা-বাহিনীক দুটা ভাগত বিভক্ত কৰি একে সময়তে ৰাছিয়াআৰু ছাৰ্বিয়াৰ সীমালৈ পঠিয়াব লগীয়া হৈছিল। ৯ ছেপ্টেম্বৰ, ১৯১৪ চনত জাৰ্মানীয়ে হাতত লৈছিল এই সাম্ভাৱ্য আঁচনিৰ জৰিয়তে যুদ্ধত জাৰ্মানীয়ে যুদ্ধত লক্ষ্য নিৰ্দিষ্ট কৰাৰ লগতে মিত্ৰ শক্তিৰ হাতত অৰ্পণ কৰিবলৈ চৰ্তও সাজু কৰি ৰাখিছিল জাৰ্মান চেন্সেলৰ থিঅ'বল্ড ভন বেথমেন-হ'লৱেগ-এ। কিন্তু এই আঁচনি চৰকাৰী ভাৱে গ্ৰহণ কৰা নহ'ল। আফ্ৰিকাৰ যুদ্ধ যুদ্ধৰ আৰম্ভণিতে যুঁজ হোৱা প্ৰধান স্থান আছিল আফ্ৰিকাত উপৱিষ্ট ব্ৰিটেইন, ফ্ৰান্স, আৰু জাৰ্মানীৰ ঔপনিৱেশিক শক্তিসমূ্হ। ৭ আগষ্ট তাৰিখে ব্ৰিটিছ আৰু ফৰাচী বাহিনীয়ে জাৰ্মান উপনিৱেশ ট'গ'লেণ্ড আক্ৰমণ কৰে। ১০ আগষ্টত আফ্ৰিকাৰ দক্ষিণ-পশ্চিম অংশত থকা জাৰ্মান বাহিনীয়ে দক্ষিণ আফ্ৰিকা আক্ৰমণ কৰে; যুদ্ধৰ শেষলৈকে এই স্থানত চেগাচোৰোকাকৈ তুমুল যুঁজ চলি থাকিল। আনহাতে পূৱ জাৰ্মান আফ্ৰিকাত থকা ঔপনিৱেশিক বাহিনীয়ে কৰ্নেল পল ভন লেট'-ভৰবেক-ৰ নেতৃত্বত যুদ্ধৰ একেবাৰে শেষ সময়লৈকে গেৰিলা পদ্ধতিৰে যুঁজ চলাই আহিছিল। ইউৰোপত সন্ধি হোৱাৰ দুসপ্তাহৰ পাছতহে তেওঁলোকে আত্ম-সমৰ্পন কৰে। ছাৰ্বিয়াৰ যুদ্ধ ১২ আগষ্টত অষ্ট্ৰিয়াই ছাৰ্বিয়ান সেনাক আক্ৰমণ কৰে আৰু কেৰ আৰু কলুবাৰা-ত যুঁজ লাগে। পাছৰ দুটা সপ্তাহত অষ্ট্ৰিয়াক আক্ৰমণ প্ৰতিহত কৰি পিছুৱাই নিয়া হয়। অষ্ট্ৰিয়ান সেনাৰ বিশাল ক্ষতিৰে সেয়া আছিল মিত্ৰ-শক্তিৰ প্ৰথম বৃহৎ সাফল্য। এই সাফল্যই অষ্ট্ৰিয়া-হাংগেৰীয়ে ভবা ধৰণে যুদ্ধত কম সময়তে বিজয়ী হোৱাৰ আশাক মষিমূৰ কৰিছিল। প্ৰতিক্ৰিয়া স্বৰূপে তেওঁলোকে ছাৰ্বিয়াৰ সীমাত এক বৃহৎ সংখ্যক বাহিনী মোতায়েন ৰাখিবলৈ বাধ্য হয়, যাৰ কাৰণে ৰাছিয়াৰ বিৰূদ্ধে তেওঁলোকে সম্পূৰ্ণ শক্তি ব্যৱহাৰ কৰিব পৰা নাছিল। ১৯১৪ চনত ছাৰ্বিয়াই অষ্ট্ৰ'-হাংগেৰীৰ আক্ৰমণত বিজয় সাব্যস্ত কৰাটোক বিগত শতিকাৰ এটা ডাঙৰ ওভোতা বিজয় বুলি গণ্য কৰা হয়। বেলজিয়াম আৰু ফ্ৰান্সত জাৰ্মান বাহিনী যুদ্ধৰ আৰম্ভণিতে, জাৰ্মান বাহিনীয়ে 'স্ক্লিফেন প্লেন'ৰ এক সংশোধিত ৰূপ কাৰ্যকৰী কৰে। এই আঁচনি অনুসৰি জাৰ্মান বাহিনী নিৰপেক্ষ দেশ বেলজিয়ামৰ মাজেৰে আগবাঢ়ি ফ্ৰান্সত প্ৰৱেশ কৰি ফৰাচী সৈন্য-বাহিনীক জাৰ্মানী-ফ্ৰান্সৰ সীমাত ঘেৰি ৰখাৰ পৰিকল্পনা কৰা হৈছিল। ফ্ৰান্সে ঘোষণা কৰিছিল যে 'জাৰ্মানী আৰু ৰুছিয়াৰ মাজত যুদ্ধ হ'লে তেওঁলোকে নিজাকৈ সিদ্ধান্ত লোৱাৰ স্বাধীনতা থাকিব। সেয়ে জাৰ্মানীয়ে পশ্চিম সীমাত ফ্ৰান্স আৰু পূৱ সীমাত ৰুছিয়াই আক্ৰমণ কৰাৰ সম্ভাৱনীয়তা মনত ৰাখিব লগীয়া হৈছিল। তেনে পৰিস্থিতিৰ মোকাবিলা কৰিবলৈ 'স্ক্লিফেন প্লেন'ত কোৱা হৈছিল যে জাৰ্মানীয়ে কম সময়ৰ ভিতৰতে ফ্ৰান্সক যুদ্ধত পৰাজিত কৰাৰ চেষ্টা কৰিব লাগিব (১৮৭০-৭১ চনৰ ফ্ৰান্স-প্ৰুছিয়াৰ যুদ্ধত এনে কৰা হৈছিল)। আৰু কোৱা হৈছিল যে পশ্চিম সীমান্তত কম সময়তে বিজয় লাভ কৰিবলৈ হ'লে জাৰ্মানীয়ে এলছাচ-ল'ৰেইন-ৰ বিপদসংকুল অঞ্চলেৰে (এই অংশ ৰাইন নদীৰ পশ্চিমে দুই দেশৰ মাজৰ প্ৰত্যক্ষ সীমা আছিল) আক্ৰমণ কৰা উচিত নহয়, বৰং, ইংলিছ প্ৰণালীৰপৰা পেৰিছ চহৰৰ যোগাযোগ কৰ্তন কৰি আহিবলগীয়া ব্ৰিটিছ সহায়ক বাধা দি পেৰিছ অধিগ্ৰহণ কৰি যুদ্ধত জয়লাভ কৰাটোহে উপযুক্ত হ'ব। ইয়াৰ পাছত সেনা-বাহিনী পশ্চিম সীমান্তলৈ আগবাঢ়ি গৈ ৰুছিয়াৰ লগত যুদ্ধত মিলিত হ'ব। ধৰাণা কৰা হৈছিল যে কেন্দ্ৰীয় শক্তিৰ বাবে এক দৃঢ় সামৰিক খোপনি ল'বলৈ ৰুছিয়াই নিজৰ সেনা-বাহিনীক সীমান্তলৈ আনিবলৈ যথেষ্ট সময়ৰ প্ৰয়োজন হ'ব। দুই সীমান্তত একে সময়তে যুদ্ধ কৰাৰ বাবে জাৰ্মানীয়ে হাতত লোৱা একমাত্ৰ আঁচনি আছিল জাৰ্মান বাহিনী বেলজিয়ামৰ মাজেৰে আগবাঢ়িব। জাৰ্মানীয়ে বিচাৰিছিল বেলজিয়ামৰ মাজেৰে নিজৰ সেনা-বাহিনীৰ আগবাঢ়ি গৈ (পোনতে নেদাৰলেণ্ডৰ মাজেৰেও একে দৰে আগবঢ়াৰ পৰিকল্পনা কৰা হৈছিল, কিন্তু কাইজাৰ উইলহেল্ম-২-য়ে এই আঁচনি নাকচ কৰে) ফ্ৰান্স আক্ৰমণ কৰিব। কিন্তু নিৰপেক্ষ বেলজিয়ামে এই অনুৰোধ প্ৰত্যাখান কৰে, সেয়ে জাৰ্মানীয়ে পোনতে বেলজিয়াম আক্ৰমণ কৰাৰ সিদ্ধান্ত লয়। ফ্ৰান্সেও বেলজিয়ামলৈ সেনা-বাহিনী প্ৰেৰণ কৰাৰ কথা ভাবিছিল, কিন্তু বেলজিয়ামে প্ৰথমে এই 'পৰামৰ্শ'ও মানি লোৱা নাছিল। বেলজিয়ামৰ মাটিত যুদ্ধ হ'বলৈ নিদিয়াটো তেওঁলোকৰ লক্ষ্য আছিল। অৱশেষত, জাৰ্মানীয়ে আক্ৰমণ কৰাত, বেলজিয়ামতে ফৰাচী সেনাৰ লগত নিজৰ সেনা যোগ দিয়াব বিচাৰিছিল। (কিন্তু বেলজিয়াম সেনাৰ এক বৃহৎ অংশ যুদ্ধত পৰাজিত হৈ এণ্টৱেৰ্পলৈ পিছুৱাই যাবলৈ বাধ্য হয়, তাতে সকলো আশা নিৰ্বাপিত হোৱাত তেওঁলোকে আত্মসমৰ্পণ কৰে। আঁচনি অনুসৰি জাৰ্মান আগ্ৰাসনৰ সোঁ-ফালৰ বাহিনীয়ে ফৰাচী সৈন্য অতিক্ৰমি আগুৱাই যাব (ফৰাচী সৈন্য ফ্ৰান্স-জাৰ্মান সীমান্তত কেন্দ্ৰীভূত আছিল, সেয়ে বেলজিয়ামৰ সীমাত ফৰাচী সেনাৰ বল তেনেই কম আছিল) আৰু দক্ষিণলৈ পেৰিছ অভিমুখে আগবাঢ়িব। প্ৰথমে জাৰ্মানসকল সফল হৈছিল, বিশেষকৈ সীমান্তৰ যুদ্ধত (১৪-২৪ আগষ্ট) ১২ ছেপ্টেম্বৰত মাৰ্নেৰ প্ৰথম যুদ্ধত (৫-১২ ছেপ্টেম্বৰ) ব্ৰিটিছ সেনাৰ সহযোগত ফ্ৰান্সে পেৰিছৰ পূৱত জাৰ্মান অগ্ৰগতি ৰোধ কৰি জাৰ্মান বাহিনীক ৫০ কি.মি. পিছুৱাই আহিবলৈ বাধ্য কৰে। এই যুদ্ধৰ শেষ দিনকেইটাতে পশ্চিমত কূট-নৈতিক যুদ্ধৰ অন্ত পেলায়। দক্ষিণ এলছাচে অঞ্চলত ২০ আগষ্টত ফ্ৰান্সে চলোৱা 'মূলহাউছ যুদ্ধ'ত সীমিত সাফল্য লাভ কৰে। আনহাতে পূৱ-সীমাত ৰুছিয়াই দুটা বাহিনীৰে জাৰ্মানী আক্ৰমণ কৰে, এই আক্ৰমণে জাৰ্মান বিষয়াসকলক শলঠেকত পেলায়, কাৰণ ৰুছিয়াই ইমান সোনকালে যুদ্ধ আৰম্ভ কৰিব পাৰিব বুলি তেওঁলোকে আশা কৰা নাছিল। ফ্ৰান্স আক্ৰমণৰ বাবে সাজু কৰি ৰখা অষ্টম বাহিনীক জাৰ্মানীয়ে ৰেলযোগে পূৱ প্ৰুছিয়ালৈ প্ৰেৰণ কৰে। জেনেৰেল পল ভন হিণ্ডেনবাৰ্গৰ অধীনষ্ঠ এই বাহিনীয়ে এলানি যুদ্ধত ৰুছিয়াক পৰাজিত কৰে। এই লানিযুদ্ধক একেলগে টেনেনবাৰ্গৰ প্ৰথম যুদ্ধ (১৭ আগষ্ট ২ ছেপ্টেম্বৰ) বুলি জনা যায়। কিন্তু ৰুছিয়াৰ এই অসফল আক্ৰমণৰ ফলত জাৰ্মান বাহিনী পূৱ ফালে প্ৰেৰণ কৰিবলৈ বাধ্য কৰাৰ ফলত মিত্ৰ-শক্তিয়ে কৌশলগত ভাৱে অতি-প্ৰয়োজনীয় মাৰ্নেৰ প্ৰথম যুদ্ধত জয়লাভ কৰিবলৈ সক্ষম হয়। কেন্দ্ৰীয় শক্তিয়ে ফ্ৰান্সৰ ওপৰত তাৎক্ষণিক বিজয় সাব্যস্ত কৰিব নোৱাৰিলে আৰু একেসময়তে দুই সীমান্তত যুদ্ধ আৰম্ভ কৰিবলৈ বাধ্য হ'ল। জাৰ্মান সেনাই ফ্ৰান্সৰ ভিতৰত সুবিধাজনক প্ৰতিৰক্ষা আস্থান গঢ়িবলৈ সক্ষম হৈছিল আৰু ২৩০,০০০-তকৈও বেছি ফ্ৰান্স আৰু ব্ৰিটিছ সেনাক যুদ্ধৰপৰা আঁতৰাই ৰাখিবলৈ সক্ষম হৈছিল। তৎসত্ত্বেও, যোগাযোগ ব্যৱস্থাৰ গাফিলতি আৰু কিছুমান প্ৰশ্নবোধক সিদ্ধান্তৰ বাবে জাৰ্মানীৰ তাৎক্ষণিক বিজয়ৰ আশা মষিমূৰ হ'ল। এছিয়া আৰু প্ৰশান্ত মহাসাগৰীয় অঞ্চল ১৯১৪ চনৰ ৩০ আগষ্টত নিউজিলেণ্ডে অধিকাৰ কৰে জাৰ্মান ছেম'ৱা (পাছলৈ পশ্চিম ছেম'ৱা)। ১১ ছেপ্টেম্বৰত অষ্ট্ৰেলিয়ান নৌ আৰু সামৰিক অভিযান বাহিনী জাৰ্মান নিউ গিনিৰ নিউ পমেৰ্ন দ্বীপ-ত (পাছলৈ নিউ ব্ৰিটেইন) উপস্থিত হয়। ২৮ অক্টোবৰত পেনাঙৰ যুদ্ধত যুদ্ধ জাহাজ এছ.এম.এছ ডেনে ৰুছিয়াৰ জাহাজ ঝেমচুগ বুৰাই পেলায়। জাপানে জাৰ্মানীৰ অধীনষ্ঠ মাইক্ৰ'নেছিয়ান উপনিৱেশসমূহ অধিকাৰ কৰে,আৰু চিংটাও দখলৰ পাছত চীনৰ ছেনডং উপদ্বীপত অৱস্থিত জাৰ্মানীৰ কয়লা বন্দৰ কিংডাও (ঐতিহাসিক নাম চিংটাও) দখল কৰে। চিংটাও বন্দৰত থকা অষ্ট্ৰ'-হাংগেৰীৰ জাহাজ কেইজাৰিন এলিজাবেথ-ক আঁতৰাই নিবলৈ ভিয়েনাৰ চৰকাৰে অস্বীকাৰ কৰাৰ ফলশ্ৰুতিত জাপানে জাৰ্মান আৰু অষ্ট্ৰ'-হাংগেৰীৰ বিৰূদ্ধে যুদ্ধ ঘোষণা কৰিছিল; চিংটাও প্ৰতিৰক্ষাৰ যুদ্ধত এই জাহাজখনেও অংশ লৈছিল, কিন্তু যুদ্ধত এই জাহাজখনৰ সলিল সমাধি হয়। (অনুগ্ৰহ কৰি চাওকঃ 2012, 79). কেইটামান মাহৰ ভিতৰতে মিত্ৰ শক্তিয়ে প্ৰশান্ত মহাসাগৰত অৱস্থিত জাৰ্মানীৰ বেছিভাগ উপনিৱেশেই দখল কৰিবলৈ সক্ষম হয়; কিছুমান বাণিজ্যিক বন্দৰ আৰু নিউ গিনিৰ কেইটামান অঞ্চলৰ বাহিৰে সকলো উপনিৱেশ মিত্ৰ শক্তিৰ হাতলৈ আহিছিল। পশ্চিম সীমান্ত খাৱৈ যুদ্ধৰ আৰম্ভণি (১৯১৪-১৯১৫) প্ৰযুক্তিবিদ্যাৰ অগ্ৰগতিৰ লগত বাবে বিশ্বযুদ্ধৰ আগৰ সামৰিক কৌশলে ফেৰ মাৰিব পৰা নাছিল। এই অগ্ৰগিতয়ে প্ৰতিৰক্ষা বিভাগত অতি-সক্ষম ব্যৱস্থা গঢ়ি তুলিছিল, যাক পুৰণি সামৰিক কৌশলে গোটেই যুদ্ধৰ সময়খিনিতেই ভেদ কৰিব পৰা নাছিল। কাঁইটীয়া তাঁৰৰ বেৰাই পদাতিক সেনাৰ অগ্ৰগতিত বাধা দিবলৈ সক্ষম হৈছিল। মেচিন গানৰ আৱিষ্কাৰৰ বাবে আগ্নেয়াস্ত্ৰসমূহো ১৮৮০ চনৰ তুলনাত বেছি সংহাৰী আছিল, যাৰ বাবে মুকলিত সেনা পাৰ হৈ যোৱাটো সম্ভৱ নাছিল। জাৰ্মান সেনাই প্ৰথমে বহল ভাৱে 'বিষাক্ত গেছ'ৰ প্ৰয়োগ আৰম্ভ কৰিছিল। সোনকালেই মিত্ৰ পক্ষয়ো 'বিষাক্ত গেছ'ৰ প্ৰয়োগ কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিছিল। অৱশ্যে এই প্ৰয়োগে কোনো এখন যুদ্ধত নিৰ্ণায়ক ভূমিকা ল'ব পৰা নাছিল। কিন্তু বিষাক্ত গেছৰ প্ৰয়োগৰ গলত হোৱা ধীৰ আৰু ক্লেশ-ভৰা মৃত্যুৰ বাবে 'বিষাক্ত গেছ' প্ৰথম বিশ্বযুদ্ধৰ আটাইতকৈ ভয়লগা স্মৃতিত পৰিণত হ'ল। কোনো পক্ষৰ সেনানায়কেই খাৱৈত অৱস্থান কৰা সেনা-বাহিনীৰ বিৰূদ্ধে কম ক্ষতিৰে শত্ৰু সংহাৰ কৰাৰ কৌশল উলিয়াবলৈ সক্ষম নহ'ল। সময়ৰ লগে লগে নতুন প্ৰযুক্তিৰ আগমনে বিধ্বংসী অস্ত্ৰৰ সূচনা আৰম্ভ কৰিলে। টেংক এনে এবিধ নতুন অস্ত্ৰ। মাৰ্নেৰ প্ৰথম যুদ্ধৰ (৫-১২ ছেপ্টেম্বৰ ১৯১৪) পাছত 'সন্মিলিত ত্ৰিশক্তি' আৰু জাৰ্মান বাহিনীয়ে শত্ৰু-সেনাৰ কাষেৰে গৈ আগবঢ়ৰ কৌশল অৱলম্বন কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে, যাক 'সাগৰলৈ দৌৰ' বুলি অভিহিত কৰা হয়। ঈবাৰ ফলশ্ৰুতিত ব্ৰিটেইন আৰু ফ্ৰান্সৰ সেনাই ল'ৰেইনৰ পৰা বেলজিয়ামৰ উপকূললৈ ট্ৰেন্স খান্দি ৰৈ থকা জাৰ্মান সন্মুখীন হ'বলগীয়া হয়। ব্ৰিটেইন আৰু ফ্ৰান্সৰ সেনাই আক্ৰমণ কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিছিল যদিও জাৰ্মান সেনাই দখলকৃত অঞ্চলৰ সফল প্ৰতিৰোধ কৰিছিল। দীঘলীয়া এই যুদ্ধৰ ফলত জাৰ্মান সেনাৰ খাৱৈসমূহ সুনিৰ্মিত আছিল। এংলো-ফ্ৰান্স খাৱৈসমূহ দুদিনীয়াকৈ ব্যৱহৃত হ'বলৈ সজা হৈছিল। দুয়ো পক্ষই যুদ্ধত আহি পৰা এই স্থৱিৰ অৱস্থা শেষ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল বৈজ্ঞানিক প্ৰযুক্তিবিদ্যাৰ অগ্ৰগতিৰ জৰিয়তে। ১৯১৫ চনৰ ২২ এপ্ৰিলত 'য়েপ্ৰেছৰ দ্বিতীয় যুদ্ধ'ত 'হেগ সন্মিলনী' প্ৰত্যাখান কৰি প্ৰথম বাৰৰ বাবে পশ্চিম সীমান্ত 'ক্লৰিণ গেছ' অস্ত্ৰ হিচাপে প্ৰয়োগ কৰে। গেছৰ প্ৰভাৱত আলজেৰিয়াৰ বাহিনী পশ্চাদগমন কৰিবলৈ বাধ্য হয় আৰু মিত্ৰ শক্তিৰ সেনা-সীমাত ছয় কি.মি. দৈৰ্ঘৰ এটা গৰ্ত খোল খায়। জাৰ্মান বাহিনীয়ে এই খাল ব্যৱহাৰ কৰি 'কিচ্চেনছ ৱুড' নামৰ ঠাইখন দখল কৰে। কানাডাৰ সেনাই পাছতহে এই গৰ্তটো বন্ধ কৰিবলৈ সক্ষম হয়। যুদ্ধত প্ৰথম বাৰৰ বাবে ব্ৰিটিছ সেনাই টেংক ব্যৱহাৰ কৰে 'ফ্লেৰ্চ-কৰ্চেলেটৰ যুদ্ধত' (এই যুদ্ধ বহল ছোমা-যুদ্ধৰ অংশ আছিল) ১৯১৬ চনৰ ১৫ ছেপ্টেম্বৰ তাৰিখে। অৱশ্যে ব্ৰিটিছ সেনাই আংশিক সফলতাহে লাভ কৰিছিল। ১৯১৭ চনৰ শেষৰফালে ফৰাচী সেনাই 'ৰেনল্ট এফ.টি' নামৰ ঘূৰ্ণায়মান বন্দুকৰ নলী ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে। জাৰ্মান সেনাই মিত্ৰ শক্তিৰপৰা হস্তগত কৰা টেংক ব্যৱহাৰ কৰাৰ উপৰিও নিজাকৈ আৱিষ্কৃত টেংকো অল্প সংখ্যাত ব্যৱহাৰ কৰিছিল। খাৱৈ যুদ্ধৰ অগ্ৰগতি (১৯১৬-১৯১৭) পাছৰ দুটা বছৰলৈ কোনো এটা পক্ষই নিৰ্ণায়ক আঘাত হানিবলৈ সক্ষম হোৱা নাছিল। ব্ৰিটিছ আৰু ইয়াৰ অন্তৰ্গত দেশৰ প্ৰায় ১.১ ১.২ নিযুত সেনা যিকোনো সময়ত পশ্চিম সীমান্তত অৱস্থিত আছিল। এহেজাৰটা বাহিনীয়ে উত্তৰ সাগৰৰপৰা অৰ্নে নদীলৈ বিভিন্ন অঞ্চল অধিগ্ৰহণ কৰি আছিল। তেওঁলোকে প্ৰত্যক্ষ যুদ্ধ নোহোৱালৈকে মাহজোৰা চাৰিদফীয়া আৱৰ্তন পদ্ধতি অৱলম্বন কৰিছিল। যুদ্ধ সীমান্তত ৯৬০০ কি.মি. বিস্তৃত খাৱৈ খন্দা হৈছিল। প্ৰতিটো বেটেলিয়নে এটা সপ্তাহ নিজৰ খাৱৈ ৰক্ষা কৰিছিল, পাছৰ এটা সপ্তাহ পিছুৱাই গৈ সহায়ক অৱস্থান লৈছিল, তাৰ পাছৰ এসপ্তাহ সংৰক্ষিত অংশত কটাই এসপ্তাহৰ বাবে সীমান্তৰপৰা আঁতৰি বেলজিয়ামৰ পপেৰিঞ্জ বা উত্তৰ ফ্ৰান্সৰ এমিয়েন্স-ত কটাইছিল। ১৯১৫ চনৰপৰা ১৯১৭ চনলৈ ব্ৰিটিছ আৰু ফৰাচী সেনাই অৱলম্বন কৰা কৌশলৰ বাবে তেওঁলোকৰ ক্ষতি জাৰ্মান সেনাতকৈ বেছি আছিল। কৌশলগত ভাৱে জাৰ্মান বাহিনীয়ে 'ভাৰ্ডুৰ যুদ্ধ'ৰ বাহিৰে এটাও বৃহৎ আক্ৰমণ কৰা নাছিল, আনহাতে মিত্ৰশক্তিয়ে জাৰ্মান সীমান্ত ভংগ কৰিবলৈ কেবাটাও বৃহৎ আক্ৰমণ সম্পন্ন কৰিছিল। ১৯১৬ চনৰ ১ জুলাই তাৰিখে ব্ৰিটিছ সেনাই ইয়াৰ আটাইতকৈ আটাইতকৈ ক্ষয়ংকাৰী যুদ্ধ 'ছ'মা যুদ্ধৰ প্ৰথম দিন' ভাগ লয়। মুঠ ৫৭,৪৭০ জন হতাহতৰ ভিতৰত ১৯,২৪০ জন নিহত হৈছিল। যুদ্ধ আৰম্ভ হোৱাৰ প্ৰথম ঘণ্টাৰ ভিতৰতে সৰ্বাধিক হতাহত হৈছিল। 'ছ'মাৰ যুদ্ধ'ৰ সম্পূৰ্ণ কালত ব্ৰিটিছ সেনাই প্ৰাব আধা নিযুত সৈন্য হেৰুৱাবলগীয়া হয়। ১৯১৬ চন ব্যাপী চলা 'ভাৰ্ডু যুদ্ধ'ত জাৰ্মান সেনাৰ দীঘলীয়া আক্ৰমণ, আৰু 'ছ'মা যুদ্ধ'ত (১৯১৬ চনৰ জুলাই আৰু আগষ্ট মাহ) হৈ থকা নিৰন্তৰ ক্ষতিৰ বাবে ফৰাচী সেনা ভংগ হ'বলৈ আৰম্ভ কৰে। সন্মুখ যুদ্ধত কৰিবলৈ গৈ ব্ৰিটিছ আৰু ফৰাছি পদাতিক সেনা বৃহৎ ক্ষতিৰ সন্মুখীন হয়, যাৰ বাবে ফৰাচী সেনাৰ মাজত বিদ্ৰোহৰ সূচনা হ'বলৈ আৰম্ভ কৰে, বিশেষকৈ 'নিভেল আক্ৰমণ (১৯১৭ চনৰ এপ্ৰিল আৰু মে মাহ)'-ৰ পাছত। কৌশলগত ভাৱে জাৰ্মান সেনানায়ক 'এৰিক ল্যুডেনডৰ্ফ'ৰ 'অতল প্ৰতিৰোধ' খাৱৈ-যুদ্ধৰ বাবে বিশেষ কাৰ্যকৰী আছিল। এই ব্যৱস্থাত সন্মুখ অংশ কম ক্ষমতাৰ প্ৰতিৰোধ বাহিনী ৰখা হৈছিল, কিন্তু গোলন্দাজ বাহিনীয়ে ঢুকি নোপৱা দূৰত্বত সাজু ৰখা হৈছিল শক্তিশালী সেনা, ইয়াৰপৰাই প্ৰয়োজন মতে তাৎক্ষণিক ভাৱে শক্তিশালী আক্ৰমণ কৰিব পৰা গৈছিল। ১৯১৭ চনৰ যুদ্ধ সম্পৰ্কে ল্যুডেনডৰ্ফে লিখিছিল, মেনিন ৰোড ৰিজ-ৰ যুদ্ধ সম্পৰ্কে ল্যুডেনডৰ্ফে লিখিছিল, ১৯১৭ চনত ব্ৰিটিছ সেনাৰ একমাত্ৰ উল্লেখযোগ্য সফলতা আছিল 'আৰাছৰ যুদ্ধ'ত কানাডীয় সেন্যৰদ্বাৰা 'ভাইমি ৰিজ'ৰ দখল। ছাৰ আৰ্থাৰ কাৰী আৰু জুলিয়ান বিং-ৰ নেতৃত্বত দখল কৰা 'ভাইমি ৰিজ'ৰ বাবে প্ৰথম বাৰৰ বাবে আক্ৰমণকাৰী সেনাই আক্ৰমণ কৰি, খৰতকীয়াকৈ শক্তি সঞ্চয় কৰি কয়লাৰ খনি থকা ডয়ুই সমভূমি নিজৰ দখলত ৰাখিবলৈ সক্ষম হৈছিল। নৌ যুদ্ধ যুদ্ধৰ আৰম্ভণিতে, জাৰ্মান সাম্ৰাজ্যৰ মজলীয়া বিধৰ যুদ্ধ-জাহাজ (ক্ৰুইজাৰ) সমগ্ৰ পৃথিৱী জৰুই সিচৰতি হৈ আছিল। পাছলৈ এইবোৰ মিত্ৰশক্তিৰ ব্যৱসায়িক জাহাজ আক্ৰমণ কৰিবলৈ ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল। আনহাতে ব্ৰিটিছ ৰাজকীয় নৌ-সেনা-ই এই জাহাজবোৰ শৃংখলাবদ্ধ ভাৱে বিচাৰি ধ্বংস কৰিছিল। অৱশ্যে মিত্ৰ-শক্তিৰ পৰিবহণ জাহাজৰ ধ্বংস সততে ৰক্ষা কৰিলৈ সক্ষম হোৱা নাছিল। উদাহৰণ স্বৰূপে, জাৰ্মানীৰ 'এছ.এম.এছ. ডেন' (১৯০৮) নামৰ পূৱ-এছিয়া গোটৰ এখন অকলশৰীয়া ক্ৰুইজাৰ কিংডাও চহৰত অৱস্থান কৰি ১৫খন ব্যৱসায়িক জাহাজ ধ্বংস কৰাৰ উপৰিও এখন ৰাছিয়ান ক্ৰুইজাৰ, আৰু এখন ফৰাচী ক্ষুদ্ৰ যুদ্ধ-জাহাজ (ডেষ্ট্ৰ'য়াৰ) ধ্বংস কৰিবলৈ সক্ষম হয়। অৱশ্যে জাৰ্মানীৰ পূব-এছিয়া যুদ্ধ-জাহাজ গোটৰ বেছি ভাগ জাহাজক ব্যৱসায়িক জাহাজ আক্ৰমণৰ বাবে নিয়োগ কৰা হোৱা নাছিল, বৰং বেছিভাগ জাহাজকে জাৰ্মানীলৈ উভতিবলৈ নিৰ্দেশ দিয়া হৈছিল। ওভতনি পথতে ব্ৰিটিছ যুদ্ধ-জাহাজৰ লগত সংঘাত হয়। 'ক্ৰনেলৰ যুদ্ধ'ত জাৰ্মান যুদ্ধ-জাহাজে দুখন ব্ৰিটিছ ক্ৰুইজাৰ ডুবাবলৈ সক্ষম হয়, কিন্তু ১৯১৪ চনৰ 'ফকলেণ্ড দ্বীপমালাৰ যুদ্ধত' প্ৰায় সমূলাংশে ধ্বাস হয়। এই যুদ্ধৰপৰা মাত্ৰ 'ড্ৰেছডেন' নামৰ যুদ্ধ জাহাজ আৰু কেইখনমান সহায়ক জাহাজ সাৰি যায়। 'মাছ এ টিয়েৰা'ৰ যুদ্ধত এই কেইখন জাহাজো ধ্বংস হয়, আৰু কিছুমান জাহাজ ব্ৰিটিছৰ হাতলৈ আহে। যুদ্ধ আৰম্ভ হোৱাৰ পাছতেই ব্ৰিটেইনে জাৰ্মানীৰ ওপৰত সাগৰীয় অৱৰোধ আৰম্ভ কৰে। এই কৌশল বেছ সফল বুলি প্ৰতিপন্ন হৈছিল। কাৰণ এই অৱৰোধে জাৰ্মানীলৈ সামৰিক আৰু অসামৰিক যোগান বন্ধ কৰিছিল, অৱশ্যে এই অৱৰোধে বিগত দুই শতিকা ধৰি গঢ়ি উঠা আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় আইন ভংগ কৰিছিল। ব্ৰিটেইনে সমগ্ৰ আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় সাগৰতে অৱৰোধ গঢ়ি তুলিছিল আৰু মহাসাগৰৰ কিছুমান অংশত আন জাহাজৰ প্ৰৱেশ নিষিদ্ধ কৰিছিল। আনকি নিৰপেক্ষ জাহাজো এই নিষেধৰ বলি হৈছিল। ব্ৰিটেইনৰ এই কৌশলৰ প্ৰতি বিশেষ প্ৰতিক্ৰিয়া প্ৰকাশ নোহোৱা দেখি জাৰ্মানীয়ে অনুমান কৰিছিল যে তেওঁলোকৰ 'ছাবমেৰিন যুদ্ধ'ৰ প্ৰতিও আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় শক্তিসমূহে বিশেষ প্ৰতিক্ৰিয়া প্ৰকাশ নকৰিব। ১৯১৬ চনৰ 'জুটলেণ্ডৰ যুদ্ধ' (ইং: জাৰ্মানঃ প্ৰথম বিশ্বযুদ্ধৰ বৃহত্তম নৌ-যুদ্ধ হিচাপে পৰিগণিত হয়। বিশাল যুদ্ধজাহাজৰ )-ৰ যোগদানেৰে এই যুদ্ধ সমগ্ৰ ইতিহাসৰে বৃহত্তম নৌ-যুদ্ধ সমূহৰ এখন। এই বৃহৎ নৌ-যুদ্ধৰ কাল আছিলঃ ৩১ মে ১ জুন, ১৯১৬; স্থানঃ জুটলেণ্ডৰ কাষৰীয়া উত্তৰ সাগৰ। জাৰ্মান কাইজাৰ নৌ-বিভাগৰ -এ, ভাইচ মিৰেল ৰেইনাৰ্ড স্কীয়াৰ-ৰ নেতৃত্বত ইংৰাজ ৰাজকীয় নৌ-সেনাৰ জাহাজ-বেষ্টনীক বৰ্গাকাৰে আগুৰি লয়। ইংৰাজ নৌ-সেনাৰ দলটোৰ নেতৃত্ব দিছিল মিৰেল ছাৰ জন জেলিক'ৱে। জাৰ্মান নৌ-সেনাই ইংৰাজ জাহাজৰ প্ৰতাপত পলাই আহিবলৈ বাধ্য হ'লেও -ক বাৰুকৈয়ে আঘাত হানিবলৈ সক্ষম হৈছিল, লগতে তেওঁলোকৰ ক্ষতিও তুলনামূলক ভাৱে কম আছিল। কৌশলগত ভাৱে অৱশ্যে ব্ৰিটিছৰ জয় হৈছিল, কাৰণ তেওঁলোকৰ সমুদ্ৰৰ ওপৰত দখল সাব্যস্ত কৰিবলৈ সক্ষম হয়, আৰু ইয়াৰ বাবেও জাৰ্মানীৰ বেছিভাগ জাহাজেই যুদ্ধৰ পাছৰ সময়খিনিত ঘাইকৈ বন্দৰসমূহতে আৱদ্ধ হৈ থাকিবলগীয়াত পৰিছিল। জাৰ্মানীৰ ছাবমেৰিন 'ইউ-বোট'সমূহে উত্তৰ আমেৰিকা আৰু ব্ৰিটেইনৰ মাজত সৰবৰাহৰ পথ বন্ধ কৰাত লাগি আছিল। ছাবমেৰিন যুদ্ধত শত্ৰুপক্ষই কোনো আগজাননী নোপোৱাকৈয়ে ছাবমেৰিন আক্ৰমণৰ সন্মুখীন হ'বলগীয়া হৈছিল। সেয়ে, আক্ৰমণৰ চিকাৰ হোৱা জাহাজৰ কৰ্মীৰ প্ৰাণ-ৰক্ষাৰ সম্ভাৱনা আছিল অতি কম। আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰই ইয়াৰ প্ৰতিবাদ কৰাত জাৰ্মানীয়ে ছাবমেৰিন যুদ্ধৰ কৌশল সলনি কৰে। ১৯১৫ চনত যাত্ৰবাহী জাহাজ 'লুছিটানিয়া' ডুবোৱাৰ পাছত জাৰ্মানীয়ে যাত্ৰীবাহী জাহাজক লক্ষ্য কৰি নোলোৱাৰ প্ৰতিশ্ৰুতি দিয়ে। আনহাতে ব্ৰিটেইনে ইয়াৰ তেওঁলোকৰ ব্যৱসায়িক জাহাজসমূহত অস্ত্ৰ-সংলগ্ন কৰে আৰু এই জাহাজসমূহক 'ক্ৰুইজাৰ' জাহাজৰ সুৰক্ষা-বেষ্টনীৰ পৰা আঁতৰাই আনে, এই ব্যৱস্থাত জাহাজৰ কৰ্মীক আগতীয়াকৈ 'এক সুৰক্ষিত স্থান'ত অৱস্থান কৰিব লাগিছিল। ১৯১৭ চনৰ প্ৰথমাংশতে জাৰ্মানীয়ে 'অদমিত ছাবমেৰিন যুদ্ধ'ৰ কৌশল আৰম্ভ কৰে। কাৰণ তেওঁলোকে বুজিছিল অৱশেষত আমেৰিকায়ো যুদ্ধত অংশগ্ৰহণ কৰিব। জাৰ্মানীয়ে মিত্ৰ-শক্তিৰ দখলত থকা সাগৰীয় পথসমূহ বন্ধ কৰিবলৈ বিচাৰিছিল, যাতে আমেৰিকাই সামৰিক পৰিবহণত অসুবিধা পায়। কিন্তু এই কামত জাৰ্মানীয়ে মাত্ৰ পাঁচখন দীৰ্ঘদূৰত্বৰ ইউ-বোট-হে ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিল, যাৰ বাবে তেওঁলোকৰ কৌশল বিশেষ ফলপ্ৰসূ নহ'ল। ১৯১৭ চনৰপৰা ইউ-বোটৰপৰা আশংকা কমি আহে, কাৰণ ব্যৱসায়িক জাহাজসমূহে এক সমদল হৈ যাত্ৰা কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে, আৰু সমদলক সুৰক্ষা দিয়া হয় ক্ষুদ্ৰ যুদ্ধাজাহাজেৰে এই কৌশলৰ বাবে ইউ-বোটৰবাবে আক্ৰমণ কৰাটো কঠিন হৈ পৰে। পৰিণতিত ইউ-বোটৰপৰা হোৱা ক্ষতিৰ পৰিমাণ কমি আহে। ইয়াৰ পাছত হাইড্ৰ'ফোন আৰু পানীৰ তলৰ বোমা-ৰ প্ৰয়োগ হ'বলৈ আৰম্ভ হোৱাৰ লগে লগে যুদ্ধ-জাহাজৰপৰা ছাবমেৰিন আক্ৰমণ কৰি ধ্বংস কৰিব পৰাৰ সম্ভাৱনা বাঢ়ি আহে। অৱশ্যে সমদল পাতি যাবলগীয়া হোৱাৰ বাবে ব্যৱসায়িক জাহাজৰ গতি কমি আহিছিল। এই সমস্যাৰ সমাধানৰ বাবে নতুন মালবাহী জাহাজৰ নিৰ্মাণ আৰম্ভ কৰা হৈছিল। আনহাতে সেনা-পৰিবহণৰ বাবে নিয়োগ কৰা জাহাজৰ গতি আছিল ছাবমেৰিনতকৈ ক্ষিপ্ৰ। সেয়ে এনে জাহাজ ছাবমেৰিনৰ লক্ষ্য হোৱা নাছিল। সেনা-পৰিবহণৰ জাহাজসমূহে সমদল নপতাকৈয়ে অহা-যোৱা কৰিছিল। জাৰ্মান ইউ-বোটে ৫০০০-তকৈও বেছি মিত্ৰ-শক্তিৰ জাহাজ ডুবাবলৈ সক্ষম হৈছিল, আনহাতে ছাবমেৰিন ধ্বংস হৈছিল ১৯৯ খন। প্ৰথম বিশ্বযুদ্ধতে প্ৰথমবাৰৰ বাবে যুঁজাৰু বিমান উঠা-নমা কৰা জাহাজ যুদ্ধত ব্যৱহাৰ হোৱা দেখা যায়। জুলাই ১৯১৮ চনত জাহাজৰপৰা দ্বি-পঙ্খীয় যুদ্ধ-বিমান উৰুৱাই ডাৰ্ণ চহৰৰ 'জেপেলিন' পোতত সফল আক্ৰমণ চলোৱা হয়, লগতে ছাবমেৰিনৰ অহা-যোৱা পহৰা দিবলৈ 'সৰু নিয়ন্ত্ৰণহীন জেপেলিন-বিমান' আৰোহণ-অৱতৰণ কৰোৱা হয়। দক্ষিণৰ ৰণাংগণ কান উপত্যকাত যুদ্ধ ৰাছিয়াৰ লগত সন্মুখ সমৰ চলি থকাৰ বাবে অষ্ট্ৰ'-হাংগেৰীয়ে ইয়াৰ সৈনা-বলৰ এক তৃত্বীয়াংশহে ছাৰ্বিয়া আক্ৰমণলৈ প্ৰেৰণ কৰিব পাৰিছিল। বৃহৎ ক্ষতিৰ সন্মুখীন হোৱাৰ পাছত, অষ্ট্ৰিয়াই চাৰ্বিয়াৰ ৰাজধানী বেলগ্ৰাড কেইদিনমানৰ বাবে দখল কৰিবলৈ সক্ষম হয়। ছাৰ্বিয়াই প্ৰতিআক্ৰমণ কৰা কলুবাৰাৰ যুদ্ধত ১৯১৪ চনৰ শেষলৈ ছাৰ্বিয়াই আক্ৰমণকাৰীসকলক সীমা পাৰ কৰিবলৈ বাধ্য কৰে। ১৯১৫ চনৰ প্ৰথম দহটা মাহত অষ্ট্ৰিয়া-হাংগেৰীয়ে তেওঁলোকৰ সংৰক্ষিত সেনাক বেছি ভাগকে ইটালিৰ বিৰূদ্ধে যুদ্ধত নিয়োগ কৰে। জাৰ্মান আৰু অষ্ট্ৰ'-হাংগেৰীয়ে ছাৰ্বিয়া আক্ৰমণত বুলগেৰিয়াক যোগ দিয়াবলৈ সক্ষম হৈ এক উল্লেখনীয়া কূটনৈতিক সফলতা লাভ কৰে। অষ্ট্ৰ'-হাংগেৰীৰ অন্তৰ্গত ৰাজ্য শ্ল'ভেনিয়া, ক্ৰ'ৱেছিয়া আৰু বছনিয়াই অষ্ট্ৰ'-হাংগেৰীক ছাৰ্বিয়া, ৰাছিয়া আৰু ইটালি আক্ৰমণ কৰাত সেনাৰ যোগান ধৰিছিল। মণ্টেনিগ্ৰ'ই ছাৰ্বিয়াৰ পক্ষত যোগ দিছিল। ছাৰ্বিয়া কেন্দ্ৰীয় বাহিনীৰ অধীনলৈ আহিবলৈ এমাহতকৈ কেইদিনমান বেছি লাগিছিল। কেন্দ্ৰীয় বাহিনীত এইবাৰ বুলগেৰিয়াই ৬০০,০০০ সেনা যোগ দিছিল। ছাৰ্বিয়ান সেনাই একে সময়তে দুই সীমান্তত যুদ্ধ কৰিবলগীয়া হৈছিল, আৰু পৰাজয় নিশ্চিত দেখি পিছুৱাই আহি উত্তৰ আলবেনিয়া-ত আশ্ৰয় লৈছিল (যুদ্ধৰ আৰম্ভণিতে ছাৰ্বিয়াই আলবেনিয়া আক্ৰমণ কৰিছিল)। ১৯১৫-ৰ কছ'ভ'ৰ যুদ্ধত ছাৰ্বিয়াই পৰাজয় স্বীকাৰ কৰে। ১৯১৬ চনৰ ৬-৭ জানুৱাৰী তাৰিখে আদ্ৰিয়াটিক উপকূলৰফালে পিছ হুহকি অহা ছাৰ্বিয়ানসকলক মণ্টে-নাইগ্ৰ'-য়ে সুৰক্ষা দিছিল। কিন্তু মণ্টে-নাইগ্ৰ' অষ্ট্ৰিয়াৰ হাতলৈ যায়। যুদ্ধত নিহত নোহোৱাকৈ থকা ৭০,০০০ ছাৰ্বিয়ান সেনাক জাহাজেৰে গ্ৰীচলৈ লৈ যোৱা হৈছিল। ১৯১৫ চনৰ শেহৰফালে ফ্ৰান্স-ব্ৰিটিছ সেনাই গ্ৰীচৰ ছেল'নিকা নামৰ ঠাইত উপস্থিত হৈছিল। তেওঁলোকৰ উদ্দেশ্য আছিল কেন্দ্ৰীয় শক্তিৰ বিপক্ষে যুদ্ধ ঘোষণা কৰিবলৈ চৰকাৰৰ ওচৰত হেঁচা প্ৰয়োগ কৰা। কিন্তু মিত্ৰ শক্তিৰ দুৰ্ভাগ্য যে জাৰ্মানীৰ সমৰ্থক গ্ৰীচৰ ৰজা প্ৰথম কনষ্টানটিনে মিত্ৰ শক্তিৰ সমৰ্থক এলেফ্টহেৰ'ইছ ভেনিজেল'ছ-ৰ চৰকাৰখনক মিত্ৰ শক্তিৰ সেনা উপস্থিত হোৱাৰ আগতেই বৰ্খাস্ত কৰিছিল। গ্ৰীচৰ ৰজা আৰু মিত্ৰ শক্তিৰ মাজৰ টনা-আঁজোৰাত দেশখনৰ জনতায়ো দুটা ভাগত বিভক্ত হৈ পৰিছিল, এভাগে ৰজাক সমৰ্থন কৰিছিল, আনটো ভাগে ভেনিজ'ল'ছৰ মিত্ৰ-শক্তিৰ সমৰ্থনৰ নীতি সমৰ্থন কৰিছিল। কূটনৈতিক বুজাপৰা আৰু এথেন্সত মিত্ৰ-শক্তি আৰু ৰাজকীয়া সেনাৰ এখন সৰু খণ্ডযুদ্ধৰ পাছত (ইয়াক নোৱেমভ্ৰায়ানা বুলি জনা যায়) গ্ৰীচৰ ৰজাই পদত্যাগ কৰে আৰু তেখেতৰ দ্বিতীয় পুত্ৰ আলেক্সেণ্ডাৰ ৰজাৰ পদত অধিষ্ঠিত হয়। ভেনিজ'ল'ছ এথেন্সলৈ উভতি আহে ২৯ মে ১৯১৭ তাৰিখে। ৰজা আৰু চৰকাৰে এইবাৰ উমৈহতীয়া সন্মতিত মিত্ৰ-শক্তিৰ লগত যোগ দিয়ে। সমগ্ৰ গ্ৰীক সেনাক ৰাওনা হ'বলৈ নিৰ্দেশ দিয়া হয়, আৰু গ্ৰীক সেনায়ো কেন্দ্ৰীয় শক্তিৰ সতে মিলি মেচিডনিয়া সীমান্তৰ যুদ্ধত অংশ লয়। পৰাজিত ছাৰ্বিয়াক দুটা খণ্ডত ভাগ কৰি অষ্ট্ৰ'-হাংগেৰী আৰু বুলগেৰিয়া-ই শাসন কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে। ১৯১৭ চনত ছাৰ্বিয়ানসকলে 'টপ্লিকা বিদ্ৰোহ'ৰ (টপ্লিকা ছাৰ্বিয়াৰ এখন নদীৰ নাম) সূচনা কৰে, আৰু কিছু সময়ৰ বাবে কোপাঅ'নিকা পৰ্বত আৰু দক্ষিণ ম'ৰাভা নদীৰ মাজৰ ভূখণ্ড মুক্ত কৰিবলৈ সক্ষম হয়। কিন্তু বুলগেৰিয়া আৰু অষ্ট্ৰিয় বাহিনীৰ যৌথ আক্ৰমণত এই বিদ্ৰোহ ১৯১৭ চনৰ মাৰ্চ মাহত মষিমূৰ হৈ পৰে। যুদ্ধৰ আৰম্ভণিতে মেচিডনীয় সীমান্ত প্ৰায় শান্ত হৈ আছিল। ফৰাচী আৰু ছাৰ্বিয়ান সেনাই বাইত'লা অধিগ্ৰহণ কৰি মেচিডনিয়াৰ কিছূ অংশ নিজৰ হাতলৈ নিবলৈ সক্ষম হৈছিল। ম'নাষ্টিৰ আক্ৰমণ নাম দিয়া এই যুদ্ধত ক্ষতি বহু হৈছিল যদিও সীমান্তলৈ শান্তি ঘূৰি আহিছিল। জাৰ্মানী আৰু অষ্ট্ৰ'-হাংগেৰীৰ সেনা ওভোতাই নিয়াৰ পাছত ছাৰ্বিয়ান আৰু ফৰাচী সেনাই কিছু সাফল্য লভিবলৈ আৰম্ভ কৰে। এই সাফল্যই পাছলৈ বুলগেৰিয়া আৰু অষ্ট্ৰ'-হাংগেৰীৰ পৰাজয়ত এটা মুখ্য ভূমিকা লৈছিল। অবিজিত হৈ থকা বুলগেৰিয়াই প্ৰথম পৰাজয়ৰ গ্লানি ভুগিবলগীয়া হয় ডব্ৰ' প'ল-ৰ যুদ্ধত কিন্তু তাৰ কিছুদিনৰ পাছতে বুলগেৰিয়াই ডৈৰানৰ যুদ্ধত ব্ৰিটিছ আৰু গ্ৰীক সেনাৰ বিৰূদ্ধে এক বিশাল বিজয় সাবস্ত কৰি দখলমুক্ত হৈ থাকিবলৈ সক্ষম হয়। ছাৰ্বিয়ানৰ হাতত বুলগেৰিয়াৰ সীমান্তত পৰাজয়ৰ পাছত বুলগেৰিয়াই ২৯ ছেপ্টেম্বৰ ১৯১৮ তাৰিখে আত্মসমৰ্পণ কৰিবলৈ বাধ্য হয়। হিণ্ডেনবাৰ্গ আৰু ল্যুডেনডৰ্ফে পতিয়ন গৈছিল যে ৰণনীতি আৰু যুদ্ধৰ মোৰ ক্ৰমে কেন্দ্ৰীয় শক্তি-ৰ বিপৰীতে গৈছে, আৰু বুলগেৰিয়াৰ পতনৰ এদিন পাছতেই চৰকাৰী এক মিটিঙত তেওঁলোকে তৎকালীন শান্তি যুক্তিৰ বাবে জোৰ দিছিল। মেচিডনীয়া সীমান্তৰ বাধা আঁতৰি যোৱাৰ পাছত বুডাপেষ্ট আৰু ভিয়েনা-ৰ পথ সুগম হৈ আহিছিল আৰু সেনা-নায়ক ফ্ৰচেট ডি'এছ্পেৰি-ৰ নেতৃত্বত ৬৭০,০০০ সেনাৰ এক বিশাল সেনা আক্ৰমণৰ বাবে সাজু হয়। আনহাতে বুলগেৰিয়াৰ আত্মসমৰ্পণৰ পাছত ২৭৮টা পদাতিক বাহিনী আৰু ১,৫০০ হিলৈৰ শক্তিৰে সুৰক্ষা দি থকা সীমান্ত মিত্ৰ শক্তিৰ বাবে মুকলি হৈ পৰে। ইয়াৰ প্ৰত্যুত্তৰ স্বৰূপে জাৰ্মান সেনাধিনায়কে মাত্ৰ সাতটা পদাতিক বাহিনী আৰু এটা অশ্বাৰোহী বাহিনী প্ৰেৰণ কৰে। কিন্তু ইমান কম পৰিমাণৰ শক্তিৰে সীমান্তত সক্ষম প্ৰতিৰোধ গঢ়ি তোলাতো সম্ভৱ নাছিল। অটোমান সাম্ৰাজ্য অটোমান সাম্ৰাজ্য আৰু জাৰ্মানীৰ মাজত ১৯১৪ চনত গোপন 'অটোমান-জাৰ্মান চুক্তি' সম্পাদিত হৈছিল। অটোমান সাম্ৰাজ্যৰ কেন্দ্ৰীয় শক্তি-ৰ অংশ হৈ যুদ্ধত ভাগ লৈছিল। অটোমান সাম্ৰাজ্যই ৰাছিয়াৰ ককেছাছ অঞ্চল আৰু ব্ৰিটেইনে ভাৰতৰ লগত যোগাযোগৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰা ছুৱেজ খালৰ প্ৰতি ভাবুকিৰ সৃষ্টি কৰিছিল। সেয়ে, ইংলেণ্ড আৰু ফ্ৰান্সে ১৯১৫ চনত সাগৰৰ সিপাৰে 'গেলিপলি অভিযান' আৰু 'মেছ'প'টেমিয়ান অভিযান' মুকলি কৰিছিল। গেলিপলি-ত অটোমান সেনাই ব্ৰিটিছ, ফৰাচী আৰু অষ্ট্ৰেলিয়া-নিউজিলেণ্ডৰ সেনাক পৰাভূত কৰিছিল। কিন্তু ইয়াৰ বিপৰীতে মেছ'প'টেমিয়াত কুট দখল-ৰ যুঁজত ব্ৰিটিছ সেনাই বিশাল পৰাজয় লাভ কৰিও পুনৰ সংঘবদ্ধ হৈ ১৯১৭ চনৰ মাৰ্চ মাহত বাগদাদ দখল কৰে। ১৯১৫ আৰু ১৬-ৰ সময়ছোৱাত ছুৱেজ খাল-ৰ পশ্চিম দিশে মিত্ৰ শক্তিয়ে অটোমান আক্ৰমণ সফলতাৰে প্ৰতিহত কৰিছিল। ১৯১৬ চনৰ আগষ্ট মাহত জাৰ্মানী আৰু অটোমান সেনাৰ মিত্ৰ জোঁটক 'ৰোমানিৰ যুদ্ধ'ত পৰাস্ত কৰিছিল অষ্ট্ৰেলিয়া-নিউজিলেণ্ড অশ্বাৰোহী বাহিনী আৰু ৫২-তম ল'লেণ্ড পদাতিক বাহিনীৰ একত্ৰিত পৰাক্ৰমে। এই বিজয়ৰ পাছতে ব্ৰিটিছ সাম্ৰাজ্যীয় ইজিপ্ট অভিযান সেনা-ই ছিনাই উপদ্বীপলৈ আগুৱাই যাবলৈ সক্ষম হয়, আৰু ডিচেম্বৰ মাহত হোৱা 'মাগধাবাৰ যুদ্ধ' আৰু 'ৰাফাৰ যুদ্ধ'-ত অটোমান বাহিনীক পৰাস্ত কৰি তেওঁলোকক ইজিপ্টীয় ছিনাই আৰু অটোমান পেলেষ্টাইন-ৰ সীমাৰ মাজত বান্ধি ৰাখিবলৈ সক্ষম হয়। ৰাছিয়ান সেনাই ককেছাছ অঞ্চলত বেছ সফলতা লাভ কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিল। অটোমান সেনাধিয়াক এনভাৰ পাশ্বা আছিল উচ্চাকাংক্ষী আৰু সমগ্ৰ মধ্য এছিয়াৰ লগত পূৰ্বতে ৰাছিয়াৰ হাতত হেৰুৱাবলগীয়া অংশ পুনৰ্দখল কৰাৰ সপোন দেখিছিল, কিন্তু সেনাধিনায়ক হিচাপে তেখেতৰ প্ৰদৰ্শন আছিল দুৰ্বল। তেখেতে ১৯১৪ চনৰ ডিচেম্বৰ মাহত ১০০,০০০ সেনাৰে ককেছাছ অঞ্চলত ৰাছিয়ান বাহিনীৰ বিৰূদ্ধে যুদ্ধত লিপ্ত হয়। তেখেতে ৰাছিয়াৰ পৰ্বতীয় এই অঞ্চলত শীত কালি মুখা-মুখি যুদ্ধৰ নিৰ্দেশ দিছিল। তেখেতৰ এই নিৰ্দেশৰ বাবে 'ছেৰিকামিশ্বৰ যুদ্ধ'ত ৮৬% অটোমান সেনাই প্ৰাণ দিবলগীয়া হয়। ১৯১৫-১৬-ৰ কালছোৱাত ৰাছিয়াৰ সেনানায়ক আছিল নিক'লাই তেখেতে কেবাটাও ক্ৰমিক বিজয়েৰে ককেছাছৰ দক্ষিণ অংশৰপৰা তুৰ্কী সেনাক খেদি পঠিয়ায়। ১৯১৭ চনত ৰাছিয়াৰ গ্ৰেণ্ড ডিউক নিক'লাছে ককেছাছ সীমান্তৰ দায়িত্ব লয়। নিক'লাছে ৰাছিয়াৰ জৰ্জিয়াৰপৰা নকৈ দখলকৰা অঞ্চললৈ এক ৰেললাইন বহুওৱাৰ আঁচনি কৰে, যাতে নকৈ আক্ৰমণ কৰাৰ বাবে পৰিবহণৰ সূচল হয়। কিন্তু ১৯১৭ চনৰ মাৰ্চ মাহত ৰাছিয়াৰ জাৰে 'ফেব্ৰুৱাৰী বিপ্লৱ'ৰ ফলশ্ৰুতিৰ অব্যাহতি লয়, আৰু ৰাছিয়ান ককেছাছ সেনা-বাহিনী ভংগ হৈ যায়। আনহাতে ব্ৰিটিছ প্ৰতিনিধিৰ উচতনিত আৰু সহায়ত 'আৰৱ বিপ্লৱ'ৰ সূচনা হয় ১৯১৬ চনৰ জুন মাহত। ১৯১৬ চনৰ এই যুদ্ধক 'মক্কাৰ যুদ্ধ' নামেৰে জনা যায়, আৰু ইয়াৰ গুৰি ধৰিছিল মক্কাৰ ছেৰিফ হুছেইনে, আৰু ইয়াৰ পৰিণতিত অটোমান সাম্ৰাজ্যই ডামাস্কাছ অঞ্চলৰ দখল এৰি দিবলৈ বাধ্য হয়। মদিনাত থকা অটোমান সেনানায়ক ৰি পাশ্বাই আঢ়ৈ বছৰ কাল মদিনা দখলৰ বাবে হোৱা আক্ৰমণ প্ৰতিহত কৰিবলৈ সক্ষম হয়। ইটালীয় লিবিয়া আৰু ব্ৰিটিছ ইজিপ্টৰ সীমান্তৰ পৰ্বতীয়া ছেনুছি জাতিয়ে তুৰ্কীসকলৰ সমৰ্থন আৰু অস্ত্ৰ সহযোগত মিত্ৰ শক্তিৰ বিৰূদ্ধে এক গেৰিলা যুদ্ধ চলাই যায়। ব্ৰিটিছে ১২,০০০ সৈন্যৰ এক বাহিনী এই গেৰিলা যুদ্ধ দমন কৰিবৰ বাবে প্ৰেৰণ কৰে আৰু ১৯১৬ চনৰ মাজভাগত এই বিদ্ৰোহ মষিমূৰ কৰা হয়। অটোমানসকলৰ যুঁজত আহত-নিহত সেনাৰ সংখ্যা ৬৫০,০০০; সৰ্বমুঠ আহত-নিহত হোৱা অটোমানৰ সংখ্য ৭২৫,০০০ (৩২৫,০০০ জন নিহত, আৰু ৪০০,০০০ আহত) তথ্য-সূত্ৰ তথ্য-সমল প্ৰথম বিশ্বযুদ্ধৰ ওপৰত বিতং তথ্য সম্বলিত কিতাপৰ বাবে ইংৰাজী ৱিকিপিডিয়াৰ এই তালিকাখন চাওক। 1914 1918: 1914–1918) 1 15 1920" 1914 বাহ্যিক সংযোগ যুদ্ধ আধুনিক

2254

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%85%E0%A6%A8%E0%A7%8D%E0%A6%A7%E0%A7%8D%E0%A7%B0%E0%A6%AA%E0%A7%8D%E0%A7%B0%E0%A6%A6%E0%A7%87%E0%A6%B6

অন্ধ্ৰপ্ৰদেশ

অন্ধ্ৰ প্ৰদেশ (ইংৰাজী: /,[6] তেলেগু: (শুনা) এবিআৰ। এপি) হৈছে ভাৰতৰ দক্ষিণ উপকূলীয় অঞ্চলৰ এখন ৰাজ্য। ই হৈছে 162,970 কিমি2 (62,920 বৰ্গ মাইল)[2] আৰু দশম সৰ্বাধিক জনবহুল ৰাজ্যৰ সৈতে সপ্তম সৰ্ববৃহৎ ৰাজ্য, যাৰ 49,577,103 জন বাসিন্দা আছে। [1] ই তেলেংগানা, ছত্তীশগড়, উৰিষ্যা, তামিলনাডু, কৰ্ণাটক আৰু বংগোপসাগৰৰ সৈতে সীমা ভাগ-বতৰা কৰিছে। ইয়াৰ ভাৰতৰ দ্বিতীয় দীৰ্ঘতম উপকূলীয় অঞ্চল প্ৰায় 974 কিমি (605 মাইল) আছে। [2] অন্ধ্ৰ ৰাজ্য আৰু একত্ৰিত অন্ধ্ৰ প্ৰদেশ হিচাপে অস্তিত্ব ৰখাৰ পিছত, ৰাজ্যখনে 2 জুন 2014 তাৰিখে ইয়াৰ বৰ্তমানৰ ৰূপ লয়, যেতিয়া নতুন ৰাজ্য তেলেংগানা বিভাজনৰ জৰিয়তে গঠন কৰা হৈছিল। [7] অমৰাৱতীয়ে ৰাজ্যখনৰ ৰাজধানী হিচাপে কাম কৰে আৰু সৰ্ববৃহৎ চহৰ হৈছে বিশাখাপত্তনম। তেলেংগানাৰ সৈতে পানী ভাগ বতৰা বিবাদ আৰু সম্পত্তি বিভাজন এতিয়াও সমাধান হোৱা নাই। তেলেগু, বেছিভাগ লোকে ব্যৱহাৰ কৰা ভাৰতৰ অন্যতম ধ্ৰুপদী ভাষা, এক চৰকাৰী ভাষা।অন্ধ্ৰপ্ৰদেশ ভাৰতৰ দক্ষিণ ভাৰতৰ এখন ৰাজ্য। দক্ষিণে তামিল নাডু, পশ্চিমে কৰ্ণাটক, উত্তৰে তেলেংগানা, উত্তৰ-পূবত ওড়িশা, আৰু পূবে বঙ্গোপসাগৰ। অন্ধ্ৰ প্ৰদেশৰ আয়তন ২,৭৫,০৪৫ বৰ্গকিলোমিটাৰ। খ্ৰীষ্টপূৰ্ব অষ্টম শতিকাৰ ৰিগভেডিক পাঠ অনুসৰি, অন্ধ্ৰসকলে যমুনা নদীৰ পাৰৰ পৰা উত্তৰ ভাৰত ত্যাগ কৰে আৰু দক্ষিণ ভাৰতলৈ প্ৰব্ৰজন কৰে। খ্ৰীষ্টপূৰ্ব তৃতীয় শতিকাত, অন্ধ্ৰ মৌৰ্য সাম্ৰাজ্যৰ অশোকৰ এক ভাচল ৰাজ্য আছিল। তেওঁৰ মৃত্যুৰ পিছত, ই শক্তিশালী হৈ পৰে আৰু সাতবাহন ৰাজবংশৰ শাসনৰ অধীনত সমগ্ৰ মাৰাঠা দেশ আৰু তাৰ বাহিৰত ইয়াৰ সাম্ৰাজ্য সম্প্ৰসাৰিত কৰে। তাৰ পিছত প্ৰধান শাসকসকলৰ ভিতৰত আছিল পল্লৱ, পূব চালুক্য, কাকতিয়া, বিজয়নগৰ সাম্ৰাজ্য, কুতুব শাহী ৰাজবংশ, নিজাম ৰাজবংশ, ইষ্ট ইণ্ডিয়া কোম্পানী আৰু ব্ৰিটিছ ৰাজ। পূব ঘাটহৈছে উপকূলীয় সমভূমি আৰু পেনেপ্লেইনক পৃথক কৰা এটা মুখ্য বিভাজন ৰেখা। উপকূলীয় সমভূমিবোৰ উপকূলীয় অন্ধ্ৰৰ অংশ। এইবোৰ বেছিভাগ কৃষ্ণ, গোদাৱৰী আৰু পেন্না নদীৰ দ্বাৰা গঠিত বদ্বীপ অঞ্চল। পেনেপ্লেইনচ ৰায়সীমাৰ অংশ। জনসংখ্যাৰ 60% কৃষি আৰু সম্পৰ্কিত কাৰ্যকলাপত নিয়োজিত। চাউল হৈছে ৰাজ্যখনৰ মুখ্য খাদ্য শস্য আৰু মুখ্য খাদ্য। ৰাজ্যখনে মুঠ মাছৰ 10% আৰু ভাৰতৰ মিছা মাছ উৎপাদনৰ 70% ৰো অধিক অৰিহণা যোগায়। খাদ্য সামগ্ৰী, অ-ধাতৱ খনিজ, বস্ত্ৰ আৰু ফাৰ্মাচিউটিকেলৰ দৰে উদ্যোগ খণ্ডহৈছে শীৰ্ষ নিয়োগ প্ৰদানকাৰী। ভাৰতৰ অটো ৰপ্তানিৰ 10% হৈছে স্বয়ংচালিত খণ্ড। ৰাজ্যখনত ভাৰতৰ প্ৰায় এক-তৃতীয়াংশ চুনাপাথরৰ ভাণ্ডাৰ আছে, তেল আৰু প্ৰাকৃতিক গেছৰ ভাণ্ডাৰৰ উপৰিও বেৰিট আৰু ছায়াপথ গ্ৰেনাইটৰ বৃহৎ জমা আছে। [8] তিৰুপতি জিলাৰ শ্ৰীহৰিকোটাৰ প্ৰতিবন্ধক দ্বীপত শ্ৰীহৰিকোটা ৰেঞ্জ (এছএইচএআৰ) নামেৰে জনাজাত সতীশ ধাৱান মহাকাশ কেন্দ্ৰ (এছডিএছচি) হৈছে ভাৰতৰ উপগ্ৰহ উৎক্ষেপণ কেন্দ্ৰ। ৰাজ্যখনৰ কিছুমান অনন্য সামগ্ৰী হৈছে বানাগানাপাল্লে আম, বান্দাৰ লাড্ডু, কোণ্ডাপল্লী পুতলা, তিৰুপতি লাড্ডু, আৰু ধৰ্মভাৰাম আৰু মছলিপত্তনমত তৈয়াৰ কৰা শাৰী। কুচিপুড়ি হৈছে আনুষ্ঠানিক নৃত্যৰ ৰূপ। অন্নমাচাৰ্য, ক্ষেত্ৰয়, ত্যাগৰাজ আৰু ভদ্ৰকলা ৰামদাসৰ দৰে কৰ্ণাটিক সংগীতৰ বহুতো ৰচয়িতা এই অঞ্চলৰ আছিল। তিৰুপতিৰ ওচৰৰ তিৰুমালা ভেঙ্কটেশ্বৰ মন্দিৰ হৈছে পৃথিৱীৰ আটাইতকৈ বেছি ভ্ৰমণ কৰা হিন্দু ধৰ্মীয় স্থান। ৰাজ্যখনত বিভিন্ন ধৰণৰ অন্যান্য তীৰ্থকেন্দ্ৰ আৰু প্ৰাকৃতিক আকৰ্ষণ আছে। ব্যুৎপত্তি এইটো সংস্কৃত শব্দ অন্ধ্ৰৰ পৰা আহৰণ কৰা হৈছে যাৰ অৰ্থ হৈছে দক্ষিণ। এই ক্ষেত্ৰত কিছুমান জনজাতি আছে যাক 'অন্ধ্ৰ' বুলিও কোৱা হয়। আৰু অতীতত মৌৰ্য বিষয়াসকল, সাতবাহনসকলক অন্ধ্ৰ-ভৃত্য বুলি জনা গৈছিল যাৰ অৰ্থ হৈছে 'দক্ষিণৰ বিষয়া'। ইতিহাস টপনিম সংস্কৃত পাঠ আইতাৰেয়া ব্ৰহ্মা (৮০০-৫০০ খ্ৰীষ্টপূৰ্ব) অনুসৰি, অন্ধ্ৰ নামৰ লোকৰ এটা দলে যমুনা নদীৰ পাৰৰ পৰা উত্তৰ ভাৰত ত্যাগ কৰি দক্ষিণ ভাৰতত বসতি স্থাপন কৰে। [9] [10] [11] পুৰাণী সাহিত্যত অন্ধ্ৰ, আন্ধ্ৰা-জাতিয়া আৰু অন্ধ্ৰভৰ্ত্য নামেৰে সাতবাহনৰ কথা উল্লেখ কৰা হৈছিল। [12] [13] তেওঁলোকে তেওঁলোকৰ কোনো মুদ্ৰা বা শিলালিপিত নিজকে অন্ধ্ৰ বুলি উল্লেখ কৰা নাছিল; এয়া সম্ভৱ যে তেওঁলোকৰ জাতিগত কাৰণত বা তেওঁলোকৰ অঞ্চলত অন্ধ্ৰ অঞ্চল অন্তৰ্ভুক্ত হোৱাৰ বাবে তেওঁলোকক অন্ধ্ৰ বুলি কোৱা হৈছিল প্ৰাৰম্ভিক আৰু মধ্যযুগীয় ইতিহাস ষোল্লটা বৈদিক মহাজনপদৰ ভিতৰত আসাকা মহাজনপদত অন্ধ্ৰ, মহাৰাষ্ট্ৰ আৰু তেলেংগানা অন্তৰ্ভুক্ত আছিল। ভাট্টিপ্ৰলু, অমৰাৱতী, ধাৰানিকোটা আৰু ভাদ্দামানুৰ দৰে ঠাইৰ পৰা পোৱা পুৰাতাত্ত্বিক প্ৰমাণে সূচায় যে অন্ধ্ৰ অঞ্চলটো মৌৰ্য সাম্ৰাজ্যৰ অংশ আছিল। অমৰাৱতী হয়তো মৌৰ্য শাসনৰ এটা আঞ্চলিক কেন্দ্ৰ আছিল। সম্ৰাট অশোকৰ মৃত্যুৰ পিছত, মৌৰ্য শাসন খ্ৰীষ্টপূৰ্ব প্ৰায় 200 দুৰ্বল হৈ পৰে আৰু অন্ধ্ৰ অঞ্চলৰ কেইবাখনো সৰু ৰাজ্যৰ দ্বাৰা প্ৰতিস্থাপিত হয়। ব্ৰাহ্মী লিপিৰ প্ৰাৰম্ভিক প্ৰমাণসমূহৰ ভিতৰত এটা, তেলেগুকে ধৰি কেইবাখনো চিত্ৰনাট্যৰ সন্তান ভাট্টিপ্ৰলুৰ পৰা আহিছে য'ত বুদ্ধৰ ধ্বংসাবশেষ থকা এটা ভাণ্ডাৰত স্ক্ৰিপ্টব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল। সাতবাহন ৰাজবংশে খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ১ম শতিকাৰ পৰা খ্ৰীষ্টপূৰ্ব তৃতীয় শতিকাৰ লৈকে ডেক্কান মালভূমিত আধিপত্য বিস্তাৰ কৰিছিল। [19] ৰোমান সাম্ৰাজ্যৰ সৈতে ইয়াৰ বাণিজ্যিক সম্পৰ্ক আছিল। [20] পিছৰ সাতবাহনসকলে অমৰাৱতীৰ ওচৰৰ ধাৰানিকোটাক তেওঁলোকৰ ৰাজধানী কৰি তুলিছিল। বৌদ্ধসকলৰ মতে, মহাযানৰ দাৰ্শনিক নাগাৰ্জুন এই অঞ্চলত বাস কৰিছিল। [21] [22] [23] বিজয়পুৰীত ৰাজধানী থকা অন্ধ্ৰ ইক্ষ্বাকুসকলে দ্বিতীয় শতিকাৰ শেষাৰ্ধত কৃষ্ণা নদী উপত্যকাৰ সাতবাহনৰ উত্তৰাধিকাৰী হয়। [24] সালংকাযান সকল আছিল এক প্ৰাচীন ৰাজবংশ যি গোদাৱৰী আৰু কৃষ্ণৰ মাজৰ অন্ধ্ৰ অঞ্চলত ৩০০ ৰ পৰা ৪৪০ খ্ৰীষ্টাব্দলৈ ভেংগী (আধুনিক পেদাভেগী)ত তেওঁলোকৰ ৰাজধানীৰ সৈতে শাসন কৰিছিল। [25] তেলেগু চোলাসকলে বৰ্তমানৰ ৰয়ালসীমাক পঞ্চমৰ পৰা কুদ্দাপা আৰু জম্মালামডুগুৰ পৰা একাদশ শতিকালৈ শাসন কৰিছিল। এৰিকাল মুত্তুৰাজু ধনঞ্জয়া বৰ্মাৰ তেলেগু শিলালিপি, যাক এৰাগুডিপাডু চাচানম বুলি জনা যায়, বৰ্তমানৰ কাডাপা জিলাৰ ৫৭৫ খ্ৰীঃত খোদিত কৰা হৈছিল। এইটো তেলেগু ভাষাৰ আটাইতকৈ পুৰণি লিখিত অভিলেখ। পঞ্চম আৰু ষষ্ঠ শতিকাত বিষ্ণুকুণ্ডিনাপ্ৰথম ৰাজবংশ আছিল, যি অন্ধ্ৰ, কলিঙ্গ আৰু তেলেংগানাৰ বেছিভাগ অংশত প্ৰভাৱ পেলাইছিল। [27] ভেংগীৰ পূব চালুক্য, যাৰ ৰাজবংশ ৭ম শতিকাৰ পৰা ১১৩০ খ্ৰীষ্টপূৰ্বলৈকে প্ৰায় পাঁচশ বছৰ ধৰি চলিছিল, অৱশেষত চোল ৰাজবংশৰ সৈতে একত্ৰিত হয়। তেওঁলোকে চোল ৰাজবংশৰ সুৰক্ষাৰ অধীনত ১১৮৯ চনৰ খ্ৰীষ্টপূৰ্বলৈকে শাসন অব্যাহত ৰাখিছিল [28] ৰজা ৰাজাৰাজা নৰেন্দ্ৰৰ অনুৰোধত, প্ৰথম তেলেগু কবি হিচাপে বিবেচিত নান্নায়াই 1025 চনৰ খ্ৰীষ্টপূৰ্বত তেলেগুলৈ মহাভাৰতৰ অনুবাদ গ্ৰহণ কৰিছিল। কাকতিয়াসকলে দ্বাদশ আৰু চতুৰ্দশ শতিকাৰ ভিতৰত প্ৰায় দুশ বছৰ এই অঞ্চল আৰু তেলেংগানাশাসন কৰিছিল। তেওঁলোক দিল্লী চুলতানত পৰাজিত হৈছিল। দিল্লী চুলতানাত দুৰ্বল হোৱাৰ সময়ত মুচুনুৰি নায়ক আৰু বাহামানি চুলতানে দায়িত্ব গ্ৰহণ কৰিছিল। চতুৰ্দশ শতিকাৰ আৰম্ভণিতে ৰেড্ডি ৰাজ্যই এই অঞ্চলৰ কিছু অংশ শাসন কৰিছিল। তেওঁলোকে কোণ্ডাভেদু ৰ দুৱাৰ আৰু কোণ্ডাপল্লী ৰ দুৱাৰ নিৰ্মাণ কৰিছিল। তেওঁলোকৰ শাসনৰ পিছত, গজপতি আৰু বাহমণি চুলতানসকলে এই অঞ্চলৰ আগতে একেৰাহে এই অঞ্চলত শাসন কৰিছিল আৰু বৰ্তমানৰ বেছিভাগ অন্ধ্ৰ প্ৰদেশ বিজয়নগৰ সাম্ৰাজ্যৰ অংশ হৈ পৰিছিল। চতুৰ্দশ শতিকাৰ আৰম্ভণিতে ডেক্কান মালভূমিত বিজয়নগৰ সাম্ৰাজ্যৰ উৎপত্তি হৈছিল। ইয়াক ১৩৩৬ চনত সংগমা ৰাজবংশৰ হৰিহৰা ৰায় প্ৰথম আৰু তেওঁৰ ভাতৃ বুক্কা ৰায়া প্ৰথমে প্ৰতিষ্ঠা কৰিছিল যিৱাৰাংগলৰ কাকতিয়াসকলৰ কোষাগাৰ বিষয়া হিচাপে কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰিছিল। [33] তেওঁলোকৰ শাসনকালত পেম্মাছানী নায়কসকলে অন্ধ্ৰ প্ৰদেশৰ কিছু অংশ নিয়ন্ত্ৰণ কৰিছিল আৰু বৃহৎ ভাৰাতীয়া সৈন্য আছিল যি ষোড়শ শতিকাত সাম্ৰাজ্যৰ অগ্ৰদূত আছিল। [34] সাম্ৰাজ্যৰ পৃষ্ঠপোষকতাই সূক্ষ্ম কলা আৰু সাহিত্যক কানাড়া, তেলেগু, তামিল আৰু সংস্কৃতভাষাত নতুন উচ্চতা ত উপনীত হ'বলৈ সক্ষম কৰে, আনহাতে কৰ্ণাটিক সংগীত বৰ্তমানৰূপত বিকশিত হয়। [35] এই সময়ছোৱাত নিৰ্মাণ কৰা স্মাৰকসমূহৰ লেপাক্ষী গোটত বিজয়নগৰ ৰজা, দ্ৰাবিড় কলা আৰু শিলালিপিৰ ম্যুৰাল চিত্ৰ আছে। [36] এইবোৰইউনেস্কো বিশ্ব ঐতিহ্য সমিতিৰ অস্থায়ী তালিকাত ৰখা হৈছে। আধুনিক ইতিহাস বিজয়নগৰ সাম্ৰাজ্যৰ পৰাজয়ৰ পিছত, কুতুব শ্বাহি ৰাজবংশে অন্ধ্ৰ দেশৰ ওপৰত প্ৰভাৱ পেলাইছিল। [38] মোগল সাম্ৰাজ্যৰ অধীনত এই অঞ্চল নিজামৰ শাসনলৈ পৰিণত হয়। সোনকালেই নিজামে নিজকে সাৰ্বভৌম শাসক হিচাপে প্ৰতিষ্ঠা কৰে। 1611 চনত, ভাৰতৰ পূব উপকূলৰ মাচুলিপাটিনামত "ইষ্ট ইণ্ডিয়া কোম্পানী" নামৰ ইংৰাজী ট্ৰেডিং পোষ্ট স্থাপন কৰা হৈছিল। [39] ঊনবিংশ শতিকাৰ আৰম্ভণিতে উত্তৰ চিৰকাৰছক ব্ৰিটিছ ইষ্ট ইণ্ডিয়া কোম্পানীৰ সৈতে সংযুক্ত কৰা হয় আৰু ইয়াৰ মাদ্ৰাজ প্ৰেচিডেন্সিৰ অংশ হয়। অৱশেষত, এই অঞ্চলটো উপকূলীয় অন্ধ্ৰ অঞ্চল হিচাপে আত্মপ্ৰকাশ কৰে, যাৰ উত্তৰ অংশপিছলৈ উত্তৰঅন্ধ্ৰ নামেৰে জনাজাত আছিল। পিছলৈ নিজামে ব্ৰিটিছসকলক পাঁচটা অঞ্চল প্ৰদান কৰিছিল যিঅৱশেষত ৰয়ালসীমা অঞ্চলত পৰিণত হৈছিল। পলিগাৰ্ছ নামেৰে জনাজাত স্থানীয় মুৰব্বীসকলে 1800 চনত কোম্পানীৰ নিয়মৰ বিৰুদ্ধে বিদ্ৰোহ কৰিছিল, যাক কোম্পানীটোৱে দমন কৰিছিল। [40] ৰাজা বিজয়ৰাম ৰাজে (বিজয়ৰাম ৰাজ) ১৭১১ চনত জেইপুৰ ৰাজ্যৰ পৰা স্বাধীনতা দাবী কৰি এখন সাৰ্বভৌম ৰাজ্য স্থাপন কৰে। ই ববিলি, কুৰুপম, পাৰালাখেমুণ্ডি আৰু জেইপুৰ ৰাজ্যৰ চুবুৰীয়া অধ্যক্ষতা জয় কৰিবলৈ ফৰাচী আৰু ব্ৰিটিছ ইষ্ট ইণ্ডিয়া কোম্পানীৰ সৈতে মিত্ৰতা গঠন কৰিছিল। এইটো ব্ৰিটিছৰ সৈতে পৰিছিল আৰু ফলস্বৰূপে পদ্মনাভমৰ যুদ্ধত আক্ৰমণ আৰু পৰাজিত হৈছিল। ইয়াক অন্যান্য অধ্যক্ষতাৰ দৰে উপনদী সম্পত্তি হিচাপে সংযুক্ত কৰা হৈছিল আৰু ১৯৪৯ চনত ভাৰতীয় সংঘত তেওঁলোকৰ অন্তৰ্ভুক্তিলৈকে আছিল। ১৮৫৭ চনৰ ভাৰতীয় বিদ্ৰোহৰ পিছত, ব্ৰিটিছ মুকুটে এই অঞ্চলত শাসন কৰিছিল, ১৯৪৭ চনত ভাৰত স্বাধীন হোৱালৈকে। ১৯১৯ চনত দুগ্গিৰালা গোপালকৃষ্ণায়ৰ নেতৃত্বত চিৰালা আৰু পেৰালাত কোনো কৰ অভিযান নহয়, ১৯২১ চনত আল্লুৰী সীতাৰামা ৰাজুৰ নেতৃত্বত ৰামপা বিদ্ৰোহ, ১৯৩০ চনত ডেণ্ডুলুৰত নিমখ সত্যাগ্ৰহ হৈছে ব্ৰিটিছ শাসনৰ বিৰুদ্ধে হোৱা কিছুমান প্ৰতিবাদ। [40] ১৯৪২ চনৰ ভাৰত ত্যাগ আন্দোলনত অংশগ্ৰহণ কৰাৰ বাবে তংগুটুৰী প্ৰকাশমক গ্ৰেপ্তাৰ কৰি তিনি বছৰৰো অধিক সময়ৰ বাবে কাৰাবাস খাটিব লাগিব। তেওঁ ১৯৪৬-৪৭ চনত মাদ্ৰাজৰ ৰাষ্ট্ৰপতিপদৰ প্ৰধানমন্ত্ৰী হিচাপে কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰিছিল। ১৮৫০ চনত আৰ্থাৰ কটনৰ দ্বাৰা নিৰ্মিত ডৌলেশ্বৰম বেৰেজে গোদাৱৰী নদীঅৱবাহিকাত অব্যৱহৃত ভূমিক খেতিলৈ আনিছিল আৰু অঞ্চলটোৰ অৰ্থনীতিক ৰূপান্তৰিত কৰিছিল। [43] চাৰ্লছ ফিলিপ ব্ৰাউনে তেলেগুক মুদ্ৰণ যুগলৈ ৰূপান্তৰ িত কৰাত অগ্ৰণী কাম কৰিছিল আৰু ইংৰাজ পাঠকসকলৰ বাবে ভেমানা কবিতাৰ পৰিচয় দিছিল। [44] কান্দুকুৰি বীৰেছালিঙ্গমক তেলেগু নৱজাগৰণ আন্দোলনৰ জনক হিচাপে গণ্য কৰা হয় কিয়নো তেওঁ মহিলাৰ শিক্ষা আৰু বিধৱাসকলৰ পুনৰ বিবাহক উৎসাহিত কৰিছিল আৰু বাল্য বিবাহ আৰু যৌতুক ব্যৱস্থাৰ বিৰুদ্ধে যুঁজ দিছিল। [45] কথিত উপভাষা ব্যৱহাৰ কৰা এজন অগ্ৰণী নাট্যকাৰ গুৰাজাদা আপ্পাৰাৱে ১৮৯২ চনত কন্যাচুলকাম নাটকখন লিখিছিল। ইয়াক তেলেগু ভাষাৰ সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ নাটক হিচাপে গণ্য কৰা হয়। স্বাধীনতাৰ পিছত ভাষিক পৰিচয়ৰ ওপৰত আধাৰিত কৰি এখন স্বাধীন ৰাজ্য লাভ কৰাৰ প্ৰচেষ্টাত আৰু মাদ্ৰাজ ৰাজ্যৰ তেলেগু ভাষী লোকসকলৰ স্বাৰ্থ সুৰক্ষিত কৰাৰ প্ৰচেষ্টাত, পোটি শ্ৰীৰামুলুৱে 1952 চনত উপবাস কৰি মৃত্যুমুখত পৰে। মাদ্ৰাজ চহৰ খন বিবাদৰ বিষয় হৈ পৰাৰ লগে লগে, ১৯৪৯ চনত জৱাহৰলাল নেহৰু, বল্লভভাই পেটেল আৰু পট্টাভি সীতাৰামায়ৰ সৈতে এখন সমিতি গঠন কৰা হয়। সমিতিখনে পৰামৰ্শ দিছিল যে অন্ধ্ৰ প্ৰদেশ গঠন কৰিব পাৰি যদিহে অন্ধ্ৰসকলে মাদ্ৰাজ চহৰৰ (বৰ্তমান চেন্নাই] ওপৰত তেওঁলোকৰ দাবী ত্যাগ কৰে। পোট্টি শ্ৰীৰামুলুৰ মৃত্যুৰ পিছত, অন্ধ্ৰ ৰাজ্যৰ তেলেগু ভাষী এলেকাটো ১৯৫৩ চনৰ ১ অক্টোবৰত মাদ্ৰাজ ৰাজ্যৰ পৰা নিৰ্মাণ কৰা হয়, যাৰ ৰাজধানী চহৰ কুৰ্ণুল আছিল। তংগুতুৰী প্ৰকম প্ৰথম মুখ্যমন্ত্ৰী হৈছিল। 1956 চনৰ জেন্টলমেনচুক্তিৰ আধাৰত, ৰাজ্যপুনৰ্গঠন আইনে হায়দৰাবাদ ৰাজ্যৰ চুবুৰীয়া তেলেগু ভাষী এলেকাবোৰক হায়দৰাবাদৰ সৈতে 1 নৱেম্বৰ 1956 তাৰিখে ৰাজধানী হিচাপে একত্ৰিত কৰি অন্ধ্ৰ প্ৰদেশ সৃষ্টি কৰে।ইণ্ডিয়ান নেচনেল কংগ্ৰেছে (আইএনচি) 1956 চনৰ পৰা 1982 চনলৈ ৰাজ্যখন শাসন কৰিছিল। নীলম সঞ্জীৱ ৰেড্ডী প্ৰথম মুখ্যমন্ত্ৰী হৈছিল। অন্যান্য মুখ্যমন্ত্ৰীসকলৰ ভিতৰত, পি ভি নৰসিংহ ৰাও ভূমি সংস্কাৰ আৰু ভূমি ৰক্ষা আইন ৰূপায়ণ আৰু ৰাজনীতিত নিম্ন বৰ্ণৰ বাবে সংৰক্ষণ সুৰক্ষিত কৰাৰ বাবে জনাজাত। [48] ১৯৬৭ চনত সম্পূৰ্ণ হোৱা নাগাৰ্জুন সাগৰ বান্ধ আৰু ১৯৮১ চনত সম্পূৰ্ণ হোৱা শ্ৰীশৈলম বান্ধ হৈছে কিছুমান জলসিঞ্চন প্ৰকল্প, যি ৰাজ্যখনত ধানউৎপাদন বৃদ্ধিত সহায় কৰে। ভূগোল ৰাজ্যখনৰ উত্তৰ আৰু পশ্চিমে তেলেংগানা, উত্তৰে ছত্তীশগড়, উত্তৰে উৰিষ্যা, পূবে বংগোপসাগৰ, দক্ষিণে তামিলনাডু আৰু পশ্চিমে কৰ্ণাটক ৰ সীমা আছে। ইয়ানাম জিলা, পুডুচেৰীৰ এটা ছিটমহল কাকিনাডা জিলাৰ সীমান্তৱৰ্তী ৰাজ্যখনত আছে। [69] ইয়াৰ উপকূলীয় অঞ্চল প্ৰায় ৯৭৪ কিলোমিটাৰ (৬০৫ মাইল) আছে, যি ইয়াক দেশৰ দ্বিতীয় দীৰ্ঘতম উপকূলপ্ৰদান কৰে। পূব ঘাটহৈছে ৰাজ্যৰ ভূগোলৰ উপকূলীয় সমভূমি আৰু পেনেপ্লেইনক পৃথক কৰা এটা মুখ্য বিভাজন ৰেখা। পূব উপকূলীয় সমভূমিত পূব ঘাটলৈকে উপকূলীয় জিলাসমূহৰ এলেকা আছে যিহেতু তেওঁলোকৰ সীমা বংগোপসাগৰৰ সৈতে পৰিৱৰ্তনশীল প্ৰস্থৰ। এইবোৰ বেছিভাগ অংশৰ বাবে, কৃষ্ণা, গোদাৱৰী আৰু পেন্না নদীৰ দ্বাৰা গঠিত বদ্বীপ অঞ্চল। বেছিভাগ উপকূলীয় সমভূমিত তীব্ৰ কৃষিব্যৱহাৰ কৰা হয়। পূব ঘাটবোৰ নিৰন্তৰ আৰু ব্যক্তিগত শাখাবোৰৰ স্থানীয় নাম আছে। ঘাটবোৰ উপকূলৰ দক্ষিণ আৰু চৰম উত্তৰৰ ফালে অধিক স্পষ্ট হৈ পৰে। এইবোৰপাপিকোণ্ডা ৰেঞ্জ, সিংহচল পাহাৰ পৰিসৰ, য়াৰাডা পাহাৰ, নাল্লামালা পাহাৰ, পাপী পাহাৰ, চেশাচালা পাহাৰ আৰু হৰ্ছলী পাহাৰেৰে গঠিত। পূব ঘাটৰ দুটা তোৰণ শাখাৰ দ্বাৰা গঠিত কাডাপা অৱবাহিকা হৈছে এক খনিজ সমৃদ্ধ এলেকা। পেনেপ্লেইনচ, ৰয়ালসীমাৰ কিছু অংশ পূৱফালে আৰু পূৱ ঘাটবোৰ তেওঁলোকৰ পূব সীমা হিচাপে। উদ্ভিদ আৰু প্ৰাণী ৰাজ্যখনৰ মুঠ বনাঞ্চল হৈছে 29,784.3 বৰ্গ কিলোমিটাৰ (11,499.8 বৰ্গ মাইল) যাৰ পৰিমাণ হৈছে মুঠ এলেকাৰ 18.28%। [72] পূব ঘাট অঞ্চলত ঘন ক্ৰান্তীয় অৰণ্য আছে, আনহাতে ঘাটবোৰে পেনেপ্লেইনবোৰলৈ পথ প্ৰদান কৰাৰ লগে লগে গছ-গছনি বিৰল হৈ পৰে, য'ত জোপোহা গছ-গছনি অধিক সচৰাচৰ হয়। ৰাজ্যখনত পোৱা গছ-গছনিবোৰ মুখ্যতঃ শুকান পৰ্ণপাতী প্ৰকাৰৰ হয় আৰু ইয়াৰ মিশ্ৰণ হৈছে চেগুন, টাৰ্মিনেলিয়া, ডালবাৰ্জিয়া, টেৰোকাৰ্পাছ, এনোজিচাছ আদিৰ মিশ্ৰণ। ৰাজ্যখনত কিছুমান বিৰল আৰু স্থানীয় উদ্ভিদ আছে যেনে চাইকাচ বেডডোমি, টেৰোকাৰ্পাছ চান্টালিনাছ, টাৰ্মিনেলিয়া পেলিডা, চিজিগিয়াম অলটাৰ্নিফোলিয়াম, শোৰেয়া টালুৰা, শোৰেয়া টুমবুৰ্গিয়া চাইলোটাম নুডাম ইত্যাদি। [73] সাগৰৰ ওচৰৰ মেংগ্ৰোভ অৰণ্য, নিমখ সহনশীল বন পৰিস্থিতিতন্ত্ৰৰ বাবে কোৰিঙ্গা এক উদাহৰণ। এই বনাঞ্চলসমূহৰ এলেকা হৈছে ৰাজ্যখনৰ স্থানীয় বনাঞ্চলৰ প্ৰায় 9% 582 কিমি2 (225 বৰ্গ মাইল)। জীৱজন্তুৰ বৈচিত্ৰ্যৰ ভিতৰত আছে বাঘ, পেন্থাৰ, হায়েনা, ক'লা টকা, চীতল, চাম্বৰ, সাগৰীয় কাছ আৰু কেইবাটাও চৰাই আৰু সৰীসৃপ। গোদাৱৰী আৰু কৃষ্ণা নদীৰ এষ্টুৱেৰীবোৰে মাছ ধৰা মেকুৰী আৰু উদৰবোৰক কীষ্ট'ন প্ৰজাতি হিচাপে সমৰ্থন কৰে। [73] ৰাজ্যখনত বহুতো অভয়াৰণ্য, ৰাষ্ট্ৰীয় উদ্যান যেনে কৰিঙ্গা, নাগাৰ্জুনসাগৰ-শ্ৰীশৈলম ব্যাঘ্ৰ সংৰক্ষণ, ক'লেৰু পক্ষী অভয়াৰণ্য আৰু নেলাপাট্টু পক্ষী অভয়াৰণ্য আছে। খনিজ সম্পদ বিভিন্ন ভূতাত্ত্বিক গঠন থকা ৰাজ্যখনত বিভিন্ন ঔদ্যোগিক খনিজ পদাৰ্থ আৰু নিৰ্মাণ শিল আছে। এইটো ভাৰতত মাইকাৰ জমাত শীৰ্ষত তালিকাভুক্ত কৰা হৈছে। ৰাজ্যখনত পোৱা খনিজ পদাৰ্থবোৰৰ ভিতৰত আছে চুনাপাথর, মেঙ্গানিজ, এচবেষ্টছ, লো আকরিক, বল মাটি, অগ্নি মাটি, সোণ, হীৰা, গ্ৰেফাইট, ডলোমাইট, কোৱাৰ্টজ, টাংষ্টেন, ষ্টেটিটিক, ফেল্ডস্পাৰ, আৰু চিলিকা বালি। ইয়াত তেল আৰু প্ৰাকৃতিক গেছৰ ভাণ্ডাৰ আছে। ইয়াত ভাৰতৰ চুনাপাথরৰ প্ৰায় এক-তৃতীয়াংশ ভাণ্ডাৰ আছে আৰু ই বেৰিট আৰু ছায়াপথ গ্ৰেনাইটৰ বৃহৎ একচেটিয়া জমাৰ বাবে জনাজাত। [76] ইউৰেনিয়ামৰ সৰ্ববৃহৎ ভাণ্ডাৰ ৱাইএছআৰ জিলাৰ ভেমুলা মণ্ডলৰ তুম্মালাপল্লী গাঁৱত আছে। জলবায়ু ভৌগোলিক অঞ্চলৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি জলবায়ুযথেষ্ট পৰিৱৰ্তন হয়। গ্ৰীষ্মকাল মাৰ্চৰ পৰা জুনলৈ থাকে। উপকূলীয় সমভূমিত, গ্ৰীষ্মকালৰ তাপমাত্ৰা সাধাৰণতে ৰাজ্যৰ বাকী অংশতকৈ অধিক হয়, তাপমাত্ৰা 20 ৰ পৰা 41 °চে.(68 আৰু 106 °এফ)ৰ ভিতৰত হয়। জুলাইৰ পৰা ছেপ্টেম্বৰ লৈকে দক্ষিণ-পশ্চিম মৌচুমী বায়ুৰ পৰা ক্ৰান্তীয় বৰষুণৰ বতৰ। অক্টোবৰৰ পৰা ডিচেম্বৰ লৈকে, উত্তৰ-পূব মৌচুমী বায়ুৰ সৈতে বংগোপসাগৰত নিম্ন-চাপ প্ৰণালী আৰু ক্ৰান্তীয় ঘূৰ্ণীবতাহ সৃষ্টি হয়, যাৰ ফলত ৰাজ্যখনৰ দক্ষিণ আৰু উপকূলীয় অঞ্চললৈ বৰষুণ হয়। নৱেম্বৰৰ পৰা ফেব্ৰুৱাৰী লৈকে শীতৰ মাহ। যিহেতু ৰাজ্যখনত এটা দীঘল উপকূলীয় বেল্ট আছে শীতকাল বৰ ঠাণ্ডা নহয়। শীতকালৰ তাপমাত্ৰাৰ পৰিসৰ সাধাৰণতে 12 ৰ পৰা 30 °চে.(54 ৰ পৰা 86 °এফ.) হয়। বিশাখাপত্তনম জিলাৰ লাম্বাচিঙ্গীক "অন্ধ্ৰ প্ৰদেশৰ কাশ্মীৰ" বুলি অভিহিত কৰা হয় কিয়নো ইয়াৰ তাপমাত্ৰা 0ৰ পৰা 10 °চে.(32 ৰ পৰা 50 °এফ)ৰ ভিতৰত। ৰাজ্যখনৰ বাবে স্বাভাৱিক বৰষুণ হৈছে 966 মিমি (38.0 ইঞ্চি) আৰু জুন 2020-মে 2021-ৰ বাবে প্ৰকৃত বৰষুণ আছিল 1,191 মিমি (46.9 ইঞ্চি)। জনগাঁথনি ভাৰতৰ 2011 চনৰ লোকপিয়লৰ ওপৰত আধাৰিত কৰি, অন্ধ্ৰ প্ৰদেশৰ জনসংখ্যা হৈছে 49,577,103 যাৰ ঘনত্ব 304/কিমি2 (790/বৰ্গ মাইল)। মুঠ জনসংখ্যা গ্ৰাম্য জনসংখ্যাৰ 70.53% আৰু চহৰীয়া জনসংখ্যাৰ 29.47% গঠিত। [2] ৰাজ্যখনত ১৭.০৮% অনুসূচীত জাতি আৰু ৫.৫৩% অনুসূচীত জনজাতিৰ জনসংখ্যা আছে। [81] 0-6 বছৰ বয়সৰ শিশুৰ বয়স 5,222,384, যি হৈছে মুঠ জনসংখ্যাৰ 10.6%। তেওঁলোকৰ ভিতৰত 2,686,453 জন ল'ৰা আৰু 2,535,931 গৰাকী ছোৱালী। 18-23 বছৰ বয়সৰ প্ৰাপ্তবয়স্কৰ বাবে 5,815,865 জন (2,921,284 পুৰুষ, 2,894,581 মহিলা)। ৰাজ্যখনত প্ৰতি 1000 পুৰুষত 997 গৰাকী মহিলাৰ লিংগ অনুপাত আছে, যি প্ৰতি 1000 ত ৰাষ্ট্ৰীয় গড় 926 তকৈ অধিক। ৰাজ্যখনৰ সাক্ষৰতাৰ হাৰ হৈছে 67.35%। পূৰ্বৰ পশ্চিম গোদাৱৰী জিলাত সৰ্বাধিক সাক্ষৰতাৰ হাৰ 74.32% আৰু পূৰ্বৰ বিজয়নগৰম জিলাত সৰ্বনিম্ন 58.89%। [2] ২০১৮ বৰ্ষৰ মানৱ উন্নয়ন সূচক (এইচডিআই) নম্বৰত ৰাজ্যখন সকলো ভাৰতীয় ৰাজ্যৰ ভিতৰত ২৭ তম স্থানত আছে। [83] ২০২৩ চনৰ ১ জানুৱাৰী লৈকে ৩৯,৯৮৪,৮৬৮ জন ভোটাৰ (১৯,৭৫৯,৪৮৯ জন পুৰুষ, ২০,২২১,৪৫৫ গৰাকী মহিলা আৰু ৩,৯২৪ জন তৃতীয় লিংগ)। কুৰ্ণুল জিলাত সৰ্বাধিক ভোটাৰৰ সংখ্যা হৈছে 1,942,233, আনহাতে এএছআৰ জিলাত সৰ্বনিম্ন 729,085 জন ভোটাৰ আছে। ভাষা তেলেগু আৰু উৰ্দু ৰাজ্যখনৰ চৰকাৰী ভাষা। [86] তেলেগু জনসংখ্যাৰ প্ৰায় ৯০% লোকৰ মাতৃভাষা। ৰাজামুন্দ্ৰি অন্ধ্ৰ প্ৰদেশৰ সাংস্কৃতিক ৰাজধানী কিয়নো তেলেগু ভাষাৰ শিপা এই অঞ্চলৰ পৰা আহিছে। তামিল, কানাড়া আৰু ওড়িয়া সীমান্ত-অঞ্চলত কোৱা হয়। লাম্বাদি, কোৱা, চাভাৰা, কোণ্ডা, গদাবা আৰু আন কেইবাটাও ভাষা ৰাজ্যখনৰ অনুসূচীত জনজাতিৰ দ্বাৰা কোৱা হয়। [89] আইআৰএছ কিউ 4, 2019 জৰীপ অনুসৰি 12+ বছৰ বয়সৰ জনসংখ্যাৰ 19% লোকৰ ইংৰাজী পঢ়া আৰু বুজিপোৱাৰ ক্ষমতা আছে। ধৰ্ম 2011 চনৰ লোকপিয়ল অনুসৰি, ৰাজ্যখনৰ মুখ্য ধৰ্মীয় গোটবোৰ হৈছে হিন্দু (90.89%), মুছলমান (7.30%) আৰু খ্ৰীষ্টান (1.38%)। পাৰিবাৰিক স্বাস্থ্য অন্ধ্ৰ প্ৰদেশৰ বাবে ৰাষ্ট্ৰীয় পাৰিবাৰিক স্বাস্থ্য জৰীপ (এনএফএইচএছ-5) 2019-21 তথ্যই পাৰিবাৰিক স্বাস্থ্যৰ কেইবাটাও গুৰুত্বপূৰ্ণ সূচক প্ৰকাশ কৰিছে। ৰাজ্যখনৰ 85% পৰিয়ালত পকী ঘৰ আছে। 76% পৰিয়ালৰ (59% চহৰীয়া, 83% গ্ৰাম্য) এটা ঘৰ আছে। প্ৰায় সকলো ঘৰতে বিদ্যুৎ সংযোগ আছে। 84% পৰিয়ালে ৰন্ধনৰ বাবে এক পৰিষ্কাৰ ইন্ধন ব্যৱহাৰ কৰে। 22% ত পাইপ যুক্ত পানী আছে। সকলো পৰিয়ালৰ 85% (নগৰঅঞ্চল 97%,গ্ৰাম্য এলেকা 80%) শৌচাগাৰৰ সুবিধা প্ৰাপ্ত কৰে। প্ৰায় সকলো নগৰীয়া পৰিয়ালে (96%) আৰু বেছিভাগ গ্ৰাম্য পৰিয়ালে (89%) মোবাইল ফোন ব্যৱহাৰ কৰে। 96% পৰিয়ালে বেঙ্ক বা ডাকঘৰৰ সঞ্চয় একাউণ্ট ব্যৱহাৰ কৰে। 2014-2019 বৰ্ষত 97% সন্তান জন্ম স্বাস্থ্য কেন্দ্ৰত হৈছিল। ৰাজ্যিক স্বাস্থ্য বীমা আঁচনি (ড. ৱাই.এছ.আৰ. আৰোগ্য শ্ৰী), কৰ্মচাৰী স্বাস্থ্য আঁচনি, ৰাষ্ট্ৰীয় স্বাস্থ্য বীমা যোজনা (আৰ.এছ.বি.ৱাই.), কৰ্মচাৰীৰ ৰাজ্যিক বীমা আঁচনি (ই.এছ.আই.এছ.), আৰু কেন্দ্ৰীয় চৰকাৰৰ স্বাস্থ্য আঁচনিয়ে কমেও এজন সদস্য আৱৰা 70% পৰিয়ালক সামৰি লয়। প্ৰশাসনিক বিভাজন অন্ধ্ৰ প্ৰদেশত কোষ্টান্ধ্ৰ (উপকূলীয় অন্ধ্ৰ) আৰু ৰয়ালসীমা নামৰ দুটা অঞ্চল আছে। উপকূলীয় অন্ধ্ৰৰ উত্তৰ অংশক কেতিয়াবা পৃথকে উত্তৰান্ধ্ৰ বুলি উল্লেখ কৰা হয়, বিশেষকৈ উন্নয়নৰ অধীনত মাত মাতিবলৈ বিভাজনৰ পিছত। জিলাসমূহ মুখ্য প্ৰবন্ধ: অন্ধ্ৰ প্ৰদেশৰ জিলাৰ তালিকা অন্ধ্ৰ প্ৰদেশ জিলাসমূহ ৰাজ্যখন ক আৰু 26 খন জিলাত বিভক্ত কৰা হৈছে, উত্তৰঅন্ধ্ৰত 6 খন জিলা, কোষ্টান্ধ্ৰ 12 খন জিলা আৰু ৰয়ালসীমা 8 খন জিলাৰে গঠিত। [94] উত্তৰান্ধ্ৰ: আল্লুৰী সীথাৰাম ৰাজু আনাকাপল্লী পাৰ্বতীপুৰম মান্যম শ্ৰীকাকুলাম বিশাখাপত্তনম বিজয়নগৰম কোষ্টান্ধ্ৰ: বাপতলা ড. বি.আৰ. আম্বেদকাৰ কোনাসীমা পূব গোদাৱৰী এলুৰু গুন্টুৰ কাকিনাদা কৃষ্ণ এনটিআৰ পালনাডু প্ৰকচম শ্ৰী পোট্টি শ্ৰীৰামুলু নেল্লোৰ পশ্চিম গোদাৱৰী ৰয়ালসীমা: অনন্তপুৰ অন্নমায়া চিত্তুৰ ৱাইএছআৰ কুৰ্ণুল নন্দিয়াল শ্ৰী সত্য সাই তিৰুপতি সংস্কৃতি অন্ধ্ৰ প্ৰদেশত সামগ্ৰীৰ ভৌগোলিক সংকেত (পঞ্জীয়ন আৰু সুৰক্ষা) আইন, 1999 অনুসৰি কৃষি, হস্তশিল্প, খাদ্য আৰু বস্ত্ৰৰ শ্ৰেণীত 17 টা ভৌগোলিক সংকেত আছে। [210] [211] জিআইৰ কিছুমান সামগ্ৰী হৈছে বানাগানাপল্লে আম,[212] বান্দৰ লাড্ডু। [213] কোণ্ডাপল্লী পুতলা, তিৰুপতি লাড্ডু, আৰু ধৰ্মভাৰামত নিৰ্মিত শাৰী, আৰু মছলিপত্তনম। হস্তশিল্প মছলিপত্তনম আৰু শ্ৰীকলাহস্তি কালামকাৰী হৈছে ভাৰতত প্ৰচলিত দুটা অনন্য বস্ত্ৰ কলা প্ৰকাৰ। [214] ৰাজ্যখনত অন্যান্য উল্লেখযোগ্য হস্তশিল্প আছে, যেনে দুৰ্গীৰ কোমল চুনাপাথরৰ মূৰ্তি খোদাই। [215] বিশাখাপত্তনম জিলাৰ ইটিকোপ্পাকা ইয়াৰ লাক উদ্যোগৰ বাবে উল্লেখযোগ্য, যিয়ে লেকাৰযুক্ত কাঠৰ পুতলা উৎপাদন কৰে। সাহিত্য নান্নায়া, টিক্কানা আৰু য়েৰৰাপ্ৰাগাদাই ত্ৰিমূৰ্তি গঠন কৰে যিয়ে সংস্কৃত মহাকাব্য মহাভাৰতক তেলেগু ভাষালৈ অনুবাদ কৰিছিল। নান্নায়াই সংস্কৃতত অন্ধ্ৰ শব্দ চিন্তামণি নামৰ তেলেগু ব্যাকৰণৰ ওপৰত প্ৰথম গ্ৰন্থ লিখিছিল। [218] পোথানাই শ্ৰী ভাগৱতমক তেলেগুভাষাত শ্ৰীমদ মহা ভাগৱতমু হিচাপে অনুবাদ কৰিছিল। ভেমানা এগৰাকী ভাৰতীয় দাৰ্শনিক আছিল। তেওঁ যোগ, জ্ঞান আৰু নৈতিকতাৰ বিভিন্ন বিষয়ত সৰল ভাষা আৰু স্থানীয় মূৰ্খতা ব্যৱহাৰ কৰি তেলেগু কবিতা লিখিছিল। পতুলুৰি বীৰাব্ৰামন্দ্ৰ স্বামী, এজন ক্লেয়াৰভয়েন্ট আৰু সমাজ সংস্কাৰক, ষোড়শ শতিকাত লিখা ভৱিষ্যতবাণীৰ এখন কিতাপ কালাগনাম লিখিছিল। কান্দুকুৰি বীৰেশলিঙ্গমৰ পিছত তেলেগু সাহিত্যক অধুনিকা তেলেগু সাহিত্যম (আধুনিক তেলেগু সাহিত্য) বুলি অভিহিত কৰা হয়। তেওঁ গদিয়া টিক্কানা নামেৰে জনাজাত আৰু তেলেগু সামাজিক উপন্যাস সত্যৱতী চৰিতমৰ লেখক আছিল। বিশ্বনাথ সত্যনাৰায়ণক জ্ঞানপীঠ বঁটা প্ৰদান কৰা হৈছিল। শ্ৰী শ্ৰীয়ে তেলেগু সাহিত্যত অভিব্যক্তিবাদৰ নতুন ৰূপ আনিছিল। উৎসৱসমূহ সংক্ৰান্তি হৈছে ৰাজ্যজুৰি উদযাপন কৰা মুখ্য উৎসৱ। [222] বিশেষ প্ৰাৰ্থনাৰে ঈদ পালন কৰা হয়। [223] ধৰ্মীয় সীমাৰেখাত অংশগ্ৰহণ কৰি নেল্লোৰৰ বৰা শ্বহীদ দৰগাহত ৰোটটেলা পাণ্ডুগা পালন কৰা হয়। নৃত্য, সংগীত আৰু চিনেমা অন্ধ্ৰ প্ৰদেশ ৰাজ্যৰ চৰকাৰী নৃত্য ৰূপ হিচাপে স্বীকৃত সাংস্কৃতিক নৃত্য কুচিপুড়িৰ উৎপত্তি কৃষ্ণা জিলাৰ কুচিপুড়ি গাঁৱত হৈছিল। [9] অন্নমাচাৰ্য, ক্ষেত্ৰয়, ত্যাগৰাজ আৰু ভদ্ৰকলা ৰামদাসৰ দৰে কৰ্ণাটিক সংগীতৰ বহুতো ৰচয়িতা তেলেগু বংশোদ্ভূত আছিল। আধুনিক কৰ্ণাটিক সংগীত ৰচনাকাৰী আৰু গায়ক যেনে ঘন্টাশালা আৰু এম বালামুৰলীকৃষ্ণ তেলেগু বংশোদ্ভূত। তেলেগু চলচ্চিত্ৰ উদ্যোগত বহুতো সংগীত ৰচনাকাৰী আৰু নেপথ্য গায়ক যেনে এছ পি বালাসুব্ৰহমান্যম, পি সুশীলা, এছ জানকী আৰু পি বি শ্ৰীনিভাস ৰ আয়োজন কৰা হৈছিল। ৰাজ্যখনৰ বহুতো গ্ৰাম্য অঞ্চলত লোকগীত অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ আৰু জনপ্ৰিয়। বুৰা কথা আৰু পলিৰ দৰে প্ৰকাৰবোৰ আজিও সম্পাদন কৰা হয়। [225] হৰিকথা কলাক্ষেত্ৰপাম (বা হৰিকথা)ত কাহিনীটোৰ সৈতে সম্পৰ্কিত বিভিন্ন গীতৰ সৈতে অন্তৰ্ভুক্ত এটা কাহিনীৰ বৰ্ণনা অন্তৰ্ভুক্ত থাকে। হৰিকথাৰ উৎপত্তি অন্ধ্ৰত হৈছিল। [226] বুৰা কথা হৈছে এক মৌখিক কাহিনী কোৱাৰ কৌশল যাৰ বিষয়টো হয় এটা হিন্দু পৌৰাণিক কাহিনী বা সমসাময়িক সামাজিক সমস্যা। ৰংস্থলম হৈছে তেলেগু ভাষাৰ এক ভাৰতীয় থিয়েটাৰ, মুখ্যতঃ অন্ধ্ৰ প্ৰদেশত অৱস্থিত। [228] গুৰাজাদা আপ্পাৰাৱে ১৮৯২ চনত কন্যাচুলকাম নাটকখন লিখিছিল, যাক প্ৰায়ে তেলেগু ভাষাৰ সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ নাটক বুলি গণ্য কৰা হয়। [229] চি পুল্লায়াক তেলেগু থিয়েটাৰ আন্দোলনৰ জনক বুলি উল্লেখ কৰা হয়। অন্ধ্ৰ প্ৰদেশ ৰাজ্যিক চলচ্চিত্ৰ, দূৰদৰ্শন আৰু থিয়েটাৰ উন্নয়ন নিগমে উদ্যোগৰ প্ৰচাৰৰ বাবে উদগনি আগবঢ়ায়। [232] চৰকাৰে চলচ্চিত্ৰ উদ্যোগক ভাইজাগক ইয়াৰ কেন্দ্ৰ হিচাপে গঢ়ি তুলিবলৈ কৈছে। [233] তেলেগু চলচ্চিত্ৰ উদ্যোগে (যাক "টলিউড" বুলি জনা যায়) বছৰি ৩০০ খন চলচ্চিত্ৰ নিৰ্মাণ কৰে, মুখ্যতঃ হায়দৰাবাদত অৱস্থিত, যদিও ভাইজাগত কেইবাখনো চলচ্চিত্ৰৰ দৃশ্যগ্ৰহণ কৰা হয়। [234] চলচ্চিত্ৰ প্ৰযোজক ডি ৰামানাইডুয়ে এজন ব্যক্তিৰ দ্বাৰা প্ৰযোজিত সৰ্বাধিক চলচ্চিত্ৰৰ গিনিছ অভিলেখ গঢ়িছে। [235] ২০০৫, ২০০৬ আৰু ২০০৮ বৰ্ষত তেলেগু চলচ্চিত্ৰ উদ্যোগে ভাৰতত সৰ্বাধিক সংখ্যক চলচ্চিত্ৰ নিৰ্মাণ কৰে, যি বলীউডত নিৰ্মিত চলচ্চিত্ৰৰ সংখ্যাতকৈ অধিক। [236] [237] আৰ আৰ আৰ চলচ্চিত্ৰখনৰ "নাটু নাটু" শ্ৰেষ্ঠ মূল গীতৰ একাডেমী বঁটা আৰু শ্ৰেষ্ঠ মূল গীতৰ গোল্ডেন গ্লোব বঁটা লাভ কৰা ভাৰতীয় চলচ্চিত্ৰৰ প্ৰথম গান হিচাপে পৰিগণিত হয়, লগতে এছিয়াৰ এখন চলচ্চিত্ৰৰ প্ৰথম টো গান যিয়ে পূৰ্বৰ টো জয় লাভ কৰে। ৰন্ধনপ্ৰণালী অন্ধ্ৰআহাৰ হৈছে মচলাযুক্ত, টেঙা আৰু মিঠা সোৱাদৰ সংমিশ্ৰণ। অন্ধ্ৰ প্ৰদেশত প্ৰচুৰ পৰিমাণে উৎপাদন কৰা জলকীয়া আৰু তৰকাৰী পাত বোৰ তৰকাৰী, চাটনিৰ বেছিভাগ প্ৰস্তুতিত যথেষ্ট পৰিমাণে ব্যৱহাৰ কৰা হয়। বিভিন্ন প্ৰকাৰৰ পাপ্পু বিলাহী, পালেং শাক, গংগুৰা, ৰিজ গৰ্ড আদিৰ সৈতে মিশ্ৰণত দাইল ব্যৱহাৰ কৰি তৈয়াৰ কৰা হয়। তৰকাৰীৰ উপৰিও, পাচলি, সাগৰীয় খাদ্য, মুৰ্গী, মটন আদিৰ সৈতে তামোলৰ ৰস ব্যৱহাৰ কৰি তৈয়াৰ কৰা পুলুচু জনপ্ৰিয়। পাচচাদি, সাধাৰণতে গ্ৰাউণ্ডনাট, ভজা পাচলি, জলকীয়াৰ সংমিশ্ৰণেৰে তৈয়াৰ কৰা পেষ্ট এটা আহাৰত অতি আৱশ্যক। আম, গুজবেৰী, নেমু আদি ব্যৱহাৰ কৰি তৈয়াৰ কৰা আচাৰ। পাপ্পুৰ সৈতে মিশ্ৰণত উপভোগ কৰা হয়। বাটাৰমিল্ক, আৰু দৈ চাউলৰ সৈতে মিহলি কৰা আৰু আহাৰৰ শেষৰ ফালে খোৱাটোৱে শৰীৰক শান্ত কৰে, বিশেষকৈ আগতে মচলাযুক্ত খাদ্য সামগ্ৰী খোৱাৰ পিছত। আৰিছেলু, বুৰেলু, লাড্ডু, আৰু পুথাৰেকুলু হৈছে বিশেষ উৎসৱ আৰু অনুষ্ঠানৰ বাবে তৈয়াৰ কৰা কিছুমান মিঠাই। অন্ধ্ৰ প্ৰদেশৰ জিলাসমূহ আদিলাবাদ অনন্ত পুৰম চিত্তুৰ কডপা পূব গোদাবৰী গুন্টুৰ হাইদৰাবাদ কৰীম নগৰ খম্মম কৃষ্ণা কৰ্ন্নুল মেহবূব নগৰ মেদক নলগোণ্ডা নেল্লূৰ নিজামাবাদ প্ৰকাশম ৰঙ্গাৰেড্ডি শ্ৰীকাকুলম বিশাখাপট্টনম বিজয় নগৰম বৰংগল পশ্চিম গোদাবৰী তথ্যসূত্ৰ ভাৰতৰ

50161

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%95%E0%A7%81%E0%A6%A8%E0%A7%8D%E0%A6%A4%E0%A7%80

কুন্তী

মহাভাৰতৰ আখ্যানমতে কুন্তী বা পৃথ্বা মথুৰাৰৰ যাদৱবংশীয় ৰজা শূৰসেনৰ কন্যা, আৰু ৰজা কুন্তীভোজৰ তোলনীয়া কন্যা। তেওঁ বাসুদেৱৰ ভনীয়েক আছিল। হস্তিনাপুৰৰ ৰজা পাণ্ডুলৈ তেওঁৰ বিয়া হৈছিল আৰু কৰ্ণৰ লগতে প্ৰথম তিনিজন পাণ্ডৱৰ মাতৃ হৈছিল। সম্পৰ্কত তেওঁ কৃষ্ণ, বলৰাম আৰু সুভদ্ৰাৰ পেহীয়েক। নকুল আৰু সহদেৱকো তুলি-তালি ডাঙৰ কৰিছিল। কুন্তীক মহাভাৰতৰ অন্যতম গুৰুত্বপূৰ্ণ চৰিত্ৰ হিচাপে গণ্য কৰা হয়। জন্ম আৰু প্ৰাৰম্ভিক জীৱন কুন্তীৰ দেউতাক যাদৱ বংশৰ ৰজা শূৰসেন। তেওঁৰ আচল নাম আছিল পৃথ্বা। দেউতাকে সম্পৰ্কীয় ভায়েক কুন্তীভোজ সন্তানহীন হোৱা বাবে কুন্তীকে ডাঙৰ-দীঘল কৰিবলৈ দিয়ে। এবাৰ দুৰ্বাসা মুনি কুন্তীভোজৰ ঘৰলৈ আহিল। কুন্তীয়ে তেওঁক কৰা সেৱা-শুশ্ৰূষাত মুনি সন্তুষ্ট হ'ল। তেওঁক কুন্তীক এটা মন্ত্ৰ শিকালে যাৰ সহায়ত কুন্তীয়ে যিকোনো দেৱতাক আহ্বান কৰি তেওঁৰ পৰা সন্তান লাভ কৰিব পাৰিব। কৌতূহলী কুন্তীয়ে এদিন সেই মন্ত্ৰৰে ভগৱান সূৰ্যক আহ্বান কৰিলে। সূৰ্যই কুন্তীৰ লগত সহবাস কৰি এটা সন্তান দিলে আৰু লগতে কুন্তীৰ সতীত্বও পুনৰ প্ৰদান কৰিলে। এইমতেই কৰ্ণৰ জন্ম হয়। সমাজৰ ৰোষত পৰাৰ ভয়ত কুন্তীয় সন্তানটোক নৈত উটুৱাই দিয়ে। পাণ্ডুৰ সৈতে বিবাহ কুন্তীভোজে কুন্তীৰ স্বয়ম্বৰ আয়োজন কৰিলে। স্বয়ম্বৰত কুন্তীয়ে হস্তিনাপুৰৰ ৰজা পাণ্ডুক বৰণ কৰে। ইয়াৰ পাছত ৰাজ্য বঢ়োৱাৰ সংক্ৰান্তত পাণ্ডুৱে মদ্ৰৰ কুঁৱৰী মাদ্ৰীক বিয়া কৰায়। এদিন পাণ্ডুৱে অৰণ্যত চিকাৰ কৰি থাকোঁতে ভুলতে সংগমত লিপ্ত মৃগয়াৰূপী ঋষি কিন্দম আৰু তেওঁৰ পত্নীক কাঁড় মাৰি হত্যা কৰে। মৃত্যুৰ আগে আগে ঋষিয়ে ৰজাক অভিশাপ দিয়ে যে ৰজাই যেতিয়াই সংগম কৰি তেতিয়াই তেওঁৰ মৃত্যু হ'ব। ইয়াৰ পাছত পাণ্ডুৱে ৰাজ্য পৰিত্যাগ কৰি দুইগৰাকী পত্নীৰে সৈতে বনবাসলৈ প্ৰস্থান কৰে। কেইজনমান মুনিয়ে পাণ্ডুক কয় যে সন্তানহীন হৈ থাকিলে তেওঁ স্বৰ্গ লাভ কৰিব নোৱাৰিব। এই কথা পাণ্ডুৱে কুন্তীক জনাই কোনো সুপুৰুষৰ পৰা সন্তান লাভ কৰিবলৈ তেওঁক পৰামৰ্শ দিয়ে। কুন্তীয়ে তেতিয়া দুৰ্বাসাৰ পৰা পোৱা মন্ত্ৰ খটুৱাই তিনিজন পুত্ৰৰ মাতৃ হয়— যম দেৱতাৰ পৰা যুধিষ্ঠিৰ, বায়ুৰ পৰা ভীম আৰু ইন্দ্ৰৰ পৰা অৰ্জুন। কুন্তীয়ে মাদ্ৰীকো সেই মন্ত্ৰ শিকাই দিয়াত মাদ্ৰীয়ে অশ্বিন দেৱতা দুজনৰ পৰা নকুল আৰু সহদেৱ নামৰ যঁজা পুত্ৰদ্বয় লাভ কৰে। এদিন পাণ্ডুৱে হিতাহিত জ্ঞান দেৰুৱাই মাদ্ৰীৰ লগত সংগম কৰিব খোজাত তেওঁৰ মৃত্যু হয়। ৰজাৰ মৃত্যুৰ কাৰণ হোৱা বুলি মাদ্ৰী সতী হৈ প্ৰাণ ত্যাগ কৰে। ইয়াৰ পাছত কুন্তীয়ে পাঁচোজন পুত্ৰক লৈ হস্তিনাপুৰ যায়গৈ। বনবাস পাণ্ডৱসকল হস্তিনাপুৰলৈ ঘূৰি অহাৰ পাছত সিংহাসন লৈ বিবাদৰ আৰম্ভ হয়। দুৰ্যোধনে নিজকে উত্তৰাধিকাৰী গণ্য কৰিছিল কিন্তু ধৃতৰাষ্ট্ৰই যুধিষ্ঠিৰক যুৱৰাজ ঘোষণা কৰে। তেতিয়া মোমায়েক শকুনিৰ মন্ত্ৰণামতে দুৰ্যোধনে পাণ্ডৱক জতুগৃহত জ্বলাই মাৰিবলৈ পৰিকল্পনা কৰে। বিদুৰৰ সহায়ত পাণ্ডৱসকল ইয়াৰ পৰা সাৰে ব্ৰাহ্মণ বেশ ধৰি নানা ঠাই ভ্ৰমণ কৰে। ছদ্মবেশত থাকোঁতেই পাঞ্চাল ৰাজ্যৰ কুঁৱৰী দ্ৰৌপদীৰ স্বয়ম্বৰত অৰ্জুনে জয়লাভ কৰে। পঁজালৈ ঘূৰি গৈ পাণ্ডৱসকলে মাকক উপহাৰ অনা বুলি কয়। ভুল বুজি কুন্তীয়ে যি আনিছে আটাইকেইজনক ভগাই ল'বলৈ পৰামৰ্শ দিয়ে। মাকৰ বচন খণ্ডাব নোৱাৰি পাঁচোজন পাণ্ডৱে দ্ৰৌপদীক একেলগে বিয়া কৰায়। প্ৰত্যাৱৰ্তন আৰু পাশা খেল পাণ্ডৱসকল হস্তিনাপুৰলৈ ঘূৰি যোৱাৰ পাছত যুধিষ্ঠিৰক ইন্দ্ৰপ্ৰস্থ ৰাজ্য প্ৰদান কৰা হয়। কিন্তু আকৌ এদিন শকুনিৰ ষড়যন্ত্ৰত পাশা খেলত পৰাস্ত হৈ পাণ্ডৱসকল বাৰ বছৰ বনবাস আৰু এবছৰ অজ্ঞাতবাস খাটিবলগীয়াত পৰে। এইবাৰ কুন্তী বনলৈ নগৈ বিদুৰৰ ঘৰতে থাকে। কুৰুক্ষেত্ৰ যুদ্ধ কুৰুক্ষেত্ৰ যুদ্ধ আৰম্ভ হোৱাৰ আগতে কুন্তীয়ে মনে মনে কৰ্ণক লগ ধৰি তেওঁ পাণ্ডৱৰ ফলীয়া হ'বলৈ অনুৰোধ কৰে। কিন্তু কৰ্ণই বন্ধু দুৰ্যোধনক প্ৰতাৰণা কৰিব নুখুজি এই অনুৰোধ প্ৰত্যাখ্যান কৰে। কিন্তু তেওঁ কুন্তীক কথা দিয়ে অৰ্জুনৰ বাহিৰে আন কোনো পাণ্ডৱক তেওঁ হত্যা নকৰে। কৰ্ণই মাকক যুদ্ধৰ পাছলৈকে তেওঁলোকৰ সম্পৰ্ক গোপনে ৰাখিবলৈ কয় আৰু কয় যে যুদ্ধ শেষ হোৱাৰ পাছতো কুন্তীৰ পাঁচজন পুত্ৰই থাকিব- পঞ্চমজন হয় কৰ্ণ নহয় অৰ্জুন। যুদ্ধৰ সময়ছোৱাত কুন্তীয়ে কৌৰৱৰ শিবিৰত গান্ধাৰীৰ লগত থাকে। মৃত্যু কুৰুক্ষেত্ৰ যুদ্ধৰ পাছত কুন্তীয়ে বিদুৰ, ধৃতৰাষ্ট্ৰ আৰু গান্ধাৰীৰ লগত হিমালয়ৰ ওচৰত এখন অৰণ্যত বাস কৰিবলৈ লয়। এদিন তাতে বনজুই লাগি আটাইকেইজনৰ মৃত্যু হয়। তথ্যসূত্ৰ বাহ্যিক সংযোগ কুন্তীৰ শিক্ষাসমূহ মহাভাৰতৰ চৰিত্ৰ ভাৰতীয়

42501

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%9B%27%E0%A6%AD%E0%A6%BF%E0%A6%AF%E0%A6%BC%E0%A7%87%E0%A6%9F%20%E0%A6%B8%E0%A6%82%E0%A6%98

ছ'ভিয়েট সংঘ

ছ'ভিয়েট সংঘ (ৰুছ ভাষাত: ছ'য়ুজ, আইপিএ: আনুষ্ঠানিকভাৱে ইউনিয়ন অৱ ছ'ভিয়েট চ'চিয়েলিষ্ট ৰিপাব্লিক্স (ৰুছ ভাষাত: ছ'য়ুজ ছ'ভেটস্কিখ ছৎচিয়েলিষ্টিছেস্কিখ ৰেস্প'ব্লিক, আইপিএ: ছুটিকৈ ইউএছএছআৰ (ৰুছ ভাষাত: এছএছআৰ) ১৯২২ৰপৰা ১৯৯১লৈ য়ুৰেছিয়া মহাদেশত বৰ্ত্তি থকা এখন সমাজবাদী দেশ। ই আছিল কেইবাখনো ৰাষ্ট্ৰীয় ছ'ভিয়েট গণৰাজ্যৰ সংঘ। এ ছ'ভিয়েট সংঘ এখন এক-দলীয় দেশ আছিল, আৰু ৰাজধানী মস্কোস্থিত পাৰ্টিৰ কেন্দ্ৰীয় সমিতিৰ দ্বাৰা শাসিত আছিল। গঠন আৰু প্ৰাৰম্ভিক বছৰ কেইটা ছ'ভিয়েট সংঘৰ সৃষ্টিৰ আঁৰত আছিল ১৯১৭ চনৰ অক্টোবৰ মাহৰ ৰুছ বিপ্লৱ, যেতিয়া ব্লাডিমিৰ লেনিন নেতৃত্বাধীন ব'লছেৱিক পাৰ্টিয়ে উত্তৰ-জাৰকালীন অস্থায়ী চৰকাৰৰ হাতৰ পৰা ক্ষমতা কুক্ষিগত কৰিলে। বিপ্লৱৰ কিছুদিন পাছতে দেশত এক গৃহযুদ্ধৰ সৃষ্টি হ’ল। অক্টোবৰ বিপ্লৱৰ সমৰ্থক আৰু বিৰোধীসকল ক্ৰমে 'লালবাহিনী' আৰু 'শ্বেতবাহিনী'ৰ ৰূপত সংগঠিত হ’ল। ১৯২২ পৰ্যন্ত লেনিন নেতৃত্বাধীন ব'লছেৱিকসকল গৃহযুদ্ধত বিজয়ী হ'ল আৰু ৰাছিয়া, ট্ৰেন্সককেচিয়া, য়ুক্ৰেন তথা বেলাৰুছিয়াৰ ছোভিয়েট গণৰাজ্যসমূহ সামৰি সমাজবাদী ছ'ভিয়েট সংঘৰ স্থাপনা কৰা হ'ল। পাৰ্টিৰ নামো এইবাৰ ব'লছেৱিক পাৰ্টিৰ সলনি কমিউনিষ্ট পাৰ্টি কৰা হ’ল। ১৯২৪ত লেনিনৰ মৃত্যুৰ পাছত কিছু বছৰ ধৰি আভ্যন্তৰীন ক্ষমতা যুদ্ধ চলিল আৰু ১৯২০ৰ দশকৰ মাজভাগ পৰ্যন্ত যোছেফ স্তালিন ক্ষমতালৈ আহিল। ট্ৰটস্কি, কামেনেৱ, জিন'ৱিয়েৱ, বুখাৰিন প্ৰভৃতি লেনিনৰ আন অনুগামীসকলক পৰাস্ত কৰি স্তালিনে সকলো ৰাজনৈতিক ক্ষমতা নিজৰ মাজত কেন্দ্ৰীভূত কৰিলে। তেও এক কেন্দ্ৰীয়ভাৱে নিয়ন্ত্ৰিত কমাণ্ড অৰ্থনীতিৰো সূচনা কৰিলে। কৃষকসকলক বিভিন্ন সমষ্টিৰ ৰূপত সংগঠিত কৰা হ’ল আৰু সমষ্টিবিলাকৰ ওপৰত চৰকাৰী নিয়ন্ত্ৰণ সাব্যস্ত কৰা হ’ল। কৃষকৰ অতিৰিক্ত খাদ্যশস্য আন্তৰ্জাতিক বজাৰত বিক্ৰী কৰি স্তালিনে দেশখনত এক ব্যাপক তথা তীব্ৰবেগী ঔদ্যোগীকৰণ প্ৰক্ৰিয়াৰ সূচনা কৰিলে। ইয়েই পাছলৈ ছ'ভিয়েট সংঘক এক বিশ্বশক্তি হিচাপে পৰিগণিত কৰাত সহায় কৰিলে। এই সমগ্ৰ সময়ছোৱাত বিভিন্ন বিৰোধী শক্তিসমূহৰ দমনো অব্যাহত থাকিল। বিশেষকৈ ১৯৩৬-৩৮ সময়ছোৱাত শত্ৰু দেশৰ এজেণ্ট বুলি সন্দেহ কৰি দেশৰ অগণন সামৰিক নেতা, কমিউনিষ্ট পাৰ্টিৰ আন আন সদস্য তথা সাধাৰণ লোকক গ্ৰেপ্তাৰ কৰি শ্ৰম শিৱিৰলৈ নিক্ষেপ কৰা হ’ল তথা বহুতকে মৃত্যুদণ্ডও বিহা হ’ল। দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধ আৰু শীতল যুদ্ধৰ আৰম্ভণি দ্বিতীয় বিশ্ব যুদ্ধৰ ঠিক কিছু সময় পূৰ্বে ছ'ভিয়েট সংঘই নাজী জাৰ্মানীৰ সৈতে অনা-আক্ৰমণ চুক্তি স্বাক্ষৰ কৰিলে। দুয়োখন দেশে ১৯৩৯ত প'লেণ্ড দখল কৰিলে। জুন ১৯৪১ত 'অপাৰেছন বাৰ্বাৰুছা'ৰ অধীনত জাৰ্মানসকলে ছ'ভিয়েট সংঘ আক্ৰমণ কৰিলে। যুদ্ধৰ প্ৰথম পৰ্যায়ত ছ'ভিয়েট সংঘৰ বৃহত ক্ষতি হ'ল, কিন্তু লাহে লাহে লালসেনাই নাজীবাহিনীক প্ৰত্যাহবান জনাবলৈ ধৰিলে। স্তালিনগ্ৰাডৰ যুদ্ধত লালসেনাই জাৰ্মানসেনাক সম্পূৰ্ণভাৱে পৰাস্ত কৰিলে। অৱশেষত ১৯৪৫ত ছ'ভিয়েট সংঘই বাৰ্লিন দখল কৰিলে। লাল সেনাই দখল কৰা অঞ্চল সমূহ পাছলৈ ইষ্টাৰ্ণ ব্লকৰ ছেটেলাইট ৰাজ্যলৈ পৰিণত হ'ল। ১৯৪৭ মানৰে পৰা শীতল যুদ্ধৰ আৰম্ভণি ঘটিল। ছ'ভিয়েট সংঘৰ বিৰুদ্ধে পশ্চিমীয়া দেশসমূহে নৰ্থ আটলাণ্টিক ট্ৰিটি অৰ্গেনাইজেচন বা চমুকৈ 'নাটো' গঠন কৰিলে ১৯৪৯ত। স্তালিনৰ মৃত্যুৰ পাছত ১৯৫৩ত স্তালিনৰ মৃত্যুৰ পাছত নতুন ৰাষ্ট্ৰনেতা খ্ৰুচ্ছেৱৰ নেতৃত্বত উদাৰীকৰণৰ এক প্ৰচেষ্টা দেখা পোৱা গ'ল, যাক 'ডি-স্তালিনাইজেচন' আৰু 'খ্ৰুচেভছ প্ৰচেষ্টা' বোলা হয়। দেশৰ দ্ৰুত বিকাশ ঘটিল, কেইবা নিযুত কৃষকক ঔদ্যোগীকৃত নগৰলৈ স্থানান্তৰিত কৰা হ'ল। মহাকাশ দৌৰত এক আগতীয়া অগ্ৰগতি লভি ছ'ভিয়েট সংঘই প্ৰথম উপগ্ৰহ স্থাপন কৰিলে, মহাকাশত প্ৰথম মানুহ প্ৰেৰণ কৰিলে। ১৯৭০ৰ দশকত আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰৰে সম্পৰ্ক কিছু ভাললৈ আহিছিল যদিও ১৯৭৯ত আফগানিস্তানত সেনা প্ৰেৰণ কৰাত সম্পৰ্ক পুনৰ বেয়া হ'ল। যুদ্ধত অৰ্থনৈতিক সম্পদৰ ক্ষতি হৈছিল আৰু আমেৰিকাই মুজাহিদীন যুঁজাৰুসকলক সহায় কৰাৰ পাছত ই অধিক বৃদ্ধি পালে। সংঘ ভংগ ১৯৮০ৰ দশকৰ মাজ ভাগত অন্তিম ছ'ভিয়েট নেতা মিখাইল গৰ্বাছেৱে অৰ্থনীতিক অধিক সংস্কাৰ কৰিব বিচাৰিলে নিজৰ গ্লাচন'ষ্ট আৰু পেৰেষ্ট্ৰইকাৰ জৰিয়তে। উদ্দেশ্য আছিল অৰ্থনৈতিক অনগ্ৰসৰতাৰ অৱসান ঘটোৱা। তেওৰ কাৰ্যকালতে শীতল যুদ্ধৰো অৱসান ঘটিল আৰু পূব ইউৰোপৰ ছেটেলাইট দেশসমূহত কমিউনিষ্ট চৰকাৰসমূহে ক্ষমতা হেৰুৱালে। ইউএছএছআৰৰ ভিতৰতো কেইবাটাও জাতীয়তাবাদী আৰু বিচ্ছিন্নতাবাদী আন্দোলন গঢ় লৈ উঠিল। কেন্দ্ৰীয় প্ৰশাসনে বেল্টিক গণৰাজ্যবিলাক, আৰ্মেনিয়া, জৰ্জিয়া আৰু মলড'ভাৰ দ্বাৰা অসমৰ্থিত এক ৰেফাৰেণ্ডাম অনুষ্ঠিত কৰিলে, য'ত প্ৰায়সংখ্যক অংশগ্ৰহণকাৰী নাগৰিকে সংঘক এক পুনৰ্নৱীকৃত ফেডাৰেচন হিচাপে ৰখাৰ পক্ষত মতদান কৰিলে। আগষ্ট ১৯৯১ত কমিউনিষ্ট পাৰ্টিৰ ৰক্ষণশীল অংশটোৱে এক অভ্যুত্থানৰ চেষ্টা কৰিলে। ৰাছিয়ান ৰাষ্ট্ৰপতি বৰিছ য়েল্টচিনৰ প্ৰচেষ্টাত ই বিফল হ'ল আৰু কমিউনিষ্ট পাৰ্টি নিষিদ্ধ ঘোষিত হ'ল। ২৫ ডিচেম্বৰ ১৯৯১ত গৰ্বাচেৱে পদত্যাগ কৰিলে আৰু ছ'ভিয়েট সংঘ ভংগ হোৱাৰ পাছত ১২খন গঠনকাৰী গণৰাজ্য আইন হ'ল। ৰাছিয়ান ফেডাৰেচনে (পূৰ্বতে ৰাছিয়ান এছএছআৰ) ছ'ভিয়েট সংঘৰ উত্তৰাধিকাৰ আৰু দায়িত্ব গ্ৰহণ কৰি ছ'ভিয়েট সংঘৰ মুখ্য আইনী উত্তৰসূৰী হিচাপে পৰিগণিত হ'ল। তথ্যসূত্ৰ ভূতপূৰ্ব

50873

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AC%E0%A7%B0%E0%A7%8D%E0%A6%96%E0%A6%BE%20%E0%A6%A6%E0%A6%A4%E0%A7%8D%E0%A6%A4

বৰ্খা দত্ত

বৰ্খা দত্ত এগৰাকী ভাৰতীয় টেলিভিছন সাংবাদিক, লেখিকা আৰু বাতৰিৰ সূত্ৰধাৰ। বৰ্তমান তেওঁ তিৰংগা টিভিত কৰ্মৰত। ইয়াৰ আগতে তেওঁ সুদীৰ্ঘ ২১ বছৰ কাল এনডিটিভিৰ লগত জড়িত আছিল। ২০১৭ চনৰ জানুৱাৰী মাহত তেওঁ এনডিটিভিৰ পৰা ওলাই আহে। ১৯৯৯ চনৰ ভাৰত আৰু পাকিস্তানৰ মাজত অনুষ্ঠিত কাৰ্গিল যুদ্ধৰ সময়ত তেওঁ ফ্ৰণ্টলাইন ৱাৰ ৰিপোৰ্টিঙৰ জৰিয়তে বিশেষভাৱে চৰ্চিত হৈছিল। বহুতো ৰাষ্ট্ৰীয় আৰু আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় বঁটা আৰু সন্মান লাভ কৰা বৰ্খায়ে ২০০৮ চনত ভাৰতৰ চতুৰ্থ সৰ্বোচ্চ অসামৰিক সন্মান পদ্মশ্ৰী লাভ কৰে। এনডিটিভিত তেওঁ জনপ্ৰিয় টক শ্ব' ৱি দা পিপল আৰু প্ৰাইম টাইমৰ দা বাক ষ্টপছ হিয়াৰৰ সূত্ৰধাৰ আছিল। প্ৰাৰম্ভিক জীৱন ১৯৭১ চনৰ ১৮ ডিচেম্বৰ তাৰিখে নতুন দিল্লীত বৰ্খা দত্তৰ জন্ম হৈছিল। তেওঁৰ পিতৃ এছ.পি. দত্ত এয়াৰ ইণ্ডিয়াৰ বিষয়া আৰু মাতৃ প্ৰভা দত্ত হিন্দুস্তান টাইমছৰ সংবাদিক আছিল। বৰ্খায়ে তেওঁৰ মাতৃৰ পৰায়ে সাংবাদিকতাৰ ক্ষেত্ৰখনলৈ আকৰ্ষিত হৈছিল। তেওঁৰ ভগ্নী বাহাৰ দত্তয়ো এগৰাকী টেলিভিছন সাংবাদিক আৰু তেওঁ চিএনএন আইবিএনত কৰ্মৰত। তেওঁ নিজকে নাস্তিক বুলি বৰ্ণনা কৰে। তেওঁ ইউনিফৰ্ম চিভিল কোডক সমৰ্থন কৰে। তেওঁ দিল্লীৰ চেইণ্ট ষ্টিফেনছ কলেজৰ পৰা ইংৰাজী সাহিত্যত স্নাতক ডিগ্ৰী লাভ কৰিছিল। তাৰপিছত তেওঁ জামিয়া মিলিয়া ইছলামিয়াৰ পৰা গণসংযোগ বিভাগৰ স্নাতকোত্তৰ ডিগ্ৰী লাভ কৰিছিল। তাৰপিছত তেওঁ ইনলাক শিৱদেশানী ফাউণ্ডেচনৰ জলপানি লাভ কৰি নিউয়ৰ্কৰ কলম্বিয়া বিশ্ববিদ্যালয়লৈ যায় আৰু তাৰ পৰা গণসংযোগ বিষয়ত আকৌ স্নাতকোত্তৰ ডিগ্ৰী লাভ কৰে। কৰ্মজীৱন তেওঁ এনডিটিভিৰ জৰিয়তে সাংবাদিকতাৰ ক্ষেত্ৰ খনলৈ প্ৰৱেশ কৰিছিল। পিছলৈ তেওঁ এনডিটিভিৰ ইংৰাজী বাতৰি উইঙৰ মুৰব্বী পদবী লাভ কৰিছিল। ১৯৯৯ চনৰ কাৰ্গিল যুদ্ধৰ সময়ত কেপ্তেইন বিক্ৰম বাত্ৰাৰ এক সাক্ষাৎকাৰৰ জৰিয়তে তেওঁ জনপ্ৰিয় হৈ পৰে। তাৰ পিছত তেওঁ কাশ্মীৰ, পাকিস্তান, আফগানিস্তান আৰু ইৰাকৰ সন্ত্ৰাস জৰ্জৰিত অঞ্চলৰ বাতৰি পৰিৱেশন কৰিবলৈ ধৰিলে। ২০০২ চনৰ গুজৰাটৰ হিংসাত্মক ঘটনাত তেওঁ আক্ৰমণকাৰীক "হিন্দু" আৰু ভুক্তভোগীক "মুছলমান" বুলি সম্বোধন কৰাৰ বাবে তেওঁ ভাৰতীয় প্ৰেছ পৰিষদৰ নীতি উলঙ্ঘন কৰিছিল। ২০০৮ চনৰ মুম্বাইৰ আক্ৰমনৰ সময়ত তেওঁৰ নাটকীয় বাতৰিৰ বাবে সমালোচনাৰ সন্মূখীন হৈছিল। ২০১৫ চনৰ ফেব্ৰুৱাৰী মাহত তেওঁ এনডিটিভিৰ গোট সম্পাদকৰ পৰা উপদেষ্টা সম্পাদকলৈ পদোন্নতি লাভ কৰিছিল। ২০১৭ চনৰ জানুৱাৰী মাহত তেওঁ ২১ বছৰৰ পিছত এনডিটিভিৰ চাকৰি এৰি দিয়ে। তেওঁ ৰাষ্ট্ৰীয় আৰু আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় বাতৰি কাকতত নিয়মীয়াকৈ লিখা-মেলা কৰে। বঁটা আৰু সন্মান বৰ্খা দত্তৰ দেওবৰীয়া টক শ্ব'য়ে একেৰাহে সৰ্বাধিক পাঁচ বাৰ শ্ৰেষ্ঠ টক শ্ব'ৰ ভাৰতীয় টেলিভিছন একাডেমী বঁটা লাভ কৰিছে। ২০১২ চনত তেওঁ এছ'চিয়েছন অফ ইণ্টাৰনেছনেল ব্ৰডকাষ্টিঙৰ "বৰ্ষশ্ৰেষ্ঠ টিভি ব্যক্তিত্ব" বঁটা লাভ কৰিছিল। তেওঁ ২০০৯ চনত চি.এইছ. মহম্মদ কোয়া ৰাষ্ট্ৰীয় সাংবাদিকতা বঁটা লাভ কৰিছিল। ২০০৮ চনত তেওঁ ইণ্ডিয়ান নিউজ ব্ৰডকাষ্টিংৰ শ্ৰেষ্ঠ বৌদ্ধিক বাতৰি অনুষ্ঠানৰ সূত্ৰধা বঁটা লাভ কৰিছিল। ইয়াৰ লগতে তেওঁ ২০০৭ চনত কমনৱেলথ ব্ৰডকাষ্টিং এছ'চিয়েছনৰ সাংবাদিক বঁটা লাভ কৰিছিল। তেওঁ ৱি দা পিপলৰ বাবে ২০০৭ চনত প্ৰথম বাৰৰ বাবে অনুষ্ঠিত ভাৰতীয় বাতৰি টেলিভিছনৰ শ্ৰেষ্ঠ টিভি নিউজ এংকৰ বঁটা লাভ কৰিছিল। ২০০৮ চনত ভাৰত চৰকাৰে সাংবাদিকতাৰ ক্ষেত্ৰ খনলৈ তেওঁৰ অৱদান আৰু ২০০৪ চনৰ ছুনামিৰ সময়ত কৰা বাতৰিৰ পৰিবেশনৰ বাবে ভাৰতৰ চতুৰ্থ অসামৰিক সন্মান পদ্মশ্ৰী প্ৰদান কৰে। ২০০১ আৰু ২০০৮ চনৰ ৱৰ্ল্ড ইকনমিক ফৰামে প্ৰস্তুত কৰা "গ্লোৱেল লিডাৰছ অফ টুম'ৰ'"ৰ তালিকাত বৰ্খা দত্তয়ে দুবাৰ স্থান লাভ কৰিছিল। ২০১০ তেওঁক ভাৰতৰ ৰাষ্ট্ৰীয় অখণ্ডতা পৰিষদৰ সদস্য নিযুক্ত কৰা হৈছিল। ২০০৬ চনত তেওঁ এছিয়া ছচাইটিৰ ফেল' নিৰ্বাচিত হয়। তেওঁ ২০০০ চনত চামেলি দেৱী আউটষ্টেণ্ডিং ৱমেন মিডিয়াপাৰচন বঁটা লাভ কৰিছিল। কেইবাখনো বোলছবিৰ মহিলা সাংবাদিকৰ চৰিত্ৰ তেওঁৰ পৰা অনুপ্ৰাণিত। তাৰে ভিতৰত উল্লেখযোগ্য কেইখন হল: লক্ষ্য (২০০৪), কেথি চক্ৰ (২০০৬), ফিৰাক (২০০৮), পিপলি লাইভ (২০১০), ন উৱান কিল জেচিকা (২০১১) আৰু সিংহম ৰিটাৰ্ণছ (২০১৪)। আনন্দ কুৰেইনৰ উপন্যাস দা পেদলাৰ অফ চপৰ মুখ্য চৰিত্ৰ বৰ্খা দত্তৰ পৰা অনুপ্ৰাণিত। গ্ৰন্থৰাজি তথ্য উৎস বাহ্যিক সংযোগ হিন্দুস্তান টাইমছৰ প্ৰবন্ধসমূহ ভাৰতৰ ব্যক্তি সাংবাদিক পদ্মশ্ৰী বঁটা

4870

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%86%E0%A6%87%E0%A6%A6%E0%A7%87%E0%A6%89%20%E0%A6%B8%E0%A6%A8%E0%A7%8D%E0%A6%A6%E0%A6%BF%E0%A6%95%E0%A7%88

আইদেউ সন্দিকৈ

আইদেউ সন্দিকৈ জন্ম: ১৯২০ চ'ত মাহ মৃত্যু: ১৭ ডিচেম্বৰ, ২০০২) অসমীয়া চলচ্চিত্ৰৰ প্ৰথম গৰাকী মহিলা অভিনেত্ৰী। জ্যোতিপ্ৰসাদ আগৰৱালাৰদ্বাৰা নিৰ্মিত প্ৰথম অসমীয়া বোলছবি "জয়মতী"ত (১৯৩৫) নাম ভূমিকাৰে এই গৰাকী অভিনেত্ৰীয়ে প্ৰথম অসমীয়া চলচ্চিত্ৰ অভিনেত্ৰী হোৱাৰ গৌৰৱ লাভ কৰে। উক্ত বোলছবিত এগৰাকী সহ-অভিনেতাক 'বঙহৰদেউ' (স্বামী) বুলি সম্বোধন কৰা বাবে তেখেত চিৰজীৱন আবিয়ৈ হৈ থাকিবলগীয়া হয়। জন্ম আৰু শৈশৱ আইদেউৰ সন্দিকৈৰ জন্ম হৈছিল গোলাঘাটৰ পানী-দিহিঙীয়া গাঁৱত। পিতৃৰ নাম নীলাম্বৰ সন্দিকৈ আৰু মাতৃ মা-লক্ষ্মী। আইদেউ সন্দিকৈয়ে লিখা-পঢ়া নাজানিছিল। জয়মতী ১৯৩৩ চনত জ্যোতিপ্ৰসাদ আগৰৱালাই জয়মতী বোলছবিৰ নিৰ্মাণ কাৰ্য্য আৰম্ভ কৰে। তেখেতে বোলছবিত সহ-অভিনয়ৰ যোগেদি নাৰী চৰিত্ৰ ৰূপায়ণৰ কথা ভাবিছিল। নাম-ভূমিকাৰ বাবে তেখেতে বাতৰি-কাকতত বিজ্ঞাপনো দিছিল। কিন্তু সেই বিজ্ঞাপনৰ কোনো ফল নধৰিলে। তাৰ মাজতে আইদেউ সন্দিকৈৰ সম্বন্ধীয় এজনে যিয়ে জ্যোতিপ্ৰসাদক চিনি পাইছিল, আইদেউৰ আলোক ছবি জ্যোতিপ্ৰসাদক দেখুৱাইছিল। জ্যোতিপ্ৰসাদে সেই ছবি চাই আইদেউক জয়মতীৰ চৰিত্ৰৰ বাবে উপযুক্ত হ'ব বুলি ধাৰণা কৰে। সেই সম্বন্ধীয় ব্যক্তিজনে জাহাজ দেখুওৱাৰে চলেৰে আইদেউক ভোলাগুৰি চাহ-বাগিচাত অস্থায়ী ভাৱে নিৰ্মিত জ্যোতি চিত্ৰবনলৈ লৈ আনে। তাতেই জ্যোতিপ্ৰসাদে জয়মতী চৰিত্ৰৰ বাবে আইদেউকে নিৰ্বাচন কৰে। প্ৰথমে আইদেউ সন্দিকৈয়ে বোলছবিত অভিনয় কৰিবলৈ মান্তি হোৱা নাছিল যদিও, পাছলৈ দেউতাকৰ সন্মতি ক্ৰমে ছবিত অভিনয় কৰে। জ্যোতিপ্ৰসাদ আগৰৱালাই তেখেতক অভিনয়ৰ কলা-কৌশল শিকাই লৈছিল। জয়মতীৰ অভিনয় কালত আইদেউ প্ৰায় ষোল্ল বছৰীয়া আছিল। 'জয়মতী'ৰ পাছত 'জয়মতী' বোলছবিখন মুক্তি দিয়া হয়, ১৯৩৫ চনত। ব্যৱসায়িক ভাৱে ছবিখন সফল হোৱা নাছিল। বোলছবিখন নিৰ্মাণ হোৱাৰ পাছত আইদেউ সন্দিকৈ আকৌ পানীদিহিঙীয়া গাঁৱলৈ উভতি যায়। কিন্তু তেখেতক আৰু পৰিয়ালক সমাজে এঘৰীয়া কৰে। বোলছবিত অভিনয় কৰাটোক সেই সময়ত এটা লাজ লগা কথা বুলি গণ্য কৰা হৈছিল। এমাহে ঘৰৰপৰা বাহিৰত বিভিন্ন মানুহৰ লগত একেটা 'কেম্প'তে থকাটোকো পাপ কাম বুলি গণ্য কৰা হৈছিল। তদুপৰি জয়মতী-ৰ চৰিত্ৰ ৰূপায়ণ কৰোঁতে জয়মতীৰ স্বামী গদাপানিৰ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰা ফুনু বৰুৱাক 'বঙহৰদেউ', অৰ্থাৎ 'মৰমৰ স্বামী' বুলি সম্বোধন কৰাটোও এটা দোষৰ কথা বুলি গণ্য কৰা হৈছিল।। পৰিয়ালটোৱে ৰাজহুৱাকৈ ক্ষমা খোজাৰ পাছতো গাঁৱৰ ৰাইজে পৰিয়ালটোক এঘৰীয়া কৰাৰপৰা নিস্কৃতি দিয়াৰ পাছত, আইদেউ সন্দিকৈক পৰিয়ালে মূল ঘৰৰ বাহিৰত বেলেগ ঘৰ সাজি দিছিল। তেখেতৰ খোৱা-পানীৰ পুখুৰী বেলেগ আছিল আৰু আন কোনেও সেই পুখুৰীৰ পানী নাখাইছিল। তেখেতক বিয়া কৰাবলৈও কোনো আগবাঢ়ি অহা নাছিল। সমাজে এলাগী কৰা আইদেউ সন্দিকৈৰ পাছৰ খবৰ জ্যোতিপ্ৰসাদে ৰখা নাছিল। 'জয়মতী' বোলছবিখন মুক্তি দিওঁতেও তেখেতৰ খবৰ লোৱা হোৱা নাছিল। আইদেউ সন্দিকৈয়ে ১৯৮৫ চনতহে নিজৰ অভিনীত 'জয়মতী'ৰ অংশ দেখিবলৈ পায়। অসম চৰকাৰে আয়োজন কৰা অসমীয়া চলচ্চিত্ৰৰ পঞ্চাছ বছৰীয়া জয়ন্তীৰ সময়ত তেখেতে 'জয়মতী'ৰ ৰৈ যোৱা কেইটামান ৰীল দেখিবলৈ পাইছিল। সেই সময়তে অসম চৰকাৰে তেখেতক মাহে ১০০০ টকাকৈ এটা পেন্সন দিয়াৰ ব্যৱস্থাও কৰি দিয়ে।। ১৯৯১ চনত তেখেতৰ গাঁৱত আইদেউৰ নামৰ এখন ছোৱালীৰ বিদ্যালয় স্থাপন কৰা হয়। জীৱনৰ শেষ সময় আইদেউ সন্দিকৈয়ে জীৱনৰ শেষৰ সময়খিনি ভতিজাকহঁতৰ লগত গোলাঘাটৰ কমাৰগাঁৱত কটায়। "-এ লৰচৰ কৰিব নোৱাৰা আইদেউক এখনি হুইল চকী প্ৰদান কৰে। অসম চৰকাৰে তেখেতৰ মাহিলী পেন্সন ১৫০০ টকালৈ বৃদ্ধি কৰে। তেখেতৰ নাম পদ্মশ্ৰী বঁটাৰ বাবেও মনোনীত কৰা হয়, কিন্তু মাত্ৰ এখন ছবিত অভিনয় কৰাৰ অজুহাতত সেই বঁটা প্ৰদান কৰা নহ'ল। ২০০২ চনৰ ১৭ ডিচেম্বৰত আইদেউ সন্দিকৈয়ে মৃত্যুবৰণ কৰে। আইদেউ সন্দিকৈৰ জীৱন ভিত্তিক অন্যান্য কৰ্ম 'আইদেউ' ২০০৭ চনত মুক্তিপ্ৰাপ্ত আইদেউ সন্দিকৈৰ জীৱনী-ভিত্তিক এখন কাহিনী চিত্ৰ। চিত্ৰনাট্য আৰু পৰিচালনা অৰূপ মান্নাৰ। নামভূমিকাত অভিনয় কৰে চন্দনা শৰ্মাই। অসম চলচ্চিত্ৰ উৎসৱ, ২০০৭ চনত এই ছবিখন শ্ৰেষ্ঠ ছবি, শ্ৰেষ্ঠ পৰিচালক আৰু শ্ৰেষ্ঠ মহিলা অভিনেতাৰ বঁটা লাভ কৰে। ২০১৩ চনৰ ২০ আগষ্ট তাৰিখে উত্তৰ-পূৱ ভাৰতৰ প্ৰথমটো ভ্ৰাম্যমাণ ছবি ঘৰ আইদেউ টকীজ আইদেউ সন্দিকৈৰ স্মৃতিত জন্ম লাভ কৰে। তথ্য সংগ্ৰহ অসমীয়া চলচ্চিত্ৰৰ

26239

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%9A%E0%A6%BE%E0%A7%B0%E0%A7%8D%E0%A6%B2%E0%A6%9B%20%E0%A6%A1%E0%A6%BF%E0%A6%95%E0%A7%87%E0%A6%A8%E0%A7%8D%E0%A6%B8

চাৰ্লছ ডিকেন্স

চাৰ্লচ ডিকেঞ্চ সম্পূৰ্ণ নাম ৭ ফেব্ৰুৱাৰী, ১৮১২ ৯ জুন, ১৯৭০) এজন ইংৰাজ লেখক আৰু সমাজ সমালোচক আছিল। তেখেতে দুখ কষ্টেৰে ভৰা নিজ জীৱনৰ অভিজ্ঞতাৰ ভিত্তিত সাহিত্য সৃষ্টি কৰি ইংৰাজী সাহিত্য সমৃদ্ধিশালী কৰি থৈ গৈছে। চাৰ্লচ ডিকেঞ্চৰ জন্ম ইংলেণ্ডৰ পৰ্টচ মাউঠ নামে ঠাইত ১৮১২ চনত হৈছিল। চাৰ্লচৰ ১২ বছৰ বয়সত দেউতাক জন ডিকেঞ্চ ঋণৰ দায়ত পৰি জেললৈ যাবলগীয়া হয়। দেউতাকৰ ঋণ পৰিশোধ আৰু সংসাৰ চলোৱাৰ গুৰু দায়িত্ব মূৰ পাতি লৈ সেই বয়সতে চাৰ্লচে মজুৰি কৰিবলৈ লয়। কিন্তু অশেষ কষ্ট স্বীকাৰ কৰিও তেওঁ দেউতাকৰ ঋণৰ ৪০ পাউণ্ড ধন উপাৰ্জন কৰিবলৈ অক্ষম হয়। কাৰখানাত মজুৰি কৰি দিনে মাত্ৰ ১ চিলিং উপাৰ্জন হয়। ইয়াৰেই নিজৰ থকা-খোৱাৰ বন্দৱস্তৰ লগতে পঢ়া-শুনাৰ খৰচো আছে। দেউতাক জন ডিকেঞ্চে ঋণৰ ধন আদায় দিব নোৱাৰাৰ বাবে জেলত তিনিমাহ ম্যাদ সম্পূৰ্ণ কৰিবলগীয়া হয়। তিনিমাহৰ মূৰত জেলৰ পৰা ওলাই জন ডিকেঞ্চে পুনৰ চাকৰিত ধৰে আৰু চাৰ্লচক স্কুললৈ যোৱাৰ সুবিধা কৰি দিয়ে। কৰ্মজীৱন ১৮২৭ চনত, ১৫ বছৰ বয়সত স্কুল এৰি চাৰ্লচ লণ্ডনৰ এখন ’চলিচিটৰ ফাৰ্ম’ত (আইন-কানুন সম্পৰ্কীয় পৰামৰ্শ দিয়া প্ৰতিষ্ঠান) কেৰেণীৰ চাকৰিত সোমায়। দিনটো আইন-কানুন সম্পৰ্কীয় নথি-পত্ৰৰ মাজত বন্দী হৈ থাকি অফিচ ছুটিৰ পাছত চাৰ্লচ থিয়েটাৰ চাবলৈ যায়। মঞ্চস্থ একোখন নাটক চাই থাকোঁতে মনে মনে কল্পনা কৰে এজন অভিনেতা হোৱাৰ বা কেতিয়াবা হয়তো নাট্যকাৰ হোৱাৰ। কেতিয়াবা সেই নাটকৰ কপি কিনি আনি ঘৰত আইনাৰ সন্মুখত থিয় হৈ অভিনয়ৰ অনুশীলন কৰে। অৱশ্যে অভিনেতা বা নাট্যকাৰ নহ’লেও এই অনুশীলনে তেওঁ পৰৱৰ্তী জীৱনত বহুতো কথাত সহায় কৰে। ১৮৩২ চনত ডিকেঞ্চে লণ্ডনৰ পৰা প্ৰকাশিত এখন বাতৰি কাকতৰ সম্পাদনা বিভাগত যোগ দিলে। এই কাকতৰ সংবাদদাতা হিছাপে চাৰ্লচে ’হাউচ অব চ’লৈ যোৱাৰ সুবিধা পায়। এই সময়ত ইংল্যণ্ডৰ সংসদীয় গণতন্ত্ৰত থকা কেতবোৰ আসোঁৱাহৰ শুধৰণিৰ প্ৰয়োজনীয়তা সম্পৰ্কে চাৰ্লচ ডিকেঞ্চে সংসদ তথা ইংলেণ্ডৰ জনসাধাৰণক সজাগ কৰি দিয়ে, কাকতত তেওঁৰ লিখনিৰ জৰিয়তে। সংসদ অধিবেশন সমূহৰ মাজে মাজে চাৰ্লচক দেশৰ বিভিন্ন অংশত ৰাজনৈতিক নেতাসকলে দিয়া ভাষণ আদিৰ ওপৰত সংবাদ প্ৰেৰণ কৰিবৰ বাবে পঠোৱা হয়। এই কামত চাৰ্লচ ডিকেঞ্চে যথেষ্ট সুনাম অৰ্জন কৰে। যিকোনো ঘটনা বিশেষৰ বৰ্ণনা তেওঁৰ লিখনিত ইমান সজীৱ হৈ উঠে যে পিছলৈ কেৱল চাৰ্লচৰ লিখনিৰ বাবেই সেই কাকতৰ বিক্ৰী বৃদ্ধি পাবলৈ ধৰে। কৰ্তৃপক্ষই তেওঁৰ দৰমহা বঢ়াই দিয়ে। কিন্তু এই বৰ্দ্ধিত উপাৰ্জনেৰেও তেওঁৰ পৰিয়ালৰ দুখ দৈন্য সম্পূৰ্ণৰূপে দূৰ কৰিবলৈ অসমৰ্থ হয়। কাৰণ সদায় দেনাৰ ওপৰতে চলা দেউতাকৰ ধাৰ-ঋণ গ্ৰহণ কৰাৰ প্ৰকোপ দিনে দিনে বাঢ়িহে যায়। এই আৰ্থিক সংকটৰ পৰা মুক্তি পোৱাৰ আশাৰে চাৰ্লচ ডিকেঞ্চে উপৰুৱাকৈ আৰু দুই-এখন মাহেকীয়া –পষেকীয়া কাকতত লিখিবলৈ ধৰে। ইংল্যণ্ডৰ বিভিন্ন পত্ৰ-পত্ৰিকাত প্ৰকাশিত ডিকেঞ্চৰ লিখনিৰ ওপৰত ইতিমধ্যে ’লিটাৰেৰী গেজেট’ কৰ্তৃপক্ষৰ চকু পৰে। যিকোনো ধৰণৰ লিখনিৰ সমীক্ষা আৰু সমালোচনাৰে এই কাকতৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰিছিল সেই কালৰ বহুতো উদীয়মান লেখকৰ ভৱিষ্যত। ডিকেঞ্চৰ প্ৰথমাৱস্থাৰ লিখনিসমূহৰ ওপৰত এই কাকতে কৰা মন্তব্য আৰু ভূয়সী প্ৰশংসাই তেওঁক বিশেষভাৱে অনুপ্ৰাণিত কৰে আৰু তেতিয়াই তেওঁ ভৱিষ্যত জীৱনত এখন লিখক হোৱাৰ স্থিৰ সংকল্প গ্ৰহণ কৰে। ডিকেঞ্চৰ ২৪ বছৰ বয়সত প্ৰকাশ পায় তেওঁৰ ’স্কেটচেজ বাই বজ: ইলাষ্ট্ৰেটিভ অৱ এভৰি ডে লাইফ এণ্ড এভৰি ডে পিপল’ এই পুথি তেওঁ বজ ছদ্ম নামেৰে বিভিন্ন কাকতে-পত্ৰই প্ৰকাশ কৰা জনজীৱনৰ হাঁহি কান্দোন আৰু দৈনন্দিনতাৰ আলেখ্য সমূহৰ এখন সংকলন আছিল। এই পুথি প্ৰকাশৰ পিছত ইয়াৰ সাফল্যই ডিকেঞ্চক নতুন মনোবল দিলে। তেওঁ সাংবাদিকতাৰ কাম সাময়িকভাৱে এৰি দি একনিষ্ঠভাৱে সাহিত্য সৃষ্টিৰ কামত মনোনিবেশ কৰিবলৈ লয়। বৈবাহিক জীৱন চাৰ্লচ ডিকেঞ্চৰ দ্বাৰা প্ৰকাশিত আৰু সম্পাদিত উইক’ আলোচনীখনৰ প্ৰকাশ পোৱাৰ কেইমানমানৰ আগতে ডিকেঞ্চে হগাৰ্থ নামে এগৰাকী যুৱতীৰ সৈতে বিবাহত আবদ্ধ হয়। কিন্তু প্ৰথমা পত্নীৰ সৈতে বিবাহ-বিচ্ছেদ হোৱাত ডিকেঞ্চে তেওঁৰ এগৰাকী খুলশালীয়েক, জৰ্জিয়ানাক বিয়া কৰায়। দুয়োগৰাকী পত্নীৰ ফালৰ পৰা তেওঁ মুঠতে দহোতা সন্তানৰ পিতৃ হয়। সাহিত্যিক জীৱন ১৮৩৬ চনৰ মাৰ্চ মাহ্ত চাৰ্লচ ডিকেঞ্চৰ দ্বাৰা প্ৰকাশিত আৰু সম্পাদিত উইক’ আলোচনীৰ প্ৰথম সংখ্যা প্ৰকাশ পায়। আকাৰত ক্ষুদ্ৰ হ’লেও এই আলোচনীয়ে প্ৰচুৰ জনপ্ৰিয়তা অৰ্জন কৰে। লিখা-মেলাৰ যোগেদি ডিকেঞ্চৰ সেই সময়ত যথেষ্ট উপাৰ্জন হৈছিল যদিও তেওঁ তেতিয়াও সেই উপাৰ্জনেৰে দেউতাকৰ ঋণ পৰিশোধ কৰোঁতেই গৈছিল। সেয়ে আৰু অধিক উপাৰ্জনৰ আশাত তেওঁ কামৰ মাত্ৰা বঢ়াই দিছিল। ডাঙৰ-সৰু, নামী-অনামী সকলো ধৰণৰ পত্ৰিকাৰ ফৰমাইচ অনুসৰি তেওঁ লিখি গৈছিল অক্লান্ত পৰিশ্ৰম কৰি। তেওঁৰ লিখনীৰ অতুলনীয় বিশিষ্ট ’ষ্টাইলে’ পাঠকৰ মন কাঢ়ি নিছিল। অতি অলপ দিনৰ ভিতৰতে তেওঁৰ সৃষ্টিৰ গৰিমাই সমসাময়িক কালৰ এজন শীৰ্ষস্থানীয় সাহিত্যিক হিছাপে প্ৰতিষ্ঠিত কৰিছিল চাৰ্লচ ডিকেঞ্চক। সৃষ্টিৰাজী ১৮৪২ চনত চাৰ্লচ ডিকেঞ্চৰ দ্বাৰা ৰচিত চাৰিখন কালজয়ী গ্ৰন্থ প্ৰকাশিত হৈ ওলাই ঠিক একে সময়তে। এই বিখ্যাত গ্ৰন্থ কেইখন হ’ল- সৰ্বজনবিদিত ’অলিভাৰ টুইষ্ট’ ‘নিকলাচ নিকেলবী’ ’দি অল্ড কিউৰচিটি ছপ’ আৰু ’বাৰ্নবি ৰজ’ অৱশ্যে ইয়াৰ আগতেই তেওঁৰ পূৰ্বৱৰ্তী ৰচনা উইক পেপাৰচ’ আৰু চেজ বৈ বজ’ গ্ৰন্থাকাৰে প্ৰকাশ হৈ ওলায়। কিন্তু ’অলিভাৰ টুইষ্ট’ আৰু ’নিকেলবী’ৰ প্ৰকাশে তেওঁ যি অতুলনীয় যশ, খ্যাতি প্ৰদান কৰে তেনে যশস্যা বহু কমসংখ্যক লিখকৰ ভাগ্যতহে মিলিছে। এই দুই গ্ৰন্থত তেওঁ ইংল্যণ্ডৰ সমাজখনত বিৰাজমান বৈষমতা আৰু সেই সময়ৰ শিক্ষানুষ্ঠান সমূহৰ ভিতৰত থকা ঘৃণনীয় বিধি-ব্যৱস্থাৰ লগতে কিছুমান সামাজিক কদৰ্য্যতাৰ ৰূপ জনসাধাৰণৰ চকুৰ আগত সুস্পষ্টভাৱে দাঙি ধৰে। সেই কালৰ ব্ৰিটিছ সাম্ৰাজ্যখনৰ ফোঁপোলা ৰূপটোও তেওঁৰ এই কেইখন গ্ৰন্থত সুন্দৰভাৱে প্ৰকাশ পায়। ইয়াৰ দ্বিতীয় পৰ্যায়ত প্ৰকাশিত চাৰ্লচ ডিকেঞ্চৰ ৰচনাসমূহ হ’ল-মাৰ্টিন চাজলউইট ডম্বে এণ্ড ডেভিদ কোপাৰফিল খ্ৰীষ্টমাচ হাৰ্ডটাইমচ আৰু লিটিল ডৰিট এই সমূহ গ্ৰন্থৰ ৰচনা কাল হ’ল ১৮৪২/৪৩ ৰ পৰা ১৮৬২/৬৩ চন। ইয়াৰ মাজতে তেওঁৰ জীৱনত ঘটা দুটা উল্লেখযোগ্য ঘটনা হ’ল তেওঁ স্ত্ৰীৰে সৈতে বিবাহ-বিচ্ছেদ আৰু আমেৰিকা, পেৰিচ আৰু ইটালী ভ্ৰমণ। চাৰ্লচ ডিকেঞ্চৰ জীৱনৰ শেষৰ কেইবছৰত ৰচিত আন তিনিখন গ্ৰন্থ হ’ল-’এ টেল অৱ টু চিটিজ’ ’গ্ৰেট এক্সপেকটেচন আৰু আওৱাৰ মিউচুৱেল ইয়াৰ উপৰিও অৰ্ধ সমাপ্ত হৈ থাকি যায় উইন ড্ৰদ’ নামৰ এখন কিতাপ। মৃত্যু উইন ড্ৰদ’ৰ ৰচনাৰ কাম চলি থকা অৱস্থাতে ১৮৭০ চনত অসুস্থ হৈ পৰি মহান কথা সাহিত্যিক চাৰ্লচ ডিকেঞ্চৰ তেওঁৰ ’কেণ্ট’ৰ ঘৰত পৰলোকপ্ৰাপ্তি ঘটে। পট্ৰেইটসমূহ তথ্য সংগ্ৰহ বাহ্যিক সংযোগ কৰ্মৰাজী অনুষ্ঠান আৰু চ’ৰাসমূহ সংগ্ৰহালয় 48 1 অন্যান্য যুক্তৰাজ্যৰ ব্যক্তি

39951

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%A6%E0%A6%95%E0%A7%8D%E0%A6%B7%E0%A6%BF%E0%A6%A3%20%E0%A6%8F%E0%A6%9A%E0%A6%BF%E0%A6%AF%E0%A6%BC%20%E0%A6%86%E0%A6%9E%E0%A7%8D%E0%A6%9A%E0%A6%B2%E0%A6%BF%E0%A6%95%20%E0%A6%B8%E0%A6%B9%E0%A6%AF%E0%A7%8B%E0%A6%97%E0%A6%BF%E0%A6%A4%E0%A6%BE%20%E0%A6%B8%E0%A6%82%E0%A6%B8%E0%A7%8D%E0%A6%A5%E0%A6%BE

দক্ষিণ এচিয় আঞ্চলিক সহযোগিতা সংস্থা

দক্ষিণ এচিয় আঞ্চলিক সহযোগিতা সংস্থা (ছাৰ্ক)(ইংৰাজী: হৈছে দক্ষিণ এচিয়াত অৱস্থিত আঠখন সদস্য ৰাষ্ট্ৰৰ এক অৰ্থনৈতিক আৰু ৰাজনৈতিক সংগঠন। ছাৰ্কৰ সচিবালয় নেপালৰ কাঠমাণ্ডুত অৱস্থিত।মুঠ ঘৰুৱা উৎপাদনৰ (তুলনামুলক ক্ৰয় ক্ষমতা) লেখেৰে বিশ্বত ছাৰ্ক দেশসমূহৰ সন্মিলিত অৰ্থনীতিৰ স্থান আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰ আৰু চীন গণৰাজ্যৰ পিছতে, অৰ্থাৎ ৩য়। ছাৰ্ক দেশসমূহৰ জনসংখ্যা পৃথিৱীৰ মুঠ জনসংখ্যাৰ ২১% (প্ৰায় ১.৭ বিলিয়ন) হোৱাৰ বিপৰীতে ই মুঠ ভূমিভাগৰ ৩% হে অধিকাৰ কৰি আছে। ভাৰতে ইয়াৰে ৭০% জনসংখ্যা তথা ভূমি অধিকাৰ কৰি আছে। ২০০৫-০৬ বৰ্ষত ছাৰ্কৰ মুঠ ঘৰুৱা উৎপাদন বৃদ্ধিৰ হাৰ আছিল ৮.৮%। কিন্তু ছাৰ্কৰ অৰ্থনীতিৰ প্ৰায় ৮০% গঠন কৰা ভাৰতীয় অৰ্থনীতিৰ লেহেমিয়া গতিৰ বাবে ২০১১ চনত ই ৬.৫% লৈ হ্ৰাস পায়। দক্ষিণ এচিয়াত ৰাজনৈতিক আৰু অৰ্থনৈতিক সহযোগিতাৰ কথা ১৯৮০ চনতে উত্থাপিত হৈছিল আৰু ১৯৮৫ চনৰ ৮ ডিচেম্বৰত বাংলাদেশৰ ঢাকাত অনুষ্ঠিত বৈঠকত ভাৰত, মালদ্বীপ, বাংলাদেশ, ভূটান, নেপাল, পাকিস্তান আৰু শ্ৰীলংকা চৰকাৰ সন্মিলিত হৈ ছাৰ্কৰ প্ৰতিষ্ঠা কৰে। ইয়াৰ পিছত আফগানিস্তানো ছাৰ্ক দেশসমূহত অন্তৰ্ভুক্ত হয় আৰু নিৰীক্ষণকাৰী দেশসমূহৰ সৈতে ছাৰ্কে ব্যাপ্তি লাভ কৰে। ছাৰ্কৰ নীতিসমূহৰ লক্ষ্য হৈছে কল্যাণকামী অৰ্থনীতি, দক্ষিণ এচিয়াৰ দেশসমূহৰ সামূহিক স্বনিৰ্ভৰশীলতা আৰু উক্ত অঞ্চলটোত সামাজিক-সাংস্কৃতিক উন্নয়ন। ইউৰোপিয়ান ইউনিয়ন, ৰাষ্ট্ৰসংঘ আৰু অন্যান্য বহুজাতিক সংস্থাসমূহৰ সৈতে নিগাজী সম্পৰ্ক স্থাপনৰ যোগেদি ছাৰ্কে আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় ৰাজনীতিৰ ক্ষেত্ৰখনত নিজকে ক্ৰমাগতভাৱে জড়িত কৰি যায়। ইতিহাস সংস্থাটো স্থাপন হোৱাৰ আগেয়ে দক্ষিণ এচিয়াৰ সহযোগিতা সম্পৰ্কে কমেও তিনিখন বৈঠক অনুষ্ঠিত হৈছিল: ১৯৪৭ চনৰ এপ্ৰিলত নতুন দিল্লীত অনুষ্ঠিত এচিয়ান ৰিলেচন্স কনফাৰেঞ্চ, ১৯৫০ চনৰ মে’ত ফিলিপাইনচত অনুষ্ঠিত বেগিঅ’ কনফাৰেঞ্চ আৰু ১৯৫৪ চনৰ এপ্ৰিলত শ্ৰীলংকাত অনুষ্ঠিত কল’ম্বো পাৱাৰছ কনফাৰেঞ্চ। ৭০-ৰ দশকৰ শেষৰফালে ভাৰতকে ধৰি সাতোখন দেশে বন্ধুত্ব, বিশ্বাস আৰু বুজাবুজিৰ মাজেৰে নিজা কাম-কাজসমূহ চলাই নিবৰ বাবে দক্ষিণ এচিয়াত এক বাণিজ্য খণ্ড গঠন কৰিবলৈ একমত হয়। ১৯৭৭ চনৰ ডিচেম্বৰত বাংলাদেশৰ ৰাষ্ট্ৰপতি জিয়াউৰ ৰহমান ভাৰতলৈ আহোঁতে সেই সময়ৰ ৰাষ্ট্ৰপতি মোৰাৰজী দেশাইৰ সৈতে আঞ্চলিক সহযোগিতা সম্পৰ্কে আলোচনাত মিলিত হয়। আনহাতে সেই বছৰতে নেপালৰ ৰজা বীৰেন্দ্ৰই কল’ম্বো প্লেন কনচাল্টেটিভ কমিটিৰ উদ্বোধনী ভাষণত দক্ষিণ এচিয়াৰ দেশসমূহক নদীৰ পানীৰ সমন্বিত ব্যৱহাৰৰ ক্ষেত্ৰত সহযোগিতাৰ আহ্বান কৰে। ১৯৭৯ চনত বাণিজ্য খণ্ডটোৰ প্ৰতিষ্ঠাৰ কামে অগ্ৰগতি লাভ কৰে আৰু ১৯৮১ চনৰ এপ্ৰিলত সাতোখন দেশৰ বৈদেশিক মন্ত্ৰীসকল কল’ম্বোত এক বৈঠকত মিলিত হয়। প্ৰথমাৱস্থাত প্ৰস্তাৱটোত ভাৰত আৰু পাকিস্তান সন্মত হোৱা নাছিল। কিয়নো ভাৰতৰ ধাৰণা আছিল যে এই আঞ্চলিক সংস্থাটোৰ যোগেদি চুবুৰীয়া দেশসমূহে দ্বিপাক্ষিক বিষয়সমূহ মজিয়ালৈ আনি ভাৰতৰ বিপক্ষে একগোট হোৱাৰ সুযোগ পাব। আনহাতে পাকিস্তানে ভাবিছিল যে এই সমগ্ৰ ধাৰণাটো দক্ষিণ এচিয়াৰ দেশসমূহক পাকিস্তানৰ বিপক্ষে একগোট কৰা আৰু ভাৰতীয় সামগ্ৰীসমূহৰ বাবে এখন আঞ্চলিক বজাৰ নিশ্চিত কৰি অঞ্চলটোত ভাৰতীয় আধিপত্য বিস্তাৰ কৰাৰ বাবে দেশখনৰ এক সুপৰিকল্পিত আঁচনি। অৱশ্যে পিছলৈ দুয়োখন দেশ সহমতত উপনীত হয়। সেই বৰ্ষতে ছেপ্টেম্বৰত কল’ম্বোত পুনৰ এখন বৈঠক অনুষ্ঠিত হয় আৰু সাতোখন দেশৰ বৈদেশিক সচিব মিলিত হৈ আঞ্চলিক সহযোগিতাৰ পাঁচটা মূল বিষয় চিনাক্ত কৰে। ইয়াৰ পিছৰ বছৰতে নতুন বিষয় কিছুমান সন্নিৱিষ্ট কৰা হয়। ১৯৮৩ চনত সেই সময়ৰ ভাৰতৰ বৈদেশিক পৰিক্ৰমা মন্ত্ৰী পি ভি নৰসিংহ ৰাওৰ উদ্যোগত নতুন দিল্লীত হোৱা কনফাৰেঞ্চত সাতোখন দেশৰ বৈদেশিক মন্ত্ৰীয়ে পাঁচটা প্ৰধান বিষয় ক্ৰমে কৃষি, গ্ৰামীণ বিকাশ, দূৰসংযোগ, পাৰিপাৰ্শ্বিক অধ্যয়ন আৰু স্বাস্থ্য আৰু জনসংখ্যা সন্দৰ্ভত দক্ষিণ এচিয় আঞ্চলিক সহযোগিতা সংস্থাৰ আনুষ্ঠানিক ঘোষণাপত্ৰ জাৰী কৰে। আনুষ্ঠানিকভাৱে ১৯৮৫ চনত কাঠমাণ্ডুত মুখ্য কাৰ্যালয় পাতি ঢাকাত সংস্থাটো স্থাপন কৰা হয়। ছাৰ্কৰ প্ৰথমখন শীৰ্ষ সন্মিলন ১৯৮৫ চনৰ ৭-৮ ডিচেম্বৰত ঢাকাত অনুষ্ঠিত হয়। সদস্য ৰাষ্ট্ৰ আৰু নিৰীক্ষণকাৰী দেশসমূহ সদস্য ৰাষ্ট্ৰ ছাৰ্কৰ সদস্য ৰাষ্ট্ৰসমূহ হৈছে ভাৰত, নেপাল, ভূটান, পাকিস্তান, বাংলাদেশ, আফগানিস্তান, শ্ৰীলংকা আৰু মালদ্বীপ। পূৰ্বতে ৭খন ৰাষ্ট্ৰৰে গঠিত ছাৰ্কৰ সদস্য পদৰ বাবে আফগানিস্তানে ২০০৫ চনত আবেদন পত্ৰ দাখিল কৰে। দেশখনে ছাৰ্কত যোগ দিয়াক লৈ সদস্য ৰাষ্ট্ৰকেইখনত বিভিন্ন বাদ-বিবাদৰ সৃষ্টি হয়। আফগানিস্তান যিহেতু মধ্য এচিয়াৰহে অন্তৰ্গত গতিকে ছাৰ্কৰ নিজা পৰিচয়ক লৈ প্ৰশ্ন উথাপিত হয়। সদস্য ৰাষ্ট্ৰকেইখনে আফগানিস্তানত সাধাৰণ লোকসভা নিৰ্বাচন অনুষ্ঠিত কৰিবলৈ এক সময়সীমা বান্ধি দিয়ে আৰু সেইমতে ২০০৫ চনৰ শেষভাগলৈ নিৰ্বাচন অনুষ্ঠিত হয়। নানা ভিতৰুৱা বিতৰ্কৰ মাজতে ২০০৭ চনৰ এপ্ৰিল মাহত দেশখনে অষ্টম সদস্য হিচাপে ছাৰ্কত যোগদান কৰে। নিৰীক্ষণকাৰী দেশ ছাৰ্কৰ নিৰীক্ষণকাৰী দেশসমূহ হৈছে চীন, ইউৰোপিয়ান ইউনিয়ন, অষ্ট্ৰেলিয়া, ইৰাণ, জাপান, ম’ৰিচাছ, ম্যানমাৰ, দক্ষিণ কোৰিয়া আৰু আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰ। সম্ভাৱনীয় পৰৱৰ্ত্তী সদস্য ম্যানমাৰে বৰ্তমানৰ নিৰীক্ষণকাৰী দেশৰ পদবীক সদস্য ৰাষ্ট্ৰলৈ উন্নতি ঘটাবলৈ আগ্ৰহ প্ৰকাশ কৰিছে। আনহাতে ৰাছিয়ায়ো ছাৰ্কৰ নিৰীক্ষণকাৰী পদৰ বাবে আবেদন কৰিছে। ২০১২ চনত তুৰ্কীয়ে ছাৰ্কৰ নিৰীক্ষণকাৰী পদবীৰ বাবে আবেদন কৰে।দক্ষিণ আফ্ৰিকায়ো বিভিন্ন বৈঠকসমূহত অংশ গ্ৰহণ কৰি আহিছে। সচিবালয় ১৯৮৭ চনৰ ১৬ জানুৱাৰীত সেই সময়ৰ নেপালৰ ৰজা বীৰেন্দ্ৰ বীৰ বিক্ৰম শ্বাহে কাঠমাণ্ডুত অৱস্থিত ছাৰ্কৰ সচিবালয়টো উদ্বোধন কৰে। দক্ষিণ এচিয় মুক্ত বাণিজ্য অঞ্চল (ছাফটা) দক্ষিণ এচিয় মুক্ত বাণিজ্য অঞ্চল বা চমুকৈ ছাফটাক ছাৰ্ক ৰাষ্ট্ৰসমূহক এক অৰ্থনৈতিক সংঘ হিচাপে গঢ় দিয়াৰ ক্ষেত্ৰত প্ৰথম পদক্ষেপ ৰূপে গণ্য কৰা হৈছিল। ২০০৪ চনৰ ৬ জানুৱাৰীত পাকিস্তানৰ ইছলামাবাদত অনুষ্ঠিত দ্বাদশ ছাৰ্ক শীৰ্ষ সন্মিলনত ছাফটা চুক্তি স্বাক্ষৰিত হয়। ২০০৬ চনৰ ১ জানুৱাৰীৰ পৰা এই চুক্তি কাৰ্যকৰী হয় আৰু ১ জুলাইৰ পৰা মুক্ত বাণিজ্য কাৰ্যক্ৰমৰ আৰম্ভণি কৰা হয়। এই চুক্তিৰ মতে ছাৰ্ক্ৰ সদস্যসমূহে ২০০৯ চনলৈ নিজৰ শুল্কসমূহ ২০% লৈ হ্ৰাস কৰিবলৈ থিৰাং কৰে। এই চুক্তি কাৰ্যকৰী হোৱাৰ ঠিক পিছতেই সদস্য ৰাষ্ট্ৰসমূহৰ বাণিজ্য মন্ত্ৰীসকলক লৈ ছাফটা মন্ত্ৰী সদন গঠন কৰা হয়। তথ্য সংগ্ৰহ আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয়

51874

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%A5%E0%A7%B0

থৰ

জাৰ্মাণিক বিশ্বাসত থৰ পুৰণি নৰ্ছ: ৰপৰা) এগৰাকী হাতুৰীধাৰী দেৱতা- বিজুলী, গাজনি, ধুমুহা, ওকগছ, বল, মানৱতা ৰক্ষা, পবিত্ৰকৰণ আৰু উৰ্বৰতাৰে সম্বন্ধিত। পুৰণি ৰ 'ৰ উপৰিও এই দেৱতাই পুৰণি ইংৰাজী ভাষাত আৰু পুৰণি উচ্চ জাৰ্মান ভাষাত (ৰুণিক ৰূপে স্থান লাভ কৰিছে। দেৱতাগৰাকীৰ সকলো ৰূপৰে উৎস সাধাৰণ জাৰ্মাণিক অৰ্থাৎ গাজনি। জাৰ্মেনিয়াৰ ৰোমান দখলেই হওক বা প্ৰব্ৰজন কালৰ জনজাতীয় বিস্তাৰেই হওক, জাৰ্মাণিক লোকসকলৰ লিখিত ইতিহাসত থৰৰ উল্লেখ বাৰে বাৰে পোৱা যায়। থৰৰ জনপ্ৰিয়তাৰ শিখৰ ভাইকিং কাল- স্কেণ্ডিনেভিয়াৰ খ্ৰিষ্টীয়কৰণ বিৰোধী প্ৰতিক্ৰিয়াৰ অংশ ৰূপে থৰৰ হাতুৰী ম্যলনিৰ পৰিধান আৰু নৰ্ছ ব্যক্তিগত নামসমূহত থৰৰ উল্লেখ অতিকৈ জনপ্ৰিয় হৈ পৰিছিল এই কালতেই। জাৰ্মাণিক সংগ্ৰহৰ প্ৰকৃতিৰ বাবে থৰ সম্বন্ধীয় কাহিনী কেৱল পুৰণি নৰ্ছতহে উপলব্ধ- য'ত নৰ্ছ মিথকশাস্ত্ৰত থৰৰ নাম উল্লেখনীয়ভাৱে পোৱা যায়। স্কেণ্ডিনেভিয়াৰ পৰম্পৰাগত তত্ত্বৰপৰা উদিত নৰ্ছ মিথকশাস্ত্ৰ ঘাইকৈ আইচলেণ্ডত নথিভুক্ত কৰা হৈছিল। এই মিথকশাস্ত্ৰত থৰৰ উল্লেখ অনেক কাহিনীত পোৱা যায়। এই দস্তাৱেজসমূহত থৰৰ অন্ততঃ পোন্ধৰটা নাম পোৱা যায়, তেওঁ সোণালী কেশধাৰী দেৱী চিফৰ পতি আৰু য়টোন য়াৰ্ণচেক্সাৰ প্ৰেমিক। তেওঁৰ নয়ন বজ্ৰ-কল্প, চুলি আৰ দাঢ়ী ৰঙা। থৰ দেৱী (আৰু সম্ভৱতঃ ভেল্কিয়াৰি) ড্ৰুড্ৰৰ পিতা, মাতৃ চিফ; তেওঁ মাগ্নিৰো পিতৃ, মাতৃ য়াৰ্ণচেক্সা। ম'ডিও থৰৰেই সন্তান, পিচে মাতৃৰ নাম পোৱা নাযায়, থৰ উল্ৰৰ সতীয়া পিতৃ। অডিনৰ মাধ্যমেৰে, থৰৰ অনেক ভাতৃ আছে, বাল্ড্ৰো এক। থৰৰ দুই সেৱক নামৰ দুই ছাগলীয়ে টনা ৰথত ভ্ৰমণ কৰে (যাক তেওঁ ভক্ষণ কৰে আৰু পুনৰ্জীৱন দান কৰে), আৰু স্কিৰ্ণিৰ, আৰু ড্ৰুডভাঙ্ৰত বাস কৰে। থৰৰ হাতত থাকে পৰ্বত ভংগী হাতুৰী, ম্যলনিৰ, তেওঁ মেগিংয়'ৰ্ড আৰু লৌহ হাতমোজা য়াৰ্ণগ্ৰেইপাৰ পৰিধান কৰে। থৰে শোষণ কৰে- নিজৰ শত্ৰুক নাশ কৰে আৰু দানৱী সৰ্প য়ৰ্মুঙাণ্ড্ৰক হত্যা কৰিছিল। এই ঘটনাৱলী নৰ্ছ মিথকশাস্ত্ৰৰ প্ৰায় সকলো উৎসতেই পোৱা যায়। আধুনিক কালতো, জাৰ্মাণিক ভাষী ইউৰোপৰ গাওঁসমূহত থৰৰ কাহিনীৰ প্ৰচলন বৰ্তি আছে। থৰৰ নাম বিভিন্ন স্থানৰ নামত পোৱা যায় আৰু ইংৰাজী বাৰ 'থাৰ্চডে''ও থৰৰ নামতেই নামাংকিত (ই পুৰণী ইংৰাজী 'ৰ দিনৰপৰা অহা)। থৰৰ লগতে পাগান কালৰ বিভিন্ন নাম বৰ্তমানেও স্কেণ্ডিনেভিয়াত জনপ্ৰিয়। থৰৰ কাহিনীয়ে অনেক কলাত্মক সৃষ্টিক অনুপ্ৰাণিত কৰিছে আৰু থৰৰ উল্লেখ আধুনিক সংস্কৃতিত প্ৰায় দেখা যায়। আন্যান্য জাৰ্মাণিক দেৱতাৰ দৰেই থৰৰ মৰ্যাদাও আধুনিক সময়ত হেথেন্ৰিৰ দ্বাৰা পুনৰ্জাগৃত কৰা হৈছে। নাম পুৰণি নৰ্ছ পুৰণি ইংৰাজী পুৰণি উচ্চ জাৰ্মান ডনাৰ, পুৰণি চেক্সন আৰু পুৰণি ফ্ৰিচিয়ান ৰ উৎস একেই- প্ৰতিটোৱেই প্ৰ'ট' জাৰ্মাণিক পুৰুষবাচক বিশেষ্য 'গাজনি'ৰপৰা অহা। থৰ দেৱতাৰ নামৰপৰাই ইংৰাজী সপ্তাহৰ দিন 'থাৰ্চডেই' আহিছে। ইণ্টাৰ্প্ৰিটেচিঅ' জাৰ্মাণিকা নামৰ ঘটনাত ৰোমান সাম্ৰাজ্যৰ সময়ত জাৰ্মাণিক লোকে ৰোমান সাপ্তাহিক পঞ্জিকা গ্ৰহণ কৰিলে- কিন্তু ৰোমান দেৱতাসকলৰ নামৰ ঠাইত নিজৰ দেৱতাসকলৰ নাম ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ ল'লে। লেটিন 'ডিয়েচ ল'ভিচ' (জুপিটাৰৰ দিন)ৰ ঠাইত প্ৰ'ট' জাৰ্মাণিক (থৰৰ দিন- থৰ্চ ডেই) ব্যৱহাৰ কৰা হ'ল। আধুনিক ইংৰাজীৰ থাৰ্চডেইৰ উৎস এয়াই। ভাইকিং কালৰ পাছৰপৰাই থৰযুক্ত নামৰ সংখ্যা বৃদ্ধি পাবলৈ ধৰিলে। এই যুগৰ পূৰ্বে এনে কোনো উদাহৰণ পোৱা নাযায়। থৰ নামৰ জনপ্ৰিয়তাৰ কাৰণ স্কেণ্ডিনেভিয়াৰ খ্ৰিষ্টীয়কৰণৰ বিৰুদ্ধে বিকশিত হোৱা প্ৰতিক্ৰিয়াৰ অংশ জ্ঞান কৰা হয়। এই কালতেই থৰৰ হাতুৰীৰূপী পেণ্ডেণ্ট পৰিধান কৰাও জনপ্ৰিয় হৈ পৰিছিল। প্ৰত্যয় ৰোমান কাল জাৰ্মাণিক লোকসকলৰ উল্লেখ সৰ্বপ্ৰথমে ৰোমানসকলৰ দস্তাৱেজত পোৱা যায়। ইণ্টাৰ্প্ৰিটেচিঅ' ৰ'মানাৰে থৰৰ উল্লেখ বহুবাৰ এনে দস্তাৱেজত কৰা হৈছিল। এই প্ৰক্ৰিয়াত ৰোমানসকলে চিনাকি যেন লগা অ-ৰোমান দেৱতাক কোনো একেধৰণৰ ৰোমান দেৱতাৰ নামেৰে উল্লেখ কৰিছিল- প্ৰায় ৰোমান দেৱতা য়ৱে (জুপিটাৰ) বা গ্ৰেক'-ৰোমান দেৱতা হাৰ্ক্যুলিচৰ নাম ব্যৱহৃত হৈছিল। এই প্ৰক্ৰিয়া প্ৰথমে ৰোমান ইতিহাসবিদ টেচিটাচৰ খ্ৰিষ্টীয় প্ৰথম শতিকাৰ গ্ৰন্থ 'জাৰ্মেনিয়া'ত দেখা যায়। তেওঁ জাৰ্মাণিক লোকসকলৰ এটি সংঘ চুৱেবীৰ ধৰ্মীয় বিশ্বাসৰ বিষয়ে এনেদৰে লিখিছিল- "দেৱতাসকলৰ ভিতৰত, তেওঁলোকৰ মূল আৰাধ্য মাৰ্ক্যুৰি। তেওঁলোকে তেখেতৰ আগত, বিশেষ কিছু দিনত মানৱ বা অন্যান্য বলি দান কৰাক ধৰ্মীয় দায়িত্ব জ্ঞান কৰে। হাৰ্ক্যুলিচ আৰু মাৰ্চক তেওঁলোকে অনুমতি থকা বিশেষ জন্তু বলি দি প্ৰসন্ন কৰে" আৰু লগতে উল্লেখ কৰিছিল যে চুৱেবিসকলৰ একাংশই "আইচিচ"কো পূজে। ইয়াত টেচিটাচে অডিনক মাৰ্ক্যুৰি, থৰক হাৰ্ক্যুলিচ আৰু টিউক মাৰ্চ আখ্যা দিছে। আইচিচে কাক বুজাইছে, সেয়া স্পষ্ট নহয়। থৰক হাৰ্ক্যুলিচ আখ্যা দিয়াৰ কাৰণ সম্ভৱতঃ থৰৰ হাতুৰী আৰু হাৰ্ক্যুলিচৰ ক্লাবৰ সাদৃশ্য। নিজৰ 'এনেল্স'ত টেচিটাচে জাৰ্মাণিক লোকসকলৰ "হাৰ্ক্যুলিচ"ৰ প্ৰতি সন্মানৰ কথা উল্লেখ কৰিছে- তেওঁ লিখিছিল যে (বৰ্তমানৰ উত্তৰ-পশ্চিম জাৰ্মানীৰ) ৱেচাৰ নদীৰ কাষৰ এখন বন হাৰ্ক্যুলিচলৈ উচৰ্গিত। ৰোমান সাম্ৰাজ্যই দখল কৰা জাৰ্মাণিক অংশত লেটিন লিপিত "হাৰ্ক্যুলিচ" লিখা মুদ্ৰা আদি আৱিষ্কাৰ কৰা হৈছে। বাস্তৱত, সম্ভৱতঃ, থৰৰ কথাহে ইয়াত উল্লেখ কৰা হৈছিল। ৰোমানসকলৰ পাছত সপ্তম শতিকাৰ গহনা নৰ্ডেণ্ডৰ্ফ ফিবুলাত পোণপ্ৰথমবাৰৰ বাবে থৰৰ নাম প্ৰত্যক্ষভাৱে উল্লেখ কৰা দেখা যায়। মাইগ্ৰেচন কালৰ এই গহনাত থৰৰ দক্ষিণ জাৰ্মাণিক নাম ডনাৰ উল্লিখিত। প্ৰায় একে সময়ৰে মিছনাৰী চেইণ্ট বনিফেচে 'য়ৱে'লৈ উচৰ্গিত এজোপা ওকগছ কাটি পেলালে অষ্টম শতিকাত- গছজোপা জাৰ্মানীৰ হেচে অঞ্চলৰ 'ডনাৰৰ ওক'। ৮ম শতিকাৰ দ্বিতীয়াৰ্দ্ধত পুৰণি ইংৰাজী ভাষাত থুনৰৰ উল্লেখ পোৱা যায়, যি সম্ভৱতঃ থৰৰ চেক্সন ৰূপ। ইয়াৰ সম্বন্ধত উল্লেখ কৰা উচিত যে পুৰণি ইংৰাজী ভাষাত থুনৰ শব্দ কোনো কোনো সময়ত জুপিটাৰক বুজাবলৈও ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল। থৰৰ উল্লেখ সম্ভৱতঃ 'চলমন এণ্ড চেটাৰ্ণ' নামৰ কবিতাত পোৱা যায়- এই কবিতাত বিজুলীয়ে দানৱক "আগ্নেয় কোঠাৰেৰে" আক্ৰমণ কৰে- পুৰণি ইংৰাজী 'থুন্নৰাড্ (থাণ্ডাৰ ৰাইড) ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল- যিয়ে খুব সম্ভৱ দেৱতাজনৰ বিজুলীৰ দৰে, ছাগলীয়ে টনা ৰথৰ কথা বুজাইছিল। নৱম শতিকাৰ জাৰ্মানীৰ মেইঞ্জৰ 'অ'ল্ড চেক্সন বাপ্টিজমেল ভাউ" নামৰ এক কডেস্কত তিনি পুৰণি চেক্সন দেৱতাক দানৱ বুলি ত্যাগ কৰা হৈছে। এই তিনি দেৱতা ৱডান, চেক্সন'ট আৰু থুনেৰ। এনে কাৰ্য খ্ৰীষ্টধৰ্ম আনুষ্ঠানিকভাৱে গ্ৰহণ কৰাৰ উদ্দেশ্যেৰে জাৰ্মাণিকসকলে বিভিন্ন সময়ত কৰিবলগীয়া হৈছিল। ১১ শতিকাৰ এক কেণ্টিচ ৰাজকীয় কাহিনীত থুনৰ নামৰ এক খলনায়ক উল্লিখিত- যাক থুনৰেচ লেৱে নামৰ ঠাইত পৃথিৱীয়ে গিলিছিল। গেব্ৰিয়েল টুৰ্ভিল-পেট্ৰেৰ মতে, পাছলৈ ঠাইখনৰ নামৰ উৎস এনে বুলি বিশ্বাস কৰা হ'বলৈ ধৰিলে, যিহেতু পাছলৈ এই কথা পাহৰা গৈছিল যে এসময়ত থুনৰক দেৱতা জ্ঞান কৰা হৈছিল। ভাইকিং কাল একাদশ শতিকাত এডাম অৱ ব্ৰেমেণে নিজৰ জেষ্টা হেম্বাৰ্গেন্সিস এক্লেচিয়ে পণ্টিফিচাম'-ত উল্লেখ কৰিছে যে থৰৰ মূৰ্ত্তি- যাক এডামে সবাতোকৈ শক্তিশালী আখ্যা দিছিল, ছুইডেনৰ গাম্লা উপ্সালাত স্থিত থকা উপ্সালাৰ মন্দিৰ তিনি সিংহাসনৰ মাজতে বহে। এডামে লিখিছিল, "থৰে, তেওঁলোকে স্মৰণ কৰে যে, আকাশক শাসন কৰে, বিজুলী আৰু গৰজনী, বায়ু আৰু ধুমুহা, ভাল বতৰ আৰু উৰ্বৰতাক শাসন কৰে" আৰু যে "থৰ, নিজৰ মুষলৰ সৈতে জুপিটাৰ যেন লাগে দেখাত"। এডামে লগতে উল্লেখ কৰিছিল যে উপ্সালাৰ লোকসকলে থৰক আৰু অনান্য দেৱতাক পূজিবলৈ পূজাৰী নিযুক্ত কৰিছিল, আৰু পূজাৰীসকলে বলিদান আগবঢ়াইছিল। থৰৰ ক্ষেত্ৰত, এই বলিদান মহামাৰী বা আকালৰ সম্ভাৱনা থাকিলে কৰা হৈছিল। এই লিখনিতে, তাৰ আগত এডামে উল্লেখ কৰিছিল যে ১০৩০ চনত ইংৰাজ প্ৰচাৰক ৱুল্ফ্ৰেডক জাৰ্মান পাগানসকলৰ এটি গোটে হত্যা কৰিছিল, থৰৰ প্ৰতিমূৰ্ত্তিক অপৱিত্ৰ কৰাৰ দোষত। একাদশ শতিকাৰ দুই ৰুণিক শিলালিপিত থৰৰ কথা উল্লেখ কৰা হৈছিল- ইংলেণ্ড আৰু ছুইডেনত। ইংলেণ্ডত পোৱা শিলালিপি কেণ্টাৰ্বাৰি চাৰ্মত থৰক এটি আঘাতৰ চিকিৎসা কৰিবলৈ অনুৰোধ কৰা হৈছিল। ছুইডেনৰ শিলালিপি কুইনেভি এম্যুলেটত থৰ আৰু থৰৰ হাতুৰীৰ সংৰক্ষণ বিচৰা হৈছিল। ভাইকিংসকলৰ পাছত দ্বাদশ শতিকাত, নৰৱে'ৰ "আনুষ্ঠানিক" খ্ৰীষ্টিয়কৰণৰ এক শতিকা হৈ যোৱাৰ পাছতো, থৰক বিচৰা বন্ধ হোৱা নাছিল। নৰৱে'ৰ বাৰ্গেৰত পোৱা ব্ৰিগ্গেন শিলালিপিত পোৱা এডাল এচাৰিত লিখা বাৰ্তাত থৰ আৰু অডিনৰ সহায় বিচৰা হৈছিল। অনুৰোধ হৈছিল যক্ন থৰে পাঠকক গ্ৰহণ কৰে আৰু অডিন পাঠকৰ গৰাকী হয়। প্ৰায় একেই সময়তে দ্বাদশ শতিকাত, একাদশ শতিকাৰ খ্ৰিষ্টীয়কৰণকাৰী ৰজা অলাফ অৱ নৰৱে' (চেইণ্ট অলাফ)ৰ ছবি ৰঙা দাঢ়ী আৰু হাতুৰীৰ সৈতে বিখ্যাত হৈ পৰিল। 'পয়েটিক এডা' ১৩ শতিকাত সংগ্ৰহ কৰা 'পয়েটিক এডা'ত ভলুস্পা, গ্ৰিম্নিস্মাল, স্কিৰ্ণিস্মাল, হাৰ্বাৰ্ডস্ল্যড, হাইমিস্ভিডা, লকাচেন্না, ট্ৰায়মস্কভিডা, আলভিস্মাল আৰু লুল্যুত থৰৰ উল্লেখ পোৱা যায়। 'ভলুস্পা'ত, এটি মৃত ভল্ভাই ব্ৰহ্মাণ্ডৰ ইতিহাস সোঁৱৰে আৰু বেশধাৰী দেৱ অডিনৰ ভৱিষ্যৎ ব্যাখ্যা কৰে, থৰৰ মৃত্যুৰো পূৰ্বানুমান কৰা হয়। থৰে, তেওঁ কয়, ৰাগ্নাৰকত এক বিশাল সৰ্পৰ বিৰুদ্ধে যুদ্ধ কৰিব আৰু দানৱী সৰ্পক হত্যা কৰিব। কিন্তু তাৰ ৯ খোজৰ পাছতেই, সৰ্পবিশৰ ফলত থৰৰ মৃত্যু হ'ব। তাৰ পাছত, ভল্ভাই কয়, আকাশ ক'লা হৈ পৰিব, অগ্নিয়ে বিশ্বক ঢাকি পেলাব, তৰাবোৰ নোহোৱা হ'ব, আকাশত অগ্নিশিখাই নৃত্য কৰিব, ভাপ উৰিব, পানীয়ে বিশ্বক বুৰাই পেলাব আৰু তাৰ পাছত, বিশ্বৰ পুনৰোদয় হ'ব, সেউজীয়া আৰু উৰ্বৰ ৰূপত। 'গ্ৰিম্নিস্মাল'ত গ্ৰিম্নিৰৰূপী দেৱতা অডিনে অত্যাচৰিত আৰু তৃষ্ণাতুৰ হৈ আগ্নাৰৰ সৃষ্টিতাত্ত্বিক কাহিনী গায়, তাৰ অংশৰূপে উল্লেখ কৰে যে থৰ থাকে ড্ৰুডহেইম্ৰত, আৰু যে সদায় থৰে ট আৰু ট নদীৰে নামে আৰু তাৰ সৃষ্টিতাত্ত্বিক বৃক্ষ ড্ৰাচিলত ন্যায়াধীশ ৰূপে বহে। স্কিৰ্ণিস্মালত দেৱতা ফ্ৰেইৰৰ বাৰ্তাবাহক স্কিৰ্ণিৰে গেৰ্ড্ৰক অভিশাপ দিয়ে যে থৰ, ফ্ৰেইৰ আৰু অডিনে গেৰ্ড্ৰক ভাল নাপাব। থৰ স্ল্যড'ৰ মুখ্য চৰিত্ৰ। "পূব দিশৰপৰা আহি" থৰে এজন নাৱৰীয়া হাৰ্বাৰ্ড্ৰক (ছদ্মবেশী অডিনক) লগ কৰে। থৰে নৌকা যাত্ৰাৰ আহ্বান কৰাত ক্ৰোধিত হয় আৰু দুয়োৰে মাজত যুদ্ধ হয়। যুদ্ধকালত কবিতাটিত দুয়োৰে বিষয়ে বিভিন্ন কথা কোৱা হৈছে, যেনে থৰে কেনেকৈ পূবত কেইবাটাও ণাৰ হত্যা কৰিছিল। থৰ ভিডা'ৰো মুখ্য চৰিত্ৰ। ভালেমান সময় চিকাৰ কৰাৰ পাছত দেৱতাসকল তৃষ্ণাতুৰ হৈ পৰিছিল। থৰ গৈ পালেগৈ এগিৰৰ ঘৰ আৰু সুখী এগিৰক দেৱতাসকৰ বাবে ভোজ তৈয়াৰ কৰাৰ আদেশ দিলে। এই কথা এগিৰে ভাল নাপালে আৰু থৰক ক'লে যে এ'ল তৈয়াৰ কৰিবলৈ পচন্দৰ বাচন আনিলেহে তেওঁ দেৱতাসকলৰ কথাত মান্তি হ'ব। দেৱতাসকল তেনে বাচন বিচৰাত প্ৰথমে অসফল হ'ল, পাছত টাইৰে পৰামৰ্শ প্ৰদান কৰিলে যে এলিভাগেৰৰ ওচৰত থকা হাইমিৰৰ ওচৰত তেনে এক কেটলি থাকিব পাৰে। থৰ গ'ল হাইমিৰ ঘৰত য'ত তেওঁ নিজৰ ৯০০ শীষধাৰী আইতাক আৰু নিজৰ মাকক লগ পালে। বাচন পাই থৰে তৃপ্তিৰে আহাৰ কৰিলে। হাস্যকৰ কবিতা ভিডা'ত থৰ মুখ্য চৰিত্ৰ। কবিতাটিত থৰে ৰাতিপুৱা শুই উঠি নিজৰ হাতুৰীটো নাপায়। হাতুৰী ম্যলনিৰ সন্ধানহীন হোৱাত তেওঁ লকিক খবৰ দিয়ে। দুয়ো গৈ দেৱী ফ্ৰেইজাৰ ঘৰ পাই গৈ আৰু তেওঁৰ পাখীৰ বস্ত্ৰ বিচাৰে- তেওঁ অনতিবিলম্বে থৰক বিচৰা বস্তু দিয়ে। হেইম্ৰত য়টোন ড্ৰাইম্ৰে লকিক অকলে দেখি কাৰণ জানিবলৈ প্ৰশ্ন কৰে। লকিয়ে কয় যে তেওঁৰ ওচৰত এল্ভ আৰু এচিৰ- দুয়োৰে বাবেই দুঃখবৰ আছে। থৰৰ হাতুৰী ৰ হেৰাল। ড্ৰাইম্ৰে ক'লে যে তেঁৱেই হাতুৰীটোক মাটিৰ ৪৫ কিলোমিটাৰ (৮ লীগ) তলত গোপনে ৰাখিছিল আৰু ফ্ৰেইজাক তেওঁলৈ বিয়া দিলেহে হাতুৰী উদ্ধাৰ হ'ব। লকি উৰি যায়। থৰে লকিক প্ৰশ্ন কৰে হাতুৰীৰ বিষয়ে, লকিক উৰি থাকোঁতেই, কাৰণ "বহি থকা মানুহে প্ৰায় মিছা মাতে"। লকিয়ে তেওঁ হাতুৰীৰ কথা গম পোৱাৰ কথা ক'য়- যে হাতুৰীটো ড্ৰাইম্ৰৰ ওচৰত আছে, আৰু ফ্ৰেইজাক তেওঁলৈ বিয়া দিলেহে হাতুৰী উদ্ধাৰ হ'ব। থৰ আৰু লকি গৈ ফ্ৰেইজাৰ ওচৰ পাইগৈ আৰু তেওঁক শীঘ্ৰে বিয়াৰ কাপোৰ পৰিধান কৰিবলৈ কয়। দুয়োৰে কথা শুনি ফ্ৰেইজা ক্ৰোধিত হয়, তেওঁৰ ক্ৰোধত এচিৰৰ হলসমূহ খহি পৰে আৰু তেওঁৰ বিখ্যাত গলৰ হাৰ, ব্ৰিচিঙামেন চিঙি যায়। ফ্ৰেইজা বিবাহত বহিবলৈ অমান্তি হয়। দেৱ-দেৱীসকলে উপায় চৰ্চা কৰিবলৈ মেল পাতে। দেৱতা হেইমডাল্ৰে পৰামৰ্শ দিয়ে এনেদৰে- থৰকেই কইনা সাজি পঠিওৱা হওক। থৰ প্ৰথমে অমান্তি হৈছিল যদিও লকিয়ে বুজালে যে হাতুৰী উদ্ধাৰ কৰাৰ ই একমাত্ৰ উপায় আৰু হাতুৰী অবিহনে য়োটনাৰসকলে অতি সহজেই এচগাৰ্ড দখল কৰিব। থৰক কইনা ৰূপে সজোৱা হয় আৰু লকিয়ে দাসীৰ ৰূপ লয়। থৰৰ ছাগলীয়ে টনা ৰথত দুয়ো গৈ পাই গৈ। ড্ৰাইম্ৰে সকলো য়োটনাৰক হললৈ আমন্ত্ৰণ কৰি নিজৰ সম্পদৰ বিৱৰণ দিয়ে- আৰু কয় যে তেওঁৰ সম্পদ হিচাপে নাছিল কেৱল ফ্ৰেইজাহে, আৰু ফ্ৰেইজাৰ অভাৱো সেই দিনা পূৰ্ণ হয়। আবেলী ফ্ৰেইজা ৰূপী থৰ আৰু দাসী ৰূপী লকিয়ে ড্ৰাইম্ৰ আৰু য়োটনাৰসকলক লগ কৰে। থৰে কেইবাটাও জন্তু গোটাই একেবাৰতে ভক্ষণ কৰে। অচম্বিত ড্ৰাইম্ৰক দাসী ৰূপী লকিয়ে বুজাই যে বিবাহৰ সুখত ফ্ৰেইজাই ৮ দিনৰ বাবে একোৱেই খোৱা নাছিল বাবেহে এনে ব্যৱহাৰ দেখা গৈছিল। ড্ৰাইম্ৰে যেতিয়া 'ফ্ৰেইজা'ক চুমা খাবলৈ ওৰণি দাঙিবলৈ ধৰিলে, থৰৰ অগ্নি-চক্ষু তেওঁৰ সন্মুখত পৰিল। লকিয়ে বুজালে- ফ্ৰেইজা বিবাহৰ সুখত ৮ দিনৰপৰা শোৱা নাছিল- সেয়ে তেওঁৰ চকু তেনে হৈ পৰিছিল। য়োটনাসকলে কইনাক পবিত্ৰ কৰিবলৈ ম্যলনিৰ হাতুৰী আগবঢ়ায়- "ফ্ৰেইজা"ৰ কোলাত ৰাখে। হাতুৰীটো পাই কইনাৰূপী থৰ সুখী হয় আৰু হাতুৰীৰে ড্ৰাইম্ৰৰ লগতে অন্য য়োটনাৰকো হত্যা কৰি পেলায়। 'প্ৰ'জ এডা', হেইমস্ক্ৰিংলা আৰু কাহিনী প্ৰ্জ এডাত থৰক ট্ৰয়ৰ যুৱৰাজ আখ্যা দিয়া হৈছে। ৰজা মেম্ননৰ পুত্ৰ, মাতৃ প্ৰিয়াম। তেওঁ চিবিল (চিফ)ৰ পতি। থৰ থ্ৰে'চত ডাঙৰ হ'ল নেতা লৰিকাচৰ দ্বাৰা। লৰিকাচক হত্যা কৰি তেওঁ থ্ৰেচৰ ৰজা হ'ল। থৰৰ আছিল "সোণতকৈও সুন্দৰ চুলি" আৰু দহ ভালুকৰ ছাল দাঙিব পৰা শক্তি। এচিৰৰ অৰ্থ "এছিয়াৰপৰা অহা মানুহ" আৰু এচগাৰ্ড "এছিয়াৰ মহানগৰ" (অৰ্থাৎ ট্ৰয়)। অন্য মতত ট্ৰয় টিৰ্কলেণ্ড (তুৰস্ক) আৰু এছিয়ালেণ্ড চাইথিয়া- য'ত থৰে নতুন মহানগৰ এচগাৰ্ড স্থাপন কৰিছিল। অডিন থৰৰ বংশধৰ- ১২ প্ৰজন্মৰ পাছৰ। তেওঁ জাৰ্মানী, ডেনমাৰ্ক আৰু ছুইডেন আক্ৰমণ কৰিছিল। প্ৰ'জ এডাৰ চাৰিওখন গ্ৰন্থতে থৰৰ উল্লেখ আছে। ১৩ শতিকাৰ 'হেইমস্ক্ৰিংলা'ত থৰ বা থৰৰ মূৰ্ত্তিৰ উল্লেখ 'ইংলিঙা চাগা, হাকনাৰ চাগা গডা, অলাফছ চাগা, ট্ৰিগ্ভাচনাৰ' আৰু 'অলাফচ চাগা হেল্গা'ত আছে। আধুনিক সাধুকথাত আধুনিক কালতো থৰৰ কাহিনী আৰু থৰ সম্বন্ধীয় কাহিনীৰে প্ৰভাৱিত বিভিন্ন বস্তু দেখা যায়, বিশেষকৈ স্কেণ্ডিনেভিয়াত। নৰৱেজিয়ান ৱাৰ্মে' (থৰৰ উত্তাপ)- বিজুলী বুজাবলৈ, স্বেডিছ 'গডগুফেন' 'আফাৰ' (ভাল বৃদ্ধ পুৰুষজন যাত্ৰাত উলাইছে) আৰু 'টৰ্ডন' (থৰৰ গাজনি) বৰ্তমানেও ব্যৱহৃত শব্দ বা কথা। গ্ৰিমৰ মতে, এনে এক সময় আহিছিল যেতিয়া স্কেণ্ডিনেভিয়ানসকলে দেৱতাজনৰ নাম প্ৰত্যক্ষভাৱে ল'ব নিবিচৰা হৈছিল। থৰৰ ছবি এগৰাকী ৰঙা-দাঢ়ীৰ দেৱতা ৰূপেই বৰ্ত্তি থাকিল- ডেনিছ কবিতা এটাত "'থৰ মেড চিট লাংগে স্কেগ'" বুলি উল্লেখ কৰা হৈছে, যাৰ অৰ্থ "ৰঙা চুলি থকা গৰজনি তাক চোৱা। স্কেণ্ডিনেভিয়াৰ বিভিন্ন সাধু-কথাত ট্ৰল্স আৰু য়োটনাৰে বিজুলীৰপৰা ভয় খায়, বিজুলীৰ দেৱতা থৰৰ প্ৰভাৱতেই সম্ভৱতঃ পাছলৈ এনে কাহিনীৰ সৃষ্টি হ'ল। বৰ্তমানেও আধুনিক স্কেণ্ডিনেভিয়াত ট্ৰল্স আৰু এটিন্সৰ অভাৱক "বিজুলীৰ দক্ষতাৰ ফল" বুলি মনা হয়। আধুনিক প্ৰভাৱ আধুনিক কলা আৰু শিল্পত থৰক প্ৰায় ব্যৱহাৰ কৰা হয়। ১৭৭৬ত এফঃ জেঃ ষ্টকে থৰ বিষয়ক 'ৱিৰ আণ্ড চিয়ে' লিখিছিল। স্ক্লেগাৰ, ৱিলহেল্ম জ, ষ্টায়াৰ্ণষ্টল্প, গ্ৰুণ্ডৱিগ আদি বিভিন্ন লেখকে থৰৰ বিসয়ে লিখিছে। হেন্ৰি ফিউস্লি, ফ্ৰেউণ্ড, এস্কিল ৱিঞ্জ, এহ্ৰেন্বাৰ্ঘ, ডপলাৰ আদি বিভিন্ন চিত্ৰকাৰেও থৰক আকিছিল। থৰিয়াম নামৰ ৰাসায়নিক মৌল থৰৰ নামত ৰখা হৈছে- স্বিডেনৰ ৰসায়ন বিজ্ঞানী জনছ জেকব বাৰ্জিলিয়াচৰ আগ্ৰহত। ১৯৬২ত আমেৰিকী কমিক বুক লেখক ষ্টেন লিয়ে থৰ অডিনছন নামৰ এটি মহানায়ক সৃষ্টি কৰিছিল- যাৰ প্ৰেৰণা থৰ। ৰঙা চুলিৰ ঠাইত হালধীয়া চুলিৰ ব্যৱহাৰ কৰা হৈছে। ২০১১ চনত মাৰ্ভেল চিনেমেটিক ইউনিভাৰ্চৰ অংশ হিচাপে থৰক প্ৰথম বাৰৰ বাবে দেখা গ'ল। কংগ' গণতান্ত্ৰিক গণৰাজ্যত পোৱা থৰ্চ হিৰ' শ্ৰিউ ('স্কুটিচৰেক্স থৰি') শ্ৰিউৰ এক প্ৰজাতি। গৱেষকৰ দলটোৱে থৰৰ শক্তিক সন্মান জনায় এই নাম ৰাখিছিল। ৰিক ৰায়ৰ্ডানৰ মেগ্নাচ চেজ এণ্ড দ্য গডছ অৱ এচগাৰ্ডত থৰৰ চৰিত্ৰক প্ৰস্তুত কৰা হৈছে। থৰ চৰিত্ৰ ২০১৮ চনৰ ভিডিঅ' গে'ম 'গড অৱ ৱাৰ'-তো প্ৰদৰ্শিত কৰা হৈছে। টোকা তথ্য উৎস (1910) 9. (1957). 2. 1970). বাহ্যিক সংযোগ ইউৰোপিয়ান দেৱতা কাল্পনিক

85747

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%87%E0%A6%A3%E0%A7%8D%E0%A6%A1%E0%A7%8B%E0%A6%A8%E0%A7%87%E0%A6%9B%E0%A6%BF%E0%A6%AF%E0%A6%BC%E0%A6%BE%E0%A7%B0%20%E0%A6%A8%E0%A6%BE%E0%A7%B0%E0%A7%80

ইণ্ডোনেছিয়াৰ নাৰী

বৰ্তমান ইণ্ডোনেছিয়াত মহিলা ৰ ভূমিকা বহু কাৰণত প্ৰভাৱিত হৈছে, তাৰে ভিতৰত আধুনিকীকৰণ বৃদ্ধি, গোলকীকৰন, শিক্ষাৰ উন্নতি আৰু প্ৰযুক্তিৰ উন্নতি আদিও অন্তৰ্ভুক্ত। বহুতো ইণ্ডোনেছিয়া মহিলাই ব্যক্তিগত, পেছাদাৰী আৰু পৰিয়ালৰ সৈতে জড়িত প্ৰয়োজনীয়তা আৰু অৰ্থনৈতিক প্ৰয়োজনীয়তাৰ বাবে কৃষি কাম কৰিবলৈ টাউনশ্বিপত থকাৰ পৰিৱৰ্তে চহৰত বাস কৰিবলৈ বাছি লয়। এই মহিলাসকলে ইণ্ডোনেছিয়ান সংস্কৃতিৰ পৰম্পৰাগত নিৰ্দেশনাৰ পৰা আঁতৰি আহিছে, য'ত মহিলাসকলে সৰল আৰু কেৱল পত্নী আৰু মাতৃ হিচাপে কাম কৰে। বৰ্তমান ইণ্ডোনেছিয়াৰ মহিলাসকলেও ৰাষ্ট্ৰীয় উন্নয়নৰ ক্ষেত্ৰখনলৈ সক্ৰিয়ভাৱে আগবাঢ়িছে, আৰু সংগঠনৰ সক্ৰিয় সদস্য হিচাপে কাম কৰি আছে যিয়ে মহিলাৰ বিষয় আৰু উদ্বেগসমূহৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰে আৰু কাম কৰে। ইতিহাস ইণ্ডোনেছিয়াৰ সমাজত মহিলাসকলে পৰিয়ালৰ ভিতৰত আৰু বাহিৰত গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা পালন কৰিছিল। গ্ৰাম্য থলুৱা সমাজত কিছুমান বিশেষ পদ যেনে দুকুন বেৰানাক (পৰম্পৰাগত ধাত্ৰী), পৰম্পৰাগত চিকিৎসক, আচাৰ-ব্যৱহাৰকাৰী, শ্বেমান আদি পদত প্ৰায়ে মহিলাসকলে গ্ৰহণ কৰে। হিন্দু, বৌদ্ধ, ইছলাম, খ্ৰীষ্টান ধৰ্মৰ কিছু পৰিমাণে পিতৃতান্ত্ৰিক সংস্কৃতি গ্ৰহণ কৰাৰ পিছতো তেওঁলোকৰ ভূমিকা হ্ৰাস পোৱা যেন লাগিলেও বিশেষকৈ পৰিয়ালৰ ভিতৰত নাৰীয়ে গুৰুত্বপূৰ্ণ পদবীত অধিষ্ঠিত হৈ আছে। বালিন সমাজত পৰম্পৰাগতভাৱে মহিলাসকলে বিশেষকৈ পাৰিবাৰিক আৰু অৰ্থনৈতিক জীৱনৰ ক্ষেত্ৰত গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা পালন কৰে। পৰম্পৰাগত মূল্যবোধৰ দ্বাৰা বালিন মহিলাসকলক পৰিয়ালৰ ভিতৰত ভাৰসাম্য আৰু সম্প্ৰীতি গঢ়ি তোলা আৰু উচ্চমানৰ সন্তান উৎপাদনৰ বাবে দায়বদ্ধ কৰা সত্ত্বেও, দ্ৰুত পৰিৱৰ্তিত সমাজত তেওঁলোকৰ অৰ্থনৈতিক ভূমিকা বৃদ্ধি পাইছে।বালিৰ মহিলাসকলে ঘৰৰ বাহিৰত অৰ্থনৈতিক কাম-কাজ চলোৱাটো সাধাৰণ কথা; এইদৰে বালিৰ পৰম্পৰাগত বজাৰসমূহ ব্যৱসায় চলোৱা মহিলাৰে ভৰি থাকে। মিনাংকাবাউ লোকসকলক মাতৃতন্ত্ৰ আৰু মেট্ৰিলিনিয়াল সংস্কৃতি প্ৰয়োগ কৰা কেইখনমান পৰম্পৰাগত সমাজৰ ভিতৰত অন্যতম হিচাপে জনা যায়, য'ত সম্পত্তি আৰু পৰিয়ালৰ নাম মাতৃৰ পৰা কন্যালৈ উত্তৰাধিকাৰী সূত্ৰে পোৱা যায় আৰু পত্নীৰ ঘৰত স্বামীক "অতিথি" হিচাপে গণ্য কৰা হয়।[6] ইয়াৰ সংস্কৃতিয়ে এগৰাকী বিশিষ্ট ঐতিহাসিক নাৰী ব্যক্তিত্ব বুণ্ডো কাণ্ডুৱাঙকো স্বীকৃতি দিয়ে, যি মিনাংকাবাউ সমাজৰ মাতৃপুৰুষ। আজি বুণ্ডো কাণ্ডুৱাঙে মিনাংকাবাউ সমাজৰ আদাত (পৰম্পৰা)ত শ্ৰদ্ধা কৰা মহিলা বয়োজ্যেষ্ঠসকলে গঠিত পৰম্পৰাগত প্ৰতিষ্ঠানটোক বুজায়। ইণ্ডোনেছিয়াৰ ইতিহাসত কিছুমান বিশিষ্ট মহিলাৰ ৰেকৰ্ড আছে যিয়ে নিজৰ সমাজৰ ভিতৰত যথেষ্ট ক্ষমতা আৰু প্ৰভাৱ ৰাখিছিল আৰু প্ৰয়োগ কৰিছিল, যদিও সাধাৰণতে কেৱল অভিজাত শাসক শ্ৰেণীৰ বাবে সংৰক্ষিত। ইয়াৰ ভিতৰত কলিংগা ৰাজ্যৰ ৰাণী শিমা (প্ৰায় সপ্তম শতিকা), মাতাৰাম ৰাজ্যৰ প্ৰমোধৱৰ্ধনী (প্ৰায় নৱম শতিকা), মাতৰাম ইছিয়ান বংশৰ ইছিয়ান টুংগাৱিজয়া (প্ৰায় দশম শতিকা), বালিৰ মহেন্দ্ৰদত্ত (প্ৰায় দশম শতিকা), কেন দেদেছ সিংসাৰীৰ (প্ৰায় ত্ৰয়োদশ শতিকা), মাজাপাহিতৰ ৰাণী (প্ৰায় ত্ৰয়োদশ-১৫ শতিকা); গায়ত্ৰী ৰাজপত্নী, ত্ৰিভুৱনা উইজয়াতুংগদেৱী আৰু সুহিতা। জাভাত ইছলামৰ আগমনৰ পিছত জেপাৰাৰ ৰাতু কালিন্যমত এগৰাকী উল্লেখযোগ্য মহিলা নেত্ৰীও আছিল। আচেহৰ চুলতানানেও এই অঞ্চলত শাসন কৰা কেইবাখনো চুলতানা লিপিবদ্ধ কৰিছিল। ইণ্ডোনেছিয়াই ডাচ ঔপনিৱেশিকতাৰ বিৰুদ্ধে যুঁজ দিয়া কেইবাগৰাকীও ঐতিহাসিক জাতীয় নায়িকাক স্বীকৃতি দিছে; অন্যান্যৰ ভিতৰত আছে নী আগেং চেৰাং, মাৰ্থা ক্ৰীষ্টিনা টিয়াহাহু, কাট ন্যাক ধিয়েন আৰু কাট ন্যাক মেউটিয়া। ১৯ শতিকাৰ শেষৰ ফালে ঔপনিৱেশিক ডাচ ইষ্ট ইণ্ডিজত নাৰী মুক্তি আন্দোলন আৰম্ভ হৈছিল, যেতিয়া উচ্চবৰ্গৰ থলুৱা মহিলাৰ মুষ্টিমেয় মহিলাই নাৰীৰ অধিকাৰ আৰু নাৰীৰ শিক্ষাৰ পোষকতা কৰিছিল। এই মহিলাৰ অধিকাৰৰ পথ প্ৰদৰ্শক হ'ল জেপাৰাৰ কাৰ্তিনি আৰু বাণ্ডুঙৰ দেৱী সাৰ্টিকা, যি দুয়োজনে ছোৱালীৰ বাবে এখন বিদ্যালয় স্থাপন কৰিছিল। মহিলাৰ অধিকাৰ ইণ্ডোনেছিয়াই ১৯৮০ চনত মহিলাৰ বিৰুদ্ধে সকলো ধৰণৰ বৈষম্য দূৰ কৰাৰ চুক্তিত স্বাক্ষৰ কৰে আৰু ১৯৮৪ চনত অনুমোদন জনায় বিঘিনি আৰু শ্বৰীয়ত ইণ্ডোনেছিয়াৰ বহু ঠাইত মহিলা আৰু ছোৱালীক হিজাব পিন্ধিবলৈ বাধ্য কৰা নিয়ম স্কুল আৰু চৰকাৰী কাৰ্যালয়ত ক্ৰমান্বয়ে প্ৰযোজ্য হৈছে। আচে প্ৰদেশত শ্বৰীয়া আইন সম্পূৰ্ণৰূপে কাৰ্যকৰী কৰিছে,য'ত সকলো মুছলমান মহিলাই হিজাব নামেৰে জনাজাত পৰম্পৰাগত মূৰ ঢাকিব লাগিব, আৰু বিবাহৰ বাহিৰত বিপৰীত লিংগৰ সৈতে ভ্ৰাতৃত্ববোধ নিষিদ্ধ কৰা হৈছে। তথ্য সংগ্ৰহ নাৰীৰ অধিকাৰ দেশভেদে

7691

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%A6%E0%A7%87%E0%A6%AC%E0%A7%87%E0%A6%A8%E0%A7%8D%E0%A6%A6%E0%A7%8D%E0%A7%B0%20%E0%A6%A8%E0%A6%BE%E0%A6%A5%20%E0%A6%86%E0%A6%9A%E0%A6%BE%E0%A7%B0%E0%A7%8D%E0%A6%AF

দেবেন্দ্ৰ নাথ আচাৰ্য

দেবেন্দ্ৰ নাথ আচাৰ্য (১৯৩৭ ১৯৮১ চন) এগৰাকী অসমীয়া ঔপন্যাসিক, গল্পকাৰ, কবি আৰু শিশু সাহিত্যিক। তেখেত ঘাইকৈ অসমৰ বুৰঞ্জী ভিত্তিক উপন্যাসৰ ৰচয়িতা। তেখেতৰ দ্বাৰা ৰচিত উপন্যাস 'জংগম'-এ মৰণোত্তৰভাৱে সাহিত্য অকাডেমি বঁটা লাভ কৰিছিল। বাল্যকাল দেবেন্দ্ৰ নাথ আচাৰ্যৰ জন্ম হৈছিল যোৰহাটৰ ওচৰৰ গৰখীয়া দ'লত। পিতৃৰ নাম আছিল নগেন্দ্ৰনাথ আচাৰ্য, আৰু মাতৃৰ নাম জয়ন্তীপ্ৰিয়া দেৱী।। দহ বছৰ বয়সতে তেওঁৰ পিতৃবিয়োগ ঘটাত তেওঁ ডাঙৰজন খুড়াকে তালি তুলি ডাঙৰ দীঘল কৰে। শিক্ষা তেখেতৰ শিক্ষা জীৱন আৰম্ভ হয় গৰখীয়া দ'ল বালক প্ৰাথমিক বিদ্যালয়ত। তাৰ পাছত তেওঁ জগন্নাথ বৰুৱা আৰ্য বিদ্যালয়ত নাম ভৰ্তি কৰে আৰু ককাক মুক্তিনাথ ঠাকুৰৰ তত্ত্বাৱধানত পঢ়ি এম ই পৰীক্ষাত অসমৰ ভিতৰতে সৰ্বোচ্চ নম্বৰ লাভ কৰে। ১৯৫৩ চনত যোৰহাট চৰকাৰী বালক বিদ্যালয়ৰ পৰা শিক্ষান্ত পৰীক্ষাত উত্তীৰ্ণ হোৱাৰ পাছত, ১৯৫৫ চনত গুৱাহাটীৰ কটন কলেজৰ পৰা আই এছ ছি উত্তীৰ্ণ হয়। খড়গপুৰৰ ভাৰতীয় প্ৰযুক্তিবিদ্যা প্ৰতিষ্ঠানৰ পৰা বি.টেক. ডিগ্ৰী লৈ আচাৰ্যদেৱে ইম্পেৰিয়েল কলেজ অৱ চাইন্স এণ্ড টেকন'ল'জী ডি আই চি আৰু তাৰ পাছত লণ্ডন বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পৰা আভিযান্ত্ৰিক বিষয়ৰ স্নাতকোত্তৰ উপাধি লয়। তাৰ পাছত অসমলৈ ঘূৰি আহে। উচ্চ শিক্ষা ১৯৫৯ আই আই টি খড়গপুৰৰ পৰা সন্মানসহ বি টেক ডিগ্ৰী ১৯৬২ লণ্ডনৰ পৰা ১৯৬৪ লণ্ডনৰ পৰা ইঞ্জিনিয়াৰিঙৰ স্নাতকোত্তৰ ডিগ্ৰী বিশেষজ্ঞতা= ষ্ট্ৰাকচাৰেল এণ্ড ফাউণ্ডেছন ইঞ্জিনিয়াৰিং) ১৯৬৮ গৱেষণাৰ বাবে আমেৰিকাৰ জইণ্ট কাউন্সিল অৱ ইঞ্জিনিয়াৰিঙৰ পৰা প্ৰাপ্তি কৰিকৰী সদস্যপদ ফেল' ইন্সটিটিউট অৱ ইঞ্জিনিয়াৰ্চ (ভাৰত) সদস্য এমেৰিকান কংক্ৰিট ইন্সটিটিউট সদস্য- এমেৰিকা চচাইটি অৱ চিভিল ইঞ্জিনিয়াৰ্চ কৰ্ম জীৱন আচাৰ্যদেৱ ১৯৫৯ চনত অসম অভিযান্ত্ৰিক মহাবিদ্যালয়ত অধ্যাপকৰ পদত নিযুক্ত হয়।। ১৯৬৩-৬৪ চনত লণ্ডনত চিনিয়ৰ ৰিচাৰ্চ ইঞ্জিনিয়াৰ হিচাপে কাম কৰাৰ পাছত ১৯৬৫ চনত যোৰহাট অভিযান্ত্ৰিক মহাবিদ্যালয়ত সহকাৰী অধ্যাপক হিচাপে নিযুক্ত হয়। ১৯৬৮ চনত তেওঁ অসম কাৰিকৰী শিক্ষা সঞ্চালকালয়ত উপ-নিৰ্দেশক হিচাপে কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰে। মৃত্যুৰ সময়ত তেখেত দুলীয়াজানস্থিত অসম গেছ কোম্পানীৰ পৰিচালন সঞ্চালকৰ পদত নিযুক্ত হৈ আছিল। সংক্ষিপ্তৰূপত কৰ্মজীৱন ১৯৫৯-৬১ অসম অভিযান্ত্ৰিক মহাবিদ্যালয়ত চিভিল ইঞ্জিনিয়াৰিং বিভাগৰ প্ৰৱক্তা ১৯৬৩-৬৪ লণ্ডনৰ চিমেণ্ট কংক্ৰিট এছোচিয়েচনৰ জ্যেষ্ঠ গৱেষক অভিযন্তা ১৯৬৫-৬৭ যোৰহাট অভিযান্ত্ৰিক মহাবিদ্যালয়ত চিভিল ইঞ্জিনিয়াৰিং বিভাগৰ সহকাৰী অধ্যাপক ১৯৬৮-৬৯ উপনিৰ্দেশক, কাৰিকৰী শিক্ষা, অসম ১৯৬৮-৭১ অসম গেচ কোম্পানীত ক্ষেত্ৰ প্ৰবন্ধক (ফিল্ড মেনেজাৰ) ১৯৭১-৭৯ অসম গেচ কোম্পানীত মহা প্ৰবন্ধক (জেনেৰেল মেনেজাৰ)অসম ১৯৭৯- আমৃত্যু অসম গেচ কোম্পানীত পৰিচালন সঞ্চালক (মেনেজিং ডিৰেক্টৰ) ব্যক্তিগত জীৱন ১৯৬৭ চনত দেবেন্দ্ৰ নাথ আচাৰ্যদেৱে মহাশ্বেতা গোস্বামী (আচাৰ্য) ৰ সৈতে বিবাহ পাশত আৱদ্ধ হয়। মহাশ্বেতা আচাৰ্য সন্দিকৈ ছোৱালী মহাবিদ্যালয়ৰ অসমীয়া বিভাগৰ অধ্যাপক আছিল আৰু এই বিভাগৰে মুৰব্বী অধ্যাপক ৰূপে তেওঁ অৱসৰ গ্ৰহণ কৰে। বিবাহসূত্ৰে এওঁলোক চাৰিগৰাকী জীয়ৰীৰ পিতৃ-মাতৃ। সাহিত্য কৰ্ম অসম বুৰঞ্জীৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি দেবেন্দ্ৰ নাথ আচাৰ্যই কেবাখনো উপন্যাস ৰচনা কৰিছিল। ১৯৭১ চনত "অন্য যুগ অন্য পুৰুষ" উপন্যাসেৰে তেখেতে সাহিত্যিক জীৱনৰ পাতনি মেলে এই উপন্যাসত ব্ৰিটিছৰ আগমণত অসমৰ পৰম্পৰাগত সামাজিক পৰিবেশৰ পৰিৱৰ্তন এজন তৃতীয় পুৰুষৰ মুখেৰে বৰ্ণিত হৈছে। ১৯৭৬ চনত প্ৰকাশিত দ্বিতীয় উপন্যাস "কালপুৰুষ"ত মধ্য ১৭শ শতিকাৰ আহোম-শাসিত অসম চিত্ৰিত হৈছে। তেখেতৰ অন্তিম উপন্যাস "জংগম"ত দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধৰ সময়ত জাপানী সৈন্যই ম্যানমাৰ অধিকাৰ কৰোঁতে তাত থকা এচাম ভাৰতীয়ই অসমলৈ কৰা যাত্ৰাৰ কাহিনী বৰ্ণনা কৰা হৈছে। অন্য যুগ অন্য পুৰুষ (১৯৭১) কালপুৰুষ (১৯৭৬) জংগম (১৯৮৩) ৰক্তৰাগ (১৯৭২) বেকাৰ নিকেতন (১৯৭২) ৰামধেনু কাৰধেনু (১৯৭২) পল্লৱী কবিতা কবিতা এক তাৰিখ (নাটক) হাতীপটি চিকিমিকি স্বীকৃতি আৰু সন্মান ১৯৭৯ চন অসম প্ৰকাশন পৰিষদৰ বঁটা, কালপুৰুষ উপন্যাসৰ বাবে। ১৯৮৪ চন সাহিত্য অকাডেমি বঁটা, জংগম উপন্যাসৰ বাবে। ১৯৭২ চন অসম সাহিত্য সভাৰ প্ৰেমধৰ দত্ত সোঁৱৰণী বঁটা, ৰামধেনু কাৰধেনু শিশু পুথিৰ বাবে মৃত্যু ১৯৮১ চনৰ ২৯ ছেপ্টেম্বৰ তাৰিখে, ৪৪ বছৰ বয়সত দেবেন্দ্ৰ নাথ আচাৰ্যৰ মৃত্যু হয়। তথ্য সংগ্ৰহ অসমৰ ব্যক্তি মৃত ব্যক্তি অসমীয়া ঔপন্যাসিক অসমীয়া ভাষাৰ সাহিত্য অকাডেমি বঁটা

96823

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%95%E0%A7%B0%E0%A7%8D%E0%A6%AE%E0%A6%9A%E0%A6%BE%E0%A7%B0%E0%A7%80%2C%20%E0%A7%B0%E0%A6%BE%E0%A6%9C%E0%A6%B9%E0%A7%81%E0%A7%B1%E0%A6%BE%20%E0%A6%85%E0%A6%AD%E0%A6%BF%E0%A6%AF%E0%A7%8B%E0%A6%97%20%E0%A6%86%E0%A7%B0%E0%A7%81%20%E0%A6%AA%E0%A7%87%E0%A6%9E%E0%A7%8D%E0%A6%9A%E0%A6%A8%20%E0%A6%AE%E0%A6%A8%E0%A7%8D%E0%A6%A4%E0%A7%8D%E0%A7%B0%E0%A6%BE%E0%A6%B2%E0%A6%AF%E0%A6%BC

কৰ্মচাৰী, ৰাজহুৱা অভিযোগ আৰু পেঞ্চন মন্ত্ৰালয়

কৰ্মচাৰী, ৰাজহুৱা অভিযোগ আৰু পেঞ্চন মন্ত্ৰালয় ভাৰত চৰকাৰৰ অধীনৰ এক মন্ত্ৰালয়। এই মন্ত্ৰালয়ে চৰকাৰী কৰ্মচাৰীৰ লগত জড়িত বিষয় বিশেষকৈ নিযুক্তি, প্ৰশিক্ষণ, কেৰিয়াৰ বিকাশ, কৰ্মচাৰীৰ কল্যাণৰ লগতে অৱসৰৰ পিছৰ বিষয়সমূহৰ লগত জড়িত। দায়িত্বশীল জনমুখী আধুনিক প্ৰশাসনৰ প্ৰক্ৰিয়াৰ সৈতে জড়িত এই মন্ত্ৰালয় ৰাজহুৱা অভিযোগসমূহৰ কেন্দ্ৰীয় সংস্থা। ব্যৱসায়িক আবণ্টন নিয়মে মন্ত্ৰালয়লৈ আবণ্টিত কাৰ্যক পৰিভাষিত কৰে। সাধাৰণতে এই মন্ত্ৰালয়ৰ নেতৃত্ব ভাৰতৰ প্ৰধানমন্ত্ৰীয়ে প্ৰদান কৰে। বিভাগীয় ৰাজ্যিকমন্ত্ৰীয়ে তেওঁক প্ৰতিবেদন কৰে। ইতিহাস ১৯৫৪ চনত পল এইচ এপলবিৰ প্ৰতিবেদনৰ পৰামৰ্শ অনুসৰি কেবিনেট সচিবালয়ত সংগঠন আৰু পদ্ধতি বিভাগ গঠন কৰা হয়। ১৯৬৪ চনত নতুনকৈ গঠন কৰা প্ৰশাসনিক সংস্কাৰ বিভাগৰ অধীনত অ’ এণ্ড এম বিভাগটো গৃহ পৰিক্ৰমা মন্ত্ৰালয়লৈ বদলি কৰা হয়। ১৯৭০ চনত প্ৰশাসনিক সংস্কাৰ আয়োগৰ পৰামৰ্শৰ ভিত্তিত কেবিনেট সচিবালয়ত কৰ্মচাৰী বিভাগ গঠন কৰা হয়। ১৯৭৩ চনত দুয়োটা বিভাগ একত্ৰিত কৰি কেবিনেট সচিবালয়ত কৰ্মচাৰী আৰু প্ৰশাসনিক সংস্কাৰ বিভাগ গঠন কৰা হয়। ১৯৭৭ চনত কৰ্মচাৰী আৰু প্ৰশাসনিক সংস্কাৰ বিভাগ গৃহ পৰিক্ৰমা মন্ত্ৰালয়লৈ বদলি কৰা হয়। ১৯৮৫ চনত কৰ্মচাৰী, ৰাজহুৱা অভিযোগ আৰু পেঞ্চন মন্ত্ৰালয় নামেৰে এটা পূৰ্ণাংগ মন্ত্ৰালয় গঠন কৰা হয় আৰু ইয়াৰ অধীনত তিনিটা পৃথক বিভাগ অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হয়: কৰ্মচাৰী আৰু প্ৰশিক্ষণ বিভাগ (ইয়াৰ ভিতৰত ইউ পি এছ চি আৰু এছ পি এছ চিৰ জৰিয়তে বিষয়াৰ নিযুক্তিও অন্তৰ্ভুক্ত) প্ৰশাসনিক সংস্কাৰ আৰু ৰাজহুৱা অভিযোগ বিভাগ পেঞ্চন আৰু পেঞ্চনাৰ কল্যাণ বিভাগ বিভাগসমূহ কৰ্মচাৰী আৰু প্ৰশিক্ষণ বিভাগ কৰ্মচাৰী আৰু প্ৰশিক্ষণ বিভাগে কৰ্মচাৰী আৰু প্ৰশিক্ষণ সম্বন্ধীয় নীতি প্ৰণয়ন আৰু চৰকাৰৰ নীতিৰ সঠিক ৰূপায়িত কৰে। এই বিভাগৰ দ্বাৰা নিৰ্ধাৰণ কৰা কিছুমান গ্ৰহণযোগ্য মানদণ্ড আৰু নীতি-নিয়ম সকলো মন্ত্ৰালয়/বিভাগে নিযুক্তি, সেৱাৰ চৰ্ত নিয়ন্ত্ৰণ আৰু পদবীৰ বদলি আৰু কৰ্মীৰ প্ৰতিনিধিৰ ক্ষেত্ৰত মানি চলে লগতে অন্যান্য আনুষংগিক বিষয়সমূহো পালন কৰে। ই কেৱল ভাৰতীয় প্ৰশাসনিক সেৱা (আই এ এছ) আৰু কেন্দ্ৰীয় সচিবালয় সেৱা (চি এছ এছ)ৰ কেডাৰক সম্পূৰ্ণৰূপে নিয়ন্ত্ৰণ কৰে। সংস্থাসমূহ কৰ্মচাৰী আৰু প্ৰশিক্ষণ বিভাগে নিম্নলিখিত সংস্থাসমূহৰ তত্ত্বাৱধান আৰু নিয়ন্ত্ৰণ কৰে, যথা সংঘ লোক সেৱা আয়োগ কৰ্মচাৰী চয়ন আয়োগ ৰাজহুৱা উদ্যোগ নিৰ্বাচন ব'ৰ্ড লাল বাহাদুৰ শাস্ত্ৰী ৰাষ্ট্ৰীয় প্ৰশাসন একাডেমী সচিবালয় প্ৰশিক্ষণ আৰু ব্যৱস্থাপনা প্ৰতিষ্ঠান কেন্দ্ৰীয় সতৰ্কতা আয়োগ (চিভিচি) কেন্দ্ৰীয় অনুসন্ধান সংস্থা (চিবিআই) ভাৰতীয় জনপ্ৰশাসন প্ৰতিষ্ঠান কেন্দ্ৰীয় তথ্য আয়োগ (চিআইচি) পেঞ্চন আৰু পেঞ্চনাৰ কল্যাণ বিভাগ পেঞ্চন আৰু পেঞ্চনাৰ কল্যাণ বিভাগে মূলতঃ কেন্দ্ৰীয় প্ৰশাসনিক সেৱা (পেঞ্চন) নিয়ম, ১৯৭২ৰ অধীনত সামৰি লোৱা কেন্দ্ৰীয় চৰকাৰৰ কৰ্মচাৰীসকলৰ অৱসৰৰ পিছৰ সুবিধাসমূহৰ সন্দৰ্ভত নীতি প্ৰণয়নৰ সৈতে জড়িত। ইয়াৰ উপৰিও কেন্দ্ৰীয় চৰকাৰৰ পেঞ্চনাৰসকলৰ বাবে বিভিন্ন কল্যাণমূলক আঁচনি অৰ্থাৎ পেঞ্চনাৰসকলৰ অভিযোগৰ প্ৰতিকাৰৰ বাবে কেন্দ্ৰীভূত ৰাজহুৱা অভিযোগ নিৰাময় আৰু নিৰীক্ষণ ব্যৱস্থাৰ জৰিয়তে পৰিচালনা কৰে। এয়া পেঞ্চনাৰ পৰ্টেলৰ ছত্ৰৰ অধীনত অসামৰিক পেঞ্চনাৰ "ভৱিষ্য", "সংকল্প" আদিৰ বাবে অনলাইন পেঞ্চন অনুমোদন মডিউল ব্যৱস্থা। কিন্তু ৰে’ল আৰু প্ৰতিৰক্ষা মন্ত্ৰালয়ৰ পেঞ্চনাৰসকল নিজ নিজ পেঞ্চন নিয়মৰ দ্বাৰা পৰিচালিত হয়। প্ৰশাসনিক সংস্কাৰ আৰু জনঅভিযোগ বিভাগ প্ৰশাসনিক সংস্কাৰ আৰু জনঅভিযোগ বিভাগে নিম্নোক্ত বিষয়সমূহৰ প্ৰসাৰৰ জৰিয়তে শাসন ব্যৱস্থাৰ উৎকৃষ্টতাৰ সন্ধানত সহায় কৰিব লাগে: চৰকাৰী গাঁথনি আৰু প্ৰক্ৰিয়াৰ উন্নতি ৰাজহুৱা অভিযোগৰ প্ৰতিকাৰকে ধৰি নাগৰিক অনুকূল পদক্ষেপ উত্তম পদ্ধতিৰ নথিপত্ৰ, ইনকিউবেচন আৰু প্ৰচাৰ পদ্ধতিসমূহৰ সংহিতাকৰণ আৰু সৰলীকৰণ আৰু বিভিন্ন সংস্থাৰ সৈতে নেটৱৰ্কিং বিভাগটোৱে কেন্দ্ৰীয় মন্ত্ৰালয়/বিভাগ, ৰাজ্য/কেন্দ্ৰীয় শাসিত অঞ্চল প্ৰশাসন, সংগঠন আৰু ব্যক্তিৰ সৈতে আলোচনা কৰি চৰকাৰৰ পুনৰ্গঠন, প্ৰক্ৰিয়া উন্নয়ন, সংগঠন আৰু পদ্ধতি আৰু অভিযোগ নিষ্পত্তিৰ ক্ষেত্ৰত প্ৰশাসনিক সংস্কাৰৰ জৰিয়তে চৰকাৰী কাৰ্য্যকলাপ উন্নত কৰাৰ বাবে সুবিধা প্ৰদানকাৰী হিচাপে কাম কৰে। লগতে ই আধুনিকীকৰণ, নাগৰিক চনদ, বঁটা আঁচনি, ই-গভৰ্নেন্স, আৰু উত্তম পদ্ধতিসমূহক প্ৰসাৰিত কৰাত সহায় কৰে। ই কেন্দ্ৰীভূত ৰাজহুৱা অভিযোগ প্ৰতিকাৰ আৰু নিৰীক্ষণ ব্যৱস্থাৰ জৰিয়তে অনলাইন অভিযোগ প্ৰতিকাৰ সেৱা প্ৰদান কৰে। মন্ত্ৰী কৰ্মচাৰী, ৰাজহুৱা অভিযোগ আৰু পেঞ্চন মন্ত্ৰীগৰাকী হৈছে কৰ্মচাৰী, ৰাজহুৱা অভিযোগ আৰু পেঞ্চন মন্ত্ৰালয়ৰ দায়িত্বত থকা কেবিনেট মন্ত্ৰী। এই পদটো সাধাৰণতে ভাৰতৰ প্ৰধানমন্ত্ৰীৰ হাতত থাকে যদিও কেতিয়াবা কেবিনেটৰ আন জ্যেষ্ঠ সদস্য যেনে গৃহ পৰিক্ৰমা মন্ত্ৰীয়েও এই পদত অধিষ্ঠিত হৈ আহিছে। সাধাৰণতে মন্ত্ৰীজনক এগৰাকী ৰাজ্যিক মন্ত্ৰীয়ে সহায় কৰে। এই পদটোক শক্তিশালী বুলি গণ্য কৰা হয় কাৰণ কৰ্মচাৰী, ৰাজহুৱা অভিযোগ আৰু পেঞ্চন ভাৰতীয় প্ৰশাসনিক সেৱা, কেন্দ্ৰীয় সচিবালয় সেৱাৰ কেডাৰ নিয়ন্ত্ৰণ কৰ্তৃপক্ষ আৰু কেন্দ্ৰীয় অনুসন্ধান সংস্থা (চিবিআই) আৰু ৰাজহুৱা উদ্যোগ নিৰ্বাচন ব’ৰ্ডৰ (পিইএছবি) প্ৰশাসনিক একক। তথ্য উৎস বাহ্যিক সংযোগ ভাৰত চৰকাৰৰ

59833

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%95%E0%A7%81%E0%A6%B2%E0%A6%A6%E0%A6%BE%20%E0%A6%95%E0%A7%81%E0%A6%AE%E0%A6%BE%E0%A7%B0%20%E0%A6%AD%E0%A6%9F%E0%A7%8D%E0%A6%9F%E0%A6%BE%E0%A6%9A%E0%A6%BE%E0%A7%B0%E0%A7%8D%E0%A6%AF

কুলদা কুমাৰ ভট্টাচাৰ্য

কুলদা কুমাৰ ভট্টাচাৰ্য জন্ম: ১৯৩৩) অসমৰ এগৰাকী অনাতাঁৰ শিল্পী, অভিনেতা তথা পৰিচালক। তেখেতে গুৱাহাটী অনাতাঁৰ কেন্দ্ৰ যোগে প্ৰচাৰিত ৰেডিঅ' নাট 'পৰশুৰাম'ত অভিনয়ৰ যোগেদি জনপ্ৰিয়তা অৰ্জন কৰিছিল। লণ্ডনত মঞ্চকলা, ফিল্ম আৰু টেলিভিচন বিষয়ত পেচাদাৰী প্ৰশিক্ষণ লোৱা শিল্পীসকলৰ ভিতৰত তেখেত অন্যতম। তেখেতে ১৯৬০ চনৰ মাজভাগত অসম জাতীয় নাট্যশালা প্ৰতিষ্ঠা কৰে আৰু অসমৰ থিয়েটাৰী মঞ্চৰ তেখেত এগৰাকী জেষ্ঠ অভিনেতা।বহুবছৰ লণ্ডনত থাকি অহা বাবে তেখেতে সলসলিয়াকৈ ব্ৰিটিছ ইংলিচ ক'ব পাৰিছিল। ইয়াৰ উপৰিও তেখেতৰ অসমীয়া, বঙালী আৰু হিন্দী ভাষাত দখল আছিল। তেখেত এগৰাকী সফল আবৃত্তিকাৰো। ভট্টাচাৰ্য ড॰ ভূপেন হাজৰিকা আঞ্চলিক চৰকাৰী চলচ্চিত্ৰ আৰু টেলিভিছন প্ৰতিষ্ঠান (জ্যোতি চিত্ৰবন)-ৰ প্ৰতিষ্ঠাপক সঞ্চালক। ৰাষ্ট্ৰীয় চলচ্চিত্ৰ প্ৰতিযোগিতা আৰু ইণ্ডিয়ান পেনোৰামাৰ বাবে তেখেত দুবাৰকৈ জুৰীৰ সদস্য নিৰ্বাচিত হৈছিল। ২০১৮ চনত তেখেতক প্ৰাগ চিনে এৱাৰ্ডে নৰ্থ ইষ্টৰ জীৱনজোৰা সাধনা বঁটাৰে সন্মানিত কৰে।কুলদা কুমাৰ ভট্টাচাৰ্য এগৰাকী কীৰ্ত্তি গদ্য লেখকো। কাকত আলোচনীত চিনেমা, ক্ৰীড়া বিষয়ক বিভিন্ন প্ৰবন্ধ লিখাৰ উপৰিও তেখেতে কেইবাখনো গ্ৰন্থ অসমীয়ালৈ অনুবাদ কৰিছে। জন্ম, পৰিয়াল আৰু শিক্ষা পাণবজাৰ যশোৱন্ত ৰ'ড নিবাসী অধিবক্তা কালিপ্ৰসন্ন ভট্টাচাৰ্যৰ ঔৰষত ১৯৩৩ চনৰ ১৮ আগষ্ট তাৰিখে কুলদা কুমাৰ ভট্টাচাৰ্যৰ জন্ম হয়। মাতৃ কমলা দেৱী। পিতৃ মাতৃ দুয়োৰে জন্ম শ্ৰীহট্ট জিলাত। চিলেট তেতিয়া অসমৰ অন্তৰ্গত আছিল। ভট্টাচাৰ্য আছিল মাক-দেউতাকৰ তৃতীয় সন্তান। জন্মসূত্ৰে তেখেতৰ দুজন ককায়েক আৰু দুগৰাকী সহোদৰা। তেখেতে ১৯৪৬ চনত মেট্ৰিকুলেচন পৰীক্ষা আৰু কটন কলেজৰ পৰা বি এ পাছ কৰে। তেখেতে এম এ পাছ কৰে গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পৰা। অনাৰ্চ আছিল বুৰঞ্জী বিষয়ত। লণ্ডন আৰু জাৰ্মানীত তেখেতে মঞ্চকলা, অভিনয় আৰু টেলিভিছন বিষয়ত শিক্ষা গ্ৰহণ কৰিছিল। কৰ্মজীৱন নাটক আৰু আবৃত্তিৰ প্ৰতি থকা তীব্ৰ আকৰ্ষণৰ বাবে তেখেতে ছয় বছৰ বয়সতে মঞ্চত ভৰি থৈছিল। কলেজত পঢ়ি থকা সময়ত হেমাংগ বিশ্বাসৰ নেতৃত্বত তেখেত ভাৰতীয় গণনাট্য সংঘৰ সৈতে জড়িত হৈ পৰে। গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ত অধ্যয়নৰত অৱস্থাতো ভট্টাচাৰ্য আই টি পি এ আৰু অল ইণ্ডিয়া ৰেডিঅ'ৰ কাৰণে নাটক কৰাত ব্যস্ত আছিল। লীডচত এম বি এ পঢ়িবলৈ গৈ গণিত বিষয়ত থকা দুৰ্ব্বলতাৰ বাবে ছীট নাপাই কুলদা কুমাৰ ভট্টাচাৰ্যই দেউতাকৰ উপদেশ অনুসৰি থিয়েটাৰত পেচাদাৰী শিক্ষা লোৱাৰ সিদ্ধান্ত লয়। ১৯৬০ চনত লণ্ডনৰ 'নিউ এৰা একাডেমি ড্ৰামা এণ্ড মিউজিক'ৰপৰা অভিনয় আৰু মঞ্চকলা বিষয়ত ছবছৰীয়া ডিপ্ল'মা কৰি উঠি প্ৰডাকচন ডিজাইনত ব্ৰিটিছ ড্ৰামা লীগৰপৰা তিনি সপ্তাহৰ প্ৰশিক্ষণ সমাপ্ত কৰে। সেইখিনি সময়তে তেখেতে লণ্ডনত এখন কিতাপৰ দোকানত বিক্ৰেতাৰূপে কাম কৰিছিল। তেনেতে বিবিচিৰ বঙালী শাখাত কাম কৰাৰ সুবিধা পায়। বিবিচিত কৰ্মৰত কালতে তেখেতে ভাৰতীয় টেলিভিচনত ঘোষকৰ পদৰ বাবে আবেদন কৰে কিন্তু বিফল হয়। দেশলৈ উভতি গৈ কাম কৰাত অসফল হৈ টেলিভিচন বিষয়ত পাঠ্যক্ৰম পঢ়াৰ মন মেলে আৰু সেইসূত্ৰে তেখেত ১৯৬০ চনত জাৰ্মানীৰ হামবুৰ্গলৈ যায় আৰু তাত ৰপৰা টেলিভিছন ডিৰেকচন আৰু ভিছন মিক্সিং বিষয়ত শিক্ষা গ্ৰহণ কৰে। যথেষ্ট অভিজ্ঞতাসম্পন্ন হৈ ১৯৬১ চনত ভট্টাচাৰ্য ভাৰতলৈ ঘূৰি আহে আৰু দিল্লীত এটা ইংৰাজ নাট্য গোষ্ঠীৰ লগত কাম কৰে। এইখিনি সময়ত তেখেতে হবিব তনবীৰ, সুষমা শেঠৰ সৈতে কাম কৰাৰ সুবিধা পায়। লণ্ডনত লগ পোৱা এজন বন্ধুৱে ভট্টাচাৰ্যক আকাশবাণীৰ সহকাৰী কেন্দ্ৰ সঞ্চালকৰ সৈতে চিনাকি কৰি দিয়ে আৰু তাত তেখেতে আমেৰিকাৰপৰা সম্প্ৰচাৰ হোৱা অনুষ্ঠানৰ বাঙালী ৰেকৰ্ডিং কৰাৰ কাম পায়। ১৯৬২ চনত কুলদাকুমাৰ ভট্টাচাৰ্য অসমলৈ ঘূৰি আহে আৰু অল ইণ্ডিয়া ৰেডিঅ'ৰ কাৰ্যবাহী প্ৰযোজক (নাটক) হিচাপে দায়িত্বভাৰ গ্ৰহণ কৰে। আকাশবাণীৰ কাৰ্যবাহী প্ৰযোজক ৰূপে তেখেতে শ্ব্যেক্সপীয়েৰৰ হেমলেটকে ধৰি কেইবাখনো প্ৰখ্যাত নাটকৰ অনাতাঁৰ প্ৰচাৰৰ বাবে উদ্যোগ গ্ৰহণ কৰে। চলচ্চিত্ৰ কুলদা কুমাৰ ভট্টাচাৰ্যই অভিনয় কৰা উল্লেখযোগ্য ছবিসমূহ হ'ল: দূৰদৰ্শন ভট্টাচাৰ্যই দূৰদৰ্শনৰ কেইবাখনো ধাৰাবাহিকতো অভিনয় কৰিছে। তাৰে ভিতৰত তেখেতৰ দ্বাৰা পৰিচালিত, ঈশান বৰুৱা, সান্ত্বনা বৰদলৈ, মিণ্টু বৰুৱা, নিকুমণি বৰুৱা অভিনীত ধাৰাবাহিক "তেজাল ঘোঁৰা" উল্লেখযোগ্য। ১৯৯৪ চনত নিৰ্মিত '"তেজাল ঘোঁৰা"' আজিৰ তাৰিখলৈকে এখন সৰ্বোত্তম অসমীয়া ধাৰাবাহিক। "তেজাল ঘোঁৰা"ৰ উপৰিও তেখেতে অভিনয় আৰু পৰিচালনা কৰা টেলি চিৰিয়েল হ'ল- এই চহৰতে ত্ৰিকাল(১৯৯৫) দামিনী গেটৱে(হিন্দী ভাষাত নিৰ্মিত) তথ্যচিত্ৰ তেখেতে ৩৫ খনতকৈও অধিক তথ্যচিত্ৰ আৰু ছুটী ছবি নিৰ্মাণ কৰিছিল। তাৰে কেইখনমান হ'ল- (১৯৭২), (১৯৭২), (১৯৭৩) (১৯৭৪) (১৯৭৫) (১৯৭৬) নাটক কুলদা কুমাৰ ভট্টাচাৰ্যই ১৯৬০ চনত 'অসম জাতীয় নাট্যশালা' প্ৰতিষ্ঠা কৰে। প্ৰখ্যাত নাট্যকাৰ ড॰ ভবেন্দ্ৰনাথ শইকীয়া, অৰুণ শৰ্মা, মহেন্দ্ৰ বৰঠাকুৰ আদিৰ সৈতে লগ লাগি তেওঁ ৰেডিঅ' নাটক, ভ্ৰাম্যমাণ নাটকৰ ক্ষেত্ৰতো এক বিপ্লৱৰ সূচনা কৰিছিল। শৈশৱত তেখেতে কবিগুৰুৰ 'ডাকঘৰ' নামৰ নাটকখনত অমল নামৰ চৰিত্ৰটোত অভিনয় কৰি অমল বুলি জনাজাত হৈ পৰিছিল। দিল্লীত থকাৰ সময়ত এক্সটাৰনেল এফেয়াৰ্চৰ এচিচটেণ্ট ষ্টেচন ডিৰেক্টৰ শৈলেন্দ্ৰ শংকৰৰ উৎসাহ আৰু তাগিদাত তেখেতে বহুকেইখন নাটকত অভিনয় কৰি জনপ্ৰিয়তা অৰ্জন কৰিছিল। তেখেতে অভিনয় কৰা উল্লেখযোগ্য নাটকসমূহ হ'ল- ভাৰতীয় গণনাট্য সংঘৰ লগত নতুন ইহুদী (সলিল সেনৰ) মশাল (দ্বিগেন্দ্ৰচন্দ্ৰ বন্দ্যোপাধ্যায়ৰ) ৰক্তকৰবী (ৰবীন্দ্ৰনাথ ঠাকুৰৰ) ভ্ৰাম্যমাণ থিয়েটাৰৰ বাবে মাটিৰ গাড়ী (শূদ্ৰকৰ, ১৯৮৩) স'ৰাগুৰি চাপৰি (মহেন্দ্ৰ বৰঠাকুৰৰ, ১৯৮৮) পৰশুৰাম, বাঘজলি (অৰুণ শৰ্মাৰ, ১৯৮৮) অথেলো (শ্বেক্সপীয়েৰৰ, ২০০৫) স্বীকৃতি আৰু সন্মান তৰুণ দুৱৰা মেম'ৰিয়েল অইল ইণ্ডিয়া বঁটা নিৰোদ চৌধুৰী জীৱনজোৰা সাধনা বঁটা জীৱন ৰাম মুংগি দেৱী গোৱেংকা চেৰিটেবল ট্ৰাষ্টৰপৰা স্বীকৃতি অপ্সৰা বঁটা ২০১৬ চনত জিপ্লাচ থিয়েটাৰ মহোৎসৱত 'লাইফ ইন আ থিয়েটাৰ এৱাৰ্ড' প্ৰদান। ২০১৮ চনত প্ৰাগ চিনে এৱাৰ্ডৰ নৰ্থ ইষ্টৰ জীৱনজোৰা সাধনা বঁটা ২০২৩ চনত শ্ৰেষ্ঠ ভইচ অভাৰৰ বাবে ৬৯ সংখ্যক ৰাষ্ট্ৰীয় চলচ্চিত্ৰ বঁটা লাভ। তথ্যচিত্ৰ: হাতীবন্ধু, পৰিচালক:কৃপাল কলিতা, ইংৰাজী ধাৰা বিৱৰণী: কুলদা কুমাৰ ভট্টাচাৰ্য, অসমীয়া ধাৰা বিৱৰণী: নয়ন প্ৰসাদ বাহ্যিক সংযোগ অসমৰ-নাট্য-জগতৰ মহীৰূহ কুলদা কুমাৰ ভট্টাচাৰ্যৰ সৈতে সাক্ষাৎকাৰ, সাহিত্য ডট অৰ্গ কুলদা কুমাৰ ভট্টাচাৰ্য, সাক্ষাৎকাৰ: আয়ুষ্মান দত্ত কুলদা কুমাৰৰ নাটেশ্বৰী আৰু চিনেমাৰ আঁৰৰ কবিতা হাতীবন্ধু, ইউটিউব তথ্যসূত্ৰ অসমৰ ব্যক্তি অসমীয়া অভিনেতা অসমীয়া চলচ্চিত্ৰৰ অভিনেতা জীৱিত

2775

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%8F%E0%A6%B2%E0%A6%97%E0%A7%B0%E0%A6%BF%E0%A6%A5%E0%A6%AE%20%E0%A6%86%E0%A7%B0%E0%A7%81%20%E0%A6%A1%E0%A7%87%E0%A6%87%E0%A6%9F%E0%A6%BE%20%E0%A6%B7%E0%A7%8D%E0%A6%9F%E0%A7%8D%E0%A7%B0%E0%A6%BE%E0%A6%95%E0%A6%9A%E0%A6%BE%E0%A7%B0

এলগৰিথম আৰু ডেইটা ষ্ট্ৰাকচাৰ

কম্পিউটাৰ বিজ্ঞানৰ এই বিভাগত কাৰ্যক্ষেত্ৰত কম্পিউটাৰ বিজ্ঞানৰ প্ৰয়োগৰ তাত্বিক দিশবোৰৰ অধ্যয়ন কৰা হয়। এনে অধ্যয়নলব্ধ জ্ঞানৰ সহায়তে বাস্তৱ জগতত কম্পিউটাৰ প্ৰয়োগ কৰিবলৈ প্ৰগ্ৰেম লিখা হয়। তথ্য প্ৰতীকিকৰণ বা ডেইটা এবষ্ট্ৰেকশ্যন সাধাৰণতে কম্পিউটাৰ প্ৰয়োগ কৰি যিকোনো সমস্যা সমাধান কৰিবলৈ হ'লে প্ৰথমতে সেই সমস্যাৰ এটা গাণিতিক আৰ্হি বা মডেল তৈয়াৰ কৰা হয়। এই অৱৰূপত উক্ত সমস্যা সম্পৰ্কীয় সকলো প্ৰাসংগিক তথ্য ব্যৱহাৰ কৰি উপযুক্ত চলক আৰু প্ৰতীকৰ পাৰস্পৰীক ক্ৰিয়া-প্ৰতিক্ৰিয়াসমূ্হ গাণিতীয় সমীকৰণৰ সহায়ত দৰ্শাই ভৌতিক জগতৰ সমস্যাটো তাত্বিক ৰূপত অৱতাৰণা কৰা হয়। এই প্ৰক্ৰিয়াক তথ্য প্ৰতীকিকৰণ বা ডেইটা এবষ্ট্ৰেকশ্যন বোলা হয়। এই আৰ্হিৰ মুখ্য উপাদানদুটা হ'ল “এলগৰিথম” আৰু “ডেইটা ষ্ট্ৰাকচাৰ”। এলগৰিথম এই কাৰ্য্যৰ কৰিবলৈ কম্পিউটাৰক দিবলগীয়া পদ্ধতিগত নিৰ্দেশাৱলীকে “এলগৰিথম” বোলা হয়। এলগৰিথম মূলতে পাচঁটা ভাগত ভগাব পাৰি। ১. ইনপুট (নিৰ্দেশ) ২. আউটপুট /ফল) ৩. ডেফিনেচন (বৰ্ণনা) ৪. ইফেক্তিভনেচ (কাৰ্যকাৰিতা) ৫. তাৰমিনেচন (সমাপন) এই এলগৰিথমটোক উপযুক্ত প্ৰগ্ৰেমিং লেংগুৱেজ ব্যৱহাৰ কৰি প্ৰগ্ৰেম হিচাবে প্ৰকাশ কৰি কম্পিউটাৰত ৰাণ কৰিলে কম্পিউটাৰটোৱে প্ৰতীকাত্মকভাৱে বাস্তৱ সমস্যাটো আৰু তাৰ অনুসংগবোৰৰ দৰে আচৰণ কৰিব বুলি ভাৱিব পৰা যায়। সমাধান কৰিবলগীয়া সমস্যাটোৰ পৰিৱেশসমূহ দৰ্শাই উপযুক্ত ইনপুট দিলে কম্পিউটাৰটোৱে উক্ত পৰিৱেশত বাস্তৱ সমস্যাটোৰ দৰে আচৰণ কৰিব। এই আচৰণ তথা সংশ্লিষ্ট আউটপুটবিলাক নিৰীক্ষণ কৰি সমস্যাটোৰ সমাধান নিৰ্ণয় কৰিব পৰা যায়। উদাহৰণ স্বৰূপে ধৰাহওক আমাক তিনিজন মানু্হৰ ভিতৰত আটাইতকৈ ওখজনক বাচি উলিয়াবলৈ দিয়া হল। বাস্তৱ ক্ষেত্ৰত এই সমস্যাটো সমাধান কৰিবলৈ আমি মানু্হ তিনিজনৰ উচ্চতাৰ তুলনা কৰিম। কিন্তু কম্পিউটাৰৰ সহায়ত ইয়াকে কৰিবলৈ আমি এক নিৰ্দিষ্ট প্ৰক্ৰিয়া অনুসৰণ কৰিব লাগিব যাক ওপৰৰ পেৰাগ্ৰাফত “তথ্য প্ৰতীকিকৰণ” বা “ডেইটা এবষ্ট্ৰেকশ্যন” বোলা হৈছে। কম্পিউটাৰৰ কাৰ্যক্ষমতাৰ সীমাবদ্ধতা আছে। উপযুক্ত উপকৰণ নহলে এটা কম্পিউটাৰে মানু্হ এজনৰ উচ্চতা জুখিব নোৱাৰে। গতিকে তুলনা কৰিবলগীয়া মানুহ তিনিজনৰ উচ্চতা আমিয়েই জুখিব লাগিব আৰু কীবৰ্ড ব্যৱহাৰ কৰি ইনপুট হিচাবে কম্পিউটাৰক দিব লাগিব। লগতে আমি উচ্চতা জোখা প্ৰক্ৰিয়াটোও প্ৰগ্ৰেমৰূপে প্ৰকাশকৰি কম্পিউটাৰক জনাব লাগিব। এই প্ৰগ্ৰেমৰ এলগৰিথম আৰু সংশ্লিষ্ট ইনপুট-আউটপুট বোৰেই হব আমাৰ সমস্যাটোৰ কম্পিউটাৰ অৱৰূপ বা মডেল। তিনিজনৰ উচ্চতা তুলনা কৰা এলগৰিথমটোত প্ৰথমতে আমি একোজন মানুহৰ উচ্চতাক প্ৰকাশ কৰিবলৈ একোটা চলক ব্যৱহাৰ কৰিম। এনেদৰে আমি একোজন মানুহৰ উচ্চতাৰ “এবষ্ট্ৰেকশ্যন” বা প্ৰতীকিকৰণ কৰিলোঁ। ধৰাহওক এই তিনিজন মানুহ ঘটিৰাম, বাতিৰাম আৰু কাঁহীৰামৰ উচ্চতা প্ৰকাশ কৰা চলক তিনিটা হ'ল যথাক্ৰমে “ক”, “খ” আৰু “গ”। সংশ্লিষ্ট এলগৰিথমটো হ'ল: কীবৰ্ডৰ পৰা ইনপুট লৈ উচ্চতাৰ জোখ তিনিটা যথাক্ৰমে “ক”, “খ” আৰু “গ” চলকৰ নামত ষ্ট'ৰ কৰক। “ক” আৰু “খ” তুলনা কৰক। যদিহে “ক” ডাঙৰ তেন্তে তলৰ “৩” নং ধাপলৈ যাওক, অন্যথা “৫” নং ধাপলৈ যাওক। “ক” আৰু “গ” তুলনা কৰক। যদি “ক” ডাঙৰ, তেন্তে স্ক্ৰীণত প্ৰকাশ কৰক: “ঘটিৰাম সকলোতকৈ ওখ। অন্যথা (“গ” ডাঙৰ হ'লে) স্ক্ৰীণত প্ৰকাশ কৰক: “কাঁহীৰাম সকলোতকৈ ওখ। ৬ নং ধাপলৈ যাওক। “খ” আৰু “গ” তুলনা কৰক। যদি “খ” ডাঙৰ, তেন্তে স্ক্ৰীণত প্ৰকাশ কৰক: “বাতিৰাম সকলোতকৈ ওখ। অন্যথা (“গ” ডাঙৰ হ'লে) স্ক্ৰীণত প্ৰকাশ কৰক: “কাঁহীৰাম সকলোতকৈ ওখ। প্ৰগ্ৰেম সমাপ্ত। এই এলগৰিথমক এটা জনপ্ৰিয় প্ৰগ্ৰেমিং লেংগুৱেজ “চি”-ত লিখিলে এনে হ'ব: 3 ডেইটা ষ্ট্ৰাকচাৰ এটা বাস্তব সমস্যা প্ৰতীকিকৰণ বা এবষ্ট্ৰেকশ্যন কৰোঁতে ব্যৱহৃত সংশ্লিষ্ট তথ্যসমূ্হ উপযুক্ত ৰূপত উপস্থাপন কৰাৰ প্ৰয়োযন হয়। উদাহৰণস্বৰূপে এটা লাইব্ৰেৰী অটোমেশ্যন প্ৰগ্ৰেমত এখন কিতাপৰ সম্পৰ্কে সকলো তথ্য ষ্ট'ৰ কৰা বা সাঁচি থোৱা বা ব্যৱহাৰ কৰাৰ প্ৰয়োজন হয়। তেনেদৰে এটা মিচাইল গাইডেন্স প্ৰগ্ৰেমতো মিচাইলৰ গতিপথ, বায়ুগতি ইত্যাদি সম্পৰ্কীয় বিভিন্ন জটিল তথ্য উপস্থাপন আৰু ব্যৱহাৰ কৰাৰ প্ৰয়োজন হয়। এনে জটীল তথ্য প্ৰণালীক বুজা আৰু ব্যৱহাৰৰ সুচল হোৱাকৈ উপযুক্ত ৰূপত সজাই উপস্থাপন কৰিবলৈ ব্যৱহাৰ কৰা বিভিন্ন সজ্জাকে “ডেইটা ষ্ট্ৰাকচাৰ” বা “তথ্যসজ্জা” বোলা হয়। এনেকৈ সজ্জিত তথ্য উপযুক্ত এলগৰিথমৰ সহায়ত ব্যৱহাৰ কৰিলেহে উৎকৃষ্ট সমাধান পোৱা যায়। এলগৰিথমৰ “স্থান-কালৰ জটীলতা” বা “টাইম এণ্ড স্পেচ কম্লেকচিটী” কোনো এটা সমস্যা সমাধান কৰিবলৈ যথোপযুক্ত এলগৰিথমৰ পৰীক্ষণ আৰু কাৰ্যক্ষমতা নিৰ্ণয়ো অত্যন্ত প্ৰয়োজনীয়। উদাহৰণ স্বৰূপে একেটা সমস্যা সমাধান কৰিবলৈ একাধিক এলগৰিথম থাকিব পাৰে। অথবা, একেটা কামকে কৰিবলৈক ব্যৱহাৰ কৰিব পৰা দুটা এলগৰিথমৰ এটাই কম পৰিমাণৰ ইনপুটত বেচি ভাল কাৰ্য্যক্ষমতা দেখুৱালেও সৰহীয়া ইনপুট ডেইটাৰ ক্ষেত্ৰত তেনে নহবও পাৰে। গতিকে, প্ৰদত্ত সমস্যাটোৰ ক্ষেত্ৰত সেই পাৰিপাৰ্শ্বিকত ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ উপযুক্ত এলগৰিথমটো বাছনি কৰিবলৈ হ'লে এলগৰিথমটোৰ “স্থান-কালৰ জটীলতা” বা “টাইম এণ্ড স্পেচ কম্লেকচিটী” নিৰ্ণয় কৰাৰ অৰ্থাৎ ইয়াৰ ৰাণ কৰিবলৈ লোৱা সময়, কম্পিউটাৰৰ মেমৰী আৰু ক্ষমতা, ইনপুট তথ্যৰ ধৰণ আদি বিভিন্ন কাৰকসমূহৰ প্ৰভাৱ পৰ্যালোচনা কৰি চোৱাৰ প্ৰয়োজন হয়। এই অধ্যয়নক এলগৰিথম আৰু ডেইটা ষ্ট্ৰাকচাৰ বিষয়টোৰ অন্যতম মুখ্য উদ্দেশ্য। কম্পিউটাৰ বিজ্ঞান পোখালি (কম্পিউটাৰ

56910

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AF%E0%A7%8C%E0%A6%A4%E0%A7%81%E0%A6%95

যৌতুক

যৌতুক হ'ল কইনাৰ বিবাহত পিতৃ-মাতৃৰ সম্পত্তিৰ হস্তান্তৰ প্ৰক্ৰিয়া। ইয়াৰ ব্যুৎপত্তিগত অৰ্থ হ'ল দৰা-কইনা যুক্ত হোৱাৰ সময়ত অৰ্থাৎ বিবাহৰ সময়ত কইনাৰ বাবে যিবোৰ মূল্যৱান সামগ্ৰী দিয়া হয়, সেয়া যৌতুক। যৌতুক সাধাৰণত কইনাৰ মূল্য তথা স্ত্ৰীধন সংশ্লিষ্ট ধাৰণাৰ লগত সম্পূৰ্ণ বিপৰীত। যদিও কইনা মূল্য বা কইনা সেৱা দৰা বা তেওঁৰ পৰিয়ালৰ কৰ্তৃক কইনা পিতা-মাতাৰ পৰা পৰিশোধিত হয়, অৰ্থাৎ যৌতুক দৰা বা তেওঁৰ পৰিয়াল পদত্ত কইনাৰ পৰিয়াল কৰ্তৃক হস্তান্তৰিত সম্পদ। সেইদৰে, যৌতুক বিবাহৰ সময়ত দৰাৰ কৰ্তৃক নবস্ত্ৰী নিৰ্দিষ্ট সম্পত্তি বা যিবোৰত তাইৰ অংশ আছে। সাধাৰণ অৰ্থত যৌতুক কওঁতে বিবাহৰ সময়ত দৰাক কইনাৰ অভিভাৱক দিয়া অৰ্থ বা মূল্যৱান সামগ্ৰীক বুজায়। ইয়াৰ উপৰিও দৰা কইনাৰ আত্মীয়, আমন্ত্ৰীত অতিথিসকল সাধাৰণত স্বেচ্ছায় নৱদম্পতীক দি থাকে যিবোৰ সিহঁত সিহঁতৰ নতুন সংসাৰত সুবিধা অনুযায়ী ব্যৱহাৰ কৰিব পাৰিব। হিন্দু আইনত যৌতুকক নাৰীৰ সম্পত্তিৰ উৎস বোলা হয়। ইয়াত তাইৰ নিৰঙ্কুশ অধিকাৰ স্বীকৃত। হিন্দু সমাজত নাৰীসকল পুৰুষসকলোৰ নিচিনা সমানভাৱে সম্পত্তিৰ উত্তাৰিধকাৰী হোৱা নাছিল। সেই বাবে অনেক আগৰ পৰাই হিন্দু সমাজত নাৰীসকলোক বিবাহৰ সময়ত যৌতুক দিয়াৰ প্ৰচলন আছিল। কালক্ৰমত সেয়া বিবাহৰ পণ হিচাপে আভিৰ্ভূত হয় যি এটা সময় কইনা পক্ষৰ বাবে এটা কষ্টদায়ক ৰীতি হৈ উঠে। বাংলাদেশৰ ১৯৮০ চনৰ যৌতুক নিৰোধক আইন অনুসৰি “প্ৰত্যক্ষ বা পৰোক্ষভাবে যদি কোনো পক্ষ অইন পক্ষকক বিবাহৰ আগত-পিছত-চলিথকা যি কোনো সময় যি কোনো সম্পদ বা মূল্যৱান বস্তু হস্তান্তৰ কৰে বা কৰিবলৈ সম্মত হয় তাকেই যৌতুক বুলি ধৰি লোৱা হ'ব।” কিন্তু বিবাহৰ লগত পোনে-পোনে সম্পৰ্কিত নহয় এনে কোনোৱাই ৫০০ টকা বা তাতকৈ কম মূল্যৰ কোনো বস্তু উপহাৰ হিচাপে কোনো পক্ষকক দিয়ে সেয়া যৌতুক হিচাপে বিবেচিত নহ’ব। কিন্তু বিবাহৰ চৰ্ত হিচাপে এই সমপৰিমাণ কোনো কিছু আদান প্ৰদান কৰিলে তাক যৌতুক হিচাপে বিবেচিত হ’ব। নাৰী তথা শিশু নিৰ্যাতন দমন আইন ২০০০ অনুসৰি বিবাহ স্থিৰ থাকাৰ চৰ্ত হিচাপে বা বিবাহৰ পণ হিচাপত প্ৰদত্ত অৰ্থ বা প্ৰদান কৰা হয় এই ক্ষেত্ৰত কোন চৰ্ত যি কোন সম্পদক যৌতুক হিচাপে বিবেচিত হ’ব। কিন্তু মুছলিম সম্প্ৰদায়ৰ বিবাহৰ ক্ষেত্ৰত বিবাহৰ মোহৰানা যৌতুক হিচাবে বিবেচিত নহ’ব। প্ৰচলিত আইনত যৌতুক দিয়া বা লোৱা উভয় শাস্তি যোগ্য অপৰাধ হিচাপে বিবেচনা কৰা হৈছে। অপৰাধ প্ৰমাণিত হ’লে ১ ৰ পৰা ৫ বছৰ লৈকে কাৰাদণ্ড বা জৰিমনা অথবা উভয়ে দণ্ড হ’ব পাৰে। সেইদৰে যৌতুক দাবী কৰাৰ বাবেও শাস্তি হ’ব পাৰে৷ বাংলাদেশৰ সমাজত যৌতুকৰ বাবে নাৰীৰ প্ৰতি অসম্মান তথা অত্যাচাৰৰ বহু ঘটনা ঘটি আহিছে। আনকি যৌতুকৰ দাবীত স্বামী বা তেওঁ আত্মীয় স্বজনসকলোৰ দ্বাৰা অত্যাচাৰৰ পিছত হত্যাকাণ্ডৰ ঘটনাও বিৰল নহয়। যৌতুকৰ সংজ্ঞা বাংলাদেশৰ যৌতুক নিৰোধ আইনত যৌতুকৰ কোনো স্পষ্ট সংজ্ঞা প্ৰদান কৰা হোৱা নাই। উক্ত আইনৰ ২ নং ধাৰাটো ব্যাখ্যা কৰিলে যৌতুক শব্দটোৰ লগত সম্পৰ্ক যুক্ত কতিপয় সক্ৰিয় উপাদানৰ উপস্থিতি দেখা যায়। উক্ত ধাৰা অনুসৰি যৌতুক হ’ব হ’লে পক্ষগণ দ্বাৰা প্ৰত্যক্ষ বা পৰোক্ষভাৱে বিবাহৰ প্ৰতিদান স্বৰূপ যিকোনো সম্পত্তি বা মূল্যৱান আমানত প্ৰদান কৰা বা প্ৰদানত সম্মত হোৱাকে যৌতুক বোলা হৈছে। উক্ত আইনত বিবাহৰ প্ৰতিদান হিচাপে টকা দাবী কৰিলে এই টকা যৌতুকৰ ভিতৰত পৰিব নে নাই সেই সম্বদ্ধত কিছুমান উল্লেখ কৰা হোৱা নাই। যৌতুক নিৰোধ আইন ১৯৮০, ৰ ২ নং ধাৰাত যৌতুকৰ সংজ্ঞা প্ৰদান কৰা হৈছে। ধাৰা ২) সংজ্ঞা। বিষয় বস্তু বা প্ৰসঙ্গৰ পৰিপন্থী নহ’লে এই আইনত যৌতুক বুলি প্ৰত্যক্ষ বা পৰোক্ষভাৱে প্ৰদত্ত যি কোনো সম্পত্তি বা মূল্যৱান বস্তুকে বুজায়। ক) বিবাহৰ এক পক্ষ দ্বিতীয় পক্ষকক বা খ) বিবাহৰ কোনো এক পক্ষৰ পিতা-মাতা বা অইন কোনো ব্যাক্তি বিবাহৰ যি কোনো পক্ষকক বা অইন কোনো ব্যক্তিকক বিবাহ অনুষ্ঠান বা বিবাহৰ আগত বা পিছত বিবাহৰ পণৰূপে প্ৰদান কৰে বা প্ৰদানে সম্মত হয়। তেন্তে দেনমোহৰ যৌতুকৰ অন্তৰ্ভুক্ত নহ’ব। ব্যাখ্যা ১) বিবাহৰ লগত পোনে পোনে সম্পৰ্কিত নহয় এনে কোনো ব্যক্তি দৰা বা কইনা যি কোনো পক্ষকক পাঁচশ টকাৰ কম মূল্যৰ কোনো সামগ্ৰী উপহাৰ হিচাপে প্ৰদান কৰিলে সেয়া যৌতুক নহ’ব। (অতএব, বিবাহৰ নিমন্ত্ৰণ খাবলৈ গ’লে ৫০০ টকাৰ কম মূল্যৰ উপহাৰ ল’ব লাগিব।) নাৰী তথা শিশু নিৰ্যাতন দমন আইন ২০০০, ৰ ২(ঞ) ধাৰাত যৌতুকৰ সংজ্ঞাত কোৱা হৈছে যে, (অ) কোনো বিবাহৰ দৰা বা দৰাৰ পিতা বা মাতা বা প্ৰত্যক্ষভাৱে বিবাহৰ লগত জড়িত দৰা পক্ষৰ অইন কোনো ব্যক্তি কৰ্তৃক উক্ত বিবাহৰ সময় বা পুৰ্বে বা বৈবাহিক সম্পৰ্ক বিদ্যমান থকা সময়ত, বিবাহ স্থিৰ থকাৰ চৰ্তত, বিবাহৰ পণ হিচাপে কইনা পক্ষৰ পৰা দাবীকৃত অৰ্থ, সামগ্ৰী বা অন্যবিধ সম্পদ; অথবা (আ) কোনো বিবাহৰ কইনা পক্ষ কৰ্তৃক বিবাহৰ দৰা বা দৰাৰ পিতা বা মাতা বা প্ৰত্যক্ষভাবে বিবাহৰ লগত জড়িত দৰা পক্ষৰ অইন কোনো ব্যক্তিক উক্ত বিবাহৰ সময় বা তত্পূৰ্বে বা বৈবাহিক সম্পৰ্ক বিদ্যমান থকা সময়, বিবাহ স্থিৰ থকাৰ চৰ্তত, বিবাহৰ পণ হিচাপে প্ৰদত্ত বা প্ৰদানে সম্মত অৰ্থ, সামগ্ৰী বা অন্যবিধ সম্পদ সমূহক যৌতুক বুলি কোৱা হ’ব। যৌতুক কোনো ছোৱালীৰ বিবাহত মা-দেউতা, আত্মীয়স্বজন আনকি অনাত্মীয় অতিথিসকল যিবিলাক উপহাৰ দিয়ে তাক যৌতুক বুলি কোৱা হয়। গতিকে যৌতুক হ'ল সেই উপহাৰ য’ত ছোৱালীক তাইৰ বিবাহত স্বজন-পৰিজন তথা অনাত্মীয় অতিথিগণ সাধাৰণত স্বেচ্ছায় দি থাকে যাতে তাই তাইৰ স্বামীৰ ঘৰত এইবিলাক নিজৰ ইচ্ছা অনুসৰি তাইৰ সুবিধা আৰু মঙলৰ বাবে কৰিব পাৰে। যৌতুক আইন ভাৰত ১৯৬১ চনৰ ভাৰতীয় আইনটোৰ ২নং অনুচ্ছেদত বিবাহৰ সময় নগদ অৰ্থ, অলঙ্কাৰ, সাজ-পাৰ বা বেলেগ কোনো বস্তুৰ আকাৰত প্ৰদত্ত উপহাৰ কোনোবাই বিবাহৰ চৰ্ত হিচাপত নিদিলে সেইবিলাক যৌতুকৰ সংজ্ঞাৰ বাহিৰত ৰখা হৈছে। ১৯৬১ চনৰ ভাৰতীয় আইনত যৌতুক লোৱা বা দিয়া বা দাবি কৰাৰ শাস্তি সৰ্বোচ্চ ছয় মাহৰ কাৰাদণ্ড বা পাঁচ হাজাৰ ৰূপী জৰিমানা ভৰিব লাগিব। বাংলাদেশ যৌতুক নিষিদ্ধকৰণ আইন, ১৯৮০। এইদেশত যৌতুকৰ অভিশাপ ৰোধ কৰিবলৈ ব্যৰ্থ হয়। ফলত যৌতুক দাবিৰ পৰিণতিত কইনাৰ উপৰ নিৰ্যাতন নামি আহে। সিহঁত শাৰীৰিকভাবে নিগৃহীত হয়। আনকি হত্যাও কৰা হয়। ইয়াৰ পৰিপ্ৰেক্ষিতত চৰকাৰ যৌতুক দাবিক কেন্দ্ৰ কৰি কোনো মহিলা বা শিশুক সামান্য বা গুৰুতৰ জখম কৰা, হত্যাৰ চেষ্টা কৰা বা হত্যা কৰাৰ বাবে শাস্তিৰ বিধান কৰে নাৰী তথা শিশু নিৰ্যাতন (বিশেষ বিধান) আইন ১৯৯৫ জাৰি কৰিবলৈ বাধ্য হয়। কিন্তু সেই আইনটোও এই অভিশাপৰ সমুখত যথেষ্ট প্ৰমাণিত নোহোৱাত আইনটো সংশোধন কৰি ২০০০ চনত বলবৎ কৰা হয় নাৰী তথা শিশু নিৰ্যাতন দমন (নিৰ্যাতনমূলক শাস্তি) আইন ২০০০। আইনটোও ২০০৩ চনত সংশোধন কৰা হয়। সংশোধিত আইনৰ ১১ অনুচ্ছেদত যৌতুকৰ দাবি লৈ হত্যাৰ অভিযোগত মৃত্যুদণ্ড, হত্যাৰ চেষ্টা চলোৱাৰ বাবে আজীৱন কাৰাদণ্ড, মাৰাত্মক জখম কৰাৰ বাবে ৫ ৰ পৰা ১২ বছৰৰ কাৰাদণ্ড আৰু সাধাৰণ জখম কৰাৰ বাবএ ১ পৰা ৩ বছৰৰ কাৰাদণ্ডৰ বিধান ৰখা হৈছে। যৌতুকৰ ইতিহাস উপনিৱেশিক সময়চোৱাত ক্ৰমবৰ্ধমান যৌতুক নিৰুৎসাহিত কৰাৰ কোনো আইনগত ব্যৱস্থা লোৱা হোৱা নাই। কিন্তু ব্যতিক্ৰম কেৱল এই যে, এই সময়ত সম্পত্তিত হিন্দু নাৰীৰ অধিকাৰ আইন ১৯৩৭ বলবৎ কৰা হৈছিল। সেই আইনত এজন হিন্দু বিধৱাক তাইৰ মৃত স্বামীৰ সম্পত্তি পুত্ৰ সন্তান যিমানখিনি পাব তাৰ সমপৰিমাণ অংশ পোৱাৰ অধিকাৰ দিয়া হৈছিল। কিন্তু সেই অধিকাৰও আছিল সীমিত। অবশ্য ভাৰতত ব্ৰিটিছ উপনিৱেশিক শাসনৰ অৱসানৰ পিছত স্বাধীন দেশত হিন্দু উত্তৰাধিকাৰ আইন ১৯৫৭-ত সনাতন উত্তৰাধিকাৰ ব্যৱস্থা বাতিল কৰি দিয়া হয় আৰু তেতিয়া হিন্দু সমাজত মৃত ব্যক্তিৰ পুত্ৰ বা কইনা পিতা বা মাতাৰ সম্পত্তিৰ সমান অংশ পোৱাৰ অধিকাৰ আছিল। কিন্তু এনে বিধান থকা সত্ত্বেও ভাৰতৰ যৌতুক প্ৰথাৰ অভিশাপ তিৰোহিত হোৱা নাই। সেই কাৰণে ভাৰত চৰকাৰ বিবাহৰ পণ হিচাপে বিবাহৰ আগত বা পিছত অথবা বিবাহৰ সময় যৌতুক দাবি কৰা বা গ্ৰহণ কৰাজনক শাস্তিযোগ্য অপৰাধ ঘোষণা কৰি যৌতুক নিষিদ্ধকৰণ আইন ১৯৬১ বিধিবদ্ধ কৰিবলৈ বাধ্য হয়। যৌতুক প্ৰথাৰ অভিশাপ যৌতুক প্ৰথাৰ অভিশাপ বাংলাদেশৰ হিন্দু তথা মুছলিম উভয় সমাজত ইমানেই সংক্ৰমিত হৈছে যে সেয়া উচ্চ বা মধ্যবিত্ত শ্ৰেণীৰ পৰা দাৰিদ্ৰেৰ সৰ্বনিম্ন স্তৰ লৈকে বিয়পি পৰিছে। সেয়ে বাংলাদেশত এই সামাজিক সমস্যা প্ৰতিৰোধ কৰাৰ বাবে যৌতুক নিষিদ্ধকৰণ আইন ১৯৮০ বিধিবদ্ধ কৰা হয়, যি ভাৰতৰ ১৯৬১ চনৰ যৌতুক নিষিদ্ধকৰণ আইন দ্বাৰা প্ৰভুতৰূপত প্ৰভাবিত। যৌতুক প্ৰথাৰ অভিশাপ সমুখত চৰকাৰ। গতিকে কঠোৰ পদক্ষেপ লোৱাৰ পিছতো যৌতুক প্ৰতিহত কৰা সম্ভব হোৱা নাই; বৰং সেয়া দিনক দিনে বাঢ়িবলৈ লৈছে। আৰু এই অভিশাপৰ যিহঁত চিকাৰ সিহঁত অৰ্থনৈতিক হেঁচাঁত লাহে লাহে ধ্বংস হব ধৰিছে। সেয়াই নহয়, যৌতুকৰ দাবি হেঁপাহ মাৰিব নোৱাৰি নিৰপৰাধ স্ত্ৰীসকল শাৰীৰিক নিৰ্যাতন ভোগ কৰি আছে। কেতিয়াবা বা মাৰাত্মক জখমও হৈ আছে, আনকি হত্যা কাণ্ডও হৈ আছে। তথ্যসূত্ৰ বিবাহ ভাৰতৰ

51261

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%B8%E0%A6%BE%E0%A6%A7%E0%A6%BE%E0%A7%B0%E0%A6%A3%20%E0%A6%86%E0%A6%AA%E0%A7%87%E0%A6%95%E0%A7%8D%E0%A6%B7%E0%A6%BF%E0%A6%95%E0%A6%A4%E0%A6%BE%E0%A6%AC%E0%A6%BE%E0%A6%A6

সাধাৰণ আপেক্ষিকতাবাদ

সাধাৰণ আপেক্ষিকতাবাদ (ইংৰাজী: (সাধাৰণ আপেক্ষিকতাবাদ তত্ত্ব বা জি. টি. আৰ. নামেৰেও পৰিচিত) ১৯১৫ চনত এলবাৰ্ট আইনষ্টাইনে দাঙি ধৰা মহাকৰ্ষণৰ জ্যামিতিক তত্ত্ব। আধুনিক পদাৰ্থবিজ্ঞানত এই তত্ত্বৰ সহায়তে মহাকৰ্ষণৰ ব্যাখ্যা আগবঢ়োৱা হৈছে। ই আইনষ্টাইনৰ বিশেষ আপেক্ষিকতাবাদ তত্ত্বৰ সাধাৰণীকৰণ ৰূপ। ই পূৰ্বৰ নিউটনীয় বিশ্বজনীন মহাকৰ্ষণ তত্ত্বক চেৰাই গৈ স্থান আৰু সময়ৰ জ্যামিতিক ধৰ্ম ব্যৱহাৰ কৰি মহাকৰ্ষণ বলৰ এটা একক আৰু অভিনৱ ব্যাখ্যা আগবঢ়াইছে। এইক্ষেত্ৰত স্থান আৰু সময়ক একেলগে স্থানকাল বুলি কোৱা হয়। স্থানকালৰ বক্ৰতাৰ লগত যিকোনো বস্তু আৰু বিকিৰণৰ শক্তি আৰু ভৰবেগ পোনপটীয়াকৈ জড়িত হৈ আছে। এই সম্পৰ্কটো আইষ্টাইনৰ ক্ষেত্ৰ সমীকৰণৰ দ্বাৰা প্ৰকাশ কৰা হয়, যিটো কেইটামান আংশিক অৱকলনীয় সমীকৰণৰ সমষ্টি। সাধাৰণ আপেক্ষিকতাবাদৰ কেইটামান ফলাফল ধ্ৰুপদী পদাৰ্থবিজ্ঞানে আগবঢ়োৱা ফলাফলৰ পৰা সম্পূৰ্ণৰূপে পৃথক। সময়ৰ প্ৰৱাহ, স্থান বা মহাকাশৰ জ্যামিতি, বাধাহীন পতনৰ সময়ত বস্তু এটাৰ গতি, পোহৰৰ বেগ আদিৰ লগত জড়িত এই পাৰ্থক্যসমূহৰ ভিতৰত মহাকৰ্ষণীয় লেন্সিং, মহাকৰ্ষণীয় সময় প্ৰসাৰণ, পোহৰৰ মহাকৰ্ষণীয় লোহিত বিচ্যুতি, মহাকৰ্ষণীয় সময়ৰ ধীৰগতি আদি বিশেষভাৱে উল্লেখযোগ্য। সাধাৰণ আপেক্ষিকতাবাদৰ ভৱিষ্যৎবাণীসমূহ ধ্ৰুপদী পদাৰ্থবিজ্ঞানৰ লগত তুলনা কৰি চোৱা হৈছে আৰু আজিলৈ সম্পন্ন হোৱা আটাইবোৰ পৰীক্ষা-নিৰীক্ষাতে ই সত্য প্ৰতিপন্ন হৈছে। যদিও সাধাৰণ আপেক্ষিকতাবাদ তত্ত্বটোৱেই মহাকৰ্ষণসম্পৰ্কীয় একমাত্ৰ আপেক্ষিকীয় তত্ত্ব নহয়, ব্যৱহাৰিক পৰীক্ষা-নিৰীক্ষাৰ তথ্যৰ লগত মিল থকা এইটোৱে সবাতোকৈ সৰল তত্ত্ব। তথাপি এতিয়াও কিছুমান উত্তৰবিহীন প্ৰশ্ন থাকি গৈছে। এই প্ৰশ্নবোৰৰ ভিতৰত সবাতোকৈ মৌলিক প্ৰশ্নটো হৈছে কোৱাণ্টাম পদাৰ্থবিজ্ঞানৰ তত্ত্বৰ লগত সাধাৰণ আপেক্ষিকতাবাদ জোৰা লগাই কিদৰে এটা স্বয়ংসম্পূৰ্ণ আৰু সুসংগঠিত কোৱাণ্টাম মহাকৰ্ষণ তত্ত্ব পাব পাৰি। জ্যোতিপদাৰ্থবিজ্ঞানৰ ক্ষেত্ৰখনত আইনষ্টাইনৰ তত্ত্বৰ গুৰুত্বপূৰ্ণ বৰঙণি আছে। উদাহৰণস্বৰূপে, এই তত্ত্বৰ সহায়তে কৃষ্ণগহ্বৰৰ উপস্থিতিৰ ভৱিষ্যৎবাণী কৰা হৈছিল। অতিকায় তৰাবোৰৰ জীৱনকালৰ শেষ পৰিণতিৰূপে সৃষ্টি হোৱা এই কৃষ্ণগহ্বৰবোৰ মহাকাশৰ এনে এটা অঞ্চল য'ত স্থান আৰু কাল ইমানেই বিকৃত হয় যে একোৱেই, আনকি পোহৰো বাহিৰ ওলাব নোৱাৰে। মহাকাশৰ কিছুমান বস্তুৰ পৰা নিৰ্গত হোৱা বিকিৰণবোৰ প্ৰকৃতাৰ্থত কৃষ্ণগহ্বৰৰ প্ৰভাৱতেই হৈছে বুলি স্পষ্ট সাক্ষ্য আছে। উদাহৰণস্বৰূপে, মাইক্ৰ'কোৱাছাৰ আৰু সক্ৰিয় তাৰকাৰাজ্যিক নিউক্লিয়াছবোৰ যথাক্ৰমে নক্ষত্ৰীয় কৃষ্ণগহ্বৰ আৰু অতিকায় কৃষ্ণগহ্বৰৰ উপস্থিতিৰ বাবে হৈছে। মহাকৰ্ষণৰ প্ৰভাৱত পোহৰৰ গতিপথ ভাঁজ খোৱা বাবে মহাকৰ্ষণীয় লেন্সিং পৰিঘটনাটোৰ সৃষ্টি হৈছে। ইয়াৰ ফলস্বৰূপে দূৰৱৰ্তী একেটা পোহৰ উৎসৰে একাধিক ছবি আকাশত দৃশ্যমান হয়। সাধাৰণ আপেক্ষিকতাবাদে মহাকৰ্ষণীয় তৰংগৰ উপস্থিতিৰো ভৱিষ্যৎবাণী কৰিছিল, যিটো শেহতীয়াকৈ লিগ' প্ৰকল্পৰ জৰিয়তে পোনপটীয়াকৈ প্ৰত্যক্ষ কৰা হৈছিল। তদুপৰি প্ৰসাৰণশীল বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডখন সম্পৰ্কীয় এতিয়াৰ জ্যোতিৰ্বৈজ্ঞানিক আৰ্হিটোও মূলতঃ সাধাৰণ আপেক্ষিকতাবাদৰ ভিত্তিতেই গঢ় লৈ উঠিছে। অপৰিসীম সৌন্দৰ্য্যৰে ভৰপূৰ বুলি পৰিচিত সাধাৰণ আপেক্ষিকতাবাদক প্ৰায়েই ভৌতিক তত্ত্বসমূহৰ ভিতৰত সবাতোকৈ ধুনীয়া তত্ত্ব বুলি আখ্যা দিয়া হয়। ইতিহাস ১৯০৫ চনত বিশেষ আপেক্ষিকতাবাদ তত্ত্ব প্ৰকাশ পোৱাৰ পিছতে আইনষ্টাইনে তেওঁৰ এই নতুন আপেক্ষিকীয় প্ৰেক্ষাপটত মহাকৰ্ষণক কিদৰে ব্যাখ্যা কৰিব পাৰি, সেইবিষয়ে ভাবিবলৈ লৈছিল। ১৯০৭ চনত তেওঁ মুক্ত পতন গতিত থকা নিৰীক্ষক এজনৰ বিষয়ে এটা সৰল চিন্তা পৰীক্ষা কৰি চাইছিল, যিটো পিছলৈ মহাকৰ্ষণৰ আপেক্ষিক তত্ত্ব এটা অন্বেষণৰ আঠ বছৰীয়া যাত্ৰাৰ আৰম্ভণিৰূপে বিবেচিত হ'ল। বহুতো আঁসোৱাহ আৰু ভুল আৰম্ভণিৰ পিছত, ১৯১৫ চনৰ নৱেম্বৰ মাহত তেওঁৰ গৱেষণাৰাজি প্ৰুছিয়ান একাডেমী অৱ্ চায়েন্সৰ সন্মুখত প্ৰদৰ্শন হ'ল, যিবোৰ এতিয়া আইনষ্টাইনৰ ক্ষেত্ৰ সমীকৰণ নামেৰে জনাজাত। যিকোনো বস্তু বা বিকিৰণৰ উপস্থিতিত স্থান/মহাকাশ আৰু সময়ৰ জ্যামিতিক ৰূপ কিদৰে সলনি হয়, এই সমীকৰণকেইটাৰ জৰিয়তে তাৰ আভাস পোৱা যায়। দৰাচলতে এই ক্ষেত্ৰ সমীকৰণকেইটাই সাধাৰণ আপেক্ষিকতাবাদ তত্ত্বৰ মূল ভেটি। আইনষ্টাইনৰ ক্ষেত্ৰ সমীকৰণসমূহ অৰৈখিক আৰু এইবোৰ সমাধান কৰিবলৈ অত্যন্ত কঠিন। তত্ত্বটোৰ প্ৰাৰম্ভিক ভৱিষ্যৎবাণীসমূহ সমাধান কৰিবলৈ আইনষ্টাইনে আনুমানিক পদ্ধতিৰ সহায় লৈছিল। কিন্তু কম সময়ৰ ভিতৰতে ১৯১৬ চনত কাৰ্ল স্বাৰ্জশ্বাইল্ড্ নামৰ জ্যোতিৰ্পদাৰ্থবিদজনে প্ৰথমবাৰৰ বাবে আইনষ্টাইন সমীকৰণৰ অ-গতানুগতিক নিখুঁত সমাধান উলিয়াইছিল। ইয়াক স্বাৰ্জশ্বাইল্ড্ মেট্ৰিক নামেৰে জনা যায়। এই সমাধানেই মহাকৰ্ষণীয় বিস্ফোৰণৰ অন্তিম পৰ্য্যায়টো (যাক এতিয়া কৃষ্ণগহ্বৰ বুলি জনা যায়) ব্যাখ্যা কৰাৰ বাট মুকলি কৰি দিলে। একেটা বছৰতে স্বাৰ্জশ্বাইল্ড্ সমাধানক বৈদ্যুতিকভাৱে আহিত বস্তুৰ ক্ষেত্ৰতো প্ৰয়োগৰ বাবে সাধাৰণীকৰণ কৰাৰ প্ৰথম পদক্ষেপটো লোৱা হ'ল। সম্প্ৰতি বৈদ্যুতিকভাৱে আহিত কৃষ্ণগহ্বৰৰ লগত জড়িত ৰেইছনাৰ-নৰ্ডষ্ট্ৰম সমাধান ইয়াৰ পৰাই উদ্ভৱ হৈছিল। ১৯১৭ চনত আইনষ্টাইনে সমগ্ৰ বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডখনৰ ক্ষেত্ৰতে তেওঁৰ তত্ত্ব প্ৰয়োগ কৰি চালে। ফলত "আপেক্ষিকীয় ব্ৰহ্মাণ্ডতত্ত্ব" নামৰ নতুন অধ্যয়ন ক্ষেত্ৰ এখনৰ মুকলি হ'ল। বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডখন স্থিৰ বুলি প্ৰচলিত সেইসময়ৰ বিশ্বাসটোত আইনষ্টাইনো পতিয়ন গৈছিল আৰু সেইবাবে স্থিৰ বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ড এখনৰ লগত খাপ খোৱাকৈ আইনষ্টাইনে তেওঁৰ মূল ক্ষেত্ৰ সমীকৰণত এটা পৰিমাত্ৰা যোগ দিছিল। ইয়াক বিশ্বজনীন ধ্ৰুৱক নামেৰে জনা যায়। কিন্তু হাবল প্ৰমুখ্যে আন জ্যোতিৰ্বিজ্ঞানীসকলৰ কৰ্মৰাজিৰ ফলত ১৯২৯ চনৰ ভিতৰত এইটো স্পষ্ট হৈ পৰিছিল যে আমাৰ বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডখন প্ৰকৃতাৰ্থত সম্প্ৰসাৰণশীল। ১৯২২ চনত আলেকজেণ্ডাৰ ফ্ৰিডমেনে আগবঢ়োৱা প্ৰসাৰণশীল ব্ৰহ্মাণ্ডৰ সমাধানটোৱে পোনে পোনে এইটো সিদ্ধান্তই দিছিল, য'ত কোনো ধ্ৰুৱক যোগ কৰাৰো প্ৰয়োজন হোৱা নাছিল। এই সমাধানৰ আলমত লেমাত্ৰেই প্ৰথমবাৰৰ বাবে মহানাদ তত্ত্বৰ আৰ্হিটো দাঙি ধৰিছিল। এই আৰ্হি অনুসৰি আমাৰ বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডখন অতি উষ্ণ আৰু ঘন পৰ্য্যায় এটাৰ পৰা আৰম্ভণি হৈছিল। পিছলৈ আইনষ্টাইনে বিশ্বজনীন ধ্ৰুৱকটোক নিজৰ জীৱনৰ সবাতোকৈ ডাঙৰ ভুল বুলি আক্ষেপ কৰিছিল। সেই সময়ছোৱাত সাধাৰণ আপেক্ষিকতাবাদ তত্ত্বটো আন ভৌতিক তত্ত্ববোৰৰ মাজত এটা কৌতূহলৰ বিষয়ৰূপে পৰিগণিত হৈ আহিছিল। যিহেতু বিশেষ আপেক্ষিকতাবাদৰ লগত খাপ খাইছিল আৰু নিউটনীয় তত্ত্বই ব্যাখ্যা আগবঢ়াব নোৱাৰা বহুতো পৰিঘটনাও সঠিকভাৱে ব্যাখ্যা আগবঢ়াইছিল, সাধাৰণ আপেক্ষিকতাবাদ তত্ত্বটো নিঃসন্দেহে নিউটনীয় মহাকৰ্ষণতকৈ উৎকৃষ্টমানৰ আছিল। কোনোধৰণৰ যাদৃচ্ছিক পৰিমাত্ৰাৰ সহায় নোলোৱাকৈ ১৯১৫ চনত আইনষ্টাইনে নিজেই দেখুৱাইছিল যে কেনেকৈ সূৰ্য্যৰ পৰা বুধৰ কক্ষপথৰ নিকটৱৰ্তী বিন্দু স্বাভাৱিকতকৈ অধিক ওচৰ চাপি আহে। একেদৰে ১৯১৯ চনৰ ২৯ মে'ৰ পূৰ্ণগ্ৰাস সূৰ্য্যগ্ৰহণৰ সময়ত জ্যোতিৰ্বিদ আৰ্থাৰ এডিংটনৰ নেতৃত্বত চলোৱা অভিযানৰ জৰিয়তে সূৰ্য্যৰ প্ৰভাৱত পোহৰ ৰশ্মি ভাঁজ খায় বুলি আগবঢ়োৱা সাধাৰণ আপেক্ষিকতাবাদৰ ভৱিষ্যৎবাণীটো প্ৰমাণ হৈছিল। ইয়াৰ পিছত আইনষ্টাইন ৰাতিটোৰ ভিতৰতে বিখ্যাত হৈ পৰিছিল। তথাপিও ১৯৬০ ৰ পৰা ১৯৭৫ চনৰ ভিতৰত হোৱা বিকাশকালতহে সাধাৰণ আপেক্ষিকতাবাদ তাত্ত্বিক পদাৰ্থবিজ্ঞান আৰু জ্যোতিৰ্বিজ্ঞানৰ মূল সুঁতিত স্থান পাইছিল। এই সময়ছোৱাক এতিয়া সাধাৰণ আপেক্ষিকতাবাদৰ সোণালী যুগ বুলি জনা যায়। পদাৰ্থবিজ্ঞানীসকলে কৃষ্ণগহ্বৰৰ ধাৰণা বুজিবলৈ আৰম্ভ কৰিছিল আৰু কোৱাছাৰবোৰো ইয়াৰ পৰাই উৎপন্ন হোৱা বুলি জানিব পাৰিছিল। সৌৰজগতৰ লগত জড়িত তাতোকৈ নিখুঁত পৰীক্ষাৰ জৰিয়তে ইয়াৰ ভৱিষ্যৎবাণী দিব পৰা ক্ষমতাতো নিশ্চিত হ'ল আৰু আপেক্ষিকীয় ব্ৰহ্মাণ্ডতত্ত্বও প্ৰত্যক্ষ পৰীক্ষা-নিৰীক্ষাৰ লগত খাপ খাবলৈ ধৰিলে। সময়ৰ লগে লগে সাধাৰণ আপেক্ষিকতাবাদ তত্ত্বই এক অসাধাৰণ সৌন্দৰ্য্যপূৰ্ণ তত্ত্বৰূপে স্বীকৃতি লাভ কৰিছে। সুব্ৰহ্মণ্যন চন্দ্ৰশেখৰে কৈছিল যে বিভিন্ন স্তৰত এই তত্ত্বটোৱে ফ্ৰান্সিছ বেকনে কোৱাৰ নিচিনা "ক্ৰমাগতভাৱে আচহুৱা ধৰ্ম" (অৰ্থাৎ বিস্ময় সৃষ্টিকাৰী উপাদান) প্ৰদৰ্শন কৰে। ই এনেকুৱা মৌলিক ধৰ্ম কিছুমান সমন্বয় ঘটাইছে (স্থান আৰু সময় বনাম পদাৰ্থ আৰু গতি) যাক পূৰ্বে সম্পূৰ্ণ স্বাধীন আৰু পৃথক বুলি ভবা হৈছিল। চন্দ্ৰশেখৰে এইটোও কৈছিল যে এটা পূৰ্ণাংগ তত্ত্বৰ অন্বেষণত আইনষ্টাইনৰ মূল নিৰ্দেশনা আছিল সমতুল্যতাৰ নীতি আৰু মহাকৰ্ষণৰ সঠিক ব্যাখ্যা জ্যামিতিৰ ভিত্তিত হ'ব লাগে বুলি থকা তেওঁৰ অন্তৰ্দৃষ্টি। সেইবাবে আইনষ্টাইনে যিধৰণে সিদ্ধান্তসমূহত উপনীত হৈছিল, তাত যেন "স্বাভাৱিকভাৱে বিকাশ হৈ উঠা"ৰ ছবি এখন ফুটি উঠিছিল। সাধাৰণ আপেক্ষিকতাবাদৰ সৈতে জড়িত আন কেইটামান উপাদান হৈছে ইয়াৰ সৰলতা, সমমিত গুণ, অপৰিৱৰ্তনীয় ৰাশি আৰু সংযোজনৰ ক্ষেত্ৰত ইয়াৰ সিদ্ধান্ত, আৰু ইয়াৰ নিখুঁত যুক্তিপূৰ্ণ স্থিৰতা। বৰ্তমানৰ স্থিতি কেবাটাও নিৰীক্ষণপ্ৰাপ্ত আৰু প্ৰায়োগিক পৰীক্ষাৰ ফলাফল সফলতাৰে পূৰ্বানুমান কৰাৰ ফলস্বৰূপে সাধাৰণ আপেক্ষিকতাবাদ তত্ত্বটো মহাকৰ্ষণ আৰু ব্ৰহ্মাণ্ডতত্ত্বৰ এটা অতি সফল আৰ্হিৰূপে পৰিগণিত হৈছে। তথাপিও তত্ত্বটো যে সম্পূৰ্ণ নহয়, তাৰ প্ৰবল সাক্ষ্য আছে। কোৱাণ্টাম মহাকৰ্ষণ আৰু স্থানকালৰ অদ্বৈত বিন্দুৰ অস্তিত্বৰ প্ৰশ্নটো এতিয়াও মাৰ যোৱা নাই। কৃষ্ণ শক্তি আৰু কৃষ্ণ পদাৰ্থৰ অস্তিত্বসম্পৰ্কে নিৰীক্ষণপ্ৰাপ্ত তথ্যই পদাৰ্থবিজ্ঞানত নতুন তত্ত্ব প্ৰয়োজনৰ ইংগিত দৰ্শাব পাৰে। আনকি এতিয়াৰ ৰূপটোকে আঁকোৱালি ল'লেও তত্ত্বটোক অধিক বিশ্লেষণ কৰাৰ বাবে অতি সম্ভাৱনাময়। গাণিতিক আপেক্ষিকতাবাদীসকলে অদ্বৈত বিন্দুৰ বৈশিষ্ট্য আৰু আইনষ্টাইন সমীকৰণৰ মৌলিক ধৰ্মসমূহ বুজিবলৈ চেষ্টা কৰে, আনফালে সাংখ্যিক আপেক্ষিকতাবাদীসকলে কম্পিউটাৰত শক্তিশালী অনুৰূপ আৰ্হি পৰীক্ষা-নিৰীক্ষা কৰে (উদাহৰণস্বৰূপে দুটা কৃষ্ণগহ্বৰৰ সংযোজনৰ পৰিঘটনা)। ২০১৬ চনৰ ফেব্ৰুৱাৰী মাহত ঘোষণা কৰা হৈছিল যে ২০১৫ চনৰ ১৪ ছেপ্টেম্বৰত উচ্চপৰ্য্যায়ৰ লিগ' দলটোৱে মহাকৰ্ষণীয় তৰংগৰ অস্তিত্ব পোনপটীয়াকৈ ধৰা পেলাইছে। সাধাৰণ আপেক্ষিকতাবাদ তত্ত্ব জন্মৰ এটা শতিকাৰ পিছতো ই এখন অতি সক্ৰিয় গৱেষণা ক্ষেত্ৰৰূপে পৰিগণিত হৈ আহিছে। তথ্য সংগ্ৰহ আপেক্ষিকতাবাদ বাহ্যিক সংযোগ 22, 2008 2006

30177

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A7%B0%E0%A6%BE%E0%A6%9C%E0%A7%87%E0%A6%A8%E0%A7%8D%E0%A6%A6%E0%A7%8D%E0%A7%B0%20%E0%A6%AA%E0%A7%8D%E0%A7%B0%E0%A6%B8%E0%A6%BE%E0%A6%A6

ৰাজেন্দ্ৰ প্ৰসাদ

ৰাজেন্দ্ৰ প্ৰসাদ জন্ম:১৮৮৪ মৃত্যু:১৯৬৩) ১৯৫০ চনৰ ২৬ জানুৱাৰীত সাৰ্বভৌম ভাৰত গণৰাজ্যৰ প্ৰথম ৰাষ্ট্ৰপতি হিচাপে কাৰ্য্যভাৰ গ্ৰহণ কৰিছিল। তেওঁ স্বাধীনতা সংগ্ৰামৰ ১৯২১ চনৰ অসহযোগ আন্দোলন, ১৯৩২ চনৰ আইন অমান্য আন্দোলন আৰু ১৯৪২ চনৰ ভাৰত ত্যাগ আন্দোলনৰ সক্ৰিয় অংশ গ্ৰহণকাৰী আছিল। তেওঁৰ নিষ্ঠা আৰু চৰম ত্যাগৰ দেশ সেৱাৰ বাবে ১৯৬২ চনত ভাৰত চৰকাৰে তেওঁক ভাৰত-ৰত্ন উপাধিৰে বিভূষিত কৰি সন্মানিত কৰিছিল। দেশৰ কোটি কোটি জনতাৰ মাজত ৰাজেন্দ্ৰ বাবু বুলি জনাজাত ড॰ ৰাজেন্দ্ৰ প্ৰসাদ এজন বহুমুখী প্ৰতিভাসম্পন্ন ব্যক্তি আছিল। তেওঁ সাতোটা ভাষা ভাল দৰে জানিছিল। তেওঁ সাহিত্যিক আৰু সাংবাদিক হিচাপেও প্ৰখ্যাতি আছিল প্ৰচুৰ, সাংবাদিক জীৱনত তেওঁ চাৰ্চলাইট নামৰ এখন ইংৰাজী কাকত আৰু দেশ নামৰ এখন হিন্দী কাকত প্ৰতিষ্ঠা কৰিছিল। জন্ম আৰু পৰিয়াল ৰাষ্ট্ৰীয় কংগ্ৰেছৰ জন্ম হোৱা এবছৰ আগেয়ে, ১৮৮৪ চনৰ ৩ ডিচেম্বৰ তাৰিখে বিহাৰৰ সাৰণ জিলাৰ জীৰাদেঈ গাঁৱত ৰাজেন্দ্ৰ প্ৰসাদৰ জন্ম হয়। তেওঁৰ পিতাকৰ নাম আছিল মুঞ্চি মহাদেউ সহায়। তেওঁলোক আছিল কায়স্থ পৰিয়ালৰ লোক। তেওঁলোকৰ পূৰ্বপুৰুষ উত্তৰ প্ৰদেশৰ আছিল। বিহাৰলৈ আহি তেওঁলোকে হাথুৱা ৰাজ জমিদাৰীত সাধাৰণ ৰায়ত হিচাপে কিছুদিন বসবাস কৰাৰ পিছত সেই পৰিয়ালৰ লোকে লাহে লাহে এখন দুখনকৈ কেবাখনো গাওঁ কিনি লৈছিল। মাত্ৰ ১৩ বছৰ বয়সতে তেওঁ ৰাজবংশী দেৱীৰ সৈতে বিবাহ পাশত আবদ্ধ হয়। তেওঁলোকৰ পৰিয়ালে পৰ্দা প্ৰথা বৰকৈ মানি চলিছিল। তেওঁৰ ২৩ বছৰ বয়সত পিতাকৰ মৃত্যু হয়। শিক্ষা ৰাজেন্দ্ৰ প্ৰসাদ ছাত্ৰ হিছাপে প্ৰখৰ বুদ্ধিৰ অধিকাৰী আছিল। কোনো পৰীক্ষাতে তেওঁৰ প্ৰথমৰ বাহিৰে দ্বিতীয় স্থান পোৱাৰ দৃষ্টান্ত নাছিল। তেওঁ প্ৰাথমিক শিক্ষা এজন মৌলবীৰ তত্ত্বাবধানত ঘৰতে লাভ কৰিছিল। তেওঁ উৰ্দু আৰু পাৰ্চী ভাষা ঘৰতে পঢ়ি আয়ত্ত কৰিছিল। সৰ্ম্পূন ৯ বছৰ বয়সতহে তেওঁক বিদ্যালয়ত ভৰ্তি কৰোৱা হৈছিল। ১৯০২ চনত সুখ্যাতিৰে এণ্ট্ৰেস পৰীক্ষাত উত্তীৰ্ণ হোৱাৰ পিছত কলিকতাৰ প্ৰেছিডেন্সী কলেজত ভৰ্তি হয়। প্ৰেছিডেন্সী কলেজৰ পৰা তেওঁ স্নাতক আৰু স্নাতকোত্তৰ পৰীক্ষাত প্ৰথম বিভাগৰ প্ৰথম স্থান অধিকৰা কৰি উত্তীৰ্ণ হয়। তেওঁক এলাহাবাদ বিশ্ববিদ্যালয়ে এল-এল-ডি উপাধিৰে সন্মানীত কৰিছিল আৰু ডক্টৰেট উপাধি প্ৰদান কৰিছিল পাটনা, কাশী আৰু আগ্ৰা বিশ্ববিদ্যালয়ে। কৰ্মজীৱন আৰু আন্দোলনত ভূমিকা ১৯৪৬ চনৰ ছেপ্টেম্বৰ মাহ তেওঁ জৱাহৰলাল নেহেৰুৰ অন্তৰ্বৰ্তী কালিন চৰকাৰৰ খাদ্য আৰু কৃষি দপ্তৰৰ মন্ত্ৰী ৰূপে নিযুক্ত হৈয়েই কৰ্মজীৱনৰ পাতনি মেলিছিল। ১৯৫০ চনৰ ২৬ জানুৱাৰীত তেওঁ সাৰ্বভৌম ভাৰত গনৰাজ্যৰ প্ৰথম ৰাষ্ট্ৰপতি নিৰ্বাচিত হয় আৰু যথাক্ৰমে ১৯৫২ আৰু ১৯৫৭ চনৰ সাধাৰণ নিৰ্বাচনৰ পিছতো তেৱেঁ ৰাষ্ট্ৰপতি নিৰ্বাচিত হৈছিল। ১৯৬২ চনৰ ১২ মে তাৰিখলৈ তেওঁ ৰাষ্ট্ৰপতি পদত অধিষ্ঠিত আছিল। তেওঁ ৰাষ্ট্ৰপতি পদত থকা কালচোৱাত ৰাষ্ট্ৰপতি হিচাপে ১০,০০০ হাজাৰ টকা বেতনৰ প্ৰথম তিনি বছৰৰ সম্পূৰ্ণ দৰমহা লৈ, পিছত ১৯৫৩ চনৰ পৰা পাঁচ হাজাৰকৈ আৰু ১৯৫৭ চনৰ পৰা আঢ়ৈ হাজাকৈ দৰমহা গ্ৰহণ কৰিছিল। ১৯১৭ চনত গান্ধীজীয়ে বিহাৰৰ নীল খেতিয়কসকলক চাহাবৰ অত্যাচাৰৰ পৰা উদ্ধাৰ কৰিবলৈ চলোৱা বিহাৰৰ চম্পাৰণ সত্যাগ্ৰহৰ সময়ৰ পৰা গান্ধীৰ লগত তেওঁৰ সমন্ধ গঢ়ি উঠে আৰু সত্যাগ্ৰহ আন্দোলনেই তেওঁৰ জীৱনলৈ বৈপ্লৱিক পৰিবৰ্তনো আনি দিয়ে। তেতিয়াই তেওঁ স্বদেশী ব্যৱহাৰ ধ্বনিলৈ সঁহাৰি দিছিল। ছাত্ৰ অৱস্থাতে তেওঁ ৰাজনৈতিক দল এটাৰ দ্বাৰা স্থাপিত ডন নাম সংঘ এটাৰ লগত জড়িত হৈছিল। ১৯০৫ চনত তেওঁ বংগ বিভাজন ৰদ কৰিবলৈ চলা আন্দোলনত অংশ লোৱাৰ উপৰিও তেওঁ বিহাৰৰ এখন ছাত্ৰ-সন্মিলন সংগঠন কৰিছিল। ১৯১১ চনত তেওঁ কলিকতাত বহা কংগ্ৰেছ অধিবেশনত আনুষ্ঠানিকভাবে যোগদান কৰে আৰু নিখিল ভাৰতীয় কংগ্ৰেছ কমিটীলৈ তেওঁ নিৰ্বাচিত হয়। ১৯১১ চনতে তেওঁ আইনজীৱী খান বাহাদুৰ হুদাৰ তলত "আষ্ঠীকল ক্লাৰ্ক" হিচাপে আইন ব্যৱসায় আৰম্ভ কৰে আৰু আদালতত প্ৰথমবাৰ উপস্থিত হৈয়ে ন্যায়াধীশ চাৰ আশুতোষ মুখাৰ্জীক অভিভূত কৰি আইন কলেজত প্ৰবক্তাৰ পদত নিযুক্তি পায়। ১৯১১ চনৰ পা ১৯১৬ চনলৈ কলিকতা উচ্ছ ন্যায়ালয়ত আৰু ১৯১৬ চনৰ পৰা ১৯২০ চনলৈ পাটনা উচ্চ ন্যায়ালয়ত তেওঁ ওকালতি কৰিছিল। কলিকতাত ওকালতি কৰি থকা কালছোৱাতে তেওঁ গোপালকৃষ্ণ গোখলেৰ সম্পৰ্কলৈ অহাৰ সুযোগ পাইছিল। ১৯২০ চনত শেষলৈ তেওঁ তিনিহাজাৰ টকা উপাৰ্জন কৰা ওকালতি ব্যৱসায় বাদ দি তেওঁ স্বাধীনতা আন্দোলনত যোগদান কৰিবলৈ ওলাই আহিছিল। তেওঁ স্বাধীনতা সংগ্ৰামৰ ১৯২১ চনৰ অসহযোগ আন্দোলন, ১৯৩২ চনৰ আইন অমান্য আন্দোলন আৰু ১৯৪২ চনৰ ভাৰত ত্যাগ আন্দোলনত সক্ৰিয় অংশ গ্ৰহণ কৰাৰ কাৰণে কেইবাবাৰো কাৰাবৰণো খাটিছিল। তেওঁ ভাৰতীয় কংগ্ৰছৰ সাধাৰণ সম্পাদক পদত নিযুক্ত হোৱাৰ উপৰিও কাৰ্যকৰী কমিটীৰ সদস্য মনোনীত হৈছিল, তদুপৰি কিছুদিন বিহাৰ প্ৰাদেশিক কংগ্ৰছ কমিটীৰো সভাপতি আছিল। ১৯৩২,১৯৩৫, ১৯৩৮, আৰু ১৯৪৭ চনত অনুষ্ঠিত হোৱা বাৰতীয় ৰাষ্ট্ৰীয় কংগ্ৰেছৰ তেওঁ সভাপতি নিৰ্বাচিত হৈছিল। ১৯১৪ চনত বিহাৰৰ বান-পীড়িত ৰাইজ আৰু ১৯৩৪ চনত প্ৰলয়ংকাৰী ভূমিকম্পই বিহাৰৰ ৰাইজৰ ক্ষতিসাধন কৰা সময়ত তেওঁ ৰুগীয়া শৰীৰেৰে ৰাইজৰ মাজত উপস্থিত হৈ ধান, চাউল, আটা আদিৰ উপৰিও টকা-পইচা সংগ্ৰহ কৰি মানুহৰ ঘৰে ঘৰে গৈ নিজে সেইবোৰ বিতৰণ কৰি ঘূৰি ফুৰিছিল। ৰাজেন্দ্ৰ প্ৰসাদৰ জীৱনৰ শান্তিৰ আলয় আছিল সত্যৰ ভূমি সদাকত আশ্ৰম। ইয়াতেই তেওঁ কেন্দ্ৰীয় চৰকাৰৰ "খাদ্য মন্ত্ৰী" আৰু গণ-পৰিষদৰ সভাপতি হোৱাৰ আগৰ সময়ছোৱালৈ অতিবাহিত কৰিছিল। ৰাষ্ট্ৰপতি পদৰ পৰা অৱসৰ লৈ জীৱনৰ বাকীছোৱা কালো তেওঁ এই আশ্ৰমতে পৰম শান্তিৰে যোগীৰ জীৱন অতিবাহিত কৰিছিল। ১৯২৯ চনত তেওঁ ইংলেণ্ডলৈ যাত্ৰা কৰে আৰু ইউৰোপ মহাদেশৰ নানা ঠাই ভ্ৰমণ কৰিছিল। তেওঁ বাৰ্লিনলৈ গৈ তাৰ এখন সভাত নাত্সী দৰ্শন ৰ বিষয়ে এটি পাণ্ডিত্যপূৰ্ণ ভাষণ দিছিল, যিটো ভাষণৰ প্ৰতিক্ৰিয়াত তাৰ ডেকা নাত্সী দলে সভাকক্ষত এক বিৰাট হুলস্থূলৰ সৃষ্টি কৰিছিল। প্ৰথম ৰাষ্ট্ৰপতি ৰূপে দায়িত্ব গ্ৰহণ আৰু শপত গ্ৰহণ ১৯৫০ চনৰ ২৬ জানুৱাৰীৰ দিনা পুৱা ১০ বাজি ১৮ মিনিট যোৱাত ভূতপূৰ্ব গৱৰ্ণৰ জেনেৰেল চক্ৰৱৰ্তী ৰাজাগোপালাচাৰীয়ে ভাৰতত নতুন শাসনতন্ত্ৰ প্ৰৱৰ্তনৰ কথা ঘোষনা কৰে আৰু সেই লোকতান্ত্ৰিক গণৰাজ্যৰ ৰাষ্ট্ৰপতি নিৰ্বাচন কৰে ড॰ ৰাজেন্দ্ৰ প্ৰসাদক। "কামানৰ গৰ্জন", "ভেৰীৰ নিনাদ", ৰাষ্ট্ৰীয় সংগীতৰ সুৰ বন্দে মাতৰম, মহাত্মা গান্ধী কী জয় ধ্বনিৰ এক আড়ম্বৰ পূৰ্ণ অনুষ্ঠানত, সংবিধান সভাৰ সদস্যবৃন্দ, কেন্দ্ৰীয় মন্ত্ৰীসভাৰ মন্ত্ৰীসকল, বিদেশী ৰাষ্ট্ৰনায়ক প্ৰতিনিধিসকল আৰু নিমন্ত্ৰিত বিশিষ্ট অতিথিবৃন্দৰ সন্মুখত দৰবাৰ হলত পুৱা ১০ বাজি ২১ মিনিট যোৱাত তেওঁ নিষ্ঠা আৰু পবিত্ৰতা ৰক্ষাৰ শপত বাক্য পাঠ কৰে। তেওঁক শপত বাক্য পাঠ কৰোৱায় উচ্চতম ন্যায়ালয়ৰ মুখ্য ন্যায়ধিপতি হৰিলাল কানায়াই। পুৰস্কাৰ আৰু সন্মান সমূহ ভাৰত-ৰত্ন বঁটা (১৯৬২) এল-এল-ডি উপাধি ডক্টৰেট উপাধি গ্ৰন্থ-সংকলন আত্মকথা বাপুকে কদমোঁ মেঁ ভাৰতীয় শিক্ষা পাকিস্থান সত্যাগ্ৰহ ইন চম্পাৰাণ কনষ্ট্ৰাকটিভ প্ৰগ্ৰাম খণ্ডিত ভাৰত শিক্ষা আৰু সংস্কৃতি মৃত্যু ভাৰতৰ প্ৰথম গৰাকী ৰাষ্ট্ৰপতি ড॰ ৰাজেন্দ্ৰ প্ৰসাদৰ সদাকত আশ্ৰমত ১৯৬৩ চনৰ ২৮ ফেব্ৰুৱাৰী তাৰিখে মৃত্যু হয়। তথ্য সংগ্ৰহ বাহ্যিক সংযোগ ভাৰতৰ ব্যক্তি মৃত ব্যক্তি ভাৰতৰ ৰাষ্ট্ৰপতি ভাৰত ৰত্ন বঁটা বিজয়ী ভাৰতৰ স্বাধীনতা

98209

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%86%E0%A6%A6%E0%A6%BF%E0%A6%A4%E0%A7%8D%E0%A6%AF-%E0%A6%8F%E0%A6%B2%E0%A7%A7

আদিত্য-এল১

আদিত্য-এল১ হৈছে সূৰ্যৰ বায়ুমণ্ডলৰ অধ্যয়নৰ বাবে ভাৰতীয় মহাকাশ গৱেষণা সংস্থা আৰু অন্যান্য বহুকেইটা ভাৰতীয় গৱেষণা সংস্থাৰ সমন্বয়ত ৰূপাংকণ তথা বিকাশ কৰা এখন ক'ৰ'ণাগ্ৰাফি মহাকাশযান এই যানখন পৃথিৱীৰ পৰা প্ৰায় ১.৫ নিযুত কিলোমিটাৰ আঁতৰত থকা সূৰ্য আৰু পৃথিৱীৰ মাজৰ এক এল১ লাগ্ৰাঁজ বিন্দুৰ 1 চাৰিওকাশে থকা প্ৰভামণ্ডলীয় কক্ষপথলৈ গৈ সৌৰ বায়ুমণ্ডল, সৌৰ চুম্বকীয় ধুমুহা আৰু পৃথিৱীৰ পৰিৱেশত ইয়াৰ প্ৰভাৱ সম্পৰ্কে অধ্যয়ন কৰিবলৈ পঠিওৱা হৈছে। আদিত্য হৈছে সূৰ্যৰ গতিবিধি নিৰীক্ষণৰ বাবে প্ৰথম ভাৰতীয় অভিযান আৰু ২০২৩ চনৰ ছেপ্তেম্বৰ মাহৰ ১১:৫০ বজাত (ভা. মা. স.) পিএছএলভি-এক্সএল নামৰ এখন উৎক্ষেপণ বাহনৰ দ্বাৰা উৎক্ষেপণ কৰা হয়। ঐতিসাহিক চন্দ্ৰযান-৩ৰ সফলতাৰ মাত্ৰ ১০ দিনৰ পিছতেই ভাৰতে এই সৌৰযান উৎক্ষেপন কৰে আৰু কেৱল এঘণ্টাৰ পিছতে যানখতে তাৰ আকাংশিত কক্ষত সফলতাৰে উপনীত হয়। যানখনে ভাৰতীয় মান সময়মতে পিছবেলা ১২:৫৪ বজাত ইয়াৰ চতুৰ্থ স্তৰৰ পৰা পৃথক হ’ব। অভিযানৰ উদ্দেশ্য আদিত্য-এল১ অভিযানৰ প্ৰধান লক্ষ্যসমূহ হ’ল- সূৰ্যৰ ওপৰৰ সৌৰ বায়ুমণ্ডলীয় (ক্ৰম’স্ফিয়াৰ আৰু ক’ৰ’না) গতিবিদ্যাৰ অধ্যয়ন ক্ৰম'স্ফিয়াৰিক আৰু ক'ৰ'নেল উত্তাপন, আংশিকভাৱে আয়নীকৃত প্লাজমাৰ পদাৰ্থবিজ্ঞান, ক'ৰ'নেল ভৰ নিৰ্গমনৰ আৰম্ভণি আৰু সৌৰ ফ্লেয়াৰৰ অধ্যয়ন সূৰ্য্যৰ পৰা কণিকাৰ গতিবিদ্যাৰ অধ্যয়নৰ বাবে তথ্য প্ৰদান কৰা স্থানীয় কণা আৰু প্লাজমা পৰিৱেশ পৰ্যবেক্ষণ কৰা সৌৰ ক’ৰ’নাৰ পদাৰ্থ বিজ্ঞান আৰু ইয়াৰ উত্তাপন ব্যৱস্থা ক’ৰ’নেল আৰু ক’ৰ’নেল লুপ প্লাজমাৰ নিদান: তাপমাত্ৰা, বেগ আৰু ঘনত্ব চিএমইৰ উন্নয়ন, গতিশীলতা আৰু উৎপত্তি একাধিক সৌৰ স্তৰত (ক্ৰম’স্ফিয়াৰ, ভূমি আৰু বৰ্ধিত ক’ৰ’না) সংঘটিত হোৱা প্ৰক্ৰিয়াৰ ক্ৰম চিনাক্ত কৰা যিয়ে পিছলৈ সৌৰ বিস্ফোৰণৰ পৰিঘটনাৰ সৃষ্টি কৰে। সৌৰ ক'ৰ'নাত চুম্বকীয় ক্ষেত্ৰৰ ট'প'লজি আৰু চুম্বকীয় ক্ষেত্ৰৰ জোখ মহাকাশৰ বতৰৰ বাবে চালক হিচাপে সৌৰ বতাহৰ উৎপত্তি, গঠন আৰু গতিশীলতা অধ্যয়ন ইতিহাস ২০০৮ চনৰ জানুৱাৰী মাহত মহাকাশ গৱেষণাৰ পৰামৰ্শদাতা সমিতিয়ে প্ৰথমবাৰৰ বাবে সূৰ্যক অধ্যয়ন কৰা আদিত্যৰ বিষয়ে ধাৰণা কৰিছিল। প্ৰথমতে ইয়াক সৌৰ ক’ৰ’না অধ্যয়নৰ বাবে ক’ৰ’নাগ্ৰাফৰ সৈতে ৪০০ কিলোগ্ৰাম (৮৮০ পাউণ্ড) ভৰৰ পৃথিৱীৰ নিম্ন কক্ষপথত স্থাপন কৰা (৮০০ কিলোমিটাৰ) সৰু উপগ্ৰহ হিচাপে কল্পনা কৰা হৈছিল। এই মিছনৰ বাবে ২০১৬–২০১৭ বিত্তীয় বৰ্ষৰ বাবে ৩ কোটি টকাৰ পৰীক্ষামূলক বাজেট আবণ্টন দিয়া হৈছিল। তাৰ পিছত এই অভিযানৰ পৰিসৰ সম্প্ৰসাৰিত কৰা হৈছে আৰু এতিয়া ইয়াক লাগ্ৰাঁজ বিন্দু এল ১ত স্থাপন কৰিবলৈ এটা বিস্তৃত সৌৰ আৰু মহাকাশ পৰিৱেশ মানৱ নিৰীক্ষণ কেন্দ্ৰ হিচাপে পৰিকল্পনা কৰা হৈছে। সেয়ে এই অভিযানৰ নাম "আদিত্য-এল১" ৰখা হয়। ২০১৯ চনৰ জুলাই মাহলৈকে এই অভিযানৰ আবণ্টিত খৰচ হৈছে উৎক্ষেপণৰ খৰচ বাদ দি ₹৭৮.৫৩ কোটি টকা। নাম "আদিত্য" সূৰ্য্যক প্ৰতিনিধিত্ব কৰা হিন্দু দেৱতা সূৰ্য্যৰ পৰা উদ্ভৱ হৈছে। আদিত্য সূৰ্যৰ আন এটা নাম। 1" (অসমীয়াত এল১) চিহ্নটোৱে লাগ্ৰাঁজ বিন্দু ১ বুজায়। এল১ বিন্দুয়ে সূৰ্য্য আৰু পৃথিৱীৰ মাজত অৱস্থিত নিৰ্দিষ্ট স্থানক বুজায়। মহাকাশযানখনে যাত্ৰা কৰিবলৈ নিৰ্ধাৰণ কৰা এই বিন্দুৰ নামেৰে যানখনৰ নাম আদিত্য-এল১ ৰখা হৈছে। সংক্ষিপ্ত বিৱৰণ আদিত্য-এল১ অভিযানে পৃথিৱীৰ পৰা প্ৰায় ১৫০০,০০০ কিলোমিটাৰ (৯৩০,০০০ মাইল) দূৰত্বত থকা এল১ বিন্দুৰ চাৰিওফালে থকা প্ৰভা কক্ষপথত উপনীত হ’বলৈ পৃথিৱীৰ প্ৰায় ১০৯ দিন সময় লাগিব। মহাকাশযানখনে পৰিকল্পিত অভিযানৰ সময়ছোৱাৰ বাবে প্ৰভা কক্ষপথত থাকিব আৰু প্ৰতি বছৰে ০.২ ৪ মিটাৰ প্ৰতি ছেকেণ্ডৰ ষ্টেচনকিপিং কষ্ট্ )ত ৰক্ষণাবেক্ষণ কৰিব। ১৫০০ কিলোগ্ৰাম (৩,৩০০ পাউণ্ড) ওজনৰ এই উপগ্ৰহটোৱে বিভিন্ন উদ্দেশ্যৰে সাতটা বৈজ্ঞানিক সঁজুলি বা পেল'ড কঢ়িয়াই লৈ গৈছে। এই সঁজুলিসমূহে ক'ৰ'নেল উত্তাপ, সৌৰ বতাহৰ ত্বৰণ, ক'ৰ'নেল মেগনেট'মেট্ৰি, যিয়ে পৃথিৱীৰ ওপৰৰ বায়ুমণ্ডলীয় গতিশীলতা আৰু বিশ্ব জলবায়ুক পৰিচালিত কৰা নিম্ন অতিবেঙুনী বিকিৰণৰ উৎপত্তি আৰু নিৰীক্ষণ, সৌৰ আলোকমণ্ডলৰ ক্ৰম'স্ফিয়াৰ আৰু ক'ৰ'নাৰ সৈতে সংযোজন, মহাকাশ আৰু ভূমিভিত্তিক সৌৰ বতাহ আৰু সৌৰ চুম্বকীয় ধুমুহাৰ শক্তিশালী কণিকাৰ প্ৰবাহ আৰু চুম্বকীয় ক্ষেত্ৰ জুখি পৃথিৱীৰ চাৰিওফালে থকা মহাকাশ পৰিৱেশৰ স্থানীয় বৈশিষ্ট্য নিৰ্ণয় কৰিবলৈ ব্যৱহাৰ কৰা হ'ব। আদিত্য-এল১ অভিযানে সূৰ্য্যৰ আলোকমণ্ডল, ক্ৰম’স্ফিয়াৰ আৰু ক’ৰ’নাৰ পৰ্যবেক্ষণ প্ৰদান কৰিবলৈ সক্ষম হ’ব। ইয়াৰ উপৰিও এটা যন্ত্ৰই এল১ কক্ষপথত উপনীত হোৱা সৌৰ শক্তিশালী কণিকাৰ প্ৰবাহ অধ্যয়ন কৰিব। আনহাতে মেগনেটোমিটাৰ পেল'ডে এল১ৰ চাৰিওফালে থকা প্ৰভা কক্ষপথত চুম্বকীয় ক্ষেত্ৰৰ শক্তিৰ তাৰতম্য জুখিব। এই পেল'ডবোৰ পৃথিৱীৰ চুম্বকীয় ক্ষেত্ৰৰ পৰা হোৱা হস্তক্ষেপৰ বাহিৰত ৰাখিব লাগে আৰু সেয়েহে মূল আদিত্য অভিযানৰ ধাৰণাত প্ৰস্তাৱিত ধৰণে পৃথিৱীৰ নিম্ন কক্ষপথত উপযোগী হ’ব নোৱাৰিলেহেঁতেন। সৌৰ পদাৰ্থ বিজ্ঞানৰ ক্ষেত্ৰত সমাধান নোহোৱা এটা প্ৰধান সমস্যা হ'ল সূৰ্য্যৰ উচ্চ বায়ুমণ্ডলীয় অঞ্চল ১,০০০,০০০ কেলভিন উষ্ণ হোৱাৰ বিপৰীতে নিম্ন বায়ুমণ্ডলীয় অঞ্চল মাত্ৰ ৬,০০০ কেলভিন উষ্ণ। ইয়াৰ উপৰিও সূৰ্যৰ বিকিৰণে পৃথিৱীৰ বায়ুমণ্ডলৰ গতিশীলতাক কম সময়ৰ লগতে দীৰ্ঘ সময়ৰ স্কেলত সঠিকভাৱে কেনেদৰে প্ৰভাৱিত কৰে সেয়াও বুজা হোৱা নাই। এই অভিযানে সূৰ্য্যৰ বায়ুমণ্ডলৰ বিভিন্ন স্তৰৰ প্ৰায় একেলগে থকা ছবি লাভ কৰিব। ইয়াৰ ফলত শক্তিক এটা স্তৰৰ পৰা আন এটা স্তৰলৈ চেনেল আৰু স্থানান্তৰ কৰাৰ উপায়সমূহ উন্মোচন কৰিব পৰা যাব। এইদৰে আদিত্য-এল১ অভিযানে সূৰ্য্যৰ গতিশীল প্ৰক্ৰিয়াসমূহৰ বিষয়ে ব্যাপক বুজাবুজিৰ সুবিধা প্ৰদান কৰিব আৰু সৌৰ পদাৰ্থ বিজ্ঞান আৰু সূৰ্য্যপদাৰ্থ বিজ্ঞানৰ কিছুমান অসাধাৰণ সমস্যাৰ সমাধান কৰিব। তাৎপৰ্য্য আৰু সম্ভাৱ্য আৱিষ্কাৰ আদিত্য-এল১ অভিযানে সূৰ্য্যৰ আচৰণ আৰু পৃথিৱী আৰু মহাকাশৰ পৰিৱেশৰ সৈতে ইয়াৰ পাৰস্পৰিক ক্ৰিয়াৰ বিষয়ে আমাৰ বুজাবুজিক যথেষ্ট উন্নত কৰাৰ প্ৰতিশ্ৰুতি বহন কৰিছে। এই অভিযানৰ পৰা পৰিকল্পিত পৰ্যবেক্ষণ আৰু তথ্য সংগ্ৰহৰ ফলত সৌৰ আৰু সৌৰপদাৰ্থবিজ্ঞানৰ ক্ষেত্ৰত কেইবাটাও যুগান্তকাৰী আৱিষ্কাৰ আৰু পৰিঘটনা উজাগৰ হোৱাৰ সম্ভাৱনা আছে। ক'ৰ'নেল উত্তাপন তন্ত্ৰ: সৌৰ পদাৰ্থ বিজ্ঞানৰ এটা কেন্দ্ৰীয় প্ৰহেলিকা হ'ল ক'ৰ'নেল উত্তাপন সমস্যা। কিয় সূৰ্য্যৰ ক'ৰ'না ইয়াৰ পৃষ্ঠতকৈ বহুত বেছি উষ্ণ সেয়া এতিয়াও সাঁথৰ হৈ আছে। আদিত্য-এল১ৰ বৈজ্ঞানিক যন্ত্ৰ বিশেষকৈ সৌৰ অতিবেঙুনীয়া ইমেজিং দুৰবীক্ষণ আৰু দৃশ্যমান নিৰ্গমন লাইন ক’ৰ’নাগ্ৰাফ )ৰ দ্বাৰা ক’ৰ’নাৰ গতিশীলতা আৰু গঠনৰ বিশদ অধ্যয়ন সম্ভৱ হ’ব। কৰ’নাৰ আচৰণ ভালদৰে পৰীক্ষা কৰি বিজ্ঞানীসকলে সূৰ্যৰ এই বাহ্যিক স্তৰটো উষ্ণ কৰাৰ বাবে দায়বদ্ধ ব্যৱস্থাসমূহ উন্মোচন কৰাৰ আশা কৰিছে। মহাকাশৰ বতৰৰ আগজাননী: মহাকাশৰ বতৰৰ পৰিঘটনাৰ আগজাননীৰ বাবে সূৰ্য্যৰ আচৰণ বুজাটো অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ। ই পৃথিৱীৰ প্ৰযুক্তি আৰু আন্তঃগাঁথনিৰ ওপৰত যথেষ্ট প্ৰভাৱ পেলাব পাৰে। মিছনৰ তথ্যই সৌৰ ফ্লেয়াৰ, ক’ৰ’নেল মাছ ইজেকচন (চিএমই), আৰু সৌৰ শক্তিশালী কণা (এছইপি)ৰ পৰিঘটনাৰ সূচনা কৰা প্ৰক্ৰিয়াসমূহৰ বিষয়ে তথ্য প্ৰদান কৰিব। এই তথ্যসমূহে মহাকাশৰ বতৰৰ পৰিঘটনা আৰু যোগাযোগ ব্যৱস্থা, উপগ্ৰহ আৰু শক্তি গ্ৰীডৰ ওপৰত ইয়াৰ সম্ভাৱ্য প্ৰভাৱৰ অধিক সঠিক পূৰ্বাভাসত অৰিহণা যোগাব পাৰে। সৌৰ বতাহ আৰু চুম্বকীয় ক্ষেত্ৰ অধ্যয়ন: আদিত্য-এল১ৰ যন্ত্ৰ যেনে আদিত্য সৌৰ বতাহৰ কণিকা পৰীক্ষা আৰু মেগনেট’মিটাৰ, সৌৰ বতাহৰ ধৰ্ম আৰু আন্তঃগ্ৰহ চুম্বকীয় ক্ষেত্ৰৰ এক বিস্তৃত দৃশ্য প্ৰদান কৰিব। এই তথ্যই সৌৰ বতাহৰ আচৰণ আৰু পৃথিৱীৰ চুম্বকমণ্ডলৰ সৈতে ইয়াৰ পাৰস্পৰিক ক্ৰিয়াৰ আৰ্হি পৰিশোধন কৰাত সহায় কৰিব। এই জটিল মহাকাশ পৰিৱেশৰ গতিশীলতাৰ নানা তথ্য উজাগৰ কৰিব। পৃথিৱীৰ জলবায়ুৰ বুজাবুজিঃ সূৰ্যৰ কাৰ্যকলাপে পৃথিৱীৰ জলবায়ুক দীৰ্ঘ সময়ৰ মাপকাঠিত প্ৰভাৱিত কৰিব পাৰে। আদিত্য-এল১ৰ নিম্ন অতিবেঙুনী সৌৰ বিকিৰণ আৰু পৃথিৱীৰ ওপৰৰ বায়ুমণ্ডলত ইয়াৰ প্ৰভাৱৰ পৰ্যবেক্ষণে সৌৰ পৰিৱৰ্তনশীলতাই পৃথিৱীৰ জলবায়ুৰ আৰ্হিত কেনে প্ৰভাৱ পেলাব পাৰে সেই কথা বুজিবলৈ অৰিহণা যোগাব পাৰে। জলবায়ু পৰিৱৰ্তনৰ সূচনা কৰা প্ৰাকৃতিক আৰু মানৱজনীত কাৰকৰ মাজত পাৰ্থক্য বিচাৰি উলিওৱা জলবায়ু গৱেষকসকলৰ বাবে ইয়াৰ দ্বাৰা মূল্যৱান তথ্য লাভ কৰিবলৈ সক্ষম হ'ব। বিস্তৃত সৌৰ বায়ুমণ্ডলৰ প্ৰতিচ্ছবি: আদিত্য-এল১ত থকা যন্ত্ৰয়ে সূৰ্য্যৰ বায়ুমণ্ডলৰ ফটোস্ফীয়াৰৰ পৰা কৰ'নালৈকে বহু তৰংগদৈৰ্ঘ্যৰ পৰ্যবেক্ষণ প্ৰদান কৰিব। এই একেলগে কৰা পৰ্যবেক্ষণসমূহে বিজ্ঞানীসকলক বিভিন্ন স্তৰৰ মাজত শক্তি আৰু পদাৰ্থৰ প্ৰবাহ অনুসন্ধান কৰিবলৈ অনুমতি দিব। ইয়াৰ ফলত সূৰ্য্যৰ আচৰণ নিয়ন্ত্ৰণ কৰা জটিল প্ৰক্ৰিয়াসমূহৰ বিষয়ে বহু তথ্য লাভ কৰিব পৰা যাব। চিএমইৰ উৎপত্তি আৰু গতিশীলতা: ক’ৰ’নেল মাচ ইজেকচন হৈছে শক্তিশালী আৰু সম্ভাৱ্যভাৱে বিঘ্নিতকাৰী সৌৰ পৰিঘটনা। আদিত্য-এল১ৰ চিএমইৰ আৰম্ভণি আৰু বিৱৰ্তনৰ পৰ্যবেক্ষণে ইহঁতৰ উৎপত্তি আৰু আচৰণৰ বিষয়ে আমাৰ বুজাবুজিত অৰিহণা যোগাব। ইয়াৰ ফলত সম্ভাৱনাময়ভাৱে ইয়াৰ সংঘটন আৰু প্ৰভাৱৰ আগজাননীৰ বাবে উন্নত আৰ্হিৰ সৃষ্টি হ’ব। বৈজ্ঞানিক সঁজুলিসমূহ আদিত্য-এল১য়ে কঢ়িয়াই নিয়া বৈজ্ঞানিক সঁজুলিসমূহে সৌৰ বায়ুমণ্ডল মূলতঃ ক্ৰম’স্ফিয়াৰ আৰু ক’ৰ’না পৰ্যবেক্ষণ কৰিবলৈ ব্যৱহাৰ কৰা হ'ব। এই বৈজ্ঞানিক যন্ত্ৰসমূহে এল১ বিন্দুৰ স্থানীয় পৰিৱেশ পৰ্যবেক্ষণ কৰিব। ইয়াৰ অন-বৰ্ডত সাতটা বৈজ্ঞানিক সঁজুলি বা পেল'ড আছে তাৰে চাৰিটা সূৰ্য্যৰ ৰিম'ট চেন্সিঙৰ বাবে আৰু তিনিটা ইন-চিটু পৰ্যবেক্ষণৰ বাবে ব্যৱহৃত হ'ব। আদিত্য-এল১ ত সংস্থাপিত পেল'ডৰ বিকাশ দেশৰ বিভিন্ন ভাৰতীয় পৰীক্ষাগাৰে আদিত্য-এল১ৰ বৈজ্ঞানিক সঁজুলি বা পেল'ড প্ৰস্তুত কৰিছে। ইছৰোৰ বিভিন্ন কেন্দ্ৰৰ ঘনিষ্ঠ সহযোগিতাৰে সকলো পেল'ড প্ৰস্তুত কৰা হৈছে। ছটা বৈজ্ঞানিক অনুসন্ধানকাৰী পৰীক্ষাগাৰ আৰু সঁজুলিসমূহ হ'ল- উৎক্ষেপণ ২০২৩ চনৰ ২ ছেপ্টেম্বৰত ভাৰতীয় মান সময় অনুসৰি ১১:৫০ বজাত মেৰু উপগ্ৰহ উৎক্ষেপণ বাহন 57) য়ে শ্ৰীহৰিকোটাত অৱস্থিত সতীশ ধৱন মহাকাশ কেন্দ্ৰৰ দ্বিতীয় উৎক্ষেপণ পেডৰ পৰা আদিত্য-এল১ৰ সফল উৎক্ষেপণ সম্পন্ন কৰে। উৎক্ষেপণৰ পুৱা লঞ্চ স্থানৰ কাষৰ ভিউইং গেলেৰীত কেইবা হাজাৰ ব্যক্তিয়ে লিফ্ট অফৰ সাক্ষী হ’বলৈ সমবেত হয়। একে সময়তে ইয়াক ৰাষ্ট্ৰীয় টেলিভিছনত লাইভ সম্প্ৰচাৰ কৰা হৈছিল। ৬৩ মিনিট ২০ ছেকেণ্ডৰ উৰণৰ সময়ৰ পিছত আদিত্য-এল১ বিমানে ভাৰতীয় মান সময় অনুসৰি ১২:৫৪ বজাত পৃথিৱীৰ চাৰিওফালে থকা উপবৃত্তাকাৰ কক্ষপথত সফল ইনজেকচন লাভ কৰে। এই কক্ষপথৰ মাত্ৰা ২৩.৫ ১৯৫০০ কিলোমিটাৰ। আদিত্য-এল১ক লাগ্ৰাঁজ বিন্দু এল১ৰ ফালে স্থানান্তৰ কক্ষপথত স্থাপন কৰাৰ পূৰ্বে পৃথিৱীৰ ফালে কক্ষপথৰ চাৰিটা কৌশলৰ ধাৰাবাহিকতা অৱলম্বন কৰা হ'ব। আদিত্য-এল১ উৎক্ষেপণৰ প্ৰায় ১২৭ দিনৰ পিছত এল১ বিন্দুত নিজৰ নিৰ্দিষ্ট কক্ষপথত উপনীত হোৱাৰ পৰিকল্পনা কৰা হৈছে। তথ্য সংগ্ৰহ মহাকাশযান ভাৰতীয় মহাকাশ গৱেষণা

59978

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%95%E0%A6%BE%E0%A6%82%E0%A6%B6%E0%A6%AA%E0%A6%BE%E0%A7%B0%20%E0%A6%B8%E0%A6%A4%E0%A7%8D%E0%A7%B0

কাংশপাৰ সত্ৰ

কাংশপাৰ অনিৰুদ্ধদেৱে প্ৰতিষ্ঠা কৰা অসমৰ কালসংহতিৰ অন্তৰ্গত এখন সত্ৰ। ১৫৪৫ শকত (১৬২৩ চন) স্থাপিত এই সত্ৰখন ডিব্ৰুগড় জিলা শলগুৰিত প্ৰথম স্থাপন হৈছিল। নামৰ উৎপত্তি আৰু ইতিহাস কাল সংহতিৰ সত্ৰ সমূহৰ মূল গুৰু গোপালদেৱৰ আজ্ঞা অনুসৰি অনিৰুদ্ধদেৱে বৰযদুমণিদেৱৰ ওচৰত শৰণ লয়। ১৫৪০ শকত (১৬১৮ চন) বৰযদুমণিদেৱ স্বৰ্গী হোৱাত অনিৰুদ্ধদেৱ আৰু যদুমণিদেৱৰ পুত্ৰ সনাতনদেৱ বাংশবাৰীৰ পৰা উজাই আহি হাবুঙত ৰয়হি। তাতে কিছুদিন থকাৰ পাছত পুনৰ বৰ্তমানৰ ডিব্ৰুগড় জিলাৰ বুঢ়ীদিহিং নদীৰ সমীপত শিলিখাতল নামৰ সত্ৰ স্থাপন কৰেহি। পাছত ‘শিলিখাতল সত্ৰ’ সনাতনদেৱৰ তত্ত্বৱধানত এৰি অনিৰুদ্ধদেৱ শলগুৰি অভিমুখে ৰাওনা হয়। এই শলগুৰিৰ আন এটা নাম ‘বাঞ্চিত নগৰ’ ৰূপে পৰিচিত আছিল। সেইসময়ৰ বাঞ্চিত নগৰত অনিৰুদ্ধদেৱে আহোম ৰজাৰ বিষয়া খনিকৰ বৰুৱাৰ আতিথ্য লাভ কৰে আৰু তেওঁৰ অনুৰোধ মৰ্মে শলগুৰিতে স্থায়ীভাৱে থকাৰ সিদ্ধান্ত লয়। খনিকৰ বৰুৱাৰ পৃষ্ঠপোষকতাত অনিৰুদ্ধদেৱে বৰ্তমান ডিব্ৰুগড় জিলাৰ অন্তৰ্গত শলগুৰি নামৰ ঠাইত (শলগুৰি থান, আঘোনী ভেটি) ‘কাংস’ নামৰ এখন বিলৰ পাৰত হাবি জংঘলেৰে ভৰা ঠাই মুকলি কৰি ১৫৪৫ শকত (১৬২৩ চন) সত্ৰ প্ৰতিষ্ঠা কৰে। ‘কাংস’ বিলৰ পাৰত প্ৰতিষ্ঠা কৰা সত্ৰ বাবেই কালক্ৰমত সত্ৰখনৰ নাম ‘কাংশপাৰ’ হয় বুলি অনুমান কৰিব পাৰি। অৱশ্যে চৰিত পুথিত কাংশপাৰ নামটোৰ লগত ‘কাংশ’ নামৰ এটি অসুৰ বধ আৰু মুক্তি লাভৰ অলৌকিক কাহিনী পোৱা যায়। তদুপৰি আধ্যাত্মিক দিশৰপৰা ‘ক’ পদে ব্ৰহ্ম, ‘অংশ’ পদে ‘জীৱ’ আৰু ‘পাৰ’ পদে ‘মুক্তি’ অৰ্থাৎ ‘জীৱ তাৰণৰ পুণ্যক্ষেত্ৰ’ -এনে তাত্ত্বিক ব্যাখ্যা আগবঢ়াইছে। সত্ৰ প্ৰতিষ্ঠাতাৰ চমু জীৱনী অসমৰ বৈষ্ণৱ ধৰ্ম আৰু সাহিত্যৰ ইতিহাসত তিনিজন অনিৰুদ্ধদেৱৰ নাম পোৱা যায়। প্ৰথমজন হৈছে মায়ামৰা সত্ৰ প্ৰতিষ্ঠাতা অনিৰুদ্ধদেৱ। আন এগৰাকী হ’ল মাধৱদেৱৰ বৈমাত্ৰেয় অনিৰুদ্ধদেৱ আৰু তৃতীয় গৰাকী হ’ল কাংশপাৰ সত্ৰৰ প্ৰতিষ্ঠাতা অনিৰুদ্ধদেৱ। এই তৃতীয় গৰাকী অনিৰুদ্ধদেৱৰ জীৱন সম্পৰ্কে চাৰিখন প্ৰচলিত চৰিতপুথিত তথ্য পোৱা যায়। ইয়াৰে এখন চৰিপুথি তেওঁৰ জেষ্ঠ্য পুত্ৰ হৰিধনদেৱে লিখা আৰু বাকী তিনিখন তেওঁৰ নাতি গুণধনদেৱ, জীৱনধনদেৱ আৰু পৰিনাতি জয়ধনদেৱে লিখা। পাছৰ কেইখনক ‘বংশাৱলী চৰিত’ বুলিও ক’ব পাৰি। চৰিপুথিসমূহৰ পৰা জনা যায় যে অনিৰুদ্ধদেৱৰ পূৰ্বপুৰুষ নীলাম্বৰ গিৰী শংকৰদেৱৰ পূৰ্বপুৰুষ চণ্ডীবৰ গিৰীৰ লগত উত্তৰ ভাৰতৰপৰা অহা সাতটি কায়স্থ পৰিয়ালৰ ভিতৰৰ এটি পৰিয়ালৰ লোক আছিল। ১৫০০ শকৰ (১৫৭৮ চনত) ভাদ মাহৰ কৃষ্ণা অষ্টমী তিথিত অনিৰুদ্ধদেৱৰ জন্ম হয় বৃহত্তৰ শোণিতপুৰ জিলাৰ বৰধোন্দাপুৰ নামৰ এক অঞ্চলত। তেওঁৰ পিতৃৰ নাম নিধিবৰ কায়স্থ আৰু মাতৃৰ নাম ইচ্ছাৱতী। দিবাকৰ ভট্টাচাৰ্য নামৰ এজন ব্ৰাহ্মণ পণ্ডিতৰ সংস্কৃত টোলত অনিৰুদ্ধদেৱে শিক্ষা গ্ৰহণ কৰে। ডেকা বয়সত তেওঁ বেদান্ত আদি দৰ্শন অধ্যয়নৰ বাবে কাশীলৈ যাবলৈ মন মেলে। এই কথাত পৰিয়ালৰ লোক শংকিত হৈ তেওঁক কাশী যাত্ৰাৰ পৰা বিৰত কৰাৰ উদ্দেশ্যে বৃন্দাৱলী নামৰ কন্যাৰ লগত বিবাহ কাৰ্য সম্পন্ন কৰায়। কিন্তু দৃঢ়মনা অনিৰুদ্ধই তেওঁৰ ঈপ্সিত উদ্দেশ্য পূৰণৰ বাবে ঘৰৰ পৰা পলাই নিজ ভাতৃ জয়ৰামক লগত লৈ কাশীলৈ যায়। তাত প্ৰায় দহবছৰ কাল নানা শাস্ত্ৰ আদি অধ্যয়ন কৰি নিজ গৃহলৈ উভতি আহে। কাশীৰ পৰা উভতি আহি অনিৰুদ্ধদেব সেইসময়ৰ বৈষ্ণৱ সংস্কৃতিৰ প্ৰাণকেন্দ্ৰ বৰপেটালৈ যায়। তাত তেওঁ নাৰায়ণ ঠাকুৰ আতাৰ পুত্ৰ পৰমানন্দৰ পৰামৰ্শ মতে গোপালদেৱৰ ওচৰলৈ যায়। কালঝাৰত তেওঁ প্ৰায় দুমাহ মান ভকত বৈষ্ণৱৰ সংগত থাকি আপোন-পাহৰা হৈ পৰিল। কিন্তু যেতিয়া গোপালদেৱৰ ওচৰত শৰণ ভিক্ষা কৰে, তেতিয়া গোপালদেৱ প্ৰায় শয্যাগত। ইমান দিনে শৰণ লোৱাৰ ইচ্ছা নকৰাৰ বাবে আক্ষেপ কৰে যদিও গোপাল আতাই অনিৰুদ্ধদেৱক নিৰাশ নকৰি তেওঁৰ মুখ্য শিষ্য বৰযদুমণিদেৱক পৰিচয় কৰাই দি “তেওঁক পালেই মোক পাবা” বুলি প্ৰবোধ দিয়ে। ১৬১১ খ্ৰীষ্টাব্দত গোপালদেৱ স্বৰ্গী হোৱাত তেওঁৰ দহা- কাজ আদি সম্পন্ন কৰাৰ পাছত বৰযদুমণিদেৱৰ লগত অনিৰুদ্ধদেৱ উজনি অসমলৈ প্ৰত্যাৱৰ্তন কৰে। যথা সময়ত বৰযদুমণিদেৱৰ দ্বাৰা প্ৰতিষ্ঠিত বাংশবাৰী (গাংমৌ) সত্ৰত নাম ধৰ্মত দীক্ষিত হৈ গুৰুসেৱাত আত্মনিৱেশ কৰে। অনিৰুদ্ধদেৱ বাংশবাৰী সত্ৰত থাকোঁতে কাশীৰ কেইজনমান পণ্ডিতে তৰ্ক যুদ্ধত লিপ্ত হ’বলৈ বাংশবাৰী সত্ৰত পদাৰ্পণ কৰে। বৰযদুমণিদেৱে এই কাৰ্যৰ বাবে অনিৰুদ্ধদেৱকে আগবঢ়াই দিয়ে আৰু তেওঁ তৰ্কবাদত জয়ী হোৱাত সন্তুষ্ট হৈ বৰযদুমণিদেৱে অনিৰুদ্ধদেৱক ‘বীৰ আতা’ উপাধি প্ৰদান কৰে। ১৫৪০ শকত (১৬১৮ চন) বৰযদুমণিদেৱ স্বৰ্গী হোৱাত অনিৰুদ্ধদেৱ আৰু যদুমণিদেৱৰ পুত্ৰ সনাতনদেৱ বাংশবাৰীৰ পৰা উজাই আহি হাবুঙত ৰয়হি। তাতে কিছুদিন থকাৰ পাছত পুনৰ বৰ্তমানৰ ডিব্ৰুগড় জিলাৰ বুঢ়ীদিহিং নদীৰ সমীপত শিলিখাতল নামৰ সত্ৰ স্থাপন কৰেহি। পাছত ‘শিলিখাতল সত্ৰ’ সনাতনদেৱৰ তত্ত্বৱধানত এৰি অনিৰুদ্ধদেৱ শ’লগুৰি অভিমুখে ৰাওনা হয়। এই শ’লগুৰিৰ আন এটা নাম 'বাঞ্চিতনগৰ’ ৰূপে পৰিচিত আছিল। সেইসময়ৰ বাঞ্চিত নগৰত অনিৰুদ্ধদেৱে আহোম ৰজাৰ বিষয়া খনিকৰ বৰুৱাৰ আতিথ্য লাভ কৰে আৰু তেওঁৰ অনুৰোধ মৰ্মে শ’লগুৰিতে সত্ৰ পাতি স্থায়ীভাৱে থাকে। অনিৰুদ্ধদেৱে গুৰুদুজনাৰ বৰগীতৰ লগতে গোপালদেৱ আৰু বৰ যদুমণিদেৱৰ গীতৰ আৰ্হিত ‘সাতকুৰি গীত’ আৰু মাধৱদেৱৰ নামঘোষাৰ আৰ্হিত ‘সত্তৰভাগ ঘোষা’ ৰচনা কৰে। ইয়াৰ বাহিৰেও ভাগৱত আৰু মহাভাৰতৰ দুটামান খণ্ড আৰু দুখনমান নাট ৰচনা কৰে। ইয়াৰে যুৱত চন্দ্ৰ মহন্তৰ দ্বাৰা সম্পাদিত ‘মহাপুৰুষ শ্ৰীশ্ৰী অনিৰুদ্ধদেৱৰ চৰিত আৰু শ্ৰীশ্ৰী কাংশপাৰ সত্ৰৰ ইতিবৃত্ত’ (১৯৯০) গ্ৰন্থত অনিৰুদ্ধদেৱৰ ‘সত্তৰভাগ ঘোষা’ আৰু ৪৫ টা গীত সন্নিৱিষ্ট কৰা হৈছে। বাকীসমূহ অপ্ৰকাশিত ৰূপতে আছে। বৰ্তমানৰ অৱস্থা কাংশাপাৰ সত্ৰৰ ঐতিহ্য তেওঁৰ পৰৱৰ্তী প্ৰজন্মই পূৰ্বৰদৰে আগবঢ়াই নিলেও গদাধৰ সিংহৰ দিনত হোৱা ‘কোঁৱৰ পোহা’ অপৰাধত কিছুমান সত্ৰ ৰজাৰ ৰোষত পৰে আৰু শলগুৰি অঞ্চলৰ নখন সত্ৰৰ মূল ব্যক্তিসকলক ধৰাই নি বধ কৰোৱায়। এই নজনৰ ভিতৰত কাংশপাৰ সত্ৰৰ দেৱধনদেৱো অন্যতম। এইবোৰ দুৰ্যোগ আৰু পৰৱৰ্তী কালৰ মানৰ আক্ৰমণৰ ফলত সুপ্ৰতিষ্ঠিত কাংশপাৰ সত্ৰ ছেদেলী-ভেদেলী হৈ পৰে। ফলত উজনিঠাই, বৰঠাই, মাজৰঠাই আৰু গুৱালপাৰা ভাগ কাংশপাৰ নামেৰে পৰিচিত হৈ নগাঁৱৰ ৰহা, যোৰহাটৰ ঢেকিয়াজুলি, তিতাবৰ, অশয়বাৰী, শিৱসাগৰৰ নামতি, লখিমপুৰৰ বঙালমৰা, আমতলা আদিত সুপ্ৰতিষ্ঠিত হৈ বৰ্তমানলৈ ঐতিহ্য বৰ্তাই ৰাখিছে। তথ্য সংগ্ৰহ

75305

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%A8%E0%A6%BF%E0%A6%B2%E0%A6%AF%E0%A6%BC%20%E0%A6%A6%E0%A6%A4%E0%A7%8D%E0%A6%A4

নিলয় দত্ত

নিলয় দত্ত সম্পূৰ্ণ নাম: নিলয়ানন্দ দত্ত) অসমৰ এগৰাকী বিশিষ্ট আইনবিদ, মানৱাধিকাৰ কৰ্মী, জাতীয়তাবাদী গণ সংগ্ৰামী, আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় পৰ্য্যায়ৰ ক্ৰিকেট আম্পায়াৰ, ক্ৰীড়া সংগঠক আৰু সুলেখক আছিল। ২০২১ চনৰ ১৯ ছেপ্টেম্বৰ তাৰিখে কৰ্ণাটকৰ বেংগালুৰুৰ সমীপৰ কুৰ্গ নামৰ ঠাইত তেওঁৰ হৃদৰোগত আক্ৰান্ত হৈ মৃত্যু হয়। মৃত্যু পৰ্য্যন্ত তেওঁ অৰুণাচল প্ৰদেশৰ মহাবিধক্তা হিচাপে কাৰ্যনিৰ্বাহৰত আছিল। পূৰ্বতে তেওঁ ভাৰতৰ উচ্চতম ন্যায়ালয়ৰ এগৰাকী জ্যেষ্ঠ অধিবক্তা আছিল। জন্ম আৰু শিক্ষাজীৱন নিলয় দত্তৰ জন্ম হৈছিল ১৯৫৩ চনৰ ১৬ ডিচেম্বৰ তাৰিখে বৰ্তমান কামৰূপ (মহানগৰ) জিলাৰ গুৱাহাটী মহানগৰীৰ উজানবজাৰ অঞ্চলত। তেওঁৰ পিতৃ আছিল ৰাজ্যৰ বিশিষ্ট বুদ্ধিজীৱী, শিক্ষাবিদ, দাৰ্শনিক, অধ্যাপক ভৱানন্দ দত্ত আৰু মাতৃ আছিল বিশিষ্ট শিক্ষাবিদ-সাহিত্যিক ড॰ নীলিমা দত্ত। গুৱাহাটীৰে জালুকবাৰীত ডাঙৰ-দীঘল হোৱা আৰু সৰুতে পিতৃহাৰা হোৱা নিলয় দত্তই গুৱাহাটীৰ ডনবস্ক' স্কুলৰ পৰা ৰাজ্যৰ ভিতৰতে ষষ্ঠ স্থান লাভ কৰি মেট্ৰিক পৰীক্ষাত সুখ্যাতিৰে উত্তীৰ্ণ হয়। ইয়াৰ পিছত তেওঁ কটন মহাবিদ্যালয়ৰ পৰা পুনৰ ৰাজ্যৰ ভিতৰত চতুৰ্থ স্থান লাভ কৰি প্ৰি-ইউনিভাৰ্ছিটি পৰীক্ষাত উত্তীৰ্ণ হৈ স্নাতক পৰ্য্যায়ৰ শিক্ষাৰ বাবে দিল্লীৰ ছেইণ্ট ষ্টিফেনছ কলেজত অৰ্থনীতি বিষয়ত নামভৰ্তি কৰে। ছেইণ্ট ষ্টিফেনছ মহাবিদ্যালয়ত অধ্যয়নৰত অৱস্থাতে তেওঁ সাম্যবাদী ভাৱাদৰ্শৰ প্ৰতি আকৃষ্ট হৈ নক্সালবাদী আন্দোলনত যোগ দিয়ে। 'মাৰ্ক্সবাদৰ আদৰ্শ এটা ঘৰত আছিলেই' বুলি উল্লেখ কৰা নিলয় দত্তই তেওঁ পিতৃ ভৱানন্দ দত্তই লাভ কৰা স্বৰ্ণ পদক পাৰ্টী কাৰ্যালয়ত জমা দিছিল। নক্সাল আন্দোলনত জড়িত হৈ তেওঁ ৰঙিয়াৰপৰা লখিমপুৰ পৰ্য্যন্ত আঞ্চলিক সমিতিৰ সম্পাদকৰ পদত আছিল। পৰৱৰ্তী সময়ত এই অপৰাধত তেওঁ লখিমপুৰ জিলাৰ ধলপুৰত আৰক্ষীৰ দ্বাৰা গ্ৰেপ্তাৰ হৈছিল। ইয়াৰ পিছত আৰক্ষীয়ে গহপুৰ থানালৈ লৈ অহা নিলয় দত্ত প্ৰায় এবছৰ কাল কাৰাৰুদ্ধ হৈ আছিল। ছেইণ্ট ষ্টিফেনছ কলেজ এৰি অহাৰ পিছত কাৰাগাৰৰ পৰা মুকলি হৈ তেওঁ কটন মহাবিদ্যালয়ৰ অৰ্থনীতি বিভাগত ভৰ্তি হৈ ১৯৭৫ চনত সন্মান সহ প্ৰথম শ্ৰেণীৰ প্ৰথম স্থান লাভ কৰি স্নাতক ডিগ্ৰী লাভ কৰে। স্নাতক শিক্ষাৰ পিছত তেওঁ স্নাতকোত্তৰ শ্ৰেণীত নামভৰ্ত্তি কৰে যদিও এজন অধ্যাপকৰ সৈতে হোৱা বিতণ্ডাৰ বাবে সেয়া আধৰুৱা অৱস্থাতে সাং কৰে। ইয়াৰ পিছতে তেওঁ কিছুদিনৰ বাবে নিউ বেংক অৱ ইণ্ডিয়াত কাম কৰে, আৰু পিছলৈ অসম কো-অপাৰেটিভ এপেক্স বেংকৰ পাণবজাৰ শাখাত সহকাৰী প্ৰবন্ধক হিচাপে যোগদান কৰে। এই সময়ছোৱাতে তেওঁ গুৱাহাটীৰ চৰকাৰী আইন মহাবিদ্যালয়ৰ পৰা প্ৰথম শ্ৰেণীৰ প্ৰথম স্থান দখল কৰি আইনৰ স্নাতক ডিগ্ৰী লাভ কৰে। কৰ্মজীৱন আইনজীৱী আৰু মানৱাধিকাৰ কৰ্মী হিচাপে নিলয় দত্তই ১৯৮৩ চনৰ মাৰ্চ মাহত গুৱাহাটী উচ্চ ন্যায়ালয়ত ওকালতি আৰম্ভ কৰে। ১৯৯৯ চনত গুৱাহাটী উচ্চ ন্যায়ালয়ৰ দ্বাৰা জ্যেষ্ঠ অধিবক্তালৈ উন্নীত হোৱা নিলয় দত্তই ২০০১-২০০২ চনৰ সময়ছোৱাত অসমৰ অতিৰিক্ত মহাধিবক্তা হিচাপে কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰাৰ পিছত ২০০৪ চনৰ পৰা ২০০৬ চনলৈ নগালেণ্ডৰ মহাধিবক্তা হিচাপে কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰিছিল। পিছত ২০০৮-২০১২ চনৰ কালছোৱাত তেওঁ অৰুণাচল প্ৰদেশৰ মহাধিবক্তা নিযুক্ত হয়। ২০১৬ চনত তেওঁ দ্বিতীয়টো কাৰ্যকালৰ বাবে অৰুণাচল প্ৰদেশৰ মহাধিবক্তা নিযুক্ত হৈ আমৃত্যু সেই পদত কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰিছিল। কেৱল আইনজীৱী হিচাপেই নহয়, মানৱাধিকাৰ কৰ্মী হিচাপেও নিলয় দত্ত সক্ৰিয় আছিল। অসমত মানৱ অধিকাৰ সংগ্ৰাম সমিতি গঠনত আগভাগ লোৱাৰ অপৰাধত তেওঁ ১৯৯২ চনত হিতেশ্বৰ শইকীয়া নেতৃত্বাধীন অসম চৰকাৰৰ কাৰ্য্যকালত ৰাষ্ট্ৰীয় নিৰাপত্তা আইনৰ অধীনত গ্ৰেপ্তাৰ হৈছিল। ১৯৯০-ৰ দশকত অসমত সংঘটিত অপাৰেশ্যন বজৰং আৰু অপাৰেশ্যন ৰাইন'ৰ সময়ত সামৰিক বাহিনীৰ দ্বাৰা অসমত হোৱা ব্যাপক হাৰৰ মানৱ অধিকাৰ উলংঘনৰ বিষয়সমূহ ৰাষ্ট্ৰীয় পৰ্যায়ত প্ৰক্ষেপ কৰাত তেওঁ বিশেষ ভূমিকা গ্ৰহণ কৰিছিল। সেই উদ্দেশ্যেৰে তেওঁ দিল্লীত সংবাদ মেল অনুষ্ঠিত কৰি উত্থাপন কৰিছিল। স্মৰ্তব্য যে, উক্ত সংবাদ মেলৰ পিছতে তেওঁক ৰাষ্ট্ৰীয় নিৰাপত্তা আইনৰ অধীনত কাৰাৰুদ্ধ কৰা হৈছিল। উল্লেখনীয় যে, মাজতে কিছুদিনৰ বাবে তেওঁ ভাৰতৰ উচ্চতম ন্যায়ালয়ত ওকালতি আৰম্ভ কৰিছিল যদিও অসমৰ প্ৰতি থকা মোহৰ বাবে সেয়া চমু কৰি পুনৰ গুৱাহাটী উচ্চ ন্যায়ালয়লৈ প্ৰত্যাৱৰ্তন কৰিছিল। উচ্চতম ন্যায়ালয়ত কৰ্মৰত কালতে নিলয় দত্তই দেশজুৰি চাঞ্চল্যৰ সৃষ্টি কৰা তেহেলকা কাণ্ডৰ ন্যায়িক গোচৰত তদানীন্তন প্ৰতিৰক্ষা মন্ত্ৰী জৰ্জ ফাৰ্নাণ্ডেজৰ হৈ ন্যায়ালয়ত যুক্তি প্ৰদৰ্শন কৰিছিল। ক্ৰীড়া সংগঠক হিচাপে নিলয় দত্ত এগৰাকী আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় পৰ্যায়ৰ ক্ৰিকেট আম্পায়াৰ আছিল। ১৯৯০ চনৰ ৫ ডিচেম্বৰ তাৰিখে পুনেত অনুষ্ঠিত ভাৰত আৰু শ্ৰীলংকাৰ ক্ৰিকেট দল দুটাৰ মাজত অনুষ্ঠিত এদিনীয়া আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় মেচখনত তেওঁ আম্পায়াৰৰ দায়িত্ব বহন কৰিছিল। সুৰেণ ৰাম ফুকনৰ পিছত আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় ক্ৰিকেট মেচত আম্পায়াৰিং কৰা তেওঁ মাত্ৰ দ্বিতীয়গৰাকী অসমীয়া। আনহাতে ১৯৯৪ চনত গুৱাহাটীত অনুষ্ঠিত নিউজিলেণ্ড আৰু ৱেষ্ট ইণ্ডিজৰ মাজৰ এদিনীয়া আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় মেচত দত্তই টিভি আম্পায়াৰৰ দায়িত্ব পালন কৰিছিল। অৱশ্যে, শাৰীৰিক অসুস্থতাজনিত জটিলতাৰ বাবে পিছলৈ তেওঁ আম্পায়াৰৰ দায়িত্বৰ পৰা অব্যাহতি লয়। ১৯৯৪-১৯৯৬ চনৰ কালছোৱাত গুৱাহাটী ক্ৰীড়া সন্থাৰ সভাপতিৰ পদত কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰা নিলয় দত্তই অল ইণ্ডিয়া ফুটবল ফেডাৰেশ্বনৰ ক্লাৱ লাইচেঞ্চিং এপেলেট ট্ৰিবিউনেলৰ উপাধ্যক্ষৰূপেও দায়িত্ব পালন কৰিছিল। ২০১৬-২০১৯ বৰ্ষত অসম ক্ৰিকেট সন্থাৰ উপ-সভাপতিৰূপে কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰা দত্তই ২০১৮ চনত ৮ ছেপ্টেম্বৰৰ পৰা ২০১৯ চনৰ ১২ জানুৱাৰী পৰ্যন্ত সেই সন্থাৰ ভাৰপ্ৰাপ্ত সভাপতিৰ দায়িত্ব পালন কৰিছিল। আইনজ্ঞ হিচাপে ২০১৩ চনত ভাৰতৰ উচ্চতম ন্যায়ালয়ে ভাৰতীয় ক্ৰিকেট কনট্ৰ'ল ব'ৰ্ডৰ দ্বাৰা পৰিচালিত ইণ্ডিয়ান প্ৰীমিয়াৰ লীগ (আই পি এল) প্ৰতিযোগিতাত সংঘটিত স্পট-ফিক্সিং আৰু বে'টিং (জুৱা) কেলেংকাৰীৰ তদন্তৰ বাবে উচ্চতম ন্যায়ালয়ৰ ন্যায়াধীশ মুকুল মুদগলৰ নেতৃত্বত গঠন কৰি দিয়া তিনিজনীয়া বিশেষজ্ঞ কমিটিৰ এগৰাকী সদস্য আছিল নিলয় দত্ত। কমিটিৰ তৃতীয়জন সদস্য আছিল ভাৰতৰ অতিৰিক্ত মহাধিবক্তা এল নাগেশ্বৰ ৰাও। ২০১৯ চনত কেন্দ্ৰীয় চৰকাৰে অসম চুক্তিৰ ছয় নং দফা কাৰ্যকৰীকৰণৰ পদক্ষেপ হিচাপে পৰামৰ্শাৱলী প্ৰস্তুত কৰিবলৈ প্ৰাক্তন ন্যায়াধীশ বিপ্লৱ কুমাৰ শৰ্মাৰ নেতৃত্বত গঠন কৰা ১০ জনীয়া উচ্চ-ক্ষমতাসম্পন্ন সমিতিখনৰ অন্যতম সদস্য আছিল নিলয় দত্ত। তদুপৰি অসম ৰাজ্যিক আইন আয়োগৰ সদস্য হিচাপেও সেৱা আগবঢ়োৱা অসম চৰকাৰে গঠন কৰা আন কেইবাখনো আয়োগৰ সদস্য হিচাপেও দায়বদ্ধতাৰে দায়িত্ব পালন কৰিছিল। ২০২০ চনৰ জানুৱাৰী মাহ পৰ্যন্ত নিলয় দত্তই অসম, নগালেণ্ড, মিজোৰাম, অৰুণাচল প্ৰদেশ আৰু ছিক্কিম বাৰ কাউন্সিলৰ অধ্যক্ষ হিচাপে দায়িত্ব পালন কৰিছিল। গুৱাহাটী হাইক'ৰ্ট বাৰ এছ'চিয়েছনৰ প্ৰাক্তন সভাপতি দত্ত সদৌ অসম উকিল সন্থাৰ উপদেষ্টাৰ পদতো অধিষ্ঠিত হৈছিল। মৃত্যু ২০২১ চনৰ ১৮ ছেপ্টেম্বৰ তাৰিখে দক্ষিণ ভাৰতৰ কৰ্ণাটক ৰাজ্যৰ কুৰ্গ নামৰ পৰ্যটনস্থলত নিজৰ আত্মীয়সকলৰ সৈতে ৪৬ তম বিবাহ বাৰ্ষিকী উদযাপনৰ নিশাই নিলয় দত্ত হৃদৰোগত আক্ৰান্ত হয়। ১৯ ছেপ্টেম্বৰৰ পুৱতি প্ৰায় ২.৩০ বজাত তেওঁৰ মৃত্যু হয়। মৃত্যুৰ সময়ত তেওঁ এগৰাকী পুত্ৰ, এগৰাকী কন্যা আৰু পত্নী তথা গুৱাহাটী চিকিৎসা মহাবিদ্যালয়ৰ প্ৰাক্তন উপাধ্যক্ষ বিজু চৌধুৰী দত্তক এৰি গৈছে। তথ্যসূত্ৰ অসমৰ ব্যক্তি মৃত ব্যক্তি ভাৰতীয়

66219

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AA%E0%A7%82%E0%A7%B0%E0%A7%8D%E0%A6%A3%E0%A6%BE%E0%A6%A8%E0%A6%A8%E0%A7%8D%E0%A6%A6%20%E0%A6%A6%E0%A6%A4%E0%A7%8D%E0%A6%A4

পূৰ্ণানন্দ দত্ত

পূৰ্ণানন্দ দত্ত (১৯১২–১৯৮৮) ভাৰতৰ স্বাধীনতা আন্দোলনত অসমৰ এগৰাকী মুক্তি যুঁজাৰু, সমাজ সেৱক, শিক্ষা সংগঠক আৰু গান্ধীবাদী কৰ্মী আছিল। তেওঁ লখিমপুৰ জিলাৰ পশ্চিম প্ৰান্তৰ অঞ্চলটিত স্বাধীনতা সংগ্ৰামৰ অগ্ৰণী কৰ্মী হোৱাৰ লগতে এই অঞ্চলৰ বিভিন্ন শৈক্ষিক আৰু সামাজিক অনুষ্ঠান-প্ৰতিষ্ঠান গঢ় দিয়াৰ ক্ষেত্ৰত গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা গ্ৰহণ কৰিছিল। ১৯৫০ চনত অসমত হোৱা প্ৰলয়ংকৰী ভূমিকম্পৰ সময়ত বি কে ভাণ্ডাৰীৰ সহযোগত, আৰু ১৯৬২ চনৰ চীনৰ আক্ৰমণৰ সময়ত সাহায্য আৰু পুনৰ্গঠন অভিযানতো তেওঁ আগভাগ লৈছিল। জন্ম আৰু শিক্ষা পূৰ্ণানন্দ দত্তৰ জন্ম হৈছিল ১৯১২ চনৰ ৫ মাৰ্চ তাৰিখে লখিমপুৰ জিলাৰ ধলপুৰৰ হিচিঙলীয়া গাঁৱৰ এটা সাধাৰণ কৃষক পৰিয়ালত। সৰুতেই পিতৃ মায়াৰাম দত্তক হেৰুওৱা পূৰ্ণানন্দ দত্তই ধলপুৰ প্ৰাথমিক বিদ্যালয়ৰ পৰা প্ৰাথমিক আৰু ধলপুৰ কম্বাইনড্ মিডল্ স্কুলত এম. ই. পৰ্যায়ৰ শিক্ষা লাভ কৰাৰ পিছত লখিমপুৰ গৱৰ্ণমেণ্ট হাইস্কুলত নাম লগাই হাইস্কুলৰ অষ্টম শ্ৰেণীলৈকে পঢ়িয়েই আৰ্থিক কাৰণত শিক্ষাজীৱনৰ ইতি পেলাবলগা হয়। স্বাধীনতা সংগ্ৰামত অংশগ্ৰহণ লখিমপুৰ জিলাৰ পশ্চিম প্ৰান্তত সততে পূৰ্ণ দত্ত নামেৰে পৰিচিত পূৰ্ণানন্দ দত্তই ১৯৩২ চনত কংগ্ৰেছত যোগদান কৰি সমগ্ৰ ভাৰতত চলি থকা স্বাধীনতা সংগ্ৰামৰ সক্ৰিয় অংশীদাৰ হৈ পৰে। তেওঁৰ সমসাময়িক লখিমপুৰ জিলাৰ পশ্চিমাঞ্চলৰ আন কেইবাগৰাকী উদীয়মান যুৱকেও উত্তৰ লখিমপুৰ মহকুমাত কংগ্ৰেছৰ সাংগঠনিক ভেটি শক্তিশালী কৰিবলৈ প্ৰচেষ্টা চলাইছিল। এই মুক্তিযুঁজাৰুসকলৰ ভিতৰত যোগেশ্বৰ বৰুৱা, উমাকান্ত ৰাজখোৱা, লীলাৰাম ভূঞা, থানেশ্বৰ গগৈ অন্যতম আছিল। পূৰ্ণ দত্তই আদিতে কংগ্ৰেছৰ কানি নিবাৰণৰ পিকেটিঙত যোগদান কৰি একাংশৰ ৰোষত পৰিব লগা হৈছিল। ১৯৩৬ চনত ফুলনিখাটত যোৰহাটৰ মুক্তিযোদ্ধা হৰিনাৰায়ণ দত্তবৰুৱাৰ সভাপতিত্বত অনুষ্ঠিত ধলপুৰ, নাৰায়ণপুৰ আৰু খেৰাজখাত মৌজাক লৈ গঠিত ৰায়ত সভাৰ চতুৰ্থ বাৰ্ষিক অধিৱেশনৰ উদ্যোক্তা আছিল পূৰ্ণ দত্ত। ১৯৪০ চনত মহাত্মা গান্ধীয়ে ব্যক্তিগত একক সত্যাগ্ৰহৰ সিদ্ধান্ত গ্ৰহণ কৰি প্ৰদেশ কংগ্ৰেছৰ জৰিয়তে প্ৰতিখন জিলাৰ পৰা একক সত্যাগ্ৰহীৰ তালিকা বিচাৰিছিল। তদানীন্তন লখিমপুৰ জিলা কংগ্ৰেছৰ পৰা কংগ্ৰেছ আৰু স্বাধীনতা সংগ্ৰামৰ প্ৰতি আস্থাশীল ২৬জন ব্যক্তিৰ তালিকা গান্ধীজীলৈ পঠিওৱা হৈছিল। শেষত, ইয়াৰে ভিতৰত ১৮ জনে সত্যাগ্ৰহ কৰিলে। পূৰ্ণ দত্তই এই সত্যাগ্ৰহত অংশ লোৱাৰ অপৰাধত ১ বছৰ কাৰাবাস খাটিব লগা হয়। ১৯৪২ চনৰ ভাৰত ত্যাগ আন্দোলনত লখিমপুৰ জিলাৰ পশ্চিম অঞ্চলৰ পৰিচালক হিচাপে কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰা পূৰ্ণ দত্ত ১৯৪৩ চনৰ ২০ মাৰ্চ তাৰিখে লখিমপুৰত গ্ৰেপ্তাৰ হৈ ৬ এপ্ৰিল তাৰিখৰ পৰা তেজপুৰৰ কেন্দ্ৰীয় কাৰাগাৰত প্ৰায় দুবছৰ চিকিউৰিটি প্ৰিজনাৰ হিচাপে কাৰাৰুদ্ধ হ'বলগা হয়। ১৯৪৫ চনত কাৰাগাৰৰ পৰা মুকলি হৈ তেওঁ পুনৰ কংগ্ৰেছৰ সাংগঠনিক কামত আত্মনিয়োগ কৰে। উল্লেখনীয় যে, পূৰ্ণ দত্ত আৰু যোগেশ্বৰ বৰুৱাই সেইসময়ত সভা-সমিতিৰ জৰিয়তে গ্ৰুপিঙৰ বিপক্ষে জনমত গঠন কৰাত আগভাগ লৈছিল। ইয়াৰ লগতে, উত্তৰ লখিমপুৰত সেইসময়ত গা কৰি উঠা সাম্প্ৰদায়িক ৰাজনীতি মষিমুৰ কৰাত এই দুগৰাকী ব্যক্তিৰ অৱদান স্বীকাৰ কৰা হয়। কাৰাগাৰত থকাৰ সময়ত তেওঁ গোপীনাথ বৰদলৈ, মহেন্দ্ৰ মোহন চৌধুৰী, বিমলা প্ৰসাদ চলিহা, অমিয় কুমাৰ দাস, বিশ্ব নাৰায়ণ শাস্ত্ৰী, হেম ভৰালী, ফকৰুদ্দিন আলি আহমেদ, বিজয়চন্দ্ৰ ভাগৱতী আদি ব্যক্তিসকলৰ সংস্পৰ্শলৈ আহিছিল। সামাজসেৱা ১৯৪৭ চনত ভাৰতৰ স্বাধীনতা লাভৰ পিছত পূৰ্ণ দত্তই সমাজসেৱাত আত্মনিয়োগ কৰে। তেওঁৰ প্ৰচেষ্টাত ধলপুৰ মৌজা কংগ্ৰেছৰ কাৰ্যালয়তে ১৯৪৮ চনত ধলপুৰ দাতৱ্য চিকিৎসালয় আৰম্ভ হয়। এই চিকিৎসালয়খনেই ১৯৬৫ চনত চৰকাৰী গ্ৰাম্য চিকিৎসালয় হিচাপে স্বীকৃত হয়। ১৯৫০ চনত স্বাধীন ভাৰতৰ চৰকাৰে ১৯৪২ চনত ব্ৰিটিছ চৰকাৰে ৰাইজৰ পৰা আদায় কৰা পাইকাৰী জৰিমণাৰ দহ হেজাৰ টকা ঘূৰাই দিয়াত সেই টকাৰে ধলপুৰত ১৯৩০ চনলৈকে বৰ্তি থকা ধলপুৰ মজলীয়া বিদ্যালয়খন হৰিপদ দত্ত আৰু পুৰ্ণ দত্তৰ উদ্যোগত পুনৰ নিৰ্মিত হয়। উল্লেখ্য যে, ১৯৪৯ চনত পূৰ্ণ দত্তই শিমলুগুৰি অঞ্চলত চৰকাৰী আবাদী মাটি সংগ্ৰহ কৰি দুখীয়া গঞাৰ মাজত সমবায় ভিত্তিত খেতি কৰাৰ উদ্দেশ্যে ধলপুৰ ফাৰ্মিং কো-অপাৰেটিভ চ'ছাইটি স্থাপন কৰিছিল। তেওঁৰ যত্নতে ধলপুৰত ১৯৫২ চনত এম. ই. শিক্ষা, ১৯৫৬ চনত ধলপুৰ হাইস্কুল স্থাপনেৰে হাইস্কুলীয়া শিক্ষা, ১৯৫৮ চনত চৰকাৰী নিয়ন্ত্ৰণৰ ৰুৰেল পঞ্চায়ত, ১৯৬১ চনত ধলপুৰ শাখা ডাকঘৰ, আৰু শিমলুগুৰি হাইস্কুল স্থাপন হয়। নাৰায়ণপুৰ কলেজৰ প্ৰতিষ্ঠা বৃহত্তৰ নাৰায়ণপুৰ-বিহপুৰীয়া অঞ্চলত উচ্চ শিক্ষাৰ বাবে মহাবিদ্যালয়ৰ অভাৱ অনুভৱ কৰি পূৰ্ণ দত্তই চলোৱা প্ৰচেষ্টাৰ ফলস্বৰূপে নাৰায়ণপুৰৰ পাণবাৰীত ১৯৬৪ চনত নাৰায়ণপুৰ কলেজ প্ৰতিষ্ঠাপিত হয়। এই নাৰায়ণপুৰ কলেজেই পৰৱৰ্তী পৰ্যায়ত মাধৱদেৱ মহাবিদ্যালয় হিচাপে নামাংকৃত হৈ ২০১৯ চনত মাধৱদেৱ বিশ্ববিদ্যালয়লৈ উন্নীত হয়। ১৯৭৬ চন পৰ্যন্ত পূৰ্ণ দত্ত নাৰায়ণপুৰ কলেজৰ প্ৰথমে সম্পাদক আৰু পিছলৈ সভাপতি হিচাপে কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰিছিল। মহাবিদ্যালয়ৰ প্ৰতিষ্ঠাপক সম্পাদক হিচাপে তেওঁৰ অৱদানৰ প্ৰতি স্বীকৃতি জনাই মাধৱদেৱ মহাবিদ্যালয়ৰ বিজ্ঞান ভৱনটো 'পূৰ্ণানন্দ দত্ত বিজ্ঞান ভৱন' নামেৰে নামকৰণ কৰা হয়। অন্যান্য ক্ষেত্ৰলৈ অৱদান ১৯৫৮ চনত পূৰ্ণানন্দ দত্ত ধলপুৰ পঞ্চায়তৰ প্ৰতিষ্ঠাপক সভাপতি আছিল। তেওঁ ১৯৫৯ চনত নাৰায়ণপুৰ আঞ্চলিক পঞ্চায়তৰ সভাপতি, আৰু ১৯৬৯ চনত উত্তৰ লখিমপুৰ মহকুমা পৰিষদৰ সভাপতি নিৰ্বাচিত হৈছিল। ১৯৬৮ চনত তেওঁ লখিমপুৰ জিলা কংগ্ৰেছৰ সম্পাদক হিচাপেও কৰ্মৰত হৈছিল। মুক্তিযুঁজাৰু পূৰ্ণ দত্তই কেন্দ্ৰীয় চৰকাৰৰ দ্বাৰা স্বীকৃতিপ্ৰাপ্ত হৈ তাম্ৰপত্ৰ আৰু মুক্তিযুঁজাৰু পেঞ্চন লাভ কৰিছিল। উল্লেখনীয় যে, আশীৰ দশকত অস্তিত্ব ৰক্ষাৰ বাবে হোৱা অসম আন্দোলনৰ সমৰ্থনত পূৰ্ণ দত্তই তেওঁৰ তাম্ৰপত্ৰ ঘূৰাই দি সক্ৰিয়ভাৱে অংশগ্ৰহণ কৰিছিল। মৃত্যু ১৯৮৮ চনৰ ১৪ জুলাই তাৰিখে পূৰ্ণানন্দ দত্তৰ মৃত্যু হয়। তথ্যসূত্ৰ অসমৰ ব্যক্তি মৃত ব্যক্তি অসমৰ স্বাধীনতা সংগ্ৰামী অসমৰ

32128

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AC%E0%A6%BF%E0%A6%B7%E0%A7%8D%E0%A6%A3%E0%A7%81%E0%A7%B0%E0%A6%BE%E0%A6%AE%20%E0%A6%AE%E0%A7%87%E0%A6%A7%E0%A6%BF

বিষ্ণুৰাম মেধি

বিষ্ণুৰাম মেধি জন্ম: ১৮৮৮ মৃত্যু: ১৯৮১) হৈছে অসমৰ দ্বিতীয়গৰাকী মুখ্যমন্ত্ৰী। তেওঁ স্বাধীনতা সংগ্ৰামৰ এগৰাকী মুক্তিযোদ্ধা আছিল। ১৯৫৭ চনৰ ২৮ ডিচেম্বৰৰ পৰা ১৯৬৪ চনৰ ৪ এপ্ৰিল লৈকে তেওঁ মাদ্ৰাছ ৰাজ্য (বৰ্তমান তামিলনাডু)ৰ ৰাজ্যপালৰ পদত আছিল। প্ৰাৰম্ভিক জীৱন ১৮৮৮ চনৰ ২৪ এপ্ৰিলত গুৱাহাটী ওচৰৰ হাজোত এটা দুখীয়া পৰিয়ালত বিষ্ণুৰাম মেধিৰ জন্ম হয়। ১৯০৫ চনত গুৱাহাটী চৰকাৰী উচ্চ ইংৰাজী স্কুলৰ (বৰ্তমান কটন কলেজিয়েত) পৰা মেট্ৰিকুলেচন সম্পূৰ্ণ কৰে। তাৰ পিছত তেওঁ অক্সফ’ৰ্ড মিশ্যন হোষ্টেলত থাকি প্ৰেছিডেন্সী কলেজত নামভৰ্তি কৰে। ১৯১১ চনত তেওঁ ৰসায়নত অনাৰ্চ সহ প্ৰেছিডেন্সীৰ পৰা স্নাতক ডিগ্ৰী লাভ কৰে। ১৯১৩ চনত তেওঁ ঢাকা বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পৰা ওপৰ খাপৰ দ্বিতীয় শ্ৰেণী সহ ৰসায়ন বিষয়ত স্নাতকোত্তৰ ডিগ্ৰী লাভ কৰে। ১৯১৪ চনত বিষ্ণুৰাম মেধিয়ে কলিকতা বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পৰা আইন পৰীক্ষা পাছ কৰে। ১৯১৫ চনত গুৱাহাটীত তেওঁ ওকালতি আৰম্ভ কৰে। ১৯৩১ চনত কলিকতা উচ্চ ন্যায়ালয়ত উকীল হিচাপে নামভৰ্তি কৰে। তেৱেঁই আছিল অসমৰ প্ৰথম শ্ৰেণীৰ এজন উকীল। সেই সময়ত মানুহে তেওঁক বাঘ উকীল আখ্যা দিছিল। ভাৰতৰ স্বাধীনতা আন্দোলনত ভূমিকা ১৯২০ দশকত বিষ্ণুৰাম মেধিয়ে ভাৰতীয় জাতীয় কংগ্ৰেছত যোগদান কৰে। ১৯২১ চনত হোৱা অসহযোগ আন্দোলনত তেওঁ সক্ৰিয়ভাৱে অংশগ্ৰহণ কৰিছিল। ১৯২৬ চনত ভাৰতীয় জাতীয় কংগ্ৰেছৰ পাণ্ডুত অধিৱেশন অনুষ্ঠিত হৈছিল। তাত তেওঁ উপেন্দ্ৰ সেন আৰু কুলধৰ চলিহাৰ সৈতে অৰ্থসচিবৰ পদৰ দায়িত্ব আছিল। ১৯৩০ চনত তেওঁ অসম প্ৰদেশ কংগ্ৰেছৰ সভাপতি হিচাপে নিৰ্বাচিত হয়। স্বাধীনতাৰ পাছৰ ৰাজনৈতিক জীৱন বিভিন্ন পদত লোকেলব’ৰ্ডৰ চেয়াৰমেন ১৯৩৮ চনত বিষ্ণুৰাম মেধি গুৱাহাটী লোকেলব’ৰ্ড চেয়াৰমেন পদলৈ নিৰ্বাচিত হয়। তেৱেঁই হৈছে প্ৰথম গুৱাহাটী লোকেলব’ৰ্ডৰ কংগ্ৰেছী চেয়াৰমেন। তেওঁৰ নিৰ্দেশ মতেই লোকেলব’ৰ্ডৰ কাৰ্যালয়ত জাতীয় পতাকা প্ৰথম উত্তোলন কৰা হৈছিল। বিত্ত আৰু ৰাজহ মন্ত্ৰী ১৯৪৬ চনত বিষ্ণুৰাম মেধি হাজো বিধান সভা সমষ্টিৰ পৰা অসম বিধান সভালৈ নিৰ্বাচিত হৈছিল। সেইবাৰ তেওঁক গোপীনাথ বৰদলৈৰ মন্ত্ৰীসভাত বিত্ত আৰু ৰাজহ মন্ত্ৰীৰ পদত নিযুক্তি দিয়া হয়। ১৯৫০ চনলৈকে তেওঁ সেই পদত কাৰ্য্যনিৰ্বাহ কৰি আছিল। তেওঁ ৰাজহ মন্ত্ৰী হৈ থকা সময়ছোৱাত জনজাতীয় লোকৰ স্বাৰ্থ ৰক্ষাৰ বাবে গঠন কৰা ট্ৰাইবেল বেল্টত যাতে অনুপ্ৰৱেশ ঘটিব নোৱেৰে তাৰ বাবে চোকা দৃষ্টি ৰাখিছিল। মুখ্যমন্ত্ৰী হিচাপে ১৯৫০ চনৰ ৫ আগষ্টৰ দিনা হঠাৎ গোপীনাথ বৰদলৈৰ মৃত্যু হয়। তাৰ কেইদিনমান পাছতে, ১২ আগষ্টত অসম কংগ্ৰেছ সংসদী দলৰ সৰ্বসন্মতিক্ৰমে তেওঁক অসমৰ মুখ্যমন্ত্ৰী হিচাপে নিৰ্বাচন কৰা হয়। ১৯৫২ চনত অসমত প্ৰথমবাৰৰ বাবে সাধাৰণ নিৰ্বাচন অনুষ্ঠিত হয়। এই নিৰ্বাচনত কংগ্ৰেছ দলে সংখ্যাগৰিষ্ঠতা লাভ কৰে। বিষ্ণুৰাম মেধিৰ নেতৃত্বত কংগ্ৰেছে চৰকাৰ গঠন কৰে। তেওঁ মুখ্যমন্ত্ৰী পদত ভাৰ লোৱাৰ পিছৰ পৰাই তেওঁ বিভিন্ন সমস্যাৰ সন্মুখীন হ’বলগীয়া হয়। বিশেষকৈ প্ৰাকৃতিক দুৰ্যোগ, কলা বজাৰৰ আৱিৰ্ভাৱ, পৰিবহন ব্যৱস্থাৰ শোচনীয় অৱস্থা, পূৰ্ববংগৰ পৰা অহা ভগনীয়াৰ সোঁত, ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ দলং, তেল শোধনাগাৰ, সাম্প্ৰদায়িক সংঘৰ্ষ, ১৯৫৫ চনত ৰাজ্য পুনৰ গঠন আদি সমস্যাই গা কৰি উঠিছিল। ৰাজ্যপাল হিচাপে মাদ্ৰাজ (বৰ্তমানৰ তামিল নাডু) ৰাজ্যপালৰ পদ লাভ কৰি ডিচেম্বৰত বিষ্ণুৰাম মেধিয়ে ১৯৫৭ চনৰ ২৮ ডিচেম্বৰত অসমৰ নেতৃত্বভাৰ এৰে। ১৯৫৮ চনৰ আঠ জানুৱাৰীত তেওঁ অসমৰ পৰা মাদ্ৰাজলৈ বুলি ৰাওনা হয়। ১৯৫৮ চনৰ ২৪ জানুৱাৰী তাৰিখে সেই সময়ৰ ৰাষ্ট্ৰপতি ডাঃ ৰাজেন্দ্ৰ প্ৰসাদে তেওঁক মাদ্ৰাজৰ ৰাজ্যপাল হিচাপে নিযুক্তি দিয়ে। তেৱেঁই হৈছে অসমৰ প্ৰথম গৰাকী ৰাজ্যপাল পদ পাওঁতা। নেতৃত্বভাৰ লোৱাৰ পিছতে মাদ্ৰাজত হৰিজন আৰু মাৰোৱাৰ সকলৰ মাজত সাম্প্ৰদায়িক সংঘৰ্ষ হৈছিল। বিষ্ণুৰাম মেধিয়ে সহজতে এই সংঘৰ্ষ দমন কৰি শান্তি প্ৰতিষ্ঠা কৰিছিল।নীলগিৰিৰ দাঁতি কাষৰীয়া ঠাই আৰু কুৰমবাচত তেওঁ শিক্ষাৰ প্ৰসাৰ কৰিবলৈ অশেষ যত্ন কৰিছিল। মাদ্ৰাজত থাকোঁতে বিষ্ণুৰাম মেধিয়ে কেইবাবাৰো কেৰালালৈ গৈ সেই সময়ৰ কেৰালাৰ ৰাজ্যপাল ভাৰতৰ ভাবী ৰাষ্ট্ৰপতি ভি ভি গিৰিক লগ কৰিছিল। মাদ্ৰাজত থকাৰ সময়চোৱাতে তেওঁ ৰাণী দ্বিতীয় এলিজাবেথ আৰু এডিনবাৰ্গৰ ডিউকৰ সৈতে, যুগোশ্লাভিয়াৰ প্ৰেচিডেণ্ট মাৰ্শ্বাল টিটো আৰু তেওঁৰ পত্নীৰ সৈতে, পশ্চিম জাৰ্মানীৰ প্ৰেচিডেণ্ট ডঃ লুবকেৰ সৈতে আৰু গ্ৰীচৰ ৰজা আৰু ৰাণীৰ সৈতে, কাম্বোদিয়াৰ ৰজা আৰু ৰাণীৰে সৈতে আৰু ইৰাণৰ শ্বাহৰ সৈতে আলোচনাত মিলিত হ’বলৈ সুবিধা পাইছিল। ১৯৬৪ চনৰ ৪ এপ্ৰিলত তেওঁ ৰাজ্যপালৰ পদৰ পৰা অৱসৰ গ্ৰহন কৰে। তাৰ পাছত তেওঁ নিজ ৰাজ্যলৈ ঘূৰি আহে। অসমৰ ৰাজনীতিলৈ প্ৰত্যাৱৰ্তন মাদ্ৰাজৰ পৰা উলটি আহি বিষ্ণুৰাম মেধি পুনৰ অসমৰ ৰাজনীতিত প্ৰৱেশ কৰে। ১৯৬৭ চনৰ ফেব্ৰুৱাৰী মাহত হাজো সমষ্টিৰ পৰা অসম বিধান সভালৈ তেওঁ বিনা প্ৰতিদ্বন্দিতাৰে নিৰ্বাচিত হয়। ১৯৭২ চনৰ ১৫ মাৰ্চলৈকে তেওঁ হাজো সমষ্টিৰ বিধায়ক ৰূপে কাৰ্য্যনিৰ্বাহ কৰে। ব্যক্তিগত জীৱন আইন পৰীক্ষা পাছ কৰাৰ পিছত, বিষ্ণুৰাম মেধিয়ে উত্তৰ গুৱাহাটীৰ জীৱন চন্দ্ৰ চৌধুৰীৰ জীয়েক নিৰ্মলা মেধিৰ লগত বিবাহ পাশত আৱদ্ধ হয়। বিয়াৰ সময়ত নিৰ্মলা মেধিৰ বয়স মাত্ৰ এঘাৰ বছৰহে আছিল। তেওঁলোকৰ কোনো সন্তান নাছিল। স্বাধীনতা আন্দোলন, জেল, সামাজিক কাম আৰু কংগ্ৰেছৰ সংগঠনত আত্মনিয়োগ কৰিবলগীয়া হোৱাত তেওঁ প্ৰায়ে পত্নীৰ পৰা আঁতৰত থাকিবলগীয়া হৈছিল। ৰসৰাজ লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱাৰ জীৱন-আধাৰিত তথ্যচিত্ৰ এখন বিষ্ণুৰাম মেধিয়ে গুৱাহাটীৰ 'কেলভিন' ছবিঘৰত মুক্তি দিছিল৷ এইখনেই আছিল বেজবৰুৱাৰ জীৱন-আধাৰিত প্ৰথমখন তথ্যচিত্ৰ৷ মৃত্যু ১৯৮১ চনৰ ২১ জানুৱাৰীত বিষ্ণুৰাম মেধিৰ মৃত্যু হয়। তথ্য সংগ্ৰহ লগতে পঢ়ক বাহ্যিক সংযোগ তামিলনাডুৰ ৰাজ্যপালসকলৰ তালিকা অসমৰ মুখ্যমন্ত্ৰী অসমৰ ৰাজনীতিৰ সৈতে জড়িত ব্যক্তি অসমৰ

71282

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AE%E0%A7%8B%E0%A7%B0%20%E0%A6%9F%E0%A7%8B%E0%A6%95%E0%A6%BE%E0%A6%AC%E0%A6%B9%E0%A7%80%E0%A7%B0%20%E0%A6%AA%E0%A7%B0%E0%A6%BE

মোৰ টোকাবহীৰ পৰা

মোৰ টোকাবহীৰ পৰা হৈছে অসমীয়া সাহিত্যিক, সাংবাদিক, সমালোচক, কবি, গল্পকাৰ হোমেন বৰগোহাঞিয়ে নিজৰ টোকাবহীত লিখি যোৱা বিভিন্ন গদ্য-ৰচনাৰ সংকলন। এই ৰচনাসমূহ প্ৰথমে এখন এখনকৈ নিয়মীয়া বাৰ্তা কাকতত প্ৰকাশ হৈছিল। পিছলৈ সেইসমূহ গোট খুৱাই গ্ৰন্থৰূপ দিয়া হয়। এইখন সংকলন আৰু সম্পাদনা কৰিছে কুন্তল মণি শৰ্মা বৰদলৈ আৰু জয়া চৌধুৰীয়ে। গ্ৰন্থখন মুঠ তিনিটা খণ্ডত বিভক্ত। ২০১৬ চনৰ ২২ ডিচেম্বৰত প্ৰথম খণ্ড প্ৰকাশ পায়। এই খণ্ডৰ আগকথাত সম্পাদকদ্বয়ে গ্ৰন্থখন প্ৰকাশ কৰাৰ মুখ্য উদ্দেশ্য বেকত কৰি এনেদৰে লিখিছে, “বাতৰি কাকতৰ পাতত যেতিয়া বৰগোহাঞিদেৱৰ টোকাবহীৰ পৃষ্ঠাবোৰ এটা এটাকৈ সদৰি হ’ল- পাঠকসকল মুগ্ধ হ’ল, অবাক বিস্ময়ত অভিভূত হ’ল আৰু অনিৰ্বচনীয় অনুভূতিত চঞ্চল হ’ল। কিন্তু পিছ মুহূৰ্ততে হতাশো হ’ল এই কথা ভাবি যে বাতৰি কাকতৰ আয়ুস কেৱল এদিন।… বৰগোহাঞিদেৱৰ টোকাসমূহ ক্ষণস্থায়ী বাতৰি কাকতৰ পৰা তুলি আনি চিৰস্থায়ী কিতাপৰ মাজত স্থায়ী ৰূপত সংৰক্ষণ কৰাটোৱেই এই সংকলনৰ তৃতীয় তথা অন্তিম উদ্দেশ্য।” কিতাপখন প্ৰকাশ কৰাৰ প্ৰথম উদ্দেশ্য হিচাপে “অহৰহ আত্মানুসন্ধানত ব্ৰতী কথাশিল্পীজনৰ টোকাবোৰৰ মাজত লেখকৰ এক অভিব্যক্তি বিচাৰি পোৱা যাব পাৰে, ঠিক এনে এটা সন্ধানী অভিযানৰেই ফল এই সংকলনটো” বুলি উল্লেখ কৰাৰ লগতে দ্বিতীয় উদ্দেশ্যত ব্যক্ত কৰিছে এনেদৰে, জীৱন হৈছে বিচিত্ৰ বিষয়ৰ, ভিন্ন ৰঙৰ এক বৰ্ণিল চিত্ৰপট। তদুপৰি জীৱনটো গভীৰতম ধ্যান আৰু অনুভৱৰ বিষয়। বৰগোহাঞিদেৱৰ টোকাবহীৰ বিচিত্ৰ ৰচনাৰাজিয়ে বাৰম্বাৰ সেই উপলব্ধি জাগ্ৰত কৰে। সেই মহত্তৰ উপলব্ধিৰ স্নিগ্ধ আবেগ পাঠকৰ মনলৈ সঞ্চাৰিত কৰাও এই সংকলনৰ আন এটা উদ্দেশ্য।” বিৱৰণ প্ৰথম খণ্ড দীপাঞ্জলি আৰু নন্দন প্ৰতীম বৰদলৈলৈ আগবঢ়োৱা প্ৰথম খণ্ডত আছে ৫৫টা প্ৰবন্ধ। সেই প্ৰবন্ধসমূহ হৈছে, গভীৰ স্পৰ্শ; বাৰ্ট্ৰাণ্ড ৰাছেল; এটা উত্তৰ বিহীন প্ৰশ্ন; সৰল জীৱন; মেৰিলিন ৰোৰ জীৱন আৰু মৃত্যু; পৃথিৱীখন যদি এবছৰৰ ভিতৰত ধ্বংস হৈ যায়; আগাথা ক্ৰিস্তি; আপুনি কোনজন মানুহ হ'ব খোজে; সুখৰ দিনবোৰ; এটা পাহৰিব নোৱৰা গল্প; এৰিক হবছবমৰ শেষ উপদেশ; প্ৰকৃত শুভাকাংক্ষী কোন; আজিৰ পৃথিৱীয়ে শ্বেইক্সপীয়েৰ জন্ম দিব নোৱাৰে কিয়; 'মোৰ মুখখন বন্ধ, কাৰণ মই ঘোচ লৈছোঁ'; নিৰ্জনতাৰ সন্ধানত; বালজাকৰ এটা গল্প; বসুধৈৱ কুটুম্বকম; বিমল আনন্দ; মোৰ মনত দকৈ দাগ কটা এটা গল্প; ৰবাৰ্ট ফেলকন স্কটৰ ধৰ্মসংকট; সাহস; কৌতূহল; পৃথিৱীৰ সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ ভাস্কৰ্য কলা; আত্ম-সংযম; ওখ হৈ গৈ থাকে কেৱল মানুহ; আদৰ্শ শিক্ষক; পুলিচ আৰু দাৰ্শনিক; মহৎ গ্ৰন্থ; আমবাৰী; কাৰ্টুনিষ্ট; হীৰেন্দ্ৰনাথ দত্ত; মানুহে আপোনাক কি হিচাপে মনত ৰখাটো আপুনি বিচাৰে; আধুনিক সাংবাদিকতাৰ নতুন ভূমিকা; বুদ্ধিজীৱী; উইল ডুৰাণ্টৰ বিচাৰত সৰ্বকালৰ দহজন সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ ভাবুক; পশু-পক্ষীৰ প্ৰতি মানুহৰ নিষ্ঠুৰতা; বিবেকৰ দংশন; কিতাপে মানুহক কেনেকৈ সহায় কৰিব পাৰে; 'নমৰালৈকে জীয়াই থাকিম'; অনিৰ্বচনীয়; 'নিমজ, পৰিষ্কাৰ আৰু সতেজ গদ্য'; 'ইউলিছিছ আৰু ফাউষ্ট; মুক্তি; হৃদয়ত শিহৰণ জগোৱা শব্দ; বিয়া খোৱাৰ কাহিনী; অট'লিন ম'ৰেল আৰু বাৰ্ট্ৰাণ্ড ৰাছেলৰ প্ৰেম; প্ৰাৰ্থনাৰত হাত দুখন; প্ৰকৃত অৰ্থত শিক্ষিত হ'বলৈ পঢ়িবলগীয়া এশখন কিতাপ; ছেইণ্ট টেৰেছা; গন্ধ- বিলাস; জয়কান্ত অধ্যাপক; টমাছ মান; যুক্তি আৰু আৱেগ; এটা অসমীয়া নেপালী পৰিয়াল আৰু মানৱ অধিকাৰ। দ্বিতীয় খণ্ড জয়া চৌধুৰী আৰু কুন্তল মণি শৰ্মা বৰদলৈৰ দ্বাৰা সংকলিত আৰু সম্পাদিত হোমেন বৰগোহাঞিৰ "মোৰ টোকাবহীৰ পৰা" দ্বিতীয় খণ্ডত মুঠ ৪৯টা প্ৰবন্ধ সন্নিৱিষ্ট কৰা হৈছে। প্ৰবন্ধকেইটা ক্ৰমান্নয়ে- চিত্ৰকৰ ইৰশ্বাদ লী, প্ৰেমৰ স্পৰ্শ, মৰমৰ মাত, নীৰৱতাৰ ধ্যান আৰু ধ্যানৰ নীৰৱতা, সুপ্ত প্ৰতিভাক জাগ্ৰত কৰাৰ উপায়, প্ৰেম, ভেকুলীৰ কাৰণে, লিখিবলৈ কেনেকৈ সময় উলিয়াব পাৰি, ঈৰ্ষা, বক্তৃতাৰ কাৰণে এক মিনিট, ডোভাৰ বীচ, সত্যযুগৰ এটা প্ৰেম কাহিনী, 'মৎস্যগন্ধাৰ' গাঁওখন, কিতাপৰ বিষয়ে, উত্তৰ বিচাৰি পালোঁ এমাৰ্ছনৰ এটা কবিতাত, মানুহৰ পক্ষে সুখী হোৱাটো কেতিয়াও সম্ভৱ নহয়, কুমাৰে জীৱনৰ বিষয়ে আমাক কি শিক্ষা দিব পাৰে, অবিস্মৰণীয় বন্ধুত্ব, 'আমাক এখন বুৰঞ্জী লাগে', ট্ৰেজিক আশাবাদ, অৰুণ শৰ্মা, ডেভিদ হিউমৰ জীৱন আৰু মৃত্যু, সহজতে সন্তুষ্ট হোৱা লেখক, ক্ৰোধ, গদ্যৰ বিষয়ে কেইটামান কথা, অনুতাপ, মোৰ চকু দুটাৰ বিষয়ে, অৱসাদ, অসমতো এনে এটা সমীক্ষা চলাব নোৱাৰিনে?, নিকছ কাজানৎজাকিছ, সুখাদ্যৰ মধুৰ স্মৃতি, দিহিং নৈৰ পাৰত এদিন, প্ৰশংসাৰ, মন্ত্ৰশক্তি, আপুনি কবিতা পঢ়েনে?, 'অনন্ততকৈ বেছি সত্য আৰু গভীৰ', যন্ত্ৰণাৰ উৎস, ৰাম মনোহৰ লোহিয়া, মোৰ জৰাজীৰ্ণ কিতাপবোৰ, বিদ্যাৱতী বাইদেউ ঃ মোৰ গদ্যৰ প্ৰথম সমালোচক, ড॰ জেকিল এণ্ড মিঃ হাইড, যোগ, দুষ্টামি, গণিতৰ গুৰুত্ব, জীৱনটো যদি আকৌ এবাৰ আৰম্ভণিৰ পৰা যাপন কৰিবলৈ সুযোগ পাওঁ, সাজিদ আলী বেগ, ধুতি নীতি, গণিতৰ কথা, চৰৈবতি চৰৈবতি, বৃদ্ধ বয়সত জীয়াই থকাৰ আনন্দ। তৃতীয় খণ্ড হোমেন বৰগোহাঞিৰ "মোৰ টোকাবহীৰ পৰা"ৰ তৃতীয় খণ্ডত মুঠ ৫০টা প্ৰবন্ধ আছে। কুন্তল মণি শৰ্মা বৰদলৈ আৰু জয়া চৌধুৰীৰ দ্বাৰা সংকলিত আৰু সম্পাদিত তৃতীয় খণ্ডত থকা প্ৰবন্ধ সমূহ হ'ল মোক মণ্টেইনৰ ছবি উপহাৰ দিয়া ল'ৰাজন, কিতাপে মোৰ কি উপকাৰ কৰিছে, চৰাইবোৰ কেনি গ'ল, প্ৰেম, তগৰ ফুলৰ সুবাস, মানুহৰ মহত্ত্বৰ কাহিনী, মৃত্যুৰ অৰ্থ, যৌৱন, সুখ, কেৱল আয়ুস বাঢ়িলেই নহ'ব, ডাৰউইনৰ সন্মুখত নতুন প্ৰত্যাহ্বান, নামঘোষা পঢ়োঁ, যেতিয়া লেখা স্বত্বঃস্ফূৰ্তভাৱে ওলাই নাহে, গেটিছবাৰ্গ বক্তৃতা, যেতিয়া যিকোনো দুটা বস্তুৰ মাজত এটাক বাছি লবলগীয়া হয়, ডাৰউইনে তেওঁৰ যুগান্তকাৰী কিতাপখন প্ৰকাশ নকৰাকৈ..., ঈশ্বৰৰ সন্ধানত, বিজ্ঞান যত থমকি ৰয়, কমা, কোনো লেখা অৰ্থহীন আৰু মূল্যহীন নহয়, জীৱন যাপন, প্ৰমা, আঁড্ৰে জিদৰ জাৰ্নাল, চকু নে কাণ?ঈশ্বৰচন্দ্ৰ বিদ্যাসাগৰৰ মাতৃ ভগৱতী দেৱী, মোৰ হৃদয় আলোড়িত এটা সত্য কাহিনী, ধৰ্ম সংকট, সময়ৰ সন্ধানত, চলন্ত পুথিভঁৰাল, পৰোপকাৰ, সততাৰ শাস্তি, ঈশ্বৰচন্দ্ৰ বিদ্যাসাগৰ আৰু ৰামকৃষ্ণ পৰমহংস, জোনাকী নীৰৱতা, শান্তিপূৰ্ণ জীৱনৰ কাৰণে, একমাত্ৰ প্ৰতিবন্ধকতা, ঈশ্বৰ, মদৰ বিষয়ে, অংফিউ নিংখি, আজৰি সময়ৰ সদ্ব্যৱহাৰ, মই শিক্ষক হবলৈ বিচাৰিছিলোঁ, লীলাকান্ত দাসৰ চকুপানী, বাৰ্ধক্য আৰু প্ৰাৰ্থনা, আদৰ বিষয়ে, মই মোৰ কৰ্তব্য কৰিলোঁ, এটা গল্প, আদৰ্শ, যেতিয়া আৰব হৈছিল ইউৰোপৰ গুৰু, নমৰালৈকে জীয়াই থাকিম, ডেভিদ হিউমৰ আত্মজীৱনী, প্ৰমা। লেখকৰ চমু পৰিচয় অসমৰ এগৰাকী প্ৰখ্যাত সাহিত্যিক, সাংবাদিক, সমালোচক, কবি আৰু গল্পকাৰ। ১৯৭৮ চনত পিতা-পুত্ৰ গ্ৰন্থখনৰ বাবে অসমীয়া ভাষাত সাহিত্য অকাডেমি বঁটাৰে সন্মানিত হয়। ১৯৩২ চনত হোমেন বৰগোহাঞিৰ অসমৰ লখিমপুৰ জিলাৰ ঢকুৱাখনাত জন্ম হয়। তথ্যৰ উৎস লগতে চাওক আত্ম দীপো ভৱ প্ৰজ্ঞাৰ সাধনা উচ্চাকাংক্ষা মোৰ প্ৰিয় মানুহ ছক্ৰেটিছ অন্তহীন প্ৰেৰণাৰ উৎস লুই পেষ্টিঅ’ৰ অসমীয়া গ্ৰন্থ প্ৰবন্ধ গ্ৰন্থ হোমেন বৰগোহাঞিৰ

85846

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AA%E0%A7%87%E0%A6%B2%E0%A7%87%E0%A6%B7%E0%A7%8D%E0%A6%9F%E0%A6%BE%E0%A6%87%E0%A6%A8%E0%A7%B0%20%E0%A6%AE%E0%A6%B9%E0%A6%BF%E0%A6%B2%E0%A6%BE

পেলেষ্টাইনৰ মহিলা

যদিও ৮ মাৰ্চত বিশ্বই নাৰী দিৱস উদযাপন কৰে, পেলেষ্টাইনৰ মহিলাসকলে নিজৰ অধিকাৰ আৰু লিংগ সমতাৰ বাবে আজিও সংগ্ৰাম অব্যাহত ৰাখিছে। তাৰ মূল কাৰণ হৈছে: ইজৰাইলৰ দখল আৰু অভ্যন্তৰীণ পিতৃতান্ত্ৰিক সমাজ নিয়ন্ত্ৰণ।। প্ৰধানকৈ কৃষিভিত্তিক পেলেষ্টাইনী সমাজখনত পিতৃতান্ত্ৰিক সাংস্কৃতিক কাঠাম আৰু জটিলতাই প্ৰজননত প্ৰভাৱিত কৰে। লগতে নিশ্চিতভাৱে ক’ব পাৰি যে এই পিতৃতন্ত্ৰ বিশেষকৈ মধ্যবিত্তীয় পেছাদাৰীসকলৰ মাজত বেছি আৰু নগৰীয়া অঞ্চলত কম। অট্টোমান নিয়ন্ত্ৰণ, ব্ৰিটিছ মেণ্ডেট, ইজৰাইলী দখলকে ধৰি বহু ঐতিহাসিক পৰিৱৰ্তনৰ মাজেৰে পেলেষ্টাইনী মহিলাসকলৰ জীৱন ৰূপান্তৰিত হৈছে। ১৯৬৪ চনত পেলেষ্টাইন মুক্তি সংস্থা প্ৰতিষ্ঠা আৰু পিছলৈ ১৯৯৪ চনত পেলেষ্টাইন কৰ্তৃপক্ষ প্ৰতিষ্ঠায় পেলেষ্টাইন প্ৰব্ৰজনকাৰী মহিলাসকলৰ ভূমিকাক পুনৰ সংজ্ঞায়িত কৰাত উল্লেখযোগ্য ভূমিকা পালন কৰিছিল। সমগ্ৰ বিংশৰ পৰা একবিংশ শতিকালৈকে পেলেষ্টাইনৰ লগতে জৰ্ডান, ছিৰিয়া আৰু লেবাননৰ প্ৰতিৰোধ আন্দোলনত মহিলাসকল জড়িত হৈ আহিছে। এগৰাকী পেলেষ্টাইনৰ মাতৃ আৰু গৃহিণীৰ বাবে বিবাহেই হৈছে এক ক্ষেত্ৰ ত তেওঁলোকে লাভ কৰা শিক্ষাৰ প্ৰয়োগ কৰিব পাৰে। যদিও আজিৰ বহুতো যুৱতীয়ে বাধ্যতামূলক শিক্ষাত অংশগ্ৰহণ কৰে, তেওঁলোকে পুৰুষৰ সৈতে সমান পৰ্যায়ত ইয়াক ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ সক্ষম নহয়। অৰ্থাৎ, পেলেষ্টাইনত সমাজত মহিলাৰ অংশগ্ৰহণৰ বাবে শিক্ষা এক প্ৰয়োজনীয় পূৰ্বচৰ্ত হ'লেও ইয়াক নিশ্চিত কৰা নহয়। আনহাতে, কঠোৰ ৰাজনৈতিক পৰিস্থিতিৰ বাবে, শৰণাৰ্থী শিবিৰত বাস কৰা মহিলা, ইজৰাইলত বাস কৰা মহিলা আৰু গাজা আৰু জেৰিকোৰ নতুন স্বায়ত্তশাসিত অঞ্চলত বাস কৰা মহিলাসকলৰ মাজত শৈক্ষিক স্তৰত পাৰ্থক্য দেখা যায়। পেলেষ্টাইনত মহিলাৰ অধিকাৰ শেহতীয়া পেলেষ্টাইনৰ ইতিহাসৰ কালছোৱাত পেলেষ্টাইনত মহিলাৰ অধিকাৰ বহুবাৰ সলনি হৈছে। অট্টোমান নিয়ন্ত্ৰণৰ সময়ত প্ৰণয়ন কৰা বহু আইন, ব্ৰিটিছ মেণ্ডেট, ইজিপ্ত আৰু জৰ্ডানৰ নিয়ন্ত্ৰণৰ লগতে ইজৰাইলৰ দখলে যোৱা বিংশ শতিকাৰ পৰা আৰু একবিংশ শতিকালৈকে অব্যাহত আছে। ১৯৬৭ চনত ইজৰাইলে গাজা ষ্ট্ৰিপ আৰু পশ্চিম পাৰত থকা পেলেষ্টাইনৰ ভূখণ্ডসমূহ নিজৰ অধীনলৈ আনে। ১৯৯৫ চনত অস্লো চুক্তিয়ে পেলেষ্টাইনৰ ভূখণ্ডৰ ভিতৰত আৰু বিভাজন স্থাপন কৰে: পশ্চিম পাৰক এৰিয়া এ, এৰিয়া বি আৰু এৰিয়া চিত বিভক্ত কৰা হয় যিয়ে পশ্চিম পাৰৰ ৬০% অংশ গঠন কৰে। পেলেষ্টাইনৰ আইনী ব্যৱস্থা সকলো ভূখণ্ডতে একে নহয় যিয়ে ইংগিত দিয়ে যে পেলেষ্টাইনত ঠাই বিষেশে নাৰীৰ অধিকাৰ বেলেগ বেলেগ। পাৰিবাৰিক বিষয়ৰ আইন মহিলাসকলৰ বিবাহ বিচ্ছেদৰ অধিকাৰ নিৰ্ভৰ কৰে মুছলমানৰ ক্ষেত্ৰত প্ৰযোজ্য ব্যক্তিগত মৰ্যাদাৰ আইনসমূহৰ ওপৰত। আইনমতে পুৰুষে যিকোনো কাৰণতে পত্নীক বিবাহ বিচ্ছেদ কৰিব পাৰে, আনহাতে মহিলাসকলে কিছুমান বিশেষ পৰিস্থিতিতহে বিবাহ বিচ্ছেদৰ অনুৰোধ কৰিব পাৰে। যদি কোনো মহিলাই বিবাহ বিচ্ছেদৰ বাবে আগবাঢ়ি যায় তেন্তে তেওঁ কোনো প্ৰমাণ দাখিল কৰাৰ প্ৰয়োজন নাই, কিন্তু সকলো আৰ্থিক অধিকাৰ তেওঁ এৰি দিব আৰু তেওঁৰ যৌতুকো এৰি দিব লাগিব। ২০০৩ চনত স্থাপিত পেলেষ্টাইনৰ মহিলা পৰিক্ৰমা মন্ত্ৰালয় হৈছে মহিলাৰ অধিকাৰৰ প্ৰসাৰ আৰু সুৰক্ষাৰ বাবে দায়বদ্ধ মূল চৰকাৰী সংস্থা। চৰকাৰী মন্ত্ৰালয়সমূহে বৈষম্যমূলক আইন সংস্কাৰক প্ৰসাৰিত কৰে আৰু প্ৰতিটো মন্ত্ৰালয়ত লিংগ একক স্থাপন কৰাৰ প্ৰয়াস কৰে। যেতিয়া এগৰাকী মহিলাৰ বিবাহ বিচ্ছেদ হয়, তেতিয়া তেওঁলোকৰ সন্তান গাজা ষ্ট্ৰিপত থাকে নে পশ্চিম পাৰত থাকে তাৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি তেওঁলোকৰ সন্তানৰ তত্ত্বাৱধান এটা নিৰ্দিষ্ট বয়সলৈকে থাকে। অট্টোমান যুগৰ ভাগ-বতৰা কৰা বৈবাহিক সম্পত্তিৰ আইনসমূহে বিবাহ বিচ্ছেদৰ পিছতো সংগীৰ মাজত সামগ্ৰীৰ বিভাজনত বাধা আৰোপ কৰে। ২০১৯ চনৰ নৱেম্বৰ মাহত ৰাষ্ট্ৰপতিৰ আইন অনুসৰি পশ্চিম পাৰ আৰু গাজা ষ্ট্ৰিপ দুয়োঠাইৰে নূন্যতম বিবাহ বয়স ১৮ বছৰলৈ বৃদ্ধি কৰা হৈছিল যদিও পেলেষ্টাইনৰ মুছলমানসকলৰ বাবে শ্বৰীয়ত আদালতে ইয়াৰ ব্যতিক্ৰম সৃষ্টি কৰে; এই ব্যতিক্ৰম পেলেষ্টাইনৰ খ্ৰীষ্টানসকলৰ ক্ষেত্ৰতো প্ৰযোজ্য হ'ব পাৰে বুলি উল্লেখ কৰা দেখা যায়। ইছলাম ধৰ্মৰ বিভিন্ন ধৰ্মীয় পৰম্পৰা আৰু পেলেষ্টাইনত উপস্থিত খ্ৰীষ্টান ধৰ্মৰ বিভিন্ন সম্প্ৰদায়ৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি পাৰিবাৰিক বিষয়ৰ সৈতে জড়িত প্ৰথাৰ পাৰ্থক্য দেখা যায়। ধৰ্ষণ আৰু গৰ্ভপাতৰ আইন ২০০০ চনলৈকে পশ্চিম পাৰ আৰু গাজা ষ্ট্ৰিপ দুয়োটাতে ধৰ্ষণকাৰীক ধৰ্ষণৰ বলি হোৱা মহিলাক বিয়া কৰাই শাস্তিৰ পৰা হাত সাৰিবলৈ দিয়া আইন আছিল। পশ্চিম পাৰত এই আইনখন ১৯৬০ চনৰ জৰ্ডানৰ দণ্ডবিধিৰ দ্বাৰা বজাই ৰখা হৈছিল, আনহাতে গাজা ষ্ট্ৰিপত ১৯৩৬ চনৰ ব্ৰিটিছ দণ্ডবিধিৰ দ্বাৰা আৰু ইজিপ্তৰ ভূখণ্ডৰ নিয়ন্ত্ৰণৰ সময়ত একেধৰণৰ মানদণ্ড ৰক্ষা কৰা হৈছিল।দুয়োটা দণ্ডবিধিত ধৰ্ষণক অপৰাধমূলক বুলি গণ্য কৰা হৈছে যদিও "সন্মান হত্যাৰ শাস্তিৰ পৰা হাত সাৰিবলৈ বা চৰ্ত প্ৰশমন কৰাৰ ক্ষমতাই পশ্চিম পাৰ আৰু গাজাত ধৰ্ষণৰ বলি হোৱা লোকসকলৰ বাবে নিৰাপত্তাহীনতাৰ সৃষ্টি কৰিছিল। ২০০০ চনৰ শ্ৰমিক আইন ২০০০ চনৰ ফিলিস্তিনি শ্ৰমিক আইন ফিলিস্তিনি অঞ্চলৰ বিভিন্ন অধিকাৰ ক্ষেত্ৰত শ্ৰমিক আইনৰ বাবে আইনী দৃষ্টান্তৰ কিছু সমতা সৃষ্টি কৰাৰ প্ৰচেষ্টাত প্ৰণয়ন কৰা হৈছিল। আইনখনে পুৰুষ আৰু মহিলাৰ বাবে জৰ্ডান আৰু ইজিপ্তৰ নিয়ন্ত্ৰণৰ সময়ত (ক্ৰমান্বয়ে পশ্চিম তীৰ আৰু গাজা ষ্ট্ৰিপৰ) পূৰ্বৱৰ্তী শ্ৰমিক নিয়মাৱলীসংস্কাৰ কৰিছিল, এনেদৰে সমঅধিকাৰৰ কামৰ পৰিৱেশ সৃষ্টি কৰিছিল। শ্ৰম আইনখনে মহিলাসকলক গৰ্ভাৱস্থাৰ পূৰ্বে আৰু পিছত প্ৰসূতিকালীন ছুটী প্ৰদান কৰা সুবিধা প্ৰদান কৰে; এই আইনমতে লিংগভিত্তিক বৈষম্য নিষিদ্ধ কৰা হয় যদিও কৰ্মক্ষেত্ৰত লিংগভিত্তিক হিংসাৰ বিষয়ে স্পষ্টভাৱে আলোচনা কৰা হোৱা নাই। মহিলা অধিকাৰ সংগঠন আজি পেলেষ্টাইনৰ ভূখণ্ডত আইনী ব্যৱস্থাৰ সংস্কাৰ আৰু মহিলাৰ অধিকাৰ সুৰক্ষিত কৰাত সহায়ক হোৱাকৈ বহু সংগঠনে কাম কৰি আছে। উইমেনছ চেণ্টাৰ ফৰ লিগেল এড এণ্ড কাউন্সেলিং )-এ ব্যক্তিগত মৰ্যাদাৰ আইন সংস্কাৰ আৰু ঘৰুৱা হিংসাৰ লগতে ইজৰাইলী বাহিনীৰ পৰা হিংসাৰ সন্মুখীন হোৱা পেলেষ্টাইনী মহিলাসকলক সমৰ্থন কৰাৰ কাম কৰে।ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ মহিলাসকলে পেলেষ্টাইনৰ আইনী ব্যৱস্থাৰ ওপৰত গৱেষণা কৰে আৰু পেলেষ্টাইনৰ ভূখণ্ডৰ ভিতৰত লিংগ সমতা নিশ্চিত কৰাৰ কাম কৰে। আইসা এছ'চিয়েচন ফৰ উইমেন এণ্ড চাইল্ড প্ৰটেকচন ইজৰাইল–পেলেষ্টাইন সংঘাতৰ দ্বাৰা প্ৰভাৱিত পেলেষ্টাইনী মহিলা আৰু ছোৱালীসকলৰ বাবে মানসিক স্বাস্থ্যৰ সহায় আগবঢ়ায়। ছোৱালীৰ শিক্ষা উৎস নাৰীৰ অধিকাৰ দেশভেদে

41110

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%A4%E0%A7%81%E0%A7%B0%E0%A6%B8%E0%A7%8D%E0%A6%95

তুৰস্ক

তুৰস্ক হৈছে পূৱ ইউৰোপৰ এখন ৰাষ্ট্ৰ। তুৰস্কৰ প্ৰায় সম্পূৰ্ণ এছিয় অংশ, পৰ্বতময় আনাতোলিয়া (তুৰ্কি: আন্তালিয়া) বা এছিয়া মাইনৰ উপদ্বীপত পৰিছে। তুৰস্কৰ ৰাজধানী আনকাৰা আনাতোলিয়াতেই অৱস্থিত। তুৰস্কৰ বাকী অংশৰ নাম পূৱ বা তুৰ্কীয় থ্ৰাছ আৰু ই ইউৰোপৰ দক্ষিণ-পূৱ দিশত অৱস্থিত। এই অঞ্চলটো উৰ্বৰ ওখ চাপৰ টিলাপাহাৰেৰে গঠিত। ইয়াত তুৰস্কৰ বৃহত্তম চহৰ ইষ্টানবুল অৱস্থিত। সামৰিক কৌশলগত দিশৰ পৰা অত্যন্ত গুৰুত্বপূৰ্ণ তিনটা জলপথে এছিয় আৰু ইউৰোপীয় তুৰস্কক পৃথক কৰিছে: মাৰ্মাৰা সাগৰ, আৰু বছফৰাছ প্ৰণালী আৰু দাৰ্দানেল প্ৰণালী। এই তিনটা জলপথ একত্ৰে কৃষ্ণ সাগৰৰ পৰা এজিয়ান সাগৰলৈ যোৱাৰ একমাত্ৰ পথ তৈয়াৰ কৰিছে। তুৰস্ক প্ৰায় চতুৰ্ভুজাকৃতিৰ। ইয়াৰ পশ্চিমে এজীয় সাগৰ আৰু গ্ৰীছ; উত্তৰ-পূৱত জৰ্জিয়া, আৰ্মেনিয়া আৰু স্বায়ত্ত্বশাসিত আজাৰবাইজানি প্ৰজাতন্ত্ৰ নাখচিভান; পূৱে ইৰাণ; দক্ষিণে ইৰাক, ছিৰিয়া আৰু ভূমধ্যসাগৰ আছে। তুৰস্কৰ বিস্তৃত উপকূল অঞ্চলে, দেশখনৰ সীমান্তৰ তিন-চতুৰ্থাংশ গঠন কৰিছে। তুৰস্কৰ ভূমিৰূপ বিচিত্ৰ। দক্ষিণ-পূৱ আৰু উত্তৰ-পশ্চিমে আছে উৰ্বৰ সমভূমি। পশ্চিমে আছে ওখ, অনুৰ্বৰ মালভূমি। পূৱত আছে সুউচ্চ পৰ্বতমালা। দেশৰ অভ্যন্তৰৰ জলবায়ু চৰমভাবাপন্ন হলেও ভূমধ্যসাগৰৰ উপকূলীয় অঞ্চলৰ জলবায়ু মৃদু। ইউৰোপ সঙ্গমস্থলত অৱস্থিত বাবে তুৰস্কৰ ইতিহাস আৰু সংস্কৃতিৰ বিৱৰ্তনত বিভিন্ন ধৰণৰ প্ৰভাৱ পৰিছে। সমগ্ৰ মানৱসভ্যতাৰ ইতিহাসত তুৰস্ক এছিয়া আৰু ইউৰোপৰ লোকসকসৰ চলাচলৰ সেতু হিচাপে কাৰ্য কৰিছিল। নানা বিচিত্ৰ প্ৰভাৱৰ স্বত্বেও তুৰস্কৰ এক নিজস্ব পৰিচয় আছে আৰু এই সমৃদ্ধ সংস্কৃতিৰ প্ৰভাৱ ইয়াৰ স্থাপত্য, চাৰুকলা, সংগীত আৰু সাহিত্যৰ ওপৰতো পৰিছে। গ্ৰামীণ অঞ্চলত এতিয়াও অনেক অতীত ঐতিহ্য আৰু ৰীতিনীতি পালন কৰা দেখা পোৱা যায়। তুৰস্ক বৰ্তমান এক আধুনিক, গণতান্ত্ৰিক ৰাষ্ট্ৰ। দেশখনৰ অধিকাংশ লোকেই ইছলাম ধৰ্ম পালন কৰে আৰু প্ৰধান ভাষা হৈছে তুৰ্কি ভাষা। বহু শতাব্দী ধৰি তুৰস্ক আছিল মূলতঃ এখন কৃষিপ্ৰধান দেশ। বৰ্তমান কৃষিক্ষেত্ৰত তুৰস্কৰ অৰ্থনীতিৰ এক বৃহৎ অংশ আৰু দেশৰ শ্ৰমশক্তিৰ ৩৪% এই কামত নিয়োজিত। দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধৰ পাছত তুৰস্কৰ শিল্প আৰু সেৱাৰ ব্যাপক প্ৰসাৰ ঘটিছে, বিশেষকৈ অৰ্থসংস্থান, পৰিবহণ, আৰু পেশাদাৰী তথা চৰকাৰী সেৱাৰ। অন্যদিশে কৃষিৰ ভূমিকা হ্ৰাস পাইছে। টেক্সটাইল আৰু বস্ত্ৰ শিল্প দেশৰ ৰপ্তানিৰ প্ৰধান উৎস। অৰ্থনৈকিক ৰূপান্তৰৰ লগে লগে নগৰায়নৰ হাৰো অনেক বাঢ়িছে। বৰ্তমান তুৰস্কৰ ৭৫% জনগণ চহৰত বাস কৰে। ১৯৫০ চনত মাত্ৰ ২১% লোক চহৰত বাস কৰিছিল। জনসংখ্যাৰ ৯০% লোক তুৰস্কৰ এছিয় অংশত বাস কৰে। বাকী ১০% ইউৰোপীয় অংশত বাস কৰে। তুৰস্কৰ ইতিহাস দীৰ্ঘ আৰু ঘটনাবহুল। প্ৰাচীনকালৰে পৰা বহু বিচিত্ৰ জাতি আৰু সংস্কৃতিৰ লোকে এলেকাটো দখল কৰিছিল। খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ১৯০০ত ইয়াত হিটাইটসকল বাস কৰিছিল। সেই সময়তে ইয়াত প্ৰথম ডাঙৰ চহৰ গঢ়ি উঠে। তাৰ পিছত ইয়ালৈ ফ্ৰিজীয়, গ্ৰীক, পাৰছ্য, ৰোমান আৰু আৰৱসকলৰ আগমন ঘটে। একাদশ শতিকাত মধ্য এছিয়াৰ যাযাবৰ তুৰ্কি জাতিৰ লোকে দেশখন দখল কৰে আৰু ইয়াৰ ছেলজুক ৰাজবংশৰ পতন ঘটায়। তেওঁলোকৰ শাসনকালতেই এই অঞ্চলৰ জনগণ তুৰ্কি ভাষা আৰু সংস্কৃতিৰ লগত মিলি যায়। ১৩শ শতিকাত মোগলৰ আক্ৰমণৰ ফলত ছেলজুক ৰাজবংশৰ পতন ঘটে। ১৩ শতিকাৰ শেষৰ ফালে ইয়াত ওচমানীয় সাম্ৰাজ্যৰ বিস্তাৰ হয়। ইয়াৰ পৰৱৰ্তী ৬০০ বছৰ তুৰস্ক শাসন কৰে আৰু আনাতোলিয়াৰ এৰি মধ্যপ্ৰাচ্য, পূৱ ইউৰোপ আৰু উত্তৰ আফ্ৰিকাৰ এক বিশাল এলেকা জুৰি বিস্তৃতি লাভ কৰে। প্ৰথম বিশ্বযুদ্ধৰ পাছত এই সাম্ৰাজ্যৰো পতন ঘটে। ১৯২৩ চনত উচমানীয় সাম্ৰাজ্যৰ তুৰ্কিভাষী এলেকা আনাতোলিয়া আৰু পূৱ থ্ৰাছক লৈ মুস্তাফা কেমাল (পিছলৈ কেমাল আতাতুৰ্ক)ৰ নেতৃত্বত আধুনিক তুৰস্ক প্ৰজাতন্ত্ৰৰ প্ৰতিষ্ঠা হয়। ১৯৩৮ চনৰ মৃত্যুৰ আগলৈকে আতাতুৰ্ক তুৰস্কৰ ৰাষ্ট্ৰপতি আছিল। তেখেতে তুৰস্কক এখন শক্তিশালী, আধুনিক ইউৰোপীয় ৰাষ্ট্ৰ হিচাপে গঢ়ি তোলিছিল। তেওঁৰ চৰকাৰৰ মূলনীতিসমূহ কেমালবাদ নামে পৰিচিত হৈছিল আৰু এইনীতিবোৰ পৰৱৰ্তী সমস্ত তুৰস্ক চৰকাৰৰ বাবে নিৰ্দেশিকা হিচাপে কাম কৰিছিল। আতাতুৰ্কৰ এটি বিতৰ্কিত মূলনীতি আছিল ধৰ্মনিৰপেক্ষতা। কেমালেৰ অনুগামীসকলৰ মতে ব্যক্তিগত জীবনৰ বাহিৰত ধৰ্মৰ স্থান নাই আৰু ৰাজনৈতিক দলসমূহে ধৰ্মীয় বিষয় এৰি চলা উচিত। ১৯৫০ দশকলৈকে ৰাজনীতিত ধৰ্মৰ ভূমিকা তুৰস্কৰ এটি বিতৰ্কিত বিষয় আছিল। তুৰস্কৰ সামৰিক বাহিনীয়ে নিজকে কেমালবাদৰ ৰক্ষী বুলি বিবেচনা কৰে আৰু তেওঁলোকে ১৯৬০, ১৯৭১, ১৯৮০ আৰু ১৯৯৭ চনত মুঠ চাৰিবাৰ তুৰস্কৰ ৰাজনীতিত ধৰ্মনিৰপেক্ষতাৰ স্বাৰ্থত হস্তক্ষেপ কৰিছে। তথ্য উৎস ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ সদস্য ৰাষ্ট্ৰসমূহ এছিয়াৰ

28748

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%B8%E0%A7%8D%E0%A6%A8%27%20%E0%A6%B9%E0%A7%8B%E0%A7%B1%E0%A6%BE%E0%A6%87%E0%A6%9F

স্ন' হোৱাইট

স্ন' হোৱাইট হৈছে ইউৰোপত বহুলভাৱে প্ৰচাৰিত এক জাৰ্মান সাধু। গ্ৰীম ভাতৃদ্বয়ৰ ১৮১২ চনৰ সংগ্ৰহত থকা সাধুৰ সংস্কৰণটি স্ন' হোৱাইট আৰু সাত বাওনা, (জাৰ্মান: ইংৰাজী: সবাতোকৈ জনপ্ৰিয়। কাহিনীভাগ এদিন এখন দেশৰ ৰাণীয়ে খিৰিকিমুখত বহি চিলাইৰ কাম কৰি থাঁকোতে বেজীয়ে আঙুলিত বিন্ধাত এটোপাল তেজ ক'লা কাঠৰ খিৰিকিত থকা বৰফত পৰিল। তাকে দেখি ৰাণীৰ বৰফৰ দৰে গাৰ ছাল, তেজৰঙা ওঁঠ আৰু ৰ দৰে ক'লা চুলিৰ ছোৱালী এজনীৰ মাক হ'বলৈ মন গ'ল। অতি সোনকালেই ৰাণীয়ে ঠিক তেনেকুৱা এজনী ছোৱালী জন্ম দিলে আৰু নাম থলে স্ন' হোৱাইট। ইয়াৰ পিছতে ৰাণীৰ মৃত্যু হয় আৰু ৰজাই ধুনীয়া কিন্তু অহংকাৰী ৰাণীক নতুনকৈ বিয়া কৰাই। নতুন ৰাণীৰএখন যাদুকৰী আইনা আছিল। সেই খনক ৰাণীয়ে প্ৰায়ে সুধিছিল, “হে মোৰ মৰমৰ যাদুকৰী আইনা, কোৱাচোন কোন পৃথিৱীৰ আটাইতকৈ ধুনীয়া?” আৰু আইনাখনে সদায় ৰাণীৰ নাম লৈছিল। স্ন' হেৱাইট যেতিয়া আঠবছৰীয়া হ'ল তেতিয়া এদিন ৰাণীয়ে আইনাখনক কোন আটাইতকৈ ধুনীয়া সোধাত স্ন' হোৱাইটক আটাইতকৈ ধুনীয়া বুলি ক'লে। এয়া শুনি ৰাণী ইৰ্ষান্বিত হয়। তেওঁ এজন সৈনিকক স্ন'হোৱাইটক মাৰিবলৈ আদেশ দিয়ে আৰু প্ৰমাণ হিচাপে তাইৰ হাওঁফাওঁ আৰু যকৃত লৈ আহিবলৈ কয়। পিছে সৈনিক জনৰ স্ন' হোৱাইটলৈ মৰম ওপজে আৰু ৰাণীৰ পৰা আঁতৰি থাকিবলৈ কৈ তাইক অৰণ্যত এৰি থৈ আহে। ৰাণীক সৈনিকজনে গাহৰি এটাৰ হাওঁফাওঁ আৰু যকৃত পঠিয়াই দিয়ে আৰু তেওঁ স্ন' হোৱাইট আৰু নাই বুলি পৰম তৃপ্তিৰে সেয়া ৰান্ধি খায়। অৰণ্যৰ মাজত স্ন' হোৱাইটে এটা পঁজাঘৰ বিচাৰি পায় য'ত সাতটা বাওঁনাই বাস কৰিছিল। বাঁওনাহঁতে স্ন' হোৱাইটক ক'লে যে যদি তাই সিহঁতৰ ঘৰটো ৰখি থাকৈ, সিহঁতক বিছনা পাৰি দিয়ে, কাপোৰ চিলাই কৰি দিয়ে আৰু সকলো বস্তু চাফ চিকুণকৈ ৰাখে তেতিয়া তাই সিহঁতৰ লগত থাকিব পাৰিব আৰু যি বিচাৰে তাকেই পাব। সিহঁত ঘৰত নাথাকিলে ঘৰৰ ভিতৰত কাকো সোমাবলৈ নিদিবলৈও তাইক সঁকিয়াই থয়। ইফালে মাহীমাকে যাদুকৰী আইনাৰ সহায়ত গম পায় যে স্ন' হোৱাইট বাঁওনাহঁতৰ ঘৰত আছে। তেওঁ তিনিবাৰ ছদ্মবেশ ধৰি স্ন' হোৱাইটক মাৰিবলৈ আহে। প্ৰথমবাৰ তেওঁ কাপোৰ বেপাৰী হৈ আহে আৰু তাইক কাপোৰযোৰ ইমান টানকৈ পিন্ধাই দিয়ে যে তাই অচেতন হৈ পৰে পিছত বাঁওনাহঁতে আহি কাপোৰৰ গাঁঠি খুলি দিয়াত তাই সেইবাৰলৈ ৰক্ষা পৰে। দ্বিতীয়বাৰ তেওঁ এজনী বুঢ়ীৰ ভেশ লৈ আহে আৰু স্ন' হোৱাইটৰ চুলিখিনি বিষাক্ত ফণী এখনেৰে আঁচুৰি তাইক অচেতন কৰি পেলাই। পিছত বাঁওনাহঁতে ফণীখন উলিয়াই দিয়াত তাই সুস্থ হয়। আৰু শেষত ৰাণীয়ে এজনী খেতিয়কৰ গৃহিণীহৈ আহি তাইক এটা বিষাক্ত আপেল খাবলৈ দিয়ে। স্ন' হোৱাইটে খাব নোখোজাত তেওঁ নিজেই বিষ নিদিয়া ফাল টোত একামোৰ মাৰে। তাকে দেখি তায়ো আপেলটোত কামোৰ মাৰে আৰু লগে লগে মাটিত ঢলি পৰে। এইবাৰ কিন্তু বাওঁনাহঁতেও তাইক জগাব নোৱাৰিলে আৰু মৃত বুলি ভাবি এটা কাঁচৰ কফিনত ভৰাই থয়। এদিন এজন ৰাজকুমাৰ সেইফালেৰে যাওঁতে স্ন' হোৱাইটক দেখি মন্ত্ৰমুগ্ধ হয়। তেওঁ লগুৱাকেইটাৰ হতুৱাই কফিনেৰে সৈতে তাইক লৈ যায়। পিছে হঠাৎ কোনোবা এটা উজুতি খোৱাত স্ন' হোৱাইটৰমুখৰ পৰা আপেলটুকুৰা ওলাই পৰে (কিছুমানৰ মতে ৰাজকুমাৰে চুমা খাওঁতে) আৰু তাই জী উঠে আৰু দুয়ো বিবাহপাশত আবদ্ধ হয়। ইফালে মাহীমাকো পুনৰ আইনাখনক কোন সবাতোকৈ ধুনীয়া সোধাত নতুন ৰাণীৰ বুলি ক'লে। নতুন ৰাণী কোন নজনাকে মাহীমাকে বিয়াত উপস্থিত হয় আৰু স্ন' হোৱাইটক দেখি হতভম্ব হয়। নিজৰ অপকৰ্মৰ শাস্তি হিচাপে তেওঁক এযোৰ লোহাৰ জোতা পিন্ধি মৃত্যু নোহোৱালৈকৈ নাচিব দিয়া হয়। বিভিন্নতা গ্ৰীম ভাতৃদ্বযয়ে প্ৰকাশ কৰা প্ৰথম সংস্কৰণত খলনায়িকা আছিল স্ন' হোৱাইটৰ ইৰ্ষাপৰায়ণ মাতৃ। তদুপৰি পিছৰ সংস্কৰণবোৰত মাকে নিজেই স্ন' হোৱাইটক ফুল আনিবলৈ যোৱা বুদ্ধিৰে অৰণ্যত এৰি থৈ আহে, প্ৰথম সংস্কৰণত এই কামটো লগুৱা বা সৈনিক এজনে কৰে।। বিশ্বাস কৰা হয় যে শিশুৰ মাজত জনপ্ৰিয় কৰি তুলিবলৈ পিছলৈ মাহীমাকৰ চৰিত্ৰটো সৃষ্টি কৰা হয়। বিদেশী সংস্কৰণ ইউৰোপৰ বহুতো দেশত এই সাধুটোৰ পৰিৱৰ্তিত ৰূপ দেখিবলৈ পোৱা যায় য'ৰ কিছুমানত বাওঁনাৰ ঠাইত ডকাইত থাকে। সংগ্ৰীহিত এক আলবেনিয়ান সংস্কৰণত প্ৰধান চৰিত্ৰটো ৪০টা ড্ৰেগনৰ সৈতে বাস কৰে। আন দুটা আলবেনিয়ান সংস্কৰণত স্ন হোৱাইটক মাহীমাক আৰু দুজনী ইৰ্ষাপৰায়ণ ভনীয়েকে হত্যা কৰিবলৈ চেষ্টা কৰে। ভাৰতীয় মহাকাব্যিক কবিতা পদ্মাৱততো ৰাণী নাগামতিয়ে পোহনীয়া ভাটৌটোক কোন বেছি ধুনীয়া, তেওঁ নে পদ্মাৱতী বোলা সোধা কথাটোক ইয়াৰ লগত ৰিজাব পাৰি। ৰাছিয়ান লেখক আলেকজেণ্ডাৰ পুস্কিনৰ কবিতা দ্য টেল অৱ দ্য ডেড প্ৰিন্সেছ এণ্ড চেভেন নাইটচত বাওঁনাৰ ঠাইত সাতজন নাইট থাকে। আধুনিক সংস্কৰণ টেনিথ লীৰ চুটিগল্প ৰেড এজ ব্লাড (একেনামৰে গল্পপুথিত প্ৰকাশিত) আৰু নীল গেইমেনৰ চুটিগল্প স্ন' গ্লাচ এপল্ছক স্ন হোৱাইটৰ আধুনিক সংস্কৰণ বুলিব পাৰি। এই থীম ব্যৱহাৰ কৰ আন লেখক সমূহ হ'ল ডনাল্ড বাৰ্থেল্ম (তেওঁৰ উপন্যাস স্ন হোৱাইটত), জেন য়লেন (তেওঁৰ গল্প স্ন ইন চামাৰ), ডেব্ৰা ডয়ল আৰু জেমচ ডি.মেকডোনাল্ড (দ্য কুইনছ মিৰৰ গল্পত), এন ছেক্সটন (তেওঁৰ কবিতা স্ন' হোৱাইট এণ্ড দ্য চেভেন দ্ৱাৰ্ফছ) আদি। চলচ্চিত্ৰ জেছি ব্ৰাহাম হোৱাইটৰ ১৯১২ চনৰ নাটক"স্ন' হোৱাইট এণ্ড চেভেন দ্ৱাৰ্ফ"ৰ পৰা ১৯১৬ চনত চাৰ্ল ডাউলীৰ নিৰ্দেশনাত আৰু এডল্ফ জুকৰ, ডেনিয়েল ফ্ৰহমেনৰ প্ৰযোজনাত ফেমাছ প্লেয়াৰ্ছ-লেস্কি কৰ্পোৰেছনে স্ন হোৱাইট নামৰ চলচ্চিত্ৰ নিৰ্মাণ কৰে। ইয়াত মাৰ্গাৰেট ক্লাৰ্কে স্ন হোৱাইট ক্ৰেইটন হেলে প্ৰিন্স ফ্লৰিমণ্ড আৰু ডৰথী কামিঙে কুইন ব্ৰেংগোমাৰৰ চৰিত্ৰ ৰূপায়ণ কৰে। ১৯৩৭ চনৰ ডিজনীৰ"স্ন' হোৱাইট এণ্ড চেভেন দ্ৱাৰ্ফ"ত থকা সাতটা বাঁওনাৰ নাম হল ডক, গ্ৰাম্পী, হেপী, ীপি, বেশ্বফুল, স্নীজি আৰু ডপী। আকৌ ইয়াত ৰাজকুমাৰ আৰু স্ন হোৱাইটৰ আগৰ পৰাই চিনা পৰিচয় থাকে। এই স্ন' হোৱাইটজনী ডিজনীৰ পাৰ্ক আৰু ৰিজৰ্ট সমূহত দেখা পোৱা যায় আৰু ডিজনী প্ৰিন্সেছ সমূহৰো ই অংশ। ইয়াৰ উপৰিও (১৯৪৩), (জাৰ্মান, ১৯৫৫) (১৯৬১), (১৯৬২), (১৯৮০), (১৯৮৭), (১৯৮৮) আদিতো স্ন' হোৱাইটৰ কাহিনীভাগৰ কিছু সালসলনি ঘটোৱা দেখা যায়। ১৯৯৪ চনত চ'নীয়ে তেওঁলোকৰ যাদুকৰী সাধুৰ সংগ্ৰহৰ অংশ হিচাপে স্ন' হোৱাইটৰ এক এনিমেটড সংস্কৰণ মুকলি কৰে। ২০০১ চনত হলমাৰ্কে নামৰ চিনেমা নিৰ্মাণ কৰে য'ত দৈত্য দানৱ আদি আন বহুতো যাদুকৰী প্ৰাণী আছিল। এই সাধুটোক ভেটি কৰি ২০০৪ত 7 নামৰ এখন ধেমেলীয়া চিনেমা বনোৱা হয়। এইচ.বি.ও.ৰ ত হে'ল বেৰীক স্ন' হোৱাইট আৰু লে'লা ৰকনক দুষ্ট ৰাণীৰ ৰূপত দেখুওৱা হয়। ২০০৭ চনত নিৰ্মিত চিনেমা ছিডনী হোৱাইট এই প্ৰাচীন সাধুটোৰেই এক আধুনিক ৰূপ। ইয়াত আমাণ্ডা বীনচে ছিডনী হোৱাইট (স্ন' হোৱাইট) ছাৰা পেক্সটনে ৰাছেল ৱিচ্ছবাৰ্ণ (দুষ্টা ৰাণী) আৰু মেট লঙে টাইলাৰ প্ৰিন্স (প্ৰিন্স চাৰ্মিং) ৰ চৰিত্ৰ ৰূপায়ণ কৰিছিল। ২৮ফেব্ৰুৱাৰী ২০১২ ত দ্য এছাইলামে প্ৰযোজনা কৰা "গ্ৰীমচ স্ন হোৱাইটে মুক্তি লাভ কৰে যত জেন মাৰ্চে ৰাণী, এলিজা বেনেটে স্ন' হোৱাইট আৰু জেমি থমাচ কিঙে প্ৰিন্স আলেকজেণ্ডাৰৰ ভাওঁ লৈছিল। ৩০ মাৰ্চ ২০১২ত ৰিলেটিভলী মিডিয়াই তাৰ্চেম সিং নিৰ্দেশিত "মিৰৰ মিৰৰ" বোলা এক প্ৰকল্প মুকলি কৰে। ইয়াত জুলিয়া ৰবাৰ্টচএ দুষ্ট ৰাণী, লিলি কলিন্ চেস্ন' হোৱাইট, আৰ্মি হেমাৰে প্ৰিন্স এন্দ্ৰিউ এলকট আৰু নাথান লেনে ৰাণীৰ মুখ্য ৰ চৰিত্ৰ ৰূপায়ণ কৰে। ২০১২ ত নিৰ্মিত ৰুপাৰ্ট চেণ্ডাৰ্চ নিৰ্দেশিত চলচ্চিত্ৰ "স্ন হোৱাইট এণ্ড দ্য হাণ্টছমেন" ত ক্ৰিষ্টেন ষ্টিৱাৰ্টক স্ন' হোৱাইট, চাৰ্লিজ থেৰণক ৰাণী, ক্ৰিছ হেমছৱৰ্থক এৰিক, দ্য হাণ্টছমেন আৰু ছেম ক্লেফিনক প্ৰিন্স ৱিলিয়ামৰ ৰূপত দেখা গৈছে। থিয়েটাৰ ব্ৰিটিছ পেণ্টোমাইম (এক প্ৰকাৰৰ সংগীতালেক্ষ) সমূহত স্ন' হোৱাইট এক জনপ্ৰিয় থীম। ইনটু দ্য ৱুদ্ছ নামৰ সংগীতালেক্ষত স্ন' হোৱাইটক এজন ৰাজকুমাৰৰ নিষিদ্ধ প্ৰেমিকাৰ ৰূপত দেখুওৱা হয়। ১৯৭৪ চনৰ পৰা সূদীৰ্ঘ কাল জুৰি ছান ফ্ৰান্সিচকো ত চলি অহা"বীচ্চ ব্লেংকেট বেবীলন" নাটত জ্যুড স্মিথৰ দ্বাৰা ৰূপায়িত স্ন' হোৱাইট এক কেন্দ্ৰীয় চৰিত্ৰ। ভিডিঅ' গেমচ স্ন' হোৱাইট হেপীলী এভাৰ আফ্টাৰ (চুপাৰ এন.ই.এছ., ১৯৯৪) স্ন' হোৱাইট দ্য ভেইল অৱ মাই হাৰ্ট (পি.চি., ১৯৯৯) ৱাল্ট ডিজনীছ স্ন' হোৱাইট এণ্ড দ্য চেভেন দ্বাৰ্ফচ (গেম বয় কালাৰ, ২০০১) কগামি নো অৰ্গেলঃ স্ন' হোৱাইট এণ্ড দ্য চেভেন ক্লেভাৰ বয়জ (প্লে ষ্টেচন২, ২০০৬) স্ন' হোৱাইট (আই ফোন, ২০০৯) ক্ৰেজী ফেচঃ স্ন' হোৱাইট (আই ফোন, ২০১০) স্ন হোৱাইট ষ্টোৰী চাইমছ মেটচ গেম (আই ফোন, ২০১০) হিডেন অৱ জেক্টেছ স্ন হোৱাইট (আই ফোন/ আই পেড, ২০১২) বাস্তৱৰ লগত সম্পৰ্ক ১৯৮৬ চনত বাৰ্টেলছ নামৰ এজন জাৰ্মান পণ্ডিতে প্ৰকাশ কৰে স্ন' হোৱাইটৰ সাধুটো ১৭২৯ চনত ত জন্ম লাত কৰা মাৰিয়া চোফিয়া মাৰ্গাৰেটা কেথেৰিনা ভন আৰ্থেলৰ (ইং বিষয়ে ৰচিত। তেওঁৰ দেউতাক ল'ৰ মিৰৰ ফাৰ্মৰ নিৰ্দেশক আৰু জ্যেষ্ঠ শাসক আছিল আৰু সেই সূত্ৰে ল'ৰ দূৰ্গত বাস কৰিছিল। ১৭৪১ চনত তেওঁৰ মাতৃৰ মৃত্যুত দেউতাকে ১৭৪৩ চনত দ্বিতীয় বিবাহ কৰে আৰু অহংকাৰী মাহীমাক ক্লডিয়াই তেওঁৰ প্ৰথম বৈবাহিক জীৱনৰ সন্তান কেইটিক হে বেছি মৰম কৰিবলৈ লয়। সাধুত উল্লিখিত বাওঁনাকেইটা দৰাচলতেল'ৰৰ পৰা ৩৩ কিঃমিঃ দূৰত বাস কৰা কেইজনমান সৰুমুচৰীয়া লোৰ খনিত কাম কৰা শ্ৰমিক আছিল। দ্য টকিং মিৰৰ বোলা এখন এতিয়াও মাৰিয়াৰ জন্মস্থান লৰ দূৰ্গৰ স্পেচাৰ্ট মিউজিয়াম ত আছে। ট্ৰেডমাৰ্ক ১৯নৱেম্বৰ ২০০৮ত "দ্য ৱাল্ট ডিজনী কোম্পানী"য়ে স্ন হোৱাইট নামটোৰ ট্ৰেডমাৰ্কৰ কাৰণে ইউ.এচ.পেটেণ্ট এণ্ড ট্ৰেডমাক অফিচত আবেদন জনাইছে যিয়ে ঞ্চকম্পিউটাৰইণ্টাৰনেট বাতৰি ফটোগ্ৰাফ আদি সকলো বিনোদনৰ মাধ্যম সামৰি লব। মাত্ৰ কাল্পনিক বা বাস্তৱিক সাহিত্য কৰ্ম ইয়াৰ আওঁতাত নপৰিব। তথ্য সংগ্ৰহ বাহ্যিক সংযোগ 36 সাধুকথাৰ চৰিত্ৰ

71105

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%95%E0%A7%87%20%E0%A6%B8%E0%A6%9A%E0%A6%BF%E0%A6%A6%E0%A6%BE%E0%A6%A8%E0%A6%A8%E0%A7%8D%E0%A6%A6%E0%A6%A8

কে সচিদানন্দন

কে সচিদানন্দন জন্ম ২৮ মে', ১৯৪৬) এগৰাকী ভাৰতীয় কবি আৰু সমালোচক, যি মালয়ালম আৰু ইংৰাজী ভাষাত সাহিত্যকৃতি ৰচনা কৰে। তেওঁ এগৰাকী নাট্যকাৰ, স্তম্ভলেখক, সম্পাদক আৰু অনুবাদক। সচিদানন্দনক আধুনিক মালয়ালম কবিতাৰ অগ্ৰদূত বুলি কোৱা হয়। তেওঁ সাহিত্য অকাডেমিৰ মুখপত্ৰ 'ইণ্ডিয়ান লিটাৰেচাৰ'ৰ প্ৰাক্তন সম্পাদক আছিল আৰু পাছলৈ সাহিত্য অকাডেমিৰ মুখ্য কাৰ্যবাহীৰূপে কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰিছিল। তেওঁ আছিল পৰিৱেশ, মানৱ অধিকাৰ আৰু জাতি-ভেদ প্ৰথাৰ সামাজিক অধিবক্তা, সমকালীন ভাৰতীয় সাহিত্যৰ বক্তা আৰু কেৰেলা সাহিত্য মহোৎসৱৰ মহোৎসৱ সঞ্চালক। জীৱন পৰিক্ৰমা ১৯৪৬ চনত, কেৰালাৰ ত্ৰিচুৰ জিলাৰ পুল্লোত সচিদানন্দনৰ জন্ম হৈছিল। গাঁৱৰ স্কুলতে স্কুলীয়া শিক্ষা সাং কৰি তেওঁ ৰ খ্ৰাইষ্ট কলেজত জীৱবিজ্ঞান পঢ়ে আৰু আৰ্ণাকুলমৰ মহাৰাজা কলেজৰপৰা ইংৰাজী বিষয়ত স্নাতকোত্তৰ ডিগ্ৰী লাভ কৰে। তেওঁ কালিকুট বিশ্ববিদ্যালয়ৰপৰা পষ্ট চাৰেলিষ্ট ত ডক্টৰেট ডিগ্ৰী লাভ কৰিছিল। ১৯৬৮ চনত তেওঁ কে কে টি এম চৰকাৰী কলেজত ইংৰাজীৰ প্ৰবক্তা ৰূপে যোগদান কৰে আৰু ১৯৭০ চনত ইংৰাজীৰ অধ্যাপক ৰূপে খ্ৰাইষ্ট কলেজত কাম কৰে। ১৯৯২ চনত তেওঁ দিল্লীৰ 'ইণ্ডিয়ান নেচনেল একাদেমী'ৰ জাৰ্নেল 'ইণ্ডিয়ান লিটাৰেচাৰ'ৰ সম্পাদকৰ পদ গ্ৰহণৰ বাবে চাকৰিৰপৰা স্বেচ্ছাই অৱসৰ লয়। ১৯৯৬ চনত তেওঁ একাদেমীৰ সম্পাদক, মুখ্য কাৰ্যবাহী বিষয়া ৰূপে মনোনয়ন লাভ কৰে আৰু এই পদৰপৰা ২০০৬ চনত তেওঁ অৱসৰ গ্ৰহণ কৰে। তেওঁ ভাৰত চৰকাৰৰ উচ্চ শিক্ষা বিভাগ আৰু ৰাষ্ট্ৰীয় অনুবাদ মিচনৰ পৰামৰ্শদাতা ৰূপে কাম কৰিছিল। তেওঁ ইগন'( ইন্দিৰা গান্ধী নেচনেল অ'পেন ইউনিভাৰচিটি), দিল্লীৰ অধীনৰ 'স্কুল অৱ ট্ৰেন্সলেচন ষ্টাডিজ' আৰু ট্ৰেইনিঙৰ সঞ্চালক আছিল। তেওঁ 'দ্য কথা লাইব্ৰেৰী অৱ ইণ্ডিয়ান লিটাৰেচাৰ' আৰু দক্ষিণ এছীয় সাহিত্য পত্ৰিকা 'দ্য লাইব্ৰেৰী অৱ চাউথ এছিয়ান লিটাৰেচাৰ' সম্পাদনা কৰিছিল। ১৯৭০ চনত, কুৰুক্ষেত্ৰম নামৰ এটি ৰচনা সংকলন আৰু ১৯৭১ চনত অংচুসূৰয়ান নামৰ এটি কাব্য সংকলনেৰে সচিদানন্দনৰ সাহিত্যিক জীৱন আৰম্ভ হৈছিল। তেতিয়াৰেপৰা তেওঁৰ কবিতা, সমালোচনা, ভ্ৰমণ বৃত্তান্ত, কবিতা আৰু নাটকৰ অনুবাদকে ধৰি যথেষ্ট সংখ্যক কিতাপ প্ৰকাশ হৈছে আৰু জ্বালা, উত্তৰম, পচক্কুটিৰা আদি কেইবাখনো আলোচনী তেওঁ সম্পাদনা কৰিছে। ইয়াৰ উপৰিও মালয়ালম, ইংৰাজী আৰু হিন্দী ভাষাত তেওঁ কবিতা আৰু প্ৰৱন্ধৰ বহুতো সংকলন সম্পাদনা কৰিছে। সচিদানন্দনে বাল্মিকী বিশ্ব কবি সন্মিলন (দিল্লী, ১৯৮৫), বাৰ্লিন সাহিত্য সন্মিলন (২০০৫), ফ্ৰেংকফাৰ্ট বুক ফেয়াৰ (২০০৫,২০০৬), পেৰিছ বুক ফেয়াৰ (২০০৭), লণ্ডন বুক ফেয়াৰ (২০০৯), জয়পুৰ আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় সাহিত্য সন্মিলন (২০০৮), ইণ্ডো-আৰৱ সাহিত্য সন্মিলন, আবু-ধাবি (২০১৩), ব্লু লিটাৰেৰী ফেষ্টিভেল, ট্ৰীল (২০১১), হে ফেষ্টিভেল, ত্ৰিবান্দ্ৰম (২০১১), মেডেলিন পয়েট্ৰি ফেষ্টিভেল (২০১৩), ফেষ্টিভেল অৱ ইণ্ডিয়া ইন লেটিন আমেৰিকা (২০১৩) আৰু শ্বাৰজাহ বুক ফেয়াৰ (২০১৩) আদি অলেখ ৰাষ্ট্ৰীয় আৰু আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় সাহিত্য সন্মিলনত ভাৰতক প্ৰতিনিধিত্ব কৰিছে। তেওঁ ভাৰতৰ সকলো প্ৰধান নগৰৰৰ উপৰিও লাহোৰ, মানচেষ্টাৰ, ডুবাই, ডামাচকাছ, এলেপ', ব'ন, ৰোম, মাদ্ৰিদ, আভিলা আৰু চেগ'ভিয়ালৈ কবিতা পঢ়িবলৈ আৰু বক্তৃতা প্ৰদান কৰিবলৈ গৈছে। ১৮টা ভাষাত প্ৰায় ৩২খন কিতাপ থকা, ভাৰতৰ আটাইতকৈ বেছি সংকলিত আৰু অনুবাদিত আধুনিক কবিসকলৰ ভিতৰত সচিদানন্দনো এজন। ২০০৫ চনত পোলেণ্ড চৰকাৰে সচিদানন্দনক 'ভাৰত-পোলেণ্ড মৈত্ৰী পদক' প্ৰদান কৰে। ২০০৬ চনত তেওঁ লাভ কৰে ইটালিয়ান ৰিপাব্লিকৰ অ'ৰ্ডাৰ অৱ মেৰিট। ২০১১ চনত সাম্ভাব্য নোবেল বঁটাৰ লেডব্ৰুক তালিকাত তেওঁৰ নাম আছিল।[3] ২০০৭ চনত সচিদানন্দনৰ ওপৰত নিৰ্মিত 'চামাৰ ৰেইন' নামৰ চলচ্চিত্ৰখন মুক্তি পায়। সচিদানন্দন ছিমলাৰ 'ইনষ্টিটিউট অৱ এডভান্স ষ্টাডিজ'ৰ জাতীয় সহযোগী। তেওঁ টগু' আৰু 'ওৱান অ'ভাৰ দ্য এইটথ' নামৰ দুখন অনলাইন পত্ৰিকাৰ সহকাৰী সম্পদক। 'ডেন্স অৱ পিক'ক' আৰু 'এন্থ'লজি অৱ কন্টেম্প'ৰেৰি ইণ্ডিয়ান পয়েট্ৰি' আদি প্ৰতিষ্ঠিত কাব্য সংকলনত সচিদানন্দনৰ কবিতা প্ৰকাশ হৈছে। ১৯৯৬ চনৰ ২০০৬ চনলৈ তেওঁ সাহিত্য অকাডেমিৰ সম্পাদক ৰূপে কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰিছিল। অকাডেমিৰপৰা অৱসৰ গ্ৰহণৰ পাছত তেওঁ পুনৰ শিক্ষকতালৈ ঘূৰি আহে আৰু ২০১১ চনলৈকে ইগন'ৰ সঞ্চালক আৰু অধ্যাপক ৰূপে কাম কৰে। সচিদানন্দন বিবাহিত আৰু তেওঁ দুগৰাকী কন্যা সন্তানৰ পিতৃ। বঁটা আৰু সম্মান অন্যান্য উল্লেখনীয় বঁটাৰ লগতে সচিদানন্দনে গদ্য, কবিতা, নাটক আৰু ভ্ৰমণ কাহিনীৰ বাবে ক্ৰমে ১৯৮৪, ১৯৮৯, ১৯৯৯, ২০০০ চনত কেৰালা সাহিত্য অকাডেমি বঁটা লাভ কৰিছিল। ২০১০ চনত তেওঁ কেৰালা সাহিত্য অকাডেমি ফেলোশ্বিপ আৰু ২০১২ চনত সাহিত্য অকাডেমি বঁটা লাভ কৰে। ইয়াৰ উপৰিও তেওঁ ভাৰতীয় ভাষা পৰিষদ বঁটা, বাপুৰেড্ডী ৰাষ্ট্ৰীয় বঁটা, সাহিত্যক্ষেত্ৰলৈ আগবঢ়োৱা জীৱনজোৰা অৱদানৰ বাবে লণ্ডনৰ কলা বঁটাকে আদি কৰি প্ৰায় ৫১টি বঁটা লাভ কৰিছে। সচিদানন্দনে দিল্লীৰ হিন্দী সাহিত্য সন্মিলনৰ সাহিত্যশ্ৰী সম্মান, ভাৰত চৰকাৰৰ সাংস্কৃতিক বিভাগৰ চিনিয়ৰ ফেলোশ্বিপ, মধ্য প্ৰদেশ চৰকাৰৰ শ্ৰীকান্ত বাৰ্মা ফেলোশ্বিপ আৰু কে কে বিৰলা তুলনাত্মক সাহিত্য ফেলোশ্বিপো লাভ কৰিছে। তেওঁৰ কবিতা আৰু সমালোচনাৰ কেইবাখনো কিতাপ বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পাঠ্যক্ৰমৰ অন্তৰ্ভূক্ত হৈছে। তথ্যসূত্ৰ ভাৰতীয় কবি জীৱিত ব্যক্তি মালায়ালম ভাষাৰ সাহিত্য অকাডেমি বঁটা

34582

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AE%E0%A6%BE%E0%A6%96%E0%A6%BF%E0%A6%AC%E0%A6%BE%E0%A6%B9%E0%A6%BE

মাখিবাহা

মাখিবাহা অসমৰ নলবাৰী জিলাৰ টিহু ৰাজহ চক্ৰ আৰু টিহু উন্নয়ন খণ্ডৰ অন্তৰ্গত এখন গাঁও। গাঁওখনত চুবুৰীৰ সংখ্যা ২১ টা। জনসংখ্যা প্ৰায় ১৫,০০০। শিক্ষিতৰ হাৰ ৯০ শতাংশ। মাটিকালি প্ৰায় ২,২৪৩ বিঘা ১ কঠা ১৬ ১/২ লেচা। অতীতত এই অঞ্চলত অসংখ্য মৌ-মাখিৰ বাঁহ আছিল বাবে ঠাইখনৰ নাম মাখিবাহা হৈছিল। ভৌগোলিক অৱস্থান মাখিবাহা ২৬·৪৪° উত্তৰ অক্ষাংশ আৰু ৯১·৪৪° পূব দ্ৰাঘিমাংশত অৱস্থিত।গুৱাহাটীৰ পৰা ৯২ কিলোমিটাৰ, নলবাৰীৰ পৰা ২০ কিলোমিটাৰ, আৰু টিহু নগৰৰ পৰা ৩ কিলোমিটাৰ দূৰত মাখিবাহা গাঁও অৱস্থিত। চাৰিসীমা উত্তৰে টিহু পূৱে হাৰিভাংগা গাঁও দক্ষিণে ভোজকুছি গাঁও পশ্চিমে কঁঠালমূঢ়া গাঁও অৰ্থনীতি গাঁওখনৰ এচাম লোক কৃষি কাৰ্যৰ লগত জড়িত যদিও চৰকাৰী-বেচৰকাৰী চাকৰি, ব্যৱসায়, ক্ষুদ্ৰ উদ্যোগ ইত্যাদিত এই গাঁৱৰ অধিকাংশ লোকেই জড়িত। বিভিন্ন ক্ষেত্ৰৰ আত্মসহায়ক গোটসমূহেও মাখিবাহা গাঁৱৰ অৰ্থনৈতিক বুনিয়াদী সবলীকৰণত অৰিহনা যোগাইছে। যাতায়াত ব্যৱস্থা স্থলপথ গুৱাহাটীৰ পৰা হাজো-নলবাৰী হৈ চামতা আৰু সাহপুৰ আৰু হাৰিভাঙাৰ মাজেৰে গড়কাপ্টানী পকী পথ। গুৱাহাটীৰ পৰা হাজো-নলবাৰী হৈ মোহন বজাৰ, কৈঠালকুছি, হাৰিভাঙাৰ মাজেৰে গড়কাপ্টানী পকী পথ। গুৱাহাটিৰ পৰা বাইহাটা-ৰঙিয়া হৈ ৩১ নং ৰাষ্ট্ৰীয় ইপথেৰে টিহু চ’কলৈ আৰু টিহুৰ চ’কৰ পৰা টিহু নগৰৰ মাজেৰে গড়্কাপ্টানী পকী পথ। ৰেল সেৱা মাখিবাহা গাঁৱৰ নিকটৱৰ্তী ৰেল ষ্টেচন হৈছে টিহু। দূৰত্ব প্ৰায় ৩ কিলোমিটাৰ। উৎসৱ আহোমৰ ৰাজত্বকালৰ পৰা সংস্কৃতিৰ পথাৰখন শুৱনি কৰা ভালেখিনি সমল মাখিবাহাত মজুত থকাৰ তথ্য পোৱা যায়। অসমীয়া সমাজত প্ৰচলিত বিভিন্ন ধৰ্মীয় আৰু পৰম্পৰাগতভাৱে চলি অহা অনুষ্ঠান এই গাঁৱত এতিয়াও উলহ-মালহেৰে উদযাপন কৰা হয়। ইয়াৰ ভিতৰত বিহু, ভঠেলী, বুদ্ধ পূৰ্ণিমা, দূৰ্গাপূজা, লক্ষীপূজা, কালীপূজা, ভেকুলীৰ বিয়া, জন্মাষ্টমী, মহাপুৰুষৰ জন্ম আৰু তিৰোভাৱ তিথি, নন্দোৎসৱ, পচঁতি, মনসাপূজা, শশীৰাতি, দীপান্বিতা, মোহোহো, কাতি মহীয়া নাম, সৰস্বতী পূজা, দৌলোৎসৱ, সভা আদি উল্লেখযোগ্য। মাখিবাহা গাঁৱত ভাইৰা, ওজাপালি, বায়ন, পুতলা নাচ, থিয়নাম, নাগাৰানাম, সংকীৰ্ত্তন, নাট্যকলা আদি কলাতো এই গাঁৱৰ এক সুকীয়া পৰিচয় আছে। ঢুলীয়া আৰু কালীয়া পৰিবেশ্য কলাৰ দল যদিও আজি মাখিবাহাত নাই, তথাপি এই দিশবোৰৰ লগত এসময়ত মাখিবাহাৰ এচাম ব্যক্তি ড়িত থকাৰ ইতিহাস আছে। শিল্পকলা চিত্ৰকলা, ভাস্কৰ্য্য কলা আদিত মাখিবাহাৰ শিল্পিসকলে নিজৰ পাৰদৰ্শিতা জগতৰ সম্মুখত দাঙি ধৰিবলৈ সক্ষম হৈছিল। মাখিবাহাৰ পণ্ডিতে সাচিঁপাত লিখিছিল। মাখিবাহাৰ জ্যোতিষীয়ে অংকন কৰা দৃষ্টিনন্দন সোঁৱৰণীয়ে আজিও সকলোকে অভিভূত কৰে। মৃন্ময় আৰু কুহিলা শিল্পৰ অপূৰ্ব সৃশটিৰে মাখিবাহাৰ চিত্ৰশিল্পী আদ্য শৰ্মা, ভূতনাথ শৰ্মা, গংগা হালৈ, কল্প হালৈ, মণিকান্ত শৰ্মাই মাখিবাহাৰ গৌৰৱ কঢ়িয়াইছে। মাখিবাহাৰ পুতলা নাচ শিল্পৰ দ্বাৰা নাৰায়ণ ডেকা, লংকেশ্বৰ বৰ্মন, ধীৰেন ঠাকুৰীয়াই বিশ্বৰ দৰবাৰলৈ মাখিবাহাৰ নাম কঢ়িয়াই আনিছে। মাখিবাহা গাঁৱৰ স্বৰ্ণশিল্পী সকলে নিপুণ শিল্পী প্ৰাণৰ পৰিচয় দি আহিছে। এই গাঁৱৰ শিপিনীসকলে তাঁতত বোৱা ফুলাম গামোছা, মেখেলা-চাদৰ আৰু বিভিন্ন বস্ত্ৰই দেশৰ তথা বিদেশৰ পৰা সুনাম কঢ়িৱাবলৈ সক্ষম হৈছে। নৱজাগৰণৰ তাত্ত্বক জ্ঞান নাথাকিলেও সুদূৰ অতীততে মাখিবাহাত ধূপকাঠীৰ উদ্যোগ, ৰাহ উদ্যোগ, গৰুগাড়ীৰ চকা বনোৱা উদ্যোগ, আদিয়ে সাৰ পাই উঠিছিল। ক্ৰীড়া মাখিবাহা গাঁও ক্ৰীড়াৰ ৰণাংগন। এই অঞ্চলৰ প্ৰয়াত তৰুণ দত্ত সমগ্ৰ টিহু অঞ্চলৰ এজন সুদক্ষ খেলুৱৈ আছিল। ঠিক তেনেদৰে সতীশ হালৈ, ৰণজিৎ শৰ্মা, পবিন দত্ত, মহেশ শৰ্মা আদি খেলুৱৈসলে মাখিবাহাৰ ক্ৰীড়াক্ষেত্ৰখন উজলাই ৰাখিছিল।প্ৰতিবছৰে তৰুণ দত্তৰ নামত চলন্ত ফুটবল খেল অনুস্থিত কৰা হয় ৷ এই ফুটবল খেল ইতিমধ্যে সোণালী জয়ন্তী বৰ্ষ অতিক্ৰম কৰিছে ৷ সাহিত্য-সংস্কৃতি ওঠৰ শতিকাতে মাখিবাহাৰ সু-সন্তান লক্ষ্মীনাৰায়ণ চৌধুৰীয়ে ‘গুৰু মোকে দয়া নাচাৰিবা’ লোকগীত ৰচনা কৰি মাখিবাহাৰ সুকুমাৰ কলাৰ যুগমীয়া চানেকী সৃষ্টি কৰিছল। অসমৰ সংস্কৃতিৰ পথাৰখনৰ প্ৰখ্যাত সংগীত শিল্পী কমল নাৰায়ণ চৌধুৰী মাখিবাহাৰ গৌৰৱ। ২০১২ ইংৰাজী চনত ডি ৱাই ৩৬৫ টি ভি চেনেলে চলোৱা এক সমীক্ষাত বিগত ১০০ বছৰৰ ১০ টা অসমীয়া শ্ৰেষ্ঠ গীতৰ ভিতৰত কমল নাৰায়ণ চৌধুৰীয়ে কণ্ঠদান কৰা ‘পৰজনমত শুভ লগনত’ গীতটোও অন্তৰ্ভূক্ত হৈছে। নমিতা ভট্টাচাৰ্য, যুগব্ৰতা দত্ত, বন্দনা দত্ত মাখিবাহা গাঁৱলৈ গৌৰৱ কঢ়িয়াই অনা একো একোগৰাকী জনপ্ৰিয় কণ্ঠশিল্পী। মাখিবাহা নিবাসী প্ৰয়াত শিবেন্দ্ৰ মোহন শৰ্মা আছিল এই অঞ্চলৰ এগৰাকী বিশিষ্ট সংগীত সাধক। নাট্য কলাটো মাখিবাহাৰ এক সুকীয়া পৰিচয় আছে। চলচিত্ৰ, অনাতাঁৰ, দূৰদৰ্শন আৰু মঞ্চ জগতৰ বলিশট অভিনেতা তথা নাট পৰিচালক হেম ভট্টাচাৰ্য্য, গুৰুজী শীবেন্দ্ৰ মোহন শৰ্মা আদিৰ লগত নাট্যকলাত উৎসাহী এচাম ব্যক্তিয়ে মাখিবাহাৰ নাট্যকলাক এক নতুন ৰূপ প্ৰদান ক্ৰিছে। মকুন্দ থিয়েটাৰ, জয় জোৱান জয় কিশাণ যাত্ৰা পাৰ্টী, গোপীনাথ নাট্য সমাজ আদিয়ে নাট্য সমাজত এক সুকীয়া স্থান দখল কৰিছে। শশী ভট্ট, থানেশ্বৰ শৰ্মা, অতুল ভট্টাচাৰ্য্য, মকুল শৰ্মা, নৱ কুমাৰ শৰ্মা, গোপাল শৰ্মা আদি আজন্ম নাট্য শিল্পীসকলে বিভিন্ন দিশত মাখিবাহা অঞ্চলৰ নাট্যআন্দোলনৰ গুৰি বঠা ধৰি আহিছে। শিক্ষা আনুমানিক পোন্ধৰ শতিকাতেই মাখিবাহাত শৈক্ষিক পৰিৱেশ সৃষ্টি হোৱাৰ প্ৰমাণ পোৱা যায়। পোন্ধৰ শতিকাতে আৰম্ভ হোৱা শৈক্ষিক পৰিৱেশৰ আলোকেৰে আলোকিত এই অঞ্চলটোৱে আজিও শৈক্ষিক জগতত জয়যাত্ৰা অব্যহত ৰাখিছে। গৌৰ্ৱোজ্জল শৈক্ষিক ইতিহাসে এই অঞ্চলৰ বৌদ্ধিক উত্তৰণৰ পথ প্ৰশস্ত কৰি তোলাত সহায়ক হৈছে। শিক্ষানুষ্ঠান বৰ্তমান মাখিবাহা গাঁৱত ১৫ খন প্ৰাথমিক বিদ্যালয়, বিজ্ঞান আৰু কলা শাখা থকা এখন উচতৰ মাধ্যমিক বিদ্যালয় (মাখিবাহা উচ্চতৰ মাধ্যমিক বিদ্যালয়), এখন বালিকা উচ্চ মাধ্যমিক বিদ্যালয়, এখন অমনজুৰীপ্ৰাপ্ত উচ্চ মাধ্যমিক বিদ্যালয়, সৰ্বভাৰতীয় শিক্ষা সংস্থা বিদ্যাভাৰতীৰ তত্বাৱধানত এখন সৰস্বতী শিশু নিকেতন, এখন জাতীয় বিদ্যালয় আৰু বি কে এছ মটৰ দ্ৰাইভিং স্কুল নামেৰে চৰকাৰী পঞ্জীয়নভুক্ত এখন কাৰিকৰী শিক্ষানুষ্ঠান আছে। এই শিক্ষানুষ্ঠানবোৰত শিক্ষা লাভ কৰি সাহিত্য-সংস্কৃতি, কলা, কাৰিকৰী বিজ্ঞান, চিকিৎসা বিজ্ঞান, আদি বিভিন্ন ক্ষেত্ৰত বুৎপত্তি অৰ্জন কৰি মাখিবাহাৰ এচাম সু সন্তানে মাখিবাহা গাঁৱৰ নাম উজলাই তুলিছে। চিকিৎসা চিকিৎসা সেৱাত মাখিবাহাৰ এক সুনাম ৰজাঘৰীয়া দিনৰ পৰাই প্ৰবাহমান হৈ আছে। মাখিবাহা গাঁৱত চলি থকা বহু পুৰণি চিকিৎসা এতিয়াও সমাদৃত। আহোমৰ ৰাজত্যকালতে মাখিবাহাৰ ভট্টাচাৰ্য্য পৰিয়ালে আগবঢ়োৱা প্ৰসূতি চিকিৎসা সেৱাই ৰজাঘৰীয়া স্বীকৃতি লাভ কৰিছিল। ইয়াৰ বাবে এই পৰিয়ালে ৰজাঘৰৰ পৰা তাম্ৰপত্ৰ লাভ কৰিছিল। দূৰ অতীতত আৰম্ভ হোৱা হোমিঅ চিকিৎসা পদ্ধতি মাখিবাহাৰ এক প্ৰচলিত চিকিৎসা পদ্ধতি। পৰৱৰ্তী সময়ত আধুনিক শিক্ষা ব্যৱস্থাৰে শিক্ষিত হৈ ডাঃ মথুৰামোহন ভট্টাচাৰ্য্য, ডাঃ দেৱীচৰণ চৌধুৰী, ডাঃ নৰেন দত্ত, ডাঃঅঞ্জন ভট্টাচাৰ্য্য আৰু কেইবাজনো চিকিৎসকে চিকিৎসা বিজ্ঞানলৈ যুগমীয়া সেৱা আগবঢ়াই মাখিবাহাৰ সুনাম বঢ়াইছে। অন্যান্য অনুষ্ঠান মাখিবাহা গ্ৰামোন্নয়ন সমিতি মাখিবাহা গ্ৰামোন্নয়ন সমিতিয়ে বৃহত্তৰ মাখিবাহাৰ উন্নয়নৰ কাম-কাজ তদাৰক কৰে। ১৯৮৪ খ্ৰীঃত মাখিবাহা গ্ৰামোন্নয়ন সমিতিয়ে ইয়াৰ সংবিধানখন ৰচনা কৰে। বৰ মাখিবাহা, ক্ষুদ্ৰ মাখিবাহা আৰু শাক্তিপাৰা নামৰ তিনিখন ৰাজহ গাঁও আৰু জলখানা গাঁৱৰ কিয়দাংশ মিলি বৃহত্তৰ মাখিবাহা গ্ৰামোন্নয়ন সমিতি গঠন হৈছে। ২১ টা সৰু-বৰ চুবুৰী আৰু নতুনকৈ অন্তৰ্ভুক্ত হোৱা কেইটামান পৰিয়ালেৰে গঠিত এই গাঁৱখনৰ চাৰিটা লাট চাৰিজন গাঁওবুঢ়াই তদাৰক কৰে। প্ৰতি চুবুৰীৰ ৫০ টা পৰিয়ালৰ পৰা নিৰ্বাচিত হৈ অহা ৫০ জন কাৰ্যকৰী সদস্য আৰু ৭ জন নিৰ্বাচিত পৰামৰ্শদাতাৰ দ্বাৰা মাখিবাহা গ্ৰামোন্নয়ন সমিতিৰ কাৰ্যকৰী সমিতি গঠন কৰা হয়। ইয়াৰ উপৰি সভা মহোৎসৱ সু-পৰিচালনাৰ বাবে মাখিবাহা সভাৰ সময়ত আৰু কিছু সমাজ সচেতক ব্যক্তিক অন্তৰ্ভুক্ত কৰি সমিতিৰ কলেবৰ বৃদ্ধি কৰা হয়। মাখিবাহাবাসী ৰাইজে গাঁৱখনৰ বিভিন্ন দিশত উন্নয়নৰ বাবে যদিও বিভিন্ন অনুষ্ঠান গঢ়ি তুলিছে, মাখিবাহা গ্ৰামোন্নয়ন সমিতিয়ে হৈছে গাঁৱখনৰ মূল চালিকা শক্তি। মাখিবাহা সভা গাঁৱখনক এক সুকীয়া স্বীকৃতি প্ৰদান কৰা মাখিবাহা সভা মহোৎসৱ অসমৰ সকলোৰে জ্ঞাত এক বৃহৎ উৎসৱ। নামবৰভাগ পৰগণাৰ চৌধুৰী লক্ষীনাৰায়ণৰ পুণ্য তিথিত তেখেতৰ পুত্ৰ গৌৰীনাৰায়ণ চৌধুৰীয়ে ১৮৩৫ খ্ৰীঃত এই সভা মহোৎৱৰ পাতনি মেলিছিল। পিছত আনুমানিক ১৯৩৫ খ্ৰীঃত তেখেতৰ পৰিনাতি বলিনাৰায়ণ চৌধুৰীয়ে এই সভাৰ দায়িত্ব চৌধুৰীপাৰা চুবুৰীক অৰ্পণ কৰে। ১৯৪৭ খ্ৰীঃত চৌধুৰীপাৰা চুবুৰীয়ে এই সভাৰ দায়িত্ব মাখিবাহা ৰাইজক ন্যস্ত কৰে। গৌৰীনাৰায়ণ চৌধুৰীয়ে এই সভা পাতিছিল ফাগুন মাহৰ শুক্লা প্ৰতিপদ তিথিত। সেই পৰম্পৰাকে আধাৰ হিচাপে লৈ, মাখিবাহাবাসী ৰাইজে প্ৰতিবছৰে শুক্লা প্ৰতিপদ তিথিত হোম-যজ্ঞ, নাম-কীৰ্তন, ভাগৱত পাঠ আদি ধৰ্মীয় ৰীতিৰ লগতে অসমীয়া সমাজৰ সংস্কৃতি-সাহিত্যৰ বিভিন্ন দিশৰ বৰ্ণাঢ্য কাৰ্য্যসূচীৰে এই সভা মহোৎসৱ উদযাপন কৰে৷ তথ্য সংগ্ৰহ অসমৰ

26272

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%A4%E0%A7%8D%E0%A7%B0%E0%A6%BF%E0%A6%AA%E0%A7%81%E0%A7%B0%E0%A6%BE

ত্ৰিপুৰা

ত্ৰিপুৰা ভাৰতৰ উত্তৰ পূৰ্বাঞ্চলৰ এখন ৰাজ্য। ই ভাৰতৰ সাতভনী ৰাজ্যৰ মাজত মাটিকালিৰ ফালৰপৰা তৃতীয়তম সৰু ৰাজ্য। ইয়াৰ মাটিকালি হৈছে ৪০৫১ বৰ্গ কিঃমিঃ। ইয়াক উত্তৰ, দক্ষিণ আৰু পশ্চিম দিশৰপৰা বাংলাদেশে আগুৰি আছে। অসম আৰু মিজোৰাম ইয়াৰ উত্তৰ দিশত অৱস্থিত। ইয়াৰ ৰাজধানী হৈছে আগৰতলা। আধুনিক কালৰ ত্ৰিপুৰা স্বাধীন ত্ৰিপুৰী সাম্ৰাজ্যৰ এক অংশহে। ব্ৰিটিছ ৰাজত্বৰ সময়ত ইয়াক "পাৰ্বত্য ত্ৰিপুৰা" নামেৰে জনা গৈছিল। ১৯৪৯ চনৰ ১৫ অক্টোবৰত হোৱা ৰ ফলত এই সাম্ৰাজ্যখন স্বাধীন ভাৰতৰ লগত মিলি যায়। ইতিহাস মহাভাৰতত আছুৰাৰ মায়া কাৰিকৰৰ দ্বাৰা নিৰ্মিত তিনিখন চহৰক ত্ৰিপুৰা বুলি উল্লেখ কৰা আছে। অশোক ৰজাৰ ৰাজত্ব কালৰ পুৰাণা আৰু স্তম্ভ সমূহতো ত্ৰিপুৰাৰ নাম খোদিত থকা পোৱা যায়। ত্ৰিপুৰাৰ পুৰণি নাম কিৰাত দেশ বুলিও বিশ্বাস কৰা হয় আৰু ই কিৰাত সাম্ৰাজ্যৰ কথাকে বুজায়। ত্ৰিপুৰী ৰজা (বুবাগ্ৰা) সকলে মাণিক্যৰ উপাধি গ্ৰহণ কৰি প্ৰায় ৩০০০ বছৰ ৰাজত্ব কৰিছিল। তেওঁলোকে ইয়াত ভাৰতবৰ্ষৰ লগত মিলিত হোৱাৰ আগলৈকে ৰাজত্ব কৰিছিল। বৰ্তমানৰ দক্ষিণ ত্ৰিপুৰা জিলাৰ উদয়পুৰ সেই সময়ৰ ৰাজধানী আছিল। ১৮শ শতিকাত ৰজা কৃষ্ণ মাণিক্যই ৰাজধানী পুৰণি আগৰতলা লৈ স্থানান্তৰিত কৰিছিল। ইয়াৰ পিছত ১৯শ শতিকাত বৰ্তমানৰ আগৰতলালৈ স্থানান্তৰত কৰিছিল। ১৯শ শতিকাত ৰজা বীৰ চন্দ্ৰ মাণিক্য বাহাদুৰ দেৱবৰ্মাই "বিটিছ ইণ্ডিয়া"ৰ দৰে ৰাজ্যখনৰ শাসন পদ্ধতিত বিভিন্ন সংস্কাৰ কৰিছিল। ইয়াৰপৰাই আধুনিক ত্ৰিপুৰাৰ আৰম্ভণি বুলি ধৰা যায়। ভূগোল ত্ৰিপুৰা ভাৰতৰ উত্তৰ পূৰ্বাঞ্চলৰ এখন ৰাজ্য। ইয়াৰ মাটিকালি হৈছে ১০,৪৯১.৬৯ বৰ্গ কিঃমিঃ (৪০৫০.৮৬ বৰ্গ মাইল)। ই ভাৰতবৰ্ষৰ (মাটিকালিৰ ফালৰপৰা) তৃতীয় ক্ষুদ্ৰতম ৰাজ্য। ত্ৰিপুৰা ৰাজ্যখন উত্তৰ পৰা দক্ষিণলৈ ১৮৪ কিঃমিঃ (১১৪ মাইল) আৰু পূৱৰ পৰা পশ্চিমলৈ ১১৩ (৭০ মাইল) কিঃমিঃ বহল। ত্ৰিপুৰা ৰাজ্যখন অক্ষাংশ ২২°৫৬' উঃ পৰা ২৪°৩২' উঃলৈ আৰু দ্ৰাঘিমাংশ ৯০°০৯' পূঃ ৰপৰা ৯২°১০' পূঃলৈ পৰ্যন্ত বিস্তৃত হৈ আছে। ইয়াক উত্তৰ, দক্ষিণ আৰু পশ্চিম দিশৰপৰা বাংলাদেশে আগুৰি আছে। ইয়াৰ পূৱ দিশত মিজোৰাম ৰাজ্য আৰু উত্তৰ-পূৱত অসম অৱস্থিত। অসমৰ কৰিমগঞ্জ জিলা আৰু মিজোৰামৰ আইজল জিলা হৈ ত্ৰিপুৰালৈ যাব পাৰি। অৰ্থনৈতিক ব্যৱস্থা ২০০৪ চনত ত্ৰিপুৰাৰ মুঠ অভ্যন্তৰীণ উৎপাদন বৰ্তমান মূল্যৰ ২১০ কোটি আমেৰিকান ডলাৰ নিৰ্ধাৰিত হৈছে। ত্ৰিপুৰাৰ অধিকাংশ লোকেই কৃষিজীৱী আৰু ত্ৰিপুৰাৰ মুঠ জনসংখ্যাৰ ৬৪ শতাংশই কৃষিৰ লগত জড়িত। ত্ৰিপুৰাত উৎপন্ন প্ৰধান শস্যসমূহ হ'ল ধান, তৈলবীজ, আলু ইত্যাদি। চাহ আৰু ৰবৰ খেতিও ৰাজ্যখনত কৰা হয়। ত্ৰিপুৰাৰ হস্তশিল্পও অত্যন্ত বিখ্যাত। শাল, চেগুন সহ উৎকৃষ্ট মানৰ কাঠ ত্ৰিপুৰাৰ বনাঞ্চলত পোৱা যায়। পৰিবহণ ৪৪ নং ৰাষ্ট্ৰীয় ঘাইপথে ত্ৰিপুৰাক অসম আৰু সমগ্ৰ ভাৰতবৰ্ষৰ লগত সংযোগ স্থাপন কৰিছে। বিমান পথ আগৰতলা বিমানবন্দৰ হৈছে ৰাজ্যৰ প্ৰধান বিমানবন্দৰ। ইয়াৰপৰা দৈনিক কলকাতা, গুৱাহাটী, বেঙ্গালুৰু, চেন্নাই, দিল্লী আৰু শিলচৰলৈ বিমান চলাচল কৰে। ৰেলপথ অসমৰ লামডিং আৰু শিলচৰ পৰ্যন্ত বিস্তৃত হৈ থকা ব্ৰডগেজ ৰেলৱে লাইনৰ দ্বাৰা ভাৰতবৰ্ষৰ মূল ভূখণ্ডৰ লগত ত্ৰিপুৰা সংযুক্ত হৈ আছে। ত্ৰিপুৰাৰ প্ৰধান ৰেল ষ্টেছনসমূহ হৈছে: আগৰতলা, ধৰ্মনগৰ আৰু কুমাৰঘাট। জনগাঁথনি ত্ৰিপুৰা হ'ল অসমৰ পিছতেই উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলৰ দ্বিতীয় জনবহুল ৰাজ্য। ২০০১ চনৰ জনগণনা অনুসৰি ৰাজ্যৰ মুঠ জনসংখ্যা হৈছে ৩,৬৭১,০৩২। ইয়াৰে ১,৮৭১,৮৬৭ জন পুৰুষ আৰু ১,৭৯৯,১৬৫ গৰাকী মহিলা। জনঘনত্ব হৈছে প্ৰতি বৰ্গ কিলোমিটাৰত ৩৫০ জন। সমগ্ৰ দেশৰ জনসংখ্যাৰ ফালৰপৰা ত্ৰিপুৰাৰ স্থান ২২ তম। সমগ্ৰ ভাৰতবৰ্ষৰ জনসংখ্যাৰ ০.৩%। ত্ৰিপুৰাৰ সাক্ষৰতাৰ হাৰ ৮৭.৭৫%, যিটো ৰাষ্ট্ৰীয় সাক্ষৰতাৰ হাৰ ৭৪.০৪%-তকৈ অধিক। ২০০১ চনৰ জনগণনা অনুসৰি ত্ৰিপুৰাৰ জনসংখ্যাৰ ৭০% বেংগলী জাতি আৰু বাকী ৩০% বিভিন্ন উপজাতি ও জনজাতীয় সম্প্ৰদায়ৰ দ্বাৰা গঠিত। জনজাতীয় সম্প্ৰদায়ৰ ভিতৰত বিভিন্ন ভাষাভাষী উপজাতি আছেআৰু ইয়াৰ ভিতৰত সংখ্যাগৰিষ্ঠ হল ককবৰক ভাষী ত্ৰিপুৰী সম্প্ৰদায়। অন্যান্য সম্প্ৰদায়সমূহ হৈছে জামাতিয়া, ৰিয়াঙ, চকমা, হালাম, মুণ্ডা, কুকি আৰু গাৰো। বেংগলী লোকৰ সংখ্যা বেছি হোৱা বাবে ৰাজ্যখনত বাংলা ভাষাৰ প্ৰচলন বেছি। জনজাতীয় সম্প্ৰদায়ৰ মাজত ককবৰক ভাষাৰ প্ৰচলন বেছি। ইয়াৰ উপৰিও ইন্দো-ইউৰোপীয় ভাষাগোষ্ঠী আৰু চীনা তিব্বতী ভাষাগোষ্ঠীৰ অন্য কিছুমান ভাষা জনজাতীয় সম্প্ৰদায়ৰ মাজত প্ৰচলিত। ধৰ্ম ত্ৰিপুৰাৰ মুঠ জনসংখ্যাৰ সংখ্যাগৰিষ্ঠই হৈছে হিন্দু ধৰ্ম (৮৫.৬% ইয়াৰ বাহিৰেও মুছলিম (৭.৯%), খ্ৰীষ্টান ধৰ্ম (৩.২%) আৰু বৌদ্ধ ধৰ্মৰ (৩.১%) লোক ৰাজ্যখনত আছে। ৰাজ্যখনৰ প্ৰায়বিলাক জনজাতীয় সম্প্ৰদায়ৰ লোকেই হিন্দু। মগ আৰু চাকমা জনজাতীয় সম্প্ৰদায়ৰ লোকসকলে হৈছে বৌদ্ধ ধৰ্মাৱলম্বী লোক। লুছাই, কুকি আৰু গাৰো জনজাতীয় সম্প্ৰদায়ৰ লোকসকলে হৈছে খ্ৰীষ্টান ধৰ্মাৱলম্বী লোক। শিক্ষা ত্ৰিপুৰাৰ বিদ্যালয় সমূহ ৰাজ্য চৰকাৰ অথবা ব্যক্তিগত আৰু ধৰ্মীয় সংস্থান সমূহে পৰিচালনা কৰে। বিদ্যালয় সমূহ সাধাৰণতে ইংৰাজী আৰু বেংগলী মাধ্যমৰ। তথাপি ইয়াত কাকবৰক ভাষা আৰু স্থানীয় জনজাতিসকলৰ ভাষাও ব্যৱহাৰ কৰা হয়। বিদ্যালয় সমূহ চি. আই. এছ. চি. ই. চি. বি. এছ. ই. এন. আই. অ'. এছ. অথবা ত্ৰিপুৰা বৰ্ড অফ চেকেণ্ডেৰী এডুকেশ্বন অধীনৰ। কেইখনমান উল্লেখযোগ্য শৈক্ষিক প্ৰতিষ্ঠান হৈছে হলি ক্ৰ'ছ কলেজ, এম বি বি কলেজ, এন আই টি আগৰতলা, ত্ৰিপুৰা ইনষ্টিটিউট অফ টেকন'লজী, আগৰতলা গভৰ্ণমেণ্ট মেডিকেল কলেজ, ত্ৰিপুৰা মেডিকেল কলেজ, ত্ৰিপুৰা ইনষ্টিটিউট অফ পাৰামেডিকেল চায়েঞ্চ, ত্ৰিপুৰা ইউনিভাৰ্চিটি, ইন্দিৰা গান্ধী নেচনেল অপেন ইউনিভাৰ্চিটি আৰু আই চি এফ এ আই ইউনিভাৰ্চিটি। এই সকলো শৈক্ষিক প্ৰতিষ্ঠান আগৰতলা অথবা ইয়াৰ দাঁতিকাষৰীয়া অঞ্চলত অৱস্থিত। চিত্ৰ ভঁৰাল তথ্য সংগ্ৰহ বাহ্যিক সংযোগ 1911 ভাৰতৰ ৰাজ্য উত্তৰ পূব ভাৰত সাতভনী

61586

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%B6%E0%A6%BF%E0%A7%B1%E0%A6%BE%E0%A6%9C%E0%A7%80%20%28%E0%A6%9A%E0%A6%B2%E0%A6%9A%E0%A7%8D%E0%A6%9A%E0%A6%BF%E0%A6%A4%E0%A7%8D%E0%A7%B0%29

শিৱাজী (চলচ্চিত্ৰ)

শিৱাজী: দ্য ব’চ হৈছে ২০০৭ চনত মুক্তি প্ৰাপ্ত ভাৰতীয় তামিল ভাষাৰ মছলা-ধৰ্মী চলচ্চিত্ৰ যাৰ পৰিচালনা কৰিছিল এচ শঙ্কৰে আৰু প্ৰযোজনা কৰিছিল এভিএম প্ৰডাকচনে। চলচ্চিত্ৰখনৰ মুখ্য ভূমিকাত অভিনয় কৰিছিল ৰজনীকান্ত আৰু শ্ৰীয়া চৰণে; লগতে আছিল সুমন, বিবেক, মণিভাৰন আৰু ৰঘুবৰণ। এ. আৰ. ৰহমানে সংগীত আৰু আৱহ সংগীত পৰিচালনা কৰিছিল, য’ত থোতা থাৰানী আৰু কে.ভি. আনন্দ চলচ্চিত্ৰখনৰ কলা নিৰ্দেশক আৰু চিত্ৰগ্ৰহণকাৰী আছিল। চলচ্চিত্ৰখনত এগৰাকী সুপ্ৰতিষ্ঠিত চফ্টৱেৰ চিষ্টেম আৰ্কিটেক্ট শিৱাজী, যিয়ে আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰৰ পৰা ভাৰতলৈ উভতি আহে, তেওঁ বিনামূল্যে চিকিৎসা আৰু শিক্ষা দি সমাজখনক উন্নত কৰাৰ সপোন দেখে। য’ত তেওঁ সপোনবোৰ পূৰণ কৰাৰ অৰ্থে প্ৰভাৱশালী ব্যৱসায়ী আদিশেষনৰ দ্বাৰা বাধা বিপত্তিৰ সন্মুখীন হ’বলগীয়া হয়। যেতিয়া দুৰ্নীতিও দেখা দিয়ে, শিৱাজীকে তেওঁৰ নিজৰ পদ্ধতিত যুদ্ধ কৰাৰ বিপৰীতে আৰু কোন উপায় নেদেখে। ছবিখনে বিশ্বজুৰি ২০০৭ চনৰ ১৫ জুনত তামিল ভাষাত মুক্তি পাইছিল আৰু একেই তাৰিখতে তেলুগু ভাষাতো ডাব সংস্কৰণ মুক্তি দিয়া হৈছিল। ছবিখন হিন্দী ভাষালৈও ডাব কৰা হৈছিল, যি ২০১০ চনৰ ৮ জানুৱাৰী তাৰিখে মুক্তি লাভ কৰিছিল। ছবিখনে সমালোচকসকলোৰ দ্বাৰা ইতিবাচকভাৱে গৃহীত হৈছিল, আৰু বিশ্বব্যাপী বাণিজ্যিক সাফল্যলৈ পৰিণত হৈছিল। ই চলচ্চিত্ৰখনে ৰাষ্ট্ৰীয় চলচ্চিত্ৰ বঁটা, তিনিটা ফিল্মফেয়াৰ বঁটা আৰু দুটা বিজয় বঁটা লাভ কৰিবলৈ সক্ষম হয়। ছবিখন থ্ৰী ডি -লৈ ৰূপান্তৰিত হৈছিল আৰু ২০১২ চনৰ ১২ ডিচেম্বৰ তাৰিখে ইয়াক 'শিৱাজী থ্ৰী ডি' হিচাপে মুক্তি দিয়ে। থ্ৰি ডি সংস্কৰণটোৰ সময়সীমা বা দৈৰ্ঘ্য মূল চলচ্চিত্ৰখনতকৈ চুটি আছিল। প্লট ভাৰতীয় চফ্টৱেৰ আৰ্কিটেক্ট শিৱাজী (ৰজনীকান্ত) আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰৰ পৰা ভাৰতলৈ উভতি আহে। তেওঁ 'শিৱাজী ফাউণ্ডেচন' নামেৰে এটি অ-লাভজনক ট্ৰাষ্ট প্ৰতিষ্ঠা কৰাৰ লক্ষ্য স্থিৰ কৰে, যাৰ জৰিয়তে হাস্পতাল আৰু শিক্ষা প্ৰতিষ্ঠানৰ এটি নেটৱৰ্ক গঠন কৰি দৰিদ্ৰসকলক বিনামূল্য সেৱা আগবঢ়াব। প্ৰভাৱশালী ব্যৱসায়ী আদিশেষনে (সুমন) শিৱাজীক তেওঁৰ প্ৰতিযোগী হিচাবে দেখে কাৰণ তেওঁ লাভ-উপাৰ্জনকাৰী শিক্ষা প্ৰতিষ্ঠান আৰু হাস্পতাল পৰিচালনা কৰে। সিৱাজী দুৰ্নীতিগ্ৰস্থ চিভিল চাৰ্ভিছত ঘুষ দিবলৈ বাধ্য হয়, কিন্তু, শেষ পৰ্যায়লৈ ঘুষবোৰ ইমান বেছি হৈ যায় যে, তেওঁ তেওঁৰ বাৰী বন্ধকত ৰাখিবলগীয়া হয় আৰু গাড়ী পৰ্যন্ত বিক্ৰী কৰিবলগীয়া হয়। আদিশেষনৰ বিৰুদ্ধে শিৱাজী যেতিয়া আদালতত যায়, তেতিয়া তেওঁ বহু চৰকাৰী কৰ্মকৰ্তাক ফাউণ্ডেচনৰ নামত ঘুষ দি পদ্ধতি অৱলম্বন কৰাৰ বাবে তেওঁ কেচত হাৰি যায়। একে লগে, শিৱাজী তামিজচেলভী (শ্ৰীয়া চৰণ) নামেৰে ছোৱালী এগৰাকীৰ প্ৰেমত পৰে। তেওঁৰ ৰাশিফল জনাৰ পিছত, এগৰাকী জ্যোতিষীয়ে সতৰ্ক কৰি দিয়ে যে তেওঁলোকৰ মিলনৰ ফলত শিৱাজীৰ মৃত্যু হ’ব। তামিজচেলভী শিৱাজীৰ প্ৰতি তেওঁৰ উদ্বেগৰ কাৰণে প্ৰস্তাৱটি প্ৰত্যাখ্যান কৰিলেও তেওঁ তামিজচেলভীৰ ভয়ক সান্ত্বনা দিয়ে আৰু তেওঁক তেওঁৰ সৈতে বিয়া কৰাৰ বাবে ৰাজি কৰে। আদালতৰ কেচৰ ক্ষতিৰ পিছত, তামিজচেলভীয়ে শিৱাজীক অনুৰোধ কৰে যে, তেওঁ আৰু তেওঁৰ কাষলৈ আহিব নালাগে। তেওঁ যি পদ্ধতি অৱলম্বন কৰিছিল সেইসমূহৰ পৰা কাম কৰা যে সম্ভৱ নহয় তেওঁ বুজি উঠে, তেওঁ খেলটো নিজৰ মতে খেলাৰ সিদ্ধান্ত লয়। শিৱাজী, তেওঁৰ মোমায়েক আৰিভু (বিবেক) -ৰ সহায়তাত আদিশেষনৰ দখলত থকা ২ বিলিয়ন ডলাৰৰ অবৈধ উপাৰ্জনৰ প্ৰমাণ পায় আৰু আধা টকা দিয়াৰ বাবে নথিসমূহ আদিশেষনক ব্লেকমেইল কৰাৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰে। তেওঁ তামিলনাডুজুৰি যিসকল লোকৰ অবৈধ উপাৰ্জন আছে সেইসকলৰ সম্পৰ্কে তেওঁ আৰু বিশদভাৱে জানি লয় আৰু সিহঁতৰ অবৈধ সম্পদৰ আধা ধন দিয়াৰ বাবে সিহঁতক ব্লেকমেইল কৰে। পিছত তেওঁ হাৱালাৰ জালিয়াতিৰ জৰিয়তে বিশ্বব্যাপী তেওঁৰ বন্ধুসকলোৰ বেংক একাউণ্টত এই ধনসমূহ স্থানান্তৰ কৰে। ইয়াৰ পিছত তেওঁৰ ধনসমূহ ব্যৱহাৰযোগ্য আৰু বৈধ কৰি তুলি শিৱাজী ফাউণ্ডেচনৰ অনুদান হিচাবে অৰ্থ জমা কৰে। শিৱাজী টেক্স চুৰিকাৰীসকলোক (আদিশেষনসহ) আটককৃত অবৈধ অৰ্থৰ বিৱৰণ সম্পৰ্কে আয়কৰ তদন্ত আৰু নজৰদাৰি বিভাগ -ক জনায় আৰু সিহঁতক গ্ৰেপ্তাৰ কৰে। তেওঁ ফাউণ্ডেচনটো আকৌ খোলে আৰু শীঘ্ৰেই তামিলনাডুৰ প্ৰতিখন জিলাৰ লোকসকলোৰ বাবে বিনামূল্যে, উন্নতমানৰ শিক্ষা ফ্ৰাষ্টাকচাৰ সেৱা আৰু কৰ্মসংস্থান দিবলৈ সক্ষম হয়। আদিশেষনৰ নেতৃত্বত, যাক শিৱাজীৰ দ্বাৰা ব্লেকমেইল কৰা হৈছিল তাক তেওঁ নিস্তব্ধ কৰাৰ বাবে তামিজচেলভীৰ নিৰ্দোষতাৰ কামত লগাইছিল। শিৱাজীৰ জীৱনৰ ভয়ত তেওঁ শিৱাজীৰ লেপটপটো চিডিআই আৰু আদিশেষনৰ নিয়োগকৃত আয়কৰ কৰ্মকৰ্তাসকলোৰ হাতত অবৈধ অৰ্থৰ লেনদেন সম্পৰ্কিত সমস্ত তথ্য দিছিল। উপস্থিত প্ৰমাণসহ শিৱাজীক গ্ৰেপ্তাৰ কৰা হয়। আদিশেষন আৰু পুলিচ শিৱাজীক তেওঁৰ লেপটপ আনল’ক কৰাৰ বাবে নিৰ্দেশ দিয়ে। শিৱাজী ৰাজি নোহোৱাত আদিশেষনে তেওঁক নিৰ্যাতন কৰি মৃত অৱস্থাত থৈ যায়। এই বিষয়টোৰ পৰা হাতসাৰিবৰ বাবে, আদিশেষন আৰু পুলিশে প্ৰৱঞ্চনা কৰিবৰ বাবে পুলিশ গাড়ীত গুলি চালনাৰ ব্যৱস্থা কৰিছিল যি শিৱাজীৰ মৃতদেহ বহন কৰিব, ইয়াক তৃতীয় পক্ষৰ দ্বাৰা হত্যা কৰাৰ দৰে দেখুৱায়। শিৱাজী অৱশ্যে মিচা অভিনয় কৰে; আলোচনাৰ আগে তেওঁক সহানুভূতিশীল পুলিচ কনিষ্টবলে তেওঁক হত্যা কৰাৰ পৰিকল্পনা সম্পৰ্কে জ্ঞাত কৰায়। ঘৰত অকলে থাকি তেওঁ নিজে বিদ্যুতায়ন কৰে। শিৱাজীৰ বন্ধু ডাঃ চেজিয়ান (ৰঘুভৰান), তামিজচেলভী আৰু আৰিভু এটি এমএমএছৰ মাধ্যমত শিৱাজী কৰ্তৃক অবহিত হোৱাৰ পিছত পুলিচ গাড়ীত জুই লাগি যোৱাৰ আগতে শিৱাজীক অন্য এখন গাড়ীত লৈ যায়। যদিও সকলোৱে ভাবে যে, শিৱাজীৰ মৃত্যু হৈছে। চেজিয়ান ডিফিব্ৰিলিটৰ ব্যৱহাৰ কৰি পুনৰ্জীৱন দিয়ে। শিৱাজীৰ “মৃত্যুৰ” পিছত, আদিশেষন আৰু চিবিআইয়ে ভয়েস-ডিটেকশ্বন প্ৰগ্ৰামৰ দ্বাৰা মিচাকৈ শিবাজিৰ লেপটপ খোলাৰ চেষ্টা কৰে; যদিও তেওঁলোক ব্যৰ্থ হয় আৰু লেপটপৰ সমস্ত ডাটা গুছি যায়। কিছু দিন পিছত, সকলোৱে শিৱাজী ফাউণ্ডেচনৰ ভৱিষ্যতৰ বিষয়ে অবাক হোৱাৰ পিছত, পুনৰুদ্ধাৰিত বা পুনৰ্জীৱিত শিৱাজী এজন এনআৰআই বন্ধু এম জি ৰবিচন্দ্ৰনৰ ছদ্মৱেশত ফাউণ্ডেচনৰ নিয়ন্ত্ৰণলৈ ঘূৰি আহে। যদিও আদিশেষনে তাৎক্ষণিকভাৱে বুজিব পাৰে যে, ৰবিচন্দ্ৰন প্ৰকৃততে শিৱাজী, কিন্তু শিৱাজীৰ “মৃত্যু” আৰু ৰবিচন্দ্ৰনৰ পৰিচয়ৰ প্ৰমাণপত্ৰ আদি থকাৰ কাৰণে তেওঁ পুলিচৰ কাষত এইটো প্ৰমাণ কৰিব নোৱাৰে। পিছত, শিৱাজী আদিশেষনৰ মেডিকেল কলেজৰ ওপৰত আদিশেষন আৰু শিৱাজী দুয়ো যুদ্ধ কৰে। যুদ্ধৰ সময়ত, অবিচ্ছিন্নভাৱে ৰ চালে চালে কোবাই যাৰ ফলত লুকুৱাই থোৱা অৰ্থ ৰ চাৰিওপিনে উৰি যায়। শিক্ষাৰ্থীসকলে স্থানত টকা উৰি থকা দেখি সেই টকা সংগ্ৰহ কৰিবলৈ ধৰে, য’ত ভৰিৰ গচকত আদিশেষনৰ মৃত্যু হয়। শিৱাজী ফাউণ্ডেচন শীঘ্ৰেই ভাৰতৰ অৰ্থনৈতিক আৰু শিল্পোন্নয়নৰ এক সীমনাত পৰিণত হয়। অভিনয়ত ৰজনীকান্ত শিৱাজী (এম. জি. ৰবিচন্দ্ৰন) শ্ৰীয়া চৰণ তামিজচেলভী বিবেক আৰিভু সুমন আদিশেষন ৰঘুবৰণ ড॰ চেজিয়ান মানিভান্নান আৰুমুগাম বাদিভুক্কাৰশী মিচেচ আৰুমুগাম শচীন হানিফ এ. কুজান্ধাইভেল চলমন পাপ্পায়া থনদৈমন পাট্টিমনদ্ৰম ৰাজা ৰামলিংগম চানমুগাৰজন পলিচ ইন্সপেক্টৰ যিয়ে আদিশেষন সহায় কৰিছিল পিৰামিড নটৰাজন আৰভুৰ উকীল এম এছ ভাস্কৰ পাজানিচামী লিভিংষ্টন পলিচ ইন্সপেক্টৰ যিয়ে শিৱাজীৰ সৈতে বিৰোধিতা কৰিছিল উমা পদ্মনাভন মিচেচ. জ্যোতি ৰামলিংগম বচ বেংকট ভেলু বসু বিক্ৰম এম এল এ মহাদেৱান জ্যোতিষী যাৰ পৰা তামিজচেলভীয়ে তেওঁৰ বিয়াৰ সম্পৰ্কে পৰামৰ্শ লৈছিল নয়নতাৰা “বেলেইলাক্কা” গীতত কেমিঅ’ এপিয়াৰেঞ্চ ইলাভাৰাসু কেমিঅ’ এপিয়াৰেঞ্চত কনাল কান্নন কেমিঅ’ এপিয়াৰেঞ্চত মাইলস্বামী কেমিঅ’ এপিয়াৰেঞ্চত এ.চি. মূৰালী মোহন এগৰাকী ডাক্তৰ যিয়ে কুজান্ধাইভেলক চিকিৎসা প্ৰদান কৰে চিন্নী জয়ন্ত কেমিঅ’ এপিয়াৰেঞ্চত ধামু কেমিঅ’ এপিয়াৰেঞ্চত স্বামীনন্থন গ্ৰাহক যিয়ে খঁজড়ীৰ বিষয়ে শুধে মুথুকালাই কেমিঅ’ এপিয়াৰেঞ্চত এছ. শংকৰ “বেলেইলাক্কা” গীতত কেমিঅ’ এপিয়াৰেঞ্চ কে.ভি. আনন্দ “বেলেইলাক্কা” গীতত কেমিঅ’ এপিয়াৰেঞ্চ থটা তাৰাণী “বেলেইলাক্কা” গীতত কেমিঅ’ এপিয়াৰেঞ্চ টোকা তথ্য সংগ্ৰহ বাহ্যিক সংযোগ তামিল চলচ্চিত্ৰ শ্ৰেষ্ঠ স্পেচিয়েল ইফেক্টৰ ৰাষ্ট্ৰীয় চলচ্চিত্ৰ বঁটা বিজয়ী

51610

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%97%E0%A6%BF%E0%A7%B0%E0%A7%80%E0%A6%B6%20%E0%A6%95%E0%A7%B0%E0%A7%8D%E0%A6%A3%E0%A6%BE%E0%A6%A1

গিৰীশ কৰ্ণাড

গিৰীশ ৰঘুনাথ কৰ্ণাড ১৯ মে' ১৯৩৮ ১০ জুন ২০১৯) এগৰাকী ভাৰতীয় অভিনেতা, চলচ্চিত্ৰ পৰিচালক, কন্নড় লেখক, নাট্যকাৰ, চিত্ৰ্যনাট্যকাৰ আৰু ৰোডছ স্কলাৰ। তেওঁ ঘাইকৈ দক্ষিণ ভাৰতৰ চলচ্চিত্ৰ উদ্যোগ আৰু বলিউডত সক্ৰিয় আছিল। ১৯৬০ৰ দশকত নৱ ভাৰতীয় নাট্যজগতত তেওঁ কন্নড় ভাষাৰ বিখ্যাত নাট্যকাৰ হিচাপে নিজকে প্ৰতিষ্ঠা কৰিছিল। তেওঁৰ সাহিত্যিক অৱদানৰ বাবে তেওঁক ১৯৯৮ চনত ভাৰতৰ সৰ্বোচ্চ সাহিত্য সন্মান জ্ঞানপীঠ বঁটা প্ৰদান কৰা হয়। চাৰি দশক জুৰি গিৰীশ কৰ্ণাডে ঐতিহাসিক আৰু ধৰ্মীয় আখ্যানমূলক কাহিনীক বৰ্তমান সময়ৰ লগত খাপ খুৱাই নাট্যৰ যোগেৰে প্ৰতিফলিত কৰিছে। তেওঁৰ নাটক সমূহ ইংৰাজীকে আদি কৰি বিভিন্ন ভাষাত অনূদিত হৈছে। লগতে বহুতে বিখ্যাত নাট্য পৰিচালকে তেওঁৰ নাটক মঞ্চস্থ কৰিছে। তেওঁ ভাৰতীয় চলচ্চিত্ৰৰ জগতৰ লগতো সক্ৰিয় ভাবে চলচ্চিত্ৰ পৰিচালক, অভিনেতা আৰু চিত্ৰনাট্যকাৰ হিচাপে জড়িত হৈ আছিল। তেওঁৰ হিন্দী আৰু কন্নড় বোলছবিয়ে বহুতো ৰাষ্ট্ৰীয় আৰু আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় পুৰস্কাৰ বুটলিব সক্ষম হৈছে। তেওঁ বিভিন্ন শাখাৰ সৰ্বমুঠ ১০টা ৰাষ্ট্ৰীয় চলচ্চিত্ৰ বঁটা আৰু ৭টা ফিল্মফেয়াৰ বঁটা লাভ কৰিছে। তেওঁ আগবঢ়োৱা অৱদানৰ স্বীকৃতি স্বৰূপে ভাৰত চৰকাৰে তেওঁক ১৯৭৪ চনত পদ্মশ্ৰী আৰু ১৯৯২ চনত পদ্মভূষণ বঁটা প্ৰদান কৰিছিল। ২০১৯ চনৰ ১০ জুন তাৰিখে দীৰ্ঘদিন অসুস্থতাৰ ফলত ৮১ বছৰ বয়সত বেংগালুৰুত গিৰীশ কৰ্ণাডে শেষ নিশ্বাস ত্যাগ কৰে। প্ৰাৰম্ভিক জীৱন আৰু শিক্ষা ১৯৩৮ চনৰ ১৯ মে' তাৰিখে ব্ৰিটিছ ভাৰতৰ অন্তৰ্গত বোম্বে প্ৰেচিডেন্সিৰ মাথেৰণত গিৰীশ কৰ্ণাডৰ জন্ম হৈছিল। তেওঁৰ এটি সন্তানৰ সৈতে বিধৱা মাতৃ কৃষ্ণাবাঈয়ে ধাত্ৰীবিদ্যাৰ প্ৰশিক্ষণ গ্ৰহণ কৰি থাকোঁতে বোম্বে মেডিকেল সেৱাত কৰ্মৰত ডাঃ ৰঘুনাথ কৰ্ণাডক লগ পায়। সমাজত বিধৱা পুনৰবিবাহৰ নিয়ম নথকাৰ বাবে তেওঁলোকে পাঁচ বছৰলৈ বিয়া কৰাব পৰা নাছিল। পিছত আৰ্য সমাজৰ সহায়ত তেওঁলোকৰ বিবাহ সম্পন্ন হয়। তেওঁলোকৰ তাৰপিছত জন্ম হোৱা চাৰি সন্তানৰ ভিতৰত গিৰীশ তৃতীয় সন্তান। তেওঁ প্ৰাৰম্ভিক শিক্ষা মাৰাঠী ভাষাত গ্ৰহণ কৰিছিল। তেওঁ কৰ্ণাটকৰ সৃষ্টিত থাকোঁতে তেওঁ থিয়েটাৰ দল, নাটক মণ্ডলীত যোগ দিয়াৰ সুযোগ লাভ কৰে। শৈশৱত তেওঁ গাঁৱৰ থিয়েটাৰ যক্ষগণৰ ডাঙৰ প্ৰশংসক আছিল। ১৪ বছৰ বয়সত তেওঁৰ পৰিয়ালে কৰ্ণাটকৰ ধাৰৱাদলৈ উঠি আহে। ১৯৫৮ চনত তেওঁ কৰ্ণাটক বিশ্ববিদ্যালয়ৰ অন্তৰ্গত ধাৰৱাদৰ কৰ্ণাটক কলা মহাবিদ্যালয়ৰ পৰা গণিত শাস্ত্ৰ আৰু পৰিসংখ্যা বিজ্ঞানৰ স্নাতক ডিগ্ৰী লাভ কৰে। তাৰপিছত তেওঁ উচ্চ শিক্ষাৰ বাবে ইংলেণ্ডলৈ যায় আৰু তত তেওঁ অক্সফোৰ্ড বিশ্ববিদ্যালয়ৰ অধীনৰ মেগডালেন কলেজত দৰ্শন, ৰাজনীতি বিজ্ঞান আৰু অৰ্থনীতি অধ্যয়ন কৰে। ৰডছ স্কলাৰ হিচাপে তেওঁ ১৯৬৩ চনত দৰ্শন, ৰাজনীতি বিজ্ঞান আৰু অৰ্থনীতিৰ স্নাতকোত্তৰ ডিগ্ৰী লাভ কৰে। তেওঁ ১৯৬২-৬৩ চনত অক্সফোৰ্ড ইউনিয়নৰ অধ্যক্ষ পদত নিৰ্বাচিত হৈছিল। বঁটা আৰু সন্মান সাহিত্য কৰ্মৰ বাবে সংগীত নাটক একাডেমী বঁটা আৰু ভাৰথুৰ নব্য বঁটা ১৯৭২ পদ্মশ্ৰী ১৯৭৪ পদ্মভূষণ ১৯৯২ কানাড়া সাহিত্য পৰিষদ বঁটা ১৯৯২ সাহিত্য অকাডেমি বঁটা– ১৯৯৪ জ্ঞানপীঠ বঁটা ১৯৯৮ কালিদাস সন্মান ১৯৯৮ ৰাজোৎসৱ বঁটা, ইউনিভাৰ্চিটি অফ চাউথাৰ্ন কেলিফৰ্ণিয়া, লছ এঞ্জেলেছ ২০১১ চলচ্চিত্ৰৰ বাবে ৰাষ্ট্ৰীয় চলচ্চিত্ৰ বঁটা 1971: শ্ৰেষ্ঠ পৰিচালক ভমস বৃক্ষ 1971: শ্ৰেষ্ঠ কন্নড় চলচ্চিত্ৰ ভমস বৃক্ষ 1973: দ্বিতীয় শ্ৰেষ্ঠ চলচ্চিত্ৰ কাদু 1977: শ্ৰেষ্ঠ কন্নড় চলচ্চিত্ৰ তাৱলীয়ু নিনাদে মগনে 1978: শ্ৰেষ্ঠ চিত্ৰনাট্য ভূমিকা 1978: শ্ৰেষ্ঠ কন্নড় চলচ্চিত্ৰ অন্দানন্দু কলাদাল্লী 1989: শ্ৰেষ্ঠ অপ্ৰদৰ্শিত চলচ্চিত্ৰ কনক পুৰাণদাৰা 1990: সামাজিক সমস্যাৰ শ্ৰেষ্ঠ অপ্ৰদৰ্শিত চলচ্চিত্ৰ: দা লেম্প ইন দা নিছ 1992: পৰিৱেশ সংৰক্ষণৰ শ্ৰেষ্ঠ চলচ্চিত্ৰ: চেলুভী 1999: শ্ৰেষ্ঠ কন্নড় চলচ্চিত্ৰ কানুৰু হেগাদাঠি ফিল্মফেয়াৰ বঁটা দক্ষিণ 1972: শ্ৰেষ্ঠ পৰিচালক কানাড়া ভমস বৃক্ষ 1974: শ্ৰেষ্ঠ পৰিচালক কানাড়া কাদু 1978: শ্ৰেষ্ঠ পৰিচালক কানাড়া অন্দানন্দু কলাদাল্লী 1983: শ্ৰেষ্ঠ অভিনেতা কানাড়া আনন্দ ভৈৰৱী ফিল্মফেয়াৰ বঁটা হিন্দী 1980: শ্ৰেষ্ঠ চিত্ৰনাট্য গধূলি কৰ্ণাটক ৰাজ্যিক চলচ্চিত্ৰ বঁটা 1971-72 প্ৰথম শ্ৰেষ্ঠ চলচ্চিত্ৰ ভমস বৃক্ষ 1971-72 শ্ৰেষ্ঠ সংকলাপ ভমস বৃক্ষ 1973-74 দ্বিতীয় শ্ৰেষ্ঠ চলচ্চিত্ৰ কাদু 1989-90 শ্ৰেষ্ঠ সহযোগী অভিনেতা চান্থ শিশুনাল চাৰিফা 1995-96 শ্ৰেষ্ঠ সহযোগী অভিনেতা সংগীতা সাগৰ গণযোগী পঞ্চক্ষৰ গাভাই 1999-00 দ্বিতীয় শ্ৰেষ্ঠ চলচ্চিত্ৰ কানুৰু হেগাদাঠি অন্যান্য গোবি বিৰান্না বঁটা ইউনিভাৰ্চিটি অফ চাউথাৰ্ন কেলিফৰ্ণিয়া, লছ এঞ্জেলেছৰ সন্মানীয় ডক্টৰেট ডিগ্ৰী ২০১১ ব্যক্তিগত জীৱন গিৰীশ কৰ্ণাডে সৰস্বতী গণপতিৰ লগত বিবাহপাশত আৱদ্ধ হৈছিল আৰু তেওঁলোকৰ দুগৰাকী সন্তান আছে। তেওঁ বেংগালুৰুত বসবাস কৰিছিল। ২০১৯ চনৰ ১০ জুন তাৰিখে দীৰ্ঘদিনীয়া অসুস্থতাৰ ফলত বেংগালুৰুত তেওঁৰ মৃত্যু হয়। সামাজিক কৰ্ম গিৰীশ কৰ্ণাডে বহুসাংস্কৃতিবাদ আৰু অভিব্যক্তিৰ স্বাধীনতাৰ প্ৰতি সদায় মাত মাতিছিল। তেওঁ ধৰ্মৰ নামত কুসংস্কাৰ, ধৰ্মীয় মৌলবাদ আৰু হিন্দুত্বৰ বিষয়ে সমালোচনা কৰিছিল। ১৯৯২ চনৰ বাবৰী মছজিদ ধ্বংসক তেওঁ ৰাজহুৱাকৈ নিন্দা কৰিছিল। তেওঁ সদায় ধৰ্মনিৰপেক্ষতাৰ পক্ষত থিয় দিছিল আৰু ৰাষ্ট্ৰীয় স্বয়ংসেৱক সংঘ, ভাৰতীয় জনতা পাৰ্টি আৰু অন্যান্য হিন্দু সংস্থা সমূহৰ প্ৰবল বিৰোধিতা কৰিছিল। তথ্য উৎস বাহ্যিক সংযোগ গিৰীশ কৰ্ণাডৰ প্ৰফাইল ভাৰ্চুৱেল বেংগালুৰুত গিৰীশ কৰ্ণাডৰ প্ৰফাইল ভাৰতৰ ব্যক্তি মৃত ব্যক্তি ভাৰতীয় অভিনেতা ভাৰতীয় সাহিত্যিক পদ্মশ্ৰী বঁটা বিজয়ী পদ্মভূষণ বঁটা বিজয়ী জ্ঞানপীঠ বঁটা বিজয়ী শ্ৰেষ্ঠ চিত্ৰনাট্যৰ ৰাষ্ট্ৰীয় চলচ্চিত্ৰ বঁটা বিজয়ী শ্ৰেষ্ঠ পৰিচালকৰ ৰাষ্ট্ৰীয় চলচ্চিত্ৰ বঁটা

73910

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%B6%E0%A6%BF%E0%A6%96%E0%A6%A3%E0%A7%8D%E0%A6%A1%E0%A7%80

শিখণ্ডী

শিখণ্ডী হিন্দু মহাকাব্য মহাভাৰতৰ এক উভয়লিঙ্গী চৰিত্ৰ। তেওঁ শিখন্দিনী নামৰ মহিলা হিচাপে পাঞ্চালৰ ৰজা দ্ৰুপদৰ ঘৰত জন্ম গ্ৰহণ কৰে, অৱশ্যে পিছলৈ তেওঁ পুৰুষলৈ ৰূপান্তৰিত হয়। তেওঁ দ্ৰৌপদীৰ ভাতৃ। শিখণ্ডী হৈছে অম্বাৰ পুনৰ্জন্ম। শিখণ্ডীয়ে কুৰুক্ষেত্ৰ যুদ্ধত পাণ্ডৱসকলৰ বাবে যুঁজ দিছিল আৰু ভীষ্মৰ মৃত্যুত গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা পালন কৰিছিল। জাভানীজ ৱায়াং পৰম্পৰাত শিখণ্ডীক শ্ৰীকান্দি বুলি জনা যায় আৰু সেই অনুসৰি তেওঁ প্ৰথমে পুৰুষ হিচাপে জন্ম হয়, অৱশ্যে তেওঁ মহিলালৈ পৰিৱৰ্তন হয়। পূৰ্বজন্ম পূৰ্বজন্মত শিখণ্ডী আছিল কাশীৰাজৰ ডাঙৰ জীয়ৰী অম্বা। হস্তিনাপুৰৰ ৰজা বিচিত্ৰবীৰ্যৰ সৈতে বিবাহৰ হেতু ভীষ্মই তেওঁক তেওঁৰ দুই ভগ্নী সহ স্বয়ংবৰ সভাৰ পৰা জয় লাভেৰে লৈ যায়। কিন্তু তেওঁ সুবলৰ ৰজা শাল্বৰে সৈতে প্ৰেমত আবদ্ধ থকা বাবে বিচিত্ৰবীৰ্যয় তেওঁক বিবাহৰ বাবে প্ৰত্যাখ্যান কৰে। শাল্বয়ো পৰাজয়ৰ গ্লানি লৈ তেওঁক পুনৰ গ্ৰহণ কৰাৰ পৰা বিৰত থাকে। অম্বাই তেওঁৰ এই দুৰ্দশাৰ বাবে ভীষ্মক দায়ী কৰে আৰু ভীষ্মৰ মৃত্যু কামনাৰে প্ৰতিজ্ঞাবদ্ধ হৈ সাধনা কৰি শিৱৰ বৰ লাভ কৰে আৰু পৰৱৰ্তী জন্ম শিখণ্ডী নামে দ্ৰুপদ ৰজাৰ কন্যা হিচাপে হয়। লিংগ পৰিচয় মহাভাৰতৰ প্ৰাৰম্ভিক সংস্কৰণত, এগৰাকী মহিলা ৰূপত শিখণ্ডী হৈছে অম্বাৰ পুনৰ্জন্ম। পাঞ্চাল ৰাজ্যত লিংগ বৈষম্যৰ অনুশীলন নহৈছিল, সেয়ে শিখণ্ডীক এগৰাকী যোদ্ধা হ'বলৈ আৰু কুৰুক্ষেত্ৰ যুদ্ধত যুঁজিবলৈ প্ৰশিক্ষণ দিয়া হয়। এই কাহিনীৰ বেছিভাগ সংস্কৰণতে উল্লেখ থকা অনুসৰি, শিখণ্ডী এগৰাকী পুৰুষ যদিও জন্মগত ভাৱে তেওঁ এগৰাকী মহিলা আছিল। পিছলৈ শিখন্দিনীয়ে তেওঁৰ লিংগ সলনি কৰি শিখণ্ডী হৈ পৰে, সেই ৰূপত তেওঁ এগৰাকী নপুংসক। চি. ৰাজাগোপালাচাৰীৰ মহাভাৰতৰ মতে, শিখন্দিনীয়ে যুৱতী হিচাপে জীৱন ব্যতিত কৰি থকাৰ সময়ত তেওঁ প্ৰাসাদৰ দ্বাৰত সদায় ফুলি থকা নীলা পদুমৰ মালা আৱিষ্কাৰ কৰে আৰু তেওঁ সেই মালা ডিঙিত পৰিধান কৰে। ইয়াকে দেখি দ্ৰুপদ ৰজাই ভীষ্মৰ শত্ৰু হোৱাৰ ভয় অনুমান কৰি শিখন্দিনীক ৰাজ্যৰ পৰা নিৰ্বাসিত কৰে। নিৰ্বাসিতা শিখন্দিনীয়ে অৰণ্যত কৃচ্ছ্ৰসাধনা কৰে আৰু শিখণ্ডী নামৰ পুৰুষলৈ ৰূপান্তৰিত হয়। কাহিনীটোৰ আন এক সংস্কৰণ অনুসৰি, দ্ৰুপদ ৰজাই তেওঁৰ এজন উত্তৰাধিকাৰী বিচাৰিছিল যদিও তেওঁলোকৰ তেনে কোনো সন্তান নথকাত নিজৰ অস্থিৰ মনটোক সান্তনা দিবলৈকে বুলি অৰণ্যত ঘূৰি ফুৰে আৰু অৰণ্যত শিশু শিখান্দিনীক দেখা পায়। শিশুটিক তেওঁ নিজ কন্যা হিচাপে তুলি লয়, এক স্বৰ্গীয় কণ্ঠই দ্ৰুপদক সেই শিশুটিক পুৰুষ ৰূপত ডাঙৰ-দীঘল কৰিবলৈ কয়। দ্ৰুপদে তেওঁৰ জীয়েকক পুত্ৰ হিচাপে ডাঙৰ-দীঘল কৰিছিল আৰু শিখান্দিনীলৈ দশৰ্ণাৰ এগৰাকী ৰাজকুমাৰীক বিয়া কৰাই, ৰাজকুমাৰীয়ে তেওঁৰ দেউতাক হিৰণ্যবৰ্ণৰ ওচৰত অভিযোগ কৰিছিল যে তেওঁৰ স্বামী প্ৰকৃততে এগৰাকী মহিলা। যেতিয়া ৰজাই লোকসকলক এই সত্যৰ পৰীক্ষা কৰিবলৈ পঠিয়াইছিল, শিখান্দিনীয়ে ভয় খাই অৰণ্যলৈ পলাই যায় আৰু অৰণ্যত এগৰাকী যক্ষক লগ পাই তেওঁৰ সৈতে লিংগ বিনিময় কৰি পুৰুষ ৰূপ লাভকৰে। কাহিনীটোৰ বেছিভাগ সংস্কৰণত উল্লেখ থকা মতে লিংগ পৰিৱৰ্তনৰ ফলতেই শিখণ্ডী এজন নপুংসক হৈ পৰে; অৱশ্যে আন বহুতৰ মতে এই তথ্য সত্য নহয়। কুৰুক্ষেত্ৰৰ যুদ্ধ কুৰুক্ষেত্ৰৰ যুদ্ধত শিখণ্ডী পুৰুষ যোদ্ধা হিচাপে পাণ্ডৱ পক্ষৰ হৈ অংশগ্ৰহণ কৰে। ভীষ্মৰ সৈতে যুদ্ধৰ সময়ত ভীষ্মই তেওঁক চিনিপায় নিজ প্ৰতিজ্ঞাৰ হেতু অস্ত্ৰ পৰিত্যাগ কৰে। এই সুযোগতে অৰ্জ্জুনৰ দ্বাৰা তেওঁ শৰাক্ৰান্ত হৈ শৰশয্যাত শুই পৰে আৰু পৰৱৰ্তী সময়ত মৃত্যুবৰণ কৰে। যুদ্ধৰ অষ্টাদশ দিনা অশ্বত্থামাৰ সৈতে যুদ্ধত পৰাজিত হৈ শিখণ্ডীয়ে ্যুবৰণ কৰে। অৱশেষত যুদ্ধৰ ১৮ তম দিনা অশ্বত্থামাই শিখণ্ডীক হত্যা কৰে। যুদ্ধৰ অন্তিম দিনা অশ্বত্থামা, কৃপাচাৰ্য আৰু ক্ৰিতাবাৰ্মাই পাণ্ডৱ শিবিৰআক্ৰমণ কৰাৰ সময়ত অশ্বত্থামাৰ সৈতে তৰোৱালযুঁজত শিখণ্ডী নিহত হয়। কোনো কোনো স্থানত কোৱা হৈছে যে, শিখণ্ডীক কুৰুক্ষেত্ৰ যুদ্ধৰ দশম দিনটোত দেখা যায়, য'ত তেওঁ প্ৰতিজ্ঞা পূৰণ তথা ভীষ্মদেৱক নীৰস্ত্ৰ কৰিবলৈ যুদ্ধত পদাৰ্পণ কৰে, তেওঁ যুদ্ধক্ষেত্ৰত যে প্ৰৱেশ কৰিব এই কথা আগতেই গম পোৱাত শকুনিয়ে শিখণ্ডীক বাধা দিবলৈ মায়াস্ত্ৰ সাজু কৰে। শেষত অশ্বত্থামাৰ হাতত নীৰস্ত্ৰ হৈ বেয়াকৈ আঘাতপ্ৰাপ্ত হয়। শিখণ্ডীৰ মৃত্যু হোৱা বুলি তেওঁ শকুনি আৰু অশ্বত্থামাই এৰিথৈ যায়। ভীষ্মৰ মৃত্যু নোহোৱালৈকে তেওঁৰ দেহত প্ৰাণ থাকে। বহুতৰ মতে ইয়াৰ পিছতেই তেওঁৰ মৃত্যু হয় কাৰণ পিছৰ পৰ্যায়ত মহাকাব্যত তেওঁৰ কোনো উল্লেখ পোৱা নাযায়। তথ্যসূত্ৰ মহাভাৰতৰ

35034

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%B8%E0%A6%A6%E0%A7%8C%20%E0%A6%85%E0%A6%B8%E0%A6%AE%20%E0%A6%9B%E0%A6%BE%E0%A6%A4%E0%A7%8D%E0%A7%B0%20%E0%A6%B8%E0%A6%A8%E0%A7%8D%E0%A6%A5%E0%A6%BE

সদৌ অসম ছাত্ৰ সন্থা

সদৌ অসম ছাত্ৰ সন্থা চমুকৈ "ছাত্ৰ সন্থা" বা "আছু" বা হৈছে অসমৰ এটি সৰ্ববৃহৎ ছাত্ৰ সংগঠন। সদৌ অসম ছাত্ৰ সন্থা নিজা সংবিধানৰ নীতি নিয়ম অনুসৰি পৰিচালিত হয়। সদৌ অসম ছাত্ৰ সন্থাৰ মুখ্য কাৰ্যালয় গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ত অৱস্থিত। সদৌ অসম ছাত্ৰ সন্থাৰ এটা নিদিৰ্ষ্ট প্ৰতীক চিহ্ন আছে আৰু এখন নিৰ্দিষ্ট পতাকা আছে। সদৌ অসম ছাত্ৰ ই মুখ্য শ্লোগান হিচাপে 'জয় আই অসম" ব্যৱহাৰ কৰে আৰু সদৌ অসম ছাত্ৰ সন্থাৰ প্ৰতীক চিহ্নত "জয় আই অসম" আৰু "সদৌ অসম ছাত্ৰ সন্থা" বগা ৰঙেৰে লিখা সদৌ অসম ছাত্ৰ সন্থাৰ লক্ষ্য আৰু উদ্দেশ্য হৈছে স্বদেশ আৰু জনগণৰ প্ৰতি শ্ৰদ্ধা উদ্বুদ্ধ কৰা আৰু গভীৰতা কৰা। বাংলাদেশৰ পৰা অসমলৈ হোৱা অবৈধ অনুপ্ৰৱেশৰ বিৰুদ্ধে ছবছৰীয়া অসম আন্দোলনৰ নেতৃত্ব সদৌ অসম ছাত্ৰ সন্থাই বহন কৰিছিল। ১৯৮৫ চনত ঐতিহাসিক অসম চুক্তি স্বাক্ষৰ হোৱাৰ পিছত সদৌ অসম ছাত্ৰ সন্থাৰ নেতৃত্বই অসম গণ পৰিষদ দল গঠন কৰিছিল। অসম গণ পৰিষদ দলে ১৯৮৫ চনৰ পৰা ১৯৮৯ চনলৈ আৰু ১৯৯৬ চনৰ পৰা ২০০১ চনলৈ দুবাৰকৈ অসমত চৰকাৰ গঠন কৰিছিল। সদৌ অসম ছাত্ৰ সন্থাৰ বৰ্তমান কেন্দ্ৰীয় সমিতিৰ ভাৰপ্ৰাপ্ত সভাপতি উৎপল শৰ্মা আৰু সাধাৰণ সম্পাদক শংকৰজ্যোতি বৰুৱা। সদৌ অসম ছাত্ৰ সন্থাৰ প্ৰতিখন জিলা, প্ৰতিখন মহকুমাৰ আৰু আঞ্চলিক পৰ্যায়ত সমিতি আছে। অসমৰ বিশ্ববিদ্যালয় আৰু মহাবিদ্যালয়ত ছাত্ৰ সন্থাৰ গোট আছে। অসমৰ বিভিন্ন ঠাইৰ আঞ্চলিক, মহকুমা আৰু জিলা সমিতিৰ হাজাৰ হাজাৰ প্ৰতিনিধিৰ দ্বাৰা গণতান্ত্ৰিক পদ্ধতিৰে ৰাজ্যিক কাৰ্যনিৰ্বাহক গঠন কৰা হয়। সদৌ অসম ছাত্ৰ সন্থাৰ ভাতৃ সংগঠন হিচাপে অসম উন্নতি সভা আৰু অসম সেনা আছে। সদৌ অসম ছাত্ৰ কা আন্দোলনৰ নেতৃত্ব লোৱা এক অন্যতম সংগঠন। ইতিহাস ১৯৪০ চনত অসম ছাত্ৰ সন্মিলনী নামৰ এটা ছাত্ৰ সংগঠন বিভাজিত হৈ সদৌ অসম ছাত্ৰ ফেডাৰেছন আৰু সদৌ অসম ছাত্ৰ কংগ্ৰেছ দুটা সংগঠন গঠিত হৈছিল। এক দশকৰ পিছত এই দুয়োটা সংগঠন একত্ৰিত হৈ সদৌ অসম ছাত্ৰ সংগঠন গঠন কৰে। ১৯৬৭ চনৰ জানুৱাৰীত এই ছাত্ৰ সংগঠনটো সদৌ অসম ছাত্ৰ সন্থা নামেৰে পুনঃনামকৰণ কৰা হয়। ১৯৬৭ চনৰ আগষ্ট মাহত, সংগঠনটোৱে ইয়াৰ সংবিধান গ্ৰহণৰ দ্বাৰা আনুস্থানিক সংগঠন হিচাপে প্ৰতিষ্ঠা কৰে। অসম আন্দোলন সদৌ অসম ছাত্ৰ সন্থাই ক্ৰমে সমাজৰ সকলো শ্ৰেণীৰ জনগণৰ অংশগ্ৰহণৰ দ্বাৰা আন্দোলনৰ কাৰ্যসূচী ত্বৰিত কৰি তুলিছিল। ১৯৭৯ চনৰ আগষ্ট মাহত সদৌ অসম ছাত্ৰ সন্থাই অসম সাহিত্য সভা আৰু পূৰ্বাঞ্চলীয় লোক পৰিষদৰ প্ৰতিনিধিৰে সদৌ অসম গণ সংগ্ৰাম পৰিষদ গঠন কৰিছিল। জাতীয়তাবাদী দল, অসম যুৱক সমাজ আৰু যুৱ অধিবক্তা ফ'ৰাম নামৰ সংগঠন কেইটাইও পিছত গণ সংগ্ৰাম পৰিষদত যোগদান কৰিছিল। সেই সময়ত লোকসভা নিৰ্বাচনৰ প্ৰস্তুতিৰ অংশ হিচাপে, মুখ্য নিৰ্বাচনী আয়ুক্তই অসমৰ মুখ্য নিৰ্বাচনী বিষয়াক পূৰ্বৰ ভোটাৰ তালিকাত থকা সকলো লোকৰ নাম খচৰা ভোটাৰ তালিকাত অন্তৰ্ভুক্ত কৰিবলৈ নিৰ্দেশ দিয়ে। সদৌ অসম ছাত্ৰ সন্থাই ৰাজনৈতিক দল সমূহক দাবী অনুসৰি অসমৰ ভোটাৰ তালিকাৰ সংশোধন নকৰা পৰ্যন্ত নিৰ্বাচনত অংশ গ্ৰহণ নকৰিবলৈ আহ্বান জনায়। সদৌ অসম ছাত্ৰ সন্থা ভাৰতৰ স্বাধীনতা আন্দোলনৰ অনুৰূপে বৃহৎ সত্যাগ্ৰহৰ কাৰ্যসূচী আৰম্ভ কৰিলে। দৈনিক হাজাৰ হাজাৰ লোকে কাৰাবৰণ কৰে। তেতিয়াৰ পৰা পৰৱৰ্তী ছয় বছৰ ধৰি এই আন্দোলন অব্যাহত থাকে। এই বৃহৎ আন্দোলনৰ কোনো কোনো পৰ্যায়ত এই আন্দোলনে হিংসাত্মক ৰূপ ধাৰণ কৰিছিল। এই আন্দোলনৰ সকলোতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ দিশ আছিল যে, চৰকাৰ আৰু অনুপ্ৰবেশকাৰী বাংলাদেশীৰ প্ৰতি সহানুভূতিশীল কিছু অংশৰ বাহিৰে সমাজৰ সকলো শ্ৰেণীয়ে এই আন্দোলনৰ প্ৰতি বহুল সমৰ্থন লাভ কৰিছিল। আন্দোলনৰ বিভিন্ন সময়ত সদৌ অসম ছাত্ৰ সন্থাই স্পষ্ট কৰি দিছিল যে, এই আন্দোলন ধৰ্ম নিৰ্বিশেষে সকলো বিদেশী অনুপ্ৰবেশৰ বিৰুদ্ধে কৰা হৈছিল, নেপালৰ পৰা হোৱা অনুপ্ৰবেশকাৰীৰ বিৰূদ্ধেও সদৌ অসম ছাত্ৰ সন্থাই আন্দোলন কৰিছিল। সদৌ অসম ছাত্ৰ সন্থাই কেন্দ্ৰীয় চৰকাৰ আৰু পোনপটীয়াকৈ প্ৰধান মন্ত্ৰীক বাংলাদেশ আৰু নেপালৰ পৰা হৈ থকা অনুপ্ৰবেশে অসমৰ লগতে উত্তৰ পূৰ্বাঞ্চলৰ সমূহ খিলঞ্জীয়া জনসাধাৰণৰ অস্তিত্বৰ প্ৰতি সংকট কঢ়িয়াই অনা সম্পৰ্কে নীৰৱছিন্নভাৱে জনাই আহিছিল। অসম আন্দোলনৰ পৰিসমাপ্তিত ১৯৮৫ চনৰ ১৫ আগষ্ট'ৰ নিশা অসম চুক্তি (সমাধানৰ ষ্মাৰক পত্ৰ) স্বাক্ষৰিত হয়। অসম আন্দোলন আছিল অসমীয়া জাতীয় জীৱনৰ এক ডাঙৰ সংগ্ৰাম। এই সংগ্ৰামে অসমৰ বহু মাতৃৰ বুকু শূন্য কৰিছিল, ৮৬০ গৰাকী তেজস্বী অসমীয়া যুৱকে অস্তিত্ব ৰক্ষাৰ বাবে আত্ম বলিদান দি শ্বহীদ বৰণ কৰিছিল। নাগৰিকত্ব সংশোধনী বিধেয়ক নাগৰিকত্ব সংশোধনী বিধেয়কৰ বিৰোধিতা কৰা অন্যতম সংগঠন হৈছে সদৌ অসম ছাত্ৰ সন্থা। সদৌ অসম ছাত্ৰ সন্থাই নাগৰিকত্ব (সংশোধনী) বিধেয়কৰ বিৰোধিতা কৰি কয় যে ই অসাংবিধানিক। ছাত্ৰ সন্থাই অসম চুক্তি নসাৎ কৰাৰ এই বিধেয়ক অৰ্থাৎ কেৱ )ৰ বিৰোধিতাৰে আন্দোলন আৰম্ভ কৰে। এই আন্দোলন পিছলৈ ছাত্ৰ সমাজ,শিল্পী সমাজ আৰু বিভিন্ন দল সংগঠনৰ নেতৃত্বত ঠায়ে ঠায়ে আৰম্ভ হ'বলৈ ধৰে কিন্তু এটা পৰ্যায়ত এই আন্দোলনে হিংসাত্মক কাৰ্যকালাপৰ সৃষ্টি কৰে। অসমৰ বিভিন্ন দল সংগঠন,ছাত্ৰ সমাজ আৰু মানুহৰ প্ৰতিবাদ নেওচি ২০১৯ চনৰ ডিচেম্বৰ মাহত বিজেপি শাসিত কেন্দ্ৰীয় চৰকাৰে নাগৰিকত্ব সংশোধনী বিধেয়কখনক লোকসভা আৰু ৰাজ্যসভাত গৃহীত কৰি নাগৰিকত্ব সংশোধনী আইনলৈ ৰূপান্তৰ কৰিলে। এইদৰে কেব গৈ কা হ'ল ইয়াৰ পিছত কা আন্দোলনে গা কৰি উঠিল কিন্তু বিভিন্ন কাৰণ এই আন্দোলন স্তিমিত হ'ল। কা আন্দোলনত পাঁচ গৰাকী যুৱকৰ মৃত্যু হয়। চৰকাৰীভাৱে তেওঁলোকক শ্বহীদ বুলি ঘোষণা কৰা নাই কিন্তু ছাত্ৰ সন্থাকে আদি কৰি বিভিন্ন সংগঠনে তেওঁলোকক কা আন্দোলনৰ পঞ্চ শ্বহীদ বুলি ঘোষণা কৰিছে। নাগৰিকত্ব (সংশোধনী)বিধেয়ক-২০১৯ লোকসভাত ৩১১টা সপক্ষে আৰু ৮০টা বিপক্ষে প্ৰদান কৰা ভোটত গৃহীত হয়। ৰাজ্যসভাই ১১ ডিচেম্বৰ ২০১৯ তাৰিখে নাগৰিকত্ব (সংশোধনী) বিধেয়ক-২০১৯ ১২৫টা সপক্ষে আৰু ৯৯টা বিপক্ষ ভোটত গৃহীত কৰে। বিধেয়কখন গৃহীত হোৱাৰ পিছত ইয়াৰ বিৰুদ্ধে আলোড়নৰ ফলস্বৰূপে সদৌ অসম ছাত্ৰ সন্থা আৰু অসম জাতীয়তাবাদী যুৱ-ছাত্ৰ পৰিষদ একত্ৰিত হৈ ২০২০ চনৰ ছেপ্টেম্বৰ মাহত এটা নতুন আঞ্চলিক ৰাজনৈতিক দল অসম জাতীয় পৰিষদ আৰম্ভ কৰি ২০২১ চনৰ অসম বিধানসভা নিৰ্বাচনত প্ৰতিদ্বন্দ্বিতা কৰে। অধিক চাওক তথ্যসূত্ৰ অসমৰ সংগঠন ভাৰতৰ স্বেচ্ছাসেৱী

85758

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AA%E0%A6%BF.%20%E0%A6%95%E0%A7%87.%20%E0%A7%B0%E0%A7%8B%E0%A6%9C%E0%A7%80

পি. কে. ৰোজী

পি. কে. ৰোজী (ৰাজাম্মা, ৰোজাম্মা, ৰাজম্মল; ১৯০৩-১৯৮৮) এগৰাকী মালায়ালম চলচ্চিত্ৰৰ অভিনেত্ৰী আছিল। ১৯০৩ চনৰ ১০ ফেব্ৰুৱাৰীত তেওঁৰ জন্ম হৈছিল। তেওঁ জে.চি. ডেনিয়েল পৰিচালিত বিগথুকুমাৰণ (হেৰোৱা সন্তান) ছবিৰ নায়িকা আছিল। তেওঁ মালায়লম চলচ্চিত্ৰৰ প্ৰথম অভিনেত্ৰী। প্ৰাৰম্ভিক জীৱন ১৯০৩ চনত ৰাজম্মা নামেৰে তেওঁৰ জন্ম হয়। মাক-দেউতাক আছিল ক্ৰমে পৌলছ আৰু কুঞ্জি। তেওঁৰ জীৱিত আত্মীয়ই নিশ্চিত কৰিছে যে সৰুতেই তেওঁৰ পিতৃৰ মৃত্যু হোৱাত পৰিয়ালটো প্ৰবল দাৰিদ্ৰৰ কবলত পৰিছিল। সৰুতে তেওঁ ঘাঁহ কাটিবলগীয়া হৈছিল। কলাৰ প্ৰতিও তেওঁৰ আগ্ৰহ আছিল আৰু এই বিষয়ত তেওঁৰ খুৰাকে উৎসাহিত কৰিছিল, যিয়ে ৰোজীৰ বাবে সংগীত আৰু অভিনয় শিকাবলৈ এজন শিক্ষক ঠিক কৰি দিছিল। তেওঁ নিয়মিতভাৱে স্থানীয় পৰিবেশ্য কলাৰ বিদ্যালয়লৈ গৈ তামিল লোকনাট্যৰ এক শৈলী কাক্কিৰাসী নাটকম অধ্যয়ন কৰিছিল। সেই সময়ত মহিলাই সাধাৰণতে অভিনয় কৰা নাছিল আৰু অভিনয়ক গুৰুত্বপূৰ্ণ পেছা হিচাপে বিবেচনা কৰা মহিলাসকলক তৰল বুলি অভিহিত কৰা হৈছিল। ৰোজীৰ অভিনয়ৰ প্ৰতি থকা ভালপোৱাই সমাজে তেওঁক কি বুলি ক'ব, সেই চিন্তাক অতিক্ৰম কৰিছিল যেন লাগে। তেওঁৰ নাম "ৰোজী"ৰ উৎপত্তিৰ বিষয়ে বহুতে দাবী কৰে যে তেওঁৰ পৰিয়ালে খ্ৰীষ্টান ধৰ্ম গ্ৰহণ কৰিছিল আৰু তেওঁৰ নাম ৰাজম্মাৰ পৰা ৰোজাম্মালৈ সলনি কৰিছিল। [9] অৱশ্যে আন কিছুমানে দাবী কৰে যে ডেনিয়েলেই তেওঁক এই অধিক গ্লেমাৰাছ নামটো দিছিল। কৰ্মজীৱন ১৯২৮ চনলৈ তেওঁ কাক্কিৰাসী কলাবিধত পাকৈত হৈ পৰে। ইয়াৰ পৰাই জে চি ডেনিয়েলৰ ছবিখনৰ নায়িকা হ'বলৈ আগবাঢ়ে। ডেনিয়েলে বাচনি কৰা প্ৰথম সাম্ভাব্য নায়িকাগৰাকী অনুপযুক্ত বিবেচিত হোৱাত ৰোজীয়ে সুযোগ পায়। চিনেমাখনত তেওঁ নায়াৰ সম্প্ৰদায়ৰ মহিলা সৰোজিনীৰ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰিছিল। বিগথুকুমাৰনৰ মুক্তিৰ পাছত এগৰাকী দলিত মহিলা হৈ নায়াৰৰ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰা দেখি নায়াৰ সম্প্ৰদায়ৰ লোকসকল ক্ষুব্ধ হৈ পৰিছিল। সেই সময়ত চলচ্চিত্ৰ জগতৰ বহু বিশিষ্ট লোকে নিৰ্বাক ছবিবিগথুকুমাৰনৰ অনুষ্ঠান উদ্বোধন কৰিবলৈ অস্বীকাৰ কৰিছিল যদিহে তাত ৰোজী উপস্থিত থাকে। তাৰ ভিতৰত এজন আছিল বিখ্যাত অধিবক্তা মাদুৰ গোবিন্দন পিল্লাই। ছবিৰ নায়কে ৰোজীৰ মূৰৰ ফুল এটাত চুমা খোৱাত দৰ্শকে পৰ্দালৈ শিলগুটি নিক্ষেপ কৰিছিল। পৰিচালক ডেনিয়েলে ত্ৰিবান্দ্ৰমৰ কেপিটেল থিয়েটাৰত ছবিখনৰ মুকলি অনুষ্ঠানলৈ প্ৰতিক্ৰিয়াৰ আশংকাত ৰোজীক আমন্ত্ৰণ কৰা নাছিল। মূল চৰিত্ৰটোৱে চুলিত ফুল এটা চুমা খোৱা এটা দৃশ্যৰ পিছত দৰ্শকে পৰ্দাত শিলগুটি নিক্ষেপ কৰে। পৰিচালক ডেনিয়েলে নিজেই তাইক তিৰুৱনন্তপুৰমৰ কেপিটেল থিয়েটাৰত মুকলি অনুষ্ঠানলৈ নিমন্ত্ৰণ কৰা নাছিল, প্ৰতিক্ৰিয়াৰ আশংকাত। কিন্তু ৰোজীয়ে যিকোনো প্ৰকাৰে হ’লেও তাত উপস্থিত আছিল আৰু অনুষ্ঠানটো বৰ্জন কৰাসকলেও দ্বিতীয়বাৰৰ বাবে শ্ব' চাবলৈ বাধ্য হৈছিল। নায়াৰৰ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰাৰ "অপৰাধ"ৰ বাবেই তেওঁৰ ঘৰটো উচ্চবৰ্ণ লোকে জ্বলাই দিয়া বুলি কোৱা হয়। তাৰ পিছত খবৰ অনুসৰি তেওঁ তামিলনাডুলৈ যোৱা এখন ল'ৰীত উঠি পলায়ন কৰিছিল। ল'ৰী চালক কেশৱন পিল্লাইক বিয়া কৰাই তামিলনাডুত "ৰাজমল" নামেৰে নিৰৱে জীৱনটো পাৰ কৰিছিল।[12] তেওঁৰ সন্তানসকলে তেওঁৰ চমু তাৰকাত্বৰ বিষয়ে একো নাজানিছিল। ইয়াৰ বাহিৰে তেওঁ এগৰাকী নাট্যশিল্পী আছিল। উত্তৰাধিকাৰ ষাঠিৰ দশকৰ শেষৰ ফালে চেংগালট গোপালকৃষ্ণনে প্ৰথমবাৰৰ বাবে চিনেমাখনৰ কাহিনী পুনৰ আৱিষ্কাৰ কৰাৰ বিপৰীতে ১৯৭১ চনত কুন্নুকুজিয়ে ৰোজীৰ বিষয়ে প্ৰথম প্ৰবন্ধ প্ৰকাশ কৰে। ২০১৩ চনত কমলে ডেনিয়েলৰ জীৱনভিত্তিক চেলুলয়দ নামৰ ছবি এখন পৰিচালনা কৰিছিল। ছবিখন আংশিকভাবে বিনু আব্ৰাহামৰ নষ্ট নায়িকা শীৰ্ষক উপন্যাসৰ আধাৰত নিৰ্মিত আৰু ইয়াত ৰোজীৰ জীৱনৰ বিষয়েও উল্লেখ হৈছে। নৱাগত চান্দনী গীতাই ৰোজীৰ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰিছিল। ৰোজীক ইয়াত নিৰ্বোধ আৰু উচ্চজাতিৰ প্ৰতি অনুগত বুলি চিত্ৰিত কৰাৰ বাবে ই সমালোচনাৰ সন্মুখীন হৈছে। তেওঁৰ জীৱনৰ বিষয়ে আন দুখন ছবিও নিৰ্মাণ কৰা হৈছে: দ্য লষ্ট চাইল্ড আৰু ইথু ৰোজীউদে কাথা (এয়া ৰোজীৰ কাহিনী)। মালয়ালম চলচ্চিত্ৰৰ অভিনেত্ৰীসকলৰ এটা সংগঠনে নিজকে পি.কে. ৰোজী ফিল্ম ছোচাইটি বুলি নামকৰণ কৰিছিল। ২০২৩ চনৰ ১০ ফেব্ৰুৱাৰীত ১২০ বছৰীয়া জন্মদিন উপলক্ষে ৰোজীক গুগল-ডুডলত স্থান দিয়া হয়। তথ্যউৎস বাহ্যিক সংযোগ মালায়ালম চলচ্চিত্ৰৰ

76031

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AB%E0%A7%88%E0%A6%9C%E0%A7%81%E0%A6%A8%E0%A7%8D%E0%A6%A8%E0%A7%87%E0%A6%9B%E0%A6%BE%20%E0%A6%9A%E0%A7%8C%E0%A6%A7%E0%A7%81%E0%A7%B0%E0%A6%BE%E0%A6%A3%E0%A7%80

ফৈজুন্নেছা চৌধুৰাণী

নৱাব বেগম ফৈজুন্নেছা চৌধুৰাণী ১৮৩৪-১৯০৩) বৰ্তমানৰ বাংলাদেশৰ কমিল্লা জিলাৰ হোমনাবাদ পশ্চিমগাঁও ইষ্টেটৰ জমিদাৰ আছিল। তেওঁ বিশেষকৈ নাৰী শিক্ষা আৰু অন্যান্য সামাজিক সমস্যাৰ বাবে তেওঁৰ প্ৰচাৰৰ বাবে জনাজাত। তেওঁৰ সামাজিক কামৰ প্ৰশংসা কৰি ১৮৮৯ চনত ৰাণী ভিক্টোৰিয়াই ফৈজুন্নেছাক "নৱাব" উপাধি প্ৰদান কৰিছিল আৰু ইয়াৰ ফলত তেওঁ দক্ষিণ এছিয়াৰ প্ৰথম মহিলা নৱাব হিচাপে পৰিগণিত হৈছিল। ফৈজুন্নেছাৰ শৈক্ষিক আৰু সাহিত্যকৰ্ম ১৮৫৭ চনৰ পিছৰ যুগৰ আছিল। তেওঁ সেই সাংস্কৃতিক প্ৰেক্ষাপটত মহিলাসকলৰ বাবে বিদ্যালয় স্থাপন কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিছিল। নাৰী শিক্ষাৰ এগৰাকী অধিবক্তা, এগৰাকী সমাজসেৱক আৰু সমাজকৰ্মী ফৈজুন্নেছাৰ জন্ম বৰ্তমান বাংলাদেশত কুমিল্লাত হৈছিল।তেওঁ ১৮৬০ চনত এজন দূৰৱৰ্তী সম্পৰ্কীয় ভাই আৰু চুবুৰীয়া জমিদাৰ মুহাম্মাদ গাজীৰ সৈতে বিবাহপাশত আৱদ্ধ হৈছিল। তেওঁৰ দ্বিতীয় পত্নী হিচাপে দুগৰাকী কন্যা আৰ্শাদুন্নেচা আৰু বদৰুন্নেছাৰ জন্মৰ পিছত তেওঁলোক পৃথক হৈছিল। ১৮৮৩ চনত মাতৃৰ মৃত্যুৰ পিছত তেওঁ জমিদাৰ হয় আৰু সামাজিক আৰু দাতব্য কামত ক্ৰমান্বয়ে জড়িত হৈ পৰে আৰু এনেদৰে ১৮৮৯ চনত ব্ৰিটিছ ভাৰতৰ প্ৰথম মহিলা নৱাব হোৱাৰ সন্মান অৰ্জন কৰে। তেওঁ 'সংগীত সাৰ', 'সংগীত লহৰী' আৰু 'তত্ত্ব ও জাতীয় সংগীত'ৰ দৰে গ্ৰন্থ ৰচনা কৰিছিল আৰু তেওঁৰ অগ্ৰণী শৈক্ষিক আৰু দাতব্য কৰ্ম আৰু বিদ্যালয়, মাদ্ৰাছা আৰু চিকিৎসালয় স্থাপনৰ বাবে বিখ্যাত। অৱশ্যে 'ৰূপজালাল' তেওঁৰ সাহিত্যিক জীৱনৰ আটাইতকৈ উল্লেখযোগ্য কৃতি। প্ৰাৰম্ভিক জীৱন ১৮৩৪ চনত কুমিল্লা জিলাৰ লক্ষমৰ অন্তৰ্গত পশ্চিমগাঁও গাঁৱত চৌধুৰাণীৰ জন্ম হৈছিল। তেওঁৰ দেউতাক আছিল আহমেদ আলী চৌধুৰী। তেওঁৰ দেউতাকক শ্বাহজাদা মিৰ্জা ঔৰঙ্গজেব, নৱাব, খান বাহাদুৰ, হোমনাবাদ-পশচিমগাঁও সম্পত্তিৰ জমিদাৰ বুলিও জনা যায়। তেওঁলোকৰ পৰিয়াল বাহাদুৰ শ্বাহৰ ভতিজীৰ বংশধৰৰ জৰিয়তে মোগল সম্ৰাটসকলৰ বংশধৰ আছিল। ফৈজুন্নেছা এক ৰক্ষণশীল মুছলমান পৰিয়ালত ডাঙৰ দীঘল হৈছিল। তেওঁলোকৰ পৰিয়ালৰ মহিলাসকলে কঠোৰভাবে পৰ্দা প্ৰথা মানি চলিছিল। তেওঁৰ কোনো আনুষ্ঠানিক শিক্ষা লাভ কৰা নাছিল কিন্তু অৱসৰৰ সময়ত নিজৰ পুথিভঁৰালত অধ্যয়নৰ জৰিয়তে নিজকে শিক্ষিত কৰিছিল। তেওঁ আৰবী, পাৰ্চী, সংস্কৃত আৰু বঙালী ভাষাত দক্ষ আছিল। ১৮৬০ চনত চৌধুৰাণীয়ে এজন দূৰসম্পৰ্কীয় সম্পৰ্কীয় ভাই আৰু চুবুৰীয়া জমিদাৰ মুহাম্মাদ গাজীৰ সৈতে বিবাহপাশত আৱদ্ধ হয় আৰু তেওঁৰ দ্বিতীয় পত্নী হয়। কিন্তু দম্পতীহাল পৃথক হৈ পৰিছিল আৰু ফৈজুনেছা তেওঁৰ পিতৃৰ পৰিয়ালৰ সৈতে থাকিবলৈ আৰম্ভ কৰিছিল। কৰ্মজীৱন আৰু সমাজসেৱা ১৮৮৩ চনত মাকৰ মৃত্যুৰ পিছত ফৈজুন্নেছাই তেওঁৰ সম্পত্তি উত্তৰাধিকাৰী হিচাপে লাভ কৰে আৰু পশ্চিমগাঁৱৰ জমিদাৰ হয়। জমিদাৰ হোৱাৰ পিছত তেওঁ সামাজিক কামত ক্ৰমান্বয়ে জড়িত হৈ পৰিছিল। ১৮৭৩ চনত ফৈজুন্নেছা চৌধুৰাণীয়ে কুমিল্লাত ছোৱালীৰ বাবে এখন উচ্চমাধ্যমিক বিদ্যালয় স্থাপন কৰে। এই বিদ্যালয়খন ভাৰতীয় উপমহাদেশত ব্যক্তিগতভাৱে স্থাপিত প্ৰাৰম্ভিক মহিলা বিদ্যালয়বোৰৰ ভিতৰত অন্যতম আৰু বৰ্তমান ইয়াক নৱাব ফৈজুন্নেছা চৰকাৰী বালিকা উচ্চ বিদ্যালয় বুলি কোৱা হয়। তেওঁ পশ্চিমগাঁৱত এখন বিদ্যালয়ো প্ৰতিষ্ঠা কৰিছিল আৰু পিছলৈ ই এখন মহাবিদ্যালয়লৈ উন্নীত কৰা হৈছিল আৰু এতিয়া নৱাব ফৈজুন্নেছা ডিগ্ৰী মহাবিদ্যালয় নামেৰে নামকৰণ কৰা হৈছে। ১৮৯৩ চনত ফৈজুন্নেছাই তেওঁৰ গাঁৱত পৰ্দা প্ৰথা অৱলম্বন কৰা মহিলাসকলৰ বাবে বিশেষকৈ নিৰাশ মহিলাসকলৰ বাবে এক দাতব্য ঔষধালয় স্থাপন কৰিছিল। তেওঁ মহিলাসকলৰ বাবে এখন চিকিৎসালয়, কুমিল্লাৰ ফৈজুনেচা জানানা চিকিৎসালয়ও নিৰ্মাণ কৰিছিল। ইয়াৰ উপৰিও, তেওঁ মছজিদ নিৰ্মাণ কৰিছিল আৰু ৰাস্তা আৰু পুখুৰীৰ বিকাশত অৰিহণা যোগাইছিল। ফৈজুন্নেছাই 'বান্ধৱ', 'ঢাকা প্ৰকাশ', 'মুছলমান বন্ধু', 'সুধাকৰ' আৰু 'ইছলাম প্ৰচাৰক'কে ধৰি বিভিন্ন বাতৰি কাকত আৰু সাময়িকীৰ পৃষ্ঠপোষকতা কৰিছিল। ১৯০৩ চনত তেওঁৰ মৃত্যুৰ আগতে তেওঁ তেওঁৰ সম্পূৰ্ণ সম্পত্তি সমাজৰ হকে দান কৰিছিল। ৰূপজালাল মূলতঃ বাংলা ভাষাত লিখা নৱাব ফৈজুন্নেছাৰ (১৮৩৪-১৯০৩) 'ৰূপজালাল' ১৮৭৬ চনত ঢাকাৰ পৰা প্ৰকাশিত হৈছিল। ফায়েজা এছ হাছানাতৰ পৰিচয় আৰু ভাষ্যৰ সৈতে দীৰ্ঘদিনধৰি অৱহেলিত অৰ্ধ-আত্মজীৱনীমূলক ৰূপকৰ ইংৰাজীত অনুবাদে প্ৰথমবাৰৰ বাবে ফৈজুন্নেছাৰ বাবে আৰু বিশ্বব্যাপী পাঠকৰ মাজত তেওঁৰ কামৰ বাবে স্থান লাভ কৰিছিল। ৰূপজালাল হৈছে ৰাজকুমাৰ জালাল আৰু ৰূপবানু আৰু হুৰবানু নামৰ দুজন নায়িকাৰ কাহিনী। ইয়াত জালালৰ বীৰত্বপূৰ্ণ আৰু যৌন শোষণ আৰু দুয়োগৰাকী নায়িকাৰ সৈতে তেওঁৰ বিবাহৰ কথা বৰ্ণনা কৰা হৈছে। তথ্য উৎস বাংলাদেশৰ ব্যক্তি মৃত ব্যক্তি সমাজ সংস্কাৰক

96443

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%B8%E0%A6%AE%E0%A6%AE%E0%A6%BF%E0%A6%A4%E0%A7%80%E0%A6%AF%E0%A6%BC%20%E0%A6%89%E0%A6%AA%E0%A6%B8%E0%A7%8D%E0%A6%A5%E0%A6%BE%E0%A6%AA%E0%A6%A8

সমমিতীয় উপস্থাপন

সমমিতীয় উপস্থাপন হৈছে কাৰিকৰী আৰু অভিযান্ত্ৰিক অংকনত ত্ৰিমাত্ৰিক বস্তুক দুটা মাত্ৰাত দৃশ্যমানভাৱে প্ৰতিনিধিত্ব কৰাৰ এক পদ্ধতি। ই এটা এক্সন’মেট্ৰিক প্ৰক্ষেপণ য’ত তিনিটা স্থানাংক অক্ষ সমানে আগলৈ চুটি হোৱা দেখা যায় আৰু ইয়াৰে যিকোনো দুটাৰ মাজৰ কোণ ১২০ ডিগ্ৰী। অৱলোকন "আইছ’মেট্ৰিক'" শব্দটো গ্ৰীক ভাষাৰ পৰা আহিছে যাৰ অৰ্থ হৈছে "সমান পৰিমাপ", ইয়াৰ দ্বাৰা প্ৰতিফলিত হয় যে প্ৰক্ষেপণৰ প্ৰতিটো অক্ষৰ কাষৰে স্কেল একে। আৰু অক্ষৰ প্ৰক্ষেপণৰ মাজৰ কোণবোৰ সকলো একে বা ১২০° হোৱাকৈ চোৱাৰ দিশটো বাছি লৈ বস্তু এটাৰ সমমিতি দৃশ্য লাভ কৰিব পাৰি। উদাহৰণস্বৰূপে, ঘনক এটাৰ সহায়ত প্ৰথমে পোনে পোনে এটা মুখৰ ফালে চাই এই কাম কৰা হয়। ইয়াৰ পিছত ঘনকটোক উলম্ব অক্ষৰ চাৰিওফালে ±৪৫° ঘূৰোৱা হয়, তাৰ পিছত অনুভূমিক অক্ষৰ চাৰিওফালে প্ৰায় ৩৫.২৬৪° (ঠিক আৰ্কচিন বা আৰ্কটান যিটো মেজিক কোণৰ সৈতে জড়িত) ঘূৰোৱা হয়। ঘনকটোৰ সৈতে (চিত্ৰ চাওক) ফলাফলৰ ২ডি অংকনৰ পৰিধি এটা নিখুঁত নিয়মিত ষড়ভুজ: সকলো ক'লা ৰেখাৰ দৈৰ্ঘ্য সমান আৰু ঘনকটোৰ সকলো মুখৰ ক্ষেত্ৰফল একে। আইছ’মেট্ৰিক গ্ৰাফ পেপাৰ এটা সাধাৰণ অংকন কাগজৰ তলত ৰাখিব পাৰি যাতে গণনা অবিহনেই ইয়াৰ প্ৰভাৱ লাভ কৰাত সহায় হয়। একেদৰেই ত্ৰিমাত্ৰিক দৃশ্যত আইছ’মেট্ৰিক দৃশ্য লাভ কৰিব পাৰি। মজিয়াৰ সমান্তৰালভাৱে প্ৰান্তিককৃত আৰু স্থানাংক অক্ষৰ সৈতে প্ৰান্তিককৃত কেমেৰাৰ পৰা আৰম্ভ কৰি ইয়াক প্ৰথমে অনুভূমিকভাৱে (উলম্ব অক্ষৰ চাৰিওফালে) ±৪৫°, তাৰ পিছত অনুভূমিক অক্ষৰ চাৰিওফালে ৩৫.২৬৪° ঘূৰাই দিয়া হয়। সমমিতি প্ৰক্ষেপণক দৃশ্যমান কৰিব পৰা আন এটা উপায় হ'ল ওপৰৰ চুক এটাৰ পৰা আৰম্ভ কৰি বিপৰীত, তলৰ চুকটোৰ ফালে চাই ঘনকীয় কোঠাৰ ভিতৰৰ দৃশ্য এটা বিবেচনা কৰা। -অক্ষটো তিৰ্যকভাৱে তললৈ আৰু সোঁফালে, -অক্ষটো তিৰ্যকভাৱে তললৈ আৰু বাওঁফালে আৰু -অক্ষটো পোনকৈ ওপৰলৈ বিস্তৃত। ছবিখনত উচ্চতাৰ দ্বাৰাও গভীৰতা দেখুওৱা হৈছে। অক্ষৰ কাষেৰে অংকন কৰা ৰেখাবোৰ ইটোৱে সিটোৰ লগত ১২০° ত থাকে। এই সকলোবোৰ ক্ষেত্ৰতে, সকলো এক্সন'মেট্ৰিক আৰু অৰ্থ'গ্ৰাফিক প্ৰজেকচনৰ দৰেই, এনে কেমেৰা এটাক বস্তু-স্থান টেলিচেণ্ট্ৰিক লেন্সৰ প্ৰয়োজন হ'ব, যাতে কেমেৰাৰ পৰা দূৰত্বৰ লগে লগে প্ৰক্ষেপিত দৈৰ্ঘ্য সলনি নহয়। "আইছ'মেট্ৰিক" শব্দটো প্ৰায়ে ভুলকৈ এক্সন'মেট্ৰিক প্ৰক্ষেপণক বুজাবলৈ ব্যৱহাৰ কৰা হয়, সাধাৰণতে। কিন্তু প্ৰকৃততে এক্সন’মেট্ৰিক প্ৰক্ষেপণ তিনি ধৰণৰ: সমমিতি, ডাইমেট্ৰিক আৰু তিৰ্যক। ঘূৰ্ণনৰ কোণ সমমিতি প্ৰক্ষেপণৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় দুটা কোণৰ পৰা দ্বিতীয়টোৰ মানটো বিপৰীতমুখী যেন লাগিব পাৰে। প্ৰথমে এটা ঘনক কল্পনা কৰি ইয়াৰ কাষ দুটাৰ দৈৰ্ঘ্য ২ একক ল'লে, আৰু ইয়াৰ কেন্দ্ৰ অক্ষৰ উৎপত্তিস্থলত বুলি ধৰিলে, ইয়াৰ সকলো মুখমণ্ডলে উৎপত্তিস্থলৰ পৰা ১একক দূৰত্বত অক্ষবোৰক ছেদ কৰিব। পাইথাগোৰাছৰ উপপাদ্য ব্যৱহাৰ কৰি আমি ৰেখাডালৰ কেন্দ্ৰৰ পৰা যিকোনো প্ৰান্তৰ মাজলৈকে হিচাপে গণনা কৰিব পাৰো। -অক্ষত ঘনকটোক ৪৫° ঘূৰাই দিলে (১, ১, ১) বিন্দুটো সেয়েহে ডায়াগ্ৰামত দেখুওৱাৰ দৰে (১, ০, হ’ব। দ্বিতীয় ঘূৰ্ণনৰ লক্ষ্য হৈছে ধনাত্মক -অক্ষত একেটা বিন্দু অনা আৰু সেয়েহে ৰ চাপস্পৰ্শকৰ সমান মানৰ ঘূৰ্ণন কৰিব লাগিব যিটো প্ৰায় ৩৫.২৬৪°। গণিত আইছ’মেট্ৰিক দৃশ্য লাভ কৰিবলৈ আঠটা ভিন্ন অভিমুখীতা থাকা প্ৰয়োজন, সেয়া নিৰ্ভৰ কৰে দৰ্শকে কোনটো অক্টেণ্টত চায়। ত্ৰিমাত্ৰিক স্থানত এটা বিন্দু ৰ পৰা প্ৰথম অক্টেণ্টটোলৈ চাই ২ডি স্থানত এটা বিন্দু লৈ সমমিতীয় ৰূপান্তৰ ঘূৰ্ণন মেট্ৰিস্কৰ সহায়ত গাণিতিকভাৱে এইদৰে লিখিব পাৰি: য’ত ৩০°) ৩৫.২৬৪° আৰু ৪৫°। ওপৰত ব্যাখ্যা কৰা অনুসৰি, এইটো হৈছে উলম্ব (ইয়াত অক্ষৰ চাৰিওফালে দ্বাৰা ঘূৰ্ণন, তাৰ পিছত অনুভূমিক (ইয়াত অক্ষৰ চাৰিওফালে দ্বাৰা ঘূৰ্ণন। ইয়াৰ পিছত -সমতললৈ এটা অৰ্থগ্ৰাফিক প্ৰক্ষেপণ কৰা হয়: আন ৭টা সম্ভাৱনা হয় বিপৰীত ফালে ঘূৰি বা এয়া নহ'বও পাৰে, আৰু তাৰ পিছত দৃশ্যৰ দিশ ওলোটা কৰি বা নকৰাকৈ পোৱা যায়। ইতিহাস প্ৰথমবাৰৰ বাবে অধ্যাপক উইলিয়াম ফেৰিছে (১৭৫৯–১৮৩৭) আনুষ্ঠানিকভাৱে প্ৰদান কৰা সমমিতিৰ ধাৰণাটো শতিকাজুৰি মোটামুটি অভিজ্ঞতাভিত্তিক ৰূপত বিদ্যমান আছিল। ১৯ শতিকাৰ মাজভাগৰ পৰা সমমিতি "অভিযন্তাসকলৰ বাবে এক অমূল্য আহিলাত পৰিণত হয় আৰু তাৰ কিছু সময়ৰ পিছতে ইউৰোপ আৰু আমেৰিকাৰ স্থাপত্য প্ৰশিক্ষণ পাঠ্যক্ৰমৰ পাঠ্যক্ৰমত এক্স'ন'মেট্ৰি আৰু সমমিতি অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হয়।" জান ক্ৰিকে (২০০০)ৰ মতে কিন্তু "এক্স'ন'মেট্ৰিৰ উৎপত্তি চীনত হৈছিল। চীনা শিল্পত ইয়াৰ কাৰ্য্য ইউৰোপীয় শিল্পত ৰৈখিক দৃষ্টিভংগীৰ সৈতে একে আছিল। এক্সন'মেট্ৰি আৰু ইয়াৰ লগত জড়িত চিত্ৰকল্প ব্যাকৰণে দৃশ্যমান কম্পিউটিঙৰ আগমনৰ লগে লগে এক নতুন তাৎপৰ্য্য লাভ কৰিছে।" তথ্যসূত্ৰ গণিত

78725

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AA%E0%A7%8D%E0%A7%B0%E0%A6%BF-%E0%A6%8F%E0%A6%95%E0%A7%8D%E0%A6%B2%E0%A6%BE%E0%A6%AE%E0%A7%8D%E0%A6%AA%E0%A6%9B%E0%A6%BF%E0%A6%AF%E0%A6%BC%E0%A6%BE

প্ৰি-এক্লাম্পছিয়া

প্ৰি-এক্লাম্পছিয়া হৈছে গৰ্ভাৱস্থাৰ এক বিকাৰ। উচ্চ ৰক্তচাপৰ আৰম্ভণি আৰু প্ৰস্ৰাৱত বুজন পৰিমাণৰ প্ৰ'টিনৰ উপস্থিতিৰ দ্বাৰা ইয়াৰ চৰিত্ৰাংকণ কৰা হয়। কোনো মহিলাৰ গৰ্ভধাৰণৰ ২০ সপ্তাহ পাছতহে ইয়াৰ লক্ষণসমূহ পৰিলক্ষিত হ'বলৈ ধৰে। প্ৰি-এক্লাম্পছিয়া গুৰুতৰ হ'লে বিভিন্ন জটিলতাই দেখা দিব পাৰে। উদাহৰণস্বৰূপে, হিম'লাইছিছ (লোহিত ৰক্ত কোষৰ ভাঙন), থ্ৰম্ব'চাইট'পেনিয়া (তেজত কম পৰিমাণৰ অনুচক্ৰিকা), যকৃতৰ কাৰ্যক্ষমতা দুৰ্বল হোৱা, বৃক্ক বিকল হোৱা, এডিমা (টেমুনা), পালম'নাৰি এডিমা (হাওঁফাওঁত জমা হোৱা তৰলৰ বাবে উশাহ চুটি হোৱা) আৰু দৃষ্টি সম্বন্ধীয় বিভ্ৰান্তি। প্ৰি-এক্লাম্পছিয়াই মাতৃ আৰু ভ্ৰূণ দুয়োৰে বাবে অবাঞ্চিত ফলাফলৰ বিপদাশংকা বৃদ্ধি কৰে। যদি সঠিক সময়ত ইয়াৰ চিকিৎসা কৰা নহয়, ইয়াৰ ফলত এপিলেপ্টিক চিজাৰ হ'ব পাৰে। এপিলেপ্টিক চিজাৰৰ আৰম্ভণিক এক্লাম্পছিয়া বুলি কোৱা হয়। প্ৰি-এক্লাম্পছিয়াৰ বিপদাশংকাৰ কাৰকসমূহ হৈছে মেদবহুলতা, আগতীয়া উচ্চ ৰক্তচাপ, বৃদ্ধ বয়স আৰু মধুমেহ। সাধাৰণতে এগৰাকী মহিলাৰ প্ৰথম গৰ্ভধাৰণত আৰু যদিহে তেওঁ গৰ্ভত যমজ সন্তান কঢ়িয়াইছে, তেনে ক্ষেত্ৰতো সচৰাচৰ প্ৰি-এক্লাম্পছিয়া হোৱা দেখা যায়। প্ৰি-এক্লাম্পছিয়া উৎপত্তিৰ মুখ্য কাৰকসমূহৰ ভিতৰত অস্বাভাৱিক জননফুল অন্যতম। বেছিভাগ ৰোগীৰ ক্ষেত্ৰত সন্তান প্ৰসৱৰ আগতহে ৰোগ ধৰা পৰে। সাধাৰণতে প্ৰি-এক্লাম্পছিয়া প্ৰসৱোত্তৰ ঋতুশ্ৰাৱলৈ অব্যাহত থাকে আৰু তাৰ পাছতো অব্যাহত থাকিলে ইয়াক প্ৰসৱোত্তৰ প্ৰি-এক্লাম্পছিয়া বুলি কোৱা হয়। প্ৰসৱোত্তৰ প্ৰি-এক্লাম্পছিয়া কাচিৎহে হোৱা দেখা যায়। ৰোগ নিৰ্ণয় কৰিবলৈ উচ্চ ৰক্তচাপ আৰু প্ৰস্ৰাৱত বুজন পৰিমাণৰ প্ৰ'টিন থকাটো প্ৰয়োজনীয় যদিও কিছুমান উৎস অনুসৰি উচ্চ ৰক্তচাপৰ লগতে শৰীৰৰ অন্য অংগ বিকল হোৱা লোকো প্ৰি-এক্লাম্পছিয়াৰ দ্বাৰা আক্ৰান্ত হ'ব পাৰে। দুটা ভিন্ন সময়ত এজন মানুহৰ শৰীৰৰ ৰক্তচাপ ১৪০ ছিষ্ট'লিক বা ৯০ ডায়াষ্ট'লিকতকৈ বৃদ্ধি হ'লে তাক উচ্চ ৰক্তচাপ বুলি সংজ্ঞাবদ্ধ কৰা হয়। প্ৰসৱৰ পূৰ্বে লোৱা যত্নৰ সময়ত প্ৰি-এক্লাম্পছিয়া নিয়মীয়াকৈ পৰীক্ষা কৰা হয়। প্ৰি-এক্লাম্পছিয়া প্ৰতিৰোধ কৰিবলৈ বিশ্ব স্বাস্থ্য সংস্থাই এলানি পৰামৰ্শ আগবঢ়াইছে। ইয়াৰ ভিতৰত উচ্চ বিপদাশংকা থকা মহিলাৰ ক্ষেত্ৰত এছপিৰিনৰ ব্যৱহাৰ, পৰিপুষ্টি লাভ নকৰা মহিলাক গৰ্ভাৱস্থাত থকা সময়ছোৱাত কেলচিয়াম চাপ্লিমেণ্টৰ যোগান ধৰা আৰু ঔষধৰ সহায়ত আগতীয়া উচ্চ ৰক্তচাপৰ চিকিৎসা কৰা আদি অন্যতম। প্ৰি-এক্লাম্পছিয়াত আক্ৰান্ত মহিলাসকলৰ বাবে অতি উত্তম চিকিৎসা হৈছে জননফুল (প্লেচেণ্টা) আৰু সন্তানৰ প্ৰসৱ। অৱশ্যে সম্পূৰ্ণৰূপে আৰোগ্য লাভ কৰিবলৈ দিনৰ পৰা সপ্তাহো লাগি যাব পাৰে। সন্তান প্ৰসৱ কেতিয়া উপযোগী হ'ব সেয়া নিৰ্ভৰ কৰে প্ৰি-এক্লাম্পছিয়া কিমান গুৰুতৰ হৈছে আৰু মহিলা গৰাকীয়ে গৰ্ভধাৰণৰ কোনখিনি সময়ত উপস্থিত হৈছে তাৰ ওপৰত। সন্তান প্ৰসৱৰ আগত মহিলাগৰাকীৰ অৱস্থা উন্নত কৰিবলৈ উচ্চ ৰক্তচাপৰ ঔষধ, যেনে লাবিটাল'ল আৰু মিথাইলড'পা, ব্যৱহাৰ কৰিব পৰা যায়। প্ৰি-এক্লাম্পছিয়াত গুৰুতৰভাৱে আক্ৰান্ত মহিলাসকলক এক্লাম্পছিয়াৰ পৰা প্ৰতিৰোধ কৰিবলৈ মেগনেছিয়াম ছালফেট ব্যৱহাৰ কৰিব পৰা যায়। অত্যধিক বিশ্ৰাম, লৱণযুক্ত খাদ্যৰ সীমিত ব্যৱহাৰ আদি প্ৰি-এক্লাম্পছিয়াৰ চিকিৎসাৰ বাবে উপযোগী নহয় আৰু প্ৰতিৰোধৰ ক্ষেত্ৰতো ই বিশেষ ভূমিকা গ্ৰহণ নকৰে। প্ৰি-এক্লাম্পছিয়াই গোটেই বিশ্বজুৰি প্ৰায় ২–৮% গৰ্ভৱতী মহিলাক প্ৰভাৱিত কৰিছে। গৰ্ভধাৰণৰ হাইপাৰটেনছিভ বিকাৰ (প্ৰি-এক্লাম্পছিয়াকে ধৰি) গৰ্ভধাৰণৰ ফলত হোৱা মৃত্যুৰ অতি সাধাৰণ কাৰণসমূহৰ ভিতৰত অন্যতম। ২০১৫ চনত ইয়াৰ ফলত ৪৬,৯০০ গৰাকী মহিলাৰ মৃত্যু হয়। সাধাৰণতে গৰ্ভধাৰণৰ ৩২ সপ্তাহ পাছত প্ৰি-এক্লাম্পছিয়া হোৱা দেখা যায়। অৱশ্যে যদি ইয়াৰ আগতে কোনো মহিলাই প্ৰি-এক্লাম্পছিয়াত আক্ৰান্ত হয়, তেন্তে ইয়াৰ ফলাফল বেছিকৈ বেয়াৰ ফালে ঢাল খায়। প্ৰি-এক্লাম্পছিয়া হৈ যোৱা মহিলাসকলৰ জীৱনৰ পৰৱৰ্তী সময়ছোৱাত হৃদপিণ্ডৰ অসুখ অথবা ষ্ট্ৰ'ক হোৱাৰ বিপদাশংকা বৃদ্ধি হয়। "এক্লাম্পছিয়া" শব্দটো গ্ৰীক ভাষাৰ পৰা আহিছে যাৰ অৰ্থ হৈছে বজ্ৰপাত। খ্ৰীষ্টপূৰ্ব পঞ্চম শতিকাত হিপ'ক্ৰেটিছে প্ৰথমবাৰৰ বাবে প্ৰি-এক্লাম্পছিয়াৰ বৰ্ণনা আগবঢ়াইছিল বুলি জনা যায়। তথ্যসূত্ৰ বাহ্যিক সংযোগ নাৰীৰ স্বাস্থ্য

36940

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%85%E0%A6%B8%E0%A6%AE%E0%A7%80%E0%A6%AF%E0%A6%BC%E0%A6%BE%20%E0%A6%89%E0%A6%AA%E0%A6%A8%E0%A7%8D%E0%A6%AF%E0%A6%BE%E0%A6%B8

অসমীয়া উপন্যাস

অসমীয়া উপন্যাস অসমীয়া সাহিত্যৰ এক আধুনিক সৃষ্টি। পাশ্চাত্য সাহিত্যৰ প্ৰভাৱ আৰু প্ৰত্যক্ষ অনুকৰণত জন্ম হ’লেও অতি সোনকালে ই অসমীয়া সাহিত্যৰ এক অবিচ্ছেদ্য অংগ হৈ পৰে। এটা বিশ্বাসযোগ্য কাহিনী,পৰিচিত নৰনাৰী,সমাজৰ বাস্তৱ সমস্যা আৰু মানুহৰ হৃদয়বেদনা আৰু আশা-আকাংখ্যাই যেতিয়া সুগঠিত,সুসংহত ৰূপত প্ৰকাশ লাভ কৰে তাক উপন্যাস বোলা হয়। অৱশ্যে আজি আধুনিক অসমীয়া উপন্যাসে এই সংজ্ঞা অতিক্ৰম কৰিছে। আহোমৰ ছশ বছৰীয়া শাসনৰ পৰা আৰম্ভকৰি অসম আন্দোলনৰ দৰে বিভিন্ন ঘটনা-পৰিঘটনাই সৃষ্টি কৰা পৰিবেশ-পৰিস্থিতিয়ে উপন্যাস সৃষ্টিৰ কাৰকহিচাপে কাম কৰি আহিছে আৰু আজি অসমীয়া উপন্যাসে ভাৰতৰ আন আন ভাষাসমূহৰ মাজতো জিলিকি উঠিব পাৰিছে। অসমীয়া উপন্যাসৰ জন্ম ঊনবিংশ শতাব্দীৰ দ্বিতীয়াৰ্দ্ধত অসমীয়া সাহিত্যলৈ অসমীয়া উপন্যাসৰ আগমন ঘটে। কিন্তু প্ৰকৃত উপন্যাসৰ গঠন আৰু বিকাশৰ বাবে যি পটভূমি আৰু পৰিবেশৰ প্ৰয়োজন সেয়া অসমত বিংশ শতাব্দীতহে সৃষ্টি হয়। সেয়েহে অসমীয়া সাহিত্যত উপন্যাসৰ অকাল বোধন হয় বুলি কোৱা হয়। অসমীয়া উপন্যাস প্ৰকৃততে ইংৰাজী শিক্ষা আৰু সাহিত্যৰ ফল। ইংৰাজৰ দেশ শাসন কালত বঙালী ভাষাৰ অবাধ প্ৰচলনে অসমীয়া ভাষাৰ গতি ৰূদ্ধকৰিবলৈ লোৱাৰ সময়তে কিছুমান চৰকাৰী আৰু বেচৰকাৰী অনুষ্ঠানে অসমীয়া ভাষা-সাহিত্যৰ চৰ্চা কৰিবলৈ লয়। খ্ৰীষ্টধৰ্মৰ প্ৰচাৰেই ইয়াৰ প্ৰধান লক্ষ্য আছিল যদিও ই মানুহৰ মনত কথা-সাহিত্যৰ প্ৰতি স্পৃহা জগাই তোলে। মিছনেৰি সকলে মুদ্ৰণযন্ত্ৰৰ প্ৰতিষ্ঠা, সংবাদপত্ৰৰ প্ৰকাশ(অৰুণোদই দ্ৰষ্টব্য),ব্যাকৰণ আৰু অভিধান প্ৰণয়ন আৰু বিভিন্ন গদ্য পুথি প্ৰকাশৰ যোগেদি দৈনন্দিন জীৱনত ব্যৱহৃত ভাষাক সাহিত্যিক মৰ্যাদা প্ৰদান কৰি উপন্যাস ৰচনাৰ পথ সুগম কৰি তোলে। আনহাতে ১৮৬৪ চনত বংগত বংকিম চন্দ্ৰ চট্টোপধ্যায়ৰ উপন্যাস ‘দুৰ্গেশনন্দিনী’ প্ৰকাশ হয়। এই ঘটনাই সেই সময়ৰ অসমীয়া শিক্ষিত যুৱসমাজক উপন্যাস ৰচনাৰ ক্ষেত্ৰত উদ্বুদ্ধ কৰে। অসমীয়া উপন্যাসৰ বিকাশ অসমীয়া ভাষাত ৰচিত উপন্যাসৰ ৰচনাকালৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি ইয়াক ‘প্ৰাকযুদ্ধ’ আৰু ‘যুদ্ধোত্তৰ’ এই দুই ভাগত ভগোৱা হৈছে। প্ৰাকযুদ্ধ অৰ্থাত জন্মৰপৰা দ্বিতীয় মহাসমৰলৈ আৰু যুদ্ধোত্তৰ অৰ্থাত দ্বিতীয় মহাসমৰৰ পৰা বৰ্তমানলৈ। সময়ৰ হিচাপত প্ৰাকযুদ্ধ যুগটি বেছি দীঘল হ’লেও যুদ্ধোত্তৰ যুগতহে অধিক উপন্যাস ৰচিত হয়। প্ৰাকযুদ্ধ যুগ অসমীয়া ভাষাত উপন্যাসৰ লেখীয়া প্ৰথম গ্ৰন্থ ওলায় ’জাত্ৰিকৰ জাত্ৰা’। জন বুনিয়নৰ ‘‘পিলগ্ৰিম্ছ প্ৰগ্ৰেছ’’ৰ ড0 নাথান ব্ৰাউন আৰু এ.এইচ ডেনফোৰ্ডৰ এই অনুবাদ অৰুণোদয়ত প্ৰকাশ পায়। ইয়াৰ পিছত মিছনেৰী এ.কে.গাৰ্ণীৰ তত্ত্বাৱধানত কামিনীকান্ত,ফুলমণি আৰু কৰুণা,এলোকেশী বেশ্যাৰ বিষয়(১৮৭৭ চন) আদি কাহিনীমূলক গ্ৰন্থ ৰচিত আৰু প্ৰকাশিত হয়। ইয়াৰ আগতে হেমচন্দ্ৰ বৰুৱাই ১৮৭৬ চনত ‘‘বাহিৰে ৰং চং ভিতৰে কোৱাভাতুৰী’’ নামৰ এক উপন্যাসধৰ্মী ৰচনা প্ৰকাশ কৰে। ১৮৮০ চনত পদ্মাৱতী দেৱী ফুকননীয়ে ৰচনা কৰা সুধৰ্মাৰ উপাখ্যানকো প্ৰকৃত উপন্যাস আখ্যা দিব নোৱাৰি। কিন্তু ইয়াৰ পিছতেই অসমীয়া ভাষা উন্নতি সাধিনী সভাৰ জন্ম(১৮৮৮),জোনাকী(১৮৮৯) বিজুলী(১৮৯০) আদিৰ প্ৰচলনে অসমীয়া ভাষাত জোনাকী যুগৰ সূচনা কৰে। ১৮৯১ চনত বিজুলীৰ পাতত পদ্মনাথ গোহাঞিবৰুৱাৰ উপন্যাস ভানুমতী আৰু ১৮৯২ চনত লাহৰী প্ৰকাশিত হয়। উপন্যাসৰ আঙ্গিকৰ পৰা চাবলৈ গ’লে ভানুমতীয়েই প্ৰথম অসমীয়া উপন্যাস। আহোম বুৰঞ্জীৰ পটভূমিত ৰচিত হ’লেও প্ৰকৃততে ইয়াক সামাজিক উপন্যাস আখ্যা দিব পাৰি। অৱশ্যে ইয়াৰ পিছৰ হৰেশ্বৰ শৰ্মাৰ কুসুম কুমাৰী(১৮৯৯) আৰু লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱাৰ পদুম কুৱৰী(১৯০৫) প্ৰকৃতাৰ্থত উপন্যাস বুলিব নোৱাৰি। ১৮৯৪ চনত ৰজনীকান্ত বৰদলৈৰ দ্বাৰা ৰচিত ‘মিৰি জীয়ৰী’য়ে প্ৰকৃত অসমীয়া উপন্যাসৰ ভেটি প্ৰতিষ্ঠা কৰে। ইয়াৰ পিছতো ৰজনীকান্ত বৰদলৈয়ে মনোমতী,ৰঙিলী,নিৰ্মল ভকত,ৰহদৈ লিগিৰী,তাম্ৰেশ্বৰীৰ মন্দিৰ,দন্দুৱা দ্ৰোহ আদি উপন্যাস ৰচনা কৰে। ইয়াৰ পিছত দণ্ডিনাথ কলিতাৰ ফুল(১৯০৮),সাধনা(১৯২৮) আদি আৰু দৈৱচন্দ্ৰ তালুকদাৰৰ ধুৱঁলী-কুৱঁলী(১৯১২),আগ্নেয়গিৰি(১৯২৪),অপূৰ্ণ(১৯৩০) আদি উল্লেখযোগ্য উপন্যাস। তাৰ উপৰিও প্ৰাকযুদ্ধ যুগৰ আন আন উল্লেখ্যোগ্য উপন্যাসসমূহ চন্দ্ৰ গোস্বামীৰ পানিপথ(১৯৩০),হৰিনাৰায়ণ দত্তবৰুৱাৰ চিত্ৰ দৰ্শন,নবীনচন্দ্ৰ ভট্টাচাৰ্যৰ চন্দ্ৰপ্ৰভা, বিনন্দৰাম গগৈৰ প্ৰেম কুহি,চিন্তাহৰন পাটগিৰিৰ সংসাৰ চিত্ৰ,স্নেহলতা ভট্টাচাৰ্যৰ বীণা,দীননাথ শৰ্মাৰ ঊষা আদি উল্লেখযোগ্য। যুদ্ধোত্তৰ যুগ দ্বিতীয় মহাসমৰৰ সময়ছোৱাত ৰচিত অসমীয়া উপন্যাসৰ সংখ্যা তেনেই তাকৰ যদিও ১৯৪৪ চনত বীণা বৰুৱা(বিৰিঞ্চি কুমাৰ বৰুৱা) ৰচিত ‘জীৱনৰ বাটত’ এক উল্লেখযোগ্য উপন্যাস। একে লেখকৰে ৰাস্না বৰুৱা ছদ্মনামত ৰচিত ‘সেউজী পাতৰ কাহিনী’(১৯৫৮) আন এক উল্লেখ্যোগ্য উপন্যাস। যুদ্ধৰ পিছৰেপৰা অসমীয়া উপন্যাসে নৱজাগৰণৰ পোহৰ দেখে। মহম্মদ পিয়াৰৰ ‘প্ৰীতি-উপহাৰ’, ‘সংগ্ৰাম’, প্ৰফুল্লদত্ত গোস্বামীৰ ‘কেঁচা পাতৰ কঁপনি’, ৰাধিকামোহন গোস্বামীৰ ‘চাকনৈয়া’, প্ৰেমধৰ ৰাজখোৱাৰ ‘ভুলৰ সমাধি’, যোগেশ দাসৰ ‘ডাৱৰ আৰু নাই’, হিতেশ ডেকাৰ আজিৰ মানুহ, ভাড়াঘৰ,বৈৰী মানুহ,কাঞ্চন বৰুৱাৰ অসীমত যাৰ হেৰাল সীমা আদি উপন্য্যসৰ এই নতুন ঢৌ দেখিবলৈ পোৱা যায়। তদুপৰি ৰথৰ চকৰি ঘূৰে, ছবিঘৰ, সূৰুযমুখীৰ স্বপ্ন, অঘৰী আত্মাৰ কাহিনী আদি অসমীয়া ভাষাত সৰ্বাধিক উপন্যাস ৰচোঁতা চৈয়দ আব্দুল মালিকৰ উল্লেখনীয় উপন্যাস। ১৯৬৯ চনত বীৰেন্দ্ৰ কুমাৰ ভট্টাচাৰ্যই বিয়াল্লিছৰ আন্দোলনক কেন্দ্ৰ কৰি লিখা ‘মৃতুঞ্জয়’ উপন্যাসে পোন-প্ৰথমবাৰৰ বাবে জ্ঞানপীঠ বঁটা লাভ কৰে। ইয়াৰ উপৰিও ভট্টাচাৰ্যই প্ৰতিপদ, শতঘ্নী, ৰাজপথে ৰিঙিয়াই, কবৰ আৰু ফুল আদি কুৰিৰো অধিক উপন্যাস ৰচনা কৰে। ইয়াৰ পিছত অসমীয়া উপন্যাসে সামাজিক জীৱন এৰি ব্যক্তিগত জীৱনৰ পৰিধিত প্ৰৱেশ কৰে। ইয়াৰ ভিতৰত যৌন-জীৱন আৰু মনস্তাত্ত্বিক অভিব্যক্তি চিত্ৰ ফুটি উঠা কুমাৰ কিশোৰৰ শতাব্দীৰ স্বপ্ন, শেষ সীমান্তৰ সূৰ্য, প্ৰবাল প্ৰাচীৰ,নতুন পুৰণিৰ সন্ধিক্ষণৰ কথা বৰ্ণিত শীলভদ্ৰৰ মধুপুৰ,আগমনিৰ ঘাট,সহানুভূতি আৰু আদৰ্শধৰ্মিতাৰ ছাঁ পৰা লক্ষ্মীনন্দন বৰাৰ গঙা চিলনীৰ পাখি, মেঘালী দূপৰ,বলুকাত বিজুলী আদি,আধুনিকতা আৰু প্ৰাচীনতাৰ দ্বন্দ্ব্ব আৰু যৌন-জীৱনে প্ৰকাশৰ মুখ দেখা হোমেন বৰগোহাঞিৰ সুবালা, তান্ত্ৰিক, হালধীয়া চৰায়ে বাওধান খায়, পিতাপুত্ৰ আদি,মনস্তাত্ত্বিক বিশ্লেষণ সমৃদ্ধ নিৰোদ চৌধুৰীৰ স্তব্ধ বৃন্দাবন,জুই আদি,সমাজৰ বিভিন্ন শ্ৰেণীৰ সাহসিকতা আৰু সহানুভূতিৰে উদ্বাস্তু মহেন্দ্ৰ বৰঠাকুৰৰ বেগমপাৰা,বেলিফুল আদি উল্লেখযোগ্য। ঠিক সেইদৰে লুম্মেৰ দাইৰ পাহাৰৰ শিলে শিলে,পৃথিৱীৰ হাঁহি,ৰংবং টেৰাঙৰ ৰংমিলিৰ হাঁহি, জয়ন্ত ৰংপিৰ পুৱাতে এজাক ধনেশ আদি উপন্যাসত জনজাতীয় জীৱনে সুস্পষ্ট ৰূপ লৈছে। আশীৰ দশকৰ শেষৰফালৰ উপন্যাসমূহৰ ভিতৰত যোগেশ দাসৰ এনাজৰী(১৯৮৭),আব্দুল মালিকৰ স্বপ্নভংগ(১৯৮৬),লক্ষ্মীনন্দন বৰাৰ পাতাল ভৈৰৱী (১৯৮৬),জিতেন শৰ্মাৰ উদ্দাম উন্মীলন (১৯৮৭),ফণীন্দ্ৰ কুমাৰ দেৱচৌধুৰীৰ অনুৰাধাৰ দেশ (১৯৮৯) আদি উল্লেখনীয়। নব্বৈৰ দশকতো পৰাগ কুমাৰ দাসৰ ছাংলট ফেন্লা,অৰুণ শৰ্মাৰ আশীৰ্বাদৰ ৰং আদি বহুকেইখন উপন্যাস প্ৰকাশ পায়। একবিংশ শতিকাৰ আৰম্ভণিৰ পৰা বৰ্তমানলৈ য়েছে দৰ্জে ঠংচিৰ মৌন ওঁঠ মুখৰ হৃদয়(২০০১),শৱ কটা মানুহ(২০০৪), ধ্ৰুৱজ্যোতি বৰাৰ কথা ৰত্নাকৰ(২০০৪) আদিকে ধৰি উপন্যাসৰ সংখ্যা দিনেপতি বাঢ়ি আছে। যুদ্ধোত্তৰ যুগৰ মহিলা ঔপন্যাসিক সকলৰ ভিতৰত হিৰণ্যময়ী দেৱী (জীৱন সংগ্ৰাম) আৰু শুচিব্ৰতা ৰায়্চৌধুৰী (বা-মাৰলী) প্ৰথম। নাৰী চৰিত্ৰই প্ৰাধান্য লাভ কৰা নিৰুপমা বৰগোহাঞিৰ উপন্যাসসমূহৰ ভিতৰত সেই নদী নীৰৱধি, ইপাৰৰ ঘৰ সিপাৰৰ ঘৰ, এজন বুঢ়া মানুহ,দিনৰ পাছত দিন, চিনাকি অচিনাকি আদি অন্যতম। সপ্তম দশকৰ আগভাগত উপন্যাস লিখিবলৈ আৰম্ভ কৰা মামণি ৰয়ছম গোস্বামীয়ে চেনাবৰ সোঁত, নীলকণ্ঠী ব্ৰজ, মামৰে ধৰা তৰোৱাল, দঁতালহাতীৰ উয়ে খোৱা হাওদা আদি উপন্যাসেৰে অসমীয়া উপন্যাসক এক নতুন পৰিভাষা প্ৰদান কৰে যাৰ বাবে তেওঁ জ্ঞানপীঠ বঁটা লাভ কৰে। আন আন মহিলা ঔপন্যাসিক ভিতৰত ৰুণু বৰুৱাৰ নিজান ঘাট, প্ৰবীণা শইকীয়াৰ উত্তৰায়ণ, ফুল বৰাৰ চন্দন সুবাস, দীপালী ভট্টাচাৰ্যৰ মাতৃ, পূৰবী বৰমুদৈৰ শান্তনুকূলনন্দন, ৰূপোৱালি নৈ সোণোৱালী ঘাট, অৰূপা পটংগীয়া কলিতাৰ ফেলানী আদি উল্লেখনীয়। সময়ৰ পৰিপক্বতাৰ লগে লগে অসমীয়া মহিলা উপন্যাসিকৰ সংখ্যা ক্ৰমে বৃদ্ধি পায়। অনুৰাধা শৰ্মা পূজাৰীৰ হৃদয় এক বিজ্ঞাপন, নাহৰৰ নিৰিবিলি ছা, চাহেবপুৰাৰ বৰষুণ, ব’ৰাগী নদীৰ ঘাট, মণিকুন্তলা ভট্টাচাৰ্যৰ দস্তখত, সন্ধ্যা, অৰুন্ধতী, ৰীতা চৌধুৰীৰ এই সময় সেই সময়, দেও লাংখুই, মাকাম, ৰাজীৱ ঈশ্বৰ, ৰাগ মালকোশ আদি উপন্যাসে অসমীয়া সাহিত্যক অন্য এক মাত্ৰা প্ৰদান কৰে। সাম্প্ৰতিক কালৰ আন আন মহিলা ঔপন্যাসিক সকলৰ ভিতৰত গীতালি বৰা (বুদ্ধজায়া, অন্তৰতম) চন্দনা গোস্বামী (পাটকাইৰ ইপাৰে মোৰ দেশ),মনালিছা শইকীয়া (আন্দোলিত আকাশ), আৰাধনা পটংগীয়া গোস্বামী (দুৰ্গী), নন্দিতা দেৱী, তুলিকা শইকীয়া (চাৰিশাল গোঁসানীৰ তেজ), লীনা শৰ্মা (সাগৰিকা) আদিৰ নাম উল্লেখযোগ্য। প্ৰাকযুদ্ধ যুগত শিশু উপন্যাস ৰচনাৰ নিদৰ্শন পোৱা নাযায় যদিও যুদ্ধোত্তৰ যুগত জ্ঞানদাভিৰাম বৰুৱাৰ দদাইৰ পজাঁ, অতুলচন্দ্ৰ হাজৰিকাৰ ৰাণী হিমানী, নীলা চৰাই, নিৰুপমা বৰগোহাঞিৰ অকণমাণি কোঁৱৰ আদি অন্যতম। কুমুদেশ্বৰ বৰঠাকুৰে গোলাই ছিৰিজৰ নামত অসমীয়া ডিটেক্টিভ উপন্যাসৰ জন্ম দিলেও আজিও ই বিশেষ উন্নতি লাভ কৰিব পৰা নাই। তাৰ ভিতৰত প্ৰেম নাৰায়ন দত্তৰ পা-ফু ছিৰিজ, শক্তিশেল, নাৰীদস্যু আদি, সত্যৰঞ্জন কলিতাৰ নৃশংস,স্পাই, কিদনেপ আদি উল্লেখযোগ্য। বৰ্তমান কালত ৰঞ্জু হাজৰিকাই ভালেমান ৰহস্য উপন্যাস লিখি অসমীয়া সাহিত্যৰ ভঁৰাল চহকী কৰিছে। তথ্য সংগ্ৰহ অসমীয়া

73480

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%B2%E0%A6%BE%E0%A6%B2%E0%A7%B0%E0%A7%87%E0%A6%AE%E0%A6%9A%E0%A6%BF%E0%A6%AF%E0%A6%BC%E0%A6%BE%E0%A6%AE%E0%A7%80

লালৰেমচিয়ামী

লালৰেমচিয়ামী মাৰ জন্ম: ৩০ মাৰ্চ ২০০০) এগৰাকী ভাৰতীয় পেছাদাৰী ফিল্ড হকী খেলুৱৈ যি ভাৰতীয় ৰাষ্ট্ৰীয় মহিলা দলৰ হৈ ফৰৱাৰ্ড হিচাপে খেলে। ক্লাব পৰ্যায়ত তেওঁ ভাৰতীয় ক্ৰীড়া প্ৰাধিকৰণৰ হৈ খেলে। ২০১৮ চনৰ বিশ্বকাপত ভাৰতক প্ৰতিনিধিত্ব কৰা ১৮ জনীয়া দলৰ অংশ আছিল লালৰেমছিয়ামী। ইয়াৰ পাছত অনুষ্ঠিত হোৱা এছিয়ান গেমছত তেওঁ ৰূপৰ পদক অৰ্জন কৰে আৰু এছিয়ান পদক অৰ্জন কৰা মিজোৰামৰ প্ৰথম গৰাকী খেলুৱৈ হিচাপে পৰিগণিত হয়। প্ৰাৰম্ভিক জীৱন লালৰেমচিয়ামীৰ জন্ম মিজোৰামৰ আইজলৰ পৰা প্ৰায় ৮০ কিলোমিটাৰ (৫০ মাইল) দূৰত্বৰ চহৰ কোলাচিবত কৃষিজীৱীৰ এটা পৰিয়ালত হৈছিল। তেওঁৰ পিতৃ লালথানচাংগা জোটে এগৰাকী কৃষক আৰু মাতৃ লালজাৰমাৱী এগৰাকী গৃহিণী। লালৰেমচিয়ামীক ১১ বছৰ বয়সত চেৰছিপৰ থেনজলত মিজোৰাম চৰকাৰে চলোৱা এখন হকী একাডেমীলৈ নিৰ্বাচিত কৰা হৈছিল। ২০১৬ চনত তেওঁ নতুন দিল্লীৰ ৰাষ্ট্ৰীয় হকী একাডেমীত যোগদান কৰে। সেই সময়ছোৱাত তেওঁৰ হিন্দী ভাষাত ব্যুৎপত্তি নাছিল আৰু পাছলৈ সতীৰ্থসকলৰ সহায়ত ভাষাটো শিকিছিল। সতীৰ্থসকলৰ মাজৰ তেওঁক 'চিয়ামী' বুলি পৰিচিত, যি তেওঁৰ সম্পূৰ্ণ নামৰ এটা সংক্ষিপ্ত উপনাম। কেৰিয়াৰ ২০১৬ চনত এছিয়া কাপৰ ১৮ বছৰ অনুৰ্ধ ভাৰতীয় দলটোত লালৰেমছিয়ামীক অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হৈছিল। ইয়াৰ পাছৰ বছৰ সেইসময়ৰ কনিষ্ঠ দলৰ প্ৰশিক্ষক বলজিৎ সিং চাইনীয়ে জ্যেষ্ঠ শিবিৰলৈ তেওঁক নিৰ্বাচন কৰে। তেওঁ এছিয়ান যুৱ অলিম্পিক গেমছৰ যোগ্যতা অৰ্জনকাৰী খেলত ১৮ অনুৰ্ধ দলক প্ৰতিনিধিত্ব কৰিছিল, য'ত দলটোৱে দ্বিতীয় স্থান লাভ কৰিছিল। লালৰেমচিয়ামীয়ে পাঁচখন খেলত সাতটা গ'ল কৰি প্ৰতিযোগিতাখন সমাপ্ত কৰিছিল। ২০১৭ চনৰ এছিয়া কাপত স্বৰ্ণ জয় কৰা জ্যেষ্ঠ দলত তেওঁক অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হৈছিল। ২০১৮ চনৰ এছিয়ান চেম্পিয়নছ ট্ৰফীত অংশগ্ৰহণ কৰা দলটোত তেওঁক অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হৈছিল আৰু দ্বিতীয় স্থান লাভ কৰিছিল। তেওঁ খেলপথাৰত মুঠ ৩১ মিনিটত খেল ছিল আৰু দুটা গ'ল কৰিছিল, যাৰ ভিতৰত আছিল এক গুৰুত্বপূৰ্ণ চূড়ান্ত ৰাউণ্ড-ৰবিন মেচত সমতা অৰ্জন কৰা গ'ল। ফলস্বৰূপে, তেওঁক প্ৰতিযোগিতাখনৰ '২১ অনুৰ্ধ ৰাইজিং ষ্টাৰ এৱাৰ্ড' হিচাপে নিৰ্বাচন কৰা হৈছিল। লালৰেমচিয়ামীক ২০১৮ চনৰ বিশ্বকাপৰ বাবে ১৮ বছৰ বয়সত ভাৰতৰ কনিষ্ঠতম খেলুৱৈ হিচাপে দলত অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হৈছিল। লীগ খেলসমূহত শক্তিশালী প্ৰদৰ্শনৰ পাছত লালৰেমচিয়ামীয়ে ইটালীৰ বিৰুদ্ধে ক্ৰছ অ'ভাৰ মেচত প্ৰতিযোগিতাখনৰ প্ৰথম আৰু একমাত্ৰ গ'লটো কৰে। ভাৰতে ৩-০ ৰ জয়ৰ পাছত কোৱাৰ্টাৰ ফাইনেলত প্ৰৱেশ কৰে। কোৱাৰ্টাৰ ফাইনেলত আয়াৰলেণ্ডৰ মুখামুখি হৈ তেওঁৰ দলটো পেনাল্টি শ্বুট আউটত পৰাজিত হয় আৰু অষ্টম স্থানত থাকে। বিশ্বকাপৰ পিছত হোৱা জাকাৰ্টা এছিয়ান গেমছত লালৰেমচিয়ামীয়ে চাৰিটা গ'ল কৰিছিল। প্ৰথমটো গ'ল ইণ্ডোনেছিয়াৰ বিৰুদ্ধে গ্ৰুপ পৰ্যায়ৰ খেলৰ ২৪ মিনিটত আহিছিল য'ত তেওঁৰ দলে ৮-০ ত জয়লাভ কৰিছিল। পৰৱৰ্তী খেলখনত কাজাখস্তানৰ বিৰুদ্ধে ২১-০ গ'লৰ বিজয়ত তেওঁ হেট্ৰিক অৰ্জন কৰে; জয়ৰ ব্যৱধানটো প্ৰতিযোগিতাখনৰ ভাৰতৰ দ্বিতীয় শ্ৰেষ্ঠ আছিল। ভাল প্ৰদৰ্শনৰ পিছত তেওঁৰ দল ফাইনেলত জাপানৰ হাতত ১-২ ব্যৱধানত পৰাজিত হয় আৰু ৰূপৰ পদকৰ লাভ কৰে। ইয়াৰ ফলত লালৰেমছিয়ামী এছিয়ান গেমছৰ পদক অৰ্জন কৰা মিজোৰামৰ প্ৰথম খেলুৱৈ হিচাপে পৰিগণিত হয়। সেই বছৰ বুয়েনছ আইৰিছ যুৱ অলিম্পিকত অনুষ্ঠিত ফাইভ-এ-চাইড ইভেণ্টত তেওঁ ভাৰতক ৰূপৰ পদক অৰ্জন কৰাত সহায় কৰে, যিটো যুৱ অলিম্পিকৰ ইতিহাসত ভাৰতীয় হকী দলৰ প্ৰথম পদক আছিল। লালৰেমচিয়ামীয়ে প্ৰতিযোগিতাখনত নটা গ'ল কৰিছিল, যাৰ ভিতৰত আছিল অষ্ট্ৰিয়া, উৰুগুৱে আৰু ভানুৱাটুৰ প্ৰত্যেকৰ বিৰুদ্ধে কৰা দুটাকৈ গ'ল। ২০১৯ চনৰ জানুৱাৰীত ভাৰতৰ স্পেইন ভ্ৰমণৰ সময়ত স্পেইনৰ বিৰুদ্ধে ৫-২ ব্যৱধানতৰ জয় লাভ কৰাত লালৰেমচিয়ামীয়ে স্পেইনৰ বিৰুদ্ধে ২টা গ'ল দিছিল। ২০২১ চনৰ জুন মাহত ঘোষণা কৰা ২০২০ টকিঅ' অলিম্পিকৰ বাবে ভাৰতীয় দলত তেওঁ অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হয়। তেওঁ মিজোৰামৰ প্ৰথম গৰাকী মহিলা খেলুৱৈ হিচাপে এই অলিম্পিকত ভাৰতক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে। ২০২০ টকিঅ' অলিম্পিকত তেওঁৰ দলটোৱে চতুৰ্থ স্থান লাভ কৰে, যি আছিল অলিম্পিকত তেওঁলোকৰ সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ প্ৰদৰ্শন; আৰু এফআইএইচ বিশ্ব ৰেংকিংত অষ্টম স্থান লাভ কৰে, যি তেওঁলোকৰ এতিয়ালৈকে সৰ্ব্বোচ্চ স্থান। তথ্য সংগ্ৰহ ভাৰতৰ ব্যক্তি ভাৰতৰ ফিল্ড হকী খেলুৱৈ ভাৰতীয় অলিম্পিক

42197

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%97%E0%A7%87%27

গে'

গে' মানে হৈছে সমকামী পুৰুষ যি অন্য পুৰুষৰ প্ৰতি প্ৰেম, শাৰীৰিক আৰু আবেগিকভাৱে আকৰ্ষিত হয়। বৰ্তমান বৃহৎ সংখ্যক চিকিৎসাবিজ্ঞান আৰু মনোবিজ্ঞানৰ গৱেষণাই প্ৰমাণ কৰি দেখুৱাইছে যে গে' বা লেছবিয়ান হোৱাটো মানসিকভাৱে আৰু সামাজিকভাৱে সাধাৰণ।ভাৰতত বৰ্তমান সমকামী সম্পৰ্ক বৈধ। আৰু সমকামিতা ভিত্তিত বৈষম্য দেশজুৰি নিষিদ্ধ কৰা হৈছে। পৰিচয় সমকামী পুৰুষ সকলে নিজকে গে' বুলি পৰিচয় দিয়ে। বহু লোক যি একে লিংগৰ প্ৰতি আকৰ্ষিত হয় তেওঁলোকে জীৱনত কামিং আউট বুলি কোৱা এটা অৱস্থাৰ সন্মুখীন হয়। য'ত কোনো এজন গে' ব্যক্তিয়ে নিজৰ প্ৰেম তথা যৌন অভিমুখিতাৰ বিষয়ে সমাজৰ আগত খোলাকৈ প্ৰকাশ কৰে। সাধাৰণতে প্ৰথমে কুমলীয়া বয়সত নিজৰ পৰিয়ালৰ নাইবা বন্ধুৰ আগত নিজক প্ৰকাশ কৰা দেখা যায় আৰু পাছলৈ সমাজৰ আগত নিজক প্ৰকাশ কৰি কামিং আউট হোৱা দেখা যায়। সাধাৰণতে, কামিং আউট তিনিটা অৱস্থাৰ মাজেৰে যায়। প্ৰথমটো হ'ল নিজক জনা অৱস্থা য'ত মানুহজনে একে লিংগৰ সম্পৰ্কত আহিবলৈ দৃঢ় হয়; দ্বিতীয় অৱস্থাত মানুহজনে নিজৰ পৰিয়াল, বন্ধু বা সহকৰ্মী আদিৰ আগত নিজকে গে' বুলি প্ৰকাশ কৰে; তৃতীয় অৱস্থাত অইন গে' এজনৰ সৈতে সামাজিক ভাবে সম্পৰ্কত আহি ব্যক্তিজনৰ সৈতে একেলগে বাস কৰে।ৰাষ্ট্ৰীয় কামিঙআউট দিৱস আন্তৰ্জাতিকভাৱে ১১ অক্টোবৰ তাৰিখে উদযাপন কৰা হয়। শব্দতত্ত্ব গে' শব্দটো ইংৰাজী ভাষাৰ পৰা আহিছে। গে' শব্দটোৰ অৰ্থ "ভাৱনাহীন", "শুভ", বা "উজ্জ্বল।" পুৰুষ সমকামিতাক বুজাবলৈ উক্ত শব্দটো ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল। সমকামিতা সমকামিতা মানে হল এক প্ৰকাৰৰ চাৰিত্ৰিক বৈশিষ্ট্য যত কোনো এজন ব্যক্তি বা কোনো জীৱই নিজৰ সৈতে একে লিংগৰ কোনোবাৰ প্ৰতি শাৰীৰিক, প্ৰেম তথা আবেগিক ভাবে আকৰ্ষিত হয়। ই একপ্ৰকাৰৰ যৌন অভিমুখিতা আৰু প্ৰেম অভিমুখিতা লগতে এটা আকৰ্ষণ ভিক্তিক পৰিচয় হয়। মানৱ সমাজত মহিলা সমকামীসকলক লেছবিয়ান আৰু পুৰুষ সমকামীসকলক গে' বুলি কোৱা হয়। স্বীকৃতি আৰু আইন ইতিহাসৰ প্ৰায় সকলোসময়ত সমকামী সম্পৰ্ক আৰু আচৰণ নিন্দিত হৈ আহিছে। কেতিয়াবা সামাজিক উদাৰতা আৰু আনুকূল বুলিও পৰিলক্ষিত হৈছে। এই প্ৰশংসা আৰু নিন্দা নিৰ্ভৰ কৰি স্থানভেদে সমকামিতাৰ বহিৰ্প্ৰকাশৰ ৰূপ, সমসাময়িক বিভিন্ন ধৰ্মবিশ্বাসৰ প্ৰভাৱ আৰু সাংস্কৃতিক মানসিকতাৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল। অধিকাংশ সমাজ আৰু চৰকাৰ ব্যৱস্থাত সমকামী আচৰণক দণ্ডণীয় অপৰাধ হিচাপে গণ্য কৰা হয় সদক্ষিণ এছিয়াৰ ৭খন দেশৰ সংবিধানত ৩৭৭ ধাৰা আৰু ১৯খন দেশত সমপৰ্যায়ৰ ধাৰা বা সম্পূৰক ধাৰা মতে সমকামিতা আৰু পশুকামিতা প্ৰকৃতিবিৰোধী যৌনাচাৰ হিচাপে শাস্তিযোগ্য আৰু দণ্ডনীয় ফৌজদাৰী অপৰাধ। ২০১৫ চনৰ জুলাইৰ এটি পৰিসংখ্যান অনুযায়ী, পৃথিৱীৰ মুঠ ৭২খন দেশত আৰু পাঁচখন দেশৰ উপ-জাতীয় আইনী বিধিমালাত সমকামিতা চৰকাৰী ভাবে অবৈধ, যাৰ অধিকাংশই এছিয়া আৰু আফ্ৰিকাত অৱস্থিত। ইয়াৰে ভিতৰত কিছুমান দেশত সমকামী আচৰণৰ অপৰাধত মৃত্যুদণ্ড দিয়াৰো বিধান আছে। সমকামিতা আৱহমানকাল ধৰি অসামাজিক বিবেচিত হোৱাৰ প্ৰধান কাৰণ সমূহ হল; এই যৌনাচৰণ মাধ্যমত সন্তানৰ জন্মদান সম্ভৱ নহয়, ফলত মানুহৰ বংশৰক্ষা সম্ভৱ নহয়। তদুপৰি পৃথিৱীৰ প্ৰায় বোৰ প্ৰধান ধৰ্মই সমকামী যৌনাচৰণ নিষিদ্ধ কৰিছে। বৰ্তমান সমাজতো অধিকাংশ ক্ষেত্ৰত সমকামী যৌনাচৰণ একপ্ৰকাৰ যৌনবিকৃতি হিচাপে পৰিগণিত। ১৯৭৩ চনত পাশ্চাত্য মনস্তাত্ত্বিক সকলে 'সমকাম প্ৰৱণতা'ক মানসিক ৰোগৰ তালিকাৰ পৰা বাদ দিয়ে। ১৯৭৫ চনত যুক্তৰাষ্ট্ৰৰ আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় মনস্তত্ত্ব ফেডাৰেচনে 'সমকাম প্ৰৱণতা'ক স্বাভাৱিক বুলি দাবী কৰে। পাশ্চাত্য আৰু উন্নত কিছু দেশৰ বাহিৰে পৃথিৱীৰ প্ৰায় সকলো দেশত সমকামী যৌনাচাৰণৰ প্ৰতি সাধাৰণ মানুহৰ বৈৰীভাৱ বিৰাজমান। অধিকাংশ সমাজে সমকামী যৌনাচাৰণক এক অস্বাভাৱিক আৰু নেতিবাচক প্ৰবৃত্তি হিচাপে লজ্জাৰ কাৰণ আৰু ধিক্কাৰযোগ্য বুলি বিবেচনা কৰে। ধৰ্ম আৰু আইনৰ বিধান আৰু সামাজিক অনুশাসনৰ কাৰণে কাৰ্যকলাপ তথা সমকামী যৌনসংগম বিশ্বৰ অধিকাংশ স্থানত অবৈধ আৰু গুপ্ত আচৰণ হিচাপে সংঘটিত হয়। বিংশ শতিকাৰ প্ৰেক্ষাপট বিংশ শতিকাৰ দ্বিতীয় দশকত ইউৰোপ আৰু পাশ্চাত্যেৰ কিছুমান দেশে সমকামী যৌনাচাৰণৰ অবৈধতা উঠাই দিয়ে। কিছুমান দেশত সমকামী ব্যক্তি সকলৰ বিবাহ আইনসিদ্ধ বুলিও ঘোষণা কৰা হয়। ২০১৫ চন অনুযায়ী এই দেশসমূহৰ সংখ্যা ১৮ (পূৰ্ণ বা আংশিক), ইয়াৰ অধিকাংশই আমেৰিকা, পশ্চিম ইউৰোপ, আৰু আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰত অৱস্থিত। ষ্টনৱাল ঘটনাৰ পিছৰ পৰা সমকামী ব্যক্তি সকলে এলজিবিটি সামাজিক আন্দোলনৰ সূচনা ঘটায়। এই আন্দোলনৰ উদ্দেশ্য আছিল সমকামী সকলৰ প্ৰতি সমাজৰ দৃষ্টি আকৰ্ষণ, স্বীকৃতি, আইনী অধিকাৰদান আৰু একে লগে সমলিঙ্গৰ বিবাহ, দত্তকগ্ৰহণ, সন্তানপালন, বৈষম্যবিৰোধী আইন প্ৰয়োগ, সেৱা আৰু স্বাস্থ্য বৈষম্যেৰ বিৰোদ্ধে অধিকাৰ প্ৰদানৰ দাবী উত্থাপন। তদুপৰি একে সময়ে ধৰ্ম আৰু ৰাজনীতি প্ৰভাৱিত কিছু প্ৰাক্তন সমকামী বা এক্স-গে সংগঠনৰ সূচনা ঘটাই সমকামী অভিমুখীতা পৰিবৰ্তনৰ মাধ্যমত মনোভাৱ দূৰীকৰণ আৰু সমকামী প্ৰৱণতা প্ৰতিকাৰৰ বাবে প্ৰতিষ্ঠানিকভাৱে উদ্যোগ গ্ৰহণ আৰম্ভ কৰে। কাৰণ বিজ্ঞানে সমকামিতাৰ কাৰণ বিচাৰিব চেষ্টা কৰি আছে। ইয়াৰ ফলস্ৰূপে জৈৱিক আৰু পৰিৱেশগত কাৰণসমূহ ইয়াৰ প্ৰধান কাৰণ ওলাই পৰিছে। জৈৱিক কাৰণ সম্বন্ধে গৱেষণা হৈছে সেইবোৰৰ হল জিনগত আৰু হৰমনগত, বিশেষকৈ ভ্ৰূণৰ বিকাশৰ সময়ত যিবোৰ পৰিবৰ্তনৰ ফলত মস্তিষ্কৰ গঠনগত আৰু কাৰ্যগত পৰিবৰ্তন ঘটে আৰু সোঁহতীয়া বা বাওঁহতীয়া হোৱাৰ প্ৰৱণতা ইত্যাদি অন্য কোনো কোনো স্বভাৱগত বৈশিষ্ট্যও নিৰ্ধাৰিত হয়। পৰিৱেশৰ প্ৰত্যক্ষ আৰু পৰোক্ষ প্ৰভাৱ (সামাজিক, মানসিক) আৰু জৈৱিক বিষয় যৌন অভিমুখীতাক প্ৰভৱিত কৰে। যদিও অনেক গৱেষকৰ মতে মূলত প্ৰকৃতি আৰু প্ৰতিপালন এই দুটাৰ জটিল সংমিশ্ৰণৰ ফলত এই অৱস্থা নিৰ্ধাৰিত হয়। সমলিঙ্গৰ প্ৰতি যৌন আচৰণৰ প্ৰভাৱক হিচাপে একে পৰিৱেশত থকাৰ ভূমিকা মহিলাৰ ক্ষেত্ৰত নগণ্য আৰু পুৰুষৰ ক্ষেত্ৰত শূন্য। ভাৰতত সমকামিতা হিন্দুধৰ্মৰ প্ৰধান ধৰ্মগ্ৰন্থ সমূহত সমকামিতাৰ সুস্পষ্ট উল্লেখ নাই। ভাৰতৰ প্ৰধান ধৰ্মবিশ্বাসত সমকামিতাৰ অৱস্থান কত, তাক লৈ গৱেষক সকলৰ মাজত দ্বিমত আছে। কোনো কোনোৰ মতে প্ৰচীন হিন্দু সমাজত সমকামিতা কেৱল প্ৰাসংগিক আছিল তেনে নহয়, বৰং তা গ্ৰহণীয়ও আছিল। খাজুৰাহো, অজন্তা-ইলৰাৰ ভাস্কৰ্য, প্ৰাচীন ভাৰতীয় গ্ৰন্থত কিছুমান সমলিংগৰ উল্লেখ আৰু সমকামৰ আভাস, বিভিন্ন সমকামিতাৰ লক্ষণ বহনকাৰী চৰিত্ৰ আদিয়ে ইয়াকে প্ৰমাণ কৰে। বাৎসায়নৰ কামসূত্ৰ গ্ৰন্থতো সমকামিতাৰ বৰ্ণনা আছে। বৰ্তমান ভাৰতত সমকামিতা বৈধ। অৱশ্যে সমকামি বিবাহৰ ক্ষেত্ৰত সন্মানীয় উচ্চতম ন্যায়ালয়ে কোনো ৰায় প্ৰদান কৰা নাই। সমকামিতা সাধাৰণতে ভাৰতীয় নাগৰিক সমাজ আৰু চৰকাৰত এটি নিষিদ্ধ বিষয় আছিল যদিও উচ্চতম ন্যায়ালয়ৰ দ্বাৰা ২০১৮ চনৰ ছেপ্টেম্বৰ মাহত সমকামি সকলৰ ওপৰত থকা কঠোৰ নিৰ্দেশনা সমূহ বাতিল কৰে আৰু এই ব্যক্তি সকলৰ স্বাভাৱিক অধিকাৰৰ প্ৰতি ইমানদিনে কৰি অহা হস্তক্ষেপৰ বাবে ক্ষমা প্ৰাৰ্থনা জনায়।অৱশ্যে বৰ্তমানো ভাৰতত সমকামিতাক লৈ সাধাৰণ আলোচনাৰ সুযোগ কম। যদিও সাম্প্ৰতিক বছৰ সমূহত সমকামিতাৰ প্ৰতি ভাৰতীয় শোকৰ মনোভাৱ কিছু পৰিৱৰ্তন লক্ষ্য কৰা হৈছে। বিশেষত, ভাৰতৰ সংবাদমাধ্যম আৰু বলিউডত সমকামিতাৰ প্ৰদৰ্শন আৰু ইয়াৰ সংক্ৰান্ত আলোচনা বৃদ্ধি পাইছে। ২০০৯ চনৰ ২ জুলাইত দিল্লী উচ্চ ন্যায়ালয়ে এটি ৰায়ত স্পষ্টকৈ জনাই যে প্ৰাপ্তবয়স্ক সকলৰ মাজত সম্মতিক্ৰমে সমকামিতাৰ আচৰণ অপৰাধৰ আওতাত নপৰে। এই ৰায়ত আৰু কোৱা হৈছে যে ভাৰতীয় দণ্ডবিধি আইনৰ ৩৭৭ ধাৰা ভাৰতীয় সংবিধানৰ মৌলিক অধিকাৰ ৰক্ষা নীতিৰ পৰিপন্থী। ২০১৩ চনৰ ১১ ডিচেম্বৰত পুনৰাই সমকামিতাক ভাৰতৰ উচ্চতম ন্যায়ালয়ে অবৈধ ঘোষণা কৰে আৰু ৩৭৭ ধাৰা অব্যাহত ৰাখে। এই ৩৭৭ ধাৰা মতে সমকামিতা আৰু পায়ুমৈথুন শাস্তিযোগ্য ফৌজদাৰী অপৰাধ। ইয়াৰ বাবে শাস্তি দহ বছৰৰ পৰা আজীবন কাৰাদণ্ড আৰু লগতে জৰিমনাও হব পাৰে। ৩৭৭ ধাৰাৰ ব্যাখ্যাত পায়ুসংগমজনিত যি কোনো যৌথ যৌন কাৰ্যকলাপকক ইয়াৰ অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হৈছে। পৰস্পৰ সম্মতিক্ৰমে বিপৰীতকামী মুখকাম আৰু পায়ুসংগম উক্ত আইন অনুযায়ী শাস্তিযোগ্য অপৰাধ হিচাপে গণ্য কৰিব পাৰি। বিভিন্ন দল-সংগঠনে, অনুষ্ঠান আৰু ব্যক্তিয়ে উচ্চতম ন্যায়ালয়ত এই ধাৰাৰ অৱসান ঘটাবলৈ পুনৰ বিচাৰ কৰিব আবেদব জনাইছে। ইয়াৰ সপক্ষে আৰু বিপক্ষে সমানে যুক্তি আৰু সমৰ্থনকাৰী আছে। বৰ্তমান এই ধাৰা উচ্চতম ন্যায়ালয়ত পুনৰ বিচাৰৰ অধীনত। ২০১৮ চনৰ ৬ ছেপ্টেম্বৰ তাৰিখৰ ভাৰতৰ উচ্চতম ন্যায়ালয়ৰ পাঁচজন সংবিধানিক বিচাৰপীঠে ভাৰতীয় দণ্ডবিধি আইনৰ দফা ৩৭৭ পাৰ্শ্বীয়ভাবে অসংবিধানীক হিচাপে ৰায়দান কৰে। উচ্চতম ন্যায়ালয়ৰ মুখ্যন্যায়াধীশ দীপক মিশ্ৰয়ে কয় যে সেইদৰে ন্যায়াধীশ ইন্দু মলহোত্ৰাই কয় এই ৰায়দানৰ দ্বাৰা দুজন প্ৰাপ্তবয়স্ক ব্যক্তিৰ ঘটা যৌন কাৰ্য অপৰাধ নহয় বুলি ঘোষণা কৰা হল। লগতে সমকামী আৰু আন আন লিংগীক সংখ্যালঘু সম্প্ৰদায়ৰ অধিকাৰক সাংবিধানিক ৰক্ষা কৱচ দিয়া হল। লগতে উচ্চতম ন্যায়ালয়ে চৰকাৰক এই সম্প্ৰদায়ৰ উন্নতিৰ বাবে ভিন ভিন উপায় লবলৈ নিৰ্দেশ দিলে। লগতে চাওক উভকামিতা ৰূপান্তৰকামিতা এলজিবিটি টোকা তথ্য সংগ্ৰহ গ্ৰন্থৰাজি বহিঃসংযোগ যৌন অভিমুখিতা এলজিবিটি

61205

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%B8%E0%A6%BE%E0%A7%B1%E0%A6%BF%E0%A6%A4%E0%A7%8D%E0%A7%B0%E0%A7%80%20%28%E0%A6%85%E0%A6%AD%E0%A6%BF%E0%A6%A8%E0%A7%87%E0%A6%A4%E0%A7%8D%E0%A7%B0%E0%A7%80%29

সাৱিত্ৰী (অভিনেত্ৰী)

সাৱিত্ৰী গনেশান (জন্মতে: নিশংকাৰা সাৰাসাৱানীদেৱী) আছিল এগৰাকী ভাৰতীয় ছবিৰ অভিনেত্ৰী, এগৰাকী গায়িকা, নৃত্যশিল্পী, পৰিচালক আৰু প্ৰযোজক। তেখেতে মূলতঃ তেলেগু আৰু তামিল ভাষাৰ ছবিৰ লগত জড়িত আছিল। তদুপৰি, কানাড়া, মালায়ালম আৰু হিন্দী ছবিত কৰা অভিনয়-কৰ্মৰ বাবেও তেখেত জনাজাত। সাৱিত্ৰীয়ে অভিনয় কৰা প্ৰথমখন উল্লেখযোগ্য ছবি আছিল ১৯৫২ চনত মুক্তিলাভ কৰা তেলেগু ছবি পেল্লী চেচ্ছি চুড়ো। তেলেগু ভাষাৰ ছবি চিভাৰাকু মিগিলেড়ি ৰ বাবে ১৯৬০ চনত তেখেতে ৰাষ্ট্ৰপতিৰ পুৰস্কাৰ লাভ কৰে। ১৯৬৮ চনত তেখেতে তেলেগু ছবি চিন্নাৰি পাপালু পৰিচালনা আৰু প্ৰযোজনা কৰে, যাৰ বাবে তেখেতে ৰাজ্যিক স্তৰত শ্ৰেষ্ঠ কাহিনী-চিত্ৰৰ নন্দী বঁটা (ৰূপৰ) লাভ কৰে। তেখেতক সততে মহানতী! আৰু নদীগায়াৰ থিলগাম বুলি কোৱা হয়। ১৯৯৯ চনত অনুষ্ঠিত ৩০ সংখ্যক ভাৰতৰ আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় ছবি মহোৎসৱৰ "ছবিক্ষেত্ৰত নাৰী" শিতানত সাৱিত্ৰীক "তৰাৰ মাজত থকা চন্দ্ৰ" সন্মানেৰে বিভূষিত কৰা হয়। ২০১৮ চনত মুক্তিলাভ কৰা তেখেতৰ জীৱন-আধাৰিত ছবি "মহানতী"য়ে সেই বছৰতে মেলবৰ্ণৰ ভাৰতীয় ছবি মহোৎসৱত "ছবিজগতত সমতা বঁটা" অৰ্জন কৰে। প্ৰাৰম্ভিক জীৱন সাৱিত্ৰীৰ জন্ম হৈছিল বৰ্তমানৰ অন্ধ্ৰ প্ৰদেশস্থিত গুণ্টুৰ জিলাত; ১৯৩৬ চনৰ ৬ ডিচেম্বৰ তাৰিখে। তেখেতেৰ পিতৃ আছিল নিশাংকাৰা গুৰুভায়া আৰু মাতৃ আছিল নিশাংকাৰা শোভদ্ৰামা। ছমাহ বয়সতেই তেখেতৰ পিতৃৰ দেহাৱসান হৈছিল। তাৰপাছত মাতৃয়ে তেখেতক জ্যেষ্ঠ ভগ্নী মাৰুতিৰ সৈতে তেখেতৰ খুৰীয়েক আৰু খুৰায়েকৰ ঘৰলৈ লৈ যায়। নৃত্যত সাৱিত্ৰীৰ ৰাপ দেখা পাই তেখেতৰ খুৰায়েক কুমাৰেড্ডী ভেংকটাৰামায়া চৌধুৰীয়ে তেখেতক নৃত্য বিদ্যালয়ত নাম লগাই দিয়ে। ১৯৫২ চনত সাৱিত্ৰীয়ে তামিল অভিনেতা জেমেনি গনেশানৰ লগত বিবাহপাশত আবদ্ধ হয়। ১৯৪৮ চনত তেওঁলোকৰ সাক্ষাৎ হৈছিল। এইখন বিবাহৰ ফলত খুৰায়েকৰ লগত তেখেতৰ স্থায়ী বিচ্ছেদ ঘটে, কিয়নো জেমেনি গনেশান ইতিমধ্যেই বিবাহিত আছিল। জেমেনিৰ চাৰিটা সন্তান আছিল আৰু অভিনেত্ৰী পুষ্পাৱলীৰ লগত এক বিবাহ-বৰ্হিভূত সম্পৰ্ক আছিল। এখন ফটোগ্ৰাফত সাৱিত্ৰীয়ে "সাৱিত্ৰী গণেশ" বুলি হস্তাক্ষৰ কৰাৰ পাছত জেমেনি আৰু সাৱিত্ৰীৰ বিবাহখনৰ বিষয়ে সমাজ অৱগত হ'ল। জেমিনি গনেশানে সাৱিত্ৰীৰ সৈতে বৈবাহিক বান্ধোনত বান্ধ খোৱাৰ সময়ত স্বীকাৰ কৰে যে; পুষ্পাৱলীৰ ফালৰ পৰা তেওঁৰ দুটি সন্তান আছে। আনহাতে সাৱিত্ৰী-জেমেনিৰ সংসাৰলৈ এটি পুত্ৰ আৰু এটি কন্যা সন্তান আহে। কৰ্মজীৱন সাৱিত্ৰীয়ে শৈশৱ কালতে কিছুমান নৃত্য-নাটিকাত অভিনয় কৰিছিল। তাৰ লগতে "কোংগাৰা জাগায়া" নামৰ থিয়েটাৰ কোম্পানী এটাৰ লগতো জড়িত আছিল। বোলছবিত কাম কৰাৰ প্ৰত্যাশাৰে বাৰ বছৰ বয়সত তেখেত মাদ্ৰাছলৈ ৰাওনা হৈছিল। অৱশ্যে খুবেই কমবয়সীয়া হোৱা বাবে তেখেতক অভিনেত্ৰীৰ চৰিত্ৰত ৰূপায়ণ কৰিবলৈ দিয়া হোৱা নাছিল। ১৯৫০ চনত "ছামছৰম" নামৰ ছবিত মুখ্য চৰিত্ৰৰ বাবে তেখেতক গ্ৰহণ কৰা হয়। পিছে সাৱিত্ৰী অত্যধিক ভাৱোচ্ছাসত বশৱৰ্তী হোৱাত পৰিচালকে দৃশ্যগ্ৰহণৰ সময়ত কেইবাটাও ৰিটেক ল'বলগা হৈছিল আৰু এসময়ত তেওঁক সেই চৰিত্ৰৰ পৰা আঁতৰাই দিয়া হৈছিল। তেখেতে ছবিখনত নামমাত্ৰহে অভিনয় কৰিবলৈ পালে। পৰৱৰ্তী বছৰ "ৰূপৱতী" আৰু "পাতালা ভৈৰৱী"ত তেখেতে আৰু দুটা সৰু চৰিত্ৰ ৰূপয়ান কৰে। তেখেতে জীৱনৰ প্ৰথমটো সাফল্য লাভ কৰিলে "পেল্লি চেচি চুড়ো"ত কৰা অভিনয়ৰ বাবে। ছবিখনত তেখেতে দ্বিতীয় মুখ্য মহিলা চৰিত্ৰটি ৰূপায়ণ কৰিছিল। অভিনেত্ৰীৰ বাহিৰেও সাৱিত্ৰীয়ে সমাজত পৰোপকাৰী, অতিথিপৰায়ণতাৰ বাবে জনাজাত আছিল। সম্পত্তি ক্ৰয় কৰা আৰু আ-অলঙ্কাৰ কিনাতো তেওঁৰ চখ আছিল। কিন্তু ব্যয় অথবা খৰচৰ ওপৰত সাৱিত্ৰীৰ সম্পূৰ্ণ নিয়ন্ত্ৰণ নাছিল। তেখেতৰ কেৰিয়াৰ ৬০ৰ দশকত নিম্নগামী হ'বলৈ ধৰে। কৰ বিষয়াই আহি তেখেতেৰ ধন-সম্পত্তি বাজেয়াপ্ত কৰে আৰু তেখেতেও অভিনয়লৈ পিঠি দিলে। অথচ কিছুসংখ্যক লোকে কিছুমান অসফল আৰু প্ৰতিশ্ৰুতিহীন ছবি প্ৰযোজনা আৰু পৰিচালনা কৰিবলৈ সাৱিত্ৰীক উৎসাহিত কৰিছিল। আৰ্থিক অচলাৱস্থাৰ সময়ত তেখেতক সহায় কৰা ব্যক্তিৰ ভিতৰত আছিল দাচাৰি নাৰায়ণা ৰাও, যাৰ অধিকাংশ ছবিতেই সাৱিত্ৰীয়ে অভিনয় কৰিছিল; আৰু যিয়ে সাৱিত্ৰীৰ বাবেই ১৯৭৮ চনত "দেৱদাসু মাল্লী পুটাড়ু" ছবিখন নিৰ্মাণ কৰিছিল। সাৱিত্ৰীৰ একমাত্ৰ মালায়ালম ছবিখন আছিল "চুঝী" (১৯৭৩) তেখেতৰ উল্লেখযোগ্য ছবিৰ ভিতৰত আছে- কালাথুৰ কান্নামা (১৯৫৯), পাছামালাৰ (১৯৬১), পাৱা মান্নিপু (১৯৬১), নৱৰাত্ৰি (১৯৬৪) আৰু থিৰুভিলায়াদাল (১৯৬৫) আদি। মৃত্যু ১৯টা মাহ কোমাত থকাৰ পাছত মাত্ৰ পঞ্চলিছ বছৰ বয়সতেই ১৯৮১ চনৰ ২৬ ডিচেম্বৰ তাৰিখে সাৱিত্ৰীৰ দেহাৱসান ঘটে। তেখেত উচ্চ ৰক্ত চাপ আৰু ডায়েবেটিছ ৰোগত আক্ৰান্ত হৈ আছিল। ভাৰত চৰকাৰে সাৱিত্ৰীৰ সন্মানাৰ্থে এটা স্মাৰক ডাক টিকট প্ৰৱৰ্তন কৰে। তথ্যসূত্ৰ ভাৰতৰ ব্যক্তি মৃত ব্যক্তি দাক্ষিণাত্যৰ অভিনেত্ৰী ভাৰতীয়

40515

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%95%E0%A7%83%E0%A6%B7%E0%A7%8D%E0%A6%A3%E0%A6%BE%E0%A6%A6%E0%A7%87%E0%A7%B1%E0%A7%B0%E0%A6%BE%E0%A6%AF%E0%A6%BC%E0%A6%BE%20%E0%A6%A6%E0%A6%A8%E0%A7%8D%E0%A6%A4%E0%A6%9A%E0%A6%BF%E0%A6%95%E0%A6%BF%E0%A7%8E%E0%A6%B8%E0%A6%BE%20%E0%A6%AE%E0%A6%B9%E0%A6%BE%E0%A6%AC%E0%A6%BF%E0%A6%A6%E0%A7%8D%E0%A6%AF%E0%A6%BE%E0%A6%B2%E0%A6%AF%E0%A6%BC%20%E0%A6%86%E0%A7%B0%E0%A7%81%20%E0%A6%9A%E0%A6%BF%E0%A6%95%E0%A6%BF%E0%A7%8E%E0%A6%B8%E0%A6%BE%E0%A6%B2%E0%A6%AF%E0%A6%BC

কৃষ্ণাদেৱৰায়া দন্তচিকিৎসা মহাবিদ্যালয় আৰু চিকিৎসালয়

কৃষ্ণাদেৱৰায়া দন্তচিকিৎসা মহাবিদ্যালয় আৰু চিকিৎসালয় (ইংৰাজী: কান্নাড়া: বাংগালোৰত অৱস্থিত দন্ত চিকিৎসাবিজ্ঞানৰ এখন ব্যক্তিগত মহাবিদ্যালয়। এই মহাবিদ্যালয়খনি ৰাজীৱ গান্ধী স্বাস্থ্য বিজ্ঞান বিশ্ববিদ্যালয় আৰু ভাৰতীয় দন্ত পৰিষদ নতুন দিল্লীদ্বাৰা স্বীকৃতিপ্ৰাপ্ত। অৱস্থান কৃষ্ণদেৱৰায়া দন্তচিকিৎসা মহাবিদ্যালয়খন ১৩৩একৰ মাটিকালিত বিস্তৃত হৈ আছে। মহাবিদ্য়ালয়খন ৭নং ৰাষ্ট্ৰীয় ঘাইপথৰ পৰা ১ কিঃমিঃ দূৰত্বত আৰু য়েলাহাংকাৰ ভাৰতীয় বায়ু সেনাচাউনী, উত্তৰ বাংগলেোৰৰ ওচৰত অৱস্থিত। মহাবিদ্য়ালৰ পৰা বাংগালোৰ মহানগৰীৰ মুখ্যস্থান তথা ৰেল ষ্টেচনৰ (মেজেষ্টিক) দূৰত্ব ২১ কিঃমিঃ আৰু কেম্পেগৌড়া আন্তৰ্জাতিক বিমানবন্দৰ দূৰত্ব মাত্ৰ ১৪কিঃমিঃ। যদিও মহানগৰীৰ মুখ্যস্থানৰ পৰা মহাবিদ্য়ালয়খন অলপ আঁতৰত, মহাবিদ্য়ালয়খন মহানগৰীৰ বাচসেৱাৰদ্বাৰা সংযুক্ত। মহানগৰীৰ বাচসেৱাৰ নং হৈছে ২৮২, ২৯৮, ২৮৩ক। উদ্দেশ্য প্ৰতিজন ছাত্ৰ-ছাত্ৰীক দন্তচিকিৎসাবিদ্যাৰ নিপুণ অনুভৱী ব্যক্তি হিচাপে গঢ় দিয়া। প্ৰতিজন ছাত্ৰ-ছাত্ৰীৰ চিন্তাত চিকিৎসাবিজ্ঞানৰ নীতি তথা আদৰ্শ অন্তনিবিষ্ট কৰা। প্ৰতিজন ছাত্ৰ-ছাত্ৰীক সমাজ তথা মানৱ সেৱাৰ প্ৰতি অনুপ্ৰাণিত কৰা। পাঠ্যক্ৰম স্নাতক পাঠ্যক্ৰম: বেচ্চেলৰ অৱ ডেণ্টল চাৰ্জৰী (বি.ডি.এচ.) স্নাতকোত্তৰ পাঠ্যক্ৰম: মাষ্টাৰ অৱ ডেণ্টল চাৰ্জৰী (এম.ডি.এচ.) অৰেল মেডিচিন আৰু ৰেডিঅ'লজী পেড্ৰিয়াট্ৰিক আৰু প্ৰিভেনটিভ ডেণ্টিষ্ট্ৰী অৰেল আৰু মেক্সিল'ফেছিয়েল চাৰ্জৰী পেৰিঅ'ডণ্ট'লজী অ'ৰ্থডণ্টিক্স আৰু ডেণ্ট'ফেছিয়েল অ'ৰ্থপেডিক্স কনজাৰভেটিভ ডেণ্টিষ্ট্ৰী আৰু এণ্ড'ডণ্টিকচ প্ৰস্থ'ডণ্টিকচ আৰু ক্ৰাউন এণ্ড ব্ৰীজ অৰেল আৰু মেক্সিল'ফেছিয়েল পেথ'লজী পাব্লিক হেল্থ ডেণ্টিষ্ট্ৰী চাৰ্টিফিকেট পাঠ্যক্ৰম ইমপ্লাণ্ট'লজী মহাবিদ্যালয়ৰ প্ৰতীকিচিহ্ন মহাবিদ্যালয়ৰ প্ৰতীকটি পূৰ্বীয় আৰু পশ্চিমীয়া স্বাস্থ্য বিজ্ঞানৰ সংমিশ্ৰিত ৰূপ। সোঁমাজত থকা সৰ্প বগাই থকা দণ্ডই গ্ৰীক আৰু ৰোমানৰ স্বাস্থ্য দেৱতা হাৰ্মিচ আৰু মাৰ্কিওৰীক প্ৰতিনিধিত্ব কৰিছে। প্ৰজ্বলিত শিখাই অমৰত্ব তথা সকলো বেদনাৰ পৰা মুক্তি সূচাইছে। *হাতীৰ যুৰীয়া দন্তই দন্তচিকিৎসা বিজ্ঞানৰ পেচাক বুজাইছে। খোদিত চাৰিটি শব্দ মানৱতা, ত্যাগ, সেৱা আৰু অৰ্পণে প্ৰতিজন চিকিৎসকে কৰা প্ৰতিজ্ঞাৰ কথা বৰ্ণনা কৰিছে। আন্তঃগাঁঠনি মহাবিদ্যালয়খন এখনি দন্তচিকিৎসালয়ৰে সমৃদ্ধ তিনিমহলীয়া অট্টালিকা। মহাবিদ্যালয়ত চাৰিটা দৃশ্য-শ্ৰৱণ মাধ্যমযুক্ত শিক্ষাগৃহ আছে,যত ৬০জন স্নাতক ছাত্ৰ অনায়াসে শিক্ষাগ্ৰহণ কৰিব পাৰে। এটি আটকধুনীয়াকৈ সজ্জিত প্ৰেক্ষাগৃহ মহাবিদ্যালয়ৰ মুখ্যগৃহৰ লগতে অৱস্থিত। প্ৰত্যেক বিভাগৰ সুকীয়াকৈ স্নাতক আৰু স্নাতকোত্তৰ বাবে ক্লিনিকেল চেকচন আছে য'ত অভিজ্ঞ চিকিৎসকৰ অধীনত ছাত্ৰসকলে প্ৰশিক্ষণ লয়। স্নাতকোত্তৰ ছাত্ৰৰবাবে প্ৰত্যক বিভাগত চেমিনাৰ গৃহ আছে। দুটা আহল-বহল প্ৰাক-ক্লিনিকেল লেব বেচমেণ্টত আছে আৰু ইয়াত নতুনকৈ ভৰ্ত্তি হোৱা ছাত্ৰক প্ৰস্থ'ডণ্টিকচ আৰু কনজাৰভেটিভ ডেণ্টিষ্ট্ৰীৰ প্ৰাক-ক্লিনিকেল জ্ঞান দিয়া হয়। সা-সুবিধা চিকিৎসালয় অত্যাধুনিক সাঁ-সঁজুলিযুক্ত দন্ত চিকিৎসালয়খন মহাবিদ্যালয়ৰ লগতে লাগি আছে। অঞ্চলটোৰ একমাত্ৰ চিকিৎসালয় হোৱাৰ সূত্ৰে ৰোগীৰ আগমন প্ৰশিক্ষণৰ বাবে যথেষ্ট। মহাবিদ্যালয়খন য়েলাহাংকাৰ ১০০খন বিছনাযুক্ত চৰকাৰী চিকিৎসালয়ৰ লগত সংযুক্ত। ইয়াত স্নাতক ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলক মেডিচিন আৰু শল্যচিকিৎসাৰ ব্যৱহাৰিক জ্ঞান দিয়া হয় আৰু অৰেল আৰু মেক্সিল'ফেছিয়েলৰ চাৰ্জৰী স্নাতকোত্তৰ ছাত্ৰ-ছাত্ৰীৰ বাবে অস্ত্ৰোপচাৰ গৃহ আছে। মহাবিদ্যালয়খনৰ কিডৱাই কৰ্কট ৰোগ প্ৰতিষ্ঠান, ৰাষ্ট্ৰীয় মানসিক স্বাস্থ্য আৰু স্নায়ু বিজ্ঞান প্ৰতিষ্ঠান, আৰু মল্লিগে চিকিৎসালয়ৰ লগত চুক্তিবদ্ধ। তদুপৰি মহাবিদ্য়ালয়ৰ নিজাবৱীয়াকৈ এটা মাইনৰ অস্ত্ৰোপচাৰগৃহ আৰু এটা মেজৰ অস্ত্ৰোপচাৰগৃহ আছে। সাধাৰণ সুবিধা মহাবিদ্যালয়ৰ চৌহদতে চাৰ এম. ভিচভেশ্ৱৰায়া ইনষ্টিটিউট অৱ টেকন'লজী নামৰ এখন আভিযান্ত্ৰিক প্ৰতিষ্ঠান আছে। তদুপৰি এটা বেংক (ক'টাক মহিন্দ্ৰা বেংক), এটা এটিএম, এখন কেণ্টিন, এখন কেফেটেৰিয়া, এখন কিতাপৰ দোকান, দুখন ষ্টেচনৰী দোকান আছে। যাতায়ত মহাবিদ্যালয়খন মুখ্য ৰাস্তাৰ পৰা খোজকঢ়া দূৰত্বত অৱস্থিত তথাপিও অ'টোৰ সুবিধা আছে। মহানগৰীৰ বাচসেৱা নং ২৮৩ক চৌহদৰ মাজেদি যায়। কলেজ বাচৰ সুবিধা আছে। হাউচ চাৰ্জন সকলক এই বাচসেৱা বিনামূলীয়াকৈ দিয়া হয়। থকা-মেলা চৌহদতে ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলৰ বাবে সুকীয়াকৈ ছাত্ৰাবাস/ছাত্ৰীবাসৰ সুবিধা আছে লগতে অধক্ষ্যাৰ আবাসগৃহ, এটা অতিথিগৃহ আৰু শিক্ষকসকলৰ বাবে আৱাসিক অঞ্চল আছে। খেল-ধেমালি মহাবিদ্যালয়ৰ চৌহদত এখন ফুটবল মৈদান, এখন ক্ৰিকেট মৈদান, এখন বাক্সেটবল ক'ৰ্ট, এখন ল'ন টেনিছ ক'ৰ্ট, তিনিখন বাহিৰা ক'ৰ্ট যত ভলীবল, থ্ৰ'বল, টেনিকইট খেলা হয়। লগতে এটি ইন্দ'ৰ ষ্টেডিয়াম আৰু টেব'ল টেনিছ হল এটা আছে। ব্যয়ামগাৰ চৌহদতে এজন শাৰীৰিক প্ৰশিক্ষকসহিত এটা ব্যয়ামগাৰ আছে। সু-সাধন গৃহ ছাত্ৰ আৰু ছাত্ৰীৰ বাবে সুকীয়াকৈ সু-সাধনগৃহ আছে। পুথিভঁৰাল শিক্ষক-শিক্ষয়ত্ৰী ছাত্ৰ-ছাত্ৰী মহাবিদ্যালয় খনত প্ৰবেশ কৰিলে এখন ক্ষুদ্ৰ ভাৰতবৰ্ষ দেখা যায়। জম্মু-কাশ্মীৰৰ পৰা কণ্যাকুমাৰী, গুজৰাটৰ পৰা অৰুণাচল প্ৰদেশলৈকে ছাত্ৰ-ছাত্ৰী আছে। ইৰাণ, ইৰাক, শ্ৰীলংকা, বাংলাদেশ, চৌদি আৰৱ, সংযুক্ত আৰৱ এমিৰেটচৰ পৰা পঢ়িবলৈ অহা বিদেশী ছাত্ৰৰ সংখ্যাও উল্লেখযোগ্য। অধক্ষ্যসমূহৰ তালিকা উৎসৱ-পাৱন মহাবিদ্যালয়ে ২০১১ চনৰপৰা কৃশ্বডেণ্ট নামেৰে বাৰ্ষিক অনুষ্ঠান অনুষ্ঠিত কৰি আহিছে। এই অনুষ্ঠানটিত বাৰ্ষিক খেল-ধেমালি আৰু সাংস্কৃতিক প্ৰতিযোগিতাৰ আয়োজন কৰা হয়। কৃশ্বডেণ্ট কাপ নামেৰে এখন আন্তমহাবিদ্যালয় প্ৰতিযোগিতা আয়োজন কৰা হয়। এই প্ৰতিযোগিতাখন ৺ডাঃ ভৰত পাৰ্থসাৰথিৰ সন্মানাৰ্থে পতা হয়। ৺ডাঃ ভৰত মহাবিদ্যালয়ৰ এজন প্ৰবক্তা আছিল আৰু ২০১২ চনত অতি কমবয়সতে পথ দুৰ্ঘটনাত পৰলোক প্ৰাপ্তি ঘটে। ছাত্ৰসকলে প্ৰতি ছমাহৰ অন্তৰালত টি২০ আধাৰত কৃষ্ণাদেৱৰায়া ক্ৰিকেট লীগ অনুষ্ঠিত কৰে যত কেৱল মহাবিদ্যালয়ৰ ছাত্ৰসকলে যোগদান কৰে। তথ্য সংগ্ৰহ বাহ্যিক সংযোগ ভাৰতৰ শৈক্ষিক প্ৰতিষ্ঠান

32173

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A7%B0%E0%A6%BE%E0%A6%B8%E0%A7%8D%E0%A6%95%E0%A6%BF%E0%A6%A8%20%E0%A6%AC%E0%A6%A3%E0%A7%8D%E0%A6%A1

ৰাস্কিন বণ্ড

ৰাস্কিন বণ্ড জন্ম ১৯ মে' ১৯৩৪) এজন ইংৰাজ মূলৰ ভাৰতীয় লেখক। ১৯৯২ চনত তেওঁ নিজৰ চুটিগল্পৰ সংকলন আৱাৰ ট্ৰিজ ষ্টিল গ্ৰ' ইন ডেহৰাৰ বাবে সাহিত্য অকাডেমি বঁটা লাভ কৰিছিল। শিশু সাহিত্যৰ প্ৰতি তেওঁৰ অৱদানৰ বাবে ১৯৯৯ চনত তেওঁ পদ্মশ্ৰী উপাধিৰে আৰু ২০১৪ চনত পদ্মভূষণ উপাধিৰে বিভূষিত হয়। তেওঁ বৰ্তমান নিজৰ পালিত পৰিয়ালৰ সৈতে মুচৌৰীৰ কাষৰ লেণ্ডৰত বাস কৰে। জীৱন আৰু কেৰিয়াৰ ৰাস্কিন বণ্ডে কচৌলীৰ এক মিলিটাৰী হস্পিটালত জন্মগ্ৰহণ কৰে। এলেন আৰু উইলিয়াম আছিল তেওঁৰ সহোদৰ। ৰাস্কিনৰ পিতৃ ৰাজকীয় বায়ুসেনাৰ সৈতে আছিল। বণ্ডৰ চাৰি বছৰ বয়সত তেওঁৰ মাতৃৰ পিতৃৰ সৈতে বিচ্ছেদ হয় আৰু তেওঁ এক পূৰ্বতে বিবাহিত পঞ্জাবী-হিন্দু মিঃ হৰিৰ সৈতে বিবাহত বহে। বণ্ডে তেওঁৰ বাল্যকালৰ প্ৰথমছোৱা সময় জামনগৰ আৰু ছিমলাতে পাৰ কৰে। ১৯৪৪ চনত মেলেৰিয়াত আক্ৰান্ত হৈ পিতৃৰ আকস্মিক মৃত্যু হোৱাৰ পিছত দহ বছৰ বয়সত ৰাস্কিনে ডেৰাডুনত থকা আইতাকৰ ঘৰত থাকিবলৈ যায়। ৰাস্কিনৰ নিজ মাতৃয়েই তেওঁক ডাঙৰ-দীঘল কৰে যি এজন ভাৰতীয় ব্যৱসায়ীৰ সৈতে পুনৰবাৰ বিবাহত বহে। ছিমলাৰ বিশ্বপ কটন স্কুলত বণ্ডে স্কুলীয়া শিক্ষা সম্পূৰ্ণ কৰে আৰু ১৯৫২ চনত সেই শিক্ষানুষ্ঠানৰপৰাই স্নাতক উপাধি গ্ৰহণ কৰে। গ্ৰন্থ আৰু লেখনিৰ প্ৰতি ৰাস্কিনৰ ভালপোৱাৰ ভাৱ সৰুৰেপৰাই জাগ্ৰত হৈছিল কিয়নো তেওঁৰ দেউতাকে তেওঁক কিতাপৰ যোগান ধৰাৰ লগতে প্ৰকৃতি বিষয়ত সৰু-সুৰা লেখনি লিখিবলৈ উৎসাহিত কৰিছিল আৰু তেওঁক পাহাৰৰ ওপৰলৈ লৈ গৈছিল। হাইস্কুলীয়া শিক্ষা সমাপ্ত কৰাৰ পিছত তেওঁ ইংলেণ্ডত চাৰি বছৰ কটায়। লণ্ডনতে তেওঁ অৰ্ধ-আত্মজীৱনিমূলক কাহিনী এক এংলো-ইণ্ডিয়ান মাউৰা ল'ৰা ৰাষ্টিৰ কথাৰে নিজৰ প্ৰথমখন উপন্যাস দ্য ৰূম অন দ্য ৰূফছ লিখাৰ কাম আৰম্ভ কৰে। উপন্যাখনে ১৯৫৭ চনৰ জন লুৱেলিন ৰায়ছ বঁটা লাভ কৰে, যি বঁটা ৩০ৰ অনূৰ্ধ্ব্ব ইংৰাজ কমনৱেলথ লেখকক দিয়া হয়। বণ্ডে কিতাপখনৰ জৰিয়তে পোৱা অগ্ৰিম ধনখিনি সাগৰ পথেদি বোম্বেলৈ আহিবলৈ ব্যৱহাৰ কৰে। তেওঁ কিছু বছৰ দিল্লী আৰু ডেৰাডুনত সাংবাদিক হিচাপে কাম কৰে। ১৯৬৩ চনৰপৰা তেওঁ এজন স্বতন্ত্ৰ লেখক হিচাপে হিমালয়ৰ পাদদেশৰ এক চহৰ মুচৌৰীত থাকিবলৈ লয়।দ্য ৰূম অন দ্য ৰূফৰ ছিকুৱেল হিচাপে তেওঁ ভেগৰেণ্টছ ইন দ্য ভেলী ৰচনা কৰে। ১৯৯৩ চনত পেংগুইন ইণ্ডিয়াই এই দুয়োখন উপন্যাস একত্ৰ কৰি প্ৰকাশ কৰিছিল। পৰৱৰ্ত্তী বছৰটোত পেংগুইন ইণ্ডিয়াই তেওঁৰ বাস্তৱ আধাৰিত লেখনিৰ এক সংকলন দ্য বেষ্ট অফ ৰাস্কিন বণ্ড প্ৰকাশ কৰে। আতিভৌতিকতাৰ প্ৰতি তেওঁৰ আকৰ্ষণৰ ফলতেই ঘ'ষ্ট ষ্ট'ৰীজ ফ্ৰম দ্য ৰাজ, এ ছিজন অফ ঘ'ষ্টছ, এ ফেচ ইন দ্য ডাৰ্ক এণ্ড আদাৰ হ'ণ্টিঙছ আদি জনপ্ৰিয় কিতাপ ৰচনা কৰে। দ্য ইণ্ডিয়ান কাউন্সিল ফৰ চাইল্ড এডুকেচনে ভাৰতৰ শিশু সাহিত্যৰ ক্ষেত্ৰখনত তেঔঁৰ অগ্ৰগণী ভূমিকাক স্বীকৃতি দিয়ে আৰু ১৯৯২ চনত আৱাৰ ট্ৰিজ ষ্টিল গ্ৰ' ইন ডেহৰাৰ বাবে সাহিত্য অকাডেমি বঁটাৰে সন্মানিত কৰে। চলচ্চিত্ৰপঞ্জী বণ্ডৰ ইতিহাসমূলক উপন্যাস এ ফ্লাইট অফ পিজনছৰ (ভাৰতৰ ১৮৫৭ চনৰ বিদ্ৰোহৰ এটা খণ্ডৰ বিষয়ে) ওপৰত ভেঁটি কৰি শশী কাপুৰে জুনুন নামৰ এক হিন্দী কথাছবি নিৰ্মাণ কৰে যাৰ পৰিচালক আছিল শ্যাম বেনেগাল। নিজৰেই চুটিগল্প সংকলন চুছান্নাজ চেভেন হাজবেণ্ডৰ ওপৰত আধাৰিত বিশাল ভৰদ্বাজৰ ছবি সাত খুন মাফত ৰাস্কিন বণ্ডে প্ৰথমবাৰৰ বাবে ভূমুকি মাৰে। নাম ভূমিকাত প্ৰিয়ংকা চোপ্ৰাই অভিনয় কৰা এই ছবিত তেওঁ এজন পুৰোহিতৰ ভূমিকাত অভিনয় কৰে। ইয়াৰ আগতেও বণ্ডে ভৰদ্বাজৰ সৈতে তেওঁৰ লেখনিৰ ওপৰত আধাৰিত দ্য ব্লু আম্ব্ৰেলাত একেলগে কাম কৰিছিল। লেখনিৰ ৰীতি বণ্ডৰ সিংহভাগ লেখনিয়েই তেওঁ বাল্যকালছোৱা কটোৱা হিমালয়ৰ পাদদেশৰ পাৰ্বত্য নিবাসসমূহৰদ্বাৰা অনুপ্ৰাণিত। ১৭ বছৰ বয়সতে বণ্ডে তেওঁৰ প্ৰথমখন উপন্যাস দ্য ৰূম অন দ্য ৰূফছ লিখিছিল যিখন তেওঁৰ ২১ বছৰ বয়স হওঁতে প্ৰকাশিত হৈছিল। উপন্যাসখন সম্পূৰ্ণৰূপে ডেৰাডুনৰ তেওঁৰ মূধচত থকা সৰু ভাড়াতীয়া কোঠালিটো আৰু বন্ধুবৰ্গৰ সৈতে হোৱা অভিজ্ঞতাৰ ওপৰত আধাৰিত আছিল। সেই সময়ৰ পৰা তেওঁ এতিয়ালৈকে তিনি শতাধিক চুটিগল্প, ৰচনা আৰু ভেগৰেণ্টছ ইন দ্য ভেলী, দ্য ব্লু আম্ব্ৰেলা, ফানি চাইড আপ, এ ফ্লাইট অফ পিজনছ আদি উপন্যাস আৰু ত্ৰিশখনতকৈও অধিক শিশুগ্ৰন্থ ৰচনা কৰিছে। তেওঁৰ আত্মজীৱনীৰো দুটা খণ্ড প্ৰকাশ পাইছে। চিনছ ফ্ৰম এ ৰাইটাৰ্ছ লাইফত এংলো-ইণ্ডিয়াত তেওঁৰ সময়বোৰৰ কথা বৰ্ণিত হৈছে; দ্য লেম্প ইজ লিট বণ্ডৰ ৰচনা আৰু তেওঁৰ কাকতৰ লেখনিৰ এক সংকলন। বণ্ডে কয় যে তেওঁৰ আত্মজীৱনিমূলক লেখনি ৰেইন ইন দ্য মাউণ্টেইনছ মুচৌৰীত কটোৱা বছৰবোৰৰ বিষয়ে, চিনছ ফ্ৰম এ ৰাইটাৰ্ছ লাইফে তেওঁৰ প্ৰথম ২১টা বছৰ বৰ্ণনা কৰিছে। চিনছ ফ্ৰম এ ৰাইটাৰ্ছ লাইফে বণ্ডৰ ইংলেণ্ড যাত্ৰা, তেওঁৰ প্ৰথমখন গ্ৰন্থ দ্য ৰূম অন দ্য ৰূফছৰ বাবে প্ৰকাশক বিচাৰি কৰা সংগ্ৰাম আৰু ভাৰতলৈ, বিশেষকৈ ডেৰাডুনলৈ ঘূৰি আহিবলৈ তেওঁৰ ইচ্ছাৰ ওপৰত আলোকপাত কৰিছে। বণ্ডে কয়, "ই মোৰ পিতৃ-মাতৃৰ বিষয়েও বহু কথা কৈছে। "গ্ৰন্থখন মোৰ প্ৰথমখন উপন্যাসৰ প্ৰকাশ আৰু মোৰ জীৱিকাৰ বিষয়ে লিখাৰ সিদ্ধান্তৰে শেষ হৈছে। বণ্ডে লগতে কয়, "ই মূলতঃ মই কেনেকৈ লেখক হ'লো সেই কথা বৰ্ণনা কৰিছে। তেওঁৰ উপন্যাস দ্য ফ্লাইট অফ পিজনছক মাৰ্চেণ্ট আইভৰিয়ে এক চলচ্চিত্ৰ জুনুনৰ ৰূপ দিয়ে। দ্য ৰূম অন দ্য ৰূফছক বিবিচিৰদ্বাৰা নিৰ্মিত এক দূৰদৰ্শন শৃংখলাৰ ৰূপ দিয়া হয়। দ্য নাইট ট্ৰেইন এট ডেউলী, টাইম ষ্টপছ এট ছামলি, আৱাৰ ট্ৰিজ ষ্টিল গ্ৰ' ইন ডেহৰা আদি গল্পক ভাৰতৰ বিদ্যালয়সমূহৰ পাঠ্যক্ৰমত অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হৈছে। ২০০৭ চনত বলিউদৰ চলচ্চিত্ৰ পৰিচালক বিশাল ভৰদ্বাজে বণ্ডৰ জনপ্ৰিয় শিশু উপন্যাস দ্য ব্লু আম্ব্ৰেলাৰ আধাৰত এখন ছবি নিৰ্মাণ কৰে। ছবিখন শ্ৰেষ্ঠ শিশু ছবিৰ ৰাষ্ট্ৰীয় বঁটা লাভ কৰে। কৰ্মপঞ্জী সংকলন হাউচ গাৰলেণ্ড অফ মেমৰিজ দ্য বয় হু ব্ৰ'ক দ্য বেংক বাছ ষ্টপ, পিপলনগৰ ফানি ছাইড আপ ৰেইন ইন দ্য মাউণ্টেইনছ-নটছ ফ্ৰম দ্য হিমালয়াজ আৱাৰ ট্ৰিজ ষ্টিল গ্ৰ' ইন ডেহৰা এ ছিজন অফ ঘ'ষ্টছ টাইগাৰছ ফৰেভাৰ এ টাউন কল্ড ডেহৰা এন আইলেণ্ড অফ ট্ৰিজ দ্য নাইট ট্ৰেইন এট ডেউলী এ ফেচ ইন দ্য ডাৰ্ক এণ্ড আদাৰ হ'ণ্টিঙছ পটপৌৰি দ্য এডভেঞ্চাৰছ অফ ৰাষ্টি দ্য লষ্ট ৰুবী ক্ৰেজী টাইমছ ৱিথ আংকল কেন দ্য ডেথ অফ ট্ৰিজ টেলছ এণ্ড লিজেণ্ডজ ফ্ৰম ইণ্ডিয়া হিপ হপ নেচাৰ বয় এণ্ড আদাৰ পয়েমছ উপন্যাসমূহ ৰূম অন দ্য ৰূফ ভেগৰেণ্টছ ইন দ্য ভেলী চিনছ ফ্ৰম এ ৰাইটাৰ্ছ লাইফ চুছান্নাজ চেভেন হাজবেণ্ডছ এ ফ্লাইট অফ পিজনছ লেণ্ডৰ ডেজ এ ৰাইটাৰ্চ জাৰ্ণেল দ্য চেনছুৱেলিষ্ট দ্য ৰোড টু দ্য বাজাৰ দ্য পেন্থাৰছ মুন ৱানছ আপন এ মনচুন টাইম দ্য ইণ্ডিয়া আই লাভ দ্য কাশ্মীৰ ষ্ট'ৰীটেলাৰ দ্য ব্লু আম্ব্ৰেলা দ্য টাইগাৰ ইন দ্য টানেল দিল্লী ইজ নট ফাৰ এনিমেল ষ্ট'ৰীজ ফানি চাইড আপ ৰাস্কিন বণ্ডছ চিলড্ৰেন অমনিবাছ তথ্য সংগ্ৰহ বাহ্যিক সংযোগ 2 10 2010 ভাৰতৰ ব্যক্তি ভাৰতীয় সাহিত্যিক ইংৰাজী ভাষাৰ সাহিত্য অকাডেমি বঁটা বিজয়ী পদ্মশ্ৰী বঁটা বিজয়ী পদ্মভূষণ বঁটা

4186

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%85%E0%A6%AE%E0%A7%82%E0%A6%B2%E0%A7%8D%E0%A6%AF%20%E0%A6%AC%E0%A7%B0%E0%A7%81%E0%A7%B1%E0%A6%BE

অমূল্য বৰুৱা

অমূল্য বৰুৱা আছিল এগৰাকী অসমীয়া কবি তথা সাহিত্যিক। বিৱৰ্তনৰ পথেৰে তেওঁ অসমীয়া কবিতাৰ প্ৰগতিশীল ধাৰাটো বোৱাই লৈ যাব বিচাৰিছিল। সেয়েহে তেওঁক 'কালান্তৰৰ কবি' বুলি কোৱা হয়। এইজনা কবিয়ে ছাত্ৰাৱস্থাতে অসমীয়া কাব্য জগতলৈ এক বৈশিষ্ট্যপূৰ্ণ অৱদান আগবঢ়াই থৈ গৈছে। গতানুগতিকতাক আঁতৰাই থৈ নতুন বিষয়-বস্তুৰ অৱতাৰণাৰে লিখা অমূল্য বৰুৱাই, কাব্য জগতত এক আলোড়নৰ সৃষ্টি কৰিছিল। জন্ম আৰু প্ৰাৰম্ভিক জীৱন অমূল্য বৰুৱাৰ জন্ম হৈছিল ১৯২২ চনৰ ৩০ জুন তাৰিখে যোৰহাটৰ এটা মধ্যবিত্ত পৰিয়ালত। দেউতাক প্ৰমোদ বৰুৱা গড়কাপ্টানী বিভাগৰ এজন সাধাৰণ কৰ্মচাৰী আছিল আৰু মাকৰ নাম আছিল, ৰেৱতী বৰুৱা। অমূল্য বৰুৱা পিতৃ-মাতৃৰ ছটা সন্তানৰ ভিতৰত ডাঙৰ আছিল৷ অমূল্য বৰুৱাৰ ভাই-ভনীকেইগৰাকী আছিল, সৰোজ বৰুৱা, লাবণ্য দাস, ৰেণু বৰুৱা, অনিল বৰুৱা আৰু অমল বৰুৱা৷ তেওঁ হাইস্কুলীয়া শিক্ষা যোৰহাটতে লাভ কৰিছিল। তেওঁক পঢ়োৱা শিক্ষকৰ ভিতৰত আছিল ডিম্বেশ্বৰ নেওগ, মিত্ৰদেৱ মহন্ত, জেহিৰুদ্দিন আহমেদ, লক্ষ্মীনাথ ফুকন, তাৰানাথ বৰপুজাৰী আদি। এইসকলৰ অনুপ্ৰেৰণাতে বন্ধুবৰ্গৰ লগতে সাহিত্য চৰ্চা কৰিবলৈ উৎসাহিত হৈছিল। সহপাঠী হিচাপে পাইছিল, ৰাজেন হাজৰিকা, যতি নাৰায়ণ শৰ্মা,পদুম বৰুৱা, বীৰেন্দ্ৰ কুমাৰ ভট্টাচাৰ্য্য, আব্দুছ ছাত্তাৰ, নলীন বৰুৱা, পদ্ম বৰকটকী, ভদ্ৰেশ্বৰ হাজৰিকা আদি পৰৱৰ্তীকালত সমাজৰ বিভিন্ন ক্ষেত্ৰত নাম উজলোৱা ব্যক্তিসকলক৷ ১৯৩৩ চনত যোৰহাট চৰকাৰী হাইস্কুলত অমূল্যক নাম লগাই দিয়ে, কিন্তু, দেউতাক গোলাঘাটলৈ বদলি হোৱাত দেউতাকৰ সৈতে গোলাঘাটলৈ যায় আৰু পঞ্চম শ্ৰেণীত নাম লগায়৷ পুনৰ ১৯৩৭ চনত যোৰহাটলৈ আহি ষষ্ঠ শ্ৰেণীত ভৰ্তি হয়৷ ১৯৪১ চনত যোৰহাট চৰকাৰী উচ্চতৰ মাধ্যমিক আৰু বহুমুখী বালক বিদ্যালয়ৰ পৰা প্ৰৱেশিকা পৰীক্ষা পাছ কৰি কটন কলেজত বিজ্ঞান পঢ়াৰ মানসেৰে ভৰ্তি হয়। পিছত ঘৰুৱা আৰ্থিক অসুবিধাৰ কাৰণে কটন কলেজ বাদ দি যোৰহাটৰ নৱনিৰ্মিত জগন্নাথ বৰুৱা মহাবিদ্যালয়লৈ আহি কলা শাখাত নাম লগায়। বি এ পঢ়ি থকা অৱস্থাতে স্বাধীনতা আন্দোলনত উদ্ধুদ্ধ হৈ ব্লেকড্ৰেগন' নামৰ উগ্ৰপন্থী দল এটাত যোগদান কৰিছিল। এই দলটোৱে ইংৰাজ সেনা বাহিনীৰ ছাউনীবোৰত জুই দি ফুৰিছিল। ১৯৪৫ চনত স্নাতক ডিগ্ৰী লাভ কৰাৰ পাছত তেওঁ কলিকতাত ইংৰাজী বিষয়ত এম এ আৰু আইন পঢ়িবলৈ লয়। কলিকতাত থাকোঁতে অমূল্য বৰুৱাই ভালেমান বঙালী শিল্পী সাহিত্যিকৰ সংস্পৰ্শলৈ আহে। সাহিত্যিক জীৱন ১৯৩৯ চনত অমূল্য বৰুৱাই কলিকতাৰ পৰা প্ৰকাশিত 'আৱাহন' আলোচনীত কবিতা লিখিবলৈ প্ৰেৰণা পাইছিল। দ্বিতীয় মহাসমৰৰ সময়তো তেওঁ আৰু তেওঁৰ সংগীসকলে সাহিত্য-সংস্কৃতি চৰ্চা কৰিবলৈ এৰা নাছিল। তেওঁ সম্পাদক হৈ 'ৰ'দালি সভা' নামৰ আলোচনী এখন উলিয়াই তাত 'যোগসূত্ৰ' নামৰ এটা বিপ্লৱী কবিতা লিখিছিল। 'ৰ’দালি সভা' নামে এখন সাহিত্য চৰ্চাৰ সভা গঠন কৰি তাৰ দায়িত্ব লৈছিল সাহিত্যিক কমলেশ্বৰ চলিহাই। কলেজীয়া ছাত্ৰাৱস্থাত কলেজ আলোচনীৰ ইংৰাজী বিভাগটোৰ সম্পাদনাৰ দায়িত্ব লৈ অমূল্য বৰুৱাই নামৰ বিপ্লৱী ভাৱৰ কবিতা এটি লিখে। পিছত বোম্বাইৰ পৰা প্ৰকাশিত 'ত্ৰিবেণী নামৰ ইংৰাজী আলোচনীখনত এই কবিতাটো প্ৰকাশিত হয়। সেই কালৰ আন আন অসমীয়া কবিৰ দৰে অমূল্য বৰুৱাইও ৰোমাণ্টিক কবিতাৰেই লেখক জীৱনৰ সূত্ৰপাত কৰিছিল। পিছলৈ দ্বিতীয় মহাসমৰৰ বিভীষিকা, ভাৰতৰ স্বাধীনতা আন্দোলনৰ ব্যাপকতা, ৰুছ দেশৰ সমাজবাদ আৰু বিশেষকৈ মাৰ্ক্সীয় দৰ্শনৰ প্ৰভাৱে তেওঁক বাস্তৱমুখী কৰি প্ৰগতিবাদী কবিতা ৰচনাত ইন্ধন যোগাইছিল। পিছলৈ নিষ্পেষিত, নিপীড়িত মানুহৰ বাবে তেওঁ হাতত কলম তুলি ল'লে। দুৰন্ত মানৱতাবাদী আৰু সমাজ পৰিৱৰ্তনৰ ভাৱেৰে তেখেতে 'জয়ন্তী'ৰ পাতত অসমীয়া কবিতালৈ আধুনিকতাৰ ঢল বোৱাই আনিলে। সৰ্বহাৰাৰ দুখ আৰু মানৱ জীৱনৰ ছবি প্ৰতিফলিত হোৱা কিয়নো, কুকুৰ, বেশ্যা, বিপ্লৱী, আন্ধাৰৰ হাহাকাৰ, মুক্তিগান, ভাৰতীৰ মুক্তিস্বপ্ন, সিহঁত তেতিয়া জীৱ, আজিৰ বিহু আদি প্ৰগতিশীল কবিতাবোৰ তেখেতৰ প্ৰতিভাৰ স্বাক্ষৰ হিচাপে গণ্য কৰা হয়। মৰণোত্তৰভাৱে প্ৰকাশ পোৱা 'অচিনা' তেখেতৰ একমাত্ৰ কবিতা পুথি। অমূল্য বৰুৱাৰ বিষয়ে ৺ভবানন্দ দত্তই ’জোৱাৰ’ত প্ৰকাশিত এটি প্ৰবন্ধত লিখিছিল, |"তেওঁ নিজক কবিতাত যিখিনি প্ৰকাশ কৰিছিল, তাতকৈ বহুত বেছি পৰিমাণে তেওঁৰ জীৱনৰ সকলো ক্ষেত্ৰতে প্ৰাণৰ প্ৰাচুৰ্যৰে নিজক ব্যপ্ত কৰিছিল৷ অন্তৰৰ ভিতৰত জাগি ্থকা এটা তীব্ৰ উন্মাদনাই তেওঁক সকলো সময়তে অস্থিৰ কৰি তুলিছিল৷ গল্পই, গানে, কাব্য-চৰ্চাই, সৌন্দৰ্যপিয়াসী কল্পনাৰ বাধাহীন লাবণ্যবিলাসে তেওঁৰ পৰিৱেশক সকলো সময়তে উজলাই ৰাখিছিল৷ সেই অফুৰন্ত প্ৰাণময়তাই জীৱনৰ অভিজ্ঞতাৰ দ্বাৰা সমৃদ্ধ হবৰ সুবিধা পোৱা হ’লে, সেই সৌন্দৰ্য তৃষ্ণাই বাস্তৱৰ ব্যাপক উপলব্ধিৰ ভিতৰেদি প্ৰতিবিম্বিত হৈ সাত বৰণৰ ৰামধেনু হৈ জিলিকি উঠিবৰ সুবিধা পোৱা হ’লে অসমীয়া সাহিত্যাকাশৰ দিগন্ত নতুন ৰহণেৰে বহু বেছি সমুজ্জল হৈ উঠিলহেঁতেন৷}} মৃত্যু ১৯৪৬ চনৰ ১৮ আগষ্ট তাৰিখে অমূল্য বৰুৱাই কলিকতাৰ ৰাজাবাহাৰৰ বিশ্ববিদ্যালয়ৰ ছাত্ৰাৱাসত, সাম্প্ৰদায়িক সংঘৰ্ষৰ বলি হৈ মাত্ৰ ২৪ বছৰ ১ মাহ ১৮ দিন বয়সত মৃত্যুক আঁকোৱালি ল'ব লগা হ'ল। সেইদিনা ছাত্ৰাৱাসত থকা ছাত্ৰসকলক অসমলৈ অহা ৰেলত উঠাই থৈ আহিবলৈ পুলিচ ভেন আহিছিল, আৰু অমূল্য বৰুৱায়ো সেই ভেনত উঠিছিল। কিন্তু ভেনত উঠাৰ পাছত তেখেতে অনুবাদ কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰা জৱাহৰলাল নেহৰুৰ কিতাপখন আৰু অনুবাদ কৰা অংশৰ পাণ্ডুলিপিখিনি আনিবলৈ আকৌ ছাত্ৰাৱাসলৈ উভতি যায়। তেতিয়ালৈ দুস্কৃতিকাৰী তেওঁলোকৰ মেছত সোমাইছিলগৈ। আৰু তাতেই অমূল্য বৰুৱাৰ মৃত্যু হয়। কিন্তু তেখেতৰ মৃতদেহ বিচাৰি পোৱা হোৱা নাছিল বাবে পৰিয়ালৰ লোকে বহুদিনলৈ তেখেত ঘূৰি আহিব বুলি আশা ৰাখিছিল। তথ্য সংগ্ৰহ অসমৰ ব্যক্তি মৃত ব্যক্তি অসমীয়া কবি অসমৰ পাব্লিক ডমেইনৰ অন্তৰ্ভুক্ত

25595

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AE%E0%A7%81%E0%A6%A6%E0%A7%8D%E0%A7%B0%E0%A6%BE

মুদ্ৰা

অৰ্থব্যৱস্থাত মুদ্ৰাই এক গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা পালন কৰে। যিকোনো বস্তু বা সামগ্ৰীৰ দাম মুদ্ৰাৰ মানত প্ৰকাশ কৰা হয়। সকলো বাণিজ্যিক লেনদেন মুদ্ৰাৰ মাধ্যমৰে সাধিত হয়। মুদ্ৰাৰ সংজ্ঞা মুদ্ৰাক ইংৰাজীত বোলা হয়। শব্দটো লেটিন শব্দ 'ৰ পৰা আহিছে। বিভিন্ন অৰ্থনীতিবিদে মুদ্ৰাৰ সংজ্ঞা বিভিন্ন ধৰণে দিছে। জিয়ফ্ৰি )ৰ মতে, সাধাৰণ গ্ৰহণযোগ্যতা থকা, মূল্যৰ মাপকাঠি আৰু সঞ্চয়ৰ ভাণ্ডাৰ হিছাবে কাম কৰা বিনিময়ৰ মাধ্যমকে মুদ্ৰা বোলে। বিনিময়ৰ মাধ্যম হিছাবে মুদ্ৰাই সাধাৰণ গ্ৰহণযোগ্যতা দুই ধৰণে লাভ কৰে। প্ৰথম, এখন সমাজত এটা বস্তু মুদ্ৰা হিছাবে সকলোৱে গ্ৰহণ কৰাৰ ফলত। আনহাতে আইনৰ দ্বাৰা বাধ্য কৰাৰ ফলত। মুদ্ৰাৰ আইনগত এই সজ্ঞা অনুসৰি চৰকাৰে যি বস্তুকে মুদ্ৰা বুলি আইনৰ দ্বাৰা ঘোষণা কৰে, সিয়েই মুদ্ৰা। আইনৰ দ্বাৰা স্বীকৃত বাবে ইয়াক বিহিত মুদ্ৰা বুলিও কোৱা হয়। বিহিত মুদ্ৰা দুই প্ৰকাৰৰ। অসীম বিহিত )এইবিধ মুদ্ৰাৰ দ্বাৰা যিকোনো পৰিমাণৰ মুল্য পৰিশোধ কৰিব পৰা যা্য়। উদাহৰণ হিছাবে, ভাৰত বৰ্ষত প্ৰচলিত ৫০ পইচা, এটকাৰ ওপৰৰ সকলো মুদ্ৰাকে অসীম বিহিত মুদ্ৰা বোলে। সসীম বিহিত )এই বিধ মুদ্ৰাৰে এক নিৰ্দিষ্ট পৰিমাণলৈকে মুল্য পৰিষোধ কৰিব পাৰে। উদাহৰণ স্বৰূপে ভাৰতবৰ্ষত প্ৰচলিত ৫,১০,২০ আৰু ২৫ পইচাৰ মুদ্ৰা বিলাকক সসীম বিহিত মুদ্ৰা বোলে। ইয়াৰ দ্বাৰা সৰ্বাধিক ২৫টকালৈকেহে মুল্য পৰিশোধ কৰিব পাৰে বা কাৰোবাক গ্ৰহণ কৰিবলৈ বাধ্য কৰিব পাৰে। মুদ্ৰাৰ কাৰ্য্যগত )এই সংজ্ঞা মতে মুদ্ৰাৰ কাৰ্য্যৰ ওপৰত ভিত্তিকৰি মুদ্ৰাৰ সংজ্ঞা দিয়া হয়। সাধাৰণ গ্ৰহণযোগ্যতা থকা যি বস্তু বিনিময়ৰ মাধ্যম হিছাবে আৰু ঋণ পৰিশোধৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰা হয়, সিয়ে মুদ্ৰা। এই ক্ষেত্ৰত )ৰ সংজ্ঞা আতাইতকৈ গ্ৰহণযোগ্য বুলি বিবেচনা কৰা হয়। মুদ্ৰাৰ সংকীৰ্ণ আৰু ব্যাপক )এই সংজ্ঞা মতে মুদ্ৰাৰ সংকীৰ্ণ অৰ্থত মানুহৰ হাতত থকা সকলোপ্ৰচলিত মুদ্ৰা (চলাৰ্থ) আৰু বেংকৰ চাহিদা আমানতক বুজায়। আনহাতে ব্যাপক অৰ্থত প্ৰচলিত মুদ্ৰা (চলাৰ্থ)আৰু খুচুৰা পইচাৰ উপৰিও আৰু কিছুমান উচ্চ তাৰল্য গুণ সম্পন্ন সম্পদকো সামৰি লোৱা হয়। মুদ্ৰাৰ ক্ৰমবিকাশৰ ইতিহাস মুদ্ৰাৰ ক্ৰমবিকাশৰ ৫টা প্ৰধান স্তৰ পোৱা যায়। এই পাঁচটা স্তৰ অতিক্ৰম কৰি মুদ্ৰাই আজিৰ ৰূপ পাইছে। বেলেগ বেলেগ স্তৰত বেলেগ বেলেগ বস্তু মুদ্ৰা হিছাবে ব্যৱহৃত হৈছিল। মুদ্ৰাৰ ক্ৰমবিকাশৰ স্তৰ কেইটা হ'ল- বিনিময় অমুদ্ৰিত ধাতু কাগজী বিনিময় প্ৰথাত বস্তুৰ সলনি বস্তুৰ বিনিময় চলিছিল। এই ব্যৱস্থাত সামগ্ৰীয়েই হিচাপ-নিকাচৰ মুদ্ৰা আৰু প্ৰকৃতমুদ্ৰা আছিল। কিন্তু বিনিময় প্ৰথাৰ কিছুমান অসুবিধা আছিল। প্ৰধানকৈ অভাবৰ সংঙ্গতি বিহীনতা আৰু সামগ্ৰী কিছুমানৰ অবিভাজ্যতা সমস্যা। পৰৱৰ্তী স্তৰত জন্তুক বিনিময়ৰ মাধ্যম হিছাবে ব্যৱহৃত হয়। এই স্তৰত প্ৰধান অসুবিধা হৈছিল মুদ্ৰাৰ যোগানৰ দ্ৰুত পৰিৱৰ্তন। কোনো সময়ত জন্তুৰ উচ্চ জন্ম-হাৰ বা মহামাৰীৰ সময়ত উচ্চ মৃত্যুৰ হাৰে জন্তুক মুদ্ৰা হিছাবে চলি থকাত বাধাৰ সৃষ্টি কৰিলে। জন্তুমানৰ অৱসানৰ পাছত সোন,ৰূপ আদি ধাতুক মুদ্ৰা হিচাবে ব্যৱহাৰ কৰিছিল। এই ধাতুবোৰ কালক্ৰমত নিৰ্দিষ্ট সাঁচত মুদ্ৰিত কৰি হিচাবে চলিবলৈ ধৰিলে। ধাতু মুদ্ৰাৰ প্ৰধান অসুবিধা হ'ল কঢ়িয়াই ফুৰিবলৈ অসুবিধা। মুদ্ৰিত ধাতু মানৰ পাছত কাগজী মুদ্ৰাৰ সৃষ্টি হ'ল। মুদ্ৰাৰ প্ৰকাৰ মুদ্ৰা প্ৰধানকৈ দুই প্ৰকাৰৰ হিচাপ-নিকাচৰ প্ৰকৃত (১) হিচাপ-নিকাচৰ যি মুদ্ৰাৰ যোগেদি দেশৰ সকলো কিনা-বেচা, লেন-দেনৰ হিচাপ প্ৰকাশ কৰা হয় তাক হিচাপ নিকাচৰ মুদ্ৰা বুলি কোৱা হয়। চৰকাৰী ঋণৰ হিচাপ, দ্ৰব্যমূল্য স্তৰৰ পৰিমাপ, মুদ্ৰাৰ ক্ৰয়ক্ষমতা নিৰ্ধাৰণ আৰু আন্তৰ্জাতিক ক্ষেত্ৰত বৈদেশিক মূল্যমান হিচাপ নিকাচৰ মুদ্ৰাৰ জৰিয়তে কৰা হয়। ভাৰতৰ বাবে টকা আৰু আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰৰ বাবে ডলাৰ হৈছে হিচাপৰ মুদ্ৰা। (২) প্ৰকৃত প্ৰকৃত মুদ্ৰা কেইবা প্ৰকাৰৰ হব পাৰে। প্ৰকৃত মুদ্ৰাৰ ভাগ সমূহ হ'ল সামগ্ৰী জন্তু ধাতু কাগজী বিহিত অবিহিত আদেশী প্ৰতীকি মুদ্ৰা চেক মান ),আৰু ক'লা কাগজী মুদ্ৰা মুদ্ৰাৰ ক্ৰমবিকাশৰ ৫ম স্তৰটো হ'ল কাগজী মুদ্ৰাৰ ব্যৱহাৰ। কাগজী মুদ্ৰাৰ ভিতৰত সকলোবোৰ বেংক নোট আৰু চৰকাৰী নোটক ধৰা হয় ,যি বোৰ কোনো অসুবিধা নোহোৱাকৈ এখন অৰ্থনীতিত প্ৰচলিত হয়।কাগজী মুদ্ৰা দুই ধৰণৰ হ'ব পাৰে। পৰিৱৰ্তনীয় বা অপৰিৱৰ্তনীয় বা প্ৰথম অৱস্থাত কাগজী মুদ্ৰা পৰিৱৰ্তনীয় বা ৰূপান্তৰশীল আছিল। সেই সময়ত কাগজী মুদ্ৰাক সোণ বা ৰূপলৈ সলনি কৰিব পাৰিছিল। অৰ্থাৎ সেই সময়ৰ কাগজী মুদ্ৰাই সম পৰিমাণৰ সোণ বা ৰূপৰ প্ৰতিনিধিত্ব কৰিছিল। মানুহে ধাতু সমূহ কঢ়িয়াই ফুৰিবলৈ অসুবিধা পাইছিল। সেই বাবে ধাতুৰ সলনি ধাতু(সাধাৰণতে সোণ বা ৰূপ)ৰ গৰাকীয়ে লিখি দিয়া কাগজ বা ৰচিদ এখনহে কঢ়িয়াই নিছিল। য'ত লিখা আছিল--"মই পত্ৰবাহকক....টকা আদায় দিবলৈ প্ৰতিজ্ঞা কৰিলো। "কালক্ৰমত সেই কাগজখনেই মুদ্ৰালৈ ৰূপান্তৰ হ'ল। বৰ্তমান যিবোৰ কাগজী মুদ্ৰাৰ প্ৰচলন হৈ আছে, সেইবোৰ কিন্তু পৰিৱৰ্তনীয় নহয়। ইয়াক সোণ বা ৰূপলৈ পৰিৱৰ্তন কৰিব নোৱাৰি। সেয়েহে এইবোৰক অপৰিৱৰ্তনীয় বা অপ্ৰতিনিধিত্বমূলক কাগজী মুদ্ৰা বোলে। ই সোণ বা ৰূপৰ ওপৰত এটা দাবিহে। ই নিজেই মুদ্ৰা হ'ল। বিহিত আৰু অবিহিত যি মুদ্ৰা বিধিগত ভাবে গ্ৰহণযোগ্য সিয়েই বিহিত মুদ্ৰা। বিনিময়ৰ মাধ্যম হিছাবে এই মুদ্ৰাক কোনোবাই লবলৈ অস্বিকাৰ কৰিলে আইন মতে দণ্ডনীয়। আনহাতে অবিহিত মুদ্ৰা লবলৈ অস্বিকাৰ কৰিব পাৰে। বিহিত মুদ্ৰা আকৌ দুই প্ৰকাৰৰ:- অসীম বিহিত সসীম বিহিত যি বিহিত মুদ্ৰাৰ সহায়ত যিকোনো পৰিমাণৰ মুল্য প্ৰদান কৰিব পাৰি তাকে "অসীম বিহিত মুদ্ৰা" বোলে। অন্যহাতে সসীম বিহিত মুদ্ৰাৰ দ্বাৰা সীমিত পৰিমাণৰ মুল্য বিনিময় কৰিব পাৰি তাকে "সসীম বিহিত মুদ্ৰা" বোলে। আদেশী যি মুদ্ৰাক চৰকাৰে আইনৰ দ্বাৰা গ্ৰহণ কৰিবলৈ বাধ্য কৰাই, তাকে আদেশী বোলে। ইংৰাজী শব্দৰ অৰ্থ হৈছে ক্ষমতা। আদেশী মুদ্ৰাই চৰকাৰী ক্ষমতাৰ বলত সাধাৰণ গ্ৰহণযোগ্যতা লাভ কৰে। প্ৰতীক মুদ্ৰাৰ বাহ্যিক আৰু অন্তৰ্নিহিত মুল্য থাকে। বাহ্যিক মুল্য মানে মুদ্ৰাৰ মূল্য। অন্তৰ্নিহিত মুল্য মানে হ'ল, যি পৰিমাণৰ ধাতুৰে মুদ্ৰাটো তৈয়াৰ কৰা হৈছে সেই পৰিমাণৰ ধাতুৰ মূল্য। যি মুদ্ৰাৰ অন্তৰ্নিহিত মুল্যতকৈ বাহ্যিক বা প্ৰদৰ্শিত মূল্য বেছি সেই মুদ্ৰাই হৈছে প্ৰতীক মুদ্ৰা। আজিকালি সকলোবোৰ মুদ্ৰাই প্ৰতীক মুদ্ৰা। যি সময়ত পৰিৱৰ্তনশীল বা ৰূপান্তৰশীল মুদ্ৰা প্ৰচলন আছিল তেতিয়াহে মুদ্ৰাৰ বাহ্যিক আৰু অন্তৰ্নিহিত মূল্য একে আছিল। চেক মুদ্ৰা চেক এক ধৰণৰ অবিহিত মুদ্ৰা। চেকৰ সৰ্বজনীন গ্ৰহণযোগ্যতা নাই। অৰ্থাৎ চেক লবলৈ কোনোবাই অস্বিকাৰ কৰিলে আইনৰ দৃষ্টিত অপৰাধ নহয়। চেক আচলতে বেংকৰ পৰা মুদ্ৰা উলিয়াবলৈ দিয়া এক প্ৰকাৰ আদেশ-পত্ৰহে। অৱশ্যে চেক অন্য সম্পদতকৈ অধিক তৰল। মূদ্ৰাৰ সমান তাৰল্য গুণ নাথাকিলেও ইয়াক সহজে নগদ দিব পৰা যায়। সেই বাবে চেকক 'প্ৰায় বুলি কোৱা হয়। অৰ্থনীতিবিদ সকলে মুদ্ৰাৰ ক্ৰমবিকাশৰ ৬ষ্ঠ পৰ্যায় হিছাবে 'চেক'ক অভিহিত কৰিছে। অনুন্নত দেশ সমূহতকৈ উন্নত দেশ সমূহত 'চেক'ৰ প্ৰচলন বেছি। এই উন্নত দেশ সমূহত 'চেক' প্ৰায় বিহিত মুদ্ৰাৰ স্তৰলৈ উঠিছে। মান মুদ্ৰা মান মুদ্ৰা এখন দেশৰ মুদ্ৰাৰ এটা একক। উদাহৰণ হিছাবে, ভাৰতবৰ্ষৰ মান মুদ্ৰা হ'ল এটকা। এক পইচা হ'ল এটকাৰ ১০০ ভাগৰ এভাগ। ক'লা মুদ্ৰা আচলতে ক'লা মুদ্ৰা বুলি বেলেগ মুদ্ৰা নাই। যি কোনো মুদ্ৰাই ক'লা মুদ্ৰা হ'ব পাৰে। অৰ্থনৈতিক অপৰাধৰ ফলতে 'ক'লা মুদ্ৰা'ৰ সৃষ্টি হয়। কৰ )ৰ জৰিয়তে বহুলোকে নিজৰ আয়ৰ বহু অংশ চৰকাৰক নিদিয়াকৈ থাকে। ইয়াৰ ফলত চৰকাৰে পাবলগা আয়ৰ অংশটো কৰদাতাৰ হাতত থাকি যায়। এই অংশটোৱেই হিছাপবিহীন মুদ্ৰা বা ক'লা মুদ্ৰা। ক'লা মুদ্ৰাই দেশত এক সমান্তৰাল বা ক'লা বজাৰৰ সৃষ্টি কৰে। মুদ্ৰাৰ মুদ্ৰাই প্ৰধানকৈ চাৰিবিধ কাৰ্য্য কৰে। বিনিময়ৰ মাধ্যম মূল্যৰ মাপকাঠী স্থগিত দেনা পাওনাৰ মানদণ্ড আৰু মূল্যৰ ভাণ্ডাৰ ইংৰাজীত সেয়ে কোৱা হয় তথ্য সংগ্ৰহ

55217

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%B6%E0%A7%8D%E0%A7%B0%E0%A7%80%E0%A6%95%E0%A7%83%E0%A6%B7%E0%A7%8D%E0%A6%A3%E0%A6%95%E0%A7%80%E0%A7%B0%E0%A7%8D%E0%A6%A4%E0%A6%A8

শ্ৰীকৃষ্ণকীৰ্তন

শ্ৰীকৃষ্ণকীৰ্তন এখন প্ৰাচীন নাট্যধৰ্মী গীতিকাব্য। ইয়াত মুঠ ১৩টা খণ্ড আৰু ৪১৮ টা গীত আছে। এই গ্ৰন্থখনৰ কবি বড়ু চণ্ডীদাস। গ্ৰন্থখন উদ্ধাৰ কৰিছিল বঙালী পণ্ডিত বসন্তৰঞ্জন ৰায়ে। বাঁকুৰা জিলাৰ এজন ব্ৰাহ্মণৰ ঘৰত এই পুথিখন উদ্ধাৰ হয়। এই পুথিখনক উদ্ভৱকালীন অসমীয়া ভাষাৰ দ্বিতীয় সাহিত্যিক নিদৰ্শন বুলি কোৱা হয়। ১৯১৬ চনত বসন্তৰঞ্জন ৰায়ৰ সম্পাদনাত বংগীয় সাহিত্য পৰিষদৰ পৰা এই পুথিখনৰ প্ৰথম সংখ্যা এটি ছপা হৈ ওলায়। ভাষাবিদ সকলৰ অনুমান ভিত্তিত এই কাব্য গ্ৰন্থ খন ৰচনা কৰা হৈছিল ত্ৰয়োদশ-চতুৰ্দশ শতিকাত। গ্ৰন্থখনৰ ভাষা পুৰণি অসমীয়া ভাষা। বৈশিষ্ট্য শ্ৰীকৃষ্ণকীৰ্তন উদ্ভৱকালীন অসমীয়া ভাষাৰ দ্বিতীয় সাহিত্যিক নিদৰ্শন। বিষয় বস্তুৰ ফালৰ পৰা এই কাব্য গ্ৰন্থ খন ৰাধা-কৃষ্ণৰ লৌকিক পৰকীয়া প্ৰেম লীলাক কেন্দ্ৰ কৰি ৰচনা কৰা। এই কাব্য গ্ৰন্থখন আদিৰসৰ। ড॰ লীলাৱতী শইকীয়াৰ সম্পাদনাত এই কাব্যগ্ৰন্থ খনৰ এটা সম্পাদিত ৰূপ অসমীয়া ভাষাত প্ৰকাশ পাইছে। গ্ৰন্থখনৰ মুঠ খণ্ডৰ সংখ্যা ১৩টা এই তেৰটা খণ্ডত মুঠ ৪১৮টা গীত আছে। প্ৰথমৰ জন্মখণ্ডৰ প্ৰথম গীতটোৰ প্ৰথম পাঁচটা পদ নাই। শেষৰ ৰাধা-কৃষ্ণ খণ্ডটোৰো শেষৰ কেইশাৰীমান নাই। এই কাব্যগ্ৰন্থ খনত ৩২টা ৰাগ আৰু ১৫টা তালৰ উল্লেখ আছে। মুঠ ১৬১টা শ্লোকৰ ভিতৰত ২৮টা শ্লোকৰ পুনৰাবৃত্তি ঘটিছে। দেশীয় ভাষাৰ উপাদানৰ পৰ্যাপ্ততা কেৱল শ্ৰীকৃষ্ণকীৰ্তনতেই বৰ্তমানলৈকে লক্ষ্য কৰা হৈছে। শ্ৰীকৃষ্ণকীৰ্তনৰ আধাৰ গ্ৰন্থ প্ৰধানকৈ বিষ্ণু পুৰাণ। বিষয়বস্তু শ্ৰীকৃষ্ণকীৰ্তনৰ মুখ্য চৰিত্ৰ মাত্ৰ তিনিটা- শ্ৰীকৃষ্ণ, ৰাধা আৰু বড়ায়ি। গ্ৰন্থখনৰ মুঠ তেৰটা খণ্ড হৈছে ক্ৰমে- জন্মখণ্ড, তাম্বুলখণ্ড, দানখণ্ড, নৌকাখণ্ড, ভাৰখণ্ড, ছত্ৰখণ্ড, বৃন্দাবনখণ্ড, কালীয় দমন খণ্ড, বস্ত্ৰহৰণ খণ্ড, বাণখণ্ড, বংশী খণ্ড, ৰাধা-কৃষ্ণ খণ্ড আৰু ৰাধা বিৰহ খণ্ড। জন্মখণ্ডত দেৱতা সকলৰ প্ৰাৰ্থনাত জগতৰ ভাৰ নোহোৱা কৰিবলৈ কৃষ্ণ আৰু ৰাধাৰ জন্ম কথা বৰ্ণনা কৰা হৈছে। তাম্বুলখণ্ডত ৰাধাৰ সৌন্দৰ্য্যৰ প্ৰতি আকৰ্ষিত হৈ বড়ায়িৰ হাতত তাম্বুল পঠিয়াই ৰাধাক কৃষ্ণই প্ৰেমৰ প্ৰস্তাৱ দিছে। দানখণ্ডত ৰাধাক পাবলৈ শ্ৰীকৃষ্ণই যমুনা নদীৰ পাৰত দানীৰ অভিনয় আৰু ৰাধা-কৃষ্ণৰ মিলনৰ বৰ্ণনা আছে। নৌকাখণ্ডত আছে শ্ৰী কৃষ্ণই ঘটোৱালৰ ৰূপ ধৰি ৰাধাৰ সৈতে কৰা জলকেলিৰ বৰ্ণনা। ভাৰখণ্ডত ৰাধাৰ হাতৰ পৰা গাখীৰৰ কলহ কৃষ্ণই কঢ়িয়াই নিয়াৰ কথা আছে। ছত্ৰখণ্ডত মথুৰালৈ যোৱাৰ বাটত শ্ৰীকৃষ্ণই ৰাধাৰ বাবে ছাতি ধৰি দিছে। বৃন্দাবনখণ্ডত গোপী আৰু ৰাধাৰ সৈতে গান-নাচত ব্যস্ত হৈছে। কালীয় দমন খণ্ডত কালী সাপক মাৰি কালীহ্ৰদৰ পানী পৰিষ্কাৰ কৰাৰ কথা আছে। বস্ত্ৰহৰণ খণ্ডত কৃষ্ণই গা-ধুই থকা গোপী সকলৰ কাপোৰ লুকুৱাইছে। বাণখণ্ডত শ্ৰীকৃষ্ণই ৰাধালৈ মদন বান অৰ্থাৎ কাঁড় মাৰিছে। বংশী খণ্ডত শ্ৰী কৃষ্ণৰ বাঁহীৰ মাতত ৰাধাৰ উৎকণ্ঠা, বড়ায়িৰ উচতনিত ৰাধাই বাঁহী লুকুৱা আৰু পুনৰ ঘূৰাই দিয়া আদিৰ বৰ্ণনা আছে আৰু শেষৰ ৰাধা বিৰহ খণ্ডত ৰাধাৰ দুখ প্ৰকাশ, ৰাধা-কৃষ্ণৰ মিল আৰু কৃষ্ণই মথুৰালৈ কৰা যাত্ৰা সম্পৰ্কে উল্লেখ আছে। সম্পাদনা আৰু প্ৰকাশ এই গ্ৰন্থখনৰ কবি বড়ু চণ্ডীদাস। গ্ৰন্থখন উদ্ধাৰ কৰিছিল বঙালী পণ্ডিত বসন্তৰঞ্জন ৰায়ে। বাঁকুৰা জিলাৰ এজন ব্ৰাহ্মণৰ ঘৰত এই পুথিখন উদ্ধাৰ হয়। ১৯১৬ চনত বসন্তৰঞ্জন ৰায়ৰ সম্পাদনাত বঙ্গীয় সাহিত্য পৰিষদৰ পৰা এই পুথিখনৰ প্ৰথম সংখ্যা এটি ছপা হৈ ওলায়। ভাষাবিদ সকলৰ অনুমান ভিত্তিত এই কাব্য গ্ৰন্থ খন ৰচনা কৰা হৈছিল ত্ৰয়োদশ-চতুৰ্দশ শতিকাত। বসন্তৰঞ্জন ৰায়ৰ সম্পাদনাত গ্ৰন্থখনৰ মুঠ নটা আৰু পিছত অমিত্ৰসূদনৰ সম্পাদনাত আঠটা সংস্কৰণ প্ৰকাশ পাইছে। আনহাতে ড॰ লীলাৱতী শইকীয়াৰ সম্পাদনত এই কাব্যগ্ৰন্থ খনৰ এটা সম্পাদিত ৰূপ অসমীয়া ভাষাত প্ৰকাশ পাইছে। কবি শ্ৰীকৃষ্ণকীৰ্তন' কাব্যৰ ৰচক বড়ুচণ্ডীদাস। যদিও তেওঁৰ আত্মপৰিচয় বা জীৱনকথা জাতীয় বিশেষ পোৱা নাযায় সেয়ে তেওঁৰ প্ৰকৃত পৰিচয় ধোঁৱাচ্ছন্ন বুলি কোৱা হয়। কাব্যত তেওঁৰ তিনিটা বিশেষণ পোৱা যায় 'বড়ুচণ্ডীদাস', 'চণ্ডীদাস' আৰু 'আনন্ত বড়ুচণ্ডীদাস'। ইয়াৰে মাজৰ 'বড়ুচণ্ডীদাস' নামটো কাব্যৰ ২৯৮টা স্থানত আৰু 'চণ্ডীদাস' নামটো আছে ১০৭ বাৰ। ৭টি পদত 'অনন্ত' শব্দটিৰ ব্যৱহাৰ মন কৰিব পাৰি। ড॰ মিহিৰ চৌধুৰী কামিল্যাৰ মতে, চণ্ডীদাসৰ নাম আৰু বড়ু প্ৰকৃতপক্ষে তেওঁৰ কৌলিক উপাধি বাঁড়ুজ্য বা বন্দ্যোপাধ্যায়ৰ অপভ্ৰংশ। কবি চৈতন্য পূৰ্বৱৰ্তী কালৰ মানুহ। সম্ভৱত পঞ্চদশ শতাব্দীৰ প্ৰথম চোৱাত তেওঁ জীৱিত আছিল। বঙালী সাহিত্যত চণ্ডীদাস সমস্যা আৰু পদাৱলিত চণ্ডীদাসৰ জন্মভূমি বাঁকুড়া আৰু বীৰভূমিৰ মাজত যিমানেই বিবাদ নাথাকক কিয়, ড॰ মিহিৰ চৌধুৰী কামিল্যৰ ভাষাতাত্ত্বিক তথ্যপ্ৰমাণৰ দ্বাৰা প্ৰমাণিত হয় যে, 'শ্ৰীকৃষ্ণকীৰ্তন'ৰ ৰচয়িতা বড়ুচণ্ডীদাস বাঁকুৰা জিলাৰ সদৰ মহকুমা ছাতনাৰ অধিবাসী আছিল। বড়ুচণ্ডীদাস বাসুলী দেৱীৰ উপাসক আছিল আৰু দেৱীমন্দিৰৰ নিকটবৰ্তী স্থানত তেওঁৰ 'চিত্ৰনাটগীতি' পৰিবেশনৰ নাট্যশালা আছিল। এই বাসলী দেৱী প্ৰকৃতপক্ষে শক্তিদেৱী চণ্ডী অথবা মনসাৰ অন্য নাম। সম্ভৱত বাসলী দেৱীৰ পূজাত গীত পৰিবেশনৰ উদ্দেশ্যে দেৱীৰ স্বপ্নাদেশত তেওঁ এই কাব্য ৰচনা কৰিছিল। তথ্যসূত্ৰ বঙালী

34499

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AA%E0%A7%B0%E0%A6%BF%E0%A7%B1%E0%A7%87%E0%A6%B6%20%E0%A6%A4%E0%A6%A8%E0%A7%8D%E0%A6%A4%E0%A7%8D%E0%A7%B0

পৰিৱেশ তন্ত্ৰ

পৰিৱেশ তন্ত্ৰ হ’ল পৰিৱেশ বিদ্যাৰ মৌলিক একক। এ.জি. টেন্সলে )-ই পৰিৱেশ তন্ত্ৰ বা ইক’ছিষ্টেম শব্দটো প্ৰৱৰ্তন কৰিছিল। বাস্তৱ্যবিদ ওডামৰ 1971) মতে "পৰিৱেশ তন্ত্ৰ হ’ল এটা নিৰ্দিষ্ট অঞ্চলৰ ভৌতিক পৰিৱেশৰ লগত আন্তঃক্ৰিয়াশীল সকলো প্ৰকাৰৰ জীৱক সাঙুৰি লোৱা (অৰ্থাৎ জৈৱ সম্প্ৰদায়) এটা সমষ্টি য’ত শক্তিৰ প্ৰৱাহে স্পষ্টভাবে ইয়াৰ খাদ্যস্তৰৰ গঠন, জৈৱবৈচিত্ৰ্যতা আৰু পদাৰ্থৰ চক্ৰীভৱন (অৰ্থাৎ জীৱিত আৰু নিৰ্জীৱ উপাংশৰ মাজত হোৱা পদাৰ্থৰ বিনিময়) পৰিছালনা কৰে। আকৌ বাস্তৱ্যবিদ ছাউথউইকৰ 1972) মতে ইক’ছিষ্টেম হ’ল এটা স্থানিক বা সাংগঠনিক একক যিয়ে জীৱ আৰু নিৰ্জীৱ উপাংশৰ মাজত আন্তঃক্ৰিয়াৰ জৰিয়তে পদাৰ্থৰ বিনিময় ঘটায়। বিভিন্ন জনে আগবঢ়োৱা সংজ্ঞাসমূহ বিশ্লেষণ কৰি পৰিৱেশ তন্ত্ৰৰ ব্যাখ্যা এনেদৰে দিব পাৰি: যি বিশেষ পদ্ধতিত কোনো বসতি স্থানৰ জীৱগোষ্ঠীবোৰে এটাই আনটোৰ লগত আৰু সেই বসতি অঞ্চলৰ অজৈৱ পৰিৱেশৰ কাৰকৰ লগত প্ৰতিক্ৰিয়া কৰি এটা সুস্থিৰ তন্ত্ৰ গঠন কৰে তাকে পৰিৱেশ তন্ত্ৰ বোলে। পৰিৱেশ তন্ত্ৰৰ বৈশিষ্ট্য বিজ্ঞানী স্মিথে 1966) পৰিৱেশ তন্ত্ৰৰ কেতবোৰ উমৈতীয়া বৈশিষ্ট্য উল্লেখ কৰিছিল। এইবোৰ হ’ল: পৰিৱেশ তন্ত্ৰ হ’ল পৰিৱেশ বিদ্যাৰ মূল সাংগঠনিক আৰু কাৰ্য্যকৰী একক। পৰিৱেশ তন্ত্ৰৰ গঠন ইয়াৰ জৈৱবৈচিত্ৰ্যতাৰ লগত জড়িত। জৈৱবৈচিত্ৰ্যতা যিমানেই চহকী পৰিৱেশ তন্ত্ৰও সিমানেই জটিল। পৰিৱেশ তন্ত্ৰৰ কাৰ্য তন্ত্ৰটোৰ মাজেৰে চালিত শক্তিপ্ৰৱাহ আৰু পদাৰ্থৰ চক্ৰীভৱনৰ লগত জড়িত। পৰিৱেশ তন্ত্ৰ এটা নিয়াৰিকৈ চলিবলৈ হলে কিমান পৰিমাণৰ শক্তি প্ৰয়োজন হব সেয়া নিৰ্ভৰ কৰে ইয়াৰ গঠনৰ ওপৰত। পৰিৱেশ তন্ত্ৰ যিমানেই জটিল শক্তিৰ সিমানেই কম শক্তিৰ প্ৰয়োজন হয়। পৰিৱেশ তন্ত্ৰ এটা পৈনত হবলৈ ই ক্ৰমে সৰল অৱস্থাৰ পৰা জটিল অৱস্থাপ্ৰাপ্ত হয়। ইয়াকে পৰিস্থিতিক অনুক্ৰমন বোলা হয়। কোনো নিৰ্দিষ্ট পাৰিপাৰ্শ্বিকতা আৰু পৰিৱেশ তন্ত্ৰত শক্তিৰ স্থিৰীকৰণ এটা নিৰ্দিষ্ট সীমাত থাকে। পৰিৱেশৰ কাৰকবোৰৰ তাৰতম্যতাই আবাদী বা জীৱগোষ্ঠীৰ ওপৰত এটা নিৰ্বাচিত চাপ )ৰ সৃষ্টি কৰে ফলত ইয়াত উপলব্ধ আবাদীবোৰে নিজকে অভিযোজিত কৰিব লগীয়া হয়। যিবোৰ আবাদীয়ে নিজকে অভিযোজিত কৰি লব নোৱাৰে সেইবোৰ আবাদী বিলুপ্ত হৈ যায়। পৰিৱেশ তন্ত্ৰৰ প্ৰকাৰ পৰিৱেশ তন্ত্ৰবোৰ প্ৰাকৃতিক বা কৃত্ৰিম বৃহৎ বা ক্ষুদ্ৰ সম্পূৰ্ণ বা অসম্পূৰ্ণ ইত্যাদি বিভিন্ন প্ৰকাৰৰ হব পাৰে। প্ৰাকৃতিক পৰিৱেশ তন্ত্ৰ যিবোৰ পৰিৱেশ তন্ত্ৰ মানুহৰ বিশেষ কোনো প্ৰত্যক্ষ প্ৰভাৱ বা নিয়ন্ত্ৰণ অবিহনে প্ৰকৃতিত স্বতঃস্ফূৰ্ত্ত ভাবে চলি থাকে সেইবোৰ পৰিৱেশ তন্ত্ৰক প্ৰাকৃতিক পৰিৱেশ তন্ত্ৰ বোলা হয়। ইয়াক আকৌ দুটা প্ৰধান ভাগত ভগাব পাৰি যেনে, স্থলজ পৰিৱেশ তন্ত্ৰ আৰু জলজ পৰিৱেশ তন্ত্ৰ। স্থলজ পৰিৱেশ তন্ত্ৰ এইবোৰ পৰিৱেশ তন্ত্ৰ স্থলভাগত সৃষ্টি হয়। অৰণ্য তৃণভূমি মৰুভূমি ইত্যাদি হ’ল স্থলজ পৰিৱেশ তন্ত্ৰৰ উদাহৰণ। জলজ পৰিৱেশ তন্ত্ৰ এইবোৰ পৰিৱেশ তন্ত্ৰ জলভাগত সৃষ্টি হয়। জলজ পৰিৱেশ তন্ত্ৰক আকৌ দুই প্ৰকাৰৰ যেনে, নিৰ্মল বা অলুণীয়া পানীৰ পৰিৱেশ তন্ত্ৰ আৰু সামূদ্ৰিক পানীৰ পৰিৱেশ তন্ত্ৰ নিৰ্মল বা অলুণীয়া পানীৰ পৰিৱেশ তন্ত্ৰ: নিৰ্মল বা অলুণীয়া পানীৰ পৰিৱেশ তন্ত্ৰ প্ৰকাৰৰ হ’ব পাৰে যেনে, গতিশীল পানীৰ পৰিৱেশ তন্ত্ৰ আৰু স্থিৰ পানীৰ পৰিৱেশ তন্ত্ৰ গতিশীল পানীৰ পৰিৱেশ তন্ত্ৰ উদাহৰণ হ’ল, নিজৰা, জান জুৰি, নদী ইত্যাদি। স্থিৰ পানীৰ পৰিৱেশ তন্ত্ৰৰ উদাহৰণ হ’ল, পুখুৰী, বিল, হ্ৰদ, জলাহ ইত্যাদি। সামূদ্ৰিক পৰিৱেশ তন্ত্ৰ: সাগৰীয় পানীত লৱণৰ পৰিমাণ বেছি থাকে। দ-সমূদ্ৰ, তৰাং সাগৰ, মোহনা আদিক সামূদ্ৰিক পৰিৱেশ তন্ত্ৰ বোলা হয়। মানৱসৃষ্ট পৰিৱেশ তন্ত্ৰ জীৱবোৰৰ ভিতৰত মানুহক শ্ৰেষ্ঠ জীৱ বুলি কোৱা হয়। অন্যান্য জীৱৰ দৰে মানুহো পৰিৱেশ তন্ত্ৰ )-ৰ এটা উপাংশ। খাদ্য, বাসস্থান আৰু আৰু বিশেষকৈ সামাজিক তথা অৰ্থনৈতিক প্ৰয়োজনত মানুহে পৰিৱেশ তন্ত্ৰৰ পৰিৱৰ্তন ঘটাই নিজৰ চাহিদা পূৰণ কৰে। এনেদৰে মানুহে স্বাৰ্থজনিত কাৰণত যি পৰিৱৰ্ত্তিত পৰিৱেশ তন্ত্ৰ সৃষ্টি কৰি লয় তাকে মানৱসৃষ্ট পৰিৱেশ তন্ত্ৰ বা কৃটিম পৰিৱেশ তন্ত্ৰ বোলা হয়। গাওঁ, নগৰ, চহৰ, উদ্যান, বাগিচা আদি হ’ল কৃটিম বা মানৱসৃষ্ট স্থলজ পৰিৱেশ তন্ত্ৰ আৰু কৃটিম বান্ধ, খাল, মাছ পোহা পুখুৰী, একুৱাৰিয়াম আদি মানুহে সৃষ্টি কৰা জলজ মানৱসৃষ্ট পৰিৱেশ। ইলেনবাৰ্গৰ 1973) মতে জৈৱমণ্ডলেই হ’ল আটাইতকৈ বৃহৎ পৰিৱেশ তন্ত্ৰ। ইয়াৰ ভিতৰতে আন আন পৰিৱেশ তন্ত্ৰবোৰ সোমাই থাকে। তেওঁৰ মতে সাগৰ, হ্ৰদ, আদি হ’ল বৃহৎ পৰিৱেশ তন্ত্ৰ। আনহাতে পুখুৰী আদিক ক্ষুদ্ৰ পৰিৱেশ তন্ত্ৰ বোলা হয়। আকৌ কাঠৰ টুকুৰা, একুৰিয়াম, বাগিছা আদিক অতি ক্ষুদ্ৰ পৰিৱেশ তন্ত্ৰ বোলা হয়। অসম্পূৰ্ণ পৰিৱেশ তন্ত্ৰ যিবোৰ পৰিৱেশ তন্ত্ৰত সকলো-বোৰ উপাদান যেনে, অজৈৱ কাৰক, উৎপাদক, উপভোক্তা, বিয়োজক আদি একে সময়তে একেলগে নেথাকে সেইবোৰ পৰিৱেশ তন্ত্ৰকে অসম্পূৰ্ণ পৰিৱেশ তন্ত্ৰ বোলা হয়। সাগৰৰ গভীৰ অন্ধকাৰ অঞ্চল গুহাৰ ভিতৰৰ পৰিৱেশ তন্ত্ৰ আদি হ’ল এই শ্ৰেণীৰ পৰিৱেশ তন্ত্ৰ। এইবোৰ পৰিৱেশ তন্ত্ৰত উপভোক্তা আৰু বিয়োজক থাকিলেও পোহৰৰ অভাৱৰ কাৰণে উৎপাদক শ্ৰেণীৰ জীৱ নেথাকে। সম্পূৰ্ণ পৰিৱেশ তন্ত্ৰ যিবোৰ পৰিৱেশ তন্ত্ৰত পৰিৱেশ তন্ত্ৰৰ মৌলিক উপাদানবোৰ অৰ্থাৎ অজৈৱ কাৰক, উৎপাদক, উপভোক্তা, বিয়োজক আদি একেলগে একে সময়তে থাকে সেইবোৰ পৰিৱেশ তন্ত্ৰক সম্পূৰ্ণ পৰিৱেশ তন্ত্ৰ বোলা হয়। যেনে- পুখুৰী, তৃণভূমি, অৰণ্য ইত্যাদি। পৰিৱেশ তন্ত্ৰৰ গঠন ওডামৰ (1971) মতে পৰিৱেশ তন্ত্ৰ দুই ধৰণৰ উপাংশৰে গঠিত যেনে, জৈৱিক উপাংশ আৰু অজৈৱিক উপাংশ জৈৱিক উপাংশ: পৰিৱেশত উপলব্ধ জীৱসমষ্টিক একেলগে পৰিৱেশটোৰ জৈৱিক উপাংশ বোলা হয়। পুষ্টিজনিত সম্বন্ধৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি ইহঁতক দুটা ভাগত ভগাব পাৰি স্বপোষী উপাদান বা উৎপাদক যিবোৰ জীৱই নিজৰ আহাৰ নিজে প্ৰস্তুত কৰি লব পাৰে সেইবোৰ জীৱক স্বপোষী জীৱ বোলা হয়। সকলো প্ৰকাৰৰ সেউজীয়া উদ্ভিদ, কিছুমান সালোক সাংশ্লেষিক বেক্টেৰিয়া যেনে, নাইট্ৰ’ছ’মনাছ, এযট’বেক্টৰ, ক্ল’ছট্ৰিডিয়াম ইত্যাদিয়ে নিজৰ আহাৰ নিজে প্ৰস্তুত কৰি আত্মীকৰণ কৰি লব পাৰে। ইহঁতে পৰিৱেশৰ পৰা কাৰ্বন-ডাই-অক্সাইড আৰু পানী শোষণ কৰি দেহত থকা পত্ৰহৰিৎৰ সহায়ত সৌৰ শক্তিক ৰাসায়নিক শক্তিলৈ ৰূপান্তৰিত কৰি ইহঁতৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় জৈৱ যৌগ প্ৰস্তুত কৰি লব পাৰে। সেউজীয়া উদ্ভিদবোৰে তৈয়াৰ কৰা খাদ্য নিজে ব্যৱহাৰ কৰাৰ উপৰিও আন সকলো জীৱৰ বাবে সঞ্চয় কৰি ৰাখে। সেয়েহে সেউজীয়া উদ্ভিদ আৰু সালোক সাংশ্লেষিক বেক্টেৰিয়া আদিক উৎপাদক জীৱ বুলি কোৱা হয়। পৰপোষী উপাদান বা উপভোক্তা যিবোৰ জীৱই নিজৰ আহাৰ নিজে প্ৰস্তুত কৰি লব নোৱাৰে আৰু খাদ্যৰ বাবে প্ৰত্যক্ষ নাইবা পৰোক্ষ ভাবে স্বপোষী উপাদান বাউৎপাদকৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল সেইবোৰক পৰপোষী বা উপভোক্তা বোলা হয়। উপভোক্তাবোৰক আকৌ দুই প্ৰকাৰত ভগাব পাৰি যেনে, স্থূল বা বৃহৎ উপভোক্তা আৰু ক্ষুদ্ৰ উপভোক্তা বা বিয়োজক স্থূল বা বৃহৎ উপভোক্তা স্থূল উপভোক্তাবোৰে আহাৰ গ্ৰহণ কৰি শৰীৰৰ ভিতৰতে পাচন ঘটায়। এইবোৰক আকৌ 3টা ভাগত ভগাব পাৰি। যেনে- প্ৰাথমিক উপভোক্তা দ্বিতীয় স্তৰৰ উপভোক্তা আৰু তৃতীয় স্তৰৰ উপভোক্তা প্ৰাথমিক উপভোক্তা যিবোৰ প্ৰাণীয়ে প্ৰত্যক্ষ বাবে উৎপাদকক খাদ্য হিচাপে গ্ৰহণ কৰি জীয়াই থাকে সেইবোৰ প্ৰাণীক প্ৰাথমিক বা মুখ্য উপভোক্তা বোলে। সকলোবোৰ তৃণভোজী প্ৰাণী এই শ্ৰেণীৰ ভিতৰত পৰে। উদাহৰণ- ফৰিং, শহাপহু, হৰিণা, ছাগলী, গৰু, মহ ইত্যাদি। দ্বিতীয় স্তৰৰ উপভোক্তা যিবোৰ প্ৰাণীয়ে প্ৰথম স্তৰৰ উপভোক্তা বোৰক খাদ্য হিচাপে গ্ৰহণ কৰি জীয়াই থাকে সেইবোৰক দ্বিতীয় স্তৰৰ উপভোক্তা। সাধাৰণতে মাংসহাৰী প্ৰাণীবোৰ এই শ্ৰেণীৰ অন্তৰ্ভুক্ত। এইবোৰৰ কিছুমান তৃণভোজীও হব পাৰে। উদাহৰণ ভেকুলী, সাপ, শিয়াল, কেতবোৰ মাছ চিকাৰী চৰাই ইত্যাদি। তৃতীয় স্তৰৰ উপভোক্তা যিবোৰ প্ৰাণীয়ে দ্বিতীয় স্তৰৰ উপভোক্তাক খাদ্য হিচাপে গ্ৰহণ কৰে সেইবোৰক তৃতীয় স্তৰৰ উপভোক্তা বোলা হয়। এই প্ৰাণীবোৰ দ্বিতীয় স্তৰৰ মাংসভোজী নাইবা সৰ্বভক্ষীও হব পাৰে। যেনে বাঘ, সিংহ, মানুহ ইত্যাদি। ক্ষুদ্ৰ উপভোক্তা বা বিয়োজক এই জীৱবোৰ ক্ষুদ্ৰ বা অনুজীৱ। এইবোৰে জীৱই অইন জীৱবোৰৰ মৃত্যুৰ পিছত পাচক ৰস ক্ষৰণ কৰি জীৱবোৰৰ দেহত থকা জটিল যৌগবোৰক সৰল অৱস্থালৈ ৰূপান্তৰ কৰি পাচিত পদাৰ্থবোৰ শোষণ কৰে। এইবোৱক পচনকাৰী জীৱ বুলিও কোৱা হয়। পচনকাৰী জীৱবোৰ পৰিৱেশ তন্ত্ৰৰ বাবে অতি প্ৰয়োজনীয়। এইবোৰ মাটিত থাকে আৰু মৃত সকলো ধৰণৰ বস্তুৰ পচন ঘটাই এইবিলাকত আৱদ্ধ খনিজ লৱণ পৰিৱেশত মুক্ত কৰি দি পদাৰ্থৰ চক্ৰীভৱনত সহায় কৰে। অৰ্থাৎ বিয়োজকে মুক্ত কৰা অজৈৱ পদাৰ্থবোৰ খাদ্য উৎপাদনৰ বাবে উৎপাদকে পুনৰ গ্ৰহণ কৰে। এইবোৰ প্ৰধানতঃ পৰজীৱী আৰু মৃতজীৱী। বেক্টেৰিয়া, এক্টিন’মাইছেটিছ, বিভিন্ন প্ৰকাৰৰ ভেকুঁৰ, মাটিত বাস কৰা কেতবোৰ কৃমি ইত্যাদি বোৰ ক্ষুদ্ৰ উপভোক্তা বা বিয়োজকৰ উদাহৰণ। অজৈৱিক উপাংশ পৰিৱেশৰ অজৈৱিক উপাংশবোৰ হ’ল নিৰ্জীৱ বস্তু আৰু ভৌতিক কাৰক। তলত কিছুমান অজৈৱিক উপাংশৰ বিষয়ে আলোচনা কৰা হ’ল। 1. তাপ বা উষ্ণতা তাপ বা উষ্ণতা হ’ল পৰিৱেশ তন্ত্ৰৰ এটা অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ কাৰক। বিষুবীয় অঞ্চলৰ পৰা মেৰু অঞ্চললৈ ই ক্ৰমশঃ হ্ৰাস পাই গৈ থাকে। তদুপৰি ঋতু অনুযায়ী তাপমানৰ পৰিৱৰ্তন ঘটে। গ্ৰীষ্মকালত বিষুবীয় মৰুভূমি অঞ্চলৰ উষ্ণতা 500 চেলচিয়াচতকৈও অধিক হয় আৰু মেৰু অঞ্চলত বা পৰ্বতৰ উচ্চ শিখৰৰ উষ্ণতা 00 চেলচিয়াচৰ তললৈকে নামে। বিভিন্ন জীৱৰ উষ্ণতা সহ্য কৰিব পৰা ক্ষমতা বেলেগ বেলেগ। কিছুমান জীৱৰ উষ্ণতা সহনশীলতাৰ পৰিসৰ বহল। এইবোৰ জীৱক ইউৰিথাৰ্মেল জীৱ বুলি কোৱা হয়। কিছুমান জীৱই আকৌ কম পৰিসৰৰ উষ্ণতাহে সহ্য কৰিব পাৰে। এইবোৰক ষ্টেন’থাৰ্মেল জীৱ বুলি কোৱা হয়। চৰাই আৰু স্তন্যপায়ী প্ৰাণীৰ নিজৰ শৰীৰৰ উষ্ণতা পৰিৱেশৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল নহয়। এইবোৰ প্ৰাণীয়ে নিজৰ শৰীৰৰ নিৰ্দিষ্ট এটা উষ্ণতা বজাই ৰাখে আৰু সেইবাবে ইহঁতক উষ্ণৰক্তী প্ৰাণী বোলা হয়। বাকীবোৰ প্ৰাণীৰ শৰীৰৰ উষ্ণতা পৰিৱেশৰ উষ্ণতাই নিয়ন্ত্ৰণ কৰে। এইবোৰ প্ৰাণীক শীতল ৰক্তী প্ৰাণী বোলা হয়। উষ্ণৰক্তী প্ৰাণীবোৰক হ’মিঅ’থাৰ্মিক প্ৰাণী আৰু শীতল ৰক্তী প্ৰাণীবোৰক পইকিলোথাৰ্মিক প্ৰাণী বুলিও কোৱা হয়। প্ৰকৃততে তাপে শৰীৰৰ বিপাকীয় কাৰ্যবোৰক প্ৰভাৱান্নিত কৰে। উষ্ণতাই বিপাকীয় কাৰ্যৰ লগত জড়িত উৎসেচকবোৰক সক্ৰিয় কৰি জৈৱিক প্ৰক্ৰিয়াসমূহ তৰান্বিত কৰে। উষ্ণতাৰ দ্বাৰা উদ্ভিদবোৰ বেছিকৈ প্ৰভাৱান্নিত হোৱা দেখা যায়। উষ্ণতাই জীৱৰ বৃদ্ধি, বিকাশ, প্ৰজনন, অংগসংস্থান আদি প্ৰায়বোৰ জৈৱিক ক্ৰিয়াতে সহায় কৰা দেখা যায়। জীৱৰ ভৌগোলিক বিতৰণৰ ক্ষেত্ৰতো উষ্ণতাই বিশেষ ভাৱে প্ৰভাৱান্নিত কৰা দেখা য়ায়। উষ্ণৰক্তী প্ৰাণীবোৰৰ বিতৰণৰ ক্ষেত্ৰত উষ্ণতাই বিশেষ প্ৰভাৱান্নিত কৰিব নোৱাৰে। উদাহৰণ স্বৰূপে ভাৰতীয় হাতীবোৰ ঠাণ্ডা পাহাৰীয়া অঞ্চলতো থাকে আৰু গ্ৰীষ্ম অঞ্চলৰ বননি অঞ্চলতো বাস কৰে। আকৌ শীতলৰক্তী প্ৰাণীবোৰ উষ্ণতাৰ দ্বাৰা বেছিকৈ প্ৰভাৱিত হোৱা দেখা যায়। বিষুবীয় অঞ্চলত সৰীসৃপ আৰু উভচৰী প্ৰাণীবোৰৰ সংখ্যা বেছি। ক্ৰমান্বয়ে মেৰু অঞ্চলৰ পিনে ইহঁতৰ সংখ্যা সংখ্যা নিম্নগামী হোৱা পৰিলক্ষিত হয়। আকৌ ষ্টেন’থাৰ্মেল প্ৰাণীবোৰ কিছুমান বিশেষ ভৌগোলিক অঞ্চলতহে সীমিত হৈ থকা দেখা যায়। 2. পোহৰ সূৰ্য্যৰ পোহৰ হ’ল পৃথিৱীৰ সকলো জীৱৰ কাৰণে শক্তিৰ উৎস। পোহৰ অবিহনে জীৱ জীয়াই থকাটো অসম্ভৱ। উদ্ভিদে সৌৰশক্তি আহৰণ কৰি খাদ্য বস্তু প্ৰস্তুত কৰি সকলো জীৱক যোগান ধৰে। পানীৰ ওপৰতো সূৰ্য্যৰ পোহৰ পৰে আৰু ইয়াৰে 90% পোহৰ পানীৰ গভীৰতাৰ পিনে প্ৰৱেশ কৰিব পাৰে। ইয়াৰে দীঘল তৰঙ্গ দৈৰ্ঘ্যৰ পোহৰৰ ৰশ্মিবোৰ গভীৰতাৰ পিনে প্ৰৱেশ কৰিব নোৱাৰে কিন্তু চুটি তৰঙ্গ দৈৰ্ঘ্যৰ ৰশ্মিবোৰ গভীৰতালৈ যায়। সাগৰৰ 200 মিটাৰ গভীৰলৈকেহে প্লাৱক জীৱ দেখিবলৈ পোৱা যায় কাৰণ ইয়াতকৈ বেছি গভীৰতালৈ পোহৰ সোমাব নোৱাৰে সেয়েহে এই অঞ্চলবোৰত সালোকসংশ্লেষণকাৰী জীৱ প্ৰজাতি পোৱা নেযায়। পোহৰে জীৱৰ নানান ধৰণৰ শৰীৰ বৃত্তিয়, অংগসাংস্থনিক আৰু আচৰণৰ ওপৰত প্ৰভাৱ পেলায়। যেনে, দিপ্তীকাল অৰ্থাৎ দিনৰ দৈৰ্ঘ্যতাই উদ্ভিদ আৰু প্ৰাণী উভয়ৰে জীৱন প্ৰক্ৰিয়াত প্ৰভাৱ পেলোৱা পৰিলক্ষিত হয়। প্ৰায়ভাগ উদ্ভিদৰে প্ৰজননিক কাৰ্য, ফুল ফুলা আৰু বৃদ্ধি আদি দিপ্তীকালৰ লগত প্ৰত্যক্ষ ভাবে জড়িত। দিপ্তীকালৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীলতাৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি উদ্ভিদবোৰক তিনিটা ভাগত ভাগ কৰিব পাৰি যেনে, দীঘল দিনৰ উদ্ভিদ, চুটি দিনৰ উদ্ভিদ আৰু পোহৰ অপ্ৰভাৱিত উদ্ভিদ। প্ৰাণীবোৰৰো প্ৰায়ভাগ দিপ্তীকালৰ লগত জড়িত। ইয়াৰ উপৰিও পোহৰৰ প্ৰতি সঁহাৰি জনাই ফুলৰ পাহি মেল খায় আৰু পত্ৰৰন্ধ্ৰ মেল খায় তথা জাপ যায়। উদ্ভিদৰ প্ৰজনন, অংকুৰণ আৰু চলনো পোহৰে নিয়ন্ত্ৰণ কৰে। প্ৰাণীবোৰকো দিনৰ দৈৰ্ঘ্যক সঁহাৰি দি প্ৰজনন কাৰ্যত লিপ্ত হোৱা কাৰ্যৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি তিনিটা ভাগত ভগোৱা হৈছে যেনে, দীঘল দিনৰ প্ৰাণী যেনে- চৰাই, চুটি দিনৰ প্ৰাণী যেনে- ভেড়া, ছাগলী, হৰিণা, আৰু অপ্ৰভাৱিত প্ৰাণী যেনে- মানুহ, গৰু, গিনি পিগ আদি। পোহৰৰ প্ৰখৰতা বিষুবীয় অঞ্চলত বেছি আৰু ক্ৰমান্বয়ে মেৰু অঞ্চলৰ পিনে কমি আহে। সাধাৰণতে বেছি সংখ্যাক প্ৰাণী বিষুবীয় আৰু গ্ৰীষ্ম অঞ্চলত পোৱা যায় কাৰণ এই অঞ্চলত পোহৰ আৰু পাণীৰ পৰ্য্যাপ্ততাই যথেষ্ট ঘাঁহ-বন আৰু গছ-গছনি সৃষ্টি হোৱাত সহায় কৰে। মেৰুৰ ফালৰ তুন্দ্ৰা অঞ্চলত পোহৰ আৰু পানীৰ প্ৰাচুৰ্য্যতা কম হোৱা হেতুকে গছ-গছনিও কম ফলত প্ৰাণীৰ বিস্তাৰনো কম। পোহৰৰ প্ৰখৰতাৰ ক্ৰমাগত বৃদ্ধিয়েও জীৱৰ শৰীৰৰ উৎসেচকবোৰৰ কাৰ্য-কুশলতা বৃদ্ধি কৰে ফলত বিপাকীয় কাৰ্যৰ গতি বিধিও বাঢ়িবলৈ ধৰে। গুহাঁত পোহৰ অবিহনে বাস কৰা প্ৰাণীবোৰৰ বিপাকীয় হাৰ অতি কম। পোহৰে উদ্ভিদৰ আকৃতিগত লক্ষণো নিয়ন্ত্ৰণ কৰে। উদ্ভিদৰ বিকাশ নিয়ন্ত্ৰণ কৰিবলৈ এলানি ক্ৰমিক জিন থাকে। এই জিনবোৰে পোহৰৰ প্ৰতি সংবেদনশীলতা দেখুৱাই উদ্ভিদৰ বিকাশ নিয়ন্ত্ৰণ কৰে। এইবোৰক পোহৰক সহাঁৰি দিয়া উপাদান বোলা হয়। এই প্ৰক্ৰিয়াটোক দিপ্তীগঠন বিকাশ বোলা হয়। দিপ্তীগঠন বিকাশ প্ৰক্ৰিয়াটো তিনিটা স্তৰত সংঘটিত হয়। প্ৰধমতে ফাইট’ক্ৰম নামৰ নীলা সেউজীয়া ৰঞ্জক পদাৰ্থই সৌৰ ৰশ্মিৰ ৰঙা ৰশ্মি শোষণ কৰে। দ্বিতীয় স্তৰত জিনবোৰে পোহৰ সংকেত গ্ৰহণ কৰে। তৃতীয় স্তৰত জিনবোৰে ৰঙা ৰশ্মিৰ দ্বাৰা প্ৰণোদিত হৈ আৰু প্ৰটিন সংশ্লেষণ কৰে। এই প্ৰটিনবোৰেই বিকাশৰ কাৰ্যত ভাগ লৈ উদ্ভিদৰ বিকাশ নিয়ন্ত্ৰণ কৰে। প্ৰাণীৰ চলন আৰু গতিশীলতাটোকো পোহৰে নানান ধৰণে প্ৰভাৱান্বিত কৰে। পোহৰৰ প্ৰতি সহাঁৰি জনোৱা প্ৰাণীৰ চলন আৰু গতিশীলতাক চাৰিটা ভাগত ভগাব পাৰি যেনে, ফট’কাইনেছিছ ফট’ট্ৰপিজিম ফট’টেক্সিছ আৰু টেল’টেক্সিছ কিছুমান প্ৰাণীৰ গতিবেগ পোহৰৰ দ্বাৰা প্ৰভাৱান্বিত হয়। ইয়াকে ফট’কাইনেছিছ বোলা হয়। পোহৰৰ প্ৰতি সহাঁৰি জনাই প্ৰাণীয়ে পোহৰৰ দিশে (ইউগ্লিনা) অথবা পোহৰৰ বিপৰীত দিশে (কেচু) অগ্ৰসৰ হোৱাকে ফট’টেক্সিছ বোলা হয়। যেতিয়া প্ৰাণীটোৰ অকল কোনো এটা অংগই পোহৰৰ প্ৰতি সহাঁৰি জনাই তাকে ফট’ট্ৰপিজিম বোলা হয়। উদাহৰণ, একনলদেহী প্ৰাণীৰ পলিপৰ চলন। মতা প্ৰাণীয়ে মাইকী প্ৰাণীৰ দ্বাৰা বিচ্ছুৰিত পোহৰৰ দ্বাৰা আকৃষ্ট হোৱাকে টেল’টেক্সিছ বোলা হয়। 3. বায়ু বায়ু অবিহনে কোনো জীৱ জীয়াই থাকিব নোৱাৰে। বায়ুত থকা অক্সিজেন, কাৰ্বন-ডাই-অক্সাইড, নাইট্ৰজেন আদি গেছবোৰ জীৱজগতৰ বাবে অপৰিহাৰ্য। খাদ্য বস্তুৰ জাৰণৰ কাৰণে অক্সিজেনৰ প্ৰয়োজন হয়। খাদ্যৰ জাৰণৰ ফলত শক্তি উৎপন্ন হয়। এই শক্তিৰে জীৱই জীৱন নিৰ্বাহৰ লগত জড়িত কাম কাজ চলাই থাকে। জাৰণৰ ফলত বহ্য দ্ৰৱ্য হিচাপে কাৰ্বন-ডাই অক্সাইড গেছো উৎপন্ন হয়। উদ্ভিদে কাৰ্বন-ডাই অক্সাইড গ্ৰহণ কৰি সালোক সংশ্লেষণ প্ৰক্ৰিয়াৰে সমগ্ৰ জীৱজগতৰ বাবে বুনিয়াদী খাদ্য প্ৰস্তুত কৰে। প্ৰটিন হ’ল জীৱদেহ গঠনৰ প্ৰধান উপাদান। নাইট্ৰজেন অবিহনে প্ৰটিন সংশ্লেষণ সম্ভৱ নহয়। বায়ুমণ্ডলৰ অ’জন স্তৰেই সূৰ্যৰ অতিবেঙুনীয়া ৰশ্মিৰ প্ৰভাৱৰ পৰা জীৱ জগতক সুৰক্ষা প্ৰদান কৰি আহিছে। বায়ুমণ্ডলৰ গেছবোৰৰ হ্ৰাস বৃদ্ধিয়ে জীৱজগতৰ ওপৰত যথেষ্ট প্ৰভাৱ পেলায়। উদাহৰণ স্বৰূপে সেউজ গৃহ গেছ (যেনে, কাৰ্বন-ডাই-অক্সাইড, মিথেন, নাইট্ৰ’জেন অক্সাইড, চি.এফ. চি আদি) সমূহৰ বৃদ্ধিয়ে গোলকীয় উষ্ণতা বৃদ্ধি কৰে। জলজ প্ৰাণীসমূহৰ বিতৰণ আৰু জীৱন নিৰ্বাহৰ অন্যান্য কাম কাজ নিয়ন্ত্ৰণ কৰে। 4. মাটি মাটি হ’ল জীৱন ধাৰণৰ বাবে এবিধ অতি প্ৰয়োজনীয় গুৰুত্বপূৰ্ণ পৰিস্থিতিক কাৰক। মাটি হ’ল বিভিন্ন প্ৰাণী আৰু উদ্ভিদৰ বাসস্থান। মাটিৰ গুণাগুণ যেনে গঠন, খনিজ পদাৰ্থ, আদিবোৰৰ ওপৰতে নিৰ্ভৰ কৰি উদ্ভিদৰ বৃদ্ধি আৰু বিস্তৃতি নিৰ্ভৰ কৰে। মাটি হ’ল জীৱজগতৰ বাবে অপৰিহাৰ্য ঝনিজ লৱণ সমূহৰ প্ৰধান ভাণ্ডাৰ। বিয়োজক জীৱবোৰে মৃত জৈৱ বস্তুবোৰৰ বিয়োজন ঘটাই অজৈৱ উপাদান সমূহ মুক্ত কৰে আৰু এইবোৰ পুনৰায় জীববোৰে আহৰণ কৰে। মাটিৰ গুণাগুণৰ ওপৰতে পৰিৱেশ তন্ত্ৰৰ উৎপাদন ক্ষমতা নিৰ্ভৰ কৰে। মানুহৰ জনসংখ্যা বৃদ্ধি আৰু কাৰ্যকলাপে মাটিৰ গুণাগুণ ওপৰত যথেষ্ট প্ৰভাৱ পেলায়। জীৱজগত বৰ্তী থাকিবলৈ হ’লে মাটিৰ গুণাগুণ অক্ষুণ্ণ ৰখাটো অতি প্ৰয়োজনীয়। 5. আদ্ৰতা আদ্ৰতা হ’ল বায়ুত থকা জলীয় বাষ্পৰ পৰিমাণ। কোনো এখন ঠাইৰ বায়ুত থকা জলীয় বাষ্পৰ পৰিমাণ শতকৰা হাৰত প্ৰকাশ কৰা হয়। ইয়াকে আপেক্ষিক আদ্ৰতা বোলা হয়। আপেক্ষিক আদ্ৰতা হ’ল কোনো এখন ঠাইত নিৰ্দিষ্ট উষ্ণতাত সংপৃক্ত অৱস্থাত যিমানখিনি জলীয় বাষ্প থাকিব পাৰে তাৰ লগত বৰ্তমান যিমানখিনি পৰিমাণৰ জলীয় বাষ্প আছে তাক শতকৰা হাৰত প্ৰকাশ কৰাটোৱে হ’ল আপেক্ষিক আদ্ৰতা। ধৰাহ’ল সংপৃক্ত অৱস্থাত কোনো নিৰ্দিষ্ট উষ্ণতাত নিৰ্দষ্ট পৰিমাণৰ আয়তনৰ বায়ুত 10 গ্ৰাম জলীয় বাষ্প থাকিব পাৰে। কিন্তু হিচাপ কৰি দেখা গ’ল যে তাত বৰ্তমান 5 গ্ৰাম জলীয় বাষ্পহে আছে। গতিকে ঠাই ডোখৰৰ আপেক্ষিক আদ্ৰতা হ’ল (5/10×100) 50%। কোনো এখন অঞ্চলৰ মেঘৰ গঠন, নিয়ৰ, কুৱলী আদি আদ্ৰতাৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰে। উদ্ভিদ আৰু প্ৰাণীৰ দেহৰ পৰা ক্ৰমে পত্ৰমোচন আৰু ঘাম আকাৰে কিমানখিনি পানী দেহৰ পৰা বাষ্পীভূত হয় সেয়া নিৰ্ভৰ কৰে বায়ুমণ্ডলৰ আদ্ৰতাৰ ওপৰত। শুকান অঞ্চলৰ উদ্ভিদ আৰু প্ৰাণীবোৰে পানীৰ নিৰ্গমণ ৰোধ কৰিবৰ বাবে নিজকে অভিযোজিত কৰি লোৱা দেখা যায়। 6. অধঃক্ষেপন কোনো এটা অঞ্চলত জলীয় বাষ্প গোটা জুলীয়া নাইবা ভাপ হিচাপে পৰিক্ষেপিত হোৱাকে অধঃক্ষেপন বোলা হয়। সহজ অৰ্থত তুষাৰ পাত, হীমশিলা নিয়ৰ আৰু প্ৰধানকৈ বৃষ্টিপাত হোৱাকে অধঃক্ষেপন বুলি কোৱা হয়। এইবোৰৰ আৱৰ্তন কাল আৰু পৰিমাণে অৰণ্যৰ প্ৰকাৰ নিৰূপণ কৰে। জলবায়ু সম্বন্ধীয় এই কাৰকবোৰৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰিয়েই বিভিন্ন প্ৰকাৰৰ অৰণ্য যেনে, চিৰ সেউজীয়া অৰণ্য পৰ্ণপাতী অৰণ্য চেপাৰেল আদি গঠন হয়। 7. ভূ-প্ৰকৃতি ভূ-প্ৰকৃতিয়ে পৃথিৱীৰ উপৰিভাগৰ কেতবোৰ কাৰক যেনে, উচ্চতা মাটিৰ ঢাল পৰ্বতমালা উপত্যকা সমভূমি অৱক্ষেপন, মাটিৰ গঠন আদিক অন্তৰ্ভুক্ত কৰে। ভূ-প্ৰকৃতিয়ে পৰিৱেশৰ কাৰক যেনে বায়ুমণ্ডৰীয় চাপ, বতাহ, বৃষ্টিপাত, পোহৰৰ তীব্ৰতা, পোহৰৰ স্থিতিকাল উষ্ণতা, পানীৰ সোঁত আদিক প্ৰভাৱিত কৰে। এই কাৰকবোৰৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰাৱিয়েই এখন পৰ্বতৰ দুয়োফালে উপবিষ্ট উদ্ভিদ আৰু প্ৰাণীৰ গুণগত আৰু মাত্ৰাগত পাৰ্থকহ পৰিলক্ষিত হয়। উদাহৰণ স্বৰূপে হিমালয় পৰ্বতৰ উত্তৰৰ ঢাল অঞ্চলতকৈ দক্ষিণৰ ঢাল জৈৱ বৈচিত্ৰ্যতাত অধিক চহকী। 8. হাইড্ৰজেন আয়ন গাঢ়তা য়ে স্থলজ আৰু জলজ প্ৰাণীবোৰৰ বিস্তৃতি নিয়ন্ত্ৰণ কৰে। হাইড্ৰজে আয়ন আৰু হাইড্ৰক্সিল আয়নৰ পৰিমাণৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি জোখা হয়। যেতিয়া হাইড্ৰজেন আয়ন আৰু হাইড্ৰক্সিল আয়নৰ পৰিমাণ সমান হয় যেতিয়া এই পানীক প্ৰশমিত পানী বোলা হয় আৰু ইয়াৰ ৰ মান হ’ল 7.0। এই মান 7.0 তকৈ যিমানে কমি যায় সিমানে অম্লতাৰ পৰিমাণ বাঢ়ি যায়। আকৌ এই মান 7.0 ৰ যিমান ওপৰলৈ যায় সিমানে ক্ষাৰকত বাঢ়ি যায়। কেচু, শামুক, আদি প্ৰাণীবোৰ আম্লিক মাটিত নেথাকে। আনহাতে আম্লিক মাধ্যমত ইউগ্লিনা আৰু কিছুমান ফ্লেজিলেট প্ৰৰ্য্যাপ্ত পৰিমাণে থাকে। চূণমিশ্ৰিত খোলাযুক্ত প্ৰাণীবোৰ সাধাৰণতে প্ৰশমিত নাইবা ক্ষাৰকীয় ৰ মাধ্যমত বাস কৰে। 9. খনিজ লৱণ জীৱসমূহৰ সূষম বৃদ্ধিৰ বাবে বিভিন্ন প্ৰকাৰৰ খনিজ লৱণ বা জীৱজনিত পুষ্টিদ্ৰব্যৰ প্ৰয়োজন হয়। এইবোৰৰ অভাৱেজীৱৰ বৃদ্ধি আৰু বিকাশত অস্বাভাৱিকতাৰ সৃষ্টি কৰিব পাৰে। এইবোৰে জীৱৰ বিস্তাৰণতো প্ৰভাৱ পেলায়। পৰিৱেশ তন্ত্ৰ এটা সুস্থিৰ ভাবে চলিবলৈ হ’লে নিৱচ্ছিন্ন ভাবে এই পদাৰ্থ সমূহৰো চক্ৰীভৱন চলি থাকিব লাগিব। উদাহৰণ হিচাপে পুখুৰীৰ পৰিৱেশ তন্ত্ৰ পুখুৰী এবিধ স্বয়ংক্ৰিয় আৰু সম্পূৰ্ণ পৰিৱেশ তন্ত্ৰৰ উদাহৰণ। ইয়াত পৰিৱেশ তন্ত্ৰৰ যাৱতীয় আৰু প্ৰয়োজনীয় সকলোবোৰ উপাংশই থাকে। পুখুৰীৰ পৰিৱেশ তন্ত্ৰৰ উপাদানবোৰ তলত আলোচনা কৰা হ’ল। 1. অজৈৱিক উপাদান: পুখুৰীত থকা মুখ্য অজৈৱিক উপাদানবোৰ হ’ল, পোহৰ, উষ্ণতা, বিভিন্ন অজৈৱ আৰু জৈৱযৌগ যেনে, পানী, কাৰ্বন-ডাই-অক্সাইড, অক্সিজেন, কেলছিয়াম, নাইট্ৰজেন, ফছফেট, নাইট্ৰেট, ক্ল’ৰাইড ইত্যাদি। পুখুৰীত থকা পোষক দ্ৰব্যবোৰৰ বেছি ভাগেই পুখুৰীৰ তলত গেদ হিচাপে জমা হৈ থাকে আৰু বাকীবোৰ পানীত লগত মিহলি হৈ জলজ জীৱবোৰৰ বাবে উপলভ্য হয়। 2. জৈৱিক উপাদান: পুখুৰীৰ পানীত থকা জীৱিত উপাদানবোৰক তলত দিয়া ধৰণে ভাগ কৰিব পাৰি। যেনে উৎপাদক, উপভোক্তা আৰু বিয়োজক। উৎপাদক: এইবোৰ স্বপোষী সেউজীয়া জলজ উদ্ভিদ আৰু কিছুমান সালোকসংশ্লেষী বেক্টেৰিয়া। জলজ উদ্ভিদবোৰে সৌৰ শক্তি গ্ৰহণ কৰি পুখুৰীৰ মাটি আৰু পানীৰ পৰা আহৰণ কৰা খনিজ লৱণবোৰৰ সহায়ত জটিল জৈৱযৌগ যেনে, কাৰ্বহাইড্ৰেট, প্ৰটিন, লিপিড আদি গঠন কৰে। উৎপাদকবোৰক প্ৰধানকৈ দুটা ভাগত ভগাব পাৰি। স্থূল উদ্ভিদ এইবোৰ হ’ল শিপাযুক্ত ডাঙৰ আকৃতিৰ জলজ উদ্ভিদ। এইবোৰ পানীত সম্পূৰ্ণ বা আংশিক ভাবে ডুব গৈ থকা বা ওপঙি থকা নাইবা পানীৰ ওপৰ ভাগত ওলাই থকা উদ্ভিদ হব পাৰে। পুখুৰীত সাধাৰণতে পোৱা উদ্ভিদবোৰ হ’ল টাইফা ট্ৰেপা ছেজিটেৰিয়া নিম্ফিয়া কাৰা হাইড্ৰিলা নেৰিয়া ইউট্ৰিকুলাৰিয়া মাৰ্ছিলিয়া নিলুম্ব ইত্যাদি। এয’লা চেলভিনিয়া উলফিয়া না আদি কেতবোৰ পানীত ওপঙি থকা উদ্ভিদ। উদ্ভিদ প্লাৱক এইবোৰ হ’ল পানীত ওপঙি থকা বা ডুবগৈ থকা ক্ষুদ্ৰ আকৃতিৰ উদ্ভিদ। এইবোৰ প্ৰধানতঃ শেলাই আৰু ফ্লেজিলেট। উদাহৰণ ইউল’থ্ৰিস্ক স্পাইৰ’গাইৰা ক্লেড’ফৰা ইড’গনিয়াম ষ্টেৰিয়াম মেৰিয়াম ইউড’ৰিনা ডৰিণা ভলভক্স ডায়েটাম ক্লেমাইড’ম’নাছ ইত্যাদি। উপভোক্তা: এইবোৰ পৰপোষী আৰু পুষ্টি আহৰণৰ বাবে উৎপাদকৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল। পুখিৰীত তিনি ধৰণৰ উপভোক্তা পোৱা যায়। মুখ্য বা প্ৰাথমিক উপভোক্তা: )এইবোৰ বিভিন্ন আকৃতিৰ তৃণভোজী প্ৰাণী। এইবোৰক দুটা ভাগত ভগাব পাৰি। বেন্থছ এইবোৰ প্ৰাণী পুখুৰীৰ তলিভাগত ভাগ কৰে আৰু পুখুৰীৰ পৰিৱেশ তন্ত্ৰ নিয়নন্ত্ৰণত গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা গ্ৰহণ কৰে। উদাহৰণ পতঙ্গ, পতঙ্গৰ পলু, মাছ, হামুক, ক্ৰাষ্টেছিয়া, জোক, কেঁচু ইত্যাদি। প্ৰাণী প্লাৱক এইবোৰ হ’ল পুখুৰীৰ পানীত বাস কৰা কেতবোৰ ক্ষুদ্ৰ আকৃতিৰ প্ৰাণী আৰু এইবোৰে উদ্ভিদ প্লাৱক ভক্ষণ কৰি জীয়াই থাকে। উদাহৰণ ইউগ্লিনা ছ ডাইলেপটাছ ),ইত্যাদি। কেতবোৰ ক্ৰাষ্টেছিয়া যেনো ডাফণিয়া ছ ষ্টেন’চাইপ্ৰিছ ইত্যাদিও প্ৰাণীপ্লাৱকৰ উদাহৰণ। দ্বিতীয় স্তৰৰ উপভোক্তা এইবোৰ হ’ল প্ৰাথমিক উপভোক্তা বা তৃণভোজী প্ৰাণীক খাদ্য হিচাপে গ্ৰহণ কৰা মাংসভোজী প্ৰাণী। উদাহৰণ মাছ, পানীত বাস কৰা পতঙ্গ, ভেকুলী ইত্যাদি। তৃতীয় স্তৰৰ উপভোক্তা এইবোৰ পৰভক্ষী মাংসভোজী প্ৰাণী। ডাঙৰ মাছ, সাপ আদি এই শ্ৰেণীৰ উপভোক্তা। বিয়োজক পুখুৰীৰ পানীত বিভিন্ন প্ৰকাৰৰ বেক্টেৰিয়া আৰু ভেঁকুৰ থাকে্ এইবোৰে মৃত জীৱবোৰৰ পচন ঘটাই তাৰ পৰা খাদ্য আহৰণ কৰে আৰু অধিকাংশ পোষক দ্ৰব্য পৰিৱেশ তন্ত্ৰত পুনৰ ব্যৱহাৰৰ বাবে মুক্ত কৰে। পুখুৰীত থকা সাধাৰণ বিয়োজকবোৰ হ’ল পাৰজিলাছ ছিফালোস্প’ৰিয়াম ক্লেড’স্পৰিয়াম ৰাইয’পাছ পেনিছিলিয়াম এণ্টাৰ’নেৰিয়া ট্ৰাইক’ডাৰমা চাৰ্ছিনেলা ফুচাৰিয়াম কাৰভুলেৰিয়া ইত্যাদি। পুখুৰী এটাক দুটা স্পষ্ট স্তৰত ভগাব পাৰি। ওপৰৰ উৎপাদক স্তৰ আৰু ক্ষয়কাৰী বা অপৰদ স্তৰ সেয়েহে পুখুৰী এটা ভাৰসাম্য পৰিৱেশ তন্ত্ৰৰ উদাহৰণ। পৰিৱেশ তন্ত্ৰৰ গঠনৰ বৈশিষ্ট্য জৈৱিক আৰু অজৈৱিক উপাদান সমূহৰ আন্তঃক্ৰিয়াৰ বাবেই একোটা বৈশিষ্ট্যপূৰ্ণ পৰিৱেশ তন্ত্ৰৰ সৃষ্টি হয়। পৰিৱেশ তন্ত্ৰ গঠনৰ মূল বৈশিষ্ট্য সমূহ হ’ল 1. প্ৰজাতিৰ গাঁথনি বা সংমিশ্ৰণ একোটা পৰিৱেশ তন্ত্ৰৰ জৈৱিক সম্প্ৰদায় সমূহ কিছুমান বিশেষ ধৰণৰ প্ৰজাতিৰে গঠিত হয়। উদাহৰণ স্বৰূপে অৰণ্যৰ পৰিৱেশ তন্ত্ৰত বিভিন্ন প্ৰকাৰৰ বৃক্ষ, গুল্ম, লতা আদি থাকে। অৰণ্যবোৰৰো গছৰ প্ৰকাৰ আৰু ঘনত্ব বেলেগ বেলেগ হোৱা দেখা যায়, যেনে চিৰ সেউজীয়া অৰণ্য, পৰ্ণপাতী অৰণ্য, ইত্যাদি। প্ৰজাতিৰ গাঁথনি, ভৌগোলিক অৱস্থা, ভূ-প্ৰকৃতি, প্ৰাকৃতিক বাতাবৰণ আদিৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰে। ক্ৰান্তীয় বৰ্ষাৰণ্য আৰু প্ৰৱাল দ্বীপ সমূহথ প্ৰজাতিৰ সংমিশ্ৰণ সৰ্বাধিক আৰু মৰুভূমি আৰু মেৰু অঞ্চলত সৰ্বনিম্ন হোৱা হোৱা দেখা যায়। 2. স্তৰীভৱন পৰিৱেশ তন্ত্ৰত উলম্ব স্তৰীভৱন বা স্তৰবিন্যাস দেখা যায়। বিভিন্ন উচ্চতা আৰু পত্ৰাৱৰণৰ উদ্ভিদ সমূহে সৃষ্টি কৰা স্তৰীভৱণ বিভিন্ন প্ৰজাতিৰ জীৱৰ সূক্ষ্ম বাসস্থান আৰু নিচি হিচাপে ব্যৱহাৰ হয়। উদাহৰণ স্বৰূপে ক্ৰান্তীয় বৰ্ষাবন বোৰত সুস্পষ্ট স্তৰীভৱন আৰু তাত প্ৰজাতিৰ বৈচিত্ৰ্যতাও সৰ্বাধিক হয়। আনহাতে মৰুভূমি অঞ্চলত গছ-গছনিৰ সংখ্যা তেনেই তাকৰ হোৱা বাবেস্তৰীভৱন কম পৰিমাণে দেখা যায় বা নেথাকেই। 3. পুষ্টি সংগঠন পুষ্টিৰ দিশৰ পৰা পৰিৱেশ তন্ত্ৰৰ জীৱ সম্প্ৰদায়বোৰত দুটা অংশ থাকে যেনে স্বপোষী আৰু পৰপোষী। প্ৰথম বিধত প্ৰধানকৈ সৌৰ শক্তিৰ আহৰণ, সৰল জৈৱ পদাৰ্থৰ ব্যৱহাৰ আৰু জটিল যৌগ গঠন হয়। দ্বিতীয় বিধত জটিল পদাৰ্থৰ ব্যৱহাৰ, পুনৰ গঠন, ভাঙোন আদি পৰিঘটনাবোৰ সংঘটিত হয়। 4. স্থিৰ ফচল স্থিৰ ফচল বা ষ্টেডিং ক্ৰপ হ’ল পৰিৱেশ তন্ত্ৰৰ বিভিন্ন খাদ্যস্তৰ সমূহত থকা জৈৱিক পদাৰ্থৰ আয়তন। ইয়াক জীৱ ভৰ, জৈৱ আয়তন বা বায়’মাছ হিচাপে প্ৰকাশ কৰা হয়। বায়’মাছক শুস্কভৰ, সিক্তভৰ, কাৰ্বনৰ ভৰ, কেলৰি আদি হিচাপেও নিৰ্ণয় কৰা হয়। ইয়াৰ দ্বাৰা পৰিৱেশ তন্ত্ৰ এটাৰ উৎপাদনৰ পৰিমাণৰ বিষয়ে ধাৰণা কৰিব পাৰি। 5. স্থিৰাৱস্থা বা স্থিৰ মানদণ্ড ই হ’ল পৰিৱেশ তন্ত্ৰ এটাত থকা অজৈৱ পোষক দ্ৰব্যৰপৰিমাণ। ইয়াৰ পৰিমাণ স্থিৰ নহয়। বিভিন্ন পৰিৱেশ তন্ত্ৰ আৰু ঋতুত ইয়াৰ পৰিমাণো বেলেগ বেলেগ হয়। উৎপাদকৰ বৃদ্ধি মাধ্যমত অজৈৱ পোষক দ্ৰব্যবোৰ থাকে। উচ্ছমানৰ স্থিৰ অৱস্থাত উৎপাকৰ বৃদ্ধি আৰু উৎপাদন ক্ষমতা হ্ৰাস পায়। পৰিৱেশ তন্ত্ৰৰ উৎপাদন ক্ষমতা কোনো এটা পৰিৱেশ তন্ত্ৰৰ যিকোনো এটা পৌষ্টিক স্তৰে যি হাৰত প্ৰতি একক ক্ষেত্ৰফলত নিৰ্দিষ্ট সময়ৰ ব্যৱধানত বায়’মাছৰ পৰা যিমানখিনি শক্তি সংশ্লেষণ কৰে তাকে পৰিৱেশ তন্ত্ৰটোৰ উৎপাদন ক্ষমতা বুলি কোৱা হয়। ইয়াক ওজনৰ জোখত নাইবা শক্তি হিচাপে প্ৰকাশ কৰা হয়। উৎপাদন ক্ষমতাক দুটা ভাগত ভগাব পাৰি যেনে প্ৰাথমিক উৎপাদন ক্ষমতা আৰু গৌণ উৎপাদন ক্ষমতা 1. প্ৰাথমিক উৎপাদন ক্ষমতা: প্ৰতি একক ক্ষেত্ৰফলত থকা সেউজীয়া উদ্ভিদে নিৰ্দিষ্ট সময়ৰ ব্যৱধানত সালোক সংশ্লৈষণৰ সহায়ত যিখিনি শক্তি আহৰণ কৰে তাকে প্ৰাথমিক উৎপাদন ক্ষমতা বোলা হয়। ই আকৌ দুই প্ৰকাৰৰ যেনে সামগ্ৰিক বা স্থূল প্ৰাথমিক উৎপাদন আৰু ৰাহি প্ৰাথমিক উৎপাদন সামগ্ৰিক বা স্থূল প্ৰাথমিক উৎপাদন সেউজীয়া উদ্ভিদে নিৰ্দিষ্ট সময়ত একক ক্ষেত্ৰফলত সামগ্ৰিক ভাবে যি পৰিমাণৰ শৰ্কৰা বা অন্যান্য জৈৱ যৌগ প্ৰস্তুত কৰে তাকে স্থূল প্ৰাথমিক উৎপাদন বোলা হয়। ৰাহি প্ৰাথমিক উৎপাদন ই হ’ল সেউজীয়া উদ্ভিদে স্থূল প্ৰাথমিক উৎপাদনৰ পৰা খৰচ কৰাৰ পিছত ৰাহি হোৱা শক্তি নাইবা সঞ্চিত বায়’মাছৰ পৰিমাণ। উদ্ভিদৰ ক্ষেত্ৰত শ্বসন কাৰ্যত ব্যৱহাৰ হোৱা শক্তিক বাদ দি যিখিনি অতিৰিক্ত শক্তি জমা হৈ থাকে তাকে ৰাহি প্ৰাথমিক উৎপাদন বোলা হয়। অৰ্থাৎ, ৰাহি মুখ্য উপাদন স্থূল মুখ্য উৎপাদন শ্বসন বা, স্থূল মুখ্য উৎপাদন ৰাহি মুখ্য উপাদন শ্বসন 2. গৌণ উৎপাদন ক্ষমতা: উপভোক্তা স্তৰত জৈৱ যৌগৰ পুনৰ সংশ্লেষণ হাৰকে গৌণ উৎপাদন বোলা হয়। ভক্ষণৰ জৰিয়তে উৎপাদকৰ পৰা প্ৰত্যক্ষ নাইবা পৰোক্ষ ভাবে উপভোক্তাবোৰে কিছু শক্তি আহৰণ কৰি দেহত সঞ্চিত কৰি ৰাকে। এনেদৰে উপভোক্তা স্তৰত সঞ্চিত শক্তিকেই গৌণ উৎপাদন বোলা হয়। সাধাৰণতে মুখ্য উৎপাদনৰ কেৱল শতকৰা 10 ৰ পৰা 20 শতাংশহে গৌণ উৎপাদনলৈ ৰূপান্তৰিত হয় আৰু বাকীখিনি তাপ শক্তি হিচাপে নিৰ্গত হয়। মুখ্য উৎপাদন ক্ষমতা প্ৰভাৱিত কৰা কাৰক সমূহ কোনো এখন ঠাইৰ উৎপাদকতা নিৰ্ভৰ কৰে পৰিৱেশৰ বিভিন্ন কাৰকৰ ওপৰত। এইবোৰৰ তাৰতম্যৰ কাৰণতেই বিভিন্ন পৰিৱেশ তন্ত্ৰৰ প্ৰাথমিক উৎপাদকতা বিভিন্ন ধৰণৰ হয়। এই কাৰকবোৰ হ’ল, পোহৰ, উষ্ণতা, পানী, পোষক দ্ৰব্য, সালোক সংশ্লেষণৰ দক্ষতা, সৌৰ বিকিৰণ, অধঃক্ষেপন, মাটিৰ প্ৰকাৰ, আদ্ৰতা ইত্যাদি। মাটিত পৰ্য্যাপ্ত পৰিমাণৰ পানীৰ যোগান নিশ্বিত হলে ক্ৰান্তীয় অঞ্চলসমূহত গোটেই বছৰ ধৰি মুখ্য উৎপাদন অবিৰত ভাবে চলি থাকে। আনহাতে মেৰু অঞ্চলত অত্যধিক শীতৰ বাবে মুখ্য উৎপাদন সীমিত হৌৱা দেখা যায়। প্ৰাথমিক উৎপাদন ক্ষমতা আৰু গৌণ উৎপাদন ক্ষমতা ৰ মাজত পাৰ্থক্য। প্ৰাথমিক উৎপাদন ক্ষমতা গৌণ উৎপাদন ক্ষমতা 1. প্ৰাথমিক উৎপাদন ক্ষমতা হ’ল উৎপাদকে অজৈৱ বস্তুৰ পৰা জৈৱিক বস্তু সংশ্লেষণ কৰাৰ হাৰ। 1. গৌণ উৎপাদন ক্ষমতা হ’ল উপভোক্তাই জৈৱিক বস্তুৰ পৰা জৈৱিক বস্তু সংশ্লেষণ কৰাৰ হাৰ। 2. এই হাৰৰ মাত্ৰা আপেক্ষিক ভাবে বহুত বেছি। 2. এই হাৰৰ মাত্ৰা আপেক্ষিক ভাবে কম আৰু উৰ্দ্ধৰ পৌষ্টিক স্তৰৰ ফালে ক্ৰমান্বয়ে কমি আহে। 3. ইয়াত অজৈৱ পদাৰ্থৰ পৰা জৈৱিক পদাৰ্থৰ সংশ্লেষণ হয়। 3. ইয়াত জৈৱ পদাৰ্থৰ পৰা জৈৱিক পদাৰ্থৰ সংশ্লেষণ হয়। উৎপাদনৰ পৰ্য্যায় উৎপাদনৰ পৰ্য্যায় ঠাই এডোখৰৰ উদ্ভিদ প্ৰজাতি, সিহঁতৰ সালোক সংশ্লেষণৰ ক্ষমতা, পোষক দ্ৰব্যৰ প্ৰাচুৰ্য্যতা, সূৰ্যৰ বিকিৰণ, অধঃক্ষেপন, মাটিৰ প্ৰকাৰ আৰু অন্যান্য কিছুমান পৰিৱেশিক কাৰকৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল। উৎপাদনক্ষমতাৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি পৰিৱেশ তন্ত্ৰৰ উৎপাদনৰ পৰ্য্যায়ক তিনিটা ভাগত ভগোৱা হৈছে যেনে অধিক উৎপাদনশীল পৰেৱেশ তন্ত্ৰ সাধাৰণ উৎপাদনশীল পৰিৱেশ তন্ত্ৰ কম উৎপাদনশীল পৰিৱেশ তন্ত্ৰ আৰু অতি কম উৎপাদনশীল পৰিৱেশ তন্ত্ৰ অধিক উৎপাদনশীল পৰেৱেশ তন্ত্ৰ: যিবোৰ পৰিৱেশ তন্ত্ৰৰ ৰাহি মুখ্য উপাদান) প্ৰায় বা 20-40 সেইবোৰকে অধিক উৎপাদনশীল পৰিৱেশ তন্ত্ৰ বোলা হয়। উৎপাদকৰ প্ৰকাৰৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি এনেকুৱা পৰিৱেশ তন্ত্ৰৰ দৈনিক উৎপাদন প্ৰায় 2। এনেকুৱা উৎপাদন ক্ষমতা সাধাৰণতে ক্ৰান্তীয় অৰণ্য প্লাৱন ভূমি প্ৰৱাল দ্বীপ কুঁহিয়াৰৰ খেতিৰ পৰিৱেশ তন্ত্ৰত দেখিবলৈ পোৱা যায়। সাধাৰণ উৎপাদনশীল পৰিৱেশ তন্ত্ৰ: এনেকুৱা পৰিৱেশ তন্ত্ৰবোৰত উৎপাদনৰ হাৰ বা আৰু দৈনিক হিচাবত উৎপাদন 2। সাধাৰণ খেতিপথাৰ আৰু নাতিশীতোষ্ণ অঞ্চলৰ অৰণ্য সমূহ এই প্ৰকাৰৰ। কম উৎপাদনশীল পৰিৱেশ তন্ত্ৰ: এইবোৰ পৰিৱেশ তন্ত্ৰৰ বাৰ্ষিক উৎপাদন 2 বা আৰু দৈনিক 2। উদাহৰণ তৃণভূমি। অতি কম উৎপাদনশীল পৰিৱেশ তন্ত্ৰ: এইবোৰ পৰিৱেশ তন্ত্ৰৰ বাৰ্ষিক উৎপাদন 2 বা তকৈও কম। কিছুমান মৰুভূমিৰ বছৰি উৎপাদন ক্ষমতা বা ইয়াতকৈও কম। বিয়োজন বিয়োজক জীৱৰ দ্বাৰা জটিল জৈৱ যৌগবোৰক ভৌতিক আৰু ৰাসায়নিক পদ্ধতিৰে বিয়োজিত কৰাকে বিয়োজন বুলি কোৱা হয়। স্থলজ পৰিৱেশ তন্ত্ৰত মাটিৰ ওপৰৰ স্তৰটোৱেই হ’ল বিয়োজনৰ স্থান। উদ্ভিদৰ মৃত অংশ, মৃত প্ৰাণীৰ শৰীৰ, প্ৰাণীৰ শৰীৰৰ বৰ্জিত বস্তু আদিবোৰক অপৰদ বোলা হয়। বিয়োজন পদ্ধতি বিয়োজনৰ ফলত মৰা পছা বস্তুবোৰ সম্পূৰ্ণৰূপে বিয়োজিত হৈ পৰিৱেশ তন্ত্ৰৰ লগত পুনৰায় মিলি যায় আৰু নতুন নতুন জীৱ প্ৰজন্মৰ শৰীৰত প্ৰৱেশ কৰে। বিয়োজন প্ৰক্ৰিয়াৰ স্তৰ সমূহ হ’ল খণ্ডন নিক্ষালন অপচয় হিউমিফিকেচন আৰু খনিজীভৱণ খণ্ডন অপৰদভোজী প্ৰাণীবোৰ যেনে উই পৰুৱা গুৱৰুৱা পোক কেঁচু আদিয়ে মৰা পছা বস্তুবোৰক সৰু সৰু কণালৈ ভাঙি দিয়ে। ইয়াকে খণ্ডন প্ৰক্ৰিয়া বোলা হয়। নিক্ষালন অজৈৱ পোষক দ্ৰব্যৰ কণাবোৰ পানীত দ্ৰবীভূত হৈ মাটিৰ তললৈ গৈ অপ্ৰাপ্তব্য লৱণ হিচাপে অৱক্ষেপিত হোৱাকে নিক্ষালন বোলা হয়। অপচয় বিয়োজক জীৱ যেনে বেক্টেৰিয়া, ভেঁকুৰ আদিয়ে উৎসেচকৰ সহায়ত অদ্ৰবনীয় জটিল জৈৱ যৌগবোৰক সৰল আৰু দ্ৰবনীয় জৈৱ যৌগলৈ পৰিৱৰ্তন কৰে। ইয়াকে অপচয় বোলা হয়। হিউমিফিকেচন অপৰদ আৰু অৱশিষ্ট জৈৱ যৌগবোৰৰ পৰা কলা ৰঙৰ অনিয়তাকাৰ পদাৰ্থ সৃষ্টি হোৱাকে হিউমিফিকেচন বোলা হয়। এই পদাৰ্থবোৰকে হিউমাছ বোলা হয়। এইবোৰৰ ওপৰত অনুজীৱবোৰে সহজে ক্ৰিয়া কৰিব নোৱাৰে আৰু এইবোৰ লাহে ধীৰে বিয়োজিত হয়। হিউমাছবোৰ কলয়ড্ প্ৰকৃতিৰ আৰু এইবোৰে পোষক দ্ৰব্যৰ ভড়াল হিচাপে কাম কৰে। খনিজীভৱণ জৈৱ যৌগৰ পৰা অজৈৱ লৱণ আৰু অজৈৱ যৌগবোৰক মুক্তকৰণ কৰা প্ৰক্ৰিয়াকে খনিজীভৱণ বোলা হয়। অপৰদভোজী আৰু বিয়োজক জীৱৰ মাজত প্ৰৰ্থক্য: অপৰদভোজী বিয়োজক জীৱৰ অপৰদভোজীবোৰ হ’ল প্ৰাণী। এইবোৰে অপৰদ ভক্ষণ কৰি জীয়াই থাকে। 1. এইবোৰ হ’ল অনুজীৱ। এইবোৰে অৱশিষ্ট জৈৱ পদাৰ্থবোৰৰ পৰা পুষ্টি আহৰণ কৰে। অপৰদভোজীবোৰে মৰা পছা জৈৱ বস্তুবোৰ ভক্ষণ কৰে। 2. ইহঁতে উৎসেচক ক্ষৰণ কৰি জৈৱ পদাৰ্থবোৰৰ বিয়োজন ঘটায়। পৰিৱেশ তান্ত্ৰিক দিশৰ পৰা এইবোৰে মৰা পছা জৈৱ বস্তুবোৰক 3. পৰিৱেশ তান্ত্ৰিক দিশৰ পৰা এইবোৰে জৈৱিক বস্তুবোৰক হিউমিফিকেচন আৰু (অপৰদ) খণ্ড বিখণ্ড কৰে অপৰদভোজী খনিজীভৱণ কৰি পৰিৱেশ তন্ত্ৰত মুক্ত কৰি দিয়ে। বিয়োজক জীৱৰ উদাহৰণ হ’ল চুড’মোনাছ প্ৰাণীৰ উদাহৰণ হ’ল কেঁচু, গুৱৰুৱা পোক। বিয়োজন নিয়ন্ত্ৰণকাৰী কাৰক অপৰদবোৰৰ বিয়োজনৰ হাৰ এইবোৰৰ ৰাসায়নিক প্ৰকৃতি, পৰিৱেশৰ উষ্ণতা, মাটিৰ আদ্ৰতা আৰু ৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল। ইয়াৰে শেষৰ তিনিটাই অপৰদভোজী আৰু বিয়োজক জীৱৰ কাৰ্যৰ ওপৰত প্ৰভাৱ পেলায়। উষ্ণতা: উচ্ছ উষ্ণতাই বিয়োজনৰ হাৰ বৃদ্ধি কৰে। বিশেষকৈ 300 চে. ৰ উষ্ণতাৰ পৰা ক্ৰমাগত উষ্ণতা বৃদ্ধিয়ে বিয়োজনৰ মাত্ৰা বঢ়ায়। এনেকুৱা উষ্ণতাত কেইসপ্তাহ মানৰ পৰা কেইমাহমান সময়ৰ ভিতৰতে অপৰদবোৰৰ বিয়োজন ঘটায়। আনহাতে কম উষ্ণতাত বিশেষকৈ 100 চে. উষ্ণতাৰ তলৰ ফালে বিয়োজনৰ হাৰ নিম্নগামী হোৱা পৰিলক্ষিত হোৱা দেখা যায়। মাটিত আদ্ৰতা: বিয়োজনৰ বাবে মাটিত জলীয় বাষ্পৰ পৰিমাণো অতি প্ৰয়োজনীয়। মৰুভূমিবোৰত জলীয় বাষ্পৰ পৰিমাণ কম আৰু সেয়েহে উষ্ণতা অধিক হোৱা স্বত্বেও ইয়াত বিয়োজনৰ হাৰ অতি কম। আকৌ অত্যধিক জলীয় বাষ্পৰ মাত্ৰাও বিয়োজনক বাধা দিয়া দেখা যায় কিয়নো এনেকুৱা অৱস্থাত বিয়োজনৰ কাৰণে প্ৰয়োজনীয় অক্সিজেন আহৰণ বাধাপ্ৰাপ্ত হয়। প্ৰশমিত আৰু সামান্য ক্ষাৰকীয় মাটিত অনুজীৱ আৰু বিয়োজকবোৰৰ বাবে উপযোগী। আম্লিকতা বাঢ়ি যোৱাৰ লগে লগে অপৰদভোজী আৰু বিয়োজক জীৱবোৰৰ সংখ্যাও কমি আহে। ইয়াৰ উপৰিও বিয়োজন প্ৰক্ৰিয়াৰ বাবে অক্সিজেনৰ প্ৰয়োজন হয়। আকৌ কোনোবা মাটিৰ অপৰদত যদি নিন আৰু কাইটিন থাকে তেতিয়াও বিয়োজনৰ গতি মন্থৰ হয় আৰু অপৰদত যদি অধিক পৰিমাণে নাইট্ৰজেন তথা পানীত দ্ৰবণীয় শৰ্কৰা থাকে তেতিয়া বিয়োজনৰ মাত্ৰা তীব্ৰতৰ হয়। তথ্যসূত্ৰ পৰিৱেশ

84910

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%B8%E0%A6%82%E0%A6%97%E0%A7%80%E0%A6%A4%20%E0%A6%AE%E0%A6%A8%E0%A7%8B%E0%A6%AC%E0%A6%BF%E0%A6%9C%E0%A7%8D%E0%A6%9E%E0%A6%BE%E0%A6%A8

সংগীত মনোবিজ্ঞান

সংগীত মনোবিজ্ঞান বা সংগীতৰ মনোবিজ্ঞানক মনোবিজ্ঞান আৰু সংগীতবিজ্ঞান দুয়োটাৰে এটা শাখা হিচাপে গণ্য কৰিব পাৰি। ইয়াৰ লক্ষ্য হৈছে সংগীতৰ অনুভৱ, সৃষ্টি, সঁহাৰি আৰু দৈনন্দিন জীৱনত অন্তৰ্ভুক্ত কৰা প্ৰক্ৰিয়াসমূহকে ধৰি সংগীতৰ আচৰণ আৰু অভিজ্ঞতাৰ ব্যাখ্যা আৰু বুজাবুজি।আধুনিক সংগীত মনোবিজ্ঞান মূলতঃ অভিজ্ঞতাভিত্তিক; ইয়াৰ জ্ঞান মানৱ অংশগ্ৰহণকাৰীসকলৰ পদ্ধতিগত পৰ্যবেক্ষণ আৰু তেওঁলোকৰ সৈতে পাৰস্পৰিক ক্ৰিয়াৰ দ্বাৰা সংগ্ৰহ কৰা তথ্যৰ ব্যাখ্যাৰ ভিত্তিত আগবাঢ়ি যোৱাৰ প্ৰৱণতা থাকে। সংগীত মনোবিজ্ঞান হৈছে সংগীত পৰিবেশন, ৰচনা, শিক্ষা, সমালোচনা, চিকিৎসাৰ লগতে মানৱ মনোভাৱ, দক্ষতা, পৰিবেশন, বুদ্ধিমত্তা, সৃষ্টিশীলতা, সামাজিক আচৰণৰ অনুসন্ধানকে ধৰি বহু ক্ষেত্ৰত ব্যৱহাৰিক প্ৰাসংগিকতা থকা গৱেষণাৰ ক্ষেত্ৰ। সংগীত মনোবিজ্ঞানে সংগীত বিজ্ঞান আৰু সংগীত অনুশীলনৰ অমনোবৈজ্ঞানিক দিশসমূহৰ ওপৰত পোহৰ পেলাব পাৰে। উদাহৰণস্বৰূপে; ই সংগীতৰ গঠন যেনে: সুৰ, সমন্বয়, সুৰ, ছন্দ, মিটাৰ আৰু ৰূপৰ উপলব্ধি আৰু গণনামূলক আৰ্হিৰ অনুসন্ধানৰ জৰিয়তে সংগীত তত্ত্বত অৰিহণা যোগায়। সংগীতৰ ইতিহাসৰ গৱেষণাই সংগীতৰ বাক্য গঠনৰ ইতিহাসৰ পদ্ধতিগত অধ্যয়নৰ দ্বাৰা, বা তেওঁলোকৰ সংগীতৰ প্ৰতি থকা ধাৰণাৰ, আৱেগিক আৰু সামাজিক সঁহাৰিৰ সম্পৰ্কত সুৰকাৰ আৰু ৰচনাৰ মানসিক বিশ্লেষণৰ দ্বাৰা লাভৱান হ’ব পাৰে। ইতিহাস প্ৰাথমিক ইতিহাস (১৮৫০ চনৰ পূৰ্বৰ) ১৯ শতিকাৰ আগৰ শব্দ আৰু সংগীতৰ পৰিঘটনাৰ অধ্যয়ন মূলতঃ স্বৰ আৰু সুৰৰ গাণিতিক আৰ্হিৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰা হৈছিল। আটাইতকৈ প্ৰাচীন লিপিবদ্ধ পৰীক্ষাসমূহ খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ষষ্ঠ শতিকাৰ। বিশেষকৈ পাইথাগোৰাছৰ কাম আৰু তেওঁ অষ্টকৰ ব্যঞ্জন গঠন কৰা সৰল ষ্ট্ৰিং দৈৰ্ঘ্যৰ অনুপাত প্ৰতিষ্ঠা কৰা। শব্দ আৰু সংগীতক বিশুদ্ধ শাৰীৰিক দৃষ্টিকোণৰ পৰা বুজিব পাৰি বুলি এই মতামতক প্ৰতিধ্বনিত কৰিছিল এনাক্সাগোৰাছ আৰু ব’ইথিয়াছৰ দৰে তত্ত্ববিদসকলে। আৰম্ভণিৰ এজন গুৰুত্বপূৰ্ণ বিৰোধী আছিল এৰিষ্ট’ক্সেনাছ, যিয়ে আধুনিক সংগীত মনোবিজ্ঞানৰ পূৰ্বাভাস দিছিল। তেওঁৰ মতে সংগীতক মানুহৰ উপলব্ধি আৰু মানুহৰ স্মৃতিশক্তিৰ সৈতে ইয়াৰ সম্পৰ্কৰ জৰিয়তেহে বুজিব পৰা যাব। তেওঁৰ মতামতৰ সত্ত্বেও মধ্যযুগ আৰু নৱজাগৰণৰ মাজেৰে সংগীত শিক্ষাৰ অধিকাংশই পাইথাগোৰাছৰ পৰম্পৰাত শিপাই আছিল। বিশেষকৈ জ্যোতিৰ্বিজ্ঞান, জ্যামিতি, গাণিতিক আৰু সংগীতৰ চতুৰ্থ স্তৰৰ জৰিয়তে। অনুভৱভিত্তিক অধ্যয়নৰ উত্থান (১৮৬০–১৯৬০) ১৯ শতিকাৰ শেষৰ ফালে আধুনিক সংগীত মনোবিজ্ঞানৰ বিকাশৰ সমান্তৰালভাৱে সাধাৰণ অভিজ্ঞতাভিত্তিক মনোবিজ্ঞানৰ উত্থান ঘটিছিল, যিটোৱে বিকাশৰ একে পৰ্যায়ৰ মাজেৰে পাৰ হৈছিল। প্ৰথমটো আছিল উইলহেম ৱুণ্ড্টৰ নেতৃত্বত গাঁথনিবাদী মনোবিজ্ঞান, যিয়ে অভিজ্ঞতাক ইয়াৰ সৰু সৰু সংজ্ঞায়িত কৰিব পৰা অংশবোৰত বিভক্ত কৰিব বিচাৰিছিল। ইয়াৰ ভিতৰত হেলমহল্টজে বিশুদ্ধ আৰু জটিল সুৰ আৰু ইয়াৰ উপলব্ধি পৃথক আৰু বুজিবলৈ অনুনাদক বিকশিত কৰা, দাৰ্শনিক কাৰ্ল ষ্টাম্পফে গীৰ্জাৰ অংগ আৰু নিজৰ সংগীত অভিজ্ঞতা ব্যৱহাৰ কৰি টিম্বাৰ আৰু নিৰপেক্ষ পিচ অন্বেষণ কৰা আৰু ৱুণ্ড্টে নিজেই সংযুক্ত কৰা আদি অন্তৰ্ভুক্ত গতিশীল টান আৰু শিথিলতাৰ সৈতে ছন্দৰ অভিজ্ঞতা। আধুনিক (১৯৬০–বৰ্তমান) ২০ শতিকাৰ দ্বিতীয়াৰ্ধত সংগীত মনোবিজ্ঞানে তাত্ত্বিক আৰু প্ৰয়োগমূলক ক্ষেত্ৰৰ বিস্তৃত ক্ষেত্ৰ সামৰি লৈ সম্প্ৰসাৰিত হৈছে। ১৯৬০ চনৰ পৰা এই ক্ষেত্ৰখন জ্ঞানমূলক বিজ্ঞানৰ সৈতে বৃদ্ধি পায়, য'ত সংগীতৰ উপলব্ধি (বিশেষকৈ পিচ, ছন্দ, সমন্বয় আৰু সুৰৰ), সংগীতৰ বিকাশ আৰু যোগ্যতা, সংগীতৰ পৰিবেশন আৰু সংগীতৰ প্ৰতি আৱেগিক সঁহাৰি আদি গৱেষণা ক্ষেত্ৰসমূহো অন্তৰ্ভুক্ত। এই সময়ছোৱাত সংগীত মনোবিজ্ঞান-নিৰ্দিষ্ট আলোচনী, সমাজ, সন্মিলন, গৱেষণা গোট, কেন্দ্ৰ আৰু ডিগ্ৰীৰ প্ৰতিষ্ঠাও দেখা গৈছে, যিটো প্ৰৱণতাই সংগীত শিক্ষা, পৰিবেশন আৰু চিকিৎসাৰ বাবে নিৰ্দিষ্ট প্ৰয়োগৰ দিশত গৱেষণাক লৈ আহিছে।জ্ঞানমূলক মনোবিজ্ঞানৰ কৌশলে সংগীতৰ আচৰণ আৰু অভিজ্ঞতাৰ অধিক বস্তুনিষ্ঠ পৰীক্ষাৰ অনুমতি দিলেও স্নায়ুবিজ্ঞানৰ তাত্ত্বিক আৰু প্ৰযুক্তিগত উন্নতিয়ে সংগীত মনোবিজ্ঞানৰ দিশটোক একবিংশ শতিকালৈ বহু পৰিমাণে গঢ় দিছে। সংগীত মনোবিজ্ঞানৰ গৱেষণাৰ অধিকাংশই পশ্চিমীয়া প্ৰেক্ষাপটত সংগীতৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰিছে যদিও নৃতাত্ত্বিক সংগীতবিজ্ঞানৰ সৈতে এই ক্ষেত্ৰখন সম্প্ৰসাৰিত হৈ সংস্কৃতিৰ মাজত সংগীতৰ ধাৰণা আৰু অনুশীলন কেনেদৰে পৃথক সেইটো পৰীক্ষা কৰিছে। ৰাজহুৱা ক্ষেত্ৰলৈও ই আত্মপ্ৰকাশ কৰিছে। শেহতীয়া বছৰবোৰত কেইবাখনো বেষ্টচেলাৰ জনপ্ৰিয় বিজ্ঞানৰ কিতাপে এই ক্ষেত্ৰখনক ৰাজহুৱা আলোচনাৰ মাজলৈ অনাত সহায় কৰিছে, বিশেষকৈ ডেনিয়েল লেভিটিনৰ ‘ডিজ ইজ ইউৰ ব্ৰেইন অন মিউজিক’ (২০০৬) আৰু ‘দ্য ৱৰ্ল্ড ইন ছিক্স ছংছ’ (২০০৮), অলিভাৰ চেকছৰ ‘মিউজিকোফিলিয়া’ (২০০৭), আৰু গেৰী মাৰ্কাছ ‘গীটাৰ জিৰ’ (২০১২)। ইয়াৰ উপৰিও বিতৰ্কিত "মোজাৰ্ট প্ৰভাৱ"ই শাস্ত্ৰীয় সংগীত শুনা, শিক্ষা আৰু বুদ্ধিমত্তাৰ মাজৰ সম্পৰ্ক সম্পৰ্কে গৱেষক, শিক্ষাবিদ, ৰাজনীতিবিদ আৰু জনসাধাৰণৰ মাজত দীঘলীয়া বিতৰ্কৰ সূচনা কৰে। তথ্যউৎস

77909

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%9A%E0%A7%B0%E0%A6%95%E0%A6%BE%E0%A7%B0%E0%A7%80%20%E0%A6%AD%E0%A6%BE%E0%A6%B7%E0%A6%BE%20%E0%A6%86%E0%A6%A8%E0%A7%8D%E0%A6%A6%E0%A7%8B%E0%A6%B2%E0%A6%A8%20%28%E0%A6%85%E0%A6%B8%E0%A6%AE%29

চৰকাৰী ভাষা আন্দোলন (অসম)

চৰকাৰী ভাষা আন্দোলন বা চমুকৈ ভাষা আন্দোলন ১৯৬০-৬১ চনত সমগ্ৰ অসমত সংঘটিত হোৱা এক ভাষাকেন্দ্ৰিক আন্দোলন। স্বাধীনতাৰ পিছৰে পৰা সময়ে-সময়ে অসমীয়া ভাষাক অসমৰ চৰকাৰী ভাষা হিচাপে স্বীকৃতি দিয়াৰ দাবী উত্থাপন হৈ আহিছিল। ১৯৬০ চনত এই দাবীৰ সমৰ্থনত আৰু বিৰোধত সমগ্ৰ অসম অশান্ত হৈ উঠে। এই অশান্তজৰ্জৰ পৰিবেশৰ উপশম ঘটাবলৈ মুখ্যমন্ত্ৰী বিমলা প্ৰসাদ চলিহাই বিধান সভাত অসম চৰকাৰী ভাষা বিল দাখিল কৰে আৰু ই আইনত পৰিণত হয়; যাৰ যোগেদি অসমীয়া ভাষাই চৰকাৰী ভাষা হিচাপে স্বীকৃতি পায়। ইফালে এই আইনৰ বিৰোধিতা কৰি বৰাক উপত্যকাত বঙালীভাষীসকলে তুমুল আন্দোলন গঢ়ি তোলে। বঙালী ভাষীসকলৰ দাবী আছিল, অসমীয়াৰ সৈতে বঙালী ভাষাকো চৰকাৰী ভাষা হিচাপে স্বীকৃতি দিব লাগে। অৱশেষত ১৯৬১ চনত চৰকাৰী ভাষা আইন সংশোধন কৰি বঙালী ভাষাক অবিভক্ত কাছাৰ জিলাৰ চৰকাৰী ভাষা হিচাপে স্বীকৃতি দিয়া হয়। পৃষ্ঠভূমি তালিকা-১: লোকপিয়লৰ তথ্য অনুসৰি অসমৰ জনসংখ্যা বিতৰণ: ভাষিক শতাংশ (১৯২১-৫১) অসম এখন বহুভাষিক ৰাজ্য। ১৯২১ চনৰ লোকপিয়লত সৰ্বাধিক জনসংখ্যা থকা জনগোষ্ঠীটো আছিল অসমীয়াভাষীসকল, যদিও শতাংশ হিচাপত অসমীয়া জনসংখ্যা মাথো ৩৩.৪৩ শতাংশহে আছিল। দ্বিতীয় স্থানত আছিল ২৭.৬০ শতাংশৰে বঙালীভাষীসকল। ১৯৪১ আৰু ১৯৫১ চনৰ লোকপিয়লত অসমীয়াভাষী জনসংখ্যা ৫০ শতাংশকৈ অধিক হয়। ইয়াৰ সমান্তৰালকৈ বঙালীভাষী লোকৰ শতাংশ হ্ৰাস পায়। ব্ৰহ্মপুত্ৰ উপত্যকাত বাস কৰা বংগমূলীয় মুছলমান আৰু চাহ-বনুৱাসকলে লোকপিয়লত অসমীয়া বুলি লিপিবদ্ধ কৰোৱাৰ কাৰণে অসমীয়াভাষী জনসংখ্যাৰ লক্ষণীয় পৰিবৰ্তন দেখা গৈছিল। আনহাতে ভাৰত বিভাজন হোৱাত অসমৰ অন্যতম বঙালী প্ৰধান জিলা শ্ৰীহট্টৰো বিভাজন হৈছিল। এটা অংশ পৰিছিল পূৰ্ব পাকিস্তানত আৰু আনটো অংশ কাছাৰ জিলাৰ সৈতে একত্ৰীকৰণ হৈছিল, যাৰবাবে ১৯৫১ চনৰ লোকপিয়লত অসমত বঙালীভাষী লোকৰ শতাংশ সামান্য হ্ৰাস হোৱা দেখা যায়। স্বাধীনতাৰ পিছৰে পৰা অসমীয়া ভাষাক অসমৰ চৰকাৰী ভাষা হিচাপে স্বীকৃতি দিয়াৰ দাবী উত্থাপন হৈ আহিছিল। ১৯৫০ চনত অসম সাহিত্য সভাই অসমীয়া ভাষাক চৰকাৰী ভাষা হিচাপে স্বীকৃতি দিয়াৰ দাবীৰে প্ৰস্তাৱ গ্ৰহণ কৰে। ৰাজ্য পুনৰ্গঠন আইন, ১৯৫৬ সংসদত গৃহীত হোৱাৰ পিছত চৰকাৰী ভাষাৰ বিষয়টোৱে বিশেষ গুৰুত্ব লাভ কৰে। ঘটনাক্ৰম ২২ এপ্ৰিল ১৯৫৯-ত অসম প্ৰদেশ কংগ্ৰেছ কমিটিয়ে কাছাৰ আৰু পাহাৰীয়া জিলাকেইখন প্ৰস্তুত নোহোৱা পৰ্যন্ত বাদ দি অসমৰ বাকী অংশত অসমীয়া ভাষাক চৰকাৰী ভাষা হিচাপে স্বীকৃতি দিয়াৰ দাবীত এটা প্ৰস্তাৱ গ্ৰহণ কৰে। কিন্তু প্ৰদেশ কংগ্ৰেছ কমিটিৰ এই প্ৰস্তাৱে ৰাজ্য সকলো শ্ৰেণীকে সন্তুষ্ট কৰাত ব্যৰ্থ হ’ল। একে বছৰৰে ৯ চেপ্তেম্বৰৰ দিনটোত অসম সাহিত্য সভাই ৰাজ্যভাষা দিৱস হিচাপে পালন কৰে। তদানিন্তন প্ৰধানমন্ত্ৰী জৱাহৰলাল নেহৰুৱে গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয় ভ্ৰমণ কৰোঁতে বিশ্ববিদ্যালয়ৰ ছাত্ৰসকলে অসমীয়াক চৰকাৰী ভাষা হিচাপে স্বীকৃতি দিয়াৰ দাবী জনায়। ছাত্ৰ সংগঠনবোৰে ইয়াৰ সমৰ্থনত সমদল, ধৰ্মঘট, সভা আদি অনুষ্ঠিত কৰে। ১৯৬০ চনৰ বিধান সভাৰ বাজেট অধিবেশনত বিভিন্ন ৰাজনৈতিক দলৰ বহুতো বিধায়কে বিধান সভাত বিষয়টো উত্থাপন কৰে আৰু গৰিষ্ঠ সংখ্যকে ইয়াক সমৰ্থন জনায়। কিন্তু অসমীয়া ছাত্ৰ সংগঠন, অসমীয়া বিধায়ক, অসম প্ৰদেশ কংগ্ৰেছ কমিটি আৰু অসম সাহিত্য সভাই উত্থাপন কৰা অসমীয়া ভাষাক চৰকাৰী ভাষা হিচাপে স্বীকৃতি দিয়া দাবীৰ বিশেষকৈ দুটা পক্ষই বিৰোধ কৰিছিল। প্ৰথমটো পক্ষত আছিল অসমৰ পাহাৰীয়া জিলাকেইখনত সক্ৰিয় হৈ থকা ৰাজনৈতিক সংগঠন অল পাৰ্টি হিল লিডাৰ্চ্ কনফাৰেঞ্চ আৰু অন্য জনজাতীয় সংগঠনবোৰ। অল পাৰ্টি হিল লিডাৰ্চ কনফাৰেঞ্চৰ বিধায়কসকলে বিধান সভাত এই দাবীৰ তীব্ৰ বিৰোধিতা কৰিছিল। তেওঁলোকৰ যুক্তি আছিল অসমীয়া ভাষাক চৰকাৰী ভাষা হিচাপে স্বীকৃতি দিলে তেওঁলোকৰ ইংৰাজী শিক্ষাৰে শিক্ষিত মধ্যবিত্ত শ্ৰেণীটো চৰকাৰী চাকৰিৰ ভাগীদাৰীৰ ক্ষেত্ৰত বঞ্চিত হ’ব। শ্বিলঙত অনা-অসমীয়া ছাত্ৰসকলে সমদল উলিয়ায় আৰু অসমীয়াৰ বিৰূদ্ধে শ্লোগান দিয়ে। বিৰোধ কৰা আনটো পক্ষ আছিল বঙালীসকল। তেওঁলোকৰ প্ৰতিদাবী আছিল, অসমীয়াৰ সৈতে বঙালীকো অসমৰ দ্বিতীয়টো চৰকাৰী ভাষা হিচাপে স্বীকৃতি দিয়া। এই দাবী-প্ৰতিদাবীৰ প্ৰতিক্ৰিয়া স্বৰূপে উজনী অসমত অসমীয়া আৰু বঙালীৰ মাজত গোষ্ঠীগত সংঘৰ্ষৰ আৰম্ভ হ’ল। লাহেলাহে এই সংঘৰ্ষ অসমৰ অন্যান্য ঠাইলৈও সম্প্ৰসাৰিত হৈ পৰিল আৰু ই প্ৰবল ৰূপ ধাৰণ কৰিলে। ইফালে ২ আৰু ৩ জুলাইত শিলচৰত পশ্চিম বংগৰ এজন সাংসদ চপলা কান্ত ভট্টাচাৰ্যৰ সভাপতিত্বত অনুষ্ঠিত হোৱা নিখিল অসম বঙালীভাষী সন্মিলনত অসমক দ্বি-ভাষিক ৰাজ্য হিচাপে ঘোষণা কৰাৰ দাবী জনায়। শিলচৰ আৰু কৰিমগঞ্জৰ বাৰ এচোছিয়েচনে ৰাজ্যখনত আইন-কানুনৰ চূড়ান্ত অৱনতি হোৱা বাবে ৰাষ্ট্ৰপতিৰ শাসন দাবী কৰি প্ৰস্তাৱ গ্ৰহণ কৰে। ৪ জুলাই ১৯৬০-ত গুৱাহাটীত পুলিচে লাঠি আৰু গুলী চালনা কৰাত কটন কলেজৰ ৰঞ্জিত বৰপূজাৰী নামৰ এজন ছাত্ৰৰ মৃত্যু হয় আৰু আন ৬জন ছাত্ৰ আহত হয়। বৰপূজাৰীক চৰকাৰী ভাষা আন্দোলনৰ প্ৰথম শ্বহীদ বুলি গণ্য কৰা হয়। ইফালে পশ্চিম বংগতো অসমৰ ভাষা আন্দোলনৰ প্ৰভাৱ পৰাত কলকাতাত শ্বুটিং হৈ থকা লাচিত বৰফুকন নামৰ চলচ্চিত্ৰ এখনৰ শ্বুটিং আধাতে সামৰি অন্য শিল্পী আৰু কলা-কুশলীসকল উৰাজাহাজেৰে অসমলৈ উভতে যদিও সূৰ্য্য বৰা নামৰ ছবিখনৰ অভিনেতা এজন ৰেলেৰেহে উভতি আহিছিল। আহোঁতে কোনোবা দুৰ্বৃত্তই তেওঁক শিলিগুৰিত হত্যা কৰে। চৰকাৰী ভাষা আইন গৃহীত সমগ্ৰ অসমত সংঘটিত হোৱা হিংসাত্মক ঘটনা আৰু উত্তেজনাময় পৰিবেশৰ নিৰসন কৰিবলৈ বিমলা প্ৰসাদ চলিহা নেতৃত্বাধীন অসম চৰকাৰে ১৯৬০ চনৰ ১০ অক্টোবৰত বিধান সভাত অসম চৰকাৰী ভাষা বিধেয়ক, ১৯৬০ দাখিল কৰে। উত্তৰ কৰিমগঞ্জ সমষ্টিৰ তদানিন্তন বিধায়ক ৰণেন্দ্ৰ মোহন দাসে বিধেয়কখন সম্পৰ্কত ভাষিক সমস্যাটোৰ ই স্থায়ী সমাধান কৰিব নোৱাৰে বুলি মন্তব্য দিয়ে। যথেষ্ঠ বিৰোধৰ মাজতো বিধেয়কখন ২৪ অক্টোবৰত গৃহীত হয় আৰু ৰাজ্যপালে স্বাক্ষৰ কৰাৰ পিছত ই আইনলৈ পৰিণত হয়। অসম চৰকাৰী ভাষা আইন, ১৯৬০-ৰ ৩য় দফাত উল্লেখ কৰা হয় যে ভাৰতীয় সংবিধানৰ ৩৪৬ আৰু ৩৪৭ অনুচ্ছেদৰ আধাৰত অসমৰ চৰকাৰী কামকাজত অসমীয়া ভাষা ব্যৱহাৰ কৰা হ’ব। সকলো অধ্যাদেশ, ৰাজ্যিক বিধান সভাত গৃহীত সকলো আইন, বিধান সভাত সংশোধনীৰ বাবে দাখিল কৰা সকলো বিধেয়ক, ৰাজ্য চৰকাৰে জাৰি কৰা সকলো আদেশ, প্ৰবিধান, বিধি আৰু উপবিধি, লগতে সংসদে তৈয়াৰ কৰা আইন- ৰাজপত্ৰত অসমীয়া ভাষাত প্ৰকাশ কৰা হ’ব। আনহাতে চৰকাৰী কামকাজত ইংৰাজী ভাষাৰ প্ৰয়োগৰো অনুমোদন থাকিব। ইংৰাজীৰ বিকল্প হিচাপে হিন্দী ভাষাকো ৰাজ্য চৰকাৰৰ সচিবালয় আৰু বিভাগীয় প্ৰধানৰ কাৰ্যালয়ত ব্যৱহাৰ কৰিব পৰা যাব। উক্ত আইনৰ ৫ম দফা অনুসৰি বঙালী অধ্যুষিত অবিভক্ত কাছাৰ জিলাত (বৰ্তমানৰ কাছাৰ, কৰিমগঞ্জ আৰু হাইলাকান্দি) বঙালী ভাষাক প্ৰশাসনীয় আৰু চৰকাৰী কামকাজত ব্যৱহাৰ কৰা হ’ব। অৱশ্যে ইয়াৰ পূৰ্বে জিলাখনৰ মহকুমা পৰিষদ আৰু পৌৰসভাৰ এখন যুটীয়া বৈঠকত ন্যুনতম দুই তৃতীয়াংশ সদস্যৰ উপস্থিতিত চৰকাৰী ভাষা হিচাপে কোনটো ভাষা গ্ৰহণ কৰা হ’ব, সেই সম্পৰ্কে ভোটযোগে সিদ্ধান্ত ল’ব লাগিব। প্ৰতিবাদ আৰু ভাষা আইনৰ সংশোধনী অসম চৰকাৰী ভাষা আইন, ১৯৬০-য়ে অবিভক্ত কাছাৰ জিলাৰ বঙালীভাষীসকলৰ মাজত তীব্ৰ অসন্তুষ্টিৰ সৃষ্টি কৰে। নিখিল অসম বঙালীভাষী সমিতিয়ে বঙালী ভাষাকো ৰাজ্যৰ অন্যতম চৰকাৰী ভাষা হিচাপে স্বীকৃতি দিয়াৰ দাবীত ভাৰতৰ ৰাষ্ট্ৰপতিৰ ওচৰত স্মাৰকপত্ৰ প্ৰদান কৰে। ১৯৬১ চনৰ ৫ ফেব্ৰুৱাৰীত কাছাৰ গণসংগ্ৰাম পৰিষদৰ গঠন কৰা হয়। ১৪ এপ্ৰিলত জিলাখনৰ অধিবাসীসকলে সংকল্প দিৱস পালন কৰে। ২৪ এপ্ৰিলত গণসংগ্ৰাম পৰিষদে জিলাখনত বিষয়টো সন্দৰ্ভত জন-সচেতনতা বঢ়াবলৈ পদযাত্ৰাৰ আৰম্ভণি কৰে। ২ মে’ত শিলচৰত এই পদযাত্ৰাৰ সামৰণি পৰে। ১৯ মে’ত হৰতালৰ আহ্বান জনোৱা হয়। সেইদিনা দিনৰ প্ৰায় আঢ়ৈ বজাত ৯জন সত্যাগ্ৰহী কঢ়িয়াই দিনা পুলিচৰ ট্ৰাক এখন শিলচৰ ৰেল ষ্টেচনৰ ওচৰেৰে পাৰ হৈ যাওঁতে ষ্টেচনত পিকেটিং কৰি থকা সত্যাগ্ৰহীসকলে ট্ৰাকখন আবদ্ধ কৰাত ট্ৰাকখনত পহৰা দি অহা পুলিচকেইজন পলাই যায়। পিছত কোনোবা দুৰ্বৃত্তই ট্ৰাকখন জ্বলাই দিয়ে। ইয়াৰ পিছতে ষ্টেচনৰ সুৰক্ষাৰ দায়িত্বত থকা অৰ্দ্ধ-সামৰিক বাহিনীয়ে লাঠিচালনা আৰু গুলীবৰ্ষণ কৰে। অৰ্দ্ধ-সামৰিক বাহিনীৰ গুলিচালনাৰ ফলত মুঠ ১১জন লোকৰ মৃত্যু হৈছিল। তেওঁলোক আছিল- কানাইলাল নিয়োগী, চন্দীচৰণ সূত্ৰধৰ, হিতেশ বিশ্বাস, সত্যেন্দ্ৰ দেৱ, কুমুদ ৰঞ্জন দাস, সুনীল সৰকাৰ, শচীন্দ্ৰ চন্দ্ৰ পাল, বীৰেন্দ্ৰ সূত্ৰ্ধৰ, সুকমল পুৰকায়স্থ আৰু কমলা ভট্টচাৰ্য্য। গুলীচালনাৰ ঘটনাৰ প্ৰতিবাদত বৰাক উপত্যকাৰ ৬জন বিধায়কে পদত্যাগ কৰে। সংঘাট প্ৰশমন কৰিবলৈ তদানীন্তন কেন্দ্ৰীয় গৃহমন্ত্ৰী লালবাহাদুৰ শাস্ত্ৰীয়ে এক শান্তি সূত্ৰৰ প্ৰস্তাৱ দিয়ে। কিন্তু সংগ্ৰাম পৰিষদে শাস্ত্ৰীৰ সূত্ৰ অগ্ৰাহ্য কৰে। অন্যহাতে অনা-বঙালী মুছলমান, মণিপুৰী আৰু খিলঞ্জীয়া কাছাৰীৰে গঠিত শান্তি সমিতিয়ে কেন্দ্ৰীয় গৃহমন্ত্ৰীৰ ওচৰত স্মাৰক-পত্ৰ দি অসমীয়া ভাষাকে একমাত্ৰ চৰকাৰী ভাষা হিচাপে ৰখাৰ দাবী জনায়। অসম কেবিনেটে ২৪ চেপ্তেম্বৰ ১৯৬১-ত শাস্ত্ৰী-সূত্ৰক অনুসৰণ কৰি চৰকাৰী ভাষা আইনৰ সংশোধনী বিধেয়কৰ খচৰাত অনুমোদন জনায়। ৭ অক্টোবৰ ১৯৬১-ত এই বিধেয়ক বিধান সভাত গৃহীত হয়। অসম চৰকাৰী ভাষা (সংশোধিত) আইন, ১৯৬১-ৰ যোগে মূল আইনখনৰ ৫ নং দফাটো সংশোধনী কৰি বঙালী ভাষাক কাছাৰ জিলাত চৰকাৰী ভাষা হিচাপে স্বীকৃতি দিয়া হয়। ৫ নং দফাৰ অতি চমু সংশোধনীত উল্লেখ কৰা হয় যে: লগতে চাওক বঙালী ভাষা আন্দোলন (বৰাক উপত্যকা) মাধ্যম আন্দোলন (অসম) তথ্যউৎস স্বাধীনোত্তৰ অসম অসমৰ ৰাজনীতি ভাষা

36834

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AC%E0%A7%B0%E0%A6%BE%E0%A6%B9%E0%A6%AE%E0%A6%BF%E0%A6%B9%E0%A6%BF%E0%A7%B0

বৰাহমিহিৰ

বৰাহ-মিহিৰ প্ৰাচীন ভাৰতৰ গুপ্ত সাম্ৰাজ্যৰ সমসাময়িক (আনুমানিক ৫০৫ ৫৮৭) এজন বিখ্যাত দাৰ্শনিক, জ্যোতিৰ্বিজ্ঞানী, গণিতজ্ঞ আৰু কবি। তেওঁ পঞ্চসিদ্ধান্তিকা নামৰ এটি মহাসংকলনগ্ৰন্থ ৰচনা কৰিছিল, ত তেওঁৰ জীৱনকালৰ সময়ৰ গ্ৰীক, মিছৰীয়, ৰোমান আৰু ভাৰতীয় জ্যোতিৰ্বিজ্ঞানৰ সাৰ লিপিবদ্ধ আছে। তেওঁ দক্ষিণ এছিয়াৰ ইতিহাসৰ সকলোতকৈ বিখ্যাত আৰু জনপ্ৰিয় বিজ্ঞানীসকলৰ অন্যতম। জ্যোতিৰ্বিজ্ঞানৰ উপৰিও গণিতশাস্ত্ৰ, পূৰ্তবিদ্যা, আবহবিদ্যা আৰু স্থাপত্যবিদ্যাৰ তেওঁ পণ্ডিত আছিল। তেওঁ কলা আৰু বিজ্ঞানৰ প্ৰায়বোৰ শাখাতে ব্যাপক অৱদান ৰাখি থৈ গৈছে। উদ্ভিদবিদ্যাৰ পৰা জ্যোতিৰ্বিজ্ঞান, সামৰিক বিজ্ঞানৰ পৰা পুৰাকৌশল জ্ঞানৰ সকলো ক্ষেত্ৰতেই আছিল তেওঁৰ স্বচ্ছন্দ পদচাৰণা। ভাৰতৰ নতুন দিল্লীত অৱস্থিত সংসদ ভৱনত বৰাহমিহিৰৰ সম্মানত এখন দেৱালচিত্ৰ অংকিত আছে। জীৱন আৰু কৰ্ম এই মনীষীৰ জন্ম ভাৰতৰ অবন্তিনগৰত (বৰ্তমান উজ্জয়িনী)ত হৈছিল। গুপ্ত ৰজা বিক্ৰমাদিত্যৰ সভাৰ নৱৰত্নৰ অন্যতম হিচাপে তেওঁ স্বীকৃত। ভাৰতীয় পঞ্জিকাৰ তেওঁ অন্যতম সংস্কাৰক আছিল। তেওঁ বছৰ গণনাৰ ক্ষেত্ৰত হাগক প্ৰথম মাহ হিচাপে ধৰাৰ প্ৰচলন কৰিছিল। আগতে ত আৰু হাগক বসন্ত ঋতুৰ অন্তৰ্গত ধৰা হৈছিল। পৃথিবীৰ আকাৰ আৰু আকৃতি সম্বন্ধে তেওঁৰ সঠিক ধাৰণা আছিল। তেওঁৰ জন্ম ৫৮৭ খ্ৰীষ্টাব্দ বুলি ধৰা হয় যদিও কোনো কোনো লোকৰ মতে সেয়া ৫৭৮। বৰাহমিহিৰ আছিল শক জাতিভুক্ত। সেইসময়ত আফগানিস্তান, পঞ্জাব, সিন্ধু আৰু ৰাজপুতনা (বৰ্তমান ৰাজস্থান আৰু মধ্যপ্ৰদেশ) এই কেইটা অঞ্চলেৰে গঠিত এক বিৰাট এলেকা জুৰি শকস্তান নামৰ এখন ৰাজ্য আছিল। শকসকল আছিল মূলতঃ পূৰ্ব ইৰাণৰ পৰা অহা এটি গোত্ৰ। মিহিৰ নামটি ফাৰ্ছী "মিথ্ৰা" শব্দৰ পৰা আহিছে। ভাৰতৰ প্ৰাচীন মথুৰা ৰাজ্যৰ নামো এই ফাৰ্ছী শব্দটিৰ পৰাই আহিছে। বৰাহমিহিৰে তেওঁৰ দ্বাৰা ৰচিত বৃহজ্জাতকত কৈছে, তেওঁ আদিত্যদাসৰ সন্তান, তেওঁ তেওঁৰ পিতৃৰ ওচৰত শিক্ষালাভ কৰিছিল। কাপিত্থক নামে স্থানত আৰু অবন্তি নামে স্থানত বসবাস কৰাৰ সময়ত তেওঁ এই (বৃহজ্জাতক) গ্ৰন্থখন ৰচনা কৰিছিল। গ্ৰন্থাৱলী বৰাহমিহিৰে তিনিটা বিষয়ৰ ওপৰত গ্ৰন্থ ৰচনা কৰিছিল, যথাক্ৰমে তন্ত্ৰ বা গাণিতিক জ্যোতিৰ্বিদ্যা, হোৰা(জাতক) বা কুণ্ডলী আৰু সংহিতা বা সাধাৰণ জ্যোতিষবিদ্যা। বৰাহমিহিৰে তিনিখন প্ৰধান গ্ৰন্থ ৰচনা কৰিছিল: পঞ্চসিদ্ধান্তিকা, বৃহৎসংহিতা আৰু বৃহজ্জাতক। পঞ্চসিদ্ধান্তিকা: ৫৫০ খ্ৰীষ্টাব্দত ৰচিত হয়। পাঁচটা খণ্ডৰে গঠিত এই গ্ৰন্থখনক জ্যোতিৰ্বিজ্ঞান আৰু জ্যোতিষশাস্ত্ৰৰ সংক্ষিপ্তসাৰ বুলি চিহ্নিত কৰিব পাৰি। পাঁচটা খণ্ড হৈছে: সূৰ্যসিদ্ধান্ত, ৰোমকসিদ্ধান্ত, পৌলিশসিদ্ধান্ত, পিতামহসিদ্ধান্ত আৰু বশিষ্ঠসিদ্ধান্ত। আৰব দাৰ্শনিক আল খোৱাৰিজমিয়ে সূৰ্যসিদ্ধান্তৰ দ্বাৰা অনুপ্ৰাণিত হৈ আল জাবৰ ওয় আল মুকাবলা ৰচনা কৰিছিল বুলি ভবা হয়। বৃহৎসংহিতা: এইখন প্ৰসিদ্ধ জ্যোতিষ গ্ৰন্থ যি পদ্য আকাৰত লিখিত। ইয়াতে তেওঁ জ্যোতিষী দৃষ্টিকোণৰ পৰা বহু শিলৰ বিবৰণ আৰু পাক-ভাৰতৰ ভৌগোলিক তথ্য সন্নিবিষ্ট কৰিছিল। ইয়াৰ উপৰিও ইয়াত সূৰ্য আৰু চন্দ্ৰৰ গতি আৰু প্ৰভাৱ, আবহবিদ্যা, স্থাপত্য আৰু পূৰ্তবিদ্যাৰ নানা বিষয় প্ৰসঙ্গত জ্যোতিৰ্বিজ্ঞানৰ প্ৰয়োজনীয়তাৰ কথা আলোচিত হৈছে। এই গ্ৰন্থত তেওঁ ব্ৰজলেপ নামে এটি বস্তুৰ প্ৰস্তুত প্ৰণালী ব্যাখ্যা কৰিছে যি আধুনিকঁকালৰ চিমেণ্টৰ সমগোত্ৰীয় আছিল। সেই সময়ত ভাৰতত বৰাহমিহিৰৰ দ্বাৰা উদ্ভাবিত এই ব্ৰজলেপ বৃহৎ বৃহৎ দালানৰ কোঠাৰ ইটাৰ গাঁথনি তৈয়াৰত ব্যবহৃত হৈছিল। বৃহজ্জাতক: জ্যোতিষবিদ্যাৰ ওপৰত এখন গ্ৰন্থ। ইয়াৰ উপৰিও তেওঁৰ অন্যান্য গ্ৰন্থবোৰ ল, লঘুজাতক: ই বৃহজ্জাতকৰেই সংক্ষিপ্ত সংস্কৰণ। বিবাহপতল: ই বৈবাহিক কুণ্ডলীৰ বিষয়ে ৰচিত। মহাযাত্ৰা: ই সামৰিক জ্যোতিষবিদ্যা বিষয়ক গ্ৰন্থ। স্বল্পযাত্ৰা: ই সামৰিক জ্যোতিষবিদ্যা বিষয়ক গ্ৰন্থ। যোগযাত্ৰা: ই সামৰিক জ্যোতিষবিদ্যা বিষয়ক গ্ৰন্থ। জ্যোতিৰ্বিজ্ঞান আৰু জ্যোতিষবিদ্যাৰ ক্ষেত্ৰত অৱদান বৰাহমিহিৰক আধুনিক ভাৰতীয় জ্যোতিৰ্বিজ্ঞানৰ জনক বোলা হয়। তেওঁৰ আগত ভাৰতবৰ্ষৰ জ্যোতিবিৰ্জ্ঞানৰ মূল গ্ৰন্থ আছিল বেদাঙ্গ জ্যোতিষ, যিখন খ্ৰীষ্টপূৰ্ব চতুৰ্দশ শতিকাত ৰচিত হৈছিল। ইয়াৰ অনুসাৰে ৬৭টা চান্দ্ৰ মাহেৰে গঠিত পাঁচ বছৰত এক যুগ হয় আৰু ইয়াত ৰাহু আৰু কেতু নামৰ দুটা ধাৰণাৰ দ্বাৰা সূৰ্যগ্ৰহণ আৰু চন্দ্ৰগ্ৰহণ ব্যাখ্যা কৰা হৈছিল। বেদাঙ্গ জ্যোতিষ প্ৰায় ১৫০০ বছৰ ধৰি দক্ষিণ এছিয়াৰ জ্যোতিৰ্বিজ্ঞানৰ প্ৰধান আকৰগ্ৰন্থ হিচাপে চিহ্নিত হৈছিল। কিন্তু বৰাহমিহিৰে তেওঁৰ সূৰ্যসিদ্ধান্ত নামে ৰচনাত যি সূৰ্যকেন্দ্ৰিক ব্যবস্থাৰ কথা বৰ্ণনা কৰিছিল, সেয়া আছিল বহু বেছি সঠিক। ফলত ইয়াৰ পাছত ভাৰতত তেওঁৰ দ্বাৰা বৰ্ণিত ব্যবস্থাটিয়েই প্ৰচলিত হয়। পশ্চিমীয় জ্যোতিৰ্বিজ্ঞানত বৰাহমিহিৰৰ জ্ঞান আছিল অপৰিসীম। তেওঁৰ মহাগ্ৰন্থ পঞ্চসিদ্ধান্তিকাত তেওঁ প্ৰথমে ভাৰতীয় স্থানীয় জ্যোতিৰ্বিজ্ঞানৰ ধাৰাবোৰৰ বৰ্ণনা দিয়ে আৰু শেষৰ দুটা খণ্ডত পশ্চিমীয় জ্যোতিৰ্বিজ্ঞান সম্বন্ধে আলোচনা কৰে। এইবিলাকত গ্ৰীক আৰু আলেকজেন্দ্ৰীয় ঘৰানাৰ গণনা, আনকি টলেমীয় গাণিতিক সাৰণিয়েও পূৰ্ণাঙ্গ ৰূপত স্থান পাইছে। বৰাহমিহিৰৰ ৰচনাৱলীত খ্ৰীষ্টীয় ৬ষ্ঠ শতিকাৰ ভাৰতবৰ্ষৰ এক বিস্তৃত বৰ্ণনা পোৱা যায়। তেওঁৰ মূল আকৰ্ষণ আছিল জ্যোতিৰ্বিজ্ঞান আৰু জ্যোতিষবিদ্যাৰ প্ৰতি। তেওঁ বাৰম্বাৰ জ্যোতিষীবিদ্যাৰ গুৰুত্বৰ ওপৰত লিখিছিল আৰু এই বিষয়ে বহু নিবন্ধ ৰচনা কৰিছিল, যেনে ৰাশিগণনাৰ ওপৰত দুখন বিখ্যাত গ্ৰন্থ বৃহজ্জাতক আৰু লঘুজাতক। গণিতশাস্ত্ৰত অৱদান বৰাহমিহিৰে গণিতৰ বহুকেইটা গুৰুত্বপূৰ্ণ সূত্ৰ আবিষ্কাৰ কৰিছিল। ইয়াৰ ভিতৰত আছে নিম্নোক্ত ত্ৰিকোণমিতিক সূত্ৰসমূহ: তেওঁ পোন প্ৰথমে আৰ্যভট্ট প্ৰদত্ত ছাইন তালিকাৰ উন্নতি সাধন কৰিছিল; তেওঁ দিয়া মানবিলাক আছিল অধিকতৰ নিখুঁত। ইয়াৰ ফলত ভাৰতীয় জ্যোতিৰ্বিদসকলে আৰু নিখুঁতভাৱে গণনা কৰাৰ সুযোগ পায়। বৰাহমিহিৰে সংখ্যক বস্তুৰ পৰা সংখ্যক বস্তু পছন্দ কৰাৰ সমস্যা তথা "সমাবেশ"-ৰ সমস্যা ভিন্নভাৱে সমাধান কৰাৰ প্ৰয়াস কৰিছিল। এই কাম কৰিবলৈ গৈ তেওঁ এক ধৰণৰ তালিকা নিৰ্মাণ কৰিছিল। এই তালিকাখনেই বহু শতাব্দী পিছত ইউৰোপত "'পাস্কেলৰ ত্ৰিভুজ" নামেৰে পুনৰাবিষ্কৃত হয়। তথ্যসূত্ৰ বহিঃসংযোগ 1993, (1905) ভাৰতৰ ব্যক্তি গণিতজ্ঞ ভাৰতীয় গণিতজ্ঞ মৃত ব্যক্তি দাৰ্শনিক জ্যোতিৰ্বিজ্ঞানী

82392

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A7%B0%E0%A6%9A%E0%A6%A8%E0%A6%BE

ৰচনা

ৰচনা হ’ল, সাধাৰণতে লেখকৰ নিজা যুক্তি-সন্নিৱিষ্ট এটা লেখা। ৰচনাসমূহক আনুষ্ঠানিক আৰু অনানুষ্ঠানিক হিচাপে শ্ৰেণীভুক্ত কৰা হৈছে। আনুষ্ঠানিক ৰচনাৰ বৈশিষ্ট্য হৈছে "গুৰুতৰ উদ্দেশ্য, মৰ্যাদা, যুক্তিসংগত সংগঠন, আৰু দৈৰ্ঘ্য"। আনহাতে অনানুষ্ঠানিক ৰচনাৰ বৈশিষ্ট্য হৈছে "ব্যক্তিগত উপাদান" (যেনেঃ আত্ম-প্ৰকাশ, ব্যক্তিগত ৰুচি আৰু অভিজ্ঞতা, গোপনীয়তা), হাস্যৰস, ৰূপশৈলী,বিষয়বস্তুৰ অগতানুগতিকতা বা নতুনত্ব, ইত্যাদি। সাহিত্য সমালোচনা, ৰাজনৈতিক ইস্তাহাৰ, শিকি অহা যুক্তি, দৈনন্দিন জীৱনৰ পৰ্যবেক্ষণ, স্মৃতি, লেখকৰ প্ৰতিফলন আদিত ৰচনা সাধাৰণতে ব্যৱহাৰ কৰা হয়। প্ৰায় সকলো আধুনিক ৰচনা গদ্যত লিখা হয়। কিন্তু পদ্যত লিখা ৰচনাবোৰকো বুলি গ্ৰহণ কৰা হৈছে (যেনেঃ আলেকজেণ্ডাৰ পোপৰ 'এন এছেই অন ক্ৰিটিচিজম' আৰু 'এন এছেই অন মেন')। সংক্ষিপ্ততাই সাধাৰণতে ৰচনাৰ সংজ্ঞা দিলেও জন লকৰ 'এণ এছে কনচাৰ্নিং হিউমেন আণ্ডাৰষ্টেণ্ডিং' আৰু থমাছ মালথাছৰ 'এন এছেই অন দ্য প্ৰিন্সিপল অৱ পপুলেচন'ৰ দৰে ডাঙৰ ডাঙৰ গ্ৰন্থবোৰ ইয়াৰ বিপৰীত উদাহৰণ। কিছুমান দেশত (যেনেঃ আমেৰিকা আৰু কানাডা) ৰচনা আনুষ্ঠানিক শিক্ষাৰ এটা প্ৰধান অংশ হৈ পৰিছে।মাধ্যমিক ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলক তেওঁলোকৰ লিখাৰ দক্ষতা বৃদ্ধিৰ বাবে গঠনমূলক ৰচনাৰ আৰ্হি শিকোৱা হয়। নামভৰ্তিৰ ৰচনা বিশ্ববিদ্যালয়সমূহে আৱেদনকাৰী নিৰ্বাচনত প্ৰায়ে ব্যৱহাৰ কৰে, আৰু মানৱীয় আৰু সমাজ বিজ্ঞানত ৰচনা প্ৰায়ে চূড়ান্ত পৰীক্ষাৰ সময়ত ছাত্ৰ-ছাত্ৰীৰ প্ৰদৰ্শনৰ মূল্যায়নৰ উপায় হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰা হয়। "ৰচনা"ৰ ধাৰণাটো লিখাৰ বাহিৰেও আন মাধ্যমলৈও সম্প্ৰসাৰিত কৰা হৈছে। চলচ্চিত্ৰ ৰচনা হৈছে এনে এখন চলচ্চিত্ৰ যিয়ে প্ৰায়ে তথ্যচিত্ৰ নিৰ্মাণৰ শৈলীক সামৰি লয় আৰু কোনো বিষয়বস্তু বা ধাৰণা এটাৰ বিৱৰ্তনৰ ওপৰত অধিক গুৰুত্ব আৰোপ কৰে। ফটোগ্ৰাফিক ৰচনা এখনত এটা বিষয় সামৰি লোৱা হয় আৰু ইয়াৰ লগত সংলগ্ন লিখনী বা 'কেপচন' থাকিব পাৰে। ৰচনা শব্দটো ফৰাচী অব্যৱহৃত ৰচনাকাৰৰ পৰা আহিছে, যাৰ অৰ্থ "চেষ্টা কৰা" বা "প্ৰচেষ্টা কৰা"। ইংৰাজী ৰচনাত প্ৰথম অৰ্থ আছিল "এটা পৰীক্ষা" বা "এটা প্ৰচেষ্টা", আৰু "এইটো এতিয়াও এটা বিকল্প অৰ্থ"। ফৰাচী মিচেল ডি মণ্টেইনে (১৫৩৩–১৫৯২) তেওঁৰ ৰচনাক ৰচনা হিচাপে বৰ্ণনা কৰা প্ৰথমজন লেখক আছিল; তেওঁ এই শব্দটো ব্যৱহাৰ কৰি এইবোৰক নিজৰ চিন্তাধাৰাক লিখিত ৰূপ দিয়াৰ "প্ৰচেষ্টা" হিচাপে বৰ্ণনা কৰিছিল। পৰৱৰ্তী সময়ত ৰচনাৰ সংজ্ঞা বিভিন্ন ধৰণেৰে কৰা হৈছে। এটা সংজ্ঞা হ'ল "আলোচনাৰ কেন্দ্ৰীভূত বিষয়ৰ সৈতে গদ্য ৰচনা" বা "দীঘলীয়া, পদ্ধতিগত বক্তৃতা"। ৰচনা কি ধাৰাত পৰে তাৰ সংজ্ঞা নিৰূপণ কৰাটো কঠিন। এলডাছ হাক্সলি নামৰ এজন আগশাৰীৰ ৰচনাকাৰে এই বিষয়ে নিৰ্দেশনা দিছে। তেওঁ লক্ষ্য কৰে যে "ৰচনাখন প্ৰায় যিকোনো বস্তুৰ বিষয়ে প্ৰায় সকলো কথা কোৱাৰ বাবে এক সাহিত্যিক যন্ত্ৰ", আৰু লগতে কয় যে "পৰম্পৰা অনুসৰি, প্ৰায় সংজ্ঞা অনুসৰি, ৰচনাখন এটা সংক্ষিপ্ত টুকুৰা"। তদুপৰি হাক্সলীয়ে যুক্তি আগবঢ়ায় যে "ৰচনাসমূহ এনে এটা সাহিত্যিক প্ৰজাতিৰ অন্তৰ্গত যাৰ চৰম পৰিৱৰ্তনশীলতাক তিনিটা মেৰুৰ ৰেফাৰেন্স ফ্ৰেমৰ ভিতৰত অতি ফলপ্ৰসূভাৱে অধ্যয়ন কৰিব পাৰি"। এই তিনিটা মেৰু (বা ৰচনাখনৰ অস্তিত্ব থাকিব পৰা জগত) হ’ল: ব্যক্তিগত আৰু আত্মজীৱনীমূলক: এই মেৰুটোত আটাইতকৈ আৰামদায়ক অনুভৱ কৰা ৰচনাকাৰসকলে "প্ৰতিফলিত আত্মজীৱনীৰ খণ্ডবোৰ লিখে আৰু উপাখ্যান আৰু বৰ্ণনাৰ মূল ছিদ্ৰৰে পৃথিৱীখন চায়"। উদ্দেশ্যধৰ্মী, বাস্তৱিক: এই মেৰুৰ পৰা লিখা ৰচনাকাৰসকলে "নিজৰ বিষয়ে প্ৰত্যক্ষভাৱে নকয়, কিন্তু কোনো সাহিত্যিক বা বৈজ্ঞানিক বা ৰাজনৈতিক বিষয়বস্তুৰ প্ৰতি নিজৰ মনোযোগ বাহিৰলৈ ঘূৰাই দিয়ে, আৰু প্ৰাসংগিক তথ্যৰ পৰা সাধাৰণ সিদ্ধান্ত লোৱা হয়"। বিমূৰ্ত-সাৰ্বজনীন: এই মেৰুটোত "আমি সেই ৰচনাকাৰক বিচাৰি পাওঁ যিয়ে উচ্চ বিমূৰ্ততাৰ জগতখনত নিজৰ কাম কৰে", যিসকল কেতিয়াও ব্যক্তিগত নহয় আৰু যিসকলে অভিজ্ঞতাৰ বিশেষ তথ্যৰ কথা খুব কমেইহে উল্লেখ কৰে। হাক্সলীয়ে লগতে কয় যে আটাইতকৈ সন্তুষ্টিদায়ক ৰচনাসমূহে "...এটাক নহয়, দুটাৰ নহয়, ৰচনাখনৰ অস্তিত্ব সম্ভৱপৰ তিনিওখন জগতৰেই সৰ্বোত্তম ব্যৱহাৰ কৰে।" ৰচনাৰ উপাদান ৰচনাৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় উপাদান হ’ল ভাব, ভাষা আৰু প্ৰকাশভংগী৷ ৰচনাৰ লিখাৰ নিয়ম ৰচনা লিখাৰ কিছুমান লক্ষ্য কৰিবলগা দিশ হ’ল- বিষয়বস্তু নিৰ্বাচন, বিষয়বস্তু সমন্ধে জ্ঞান আৰু তথ্য নিৰ্দেশ, ভাব, ভাষা আৰু প্ৰকাশভংগীৰ সংযোজন, মননশীলতা প্ৰয়োগ, যুক্তিনিষ্ঠতাৰ প্ৰকাশ আৰু সিদ্ধান্ত বা মতবাদৰ প্ৰয়োগ৷ শ্ৰেণীবিভাগ সাধাৰণতে ৰচনাসমূহক তিনিটা শ্ৰেণীত ভাগ কৰা হয়- বৰ্ণনামূলক বৃত্তান্তমূলক আৰু চিন্তামূূূলক ৰচনা তথ্যসূত্ৰ

60793

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%9A%E0%A7%87%E0%A6%AA%E0%A6%BF%E0%A6%AF%E0%A6%BC%E0%A7%87%E0%A6%A8%E0%A6%9B%3A%20%E0%A6%8F%20%E0%A6%AC%E0%A7%8D%E0%A7%B0%E0%A6%BF%E0%A6%AB%20%E0%A6%B9%E0%A6%BF%E0%A6%B7%E0%A7%8D%E0%A6%9F%E0%A7%8D%E0%A7%B0%E0%A7%80%20%E0%A6%85%E0%A7%B1%20%E0%A6%B9%E0%A6%BF%E0%A6%89%E0%A6%AE%E0%A7%87%E0%A6%A8%E0%A6%95%E0%A6%BE%E0%A6%87%E0%A6%A3%E0%A7%8D%E0%A6%A1

চেপিয়েনছ: এ ব্ৰিফ হিষ্ট্ৰী অৱ হিউমেনকাইণ্ড

চেপিয়েনছ্: এ ব্ৰিফ হিষ্ট্ৰী অৱ হিউমেনকাইণ্ড হৈছে প্ৰসিদ্ধ লেখক য়ুভাল নোৱাহ হাৰাৰীৰ এখন বহুপঠিত গ্ৰন্থ। ২০১১ চনত হিব্ৰু ভাষাত প্ৰকাশ পোৱা কিতাপখন হাৰাৰীয়ে জেৰুজালেমৰ হিব্ৰু বিশ্ববিদ্যালয়ত দিয়া কেইটামান বক্তৃতাৰ আধাৰত লিখিছে। গ্ৰন্থখন ২০১৪ চনত ইংৰাজীলৈ অনূদিত কৰা হয়। বিশেষকৈ হ’মচেপিয়েনছসকলক কেন্দ্ৰ কৰি হাৰাৰীয়ে প্ৰস্তৰ যুগৰ পুৰাতন মানৱৰ পৰা একবিংশ শতিকাৰ জীৱশ্ৰেষ্ঠ মানৱলৈকে হোৱা বিৱৰ্তনক জৰীপ কৰিছে। প্ৰাকৃতিক বিজ্ঞান বিশেষকৈ বিৱৰ্তনীয় জীৱবিজ্ঞানে অংকন কৰা এক ৰূপৰেখাক লৈ মানৱ ইতিহাসৰ বিৱৰণ দাঙি ধৰিছে। সাৰাংশ ছেপিয়ানছসকলৰ ইতিহাসক হাৰাৰীয়ে মূলতঃ চাৰিটা ভাগত বিভক্ত কৰিছে: জ্ঞানকেন্দ্ৰিক বিপ্লৱ কৃষি-বিপ্লৱ মানৱজাতিৰ একত্ৰীকৰণ বিজ্ঞানসন্মত বিপ্লৱ চেপিয়েনছসকলে বিশ্বত আধিপত্য বিস্তাৰ কৰাৰ ক্ষেত্ৰত হাৰাৰীয়ে যুক্তি দিয়ে যে তেওঁলোকেই একমাত্ৰ জীৱ যি বৃহৎ সংখ্যাত নমনীয়ভাৱে সহযোগিতা কৰিব পাৰে। তেওঁৰ মতে প্ৰাগঐতিহাসিক যুগৰ চেপিয়েনছসকলেই একমাত্ৰ কাৰণ যাৰ বাবে আন কিছুমান প্ৰজাতি যেনে নিএণ্ডেৰথেলছ বা মেগাফ’নাসকলৰ বিলুপ্তি ঘটিছিল। তেওঁ ইয়াকো কয় যে ভগৱান, ৰাষ্ট্ৰ, টকা-পইচা, মানৱ অধিকাৰ আদি কিছুমান কাল্পনিক বস্তুৰ ওপৰত থকা অগাধ বিশ্বাসৰ বাবে চেপিয়েনছসকলে বৃহৎ সংখ্যাত সহযোগিতা কৰিব পাৰিছিল। তেওঁ যুক্তি দিয়ে যে এই বিশ্বাসসমূহে জাতিগত, যৌন আৰু ৰাজনৈতিক বৈষম্যৰ জন্ম দিয়ে। ধৰ্ম, ৰাজনৈতিক গঠন, ট্ৰেড নেটৱৰ্ক আৰু আইনী সংস্থা সহিতে সকলো বৃহৎ মানৱীয় সহযোগিতাই চেপিয়েনছসকলৰ স্বতন্ত্ৰ জ্ঞানৰ উত্থানৰ কথাকে সূচায় বুলি হাৰাৰীয়ে দাবী কৰে। তদুপৰি হাৰাৰীয়ে টকা-পইচাক পাৰস্পৰিক বিশ্বাসৰ প্ৰণালী হিচাপে আৰু ৰাজনৈতিক আৰু অৰ্থনৈতিক প্ৰণালীক কম-বেছি পৰিমাণে ধৰ্মৰ সৈতে একেই বুলি ভাবে। কৃষি-বিপ্লৱ সম্পৰ্কত হাৰাৰীৰ মূল দাবী এয়ে যে যেতিয়া চেপিয়েনছসকলৰ লগতে আন কিছুমান সহবিকশিত প্ৰজাতিৰ জনসংখ্যা বৃদ্ধি পাবলৈ ধৰিলে তেতিয়া তেওঁলোকৰ জীৱন চিকাৰী জীৱনতকৈ বেয়াৰ ফালে ঢাল খাবলৈ ধৰিলে। কিয়নো আহাৰ আৰু দৈনন্দিন জীৱন তেওঁলোকৰ বাবে কম বৈচিত্ৰ্যময় হৈ উঠিছিল। মানৱসমাজৰ একত্ৰীকৰণৰ বিষয়ে ক’বলৈ গৈ হাৰাৰীয়ে যুক্তি দিয়ে যে ইতিহাসত চেপিয়েনছসকলৰ প্ৰৱণতা ক্ৰমান্বয়ে ৰাজনৈতিক আৰু অৰ্থনৈতিক আন্তঃনিৰ্ভৰশীলতাৰ দিশে আগবাঢ়িছিল। শতিকাজুৰি অধিকাংশ মানুহেই সাম্ৰাজ্যত বাস কৰি আহিছে আৰু জিবাদীৰ গোলকীকৰণে এক প্ৰভাৱিত ৰূপত তেনে এক গোলকীয় সাম্ৰাজ্যই গঠন কৰি আছে। হাৰাৰীয়ে কয় যে টকা-পইচা, সাম্ৰাজ্য আৰু বিশ্বধৰ্মৰ নিচিনা বস্তুবোৰে এই প্ৰক্ৰিয়াত ইন্ধনৰ দৰে কাম কৰি আছে। হাৰাৰীয়ে বৈজ্ঞানিক বিপ্লৱক ইউৰোপীয় চিন্তাধাৰাৰ উদ্ভাৱনৰ ৰূপত চায়-যাৰ দ্বাৰা অভিজাতসকলে তেওঁলোকৰ অজ্ঞানতাক স্বীকাৰ কৰে আৰু সেই অজ্ঞানতাক দূৰ কৰিবলৈ প্ৰয়াস কৰে। হাৰাৰীয়ে ইয়াক আধুনিক ইউৰোপীয় সাম্ৰাজ্যবাদৰ এক ইন্ধন হিচাপে আৰু মানৱীয় সংস্কৃতিৰ বৰ্তমানৰ একত্ৰীকৰণ হিচাপে বিবেচনা কৰে। আজিৰ যুগৰ মানুহতকৈ তুলনামূলকভাৱে অতীতৰ লোকসকল বেছি সুখী আছিল বুলি হাৰাৰীয়ে বিবেচনা কৰে। সুখৰ ইতিহাসৰ বিষয়ে গৱেষণাৰ অভাৱৰ কথাও হাৰাৰীয়ে জোৰ দি কয়। জেনেটিক ইঞ্জিনিয়াৰিং, অমৰত্ব আৰু অজৈৱিক জীৱনৰ সূচনা কৰি আধুনিক প্ৰযুক্তিয়ে কিদৰে অতি সোনকালেই এটা প্ৰজাতিৰ বিলুপ্তি ঘটাব পাৰে তাকে লৈ হাৰাৰী চিন্তিত হৈছে। হাৰাৰীৰ ৰূপৰেখাৰ ভিতৰত এটা প্ৰজাতিৰ সৃষ্টি কৰিব পৰা ক্ষমতাৰে মানুহ ভগৱান হৈ উঠিছে। হাৰাৰীয়ে কয় যে জাৰেদ ডায়মণ্ডৰ (১৯৯৭) কিতাপখনৰ পৰা তেওঁ যথেষ্ট অনুপ্ৰেৰণা পায়। এটা ডাঙৰ প্ৰশ্ন সোধা আৰু বিজ্ঞানসন্মতভাৱে তাৰ উত্তৰ দিয়াৰ ক্ষেত্ৰত কিতাপখনে তেওঁক সহায় কৰে। স্বীকৃতি জনসাধাৰণৰ স্বীকৃতি ২০১১ চনত হিব্ৰু ভাষাত প্ৰথম প্ৰকাশ পোৱা কিতাপখন ২০১৪ চনত ইংৰাজীলৈ অনুবাদ কৰা হয়। ইয়াৰ পাছত গ্ৰন্থখন ৪৫টা ভাষালৈ অনূদিত হৈছে। কিতাপখনে দ্যা নিউয়ৰ্ক টাইমছৰ বেষ্ট ছেলাৰৰ তালিকাতো ঠাই পাইছিল আৰু দ্য নেশ্বনেল লাইব্ৰেৰী অৱ্ চাইনাৰ ৱেনজিং গ্ৰন্থ পুৰস্কাৰ পাবলৈ সক্ষম হৈছিল। ২০২২ বৰ্ষত অসম পাব্লিছিং হাউছে কিতাপখনৰ অসমীয়া অনুবাদ প্ৰকাশ কৰে। কিতাপখন অনুবাদ কৰিছে ডিব্ৰুগড় বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পদাৰ্থবিজ্ঞান বিভাগৰ অধ্যাপক কল্যাণ ভূঞাই। বিল গেটছে কিতাপখনক তেওঁৰ দহখন প্ৰিয় গ্ৰন্থৰ ভিতৰত ৰাখে। তথ্যসূত্ৰ বাহ্যিক সংযোগ 2015, 71, 5. 17, 2016. 46 (5) 2015, 636–638. 10.1177/1350507615602981

59079

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%85%E0%A6%9C%E0%A6%AF%E0%A6%BC%20%E0%A6%A6%E0%A7%87%E0%A7%B1%E0%A6%97%E0%A6%A8

অজয় দেৱগন

অজয় দেৱগন জন্ম: ২ এপ্ৰিল ১৯৬৯; জন্ম নাম: বিশাল দেৱগন) হৈছে এগৰাকী ভাৰতীয় চলচ্চিত্ৰ অভিনেতা, পৰিচালক আৰু প্ৰযোজক। তেখেত হিন্দী চলচ্চিত্ৰৰ অন্যতম তীব্ৰ তথা প্ৰভাৱশালী অভিনেতা হিচাপে পৰিচিত, যিয়ে শতাধিক হিন্দী চলচ্চিত্ৰত অভিনয় কৰিছে। দেৱগন দুখন ৰাষ্ট্ৰীয় চলচ্চিত্ৰ বঁটা আৰু চাৰিখন ফিল্মফেয়াৰ বঁটা সহ অসংখ্য প্ৰশংসা অৰ্জন কৰিছে। ২০১৬ চনত, ভাৰত চৰকাৰ তেওঁক দেশৰ চতুৰ্থ সৰ্বোচ্চ অসামৰিক সন্মান পদ্মশ্ৰী বঁটাৰে ভূষিত কৰিছে। দেৱগন ১৯৯১ চনত 'ফুল ঔৰ কাণ্টে' ছবিৰে তেওঁৰ পেচা জীৱন আৰম্ভ কৰিছিল আৰু তেওঁৰ অভিনয়ৰ বাবে শ্ৰেষ্ঠ পুৰুষ আত্মপ্ৰকাশৰ বাবে ফিল্মফেয়াৰ বঁটা লাভ কৰিছিল। তাৰ পিছত তেখেত 'জিগৰ' (১৯৯২), 'সংগ্ৰাম' (১৯৯৩), 'বিজয়পাঠ' (১৯৯৪), 'দিলৱালে' (১৯৯৪), 'সুহাগ' (১৯৯৪), 'হকিকত' (১৯৯৫), 'নাযায়েজ' (১৯৯৫), 'দিলজলে' (১৯৯৬) আৰু 'ইস্ক' (১৯৯৭)-ৰ নিচিনা সফল ছবিত অভিনয় কৰিছিল। ১৯৯৮ চনত, তেখেত মহেশ ভট্টৰ নাটক 'জখম'-ৰ এটা সমালোচিত প্ৰশংসিত পাৰফৰ্মেঞ্চত উপস্থিত হৈছিল আৰু চলচ্চিত্ৰত তেওঁৰ ভূমিকাৰ বাবে তেখেত শ্ৰেষ্ঠ অভিনেতাৰ বাবে প্ৰথম ৰাষ্ট্ৰীয় চলচ্চিত্ৰ বঁটা লাভ কৰিছিল। ১৯৯৯ চনত, তেওঁৰ বহুল আলোচিত ছবি 'হম দিল দে চুকে চনম', য'ত তেখেত ভানৰাজ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰিছিল, যিয়ে তেওঁৰ প্ৰেমিকৰ লগত তেওঁৰ স্ত্ৰীক একত্ৰিত কৰাবলৈ চেষ্টা কৰিছিল। ২০০০ দশকৰ প্ৰথমচোৱাত, তেখেত 'মুম্বাই আণ্ডাৰৱাৰ্ল্ড কোম্পানিৰ' ৰাম গোপাল বৰ্মাৰ কল্পিত এক্সপোজাৰত সমালোচকসকলৰ প্ৰশংসিত অভিনয় কৰিছিল। তেখেত এগৰাকী গেংষ্টাৰ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰিছিল, যাৰ বাবে তেখেত শ্ৰেষ্ঠ অভিনেতাৰ বাবে 'ফিল্মফেয়াৰ সমালোচক বঁটা' অৰ্জন কৰিবলৈ সক্ষম হয়। একেখন বছৰত তেখেত 'দেৱানগীতত' আৰু এখন সমালোচিত প্ৰশংসিত অভিনয় কৰিছিল, যাৰ বাবে তেখেত 'ফিল্মফেয়াৰ শ্ৰেষ্ঠ খলনায়ক বঁটা' পাইছিল। ২০০৩ চনত, তেখেত 'ৰাজকুমাৰ সন্তোষীৰ' বায়োপিক 'দি লিজেণ্ড অফ ভগৎ সিং'-ত ভগৎ সিংৰ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰাৰ বাবে শ্ৰেষ্ঠ অভিনেতাৰ বাবে দ্বিতীয় ৰাষ্ট্ৰীয় চলচ্চিত্ৰ বঁটা অৰ্জন কৰে। সম্পূৰ্ণ পেচাত তেখেত 'ৰেইনকোট' (২০০৪), 'গংগাজল', (২০০৪), 'যুৱা' (২০০৪), 'অপহৰণ' (২০০৫), 'ঔমকাৰ' (২০০৬), 'গোলমাল: ফান আনলিমিটেড' (২০০৬), 'গোলমাল ৰিটাৰ্নচ' (২০০৮) সহ বহুবোৰ সমালোচনামূলক আৰু বাণিজ্যিকভাৱে সফল ছবিত অভিনয় কৰিছে, 'অল দ্য বেষ্ট: ফান বিগিনচ' (২০০৯), 'ৱানচ আপন এ টাইম ইন মুম্বাই' (২০১০), 'গোলমাল থ্ৰী' (২০১০), 'ৰাজনীতি' (২০১০), 'চিংগাম' (২০১১), 'বোল বচ্চন' (২০১২), 'চৰ্দাৰ পুত্ৰ' ২০১২), 'চিংগাম ৰিটাৰ্নচ' (২০১৪), 'দৃশ্যম' (২০১৫), 'শিবা' (২০১৬), 'গোলমাল এগেইন' (২০১৭), 'ৰাইড' (২০১৮), 'টোটাল ধামাল' (২০১৯) আৰু 'দে দে প্যাৰ দে' (২০১৯) দেৱগন শতাধিক হিন্দী ছবিত অভিনয় কৰিছে। সেয়া কৰি তেখেত নিজকে হিন্দী চলচ্চিত্ৰৰ শীৰ্ষস্থানীয় অভিনেতা হিচাপে প্ৰতিষ্ঠিত কৰিছে। ৰোহিত শেঠিৰ লগত তেওঁৰ সহযোগিতা তেওঁক দীঘল সাফল্য দিছে। ইয়াৰ উপৰিও, দেৱগন এখন প্ৰযোজনা সংস্থাৰ মালিক "অজয় দেৱগন এফ ফিল্মচ", যিটো ২০০০ চনত প্ৰতিষ্ঠিত হৈছিল। ২০০৮ চনত তেখেত "ইউ মি ঔৰ হম"-ৰ লগত চলচ্চিত্ৰ পৰিচালক হিচাপে আত্মপ্ৰকাশ কৰিছিল। তেখেত ১৯৯৯ চনত চলচ্চিত্ৰ অভিনেত্ৰী কাজলক বিবাহ কৰিছে আৰু এই দম্পতীৰ দুগৰাকী সন্তান আছে। ২০০৯ চনৰ আগষ্টত, দেৱগন তেওঁৰ পৰিয়ালৰ অনুৰোধত তেওঁৰ উপাধি "দেৱগন"ৰ পৰা "দেৱগন"লৈ পৰিৱৰ্তন কৰি ৰাখে। প্ৰাথমিক জীৱন আৰু পটভূমি দেৱগন মূলত পঞ্জাবৰ অমৃতসৰৰ পৰা অহা এগৰাকী পঞ্জাবী পৰিয়ালত জন্মগ্ৰহণ কৰিছিল। পৰিয়ালৰ মুম্বইৰ হিন্দী চলচ্চিত্ৰ জগতৰ লগত ঘনিষ্ঠ সংযোগ আছে। দেৱগনৰ পিতৃ বীৰু দেৱগন এগৰাকী ষ্টাণ্ট কোৰিঅ'গ্ৰাফাৰ আৰু একচন-চলচ্চিত্ৰ পৰিচালক আছিল আৰু তেওঁৰ মাতৃ বীণা এগৰাকী চলচ্চিত্ৰ নিৰ্মাতা। তেওঁৰ ভাই অনিল দেৱগন এগৰাকী চলচ্চিত্ৰ নিৰ্মাতা তথা চিত্ৰনাট্যকাৰ। দেৱগন জুহুৰ চিলভাৰ বিচ হাই স্কুলৰ পৰা স্নাতক ডিগ্ৰী অৰ্জন কৰে আৰু তাৰ পিছত মিঠাইবাই কলেজত পঢ়া-শুনা কৰে। পেচা চলচ্চিত্ৰৰ আত্মপ্ৰকাশ, যুগান্তকাৰী আৰু সুনামৰ উত্থান (১৯৯১-৯৯) ১৯৯১ চনত দেৱগন চলচ্চিত্ৰ জগতত প্ৰৱেশৰ লগে লগে তেখেত মনোজ কুমাৰৰ পুতেকসহ আৰু ভালেমান কেইজন অভিনেতা একে লগে বিশাল নামেৰ আৰম্ভ হোৱাৰ বাবে তেখেত তেওঁৰ মঞ্চৰ নাম বিশালৰ পৰা "অজয়"লৈ কৰি দিছিল। তেখেত 'ফুল ঔৰ কাণ্টে'-ৰ পৰা তেওঁৰ পেচাগত জীৱন আৰম্ভ কৰিছিল আৰু শ্ৰেষ্ঠ পুৰুষ আত্মপ্ৰকাশৰ বাবে ফিল্মফেয়াৰ বঁটা লাভ কৰিছিল। তেখেত মধুৰ লগত অভিনয় কৰিছিল। তেওঁৰ উদ্বোধনী দৃশ্যত, দুখন মটৰচাইকেলৰ মাজত ভাৰসাম্য বজায় ৰাখি দেৱগন এখন বিভক্তি প্ৰদৰ্শন কৰিছিল। তেওঁৰ পিছৰ ছবিটো আছিল জিগৰ (১৯৯২), কৰিশমা কাপুৰ অভিনীত এখন বলিউড মাৰ্শাল আৰ্ট ফিল্ম। এইটো দিৱালীৰ সপ্তাহত প্ৰকাশিত হৈছিল আৰু বক্স অফিচত লৈ সপ্তম সৰ্বাধিক উপাৰ্জনকাৰী চলচ্চিত্ৰ হৈ উঠে। ১৯৯৩ চনত, দেৱগন 'দিল হ্যঁ বেতাব', এখন প্ৰেমৰ ত্ৰিভুজ আৰু প্ৰতিশোধৰ নিচিনা ৰোমাণ্টিক থিম লৈ নিৰ্মিত ছবিখনত অভিনয় কৰিছিল। তাৰ পিছত তেখেত 'দিব্য শক্তি' আৰু তাৰ পিছত 'সংগ্ৰাম'-ত দুজন পিতৃৰ মাজত শত্ৰুতাৰ গল্প কৰিছিল। দেৱগন তেতিয়া দীপক বাহ্ৰি, যিয়ে 'এক হি ৰিস্তা'-ৰ একচন ছবিটো পৰিচালনা কৰিছিল আৰু প্লেটফৰ্মটো পৰিচালনা কৰিছিল দীপক পাৱাৰৰ লগত। এই বছৰ অন্যান্য প্ৰকাশবোৰ আছিল 'শক্তিমান, ধানৱান' আৰু 'বেদৰ্দী'। ১৯৯৪ চনত, দেৱগন হেৰী ৱাজাৰ ৰোমাণ্টিক একচন মুভি 'দিলৱালে' অভিনয় কৰিছিল। তেখেত বৌদ্ধিক প্ৰতিবন্ধী অৰুণ চাক্সেনাৰ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰিছিল। মুভিটো আছিল বছৰৰ দশতম সৰ্বাধিক আয় কৰা চলচ্চিত্ৰ। তাৰ পিছৰ ছবিটো আছিল কানুন আৰু তাৰ পিছত অক্ষয় কুমাৰৰ লগত কুকু কোহলিৰ 'সুহাগ'। চলচ্চিত্ৰটোত দুই বন্ধু আছিল। দেৱগন অভিনয় কৰিছে অজয় শৰ্মা/মালহুত্ৰা। 'সুহাগ' বছৰৰ সপ্তম সৰ্বাধিক আয় কৰা চলচ্চিত্ৰ আছিল। তেওঁৰ পিছৰ ছবিটো আছিল বিজয়পাঠ। 'কৰ্ণ অৰ্জুন'-ৰ লগত 'বিজয়পাঠ'-ৰ চিত্ৰগ্ৰহণৰ তাৰিখবোৰ সংঘৰ্ষিত হৈছিল যিটো দেৱগন প্ৰত্যাখ্যান কৰিছিল। বিজয়পাঠটো বছৰৰ আটাইতিকৈ বেছি আয় কৰা চলচ্চিত্ৰ আছিল। ১৯৯৫ চনত, দেৱগন 'মহেশ ভট্টৰ' চলচ্চিত্ৰ 'নাজায়েজ' আৰু তাৰ পিছত হুলচুল পৰিচালিত 'মিলন লুথ্ৰিয়া' পৰিচালিত হৈছিল। ইয়াত অভিনয় কৰিছে কাজল। দেৱগন আৰু কাজল তেতিয়া 'গুণ্ডাৰাজত' অভিনয় কৰিছিল যিটো বক্স অফিচত ভাল পাৰফৰ্ম কৰিব পৰা নাই। তেওঁৰ পিছৰ মুক্তি লাভ কৰা ছবিটো আছিল 'হকীকত' 'তাবুৰ' লগত লগত অভিনয় কৰিছিল। এই চলচ্চিত্ৰটো আছিল বছৰৰ একাদশতম সৰ্বাধিক আয় কৰা চলচ্চিত্ৰ। ১৯৯৬ চনত, দেৱগন মিঠুন চক্ৰৱৰ্তী, ৰামভা আৰু আদিত্য পাঁচোলিৰ লগত একচন মুভিচ জংগ-ত অভিনয় কৰিছিল। তেওঁৰ পিছৰ ছবিটো আছিল টুইংকেল খান্নাৰ লগত জান নামৰ এখন একচন মুভি। ইয়াৰ পিছত তেখেত হেৰি বাৱাজাৰ ছবি দিলজলে অভিনয় কৰিছিল, য'ত তেখেত শাক নামত এটা সন্ত্ৰাসী চৰিত্ৰত অভিনয় কৰিছিল। ১৯৯৭ চনত, দেৱগন টুইংকেল খান্নাৰ লগত দুৰ্বলভাৱে এখন প্ৰাপ্ত চলচ্চিত্ৰ ইতিহাসত অভিনয় কৰিছিল। তেওঁৰ পিছৰ মুক্তি লাভ কৰা ছবিত আমিৰ খান, জুহি চাওলা আৰু কাজলৰ লগত ইন্দ্ৰ কুমাৰৰ ৰোমাণ্টিক কমেডি ইশক-ত অভিনয় কৰিছিল। এই সফল ছবিত দেৱগন দৰিদ্ৰ ছোৱালীৰ প্ৰেমত ধনী ল'ৰা অজয়ৰ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰিছিল। আৰু দুখিয়া চৰিত্ৰত (কাজল)। চলচ্চিত্ৰটোত অৰ্জন কৰিছে ছবিটো আছিল বছৰৰ চতুৰ্থ সৰ্ব্বোচ্চ আয় কৰা চলচ্চিত্ৰ। ১৯৯৮ চনত, দেৱগন মহেশ ভট্টৰ নাটক, জাখমত সমালোচিত প্ৰশংসিত অভিনয় কৰিছিল আৰু শ্ৰেষ্ঠ অভিনেতাৰ বাবে তেওঁ প্ৰথম ৰাষ্ট্ৰীয় চলচ্চিত্ৰ বঁটা পাইছিল। ১৯৯৯ চনত, 'হম দিল দে চুক সনম'-ত দেৱগন 'ভানৰাজৰ' ভূমিকাত অভিনয় কৰিছিল, যিয়ে তেওঁৰ প্ৰেমিকৰ লগত তেওঁৰ স্ত্ৰীক একত্ৰিত কৰাৰ চেষ্টা কৰে। দেৱগন তেতিয়া অমিতাভ বচ্চন আৰু সোণালী বেন্দ্ৰে লগত 'মেজৰ চাব'-ত অভিনয় কৰিছিল য'ত তেখেত এগৰাকী সেনা অফিচাৰৰ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰিছিল। চলচ্চিত্ৰটো সফল হৈছিল আৰু এইটো বছৰৰ দশম সৰ্বোচ্চ উপাৰ্জনকাৰী চলচ্চিত্ৰ আছিল। তাৰ পিছত তেখেত ১৯৯৯ চনত আমেৰিকান চলচ্চিত্ৰ ফ্ৰেঞ্চ কিচেৰ পুনঃ নিৰ্মিত ৰোমাণ্টিক কৌতুক 'প্যাৰ তো হোনা হি থা', আনিচ বাজমিৰ দ্বিতীয় ছবিত কাজলৰ লগত অভিনয় কৰিছিল। এইটোত আয় কৰিছিল দেৱগনৰ পিছৰ মুক্তি লাভ কৰা ছবিটো মহেশ ভট্টৰ জখম। এই প্লট গোণ্ডগলৰ সময় মুম্বাইত সাম্প্ৰদায়িক উত্তেজনা পৰীক্ষা কৰে। দেৱগন এনে এক ব্যক্তিৰ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰিছিল যিয়ে ধৰ্মীয় দ্বন্দ্ব্বৰ পৰা বিৰক্ত। দেৱগন তেওঁৰ অভিনয়ৰ বাবে ভালেমান বঁটা জিকিছিল, লগতে শ্ৰেষ্ঠ অভিনেতাৰ ৰাষ্ট্ৰীয় চলচ্চিত্ৰ বঁটা আৰু শ্ৰেষ্ঠ অভিনেতাৰ বাবে ষ্টাৰ স্ক্ৰিন বঁটা লাভ কৰিছিল। ১৯৯৯ চনত, দেৱগন ৰোমাণ্টিক ছবি হম দিল দে চুক সনমত অভিনয় কৰিছিল, য'ত তেখেত ভানৰাজৰ চৰিত্ৰোত অভিনয় কৰিছিল, যিয়ে তেওঁৰ স্ত্ৰীক (ঐশ্বৰ্য ৰায়) তেওঁৰ প্ৰেমিকৰ (চলন্ত খান)ৰ লগত আকৌ মিলিত হবলৈ সাহায্য কৰাৰ চেষ্টা কৰিছিল। হম দিল দে চুকে সনম দেৱগনৰ পেচাত এক গুৰুত্বপূৰ্ণ টাৰ্নিং পয়েণ্ট হিচাপে চিহ্নিত। ছবিটো, 'মৈত্ৰেয়ী দেৱীৰ' বঙলা উপন্যাস 'না হানিয়াতৰ' এখন ৰূপান্তৰ, সঞ্জয় লীলা ভানচালী পৰিচালিত আৰু ইয়াত অভিনয় কৰিছিল চলন্ত খান তথা ঐশ্বৰ্য ৰায়। দেৱগন তেওঁৰ অভিনয়ৰ বাবে ভাল প্ৰশংসিত হৈছিল। ৰেডিফে কৈছিল: "অজয়ৰ ভূমিকা আপোনাক আৰু এটা ছবিত প্যাৰ তো হোনা হি থা-ক স্মৰণ কৰি দিয়ে। তাত তেখেত গোপনত যি ছোৱালীজনীৰ প্ৰেমিকাক ভালপায় তাৰ সন্ধান কৰিছে কিন্তু তীব্ৰ দৃশ্যাবলি তেওঁৰ দৃঢ় আৰু তেখেত ইয়াত ভাল কৰিছে। তেখেত বিশেষত দৃশ্যত তেওঁ তেওঁৰ স্ত্ৰীৰ একক মনস্থাপপ্ত হতাশ হৈ পৰে আৰু শান্ত ৰাখিবৰ চেষ্টা কৰে।" চলচ্চিত্ৰটো সফল হৈছিল আৰু দেৱগন ফিল্মফেয়াৰ শ্ৰেষ্ঠ অভিনেতাৰ বঁটাৰ বাবে মনোনীত হৈছিল। ইয়াৰ পিছত তেখেত অমিতাভ বচ্চন আৰু সোণালী বেন্দ্ৰেৰ লগত 'হিন্দুস্তান কি কসম-ত' অভিনয় কৰে। ইয়াৰ পিছত তেখেত 'কচছি ধাগে' পৰিচালক মিলন লুথৰিয়াৰ লগত চাইফ আলী খান আৰু মনীষা কৈৰালাৰ লগত কাম কৰিছিল। চলচ্চিত্ৰখন বক্স-অফিচত হিট হৈছিল। তাৰ পিছত তেখেত ৰোমাণ্টিক কৌতুক সফল চলচ্চিত্ৰ 'হোগী প্যাৰ কি জীত' আৰু তাৰ পিছত তেওঁৰ হোম প্ৰযোজনাৰ চলচ্চিত্ৰত কাজল আৰু পৰিচালক প্ৰকাশ ঝা-ৰ লগত অভিনয় কৰিছিল। চলচ্চিত্ৰটোৰ নাম দিল ক্যা কৰে। ১৯৯৯ চনত তেওঁৰ অন্যান্য চলচ্চিত্ৰবোৰ 'গিয়াৰ' আৰু 'ঠকশক' আছিল য'ত তেখেত এজন দৃঢ়, নীৰৱ মানুহৰ অভিনয় কৰিছিল। সমালোচকসকলৰ প্ৰশংসা আৰু বঁটাৰ সাফল্য (২০০০–০৯) ২০০০ চনত, দেৱগন হেৰী বাৱেজাৰ 'দিৱানে'-ত অভিনয় কৰিছিল। ছবিখন বক্স অফিচত বৰ এটা ভাল কৰিব পৰা নাই। একেই বছৰ, দেৱগন তেওঁৰ প্ৰথম হোম প্ৰযোজনাত অভিনয় কৰিছিল; ৰাজু চাচা, লগত কাজল। ছবিখন মধ্য ধৰণৰ সফল হৈছিল। ২০০১ চনত, দেৱগন আৰু এখন মধ্য সফল ছবিত অভিনয় কৰিছিল; মাধুৰী দীক্ষিত তথা প্ৰীতি জিণ্টাৰ লগত 'ইয়ে ৰাস্তে হ্যাঁ প্যাৰ কে'। তেওঁৰ পিছৰ ছবিখন আছিল লজ্জা, মণীষা কৈৰালা, মাধুৰী দীক্ষিত, জেকি শ্ৰফ আৰু অনিল কাপুৰৰ লগত। তেখেত ফিল্মফেয়াৰ শ্ৰেষ্ঠ সহায়ক অভিনেতাৰ বঁটাৰ বাবে মনোনীত হয়। কিন্তু চলচ্চিত্ৰখন জনসাধাৰণৰ ওচৰত জনপ্ৰিয় নাছিল। ২০০২ চনত, দেৱগন ৰাম গোপাল ভাৰ্মাৰ চলচ্চিত্ৰ কোম্পানিত মুম্বই আণ্ডাৰৱাল্ডৰ কাল্পনিক পৰীক্ষাত অভিনয় কৰিছিল। দেৱগন মালিক নামত এক খলনায়কৰ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰিছিল। উভয় সংস্থা আৰু দেৱগনৰ অভিনয় সমালোচকসকলৰ পৰা প্ৰশংসা লাভ কৰিছিল। তৰুণ আদৰ্শ পৰ্যালোচনা কৰিছে: "অজয় দেৱগন তেওঁৰ ভূমিকা পৰিপূৰ্ণতাৰ লগত পালন কৰিছে। এখন নিয়ন্ত্ৰিত অভিনয়, অভিনেতা এই জটিল চৰিত্ৰটো লৈ যায় যেনেকৈ মাছ এটাই পানীত চলে। তেখেত প্ৰশংসনীয় স্বাচ্ছন্দ্যত তেওঁৰ অংশটো দেখুৱায়।" দেৱগন ফিল্মফেয়াৰ শ্ৰেষ্ঠ অভিনেতা বঁটাৰ বাবে মনোনীত হয় আৰু শ্ৰেষ্ঠ অভিনেতাৰ ফিল্মফেয়াৰ সমালোচক বঁটা আৰু শ্ৰেষ্ঠ অভিনেতাৰ পৰ্দাৰ বঁটা (শ্বাহৰুখ খানৰ লগত) জিকিছিল। দেৱগনৰ পৰবৰ্তী মুক্তিপ্ৰাপ্ত ছবিখন আছিল অমিতাভ বচ্চন, চঞ্জয় দত্ত আৰু ঐশ্বৰ্য ৰায়ৰ লগত ডেভিড ধাৱানৰ কমেডি 'হম কিচিছে কম নহীঁ'। একেখন বছৰত, তেখেত ভগৎ সিংৰ ভূমিকাত অভিনয় কৰিছিল, ৰাজকুমাৰ সন্তোষীৰ বায়োপিক 'দি লেজেণ্ড অফ ভগত সিং'-ত। তেওঁৰ অভিনয় সমালোচকসকলৰ দ্বাৰা ভাল প্ৰশংসিত হৈছিল। তৰুন আদৰ্শ কয় যে, "অজয় দেৱগন অভিনয়টোত জীয়াই আছে। তেখেত যি দুৰ্দান্ত সেয়া উল্লেখ কৰাটো ইয়াক অপমান কৰা হব। তেওঁৰ অভিনয়ত বঁটা প্ৰাপ্তৰ লগতে চিনেগৰসকলৰ প্ৰশংসা জগাবলৈ বাধ্য।" ছবিখন ২০০২ চনৰ জুন মাহত মুক্তি লাভ কৰিছিল আৰু হিন্দীত শ্ৰেষ্ঠ ফিচাৰ ফিল্মৰ ৰাষ্ট্ৰীয় চলচ্চিত্ৰ বঁটা আৰু শ্ৰেষ্ঠ চলচ্চিত্ৰৰ ফিল্মফেয়াৰ সমালোচক বঁটা সৈতে তিনখন ফিল্মফেয়াৰ বঁটাৰ সৈতে দুখন ৰাষ্ট্ৰীয় চলচ্চিত্ৰ বঁটা লাভ কৰে। এই বঁটা থকা সত্তেও, দেৱগন তেওঁৰ অভিনয়ৰ বাবে শ্ৰেষ্ঠ অভিনেতাৰ বাবে দ্বিতীয় ৰাষ্ট্ৰীয় চলচ্চিত্ৰ বঁটা জিকিছিল, চলচ্চিত্ৰটো জনগণৰ বাবে জনপ্ৰিয় নাছিল। দেৱগন আনিচ বাজমিৰ দেৱানগী-ত অভিনয় কৰিবলৈ গৈছিল। চলচ্চিত্ৰটো আংশিকভাৱে 'ৱিলিয়াম ডিহেলৰ' উপন্যাস, প্ৰথম ভয়ৰ পৰা অনুপ্ৰাণিত আছিল। ফিল্মফেয়াৰ শ্ৰেষ্ঠ খলনায়ক বঁটা, শ্ৰেষ্ঠ খলনায়কৰ ষ্টাৰ স্ক্ৰীন বঁটা আৰু নেতিবাচক চৰিত্ৰৰ শ্ৰেষ্ঠ অভিনেতাৰ বাবে জি চিনেমা বটা সহ তেওঁৰ ভূমিকাৰ বাবে ছবিখন দেৱগনক বিভিন্ন বঁটা প্ৰদান কৰিছিল। ছবিটো বক্স অফিসত সাফল্য অৰ্জন কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিল। ২০০৩ চনত, দেৱগন ৰাম গোপাল ভাৰ্মাৰ হৰৰ ফিল্ম 'ভূত'-ত অভিনয় কৰিছিল, উৰ্মিলা মাতন্দকৰৰ বিপৰীত। চলচ্চিত্ৰটো সমালোচকসকলৰ দ্বাৰা প্ৰশংসিত হৈছিল আৰু বক্স অফিচত দুৰ্দান্ত পাফৰ্ম কৰিছিল। ইয়াৰ পাছত তেখেত একচন থ্ৰীলাৰ 'কায়ামত': চিটি আণ্ডাৰ থ্ৰেটত অভিনেত্ৰী, নেহা ধুপিয়া অভিনয় কৰিছিল। চলচ্চিত্ৰটো বাণিজ্যিক সাফল্যও আছিল। দেৱগন ইয়াৰ পাছত ৰাণী মুখাৰ্জী তথা সোণালী বেন্দ্ৰেৰ বিপৰীতত 'মিলন লুথ্ৰীয়াৰ' ৰোমাণ্টিক চলচ্চিত্ৰ চোৰ চোৰ-ত অভিনয় কৰিছিল। এই চলচ্চিত্ৰটো বক্স অফিচত সফল হোৱা নাছিল। দেৱগনৰ বছৰৰ মুক্তি লাভ কৰা প্ৰকাশ আছিল জ্যাৰ 'গংগাজল'। বিহাৰৰ ভগলপুৰত চকুৰে দেখিব নোৱাৰা ঘটনাৰ সময়ত চলচ্চিত্ৰটো উপস্থাপণ কৰা হৈছিল। ৰেডিফ ডটকম কয় যে, "অজয় দেৱগন তেওঁৰ বহাৰ তলদেশৰ তলত ৰাগান্বিত নায়ক চিত্ৰটোক আৰু শক্তিশালী কৰাবলৈ এটা অংশ টেইলাৰ্ডৰ লগত প্ৰত্যাবাহন জনাই আছে। তেওঁৰ কৃতিত্বৰ (অৰু পৰিচালকৰ) পৰা, তেখেত এটা ষ্ট্ৰাইঅ'টিপিকাল, ধাৰ্মিক নায়কৰ ওচৰত শৈলী আৰু অনুগ্ৰহ আনিছে।" এই অভিনয়ৰ বাবে দেৱগন ফিল্মফেয়াৰ শ্ৰেষ্ঠ অভিনেতা বঁটাৰ বাবে মনোনীত হয়। ইয়াৰ পাছত তেখেত ৰোহিত শেঠি পৰিচালিত প্ৰথম আভিৰ্ভাৱ 'জমিন' আৰু জে পি দত্তৰ যুদ্ধ চলচ্চিত্ৰ এলওচি কাৰগিল-ত কাম কৰিছিল। ২০০৪ চনত, দেৱগন অমিতাভ বচ্চন, ঐশ্বৰ্য ৰায় আৰু অক্ষয় কুমাৰৰ লগত ৰাজকুমাৰ সন্তোষীৰ একচন থ্ৰীলাৰ 'খাকি'-ত অভিনয় কৰিছিল। চলচ্চিত্ৰটো ২৩ জানুৱাৰী ২০০৪-ত মুক্তি পাইছিল। এইটো ইতিবাচক পৰ্যালোচনা পাইছে আৰু ২০০৪-ৰ সৰ্বাধিক উপাৰ্জনকাৰী চলচ্চিত্ৰসমূহৰ এটা হৈ উঠিছিল। খাকিত দেৱগন আকৌ খলনায়কৰ ভূমিকাত অভিনয় কৰিছিল। এজন পুলিচ অফিচাৰ হত্যাকাৰী হিচাপে তেওঁৰ অভিনয় সমালোচকসকলৰ দ্বাৰা সমাদৃত হৈছিল। তৰুণ আদৰ্শ কৈছিল: "অজয় দেৱগন তেওঁৰ ভাৰসাম্যত আৰু এটা পাখি যোগ কৰিছে যিটো কেৱল এজন মাষ্টাৰ পাৰফৰ্মাৰয়েই খেলিব পাৰে। অমিতাভ বচ্চনৰ লগত তেওঁৰ মুখা-মুখিৰ উদাহৰণস্বৰূপ।" পাছত ২০০৪ চনত, দেৱগন ইন্দ্ৰ কুমাৰৰ মস্তি-ত উপস্থিত হয়: 'চনম তেৰি কচম'। তেখেত 'যুৱা'-তো অভিনয় কৰিছিল। দেৱগন পৰৱৰ্তীকালত ঋতুপৰ্ণ ঘোষৰ লগত আৰু ঐশ্বৰ্য ৰায়ৰ লগত আত্মীয় নাটক ৰেইনকোটত অংশ লৈছিল। ছবিখন অ হেনৰিৰ দি গিফট অফ মেগি-ৰ এখন ৰূপান্তৰ। ৰেইনকোট বিস্তৃত সমালোচনামূলক প্ৰশংসাৰ লগত মিলিত হৈছিল আৰু হিন্দীত শ্ৰেষ্ঠ ফিউচাৰ ফিল্মৰ ৰাষ্ট্ৰীয় চলচ্চিত্ৰ বঁটা লাভ কৰিছে। দেৱগন তেওঁৰ অভিনয়ৰ বাবে প্ৰশংসিত হৈছিল। ৰেডিফ কৈছিল যে: "উদ্বগ, হতাশ, অপমান অজয় দেৱগন তেওঁলোকক সুস্পষ্টভাৱে জনায়। য'ত সি গা ধোৱা কোঠালিত চিঞৰি থাকে, বা বেলেক কোনোবাক বিয়া ন কৰাৰ বাবে নীৰুক অনুৰোধ কৰে।" ২০০৪ চনত, দেৱগনক 'টাৰ্জেন: দি ৱাণ্ডাৰ কাৰ-'তো এখন কেমিঅ'ৰ উপস্থিতিত দেখা পোৱা গৈছিল। ২০০৫ চনত দেৱগনৰ বাবে কম সফল বছৰ আছিল। তেওঁৰ চলচ্চিত্ৰবোৰ আৰ্থিকভাৱে সফল হোৱা নাই। সেইবোৰৰ মাজত 'ইনচান, ব্লেকমেল, মেঁ এইচা হি হুঁ, টাংগো চাৰ্লি' আৰু 'শিখৰ' অন্তৰ্ভুক্ত আছিল। কিন্তু কাল তথা অপহৰণ ছবিবোৰত ভাল অভিনয় কৰিছিল। অপহৰণত তেওঁৰ অভিনয়ৰ বাবে, দেৱগন শ্ৰেষ্ঠ অভিনেতাৰ ৰাষ্ট্ৰীয় চলচ্চিত্ৰ বঁটা আৰু ফিল্মফেয়াৰ শ্ৰেষ্ঠ অভিনেতাৰ বঁটাৰ বাবে মনোনীত হয়। কাল-ৰ খলনায়কৰ চৰিত্ৰত তেওঁৰ অভিনয় তেওঁক ফিল্মফেয়াৰ শ্ৰেষ্ঠ খলনায়ক বঁটাৰ বাবেও মনোনয়ন দিছিল। ২০০৬ চনত দেৱগন উইলিয়াম শ্বেইকছপীয়েৰৰ অ'থেলোৰ এখন হিন্দী ৰূপান্তৰ 'ঔমকাৰা-ত' অথেলো অভিনয় কৰিছিল। এইটো পৰিচালনা কৰিছিল 'বিশাল ভৰ্দ্বাজ'। চলচ্চিত্ৰখন উত্তৰ প্ৰদেশৰ ৰাজনৈতিক ব্যৱস্থাৰ পটভূমিৰ বিৰূদ্ধত চেট কৰা যৌন হিংসাৰ ট্ৰেজিক। এইটো ২০০৬-ৰ 'কেনচ চলচ্চিত্ৰ উৎসৱত' প্ৰীমিয়াৰ হৈছিল আৰু 'কাইৰো আন্তৰ্জাতিক চলচ্চিত্ৰ' উৎসৱত প্ৰদৰ্শিত হয়েছিল। 'ঔমকাৰা' সমালোচকসকলৰ দ্বাৰা ভাল প্ৰশংসিত হৈছিল। ৰেডিফ কৈছিল যে: "অথেলো এখন কৌতুকপূৰ্ণ ভূমিকা, খলনায়কৰ দ্বাৰা গ্ৰহণ কৰা এগৰাকী শীৰ্ষস্থানীয় ব্যক্তি। তথাপিও মুৰ এটা ব্ৰুডিং আৰু বাধ্যকাৰী চৰিত্ৰ আৰু অজয় দেৱগন তেওঁৰ উপাদান দি বীৰত্বপূৰ্ণ কাম কৰিছে। ঔমকাৰ বৰ্ণবাদ সম্পৰ্কত অথেলোক বিচ্ছেদ কৰি পেলাইছিল, তেওঁৰ কালও ত্বকক আশ্চৰ্যজনকভাৱে অনৰ্থক অৰ্ধ-ব্ৰাহ্মণবাদৰ বাবে বিনিময় কৰিছিল। অজয়ৰ শ্ৰেষ্ঠ বিটবোৰ যেতিয়া সংযমিত হয়, আৰু তেওঁৰ চৰিত্ৰটোৰ প্ৰতি কিছু পৰিমাণে অনুভূতি হয়, যেতিয়া ছবিটো শেষ হয়, আপুনি বুজিব নোৱাৰিব যে তেখেত কিমান নিদাৰুণভাৱে দৃঢ় আছিল।" তাৰণ আদৰ্শ কৈছিল: "অজয় এজন প্ৰেমিকৰ বিশ্বস্ততা সম্পৰ্কত অনিশ্চয়তাৰ বাবে অধ্যুষিত থকা এজন ব্যক্তিৰ এটা আলোৰণমূলক তথা শক্তিশালী ব্যাখ্যা কৰে।" ২০০৬ চনত, দেৱগন ৰোহিত শেঠিৰ গোলমালতো অভিনয় কৰিছিল। ইয়াৰ দুটা চিকুয়েল গোলমাল ৰিটাৰ্নচ আৰু গোলমাল থ্ৰী, একেখন বছৰতে, দেৱগন ২০০৫ চনৰ মুম্বাইৰ বানপানী সম্পৰ্কত জাগ্ৰত কৰা শিৰোনামৰ এখন সংক্ষিপ্ত তথ্যচিত্ৰত প্ৰদৰ্শিত হৈছিল। ২০০৭ চনত দেৱগন দুটা ছবিত অভিনয় কৰিছিল, পৰিচালক 'অনুভ সিনহাৰ' অভিনয়ৰ থ্ৰীলাৰ 'কেশ' আৰু 'ৰাম গোপাল ভৰ্মা কী আগ'। ২০০৮ চনত, দেৱগন ৰাজকুমাৰ সন্তোষী পৰিচালিত '‘হাল্লা বোল সামাজিক ছবিত অভিনয় কৰিছিল। অভিনয়ত আৰু আছিল পঙ্কজ কাপুৰ আৰু বিদ্যা বালান। চলচ্চিত্ৰটো সক্ৰিয় কৰ্মী চাফদাৰ হাশমিৰ জীৱন অৱলম্বনত নিৰ্মিত, যিয়ে ১৯৮৯ চনত ৰাজনৈতিক প্ৰতিপক্ষৰ দ্বাৰা ‘হাল্লা বোল' ছবিত অভিনয় কৰাৰ সময়ত নিহত হৈছিল। ছবিটো বৰ ৰিভিউ লাভ কৰিবলৈ সক্ষম হয়। ২০০৮ চনত, দেৱগন ৰোহিত শেঠিৰ তৃতীয় ছবিতেও অভিনয় কৰিছিল। তাৰ পিছত তেখেত কাজলৰ লগত তেওঁৰ নিজৰ পৰিচালিত প্ৰথম চলচ্চিত্ৰ 'ইউ মে ঔৰ হম'-ত মুখ্য ভূমিকা গ্ৰহণ কৰিছিল। ছবিটো বক্স অফিচত মধ্যভাৱে ভাল পাৰফৰ্মেঞ্চ কৰিছিল আৰু তেওঁৰ অভিনয় আৰু তেওঁৰ পৰিচালনাৰ বাবে ইতিবাচক সমালোচনা অৰ্জন কৰিছিল। ৰেডিফ কৈছিল: "তেওঁৰ চৰিত্ৰটো বাঢ়িছে, চোলা-বুটাম আৰু সূক্ষ্মতা উভয় আৱিষ্কাৰ কৰি, এটা তীব্ৰ অভিনয়ৰ কাম সৰবৰাহ কৰি। প্ৰায় সম্পূৰ্ণৰূপত কথা কোৱাৰ সময়- প্ৰথমে পিথি, তেখেত আগুৱাই যোৱাৰ গভীৰ এইটা এটা অসাধাৰণ লিখিত চৰিত্ৰত পৰিণত হয়, ইয়াৰ লগত পূৰ্ণ হয় ত্ৰুটি তথা আপেক্ষিকতা। দেৱগন তেওঁৰ ভায়েক অনিল দেৱগনৰ ছবি 'হাল-ই-দিল' ছবিতেও এটা কেমিঅ'ৰ উপস্থিতি তৈয়াৰ কৰিছিল। ইয়াৰ পাছত তেখেত আফজাল খানৰ মেহবুবাত অভিনয় কৰিছিল। ২০০৮ চনত আকৌ দেৱগন ৰোহিত শেঠিৰ কমেডি গোলমাল ৰিটাৰ্নচত অভিনয় কৰিছিল, ২০০৬ চনত নিৰ্মিত চলচ্চিত্ৰ গোলমালৰ চিক্যুয়েল: এক অবিশ্বস্ত স্ত্ৰীক লৈ ফান আনলিমিটেড, যিয়ে বিশ্বাস কৰিছিল যে তেওঁৰ স্বামী বিশ্বাসঘাতক আছিল। ইণ্ডিয়ান এক্সপ্ৰেচ কৈছে যে চিত্ৰনাট্যটো উদ্বেগজনক আছিল, এই উপসংহাৰত: "সন্দেহজনক স্ত্ৰী তেওঁৰ স্বামীৰ ওপৰত টেব ৰখাৰ বিষয়ত বিশেষভাৱে নতুন একো নাই আৰু অজয়-কৰিনা যেনেদৰে অভিনয় কৰে সেয়া বিশেষভাৱে নতুন একো নাই।" গোলমাল ৰিটাৰ্নচৰ বিশ্বব্যাপী আয় আছিল ২০০৯ চনত, দেৱগন ৰোহিত শেঠি পৰিচালিত তেওঁৰ তৃতীয় চলচ্চিত্ৰ অল দি বেষ্ট প্ৰযোজনা কৰিছিল। এইটো কিছু আৰ্থিক সাফল্য হৈছিল। ইয়াৰ পিছত, দেৱগন ভিপুল সাহৰ 'লণ্ডন ড্ৰিমচত' চলন্ত খান আৰু তামিল চলচ্চিত্ৰ তাৰকা আচিনৰ লগত অভিনয় কৰিছিল,। চলচ্চিত্ৰটো জনসাধাৰণৰ ওচৰত জনপ্ৰিয় নাছিল। বাণিজ্যিক সাফল্য (২০১০-বৰ্তমান) পিছৰ দশকত, দেৱগন ৱান আপন এ টাইম ইন মুম্বাই (২০১০), গোলমাল থ্ৰী (২০১০), ৰাজনীতি (২০১০), চিংগাম (২০১১), বোল বচ্চন (২০১২), ছন অফ সৰদাৰ (২০১২), চিংগাম ৰিটাৰ্নচ (২০১৪) আৰু দৃশ্যম (২০১৫)। ২০১০ চনত, দেৱগন আৰ্থিকভাৱে সফল কৌতুক অতিথি 'তুম কব জাওগে?' প্ৰদৰ্শিত হৈছিল পৰেশ ৰাৱাল আৰু কণকনা সেন শৰ্মাৰ লগত। ইয়াৰ পিছত তেখেত প্ৰকাশ জ্যা-ৰ ৰাজনৈতিক থ্ৰীলাৰ ৰাজনীতিত অভিনয় কৰিছিল। ২০১১ চনত, মধুৰ ভাণ্ডৰকৰৰ কমেডি 'দিল তো বাচ্চা হ্যঁ জী'-ত ইমৰান হাশমীৰ লগত দেৱগন অভিনয় কৰিছিল। তেখেত 'যমলা পাগলা দিৱানা'-ৰ এজন আখ্যায়ক আছিল আৰু 'ৰেডি'-ত এটা কেমিঅ'ৰ উপস্থিতি কৰিছিল। তাৰন আদৰ্শ কৈছিল: "শিৰোনামটোৰ অৰ্থ 'সিংহ' আৰু অজয় ভাল-বেয়াৰ কেন্দ্ৰস্থলত। অজয়ৰ "আতা মাঝি ছটকলি" বাক্যশাৰীৰ বাবে সুপৰিচিত। এজন ধাৰ্মিক, কঠৰ হৃদয়ৰ পুলিচৰ বিকাশ। ২০১৪ চনত, দেৱগন ৰোহিত শেঠিৰ চিংগাম ৰিটাৰ্নচ, ভাৰতীয় সমালোচকসকলৰ পৰা মিশ্ৰ সমালোচনা লাভ কৰিছিল। ভাৰতত মুক্তিৰ প্ৰথম দিনাই উপাৰ্জন কৰিছিল আৰু মুঠ আয় আছিল দেৱগন ইয়াৰ পিছত প্ৰভু দেৱৰ 'একচন জেকচন'-ত বৈশিষ্ট্যযুক্ত চৰিত্ৰত অভিনয় কৰিছিল যি নেকি বক্স অফিচ সিমান ভাল পাৰফৰ্মেঞ্চ কৰিব পৰা নাছিল। ২০১৫ চনত, দেৱগন নিশিকান্ত কামাত পৰিচালিত দৃশ্যম-ত অভিনয় কৰিছিল। ফিল্মটো ইতিবাচক পৰ্যালোচনা পাইছিল, টাইমচ অফ ইণ্ডিয়াৰ মীনা আইয়াৰ ফিল্মটোক পাঁচ ষ্টাৰৰ মাজত চাৰিটা ষ্টাৰ দিছিল। ছবিটো বক্স অফিচত সফল হৈছিল, ষষ্ঠ সপ্তাহৰ শেষৰফালে, ছবিটোৱে প্ৰায় উপাৰ্জন কৰিছে ২০১২ চনত, তেখেত সঞ্জয় দত্ত, ৰানা ডাগগুৱতি, পৰিণীতি চোপ্ৰা আৰু সোণাক্ষী সিনহাৰ লগতে ঐতিহাসিক ছবি, ভুজ: 'দি প্ৰাইড অফ ইণ্ডিয়া-ত' উপস্থিত হোৱাৰ কথা আছে। ব্যক্তিগত জীৱন দেৱগন অভিনেত্ৰী কৰিশমা কাপুৰৰ লগত জিগৰ চলচ্চিত্ৰৰ সময়ত এটা সম্পৰ্ক আৰম্ভ কৰিছিল, কিন্তু, ১৯৯৫ চনত এই জোট তেওঁলোকৰ সম্পৰ্ক শেষ কৰিছিল। সেই বছৰতেই, অভিনেত্ৰী কাজল মুখোপাধ্যায়ৰ লগত দেৱগনৰ সম্পৰ্ক আৰম্ভ হৈছিল যেতিয়া তেওঁলোক গুণ্ডাৰাজৰ অভিনয় কৰি আছিল। বিপৰীত ব্যক্তিত্বৰ বাবে মিডিয়া তেওঁলকক "অসম্ভব জোট" বুলি অভিহিত কৰে। ২৪ ফেব্ৰুৱাৰী ১৯৯৯-ত এই দম্পতী দেৱগনৰ ঘৰোতে এটা ঐতিহ্যবাহী মহাৰাষ্ট্ৰিয়ান হিন্দু অনুষ্ঠানত বিয়া কৰাইছিল। এই দম্পতীৰ দুজন সন্তান আছে। তেওঁলোকৰ জীয়েক নিচা ২০০৩ চনত জন্ম গ্ৰহণ কৰিছিল আৰু তেওঁলকৰ পুতেক য়ুগ ২০১০ চনত জন্ম গ্ৰহণ কৰিছিল। দেৱগন আৰু কাজল গুৰুতৰ অসুস্থতাৰ ক্ষেত্ৰত ষ্টেম চেলৰ উত্স হিচাপে কাম কৰিবৰ বাবে তেওঁলকৰ নৱজাত পুত্ৰৰ নাভিৰ তেজ আৰু টিস্যুসমূহ সংৰক্ষণ কৰিছিল। ২০০৯ -ৰ অগষ্টত, দেৱগন তেওঁৰ পৰিয়ালৰ অনুৰোধত তেওঁল উপনামৰ দেৱগনৰ বানানটো দেৱগনলৈ পৰিৱৰ্তন কৰিছিল। তেখেত এৰাকী অনুশীলনকাৰী শিৱ হিন্দু যিয়ে তেওঁৰ ছবিত অন্যান্য ধৰ্মীয় থিমৰ লগতে ৰুদ্ৰাক্ষ পৰিধান কৰিছে। দেৱগন হ'ল প্ৰথম বলিউড ব্যক্তিত্ব যিয়ে শুটিংৰ ঠাইবোৰ প্ৰচাৰ আৰু ব্যক্তিগত ভ্ৰমণৰ বাবে এখন ব্যক্তিগত জেটৰ মালিক আছিল। প্ৰযোজনা অজয় দেৱগন এফ ফিল্মচ এখন ভাৰতীয় চলচ্চিত্ৰ প্ৰযোজনা আৰু বিতৰণ সংস্থা যি ২০০০ চনত অভিনেতা অজয় দেৱগন প্ৰতিষ্ঠা কৰিছিল। মুম্বাই ভিত্তিক এইটো মূলত হিন্দী চলচ্চিত্ৰ তৈয়াৰ আৰু বিতৰণ কৰে। ২০০০ চনত, এডিএফ তেওঁৰ প্ৰথম চলচ্চিত্ৰ 'ৰাজু চাচা' প্ৰকাশ কৰে। ছবিত দেৱগন নিজকে প্ৰধান অভিনেতা আৰু তেওঁৰ স্ত্ৰী কাজল প্ৰধান অভিনেত্ৰী হিচাপে অভিনয় কৰিছিল। ৰাজু চাচা মিশ্ৰ পৰ্যালোচনা লাভ কৰিছিল কিন্তু বক্স অফিচত ৮২.৫ মিলিয়ন ৰুপী আয় কৰিবলৈ সক্ষম হয়। ডিচেম্বৰৰ শেষ ভাগত, এডিএফ ফক্স ষ্টাৰ ষ্টুডিঅ'বোৰৰ লগত দেৱগন, ৰিতেষ দেশমুখ, আৰ্শাদ ৱাৰছি, জাভেদ জাফৰি, মাধুৰী দীক্ষিত আৰু অনিল কাপুৰ অভিনীত টোটাল ধামাল প্ৰযোজনাৰ বাবে সহযোগিতা কৰিছিল। অন্যান্য কৰ্ম দেৱগনৰ প্ৰযোজনা সংস্থা অজয় দেৱগন এফ ফিল্মছ, ২০০০ চনত প্ৰতিষ্ঠিত হৈছিল। ২০০৮ চনত, দেৱগন তেওঁৰ পৰিচালনাত অভিষেক আৰু সহ-প্ৰযোজনা 'ইউ মি ঔৰ হম'। দেৱগন নাটক চলচ্চিত্ৰৰ চাৰিজন লেখকৰ দলত আছিল। ছবিখনত এনে এক মহিলাৰ (কাজল) গল্প কোৱা হৈছে যাৰ স্মৃতি বৰ দুৰ্বল আনকি নিজৰ স্বামীক পাহৰি যায়। ২০০৯ চনত, দেৱগন তেওঁৰ হোম প্ৰযোজনা অল দি বেষ্ট: ফান বিগিনচ প্ৰকাশ কৰে, এইটো পৰিচালনা কৰিছিল ৰোহিত শেঠি, আৰু অভিনয় কৰিছিল দেৱগন, সঞ্জয় দত্ত, ফাৰদিনী খান, বিপাশা বসু আৰু মুগ্ধা গডচে। ছবিখন ১৬ অক্টোবৰ ২০০৯ চনত প্ৰকাশিত হৈছিল আৰু এইটো ২০০৯ চনৰ ৯ম সৰ্বাধিক আয়ৰ বলিউড ছবি আছিল। দেৱগন অশ্বনি ধীৰৰ ৰোমাণ্টিক একচন কমেডি চলচ্চিত্ৰ 'ছ'ন অফ চৰদাৰ' ছবিতেও অভিনয় কৰিছিল, যি ভাইকোম ১৮ মোচন পিকচাৰৰ লগত এটা যৌথ প্ৰযোজনা আছিল। ছবিটো ১৩ নভেম্বৰ ২০১২ চনত মুক্তি পাইছিল। য়শ ৰাজ ফিল্মছৰ 'জব তক হ্যাঁ জান'-ৰ লগত প্ৰতিযোগিতা থকা সত্ত্বেও, 'ছ'ন অফ চৰদাৰ' আৰ্থিক সাফল্য আছিল। ই আয় কৰে তথ্য সংগ্ৰহ গ্ৰন্থসূচী বহিঃ সংযোগ ভাৰতৰ ব্যক্তি জীৱিত ব্যক্তি ভাৰতীয় অভিনেতা পদ্মশ্ৰী বঁটা বিজয়ী ফিল্মফেয়াৰ বঁটা বিজয়ী শ্ৰেষ্ঠ অভিনেতাৰ ৰাষ্ট্ৰীয় চলচ্চিত্ৰ বঁটা

40630

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%B6%E0%A7%8D%E0%A6%AC%E0%A7%80%E0%A6%A8%E0%A6%BE%20%E0%A6%AC%E0%A7%B0%E0%A6%BE%20%E0%A6%B9%E0%A6%A4%E0%A7%8D%E0%A6%AF%E0%A6%BE%E0%A6%95%E0%A6%BE%E0%A6%A3%E0%A7%8D%E0%A6%A1

শ্বীনা বৰা হত্যাকাণ্ড

শ্বীনা বৰা মুম্বাইস্থিত মুম্বাই মেট্ৰ' ওৱান নামৰ প্ৰতিষ্ঠানৰ এগৰাকী কাৰ্য্যবাহী বিষয়া আছিল আৰু তেওঁ এপ্ৰিল, ২০১২ চনৰ পৰা ৰহস্যজনক ভাৱে অন্তৰ্ধান হৈ আছে। আগষ্ট,২০১৫ ত মুম্বাইস্থিত সংবাদ-উদ্যোগী আৰু এক প্ৰখ্যাত সংবাদ-প্ৰতিষ্ঠানমালাৰ প্ৰতিষ্ঠাপিকা আৰু মুখ্য-কাৰ্য্যবাহী বিষয়া পৰী বৰা ওৰফে ইন্দ্ৰানী বৰা ওৰফে ইন্দ্ৰানী মুকাৰ্জী আৰু তেখেতৰ গাড়ীচালক শ্যামবৰ পিন্তোৰাম ৰায় আৰু পূৰ্ব-স্বামী সঞ্জীৱ খান্না নামৰ তিনিজন লোকৰ ওপৰত শ্বীনা বৰাক হত্যা কৰাৰ অভিযোগ সানি মুম্বাই পুলিছে তেওঁলোকক আটক কৰে। পুনৰ নৱেম্বৰ, ২০১৫ ত ভাৰতৰ তদন্তকাৰী সংস্থা চিবিআয়ে পৰী বৰাৰ স্বামী পিটাৰ মুকাৰ্জীকো শ্বীনা বৰাৰ হত্যা আৰু অপৰাধিক ষড়যন্ত্ৰত অভিযুক্ত কৰি আটক কৰে। শ্যামবৰ আৰু সঞ্জীৱ খান্নাই হত্যাৰ অভিযোগ স্বীকাৰ কৰে যদিও ইন্দ্ৰানী বৰাৰ ভাষ্যমতে শ্বীনা বৰা জীৱিত আৰু এতিয়া আমেৰিকাত বসবাস কৰি আছে জন্ম পৰিচয় আৰু খেলিমেলি গুৱাহাটী স্থিত জন্ম-মৃত্যু পঞ্জীয়নৰ মুখ্য পঞ্জীয়কৰ দ্বাৰা দিয়া শ্বীনা বৰাৰ জন্ম প্ৰমাণ-পত্ৰ আৰু বামুনীমৈদাম স্থিত অসম মাধ্যমিক শিক্ষা পৰিষদে দিয়া শ্বীনা বৰাৰ হাইস্কুল শিক্ষান্ত পৰীক্ষাৰ প্ৰৱেশ-পত্ৰত উল্লেখ থকা মতে শ্বীনা বৰাৰ পিতৃৰ নাম উপেন্দ্ৰ কুমাৰ বৰা আৰু মাতৃৰ নাম দুৰ্গাৰাণী বৰা আৰু জন্মৰ তাৰিখ ১১ ফেব্ৰুৱাৰী, ১৯৮৭ দুয়োখন প্ৰমাণ পত্ৰকে ভাৰতত চৰকাৰী ভাৱে জন্ম পৰিচয় আৰু তাৰিখৰ আইনী নথি হিচাপে গণ্য কৰা হয়। শ্বীনা বৰাৰ জন্ম দৰাচলতে ১৯৮৭ চনত মেঘালয়ৰ চিলঙত আৰু পৰী বৰা ওৰফে ইন্দ্ৰানী বৰা ওৰফে ইন্দ্ৰানী মুকাৰ্জীৰ গৰ্ভত হৈছিল বুলি কৈ সিদ্ধাৰ্থ দাস নামৰ কলিকতাস্থিত এজন ব্যৱসায়ীয়ে নিজকে শ্বীনাৰ জৈৱিক পিতৃ বুলি পৰিচয় দিছে। উপেন্দ্ৰ কুমাৰ বৰা আৰু দুৰ্গাৰাণী বৰা দৰাচলতে পৰী বৰা ওৰফে ইন্দ্ৰানী বৰা ওৰফে ইন্দ্ৰানী মুকাৰ্জীৰ প্ৰকৃত পিতৃ-মাতৃ আৰু ইন্দ্ৰানীয়ে শ্বীনা বৰাক নিজৰ ভনীয়েক হিচাপে পৰিচয় দিছিল বুলি জনা যায়। বাল্যকাল কিছুমান সংবাদ মাধ্যমে প্ৰকাশ কৰা মতে শ্বীনাৰ জন্মৰ সময়তে তেওঁৰ পিতৃ হিচাপে বৰ্তমান পৰিচয় দিয়া অসমৰ কৰিমগঞ্জৰ সিদ্ধাৰ্থ দাস নামৰ লোকজন বাংলাদেশলৈ পলাই গৈছিল আৰু তাৰপিছত ঘূৰি আহি কলিকতাত আত্মগোপন কৰি আছিল শেহতীয়া ভাৱে কলিকতাত তেওঁক বিচাৰি পোৱাৰ সময়ত তেওঁ পুনৰ্বিবাহ কৰা আৰু এটি পুত্ৰ-সন্তান থকাৰ কথা পোহৰলৈ আহে। সিদ্ধাৰ্থ দাসৰ নিজৰ ভাষ্য অনুসৰি পৰী ওৰফে ইন্দ্ৰানীৰ লগত তেওঁৰ কেতিয়াও সামাজিকভাৱে বিবাহ হোৱা নাছিল কিন্তু তেওঁ পৰী ওৰফে ইন্দ্ৰানীৰ গুৱাহাটীৰ সুন্দৰপুৰস্থিত বাসগৃহত থাকিবলৈ লৈছিল য'ত পৰীৰ পিতৃ উপেন্দ্ৰ কুমাৰ বৰাৰ উদ্যোগত ব্যৱসায়-কৰ্মত হাত দি অসফল হৈছিল। সিদ্বাৰ্থ দাসে শ্বীনা আৰু লগতে মিখাইল তেওঁৰ আৰু পৰীৰ নিজৰ সন্তান আছিল বুলি প্ৰকাশ কৰে। সিদ্ধাৰ্থৰ পলায়ন আৰু আত্মগোপনৰ পাছত ইন্দ্ৰানীয়ে একপক্ষীয় ভাৱে সিদ্ধাৰ্থৰ পৰা বিচ্ছেদ হোৱা বুলি আইনী শপতনামা জাৰী কৰি তিনিবছৰীয়া শ্বীনা আৰু তাইৰ ভায়েক মিখাইলক নিজৰ মাক-দেউতাকৰ লগত থৈ কলিকতালৈ উচ্চ শিক্ষাৰ বাবে গুচি যায়। শ্বীনা আৰু তাইৰ ভায়েক মিখাইলক তেওঁলোকৰ ককাক-আইতাকে পিতৃ-মাতৃৰ পৰিচয় দি ডাঙৰ দীঘল কৰি থাকে। জনা যায় ইন্দ্ৰানী বৰাই নিজৰ লগত সদায়ে শ্বীনা আৰু তাইৰ ভায়েক মিখাইলৰ সৰু কালৰ ফটো দুখন লৈ ফুৰিছিল। পুনঃমিলন ইপিনে ইন্দ্ৰানী বৰাই কলিকতাত সঞ্জীৱ খান্না নামৰ এজন লোকৰ লগত বিবাহ পাশত আবদ্ধ হয়। ১৯৯৩ চনত এই বিবাহৰ পৰা ইন্দ্ৰানী আৰু সঞ্জীবৰ বিধি নামৰ এক কন্যা সন্তান হয় পাছত সঞ্জীৱ খান্নাৰ লগত ইন্দ্ৰানীৰ বিচ্ছেদ হয় আৰু পিটাৰ মুকাৰ্জীৰ লগত বিবাহ হয়। সঞ্জীৱ খান্নাই বিধিক ইন্দ্ৰানী আৰু পিটাৰক গতাই দি দ্বিতীয় বিবাহ কৰে। পিটাৰৰ পৰা ইন্দ্ৰানী মুকাৰ্জীৰ কোনো সন্তান হোৱা নাছিল যদিও পিটাৰৰ পূৰ্ব-বিবাহৰ পৰা ৰাহুল আৰু ৰবিন নামৰ দুই পুত্ৰ আছিল। ইতিমধ্যে সংবাদজগত উদ্যোগত ইন্দ্ৰানীয়ে নিজাকৈ ৰাষ্ট্ৰীয় মাধ্যমৰ টেলিভিজন নিউজ চেনেল, মনোৰঞ্জন চেনেল আদি প্ৰতিষ্ঠা কৰি যথেষ্ঠ সফলতা লাভ কৰিছিল। শ্বীনা আৰু তাইৰ ভায়েক মিখাইল ডাঙৰ হৈ মাক ইন্দ্ৰানীৰ পৰিচয় আৱিষ্কাৰ কৰি তেওঁক লগ ধৰিছিল যদিও ইন্দ্ৰানীয়ে অজ্ঞাত কাৰণ অথবা সামাজিক বাধাৰ বাবে দুয়োকে আনৰ আগত তেওঁলোকৰ পৰিচয় গোপন কৰি নিজকে তেখেতৰে ভায়েক-ভনীয়েক বুলি চৰকাৰী ভাৱে স্বীকৃত পৰিচয় দিবলৈ কৈছিল। অৱশ্যে শ্বীনাৰ বাবে ইন্দ্ৰানীয়ে মুম্বাইত পঢ়াৰ ব্যৱস্থা কৰি দিছিল। ইন্দ্ৰানীৰ নিয়োগ সম্পৰ্কীয় প্ৰতিষ্ঠানৰ জৰিয়তে শ্বীনাই মুম্বাইত চাকৰি পাই কৰ্ম-জীৱন আৰম্ভ কৰে। কালক্ৰমত পিটাৰৰ পুত্ৰ ৰাহুলৰ লগত শ্বীনাৰ এক প্ৰেমৰ সম্পৰ্ক গঢ় লৈ উঠিছিল যিটো ইন্দ্ৰানীয়ে মুঠেই ভাল পোৱা নাছিল কিয়নো এনে সম্পৰ্ক ইন্দ্ৰানীয়ে গোপন কৰি ৰখা তথ্যৰ পোহৰত চালে ভাৰতীয় সামাজিক আৰু ধৰ্মীয় পৰম্পৰামতে অবৈধ আছিল। শ্বীনাৰ নিৰুদ্দেশ আৰু মৃত্যু ২৪ এপ্ৰিল, ২০১২ ত শ্বীনায়ে কাৰ্য্যালয়ৰ পৰা ছুটি বিচাৰি আবেদন কৰে আৰু ছুটিৰ মাজতে এদিন তেওঁ কাৰ্য্যালয়লৈ এখন ইস্তফা পত্ৰ প্ৰেৰণ কৰে একেদিনাই ৰাহুলৰ মোবাইল ফোনলৈ শ্বীনায়ে এক বিদায় সম্ভাষণ জনাই এছ.এম.এছ. পঠিয়ায় বুলি জনা যায়। সেই দিনাৰ পৰা শ্বীনাক কোনেও দেখা পোৱা নাই শেহতীয়াভাৱে তেওঁক কোনোবাই হত্যা কৰা বুলি তদন্ত চলি আছে যোৱা ১৮-০৯-২০১৫ তাৰিখে মহাৰাষ্ট্ৰ ৰাজ্য চৰকাৰে এই তদন্তৰ ভাৰ চিবিআই-ক অৰ্পণ কৰিছে বুলি ঘোষণা কৰি কয় যে এই তদন্তৰ লগত ৰাজ্য চৰকাৰৰ অধীনৰ কোনো আৰক্ষী বিষয়া জড়িত নাথাকিব। তথ্য সংগ্ৰহ হত্যাকাণ্ড অপৰাধ স্বাধীনোত্তৰ

73984

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%A4%E0%A6%BE%E0%A6%B2%E0%A6%BF%E0%A6%AC%E0%A6%BE%E0%A6%A8%20%E0%A6%86%E0%A7%B0%E0%A7%81%20%E0%A6%AE%E0%A6%B9%E0%A6%BF%E0%A6%B2%E0%A6%BE%E0%A7%B0%20%E0%A6%AA%E0%A7%8D%E0%A7%B0%E0%A6%A4%E0%A6%BF%20%E0%A6%86%E0%A6%9A%E0%A7%B0%E0%A6%A3

তালিবান আৰু মহিলাৰ প্ৰতি আচৰণ

মহিলাৰ প্ৰতি তালিবানৰ আচৰণ অত্যন্ত বিতৰ্কিত। তালিবান হৈছে আফগানিস্তানৰ এক সামৰিক সংগঠন। এই সংগঠনৰ আদৰ্শ দেওবন্দী মৌলবাদ আৰু উগ্ৰপন্থী ইছলামবাদৰ ওপৰত আধাৰিত শ্বৰিয়া ইছলামিক আইনৰ এক "অভিনৱ" ৰূপ হিচাপে বৰ্ণনা কৰা হয়। এই আদৰ্শৰ সৈতে পশতুন সামাজিক আৰু সাংস্কৃতিক ৰীতি-নীতিৰ সংমিশ্ৰণ থকাৰ বাবে ইয়াক "পশতুনৱালী" বুলি জনা যায়। ২০২১ চনত তালিবানে আফগানিস্তানৰ বেছিভাগ অংশ দখল কৰাৰ পাছত, বহুতো উদ্বেগে দেখা দিছে। ইতিমধ্যে কাবুলৰ লগতে আন বিভিন্ন স্থানত তালিবানী সৈন্যই মহিলাক অত্যাচাৰ কৰা ঘটনা পোহৰলৈ আহিছে। এনে এটা ঘটনাত তালিবানে এগৰাকী মহিলাক ৰাজহুৱা স্থানত বোৰ্খা নিপিন্ধাৰ বাবে হত্যা কৰা বুলিও বাতৰিত প্ৰকাশ। লক্ষণীয় কথাটো হ’ল যে একেসময়তে এক সংবাদমেল সম্বোধন কৰি তালিবানে উল্লেখ কৰে যে মহিলাৰ প্ৰতি থকা অতীতৰ কেতবোৰ কঠোৰ নিয়ম এইবাৰ সলনি কৰা হ’ব। যোৱা ১৯৯৬ চনত আফগানিস্তান তালিবানৰ অধিনত আহাৰ সময়চোৱাত তালিবান সংগঠনৰ এজন মুখপাত্ৰৰ মতে আফগানিস্তানৰ মহিলাসকলক ৰাজহুৱাভাৱে বোৰ্খা পিন্ধিবলৈ বাধ্য কৰা হয় কিয়নো পৰপুৰষৰ বাবে "এগৰাকী মহিলাৰ মুখ দুৰ্নীতিৰ উৎস।" কেতিয়াবা লিংগ বৰ্ণবাদ বুলি কোৱা এই আদৰ্শৰ মতে মহিলাসকলক চাকৰি কৰিবলৈ দিয়া নহয়, তেওঁলোকক আঠ বছৰ বয়সৰ পাছত শিক্ষালাভ কৰিব দিয়া নহয়, কেৱল কোৰান অধ্যয়নৰ অনুমতি দিয়া হয়। তালিবানৰ আদৰ্শ মতে শিক্ষা বিচৰা মহিলাসকলক ভূগৰ্ভস্থ বিদ্যালয়ত পঢ়িবলৈ বাধ্য কৰা হয়, য'ত তেওঁলোক আৰু তেওঁলোকৰ শিক্ষকসকলে ধৰা পৰিলে মৃত্যুদণ্ডৰ আশংকা থাকে। পুৰুষৰ সৈতে নগ'লে মহিলাসকলক পুৰুষ চিকিৎসকৰ দ্বাৰা চিকিৎসা কৰিবলৈ অনুমতি দিয়া নহয়, যাৰ ফলত বহু সময়ত ৰোগৰ চিকিৎসা কৰা নহয়। তালিবানৰ আইন উলংঘন কৰাসকলক ৰাজহুৱা ভাৱে চাবুক মাৰা হয় আৰু মৃত্যুদণ্ডও বিহা হয়। তালিবানে কিছুমান ক্ষেত্ৰত ১৬ বছৰ বয়সৰ তলৰ ছোৱালীৰ বাবে বিবাহৰ অনুমতি দিছিল বা দিয়ে। এমনেষ্টি ইণ্টাৰনেচনেলে জনাইছে যে ৮০% আফগান বিবাহ বলপূৰ্বক বিবাহ। লিংগ বৈষম্য তালিবানৰ আদৰ্শ মতে আঠ বছৰ বয়সৰ পৰা, আফগানিস্তানৰ মহিলাসকলক নিজৰ "তেজৰ সম্পৰ্কীয়", স্বামী, বা শহুৰেকৰ বাহিৰে আন পুৰুষৰ সৈতে পোনপটীয়া সম্পৰ্ক ৰাখিবলৈ অনুমতি দিয়া নহয়। ইয়াৰ উপৰিও মহিলাসকলৰ বাবে অন্যান্য প্ৰতিবন্ধকতা এনেধৰণৰ: মহিলাসকলে তেজ-সম্বন্ধীয় পুৰুষৰ অবিহনে বা বোৰ্খা অবিহনে বাট-পথলৈ ওলাই আহিব নোৱাৰে। মহিলাসকলে ওখ গোৰোহাৰ জোতা-চেন্দেল পিন্ধিব নোৱাৰে কাৰণ তালিবানৰ মত অনুসৰি মহিলাৰ খোজৰ শব্দই পুৰুষক উত্তেজিত কৰিব পাৰে। মহিলাসকলে উজ্জ্বল ৰঙৰ কাপোৰ পিন্ধিব নোৱাৰে কিয়নো সেইবোৰে যৌন আকৰ্ষণ জগায়। মহিলাসকলে ৰাজহুৱাকৈ উচ্চ স্বৰত কথা ক'ব নালাগে কিয়নো কোনো অচিনাকি ব্যক্তিয়ে মহিলাৰ মাত শুনিব নালাগে। বাট-পথৰ পৰা মহিলাসকল দৃশ্যমান বলৈ আৱাসিক অঞ্চলত খিৰিকী ৰং কৰিব লাগে বা পৰ্দা লগাব লাগে। যিকোনো স্থানৰ নামত "মহিলা" শব্দটো অন্তৰ্ভুক্ত থাকিলে সংশোধন কৰা হয়। উদাহৰণ স্বৰূপে, "মহিলাৰ বাগিচা"ৰ নাম সলনি কৰি "বসন্ত বাগিচা" ৰখা হৈছিল। মহিলাৰ চলাচল ৰাজহুৱা আচৰণ সম্পৰ্কীয় তালিবান ৰায়সমূহে এগৰাকী মহিলাৰ চলাচলৰ স্বাধীনতাৰ ওপৰত তীব্ৰ প্ৰতিবন্ধকতা আৰোপ কৰিছিল আৰু যিসকলে বোৰ্খা পৰিধান নকৰিছিল এই মহিলাসকলে গৃহবন্দীৰ সন্মুখীন হৈছিল। উল্লেখযোগ্য যে তালিবানৰ উত্থানৰ আগতে আফগানিস্তানত সাধাৰণতে বোৰ্খা পিন্ধা হোৱা নাছিল। অকলে ৰাস্তাত খোজ কাঢ়ি যোৱাৰ বাবে তালিবানৰ দ্বাৰা বেয়াকৈ প্ৰহাৰ কৰা এগৰাকী মহিলাই কৈছিল "মোৰ দেউতা যুদ্ধত নিহত হৈছিল... মোৰ কোনো স্বামী নাই, কোনো ভায়েক নাই, পুত্ৰ নাই। যদি মই অকলে বাহিৰলৈ যাব নোৱাৰো তেন্তে মই কেনেকৈ জীয়াই থাকিম?" ১৯৯৫ চনত তালিবানৰ শাসনকালত তালিবান নিতী অনুসৰি একেখন বাছত পুৰুষ আৰু মহিলাৰ ভ্ৰমণ প্ৰতিহত কৰিবলৈ পৃথক বাছ সেৱা আৰম্ভ কৰা হৈছিল। মহিলাসকলৰ ওপৰত চাইকেল বা মটৰচাইকেল চলোৱাত নিষেধাজ্ঞা আৰোপ কৰা হৈছিল। অৱশ্যে, গ্ৰাম্য মহিলাসকলৰ জীৱন কম প্ৰভাৱিত হৈছিল কিয়নো তেওঁলোকে সাধাৰণতে সুৰক্ষিত পৰিৱেশত আত্মীয়স্বজনৰ লগত বাস কৰে। তেওঁলোকৰ কাম বা শ্ৰম অব্যাহত ৰখাৰ বাবে স্বাধীনতাৰ এক আপেক্ষিক স্তৰ প্ৰয়োজন হয় আৰু সেইখিনি আত্মীয়ৰ পৰা পায়। যেতিয়া এই মহিলাসকলে ওচৰৰ চহৰলৈ ভ্ৰমণ কৰিছিল, তেওঁলোকৰ ক্ষেত্ৰত একেই নগৰীয় নিষেধাজ্ঞা প্ৰযোজ্য হৈছিল। মহিলাৰ স্বাস্থ্য সেৱা আফগানিস্তানত তালিবানে ক্ষমতা দখল কৰাৰ আগতে পুৰুষ চিকিৎসকসকলক চিকিৎসালয়ত মহিলাৰ চিকিৎসা কৰিবলৈ অনুমতি দিয়া হৈছিল, কিন্তু পৰামৰ্শৰ অজুহাতত কোনো পুৰুষ চিকিৎসকক এগৰাকী মহিলাৰ শৰীৰ স্পৰ্শ কৰিবলৈ অনুমতি দিয়া উচিত নহয় বুলি আদেশ সোনকালেই প্ৰৱৰ্তন কৰা হৈছিল। চাকৰিত কম সংখ্যক মহিলা স্বাস্থ্যকৰ্মি থকাৰ বাবে, বহুতো মহিলাই দুৰলৈ ভ্ৰমণ কৰিব লগা হয়। আনহাতে তালিবান অধিনত প্ৰসৱৰ স্বাস্থ্যকেন্দ্ৰবোৰৰ ব্যৱস্থাও হ্ৰাস পাইছিল। কাবুলত, কিছুমান মহিলাই পৰিয়াল আৰু চুবুৰীয়াসকলক সেৱা আগবঢাবলৈ তেওঁলোকৰ ঘৰত অনানুষ্ঠানিক ক্লিনিক স্থাপন কৰিছিল। তথাপিও যিহেতু চিকিৎসা সামগ্ৰীবোৰ ৰখাটো সীমিত আছিল, চিকিৎসাৰ অভাৱৰ বাবে বহুতো মহিলাই দীৰ্ঘদিন ধৰি কষ্ট সহ্য বা অকালতে মৃত্যুবৰণ কৰিছিল। শাস্তি তালিবানৰ অধিনত আফগানিস্তানত প্ৰায়ে ৰাজহুৱাভাৱে শাস্তি প্ৰদান কৰা হৈছিল, হয় ক্ৰীড়া ষ্টেডিয়াম বা চহৰৰ চৌহদত অনুষ্ঠিত আনুষ্ঠানিকভাবে বা ৰাস্তাত। অসামৰিক লোকসকলে কঠোৰ জৰিমনাৰ ভয়ত জীয়াই আছিল। নিয়ম ভংগ কৰা মহিলাসকল প্ৰায়ে চৰম হিংসাৰ ভোগী হৈছিল। উদাহৰণসমূহৰ ভিতৰত আছে: ১৯৯৬ চনৰ অক্টোবৰ মাহত এগৰাকী মহিলাই নখত ৰং লগোৱাৰ বাবে বুঢ়া আঙুলিৰ মুৰটো কাটি পেলাইছিল। ১৯৯৬ চনৰ ডিচেম্বৰত ৰেডিঅ' শাৰিয়াই ঘোষণা কৰে যে ২২৫ গৰাকী কাবুলৰ মহিলাক জব্দ কৰা হৈছে আৰু শ্বৰিয়া পোছাক বিধি উলংঘা কৰাৰ বাবে শাস্তি দিয়া হৈছে। শাস্তিটো ন্যায়াধিকৰণৰ দ্বাৰা প্ৰদান কৰা হৈছিল আৰু মহিলাসকলক অপৰাধৰ বাবে ভৰি আৰু পিঠিত আঘাত কৰা হৈছিল। তথ্যসূত্ৰ আফগানিস্তান নাৰীৰ

34033

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%B8%E0%A6%BE%E0%A6%A4%20%E0%A6%AC%E0%A6%BF%E0%A6%B9%E0%A7%81

সাত বিহু

বিহু অসমৰ জাতীয় উৎসৱ। আমাৰ তিনিটা বিহুৰ ভিতৰত ব’হাগ বিহু বা ৰঙালী বিহুৱেই প্ৰধান। চ’ত মাহৰ শেষ দিনা বা সংক্ৰান্তিৰ পৰা ব’হাগ বিহু আৰম্ভ হয়। ইয়াক চ’তৰ বিহু বুলিও জনা যায়। জনবিশ্বাস মতে ডেকা-গাভৰুৱে মুকলি পথাৰত প্ৰেম- যৌৱনৰ গীতেৰে পুৰুষস্বৰূপ মেঘক আৰু নাচৰ গিৰিপনিৰে নাৰীস্বৰূপা প্ৰকৃতি(পৃথৱীক)উত্তেজিত কৰি বৰষুণৰ মাধ্যমত মিলন ঘটোৱাৰ ফলশ্ৰুতিত বসুমতী শস্যসম্ভৱা হোৱাৰ যি প্ৰক্ৰিয়া তাতেই ৰঙালী বিহুৰ উৎস আৰু তাৎপৰ্য নিহিত হৈ আছে। বসন্তৰ আগমনত প্ৰথমজাক বৰষুণ পৰাৰ লগে লগেই প্ৰকৃতি ঋতুমতী হয়, গছ-লতিকাত কুঁহিপাত ওলায়; প্ৰকৃতি ফলে-ফুলে জাতিষ্কাৰ হৈ পৰে। ব’হাগ বিহু সাধাৰণতে চ’তৰ সংক্ৰান্তিৰ পৰা আৰম্ভ হৈ ব’হাগৰ ছয় দিনলৈ মুঠ সাতদিন পালন কৰা হয়। প্ৰত্যেক দিনৰে একোটাকৈ সুকীয়া সুকীয়া নাম আছে। সেয়া হ’ল- গৰু বিহু, মানুহ বিহু, গোসাঁই বিহু, তাঁতৰ বিহু, নাঙলৰ বিহু, জীয়ৰী বা চেনেহী বিহু আৰু চেৰা বিহু। এই সাতটা বিহুক ‘সাতবিহু’ নামেৰে জনা যায়। আনহাতে কিছুমান ব্যক্তিয়ে আকৌ বহাগৰ বিহুৰ এই অনুষ্ঠানসমূহক তলত দিয়াৰ দৰে ভাগ কৰিছে:- চ’ত বিহু: চ’তৰ নিশা ডেকা-গাভৰুৱে বিহুৰ আখৰা কৰে আৰু আখৰা কৰা প্ৰথম নিশাটোয়ে হ’ল চ’ত বিহু। ৰাতি বিহু: চ’ত বিহুৰ আখৰাৰ পৰৱৰ্তী বিহু মৰা নিশাবোৰক ৰাতি বিহু বুলি কোৱা হয়। গৰু বিহু: চ’তৰ সংক্ৰান্তিৰ দিনা গৰুক গা ধুৱাই নতুন পঘাৰে বন্ধা হয়। গধূলি ধূপ-ধূনা আদি দিয়া হয়। মানুহ বিহু বা চেনেহী বিহু: এক ব'হাগৰ দিনাখন এই বিহু পতা হয়। এই বিহুটোক আপোনজনে আপোনজনক বিহুৱান দিয়ে। বিহুগীত, হুঁচৰি গীত গাই অতি আনন্দ কৰে। কুটুম বিহু: ব'হাগৰ দ্বিতীয় দিনটো কুটুম বিহু। এই দিনা জী-জোঁৱাইসকল মাকহঁতৰ ঘৰলৈ যায়। ইষ্ট-কুটুম্বই পৰস্পৰে পৰস্পৰক আদৰ আৰু সেৱা-সত্কাৰ কৰে। মেলা বিহু বা হাট বিহু: এই বিহুৰ দিনা পথাৰৰ মাজত এডাল গছক প্ৰতীক হিচাপে লৈ তাৰ তলত গাভৰুসকলে বিহু নাচে। গছ জোপালৈ বিহুৱান, তামোল-পাণ আদি আগবঢ়ায়। শিমলুগুৰি, নাহৰকটীয়া, টেঙাখাট আদি অঞ্চলত এই বিহু দেখা যায়। চেৰা বিহু বা এৰা বিহু: বহাগ বিহুত ডেকা-গাভৰুৱে নাচি-বাগি ভাগৰি পৰে আৰু সপ্তম দিনা অতি আদৰৰ বিহুটিক সমাপ্ত ঘটায়। সেই দিনাখন বিহুৱানবোৰ পুনৰ ধুই বিহুক বিদায় দিয়ে। এনেদৰে অঞ্চল বিশেষে ব'হাগ বিহুৰ ভাগ সমূহ ভিন ভিন দেখা যায়। উজনি অসমৰ কোনো কোনো ঠাইত সাত বিহুৰ এটা দিন দেউৰী বিহু বুলিও পালন কৰা দেখা যায়। আজিকালি কোনো কোনো অঞ্চলত গোটেই ব’হাগ মাহ ধৰি বিহুৰ ৰং-ৰহইচ, নাচ-বাগ চলে যদিও প্ৰথম ছদিন আৰু শেষৰ দিনটোৰ বাহিৰে বাকী দিনবোৰৰ নিৰ্দিষ্ট কোনো নাম নাথাকে। অৱশ্যে বিহু সাতদিনেই থাকক বা এমাহেই থাকক বিহুৰ শেষৰ দিনা চেৰা বিহু। গৰু বিহু ব’হাগ বিহুৰ প্ৰথম দিনটো অৰ্থাৎ চ’তৰ সংক্ৰান্তিৰ দিনা অসমীয়া জন-জীৱনৰ কৃষিকৰ্মৰ প্ৰধান সম্বল গৰুৰ নামত উছৰ্গা কৰি ‘গৰু বিহু’ হিচাপে পালন কৰা হয়। সেইদিনা গৰুক গো-লক্ষ্মী হিচাপে জ্ঞান কৰি পূজা অৰ্চনা কৰা হয়। সেইদিনা ৰাতিপুৱাই গৰু-ম’হক মাহ-হালধিৰে নোৱাই, কপালত ফোঁট দি দীঘলতি আৰু মাখিয়তীৰ ঠাৰিৰে কোবাই ওচৰৰে নৈ, বিল বা পুখুৰীলৈ নি সমূহীয়াভাৱে গা ধুৱায় আৰু ‘চাট’(ত্ৰিশূলাকৃতি বাঁহৰ মিহি শলা)ত সী নিয়া লাউ, বেঙেনা, কেৰেলা, থেকেৰা, তিঁয়হ, হালধি, কেতুৰি আদি গালৈ দলিয়াই এইদৰে গোৱা হয়- লাউ খা, বেঙেনা খা, বছৰে বছৰে বাঢ়ি যা। মাৰ সৰু, বাপেৰ সৰু, তই হ’বি বৰ গৰু। এনে কৰিলে গৰুৰ শ্ৰীবৃদ্ধি হয় বুলি বিশ্বাস কৰা হয়। গা ধুওৱাৰ পাছত গৰুবোৰক মুকলিকৈ পথাৰত চৰিবলৈ এৰি দিয়া হয় আৰু চাটত থকা অৱশিষ্ট লাউ-বেঙেনাৰে চাটবিলাক আনৰ লগত সলনাসলনি কৰি ঘৰলৈ আনি ঘৰ বা গোহালিৰ চালত গুজি থোৱা হয়। চাটত ৰৈ যোৱা বস্তু দুই-এটুকুৰা চোবাই খোৱা হয়। চাটবিলাক আনৰ লগত সলনি কৰিলে অপায়-অমঙ্গল দূৰ হয় আৰু চাটৰ বস্তু খালে বেমাৰ আজাৰ নহয় বুলি বিশ্বাস কৰা হয়। গধূলি গৰু ঘৰলৈ ঘূৰি অহাৰ সময়ত পদূলিৰ পৰা গোহালিলৈকে খেৰ, তুঁহ, দীঘলতি, মাখিয়তী, বিহলঙনী আৰু অন্যান্য বন-পাত জ্বলাই ‘যাগ’ দিয়া হয়। যাগৰ ধোঁৱাই গৰু-ম’হক মহ-ডাঁহৰ উপদ্ৰৱৰ পৰা ৰক্ষা কৰাৰ উপৰিও অপদেৱতাক খেদি পঠাই বুলি সহজ-সৰল চহালোকে বিশ্বাস কৰে। গৰু গোহালিত সোমালে আদৰ-সাদৰ কৰি লুণীয়া পিঠা আদি খাবলৈ দিয়া হয় আৰু ডিঙিত নতুন পঘা দিয়া হয়। তাৰ পিছত মাখিয়তীৰ পাতেৰে বিচি দি এইদৰে গোৱা হয়-“মাখিয়তীৰ মাখিপাত, মাখি মাৰোঁ জাত জাত। এনে কৰিলেও বছৰটোলৈ মহ-ডাঁহৰ উপদ্ৰৱৰ পৰা হাত সাৰি থাকিব পাৰি। আমাৰ সমাজত সেইদিনাৰ পৰাহে বিচনীৰ ‘বা’ লোৱা নিয়ম। মানুহ বিহু গৰু বিহুৰ পাছদিনা মানুহ বিহু। নামনি অসমত সেইদিনাৰ বিহুক ‘বৰ দোমাহী’ বোলা হয়। পহিলা ব’হাগ বা মানুহ বিহুৰ দিনা পুৱা মাহ-হালধিৰে গা-পা ধুই সৰুৱে ডাঙৰক সেৱা কৰে। ডাঙৰে সৰুক আশীৰ্বাদ দিয়াৰ উপৰিও বিহুৰ উপহাৰ দিয়ে। নতুন বছৰ উপলক্ষে অসমীয়া সমাজত আত্মীয়-স্বজন আৰু বন্ধু-বান্ধৱৰ মাজত গামোচা, নতুন কাপোৰ বা আন উপহাৰৰ আদান-প্ৰদান হয়। এনে উপহাৰকে ‘বিহুৱান’ বোলে। ‘বিহুৱান’ বুলিলে সাধাৰণতে গামোচাকে বুজায় যদিও বিহু উপলক্ষে দিয়া প্ৰায়বোৰ উপহাৰকে ‘বিহুৱান’ আখ্যা দিয়া হয়। আমাৰ সমাজত বিহুৱানৰ এক সুকীয়া মৰ্যাদা আৰু সন্মান আছে। এই দিনটোতে ব্ৰাহ্মণ-দৈৱজ্ঞৰ ওচৰত কৰ্মফল গণনা কৰি কিবা দোষ থাকিলে শান্তিৰ ব্যৱস্থা কৰা হয়। নতুন বছৰটো যাতে কোনো বিপদ-বিঘিণি নোহোৱাকৈ ধুমুহা-বৰষুণ, বজ্ৰপাত আদিৰ পৰা ৰক্ষা পৰি সুখ-শান্তিৰে কটাব পাৰি তাৰ বাবে নতুন বছৰটোৰ প্ৰথম দিনাই দৈৱজ্ঞৰ হতুৱাই নাহৰ পাতত তলৰ মন্ত্ৰটি(শ্লোকটি) লিখি দুৱাৰ মুখত বা ঘৰৰ চালত গুজি থোৱাৰ নিয়ম- দেৱ দেৱ মহাদেৱ নীলগ্ৰীৱ জটাধৰ বাত বৃষ্টি হৰংদেৱ মহাদেৱ নমস্তুতে। গোসাঁই বিহু ৰঙালী বিহু বা ব’হাগ বিহুৰ তৃতীয় দিনা গোসাঁই বিহু। সেইদিনা গাঁৱৰ ৰাজহুৱা নামঘৰত নাম-প্ৰসঙ্গ হয়। তাঁতৰ বিহু অসমীয়া জনজীৱনৰ আদৰৰ সম্পদ ‘তাঁতশাল’। সেয়ে বিহুৰ চতুৰ্থ দিনা ‘তাঁতৰ বিহু’। সেইদিনা বোৱনীসকলে তাঁতশালৰ সজুঁলি সমূহ ভালকৈ মছি-কাছি বান্ধি ওপৰত উঠাই লয় আৰু খেতি কৰিবলৈ সাজু হয়। নাঙলৰ বিহু পঞ্চম দিনা কৃষিকৰ্মৰ মূল সঁজুলি ‘নাঙলৰ বিহু’। সেইদিনা খেতিয়কে নাঙলটো ঠিকে আছেনে নাই চাই-চিতি ঠিক কৰি লয় আৰু খেতি কৰিবৰ বাবে সাজু হয়। জীয়ৰী বা চেনেহী বিহু ষষ্ঠ দিনা বিয়া দিয়া জীয়ৰী পিতৃগৃহলৈ আহে; সেয়ে সেইদিনা ‘জীয়ৰী বা চেনেহী বিহু’। চেৰা বিহু শেষৰ দিনা ‘চেৰা বিহু’। কিছুমানে ইয়াক "এৰা" বিহু বুলিও কয়। এয়ে ব’হাগৰ “সাতবিহু”। চেৰা বিহুৰ দিনা দৈ আৰু পঁইতা ভাত খোৱা হয় আৰু বিচনীৰে জুৰ লৈ এইদৰে গোৱা হয়- নতুন কাপোৰ পুৰণা কাপোৰে দিন যাওক; ন-ভাতে পুৰণি ভাতে জীণ যাওক। এনেদৰে বিচনীৰে জুৰ ল’লে বছৰটোলৈ দেহা শাঁত পৰি থাকে বুলি বিশ্বাস কৰা হয়। গৰু বিহু, মানুহ বিহু বা সাতবিহুৰ যিকোনো এদিনত এশ এবিধ শাক খোৱা নিয়ম আছে। এশ এবিধ শাকৰ আঞ্জা ৰোগৰ মহৌষধ। এশ এবিধ নোৱাৰিলেও সাতবিধেৰে কাম চলোৱা হয়। ইয়াকে ‘সাতশাকী’ বোলে। নামনি অসমৰ অবিভক্ত গোৱালপাৰা জিলাৰ কোনো কোনো ঠাইত বিহুক ‘বিষুৱা’ বোলে। উজনি অসমত গৰু বিহুৰ পৰা ব’হাগৰ ছয় তাৰিখলৈকে সাতদিন জুৰি সাতবিহু পালন কৰাৰ দৰে নামনিত বিশেষকৈ কোচ-ৰাজবংশী লোকসকলে গৰু বিহুৰ পৰা সাতদিনলৈকে “সাত বিহু” বা ‘সাত বিষুৱা’ পালন কৰে। তথ্য সংগ্ৰহ

10031

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%97%E0%A7%8C%E0%A6%A4%E0%A6%AE%20%E0%A6%AC%E0%A7%81%E0%A6%A6%E0%A7%8D%E0%A6%A7

গৌতম বুদ্ধ

সিদ্ধাৰ্থ গৌতম আছিল প্ৰাচীন ভাৰতৰ এক ধৰ্মগুৰু আৰু বৌদ্ধধৰ্মৰ প্ৰতিষ্ঠাপক। অধিকাংশ বৌদ্ধ সম্প্ৰদায়ৰ মতে, তেখেতেই বৰ্তমান যুগৰ সৰ্বোচ্চ বুদ্ধ (পালি: সম্মাসম্বুদ্ধ, সংস্কৃত: সম্যকসম্বুদ্ধ)। 'বুদ্ধ' শব্দৰ অৰ্থ 'আলোকপ্ৰাপ্ত ব্যক্তি' বা 'দিব্যজ্ঞানপ্ৰাপ্ত ব্যক্তি'। তেওঁৰ জন্ম আৰু মৃত্যুৰ সঠিক সময় অজ্ঞাত। প্ৰাক-বিংশ শতাব্দীৰ ঐতিহাসিকবিদসকলে তেওঁৰ জীৱনকালক সীমাবদ্ধ কৰিছে ৫৬৩ খৃষ্টপূৰ্বাব্দৰ পৰা ৪৩৮ খৃষ্টপূৰ্বাব্দৰ মধ্যকাললৈ। কোনো কোনো আধুনিক ঐতিহাসিকবিদৰ মতে, গৌতম বুদ্ধৰ মৃত্যু ঘটে ৪৮৬ ৰ পৰা ৪৮৩ খৃষ্টপূৰ্বাব্দৰ মধ্যবৰ্তী কোনো এক সময়লৈ; আকৌ কিছুমানৰ মতে, ৪১১ ৰ পৰা ৪০০ খৃষ্টপূৰ্বাব্দৰ মধ্যকাললৈকে। গৌতম বুদ্ধৰ অন্য নাম "শাক্যমুনি"; তেওঁ বৌদ্ধধৰ্মৰ কেন্দ্ৰীয় ব্যক্তিত্ব। অনুমান কৰা হয়, তেওঁৰ মৃত্যুৰ পাছত তেওঁৰ অনুগামীসকলে তেওঁৰ জীৱনকথা, শিক্ষা আৰু বৌদ্ধ সংঘৰ সন্ন্যাস-বিধি লিপিবদ্ধ কৰিছিল। তেওঁৰ শিক্ষাবোৰ প্ৰথমতে মুখে মুখে প্ৰচলিত আছিল। বুদ্ধৰ মৃত্যুৰ প্ৰায় চাৰিশ বছৰ পাছত এইবোৰ লিপিবদ্ধ কৰা হয়। বৌদ্ধধৰ্মৰ ওচৰা-উচৰি হিন্দু ধৰ্ম, আহমদিয়া মুছলিম সম্প্ৰদায় আৰু বাহাই ধৰ্মৰ অনুগামীসকলৰ মতেও বিশ্বধৰ্মত তেওঁক দেৱতা বা মহামানৱ বুলি উল্লেখ কৰা হৈছে। প্ৰাৰম্ভিক জীৱন সিদ্ধাৰ্থৰ পিতৃ আছিল শাক্য বংশীয় ৰজা শুদ্ধোধন। মাতৃ মায়াদেৱী। মায়াদেৱী কপিলাবস্তুৰ পৰা পিতৃৰ ৰাজ্য যোৱাৰ পথত লুম্বিনি গ্ৰামত (বৰ্তমান নেপালৰ অন্তৰ্গত) সিদ্ধাৰ্থক জন্ম দিছিল। তেওঁৰ জন্মৰ সপ্তম দিনাখনেই মায়াদেৱীৰ জীৱনাবসান ঘটে। পাছত তেওঁ মাহীমাক গৌতমীৰ হাতত লালন পালন হয়। ধাৰণা কৰা হয় তেওঁৰ নামৰ "গৌতম" অংশটি মাহীমাকৰ নামৰ পৰাই আহিছে। আকৌ কিছুমানৰ মতে এইটো তেখেতসকলৰ বংশানুক্ৰমিক নাম। জন্মৰ পঞ্চম দিনা তেখেতৰ পিতৃয়ে ৮জন জ্ঞানী ব্যক্তিক সদ্যোজাত শিশুটিৰ নামকৰণ আৰু ভৱিষ্যত গণনা কৰাৰ বাবে নিমন্ত্ৰণ কৰিছিল। তেতিয়া তেওঁৰ নাম সিদ্ধাৰ্থ ৰখা হয় সিদ্ধাৰ্থ শব্দটোৱে "সিদ্ধিলাভ কৰা, বা উদ্দেশ্য সফল" হোৱা বুজায়। তেখেতসকলৰ মাজৰ এজনে লগতে কয় যে, ৰাজকুমাৰ এদিন সত্যৰ সন্ধানত বাহিৰলৈ ওলাই যাব আৰু বোধিপ্ৰাপ্ত হব। এজন ৰাজপুত্ৰ হিচাপে সিদ্ধাৰ্থই বিভিন্ন শাখাত শিক্ষা লাভ কৰিছিল। সিদ্ধাৰ্থ গৌতমৰ বিবাহ সম্বন্ধে দুই ধৰণৰ মত আছে। প্ৰথম মত অনুসাৰে ১৬ বছৰ বয়সত তেওঁ এক প্ৰতিযোগিতাৰ মাধ্যমেৰে তেওঁৰ পত্নীক লাভ কৰে। তাৰপিছত পুত্ৰ ৰাহুলে জন্মগ্ৰহণ কৰে। দ্বিতীয় মত অনুসাৰে ২৮ বছৰ বয়সত তেওঁক সংসাৰৰ প্ৰতি মনোযোগী কৰাৰ বাবে তেওঁৰ পিতৃমাতৃয়ে ৰাজকন্যা যশোধৰাৰ লগত বিবাহ অনুষ্ঠিত কৰে। পৰৱৰ্তী বছৰতে পুত্ৰ ৰাহুলৰ জন্ম হয়। মহানিষ্ক্ৰমণ কথিত আছে, এদিন ৰাজকুমাৰ সিদ্ধাৰ্থই বাহিৰলৈ যাওঁতে ৪জন ব্যক্তিৰ লগত তেওঁৰ সাক্ষাৎ হয়। প্ৰথমে তেওঁ এজন বৃদ্ধ মানুহ, তাৰপিছত এজন অসুস্থ মানুহ আৰু শেষত এজন মৃত মানুহক দেখা পায়। তেওঁ তেতিয়া তেওঁৰ লগৰীয়া সকলক এই বিষয়ে প্ৰশ্ন কৰাত তেওঁলোকে উত্তৰ দিয়ে যে এইবোৰেই হ’ল মানুহৰ নিয়তি। আকৌ এদিন (কিছুমানৰ মতে সেইদিনাই) এনেদৰে ভ্ৰমণ কৰি থকা অৱস্থাত মুণ্ডিতমস্তক আৰু পীতবৰ্ণৰ জীৰ্ণ বাস পৰিহিত এজন সাধু দেখা পালে। লগৰীয়াসকলে এই লোকজনক সন্ন্যাসী বুলি গৌতমক পৰিচয় কৰাই দি কয় যে, এই লোকজনে মানুহৰ দুঃখৰ বাবে নিজ জীৱন ত্যাগ কৰিছে। ৰাজকুমাৰ সিদ্ধাৰ্থই সেই ৰাতিয়েই শুই থকা অৱস্থাত নিজৰ পত্নী, পুত্ৰ, পৰিবাৰক নিঃশব্দে বিদায় জনাই জ্ঞানান্বেষণৰ অৰ্থে মাত্ৰ ২৯ বছৰ বয়সতে ৰাজপ্ৰসাদ ত্যাগ কৰে। সিদ্ধাৰ্থৰ এই যাত্ৰাকেই মহানিষ্ক্ৰমণ বুলি কোৱা হয়। বোধিলাভ বা মহাপৰিনিৰ্বান দুখ আৰু দুখৰ কাৰণ সম্বন্ধে জানিবলৈ সিদ্ধাৰ্থই যাত্ৰা অব্যাহত ৰাখে। প্ৰথমে তেওঁ আলাৰা নামৰ এজন সন্ন্যাসীৰ ওচৰলৈ যায়। তেওঁৰ উত্তৰত সন্তুষ্ট নহৈ তেখেত উদ্দক নামৰ আৰু এজন সন্ন্যাসীৰ কাষ চাপে। কিন্তু তেতিয়াও একো ফল নোপোৱাত কিছু দিন যোৱাৰ পিছত তেওঁ মগধৰ উৰুবিল্ব নামৰ স্থানলৈ গমন কৰিলে। তাত প্ৰথমে এটা উত্তৰ-পূৰ্বমুখী শিলাখণ্ডৰ ওপৰত বহি আপোন মনতেই কৈছিল যে, "যদি ই বুদ্ধত্বলাভ কৰিবলৈ সক্ষম তেন্তে বুদ্ধৰ এটা প্ৰতিচ্ছায়া মোৰ সম্মুখত দৃশ্যমান হওক। এই কথা উচ্চাৰিত হোৱাৰ লগে লগে শিলাখণ্ডৰ গাত তিনি ফুট ওখ এটা বুদ্ধৰ প্ৰতিচ্ছায়া প্ৰতিফলিত হ’ল। বোধিসত্ত্ব তপস্যাত বহাৰ পূৰ্বে দৈৱবাণী হয় যে, "বুদ্ধত্ব লাভ কৰিবৰ হ’লে ইয়াত বহিলে নহ’ব; ইয়াৰ পৰা অৰ্ধযোজন দূৰত্বত পত্ৰবৃক্ষতলত তপস্যাত বহিব লাগিব। ইয়াৰ পিছত দেৱগণে বোধিসত্ত্বক সঙ্গ দি আগুৱাই লৈ যায়। মধ্যপথত এজন দেৱতাই ভূমিৰ পৰা একোছা কুশ চিঙি আনি বোধিসত্ত্বক দি কয় যে, এই কুশই সফলতাৰ নিদৰ্শন স্বৰূপ। বোধিসত্ত্ব কুশগ্ৰহণৰ পাছত কিছুদূৰ অতিক্ৰম পত্ৰবৃক্ষতলৰ ভূমিত কুশগছডাল ৰাখি পূবদিশে মূৰ কৰি তপস্যাত বহে। কঠোৰ সাধনাৰ ফলত তেওঁৰ শৰীৰ ক্ষয় যায়, কিন্তু এই তপস্যাত তেওঁ ভয়, লোভ আৰু লালসাক অতিক্ৰম কৰি নিজৰ মনৰ ওপৰত সম্পূৰ্ণ নিয়ন্ত্ৰণ লাভ কৰিবলৈ সক্ষম হ’ল। পাছত তেওঁ বুজিলে যে এনেদৰে বোধিলাভ নহ’ব। তেওঁ তাৰপিছত খাদ্য গ্ৰহণৰ সিদ্ধান্ত কৰিলে। সুজাতা নামী এক নাৰীৰ কাষ চাপি তেওঁ এক পাত্ৰ পৰমান্ন আহাৰ গ্ৰহণ কৰিলে। তাৰপিছত তেওঁ নদীত স্নান কৰি পুনৰাই ধ্যানমগ্ন হ’ল। অৱশেষত কঠোৰ তপস্যাৰ পাছত তেওঁ বুদ্ধত্বপ্ৰাপ্তি কৰিলে। শাক্যমুনিয়ে বোধিলাভৰ পাছত সাতদিন ধৰি বোধি বৃক্ষৰ তলত ই মুক্তিলাভৰ আনন্দ উপভোগ কৰিছিল। তেখেত দুখ, দুখৰ কাৰণ, প্ৰতিকাৰ প্ৰভৃতি সম্বন্ধে জ্ঞান লাভ কৰিলে। এই ই বোধিলাভ নামেৰে জনাজাত হয়। মহাপ্ৰয়ান সমস্ত জীৱন ধৰি তেওঁ দৰ্শন আৰু বাণী প্ৰচাৰ কৰি অৱশেষত আনুমানিক ৫৪৩ খৃষ্টপূৰ্বাব্দ ৮০ বছৰ বয়সত বহাগী পূৰ্ণিমা তিথিত কুশীনগৰত মহাপ্ৰয়ান কৰে। সম্পৰ্কীয় আলোকচিত্ৰ তথ্যসূত্ৰ টোকা সমল অধিক পঢ়ক বাহ্যিক সংযোগ বৌদ্ধ ধৰ্ম ভাৰতৰ ধৰ্মীয়

81960

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%B8%E0%A6%BE%E0%A6%B9%E0%A6%BF%E0%A6%A4%E0%A7%8D%E0%A6%AF%20%E0%A6%B8%E0%A6%AE%E0%A6%BE%E0%A6%B2%E0%A7%8B%E0%A6%9A%E0%A6%A8%E0%A6%BE

সাহিত্য সমালোচনা

সাহিত্য সমালোচনা বা সাহিত্য অধ্যয়ন হৈছে সাহিত্যৰ অধ্যয়ন, মূল্যায়ন আৰু ব্যাখ্যা। আধুনিক সাহিত্য সমালোচনাত প্ৰায়ে সাহিত্য তত্ত্বৰ প্ৰভাৱ পৰে, যি হৈছে সাহিত্যৰ লক্ষ্য আৰু পদ্ধতিৰ দাৰ্শনিক আলোচনা। সাহিত্য সমালোচনা আৰু সাহিত্য তত্ত্ব- এই দুয়োটা কাৰ্যকলাপৰ মাজত ঘনিষ্ঠ সম্পৰ্ক থাকিলেও সাহিত্য সমালোচকসকলক তত্ত্ববিদ বুলি ক'ব নোৱাৰি৷ সাহিত্য সমালোচনাক সাহিত্য তত্ত্বৰ পৰা পৃথক অনুসন্ধানৰ ক্ষেত্ৰ বুলি গণ্য কৰা উচিত নে নহয়, নে গ্ৰন্থ পৰ্যালোচনাৰ বিপৰীতে ইয়াৰ অৱস্থান নিৰ্ণয় কৰা হ'ব, সেয়া কিছু বিতৰ্কৰ বিষয়৷ উদাহৰণস্বৰূপে, জনছ হপকিন্সৰ গাইড টু লিটাৰেৰী থিয়ৰী এণ্ড ক্ৰিটিচিজমত সাহিত্য তত্ত্ব আৰু সাহিত্য সমালোচনাৰ মাজত কোনো পাৰ্থক্য দেখিবলৈ পোৱা নাযায়৷ তাৎপৰ্যপূৰ্ণভাৱে প্ৰায় সদায় একেটা ধাৰণাকে বৰ্ণনা কৰিবলৈ শব্দবোৰ একেলগে ব্যৱহাৰ কৰা হয়। কিছুমান সমালোচকে সাহিত্য সমালোচনাক সাহিত্য তত্ত্বৰ ব্যৱহাৰিক প্ৰয়োগ বুলি গণ্য কৰে, কাৰণ সমালোচনাত সদায় বিশেষ সাহিত্যিক ৰচনাৰ ভিত্তিত প্ৰত্যক্ষভাৱে আলোচনা সম্পন্ন হয়৷ ইয়াৰ পৰিৱৰ্তে তত্ত্ব এটা সাধাৰণ বা বিমূৰ্ত হ’ব পাৰে। সাহিত্য সমালোচনা প্ৰায়ে ৰচনা বা গ্ৰন্থৰ ৰূপত প্ৰকাশ পায়। শৈক্ষিক সাহিত্য সমালোচকসকলে সাহিত্য বিভাগত পাঠদান কৰে আৰু সেইবোৰ শৈক্ষিক বা একাডেমিক আলোচনীত প্ৰকাশ কৰে৷ অধিক জনপ্ৰিয় সমালোচকে দ্য টাইমছ লিটাৰেৰী চাপ্লিমেণ্ট, দ্য নিউয়ৰ্ক টাইমছ বুক ৰিভিউ, দ্য নিউয়ৰ্ক ৰিভিউ অৱ বুকছ, লণ্ডন ৰিভিউ অৱ বুকছ, ডাবলিন ৰিভিউ অৱ বুকছ, দ্য নেচন, বুক ফ'ৰাম, আৰু দ্য নিউয়ৰ্কাৰ দৰে বহুলভাৱে প্ৰচাৰিত হোৱা সাময়িকীত নিজৰ পৰ্যালোচনা প্ৰকাশ কৰে৷ ইতিহাস ধ্ৰুপদী আৰু মধ্যযুগীয় সমালোচনা সাহিত্য সমালোচনাৰ অস্তিত্ব ধ্ৰুপদী যুগৰ পৰাই আছিল বুলি ভবা হয়। খ্ৰীষ্টপূৰ্ব চতুৰ্থ শতিকাত এৰিষ্ট’টলে সমসাময়িক শিল্পকৰ্মৰ বহু নিৰ্দিষ্ট সমালোচনাৰে সাহিত্যিক ৰূপৰ প্ৰকাৰবিজ্ঞান আৰু বৰ্ণনাৰে ৰচনা কৰিছিল। কাব্যিকতাই প্ৰথমবাৰৰ বাবে মাইমেছিছ আৰু কেথাৰ্চিছৰ ধাৰণা গঢ়ি তুলিছিল, যিবোৰ এতিয়াও সাহিত্য অধ্যয়নত গুৰুত্বপূৰ্ণ। প্লেটোৱে কবিতাক অনুকৰণমূলক, গৌণ আৰু মিছা বুলি কৰা আক্ৰমণবোৰো গঠনমূলক আছিল। সংস্কৃত নাট্য শাস্ত্ৰত প্ৰাচীন ভাৰতীয় সাহিত্যৰ সন্দৰ্ভত সাহিত্য সমালোচনা আৰু সংস্কৃত নাটক অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হৈছে। ৰেনেছাঁৰ সমালোচনা ৰেনেছাঁৰ সাহিত্যিক সমালোচনাই ৰূপ আৰু বিষয়বস্তুৰ ঐক্যৰ ধ্ৰুপদী ধাৰণাক সাহিত্যিক নব্য-ক্লাছিকবাদলৈ বিকশিত কৰিছিল, সাহিত্যক সংস্কৃতিৰ কেন্দ্ৰীয় হিচাপে ঘোষণা কৰিছিল, কবি আৰু লেখকক এক দীঘলীয়া সাহিত্যিক পৰম্পৰাৰ সংৰক্ষণৰ দায়িত্ব অৰ্পণ কৰিছিল। জ্ঞানোদয়ৰ যুগ জ্ঞানোদয়ৰ যুগত (১৭০০ ৰ পৰা ১৮০০ চনলৈ) সাহিত্য সমালোচনা অধিক জনপ্ৰিয় হৈ উঠিছিল। এই সময়ছোৱাত জনসাধাৰণৰ মাজত সাক্ষৰতাৰ হাৰ বৃদ্ধি পাবলৈ আৰম্ভ কৰে; পঢ়াটো আৰু ধনী বা পণ্ডিতসকলৰ বাবে একচেটিয়া নাছিল। সাক্ষৰ জনসাধাৰণৰ উত্থান, সাহিত্যৰ ছপা আৰু বাণিজ্যিকীকৰণৰ দ্ৰুততাৰ লগে লগে সমালোচনাৰো সৃষ্টি হয়। পঢ়া-শুনাক আৰু কেৱল শিক্ষামূলক বা ধৰ্মৰ পবিত্ৰ উৎস হিচাপে গণ্য কৰা হোৱা নাছিল; ই আছিল এক প্ৰকাৰৰ মনোৰঞ্জনৰ প্ৰকাৰ৷ ১৯ শতিকাৰ ৰোমাণ্টিক সমালোচনা ঊনবিংশ শতিকাৰ আৰম্ভণিতে ব্ৰিটিছ ৰোমাণ্টিক আন্দোলনে সাহিত্য অধ্যয়নত নতুন নান্দনিক ধাৰণা প্ৰৱৰ্তন কৰিছিল, য’ত এই ধাৰণাটোও আছিল-সাহিত্য সদায় সুন্দৰ, উচ্চমানৰ বা নিখুঁত হোৱাৰ প্ৰয়োজন নাই, কিন্তু সাহিত্যই নিজেই এটা সাধাৰণ বিষয়ক উচ্চ স্তৰলৈ উন্নীত কৰিব পাৰে। নতুন সমালোচনা সকলোবোৰ নান্দনিক আন্দোলন পূৰ্বসূৰী হিচাপে যিমানেই গুৰুত্বপূৰ্ণ নহওক কিয়, সাহিত্য সমালোচনাৰ বিষয়ে বৰ্তমানৰ ধাৰণাসমূহ প্ৰায় সম্পূৰ্ণৰূপে বিংশ শতিকাৰ আৰম্ভণিতে গ্ৰহণ কৰা নতুন দিশৰ পৰাই উদ্ভৱ হৈছে। বৰ্তমানৰ স্থিতি আজি বিশ্ববিদ্যালয়ৰ সাহিত্য বিভাগসমূহত সাহিত্য তত্ত্ব আৰু মহাদেশীয় দৰ্শনত ভিত্তি কৰি গঢ় লৈ উঠা পদ্ধতিসমূহ বহুলাংশে সহাৱস্থান কৰি আছে৷ আনহাতে নতুন সমালোচনাক আধাৰ হিচাপে লৈ একাংশ সমালোচকে গতানুগতিক পদ্ধতিসমূহকো সক্ৰিয় কৰাই ৰাখিছে৷ একাংশ সমালোচকে তাত্ত্বিক গ্ৰন্থৰ ভেটিত বহুলাংশে কাম কৰে, আন একাংশই পৰম্পৰাগত সাহিত্য পঢ়ে; একাংশৰ মাজত সাহিত্যিক নীতি-নিয়মৰ প্ৰতি আগ্ৰহ এতিয়াও বেছি, কিন্তু অইন একাংশ সমালোচকে অগতানুগতিক গ্ৰন্থ আৰু নাৰী সাহিত্যৰ প্ৰতি আগ্ৰহ দেখুৱাইছে, যাক ৰ দৰে সমসাময়িক কিছুমান শৈক্ষিক আলোচনীয়ে বিশদভাৱে উল্লেখ কৰিছে৷ তথ্যসূত্ৰ সাহিত্য

72106

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%A6%E0%A7%B0%E0%A6%BF%E0%A6%A6%E0%A7%8D%E0%A7%B0%E0%A6%A4%E0%A6%BE

দৰিদ্ৰতা

দৰিদ্ৰতা হৈছে এজন ব্যক্তিৰ মৌলিক প্ৰয়োজনীয়তাৰ বাবে পৰ্যাপ্ত ভৌতিক সম্পত্তি বা উপাৰ্জন নোহোৱাৰ স্থিতি। দৰিদ্ৰতাত সামাজিক, অৰ্থনৈতিক আৰু ৰাজনৈতিক উপাদান অন্তৰ্ভুক্ত থাকিব পাৰে। পূৰ্ণ দৰিদ্ৰতা হৈছে খাদ্য, কাপোৰ আৰু আশ্ৰয়ৰ দৰে প্ৰাথমিক ব্যক্তিগত প্ৰয়োজনীয়তা পূৰণ কৰাৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় উপায়ৰ সম্পূৰ্ণ অভাৱ। পূৰ্ণ দৰিদ্ৰতাৰ সংজ্ঞা ব্যক্তিজনৰ স্থায়ী অৱস্থান বা যুগৰ ভিত্তিত সলনি নহয়। আনহাতে, আপেক্ষিক দৰিদ্ৰতা হ'ল যেতিয়া এজন ব্যক্তিয়ে আনৰ তুলনাত একে সময় আৰু স্থানত নিম্নতম স্তৰৰ জীৱন ধাৰণৰ মানদণ্ড পূৰণ কৰিব নোৱাৰে। সেয়েহে, আপেক্ষিক দৰিদ্ৰতাৰ সংজ্ঞা এখন দেশৰ পৰা আন এখন দেশলৈ বা এখন সমাজৰ পৰা আন এখনলৈ পৃথক হয়। ২০১৯ চনলৈকে, পৃথিৱীৰ বেছিভাগ লোকে দৰিদ্ৰতাত বাস কৰে: (ক্ৰয় ক্ষমতা সমতা ডলাৰৰ মাপত) ৮৫% লোক প্ৰতিদিনে ৩০ আমেৰিকান ডলাৰতকৈ (প্ৰায় ২,২০০ টকা) কম পৰিমাণত জীৱন নিৰ্বাহ কৰে, দুই-তৃতীয়াংশ ই প্ৰতিদিনে ১০ ডলাৰতকৈ (প্ৰায় ৭৪০ টকা) কম পৰিমাণত জীৱন নিৰ্বাহ কৰে, আৰু ১০% প্ৰতিদিনে ১.৯০ ডলাৰতকৈ (প্ৰায় ১৪০ টকা) কম পৰিমাণত জীৱন নিৰ্বাহ কৰে (অত্যধিক দৰিদ্ৰতা)। বহুতো চৰকাৰ আৰু বেচৰকাৰী সংগঠনে পৰ্যাপ্ত উপাৰ্জন কৰিবলৈ অক্ষম লোকসকলক মৌলিক প্ৰয়োজনীয়তা প্ৰদান কৰি দৰিদ্ৰতা হ্ৰাস কৰিবলৈ চেষ্টা কৰে। দুৰ্নীতি, কৰ পৰিহাৰ, ঋণ আৰু ঋণৰ চৰ্ত, স্বাস্থ্য সেৱা আৰু শৈক্ষিক পেছাদাৰীসকলৰ মগজু নিষ্কাশন আদিৰ ফলত এনে সেৱা প্ৰদান কৰাৰ চৰকাৰৰ প্ৰচেষ্টা বাধাগ্ৰস্ত হ'ব পাৰে। মৌলিক প্ৰয়োজনীয়তা অধিক সুলভ কৰাৰ বাবে উপাৰ্জন বৃদ্ধি কৰাৰ ৰণনীতিত সাধাৰণতে সমাজ কল্যাণ, অৰ্থনৈতিক স্বাধীনতা আৰু বিত্তীয় সেৱা প্ৰদান অন্তৰ্ভুক্ত থাকে। আনহাতে, মধ্য-আয়ৰ দেশসমূহৰ আটাইতকৈ দৰিদ্ৰ নাগৰিকসকলে তেওঁলোকৰ দেশৰ বৰ্ধিত সম্পদৰ পৰ্যাপ্ত অংশ লাভ কৰাত যথেষ্ট পৰিমাণে ব্যৰ্থ হৈছে। সংজ্ঞা আৰু ব্যুৎপত্তি দৰিদ্ৰতা শব্দটো পুৰণি (নৰ্মান) ফৰাচী শব্দ (আধুনিক ফৰাচী: লেটিন (দুখীয়া)ৰ পৰা আহিছে। দৰিদ্ৰতা গঢ় লৈ উঠা পৰিস্থিতিৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি কেইবাটাও সংজ্ঞা দিয়া হয়। সাধাৰণতে দৰিদ্ৰতা এনে এটা অৱস্থা য'ত কোনো ব্যক্তি বা সম্প্ৰদায়ৰ এটা নিৰ্দিষ্ট জীৱন ধাৰণৰ বাবে আৰ্থিক সম্পদ আৰু প্ৰয়োজনীয় সামগ্ৰীৰ অভাৱ। ৰাষ্ট্ৰসংঘ: মৌলিকভাৱে দৰিদ্ৰতা হৈছে পছন্দ আৰু সুযোগৰ অভাৱ যাৰ বাবে মানৱ মৰ্যাদা উলংঘা হয়। ইয়াৰ অৰ্থ হ’ল সমাজত ফলপ্ৰসূভাৱে অংশগ্ৰহণ কৰাৰ মৌলিক ক্ষমতাৰ অভাৱ। এটা পৰিয়ালৰ খোৱা-বোৱা আৰু কাপোৰ পিন্ধাবলৈ পৰ্যাপ্ত নথকা, যাবলৈ স্কুল বা ক্লিনিক নথকা, খাদ্য খেতি কৰিব পৰা মাটি বা জীৱিকাৰ বাবে চাকৰি নথকা, ঋণৰ সুবিধা নথকা আদিয়ে দৰিদ্ৰতা সৃষ্টি কৰে। দৰিদ্ৰতাই ব্যক্তি, পৰিয়াল আৰু সম্প্ৰদায়ক নিৰাপত্তাহীনতা আৰু শক্তিহীনতাত ভোগায়। বিশ্ব বেংক: দৰিদ্ৰতা মানুহৰ মংগলৰ ক্ষেত্ৰত এক বঞ্চনা, আৰু ই বহু মাত্ৰাক সামৰি লৈছে। ইয়াৰ ভিতৰত কম আয় আৰু মৰ্যাদাৰে জীয়াই থকাৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় মৌলিক সামগ্ৰী আৰু সেৱাসমূহ লাভ কৰিব নোৱাৰাটোও অন্তৰ্ভুক্ত। দৰিদ্ৰতাই স্বাস্থ্য আৰু শিক্ষাৰ নিম্ন মাত্ৰা, বিশুদ্ধ পানী আৰু অনাময় ব্যৱস্থাৰ দুৰ্বল সুবিধা, অপৰ্যাপ্ত শাৰীৰিক সুৰক্ষা, অধিকাৰৰ অভাৱ, আৰু নিজৰ জীৱন উন্নত কৰাৰ বাবে পৰ্যাপ্ত ক্ষমতা আৰু সুযোগৰ অভাৱ আদিকো সামৰি লয়। ইউৰোপীয় সংঘ: ইউৰোপীয় সংঘৰ দৰিদ্ৰতাৰ সংজ্ঞা বিশ্বৰ অন্যান্য অঞ্চলৰ সংজ্ঞাতকৈ যথেষ্ট পৃথক। ফলস্বৰূপে ইউৰোপীয় ইউনিয়নৰ দেশসমূহত দৰিদ্ৰতাৰ বিৰুদ্ধে যুঁজিবলৈ প্ৰৱৰ্তন কৰা নীতিগত ব্যৱস্থাসমূহ আন ৰাষ্ট্ৰৰ ব্যৱস্থাৰ পৰাও পৃথক। আপেক্ষিক আয়ৰ দৰিদ্ৰতা ৰেখা ব্যৱহাৰ কৰি প্ৰতিখন সদস্য দেশৰ আয়ৰ বিতৰণৰ সৈতে সম্পৰ্কিতভাৱে দৰিদ্ৰতা জুখিব পাৰি। ইউৰোপীয় সংঘৰ আয় আৰু জীৱন-যাপনৰ অৱস্থাৰ জৰীপ ব্যৱহাৰ কৰি সদস্য দেশৰ পৰিসংখ্যাৰ সমন্বয়, সংগ্ৰহ আৰু প্ৰচাৰৰ দায়িত্বত থকা ইউৰোপীয় ইউনিয়নত আপেক্ষিক আয়ৰ দৰিদ্ৰতাৰ হাৰ সংকলন কৰে। জোখ-মাপ পৰম দৰিদ্ৰতা প্ৰায়ে ‘পৰম দৰিদ্ৰতা’ বা ‘অতি দৰিদ্ৰতা’ৰ সমাৰ্থক নিৰপেক্ষ দৰিদ্ৰতাই এনে এটা নিৰ্দিষ্ট মানদণ্ডক বুজায় যিটো সময়ৰ লগে লগে আৰু দেশৰ মাজত সামঞ্জস্যপূৰ্ণ। এই নিৰ্ধাৰিত মানদণ্ডই সাধাৰণতে "খাদ্য, বিশুদ্ধ খোৱাপানী, অনাময় ব্যৱস্থা, স্বাস্থ্য, আশ্ৰয়, শিক্ষা আৰু তথ্যকে ধৰি মৌলিক মানৱ প্ৰয়োজনীয়তা সমূহ পূৰণ কৰিব নোৱাৰা এটা অৱস্থা বুজায়। ই কেৱল আয়ৰ ওপৰত নহয়, সেৱাৰ সুবিধাৰ ওপৰতো নিৰ্ভৰ কৰে।"দৰিদ্ৰ সীমাৰেখাৰ তলৰ আয় থকা কোনো লোক যাৰ মৌলিক প্ৰয়োজন খিনি পূৰ কৰাৰো সক্ষমতা নাথাকে তাক প্ৰাথমিক দৰিদ্ৰতা বুলিও কোৱা হয়। এনে জীৱন ধাৰণৰ মানদণ্ড পূৰণৰ বাবে ১৯৯০ চনত প্ৰথমবাৰৰ বাবে "এদিনত এক ডলাৰ (ডলাৰ এ ডে)" দৰিদ্ৰ সীমাৰেখা প্ৰৱৰ্তন কৰা হৈছিল। যিবোৰ ৰাষ্ট্ৰই আমেৰিকান ডলাৰক মুদ্ৰা হিচাপে ব্যৱহাৰ নকৰে, সেইবোৰৰ বাবে "দিনটোত ডলাৰ"ৰ অৰ্থ হ'ল বিনিময় হাৰৰ দ্বাৰা নিৰ্ধাৰিত স্থানীয় মুদ্ৰাৰ সমতুল্য পৰিমাণতকৈ এদিনৰ উপাৰ্জন কম। এই কাৰকটো ক্ৰয় ক্ষমতাৰ সমতা হাৰৰ দ্বাৰা নিৰ্ধাৰণ কৰা হয়। ক্ৰয় ক্ষমতাৰ সমতাৰ দ্বাৰা আমেৰিকাত ডলাৰে কিনিব পৰা একেবোৰ বস্তু কিনিবলৈ কিমান স্থানীয় মুদ্ৰাৰ প্ৰয়োজন সেয়া বিচাৰ কৰা হয়। সাধাৰণতে, ইয়াৰ অৰ্থ হ'ব বিনিময় হাৰ ব্যৱহাৰ কৰাতকৈ কম স্থানীয় মুদ্ৰা। ১৯৯৩ চনৰ পৰা ২০০৫ চনলৈকে বিশ্ব বেংকে ১৯৯৩ চনৰ আমেৰিকান ডলাৰৰ সৈতে মুদ্ৰাস্ফীতিৰ সামঞ্জস্য স্থাপন কৰাৰ পিছত এনে ক্ৰয় ক্ষমতা সমতা ভিত্তিত প্ৰতিদিনে ১.০৮ ডলাৰ বুলি নিৰপেক্ষ দৰিদ্ৰতাক সংজ্ঞায়িত কৰিছিল। এটা নিৰ্দিষ্ট ডলাৰৰ পৰিমাণ ব্যৱহাৰ নকৰাকৈ চৰম দৰিদ্ৰতাৰ অন্যভাৱেও সংজ্ঞা নিৰ্ধাৰণ কৰা হয়। উদাহৰণস্বৰূপে আয়ৰ ৮০% তকৈ অধিক খাদ্যৰ বাবে ব্যয় কৰাৰ বিপৰীতে নূন্যতম কেলৰি গ্ৰহণৰ ৮০% তকৈ কম লাভ কৰাকো বুলি চৰম দৰিদ্ৰতা মানদণ্ডত অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হৈছে। এই স্তৰক কেতিয়াবা অতি দৰিদ্ৰতা বুলিও কোৱা হয়। আপেক্ষিক দৰিদ্ৰতা আপেক্ষিক দৰিদ্ৰতা )ৰ দ্বাৰা দৰিদ্ৰতাক সামাজিকভাৱে সংজ্ঞায়িত আৰু সামাজিক প্ৰেক্ষাপটৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল বুলি গণ্য কৰা হয়। ইয়াৰ মূল কাৰণ হ'ল মৌলিক বুলি বিবেচিত মানুহৰ প্ৰয়োজনীয়তাসমূহ কোনো বস্তুনিষ্ঠ পৰিমাপ নহয়। এই দৰিদ্ৰতা সমাজৰ ৰীতি-নীতিৰ লগত সলনি হ’ব পাৰে।উদাহৰণস্বৰূপে, মুকলি পথাৰত সৰু তম্বু এটা তৰি থকা আৰু তাতোকৈ ভালকৈ ঘৰ এটাত থকাৰ অৰ্থনৈতিক সামৰ্থ্য নথকা এজন ব্যক্তিক সেই অঞ্চলৰ প্ৰায় সকলোৱে আধুনিক ইটাৰ ঘৰত থাকিলে আপেক্ষিক দৰিদ্ৰতাত কটোৱা বুলি গণ্য কৰা হয়। কিন্তু সেই অঞ্চলৰ বাকী সকলোৱেও যদি মুকলি পথাৰৰ সৰু তম্বুত থাকে (উদাহৰণস্বৰূপে, যাযাবৰী জনগোষ্ঠীত) তেন্তে ব্যক্তিজন আপেক্ষিকভাৱে দৰিদ্ৰ নহয় বুলি ধৰা হয়। গৌণ দৰিদ্ৰতা গৌণ দৰিদ্ৰতা )ই সেইসকল লোকক সামৰি লয় যাৰ আয় অনুসৰি পোনেই দৰিদ্ৰ সীমাৰেখাৰ তলত স্থান নাপায়, কিন্তু তেওঁলোকে নিজৰ উপাৰ্জন অপ্ৰয়োজনীয় আনন্দ, যেনে মদ্যপানৰ বাবে ব্যয় কৰে, যাৰ ফলত কাৰ্যক্ষেত্ৰত তেওঁলোক দৰিদ্ৰ সীমাৰেখাৰ তললৈ নামি যায়। গৌণ দৰিদ্ৰতাত অৰিহণা যোগোৱা কাৰকসমূহৰ ভিতৰত আছে: মদ, জুৱা, ধঁপাত আৰু ড্ৰাগছ। দ্ৰব্যৰ অপব্যৱহাৰ )ৰ অৰ্থ হ'ল দৰিদ্ৰসকলে সাধাৰণতে তেওঁলোকৰ আয়ৰ প্ৰায় ২% নিজৰ সন্তানক শিক্ষা দিয়াৰ বাবে ব্যয় কৰে কিন্তু অধিক শতাংশ মদ আৰু ধঁপাত (উদাহৰণস্বৰূপে, ইণ্ডোনেছিয়াত ৬% আৰু মেক্সিকোত ৮%) খৰচ কৰে। বিশ্বব্যাপী প্ৰাদুৰ্ভাৱ চেন আৰু ৰাভালিয়নৰ মতে উন্নয়নশীল দেশসমূহৰ প্ৰায় ১.৭৬ বিলিয়ন লোকে প্ৰতিদিনে ১.২৫ ডলাৰৰ ওপৰত আৰু ১.৯ বিলিয়ন লোকে প্ৰতিদিনে ১.২৫ ডলাৰৰ তলত জীৱন কটায়। ২০০৫ চনত উন্নয়নশীল বিশ্বৰ প্ৰায় ৪.০৯ বিলিয়ন লোকে প্ৰতিদিনে ১.২৫ ডলাৰৰ ওপৰত আৰু ১.৪ বিলিয়ন লোকে প্ৰতিদিনে ১.২৫ ডলাৰৰ তলত আয় কৰি জীৱন নিৰ্বাহ কৰিছিল (১৯৮১ আৰু ২০০৫ চনৰ দুয়োটা তথ্য মুদ্ৰাস্ফীতি সমন্বিত ভিত্তিত)। নিৰপেক্ষ দৰিদ্ৰতাত জীৱন কটোৱা বিশ্বৰ জনসংখ্যাৰ অংশ ১৯৮১ চনত ৪৩%ৰ পৰা ২০১১ চনত ১৪%লৈ হ্ৰাস পায়।১৯৮১ চনত বিশ্বৰ দৰিদ্ৰ লোকৰ মুঠ সংখ্যা ১.৯৫ বিলিয়নৰ পৰা ২০১১ চনত ১.০১ বিলিয়নলৈ হ্ৰাস পাইছে। অৰ্থনীতিবিদ মেক্স ৰ’জাৰে সেয়ে অনুমান কৰিছে যে দৰিদ্ৰ লোকৰ মোটামুটি সংখ্যা ২০০ বছৰৰ আগৰ সৈতে প্ৰায় একে। ২০১২ চনৰ তথ্য অনুসৰি, দিনটোত ১.২৫ ডলাৰৰ দৰিদ্ৰ সীমাৰেখা ব্যৱহাৰ কৰিলে দেখা যায় যে বিশ্বৰ ১.২ বিলিয়ন লোকে দৰিদ্ৰতাত জীৱন কটায়। তথ্য সংগ্ৰহ

56165

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%9B%E0%A6%BE%E0%A6%87%E0%A6%AE%E0%A6%A8%20%E0%A6%95%E0%A6%AE%E0%A6%BF%E0%A6%B6%E0%A7%8D%E0%A6%AF%E0%A6%A8

ছাইমন কমিশ্যন

ছাইমন কমিশ্যন বা ভাৰতীয় সংবিধানিক কমিশ্যন ছাৰ জন ছাইমনৰ নেতৃত্বত গঠিত ব্ৰিটিছ সদনৰ সাতজন সাংসদৰ এক গোটৰ নাম আছিল। এই কমিশ্যন ভাৰতৰ সংবিধানিক পুনৰ্গঠন অধ্যয়নৰ বাবে ১৯২৮ চনত ভাৰতত উপস্থিত হয়। ইয়াৰে এজন সদস্য আছিল ক্লিমেণ্ট এটলী যি ১৯৩৪ চনৰ পৰা ভাৰতৰ স্বাধীনতাৰ বাবে বদ্ধপৰিকৰ হয় আৰু ১৯৪৭ চনত প্ৰধানমন্ত্ৰী হিচাপে এই কাৰ্য সম্পূৰ্ণ কৰে। ১৯১৯ চনত ছফ'ৰ্ড পুনৰ্সংস্কাৰ আগবঢ়াওঁতে ব্ৰিটিছ চৰকাৰে ঘোষণা কৰিছিল যে দহবছৰৰ পাছত ভাৰতলৈ এক কমিশ্যন পঠিয়াই এই পুনৰ্সংস্কাৰৰ প্ৰভাৱ আৰু সম্ভাব্য সালসলনি জানিবলৈ চেটা কৰা হ'ব। এই গুণেই ১৯২৭ চনৰ নৱেম্বৰত ভাৰতৰ সাংবিধানিক অগ্ৰগতি পৰীক্ষা কৰিবলৈ ছাইমন কমিশ্যনক প্ৰেৰণ কৰে। ছাইমন কমিশ্যনত কোনো ভাৰতীয় লোক নথকা বাবে জৱাহৰলাল নেহৰু, মহাত্মা গান্ধী, জিন্না, মুছলীম লীগ, ভাৰতীয় জাতীয় কংগ্ৰেছ আদিয়ে ইয়াৰ প্ৰবল বিৰোধিতা কৰিছিল। ভাৰতীয়সকলে ইয়াক স্ব-অধিকাৰ আৰু আত্মসন্মানৰ উলংঘন হিচাপে বিবেচনা কৰিছিল। জাতীয়তাবাদী নেতা লালা লাজপত ৰায়ে লাহোৰত ইয়াৰ বিৰোধ আৰম্ভ কৰে। এই বিৰোধত আৰক্ষীৰ হাতত আঘাত পাই ৯১২৮ চনৰ ১৭ নৱেম্বৰত তেওঁ মৃত্যুবৰণ কৰে। পাৰ্শ্ব ঘটনাৱলী ১৯১৯ চনৰ ভাৰত চৰকাৰ আইনে ব্ৰিটিছ শাসিত ভাৰতৰ প্ৰদেশসমূহ চোৱা-চিতা কৰিবলৈ দ্বি-শাসনৰ সূত্ৰপাত কৰিছিল। এই আইনত দহ বছৰৰ পাছত সাংবিধানিক অগ্ৰগতি আৰু সম্ভাব্য সংস্কাৰৰ বাবে এক কমিশ্যন গঠন কৰা হ'ব বুলি উল্লেখ আছিল। ১৯২০ দশকৰ শেষৰফালে ব্ৰিটেইনৰ শাসকীয় সংৰক্ষণশীল দলে শ্ৰমিক দলৰ বিৰুদ্ধে নিৰ্বাচনত পৰাজয়ৰ আশংকাত ভোগে আৰু ভাৰতৰ নিয়ন্ত্ৰণ এনে "অনভিজ্ঞ" দলৰ হাতলৈ যোৱাৰ প্ৰভাৱ ভাল নহ'ব বুলি অনুমান কৰে। গতিকে তেওঁলোকে সাতজন সাংসদৰ দল এটা গঠন কৰি ভাৰতলৈ পঠিয়ায়। ভাৰতৰ ভৱিষ্যত নিৰূপণ কৰিবলৈ গঠিত ছাইমন কমিশ্যনত এজনো ভাৰতীয় লোক নথকা বাবে ভাৰতৰ বহু লোকে ইয়াৰ বিৰোশিতা কৰে। ১৯২৭ চনত ভাৰতীয় জাতীয় কংগ্ৰেছৰ মাদ্ৰাছত অনুষ্ঠিত সভাত এই কমিশ্যন বয়কটৰ ঘোষণা কৰে। লগতে ভাৰতৰ ৰাজ্যিক সচিব লৰ্ড বাৰ্কেনহে'ডক ভাৰতীয় লোকৰ গ্ৰহণযোগ্য হোৱাকৈ এক সংবিধান ৰচনাৰ বাবে জোৰ দিবলৈ পোষকতা কৰে। মহম্মদ আলী জিন্নাৰ নেতৃত্বত মুছলীম লীগৰ এটা গোটেও কমিশ্যনৰ বিৰুদ্ধাচৰণ কৰিবলৈ সিদ্ধান্ত লয়। ইয়াৰ বিপৰীতে মুছলীম লীগৰ একাংশ সদস্য, হিন্দু মহাসভা আৰু কেন্দ্ৰীয় শিখ লীগৰ সদস্যসকলে সমৰ্থন আগবঢ়ায়। কাউন্সিল অৱ ইণ্ডিয়া আৰু ভাইচৰয় লৰ্ড আৰ্ৱিনৰ বাছনিৰে ছাইমন কমিশ্যনৰ সহযোগিতাৰ বাবে এক সৰ্বভাৰতীয় সমিতি গঠিত হয়। ছাইমন কমিশ্যনৰ বাৰ্মাও অন্তৰ্ভুক্ত হৈছিল। ভাৰতৰ লগত বিবদমান সংযুক্তি অব্যাহত থাকিব বুলি বা বাৰ্মাৰ বাবে প্ৰস্তাৱিত সংবিধান ভাৰততকৈ বেয়া হ'ব বুলি সন্দেহৰ ঢল উঠে। এই সন্দেহে পাছলৈ উত্তেজনা আৰু হিংসাৰ সূত্ৰপাত কৰে আৰু ছায়া ছানৰ বিদ্ৰোহ আৰম্ভ হয়। বিৰোধ আৰু লালা লাজপত ৰায়ৰ মৃত্যু ১৯২৮ চনৰ জানুৱাৰীত ছাইমন কমিশ্যনে ইংলেণ্ড এৰে। ৩ ফেব্ৰুৱাৰীত বম্বেত উপস্থিত হোৱাৰ লগে লগে কমিশ্যনৰ সদস্যসকল প্ৰবল বিৰোধিতাৰ সন্মুখীন হয়। অৱশ্যে ইয়াৰ মাজত কিছু সমৰ্থকো আছিল। কমিশ্যনক ঠায়ে ঠায়ে ক'লা পতাকা দেখুওৱা হয়। ১৯২৮ চনৰ ৩০ অক্টোবৰত ছাইমন কমিশ্যন লাহোৰত উপস্থিত হয়। বিৰোধীসকলে লগে লগে তেওঁলোকক ক'লা পতাকা প্ৰদৰ্শন কৰে। লালা লাজপত ৰায়ে এই বিৰোধৰ গুৰি ধৰিছিল। তেওঁ ইতিমধ্যে পঞ্জাবৰ বিধানসভাত কমিশ্যনৰ বিৰুদ্ধে প্ৰস্তাৱ আগবঢ়াইছিল। কমিশ্যনৰ সদস্যসকলৰ বাট মুকলি কৰিবলৈ আৰক্ষীয়ে বিৰোধীসকলক মাৰপিট কৰে। এই ঘটনাত লালা লাজপত ৰায়ে গুৰুতৰ আঘাত পাই কিছুদিনৰ পাছত মৃত্যুবৰণ কৰে। পাছৰ ঘটনাৱলী ১৯৩০ চনৰ মে' মাহত কমিশ্যনে দুই খণ্ডৰ প্ৰতিবেদন প্ৰকাশ কৰে। ইয়াত দ্বি-শাসনৰ ওৰ পেলাই প্ৰদেশবোৰত প্ৰতিনিধিত্বমূলক চৰকাৰ গঠনৰ পোষকতা কৰে। হিন্দু আৰু মুছলমানৰ মাজত উত্তেজনা নাইকিয়া নোহোৱা পৰ্যন্ত ভিন্ন সাম্প্ৰদায়িক প্ৰতিনিধি ৰখাৰো প্ৰস্তাৱ কৰা হয়। ১৯২৮ চনৰ ছেপ্টেম্বৰত মতিলাল নেহৰুৱে তেওঁৰ "নেহৰু প্ৰতিবেদন"ত কমিশ্যনত উল্লিখিত ভাৰতীয়সকলে সাংবিধানিক ঐকমত্যত উপনীত নোহোৱা কথা নাকচ কৰে। ভাৰতক সম্পূৰ্ণ আভ্যন্তৰীন স্ব-শাসনৰ অধিৰাজ্যৰ মৰ্যাদা দিবলৈও এই প্ৰতিবেদনত কোৱা হয়। শিক্ষিত ভাৰতীয়সকলে কমিশ্যনৰ বিৰুদ্ধাচৰণ কৰা দেখি ব্ৰিটিছ চৰকাৰে ভাৰতৰ সাংবিধানিক সমস্যাৰ বাবে আন এক পন্থা লয়। কমিশ্যনৰ প্ৰতিবেদন প্ৰকাশ পোৱাৰ আগতে তেওঁলোকে কয় যে ইয়াৰ পাছত ভাৰতীয়ৰ মতো লোৱা হ'ব আৰু এই সাংবিধানিক প্ৰক্ৰিয়াৰ ফল হ'ব ভাৰতৰ বাবে অধিৰাজ্যৰ মাৰ্যাদা। ছাইমন কমিশ্যনৰ প্ৰতিবেদনৰ আধাৰত ভাৰত চৰকাৰ আইন ১৯৩৫ কৰা হয়। ইয়াৰ মতে ভাৰতৰ ৰাষ্ট্ৰীয় স্তৰৰ সলনি প্ৰাদেশিক স্তৰত "দায়িত্বশীল" চৰকাৰ থাকিব লাগে—অৰ্থাৎ লণ্ডনৰ সলনি ভাৰতীয় লোকৰ বাবে দায়িত্বশীল চৰকাৰ। ভাৰতৰ সংবিধানৰ বহু অংশত ইয়াৰ প্ৰয়োগ কৰা হৈছে। ১৯৩৭ চনত প্ৰদেশবোৰত প্ৰথমবাৰৰ বাবে নিৰ্বচান অনুষ্ঠিত হয় আৰু প্ৰায়বোৰ প্ৰদেশতে কংগ্ৰেছ চৰকাৰ গঠন হয়। কমিশ্যনৰ কালছোৱাত পোৱা অভিজ্ঞতাই ক্লিমেণ্ট এটলীক যথেষ্ট প্ৰভাৱিত কৰে। ১৯৩৩ চনমানত তেওঁ যুক্তি আগবঢ়ায় যে ব্ৰিটিছ শাসন ভাৰতৰ বাবে অনুপযুক্ত আৰু ভাৰতৰ উন্নতিৰ বাবে সামাজিক তথা অৰ্থনৈতিক সংস্কাৰৰ বাবে অসমৰ্থ। তেওঁ ভাৰতৰ স্বাধীনতাৰ বাবে মাত মতা প্ৰধান ব্ৰিটিছ নেতাত পৰিগণিত হয় আৰু ব্ৰিটিছ প্ৰধানমন্ত্ৰী হিচাপে ১৯৪৭ চনত ভাৰতৰ স্বাধীনতাত অন্যতম ভূমিকা লয়। তথ্যসূত্ৰ অতিৰিক্ত পাঠ (1952) 144–61. (1936) 1910-35 80-84, 282-91, 455-64 29 1930 বাহ্যিক সংযোগ 1-17 ভাৰতৰ স্বাধীনতা

21886

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AC%E0%A6%BE%E0%A7%B0%E0%A7%8D%E0%A6%9F%E0%A7%8D%E0%A7%B0%E0%A7%87%E0%A6%A3%E0%A7%8D%E0%A6%A1%20%E0%A7%B0%E0%A6%BE%E0%A6%9B%E0%A7%87%E0%A6%B2

বাৰ্ট্ৰেণ্ড ৰাছেল

বাৰ্ট্ৰেণ্ড ৰাছেল সম্পূৰ্ণ নাম বাৰ্ট্ৰেণ্ড আৰ্থাৰ উইলিয়াম ৰাছেল, তৃতীয় আৰ্ল ৰাছেল, অ’ এম, এফ আৰ এছ (১৮ মে ১৮৭২ ২ ফেব্ৰুৱাৰী ১৯৭০) একাধাৰে এজন ব্ৰিটিছ দাৰ্শনিক, গণিতজ্ঞ আৰু ন’বেল বঁটা বিজয়ী সাহিত্যিক হোৱাৰ উপৰিও এজন মানৱ মুক্তি আৰু মানৱাধিকাৰৰ প্ৰবক্তা আছিল। জন্ম আৰু শিক্ষা ১৮৭২ চনৰ ১৮মে’ তাৰিখে জন্ম গ্ৰহণ কৰা বাৰ্ট্ৰেণ্ড ৰাছেলৰ মাত্ৰ এবছৰ বয়সতেই পিতৃবিয়োগ হয়। বিখ্যাত পৰিয়ালৰ সন্তান বাৰ্ট্ৰেণ্ড ৰাছেলক সেই বয়সতেই ৰিচমণ্ড পাৰ্কৰ পেমব্ৰ’ক ভৱনলৈ লৈ অহা হয়। ইয়াত তেওঁ আইতাকৰ তত্ত্বাৱধানত ডাঙৰ-দীঘল হ’বলৈ ধৰে। ’প্ৰিনচিপিয়া ৰ দৰে বিখ্যাত গ্ৰন্থৰ প্ৰণেতা ৰাছেলে তেওঁৰ প্ৰাৰম্ভিক স্কুলীয়া জীৱনত পূৰণৰ নেওতাখন মনত ৰাখিব নোৱাৰি কান্দি পেলাইছিল। ইফালে বীজ গণিতখন দেখিলেও তেওঁ জ্বৰ উঠিছিল। জ্যামিতিতো তেওঁ আছিল তথৈবচ। কিন্তু সেই ৰাছেলেই এদিন গণিত শাস্ত্ৰৰ মহামূল্যবান গ্ৰন্থ ’প্ৰিনচিপিয়া মেথেমটিকা’ৰ ৰচনা আৰু প্ৰকাশেৰে বিশ্বক চমক খুৱাই তোলে। বাৰ্ট্ৰেণ্ড ৰাছেলৰ ককাদেউতাক লৰ্ড জন ৰাছেলৰ আছিল এটা প্ৰকাণ্ড ঘৰুৱা পুথিভঁৰাল। বাৰ্ট্ৰেণ্ড ৰাছেলৰ দিনটোৰ বেছিভাগ সময় অতিবাহিত হৈছিল এই পুথিভঁৰাল বা গ্ৰন্থাগাৰত। তেওঁৰ অধ্যয়ন কোনো এটা বিশেষ বিষয়ৰ মাজতে সীমাবদ্ধ নাছিল। ১৬ বছৰ বয়সত ভৰি দিয়াৰ আগতেই বাৰ্ট্ৰেণ্ড ৰাছেলে এই গ্ৰন্থাগাৰটোৰ প্ৰায়বোৰ কিতাপেই পঢ়ি শেষ কৰি পেলাইছিল। পৰবৰ্তী কালত ’ব্ৰিটেইনৰ সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ জ্ঞানী’ খিতাপী লাভ কৰাৰ মূলতে আছিল ৰাছেলৰ এই অধ্যয়ন। কিন্তু এই অধ্যয়নৰ পৰা হোৱা জ্ঞানোপাৰ্জন আৰু তেওঁৰ স্বকীয় চৰ্চ্চাৰ ফলত তেওঁ কেৱল ব্ৰিটেইনৰ সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ জ্ঞানী হৈ নাথাকিল, তেওঁ বিশ্বৰ সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ জ্ঞানীৰূপে পৰিচিত হ’ল। অত্যধিক অধ্যয়নৰ ফলত ১৬ বছৰ বয়সতে ৰাছেলৰ চকুৰ দৃষ্টিশক্তি শোচনীয়ভাৱে হ্ৰাস পায়। ফলস্বৰূপে চিকিত্সকৰ নিৰ্দেশক্ৰমে তেওঁ লিখা-পঢ়াৰ পৰা বিৰত থাকিবলগীয়া হয়। ১৮ বছৰ বয়সত ৰাছেলে ট্ৰিনিটি কলেজত ভৰ্তি হয়। সেই সময়ত ট্ৰিনিটিত শিক্ষা গ্ৰহণ কৰি থকা বিখ্যাত লোকসকলৰ ভিতৰত বিশেষভাৱে উল্লেখনীয় আছিল কবি থমাছ মূৰ, এডিংটন, ৰুদাৰকৰ্ড, মাৰ্ছেল আদি। এই প্ৰখ্যাত ব্যক্তিসকলৰ ভিতৰত হেগেলীয় দাৰ্শনিক মেক্টেকগাৰ্টো আছিল। ৰাছেলৰ সৈতে টেগাৰ্টৰ বন্ধুত্ব হোৱাৰ উপৰিও টেগাৰ্টোৰ দাৰ্শনিক চিন্তাধাৰাৰ প্ৰভাৱো পৰে ৰাছেলৰ ওপৰত। বিবাহ আৰু সামাজিক জীৱন কেমব্ৰিজৰ ট্ৰিনিটি কলেজৰ পৰা ওলোৱাৰ কিছুকাল পিছতেই অৰ্থাৎ ১৮৯৪ চনৰ ডিচেম্বৰ মাহত স্মিথৰ হৈতে ৰাছেলৰ বিয়া হয়। তেওঁ ধৰ্মীয় নীতি-নিয়মৰ ক্ষেত্ৰত থকা নিৰ্দেশাৱলীতো সত্যতাৰ অভাৱ লক্ষ্য কৰিছিল আৰু ধৰ্মকো তেওঁৰ জীৱনত স্থান দিয়া নাছিল। পৰীক্ষা আৰু পৰিদৰ্শনৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল তেওঁৰ বহু দৰ্শিতাজনিত দৰ্শনৰ ওপৰত ভিত্তি কৰিহে ৰাছেলে সকলো কথালৈ লক্ষ্য কৰিছিল আৰু সেইমতেই বিশুদ্ধ বৈজ্ঞানিক দৃষ্টিভংগীৰে সকলোবোৰ কথা গ্ৰহণ কৰিছিল। তেওঁ এই দৃষ্টিভঙ্গীৰেই মাৰ্ক্সবাদতো বিশ্বাস কৰিছিল আৰু পিছৰ জীৱনত স্থায়ীভাৱে সমাজতন্ত্ৰকেই গ্ৰহণ কৰিছিল। বৈবাহিক নীতি-নিয়মৰ ক্ষেত্ৰতো ৰাছেলে বিশ্বাস নাৰাখি মুক্ত প্ৰেমৰহে পোষকতা কৰিছিল। তেওঁ নিজে চাৰিবাৰ বিয়া কৰাইছিল। কিন্তু সামাজিক নিয়মানুসাৰে এই কেইখন বিয়া হোৱা নাছিল। কোনো ধৰণৰ স্থিৰীকৃত সূত্ৰৰ ওপৰত ৰাছেলে বিশ্বাস নকৰিছিল। সেয়ে সমাজৰ প্ৰবৰ্তিত এনে প্ৰতিটো নিয়মৰ উলঙ্ঘা কৰি তেওঁ এদিন সমাজহীন হৈ পৰিছিল। এই সময়ত তেওঁ প্ৰচলিত ৰীতি-নীতিত বিশ্বাস নৰখা কেতবোৰ লোক বিচাৰি লৈছিল বন্ধুত্ব কৰিবৰ বাবে আৰু তেনেকৈয়ে তেওঁৰ বন্ধুত্ব হৈছিল চিড্নী্, ৱেব বাৰ্ণাৰ্ড শ্ব, চাৰ্লচ ট্ৰেভেলিন আৰু হাৰ্বাট চেমুৱেলৰ দৰে বিখ্যাত ব্যক্তিসকলৰ সৈতে। চীন ভ্ৰমণ কালত ড’ৰা ব্লেক নামৰ পৰিচাৰিকা গৰাকীয়ে তেওঁৰ দ্বিতীয়া পত্নীৰ স্থান লাভ কৰে। ড’ৰা ব্লেকৰ সৈতে হোৱা তেওঁৰ দ্বিতীয় বিবাহৰ অন্তত ৰাছেলে তেওঁৰ পত্নীৰ সৈতে অগলাগি ’বেকন হিল স্থাপন কৰে। এই স্কুল ৰাছেলে নিজ চেষ্টাত দ্বিতীয় মহাসমৰৰ সময়লৈকে চলাই যায়। ১৯৩৫ চনত ৰাছেলৰ, ড’ৰা ব্লেকৰ সৈতে বিবাহ বিচ্ছেদ ঘটে আৰু তৃতীয়বাৰৰ বাবে তেওঁ এইবাৰ বিয়া কৰায় পেট্ৰিচিয়া ৮০ বছৰ বয়সত ৰাছেলে চতুৰ্থবাৰ বিয়া কৰাইছিল। ৰাজনৈতিক জীৱন ৰাছেলে কেৱ্ল সামাজিক সংস্কাৰৰহে যে বিৰোধিতা কৰিছিল এনে নহয়। তেওঁৰ ৰাজনৈতিক দৃষ্টিভঙ্গীও আছিল বৈপ্লৱিক। এই বৈপ্লৱিক দৃষ্টিভঙ্গীৰে তেওঁ প্ৰথম মহাসমৰৰ সময়ত ব্ৰিটেইনে পালন কৰা ভূমিকাৰ ঘোৰ বিৰোধিতা কৰিছিল আৰু ফলস্বৰূপে চৰকাৰৰ অপ্ৰিয়ভাজন হৈছিল। প্ৰথম বিশ্বযুদ্ধই ৰাছেলৰ জীৱন আৰু চিন্তাধাৰাৰ আমূল পৰিবৰ্তন সাধন কৰে। প্ৰথমাৱস্থাত যুদ্ধই তেওঁ মনত সৃষ্টি কৰা ত্ৰাস আৰু দুখৰ ভাবৰ পৰা হৈ তেওঁ এইবাৰ যুদ্ধ বিৰোধী আন্দোলনত সক্ৰিয় অংশ গ্ৰহণ কৰে। তেওঁ ’ন’ কমিটী ৰ সদস্যভুক্ত হয় আৰু যুদ্ধবিৰোধী মুখপত্ৰ ’লেবাৰ কাকতত চৰকাৰৰ বিৰুদ্ধে সমালোচনাত সৰৱ হৈ উঠে। ইয়াৰ পৰিণতি হিছাপে ১৯১৬ চনৰ ১৫ জুন তাৰিখে তেওঁ গ্ৰেপ্তাৰবৰণ কৰিবলগীয়া হয় আৰু পিছত লণ্ডনৰ লৰ্ড মেয়ৰৰ সমুখত ৰাজকীয় সৈন্য বাহিনীৰ মাজত বিশৃঙ্খলতা সৃষ্টি কৰিবলৈ বিচৰাৰ অভিযোগত তেওঁক ট্ৰিনিটি কলেজৰ চাকৰিৰ পৰাও বখাৰ্স্ত কৰা হয়। আনকি এই সময়তে তেওঁক আমেৰিকাৰ হাৰ্ভাৰ্ড বিশ্ববিদ্যালয়ে অধ্যাপনাৰ বাবে জনোৱা আমন্ত্ৰণো, পৰৰাষ্ট্ৰ বিভাগে তেওঁক সেই দেশলৈ পাৰপত্ৰ নিদিয়াৰ ফলত প্ৰত্যাখ্যান কৰিবলগীয়া হয়। ১৯১৭ চনত ৰাছেলে ’ন’ চক্ৰিপচন কমিটীৰ আন এখন মুখপত্ৰ ’দি ট্ৰাইবুনেল’ত লিখা এটি প্ৰবন্ধৰ বাবে ছমাহ কাৰাবাসত কটাবলগীয়া হয়। ’ব্ৰিস্কটন’ কাৰাগাৰত দ্বিতীয় শ্ৰেণীৰ বন্দী হিছাপে থকা অৱস্থাত তেওঁক টি এছ ইলিয়ট, ডেমেণ্ড মেকাৰ্থে আদিৰ দৰে ব্যক্তিসকলে লগ ধৰিবলৈ যায় অৰু তেওঁলোকৰেই হস্তক্ষেপত ৰাছেলে কাৰাগাৰত লাভ কৰে এটা প্ৰথম শ্ৰেণীৰ ’চেল’। ইয়াৰ পিছত বন্দী অৱস্থাতে ’ইনট্ৰডাকচন টু মেথমেটিকেল ফিলচফী’ গ্ৰন্থখন ৰচনা কৰি শেষ কৰাৰ উপৰিও পৰবৰ্তী কালত প্ৰকাশ পাবলগীয়া তেওঁ ’এনালাইচিচ অৱ গ্ৰন্থৰ জুমুঠিটোও তৈয়াৰ কৰে। লগতে দে’ ৱেৰ ’এচেজ ইন এক্সপেৰি মেণ্টেল লজীক’ গ্ৰন্থৰ এটি সমালোচনাও লিখি উলিয়ায়। ১৯২০ চনত ছোভিয়েত ইউনিয়নৰ আমন্ত্ৰণক্ৰমে ৰাছেলে সেই দেশ ভ্ৰমণ কৰে। তেওঁৰ এই ভ্ৰমণৰ পটভূমিত ৰচিত হয় ’দে প্ৰেকটিচ এণ্ড থিয়ৰী অৱ স্বেভিজিম সেই একে বছৰতে ৰাছেল চীন দেশ ভ্ৰমণতো যায়। চীনদেশ ভ্ৰমণ কালত তেওঁৰ সন্মানাৰ্থে বেইজিং বিশ্ববিদ্যালয়ৰ ছাত্ৰসকলে এখনি ৰাছেল পত্ৰিকা প্ৰকাশ কৰে। সেই সময়ৰ অবিসংবাদী চীনা নেতা চান য়াটচনে মন্তব্য কৰে যে বাৰ্ট্ৰেণ্ড ৰাছেলেই ইংলণ্ডৰ একমাত্ৰ ব্যক্তি যি চীনদেশক সম্পূৰ্ণৰূপে বুজি পায়। চীন ভ্ৰমণৰ অন্তত ৰাছেলে প্ৰকাশ কৰে, সেই সময়ৰ চীনৰ সমস্যা ৰাজিৰ ওপৰত ৰচিত ’দি অব চাইনা’ কিন্তু এই ভ্ৰমণ শেষ কৰাৰ পূৰ্বকালত ৰাছেল অসুস্থ হৈ পৰে আৰু মৃতপ্ৰায় অৱস্থাৰ পৰা ড’ৰা ব্লেক নামৰ এগৰাকী পৰিচাৰিকাৰ যত্নত পুনৰ সুস্থতা লাভ কৰে। ইতিমধ্যে দুবাৰকৈ সংসদৰ নিৰ্বাচনত পৰাজয়বৰণ কৰাৰ পিছতো ৰাছেলে পুনৰ ১৯২২/২৩ চনত সংসদীয় নিৰ্বাচনত লেবাৰ পাৰ্টিৰ প্ৰাৰ্থী হিছাপে অংশগ্ৰহণ কৰে। অৱশ্যে এইবাৰো তেওঁ পৰাজয়বৰণ কৰিবলগীয়া হয়। প্ৰকাশিত গ্ৰন্থ বহুমুখী প্ৰতিভাৰ অধিকাৰী ৰাছেলে ৩৮ বছৰ বয়সলৈকে প্ৰধানকৈ গণিতশাস্ত্ৰৰ চৰ্চ্চাতেই ব্যস্ত থাকে। এই সময়ছোৱাতে তেওঁ তেওঁৰ বিখ্যাত গ্ৰন্থ ’প্ৰিনচিপিয়া মেথেমেটিকা’ৰ তিনিটা খণ্ডৰ কাম শেষ কৰে। ১৯৩০ৰ দশকটোৰ ভিতৰত ৰাছেলে ৰচনা কৰে ’দি অব ’ইন অব আৰু ’ৰিলিজিয়ন অণ্ড নামে তিনিখন গ্ৰন্থ। অনান্য গ্ৰন্থসমূহৰ নাম তলত উল্লেখ কৰা হ’ল। (1917) প্ৰিন্সিপিয়া মেথেমেটিকা (1903) (1947) 1923 1930 (1950) (1932) (1950) দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধ দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধ আৰম্ভ হোৱাৰ এবছৰমান আগতে ৰাছেলে তেওঁৰ তিনিটি পুত্ৰ আৰু পত্নীসহ আমেৰিকালৈ যায় আৰু প্ৰায় ছবছৰ কাল তাত বসবাস কৰে। এই সময়ছোৱাতে ৰাছেলে কেলিফৰ্নিয়া বিশ্ববিদ্যালয়ৰ উপৰিও ’কলেজ অব নিউইয়ৰ্ক চিটি’ৰ দৰ্শন বিভাগৰ অধ্যাপক হৈ থাকে। ইয়াৰোপৰি তেওঁ হাৰ্ভাৰ্ড আৰু পেনচিলভেনিয়া বিশ্ববিদ্যালয়তো বক্তৃতা দান কৰে। ১৯৪৪ চনত ট্ৰিনিটিৰ আমন্ত্ৰণক্ৰমে তেওঁ পুনৰ ইংলণ্ডলৈ ঘূৰি আহি কেম্ব্ৰিজ বিশ্ববিদ্যালয়ত যোগদান কৰে। ইংলণ্ডলৈ প্ৰত্যাবৰ্তন কৰাৰ পাছত ৰাছেল এইবাৰ সৰব হৈ উঠে পাৰমাণবিক নীৰস্ত্ৰীকৰণৰ সমৰ্থনত। তেওঁ এই উদ্দেশ্য সাধনৰ প্ৰচাৰ অভিযানত অংশগ্ৰহণ কৰে। ১৯৪৮ চনত বি-বি-চিৰ অনুৰোধক্ৰমে ৰাছেলে ’অথৰিটি এণ্ড দি ইনডিভিজুৱেল’ শীৰ্ষক বক্তৃতামালা আগবঢ়ায়। পুৰস্কাৰ ১৯৪৯ চনত ’অৰ্ডাৰ অব মেৰিট’ সন্মানেৰে বিভূষিত হয়। ৭৮ বছৰ বয়সত ১৯৫০ চনত ৰাছেলে ভ্ৰমণ কৰে অষ্ট্ৰেলিয়া। এই ভ্ৰমণৰ পৰা ঘূৰি গৈ ইংলেণ্ড পোৱাৰ কিছুদিনৰ ভিতৰতে লাভ সাহিত্যৰ নোবেল বঁটা। মৃত্যু ১৯৭০ চনত ৯৭ বছৰ বয়সত মৃত্যুবৰণ কৰা বাৰ্ট্ৰেণ্ড ৰাছেলে তেওঁৰ জীৱনকালত প্ৰকাশ কৰা দৰ্শন আৰু গণিত শাস্ত্ৰৰ ৰচনাসমূহৰ উপৰিও প্ৰায় ডেৰকুৰি গল্প ৰচনা কৰি তেওঁৰ অসাধাৰণ সাহিত্যিক প্ৰতিভাৰ উদাহৰণ দাঙি ধৰে। বেৰী যোহনবাৰ্গৰ দ্বাৰা সংগৃহীত আৰু সম্পাদিত আৰু জৰ্জ এলেন এণ্ড আনউইনৰ দ্বাৰা প্ৰকাশিত ’দি কালেক্টেড ষ্টৰীজ অব বাৰ্ট্ৰেণ্ড গ্ৰন্থত ৰাছেলৰ সমূহ সাহিত্য ৰচনা পঢ়িবলৈ পোৱা যায়। টোকা অধিক তথ্য সংযোগ 1900, 7: 115–148. 1901, 10: 35–51. 1902, 23: 367–384. 1948, 1948. 51: 70–71. 2000. 1870–1940. 1981 ৰাছেলৰ দৰ্শন বিষয়ক গ্ৰন্থ 4 1999. 1994. 2006. 1944. 1972. 0-00-632965-9. 2003. 0-9536772-1-4 1991. জীৱনীমূলক গ্ৰন্থ (1968) (1972), 1988: 0-226-03343-0 (1975) 0-394-49059-2 (1981) 0-500-13070-1 (1997) 0-75380-190-6 1872–1920 (1997) 0-09-973131-2 1921–1970 (2001) (2009) অধিক পঢ়ক 1967–1969, 3 1975–1981, 1" 3", 1 3 8 2008). (1944) 1951, 3–20 বাহ্যিক সংযোগ ইণ্টাৰনেটত উপলদ্ধ অনান্য লিখনি (1903) (1910) (1915) (1915) (1915) (1917) (1917) 1930 1814–1848 (1935) (1947) (1950) (1950) শ্ৰৱণ অনান্য 100 @100: 1910 1927 21–24 2010, যুক্তৰাজ্যৰ ব্যক্তি মৃত ব্যক্তি দাৰ্শনিক সাহিত্যিক সাহিত্যৰ ন'বেল বঁটা

80673

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%96%E0%A6%9F%E0%A7%80%E0%A6%AF%E0%A6%BC%E0%A6%BE%20%E0%A6%AA%E0%A6%B9%E0%A7%81

খটীয়া পহু

খটীয়া পহু(, এবিধ হৰিণ জাতীয় জন্তু। ভাৰতৰ অসমত ইয়াৰ সংখ্যা সৰ্বাধিক। ই এটা বিপদাপন্ন প্ৰজাতি। ই সাধাৰণতে মুকলি ঠাইত বিচৰণ কৰে। কেতিয়াবা ইয়াক খেতি পথাৰত আৰু জাৰণিৰ দৰে হাবিতো দেখা যায়। ই মুৰটো তল কৰি লৈ খোজ কাঢ়ে যাতে সমুখত থকা বাধাৰ (গছৰ ডাল আদি) তলেৰে সৰকি যাব পাৰে। সাধাৰণতে হৰিণ জাতীয় প্ৰাণীয়ে বাধাৰ উপৰেৰে জঁপিয়াই পাৰ হ’বহে বিচাৰে। ইয়াৰ এনেকুৱা স্বভাৱ গাহৰিৰ লগত মিলে বাবে ইয়াক ইংৰাজীত বুলি কয়। বিস্তৃতি খটীয়া পহু পাকিস্তান, পশ্চিম ভাৰত, হিমালয়ৰ পাদদেশৰ গংগা উপত্যকা, নেপালৰ সমতল ভূমি, বাংলাদেশ, ভূটান আৰু ম্যানমাৰত পোৱা এবিধ তুলনামূলকভাৱে সৰু হৰিণাৰ প্ৰজাতি। শ্ৰীলংকা, চীন, থাইলেণ্ড, লাওচ, আৰু ভিয়েটনামৰ পৰা ই বিলুপ্ত বুলি আশংকা কৰা হৈছে। অষ্ট্ৰেলিয়া আৰু আমেৰিকাত ইয়াক সংস্থাপন কৰা হৈছে। ইয়াৰ বসতি স্থল হ্ৰাস পাই অহা বাবে সংখ্যা কমি আহিছে। কিছুমান ঠাইতহে ইয়াৰ গণনা কৰা হৈছে। যেনে কাজিৰঙা ৰাষ্ট্ৰীয় উদ্যানত ইয়াৰ সংখ্যা অন্তত ১০০০০টা (১৪০০০ৰ পৰা ১৬০০০ৰ ভিতৰত হ’ব, গড়ে ৩৮.৬টা প্ৰতি কি:মি: ত), মানাহ ৰাষ্ট্ৰীয় উদ্যানত ১৫০০টা, ওৰাং ৰাষ্ট্ৰীয় উদ্যানত ৫০০টা জালদাপাৰাত ২৫০টা আৰু মণিপুৰৰ কেইবুল লামজাওত ১০০টা মান হব। তাৰোপৰি ৰয়েল মানস ৰাষ্ট্ৰীয় ্যানত ইয়াৰ সংখ্যা ১৫০টা মানৰো বেছি হ’ব। শ্ৰেণীবিভাজন ইবাৰ্হাদ অগষ্ট উইলহেম ভন )দেৱে ১৭৭৭ চন আৰু ১৭৮০ চনত, আগেয়ে ভাৰতৰ পৰা ইংলেণ্ডলৈ নিয়া খটীয়া পহুৰ বৰ্ণনাৰ ভিত্তিত, খটীয়া পহুৰ বৈজ্ঞানিক নাম বুলি ্যৱহাৰ কৰিছিল।১৮৩৫ চনত উইলিয়াম )দেবে আৰু ১৮৪৭ চনত ব্ৰায়ান হিউতন )দেবে ইয়াক গণত অন্তৰ্ভুক্ত কৰে।২০০৪ চনত ইয়াক গণত অন্তৰ্ভুক্ত কৰিব খোজাৰ অনুমতি বিচৰা হয়। বহুতো গবেষকে ইয়াক গণত ৰাখিব বিচৰাত এই অনুমতি প্ৰদান কৰা নহয়। এসময়ত নামৰ ইয়াৰ এটা উপ-প্ৰজাতি আছে বুলি ধাৰণা কৰা হৈছিল। বৰ্তমান ইয়াক ৰ সৈতে একেই প্ৰজাতি বুলি ধৰা হয়। দৈহিক গঠন পূৰ্ণবয়স্ক খটীয়া পহুৰ দেহৰ উচ্চতা মতাটোৰ প্ৰায় ৭০ ছেঃমিঃ আৰু মাইকী জনীৰ প্ৰায় ৬১ ছেঃমিঃ হয়। ওজন মতাটোৰ প্ৰায় ৫০ কিঃগ্ৰাঃ আৰু মাইকী জনীৰ প্ৰায় ৩০ কিঃগ্ৰাঃ হয়। ইয়াৰ দেহ দীঘলীয়া আৰু ঠেং তুলনামূলক ভাৱে চুটি। কাণ ঘূৰণীয়া। বয়সৰ লগে লগে খটীয়া পহুৰ ডিঙি আৰু মুখৰ বৰণ পাতলীয়া হবলৈ ধৰে। খটীয়া পহুৰ দেহত যথেষ্ট নোম থাকে। দেহৰ বৰণ শীত কালত গাঢ় মটীয়া হয়। দেহৰ তল ভাগ আৰু ভৰিৰ ৰং পাতলীয়া হয়। বসন্তৰ শেষৰ ফালে গ্ৰীষ্মৰ আবৰণৰ বাবে নোমৰ বৰণ ৰঙা-মটীয়া হবলৈ আৰম্ভ কৰে। অবশ্যে এই পৰিবৰ্তন বিভিন্ন খটীয়াৰ ভিন্ন পৰিমাণে হয়। ঠাই বিশেষেও ইয়াৰ দেহৰ বৰণৰ ভিন্নতা দেখা যায়। বহুতৰ দেহত মূৰৰ পৰা ডিঙি পাৰ হৈ যোৱাকৈ দীঘলীয়া আঁক থাকে। গ্ৰীষ্ম কালত সাধাৰণতে ইয়াৰ ৰাজহাড়ৰ দুইফালে দুডাল পাতল ৰঙৰ ফুটফুটীয়া ৰেখা থাকে। ইয়াৰ নেজডাল চুটি, বৰণ মটীয়া আৰু আগটো বগা। নেজৰ তলভাগো বগা হয়। নেজৰ নোমবোৰ দাঙি আৰু মেলি ই আনৰ বাবে এটা বিশেষ সতৰ্ককাৰী প্ৰদৰ্শনিৰ সৃষ্টি কৰিব পাৰে। ইয়াৰ মুখৰ ঠিক চকুৰ তলৰ অংশত গ্ৰন্থি থাকে। পিচ ভৰিৰ ওপৰৰ ভাগৰ কাষৰ ফালে গ্ৰন্থি থাকে। পিচ ভৰিৰ খুৰাৰ ফাটত গ্ৰন্থি থাকে। মতা খটীয়া পহুৰ শিঙৰ গুৰিত এটা শাখা আৰু আগলৈ মূল শিংটোৰ পৰা এটা অন্তমুখী শাখা আৰু এটা বহি্মুখী শাখা ওলাই মুঠ তিনিটা শাখা হয়। কেতিয়াবা কোনোটো পহুত শাখাৰ সংখ্যাৰ ্যতিক্ৰম দেখা যায়। গুৰিৰ শাখাটো সমকোনতকৈ সৰু হোৱা আৰু ওপৰৰ ভিতৰ ফালৰ শাখাটো চুটি আৰু মুল শিংটোৰ পৰা বিপৰীত শিংটোৰ ফাললৈ বাঢ়ি অহাটো আন হৰিণাৰ তুলনাত খটীয়া পহুৰ বৈশিষ্ট্য। আচৰণ খটীয়া পহুয়ে জাক পাতি নাথাকে। উপযুক্ত পৰিবেশত বহুতো খটীয়া একেলগে চৰে। পিচে ইহতে এটা গোট হৈ বিচৰণ কৰাৰ পৰিবৰ্তে প্ৰতিতোৱে নিজ নিজ মতে বিচৰণ কৰে। সতৰ্ক হলে ই এক প্ৰকাৰৰ সুহুৰি দৰে শব্দ কৰে বা ভুকাৰ দৰে শব্দ কৰে। খটিয়াৰ বিচৰণ কৰা ঠাইৰ পৰিসৰ ভিন্ন হব পাৰে যদিও গড়ে প্ৰায় ০.৭ বৰ্গ কি:মি: মান হয়। মতা খটীয়াবোৰ আক্ৰমণাত্মক হয় আৰু কমকৈ খটীয়া থকা অঞ্চলত ইহতে অঞ্চল দখলিকৰণৰ প্ৰবৃত্তি প্ৰদৰ্শন কৰিব পাৰে। তেনে কৰিব বাবে ইহতে ইহতৰ বিশেষ গন্থিৰ পৰা নিগৰণ হোৱা পদাৰ্থৰে নিজৰ অঞ্চলৰ চিন দিয়ে। চেপ্টেম্বৰৰ পৰা ডিচেম্বৰ মাহৰ ভিতৰত প্ৰজনন কৰে। খটীয়া পহুয়ে প্ৰজননৰ বতৰত আন হৰিণ প্ৰজাতিয়ে কৰাৰ দৰে কোনো বিশেষ মাত নামাতে। এই সময়ত মতাবোৰ মুকলি ঘাহনিত গোট খায়। তেতিয়া আন মতাৰ ্যাশিত মুখা মুখি হলে খুৰাৰে মাটিত মাৰিব পাৰে। ইহতৰ কোনো হেৰেম নাথাকে। এটা সময়ত এজনী খটীয়াৰ লগতে সহবাস কৰে আৰু তাইক সুৰক্ষিত কৰে। গৰ্ভধাৰণৰ সময় প্ৰায় ১৮০ দিন। ই এবাৰত এটাকৈ পোৱালি দিয়ে। খটীয়া পহুৰ ্ব নদীৰ উপত্যকা অঞ্চলত প্ৰতি বৰ্গ কি:মি:ত ০.১ পৰ্যন্ত পাতলীয়া হব পাৰে। আনহাতে বানপানীয়ে বুৰাই যোৱা ঘাহনি অঞ্চলত, যেনে কাজিৰঙা ৰাষ্ট্ৰীয় উদ্যানত, ৩৮ তাৰো অধিক হব পাৰে। ই গছৰ পাত, ঘাঁহ আদি খাদ্য হিচাপে গ্ৰহণ কৰে। খটীয়া পহুৰ আয়ুস সাধাৰণতে ২০ বছৰ। ঢেঁকীয়াপতীয়া বাঘ, নাহৰফুটুকী বাঘ আৰু গোধাফুটুকী বাঘ ইয়াৰ প্ৰধান শত্ৰু। লগতে অজগৰ আৰু ৰাংকুকুৰও ইয়াৰ শত্ৰু। তথ্যসূত্ৰ বাহ্যিক সংযোগ তৃণভোজী প্ৰাণী স্তন্যপায়ী প্ৰাণী

40611

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%9C%E0%A6%BF%E0%A6%97%E0%A7%8D%E2%80%8C%E0%A6%B6%E0%A7%8D%E0%A6%AC%20%28%E0%A6%B6%E0%A6%BF%E0%A6%95%E0%A7%8D%E0%A6%B7%E0%A6%A3%20%E0%A6%AA%E0%A6%A6%E0%A7%8D%E0%A6%A7%E0%A6%A4%E0%A6%BF%29

জিগ্‌শ্ব (শিক্ষণ পদ্ধতি)

শ্ব প্ৰযুক্তি হৈছে শ্ৰেণীকোঠাৰ বিভিন্ন কাৰ্য্যকলাপ সমূহৰ সুব্যৱস্থাপনাৰ সুবিধাৰ্থে আবিস্কৃত এক আধূনিক প্ৰযুক্তি যি ছাত্ৰ-ছাত্ৰী সকলক পাৰস্পৰিক নিৰ্ভৰশীলতাৰ জৰিয়তে সফলতাৰ দিশে আগবঢ়াই লৈ যোৱাত গুৰুত্ব আৰোপ কৰে। এই প্ৰযুক্তিৰ জৰিয়তে একোটা শ্ৰেণীৰ শিক্ষাৰ্থীসকলক সৰু সৰু গোট বা দলত ভগাই লোৱা হয় আৰু তেওঁলোকক কৰিবলৈ দিয়া একোটা প্ৰকল্প সৰু সৰু অংশত বিভক্ত কৰি দলটোৰ সদস্য সমূহৰ মাজত এনেভাৱে ভগাই দিয়া হয় যাতে তেওঁলোকৰ প্ৰতিজনে নিজৰ ভাগৰ কামখিনি সম্পন্ন কৰাৰ পিছত সকলোখিনি সন্মিলিত কৰি ললেহে সমগ্ৰ প্ৰকল্পটো সম্পূৰ্ণ হয়। সমাজ মনোৱিজ্ঞানী ইলিয়ট আৰনছনে জাতি সংঘৰ্ষৰ কুপ্ৰভাৱে শিক্ষাৰ ক্ষেত্ৰত জন্মোৱা ব্যাঘাতৰ ফলত ক্ষতিগ্ৰস্ত শিক্ষাৰ্থীসকলক আগবঢ়াই নিবলৈ সমন্বিত বিদ্যালয় সমূহত ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ এই প্ৰযুক্তিটোৰ আৱিষ্কাৰ কৰিছিল। ইতিহাস শ্ব প্ৰযুক্তি ব্যৱহাৰ কৰাৰ নিয়ম অনুসৰি একোটা শ্ৰেণী কেইবাটাও সৰু সৰু দলত ভাগ কৰি লোৱা হয় আৰু প্ৰতিটো দলক একোটা সমস্যাৰ সমাধান উলিয়াবলৈ বা একোটা প্ৰকল্প সম্পূৰ্ণ কৰিবলৈ দিয়া হয়। দলৰ প্ৰতিজন সদস্যই প্ৰথমে সমস্যাটোৰ বা প্ৰকল্পটোৰ নিজৰ ভাগত পৰা অংশখিনি সম্পূৰ্ণ কৰিব লাগে আৰু তাৰ পিছত সকলোৰে অংশবোৰ একেলগ কৰি সামূহিক ভাৱে সমস্যাটোৰ সমাধান উলিয়াব লাগে অথৱা প্ৰকল্পটো সম্পূৰ্ণ কৰিব লাগে। উদাহৰণ স্বৰূপে প্ৰথমে সমগ্ৰ শ্ৰেণীটোৰ বাবে প্ৰকল্প হিচাবে এটা মুখ্য বিষয় নিৰ্দ্ধাৰণ কৰা হয়। তাৰ পিছত মুখ্য বিষয়টো বিভিন্ন উপশিৰোনামত বিভক্ত কৰি লোৱা হয়। ইয়াৰ পিছত শ্ৰেণীটোৰ শিক্ষাৰ্থীসকলক সৰু সৰু দলত ভাগ কৰি লোৱা হয় আৰু প্ৰতিটো দলক ইয়াৰ একোটাকৈ বিষয় প্ৰকল্প হিচাবে দিয়া হয়। প্ৰতিটো দলৰ সদস্য সকলক তেওঁলোকৰ দলে কৰিবলগীয়া প্ৰকল্পটোৰ বিভিন্ন অংশ নিজাববীয়াকৈ কৰিবলৈ দি দিয়া হয়। প্ৰত্যেকজন সদস্যই নিজে কৰিবলগীয়া কামখিনিৰ বাবে প্ৰয়োজন অনুসৰি অধ্যয়ন কৰি, শিকি-বুজি লয় আৰু তাৰ পিছত নিজৰ নিজৰ দলত বহি নিজৰ অনুভৱ তথা অভিজ্ঞতাখিনি উপস্থাপন কৰে আৰু সামূহিক ভাৱে এইবোৰৰ আলোচনা কৰে। ইয়াৰ পিছত বিষয়ৰ বিভাজন অনুসৰি প্ৰতিটো দলৰ সদস্য সকলে অধ্যয়ন, আলোচনা, অৱধাৰণা, প্ৰাপ্ত তথ্য আদিৰ আধাৰত নিজৰ ভাগৰ উপবিষয়টোৰ ওপৰত অন্তিম প্ৰতিবেদন তৈয়াৰ কৰে। একোটা দলৰ প্ৰতিজন সদস্যৰ প্ৰতিবেদন সম্পূৰ্ণ হোৱাৰ পিছত দলটো পুনৰ লগ লাগে আৰু সকলো সদস্যৰ সমুখত প্ৰতিবেদনসমূহ পাঠ কৰা হয়। এই প্ৰতিবেদন সমূহৰ সমন্বিত ৰূপটোৱেই হল একোটা দলৰ কৰিবলগীয়া প্ৰকল্পটোৰ অন্তিম ৰূপ। পঞ্চাশৰ দশকৰ শেষৰ ফালে আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰত ৰাজহুৱা খণ্ডৰ বিদ্যালয় সমূহৰ পুনৰ্গঠন কৰা হৈছিল। ১৯৫৪ চনত আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰৰ সৰ্ব্বোচ্চ ন্যায়ালয়ে ব্ৰাউন বনাম শিক্ষা পৰিষদৰ গোচৰৰ ৰায় দি এই সিদ্ধান্তত উপনীত হৈছিল যে ৰাজহুৱা খণ্ডত জাতি-বৰ্ণৰ আধাৰত বিভক্ত বিদ্যালয় সমূহৰ বাবে সমাজত বিষমতা আৰু অনৈক্যৰ সৃষ্টি হৈছে আৰু ইয়াৰ নিৰাকৰণৰ বাবে ৰাজহুৱা খণ্ডৰ বিদ্যালয় সমূহৰ সংহতকৰণৰ প্ৰয়োজন। ইয়াৰ পিছতেই বিদ্যালয় সমূহৰ সংহতকৰণৰ প্ৰচেষ্টা আৰম্ভ হয় যদিও এই প্ৰচেষ্টা যথেষ্ট বেদনাদায়ক আৰু দীঘলীয়া সময় সাপেক্ষ আছিল। সেই সময়ত আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰৰ ৰাজহুৱা বিদ্যালয় সমূহ অসহিষ্ণুতা, ঘৃণা, মাৰপিট আদিৰে বিষাক্ত হৈ পৰিছিল। শ্বেতাংগ ছাত্ৰ-ছাত্ৰী সকলৰ মনত শিপাই থকা মইবৰ ভাৱ আৰু কৃষ্ণাংগ সকলৰ প্ৰতি থকা ঘৃণাৰ ভাৱে এক ভয়ানক অৱস্থাৰ সৃষ্টি কৰিছিল। বিদ্যালয়ত শিক্ষাৰ্থী সকলৰ মনত এক অসহায় আৰু নিৰাপত্তাহীনতাৰ ভাৱ বিৰাজ কৰিছিল আৰু ইয়াৰ ফলস্বৰূপে তেওঁলোকৰ শিকাৰ সামৰ্থ্য বাধাগ্ৰস্ত হৈছিল। শিশুসকলে একেটা কোঠাত কৰ্মহীন ভাৱে অধিক সময় একেলগে থাকিবলৈ অস্বস্তিবোধ কৰিছিল আৰু একেলগে কিবা কৰিবলৈ ইচ্ছা নকৰিছিল। বিদ্যালয় সমূহত বিৰাজ কৰা এনে এক পৰিৱেশে শিক্ষক, শিক্ষাৰ্থী, অভিভাৱক, সমাজ আৰু সমগ্ৰ দেশৰ বাবেই এক ভয়ানক সংকটৰ সৃষ্টি কৰিছিল কাৰণ এই ঘৃণা আৰু অসহিষ্ণুতাৰ পৰিৱেশে শিশু সকলৰ মনত শিক্ষাৰ প্ৰতি এক প্ৰকাৰ বিকৰ্ষণ ভাৱ জাগ্ৰত কৰি তুলিছিল আৰু শিশুসকল প্ৰকৃততে শিক্ষা লাভ কৰিবলৈ অসমৰ্থ হৈ পৰিছিল। এই ভয়ানক সংকট গৰাহৰ পৰা বিদ্যালয় সমূহক সমস্যাৰ পৰা পৰিত্ৰাণ কৰাৰ উদ্দেশ্য মনোবৈজ্ঞানিক সকলৰ সহায়-উপদেশ বিচৰা হল। ১৯৭১ চনত টেক্সাছৰ অষ্টিন জিলাৰ বিদ্যালয় সমূহৰ শিক্ষাৰ্থী সকলৰ মাজত বিৰাজ কৰা উগ্ৰতা, পাৰস্পৰিক বিশ্বাসহীনতা আদি সমস্যা সমূহ কেনেধৰণে সমাধান কৰিব পৰা যায় তাৰ উপায় উদ্ভাৱন কৰিবলৈ ড॰ ইলিয়ট আৰনচনক নিমন্ত্ৰণ জনোৱা হল। ড॰ ইলিয়ট আৰনচন আছিল অষ্টিনৰ টেক্সাছ বিশ্ববিদ্যালয়ৰ এগৰাকী মনোৱৈজ্ঞানিক। তেখেতে বিদ্যালয় সমূহৰ বিৰাজ কৰা সমস্যাবোৰ মনোৱৈজ্ঞানিক উপায় অৱলম্বন কৰি সমাধান কৰাৰ চিন্তা কৰিলে। তেখেতে দেখিলে যে বিদ্যালয় সমূহত শিক্ষাৰ্থী সকলৰ মাজত ভয়ানক প্ৰতিযোগিতাৰ মনোভাৱ গঢ় লৈ উঠিছিল। তেখেতে বুজি উঠিল যে এই প্ৰতিযোগিতাৰ মনোভাৱে তেওঁলোকৰ মাজত পাৰস্পৰিক বিভেদ আৰু একপ্ৰকাৰ শত্ৰুতাৰ নিচিনা মনোভাৱৰো সৃষ্টি কৰিছে কাৰণ প্ৰত্যেকেই আনতকৈ উচ্চস্থান পাবলৈ যথেষ্ট কষ্ট আৰু চেষ্টা কৰিবলগীয়া হৈছে। গতিকে এই প্ৰতিযোগিতা আৰু অসহিষ্ণুতাৰ সমস্যাৰ পৰা পৰিত্ৰাণ পোৱাৰ উপায় হৈছে বিভিন্ন সামৰ্থ্যৰ শিক্ষাৰ্থীসকলক একোটা দলৰ অন্তৰ্ভুক্ত কৰি তেওঁলোকক একেলগে কাম কৰাৰ সুবিধা প্ৰদান কৰা। অনুসন্ধান ফলাফল একেটা শ্ৰেণীকোঠাত বিভিন্ন বৰ্ণ আৰু সম্প্ৰদায়ৰ শিক্ষাৰ্থী সকলে পোন প্ৰথমে এই নতুন পৰিৱেশত কাম কৰিবলৈ যথেষ্ট অসুবিধাৰ সন্মুখীন হল। আৰনচনে শিক্ষাৰ্থীসকলৰ মাজত বিৰোধৰ অৱসান ঘটাই পাৰস্পৰিক সহযোগিতা বৃদ্ধি কৰিবলৈ বিশেষ পৰিৱেশ ৰচনা কৰাত মনোনিৱেশ কৰিলে। তেথেতে শিক্ষাৰ্থী সকলে দলীয় ভাৱে কৰিবলৈ এনে কিছুমান প্ৰকল্প তৈয়াৰ কৰি উলিয়ালে যিবোৰ সম্পন্ন কৰিবলৈ দলটোৰ প্ৰতিজন সদস্যৰ সহযোগিতা অপৰিহাৰ্য্য হয়। প্ৰকল্প এটা সম্পূৰ্ণ কৰিবলৈ প্ৰয়োজনীয় তথ্য-পাতি আহৰণ কৰিবলৈ একোটা দলৰ প্ৰতিজন সদস্যই দলৰ আন সদস্য সকলৰ প্ৰতি সমানে মনোযোগ দিয়াতো আৱশ্যক হয। এনে প্ৰকল্পই দলৰ প্ৰতিজন সদস্যকে মূল প্ৰকল্পটোৰ সমান অংশীদাৰ হিচাবে লৈ প্ৰতিজনকে সমানে গুৰুত্ব দিয়াত সহায় কৰে। যিহেতু সামগ্ৰিকভাৱে সম্পন্ন কৰা প্ৰকল্পটোৰহে মূল্যায়ন কৰা হয় সেইবাবে এনে প্ৰকল্পই শিক্ষাৰ্থী সকলক পাৰস্পৰিক নিৰ্ভৰশীলতা আৰু সহযোগিতাৰ শিক্ষা দিয়ে আৰু লগতে পৰস্পৰৰ মাজত প্ৰতিযোগিতাৰ মনোভাৱো হ্ৰাস কৰে, কাৰণ তেওঁলোকে অনুভৱ কৰিব পাৰে যে প্ৰতিজন শিক্ষা্ৰ্থীৰ গুৰুত্ব সমান। তথ্য সংগ্ৰহ

34026

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%B9%E0%A7%87%E0%A7%B0%E0%A7%80%20%E0%A6%AA%E0%A6%9F%E0%A6%BE%E0%A7%B0%20%E0%A6%AC%E0%A6%BF%E0%A6%B6%E0%A7%8D%E0%A6%AC%E0%A7%B0%20%E0%A6%AF%E0%A6%BE%E0%A6%A6%E0%A7%81%E0%A6%AA%E0%A7%8D%E0%A7%B0%E0%A6%BE%E0%A6%A3%E0%A7%80%E0%A6%B8%E0%A6%AE%E0%A7%82%E0%A6%B9

হেৰী পটাৰ বিশ্বৰ যাদুপ্ৰাণীসমূহ

জে কে ৰাউলিঙৰ হেৰী পটাৰ বিশ্বৰ যাদুপ্ৰাণীসমূহৰ তালিকাখন বিচিত্ৰ আৰু বাৰেভচহু অলেখ জীৱ-জন্তুৰে ভৰপূৰ। সাতখন গ্ৰন্থৰ এই শৃংখলাটিত হেৰী পটাৰ আৰু তাৰ বন্ধুসকলে বিভিন্ন অভিযানতেই হওক বা যাদু প্ৰাণীৰ তত্ত্বাৱধান শ্ৰেণীতেই হওক নানান জীৱ-জন্তুৰ সন্মুখীন হ'বলগীয়া হয়। এই জীৱজন্তুসমূহক বুজি পাবলৈ ৰাউলিঙে ফেণ্টাষ্টিক বীষ্টছ এণ্ড হোৱেৰ টু ফাইণ্ড ডেম শীৰ্ষক এক সহায়ক গ্ৰন্থও ৰচনা কৰিছে। ইয়াৰে অধিকাংশই গ্ৰীক আখ্যান আৰুইংৰাজী তথা স্কাণ্ডিনেভিয়ান সাধুকথাৰ মাজৰ পৰা আহৰণ কৰা হৈছে। এই জন্তুসমূহক লৈ প্ৰচলিত লোককথা সমূহো ৰাউলিঙে সাঙুৰি লৈছে। বিবিচি ৰেডিঅ' ফোৰৰ এক কাৰত ৰাউলিঙে ষ্টিফেন ফ্ৰাইক কয় "যেতিয়া মই এটা জন্তুৰ কথা উল্লেখ কৰোঁ,মই জানো যে ই এটা কিংবদন্তিৰ এক অংশ,আৰু মই ইয়াৰ বিষয়ে যিমান পাৰোঁ তথ্য আহৰণৰ চেষ্টাত লাগোঁ। মই তাৰ গোটেইখিনি ব্যৱহাৰ নকৰোঁ কিন্তু ইয়ে মোক জন্তুটো কাহিনীত ব্যৱহাৰ কৰাত বহুলাংশে সহায় কৰে।" অৱশ্যে শৃংখলাটিত আমাৰ সমাজত বিচাৰি পোৱা বহুতো জীৱ-জন্তুৰ কথাও আছে। উদাহৰণস্বৰূপে যাদু বিশ্বত চিঠি-পত্ৰ অনা নিয়া কৰিবলৈ সকলোৱে ফেঁচাৰ ব্যৱহাৰ কৰে। যাদুপ্ৰাণীবিজ্ঞান নিয়ন্ত্ৰণ আৰু শ্ৰেণীবিভাজন যাদু মন্ত্ৰালয়ৰ যাদুপ্ৰাণীৰ নিয়ন্ত্ৰণ আৰু দমন বিভাগ এই প্ৰাণীসমূহৰ চোৱা-চিতা আৰু নিয়ন্ত্ৰণৰ বাবে দায়িত্বশীল। ইয়াৰ তিনিটা শাখা আছে দানৱ শাখা,জীৱ শাখা আৰু আত্মা শাখা। ফেণ্টাষ্টিক বীষ্টৰ মতে যিবোৰ প্ৰাণীয়ে যাদু সমাজৰ নীতি-নিয়ম আৰু সেই নীতিসমূহ সাকাৰ কৰাত নিজৰ দায়িত্বৰ কথা বুজি যায়,তেওঁলোক হ'ল জীৱ। মানুহ,গব্লিন,হেগ,ভেম্পায়াৰ আদি এই শাখাৰ অন্তৰ্গত। এই সূত্ৰ মতে পিক্সি,পৰী,জিনোম,অশ্বনৰ,লেপ্ৰচন,মাৰপিপল আদি অধিকাংশ প্ৰাণী দানৱ বিভাগৰ অন্তৰ্গত। আকৌ এনিমেগী তথা কুকুৰনেছীয়া মানুহৰ কথাটি অলপ জটিল কাৰণ য'ত কুকুৰনেছীয়া মানুহবোৰে পূৰ্ণচন্দ্ৰৰ দিনা কুকুৰনেছীয়া বাঘ হ'বলৈ বাধ্য,এনিমেগীবোৰে নিজ ইচ্ছামতে জন্তুৰ ৰূপ ল'ব পাৰে। সেয়েহে কুকুৰনেছীয়া মানুহ দানৱ আৰু জীৱ উভয় শাখাৰে অধীন। তদুপৰি ঘৰুৱা ভূত,দৈত্য,বেনশ্বী,ভিলা,বাওনা,ডিমেনটৰ আদিৰো শ্ৰেণী বিভাজন অস্পষ্ট। ভূত সম্বন্ধীয় ওজৰ বোৰ আত্মা শাখাৰ অস্পিচেছৰ অধীনত বিবেচনা কৰা হয়। যাদুপ্ৰাণীসমূহৰ তালিকা জীৱ গব্লিন হেগ মানুহ ভেম্পায়াৰ কুকুৰনেছীয়া মানুহ (মানুহৰ ৰূপত) দানৱ এক্ৰোমেণ্টুলা এশ্বৱিণ্ডাৰ অউগুৰেই বাচিলিস্ক বিলিৱিগ ব্লাষ্ট এণ্ডেড স্ক্ৰ্যুট্স বট্ৰাকল বাণ্ডিমুন চেণ্টুৰ কাইমীৰা চিজপাৰ্ফল ক্লেবাৰ্ট ক্ৰাপ ডেমিগাইজ ডিৰিক্ৰল ডক্সী ড্ৰেগন এণ্টিপোডিয়ান অপালেয়ে চাইনীজ ফায়াৰবল কমন ৱেলছ গ্ৰীণ হেব্ৰিডিয়ান ব্লেক হাংগেৰীয়ান হৰ্ণটেইল নৰৱেইয়ান ৰিজবেক পেৰুভিয়ান ভাইপাৰটুথ ৰোমানিয়ান লংহৰ্ণ ছুইডিশ্ব শ্বৰ্ট স্নাউট য়ুক্ৰেইনিয়ান আইৰণবেলী ৱেলছ গ্ৰীণ ডাগবগ এৰক্লিং ইৰামপেণ্ট পৰী ফায়াৰ ক্ৰেব ফায়াৰ স্লাগ ফ্ল'বাৰৱৰ্ম ফ্বুপাৰ ঘ'ল গ্লামবাম্বল জিন'ম গোল্ডেন স্নিজেট গ্ৰেপহৰ্ণ গ্ৰিফিন গ্ৰিণ্ডিল' হিপ্পকেম্পাছ হিপ'গ্ৰিফ হৰ্কলাম্প হিংকিপাংক ইম্প জাৰ্ভেই য'বাৰনল কাপ্পা কেলপাই নাৰ্ল নিয়েজল লেপ্ৰ'চ'ন লেঠিফ'ল্ড ল'বালুগ মেকল্ড মালাক্ল' মেণ্টিক'ৰ মাৰপিপল মাৰমেইড মেৰ' ছেল্কি ম'ক মুনকাফ মূৰ্তলাপ নাৰ্গল নিফ্লাৰ ন'গটেইল নুন্দু অ'ক্কেমী ফিনিক্স পিক্সি প্লিম্পী প'গ্ৰেবিন পোৰল'ক পাফস্কেইন পিগমী পাফ কুইণ্টাপেড ৰেম'ৰা ৰেড কেপ ৰীম ৰুণস্পুৰ ছেলামেণ্ডাৰ ছী ছাৰপেণ্ট শ্ৰেক স্নিজেট স্ফিংক্স ষ্ট্ৰীলাৰ টেব' ট্ৰ'ল মাউণ্টেইন ট্ৰ'ল ফৰেষ্ট ট্ৰ'ল ৰিভাৰ ট্ৰ'ল য়ুনিকৰ্ণ কুকুৰনেছীয়া মানুহ (কুকুৰনেছীয়া বাঘৰ ৰূপত) পক্ষীৰাজ ঘোঁৰা এব্ৰাজান ইথনান গ্ৰেনিআন থেষ্ট্ৰেল য়েতি আত্মা ভূত বীৰা অজান প্ৰাণী লুনা লাভগুডৰ জন্তুসমূহ বিখ্যাত জন্তুসমূহ বাচিলিস্ক হেৰী পটাৰ বিশ্বত বাচিলিস্ক হৈছে এক দৈত্যকায় সৰীসৃপ। ইয়াৰ মূল ইউৰোপিয়ান কিংবদন্তিৰ কাল্পনিক ৰূপটোতকৈ ই ডাঙৰ আৰু ই ৫০ ফুটলৈকে দীঘল হোৱাৰ লগতে শত বছৰ জীয়াই থাকিব পাৰে। সৰ্পমুখীয়া লোকৰ বাদে বাচিলিস্কক আনে নিয়ন্ত্ৰণ কৰিব নোৱাৰে, আৰু প্ৰথমটো বাচিলিস্ক হাৰ্প' দ্য ফাউল নামৰ এজন ক'লা যাদুকৰে সৃষ্টি কৰা বুলি বিশ্বাস কৰা হয়। হাৰ্প'ৱে কুকুৰাৰ কণী এটা ভেকুলীক উমনি দি সফলতাৰে এই কাৰ্য সম্পন্ন কৰিছিল। মতা বাচিলিস্কৰ মূৰত এটা উজ্জ্বল ৰঙা বৰণৰ জঁ থাকে। বাচিলিস্কে নিজৰ বিষ আৰু চকু দুইটাৰেই হত্যা কৰিব পাৰে কিয়নো ইয়াৰ চকুলৈ পোনপটীয়াকৈ চালেই চাওঁতা প্ৰাণীটোৰ মৃত্যু ঘটে। পৰোক্ষভাৱে, যেনে কেমেৰাৰ লেন্স, আইনা বা পানীত প্ৰতিবিম্ব আদিৰ যোগে যিয়ে ইয়াৰ চকুলৈ যিয়ে চাই তেওঁ মেডুছাৰ দৃষ্টিত হোৱাৰ দৰে জঠৰ হৈ পৰে। ভূতসমূহে পোনপটীয়াকৈ চালেও সিহঁত জঠৰহে হয় কাৰণ ইহঁত দ্বিতীয়বাৰৰ বাবে মৰিব নোৱাৰে। ফিনিক্সৰ চকুপানী বাচিলিক্সৰ বিষক্ৰিয়াৰ একমাত্ৰ জনাজাত ঔষধ। মকৰাবোৰ বাচিলিস্কৰ পৰা আঁতৰি থাকে কিয়নো ইহঁত মাৰাত্মক শত্ৰু। বাচিলিস্কে কেৱলমাত্ৰ মতা কুকুৰাৰ ডাকলৈহে ভয় কৰে, কিয়নো এয়া শুনা পালে তাৰ মৃত্যু হয়। হেৰী পটাৰ এণ্ড দ্য চেম্বাৰ অফ ছিক্ৰেটছত বাচিলিস্ক হৈছে গোপন কোঠাত বাস কৰা এটা দৈত্য। যেতিয়া ছাত্ৰ অৱস্থাৰ টম ৰিডল অৰ্থা লৰ্ড ভ'লডেমৰ্টে গোপন কোঠাটো খোলে, তেতিয়া বাচিলিস্কটোৱে কান্দুৰী মিৰটলক হত্যা কৰে আৰু ডায়েৰী এখনত সোমাই থকা ৰিডলৰ স্মৃতি আৰু আত্মাই জিনি ৱিজলীক অধিগ্ৰহণ কৰি তাইৰদ্বাৰা গোপন কোঠাটো খোলালৈকে প্ৰাণীটো তাত পঞ্চাশ বছৰ ধৰি লুকাই থাকে। এই গ্ৰন্থখনত ভ'লডেমৰ্টৰ এটা হ'ৰক্ৰাক্সে ইয়াক পুনৰ মুকলি কৰি দিয়ে, আৰু ই মাগোলৰ ঘৰত জন্মা বিভিন্নজনক হত্যাৰ চেষ্টা কৰে যদিও সৌভাগ্যক্ৰমে তেওঁলোক অস্থায়ীভাৱে জঠৰহে হয়। হ'ৰক্ৰাক্সটোৱে জিনিক ৰুবিয়াছ হেগৰিডে পালন কৰা কুকুৰাবোৰ মাৰিবলৈ নিৰ্দেশ দিয়ে। যেতিয়া হেৰীয়ে গোপন কোঠাটোৰ অৱস্থিতি আৱিষ্কাৰ কৰে তেতিয়া ৰিডলে নিজৰ পৰিচয় উদঙাই দি বাচিলিস্কটোক হেৰীক মাৰিবৰ বাবে এৰি দিয়ে। আনফালে হ'ৰক্ৰাক্সটোৱে জিনিৰ জীৱনীশক্তি ক্ৰমান্বয়ে শুহি নিবলৈ ধৰে। তেনেতে ফ'কছ আহি বাচিলিস্কটোৰ চকু ফুটুৱাই হেৰীক সহায় কৰে আৰু বাছনি টুপীটো আনি হেৰীক দিয়ে। টুপীটোৰ পৰা গডৰিক গ্ৰীফিন্দৰৰ তৰোৱালখন উলিয়াই লয় আৰু বাচিলিস্কটোৰ মুখত সুমুৱাই দি তাক বধ কৰে। বাচিলিস্কৰ দাঁতবোৰ আৰু তৰোৱাখনে ইয়াৰ বিষবোৰ শুহি লয় আৰু এই তৰোৱালখনে ভ'লডেমৰ্টৰ হ’ৰক্ৰাক্সবোৰ ধ্বংস কৰিব পৰা ক্ষমতা লাভ কৰে। বাচিলিস্কটো মৰাৰ পিছতেই হেৰীয়ে বিষদাঁত এটাৰে ফুটাই টম ৰিডলৰ ডায়েৰীৰূপী এটা হ'ৰক্ৰাক্স বিনষ্ট কৰে। হেৰী পটাৰ এণ্ড দ্য ডেথ্লী হেল'জত, গ্ৰিপহুকৰ হাতত তৰোৱালখন হেৰুওৱাৰ পিছত ৰণ ৱিজলী আৰু হাৰমাইনি গ্ৰেইঞ্জাৰ গোপন কোঠাটোলৈ যায় আৰু বিষদাঁত এটাৰে হেল্গা হাফল্পাফৰ পিয়লাৰূপী আন এটা হ'ৰক্ৰাক্স ধ্বংস কৰে। ৰণ ৱিজলী, নেভাইল লংবটম আৰু এলবাছ ডাম্বলডোৰে বাচিলিস্কৰ বিষযুক্ত গ্ৰীফিন্দৰৰ তৰোৱালখন ক্ৰমে লকেটটো, নাগিনী আৰু গ'ণ্টৰ আঙুঠিটো ধ্বংস কৰিবলৈ ব্যৱহাৰ কৰে। বগাৰ্ট ব'গাৰ্ট হৈছে ৰূপ সলনি কৰিব পৰা এক জীৱ যি চিকাৰে আটাইতকৈ ভয় কৰা বস্তুটোৰ ৰূপ লয়। ব্ৰিটিছ আখ্যানসমূহত ব'গাৰ্টক অশান্তিৰ সৃষ্টি কৰা হাউচ এল্ফ নাইবা পিটনিত থকা এবিধ অপকাৰী জীৱ হিচাপে বৰ্ণোৱা হৈছে। ৰাউলিঙৰ ব'গাৰ্টসমূহ স্কটলেণ্ড দেশীয় যাদুকৰী প্ৰাণী ব্ৰ'লেচান সদৃশ। ব'গাৰ্টসমূহে আন্ধাৰ, বন্ধ ঠাই যেনে নিৰ্জন কোঠালী বা আলমাৰীসমূহত লুকাই থাকি ভাল পায়। (হেৰী পটাৰ এণ্ড দ্য অৰ্ডাৰ অফ দ্য ফিনিক্সত মেড-আই মুডিয়ে তেওঁৰ যাদুকৰী চকুৰে চাই বহাকোঠাৰ ড্ৰয়াৰত এটা ব'গাৰ্ট থকাৰ কথাটো নিশ্চিত কৰে। হেৰী পটাৰ এণ্ড দ্য প্ৰিজনাৰ অফ আজকাবানত ৰিমাছ লুপিনে ক'লা যাদুৰ বিপক্ষে প্ৰতিৰক্ষাৰ শ্ৰেণীত ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলক এটা ব'গাৰ্টৰ ওচৰলৈ দুই-তিনিজনকৈ গোট বান্ধি যাবলৈ শিকায়, যাতে ব'গাৰ্টে কাক ভয় খুৱাব তাক লৈ অসুবিধাত পৰে। ব'গাৰ্ট এটাৰ সৈতে যুঁজিবলৈ 'ৰিডিকুলাছ' মন্ত্ৰৰ ব্যৱহাৰ কৰা হয় যাৰ সহায়ত ইয়াক কম ভয়ানক নাইবা এক হাঁহিউঠা ৰূপ দিব পাৰি, যি ব'গাৰ্টটোক দুৰ্বল কৰি তোলে। ব'গাৰ্টে লোৱা ৰূপটোৱে তলৰ চৰিত্ৰসমূহৰ আটাইটকৈ ডাঙৰ ভয়টো সূচায়: হেৰী পটাৰ: ডিমেণ্টৰ, ই সূচায় যে ভয় কৰা কাৰ্যটোকে হেৰীয়ে আটাইতকৈ ভয় কৰে। ৰণ ৱিজলী: এক্ৰমেণ্টুলা (এবিধ বৃহদাকাৰ মকৰা), কিয়নো তেওঁ মকৰালৈ ভয় কৰে। হাৰমাইনি গ্ৰেইঞ্জাৰ: "সকলোতে অনুত্তীৰ্ণ" হোৱা বুলি কোৱা প্ৰফেছাৰ মেকগোনাগল, কিয়নো তেওঁ অনুত্তীৰ্ণ হ'ব বুলি ভয় কৰে। নেভাইল লংবটম: প্ৰফেছাৰ স্নেইপ। ৰিমাছ লুপিন: পূৰ্ণচন্দ্ৰ, কিয়নো তেওঁ এক কুকুৰনেছীয়া মানুহ আৰু সেয়ে তেওঁ নিয়ন্ত্ৰণ হেৰুৱাই ওচৰত থকা মানুহক আঘাত কৰাৰ কথাটোক ভয় কৰে। পাৰ্বতী পাটিল: তেজে তুমৰলি, বেণ্ডেজে মেৰিওৱ মামি। (চলচ্চিত্ৰত এটা প্ৰকাণ্ড সাপ। ডিন থমাছ: নিজে নিজে বগুৱাবাই ফুৰা কিছুমান হাত। মলি ৱিজলী: তেওঁৰ প্ৰিয় মানুহবোৰৰ মৃতদেহ। ছিমাছ ফিনিগান: বনশ্বি। এলবাছ ডাম্বলডোৰ: লেখিকাৰ মতে, এলবাছৰ ব'গাৰ্ট হৈছে তেওঁৰ ভগ্নী এৰিয়ানাৰ মৃতদেহ। অশ্বনৰ হেৰী পটাৰ বিশ্বত অশ্বনৰ বা চেণ্টুৰ হৈছে এক বনৰীয়া জীৱ যাৰ বুদ্ধিমত্তা মানুহতকৈ অধিক। তেওঁলোকৰ মুখমণ্ডল আৰু পেটলৈকে দেহাংশ মানুহৰ সদৃশ, কিন্তু তলছোৱা ঘোঁৰাৰ দৰে। সচেতন হোৱা স্বত্বেও ইহঁতে সচেতন জীৱৰ মান্যতা নিবিচাৰে আৰু নিজকে মানুহৰ কাৰ্য-কলাপৰ পৰা সম্পূৰ্ণকৈ আঁতৰাই ৰখাটো পছন্দ কৰে। মানুহৰ সৈতে সহযোগ কৰিব বিচৰা অশ্বনৰক, যেনে হগৱাৰ্টছত ভৱিষ্য কথন পঢ়াবলৈ সন্মত হোৱা ফিৰেঞ্জ, বিৰোধী হিচাপে গণ্য কৰা হয় আৰু আন অশ্বনৰবিলাকে আক্ৰমণ কৰে। মানুহৰ কাৰ্য-কলাপত ফিৰেঞ্জৰ আগ্ৰহৰ বাবে আন অশ্বনৰসমূহে হিংসাত্মক পৰিস্থিতিৰ সৃষ্টি কৰে আৰু হেগৰিডে হস্তক্ষেপ নকৰা হ'লে ফিৰেঞ্জক হত্যা কৰাৰো সম্ভাৱনা আছিল। যাদু মন্ত্ৰণায়ৰ এক অশ্বনৰ সংযোগ কাৰ্যালয় আছে, কিন্তু কোনো অশ্বনৰে কেতিয়াও এয়া ব্যৱহাৰ কৰা নাই। অশ্বনৰসমূহ আৰোগ্য বিধান আৰু জ্যোতিৰ্বিদ্যাত সুদক্ষ আৰু অৱশ্যম্ভাৱী ঘটনাৰ বিষয়ে জানিবলৈ নক্ষত্ৰসমূহৰ গতিবিধি লক্ষ্য কৰি বহু সময় কটায়। ইহঁত অৰণ্যত একো একোটা জাক বান্ধি থাকে। ইহঁতে ধনু-কাঁড়তকৈ উন্নত কোনো প্ৰযুক্তি ব্যৱহাৰ কৰাৰ প্ৰয়োজনবোধ নকৰে। অশ্বনৰসমূহ গৰ্বিত আৰু প্ৰাদেশিক জীৱ, আৰু তেওঁলোকৰ সৈতে কথা হওঁতে উচ্চখাপৰ বুদ্ধিমত্তাৰ প্ৰয়োজন হয়। সন্মান প্ৰদৰ্শনৰ অভাৱৰ ফলত এনে হিংসাত্মক ঘটনাৰ উদ্ভৱ হ'ব পাৰে যিদৰে ডল'ৰিছ আমব্ৰিজে ফল ভোগ কৰিছিল। অন্তিম গ্ৰন্থখনত নিষিদ্ধ অৰণ্যৰ অশ্বনৰৰ জাকটোৱে হগৱাৰ্টছৰ যুদ্ধৰ সময়ত অৰ্ডাৰ অফ দ্য ফিনিক্সৰ ফলীয়া হৈ যুঁজ কৰিছিল। চলচ্চিত্ৰকেইখনত চেণ্টুৰসমূহক জন্তুসদৃশ মুখাৱয়বেৰে চিত্ৰিত কৰা হৈছে। অৱশ্যে ফিৰেঞ্জৰ প্ৰতি হগৱাৰ্টছৰ মহিলা জনসংখ্যাৰ আকৰ্ষণে সূচায় যে গ্ৰন্থকেইখনে অশ্বনৰসমূহক এনে ৰূপত চিত্ৰিত কৰিছে যি অধিক পৰম্পৰাগত। নাম উল্লিখিত অশ্বনৰ চৰিত্ৰসমূহ: ফিৰেঞ্জ বেন মেগৰিয়ান ৰ'নান ডিমেণ্টৰ ডিমেণ্টৰ হৈছে এবিধ আত্মাবিহীন জীৱ। ইহঁত আত্মা শুহনকাৰী জীৱ আৰু দীৰ্ঘ সময় ধৰি ইহঁতৰ সংস্পৰ্শত থাকিলে মানুহে নিজৰ মানসিক ভাৰসাম্য হেৰুৱায়। লৰ্ড ভ'লডেমৰ্টৰ পুনৰুত্থানৰ সময়লৈকে ডিমেণ্টৰসমূহ যাদু জগতৰ কাৰাগাৰ আজকাবানৰ ৰখীয়া আছিল। গ্ৰন্থকেইখনত ডিমেণ্টৰসমূহ সাধাৰণতে মানুহৰ আকৃতিৰ, ৩ মিটাৰ (১০ ফুট) ওখ, কিন্তু ক'লা কাপোৰেৰে আবৃত, যাৰ মাজৰপৰা ধোঁৱাৰঙী হাত দুখনহে দেখা পোৱা যায়। এই প্ৰাণীবোৰৰ চকু নাথাকে, আৰু মুখখনৰ ঠাইত এটা গাঁতহে আছে। লেখিকাৰ মতে, অতি আন্ধাৰ, ঠাইত ডাঠ, শীতল কুঁৱলীৰ সৃষ্টি কৰি কাঠফুলাৰ দৰে ইহঁতৰ বৃদ্ধি হয়। দুৱাৰ খুলিব পৰাৰ দৰে ইহঁতৰ কিছু যাদুকৰী ক্ষমতা আছে (এটাই হাতৰ ঠাঁৰেৰে হেৰীক নিলগাই ৰখা এখন দুৱাৰ খোলে) আছে আৰু লক্ষণীয়ভাৱে আধাৰহীনভাৱে ভাহি ফুৰিব পাৰে (চলচ্চিত্ৰকেইখনত উৰি ফুৰে)। ভাহি ফুৰিব পৰা গুণ আৰু ভূত সদৃশ অৱয়ব থকা স্বত্বেও ডিমেণ্টৰৰ এটা শৰীৰ আছে। যদিও ইহঁত সজ্ঞান থকা যেন প্ৰতীয়মান হয়, এই কথা দ্ব্যৰ্থতাৰ মাজতে আছে। দৃষ্টিহীন হোৱাৰ বাবে ডিমেণ্টৰে আবেগ-অনুভূতিৰ পম খেদি চিকাৰ কৰে। ইহঁতে মানুহৰ যোগাত্মক আবেগ, আনন্দ আৰু ভাল স্মৃতিসমূহ ভক্ষণ কৰি মানুহজনক তেওঁৰ অতি বেয়া স্মৃতিসমূহৰ মাজলৈ থেলি দিয়ে। ডিমেণ্টৰৰ উপস্থিতিয়ে পৰিৱেশটো শীতল আৰু আন্ধাৰ কৰি তোলে, আৰু এই পৰিৱেশ উপস্থিত ডিমেণ্টৰৰ সংখ্যাৰ সৈতে বাঢ়ি গৈ থাকে। মানৱীয় আবেগৰ সৈতে সংযুক্ত হোৱা স্বত্বেও এই কথা প্ৰতীয়মান হয় যে ডিমেণ্টৰসমূহে এজন মানুহৰপৰা আন এজন মানুহৰ পাৰ্থক্য ধৰিব নোৱাৰে, কিয়নো আজকাবানৰপৰা বাৰ্টি ক্ৰাউচ জুনিয়ৰৰ পলায়নৰ ঘটনাত দেখুওৱা মতে সিহঁতে যুৱ ক্ৰাউচ আৰু তেওঁৰ মাতৃৰ আবেগিক পাৰ্থক্যসমূহ চিনাক্ত কৰিব পৰা নাই। জন্তুৰ উপস্থিতি অনুভৱ কৰাটোও ডিমেণ্টৰৰ বাবে কঠিন কিয়নো ইহঁতৰ আবেগসমূহ মানুহতকৈ আদিমতৰ। এই বিশেষ দুৰ্বলতাই এনিমেগাছ (জন্তুৰ ৰূপ ল'ব পৰা যাদুকৰ) ছিৰিয়াছ ব্লেক এটা কুকুৰৰ ৰূপ লৈ আজকাবানৰ পৰা পলায়ন কৰে। যোগাত্মক আবেগ-অনুভূতিসমূহ ভক্ষণ কৰাৰ উপৰিও ডিমেণ্টৰসমূহে এটা 'চুম্বন'ৰ জৰিয়তে চিকাৰৰ মুখেৰে তেওঁৰ আত্মাটো শুহি পেলাব পাৰে। এই পদ্ধতিৰে তিনিটা ডিমেণ্টৰে হেৰীক প্ৰায় পৰাভূত কৰিবলৈকে লৈছিল; প্ৰথম অপচেষ্টাটো চলিছিল ছিৰিয়াছ ব্লেকৰ সৈতে নিষিদ্ধ অৰণ্যত, দ্বিতীয়টোত হেৰী আৰু ডাডলিক আক্ৰমণ কৰা হৈছিল, আৰু তৃতীয় আক্ৰমণটো সংঘটিত হৈছিল হেৰী আৰু বন্ধুবৰ্গ শ্ৰিকিং শ্বেকলৈ যোৱাৰ চেষ্টা কৰোঁতে। ভয়ানক প্ৰাণীবিধৰ এনে চুম্বনৰ পিছত চিকাৰটো চিন্তাশক্তি লোপ পাই এটা খালী শামুকৰ খোলাসদৃশ হৈ পৰে যাৰ আৰোগ্যৰ কোনো আশা নাথাকে। ডিমেণ্টৰৰ চুম্বনৰ পিছত জীয়াই থকাটো মৃত্যুতকৈও অধম বুলি বিশ্বাস কৰা হয়। মৰণশীল নোহোৱাৰ বাবে ডিমেণ্টৰবোৰক আঁতৰ কৰাৰ পদ্ধতি বৰ কম: কিন্তু হেৰীয়ে নিজক সুৰক্ষা দিয়াৰ লগতে ইহঁতক খেদাই পঠিয়াবলৈ প্ৰাণৰক্ষক যাদুৰ প্ৰয়োগ কৰে। ইহঁতৰ সৈতে সাধাৰণ সংস্পৰ্শৰ প্ৰাথমিক চিকিৎসা হিচাপে চকলেট উপযোগী যি এজন ব্যক্তিৰ এণ্ডৰফিন সীমাৰ ওপৰত যাদুশক্তিবিহীন, মানসিক প্ৰভাৱকে সূচায়। ডিমেণ্টৰসমূহ মাগোলে দেখা নাপায় যদিও ই তেওঁলোকৰ ওপৰতো সমানে প্ৰভাৱ বিস্তাৰ কৰে। ভূত ভূতসমূহে পাৰ্শ্ব চৰিত্ৰ হিচাপে থাকি প্ৰধানতঃ মুখ্য চৰিত্ৰসমূহৰ উপদেষ্টাৰ কাম কৰে আৰু এনেকৈয়ে এক গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা পালন কৰে। ভূত সম্পৰ্কে পৰম্পৰাগত ধাৰণাৰ বিপৰীতে হেৰী পটাৰ শৃংখলাৰ ভূতসমূহ ভয়লগাবিধৰ নাইবা সাধাৰণতে হোৱাৰ দৰে বিকট দৰ্শনো নহয়। ইয়াৰ ভূতসমূহ ৰূপালী বৰণৰ আৰু ইষৎ স্বচ্ছ। ইহঁত উৰি ফুৰিব পৰাৰ লগতে দেৱাল নাইবা আন কোনো কঠিন বস্তুৰ মাজেৰে পাৰ হ’ব পাৰে, কিন্তু তথাপি ইহঁতৰ জীৱন্ত বস্তুৰ দ্বাৰা কায়িকভাৱে প্ৰভাৱিত হ’ব পৰা অথবা জীৱন্ত বস্তুক প্ৰভাৱিত কৰিব পৰাৰ ক্ষমতা নাই। ভূতৰ আহাৰৰ মেজখন গেলা-পঁচা বস্তুৱেহে শোভা কৰে কিয়নো পঁচিবলৈ ধৰা সামগ্ৰীয়ে ইহঁতৰ সোৱাদ ল’ব পৰাৰ ক্ষমতা বঢ়াই তোলে। ভূত এটাক স্পৰ্শ কৰিলে বা ইয়াৰ মাজেৰে পাৰ হৈ গ’লে বৰফচেঁচা পানীৰে গা ধোৱা যেন অনুভৱ হয়। ভূতৰ ওপৰত যাদু আৰু অভিশাপে কম পৰিমাণে প্ৰভাৱ পেলায়। হেৰী পটাৰ বিশ্বত কেৱল যাদুকৰ আৰু যাদুকৰীসকলহে ভূতলৈ ৰূপান্তৰিত হ’ব পাৰে। প্ৰায় মূৰছিগা নিকে হেৰীক এই বিষয়ে ব্যাখ্যা কৰি কৈছে যে, “যাদুকৰসকলে তেওঁলোকৰ এটা প্ৰতিফলন পৃথিৱীত এৰি যাব পাৰে, সেই ঠাইবোৰত বিচৰণ কৰি ফুৰিবৰ বাবে য’ত এদিন তেওঁ ঘূৰি ফুৰিছিল মই মৃত্যুলৈ ভয় কৰিছিলো। মই পৃষ্ঠভাগত থাকি যাবলৈ সিদ্ধান্ত ল’লো। কেতিয়াবা মই আচৰিত হওঁ মোৰ প্ৰয়োজন আছিল নে বাৰু, সেয়া ইয়াতো নাই তাতো নাই ইয়াত আছে তাত নাই...” মৃত্যুৰ পিছত এনে এটা অস্তিত্ব বাছি লোৱাৰ পিছত বহুতো ভূতে খাদ্য গ্ৰহণ কৰিব নোৱাৰাৰ কথাত দুখী হৈ থাকে। তদুপৰি ইহঁতে বিষণ্ণতা আৰু দুখবোধৰ প্ৰতি এক আকৰ্ষণ পুহি ৰাখে। ভূতবোৰ নিজৰ অৱস্থা সম্পৰ্কে বৰ স্পৰ্শকাতৰ। যেতিয়া মন্ত্ৰণালয়ে ইহঁতক কায়িকভাৱে বোধশক্তিসম্পন্ন জীৱ হিচাপে চিহ্নিত কৰে তেতিয়া ইহঁতে দাবী কৰে যে ইহঁত বোধশক্তিহীন আৰু তেতিয়া ভূতসমূহে ইহঁতৰ কাৰ্যকলাপ আৰু ভৌতিক বিচৰণথলীসমূহৰ নিয়ন্ত্ৰণৰ বাবে এক ভিন্ন "আত্মা শাখা" শাখা লাভ কৰে। উল্লিখিত ভূত চৰিত্ৰসমূহ: প্ৰায় মূৰছিগা নিক গ্ৰীফিন্দৰ হাউচৰ ভূত। ব্লাডি বেৰন শ্লিদেৰিন হাউচৰ ভূত। হেলেনা ৰাৱেনক্ল’/দ্য গ্ৰে লেডী ৰাৱেনক্ল’ হাউচৰ ভূত। দ্য ফেট ফ্ৰায়াৰ হাফল্পাফ হাউচৰ ভূত। অধ্যাপক বিনছ হ’গৱাৰ্টছৰ যাদুবিদ্যাৰ ইতিহাস বিষয়ৰ অধ্যাপক। তেওঁ এদিন টোপনিতে মৃত্যুবৰণ কৰে আৰু পিছদিনা তেওঁৰ ভূতটো পঢ়াবলৈ আহে। কান্দুৰী মিৰটল হ’গৱাৰ্টছৰ দ্বিতীয় মহলাৰ ছোৱালীৰ স্নানাগাৰটোত থকা এজনী ভূত। ছাৰ পেট্ৰিক ডিলেনি শিৰশ্ছেদ কৰা ভূতবোৰৰ ক্লাব ‘মূৰছিগা চিকাৰ’ৰ দলপতি। ক্ৰন্দসা বিধৱাৰ দল দৈত্য ধনগুলৈ হাউচ এল্ফ হাউচ-এলফ হাউচ-এলফ হৈছে একপ্ৰকাৰৰ চুটি-চাপৰ (হিবাৰ্নো-ব্ৰিটিছ লোককথাৰ ব্ৰাউনি বা হ’বগ'ব্লিন ওপৰত কিছু পৰিমাণে আধাৰিত) প্ৰাণী আৰু ইহঁতক যাদুকৰসকলে ভৃত্য হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰে। দীঘল, ক্ষীণ আঙুলি আৰু জোখতকৈ ডাঙৰ মূৰ আৰু টেনিছ বলৰ দৰে চকুৰে সৈতে ইহঁতৰ উচ্চতা প্ৰায় ২-৩ ফুট। হাউচ-এলফসমূহৰ কাণ দুখন বাদুলীৰ কাণৰ দৰে জোঙা আৰু ইহঁতৰ কণ্ঠস্বৰ তীক্ষ্ণ তথা টেংটেঙীয়া। ইহঁতৰ নামবোৰ সাধাৰণতে পোহনীয়া জীৱৰ দৰে হয় আৰু কোনো উপাধি নাথাকে। পোনপটীয়াকৈ কথা নাপাতি তৃতীয় পুৰুষত বাৰ্ত্তালাপ কৰাতেই সাধাৰণতে ইহঁত অভ্যস্ত। হাউচ-এলফসমূহ সাধাৰণতে বাধ্য, নমনীয় আৰু আজ্ঞাৱহ; আৰু ভৃত্য হৈ থকা কালত ইহঁতে কিছুমান পেলনীয়া কাপোৰ যেনে পুৰণি গাৰু গিলিপ নাইবা চাহৰ টাৱেল আদি ব্যৱহাৰ কৰে। ইংৰাজ লোককথাৰ হ’বগ’ব্লিনৰ দৰে হাউচ-এলফ এটাৰ গৰাকীয়ে ইয়াক এপদ কাপোৰ দি গোলামিৰ পৰা মুক্তি দিব পাৰে। বাটাৰবিয়েৰ হাউচ-এলফৰ বাবে বিষাক্ত। হাউচ-এলফসমূহৰ যাদুকৰী ক্ষমতা যাদুকৰ-যাদুকৰীসকলতকৈ ভিন্নধৰণৰ, যাক সাধাৰণতে ইহঁতে নিজৰ গৰাকীৰ সেৱাত ব্যৱহাৰ কৰে। এই যাদুকৰী ক্ষমতা এলফবোৰে গৰাকীৰ অনুমতি অবিহনে, বা তেওঁলোকৰ আদেশৰ বিপৰীতেও ব্যৱহাৰ কৰিব পাৰে যদিও এনেধৰণৰ অবাধ্য কাৰ্যকলাপে ইহঁতক যাদুকৰীভাৱে ইহঁতক নিজকে বিভিন্নধৰণে শাস্তি দিবলৈ বাধ্য কৰায়। অলেখ কাম কৰাৰ লগতে এই যাদুকৰী ক্ষমতাৰে এলফবোৰে মানুহে আহ-যাহ কৰিব নোৱাৰা ঠাইলৈয়ো পলকতে যাব পাৰে। আনকি যাদুৰ সহায়েৰে মানুহৰ আহ-যাহ নিষেধ কৰি ৰখা হ’গৱাৰ্টছৰ ভিতৰতো এলফসমূহ অনায়াসে চলা-ফুৰা কৰি ফুৰে আৰু আনকি নিজৰ লগতে মানুহকো কঢ়িয়াই নিব পাৰে। হাউচ-এলফসমূহৰ আটাইবোৰ ক্ষমতা কেতিয়াও বৰ্ণনা কৰা হোৱা নাই যদিও যিকোনো ঠাইতে যিকোনো সময়ত আৱিৰ্ভূত হ’ব পৰা ক্ষমতাৰ পৰা ইয়াৰ অসাধাৰণ পৰিসীমাৰ কথা অনুমান কৰিব পাৰি। যিকোনো ঠাইতে আৱিৰ্ভূত-অন্তৰ্হিত হ’ব পৰা ক্ষমতাৰ উপৰিও ডবি, ৱিংকি, হ’কি আৰু ক্ৰীচাৰ ইহঁত আটাইৰে কাৰ্যকলাপে এই কথা সূচায় যে প্ৰয়োজন হ’লে এলফসমূহে যাদুকৰসকলকো পৰাভূত কৰীব পাৰে: চেম্বাৰ অফ চিক্ৰেটছত ডবিয়ে হেৰী পটাৰক সুৰক্ষা দিয়াৰ স্বাৰ্থত লুচিয়াছ মেলফ’য়ক যাদুৰে আঁতৰ কৰি পঠিয়ায়। আনহাতে গ’ব্লেট অফ ফায়াৰত যেতিয়া কনিষ্ঠ বাৰ্টি ক্ৰাচ্চৰ মুখা খোল খায় তেতিয়া বিশ্ব কুইড্ডিচ্চ চেম্পিয়নশ্বিপৰ ৰাতিটোৰ কথা বৰ্ণনা কৰোঁতে এই কথা স্বীকাৰ কৰে যে “ৱিংকীয়ে নিজা যাদুৰে মোক তাইৰ সৈতে বান্ধ খুৱাই ৰাখিছিল। আৰু ডেথ্লী হেল’জত হেৰীয়ে মুনডুংগাছ ফ্লেটচাৰক ধৰি ১২ গ্ৰীম’লড প্লেচলৈ আনিবলৈ ক্ৰীচাৰক আদেশ দিওঁতে সি মাথোঁ কেইটামান দিনতে সেই কামটো কৰি পেলাইছিল–– যদিওবা ক্ৰীচাৰৰ নিজৰ ভাষাতেই, “তাৰ বহুতো লুকাই থকা আৰু গোপনীয় ঠাই আছে। তদুপৰি, যদিও হাউচ-এলফসমূহক যাদুদণ্ড ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ অনুমতি দিয়া নহয় তথাপিও ইহঁতৰ যাদুদণ্ডবিহীন যাদুসমূহ যাদুকৰসকলতকৈ অধিক শক্তিশালী। হাউচ-এলফসমূহ নিশ্চিতভাৱে যাদুকৰী প্ৰাণী হ’লেও হ’গৱাৰ্টছৰ যাদুকৰী প্ৰাণীৰ তত্ত্বাৱধানৰ পাঠত ইহঁতৰ যতনৰ উল্লেখ নাই। এই বিষয়ে ক’তো ব্যাখ্যা দিয়া হোৱা নাই, কিন্তু ই এলফসমূহৰ ঊহ্য হৈ থকা ন্যায়িক স্থানকো সূচাব পাৰে। গ’ব্লেট অফ ফায়াৰত এই কথা কোৱা হৈছে যে যিবোৰ হাউচ-এলফক মুকলি কৰি দিয়া হয় সিহঁতক সাধাৰণতে আন এটা নতুন পৰিয়াল বিচাৰি ল’বলৈ কোৱা যায়। যাদু মন্ত্ৰণালয়ৰ যাদুকৰী প্ৰাণীসমূহৰ ন্যায়াধিকৰণ আৰু নিয়ন্ত্ৰণ বিভাগত হাউচ-এলফৰ পুনঃস্থাপনৰ এক কাৰ্যালয় আছে। এলফসমূহ অনন্তকাললৈ গৰাকীৰ প্ৰতি ইমান বাধ্য হৈ থাকে যে উদাহৰণস্বৰূপে মেলফ’য় পৰিয়ালক সেৱা আগবঢ়োৱা ডবিয়ে মুক্ত হোৱাৰ পিছতো পৰিয়ালটোৰ বিষয়ে বেয়া মন্তব্য কৰোঁতে প্ৰতিবাৰে নিজকে আঘাত কৰাৰ চেষ্টা কৰে। ক্ৰীচাৰৰ মতে “এটা হাউচ-এলফৰ বাবে সবাতোকৈ ডাঙৰ আইন হৈছে গৰাকীৰ আদেশ। এলফবোৰে গৰাকীৰ কথা বিনা বাক্যব্যয়ে মানিব লাগে যদিও নিজকে নাইবা নিজৰ বন্ধুক ৰক্ষা কৰিবলৈ গৰাকীৰ আদেশৰ মাজতে কোনো সুৰুঙা উলিয়াই কিছুমান আদেশ অমান্য কৰাৰ কথাও জনা যায়। ইহঁতৰ বশ্য, বাধ্য স্বভাৱৰ বাবে কোনো কোনো যাদুকৰ পৰিয়ালে তেওঁলোকৰ হাউচ-এলফবোৰ্ক অত্যাচাৰো কৰে। বিশেষকৈ ক,লা যাদুকৰৰ পৰিয়ালসমূহে বেছিকৈ এনে কাম কৰা দেখা যায়। উদাহৰস্বৰূপে মেলফ’য়ে ডবিক নিজকে আঘাত কৰিবলৈ বাধ্য কৰায়, ব্লেক পৰিয়ালে তেওঁলোকৰ এলফবোৰৰ বয়স বেছি হ’লে শিৰশ্ছেদ কৰে। আনকি সমাজৰ অতিকৈ নিষ্ঠুৰ যাদুকৰসকলৰ বাবে এলফবোৰে বৰ্ত্তমানৰ গৰাকীৰ পৰা মুকলি হ’বলৈকে ভয় কৰে। ডবিয়েই এই ব্যৱস্থাটোৰ প্ৰথম ব্যতিক্ৰম; কিন্তু এয়া মাথোঁ স্বইচ্ছাৰে প্ৰদান কৰা সেৱা, বেতনভোগ্য খাটনি আৰু কৰ্মক্ষেত্ৰ তথা পোছাকৰ ক্ষেত্ৰত নিজা পছন্দলৈকেহে বিস্তৃত। হ’গৱাৰ্টছত থকা কালছোৱাত হাৰমাইনি গ্ৰেইঞ্জাৰে এলফসমূহৰ সৰ্বাত্মক কল্যাণৰ বাবে এক সংস্থা স্থাপন কৰিছিল যদিও নিজৰ সহপাঠী আৰু হ’গৱাৰ্টছৰ হাউচ-এলফবোৰৰ নিৰাশাজনক সঁহাৰিহে লাভ কৰিছিল। প্ৰকাৰান্তৰে হাউচ-এলফবোৰক মুক্ত কৰাবলৈ বুলি হাৰমাইনিয়ে এলফৰ জোখৰ কাপোৰ কিছুমান গ্ৰীফিন্দৰ হাউচৰ ক’মনৰূমত এৰি আহোঁতে ডবিয়ে পিছত আহি হেৰীক কৈছিল যে আন এলফবোৰে এই কথাটো ইমানেই অপমানজনক বুলি ল’লে যে গ্ৰীফিন্দৰ টাৱাৰটো চাফ-চিকুণ কৰিবলৈ স্বইচ্ছাৰে ডবিহে থাকিলগৈ। ৰাউলিঙৰ মতে হাৰমাইনিয়ে পিছত যাদু মন্ত্ৰণালয়ৰ যাদুকৰী প্ৰাণীসমূহৰ ন্যায়াধিকৰণ আৰু নিয়ন্ত্ৰণ বিভাগত কৰ্মৰত হয় আৰু তেনেদৰেই হাউচ-এলফবোৰৰ অধিকাৰৰ হকে কাম কৰি যায়। গ্ৰন্থকেইখনত শেষবাৰৰ বাবে হাউচ-এলফবোৰৰ আৱিৰ্ভাব ঘটিছিল হ’গৱাৰ্টছৰ যুদ্ধত য’ত ক্ৰীচাৰৰ নেতৃত্বত এলফবোৰে খলনায়ক বাহিনীৰ বিপক্ষে যুঁজ কৰিছিল। ডেথ্লী হেল’জত ডাম্বলডোৰে হেৰীক কৈছে, “হাউচ-এলফৰ বিষয়ে ভ’লডেম’ৰ্টে একোৱেই নাজানে আৰু নুবুজে। একোৱেই। যে সিহঁতৰ তেওঁতকৈয়ো বেছি শক্তি আছে, এনে এক শক্তি যি সকলোধৰণৰ যাদুৰ সীমাৰ বাহিৰত, এয়া এক সত্য যিটো তেওঁ কাহিনীও বুজি নাপালে। থ্ৰেষ্ট্ৰেল কুকুৰনেছীয়া মানুহ চৰিত্ৰ ক্ৰুকশ্বেংকছ তৃতীয় গ্ৰন্থখনৰ পৰা ষষ্ঠ গ্ৰন্থলৈ ক্ৰুকশ্বেংকছক হাৰমাইনি গ্ৰেইঞ্জাৰৰ পোহনীয়া মেকুৰী(আধা মেকুৰী আধা নিজল)হিচাপে পোৱা যায় যি দেখিবলৈ পাৰ্চিয়ান মেকুৰীৰ দৰে। ৰাউলিঙৰ মতে নিজল এক মেকুৰী সদৃশ প্ৰাণী যি অতি বুদ্ধিমান আৰু অসাধুতাৰ প্ৰতি সংবেদনশীল যি গুণৰ ফলত ক্ৰুকশ্বেংকছে স্কেবাৰ্জক পিটাৰ পেটিগ্ৰিউ আৰু ক’লা কুকুৰটোক ছিৰিয়াছ ব্লেক বুলি চিনি পায়। ৰাউলিঙে এয়াও স্পষ্ট কৰি দিছে যে ক্ৰুকশ্বেংকছ ইচ্ছাধাৰী প্ৰাণী নহয়। ডবী ডবী হ’ল মেলফয় পৰিয়ালৰ ঘৰুৱা ভূত যাক প্ৰথমবাৰ দ্বিতীয়খন গ্ৰন্থত হেৰীক বিদ্যালয়লৈ নাযাবলৈ বাৰে বাৰে অনুৰোধ কৰি থকা দেখা যায়। ডবীয়ে আকৌ হগৱাৰ্টছ এক্সপ্ৰেছৰ গোপন প্লেটফৰ্মৰ পথ ৰূদ্ধ কৰি হেৰীৰ বিদ্যালয় গমনত বাধা জন্মায়। হেৰীক ঘৰলৈ পঠিয়াবলৈ এবাৰ এখন কুইড্ডিছ খেলত ডবীয়ে এটা ব্লাজাৰ বলক যাদু কৰি হেৰীক আঘাত দিয়ে। ডবীয়েই এইকথাটি প্ৰকাশ কৰে যে যদি কোনো মালিকে পোহনীয়া ভূতক কাপোৰ উপহাৰ দিয়ে,তেন্তে সি স্বাধীন হৈ পৰে। দ্বিতীয় গ্ৰন্থৰ শেষত হেৰীয়ে বুদ্ধি কৰি ডবীক মেলফয় পৰিয়ালৰ পৰা মুক্তি দিয়ে আৰু ডবীয়ে ইয়াৰ বাবে আমৃত্যু হেৰীৰ সহায়ক হৈ ৰয়। গবলেট অৱ ফায়াৰত এক স্বাধীন ভূত হিচাপে ডবীয়ে হগৱাৰ্টছত দৰমহা লৈ চাকৰিত যোগ দিয়ে। অৰ্ডাৰ অৱ ফিনিক্সত ডবীয়ে হেৰীক আৱশ্যকীয় কোঠালিটো দেখুৱাই দিয়ে য’ত হেৰীয়ে ডাম্বলড’ৰৰ দলৰ গোপন সভা সমূহৰ আয়োজন কৰে। হাফ ব্লাড প্ৰিন্সত হেৰীয়ে ডবীক আন এক ঘৰুৱা ভূত ক্ৰীছাৰৰ কাম কাজত চকু ৰাখিবলৈ লগাই দিয়ে আৰু শেষত দুয়োকে ড্ৰেকো মেলফয়ক অনুসৰণ কৰা কাম পাছে। ডেডলী হ’ল’জত ডবীক শেষবাৰৰ বাবে দেখা পোৱা যায় য’ত এবেৰফ’ৰ্থ ডাম্বলড’ৰে তাক হেৰীহঁতক মেলফয় মেনৰৰ পৰা ৰক্ষা কৰিবলৈ পঠিয়াই আৰু এই প্ৰক্ৰিয়াত তাৰ মৃত্যু ঘটে। ডবীৰ নামটো ইংৰাজী সাধুকথাৰ এক চৰিত্ৰৰ পৰা অনুপ্ৰাণিত যিয়ে শৃংখলাটিৰ চৰিত্ৰটিৰ দৰেই ঘৰুৱা কাম কাজ কৰে আৰু যি শিশুৰ প্ৰতি দয়াশীল। চলচ্চিত্ৰত টবী জ’নছে ডবীৰ চৰিত্ৰত কণ্ঠদান কৰে। আইজিএনে ডবীক তেওঁলোকৰ প্ৰিয় হেৰী পটাৰ চৰিত্ৰৰ তালিকাত চতুৰ্বিংশতিতম স্থান দিয়ে আৰু তাৰ মৃত্যুক শৃংখলাটিৰ এক হৃদয়স্পৰ্শী ঘটনা আখ্যা দিয়ে। নেক্সটমুভিডটকমৰ এক ভোটদান অনুষ্ঠানত ডবীয়ে শৃংখলাটিৰ আটাইতকৈ প্ৰিয় যাদুকৰী জীৱ আখ্যা পায়। ফ'কছ ফ'কছ হ’ল এলবাছ ডাম্বলডোৰৰ পোহনীয়া ফিনিক্স চৰাই। ফিনিক্স চৰাইৰ বৈশিষ্ট্য এয়ে যে জীৱনৰ শেষত চৰাইটি জুইত জাহ যাই আৰু সেই ছাইৰ পৰা নতুন পক্ষী এটিৰ জন্ম হয়। ফিনিক্স পক্ষীৰ পাখি যাদুদণ্ড নিৰ্মাণত ব্যৱহৃত হয়(হেৰী আৰু ভ’লডেমৰ্ট দুয়োৰে যাদুদণ্ডত ফ’কছৰ একোটাকৈ পাখি আছে)। সিহঁতৰ চকুপানীত আঘাত নিৰাময়কাৰী শক্তি থাকে। ফ’কছে নিজৰ লগতে আনকো জুই একুৰাৰ জৰিয়তে এঠাইৰ পৰা আন এঠাইলৈ স্থানান্তৰ কৰিব পাৰে। চেম্বাৰ অৱ ছিক্ৰেট্ছত ডাম্বলডোৰৰ প্ৰতি আনুগত্য দেখুওৱাৰ প্ৰতিদান স্বৰূপে ফ’কছে গোপন কক্ষত গৈ উপস্থিত হয়। ফ’কছে বাছিলিস্কৰ চকুদুটা ফুটাই দিয়ে আৰু তাৰ বিষদৃষ্টি ধ্বংস কৰে। শেষত ফ’কছে হেৰীৰ হাতত বাছিলিস্কে কৰা আঘতটি চকুপানীৰে ঠিক কৰে আৰু দৈত্যটিৰ মৃত্যুৰ পিছত হেৰী,ৰণ,হাৰমাইনী আৰু গিল্ডেৰয় লকহাৰ্টক উদ্ধাৰকৰি লৈ যায়। .গবলেট অৱ ফায়াৰত হেৰী আৰু ভ’লডেমৰ্টৰ মাজত যুদ্ধ হওঁতে "ওলোটা মন্ত্ৰ প্ৰভাৱ" ('প্ৰায়ৰি ইনকেণ্টাম') ঘটে কাৰণ দুয়োৰে দণ্ডত ফ’কছৰ পাখি আছিল। অৰ্ডাৰ অৱ ফিনিক্স (কিতাপখন)ত যাদু মন্ত্ৰালয়ত ডাম্বলডোৰ আৰু ভ’লডেমৰ্টৰ মাজত যুদ্ধ হওঁতে ফ’কছে এটা মাৰণ মন্ত্ৰ গ্ৰাস কৰি ডাম্বলডোৰক ৰক্ষা কৰে আৰু জুইত জাহ গৈ আকৌ জন্ম লাভ কৰে। ডাম্বলডোৰৰ মৃত্যুৰ পিছত ফ’কছে এটা দুখভৰা গীত গোৱা শুনা যায় আৰু ইয়াৰ পিছত তাক আৰু দেখা নাযায়। এক সাক্ষাতকাৰত ৰাউলিঙে কয় যে ইয়ে ডাম্বলডোৰৰ অভাৱ সূচায়। ফ’কছ পিছত হেৰীৰ ওচৰলৈ উভতি আহে নে সোধাত ৰাউলিঙে কয় যে নাহে কাৰণ ফ’কছৰ মালিকীস্বত্বৰ পৰিৱৰ্তন নহয়। ফিৰেঞ্জ ফিৰেঞ্জ হ’ল এক অশ্বনৰ যিয়ে অৰ্ডাৰ অৱ ফিনিক্সৰ পৰা হগৱাৰ্ট্ছত জ্যোতিষবিদ্যাৰ শিক্ষক হিচাপে কাম কৰে। কিতাপত তেওঁক এক অতি নীলা চকুৰ পখৰা চেণ্টুৰ হিচাপে বৰ্ণনা কৰা হৈছে। ফিৰেঞ্জৰ প্ৰথম আৱিৰ্ভাব ঘটে ফিল’ছ’ফাৰ্ছ ষ্ট’নৰ শেষৰ ফালে য’ত তেওঁ নিষিদ্ধ অৰণ্যত হেৰীক ভ’লডেমৰ্টৰ পৰা ৰক্ষা কৰে। ইয়াৰ পিছৰ ফিৰেঞ্জক অৰ্ডাৰঅৱ ফিনিক্সত দেখা যায় য’ত ডাম্বলড’ৰে তেওঁক ছিবিল ট্ৰেল’নীৰ ঠাইত জ্যোতিষবিদ্যাৰ শিক্ষক নিযুক্ত কৰে। ডেডলী হ’ল’জত ফিৰেঞ্জে হগৱাৰ্টছৰ হৈ ভ’লডেমৰ্ট আৰু প্ৰাণভক্ষী বাহিনীৰসৈতে যুঁজে। যুদ্ধত তেওঁ পিঠিত আঘাত পায় যদিও প্ৰাণ ৰক্ষা পৰে। আৰু কিতাপত নাথাকিলেও ৰাউলিঙে কয় যে মানুহৰ লগত সম্পৰ্ক ৰক্ষা কৰা বাবে প্ৰথমতে ৰুষ্ট হৈ থাকিলেও পিছলৈ তেওঁৰ দলটিয়ে তেওঁক আদৰি লয়। এই চৰিত্ৰটি ৰাউলিঙৰ ইংৰাজী শিক্ষক ষ্টীভ এড্ডীৰ ভিত্তিত লিখিত যিয়ে ৰাউলিঙক কল্পকাহিনী লিখিবলৈ নিৰুত্সাহিত কৰিছিল। ফিল’ছ’ফাৰ্ছ ষ্ট’নত ৰেই ফেৰণে ফিৰেঞ্জৰ চৰিত্ৰত কণ্ঠদান কৰে। গ্ৰীপহুক গ্ৰীপহুক এজন ধনগুলৈ যিয়ে দ্বিতীয় যাদুবিশ্ব যুদ্ধলৈ গ্ৰিংগটছত কাম কৰিছিল। প্ৰথম গ্ৰন্থখনত গ্ৰীপহুকে হেৰী আৰু হেগৰিডক অভ্যন্তৰীণ সুৰংগেৰে 713 নং বাকচলৈ লৈ যায়। তাৰ পিছত আকৌ ডেডলী হ’ল’জত হেৰী,ৰণ আৰু হাৰমাইনীৰ সৈতে গ্ৰীপহুককো বন্দী হিচাপে দেখা যায়। পিছত ডবীয়ে হেৰী,ৰণ আৰু হাৰমাইনীৰ সৈতে গ্ৰীপহুককো ৰক্ষা কৰে আৰু এক সুৰক্ষিত স্থানলৈ লৈ যায়। হেৰীয়ে গ্ৰিংগটছৰ বেলাট্ৰিস্ক লেষ্ট্ৰেঞ্জৰ বাকচৰ পৰা এটা হ’ৰক্ৰাক্স আনিবলৈ গ্ৰীপহুকৰ সহায় বিচাৰে আৰু গ্ৰীফিন্দৰৰ তৰোৱালৰ বিনিময়ত সহায় কৰিবলৈ মান্তি হয়। কিন্তু শেষত সিহঁতক চকুত ধূলি মাৰি তৰোৱালখন লৈ সি পলাই সাৰে। চলচ্চিত্ৰত শেষত আন ধনগুলৈ বোৰৰ লগত তাকো মৃত অৱস্থাত দেখা যায় আৰু গ্ৰীফিন্দৰ তৰোৱালখন হাতৰ পৰা অদৃশ্য হৈ যায়। গ্ৰীপহুকে এই তৰোৱালখন ধনগুলৈবোৰৰ বুলি দাবী কৰিলেও শেষত নেভাইলে কথা কোৱা টুপীটোৰ পৰা তৰোৱালখন উলিয়াই আনে আৰু নাগিনীক বধ কৰে। ফিল’ছ’ফাৰ্ছ ষ্ট’নত ভাৰ্ণ ট্ৰয়াৰ আৰু ডেডলী হ’ল’জত ৱাৰৱিক ডেভিছে গ্ৰীপহুকৰ চৰিত্ৰ ৰূপায়ণ কৰে। হেডৱিগ হেডৱিগ হ’ল হেৰী পটাৰৰ পোহনীয়া ফেঁচা যাক ৰুবিয়াছ হেগ্ৰিডে হেৰী পটাৰ এণ্ড দ্য ফিল’ছ’ফাৰ্ছ ষ্ট’নত হেৰীক এঘাৰ বছৰীয়া জন্মদিনৰ উপহাৰ হিচাপে দিয়ে। হিষ্ট্ৰি অৱ মেজিক কিতাপত এই নামটো পায় হেৰীয়ে ফেঁচাজনীক হেডৱিগ নামটি দিয়ে। গোটেই শৃংখলাটিত হেডৱিগে চিঠি অনা-নিয়া কৰা কাম কৰে আৰু গৰমৰ বন্ধত যেতিয়া হেৰী লগ-বন্ধুবিহীন হৈ ডাৰ্চলীহঁতৰ ঘৰত বন্দী হৈ থকা সময়খিনিত হেৰীক সংগ দিয়ে। সেই সময়ত হেডৱিগেই যাদু বিশ্বৰ লগত হেৰীৰ সংযোগৰ একমাত্ৰ পথ। কিতাপকেইখনত থকা মতে হেডৱিগে হেৰীক পূৰামাত্ৰাই বুজি পায় আৰু হেৰীয়েও হেডৱিগক। পঞ্চম গ্ৰন্থখনত হেডৱিগক ডলৰ্ছ আম্ব্ৰিজে বাধা প্ৰদান কৰোঁতে আঘাতপ্ৰাপ্ত হয় যদিও প্ৰফেছৰ গ্ৰাবলী-প্লাংকে তাইক ঠিক কৰে। সপ্তম গ্ৰন্থখনত এক ডেথ ইটাৰে কৰা আক্ৰমণৰ পৰা হেৰীক বচাবলৈ যাওঁতে হেডৱিগৰ মৃত্যু হয়। ৰাউলিঙৰ মতে হেডৱিগে হেৰীৰ সৰলতাক প্ৰতিনিধিত্বকৰে। যদিও হেডৱিগ এটা মাইকী ফেঁচা, চিনেমাসমূহত এটা মতা ফেঁচাহে দেখুওৱা হয়। জন ৱিলিয়ামছৰ দ্বাৰা নিৰ্দেশিত ‘‘হেডৱিগছ থীম’’ নামৰ সংগীত গোটেই চিত্ৰ শৃংখলাৰ শীৰ্ষ সংগীত হিচাপে ব্যৱহাৰ হয়। হ'কি ক্ৰীচাৰ নাগিনী পীভছ ৱিংকি ৱিজলী পৰিয়ালৰ পোহনীয়া জীৱ হেগৰিডৰ পোহনীয়া জীৱ লগত চাওক তথ্য সংগ্ৰহ হেৰী

74532

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%85%E0%A7%B0%E0%A7%81%E0%A6%A8%E0%A7%8D%E0%A6%A7%E0%A6%A4%E0%A7%80%20%E0%A6%B8%E0%A7%8D%E0%A6%AC%E0%A7%B0%E0%A7%8D%E0%A6%A3%20%E0%A6%86%E0%A6%81%E0%A6%9A%E0%A6%A8%E0%A6%BF

অৰুন্ধতী স্বৰ্ণ আঁচনি

অৰুন্ধতী স্বৰ্ণ আঁচনি মহিলা সৱলীকৰণৰ বাবে অসম চৰকাৰৰ এক আঁচনি। অসম চৰকাৰে বিত্তীয় বৰ্ষ ২০১৯-২০ চনত আঁচনিখন প্ৰৱৰ্ত্তন কৰিবলৈ সিদ্ধান্ত গ্ৰহণ কৰে। এই চনিৰ জৰিয়তে বিবাহিত দম্পতীলৈ চৰকাৰে সোণ কিনিবলৈ ৪০ হাজাৰ টকা অনুদান আগবঢ়ায়। ২০২০ চনৰ ২৪ ছেপ্টেম্বৰ তাৰিখে তদানীন্তন অসমৰ মুখ্যমন্ত্ৰী সৰ্বানন্দ সোণোৱাল ডাঙৰীয়ায়ে বিত্তমন্ত্ৰী হিমন্ত বিশ্ব শৰ্মা, শ্ৰমমন্ত্ৰী সঞ্জয় কিষাণ আৰু ৰাজহ মন্ত্ৰী যোগেন মোহন উপস্থিতিত শ্ৰীমন্ত শঙ্কৰদেৱ কলাক্ষেত্ৰত আঁচনিখনৰ শুভাৰম্ভ কৰিছিল।অৰুন্ধতী স্বৰ্ণ আঁচনি ৰূপায়ণৰ ক্ষেত্ৰত ৰাজহ আৰু দুৰ্যোগ ব্যৱস্থাপনা (পঞ্জীয়ন) বিভাগে মুখ্য বিভাগ হিচাপে ভূমিকা প্ৰদান কৰে। উদ্দেশ্য অসমত যৌতুক প্ৰথাৰ প্ৰচলন নাই তথাপিও কন্যা সন্তানৰ বিৱাহৰ সময়ত অভিভাৱক সকলে নিজ কন্যাক কিছু ব্যৱহাৰোপযোগী সামগ্ৰী দিবলৈ হেঁপাহ পুহি ৰাখে। অভিভাৱক সকলে তেওঁলোকৰ সামাজিক আৰু অৰ্থনৈতিক স্থিতি নিৰ্বিশেষে নিজ সন্তানক মৰম, ভালপোৱা, আশীৰ্বাদৰ উপৰিও সামান্য পৰিমাণে হ'লেও উপহাৰ দিব বিচাৰে। কিন্তু আৰ্থিক দৈন্যৰ বাবে ইচ্ছা কৰিও কোনো কোনো পিতৃ-মাতৃয়ে তেওঁলোকৰ আশা পূৰণ কৰিব নোৱাৰে। সোণ বা সোণৰ গহণাক যিহেতু মাংগলিক বা মূল্যবান ধাতু হিচাপে গণ্য কৰা হয়, সেইবাবে অভিভাৱকে নিজ কন্যাৰ সামাজিক আৰু আৰ্থিক স্থিতি বঢ়াবলৈ সোণৰ অলংকাৰ উপহাৰ হিচাপে প্ৰদান কৰে। এই উদ্দেশ্য আগত ৰাখি আৰ্থিক দৈন্যৰ বাবে যিসকল অভিভাৱকে নিজ কন্যা সন্তানক সোণৰ গহণা উপহাৰ হিচাপে দিবলৈ অসুবিধাৰ সন্মুখীন হোৱা পৰিলক্ষিত হোৱা অভিভাৱকসকলক সামান্য পৰিমাণে সকাহ আগবঢ়োৱাই হ'ল এই আঁচনিখনৰ মূল লক্ষ্য। যোগ্যতা অৰুন্ধতী আঁচনিৰ জৰিয়তে লাভৱান হ'বলৈ হলে যোগ্যতাৰ মাপকাঠী ধাৰ্য কৰা হৈছে। সেইকেইটা হৈছে: বিবাহ পঞ্জীয়নৰ সময়ত দৰা-কইনাৰ ন্যূনতম বয়স ক্ৰমে ২১ আৰু ১৮ বছৰ হ'ব লাগিব। আবেদনকাৰীৰ বিবাহ, বিশেষ বিবাহ আইন, ১৯৫৪ৰ অধীনত পঞ্জীয়নভূক্ত হ'ব লাগিব। আবেদনকাৰীগৰাকী ২০১৯ চনৰ ১ ডিচেম্বৰত বা তাৰ পিছত বিবাহ সম্পন্ন কৰা হ'ব লাগিব। আবেদনকাৰীগৰাকীয়ে ২০২০ চনৰ ১ জানুৱাৰীত বা তাৰ পিছত বিবাহৰ বাবে পঞ্জীয়ন কৰিব লাগিব। আবেদনকাৰী কন্যাগৰাকীয়ে বিবাহ পঞ্জীয়নৰ বাবে কৰা আবেদনৰ দিনাখন অৰুন্ধতী স্বৰ্ণ উপহাৰ আঁচনিৰ অধীনত পাবলগীয়া লাভালাভৰ বাবে আবেদন কৰিব লাগিব। আবেদনকাৰী কন্যাগৰাকীৰ পিতৃ-মাতৃৰ বাৰ্ষিক আয় ৫ লাখ টকাতকৈ কম হ'ব লাগিব। এই লাভালাভৰ সুবিধা আবেদনকাৰী কন্যাগৰাকীৰ প্ৰথম বিবাহৰ ক্ষেত্ৰতহে প্ৰযোজ্য হ'ব। ৰাজ্যখনৰ আদিবাসী সম্প্ৰদায়সমূহ আৰু চাহ জনজাতি লোকসকলৰ বাহিৰে, অন্যান্য সকলো সম্প্ৰদায়ৰ দৰা-কইনাৰ ন্যূনতম শিক্ষাগত অৰ্হতা হাইস্কুল শিক্ষান্ত পৰীক্ষা বা সমপৰ্যায়ৰ পৰীক্ষাত উত্তীৰ্ণ হ'ব লাগিব। পৰৱৰ্ত্তী পাঁচ বছৰৰ বাবে আদিবাসী সম্প্ৰদায়কে সামৰি চাহ জনজাতিৰ লোকসকলৰ ক্ষেত্ৰত কোনো ন্যূনতম শিক্ষাগত অৰ্হতাৰ প্ৰয়োজন নাই, কিয়নো অসমৰ বেছিভাগ চাহ বাগিচাতে হাইস্কুলৰ সুবিধা নাই। এই যোগ্যতা সমূহ পূৰণ কৰা জাতি, ধৰ্ম, বৰ্ণ নিৰ্বিশেষে নৱবিবাহিত দম্পতীয়ে আঁচনিখনৰ অধীনত আবেদেন কৰিলে তেওঁলোকৰ সহায় হোৱাকৈ সোণ ক্ৰয় কৰিবলৈ ৪০,০০০ লাভ কৰিব। প্ৰয়োজনীয় নথি-পত্ৰ আবেদনকাৰী কন্যাগৰাকীৰ যোগ্যতাৰ মাপকাঠী নিৰ্ণয় কৰিবলৈ প্ৰয়োজন হোৱা নথি-পত্ৰঃ বয়সৰ প্ৰমাণৰ বাবে নথি চাহ জনজাতি আৰু আদিবাসী সম্প্ৰদায়ক বাদ দি বয়সৰ প্ৰমাণ স্বৰূপে হাইস্কুল শিক্ষান্ত পৰীক্ষা বা সমপৰ্যায়ৰ পৰীক্ষাত উত্তীৰ্ণৰ প্ৰমাণ পত্ৰ, যাৰ দ্বাৰা কইনাৰ বয়স আইনৰ দৃষ্টিত কইনাৰ বয়স ১৮ বছৰ আৰু দৰাৰ বয়স ২১ বছৰ বুলি প্ৰমাণ হ’ব তেনে নথি গ্ৰহণ কৰা হয়। আদিবাসী সম্প্ৰদায়কে সামৰি চাহ জনজাতিৰ ক্ষেত্ৰত বিশেষ বিবাহ আইন, ১৯৫৪ৰ অধীনত কইনা আৰু দৰাৰ বয়স ক্ৰমে ১৮ আৰু ২১ বছৰ বুলি প্ৰতিপন্ন কৰিবলৈ বিবাহ পঞ্জীয়নৰ সময়ত বয়সৰ প্ৰমাণ হিচাপে জাননীকৃত কৰ্তৃপক্ষই প্ৰদান কৰা দৰা আৰু কইনা দুয়োৰে জন্মৰ প্ৰমাণ পত্ৰ বা কোনো শিক্ষাগত প্ৰমাণ পত্ৰ নাইবা উপযুক্ত কৰ্তৃপক্ষৰ দ্বাৰা স্বাস্থ্য পৰীক্ষাৰ জৰিয়তে লাভ কৰা প্ৰমাণ পত্ৰ জমা দিব লাগিব। বিশেষ বিবাহ (অসম) আইন, ১৯৫৪ৰ চতুৰ্থ অনুসূচীত সন্নবিষ্ট প্ৰ-পত্ৰত, বিবাহ বিষয়াৰ দ্বাৰা জাৰী কৰা বিবাহৰ প্ৰমাণ পত্ৰৰ প্ৰত্যয়িত প্ৰতিলিপি। কন্যাগৰাকীয়ে তেওঁৰ পিতৃ-মাতৃৰ সৈতে স্থায়ীভাবে বসবাস কৰা এলেকাৰ চক্ৰ বিষয়া গৰাকীয়ে কন্যাৰ পিতৃ-মাতৃৰ আয়ৰ প্ৰমাণ পত্ৰ সংস্কৰণ কৰে। হিতাধিকাৰীগৰাকীৰ বেংক একাউণ্টৰ বিৱৰণ/বেংক পাচবুকৰ প্ৰতিলিপি। আবেদনকাৰী কন্যাগৰাকীৰ এইখনেই প্ৰথম বিয়া বুলি তেওঁৰ পিতৃ-মাতৃৰ সৈতে স্থায়ীভাবে বসবাস কৰা ঠাইখনৰ গাওঁবুঢ়া/মৌজাদাৰে প্ৰমাণ পত্ৰ প্ৰদান কৰিব লাগিব। আবেদন প্ৰক্ৰিয়া আবেদনকাৰীয়ে বিশেষ বিবাহ আইন, ১৯৫৪ৰ অধীনত, বিবাহৰ পঞ্জীয়নৰ বাবে আবেদন কৰাৰ দিনাই অৰুন্ধতী স্বৰ্ণ আঁচনিৰ বাবেও আবেদন কৰিব লাগিব। বিবাহ পঞ্জীয়নৰ বাবে আবেদন কৰা, বিবাহ পঞ্জীয়ন সম্পৰ্কীয় বিষয়াৰ কাৰ্যালয়ত বিবাহৰ আবেদনৰ সৈতে শাৰীৰিক আবেদনৰ প্ৰপত্ৰ পূৰণ কৰি আবেদনকাৰীৰ দ্বাৰা জমা দিব লাগিব। আবেদনকাৰীয়ে, অৰুন্ধতী স্বৰ্ণ আঁচনিৰ অধীনত লাভালাভৰ বাবে দাবী জনাবলৈ এখন অনলাইন প্ৰপত্ৰও জমা দিব লাগিব। অনলাইন আবেদন প্ৰপত্ৰখন ৰাজহ আৰু দুৰ্যোগ ব্যৱস্থাপনা (পঞ্জীয়ন) বিভাগৰ ৱেবচাইটত উপলব্ধ। প্ৰপত্ৰখন জমা দিয়াৰ আগতে আবেদনকাৰীয়ে প্ৰপত্ৰখনৰ এখন প্ৰতিলিপি উলিয়াব লাগিব আৰু তাত উল্লিখিত ঘোষণা পত্ৰত স্বাক্ষৰ কৰাৰ লগতে সম্পৰ্কীয় বিবাহ পঞ্জীয়ন বিষয়াৰ কাৰ্যালয়ত ওপৰোক্ত “ডি” নম্বৰ দফাত সূচীবদ্ধ সকলো নথিৰ এখন প্ৰতিলিপিৰ সৈতে সোঁ-শৰীৰে গৈ জমা দিব লাগিব। অৰুন্ধতী স্বৰ্ণ আঁচনি আৰু ইয়াৰ সৈতে সংলগ্ন বিষয়সমূহৰ অধীনত আবেদন পত্ৰ জমা দিব পৰা উপ পঞ্জীয়কৰ কাৰ্যালয়ৰ তালিকা সন্দৰ্ভত, নিৰ্দেশনাৱলীৰ “পি” নম্বৰ দফাত উল্লেখ কৰা হৈছে। আবেদনকাৰীয়ে, আবেদন পত্ৰ জমা দিয়া সম্পৰ্কীয় বিবাহ পঞ্জীয়ন বিষয়াৰ কাৰ্যালয়ৰ পৰা আবেদন পত্ৰ আৰু আৱশ্যকীয় নথি জমা দিয়াৰ পিছত এখন ৰচিদ লাভ কৰিব। আবেদন পত্ৰ গ্ৰহণ বা বৰ্জনৰ তথ্য সম্পৰ্কে আবেদনকাৰীক এছ.এম.এছ বা মেইল যোগে (অনলাইন আবেদন পত্ৰত প্ৰদান কৰা মোবাইল নম্বৰ বা মেইলৰ আধাৰত)সূচিত কৰিব। যদি আবেদন পত্ৰখন সম্পৰ্কীয় বিবাহ পঞ্জীয়ন বিষয়াৰ দ্বাৰা স্বীকাৰ কৰা হয়, তেন্তে আঁচনিখনৰ অধীনত লাভ কৰিবলগীয়া ধনৰাঁশি আবেদনকাৰীৰ বেংক একাউণ্টলৈ প্ৰত্যক্ষ লাভালাভ স্থানান্তৰ প্ৰক্ৰিয়াৰ মাধ্যমেৰে, পঞ্জীয়ক মহানিৰীক্ষকৰ জৰিয়তে প্ৰেৰণ কৰা হ’ব। এই ক্ষেত্ৰত, অনলাইন প্ৰপত্ৰত উল্লিখিত বিবৰণ অনুসৰি বেংক একাউণ্ট সংখ্যাৰ সৈতে প্ৰদান কৰা আই.এফ.এছ.চি কোডৰ সামঞ্জস্য থকাটো বাঞ্চণীয়। তথ্য উৎস বাহ্যিক সংযোগ অৰুন্ধতী স্বৰ্ণ আঁচনিৰ ৱেবচাইট ৰাজহ আৰু দুৰ্যোগ ব্যৱস্থাপনা (পঞ্জীয়ন) বিভাগৰ ৱেবচাইট অসম চৰকাৰৰ

38192

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A7%A7%E0%A7%AB%20%E0%A6%A1%E0%A6%BF%E0%A6%9A%E0%A7%87%E0%A6%AE%E0%A7%8D%E0%A6%AC%E0%A7%B0

১৫ ডিচেম্বৰ

এইদিনটোত ঘটা কেইটামান উল্লেখযোগ্য ঘটনা- ঘটনাৱলী ১০২৫ দ্বিতীয় বাছিলৰ পিছত অষ্টম কনষ্টানটাইনৰ ৰোমৰ সিংহাসনত আৰোহণ কৰে। ১৮৮৪ যোৰহাট প্ৰভিঞ্চিয়েল ৰেলৱে নেৰ'গজ ৰেলসেৱাৰ অধীনত মালবাহী ৰেলৰ চলাচল আৰম্ভ হয়। ১৯৯৩ পৃথিৱীৰ ১১৭খন দেশৰ গেট চুক্তিত স্বাক্ষৰৰ বাবে সন্মতি প্ৰদান কৰে। জন্ম ১৮৫২ এণ্টোইন হেনৰী বেকুৱেৰেল, ফৰাচী পদাৰ্থবিদ, তেজষ্ক্ৰিয় ৰশ্মিৰ আৱিষ্কাৰক। তেজস্ক্ৰিয় ৰশ্মি আৱিষ্কাৰ কৰাৰ বাবে তেওঁ মেৰী কুৰী আৰু পিয়েৰ কুৰীৰ সৈতে ১৯০৩ চনৰ পদাৰ্থ বিজ্ঞানৰ নবেল বঁটা লাভ কৰিছিল। বেকুৱেৰেলক বহুতো বিভিন্ন বৈজ্ঞানিক আৱিষ্কাৰৰ নাম হিচাপে সন্মানিত কৰা হৈছে। তেজস্ক্ৰিয়তাৰ বাবে এছ.আই. গোট, বেকুৱেৰেল (বি.কিউ.) তেওঁৰ নামেৰে নামাকৰণ কৰা হৈছে। মৃত্যু ২৫ আগষ্ট, ১৯০৮। ১৮৬০ নীলছ ৰাইবাৰ্গ ফিনচেন, এগৰাকী ফাৰোইজ-আইচলেণ্ডীয় চিকিৎসক আৰু চিকিৎসা বিজ্ঞানৰ আধুনিক ফটো থেৰাপীৰ জনক বুলি কোৱা হয়। তেওঁ বিশেষকৈ লুপাছ ভালগাৰিছ ৰোগত আক্ৰান্ত হোৱা ব্যক্তিক ঘনীভূত পোহৰৰ বিকিৰণৰ দ্বাৰা আৰোগ্য কৰি তুলিবলৈ সক্ষম হোৱাত চিকিৎসা বিজ্ঞানত তেওঁৰ অৱদানৰ স্বীকৃতিস্বৰূপে ১৯০৩ চনৰ মেডিচিন আৰু ফিজিঅ'লজীৰ নবেল বঁটা প্ৰদান কৰা হৈছিল। এই আৱিষ্কাৰৰ দ্বাৰা তেওঁ চিকিৎসা বিজ্ঞানৰ বাবে এক নতুন পথ মুকলি কৰিছিল। মৃত্যু ২৪ ছেপ্তেম্বৰ, ১৯০৪ ১৯৩০ দুৰ্গেশ্বৰ বৰঠাকুৰ, এগৰাকী অসমীয়া নাট্যকাৰ, অভিনেতা। ৰিজাৰ্ভ বেংকৰ চাকৰিৰে কৰ্মজীৱনৰ আৰম্ভণি কৰা দুৰ্গেশ্বৰ বৰঠাকুৰে পৰৱৰ্তী সময়ত সেই চাকৰি ত্যাগ কৰি আকাশবাণী গুৱাহাটী কেন্দ্ৰত অনুষ্ঠান প্ৰযোজক হিচাপে যোগদান কৰে। এগৰাকী অনাতাঁৰ নাট্যকাৰ হিচাপে দুৰ্গেশ্বৰ বৰঠাকুৰৰ বিহ গুটিৰ বিলৈ, প্ৰবীন ফুকনৰ চাকৰি, ফেৰিৱালা, তমশা ৰাতিয়েও শ্ৰোতাৰ মন জয় কৰিছে। মৃত্যু ২২ জানুৱাৰী, ১৯৯৬। ১৯২৪ মীনা আগৰৱালা, অসমীয়া সমাজকৰ্মী আৰু নাৰী সবলীকৰণ আন্দোলনৰ উল্লেখযোগ্য মুখপাত্ৰ। মীনা আগৰৱালা তেজপুৰ মহিলা সমিতিৰ প্ৰধান হোতা আছিল। অগ্নিকন্যা চন্দ্ৰপ্ৰভা শইকীয়ানীৰ পদাংক অনুসৰণ কৰি তেজপুৰ মহিলা সমিতিক পুনৰ গঠন কৰিছিল। এগৰাকী গান্ধীবাদী নেত্ৰী হোৱা বাবে তেওঁ সকলো শ্ৰেণীৰ লোককে সম-মৰ্যদাৰে চাইছিল। তেওঁৰ কামৰ কৃতিত্ববোৰৰ ভিতৰত এটা আছিল ১৯৫৯ চনত তিব্বতীয় শৰণাৰ্থীসকলৰ বাবে কৰা কাম। তেখেতে চীনাসকলৰ অত্যাচাৰত বিচলিত হোৱা দুখী শৰণাৰ্থীসকলক আশ্ৰয় দিছিল। ১৯৬২ চনত, তেওঁ তেওঁৰ দলৰ সৈতে চীনা আক্ৰমণৰ পিছত ৰাষ্ট্ৰীয় প্ৰতিৰক্ষা পুঁজিৰ বাবে পুঁজি সংগ্ৰহ অভিযানৰ আয়োজন কৰিছিল। মহিলাৰ কল্যাণৰ উপৰিও, তেওঁ শিশুৰ বিকাশত অৰিহণা যোগাইছিল। তেওঁ ১৯৫৪ চনত তেজপুৰ মহিলা সমিতিৰ চৌহদৰ ভিতৰত শিশু ভাৰতী নামেৰে এখন স্থানীয় প্ৰাথমিক বিদ্যালয় খুলিছিল। মহিলা সৱলীকৰণৰ ক্ষেত্ৰত জীৱনযোৰা শ্ৰমৰ বাবে মীনা আগৰৱালাক অমল প্ৰভা দাস স্মাৰক বঁটা, জানকী দেৱী বাজাজ বঁটা আৰু নাৰী শক্তি বঁটা (১৯৯৮)ৰ দৰে সন্মানীয় বঁটা লাভ কৰিছিল। মৃত্যু ২৪ জুলাই, ২০১৪। ১৯৩৫ ঊষা মংগেশকাৰ, ভাৰতীয় নেপথ্য কণ্ঠশিল্পী। তেওঁ অসমীয়া, হিন্দী, মাৰাঠী, কানাড়া, ভোজপুৰী, বাংলা, মণিপুৰী আৰু নেপালী ভাষাত গীত বাণীবদ্ধ কৰিছে। ইয়াৰ উপৰি এগৰাকী প্ৰযোজক হিচাপে তেওঁ আখে(১৯৬৮), নাচিব(১৯৮১) আৰু দিৱাৰ(১৯৭৫)ৰ বাবে জনাজাত। ১৯৮৮ গীতা ফোগাট, ভাৰতীয় মহিলা মল্লযোদ্ধা। এগৰাকী ফ্ৰীষ্টাইল মল্লযোদ্ধা যিয়ে ২০১০ চনত কমনৱেলথ গেমছত মল্লযুদ্ধত ভাৰতৰ প্ৰথমটো স্বৰ্ণ পদক জিকিছিল। তেওঁ গ্ৰীষ্মকালীন অলিম্পিক ক্ৰীড়াৰ বাবে যোগ্যতা অৰ্জন কৰা প্ৰথম ভাৰতীয় মহিলা মল্লযোদ্ধা। ইয়াৰ উপৰি তেওঁ ডেভ শুল্ট্জ মেম'ৰিয়েল টুৰ্ণামেণ্ট ২০১৩ চনত ৰূপৰ পদক আৰু ২০১৪ চনত ব্ৰঞ্জৰ পদক লাভ কৰিছিল। মৃত্যু ১৯৬৬ ৱাল্টাৰ এলিয়াচ "ৱাল্ট" ডিজনী, আমেৰিকান চলচ্চিত্ৰ প্ৰযোজক, পৰিচালক, চিত্ৰনাট্যকাৰ, কণ্ঠ অভিনেতা, এনিমেটৰ তথা উদ্যোগী। ১৯৭৪ ৰচুলন বাঈ, ভাৰতীয় শাস্ত্ৰীয় কণ্ঠশিল্পী। ২০১৯ ৰাজেশ খৈতান, পশ্চিমবঙ্গৰ ৰাজনীতিবিদ। ২০২২ ড° শিৱনাথ বৰ্মন, এগৰাকী অসমীয়া সাহিত্যিক, চিন্তাবিদ। আৰ্য কলেজৰ প্ৰাক্তন অধ্যাপক। তেখেত জনসাধাৰণ বাতৰি কাকতৰ মুখ্য সম্পাদকৰূপেও সেৱা আগবঢ়াইছিল। ২০২২ বৰ্ষত তেখেতৰ জীৱনযোৰা সাহিত্যিক অৱদানৰ বাবে ওজা হেমচন্দ্ৰ বৰুৱা ভাষা-সাহিত্য সাধনা বঁটা প্ৰদান কৰা হয়। ২০২২ চনত, তেখেতক অসম সাহিত্য সভাৰ ছগনলাল জৈন বঁটা প্ৰদান কৰা হৈছিল। জন্ম ১৯৪২। দিৱস বিল অৱ ছ দিৱস (যুক্তৰাষ্ট্ৰ)। বাহ্যিক সংযোগ বিবিচি: এই দিনটোত ঘটা কেইটামান উল্লেখযোগ্য

66473

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AA%E0%A7%82%E0%A7%B0%E0%A7%8D%E0%A6%A3%E0%A6%A4%E0%A6%BE%E0%A6%AC%E0%A6%BE%E0%A6%A6

পূৰ্ণতাবাদ

পূৰ্ণতাবাদ, নিখুঁততা, বা পাৰমিতা হৈছে মানুহৰ ব্যক্তিত্বৰ এক বিশেষ চাৰিত্ৰিক বৈশিষ্ট্য। কোনো ক্ষেত্ৰত ব্যক্তিবিশেষৰ নিজস্ব নিখুঁততা আৰু উৎকৰ্ষৰ প্ৰতি দৃঢ়-প্ৰয়াসৰ সংস্ৰৱৰ জৰিয়তে পূৰ্ণতাবাদ চিহ্নিত কৰা হয়। পূৰ্ণতাবাদৰ সৈতে সমালোচনাত্মক আত্ম-মূল্যায়ণ আৰু আন ব্যক্তিৰ দ্বাৰা মূল্যায়ণৰ উদ্বেগ সংপৃক্ত হৈ থাকে। এই বিশেষধৰণৰ চাৰিত্ৰিক লক্ষণক এক বহুমাত্ৰিক আৰু বহুস্তৰীয় ব্যক্তিত্বৰ বিশিষ্টতা হিচাপে ধাৰণাৱদ্ধ কৰিব পাৰি। প্ৰাৰম্ভিক অৱস্থাত, কিছুসংখ্যক মনস্তত্ত্ববিদে ভাবিছিল যে ইয়াৰ সৈতে বহু ধনাত্মক আৰু ঋণাত্মক দিশ জড়িত হৈ আছে। পূৰ্ণতাবাদে ব্যক্তিবিশেষক অপ্ৰাপণীয় বৈশিষ্ট্য বা গুণৰাজি, অথবা অবাস্তৱ লক্ষ্য প্ৰাপ্তিৰ প্ৰতি ধাৱমান হ'বলৈ প্ৰৰোচিত কৰে। ইয়াৰ ফলস্বৰূপে শিশু, কিশোৰ-কিশোৰী, আৰু প্ৰাপ্তবয়স্ক সকলো শ্ৰেণীৰ মাজতে প্ৰায়ে হতাশগ্ৰস্ততা, নিম্ন আত্ম-মৰ্যাদা, আত্মহত্যাৰ চিন্তাৰ দৰে অভিযোজনৰ সমস্যাৰ লগতে আৰু আন বহুতো মনস্তাত্বিক, শাৰীৰিক, সম্পৰ্কগত জটিল সমস্যাৰ সৃষ্টি কৰে। শেহতীয়া তথ্যৰ পৰা দেখা গৈছে যে, সাম্প্ৰতিক সময়ৰ যুৱ প্ৰজন্মৰ মাজত পূৰ্ণতাবাদৰ প্ৰৱণতা ক্ৰমাগতভাৱে বৃদ্ধি হৈ আহিছে। সংজ্ঞা পূৰ্ণতাবাদীসকলে তাড়নাগ্ৰস্তভাৱে আৰু অৱিৰতভাৱে অপ্ৰাপনীয় লক্ষ্যৰ দিশত কঠোৰ পৰিশ্ৰম কৰে, আৰু তেওঁলোকে নিজৰ আত্ম-মুল্য, উৎপাদিতা আৰু কাৰ্যক্ষেত্ৰৰ নিপুণতাৰ জৰিয়তে মাপন কৰে। অবাস্তৱ লক্ষ্যপ্ৰাপ্তিৰ অৰ্থে ব্যক্তিবিশেষৰ নিজকে চাপ প্ৰদান কৰা বৈশিষ্ট্যই অৱধাৰিতভাৱে ব্যক্তিগৰাকীক নৈৰাশ্যৰ দিশে লৈ যায়। পূৰ্ণতাবাদীসকল যেতিয়া নিজৰ প্ৰত্যাশিত লক্ষ্যত উপনীত হোৱাত ব্যৰ্থ হয় তেতিয়া তেওঁলোক সাধাৰণতেই অত্যুগ্ৰ আত্ম-সমালোচক হৈ উঠে। সাধাৰণ বনাম স্নায়ৱিক পীড়াগত ১৯৭৮ চনত -এ দুটা বৈশিষ্ট্যমূলক বৈপৰীত্যধাৰী পূৰ্ণতাবাদৰ ধৰণৰ বিষয়ে যুক্তি ডাঙি ধৰিছিল। এই শ্ৰেণীবিভাজন অনুসৰি একশ্ৰেণীৰ লোক সাধাৰণ পুৰ্ণতাবাদগ্ৰস্ত আৰু আনটো শ্ৰেণী স্নায়ৱিক পীড়াগত পূৰ্ণতাবাদত আক্ৰান্ত। সাধাৰণ পূৰ্ণতাবাদীসকলে আত্ম-মৰ্যাদা লাঘৱ নোহোৱাকৈ পূৰ্ণতাবাদৰ অনুৱৰ্তী হয় আৰু নিজৰ সেই প্ৰচেষ্টাৰ জৰিয়তে তেওঁলোক আহ্লাদিত হয়। আনহাতে, স্নায়ৱিক পীড়াগ্ৰস্ত পূৰ্ণতাবাদীসকলে অবাস্তৱিক লক্ষ্যৰ দিশে ধাৱিত হোৱাত প্ৰবৃত্ত, আৰু যেতিয়া সেই লক্ষ্যসমূহ প্ৰাপ্ত নহয় তেতিয়া তেওঁলোকৰ মাজত তীব্ৰ অসন্তুষ্টিয়ে গা কৰি উঠে। -এ এনেধৰণৰ প্ৰতিকূল আচৰণৰ পৰা উপযোগী আচৰণৰ দিশ আহৰণ কৰাত সহায়ক হ'ব পৰাকৈ কেইবাটাও কৌশল আগবঢ়াইছে। সমকালীন গৱেষণাই দেখুৱায় যে, পূৰ্ণতাবাদৰ এই দুই প্ৰাথমিক বৈশিষ্ট্যমূলক দিশৰ লগতে "অ-পূৰ্ণতাবাদ"ৰ দৰে আন আন মাত্ৰাসমূহৰ মাজত প্ৰভেদ কৰিব পাৰি। এই বিভিন্ন প্ৰকাৰসমূহ বিভিন্ন নামেৰে চিহ্নিত কৰা হৈছে। সময়ে সময়ে এইবোৰক ধনাত্মক সপ্ৰয়াস আৰু ত্ৰুটিপুৰ্ণ অভিযোজনৰ মূল্যায়ণৰ চিন্তা, সক্ৰিয় আৰু নিষ্ক্ৰিয় পূৰ্ণতাবাদ, ধনাত্মক আৰু ঋণাত্মক পূৰ্ণতাবাদ, আৰু সু-অভিযোজিত আৰু কু-অভিযোজিত পূৰ্ণতাবাদ ইত্যাদি নামেৰে নামাঙ্কিত কৰা হয়। যদিও জীৱনৰ সকলো ক্ষেত্ৰকে প্ৰভাৱান্বিত কৰা এক সাধাৰণ পূৰ্ণতাবাদ থাকে, কিছুসংখ্যক গৱেষকে যুক্তি দৰ্শায় যে বিভিন্ন ক্ষেত্ৰ(অৰ্থাৎ কৰ্ম, শৈক্ষিক, ক্ৰীড়া, আন্তঃব্যক্তিক সম্পৰ্ক, ঘৰুৱা জীৱন ইত্যাদি) সাপেক্ষে পূৰ্ণতাবাদৰ স্তৰ উল্লেখনীয়ভাৱে ভিন্ন। অৱশ্যে, পূৰ্ণতাবাদ সু-অভিযোজিত হোৱা সম্ভৱপৰ নে আৰু ইয়াৰ সৈতে কোনো সকাৰাত্মক দিশ জড়িত হৈ আছেনে সেয়া এতিয়াও বিবাদিত। বাস্তৱিকতে, সমকালীন গৱেষণাৰ পৰা দেখা যায় যে "ধনাত্মক পূৰ্ণতাবাদ" হিচাপে নামাঙ্কিত পূৰ্ণতাবাদৰ সৈতে আত্মহত্যাৰ চিন্তা, হতাশগ্ৰস্ততা, ভোজন বিসংগতি, দুৰ্বল স্বাস্থ্য আৰু অকাল মৃত্যুও যোজিত হৈ থাকে। একাংশ গৱেষকে যুক্তি ডাঙি ধৰে যে, যিবোৰ বৈশিষ্ট্যই মানুহৰ আত্মহত্যাৰ চিন্তা অধিক কৰি তোলে, আৰু আক্ৰান্ত ব্যক্তিক হতাশগ্ৰস্ততা, ভোজন বিসংগতি, দুৰ্বল স্বাস্থ্য আৰু অকাল মৰণৰ দিশে লৈ যায়, সেইবোৰ কোনোকাৰণতে সু-অভিযোজনৰ বৈশিষ্ট্য হ'ব নোৱাৰে। প্ৰকৃতপক্ষে, পূৰ্ণতাবাদৰ কোনো উপকাৰী অভিৰূপ থকাৰ বিবৃতিৰ সমৰ্থনযোগ্য কোনো আনুভৱিক তথ্য নাই। ইয়াৰ পৰিৱৰ্তে, অভিযোজিত পূৰ্ণতাবাদ হিচাপে অভিহিত বৈশিষ্ট্যসমূহৰ পূৰ্ণতাবাদৰ সৈতে সম্পৰ্ক প্ৰায় নাইয়েই, আৰু এইসমূহ আচলতে উৎকৰ্ষৰ দিশে কৰা কঠোৰ প্ৰয়াসহে। সচৰাচৰ প্ৰাপ্ত কৰিব নোৱৰা অযৌক্তিকভাৱে উচ্চ প্ৰত্যাশাৰ প্ৰতি চলোৱা নিৰন্তৰ কঠোৰ প্ৰচেষ্টা, আৰু যিকোনো মূল্যৰ বিনিময়ত অ-পূৰ্ণতা পৰিহাৰকৰণ- এই বৈশিষ্ট্যই পূৰ্ণতাবাদক উৎকৰ্ষবাদৰ পৰা পৃথক কৰে। গতিকে, অভিযোজিত পুৰুষাৰ্থৰ পৰিসৰৰ পৰা পূৰ্ণতাবাদ দূৰৈত, আৰু ই উৎকৰ্ষ অথবা কৰ্তব্যনিষ্ঠাৰ সমাৰ্থক নহয়। তদুপৰি, পূৰ্বতথ্যানুসৰি পূৰ্ণতাবাদৰ অভিহিতকৰণ সমস্যাত্মক, কিয়নো তথাকথিত অভিযোজিত পূৰ্ণতাবাদৰ সৈতে একধৰণৰ অকাৰ্যকৰ আত্মমগ্নতা আৰু/বা ঘাতকীয় কল্পনা সংলগ্ন হৈ থাকে। সেইবাবেই বহু গৱেষকে "অভিযোজিত পূৰ্ণতাবাদ" অভিধা ব্যৱহাৰৰ বিৰোধী, কিয়নো ই প্ৰকৃতাৰ্থত ব্যক্তিত্বৰ বৈশিষ্ট্য ব্যাখ্যাৰ বাবে উপযুক্ত নহয়। সংগ্ৰাম বনাম দুশ্চিন্তা আৰু -ই এক ব্যাখ্যাত্মক পৰ্যালোচনাৰ জৰিয়তে এইবুলি পৰামৰ্শ প্ৰদান কৰিছিল যে, পূৰ্ণতাবাদৰ দুটা মূল মাত্ৰা আছে: পূৰ্ণতাবাদী সংগ্ৰাম আৰু পূৰ্ণতাবাদী দুশ্চিন্তা। পূৰ্ণতাবাদী সংগ্ৰামৰ সৈতে পূৰ্ণতাবাদৰ ধনাত্মক দিশসমূহ জড়িত হৈ থাকে; আনহাতে পূৰ্ণতাবাদী দুশ্চিন্তাসমূহৰ সৈতে ঋণাত্মক দিশসমূহ জড়িত। সুস্থ পূৰ্ণতাবাদীসকলে পূৰ্ণতাবাদী সংগ্ৰামৰ ক্ষেত্ৰত উচ্চ সাফল্যাঙ্ক আৰু পূৰ্ণতাবাদী দুশ্চিন্তাৰ ক্ষেত্ৰত নিম্ন অংক প্ৰাপ্ত কৰে। অসুস্থ পূৰ্ণতাবাদীসকলে পূৰ্ণতাবাদী সংগ্ৰাম আৰু পূৰ্ণতাবাদী দুশ্চিন্তা, উভয়তে উচ্চ অংক প্ৰাপ্ত কৰে। অ-পূৰ্ণতাবাদীসকলে পূৰ্ণতাবাদী সংগ্ৰামৰ ক্ষেত্ৰত নিম্ন অংক প্ৰাপ্ত কৰে। পূৰ্বৰ গৱেষণাপ্ৰাপ্ত আনুভৱিক সাক্ষ্যই দেখুৱায় যে, পূৰ্ণতাবাদৰ সৈতে ধনাত্মক দিশ জড়িত হৈ থাকিব পাৰে (বিশেষভাৱে পূৰ্ণতাবাদী সংগ্ৰামৰ সৈতে), আৰু এই তথ্যসমূহে অনা-আনুভৱিক ব্যাখ্যাত্মক পৰ্যালোচনাৰ জৰিয়তে পূৰ্ণতাবাদ কেৱল ক্ষতিকাৰক হিচাপে সচৰাচৰ প্ৰচলিত ধাৰণাক প্ৰত্যাহ্বান জনায়। তেওঁলোকে দাবী কৰিছিল যে, উচ্চতৰ পূৰ্ণতাবাদ সংগ্ৰামৰ আৰু নিম্নতৰ পূৰ্ণতাবাদ উদ্বেগৰ বৈশিষ্ট্যধাৰীসকলৰ ক্ষেত্ৰত অধিক স্ব-মৰ্যাদা, প্ৰসন্নতা, শৈক্ষিক সাফল্য আৰু সামাজিক আন্তঃক্ৰিয়া পৰিলক্ষিত হয়। এইধৰণৰ পূৰ্ণতাবাদীসকলৰ মাজত, সাধাৰণতে পূৰ্ণতাবাদৰ সৈতে জড়িত হতাশগ্ৰস্ততা, উদ্বিগ্নতা, আৰু অন-অভিযোজিত চম্ভালণৰ দৰে মনস্তাত্বিক আৰু স্বেচ্ছাপ্ৰবৃত্ত আৱেগিক স্বাস্থ্যজনিত সমস্যাসমূহ, কম পৰিমাণতহে দেখা যায়। অৱশ্যে, আনুভৱিক মেটা-বিশ্লেষণাত্মক পৰ্যালোচনাই এই দাবীসমূহৰ সফল পুনৰাবৃত্তি কৰিব পৰা নাই। পূৰ্ণতাবাদাত্মক আচৰণৰ বিস্তৃত আৰ্হি পূৰ্ণতাবাদাত্মক আচৰণৰ বিস্তৃত )-য়ে ইয়াক এক বহু-স্তৰীয় আৰু বহু-মাত্ৰিক চাৰিত্ৰিক বৈশিষ্ট্যৰ ধৰণ হিচাপে প্ৰক্ৰিয়াবদ্ধ কৰে য'ত এক বৈশিষ্ট্যাত্মক স্তৰ, আত্ম-উপস্থাপনাত্মক স্তৰ, আৰু সংজ্ঞানাত্মক স্তৰ নিৱদ্ধ হৈ থাকে। সুস্থিৰ, স্বভাৱগত আৰু চাৰিত্ৰিক বৈশিষ্ট্য সদৃশ স্তৰৰ এই আৰ্হিত স্ব-নিৰ্দেশিত পূৰ্ণতাবাদ, সামাজিকভাৱে বিধিত পূৰ্ণতাবাদ আৰু লগতে অন্য নিৰ্দেশাত্মক পূৰ্ণতাবাদৰ ধৰণসমূহ অন্তৰ্ভুক্ত। স্ব-নিৰ্দেশিত পূৰ্ণতাবাদত ব্যক্তিবিশেষৰ নিজস্ব আন্তঃধাৰণাৰে নিখুঁততা বা পৰিপূৰ্ণতাৰ আৱশ্যকতা অনুভূত হয়। অন্যহাতে, ব্যক্তিৰ যথাৰ্থ অথবা সমকালীন সমাজৰ জৰিয়তে বিধিত প্ৰত্যাশা পূৰণৰ বাবে অনুভূত প্ৰয়োজন পূৰণৰ যোগেদি গ্ৰহণযোগ্যতা প্ৰাপ্তিৰ প্ৰচেষ্টাক সামাজিকভাৱে বিধিত পূৰ্ণতাবাদৰ জৰিয়তে বুজোৱা হয়। এই দুইধৰণৰ বিপৰীতে, অন্যান্য নিৰ্দেশাত্মক পূৰ্ণতাবাদীসকলৰ ক্ষেত্ৰত তেওঁলোকৰ পূৰ্ণতাবাদ বাহ্যিক উৎসৰ প্ৰতি নিৰ্দেশিত হয়, আৰু তেওঁলোক নিজেও আনৰ পৰা নিখুঁততাৰ প্ৰত্যাশাৰে আছন্ন হৈ থাকে। পূৰ্ণতাবাদৰ ব্যাখ্যাত্মক আৰ্হিৰ দ্বিতীয় উপকৰণ প্ৰতীতি ব্যৱস্থাপনা আৰু আত্ম-নিৰীক্ষণৰ যোগেদি পূৰ্ণতাবাদৰ আন্তঃব্যক্তিক অভিব্যক্তি নিহিত হৈ আছে। এই সম্বন্ধযুক্ত উপাদানে নিখুঁততা বা পূৰ্ণতাবাদৰ উৎসাহন আৰু খুঁতৰ অপলাপ বা গোপনকৰণৰ মাধ্যমেৰে বাস্তৱতে নিখুঁত হোৱাতকৈ নিখুঁত যেন লগাৰ প্ৰয়োজনীয়তাৰ ওপৰত নিৱদ্ধিত কৰে। পূৰ্ণতাবাদৰ চৰিত্ৰগত বৈশিষ্ট্যৰ দৰেই এই উপাদানসমূহো বহুমুখী বৈশিষ্ট্যসম্পন্ন। ইয়াৰ পাৰ্শ্বদিশসমূহৰ মাজৰ এটা হৈছে হৈছে পূৰ্ণতাবাদাত্মক আত্ম-পৃষ্ঠপোষকতা। ই হৈছে সক্ৰিয়ভাৱে নিজৰ এক নিখুঁত প্ৰতিচ্ছবি(যিটো প্ৰায় ক্ষেত্ৰতেই প্ৰকৃতপক্ষে সত্য নহয়)ৰ উপস্থাপনৰ জৰিয়তে পুৰ্ণতাবাদৰ অভিব্যক্তি। পূৰ্ণতাবাদাত্মক আচৰণৰ বিস্তৃত আৰ্হি )-ৰ স্ব-সম্পৰ্কিত/আন্তঃব্যক্তিক উপাদানে ৰোমন্থনাত্মক-পূৰ্ণতাবাদাত্মক চিন্তাধাৰাক বুজায়। এনে চিন্তাক পূৰ্ণতাবাদৰ আৱশ্যকতাৰ উদ্বেগ সৃষ্টিকাৰী সংজ্ঞানাত্মক প্ৰক্ৰিয়াৰ লগতে আত্ম-প্ৰতিঅভিযোগ, আৰু ব্যক্তিৰ মনত নিজৰ সম্পৰ্কে কল্পনাসম্ভূত প্ৰতিৰূপ আৰু বাস্তৱ প্ৰতিৰূপৰ মাজৰ অসামঞ্জস্যৰ ওপৰত আৰোপিত কেন্দ্ৰীভূত ভাৱনাৰ দ্বাৰা চিহ্নিত কৰা হয়। সেয়েহে, এই উপাদান পূৰ্ণতাবাদৰ সৈতে সম্পৰ্কিত তথ্য-প্ৰক্ৰিয়াকৰণৰ ক্ষেত্ৰত জড়িত হৈ পৰে। পূৰ্ণতাবাদাত্মক আচৰণৰ বিস্তৃত আৰ্হিৰ এই তিনি উপাদান স্বতন্ত্ৰ, কিন্তু আন্তঃসম্পৰ্কিত, আৰু আক্ৰান্ত ব্যক্তিৰ ক্ষেত্ৰত অসমসত্ত্ব, স্বকীয় প্ৰতিমানৰ ভিন ভিন সমাহাৰ হিচাপে থাকে। পূৰ্ণতাবাদৰ সামাজিক অসংযোগিতা আৰ্হি পূৰ্ণতাবাদৰ সামাজিক অসংযোগিতা আৰ্হি হৈছে পুৰ্ণতাবাদৰ বৰ্ণনাৰ এক গতিশীল-সম্বন্ধযুক্ত আৰ্হি। এই আৰ্হিয়ে পূৰ্ণতাবাদ আৰু আন্তঃব্যক্তিক প্ৰসংগত ইয়াৰ পৰিণতিসমূহ ডাঙি ধৰে। এই আৰ্হিয়ে দাবী কৰে যে, পূৰ্ণতাবাদে নিঃসঙ্গতা আৰু অযথাৰ্থতাৰ দ্বাৰা চিহ্নিত এক আন্তঃব্যক্তিক শৈলীৰ মাধ্যমেৰে পূৰ্ণতাবাদীসকলে সততে এৰাই চলিব খোজা সামাজিক অসংযোগিতা আৰু প্ৰত্যাখ্যানৰ দিশেই গতি কৰায়। -ৰ ব্যাখ্যা অনুসৰি, শিশু আৰু শিশুৰ যত্নগ্ৰহণকাৰীসকলৰ মাজৰ অসামঞ্জস্য(য'ত শিশুৰ মেজাজ আৰু যত্নগ্ৰহণকাৰীৰ প্ৰতিক্ৰিয়াৰ মাজত সমস্বৰতা ("সঙ্গতি")ৰ অভাৱৰ ফলস্বৰূপে সংবদ্ধতা, গ্ৰহণীয়তা, আৰু আত্ম-মৰ্যাদাৰ বাবে অতৃপ্ত প্ৰয়োজনীয়তাৰ সৃষ্টি হয়)-ৰ জৰিয়তে আগবয়সতে আন্তঃব্যক্তিক অনুষঙ্গত গঢ় লৈ উঠে। ই অন্য ব্যক্তিসকলক সমালোচনাকাৰী আৰু প্ৰত্যাখ্যানকাৰী হিচাপে সম্বন্ধগত ৰূপৰেখা আৰু নিজকে ত্ৰুতিপূৰ্ণ হিচাপে গণ্য কৰাৰ এক অন্তঃ আৰ্হি গঢ়ি দিয়ে। ইয়াৰ ফলস্বৰূপে পূৰ্ণতাবাদীসকল আন্তঃব্যক্তিক সাক্ষাতৰ ক্ষেত্ৰত বিবেচিত হোৱাৰ আৰু প্ৰত্যাখিত হোৱাৰ সম্ভাৱনাৰ প্ৰতি উচ্চ সংবেদনশীল হৈ উঠে। ফলস্বৰূপে, -ৰ ব্যাখ্যা অনুসৰি পূৰ্ণতাবাদ আন্তঃব্যক্তিক উদ্দেশ্যৰ ক্ষেত্ৰত প্ৰযোজ্য হয় আৰু ই পূৰ্ণতাবাদী ব্যক্তিবিশেষৰ সংবদ্ধতা আৰু আত্ম-মৰ্যাদাৰ প্ৰয়োজনীয়তা পূৰণৰ মাধ্যম হৈ উঠে। সামাজিক গ্ৰহণীয়তা আৰু সংযোগৰ বোধ অৰ্জন আৰু একেসময়তে সম্ভাৱ্য ৰায় আৰু প্ৰত্যাখ্যানৰ পৰিস্থিতি এৰাই চলাৰ উদ্দেশ্যে এইধৰণৰ ব্যক্তিসকলে নিখুঁত যেন লগাৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰে। বিৰোধাভাসপূৰ্ণভাৱে, এই প্ৰায়ে অনমনীয়, একান্ত, আৰু আত্ম-অপলাপী সম্পৰ্কৰ শৈলীয়ে বিছিন্নতা আৰু প্ৰত্যাখ্যানৰ সম্ভাৱনা বৃদ্ধি কৰে আৰু ইয়াৰ ফলস্বৰূপে সামাজিক অসংযোগিতা গঢ়ি তুলিব পাৰে। এইধৰণে, পূৰ্ণতাবাদীসকলে যি আচৰণক উদ্দেশ্যপূৰ্ণভাৱে সম্পৰ্কৰ ক্ষেত্ৰত প্ৰত্যাশিত পৰিপূৰ্ণতা হিচাপে গণ্য কৰে, সেই একে আচৰণেই আন্তঃব্যক্তিক সম্পৰ্কৰ ক্ষেত্ৰত ক্ষতিকাৰক প্ৰভাৱ বিস্তাৰ কৰে। পূৰ্ণতাবাদ আৰু ইয়াৰ কু-অভিযোজিত পৰিণতিসমূহৰ মাজত এক সংযোগ প্ৰদৰ্শন কৰে। কিয়নো, পূৰ্ণতাবাদৰ যোগেদি সৃষ্টি হোৱা ব্যক্তিবিশেষৰ নিজৰ পৰা আৰু সমাজৰ অন্য ব্যক্তিসকলৰ পৰা বিছিন্নতাৰ সৈতে আন্তঃব্যক্তিক সম্পৰ্কৰ জটিলতা, হতাশগ্ৰস্ততা আৰু আত্মহত্যাৰ প্ৰৱণতাৰ দৰে বহু ক্ষতিকাৰক পৰিণাম যুক্ত হৈ থাকে। পৰিমাপণ বহুমাত্ৰিক পূৰ্ণতাবাদৰ মাপনী ৰে'ণ্ডী অ' ফ্ৰ'ষ্ট আৰু সহযোগীসকলে ১৯৯০ চনত এক বহুমাত্ৰিক পূৰ্ণতাবাদৰ মাপনী উদ্ভাৱন কৰিছিল। নিম্নোক্ত ছটা মাত্ৰাযুক্ত এই বৰ্ণনাটো সম্পৰতি "ফ্ৰ'ষ্টৰ বহুমাত্ৰিক পূৰ্ণতাবাদৰ মাপনী" হিচাপে জনা যায়: ভুল সংঘটিত কৰাৰ বিষয়ে উদ্বেগ, উচ্চ ব্যক্তিগত বৈশিষ্ট্যমান (উৎকৰ্ষৰ দিশে কঠোৰ প্ৰয়াস), পিতৃ-মাতৃৰ উচ্চ আশা আৰু উচ্চাকাংক্ষা সম্পৰ্কীয় কল্পমূৰ্তি, পিতৃ-মাতৃৰ উচ্চ সমালোচনাত্মক কল্পমূৰ্তি, নিজৰ কৰ্মৰ গুণগত মানৰ সম্পৰ্কে সন্ধিগ্ধতা, আৰু ক্ৰমসজ্জা আৰু শৃংখলাৰ প্ৰতি অগ্ৰাধিকাৰ প্ৰদান। হেৱিট আৰু ফ্লেটে ১৯৯১ চনত বহুমাত্ৰিক পূৰ্ণতাবাদৰ মাপনীৰ আন এক পদ্ধতি উদ্ভাৱন কৰিছিল। এই মাপনীত পূৰ্ণতাবাদাত্মক উপস্থাপনৰ তিনিটা বৈশিষ্ট্যৰ ৪৫টা উপাদানৰ পৰিমাপণ কৰা হয়: স্ব-নিৰ্দেশিত পূৰ্ণতাবাদ, অন্য-নিৰ্দেশিত পূৰ্ণতাবাদ, আৰু সামাজিকভাৱে বিধিত পুৰ্ণতাবাদ। স্ব-নিৰ্দেশিত পুৰ্ণতাবাদে ব্যক্তিবিশেষৰ নিজৰ সম্পৰ্কে অবাস্তৱিক আশা আৰু উচ্চ বৈশিষ্ট্যমানৰ কাল্পনিক প্ৰতিষ্ঠাপনৰ জৰিয়তে গঢ় লোৱা পূৰ্ণতাবাদাত্মক অভিপ্ৰেৰণা বুজায়। অন্য-নিৰ্দেশিত পূৰ্ণতাবাদ হৈছে, আন ব্যক্তিৰ প্ৰতি পোষণ কৰা অবাস্তৱিক আশা আৰু উচ্চ বৈশিষ্ট্যমানৰ মানদণ্ড, যিটোয়ে তেওঁলোকৰ নিজৰ ক্ষেত্ৰতে পূৰণতাবাদাত্মক অভিপ্ৰেৰণা গঢ়িবলৈ চাপ প্ৰদান কৰে। আনহাতে সামাজিকভাৱে বিধিত পূৰ্ণতাবাদ ব্যক্তিবিশেষৰ জীৱনসঙ্গী বা জীৱনত ভূমিকা গ্ৰহণকাৰীসকলৰ পৰা প্ৰসূত বাস্তৱিক বা কাল্পনিক উচ্চাশাৰ মাধ্যমেৰে সৃষ্ট পূৰ্ণতাবাদক চিহ্নিত কৰা হয়। যিসকল পিতৃ-মাতৃয়ে তেওঁলোকৰ ল'ৰা-ছোৱালীক কিছুমান বিশেষ ক্ষেত্ৰ(যেনে ক্ৰীড়া বা শিক্ষা)ত সফল হ'বলৈ হেঁচা প্ৰয়োগ কৰাটোয়ে প্ৰায়ে সৃষ্টি কৰা পূৰ্ণতাবাদ হৈছে এইধৰণৰ সামাজিকভাৱে বিধিত পূৰ্ণতাবাদৰ উদাহৰণ। কাৰণ, ল'ৰা-ছোৱালীহঁতে অনুভৱ কৰে যে তেওঁলোকে নিজৰ পিতৃ-মাতৃৰ অত্যুচ্চ আকাংক্ষাসমূহ পূৰাব লাগিব। নিজৰ ক্ষেত্ৰত উচ্চ মানদণ্ডৰ স্থাপন আৰু কৰ্ম-সম্পাদনৰ ক্ষেত্ৰত ভুল কৰাৰ উদ্বেগৰ স্তৰৰ (এই দুটা হৈছে "ফ্ৰ'ষ্টৰ বহুমাত্ৰিক পূৰ্ণতাবাদৰ )-ত সকলোতকৈ বেছি গুৰুত্বপূৰ্ণ মাত্ৰা) মাজত ফ্ৰ'ষ্টে আগবঢ়োৱা পাৰ্থক্যৰ ব্যাখ্যা, আৰু হেৱিট আৰু ফ্লেটৰ দ্বাৰা বৰ্ণিত স্ব-নিৰ্দেশিত বনাম সামাজিকভাৱে বিধিত পূৰ্ণতাবাদৰ মাজৰ পাৰ্থক্য- এই দুইটা অভিগমনৰ মাজত এক সাদৃশ্য বিজ্ঞসকলে আঙুলিয়াই দিছে। পূৰ্ণতাবাদাত্মক আত্ম-উপস্থাপনৰ মাপনী হেৱিট আৰু তেওঁৰ সহকৰ্মীসকলে ২০০৩ চনত পূৰ্ণতাবাদাত্মক আত্ম-উপস্থাপনৰ মাপনী উদ্ভাৱন কৰিছিল। এই মাপনীত পূৰ্ণতাবাদৰ বিস্তৃত আৰ্হিৰ অন্তৰ্ভুক্ত তিনিটা আন্তঃব্যক্তিক অভিব্যক্তিমূলক উপকৰণৰ ভিত্তিত এক ২৭টা উপাদানৰ আত্ম-পৰীক্ষামূলক বিবৃতি। ইয়াত অন্তৰ্ভুক্ত পূৰ্ণতাবাদাত্মক আত্ম-উপস্থাপন(অৰ্থাৎ নিখুঁত হোৱাৰ মনোকামনা)ৰ সৈতে সংলগ্ন উপ-মাপনী তিনিটা হৈছে: পূৰ্ণতাবাদাত্ম আত্ম-পৃষ্ঠপোষকতা অ-নিখুঁততাৰ অ-প্ৰদৰ্শন অ-নিখুঁততাৰ গোপনীয়কৰণ পূৰ্ণতাবাদাত্মক আত্ম-উপস্থাপনৰ )-এ পূৰ্ণতাবাদৰ চাৰিত্ৰিক বৈশিষ্ট্যৰ অভিব্যক্তি(প্ৰক্ৰিয়া)ৰ পৰিমাপণ কৰে, আৰু ই পূৰ্ণতাবাদৰ বৈশিষ্ট্যসমূহৰ, বিশেষভাৱে স্ব-নিৰ্দেশিত আৰু সামাজিকভাৱে বিধিত পূৰ্ণতাবাদৰ, সৈতে প্ৰত্যক্ষভাৱে সংলগ্ন। অতিৰিক্তভাৱে। পূৰ্ণতাবাদাত্মক আত্ম-উপস্থাপনৰ )-ৰ মাত্ৰাসমূহৰ উদ্বিগ্নতাৰ দৰে মনস্তাত্বিক পীড়াসমূহৰ সৈতে পাৰস্পৰিক সঙ্গতি আছে। ইয়াৰ দ্বাৰা এইটো সূচিত হয় যে, পূৰ্ণতাবাদাত্মক আত্ম-উপস্থাপন একধৰণৰ কু-অভিযোজিত, ক্ষতিকাৰী আৰু ত্ৰুতিপূৰ্ণ প্ৰৱণতা। পূৰ্ণতাবাদাত্মক বোধগম্যতাৰ সূচী ফ্লেট, হেৱিট, ব্লেংকষ্টেইঅ আৰু গ্ৰে'ৰ দ্বাৰা ১৯৯৮ চনত সৃষ্ট পূৰ্ণতাবাদাত্মক বোধগম্যতাৰ সূচী হৈছে এক ২৫টা উপাদানৰ সূচী, যি নিখুঁততা আহৰণৰ সম্পৰ্কে গঢ় লোৱা স্বয়ংক্ৰিয় চিন্তা-ভাৱনাৰ ৰূপত, পূৰ্ণতাবাদৰ আত্ম-সম্পৰ্কিত, সংজ্ঞানাত্মক উপকৰণৰ পৰিমাপণ কৰে। এই সুচীত সামাজিক তুলনা, আৰু অ-নিখুঁত হোৱাৰ বা উচ্চাশা পূৰ্ণত ব্যৰ্থ হোৱাৰ সজাগতাৰ সৈতে অড়িত, পূৰ্ণতাবাদ-বিষয়ী বোধগম্যতাৰ সম্পৰ্কে বিশেষভাৱে প্ৰস্তুত বিবৃতি অন্তৰ্ভুক্ত হৈছে। চাৰিত্ৰিক বৈশিষ্ট্য সদৃশ বিবৃতিৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰাৰ পৰিৱৰ্তে পূৰ্ণতাবাদাত্মক বোধগম্যতাৰ সূচী পৰিস্থিতি সদৃশ বিবৃতিৰে বৰ্ণিত হৈছে। এইসমূহ পৰিৱৰ্তিত পৰিস্থিতিগমূলক আৰু সাময়িক প্ৰসংগত ব্যক্তিৰ ক্ষেত্ৰত উদ্ৰেক হোৱা পূৰ্ণতাবাদাত্মক চিন্তা-ধাৰণাৰ ওপৰত নিৱদ্ধিত। পূৰ্ণতাবাদাত্মক বোধগম্যতাৰ সূচী ঋণাত্মক স্বয়ংক্ৰিয় চিন্তা; আৰু উচ্চ আত্ম-সমালোচনা, আত্ম-নিন্দা আৰু ব্যৰ্থতাক খামুচি ধৰাৰ মাত্ৰাৰ পৰিমাপণত উচ্চ মাপাংক প্ৰাপ্ত কৰাৰ প্ৰৱণতাৰ সৈতে সংযুক্ত। সংশোধিত নিকট নিখুঁত মাপ স্লেনী আৰু তেওঁৰ সহযোগীসকলে ১৯৯৬ চনত সংশোধিত নিকট নিখুঁত মাপ শীৰ্ষক ব্যাখ্যা আগবঢ়াইছিল। তিনিটা বিশেষ মাপকাঠিৰ ক্ষেত্ৰত ব্যক্তিবিশেষৰ মাপাংকৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি তেওঁলোকক তিনিটা শ্ৰেণীভুক্ত কৰা হয়: উচ্চ মানদণ্ড, ক্ৰম, আৰু অসামঞ্জস্য। ব্যক্তিগত উচ্চ মানদণ্ড যে প্ৰাপ্তি নহ'বও পাৰে, সেই বিশ্বাসেই হৈছে পূৰ্ণতাবাদৰ সংজ্ঞা নিৰ্ণয়কাৰী ঋণাত্মক বৈশিষ্ট্য। অসামঞ্জস্যই এই বিশ্বাসকেই নিৰ্দেশ কৰে। -ত উচ্চ মাপাংকই (যিটো ক্ষতিকাৰী পূৰ্ণতাবাদ হিচাপে গণ্য কৰা হয় আৰু সাধাৰণতে উচ্চতম সামাজিক চাপ আৰু উদ্বিগ্নতা অংক উৎপন্ন কৰে) সেই অংক প্ৰাপ্তকাৰীসকলৰ নিম্ন আত্ম-মৰ্যাদা আৰু অপ্ৰতুলতাৰ ভাৱনাক প্ৰতিফলিত কৰে। অৱশ্যে, -ৰ দ্বাৰা মাপিত উচ্চ মানদণ্ডই প্ৰকৃতপক্ষে পূৰ্ণতাবাদ মূল্যায়ণ কৰেনে, সেয়া এতিয়াও বিবাদিত। সৰ্বসাধাৰণতে, পৰিচালনা কৰিবলৈ এটা তুলনামূলকভাৱে সহজ পদ্ধতি, আৰু এই পদ্ধৰি পূৰ্ণতাবাদী কিশোৰ-কিশোৰী আৰু প্ৰাপ্তবয়স্ক চিহ্নিত কৰিবলৈ ব্যৱহাৰ কৰিব পাৰি। অৱশ্যে শিশুসকলৰ ক্ষেত্ৰত এই পদ্ধতিৰ প্ৰযোজ্যতা এতিয়াও প্ৰমাণিত হোৱা নাই। -ৰ আন দুটা ৰূপে ব্যক্তিবিশেষৰ অন্তৰঙ্গ সঙ্গীৰ প্ৰতি নিৰ্দেশিত পূৰ্ণতাবাদ আৰু ব্যক্তিৰ নিজৰ পৰিয়ালৰ পৰা অনুভূত )ৰ পৰিমাপণ কৰে। সংশোধিত নিকট নিখুঁত )-ৰ ন্যায্যতা অধ্যয়নৰ জৰিয়তে প্ৰত্যাহ্বানৰ সম্মুখীন হৈছে। বিশেষকৈ, কিছুসংখ্যক গৱেষকৰ মতে উচ্চ মানদণ্ডই আৱশ্যকীয়ভাৱে পূৰ্ণতাবাদাত্মক মানদণ্ড নুসুচায়। উদাহৰণস্বৰূপে এইটো দেখা গৈছে যে, অধিক পূৰ্ণতাবাদাত্মক নিৱন্ধন প্ৰতিফলিত কৰিবলৈ -ৰ শব্দাৱলী যেতিয়া পুনৰবৰ্ণন কৰা হয়, তেতিয়া তাৰ ফলাফলসমূহ, মূল শব্দাৱলীৰে ৰচিত মাপনীৰ তুলনাত পৃথক হিচাপে দেখা দিয়ে। বিশেষভাৱে, পুনৰ শব্দবৰ্ণিত আৰু অধিক পূৰ্ণতাবাদাত্মক মাপনী হতাশগ্ৰস্ততা আৰু উদ্বিগ্নতাৰ দৰে অ-সমন্বয়জনিত সমস্যাৰ সৈতে সংলগ্ন হয়। আনহাতে, কেৱল মূল শব্দাৱলীৰ মাপনী অভিযোজিত পৰিণতিৰ সৈতে সংযোজিত হয়। ইয়াৰ পৰা ঠাৱৰ কৰিব পাৰি যে, মুল -ত "অভিযোজিত পূৰ্ণতাবাদ" হিচাপে চিহ্নিত উপকৰণ আচলতে উচ্চ মানদণ্ডৰ সুচকহে। তদুপৰি, একাংশ গৱেষকে এইবুলি দাবী কৰিব খোজে, পূৰ্ণতাবাদ সম্বন্ধীয় প্ৰবন্ধ-পাতিবোৰত অন্তৰ্ভুক্ত ঋণাত্মক মনোৱাস্থাৰ পদসমূহলৈ লক্ষ্য কৰি এইসমূহত অসামঞ্জস্যৰ প্ৰাসংগিকতা সন্দেহৰ উৰ্দ্ধত নহয়। অসামঞ্জস্যৰ উপমাপনীৰ দৰে অনুচ্ছেদসমূহত ঋণাত্মক মনোৱস্থাৰ পদসমূহৰ অন্তৰ্ভুক্তিয়ে, পূৰ্ণতাবাদ আৰু নিউৰ'টিছিজিমৰ মাজৰ এক সম্পৰ্ক আৱিষ্কাৰ কৰাৰ সম্ভাৱনা প্ৰবল কৰি তোলে। মন কৰিবলগীয়া যে, এই ফলাফল পূৰ্ণতাবাদ-নিউৰ'টিছিজিমৰ প্ৰকৃত সংযোগৰ পৰিৱৰ্তে বিশেষ শব্দগঠনৰ কাৰণেহে বোধ হ'ব পাৰে। পৰিণামসমূহ পূৰ্ণতাবাদ ধ্বংসাত্মক হৈ উঠিব পাৰে। প্ৰয়োজনীয় কামত আলম-বিলম কৰাৰ ফলস্বৰূপে ই দীৰ্ঘসূত্ৰিতা )-ৰ ৰূপ ল'ব পাৰে। একেদৰে, সম্পাদিত কাৰ্যত দুৰ্বল প্ৰদৰ্শনৰ অজুহাৰ বৰ্ণাবলৈ, অথবা আনৰ পৰা সহানুভূতি আৰু অনুমোদন আদায় কৰিবলৈ গৈ ই আত্ম-নিন্দা )-ৰ ৰূপ ল'বগৈ পাৰে। পূৰ্ণতাবাদীসকলৰ ক্ষেত্ৰত আত্ম-যোগ্যতাক ৰক্ষা কৰিবলৈ এইসমূহ একেলগে বা পৃথকে পৃথকে আত্ম-প্ৰতিবন্ধক হৈ উঠে। সৰ্বসাধাৰণতে, পূৰ্ণতাবাদীসকল সকলো সময়তে নিজৰ কাংক্ষিত উচ্চাশা সমূহ পূৰণ কৰাৰ চাপত থাকিব লগা হয়, যাৰ ফলত উচ্চাশা পূৰণ নোহোৱাৰ পৰিস্থিতিত সংজ্ঞানাত্মক অসংগতি গঢ় লৈ উঠে। পূৰ্ণতাবাদৰ সৈতে অন্যান্য অসংখ্য মনস্তাত্বিক আৰু শৰীৰবৃত্তীয় জটিলতা সংলগ্ন হৈ আছে। তদুপৰি, পূৰ্ণতাবাদৰ ফলস্বৰূপে বিছিন্নতা আৰু সামাজিক অ-সংযোগৰ সৃষ্টি হয়। এইক্ষেত্ৰত পূৰ্ণতাবাদীসকলৰ ক্ষেত্ৰত সাধাৰণ কিছুমান নিৰ্দিষ্ট অনমনীয় আন্তঃব্যক্তিক প্ৰতিমান পৰিলক্ষিত হয়। আত্মহত্যা ২০১৭ চনত, আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰত কিশোৰ-কিশোৰীসকলৰ মাজত সামগ্ৰিক মৃত্যুৰ দ্বিতীয় বৃহত্তম কাৰণ আছিল আত্মহত্যা। মহিলাতকৈ পুৰুষৰ আত্মহত্যাৰ সম্ভাৱনা ৩.৫৪ গুণ অধিক আছিল, আৰু শ্বেতাংগ পুৰুষে মুঠ আত্মহত্যাৰ ৬৯.৬৭ শতাংশ অধিকাৰ কৰিছিল। কিশোৰ আৰু কমবয়সীয়া যুৱকসকলৰ তুলনাত ৪৫ ৰ পৰা ৮৫ বছৰৰ ভিতৰৰ পুৰুষৰ ক্ষেত্ৰত আত্মহত্যাৰ সম্ভাৱনা ২০ শতাংশ অধিক, যিহেতু, আত্মহত্যাৰ তথ্য প্ৰায়েই অ-প্ৰতিবেদিত হৈ ৰয়, সেয়েই প্ৰতিবছৰে আত্মহত্যাৰ প্ৰকৃত সংখ্যাৰ মাজত তাৰতম্য দেখা যায়। ক্ৰমাগতভাৱে এইটো পৰিলক্ষিত হৈছে যে, আত্মহত্যাৰ ক্ষেত্ৰত পূৰ্ণতাবাদ উদ্বেগজনকভাৱে হানিৰ কাৰক হিচাপে প্ৰতীয়মান হৈ আহিছে। পূৰ্ণতাবাদীসকলৰ ক্ষেত্ৰত, নিজৰ ওপৰত ৰখা অত্যধিক উচ্চ প্ৰত্যাশা, আৰু তেওঁলোকৰ নিজৰ দ্বাৰা স্থাপিত সেই উচ্চাশাসমূহৰ ক্ষেত্ৰত প্ৰয়াস ফলৱতী নহ'লে ব্ৰতী হোৱা অত্যধিক আত্ম-সমালোচনাৰ ফলস্বৰূপে আত্মহত্যাৰ শংকা বহুগুণে বৃদ্ধি হয়। ইয়াৰ লগতে, তেওঁলোকৰ মনত সংপৃক্ত থকা নিখুঁত ৰাজহুৱা প্ৰতিচ্ছবি উপস্থাপনৰ প্ৰৱণতাই হানিৰ সম্ভাৱনা বৃদ্ধি কৰে। কিয়নো, পূৰ্ণতাবাদীসকলক যেতিয়া আন ব্যক্তিৰ পৰা মনস্তাত্বিক সহায়ৰ প্ৰয়োজন হয়, সেয়া বিচাৰিবলৈ তেওঁলোক অপাৰগ হয়। পূৰ্ণতাবাদ হৈছে আত্মহত্যাৰ ক্ষেত্ৰত থকা ভৱিষ্যদ্বাণীকাৰীবোৰৰ অন্যতম। ই ব্যক্তিৰ ক্ষেত্ৰত অন্যৰ দ্বাৰা বা স্ব-প্ৰক্ষেপিত উচ্চাশা পূৰণৰ হেতু চাপ্ প্ৰয়োগৰ যোগেদি জীৱনৰ মানদণ্ডলৈ ঋণাত্মক প্ৰভাৱ আনে। প্ৰত্যাশা পূৰণত অসমৰ্থ হোৱাৰ ফলত তেওঁলোক সামাজিক বিছিন্নতাত ভোগে। গুৰুত্বপূৰ্ণ বিষয় হ'ল যে, আত্মঘাতীতা আৰু পূৰ্ণতাবাদৰ মাজৰ সম্পৰ্কটো, ব্যক্তিবিশেষৰ ক্ষেত্ৰত পূৰ্ণতাবাদৰ নিৰ্দিষ্ট মাত্ৰাসমূহৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল। পূৰ্ণতাবাদাত্মক কঠোৰ প্ৰয়াসসমূহ আত্মঘাতী চিন্তাকল্পৰ সৈতে জড়িত, অন্যহাতে পূৰ্ণতাবাদাত্মক উদ্বেগ আত্মঘাতী চিন্তাকল্প আৰু আত্মঘাতৰ প্ৰচেষ্টা দুয়োটাৰে সৈতে জড়িত। অতিৰিক্তভাৱে, সামাজিকভাৱে বিধিত পূৰ্ণতাবাদ (যিটো পূৰ্ণতাবাদাত্মক উদ্বেগৰ এক বিশেষ ধৰণ) আত্মহত্যাৰ ক্ষেত্ৰত ভূমিৰেখা আৰু দীৰ্ঘকালীন চিন্তাকল্প, এই উভয়ৰে সৈতে জড়িত হিচাপে পোৱা গৈছে। ইয়াৰ দ্বাৰা এইটো সূচিত হয় যে আত্মহত্যাৰ ক্ষেত্ৰত, সামাজিকভাৱে বিধিত পূৰ্ণতাবাদৰ দৰে, পূৰ্ণতাবাদাত্মক উদ্বেগসমূহ অধিক ক্ষতিকাৰক পৰিণামসমূহৰ সৈতে সম্পৰ্কিত। তথ্যসূত্ৰ মানসিক স্বাস্থ্য মানসিক

68719

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A7%B0%E0%A6%9C%E0%A7%8B%E0%A6%A8%E0%A6%BF%E0%A6%AC%E0%A7%83%E0%A6%A4%E0%A7%8D%E0%A6%A4%E0%A6%BF

ৰজোনিবৃত্তি

ৰজোনিবৃত্তি বা মেনোপজ হৈছে মহিলাৰ জীৱনত এটা সময় যেতিয়া তেওঁলোকৰ মাহেকীয়া ঋতুস্ৰাৱ সম্পূৰ্ণৰূপে বন্ধ হৈ যায় যাৰ ফলত তেওঁলোকে আৰু গৰ্ভধাৰণ কৰিবলৈ সক্ষম নহয়। ৰজোনিবৃত্তি সাধাৰণতে ৪৯ ৰ পৰা ৫২ বছৰ বয়সত হয়। যেতিয়া এগৰাকী মহিলাৰ এবছৰলৈকে মাহেকীয়া ঋতুস্ৰাৱ বন্ধ হৈ যায়, চিকিৎসকে ইয়াক ৰজোনিবৃত্তি বা মেনোপজ বুলি চিহ্নিত কৰে। ইয়াক ডিম্বাশয়ৰ দ্বাৰা হৰম'ন উৎপাদন হ্ৰাস পোৱা বুলিও সংজ্ঞায়িত কৰা হয়। কিছুমান চিকিৎসাৰ কাৰণত অস্ত্ৰোপচাৰ কৰি জৰায়ু আঁতৰাবলগীয়া লে ৰজোনিবৃত্তিৰ লক্ষণবোৰে সোনকালে দেখা দিব পাৰে (গড় ৪৫ বছৰ বয়সত)। লক্ষণ আৰু পূৰ্বাভাস ৰজোনিবৃত্তি হোৱাৰ কেইবছৰমান আগৰ পৰা ঋতুস্ৰাৱ সাধাৰণতে অনিয়মীয়া হৈ পৰে; এই সময়চোৱা কিছুমানৰ দীঘল আৰু কিছুমানৰ কম হ'ব পাৰে। ৰজোনিবৃত্তি ওচৰ ছাপি আহিলে প্ৰবাহৰ পৰিমাণ পাতল বা গধুৰ হ'ব পাৰে। এই সময়ত, মহিলাসকলে প্ৰায়ে হট ফ্লাস বা হঠাৎ গৰম লাগি ঘামি যোৱাৰ দৰে লক্ষণ অনুভৱ কৰে। অৱশ্যে এনে লক্ষণ সাধাৰণতে ৩০ ছেকেণ্ডৰ পৰা দহ মিনিটলৈ থাকে। এই লক্ষণ প্ৰায়ে এক বা দুই বছৰৰ পিছত নাইকিয়া হৈ যায়। অন্যান্য লক্ষণবোৰৰ ভিতৰত যোনিৰ শুষ্কতা, শোৱাত সমস্যা আৰু মনমেজাজৰ পৰিৱৰ্তন অন্তৰ্ভুক্ত থাকিব পাৰে। লক্ষণবোৰৰ তীব্ৰতা মহিলাসকলৰ মাজত বেলেগ ব পাৰে। যদিও ৰজোনিবৃত্তি প্ৰায়ে হৃদৰোগ বৃদ্ধিৰ সৈতে সম্পৰ্কিয় বুলি ভবা হয়, এইটো মুখ্যতঃ বৰ্ধিত বয়সৰ বাবেহে হয়। মেনোপজৰ সৈতে ইয়াৰ পোনপটীয়া সম্পৰ্ক নাই। আচলতে কিছুমান মহিলাৰ ক্ষেত্ৰত, এণ্ডোমেট্ৰোচিছ বা বেদনাদায়ক ঋতুস্ৰাৱৰ দৰে সমস্যাবোৰ ৰজোনিবৃত্তিৰ পিছত কমি যায়। ৰজোনিবৃত্তি সময়ত বা পিছত দেখা দিব পৰা লক্ষণবোৰৰ ভিতৰত আছে: বেদনাদায়ক সহবাস যোনিশুষ্কতা এট্ৰফিক ভেজিনিটিছ ভালভা, যোনি, গ্ৰীৱা, আৰু বাহ্যিক মূত্ৰনলী পাতল হোৱা সকলো বাহ্যিক আৰু অভ্যন্তৰীণ যৌনাঙ্গ সংকুচিত হোৱা আৰু স্থিতিস্থাপকতা হ্ৰাস পোৱা অন্যান্য শাৰীৰিক লক্ষণ ৰজোনিবৃত্তিৰ ফলত হাড়ৰ খনিজ ঘনত্ব হ্ৰাস হয়। অন্যান্য শাৰীৰিক লক্ষণবোৰৰ ভিতৰত আছে শক্তিৰ অভাৱ, গাঁঠিৰ বিষ, জঠৰতা, পিঠিৰ বিষ, স্তন বৃদ্ধি, স্তনৰ বিষ, হৃদযন্ত্ৰৰ ধপধপ, মুৰৰ বিষ, মূৰ ঘূৰনি, শুকান আৰু খজুৱতি হোৱা ছাল, ওজন বৃদ্ধি, মূত্ৰাশয়ৰ অসংযম, মূত্ৰৰ অভাৱ, টোপনিত বাধা, মাজনিশা ঘামী উঠা। মানসিক আৰু স্মৃতিৰ প্ৰভাৱ মানসিক লক্ষণবোৰৰ ভিতৰত আছে উদ্বেগ, দুৰ্বল স্মৃতিশক্তি, মনোনিবেশ কৰিবলৈ অক্ষমতা, হতাশা, মেজাজ সলনি কৰা, আৰু যৌন কাৰ্যকলাপৰ প্ৰতি কম আগ্ৰহ। মেনোপজ সম্পৰ্কীয় স্মৃতিশক্তি কমি যোৱাৰ ডিমেনচিয়াৰ লগতে বিভ্ৰান্ত হৈ পৰাৰ সম্ভাৱনা। কিছুমান অধ্যয়নৰ পৰা প্ৰমাণ পোৱা গৈছে যে পাহৰি যোৱাটোৱে প্ৰায় ৫০% ৰজোনিবৃত্তি মহিলাক প্ৰভাৱিত কৰে। সম্ভৱতঃ মস্তিষ্কত ইষ্ট্ৰোজেনৰ স্তৰ হ্ৰাস হোৱাৰ প্ৰভাৱৰ ফলত হয়, বা সম্ভৱতঃ গৰম ফ্লাছৰ সময়ত মস্তিষ্কলৈ তেজৰ প্ৰবাহ হ্ৰাস হোৱাৰ ফলত হয়। কাৰণ মেনোপজ সাধাৰণতে মহিলাৰ শৰীৰ এক প্ৰাকৃতিক পৰিৱৰ্তন। ধপাত বা ধূমপান কৰা সকলৰ ক্ষেত্ৰত ই সময়তকৈ হ'ব পাৰে। অন্যান্য কাৰণত অস্ত্ৰোপচাৰ কৰি ডিম্বাশয় আতৰালে বা কিছু প্ৰকাৰৰ কেমোথেৰাপীৰ ফলতো ৰজোনিবৃত্তি সোনকালে ব পাৰে। শাৰীৰিক স্তৰত,ডিম্বাশয়ত ইষ্ট্ৰোজেন আৰু প্ৰজেষ্টেৰোন নৰ উৎপাদন হ্ৰাস হোৱাৰ ফলতো ৰজোনিবৃত্তি হয়। তেজ বা প্ৰস্ৰাৱত হৰম'নৰ স্তৰ জোখি ৰজোনিবৃত্তিৰ আগমন নিৰ্ণয় আৰু নিশ্চিত কৰিব পাৰি। ব্যৱস্থাপনা ৰজোনিবৃত্তি হৈছে জীৱনৰ এক প্ৰাকৃতিক পৰ্যায়। এইটো এটা ৰোগ বা বিকাৰ নহয়। সেয়েহে, ইয়াৰ বাবে স্বয়ংক্ৰিয়ভাৱে কোনো ধৰণৰ চিকিৎসাৰ প্ৰয়োজন নহয়। শাৰীৰিক ব্যায়ামে শোৱা সমস্যাত সহায় কৰিব পাৰে। ধূমপান, কেফেইন আৰু সুৰা পৰিহাৰ কৰাৰ বাবেও প্ৰায়ে পৰামৰ্শ দিয়া হয়। শীতল কোঠাত শুৱা আদিয়েও টোপনিত সহায় কৰিব পাৰে। অৱশ্যে, কিছুমান মহিলাৰ ক্ষেত্ৰত ইয়াৰ শাৰীৰিক, মানসিক আৰু আৱেগিক প্ৰভাৱ যথেষ্ট শক্তিশালী ব পাৰে। তেনে ক্ষেত্ৰত মহিলাগৰাকীৰ সাভাৱিক জীৱনত ব্যাঘাত সৃষ্টি ব পাৰে। সেইকাৰণে উপশমকাৰী চিকিৎসা কেতিয়াবা উপযুক্ত হ'ব পাৰে। হৰম'ন প্ৰতিষ্ঠাপন চিকিৎসা মেনোপজৰ পৰিপ্ৰেক্ষিতত, হৰম'ন প্ৰতিষ্ঠাপন থেৰাপী হৈছে জৰায়ু নথকা মহিলাৰ ক্ষেত্ৰত ইষ্ট্ৰোজেন আৰু অক্ষত জৰায়ু থকা মহিলাসকলৰ ক্ষেত্ৰত ইষ্ট্ৰোজেন আৰু প্ৰজেষ্ট্ৰোনৰ ব্যৱহাৰ। অৱশ্যে ইয়াৰ ব্যৱহাৰে ষ্ট্ৰ'ক আৰু তেজৰ গোট মৰাৰ আশংকা বৃদ্ধি কৰা দেখা যায়। ৰজোনিবৃত্তিৰ লক্ষণৰ নিবাৰনৰ বাবে এনে চিকিৎসা ব্যৱহাৰ কৰিলেও, কম সময়ৰ বাবে আৰু সম্ভৱ সৰ্বনিম্ন পৰিমাণত আৰু সৰ্বনিম্ন মাত্ৰাত ব্যবহাৰৰ পৰামৰ্শ দিয়া হয়। দীৰ্ঘম্যাদী ব্যৱহাৰ সমৰ্থনৰ প্ৰমাণ কম। হাড়ৰ ক্ষতি আৰু অষ্টিওপোৰোটিক ফ্ৰেকচাৰ প্ৰতিহত কৰাৰ বাবেও ই কাৰ্যকৰী হোৱা দেখা যায়। কিন্তু ইয়াক সাধাৰণতে কেৱল গুৰুত্বপূৰ্ণ বিপদাশংকা থকা মহিলাসকলৰ বাবে হে পৰামৰ্শ দিয়া হয় যাৰ বাবে অন্যান্য চিকিৎসাবোৰ অনোপযোগী। কিছুমান মহিলাৰ বাবে এই চিকিৎসা উপযুক্ত নহ'ব পাৰে। যাৰ কাৰ্ডিওভাস্কুলাৰ ৰোগৰ আশংকা বেছি, থ্ৰম্বোম্বলিক ৰোগৰ সম্ভাৱনা বেছি (যেনে মেদবহুলতা বা শিৰাৰ থ্ৰম্বোচিছৰ ইতিহাস) বা কিছু প্ৰকাৰৰ কৰ্কট ৰোগৰ আশংকা বেছি, তেওঁলোকক এই চিকিৎসাৰ পৰামৰ্শ দিয়া নহয়। এই চিকিৎসাই স্তনৰ কৰ্কট ৰোগৰ আশংকা বৃদ্ধি কৰে বুলি পোৱা গৈছে। তথ্য সংগ্ৰহ অন্তঃস্ৰাৱী বিজ্ঞান মহিলাৰ স্বাস্থ্যবিধি মানৱ

60852

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%95%E0%A6%BE%E0%A6%B2%E0%A6%BF%E0%A6%9A%E0%A7%B0%E0%A6%A3%20%E0%A6%AC%E0%A7%8D%E0%A7%B0%E0%A6%B9%E0%A7%8D%E0%A6%AE

কালিচৰণ ব্ৰহ্ম

কালিচৰণ ব্ৰহ্ম ১৮৬০ ১৯৩৮), পূৰ্বতে কালিচৰণ মেচ এগৰাকী ভাৰতীয় সমাজ আৰু ধৰ্মীয় সংস্কাৰক। তেওঁ বিংশ শতিকাত বড়ো সমাজৰ সামাজিক আৰু ধৰ্মীয় সংস্কাৰৰ বাবে বিখ্যাত। ১৯০৬ চনৰ আশে-পাশে তেওঁ কলিকতাত ৰাজা ৰামমোহন ৰায়ে প্ৰতিষ্ঠা কৰা ব্ৰহ্ম সমাজত যোগদান কৰিছিল। তাৰপিছত তেওঁ বড়ো সমাজত ব্ৰহ্ম ধৰ্মৰ প্ৰচাৰ আৰু প্ৰসাৰত গুৰুত্ব দিছিল। পিছলৈ তেওঁ বড়ো ব্ৰহ্ম ধৰ্মৰ প্ৰতিষ্ঠা কৰে। ব্ৰহ্মপুত্ৰ উপত্যকাৰ পশ্চিম অসমৰ বড়ো সকলে তেওঁক 'গুৰুদেৱ' বা 'গুৰু ব্ৰহ্ম' বুলি সম্বোধন কৰে। ব্ৰহ্ম ধৰ্মৰ বিশ্বাসী সকলে তেওঁলোকৰ ধৰ্মৰ প্ৰতি সন্মান প্ৰদশৰ্ন কৰি আৰু মহাবাহু ব্ৰহ্মপুত্ৰ নদৰ সন্তান হিচাপে নিজকে 'ব্ৰহ্ম' বুলি অভিহিত কৰে। তদুপৰি তেওঁ বড়ো ছাত্ৰ সন্মিলনীৰ প্ৰতিষ্ঠাপক আছিল। প্ৰাৰম্ভিক জীৱন ১৮৬০ চনৰ ১৮ এপ্ৰিল তাৰিখে অসমৰ ধুবুৰী জিলাৰ কাজিগামী গাৱঁত কালিচৰণ ব্ৰহ্মৰ জন্ম হৈছিল। তেওঁৰ পিতৃৰ নাম খৌলাৰাম মেচ আৰু মাতৃ ৰান্দিনী মেচ। জন্মতে তেওঁৰ নাম কালিচৰণ মেচ আছিল। তেওঁৰ পিতৃ খৌলাৰাম মেচ এগৰাকী কাঠৰ ব্যৱসায়ী আছিল। সেইসময়ত তেওঁ অন্যতম চহকী ব্যক্তি আছিল। সৰুৰে পৰা কালিচৰণ চিন্তা প্ৰবৰ আৰু প্ৰখৰ বুদ্ধি সম্পন্ন আছিল। ব্ৰহ্ম সমাজত যোগদান কৰাৰ পিছত তেওঁ সমাজ সংস্কাৰক ফালে পদক্ষেপ আগবঢ়ায়। তেওঁ ব্ৰহ্ম বিশ্বাসৰ এগৰাকী প্ৰভাৱশালী প্ৰচাৰকৰ মৰ্যাদা লাভ কৰে আৰু বড়ো সকলে পাৰম্পৰিকভাবে পালন কৰা বাথৌ পূজাৰ বিৰুদ্ধে সংস্কাৰমূলক কাম-কাজ অব্যাহত ৰাখে। তেওঁৰ সংস্কাৰমূলক কাম-কাজৰ মাজেৰে বড়ো সমাজত শিক্ষা আৰু ৰাজনৈতিক চেতনাক জাগ্ৰত কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল। তেওঁৰ নীতিৰ প্ৰতি আকৰ্ষিত হয় বহুতো শিক্ষিত বড়ো সম্প্ৰদায়ৰ লোকে বড়ো ব্ৰহ্ম ধৰ্ম গ্ৰহণ কৰে। শিক্ষা তেওঁ সৰুতে ঘৰুৱাভাৱে ব্যক্তিগত শিক্ষক বীৰনাৰায়ণ মেচৰ পৰা প্ৰাক-পৰ্যায়ৰ শিক্ষা লাভ কৰিছিল। তাৰপিছত তেওঁ টিপকাই প্ৰাথমিক বিদ্যালয়ত নামভৰ্তি কৰে। প্ৰাথমিক শিক্ষা লাভ কৰাৰ পিছত তেওঁ পুঠিমাৰী এম.ভি. স্কুলত শিক্ষা গ্ৰহণ কৰে। পঞ্চম শ্ৰেণীত পঢ়ি থাকোঁতে তেওঁৰ পিতৃৰ বিয়োগ হয়। পিতৃৰ বিয়োগৰ পিছত তেওঁ অনিচ্ছা সত্ত্বেও পঢ়া-শুনা সামৰি ঘৰলৈ উভতি আহে। কৰ্মৰাজি ঊনৈছ শতিকাৰ শেষৰ ফালে আৰু বিংশ শতিকাৰ আগভগত বড়ো সকলে সমাজ ব্যৱস্থাৰ নিম্নগামী অৱস্থা দেখিছিল। ধৰ্মীয় আৰু নীতিগত অৱস্থাৰ লগতে ৰাজনৈতিক অৱস্থায়ো তথৈবচ আছিল। ইয়াৰ লগতে সমাজত নানা ব্যভিচাৰ প্ৰচলিত আছিল। ডেকা কালিচৰণে সমাজত প্ৰচলিত কু-প্ৰথাসমুহৰ বিৰুদ্ধে মাত মাতিছিল। এই সময়ত অসমৰ আন খিলঞ্জীয়া লোকসকলৰ দৰে ব্ৰহ্মপুত্ৰ উপত্যকা অন্যতম আদিম অধিবাসী বড়ো সকলে চৰম পৰিচিতি সংঘাতত ভুগিছিল। তেওঁলোকৰ মনত নিজকে নিম্নখাপৰ বুলি ধাৰণায়ে বাহ লৈছিল। বড়ো সমাজত ধৰ্মান্তৰিত লোকৰ সংখ্যা বৃদ্ধি পোৱাৰ লগে লগে পাৰম্পৰিক বড়ো সংস্কৃতিৰ ওপৰত বিৰূপ প্ৰভাৱ পৰিবলৈ লয়। বহু শিক্ষিত বড়ো সকলে তেওঁলোকৰ পৰম্পৰাগত ৰীতি-নীতি আধুনিকতাৰ বিপৰীত আৰু মানৱ সফলতাৰ বিৰোধী বুলি ভাবিবলৈ লৈছিল। কালিচৰণ ব্ৰহ্ময়ে বড়ো সমাজৰ সংস্কাৰৰ প্ৰয়োজনীয়তাক উপলব্ধি কৰিছিল। তেওঁলোকে বাথৌ ধৰ্ম পালন কৰিছিল যদিও বাথৌ ধৰ্মৰ মূল নীতি পাহৰি কেৱল অন্ধ বিশ্বাসকৰে ধৰি ৰখা বাবে তেওঁলোক ধৰ্মৰ মূল উদ্দেশ্যৰ পৰা আঁতৰি আহিছিল। ইয়াৰ লগতে তেওঁলোকে কেইবাগৰাকী দেৱ-দেৱীৰ পূজা কৰিছিল আৰু এই সংখ্যা লাহে-লাহে বৃদ্ধি হবলৈ ধৰিছিল। তেওঁলোক বড়ো নিচা জাতীয় পানীয় জৌৰ প্ৰতি আসক্ত হৈছিল আৰু এইবোৰে সমাজত নানা সমস্যাৰ সৃষ্টি কৰিছিল। কালিচৰণে বড়ো সমাজৰ উত্তৰোত্তৰ কামনা কৰি সমাজ আৰু ধৰ্মীয় সংস্কাৰৰ কাম হাতত লয়। ১৯০৫ চনত তেওঁ মোহিনী মোহন চট্টোপাধ্যয়য়ে ৰচনা কৰা 'সাৰনৃত্য ক্ৰিয়া' পঢ়ে। এই গ্ৰন্থখনত স্বামী শিৱনাৰায়ণ পৰমহংসৰ নীতি আৰু শিকনী সমূহ সম্বলিত আছিল। এইখন পঢ়ি তেওঁ ব্ৰহ্ম সমাজৰ প্ৰতি আকৃষ্ট হয়। ৩৯ বছৰ বয়সত তেওঁ কলকাতাত স্বামী শিৱনাৰায়ণ পৰমহংসৰ ঘৰত তেওঁ ব্ৰহ্ম ধৰ্ম গ্ৰহণ কৰে। তাৰপিছত তেওঁ নিজ গাঁৱলৈ উভতি আহি ব্ৰহ্ম ধৰ্মৰ প্ৰচাৰ কৰে। বিদ্যাসাগৰ নাৰ্জাৰী আৰু মালবিকা মিত্ৰৰ 'এ জাৰ্নি টুৱাৰ্ডছ এনলাইটমেণ্ট'ৰ মতে, মৃত্যু ১৯৩৮ চনৰ ৮ মে' তাৰিখে ৭৮ বছৰ বয়ত নিজ গাঁও কাজিগামী গাঁৱত তেওঁৰ মৃত্যু হয়। অসম চৰকাৰে তেওঁৰ স্মৃতিত 'কালিচৰণ ব্ৰহ্ম বঁটা' প্ৰৱৰ্তন কৰিছে। তথ্য উৎস ধৰ্ম প্ৰচাৰক সমাজ সংস্কাৰক বড়ো জনগোষ্ঠীৰ ব্যক্তি মৃত